ud.5.3.o barroco en españa e galicia
DESCRIPTION
A ARTE BARROCA EN ESPAÑA. O BARROCO COMPOSTELÁTRANSCRIPT
![Page 1: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/1.jpg)
A ARTE BARROCA EN ESPAÑA
A época do Barroco coincide en España cunha época de dificultades políticas e bélicas, de perda
da hexemonía e de diminución de metais preciosos procedentes das colonias americanas. Pero
esta situación contrasta co extraordinario desenvolvemento cultural, de modo que o século XVII é
denominado Século de Ouro.
A arte Barroca española é maioritariamente relixiosa pois eran a principal clientela e está mooi
influída polos principios da Contrarreforma.
A ARQUITECTURA
En España realizáronse fundamentalmente obras relixiosas.
Construíronse con materiais pobres (ladriño ou cachotaría), reservándose os sillares de pedra
para as fachadas, e utilizouse unha abundante decoración para ocultalos.
Entre as intervencións urbanísticas máis destacadas están as prazas maiores, entre as que
destacan Madrid (Gómez de Mora) e Salamanca.
![Page 2: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/2.jpg)
Os arquitectos máis destacados do Barroco español foron os irmáns Churriguera. Crearon un
estilo propio, chamado churrigueresco, que se caracterizou pola decoración recargada. A eles
débeselles a praza maior de Salamanca.
Tamén destaca Pedro Ribera, autor do Hospicio de Madrid, e Fernando de Casas e Nóvoa,
autor da fachada do Obradoiro na catedral de Santiago de Compostela.
Entre os construtores de grandes palacios sobresaen arquitectos italianos como Juvara e
Sacchetti en Madrid.
![Page 3: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/3.jpg)
A ESCULTURA
A escultura barroca española presenta algunhas características que a diferencian da europea.
Seguiu o camiño trazaado no Renacemento. En España realizáronse principalmente retablos e
imaxes en madeira policromada e estufada, conseguindo gran realismo no tratamento das
anatomías, para decorar os templos e para as procesións.
As figuras eran moi expresivas e de grande emotividade. Buscan mover a piedade e a
devoción nos fieis.
O movemento conseguíase co uso de liñas diagonais.
Os principais escultores do Barroco español foron Gregorio Fernández, Martínez Montañés,
Pedro de Mena e Alonso Cano.
![Page 4: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/4.jpg)
A PINTURA.
O século XVII considérase o Século de Ouro da pintura española, porque neste período alcanzou
o seu maior esplendor.
A Igrexa continuaba encargando obras relixiosas, pero os monarcas e a nobreza demandaban
retratos e temas mitolóxicos.
Xunto aos efectos tenebristas, moitos pintores evolucionaron dando entra a obras máis
iluministas e de contrastes menos acentuados.
Entre os principais pintores españois do Barroco destacaron José Ribera, chamado o
Spagnoletto, Francisco de Zurbarán, Bartolomé Esteban Murillo e Diego Velázquez.Velázquez
foi sen dúbida o mellor artista do Barroco español.
![Page 5: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/5.jpg)
JOSÉ RIBERA.
Naceu en Xátiva (Vlencia) pero desenvolveu a súa carreira en Italia. Seguiu o naturalismo e o
tenebrismo de Caravaggio, aínda que utiliza un maior colorido e os seus personaxes mostran
actitudes máis serenas.
FRANCISCO DE ZURBARÁN.
Pintor extremeño, formado en Sevilla. A súa primeira etapa está moi influída polo tenebrismo de
Caravaggioo, pero despois adquire un estilo propio. É moi coñecido polos seus cadros relixiosos,
especialmente de frades, e polos seus bodegóns.
Zurbarán pintou unha serie de santas, ás que representa como damas nobres ataviadas con
elegantes vestidos da época.
![Page 6: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/6.jpg)
BARTOLOMÉ ESTEBAN MURILLO.
Nacido en Sevilla, pintou sobre todo temas relixiosos, especialmente Inmaculadas. Tamén realizou
cadros costumistas, escenas da vida cotiá protagonizadas por nenos e pícaros.
Murillo representa a realidade pero con certa tenrura que é característico da súa pintura.
DIEGO RODRÍGUEZ DE SILVA VELÁZQUEZ
Velázquez loitou toda a súa vida para logar que se considerase a pintura como unha arte e non
como un traballo manual, e consegiuno: o rei nomeouno para diversos altos cargos e
concedeulle o ingreso na orde de Santiago, algo reservado ao máis selecto da nobreza.
