tracing surinamese identity in paramaribo - panos ......8.1 general survey - paramaribo project 2013...

Tracing Surinamese Identity in Paramaribo 2013

i © Panos Papadongonas

UNIVERSITY OF AMSTERDAM

College of Social Sciences

Department of Geography, Urban Planning and International Development

Tracing Surinamese Identity

in Paramaribo

Panos Papadongonas


i © Panos Papadongonas

Bachelor Thesis

Bachelor Human Geography and Urban Planning

College of Social Sciences

Supervisor: Dr. H.J.L.M. Verrest

Second reader: Dr. J. Olthoff

Date: 23 June 2013

Tracing Surinamese Identity in Paramaribo

Panos Papadongonas

Student number: 10001868

[email protected]


ii © Panos Papadongonas

Statement of originality

This thesis contains no material that has been submitted for the award of any other degree in any

other university. To the best of my knowledge, this thesis contains no material previously

published, except where references are made in the text.

Panos Papadongonas

23 June 2013

Copyrights declaration: The background picture on the cover was taken by Panos Papadongonas.

The pictures of Surinamese individuals form part of the tourist campaign "Discover Suriname"

(all rights reserved) and were to be seen in various locations in Paramaribo as of May 2013.


iii © Panos Papadongonas

Acknowledgements

It has been a long journey from the beginning of September 2010 until this moment - one step

before completing this exciting study. The last three years have been some of the most

meaningful and enriching years of my life, but also three of the most challenging and mentally

and emotionally exhausting ones. Writing this thesis is no exception. I am deeply grateful to

those people who believed in me and inspired me to keep going when my morale was low. To

them I dedicate this thesis.


iv © Panos Papadongonas

Abstract

Suriname is a young country. Having a rich colonial past, characterised by struggle and

antagonism but also pacification and solidarity, it remains a place of continuous social change. In

such a dynamic environment, can one talk about a new, distinct identity emerging? If such an

identity is indeed emerging, is it based on territorial and linguistic aspects, or does it take the

form of a distinct culture in terms of an imagined community? Taking the context of Paramaribo

as my starting point and building on Erikson's (1968) identity formation theory and Jones and

McEwen's (2000) conceptual model of the dimensions of identity, I investigated whether the

multidimensional nature of the residents of Paramaribo, examined in terms of their gender,

ethnicity, education and welfare, exerts any influence in the ways that they perceive a distinct

Surinamese identity. Perceiving is not limited to describing what this identity may be, but it also

relates to how this identity finds its way into the deep conscience of the residents. These two sub-

dimensions of perceptions of identity interact in slightly different ways with the residents'

personal characteristics. Their gender, education and welfare partly determine how they come to

understand what Surinamese identity is, but it is ultimately their own ethnicity that determines

whether they will endorse this identity and form an imagined community. If one looks at

Surinamese identity in terms of territoriality and a common language, then a new Surinamese

nation is being shaped. If one, however, looks at Surinamese identity in terms of an imagined

community, the residents of Paramaribo have a long way to go before completely leaving their

own ethnic background behind and forming one coherent entity. Nonetheless, the findings

demonstrate that this process has now begun and continuous research is imperative in order to

capture all dimensions of this extraordinary phenomenon as it unfolds. Comprehending how a

new and distinct Surinamese identity may be developing is important for understanding hybrid

identity production processes and learning to coexist, two phenomena which will only intensify

in the context of current globalising processes.

Key words: Suriname, Surinamese identity, Paramaribo, multipolar coexistence, identification

processes, identity internalisation, imagined community, hybrid identities


v © Panos Papadongonas

Table of Contents

1. Introduction ............................................................................................................................ 1

2. Theoretical framework ........................................................................................................... 4

2.1 Identity formation: the self and the “other” ..................................................................... 4

2.2 Identity within a Surinamese context ............................................................................... 7

3. Methodology .......................................................................................................................... 9

3.1 Research type ................................................................................................................... 9

3.2 Conceptual schema and the variables............................................................................... 9

3.3 Operationalisation of the variables ................................................................................. 10

3.4 Research strategy and research design ........................................................................... 11

3.5 Research methods and research units ............................................................................. 13

4. The fieldwork ....................................................................................................................... 15

4.1 The research site ............................................................................................................. 15

4.1.1 Paramaribo ............................................................................................................... 15

4.1.2 Completing surveys in the neighbourhoods ............................................................ 16

4.2 The research procedure .................................................................................................. 18

4.2.1 Time planning .......................................................................................................... 18

4.2.2 Organising and conducting the research: group coordination and supervision ....... 19

4.2.3 Budget ...................................................................................................................... 19

4.3 Inventory and evaluation of the collected information during the fieldwork ................ 19

4.3.1 Surveys .................................................................................................................... 19

4.3.2 Semi-structured interviews with residents ............................................................... 20

4.3.3 Own notes and observations .................................................................................... 20

5. Data presentation and analysis ............................................................................................. 21

5.1 Comprehending the multidimensional nature of the residents of Paramaribo ............... 21

5.1.1 Personal characteristics............................................................................................ 21

5.1.2 Welfare index .......................................................................................................... 23

5.1.3 The interplay between the residents' personal characteristics ................................. 26

5.2 The dimensions of Surinamese identity ......................................................................... 28

5.2.1 Describing Surinamese identity ............................................................................... 28

5.2.2 The influence of personal characteristics on the descriptions of Surinamese

identity .............................................................................................................................. 31

5.3 Internalising Surinamese identity ................................................................................... 35


vi © Panos Papadongonas

5.3.1 Analysis approach.................................................................................................... 35

5.3.2 Upbringing ............................................................................................................... 36

5.3.3 Current linguistic practices and multipolar coexistence .......................................... 37

5.3.4 Cultural participation and multipolar coexistence ................................................... 39

5.3.5 Attitude towards multiculturalism and "others" ...................................................... 41

5.3.6 Political developments and internalisation of a common Surinamese identity ....... 42

5.3.7 Competing identities ................................................................................................ 44

6. Conclusions and recommendations...................................................................................... 46

7. Literature .............................................................................................................................. 50

8. Appendices ........................................................................................................................... 53

8.1 General survey - Paramaribo project 2013 (original version) ........................................ 53

8.2 Extra survey for three chosen neighbourhoods - Paramaribo project 2013 ................... 59

8.3 Additional tables ............................................................................................................ 60

8.3.1 Welfare distribution ................................................................................................. 60

8.3.2 Describing Surinamese identity (uncategorised terms) ........................................... 62

8.3.3 Holidays popularity among the respondents ........................................................... 64

8.4 Interview fragments........................................................................................................ 65

8.4.1 Interview 1 ............................................................................................................... 65

8.4.2 Interview 2 ............................................................................................................... 68

8.4.3 Interview 3 ............................................................................................................... 70

8.4.4 Interview 4 ............................................................................................................... 73

8.4.5 Interview 5 ............................................................................................................... 74

8.4.6 Interview 6 ............................................................................................................... 76

8.4.7 Interview 7 ............................................................................................................... 79

8.4.8 Interview 8 ............................................................................................................... 81

8.4.9 Interview 9 ............................................................................................................... 84


vii © Panos Papadongonas

List of tables

Table 3.1: Operationalisation table.............................................................................................12

Table 4.1: Fieldwork activities scheme.......................................................................................18

Table 4.2: April 2013 Schedule..................................................................................................18

Table 4.3: May 2013 Schedule...................................................................................................18

Table 4.4: Interviews inventory..................................................................................................20

Table 5.1: The respondents' personal characteristics..................................................................21

Table 5.2: Comparison between the 2004 census data and the research data..............................22

Table 5.3: Welfare level distribution..........................................................................................25

Table 5.4: The thematic categories of Surinamese identity according to the residents'...............30

Table 5.5: Thematic categories per respondent..........................................................................32

Table 5.6: Spoken languages at home.........................................................................................37

Table 5.7: Spoken languages outside.........................................................................................37

Table 5.8: Holidays popularity among the respondents..............................................................39

Table 5.9: Residents' evaluation of multiculturalism..................................................................41

Table 5.10: Residents' attitude towards "others"........................................................................42

Table 8.1: Welfare scores distribution........................................................................................60

Table 8.2: Welfare index distribution statistics..........................................................................61

Table 8.3: Residents' descriptions of Surinamese identity..........................................................62

Table 8.4: Holidays distribution.................................................................................................64

List of figures

Figure 1.1: The Neveh Shalom Synagogue and the Ahmadiyya Movement Mosque....................2

Figure 2.1: The dimensions of identity.........................................................................................5

Figure 3.1: The conceptual scheme..............................................................................................9

Figure 4.1: The ressorts of Paramaribo........................................................................................15

Figure 4.2: The researched neighbourhoods...............................................................................16

Figure 4.3: The researched neighbourhoods...............................................................................17

Figure 4.4: Ramgoelam...............................................................................................................17

Figure 4.5: Paramaribo North......................................................................................................17

Figure 4.6: Middle class-type neighbourhood.............................................................................17

Figure 5.1: Education level among the residents of Paramaribo..................................................21

Figure 5.2: Ethnicity distribution among the residents of Paramaribo.........................................22


viii © Panos Papadongonas

Figure 5.3: Welfare level distribution among the residents of Paramaribo..................................25

Figure 5.4: Mapping Surinamese identity (original terms)..........................................................29

Figure 5.5: Mapping Surinamese identity (translated terms).......................................................29

Figure 6.1: The revised conceptual scheme................................................................................47

Figure 8.1: Chart of the uncategorised welfare scores.................................................................61


1 © Panos Papadongonas

1. Introduction

Suriname, formerly Dutch Guiana, is a country in South America bordering Guyana to the west,

French Guyana to the east and Brazil to the south. It is a sparsely populated country (ABS, 2012)

and also one of the world's largest natural reserves (UNESCO, n.y.). The country has a

population of approximately 539 thousand people as of 2011 (ABS, 2012). The great majority of

the population is concentrated in a narrow coastal zone, where the only significant urban centre,

Paramaribo, is located (Verrest & Jaffe, 2012). Although the country is in South America, it is

ethnically and culturally related to the Caribbean region (Verrest, 2010). From an early stage

Suriname became fully integrated in the world economy as a result of colonialism (Buddingh,

2000). This was manifested in the flows of people who started streaming into the country from

the four corners of the world from the 17th century onwards, first as slaves from Africa and then

as contract workers from India, Indonesia and China (Buddingh, 2000; Chickrie, 2011).

Nowadays, immigration flows are differentiated, comprising mainly of Chinese (Tjon Sie Fat,

2009; New York Times, 2011) and Brazilians (De Koning, 2011; New York Times, 2008a),

adding to the multicultural Surinamese society and complicating the picture from a demographic

point of view.

The colonial era ended in 1975 when Suriname declared its independence. This was a

result of a long-standing struggle and political manipulations associated with the nationalist

movements that had been active in the country. Two of the most prominent movements were "De

Unie Suriname" and the Creole-based "Wie Eegie Sanie". They contributed to the maturation of

the conditions for an independent Suriname (Marshall, 2002; Van Lier, 1971). Independence,

however, did not mean the end of the struggle. Political geography teaches us that nationhood by

itself does not guarantee the viability of a state (Ottaway, 2002), let alone in such a multicultural

environment like Suriname, where multiple and continuous dynamics interact and compete with

each other. As in every society where disparate groups of people seek to unite under a common

ideology, following the dictates of the politics of identity (Kofman & Youngs, 2003), Suriname

has been home to a series of struggles. These were manifestations of the attempts of each ethnic

group to position itself advantageously, initially in an environment of increased autonomy from

The Netherlands and then as an independent country after 1975. This process often took place via

the establishment of ethnic political parties (Premdas, 2011; Ramsoedh, 2001; St-Hilaire, 2001;

Van Lier, 1971).

In this thesis, I focus on Paramaribo, the city that sets the stage for social, cultural and

political processes in Suriname. These processes have resulted in a fascinating Surinamese



society. Being the dominant city in which currently two-thirds of the Surinamese population

reside, Paramaribo shares certain characteristics with other Caribbean cities. However, there are

also elements that render it a unique case (Victor, 2012). For instance, the city is home to a wider

range of ethnicities – Javanese, Indian, Creoles, Maroons, Chinese, Brazilians and to a lesser

extent indigenous groups such as Amerindians – than what is found elsewhere in the Caribbean

(St-Hilaire, 2001). Paramaribo, just like Suriname itself, is one of the few examples of

profoundly multicultural societies where, despite the antagonism between the different ethnic

groups, bloody conflicts have been avoided (Ottaway, 2002; Premdas, 2011). This has not been

the case in numerous other multicultural societies such as Bosnia and Herzegovina or the less

heterogeneous Guyana (Mars, 2001). Religions have generally coexisted harmoniously in

Suriname and one can find a mosque standing next to a synagogue (figure 1.1). Moreover,

despite the underlying antagonism, fraternisation ideals have had a solid presence in political

affairs (Van Lier, 1971).

Suriname may be

viewed as a precursor of a

future multicultural world,

where the enhanced dialectical

relationships between diverse

peoples within the context of

globalisation transform daily

life and alter perceptions of

identity and belonging. Having

emigrated to The Netherlands,

which is a characteristic example of a contemporary multicultural society, I have been inspired

by my own process of adaptation into this new reality, accompanied by a profound reflection

upon what constitutes my own identity. Suriname is in my eyes a kind of "social laboratory"

where people have streamed from the whole world and, since the country is less than 40 years

old, social fermentation processes are still bursting. I believe that the findings of this research

will constitute a useful addition to the current literature about social dynamics and hybrid identity

formation in multicultural environments. From an academic point of view, this is especially

crucial within the context of current globalising processes, where culturally differentiated

populations are increasingly encouraged to coexist. By offering a better understanding of the

city’s organic units, its diverse citizens, and how they view each other and imagine their common

Figure 1.1: The Neveh Shalom Synagogue next to the Ahmadiyya

Movement Mosque (own photo)



country, I hope that this research can translate into relevant policy making geared towards viable

development in the country based on an optimised utilisation of human resources at all levels.

In this research, the emphasis will be on how personal characteristics of Paramaribo's

residents relate to the ways that they envision an emerging and distinct Surinamese identity.

Within the same context, I will attempt to go beyond the level of identity description by

investigating whether the residents of Paramaribo have actually begun to internalise Surinamese

identity, at least in the ways that this is understood by them. The central question that I will

attempt to answer is: How do personal characteristics of the residents of Paramaribo and the

interplay between them influence the residents' perceptions of a Surinamese identity? Through

this research, I by no means aim to draw conclusions for the whole country, therefore committing

an atomistic fallacy. I hope, however, to offer an updated insight into the social fermentation

processes taking place in the heart of Suriname and thereby examine whether nation formation is

taking place and the extent to which this may be happening. In this and every similar study, one

limitation should always be considered: it only constitutes a snapshot in time (Victor, 2012).

Therefore, continuous monitoring and repeated research are imperative in order to maintain a

clear picture of the social dynamics in Suriname.

In section two, I outline the theoretical framework of the research. The first part of this

section is dedicated to the fundamental dimensions of identity and to the processes that are at

play during identity formation, as described in existing academic literature. In the second part of

the theoretical framework section, I focus on Surinamese identity. Is it possible to describe a

distinct Surinamese identity and, if so, what are its components and what is the role of one's

adopted point(s) of view? The third section is about the methodological aspects of the research.

The main pillars of the central question are deconstructed by means of relevant sub-questions.

The inclusion of a conceptual scheme is intended to illustrate the various concepts of the research

and the expected relationships between them. In the fourth section I present the research location,

the greater Paramaribo area, and I describe the practical aspects of the research. In the fifth

section, I present and analyse the research material. This is the section where the relationships

between the fundamental concepts of the research translate to actual data, which serve to answer

the research question. In the sixth section, I summarise the findings, reflect on the research

process and attempt to draw conclusions, which may constitute an inspiration for additional

research or relevant policy-making. In the last two sections, I cite the literature that I consulted

and I present additional findings in more detail in order to render my research fully transparent

and repeatable.



2. Theoretical framework

2.1 Identity formation: the self and the “other”

Before elaborating on identity formation processes, a logical question arises asking what identity

itself is. A plethora of definitions exists in literature. Popular discourse and social science

research describe identity using two broad interpretations (Kuo & Margalit, 2012). The first

interpretation looks at identity as a technical term that denotes classification in a well-defined

social category. The second interpretation views identity as a deep-rooted aspect of an individual

that is the basis of their self-respect or dignity. This interpretation of identity is prominent in

dictionary definitions of the term, as well as in definitions developed by scholars (ibid.). For

example, the Merriam-Webster Dictionary (n.y.) defines identity as "the distinguishing character

or personality of an individual". The Oxford Encyclopaedia Dictionary (1989) defines identity as

"the sameness of a person or thing at all times or in all circumstances; the condition or fact that a

person or thing is itself and not something else; individuality, personality". In a similar vein,

Alexander Wendt (1992, 397) describes identities as "relatively stable, role-specific

understandings and expectations about self".

Identity formation processes are bi-dimensional; people develop identities at both

individual and collective levels (Yoon, 2011). Existing theories propose two interdependent

processes as necessary to identity formation. The first relates to the specification of self-image

based on similarities and differences (Koefoed & Simonsen, 2012). Self-image is derived from

the social groups to which one belongs and, through interaction with one’s kin, self-esteem is

reinforced and "others" are demarcated. Identification then becomes a relational process and can

be seen as "an ongoing becoming that arises as an emergent product of comparison" (Koefoed &

Simonsen, 2012, 625). Jones and McEwen (2000) have developed a comprehensive conceptual

model of the multiple dimensions of identity (figure 2.1). The centre represents the core of

oneself, one’s personal identity as a distinguishable holistic entity. The intersecting circles

surrounding the core represent significant identity dimensions such as gender, ethnic background

and religion. Outside the immediate domain of the core one also finds the contextual influences –

for instance, family background and life experiences, which play a mediating role in shaping

personal identity. As shown in Jones and McEwen's model, personal characteristics – see for

example the intersecting circles relating to gender, class and race – do not solely constitute stable

components of the core of personal identity; they may also actively operate in identity formation

processes.



Understanding the complex

processes behind identity formation and the

factors that are at play requires an

interdisciplinary approach. Erik Erikson's

work on psychosocial development offers a

significant contribution in this regard.

Erikson (1968) developed a theory in which

he describes the various stages of

individuals' psychosocial development

through the course of their lives. Especially

the first few years of one's life, until early

adulthood, are crucial for the formation and

consolidation of personal identity. Identity

is an all-pervasive notion according to

Erikson. Identity formation is found both in

the core of the individual (figure 2.1) as well as in the surrounding communal culture, which in

my research translates to the Surinamese society. As the communal culture changes, Erikson

continues, new kinds of questions concerning identity arise. Erikson points, for example, to

issues of social transformation and changing gender roles that were particular to the 1960s in the

Western world. A comparison can then be made with the social fermentations in Surinamese

society, starting during the emancipation period after the abolition of slavery, which marked a

series of social transformations that changed how one looked at the role of gender, ethnicity,

education, and social class in Surinamese society (Van Lier, 1971). Erikson's theory comes down

to identity formation mirroring the outcomes achieved in a person's life. Erikson (1968) refers,

among others, to the following identity domains where this mirroring or self-reflection occurs:

religious, political and economic ideologies, gender, ethnicity, culture, and nationality. Such

outcomes may manifest themselves simultaneously, especially in societies characterised by

rigorous social transitions, as the case was in Suriname in the 20th century (Van Lier, 1971).

Therefore, it is useful not to simply look at the influence of personal characteristics on identity

formation separately, but also to examine the interplay between them while they operate

simultaneously during the identity formation process. Through the interaction of these personal

characteristics, a young person's identity eventually becomes integrated, resulting in a stable self

that is differentiated from "others".

Figure 2.1: The dimensions of identity. Source: Jones

& McEwen, 2000



Self-identification and the demarcation of "others" ultimately lead to processes of

inclusion and exclusion (Premdas, 2011), which can sometimes escalate to conflict if

antagonisms are not resolved at the political level (Mars, 2001). Such processes of antagonism

are more likely to manifest themselves in multicultural contexts, complicating the process of

fabricating and distilling a cohesive national identity (Moran, 2011). National identity is often

perceived as a notion referring "both to personal identity arising from membership of a national

political community, and to the identity of a political community that marks one nation off from

others" (Parekh, 2008, 56). Within a given domain, collective and individual identities exist and

impact one another reciprocally (Schöpflin, 2001). Constructing a system of moral regulation

becomes central in sustaining these identities (ibid.) and is especially crucial when dealing with a

multicultural domain, where balances are especially fragile.

Even though identities are quite often presented as, or presumed to be, fixed and rigid,

evidence demonstrates that "they are also adaptable enough to respond to particular situations

that are regarded as challenging or threatening. Such developments, especially if they are sudden

and appear inexplicable, can result in a rapid condensing of the instruments of identity

construction - the institutions that have the cultural authority will use this to protect the identity

group in what comes to be regarded as a dangerous state of affairs" (Schöpflin, 2001, 8). This

aspect becomes evident in processes where identity acts as a vehicle of mobilisation and an

umbrella for the actions of certain groups of people. Mobilisation entails the emergence of

symbolic boundaries, which are used to reinforce the "we-ness" of a specific group towards

achieving a collective goal (Cerulo, 1997). Allen's (2010) testimony concerning the Creole

mobilisation in Curaçao, through the "Yu di Kòrsou" (Child of Curaçao) movement, offers a

useful insight into how certain groups of people in a multicultural setting transcend their multiple

identities according to the circumstances in order to create new ones aiming to serve specific

interests, in this case to claim originality and demand more privileges. Therefore, the temporal

dimension of identification processes should not be overlooked, since short-term fluctuations of

identity according to external stimuli may also occur (Klimstra et al, 2010). The fluid nature of

identity once again comes down to the fact that my research constitutes a snapshot of social

realities in Suriname, pointing to the need for continuous research in order to keep pace with the

dynamic social processes in Suriname as they unfold.



2.2 Identity within a Surinamese context

In my research, I focus on Paramaribo residents' perceptions of Surinamese identity.

Comprehending the nature of Surinamese identity goes beyond limiting oneself to conventional

and rigid definitions. Two general viewpoints can be identified in the existing literature. The first

viewpoint takes language and territoriality as starting points (St-Hilaire, 2001). Surinamese

identity then becomes synonymous with expressing oneself in Surinamese Dutch, the local

variant of Dutch, though this view is not cherished by ardent supporters of Sranan tongo, the de

facto lingua franca in Paramaribo (New York Times, 2008b). In Suriname, the linguistic aspect

converges with the territorial aspect and, unavoidably, with the ways that "others" confront each

other on a daily basis. How then do people coexist with "others" and how is this reflected on their

"symbolic ecology of fear" (Verrest & Jaffe, 2012, 3) and daily interaction patterns? The

territoriality of Surinamese identity can be represented by the notion of multipolar coexistence,

which is proposed by Verrest and Jaffe (2012). In this context, difference is presented through

multiple rather than binary categories. Multipolar coexistence is associated with higher levels of

comfort with urban "others" resulting in higher levels of interaction (ibid.) and therefore a

possible cultivation of a collective identity. De Koning (2011) suggests that it may be exactly this

territoriality that ultimately determines who is Surinamese and who is not. She suggests

abandoning traditional ethnicity-based criteria and employing instead a social spaces perspective

as the basis for comprehending Surinamese identity.

De Koning's social spaces form a starting point for the second viewpoint on Surinamese

identity, which associates being Surinamese with being part of an imagined community. In terms

of the possibility of the formation of an imagined community in Suriname, Van Lier (1971)

offers a comprehensive view of the socio-political evolution in the country since the abolition of

slavery in 1863. Van Lier considers that slavery has undoubtedly left its mark on Surinamese

social processes. The stance of The Netherlands, the mother country of Suriname until its

independence in 1975, has been influential in promoting social integration in Suriname during

the emancipation period, albeit with Western characteristics and sometimes spurring interethnic

conflicts. Overall, Van Lier (1971) distinguishes three phases of social evolution in Suriname:

the settlement of new peoples (slaves from Africa and later contract workers from Asia), the

exploitation period of the colonial plantations and the emancipation period, which marked the

inception of a reformed plural society. This society constitutes the pillar of contemporary

Surinamese society, which appears still to be in search of itself. White Dutch colonists no longer

form the social elite and social dynamics have changed since colonisation. The once second



most powerful group, the Creoles, have had to cede some of their privileges to the upcoming

Hindustani and Javanese classes, following the doctrine of fraternisation politics (Buddingh,

2010; Van Lier, 1971). The question is whether coming closer in political terms has also led to

social reconciliation and perhaps to a process of coming closer in terms of an imagined

community. Identifying an emerging imagined community in Paramaribo would entail looking

for assimilation and integration patterns as expressed by increasing communality between the

various ethnic groups in Suriname (De Bruijne & Schalkwijk, 2005) and even by the cultivation

of a collective conscience and shared understandings of Surinamese identity. St-Hilaire (2001)

claims that, if nationhood is defined as an imagined community, shared territory and language

alone are not sufficient to make a cohesive nation, thereby rejecting the previously described first

point of view describing Surinamese identity. The question remains: is there a new truly

“Surinamese” imagined community being born in Suriname and, if so, what characteristics is it

based on? In my research, I attempted to go beyond linguistic and territorial aspects of identity. I

looked into how the residents of Paramaribo themselves imagine such a Surinamese identity and

I examined whether people of different backgrounds demonstrate common understandings of it.

Endorsing Surinamese identity in terms of an imagined community entails not only a common

understanding of identity but also shared processes of internalisation of this identity. The

objective of this research was to illustrate whether a distinct Surinamese identity is endorsed by

the residents of Paramaribo and, if so, on which terms. Following Erikson's (1968) previously

described identity formation theory, which stresses the influence of one's personal characteristics,

I examined how the gender, ethnic background, education and social class of the residents of

Paramaribo may influence the ways that they perceive Surinamese identity.



3. Methodology

3.1 Research type

The first two phases of the research cycle have been completed: I have identified the social

phenomenon, Surinamese identity, that is to be investigated and I have presented the relevant

theoretical background to offer a better understanding of what is known in the area. The next step

relates to presenting the methodological aspects of the research. My research displays

characteristics of the exploratory kind, which sits between descriptive and testing research

(Bryman, 2008). Exploratory research is employed when the interest lies on the relationship

between different factors. In my research these factors are the personal characteristics of the

residents of Paramaribo and their influence on the residents' perceptions of a Surinamese identity.

The research may also be described as testing because I begin with a hypothesis that the personal

characteristics of the residents of Paramaribo may influence their perceptions of (Surinamese)

identity, which are subsequently deconstructed during the operationalisation process.

3.2 Conceptual schema and the variables

I have already formulated my research question as follows: How do personal characteristics of

the residents of Paramaribo and the interplay between them influence the residents' perceptions

of a Surinamese identity? In the conceptual schema (figure 3.1), the two coloured segments

represent the fundamental

pillars of my research.

Following Erikson's (1968)

theoretical approach, the

(suspected) relationships

between these segments are

presented in the form of lines.

Ethnic background, wealth as

expressed by one's welfare,

gender and education level

constitute the independent

variables. The perceptions of a

common Surinamese identity

constitute the dependent

variable. The independent Figure 3.1: The conceptual schema



variables may interact with each other in complex and nuanced ways. For example, the ethnic

background or the gender may (partly) determine the privileges one enjoys in a given context,

which may lead to better education and to more wealth. The latter may also interact with

education; better education may imply better jobs, more wealth and thus a more favourable

position in Surinamese society (De Bruijne & Schalkwijk, 2005). The complex ways that the

independent variables interact with the dependent variable are presented as a nexus of

relationships, which is illustrated as a dotted line in the conceptual schema. The relationships

between the variables are examined by means of relevant sub-questions:

i. What is the distribution qua ethnic background, wealth (as expressed in their welfare), gender

and education among the residents of Paramaribo and what are the actual relationships

between these personal characteristics? (Section 5.1)

ii. How do the residents of Paramaribo envision a Surinamese identity and how is it related with

their ethnic background, wealth (as expressed in their welfare), gender and education as well

as the interplay among these? (Section 5.2)

iii. Is there an internalisation of Surinamese identity in terms of an imagined community taking

place among the residents of Paramaribo and how does this relate to their ethnic background,

wealth (as expressed in their welfare), gender and education? (Section 5.3)

3.3 Operationalisation of the variables

In the operationalisation process, I attempt to render the different aspects of my research

measurable. The two pillars of my research, namely the residents' personal characteristics and

their perceptions of a Surinamese identity, constitute the central concepts. In order to better

comprehend the concepts, they are deconstructed. The first level of deconstruction relates to

identifying the dimensions of these concepts. The dimensions of personal characteristics are the

ethnic background, welfare, gender and education. To allow for a better understanding of the

perceptions of Surinamese identity, which constitutes the second concept, I have split it into two

sub-concepts. The first sub-concept relates to defining what Surinamese identity actually means

for oneself. This sub-concept has a cultural dimension, a second dimension examining people's

degree of coexistence, and a third dimension that is in a way an extension of the first two

dimensions and describes the crystallisation and expression of personal views about Surinamese

identity. The second sub-concept relates to the degree to which people embrace Surinamese

identity in the ways that they come to understand it. This sub-concept has one dimension related

to people's emotional attachment to their description of Surinamese identity and another



dimension related to their internalising this identity in terms of an imagined community.

The second level of deconstruction relates to devising variables in order to begin

measuring the dimensions of the central concepts. Measurement allows the researcher not only to

delineate fine differences between people in terms of the dimensions in question, but it also

provides the researcher with a consistent device for making distinctions and sets the bases for

more precise estimates of the degree of relationship among the concepts (Bryman, 2008).

Personal characteristics are generally easier to measure by using relevant variables. Perceptions

of a Surinamese identity are, however, a less quantifiable concept. This is where indicators are

used, when needed, instead of measures. Indicators are employed as though they were a measure

of a concept. In some cases multiple-indicator measures are used in order to be able to capture as

many facets of a concept as possible. This whole process unfolds in the operationalisation table

(table 3.1 on page 12).

3.4 Research strategy and research design

Concerning research strategy, my research exhibits quantitative as well as qualitative elements.

For example, describing the attitude towards "others" can be done both quantitatively by

constructing an attitude index on the basis of answers to chosen questions, as well as

qualitatively by analysing interview fragments. Research design, which is the framework for the

collection and analysis of data, is the other methodological aspect. My research constitutes a case

study of the representative kind. A representative case study research design is used to capture

the circumstances and condition of an everyday situation (Bryman, 2008). Moreover, it allows

the researcher to examine key social processes (ibid.). In my research, the everyday interactions

among the residents of Paramaribo as well as processes related to perceptions of a common

Surinamese identity constitute the central aspect. My research may also be described as partly

revelatory, because it investigates the perceptions of a Surinamese identity among the residents

of Paramaribo, a phenomenon that has only marginally been explored before, at least at the level

of Paramaribo.


