ΥΠ κ Ν

ΤΗΣ ΕΝ ΑΘΩ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ

0

 ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ2004

 

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

Ευλογία

Τής Α. Θ. Π. του Οικουμενικοί} Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου θ'

Πρόλογος

 Αρχιμανδρίτου Πέτρου,

Καθηγουμένου τής 'Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου i-ct

Τυπικόν

 Έπίμετρον

α. Γενικα'ι Περιπτώσεις 

3. Είδικαί Περιπτώσεις κατά μήνα

γ. Πίναξ έμφαίνων εις ποίας Αγρυπνίας και έορταζομένους 'Αγίους 

κρούομεν τάς βαρέας και εις πόσας στάσεις 

Ερμηνεία λέξεων τινών καί νοημάτων

ι

613

615

621

646

649

 

^ - m o ; ή μ ο , , η η ο ο ϋ ς Χ ο ι ο τ ό ς , < ρο ο ητ ή d x  0 

t i x w v Τ έ μ π λ ο υ Κ α Θ ο λ ι κ υ ϋ , 1 6 ο ς α ί  

ηI

 

 Όσιο)τατοι δ τε Ηγούμενος Αρχιμανδρίτης κύριος Πέτρος καί οί λοιποί Πατέρες τής  έν 'Αγιορ Όρει 'Ιεράς, Βασιλικής, Πατριαρχικής καί Σταυροπηγιακής Μονής 'Αγίου Διονυσίου, τέκνα έν Κυρίω άγαπητά τής ημών Μετριότητος, χάρις εϊη τή υμών Όσιότητι καί  ειρήνη παρά Θεού.

 Αρχαία καί σοφή αρχή έν τή Εκκλησία τυγχάνει ή άπαίτησις; «Τά τών Πατέρων κρα- τείτω». Αϋτη καλύπτει ούχί μόνον τόν χώρον τού δόγματος καί τής ύγιαινούσης διδασκαλίας τής πίστεως καί τής έν γένει κατά Θεόν ζoJής και πολιτείας, άλλά καί τά Τυπικά  τής λατρείας ημών, λαμβανομένης ύπ’ oipiv τής βασικής Παυλείου αρχής «πάντα εύσχη-  μόνως καί κατά τάξιν γινέσθω» (Α' Κορ. 14,10).

Οί Πατέρες έδωκαν άνέκαθεν τήν πρέπουσαν σημασίαν εις τά Τυπικά, τόσον τής έν  τώ κόσμω λογικής λατρείας, δσον καί τής έν τοίς Τεροις Μοναστηρίοις καί Σκήτεσιν.  Ιδιαιτέρως οι άοίδιμοι Κτίτορες τών θεοσώστων Μοναστηρίων, έν οίς καί τό υπό τήν  ύμετέραν θεοφιλή ήγουμενίαν καί πατρικήν προστασίαν Αγιορειτικόν Κοινόβιον τού   Αγίο υ Διονυσίου, έφιλοτιμήθησαν νά θέσουν άσφαλή θεμέλια εις τήν λειτουργικήν ζωήν τών Μονών αυτών, καταρτίζοντες τά κατάλληλα Τυπικά, τά όποια οί διάδοχοι αυτών  οφείλουν νά τηρούν ως κόρην οφθαλμού, ουτε νεωτερίζοντες, ούτε καθ’ οίονδήποτε τρό-ον υπερορωντες αυτών.

«

Χαράς, οθεν, και άγαλλιάσεως πολλής πρόξενος έγένετο ήμιν ή ύμετέρα από ς' τρέ-  χοντος μηνός Όκτωβρίου ιεροσφράγιστος μοναστηριακή έπιστολή, δι’ ής αγγέλλετε ειςτήν Εκκλησίαν τήν έπι θύραις έπανέκδοσιν του «Τυπικού» τής καθ’ ήμάς Τέρας. Βασιλικής, Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής τού 'Αγίου Διονυσίου, έφ’ ή καί νγ/α ί -  ρομεν ύμιν πατρικώς καί όλοθύμως καί εύχόμεθα δπως ή έκδοσις αύτη άναρριπίση τόγενικώτερον έκκλησιαστικόν ενδιαφέρον περί τήν τήρησιν τών πατρώων θεσπισμάτων.

