Niet zien en toch geloven –

o God, als Jij mij helpt

dan zal ik Jou toch loven,

hoezeer ik, overstelpt

door allerhande plagen,

door twijfel en verdriet,

naar het waarom blijf vragen –

toch zing ik Jou dit lied!

Niet zien en toch geloven:

vertrouwend verdergaan,

niet horend, als een dove,

niet ziende, blind voortaan,

niet reikend met mijn handen

naar meer dan Jij mij geeft,

maar wijs door scha en schande

geloven dat Je leeft!( Troost André / ‘Geef vrede’ )

( Oosterhuis Huub/ Huijbers Bernard )

Gelukkig wie niet ziet en toch gelooft,

die hoopt op leven uit de dood geboren,-

hij die het houdt bij wat er is beloofd:

'uit stervend graan ontkiemd het nieuwe koren';

de minste mens, gemarteld, leeggeroofd,

hij zal, bij God, nog ooit van zich doen horen!

Maar ongelukkig hij die niet gelooft,

eer hij Gods toekomst tastbaar ziet bewezen.

Al zag hij mensen, ooit het licht ontroofd,

bij duizendtallen uit de dood verrezen;

al zag hij draak en duivelstuig onthoofd,

hij zag zijn ongeloof nog niet genezen!

(va

n O

pb

erg

en

Ja

n / ‘Z

o v

rie

nd

elij

k e

n v

eili

g )

Pr.

Wij geloven in het licht,

dat alle duisternis kan overwinnen.

Wij geloven in de liefde,

ooit in mensen neergelegd

tot elkaars vriendschap en vrede.

Al.

Wij geloven in de Mens der mensen,

Jezus,

in wie de liefde sterker was dan de dood,

groter dan zijn zorg om zelfbehoud.

Pr.

Wij geloven dat Hij leeft

en met Hem geloven ook wij

dat wie leven ter beschikking stelt,

leven zal vinden.

Al.

Wij geloven

dat de Geest die Hem bezielde,

ook ons kan bewegen

om te doen wat Hij gedaan heeft,

om mensen voor mensen te worden.

Wij geloven in zijn ideaal van gemeenschap,

dat ons werd doorgegeven

door mensen die het waarmaakten;

één van hart en ziel met elkaar verbonden.

Pr.

Wij geloven in zijn ideaal van gemeenschap,

dat ons werd doorgegeven

door mensen die het waarmaakten;

één van hart en ziel met elkaar verbonden.

Al.

Wij geloven

in de mogelijkheid van een nieuw begin,

telkens weer.

En wij geloven in voltooiing:

een nieuwe hemel en een nieuwe aarde,

waar alle tranen gedroogd

en de dood niet meer zal zijn.

Wij, Gods volk

en Hij, God-met-ons, voorgoed.

Terwijl wij Hem bewenen,

omdat Hij van ons ging,

is Hij aan ons verschenen

in zijn verheerlijking.

Terwijl wij om Hem treuren,

toont Hij ons hand en voet.

Hij komt door dichte deuren,

Hij spreekt zijn vredegroet.

Terwijl wij van Hem spreken,

is Hij in onze kring

om ons het brood te breken

van zijn verkondiging.( onbekend / ‘roept God een mens’ )

Pr.

Wij danken Jou, Vader van alle mensen,

dat je een God van mensen wil zijn,

dat Je onze God genoemd wil worden,

dat Je ons kent bij onze namen,

en dat Je de wereld in Jouw handen houdt.

Al.

Want daarom hebt Jij ons geschapen

en geroepen in dit leven:

dat wij met Jou verbonden zouden zijn,

wij, Jouw volk op deze aarde.

Pr.

Gezegend ben Jij,

schepper van al wat bestaat;

gezegend ben Jij,

die ons ruimte geeft en tijd van leven;

gezegend ben Jij om het licht in onze ogen

en om de lucht die wij ademen.

Al.

Wij danken Jou voor heel de schepping,

voor alle werken van Jouw handen,

voor alles wat Jij gedaan hebt in ons midden

door Jezus, Jouw Zoon en onze Broeder.

Pr.

Wij hebben Jou nooit gezien, God,

maar wij mogen Je wel ontmoeten

waar mensen van elkaar houden,

genade zijn voor elkaar

en Jouw schepping eerbiedigen.

Al.

Wij hebben Jou nooit gezien, God,

maar we kunnen Jou steeds weer horen,

in een medemens, in een geliefde,

in een reisgezel, in een zieke,

in Jezus, de dienaar van de wereld.

[Rechtstaan]

Pr.

De avond voor zijn lijden en dood…

……

Daarom zijn wij hier samen,

daarom vormen wij hier een gemeenschap

rond Jouw tafel.

Al.

om jouw diepste wens te herdenken

blijven wij het brood breken voor elkaar,

zoals zo velen reeds voor ons deden.

Pr.

Wij bidden voor de mensen

die een bijzondere plaats innemen in ons hart,

ook voor hen die van ons zijn heengegaan.

Laat Jouw mensen nooit verloren gaan,

bewaar hen in Jouw liefde,

schrijf hun namen in de palm van Jouw hand.

Al.

Zend Jouw Geest uit over Jouw Kerk.

Geef ons hoop, God.

Geef ons vrede omwille van Jezus Christus.

Met Hem en in Hem

zijn wij Jouw mensen,

ben Jij onze Vader,

nu en tot in eeuwigheid.

(Peter Biesbrouck)

Wij gaan weer verder, vol van hoop

op ongebaande wegen

met onze droom op hinderloop

de meeste feiten tegen.

De onrust houdt ons op de been

en doet ons verder reizen,

een stem die klinkt door alles heen

een God niet weg te prijzen.

Zijn woord houdt aan in ons gemis

dat alles kan verkeren,

dat vrede hier bestaanbaar is

en onrecht om te keren

Hij doet ons kiezen voor de mens

bedreigd, verarmd, vergeten.

Hij voert ons naar de laatste grens

om van elkaar te weten.

Sjaloom, geluk op deze reis.

Het duurt misschien nog eeuwen

maar twijfel niet meer aan de wijs:

'het lam huist bij de leeuwen !'

(van Opbergen Jan / Jan Willem van de Velde )