12 Panos Papadongonas - 10001868

Table 3.1: The operationalisation table



3.5 Research methods and research units

Research methods refer to the techniques for collecting the data. I adopt a mixed research

methods approach, where I try to utilise the advantages of quantitative and qualitative research.

Yin (2009) refers to this as triangulation, a prerequisite in case study research, which provides

multiple sources of evidence. The qualitative part of my research is comprised of a small number

of semi-structured interviews with residents of various ethnicities, social classes and education

levels. Interviewing is a valuable method because it provides the researcher with recent

information that is rich, can be easily coupled with the context and offers a more nuanced

understanding of people's experiences and inner emotional world. The interviews in this research

were targeted towards the degree to which the residents of Paramaribo endorse a common

Surinamese identity and the extent to which their own background competes with it. My decision

concerning the total number of interviews depended on the degree of saturation of the data

relating to the researched issues (Small, 2009).

Quantitative research, which has been dominant in the social sciences since the 1970s

(Bryman, 2008), remains, however, the dominant approach in my research. The concepts in the

operationalisation table (table 3.1) constitute the building blocks of my research. Each of these

concepts was measured partly by means of a survey. The full original survey (in Dutch) can be

seen in the appendix (section 8.1). The first and second section of the survey were dedicated to

personal and household characteristics such as the number of people in the household, the

monthly household income, the education level of the main breadwinner and their partner, their

place of birth and possible ties with family abroad. These parts serve as a continuation of socio-

economic studies that are held in Paramaribo every ten to twelve years and serve to trace social

trends. For an example of a previous comparable study see De Bruine and Schalkwijk (2005).

The third section of the survey was dedicated to garbage disposal issues, the thesis project of one

of my Dutch colleagues. The fourth section was dedicated to flooding incidences in Paramaribo,

which constituted the research project of the other Dutch colleague I worked with. The fifth part

related to my study and it sought to establish a general picture of socio-cultural practices of the

residents of Paramaribo. This section included questions about the language spoken at home and

outside, important festivities and multipolar coexistence. These five sections formed the general

survey, which was completed in ten neighbourhoods.

As stated before, the perceptions of a Surinamese identity are less directly quantifiable,

so indicators were used. The dimensions that are found in the operationalisation table are a result

of an extensive literature review dealing with identity formation processes. Nonetheless,



comprehensive and elaborate definitions of Surinamese identity appear to be missing in the

examined academic literature. To obtain a better insight into this, I completed an extra survey

(see section 8.2) in three socio-economically different neighbourhoods in which I asked the

residents to elaborate on their self-identification and describe what Surinamese identity means to

them. After collecting the residents' answers on the meaning of Surinamese identity, I mapped

them by creating a so-called tag crowd.

Describing Surinamese identity is only one side of the coin. To my understanding,

perceptions of identity entail not only defining it, but also (possibly) internalising it. In this

respect "otherness" is a useful concept. "Otherness" represents the different, the unknown, the

outsider. There is not just one way of defining otherness, but it has been demonstrated in

literature – see for example Erikson's (1968) self-identification processes and Van Lier's (1971)

description of interethnic relations in Suriname – that aspects such as the ethnic background, the

gender, the education, and the social class of the respondents may correlate with their attitude

towards "others". In the extra survey, I included certain statements, the answers to which

functioned as a yardstick in order to measure the residents' attitudes towards "others" by creating

a relevant index.

The research units of my research are all residents of Paramaribo 18 years of age or older.

I set 18 years as the lower limit, because starting at this age I expected people to have a certain

degree of maturity and consolidated views about life, themselves and their attitudes as a result of

their life experiences, following Erikson's (1968) identity development theory. Nonetheless, this

does not negate the fact that a 15-year old may be more mentally mature than an 18-year old, but

for consistency reasons I focused on adult respondents.

From an epistemological point of view, making choices about the methods to be used and

the extent and nature of the sample undoubtedly introduced a factor of bias in the research and

influenced the generation of new knowledge. I am aware of such limitations in this research.

However, when taking into account the fluidity and complexity of such social processes as

identity formation in a multicultural environment, and considering the given time frame and

available means, I believe that the findings of this research are reliable and valid and will

constitute a contribution to existing knowledge from an empirical point of view.



4. The fieldwork

4.1 The research site

4.1.1 Paramaribo

In 2004 Paramaribo had a population of 240.000 inhabitants, about half of Suriname's population

(ABS, 2005b). The city is comprised of twelve ressorts (figure 4.1). Including the adjacent

Wanica district, the population increases to 340.000 inhabitants (ibid.). Contrary to other cities in

the Caribbean, Paramaribo is characterised by a greater degree of spatial equality and ethnic and

socio-economic blending (Verrest, 2010), which is reflected in the prevalence of mixed, often

middle class, neighbourhoods in the city. Verrest (2010) attributes this ethnic mix to three

factors: the economic crisis in the 1980s and 1990s, the development of the land and housing

market and the importance of neighbourhood and social relations.

Figure 4.1: The ressorts of Paramaribo. Source: N. Olsthoorn



4.1.2 Completing surveys in the neighbourhoods

The goal was to complete 500 surveys with residents of 10 neighbourhoods of Paramaribo (50

households per neighbourhood), namely: Ondrobon, Flora A, Peu et Content, Janki, Clevia,

Ramgoelam. Elisabethshof, Van Dijk Project, Koewarasan and Welgedacht (figures 4.2 and 4.3).

By having respondents from as many and as diverse areas as possible, the significance of the

findings was likely to be increased. In the student team consisting of two Dutch colleagues,

eleven students of the Teachers Academy of Anton de Kom University in Paramaribo and

myself, we employed a probability sample, which is based on random selection. At first, we

strolled through the neighbourhoods in order to make an approximate estimation of the number

of households. According to the total household number in a given neighbourhood we then

decided to visit every fourth, sixth, eighth, or sixteenth household so that the research units were

spread as evenly as possible. If the occupants were not available, we would move to the next

house, until we managed to talk to someone. New counting started at the house where we

successfully completed a survey.

Figure 4.2: (Most of) the neighbourhoods where research took place. Source: H. Verrest's

presentation on 4 February 2013



Figure 4.3: A view of Greater Paramaribo with the outer

neighbourhoods, in which research took place. Source: H.

Verrest's presentation on 4 February 2013

Figure 4.4: Street in less affluent Ramgoelam (own

photo)

Figure 4.5: Affluent Paramaribo North (own

photo)

Figure 4.6: The dominant middle class-type neighbourhood (own

photo)



4.2 The research procedure

4.2.1 Time planning

The research took place between the 1st of April and the 20

th of May, 2013. Possible

complications were taken into consideration, therefore I allowed for buffers in my planning. I

have attempted to sketch a picture of the fieldwork progress in the following tables. In the first

table, the activities are outlined and deconstructed on the basis of work load. The next two tables

illustrate the scheduling of different activities during the fieldwork.

Table 4.1: The fieldwork activities schema

Table 4.2: Activities calendar - April 2013 Table 4.3: Activities calendar - May 2013



4.2.2 Organising and conducting the research: group coordination and supervision

As already mentioned, in Paramaribo I worked with local students of the Teachers Institute of

Anton de Kom University, whose research questions were included in the extra survey. We

completed surveys in three neighbourhoods: Ondrobon, Ramgoelam and Welgedacht. My group

consisted of four students and I acted as coordinator and, when needed, as supervisor. Together

with my Dutch colleagues, who were working with their respective groups in the rest of the

neighbourhoods, I printed out the survey material and I distributed it to the members of my

group. Each survey was given a unique number so that I could more easily trace progress and be

able to contact the right pollster for clarifications if needed during the process of data entry.

Moreover, in order to allow for better coordination, each group member's contact information

was made known to the rest of the group. Almost every evening I would send an e-mail to all

group members with the updates of that day and the schedule for the next few days on the basis

of the most recent information related to their availability. In this way the group was able to

function smoothly, which was reflected in the completion of all necessary activities according to

the initial plan.

4.2.3 Budget

My personal budget for the research included the following components:

- Plane ticket: €830

- Accommodation: €475

- Food expenditures: €300

- Additional general costs: €200

- Local transportation costs / bicycle rental: €150

Total amount: €1955 (+/- 5%)

4.3 Inventory and evaluation of the collected information during the fieldwork

4.3.1 Surveys

The process of survey completion can generally be characterised as successful, though

complications did occur during the fieldwork. Due to inconsistent survey handling by a small

number of pollsters, which can be attributed to communication complications, the total number

of usable surveys was 489, eleven less than the target. This constitutes, nonetheless, a very high

proportion of the target. The communication complications mainly had an impact on the

collection of the residents' personal information. Because the format of the survey from 12 years

ago was used in sections one and two, the acquired personal information concerned only the



main breadwinner of the household. However, not all respondents were the main breadwinner.

This resulted in some data loss regarding the personal characteristics of the respondents

themselves, which were needed for my research. This was countered in part by informing the

pollsters about the complication and asking them to note the extra needed information.

Out of the total 489 surveys, the gender of the respondent is known in 336 of them, the

ethnicity is known in 337 and the education level of the respondent is known in 321 surveys.

This number of surveys is sufficient for calculating correlations between the personal

characteristics and the respondents' views on Surinamese identity and other aspects. There has

been almost no data loss concerning the respondents' welfare level (section 5.1.2), since this can

be constructed on the basis of their answers to chosen questions. Therefore, almost all 489

surveys could be used.

4.3.2 Semi-structured interviews with residents

"9a" and "9b" mean that the interviews were conducted simultaneously in the form of a

discussion with the three of us at an agreed location.

* the exchange rate was approximately 4.3 SRD/Euro as of June 2013 (XE Online Currency

Converter, 2013)

** in the last two cases, precise income data is missing, but through discussion with the

interviewees I was able to approximately estimate their financial situation

4.3.3 Own notes and observations

During the fieldwork, I made various notes about procedural aspects (e.g. interview conditions

and neighbourhood setup) but also contextual and historical aspects. I used this extra information

in the data analysis, when relevant, in order to add extra depth.

Table 4.4: Interviews inventory



5. Data presentation and analysis

5.1 Comprehending the multidimensional nature of the residents of Paramaribo

5.1.1 Personal characteristics

Existing literature presents Paramaribo as an extremely interesting case from a demographic

point of view. This is also reflected in the research findings. In the following table and graphs, an

overview of the respondents' gender, ethnicity and education level is presented.

3.1%

20.6%

30.2%27.4%

16.5%

2.2%

Figure 5.1: Education level distribution among the

research participants in Paramaribo, 2013

None

GLO

VOJ

VOS

HBO/Univ.

Other

Table 5.1: Distribution of the personal characteristics of the respondents



The next logical step involves

comparing the acquired data with the

latest official census data (table 5.2) in

order to determine to what degree the

sample is representative. The greatest

divergences from the official census data

are to be found in the higher education

category. The representation of the ethnic

groups also demonstrates deviations from

the census data. The divergence may be

attributed to the way sampling was done

as well as to the time of day that the

pollsters visited households. Regarding

sampling, due to the lack of official

household data, we had to resort to an

approximate calculation of households

and then divide them accordingly (every

four, six etc). Though this solution proved

to be efficient in practice, it has possibly had an impact on the accuracy of the sampling frame.

Despite such limitations, I believe that the gathered data can be deemed generally reliable in

order to draw valid conclusions.

29.7%

22.8%19.9%

13.6%

9.2%

2.1%

1.2% 0.9% 0.6%

Figure 5.2: Ethnicity distribution among the research

participants in Paramaribo, 2013

Creole

Mixed

Javanese

Hindustani

Maroon

Other

Indigenous

Unknown

Chinese

Table 5.2: Comparison between the 2004 census data

and the research data (ABS, 2005a; 2005b; 2009)



5.1.2 Welfare index

Measuring a complex notion such as welfare entails looking beyond simple measurements of

income. Other aspects, such as the availability of amenities as well as indicators of living

conditions, also influence one's welfare. The welfare index that I use in this research is a

synthesis of such aspects and it was computed using appropriate statistics software. All relevant

variables were converted so that their values would be between 0 and 1. Therefore, a variable

with multiple options, such as 1, 2, 3, 4 and 5, would be converted to 0, 0.2, 0.4, 0.6, 0.8 and 1.

In this way, the variables were rendered comparable and could be used further.

The welfare index that I use is based on the sum of the scores of chosen elements, which

are described below:

- Element 1 corresponds to question 13a in the general survey (see section 8.1): "is it possible for

you to cover your basic needs based on your monthly income?" The possible values are 0 (not

possible), 0.5 (with difficulty) and 1 (it is easy). I consider this a very representative element of

one's welfare, so I assigned it a factor equal to two.

- Element 2 corresponds to question 13b: "is it possible for you to cover extra expenditures, such

as going out?" The possible values are again 0 (not possible), 0.5 (with difficulty) and 1 (it is

easy).

- Element 3 corresponds to question 13c: the household's average monthly income. The possible

values are 0 (<500SRD), 0.2 (501-1000 SRD), 0.4 (1001-1500 SRD), 0.6 (1501-2000 SRD), 0.8

(2001-2500 SRD) and 1 (>2500 SRD). The exchange rate as of June 2013 is approximately 4.3

Surinamese dollars to one Euro (XE Online Currency Converter, 2013). Though not the only

indication of welfare, income is the most important aspect, therefore I assigned a factor of three

to it.

- Element 4 corresponds to question 14d: the house surface in square metres. This can serve as a

secondary component of welfare. The possible values are 0 (<45m2), 0.33 (46-79 m

2), 0.66 (80-

125 m2)

and 1 (>125 m2)

.

- Element 5 corresponds to question 15b: presence of an internet connection. Though this is in

many parts of the world a basic service, in Paramaribo it appears that it is still considered a more

or less luxurious good. The possible values here are 0 (no) and 1 (yes).

- Element 6 (question 15c: presence of air conditioning), element 7 (question 16a: presence of a

rice cooker), and element 8 (question 16b: car ownership) were included, following the same

logic in the case of element 5. Taking into account mobility restrictions at times, for instance

erratic bus services during heavy rains, car ownership may be considered slightly more



significant for determining one's welfare, so it was assigned a factor of two.

- Element 9 relates to the condition of the house, as assessed by the pollster. This has three

possible values: 0 (bad), 0.5 (fair) and 1 (good). The house condition may be considered an

important indicator of one’s welfare (García Mira, 2005), so it was assigned a factor of two

- Element 10, the final component, relates to the durability of the building material as assessed

by the pollster. In this case there are also three possible values: 0 (bad), 0.5 (fair) and 1 (good).

Summarising, the full welfare formula is: Welfare = 2x[basic needs coverage possibility] + [extra

expenditures coverage possibility] + 3x[monthly household income] + [house surface] +

[presence of internet connection] + [presence of air conditioning] + [presence of a rice cooker] +

2x[car ownership] + 2x[house condition] + [house durability]

This synthesised welfare index has a minimum possible value of 0 and a maximum

possible value of 15. The detailed distribution of the respondents according to their welfare

index score can be found in the appendix (section 8.3.1). In order to render more elaborate

analyses possible, the welfare range (0-15) has been split into four even categories: low (0-3.75),

medium-low (3.76-7.50), medium-high (7.51-11.25) and high welfare (11.26-15). Each of these

categories represents a welfare profile. A low welfare profile would be attributed to a respondent

with a very low household income, who finds it impossible to cover even his basic needs and

who lives in a very small and probably dilapidated wooden house without luxurious amenities. A

medium-low welfare profile would refer to a respondent who would have a rather low income,

would have difficulty to cover his basic needs, he would most likely have no car and almost no

luxurious amenities and he would live in a (semi-)wooden house of bad to fair condition. A

medium-high welfare profile would refer to a respondent with an average income, a fair house

and probably a car, who would be able to cover his basic needs, albeit sometimes with difficulty.

This respondent could afford some amenities such as a rice cooker, which is often used in

Suriname, and possibly even an internet connection. Finally, a respondent of high welfare would

earn a decent to very good salary, would be able to cover his basic needs and extra expenditures,

would be able to enjoy extra amenities and would most likely own a car.

It has to be noted that, because personal choices had to be made concerning the

components of the welfare index, the subjectivity factor may exert influence on the welfare

representation of the residents of Paramaribo. Another researcher could have made different

choices, leading to (slightly) different results. I do believe, however, that my choice of variables

offers a representative picture of welfare among the residents of Paramaribo. An overview of the

welfare profiles can be seen in table 5.3.

http://www.google.nl/search?tbo=p&tbm=bks&q=inauthor:%22Ricardo+Garc%C3%ADa+Mira%22



The findings confirm what I often heard

when talking casually with people: even though a

great proportion of the residents of Paramaribo

appears to face difficulties in their day to day lives,

relatively few people live under conditions of

complete deprivation. This was reflected in the

partial welfare analyses per neighbourhood as well. Even in the theoretically poorer

neighbourhoods, such as Flora A, a small proportion of the residents was placed in the category

of low welfare. The majority of respondents in lower and middle income neighbourhoods, such

as Ondrobon and Welgedacht, occupied the medium-low and medium-high welfare categories.

Ramgoelam presents an interesting case. Though it is generally viewed as one of the least

developed neighbourhoods, a relatively large proportion of residents scored in the medium-high

welfare category in the sample. A possible explanation for this relates to the representativeness

of the sample and the limitations that were previously mentioned. In the more affluent

neighbourhoods in the north of Paramaribo, there were many more people in the high welfare

category, which is to be expected according to the literature. Overall, a surprisingly high

proportion of people experience high welfare, but I must acknowledge that a more detailed

income categorisation (especially in the higher strata) may have yielded slightly different results.

This is something to consider in comparable future research. Nevertheless, the relatively large

proportion of people

experiencing medium-

low welfare should

also be alarming. In

figure 5.3, the welfare

distribution among the

respondents in all ten

studied neighbour-

hoods is illustrated.

Table 5.3: Welfare level distribution



5.1.3 The interplay between the residents' personal characteristics

In this section, the objective is to investigate possible relationships between the residents'

ethnicity, wealth (welfare), gender and education. At a later stage, I will examine whether these

relationships influence the residents' perceptions of Surinamese identity, following Jones and

McEwen's (2000) conceptual model and Erikson's (1968) identity formation theory. The

conceptual schema, that was previously presented, illustrates the possible relationships that I

expect to trace. In this section, I will investigate whether such relationships occur in practice.

The statistical significance level that will be used in all analyses is 90%.

The first assumption is that the ethnic background partly determines the education level

of the residents of Paramaribo. This stems from historical socio-economic and socio-political

factors that have to do with colonialism and certain groups' more favourable position in

Surinamese society, especially Creoles (Buddingh, 2000), though Hindustanis and Javanese are

quickly catching up (De Bruijne and Schalkwijk, 2005). The ethnic background is the

independent variable and it is of nominal level. The education level constitutes the dependent

variable and it is of ordinal level, because a meaningful rank of the education levels can be made.

The variable of the lowest level determines which statistical measures of association may be

used. In this case, the lowest level is nominal, so nominal measures may be used. The most

widely used nominal measures are based on a Chi-squared distribution. These measures compare

the actual result of the cross-tabulation between two given variables with the cross-tabulation

results that would occur if these variables were independent from each other. The most prevalent

nominal measure that is based on a Chi-squared distribution is Cramer's V. The first two

categories in the education variable have been combined in order to pass Pearson's Chi-square

test (Pearson, 1900). According to this test, no more than 20% of the cells may have a value

under 5. For the same reason, the respondents of Other, Indigenous, Chinese or Unknown origin

have been filtered out because their statistical contribution was minimal and it jeopardised

passing the Chi-square test. According to the findings, the respondents' education level does

indeed slightly correlate with their ethnicity, with a significance level of 99%. It appears that,

despite Maroons' upward trend of the last few years, which was also mentioned in various

interviews by other respondents, they remain the least educated group. People of mixed heritage

appear to have the highest education overall, followed by Javanese, Creoles and Hindustanis.

The next analysis involves examining the possible relationship between the respondents'

ethnic background and their welfare level. There appears to be a noticeable, but not excessively

strong, correlation between the ethnicity and the welfare level. The significance level of the



findings is 100%. Hindustanis, who were called "the capitalists of Suriname" and "the rich" by

some interviewees of other ethnicities, appear to be the most affluent, followed by Javanese and

people of mixed ancestry. Creoles, once powerful and influential in the colony, score surprisingly

low, only scoring slightly better than Maroon respondents, whose ethnic group has been

historically the most disadvantaged in Paramaribo (St-Hilaire, 2001). Also in the interview

sample, Maroon respondents scored generally lower in the income category.

The next analysis involves the examination of a possible relationship between the

respondents' gender and their welfare level. The gender can be treated as a dichotomous, or even

ordinal variable, so ordinal association measures may be used. I have chosen Kendall's tau-b,

which is based on a pairwise comparison of units. The findings indicate that there is a rather

strong correlation between the gender and the welfare level of the sample. Overall, women

appear to be less affluent than men. The significance level of the findings is 100%. This was the

case in the interview sample as well. The highest income category was occupied exclusively by

men, while women earned noticeably less. This correlation may be justifiable, taking into

consideration that "the urban economy of mid-20th-century Paramaribo was starkly

differentiated along intersecting lines of ethnicity, gender and class with concomitant power

disparities, social hierarchies and stereotypes" (De Koning, 2011, 273).

A similar analysis examines the relationship between the respondents' gender and their

education level. The two lowest education levels have been combined in order to pass the Chi-

square test. The findings do not indicate any correlation between gender and the respondent's

education level, which is also the case in the interview sample. Therefore, the situation that may

be found in male-dominated societies, where women are much less or not educated at all, is not

applicable in the context of Paramaribo.

The next analysis involves examining whether the respondents' education level has had

any impact on their welfare. Both variables are ordinal, so the relevant association measures may

be employed. Again, the lowest two education levels have been combined to pass the Chi-square

test. As expected, the findings indicate that there is a strong correlation between education level

and welfare level. More educated people are more likely to attain a higher welfare level. The

significance of the findings is 100%. There is a significant divergence between people with HBO

or University education and the other categories. The former attain a high welfare level much

more often. In the interview sample, however, the situation is far from clear, since various

income levels were shared by respondents of different education levels. The limitation in the

interview sample is that a complete welfare index could not be constructed, therefore income



serves as the only yardstick and only tells part of the story.

The partial conclusion, principally stemming from the quantitative analysis and

manifesting itself in the qualitative data as well, is that the respondents' personal characteristics

are related in some ways. People's gender and ethnicity operate as especially active factors in

determining their welfare and education respectively. This may be an indication of social

dynamics which are specific to Paramaribo and which appear to relate to historically rooted

power structures (Buddingh, 2000; De Bruijne and Schalkwijk, 2005; Van Lier, 1971).

5.2 The dimensions of Surinamese identity

5.2.1 Describing Surinamese identity

In 150 out of the 500 surveys, which were completed in three chosen neighbourhoods –

Ondrobon (lower-middle class), Ramgoelam (poorer) and Welgedacht (middle class) – I asked

people to mention five things that they associate with Surinamese identity and/or being

Surinamese. People generally had difficulty answering this question. 146 out of 150 respondents

could provide one term, 120 out of 150 could provide two terms, 91 out of 150 could provide

three terms, 56 out of 150 could provide four terms and only 36 out of 150 respondents could

provide all five requested terms. The respondents provided 131 different terms in total.

One part of residents' perceptions of Surinamese identity relates to how they imagine this

identity and how their descriptions may correlate with their gender, ethnic background, wealth

and education. This can be determined quantitatively by statistical analyses as well as

qualitatively by means of interview analyses. I begin my analysis by examining the quantitative

aspect. The first step entails mapping the terms that the respondents employed to describe what

Surinamese identity means to them. For each of the five requested terms a separate variable was

created in the statistics software. Since not all people could provide all five requested terms, the

fields of certain variables remained empty. Upon registration of all answers, I collected them and

calculated the frequency of each term, which I present in section 8.3.2 of the appendix. The result

of mapping the term frequency can be seen in the following tag crowds. The larger size indicates

a higher frequency among respondents' answers. The first tag crowd shows the original answers

whereas the second tag crowd illustrates the translated terms.



In order to render analyses possible, the 131 different terms were placed into seven

thematic categories. Each category was given a colour and each of the terms was coloured

according to the thematic category under which it could be placed (section 8.3.2). Undoubtedly,

such a selection procedure is subject to limitations related to the decisions that have to be made

when creating categories and placing terms in them. A different researcher may have decided to

create different categories. My chosen categories are based on a general picture I have acquired

of "Suriname-ness" by means of literature review and my own experiences. For that reason, I

believe that the chosen categories reflect the multidimensional nature of Surinamese identity, as

described by the respondents, sufficiently well. The distribution of the thematic categories is

presented in the following table.

Figure 5.5: Mapping what Surinamese identity means to the respondents (translated terms)

Figure 5.4: Mapping what Surinamese identity means to the respondents (original terms)



According to the

findings, a significant pro-

portion of the respondents

perceives being Surinamese as

adhering to values that

facilitate living together, such

as believing in freedom and

unity and generally having a

relaxed and open attitude. This

may indicate that many

respondents are in some way

aware of the complexity of the

society in which they live and they recognise the importance of believing in the previously

mentioned values in order to achieve social stability. It will be interesting to examine how this

compares with the respondents' attitude towards "others" at a later stage. The fact that the

respondents chose to express Surinamese identity so often in terms of unity and being willing to

accommodate difference, partly explains why the second most popular thematic category among

them relates to recognising that multiculturalism is an integral part of being Surinamese. It comes

down to Gowricharn's (2006) celebration of "unity in diversity", which according to him

characterises contemporary social dynamics in Suriname. Besides aspects related to unity and

open attitude and multiculturalism, terms related to family, birthplace and the resulting emotional

ties with Suriname were also prominent among respondents' descriptions. Aspects concerning

nature and climate in Suriname were also popular among respondents, though this may be

perceived as "the easy answer", taking into account the difficulty they had in describing what

makes them feel Surinamese. Nonetheless, linking birthplace and physical aspects to Surinamese

identity should not be perceived as surprising, since it may constitute an indication of the

influence of contextual factors on identity formation, as described in Jones and McEwen's (2000)

model (figure 2.1). Defining Surinamese identity in such terms relates to the first theoretical

viewpoint, which takes territory and language as the starting point. Being inspired by this, I also

decided to create two special categories for Sranan tongo and Dutch, because – and this was

especially the case in the interviews – there appears to be a relationship of simultaneous

coexistence and antagonism between these two languages in people's conscience and feelings

when making associations with Surinamese identity.

Table 5.4: The distribution of the thematic categories based on

respondents' descriptions of Surinamese identity



The quantitative analysis has offered a comprehensive view of how the residents of

Paramaribo think about Surinamese identity. I will now examine whether quantitative data are in

accordance with people's views as expressed during the interviews. Almost all the respondents

associated Surinamese identity with being born in Suriname. Unity and freedom were less

popular among them, with only two interviewees making reference to them. Males were

generally more willing to talk to me about the emotional aspect of being Surinamese, which I

consider slightly surprising, since I expected women to be more emotional by nature. However,

this may actually not be entirely surprising because women may have had more difficulty

opening up to a male researcher. In this regard, I remember the words of an older Creole man:

"one is Surinamese when they feel this way in their heart, in their soul". Concerning the

linguistic aspect of being Surinamese, the situation is less ambiguous. The great majority of the

respondents recognised that, even though Sranan tongo has long served as a language of informal

communication, it is Dutch which should be associated with being Surinamese, because it offers

more opportunities for progress. This view was shared by both males and females of various

ethnic backgrounds, education and income. Most respondents considered Dutch as a means of

bridging the gaps between the various ethnic groups. This does not mean that the interviewees

consider multiculturalism a negative thing; on the contrary, the great majority of interviewees

view multiculturalism as enrichment for Suriname, something that the country can utilise in order

to progress. Two respondents, a man of mixed heritage and a Maroon woman, were sceptical

about multiculturalism, however. Their common characteristic is that they were or had been

active in politics, so their point of view is likely to have been affected by their experiences in the

political domain. Politics appears to have had mixed impacts on the cohesion of Surinamese

society. The repercussions of this for identity formation and internalisation processes are

examined in more detail later.

5.2.2 The influence of personal characteristics on the descriptions of Surinamese identity

The surveys and the interviews have provided me with a plethora of views on Surinamese

identity. In the theoretical section, I introduced how identification processes may be related to

people's personal characteristics. In this section, I offer an elaborate analysis of this within the

context of Paramaribo. The way that the residents of Paramaribo imagine a Surinamese identity

(in terms of thematic categories) is the dependent variable of nominal level. The next step

involves examining to what extent each thematic category was present in each respondent's

answers. Because not all respondents could provide all five requested terms, simply counting the



frequency of each thematic category per respondent would be inaccurate. For this reason, I

decided to express the occurrence of each thematic category as a proportion in relation to the

total number of provided terms per respondent. For instance, suppose that one respondent could

provide five terms, out of which two referred to the multicultural aspect of Surinamese identity.

In that case, the frequency would be two and the occurrence proportion would be 40%. Suppose

then that another respondent could also provide two terms related to multiculturalism, but only

three terms in total. In that case, the frequency would again be two, but the occurrence proportion

would be 67%. Therefore, it can be claimed that in the second case multiculturalism may have

occupied a more prominent position in the respondent's conscience, because it dominated his

descriptions of Surinamese identity. In order to render comparisons possible, the mean

occurrence proportion has been calculated per thematic category and is presented in table 5.5.

According to the findings,

terms relating to unity, freedom

and an open and relaxed attitude

occupy a prominent position

among respondents' descriptions:

almost one in three descriptions per

respondent falls in this category.

Terms relating to family and

emotional ties are less popular,

being approximately one out of

four provided terms. Multi-

culturalism was present in appro-

ximately one in five terms per

respondent. The other categories

are significantly less popular among respondents' descriptions. Among the interviewees,

references to language, especially Dutch, as a core component of Surinamese identity, were

much more prominent. Multiculturalism was also popular, with the great majority of the

respondents viewing it as a core element of Surinamese identity.

The next stage entails tracing whether the degree of occurrence of each thematic category

may be related to the respondents' ethnicity, welfare level, gender and education. The three most

popular thematic categories were used in the quantitative analysis, because they provide a

sufficient statistical sample in order to be able to generalise findings. The first correlation

Table 5.5: The popularity of each thematic category per

respondent as a proportion of the total number of provided

terms



analysis examines the possible relationship between the degree of occurrence of terms related to

family and emotional ties with Suriname on the one hand and the respondents' personal

characteristics on the other hand. The degree of occurrence was split into two categories: no or

low occurrence (0-49% of all provided terms per respondent) and high occurrence (50-100% of

all provided terms per respondent). According to the findings, the degree to which the

respondents describe Surinamese identity in terms of family and emotional ties with the country

shows no correlation with their gender and ethnicity. On the other hand, the more educated the

respondent is, the less they tend to define Suriname in terms of family and emotional ties. The

statistical significance of this is 98.7%. Finally, the more affluent the respondent was, the less

they defined Surinamese identity in terms of family or emotional ties. The significance of this

finding is 98.9%. This correlation reflects the possible importance of family and social capital for

people who are positioned lower in the social ladder, whereas evidence from other studies points

to the possibility of people of upper social classes tending to view the world around them in more

calculated and dispassionate ways (Côté, 2013). Among the interviewees, no special relationship

could be traced between their personal characteristics and describing Suriname in terms of

emotional ties. All interviewees highlighted the importance of being born in Suriname as

rendering someone truly Surinamese and a respectable proportion of them, of various personal

characteristics, elaborated on being emotionally attached to Suriname and proud of their

nationality.

In the second correlation analysis, the degree to which respondents describe Surinamese

identity in terms of multiculturalism was examined in relation to the respondents' personal

characteristics. According to the findings, describing Surinamese identity in terms of

multiculturalism does not correlate with any of the respondents' personal characteristics. Also in

the interviews, no such relationship could be established. These findings may be an indication

that the residents of Paramaribo as a whole, regardless of their own background, are aware of the

socio-cultural complexity of the environment they live in, which may be considered logical after

a long period of coexistence and mutual interaction.

In the third correlation analysis, the degree to which the respondents describe Surinamese

identity in terms of unity, freedom and an open and relaxed attitude and lifestyle – the most

popular thematic category in the surveys – is examined in relation to the respondents' personal

characteristics. According to the findings, men tend to describe Surinamese identity in such terms

much more often than women. The statistical significance of this relationship is 98%. No other

personal characteristic appears to exert any influence. On the other hand, describing Surinamese



identity in such terms was much less popular among the interviewees, with only two males and

one female of different ethnicities, education and income referring to it. This contradiction

between qualitative and quantitative data may point to the dynamic nature of Surinamese

identity, which comes to be envisioned in different ways by different respondents at different

times. The temporal aspect is especially important, since certain residents appeared to describe

Surinamese identity slightly differently in the survey compared to what they stated during the

interview at a later point. Klimstra et al's (2010) study, which stresses the importance of short-

term dynamics in identification processes, may constitute a good starting point in trying to

explain this fluctuation.

Finally, I examined whether the interplay between the respondents' personal

characteristics may impact the ways that the respondents imagine Surinamese identity. Three

variance analyses were conducted for this purpose. Variance analysis examines whether the

actual behaviour of a nominal variable, in this case the ways that the residents of Paramaribo

describe a Surinamese identity, displays similarities with the expected behaviour based on

established knowledge. Variance analysis allowed me to test whether the interplay between the

personal characteristics exerts influence in the ways that the residents of Paramaribo describe

Surinamese identity and to what extent this may be the case. I conducted variance analyses of the

three most prevalent thematic categories of residents' descriptions of Surinamese identity. The

first variance analysis relates to describing Surinamese identity in terms of family and emotional

ties. According to the findings, the interplay between the residents' personal characteristics does

exert some influence in the variance of the variable, but this is statistically insignificant. The

same applies to the second variance analysis (imagining Surinamese identity in terms of

multiculturalism) and the third variance analysis (imagining Surinamese identity in terms of

unity, freedom and an open and relaxed attitude).

In conclusion, the quantitative analysis indicated that gender, education and welfare level

appear to influence to a certain degree how the residents of Paramaribo define Surinamese

identity. However, the picture differs according to the dimension of Surinamese identity that is

examined each time. On the other hand, the interplay between the personal characteristics

appears to exert no influence on the ways of imagining Surinamese identity. Overall, qualitative

analysis partly confirmed the preceding quantitative findings, but it also demonstrated divergence

to a certain degree. For instance, in both quantitative and qualitative analysis, a proportion of the

respondents resorted to describing Surinamese identity in terms of emotional ties (being born and

having family in Suriname), but in the qualitative analysis this view's relationship to the



respondents' education and welfare was not present. This may again relate to the dynamic

character of identification processes, as previously described in Klimstra et al's (2010) theory.

Moreover, the previously found correlation between gender and describing Surinamese identity

in terms of unity, freedom and an open attitude was absent in the qualitative analysis. On the

other hand, the lack of any relationship between describing Surinamese identity in terms of

multiculturalism and the respondents' personal characteristics was also confirmed in the

qualitative analysis. A prime difference between quantitative and qualitative findings relates to

Dutch language as a core component of Surinamese identity. In the interviews, referring to Dutch

as an important element of being Surinamese was mentioned much more often than was the case

in the surveys.

Despite the differences between quantitative and qualitative analysis results, it may be

concluded that there is a weak, albeit dubious, correlation between the respondents' gender,

education and welfare level and the ways that they describe Surinamese identity. Through these

findings, Jones and McEwen's (2000) model and Erikson's theory about the influence of personal

characteristics on identification processes are partly confirmed. Another aspect came to the

surface through the interviews, namely the development of a common awareness among the

residents of Paramaribo regarding the multicultural character of the society they live in.

However, it should once again be emphasised that the researcher's choice when placing

Surinamese identity descriptions into thematic categories remains a factor whose possible

influence should not be overlooked. In the next section, I attempt to complete the puzzle of

residents' perceptions of Surinamese identity by examining whether there is a process of identity

internalisation through the development of a common socio-cultural conscience taking place

among the residents. I thereby examine whether De Koning's (2011) sharing of social spaces

translate into an imagined community that constitutes the evolution of Van Lier's (1971)

reformed Surinamese plural society.

5.3 Internalising Surinamese identity

5.3.1 Analysis approach

So far, I have illustrated how Surinamese identity comes to be imagined among male and female

residents of various ethnic backgrounds, education and welfare. Imagining Surinamese identity

only tells part of the story about residents' perceptions of that identity. People do not only create

a picture of what identity is, but they also decide for themselves whether they will internalise this

identity. This process can be complex and dynamic (Erikson, 1968). Assessing whether a



resident has internalised Surinamese identity in the ways that they describe it goes beyond

answering a simple question with yes or no. In this section, I will combine the findings of survey

research as well as semi-structured interviewing to reach a nuanced understanding of whether a

Surinamese identity internalisation process is generally taking place among the residents of

Paramaribo. Internalising Surinamese identity would ultimately mean leaving ethnic or other

barriers behind and coming closer in terms of an imagined community.

5.3.2 Upbringing

As Erikson (1968) suggested, early experiences exert great influence in the ways that people

come to identify themselves and interact with their environment, resulting in the crystallisation of

norms and values. The semi-structured interviews constituted a good opportunity for me to reach

a better understanding of the respondents' early experiences and to investigate whether these

have influenced the ways that they understand Surinamese identity and position themselves in

Surinamese society. The focus in this part lies on linguistic and cultural experiences.

Among the interviewees, males generally grew up in almost exclusively Dutch-speaking

environments. The majority of female interviewees, on the other hand, stated that they grew up

in an environment where different languages were used interchangeably. The mix constituted

primarily of Dutch and the language of the respective ethnic group and to a lesser extent Sranan

tongo, the latter mainly among Creoles. No noticeable relationship between language usage and

education level or income was found. The general findings of the linguistic aspect thus indicate

that the Dutch language has played a primary role as the means of communication in the

interviewees' early lives, which may explain why a significant proportion of the interviewees

described Surinamese identity in terms of Dutch language. A slight correlation is detected

between the usage of Dutch and gender and ethnicity. Males of Creole or of mixed ancestry

appear to have been exposed to the Dutch language to a greater extent. A prominent role in the

respondents' upbringing was generally played by religion, whether this be Christianity,

Hinduism, or Islam. Christianity was mentioned by five respondents and no specific pattern

related to any of their personal characteristics was traced. A Hindustani respondent

characteristically pointed out that within the Hindustani community people do stress the

difference between being Hindu and being Muslim, though mixed marriages do occur nowadays.

This may relate to attitudes towards "others", which will be further analysed later in relation to

the possible internalisation of a common Surinamese identity.



5.3.3 Current linguistic practices and multipolar coexistence

Though Sranan tongo and Dutch only had a share of 2.7% and 1.1% respectively in the

previously explained respondents' descriptions of Surinamese identity in the survey, these

languages' important position in Surinamese society in the course of time cannot be denied

(Buddingh, 2000) and the findings are illustrative of this. The residents of Paramaribo were

asked to indicate which language(s) they predominantly speak at home and in which language(s)

they mainly communicate when being outside.

The objective was to trace patterns that may be

related to personal characteristics in order to

examine whether certain respondents hold

onto their own identities – whether these be

expressed through gender, ethnicity, education

or welfare. Tables 5.6 and 5.7 offer an

overview of the spoken languages at home and

outside the home.

As the findings demonstrate, Dutch is

by far the most used means of communication,

followed by Sranan tongo. Though the purpose

of the survey was to ask the residents to choose

one language, this was almost impossible for

many, because they stated that the language

choice often depends on the person with whom

they communicate. Therefore, a high

proportion of the respondents stated that they

use multiple languages interchangeably, up to

three or four languages in a few cases. Not surprisingly, the usage of Dutch as a first language

correlates with how good people thought their Dutch was. As expected, people with higher

education and welfare – the latter also relating to education indirectly, as described in section

5.1.3 – stated that their Dutch was better.

The next stage involves examining whether language usage is tied to gender, ethnicity,

education or welfare level. According to the findings, at home it does not matter what the gender

is when it comes to the spoken language. The majority of the respondents speak only Dutch at

home, closely followed by a mix of languages. Outside the home, men tend to communicate

Table 5.6: Overview of the spoken languages at

home

Table 5.7: Overview of the spoken languages

outside the home



slightly more in Sranan tongo, whereas women mostly use Dutch. The statistical significance of

this relationship is 97.9%. This is slightly surprising, taking into account the findings from

qualitative analysis in which men appear to have grown up in environments in which Dutch was

predominant. The significant share of mixed language usage among the respondents should also

not be overlooked. More specifically, people of mixed heritage and to a lesser extent Creoles and

Javanese use Dutch more often at home. Maroons and Creoles demonstrated a relatively high

usage of Sranan tongo. Javanese, on the other hand, use Sranan tongo very little at home. Finally,

Hindustanis and a great part of Maroons prefer to use (mainly) Dutch interchangeably with their

own languages (Sarnami/Hindustani or Maroon languages). This is in accordance with my

general impression from the short discussions I had with residents during the completion of the

questionnaire. It appeared that the second used language, along with Dutch, largely correlates

with their ethnicity.

Concerning language usage outside the home, Dutch occupies a dominant position among

all ethnic groups. Hindustanis and Javanese to a lesser extent use Dutch interchangeably with

primarily their own languages and with Sranan tongo to a lesser extent. This may indicate a

relationship between the language usage and the nature of different ethnic groups' daily

interactions. This, in turn, relates to a popular view among interviewees that certain ethnic

groups, especially Hindustanis, are much less integrated and generally still avoid contact with

other ethnic groups. A Maroon interviewee made a characteristic remark about her Hindustani

colleagues having the tendency to consult fellow Hindustanis in their native language first, when

an issue arises at work. It is no surprise that Hindustanis exhibit the highest percentage, by far, of

mixed language usage (mainly Dutch and Hindustani). Interviewees of other ethnicities claimed

that this was another indication of Hindustani residents' avoidance of interethnic communication.

Overall, there is a noticeable, but not excessive, correlation between the spoken language when

outside the home and the respondents' ethnic group. The statistical significance is 91.7%.

The findings also demonstrate that there is a strong correlation between the spoken

language at home and the education level. In the sample, the more educated that people were, the

less often they used Sranan tongo and the more often they communicated in Dutch. The

statistical significance is 100%. When it comes to the spoken language outside the home, the

correlation remains noticeable and Dutch is once again the dominant language of communication

among more educated respondents (statistical significance 99.6%).

Finally, the correlation analyses reveal that Dutch is used more often among respondents

of a higher welfare level, whereas Sranan tongo is preferred by less affluent residents. In all



groups, however, a respectable proportion of the respondents employ multiple languages

interchangeably. The significance level of these findings is 99.2%. The situation differs when

people are outside the home. The welfare level does not appear to influence language usage in

that case. This may in turn relate to issues of multipolar coexistence between the residents of

Paramaribo (Verrest and Jaffe, 2012), which results in increased interaction among people of

various ethnicities, educational levels and social classes. This aspect was especially evident in the

interviews. Both males and females of various ethnicities, education and income stated that they

have contact with people of different backgrounds, with many of whom they often establish

friendships. The survey data, however, demonstrate a significant correlation between ethnicity

and friendship: the majority of the residents stated that their best friend is of the same ethnicity as

themselves, pointing to a lesser degree of trust towards "others".

5.3.4 Cultural participation and multipolar coexistence

In the survey, I included a question which invited the respondents to choose five of the most

common festivities in Suriname, which they considered the most important (table 5.8). The list of

festivities included religion-related ones, but also more generic festivities, which were tied to

Suriname as a country, without being culturally biased. The full table with the uncategorised

festivities can be found in the appendix (section 8.3.3). In table 5.8, religious holidays include

typical Christian celebrations, such as Christmas, as well as Muslim and Hindu festivities. Under

Surinamese holidays I have included festivities like Independence Day, Keti Koti (celebration of

the abolition of slavery), Labour day,

Avond Vierdaagse (walking event) and the

Day of the Revolution. In the last category,

ethnicity-related holidays, I have included

holidays which explicitly refer to ethnic

groups, such as the Day of the Javanese

immigration, the Day of the Maroons etc.

An interesting aspect relates to the possible relationship between the personal

characteristics of the respondents and the holidays that are most important to them. By examining

this relationship, I attempted to trace possible patterns that may indicate holding onto one's own

background at the expense of internalising Surinamese identity. Because not every respondent

was able to provide all five requested holidays, I ranked them based on their degree of

occurrence, similarly to the case of terms describing Surinamese identity that was described

Table 5.8: Holidays popularity among the respondents



earlier. For each holiday category, a new variable with the degree of occurrence per respondent

was created. This degree of occurrence was split into two categories: no or low occurrence (0-

49% of all provided terms) and high occurrence (50-100% of all provided terms). This variable

was used to perform correlation analyses with the respondents' personal characteristics.

The findings concerning the popularity of Surinamese holidays according to the residents'

personal characteristics are revealing. More specifically, the degree to which the residents

considered Surinamese festivities important varied significantly among ethnic groups. Creoles

and to a lesser extent people of mixed ancestry were the most enthusiastic about Surinamese

holidays. On the other hand, Hindustani residents, closely followed by Maroons and Javanese,

considered Surinamese holidays much less important on average. The statistical significance of

these findings is 100%. No correlation with the other personal characteristics could be traced.

The quantitative findings are in accordance with the residents' narratives during the interviews.

Especially Creole interviewees stated that other ethnicities, almost always Hindustanis, avoid

taking part in Surinamese holidays and they expressed their discontent about this. Though they

themselves were open to participate in festivities of other ethnic groups, they had decided not to

do so as a reaction to Hindustani indifference.

An interesting element relates to the narrative of an elderly man of mixed heritage. He

seemed to reject Surinamese holidays that related to past colonialism and slavery altogether and

he called for the abolition of all ethnic-related holidays and their replacement with a generic

holiday in which celebrating diversity would constitute the core idea. An extra analysis revealed

that the more the respondents described Surinamese identity in terms of unity, freedom and a

relaxed and open lifestyle, the less they considered Surinamese holidays important. This

constitutes a paradox at first glance, because I would expect respondents who view Surinamese

identity as standing for unity and freedom to be more enthusiastic about Surinamese holidays.

This may have a logical basis, however, as it may relate to the elderly man's narrative about

abolishing all festivities celebrating events of the past (slavery abolition, independence) and

celebrating unity in diversity in terms of modern Suriname, as Gowricharn (2006) perceives it.

Additional research may be needed in order to unravel the underlying processes behind this view.

Overall, the picture appears to be rather fragmented when it comes to cultural participation of

various ethnic groups and how this may relate to mutual acceptance and coexistence. The

general impression is that cultural gaps and a certain degree of ethnic division appear to persist

among the residents of Paramaribo. It is interesting to examine whether this phenomenon

manifests itself in the residents' attitude towards "others". This is the subject of the next section.



5.3.5 Attitude towards multiculturalism and "others"

An aspect that was often directly or indirectly mentioned when asking people to describe

Surinamese identity during the interviews relates to its multicultural aspect, which was also

prominent in the preceding quantitative analysis. In the extra survey, there was a specific

question which asked 150 respondents in the three chosen neighbourhoods to evaluate

multiculturalism in Suriname. The results can be seen in the following table.

As the findings demonstrate, the vast

majority of people were positive or very positive

about the fact that there are numerous ethnic

groups in Suriname. This is also reflected in the

discussions during the semi-structured interviews,

in which the great majority of the interviewees,

regardless of their personal characteristics,

considered multiculturalism a positive element of

Surinamese identity, which can contribute to progress. On the other hand, two males (a Creole

and a man of mixed heritage) considered multiculturalism a negative aspect, because they

considered it a barrier to further development and social stability. It should also be noted that the

education level of the interviewees who found multiculturalism positive is relatively higher (at

least VOS) than the two males who looked at multiculturalism in negative terms (GLO and VOJ

level respectively). Though the sample is very small, this may be an indication that one's

education level may be of some influence in the way that they think about diversity and "others".

How then do the residents of Paramaribo react when personally confronted with issues

surrounding "others"? In order to attest this, an index was constructed based on the reactions

to the following statements:

- I would not mind if my child would marry someone of a different ethnic or religious

background.

- Every Surinamese, regardless of their background, deserves equal opportunities

- Multiculturalism is enrichment for Suriname

- I see people of a different ethnic or religious background as a threat

- I do not trust people of a different ethnic or religious background completely

Each of the statements contributes equally to the final index. This is probably not the

case for every respondent, since some of them may consider one of these statements more

important than the others. However, constructing personalised attitude indexes based on the

Table 5.9: Residents' reaction to the statement

"Multiculturalism is enrichment for Suriname"



importance that each respondent attributes to each of the preceding statements goes beyond the

scope of this project. Therefore, in the employed attitude index in this research all statements

have equal weight. The respondents could choose among the following responses: I completely

disagree, I disagree, Neutral, I agree, I completely agree. The index was calculated by summing

up the scores (1 to 5) of the answers. Since the fourth and fifth statements were negative, their

scores were inverted. The index could acquire scores between 5 and 25, ranging from a very

negative to a very positive attitude. For practical reasons, the score range has been split into four

equal categories: very negative, negative, neutral, positive and very positive attitude towards

"others". The distribution can be seen in table 5.10.

The findings indicate that the great majority

of respondents have positive to very positive attitudes

towards "others". How does this correlate with their

personal characteristics? This is the subject of the

following analysis. According to the findings, the

only personal characteristic that plays a noticeable

role is the respondent's ethnicity. Overall, Creoles,

people of mixed ancestry, Maroons and to a lesser

extent Javanese appear to be more open to "others". No ethnic category is really negative

towards "others", but Hindustanis appear to be the least positive. This corresponds with the

findings of the interviews, in which people of Hindustani origin were sometimes described as

socially withdrawn and even hostile towards other ethnic groups in day-to-day interactions, as

manifested in cases of discrimination by Hindustani public officers, among other things.

Surprisingly, both Hindustani participants in the interview group indicated that they have friends

of other ethnicities, though no generalisations from such a small sample can be made. A slightly

contradicting picture was provided by Creole interviewees. They were generally open to living

closer to "others", but they appeared especially negative when they talked about Maroons,

pointing to their supposed deviant behaviour, an opinion that was also shared by a Javanese male

interviewee.

5.3.6 Political developments and internalisation of a common Surinamese identity

The political climate of the last two to three decades seems to have affected social dynamics in

Paramaribo. The interviews with the residents allowed for a more in-depth understanding of this

phenomenon. It was primarily men who were more eager to talk about politics. The main event

Table 5.10: Overview of residents' attitude

towards "others"



in this regard is the coup d'état of 1980 and the stance of The Netherlands towards this regime.

This stance has been, according to the male respondents, variable and has sometimes spurred

antagonism between the ethnic groups in Suriname. Numerous interviewees, males and females

of various ethnicities, education and income, stated that politics has had an overwhelmingly

negative influence in the social dynamics in Paramaribo, by intensifying antagonism between the

various ethnic groups. Maroons were slightly over-represented in this group, a fact that may

relate to this ethnic group's historically disadvantageous position in relation to the other ethnic

groups. Only one respondent, a male of mixed heritage and a strong supporter of the Bouterse

regime, mentioned that the government has tried to bridge the gaps between the ethnic groups

and encourage building a Surinamese nation on the grounds of solidarity and unity. Having lived

a good part of his life in The Netherlands, the latter respondent also had a lot to say about the

stance of The Netherlands during the period of political instability in Suriname, which began

after independence. He attributed today's social division partly to the Dutch political operations,

which have sought to criminalise, according to him, the legitimate Surinamese government.

Finally, a Hindustani male of higher education and income, made special reference to the current

government's active propagandist efforts to shape a new nation on the basis of common history,

regardless of ethnicity.

Surinamese society is presented as overwhelmingly divided according to the respondents.

Nonetheless, a respectable share of them, two males and two females, did recognise that there is

a certain degree of solidarity and unity in Suriname, though I did sometimes hear that "people are

Surinamese when they can profit from it", which is reminiscent of Allen's (2010) narrative about

Creole mobilisation motives in Curaçao. Two of these respondents, a male and a female, were of

mixed heritage. The other female was Creole. This may be an indication that people of no

specific ethnic affiliation may have a more positive attitude concerning social cohesion in

Suriname. Certain respondents, especially people who grew up in an environment of increased

interethnic contact also pointed to the possibility of learning from each other and from the

mistakes of the past. This comes down to Erikson's (1968) suggestion that early experiences in

one's life influence his or her attitudes and identification processes.

The findings generally point to a possible relationship between the interviewees'

experiences of political developments in Suriname and the degree to which these developments

may have affected internalising a common Surinamese identity. A common internalisation of

Surinamese identity would entail comparable perceptions of "we-ness". The interviewed people,

however, demonstrated different understandings of the role of political regimes during the last



two to three decades, which are ethnicity-determined. It is no surprise that the most positive

remarks were made by respondents of Creole background, whereas Maroon interviewees were

generally negative about the recent governments' actions to pursue social stability and

pacification through nation formation and sometimes propaganda. Though, in theory, political

parties have come closer, they remain ethnically-determined according to certain critical

interviewees. In practice, this translates to ongoing underlying antagonism, which appears to be

persistent despite the current government's claims of equal treatment and abolition of ethnic

barriers. The interaction between political developments and people's own background result in

everyday experiences that possibly inhibit a shared internalisation of Surinamese identity in

terms of an imagined community. Additional research with a more extensive sample is probably

necessary in order to unravel the complete nature of this phenomenon.

5.3.7 Competing identities

Internalising Surinamese identity ultimately comes down to making conscious choices for

oneself. A possible Surinamese identity internalisation can be indirectly attested by tracing

people's attitudes, as the previous analyses demonstrated. How then do people react when

actually confronted with the question of whether they feel more Surinamese than they feel about

their respective (ethnic) identity? The interviews gave me the chance to examine how people

reacted to this question and to what extent their answers would be consistent with what they had

just said during the interview. In the interview sample, three males and two females of varied

ethnicities, education level and wealth indicated that they definitely feel more Surinamese than

Creole, Hindustani, Javanese or Maroon. The common element among them was that they

mainly described Surinamese identity more or less in terms of multiculturalism, freedom and

unity, which possibly reflects a more open and accepting attitude. Four interviewees – three

females, of which one of mixed origin, and one male of mixed origin – of varied education level

and wealth indicated that they were not sure whether being Surinamese overshadowed their own

background. The examinations of each interviewee's answer to my question in relation to their

views on Surinamese identity in the rest of the interview and in the preceding survey yielded

interesting results. People's views appeared to fluctuate as we moved from a theoretical

perspective of what generally constitutes Surinamese identity to a more personal level, where

they were confronted with the task of choosing for themselves. The preliminary results suggest

that Erikson's (1968) claim, that identity formation is rooted both in the core of the individual

and in his or her surrounding culture and environment, may hold validity within the context of



Paramaribo. The identity internalisation patterns in my research also demonstrate that Klimstra

et al.'s (2010) fluctuations in identification processes may also be applicable among the

examined residents. Again, additional and more extensive research is needed in order to attest

whether the same phenomenon takes place on a larger scale.



6. Conclusions and recommendations

Like many other places with a colonial past, modern Suriname may be described as a young

entity still in search of itself. This research allowed me to examine how social processes unfold

in what may be described as the heart of Suriname, Paramaribo. In the city, multiple socio-

cultural dynamics interact with the multidimensional nature of the residents and translate into

differing perceptions of Surinamese identity. Building on Jones and McEwen's (2000) model on

the dimensions of identity, I tested whether Erikson's (1968) theory on identity formation

processes in relation to the individual's core and the surrounding communal culture is valid

within the context of Paramaribo. The theoretical assumptions on identity formation led to the

formulation of a conceptual schema showing the suspected relationships between the building

blocks of my research.

The research findings, which are based on triangulation, have been revealing and to some

extent surprising. The independent variables, namely the residents' ethnicity, wealth (as

expressed by their welfare level), gender and education, generally exhibited a certain degree of

interdependence confirming Erikson's (1968) theory. Despite the advancements of the last few

years, certain ethnic groups, Maroons being the prime case, still appear to lag behind from a

socio-economic perspective. Hindustanis have made noticeable progress, which, also considering

the words of interviewees and casual discussions I had with people, may have been facilitated by

the socio-political events of the last two decades. In this regard, the current situation presents

numerous similarities with the descriptions of De Bruijne and Schalkwijk (2005) stemming from

relevant research in the near past. Reflecting the situation of the past as described by Van Lier

(1971) and Buddingh (2000), women's economic position remains somewhat disadvantageous.

On the other hand, both genders demonstrate a comparable picture qua educational advancement,

therefore departing from the paradigm of male-dominated societies.

The first step to tracing Surinamese identity in Paramaribo entails formulating a picture of

how people actually imagine this identity and whether it relates to the theoretically developed

paradigm. Both the territorial-linguistic and the imagined community-based perspectives on

Surinamese identity were present in people's descriptions. Paramaribo's residents appear to be

aware of the socio-cultural dynamism of their environment, which translated often into

descriptions of Surinamese identity in terms of multiculturalism and a free and open-minded

attitude that encourages coexistence at a collective level. However, Yoon's (2011) bi-dimensional

character of identity formation processes was also present in the results. According to Yoon,

people develop identities at both individual and collective levels. The residents' converging



descriptions of Surinamese identity may be considered as at a collective level. However, at an

individual level, there is an ambiguous and slightly contradicting picture regarding the degree to

which the same individuals have internalised Surinamese identity and what it stands for when

they are personally confronted with it. This contradiction may also indicate that the residents of

Paramaribo experience fluctuations in their identification processes, indicating that Klimstra et

al.'s (2010) theory is applicable in the context of Paramaribo.

The residents' fluctuating perceptions of Surinamese identity translate into a slightly

different conceptual schema (figure 6.1). The two components of perceiving Surinamese identity

– describing/understanding it and actually internalising it – appeared to interact with the

residents' personal characteristics in slightly different ways. Actually, the findings point to a

situation in which these sub-concepts operate partly independent from each other. It may be

concluded that there is some, though difficult to accurately measure, correlation between the

residents' gender, education and welfare and the ways they imagine Surinamese identity. No

significant relationship between the residents' ethnicity and the ways that they imagine

Figure 6.1: The revised conceptual schema



Surinamese identity could be traced. This may be an indication that coexisting in the same place

for such a long time has led to similar understandings among the residents of Paramaribo,

pointing to a possible influence of commonly experienced life events and the residents'

identification processes, as suggested by Erikson (1968). At the same time, however, contrary to

the theoretical assumptions of Erikson (1968), the interplay among the residents' personal

characteristics does not appear to exert a statistically significant influence in the ways that they

imagine Surinamese identity.

Regarding the second component of the perceptions of Surinamese identity, the degree to

which the residents internalise that identity, the quantitative and qualitative analyses yielded

somewhat ambiguous results. If cultural participation is viewed as an arena in which collective

and individual identities exist and impact one another reciprocally (Schöpflin, 2001), the found

relation to the residents' respective ethnic group may indicate that cultural gaps and a certain

degree of division persist among residents in Paramaribo. This is somewhat ironic as people were

generally positive about multiculturalism in Suriname and "others", though they were slightly

less enthusiastic when personally confronted with both aspects. In this regard, politics has had its

share in affecting social dynamics in Paramaribo, leading to suspicion and feelings of unequal

treatment. This has in turn possibly affected the degree to which people feel they actually belong

to a single imagined community.

In conclusion, the findings point to the fact that, if examined from a territorial-linguistic

point of view, then a common Surinamese identity may be distinguished. However, in terms of

an imagined community it is not yet sensible to talk about a common and unique Surinamese

identity. Though this may indicate no evolution since the time of St-Hilaire's (2001)

observations, qualitative data points to the fact that something is slowly changing. More

specifically, the interviewees and other people from various neighbourhoods I casually talked

with during my stay in Paramaribo often talked about an increasing communality between the

ethnic groups in the last decade or so. Whether this will evolve into a – by all residents endorsed

– unique Surinamese identity in terms of an imagined community in the coming years remains to

be seen. The first signs are encouraging. A Javanese-Hindustani woman I often talked to told me

once: "under our skin, no matter what the colour, we all have red blood". In this regard, her

words may be prophetic.

Besides being valuable from an academic point of view, I consider that the findings of

this research can serve as a well-rounded social barometer of Paramaribo in 2013. Despite the

still unabridged differences between them, the residents expressed their profound desire to see



their country more united in order to achieve progress, from which every Surinamese can profit.

In this regard, the findings many constitute the starting point for a process of reconciliation and

self-evaluation by the government, ultimately leading to revised social policies. It is in the best

interest of everybody in Suriname to fully bridge the gaps and live as one with as little

antagonism as possible. Within the current framework of intense socio-economic flows in the

context of globalisation, Suriname can serve as an example of how complex social dynamics in a

multicultural society, a mini globalised world as it were, can translate to coexistence and

collaboration in ways that will lead to progress for all. I hope that this research has been a useful

addition in that direction.



7. Literature

ABS (2005a) Statistisch Jaarboek 2004. Paramaribo: Algemeen Bureau voor de Statistiek.

ABS (2005b) Suriname Census 2004, Vol. I: Sociale en Demografische Karakteristieken.

Paramaribo: Algemeen Bureau voor de Statistiek.

ABS (2009) Selected Gender Statistics Suriname. Paramaribo: Algemeen Bureau voor de

Statistiek.

ABS (2012) Bevolkingsstatistieken. http://www.statistics-suriname.org/index.php/statistieken/

downloads/category/3-bevolkingsstatistieken (accessed on 12 February 2013).

Allen, R.M (2010) The Complexity of National Identity Construction in Curaçao, Dutch

Caribbean, European Review of Latin American and Caribbean Studies, 89: 117–125.

Bruijne, De A. & Schalkwijk, A. (2005) The position and residential patterns of ethnic groups

in Paramariboʼs development in the twentieth century, New West Indian Guide, 79(3):

239–271.

Bryman, A. (2008) Social Research Methods. Third Edition. New York: Oxford University

Press.

Buddingh, H (2000) Geschiedenis van Suriname. Utrecht: Het Spectrum.

Cerulo, K.A. (1997) Identity Construction: New issues, new directions, Annual Review of

Sociology, 23: 385–409.

Chickrie, R. (2011) Muslims in Suriname: Facing Triumphs and Challenges in a Plural

Society, Journal of Muslim Minority Affairs, 31(1): 79–99.

Côté, S. (2013) For Whom Do the Ends Justify the Means? Social Class and Utilitarian Moral

Judgment, Journal of Personality and Social Psychology, 104(3): 490–503.

Erikson, E.H. (1968) Identity: Youth and crisis. New York: W.W. Norton.

García Mira, R. (Ed.) (2005) Housing, space and quality of life. Farnham: Ashgate.

Gowricharn, R. (Ed.) (2006) Caribbean Transnationalism: Migration, Pluralism and Social

Cohesion. Lanham: Lexington Books.

Jones, S.R. & McEwen, M.L. (2000) A Conceptual Model of Multiple Dimensions of

Identity, Journal of College Student Development, 41(4): 405–414.

Klimstra, T.A. Luyckx, K. Halle, W. Frijns, T. Lier, van P.A.C. Meeuws, W.H.J. (2010) Short-

Term Fluctuations in Identity: Introducing a Micro-Level Approach to Identity

Formation, Journal of Personality and Social Psychology, 99(1): 191–202.

Koefoed, L. & Simonsen, K. (2012) (Re)scaling identities: Embodied others and alternative

spaces of identities, Ethnicities, 12(5): 623–642.

http://www.google.nl/search?tbo=p&tbm=bks&q=inauthor:%22Ricardo+Garc%C3%ADa+Mira%22



Kofman, E. & Youngs, G. (2003) Globalization: theory and practice. London & New York:

Continuum.

Koning, de A. (2011) Beyond Ethnicity: Writing Caribbean Histories through Social Spaces,

Latin American and Caribbean Ethnic Studies, 6(3): 259–282.

Kuo, A. & Margalit, Y. (2012) Measuring Individual Identity: Experimental Evidence,

Comparative Politics, 44(4): 459–479.

Lier, van R. (1971) Samenleving in een grensgebied: Een sociaalhistorische studie van

Suriname. Deventer: Van Loghum Slaterus.

Mars, P. (2001) Ethnic Politics, Mediation, and Conflict Resolution: The Guyana Experience,

Journal of Peace Research, 38(3): 353–372.

Marshall, E. (2002) Ontstaan en ontwikkeling van het Surinaams nationalisme: natievorming

als opgave. Hengelo: Eburon.

Merriam-Webster Dictionary (n.y.) Identity. http://www.merriam-webster.com/dictionary/

identity (accessed on 20 March 2013).

Moran, A. (2011) Multiculturalism as nation-building in Australia: Inclusive national identity

and the embrace of diversity, Ethnic and Racial Studies, 34(12): 2153–2172.

New York Times, The (2008a) In babel of tongues: Suriname seeks itself.

http://www.nytimes.com/2008/03/23/world/americas/23suriname.html?pagewanted=all

&_r=0 (accessed on 20 March 2013).

New York Times, The (2008b) In debate over official language, Suriname seeks itself.

http://www.nytimes.com/2008/03/23/world/americas/23iht23suriname.11335008.html?

pagewanted=all&_r=1& (accessed on 20 March 2013).

New York Times, The (2011) With Aid and Migrants, China Expands Its Presence in a South

American Nation. http://www.nytimes.com/2011/04/11/world/americas/11suriname.

html?_r=0 (accessed on 10 March 2013).

Ottaway, M. (2002) Nation building, Foreign Policy, 132: 18–24.

Oxford Encyclopaedia Dictionary (1989) Identity. Oxford: Oxford University Press.

Parekh, B. (2008) A new politics of identity, Political Principles for an Interdependent World.

Basingstoke: Palgrave McMillan.

Pearson, K. (1900) On the criterion that a given system of deviations from the probable in

the case of a correlated system of variables is such that it can be reasonably supposed

to have arisen from random sampling, Philosophical Magazine - Series 5, 50(302):

157–175.



Premdas, R (2011) Identity, ethnicity, and the Caribbean homeland in an era of globalization,

Social Identities: Journal for the Study of Race, Nation and Culture, 17(6): 811–832.

Ramsoedh, H. (2001) Playing politics: ethnicity, clientism and the struggle for power. In:

Hoefte, R. & Meel, P. (eds.) 20th century Suriname: continuities and discontinuities in

a new world society. Leiden: KITLV Press: 91–110.

Schöpflin, G. (2001) The construction of identity, Paper presented at the Österreichischer

Wissenschaftstag Conference.

Small, M.L. (2009) How many cases do I need? On science and the logic of case selection in

field-based research, Ethnography, 10(1): 5–38.

St-Hilaire, A. (2001) Ethnicity, assimilation and nation in plural Suriname, Ethnic and Racial

Studies, 24 (6): 998–1019.

Tjon Sie Fat, P. (2009) Old Migrants, New Immigration and Anti-Chinese Discourse in

Suriname, Journal of Chinese Overseas, 5: 153–176.

UNESCO (n.y.) Central Suriname Nature Reserve. http://whc.unesco.org/en/list/1017

(accessed on 10 February 2013).

Verrest, H. (2010) City profile: Paramaribo, Cities: The International Journal of Urban Policy

and Planning, 27(1): 50–60.

Verrest, H. & Jaffe, R. (2012) Bipolar antagonism and multipolar coexistence: framing

difference and shaping fear in two Caribbean cities, Social & Cultural Geography,

13(6): 625–644.

Victor, L. (2012) Surinaamse verkenningen. Amsterdam: Amsterdam Institute for Global Issues

and Development Studies.

Wendt, A. (1992) Anarchy Is What States Make of It: The Social Construction of Power

Politics, International Organization, 46(2): 391–425.

XE Online Currency Converter (2013) Euro - Surinamese Dollar Exchange Rate.

http://www.xe.com/currencyconverter/convert/?Amount=1&From=EUR&To=SRD

(accessed on 12 June 2013).

Yin, R.K. (2009) Case study research. Design and methods. Fourth edition. Thousand Oaks:

Sage.

Yoon, E. (2011) Measuring Ethnic Identity in the Ethnic Identity Scale and the Multigroup

Ethnic Identity Measure-Revised, Cultural Diversity and Ethnic Minority Psychology,

American Psychological Association, 17(2): 144–155.

http://www.xe.com/currencyconverter/convert/?Amount=1&From=EUR&To=SRD



8. Appendices

8.1 General survey - Paramaribo project 2013 (original version)

Naam buurt:

Datum:

Enquêteur:

I. KENMERKEN HUISHOUDEN

1. Wat is het aantal personen in dit huishouden?

2. Wat is de samenstelling van dit huishouden?

1. Alleenstaand 2. Paar zonder kinderen 3. Paar met kinderen 4. Een-ouder gezin

5. Uitgebreid gezin (meerdere generaties of gezinnen) 6. Anders

3a. Wat is de leeftijd van de oudste persoon?

3b. Wat is de leeftijd van de jongste persoon?

4a. Wat is het aantal personen onder de 18 jaar binnen uw huishouden?

4b. Wat is het aantal personen boven de 60 jaar binnen uw huishouden?

5a. Wat is de leeftijd van het oudste kind?

5b. Wat doet het oudste kind?

1. Schoolgaand 2. Studerend 3. Werkend 4. Werkend & studerend 5. Niet werkend & niet studerend

6. Anders, namelijk:……………..

6a. Wie is de langstwonende persoon in dit huishouden?

6b. Hoe lang woont die persoon in dit huis?

6c. In welke buurt/plaats woonde de langst wonende persoon van dit huishouden vroeger?

1. PERSOONLIJKE KENMERKEN: Geslacht, etnische achtergrond, opleidingsniveau, welstand

7a. Wat is uw geboorteplaats?

7b. In welk district?

1. Paramaribo 2. Wanica 3. Nickerie 4. Coronie 5. Saramacca 6. Commewijne

7. Marowijne 8. Para 9. Brokopondo 10. Sipaliwini 11. Nederland 12. Guyana

13. Ander land:



8. Bent u de hoofdkostwinner (wie brengt het meeste geld in) van dit huishouden?

1. Nee 2. Ja

9a. Wat is het geslacht van de hoofdkostwinner van dit huishouden?

1. Man 2. Vrouw

9b. Wat is de leeftijd van de hoofdkostwinner van dit huishouden?

9c. Wat is de etniciteit van de hoofdkostwinner van dit huishouden?

1. Creools 2. Gemengd 3. Marron 4. Hindoestaans 5. Javaans 6. Chinees

7. Inheems 8. Libanees 9. Overig 10. Onbekend

9d. Wat is de etniciteit van de partner van de hoofdkostwinner van dit huishouden?


7. Inheems 8. Libanees 9. Overig 10. Onbekend/n.v.t.

9e. Wat is het afgeronde opleidingsniveau van de hoofdkostwinner van dit huishouden?

1. Geen 2. GLO 3. VOJ 4. VOS 5. HBO/Universiteit 6. Anders, namelijk

9f. Wat is het hoofdberoep van de hoofdkostwinner van dit huishouden?

9g. Wat is de beroepscategorie van dit hoofdberoep?

1. Overheid 2. Parastataal (semi-overheid) 3. Particuliere sector 4. Zelfstandig 5. Niet werkend (naar

vraag 9k)

9h. Tot welke sector behoort dit beroep?

1. Formeel 2. Informeel

9i. Is dit in vaste dienst?

1. Nee 2. Ja

9j. Tijdsbelasting per week: ................uur

9k. Als niet werkend, specificeer:

1. Huisvrouw/Huisman 2. Werkloos 3. Gepensioneerd 4. Arbeidsongeschikt 5. Anders

10a. Heeft de hoofdkostwinner van dit huishouden neven beroepen?

1. Nee (naar vraag 11) 2. Ja

10b. Aantal nevenberoepen: .................

10c. Belangrijkste nevenberoep:

10d. Wat is de beroepscategorie van dit nevenberoep?

1. Overheid 2. Parastataal (semi-overheid) 3. Particuliere sector 4. Zelfstandig 5. Anders

10e. Tot welke sector behoort dit nevenberoep?


10f. Is dit in vaste dienst?

1. Nee 2. Ja

10g. Tijsbelasting per week: ................uur

11a. Wat is het hoofdberoep van de partner van de hoofdkostwinner van dit huishouden? (Indien geen partner, ga

naar vraag 13a.)

11b. Wat is de beroepscategorie van dit hoofdberoep?

1. Overheid 2. Parastataal 3. Particuliere sector 4. Zelfstandig 5. Niet werkend (naar vraag 11f)

11c. Tot welke sector behoort dit beroep?


11d. Is dit in vaste dienst?

1. Nee 2 Ja

11e. Tijsbelasting per week: ................uur



11f. Als niet werkend, specificeer:

1. Huisvrouw/Huisman 2. Werkloos 3. Bejaard 4. Arbeidsongeschikt 5. Anders

12a. Heeft de partner van de hoofdkostwinner van dit huishouden neven beroepen?

1. Nee/geen partner (naar vraag 13) 2. Ja

12b. Aantal nevenberoepen: .................

12c. Belangrijkste nevenberoep:

12d. Wat is de beroepscategorie van dit nevenberoep?

1. Overheid 2. Parastataal 3. Particuliere sector 4. Zelfstandig 5. Anders, namelijk

12e. Tot welke sector behoort dit nevenberoep


12f. Is dit in vaste dienst?

1. Nee 2 Ja

12g. Tijsbelasting per week: ................uur

13a. Is het mogelijk voor u om uw persoonlijke basisuitgaven te dekken?

1. Het is onmogelijk 2. Ik kan ze moeilijk dekken 3. Ik kan ze gemakkelijk dekken

13b. Is het mogelijk voor u om extra uitgaven (bijv. vermaak) te dekken?

1. Het is onmogelijk 2. Ik kan ze moeilijk dekken 3. Ik kan ze gemakkelijk dekken

13c. Wat is het gemiddelde maandelijks inkomen van uw huishouden?

1. Minder dan 500 SRD 2. 500 SRD - 1000 SRD 3. 1000 - 1500 SRD

4. 1500 - 2000 SRD 5. 2000 - 2500 SRD 6. Meer dan 2500 SRD

14a. Hoe oud is deze woning?

1. Minder dan 5 jaar 2. Tussen 5 en 15 jaar 3. Tussen 16 en 50 jaar 4. Meer dan 50 jaar

14b. Aantal slaapkamers: .....................

14c. Wat is de eigendomsituatie?

1. Huur 2. Eigendom 3. Huurvrij (wonen bij familie of vrienden) 4. Boedel (nalatenschap)

5. Erfpacht 6. Huurkoop

14d. Wat is de geschatte oppervlakte van de woning?

1. Minder dan 45m2 2. Tussen 45 en 79m

2 3. Tussen 80 en 125 m

2 4. Meer dan 125m

2

15a. Is deze woning aangesloten op het waternet?

1. Nee 2. Ja

15b. Beschikt deze woning over een internetaansluiting?

1. Nee 2. Ja

15c. Beschikt deze woning over airconditioning?

1. Nee 2. Ja

15d. Beschikt deze woning over een wasmachine?

1. Nee 2. Ja

16a. Beschikt u over een rice cooker?

1. Nee 2. Ja

16b. Beschikt u over een auto?

1. Nee (naar vraag 16d) 2. Ja

16c. Wat is het bouwjaar van uw auto? .................

16d. Beschikt u over een mobiele telefoon?


16e. Wat voor type telefoon?

1. Gewone GSM 2. Smartphone

17a. Heeft u familie in het buitenland?


17b. Komt deze familie naar Suriname?

1. Nee (naar vraag 17e) 2. Ja



17c. Wanneer was de laatste keer dat ze kwamen? ............

17d. Wat neemt de familie uit het buitenland mee?

1. Geld 2. Goederen 3. Beide 4. Niets

17e. Stuurt uw buitenlandse familie u dingen op?


17f. Hoe vaak?

1. een keer per maand 2. elke drie maanden 3. elk half jaar 4. onregelmatig

17g. Wanneer was de laatste keer? .............

17h. Wat sturen ze dan?

1. Voedsel 2. Elektronica 3. Cosmetica 4. Kleding 5. Geld 6. Anders, namelijk;

III. AFVALVERWERKING

18. Wat doet u met uw afval? Meerdere opties mogelijk.

1. Wordt regelmatig opgehaald 2. Wordt onregelmatig opgehaald 3. Ik verbrand het

4. Ik begraaf het 5. Anders, namelijk:

18b. Biedt u uw afval gescheiden aan? (glas, papier, plastic, compost, PET flessen, batterijen)

1. Ja 2. Nee

18c. Hergebruikt u (delen van) uw afval? Meerdere opties mogelijk.

1. Ja, glas 2. Ja, papier 3. Ja, plastic 4. Ja, compost 5. Ja, PET flessen 6. Ja,

batterijen 7. Nee, geen van allen.

19. Stellingen, geef aan eens/oneens:

19a. “Iedereen zou verplicht moeten worden tot hergebruik van afval”

1. Heel erg eens 2. Eens 3. Neutraal 4. Oneens 5. Heel erg oneens

19b. “Er bestaan veel gebruiksmogelijkheden voor afval”

1. Heel erg eens 2. Eens 3.Neutraal 4. Oneens 5. Heel erg oneens

19c. “Ik vind een verantwoorde omgang met afval belangrijk”

1. Heel erg eens 2. Eens 3. Neutraal 4. Oneens 5. Heel erg oneens

20. Is het voor u belangrijk om afval te recyclen? Waarom wel/niet?

21. Bestaan er buurtinitiatieven voor de inzameling voor afval? Zo ja, wat dan?

IV. WATEROVERLAST

22a. Heeft uw huishouden wel eens wateroverlast?

1. Nee (verdere vragen van deel WATEROVERLAST overslaan) 2. Ja

22b. Zo ja, hoe vaak heeft u er de afgelopen 5 jaar last van gehad?

1. Minder dan een keer 2. Tussen de 1-5 keer 3. Tussen de 5-10 keer 4. Meer dan 10 keer.

23a. Geeft u hulp of ontvangt u hulp aan/van buren in relatie tot wateroverlast?

1. Nee (ga naar vraag 24) 2. Ja

23b. Zo ja, wat houdt deze hulp in? Kruisje zetten bij relevante actie.



Voorlichting/

kennis

vergroten

Onderhouden

waterafvoer

systeem

Bouwen/

onderhouden

infrastructuur

(vb. dijken)

Bouwen/

onderhouden

huis of erf

Noodhulp:

onderdak,

voedsel,

medisch

Anders,

namelijk

.....

1. Voor

wateroverlast

2. Tijdens

wateroverlast

3. Na

wateroverlast

24a. Bestaan er buurtorganisaties die actie ondernemen in relatie tot wateroverlast?


24b. Zo ja, wat doen deze buurtorganisaties? Kruisje zetten bij relevante actie.

Voorlichting/

kennis

vergroten

Onderhouden

waterafvoer

systeem

Bouwen/

onderhouden

infrastructuur

(vb. dijken)

Bouwen/

onderhouden

huis of erf

Noodhulp:

onderdak,

voedsel,

medisch

Anders,

namelijk

.....

1. Voor

wateroverlast

2. Tijdens

wateroverlast

3. Na

wateroverlast

25a. Onderneemt de overheid actie in relatie tot wateroverlast?


25b. Zo ja, wat houdt deze actie in? Kruisje zetten bij relevante actie.

Voorlichting/

kennis

vergroten

Onderhouden

waterafvoer

systeem

Bouwen/

onderhouden

infrastructuur

(vb. dijken)

Bouwen/

onderhouden

huis of erf

Noodhulp:

onderdak,

voedsel,

medisch

Anders,

namelijk

.....

1. Voor

wateroverlast

2. Tijdens

wateroverlast

3. Na

wateroverlast

26a. Onderneemt uw huishouden actie in relatie tot wateroverlast?


26b. Zo ja, wat houdt deze actie in? Kruisje zetten bij relevante actie.

Voorlichting/

kennis

vergroten

Onderhouden

waterafvoer

systeem

Bouwen/

onderhouden

infrastructuur

(vb. dijken)

Bouwen/

onderhouden

huis of erf

Noodhulp:

onderdak,

voedsel,

medisch

Anders,

namelijk

.....

1. Voor

wateroverlast

2. Tijdens

wateroverlast

3. Na

wateroverlast



V. SURINAAMSE IDENTITEIT

27a. Welke taal spreekt u meestal thuis?

1. Sranan tongo 2. Nederlands 3. Sarnami/hindoestaans 4. Javaans 5. Engels 6. Portugees 7.

Chinese talen 8. Caribs/Arowaks 9. Marron talen (Saramakaans, Paramacaans, Ndyuka/Aucaans

Kwinti, Matawai) 10. Andere taal 27b. Welke taal spreekt u meestal buiten?

1. Sranan tongo 2. Nederlands 3. Sarnami/hindoestaans 4. Javaans 5. Engels 6. Portugees 7.

Chinese talen 8. Caribs/Arowaks 9. Marron talen (Saramakaans, Paramacaans, Ndyuka/Aucaans,

Kwinti, Matawai) 10. Andere taal 27c. Hoe goed schat u dat uw Nederlands is op een schaal van 0 (slechtst) tot 10 (best)? ..................

28. Welke vijf van de volgende festiviteiten zijn de belangrijkste voor u?

1. Nieuwjaarsdag 2. Chinees nieuwjaar 3. Dag van de revolutie

4. Braziliaans carnaval 5. Holi Phagwa 6. Pasen

7. Avond vierdaagse 8. Dag van de arbeid 9. Hemelvaartsdag

10. Pinksteren 11. Dag van de Hindoestaanse immigratie

12. Keti-Koti (Dag van de vrijheden) 13. Raksha Bandhan 14. Krishna Janamashtmi

15. Nationale Dag der Inheemsen 16. Dag van de Javaanse immigratie

17. Id-al-Fitr (Suikerfeest) 18. Dag van de Marron 19. Dag van de Chinese

immigratie 20. Eid Al-Adha (Offerfeest) 21. Divali

22. Onafhankelijkheidsdag (Srefidensi Dey) 23. Kerstmis

29. Wat is uw favoriete muziekstijl?

30. Wat is uw favoriete gerecht?

31. Hoe goed is uw kennis van het volkslied?

1. Geen kennis 2. Enige kennis. 3.Complete kennis

32a. Hoe veilig voelt u zich in Paramaribo?

1. Helemaal niet veilig 2. Enigszins onveilig 3. Neutraal 4. Enigszins veilig 5. Helemaal veilig

32b. Zijn er plaatsen die u vermijdt in Paramaribo?

1. Nee (einde enquête) 2. Ja

32c. Zo ja, welke plaatsen vermijdt u?

32d. Waarom vermijdt u deze plaatsen?

Dit waren mijn vragen. Ik wil u hartelijk danken voor uw medewerking! Uiteraard worden uw gegevens

vertrouwelijk behandeld.

Bent u eventueel benaderbaar voor een uitgebreider interview?

1. Ja 2. Nee

In te vullen door enquêteur:

Kwaliteit van de woning (zelf inschatten)

1. Goed 2. Redelijk 3. Slecht

Wat is het bouwmateriaal van de woning?

1. Steen 2. Hout 3. Steen én hout 4. Anders, namelijk;

http://en.wikipedia.org/wiki/Saramaka

http://en.wikipedia.org/wiki/Paramakans

http://en.wikipedia.org/wiki/Ndyuka_(language)

http://en.wikipedia.org/wiki/Kwintis

http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Matawai_language&action=edit&redlink=1

http://en.wikipedia.org/wiki/Saramaka

http://en.wikipedia.org/wiki/Paramakans

http://en.wikipedia.org/wiki/Ndyuka_(language)

http://en.wikipedia.org/wiki/Kwintis

http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Matawai_language&action=edit&redlink=1



8.2 Extra survey for three chosen neighbourhoods - Paramaribo project 2013

EMBRACING A SHARED SURINAMESE IDENTITY

E1a. Hoe trots bent u op uw Surinaamse nationaliteit op een schaal van 0 tot 10 (0=helemaal niet trots

daarop, 5= onverschillig, 10=helemaal trots daarop? .......................

b. Wat maakt dat u zich Surinaams voelt? (Identiteit - Noem vijf dingen)

1.................................................................

2................................................................

3................................................................

4................................................................

5................................................................

c. Welke kenmerken zijn voor u de belangrijkste aspecten van uw eigen identiteit? (bijvoorbeeld. Kleding,

muziek, levensstijl, etenswijze enz)

............................................................................................................................. ...

............................................................................................................................. ...

E2a. Wat is de etnische afkomst van uw beste vriend?


7. Inheems 8. Libanees 10. Overige

Nu wil ik voor uw een aantal stellingen lezen. Ik wil graag weten wat u daarover denkt:

E3a. Ik zou het niet erg vinden als mijn kind iemand met een andere etnische achtergrond of religie zou

trouwen

1. Helemaal mee oneens 2. Mee oneens 3. Redelijk (Neutraal) 4. Mee eens 5. Helemaal mee eens

b. Iedere Surinamer, ongeacht van zijn achtergrond, verdient gelijke kansen


c. Multiculturalisme is een verrijking voor Suriname


d. Ik zie mensen van een andere etnische of religieuze achtergrond als een bedreiging?


e. Ik vertrouw mensen van een andere etnische of religieuze achtergrond niet helemaal.


f. Boven alles ben ik Surinamer


Dit waren mijn vragen. Ik wil u hartelijk danken voor uw medewerking! Uiteraard worden uw gegevens

vertrouwelijk behandeld. Met een aantal mensen in deze buurt wil ik graag wat verder praten over hun

percepties van Surinaamse identiteit. Zou ik u eventueel nogmaals mogen benaderen hiervoor?



8.3 Additional tables

8.3.1 Welfare distribution

Table 8.1: Welfare scores distribution

Welfare

score Freq.

Share

%

Welfare

score Freq.

Share

%

Welfare

score Freq.

Share

%

Welfare

score Freq.

Share

%

1.5 1 0.3 6.03 1 0.3 8.6 1 0.3 10.96 4 1

1.6 1 0.3 6.1 1 0.3 8.63 1 0.3 11 1 0.3

1.83 1 0.3 6.13 1 0.3 8.7 3 0.8 11.03 3 0.8

1.93 1 0.3 6.26 2 0.5 8.73 3 0.8 11.06 1 0.3

2 1 0.3 6.33 1 0.3 8.8 3 0.8 11.13 2 0.5

2.2 1 0.3 6.36 3 0.8 8.86 3 0.8 11.16 1 0.3

2.33 2 0.5 6.43 7 1.8 8.9 2 0.5 11.23 1 0.3

2.43 1 0.3 6.53 2 0.5 8.96 1 0.3 11.3 2 0.5

2.5 1 0.3 6.6 3 0.8 9 1 0.3 11.33 3 0.8

2.6 1 0.3 6.63 1 0.3 9.06 2 0.5 11.46 1 0.3

2.76 1 0.3 6.73 1 0.3 9.1 2 0.5 11.56 2 0.5

2.83 3 0.8 6.76 1 0.3 9.16 1 0.3 11.6 1 0.3

2.93 1 0.3 6.83 1 0.3 9.2 1 0.3 11.66 1 0.3

3 1 0.3 6.86 3 0.8 9.26 1 0.3 11.7 2 0.5

3.1 1 0.3 6.9 1 0.3 9.36 3 0.8 11.73 1 0.3

3.26 1 0.3 6.96 1 0.3 9.4 2 0.5 11.8 1 0.3

3.43 3 0.8 7.03 1 0.3 9.43 1 0.3 11.83 3 0.8

3.6 2 0.5 7.1 3 0.8 9.46 5 1.3 11.86 2 0.5

3.66 1 0.3 7.13 3 0.8 9.5 1 0.3 11.9 2 0.5

3.7 1 0.3 7.16 2 0.5 9.53 1 0.3 11.96 7 1.8

3.76 1 0.3 7.2 1 0.3 9.6 1 0.3 12 1 0.3

3.93 2 0.5 7.23 2 0.5 9.63 1 0.3 12.03 3 0.8

4.03 1 0.3 7.26 2 0.5 9.66 2 0.5 12.06 3 0.8

4.1 1 0.3 7.3 2 0.5 9.7 2 0.5 12.13 2 0.5

4.2 1 0.3 7.33 1 0.3 9.73 1 0.3 12.16 4 1

4.23 1 0.3 7.43 4 1 9.8 3 0.8 12.3 1 0.3

4.33 1 0.3 7.53 3 0.8 9.83 1 0.3 12.33 2 0.5

4.43 7 1.8 7.56 2 0.5 9.86 1 0.3 12.4 1 0.3

4.6 3 0.8 7.6 1 0.3 9.93 1 0.3 12.46 1 0.3

4.76 1 0.3 7.63 4 1 9.96 2 0.5 12.66 4 1

4.86 2 0.5 7.66 1 0.3 10 1 0.3 12.73 5 1.3

4.93 7 1.8 7.7 1 0.3 10.03 1 0.3 12.83 2 0.5

4.96 1 0.3 7.76 3 0.8 10.06 4 1 12.9 2 0.5

5.03 4 1 7.83 1 0.3 10.1 1 0.3 13 1 0.3

5.1 4 1 7.86 1 0.3 10.13 2 0.5 13.06 4 1

5.16 1 0.3 7.93 3 0.8 10.16 1 0.3 13.16 2 0.5

5.26 3 0.8 7.96 1 0.3 10.2 4 1 13.3 1 0.3

5.33 1 0.3 8.03 1 0.3 10.33 3 0.8 13.33 4 1

5.36 2 0.5 8.1 1 0.3 10.4 3 0.8 13.4 1 0.3

5.4 1 0.3 8.13 4 1 10.46 3 0.8 13.46 1 0.3



5.43 4 1 8.16 2 0.5 10.5 2 0.5 13.5 1 0.3

5.53 3 0.8 8.2 2 0.5 10.53 3 0.8 13.66 7 1.8

5.6 1 0.3 8.23 1 0.3 10.56 3 0.8 13.83 1 0.3

5.63 1 0.3 8.26 1 0.3 10.63 3 0.8 14 3 0.8

5.7 2 0.5 8.36 2 0.5 10.66 1 0.3 14.16 1 0.3

5.73 1 0.3 8.4 1 0.3 10.73 1 0.3 14.33 2 0.5

5.76 1 0.3 8.43 1 0.3 10.8 2 0.5 14.4 3 0.8

5.8 1 0.3 8.46 2 0.5 10.83 2 0.5 14.66 2 0.5

5.86 3 0.8 8.53 2 0.5 10.86 4 1 15 8 2

5.93 1 0.3 8.56 1 0.3 10.9 1 0.3 Total 395 100

Table 8.2: Welfare index

distribution statistics

N Valid 395

Missing 94

Mean 8.8234

Std. Deviation 3.23218

Skewness -0.133

Std. Error of

Skewness 0.123

Kurtosis -0.809

Std. Error of

Kurtosis 0.245

Minimum 1.5

Maximum 15



8.3.2 Describing Surinamese identity (uncategorised terms)

Table 8.3 - Residents' descriptions of Surinamese identity

Term Freq. Share Term Freq. Share Term Freq. Share

vrijheid 49 11.0% muziek 2 0.4% Suripop 1 0.2%

geboorteplaats 41 9.2% vriendelijkheid 2 0.4% traditioneel eten 1 0.2%

eten 17 3.8% eigen land 1 0.2% trots 1 0.2%

vrije

meningsuiting 15 3.4% geluk 1 0.2% uitgaan 1 0.2%

natuur 15 3.4% gelukkigheid 1 0.2% van natuur houden 1 0.2%

multiculturele

samenleving 14 3.1% goede mensen 1 0.2% variatie van gerechten 1 0.2%

cultuur 12 2.7% leefwijze 1 0.2% verschillende talen 1 0.2%

Sranan tongo 12 2.7% lekker land 1 0.2% vrij land 1 0.2%

geen

natuurrampen 12 2.7% leuke mensen 1 0.2% vrolijke mensen 1 0.2%

verschillende

gerechten 11 2.5% medeleven 1 0.2% zich thuis voelen 1 0.2%

weer 11 2.5% mijn hele

leven 1 0.2% bewoners van het land 1 0.2%

levensstijl 10 2.2% moederland 1 0.2% Croolse cultuur 1 0.2%

klimaat 9 2.0% oorsprong 1 0.2% geen hongersnood 1 0.2%

multiculturalisme 9 2.0% opleiding 1 0.2% jezelf zijn 1 0.2%

eenheid 8 1.8% goede

opleiding 1 0.2% land 1 0.2%

kleding 8 1.8% sporten 1 0.2% lekker klimaat 1 0.2%

multicultureel 8 1.8% Surinaamse

vader 1 0.2% mogelijkheden 1 0.2%

van Suriname

houden 7 1.6%

tevreden met

wat je hebt 1 0.2% mooi natuur 1 0.2%

verschillende

bevolkingsgroepen 7 1.6% zelfstandig 1 0.2% van elkaar leren 1 0.2%

gevarieerd eten 6 1.3% actualiteit in

Suriname 1 0.2% reizen 1 0.2%

sfeer 6 1.3% alle gerechten 1 0.2% religie 1 0.2%

verschillende

culturen 6 1.3% alle talen 1 0.2% saamhorigheid 1 0.2%

Nederlands 5 1.1% cultuurele

rijkdom 1 0.2% Surinaamse televisie 1 0.2%

goed klimaat 5 1.1%

enige eenheid

tussen de

verschillende

groepen

1 0.2% veel feestdagen 1 0.2%

gastvrijheid 4 0.9% geen armoede 1 0.2% verschillende feestdagen 1 0.2%



familie 4 0.9% geen

discriminatie 1 0.2% vrede 1 0.2%

veiligheid 4 0.9% gemengde

volk 1 0.2% vriendschap 1 0.2%

goed land 3 0.7% gerechten 1 0.2% corruptie 1 0.2%

alle

bevolkingsgroepen 3 0.7% gevoel 1 0.2% dans 1 0.2%

nationaliteit 3 0.7% goed openbaar

vervoer 1 0.2% feesten 1 0.2%

gezelligheid 3 0.7% hier getogen 1 0.2% fijn land om te wonen 1 0.2%

lekker eten 3 0.7% hier

opgegroeid 1 0.2% milieubewust zijn 1 0.2%

vlag 3 0.7% leuk 1 0.2% relaxte levenstijl 1 0.2%

gezegend land 3 0.7% leuk land 1 0.2% verschillende soorten

gerechten 1 0.2%

hier geboren 2 0.4% leven vrede 1 0.2% werktijden 1 0.2%

identiteit 2 0.4% makkelijk

leven 1 0.2% bevolkingssamenstelling 1 0.2%

binnenland 2 0.4% meerdere

culturen 1 0.2% bevordering 1 0.2%

taal 2 0.4% onderwijs 1 0.2% culturele feestdagen 1 0.2%

verschillende

mensen 2 0.4%

ouders zijn

Surinamers 1 0.2% feestdagen 1 0.2%

werken 2 0.4% prestige 1 0.2% gemak 1 0.2%

goed eten 2 0.4% respect 1 0.2% samenwerking 1 0.2%

mooie vrouwen 2 0.4% respect voor

elkaar 1 0.2% thuis 1 0.2%

werken 2 0.4% samenleving 1 0.2% verschillende muziek 1 0.2%

traditie 2 0.4% Surinaamse

echtgenote 1 0.2% Total terms: 131 447 100%

Christendom 2 0.4%



8.3.3 Holidays popularity among the respondents

Table 8.4: Holidays distribution

Holiday Frequency Frequency

Share

Percent of

all

answers

New Year's Day 379 16.5% 79.3%

Independence

Day (Srefidensi

Dey)

320 13.9% 66.9%

Christmas 311 13.5% 65.1%

Easter 201 8.7% 42.1%

Keti Koti 197 8.6% 41.2%

Pentecost 121 5.3% 25.3%

Day of Labour 115 5.0% 24.1%

Holi Phagwa 81 3.5% 16.9%

Id-al-Fitr 73 3.2% 15.3%

Ascension Day 71 3.1% 14.9%

Divali 66 2.9% 13.8%

Avond

vierdaagse

(Walking event)

61 2.7% 12.8%

Eid-Al-Adha 48 2.1% 10.0%

Day of the

Javanese

Immigration

42 1.8% 8.8%

Day of the

Hindustani

Immigration

41 1.8% 8.6%

Day of the

Maroon 41 1.8% 8.6%

Raksha Bandhan 33 1.4% 6.9%

Krishna

Janamashtmi 29 1.3% 6.1%

Day of the

Revolution 27 1.2% 5.6%

Day of the

Indigenous 24 1.0% 5.0%

Brazilian

Carnival 12 0.5% 2.5%

Day of the

Chinese

Immigration

4 0.2% 0.8%

Chinese New

Year 3 0.1% 0.6%

Total 2300 100% 100%



8.4 Interview fragments

8.4.1 Interview 1

P = Panos

I = Respondent

P: Ik maak een samenvatting op basis van uw antwoorden op de enquête. U bent 48 jaar oud, geboren in Paramaribo

I: Suriname (district) maar je noemt het Paramaribo nu. Ik ben in district Suriname geboren. Nu is het Paramaribo,

maar het was vroeger Suriname. Op mijn paspoort komt nog steeds “district Suriname”. En op mijn ID ook.

P: Uw etniciteit is Creools, uw opleidingsniveau is VOS- leraren instituut. U gaaf aan dat u thuis Nederlands en

Sranan tongo spreekt, maar meestal Sranan tongo. Buiten spreekt u Nederlands. De belangrijkste dagen voor uw zijn

Nieuwjaarsdag, Keti-Koti, Srefidensi Dey, Pasen, dus meestal Christelijke dagen en Surinaamse feesten. U houdt

ook van creool muziek en krioro.

I: ja, dus cultureel muziek van de Creolen

P: U houdt ook van heriheri, ook bami

I: ja

P: u bent heel trots op uw Surinaamse nationaliteit, 11 zelfs op een schaal van 0 tot 10. Voor u Suriname betekent

vrijheid, natuur, goed eten…

I: gezelligheid

P: Dus vandaag hebben we een kort interview. Het is een extensie van de enquête. Het gaat om meer informatie over

u.

I: Oké, en dan stelt u de vraag en ik mag antwoorden

P: ja. Ik heb een basis-vraag en u kunt gewoon beginnen met praten en ik heb ook een aantal thema's waarover we

spreken tijdens het interview.

I: Oké

P: Dus mijn vraag is: Op basis van uw levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw

opleidingscarrière, uw vriendschappen en andere interacties die u met mensen hebt in uw dagelijks leven, hoe zou u

hedendaagse Suriname beschrijven en wat is uw plaats in de Surinaamse maatschappij? Laat ons beginnen met uw

opvoeding, bijvoorbeeld. U bent geboren in Ramgoelam?

I: Ja, op dit adres.

P: En komt u uit een uitgebreid gezin?

I: Ja, uit een gezin van 6: 2 jongens en 4 meisjes

P: en…uw familie…iedereen is van creoolse afkomst

I: Ja, eigenlijk moeder, vader Creool, maar voorouders zijn mix.

P: Kent u het verhaal van uw familie. Waar komen ze vandaan?

I: Afrika, ik weet niet waar precies. Ze zijn hier vanaf de slaventijd.

P: Volgt u de tradities van uw Afrikaanse voorouders.

I: ja ja, culturele tradities, de Winti cultuur. Godsdienst ook, hoor. Christendom is belangrijk.

P: Toen u klein was…namen jullie deel in culturele activiteiten die beslist Creools waren?

I: Laat me zeggen, we zijn Christelijk opgevoed. U bedoelt hier in huis of de hele familie.

P: Hier in huis.

I: Oké. Toen ik een jaar of 15 was, werden we geconfronteerd met het Winti cultuur.

P: Wat is de Winti cultuur.

I: Net zoals jij in jouw geloof bent opgevoed, ik geloof ook in het katholieke geloof.

P: Animistische geloven?

I: Ja, ik geloof ook in de Kerk.

P: Zo, u ging dus naar school…hier in Ramgoelam?

I: ja, hier in de buurt. Tot de lagere school en daarna in de stad.

P: De samenstelling van de school?

I: Het was meer Creool…je had enkele, enkele Hindoestaanse studenten, maar meestal Creool.

P: Uw vriendenkring?

I: Meestal Creool?

P: en had u ook enige contact met andere etniciteiten? Ook buiten school.

I: Nee, niet zozeer, maar er was een blanke zuster of school. Met haar had ik contact ik heb nog steeds contact met

haar. Ze woont bij de zusters in Gravenstraat.

P: En op school, in welke taal waren de lessen?

I: in het Nederlands

P: en welke talen sprak u buiten school?

I: Nederlands! Het was nog een beetje streng dat we Nederlands moesten praten. Ik weet niet of Sranan tongo



toegestaan was maar, mijn moeder sprak Surinaams (Sranan tongo) tot ons, ook Nederlands maar meer Surinaams.

P: hebt u dan Sranan tongo in principe thuis geleerd?

I: ja, en dan Nederlands op school, maar ook thuis want mijn moeder sprak ook nederlands. Maar om bepaalde

dingen te benadrukken dan sprak ze uitsluitend Surinaams.

P: dus, beide talen hebben een belangrijke rol gespeeld in uw opvoeding

I: ja

P: Wat gebeurt vandaag? Welke taal is de belangrijkst voor u?

I: ze zijn beide nodig, maar eerlijk gezegd vind ik Sranan tongo het spannendst

P: waarom?

I: het is prettiger praten en als je tori zou geven is het leuker in het Sranan tongo te praten. Kijk, iedereen hier, wat

etnische groep dan ook, je verstaat Sranan tongo. Het is de volkstaal. Als je Hindoestaans bent bijvoorbeeld kun je

Sranan tongo en elkaar begrijpen.

P: oké, in Suriname dus je hebt al die etniciteiten in Sranan tongo met elkaar spreken. Wat betekent dat voor u? Hoe

ziet u hedendaagse Suriname in deze zin?

I: Ik vind het goed, ik vind het een prachtige ding voor Suriname omdat…kijk, het is vreemd voor vele landen…als

ze komen op bezoek. Ze kunnen zich niet voorstellen dat verschillende etnische groepen met elkaar communiceren,

en ze leven met elkaar…begrijpt u?

P: Ja…in relatie tot dat, u gaf aan in de enquête dat je in Suriname eenheid hebt

I: Ja…nou, hier en daar heb je de…maar eenheid is er toch wel.

P: is er dan antagonisme tussen bepaalde groepen?

I: ja, soms wel. Want geloof me meneer, als je ergens zou gaan, naar een overheidskantoor, en als er alleen maar

Hindoestanen werken en als er een Hindoestaan staat achter je in de rij, wordt de Hindoestaan eerst geholpen. Dus

dat is discriminatie. In de meest e gevallen. Het komt vaker voor. En dan heb je botsingen. Er is discriminatie overal,

echt wel! Maar als het gaat om feesten, dan zie je wel dat toch de eenheid er is. Maar ik heb gemerkt…als het gaat

om Creoolse feesten, dan zie je meer Creolen. Ook heel veel Hindoestanen, maar dan gaat het meer om de winst, ze

willen dingen verkopen, om geld te maken. Ze komen om de economie. Je hebt dan een kleine groep [Hindoestanen]

die komen om mee te vieren, maar als het gaat om een festiviteit van een andere etnische groep, bijvoorbeeld de

Hindoestane Phagwa, dan zie je wel dat de Creool meeleeft met de Hindoestaan, want hij of zij gaat echt Phagwa

vieren. Maar je zal zelden zien dat de Hindoestaan gekleed gaat in okoto (traditionele Creoolse kleding).

P: En wat is u houding in verband met deze festiviteiten? Wat is uw participatie?

I: Kijk, ik vind het niet goed, ik keur het af want ze zeggen dat we zijn een…maar ja, het is volgens mij in het mens

of ze meedoen of niet.

P: Maar u zelf, gaat u ook naar Hindoestaanse festiviteiten, of andere festiviteiten?

I: Nee, ik doe het niet…reden waarom? Omdat ik vind, als jij niet meedoet met dat van mij, doe ik ook niet mee met

dat van jou. Daarom, op een school zat ik…het leek op een Hindoestaanse school het was een Rooms Katholiek

school maar het school was door Hindoestaans [inaudible] dus als er Phagwa was, dan wilden die kinderen graag

poeder op je gooien. En ik zei ze, als je toch poeder gooit naar me ga ik je slaan. Want…u kent as woensdag, toch.

P: Ja

I: As woensdag komt bij het Rooms Katholieke geloof. E op as woensdag, dan heb je dat as kruisje dat je krijgt,

toch. Op die school, de kinderen gingen niet om dat as kruisje te halen. De Hindoestaanse kinderen wilden niet

meedoen. En nu ik moedig deze kinderen op mijn school om mee te doen. Verdomme, als je niet wilt meedoen, dat

moet je je vader vragen om een school voor je te bouwen. Iedereen moet meedoen als je eenheid wilt hebben in

Suriname.

P: en wat voor (andere) veranderingen wilt u zien in Suriname op dit niveau?

I: Sowieso dit, dat iedereen een wordt. Ik merk wel nu dat je toch wel die eenheid hebt, want je ziet veel Creolen met

Hindoestanen en omgekeerd. Dus man-vrouw relaties. Geen taboes, bepaalde gezinnen nog, bij de Hindoestanen

meer. Maar voor Creolen maakt het meestal niet uit wat hun kinderen willen brengen. Begrijpt u?

P: Ja.

I: Creolen hebben er geen moeite mee.

P: Maar andere etniciteiten?

I: In de meeste gevallen wel. De Hindoestaan is altijd tegen dat zijn of haar dochter een Creool brengt. Maar nu zie

je dat het wel gebeurt. Maar dan is het meestal ook misschien de Hindoestaan die Rooms Katholiek is, of bij

Hindoestanen van andere geloven die tussen Creolen wonen.

P: Er was die vraag in de enquête, over het voor of tegen zijn als u kind met iemand van een andere etnische groep

zou trouwen. En u was niet helemaal zeker.

I: Ja, ik zei Hindoestaan niet en ook geen Marron.

P: Waarom geen Marron?

I: Die mensen hebben tradities en de tradities van die mensen zijn heel moeilijk. Ik ben Stadscreool. En je hebt de

Marrons, je weet wie de Marrons zijn, weggelopen slaven. Die mensen zelf maken een onderscheid. Ze noemen de

Stadscreolen “akudo”. Wat dat betekent weet ik niet, want ik ben Stadscreool. Maar als het gaat om een relatie, van



een Stadscreool en een Marron…zolang de marron een buitenstander neemt…kijk, de Marrons onder elkaar kennen

hun traditie, ze houden zich aan hu traditie. Maar jij als buitenstander…ik ben de buitenstander als ik een Marron

zou nemen…ik ken die tradities niet. Want, als bijvoorbeeld die man is overleden, is het zo dat die vrouw moet gaan

rouwen. Hun tradities zijn ander dan de Stadscreool.

P: Oké, u ziet een incompatibiliteit dan tussen Stadscreoolen en Marrons.

I: Ja, ik zeg, ik heb veel gevallen meegemaakt waarbij…ik heb bijvoorbeeld nu een geval, een nichtje van me heeft

een relatie gehad met een Marron, zij hebben twee kinderen. Hij heeft zelfmoord gepleegd. Dat is een probleem voor

die kinderen. En voor die vrouw! Dan moet ze rouwen. Zij moet rouwen, je moet blijven in dit soort ruimte voor hoe

lang, ik weet het niet.

P: U hebt dus veel negatieve dingen gezegd over Hindoestanen en Marrons, vanwege hun incompatibiliteit.

I: kijk, ik ga je zeggen, de Hindoestanen typisch om hun…ik vind ze motzuchtig. Toch, als je kijkt naar de televisie

je hoort motzuchtig. De Marrons, ik heb geen moeite met ze, maar om die traditie. Hun cultuur.

P: Oké. Maar volgens uw antwoord in de enquête u gelooft toch dat multiculturalisme goed is voor Suriname,

ongeacht van deze problemen.

I: Ja, het is goed. Problemen zijn gewoon oplosbaar, hoor. Echte wel.

P: Hoe ziet u zichzelf in deze maatschappij? Wat kunt u doen voor deze maatschappij hier? Vanuit uw positie als

lerares…

I: Ik ben de opvoedster, weet je. Je moet in feite een voorbeeldfiguur zijn.

P: Leert u dan deze waardes aan uw studenten? Hebt u studenten van andere etniciteiten?

I: ja, zeker wel. Ik geef lessen aan Indiaantjes, Inheemsen bedoel ik. En Marron kinderen heb ik ook. Maar ik leer ze

gewoon dat ze…kijk, ik ga eerlijk zeggen dat Indiantjes discrimineren verschrikkelijk. Vooral als ze meer zijn. En

die andere groep, de Marron groep, is heel klein…ruwgeschat 10 Marron kinderen en de rest alleen maar Indiantjes.

Oh je hebt hier en daar mix-types, Creool-Indiaan, maar niet zoveel op. Maar de Marron kinderen, die worden

verschrikkelijk gediscrimineerd. Inheemsen discrimineren verschrikkelijk. Ze willen zelfs niet naast Marronen staan.

Ik heb het meegemaakt! Ze willen niet tot ze praten. Als ze samen moeten kijken, zetten ze dat boek voor je en ze

zoeken een ander paar op. En dan jij als leerkracht moet zodanig gaan praten dat ze allemaal, uitleggen dat we

allemaal een zijn. Wat voor geloof men ook heeft, wat voor cultuur ze ook hebben. We zijn allemaal een!

P: U zelf, ik begrijp dat er veel problemen zijn in de maatschappij, nog, maar u als creool, staat u, na al die negatieve

verhalen, staat u nog open voor meer contact met andere etniciteiten?

I: Ja, hoor, ja!!! Zeker, wel! Kijk, jij probeert meestal het beste van te maken. Want ik word ook gediscrimineerd.

P: Door?

I: Door bevolkingsgroepen, maar ik bemoei me niet, ik ga gewoon door…duh!

P: Maar voelt u dan minder Surinaams, en misschien meer Creools? Of niet?

I: Nee, nee, nee. Ik ben trots op Creools zijn. Het maakt me niet minder, misschien maakt het me meer [Creools]

hoor! Maar ik ben ook trots op Surinamer zijn!

P: Waarom?

I: Meneer, ik vind het leuk dat er zoveel etnische groepen wonen hier. En ik vind de cultuur heel mooi. Ik zal u

zeggen…ik weet niet of het vorig jaar was of twee jaar geleden…kijk, toevallig keek ik naar de televisie en ik zag de

Vereniging Nax…Heeft u ervan gehoord?

P: Nee, helaas

I: Het is een culturele vereniging en ze speelden met de instrumenten van alle bevolkingsgroepen die hier in

Suriname zijn. Dus drum kwam erbij, die gamalang, die dit die dat kwam erbij, van alle etnische groepen…en het

klonk heel mooi. Iedere cultuur kan iets bijdagen. We zijn allemaal in Suriname, we komen niet onderuit. Je kunt

van elkaar leren.

P: Maar dan ziet u zichzelf eerst als Creools en dan als Surinaams?

I: Ik ben Surinamer!!! En ik kom er niet onderuit dat ik Creool ben. Want als ik Hindoestaans was, zou ik ook

Surinamer zijn, maar ik kom er niet onderuit dat ik Hindoestaans ben. Maar ik ben trots op mijn Creoolse afkomst,

hoor!

….

I: Keti Koti bijvoorbeeld, om 1 juli, de afschaffing van de slavernij, 1863. Dan heb je weer 1 mei, arbeidersdag. Je

ziet alle racen, heel mooi te zien. De Creool komt met zijn koto, ie Marron komt met zijn pani en zijn kamisa…die

dingen zijn heel mooi. En soms zie je dat we bij elkaar staan. Wanneer ga je weg?

P: 20 mei

I: Oké, misschien kun je het op tv kijken, maar als je het zelf meemaakt is dat mooier, hoor! En de gerechten van die

mensen…je eet van allemaal een beetje! Ik hou meer van Javaans, hoor! Dus naast van mijn Creool eten, op de

tweede plaats van Javanen. Van de Hindoestaan ben ik dol op die roti, en misschien die bara. Maar die zoetigheden

en die dingen met zoveel masala en dat en dat, nee.

P: Dus, ter afsluiting, ik begrijp dat u echt een voorstander van eenheid voor Suriname bent en voor diversiteit

vieren, dat je met elkaar zonder discriminatie moet kunnen leven.

I: Ja



P: Oké, we zijn klaar…tenzij u opmerkingen hebt.

I: nee, ik heb geen opmerking hoor.

P: Dan wil ik u hartelijk bedanken voor uw tijd!

I: Graag gedaan

8.4.2 Interview 2

P: Ik maak even een samenvatting op basis van uw antwoorden in de enquête. U bent 69 jaar oud. U woonde vroeger

in Pontbuiten. Bent geboren in Paramaribo. U bent Creools. Uw opleidingsniveau is MULO (GLO) en u bent

gepensioneerd. Thuis spreken jullie meestal Nederlands, buiten spreekt u ook Nederlands. De belangrijkste

festiviteiten voor u zijn Nieuwjaarsdag, Pasen, Keti-Koti, Srefidensi Dey en Kerstmis, dus meestal Christelijke en

Surinaamse dagen. U houdt van Soul muziek, u eet alles. Over Suriname zei u dat hier goed eten te vinden is, ook

dat opleiding een belangrijk element is voor Surinaamse mensen. U gelooft heel veel in uw land.

I: Dat klopt

P: Als u mee eens bent, ik ga dit gesprek opnemen om ernaar later te kunnen luisteren om alle informatie te noteren.

Het is anoniem.

I: Dat is goed.

P: Zo, ik stel een basis vraag en u kunt gewoon beginnen te praten. Tijdens ons gesprek dekken we een aantal sub-

themas.

I: Oké

P: Zo, mijn vraag is: Op basis van uw levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw



opvoeding. U komt hiervandaan?

I: Ja ik ben opgegroeid hier in de buurt. Hier ben ik geboren.

P: Hoeveel mensen waren er in uw familie?

I: We waren met z’n zeven, twee meisjes en vijf jongens. Plus mijn vader en mijn moeder. We zijn allemaal Rooms

Katholiek.

P: En ik welke taal spraken jullie thuis?

I: Nederlands

P: Is het altijd Nederlands geweest?

I: Ja

P: spreekt u dan ook Sranan tongo?

I: Ja, ik kan het af en toe spreken

P: Maar welke is de eerste taal voor u?

I: Het is Nederlands, dat hebben we geleerd.

P: Oké. En uw familie…weet u waar ze vandaag komen? Haar geschiedenis?

I: Mijn familie…niet dat ik zo heb verdiept…maar van mijn vader, hij heeft een Europese achtergrond, zij familie is

afkomstig zo een beetje uit Duitsland. Hij was net als u, licht van kleur. Hij was wel creool, maar heel licht van

Creool. Zijn grootouders kwamen uit Duitsland. Mijn moeder heeft wortels in Afrika

P: En wat voor tradities had u in uw familie?

I: We zijn altijd Christelijk opgevoed. Vanaf kleins moesten we naar de kerk gaan…we waren allemaal missionaris

nar de kerk, om de pater te helpen. Zo zijn we opgebracht. En we waren ook in een zangkoor. Zo zijn we allemaal

opgebracht en het was verplicht! Iedere zondag was je verplicht naar de kerk te gaan.

P; Dus religie was belangrijk voor u.

I: Ja, want op maandag morgen zouden ze je vragen: ben je naar de kerk geweest? En ze zouden je vragen, over wat

ging de dienst? Wat had de pastor aan? Heb je misschien iemand van de school gezien die ook in de kerk was? En de

klas van alleen jongens, weet u? En als ze niet naar de kerk zijn gegaan zou je zeggen, nee ik heb ze niet gezien. Er

werd altijd op je gelet. De religie heeft een héél grote rol gespeeld.

P: En…waar hebt u Sranan tongo geleerd dan?

I: Sranan tongo leer je niet! Kijk, de meeste Creolen hier, die weten geen Sranan tongo te praten. Het is een heel

moeilijke taal. Ik wilde een gedicht maken in Sranan tongo, maar hoe ik het gezegd heb, het wordt niet zo

geschreven in Sranan tongo. Ik lees hem, wat ik op papier heb gezet, het is heel moeilijk. Ik heb de taal beetje bij

beetje geleerd. Als je naar TV kijkt aan die taal deskundigen van Sranan tongo, dan zie je dat het heel moeilijk

is…dat je heel ver bent verwijderd van Sranan tongo. Een heel woord voor je houden is heel moeilijk. Maar als je

iemand tegenkomt die de Nederlandse taal niet machtig is, om het duidelijker te maken wat je bedoelt, dan ga je

makkelijk in Sranan tongo praten. Voor het stukje dat je weet, dat je wilt zeggen, dan zal hij verstaan. Maar om diep

te gaan, dat weet ik ook niet te praten hoor…Als je een boodschap wilt geven onderling [tussen Creolen], dan gaat

het in het Nederlands. Maar soms denk je dat iemand geen goed Nederlands praat en je bent veraast!

P: Dus u bedoelt dan mensen gebruiken Nederlands and Sranan tongo wisselend dan.



I: Ja, wisselend!

P: En…hier in Suriname, je hebt zoveel etniciteiten. In welke taal spreekt u met mensen van andere etniciteiten

meestal dan?

I: Kijk, etniciteiten is ook een stuk apart…Hindoestanen, of bosland Creolen, de laatste praten soms helemaal geen

Nederlands. Om duidelijk te maken…maar die mensen zijn zo vooruitgegaan de laatste tijd dat je nu voor

verrassingen staat. Die groep nu is hartstikke vooruitgegaan. Die mensen verrassen je verschrikkelijk, hoor…die

Marrons, vroeger niet.

P: Waarom gebeurt dat volgens u?

I: mensen zijn gewoon vooruitgegaan. Nu op de universiteit heb je meer Marrons dan Stadscreolen.

P: Oké. In de enquête gaf u aan dat uw beste vriend Hindoestaan is…hoe kijkt u over het algemeen naar andere

etniciteiten…voelt u zich gemakkelijk?

I: Nou, kijk, als je teleurstellingen hebt..ik ben Stadscreool…de meeste van mijn mensen zijn onbetrouwbaar, die

zijn geen mensen om iets naar ze te gaan vertellen. Ze houden geen geheim. Terwijl ik jou in vertrouw heb genomen

om jou iets te zeggen…Mensen zeggen hier in Suriname: om een Creool te bestrijden heb je een Creool nodig!

P: Waarom is dat?

I: Omdat de mensen altijd zo zijn tegen elkaar…altijd Creolen. Om een Creool te bestrijden heb je een Creool nodig.

Bijvoorbeeld, ik zou zijn in een politieke partij en als je daar een Hindoestaan hebt…de Hindoestaan gaat niets tegen

jou zeggen, hij zal een Creool nemen om jouw leven zuur te maken.

P: Bedoelt u dan dat er geen goede samenwerking bestaat tussen etniciteten,? Kunt u meer zeggen?

I: kijk, iedere etniciteit heeft zijn tekortkomingen. Wij Creolen, we lusten mekaar niet.

P: Waarom is dat volgens u?

I: Ik weet niet of we zo zijn opgegroeid. Het kan competitie zijn?

P: En in de maatschappij…hebben Creolen een speciale positie volgens u of is iedereen gelijk?

I: We zijn allemaal gelijk, allemaal gelijk. Maar je hebt een ding…als een Creool een goeie positie bereikt, kijkt hij

je als het waren niet meer…terwijl het bij de andere groepen anders is. Een Hindoestaan gaat proberen die andere

Hindoestaan te trekken.

P: Dus u bedoelt dat Hindoestanen helpen elkaar om vooruitgang te boeken, maar Creolen doen dat niet.

I: Ja

P: Uzelf, hebt u goed contact met andere etniciteiten?

I: Ja, ik ben met iedereen goed, maar er zijn…de dingen die je meemaakt in je leven, weet je dan…pas op.

Voorzichtig met wat je zegt want het kan verkeerd overkomen. Kies je woorden als je met een neger bent, dan kies

je woorden.

P: Afhankelijk van de groep dan?

I: ja, maar meestal…als je met een Creool bent moet je echt voorzichtig zijn, wat voor worden je gebruikt.

P: Oké. En, over festiviteiten, u zei dat u goed contact hebt met andere etniciteiten. Gaat u ook naar hun

festiviteiten?

I: Nee, nee…nou, naar Hindoestanen, vroeger wel, maar nu ik heb helemaal gestopt met dit soort dingen…ik ben nu

ouder geworden. Ik zeg…ik moet je heel goed kennen. Als ik hier in de buurt iets zie dat…bijvoorbeeld, een jonger

Creool hier is vorige week overleden en vrijdag begraven…ik heb notitie genomen. Ik ben naar zijn kinderen

gegaan, ik heb ze gecondoleerd, ik heb ze gesproken. Maar niet dat ik hem vrijdag moet gaan begraven, dat doe ik

niet.

P: Waarom?

I: Nou kijk, ik ken ze goed, maar omdat ik een stelling heb genomen… Weet u wat de [inaudible] is? Het is een

vereniging, van mechanieken. Daar heb ik…ik ben ouder geworden en neem niet zoveel deel eraan. Kijk, als er

iemand is ga ik kijken, als iemand overleden is, ga ik condoleren, maar dat is alles.

P: Maar toen u jonger was het anders?

I; ja, toen was het anders. Ik zou deelnemen aan alle soort dingen

P: En u gaf aan dat Keti-Koti belangrijk was voor u. Hoe vindt u dat dan?

I: Ik vind het een…ik heb mijn cultuur, maar ik zit ook Keti-koti op de televisie te kijken. Het is…afschaffing van

slavernij Ik heb het op school gekregen. Iedereen heeft dat meegemaakt…maar kijk, ik ben 69 jaar, moet ik dan de

afschaffing constant naar me toe trekken? Het hoeft toch niet! Het hoeft toch niet?

P: Waarom denkt u dat?

I: Kijk, die dingen zijn zoveel jaren terug gebeurd…eh, je kan het herdenken, ik vind het mooi die mensen in de

kleren, maar ik moet niet speciaal daar gaan om te gaan lopen. Als ik op straat bent en als ze langs gaan dan ga ik

kijken, maar als ik thuis ben dan hoef ik daar niet te gaan.

P: Oké…en wat denkt u over de diversiteit die wordt gevoerd tijdens Keti-koti. Hoe vindt u dat?

I: Ze komen bijeen, dat vind ik voortreffelijk. Kijk, we zijn allemaal Surinamers, toch? We zijn allemaal Surinamers,

we zijn kinderen van een moeder! Je hebt mensen die zeggen ik ben Hindoestaans, ik ben creool, ik ben zo…die een

beetje afstand nemen van elkaar, maar ik vind het leuk…Ik denk juist dat het volk een moet worden, en als we een

taal kunnen spreken…



P: Welke taal is dat voor u dan?

I: Kijk, ik ben geboren met de Nederlandse taal…Als ze zeggen dat ik Sranan tongo, negerengels, moet praten…nee,

ze gaan me niet krijgen. Ik wil nederlands…dit is onze moedertaal, we hebben die op school geleerd! Zonder

Nederlands kan je niet op school gaan. Als je op school gaat om Sranan tongo te praten…dan ga je niets bereiken.

Want dat wordt niet [inaudible] op school. Dan moet je naar een culturele school gaan. Je moet houden van

Nederlands!

P: u zei dan dat alle etniciteiten één moet zijn

I: Ja…kijk, ik zie in Nederland…je hebt verschillende etniciteiten daar ook. Maar kijk, de mensen, hoe ze leven met

elkaar, kijk, hier in Suriname is een Hindoestaan anders dan in Nederland.

P: in welke zin?

I: Je ziet ze gewoon, die trekken hun kleren aan, met hun hoofddoek en dit soort dingen. Maar hier, die dragen ze,

mar in Nederland zie je dat niet gemakkelijk. En daar mensen denken ook anders dan hier. En dat is ook bij de

Creolen. De Creolen daar een andere idee van de kleding hebben.

P: Dus bedoelt u dan dat mensen hier meer vasthouden van hun afkomst dan in Nederland?

I: Ja

P: Dus, u denkt dat mensen hier zich eerst…zeg maar Hindoestaans voelen, en dan Surinaams?

I: Zo is het

P: En u dan…voelt u zich eerst Creools en dan Surinaams?

I: Nee hoor, ik voel me Surinaams gewoon! Ik voel me Surinaams, ik weet dat ik van Creoolse afkomst ben, maar ik

ben Surinaams. Maar niet alle mensen denken zo. Dat vind ik niet goed.

P: Waarom

I; Kijk, we zijn allemaal hier geboren…je bent Hindoestaans maar je bent in Suriname geboren! Je komt zelf hier in

het land. Ik ben een Surinamer! Ik zie jouw nationaliteit dat je hebt, de basis van jouw zijn een Surinamer!

P Op basis van wat u zegt, denkt u dan dat er eenheid is in Suriname?

I: Zo, heel moeilijke vraag, hoor! Het is niet zo! De mensen leven een beetje…kijk, je hebt [inaudible] schijn goed

zijn tegen mekaar…

P; En is er discriminatie dan tussen de groepen?

I: Nou, heel lichte discriminatie…maar, je ziet ook hoe de groepen zijn verdeeld, je ziet de groepen. Heb je de avond

vierdaagse gezien?

P: Ja

I: Heb je wat kunnen merken? Hebt u de Hindoestanen gezien? Er zijn helemaal geen Hindoestanen! Ze zijn

teruggetrokken. Nu hebben ze die mensen gevraagd…de Creolen hebben ze gevraagd om mee te doen, en ze gaan

meedoen! Kijk…bij een Hindoestaanse feest, Phagwa en zo, ga je Creolen zien. Creolen zijn wat dat betreft een

beetje los…bereid om andere festiviteiten te bezoeken. Maar Hindoestanen zijn een beetje teruggetrokken.

P: is dat specifiek Hindoestanen, of andere groepen ook?

I: Andere groepen ook, maar meestal de Hindoestanen die zijn teruggetrokken in het leven.

P: Dus, ter afsluiting…wat moet nog veranderen in Suriname

I: Suriname moet nog proberen eenheid te vormen, dat is nog niet zo. We moeten ook proberen iets te doen, mijn

generatie, zodat de kinderen die later komen profijt van hebben. De mensen die voorheen hebben gelefd, ze hebben

iets goeds voor ons achtergelaten, een leefbaar Suriname achtergelaten! Suriname was prettiger dan nu! Kijk, de

politiek heeft veel kwaad gedaan, hoor…heel veel kwaad gedaan…

P: Nou, we zijn klaar tenzij u opmerkingen hebt.

I: Nee, ik heb geen opmerkingen. Ik vond het een heel vruchtbaar gesprek.

P: Ik ook. Ik wil u hartelijk danken voor uw tijd!

I: Graag gedaan. Ik heb gezegd wat ik weet.

8.4.3 Interview 3




opvoeding. Hoe bent u opgegroeid? U bent geboren in Albina, ja?

I: Ja

P: U bent van marron afkomst?

I: Ja

P: Dus, in uw familie…wat voor tradities volgden jullie?

I: We zijn meer Christelijk opgevoed, dus we waren niet echt bezig met traditionele dingen…we hebben de meeste

dingen achterwege gelaten.

P: Dus u zegt dat geen contact meer hebt met Afrikaanse tradities.

I: Niet echt…de meeste dat we zouden kunnen doen is wanneer een baby geboren is dan zeggen we een…we



brengen we hem na twee weken zo naar buiten…dat zouden me misschien nog kunnen doen, maar andere dingen

niet. En wanneer bijvoorbeeld een meisje 18 jaar wordt dan kreeg ze “pan”.

P: Wat is dat?

I: Dat is als je een volwassene vrouw wordt.

P: Dus een soort ceremonie dan?

I: Ja

P: En…u gaf aan inde enquête dat u meestal Nederlands spreekt, maar u spreekt ook Marron talen.

I: Ja, Aukaans

P: En…in uw familie toen u klein was, in welke taal spraken jullie?

I: Meestal Aukaans

P: En…op school…u ging naar een nederlandstalige school?

I: Ja

P: In welke taal sprak u daar?

I: Met mijn vrienden…in Sranan tongo…en mijn oma zij was niet geschoold..mijn vader was wel geschoold, mijn

moeder is tot de derde klas geweest. Ze spraken tegen ons in het Nederlands, maar ook geen Sranan tongo, gewoon

Aukaans. We woonden in het binnenland. In het binnenland wordt er geen Sranan tongo gesproken.

P: En hier in Paramaribo…in welke taal communiceert u met mensen meestal?

I: In Sranan tongo, meestal

P: OK….hoe belangrijk is Nederlands voor u dan?

I: Nou, Nederlands is heel belangrijk. Aan het werk gebruikt ik het wel veel met patiënten, met collegas, maar uit

niet zo zeer. Sranan tongo gebruik ik in mijn vriendenkring.

P: En welke Marron-gerelateerde festiviteiten vieren mensen hier?

I: Wat ik tot nu toe heb gezien is 10 oktober en 1 juli Keti Koti…maar soms hebben we ook speciaal Marron eten die

we tijdens die dagen introduceren en wat ze ook doen is het cultuur naar voren brengen, dus de kleding, pangi en zo.

P: Dat ziet u in Keti Koti bedoelt u?

I: Ja, maar ook op 10 oktober tijdens de Dag van de Marrons

P: En gaat u zelf naar die festiviteiten voor de Marrons?

I: Nee, nooit.

P: Waarom doet u dat niet?

I: Nou, net als ik vroeger zei, we zijn Christelijk opgevoed en we gaan niet naar Marron festiviteiten, tenminste ik en

de meeste van ons.

P: Dus voor zover ik begrijp is Christendom belangrijker voor u dan u Marronse afkomst?

I: Het hoeft niet zo te zijn, maar we zijn gewoon zo opgevoed…mijn moeder [inaudible] het is in ons gebleven.

Maar we gaan naar Keti Koti en zo…we brengen dan de kleintjes…niet al te vaak, het hangt ervan af of je in het

Centrum zit. Want dan willen de kinderen goede kleding en dan heb je ook geld nodig om iets lekkers te kunnen

kopen…je kunt dus wel gaan maar je moet ook denken aan de kost, hoe gaan we de komende dagen doorbrengen?

Dus we gaan niet al te vaak.

P: En wat denkt u over deze algemene festiviteiten waar diversiteit wordt gevierd? Wat denkt u daarover?

I: Het is goed voor de familie…uitje, vooral voor de jongeren..het is goed.

P: Is het dus alleen een kwestie van vermaak?

I: Nee, cultuur moet je kennen.

P: Andere culturen bedoelt u?

I: Andere culturen, andere mensen…Je leeft ook met andere mensen en culturen

P: En ziet u dat als iets goeds?

I: Ja, heel goed

P: Waarom is dus die diversiteit, zoveel etniciteiten, goed voor Suriname volgens u?

I: We leren van elkaar, we proberen om elkaar te verdragen…want in sommige landen kunnen ze niet zo leven. Ik

ben blij dat ik in Suriname ben. We leren van elkaar…want ik kan bami maken, ik kan nasi maken, want dat is niet

onze voeding. Mijn voeding is kwa [inaudible], cassave, rijst ook en zo…We maakten geen dingen zoals bami en

nasi, we zijn die dingen in de stad komen leren maken.

P: Dus u denkt dat het goed is dat jullie van elkaar kunnen leren

I: Ja, zeer goed.

P: terug naar festiviteiten…gaat u ook naar andere festiviteiten, van andere etnische groepen?

I: Daar ben ik nooit geweest, maar aan het werk vieren we, bijvoorbeeld Phagwa, met elkaar. Maar dat ik apart naar

een Hindoestaanse festiviteit…nee.

P: Dus alleen op het werk

I: Ja…etentje, soms dragen we iets moois, een pangi of zo.

P: En hoe zijn de relaties tussen de verschillende etnische groepen?

I: Nou, ik heb niet echt opgemerkt dat er problemen zijn, maar soms zie je Hindoestanen met Creoolse kleding, soms

zie je Creolen met Hindoestaanse kledingen. Ik wil wel een sari hebben.



P: Tijdens festiviteiten bedoelt u of in het dagelijks leven?

I: Festiviteiten. In het dagelijks leven heb ik nooit gezien.

P: Maar in het dagelijks leven…u bent een verpleegster, toch, en u werkt dan met mensen van andere etniciteten.

Hoe zijn dan de relaties op het werk?

I: Nou, soms heb je een beetje racisme. Het is de Hindoestanen die meestal discrimineren. De Hindoestanen zijn

anders…en de Javanen, die zijn ietsje vriendelijker, de Indianen ook. Maar de Hindoestanen, als die een paar van de

Creolen zien, ze zijn monden. Dus tussen Creolen en Hindoestanen zie he dat racisme een beetje sterk is, meer van

de Hindoestanen.

P: kunt u een voorbeeld geven?

I: Nou, bijvoorbeeld, als de Hindoestanen iets willen vragen, dan vragen ze het liever aan de Hindoestanen en het

liefst in het Hindoestaans, waarbij je niets verstaat, want ik versta geen Hindoestaans. En soms moeten ze dat

vertalen en soms weet je niet of ze dezelfde dingen hebben vertaald voor je.

P: Maar ongeacht van deze incidenten denkt u nog dat diversiteit iets goeds voor Suriname is?

I: Ja, zoals ik zei we leren van elkaar. We moeten elkaar verdragen en het lukt aardig.

P: OK. Zo, bent u boven alles Surinamer of eerst Marron en dan Surinaams.

I: Ik voel me Surinaams. Marron zijn is niet de belangrijkste ding voor mij.

P: En wat moet nog veranderen in Suriname op een sociaal niveau?

I: Etniciteiten bedoelt u?

P: Ja, hoe mensen met elkaar samenleven. Wat moet veranderen?

I: Nou, de verhouding tussen de mensen [inaudible]…die vrouw zie je heeft geen goede kleren, maar de mensen die

veel hebben”, niet echt rijk, maar mensen die het ietsje beter hebben…of ze geven het meestal naar hun mensen, of

ze gooien het weg. Ze hebben geen tijd zeggen ze. Zij denken dat je het niet goed zal vinden. Er is niet echt

solidariteit vind ik.

P: Maar is dat etniciteitsgebonden?

I: Het kan zijn…de meeste mensen zijn bijvoorbeeld bang voor Aukanen.

P: Waarom is dat volgens u?

I: Vooral de jongen, mensen vinden dat ze roven, bij die vrouwen zeggen ze [inaudible]…maar ik denk dat dat komt

ook door die binnenlandse oorlog [inaudible] om iets te krijgen, zo die jongens zijn dan niet geschoold. Maar in het

binnenland was het niet zo. Daar hadden ze respect. Als je een sinas zou pakken van iemands boom dan was je bijna

uitgebannen van het dorp. In het binnenland je mag niet zomaar iemands boom gaan of zo, of zo iemands vrouw

pakken. Door de binnenlandse oorlog zijn als die dingen gaat verwateren, dus die jongeren die nu opkomen…ze

kennen die dingen niet. Ze hebben hoe hun ouders en kinderen dood zijn gegaan. Door dat zijn ze in de stad

gekomen en sommige van hen…sommigen zijn getraumatiseerd. Anderen zijn ook getraumatiseerd maar ze hebben

het goed opgepakt, ze zijn iets goeds geworden.

P: Dus bedoelt u dat mensen slecht gedrag vertonen omdat ze getraumatiseerd zijn?

I: Ja, want als je bepaalde dingen hoort…meestal noemen ze ons djuka, het is een scheldwoord eigenlijk [inaudible]

dus Aukanen zijn dan djukas, ik heb het in het geschiedenis boek gelezen. De meeste, de Hindoestanen, de javanen,

de Stadscreolen noemen ons Aukaners djukas. Maar niet allemaal…Ik ben met een Stadscreool getrouwd.

P: En is er een etniciteit die meest vijandig is tegen Aukanen?

I: Hindoestanen en soms Stadscreolen.

P: En ik heb gehoord dat Maroons Stadscreolen Akudo noemen. Wat is dat?

I: Dat betekent dat ze uit de stad komen, stadsnegers. Wij waren bosnegers.

P: En ervaart u zelf racisme in uw dagelijks leven?

I: Nou, ik heb het niet écht ervaren…soms in bepaalde situaties, wat de mensen zeggen, dan zie je dat ze een beetje

neer zien op ons. Dan zeg ik “jullie waren in de stad…wat hebben jullie van de stad gemaakt? Niets! Wij zijn

gekomen en kijk wat we zijn geworden [inaudible] ondanks alle moeilijkheden.

P: Dus ter afsluiting, wat moet dan nog veranderen in Suriname volgens u?

I: Er moet meer solidariteit zijn…en we moeten elkaar moeten verdragen. We hebben niet [inaudible] De

Hindoestanen hebben de meeste dingen maar ze geven ze niet weg. Nou, je hoeft maar niet te geven, maar als je

bijvoorbeeld een hele stuk land heb dan kan je huisjes bouwen, dat kan je verhuren op een redelijke prijs…Dat

willen ze niet doen. Ze willen het in Euro’s verkopen, dat stukje land. Alles gaat om geld.

P: En wat kunt u doen als Surinamer om de maatschappij beter te maken?

I: Nou, die jongen die nu opkomen, ik vertel ze, ze moeten gewoon naar school gaan en iets beters van hun leven

maken. Want wat ik heb meegemaakt [inaudible] je moet je best doen op school, iets woorden voor de maatschappij.

Iets goeds maken van je leven. Want men gaat je [inaudible] niet geven.

P: OK. We zijn klaar, tenzij u opmerkingen hebt.

I: Nee

P: Dat wil ik u hartelijk bedanken voor uw tijd!

I: Graag gedaan.



8.4.4 Interview 4

P: Zo, hoe oud bent u

I: 26

P: En wat is uw etnische afkomst?

I: Ik ben mix

P: Uw opleidingsniveau?

I: MBO


opleidingscarriere, uw vriendschappen en andere interacties die u met mensen hebt in uw dagelijks leven, hoe zou u


levensverhaal. Dus waar bent u opgegroied?

I: Commewijne

P: En uw familie, wat is de etnische samenstelling daarvan?

I: Mijn moeder, haar familie is Javaans. En mijn vader is gemengd.

P: En uw familie volgden jullie bepaalde etnisch gebonden tradities?

I: Ja, moslim tradities uit Indonesië.

P: En welke taal spraken jullie meestal thuis?

I: Van alles een beetje…een beetje Javaans, Nederlands…meer Nederlands, en een beetje Sranan tongo. Dus de

ouderen in de familie, die praatten meer Javaans en de jongere generatie die praatte meer Nederlands.

P: OK. Weet u how lang u familie hier in Suriname is?

I: Ja, mijn opa…zijn vader is van Indonesië. Mijn oma ook, van mijn moeders kant. Mijn groot opa. Die kwam uit

Indonesië als contract arbeider. Ze zijn hier gebleven en daarna is mijn opa en mijn oma hier geboren, van mijn

moeders kant.

P: En u zei dat uw familie moslim tradities volgt. Gaat u zelf naar de festiviteiten?

I: Nee, niet meer. We [inaudible] een ander geloof. Dus ik probeer maar volgens de Christendom eigenlijk.

P: Dus Christelijke festiviteiten, zijn die dan belangrijk voor u?

I: Ja

P: En neemt u deel aan Surinaamse festiviteiten zoals Keti Koti of Srefidensi Dey (Onafhankelijkheidsdag)?

I: Ja, toch wel. Een beetje uitgaan als we hebben een nationale vrije dag. Dus, in de stad zo en de overheid

organiseert activiteiten, dus je komt te zien.

P: OK. Gaat u ook misschien naar festiviteiten van andere etnische groepen…en hebt u vrienden van andere

etniciteiten?

I: Ja, ik heb die vrienden. Maar ik ga niet meer naar festiviteiten, vroeger wel. Nu niet vanwege mijn geloof.

P: En wat denkt u van het feit dat men hier in Suriname zoveel etnische groepen heeft?

I: Het is leuk, wat je hoeft niet zelf in dit land te zijn, ze brengen dingen van hun landen naar hier en het is leuk om

alles dat mee te maken, ook via televisie. Kijk, ik ga bijvoorbeeld niet naar een Phagwa feest of een viering waarbij

er wordt gebeden en zo, maar ik volgt het wel via TV.

P: U zei dus dat het leuk is om zoveel etniciteiten hier te hebben. Hoe zijn de relaties tussen die etniciteiten hier in

Suriname?

I: Wel, het gaat goed. Zelf op school heb ik te maken met verschillende etniciteiten en op het werk. Dus, tot nu toe

heb ik geen dinges gemerkt dat het niet goed gaat. Ik heb geen problemen gehad, nee.

P: Dus mensen gaan gewoon vreedzaam met elkaar om dan.

I: Ja

P: En…Surinamer zijn…wat betekent dat voor u? Wie is een Surinamer?

I: Wel, kijk als je een Surinamer zal vragen gaan ze altijd zeggen dat het is een gezegend land. Dus hier hebben we

die daar buiten in de wereld gebeuren, die komen hier niet zozeer voor.

P: Wat voor dingen bedoelt u?

I: Bijvoorbeeld oorlogen, natuurrampen en zo…dus hier we leven allemaal in vrede en hoeven niet bang te zijn voor

natuurrampen. We voelen ons veilig in het land.

P: Maar behalve fysieke aspecten en het klimaat, wat maakt dat u zich Surinaams voelt?

I: Zo…het feit dat je hier bent geboren , dat ik hier kan leven en mijn bijdrage kan leveren aan het land.

P: En…u achtergrond is gemengd, maar van wat ik begrijp lijkt u Javaanse achtergrond belangrijk te zijn. Voelt u

zich dan eerst Javaans en dan Surinaams?

I: Zo…het is zo. Mijn moeder en mijn vader zijn gescheiden en ik ben meer met de kant van mijn moeders familie

opgegroeid, dus ik ben meer met de Javaanse gemeenschap opgegroeid en opgevoed. Ik weet meer over…ik kan

meer vertellen over de Javanen. En dan…Javaans is ook Surinaams! Want zolang je hier bent geboren, je bent hier

naar school gegaan, je hebt vrienden gemaakt…dan ben je een Surinamer. Het is vanzelfsprekend.

P: Dus u bedoelt dat iemands geboorteplaats maakt dat ze zich Surinaams voelen, boven alle etniciteiten.

I: Ja, boven alles is de geboorteplaats, dat is mijn mening. Dat maakt dat je aan die land gebonden bent



P: OK. N ten afsluiting, is er iets wat u in de Surinaamse maatschappij wilt zien veranderen? Moet iets veranderen?

I: Wel…zo…dat dingen te duur zijn in de winkel.

P: Economische aspecten dan.

I: Ja…wel, sociaal, kijk, in Suriname, zolang je….het is mijn mening…zolang je in nood bent, het is eerst de familie

of de vrienden die gaan helpen. Er is solidariteit. Het hangt ervan af wel van wie je vraagt, je omgeving. Dus dat

speelt ook een rol. Sowieso ga je eerst bij je familie kloppen en als het daar niet lukt ga je ergens anders vragen.

P: OK. Nou, hoe positioneer u zelf in de Surinaamse maatschappij. Wat kan uw bijdrage zijn aan de maatschappij?

I: Zo…ik ben nog jong en er is nog veel te leren, maar ik draag toch een steentje bij. Dat kan iedereen doen, zolang

men omgaat met de juiste mensen en…eerlijke omgaat met mensen.

P: OK. We zijn klaar, tenzij u opmerkingen hebt.

I: Nee is goed.

P: Dan wil ik u hartelijk bedanken voor uw tijd.

I: Graag gedaan

8.4.5 Interview 5

P: Zo, wat is uw voornaam

I: Landoroy

P: En hoe oud bent u?

I: 52 jaar

P: uw etniciteit?

I: Javaans

P: En uw opleidingsniveau?

I: GLO

P: En uw huishoudelijk inkomen?

I: Rond de 3000 SRD

P: Zo…mijn vraag is: Op basis van uw levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw


hedendaagse Suriname beschrijven en wat is uw plaats in de Surinaamse maatschappij? Laats ons beginnen met uw

opvoeding. Waar bent u geboren?

I: In het district Saramacca, in de buurt van Staatsolie. Daar heb je veel Hindoestanen en ook Javanen. Het is ook een

beetje beschaafd.

P: Hoe lang is u familie hier in Suriname? Weet u ongeveer?

I: Als ik zeg…110 jaar ongeveer

P: En u familie…volgen jullie nog Javaanse tradities?

I: Ja, Islamitische tradities…festiviteiten zoals Id-al-Fitr enzovoorts

P: En welke taal spreken jullie meestal thuis hier?

I: Hier…Negerengels (Sranan tongo), Javaans, Nederlands, een mix. Ik versta ook een beetje Saramaccaans.

P: En wat is de etniciteit van uw vrouw?

I: Javaans

P: Zo, terug naar festiviteiten..bezoekt u de moskee vaak, neemt u deel…?

I: Ja

P: Neemt u deel aan andere festiviteiten in Suriname, zoals Keti Koti en Srefidensi Dey?

I: Nee, niet zozeer

P: En heeft u vrienden van andere etniciteiten?

I: Ne…we zijn niet etnisch bezig maar…zo min mogelijk!

P: Bedoelt u zo min mogelijk contact met andere groepen?

I: Ja, niet veel bezig zijn met die Marrons…want hier zijn ze allemaal Marrons hé. Ramgoelamweg is 90% Maroons.

P: Waarom hebt u niet veel contact met hen?

I: Nou, we zijn goed om elkaar maar we vermijden contact. In het dagelijks leven zie je dat Marrons…hoe moet ik

het uitleggen…e verschillen veel met de Javaanse opvoeding. Ze zijn ook mensen maar ze zijn heel anders. In de

meeste gevallen komen ze uit het binnenland en ze komen in de stad en ze denken dat binnenland hetzelfde is als de

stad. Ze zijn beide Suriname maar de gedragscode in het binnenland en in de stad verschillen. De Stadscreolen zijn

een beetje anders en de boslandcreolen die in de stad komen wonen…ze denken “ah binnenland is net als

Paramaribo”. P: En wat voor gedragscode geldt in het binnenland dan?

I: Ja…als ik zo kijk, rechtlijnen…aan regels houden, wetgeving…Als je in de stad bent moet aan de wetgeving…ze

zijn minder gedisciplineerd.

P: En behalve Marrons, hoe is uw relatie met de andere etniciteiten?

I: Nee, we zijn goed met elkaar…maar zo min mogelijk…ik ben niet racistisch! Ik groet iedereen in de buurt, maar



kijk, 85% in de gevangenissen zijn Marrons. Ramgoelam was vroeger een getto, nu niet. Marrons belanden in de

criminaliteit. Ze willen snel geld verdienen. Maar ze gaan ook veel kinderen krijgen. Je ziet vaak Marrons met vijf

vrouwen en veel kinderen. Als ze niet genoeg geld hebben dan gaan ze die kinderen verwaarlozen. Hoe ga je die

kinderen verzorgen? Die kinderen dan belanden in de criminaliteit. Javanen doen dat niet…nou ja misschien een op

de 100, maar bij de Marrons komt dat vaak voor. Ik discrimineer niemand maar de realiteit is zo. Ervaring moet je

gewoon uitpraten. Dus geen 10 kinderen krijgen als je 2000 SRD verdient. Zo wordt de criminaliteit geboren. Ze

groeien op en ze gaan mensen op de straat lastigvallen, ze gaan vruchten stelen van je erf en zo begint het. Ik heb

een manjaboom bijvoorbeeld. Als je op het werk ben dan zie je niets meer. Ze komen en stelen. Ik woon al 35 jaar

hier dus ik zie hoe het ontwikkelt. In Saramacca is het meer beschaafd. Kinderen spelen op het erf en mensen stelen

geen vruchten. Ik ben daar tot de zesde klas op school geweest. Daar hebben scholen shutters glazen, maar die

worden niet gestolen. Maar hier…ik zeg niet dat alleen de Creolen stelen, Javanen stelen ook, ik discrimineer niet.

P: En waarom heeft men hier meer criminaliteit dan?

I: Nou, Marrons hebben een andere mentaliteit. Javaans en Marrons verschillen in mentaliteit…hoe ze zijn

opgegroeid. Maar als er emancipatie is, ga je ook meer doen aan de emancipatie. Je hebt Marrons…jij als Javaan, je

hebt geen kans dan? Maar Marrons zijn nu een beetje geworden. Je hebt veel Marrons die geschoold zijn, meer dan

Javanen, maar niet allemaal. Die gescholden Marrons denken anders. Dus meer opleiding…een andere mentaliteit.

Maar de meeste…ja, hoe moet ik het zeggen, in de meeste gevallen ze zijn niet zo eigenlijk. Het kan beter. U kent

die man, Bruinswijk. Hij is de zogenaamde leider van de Marrons. Maar leider in de zin van politieke partij. Hij wilt

[inaudible]…en die komt uit criminaliteit, hij is crimineel! Toen hij jong was, hij was een bankrover. De

gedragscode van Bruinswijk is nihil. Hij is een slecht voorbeeld. Als je leider bent dan moet je een goed voorbeeld

geven, maar hij niet. Hoe ze in de criminaliteit komen…misschien ook de binnenlandse oorlog. Zij denken nog dat

ze in het binnenland zijn, ze dragen nog wapens…slechte integratie, terwijl Javanen een vredelieffend volk zijn.

P: OK. Hebt u kinderen?

I: Ja, ik heb twee kinderen, ze zijn op Aruba.

P: Zou u dat erg vinden als u kinderen met een Marron zouden trouwen?

I: Nou, ze zijn al groot dus zijn moeten zelf weten…de consequenties. Ze mogen kiezen. We zijn in Suriname, dus

ze kunnen wel een Marron kiezen, maar de consequentie…

P: U spreekt dan over dagelijkse problemen omdat Marrons anders zijn. Maar over het algemeen, hoe vindt het feit

dat men in Suriname zoveel etniciteiten heeft?

I: Nou, we hebben geen problemen met…als religie. Voorlopig hebben we geen problemen, we hebben geen moeite

ermee. Net als religies, ik ben Islam, en een kant is Hindu en de andere kant is Marrons…we hebben geen

problemen.

P: Dus ik begrijp dat mensen goed met elkaar wonen. Merkt u echter problemen in hun dagelijkse interacties,

bijvoorbeeld discriminatie?

I: Nou, ik niet, ik discrimineer niemand.

P: En tussen andere mensen?

I: Ja, vooral de Marron, ze discrimineren echt de Javanen als ik zo zeg.

P: In welke zin?

I: Stel als je ergens gaat, daar gaan ze direct zeggen “de Jampanesi”…ze zullen zo zeggen. Maar we noemen ze ook

djukas.

P: En al die etniciteiten die met elkaar in Suriname leven…wat betekent eigenlijk Surinamer zijn? Wie is een

Surinamer?

I: Ik won in Suriname, ik ben geboren in Suriname…

P: Maar behalve uw geboorteplaats en uw opvoeding, wat maakt dat u zich Surinaams voelt?

I: Ja, in Suriname…als je zo kijkt, in Suriname ben je vrij. Als je ’s morgens moet gaan en als je aan het werk bent,

ga je zitten precies zo en in de middag met de vrienden…relaxt.

P: Nou, u bent Javaans…voelt u zich eerst Surinaams en dan Javaans of andersom?

I: Ja, Surinaams! Ik ben Javaan maar ik ben ook Surinaams, toch? Ik ben in Suriname geboren Javaan zijn is ook

belangrijk, maar eerst Surinaams. Suriname is mijn land. Ik ben trots op mijn Surinaamse nationaliteit. Want kijk,

oké mijn voorouders zijn Indonesiërs, maar ik heb Indonesië nog nooit gezien, dus ik ga niet liegen. Maar ik ga mijn

vaderland niet slecht behandelen. Als de situatie in Suriname niet goed is, ik ga mijn land niet vernederen, maar ik

ga gewoon zeggen het gaat niet goed.

P: En hebt u ook banden met Indonesië?

I: Tot zover….ja mijn voorouders kwamen ui Indonesië, maar ik weet niet wie hun voorouders zijn. Ik ben daar nog

niet geweest.

P: OK, ter afsluiting, wat moet nog veranderen in de Surinaamse maatschappij?

I: Verandering…de regeerder eigenlijk.

P: Wat bedoelt u?

I: Corruptie…het is nummer één! Ik praat gewoon realiteit hé. Diegene die een beetje rijk is wordt rijker en

middenstand het blijft…maar je moet groeien, als Surinamer moet je groeien. En…we zijn geen arme maar hoe dan



ook als je misschien je vrienden ontmoet…”mag ik een bier van je”, je krijgt het dan.

P: En wat u net beschreef gebeurt tussen verschillende etnische groepen?

I: Ja, solidariteit bestaat nog.

P: En moet nog wat veranderen?

I: Kijk, de regeerder belooft alles en dat niks komt er. Alle regeerders hebben hetzelfde liedje. Als je zo

Paramaribo…je ben in de stad, als je het bord op Zwartebruhstraat en Redmondstraat kijkt, waar de stoplicht is. Als

men zegt dat Suriname verandert, dat het vooruitgaat, dan moet het bord veranderd worden…maar dat bord die daar

staat, staat daar al 60 jaren lang. 60 jaar regeerder…dus hoe kun je zeggen dat het land goed gaat? Het lijkt erop dat

het land vooruit is gekomen…toch wel een beetje. Dus hoe kun je zeggen dat Suriname een beetje vooruit is gegaan?

In Nederland is het anders! Je ziet verandering, maar in Suriname niet. Er is veel potentie in Suriname.

P: Ter afsluiting, u vindt diversiteit in Suriname positief, maar er zijn nog integratieproblemen.

I: Ja, maar niet te groot. Maar als je zeg maar als een man op een schoen per ongeluk aagt trapen en die zegt “sorry

man, ik heb je niet gezin” en het is voorbij, maar de Marron niet. Hij gaat ruzie maken…ander gedrag, zo zijn ze,

maar wij Javanen niet…misschien één op de 3000 duizend. Hindoestanen, nou zij ook als ze in groep zijn en alcohol

drinken, dan gaat het mis, maar over het algemeen geen problemen.

P: Oke. Zo, als u geen opmerkingen hebt, dan zijn we klaar.

I: Nee

P: Dan wil ik u hartelijk bedanken voor uw tijd.

I: Is goed

8.4.6 Interview 6

P: U bent dus 84 jaar oud, u bent geboren in Paramaribo, uw etniciteit is gemengd, uw opleidingsniveau is VOJ. U

was een machine monteur en thuis spreken jullie Sranan tongo en Nederlands, en buiten ook Sranan tongo en

Nederlands. Het interview is een extensie van de enquête. We gaan over u leven praten. Mijn vraag is: Op basis van

uw levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw opleidingscarrière, uw vriendschappen en andere

interacties die u met mensen hebt in uw dagelijks leven, hoe zou u hedendaagse Suriname beschrijven en wat is uw

plaats in de Surinaamse maatschappij? Laats ons beginnen met uw opvoeding. Uw familie…hoeveel mensen waren

er?

I: Nou, er waren…mijn vader, mijn moeder, mijn broer en ik. In het begin waren we met z’n vieren’. Later waren we

met z’n vijf want mijn vader had een voorkind en die kwam toen zijn moeder was overleden was.

P: Uw ouders, wat voor etnische achtergrond hebben ze.

I: Nou, allebei gemengd. Mijn grootmoeder van mijn moeders kant was een Indiaanse, en mijn grootvader, van

vaders kant, was een blanke.

P: En wat voor tradities volgde u familie?

I: Gewoon Westelijke tradities, Christendom.

P: En, thuis spraken jullie Nederlands?

I: Ja, voornamelijk Nederlands.

P: En op school?

I: Ook Nederlands

P: En wat voor vriendschappen had u op school? Ik bedoel de samenstelling van u vrenden

I: Zelfde etniciteit als ik. En ook we hadden toen ook Hindoestaanse jongens op school, ze waren niet veel

[inaudible].

P: Dus ik begrijp dat Nederlands een belangrijke rol heeft gespeeld in uw opvoeding.

I: Ja, het is mijn primaire taal.

P: Terug naar tradities…nu, vandaag, hier in Suriname heeft men alle soorten van festiviteiten.

I: Ik heb ze meegemaakt maar niet beleefd. Ik heb nooit deelgenomen.

P: En ik zie op de enquête dat de dag van de revolutie belangrijk is voor u. Waarom is dat?

I: Omdat, dat natuurlijk een omwenteling geweest is waar ik zelfs ook altijd achtergestaan heb, want ik heb de

Tweede Wereldoorlog meegemaakt, ik was twaalf jaar. En in die periode hadden we een onderwijzer die over wat

gebeurde in de wereld sprak. Hij vertelde over de Eerste Wereldoorlog en dat soort dingen en dan krijg je een idee

natuurlijk van. De kolonisatie is ook mix enzovoorts, dus het was een stille hoop van de jongens uit mijn tijd,

nietwaar, want ik vond ze die tijd veel actiever dan de jongens van tegenwoordig met betrekking tot het [inaudible]

gebeuren enzovoorts. En toen heb ik nog als jonge man was ik in het buitenland, ik was op Curaçao, ik heb daar een

tijdje gewerkt als jonge man, en toen heb ik kennisgemaakt met de revolutie van Fidel Castro en daar is eigenlijk

mijn politiek bewustzijn nog verder opgekrikt.

P: In welke zin?

I: In de richting van een onafhankelijke Suriname

P: Oké. Dus Suriname van vandaag, de maatschappij…hoe zou u de Surinaamse maatschappij beschrijven vandaag?



I: Ja, dat is moeilijk, want ik woon niet zo lang meer in Suriname, ik woon nu ongeveer 14 jaar in Suriname. De

meeste tijd heb ik in Nederland gewoond. Ik vind dat de maatschappij ontzettend verdeeld geworden is.

P: In welke zin?

I: Niet alleen in politieke zin maar ook in een…in etnische zin, sociaal en politieke zin. Ik vind dat de etniciteit hier

sterker naar voren komt sinds de onafhankelijkheid. Etnische groepen zijn in wezen altijd verdeeld geweest. De

mensen vooral wat betreft de Hindoestanen en de overige etniciteiten.

P: Waarom noemde u speciaal de Hindoestanen?

I: Omdat zij de verdeling het meest brengen. Als je hier in Suriname bent dan zie je het nog duidelijk. Je ziet vaak

die andere groepen zo onderling bezig te zijn terwijl de Hindoestanen een apart groep zijn, teruggetrokken. Kijk,

bijvoorbeeld hun politieke partij nu de laatste jaren heb je politieke partijen van Hindoestanen die zo’n beetje

gemengd zijn, maar de VHP zelf, dat is de originele Hindoestaanse partij, die bestong bijna uit 100% Hindoestanen.

Puur etnisch dus. En ook, in Nederland daar zie je dat je weinig gemeenschappen hebt van Hindoestaanse en

Creoolse Surinamers. De Hindoestanen zijn allemaal wel apart. Die wonen ook grotendeels in Den Haag en…dat is

eigenlijk het Surinaamse probleem, het Surinaams politiek probleem. Let wel, op het ogenblik, de regering zoals we

dit hebben met Bouterse, dan zal je merken dan van de zijde van de Hindoestanen altijd zware kritiek is tegen de

regering Bouterse. Terwijl, en dan heb je dan de andere grote Creoolse groep van de NPS, nietwaar, die eigenlijk, ik

noem ze allemaal mensen die nog, die Nederlandse kolonisatie niet kunnen vergeten, dat ze steeds weer volgens die

traditie willen werken in het land, de Creolen van de NPS. Dat zijn voornamelijk mensen van de IBG, die zitten ook

hier in de oppositie en wat ik erg vind, ook van de zijde van Nederland, als Bouterse gekozen is en je moet weten, na

1982, na de december moorden, toen waren een heleboel mensen hier tegen Bouterse, want hij was een moordenaar

en weet ik veel. Maar toen later de feiten duidelijker werden, toen ging de situatie veranderen. Maar Nederland heeft

in die periode ook de binnenland oorlog zwaar gesteund, ze hebben de Marrons gesteund. En ook de VHP en de NPS

hebben de Marrons gesteund en toen in 1982 we de december moorden kregen, wist men dondersgoed welke acties

ondernomen werden tegen de militairen hier. Daarom zijn die moorden geweest van 1982.

P: U bedoelt dus dat verdeeldheid begon toen?

I: Fred Derby, Fred Derby, is toen zelf degene geweest die informatie over die groep naar Bouterse gebracht heeft.

Hij was Creools. En wat ik vreemd vind van die zaak is dat men geen onderzoek gedaan heeft naar Fred Derby want

wanneer men de militaire mensen uitgestuurd heeft om bepaalde mensen te arresteren en mee te nemen, dan hebben

ze Derby ook gebracht en [inaudible] Derby ook naar huis te brengen.

P: Dus wat u beschrijft, de politieke gebeurtenissen, lijken me heel etnisch gerelateerd?

I: Nee, dit was niet etnisch gerelateerd. De militairen had je ook verschillende etnische groepen die ook meededen

aan die strijd. Maar de tegenstanders van de militairen waren hoofdzakelijk de Hindoestaanse groep, ook de

Javaanse groep en de Creoolse groep, maar van de oude politieke partijen. Die waren tegen de militairen. En wat is

sneu vind van Nederland…kort voor die periode was er ook een strijd in Nederland tussen de Nederlandse militairen

die wilden ook een vakbond hebben van militairen. Die hebben ze toen gekregen. En de Surinaamse militairen

wilden dat ook hebben, maar de regering wilde dat niet. Want dat is de oorzak geweest van die oorlog. En Nederland

heeft natuurlijk de politiek hier geesteend door te zeggen “die jongens hoeven dat niet”.

P: En hoe is de rol van Nederland relevant voor de politieke situatie hier?

I: Altijd heeft de Nederlandse politiek…de verdeling van het land (Suriname) is eerst door de Nederlandse politiek.

En is sinds de jaren 80 intensiever geworden.

P: Dan was de binnenlandse oorlog voorbij, en dan kwamen mensen naar Paramaribo. Dan kreeg de stad nog meer

etniciteiten…En vandaag, hoe gaan ze om met elkaar.

I: De bevolking gaat gewoon normaal om met elkaar, maar in de politieke zin is het nog steeds verdeeld.

P: Is er antagonisme tussen etniciteiten?

I: Ja, zo nu en dan wel, maar ja, het is eigenlijk moeilijk om te beschrijven, want je hebt delen van Suriname waar je

de etniciteit niet zo duidelijk merkt, maar je hebt wel andere delen waar je het wel duidelijk merkt.

P: En hoe zit dat hier in Paramaribo?

I: Hier in Paramaribo…daar is eigenlijk, die verdeeldheid vind ik toch groter als in bepaalde gebieden. Dus…het is

ontzettend moeilijk te beschrijven, hoor. Want je hebt…bijvoorbeeld in Wanica…zit een grote etnische groep, de

Hindoestanen, aan die grote gebouwen enzovoorts. Want de Hindoestanen zijn eigenlijk de kapitalisten van het land.

Ook weer door het koloniaal systeem, want je hebt de slavernij gehad…na afschaffing van de slavernij, de slaven

kregen niets, de contractarbeiders wel. Die hebben wel wat gekregen en grond, en ook wat geld en als ze wilden

konden ze naar hun vaderland teruggestuurd worden. En de Hindoestanen waren voor een grote gedeelte

landbouwers, dus die kregen een perceel en die hebben steeds weer…tijdens de kolonisatie hebben ze steeds weer

percelen gekregen. En later, toen ze zelf bestuur kregen in Suriname, toen gingen ze die percelen verkavelen en

verkopen en zo zijn ze wat geld gekregen.

P: Dus u bedoelt dat Hindoestanen op een economisch niveau rijker dan de rest zijn.

I: Ja, en ze zijn…ik moet zeggen, ze zijn ondernemender dan de rest, dat weten ze, dat weet iedereen ook. En,

nietwaar, ik zeg altijd wanneer ik die politieke dingen hoor, een corrupte regering en zo, wanneer de dief…want

corruptie is voor het grootste deel door hun (Hindoestanen) in het land gebracht, want zij waren de mensen met geld.



De rest had niets. En dat is in de politiek ook geweest…en dat meen ik, ik neem bijvoorbeeld de partij van de NPS

[inaudible].

P: En, ongeacht van de verdeeldheid die u net beschreef, hoe vindt u het feit dat men in Suriname zoveel etniciteiten

heeft? Wat betekent dat voor Suriname?

I: Nou, ik vind het niet zo goed voor Suriname. Zolang men niet gaat begrijpen dat je in een land niet etnisch bezig

kan zijn…dus er mot nog heel wat gebeuren voor we…kijk, we hebben de Creoolse groepen. Die hebben een

politieke partij, maar ze zijn kleine partijen. En dan heb je de Hindoestaanse VHP, een heel grote partij. En dan heb

je de KTPI, de partij van [inaudible], ze hebben een grote Javaanse partij. Oké, die zijn nu een beetje etnisch

vermengd, maar dan heb je ook die partij van de Marrons. Die zijn ook zwaar etnisch en dat is het probleem van het

land?

P: Waarom vindt u dat negatief?

I: Omdat, geen van die groepen wil de zon in het water van de andere groep zien schijnen. Ze werken mekaar

politiek vaak tegen. Dat gebeurt. En waarom nu de bevolking, en dat neemt ook Nederland kwalijk…vorig jaar met

die grote vergadering die ze hadden…Europa, Latijns Amerika enzovoorts, hier…toen hebben vele van de

vertegenwoordigers van die Europese landen…die hebben ook duidelijk gezegd dat ze door Nederland verkeerd zijn

[inaudible] over Suriname. Want Nederland wilde niet dat die vergadering hier gehouden werd vanwege Bouterse.

Maar, het vreemde wat ik vind…toen Bouterse president werd, in diezelfde week, stonden er tien ambassadeurs in rij

om hun geloofsbrieven aan te bieden [inaudible] en vroeger was Suriname in Latijns Amerika en de Caraïben niet

bekend. Nu hebben we veel contact met Latijns Amerika en het Caribische gebied. De bevolking in 1987 na de coup

van 1980…in de eerste verkiezingen. Toen heeft Bouterse zijn politieke partij opgericht en hij had maar drie zetels.

De rest van die zetels waren allemaal voor de bestaande politieke partijen, waarvan het nieuw front, dus VHP en

NPS samen, die hadden bijna alle zetels. En het resultaat van de verkiezingen daarna…toen gingen ze [inaudible].

Na drie verkiezingen heeft Bouterse de verkiezingen gewonnen en het nieuw front had samen maar 12 zetels, 8

zetels voor het VHP, 4 voor NPS. Nu zit Bouterse 2,5 jaar en er zijn heel wat veranderingen geweest, er zijn ook

heel wat strubbelingen geweest, maar ik vind dat het goed gaat voor het land.

P: In welke zin gaat het goed nu?

I: Het gaat goed op het economische gebied…het gaat goed, men is bezig te werken om de werkloosheid terug te

brengen en men probeert om sociale akkoord te bereiken, want toen hadden we helemaal geen sociale…En het

grootste deel van de bevolking leeft van de staat. Want er worden hier geen premies betaald voor…ziektefonds, wat

dan ook, nee! De mensen krijgen een AOWtje, maar alleen de ambtenaren betalen een premie AOW de rest niet. De

vakbond, ik vind ze de grootste huichelaars (=hypocrites) in het land.

P: En heeft de regering iets gedaan in de richting van verschillen tussen de etnische groepen te bruggen?

I: Ja, dat is een van de hoofdzaken van de regering Bouterse.

P: Wat doen ze precies?

I: Hij heeft vanaf het begin, heeft hij tegen de mensen gezegd “ik ken geen Hindoestaan, ik ken geen Creolen…ik

ken Surinamers, we zijn allemaal Surinamers, we moeten samenwerken. Daarom de partij van Bouterse is de partij

die meest gemengd is met alle culturen.

P: En wat is uw mening over deze ontwikkeling?

I: Suriname moet in deze richting blijven ontwikkelen.

P: En hoe ziet u Suriname over tien jaar wat betreft de relaties tussen de etniciteiten?

I: Als dit zo doorgaat, als Bouterse de volgende verkiezingen weer wint, dan zie ik dat situatie veel en veel beter

wordt. Want binnenkort…ze gaan de afschaffing van de slavernij vieren en dan de komst van de Hindoestanen en

van de Chinezen…maar ik vind persoonlijk dat men voor al die dingen niet een dag apart moet hebben. Ik vind dat

jij één dag moet hebben en die dag mag je betitelen als de dag van de vrijheden, dus geen verschillende dag, maar

één dag en dan vier je al die verschillen samen met die bevolkingsgroepen.

P: Dus, ik begrijp dat u voorstanden van “Surinamer” zijn en niet etnische groepen apart.

I: Ja

P: Zo, wat maakt een Surinamer volgens u? Wie is een Surinamer?

I: Nou…een Surinamer heb je in je hart, in je ziel, in alles, want ik heb de Nederlandse nationaliteit, daar ben ik mee

geboren. Maar, die nationaliteit, die zegt me niets. Het gevoel wel. En toen ik geboren was met die Nederlandse

nationaliteit werd ik altijd aangeduid als “die Surinamer”. Ik ben met die nationaliteit geboren, maar Surinamer zijn,

daar ben ik mee opgegroeid en dat leeft in mij!

P: Zo, wat maakt dat u zich Surinaams voelt?

I: Omdat ik hier geboren ben, ik ben hier naar school gegaan, ik heb hier vrienden gehad. Ik heb geleerd om van

mijn land te houden. Ik heb als jonge man discussies gehad…daarom kan ik me niet voorstellen, ik vind dat bij jeugd

van tegenwoordig, ik denk dat [inaudible] niet kent. Maar als schooljongen in die tijd hadden we niet veel, toen ik

school ging. Want de hoogste school die we in Suriname hadden was de MULO, meer niet! Ik heb MULO onderwijs

gehad en dan hadden ook bijvoorbeeld, als je onderwijzer wilder woorden, dan had je de vierde rangscursus, en de

derde rang, maar voor hoger onderwijs moest je naar Nederland. Maar, ik vond dat de jongens en meisjes uit mijn

tijd, die waren, toen ze de Tweede Wereldoorlog meegemaakt hebben, maar onder die jeugd was er die



discussie…De meeste van die jongens zijn later op de politiek zijn gegaan. Een van de bekendste is [inaudible]

Hessel. Die jongens waren 18-19 jaar en je kon elke avond discussies volgen en er zijn dingen uit mijn jeugd die ook

mijn ideeën gevormd hebben, want we hebben in die periode (Tweede Wereldoorlog) hebben wij stad van beleg

gekend hier in her land, je kon zomaar opgepakt worden en je hoefde niet te vragen “wat heb ik gedaan”.

Surinaamse vrouwen die prostituees waren, die werden zomaar opgepakt en werden ergens [inaudible] en jonge

mannen ook. Want men was bang dat ze de Amerikaanse militairen hier zouden infecteren. Dat vond ik erg, terwijl

op Curaçao…dat was ook een kolonie van Nederland, daar werden die vrouwen niet opgepakt. Curaçao had een

hogere opleiding dan Suriname terwijl de Surinaamse bevolking in die periode meer ontwikkeld was dan de

Antilliaanse bevolking. Maar die hogere opleiding was omdat de politie op de Antillen Hollanders waren en je had

de marine daar, dus de opleiding was bedoeld voor de kinderen van die mensen. En dat soort dingen vond ik erg.

P: Dus ik begrijp dat Suriname geen goed verleden heeft gehad, volgens u, toen het onder Nederlands controle was.

I: Nee, helemaal niet. En wat ik dan erg vind is dat de Surinaamse politici, dat ze die dingen niet aangekaart hebben

bij Nederland “waarom heb je dat gedaan, dan moet nu onze vrouwen weer in eer stellen”. En ik heb ook de

internationale politiek gevolgd en het scheen dat men in de wereld dat niet begrepen heeft. Omdat ik op Curaçao

gewoond heb ben ik in contact gekomen met Latijns Amerika, er woonden veel Latijns Amerikanen daar, en ik weet

dat alle Latijns Amerikaanse landen werden geregeerd door dictators, en vandaag de dag zit men in Europa en

Amerika te schreeuwen over die dictators maar zij hebben zelf die dictators gesteund!

P: Dus, ter afsluiting, u zegt dan dat Europa verantwoordelijk is voor de ontwikkeling in de regio hier. Dus, wat ik

begrijp is dat u een voorstander bent van een Suriname waar eenheid heerst. Surinamer zijn moet boven alle

etniciteiten zijn. Wat wilt u dan nog zien veranderen?

I: Het sociale akkoord wil ik bevestigd zien. Daarbij wil ik ook zien dat iedereen die werkt de premies betaalt voor

zijn eigen ontwikkeling. Want teveel geld van het land gaat aan de sociale voorzieningen zonder dat het terugkomt.

En dat de Surinamer gaat leren dat hij niet alle moderne dingen hoeft te hebben. Het probleem hier…kijk hoeveel

auto’s hier rijden, terwijl die mensen niet eens hun huis hebben om in te wonen. Ik vind de levensstijl erg. Ik zie

mensen, twee, drie gezinnen in een huis, maar dan staan er twee, drie auto’s voor de deur! Die dingen moeten ook

afgeschaft worden. En ook de journalistiek in Suriname moet veranderen.

P: Hoe?

I: Ja, men moet het volk opvoeden en dat doen de journalisten niet.

P: Hoe opvoeden?

I: En in de eerste plaats, bijvoorbeeld ze moeten gebruik maken van hoor en wederhoor. Want hier de journalistiek is

ook verdeeld en de ene groep die interviewt mensen, maar je hoort alleen van de ene kant. Maar er is geen

wederwoord. Ik vind dat men verkeerd beïnvloedt. Geef het volk de gelegenheid om beide kanten te horen. Dan kan

het volk zelf beslissen. Maar je komt steeds weer, en dat heb je vooral bij Radio Apinti, want zij zijn gewoon voor

de oude partijen. En hun interviewers zijn altijd eenzijdig. Meneer van Eijk, die heeft dat programma “To the point”.

Nou, ik vind [inaudible] gewoon een misbaksel. Want als je met een programma komt…zijn de decembermoorden

van [inaudible] ik zet de televisie aan. Wie zijn dan diegenen die de vragen moeten beantwoorden? Een zuster een de

echtgenote van een van de vermoorden. Nou, als je vraagt om een antwoord, dat weet je het al! Dan heb je niets aan!

Geen constructieve debat. Die dingen moeten veranderen.

P: Oké. Nou, we kunnen de discussie nu afsluiten, terwijl u opmerkingen hebt.

I: Nee, is goed.

P: Dan wil ik u hartelijk bedanken voor dit gesprek!

I: Graag gedaan

8.4.7 Interview 7

P: Bedankt voor me ontvangen. Ik maak even een samenvatting op basis van uw antwoorden op de vragen in de

enquête. U bent geboren in Paramaribo, u bent 82 jaar oud, u gaf aan dat uw afkomst gemengd is…Thuis spreekt u

meestal Nederlands en buiten spreekt u ook meestal Nederlands.

I: Ja, van kleins af hé…vroeger mag ook geen Sranan praten.Dus toen ik klein was en ook mijn kinderen. Als je

Sranan sprak vroegen ze “ben je vernegerd?” hahaha.

P: Zo, mijn centrale vraag is: Op basis van uw levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw

opleidingscarriere, uw vriendschappen en andere interacties die u met mensen hebt in uw dagelijks leven, hoe zou u

hedendaagse Suriname beschrijven en wat is uw plaats in de Surinaamse maatschappij? Laats ons beginnen met uw

opvoeding. Uw familie…hoeveel mensen waren er?

I: Hier (foto’s) ziet u mijn opa, mijn oma, mijn moeder…

P: En hun etniciteit?

I: Kijk, Chinezen en mijn vader heeft ook een Chinese afkomst en…[inaudible] Javanen.

P: En toen u op school was, sprak u dan gewoon Nederlands?

I: Ja, ik ben met Nederlands opgevoed.



P: Terug naar uw familie…hoeveel mensen waren er?

I: Ja maar het ingewikkeld…want mijn moeder had vier kinderen met hun vader, en mijn vader had ook vier

kinderen voor die getrouwd was…en nog van een andere vrouw, dus hij had acht kinderen, mijn vader.

P: En staat uw vader op de foto?

I: Nee, alleen mijn moeders familie. Kijk, die mensen zijn allemaal gemengd. Kijk die oma en die opa, hij is donker

en zij…En kijk, mijn broers, de ene is lichter dan de andere. Veel variatie…mooi toch?

P: En wat voor religie volgt y?

I: Evangelische Broeder Gemeente Suriname

P: En wat voor tradities volgde uw familie dan? Gingen jullie naar de kerk.

I: Ja, en later met mijn man…hij speelde orgel in de kerk, organist. Maar we gingen niet vaak naar de kerk.

P: En u gaf aan dat Christelijke festiviteiten belangrijke dagen zijn voor u en ook de dag van de revolutie en

Onafhankelijkheidsdag. Waarom zijn die laatste twee dagen belangrijk voor u dan?

I: Eerlijk gezegd…wat bedoelt u belangrijk?

P: Dat ze iets betekenen voor u.

I: Nou, de revolutie dag is…ik weet niet of het echt belangrijk is, hoor. We zijn niet zo…hoe moet ik het

zeggen…zo echt…

P: Oké…zo neemt u ook deel aan verschillende festiviteiten?

I: Nee, vroeger ook niet. Ik ben niet de type…kijk, ik hou van uitgaan, ik bedoel met vrienden wandelen en zo, maar

niet naar feesten, alleen als iemand jarig was.

P: En wat voor vrienden had u? Ik bedoel hun etnische achtergrond.

I: Allerlei vrienden, ik was in contact met iedereen. Er waren Hindoestanen, want ik heb in Combe gewoond waar

veel Hindoestanen zijn. Dus ik had Hindoestaanse vriendinnen…ja.

P: En het feit dat men hier in Suriname zoveel etnische groepen heeft…hoe vind u dat?

I: Geweldig

P: Waarom

I: We zijn zo opgegroeid en we zijn…je maakt geen onderscheid! Je leert van elkaar, we wonen samen.

P: En hoe is de relatie tussen de etnische groepen dan?

I: Misschien…onderling, ik weet wel dat als er een niet-Hindoestaans meisje een vriend had die Hindoestaans was,

dan zou de vader van de jongen niet leuk vinden, ook zijn moeder zou het niet leuk vinden…Dus, kijk, de familie

wilde dat niet graag, ze wilden hun etniciteit behouden, begrijpt u?

P: Is dat nog zo?

I: Volgens mij heb je dat nog, hoor. Ik weet niet zeker, maar ik denk dat het nog zo is.

P: En hoe vindt u dat zelf?

I: Ik vind het niet leuk, nee. Maar ze willen hun [inaudible] blijven behouden…want allemaal gaat dan mixen en dan

heb je geen pure Hindoestanen meer.

P: Maar trouwen nu meer mensen met andere etniciteiten dan vroeger?

I: Volgens mij is het nu veranderd, hoor. Kijk, mijn vader, hij had een Chinese vader en een Afrikaanse moeder,

maar hij sprak nooit over zijn moeder.

P: En u zelf, voelt u zich meer Chinees dan Surinaams of andersom?

I: Ik ben geboren in Suriname...ik voel me…kijk, nu hoor je dingen zoals “Afro-Surinamer” in reclames en

zo…neger zeggen ze, maar ik maak geen onderscheid, hoor. Daar moet je er van komen.

P: En dan Surinamer zijn, wat betekent dat voor u?

I: Vanwege dat ik in Suriname geboren ben en mijn man is Surinaams…hij werd ook hier geboren. We zijn beide in

Suriname geboren, dus we zijn beide Surinamers!

P: En dan op een cultureel niveau…wat associeert u met Suriname? De taal bijvoorbeeld?

I: Ik weet het niet, hoor. Ik heb altijd maar Nederlands gesproken. Mijn kinderen, die kunnen bijna geen Sranan

tongo spreken, altijd Nederlands, maar ze verstaan wel een beetje Sranan tongo. Vroeger was het niet toegestaan,

hoor. Je mocht op school geen negerengels (Sranan tongo) praten. Je werd gestraft! Oen waren we nog niet zo

bewust, hoe moet je zeggen, bewust van je Surinaams [inaudible].

P: En…ter afsluiting., wat moet nog veranderen in de Surinaamse maatschappij?

I: Nou, ik weet het niet. Maakt me niets uit, hoor. Ik merk niet zoveel…gewoon criminaliteit, dat vind ik niet leuk.

Maar het gaat goed tussen se etnische groepen.

P: Nou, we zijn klaar, tenzij u opmerkingen hebt.

I: Nee, hoor.

P: Dan wil ik u bedanken voor dit gesprek!

I: Geen probleem.



8.4.8 Interview 8

P: Ik wil beginnen met persoonlijke kenmerken van u. Hoe oud bent u?

I: 52

P: En uw opleidingsniveau?

I: Middelbare school afgerond…VWO, eerstejaarsstudent universiteit

P: En u etniciteit

I: Ik ben volbloed Hindoestaan…eigenlijk, Hindostan, er is een verschil tussen Hindoestaan en Hindostaan.

Hindoestaan heeft te maken met het geloof, Hindostaan is dat je algemeen, uit India komt…van Hindostaanse

afkomst. Ik ben moslim.

P: Zo, mijn basisvraag is: Op basis van uw levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw



opvoeding. Waar bent u geboren?

I: Paramaribo

P: En is uw hele familie moslim?

I: Ja

P: En volgen jullie moslim tradities of feestdagen?

I: Ja, ik ben conservatief opgevoed. Dus je hebt dat je, dat is een kanttekening waarbij het kan meenemen dat er een

heleboel Hindoestanen ook in hun voorouders, zeg maar, moslims hebben Hindu voorouders gehad en Hindoes

hebben moslim voorouders gehad. Maar ze zijn nu wel moslim. En dan weren ze de andere godsdiensten een beetje

af, maar in principe zijn ze ook, als je kijkt naar de familie dingen, dan zie je ook dat ze, hun oma of hun opa een

andere religie heeft.

P: gemengde huwelijken bedoelt u?

I: Ja, gemengd trouwen waarbij vroeger natuurlijk de vrouw ging de mans godsdienst overnemen. Daardoor heb je

ouders die gemengd zijn, maar dan de kinderen die opgevoed worden volgens de traditie van de man. In het verleden

bedoel ik, de vorige generatie, nu is het wel een beetje anders.

P: En hoe is het nu dan?

I: Nu krijg je dat je zelfs gemengd hebt, dat je dus, als er een gemengd huwelijk is dat de kinderen kiezen wat ze

willen. Binnen de huwelijk krijg je best wel dat de vrouw best haar eigen identiteit wil behouden. Nu is dat

acceptabel. Maar je moet je niet vergissen. In Suriname zijn er verschillende bewegingen van hoe de maatschappij

zich ontwikkelt. Want in de stad heb je dat mensen weer anders denken over zaken terwijl je op het platteland

mensen nog een andere mentaliteit hebben…die traditionele dingen worden nog vastgehouden.

P: Oké. Welke taal spraken jullie thuis meestal?

I: Meestal spraken we Hindoestaans, mijn ouders, en negerengels (Sranan tongo).

P: En welke taal spraken jullie meestal?

I: Nou, omdar we in de stad zijn opgegroeid, zeg maar de buurt speelde ook een rol. We zijn opgegroeid in een

volksbuurt en we deden ook veel meer in het Sranan tongo. Op school kreeg je Nederlands en thuis was het Sranan

tongo en Hindoestaans.

P: Welke van die talen is dat de meest belangrijke voor u?

I: De beste communicatie kan je hebben via het Nederlands. De meeste mensen communiceren in het Nederlands,

vooral voor het werk.

P: En uw vriendenkring, wat voor vrienden hebt u, ik bedoel wat voor etniciteiten?

I: Omdat wij in de stad zijn opgegroeid zijn we niet in een puur Hindoestaanse buurt opgegroeid, dus mijn vrienden

kring is juist meer niet Hindoestanen dan Hindoestanen.

P: En, neemt u deel aan hun festiviteiten, of andere festiviteiten?

I: Ja, ja, allemaal. Die geven me ook een lekker gevoel dat ik hier in Suriname ben en dat ik hier thuis hoor.

P: Dus wat betekent Suriname voor u? Wie is een Surinamer dan?

I: Ja, ik heb…een Surinamer is die man die, ik ga u zegen wat ik versta eronder, maar dat wil niet zeggen dat ik dat

doe, toch. Dus, er is een formulering daarvoor, maar ik zelf denk anders over. Ik denk dat die mensen overwegen dat

ze Surinamer zijn, die Suriname, in Suriname wonen en die hier geboren en getogen zijn. Dat zij een Surinaamse

identiteit proberen te formuleren, te maken…kunstmatig. Maar in principe is het ook zo, ja, wat is een identiteit van

een bevolkingsgroep of een burger van een land…Het zijn de gewoonten van het land denk ik waar je achter staat en

dat je het belang van het land of die groep vooropstelt.

P: Dus, maakt dat u zich Surinaams voelt? Welke factoren spelen er een rol?

I: Bij mij spelen…kijk, nu, in mijn levensfase…je hebt natuurlijk dat je er een verschil kan hebben, dat als iemand

tussen…jongere persoon, voelt zich anders. En dan iemand op middelbare leeftijd voelt zich anders, op ouder

leeftijd weer…Daar kunnen ook verschillen in zijn…hoe je denkt. Want er zijn aardig wat verschuivingen geweest

in de afgelopen 30-40 jaren in Suriname vanwege de contacten met Nederland. Dus groepen zijn weggegaan, die

ook best Surinamers waren. Dus die hebben zich dan in Nederland gevestigd, en je hebt dan mensen, die zijn in



oudere leeftijd, die zijn weer getransformeerd naar een andere iets. Maar overal is het zo dat ik me prettig voel in

Suriname. Dus om hier te zijn. Ik kan niet aarde in Nederland, ik heb er moeite mee gehad.

P: Zo, u beschreef verschuivingen in de maatschappij, vanwege het feit dan mense geëmigreerd zijn, of ouder

worden. Wat voor verschuivingen zijn ze dan?

I: Kijk, je hebt bijvoorbeeld de oude generatie die is…je kan hebben dat de mensen zich anders gaan denken over

het leven, over het zijn zeg maar. Maar je hebt andere mensen die zijn weggegaan. Of ten tijde van

onafhankelijkheid, er zijn grote groepen naar Holland gegaan die niet wisten wat zou komen na de

onafhankelijkheid. Dus die zeiden, het zit er een beetje onzeker uit om in Suriname te blijven wonen. Dus de mensen

tussen de 30 en de 50 jaar, de hebben…daar zit het Surinaamse element sterker geworteld en dat komt omdat ook in

de jaren 80, dan had je de militaire coup, en die hebben zwaar daarop ingespeeld, om een verschil te maken, waarom

niet Nederland en waarom nu Suriname. Er moest iets verschillend zijn neem ik aan. Dat was een van de dingen die

men toen gebruikte om Surinaamse identiteit te versterken dus dat is…ik kom uit die groep eigenlijk. Ik heb ook in

Nederland gewoond, toen ik jongen was, 12, 13, 14 jaar was ik toen, maar ik ben teruggekomen uit Nederland. Ik

vond het maar niks.

P: En u zei dan dat de gebeurtenissen van de jaren 80 een belangrijke rol hebben gespeeld in de schepping van

mensen perceptie over Surinaamse identiteit, Op welke manier is dat gebeurd?

I: Nou, dat heeft men, het begon met vlagparade. Kijk, je begint bij schoolkinderen, je begint met zaken. Het werd

aangemoedigd door de regering toen. Ze wilde harder werken aan de creatie van een natie. Want het is iets wat, ook

als je niets doet, het zal gevormd worden, toch? Want die zijn processen, als je samenleeft, ga je samen iets creëren

waarbij je met mekaar gaat kijken hoe je verder gaat samen. We zijn verschillende rassen hier, die hier worden en

die hiernaartoe gehouden zijn.

P: En wat vindt u zelf van die diversiteit?

I: ik vind het prachtig, hoor! Ik vind het prachtig.

P: Waarom is dat?

I: Ik vind het prachtig. Kijk, ik ga je eerlijk zeggen, ik ben ook in die periode het Surinaamse…je gaat eigenlijk..ben

je niet ruimdenkend genoeg om in te zien dat sommige dingen gewoon zijn zoals ze zijn en dat ze ook goed zijn

zoals ze zijn gegaan. Dus, toen heb ik ook meegedaan met Surinaams karakter, geven aan die samenleving, je eigen

dingen te doen. Eigenlijk werd het Surinaams meer vanuit, je kunt zeggen vanuit het gevoelsmatige…je werkt, je

gingen jouw eigen dingen beter waarderen, maar ook je eigen economie opbouwen, toch? Je eigen huishouding in

orde maken. En dat op zich heb ik eraan meegewerkt omdat het was voor mij een van mijn beweegredenen waarom

ik de universiteit heb gelaten en toen ben begonnen met zaken doen om de economie te versterken. Het was een

moeilijke tijd in de jaren 80. Ontwikkelingshulp werd stopgezet en toen dacht ik van, nee, ik ga niet studeren. En het

was een moeilijke tijd in Suriname, het was niet zo, het was in het begin jaren 80 economisch heel moeilijk omdat er

een boycot was vanuit Nederland, wat terecht ook is misschien, want we waren even in het midden…maar het was

zo, als je naar de supermarkt ging, het was niet zo. Niet dat we geen goede tijden hebben gekend, maar het was even

een dal zeg maar. Dat heeft zeker 10 jaren geduurd.

P: Dus, u gaf aan dat u sindsdien veel contact met mensen van andere etniciteiten hebt gehad. Wat is de situatie over

het algemeen nu? Hoe zijn nu de relaties tussen de etniciteiten in Suriname?

I: Als je…ik wil het liever als stad begrijpen hé. Ik denk dat in een ander district andere uitkomsten gaat krijgen. De

stad heeft zijn eigen ontwikkeling en we zijn veel in de stad gebleven en we zijn veel in een mix buurt opgegroeid,

waar alle rassen vertegenwoordigd waren. Dus dan ga je samen dingen doen, je speelt samen, op school zit je samen

met allerlei andere kinderen ook, van andere rassen. Dus, nu is het nog steeds zo en het is dat je ook weer

zelfs…kijk, dat zijn twee dingen hé. Er is een moment geweest wanneer je weet dat je hebt ook een process dat ze

noemen van, ja, je kan naast elkaar leven zonder dat je elkaars dingen overneemt. Dus je praat niet over integratie,

maar je praat meer over cohabitatie of dat je wel samen kan optrekken maar niet echt gaat mengen. En dat (mengen)

hebben we wel wat meer nu…zo de afgelopen 15 jaren zie je echt wel gemengde huwelijken waarbij het ook

gewoon normaal is, wat toen niet zo was.

P: Dus, wat zijn de redenen van deze menging dankt u?

I: Ik denk dat het gewoon menselijke dingen zijn die gebeuren of dat, zeg maar, als je eenmaal begint samen dingen

te doen, dan komen er dan ook relaties. En ik denk dat het gewoon onvermijdelijk is. Bijvoorbeeld een Hindoestaans

meisje raakt verliefd op een Creoolse jongen en ze zitten samen op school, begrijp je? Dat soort dingen krijg je…

P: Door toenemende communicatie dan bedoelt u

I: Ja

P: En, uzelf dan…voelt u zich eerst Hindoestaans en dan Surinaams of andersom?

I: Ik denk ik dat ik me sterker Surinaams voel, ja. Omdat ik…het doel wel wat met me..ja, ik weet niet hoe je dit

moet formuleren, wat het is, maar soms krijg je het heel goed voor, dat je iets van jezelf ontwikkelt, iets van je eigen

land, van je eigen mensen, die iets presteren, weet je. Dus dat voelt goed aan.

P: Ter afsluiting dan, welke veranderingen wilt u nog zien in de Surinaamse maatschappij in de komende 10-20

jaren. Moet iets worden verbeterd op een sociaal niveau?

I: Ik zelf leef op een heel andere vlak, omdat ik een bepaalde…ik kijk anders naar die ontwikkelingen wat er, wat



zich [inaudible] in Suriname en ik ben meer voor een open land die vrij staat voor iedereen. Ik denk dat we allemaal

hier zijn maar dat we ook anderen kunnen toelaten omdat wij ook hier zijn gekomen of gebracht. Dus wij zijn ook

niet van origine van hier. Natuurlijk kan je zeggen, ja, waar is die grens voor je zegt dat men niet van origine uit hier

komt. In Nederland zijn ze ook niet van Nederland als je 500 jaren terug zou gaan, begrijp je? Dus zo kan je daar

meer relativeren en gaan kijken…ja, waar heb je die grens, die hoort van mij. Eigenlijk zijn we geen van alle, in

geen enkel land kan men zeggen “dit is mijn grond”, begrijp je. Dus ik ben heel ruimdenkend als je begrijpt. Dus

voor mij, als er nu, voor mij zijn er bijna geen grenzen. Voor mijn zijn ze mensen. Guyanesen zijn mensen, wij zijn

mensen, in Europa zijn het mensen, in Nederland zijn het mensen.

P: Dus ik begrijp dat u manier van denken boven het niveau van staten gaat.

I: Ja, het is gewoon een wereld. Dat we allemaal voor onze uitdagingen zijn.

P: Dus u denkt dat Suriname nog opener moet worden tegenover mensen die blijven komen.

I: Ja, omdat ik denk, zoals ik zelf denk, is het op die manier maar…wanneer je open staat dan hoeft niet te zijn dat je

iets van je weggeeft maar dat je misschien ook een verrijking krijgt soms. Als je blijft vasthouden aan een bepaalde

identiteit dan kan het best zijn dat je jezelf daardoor beperkt juist. Dus ik geloof meer in universele bewegingen die

goed zijn voor de mensheid. En dat geeft intermenselijk contact, voor de economie, met alles. Ik zou graag hebben

dat iedereen zo dacht, maar niet iedereen denkt zo. En dus, ook de mensen die het niet zo zien, ook die moet je

respecteren, op een manier dat zij ook begrijpen dat het fijner is om zo te zijn. Maar dat komt nog, het is een proces.

De ene meer tijd voor nodig heeft, maar je ziet wel dat Surinamers toch wel vrij tolerant zijn naar andere

bevolkingsgroepen, om mensen die komen, en dat ze daar niet zoveel moeite mee hebben, ook met Brazilianers,

Chinese, Nederlanders…Nederlanders, voor mij heb ik geen moeite…sommige mensen die aan de macht zijn die

hebben een issue. Ik denk dat wij, het hangt er van af hoe je kan kijken naar die dingen, maar ook hoe je met die

dingen kan omgaan. Als je kijkt met een negatieve bril naar zaken, dan ga je ook nu zaken niet kunnen begrijpen.

En, het is zo dat sommige mensen nog willen vasthouden aan dingen maar dat houd ze alleen maar achter, in hun

eigen persoonlijk privé belemmert ze eigenlijk, maar dat beseffen ze niet, omdat ze niet weten dat er een andere

optie is om ermee te gaan. Ik schrijft dat af en toe om mensen meer bewust te maken.

P: Waar schrijft u?

I: In de dagbladen soms…artikelen over de omstandigheden over Nederland. Je hebt veel verwijten, dus ik probeer

die verwijten af te zwakken. Kijk maar, het voorbeeld dat ik heb gehad. Dus gewoon op hun niveau zo daarover

praten. We hebben dus niet alleen negatieve dingen gehad, dus laat we naar de goede dingen kijken. Je moet loslaten

en met een schoon hart iemand tegemoet kan gaan. Nou, ik vind het goed dat al die stagiaires hier zijn met stage, dus

studenten, soms wel anderen dingen, maar gewoon de Hollandse studenten die de moeite nemen om te komen, dat

vind ik prachtig. Dat is toch iets, ik kan het nog net zeggen waarom ze dat doen, maar ik vind het wel fijn. Ik vind

het een leuke ontwikkeling, 6-7 jaar oud dat er een heleboel studeren komen. Het is recentelijk.

P: Dus, om samen te vatten, ik begrijp dat u een voorstanden bent van interactie tussen verschillende mensen…dat

mensen zich niet hoeven te beperken binnen etnische grenzen en u lijkt ook optimistisch te zijn over de toekomst

van Suriname. Maar dan zegt u dat het land meer tijd nodig heeft.

I: Ja, waarschijnlijk delen in de gemeenschap die nog niet zo ver zijn omdat ze aan de ene kant hebben te maken

met…ik denk dat een heleboel men onderschat onderwijs en…want ik zie dat onderwijs belangrijk is in dat opzicht

dat je het kan gebruiken om beter te communiceren met mensen om ze tot een hogere niveau te brengen.

P: Dat moet nog gebeuren bedoelt u.

I: Ja, dat moet nog gebeuren in bepaalde wijken en we kunnen natuurlijk avondscholen organiseren voor wat oudere

mensen. Dat soort dingen…maar dan de politiek kiest voor het makkelijke en zegt, ja, ik verwen jullie en ik wil de

volgende verkiezingen winnen. Maar we zijn nog niet uitgekomen wat de Surinaamse identiteit is precies! Heb ik het

goed gezegd?

P: Ja, nou, ik verwachte geen specifieke antwoorden. Ik wilde gewoon horen wat Surinamers zelf denken, maar u

hebt me toch informatie gegeven.

I: Ja, Surinaamse identiteit…het is divers voor elke groep, maar gezamenlijk, ook, we vieren dingen

gezamenlijk…Phagwa…weet je, het maakt het leuk. Iedereen heeft de Kerstdiner, iedereen heeft..weet je, dus het

gaat dwars door alles heen. En geeft ons de mogelijkheid om snel met andere culturen kennis te maken, om

respectvol te zijn, dus, we zijn toch voor een mooi proces in de wereld.

P: Dus ik begrijp dat Surinaams identiteit voor u diversiteit vieren is door middel van…samen met elkaar leven en

van elkaar leren.

I: Ja, en ik ga u eerlijk zeggen, ik geniet van de bomen, ik geniet van de zon en dat is ook voor mij Suriname…het

levensstijl. Daarom zei ik, het heeft misschien verschillende facetten. Het is echt van ja, hoe formuleer je dan

identiteit. Misschien op een andere manier kom je op een heleboel andere dingen nog.

P: Nou, ik denk dat we een heel vruchtbare discussie hebben gehad en, tenzij u opmerkingen hebt, zij we klaar.

I: Oké, nee, het is duidelijk. Als u nog vragen hebt kunt u altijd bellen.

P: Dank u wel, en voor u tijd.

I: Graag gedaan



8.4.9 Interview 9

P: Zo, mijn basisvraag is: Op basis van jullie levensverhaal tot nu toe en met dat bedoel ik uw opvoeding, uw

opleidingscarrière, uw vriendschappen en andere interacties die jullie met mensen hebt in jullie dagelijks leven, hoe

zou u hedendaagse Suriname beschrijven en wat is uw plaats in de Surinaamse maatschappij? Laat ons beginnen met

jullie opvoeding. Mevrouw "I1", laat ons beginnen met u. Waar bent u opgegroeid?

I1: Ik ben in Paramaribo opgegroeid.

P: Kunt u me iets vertellen over uw familie?

I2: Ik heb geen broers en zussen. Mijn moeder is moslim, mijn vader is hindoe.

P: En u, I2?

I2: Ik ben in de Marrowijne geboren. Vervolgens ben ik na mijn tweede jaar in Paramaribo gekomen en hier ben ik

dan doorgegroeid. Ik twee broertjes en drie zusjes.

P: En jullie familie, volgden ze de tradities van jullie etnische groep?

I1: Ja, toch wel, maar ik heb me niet zo erg verdiept in mijn geloof als het ware want ik vond...kijk, mijn moeder,

zij...meestal is het gewoon bij de moslim, maar de kind vanaf kleins af zal in de moskee gaan, alles gaat leren, hoe

bidden en zo. En dan groeit het op en weet in het Arabisch te lezen, het Koran en zo. Maar mijn moeder heeft me

niet gestuurd naar een moskee, dan heb ik het niet kunnen aanleren, en ik kan ook geen Arabisch lezen, maar van

huis af heb ik toch wel wat geleerd, we bidden ook thuis...alle tradities. Ik bidde met de moslims maar op mijn eigen

manier, want mijn moeder had me naar een Rooms Katholieke school gestuurd, dus dat deed ik als een Christen als

het ware. En zo ben ik opgegroeid, totdat ik ben uitgehuwelijkt met een Hindoestaanse jongen hier. Nu heb ik het

geloof van hem overgenomen, want dat maakt het moeilijker als je twee godsdiensten thuis hebt. Wat leer je aan je

kind aan? Dus het blijft maar op een en meestal in het geval van de Hindoestanen is het dat de vrouw moet

overnemen het geloof van de man. Maar bij de moslim is het soms het toeval dat de moslim het geloof overgeeft en

dan gaat de man moslim worden. Dat komt ook wel voor.

P: En in uw geval, I2, volgden jullie tradities? Zoals de Winti cultuur?

I2: Ja, ik denk dat de Creolen, ongeacht Boslandcreool of Stadscreool, dat je de Winti cultuur als traditie hebt. Je

groeit ermee op. Je hoort het, je ziet het, je beleeft het van dichtbij en meestal is het zo dat wanneer mensen...het is

gewoon interessant om te zien doen, maar het hoeft niet specifiek dat je het als Stadscreool of Boslandcreool

behoefte gaan beleven, dat is gewoon het cultuur van de Marron en de Creool. Maar ik zelf ben als Christen

opgevoed. Ik heb dat cultuur niet aangenomen omdat ik een ander cultuur heb aangenomen.

P: Welke taal spraken jullie thuis toen jullie opgroeide?

I2: Nou, mijn taal is Aukaans natuurlijk, maar het is ook vaak zo dat...de mensen horen eigenlijk in groepen te

wonen...Aukaners bij elkaar en zo. En zo heb je dan die verschillende stammen bij elkaar. Dus we pratten

verschillende talen. Maar allemaal dezelfde cultuur bijna.

I1: Ja, dus, bij mij ook vanaf kleins af heb ik Hindoestaans gesproken maar ook nederlands. Dus ik heb beide talen

gesproken. Mijn ouders spraken meer Nederlands naar mij. Ze dachten dat als ik Nederlands zou praten, kan ik beter

leren op school.

I2: En wij spraken meestal Aukaans, maar ook gemixt met Paramakaans. Mijn vader is van het Paramakaans gebied

en daar heb je dan de mensen van Loka Loka, Skintabiki, Nassaugebergte enz. Dat zijn de mensen van het

Paramakaans gebied.

P: Dus, tussen Nederlands and Sranan tongo, welke taal is belangrijker voor jullie? Welke taal is echt van Suriname

volgens jullie?

I1: Ik denk Sranan tongo.

I2: Surinamer zijn betekent dat je Sranan tongo moet kunnen praten.

P: En die mensen die geen Sranan tongo praten?

I2: Nou, Surinamers praten Sranan tongo. Of je een Hindoestaan ontmoet of je een Chinees ontmoet, verstaan ze

Sranan tongo. Maar veel Chinesen verstaan helemaal geen Sranan tongo. Sranan tongo is eigenlijk gangbaar hier.

Nederlands leer je op school, wanneer het moet.

P: Oke. I2, dus u sprak zojuist over interacties tussen verschillende etniciteiten. Gaan jullie naar festiviteiten van

andere groepen?

I2: Ja, natuurlijk.

I1: Ja, ik heb een druk leven maar ik ga af en toe naar festiviteiten.

P: Wat voor festiviteiten? Behalve algemene festiviteiten zoals Keti Koti en Avond Vierdaagse.

I2: Phagwa bijvoorbeeld.

I1: Nou, als je vrienden hebt, dan ga je vieren bij hun. Als bijvoorbeeld een Marron me uitnodigt, dan ga ik thuis bij

haar.

P: En jullie vriendenkring...ik begrijp dat jullie vrienden hebben van andere etnische groepen? Of is het meestal

mensen uit jullie eigen etnische groep?

I2: Nee, mijn vrienden zijn van alles, Chinezen ook dan!

I1: Ja, ik ook



I2: Ja, we gaan uit met hen eten. Het is gewoon wisselen van cultuur. Nu is het geen taboe meer dat ik zeg "ik ga niet

jouw traditie vieren". We proberen echte vrienden te zijn, dus wat zij doen zullen we ook opnemen. Voor ons is het

gewoon geen taboe meer.

I1: De jongeren vind ik, hoor.

P: Dus, I1 bedoelt u dat jongeren meer open-minded zijn.

I1: Ja, en misschien de ouders niet...

I2: Ja...de generatie na 30 jaar

P: En hoe vinden jullie het feit dat men hier in Suriname zoveel etnische groepen heeft?

I1: Ik vind het heel fijn. Omdat als ik naar andere landen kijk zie ik in bepaalde landen maar één soort etniciteiten en

dan...voor ons is het vreemd maar als je meerdere groepen hebt je krijgt mensen van combinaties van verschillende

etniciteiten. En dan krijg je weer een mix. En dat is wel leuk om te zien. En dat is meer gekleurd vind ik. Als je naar

een ander land kijkt, vindt je meer homogeniteit.

P: En zou u dat erg vinden, I1, als u kind met iemand van een andere etnische groep zou trouwen?

I1: Ik zou het niet erg vinden. Het is haar lot.

P: En u, I2, wat denkt u van het feit dat men hier in Suriname zoveel etniciteiten heeft?

I2: Nou, dat werkt voor mij nog afremmend voor ontwikkeling, maar als mensen die elkaar verschillend zijn heb ik

er geen enkele moeite mee. Alleen moeten we nog gaan afstemmen hoe wij losseler komen van onze eigen "ik" van

etnische groepen zodat we samen...

P: En u, voelt u zich eerst Marrons en dan Surinaams?

I2: Ik denk dat ik me eerst voel als Marron als Surinaamer. Toch, en dat zeg ik, dat werkt afremmend...Kijk, samen

met jou (I1)...ze zou zeggen, ik zou eerst met een Hindoestaans dingen doen...en dan rem je de ontwikkeling. Wat ik

heb als Marrons heb jij als Hindoestaans niet.

P: Wat is dat een Hindoestaan heeft dat een Marron niet heeft dan?

I2: De traditie en de denkwijze, hoe wij dingen aanpakken, hoe wij dingen doen of oplossen, is anders. Bij andere is

het van...de vrouw bepaalt en bij andere culturen de man bepaalt. Dus vandaar die verschillen. We moeten bij elkaar

komen.

P: En u, I1, voelt u zich eerst Hindoestaans en dan Surinaams of andersom?

I1: Ik denk dat ik eerst...nou, in mijn geval ik voel me toch eerst Surinaams. Mijn moeder is een moslim, mijn vader

is een Hindoe. Ik ben eigenlijk meer opgegroeid...ik ben naar een rooms Katholieke school gegaan, dus ik heb van

alles een beetje geleerd hé. Ik ken een beetje van een moslim geloof, ik ken een beetje van een Hindoe geloof en ik

ken een beetje van het Christen geloof. Dus voor mij is alles mix, echt Surinaams, want het lijkt alsof jij een hele

mix bent van alles. Je bent niet echt gebonden aan één godsdienst.

I2: Ik ben mee eens met je I1. Ik ben ook Christelijk opgevoed, maar op het moment dat je naar buiten stapt wordt je

een. Ik bedoel, je achtergrond...wie ben je, "ik ben een Marron", wie ben je, "ik ben een Hindoestaan". Dan pas

praten we over het Surinaams.

I1: Ja, oké als ze me vragen ga ik ook zeggen "ik ben een Hindoestaans", maar ik voel me toch eerst Surinamer.

P: Wie is een Surinamer dan? Wat maakt dat jullie zich Surinaams voelen?

I1: Je bent hier geboren, dan ben je een Surinamer! Ja, toch? Kijk, als ik me zo vergelijk met Indiërs, dan het trekt

me niet aan. Ik zou daar nooit willen wonen, omdat de gevallen die ze daar meemaken en ik zie hoe ze daar leven.

Hun levensstijl is helemaal anders dan die van mij. Vandaar dak ik me voel een Surinamer! Echt waar!

P: En wie is een Surinamer volgens u, I2?

I2: Nou, een Surinamer volgens mij is iemand die in Suriname woont inderdaad, maar nog zijn culturele

achtergrond...Een Surinamer is een mengeling. Van alles een beetje, zo moet je het zien. Je gaat je pas Surinamer

voelen als je met alles kan meedoen, meewerken, beslissen. en voor alles beslissen. Dan ga je je voelen Surinamer.

Maar het moment dat alles afscheidelijk gebeurt, met dat bedoel ik, zelfs bij politieke partijen, zelfs bij het verdelen

van de economische ontwikkeling, zelfs als je kijkt naar scholing, dan vind ik nog dat het Surinaams zijn nog niet

gedoctrineerd is in de daadwerkelijke Surinamer. Naar de ontwikkeling vind ik dat alles evenwijdig moet zijn. Als

een MULO school in Nickerie kan zijn, dan moet dat ook in Marrowijne kunnen zijn. Dan voel ik me als Surinamer

als allemaal gelijk zijn. Maar het moment dat de etniciteit en de etniciteit van Suriname een rol spelen bij

ontwikkeling. I1 kan in Sipaliwini komen en er is een guest house zodat zij kan overnachten. En als ik naar Nickerie

kom vraag ik me af, waar ga ik slapen als ik geen Hindoe ben. En I1 kom dan, in Sipaliwini, in

Brokopondo...begrijpt u wat ik bedoel? Op een of andere manier is dat nog zo.

P: I1, gelooft u dat ook?

I1: Maar wat bedoel je I2?

I2: Kijk, als je bijvoorbeeld naar Nederland zou gaan, er is een plaats, niet Amsterdam, weet ik niet, waar je veel

negers hebt. Moet ik me daar Nederlander voelen? Je moet in elke wijk kunnen stappen en zeggen "hier wil ik een

huis", dan ben je pas Nederlander [zij praat over segregatie]. Ik kan vertoeven waar ik wil. Surinamers moeten ook

zo zijn. Ongeacht van ons etniciteit, ongeacht van onze achtergrond en religie. Een moslim bijvoorbeeld, als ze

zeggen "ik wil gaan bidden", ze kunnen niet naar de binnenland omdat er geen moskee is. Hetzelfde voor Hindoes en

Marrons. Dat bedoel ik, als Surinamer moet je vrij zijn ongeacht waar je je in Suriname zou bevinden, jij als



Surinamer zou moeten voelen! Je bent vrij in je handelen, in je denken en in je doen! Tradities spelen dan geen rol.

Maar die verscheidenheid, ik kan niet zeggen dat het echte Suriname is. We hebben gebieden waar je kunt zeggen

"ik voel me niet thuis", toch? En precies overal in de wereld is het zo. Je voelt je pas een persoon als je eigen

tradities en religie vrij kunt uitoefenen. Dus zo zie ik het tenminste. Politiek [inaudible] ook in het land, want dat

brengt geen ontwikkeling.

P: Dus ik begrijp dat de politiek een rol speelt in Surinaamse maatschappij...

I1: Ja

I2: Die heeft altijd een rol gespeeld! Nu pas kan I1 en ik zo een beetje vrij praten, in de laatste tien jaren. Laat die

politieke partijen allemaal en wordt lief voor elkaar. Portugees of Jood, ze moeten naar de binnenland kunnen gaan

en vragen "heeft u een kamer voor mij", dat moet kunnen! Libanesen, Portuguesen, Joden, allemaal hetzelfde,

allemaal zijn boeroes voor ons!!

I1: Ik dacht dat de boeroes een Creool-mix zijn...

I2: Als wij praten over beroes, zien we Joden, Libanezen, een mix...voor ons is een boeroe. Een blank met mix

neger. Maar boeroes zelf, die waren oorpronkelijk diegene die kwekkerij deden, maar nu zeggen we gewoon boeroe.

Het is net als zeggen "ik ben een Marron", ik ben een afstammeling van de Marron groep maar ik ben geen Marron,

ik ben een nakomeling van de Marron groep. En dus boeroes zijn nakomelingen van die mix, van die blanke neger

en van die blanke blanken...voor ons is er geen scheiding, tenminste zo betitel ik een Surinamer.

P: En over de huidige maatschappij...wat willen jullie zien veranderen in de komende jaren?

I1: Nou, ik wil dat ons land in ontwikkeling vooruitgaat en eenheid.

P: Dat moet nog gebeuren bedoelt u?

I1: Ja, anders blijft het land wel achter.

I2: Ja, we doen alsof we niet etnisch zijn, maar in de praktijk er is wel sprake van etnische verdeeldheid.

I1: Ja, er is, je krijgt [inaudible] communicatie als het ware, zo je krijgt noot een mening...er zijn verschillende

etnische groepen in de Assemblee en dat maakt het moeilijk. En niet iedereen komt dan overeen, voor een bepaalde

ontwikkeling of een probleem. De een wilt het zo hebben, de andere wilt het anders hebben.

I2: En de ene vindt dat hun district moet het hebben, en die andere vindt dat het moet nog...dus het blijft zo...kijk, als

je naar de Oost-West verbinding kijkt, van Paramaribo naar Nickerie is grandioos geasfalteerd. Hoe lang is men

bezig van Paramaribo naar Marrowijne, naar Albina te asfalteren...ze zijn al jaren bezig! Waarom? Is het omdat er

negers zijn? En ze gaan een dam in Nickerie bouwen, en ze laten Coronie afkalveren! I1 en ik denken heel anders,

omdat we hebben gezien dat etniciteit afremmend werkt op ontwikkelingen. Willen we niet als andere "Surinamer",

willen we anders gaan zien.

I2: Kijk, ik denk dat mensen moeten aanpassen. Je moet ook kunnen geven, niet alleen nemen. Als er samenwerking

is is er geen probleem, maar er is nu geen samenwerking!

I1: Bijvoorbeels in Marrowijne hab je nu wateroverlast en mensen moesten geevacueerd worden, maar die hebben

bijna geen hulp gekregen. Ben je dan een Surinamer??? En wanneer het aankomt op financieel gebied, we zijn dan

geen Surinamer! Wanneer het gaat om feesten, dan moeten we om je stemmen want je feestdag moet goedgekeurd

worden in het Assemblee, als je bijvoorbeeld die Hindoedag, 140 jaar Hindoestaanse immigratie. Ben je dan een

Surinamer. Alleen Surinamer zijn dus wanneer het schikt!

P: Dat is duidelijk. Nou, tenzij jullie opmerkingen hebben, zijn we klaar.

I1: Nee

I2: Nee

P: Dan wil ik jullie hartelijk bedanken voor jullie tijd!

tracing surinamese identity in paramaribo - panos ......8.1 general survey - paramaribo project 2013...

Documents