Εύλογοΐ3μεν, τοίνυν, όλοκαρδίως τήν εκδοσιν ταύτην καί δεόμεθα του Κυρίου Παντο- κράτορος δπως, διά πρεσβειών τών 'Αγίων Κτιτόρων καί Προστατών τής 'Ιεράς υμών  Μονής καί του Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοΰ Ίωάννου, καί του 'Αγίου Πατριάρχου  Νήφωνος, τελειώσητε άπαντες έπιτυχώς τό ψυχοκαθάρσιον καί σωτήριον καί θεοποιούν  έργον του μοναχικού πολιτεύματος, πρός κοινήν χαράν τής Εκκλησίας στρατευομένης  καί θριαμβευούσης καί δόξαν Θεού.

βγ’ Όκτωβρίου κ’

ι

Ο’

 

 E L K O j v τ ο ϋ Κ α θ ο λ ι κ ο ύ , 1 6 ο ς α ί .

ι

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ

«Ό πάλαι τψ Μωση συλλαλήσας επί τοΰ Όρους Σινά» Κύριος, ώς όραται εις  τό Βιβλιον τής Εξόδου, εδωκεν εις αυτόν σύν ταϊς άλλαις Έντολαϊς Αύτοΰ, δια

τάξεις νομικάς, τύπους κα'ι κανόνας τελετουργικούς άρμοδίους διά τήν λατρείαν  τού «Θεού Ισραήλ». 'Ύστερον ό σαρκωθείς Υιός καί Λόγος του Θεού «ό τών  'Αγίων λειτουργός καί τής σκηνής τής άληθινής» (Εβρ . 8, 2) έλθών έπί τής γής «ού  κατέλυσεν άλλ’ έπλήρωσε» πάντα τά νομικά προστάγματα. Παρακληθείς δέ υπό

διδάξη

έδίδαξεπαρέδωκεν εις αυτούς καί δι’ αυτών εις τήν Εκκλησίαν τήν «Κυριακήν προσευχήν», ήτοι τό «Πάτερ ήμών». Πολλάκις επίσης παρήγγελλεν εις αυτούς πλεΐστα  δσα περί προσευχής, ποτέ λέγων «αγρυπνείτε εν παντί καιρώ δεόμενοι» {Λχ. 21,36), ποτέ λέγων «γρηγορεϊτε καί προσεύχεσθε Ινα μή εΙσέλθητε εις πειρασμόν» (Λ/τ. 26, 41), «Προσευχόμενοι δέ μή βαττολογήσητε» {Μτ .  6, 7), «ου γάρ εισι δύο η τρεις συνηγμένοι εις τό έμόν όνομα, έκεΐ είμι έν μέσω αυτών» {Μχ.  18, 20). Πρός τούτοις δέ διά τού ιδίου παραδείγματος εϊτε προέτρεπεν ειτε έδίδασκεν περί προσευχής ώς ή Γραφή άναφέρει: «Καί πρωί έννυχα ... άπήλθεν είς έρημον τόπον, κάκεΐ προσηύχετο» {Μρκ .  1, 35). Προσευχήν καί ευχαριστίαν έποίει όσάκις συνήσθιε μετά τών μαθητών αυτού καί έξαιρέτως έν τή εσπέρα τού Μυστικού Δείπνου έν ω καί τό μέγα μυστήριον τής θείας Ευχαριστίας παρέδωκεν είς αυτούς. Άλλά καί οι θείοι Απόστολοι πολλάς είς ημάς έδωκαν παραγγελίας καί οδηγίας σχετικός προς τήν προσευχήν ώς ό πρωτόθρονος Πέτρος λέγων «σωφρονήσατε ούν καί νήψατε εις τάς  προσευχάς» {Πτρ . /Ι' 4, 7) καί ό ούρανοβάμων Παΐ3λος «λαλοϋντες έαυτοίς ψαλ-  μοις καί ϋμνοις καί φδαις πνευματικαϊς, ^δοντες καί ψάλλοντες έν τή καρόκ?  ήμών τώ Κυρίω» ^Εφ .  5, 19) καί «άδιαλείπτως προσεύχεσθε» {Θεα .  /1'5, 17) και άλλας. Οι δέ «τά πάντα καλώς διαταξάμενοι θειότατοι Πατερες» υπο του Αυτου  Παναγίου καί Τελεταρχικού έμπνεόμενοι Πνεύματος, τού αει διδάσκοντος τους πιστούς «πώς δή καί υπέρ ών χρή προσεύχεσθαι» κατά τήν φράσιν τού ΜεγάλουΒασιλείου παρέδωκαν τή Έκκλησί(? «τύπους» καί «τάξεις», εύχάς καί άκολου- θίας, δπως δι’ αύτών λατρεύεται ό έν Τριάδι Θεός, τιμώνται οΐ "Αγιοι Αυτου και

έξαψε τάξεις λα,ρευηκάς, άλλά καί άλλους «ανόνας καΐ δρους. 

Εΐ,ς τής έν γένει κοινοβιακής ζωής τών μοναχών είς το συγι

τον τίτλον «'Όροι κατά πλάτος»· 

θέτων ουτω τάς

U1

 

Μετά ταΰτα έν τή Λαύρα τού Όσιου Πατρός ημών Σάββα τοΰ ηγιασμένου έγεννήθη τό περιβόητον «Σαββαϊτικόν Τυπικόν», τό όποιον ούσ ιαστικώς άποτελεΐ  την πνευματικήν διαθήκην του 'Αγίου προς τούς μαθητάς αύτοΰ καταγραορεΐσαν έν ετει 533. Αυτό γενικώς άπετέλεσε τήν βάσιν τών κατά τόπους Μοναστηριακών τυπικών, ώς τών έν Κωνσταντινουπόλει Μονών του Στουδίου, Παντοκράτορος, Εύεργέτιδος. καθώς καί της Μεγίστης Λαύρας τοΰ 'Αγίου Όρους, τής Μονής Πάτμου καί άλλων, ώς και τοΰ ήμετέρου Ιεροϋ Κοινοβίου. Τά προαναφερθέντα  Τυπικά καί πλεΐστα άλλα συνήθως ήσαν παρακαταθήκη καί πολλάκις ιδιόγραφος  τών κτιτόρων τών ώς άνω Ιερών Μοναστηρίων καί ώνομάζοντο «Τυπικαί διατάξεις» ή «'Υποτυπώσεις» ή «Κτιτορικά Τυπικά», περιέχοντα σαφείς οδηγίας διά τε τό τελετουργικόν τυπικόν, άλλά καί κανόνας διαφόρους ρυθμίζοντας τήν κοινο- βιακήν ζωήν τών μοναχών.

Τά Τυπικά ταΰτα εισί καρπός έν ταΰτώ δε καί τεκμήριον τής αγωνίας καί τής  μερίμνης τών Όσιων κτιτόρων καί τής έπιμελείας αυτών υπέρ τών εις αυτούς υπό Θεοΰ άνατεθεισών -ψυχών. Εις ήμάς μέν σήμερον, ο'ιτινες έσμέν Καθηγούμενοι καί προεστώτες τών αυτών Μοναστηρίων και έχοντες τήν αύτήν ευθύνην ώς καί εκείνοι καί μή ύφισταμένης ανάγκης δημιουργίας νέου Τυπικοΰ, έπαφίεται ή έν υίική εύλαβεία πρός αυτούς, άλλά καί έν άναλόγω φόβω Θεοΰ καί άγωνία διά τάς εις ημάς παρά Κυρίου έμπεπιστευμένας ψυχάς, άκριβής τήρησις καί έφαρμογή τών τυπικών τούτων «ινα μή τοΰ χρόνου ρέοντος καί τής περί τά καλά σπουδής ύπομαραινομένης καί μειουμένης ήρέμα, τή λήθη άμαυρωθέντα, παντελώς γένηται εξίτηλα και εις τό μή σχεδόν έκχωρήσειεν» ώς καί ό γραφεύς τοΰ ύπ’ άριθ. 625 χειρογράφου τυπικοΰ ήμών Ιερομόναχος Ιγνάτιος ό καλούμενος «Χρυσοχέρης» άνα-  φέρει. Επίσης ινα μή, ώς λέγει ό 'Άγιος Νείλος ό τό τυπικόν τής Μονής Μαχαιρά-  δος καταγράψας, λογοδοτήσοίμεν τώ Θεώ καί γενήσηται ήμιν τό υπό τοΰ Ιεζεκιήλ  άπειλούμενον: «υιέ άνθρώπου, σκοπόν τέθηκά σε τώ λαώ μου. Ει μέν ιδης τήν ρομφαίαν άνερχομένην καί διαμαρτύρη αυτής, αθώος εΙ είδ’ ού, τό αϊμα αυτών έκ τών χειρών σου έκζητηθήσεται» (7εζ. κεφ . λγ\ στ. 6-8). Άγνωστον υπάρχει εις ημάς εάν ό θείος καί ηγιασμένος κτίτoJρ ήμών καί πατήρ Διονύσιος κατέλιπεν έγγραφον τυπικήν διάταξιν πρό τής όσιας έκδημίας αύτοΰ. Ίσως άφήκε, άλλά πιθανόν άπω-λεσθη κατα τάς διαφόρους άντιξοότητας, ας διήλθεν τό Ιερόν ήμών Μοναστήριον, ώς ή γενομένη πυρκαϊά κατά τό έτος 1535. Πάντως είς τάς άγιας αύτοΰ εικόνας ιστορείται συνήθως κρατών ειλητάριον, ένθα αναγράφεται «Έν τώ Κοινοβίου καθεζόμενος τώ κανόνι άκολούθει». Άλλά καί ό έν 'Άγίοις Πατήρ ήμών Νήφων Πατριαρχης K(JJvσταvτιvoυπόλεoJς ό καί δεύτερος κτίτο^ρ τής 'Ιεράς ταύτης Μονής κατέ/.ιπεν ήμιν τύπους καί κανόνας ο)ς άναφέρεται έν τώ βΰ^ αύτοΰ: «Παρέόωκε δέ ό μακάριος καί διεξοδικωτέρους κανόνας εις ταύτην τήν 'Ιεράν

 

Μονήν από δ,τι, ειχε τό πρότερον, οί όποιοι κανόνες ονομάζονται άπο τούς ένα-  

σκουμενους εκεί πατέρας τοΐ3 άοιόιμου Πατριάρχου Νήφονος, αλλά μέ τό νά  

έπυρπολήθη τό Μοναστήριον, έκάησαν τά έκείvϋJV χειρόγραφα μετά καί άλλο^ν ιερών και επισήμων κειμηλίων καί πολλών θαυμαστών καί εξαίρετων βίβλwJV'>. 

Καί ώς άναγινώσκομεν εις άλλα σημεία του βίου αύτοϋ, « έ ξ ό χ ω ς , τάς παραόόσεις καί κανόνας τών θείων Πατέρο^ν έδίδασκε πάντοτε νά φυλάττωσι».

Τό κείμενον του άνά χειρας Τυπικοί} (χρφ . 850) κατέγραψεν ό έκ Χρυσουπόλεως (Σκουτάρεως) τής Κωνσταντινουπόλεως μοναχός Δομέτιος έν έτει 1909. Οΰτος  έβασίσθη εις τά πρό αύτο13 f 

βασίζετασαββαϊτικά

του 'Αγίου Σάββα καί συγκεκριμένως εις τό περιθώριον τών σελίόοίν αύτών κατα- γράορονται καί προστίθενται διάφοροι τυπικαί διατάξεις άφορώσαι είόικώς εις τό  ιερόν ημών μοναστήριον. Ασφαλώς τό κείμενον τοΰ παρόντος Τυπικού απαιτεί διά την κατανόησιν αύτοΰ ένίοτε γνώσιν ιδιαιτέραν τών Τυπικών καί πείραν είδικήν,  διότι ίσως έπιπολαίως διεξερχόμενον εύρίσκεται δυσνόητον καί πολλάκις άντιφά-  σκον. Διά τοΰτο καί έν τώ τέλει τής παρούσης έκδόσεως παρατίθεται εν επιμετράν, ένθα διασαφην ίζονται πολλαί περιπτώσεις καί άναφαίροντα ι αί κατά καιρούς τροποποιήσεις, αϊτινες έγένοντο εις όρισμένας παλαιάς τάξεις, ούχί έπιπολαίως καί  καταφρονητικώς, ά λ λ ’ έν τώ πνεύματι τής προσαρμογής αύτών εις τήν καθ’ ημέραν πραγματικότητα έπί τή βάσει τής παραδόσεως. Προς τούτοις άκολουθεΐ ερμηνεία  λέξεων καί ιδιωματισμών άγιορειτικών ή διονυσιατικών καί παρατ ίθενται οί τίτλοι τών βιβλίων, έκ τών οποίων προέρχονται αί Αναγνώσεις καί οί Λόγοι υΐ χρησιμοποιούμενοι καθ ’ έκάστην έν τώ Ναώ καί έν τή Τραπέζη, καθώς καί βιογραφικά τινάστοιχεία των ιερών συγγραφέων αυτών, χρησιμωτατα και εμφαινοντα την σπου- δαιότητα αύτών.

Βεβαίως εί καί τό Τυπικόν τούτο άφορά κυρίως εις τά Μοναοττήρια, δμως κατάλληλον τυγχάνει καί διά τάς Ενορίας, καθότι άφ’ ενός υπάρχουν πολλαί περιπτώσεις αϊτινες σπανίως τού έτους άπαντώνται καί ενταύθα δίδεται ή διά ταύτας  σαφής όδηγία, άφ’ ετέρου δέ διότι όσημέραι πολλαί ένοριακαί Έκκλησίαι ςιιλο- τιμώνται δπως δανείζωνται μοναστηριακάς τάξεις πρός έμπλουτιομόν τής τελετουργικής των ζωής, γεγονός τό όποιον συγκινεί βαθέως καί τέρπει τάς ν|ιυχάς τώνφιλακολούθων πιστών.

Δίκαιον καί πρέπον έθεωρήσαμεν δπως τήν παρούσαν έ'κδοσιν τοΟ Τυπικού χρεωστικώς άφιερώσωμεν εις τό σεπτόν πρόσωπον τού άλήστου μνήμΐ)ς, πεο| ιλη- μένου Πατρός ήμών καί Γέροντος Χαραλά|ΐπους Ίερομονάχου. καθότι εκείνος

S 

έξέδα>κε διά πρώτην φοράν τύποις, τούτο σχεδόν εύθύς ώς άνέλαβι ν τήν ήγουιιι -

 Ύ

 

 viav χαΐ επιστασίαν τουT1-1 V-rooc τάς Tttteic τον , '

\ηβ-10.ν αί.τών, ώς ăUc„o« ύπεσχέθη χ«1 έν τφ ένθβον.οτηβ.φ λογφ  

ν,„„ονντε= τφ έχε.νου παβαδείγματι και ήμεις τά έλαχιατα τεχνα αυτου

Ρ Ίε βο ί τούτου Κοινοβίου. Τό γεγονός τούτο καταδε ικνύ ει  

0 Άγιωνύμου ήμών Τόπου αγάπην, άλλα και τήν σπουδήν

αύτοί'. Στοιχουντες

ποο

 JU. ^ 1V^ - cr \ '

Ραινομεν είς τήν παρούσαν έπανέκδοσιν αύτού, ήτις φρονοϋμεν οτι καλύπτει

ιιιαν άνάγκην καί ικανοποιεί αίτημα πολλών άδελφων.Εύχαριστοϋμεν θερμώς καί από καρδίας τήν Αύτοϋ Θειοτάτην Παναγιοτητα

τόν προσκυνητόν ημών Αύθέντην καί Δεσπότην, τον Οίκουμενικόν Πατριαρχην

κ.κ. Βαρθολομαίον, δστις ήγαθύνθη καί άνταπεκρίθη εις τό ταπεινόν ήμων αίτημα , 

όπως άποστείλη τό ώραΐον καί σεμνόν κείμενον τής σεπτής πατριαρχικής ευλογιάς,  προσδίδων εις τήν εκδοσιν ταύτην Ιερότητα, χάριν καί επισημότητα ιδιαιτέραν.

Εύχόμεθα ταπεινώς καί υίικώς δπως Κύριος ό Θεός φυλάττη Αυτόν είς ετη πολλά ζωής καί πολυτίμου Πατριαρχείας εις διαφύλαξιν τής άμωμήτου ημών πίστεως,  

άλλά καί τής τάξεως έν τή Εκκλησία, άγαθών ών υπήρξε φύλαξ καί φρουρός τό  Σεπτόν Οίκουμενικόν Πατριαρχείον άνέκαθεν καί εως τών ημερών ήμών, γεγονός  δπερ καθιστά υπόχρεων υίικώς προς αυτό πάντα ορθόδοξον. Εύχαριστοϋμεν  ένταΰθα καί παντί τώ συνεργήσαντι καί κοπ ιάσαντι εις τήν παροί3σαν εκδοσιν καί

ταπεινώζ εύχόμεθα δπως 6 μισθός αυτοϊ3 ειη πολύς εν τώ ουρανώ. Ό Τίμιος Πρόδρομος δστις έδίδαξε κατά τήν μαρτυρίαν του Ιεροϋ Εύαγγελίου  

τούς μαθητάς αύτοΰ «πώς δει προσεύχεσθαι», αύτός δστις καί καθ ’ εκάστην παρί-δίδαξε

άξιντών Ιερών ακολουθιών. Επίσης διδάσκει ήμάς τήν έν μετανοία, ής υπάρχει καθηγητής και έν συντριβή καρδίας, έκζήτησιν τοΐ3 θείου έλέους. Καθικετεύομεν αύτόν έκ βάθους \^υχής, δπως μή έλλίπη έποπτεύειν ημάς καί τήν ιεράν αύτοΰ Μάνδραν και ένισχύη δπως «στώμεν καί κρατώμεν τάς παραδόσεις», ας παρέδωκαν ήμιν  είτε προφορικώς είτε έγγράφως οι άπ’ αιώνος πνευματικοί πατέρες ήμών, οΐ πολυ-

Ιεία εύλαβούμενοι ταύτας ώς πατρικήν κληρονομιάν καταλίπωμεν αύτάς είς τούς έπιγενομένους αδελφούςήμών επί μεγίστη ωφελεία αύτών καί εις Δόξαν τοϋ Θεοί3 τών Πατέρων ήμών, ου  ή τιμή και ή προσκύνησις είς τούς αΙώνας. Αμήν.

Ο Καθη γ ο ύ μ εν ο ς τ ή ς Ί ε ρ ά ς Μονή ς τ ο ν Άγ ι ο ν Δ ι ο ν ύ ι ο ν  

f Άρχ ι μα νόο ίτ η ς Πέτρος κα ί οι ν ν έ μο ί έ ν Χ ρ ι τώ ά ό ε λ φο ι

ώ'

 

} 

. β*'ί*\ . \· ,, >, ^ ^''f V 

·:Α·-::·..,.·^^-··': h , -  

' *f ' '--'-ik'’'· "'"--· ■··' ·7■■%V,V,Jit;-i. ,-r..;".-ir. '■■-: ■..·" . · ■•' ''■· 

• » »

\ . rJ · ■ '♦ ^ . v-·.» · /

M ♦ /Γ> ’W" _·· *«tt-=■ - t

',-■ ■,•. ^ ♦

^ .'jf·.·

I it » ' ·  A  y   .'s -1"r E' l' · /'iM 

1 P A  Ψ .* ■.

i i ' . J

 V ^ --C· V  3f·*> ·Ϊλ\'  ' ·" * · % - - · ,''.ϋ. ^

s 

ir'

 Ό “^ l y / o g  Ι ω ά ν ν η ς o Π ρ ό ό ρ ο μ ο ς , ά ν θ ί β ο λ ο ν , I t t o c ( t i 

ÎF

 

 I I θ ί ο τ ο κ ο ς Β λ α γ ι ο ν ί τ ι ο ο α . .   7

ο ί χ ο γ ο ι κ ί Λ Ο . τ ο υ I v m x a Q L O v , 1 5 4 6  

LO T

 

/

υ π ί κο} /

f ^ u ^ / u n J ) c K y ( y ^

ΗΤΟΙ

y r ? j u o f o n u o t i

^ Y i } i

\

r u e / ^   ‘ 7T^/ 7/7/ ! C j x 9 r 7 -

 j j i p i m i o e u o ^ o J ^ i a i y ' τ ο υ Ε σ - τ τ ίρ / γ ΐ ί^ ' τ ο υ O p ^ p % Ί η ί 

* / / ' y ( ' ' ^ Λ ί / Ί ο υ ρ ν ι α ί ^ K s u ' i a ' i i '^io/i Λ ^ ψ / α υ ο η “y o i s  A o/7T(X  j   ε ο ρ ·  

I “ ' / l ^ ' ■ · — 'Vt o u i Y / a u t o V j ^ E 7 a TTotffcjY Y ijy τ η ρ ι τ τ /uG tcy  

u A n e i a t i t u A o v i/ '^ f 'y o y   C/£ov .

/

/CiX/ ,

' ^ ^ t a y y o i ι υ e '^ η p i o v u s Κΰ/ y a r o i ^ / r χ / Υ ί ϋ θ ω ”

 ΕτροίψΗ 7ΰ / S O ^ — truTHp/u t r t t 

T r a p a TiYOi μ ο ν α χ ΐ A o j u f v n Δ /ο γν< τ/ ατ τ ( K s t T a y o ju f Y t ( f c τ ζ Σ ^ Χ  

T u p t u s r u s    K c j y j CÎ yiSTTcj iciS. ^ΑψαρϋΊζχι r c j tfULtu TTpo^pc^cJ   A c _ ^ i

J 3 - - '   - /τ Γ π & τ Η

τροτοίΤΗ iyCOfi wMcV/V3 oU

zl/ovt/ /y va ev Ίη /9/ /oS>/kw λτ /Ca /Kir Tir /e/>r Aav 

T H i   A ^ o r > y 5 r / v r j f ^ a v tV^o' i ?3Τ Ι ν τ η κ ^ ρ ι ^ · o d i r o ^

 y o ^ C- 7V ÎfN 1Ι ^ ί γ ω σ ο ί ΐ H o/u^0rr o iH(n^vai i c r r a p o y    /(/tt/acov Λ* o<y//c)/<cv ro>

ov  n p c^pcμoy ^ y^ d T r lt& ^ H y J o a y v H Y

 

J o y o i -n-poi Ί ο ιΠ λα cx y v γ ^ ρ χ α i 'J cjy ε / csy

i Z I s ^ iu y o y   ^ ^ ou ^ t y o l ^ o u   ^ / i r p c j ^ r o u I p ^ o u

%i/ai ^ i/ '^oupy/o c s Ku f uyyu^cxs^Pf ^ns

l 'u a r c n i K s^ % le f^ W ^

^ ' ' ~ ’ y '    \ 7 / '

/ X V . /c/;;. /^ o . ; Cop 'l^eifU .O^ η^ ί ρο^ ^ K ^ , . - r r - .. a , - r^ u . J ? l

l^ cx y i - r r p o s i u u y y , ^ y ο , υ ' ϊ ή J H  

η c '^ y ^ y S t n u y 'r o h , iCfici  Λ .7 <^ '^0^ ' t m ' i n p u y f o u ) ί ο J ^ c J y v y

!Cs>c'  00 i U ^ o c ^ y  ooj olro^y, y J e u o y ' i c i ^ r r p c i   ^ 7.1Λ 

τΓζχροίΎυγ^

olyny'^oci i^i^ fi-rou / u lvo in ω ψ ί^ α ίΤ ^ ./ ■(nryoeyct^oc/uSi

Yo: i o c i ^ o v ‘r c j y ^ a c t J < T^ n /u or tJ ^  < ^ / t ^ o c rc ^ XoL^fy r r o n f  y t vo c χο^/ V

y n.o/S oupotyo/S ^i'toc   7ary ocj fGjy K^f €f^Î α ^ \ ^ ^  0'ίη*ΙοΙ^ϋττψ  

^/cj-8^/ ; 'ίο/ ο ίϋ 'ίη ν -ua7cK^oe<r/Y' ot^LT p^cn

Ksu-i nr jy n .uy x ^ ^ c J T ^ ιητο '^ν^ ριζ^

<^ΟίΊθ£

^ ^ \ j - ^ Q ^ ' ' ^ ^ , J s3 6~γ^0( ίρ0/^ ir ro ty o p ih ^ ^ ^ -rrpoJ rrocy^OtS d/ocupot^i~m 

  v v r - / r> ' ^  ^'icJT, -cioi'ioc aoK - i j - o y ^ i Jo l o c i y/unxi u -m p oc yo c ja r y j j i ^οέΊ,οψ.

^ ^ ^  ^ f  ^ Q ' 2.'i r r /ων j o t^oc ^ ί ν Ί η 7 / - rrpoe ur ro tyosy ' 'i 'l c J jo tp o i ooccruo ju ţaoL utto  fo y

/   C\ ' V ' ’/ / V ? Q /T T O i l t y O C J V P t ^ n y U O i i p j o y Ύ ΐΟ/Ου^ίΥΟ^ ^ o t 0 ir T 0 ^ O r T 0 )9 iS '> <

<4ot9/ajj a7cc fu ^ o e ă i/ y 'τη ν cxcl\^o'ir)^oc· ^oi^/jot noui  JVyot^u f va*6 KotJ

/ Q/ V /fYTf^TT^nduYuy 'to ^(χ^οίτΊον

;/ / y ? / - *> / > /o - r rc ipoL   C7{jf i TO/ C i £ V a y O /Ţ a / * / V-fti O C U OU G 'tjS i U i f y y ^ ^

o ' V \ 1 V*» / ? \ 9 V  ' i ^OL!    ΤΤ“/ Τ έ . ί Τ Τ / 0\/yOt 7/ 7T/ T0 i . £7T/ iTT

•  15or^rjo'i^  .

t Ίμtiot ΜΟί'ϊοίvw ic ^ 'TTpooTiy^   6Jci 0 j TTpo<r€>cy y li

<pu-rŢ%o»i t(ji0p u o (Tocu7o/S y j in f f^ oL i Soo tn^K^ τ τηγ ^ u cn y r r j oo i

tu^/Oί σ /‘ y^p i<rt(r^oei  ryi tr/îJ /o^afy,7o ?.