Velázquez caracterízase por:
• Uso maxistral da luz e da perspectiva aérea, que xunto ao sfumato, lle permiten "pintar o
aire".
• As súas composicións son complexas, con diversos planos e focos de luz.
• Realismo das escenas e profundidade psicolóxica dos personaxes (capta a
personalidade dos retratados), que trata sempre de humanizar.
Rembrandt
Velázquez pintou temas moi variados: retratos, escenas mitolóxicas e cotiás, cadros
relixiosos ...
Naceu en Sevilla e entrou, con 11 anos, a formarse no taller do pintor Francisco Pacheco. Alí
adquiriu un estilo moi influído polo realismo e polo tenebrismo. Desta primeira etapa destaca
Vella fritindo ovos e O augador.
![Page 7: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/7.jpg)
Aos 24, o Conde Duque de Olivares, chamouno para retratar o rei e, pouco espois, foi nomeado
pintor de cámara de Felipe IV. En Madrid, fixo numerosos retratos da familia real e de moitos
personaxes da corte. O contacto coa pintura italiana da colección real fixo que transformara o
seu estilo, abandoando os tonos ocres por outros máis claros. Desta etapa destaca O triunfo de
Baco ("Os Borrachos").
En 1631 realizou a súa primera viaxe a Italia, onde afondou no estudo do nu e da pespectiva.
Aclarou a súa paleta. A fragua de Vulcano.
![Page 8: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/8.jpg)
Retornaría a Madrid e realizaría numerosos retratos da familia real, personaxes importantes
da corte e de bufóns (non se recrea en mostrar as deformidades físicas ou mentais, senón que
os retrata con toda a dignidade). Nesta etapa xa emprega unha pincelada moi solta, sen definición
dos contornos. Retratos ecuestres como o do Príncipe Baltasar Carlos ou o do Conde Duque
Olivares. Retratos de bufóns como O bufón Calabaciñas, Pablo de Valladolid, O neno de
Vallecas ou Sebastián de Morra.
Na súa segunda viaxe a Italia alcanzou a perfección técnica que plasmou nas súas obras mestras
posteriores. Desta etapa destaca o retrato do papa Inocencio X e o do seu propio criado Juan de
Pareja. Tamén realizou a Venus do espello.
![Page 9: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/9.jpg)
A súa etapa final é en Madrid. Neste período conseguiu unha pincelada máis solta, e nalgúns
puntos acumulaba a pasta acadando efectos sorprendentes. Conseguiu empregar a luz
representando de forma magnífica a perspectiva aérea. As Meninas, As fiandeiras e Mercurio e
Argos.
![Page 10: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/10.jpg)
O BARROCO COMPOSTELÁ
En Galicia, a arte barroca supuxo unha das etapas de maior esplendor artístico e comprende o
século XVII e a primeira metade do XVIII. Boa parte da arte barroca galega é relixiosa.
O centro do Barroco galego foi a cidade de Santiago de Compsotela. A arquitectura barroca
transformou a cidade, comezando pola catedral, á que se lle engadiron as torres e a fachada do
Obradoiro. O Barroco introduciu nos edificios unha abudante decoración con elementos vexetais
(froitas, follas) ao tempo que aparecen novos elementos, como columnas salomónicas,
frontóns rotos e grandes volutas.
En Santiago de Compostela destacan arquitectos como Domingo de Andrade, autor da fachada
de San Domingos de Bonaval e da torre do Reloxo da catedral, e Fernando de Casas e
Nóvoa, autor da fachada do Obradoiro.
![Page 11: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/11.jpg)
O máis destacado do Barroco compostelán do século XVIII é o barroco de placas, que se
caracteriza pola utilización dunha decoración xeométrica de grandes placas e cilindros que
aumentan os contrastes de claroscuro e a sensación de movemento nas fachadas. Destacan
as fachadas pano do mosteiro de Santa Clara, obra de Simón Rodríguez, e a casa do cabido,
na praza de Praterías, de Clemente Fernández Sarela.
![Page 12: Ud.5.3.o Barroco en España e Galicia](https://reader034.vdocuments.site/reader034/viewer/2022052223/577c867f1a28abe054c16b2d/html5/thumbnails/12.jpg)
A arquitectura civil está representada polos numerosos pazos que se construíron neste período en
Galicia. Nalgúns casos combinan a arquitectura e a natureza creando fermosos xardíns, coma no
pazo de Oca.
O Barroco supuxo tamén un urbanismo que pesna a cidade como un teatro. O mellor exemplo é
Santiago de Compostela. A falta de grandes avenidas, a praza constitúese no punto de interese.