Every hour.. Every minute.. Every second of everyday.. There’s something new happening in our lives..

And it’s all stated in the diary of…

The Diarist

©Prettychq18

Fairytales and happy endings.. Wishes and falling stars.. Dreams and magic..

I wanted to believe in those things.. I wanted to feel those things..

I wanna know how it feels like to love and be loved..

Before my time runs out..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The Cast

The Diarist The Hottie The Bad Boy The Best Friend

The Enemy

The Praning The Cousin The Aunt

The Sister The Brother

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The Chapters

Prologue |1|2|3|4|5|

|6|7|8|9|10| |11|12|13|14|15| |16|17|18|19|20| |21|22|23|24|25|

|26|27|28|29| Epilogue

~~~o0o~~~

Prologue

~~~o0o~~~

Monday Dear Diary, Heto na naman ako! Weeh! Haha.. wala lang.. masaya lang ako today.. Kasi lumabas kami ni bestfriend ko.. Nagdate kami.. wahahaha.. Pero joke joke lang yun.. Basta masaya ako.. kasi may nakaaway kami sa mall.. (nyek.. may nakaaway na nga masaya pa? Haha) Di, kasi.. Matagal na talaga naming nakaaway yun.. Pero kanina sa mall nalaman ko yung totoo niyang ugali.. which is not that bad pala.. She’s just upset.. basta ngayon friends na kami.. hehe.. Tsaka isa pang reason kaya ako masaya is simply because kasama ko si bestfriend.. Lagi naman kami magkasama pero ewan.. basta MASAYA.. yun na yun.. wahaha.. Wednesday Dear Diary, Oopsies! Malapit na pala birthday ko.. haha.. This Friday na pala..haha.. di ko namalayan.. haha.. Oh well, no biggie.. Ayoko nga nagbibirthday kasi tumatanda ako ng isang taon! Waah! Haha.. I’m turning 14 na! Yep yep.. 14 na ko.. ayus lang.. bata pa rin ako.. haha.. May party daw ako sabi ni daddy pero ewan.. basta.. haha.. parang nahihilig ako sa word na basta ah.. haha.. basta.. wahahaha.. ayun na nga.. Malapit na rin pala ang summer.. uhm.. six months na lang.. wahaha.. anlapit pa noh? Haha.. wala lang.. napapraning lang ako ngayon.. hinawaan kasi ako nung bestfriend kong praning eh.. haha.. member daw siya ng The Pranings.. wahahaha.. ewan ko dun.. ah basta (here’s the word again!) tatapusin ko na ‘tong diary entry ko at iiinstall ko pa yung photoshop.. haha.. may pinapagawa kasi si mama eh ayun sira yung photoshop naming matagal na, bumili pa si mama ng bagong CD para lang magawa ko yung pinapagawa niya.. wahaha.. gege.. baboosh! Friday Dear Diary, Eww! Dear Diary? Oh well, birthday ko ngayon.. yes! Happy birthday to me! Haha.. Pero ang tanong.. naging Happy nga ba? Somehow, yes.. Kasi complete lahat ng mahal ko sa buhay ngayong birthday ko.. Pero yun nga rin yung nakakalungkot.. Andun pa silang lahat.. Kung kelan nangyari YUN.. at kung anu naman YUN.. Well, ayoko pa munang isulat sa diary ko.. Ayoko pang ipaalam sayo.. Kasi ayaw kitang malungkot.. Pero ang masasabi ko na lang.. dahil sa YUN, parang gusto ko ng mahanap si Mr. Right, Mr. Left, Mr. Front, Mr. Back, Mr. Straight, Mr. U Turn at kung anu anu pang direction.. basta you get the point.. haha.. I wanna feel how it feels like to be inlove.. I wanna experience the magic of love.. Kahit hindi happy ending I would risk just to feel it.. So I’ve decided as of now that,

I’m on a hunt for Mr. Right!

***o0o***

how did I got this diary anyway?

Well, I remember nung bata pa ko.. I’m not sure pero I think I was just 6 then.. Ako yung pinakaclose sa lolo ko saming mga apo niya.. Si Kuya Lem kasi masyadong serious.. Ang pinsan kong si Kim naman may sariling mundo.. So kung baga, ako lang yung mukhang normal saming tatlo.. hehe.. Sabi rin nila mama kaya daw ako masyadong close kay lolo kasi malambing daw ako.. Napaparamdam ko daw kay lolo na kahit matanda na siya eh may important role parin daw siya sa family naming.. though hindi ko pa naiintindihan yung sinasabi nila nun sakin.. hehe.. ah basta.. the point is, si lolo ang nagbigay sakin ng diary kong ito.. It was a gloomy afternoon that day.. Meron kaming mini reunion sa bahay.. yung andun si Lola the second, kami nina mama, papa at kuya, si Tita Beth at Kim pati si Ate Mau.. Nagchichikahan silang lahat dun sa may backyard.. Pero si Lolo nag-iisa sa may terrace.. Ang lungkot ng mukha niya.. Hindi nga usual yun kasi masayahing tao si Lolo.. bihirang sumimangot.. So dahil nga sa napansin kong malungkot at nag-iisa ang Lolo ko, nilapitan ko siya.. Lagi namang kami yung mag-kasama eh.. Lolo? Bakit ka po nakasimangot? Ngumiti si Lolo nun.. Pero hindi yung ngiti na tulad ng pag ngiti niya noon.. Malungkot ang ngiting ito.. Apo, may gusto sana akong ibigay sayo eh.. Ano po yun? Parang gift? Eh hindi ko naman po birthday eh.. Tumawa lang naman si lolo tapos inabot sakin yung diary.. Gusto ko, apo.. gamitin at ingatan mo ang notebook na ‘to ah.. Eh Lolo bakit niyo po ako binigyan ng notebook? Matagal pa naman po ang pasukan namin ah.. Hindi ordinaryong notebook ‘to, Kathryn.. Isa itong diary.. sinusulat ditto ang lahat ng mga bagay na nangyayari sa buhay ng isang tao.. At yun ang gusto kong gawin mo.. Eh pero Lolo, bakit ko po kailangang gawin yun? Para kapag wala na ako sa mundong ito.. Maririnig at makakausap mo parin ako.. gamit ang diary na yan.. Two days later, Lolo died because of heart attack.. At simula noon lagi ko pa rin siyang kinakausap through this diary.. Pero I always wrote Dear Diary.. Hindi ko kasi kayang isulat mismo ang lolo.. It’s just too painful.. Pero I’m sure na si Lolo ang kinakausap ko..

~~~o0o~~~~

Chapter 1 First Stop

~~~~o0o~~~~

Checklist A – Personal Information ni Carlo my Labs

1. Full name: Carlo Jeremy Fojas 2. Age: 16 3. Birthday: February 6, 1992 4. Address: 5. Hobbies: basketball,…… 6. Favorite color: Blue 7. Favorite song: 8. Favorite artist: 9. Favorite TV show: spongebob 10. Favorite movie: 11. Favorite food: Japanese food 12. Favorite drinks: mango shake

13. Celebrity Crush: 14. Crush:

And the list goes on… Aargh! Naman! Ang konti konti pa ng information na nalalaman ko tungkol sakaniya! Tsktsk.. Kailangan na talaga namin magover time ni Diane sa pag spy kay Carlo my labs.. Eh yung checklist B ko kaya? Checklist B – Tambayan ni Carlo my labs

1. School gym 2. Classroom nila 3. Clubhouse 4. Erika Building 5. Computer shops (too many to mention)

Waah! Tapos na ang classes pero eto lang ang information na nasagap namin about kay Carlo my labs? This is hopeless.. Panu niya malalaman na meant to be kami kung ang bagal namin sumagap ng info tungkol sa kaniya?! Panu niya malalaman na ako ang girl of his dreams kapag hindi pa kami nagkakilala ng lubusan?! PAANO?! Hay naku.. napasandal na lang tuloy ako dito sa bench.. antagal kasi dumating ng bus eh.. Pati yung mga kasama ko.. Ayan tuloy, antagal ko ng nakaupo dito.. Nilabas ko yung drawing ko ni Mr. Right ko.. Pwede ring tawaging Mr. Perfect.. Care to take a look? [url= http://i245.photobucket.com/albums/gg55/chibimatsuri/Really%20random/Pretty_Assassin_Boy.jpg]Here.[/url] Hindi naman si Carlo ‘to eh.. ni hindi nga niya kahawig kahit ontii. Siguro ung isang strand ng buhok ni carlo my labs kahawig ng drawing.. wahaha.. the point is.. Nakikita ko lang siguro kay Carlo itong drawing ko ni Mr. Right Perfect (pareho na lang para walang away! Wahaha) Eh teka.. sino ba si Carlo? Si Carlo ay ang lab op my layp ko.. hehe.. isa siyang sikat na basketball player sa school namin.. and oh! He’s such a hottie! Haay.. Later on bigla ko na lang naramdaman na parang gumagalaw yung lupa.. Hala.. Lumilindol? Wag naman dito! Wala akong kakapitan! Baka masira ang byutipul fess ko! Nooooooooooooooooooo! Maya-maya pa nakarinig naman ako ng sunod sunod na, Tug.. Tug tug.. Tug.. Hala.. don’t tell me nareborn ang giants sa panahon ngayon and they’re here to invade earth?! Ok.. di ko sasabihin.. Waah! Sino ka?! Giant ka rin? Loka! Hindi noh.. Ako ang napakaganda mong konsensiya..

Ay ganun (shane syndrome).. siyempre maganda ka.. eh konsensiya nga KITA di ba? Wahahaha.. Hoi.. wala akong sinasabing pati ikaw maganda.. AKO lang! Ako LANG! Hoi rin! Ako ang bida sa story na ‘to kaya ako maganda rito noh! AKO! (note: O siya.. nag-away pa.. di nila alam ako naman talaga yung maganda dito.. wahahaha.. Konsensiya ni Kathryn na kichekicheku ang pangalan.. tama na.. at Kathryn, back to the story!) O siya.. nag-away pa.. di nila alam ako naman talaga yung maganda dito.. wahahaha.. Konsensiya ni Kathryn na kichekicheku ang pangalan.. tama na.. at Kathryn, back to the story!) Yes ma’am! Pero nahinto naman ang footsteps na yun ng, kAthRyN!!!!!! And poof! It became coco crunch! (ad fee, du nat purget!)

(Note: ^nakuha ko yan kay ATE KRISHA.. haha.. yo ate krisha!) Este, ayun naispatan ko ang bespren kong si Diane na tumatakbo dala ang napakaraming gamit.. wahahaha.. alam niyo yung sa commercial ng Holiday Hotdog (ad fee ulit)? Yung may magsyota na naglalakad tapos may matabang taga bitbit ng lahat ng gamit nila? Ganun ang drama ni bespren diane.. Tumatakbo version nga lang.. wahahaha.. Bespren!!!!!! Bunganga talaga nito oh.. Pinaglihi kasi yan sa megaphone eh.. wahahaha.. Kaya readers, pagpasensiyahan niyo na lang.. Sige, takbo pa diane.. takbo! Haha.. nakita ko naman na kasunod niya ang isa pa naming kaibigan.. Si bespren Ejay.. At ayun.. tawang tawa na nakasunod kay Diane.. pambihira ‘tong lalaking ‘to oh, lagi na lang nakangiti.. Kung pera lang ang ngiti ang yaman na siguro nito.. whaahaha.. Oh, Yan? Ba’t tumatakbo ka? Nangangarera ka ba? Sabi ko kay diane nung nakarating sa siya sa kinauupuan ko.. Eh kasi *hingal hingal * si *hingal hingal * yung.. *hingal hingal * may.. Anu? Sino? Yung aso nila aling tekla na may mansion sa Canada kinain yung anak nila? Umiling naman siya.. Yung anak nila kinain yung asong may bahay sa Canada?! Mali! Kinain ni Aling Tekla yung anak at aso! Huwaat?! Pambihira epekto ba ‘to ng pagtakbo niyang yun?! tumakbo daw ba kasi na dala lahat ng books niya sa kamay pati notebooks, may mga nakasabit pang paper bag sa braso tapos yung bag na nakasabit sa likod na wala namang laman.. wahahaha.. Ay mali! Ikaw kasi aso ka ng aso eh.. Ang sasabihin ko lang naman eh… Hindi na daw magbabakasyon si Carlo sa Hawaii! Ibig sabihin..

We can hunt him all summer long! Ayan sabay pa kami ni bespren habang nagtatatalon dun sa bus stop.. wahahaha.. ang saya saya kaya! Wahahaha.. Oi.. kayong dalawa.. di na talaga kayo nagbago.. Sabat naman nitong si bespren Ejay nang makalapit na siya samin.. Bakit dude? Selos ka naman? Sabay akbay naman nitong si Diane kay Ejay.. natawa lang naman ako kasi nakaakbay siya tapos ang tangkad tangkad ni Ejay.. wahahaha.. parang di niya maabot.. wahahaha.. Hay nako.. sige nga, magtatalon na lang kayo jan.. bibili lang ako ng softdrinks sa tindahan.. Sige, ako RC.. Sarsi! Tapos nag-apir kami ni Diane.. wahaha.. Si Ejay napailing na lang.. eh wala siya magagawa eh.. wahahaha.. Nagchika chika lang naman kami ni Diane habang nakaupo dun sa bench ng bus stop.. Langyang bus naman kasi yan antagal dumating.. kanina pa ko dito ah.. I love walking in the rain.. So no one can see me crying.. Nagulat naman kami ni Diane ng biglang tumabi si Kim na pinsan ko samin.. Hoy loka.. anong rain rain cry cry na namang sinasabi mo jan? Diane, it’s the truth and nothing but the truth.. Pinat na lang ni Diane yung shoulders ni Kim.. Malala na ‘tong pinsan mo, Kat.. Napailing pa siya niyan ah.. natawa na lang ako.. panu nagsalita naman ang hindi malala.. wahahaha.. Uy! Diane, Kat, Kim andito pala kayo? Napatingin kami dun sa nagsalita which is kaklase pala namin na kinaiinisan ni Diane.. haha.. Tinanguan ko na lang.. Oh! Tony gonzaga bentong version with touch op kabayo! Huh? Anong sabi mo? Ah eh, wala.. sabi ko si tony gonzaga kinasal kay bentong nagkaanak ng kabayo.. wahahaha.. Loka talaga ‘to.. tinignan naman niya ko like saying na ‘wait lang ah.. kausapin ko lang yung kabayo este kaklase natin’.. kaya ayun.. wushu! Naiwan ako sa bench kasama ang pinsan kong si Kim na nagsasalita ng kung anu anu.. Napatingin na lang ako sa sky.. May rainbow pala.. Naalala ko tuloy si Lolo.. Sabi kasi ni lolo hindi daw pot of gold ang nasa dulo ng rainbow.. Love daw.. hmm.. di ko nga magets eh.. wahahaha.. Kat, there’s a pot of gold at the end of the rainbow.. so follow your dreams! Fly high in the sky like the birds of the same feather that flock together.. Jus ko.. di ko magets kung panu ako nakatiis ng 15 years na kasama ang mga taong ito.. pagkasabi naman niya ng sinabi niyang di ko malaman kung anu ba talaga ang meaning eh nag shu away na naman.. susundan ata yung rainbow.. aba’y hinayaan ko na lang.. babalik naman sa bahay yun eh.. haha.. Basta.. naiwan na naman ako mag-isa sa bench.. Then later on may tumabi na lang sakin na lalaki.. Matangkad parang si Ejay tapos nakacap.. Wala lang nakaupo lang siya dun habang tinitignan ko naman yung mga papeles na hawak ko about kay Carlo my labs.. Pero wait.. kanina pa ko dakdak ng dakdak dito hindi ko pa pala nababanggit ang sarili ko.. Well, as you can see.. Kathryn ang pangalan ko.. at Kat naman ang tawag nila sakin.. May ari ng isang hotel and restaurant sa ibang bansa ang parents ko pati yung mom ng pinsan kong si Kim kaya andun sila.. Well, sa unang tingin para akong yung mga girl sa mga stories na mayaman and everything.. Ms. Perfect ika nga nila.. Pero pag nakilala ako malayo ako sa ganun.. Ayoko ng driver at kotse.. gusto ko magcommute.. Ayoko ng mga echus sa katawan gusto ko simple lang.. Hindi ako seryoso at mahinhin.. Kalog at praning lang.. haha..

Nginingiti ngiti mo jan? Sarsi mo.. Then umupo siya sa tabi ko kaya medyo umusog ako sa tabi ni guy in cap.. Antagal mo naman bumili.. tinubuan na ko ng agiw dito.. nginitian ko siya tapos ginulo niya yung buhok ko.. hay naku.. habit niya yun.. nakakaasar.. hmp.. Antagal kasi ibigay nung tindera yung sukli eh.. nakipagcontest pa ng titigan.. Tinamaan lang yun sayo.. wahahaha.. at ayun.. ginulo lang ulit niya ang napakaayos kong hair.. pambihira oo.. Kasabay nun yung pagdating ng bus na 10 years ko ng inaantay.. haha.. si Diane eh nagpaalam na sa bespren niyang kamukha daw ni tony gonzaga bentong version with touch op kabayo.. haha.. tapos si Kim ewan ko kung san nagmula pero bigla na lang sumulpot at ang sabi niya? People always leave but sometimes they come back and when they come back they are back.. Jus ko.. kalahi ata nito si RR sa wowowee eh.. wahahaha.. O siya.. sumakay na kami sa bus.. dun ako naupo sa may malapit sa bintana na katapat yung bench na inupuan namin.. Katabi ko naman si Ejay.. tapos sa likod yung dalawang weird.. haha.. Sumilip ako sa bintana.. nakita ko yung lalaking katabi ko kanina.. Hindi siya sumakay ng bus tapos parang may kausap sa phone.. Hay naku.. Inaatake na naman ako ng pagkachismosa.. wahahaha.. Napansin ko namang bukas pala yung bintana.. Teka, ba’t bukas ‘to? Air-conditioned tapos nakabukas.. Uhm.. Manong yung binatana ko po dito nakabuka— And then umandar na yung bus.. humangin at nilipad ang mga papel na hawak ko.. Nasaldak pa ko sa inuupuan ko.. tsk.. ansakit.. huhu.. Nilipad sa labas ng binatana yung papel na may drawing ni Mr. Right ko, hahabulin ko sana kaya lang tuluyan ng nilipad.. at pagdungaw ko sa bintana.. Nakuha niya.. Jiro’s POV Takbo. Takbo. Takbo. Nakakahingal.. nakakapagod tumakas.. Parang wala na akong ibang ginawa sa buhay kundi tumakbo at tumakas.. Pero wala akong magagawa.. Yun ang buhay ko.. Huminto at naupo ako sa may bus stop.. Oras na naman kasi para bumalik sa bahay na yun at maging ang pangalawang ako.. May babaeng nakaupo sa bench ng bus stop, maya maya may tumabing lalaki.. Mukha silang couple.. but paki ko ba.. Di naman nagtagal at dumating na rin yung bus.. Naunang sumakay yung babae at lalaki pati may dalawang babae rin na sumakay.. Pasakay na rin sana ako kaya lang biglang nagring yung phone ko.. Hello? Wag ka na sumakay ng bus.. Malapit na kami.. bye.. Then she hunged up.. Ate ko yun.. Si ate Jana.. Actually step sister ko lang siya.. Pero close kami nun kahit panu.. Sakto rin namang pagbaba ko ng phone eh umandar na yung bus.. At may lumipad na papel.. Kinuha ko naman.. Tapos dumating na rin si Ate Jana sakay ng BMW niya.. At wala na rin ako nagawa kundi sumakay.. O suotin mo.. Kung saan saan ka na naman nagpupunta.. Nakalimutan mo ba yung party ngayon? Aba Jiro, importante ka sa party na yun as the only boy and heir of the family..

Ate, hindi ko tatay ang dad mo.. Kaya I really don’t see a reason para ako ang magmana ng negosyo niya.. and at the first place ayoko.. Yeah yeah.. just wear that suit.. and ayun.. sinunod ko na lang siya.. alam ko namang wala akong magagawa eh.. hay.. I’m trap in this world.. Kung bakit kasi namatay pa si tatay.. When we got to the venue, marami ng tao.. Mansion daw ito nung kabusiness partner ng dad ni ate Janna.. and they are having this party because of some business purpose kaya daw kailangan kumpleto kami dito.. pssh.. as if we are family.. Nung makita kami ni mama she approached us agad.. mukhang galit.. pero sus.. parang may magagawa siya.. Where have you been? And why are you late? Bulong ni mama nung makarating siya samin.. Kung hindi ka pa sinundo ng ate mo mukhang hindi ka rin pupunta.. This is an important event to our family especially to your dad.. Shut up ma. She was stunned with what I just said.. Tipong gulat at galit.. He’s not my dad.. After that natahimik na lang si mama.. ngingiti sa mga ibang guests then sisiryoso yung mukha.. Si ate Janna naman ayun.. socializing with other people.. Then nakita kami ni Tito John.. Yung asawa ni mama at dad ni ate janna.. Lumapit siya samin ng nakangiti.. Grabe.. orocan talaga.. Jiro, hijo! Andito ka na pala.. he said sabay pat sa shoulders ko then he turned kay mama and gave her a kiss.. Then he turned back to me.. at bumulong ng, I know you don’t like these stuff pero please makisama ka.. even just for tonight.. Oh.. By the way, Mr. And Mrs. Rodriguez.. Have you already met my son, Jiro? Oh please.. I’m never your son and your never my father.. Ah.. so he is Jiro? You have a good heir Mr. Tecson.. nginitian ko naman sila at nagbow ng onti to give respect.. Mom, d-Dad, Mr. And Mrs. Rodriguez, excuse me for a while.. sabi ko ng may kasabay na pagbow ulit.. tapos umalis na dun sa kanila.. I never like events like this.. napakaformal.. tapos kailangan ko pang magpanggap na pamilya talaga kami dito.. wanna know why? Kasi hindi katanggap tanggap sa mayayaman na may anak sa labas ang isang pamilya.. pero karamihan naman puro ganun.. hay.. [url=http://videokeman.com/aiza-seguerra/sa-yo-lamang-aiza-seguera/]Background music[/url] Nagpunta ako dito sa backyard ng mansion.. at least dito tahimik.. Tumingin ako sa langit.. Andaming butuin.. Tapos biglang may shooting star.. Kathryn’s POV Oi.. may shooting star oh!

Ay.. oo nga noh.. wahahaha.. Shooting star.. naalala ko na naman si lolo.. haha.. Alam niyo ba.. sabi sakin ni lolo nung nabubuhay pa siya.. Ang mga bituin daw eh parang mga tao.. Andami dami at nakakalat sa langit.. Pero iisa lang daw sa mga yun ang makakatupad ng wish mo.. Tama naman diba? Sabi pa ni lolo.. hindi daw dapat tumutuon sa iisang bituin lang.. Kasi pag ganun.. baka hindi Makita yung shooting star.. At hindi makapagwish sa bituing tutupad dito sa mga minimithi mo.. Hoi bruha! Tulala ka jan? anu na? Ayan na yung bahay ni Carlo my labs mo oh.. Alam ko.. teka kasi di ba.. nagmomoment ako eh panira ka.. At aba’y dinilaan lang ako.. pambihira.. Palapit na kami ng palapit sa bahay ni Carlo my labs ko.. Ayiee.. kinikilg ako.. anlapit ko lang ngayon sa my labs ko…. Actually andun kami ngayon sa kapitbahay ni Carlo my labs.. sa may gate… hehe.. Para di masyado obvious.. Haay.. I can feel it.. Malapit na talaga! Malapit ko ng mahanap si Mr. Right.. Malapit ko ng maramdaman yung feeling na matagal ko ng hinahanap.. Yung feeling na tinatawag nilang love.. Malapit na.. Kathryn and Jiro’s Shared POV Malapit na.. Malapit ko ng maramdaman yung feeling ng pagkakaroon ng totoong pamilya.. Ng mga taong totoong mag-aalala at mag-aaruga sakin.. Malapit ko ng maramdaman yung feeling na kung tawagin ay love.. Tumayo ako.. Alam kong imposible ‘to.. pero kahit ganun I would risk the chance and follow the shooting star.. Maybe ito yung star na tutupad sa mga kahilingan ko.. Hindi ko alam kung anong nangyari sakin.. Pero kahit malayo sa bahay ni Carlo my labs.. at hinahabol ako ng bespren kong si diane.. Sinundan ko yung shooting star..

Baka sakaling nahulog ito sa taong mamahalin ko.. Kay Mr. Right.. Binuksan ko yung gate.. At..

Blag! I finally found Love..

~~~o0o~~~

Chapter 2 Finding Love

~~~~o0o~~~~

Ouch! Bespren, ayus ka lang? May sugat ka ba? Hoy, manong dalian mo dalhin natin bespren ko sa ospital dali! Yung lalaking nagtulak ng gate naman eh nakatingin lang samin.. Habang si Diane eh di na magkandaugaga sakin.. Bespren, ayus lang ako.. No need sa ospital! Di sila tumatanggap ng magaganda dun.. Ay.. ganun ba yun? Kaya pala nung nadapa ako dati di nila ako dinala sa ospital.. Pambihira.. naniwala naman siya? Aysusme, nadapa ipapaospital? Ibang klase talaga ‘tong bespren ko oo.. Tapos may babaeng maganda na bigla na lang lumabas galing sa loob nung bahay.. Grabe ang ganda niya.. pero siyempre mas maganda parin kami ng bespren ko.. wahahaha.. Apir Diane! Apir! Loka, di ka naririnig ni Diane Ay, oo nga pala.. hehe.. nababasa lang niya.. hehe.. Jiro? San ka pupunta? Hmm.. siguro syota niya ‘to tapos sinabing buntis tapos nagalit si lalaki dahil hindi pa daw siya ready maging ama at ngayon nga eh nag-aaway sila! Clap clap! Galing.. galing mo gumawa ng kwento ah..Burger! Burger! Burger! Hoy, hindi na daw uso ang burger sabi ni Diane.. Eh ano ng uso ngayon? Coke Zero? Lokang kichekicheku, malay ko.. tanong mo sa Mcdo.. wag ka na nga umepal.. Kichekicheku >> Tumingin si babaeng maganda samin.. At anong nangyari dito? Tinignan ni lalaking mukhang chonggo na galing outerspace si babaeng maganda.. tapos ang byuti naman namin ni Diane ang tinignan.. Pss.. tatanga tanga kasi.. At wushu! Biglang may naglanding na UFO at dinala si lalaking mukha chonggo na galling outerspace pabalik sa planeta nila upang magperform sa circus!

Bilib na ko kay otor.. andaming nagagawang story within a story.. wahaha.. Thank you kichekicheku! Haha.. O siya.. pinuri ang sarili.. haha.. ang totoo niyan eh nag shu away naman talaga si lalaking mukhang chonggo.. pero hindi sa outerspace nagpunta.. sa car niya.. hehe.. Naku.. ayus lang ba kayo mga Miss? At sabay kaming tumango ni Diane.. Pagpasensiyahan niyo na yung kapatid ko ah.. so mali pala ang teyorya ko tungkol sa buntis ekek.. ehihi.. Uhm.. baka gusto niyo muna pumasok.. you can eat inside or even just have a drink.. Bespren.. may lamunan pala sa loob oh.. tara punta tayo.. Bulong sakin ni Diane.. pambihira ‘tong bespren ko oh.. basta pagkain eh.. hehe.. Tinignan ko na lang siya with my one eyebrow na nakataas.. Ah eh.. Hindi na po.. salamat na lang.. Pauwi na rin po kasi kami eh.. Tsk.. bespren naman eh.. at nagsalubong pa ang kilay niya.. hehe.. Ah ganun ba? O sige papahatid ko na lang kayo sa driver namin.. Ang kulit ng babaeng ‘to ah.. masyadong pinipilit ang pagiging mabait.. Thank you na lang po talaga pero wag na.. tapos kinaladkad ko na si Diane palayo.. baka kung anu na naman i-offer makabili pa ko ng house and lot ng di-oras.. haha.. so much for stars and Mr. Right.. haha.. Nang makalayo na kami ni Diane dun sa malaking bahay… Alam mo nakakainis ka.. Pagkain na naging bato pa! Anu ka ba.. Para ka namang hindi kumakain.. at hindi na talaga nawala ang pagkakunot ng noo niya.. haha.. basta pagkain ganyan yan.. hehe.. Eh teka.. Ba’t ka ba kasi biglang tumakbo? Andun na tayo sa house ni Papa Carlo my labs mo lumayo ka pa.. Hmm.. bakit nga ba? Malay ko sayo.. Tinatanong ba kita? Oo! Hindi kaya.. oo kaya, sabi mo bakit nga ba? May sinabi ba kong kichekicheku? Ohkay! Zip mouth! >> Kichekicheku talaga o.. hehe.. Ewan ko nga eh.. basta binuhat ako ng mga paa ko papunta dun.. haha... Ang galing naman ng paa.. nakaya ka.. wahahaha.. Ikaw talaga.. Then pareho na lang kaming natahimik.. wow.. pers taym ‘to.. natahimik ang paligid na si Diane ang kasama ko.. hahaha.. I shall return! And when I return, I will comeback! The return of the comeback! (Note: I quote that from Rein ) Once again nagulat kami ni Diane sa biglang pagsulpot ng pinsan ko.. hehe.. Oh, anong ginagawa mo dito? Sabi ni Ate Mau, gabi na daw.. Uwi ka na.. Aba.. por da pers taym nagsalita ng matino! Magpapapiyesta ako! Kakatayin ko ang fats ni May! At lelechunin ko si Ate Danz! Teka, sino ba yun?? Friends ni otor.. wag ka na magtanong! Ok? Ah.. Ok..

And cousin, always follow your heart not your mind.. because there’s a saying Never Mind! Nanghina naman ako.. akala ko matino na magsalita.. may pahabol pa eh.. hehe.. Kinabukasan.. My dear cousin.. Wake up! Because the early bird gets the early worm and the early worm gets the early soil! With matching yugyog ng kama pa yan ah.. pero no epek.. inaantok pa ko.. Maya maya.. dumagundong na naman ang lupa.. Sinyales na, BeSpRen! gIsINg! May darating na balyena.. este si Diane pala.. Diane.. anlakas ng volume mo.. Hinaan mo naman.. Sabi ko tapos humarap sa kabilang side ng bed kung saan wala siya.. Tapos lumipat naman siya dun sa kung saan ako nakaharap.. Pambihira.. di na ba ko pwede matulog ngayon? Kaaga aga pa eh.. 12 palang ng tanghali! Haha.. Eh bespren kasi.. Si Papa Carlo.. Papa Carlo? Ayun.. naenergize ako bigla.. Huh? Anu meron kay Papa Carlo? Naospital siya? Anu sakit niya? Mamatay na ba siya? Noooooooooooo! Napaupo si Diane sa gilid ng bed ko.. Loka! Nasa starbucks si Papa Carlo mo.. Alayb na alayb.. Tapos wala pang 30 seconds ata eh nakaligo na ko, nakabihis nakapagtoothbrush at nakakain ng breakfast.. Wag kayo magtaka.. Pinahiram lang ako ni Otor ng tikbalang powers niya.. hehe.. Hoy diane.. anu pang ginagawa mo jan? Ginigising ka.. see? Sa sobrang bilis ng pangyayari di na namalayan ni Diane.. Ginigising? Nashock siya! Hehe.. hindi, sanay na yan.. lagi ako pinapahiram ni otor ng tikbalang powers eh.. Pinapasabi pala ni Otor yung may gusto daw manghiram iPM siya, 150 per hour lang daw ang rental fee.. O siya.. at lumarga na kami papuntang starbucks.. Pero on the way natagpuan kami ni Bespren Ejay kaya sumama siya samin.. Ako na mag-oorder.. anu ba gusto niyo.. Papa Carlo? Yuhoo? Wer na yu? Dito na mi! Siniko ako ni bespren diane at, Bespren, ayun si Papa Carlo! Ay.. oo nga! I’m so happy! And there we go sa pagtatatalon namin.. Ui.. kayong dalawa.. nakikinig ba kayo? Sabi ko anu gusto niyo orderin? Ah.. oo.. kahit anu.. ikaw na bahala.. Oo nga.. sige na.. baboosh! Kawawang bespren Ejay napailing na lang ulit.. pero take note nakasmile naman siya.. hehe.. Haay.. Nakita ko na naman si Papa Carlo.. Kumpleto na naman ang araw ko.. Lapit pa nga ako ng onti.. Para naman mas lalo ko mafeel ang presence ni Papa Carlo my labs.. Onti pa.. onting onti pa.. Konti na lang.. Hanggang..

Splash! Oops! May nabunggo ako at natapon sakaniya yung hawak niyang coffee.. anu ba yan! Look what you did! Ay sorry! Di ko sinasadya! Ang init! Naku naman kasi! Kung di naman kasi tatanga tanga eh! t-teka. Anu sabi ng kulugong ‘to? Tatanga tanga? Tama ba.. Hoy mister! Hindi ako tatanga tanga noh! Baka ikaw ‘tong tatanga tanga kaya nabunggo mo ko at natapunan mo sarili mo?! Aba’t ikaw na nga ‘tong nakapurwisyo anlakas pa ng loob mong magtaray ah! Di mo ba narinig?! Sabi ko sooooorrrryyyyyy! Bingi ka ata eh! Aba’t.. Gusto mo bang ipapulis kita?! Hep hep hep! Teka lang manong.. manong? Astig si manong nagsastarbucks! Naku naman.. pagpasensiyahan mo na ‘tong bespren ko.. sabi niya yan habang nagpapatay sindi yung mata niya.. hehe.. nagpapacute.. aysus ginoo.. EPILEPTIC kasi ‘tong bespren ko eh.. kung minsan INAATAKE.. tpos pinandilatan pa ko.. si ako naman nag-act ng epileptic.. Be-bebesssspepeperen! Yyyyung gagagamot kkkkkko! See? Sabi ni Diane kay manong daw.. hehe.. tapos inalalayan naman ako kunyari.. Naku, bespren.. di ka na naman uminom ng gamut mo no? tsktsktsk.. Bago kami tuluyang makalabas ng starbucks eh tinignan ko muna si Papa Carlo.. at, OMG! Nakatingin siya samin! Nakooooo! Nakakahiya! Patay ka talaga sakin Diane! Sa lahat naman ng sakit na maiisip mo epilepsy pa! Nakooooo! Nang makalayo na kami sa starbucks… Galing mo bes! Pwede ka na pumalit kay Vilma Santos as Star for all Season! Hmp! Nakakainis ka naman eh! Niligtas na nga kita kay Manong naiinis ka pa.. aba bespren.. thank you dapat ang sasabihin mo.. Naku.. nakita tayo ni Papa Carlo.. Nakakahiya, nag-eepileptic ako.. Ay ganun? Sorry.. Naku! Kung di ko lang bespren ‘to eh.. hehe.. Oh.. san kayo nagpunta? Bigla kayo nawala? Inatake lang ako ng epilepsy ko.. Tapos ganito ang emoticon ni bespren Ejay >> Na may kasamang, Epileptic ka?! Kelan pa?! Kanina lang! At nag-apir naman kami ni bespren pakners (nakuha ko kay Lolo Mikko ang term na yan!) in crime ko! Hay naku.. Kayong dalawa talaga.. kung anu-anong gulo ang pinapasok niyo.. Di naman.. way papuntang labidabs lang ni bespren.. I agree! Bespren ko talaga ‘to.. haha.. Tapos nun eh nagkring kring ang phone ni bespren kaya lumayo muna siya samin..

Tanghali na ah.. hatid na kita sainyo.. alam mo namang— Hep hep hep! Bespren ejay.. tapos inakbayan ko naman siya tulad ng ginawa ni bespren diane nung chapter one ehehehe.. Malaki na ko.. you don’t need to remind me.. ok? Alam mo naman di ba.. tinignan ko si bespren ng siryus para malaman niya na siryoso ako.. hehe.. Alam ko nga.. kaya nga— O siya tama na! Baka malaman ng readers yung sinasabi mo.. maaga pa.. haha.. Huhuhuhu.. tsaka wawa naman ako.. OP.. huhu.. Wag ka na malungkot kichekicheku.. hehe.. malalaman mo rin yan in time.. wahahaha.. Basta ihahatid na kita sainyo.. ok? O sige na nga.. teka.. si bespren ko.. DIANE! Tapos lumapit siya samin at sinabing, Mauna na kayo.. may pinapagawa si mama eh.. sige baboosh.. at tila humiram ng tikbalang powers kay kiche eh ayun.. kumaripas ng takbo palayo samin.. pambihira.. Nagkwentuhan lang naman kami ni bespren ejay sa way pauwi sa bahay.. Sa totoo lang pag kasama ko si bespren ejay feeling ko nagiging normal akong tao na may normal na utak.. Kapag kasi si Diane ang kasama ko nababahiran ng kalokohan ang jenyus brens ko.. pag naman si Kim, feeling ko tumataas IQ ko sa english niya.. Pero bumababa sa grammar niya.. haha.. And speaking of kim (request ‘to ni Ate Krisha at Kim [euki13] miss na daw nila si KIM), pagkahatid sakin ni Bespren Ejay sa bahay eh ang sabi niya, Ejay! Your like the shine in the armor of the knight! O diba.. panalo ang English niya.. Huh? O sige kat bye.. and kim, ge una na ko.. Trivia: takot si Bespren Ejay kay Kim.. nakakatakot daw kasi ang mga sinasabi nito… haha.. O siya.. ayaw ko na ikwento ang mga kasunod nito.. Kasi panigurado puro tapos lang ang masasabi.. eksampol: tapos kumain ako tapos nagligpit ng pinagkainan tapos naglinis ng sala tapos.. tapos.. tapos.. Ayun.. wahaha.. Kinabukasan.. wala kaming appointment ni Diane na maghunting kay Papa Carlo today.. tsaka wala rin si bespren Diane dahil sa kadahilanang may appointment siya sa dentist.. pinagdadasal ko na nga lang na wag sana siya makakita ng dugo (may phobia yun eh) dahil kawawa naman ang 5 years old niyang kapatid.. mapipisat sa pagsalo sa kaniya.. O siya.. go on with the story.. Ako ang nakatokang mag grocery ngayon.. ay teka, may feeling kasi ako na di ko pa nakukwento ang tungkol sa pamily ko eh.. ganito yan ah para mabilis.. meron akong mom dad at kuya.. andun sila sa Canda, wag na magtanong.. basta ganun.. hehe.. kasama nila sa Canada si Tita Evelyn na mom ng pinsan kong si Kim (mahilig din yun magEnglish.. idioms naman ang kaniya hindi quotes..) tapos kami ni Kim ang kasama namin dito sa pinas eh si Ate Mau na Tita namin.. ok? Basta ganyan, walang angal nagkakaintindihan tayo eh.. haha.. O tapos ayun na nga ako nga ang nakatokang mag grocery kasi nakashift si Ate Mau sa ospital ngayon.. Nars yun eh parang si Ate Kat na alam yung ibig sabihin ng Cardiac Disrythimia… Teka, sino na naman yun? Asus.. nagtanong ka pa edi malamang friend ni otor.. Oo nga noh.. wahaha.. Basta nagpunta ako sa SM Clark sa pampanga sa lungga ni ICH MINUS (friend ni otor guess ko..) maganda kasi dun eh.. malaki tapos andaming stores.. at take note.. 4 hours ang biyahe ko.. panu taga laguna ako tapos dun ako naggrocery.. wahaha.. Di joke lang.. dun lang ako sa South Super Mall naggrocery.. bumili ako ng mga echus.. tapos nang ako’y pauwi na..

Siyempre di ba kailangan ko tumawid.. At, Beeeeeeeeeeeeeeeep! All I see is white.. Patay na ba ako? Jiro’s POV Pambihira! Malas talaga ata ako sa mga babae eh.. Una si Mama tapos si Ate na kahit mabait eh bungangera.. Tapos yung babae sa starbucks kahapon.. Grabe! Buti na lang may dala akong extra T-shirt.. kundi diyahe yun.. Kundi kasi aanga anga at kundi kasi kung san san nakatingin di ako mababangga eh.. Tsk.. Tapos parang may tuliling pa sa utak yun pati yung kaibigan niya.. Aba, ako pa lokohin.. Epileptic daw.. Haha.. nakakatawa talaga ang mga taong yun.. Eh teka.. ba’t ko nga ba kasi iniisip yun? O siya.. I got into my car.. May pinapabili si ate sakin eh.. Mukhang nauulinigan na naman nila na pupunta ako ulit dun kaya kung anu anu na naman ang pinapagawa sakin.. Pinagbibigyan ko na lang para naman maubusan na sila ng ipapagawa at mabisita ko na siya.. And when I passed by the mall, someone crossed and,

Beeeeeeeeeeeeeeeep! Nabreak ako agad.. Muntikan ko ng masagasaan ‘tong babaeng aanga anga na ‘to.. grabe.. Ba’t kasi andaming tanga sa mundo? Mukhang gulat na gulat yung babae sa nangyari.. hindi nga siya nakagalaw sa kinatatayuan niya tapos yung mga tao nakatingin samin.. as usual mga usisero’t usisera.. Lumabas ako ng car to check if she’s ok.. She looked at me with the same expression na gulat.. Leshugas ka! Muntik na kong— Bigla siyang nawalan ng malay.. kaya siyempre sasaluhin ko.. Miss?? Miss?? Anong nagyari sayo?! Pambihira! Problema na naman! At babae na naman.. Sinakay ko na lang siya sa loob ng kotse.. pati yung bag niya at iba pang dala-dala..

Tsk.. san ko naman kaya dadalhin ang babaeng ‘to? Sa ospital? Eh hindi ko naman siya nasagasan eh.. wala naman siyang injury.. Sa bahay? Impossible! Magbubunganga na naman si Ate at sesermunan na naman ako ni Mama at paniguradong mag-aaway na naman kami ni Tito.. Eh sakaniya kaya? Hindi.. Di rin pwede.. masyado na siyang marami dinadalang problema para intindihin pa ang babaeng ‘to.. Hmm.. alam ko na.. Ihahatid ko na lang siya sa bahay nila.. yun ang best way! Eh san nga ba bahay niya? Pareng Jiro! Tignan mo kaya bag niya diba? Oo nga noh? Eh teka sino ka? Ako ang otor ng storyang ito.. maganda ako tol! Wahahaha.. Malas talaga ako sa babae.. Pero sige na nga.. susundin ko na yung payo niya.. I parked the car at sinearch ko yung bag niya for any ID or kung anu mang information tungkol sa kaniya na makakapagturo sa bahay niya.. And luckily, may ID naman siya sa bag.. Andun yung address niya.. which is not far from here naman.. Nalaman ko rin na Kathryn Ysabel Villanueva pala ang pangalan ng babaeng ‘to at na magka-edad lang kami.. Nagulat na lang ako nung biglang hinawakan nung babae yung kamay ko.. Pagtingin ko naman sa kaniya.. tulog.. Pambihira naman ‘tong babaeng ‘to.. tulog na nga nanananching pa! Mr. Right ko.. hala.. nagsasalita pa habang tulog.. waterpols pa.. pambihira.. manang mana kay ate danz ah.. Teka, sino yun? Kung anu anu na naman nasasabi ko.. Pareng jiro, pren ko yun.. wag ka na magtaka ha.. pambihira.. bagay talaga kayo ng labtim mo.. Labtim? Ayan.. asungot na naman.. Kiche>> Asan ka na? Pambihira talaga ‘tong babaeng ‘to oh.. Hinahanap niya si Mr. Right niya.. haha.. As if naman meron Mr. Right sa mundo.. napakamythical nun.. Hinayaan ko na lang siya kahit salita siya ng salita.. Natatawa na nga lang ako eh.. panu minsan ang sinasabi, Yung gatas tumapon! Punasan mo! Kung minsan naman, Hindi! Hindi ako yung nangopya sa quiz ni gessel nung grade 4 kami! Hindi ako yun! Alam ko na region3 ang sagot dun! Mukhang kinkonsensiya pa siya ng pangongopya niya.. haha.. Buti na lang at nakarating na kami sa bahay nila.. Nagulat pa yung matandang kamag-anak ata ng babaeng ‘to.. Tapos nagpacute pa sakin.. Pambihira.. minamalas na naman ako..

Binuhat ko naman yung babae hanggang papuntang kwarto niya.. at nung aalis na ko.. Wag! Wag kang umalis! Sabi niya habang nakapalupot pa sa kamay ko.. grabe mananching ‘to.. Unti-unti ko namang tinanggal yung kamay niya.. at bumitaw naman.. Sa kabutihang palad.. nakaalis ako ng bahay nila ng buhay.. Kathryn’s POV Wag! Wag kang umalis! Kathryn, kahit wala ako sa iyong tabi.. lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita! Papa Carlo my labs! Lagi ko yan tatandaan! Ay labs yu tu Papa Carlo my labs! Huhuhu.. si Papa Carlo my labs.. huhuhu.. Huhuhuhu.. teka.. anu yun.. ba’t may sumasabay sa huhuhu ko? May mumu akong kasama? Nooooooooo! Baka naman guni guni ko lang.. pakinggan nga ulit.. Huhuhuhu.. ayun.. meron ulit.. ibig sabihin di ko guni guni.. hmm.. Unti unti kong minulat ang aking mga mata kasi napansin kong nakapikit.. wahahaha.. Kathryn! Ba’t mo kami iniwan! At ang dalawang ulo ng mga baliw ang biglang sumulpot sa aking harapan…. Pambihira.. pag-umpugin ko ‘to eh.. Hoy.. kayong dalawa.. anung hinuhuhuhu niyo jan? Kathryn my cousin! It’s a miracle! Your alive! Praise the Lord! Allelujah! Amen! Nyek.. naging religious si pinsan? Kathyrn! O isa pa ‘to.. umiiyak nagpupunas pa ng uhog.. Akala namin iniwan mo na kami eh.. Iniwan? Pag-untugin ko kayo eh.. parang naggrocery lang eh tapos.. tapos.. tapos.. Tapos? Tapos… Tapos? Tapos.. Tapos? Nakalimutan ko na eh.. wahahaha.. anu nga ba nangyari matapos kong maggrocery.. nakalimutan ko talaga eh.. hmm.. Loka! Nasagasaan ka noh.. waah?! Nasagasaan ako! Buti buhay pa ko.. wahahaha.. wala pa kong kagalos galos oh.. I’m kickin and alive! Galing ko talaga.. Ako si Darna! Ako ang Diyosa! Ako ang talang nagniningning sa kalangitan! Ako si Wonder Woman! Ako ang superstar! Akin ang sandali ako ang reyna ng gabi! Well, hindi naman talaga nasagasaan kasi kung nasagasaan ka edi tedok ka na.. Muntikan lang.. ayun naman pala eh.. muntikan lang.. ‘to talaga si Ate Mau o.. pwedeng maging newscaster.. hanep magbigay ng balita.. wahahaha.. Ah.. oo naaalala ko na.. tumatawid ako nun galing South Super Mall.. SSM for short.. MMK mode kami.. Yung tatlo palapit ng palapit yung mukha sakin.. Tipong kakainin ako.. wahahaha.. tapos nangingiyak ngiyak pa sila niyan ah..

Dala dala ko ang mga plastic ng pinamili ko mula sa mall.. ang bigat bigat nga nun eh, Ate Charo..

Poink! Poink! Poink! Loka! Ate Charo ka jan! wahehe.. ansakit naman nila mamatok.. parang di ako muntik muntikang masagasaan ah.. wahahaha.. MMK mode nga eh.. Sorry sorry.. eto na nga eh.. nagkukwento na nga eh.. Umayos naman ako ng pagkakaupo ko nun.. Basta.. ang naaalala ko lang nung masagasaan ako hinimatay ako at sinalo ako ni Mr. Right ko..at bago ako mawalan ng malay sinabi niyang.. I will always catch you when you fall!

~~~o0o~~~~

Chapter 3 Ang Mahiwagang drawing

~~~~o0o~~~~

I will always catch you when you fall! Tuldok. Tuldok. tuldok. Aba’y abot tenga na ang ngiti ko wala pang reaction ang tatlong ‘to.. Kilig eber to the max na nga sinabi ko wala man lang.. Yihee! Nakikilig naman ako.. Okaya.. I’m so happy for you, Kathryn.. Aysus ginoo.. tatlong tuldok lang ang makikita sa mukha nila eh.. I will always catch you when you fall? At last! Nagsalita na rin! Tara mall tayo! Nangangarap si Kathryn.. Nagtanguan naman yung dalawa.. Pambihira.. ang ganda ng reaction nila.. natats ako ah.. wahahaha.. Tapos ayun.. idagdag mo pa na biglang naglabasan ng kwarto ko.. Ui..anu ba kayo? Iiwan niyo ko? Para namang hindi ako muntik masagasaan oh.. Nagstop naman sila sa may pintuan ng room ko.. Tara sama ka.. pasagasa ka ulit ah.. this time magpatedok ka na para masaya.. at nagtanguan na naman yung dalawa.. Weh.. ate mau naman eh! Diane bespren! Kim my cousin! Tinignan lang ako ng tatlong yun.. tapos diretso labas ng room ko.. langya iniwan talaga ako..

Wah! Iyak na ko! Huhuhuhu.. tingin sa pinto.. wala parin.. iyak ulit.. huhuhu.. huhuhuhuhuhu… huhuhuhu.. Then… At last! Binuksan ang pinto.. Ligo ka bilis! SM tayo.. Yehey! Sabi na nga ba hindi ako matitiis ng mga ‘to eh.. O well.. basta.. fast forward na natin sa SM.. at kung itatanong ni MAYO sa comment niya kung SM Sta. Rosa.. Oo nga SM Sta. Rosa.. (Manong SY! Dami mo na utang sakin ah.. nung una SM Clark.. SM SR naman ngayon.. yung apo mong pogi wag mo kakalimutan as kabayaran! Wahahaha) Habang naglalakad sa loob ng SM pinagtitinginan kami ng mga tao at sa mga kasama ko natural lang na pagtinginan kami ng tao habang nalalakad.. biruin mo ah.. ganito ang scene namin sa loob ng SM ni Manong SY.. Kim>> tila wala sa sarili (oh well lagi naman..) The World is such a beautiful place! Let’s restore the peace just like in the world war 2.. Ate Mau>> busy kakacalculate ng pera (pambihira, nagmall pa siya.. takot pala mabawasan ang pera) 10,000 minus 100,000 equals negatib 90,000 plus negatib tri bilyon equals…. Ulit ulit.. Diane >> boy hunting ang drama Bespren! Ang pogi nung lalaking may kaholding hands na bakla oh! (dahil sa mala megaphone niyang boses narinig siya ng lalaki at nung kaholding hands niyang bakla..) Lalaki>> Bakla>> Diane matapos tignan ng bakla>> Ah eh.. sabi ko pala mukhang bakla yung pogi! Wahahaha.. Lalaki>> Bakla>> Pambihira.. Parang mas okay pala kung naiwan na lang ako sa bahay.. Na-avoid ko pa ang kahihiyan.. hayz.. O siya.. Kumain muna kami sa Max’s restaurant.. (Pareng Max! ad fee!) ang sweet nga nung waiter eh.. Pinagpapawisan at nanginginig nung kumukuha ng order namin.. Akala ata niya mga bagong labas ng mental yung kasama ko.. haha.. Matapos ng matagal naming lamunan na paborit part ni Diane sa aming malling eh nagshopping naman kami.. Nagulat nga ako eh.. akala ko maglalakwatsa lang kami di ko lubos akalaing mamimili rin kami.. At inpirness madugas si Diane ah.. wahaha.. Pero eto ang lubos kong ikinagulat.. Yung pinamili namin.. alam niyo kung bakit? Siyempre hindi kaya nga di ko alam ba’t ako nagtanong eh.. wahaha.. basta.. eto lang naman.. [url=http://i218.photobucket.com/albums/cc272/bramblesboutique/A1.jpg]Mine[/url] [url=http://i34.photobucket.com/albums/d116/kfprincess69/clothes%20jewelry%20shoes%20dresses%20and%20stuff/DressPinkRufflyCocktailDress.jpg]Diane’s[/url] [url=http://i2.photobucket.com/albums/y33/completelyinsane/Clothing/261a27cd.jpg]Kim’s[/url] [url=http://i158.photobucket.com/albums/t88/alirosma/Nueva%20coleccion/Marzo%202008/thumb11044.jpg]Ate Mau’s[/url] Nagtataka nga talaga ako eh.. kayo hindi ba kayo nagtataka? Kasi pinilit lang kami ni ate mau na bumili niyan eh.. magagamit daw kasi naming in the future.. Ah basta.. nung makabili na kami eh umuwi na rin kami.. Delikado raw kasi sa mall.. parang nangangain yung mga tao kung makatingin..

Eh sa kamalas malasan ko sila kasi kasama ko.. wahahaha.. Pagdating sa bahay…… Ilaw >> iniwang nakapatay bukas ngayon. TV >> iniwang nakapatay may nanonood ngayon. Aircon >> patay din kanina.. umuugong ngayon. Hmm.. may tao?? Ate mau? May tao sa loob? Ngumiti lang naman si ate Mau sabay kibit balikat.. tinignan ko rin yung dalawang tukmol ayun nakangiti lang din.. Aba.. mukhang may sinisikreto ang mga tukmol na ‘to kasama si Ate Mau ah.. At eto.. ako pa talaga ang pinagbubukas ng pinto.. I smell something.. No it’s not fish! It’s not rat! It’s… Diane’s medyas! Togoinks! Umayos ka nga Kathryn.. pinapaalala mo pa ang napakasaklap na medyas na yan.. Sorry manang.. sorry.. wahahahaha.. Unti unti kong pinuksan ang pinto.. and to my surprise…. Mommy! Daddy! At naihulog ko naman yung bitbit kong mga plastic sabay takbo papunta kela mami at dadi.. Huwaw! This is a surprise! Grabe.. Akala ko hindi sila makakauwi eh.. Sabi kasi nila busy daw sila sa work.. kaya akala ko talaga.. hehe.. Tsaka sobrang namiss ko sila ah.. Antagal na nila sa Canada eh.. Baby! Dalaga ka na anak! Antangkad mo na! Mas matangkad ka na sakin! Oo nga.. dalaga na ang baby natin mommy.. Talaga ang dalawang ‘to oh.. wahaha.. parang isang taon palang kaming di nagkikita eh.. wahahaha.. Oo nga noh.. matagal na.. wahahaha.. Eh mommy daddy.. si Kuya po? Ba’t di niyo kasama? Pati si Tita Evelyn? Are you looking for me, my dear pamangkin? It’s such a bed of rosses to be back! Kailangan ko pa bang ipakilala ang nagsasalita? Tingin ko kasi obvious na kung sino siya eh.. wahaha.. Tita! Long Time ah! Hehe.. andaya naman.. alam ni Kim? Tumango naman si kim.. Pambihira.. ba’ ako lang ang may hindi alam? Huhu.. Eh si Kuya po?

May klase pa ang kuya mo kaya hindi pa siya nakasabay samin.. pero promise niya bibisitahin ka niya.. Oo nga pala.. may klase pa sila.. hindi pa nila summer dun.. tsk.. O siya.. tinatamad magtype si otor eh.. wala sa pokus kung kaya’t ifafast forward niya ang mga pangyayari.. hehe.. Fast Forward nung time na gabi na.. nagpapahinga na ang mga magulang ni Kathryn at naglalaro ng PSP si Kim, naghuhugas ng pinggan si Ate mau at nakatambay si Kathryn sa bubong.. O diba? Bubong ang tambayan.. hehe.. Hmm.. alam ko marami nagtataka kung san nagmula yung I will Always catch you when you fall.. tama ba? Oo na yan.. wahaha.. kasi pag hindi bitin na naman ang chapter na ito.. gusto niyo nun? Siyempre ayaw diba? Wahaha.. O basta.. eh kasi.. as I can remember.. Flashback

Beeeeeeeeeeeeeeeep! Muntik na ko mabangga nung BMW na kotse.. ang astig sana kasi BMW kaya lang muntik na ko masagasaan eh! Waah.. Bumaba si papabol mula sa loob ng mamahalin niyang kotse.. Nilapitan ako at.. Lechugas ka! Muntik na kong— After I said that bigla na lang akong nanghina.. Muntik na nga ako mapahandusay sa daan eh. Pero nasalo niya ako.. And he murmured something.. Hindi ko masyadong magets pero ang pagkakaintindi ko eh.. I will always catch you when you fall.. End of Flashback Ayun.. eh wala kayo magagawa.. Yun ang naaalala ko eh.. hehe.. Pero hindi talaga ako sigurado sa pagkakarinig ko.. Malay ko ba.. eh matapos nun parang napanaginipan ko pa si Papa Carlo my labs ko.. ehehe.. Hui.. ginagawa mo mag-isa dito? Anak ng tipaklong! Langyang Ejay.. nangugulat epek! Langya ka.. Nagulat naman ako sayo.. Napadpad ka sa bubong ko? Konting trivia about kay bespren Ejay.. Magkatabi lang kasi bahay namin eh.. wahaha.. well, hindi exactly magkatabi.. basta.. naakyat niya yung bubong naming galing sa bahay nila.. Eh panu.. pagsilip ko sa bintana may nakita akong babaeng nakatulala sa kawalan sa tapat ng bahay namin.. He said with a smile.. then tumabi sa tabi ko.. Ganito kami lagi ni Bespren Ejay.. nagsastar gazing dito sa bubong.. kung minsan naman sa bubong nila.. ehehe.. Bonding time namin ‘to eh.. Tsaka dito kasi malayo sa mga tao.. malapit sa langit.. tahimik ang paligid at parang amin ang oras.. oha.. ang drama ng linya ko.. wahahaha.. Balita ko bumalik na parents mo ah.. pero ba’t anlungkot mo?

Ako? Malungkot? Bespren naman! Kathryn and malungkot are anonymous! Wahahaha.. Ba’t naman ako malulungkot eh dumating nga parents ko diba? Yun nga mismo tinatanong ko eh.. Tapos ginulo na naman niya buhok ko.. langya talaga ‘to oh.. tsk.. Hay naku.. ewan ko.. siguro kasi ang lungkot ng langit.. walang stars.. Malungkot talaga ang langit pag walang stars.. feeling ko kasi sila yung nagbibigay buhay sa sky eh.. Sige.. di na kita tatanungin.. kwentuhan mo na lang ako.. musta hunting niyo kay Carlo? Asus.. akala o ba di na nya ko tatanungin? Wahaha.. eh tinanong naman niya ko eh.. wahahaha.. Pagpasensiyahan niyo sana.. Mahina ang banat ni Kathryn sa mga panahon ngayon.. emo dapat ang eksenang ito.. wahahaha.. Si Papa Carlo my labs? Eh wala parin.. wahahaha.. pero natingin na siya sakin.. yun nga ang nung nageepileptic ako.. wahahaha.. pero at least tinitignan na ko diba? Malaking achibment yun dude! Nagsmile si Manong Ejay.. humarap sakin at sinabing.. (pang telenobela langwej ko ngayon ah.. wahahaha) Ba’t ka pa kasi tumitingin sa iba.. Malay mo yung Prince Charming mo anjan lang sa tabi tabi.. Inaantay na mapansin mo.. Huwaw! Natulala ako sa sinabi ni parang Ejay ah.. anlalim! Muntik na ko malunod! Kathryn, stop! It’s corny! Aba.. English mode tayo kichekicheku? San mo natutunan yan? San pa edi sa pinsan mo.. wahahaha.. o siya.. baboosh.. may date kami ni tritritan ngayong gabi.. (kichekicheku has signed out.) aba.. at talagang may ym epek pa ah.. naks naman otor.. kung anu anu naiisip mong pakulo ah.. ganun talaga.. maganda ako eh.. binabawi ko na pala.. wahahaha.. go on with the story na nga.. baka kung anu pang sabihin ni otor.. nakakatakot! Wahahaha.. Wahaha.. Bespren ah! Ikaw ah.. nasosobrahan ka na sa Disney fairytales ah.. wahahaha.. Nginitian ako ni bespren ejay at hulaan niyo kung anong ginawa dali! May panis na malunggay polvoron ang makakaguess.. tapos consolation price medyas ni Diane.. wahahaha.. Kiniss ako? Nope! Hinug ako? Lalong No! Eh anu? Edi ginulo ang buhok ko! Wahahaha.. (walang magawa si otor eh.. pagbigyan niyo na..) Hay.. sige na nga.. kawawa naman si bespren.. ang serious talking ako naman nagloloko.. Serious mode muna ako mga kapatid! Haha.. Pero alam mo bespren.. Alam ko naman yun eh.. gusto ko lang na may pinag-aaksayahan ng panahon habang hindi pa dumadating si Mr. Right ko.. tsaka malay mo diba? Si Carlo pala yung Mr. Right ko.. ehehehe..

Natahimik si Bespren Ejay.. humiga sa bubong (kasi kanina naka upo) at tumingin sa langit.. Then later on ngumiti naman siya.. mayaman sa ngiti ‘to eh.. wahahaha.. Kami ni Diane sa Tawa mayaman.. Si kim sa English mayaman yun.. wahahaha.. Sige nga.. pakilala mo si Mr. Right mo sakin.. tapos tinignan niya ko ng nakangiti parin.. sarap ngang sabihin: Pare! Stop smiling! Your stealing my heart! Oops! Quote yun sa text ah.. wahahaha.. Tumayo ako sa bubong.. wahaha.. siyempre magaling ako magbalance kaya hindi ako mahuhulog.. wahahaha.. oh basta.. dumiretso ako sa kwarto ko.. kasunod ko naman si bespren ejay.. Naghalungkat ako dun sa mga files ni Papa Carlo my labs kasi kasama dun yung drawing ko ni Mr. Right.. Hanap.. Hanap.. Hanap.. Anong hinahanap mo? Sabi mo ipakilala kita diba? Hinahanap ko yung— Drawing.. isingit ang flashback! Flashback People always leave but sometimes they come back and when they come back they are back.. Jus ko.. kalahi ata nito si RR sa wowowee eh.. wahahaha.. O siya.. sumakay na kami sa bus.. dun ako naupo sa may malapit sa bintana na katapat yung bench na inupuan namin.. Katabi ko naman si Ejay.. tapos sa likod yung dalawang weird.. haha.. Sumilip ako sa bintana.. nakita ko yung lalaking katabi ko kanina.. Hindi siya sumakay ng bus tapos parang may kausap sa phone.. Hay naku.. Inaatake na naman ako ng pagkachismosa.. wahahaha.. Napansin ko namang bukas pala yung bintana.. Teka, ba’t bukas ‘to? Air-conditioned tapos nakabukas.. Uhm.. Manong yung binatana ko po dito nakabuka— And then umandar na yung bus.. humangin at nilipad ang mga papel na hawak ko.. Nasaldak pa ko sa inuupuan ko.. tsk.. ansakit.. huhu.. Nilipad sa labas ng binatana yung papel na may drawing ni Mr. Right ko, hahabulin ko sana kaya lang tuluyan ng nilipad.. at pagdungaw ko sa bintana.. Nakuha niya.. End of Flashback Hay.. nilipad nga pala yun ng hangin nung end of classes namin.. tsk.. Napansandal na lang tuloy ako sa drawers ko.. hay.. Jiro’s POV I closed the door.. dahan dahang pumasok sa loob ng bahay.. Sneaking quietly so that I won’t wake up anyone in the house..

Paakyat na sana ako ng stairs nang may biglang nagbukas ng ilaw.. Hey Mister! Where have you been? Kitams.. Si ate Janna daig pa ang asawa.. tsk.. Ate pagod na ko.. bukas ka na lang makipagkwentuhan.. Oh no dear! Look at the time.. gabi na.. Si mommy alalang alala sayo.. akala niya bumalik ka na naman dun sa lugar na yun.. and look at what your wearing! Oh bakit? Anong problema sa suot ko? Ate please.. I wanna go to sleep.. [url=http://www.music.uchiro.net/if-we-fall-in-love]BGM[/url] nagdire-diretso na lang ako papunta sa kwarto ko.. Napahiga na lang ako sa kama.. and I just stared at the ceiling.. Thinking.. wondering.. Ewan ko ba.. what’s the big deal of going there anyway? Pasalamat nga si mommy umuuwi pa ko eh.. knowing the fact that I never like it in here.. Buti pa dun ramdam kong may pamilya ako.. Kathryn’s POV I sat by my bed trying to draw Mr. Right again.. Pero for the nth time.. sa basura lang din napadpad.. But ganun? Kanina pa umuwi si bespren ejay.. at kanina ko parin sinusubukang idrawing ang Mr. Right ko ulit.. pero kahit anong gawin ko laging may mali at may iba sa drawing ko.. Hindi ko talaga ma-itama! Pero alam niyo.. knowing the fact na wala sa tabi ko yung drawing ni Mr. Right ngayon.. Parang kinikilig ako.. Ang weird noh? Eh kasi I can’t help but think na.. Baka nabuhay na si Mr. Right sa katauhan nung taong nakakuha ng drawing ko.. Baka malapit na dumating sakin yung BIG change na kadalasang sa mga fairytales at lovestories lang nagaganap.. Or much better baka darating na yung Prince Charming ko at magkakaron na rin ako ng sarili kong fairytale.. And maybe that’s the reason why I can’t draw him anymore.. ‘cause his no longer just a drawing.. He’s finally real.. Jiro’s POV Tumayo ako para kumuha at magpalit ng damit.. At pagtingin ko sa ibabaw ng drawer nakita ko yung drawing na nilipad mula sa bus nung isang araw..

Napaupo ako sa sofa ko dito sa kwarto habang tinitignan yung drawing.. I don’t know but this guy in the drawing looks familiar.. sounds crazy but it actually reminds me of me.. malungkot.. so serious..unhappy.. and definitely incomplete.. I don’t know kung bakit ko tinago ‘to.. Siguro dahil nakakalimutan ko lang talagang itapon.. Okaya naman dahil importante talaga ‘to dun sa babae kaya di ko magawang itapon.. Or baka dahil pareho kaming may hinahanap at gustong maramdaman sa buhay.. Pareho kaming kulang.. Pero whatever the reason is.. I know one thing for sure.. I need to bring her Mr. Right back to her.. To complete her and make her whole..and maybe for the first time I could feel I am complete.. And maybe.. just maybe she’s the missing piece in my life.. Which I’m looking for..

~~~o0o~~~~

Chapter 4 The Meeting

~~~~o0o~~~~

Jiro’s POV Hay naku.. anu ba ‘tong sinasabi ko? Makatulog na nga lang… Kathryn’s POV One week later… My dear cousin! Birds of the same feather flock together! That’s why if heaven had a place to display it’s most beautiful creatures, by the gate your portrait is displayed beside my billboard! Hala! Jus miyo! Kung anu anu na naman pinagsasabi ng magaling kong cousin na ito.. eto pa.. basahin niyo ‘to.. My dear pamangkin! You make me heave a sigh! With the way you look? You will hit one’s fancy! O diba? Hindi halatang HINDI sila mag-ina.. wahaha.. hay naku hay naku.. hehe.. bakit ba ganyan ang pinagsasabi ng mag-inang ‘to? Eh kasi nandito lang naman kami sa parlor nagpaayos.. May aattendan kasi kaming party.. dapat daw kumpleto kami kasi family friend nila daddy yung nagpapaparty.. Eh jus ko.. ayaw ko pa man din ng mga ganito.. andami dami kasing abururot na pinaggagagawa.. bibili ng damit (at yung damit ko eh yung binili namin nung nagpunta kami sa SM), magpapaayos pa ng ganito.. tapos makikipagsosyalan pa sa mga mayayaman na bisita dun..

In short, plastican! Orocan! Tupperwear! Straw! Wahahaha.. hay naku.. buti na nga lang at kasama din dun ang pamilya ni Diane.. invited rin dun kasi ung family ni bespren.. Kasi yung family ni bespren eh family friend namin.. eh tapos yung family friend namin na nagpapaparty eh family friend din nila.. gets? Wahahaha.. Eto.. konting trivia para humaba pa ang chapter na itech.. wahaha.. Kami ni bespren diane eh hindi naman sa pagmamayabang eh galing sa may kayang pamilya.. Ayaw kong sabihing mayaman kasi ampangit pakinggan.. hehe.. Pero kahit ganun, hindi kami asal mayaman! Wahahaha.. Sabi nga ng ibang mayayaman samin weird daw kami.. kasi may kaya na nga asal kalye pa.. wahaha.. eh magagawa nila? Hindi kami plastic, orocan, tupperwear at straw! Hehe.. odiba? Kahit nga sa school ganun eh.. abangan niyo na lang yung chapter na pasukan na.. wahehehe.. Osiya.. napapahaba na ang kwento ko.. go on with the story.. Ang anak ko.. ang ganda ganda talaga.. Naku anak.. pasalamat ka ako ama mo.. tignan mo ‘tong tatay ko.. di malaman kung ang pinupuri eh ako o ang sarili niya.. haha.. Magsitigil nga kayo.. malapit na mag6 oh.. di pa ba tayo aalis? Sabi ko sakanila habang sila naman eh ngiting ngiti na nakatingin sakin.. grabe.. what’s the big deal? Wahaha.. Fast Forward!

ee-e-e-e-e-e-enk! ee-e-e-e-e-e-enk! ee-e-e-e-e-e-enk!<<sound epeks ng fast forward sa DVD player.. Oops! Tama na! Lagpas na.. rewind.. ee-e-e-e-e-e-enk! ee-e-e-e-e-e-enk! ee-e-e-e-e-e-enk! <<pareho lang yan.. wahahaha.. ayan.. sakto! Wahaha.. (pagpasensiyahan.. nawawala na naman sa sarili ang magandang otor na prinsesa ng nibiru) Nang makarating na kami dun sa mansion ek ek ng high school classmate daw nila mama kaya namin naging family friend eh wala lang.. kami lang ni Diane ang magkasama.. Kung minsan naman eh biglang sumusulpot itong si Kim kaya minsan trio kami.. minsan naman duet lang talaga kasi alam niyo naman si Kim parang si RIN kabute.. may open close syndrome.. hehe.. Ayan.. may sumuslpot na namang pangalan.. malamang pren yan ni otor nu? You got that right! Naks. Kichekicheku.. English na naman.. wahahaha.. Kichekicheku>> Bespren! Grabe naman dito.. ayus sana kasi lamunan diba? Kaya lang sooooooobrang nakakainip! I agree bespren! Ni fafabol man lang wala! Puro gurang ang mga fifol dito? Jus miyo! Hehe.. pasensiya.. hinahanap ko si Mr. Right eh.. hehe.. And speaking of paghahanap kay Mr. Right at nakakaboring na party na ito.. May naisip ako! Brilliant! Bwahahaha!

Jiro’s POV *ubo ubo * *ubo ubo * hinimas ko yung likod niya.. inuubo na naman ‘to.. Malamig kasi eh.. tapos ang nipis nipis pa ng damit.. Binibilhan ko nga ng damit na makapal para naman makatulong sakaniya ayaw naman tanggapin.. Kaya ayan tuloy.. Lagi sinusumpong ng upo niya.. Hindi ka pa ba uuwi gabi na ah.. baka hanapin ka sainyo.. Anu naman kung hanapin ako dun? Wala akong pakialam.. kasi wala naman silang pakialam sakin.. Tumayo siya sa inuupuan niyang bangko at lumapit sakin.. Apo, kahit pagbali-baliktarin mo ang mundo ina mo parin siya.. at Pamilya mo parin sila.. Pero Lola.. di ba sabi mo ang isang pamilya nagmamahalan? Eh kung pamilya man nga kami bakit walang pagmamahalan? Lola, ikaw lang ang pamilya ko hindi sila.. Kaya please lola dito na lang ulit ako titira.. Umubo siya ng konti tapos tinignan ako at hinagod ang likod ko.. Apo ko.. Gustuhin ko man hindi pupwede.. Mas may karapatan sila sayo kaysa sakin.. at isa pa, doon may magandang kinabukasan ka.. Kung dito ka titira walang mangyayari sa buhay mo.. *ubo ubo * Ganito naman lagi eh.. Alam kong gusto ni lola na dito ako tumira sakaniya.. Pero dahil nga sa mayaman sila Tito John, wala siyang laban.. Sakanila parin ako mapupunta.. Sana man lang pinapili na lang nila ako kung saan ko ba talaga gusting tumira.. Kasi maganda nga kinabukasan ko sa kanila.. Walang kwenta naman.. araw araw pakiramdam ko nilalamon ako ng kalungkutan Doon sa kanila.. Araw araw nilalamon ako ng kalungkutan sa bahay na yun.. *ubo ubo * Apo, gabi na.. *ubo ubo * mabuti pa umuwi ka na.. *ubo ubo * Eh pero lola hindi ko kayo pwede iwan lalo na’t ganyan ang kalagalyan niyo.. Jiro apo.. kaya na ng lola mo ang sarili niya.. sige na umuwi ka na’t baka mapahamak ka pa sa daan pag masyado kang nagpagabi.. Wala na kong nagawa kundi sumunod kay Lola.. Tama siya gabi na.. baka kung anu pa mangyari sakin sa daan.. Kaya mabuti na rin na umuwi nako.. Kinuha ko na yung red cap ko.. siyempre sinuot ko.. Tapos nagpaalam na kay Lola.. Kathryn’s POV Kathryn bespren sigurado ka ba sa gagawin mo? Aba, delikado yan noh.. Naka naman.. kung makapagsalita si bespren kala mo kaya niya ispellin ang salitang delikado ah.. hahaha.. Sige nga spell delikado? Haha.. tinignan lang naman ako ni bespren ng masama.. hehe.. seryoso siya eh.. at pers taym niyang maging seryoso ah.. infairness.. haha.. Hay naku Diane bespren.. Sandali lang naman ako eh.. tsaka magpapahangin lang ako sa labas.. babalik din ako kagad.. Di ako lalayo promise!

Eh promise promise ka jan baka mamaya may makasalubong kang mga kulugo jan tulad ng labidabs ni ate kat eh.. Teka, sino pala sinasabi ko? Prens yan ni otor.. di ba kichekicheku? Yep! Tumpak! Apir kichekicheku! Apir! Apir! Osiya.. that’s my point.. Naks bespren English! Ay naku.. tigilan mo ko Kathryn ah.. I’m serious! Kunyare lang yan.. nagpapasikat lang sa mga new found words niya na english.. wahahaha.. O sige.. ganito na lang.. promise ko sayo, hindi ako papasok sa kahit na anong kalokohan.. AT! Ayan meron pang AT! Babalik akong buo at humihinga, walang galos or anything in less than 1 hour.. ONE HOUR?! Jus ko Kathryn! Pagtatakpan kita ng ganun katagal na oras! 30minutes lang! 45! 50! 55! 60! Take it or leave it! 60 minutes is equal to one hour.. shh! Di alam yun ni diane! Wahahaha.. Take it! Sabi ko kay diane bespren habang lumalabas ng dahan dahan sa napakalaking gate ng mansion na itech.. I’m free at last! Wahahaha.. Bespren! Wag kang mag-alala, babayaran kita! Uuwian kita ng fafabol! Hirit ko tapos tumakbo na ko.. wahahaha.. Lalalalalala.. Lalala lalalalala! Lalalalalala lalalalalala lalalalala!!! Ang saya naman ng ganitong buhay.. wahahaha.. Buti pa dito sa labas.. kahit madilim.. walang tao.. napakatahimik ng paligid at pakiramdam mo eh may mga kaluluwang umaaligid sayo eh parang tumatayo ang balahibo ko ah.. Toinks! Hehe.. Mali mali.. ulit ulit.. (tinatamad lang magbackspace si otor) ang ibig ko talagang sabihin eh.. kahit madilim nga at tahimik at least TAHIMIK.. walang pang gulo.. walang plastican, orocan, tupperwear at straw! Just plain yourself.. oha.. nakakahawa talaga si Kim ng English niya ah.. haha.. Naglakad lakad pa ko ng onti hanggang sa makarating ako sa lugar na ‘to.. Di ko nga kung anu na ‘tong lugar na ‘to eh.. basta alam ko dire-diretso lang ang lakad ko kaya ang pabalik eh dire-diretso lang din.. Pero tingin ko eh wala na ko sa subdivision.. Kasi ang liliit na ng mga bahay dito.. And di naman sa pag-iinarte medyo mabantot na.. wahahaha.. Parang yung mga nakikita ko sa TV na kung tawagin eh lugar ng mga squatters.. ayun..

Teka! Ba’t ako napadpad sa squatter’s area?! Hala.. panu na lang kung magkatotoo yung sinabi ni Diane bespren na may makasalubong akong mga kulugo tulad ng labidabs ni ate kat na kaibigan ni otor? Anung gagawin ko?! Or much worse! Panu kung maligaw ako! Waaaah! I’m doomed men! I’m doomed! Maya-maya… Kulugo #1: Pare san *hik * sunod nating *hik * gimik? *hik * May mga kulugo na biglang sumulpot sa opposite direction ko! Hala.. jus miyo marimar diyesebel marina marinara at lahat ng sirena! Eto na nga ba sinasabi ni bespren diane eh.. Kulugo #2: Pare *hik! * white lady ba yun? *hik! * napatigil silang lahat tapos napatingin sakin nung tinukoy ako nitong kulugo number 2 na ‘to.. POINK! Binatukan ni kulugo #1 si kulugo #2.. (feeling ko commentator ako ah.. wahahaha) Kulugo #1: Siraulo! *hik!* white lady ka jan! *hik! * Di ka ba nag-aral ng grade 1? Black lady yan! Nakablack oh! Kulugo #2: White lady yan! *hik! * sabi ng nanay ko.. *hik! * nagtatransporm daw sa black ang mga white! *hik!* gamit yung cellphone! *hik! * tulad ng power rangers! Kulugo #1: talaga pare?! *hik! * ang galing! *hik! * hi-tech na pala ang mga white lady ngayon noh? *hik! * Pambihira! Ang sarap pag-umpugin ng dalawang ‘to.. daig pa si MAYO na malamang eh kaibigan na naman ni otor na kung anu anu sinasabi! Wahahaha.. Nung malapit na sila sakin.. nagsalita ulit si kulugo #2.. Kulugo #2: Pare! *hik! * masarap kaya ang mga white lady?! *hik! * anu sa tingin mo?! Nagkibit balikat si kulugo #1 tapos nagtawanan sila.. ala-evil laugh ang dating.. tapos hinawakan nila ako sa magkabilang kamay ko.. siyempre si ako naman eh sumigaw ng, Tulong! Jiro’s POV Naglalakad na ko pauwi.. Pero pahinto hinto ako.. tumitingin lang sa paligid.. nagmamatchag.. mahirap na baka meron palang nakasunod saking masamang loob or something like that.. Marami pa namang ganun kasi dito sa squatter’s area.. Eh bakit ba kasi nagpupunta ako sa squatter’s area? Malalaman niyo din sa hinaharap.. Habang naglalakad nga ako.. nakarinig ako ng mga pag-uusap sa di kalayuan.. (note: pasensiya matagalog si Jiro ngayon eh.. haha..)

Kulugo #1: Siraulo! *hik!* white lady ka jan! *hik! * Di ka ba nag-aral ng grade 1? Black lady yan! Nakablack oh! Kulugo #2: White lady yan! *hik! * sabi ng nanay ko.. *hik! * nagtatransporm daw sa black ang mga white! *hik!* gamit yung cellphone! *hik! * tulad ng power rangers!

Kulugo #1: talaga pare?! *hik! * ang galling! *hik! * hi-tech na pala ang mga white lady ngayon noh? *hik! * Mukhang may pinagtitripan na naman yung mga tambay jan sa kanto ah.. tsk.. Di na talaga nagbago ang mga ‘to.. Kulugo #2: Pare! *hik! * masarap kaya ang mga white lady?! *hik! * anu sa tingin mo?! Nagdire-diretso lang ako sa paglakad ko.. hanggang sa nakarinig ako ng,, Tulong! Teka, boses ba ng babae yun? Walang duda! Ang mga kulugong yun talaga.. may babaeng bibiktimahin na naman.. tsk.. Napatakbo ako sa direksyon nung sumigaw.. eh sa anu pa nga bang magagawa ko.. Nakakakonsensiya naman kung pababayaan ko samantalang alam kong may kabulastugang nagaganap.. Pagkarating ko sa kanila.. Nakita kong hawak nila yung babae sa magkabilang kamay.. Siyempre yung babae nagpupumiglas.. At mukhang mayaman ‘tong babaeng ‘to.. Yung suot kasi eh.. Ba’t ba kasi ‘to napadpad dito? Ako pa tuloy naging taga sagip.. tss.. Mga kulugo! Bitiwan niyo siya! Kathryn’s POV Mga kulugo! Bitiwan niyo siya! At biglang lumitaw si Kapitan Boom! Haha.. I wish.. kaso isang patpating lalaki lang ang sumulpot.. nag-aala hero.. tss.. Ok, fine.. di siya patpatin.. malapit na kay Kapitan Boom pero mas cute parin si Kapitan Boom.. hahaha.. Kulugo #1: At ano namang gagawin mo kung di naming siya bibitawan? Kulugo #2: oo nga! Aysus.. pag-umpugin ko ‘tong dalawang ‘to eh.. mga mukhang buko naman.. tsssss… Lumapit si Red Cap Boy.. wahaha.. O ayan.. patas na sila ni Kapitan Boom meron na rin siyang name.. Red Cap Boy.. haha.. (natitimang si otor! Shh! Haha) O siya.. lumapit nga siya.. ang angas pa.. akala mo naman kayang kaya niya ‘tong dalawang buko na ‘to.. haha.. Pag di niyo siya binitawan, mananakit ang mga katawan niyo.. sabi ni Red Cap Boy habang palapit ng palapit yung mukha kay Kulugo #2.. masasabi kong epektib naman kasi di namalayan ni Kulugo #2 na binitawan niya ko.. wahahaha.. Kulugo #2: Katawan mo lang mananakit! Sabi naman yan ni kulogo #2 tapos biglang sinuntok si Red Cap Boy.. Tapos sumigaw si Red Cap Boy ng DARNA! Toinks! Haha.. mali mali.. nakailag si Red Cap Boy tapos nasubsob naman si Kulugo #2.. hahaha.. Nakakatawa nga si Kulugo #2 eh.. wahahaha.. Tapos si Kulugo #1 naman tatanga tanga eh binitawan din ako tapos sinugod si Red Cap Boy.. Nakailag ulit si Red Cap Boy tapos tinulak niya si Kulugo #1.. ayun.. nagsama sila ni Kulugo #2 sa lupa.. bwahahaha.. Si Red Cap Boy naman biglang tumakbo!

Tumakbo papunta sakin! Nagulat ako kasi bigla niya hinablot yung kamay ko.. Tapos hinila niya ko.. Tapos ayun.. nagtatatakbo kami.. Pero di ko alam ah.. kasi.. parang biglang bumilis yung tibok ng puso ko.. The moment na nagtouch yung kamay niya sa kamay ko.. ang weird.. Tapos eto pa mas weird ah.. Parang nagslowmo yung paligid.. Kahit ang bilis naming tumakbo.. Btw, bumangon yung dalawang kulugo at hinahabol kami.. Takbo lang kami ng takbo hanggang sa bigla na lang niya ko hinila sa isang madilim at maliit na eskinita (di ko alam kung yun ba tawag dun eh).. So sobrang liit nun eh kailangan nakatagilid kami para magkasya.. kung kaya’t… Sobrang lapit niya sakin! Jiro’s POV Pambihira! Babae na naman! Kamalasan nga naman oo.. Napaaway pa tuloy ako.. di bale.. Taob naman yung dalawang kulugo eh.. Kaya agad naman akong tumakbo papunta sa kaniya at hinila siya.. Pero you know what’s weird? The moment ng pagkakahawak ko sa kamay niya.. Biglang tumibok ng mabilis yung puso ko.. Tipong gustong lumabas sa loob ng chest ko.. Pero di ako pwede magpadala sa feelings.. kasi hinahabol pa kami nung dalawang kulugo.. Kaya hinila ko siya sa madilim at maliit na eskinita para magtago.. At ayun.. sobrang lapit namin sa isa’t isa.. Kathryn’s POV Sobrang lapit namin sa isa’t isa na pagtumingin ako sa kaniya malamang may maganap na di dapat maganap.. gets? Kung hindi wag niyo na-igets! Ang tagal naming ganun.. nararamdaman ko yung mainit niyang hininga (infairness mabango naman).. At naririnig ko bawat pintig ng puso niya.. Parang huminto yung takbo ng mundo nun hanggang sa,, Kulugo #1: Pare, wala na ata sila dito.. Kulugo #2: oo nga.. baka andun sa kabila dumaan! Tara! [url=http://www.imeem.com/xxxshinahxxx/music/lf26fxPm/marie_digby_say_it_again/]BGM[/url] At dun lang kami nakahinga ng maluwag.. Lumabas na naman kami dun sa eskinita na yun.. Uhm.. sorry miss ah.. ganun kasi talaga dito eh.. Napatingin ako sakaniya.. Di ko kasi siya matingnan kanina dahil baka may kung anong maganap. Wahaha.. pero hmm.. may kamukha siya eh.. parang nakita ko na siya somewhere.. di lang mahagilap ng brain cells ko yung memory kong yun.. Ah ayus lang.. ako nga dapat magsorry kasi muntik ka pa mapahamak ng dahil sakin.. tapos.. Tapos.. Tapos..

Ngumiti siya.. At tumibok na naman ng mabilis yung puso ko.. Ba’t ganun? BA’T GANUN?! Nginitian ko na lang din siya but then bigla ako natipalok! Pambihira.. ganda ng timing.. muntik pa ko mahulog buti naalalayan niya ko.. Miss, ayos ka lang? Ah oo.. ouch.. natapilok lang ako.. tapos tumayo ako.. kaya nga lang.. ansakit! Di ako makatayo! Hala! Patay ako nito! Panu ako uuwi!! Kaya mo bang tumayo? Sinubukan kong tumayo ulit kaso di ko talaga kaya.. Tapos ang lapit lapit na naman ng taong ‘to sakin kasi inaalalayan nga niya ko.. Masakit na nga paa ko di pa magkandaugaga yung puso ko kakatibok.. hay anu ba ‘to.. San ka ba papunta? Tanong niya sakin.. tapos tumalikod at pumantay sakin.. Pasan na.. Natigilan ako sa sinabi niya.. Natulala lang ako sa likod niya.. Which eh infairness eh magandang likod.. wahahaha.. Hoi, kamanyakan alert! Ay.. sorry.. hehehe.. Nilingon ako nitong Red Cap Boy na ‘to tapos, Do you trust me? Sinabi niya yun while looking straight to my eyes! Yung puso ko! Kawawa! Hingal na hingal na! Haha.. Mukha namang seryoso siya so ayun.. pumasan ako.. Naglakad kami I mean siya na pasan ako hanggang sa mansion ng kaibigan ng dad ko.. Pero ako naman nangawit yung panga sa kangingiti.. eh magagawa ko.. di ko mapigilan eh.. Di napansin nila dad yung pag-alis ko.. Kaya hanggang pagdating sa bahay ayaw mawala nung ngiti.. ba’t ganun? Napasandal ako sa bedroom door ko, hawak hawak yung kamay ko nang nakangiti.. Mukha na kong baliw.. haha.. Jiro’s POV Pauwi na ko samin.. Pero yung ngiti ko sa labi ayaw matanggal.. Ba’t ganun? Napahinto ako sa gitna ng kalsadang walang laman at ubod ng tahimik na ako lang ang tanging nilalang.. Napatingin sa mga kamay ko at.. Ngumiti ulit..

~~~o0o~~~~

Chapter 5 The Story Begins

~~~~o0o~~~~

tik.tok.tik.tok. alas-onse impunto! Ilang oras na kong pa-ikot ikot sa kama ko.. 8:00 pa lang pinatutulog na kami nina Mommy pero simula nung 8:00 na yun wala naman akong ibang ginawa dito sa kama ko kundi magpa-ikot ikot.. Eh sa anong gagawin ko diba? Eh hindi talaga ko makatulog eh.. nyahaha.. Ilang oras na lang kasi papasok na ko sa school.. at ayun.. Hello Third Year life na.. haha.. Excited? YEP! Naniniwala kasi ako na life begins at Third Year.. bakit? Eh kasi naman.. Eto yung taon na may JS Prom.. A proof na dito nagsisimula yung “socializing” ng mga High School students.. And I believe dahil sa “socializing” ek ek na ito nagkakaron ng kulay ang lab layp ng isang tao.. haha.. Siguro hindi man para sa lahat yun pero I hope na mag-apply siya sa akin.. hehehe.. Tik.tok.tik.tok. Hayz.. ayan na naman ang orasan.. nabibingi na nga ako eh.. puro tik tok na lang naririnig ko.. Buti pa yung digital clock walang sounds.. hmp.. hehe.. Nakipagtitigan na lang ako sa ceiling.. yun lang ang magagawa eh.. haha.. at sa pagtingin ko sa ceiling na ito.. eh parang may kung anong magic ang dumapo sakin at nagwonder out ang aking byutipul brens.. ayun.. nanaginip ako.. pero gising parin.. hehe.. Naisip ko lang yung mga pwedeng mangyari sa akin pati sa lab layp ko this year.. bwahaha.. Sana may fafabol.. tapos yung fafabol na yun hindi maiinlababo sa kahit sinong girlaloo sa skul maliban sakin! Oha.. hehe.. pero kung wala naman at hindi mangyari ang illusion kong ito.. Pwede na rin yung mapansin ako ni Papa Carlo my labs.. hehe.. tapos siya yung magiging Prom Date ko sa Prom.. haay.. parang gusto ko na tuloy mag February at mag Prom.. ahaha.. Tik.tok.tik.tok. Tapos ayun.. ZZzzzZzzZ… Makalipas ang ilang oras.. Tentenenen! Hello Philippines! Hello World! Hello Third Year! Oo gising na ko.. at take note, walang waterpols na nabuild up nung natulog ako.. talagang yung pren lang ni mareng otor na si ate danz ang nakaupo sa trono ng paggawa ng longest waterpols sa unan eh.. nyahaha.. o siya.. pakorny na ng pakorny yung sinasabi ko kaya back to the story.. hehe.. Bumangon ako ng kama.. siyempre.. haha.. Kaya lang pagbangon ko..

Ouch! My head hurts! Naku.. ayus lang yan.. epek lang siguro yan nung late kong pagtulog.. ganun naman diba yun? Sumasakit yung ulo kapag maikli lang yung itinulog.. Oh well, ayun.. tumayo na ko at nagpunta sa kitCHEN.. Pero hawak hawak ko yung ulo ko.. Ansakit talaga eh.. parang binibiak.. aw! Pagpunta ko naman sa kitchen.. andun naman na si Kim lumalamon.. tapos si Ate Mau may kung anong ginagawa sa lutuan.. tapos sina mommy, daddy at Tita, lumalamon din.. hahaha.. Kaya nga napansin nila agad na masakit ulo ko eh.. kasi lumalamon lang sila.. nyahaha.. parang si Diane.. haha.. Oh anak? Ba’t hawak mo ulo mo? Naumpog ka ba? Hindi po Ma.. Masakit lang po ulo ko.. Kulang lang po ata sa tulog.. Napa”ahh” na lang si mama tapos bumalik sa paglamon niya ng omelet na recipe ni KIAN KAZEMI na nafeature sa candy magazine.. Si Kim naman biglang nagsalita habang lumalamon nga.. nyaha.. Cousin.. Your head aches? Tumango naman ako tapos sabay upo sa upuan ko.. Ahh.. Don’t worry.. That’s life.. It’s like the rocks.. It’s hard.. (quote courtesy of ATE MEOW).. Hay.. Pambihira.. di na nagbago ‘tong pinsan ko.. Kukuha na sana ako ng makakain.. kaya lang.. TING! Nahulog yung spoon at, *hinga hinga * Ma… *hinga hinga * hindi ako.. *hinga hinga * makahinga.. Diane’s POV (naks naman.. may POV si Diane! Asenso! Haha..) Tik.tok.tik.tok. Anak ng matigas na tinapay! Asan na kaya yung dalawang bruha? First day na first day late? Daya! Kung alam ko lang edi sana late na lang din ako.. bwahahaha.. Tik.tok.tik.tok. 6:15 am.. ayun.. dumating na si Pareng Bro Ejay.. at least di na ko OP dito.. You know.. pag byutipul en ebriting di nakikisalamuha sa hindi byutipul en ebriting.. nyahahaha.. Yo! Pareng Bro Ejay! Wazzup wazzup! Siyempre ang mga byutipul en ebriting pag nagsalita may kasamang actions yan.. wahahaha.. Si Kat? Wala pa ba? Anak ng tokneneng naman oh.. yuhoo! You know I’m here, the byutipul me was talking.. Aba duryan, napapadalas ang English mo ah.. Siyempre.. ikaw kaya makasama ni Kim sa araw araw.. nyahahaha.. Kala niyo si Kathryn lang ang may kichekicheku noh? Aba, di ako papahuli! Meron din ako nun.. at siya ay pinapangalanan ni otor na yanyandi! Nyahahaha.. Si Kathryn? Andito siya kanina kaya lang biglang umuwi.. Nagtatakang may halong pag-aalala na sagot ni pareng bro ejay ang.. Ba’t siya umuwi? Ayos lang ba siya? May nangyari bang masama sakaniya? ^-^ tenen! Ehem ehem.. sabi na nga ba ganyan magiging reaction niyan eh.. bwahahaha.. may nararamdaman ako eh.. malakas talaga yung pakiramdam ko.. Nung una akala ko napapa happy pupu lang ako pero hindi eh.. alam kong may kakaiba dito kay pareng bro ejay lalo na kung tungkol kay bespren Kathryn!

Ayos lang si bespren.. umuwi lang siya kasi ayaw daw niya Makita pagmumukha mo eh.. Ayaw niya kong Makita?! Bakit?! Galit siya sakin?! Anong nagawa ko?! Oh yeah.. I labs doing this.. bwahahaha.. Wag kang maingay ah.. satin lang ‘to.. as in sikreto ah! Tumango naman si pareng bro ejay.. tapos lumapit ako sakaniya tipong may ibubulong.. Ayaw ka niyang Makita kasi… Wag na lang.. sabay layo sa kaniya.. bwahaha.. Bespren kita, pero bespren ko din si Kathryn.. at hindi ko kayang magtaksil sakaniya kailanman! Nora Aunor style.. ^-^ Oh.. pwede na ba yan? Sabay abot niya sakin ng cheese cake! Nyahahaha.. Cheese cake? Anu akala mo sakin? Grade one? Napabuntong hininga si pareng bro ejay tapos may inilabas na namang food galing sa kaniyang bag.. Oh ayan.. sabihin mo na.. this time ang inabot nya sakin eh isang slice ng new york cheese cake! Yumm! Hindi rin siya ready anu? Wahahaha.. Yan ang gusto ko sayo pareng Ejay eh! Apir! Tinignan lang naman niya ko habang nakataas yung kamay ko.. tss.. bwahahaha.. mana pala ‘tong si pareng Ejay kay MAYO na prens namin ni otor kiche eh.. u2 squared! Nyahahaha… Oo na.. sasabihin ko na.. Tapos pinalapit ko siya gamit yung index finger ko.. imaginin niyo na lang.. haha.. at ayun.. lumapit naman.. Ang totoo niyang Ejay… Hindi ko rin alam eh.. kanina ko pa nga inaantay yung bruha na yun eh.. bwahahahaha.. Galit ‘to.. promise! Nyahahaha.. na uto ko na naman siya eh.. nyahahahaha.. apir readers! Apir! nyahahaha..

Krrriiiiiinnngg! Oops! Bell na! Sige, pasok na ko sa klasrum! And wushu! Ako’y nag-ala rubberwoman para makarating sa aming classroom ng mabilisan.. bwahahaha.. Meron bang hero na rubberwoman? Oo meron yan! Sa mundo ko meron! Nyahahaha.. Pero inpirnes ah.. anu nga kaya nangyari dun sa bespren ko? Pati kay Kim? Di man lang dumating.. pers day na pers day op classes absent? Hmp! Ang masaklap.. di man lang ako sinabihan! Edi sana nag-absent na lang din ako.. malay ko bang uso ngayon ang di pagsipot sa pers day op classes.. Pero inpirness ulit.. nashock ako pagpasok ko ng classroom! Eh panu, yung chairs may mga names na namin.. tapos yung classroom namin parang classroom ng pre school! Nyahaha.. Nagkamali ba ko ng classroom na pinasukan? [I]Naku hindi! Tama yang pinasok mo! Utak pre school ka naman eh.. nyahahaha..[/I] Hmp! Ang sama mo! Edi kung utak pre school ako utak pre school ka rin? Nyahahahaha.. (note: Sa kabutihang palad.. nanahimik ang konsensiya ni Diane.. wahahaha..) Later on eh pumasok na rin yung bansot naming teacher.. nyahahaha.. Oi, kung akala niyo nanglalait ako hindi ah! I’m just telling the truth! And nating bat da trot! Nyahahahaha.. bansot naman talaga eh.. matangkad pa ata ako eh... nyayaya.. <tawa ng magaganda.. wahahahaha..

Ok ok.. back to the story na.. humahaba ang exposure ko baka malugi si otor.. wahahaha.. nagpakilala ek ek na si Sir bansot.. wahahaha.. Good morning class! I will be your adviser for the whole school year.. My name is Mr. Ban Sot A. Ko.. I’m one third Chinese, Japanese ang Filipino.. I’ve been teaching for 11 years now.. And I hope you will enjoy my company as your adviser this year.. Nyahaha.. bagay name niya sakaniya ah.. wahahaha.. Before anything else, let me check your attendance first.. Algabre? Algabre: Present! Albano? Albano: Present! And so on.. wahahaha.. Montesclaros? Kasing linaw ng mga bundok sir! Wahahaha.. nginitan lang ako ni manong Ban Sot.. wahahaha.. natutuwa ako masyado sakaniya eh.. magagawa ko? Tignan niyo, nagagaya na ko kay MAYO.. kung anu anu nasasabi.. wahahaha.. Villanueva? … …… ……… ………… …………… absent eh.. panu sasagot? Nyahaha.. (Note: nasa katinuan po si Diane.. sadya lamang na walang pinagkaiba ang pagiging normal sa abnormal niya.. hehe..) So I guess wala si Ms. Villanueva.. yada yada yada.. ayun.. dami pa niya tinawag na nagtapos sa.. Ay, may nakaligtaan pala ko.. Is Mr. Tecson present? Nagtinginan ang lahat ng tao sa classroom.. Eh sino ba kasi yang Mr. Tecson ek ek na yan? Aba. Malay ko.. konsensiya mo lang ako noh! Alam ko yun! Kaya nga mas byutipul ako sayo eh! Wahahaha.. Oi.. makonsensiya ka naman! Sinungaling! (note: wala lang.. gusto ko lang magnote.. hehe..) walang sumagot at sumulpot na Mr. Tecson.. baka nasa Texas pa! Nyahahaha.. korni ko! Wahahaha.. nyahaha.. amfufu.. wahahaha.. o tama na tawa.. wahahaha.. tama na sabi eh! Wahahaha.. ang kulit.. wahahahaha.. mouth zipped! Wahahahahaha.. pas porward natin.. wag na yung sound epeks ah.. tinatamad ang kaibigan kong kiche ang pangalan na otor nito eh.. hehe.. gusto na daw kasi niya sumulpot si KIBUM my husband sa chapter na itech! Wahaha.. Sci. Res. Yung teacher namin dito is yung teacher namin last year.. and most probably teacher parin namin next year dahil sa may defense kami sa fourth year at dapat siya parin ang teacher.. ah basta.. pakialam niyo ba sa teacher ko diba? wahaha.. Kung anu anu lang naman sinabi niya sa harap.. di ko naman naintindihan kasi innatupag ko yung Korean na katabi ko na kasing pogi ni KIBUM my husband.. wahaha.. pero siyempre loyal parin ako kay KIBUM my husband.. wahaha..

Basta ang narinig ko lang na sabi ni Ms. Tolentino eh, Diane Montesclaros your group will include Ms. Villanueva and Mr. Tecson. At huwa?! Anong grouping itech?! Wahaha.. Para san ang gruping na ito?! Yan.. kasi.. puro kalamfungan.. bwahaha.. Correction! It’s not kalamfungan! It’s called… BEFRIENDING.. oha! Wahahaha.. Anyway.. buti kagroup ko si bespren! May aasahan ako! Wahahaha.. Si Kim pala sa group ni pareng bro Ejay napadpad tapos ang sama sama na sobrang daya niya! Kagroup niya si Korean Boy! Hmp! Amp! Malung! Kalab! Kangk! Wahaha.. Later on.. Nalaman ko na ang grouping na ito ay para sa thesis namin.. Soc. Sci. You will report on Monday about the connection of the ff. fields of Social Sciences to History.. Blah. Blah. Blah.. mas masaya titigan si Korean Boy eh.. Mamaya na lang ako makikinig.. wahahaha.. Sino dito ang malapit kay Kathryn? Kindly inform her that her partner would be Mr. Tecson Nagulat ako kasi narinig ko ang pangalan ni bespren my dear at yung Mr. Tecson na naman na yun.. Naintriga tuloy ako kung sino yun.. hmm.. Ms. Bawan! Ako na lang po magsasabi kay Kathryn.. Sige, Diane.. And as for you, yang si James na lang ang partner mo.. Yeeeeessssss! May globe broadband na kami! Toinks! Hehe.. Kapartner ko si James the Korean Boy! Bwahahaha! O siya.. masyado ng matagal ang exposure ko kung kaya’t tatapusin ko na ang POV kong ito na ang main purpose lang naman eh magbigay ng lesson na “Kapag absent sa First day of school, absent rin ang magiging kapartner mo” oha.. wahahaha.. Taob! Wahaha.. At ang POV kong ito nga ay matatapos sa biglang pagdating ng aking kaibigang si Kim.. Sorry ma’am, I’m late! But I believe in the saying, it’s better late than never because time flies when your having fun.. Kathryn’s POV Kinabukasan.. Amp naman.. naextend pa ang pers day op iskul bukol ko.. tsk.. hehe.. kasi naman.. May happening kahapon.. gusto niyo malaman kung anu? Sikret! Walang clue! Nyahaha.. namiss ko yang linyang yan.. wahaha.. Ah basta.. I’m getting ready por iskul bukol! Kasi naextend nga yung excitement ko.. amp.. hehe.. Usually, naglalakad lang ako or sumasakay sa tricycle kasama si Kim pag papunta ng school..

Pero dahil sa mga pangyayari.. ayun.. may service na ko ngayon.. which is inaantay nga namin ni kim.. hehe.. Tapos di naman nagtagal eh dumating na rin ang sosyaling service namin.. hehe.. edi siyempre sumakay kami dun.. tapos nang makarating na kami sa school eh malamang bumaba na kami.. wahaha.. (Note: sorry.. tinatamad kasi talaga ko eh… hehe.. kaya ayan.. ang lame ng mga sinusulat ko.. wahaha..) Pag punta ko sa classroom.. eh kami palang ni Kim ang tao.. o diba.. kahit absent kahapon maaga naman ngayon.. hehe.. Yung upuan ko pang-asar sa pinakalikod.. may mga pangalan kasi tapos ayun.. nakita ko yung name ko dun sa chair sa pinakalikod.. hmp.. hehe.. ayus lang yan.. Nilagay ko lang yung bag ko dun sa chair ko tapos lumabas na rin kami ni Kim.. Nagpunta kami ng Cafeteria.. wahaha.. Lamon time eh.. wahahaha.. Yun nga lang pagtungtong ko ng cafeteria.. KaThRyn my labidabs! Uh-oh.. andito pa pala ‘tong kulugong ‘to? Anak ng mga magulang naman niya oh! Track and Field na naman ang drama ko nito! Kim. TAKBO! Ayun.. tumakbo ako! Hindi ko na alam yung nangyari kay kim.. Basta tumakbo ako.. Kasi hinahabol niya ko eh.. eh sino ba kasi yun? Yun lang naman si Fredrick.. susmiyo.. Crush ako niyan simula nung grade 5 pa kami eh.. Kaya ayan.. tuwing nagkikita kami track en field ang drama ko.. wahahaha.. Kakambal ata nito si Fredricka ng The Perfect Stepbrother eh.. pambihira.. gusto niyo Makita? Wag na.. hindi nagpopost ng picture yun sa prenster.. wahahaha.. Sa katatakbo ko eh napadpad ako sa girl’s bathroom.. papasok sana ko dun para hindi siya makasunod.. bwahaha.. kaya lang..

Klug! Klug! It’s lock.. naman.. pag minamalas ka nga naman oh.. hmm.. Sa boy’s CR na lang kaya? Hmm.. wahahaha.. After all hindi siya papasok dito.. kasi siyempre hindi niya iisiping papasok ako sa boy’s Cr! Wahaha.. Ang talino mo talaga Kathryn! Apir! Wahahahaha.. as if pwede noh? Wahaha.. Basta ayun.. pumasok nga ako ng boy’s CR.. Buti na nga lang at walang lalaking nasa loob kundi diyahe ‘to.. wahaha.. Pumasok ako sa isang cubicle.. at siyempre nilock ko.. mahirap na.. Baka mamaya may biglang pumasok tapos Makita ako dito.. Kakahiya.. baka sabihin namboboso pa ko.. wahahaha.. as if may masisilip ako sakanila.. wahahaha.. Oi.. kamanyakan alert ka naman ah. Eh sorry.. daming pumapasok sa isip ko eh.. hehe.. Edi isara mo para walang pumasok.. May nabasa kayong sinabi ni kichekicheku? Wala diba? Corny kasi.. wahahaha.. Cornychles ni kichekicheku eh.. hahaha.. Maya-maya narinig kong nagbukas yung pinto.. Uh-oh.. May pumasok! Di bale.. aantayin ko na lang na lumabas.. wahaha..

Narinig ko din si Fredrick nung nagbukas yung pinto.. I’m sure nasa labas lang ng CR kanina yun.. kasi sabi niya, Bakit wala na si Kathryn my labidabs?! Asan na siya?! Iniwan na ba niya ko?! Nooooooooooo! At dahan dahang nagsara ang pinto ng CR nun.. wahaha.. Pambihira.. Buti na lang taga kabilang section na ‘tong si Fredrick.. medyo nakakaligtas na ko sakaniyang kamandag.. wahaha.. Pwede na sana akong lumabas since wala na si Fredrick.. kaya nga lang.. yung mga lalaki mukhang lumaklak ng sangkatutak na inumin ayun.. sunod sunod na nagsipasukan sa CR.. Matapos lumabas ng isa.. magbubukas na naman yung pinto kasi may papasok na naman.. jusmiyo.. Pawis na pawis na nga ako dito eh.. tapos ang baho pa dito.. panghe ng wiwi ng boys.. di marunong magflush.. gross! Wahaha.. tapos, Amoy CR na ko! Eww! Wahaha..at least byutipul parin ako.. wahaha.. at yun ang isang bagay na hindi magbabago kailanman! Wahaha.. telenobela mode na naman? Wahaha.. Tumingin ako sa clock 6:18 na.. hayz.. konting oras na lang ang pwedeng itagal ko dito.. huhu.. Kasi dapat 6:35 makalabas na ko dito dahil malapit ng magbell nun! Di ko pa tapos yung homework sa Gen. Math! Di kasi tinuro ni Kim kagabi.. eh malay ko ba dun.. absent nga ako kahapon eh siya naman naghalf day kahapon.. hmp.. Tapos nagbukas na naman yung pinto.. at narinig ko yung boses ni Diane sa labas.. alam kong siya yun eh.. para kasing mega phone kaya sigurado akong siya yun.. wahahaha.. Asan na kaya si bespren? Naman! Hide and seek na naman ang drama ng bruhang yun.. tapos nagsara na naman yung pinto.. Oi.. di ako bruha noh.. ‘tong bespren kong ‘to talaga.. nakalimutan na naman sigurong tumingin sa salamin.. wahaha.. pIs out bespren! Wahaha.. namimiss ko na yang bruhang yan eh.. may 30 hours na kaming hindi nagkikita.. wahahaha.. Jus ko.. tumatagaktak na pawis ko.. sana maubos na lahat ng wiwi ng mga boys na ito.. nang sagayon eh makalabas na ko dito.. Yun nga lang.. nagtagal pa ko sa loob ng cubicle na yun ng mga 10min. daig ko pa nga yung nagpupu eh.. wahaha.. antagal ko kasi.. Oh well, naramdaman ko lang naman kasi na wala ng nagsasalitang dude at wala na rin nagbukas sara ng pinto.. which means…. Wala ng tao! At ako’y makakalabas na! Weeh! Wahahaha.. Binuksan ko yung lock ng cubicle na ‘to.. kasi nga lalabas na ko.. oh yeah! Wahaha.. At dahan dahan ko ring binuksan yung pinto ng cubicle.. tapos.. Tapos.. Tapos.. Togionks!

Anong ginagawa mo dito?!

~~~o0o~~~

Chapter 6 Kamalasan 101 ~~~~o0o~~~~

anong ginagawa mo dito?! Ha? Eh.. uhm.. Naka nga naman.. when kamalasan strikes! Akala ko pa man din wala ng tao.. tsk.. hmm.. mukhang new student pa man din ‘tong taong ‘to.. potential lab layp din ‘to.. wahaha.. sama naman ng first impression sakin.. mamboboso! Waah! Noooooooo! Palusot! Palusot! I need you! Just search sa Palusot.com at ang mahahanap mo ang iyong palusot.. Pambihira.. nagplug pa.. wahaha.. Eh ikaw?! Anong ginagawa mo dito?! Ikaw ah.. ^-^ Siguro may binabalak kang gawin sa loob ng CR noh?! >:D Oh God help me! Well, yeah.. obviously kaya ako nasa CR dahi— Nagbukas yung pinto at may pumasok na isa pang lalaki.. Si Jigs. Ang isa sa mga team mates ni Papa Carlo my labs.. Pero hindi sila ganun kaclose.. Ji— Napatingin si Jigs sakin.. waah! Patong patong na kamalasan naman oh.. huhuhuhu.. Daig ko pa ang na Friday the thirteenth ah.. huhuhu.. Kathryn?! Anong— Parang uso ang napuputol na dialogues ngayon ah.. wahaha.. anyway.. Nagmadali na lang akong lumabas sa boy’s CR habang nagpapalusot.. pambihira.. wahahaha.. Ayun! Nahanap ko din ang contacts ko! Tsktsk.. pinahirapan ako nito ah.. wahahaha.. at wushu! Nakalabas na rin ako! Wahahaha.. Jiro’s POV anong ginagawa mo dito?! Ha? Eh.. uhm.. Anong ginagawa ng babaeng ‘to sa boy’s CR? At nasa loob pa siya ng cubicle ah.. patawa naman ‘tong babae.. Eh ikaw?! Anong ginagawa mo dito?! Ikaw ah.. ^-^ Siguro may binabalak kang gawin sa loob ng CR noh?! >:D tignan niyo.. binabaliktad pa niya ngayon.. kunwari ako yung may something something sa CR ng boys.. haha.. akala siguro niya mauuto niya ko sa mga palusot niyang yan.. haha.. Well, yeah.. obviously kaya ako nasa CR dahi— Babarahin ko sana ‘tong babaeng ‘to kaya lang biglang nagbukas yung pinto.. Ji— Si Jigs.. Pinsan ko.. actually Step cousin.. Yun ang tama kasi wala naman talaga akong pinsan.. Tinignan ni Jigs itong babae.. siyempre nagulat siya.. may babae sa CR ng boys eh.. tapos kasama ko pa.. hay.. ano na kaya ngayon ang gagawin ng babaeng ‘to.. hahaha..

Kathryn?! Anong— Kathryn? Hmm.. parang familiar sakin yung name.. sabagay.. marami namang Kathryn sa mundo.. Biglang nag-act na may hinahanap yung babae habang pasimpleng lumalabas ng comfort room.. haha.. natatawa talaga ko sa girl na ‘to.. parang tanga eh.. haha.. Ayun! Nahanap ko din ang contacts ko! Tsktsk.. pinahirapan ako nito ah.. wahahaha.. contacts pala ah.. haha.. parang kanina lang she’s accusing of something ah.. hahaha.. Naghahanap ng contacts sa boy’s CR? Ayos din yun ah.. haha.. Natawa na lang ako sa reaction ni Jigs.. nakakatawa naman kasi talaga eh.. haha.. Eh ikaw? Anu sayda mo dito? Ah, oo nga pala.. pinapapunta ka sa registrar’s office.. Kathryn’s POV Whew! Diyahe naman ang pers day ko sa school.. sheesh.. Pag nakita ko yang Fredrick na yan, sasakalin ko talaga yan eh! Ampness kasi.. 6:40 na.. kaya pumunta na ko sa classroom.. kasi dapat daw 15 minutes before time eh nasa classroom na dahil yung adviser daw namin na Mr. Ban Sot ang name eh strict pero mabait.. at may rule na Lock-out pag wala pa sa classroom 15 minutes before time.. Sa kabutihang palad, hindi naman ako minalas sa pagkakataong yun kasi wala pa yung teacher.. Yung mga classmates ko naman eh nakaupo na rin.. at infairness feel na feel nila ang pagiging third year dahil behave sila ah.. wahaha.. ako lang hindi.. wahaha.. Nakipagchikahan muna ko kay bespren ejay.. ang kulit kasi niya.. tanong ng tanong kung bakit absent daw ako kahapon.. siyempre ayaw ko sabihin kasi alam kong magagalit siya pag nalaman niya yun.. at isa pa pag sinabi ko kay bespren ejay edi malalaman niyo rin.. sikret ko nga sainyo yun eh.. wahaha.. About sa new students naman.. wala potential eh.. wahaha.. Yung Korean na kanina pa inaatupag ni Diane lang.. kaya lang Korean yun.. tatanga tanga pa.. wahaha.. Ang bad mo talaga.. Parang ikaw hindi.. Oh well, magkaiba parin tayo.. kasi ako, I’m an angel trapped in a devil’s body..[ Ahem.. may pinaparinggan ka ata kichekicheku? ATE DANZ oh! Devil ka daw! Nyahahaha.. Anyway.. later on, umupo na ko sa aking trono.. hehe.. which is nasa pinakalikod.. bandang right.. sa tabi ng bookshelves.. hehe.. at chinika ko naman ang new student kong katabi na AJ ang pangalan.. antahimik eh.. kaya dinadaldal ko.. wahaha.. Tapos ayun.. pumasok na si Mr. Ban Sot.. natawa pa nga ako.. kasi bagay na bagay sakaniya yung name niya.. wahahahaha.. Nagbigay lang naman siya ng konting reminders tapos.. Knock! Knock! Obviously, may kumatok sa pinto.. tapos bumungad si Sir Joel yung taga registrar namin.. at kinausap niya si Mr. Ban Sot.. Ah.. ganun po ba sir? Di kasi marinig si Sir Joel.. hirap makinig.. wahahaha.. chismosa mode.. Sige po sir.. ako na pong bahala sakaniya.. Tapos nagwushu na si Sir Joel.. pero naiwang nakabukas yung pinto.. humarap naman samin si Mr. Ban Sot..

Ok, class.. let’s welcome your new classmate.. Tentenentenen! Mr. Jiro Daniel Tecson.. Tadah! Wahaha.. slowmo epek pa si pareng Jiro Daniel Tecson eh habang papasok sa loob ng classroom.. di ko kasi nakikita yung nasa labas ng pinto kasi kahanay ko yung pinto.. wahaha.. Kaya nung visible na si Pareng Jiro Daniel Tecson sa aking byutipul eyes.. HuwAat?! Siya?! Duh? Its so obvious.. Shut up kichekicheku! Ako’y nasa kalagitnaan ng isang delibyo! Nakakahiya yung kanina! Tapos kaklase ko pa pala siya?! Men! Kasalanan ko bang maganda ako kung kaya’t ako’y napaparusahan ng ganito?! Ang sabihin mo.. kasing laki na ng smokey mountain yung mga kasinungalingan mo tungkol sa pagiging maganda mo kaya ka napaparusahan.. bwahahaha.. (Note: ayan.. ATE DANZ! Pakinggang mo ang sinasabi ni kichekicheku.. napaka-inspirational.. wahaha) Kichekicheku.. makisama ka naman! ‘to naman.. laging against eh.. Ang cute naman niya! Ayie.. nagcomment pa ‘tong mga babaeng classmates ko.. parang may mga kiti kiti sa pwet eh.. aysus.. happy pupu lang yan.. andun banda ang CR yung nasa right hindi yung left kasi kung sa left patay kayo tulad ko.. And as for your seat.. kindly settle at the back LEFT for the mean time.. huwa.. buti naman malayo siya sakin.. nakakahiya yung kanina.. baka kung malapit siya sakin basta nakakahiya! Wahahaha.. Wish ko lang talaga hindi niya ko maalala.. pero siyempre kinda impossible yun diba.. kasi laking scandal nung kanina.. grabe nakakahiya.. waaah! Stop thinking about it na lang siguro.. kaya yun nga ginawa ko.. Physics na ang klase namin.. at kumakain lang naman ako ng baon kong piatos.. wahaha.. ayus lang naman daw kumain sa klase sabi ni Sir Ferdi basta daw ba mamimigay.. wahaha.. pero dahil maramot ako tinatago ko.. wahahaha.. Fast forward natin nung matapos na ang Physics subject ko at naubos na ang delisyosong piatos ko.. hehe.. Computer naman na kasi ang next subject namin.. at si Mr. Ban Sot ang teacher namin sa computer.. At ang unang task sa subject niya? Kindly arrange your seats ALPHABETICALLY.. Wapoinks! At ayun.. nagsitayuan kaming lahat at nagkaladkaran ng mga upuan.. instant new year dahil sa ingay ng mga upuan.. wahaha.. Ako naman gumala sa buong classroom sa kakahanap ng pwesto ko pero ang binagsakan ko naman eh sa pwesto lang ni AJ dati which is sa tabi ko lang kanina.. wahaha.. Sanay na rin ako sa likuran.. kasi dahil sa apelido ko.. lagi talaga ako sa last row napapaupo.. hehe.. kung by height malamang nasa first or second row ako.. kaya lang alphabetical eh.. so sa likod.. wahaha.. Tinignan ko yung katabi ko sa left.. Oi.. Zubiri! Seatmates ulit tayo! Apir! Wahaha.. Si Zubiri.. halos every year seatmate ko na ‘to.. wahaha.. malas niya kasi siya lagi last sa klase.. kasi Z nga yung surname niya.. hehe.. medyo close din kami nito.. Khay ang real name niya.. hehe.. Hi, Kat.. Ikaw na naman.. haha.. di kaya magkasawaan tayo nito? Wahaha.. Praning din yan eh.. pero mas praning lang talaga si Diane.. wahaha.. Hindi yan.. hindi naman nakakasawa ang byutipul fess natin eh.. wahahaha.. Tawa naman din siya.. haha.. Kaming dalawa yung maingay parati sa likuran eh.. tawag nga samin anu eh.. uhm.. BackSeat

Girls.. wahaha.. kasama si Kim dun.. kasi Santos naman siya.. and speaking op kim.. Sino pala ‘tong katabi ko sa right ko? Nang tinignan ko ‘tong katabi ko sa right.. Hi, remember me? Nang-aasar pa yung pagkasabi niya.. Pambihirang buhay ‘to oh.. Buti pa sa NIBIRU.. hindi pambihira.. tsktsktsktsktsktsktsktsktsktsktsktsk (nagpapractice lang ng home row keys.. wahahaha) Upon hearing yung sinabi ni Pareng Jiro Daniel Tecson.. eh biglang nagtransform si Diane na nasa third row into Rubberwoman! At using ang kaniyang radar.. eh narinig lang naman niya ang mga katagang binigkas ni Pareng Jiro.. Ano?! Nagmeet na kayo kanina?! At talagang sinigaw pa niya yun ah.. gamit ang kaniyang Mega Phone Voice.. ayun.. nagising tuloy ang mga natutulog kong kaklase.. nagulat ang mga nakikinig kong kaklase at nadistract ang pagtuturo ni Mr. Ban.. sot.. wahaha.. Excuse me, ms. Montesclaros? Mamaya ka na lang makichismis ah.. ‘cause as you can see, your disturbing my class.. Patay ka ngayon duryan.. wahaha.. lakas kasi ng boses eh.. wahaha.. Sorry sir.. at kawawang umupo ulit si bespren.. pero may pahabol pa siya.. tinignan ba naman ako habang pinoint niya yung eyes niya tapos eyes ko.. gets? Basta ganun.. wahaha.. Ang ingay ng kaibigan mo.. bigla na lang nagsasalita ‘tong kulugo na ‘to.. pero infairness narinig ulit yun ni diane ah.. wahaha.. kaya humarap siya samin at naglipsync ng, Excuse me, hindi ako maingay.. baka ikaw.. wahaha.. apir bespren! Itayo natin ang bandera ng mga praning! Wahaha.. Si pareng Jiro naman napakamot na lang ng ulo.. kasi salita ng salita eh.. dapat manahimik na lang siya.. para walang chance na mabunyag ang sikreto ko.. wahaha.. yun yun eh.. By the way.. anu ba talagang ginagawa mo boy’s CR kanina? Wala na.. ililibing na ko ng buhay mamaya.. Ano?! Pumasok ka to the boy’s CR?! Magkasabay na comment pa nina Khay at Kim.. teka.. KKK pala kami.. wahaha.. anyway, muli.. huminto ang mga waterpols, nagulat ang mga bingi at tumangkad si Mr. Ban Sot.. Teka, parang imposible yun ah.. wahahahaha.. Bad Kathryn.. bad.. wahaha.. Ms. Zubiri, Ms. Santos! Isa pa kayo! Ehem.. dalawa po sila Sir.. wahahaha.. si Sir oh.. mahina sa math.. wahahaha.. If your just going to disturb my class then better get out! Weeh.. nakakatakot si Sir.. akala mo Giant.. wahahahaha.. Ayan mga kalokohan ko kasi.. napatawa tuloy ako bigla.. wahahaha.. And as for you Ms. Villanueva, boy’s comfort room are for boys not for girls.. at nagtawanan lahat.. At kasali dun si Pareng Jiro.. pssh.. napayuko na lang tuloy ako.. kamalasan nga naman oh.. hmp.. Naasar na ko kaya, You know what? Just shut your mouth.. at napakamot lang ulit siya ng ulo.. naku.. kuto lang yan.. Kwell lang ang mabisang pangtanggal jan.. haha.. Ah basta.. di ko na lang siya pinansin hanggang matapos yung klase namin..

At nung magring naman yung bell, aba’t laking tuwa ko! Wahaha.. see? Tumatawa ako! tawa pa.. wahahaha.. nyahahaha.. isa pa! Wahahaha.. wahahaha.. kayo din! Wahahahaha.. tawa tayo! Nyahahaha.. oh tama na.. ang baho na ng surroundings, daig ang medyas ni diane.. wahaha.. Tapos ayun.. RECESS na! Wuhu! Wahaha.. at ifast forward ko na nung nasa isang table na kami sa loob ng Cafeteria.. wahahaha.. Oi.. ikaw ah.. di mo sinasabi may kakilala ka palang new student.. Napatingin ako kay diane ng nakataas yung isa kong kilay.. aba.. di ko kakilala yung kulugong yun noh.. FYI.. wala akong kakilalang kulugo noh.. Eh anu yung sa CR ek ek? Hmm? Hay naku.. naalala ko na naman.. kaasar talaga.. hmp! Grr! Rawr! Napahiya ako dahil sakaniya! Huhuhu.. hindi pa ko napagtatawanan ng ganun ah.. ang huling embarrassing moment ko eh nung nadapa ako sa classroom namin last year eh konti lang kami nun kasi intrams yun eh.. wahahaha.. Arg! Nakakaasar! Di man lang siya nakisama! Kabago bago akala mo kung sino.. pssh.. with matching padabog dabog pa yan ah.. wahahaha.. Eh ba’t ka ba kasi pumasok sa teritoryo namin? Ayan.. si bespren ejay.. wala lang.. wahaha.. E natrap na ko eh.. kung di ako pumasok dun edi baka naabutan na ko Fredrick.. Asus! Kunyari ka pa bespren, aminin mo na.. mamboboso ka lang eh.. nyahahaha..

Poink!

TugUush! At nakatanggap si diane ng dalawang batok.. isa galing sakin at isa galing sa bag na tumama sa ulo niya ng dumaan yung batang 6ft. ang height.. wahahaha.. Ayan.. kasi.. kung anu anu sinasabi.. wahahaha.. sinimangutan lang ako ni Diane sabay lamon ng French fries.. wahaha.. Natahimik lang kaming tatlo nun hanggang sa dumating sila Khay at Kim.. Possible naman na manahimik kami lalo kapag ganito.. si Diane, lumalamon.. ako nagsasagot nagdodrawing ng kung anu anu.. at si Ejay, expert naman yan sa pagiging tahimik eh.. haha.. Ah basta.. dumating sila Khay at Kim.. anlaki ng ngiti sa mga labi nila.. yun nga lang.. may dugong tumutulo sa ilong ni Khay.. malamang dahil sa pakikipagusap ng matagal kay Kim.. haha.. feeling ko nga malapit na sumabog ulo nito eh pag nagtagal pa ang pagsasama nila.. wahaha.. Kung anu anu na naman sinasabi ko.. wahaha.. epek ata ito ng M2 labtim.. wahaha.. kapalit ng KIMERALD yun eh.. wahaha.. Umupo si Khay sa tabi ko tapos si Kim sa tabi ni Diane.. at pang bungad niya sakin ang mga salitang: Ui, naalala ko.. crush mo si Carlo diba? Na nagging dahilan upang magtrigger ang sakit ng aking bibig na kung tawagin ay involuntary moving of lips.. Aba.. natural.. anu namang dahilan para hindi siya maging crush? Eh lahat na nasa kaniya.. which number one: the looks.. ang wafu wafu grabe.. wahaha.. nakakabaliw ang kaniyang looks.. tapos ang galing galing pa niya sa basketball! Pride nga daw siya ng ating school eh.. Biruin niyo yun… Kung si Robi eh Ateneo’s Pride.. siya naman [school name]’s Pride! O diba? San ka pa.. at hindi lang yun! Matalino pa siya! Ayon sa aking pananaliksik, pang top 50 siya ng top 100 sa klase nila.. at ang mas nakakamangha pa dun eh 37 lang sila sa klase! O diba? Antalino!

Napatingin ako sa kanilang lahat.. nakatulala lang naman sakin.. eh ganun talaga ata pag maganda.. wahahaha.. Tapos eto pa.. balita ko, only child siya.. unico hijo ng pamilya niya.. tapos hindi mayabang at spoiled.. Napatingin ulit ako sa mga kausap ko.. this time may nginunguso sila sakin.. weird nga eh.. kasing haba na ng ilong ni pinochio yung mga bibig nila.. ang cute.. wahaha.. Anu nginunguso nguso niyo jan? Eh— Sasagutin sana ni kim yung tanong ko pero pinutol ko..wahaha.. bad ako eh.. wahahaha.. Hep Hep! mamaya na.. di pa ko tapos magkwento about kay Carlo my labs.. so, ayun nga.. pero sa lahat ng information na nalaman at malalaman ko sakaniya good man o bad.. basta, forever labs ko talaga si Papa Carlo my labs! No matter what! With matching actions pa yan ah.. feeling ko nasa sabayang bigkas ako eh.. haha.. Touched naman ako.. Thanks ah.. t-teka.. unit-unti akong lumingon sa likod ko.. kasi.. p-parang.. boses yun ni.. Gino, eto na yung papers na pinabibigay ni Coach niyo.. tinignan ko si pareng ejay tapos si Papa Carlo my labs.. Ohmigas! Ang wafu talaga.. sarap pisilin! Wahahaha.. sa sobrang wafu niya napa curtsy ako! Teka! Ba’t ako nagcurtsy?! Mukha akong tanga! Toinks! Lumapit si Carlo kay Ejay.. Pero ngumiti pagdaan sakin.. wahayz.. nanghihina tuhod ko.. wahahaha.. Salamat talaga pare ah.. tapos may kung anong hand movements na ginawa sina Carlo at Ejay.. boys stuff.. haha.. btw, kaya pala may interaction sina Carlo at Ejay dahil si Ejay eh VP ng Student Council namin.. ditto kasi sa school naming, yung election para sa Student Council for the next school year eh hineheld Feb. bago matapos yung previous year.. gets? Basta ganun.. kaya si Bespren Ejay eh na-elect na VP.. oha.. wahahaha.. After nung hand movement ek ek nila eh umalis na rin si Papa Carlo pero binaunan pa muna ako ng ngiti.. hayz.. kumpleto na sa kumpleto ang araw ko.. wahahaha..

BOG! Nagulat lahat ng tao sa cafeteria nung may biglang nagbukas ng pinto at nagsara ng sobrang lakas.. pambihira.. balak atang sirain yung pinto ng cafeteria.. wahahaha.. At nagulantang na lang kaming lahat ng may sumigaw ng, HOY! BABAENG PUMASOK SA BOYS’ CR! Itour mo daw ako sa buong campus sabi ni Sir Joel! Jus miyo Pulgoso! (para maiba naman.. haha..) Wala na kong ibang nagawa kundi yumuko dahil sa sobrang kahihiyan! Idagdag pa natin ang laughing scene ng mga audience ko dito.. waah! Kundi lang dahil kay Papa Carlo my labs lumipat na siguro ako ng school.. huhu..

Hoy, itour mo daw ako.. sabi niya ulit this time mas mahina kasi mas malapit na samin.. at nakayukong nagpahila na lamang ako sa mokong na ‘to.. Ba’t ba kasi sa dinami dami ng pwede magtour sakaniya ako pa? Jiro’s POV >:D Wala naman talagang may nagsabing itour niya ko eh.. Gusto ko lang siya inisin.. wahahaha.. Ang cute kasi niya pag naiinis.. wahahaha.. Kathryn’s POV Anu naman ‘tong room na ‘to? Ba’t andito yung zygote ni pareng Blake? [note: si Pareng Blake po eh ang labidabs ko sa storya ni mareng RINA na pinamagatang “Coffee Shop”] Ayun! Yung spaceship, habulin mo dali! Hoy, anong room nga ‘to? Wag ka ngang istorbo.. mapapatay ko na yung leader ng mga spaceship eh.. Pssh.. anong klaseng tour naman ‘to? Wahaha.. yan ang napapala pag pinapahiya ako.. wahahaha.. eh ang kulit niya eh.. naglalaro ako ng Space.. mas masaya ‘to kesa makasama ang ugok na ‘to.. Dun mo na nga lang ako itour.. sabi niya sabay hablot sa braso ko at hinatak na naman ako sa kung saan.. pero ako enjoy lang sa paglalaro ng Space.. hehe.. Saan ba yung way papuntang court? Tanong mo sa architech na gumawa ng school, masasagot ka nun.. napakamot na lang ng ulo si jiro.. tapos hinatak na naman ako sa kung saan.. Next thing I know nangangati na yung ingrowns ko.. wahahaha.. Eto, anong tawag dito? Damo.. huwaw.. di niya pala alam ang damo? Wahahaha.. nasa field kasi kami eh.. hehe.. Malay ko, tanong mo sa damo.. at umupo na lang ako sa damuhan, hinubad ang sapatos pati medias, nilabas ang nail file at naglinis ng kuko sa paa.. wahahaha.. Anu ba yan.. ang baboy mo naman.. Tour guide mo ko, so bear with it.. belat! Wahaha.. masaya rin pala ang pagiging tour.. maisali nga sa choices ng course sa college yung tourism.. wahahaha.. Later on eh narinig na namin ang…

Krrriiing! Oh, time na pala eh.. nice touring with you! Wahaha.. sabay walkout ang drama ko.. wahekhek.. Jiro’s POV Pambihira.. Ako yung nang-iinis pero mukhang ako yung naiinis.. Ang kulit ng babaeng ‘to.. Kung ano ano pinaggagagawa.. Nung una naglalaro ng games sa cellphone niya.. At eto ha.. feel na feel pa niya.. Tipong akala mo nakasalalay ang buhay niya sa paglalaro ng game na yun.. langya..

Tapos kanina kain ng kain.. kung anu ano pang kinakain.. Di man lang tinitignan kung marumi ba yung kinakain niya o hindi.. At eto.. ngayon andito kami sa field.. well, yeah.. alam ko namang field ‘to pero mas gusto ko parin itanong.. haha.. pero itong tour guide kuno ko eh nakasalampak sa damuhan at naglilinis ng kuko.. ambaboy eh.. Anu ba yan.. ang baboy mo naman.. Tour guide mo ko, so bear with it.. pssh.. kundi ka lang babae nakatikim ka na.. pssh..

Krrriiing! Oh, time na pala eh.. nice touring with you! At bigla pang nagwalk out.. pssh.. sige magwalk out ka.. Like I care.. Ayan, nakuha ko yan sa ate ko..laging sinasabi.. haha.. Out of sight na siya ng biglang kong maalala.. Saan ang way pabalik sa classroom? Kathryn’s POV Nakabalik ako ng classroom bago pa man pumasok yung teacher.. Pero dumating na yung teacher at lahat wala pa rin yung tinour ko.. Hala.. di kaya naligaw yun? Di naman siguro.. Maliit lang naman school namin eh.. kasing liit lang ng mall of asia.. panu naman siya maliligaw nun diba? Baka trip lang magcut ng class.. wahahaha.. Maya maya pa eh pinaglabas kami ng teacher namin ng world map kasi kukunin daw namin yung absolute location ng mga countries na ibibigay niya.. seatwork lang daw ‘to kasi application lang ng natutunan namin ‘to from last year’s lesson.. tsaka kung sabagay madali lang naman talaga yung absolute location kasi may map naman.. hehe.. Nung time na yun nung dumating si Jiro.. Sorry ma’am, I’m late.. Well, you should be.. muntik ka ng mawalan ng first seatwork.. at diretso upo na lang si pareng Jiro.. Aba.. nakikipare ka na ngayon ah.. FC? Ayus lang yun.. di naman niy naririnig eh.. wahahaha.. Tapos nun eh kumuha na rin si Jiro ng map at crosswise tapos nagsimula na siyang magsagot ng seatwork.. take note ah.. hindi niya ko pinapansin.. Ni hindi man lang nga siya tumitingin sa direction ko.. At bakit ka naman niya kailangan pansinin? Lalo pa’t tumingin sa direction mo aber? Di ko naman sinabing kailangan noh.. ang akin lang.. it’s weird you know.. Aba.. gaya ka na rin sa English ni Kim ah.. Ganun talaga.. maganda eh.. Ayan.. nanay ko po.. naglolokohan na naman kami.. vanish mode na nga ako.. ~vanish~ naks.. impress ako dun ah.. may pavanish vanish ek ek pa ah.. wahahaha..

anyway, dakilang panggulo talaga si kichekicheku kaya back to the story pero bago ang back to the story gusto kong sabihin sa lahat na may site na si kichekicheku.. it’s kichekicheku.co.cc the site where you laugh and cry at the same time.. oha.. wahahaha.. umaasenso si kichekicheku eh.. wahahaha.. Ah basta.. yun nga.. ang weird lang kasi kanina lang ang kulit kulit niya tapos ngayon bigla siyang nananahimik.. alam niyo yung ganun? Grabe naman mood swings nito.. baka naman PMSing lang.. wahaha.. eww.. kelan pa nagPMS ang mga lalaki? Wahahaha.. O siya.. kung ayaw niya ng pansinan edi walang pansinan.. as if naman malaki mawawala sakin pag di niya ko pinansin.. diba diba? So ayun na nga.. Lumipas ang Chem at Music namin (which by the way eh may nalalaman pang vocalization yung teacher naming kaya nag “mee-eee-aaa-aaa-ee” pang epek sa classroom) ng walang pansinan nga.. ang tahimik ng dito sa likod.. di ako sanay.. hehe.. focus din kasi ako sa lesson.. NGUNIT! Ng magsimula ang Sci. Res namin.. Ayun, nagsimula na naman ang aking kalbaryo.. huhu.. Ok class.. punta kayo sa group niyo and list down all your interests.. Bakit nagsimula na naman ang aking kalbaryo? Dahil.. Hulaan niyo na lang kung sino groupmates ko.. Wala iba kundi sina DIANE at.. JIRO! Gggrrrrrr.. Since magkatabi na kami ni Jiro.. si Diane na lang yung lumapit at tumabi samin.. dun siya naupo sa upuan ni Kim which is nasa unahan ni Jiro.. May hawak siyang intermediate paper pati ballpen at nakangiting nakatingin samin.. Pero kaming dalawa parehong nakasimangot.. Ehem.. baka.. gusto niyo naman magsalita.. laway niyo kaamoy na ni ATE DANZ (pren ko).. Interest na pagkukunan natin ng research natin, right? Well, beauty products! Beauty products?! Hello? Lalaki ako tapos beauty products? Game consoles na lang.. Game consoles?! At anu? Gagawin mo naman kami ni Diane na lalaki?! Puhlease.. Yung ngiti ni Diane biglang nagging simangot.. haha.. Diane’s POV Ok class.. punta kayo sa group niyo and list down all your interests.. At since magkatabi na yung dalawang kagrupo ko at mabait ako ngayon (walang kokontra! Kahit imposible!) ako na lang yung lumapit sakanila.. Ako na rin ang nagdala ng intermediate at ballpen na paglilistahan namin ng interests.. Kung meron man.. haha.. kaya lang I have this feeling na this is gonna be a hard task.. di nagkikibuan yung dalawa oh.. parang mga patay.. wahahaha.. Ehem.. baka.. gusto niyo naman magsalita.. laway niyo kaamoy na ni ATE DANZ (pren ko).. Interest na pagkukunan natin ng research natin, right? Well, beauty products! Ayun.. sabi ko nga magsasalita na eh.. wahahaha.. Beauty products?! Hello? Lalaki ako tapos beauty products? Game consoles na lang.. kontra naman si Pareng Jiro sa beauty products.. kaya sinaggest niya ang game consoles..

Game consoles?! At anu? Gagawin mo naman kami ni Diane na lalaki?! Puhlease.. ngunit sa kasamaang palad, tutol rin si Bespren.. at eto naman ako feeling commentator.. wahahaha.. Foods? Anong klaseng foods? Duh?! Be specific? Edi ire-invent natin yung spaghetti.. Spaghetti? Eww! Nakakataba yun! Mabigat sa tiyan.. Tea? Mapakla. Juice? Matamis. Calamansi? Maasim. And so on.. aba, yung ulo ko daig pa ang electric fan na umiikot.. Pag si bespren ang nagsasalita, sa kaniya ko titingin.. Pag si Pareng Jiro, sa kaniya naman.. Feeling ko nga may stiff neck na ko eh.. wahahaha.. Maamoy na nga lang yung medyas ko, mabisang gamut sa stiff neck.. wahahaha.. Eh bakit ka ba kasi kontra ng kontra sa mga sinasabi ko? Eh bakit mo kasi ako pinapahiya? Tapos biglang di na lang ako papansinin? Eh bakit mo kasi ako iniwan sa field? Alam mo namang di ko kabisado dito? Eh ba’t kasi ang tanga tanga mo, sa lahat ng school na pwedeng pasukan dito pa sa school ko? Waah! Naririndi na ang byutipul ears ko sa dalawang ‘to! Ansarap pag-umpugin para magkabukol! Wahahaha.. Eh ba’t kasi— oh ayan.. may hirit pang magkasabay.. kailangan ko nang umepal baka mapundi ang lahat ng ilaw at mabasag lahat ng salamin! Enough!

~~~o0o~~~

Chapter 7 The untitled chapter

~~~~o0o~~~~ Maraming araw na ang nakalipas matapos bigkasin ni bespren Diane ang mga katagang “enough”. Ehem.. Manang Rizal? Ikaw ba yan? Che! Kichekicheku ah, maaga pa para magkablack eye.. Sabi ko nga eh.. mpf! Ah basta.. nagtransform si Diane sa kaniyang original alien self kaya natakot kami pareho ni pareng Jiro at sumunod na lang sa lahat ng sinabi ni Diane.. wahaha.. And that’s why we ended up na gawin ang Malunggay Polvoron as Science Research namin.. wahahaha.. Actually uwian na namin ngayon.. heto ko sa may flag pole ng school namin, nakatunganga.. Hindi kasi ako sumabay sa service since may club meeting kami today.. Sumali kasi ako sa ComArts Club and every Friday ang meetings.. and it’s so happened na Friday ngayon.. hehe.. Plano talaga namin is pumunta ng Mcdo after ng meetings ng kaniya kaniyang club.. Kaya lang sinundo si Diane ng mama niya, si Kim naman hindi talaga kasali sa Mcdo plan kasi umuwi na siya kanina pa.. haha.. wala kasing sinalihang club.. Si Khay naman, lumarga na rin at sinundo naman siya ng tukmol my labs niya..

Kaya eto, kami na lang ni bespreng Ejay ang natira.. kaya lang nagovertime ang SEB meeting nila.. VP siya remember? Kaya pinakiusapan niya akong mag-antay ng mga 20-30minutes.. pumayag naman ako kasi magagalit si Ate Mau pagwala akong kasabay umuwi.. At yan ang history kung bakit andito ako sa flagpole, nakatunganga..

Wushuuuuuuunnngg! Napatingin ako sa langit.. May dumaan kasing eroplano.. haha.. Eroplano.. Marahil para sa ibang tao sinisimbolo ng eroplano ang paglisan.. o di kaya’y pag-alis o pagkawala ng isang taong mahal nila sa buhay.. ngunit para sakin, sinisimbolo ng eroplano ang pagbalik o pagdating ng isang tao o bagay na mahalaga sa atin.. maaaring ganito rin ang pananaw ng ibang tao ukol sa eroplano, maaari ring iba.. pero ganyan ang paniniwala ko.. Excerpt lang yun ng composition ko sa formal theme kanina sa Filipino.. wahaha.. wala lang.. napangiti tuloy ako.. na-eemojolly na ko eh.. kung anu anong iniisip.. haha.. [note: emojolly- ito yung mga taong tumatawa habang naglalaslas.. example: wahahahaha.. maglalaslas ako.. nyahahahaha.. ayan, naglaslas na ko.. wahahahaha.. ayan, patay na ko.. wahahahaha.. In short, baliw..] Ba’t nag-iisa ka dito? Napatalon ako sa gulat.. Gulat kasi nakakagulat talaga ng may biglang nagsalita at gulat dahil.. SI PAPA CARLO MY LABS ANG NANG GULAT SAKIN! Am I lucky or what? Nyahaha.. Susme.. ginulat mo naman ako.. Sorry, didn’t mean to.. nakatulala ka kasi eh.. and he smiled.. hay.. nanaginip ba ko? Kasi parang di kapani-paniwala.. andito ako ngayon, nakatayo sa mundong ibabaw, kaharap si Papa Carlo my labs at di lang yun! Kausap pa! Uhm, pwede bang tumabi? Sabay turo niya dun sa seat next to me.. hala.. tatabihan niya ko. OMGOMGOMGOMGOMGOMG! Uhm.. sure? Nyek.. ba’t patanong? Di ka sigurado? tapos ayun, magkatabi na kami.. OMG! KATABI KO SI PAPA CARLO MY LABS! Kileeeeeeeg! Nginitian ko na lang siya.. naiispeechless ako ee.. amp.. wahahaha.. For moments there.. silence took over the place.. Naks naman.. ingles mode na naman ako.. wahahaha.. mabigyan nga ng panis na malunggay polvoron yung English teacher ko.. wahahaha.. Yun nga.. ampness nga eh.. yung dila ko umurong.. opportunity na ‘to! Katabi ko na si Papa Carlo my labs! Madaling madali ng gahasain! Nyahahaha.. Ehem.. kamanyakan alert.. ehem.. Oo na po kichekicheku.. pansin ko lang.. di na kayo nagdedate ni pareng tritritan.. LQ? Hindi noh.. We’re just friends.. Aba.. showbiz ka na ngayon ah.. anu namang role mo? Konsensiya ni Bakekang? Wahahaha.. bagay.. *clap clap * Hmp! Ewan ko sayo.. shu away na nga ako.. ~wushu~

wag na nating pansinin si kichekicheku, red day lang yan.. wahahaha.. basta, bigla na lang tumunog este nagvibrate ang phone ko.. uso kasi biglaan ngayon eh.. haha.. 1 message received from Ejay_bespren Edi binasa ko.. at ang sabi niya, Bes kat.. mauna ka na.. mukhang Matatagal ang meeting namin ngayon.. Daming nakaline up na activities.. Sorry talaga at hindi kita mahahatid.. ingat na lang sa pag-uwi.. at ayun.. bigla akong napasimangot matapos mabasa ang mensahe niya.. sabi naman sainyo uso biglaan ngayon eh.. hehe.. naiintindihan ko naman si pareng ejay.. kasi priority niya rin naman ang Council.. kaya lang namomroblema talaga ko.. kasi ibig sabihin uuwi ako mag-isa at uulanin ako ng sermon ni Ate Mau.. readers, pahiram naman ng payong.. huhu.. [note: narinig niyo na yung “Payong” tagalog version ng “umbrella”… nakakatawa, promise.. haha.. di na! Di na! E-e-e-ee.. di ka na mababasa ng ulan.. sukob na sa payong ko.. blah blah ang yakap mo.. tanggulan.. tanggulan.. o diba.. panalo.. haha..] May problema ba? Sino yung nagtext? Napalingon ako kay papa carlo.. nakalimutan ko BIGLA na katabi ko pala siya.. wahahaha.. Wala naman masyado.. Si Ejay lang.. pinapauna na ko kasi matatagal pa daw meeting nila.. sabi ko kay Carlo habang inaayos yung gamit ko.. too bad.. uuwi na ko.. tsk.. So, uuwi ka na? Yep.. ganun na nga.. sige, mauna na ko ah.. Teka! Naka naman.. kinikilig buto ko.. pinipigilan ako ni papa Carlo my labs.. parang sa mga teleserye.. Pinipigilan ng bidang lalaki yung bidang babae kasi baka ito na daw ang last time na magkita sila.. haha.. drama kuno.. haha.. Sabay na tayo.. Kung hindi ka mahahatid ni Ejay eh baka pwedeng ako na lang ang maghatid sayo.. [Shocked smiley]

BOG! Sinara ko yung pinto..at sumandal dun.. Wahaha.. ang saya naman ng Friday na ‘to.. Sana laging praydey.. wahaha.. Hinatid ako ni papa Carlo.. Oh yeah.. Why is your smile upto your ears my dear cousin? Namiss niyo si Kim? Ngayon na lang ulit lumabas dialogue niya ah.. wahahaha.. Cousin pinsan! Nanaginip ba tayo? I know I’m pretty but I’m not just a dream.. I’m for real.. oha.. may mga banat na si Kim ngayon eh.. haha.. Eh kasi hinatid ako ni CARLO! Nagkunyareng choke naman si kim.. wahaha.. Pambihira.. may balak pa ata akong bugahan.. eww.. hahaha..

Cousin! Are you sick? Are you dizzy? Gusto mo dalhin na kita sa mental? Naghahallucinate ka na! O diba.. biglang nagtagalog.. haha.. Anu ka ba Kim? Mukha ba kong magbibiro tungkol sa bagay na yun? Naman! Hay.. grabe.. hinatid niya ko.. tapos siya pa nagdala ng gamit ko.. tapos nagpapatawa pa siya.. waaah! Lalo ko tuloy nagiging my labs si papa carlo! Tsktsk.. Pansamantala muna akong mamamaalam sa character kong ingleserang walang sense magenglish.. dahil jus ko! Ang pinsan ko! Sinapian ng masamang espiritu! Nasisira na ata ang ulo! Waaah! Minamahal kong pinsan, tara, tayo’y magtungo sa ospital sa isip.. Kailangan mo ng tulong sa lalong madaling panahon! With matching paghila pa yan sakin papuntang pinto ah.. haha.. Pambihira.. ayaw ako paniwalaan? Amp kasi di tumingin sa gate kanina eh.. Basta.. naghilaan kami sa may pinto hanggang nagulat na lang kami ng buksan ‘to ni ate Mau.. Panu, umiiyak kasi.. ang weird.. Ate mau? May nangyari ba? Tinignan niya ko’t sinabing, Naaksidente daw ang Kuya mo.. Nakailang ikot na ko dito sa kama ko.. pero still di ako makatulog.. Hell, kahit sino namang may mahal sa buhay na naaksidente I’m sure hindi makakatulog noh.. ‘cause I can’t help but think kung anu nang kalagayan ng kuya ko.. Lalo pa’t miles ang layo namin sa isa’t isa.. All I could do is pray.. Parang lahat ng sigla ko mula kaninang umaga, binawi lahat ng pangyayaring ‘to.. Tumawag si mama kanina.. to informed me of what really happened.. Sabi daw ni dad, wag na daw sabihin sakin para hindi na daw ako mag-alala.. Pero mom insisted kasi karapatan ko daw yun malaman.. Kuya had a car accident.. lasing daw yung driver ng 10-wheeler truck na bumangga sakaniya kaya ganun.. tss.. Canadians.. pssh.. Pero aside from that wala nang ibang sinabi si mama sakin.. tears just kept on running down my eyes.. ayaw tumigil.. Sa sobrang busy ng mata ko sa pag-iyak.. ng utak ko kakaisip at ng puso ko dahil sa pain.. Di ko na namalayang nakatulog pala ako.. Pag gising ko naman, wala akong ganang bumangon.. Infact, wala akong gana sa lahat ng bagay.. I just want to stay in my bed hanggang sa possibleng magstay ako dito.. Hanggang… Bes.. Ejay’s POV 7am in the morning.. knock! Knock! Ejay, anak.. you have a phone call.. hay.. late na nga kami natapos sa meeting kahapon tapos ngayon naman ang aga aga pa, phone call agad? Naman.. when do I get my rest?

Ma, please tell the caller to just call again later.. inaantok pa ko.. It’s Kim, Ejay.. very important daw.. are you sure? Nagulat ako nung marinig ko na si Kim pala yung tumatawag.. It’s very rare na tatawagan ako ni Kim.. At above all people, si Kim ang very last person who would give me a phone call.. Unless.. Hello? Ejay? Si Kim ‘to.. She’s not even speaking English.. I have a feeling something has happened to.. Kathryn needs you.. Kathryn’s POV And here I am now, having a picnic with ejay.. Kahit sobrang bigat na ng feeling ko I still tried to smile.. Ayaw ko namang ipakita kay Ejay na malungkot ako kahit oo.. Kilala ko kasi yang si Ejay eh.. Pag alam niyang malungkot ako.. Lahat gagawin niyan para sumaya ako.. Tapos papagalitan pa ko niyan.. and ang worse eh malungkot din siya pag malungkot ako.. Siguro kasi magkarugtong na mga bituka namin niyan.. Eh sa tagal ba naman naming magkaibigan hindi na imposible yun.. Kathryn! Anu ba yan! Nagulat pa ko sa biglang pagsasalita niya.. panu nakatulala ako sa pagkain ko.. Ba’t ang konti naman ng kinuha mo? Niluto pa yan ni mommy specially for you tapos konti lang kakainin mo? Hay.. ganyan talaga yan.. Eh pasensiya na lang.. wala akong gana kumain noh.. Dagdagan mo yan.. sige ka.. magtatampo si mommy sayo pag di naubos yung niluto niya.. Napabuntong hininga na lang ako.. Ngumiti at sinabing, Eh sino ba kasing nagsabing eto lang kakainin ko? Di pa ko tapos kumuha noh.. at hinablot ko naman yung lalagyan ng food na niluto ni Tita.. at kumuha ng as much food na makukuha ko.. ampness.. wala talaga akong gana.. Kung hindi lang dahil kay Ejay at kay Tita.. amp. Amp. Pero okay narin.. Nakita ko kasing ngumiti si Ejay eh.. The day went on na kasama ko si Ejay dito sa park. Kung anu-anong pakulo ang pinaggagagawa niya.. Natatawa na lang ako.. haha.. But come to think of it.. Mukha namang effective yung mga pakulo niya.. Kasi kahit sobrang sad na ko.. Nagagawa parin niya akong patawanin.. I did enjoy the day with him.. At kahit panu nakalimutan ko rin yung problem ko.. Pero siyempre no matter what I do hindi ko parin matatakasan yung posibilidad.. Na agaw buhay na ang kuya ko.. Lalo pa’t pa-gabi na.. and sabi nila ang emotions daw normally sa gabi lumilitaw.. Sabi ni Ejay part daw ‘to ng plano niya today.. Star gazing.. Eh kasi lagi na lang tayo nagsastar gazing sa bubong ng bahay niyo eh.. di ba mas maganda kung susubukan naman natin tignan ang stars in a different light? Parang tao yan eh.. Kung minsan may mga nakasanayan tayo na tingin sa isang specific na tao.. Pero why not tignan siya in a different view? Baka sakaling malaman mo he’s more than what you think of him.. Napatingin na lang ako kay Ejay at napangiti.. Ang talinhaga talaga magsalita nito.. haha..

Bakit? May pinaparinggan ka? Crush mo ko noh?! Ayie ayie.. Aba.. kahit may problema ako kaya ko parin makipagbiruan noh.. haha.. nakakatawa nga si Ejay eh.. Halatang nagulat sa sinabi ko.. tapos namula pa.. wahahaha.. para na tuloy siyang kamatis.. haha.. A-anong— hi-hindi ah.. Ayie.. eh ba’t nauutal ka? Ayie ayie.. amin na bespren! Tapos namumula ka pa.. ayie ayie.. ikaw ah.. crush niya ko.. ayie.. Masaya talaga pag ginaganito si Ejay.. Minsan kasi U-to squared yan eh.. haha.. Ah—eh—kasi—ang totoo niyan…

Wahahahahahahahaha! [color=hotpink]Grabe bespren, dapat nakita mo sarili mo.. para kang ewan! Nyahahaha.. Hindi ka talaga sanay ng pinagtitripan noh? Wahahahaha.. At ayun.. di na ko natigil sa katatawa.. Ay, mali.. kasi imposibleng di na ko tumigil sa katatawa.. haha.. Basta tumawa ko.. at ewan ko kung bakit.. Pero bigla na lang ako napasandal sa balikat ni Ejay.. at natahimik.. Tinignan ko yung stars.. Ayun.. parang malungkot din sila.. tulad ko.. Ejay? Hmm? Minsan ba naramdaman mo na yung feeling ng mag-isa? Tinignan ako ni Ejay tapos ngumiti.. Honestly? Hindi pa.. Kasi alam kong anjan ka.. Hindi mo ko iiwan diba? Dahil ako hindi kita iiwan.. kahit iwan ka pa ng buong mundo.. Pangako, dito lang ako sa tabi mo.. Hahawakan yang kamay mo at isisigaw sa mundo “Mainggit kayo! SIKSIK este Sexy ang bespren ko!” Those words surely eased the pain I’m feeling.. Kinabukasan… It’s Monday.. After ng picnic namin ni Ejay pati yung star gazing.. Eh medyo I felt better.. Pero siyempre mabigat parin feeling ko.. Lalo pa’t hindi pa ulit tumatawag si mama or si Dad.. Wala parin akong balita tungkol kay Kuya hanggang ngayon.. And like nung Friday.. Wala parin akong ibang magawa kundi magdasal.. At mag-antay ng information.. Kaya heto.. It’s a matamlay Monday morning.. Jiro’s POV Unlike last week, late na kong pumasok ng school ngayon.. Wala na lahat ng classmates ko dito sa classroom.. Malamang andun na yung mga yun sa gym.. Every Monday kasi merong flag ceremony.. Kaya ayun.. dun na ko tumuloy sa gym.. Kumakanta na ng Lupang Hinirang yung isang Fourth Year.. Sila kasi yung nakaassign na maglead ng flag ceremony this Monday.. Pagtapos ng Lupang Hinirang.. Nabaling yung tingin ko kay Kathryn.. Don’t get me wrong! Hindi ko intention na tignan ang babaeng ‘to.. At the first place, hindi ako magsasayang ng panahon na tignan siya noh..

It’s just that.. Tulala siya at kahit tapos na yung Lupang Hinirang eh nakalagay parin sa chest niya yung right hand niya.. Halatang hindi attentive.. Siniko ko na lang siya at binulungan.. Hoy babae, tapos na yung Lupang Hinirang.. Tinignan naman niya ko at sinabing, Ay.. Madaldal rin siya ngayong araw noh? Hay.. Di ko talaga maintindihan ang babaeng ‘to.. Ang weird weird.. Basta, to cut it short.. Buong flag ceremony tulala siya.. Or rather wala sa sarili.. Anu kayang meron at ganito ang babaeng ‘to ngayon? Baka naman ayaw lang talaga niya ng flag ceremonies dahil boring? Eh bakit ko ba kasi iniintindi at the first place? Ay, naku.. basta.. Fast forward natin nung may klase na kami.. Akala ko kasi hanggang flag ceremony lang siya magiging ganyan.. Pero mukhang may mabigat na dinadala ang babaeng ‘to.. Kanina pa talaga siya tulala at wala sa sarili.. Ilang beses na nga rin siyang napagalitan ng teacher namin.. Kasi nga nakatulala at hindi nakikinig.. Absent minded talaga.. Kahit si Khay hindi niya masyadong kinakausap.. At eto, hindi rin niya ko ginugulo.. kaya halatang may problema siya.. At panu ako mas lalong nakakasiguro? Kasi kaninang Recess nakita ko sila sa cafeteria.. Sila lang nila Diane, Khay at Kim,. Wala si Ejay dahil sa SEB.. At nakita kong parang kinocomfort nila si Kathryn or something.. And don’t get me wrong ulit.. Hindi ko iniistalk si Kathryn or something.. Nagkataon lang na nakita ko sila sa cafeteria.. Kathryn’s POV Ang weird nitong si Jiro ngayong araw.. Panu, kahit naman wala ako sa sarili most of the time ngayon eh napapansin ko parin yung nangyayari sa paligid ko noh.. At napapansin ko rin na panay ang tingin niya sakin.. Kung minsan natutulala na rin sa kakatingin sakin.. Ang weird talaga.. Pero ayos na rin.. At least nakikisama siya sa mood ko.. Tutal wala ako sa mood makipagkulitan sa kaniya… Basta, ganun lang ang drama namin buong araw.. Wala naman problema kela Khay, Kim at Diane kasi alam naman nila yung meron sakin.. Tapos.. ayun.. hanggang sa mag-uwian na.. Buti na lang din pala hindi ko nakita buong araw si Papa Carlo my labs.. Kasi kundi, di ko alam kung panu ako magreact..

Anyway.. Umuwi na kami ni Kim.. Paglabas kasi namin anjan na agad yung service kaya deretso uwi na talaga.. Si Diane naman eh sinusundo yun ng mama niya.. Habang si Khay may tukmol na kasabay niya lagi umuwi.. hehe.. Feeling ko talaga magkakatuluyan yang dalawang yan eh.. Anyway, pagdating ko sa bahay.. nagbihis na muna ako.. Yung uniform kasi parang may kung anong nakakastress na feeling.. Kaya para marelax naman ako kahit onti eh nagbihis na ko.. After nun eh pumunta na ko sa office na room kung saan kami nag-aaral at gumagawa ng homework ni Kim.. Chineck ko na yung logbook ko kung saan sinusulat yung mga homeworks at reminders.. Talagang may ganyang kachuvahan yung school ko eh.. haha.. Homeworks: Chemistry – page 23 #47 Filipino – First Long Test sa Martes, Hulyo 8 Computer – ID Design using VB to be submitted next week Physics – Do letter A on page 25 Trigonometry – Answer page 30 Nilabas ko na lahat ng books ko para makagawa na ng homework.. Kaya lang.. Naiwan ko yung Trigo Book ko sa school! Kung kaya ayun.. Napipilitan tuloy ako ngayon na bumalik sa school.. Kasi naman 7:20 in the morning ang pasahan namin ng homework sa Trigo.. Kahit after Lunch pa ang klase namin dun.. So eto.. walking walking naman ang drama ko.. NGUNIT! Ng makarating ako sa school.. Well, well, well.. Look who’s here.. Biglang sabi ni Shella habang nakasandal sa pader ng corridor ng school.. Sabay giggle naman nung dalawang kasama niya na sina Danica at Russelle.. Oh well, di na ko nagugulat.. ganyan naman yang tatlong yan eh.. Third Year din sila.. taga kabilang section.. At ewan ko ba pero ang init ng dugo niyang tatlong yan samin nila Kim, Khay at Diane.. Naiisip ko na lang.. Ganun talaga.. lahat ng pangit inggit sa magaganda.. bwahahahaha.. Pwede ba shella.. wala akong panahon sainyo.. at si ako naman.. nagwalk out.. Aww! Shella, di ka pinansin oh.. I know that, nakikita ko eh.. Stupid! Ang sweet nilang magkakaibigan noh? Haha.. Jiro’s POV

Andito pa ko sa school.. May meeting kasi kami sa varsity.. I tried out last Friday at nakapasok naman ako.. So heto nga.. Pero tapos na yung meeting namin.. That’s why pabalik na ko ng classroom para kunin yung ibang gamit ko.. Dun ko kasi iniwan.. At sa di inaasahan pagkakataon.. Nakita ko dun si Kathryn.. Kathryn’s POV [url=http://videokeman.com/yeng-constantino/cool-off/]BGM[/url] Naalala ko na naman tuloy si Kuya.. Alam niyo kasi, dito rin nag-aral si Kuya nung high school pa siya.. Elementary palang ako nun.. Sikat si Kuya dito sa school.. Yung normal hottie sa mga schools.. Ganun siya dito sa school noon.. Bokalista na, basketbolista pa.. Every girl’s dream guy.. Mabait si Kuya Lem tapos close pa siya sakin.. Kasi dalawa lang naman kaming magkapatid eh.. Pero ewan ko.. siguro dahil sa ganun nga yung standing ni Kuya sa school kaya parang nakaramdam ako ng pagkahiya.. Sabi ko kay Kuya wag niya ipagsasabi na magkapatid kami.. tutal marami namang Villanueva sa mundo.. Kunyari magkaapelido lang kami.. Bahala daw ako sabi niya.. so ayun.. walang may alam dito sa school na kuya ko siya.. Except siyempre kay Diane at Kim.. di pa kami magkakilala ni Khay noon eh.. Eh so? Anu naman kung ganun si Kuya? Bakit ayaw kong may makaalam na kuya ko siya? Kasi wall flower ako sa school.. Hindi ko mapantayan si Kuya.. Ayaw sakin ng mga estudyante sa school.. At ayaw kong mahatak si Kuya pababa ng dahil sakin.. Mahal ko si Kuya at ayaw kong mapasama siya ng dahil sakin.. After all siya nalang lagi ang nagtatanggol sakin.. Siya na lang lagi ang nagpapasaya sakin.. At kahit minsan di ko pa siya napapasaya.. Feeling ko wala akong kwentang kapatid.. Kaya kahit sa ganung simpleng bagay, makabawi man lang ako sakaniya.. Pumasok ako sa tapat ng classroom sabay naman ng pagring ng phone ko kaya napatigil rin ako sa pagmumuni muni ko.. Siyempre sinagot ko muna yung phone call ko.. Lalo pa’t si mama pala.. Hello? Ma?! Si Kuya?! Kamusta na siya? Narinig kong medyo nagsob si mama.. Kaya medyo nanghina na ko.. Anak, wag kang mabibigla.. Coma ang kuya mo.. Nang mga sandaling yun.. Feeling ko binagsakan ako ng mundo.. Nanghihina ako na di maintindihan.. Di ko alam kung anong gagawin ko.. I just froze on that spot sa tapat ng bookshelf habang hawak hawak ang Trigo book ko sa left hand at ang phone sa right.. Hindi ko na nasagot si mama.. Nagdire-diretso na lang ako palabas ng classroom.. Then nagulat na lang ako when I saw him standing in front of me.. Kathryn? I don’t know what’s with Jiro’s voice pero the moment I heard it..

Bigla na lang tumulo yung luha ko.. Hindi ko na namalayang umiiyak na ko sa harap niya.. I just felt him hugging me.. Bakit?! *sob * Bakit kailangan sakaniya pa mangyari yun?! *sob * Jiro, bakit?! I kept on punching his chest pero lalo lang humihigpit yung yakap niya sakin.. And for the first time.. I felt safe around a guy’s arms..

~~~o0o~~~

Chapter 8

~~~~o0o~~~~ Jiro’s POV I hugged her tighter.. I dunno but I can feel the pain she’s feeling.. Maybe because I was also like this when my dad… passed away.. Umiiyak parin siya.. and she keep on punching me and asking why did all of these things happened.. Hanggang sa napagod na siya or maybe dahil sobra na yung pain na nararamdaman niya.. So all she did was to hug me back.. We stood by the door for quite sometime hanggang sa medyo nahimasmasan na siya.. Kaya naman I led her papunta sa benches para umupo.. There she seated.. but she was motionless.. All she did was to stare straight into nothing.. Alam ko naman kung bakit siya ganyan.. So umupo na lang din ako and didn’t bother her.. Moments later.. Nagulat na lang ako nang bigla siyang sumandal sa balikat ko.. Inaamin ko medyo nailang ako dahil hindi ako sanay na nagcocomfort sa kahit sino.. Pero hinayaan ko na lang.. I know she needs a shoulder to lean on.. Yun nga lang.. napansin ko na pagabi na.. At pauwi na rin yung maintenance people dito sa school.. Meaning, we need to go home already.. I cleared my throat and spoke.. k-kathryn? Uhm.. Pagabi na kasi.. I think, kailangan mo nang umuwi.. I said.. Pero hindi siya nagrespond.. Kathryn? Kat? Still no respond.. Kaya sinilip ko yung mukha niya.. at nung tinignan ko siya eh nakita kong.. Tulog pala kaya di nagsasalita.. Pambihira ‘tong babaeng ‘to.. kaya lang pala sumadal sa balikat ko eh dahil inaantok.. tsktsk.. Pano na ngayon ‘to? Maya-maya.. biglang lumapit samin si Manong Guard.. Hijo, magsasara na kami ng gates.. iuwi mo na yang girlfriend mo.. kawawa naman oh, may luha pa sa mata.. nag-away siguro kayo noh? Isa pa ‘to.. usisero din itong si Manong Guard ah.. kalalaking tao tsismoso.. eto naman kasing babaeng ‘to.. may pa-iyak effect pa.. napagkakamalan tuloy akong anu.. Ganun ho ba manong? Sige po, pero hindi ko ho siya girlfriend kaya mas lalong hindi ho kami nag-away.. O siya.. basta iuwi mo na yan.. nagkamot pa ng ulo itong si Manong Guard tapos umalis na.. Pambihira.. mukhang minamalas talaga ko pag kasama ang babaeng ‘to ah..

Wala na kong ibang choice.. Papasanin ko na lang siya.. Grabe.. Sa maliit at payat niyang katawan eh ang bigat niya.. And to imagine, ang haba pa ng lalakarin ko.. Malayo pa man din ang terminal ng taxi dito.. at wala pang tricycle dito.. Pero teka.. San ko nga ba siya dadalhin? Hindi ko naman alam kung san ang bahay niya.. At teka ulit.. parang pamilyar ang pangyayaring ‘to ah.. Hay.. Sa bahay na lang muna siguro.. Tutal wala naman sila Mommy at Tito John.. nasa business meeting abroad.. So si Ate lang ang problema.. pero kaya ko na yun.. Kung kaya’t heto.. nagsimula na akong maglakad.. Akin na yang sushi! Nagugutom na ko.. :D :D :D Pambihira.. hanggang pagtulog pagkain iniisip.. Kung tutuusin nakakatawa itong si Kathryn.. para siyang cartoon na nabuhay.. Although minsan nakakairita talaga siya dahil sa kawierduhan niya.. At napakamapang-asar din kasi.. Pero yung Kathryn na nakita ko kanina? Yung umiiyak? Para ngang hindi siya eh.. Siguro nga ang tao nag-iiba talaga base sa mga pangyayari sa buhay nila.. Tulad ko.. Pang-asar ka talaga Kathryn.. Pagkagising mo humanda ka.. aba, hindi free ang service ko noh.. Bigat bigat mo kaya, taba taba kasi.. Pagkasabing pagkasabi ko nun eh nagulat na lang ako ng bigla niyang hinigpitan yung pagyakap niya sa bandang leeg ko.. Kkkk! Nasasakal kasi ako.. Ul_l! bigwasan kita jan eh.. sa seksi kong ‘to? At lumuwag na ulit ang pagkahawak niya sa leeg ko.. Pambihira.. Amazona parin kahit tulog.. Quiet na nga lang ako.. baka mapatay ako nito habang tulog siya eh.. haha.. Sa bahay ni Jiro… Pagbukas ko ng gate namin.. Sinalubong na agad kami ng mga maid.. Bilin kasi ng mommy ko bago sila lumipad ni Tito John papuntang ibang bansa for that business meeting eh sundin daw ang lahat ng utos namin ni ate Janna.. Kaya ayan, ang mga katulong na takot eh todo sunod naman.. Si Sir Jiro nakauwi na! Maghanda na kayo ng makakain niya! Sigaw nung head maid namin habang sinasalubong ako.. Oh Sir Jiro, anu pong nangyari sa kaniya? Quit asking.. Provide all her needs, dadalhin ko siya sa kwarto ko.. and tell ate Janna I will talk to her sa office.. Kathryn’s POV

Madilim ang paligid.. wala akong makita.. Walang kahit anong liwanag.. Takbo lang ako ng takbo sa kawalan.. Pagod na pagod na rin ako.. Pero ayaw huminto ng mga paa ko sa pagtakbo.. Marahil dahil sa ayaw kong magstay sa madilim na lugar na ito.. Ngunit sa pagtakbo kong ito.. Di sinasadyang madapa ako.. sinubukan kong tumayo pero hindi ko magawa.. Hindi ko alam pero naiyak na lang ako ng mga sandaling yun.. Hanggang sa may isang taong biglang lumapit sakin.. Inabot niya ang kaniyang kamay at tinulungan akong tumayo.. Sabay sabi sakin na… “wag kang mag-alala.. Hindi na kita hahayaang madapa ulit..” tapos.. tapos.. tapos.. Miss Kathryn? Miss Kathryyyyyn? Ang kulit nito ah.. pinahaba pa yung Kathryn ko.. sarap replyan ng “bakiiiiiiit?” wahahaha.. Unti unti kong minulat yung maliit pero byutipul eyes ko.. at nagulat na lamang ako ng biglang may bumungad sakin na baklang autistic! Siyempre kahindik hindik yun diba? Kaya nirub ko ang aking byutipul eyes dahil sa nakita kong ito.. at ayun.. blurred lang pala ang paningin ko.. wahahaha.. dahil isang magandang babae na nakauniform na pangmaid ang nasa harap ko.. Miss Kathryn, buti naman po at gising na kayo.. eh malamang ginigising kaya niya ko.. bigwasan ko to eh.. wahahaha.. Ha? Oo nga eh.. eh sino ka naman? At sang lupalop ng daigdig ako naroroon? Pero infairness maganda itong room ah.. simple yet elegant.. parang ako.. toinks! Haha.. pero mukhang room ng lalaki.. kasi puro boys stuff yung andito eh.. Si miss giiiirl naman eh biglang tumayo sa harap ko.. as in sumampa siya sa bed since nakahiga ako.. kakagulat nga ito eh.. parang si diane.. di kaya long lost twin niya na ‘to? Wahahaha.. Ehem ehem.. Miss Kathryn.. ako. Si. Kim sam soon? Eww.. matanda na yun diba? Nagpaface lift? DINAAAAH! Yup.. may H talaga sa dulo as in NAH at prolonged din ang A.. hanep naman ang pangalan nito.. Dinaaah! Parang yung tagalog version ng Umbrella.. “Dinaah! Dinaah! Hinde! Hinde! Hinde!” toinks.. haha.. At ako po ang naatasang maging personal maid niyo habang kayo ay nanatili rito sa mansion ng aking amooooh! Hindi rin siya mahilig sa pag prolong ng words at letter h sa dulo noh? Haha.. Ah ganun baah?! Siyempre di papatalo ang byuti ko.. haha.. Este ah ganun ba? eh sino ba yang amo mo at ba’t andito ako sa lungga niya? Ay naku Miss Kathryn, mamaya na tayo magchika chikaaah! At bilin sakin ni Sir eh once magising ka eh kumain ka daw nitooh.. Sabay pinakita niya sakin ang sangkatutak na pagkaing malalamon.. wahahaha.. naku.. iinggitin ko si diane mamaya! Andaming puds! Kaya ayun.. agad agad kong sinunggaban.. Natuwa naman sakin si Dinaaaah (kinarir talaga ang aaah niya noh?) kasi hindi siya nahirapan sa pagpapakain sakin.. nyahahaha.. Pero dahil mabait ako at maganda pa eh chinika chikaah ko itong si dinaaaah.. wahahaha.. nakakaloka din pala siyang kausap tulad ni Diane.. wahahaha... Dina, pwede bang magtanong? O sure maaahm.. Kahit ano wag lang math.. as if magtatanong ako ng math noh? Eh kung pwede nga lang burahin sa mundo yang math matagal ko ng binura eh.. wahahaha..

Ilang taon ka na ba? Ako miss Kathryn? 16 ho, bakit? Wushu! Muntik ako mabilaukan.. 16 lang siya?! Tapos minimiss miss niya ko? Jombagin ko ‘to eh.. matanda pa siya hinoho ako? Sa baby face kong ito?! NOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOooooooooooooooooooooooooooooooo! Oh? Eh ba’t mo ko tinatawag na miss tapos pinopo mo pa ko? Kathryn na lang ah? Piptin lang kaya ako.. Ganun kasi talaga dito.. sign of respect.. pero if that’s whatchu want then it’s my command.. Jusmiyo.. anu ‘to? Pinaghalong Kim at Diane? Wahahaha.. E matanong ulit kita.. wag ka sana maooffend ah pero ba’t ka nagtatrabaho dito eh underage ka pa? Medyo natawa pa siya sa tanong ko.. as in tawang may halong pacute.. haha.. nakakaaliw talaga ‘tong Dina na ‘to.. wahahaha.. Eh kasi ho— este eh kasi, kinupkop na ng pamilyang ito yung pamilya ko tapos pinag-aaral pa nila ako at ang mga kapatid ko.. so eto na lang yung way ko para makabayad sa utang na loob namin sa kanila.. medyo naglean naman siya sakin na tipong may ibubulong.. Tsaka, secret lang natin ‘to Kathryn ah.. nag giggle pa muna siya.. walang jo, daming pasuspense eh.. wahahaha.. Crush ko kasi si Sir eh..ahihihihihihihihihi.. pambihira.. may secret affair pa pala sa amoooh niya itong si dinaaaah.. wahahaha.. adik, parang yung sa mga teleserye ah.. wahahaha.. Pero wag ka mag-alala! Crush lang naman eh.. di ko aagawin sayo si Sir! Bagay na bagay nga kayo ni sir eh.. Ha? Pinagsasabi nito? Anong agaw agaw.. eh di ko nga kilala sir niya eh.. sino ba yun? Wahahaha.. di ko nga alam panu ko napadpad dito eh.. Ha? Eh sino ba yang sir mo? Sino pa ba edi si Sir Ji— Knock! Knock! Naputol ang aming talakayan ng biglang may kumatok sabay ng pagbukas ng pinto.. I can take it from here, Dina.. Sabi ng isang magandang babae na pumasok dito sa kwarto.. Si dina naman eh dali-daling umalis.. Ba’t kaya puro magagandang babae ang sumasalubong sakin? Hindi naman ako tibo.. o di kaya nasa langit na ko? Eh kaya lang ba’t magagandang babae? Dapat mga fafabols! Haha.. nagdemand pa eh.. haha.. Lumapit sakin yung magandang girl.. Medyo familiar nga sakin yung mukha niya eh.. I just couldn’t remember kung sang parte ng buhay ko siya umepal.. wahahaha.. Hey, ako nga pala si Janna.. Kapatid ako ng nagdala sayo dito.. ah.. eh sino bang ugok ang nagdala sakin dito? Unti-unti siyang lumapit pa sakin.. habang palaki ng palaki yung smile sa face niya.. Grabe.. parang sa bawat pagstep niya eh natatakot ako.. wahahaha.. At nung sobrang lapit na niya sakin, as in sobrang lapit..

OMG! Ikaw ang kauna-unahang babaeng dinala ng baby brother ko dito sa bahay! I’m so proud! Tapos eh niyakap ako ng pagkahigpit higpit.. tugsh! Akala ko matino ‘to hindi pala! Parang gusto ko na tuloy lumabas sa bahay na ‘to.. parang lahat ata ng characters na matatagpuan sa house na ‘to eh may implementation ng character nina Kim at Diane eh.. wahahaha.. Oh, btw.. I called some of your friends..

Ting! Ting!<< may pinatunog siyang bell.. And then suddenly..

Tug.. Tug.. Tug.. After ng tatlong sunod sunod na pagdagundong ng paligid eh.. Tugtugtugtugtugtugtugtug.. Pambihira! May lindol ba? Biglang bumukas ang pinto at,

Bespren koooooh!Nyay! Masahol pa pala sa lindol! Si Diane! Diretso yakap pa sakin yan ah.. after ng grand entrance ni diane eh sumulpot naman ang churvaloo ever kong cousin na si Kim.. hey, yo! Wazzup cuz! Where have you been? We searched the world looking for you! And the world played hide and seek.. Tuguush.. ang labo parin magsalita ng pinsan ko.. wahahaha.. after ng grand entrance nung dalawa eh bigla na lang din sumulpot itong si Ejay.. Natakot nga ako nung nakita ko siya kasi parang galit.. Tapos bigla na lang ako niyakap.. ang weird weird talaga.. San ka ba nagpunta? Pinag-alala mo ko.. Still, nakayakap parin siya ah.. grabe, masyado talagang caring itong bespren kong ‘to eh.. *cough * cough * obvious, obvious *cough * cough* Napatingin ako kay Diane tapos dun na bumitaw si Ejay.. ang weird talaga nitong mga kaibigan ko.. wahaha.. but hey, ai labs dem ol.. wahahaha.. Si ate Janna nga pala eh nag grand exit din.. may aasikusuhin lang daw siya.. Ano bang nangyari? Hindi mo alam ang nangyari? Hindi mo alam ang nangyari?! Duh? Magtatanong ba ko kung alam ko? Ehe.. sabi ko nga eh.. wahahaha.. eh kasi bespren ganito yan.. Umalis ka daw ng bahay sabi nitong pinsan mo.. Di daw niya alam kung san ka nagpunta.. eh tapos nung medyo gabi na nag-alala na kaming lahat sayo.. kaya ayan hinanap ka namin.. alalang alala na sayo si Ate Mau panu kasi tumawag daw ang mommy mo.. tapos.. Oo nga pala.. tinawagan nga pala ako ni mommy para sabihing.. si kuya.. Nakita kong nalungkot yung mga mukha nila kaya nagsmile ako.. wahehe.. Hay.. wag niyo na nga isipin yun.. sakto naman eh bigla na naming lumitaw itong si Ate Janna.. uso talaga ang biglaang pagsulpot eh noh? Haha.. Uhm.. Kathryn, inform lang kita ah.. If you want to go home na, nakahanda na yung driver para ihatid kayo.. Ay naku ate wag na po.. Maglalakad na lang po kami ng mga kaibigan ko.. Salamat na lang po.. Ganun? Sigurado ka? O siya sige, di na kita pipilitin.. ingat na lang kayo.. After that eh inescort na niya kami palabas ng house nila.. Which reminds me.. itong house na ‘to really seems familiar.. di ko lang talaga maalala kung san ko nakita.. hmm.. Ah basta.. larga na kami.. Jiro’s POV Nakita ko sila Kathryn at mga kaibigan niya pababa ng stairs.. Malamang paalis na ang mga ‘to.. kasama rin nila si Ate Janna.. By the way, kinausap ko pala kanina si Ate Janna na tawagan yung mga kaibigan ni Kathryn.. Magaling din kasi yan sa pagspy eh.. kaya malalaman at malalaman niya ang mga info tungkol kay Kathryn.. Pero yun nga lang.. di ko parin natakasan ang pang-aasar niya.. Banas nga.. ayaw pang maniwalang di ko kaanu ano itong si Kathryn.. hay naku.. bahala na nga siya.. Nagpaalam na sila Kathryn kay Ate Janna.. ako naman lumapit na kay Ate.. Ayaw ko rin kasi sanang magpakita kela Kathryn..

oh ayan.. nakaalis na ng safe and sound yung labidabs mo.. So panu ba yan.. Ok na? Nakita kong tumatawa si Kathryn mula sa malayo.. Napangiti na ako.. para kasing timang.. Well, she’s laughing again.. so I guess, yeah.. Ok na..

~~~o0o~~~

Chapter 9

~~~~o0o~~~~

Maraming araw…at linggo ang lumipas.. nasa kalagitnaan na kami ngayon ng trimester.. Pero mula noon wala na akong nakuhang balita muli galing kela mama.. Ayoko na lang ding isipin.. Ayoko na lang ding magconclude ng kung ano ano.. Lalo pa’t wala pang binabalita ang mga magulang ko.. It’s better to live my life, be happy kesa magmuryot sa sulok.. Wala namang magagawa yun eh.. And after all, uber busy these days sa school.. as in super! Patayan talaga lalo na ngayong week.. tambak ang mga long tests.. projects.. chuva ek ek.. At eto pa, may seminar pa kami ngayong araw na ‘to.. Since third year na kasi kami, yung school namin nagcoconduct ng Career Orientation.. Two day seminar yun actually.. and both third year at fourth year ang magkasama.. Siyempre masaya si ako dahil kasama si Papa Carlo sa seminar.. Kaya lang kinakabahan din kasi naman may nalalaman pang intermission number.. At kami, as in ako, si Maro, si Ezekiel, si Jaxon at si Matthew na mga kaklase at kaband mates ko ang magbibigay ng intermission number na yun as representative ng aming class.. O diba sosyal.. Para kaming paramore.. nyahahaha.. Oh well, mamaya pa naman yun after lunch.. Kinig mode muna ako sa guest speakers namin.. And by the way, ayon sa aming beloved adviser na si Mr. Ban Sot A. Ko, apat daw sa guest speakers namin eh kamag-anak niya.. Habang apat pa ay representatives ng iba’t ibang universities na potential naming pasukan.. O siya.. eto na.. pumasok na ang unang guest speaker namin.. Good morning.. Tayo naman kaming lahat at ginreet siya.. after nun eh balik kami sa pagkakaupo sa floor.. Yup, sa floor lang kami nakaupo.. para daw pwedeng humiga at matulog.. nyahaha.. May dala nga kaming mga unan at kumot eh.. feeling sleep over.. nyahahaha.. Ok, so I’m Profesor Dy Koki Lalayu, Im a college professor in a university. And for those of you who don’t know, your beloved Mr. Ban is a cousin of mine. Blah.. blah.. blah.. may mga sinabi pa itong si Prof. Dy pero puro tungkol pa sa sarili niya at sa mga estudyante niya so wag na nating idamay yun dito.. wahahaha.. Pero infairness, itong si Prof. Dy Koki Lalayu eh mahilig MAGPAKILALA.. adik eh.. haha.. O siya fast forward na natin sa makabuluhang speech niya.. Yes I’m a teacher, a college professor to be exact. But I was once a student, so I know how it feels like to be a student. I know how students would curse their teacher everytime there is a pop quiz or homeworks or just anything the teacher wants the students to do.. But why did I chose this profession? I could be a doctor if I want to.. I could be a musician, an actor but I became a teacher because of one principle. And that is to teach students. To help them learn and gain more knowledge… Amp.. kiche, anu ba itong pinsan ni Mr. Ban.. Di malaman kung nagtatalumpati o nagdadrama.. wahahaha.. aba natural kaya siya nagteacher para magteach.. I mean DUH?!

[note: Mga readers, nais kong sabihin sa inyo na hindi po galit si kichekicheku.. nagpapaliwanag lang siya.. haha.. and to my dear conscience, that’s life.. wala tayong magagawa.. haha..] …and so, I would like to encourage you to choose this profession and be one of us.. I assure you to have a great wild future.. bow. Yan na lang ang kulang.. haha.. Grabe, sa buong pakikinig ko sa ispeech ni Prof. Dy Koki Lalayu eh nakilala ko na siya bilang gurong nakakaantok magdiscuss.. Kawawa naman siguro ang mga estudyante nito, talsik talsik pa laway.. dapat pangalan nito Prof. DeTalsik Lawaiku. O diba ala Spanish pa ang dating.. haha.. Actually sa sobrang pagkaantok ko sa speech niya eh nirevive ko na lang ang sarili ko sa pakikipagchikahan sa korean classmate ko na katabi ko at paglamon with diane.. haha.. Pumasok naman na itong next guest speaker namin.. Babae naman ‘to.. Mukhang matino.. Good morning everyone, I’m Dr. Mae. Mae Kulity A. Ko, I’m the older sister of Mr. Ban Sot A. Ko and my profession is a doctor.. Ayos pala itong pamilya ni belabid adbayser.. hanep ang mga pangalan.. halatang pinag-ukulan ng panahon para isipin.. nyahahaha.. Maraming klase ng mga doctor, hindi ba? Mayroong doctor sa mga bata, doctor sa puso, doctor na nagreretoke at marami pa pero doctor parin silang lahat diba? Yun ang tinatawag na specialty ng mga doctors.. nagpause panandalian si Dr. Mae at,

At ang specialty ko ay may kinalaman sa mga mata! Bwahahahahaha!

Nyaks! Yung pagkakasabi niya eh talagang nakakatakot! Parang yung mga mad scientists! Creepy… But still kahit ano pang ka-ekekan ang pinaggagagawa niya sa harap namin eh inaantok parin ako.. Naman.. sinong hindi aantukin.. Tignan niyo ah.. May unan, may kumot, may aircon. O diba? Sarap sarap matulog eh.. wahahaha..

NGUNIT!

Hindi ako pwedeng matulog dahil nakakahiya pag nakita ako ni papa carlo.. minsan tulo laway pa naman ako.. pero minsan lang yun ah! Wushu.. minsan daw.. Anu yun, kichekicheku? May sinasabi ka? Ako? Wala! Wala! Don’t mind the pretty me! :D Aba, don’t mind talaga at baka mabaliw ang sangkatauhan sa pinagsasabi nitong konsiyensiya ko.. wahahaha.. ah basta, ganyan ang isa sa mga ways ko para irevive ang sarili ko para hindi makatulog.. hehe.. epektib naman diba? Pero maliban jan eh nakipaglaro ako ng tic tac toe sa dear cousin kong si Kim.. napagalitan nga lang kami kaya tumigil rin kami agad.. pano ba naman kasi nung matalo siya eh biglang nagsalita ng, Oh my dear cousin! I thought this is a democratic country?! I thought there is such word as JUSTICE?! Why?! Oh Why?! Yep yep.. balik na rin siya sa dating character niya eh.. wahahaha.. so now, self revival na lamang ang ginagawa ko.. konting tiis na lang naman din dahil two more guest speakers na lang at break time na namin.. after ng two speakers na yun eh assessment daw.. after naman ng so called assessment eh lunch na.. so ebribadi hapi.. Ngunit! Sapagkat! Datapwat! Samakatuwid! Marahil! Ewan! Pag tapos ng lunch eh kalbaryo ko na naman.. wuhuhu.. btw, abangan niyo yung song ko.. maganda siya.. nyahahaha.. And this is where I will end.. I hope I was able to share something to you because if not…

Gagamutin ko ang mga mata niyo! Bwahahahahahaha!

Ahm? Asan na yung straight jacket? Si kichekicheku ang bad.. Di naman siya baliw.. obsess lang sa work niya.. hehe.. Uhm, excuse me Kathryn? Sabi ko wag pansin ang pretty me di ba? Sabi ko nga eh.. wahahaha.. Go on with the story na tayo.. And so, ang third and second to the last guest speaker eh pumasok na.. at infairness, nakakagutom ang kaniyang aura.. anu naman kaya ang pampasikat nito? I’m Chef Kula Ngotsa Pader, your guest speaker for the day.. oh, kichekicheku.. mukhang matino ang isang ‘to.. say mo? Aba, tignan na lang natin.. wala akong tiwala.. Pangalan palang baboy na.. Bad ni kichekicheku noh? Red day na naman siguro.. pambihira, araw araw ata red day nito.. wahahaha.. utak na dinudugo sakaniya.. nyahahahaha.. Ako po ay second cousin ng adviser ng third year pascal na si G. Ban Sot A. Ko. Oh ano kichekicheku, pangalawang sentence na.. wala pang mali! Nyahahaha.. At ako po ay nagtatrabaho bilang chef sa isang sikat na hotel dito sa pilipinas. Ok. I’m eating what I just said. Bilib na sana ako dito Chef Kula eh.. Kaya lang pagdating ng third sentence niya eh biglang nagdial ng nagdial.. busy siguro.. haha.. at eto ang kadurdur.. kung san san pa pinapahid! Nakatikim tuloy siya ng isang malutong na,

Ewww!!!

Pero ang Kula Ngotsa Pader na ito eh wa pake.. Tuloy tuloy lang sa pagsasalita ng tungkol sa kaniya at sa trabaho niya pati na rin ang pagdial sa busy niyang ilong.. Pambihira, sa sobrang [s]amazement[/s] eh napatingin ako sa reaction ng belabid adbayser naming na si Mr. Ban Sot A. Ko.. at aba! Abo’t tenga ang ngiti tipong proud na proud sa kaniyang second cousin kahit masuka suka na ang ibang students sa pinaggagagawa nitong chef na ‘to.. parang naumay na tuloy akong maglunch.. See?! Sabi ko naman eh! Pangalan pa lang! Pangalan pa lang! Oo na.. magaling ka na kahit hindi.. wahahahaha.. anyway, ayan.. dahil sa ayaw kong mandiri sa mga nakikita ng byutipul eyes ko eh bumigay na ang aking mga mata at tuluyan na akong bumagsak sa aking una.. NGUNIT! Bago ang lahat eh may napansin akong taong tumabi sakin.. May binigkas pa siya kaya nga lang, everything went black na.. … …. ….. ……. …….. ………. …………

yeah! Tuguduggudug! Let’s rock and roll!

Bugubugubush! I’m Mr. Raken Rol, your guest speaker, yo!

Anak ng tipaklolong! May sunog ba?! Magugunaw na ba ang munod?! Noooooooooo! Matapos kong biglang mapatayo mula sa aking kinahihigan eh natigilan ako, lalo pa’t nakatingin pala sakin lahat ng estudyante ng third year at fourth year.. tugsh! Kahihiyan na naman po… Don’t worry, bilog parin naman ang mundo at buo parin ang puso ko.. Napatingin ako kay Carlo na nasa tabi ko pala. Tapos sa maingay naming guest speaker. At sa lahat ng estudyante na nasa loob ng Auditorium namin..

And they do the same thing to me.. The only difference eh nakangiti si papa Carlo habang tipong mangangain naman sa iba.. ehe.. Ah eh.. Nagpapraktis lang para sa monologo ko.. You know naman.. wahahahaha.. After nun eh nagsibalikan na sila sa kani-kanilang ginagawa.. wahahaha.. mukha na naman akong timang.. nyahaha.. Hay.. Nasabi ko na lang sa sarili ko habang paupo.. eh kasi naman.. wala lang.. gusto ko lang magemo.. nyahahaha.. Hey, balita ko kayo daw ang magbibigay ng intermission number ah.. nagulantang na naman ang aking mundo sa pagsasalitang ito ni Papa Carlo my labs.. hay.. Papa Carlo.. hay.. wahahahaha.. HA? Ah.. Eh.. Oo.. Hehe.. ok.. utal mode.. hehe.. nginitian ko na lang si Papa Carlo my labs kasi nginitian din niya ko eh.. Nagdayalogo na kayo sa Filipino? Tanong na naman nitong si Papa Carlo.. infairness ah.. nageeffort siyang kausapin ako.. siyempre kilig to the bones.. wahahaha.. Ha? Uhm.. oo.. Talaga? Anong pinortray niyo ng partner mo? Tao, bagay, hayop? Tanong na naman niya.. at siyempre may kasamang smile yang pagtatanong na yan.. Uhm.. tao.. Mayaman at pulubi.. Ahh.. tapos ngumiti na naman siya.. ayos nga ‘tong si Papa Carlo dahil parang di napapagod yung panga kakangiti eh.. wahahahaha.. Alam mo siguro, if ever na naging classmates tayo.. at naging magpartner sa dayalogo hindi tao o hayop ang ipoportray natin.. napataas yung isang kilay ko sa sinasabi nitong si Papa Carlo.. kasi ang weird kaya ng sinasabi niya.. yun nga lang cute parin siya.. wahehehe.. Kasi.. BAGAY TAYO.. uhm.. ahem.. pwede na bang mamula ng kaunti yung pisngi ko? Kaunti lang naman.. ahehe.. Kikiligin na ba ako? OO!!!!! Waah! Yun nga lang dahil sa kadahilanang katabi ko siya eh hindi ko na magawang maging makulit.. Di ko maexpress ang feelings kong ito! Wahahaha.. I mean, alam niyo yung feeling na ganito.. Yung tipong di ka comfortable kahit anong ayos ang gawin mo.. Yung tipong parang pigil kahit paghinga mo.. Basta, that weird feeling whenever someone special’s near you.. Pero ayos lang.. naenjoy ko naman ang moment.. wahahaha.. kinakausap kasi ako ni Papa Carlo my labs.. siyempre heart pounding moment yun di ba.. wahahaha.. Yun nga lang.. Time flies when your having fun nga naman daw diba.. kaya ayun tuloy.. natapos ang moment ko with papa Carlo my labs agad.. amp.. hehe.. NGUNIT! May kasunod na namang heart pounding moment ‘to.. panu ba naman.. time na namin para magperform.. naman.. Eh actually napilitan lang ako dito eh.. wahahaha.. Hindi naman kasi ako yung original na vocalist ng bandang ‘to.. lalaki actually yung vocalist nito.. Kaya lang, umalis.. Lumipat ng ibang school.. Iniwan ang kaniyang beloved band! Kung kaya heto, ako ang nagsasuffer.. wahahaha.. naghahanap pa kasi ng permanent vocalist itong bandang Typical Paranoia so ayun.. pinakiusapan muna nila akong magsub.. wahahaha.. Yung adviser din kasi naming kinunchaba nila.. Bibigyan daw ako ng plus sa math Long test namin pagpumayag ako.. Siyempre tatanggi pa ba ako eh plus din yun noh.. tapos MATH pa! Ayos na ayos.. wahahaha.. Pero ang tanong.. Bakit daw ako? Aba, yan ang tanong na di ko masasagot.. dahil obvious na masyado ang kasagutan.. Yep, obvious nang u2 squared ka kaya ikaw ang napili nilang utuin.. Oo! Tama yung sinabi ni kich— Hey! Ang sama sama mo talaga kichekicheku.. hmp! Di na tayo bati! Ok! Ay ewan.. ang sama ng konsensiya ko.. proof lang na mabait ako.. wahahaha.. HEP! Bago mangatwiran si kichekicheku eh back to the story na..

Pumunta na kami nina bespren Diane, cousin Kim at loka lokang Khay sa Cafeteria.. hehe.. Hindi na naman namin kasama si bespren ejay kasi busy na naman siya as usual.. hehe.. isa kasi siya sa organizers ng seminar naming ito.. so yun na yun.. wahahaha.. [s]Eat[/s] Lamon mode muna kaming tatlo.. at AYOKOng isipin yung tungkol sa intermission number namin dahil kakabahan lang ako.. Pero naalala ko ngayon dahil sinasabi ko sa inyo kaya kinakabahan na ako! WAAAH! Oh no! PANIC! Waa! Oh, anong nangyari sayo? Don’t tell me ayaw mo nang kumain, babatukan kita.. Duryan, mabantot.. That would be impossible.. my dear cousin never look away at food! I second emotion! Tinignan ko sila isa isa.. siyempre dahil mga loka ang mga yan eh tinignan din nila ko.. wahahaha.. Mga loka! Hindi noh! And donchu touch my food! Panu ba naman, nanakawanin na ni duryan yung pagkain ko.. naman. 45 pesos din yan noh.. haha.. Tsaka FYI I second the motion dapat hindi I second emotion.. sabay kagat ko sa burger ko.. hehe.. Naman! Kathryn naman.. Dapat nakisakay ka nalang, napapahiya ako eh.. hay.. mga kaibigan ko talaga.. pag tinamaan ng kakornihan, wala na.. haha.. Eh ba’t ka nga kasi biglang natigilan.. with matching paglamon din yan.. hehe.. Napatayo naman ako.. wala lang.. para lang may drama.. haha.. at siyempre seryoso ang mukha ko ah.. at may kasamang pagsalampak ng kamay sa table.. gulat nga silang lahat eh.. wahahaha..

Kinakabahan ako!!!! Waaaah!!!!

Jiro’s POV KRINNGG!!! Time na.. pumasok na ko sa loob ng classroom kung saan ginaganap yung seminar namin.. Kasama ko rin ngayon si Jigs.. yung step cousin ko.. Sabi daw kasi ni ate sakaniya bantayan ako pati yung “labidabs” ko raw.. Natawa na nga lang si Jigs.. lalo pa nung malaman niya na si Kathryn na nahuli namin nasa Boys’ CR yung tinutukoy ni ate Janna.. Wala akong problema kay Jigs.. Magkasundo naman kami niyan.. Hindi man kami totoong magpinsan eh matalik na magkaibigan naman ang turingan namin sa isa’t isa.. Masasabi ko rin na total opposites kami nitong si Jigs.. Ako, yung moody na minsan eh seryoso minsan pang-asar.. habang siya naman yung parating nakangiti na malawak ang perspective sa buhay.. ah basta.. Magkaiba kami.. Yun na yun.. Waaah!!!! Nooooooooooo!!! AYOKO!!!!! Di niyo ko mapapapasok sa classroom na yan!!!!! As in NEVAH!!!! As usual, walang duda si Kathryn yun.. siya lang naman ang maingay eh.. Siya at ang mga kaibigan niyang weird tulad niya.. Pano ko nasabing weird? Aba, di niyo ba naman matawag na weird yung hawak sa tig-isang paa nina Diane at Kim etong si Kathryn na nakahawak sa pintuan habang sumisigaw.. Minsan tuloy napapaisip ako kung babae ba talaga ang mga ‘to o napasama lang sa lahi ng homo sapiens pero ang totoo eh Homo Afarensis.. haay.. Haha.. Si Jigs na nakita yung scene nila Kathryn eh napatawa na rin.. haha.. kung sabagay, kahit sinong makakita sa kanila eh matatawa.. Pare, ayos yang “labidabs” mo ah.. She’s actually funny yet cute.. Hay.. at inemphasize pa talaga niya ang word na “labidabs”.. Pambihira.. Jigs, pwede ba.. Tigilan mo ko ah..

Ok ok! Sabi niya sakin habang nakataas ang dalawang kamay sa ere tipong sumusuko.. Ang akin lang naman eh baka may balak kang tulungan yang labidabs mo.. At ba’t ko naman gagawin yun? Sinabi nang AYOOOOOOOOOOKKKKKKKOOOOOOOOOOOOOOHHHHHH!!!!!!! Napatingin ako sa sumisigaw na si Kathryn sabay bulong sakin ni Jigs, ‘Cause I don’t think ate Janna would like to hear na walang pakialam ang kaniyang baby brother sa kaniyang labidabs.. which is followed by a sarcastic laugh.. And did I said na si Jigs iyong tipo na pala ngiti with a wide perspective in life? Well, let me rephrase it.. mas pang-asar pala siya kaysa sakin.. Tinatamad man eh tumayo ako at lumapit kela Kathryn.. As in sobrang lapit sa kanila na nabitawan na nina Diane at Kim yung dalawang paa ni Kathryn.. Bitiwan niyo sabi ako— arouch! Ba’t niyo ko binitiwan?! Tignan niyo ang babaeng ‘to.. hay.. hirap talaga espelengin.. nilapitan ko pa si Kathryn.. At nung makatayo siya sa pagkakasaldak niya sa floor eh binuhat ko lang naman siya.. yung parang pagbuhat ni Shrek kay Fiona.. yun nga lang ang pinagkaiba eh siya yung mukhang Shrek.. haha.. Waah! Ba’t mo ko binuhat?! Kasi nagrereklamo kang ba’t ka binitawan.. at para matapos na ang lahat ng kaechusan niyang eto.. >word of the day: kaechusan.. reference: words of Ate Janna Sakto namang pagbuhat ko sa kaniya eh biglang nagsalita iyong Emcee na si Sam.. Ang President ng Student Council.. Trivia: para sa mga readers ng first story ko na The Perfect Stepbrother, ang Sam na president ng Student Council na ito ay ang same Sam sa story kong yun kung saan vice president naman siya.. So you see, eto yung mga panahong wala na si Sydney sa Pilipinas.. wahahahaha.. I hope you already fed that thing inside your tummy because we will now start the program with a short intermission number from the third year band… Typical Paranoia! Pagkasalitang pagkasalita nun ni Sam eh biglang nanahimik si Kathryn.. Pero of course, panandalian lang yun.. Dahil nung moment na Makita niya yung mga lalaking miyembro nung banda eh biglang nag-ingay ulit.. Oh no! Kakanta na ko! Tutugtog na kami! Nooooooooooooooooooooooo!!!! Ah.. kaya pala may ganitong kadramahan ang babaeng ito.. kinakabahan lang pala.. Kakanta ka? Tanong ko sakaniya na sinagot naman niya with isang tango.. At siyempre, dahil nga sa buhat buhat ko siya eh ayun.. dun ko na siya mismo binaba sa harap ng stage kung san sila magpeperform.. Iba iba nga yung reaction ng audience.. May mga naasar kasi ang dami daw kaartihan, may mga parang kiniliti ang pwet na nagkeclaim na kinikilig daw sila pero malaking portion yung tumawa.. At nakita ko sa gilid ng mga mata kong isa na si Jigs sa mga tumawang yun.. too bad, he can’t enjoy the moment dahil pagkababa ko kay Kathryn eh bumaba na ako agad ng stage.. In a few seconds lang eh nagsimula nang tumugtog yung mga kaklase naming lalaki na part ng Typical Paranoia.. Pero itong si Kathryn eh andun lang sa harap.. Hawak yung mic at nakatitig lang sa audience.. I think she’s got stage fright.. Kathryn’s POV [url=http://www.myflashfetish.com/user-playlist.php?id=11147570]CLICK ME![/url]

Uh.. Tuldok. Tuldok. Tuldok. Tatlong tuldok. I’m holding the mic and staring at the audience.. Oh my! Di ko na alam kung anong gagawin ko! Parang naglue na ko sa kinatatayuan ko.. waah! Tumutugtog na yung bandmates ko.. and yeah, I was suppose to sing na.. pero.. WALANG WORDS NA NAFOFORM sa lips ko! Oh my ghad! Napapahiya na ko pati sila at ang buong third year!!!! Waaaah!!! Basta.. kahit anu na lang.. But I can't, I can't give you a reason I feel so broken up (so broken up) grabe.. yung voice ko.. di ako makakanta! Para lang akong tumutula.. Oh my ghad! What’s happening to me?! Here I go, scream my lungs out and try to get to you You are my only one I let go, but there's just no one that gets me like you You are my only, my only one Out of the blue eh may biglang boses na kumanta.. Kaya napatigil din ako sa pagkanta kong wala namang patutunguhan.. wahehe.. at instead eh hinanap yung linshak na boses na yun.. at nang makita ko? Si Jiro pala ang savior ko.. Made my mistakes, let you down And I can't, I can't hold on for too long Ran my whole life in the ground And I can't, I can't get up when you're gone This time, habang kumakanta siya eh binigyan niya ako ng sign na parang sabayan ko daw siya.. And so, that’s what I did.. And something's breaking up (breaking up) I feel like giving up (like giving up) I won't walk out until you know Here I go, scream my lungs out and try to get to you You are my only one I let go, but there's just no one that gets me like you You are my only my only one Here I go so dishonestly Leave a note for you my only one And I know you can see right through me So let me go and you will find someone Here I go, scream my lungs out and try to get to you You are my only one I let go, but there's just no one, no one like you You are my only, my only one My only one My only one My only one You are my only, my only one Natapos din ang song.. Hindi ko namalayang sobrang naenjoy ko pala yung performance na yun.. Panu ang ending “pose” namin ni Jiro eh nakangiti sa isa’t isa na magkaharap.. basta.. At nagulat talaga ako.. Hindi lang sa sarili ko kundi pati kay Jiro.. Kasi di ko talaga ineexpect na marunong pala siyang kumanta...

At na tutulungan niya ko kanina.. Grabe kinabahan ako eh.. hehe.. Pero the moment Jiro stepped out to sing with me.. Ewan.. Hindi na ako natakot.. para bang nawala yung stage fright ko bigla.. Ang weird noh? At ang mas weird pa jan eh parang lagi na lang niya akong sinasalo sa mga pagkakamali ko.. Para bang.. Si Jiro ang Hero ko?

~~~o0o~~~

Chapter 10

~~~~o0o~~~~ Jiro’s POV And so Ate Janna, guess what happened next? Huwat? Tell me! Oh please tell me! Pambihira! Ba’t ba ko napasama sa pamilyang ‘to.. Tignan niyo.. magkasundong magkasundo yung dalawang ‘to.. Magkasundong magkasundong guluhin ang buhay ko.. Sabagay, magpinsan nga eh.. Sinabayan lang naman ni Jiro si Kathryn sa pagkanta.. you should have seen them, kinilig ang buong batch namin.. Buong batch.. pssh.. oh please.. Aww.. sayang nga.. I would love to see my baby brother doing that.. hay.. too bad I wasn’t there.. Buti talaga.. dahil mas ayos naman na isa lang itong nang-aasar sakin.. naku malamang kung andun etong si ate abot abot ang panunukso sakin.. patay patay na naman ako kung nagkataon.. But hey.. she said while this certain smile is painted on her lips.. teka, alam ko yang ngiting yan eh.. parang ayaw ko niyang ngiting yan ah.. may hindi na naman magandang iniisip ‘tong si ate..

Kailangan kong makabonding ang future baby sister ko!

Uh-oh! Kathryn’s POV Hay jusko.. paper work here.. paper work there.. Grabe.. ba’t ba biglang andaming gawain ngayon dito sa school.. Tignan niyo ah.. yung sa research namin sa sci. res, kailangan na maapprove yung title! May naisip na kami ni Diane at hindi pwedeng humindi si Jiro.. kaya lang wala pang balita kung naaprove na eh.. The Effectiveness of Moringa Oleifera oil extract as ingredient for Lip balm©.. Yan ang title namin.. wahahaha.. Hindi lang yan ang pinoproblema ko! Yung upcoming monologo rin namin.. hays.. ang hirap naman kasi nun.. Wala naman ako katalent talent sa acting stuff na yan.. Ba’t ba kasi kailangan pa nun.. as if naman kailangan naming umarteng baliw para matanggap kami sa trabaho after college.. hay.. Buti pa pala nung last week, nung career orientation namin.. Walang ginagawa.. nakaupo lang at nakikinig sa mga linshak na speaker.. wahahahaha..

Carrer Orientation. Ayan.. napatigil tuloy ako sa paglalakad.. Bigla ko kasi naalala yung career orientation na yan.. hehe.. Flashback But I can't, I can't give you a reason I feel so broken up (so broken up) grabe.. yung voice ko.. di ako makakanta! Para lang akong tumutula.. Oh my ghad! What’s happening to me?! Here I go, scream my lungs out and try to get to you You are my only one I let go, but there's just no one that gets me like you You are my only, my only one Out of the blue eh may biglang boses na kumanta.. Kaya napatigil din ako sa pagkanta kong wala namang patutunguhan.. wahehe.. at instead eh hinanap yung linshak na boses na yun.. at nang makita ko? Si Jiro pala ang savior ko.. End of Flashback Napangiti naman ako.. ang ganda pala ng boses ni Jiro.. Bagay sa kaniya maging vocalist nung Typical Paranoia na yun.. wahahaha.. Eh pero TEKA nga! Ba’t ba ko ngumingiti dito?! Para akong timang.. BESPREN?! Sinapian ka na naman ba ng masamang espiritu at pinupukpok mo na naman ang sarili mong ulo?! Diane’s thought: si [u][url=]Kathryn[/url][/u] before sapian ng espiritu.. Si [u][url=]Kathryn[/url][/u] after sapian ng espiritu.. oh well, wala naman pala pinagbago.. wahahaha.. Tignan mo ‘tong lokang ‘to.. mukha daw akong timang pero siya naman nakangiting patango tango sa ere.. sino kayang mas mukhang timang samin ngayon? Haha.. Ewan ko sayo.. espiritu espiritu ka jan.. baka gusto mo nang maging espiritu? Hindi, ‘to naman joke lang.. pero teka, anong kaguluhan meron dun at hindi tayo kasama? Napatingin naman ako dun sa tinuro niya.. At aba.. oo nga.. may kaguluhang nagaganap dun sa may gate at por da pers taym eh hindi ata kami ang gumagawa ng gulo.. wahahaha.. nakakaintriga tuloy kung anu meron.. Bespren, gusto mo makichismis? ^-^ Chismis ba kamo bespren? ^-^ :D sabi ko kay bespren sabay akbay sa kaniya.. Aba, hindi ako tatanggi jan.. wahaha.. pakners in crime kami nito eh.. Kung kaya’t ayun.. nakipagsiksikan kami sa kumpol kumpol na tao na may sari-saring amoy.. pweh.. wahahaha.. Oi oi oi.. ang babaho ng hininga niyo! Magsitabi nga kayo at dadaan kami ng bespren ko o baka gusto niyong maamoy ang medyas ko?! Ayun.. medyas is the keyword at nagsipaglayuan ang mga tao.. kung kaya nakita namin ang— Oh my golay! Ba’t andito siya?! Ate! Anu ba! Nakakahiya!

He! Magtigil ka nga jan Jiro.. Gusto ko lang naman makabonding si— Oh, Kathryn! Tapos lumapit siya sakin.. nagulat pa yung mga girls na nakasurround lalo pa yung mga boys.. haha.. Eh maganda naman kasi etong si Ate Janna eh.. A-Ate Janna.. Napadpad po kayo dito? Siyempre inaaproach ako eh.. respect.. haha.. pero itong si Jiro napailing naman.. weird talaga ng taong yun.. Well, honestly sinadya talaga kita dito.. Sinadya? Ba’t kaya? Uhm.. Kathryn, is it ok for you na magstay out hanggang mga.. 8pm? 8pm? Pwede naman.. pro WHY? Ok lang naman po.. bakit? Good! Kasi I wanted to invite you later na magmall.. let’s uhm.. hang out.. would it be okay sayo? Hang out? Mall? Ate Janna? Hmm.. Okay! After nun eh nagshu away na rin si Ate Janna dahil may appointment daw siya sa parlor.. Si Jiro naman mukhang kumain na naman ng suka at nagfrown na naman sakin.. Aba, siyempre si ako eh hindi nagpapatalo kung kaya ayun nagbelat lang naman ako sakaniya.. wahahaha.. Oh well, lumipas ang mahabang araw sa school.. Uwian na naman at nung andun na ako sa harap ng gate eh may bigla na lang lumapit sakin na unggoy este Jiro pala.. hehe.. Problema mo? Bilisan mong umuwi at sabi ni Ate Janna sunduin daw kita ng 5 sharp.. [/color] take note ah.. Hindi siya tumitingin sakin habang sinasabi yan.. talk about Rudeness with the capital R.. hehe.. Oh well.. sa mahigit isang buwan kong katabi sa classroom itong si Jiro eh medyo sanay na rin ako.. Fast forward na natin ng 5:00.. and as espected eh may nagdoorbell ng unggoy este Jiro sa pintuan namin.. Your late.. napataas naman yung kilay niya.. haha.. 5:01 na oh! Sabi mo 5:00 sharp? Tss.. Habang naglalakad kami ni Jiro papuntang sakayan ng jeep papuntang SM eh biglang tumawag si Ate Janna.. pinaloud speaker pa niya kay Jiro para daw marinig ko.. at ang sabi? I’m so sorry Kathryn, I forgot kasi na may lakad pala kami ng high school friends ko eh.. But since anjan na kayo ni Jiro, kayo na lang tumuloy sa mall.. And oh Jiro, DON’T be home by 8! Hindi na kami nakapagsalita ni Jiro dahil ang sunod na naming narinig eh ang mala musikang tunog ng tooot toooot.. Matapos din nung tawag ni ate Janna eh bigla kaming natahimik ni Jiro.. at sa sobrang tahimik eh hindi ko nakayanan kaya I cleared my throat and say, Now what? Tinignan naman niya ko tapos nagfrown.. Arg! Don’t you get it? Malamang hindi.. may tatlong ibong lumilipad sa bunbunan ko eh.. hehe.. Lahat ng ‘to? Yung pagpunta niya sa school to invite you, yung pagpapasundo niya sakin sayo.. and her call.. Everything! It’s all a set up.. Set up? Set up.. To set us up on a Date.. Anu daw?! DaTe?! Huminto lang naman ang mundo ko matapos kong marinig yun kay Jiro.. Sa sobrang paghinto di ko na alam ang mga sumunod na pangyayari.. And the next thing I know? Here I am standing beside Jiro in the middle of SM.. Nung una paikot ikot lang kami dito sa mall.. as in.. tapos pareho pa kaming walang imik.. Pero ewan ko ba.. namalayan ko na lang naglalaro na kami ng games dito sa arcade.. At take note! Dinadaya pa niya ko ah..

Pambihira.. haha.. Pero ayos lang.. masaya naman.. oh well at least ako eh masaya kasi sigaw ako ng sigaw dun sa racing churvaloo.. haha.. pero siya naman walang kareact reaction yung mukha.. Para ngang may kalaro akong patay eh.. Pero pasimple naman.. Kasi pagtumatalikod ako ngumingiti.. Mga lalaki talaga.. oh baka si Jiro lang? Wahahaha.. oh well.. And then.. after ng napakaintensifying games namin eh nagutom na ang mga alaga ko sa tiyan.. haha.. Kung kaya’t kinaladkad ko siya papunta sa nearest restaurant na makita ko.. Which so happened na yung Congo Grill.. Siyempre wala na siyang magagawa diba.. wahahaha.. Anong gusto mo? Tinignan ko lang yun menu.. ang mahal pala dito.. linshak.. di kaya ng budget ko eh.. napasimangot tuloy ako.. gutom pa man din kasi ako eh.. O sige na.. libre ko na.. ayos na sana eh.. kaya lang may kasama pang smirk.. hehe.. pero ayos na rin.. at least LIBRE! Wahahahaha.. Talaga?! Kung ganun eto gusto ko.. pati eto eto eto eto eto eto eto eto eto eto eto eto eto at ETO! Ayan.. ok na siguro yan noh? Pagtingin ko naman sakaniya eh nanlalaki yung mata.. wahahaha.. nginitian ko na lang.. Sainyo po sir? Uhm.. Tubig na lang.. wahaha.. tawa na lang ako.. wahahaha.. Ewan ko ba pero nung kumakain kami sa Congo Grill eh bigla na lang tumahimik ang mundo ko.. hehe.. Oh well, pagkain kasi kaharap ko.. yun siguro yun.. wahahaha.. Masarap pa man din yung pagkain.. at take note! Kumpleto siya from appetizer to dessert.. At ang pinakamagandang feature niyan eh si Jiro ang magbabayad ng lahat! O diba.. masaya.. Pagtapos nito mamumulubi na ko.. hmp.. sabi niya habang naglalagay ng bayad dun sa lalagyan ng bayad.. wahaha.. malay ko ba tawag dun.. taga kain lang ako eh.. wahahaha.. Pagkalabas namin ng Congo Grill eh back to palaboy mode na naman kami.. Ayun.. paikot ikot na naman sa SM.. Pero ok din ‘to ah.. pampasexy.. iniikot ang SM.. wahahaha.. Pero kung gusto talaga yung mabisang pampasexy eh kumain na lang ng panis na malunggay polvoron.. Mas epektib yun.. wahahaha.. O siya.. nawiwindang na naman yung otor at naapektuhan na naman ako kaya snap back to reality na tayo.. So yun na nga.. palaboy kami.. Until makuha ng isang poster ang pansin ko sa labas ng mga cinemas.. Oooooyyyyy! Showing na pala yan?! Nagulat si Jiro sa reaction ko.. wahahaha.. pati nga rin yung ibang taong dumadaan nagulat sakin eh.. hehe.. eh bakit ba.. second sa pinakaabangan ko movie ‘tong nakita ko sa poster eh.. second sa number one na inaabangan kong TWILIGHT! Kaya lang sa December or baka next year pa ang showing eh.. Wahahaha.. basta papanoorin ko yun.. Gusto manood niyan? Oo sana.. Libre mo ko? With matching puppy eyes yan ah.. haha.. malay natin umepek.. at makapanood ako ngayong araw na ‘to ng second na inaabangan kong movie.. At sa kinataas na langit! Eh tinanguan lang niya ko sabay diresto sa bilihan ng tickets! Could it be na biglang bumait si Jiro matapos kumain sa restaurant kung saan kauri niyang mga unggoy ang nagseserve?

Or gusto lang din talaga niyang panoorin ‘tong THE DARK KNIGHT? Either way ang importante eh manonood ako! Yippee! Wahahahaha.. Nung makabili na siya eh diresto naman kami sa bilihan ng pop corn and other stuff.. At sa kinataas na naman ng langit eh libre na naman niya! Ayos ah.. sana laging ganito si Jiro panigurado magkakasundo kami.. wahahaha.. Dun kami naupo sa second na pinakamataas na row.. Bandang left.. maganda naman ang view at marami marami rin ang nanonood.. Pero marami parin ang bakanteng seats.. Then pinatay na yung mga ilaw at di nagtagal eh nagstart na rin yung movie.. This time talagang nanahimik ang mundo ko.. hehe.. Ganito kasi talaga ako pag nanonood.. ayaw ko ng istorbo kaya hindi rin ako nang iistorbo.. After all maganda rin naman ang movie.. Natawa ako dun sa The Pencil Trick.. wahahaha.. Ai labs joker.. Later on medyo lumamig na.. eh dahil sa hindi naman ako prepared manood ng sine eh wala akong dalang jacket.. kaya naghalukipkip na lang ang kawawang si ako.. wahahaha.. At nagulat na lang ako nung… Oh.. Jacket.. sabi niya sakin habang inaabot yung jacket niya at kumakain ng pop corn.. ewan ko pero natuwa ako sa itsura niya habang inaabot niya sakin yung jacket niya.. at siguro dala narin ng pagkagulat ko kaya tinitigan ko lang yung jacket at napangiti.. Kukunin mo ba yung jacket o ngingiti ka na lang jan at maghihintay na manigas? Pssh.. sabi ko nga eh.. tapos kinuha ko na yung jacket niya.. at infairness mabango ah.. Yung pabango niya parang hindi panlalaki.. parang pambaby.. wahahaha.. alam niyo yung babyflo na strawberry? Parang ganun yung amoy.. ambango bango.. wahahaha.. Muli eh natahimik na naman ang mundo ko.. Bigla na nga lang na lumipad yung isip ko eh.. pero blangko naman.. Di ko na rin tuloy naintindihan yung The Dark Knight.. Basta nakatitig na lang ako sa screen at muli na namang nagulat nung… [b][url=http://www.myflashfetish.com/playlist/11259247]CLICK ME![/url][/b] biglang sinandal ni Jiro yung ulo niya sa balikat ko.. naramdaman kong medyo uminit yung mukha ko.. at alam niyo yun.. parang may kuryenteng nagflow all throughout sa katawan ko.. Nilingon ko siya.. at makita kita ko na lang… Tulog pala.. uhm.. J-Jiro? gigisingin ko sana siya kaya lang nang makita ko yung mukha niya.. Napasmile na lang ako.. Para kasing batang walang kamuang-muang sa mundo.. Para bang napakainosente.. Siguro pagod lang talaga ‘to.. Hayaan ko na lang..

Tinuon ko na lang yung pansin ko sa movie.. Pero hindi rin naman ako makaconcentrate dahil dito sa ulong nakasandal sa balikat ko.. Napapangiti na nga lang ako mag-isa.. Pero mas lalo akong hindi nakaconcentrate nung.. Unconciously at biglaan niyang hinawakan yung kamay ko.. As in parang holding hands.. NO! Hindi pala parang.. Holding hands talaga.. And this time hindi lang nag-init yung mukha ko.. Bumilis pa ang tibok ng puso ko.. Anu ba ‘tong nararamdaman ko.. Eh anu ba naman kasi ‘tong nangyayari kay Jiro.. Pambihira naman matulog ‘to eh.. Pero honestly I like this weird feeling na nafifeel ko.. Ang hirap I-explain pero para bang you don’t want it to last.. Para bang gusto mong ganito na lang... Tama.. Gusto ko ganito na lang..

Pero tulad nga ng sabi nila.. No matter how a great a movie is.. In the end everybody leaves.. Walang pinagkaiba sa feeling na yun.. sa weird na feeling na yun.. Kasabay ng pagtatapos ng movie eh ang pagtatapos rin ng feeling na yun.. Oh well.. Nagising din si Jiro.. siyempre nakita niya yung holding hands thingy.. Eh malamang siya yung nakahawak eh.. wahahaha.. Napansin ko ngang namula siya nung makita niya yun.. haha.. Pero kilala niyo naman yan.. mapride.. Ah eh.. uhm.. gabi na pala.. tara ihahatid na kita.. sabay tayo.. haha.. natatawa ako sakaniya eh.. parang ewan.. wahahahaha.. And so.. dun na nagtapos ang araw ko with Jiro.. Or maybe not yet.. Hoy! Bilisan mo nga maglakad.. ang bagal mo para kang pagong! Hoy ka rin! Ikaw naman ang laki ng tenga parang rabbit! Nyahahaha rabbit! Nyahahahaha! Well I guess that’s just it.. we all have to go back to reality.. At ito ang reality namin.. haha.. Rabbit ka jan! Sabihin mo Prince Charming! ^-^ Oo tama! Prince Charming.. Prince Charming ni Fiona! Wahahahahaha.. pero masaya rin ganito.. pikon kasi siya eh.. nyahahaha.. Ha! Nagsalita ang mukhang Shrek.. Oo Shrek.. Mukha kang Shrek! Nyahahahaha.. wahahaha.. At ayun.. tawa na ko ng tawa sa daan.. wahahaha.. Ang ingay ko nga eh.. feeling ko nabubulabog ko yung mga bahay na dinadaanan namin.. hehe.. Ang saya kasi pikunin eh.. wahahaha.. Ah.. mukha palang shrek ah..

Ayun.. talo na ko.. bigla akong naatigilan eh.. Ba’t ako natigilan? Eh sino bang hindi matitigilan? Bigla ba namang hinawakan ulit yung kamay ko.. Tulad nung kanina.. Ang pinagkaiba lang eh ngayon may malay siya.. Ampness naman.. Pupusta ako namumula na ko.. Oh? Natigilan ka? Grr.. pang-asar talaga ‘to.. Ha? Ah eh.. ano.. w-wala.. At alam niyo ba kung anong kasunod na lumabas sa bibig niya? Nyahahahahahahaha! Wahahahahaha! Wahihihihihihihihi! Janna’s POV Nyahahahahahahaha! Wahahahahaha! Wahihihihihihihihi! Ano.. J-Jiro.. yung.. kasi.. Yung kamay ko.. ngumisi si baby bro ko at sinabing.. Ano? Anong sabi mo? Wala akong naririnig! Sabi ko yung kamay ko.. baka.. anu.. uhm.. pwedeng.. bitawan mo.. Ha? Ano kamo? Paki ulit, wala ako naririnig! At tumatawa pa ng pang-asar si baby bro.. ang cute nga nila eh.. haha.. HHWW.. aww.. wahahaha.. I’m so proud.. dahil ang mission kong Operation: baby bro set up on date ay.. Mission accomplished!!!

~~~o0o~~~

Chapter 11

~~~~o0o~~~~

ang weird weird naman ng araw na ‘to.. parang ang haba haba pa.. ah basta.. ayaw ko nang isipin lahat ng nangyari ngayong araw.. baka mahirapan lang akong magdigest.. wahahaha.. asus.. may padigest digest pang nalaman.. kinikilig ka lang eh.. shut up kichekicheku.. pagod ako ngayon.. pero ui.. NAMISS kita! Wahahaha.. tagal nating nawala ah.. nagdate kami ni tritritan eh.. ay ganun? Tagal naman.. o siya.. makipagdate ka na ulit.. hehe.. anyway, stargazing ang drama ko dito sa bubong ng bahay namin.. di pa kasi ako makatulog eh.. di ko rin alam kung bakit.. at isa pa, busy pa yung magtita dun sa baba.. Pinagpapantasyahan yung nesvita.. paniwala kasi nila yun yung nesvita na ginamit ni pareng Chris Tiu dun sa commercial niyang Nesvita.. (uy, matagal tagal din akong di nagadbertays ah.. AD FEE! Tee hee!) Naalala ko tuloy si Kuya.. kamukha daw kasi ni kuya ko si Chris Tiu eh.. Hays.. segwey ako ulit.. Ayaw ko maalala si kuya.. basta ayaw ko.. wag na kayo magtanong! Ok? Ok yan.. wahahaha.. Balik na lang ulit sa mga bituin ang aking pansin..

Poink! Aray naman! san nang galing yun? Anak ng tinapang pating naman, magbabato nalang ng kung anu man ‘to ulo ko pa pupuntiryahin.. Napahawak tuloy ako sa byutipul head ko sabay tingin sa paligid.. At aba.. Makita-kita ko sa kanan ko eh ang isang lalaking may ngiting abot tenga.. pssh.. Masakit?:D Gusto mo matry? >:D No thanks.. patabi na lang jan.. Sige ba.. basta tatalunin mo.. wahahaha.. ako po ay humihingi ng dispensa sa mga mambabasa dahil sa inaatake ng kabaliwan ang otor ng storyang ito sa mga sandaling ito.. Ito marahil ay epekto ng katatapos lamang nilang monologo na ang kategorya ay ang pagiging baliw na ginanap noong nakaraang linggo mula July 29 hanggang August 1.. July 31 po siya nagperform at nasobrahan ang kaniyang performace kung kaya’t hanggang ngayon ay baliw mode parin siya.. togoinks.. nawa’y magbunga ang kabaliwan niyang ito at mapasama siya sa top three na ihahayag sa Monday na isa ring dahilan kung bakit balisa siya sa mga sandaling ito.. ang nasabing top three ay ilalaban sa top three ng ibang section.. anak ng pating, itapon na yang monologo na yan.. kathryn, back to you.. ay.. hindi ako superhero na lumilipad eh.. sige na nga.. gamitin mo na yung pinto.. eh panu, andun kasi siya sa bubong ng bahay nila.. o diba.. bubong ang drama namin ngayon.. wahahaha.. at ayun.. nagmuni-muni muna ako habang inaantay si bespren ejay na pumanik dito.. tagal eh.. bagal talaga nun.. wahahaha.. nanlait pa eh.. pero alam niyo, miss ko na nga yang si bespren ejay eh. Lagi kasing busy sa kung anu-anong bagay.. madalang na namin nakakasama.. hays.. Ngayon ka na lang ulit tumambay dito.. Ngayon ka na lang ulit nawalan ng trabaho.. o diba ayos.. batuhan lang kami ng dialogues.. nyahaha.. Haha.. eh ganun talaga.. sabi ni bespren habang umuupo sa tabi ko dito sa bubong.. nagpout naman ako ng lips.. ewan ko nga kung ba’t ko ginawa yun eh.. nyahaha.. nasabi ko na lang din, Pasandal nga.. Nagulat nga si bespren ejay eh.. pero hey.. I guess talagang namiss ko lang ‘tong bespren kong kulugo na ‘to.. wahahaha.. Matapos yan eh pareho kaming natahimik.. ang weird nga eh.. Well, siguro nadistract lang din kami pareho sa stars.. Marami kasi eh.. di ka makapili kung alin ang pinabright.. Tama.. siguro nga nadistract talaga ako.. sa sobrang pagkadistract ko, di ko na namamalayan mga sinasabi ko.. nyahahaha.. Bespren.. Ba’t wala ka pang gelpren? Bading ka ba? See? Halatang wala ako sa sarili? Actually hindi rin.. wala naman kasing pinagkaiba yung normal ka at wala sa sarili eh.. Oi oi.. hydrogen mode ka na naman kichekicheku ah.. magmemorize ka na nga lang ng periodic table jan.. Yes ma’am! Hydrogen, helium, lithuim, potassium, astatine... Nagchuckle si bespren bago nakasagot sakin.. wahaha.. Nagulat ata siya sa randomness ng tanong ko.. wahehe.. Gusto mong mahalikan? Bading ka jan.. Hindi ako bading noh.. torpe siguro pwede pa pero hindi bading.. Ah.. ok.. eh ba’t bading ka este torpe pala? I wonder.. marunong naman kaya manghalik itong si bespren? I mean, di ba labless nga yan.. diba? Diba? Gets niyo? Wahahaha.. teka. Eh anu ba ‘tong iniisip ko? Erase nga.. erase. Erase. Erase. Medyo matagal tagal bago nakasagot si bespren ejay..

Kitam niyo nga sa sobrang tagal bago siya nakasagot eh kung anu anong kalokohan na naisip ko.. nyahaha.. pero nang sumagot naman itong si bespren, naging seryoso naman.. pssh.. Kasi.. takot akong magpakita ng pagmamahal.. Eh ba’t ka natatakot? Ang kulit ko noh? Hehe.. Kasi... takot akong masaktan.. Tugsh.. ang drama ni bespren.. parang di ako sanay.. Tapos ngumiti pa siya sarcastically.. aysus.. cute parin.. nyahahaha.. Nakakatawa nga eh.. Alam mo yun.. takot akong masaktan pero nasasaktan ako.. Takot akong magmahal.. pero nagmamahal ako.. ang irony diba? Natigilan ako sa mga sinasabi ni bespren ejay.. Panu.. neber ko pa kasi siya narinig na magsalita ng mga ganyang bagay about labs.. I mean, as far as I know.. he’d be the last one to talk about these mushy stuff.. Ni hindi man lang nga sumagi sa isip ko na may ganyang dalahin pala itong si bespren.. Hay.. anu ba ‘tong sinasabi ko.. wag mo na nga lang isipin yun.. basta, pray for me na lang.. Pray for you? Bakit? May something something? Di ko pa kasi pwedeng sabihin eh.. pero, i’m deciding on something.. at nahihirapan akong magdecide.. pero may nakita ako kanina.. and so, I hope tama ang ginagawa ko.. Pssh.. kalokohan.. eh ikaw pa.. lagi ka namang tama eh.. Natawa naman si bespren ejay.. Alam mo kathryn.. Hindi ako mangangako sayong di kita iiwan kahit kelan.. ayaw kong mangako ng walang kasiguraduhan.. pero maipapangako ko sayo.. na hinding hindi ako mapapagod sa pagtakbo para balikan ka sa oras na tumigil ang pag-ikot ng mundo mo.. Napasmile naman ako.. ang sincere kasi ng pagkasabi niya eh.. Kaya lang ang corny.. wahahaha.. Bespren? May lagnat ka ba? Wala naman.. kabilugan lang kasi ng buwan.. haha.. pareho kaming natawa.. parang baliw talaga yang si bespren ejay eh.. wahahaha.. Siya nga pala.. oh.. tapos may inabot siya saking maliit na box.. na sa unang tingin eh mukhang makaluma.. pero ang kyut.. kasi yun pala yung design.. sinaunang box.. wahaha.. parang box ni maria clara.. wahahaha.. Noli na naman.. uuwi na ko.. gabi na oh.. Oo, layas na.. Untiring person pala ah.. wahahaha.. napatingin ako sa binigay niyang box.. Napansin kong nakapadlock pala.. Pambihira.. panu ko mabubuksan ‘to? Eh wala namang binigay na susi.. wahaha.. oh well, kilala ko yang si bespren.. Malamang may binabalak yan.. Hehe.. at jan natapos ang pinakamahabang araw sa buhay ko.. Kinabukasan... Hoy Shrek! Eto na yung jacket mo! At ibinato ko sakaniya yung jacket niyang nakacrumple na parang bola.. hehe.. and with matching slowmo epek...

TUGSH! Sapul ang mukha.. wahahahha.. Aray! Hoy pagong! Alam kong mabagal kang maglakad pero sana inabot mo parin imbis na binato! Pasensiya naman.. natempt ako eh.. mukha kasing labahan yung mukha mo! Nyahahaha.. Ok.. asaran mode kami ngayon dito sa classroom...

Wala pa kasing teacher.. third period na namin.. Simula pang pers period wala na kaming klase.. napurgaten na ata kami ng mga teachers which is mainam.. nyahahaha.. Hoy! Kayong dalawa! Ang ingay niyo, OP na yang katabi niyong koala oh! Sabay turo nitong si hesuKristoper kay mareng khay na nakasimangot sa tabi ko.. Hmm.. Naiintriga tuloy ako.. makikichismis nga muna ako dito kay mareng khay.. hehe.. medyo namimiss ko na nga rin ‘to eh.. hehe.. Oi.. haba ng mukha natin ah.. tinatalo mo ba yung world’s longest chin? Hay, kathryn.. nakakatawa ka sana kaya lang di ako makatawa eh.. sabi ko nga eh.. kaya nga ako nagpapatawa kasi di nga siya tumatawa.. wahahaha.. ang gulo ko.. Bakit? May problema? Naging ingrown si tukmol? Napatingin sakin si mareng khay at sinabing, Medyo.. hay.. Anu ba yan.. puro hay ang litanya ni mareng khay ah.. wahahaha.. Osige.. magkukwento muna ako para lubos niyong maintindihan ang lab isturi ni mareng khay.. Ganito kasi yan.. si tukmol.. hindi talaga yan tukmol at malayo yan sa pagiging tukmol.. hehe.. Ewan ko nga kung ba’t yan naging tukmol eh.. basta for added info please refer to ANGEL BESIDE ME.. Si tukmol at si khay eh medyo matagal nang nagliligawan.. Sa sobrang tagal eh ako ang napapagod sa kanila.. nyahaha.. natatawa na nga lang ako eh.. Sarap kasi pag-umpugin ng dalawang yan.. halata namang type nila ang isa’t isa ayaw pa magsunggaban.. nyahaha.. anu bang mga term ang ginagamit ko ngayon.. wahahaha.. Baka naman gusto mong i-explain? Di kasi gumagana ang madam auring powers ko eh.. Eh kasi kathryn.. wahuhu.. tingin ko labs ko na siya eh.. Aysus ginoo! Hesukristoperkaypangit! Hindi naman nakaka”wahuhu” yun eh.. diba? Diba? Kawawa naman si pareng kristoper napagtitripan ko nang walang kamalay-malay habang tumutulo pa ang kaniyang saliva sa floor ng precious school namin.. wahahaha.. Oops! Credits to ate precious.. hehe.. O tapos? Nagalit ako sakaniya kasi mahal ko na siya.. Aysus ginoo! MariaClaraCrisostomoIbarra! Que Barbara! Hesukristoperkaybantot! Ang sarap batukan naman nito.. nang-away dahil mahal na niya.. nyahahaha.. Natawa ko dun ah.. tawa din ako.. Tawa ka rin real life Khay.. wahahahaha..

Poink! Aray naman.. Eh sira ka pala eh.. ba’t mo inaway? Gusto mo maging kamukha si padre damaso? Teka nga! Ba’t ba ko noli me tangere ng noli me tangere? Nyahaha.. Eh kasi.. anong gagawin ko? Ay ewan ko sayo.. ba’t mo kasi inaway away.. ayan tuloy.. may lablayp ka na nabokya pa.. Actually.. may secret ako.. gusto niyo malaman? Sige dahil byutipul ako share ko sainyo.. Flashback Kathryn, please! Tulungan mo na ko.. Eh anu ba kasing nangyari? Di ko rin alam.. basta masaya ako pero malungkot.. Ay.. alam mo bagay talaga kayo ni khay.. parehong masarap iuntog sa pader na inihian nung lalaki sa kanto.. Kathryn naman eh.. Eh linawin mo kasi.. anlabo mo eh.. Basta, may balak ako.. ganito...

End of Flashback Hep hep hep.. siyempre hindi ko na isasalaysay kung anu yun balak niya.. Abangan niyo na lang.. wahahaha..

Krrrinngg! Ok.. recess na.. hanep ah.. pers three period namin alang klase.. Sana laging ganito.. para masaya.. wahahaha.. Bespren! Tara na sa cafeteria! Sige wait lang.. Wait lang kasi lalapitan ko pa si bespren ejay.. Eh lagi na nga lang namin yan hindi nakakasabay sa recess or kahit lunch eh.. And tutal.. nagbabasa lang naman siya ng animal farm eh yayayain ko na.. Bespren, punta kaming cafeteria.. sama ka? Mula sa binabasa niyang libro eh tinignan niya ko sabay sabi, May ginagawa ako.. tapos balik ang mga mata sa binabasang libro.. Ok fine.. nakakaistorbo nga ako eh.. Edi may ginagawa kung may ginagawa.. aysus.. big deal ba yun? Hindi naman diba? HINDI! Oi.. naeemojolly ka na naman.. Sabi ko nga eh.. kaya nga heto oh.. papunta na ko ng cafeteria.. Naglalakad na ko.. dire-diretso.. Oh? Nangyari sayo? Naglalakad! Oh-kay.. sabi ko nga naglalakad ka eh.. Nang marating na namin yung cafeteria.. siyempre lamon mode.. Sa sobrang lamon mode ko eh napurgaten ko na yung plano ni pareng tukmol.. Wahahaha.. My dear khay.. why the long face? Hay.. long story kim.. The story may be long but I am short! Ok.. anlinaw ng pahayag ni pinsan.. Nagbalik na lang sa aking alaala ang lahat nang masilayan ko ang pagmumukha ni pareng tukmol sa pintuan ng cafeteria.. epekto nga naman ng noli me tangere.. haha.. [b][url=http://www.imeem.com/aydzzz/music/sd66wpRR/sabihin_mo_na_top_suzara/]CLICK ME![/url][/b] gusto kong magpaliwanag sa iyo ngunit di kinakausap di ko inasahang diringgin mo nakatingala sa ulap alam kong nasaktan na naman kita ngunit di ko naman sinasadya hinding-hindi na mauulit sinta sana'y maniwala ka unti-unting lumapit si pareng tukmol sa table namin nina mareng khay.. at siyempre kilig to the max naman ang people dito sa cafeteria.. feeling nila nanonood sila ng My Girl diba.. wahahaha.. sabihin mo na kung anong gusto mo kahit ano'y gagawin para lamang sa yo

sabihin mo na papaano mo mapapatawad ilang araw ng hindi pinapansin ilang araw pang lilipas nakatanga sa harapan ng salamin naghihintay ng bawat bukas lahat naman tayo'y nagkakamali sinong di magsasama ngunit papaano babawi sa pagkakamali un ang mahalaga and I bet.. kilig to the bones na rin ang drama nitong si mareng khay.. oh well.. who won’t diba? sabihin mo na kung anong gusto mo kahit ano'y gagawin para lamang sa yo sabihin mo na papaano mo mapapatawad patawarin mo sana sinta di ko sinasadya sabihin mo na kung anong gusto mo kahit ano'y gagawin para lamang sa yo sabihin mo na papaano mo mapapatawad Hanggang sa nasa tapat na ng nakaupong si mareng khay itong si pareng tukmol.. Tapos pare-pareho kaming nagulat nang biglang lumuhod si pareng tukmol sa harap ni mareng khay.. At inilabas ang kaniyang bouquet of flowers.. Khay, can I love you forever? Aww.. answeet.. ako ang nilalanggam dito.. wahuhu.. wahahaha.. Only if you let me love you too.. Oha.. marunong na rin bumanat si mareng khay ah.. nyahaha.. Yung mga tao tuloy dito sa cafeteria eh nagsipag “aww!”.. Lalo pa nung naghug sila.. wahahaha.. Naku.. sarap talaga ibato ng mga ‘to.. Lalo lang nila pinapatunayan ang makalumang kasabihang sa haba haba ng prusisyon sa simbahan rin ang tuloy.. wahaha.. batuhin ko ‘tong dalwang ‘to eh.. wahaha.. And then and then.. sa corner ng aking byutipul eyes eh namataan ko si bespren ejay.. Wahaha.. kaya tatawagin ko sana para ihayag sa kaniya ang magandang balita ni mareng khay.. Bespren ejay! Napatingin sakin si ejay at ako naman eh napatingin dun sa lalaki sa isang table na nakasabay kong tumawag sa pangalan ni bespren ejay.. napatingin din yung lalaki sakin.. nginitian pa nga ako kaya nginitian ko rin.. wahaha.. at tinawag ko ulit si bespren.. Bespren! This time eh nakatingin na sakin si ejay.. kaya laking gulat ko nang hindi niya ko pinansin at bigla na lang pumunta dun sa table nung lalaking nakasabay ko ng pagtawag sakaniy kanina.. Ang weird.. ba’t kaya ganun si bespren? Anong meron? Oh well, baka may important issue lang sila nung guy na yun at important na makausap niya.. Fine.. No big deal..

Yeah, fine no big deal.. No big deal nga ba? Eh kung ganun.. ba’t ayaw maalis sa isip ko? Ba’t hanggang ngayong last period na namin eh inaalala ko parin yun? Wahahaha.. natitimang si Kathryn.. wahahaha.. Pero malakas kasi yung feeling ko na may something talaga eh.. You know what, isa lang ang solution jan dear… Oh, eh anu naman? You lack open communication so kausapin mo.. ganun lang yun.. We lack open communication? Di naman eh.. pero why not give it a shot di ba? After all, baka mali lang din ‘tong feeling ko.. di ba? Diba? Hinanap ko si bespren ejay sa buong classroom.. Nang makita kita ko naman eh andun lang pala sa may pintuan malapit sakin.. hehe.. Agad agad ko namang nilapitan at hinug.. hehe.. walang pakialam ang teacher.. wahahaha.. Bespren, magdiet ka na.. taba mo na.. wahahahahaha.. Ang saya saya ko pa noh? Haha.. yun nga eh.. ang saya saya pa ng pakitungo ko.. Kaya nakakasakit talaga sa puso ng sabihin niyang, Kathryn. Sabay push away sakin ng walang ni-ho ni-ha. Ni hindi man lang nga ako tinignan.. dire-diretso lang sa paglakad.. alam niyo feeling nun? Para kang tinratong asong naglalambing na sa kasamaang palad eh takot ka pala sa aso kaya sinipa mo.. parang ganun.. Natigilan tuloy ako.. Hindi ako nakaimik.. Di ko na nga namalayan nangyayari sa classroom eh.. Ginising na lang ng boses ng teacher kong nakikipaglaban sa boses ng classmates ko.. Class, settle down.. Ipapamigay ko lang yung Mosaic.. Ang unang school paper for this year.. At dahil wala na ko sa sarili eh sumunod na lang din ako.. At inantay na makarating sakin ang copy ng Mosaic.. nagtataka nga ako ng onti kasi nakatingin sakin yung mga klasmeyt kong may hawak ng Mosaic.. hmm.. At nang makarating sakin ang copy ng Mosaic? Nanlaki lang naman ang mga mata ko ng bumungad sa aking mukha ang article sa FRONTpage na: Junior student, ships in three rivers. Anak ng tinapay!

~~~o0o~~~

Chapter 12

~~~~o0o~~~~

Anu ‘to? Junior Student, Ships in three rivers? Anong klaseng kalokohan naman ‘to?

Junior student, Kathryn Ysabel Villanueva was seen with the Senior student and star player of the varsity team, Carlo Jeremy Fojas, walking along the main road in this subdivision… Eh so? Anu naman kung naglalakad kami sa main road?! Eh malamang maglalakad kami sa main road, may paa kami eh.. tss..

They were also seen holding hands, laughing and having the time of their lives.. Anak ng lechugas! Anong holding hands?! Sige nga, magpakita nga sila ng ebidensiya na nagholding hands kami! Aba! Buti kung totoo, matutuwa pa ko.. dream come true yun.. eh hindi eh.. tsssssssssssss… So a question strike me.. What happened to Kathryn and her rumored boyfriend, the Vice President of the student council, Eris James Castro? Is it true that she replaced him with Carlo? Anak ng tokneneng naman oh.. Rumored boyfriend?! Kelan pa? Pati anong replace replace? Wala akong alam na ganyan! Ang alam ko lang marereplace ng mukha ng hybrid na aso’t manok ang mukha ng sumulat nito!

There was another incident that Kathryn was seen with her classmate, Jiro Daniel Tecson. An eye witness said that they went on a date, ate at a prestigious restaurant and watched a movie after. Jiro walked Kathryn home after the said date while holding hands… Huwat?! Ba’t pati si Jiro?! Anak naman ng tinapay na may palamang bulate oh! Sauce ginoo! Yung date? Yung holding hands?! Biruan lang yun eh.. Lahat naman ng anak matatawag ko na nito eh.. PUT—tongue in a glass! With matching patayo epek pa yan ah.. Napatingin tuloy sakin ang mga kaklase kong nakatingin naman talaga sakin.. at tuloy napatingin ako sa kanila.. Naman! Parang nag-iinit yung mukha ko.. Pers time ko ‘tong malagay sa Mosaic ganyan pa?! Naman! Laking kahihiyan eh.. Pero I don’t care.. Isipin nila ang lahat ng gusto nilang isipin sakin.. Opinion lang naman ng mga taong mahal ko ang importante sakin.. Which is the reason kung bakit nabaling ang tingin ko sa isa sakanila.. Si Ejay.. Kaya lang nakakasakit pala sa puso yung ganun.. Yung tingin na ganun.. Yung tingin ng mga matang disappointed na nga may halo pang pain.. Yung tingin na parang pasan mo ang lahat ng kasalanan sa mundo.. Yung tingin na parang gusto mong magpaliwanag pero ayaw ka namin pakinggan.. Ang sakit eh.. Dagdag mo pang initchapwera ka ng tingin na yun din.. Later on, masyadong naging tahimik.. well, kasi feeling ko huminto na naman ang mundo ko.. Kaya nung matauhan ako.. Napansin kong all eyes ng mga klasmeyt ko eh nakatingin naman na pala kay Jiro na katabi ko.. Napatingin tuloy ako kay Jiro.. Kay Jiro na walang pakialam.. Na pinaglalaruan lang yung ballpen niya.. Na napahinto nung mapansin na lahat kami eh nakatingin sakaniya.. Anu? Masama bang makipagdate? Anu daw? Nagulat ang lahat ng sa classroom sa sinabi niya.. at nung mapansin niya yun eh parang nakaramdam ng pagkahiya.. Ah eh.. CR lang ako.. And wushu.. umalis ng classroom.. hay.. ang lalaking yun talaga.. ang gulo ng pag-iisip.. hay.. Umupo na ko sa upuan ko.. Kasi naman antagal ko na palang nakatayo.. Hay.. parang gusto ko ng gayahin si Honami eh.. Yung nagpapalit ng buong pagkatao niya.. haha.. Kasi parang wala na akong mukhang ihaharap.. Jusko.. anu bang kasalanan ko.. Hey, cheer up bespren! Wag mo isipin masyado yun.. Oo nga.. mga wala magawa lang yang mga tagaMosaic.. tsaka di naman kami naniniwala jan eh.. sus.. Inggit lang yang mga yan sayo.. siyempre iba na ang may long hair.. haha.. natats naman ako sa sinabi ni

Christine, president namin sa klase.. dagdag pa ang patango tangong ulo ng mga kaklase ko.. at siyempre kay bespren.. da best yan eh.. hehe.. Thanks guys,, sana lang mamaya makalabas pa ko ng buhay.. wahahaha.. at ayun.. tawanan naman sila.. dun na rin nagsimula ang laughtrip namin sa klase.. Kahit nga yung teacher ko nakisali eh.. Yung kaninang walang pakialam samin nakisali.. wahahaha.. At least kahit pano eh nadivert yung attention ko dahil sa mga kaklase ko.. haha.. Laking pasasalamat ko na nga rin at hindi tulad ng ibang tao yung mga kaklase ko.. Yung tipong masyadong mapanghusga.. Buti na lang at talagang pamilya kami sa klase kung baga.. At least medyo nawala ang takot ko.. nawala until..

Krrriiinnng! Ayan.. sabi ko nga.. nagring na yung bell.. Dismissal na.. Which means, maglalabasan na ang iba’t ibang sections ng iba’t ibang level.. Jusko.. di ko talaga alam kung anong mukha ang ihaharap ko.. wahahaha.. But then, I have to face my fears ika nga nila.. hay.. Kaya ayun, side by side with my bespren duryan, cousin Kim at best kachikahan Khay, eh lumabas ako ng classroom.. And ghad! Nakatingin sakin lahat ng girls.. Tipong gusto na nila akong kainin ng buhay.. Habang yung mga boys naman eh medyo walang pakialam.. haha.. Care nga naman nila kung machismis si Carlo or si Ejay lalo naman si Jiro.. wahahaha.. Pero jusko.. sana makalabas pa nga ako dito ng buhay.. Wag mong pansinin ang mga yan.. paamoy ko sakanila medyas ko.. wahaha.. haha.. Diane talaga.. Pero sinunod ko naman yung sabi niya.. Pilit ko silang hindi pinansin kahit talagang kapansin pansin.. haha.. Pero kahit pano epektib naman.. Kasi makakalabas na sana ako eh.. As in ayan na lang yung gate sa harapan.. Nang biglang.. Oh Ghad.. Look at her.. ang lakas ng loob magthree time sa itsura niyang yan ah.. And take note, si Papa Carlo pa.. At si Papa Ejay.. Dagdag pa si Papa Jiro.. O diba.. nagkaron sila ng re-enforcement.. ang all time fans club ng mga taong nalink sakin.. Nagulat lang ako.. Meron na rin pala si Jiro ngayon.. ayos ah.. haha.. Pssh.. Eh anu naman.. Edi mamangka din kayo.. Gusto niyo sa limang ilog pa eh.. Nga naman.. wahaha.. So shu away now, putrid-smelling creatures! You poison my clean lungs with your dirty carbonate smell.. Oo nga.. Like ewwness.. kung makapagsalita ‘tong mga ‘to kala mo kung sino pag tinabi naman sa pader magmumukhang tao yung pader.. wahahaha.. Natawa naman ako sa pinagsasabi ng mga ‘to.. Pero at the same time eh nakaramdam talaga ko ng overwhelming feeling.. Siyempre, naapreciate ko naman yung pagtatanggol nila sakin diba.. haha.. Kaya ayun, on the way home namin eh tawa kami ng tawa.. Pinagtawanan naming yung mga feelingera dun sa school.. Mga feelingera talaga yung mga yun noh? Wahahaha.. Naku sobra.. as if naman may karapatan sila sa mga “Fafas” nila.. nyahahaha.. Haha.. Naku, hayaan niyo na nga sila.. Mga wala lang magawa yun.. Ayun.. tawa pa sila ng tawa kahit di ko na magets kung anu nakakatawa.. haha.. Basta sabi nila tawang tawa daw sila dun sa mga pagmumukha ng mga yun.. Sarap daw itapon ng marianas trench.. haha.. Yan tuloy nagiging paborit ko na yung marianas trench.. haha..

Yun nga lang.. Nung bandang halfway na kami ng pauwi eh may bigla akong naalala.. Teka pala! Tingin silang lahat sakin na biglang napahinto ng lakad.. Si Ejay nakalimutan natin.. Hayaan mo na yun bespren.. marunong naman umuwi yun eh.. tsaka what’s the point, di naman siya naging mabuting kaibigan.. Huh? Medyo alam ko na medyo hindi yung sinasabi ni bespren eh.. hehe.. Well, like duh? Vice President siya ng student council.. Dumadaan sakaniya yung Mosaic, ni wala man lang siyang ginawa about dun.. I agree.. I agree.. He’s just like those putrid smelling creatures at school.. the only difference is that he’s hiding inside those manly looks.. habang tumatagal gumagaling sa ingles ang cousin ko ah.. wahaha.. I’m so proud.. haha.. And honestly, may something talaga na iba sa kaniya these days.. May iba akong nabavibes eh.. you know naman pag gumana ang radar ko.. oo nga naman.. Well, yeah.. May iba talaga kay bespren.. parang.. ewan.. di ko maintindihan.. bigla bigla lang yung mga inaasal niya eh.. Guys, busy lang talaga yun.. Basta, babalikan ko na lang siya.. at tumakbo na ko pabalik ng school.. Kasi alam kong pipigilan nila ko.. haha.. kaya nagautomatic na kong bumalik.. hehe.. I don’t care kung manganib na naman ako dun sa mga “putrid smelling creatures” na yun sa school.. Basta.. kaibigan ko parin naman si bespren ejay di ba? Well, pagdating ko naman ng school eh wala na masyadong tao.. Wala na yung mga putrid smelling creatures.. may mga creatures parin pero hindi na mga putrid smelling.. haha.. Sinimulan kong hanapin si bespren ejay.. ewan ko ba.. Feeling ko ang tanga tanga ng ginagawa ko.. Is this a stupid thing? Hays.. Don’t care.. basta.. andito na ko eh.. Inikot ko ang elem building.. above all the places dito sa school ewan ko ba kung ba’t dito pa ko unang naghanap.. eh obvious namang wala siya dito.. Like duh? What the hell is he going to do inside the elem building? Haha.. and so, nagprocede na ko sa high school building.. First floor. Second Floor. Third Floor. Wala siya.. pero alam ng utak ko kung asan siya eh.. alam ko.. From the start na bumalik ako dito sa school. Ayaw lang sumunod ng katawan ko na pumunta dun.. Para bang, gusto ko siya puntuhan pero at the same time natatakot ako.. Feeling ko masasaktan ako.. or siya.. Hay.. Siguro may 8 minutes na kong nakatayo dito sa harap ng pintuan papuntang roof top.. Yeah.. I know andito siya.. Nangangatog pa yung kamay ko eh.. pero sabi ko nga.. Andito na ko.. what’s the point of turning back? Unti-unti kong tinwist yung knob.. At inopen yung door.. Agad ko namang nakita si bespren ejay.. Nakatayo lang dun.. as in nakatayo lang siya.. Motionless.. Lifeless.. Unti-unti ko siyang nilapitan.. nanginginig ang buong katawan ko.. Hindi nga ako makalakad ng maayos eh.. Feeling ko matutumba ako any moment..

Di ko namalayan I’m standing 3 inches from Ejay.. At nakaharap na pala siya sakin.. What are you doing here? Nashock ako.. ang serious ng look niya.. hindi ko maintindihan.. I’ve never seen him look like this before.. And it feels… So wrong. Uhm.. hehe.. binalikan kita.. kasi.. uhm.. baka wala kang kasabay umuwi.. it’s my duty as your friend na samahan ka.. hehe.. So, tara na? Sheesh.. feeling ko talaga.. laking katangahan nitong ginagawa ko.. Hahawakan ko sana yung kamay ni ejay para hilain na siya palabas.. Pero laking gulat ko nung iniwas niya.. sabi ko na eh.. everythings wrong.. B-bakit? Nanginginig na talaga ako.. nanlalamig na rin ako.. at parang may tusok tusok na nabibuild up sa mukha ko.. I can hear my heart beat so fast na nakakatakot na.. Don’t you get it, Kathryn? Ayokong sumabay sayo.. Not now.. not anymore.. I don’t want to be friends with you anymore.. and I never considered you as friend.. not ever.. then he walked pass through me.. Hindi na ko nakapagreact.. Nanlambot lang ako.. feeling ko matutumba na ko.. Pero hindi pwede.. Not here.. Unti-unting nagblur yung paningin ko.. Not realizing, may luha na palang tumutulo.. What is this? Katangahan nga.. Bakit kasi walang nagsasabing katangahan ‘to.. hay naku.. I just stood there.. Frozen.. hanggang… Hay naku.. hindi na ko nagugulat sa mga nangyayari.. Like duh? Sinu ba namang magseseryoso sa babaeng yan? Yeah.. obviously, they would dump her.. hahahaha! I heard those voices.. pero hindi ko pinansin.. Kasi kung tutuusin wala naman yang mga sinasabi nila eh.. What hurts eh yung— After hearing those voices, hindi na nagblur yung vision ko.. Kasi.. black na lang ang nakikita ko.. Though I can still here people talking.. I just don’t understand what they were talking about.. But I’m sure.. They were all laughing.. Laughing at me.. Maya-maya, nakaramdam na ko ng pain.. I guessed, may sumisipa sakin.. or may humihila ng buhok ko.. I don’t care anymore.. wala na kong lakas.. [url=http://videokeman.com/daughtry/home-acoustic-daughtry/][b]CLICK ME![/b][/url] I’m simply just giving up.. Until… I heard this one voice.. Anong ginagawa niyo?! Hindi basta nagtatanong yung boses.. galit siya.. I’m sure.. The I heard the people around me na unti-unting lumayo sakin.. Then I heard the voice again.. Anong ginawa niyo.. sa kapatid ko?! Kapatid? Is this some kind of a joke? Iisa lang ang kapatid ko.. Si kuya lemuel. And I haven’t heard anything from him.. about him.. since nung.. accident.. It’s so impossible.. Right there and then.. I decided na hindi na ko magstay sa lugar na ‘to..

What’s the point? Lalo lang madadagdagan yung pain na nararamdam ko.. I gathered all my strength para tumayo.. Hindi ko pinansin yung tao sa paligid ko.. Ni hindi ko sila tinignan.. At nagsimulang tumakbo.. Kathryn! Hindi ko pinansin.. Tuloy parin ako sa pagtakbo.. Takbo lang ako ng takbo.. hanggang sa napagod na ko.. Hindi.. hindi ako napagod.. yung puso ko ang napagod.. Akala ko ba andito ka sa tabi ko once tumigil ang pag-ikot ng mundo ko? Akala ko ba pangako mo yun? Tumitigil na mundo ko ngayon. I feel so stupid. Hehe.. ang tanga tanga ko talaga.. naniwala naman ako.. haha.. Ang tanga tanga ko.. I burst out crying.. Kathryn. Sabi niya sabay hawak sa dalawang balikat ko.. Hinarap niya ako sakaniya.. Para yakapin.. Ako naman.. umiyak lang.. Pero alam niyo.. this feels good.. Crying.. habang yakap ni Jiro.. Parang ang safe ko.. Parang safe ako under his arms, warming me.. Parang nawala lahat ng pain.. and I feel… Loved.. Ejay’s POV Pare, umiiyak ka ba? Napahawak ako sa mga mata ko sa sinabi ni James.. Dahil oo, umiiyak ako.. Umiiyak ako dahil umiiyak siya.. Umiiyak ako dahil ako ang dahilan ng pag-iyak niya.. Umiiyak ako dahil yakap siya ni Jiro.. Pero natutuwa rin ako.. ‘cause I know she’ll be okay..

~~~o0o~~~

Chapter 13

~~~~o0o~~~~

gash. Nakakainis. may school today. Ayokong pumasok.. parang wala naman kasing sense kung papasok ako.. Wala namang magandang magaganap sa school.. At malamang… Magbabalik lang yung pain.. Kathryn? May pasok ka ngayon diba? Breakfast ka na.. Luto ni kUya..

And isa pa yan.. Dumating si Kuya.. at hindi ko magawang maging masaya.. Nakasimangot habang nakatitig sa ceiling.. how pathetic.. Maybe your minds are asking.. Kuya? How? Punta? Jiro? Rooftop? Noong medyo natauhan na ko at nakauwi na kami sa bahay.. Kinwento sakin ni Kuya ang lahat.. well, totoo naman pala talaga na naaksidente siya.. Pero hindi ganun kagrabe na 50/50 siya.. Charing lang daw nila mama yun.. I can’t help but think tuloy na gusto lang nila ako paiyakin.. hayz.. Ang totoo daw kasi is gusto nila ako isurprise sa pagvisit sakin ni Kuya.. Oh wow.. I was surprised. And I am sooo happy.. halata naman diba.. Hey, Kathryn.. umayos ayos ka nga.. It’s so not you.. Yeah.. kichekicheku.. this is not me.. Tumigil ka na nga.. I’m getting worried.. Imaginine niyo na lang na napasmile ako.. natats ako kay kichekicheku.. hehe.. And so, paano naman ako natagpuan ni Kuya sa rooftop at kasama pa si jiro? Well, naalala niyo diba.. iniwan ko sila Diane, Kim at Khay nung pauwi na kami para balikan si— Dumiretso pala sila sa bahay ko nun.. and there, naabutan nila si kuya waiting for me.. Nang malaman ni Kuya na bumalik ako sa school, he followed me.. gusto na daw kasi niya ako makita agad.. at parang kinakabahan daw siya.. Hinanap niya ko sa buong school pero hindi niya daw ako mahanap.. Fortunately [according to him], eh napagtanungan daw niya si Jiro na hinahanap rin ako ng mga sandaling yun.. which makes me wonder now.. ba’t kaya ako hinahanap nun? And then ayun na.. basahin niyo na lang ang chapter 12 dahil ayaw ko nang maalala pa ang mga nangyaring yun.. Kathryn? Are you still asleep? Gising na.. Oh yeah.. I almost forgot.. ginigising nga pala ako ni Kuya.. hay.. At may pasok pa nga pala.. double hay.. Tumayo na ko sa kama ko and went downstairs.. walang nagsalita kahit sino sakanila the moment I went in the kitchen.. Kumain lang kami.. Kahit si kuya nanahimik na.. I’ll go get ready for school.. sabi ko after kong kumain.. still, tinignan lang nila ako at walang umimik.. I did my routines and soon I was ready for school.. Inantay ko na lang sina Kuya at Kim.. Btw, si kuya ang maghahatid samin ngayon sa school.. When we got to school, si kuya hinatid pa talaga ako hanggang classroom.. Well, I didn’t mind.. I didn’t care.. wala ako sa mood eh.. Everybody was talking pagdaan ko.. Yung iba binibigyan ako ng “look of disgust” while yung iba naman nginingitian ako and some even greeted me good morning.. All I did was to nod at them.. And I feel sorry cause I can’t even smile.. Sa classroom naman, naupo lang ako sa upuan ko.. I didn’t mind what’s going on around me.. I didn’t talk to anyone even to Khay.. Nagiguilty na nga ako sa mga inaact ko ngayon.. But I know they’ll understand me.. Unconsciously, napatingin ako sa upuan ni ejay.. Wala pa siya.. usually by this time, andito na siya.. So it’s either he’s late… or absent.. But the hell I care..

Tinuon ko na lang ulit ang pansin ko sa iba.. Until maramdaman kong nakatingin sakin yung tao sa right ko.. Tinignan ko tuloy.. Bakit? The words came out even without me forcing them.. don’t know why.. He just shook his head and say, Wala.. I just thought— and shook his head once more.. Inignore ko na lang ulit siya.. Then later on nagwonder na ang utak ko.. It wondered into nothingness.. hay.. But actually, napaisip ako.. Bakit ba ko ganito ka affected? What is it to me? Kung kayo ba ang nasa kalagayan ko.. Would you also act this way? Why? Hay… Pero agad agad ko ring binura sa isip ko ang mga tanong na iyon.. Ayaw kong mag-isip.. ayaw kong may maalala.. ayaw ko sa lahat.. Maya-maya pa, dumating na si Sir Ban.. Pinapila kami sa labas kasi nagpatawag daw ng special assembly yung admin.. There’s something important they would announce today.. While waiting na magsettle down ang classmates ko… pati na rin ang teacher ko.. I unintentionally looked at Ejay’s seat.. wala pa rin siya… And so bago kami nagproceed sa gym, nakichika pa yung teacher ko.. So we ended up coming to the ceremony late.. Yeah.. they were singing Lupang Hinirang when we arrived to the gym.. Ako na wala paring imik eh nakisama na lang.. Though wala sa wisyo.. After the Lupang Hinirang, Panatang Makabayan, the school’s mission vision and goals eh pinaupo nila kami.. well, time to announce the announcement… You might all be surprised why we held a flag ceremony today though it’s a Wednesday.. well, meron kaming napakaimportant announcement to make.. A few weeks ago, ***** International School has offered our school for a student exchange program.. Of course, we wouldn’t let that opportunity pass by and so we grabbed the opportunity.. We evaluated every high school student that would qualify the criteria who will be sent to Canada.. and so, we are proud to tell you all that the lucky student is… Eris James Castro. Upon hearing that name, parang may piercing thing inside my chest. Then, ugh. His voice kept on repeating in my mind. I don’t want to be friends with you anymore.. and I never considered you as friend.. not ever.. I don’t want to be friends with you anymore.. and I never considered you as friend.. not ever..

I don’t want to be friends with you anymore.. and I never considered you as friend.. not ever.. Which produces more wounds inside my heart. He went to the center stage.. Mukhang magsasalita pa siya.. Kaya I prepared myself.. Alam kong hearing his voice would hurt.. At eto pa.. I felt eyes on me.. Mamaya pong hapon ang flight ko.. and I would like to take this opportunity para magsalita once again sa harap niyo.. Dati rati, tumatayo ako dito para magbigay ng announcements about the school. Whether it be good or bad news.. special events or kung anu man.. but now, I’m standing here in front of you to say… Ewan ko ba kung ano nang nangyayari.. di ko na maintindihan.. Una, nalagay ako sa front page ng school paper namin saying some gossip about me.. Then iniwasan ako ni Ejay at sinabi pang— yun. Tapos ngayon aalis siya? Anu ba naman ‘to? Is everything connected? Hays.. Hindi ko rin alam kung bakit.. Pero yung mga mata ko, kusang nalock sa mga mata ni Ejay.. Hindi ko matanggal though gusto ko.. at isa pa, nakatingin din siya sakin.. Nakangiti pero malungkot yung mga mata.. Then I felt my eyes burning.. …goodbye. Ouch. Then that’s it.. I ran.. and cried… Kathryn! Tinawag ako ni Diane pero wala akong lakas para lumingon pa.. specially, alam kong hindi lang siya ang nakatingin sakin.. I feel so stupid.. ganito pala ang feeling ng nagtatapang tapangan.. Stupid. Sa katatakbo ko habang nanlalabo yung paningin ko, di ko namalayang dito pala ako dinala ng mga paa ko.. Saan? Walang iba kundi sa mahiwagang girl’s comfort room, sa loob ng isang cubicle.. Gash. I really feel like a complete moron. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit ganito ako.. Kung bakit ganito yung nararamdaman ko.. Kung bakit sobrang affected ako sa mga sinabi ni Ejay.. Kung bakit sobra akong nasasaktan.. Kung bakit sobra akong nalulungkot.. Kung bakit sobra akong mahina.. Hindi ko talaga alam.. Eh kung tutuusin I can just live normal even without Ejay.. Nung pinanganak naman ako, wala siya diba.. Pero nabuhay ako.. After all, it’s not my loss.. it’s his.. Pero ang lumalabas, ako ang nawalan ng sobra sobra.. ang wasted wasted ko pa.. amp.. Kathryn? Andito ka ba, bespren?

Knock! Knock! Kathryn, alam kong andito ka.. please, buksan mo ‘to.. worried na kaming lahat sayo.. Narinig ko nga, hindi lang si Diane ang nasa labas.. I bet, andun rin si Khay, si Kim, si Christine at yung iba pa naming classmate na girls.. Diane, please lang.. leave me alone, first.. After kong sabihin yun eh nanahimik silang lahat.. pero alam kong hindi pa sila umaalis.. Then may narinig akong footsteps papalapit ditto sa cubicle where I am..

Narinig ko pang sabi ni Diane, “wag daw muna..” but I guessed that someone still insisted.. Kathryn, buksan mo nga ‘to.. para kang tanga.. ah.. si Jiro.. Tanga talaga ko.. Leave me alone! Hindi niya pinansin yung sinabi ko at nagsalita pa ulit.. Pag di mo ‘to binuksan, papasok ako jan.. ooh.. I’m scared.. pssh.. I didn’t respond.. and then after a moment of silence, naramdaman kong biglang nagsipag-alisang yung mga tao sa labas.. Good. Sabi ko sa sarili ko.. I really don’t want to explain to them kaya ayoko silang harapin. Dahil nga sa tahimik ang paligid, narinig ko agad nang may kumaluskos sa likod ko which is a window.. Napatingin ako at nakita ko si, Jiro! Anu ka ba! Cubicle ‘to ng GIRLS Comfort Room! Sabi naman sayo pag di ka lumabas, ako ang papasok. Sabi niya habang successfully na nakapasok dito sa munting cubicle ko.. at dahil nga sa munti lang ang cubicle na ito eh ang lapit niya sakin.. But I didn’t mind.. as if may magagawa ako.. Pagtingin ko sa bintana, nakita kong andun rin pala lahat ng mga tao na nasa labas lang kanina.. Anu bang nangyayari sayo, ha?! Ba’t ka ganyan? Tignan mo nga yang inaasal mo. Tama ba yan?! Iwasan ko man ang mga tingin ni Jiro, hindi ko magawa.. ngayon ko lang kasi siya nakitang ganyan.. As in galit.. He sighed. I looked down. Ni naisip mo man lang ba na birthday ngayon ng best friend mong si Diane? He said calmly.. pero wait! Birthday ngayon ni Diane?! August 30 today?! Gosh. I’m not only stupid. I’m also selfish. Ang sama ko rin palang kaibigan. Napatingin ako kay Diane na nasa may binatana.. nakayuko siya.. at malungkot.. Lalo akong naguilty.. Pssh! Tara nga! Sabi ni Jiro tapos bigla akong binuhat.. Hindi yung buhat na pang kasal ah.. Yung buhat ng mga construction workers sa sako ng cemento.. ugh! anu ba Jiro! Ibaba mo nga ako! Oo, ibababa kita mamaya.. Pag si Kathryn ka na ulit. Natahimik ako sa sinabi ni Jiro.. Oo nga.. Hindi ganito si Kathryn.. Hindi ako si Kathryn.. Ms. Coy. Hindi ko na namalayan, dinala pala niya ko sa guidance office. Haysh.. there’s something wrong with my [u]friend[/u].. Pwede po bang mag-absent na lang kami ngayon? Hindi ko Makita yung mukha ni Ms. Coy, ang guidance councilor namin.. or kahit si Jiro since buhat buhat nga niya ako.. plus, nagriring sa utak ko yung sinabi ni Jiro.. There’s something wrong with my FRIEND.. Later on, napansin ko na lang na naglalakad na pala kami palabas ng school.. Jiro, san mo ba ko dadalhin? Kelan mo ba ko ibababa? Kahit di ko siya nakikita, alam kong nagsmile siya.. Dadalhin kita sa puso ko. Hindi ko nagets kung anu man yung gusto nyang sabihin sa sagot niya.. Pero nanahimik na lang ako.. Para din kasing nawalan ako ng lakas matapos kong marealize lahat ng pinaggagagawa ko these days.. Andami ko na palang taong hindi lang pinag-aalala.. pero sinasaktan din.. Ang selfish selfish ko kasi sariling feelings ko lang iniisip ko.. Sarili ko lang iniisip ko.. Hindi ko na naisip yung mga ibang taong mahalaga sakin na anjan pa naman.. Hindi ko na naisip si Kuya, si Kim, si Ate Mau, Si Diane, si Khay, mga kaklase ko.. Sina mommy’t daddy.. at kahit si Jiro.. If it’s just being stupid, medyo ayos pa sana eh.. Pero being selfish? That’s so much.. [url=http://videokeman.com/hinder/lips-of-an-angel-hinder][b]Click Me![/b][/url]

Andito na tayo.. Nagulat ako ng bigla akong binaba ni Jiro.. Ibig bang sabihin ako na ulit si Kathryn? Hindi niya sinagot ang tanong ko.. instead, nagsmile lang siya.. I looked around the place.. at nagtaka naman ako.. Bakit kami andito? Wait. Akala ko ba dadalhin mo ko sa puso mo? Eh ba’t tayo nasa.. Sementeryo? Bakit takot ka? Don’t worry.. andito naman ako.. I felt my cheeks burning.. Hindi naman sa ganon.. Nagtataka lang ako kung anong konek ng puso mo sa sementeryo.. Ah.. Yun ba? Well… then, tinuro niya yung puntod sa harap namin na kanina pa niya tinitignan.. at nung ako naman ang tumingin? R.I.P Victor Tecson Born June 7, 1963 Died March 17, 2005 Tecson? Surname niya yun diba? Tecson? Kamag-anak mo? More than that.. Tatay ko.. bestfriend ko.. Dad niya? Eh diba nasa abroad daw ang parents niya? It’s getting a little bit confusing.. Alam mo Kathryn, nung buhay pa si Tatay.. Siya lagi kong kasama.. Para nga kaming magkapatid instead ng magtatay eh.. Siya lang ang nasasabihan ko ng problema.. Siya lang ang nakakashare ko ng mga accomplishments ko.. Siya lang lahat.. Kaya kahit nung mamatay siya at dun na ko nakatira kela mommy, pinupuntahan ko parin siya dito para kausapin.. Nakangiti siya.. Pero malungkot siya.. Gusto ko sanang magtanong sa kaniya.. Kaya lang mas pinili kong manahimik kasi feeling ko moment niya ‘to.. ayokong manggulo.. pero kahit ganon, nasagot parin niya yung tanong ko kahit di ko tinanong.. Kaya sabi ko sayo kanina dadalhin kita sa puso ko.. andito kasi lahat ng nilalaman ng puso ko.. dito sa mismong lugar na ‘to ko binubuhos lahat ng nararamdaman ko.. after niyang sabihin yun eh napangiti ako for the first time after nung— yun.. Pwede bang makishare ng space sa puso mo? Napatingin siya sakin.. tapos nagsmile.. ayun niyakap ko siya at umiyak.. and he hugged me back.. Hindi ko alam kung gano katagal kaming ganun.. basta alam ko matagal.. Hanggang sa I felt relieved.. dun siya bumitaw.. at ginulo pa yung buhok ko nang may kasamang smile.. Napasmile rin tuloy ako.. Siya nga pala.. Naka-usap ko “siya”.. Pinabibigay “niya”.. tapos may inabot siya saking susi.. Anu naman gagawin ko dito? Nagkibit balikat siya at sinabing, Ang sabi lang “niya” ibigay ko daw sayo at alam mo na kung para san yan.. Susi? Above all things, susi? Anu naman gagawin ko sa isang susi? Hay ewan.. tinago ko na lang yung key na yun.. Tapos biglang pumasok sa isip ko si Diane.. Kailangan kong bumawi sakaniya.. as in.. ang laki ng kasalanan ko eh.. Kinalimutan ko ang isa sa pinakamahalagang araw.. Kinalimutan ko yung araw kung kelan ako nagkaron ng bestfriend.. Uhm, Jiro? Pwede favor?

~~~~~~~o0o~~~~~~~

Bumalik kami ni Jiro sa school.. Sakto lang kasi uwian na.. Napakagandang timing..

Diane! Si Kathryn! Narinig kong sabi ni Jiro kay Diane mula dito sa likod ng puno kung saan ako nagtatago.. Bakit, Jiro?! Anong nangyari sa best friend ko? Nakita ko yung facial expression ni Diane.. haha.. nakakatawa.. pati yung mga mukha ni Kim at Khay.. wahahaha.. ansakit sa tiyan magpigil nang tawa ah.. haha.. Si Kathryn.. nagkamot siya ng ulo.. At ayun.. signal ko na yun.. hehe.. kaya lumabas na ko mula sa pinatataguan ko.. Happy birthday to you! Happy birthday to you! Nginitian ako ni Diane habang kumakanta ng happy birthday song niya at hawak hawak yung cake na binake naming ni Jiro sa right hand habang yung gift ko naman sakaniya sa left hand.. haha.. at nung matapos ko na yung song? Wag mo na ko pinag-aalala ng ganun ah? Natawa tuloy ako.. minsan lang magdrama yan eh.. haha.. Opo.. Sorry ah.. hehe.. Blow your candle na.. ayun.. binlow na niya yung candle tapos tumawa na naman ng patawa niyang tawa.. hehe.. Bespren? May lagnat ka ba? Wahaha.. pers time mong magregalo ah.. kala ko kuripot ka? Wahahahaha.. Hay.. akala ko ok na.. may bigla lang umepal.. Flashback Bespren? May lagnat ka ba? Wala naman.. kabilugan lang kasi ng buwan.. haha.. pareho kaming natawa.. parang baliw talaga yang si bespren ejay eh.. wahahaha.. Siya nga pala.. oh.. tapos may inabot siya saking maliit na box.. na sa unang tingin eh mukhang makaluma.. pero ang kyut.. kasi yun pala yung design.. sinaunang box.. wahaha.. parang box ni maria clara.. wahahaha.. Noli na naman.. uuwi na ko.. gabi na oh.. Oo, layas na.. End of Flashback At naalala ko rin yung KEY na inabot sakin ni Jiro kanina.. Tama! Ba’t di ko naisip yun? Alam ko nga kung san gagamitin yung susi.. Kathryn? Yung box! Sandali lang! Sabi ko kay Diane tapos napatakbo ako papunta sa bahay namin.. Parang unti-unti ko nang naiintindihan ang mga nangyayari.. Feeling ko masasagot na yung mga tanong ko kanina.. at andun lahat ng sagot sa box na yun.. Kaya kailangan kong malaman kung anong laman ng box.. Kathryn! Sinundan pala ako ni Jiro.. Pero hindi na ko huminto para hintayin pa siya.. feeling ko napakaimportante ng laman ng box na yun na hindi pwedeng maudlot kahit isang minuto lang ng pagbukas ko nun.. And so, hingal na hingal akong nakauwi sa bahay.. Nagulat pa si Ate Mau sakin.. Pero sabi ko nga, I feel like running out of time.. Nagdiretso ako sa room ko para kunin yung box.. Kinuha ko rin sa bag ko yung susi at binuksan ko na yung box.. Sa loob, nakita ko ang isang papel na nakatupi kasama yung friendship ring namin ni ejay na ginagawa naming pendant ng necklace.. Then, I read the letter..

Kathryn, I’m sorry for everything.. Tutuparin ko parin yung promise ko sayong babalikan kita once tumigil sa pag-ikot ang mundo mo.. I will miss you.. and.. I love you.. Ejay

I was frozen matapos kong basahin yung letter.. It was just a short letter pero it answered everything.. Pero lahat ng sagot na luminaw sa mga tanong ko eh nabalewala nang dahil sa isang pinakamalaking sagot na nalaman ko.. Kaya pala ganito ang nararamdaman ko sa mga nangyayari.. Kasi all those times na best friend ang turingan namin sa isa’t isa.. I didn’t know that.. Kat *breathes * Kathryn.. *breathes * We were secretly inlove with each other. Kathryn. Sabi ni Jiro sabay paghawak sa shoulders ko.. Then, tears fell..

~~~o0o~~~

Chapter 14

~~~~o0o~~~~

Maraming araw na ang nakalipas.. So far, naging ok na rin naman after everything that happened.. Kung baka, nung nawala siya.. nawala na rin lahat ng usap-usap tungkol sakin at yung nasa front page ng school paper at lahat ng katangahang nagawa ko over the last week.. But still I can’t say na OK NA ANG LAHAT.. because that would probably a false statement.. Naglalakad ako ngayon dito sa hallway ng school.. Wala nang mga studyante.. Past dismissal na kasi.. pero nag-insist pa rin akong magstay dito.. I just don’t feel like going home yet.. Kaya eto tambay muna.. Uhm.. Kathryn, hija.. napalingon ako dun sa tumawag sakin.. Si Ms. Reggie, science research teacher namin.. the pregnant teacher..

Yes po, Ms.? Pwede ba kitang mautusan? Kailangan ko kasing ibalik ‘tong mga gamit dun sa cabinet sa rooftop, kaya lang nahihirapan ako.. sabi niya sabay turo sa tiyan niya.. napasmile naman ako, tapos kinuha ko na yung dala-dala niyang mga gamit.. Folders yun.. Madaming madaming folders.. Ito yung mga folders ng lahat ng third year at fourth year students sa subject niya.. Dito nakalagay lahat ng files ng bawat group sa third year at fourth year para sa ginagawa nilang research.. Meron din kaming ganito nila Diane at Jiro.. Anyway, I continued walking.. Dumaan ako sa Physics lab then turned left.. Dinaanan ko rin ang cafeteria on my way.. Walang katao-tao.. sobrang tahimik.. Well, what do you expect sa school at 4:30pm samantalang 3:40pm ang uwian, di ba? I walked straight hanggang makarating ako sa stairs.. At malamang, umakyat ako sa stairs papuntang roof top.. Itong stairs na ‘to is different from all other stairs in this school.. I mean, para lang talaga sa roof top ‘to.. Unlike nung ibang stairs, pang general kung baga.. Stairs na from first floor to second floor.. yung ganun.. While ito, nakalagay siya sa pinakasulok na part ng school.. As in itong place na ‘to kung san nakalagay ang stairs na ‘to eh hindi talaga dinadaanan normally ng tao.. Though merong nagpupunta dito para tumambay.. pero mostly yung mga ayaw sa ingay.. Basta.. you get my point.. I started climbing the stairs.. ang tahimik.. and it’s actually starting to creep me out.. And as I went up, parang unti-unti akong nakakarining ng boses.. Which dumadagdag sa pagtayo ng balahibo ko.. Pero somehow, I didn’t turned back.. Para kasing may sinasabi yung instincts ko.. The more na mas palapit ako sa roof top, the more na nagiging clear yung boses.. Hanggang sa makarating ako sa harap ng pinto papuntang roof top.. There I realized na hindi lang basta boses yung naririnig ko.. Someone –a guy, in specific— is singing.. At hindi lang basta kumakanta.. Tumutugtog rin ng gitara.. “Your subtleties They strangle me I can't explain myself at all. And all the wants And all the needs All I don't want to need at all.” Ang ganda ng boses.. It’s so manly.. yet so sweet.. Ang sarap pakinggang.. Tipong parang enjoy na enjoy siya sa pagkanta.. Nangyayari tuloy, even yung nakikinig nag-eenjoy.. ”The walls start breathing My mind's unweaving Maybe it's best you leave me alone. A weight is lifted

On this evening I give the final blow.” Sad yung song.. Pero by the way he sings it.. It’s sad.. Pero hindi sadness ang mararamdaman mo.. Iba, something else.. at yung something else na yun yung nag-uurge sayo to listen more to his song.. That something else ang nag-uurge sakin to listen more to him.. to listen to him more clearly.. ”When darkness turns to light, It ends tonight It ends to—.” Kablash! Uh-oh! Ouch! Men! Marupok na pala ‘tong pintuan, ansakit.. Oh.. Ayus ka lang? Sira kasi talaga yang pintuan eh.. Nasugatan ka ba? Sabi ni singer boy.. hehe.. nice name.. singer boy.. haha.. Ayus lang naman ata ako.. inalalayan niya kong tumayo.. Pero hindi ko makita yung mukha niya.. nasa likod ko kasi siya.. Medyo masakit lang yung noo kong naumpog sa... Then I turned aroung to look at him and, Carlo?! Ikaw yung kumakanta?! I blurted out unconsciously.. Hey.. nagulat ako eh.. I mean.. Si Carlo.. the basketball dude? Ang aking all time crush.. ang nagpapatibog ng aking puso... Ok, tama na bago pa maging maalalaala mo kaya ang The Diarist.. hehe.. He smiled.. the sweetest.. hehe.. And I felt my heart melting.. Kitam, nage-english pa ko.. achievement yun mga dudes! Hehe.. Hinawakan niya yung noo ko, siyempre kilig naman si ako.. parang nalimutan ang lahat ng problema ng mundo.. haha.. tapos pinitik ba naman.. Ouch! Nagsmile ulit siya.. pambihira.. ouch na nga, nagsmile pa.. hehe.. Sorry.. May bukol ka.. cute.. may bukol na nga, cute pa.. amp.. hehe.. tapos tinignan niya ko still with that dazzling smile.. I didn’t know someone was listening.. oops.. nakakahiya.. Baka sabihin niya iniistalk ko siya or whatever.. Bakit Kathryn, nung summer stalker ka niya diba? Hehe.. sabi ko nga eh.. Just don’t bring back the past dude.. hehe.. Ah hindi.. inutos lang kasi ni Ms. Reggie na ilagay ko yung mga folders… tumingin siya sa floor pagkasabing pagkasabi ko ng “folders”.. kaya napatingin din ako.. Ay! Yung mga folders! Nagkalat sa floor! Hinila ko naman agad yung kamay ko para pulutin yung folders.. Dun ko lang narealize na nakahawak pala yung left hand niya sa left hand ko.. Nagblush naman ako agad habang punupulot yung folders.. At dahil sa marami yun, malamang di ko napulot lahat agad.. At siyempre, tumulong din siya sa pagpupulot.. At nung matapos na kaming magpulot… Yan.. Binigay niya sakin yung folders na nakuha niya.. I guess yan na lahat yun.. So.. are you going home already? Malapit na mag 5:00.. napatingin naman ako sa watch ko nun.. oo nga.. malapit na mag5.. kaya lang.. ayaw ko pa umuwi eh..

‘cause I was wondering if you’ll mind staying here with me for a while.. ugh.. nabibingi na ba ko? Or what? Si Carlo my labs?? Si Carlo the labs op may layp?? Gusto akong makasama?? Dito sa rooftop?? Tumbling na lang ako.. haha.. Uhm.. Actually… Pero kung uuwi ka na, it’s perfectly ok.. Hindi! I mean.. ayaw ko pa sana umuwi eh.. naman.. chance ko nang mananching noh.. wahahaha.. joke lang pipol.. Nagsmile ulit siya.. Ah.. so uhm.. Dun tayo.. Sabi niya as he walked me towards this spot dito sa rooftop.. May nakalatag na blanket dun.. at andun rin yung guitar na most probably eh pinapatugtog niya kanina-nina.. Umupo siya dun.. at tumabi naman ako sakaniya.. Hindi masyado malaki yung blanket so medyo siksikan kaming dalawa.. And so, there we just sat.. habang tumitingin sa papalubog na araw.. Twilight. Haha.. naalala ko tuloy yung sabi ni Edward Cullen my labs pang isa dun sa book na twilight.. “It’s twilight. It’s the safest time of the day for us. The easiest. But also the saddest, in a way. The end of another day.. The return of the night.” In my interpretation, parang sinasabi dun na.. Twilight signifies the end of something but also the start of something bigger.. parang ganun.. Napansin kong tinatabi ni Carlo yung gitara niya dun sa sulok, sa tabi niya.. Parang tinatago niya.. Hindi ko alam na kumakanta ka pala.. Ha?! Gulat na sabi niya.. busy kasi masyado sa pagtatago ng gitara niya.. haha.. nagsmile na lang tuloy ako.. At mas lalong hindi ko alam na tumutugtog ka pala niyan.. Sample naman jan.. Nagsmile ulit ako.. hehe.. It feels so good to smile.. ewan ko ba kung bakit.. haha.. Eh.. Nakasample ka na kanina eh.. Nagblush siya ng onti.. ang cute.. Edi sample ulit.. kahit tuloy mo na lang yung kinakanta mo kanina.. and here I go again… smiling.. Well.. uhm.. This is really not my thing.. so.. uhm.. medyo nakakahiya.. But I do enjoy this.. I guess so.. Sige na.. kanta na.. dali.. I said, jokingly.. Then he started strumming the guitar.. [url=http://www.myflashfetish.com/user-playlist.php?id=12585596][b]Click me, baby![/b][/url] Naamaze ako.. and at the same time flattered.. Ngayon ko lang kasi nakita itong different side ni Carlo.. And I didn’t even know na meron pala siyang ganitong different side.. Well, I like both his side..

Your subtleties They strangle me

I can’t explain myself at all. And all the wants And all the needs

All I don’t want to need at all.

The walls start breathing

My mind’s unweaving Maybe it’s best you leave me alone.

A weight is lifted On this evening

I give the final blow.

When darkness turns to light, It ends tonight It ends tonight.

Yung boses niya.. It still has this something na mag-uurge sayo to listen more on the song.. Pero iba pala pag inches away ka lang sa boses na yun.. ‘cause it felt something more than that something..

A falling star Least I fall alone.

I can’t explain what you can’t explain. You’re finding things that you didn’t know

I look at you with such disdain

The walls start breathing My mind’s unweaving

Maybe it’s best you leave me alone. A weight is lifted On this evening

I give the final blow.

Hindi ko napansin na tinititigan ko na pala siya.. Kaya napahiya ako nung narealize kong nakatingin din pala siya sakin at napapasmile pa.. amp.. hehe..

When darkness turns to light It ends tonight, It ends tonight.

Just a little insight won’t make this right It’s too late to fight

It ends tonight, It ends tonight.

Now I’m on my own side

It’s better than being on your side It’s my fault when you’re blind

It’s better that I see it through your eyes

All these thoughts locked inside Now you’re the first to know

This time, nagulat ako.. OO NAGULAT AKO.. Ikaw kaya, di ka magugulat kung bigla na lang tumigil ang isang taong nagigitara para akbayan ka at ikulong ka sa.. err.. arms niya while continuing ang pagtugtog niya? Hell, my heart beats extremely fast..

When darkness turns to light

It ends tonight, It ends tonight.

Just a little insight won't make this right It's too late to fight

It ends tonight, It ends

When darkness turns to light It ends tonight, It ends tonight.

Just a little insight won't make this right It's too late to fight

It ends tonight, It ends tonight.

But I realized as I started to feel comfortable sa position namin.. This actually feels good.. His warmth feels good.. And I just have this feeling na…

Tonight Insight

When darkness turns to light,

This might be habbit of mine.. a very nice habbit.. It ends tonight.

~~~o0o~~~

Chapter 15

~~~~o0o~~~~

puro black lang ang nakikita ko.. nahulog ba ko sa rooftop?? Patay na ba ko?? Am I in hell?? Kathryn.. Sino yun?? Si San Pedro?? Akala ko sa heaven lang may San Pedro? Baka naman nasa heaven ako? Eh kung ganun ba’t puro black, diba dapat white? Kathryn.. Unit-unti kong minulat ang mga mata ko.. tungengks ko talaga.. Kaya pala black kasi nakapikit yung mata ko.. haha.. At sa pagmulat ng mata ko.. Hindi si San Pedro ang nakita ko.. kundi isang [I]anghel[/I] ang bumungad sa mukha ko.. Therefore, I conclude.. This is heaven.. Kathryn? Are you ok? Yep.. si Carlo my labs.. Andito parin pala ako sa rooftop.. kasama si Carlo.. At andito parin ako nakaupo sa tabi niya.. around his arms.. eek! Hehe.. Madilim na ang paligid.. uh-oh.. biglang pumasok sa isip ko si Kuya.. But I put the thought aside.. maraming time para matakot sa kuya pagkatapos ng momentum kong ito.. hehe.. Umayos ako ng upo.. kakahiya naman ‘to.. Mukhang nakatulog pa ko dito.. well.. hindi mukha.. dahil talagang nakatulog ako.. wahaha.. Pero ang sarap ng feeling ah.. Parang relieved ako.. parang ang fresh ng feeling.. Astig..

Anong oras na? Yun pa talaga unang tanong eh noh? Katakot si kuya eh.. hehe.. Uhm.. malapit na mag 7:30.. nakatulog ka and mukha kang pagod so hindi na kita ginising.. Damn. 7:30? Shemay.. hindi pa ko umuuwi ng bahay ng ganitong oras.. Hala.. pero parang ayaw ko pa umuwi eh.. wahahaha.. Uwi na tayo? Maya maya na.. ok lang? Ewan ko ba.. pero ayaw ko pa talagang umuwi.. Ngumiti lang naman si Papa Carlo my labs.. bigla ko rin tuloy naisip si Diane.. I’m sure sisigaw yun pag kinwento ko ‘to sakaniya.. Uhm.. Sorry.. huh? Sorry? Ang weird.. For what? Dun sa feature article sa schoolpaper.. I know it did you no good.. Aish.. yun pala.. eh sus.. nakalimutan ko na nga yun eh.. Actually.. no big deal.. tsaka at the first place ako nga ang dapat magsorry eh.. It’s actually not a feature article about him.. but rather about me.. and my reputation here in school.. Naah.. I think I should be the one to say sorry.. Napasama ka pa dun sa “boys” ko.. natawa naman ako.. at tumawa rin siya. Haha.. Nakakatawa lang kasi.. Napakaironic nung article na yun, naisip ko lang.. Like hello? Ako? Si Kathryn Ysabel Villanueva na walang arte sa katawan at ni hindi marunong maglagay ng make up eh jinajudge na nanunulot ng tatlong lalaki? I mean, hell.. sino ba ang parang mga ewan na humahabol sa guys na nililink nila sakin.. Ako ba? Haha.. Oh well, what’s done is done.. I still held responsible for you.. ako ang lalaki.. I should’ve protected you.. aww.. parang bigla lang tumalon yung puso ko ah.. but at the same time bigla akong nalungkot.. Naalala ko kasi nung araw na lumabas yang article na yan sa schoolpaper.. It was the same time as… I don’t want to be friends with you anymore.. and I never considered you as friend.. not ever.. Yeah.. you got it.. haha.. and now, there’s this someone saying he is sorry that he wasn’t able to protect me.. Yet the one I wanted to protect me that time wasn’t able to do that.. hays.. Hey.. pwede magtanong? Nagtatanong ka na.. haha.. Ngumiti ulit siya.. I wonder.. bakit hindi nauubusan ng ngiti ang taong ‘to.. haha.. Naging kayo ba ni ejay? Ouch men.. diretsahan ang pagsabi ng name.. Oh.. I’m sorry.. ayaw mo pala nababanggit name niya.. Napansin niya siguro sa mukha kong parang biglang binagsakan ng langit at lupa.. Naah.. bespren ko yun.. uhm.. ex-bestfriend I mean.. Patango-tango naman siyang humarap sa sky.. Nasaktan ka? This time, sakin na siya nakaharap.. Nung umalis siya? Pero kung ayaw mo sagutin ayos lang.. Well, lucky him.. I just realized now na useless ang pag-iwas sa ganitong mga tanong.. Dahil kahit anu namang pag-iwas naman ang gawin ko eh this is the truth.. this is the real thing.. Mas lalo lang hihirap ang mga bagay pag di ko siya hinarap.. right? Honestly, hindi ako masasaktan kung umalis siya.. instead, matutuwa pa ko.. siyempre.. scholarship sa ibang bansa yun noh.. it’s a great opportunity for him.. kaya lang.. napatingin ako sa mga kamay ko.. I don’t know how will I continue what I was going to say.. Ang saklap lang kasi.. and it’s a long story.. sabi ko sakaniya then I smiled.. ayaw ko nang ikwento.. hindi ko pa pala kaya.. haha.. but I know, soon.. I can and I will.. Last question.. Natawa naman ako dun.. haha.. anu pala ‘to? Question and answer portion? Haha.. Minahal mo? Damn.

This awesome looking guy? Daig pa niya si Boy Abunda mang-intriga ah.. haha.. Hindi ko nasagot yung tanong niya.. Well, kasi naman.. Kahit mismo sakin hindi pa clear ang kasagutan diyan.. I’m not yet sure.. and it looks to me na I don’t want to be sure anymore.. haha.. And mukha namang naintindihan niya ang meaning ko sa hindi pagsagot.. Well.. Don’t you worry.. Ayus lang yan.. wala man siya, andito naman ako.. sabi niya habang tumatayo.. then nagsmile sakin.. napasmile rin tuloy ako.. So.. May I have the honor to walk you home? With matching pag-offer pa ng kamay yan ah.. natawa tuloy ako.. But took his hand anyway.. And then ayun.. hinatid niya ko sa bahay.. masaya pala siyang kasama noh? Ewan.. Pero first time kasi siyang ganyan.. Ibang Carlo kasi yung lagi kong nakikita.. But I like both his sides.. Pagdating ko sa bahay.. Buti na lang wala si Kuya.. Ewan ko kung san nagpunta.. Pero ayus eh.. haha.. nakaligtas ako sa kaniya.. wahehe.. Pagdating ko rin sa bahay.. Diretso kwarto na ko.. I felt exhausted.. yet happy, in a way.. Jiro’s POV A week before trimestral exams Lately, naging busy kami sa school.. Yeah.. it’s the start of our 2week hell week.. Ngayon due most of our projects at sunod sunod rin ang Long Tests.. Panay ang paghahabol namin ngayon sa subjects.. Since next week na ang trimestral exams namin.. At ngayong Gen. Math time.. Magkakaron kami ng mini-SMIT challenge.. mini-Science Math and IT challenge, that is.. ang mechanics ng game na ‘to is yung klase namin will be divided into several groups of three.. tapos 5 groups dun ang magmamanage ng stations para SMIT challenge for today while the other 5 ang magiging challengers.. opposite naman ang mangyayari bukas.. and whoever wins the game will be given plus five sa trimestral exams.. o diba.. Ang groupmates ko for this ay sina Meredith at Arwin.. kasama kami dun sa five groups na magbibigay ng challenge for this day.. that’s why eto.. nagsisimula na kaming magprepare.. Later on, nagbigay na ng signal si Ms. Raquel na magstart na ang game.. and that our first customer just arrive.. group nila Jaevie ang unang susubok ng challenge namin.. actually simple lang naman ‘tong game na ‘to eh.. You will be asked to memorize something, courtesy of Meredith then you will proceed to me at magbibigay ako ng distraction para however eh makalimutan yung namemorize and then pagnakasurvive sakin eh pupunta kay Arwin to get the question.. at pag hindi nasagot yung question, babalik from the start.. Naupo ako upuan ko habang inaantay na mamemorize nina Jaevie yung pinapamemorize sakanila ni Meredith.. Then this girl walked by at nacatch niya ang attention ko.. Si Kathryn.. Bakit? Kasi tumatawa siya.. natutuwa ako pag nakikita ko siyang tumatawa.. Kaya nga lately lagi ko siyang pinapatawa eh.. kinukulit.. I just don’t understand why.. Hoy, Jiro! Inuubos mo oras naming! Kanina ko pa sinasabing idistract mo na kami! Oops.. sabi ko nga eh.. Pinakanta ko lang itong si Jaevie ng favorite song niya for 30 seconds.. tapos pinaikot ko siya 10x.. tapos ayun.. Arwin na siya.. actually, wala ako sa mood gawin ‘to ngayon eh.. Tinatamad ako.. hehe.. Pwede na kami? Napatingin ako bigla sa side ni Meredith.. Kay Kathryn in specific.. Hmm.. parang.. ewan ah.. pero.. parang may iba sakaniya today.. Parang may mali.. Hindi ko lang mapoint out kung anu..

Si Sean pala yung gumawa ng challenge.. kagroup siya ni Kathryn.. Natatawa nga ako dito habang dinidistract ko.. Iranian eh.. Nakakatawa lang kasi siya magsalita.. pero mabait naman.. wag lang magpapawis.. hehe.. After a while eh andun na sila kay Arwin.. sinundan ko lang ng tingin si Kathryn.. Trying to figure out what’s wrong with her.. Energetic naman siya like what she usually is.. Patawa parin kahit anong gawin niya.. Pero.. Anong iba?? Dang it! Sabi ni Sean.. mukhang nagkamali sila sa pagsolve.. at ayun nga.. bumalik sila kay Meredith.. This time, si Kathryn na daw ang gagawa ng challenge.. Tumakbo siya papunta sakin.. at tinignan ko lang siya habang tumatakbo siya papunta sakin.. Napapaisip talaga ko eh.. then nung nagstop siya sa harap ko.. hingal na hingal siya.. napansin ko ring parang namumutla yung lips niya.. no.. namumutla siya.. lumapit ako sakaniya, I’m getting worried.. Ok ka lang? Yeah—oops! Bigla siyang natumba.. parang naout of balance lang.. and still inalalayan ko siya.. it looks like kasi na matutumba siya anytime na bitawan ko siya.. Sigurado kang ok ka lang? Tumawa siya sa tanong ko.. pero ang weak ng pagtawa niya.. parang biglang naubusan ng energy.. then napatingin ako kay Diane.. Kaya pala siya natawa.. Diane was mouthing “PDA”.. Napangiti rin tuloy ako.. pero tinuon ko agad ang pansin ko kay Kathryn.. Si Diane talaga.. Sabi niya ulit.. then she closed her eyes.. At pagpikit na pagpikit niya ng mga mata niya.. I started to panic.. Kathryn? Kathryn.. sabi ko habang tinatapik yung mukha niya.. wala siyang malay.. mas lalo akong nagpanic.. hell.. ba’t wala siyang malay? Anong nagyari? Anong gagawin ko? Ano?! KATHRYN! Sa sobrang pagkalito ko, naisigaw ko yung pangalan ni Kathryn.. at napatingin sakin lahat ng classmates ko.. Nagulat sila sa bigla kong pagsigaw.. Pero mas lalo akong nagpanic nung sumigaw si Arwin nang.. Inaatake ulit si Kathryn! Hell.. anong inaatake?! Anong nangyayari?! Hindi ko talaga alam kung anong gagawin ko sa mga sandaling ito.. Pero bigla kong binuhat si Kathryn at sinugod siya sa clinic.. Yun na yung instincts ko eh.. At dala na rin siguro nang pagkalito sa mga nangyayari.. di ko na namalayang nakasunod pala sakin lahat ng classmates ko.. lahat sila kakaiba yung mga itchura.. Feeling ko tuloy may alam silang hindi ko alam.. Feeling ko tuloy may nangyayaring hindi ko alam.. Then pati yung school nurse kakaiba yung itchura.. parang worried na ewan.. Tapos ayun.. dinala namin si Kathryn sa ospital.. Oo kasama ako.. Hindi ako pumayag na hindi ako kasama.. I feel the need to come with her..

Kung kaya’t heto ako ngayon.. Nakaupo sa tabi ng kama ni Kathryn pinapanood habang natutulog siya.. Ang sabi naman ng doctor, ayus na daw siya.. Kahit nawalan siya ng malay.. Sa totoo lang, hindi ko maintindihan yung pinagsasabi ng linshak na doctor na yun.. Pero ang sinabi na lang niya.. wag daw akong mag-aalala.. ayus daw si Kathryn.. At isa pa.. may mga bagay daw na hindi niya pwedeng sabihin sakin.. sa family lang daw ni Kathryn..

Creeeeeek! Maingay na bumukas yung pintuan.. Kamusta na si Kathryn? Nag-aalalang tanong ni Kuya Lem.. Sabi po ng doctor ayus na naman daw po siya.. pero kailangan ka niyang makausap as soon as possible.. Tumango si Kuya Lem tapos lumabas na ulit ng room ni Kathryn.. Pero di pa nagtatagal eh bumalik din siya.. Uhm.. Jiro.. pabantay pala muna kay Kathryn ah.. and thank you.. there’s still this worried look sa mukha ni Kuya kahit nakangiti siya.. I can tell.. kasi masayahin si Kuya Lem tulad ni Kathryn.. Ok lang.. sige.. kausapin mo na yung doctor.. At pagkasarang pagkasara naman ng pintuan eh biglang… j-jiro? Si kuya ba yun? Bigla tuloy akong napatayo para alalayan siyang umupo sa bed niya.. teka.. ba’t pala ako andito? Nagkibit balikat naman ako.. Long story.. anyway.. anything you want? Medyo nagugutom na nga ako eh.. uhm.. pwedeng anu.. spaghetti ng jollibee? Nakangiti siya nun.. kaya tumango na lang ako at ngumiti sakaniya habang naglakad papuntang pinto.. Pero bago ko pa man din mabuksan yung pinto narinig ko si Kuya Lem at yung doctor na naguusap.. Is it getting worse doc? It took a while bago nagsalita yung doctor.. at nung sumagot siya.. out of topic pa yung sagot.. but right now what she needs is a rest.. kaya siya inaatake because of exhaustion.. parang lalo akong naguluhan.. anu ba talagang meron? Anu ba talaga ang nangyayari kay Kathryn? May sakit ba siya o anu? Napatingin ako ulit kay Kathryn.. nakangiti siya.. at mukha namang wala siyang sakit.. Pero.. Mcdo na lang pala.. coke float! Anong meron?

~~~o0o~~~

Chapter 16

~~~~o0o~~~~

Trimestral Day 1 Hmm.. ano ba ang ginawa ko today?? Well, yep.. hindi nga kayo nagkakamali.. Today is the first day ng isang linggong kalbaryo namin.. Ang Trimestral Examinations.. And take note ah.. First day tests namin ay Filipino at TRIGONOMETRY. Ang ayos noh? Unang araw na unang araw si kamatayan agad ang hinaharap namin.. and to think three times naming susuungin yan.. haha.. Oh well.. At 7:30 to 8:30 ang Filipino.. ayus naman.. madali lang.. Kaya nga lang lahat kami hindi natapos.. Panu ang dami daming sulat sulat na gagawin.. Hindi kaya ng one hour lang.. So ayun.. nakiusap pa kami sa aming terror teacher kung pwede kaming pagbigyan magtake ulit after the test sa trigo.. Sa ikinataas naman ng langit eh pumayag.. 8:30 to 9:10. Recess. Though hindi ako nagtake ng recess.. ni hindi nga ako lumabas ng classroom eh.. Nagbasa lang ng notes sa trigo.. katakot yan eh.. hehe.. Pero dahil nga sa nag-iisa ako eh bigla akong tinabihan ng katabi ko.. haha.. Weird? Haha.. eh kasi hindi kami magkatabi ni Jiro pag exams.. so ayun.. igets niyo na lang ang malabo kong sinasabi.. Trigo? Malamang.. Yan ang gusto kong isagot.. Pero hindi ko sinabi.. at instead tumango na lang ako.. Hirap noh? Malamang ulit ang gusto kong isagot.. ang epal eh.. tinatanong pa yung mga obvious.. haha.. Anu bang test bukas? Ayun.. kaya naman pala niyang magtanong ng may kabuluhan eh noh? English and Chemist—ry. Natigilan ako nang pagkasabi nang Chemistry.. I was disgust with the word.. amp.. patayan parin bukas.. naman.. ayus lang naman sana ang Chem eh.. Kaya lang.. nakakainis.. may computations parin.. tapos yung linshak na naming of chemicals nakakalito.. amp.. Gusto mo maggroup study tayo for tomorrow’s test? Group study? Not a bad idea pero… Fantastic idea! Sa bahay niyo Jiro? Sama kami ni tukmol ah.. Naconfirm na ni Khay bago pa man ako makasagot.. ayus eh.. haha.. Wait wait wait.. Am I hearing a group study here? Count me in! ayan.. may dumagdag pang asungot na inglesera.. Teka bespren! Ako din sama jan! Kailangan ko ng tutor sa Chem! At may kasama pa kami ngayong mabahong medyas holder.. perfect! Haha.. Napatingin ako kay Jiro.. Napakamot ng ulo ang loko.. haha.. So.. mamaya? After class sa bahay ko? Sabay sabay na tumango yung tatlong ulo.. imaginin na lamang ang ulo ni tukmol na nakikisabay mula sa malayo.. haha.. Pero wait! Medyo malelate ako.. mga one hour or 30 minutes.. basta mauna na kayo.. susunod na lang ako.. aangal at magtatanong pa sana sila kung bakit kaya lang eh dumating na si Sir Ban Sot.. kaya ayun.. back to seats na kami at di nagtagal eh nagsimula na ang aming kamatayan Part 1.. Pero wait.. Bakit nga ba hindi ako sasabay sakanila? Bakit kailangan pang sumunod na lang ako sakanila samantalang sabay sabay naman ang uwian namin? Well…

Your late. He said as I walked towards the rooftop.. Your late your face. As if may oras nang pagpunta dito.. Tumawa siya.. habang ako naman sumandal dun sa sinasandalan niya.. Well, seriously.. Your late.. Diba 11:10 ang uwian? It’s already 11:30.. Mahirap trigo? Tinignan ko naman siya at tinaasan ng kilay.. Duh?! At tumawa lang naman ulit siya.. Well.. sa nakikita niyo guys, kasama ko si Carlo my labs ulit dito sa rooftop.. Sa totoo lang, we’ve been like this for a week now.. Everyday after school, this is our destination.. Minsan nagjajamming kami.. Minsan tinuturuan niya ko ng lessons namin.. Minsan naman nagkukwentuhan at most of the time eh lumalamon nang kahit na anong junk food.. haha.. In short, parang nagiging secret place namin ito ni Carlo.. a place where he can be what he wants to be.. And a place for me to breakfree.. ayun.. Sa buong pagsasama [pagsasama??] namin dito eh naovercome ko na yung awkwardness with him.. Anyway, back to the story.. Ito po ang dahilan kung bakit hindi ako sumabay sakanila.. Para kasing hindi kumpleto yung araw ko pag hindi ako nagpupunta dito.. So kahit anong mangyari.. kailangan kong pumunta dito.. Wait. Anong oras na? Tumingin siya sa watch niya at sinabing, 12:30.. hatid kita? Naah.. may pupuntahan pa ko eh.. may usapan kami ng mga kaibigan ko.. At ayun nga.. pumunta na ko sa bahay ni Jiro.. Kumpleto na silang lahat dun.. Ako na lang talaga ang inaantay.. at may Mcdo rin na nakahanda.. Pero wala pang gumagalaw.. ayus ah.. haha.. Sorry pinag-antay ko kayo.. pero ba’t wala pang kumakain? Sabay turo ko dun sa Mcdo na nakadisplay sa center table na tinititigan ng apat na gutom na mga mata.. Ayaw niya pagalaw.. nakasimangot na sabi sakin ni bespren Diane habang tinitignan ng masama si Jiro.. Pag-andito ka na daw.. At ang maunang kumain daw eh sisipain niya palabas.. aba.. pati si tukmol eh umeextra ah.. haha.. Yeah.. like what they said.. at sabay sabay nagpunas ng mga tumutulong laway ang apat.. haha.. adik talaga ang mga ‘to pagdating sa kainan oh.. haha.. Anyway, dahil malaki ang kasalanan ko sa kanilang “pagkagutom daw” eh ayun.. kumain na muna kami.. bago nagreview.. at infairness ah.. natats ako kay Jiro dahil ginutom niya ang apat na matatakaw para antayin lang ako.. haha.. Trimestral Day Two Naging masaya man ang end ng araw ko kahapon.. Kalbaryo na naman ang haharapin ko ngayon.. Our first test is English.. madali lang [dahil na rin sa tulong ni Jiro at Khay kahapon] pero mahaba.. Pero over all nasisiguro kong papasa naman ako.. haha.. yung test namin is like yesterday.. it’s from 7:30 to 8:30.. and after nga nun is yung Recess namin from 8:30 to 9:10.. pero just like yesterday din eh hindi ako nagrecess.. instead eh tumambay na lang ng classroom para mag-aral ng Chem.. At hindi rin naman nagtagal eh nagstart na yung Chem test namin.. And I’ve got to admit.. ang laki ng tulong ng group study namin kahapon ah.. Kasi kahit paano eh hindi naging gaano kahirap ang test.. wahahaha.. My routine after the exams is the same rin like kahapon.. tumambay muna sa rooftop with Carlo then nagpunta na sa bahay ni Jiro for the group study.. Pero this time sumabay sakin si Carlo hanggang sa street nila Jiro.. Malapit lang naman kasi yung house niya sa house ni Jiro.. Ang kinaibahan lang din ng araw na ‘to in comparison kahapon is that ngayon mas naging carefree kami.. I mean, after naming kumain ng lunch [courtesy ng katulong nila Jiro, no Mcdo today] eh nanood muna kami ng movie bago nag-aral.. Yung movie is yung 28 days something.. ang haba eh.. hehe.. basta

tungkol siya sa mga zombie.. nakakatakot nga eh.. yung kinakain kong nagaraya nangalahati matapos dukutin nung zombie yung mata nung babae.. wahahaha.. Trimestral Day Three well.. today is Wednesday.. second to the last day ng exams week namin.. tomorrow which is Thursday is the last day tapos walang pasok sa Friday! Weeeh! Kaya eto.. medyo naexcite si ako.. haha.. Recess na namin.. and just like the previous days, andito lang ako sa classroom at inaaral yung Sci. Res.. katatapos lang kasi ng Social Studies test namin.. ang amp nga.. nakalimutan ko ilagay yung plus 7 ko! Waah! Biruin mo yun, plus 7 kinalimutan ko! Wahuhu.. laking tulong pa man din nun.. huhuhu.. sabi kasi ng teacher ko pag hindi nalagay yun, walang plus.. eh tapos walang nagpaalala since lahat kami nakalimot.. pero sayang talaga! Wahuhu.. Anyway, focus na lang sa Sci. Res.. at ifast forward na natin sa after exams.. Nagstay pa muna ako sandali sa classroom bago umakyat sa rooftop.. nakichika muna ako sa “lategoers”, tawag naming sa mga taong late umaalis ng classroom kahit wala naman ginagawa dun.. haha.. ayun.. matapos nun eh akyat na ko sa rooftop, like nung mga nakaraang araw.. tapos tulad rin kahapon, hinatid ako ni Carlo sa bahay ni Jiro.. Sa group study naman namin… nagliwaliw muna sila Khay, Diane at Kim.. Wala pala si Tukmol ngayon kasi may pupuntahan sila ng mamsie niya.. haha.. tapos nagproceed na kami sa pag-aaral.. ito na ang huling pag-aaral namin this week since bukas happy happy na! Weeh.. haha.. pero duguan rin ‘tong pag-aaral namin ito since magkasabay ang GEN. MATH at PHYSICS namin.. We started reviewing at 3:00 pm sa gen. Math.. at woah! Ang haba pala ng coverage.. At 5:40 pm nagpaalam na si Kim.. mauuna na daw siya saking umuwi kasi wala daw katulong si Ate Mau sa bahay.. nagpaiwan ako kasi I really need tutoring for this subject.. as in.. haha.. at take note, nasa kalahati palang kami ng Gen. Math ng mga oras na ito ah.. 7:15 pm, sinundo na si Khay ng mom niya.. pinapasabay na ko ni Tita kaya lang sabi ko mamaya na siguro ako.. kasi naguumpisa palang kami ni Jiro sa Physics.. at super kailangan ko rin ng tutor dun.. nagstop muna kami ni Jiro sa pag-aaral by 7:30 dahil dinner time na daw.. nakakatuwa nga si Ate Janna.. Kasabay kasi namin siya kumain.. wala yung parents nila Jiro dahil daw may inaayos pa sa business nila sa states.. so ayun.. Eto ang matindi.. hulaan niyo kung anong oras na kami natapos ni Jiro sa pagrereview? Well.. 11:30 pm.. yeah.. haha.. inuumaga na ko.. Uy Jiro.. Uwi na pala ko.. Gabing gabi na, baka pagalitan ako ni Kuya.. Ay teka, gisingin ko lang si Manong para maihatid ka namin.. tumayo na siya para gisingin sana yung driver nila pero pinigilan ko siya.. Hindi! Wag na.. nakakahiya naman, natutulog na yung driver niyo eh.. maglalakad na lang ako.. Sige.. pero ihahatid parin kita.. delikado na eh, gabi na.. Hindi na ko umangal since natatakot din naman ako maglakad mag-isa ng ganitong oras.. hehe.. baka may makasalubong akong zombie o vampire sa daan.. Buti kung Edward Cullen ang makasalubong ko eh panu kung James, Victoria o kung anu mang nomadic vampire diba? Ahem.. twilight syndrome taking it’s effect.. pasensiya po.. hehe.. we walked.. ayun.. nakakatakot.. ang tahimik ng paligid.. as in super.. tapos madilim.. tanging ilaw lamang galing sa poste ang nag-iilaw sa daan.. uhm.. Kathryn? Yes? Tapos tinignan ko siya.. na nakatingin naman pala sakin.. a— natigilan siya.. weird.. haha.. wa-wala.. then iniwas na niya yung tingin niya.. ako naman, napataas na lang ng kilay.. ang weird kaya.. haha..

di, sige na.. alam ko may itatanong ka eh.. actually I’m just guessing.. wahahaha.. eh kasi.. anu.. uhm.. masakit pa ba? Ang general ng tanong niya pero somehow naintindihan ko.. hehe.. Hindi ko nga lang alam kung panu sagutin yan.. hmm.. ang masasabi ko lang jan? Malaking sampal sakin ang lahat bilang kaibigan.. then nginitian ko siya.. ngumiti rin naman siya.. Tss.. mabuti ka namang kaibigan eh.. Kung ayaw niya edi wag.. afterall, I can be your bestfriend.. Napatingin ako sakaniya nang nakataas yung isang kilay na medyo natatawa na rin.. haha.. Siya naman, seryoso yung mukha tapos straight forward ang tingin.. Ayun.. hindi ko na napigilan yung pagkatawa ko kaya natawa na ko.. haha.. Nagulat naman siya sa pagtawa ko.. haha.. imagine, ang tahimik ng paligid tapos bigla akong humalakhak.. haha.. Rinig na rinig eh.. Hay naku, Jiro.. you are my bestfriend.. pero hindi kita bestfriend kasi wala na si ejay.. and you don’t need to be my bestfriend kasi wala na si Ejay.. but you are already my bestfriend, and you are not just to replace someone.. gets? nagkatinginan naman kami tapos nginitian niya ko.. and then the next thing we know.. nasa bahay na ko.. Jiro, salamat sa paghatid sa kapatid ko ah. Ayos lang.. Delikado na rin po kasi eh.. tumango tango naman si Kuya.. para ngang ewan eh.. haha.. oh eh panu ka uuwi niyan? Maglalakad lang po.. wala na rin namang tricycle sa ganitong oras eh.. Ah ganun ba? O edi sige.. hahatid na lang kita.. sabi mo nga delikado na tsaka may kotse naman ako.. sana pala tinawagan mo na lang ako, Kathryn.. sabi ko nga.. eh hindi ko yun naisip kanina eh.. pasensiya naman.. haha.. Then ayun.. hinatid na ni Kuya si Jiro.. Trimestral Day Four this is it! The very last day ng aming Hell week.. kapapasa lang namin ng papers sa Physics then we’re off to go! Weeh.. Hindi pala ako pupunta sa rooftop today.. sinabi ko na yan kay Carlo.. and afterall, may basketball practice rin daw siya today.. so diretso na lang kami ng mga kaibigan ko to celebrate.. haha..

Kriiiiiiiiiinnnnnngggggg! Ok class, pwede nang umuwi.. At nabura ang floor dahil sa paa ng nagtakbuhang mga highschool students.. haha.. Kinailangan pa naming makipagsiksikan para lang makaalis sa school.. haha.. Napagdesisyunan namin magcelebrate at kumain ng aming lunch sa yellowcab.. Nag-ambagan kami para masaya.. haha.. Yun nga lang.. lahat kami eh tahimik pagdating ng pizza.. nagutom sa pakikipagsiksikan sa mob na yun.. haha.. daig pa namin yung contestants sa 1 vs. 100 eh.. ay hindi, daig pa namin yung kaisa isang taong natira dun sa 28days something na pinanood namin na hinabol ng million na zombie.. wahahaha.. You know what.. we need to celebrate.. sabi ni Khay in between chews sa nilalamon niyang pizza.. Duh? Anu bang tawag sa ginagawa natin ngayon.. ikaw talaga khay.. sabay pat ba naman ng pagkalakas lakas kay Khay sa likod.. haha.. nasamid tuloy si Khay.. wahahahaha.. kawawa naman.. haha.. *choke * choke * amazona ka talaga Diane! Ansakit nun ah.. with matching paghimas himas pa sa kaniyang lalamunang nasamid.. haha.. What I mean is, yung talaga celebrate.. magmall tayo.. sa ATC.. yung ganung celebrate..

Not a bad idea.. tapos eh umamba siyang ulitin yung pagpat niyang pagkalakas lakas pero umilag na agad si Khay.. haha.. I think that would be great.. after all, we don’t have classes tomorrow.. and the sun is shining like the shining sun! jusme.. ayan na naman ang magulong ingles ni pinsan dear.. haha.. Kung ganun, gala mode tayo bukas! Eh kayo Jiro? Tukmol? Sama kayo? Nagtinginan pa yung dalawang girlaloos este boys tapos.. Sure! O0 End of Hell Week Day One Tug! Tug! Anu ba yun? Ang aga aga eh.. pikit pa nga mata ko may nag-iingay na.. amp.. Hoy loka! May gala kayo ngayon, remember? Ay oo nga pala.. cellphone ko siguro yun.. pero bakit TUG! TUG! parang binabalibag na bintana eh.. wahahaha.. tsaka teka.. feeling ko ang aga aga pa eh.. tapos mamaya pang 11am yung usapan namin.. Tsaka ang lamig lamig pa oh.. halatang madaling araw palang.. Wahay.. ansarap matulog.. kahit sobrang ginaw.. Baka naman kasi nakabukas yung aircon diba? Hindi.. electricfan lang gamit ko.. pero oo nga noh.. bakit ang lamig lamig?

Tug! Tug! Napabangon ako bigla.. amp.. gulat na gulat lang naman ako sa aking nakita.. Wala palang kuryente.. pero kaya malamig is dahil bukas ang bintana ko.. At ang pinakanakakagulat?? Basang basa ako! Sa ulan! Ang amp eh.. Knock! Knock! Which was followed with… Kathryn? Ok ka lang jan? yeah.. si Ate Mau.. Po? Ok lang po.. just in time ng pagkabukas niya ng pinto ko.. Oh! Ba’t basing basa ka? Gulat na gulat niyang sabi hawak ang isang candle.. Eh nabukas yung binatana ko eh.. Natawa naman siya sa itchura ko.. amp eh noh? Haha.. Pinagbihis muna niya ko tapos lumabas na ng kwarto at nagpunta sa sala.. after ko namang magbihis eh sumunod ako sakaniya.. 5am palang.. yeah, sobrang aga pa.. pero since nagising na ko, I’m sure mahihirapan na kong matulog niyan.. Tabi tabi kaming naupo sa sala.. Si kuya inaayos yung lumang radio namin.. actually bago pa yun, pero mukhang luma.. haha.. It’s a reiny day for all those taga-Ilog out there.. It looks like raining cats and dogs today.. ayan.. kalahi pa pala ni Kim yung jock sa radio.. haha..

PAGASA reported earlier that there is a typhoon passing through south Luzon. Kung kaya’t binigyan ng signal number 3 ang LAGUNA, CAVITE at BATANGAS habang signal number 2 sa… ayun.. di nakaya ang english.. nagtagalog na.. haha.. Ang bagyong ito po ay pinangalanang BAGYONG JOSH. Ang Bagyong Nambababae ayon sa PAGASA. Ayos ah.. nambababae na pala ang mga bagyo ngayon.. haha.. Amp.. signal number three dito pala.. amp.. eh panu yan.. ibig sabihin mukhang hindi kami matutuloy sa gala namin today.. rawr! Curse you bagyong josh! Right away eh tinext ko na yung mga friends ko.. para pag nagising sila.. alam na nila ang news.. Pero mukha namang mahuhulaan narin nila agad na hindi na kami tuloy kahit hindi ko pa itext eh.. nagwawala kaya ang langit.. haha.. At since 5am palang.. hindi ko na rin pinigilan ang sarili ko ng makaramdam ako ng antok.. kahit nasa sofa lang ako.. kung kaya’t ayun.. black out.. Nagising na lang ako ulit ng bandang 11am na.. and still.. parang walang pinagbago ang sky mula nung nagising ako kaninang 5am.. parang hindi nga 11am sa kapal ng clouds eh.. tapos ayun.. I found out na flooded na pala ako.. flooded ang cellphone ko, hindi ni bagyong Josh kundi ng text ng aking mga kaibigan.. haha.. Ayun.. isa isa ko pang nireplyan.. siya nga pa pala.. wala parin kuryente hanggang ngayon.. Tapos 3 bars na lang ako.. I need to conserve battery! Hindi na nagreply yung mga kaibigan ko.. mukhang conserve battery din sila.. haha.. Pero wala pang 1 minute eh nagreply na itong si Jiro.. >ok lang.. nxt tym n lng ntn i2loy. Reply ko naman.. >yea. Yea. Tama. May nxt tym pa nmn. Hehe.. oh shoot! Bigla kong naalala.. yung diary namin nila Khay, Diane at Kim.. Meron kasi kaming diary, friendship diary namin.. aside sa personal diary kong bigay ni lolo dear.. Di ko kasi maalala kung san ko nilagay yun eh.. amp.. hinanap ko na lang.. sa kwarto ko.. baka kasi dun ko iniwan.. hanap.. hanap.. eh wala.. amp.. san ko nga ba nilagay yun.. patay ako pag nalaman nilang nawala ko yun eh.. tinignan ko muna yung cellphone ko bago nagpatuloy sa paghahanap.. and hell, 3 messages received agad.. lahat kay Jiro.. >at ung nxt tym na un. Treat ko.. >ei.. di na repz? >wui. Di rin siya makulit eh noh? Haha.. oh well.. maubusan ako ng battery nito eh.. >xori po. May hinanap lng kc.. at aba.. hindi pa ko nalilingat sa cellphone ko may reply agad.. bilis eh.. haha.. wala siguro magawa ‘to.. >ah.. ok lng.. nu hinanap mo? >ung friendship diary namin.. dq mhnp.. naiwan q cgro sa skul. Tama! Naiwan ko nga sa school! Naalala ko kasi nakapatong yun sa gen math book ko sa shelf.. Eh di ko na pala nabalikan yung gen math ko.. amp.. >imprtnt ba un? Reply ulit niya..

>malamang.. papatayin aq nla diane pag nwla un.. amp.. talaga.. burara kasi ako.. wahahaha.. 2 bars na lang yung cellphone ko.. pagreply ni jiro sasabihin ko wag na muna siya magtext kasi mauubusan na ko ng bat.. ayos lang yun.. haha.. NGUNIT! Nagdaan ang 30 minutes.. 1 hour.. 3 hours.. wala paring reply si pareng Jiro.. haha.. I didn’t even realize na inantay ko pa siyang magreply matapos ang tatlong oras.. wahahaha.. Oh well.. kung tutuusin nakakatakot yung weather.. ang lakas talaga ng ulan.. Walang light na maaninag sa labas.. pure darkness kahit tanghaling tapat.. Tapos maririnig mo yung hangin na umuugong.. katakot talaga.. haha.. parang may ipo-ipong di maintindihan.. hehe.. Kung kaya’t lahat kami sa bahay ay nagulantang nang..

Tug! tug! Ang sabi ng pinto.. hehe.. actually parang may humahampas sa pinto namin.. parang yung sa mga zombie! Haha.. Ate Mau, anu yun? Teka titignan ko.. Pumunta si Ate Mau sa pinto para tignan yung kumakalabog.. nagpapaulit-ulit kasi.. Pero ang kinagulat ko eh nang malaman naming kung anu yung kumakalabog sa pinto.. Jiro?!!!

~~~o0o~~~

Chapter 17

~~~~o0o~~~~

this guy is officially a weirdo. Well, tama mo kayong readers.. I mean, tama ang mga hula niyo.. Sinuyod lang naman po ng taong nakahiga sa kama ko ngayon ang bagyo para lang kunin ang friendship diary namin.. Which proves me right too.. sino ba namang matinong tao ang susugod sa bagyo ng ganun ganun na lang diba? Unless.. he’s a weirdo.. so he’s a weirdo nga.. haha.. Pero aaminin ko.. nakakaflatter yung ginawa niya ah.. I think, kahit sino naman eh.. But still naiinis ako sa kaniya.. Kung hindi ba naman Katanga-tangahan at naglakad papuntang school para lang kunin yung diary eh.. Tapos naglakad pa ulit papunta dito samin.. Eh malamang talaga mawawalan siya ng malay after ng pakikipagsapalaran niya sa ulan.. And the worst part is I’m feeling guilty about it.. Nakahiga siya sa bed ko ngayon, walang malay dahil sakin.. And here I am now sitting beside him plainly talking to myself.

Naiinis rin ako sa sarili ko.. kasi naman.. Diary namin yun.. And it is my responsibility.. Definitely not Jiro’s but he’s the one sick right now just for the sake of the Diary.. Pero ako? Ni isang patak man lang ng ulan hindi ako natuluan eh.. Talk about fair. Pero honestly, hindi ko maintindihan itong si Jiro.. Paiba-iba kasi yung ugali niya eh.. Hindi ko matantsa.. Hindi kaya may multiple personality disorder ‘to? Haha.. oh well.. Most of the time crabby siya.. alam niyo yun.. masyadong mabilis mainis.. Lalo na sa school.. Daig pa niya ko pag may dalaw.. wahahahaha.. Minsan naman ang mysterious niya.. sa sobrang pagkamysterious mukha siyang baliw.. haha.. Yung pagiging makulit naman niya, hindi ko alam kung san ko irarank.. Minsan kasi nakakatuwa yung pagiging makulit niya.. It makes us enjoy his company more.. Pero ayoko rin.. kasi nakakainis.. ako na lang lagi niyang kinukulit.. hehe.. No one wants to be annoyed, eh? Pero napansin ko.. He’s got this quality na hindi ko alam kung panu idescribe.. He has this special concern for the XX chromosomes.. but I can’t completely say that he’s a gentleman.. Like I said, pamwisit parin minsan.. He loves his sister so much.. Never pa niya nakwento yung mom niya pero I’m sure, mahal na mahal rin niya yun.. Hindi lang siguro as expressive like kay Ate Janna.. at hindi lang yun, kahit sa sinong babae.. specially yung mga classmates namin, and even I perhaps, eh hindi nakaligtas sa pagiging sweet and concern niya para sa mga babae.. Naalala ko tuloy yung sabi ni Crisostomo Ibarra sa Noli Me Tangere namin.. ang mga babae daw ang hiyas ng bayan.. o diba.. malay natin yun ang motto niya.. haha.. Isa pang quality niya which I really looked up to is he’s ability to handle things his way.. Kung baga, alam na alam niya kung panu dalhin yung situation.. He knows what to do on everything that is going to happen.. Para bang prepared siya sa lahat.. yung ganun.. Pero infairness ah.. kahit feeling ko marami na akong alam sa kaniya eh hindi ko parin pala siya ganun kakilala.. kasi nga feeling ko lang.. haha.. pero kasi diba.. kilala ko si ate Janna pero aside from that wala na kong alam sa family niya.. katabi ko siya sa classroom and I get to be with him most of the time pero ni hindi ko alam yung favorite color man lang niya.. I barely know him.. Pero teka nga.. Why would I need to know him anyway? At bakit ko ba siya iniisip na parang sinusuri pa.. haha.. funny me.. Antok lang siguro ‘to.. dala ng cold weather.. I rest my head sa bed.. exactly sa tabi ng kamay ni pareng Jiro.. Pinikit ko rin yung mata ko.. At first, I didn’t plan to fall asleep.. But I did anyway.. At sa pagtulog kong yun.. My thoughts drove me into a dream.. Naglalakad ako.. puti lang ang lahat.. hindi ko alam kung dire-diretso lang ba ang paglakad ko or I was just going in circles.. basta lakad lang ako ng lakad kahit hindi ko alam kung san ang pupuntahan ko..

Then at one part, I suddenly heard voices.. Voices which are really familiar.. Sinundan ko yung mga boses na yun until I can here them very clearly.. Natakot ako sa mga narinig ko.. The voices Iam hearing don’t look like happy.. Parang they were in agony or something.. Biglang bumilis ang pagtibok ng puso ko.. Pero sinundan ko parin yung mga boses hanggang sa dinala ako ng mga ito sa isang kwarto.. There are still signs ng whiteness kung saan ako nang galing.. Puti parin yung background pero this time, may mga machine sa isang sulok.. There is also a bed which made me conclude na nasa hospital ako.. Pero hindi ako masyadong sigurado kung sino yung nasa hospital bed.. Because people are surrounding, crowding the bed.. Tipong may namatay right at that moment.. Nagulat lang ako ng marealize ko kung sino yung mga taong yun.. Dahil hindi lang pala basta bastang mga “tao” yung nakapalibot dun.. Yung mga taong yun are the people whom I love.. The people close to me.. Andun ang bestfriend kong si Diane, si Khay at ang boyfriend niyang si tukmol.. Andun din yung ilan sa mga classmates ko at teachers din.. Pati si Ate Janna present.. She’s with a couple of person na unfamiliar sakin.. But most importantly, andun ang family ko.. And it hurts to see them like that.. Hindi ko alam kung anong meron pero seeing my family in pain makes me feel pain too.. At isa pa.. nacurious ako.. Nacurious ako kung anu bang meron.. Kung sino yung nakahiga sa kama na yun na nagkocause ng lahat ng agony inside this room.. Nilapitan ko si Diane, na umiiyak.. I’ve never seen her cry like that… Di, are you ok? Anu bang meron? Bakit? Bakit mo kami iniwan?! Nagsalita nga siya.. pero ang layo naman ng sinabi niya sa tanong ko.. Bespren, hinahon lang.. anu ba kasing meron? Inulit kong tanong sa kaniya.. Pero I was really shocked when Diane ignored me.. as if I wasn’t standing beside her.. Hinayaan ko na lang.. masyado lang siguro siyang malungkot sa nangyayari.. So I went to ask Khay na katabi ni Diane.. But like her, she also ignored me.. Nagsisimula na kong magtaka sa mga nangyayari.. Why no one’s noticing me as if wala ako dito sa room na ‘to.. And so.. the curiousity began to accumulate over me.. The exact reason why I stepped into a decision.. The decision to take a peek at the person lying on that bed by myself.. I soon started to walk towards the hospital bed.. Each step my heart beats louder than usual.. One step. One loud heartbeat. Until I was at the edge of the bed ready to look at the person.. And then.. Kathryn. Kathryn! Yes folks.. ako po ay nagising.. Nagising dahil sa boses nitong taong katabi ko na kanina lang eh mahimbing ang tulog..

Napatayo ako agad as response sa bigla niyang pagtawag sa pangalan ko.. Nagtitigan kami for a moment before I realize na si Jiro. Si Jiro. Si Jiro. Si Jiro. Gising ka na! Dala na rin siguro ng masyadong excitement marahil eh napayakap lang naman ako kay Jiro nang hindi nag-iisip.. And it took me a moment to realize that before I let go of him.. Sorry. He just gave me a smile.. So I smiled back.. which was followed by silence.. kaya nagulat ako nung bigla na lang siya nagsalita to break that silence.. Aba.. dapat lang.. eh kung tutuusin kasalanan mo kung ba’t ako ngayon nandito eh.. napataas naman yung kilay ko sa mga sinabi niya.. Kunyare hindi ko siya naiintindihan.. pero kunyare lang naman.. haha.. Napabuntong hininga naman siya.. Hay.. kung hindi mo kasi iniwan yung diary niyo edi sana hindi na ko bumalik ng school at ideliver yun sayo.. Hindi ako magkakasakit.. *cough * cough * Eh bakit.. sinabi ko ba kasing kunin mo yung diary? Ah basta.. kasalanan mo parin.. Edi kasalanan na.. as if may magagawa ako.. Actually meron.. then his lips formed an evil grin.. amp.. parang di ko gusto ang mga susunod na mangyayari ah.. parang may nababaybs akong iniisip ng lokong ‘to ah.. One hour later… Ahh! Dali naman.. bagal eh.. isaksak ko kaya ‘tong kutsara sa lalamunan niya? Magustuhan pa kaya niya yung lasa ng ginataang halo-halo? Ang amp kasi.. nagpapasubo pa.. may kamay naman.. Eh oo nga naman kasi.. part daw ‘to ng pagbabayad ko sa kasalanan kong purely na siya lang ang may gawa.. hay.. galing.. Yum! Isa pa.. Ahhh! Please pray for me.. na sana hindi ko mapatay ‘tong taong ‘to gamit ang kutsarang ito.. Two hours later…. Palitan mo.. ang pangit naman niyan eh.. For pete’s sake! Pang anim na movie na yan ah.. papalitan mo na naman hindi pa nga tapos? Aba.. aba.. nagerereklamo ka? Pssh.. Hindi po.. sabi ko nga, papalitan na eh.. Maraming salamat sa inyong pagdadasal na hindi ako makapatay ng tao gamit ang kutsara.. Ngayon, ako po ay humihingi ng tulong na inyong ipagdasal naman na hindi ako makapatay ng tao gamit ang TV, DVD player at DVD.. Three hours later… Ok.. let’s review our deal.. may pareview review pa ng deal na nalalaman eh.. lugi naman ako..

Simple lang naman.. isusupply mo lang lahat ng necessities ko.. Pag sinabi kong nagugutom ako, feed me.. parang si gaspar.. yung aso namin.. haha.. Yeah yeah.. your wish is my command.. I said sarcastically.. Pag sinabi kong gusto kong manood, you’ll let me watch.. yeah yeah.. nagawa ko na parehas yan.. Opo master.. At pag sinabi kong gusto kitang maging girlfriend, you’ll be my girlfriend.. Oo na— HUWAAAT??!!! Nanlaki lang naman ang aking mga mata sa mga salitang pumasok sa magkabila kong tenga.. Matapos nun eh biglang tumawa ng pagkalakas lakas ang loko.. yung tipong wala ng bukas para tumawa.. well, he should… mamaya lang burado na siya sa mundo.. Wahahahaha.. joke lang! As if naman gusto kita maging girlfriend… wahahahaha.. you should have seen yourself.. very funny.. wahahahahaha.. That does it. Ayoko na.. nagwalk out na ako.. Nabubwisit na talaga ko eh.. baka lang talaga matuluyan ko na ‘to.. Napatigil naman ang loko sa pagtawa nung nakita niya akong nagwalk out.. hehe.. drama eh noh.. Sinundan lang naman niya ko habang sinasambit ang aking byutipul neym.. Yung nga lang hindi byutipul ang pagkasabi kasi siya yung nagsasabi.. amp.. Kathryn! Wait lang! ‘to naman di mabiro.. sabi niya while catching up with me.. At nung nafeel kong malapit na siya.. nagstop ako sa edge ng stairs.. and when I turned around for him…

Bog! we fell off the stairs. And I’ll leave you with the imagining after namin mahulog..

~~~~~o0o~~~~~

....and that's how my day went through with Jiro.. It wasn't a big deal at all, but I decided to right it here in this diary.. who knows? Jiro might be one of those highlights in my life. At least I have a written record of him. Kathryn,

~~~o0o~~~

Chapter 18

~~~~o0o~~~~

kanina pa tumigil ang ulan.. lumabas na si haring araw at maaliwalas na ulit ang paligid.. wala nang sign ng bagyong nambababae.. Para ngang walang nangyari eh.. everything is back to normal.. Umalis si Kuya. Dapat talaga ihahatid na namin si Jiro sa kanila since isang araw at isang gabi na siyang andito samin and hindi man lang namin nainform si Ate Janna dahil putol nga rin ang telephone lines and we were out of cellphone load and batteries. So napakaimportant na mahatid na namin agad si Jiro dahil baka nag-aalala na si Ate Janna. Pero sabi ni Kuya sandali lang daw muna. May kailangan lang daw siyang puntahan somewhere. Hindi naman niya sinabi kung saan so kami naman antay na lang. Ang tahi-tahimik nga dito sa bahay eh.. until… Aray! Anu ba?! Nanadya ka ata eh, bastos mo ah! Bastos ka jan. eh haharang harang ka kasi sa gate eh! Narinig naming may nag-aaway sa labas. Agad naman kaming lumabas para tignan. And well, we were just surprise to see Ate Janna and Kuya Lem. Si ate Janna sinasabunutan at pinapalo ng bag niya si Kuya Lem habang si Kuya naman. Hehe.. eh hindi makaganti dahil babae.. haha.. Ang cute lang nilang tignan. Parang mga damulag na ang-aaway.. hehe.. Ate Janna? I called out. Oh! Hey there Kathryn! Si Jiro? Sabi niya sakin nang nakangiti but still hindi parin tinitigilan yung buhok ni Kuya at ang pagpalo palo niya gamit ang bag niya.. haha.. Aray! Aray! Anu ba?! Tumigil ka na nga! Ansakit eh! Aba! Ba’t ko bibitawan? Nagsorry ka na ba?! I laughed. Well, kailangan kong tumawa. Nakakatawa lang talaga yung scene ni Kuya at Ate Janna. Feeling ko nanonood ako ng koreanovela eh.. hehe.. Ang cute nila.. hmm.. pwede.. may future ang dalawang ‘to.. haha.. Oi ate! Tama na yan! Nakakahiya ka! Biglang sabi naman ni Jiro nung makita niya ang gingawa ng ate niya sa Kuya ko.. At ayun.. pinigilan naman niya agad.. Ngayon tuloy tatlo na sila dun.. at dalawa na sina Kuya at Jiro na sinasabunutan ni Ate Janna.. haha.. Infairness ah.. parang bigla kong naging idol itong si ate Janna.. Girl power ang drama eh.. So amazing.. haha.. Alam kong no use pag piniglan ko si Ate at baka mapasama pa ko sakanila so hinayaan ko na lang.. hehe.. Uhm.. Ate Janna, baka gusto mong pumasok sa loob? Oh sure! I’d love to! Ouch! Aray! Tingin ko dapat akong magpaturo ng techniques kay ate Janna mamaya. It would definitely be helpful.

Pagpasok nila sa loob ng bahay, hindi pa kagad binitiwan ni Ate Janna sina Jiro at Kuya.. Pero after a while, nung mapagod siguro eh binitawan na din niya.. Exactly nung nag-offer ako ng drinks.. hehe… Feeling ko nawalan ako ng buhok. Sabi ni Kuya habang hinahawakan yung ulo niya kung san siya sinabunutan ni Ate Janna.. haha.. Imagine me living with her. Biglang sabi naman nitong si Jiro na kapareha lang ng ginagawa ni Kuya Lem.. Si kuya naman napatingin sa kay Jiro at umiling-iling habang pinapat yung kaniyang shoulders.. haha.. pag-umpugin ko ‘tong dalawang ‘to eh.. bagay magkasama.. haha.. Anu bang nangyari? Tanong ko sakanila as I sat down the sofa.. Well, you see.. I was walking going to your house.. Sira ang car, wala ang driver.. but before I got there, MAY ISA JAN pakunyare hindi ako nakita, binunggo ba naman ako.. Imagine, ako? Binunggo? Compare mo naman structure ng katawan niya sa katawan ko.. diba? Then she rolled her eyes at nagbelat kay Kuya.. haha.. Ang kyut talaga nila.. parang mga bata eh.. hehe.. Hoy, hoy, hoy! Anong binunggo ka jan? iniiba mo kwento eh! Shut up! Hindi pa ko tapos magkwento noh.. at ayun, inirapan ulit niya si Kuya.. hehe.. at si Kuya naman, walang magawa.. haha.. I like it when boys are so helpless.. And so, Kathryn, siyempre nabanas na ko diba.. BUNGGUIN ba naman ako eh.. kaya I rushed sa bahay niyo na lang only to find out that he was going the same way I do. Amp. Nababanas na talaga ko eh, kaya binilisan ko pa ang lakad ko but we ended up…racing our feet to your house. Tapos eto, pati yung gate ibinunggo sakin.. nananadya talaga eh.. Why is he here anyway? Kilala mo ba yan? Mamaya serial killer pala yan eh, di naman nakapagtataka pag ganun.. mukhang serial killer eh.. Aba! Serial killer ka jan! Mas maicocompare mo pa ko kay Chris Tiu noh! Sa gwapo kong ‘to?! Puhlease! Hindi naman pinansin ni Ate Janna yung sinabi ni Kuya.. well, actually pinansin.. pero the insulting way.. haha.. she acted as if nasusuka siya sa sinabi ni Kuya.. haha.. the normal reaction.. haha.. Actually.. Kuya ko siya Ate Janna.. Si Kuya Lem.. Nakangiti ako habang sinasabi ko yan.. hehe.. mahirap na.. baka pagbuntungan ako ng galit nitong si Ate Janna.. mukha pa namang masama siya magalit.. hehe.. Oh. Talaga? Your serious? Halatang nagulat siya sa revelation na sinabi ko.. Well, duh?! Obvious naman.. gwapo.. maganda.. sabi ni kuya referring to him then to me.. haha.. Nagtaka ka pa.. maganda lahi namin eh.. dapat pala laging inaaway si Kuya para nasasabihan ako ng maganda.. haha.. Techniques. Ate Janna. Later. No, honestly.. You don’t look anything related.. And your right, maganda si Kathryn pero kasi ikaw parang nanggaling sa lahi ng mga gorilla na may hybrid ng dinosaur eh. So.. hindi talaga kapanipaniwala eh.. It must have been hard on you, Kathryn. There. I had to laugh at that. Haha.. At hindi lang ako ang tumawa, pati si Jiro, Ate mau, at Kim.. si kuya ko naman lalong humaba ang nguso.. haha.. Ang saya eh.. barahan.. but the total tally of points as of now? 7-1, in favor of Ate Janna. Haha.. Ate, tama ka na nga.. Nakakahiya ka na oh.. wala ka sa bahay! Eh bakit ba? This is a democratic country! May karapatan akong magsalita! This is final. Idol ko na talaga si Ate.. hehe.. Eh mali naman sinasabi mo eh.. Maling mali! Nanlilisik ang mga mata ni Ate Janna ng tinignan niya si Kuya.. hehe.. muntik pa nga mahulog sa inuupuan niya si Kuya eh.. hehe.. O sige nga.. sabihin mo ang alam mong totoo which is obviously a pure lie, but hey may karapatan ka rin magsalita. Sabi naman ni Ate Janna in a sarcastic DARK way.. haha.. I had to laugh at this one too! Haha.. Well.. Una sa lahat hindi kita BINUNGGO! NABUNGGO kita! That’s totally different! Ah.. yun naman pala eh.. haha..

At hindi ko kasalanan yung gate.. Malay ko bang papasok din siya.. bahay ko ‘to and I don’t know her.. same reason sa racing na naganap, malay ko bang iisa lang destination namin.. see my point? Napatango tango ako sa explanation ni Kuya.. May sense naman.. Pero mas cool yung kay Ate Janna.. hehe.. Ok, let’s say that’s the case.. nagyabang naman itong Kuya ko nang sabihin yan ni ate Janna.. haha.. pero inirapan lang siya ni Ate.. hehe.. But the point is, what he did is still rude for a girl! I mean, see? Whether sinasadya niya o hindi yung pagbunggo na yun, tinulungan ba niya kong tumayo? NO! Tama bang pagsarhan ako ng gate without even asking kung may kailangan ako? NO! so you see? Total tally: 9-2, still in favor of ate janna. Haha.. Magkakagulo na dapat dahil kumulo na ang dugo ni Kuya at hindi na niya kayang karirin ang chivalry at papatulan na dapat si Ate Janna.. Pero siyempre diba, amazona nga si Ate eh.. Hindi papatalo.. Yun nga lang, bago magsimula ang world war III may nagsalita at nagsuggest ng better way to settle things out.. Alam niyo, kesa nagtatalo at nagdedebate kayo tungkol jan ba’t di kayo maglaban through a game? Oo nga naman.. talino ng Tita ko eh.. Manang mana talaga sa Daddy ko na pinagmanahan ko rin.. wahahaha.. Game? What kind of game? Sabay pa.. ayaw talaga patalo nitong dalawa oh.. pag-umpugin ko ‘to eh.. hehe.. Oh I don’t know.. Maybe sa arcades.. Quantum? Timezone? Power Station? Ehem.. Ad Fee! Bumaba na ang presyo ng gas pero hindi parin tumataas ang height ko kaya kailangan maningil ng Ad Fee.. hehe.. Okaya pwede rin, madamihan kayo ng malilibre sa mall.. siyempre kailangan niyo ng judge diba? Mga idea nitong si Ate Mau eh.. feeling ko tuloy set up ang ginagawa niya.. pero baka nga feeling ko lang din.. wahahaha.. Then.. who would be the judge?! At talagang interesado naman sila noh? Can you do it? No, no, no! marami akong gagawin noh.. Ayan oh.. Mga kapatid niyo, si Kathryn at Jiro.. sabi ni Ate sabay talikod at punta sa kitchen. Feeling ko talaga set up ‘to eh.. amp.. I think they considered things out first.. halatang nag-isip pa kasi.. haha.. pero in the end pareho lang din naman ang sabi nila.. Game! And I’ll make sure na mananalo ako! grabe. Yan ang masasabi ko ngayon. Ewan ko kung magandang idea ba yung sinuggest ni Ate Mau o pahirap pa sa part namin ni Jiro eh.. Pero ang sigurado ko lang is that wala pa kaming 10 minutes dito sa mall, bored na ko’t gusto ko ng umuwi! I looked at Jiro na nasa tabi ko lang naman.. And I can say the same for him also.. Yawn! Adik naman kasi ‘tong mga Ate at Kuya namin eh.. Ayaw patalo, ayaw paawat.. Magkaugali.. bagay na bagay.. Pakasal ko ‘tong dalawang ‘to eh.. wahahahaha.. Nu kayang mangyayari pag sila nagkatuluyan eh noh? Haha.. araw-araw rumble sa bahay.. wahahaha.. kawawa naman siguro ang mga magiging pamangkin ko.. amp.. haha.. Eh teka nga.. kung anu-anu nang iniimagine ko eh.. haha.. Back to the story… Andito kami ngayon sa SM.. hehe.. kahit medyo malayo eh sinuyod nila ang SM para lang sa kanilang little game.. hay.. susme.. parang mga bata talaga ‘to eh.. hehe.. At andito kami ngayon sa Timezone.. obviously, naglalaro sila.. At talagang focused sila ah.. ayaw patalo eh.. They are actually on their fourth game, at lahat yun tabla.. Tabla lang din sila matapos nila kaming pakainin ni Jiro ng kung anu-anong madaanan along the way..

Ang sakit na nga ng tiyan ko eh.. nagrumble na yung mga kinain kong apple tapos chocolate ice cream tapos milk shake.. mighad! Hehe.. Anu ba yan?! Tie na naman?! Ikaw kasi, aminin mo na lang kasing talo ka naman talaga pala matigil na ang lahat ng ito.. Oh.. Tapos na pala yung recent game na nilalaro nila.. And again.. It’s a tie.. Tinignan ni Ate Janna si Kuya ng kaniyang dark and terrifying look.. Siyempre natakot naman si Kuya ko.. haha.. sabay sabing, NEVER! Ok ok fine.. edi game na lang ulit.. At lumipat na naman kami ng station na pwede nilang laruan.. Honestly, I think this is a waste of time.. and money.. Well, at least para samin ni Jiro.. hahahay… Psst.. nagulat ako nung bigla akong binulungan ni Jiro pare.. Bakit? Hindi ka ba nabobore? I mean, this is pathetic. I couldn’t agree more.. I know.. As if may magagwa tayo.. I hope nga meron eh.. amp.. Actually meron.. napatingin ako sa kaniya biglaan niyan.. haha.. I think may plano siya.. at whatever it is, sasali ako.. kesa naman mastuck ako dito diba? Jiro leaned closer to me para bulungan ako at hindi mapansin nila Kuya.. Tingin ko naman kahit isigaw niya hindi parin nila kami mapapansin eh.. Masyadong busy sa laro nila.. haha.. Ganito.. sabihin mo sakanila magpupunta ka lang sa CR.. Tapos? Antayin mo ko sa exit malapit sa national bookstore. Takas tayo. We can go somewhere else than here.. Ok. Walang exact plan. Pero its getting there.. haha.. Basta, susunod na lang ako at talagang ayaw ko na dito.. Isinusumpa ko na si Henry Sy sa pagtayo ng SM dahil sa pangyayaring ito.. wahahaha.. Kuya! Pasigaw kong tawag kay Kuya Lem habang seryosong seryoso si Kuya dun sa racing ek ek ng cars.. hays.. malay ko ba tawag dun.. hehe.. Madaya! Nambubunggo ka eh! Aba! Eh bakit ikaw? Hindi ka ba nambubunggo ha?! Ang galing! Napansin nila ako agad! Amazing!—NOT! Hay naku.. pahirapan talaga eh.. KUYA! MAGPUPUNTA LANG AKO SA CR! Wala.. wala.. talo ka na.. talo ka na.. In your face, man! Ay naku.. bahala kayo.. basta ako ah.. nagpaalam ako.. Walang sisihan sa huli.. wahahaha.. I winked at Jiro bago ko tuluyang pumunta sa CR.. Which is actually not true.. hehe.. dahil ang totoo eh sa exit nga ang punta ko.. wahahaha.. Parang bigla tuloy akong nathrill.. haha.. Pagkarating ko doon eh hinintay ko nga si Jiro.. Sabi niya eh.. Siguro may 20 minutes din akong nag-antay doon bago dumating si Jiro pare.. Well, mahirap naman kasing magpaalam kela Kuya eh.. Hindi nakikinig.. hehe.. pero dahil sa magandang technique ang magpaalam sakanila para makaalis na dito.. hehe.. eh understandable na rin.. Pero nang makalapit na siya sakin eh nalaman ko na hindi naman pala yun yung dahilan kung ba’t siya natagalan.. Anu yan? I am referring to the plastic he’s holding..

Konting pagkain at inumin.. dire-diretso rin siya maglakad niyan palabas ng mall pero nagstay lang ako sa kinatatayuan ko kaya nagstop rin siya at tinignan ako patalikod.. Ayaw mong kumain sa pupuntahan natin? Lumapit na rin ako sa kaniya na palabas ng mall.. Where are we going anyway? Basta.. sabi lang niya tapos hinila na yung kamay ko papuntang sakayan.. Sumakay kami ng taxi.. tapos alam niyo andaya.. Ayaw talaga sakin sabihin kung san kami pupunta.. binulong lang sa driver yung destination namin tapos hindi na nagsalita.. ang unfair eh.. naiintriga na ko.. amp.. haha.. Nang magstop yung taxi akala ko andun na kami sa pupuntahan ko.. Kaya lang sumakay pa ulit kami ng bus papuntang Batangas.. Huwaat?! Dadalhin mo kong Batangas?! Ok ka lang?! Shh! Eh sorry naman.. Nagulat lang kasi ako.. Batangas?! I mean, hindi naman siya kalayuan dito sa Laguna pero hello? Batangas?! Eh hanggang Alabang nga lang napupuntahan ko eh.. tapos dadalhin niya kong Batangas.. Tsaka anu naman gagawin namin dun? Pero anu pa man yun eh hindi na ko umangal at naupo na lang ako sa tabi niya sa bus na yun.. May dalawang oras at kalahati rin yung binyahe namin papuntang batangas.. At by the time na nakarating na kami sa batangas eh hapon.. panigurado nito late na rin kami makakauwi.. Akala ko na naman eh sa batangas na ang punta namin pero hindi pa pala.. waah.. Sumakay na naman kami ng jeep hanggang sa makarating na kami sa totoong destination namin.. Walang iba kundi sa… Beach? Duh? Amp. Ang ganda ng beach eh.. andito kami sa part ng beach na walang tao.. Yung kabilang part kasi is for public use.. Dito, kami lang talaga ang tao.. wala nang iba.. Hindi ko nga alam kung panu kami nakapunta dito eh.. At kung pwede ba talaga kami dito.. I was looking at the sky, malapit nang lumubog yung araw.. It’s twilight! Weeh! Haha.. Tinotopak ng addiction sa twilight.. Thank you kichekicheku.. haha.. pagtingin ko naman kay Jiro eh may nilalatag siyang blanket sa sand.. Nang matapos na niyang ilatag eh umupo siya dun.. Ako naman, tinignan lang siya.. [url=http://videokeman.com/secondhand_serenade/vulnerable-secondhand_serenade/][b]Background Music[/b][/url] Wala ka bang balak umupo man lang? Sabi niya habang ina-unpack yung mga pagkain na binili niya.. pati yung dalawang malalaking bote ng C2.. Eto na nga po eh.. Uupo na oh.. tapos umupo na ko sa tabi niya.. Inabot niya sakin yung isang pack ng piatos. Hindi naman pala basta bastang pagkain yung binili niya.. Junk foods lang lahat.. haha.. but I took it anyway.. Bigla siyang humiga pero di ko na pinansin.. nafix na kasi yung mga mata ko sa sky.. Sun set na talaga.. at ang ganda ganda.. Kapag nagpupunta kami ng beach ito lang talaga yung inaabangan ko.. I think it’s the whole point of going to the beach, to see the sun fall.. Sakto lang pala tayo eh.. Akala ko hindi tayo aabot.. he said while a smile is painted on his lips.. Mas ok naman ‘to kesa maupo at sumama kela Ate Janna diba? Lalong nagwiden yung smile niya.. pati tuloy ako napasmile.. hehe.. oo nga naman.. di hamak na mas ok ‘to.. pero napaisip din ako, anu na kaya nangyari dun sa dalawa? Naglalaro parin kaya sila at hindi napansin na wala na kami o nagpapanic na dahil matagal na kaming wala? Wahahaha.. I can’t imagine the look on their faces.. haha.. Dito ko laging nagpupunta pag tumatakas ako sa bahay.. or pag gusto ko lang ng piece of mind.. Kahit malayo, ayos lang.. Nakapikit na yung mga mata niya nang sabihin niya yan.. Ako naman, humiga na rin

sa tabi niya.. konting-konti na lang lalabas na yung stars.. unti-unti na ring lumalamig at ang sarap ng simoy ng hangin.. well, nasa tabi kami ng dagat eh.. Ang galing ng ambiance.. Yung taong special lang para sakin ang dinadala ko dito.. Sinu-sino na ba dinala mo rito? Ikaw palang.. tapos ngumiti siya.. I can feel blood rushing to my cheeks.. pero teka nga.. ang sabi lang naman special.. No big deal.. pwede namang ibig sabihin nun eh special friend which could also mean…… he! Enough na nga! Haha.. ang nakakatawa lang kasi takot ako sa tubig eh.. haha.. Hindi yung tubig na pampaligo ah, yung tubig na tulad ng dagat okaya ng ocean.. patawa pag natakot siya sa tubig pampaligo.. haha.. ibig sabihin nun hindi siya naliligo.. wahahahahaha.. Bakit naman? Ang ganda ganda nga eh.. it’s so naturey.. Oo nga maganda, pero kasi sa ilalim niyan total opposite ng nakikita sa ibabaw.. Kung panu nagsasparkle yung tubig sa ibabaw, ganun din kadilim sa ilalim.. Kung baga parang niloloko ka lang ng itsura na nakikita mo.. sabagay may point siya.. maapreciate mo pa nga naman ba yung ganda ng dagat kung nasa ilalim ka na? Wahahahaha.. Eh ikaw ba? Anong kitatakutan mo? Hmm.. wala pang nagtatanong sakin ng tanong na yan.. siya palang.. napaisip tuloy ako.. As of now kasi, iisa lang naman kinatatakutan ko.. Nalungkot tuloy ako bigla.. Ang mamatay. Napatayo si Jiro sa sinabi ko.. Tinignan niya ko ng matagal na nakataas pa yung isang kilay.. Anu ka ba.. para namang malapit ka ng mamatay, ang bata bata mo pa eh.. Lalo tuloy akong nalungkot.. Sabay ng paglungkot ng langit.. amp.. I don’t like talking about this topic. Hindi naman malayong mangyari yun sakin eh.. Lalo niya kong tinitigan. Ngayon yung tingin niya, tingin ng curious.. May sakit ako. Leukemia. WEH?! Tama hinala ko.. di siya maniniwala.. hehe.. Kahit ako eh.. Ayaw ko nga rin maniwala eh.. Kaya lang eto oh.. Pinakita ko sakaniya yung pasa ko sa may braso.. Isa sa mga signs.. Gulat yung itsura ni Jiro.. gulat na hindi makapaniwala.. hehe.. hindi rin naman kasi halata eh.. hehe.. I smiled. Alam mo nung mini SMIT challenge natin sa Gen. Math? Yung sinugod ako sa ospital? Hinimatay ako diba? Isa rin yun.. ngumiti ako ulit.. ngumiting malungkot.. habang sinasabi ko yang mga bagay na yan kay Jiro may pain eh.. Pero infairness, hindi ko akalaing kaya ko pala ‘to.. Ang sabihin ang mga bagay na ‘to sa ibang tao.. I’ve never discussed this topic to anyone.. Simply because I thought I can’t do it.. pero kaya ko pala.. Nagulat ako nung biglang nagswitch yung mukha ni Jiro.. biglang nagsmile.. Then inakbayan pa niya ko.. sinong hindi magugulat nun diba.. Ok lang yan.. at least you won’t be facing death alone.. tinignan ko siya.. nagtataka.. pero hindi nagbago yung expression niya, nakangiti parin.. We’ll face it together..

~~~o0o~~~ I honestly had a great time at the beach.. Nagtagal pa kami ni Jiro dun bago tuluyan umalis.. pero sandali lang naman yung pagtatagal namin.. Hehe.. anlabo.. haha.. Siguro umalis kami sa beach ng 6:00.. Kung kaya’t eto, 8:30 na, pauwi palang kami.. At malapit na kami sa bahay nila Jiro.. Since mas mauuna yung bahay nila, dun na muna kami.. Tapos hahatid na lang daw niya ko gamit yung kotse nila.. Nagstop na yung taxi sa harap ng bahay nila Jiro at pababa na kami..

Ngayon ko lang naalala yung cellphone ko kaya chineck ko habang bumababa ng taxi.. And ghad! 25 missed calls! Lahat kay Kuya Lem.. tsk.. I suddenly felt guilty.. Dire-diretso kami sa bahay ni Jiro nang… Where have you been?! Alam mo ba kung anong oras na?!!

~~~o0o~~~

Chapter 19

~~~~o0o~~~~

Where have you been?! Alam mo ba kung anong oras na?!! I was shocked to see two unfamiliar faces infront of me na yung isa eh galit na galit habang yung isa naman eh malungkot. Hindi ko alam na ngayon ang uwi niyo. Pero mas nagulat ako sa way ng pagsagot ni Jiro.. Parang ibang iba sa kasama ko kanina.. parang nawala na yung gana niya.. So ibig sabihin kung wala kami dito ng Mama mo ganyan ang ginagawa mo?! Paiba iba ang oras ng uwi?! Ayos lang sana kung ikaw lang, eh nandamay ka pa ng iba! Hala naman.. feeling ko ako yun ah.. Nakita kong biglang lumabas si Kuya Lem at Ate Janna galling sa may kitchen ng bahay nila Jiro.. Uhm.. H-hindi po niya ko dinamay.. s-sumama po ako.. jusko! Bilis ng tibok ng puso ko nang bigla akong titigan ng Manong na ‘to na galit na galit eh.. Ms. Kathryn, hayaan mo muna kaming mag-usap ng anak ko. Ooh.. anak? Akala ko ba patay na ang tatay ni Jiro?? o-ok po.. at feeling ko din napapahiya na ko.. hehe.. Blag! Nagulat kaming lahat ng biglang hinampas ni Jiro yung table sa tabi niya.. Tapos magkasalubong pa yung kilay niya.. Kung nakakatakot itong Manong na ‘to.. Mas nakakatakot yung itsura ni Jiro ngayon.. ibang ibang iba talaga.. For pete’s sake! Alam mo, alam ko, alam nating lahat na hindi mo ko anak! Iisa lang ang tatay ko! Yung iniwan niyang asawa mo! At wala na siya! Patay na! At wala kang karapatang magalit kung late man akong umuwi dahil hindi kita kaanu-ano! At mas lalong wala kang karapatan… Tinuro niya yung babaeng katabi ni Manong na talaga namang kamukha niya.. female version.. Dahil iniwan mo kami noon. Aw. Ang saklap ng mga sinabi ni Jiro pare.. halata sa mga mata nung babaeng kamukha niya which I conclude na mama niya na talagang saktan siya.. Kahit si Manong na kamukha ni Ate Janna eh nasaktan din.. Ngayon ko lang nakita si Jiro na magalit ng ganyan.. Yung to the point na magsisigaw siya.. Feeling ko ngayon lang din siya nakita ng mga tao dito na magalit ng ganyan.. Tahimik kasi lahat eh.. Tara Kathryn. Bigla na lang niyang sinabi kasabay ng bigla niyang paghila sa kamay ko.. Hindi na ko nakaangal.. kasi hindi na talaga ko nakapagsalita.. ang nagawa ko na lang eh tignan si Kuya.. Nakita ko namang tumango si Kuya bago kami tuluyang makaalis ni Jiro.. Naglakad lang kami.. Hindi ko alam kung san na naman ako dadalhin ng mokong na ‘to..

Basta lakad lang kami ng lakad.. Neither of us said anything.. But halfway ng paglalakad naming nowhere, I decided to break the silence.. Uhm.. San tayo pupunta? Hindi niya ko tinignan.. ganun parin yung mukha niya.. magkasalubong yung kilay.. He also didn’t respond for a while.. So nagshut up na lang ako.. baka magalit pa ‘to kawawa naman ako.. hehe.. pero I doubt.. hehe.. Sa dating bahay ko.. he finally answered.. Naintriga naman ako.. hehe.. meron siyang dating bahay.. Galit siya sa family niya exept kay Ate Janna.. Mahal niya ang tatay niya pero patay na.. iniwan sila ng mama niya noon.. Medyo hindi ko mapagkonek yung iba eh.. hayz.. Nanahimik na lang ako.. Hindi na ko nagtanong or nagsalita pa.. I think he prefers silence.. Kaya hindi ko rin napansin kung asan na pala kami.. Which kinda shocked me a little.. Hindi naman kasi ‘to ordinary na pinupuntahan ng tulad ni Jiro.. Or kahit ng tulad ko.. Ito yung lugar na usually setting sa mga palabas sa TV.. Lalo pa kung galing sa mahirap na pamilya yung character.. Well, hindi ko na kailangan pang sabihin kung anu ‘tong lugar na ito.. Freestyle imagining ulit tayo.. hehe.. Basta, this is a place not even close to the scenery of the beach.. Parang lalong gumulo yung hindi ko mapagkonek konek na mga bagay tungkol kay Jiro.. Mag-ingat ka sa paglakad.. Sabi ni Jiro habang inaalalayan niya ko nung naglalakad kami sa part na medyo lubaklubak.. Tumango na lang ako.. Hindi na masyadong malayo yung nilakad namin nang marating namin yung isang bahay sa dulo nitong lugar.. Sa bahay na yun, may matandang nakatayo.. Nakatingin kay Jiro na may halong tuwa at pagkabigla.. Jiro! Apo! Sabi nung matandang babae na medyo naluluha na nung tumakbo siya papalapit samin ni Jiro.. Pagtingin ko naman kay Jiro, nakita ko siyang nakangiti.. Ang unang ngiti niya mula nung umalis kami sa bahay nila.. Lola! Namiss ko kayo! Niyakap ni Jiro yung “lola” pala niya.. pero hindi parin niya binibitawan yung kamay ko na hawak-hawak niya nung inaalalayan niya ko.. Parang bigla tuloy akong NaOP.. And at the same time, naalala ko yung lolo ko.. Nalungkot tuloy ako.. hehe.. Nang maghiwalay na sila sa pagkakayakap eh tinignan ako ng Lola ni Jiro.. Kinabahan tuloy ako bigla..hehe.. baka kung anu isipin eh.. Kasi tignan niyo naman.. Gabi na.. magkasama kami ni Jiro.. Hawak niya yung kamay ko.. O diba.. lalo na yung mga chuchu jan, marami nang masasagap na tsismis.. hehe.. Chuchu = tsismosa Siya nga po pala, Lola.. Si kathryn.. Ngumiti ako.. pero susme.. gusto kong batukan ‘tong si jiro eh.. itong mismong scene na ‘to kasi.. napanood ko na ‘to eh.. sa isang pelikula na pinapanood ng katulong namin dun sa Cinema One.. Ngumiti rin si Lola ni Jiro.. tapos tinignan niya si Jiro.. Yung tingin na may sinasabi pero di ko maintindihan.. Hanggang sa nagsigh na lang si Jiro at sinabing, Kaklase’t kaibigan ko.. maglola nga ‘to.. sila lang nagkakaintindihan he.. wahahaha.. Ah! O siya, buti naman at nadalaw niyo ko dito Jiro… Kathryn.. halina, pasok sa loob.. Malamig dito.. At ayun nga.. pumasok kami sa loob ng munting bahay ng Lola ni Jiro.. Natuwa nga ako pagpasok eh.. Ang cute kasi kahit maliit lang.. Malinis naman at maayos.. Tapos pinakanatuwa ako dun sa mga pictures na nakadisplay.. hehe.. Puro pictures ni Jiro eh.. Nung bata pa siya.. Nakakatuwa kasi.. wahahahahaha! Uhugin pala siya nung bata pa siya.. wahahaha..

Ito? Picture ni Jiro nung 5years old siya.. sipunin talaga yan nung bata pa eh.. sabi ni Lola nung mapansin niyang tinitignan ko yung picture.. ang galing kasi eh.. kuhang kuha yung pagtulo ng sipon.. wahahahahaha.. Oi! Wag nga kayo! Napatingin kami bigla ni Lola kay Jiro nung bigla niyang hablutin yung picture frame.. wahahaha.. marunong din palang mahiya ‘to ah.. wahahaha.. Eh bakit ba? Ang cute mo kaya jan.. wahahahaha.. Pang-asar yung tawa ko ah.. wahahaha.. Natawa na lang din si Lola.. hehe.. tapos bigla siyang inubo kaya napatigil yung pagtawa ko.. Hay naku, Lola.. Hindi na naman kayo uminom ng gamot ano? Maupo na nga lang kayo.. Hindi parin tumitigil si Lola sa pag-ubo.. Kung ako man si Jiro mag-aalala din ako sa lola ko.. Naalala ko na naman si Lola.. At yung itsura niya bago siya mamatay.. bagay na ayaw ko nang maalala.. Ito po, Lola o.. suotin niyo po.. inabot ko kay Lola yung jacket kong Tribal [Ad fee! Wahehehe..] habang ubo parin siya ng ubo.. Wag na. Ikaw naman ang lalamigin, malamig pa man din dito.. hinihimas niya yung likod ni Lola nun, tinaasan ko naman siya ng kilay.. Sapukin ko ‘to eh.. nung may bagyo nga naka-aircon pa ko eh.. tapos iniintindi niya kung lalamigin ako? Wahahaha.. Mas kaya ko naman magtiis kesa kay Lola.. then I ignored him at sinuot ko na kay Lola yung jacket kong Tribal [Ad fee ulit! Wahahaha..] tapos eh naupo ako sa tabi ni Lola.. Maya-maya pa eh natigil na rin sa pag-ubo itong si Lola.. I smiled at her and she smiled at me too.. Pasensiya ka na hija ah.. Ganito lang talaga ko.. ibabalik na sana sakin ni Lola yung jacket niya pero sabi ko, Sa inyo na po muna yan.. Hindi naman po ako nilalamig.. hayz.. namiss ko na si Lolo.. hehe.. Maraming salamat, anak.. Baka may gusto ka, kape? Juice? Sabihin mo lang.. tumayo na nun si Lola pero pinigilan at pinaupo siya ulit ni Jiro.. Maupo na lang kayo jan, Lola.. Ako na.. Anong bang gusto mo, Kathryn? Carbonara. Caesar Salad. Double Dutch Ice cream… Kape na lang.. wahehehe.. tapos kami na lang ni Lola ang natira dito sa maliit na sala ng bahay nila.. hehe.. Nagulat ako nung bigla akong tinapik ni Lola.. Umamin ka nga, hija.. boypren mo na ba ang apo ko? Wag kang mahiya, ayos lang sakin.. Kilala ko lang kasi yang si Jiro, hindi nagsasabi yan.. Hala. Sabi ko na nga ba eh.. matatanda talaga oh.. kung ano ano naiisip eh.. Naku, hindi po talaga kami mag-anu niyan.. susme! That’s the last thing that’s going to happen.. Magkaibigan lang po talaga kami.. Kung ganun ba’t gabing gabi na magkasama pa kayo? Intrigera din itong si Lola ah.. Pang The Buzz eh.. hehe.. Hindi ko po alam kung pwedeng sabihin eh pero kasi po andun kami ng Kuya ko sa bahay nila Jiro nung mangyari yun.. Mukha namang nagets ni lola yung ibig kong sabihin.. hehe.. Hindi na talaga nagbago ang batang yan.. Naintriga ako sa sinabi ni Lola.. Pang The Buzz talaga eh.. okaya para mas maganda yung international, pang E! News eh.. wahahaha.. Pero hindi na ko nagtanong pa.. Family thing nila yan eh.. Wala akong karapatan.. Pero mabait na bata talaga yang apo ko, hija.. Mapagmahal.. ngumiti pang mapanukso itong si Lola.. Manang mana sakaniya yung apo niya eh.. haha.. Marinig lang ako umubo niyan sobra na kung mag-alala.. Mahal na mahal din niya yung tatay niya.. At nakikita ko.. lumapit si Lola sakin para bumulong tapos sabi niya, nagmamahal na naman siya.. Gulp. Feeling ko may blush on na sumampa sa cheeks ko.. Hehe.. naman.. Ayoko ng mga ganyang lokohan eh.. si Lola masyado mang-intriga eh.. hehe.. Oi.. anong pinag-uusapan niyo jan ah? Biglang sumulpot si Jiro galling sa pinagkunan niya ng dalawang kapeng hawak niya..

Oh, Kathryn.. at inabot niya sakin yung isa.. Kayo naman po, Lola eh matulog na.. gabi na oh.. Kaya kayo nagkakasakit eh.. Eh teka.. ba’t di mo ko tinimplahan ng kape? Magkakape muna ko bago matulog.. Ay, magtigil nga kayo.. Alam niyong bawal sa inyo yun eh.. Dali na, pasok na dun.. inalalayan naman niya si Lola na pumasok sa kwarto.. Nakakatuwa nga si Lola, angal pa ng angal pero sumusunod naman kay jiro.. haha.. Patawa ‘tong matandang ‘to eh.. wahahaha.. [url=http://videokeman.com/mandy-moore/only-hope-mandy-moore/][b]Background Music[/b][/url] After ihatid ni Jiro yung lola niya sa kwarto eh lumabas na rin siya agad at tumabi sakin.. Hay.. sorry Kathryn ah.. Hindi kita maiuuwi ngayong gabi.. Malungkot ulit yung mukha niya.. Ok lang yun.. Im sure maiintindihan nila Kuya.. tapos ngumiti ako.. pero no effect.. di man lang siya ngumiti.. At sorry din kasi dinamay pa kita dito.. dapat hindi na kita sinama.. Sabi naman sayo ok nga lang yu— Feeling ko kasi mawawala ka pag iniwan kita dun eh, ayaw naman kitang mawala..natigilan ako sa sinabi niya at ang nasabi ko na lang eh, Oh. At nanahimik na kami pareho.. after a while, nagsalita ulit siya.. Hindi ko lang talaga kasundo yung tatay ni Ate Janna, asawa ng nanay ko. Pssh.. magtatanong ba ko? O hindi? Magtatanong ako. Hindi! Ayos lang yan, magtanong ka na. Wa— Nung 6 years old kasi ako, iniwan kami ni tatay ng mommy ko.. Hindi daw niya kayang mabuhay ng buhay namin.. Mahirap lang kasi si tatay at mataas ang pangarap ni mommy.. kaya kahit bata pa ko, iniwan niya ko, iniwan niya kami.. hindi ko na pala kailangan magtanong eh.. hehe.. Eh.. ba’t ka naman nakatira sa bahay ng mommy mo ngayon? Tinignan niya ko, malungkot pero ngumiti.. Nung mamatay si tatay, pilit niya kong kinuha kay Lola.. Mas may karapatan nga naman siya at mas kaya niya kong buhayin kesa kay Lola kaya wala nang nagawa si Lola.. Pero kung ako lang masusunod, hindi ako titira dun.. ngumiti ulit siya pero parang nasesense ko na naiiyak siya.. hmm.. Pinalabas ng Dad ni Ate Janna na anak nila ako ni mommy.. ayaw nilang aminin na may anak si mommy sa mahirap na tao eh.. itinago lang daw ako ng mahabang panahon, kung anu-anong kadramahan alam ng stepfather ko eh.. tapos tumawa siya.. natawa na rin ako. Hehe.. Yun ang dahilan kaya galit na galit ako kay mommy at kay Tito john.. para kasing dinidiscriminate nila tatay ko.. eh anu naman diba? Pati kay Ate Janna galit ako nung una, pero as time goes by, siya yung naging tanging kakampi ko sa bahay.. kaya parang naging tunay na Ate ko na siya.. siya na lang nagiging dahilan kung ba’t umuuwi pa ko sa bahay na yun.. ngayon, walang bahid ng lungkot at galit yung smile niya.. purely grateful lang.. Pero ngayon, parang ayaw ko na talaga umuwi.. Nagulat at namula ako nung bigla niyang hinawakan yung dalawang kamay ko.. anong gagawin ko?! Yan lang naiisip ko. Waah. Kathryn? Kung hindi na ba ko uuwi samin, hindi ka pa rin mawawala sakin? Gulat na gulat ako sa tinanong niya.. Hindi ko alam kung anong isasagot ko.. a-ahm.. d-d-d… pero bigla akong nadistract nung may makita akong daga!!!!!!!! Napasampa ako sa sofa nila.. Kasi naman! Takot ako sa daga! Naman! Asan? Ayun! Ayun! Huliin mo, dali! Jusme! Pahawakin niyo na ko ng kahit anu wag lang ang dalawang bagay, ipis at DAGA!

Dumaan ulit yung daga sa harap namin.. Nagulat rin si Jiro kaya ngayon parehas na kaming nakasampa sa sofa.. amp.. Nagtatalon ako kasi takot talaga ko eh tapos parang nang-aasar pa yung daga, daan ng daan.. Nagsastop pa sa tapat ko.. Kulang na lang ngitian ako eh.. wahuhu.. Shh! Umayos ka nga, daga lang yan. Si Jiro naman pinapasettle down lang ako hanggang sa

Blag! Nahulog kami. Si Jiro nasa taas ko. Nakatingin lang siya sa mata ko. Ang bilis tuloy ng tibok ng puso ko. Ni hindi ko na napansin kung san napadpad yung daga.. Wag kang mawawala ah.. nagulat din ako nung bigla niyang sinabi yan.. pero natats naman ako.. yun nga lang mas matatats ako kung tumayo na siya.. diba? Masaya ang lahat nun.. Pss.. Ba’t naman ako mawawala? Pero alam mo, dapat ka paring umuwi.. at tumayo na.. ang ayos eh.. nagkukwentuhan ng ganito.. I know. You gave me a reason to go home..

~~~o0o~~~

Chapter 20

~~~~o0o~~~~

Kinabukasan na ako hinatid ni Jiro sa bahay. Wala akong tulog, buong gabing dilat yung mata ko dun sa sofa ng bahay ng lola ni Jiro habang siya naman eh dilat rin ang mata dun sa tabi ko.. haha.. Now I know how Edward Cullen and the rest of his family feels everynight. Haha.. Wala si Kuya nung umuwi ako.. Nagsimba daw sabi ni Kim.. I felt guilty.. Dapat kasi kasama niya ko magsimba.. It’s Sunday and it’s suppose to be our day together. Amp.. Pero surprisingly, hindi naman nagalit si Kuya.. Kahit hindi ako nakauwi kagabi.. He absolutely understand.. Pero nagsermon parin siya.. ngayon. Pero mali parin yung ginawa mo.. Hindi ka dapat umalis ng walang paalam.. Eh kuya nagpaalam naman kaya ako.. busy ka kalalaro kaya di mo narinig.. ok.. barado si Kuya.. wahahaha.. Sabi ko na nga ba magandang strategy yun eh.. hehe.. But the point is HINDI MO DAPAT AKO INIWAN SA KAMAY NG BABAENG YUN! Jusko! It’s a nightmare! Asus.. nightmare nightmare.. pero pangiti ngiti siya kanina.. hmm.. wahahaha.. Oo na kuya.. I get your point.. ayaw ko nang makipagdiscussion at inaantok na talaga ko noh.. Sa kwarto lang ako ah.. matutulog.. then I headed off to my room.. And I had a nice and smooth sleep the rest of the afternoon.. Wala naman na akong masyadong ginawa buong hapon and I haven’t heard anything from Jiro yet.. Hindi ko pa alam kung anu na yung naging desisyon niya.. Whether he’s going back to his house or he’ll just stay with his grandma.. Pero kahit ano pa man maging desisyon niya, ayos lang.. basta ba makakatulong sakaniya eh..

Maaga rin akong pumasok ngayong araw.. available si Kuya kaya siya na ang naghatid samin ni Kim.. Which is also the reason kung bakit napaaga ang aming pagpasok.. Wala nang pag-aantay sa service na ginawa.. Nalaman ko ngayong araw na may disadvantage din pala ang pagpasok ng maaga.. Yun ay ang matagal na pag-aantay na magsimula ang klase.. May isang oras din akong nagpalipas ng oras.. panu, ang aga ko nga.. hehe.. Pero sa isang oras kong pag-aantay na yun.. hanggang sa nagsimula na yung klase.. Walang Jiro na pumasok sa classroom.. Well, I guess nakapagdesisyon na siya.. And I guess ulit, he’s decision is to stay with his grandma.. I don’t have anything against it.. kasi alam ko namang masaya siya dun.. It’s just that.. I’m going to miss him.. I really do.. The rest of the day seems to be boring for me.. Ewan.. Siguro nalulungkot din ako kahit paano sa naging desisyon ni Jiro pare.. Kasi wala nang mangungulit sakin.. Wala nang magdadala sakin sa “puso” niya once na mawala na naman ako sa sarili ko.. Nawalan na naman ako ng kaibigan.. pero not completely.. Kasi nawala lang siya on the physical aspect.. Well, maybe that’s the reason why I’m sullen the whole day.. Andito ako ngayon sa rooftop.. Nagpapalipas ng oras.. May 30 minutes na akong andito since tumunog ang bell at nagdismissal na kami.. At hindi pa ko umuuwi.. Hindi ko pa kasi feel eh.. And this is the best place to go to kapag hindi ko pafeel ang pag-uwi.. Wala si Carlo.. At expected ko nang hindi siya darating ngayong araw.. Sinabi na naman niya sakin dati pa na after the trimestrals, magiging busy siya.. To the point na hindi na siya masyadong makakapunta dito sa rooftop.. Basketball practice. Yun ang reason. Well, I understand.. I completely understand.. It’s just that I feel lonely.. Parang may malaking part sakin na nawawala.. And I just couldn’t find it.. Hmpf. Napangalumbaba ako sa 4ft wall dito sa rooftop while staring at the sky.. Naisip ko.. gano katagal kaya akong magstay dito? Just then, napatingin ako sa pintuan nang bigla itong magbukas.. I wasn’t expecting someone to come here kaya nagulat rin ako.. At lalo akong nagulat nang makita ko kung sino ito.. Carlo? Anong ginagawa mo dito aka— Hindi ko pa natatapos yung sinabi ko ng lumapit siya sakin at nagsalita ng mabilis.. nakakgulat nga eh.. Would you go to the mall with me? Sa sobrang bilis at sudden ng mga sinabi niya napatango na lang ako bigla.. Nagsmile lang naman siya at nawala na ko sa sarili ko.. hehe.. Pero hindi pa nagtatagal ang moment namin nang bigla niya kong hilain sa isang sulok.. Nagulat ako siyempre.. Lalo pa’t ang lapit lapit niya sakin ngayon.. Sobrang nakakaconscious.. Pero somehow, parang nafeel ko na may tinataguan kami kaya ganito.. At hindi nga ako nagkamali.. Dahil seconds later.. A couple of guys entered the rooftop..

At first they didn’t talk.. Purely naghahanap lang sila.. Kung hindi ako aware sa mga nangyayari, iisipin kong naghahanap lang sila ng bagay.. Pero dahil nga andito si Carlo at itinatago niya kami.. It made me conclude na si Carlo ang hinahanap nila.. I wanted to ask him kung anong meron.. Pero alam kong hindi pwede.. Dahil isang sound lang, malalaman na agad nila kung san kami ngayon nagtatago.. so I just kept quiet while having Carlo this close to me.. ghad. “tsk.. tsk.. Wala wala.. Natakasan tayo! Sabihin mo kay Coach!” Natakasan? Coach? Hmm.. I think I know what’s happening here.. Lumabas na kami sa pinagtataguan naming since umalis na rin yung dalawang naghahanap sa kaniya.. I looked at him, narrowed my eyes to indicate that I don’t like what he’s doin.. What?! He told me.. Hindi siya makatingin sakin. Guilty. And he’s scratching his head. Guilty. Lalo ko tuloy niliitan yung mata ko.. Para matakot siya.. haha.. Ok ok.. Tumakas ako sa basketball practice today.. sorry naman.. aba’y ba’t siya nagsosorry? He didn’t do anything to me.. but he did something to himself and to his groupmates.. Wow. He ditched basketball practice. He ditched one thing he loves.. At he’s the captain ball.. just wow. Pagsasabihan ko sana siya sa ginawa niya.. It’s not a good thing to do.. I mean, anong motive niya diba.. nonsense yung ginawa niya.. But before I was able to open my mouth, hinila na niya ko towards somewhere I don’t know.. Part parin siya ng rooftop pero hindi ko lang alam kasi di ko napapansin.. So instead na pagsabihan siya, iba ang nasabi ko.. Where are you taking me? Pumayag kang magmall diba? He said, not even looking at me.. dire-diretso lang siya sa dinadaanan namin.. No. Ibig kong sabihin san ‘to? Ba’t tayo dito dumadaan? This time he stop to look at me. Well, since pupunta tayo ng mall.. kailangan nating lumabas ng school. At since hindi tayo pwedeng dumaan sa gate, dito na lang.. Then nagsimula ulit siyang maglakad.. at hila-hila nga niya ako.. Teka.teka.teka. Wala ka namang sinabing ngayon na tayo pupunta dun ah.. Ngayon na tayo pupunta dun. Hindi na naman siya tumingin sakin habang sinasabi yan.. at take note.. seryoso ang kaniyang mukha.. Napafrown tuloy ako.. Demanding kasi eh.. Sana diba nag-explain muna siya para hindi ako angal ng angal.. ehehehe.. Napansin niya ata yung pagfrown ko.. tumigil tuloy siya sa paglalakad tapos tumingin sakin.. I just raised an eyebrow while looking at him too.. I missed you, okay? I nearly laughed at his expression.. but instead napasmile na lang ako.. And my heart skipped.. Well, who’s heart wouldn’t?? You could have just said so. Me? Still smiling. Napakamot na lang siya ng ulo as we walked at this secret passage of his.. Hindi na ko nagsalita.. But I do felt a little weird.. Parang kanina lang I was feeling a little lonely.. Then now, someone here’s telling me that he missed me.. Isn’t that sweet or what??

We reached the end of his secret passage. Pero bago kami tuluyang umalis dun.. Pinasuot muna niya ko ng cap. And he also wore one.. I wonder what is this for? To disguise. He told me. Oh. Then he took me to his car na nakapark sa portion na ‘to ng school.. Yes, nasa school premises parin kami.. Pero ito yung portion ng school na completely hindi pinupuntahan ng students.. I wonder how did he know about these places? And anyway, yes he has a car. Mayaman siya, no wonder.. And he’s 16. a senior. Hindi na rin naman nakakagulat.. Sa kotse, we were both in silence.. Medyo weird.. hehe.. Until we reached a corner.. Lumiko siya dun.. Nagulat naman ako kasi hindi yun yung way papuntang mall.. Maling way ‘to ah? I know.. Nagbago isip ko.. Ayoko na sa mall.. Tinignan niya ko in the corner of his eyes.. Napataas naman yung isang kilay ko while looking at him.. Anu na naman kayang trip nito?? Well, nahulaan ko na nung magpark siya sa isang recreational center. Basketball court. Kinuha niya yung bola ng basketball sa compartment ng kotse niya.. Then he led me towards the recreational center.. Anong gagawin natin dito? I asked just about when we got in.. I’m just wondering.. Kung gusto lang din naman niyang magbasketball, ba’t pa siya tumakas sa practice nila? Kung magbabasketball lang pala siya, sana hindi na niya ko sinama.. As if may magagawa ako dito.. As if basketball ang sport ko.. Wait here.. yan lang ang sabi niya habang inabot niya sakin yung towel at bottle of water.. Hindi rin siya ready noh? Feeling ko hindi siya prepared.. hehe.. I obeyed him.. Naupo lang ako dun while he played ball for a while.. Nung una, nakasimangot ako.. I don’t really get his point.. Pero there he goes, playing basketball. Shoot. Dribble. Play as if may kalaban siya. Well, magaling siya eh.. And I can’t help but react. Hindi ko mapigilang magalingan sa ginagawa niya.. Like I said. Magaling siya eh. And eventually, nawala na rin ang pagkainis ko.. Watching him play ball now, makes me feel something.. Naalala ko nung summer.. Naalala ko nung last year.. Parang dati lang pinagpapantasyahan ko pa siya.. Wishing I could even talk to him kahit 1 mili second lang.. That would surely make my day pero ngayon… I just couldn’t believe that I’m with him..

Pahenge.. Binigay ko sakaniya yung bottle of water na pinahawak niya sakin.. After naman niyang uminom, yung towel naman ang inabot ko.. Then he sat beside me.. Yeah, I even couldn’t believe his sitting beside me.. right now.. [url=http://videokeman.com/taylor-swift/id-lie-taylor-swift/][b]Background Music[/b][/url] Has anyone told you yet? Nadistract ang thought ko sa sinabi niya and so I shook my head.. Basketball is like love.. I let out a sigh. Yeah.. Parang narinig ko na siya somewhere.. Sa isang story na nabasa ko which is ang title eh Rebound.. Try niyo yun, napakagandang story.. all time favorite.. hehe.. nagadvertise pa eh.. Well, has anyone broke it down to you yet? Hindi ko nagets ang sinabi niya kaya napailing na lang ulit ako.. pa-english english pa kasi.. naIILONG DUGO lang ako eh.. hehe.. Tumingin siya sa distant, smiling.. Sa loob ng court, we are always running.. Passing, defensing, and shooting the ball.. parang love.. Andaming moves na kailangan mong gawin.. Para makuha mo yung mahal mo, para protektahan mo yung mahal mo.. Watching him speak like this? Napasmile ako.. Ang lalim na tao nitong si Carlo eh.. I never expect him to be anything like this.. Sometimes, makakaencounter ka ng ball hog.. nagsmile siya.. di ko naman nagets kasi wala akong alam sa basketball.. Taong seloso.. Ayaw ipasa sa iba yung bola.. Sa tagalog, bakaw. There.. I laughed along with him.. asus.. ayun lang pala yun.. hehe.. Pero ang isa sa pinakagusto kong term is yung circus shot.. he looked at me again. Smiling. Ibig sabihin nun according to wikipedia, A seemingly impossible or incredibly awkward shot that goes in. this time sa malayo na naman siya tumingin.. pero still smiling.. