tpp weekly report

Weekly Rep Παρασκευή #224 Ιουλίου

rt

Πασχίζουν να ξανακάνουν τη δημοσιογραφία «κλειστό επάγγελμα»; Ζηλεύουν την ελευθερία του λόγου στο Ίντερνετ και ονειρεύονται απαγορεύσεις...

Οι τράπεζες κάνουν δοκιμές για την κρίση ή εμείς δοκιμαζόμαστε από την κρίση των τραπεζών

O Καραγκιόζης και ο κατηραμένος εκσυγχρονισμός. Ο ήρωας που προδόθηκε και στις δυο πλευρές του Αιγαίου.

Αθήνα - Τελ Αβίβ: Το παρασκήνιο της πρώτης επίσκεψης Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ εδώ και τρείς δεκαετίες.

Τεύχος 223 Ιουλίου 2010

Εβδομαδιαίο ηλεκτρονικό περιοδικό του The Press Project

Αρχισυνταξία Άρης Χατζηστεφάνου - Ηρακλής Μπογδάνος

Υπεύθυνη ύληςΔιονυσία Προκόπη

ΣυνεργάτεςΚώστας ΠαστρίμαςΓιώργος Παλαμίδης Γιάννης Πετρόχειλος Αιμιλία ΤσέρτουΚώστας Μπιτσικώκος ΣκίτσοΠάνος Ζάχαρης



Οι τράπεζες κάνουν δοκιμές για την κρίση ή εμείς δοκιμαζόμαστε

από την κρίση των τραπεζών38

24

28

16

30

O βετεράνος αναλυτής Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος καλύπτει για χρόνια το διεθνές και διπλωματικό ρεπορτάζ από διάφορα δημοσιογραφικά πόστα στην Ελλάδα και το Εξωτερικό.

08


Weekly Rep Παρασκευή #116 Ιουλίου

rt





CALA A BOCA, GALVAO!

Cala a boca, Galvao - (Κλείσε το στόμα σου, Γκαλβάου) – έγραφε το τεράστιο ευρηματικό πανό που σήκωσαν βραζιλιάνοι οπαδοί, στον πρώτο αγώνα της εθνικής τους στη Νότια Αφρική. Ο Γκαλβάου, είναι ο πιο γνωστός σπίκερ ποδοσφαιρικών αγώνων στη βραζιλιάνικη τηλεόραση. Ένας στομφώδης ρουτινιάρης, μια μηχανή από κλισέ, που είχε σπάσει τα νεύρα γενεών – μέχρις ότου οι τυχεροί φίλαθλοι που μπόρεσαν να πάνε στο Μουντιάλ, αποφάσισαν να καθαρίσουν για τους συντρόφους τους που έμειναν στο σπίτι. Έτσι κι εμείς, θα θέλαμε να ανεβάσουμε το ηλεκτρονικό πανό μας, μπας και δείξουν έλεος όχι τόσο ο Παπαδημητρίου και ο Θεοφιλόπουλος (που σε τελική ανάλυση είναι και cult), αλλά οι κατεστημένοι αστέρες του δελτίου των οκτώ – που πασχίζουν υστερικά να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να κρατήσουν κλειστό (πιο φανατικά κι από ταξιτζήδες ή συμβολαιογράφους) το παρακμιακό επάγγελμά τους. Κάθε βράδυ στήνουν καραγκιόζη, με καλούς τραπεζίτες- κακούς μπλόγκερ- άσχημους κερδοσκόπους. Βέβαια με το Γκαλβάου και τον Παπαδημητρίου δεν έχεις λύση, αν κλείσεις τη φωνή θα χάσεις τους ήχους του γηπέδου- ενώ τηλεόραση, δόξα το θεό, δεν χρειάζεται να βλέπεις και εργολαβικά. Έλα όμως που ο μέσος Έλληνας βλέπει ακόμα 5 ώρες τη μέρα (πότε προλαβαίνει το θηρίο!) και δέχεται ακόμα να καθορίζει αυτή η ιστορικά χρεωκοπημένη ελίτ, τον πολύτιμο χρόνο και τη μονάκριβη προσοχή του. Ναι, είδατε τι κάνει ο άνθρωπος –έστω και για μια ψευδαίσθηση δημόσιου χώρου...

Και οι τραπεζίτες; Τι να κάνουν κι αυτοί, τους πήρε και τους σήκωσε το σύστημα. Όταν η κλασική αναδιανεμητική σοσιαλδημοκρατία αποδείχτηκε πολύ ακριβή για την ελίτ και το δυτικό καπιταλισμό εν γένει, έλαχε σ’ αυτούς τους φτωχοδιάβολους ο κλήρος να εξαγοράσουν τους δοκιμαζόμενους μικροαστούς, με τζάμπα χρήμα: Ο εκδημοκρατισμός της πίστωσης. Φτηνά δάνεια, ακριβά σπίτια, πολλές κάρτες, κρυφοί τόκοι. Και καθώς σεισάχθεια δεν προβλέπεται, πρέπει να τα βγάλουν τώρα πέρα με την οργισμένη και καταχρεωμένη πλειοψηφία – που ξύπνησε απότομα και άσχημα από το διαφημιστικό και δημοσιοσχετίστικο πανηγύρι της ματαιοδοξίας και της ιδιώτευσης. Τι τα θέλετε, τα δοκίμασαν όλα: στήριξαν εκδότες, προσέλαβαν δημοσιογράφους, ανακαίνισαν νεοκλασικά, επικαλέστηκαν την απειλή του χάους και της αναρχίας – αλλά φευ. Το νούμερό τους, δεν αρέσει πλέον στον κόσμο – βαρέθηκε όλο τους ίδιους κλόουν, με τις γραβάτες και τα επαγγελματικά χαμόγελα.

Τώρα, θα καταλάβουν στα αλήθεια τι σημαίνει λαϊκισμός. Όχι, καμία σχέση με τα χαμομήλια του Αντρέα και του Τσοβόλα: Πραγματικός λαϊκισμός είναι η πανικόβλητη προσπάθεια όσων κατατροπώθηκαν στον οικονομικό στίβο, να αντεπιτεθούν με κάθε τρόπο στον πολιτικό. Ξέρετε, σε αυτόν που οι πολλοί αποκαλούν δημοκρατία. Κάτι τέτοιο, έχουν δεκαετίες να το δούν οι φτωχοδιάβολοι τραπεζίτες μας. Ένα αληθινό stress test, όχι σαν τα άλλα τα βελούδινα. Άντε, και καλή τύχη μάγκες.

Ηρακλής Μπογδάνος

Τα κείμενα του timeline αυτή την εβδομάδα από το enet.gr

17 Σάββατο Κυριακή Δευτέρα18 19

Την αποχώρησή της από την Ελλάδα ανακοίνωσε η αλυσίδα σουπερμάρκετ Aldi, ύστερα από 2 χρόνια δραστηριοποίησης στη χώρα. .

Η εταιρεία ανακοίνωσε πως

προτίθεται να διακόψει τη

λειτουργία των 38 καταστημάτων

της στην Ελλάδα, προσθέτοντας

πως βρίσκεται σε συζητήσεις με

ενδιαφερόμενους για την εξαγορά

τους και τη συνέχιση της λειτουργίας

τους. Με 13 σφαίρες δολοφονούν στο σπίτι του τον Σωκράτη Γκιόλια

Εν ψυχρώ δολοφονήθηκε στις 5:26 τα

χσράματα της Δευτέρας από άγνωστους

εκτελεστές, ο δημοσιογράφος Σωκράτης

Γκιόλιας γενικός διευθυντής του

ραδιοφωνικού σταθμού «Θέμα 989». H

Ελληνική Αστυνομία ανακοίνωσε ότι τα

όπλα είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν

από τη «Σέχτα Επαναστατών».

Παγκόσμια πρωταθλήτρια η Ισπανία!

Στο 116ο λεπτό με γκολ του Ινιέστα

η Ισπανία έκαμψε την αντίσταση της

Ολλανδίας και στέφθηκε για πρώτη

φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια! Έξαλλοι

πανηγυρισμοί από τους Ισπανούς, που

σ΄ όλο το ματς είχαν την κατοχή μπάλας,

αλλά εγκλωβίστηκαν από την εξαιρετική

αμυντική οργάνωση της Ολλανδίας.

Το ...χταπόδι δεν λάθεψε ούτε αυτή τη

φορά, ο «Πάουλ» είχε προβλέψει Ισπανία

κι έκλεισε το Μουντιάλ με το απόλυτο: 8

στις 8 επιτυχίες!

This WeekΕβδομάδα να την ξεχάσεις

Πέμπτη22 23

Στο Ισραήλ έφτασε ο Γ. Παπανδρέου

Ο Έλληνας προθυπουργός

για πρώτη φορά

επισκέφτηκε επίσημα το

κράτος του Ισραήλ παρά

την διεθνή κατακραυγή

που προκάλεσε η

επιχείρηση των Ισραηλινών

κομάντο. Οι πιθανότητες να

φέρει πίσω τον κλεμμένο

εξοπλισμό του συνεργάτη

μας Α.Χατζηστεφάνου είναι

μάλλον λίγες.

Καταργούνται αποφάσεις της διαιτησίας που ξεπερνούν το Μνημόνιο!

Μιλώντας το βράδυ της Τρίτης στη Βουλή, ο

κ. Λοβέρδος δήλωσε ότι θα φέρει τροπολογία

που να ακυρώνει τις αυξήσεις στους μισθούς,

ώστε να τηρηθεί κατά γράμμα το Μνημόνιο

που προβλέπει τριετές πάγωμα των αμοιβών, εν

όψει και του ελέγχου του κλιμακίου της Τρόικας

που θα επισκεφθεί την Ελλάδα την ερχόμενη

εβδομάδα.

Κατέθεσε ο Λ. Ρακιντζής για την

ατιμωρησία των «επωνύμων»

Σχεδόν δύο ώρες

διήρκεσε η κατάθεση

του Γενικού Επιθεωρητή

Δημόσιας Διοίκησης,

Λέανδρου Ρακιντζή,

στον αντεισαγγελέα του

Αρείου Πάγου, σχετικά

με όσα δήλωσε για

προνομιακή μεταχείριση

«επωνύμων» πολιτών από

τη Δικαιοσύνη.

Το troktikoαναστέλει

τη λειτουργία του

Το τελευταίο post (σύμφωνα πάντα

με τους άγνωστους συντάκτες

του) ανάρτησε το troktiko. Το

blog που έφτασε στην πρώτη

θέση του Ελληνικού διαδικτύου

(δείχνοντας κάτι και για τους

χρήστες του) φαίνεται να αναστέλει

την λετουργία του την ώρα που η

Ελληνική πολιτεία ζήτησε την άρση

του απορρήτου από την google.

Η ΑΤΕ η μόνη ελληνική τράπεζα που

αποτυγχάνει στο stress test

Η ΑΤΕ δεν τα κατάφερε ενώ και

η Πειραιώς πέρασε στο όριο τα

τέστ αντοχής των ευρωπαϊκών

τραπεζών. Γενικότερα στην

ευρώπη εκφράζεται ικανοποίηση

αλλά ακούγονται και φωνές για

test που σχεδιάστηκαν κυρίως με

σκοπό να ηρεμίσουν τις αγορές

παρά να τις δοκιμάσουν.

Το κλειστό επάγγελμακαι ο αδέσποτος BloggerΗ Ελευθερία του Διαδικτυακού λόγου, το δικαίωμα στην ανωνυμία και η ελληνική κοινωνία.

Τα legacy media φοβούνται. Γενικά. Και αντιδρούν σπασμωδικά.

Μια πρώτη ερμηνεία αφορά στον ξεπεσμό και στην οικονομική

κρίση αυτών των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης. Περικοπές

στους ανταποκριτές και downsize στο ρεπορτάζ έχουν οδηγήσει

εφημερίδες-ραδιόφωνα-τηλεοράσεις σε κουραστική ανακύκλωση

ελάχιστων πηγών και πρακτορείων, καθώς και σε ξεδιάντροπη

αντιγραφή του ενός από τον άλλο. Η ένδεια και η αναζήτηση

του φτηνού υποκατάστατου έχουν μετατρέψει τις εφημερίδες

σε περιοδικά και τα δελτία ειδήσεων σε μαγκαζίνο και talk show.

Η σκηνοθετημένη φημολογία και οι βολικά ανώνυμοι insiders

αντικατέστησαν την έρευνα. Δεν υπάρχουν χώρος και χρόνος

και χρήμα για πραγματικά νέα, για διαφορετικές απόψεις ή για

αξιολόγηση και φιλτράρισμα όσων γίνονται και λέγονται στον

Κόσμο. Απέναντι σε αυτή τη σούπα για το μέσο γούστο και τα

μάλλον χαμηλά ένστικτα, που στοχεύει να ρίξει κουτσομπόληδες

και χασομέρηδες στα δίχτυα ρουτινιάρηδων διαφημιστών, τα blog

έχουν τρεις στρατηγικές νίκης: μπορούν να αντικαταστήσουν, να

παρωδήσουν ή να υπερθεματίσουν.

Η παρωδία, η οποία κυριαρχεί στην ελληνική μπλογκόσφαιρα,

δεν ενοχλεί ιδιαίτερα τους δεινόσαυρους. Η αντικατάσταση,

από μια δημοσιογραφία των πολιτών που θα καλύψουν το κενό

των χαμένων ή φιμωμένων ρεπόρτερ και ανταποκριτών και θα

ανοίξουν μια δημόσια συζήτηση με πρωτότυπες αναλύσεις,

προσωπικό χαρακτήρα, ακτιβιστικές προοπτικές και ευρύτερο

πλαίσιο αναφοράς, έχει όντως επαναστατική δυναμική – αλλά

αποτελεί μελλοντικό και μάλλον πολύ έμμεσο πρόβλημα για το

κατεστημένο της ενημέρωσης. Όσο οι άνθρωποι βαριούνται

να σερφάρουν ερευνητικά και οι διαφημιστές προτιμούν το

κοινό καθηλωμένο (με τηλεκοντρόλ και όχι ποντίκι στο χέρι), η

πρωτοκαθεδρία των ΜΜΕ δεν κινδυνεύει.

Αν όμως οι blogger υπερθεματίσουν; Αν προσφέρουν ακόμα

περισσότερο κουτσομπολιό, πιο τρελή φημολογία, περισσότερο

λαϊκισμό, μεγαλύτερη υστερία, πιο ζουμερές αποκαλύψεις, πιο

βρόμικες συνωμοσίες, the real monty απέναντι στο προβλέψιμο

μικροαστικό ψου ψου και «κάποιος κυβερνητικός που ανησυχεί

μου ‘πε εμπιστευτικά(!)» των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης;

Αν οπλισμένοι με το ακαταλόγιστο πάρουν την μπουκιά από

το στόμα όσων έχουν μαγαζί γωνία και άδεια και συχνότητα

και ΙΚΑ; Τι θα γίνει όταν η στρόφιγγα της επιλεκτικής διαρροής

σπάσει και τα επιδέξια χέρια που την ανοιγόκλειναν βρεθούν

μουσκεμένα και άπραγα; Τότε τα ανώδυνα «πηγές προσκείμενες...»

δεν θα συγκινούν πια κανέναν και η διανομή της είδησης θα

απορρυθμιστεί. Αν «συκοφάντες» blogger στοχεύσουν στο μέσο

πολιτικό γούστο, ενδέχεται να εκτοπίσουν όσους κρατούν τα

προσχήματα και τηρούν το γράμμα του νόμου. Αν οι ανώνυμοι

γίνουν εκδότες, ίσως οι εκδότες γίνουν ανώνυμοι.

Στην Ελλάδα αγαπάμε τα blog, μόνο όταν δεν μας αφορούν

άμεσα. Μας αρέσουν όταν γράφουν από πρώτο χέρι για το

τσουνάμι της Ινδονησίας, τη Βαγδάτη που βομβαρδίζεται ή για

τις διαδηλώσεις στο Ιράν. Πρόκειται ακριβώς για την ίδια λογική

που επιτρέπει σε γνωστό τηλεσχολιαστή να επιχαίρει για το

κάψιμο εκατοντάδων αυτοκινήτων από «εξεγερμένους νέους» στις

ταραχές του Παρισιού ή της Καλοφόρνιας, αλλά να αγανακτεί για

Πασχίζουν να ξανακάνουν τη δημοσιογραφία «κλειστό επάγγελμα»; Ζηλεύουν την ελευθερία του λόγου στο Ίντερνετ και ονειρεύονται απαγορεύσεις...BLOGS

την πυρπόληση ενός οχήματος από «κουκουλοφόρους αλήτες»

στην περιοχή των Εξαρχείων. Μόλις, λοιπόν, ξεμύτισαν κάποιοι

ντόπιοι ανώνυμοι Mat Drudge, με τα κουτσομπολίστικα ιστολόγιά

τους που εξαπολύουν φήμες κατά δικαίων και αδίκων, οι εν δυνάμει

θιγόμενοι αισθάνθηκαν παγιδευμένοι και ευάλωτοι.

Ήρθε, άραγε, η ώρα που φθονεροί γραμματείς, κακοπληρωμένοι

υπάλληλοι, απατημένες σύζυγοι, εσωκομματικοί αντίπαλοι

και περίεργοι γείτονες θα βρίσκουν προνομιακό χώρο για να

δημοσιοποιούν κατά βούληση τα άπλυτα της ελληνικής πολιτικής

και οικονομικής ελίτ; Ξεχνάμε μεν εύκολα ως κοινωνία, αλλά

θεωρούμε εύλογο οτιδήποτε διαβάσουμε – η ρήση «δεν υπάρχει

καπνός χωρίς φωτιά» θα μπορούσε να γραφτεί στη σημαία μας.

Δεν είμαστε κατάλληλα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουμε το

κακόφωνο χάος του Παγκόσμιου Ιστού, δεν είμαστε από συνήθεια

δύσπιστοι και κατά κανόνα επιφυλακτικοί, δεν διπλοτσεκάρουμε τα

«δεδομένα». Σε ένα τέτοιο τοπίο, τα πετυχημένα πολιτικά blog θα

φάνε πολλές μηνύσεις.

Γιατί, βέβαια, εμείς είμαστε μεσογειακοί τύποι και η υπόληψή μας

μετράει (πολύ) περισσότερο από την ελευθερία του λόγου. Ειδικά

αν είμαστε πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι.

Α, όλα κι όλα, εμείς είμαστε (πολύ) ευθείς άνθρωποι και ό,τι

διαβάζουμε το πιστεύουμε – οπότε, όπως και να το κάνουμε, το

θέλουμε το πατρονάρισμά μας. Γι’ αυτό, το δικαίωμα στη μήνυση

είναι ιερότερο από το δικαίωμα στην έκφραση, τουλάχιστον την

ανώνυμη. Aυτή η ευπιστία μας, αυτή θα χαντακώσει την πολιτική

ανανέωση που θα έφερνε το Ίντερνετ στην Ελλάδα. Αξίζει όμως η

θυσία. Για μια υπόληψη ζούμε.

Ανωνυμίας εγκώμιο

Μετά την πρόσφατη «κρίση» του Troktiko και του Indymedia, οι

επώνυμοι της «ενημέρωσης» έσπευσαν να επιτεθούν στην ουσία

του δικαιώματος της ανωνυμίας. Όντας παλικάρι, ο υπάλληλος-

δημοσιογράφος βιάζεται να χαρακτηρίσει δειλό (ή ακόμα χειρότερα

κουκουλοφόρο) τον ανώνυμο blogger. Αυτόν που είναι εκδότης-

διευθυντής-συντάκτης της δικής του σελίδας, καθώς και μοναδικός

νομικός σύμβουλος και (ήδη) υπεύθυνος σύμφωνα με τον υφιστάμενο

νόμο για το δικό του ιστολόγιο.

Αυτόν που, αν του κατάσχουν το σκληρό δίσκο οι διώκτες της πρώτης

τυχόν συκοφαντικής δυσφήμησης, θα πρέπει να αγοράσει άλλον.

Αυτόν που για κάθε αγωγή δικομανή συμπολίτη μας θα πρέπει να

παίρνει μέρες άδεια από τον (άπονο) προϊστάμενό του στη δουλειά.

Αυτόν που, αν μπει φυλακή επειδή δεν αποκαλύπτει τις πηγές του,

δεν πρόκειται βέβαια να χαρακτηριστεί ήρωας όπως ο έντυπος ή

τηλεοπτικός συνάδελφός του, αλλά εκβιαστής και τέρας. Ας είναι. Ας

αφήσουμε την πολεμική, για να δούμε την ουσία της ανωνυμίας στη

δημόσια σκηνή.

Καλή η επωνυμία στο blogging• μπορεί μάλιστα να κάνεις όνομα και να

προσληφθείς σε μεγάλο «κανονικό» μαγαζί. Βοηθά και τον αναγνώστη

να ερμηνεύσει ενδεχομένως την προέλευση κάποιων ανεξήγητων

απόψεών σου.

Υπάρχουν όμως, από την άλλη πλευρά, και η αυθαιρεσία του ισχυρού,

τo δικαίωμα του whistleblower (του εργαζόμενου που αποκαλύπτει

εξαιρετικά βλαπτική προς το κοινό καλό ενέργεια του αφεντικού

του) σε ουσιαστική ασυλία, το δημόσιο συμφέρον στην αποκάλυψη

μιας επικίνδυνης τοπικής ή εθνικής αλήθειας, οι αργοί ρυθμοί της

δικαιοσύνης που εξαντλούν το μοναχικό ενάγοντα, οι ακούραστοι

δικηγόροι των πλουσίων. Και αν δεν φτάνουν αυτά, αξίζει να μας βάλει

σε σκέψεις ότι σωρεία αποφάσεων δικαστηρίων της πολιτισμένης

Δύσης στηρίζουν το δικαίωμα της ανώνυμης δημοσίευσης ως

απαραίτητο αντίδοτο στην τυραννία της πλειοψηφίας.

Πολλές φορές η δημόσια συζήτηση καθηλώνεται σε πόλεμο θέσεων,

επειδή παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο το ποιος υποστηρίζει κάτι,

παρά το τι ακριβώς υποστηρίζει. Η ανωνυμία είναι πολύ συχνά

απελευθερωτική και σώζει πολύτιμες απόψεις – ενίοτε και ζωές.

Τρομοκρατώντας τον Γιάννη Τάδε, κλείνουμε το στόμα της Μαρίας Δείνα

Ας μην παρασυρθούμε. Η δικομανία, η ευθιξία και το ακαταλόγιστο

των ισχυρών δεν μπορούν να απειλήσουν σε βάθος χρόνου την

αλλαγή κουλτούρας που ευαγγελίζεται το Ίντερνετ. Ο πολιτισμός

της ανάγνωσης (read culture) φτάνει στο τέλος του και ο πολιτισμός

της γραφής/ανάγνωσης (read/write culture) αναδύεται, έστω και

αργά και διστακτικά. Ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται αλλού: στη

συστηματική δουλειά των νομικών τμημάτων των μεγάλων εταιρειών

και των κυβερνητικών γραφείων.

Αυτοί είναι πραγματικά επικίνδυνοι, γιατί

δηλώνουν επαγγελματίες εύθικτοι! Τα τελευταία

χρόνια στην Εσπερία έχουν αποδυθεί στο

κυνήγι της αδέσποτης γνώμης στο Διαδίκτυο,

με φαινομενικά άσκοπες μηνύσεις κατά

αγνώστων στα δημοφιλή fora. Ο στόχος τους

είναι καθαρά τρομοκρατικός. Δεν περιμένουν

αποζημιώσεις, επανορθώσεις ή άλλα αβέβαια

κέρδη. Προσδοκούν όμως διαφορετικά,

βαθύτερα οφέλη. Θέλουν να υπενθυμίσουν

στους θρασείς κριτικούς των προϊόντων και

των υπηρεσιών τους ότι ο πάλαι ποτέ ανέμελος

λόγος τους αφήνει ευδιάκριτα ηλεκτρονικά

ίχνη και συνεπώς δεν μπορούν να μιλάνε online

όπως μιλάνε στο καφενείο ή στο δρόμο –

δηλαδή ελεύθερα. Όποιος δεν είναι θανάσιμα

ακριβολόγος, δεν μετρά τους χαρακτηρισμούς

του και δεν αποφεύγει ρητορικές υπερβολές,

μπορεί να βρεθεί μπλεγμένος και να καθίσει στο

σκαμνί ως ύποπτων προθέσεων συκοφάντης.

Με άλλα λόγια, το σύνθημα «Κάτω ο

Παπαδόπουλος» μπορεί (αν βοηθήσει η κακιά

η ώρα) να σε οδηγήσει πάλι στα δικαστήρια,

ακόμα κι αν τώρα αναφέρεσαι αποκλειστικά στα

μπισκότα!

Ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την

εξαιρετικά ισχυρή συνταγματική προστασία της

ελευθερίας του λόγου και την εν γένει θετική

προδιάθεση των δικαστών ως προς τις ανάγκες

και τις ιδιαιτερότητες του κυβερνοχώρου, τα τελευταία χρόνια

έχουν συστηματοποιηθεί οι μηνύσεις κατ’ αγνώστων (John Doe

Lawsuits). Οι εταιρείες δεν δέχονται ότι μπορεί κάποιος να πει και

μια κουβέντα παραπάνω για τα προϊόντα τους ή να αποκαλύψει

τυχόν απόρρητα δεδομένα για τα μελλοντικά σχέδιά τους. Και

οι κρατικοί αξιωματούχοι όμως είναι έτοιμοι, με την παραμικρή

ευκαιρία, να επιχειρήσουν να καταστρέψουν τον απρόσεκτο,

εκείνον που θα αγανακτήσει δημόσια επειδή δήθεν ξόδεψαν

σκανδαλωδώς τέσσερα εκατομμύρια δολάρια, ενώ αυτοί οι

καημένοι είχαν ξοδέψει (επίσης σκανδαλωδώς) μόνο τρία. Η τακτική

των αγωγών εις βάρος ανωνύμων (και άφραγκων) δικτυακών

γραφομανών είναι εντελώς συμβολική, αλλά η δυνητική επίδρασή

τους στην ανεμελιά και τον αυθορμητισμό των ειδησεογραφικών

blog μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα υπολογίσιμη και βλαπτική τα

αμέσως επόμενα χρόνια.

Ο μοναχικός Blogger και το Σύνταγμα της Ελλάδας

«Η Βουλή δεν θα ψηφίσει ποτέ νόμο που να περιορίζει την

ελευθερία του λόγου και του Τύπου». Αυτό θα αρκούσε. Μακάρι να

περιοριζόταν το ελληνικό Σύνταγμα σε μια ανάλογα λακωνική και

κατηγορηματική αναφορά για την προστασία της ελευθερίας της

έκφρασης των πολιτών. Φευ, οι συγκεκριμένες ελευθερίες δεν είναι

και το φόρτε του, κατά τα άλλα, μάλλον προοδευτικού Συντάγματός

μας. Εδώ, το βάρος πέφτει στην απαγόρευση της προληπτικής

κατάσχεσης ή λογοκρισίας της δημοσίευσης. Η πρόβλεψη αυτή

όμως συνοδεύεται και από ευάριθμες αράδες με εξαιρέσεις (υπέρ

της θρησκείας, της δημοσίας αιδούς και κατά πιθανών στασιαστών).

Οπότε, δεν ενθαρρύνονται οι δικαστές να προστατεύουν κατά

απόλυτη προτεραιότητα την ελευθερία του λόγου εναντίον

δυνητικά τυποκτόνων «αντισυνταγματικών» διατάξεων. Το πνεύμα

του Συντάγματος δεν τους επιβάλλει να μην τιμωρούν, εκ των

υστέρων, θρασείς «καταχραστές» της συγκεκριμένης ελευθερίας –

ώστε να εξασφαλίζουν έτσι με την έμπρακτη κατανόησή τους την

ανεμπόδιστη μελλοντική εξάσκηση του δικαιώματος των πολιτών

στην ελεύθερη έκφραση. Με άλλα λόγια, οι δικαστές δεν πρόκειται

να μας σώσουν ούτε από ανασφαλείς μυγιάγγιχτες κυβερνήσεις

ούτε από παλιούς, μονολιθικούς περί δυσφήμησης νόμους. Το

ελληνικό δικαστικό σύστημα θα προστατεύει πάντα τις ιδιωτικές

αρετές (ευπρέπεια, υπόληψη), όχι όμως και τα δημόσια βίτσια

(πολιτική γραφομανία, ακτιβισμός). Και το δημόσιο συμφέρον; Η

δημοκρατία; Η καταπίεση μιας άποψης είναι επιζήμια, ανεξάρτητα

από το αν η γνώμη είναι λάθος ή σωστή. Αν είναι σωστή, στερούμε

από το κοινό μια αλήθεια. Αν είναι λάθος, αφαιρούμε από την

κοινωνία τη δυνατότητα της βαθύτερης κατανόησης, που

αποκαλύπτεται μόνο από την ανοιχτή αντιπαράθεση αλήθειας

και ψεύδους. Αν, τέλος, είναι μόνο εν μέρει σωστή, τότε για

να βρούμε το σύνολο της αλήθειας ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ η δημοσίευση

όλων των διαφορετικών απόψεων – δεν πρέπει να λείπει κανένα

κομμάτι από το παζλ. Μάλιστα, όσο πιο αποκρουστική φαίνεται

μια άποψη τόσο περισσότερη ανάγκη προστασίας έχει, ώστε να

επιβιώσει στη δημόσια αρένα. Η ελευθερία της έκφρασης δεν

είναι μόνο αυτονόητο ατομικό δικαίωμα του πολίτη, είναι και

συλλογική αξίωση μιας δημοκρατικής κοινωνίας για να παραμείνει

πολύβουη, ζωντανή και ευαίσθητη. Η συκοφαντία, η τερατολογία

και ο online τραμπουκισμός δεν μπορούν να γίνουν αιτία για

πάγωμα της κυκλοφορίας ιδεών και πληροφορίας. Άλλωστε, οι

παράπλευρες απώλειες της ευεργετικής ψηφιακής μας «ασυδοσίας»

αντιμετωπίζονται μόνο με ισχυρές δόσεις δυσπιστίας, παιδείας

και διορθωτικής αυτορρύθμισης (Wikipedia). Στο πεδίο της

ελευθερίας του λόγου, αρκεί ένας και μόνο νόμος: «Απαγορεύστε

τις απαγορεύσεις».

Υποστηρίξτε τα δικαιώματα των blogger.

Έχεις το δικαίωμα να διατηρείς ανώνυμα blog.

Έχεις το δικαίωμα να κρατάς τις πηγές σου εμπιστευτικές.

Έχεις το δικαίωμα να κάνεις σωστή χρήση της πνευματικής ιδιοκτησίας.

Έχεις το δικαίωμα να επιτρέπεις σχόλια αναγνωστών χωρίς φόβο.

Έχεις το δικαίωμα να προστατεύεις το server σου από κυβερνητική παύση λειτουργίας.

Έχεις το δικαίωμα να μπλογκάρεις ελεύθερα με θέμα τις εκλογές.

Έχεις το δικαίωμα να μπλογκάρεις για το χώρο εργασίας σου.

Έχεις το δικαίωμα της πρόσβασης στις πηγές πληροφόρησης όπως όλα τα ΜΜΕ.

Μάθε τα δικαιώματά σου και ετοιμάσου να τα υπερασπιστείς.

(http://w2.eff.org/br/)


Φοράμε μπλε κορδέλα και εξηγούμε μερικά απλά πράγματα -μέσω EFF. Καλό είναι να τα διαβάσουν και όσοι δημοσιογράφοι τερατολογούν στα κανάλια.

Το EFF είναι μια μη κερδοσκοπική ομάδα, που

χρηματοδοτείται με δωρεές, παθιασμένων ανθρώπων –

δικηγόρων, τεχνολόγων, εθελοντών και οραματιστών- οι

οποίοι βασίζονται στην υποστήριξή σας για να συνεχίσουν

να υπερασπίζονται τα ψηφιακά σας δικαιώματα. Η

αντιδικία είναι ιδιαιτέρως ακριβή. Επειδή τα δύο τρίτα του

προϋπολογισμού μας προέρχονται από ατομικές δωρεές,

κάθε συνεισφορά είναι κρίσιμη για να μας βοηθήσει να

κερδίσουμε ακόμα περισσότερες υποθέσεις.

Μήπως η τελικά η συζήτηση περί ελευθερίας στο Ιντερνετ και

δημοσιογραφίας των πολιτών είναι περιττή όταν στις ΗΠΑ

πανικοβάλλονται εύκολα και κλείνουν όσα blog θέλουν;

(TVXS: http://bit.ly/bBjcPk)

Και αν τα social media αντιγράφουν τη σαπίλα των

παραδοσιακών μέσων; Μια πρόταση αλλαγής του Μ.

Ανδριωτάκη

(http://bit.ly/c5GjOj)

Φοράμε μπλε κορδέλα και εξηγούμε μερικά απλά πράγματα

-μέσω EFF. Καλό είναι να τα διαβάσουν και όσοι δημοσιογράφοι

τερατολογούν στα κανάλια.

(http://w2.eff.org/br/)

Ελληνικό σύνταγμα: αρ. 14 παρ.2 “Ο τύπος είναι ελεύθερος”,

αλλά παρ.8 “Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τα προσόντα για

την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος”. Χμ.

On the Press

STRESS TESTS

Η Παρασκευή 23 Ιουλίου ίσως αποδειχτεί πολύ σημαντική

για τις Ευρωπαϊκές τράπεζες. Ίσως πάλι και όχι. Άλλωστε

δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι τα Ευρωπαϊκά

τεστ αντοχής ήταν σχεδιασμένα για να πετύχουν. Και δεν

φτάνει μόνο αυτό, οικονομικοί αναλυτές όπως ο Alan Beat-

tie ισχυρίζονται ότι το βασικό σενάριο που δοκιμάστηκε

την Παρασκευή ήταν η αντοχή των τραπεζών μετά από μια

αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους κατά 17%.

Στο TPP ανοίξαμε το θέμα των τραπεζών μία μόλις ημέρα

πριν ο κος Σάλας κάνει την προσφορά εξαγοράς των

ΤΤ και ΑΤΕ από την Τράπεζα; Πειραιώς. Ήδη και χωρίς

την παράμετρο αυτή υπήρχαν ένα σωρό αναπάντητα

ερωτήματα. Με τι ποσά χρηματοδοτούνται οι ιδωτικές

τράπεζες; Από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα; Πόσα

ακόμα προβλέπει το μνημόνιο;

Η πρόταση του μεγαλοτραπεζίτη προσθέτει μερικά ακόμα.

Μπορεί μια ιδιωτική τράπεζα που χρηματοδοτείται από

το κράτος για να μη καταρρεύσει να αγοράζει κρατικές

τράπεζες; Μπορεί να πωληθεί η ΑΤΕ στην οποία είναι

υποθηκευμένη περισσότερη από την μισή αγροτική γη της

χώρας; Δεν μπορεί μια συγχώνευση κρατικών τραπεζών

να δημιουργήσει τον τραπεζικό πυλώνα που αναζητά η

κυβέρνηση; Τα Stress test της Παρασκευής υποτίθεται ότι

απέδειξαν την σταθερότητα του Ελληνικού τραπεζικού

συστήματος, ωστόσο δεν μπορούμε παρά να θυμίσουμε

ότι η Πειραιώς πέρασε κυριολεκτικά στο νήμα και ότι

η ΑΤΕ ήταν «ξεγραμμένη» από μέρες αφού η ΕΚΤ δεν

δέχτηκε να προσμετρήσει στην αξία της την τεράστια

προγραμμένη περιουσία της τράπεζας. Το τεστ αντοχής

που δεν πέρασε η ΑΤΕ και τα σχεδόν 250 εκατομμύρια

αύξησης μετοχικού κεφαλαίου που ζητά τώρα η Ευρώπη

αναμένεται να βοηθήσει πολύ τους προτιθέμενους

αγοραστές να αγοράσουν και τον κρατικό μηχανισμό

να πουλήσει προβάλλοντας μέσω των Μέσων Μαζικής

Εξημέρωσης την λογική της πώλησης σε «τιμή ευκαιρίας».

Όλα αυτά την ώρα που οικονομολόγοι και αναλυτές

επιμένουν ότι η Ελλάδα θα αναγκαστεί τα επόμενα χρόνια

να προχωρήσει σε κάποια αναδιαπραγμάτευση του

χρέους της και ότι το «πακέτο σωτηρίας» της Ευρώπης

φτιάχτηκε για να δοθεί αρκετός χρόνος στις Γερμανικές

και Γαλλικές τράπεζες να προετοιμαστούν προκειμένου

να μην καταρρεύσουν με μια ενδεχόμενη Ελληνική στάση

πληρωμών.

Στο The Press Project ξεκινήσαμε παρουσιάζοντας

κάποιες πιθανές απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω αλλά

θέσαμε και μερικά θέματα ακόμη διερευνώντας τις

διασυνδέσεις του τραπεζικού συστήματος με το ΔΝΤ, το

πρόγραμμα «σωτηρίας», τα δάνεια των κομμάτων και

τον εσωτερικό δανεισμό. Θα θέλαμε να ξέρουμε και το

καθεστώς διαπλοκής, συγνώμη χρηματοδότησης των

Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία θυμίζουμε ότι δεν

αδειοδοτούνται από το κράτος.

Οι καταιγιστικές εξελίξεις αυτής της εβδομάδας

ουσιαστικά μας πήραν από το χέρι, αλλά το θέμα μαζί

με την οικονομική κρίση και την υπόθεση της στάσης

πληρωμών θα συνεχίσουν να μας απασχολούν και τις

επόμενες ημέρες.

Big bang for a Big Bank

Θα πάμε καλά εκτός... αν χρεοκοπήσουμε. Τι θα λέει ο χρησμός από τα τεστ των ελληνικών τραπεζών

Σε «γκρίζα» συμπεράσματα, αλλά όχι «μαύρα», για

τις ελληνικές τράπεζες θα καταλήξουν τα stress test

που θα δημοσιευθούν στις 23 Ιουλίου, σύμφωνα

με αποκλειστικές πληροφορίες του “S” από έγκυρες

τραπεζικές πηγές: το συμπέρασμα θα είναι, ότι ακόμη

και στις χειρότερες συνθήκες –πλην της χρεοκοπίας

της χώρας…- το τραπεζικό σύστημα θα αντέξει

τη δοκιμασία της κρίσης, με τα δύο «μπαστούνια»

που έχουν ήδη προσφερθεί από τις αρχές, δηλαδή

τις ενισχύσεις ρευστότητας 15 δις. ευρώ και τα νέα

κεφάλαια 10 δις. ευρώ.

Όπως εξηγούν έγκυρες τραπεζικές πηγές, τρία θα

είναι τα σημεία-κλειδιά των ελέγχων αντοχής της

κεφαλαιακής επάρκειας των ελληνικών τραπεζών σε

ακραίες συνθήκες:

• Το σενάριο χρεοκοπίας της Ελλάδας, με

οποιαδήποτε μορφή θα μπορούσε να πάρει

(στάση πληρωμών, αναδιάρθρωση χρέους) ΔΕΝ θα

περιλαμβάνεται στα σενάρια για την τριετία 2009-

2011, βάσει των οποίων θα μετρηθεί η αντοχή των

τραπεζών.

• για την εξεταζόμενη περίοδο (2009-2011) θα

μετρηθούν οι οικονομικές επιδόσεις των τραπεζών,

με βάση την υπόθεση μιας επιπλέον βαθιάς πτώσης

των τιμών των ελληνικών ομολόγων, όπως αυτή

που καταγράφηκε τον Μάιο. Δηλαδή, οι αντοχές

των τραπεζών θα μετρηθούν με τα ομόλογα του

χαρτοφυλακίου τους να έχουν τρέχουσα αξία

περίπου 40% χαμηλότερη της ονομαστικής.

• Η αντοχή των χαρτοφυλακίων των τραπεζών θα

μετρηθεί με βάση το ακραίο σενάριο μιας ύφεσης

σχεδόν 10% μεγαλύτερης από αυτή που θα περάσει η

ελληνική οικονομία στην τριετία 2009-2011. Δηλαδή,

οι ελεγκτές θα αφαιρέσουν τρεις μονάδες επιπλέον

από το ΑΕΠ του καταγεγραμμένο ΑΕΠ του 2009,

προσαρμόζοντας αντίστοιχα τα βασικά οικονομικά

και τραπεζικά μεγέθη.

Προφανές είναι, ότι ακόμη και χωρίς τις ακραίες

υποθέσεις των stress tests οι προβλέψεις αυξάνονται

Οι τράπεζες κάνουν δοκιμές για την κρίση ή εμείς δοκιμαζόμαστε από την κρίση των τραπεζών STRESS TESTS

με επικίνδυνα γρήγορους ρυθμούς, ενώ αν στην εξίσωση

προστεθεί μια επιπλέον κάμψη του ΑΕΠ κατά 3% ετησίως,

είναι σαφές ότι θα καταγραφεί μια πραγματική «αιματοχυσία»

τραπεζικών κεφαλαίων. Όμως, το «μαξιλάρι» των 10 δις. ευρώ

από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας είναι επαρκές

ακόμη και σε αυτή την ακραία περίπτωση, σύμφωνα με τις

εκτιμήσεις έγκυρων τραπεζικών πηγών.

Σε επίπεδο επιμέρους ιδρυμάτων, το μόνο βέβαιο, με βάση

τους ισολογισμούς του 2009 και του πρώτου τριμήνου του

2010, είναι ότι από το δείγμα των έξι τραπεζών η ΑΤΕ θα βγει με

μεγάλη ευκολία σε θέση… off side από τα stress tests, δηλαδή

θα φανεί ότι έχει ανάγκη άμεσης κεφαλαιακής ενίσχυσης. Το Τ.Τ.

θα ξεπεράσει με ευκολία όλα τα σενάρια, ενώ με ενδιαφέρον

αναμένονται τα αποτελέσματα για τις τέσσερις μεγάλες

τράπεζες, για τις οποίες είναι δύσκολο να βγουν από τώρα

συμπεράσματα.

Σίγουρο είναι, ότι τα stress tests έχουν δομηθεί έτσι, ώστε να μη

δώσουν στις αγορές την εντύπωση, ότι το ευρωπαϊκό –και το

ελληνικό- τραπεζικό σύστημα κινδυνεύουν. Όμως, οι αγορές δεν

είναι καθόλου βέβαιο, ότι θα πεισθούν από αυτή την άσκηση,

όπως συνέβη ύστερα από αρκετούς κραδασμούς στις ΗΠΑ. Μετά

τις 23 Ιουλίου θα ξέρουμε, αν αυτή η πανευρωπαϊκή προσπάθεια

τόνωσης της εμπιστοσύνης στο τραπεζικό σύστημα είχε τα

αναμενόμενα αποτελέσματα, ή απλώς έδωσε νέα επιχειρήματα

στους αμφισβητίες, προκαλώντας ένα νέο γύρο αναταραχής στις

αγορές…

(sofokleous10: http://bit.ly/ckrBIx)

Τα τεστ στις τράπεζες, αν δεν είναι της πλάκας, ίσως μετατραπούν σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία καταστροφής

Η Επιτροπή Επίβλεψης των ευρωπαϊκών Τραπεζών, οι οποία

εδρεύει στο 18ο όροφο ενός ουρανοξύστη στο Λονδίνο με

πανοραμική θέα στην πόλη, έχει επιφορτιστεί το καθήκον

σχεδιασμού των τεστ, στα οποία θα υποβληθούν 91 τράπεζες

στην Ε.Ε.

Αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθήσει να επιτύχει συμφωνία με τις

27 κυβερνήσεις της Ε.Ε. στο πώς θα κριθούν οι τράπεζες και να

βρει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ τεστ που είναι αρκετά σκληρά

ώστε να είναι αξιόπιστα, χωρίς να είναι όμως τόσο σκληρά που

θα κάνουν το οικονομικό σύστημα να μοιάζει πολύ επικίνδυνο.

Μέχρι στιγμής, η επιτροπή έχει λάβει μια ήπια θερμή υποδοχή

από τους επενδυτές όταν αποκάλυψε τα ονόματα των 91 τραπεζών

που θα δοκιμασθούν και ανακοίνωσε το χειρότερο σενάριο, με

βάση το οποίο θα κριθούν οι τράπεζες. Το σενάριο θέλει την

οικονομία της Ε.Ε. να συρρικνώνεται κατά 2% αυτό το χρόνο και

κατά 1,25% το 2011, συγκρινόμενο με τις τρέχουσες προσδοκίες

μιας μετριοπαθούς θετικής οικονομικής ανάπτυξης και τα δύο

χρόνια.

Άγνωστη παραμένει η μοίρα όσων τραπεζών αποτύχουν. Στις

ΗΠΑ, οι 10 τράπεζες που κρίθηκαν κεφαλαιακά ανεπαρκής

στα τεστ του προηγούμενου χρόνου, μπορούσαν να επιλέξουν

ή να προχωρήσουν σε αύξηση κεφαλαίου ή να συλλέξουν

κυβερνητικούς πόρους μέσω του προγράμματος ενίσχυσης

προβληματικών στοιχείων ενεργητικού (Troubled Asset Relief

Program). Δεν υπάρχει όμως ευρωπαϊκό αντίστοιχο πρόγραμμα και

είναι αβέβαιο το αν οι ρισκοφοβικοί επενδυτές θα είναι πρόθυμοι

να βάλουν χρήματα σε μια ευρωπαϊκή τράπεζα που προσπαθεί να

επιβιώσει.

«Όποιο στρες τεστ δεν εξετάζει την πιθανότητα πολλαπλών

αναπροσαρμογών των χρεών με «κουρέματα» για τους πιστωτές

δεν είναι στρες τεστ», είπε ο Willem Buiter, αρχιοικονομολόγος της

Citygroup και πρώην σύμβουλος της Τράπεζας της Αγγλίας. «Είναι

μάλλον τεστ ανακούφισης».

(WSJ: http://bit.ly/cLkXJc)

To ΔΝΤ θα κρίνει και τις τραπεζικές εξελίξεις. Το καλό με τα οικονομικά προτεκτοράτα είναι ότι δεν κουράζεις το μυαλό σου με δύσκολες αποφάσεις.

«Να διασφαλιστεί το δημόσιο συμφέρον, να γίνουν όλα με

διαφάνεια και να εξεταστεί αν υπάρχουν και άλλες προσφορές

για την αγορά της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού

Ταμιευτηρίου». Αυτή είναι η συμβουλή αξιωματούχων του

Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου προς την ελληνική κυβέρνηση

με αφορμή την πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς να εξαγοράσει

τα δύο κρατικά τραπεζικά ιδρύματα. Η πρόταση χαρακτηρίζεται

καλοδεχούμενη και κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση η οποία

ελπίζεται πως δεν θα μείνει μόνο στα χαρτιά».

(Έθνος: http://bit.ly/aMgYrX)

Περίεργες συμπτώσεις πριν από τις προτάσεις τραπεζικών εξαγορών. Από τον εσωτερικό δανεισμό στο ξεπούλημα.

« πρόθεση εξαγοράς του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της

Αγροτικής Τράπεζας από την Τράπεζα Πειραιώς εξέπληξε τους

αμύητους και έβαλε σε σκέψεις τους υπόλοιπους. Ήταν γνωστό

από καιρό ότι καθώς εξελίσσεται η κρίση οι τράπεζες, πολλαπλώς

πιεζόμενες, στεγνές από ρευστό και εκτός αγορών πια, θα

εκινούντο προς συγχωνεύσεις. Ο Γιάννης Κωστόπουλος, πρόεδρος

της Alpha Bank, το είπε καθαρά: θα μείνουν 2,5 τράπεζες.

Ωστόσο, προβληματίζει ο χρόνος και ο τρόπος της πρόθεσης

εξαγοράς. Ο πρόεδρος της Πειραιώς, Μιχάλης Σάλλας, εξεδηλώθη

ελάχιστες ημέρες πριν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των stress

tests για τις έξι μεγάλες ελληνικές τράπεζες, στις 23 Ιουλίου. Ακόμη

και αν οι διευρωπαϊκές δοκιμασίες αντοχής είναι στημένες ευνοϊκά,

έτσι ώστε να καθησυχάσουν τις αγορές, ο χρόνος εκδήλωσης

των προθέσεων του κ. Σάλλα προϊδεάζει είτε ότι γνωρίζει εκ

των προτέρων το αποτέλεσμα των stress tests είτε ότι θέλει

να το προλάβει και να προκαταλάβει τις εντυπώσεις. Επιπλέον

παράδοξο: προχθές ο οίκος Fitch αναβάθμισε την Αγροτική,

φέρνοντάς την στο επίπεδο ΒΒΒ-, το ίδιο με όλες τις μεγάλες

ελληνικές τράπεζες».

(Καθημερινή: http://bit.ly/bfBRlR)

Μην πυροβολείτε τους τραπεζίτες - Σάυλοκ. Η επιδερμική κριτική και τα βαθύτερα αίτια της κρίσης.

«Η αλήθεια είναι ότι η βαθύτερη κρίση των μεταπολεμικών χρόνων,

η οποία άρχισε από την αμερικανική αγορά στεγαστικών δανείων

και κλιμακώθηκε με την κατάρρευση της Lehman Brothers, είχε

εξ αρχής στο επίκεντρο τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Το γεγονός

αυτό βοήθησε να επανέλθει σε πρώτο πλάνο η μονόπλευρη

ενοχοποίηση του «τοκογλυφικού κεφαλαίου», σε αντιδιαστολή

με το «παραγωγικό», καθιστώντας τους τραπεζίτες προνομιακούς

στόχους μιας ηχηρής, αλλά μόνο επιδερμικά ριζοσπαστικής

κριτικής. Άλλωστε, η ιστορία βρίθει λαϊκιστικών ρευμάτων τα

οποία εξέτρεπαν τη λαϊκή αγανάκτηση για την οικονομική κρίση

προς τους «άπληστους Σάυλοκ» ή τους «Εβραίους τραπεζίτες».


Το κυριότερο, η οργιαστική διαστολή της πίστης (πιστωτικές

κάρτες, στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια) ήταν ο τρόπος

που επινόησε το σύστημα για να συντηρεί υψηλά επίπεδα

κατανάλωσης, σε πείσμα της καθήλωσης των πραγματικών

μισθών. Ειδικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσέφερε

επί σειρά ετών πάμφθηνο χρήμα στις ελληνικές, πορτογαλικές

και ισπανικές τράπεζες, για να το διοχετεύουν αυτές στους

καταναλωτές και να μπορούν αυτοί να αγοράζουν τα

γερμανικά, ολλανδικά και γαλλικά προϊόντα, διευρύνοντας τα

εμπορικά τους ελλείμματα σε ένα φαύλο κύκλο παραγωγικής

παρακμής και υπερχρέωσης. Σήμερα, είναι οι ίδιες τράπεζες

που αντικρίζουν με τρόμο τις επιπτώσεις της κραιπάλης και

θεωρούν απολύτως φυσιολογικό τη μια να ρουφάνε από το

Δημόσιο 43 δισ. και την άλλη να του ζητάνε να αγοράσουν

με δικά του χρήματα τις δικές του τράπεζες, απειλώντας

ότι διαφορετικά θα χρεοκοπήσουν σαν άλλοι Σαμψών,

παρασύροντας τους πάντες κάτω από τα ερείπια του Ναού».

(Καθημερινή: http://bit.ly/ame1n5)

Διαγραφή του 17% του ελληνικού χρέους, υποθέτουν ως κανονική συνθήκη τα stress tests των ευρωπαϊκών τραπεζών! Μέχρι και τα στημένα σενάρια βλέπουν default...

Το δεύτερο σημείο που έχει ξεχωριστή σημασία έχει να κάνει

με τα stress test των ευρωπαϊκών τραπεζών. Σύμφωνα με τον

Alan Beattie αυτό που ουσιαστικά δοκιμάζεται είναι πως θα

αντιδράσει η τραπεζική αγορά με μια αναδιαπραγμάτευση

του ελληνικού χρέους της τάξης του 17%. Ακολουθεί

απομαγνητοφώνηση του συγκεκριμένου σημείου της

διάλεξης όταν ένας από τους ακροατές αναρωτιέται μήπως μια

αναδιαπραγμάτευση του χρέους της τάξης του 20% δεν είναι

αρκετή για να βγει η χώρα μας από την κρίση:

[50.15]

«Αυτά τα stress test που γίνονται στις ευρωπαϊκές τράπεζες

πιστεύω ότι σιωπηρά δοκιμάζουν τι θα συμβεί αν η Ελλάδα

έχει μείωση του χρέους της κατά 17%. Δεν ξέρω αν αυτό είναι

αλήθεια, μπορεί και να παράκουσα και να μου είπαν 70% (σ.μ.

Αστείο μεταξύ του 17- seventeen και του 70 – seventy) (γέλια).

Ίσως να δοκιμάζουν με 17% ώστε να διαβεβαιώσουν τον

κόσμο ότι… (γέλια). Ναι η άποψή μου είναι ότι το 17% είναι

λίγο…»

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις φαίνεται ότι όλο και

περισσότεροι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι μια στάση

πληρωμών της Ελλάδας δεν είναι επιβεβλημένη, σωστή,

προγραμματισμένη ή οτιδήποτε άλλο… αλλά απλά

αναπόφευκτη.

http://bit.ly/cQqGbs

Για δες καιρό που διάλεξε η ΑΤΕ να αποτύχει στα τεστ. Για

ανάγκη εθνικοποιήσεων τραπεζών κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ

(TVXS: http://bit.ly/d9Rsg6)

Αν έφτιαχναν τα αεροπλάνα όπως τα τεστ των τραπεζών

θα είχαμε σκοτωθεί όλοι, λένε στις ΗΠΑ. Ή κάπως έτσι

(NYT: http://nyti.ms/de5ezx)

Συνεχής ενημέρωση για τα τεστ των τραπεζών από το

Reuters http://bit.ly/bHUyiJ

Οικονομικές ενισχύσεις των ισπανικών τραπεζών εν

αναμονή των τεστ. Δηλαδή πάλι οι φορολογούμενοι

πληρώνουν; (TVXS: http://bit.ly/c1OoV3)

Το ξαναλέμε: Η ευρώπη προετοιμάζει τις τράπεζες για την

«ελεγχόμενη» χρεωκοπία (default) της Ελλάδας http://bit.

ly/cQqGbs

Με πιο αυστηρά κριτήρια ελέγχονται οι ελληνικές

τράπεζες στα «τεστ αντοχής». Η αλλαγή έγινε 24 ώρες

πριν από τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων.(Ημερησία:

http://bit.ly/cD9Jdh)

Διαγραφή του 17% του ελληνικού χρέους, υποθέτουν

ως κανονική συνθήκη τα stress tests των ευρωπαϊκών

τραπεζών! Μέχρι και τα στημένα σενάρια βλέπουν de-

fault... (LSE Allan Beattie http://bit.ly/9o5GjV)

Αφού σε χαλάει... Αν κοπούν τράπεζες στα τεστ θα

τρομάξουν οι αγορές, αν περάσουν όλες πάλι θα

τρομάξουν (Spiegel: http://bit.ly/bZXmcW)

On the Press


Μην πυροβολείτε τους τραπεζίτες - Σάυλοκ. Η επιδερμική

κριτική και τα βαθύτερα αίτια της κρίσης

(Καθημερινή: http://bit.ly/ame1n5)

Οι τράπεζες και το άλλο ΠΑΣΟΚ. Θα διχάσουν το κυβερνών

κόμμα οι προτάσεις εξαγοράς;

(TVXS: http://bit.ly/bvi5rs)

Too Big to Fail or too Big to Bail? Πώς τα τραπεζικά μεγαθήρια

των ΗΠΑ έφτασαν να ελέγχουν την πολιτική σκηνή. (D&S:

http://bit.ly/9KBk99)

Καλωσήρθατε στον Τρίτο Κόσμο του ΔΝΤ. O μύθος της άσωτης

Ελλάδας και οι ευθύνες των ευρωπαϊκών τραπεζών. (ZNET:

http://bit.ly/9kHsMl)

Περίεργες συμπτώσεις πριν από τις προτάσεις τραπεζικών

εξαγορών. Από τον εσωτερικό δανεισμό στο ξεπούλημα

(Καθημερινή: http://bit.ly/bfBRlR)

Αν τους αγοράζεις χωρίς να θέλουν λέγεται επιθετική

εξαγορά. Αν σε πληρώνουν για να τους αγοράσεις πώς

λέγεται;

(ΠΡΙΝ: http://bit.ly/cBWq7I)

To ΔΝΤ θα κρίνει και τις τραπεζικές εξελίξεις. Το καλό με τα

οικονομικά προτεκτοράρα είναι ότι δεν κουράζεις το μυαλό

σου με δύσκολες αποφάσεις.(Εθνος: http://bit.ly/aMgYrX)

M. Σάλλας: Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες 3 του Σεπτέμβρη

να περνάς. O άνθρωπος σκιά του Α. Παπανδρέου

(BHMA: http://bit.ly/ctE6xi)

O μύθος της μεγάλης και σίγουρης...τράπεζας. Οι

συγχωνεύσεις βοηθούν την οικονομία ή τους τραπεζίτες;

(sofokleous 10: http://bit.ly/9QoUji)

Χωρίς σχόλιο... ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρωστάνε τα μαλλιά της

κεφαλής τους σε Αγροτική και Πειραιώς.

(TVXS: http://bit.ly/cxgdgk)

Ο S&P υποβάθμισε τον Moody΄s. Τελικά το σύστημα θα

καταρεύσει όταν ο τελευταίος γραφειοκράτης υποβαθμιστεί

από τον τελευταίο οίκο αξιολόγησης

(capital: http://bit.ly/aFhjx0)

Ρεσάλτο σε Αγροτική και ΤΤ. Έξω εθνικοποιούν ζημιογόνες

τράπεζες και εμείς ιδιωτικοποιούμε κερδοφόρες;

(Ριζοσπάστης: http://bit.ly/bdFJaf)

Πρόταση εξαγοράς από την Πειραιώς μεγάλου

ποσοστού της ΑΤΕ και του ΤΤ. Ιδιωτικοποίηση ή

κρατικοποίηση;(Ημερησία:http://bit.ly/aneMoN )

Τα τεστ στις τράπεζες, αν δεν είναι της πλάκας, ίσως

μετατραπούν σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία

καταστροφής (WSJ: http://bit.ly/cLkXJc)

Η αγωνία του τραπεζίτη. Στη Γερμανία κανείς δεν ανησυχεί για

την κρίση. Εκτός από αυτούς που καταλαβαίνουν.

(Spiegel: http://bit.ly/bEssNc)

Θα πάμε καλά εκτός... αν χρεοκοπήσουμε. Τι θα λέει ο

χρησμός από τα τεστ των ελληνικών τραπεζών

(sofokleous10: http://bit.ly/ckrBIx)

Οι τράπεζες αγοράζουν την Ευρώπη. Ο Galbraith εξηγεί πως η

ΕΕ παρέδωσε όλη την εξουσία στις αγορές

(Ελευθεροτυπία: http://bit.ly/cJQr12)

Θύελλα στο διεθνές τραπεζικό σύστημα βλέπουν οι NYC. Δεν

είναι τίποτα, απλώς τους λείπουν μερικά τρις $.

(NYT: http://nyti.ms/cnfpIh)

Αλλού τρώς, αλλού πίνεις... κι όλο εδώ είσαι. Ο διευθυντής της

Deutsche Bank και η Ελλάδα.

(Sofokleous10: http://bit.ly/dugrRL)

O Economist δεν θέλει να πιστέψει το ρεπορτάζ του. Τρόμαξε

με την επιτυχία κρατικών τραπεζών της Κίνας;

(Economist: http://bit.ly/aatYiw)

Ο ήρωας που προδόθηκε και στις δυο πλευρές του Αιγαίου.

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

Η είδηση ότι ο Καραγκιόζης κατοχυρώθηκε στην

Τουρκία με απόφαση της UNESCO προβλημάτισε τα

υπουργεία Εξωτερικών και Πολιτισμού. Οι αρμόδιοι

υπουργοί ζήτησαν λεπτομερή ενημέρωση για το

θέμα, τα περιθώρια όμως αντίδρασης είναι στενά.

Περιορίζονται σε απευθείας διαπραγμάτευση με την

Τουρκία για εύρεση συμβιβαστικής λύσης. Άγνωστο

αν θα το διαπραγματευθούν ξεχωριστά ή μαζί με την

υφαλοκρηπίδα. Μετά τις περιπτώσεις του καφέ και του

μπακλαβά, η ελληνική πολιτιστική εξωτερική πολιτική

ηττήθηκε μία ακόμη φορά.

Παρότι πλέον Τούρκος ο Καραγκιόζης, συνεχίζει να γυρνά

όλη τη χώρα. Οι περιοδείες των θιάσων σκιών αρχίζουν

ξεκινούν την καλοκαιρινή περίοδο. Σίγουρα στην επαρχεία

το ενδιαφέρον είναι μεγαλύτερο, όμως πόσοι γονείς

επιλέγουν μια παράσταση Καραγκιόζη για τα παιδιά τους

στην Αθήνα; Παλιότερα, το συνοικιακό θέατρο σκιών έδινε

παραστάσεις sold out τις Κυριακές το πρωί. Και για όσα

παιδάκια δεν είχαν Καραγκιόζη στη γειτονιά τους, υπήρχε

κάθε απόγευμα το πρόγραμμα της τότε ΕΤ2. Ίσως τώρα

που ήρθε ξανά στην επικαιρότητα με αυτό τον τρόπο,

αποκτήσει νέο ενδιαφέρον αυτή η λαϊκή μορφή τέχνης,

που έχει σταθερά μειωτικούς ρυθμούς όσον αφορά τους

επαγγελματίες του χώρου.

Υπάρχουν περίπου 300 καταγεγραμμένοι

καραγκιοζοπαίχτες. Από αυτούς εν ζωή είναι 47 και

οι περισσότεροι συγκεντρώνονται στον Πειραιά.

Το Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών του Δήμου

Αμαρουσίου σημειώνει ότι το καραγκιοζοθέατρο τείνει να

εξαφανιστεί στις μέρες μας και προσπαθεί να διατηρήσει

από τη δική του σκοπιά αυτό το κομμάτι πολιτιστικής

κληρονομιάς: «Σκοπός του Σπαθάρειου Μουσείου του

Δήμου μας είναι να διατηρήσει, να προστατεύσει και να

προβάλλει με κάθε τρόπο αυτό το τόσο σημαντικό μέρος

της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που εκπροσωπεί το

λαϊκό θέατρο και ο ήρωας του: ο ελληνικός Καραγκιόζης».

Οι Καραγκιόζηδες των Βαλκανίων, της Ανατολής και όλου

του κόσμου συναντιούνται κάθε χρόνο σε παγκόσμια

φεστιβάλ, χωρίς να υπάρχουν προβλήματα μεταξύ τους.

Το όψιμο ενδιαφέρον του Υπουργείου για την υπόθεση

μάλλον θα μείνει στο marketing, αφού όπως δήλωσε και ο

Γιώργος Παπανδρέου «ας έχουν οι Τούρκοι τον δικό τους

Καραγκιόζη και εμείς τον δικό μας».

Πηγές:

http://www.karagkiozis.com/

http://www.karagiozismuseum.gr

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=342933&c

t=32&dt=14/07/2010#ixzz0uSQn9xrU

ΚαραγκιόζηςΈλληνας

Η άστοργη μητριά του Καραγκιόζη. Μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

«Τούρκος και με τη βούλα της UNESCO είναι εδώ και

εννέα μήνες ο Καραγκιόζης και ας το μάθαμε την

Τετάρτη. Με το θέμα ασχολήθηκε και το κεντρικό

δελτίο της ΝΕΤ, στο οποίο μίλησε, με πάθος και με

γνώση, ο καραγκιοζοπαίχτης Κώστας Μακρής, ενώ

η πανεπιστημιακός Κατερίνα Μυστακίδου εξήγησε

ότι «το λαϊκό θέατρο αντιπροσωπεύει τη χώρα στην

οποία παίζεται» και ότι ο Καραγκιόζης «έχει όλα τα

στοιχεία της ελληνικής προφορικής παράδοσης».

Γραφειοκρατική σκόνη αποπνέει η ανακοίνωση του

υπουργείου Πολιτισμού («...ένα ζωντανό κεφάλαιο

της νεότερης πολιτιστικής κληρονομιάς που εμπλέκει

αδιάρρηκτα το άυλο με το υλικό, προασπίζοντας

παραδοσιακές αξίες»), ενώ ευτράπελο τόνο είχαν

τα σχόλια ενός βουλευτή του ΛΑΟΣ, που μοιάζει να

εναποθέτει τις ελπίδες του στον Μπαρμπαγιώργο.

Η περιβόητη τουρκική διπλωματία αποδείχτηκε

πιο αποτελεσματική από την ελληνική και στον

πολιτιστικό τομέα. Οι γείτονές μας μας πρόλαβαν

κι έτσι δεν καταφέραμε να ελληνοποιήσουμε και

επισήμως τον Καραγκιόζη. Αδήλωτο τον αφήσαμε

τον δόλιο! Ωστόσο, η απόφαση της UNESCO δεν

πρόκειται να επηρεάσει τη σημερινή σχέση μας με

την τέχνη του Καραγκιόζη, μια σχέση που δεν έχει

πια τον άμεσο, τον βιωματικό χαρακτήρα που είχε

κάποτε».

(Καθημερινή: http://bit.ly/cyjTXN)

Μήπως τελικά ο Καραγκιόζης είναι κινέζος; Η απω-ανατολίτικη ιστορία του θεάτρου σκιών.

«Όπως μας διηγείται ο καραγκιοζοπαίχτης Γιώργος

Μαμάης, η πιο διαδεδομένη ιστορία της καταγωγής

του Καραγκιόζη είναι η εξής: “Κάποτε, στα πολύ

παλιά τα χρόνια, ζούσε στην Προύσα ο Χόντο, ο

οποίος αποφάσισε να φτιάξει έναν πύργο για τις

ανάγκες του πολέμου. Οι δύστυχοι εργάτες του,

σκλάβοι, δούλευαν μέρα - νύχτα, μα το έργο δεν

προχωρούσε και ο πανούργος αφέντης έβαλε

σπιούνους και έμαθε πως το έργο αργεί γιατί ένας

εργάτης, κοντός και άσχημος καμπούρης, έλεγε όλο

Ο ήρωας που προδόθηκε και στις δυο πλευρές του Αιγαίου. ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

έξυπνα καλαμπούρια και οι άλλοι ξεκαρδίζονταν στα γέλια

και χασομερούσαν. Κάλεσε λοιπόν ο πασάς τον εργάτη που

τον έλεγαν Καραγκιόζη και τον απείλησε ότι αν συνεχίσει τα

ίδια θα τον θανατώσει. Ο Καραγκιόζης δεν έδωσε σημασία

και συνέχισε, με αποτέλεσμα να πληρώσει τα καλαμπούρια

και την καλή του καρδιά με τη ζωή του. Λένε, ότι αργότερα ο

αιμοβόρος δυνάστης έχασε πολλές μάχες και τη μεγάλη του

δύναμη, του ‘φυγε το κέφι και έπεσε σε συλλογισμό. Πάνω στη

θλίψη του θυμήθηκε τον χωρατατζή Καραγκιόζη και είπε: “ας

είχα τουλάχιστον αυτόν τον καμπούρη να με κάμει να γελάσω

λίγο”.

Το άκουσε αυτό ένας αυλοκόλακας, ο Χαντζιαβάτης, κι αμέσως

πήρε ένα σεντόνι, το τέντωσε καλά σε ένα τελάρο, έβαλε και

πολλά αναμμένα λυχνάρια και μέσα εκεί παρουσίασε τη σκιά

του άτυχου Καραγκιόζη που είχε φτιάξει με χαρτόνι και η σκιά

περπατούσε, χόρευε και έλεγε αστεία. Ο πασάς γέλασε πολύ

και του ‘φυγε η θλίψη. Σαν αμοιβή έδωσε άδεια στον παίκτη να

βγάλει τον καραγκιοζμπερντέ στις πλατείες για να διασκεδάσει

και ο κόσμος.

Έτσι λένε απλώθηκε παντού το θέατρο Σκιών”.

Όμως, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία και τις μελέτες, το

θέατρο Σκιών υπάρχει από τα αρχαία χρόνια σ’ όλες σχεδόν

τις χώρες της Άπω Ανατολής. Στην Κίνα, στο Θιβέτ, στις Ινδίες,

στην Περσία και στο Τουρκεστάν κατά τις λαϊκές γιορτές

και τα πανηγύρια, τη νύχτα που φωτίζονται οι δρόμοι και ο

κόσμος τρέχει και διασκεδάζει στα σοκάκια, υπάρχουν παντού

τέτοια θεατράκια με τον μπερντέ, στημένα πρόχειρα και τα

παρακολουθούν με ενδιαφέρον άνθρωποι κάθε ηλικίας και

κυρίως παιδιά.

Στις Ινδίες ήταν αρκετά συστηματοποιημένο και περισσότερο

στην Περσία, όπου ο γνωστότερος ήρωάς του ήταν ένας

ψευτοπαλικαράς, ο Κοτσέλ Πεχλιβάν. Οι λαοί του Ισλάμ

γνώρισαν το Θέατρο Σκιών από το 12ο αιώνα. Οι πρώτοι

φορείς του θεατρικού είδους προς τη Δυτική Ασία και την

Εγγύς Ανατολή θεωρούνται οι Τσιγγάνοι.

Με το τουρκικής, λοιπόν, προέλευσης όνομα Καραγκιόζης

είναι γνωστό στην Ελλάδα το θέατρο Σκιών. Ο όρος θέατρο

Σκιών, μεταφερόμενος από την Ευρώπη δεν έγινε κτήμα

του λαού μας. Δεν μπόρεσε να ριζώσει στην ελληνική λαϊκή

γλώσσα. Ο τουρκικός καραγκιόζης είναι γνωστός σαν τέχνη

στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. Μετά το 1830, με την

κλιμακωτή απελευθέρωση των διαφόρων περιοχών του

νεοσύστατου κράτους, βλέπουμε ότι το λαϊκό αυτό θέαμα

αρχίζει να παίρνει ελληνική μορφή και να απλώνεται το ίδιο

γρήγορα σε όλη τη χώρα».

(Ριζοσπάστης: http://bit.ly/bvpA5z)

O Καραγκιόζης είναι σαν το ρεμπέτικο. Οι ανώτερες τάξεις τον περιφρονούν μέχρι να τον διεκδικήσει κάποιος άλλος.

«Είναι ο εθνικισμός και από τις δύο πλευρές, ο οποίος θέλει

να υποδουλώσει τη λαϊκή δημιουργία. Ο Καραγκιόζης δεν

είναι εθνικό προϊόν, γιατί γεννήθηκε πριν από το κράτος-

έθνος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι δημιουργήθηκε από κάτω,

δηλαδή από τον λαό. Δεν είναι ιδεολόγημα για εθνική τέχνη,

όπως αυτή που ζητούσαν οι ποιητικοί διαγωνισμοί του 19ου

αιώνα. Αντιθέτως, με τον Καραγκιόζη συμβαίνει ό,τι και με το

ρεμπέτικο. Η ανώτερη τάξη τον περιφρονούσε».

«Ο Καραγκιόζης άργησε να ριζώσει στην Ελλάδα», λέει ο

Γιάννης Κιουρτσάκης, «γιατί εκτός από το ότι εθεωρείτο

υποδεέστερο και ανατολίτικο είδος, χρειαζόταν να ζυμωθεί με

την ελληνική ζωή, ώστε να δημιουργήσει ελληνική παράδοση.

Συν τω χρόνω προσαρμόζεται στις ανάγκες, στις αξίες και

στις πολιτιστικές νοοτροπίες του νεοελληνικού κόσμου.

Πρόσωπα τα οποία έχουν κληροδοτηθεί από την Τουρκία

μεταμορφώνονται σε νέα πρόσωπα».

(Enet: http://bit.ly/aPzMQQ)

O Καραγκιόζης είναι σαν το ρεμπέτικο. Οι ανώτερες τάξεις τον περιφρονούν μέχρι να τον διεκδικήσει κάποιος άλλος (Enet: http://bit.ly/aPzMQQ)

Μήπως τελικά ο Καραγκιόζης είναι κινέζος; Η απω-ανατολίτικη ιστορία του θεάτρου σκιών. (Ριζοσπάστης: http://bit.ly/bvpA5z)

Η άστοργη μητριά του Καραγκιόζη. Μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς. (Καθημερινή: http://bit.ly/cyjTXN)

Ο Καραγκιόζης ανήκει στα ψάρια. Ο αντικομφορμιστής ήρωας στα FM (ΣΚΑΙ via xstefanou: http://bit.ly/aTI2QJ)

On the Press

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

1_cover.pdf 6/27/2009 9:49:28 PM

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

1_cover.pdf 6/27/2009 9:49:28 PM

Η προνομιακή κάρτα HellasPass είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για τη διασκέδαση, αλλά και την καθημερινότητά σας. Περιλαμβάνει εκπτώσεις σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, καταστήματα και κέντρα διαφόρων δραστηριοτήτων. Από το να διαμείνετε κάπου, να δειπνήσετε, να πιείτε ένα ποτό, μέχρι και να δοκιμάσετε την εμπειρία του rafting, η κάρτα HellasPass έχει κάτι για όλους. Οι δυνατότητές της είναι απεριόριστες, κάτι που ευελπιστούμε να διαπιστώσετε κι εσείς με τη χρήση της.

www.hellaspass.com

Το παρασκήνιο της πρώτης επίσκεψης Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ εδώ και τρείς δεκαετίες.

ΑΘΗΝΑ-ΤΕΛ ΑΒΙΒ

Απ τον Γιασέρ στο Γιες ΣερΔεκέμβριος του 1983: Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιασέρ Αραφάτ

και 8.000 μαχητές Φενταγίν δραπετεύουν, κάτω από την μύτη

των ισραηλινών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, από

το καταφύγιό τους στο Λίβανο για να μεταφερθούν στο Αλγέρι

και την Τύνιδα. Ταξιδεύουν με τρία ελληνικά πλοία τα οποία είχε

στείλει ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο τότε υπουργός Εξωτερικών

και σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Ο

αραβικός κόσμος δεν ξέχασε ποτέ εκείνη την αποστολή και έκτοτε

προσέφερε αρκετά οικονομικά και διπλωματικά ανταλλάγματα

στην Ελλάδα.

Αρκετοί αναλυτές και δημοσιογράφοι της εποχής θυμήθηκαν

αυτό το περιστατικό, που ίσως να άλλαξε για πάντα την

ιστορία της Μέσης Ανατολής, καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου

πραγματοποιούσε την πρώτη επίσημη επίσκεψη Έλληνα

πρωθυπουργού στο Ισραήλ εδώ και τριάντα χρόνια. Ήταν

το συμβολικό τέλος μιας εποχής, που όπως εξηγεί στο WR

ο δημοσιογράφος Δ. Κωνσταντακόπουλος είχε αρχίσει να

διαφαίνεται ήδη από την πρώτη θητεία του Γ. Παπανδρέου στην

θέση του υπουργού Εξωτερικών.

Πριν περάσουν δυο μήνες από την αιματηρή επιδρομή των

ισραηλινών κομάντος στο Στόλο της Ελευθερίας και την

φυλάκιση δεκάδων Ελλήνων πολιτών, η επίσκεψη του Έλληνα

πρωθυπουργού επιβεβαίωσε τη «στρατηγική συμμαχία» με το

Ισραήλ για την οποία μιλούσε εδώ και καιρό ο αναπληρωτής

υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας. Μια συμμαχία η

σημασία της οποίας επιβεβαιώθηκε και με τη συνέχιση των κοινών

αεροπορικών ασκήσεων των δύο χωρών.

Το πρόγραμμα επαφών του έλληνα πρωθυπουργού περιελάμβανε

ένα μάλλον περίεργο συνονθύλευμα ανθρώπων. Από την

πλευρά του Ισραήλ οι περισσότεροι κατηγορούνται σε κάποια

χώρα του πλανήτη για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά

της ανθρωπότητας. Και ο παλαιστίνιος «πρόεδρος» Μαχμούντ

Αμπάς όμως (γνωστός και ως Αμπού Μάζεν, σε όλους πλην του

ελληνικού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος που θεωρεί ότι

πρόκειται για δυο ξεχωριστά πρόσωπα) έχει κατηγορηθεί για την

πραξικοπηματική ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης των

Παλαιστινίων. Όσο για τον Παλαιστίνιο πρωθυπουργό Σαλάμ

Φαγιάντ, δεν δοκιμάστηκε ποτέ στις κάλπες και οι περισσότεροι

τον θυμούνται περισσότερο σαν πρώην στέλεχος του Διεθνούς

Νομισματικού Ταμείου. Ίσως λοιπόν η σημαντικότερη

λεπτομέρεια που προσπάθησαν επιμελώς να κρύψουν αρκετά

από τα μέσα ενημέρωσης που κάλυψαν την επίσκεψη είναι ότι ο

Έλληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με την ισραηλινή πλευρά

και με εκείνη την ομάδα Παλαιστίνιων πολιτικών που είναι ανεκτή

στο Τελ Αβίβ.

Το αποτέλεσμα των συναντήσεων ήταν μερικές άνευρες δηλώσεις

μπροστά στις κάμερες που επαινούσαν τις ειρηνευτικές προθέσεις

του Τελ Αβίβ χωρίς να θίγουν στην ουσία τους ζητήματα όπως η

κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών, η επιστροφή των κλεμμένων

ελληνικών πλοίων και η ολοκληρωτική άρση του αποκλεισμού

στη Γάζα – κίνηση που ορισμένοι θεωρούσαν ότι θα μπορούσε

να αποτελέσει ένα «δωράκι» του Ισραήλ προς τον Έλληνα

πρωθυπουργό για τις μέχρι σήμερα προσφορά του στο ισραηλινό

κράτος.

Έμαθες τα νέα, πατέρα; Η «σοσιαλιστική» ιστορία των ελληνο-ισραηλινών σχέσεων - από κάποιον που ξέρει

Οι σχέσεις των δύο χωρών μπορούν να χωρισθούν σε τρεις μεγάλες περιόδους.

Η πρώτη ξεκινάει από το 1947 -όταν η Ελλάδα

αποτέλεσε τη μόνη ευρωπαϊκή χώρα που ψήφισε

κατά της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ- και

τελειώνει τον Οκτώβριο του 1981. Κατά την

περίοδο αυτή, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών

χωρίς να χαρακτηρίζονται ως εχθρικές ήταν απλά

τυπικές και αδιάφορες. Η ισραηλινή πρεσβεία

στην Αθήνα έπαιζε το ρόλο διπλωματικής

αποστολής αφού η Ελλάδα δεν είχε αναγνωρίσει

το Ισραήλ De Jure αλλά μόνο De Facto.

Η δεύτερη και χειρότερη περίοδος ήταν η

περίοδος 1981-1990 όταν στην Κυβέρνηση

βρισκόταν το σοσιαλιστικό κόμμα του Ανδρέα

Παπανδρέου με Υπουργό Εξωτερικών τον τωρινό

Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Ο

Παπανδρέου ήταν ένθερμος υποστηρικτής του

Arafat, θέση που φρόντιζε να κάνει γνωστή σε

όλο τον κόσμο.

Η τρίτη και καλύτερη περίοδος εκτείνεται

από το 1990 ως σήμερα. Το 1990, κέρδισε τις

εκλογές το φιλελεύθερο κόμμα Νέα Δημοκρατία

του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και όπως είχε

υποσχεθεί, η πρώτη πράξη εξωτερικής πολιτικής

ήταν η De Jure αναγνώριση του Ισραήλ,

παρά την σφοδρή επίθεση που δέχτηκε στο

Κοινοβούλιο.

Η μεγάλη ώθηση στις διμερείς σχέσεις των

δύο χωρών δόθηκε όταν ο Κώστας Σημίτης

διαδέχτηκε τον Α. Παπανδρέου στην εξουσία

- μετά από το θάνατό του τελευταίου - και

τοποθέτησε το γιο του αποθανόντος, Γιώργο,

στη θέση του Υπουργού των Εξωτερικών. Από

Απ τον Γιασέρ στο Γιες Σερ

Το παρασκήνιο της πρώτης επίσκεψης Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ εδώ και τρείς δεκαετίες. ΑΘΗΝΑ-ΤΕΛ ΑΒΙΒ

τότε οι σχέσεις των δύο κρατών άλλαξαν εντελώς με διμερείς

επισκέψεις, στρατιωτικούς ελιγμούς, ανταλλαγή ακαδημαϊκών και

συγγραφέων κ.λ.π.

Προφανώς η Ελλάδα έχει συνειδητοποιήσει πια ότι μαζί με το

Ισραήλ είναι οι μόνες δύο χώρες που δεν μπορούν εξ ορισμού

να περιέλθουν στα χέρια των φανατικών ισλαμιστών παρόλο

που περιστοιχίζονται από μουσουλμανικές χώρες. Επομένως, οι

ένθερμες σχέσεις μεταξύ τους είναι προς το συμφέρον και των

δύο.

(Cohen.gr: http://bit.ly/bESCDc)

Η συνομωσία των μετρίων. Φιλοϊσραηλινό άξονα Σόφιας-Αθήνας-Λευκωσίας με το βλέμμα στην Ουάσινγκτον βλέπει ο Ισραηλινός Τύπος

Όσο συνεχίζεται η ψύχρα μεταξύ Ισραήλ και Άγκυρας, οι δεσμοί με

την Αθήνα θερμαίνονται σημαντικά, όπως αποδεικνύεται από την

επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου.

Αυτή θα είναι η πρώτη επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού από το

1992, που είχε επισκεφθεί το Ισραήλ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Η Ελλάδα κάποτε συμπεριλαμβανόταν ανάμεσα στους πιο

σφοδρούς επικριτές του Ισραήλ μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση

, παρέα με χώρες όπως η Ιρλανδία, η Σουηδία, η Πορτογαλία

και το Βέλγιο, όμως δεν βρίσκεται πια σε αυτό το «καλάθι», είπε

διπλωματικός αξιωματούχος.

Ο Παπανδρέου, του οποίου η 36ωρη επίσκεψη θα είναι πλούσια

σε συμβολικές κινήσεις, αναμένεται να αφιχθεί την Τετάρτη το

απόγευμα και θα συναντήσει αμέσως τον πρόεδρο του Ισραήλ

Σιμόν Πέρες, τον οποίο γνωρίζει από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Ο Παπανδρέου συνάντησε τον Φεβρουάριο τυχαία τον

Νετανιάχου σε ένα εστιατόριο στη Μόσχα και –σύμφωνα με

διπλωματικούς παράγοντες- τα «βρήκαν». «Έχουν καλή χημεία»,

σχολίασε ένας αξιωματούχος.

Άνθρωποι της κυβέρνησης (σ.σ. του Ισραήλ) υποστήριξαν

ότι χωρίς αμφιβολία η πρόσφατη ένταση με την Τουρκία έχει

οδηγήσει στην αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και

κάποιων εκ των ιστορικών αντιπάλων της Τουρκίας, όπως η

Ελλάδα, η Κύπρος και η Βουλγαρία. Ο Κύπριος και Βούλγαρος

υπουργός εξωτερικών επισκέφθηκαν το Ισραήλ νωρίτερα φέτος.

Σύμφωνα με μια διπλωματική πηγή, οι Έλληνες –κοιτάζοντας

προς τις ισραηλινό-τουρκικές και τουρκο-αμερικανικές εντάσεις-

συνειδητοποιούν ότι οι στρατηγικές συμμαχίες στην περιοχή

αλλάζουν και αυτή μπορεί να είναι μια καλή στιγμή να έρθουν πιο

κοντά στο Ισραήλ ως μέσο για να αναθερμάνουν και τους δεσμούς

με την Ουάσινγκτον.

(JP: http://bit.ly/ccpev9)

Μην πάει με άδεια χέρια. Δώρο για δύο μέρες ο εναέριος χώρος του Αιγαίου για στρατιωτική άσκηση με το Ισραήλ.

Στρατιωτικές πηγές επιβεβαίωσαν χτες την πληροφορία ότι

το διήμερο 18 - 19 Ιούλη 2010 πραγματοποιήθηκε στο Αιγαίο

μεγάλη ισραηλινή άσκηση εναέριου ανεφοδιασμού ισραηλινών

ελικοπτέρων. Η άσκηση συμπίπτει χρονικά με την προετοιμασία

της επίσκεψης Παπανδρέου στο Ισραήλ, αύριο και μεθαύριο.

Η ελληνική κυβέρνηση διέθεσε εναέριο διάδρομο, μέσα από

τον ελληνικό εναέριο χώρο και το ελληνικό FIR, που ξεκινάει

από την ανοιχτή Μεσόγειο και περνώντας ανάμεσα στη Ρόδο

και την Κάρπαθο, καθώς και δυτικά της Ικαρίας καταλήγει

βορειοανατολικά της χερσονήσου του Άθω, στο βόρειο Αιγαίο.

Στο χώρο αυτό ασκήθηκαν τα εναέρια μέσα του Ισραήλ για

επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων σε μεγάλο βάθος, είτε αυτές

αφορούν τη μεταφορά προωθημένων παρατηρητών, είτε τη

διάσωση και περισυλλογή πληρωμάτων μαχητικών αεροσκαφών,

μετά από επιδρομές σε εχθρικά εδάφη. Το σενάριο αποτελεί

ένα είδος προσομοίωσης ενδεχόμενης επίθεσης του Ισραήλ στο

Ιράν και ειδικά στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις. Η εν λόγω

άσκηση ελικοπτέρων - μεταγωγικών (7 ισραηλινά ελικόπτερα

CH-53 και 3 μεταγωγικά αεροσκάφη C-130) έγινε για πρώτη φορά

και αποτελεί το δεύτερο μέρος της άσκησης «Μίνωας 2010»,

η οποία περιελάμβανε ασκήσεις μαχητικών αεροσκαφών και

εξουδετέρωση εχθρικής αεράμυνας.

Στο μεταξύ επιβεβαιώνεται ότι έχει γίνει αποδεκτό από την

ελληνική κυβέρνηση το αίτημα των Ισραηλινών για επανάληψη,

μέσα στον Οκτώβρη, της άσκησης «Μίνωας 2010».

(Ριζοσπάστης:http://bit.ly/9AwL0j)

Τον Φαγιάντ ο ΓΑΠ τον συνάντησε σαν Παλαιστίνιο πρωθυπουργό ή ως στέλεχος του ΔΝΤ; Γιατί εκλεγμένος πρωθυπουργός των Παλαιστινίων δεν είναι.

«Η Παλαιστινιακή Αρχή είναι έγκυος! Πράγματι, πρόκειται για

τον μη εκλεγμένο και υποδεδειγμένο από τους Αμερικανούς

Παλαιστίνιο πρωθυπουργό Salam

Fayyad που εγκυμονεί. Δήλωσε στην

Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz σε

πρόσφατη συνέντευξη ότι «η ώρα

της γέννησης αυτού του μωρού

θα έρθει… και το υπολογίζουμε

γύρω στο 2011». Διαφορετικά

από τα θηλυκά του ανθρώπινου

είδους και μάλλον σαν τις θηλυκές

φάλαινες, η περίοδος κυοφορίας

για έναν Παλαιστίνιο συνεργάτη του

εχθρού και της ισραηλινής κατοχής

εκτείνεται στα δύο χρόνια. Ο Fayyad,

«ο Παλαιστίνιος Ben-Gurion»,

όπως τον τιτλοφόρησε ο Πρόεδρος

του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, είχε

ανακοινώσει την εγκυμοσύνη του σε

ένα έγγραφο της 25ης Αυγούστου

2009 με τον τίτλο «Παλαιστίνη:

Τερματισμός της κατοχής και

εγκαθίδρυση κράτους», και πιο

πρόσφατα στην Haaretz: «η γέννηση

ενός παλαιστινιακού κράτους θα

εορταστεί σαν ημέρα χαράς για όλα

τα έθνη».

(EI: http://bit.ly/aoQJSy)

Μετά την επίσκεψη Παπανδρέου το Ισραήλ επιστρέφει τα πλοία... της Τουρκίας. Μήπως η υποταγή δεν αποδίδει;

Το Ισραήλ αποφάσισε να

αποδεσμεύσει τρία πλοία τουρκικής

ιδιοκτησίας, τα οποία είχαν

συμμετείχαν στο Στολίσκο της

Ελευθερίας και είχαν δεχτεί επίθεση

από το ισραηλινό ναυτικό πριν από

δύο μήνες.

(Haaretz: http://bit.ly/bBTtGc)


Οι συνομιλητές του ΓΑΠ

Benjamin Netanyahu

Αρχηγός του συντηρητικού κόμματος

ενώ χαρακτηρίζεται και «πατέρας» των

νέο-συντηρητικών. Είναι ο πρώτος και

μοναδικός πρωθυπουργός του Ισραήλ

(μέχρι στιγμής) ο οποίος γεννήθηκε

μετά την ίδρυση του κράτους το 1948.

Το 2009 το κόμμα του ήρθε δεύτερο σε

ψήφους στις εκλογές και ο Νετανιάχου

ανακηρύχθηκε νικητής των εκλογών,

επειδή τα κόμματα της δεξιάς πτέρυγας είχαν κατακτήσει τις πιο πολλές ψήφους. Όταν έλαβε

εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης από τον πρόεδρο Σιμόν Πέρες ο Νετανιάχου προτίμησε

να συνεργαστεί με τους αντιπάλους του στο Καντίμα και τους κεντρώους. Το κόμμα της

αντιπάλου του, Τζίπι Λίβνι αρνήθηκε να συμμετάσχει και οι συνομιλίες κατέρρευσαν.

Τελικά, ο Νετανιάχου συμφώνησε με το Εργατικό Κόμμα του Εχούντ Μπαράκ και σχημάτισε

κυβέρνηση συνασπισμού.

Ο Νετανιάχου έχει αποκαλέσει «χάσιμο χρόνου» τις ειρηνευτικές συνομιλίες υπό την αιγίδα

των ΗΠΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αντίπαλοί του υποστηρίζουν ότι: «ο Νετανιάχου δεν

έχει στην ατζέντα την σταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής, γιατί δεν βρίσκεται στην ατζέντα

των νέο-συντηρητικών».

Tzipi Livni

Πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ.

Στις εκλογές του 2009 το κόμμα της Λίβνι

επικράτησε του Μπενιαμίν Νετανιάχου με

οριακή διαφορά μίας έδρας στην Κνεσέτ.

Αμφότεροι η Λίβνι και ο Νετανιάχου

διακήρυξαν την εκλογική τους νίκη με

την πρώτη να ζητά από τον αντίπαλό

της να συμπράξει με το κόμμα της για το

σχηματισμό μιας κυβέρνησης ενότητας.

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί με δηλώσεις τους εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς τη Λίβνι

συγκεκαλυμμένα. Ωστόσο ο πρόεδρος Σιμόν Πέρες ανακοίνωσε την εντολή σχηματισμού

κυβέρνησης στον ηγέτη της Δεξιάς, Μπενιαμίν Νετανιάχου με τη Λίβνι να ξεκαθαρίζει ότι δε

θα λάμβανε μέρος σε μια κυβέρνηση του Νετανιάχου.

Οι συνομιλητές του ΓΑΠ

Τον Δεκέμβριο του 2009 εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης από τα βρετανικά δικαστήρια

εναντίον της Λίβνι, για την επιχείρηση εισβολής των Ισραηλινών στη Γάζα. Αρκετές

παλαιστινιακές ακτιβιστικές οργανώσεις άσκησαν πίεση στα ευρωπαϊκά δικαστήρια

για προσαγωγή Ισραηλινών αξιωματούχων. Η Λίβνι είχε προγραμματίσει επίσκεψη

στο Λονδίνο, ωστόσο μετά από την ανακοίνωσή της να μην ταξιδέψει στη βρετανική

πρωτεύουσα, το ένταλμα σύλληψης ακυρώθηκε.

Avigdor Lieberman

Το κόμματου ήρθε τρίτο στις εκλογές

του 2009 αλλά ο Netanyahu το

έκανε πρότασης συνεργασίας για

τη νέα κυβέρνηση. Έτσι ορίστηκε

Υπουργός εξωτερικών του Ισραήλ,

ωστόσο έχει αναδειχθεί σε ένα από τα

αμφιλεγόμενα πολιτικά πρόσωπα του

Ισραήλ. Σύμφωνα με την Jerusalem

Post, τον Ιανουάριο του 2009 ο Li-

eberman φέρεται ότι είπε: «Το Ισραήλ πρέπει να συνεχίσει να πολεμά τη Χαμάς ακριβώς

όπως έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες με τους Ιάπωνες στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο».

Shimon Peres

Ισραηλινός στρατιωτικός και

πολιτικός, με καριέρα που συνεχίζεται

επί 60 και πλέον χρόνια. Το 2007

έλαβε το χρίσμα του προεδρικού

υποψηφίου, με τις εκλογές να

οδηγούνται σε δεύτερο γύρο, καθώς

αρχικά συγκέντρωσε 58 ψήφους, με

τον ελάχιστο απαιτούμενο αριθμό να

είναι 61.

Το 1985 ο μετριοπαθής και συμβιβαστικός Πέρες διέταξε την απόσυρση των ισραηλινών

δυνάμεων, κατά την αμφιλεγόμενη εισβολή που είχαν προηγουμένως επιχειρήσει, από

τα εδάφη του Λιβάνου, ενώ παράλληλα εφάρμοσε ένα δραστικό πρόγραμμα λιτότητας

προκειμένου να αντιμετωπίσει τον καλπάζοντα πληθωρισμό που είχε επέλθει στη

χώρα του και εμπόδιζε την οικονομική ανάπτυξή της. Τον Νοέμβριο του 1995, μετά τη

δολοφονία του Γιτζάκ Ράμπιν ανέλαβε και πάλι ως Πρωθυπουργός.

Mahmoud Abbas

Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής από το

2005 και ηγετικό στέλεχος της Φατάχ. Στις 15

Ιουνίου του 2007 διορίστηκε Πρωθυπουργός

της Παλαιστινιακής Αρχής από τον Αμπάς ο

Σαλάμ Φαγιάντ, καθώς τον έλεγχο της Λωρίδας

της Γάζας ανέλαβε η Χαμάς. Η κυβέρνηση

του Φαγιάντ ήταν «ανεξάρτητη» δίχως τη

συμμετοχή μελών από τη Φατάχ ή τη Χαμάς και

υποστηρίχθηκε από τη Φατάχ, το Ισραήλ και τη

Δύση. Με βάση το νόμο, μετά την αποπομπή του

πρωθυπουργού, ο απερχόμενος πρωθυπουργός

πρέπει να ηγηθεί υπηρεσιακής κυβέρνησης. Κάτι

τέτοιο όμως δεν έγινε.

Ο Mahmoud Abbas σήμερα ελέγχει μόνο ένα

μέρος του εδάφους των Παλαιστινίων. Η διαμάχη

μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς τον έχει σε

μεγάλο βαθμό αφήσει στο περιθώριο. Έτσι τα

σχέδιά του έρχονται αντιμέτωπα με τη δεξιά του

Ισραηλινού πρωθυπουργού και δεν μπορούν να

βρουν κοινές λύσεις.


Μετά την επίσκεψη Παπανδρέου το Ισραήλ επιστρέφει τα

πλοία... της Τουρκίας. Μήπως η υποταγή δεν αποδίδει;

(Haaretz: http://bit.ly/bBTtGc)

ΓΑΠ: «θα συναντηθώ με τον Αμπού Μάζεν, καθώς και με τον

Μαχμούντ Αμπάς». Γιώργο, αυτός είναι ο ίδιος άνθρωπος

(primeminister.gr: http://bit.ly/9ip0Sb)

Τον Φαγιάντ ο ΓΑΠ τον συνάντησε σαν Παλαιστίνιο

πρωθυπουργό ή ως στέλεχος του ΔΝΤ; Γιατί εκλεγμένος

πρωθυπουργός των Παλαιστινίων δεν είναι

(EI: http://bit.ly/aoQJSy)

O Εντουάρντ Σαϊντ για την Ελλάδα, τον Αραβικό κόσμο, την

παλαιστινιακή αντίσταση, τον Καβάφη και τον Μπετόβεν

(ΕΡΤ: http://bit.ly/b7zJAR)

O ΓΑΠ έθεσε θέμα παράνομης κατοχής εδαφών (της Κύπρου)

ταξιδεύοντας προς το Ισραήλ; Αγένεια προς τους Iσραηλινούς

οικοδεσπότες του. (BHMA: http://bit.ly/9uah3w)

Έμαθες τα νέα, πατέρα; Η «σοσιαλιστική» ιστορία των

ελληνο-ισραηλινών σχέσεων - από κάποιον που ξέρει

(Cohen.gr: http://bit.ly/bESCDc)

Η συνομωσία των μετρίων. Φιλοϊσραηλινό άξονα Σόφιας-

Αθήνας-Λευκωσίας με το βλέμμα στην Ουάσινγκτον βλέπει ο

Ισραηλινός Τύπος

(JP: http://bit.ly/ccpev9)

Ιδέα του ΛΑΟΣ η προσέγγιση με το Ισραήλ; Το περίεργο

φλερτ της ευρωπαϊκής και ελληνικής ακροδεξιάς με το Τελ

Αβίβ. (Ελευθεροτυπία: http://bit.ly/beNq5T)

Μην πάει με άδεια χέρια. Δώρο για δύο μέρες ο εναέριος

χώρος του Αιγαίου για στρατιωτική άσκηση με το Ισραήλ.

(Ριζοσπάστης:http://bit.ly/9AwL0j)

Ιστορίες από την εποχή που ο Α. Παπανδρέου και ο Κ.

Παπούλιας τα έβαλαν με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και το ισραηλινό

λόμπι για να σώσουν τον Αραφάτ.

(Ελευθεροτυπία: http://bit.ly/c58B3S)

Όταν το ισραηλινό λόμπι συνάντησε το ελληνικό. Πολιτικός

ρεαλισμός ή μυωπικός μακιαβελισμός;

(Καθημερινή: http://bit.ly/a65EkI)

On the Press

GUEST EDITOR

Στο γραφείο του δυσκολευτήκαμε

να βρούμε μια θέση να σταθούμε

ανάμεσα στις δεκάδες στοίβες βιβλίων.

Ο χρόνος όμως πίεζε και η πρώτη

ερώτηση ήρθε σχεδόν αυτόματα:

Αποτελεί η επίσκεψη Παπανδρέου στο

ένα σημείο καμπής στην ιστορία της

Ελληνικής διπλωματίας; «Νομίζω» μας

απάντησε «ότι η αλλαγή ξεκίνησε με

την πρώτη θητεία του κ. Παπανδρέου

ως υπουργού Εξωτερικών, όταν

σταδιακά πήραμε αποστάσεις από

τους Παλαιστίνιους και τους Άραβες

και αρχίσαμε να προσεγγίζουμε το

Ισραήλ. Βεβαίως η Ελλάδα εξακολουθεί

να έχει ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο

στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Τη

συνδέουν σημαντικοί δεσμοί και ακόμη

και σήμερα πολλοί άραβες ηγέτες

πίνουν νερό στο όνομα του Ανδρέα

Παπανδρέου και της επιχείρησης

σωτηρίας του Αραφάτ και των

Παλαιστινίων από το Λίβανο».

Για τον Δ. Κωνσταντακόπουλο οι

διπλωματικές επαφές με το αραβικό και

μουσουλμανικό κόσμο ήταν το κοινό

σημείο αναφορά για ένα ευρύ φάσμα

Ελλήνων πολιτικών της Αριστεράς και

της Δεξιάς. Οι άνθρωποι αυτοί μας λέει

«αντελήφθησαν ότι αντιμέτωποι από τη

Δημήτρης ΚωνσταντακόπουλοςΚαθώς το αεροπλάνο του Γιώργου Παπανδρέου προσγειωνόταν στο Ισραήλ το Weekly Report ζητούσε από ένα πρώην σύμβουλο του Ανδρέα

Παπανδρέου, σε θέματα Ανατολής - Δύσης, να εκτιμήσει την πορεία της ελληνικής Εξωτερικής στη Μέση Ανατολή αλλά και τα Βαλκάνια. O

βετεράνος αναλυτής Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος καλύπτει για χρόνια το διεθνές και διπλωματικό ρεπορτάζ από διάφορα δημοσιογραφικά

πόστα στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. Τα βιβλία του η αρπαγή της Κύπρου και η Κύπρος σε παγίδα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη.

Σήμερα παρουσιάζουμε αποσπάσματα μια μεγάλης κουβέντας την οποία μπορείτε να ακούσετε στο The Press Project.

O βετεράνος αναλυτής Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος καλύπτει για χρόνια το διεθνές και

διπλωματικό ρεπορτάζ από διάφορα δημοσιογραφικά πόστα στην Ελλάδα και το Εξωτερικό. GUEST

μία πλευρά με μια δυτική αυτοκρατορία, της οποίας θεωρητικά

είμαστε σύμμαχοι, αλλά από την οποία έχουμε τα μεγαλύτερα

προβλήματα, και από την άλλη μεριά με την Τουρκία η Ελλάδα

θα όφειλε να έχει καλές σχέσεις με αυτό τον κόσμο». Αντιθέτως

σήμερα, συνεχίζει ο ίδιος «είναι σαφές από τις διεθνείς επαφές

και την όλη στάση του κ. Παπανδρέου ότι βρίσκεται πάρα πολύ

κοντά στις ΗΠΑ, στη Βρετανία και στο Ισραήλ. Αντιστρόφως

δεν είναι κοντά στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Ρωσία στην Κίνα

στον Τρίτο Κόσμο - όλα αυτά δηλαδή τα δυνητικά ερείσματα

που θα μας επέτρεπαν ενδεχόμενος να ισορροπήσουμε τις

σχέσεις μας και με τη Δύση, ιδιαίτερα την Ουάσινγκτον, αλλά

και με την Τουρκία».

Είναι μια πολιτική σημειώνει ο Δ. Κωνσταντακόπουλος την

οποία η Ελληνική κυβέρνηση δεν μας την έχει εξηγήσει πολύ

καλά και η οποία είναι «αντίθετη από τα ένστικτα του ελληνικού

λαού και αντίθετη από τις παραδόσεις που είχε η ελληνική

εξωτερική πολιτική στο παρελθόν, όπως για παράδειγμα

την εξέφρασε ο σημερινός πρόεδρος της δημοκρατίας, ο

Κάρολος Παπούλιας». Ο συνομιλητής μας σταματάει για λίγο

και συνεχίζει με ένα μεγάλο χαμόγελο: «Σε καλό να μας βγει

αλλά μέχρι τώρα δεν έχουμε δει σοβαρά ανταλλάγματα για τη

χώρα. Ενιότε μάλιστα κάνουμε και σημαντικά δώρα στο Ισραήλ

χωρίς να δούμε κανένα αποτέλεσμα. Όπως για παράδειγμα οι

αεροπορικές ασκήσεις των τελευταίων χρόνων. Τους δώσαμε

όλο το Αιγαίο και τους επιτρέψαμε να ασκηθούν στα ρωσικά

αντιαεροπορικά συστήματα που εμείς διαθέτουμε». Αυτή

η πολιτική καταλήγει «δεν είναι έξυπνη και δεν ανεβάζει το

γόητρο της Ελλάδας».

Η επόμενη ερώτησή μας θα μπορούσε να συνοψιστεί στο

διαφημιστικό σλόγκαν… «και αν μας κάτσει;». Σκεφτόμαστε

όμως ότι πρέπει να την διατυπώσουμε με μεγαλύτερη

σαφήνεια. «Η προσέγγιση σας για την εξωτερική πολιτική του

κ. Παπανδρέου» λέμε στον Δ. Κωνσταντακόπουλου «είναι

ρεαλιστική, αν όμως κρίνατε ότι η συγκεκριμένη στάση θα

προσέφερε οφέλη για τα εθνικά συμφέροντα θα μπορούσε

να γίνει αποδεκτή από ηθικής απόψεως- πιο απλά, μπορούμε

να συνεργαζόμαστε με ένα κράτος που κατηγορείται για

εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας; Ο

Δ. Κωνσταντακόπουλος μας θυμίζει ότι για ορισμένους «στην

εξωτερική πολιτική υπάρχουν μόνο συμφέροντα», σπεύδει

όμως να διαφοροποιήσει τη θέση του. «Η δύναμη του δικαίου

και της ηθικής» μας λέει «είναι ένας πολύ μεγάλος παράγοντας.

Από τη στιγμή που οι ιδέες υιοθετηθούν από πολλούς

ανθρώπους αποτελούν πλέον έναν πολιτικό παράγοντα

που δεν μπορεί κανείς να τον αγνοήσει εύκολα». Επιπλέον,

συνεχίζει «ολόκληρη η ελληνική εξωτερική πολιτική, και στο

Αιγαίο και στην Κύπρο, έχει δομηθεί γύρω από την έννοια

του σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Θα φαινόμαστε λοιπόν

ιστορικά ανακόλουθοι εάν υποστηρίζαμε μια δύναμη η οποία

είναι κατοχική και η οποία καταπιέζει τους Παλαιστινίους.

Και μάλιστα σε μια εποχή που (το Ισραήλ) κυβερνάται από

δυνάμεις της άκρας δεξιάς οι οποίες τάσσονται φανατικά υπέρ

μιας επίθεσης στο Ιράν». Ο συνομιλητής μας, μάς επιστρέφει

μερικά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στο 1996 όταν «ο

κύριος Νετανιάχου ήταν ο άνθρωπος που χρηματοδότησε

τους νεοσυντηρητικούς που έφτιαξαν το σχέδιο του πολέμου

στο Ιράκ». Για τον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, οι δυνάμεις

που σήμερα κυβερνούν το Ισραήλ θα έπρεπε να βρίσκονται

σε σύγκρουση με την Ελλάδα, πολύ περισσότερο που αυτή

διαθέτει μια «σοσιαλιστική» κυβέρνηση.

Η συζήτηση περνά γρήγορα και στην στάση της Τουρκίας

από την οποία ο Δ. Κωνσταντακόπουλος φαίνεται πως έχει

αρκετά διδάγματα να αντλήσει. «Η πολιτική του Ερντογάν και

του Νταβούτογλου» μας λέει «στηρίχθηκε σε δυο πράγματα.

Καταρχήν σε αυτό που ο κύριος Νταβούτογλου ονόμασε

χειραφέτηση - προφανώς από τις Ηνωμένες Πολιτείες και αν

θέλετε και από το Ισραήλ, το οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να

αποσυνδέσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μιλάμε για ένα μπλοκ

δυνάμεων που συγκροτούν μια αυτοκρατορία». Το δεύτερο

στοιχείο σύμφωνα με τον έμπειρο αναλυτή «είναι ότι η Τουρκία,

με την πολιτική της τελευταίας δεκαετίας συντονίστηκε

με ένα βαθύτερο παγκόσμιο ρεύμα που είναι η ανάδυση

εναλλακτικών πόλων στο παγκόσμιο σύστημα.

Είτε πρόκειται για τν μουσουλμανικό κόσμο είτε για τους

Ρώσους, τους κινέζους τους Ινδούς ή για την λατινική Αμερική.

Σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης της αμερικανικής ηγεμονίας»

συνεχίζει ο Δ. Κωνσταντακόπουλος «διερωτώμαι για ποιο

λόγο η Eλλάδα θα έπρεπε να πάει στην αντίθετη κατεύθυνση

και τι θα κέρδιζε από αυτό». Σύμφωνα με τον Δημήτρη

Κωνσταντακόπουλο οι σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό και

GUEST EDITOR

διπλωματικό κόσμο εμπεριέχουν και ορισμένα φιλοσοφικά στοιχεία.

«Εμείς» μας υπενθυμίζει «ζούμε σε αυτή την περιοχή εδώ και

μερικές χιλιάδες χρόνια, είμαστε ιθαγενείς και θέλουμε να μείνουμε

εδώ. Δεν είμαστε σταυροφόροι και δεν ήρθαμε σε μια αντιθετική

σχέση με μια μεγάλη ενδοχώρα». Ο ίδιος καταλήγει λοιπόν και από

αυτό το δρόμο στο συμπέρασμα ότι η πολιτική της κυβέρνησης

είναι εσφαλμένη.

Εάν βέβαια είναι και πολιτική γιατί όπως φοβάται «ίσως να πρόκειται

για μια απλή εκδήλωση προτίμησης. Πολιτικές κινήσεις δηλαδή οι

οποίες στην πραγματικότητα δεν εντάσσονται σε μια στρατηγική.

Τουλάχιστον σε μια στρατηγική για τη χώρα, γιατί οι πολιτικοί μας

μπορεί να θεωρούν ότι έχουν κάποιο όφελος. Αυτό είναι άλλωστε»

συμπληρώνει ο Δ. Κωνσταντακόπουλος «και το πρόβλημα των

ελληνικών ελίτ οι οποίες συχνά είναι προσανατολισμένες στην

Ουάσινγκτον, στις Βρυξέλλες παλαιότερα στο Λονδίνο και τώρα,

όλο και περισσότερο, στο Ισραήλ. Το κάνουν» καταλήγει «για λόγους

ιδιοτελείς γιατί εικάζουν ότι θα έχουν μεγαλύτερη επιτυχία στο

εσωτερικό της χώρας εάν έχουν ταυτιστεί με τέτοιες δυνάμεις».

Η συζήτηση για τις ελίτ μας οδηγεί και σε μια κουβέντα για τις

προσωπικότητες των ηγετών που λαμβάνουν κάθε φορά τις

αποφάσεις για τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής. Είναι τυχαίο,

ρωτάμε τον συνομιλητή μας, ότι πολιτικοί όπως ο Ανδρέας

Παπανδρέου ή ο Ρετζέπ Ταγίοπ Ερντογάν που χαρακτηρίζονταν

από μια ισχυρή προσωπικότητα δεν ακολούθησαν την πεπατημένη

στην εξωτερική πολιτική; «Ειδικά η εξωτερική πολιτική» μας λέει

ο Δ. Κωνσταντακόπουλος «επηρεάζεται από την προσωπικότητα

και την κουλτούρα ενός ηγέτη αλλά να σας θυμίσω ότι ο Ανδρέας

έγινε πρωθυπουργός και εξέφρασε την Ελλάδα γιατί η Ελλάδα

είχε ανάγκη να εκφραστεί από μια πολιτική τέτοιου τύπου. Ήταν

μια χώρα που επί 50 χρόνια ζούσε σε ένα αυταρχικό καθεστώς, το

καθεστώς της εθνικοφροσύνης, το οποίο κατέληξε στην πλήρη

ταύτιση με τους συμμάχους μας και τελικά στην κυπριακή τραγωδία.

Όλο αυτό το συγκρότημα κατέρρευσε και ιδεολογικά και πολιτικά

και ο Ανδρέας Παπανδρέου… δεν ήταν παρά η αντίσταση του

ελληνικού λαού σε αυτή την κατάσταση».

Επαναφέροντας τη συζήτηση στον αραβικό και μουσουλμανικό

κόσμο ο γνωστός δημοσιογράφος μας θυμίζει ότι ο Α. Παπανδρέου

«συναντήθηκε με ένα ρεύμα που υπάρχει διαχρονικά σε όλους τους

έλληνες και κύπριους πολιτικούς όταν προσπαθούν, στριμωγμένοι

από την πίεση των υποτιθέμενων συμμάχων, να βρουν

αντερείσματα.

Μπορώ να σας πω εδώ και ο Λυσσαρίδης αλλά και ο γρίβας ήταν

μαζί με τους Άραβες, Ακόμη και ο δικτάτορας ο Παπαδόπουλος

κατάλαβε ότι δεν έπρεπε η Ελλάδα να δώσει διευκολύνσεις στους

Αμερικανούς. Λέγεται μάλιστα ότι αυτός ήταν και ο λόγος που αυτοί

πήγαν στον Ιωαννίδη. Καταλάβαιναν δηλαδή οι συγκεκριμένοι

πολιτικοί ότι η Ελλάδα έχει μια πολιτισμική, πολιτική και οικονομική

ενδοχώρα που είναι ο αραβικός ή ο σλαβικός κόσμος. Δεν είμαστε

στο Λουξεμβούργο. Ούτε οι άλλοι μας αντιμετωπίζουν σαν τμήμα

της Δύσης».

Για τον Δ. Κωνσταντακόπουλο αρκετά από τα ζητήματα που

εξετάζουμε πηγάζουν «από ένα αίσθημα υποτέλειας το οποίο

συχνά παρουσιάζεται σε χώρες που πέρασαν καθυστερημένα στη

νεοτερικότητα και που πάντα έχουν ένα πρόβλημα σε σχέση με τις

δεσπόζουσες δυνάμεις.

Αυτό όμως δεν είναι λύση όπως δεν είναι λύση και το να

απορρίψουμε αυτό που μας έρχεται από τη Δύση, αυτό που

είναι πραγματικά πιο προοδευμένο, πιο σύγχρονο και πιο

αποτελεσματικό. Αλλά για να διαπραγματευτούμε με αυτούς»

καταλήγει ο Δ. Κωνσταντακόπουλος «και με δεδομένο ότι δεν

είναι άγγελοι θα πρέπει να στηριχθούμε στα δικά μας ανατολικά

στοιχεία».

Με αφορμή την δολοφονία του

Σωκράτη Γκιόλια ο arkoudos

δημιούργησε αυτό το Point Of Vew.

Η δολοφονία του Γκιόλια προκάλεσε

μεγάλη και έντονη συζήτηση στο

διαδίκτυο.

Σας προτείνουμε να κάνετε follow τη

συζήτηση στο twitter που ξεκίνησε

με τη δημοσίευση αυτού του POV..

Διαλέγουμε ένα Point Οf View του #arkoudos και σας αφήνουμε να (μην) το απολαύσετε

arkoudos.com

Point Of View: οι Σφαίρες της σιωπής

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

1_cover.pdf 6/27/2009 9:49:28 PM

C

M

Y

CM

MY

CY

CMY

K

1_cover.pdf 6/27/2009 9:49:28 PM

Η προνομιακή κάρτα HellasPass είναι ένα απαραίτητο εργαλείο για τη διασκέδαση, αλλά και την καθημερινότητά σας. Περιλαμβάνει εκπτώσεις σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαρ, καφετέριες, καταστήματα και κέντρα διαφόρων δραστηριοτήτων. Από το να διαμείνετε κάπου, να δειπνήσετε, να πιείτε ένα ποτό, μέχρι και να δοκιμάσετε την εμπειρία του rafting, η κάρτα HellasPass έχει κάτι για όλους. Οι δυνατότητές της είναι απεριόριστες, κάτι που ευελπιστούμε να διαπιστώσετε κι εσείς με τη χρήση της.

www.hellaspass.com

tpp weekly report

Documents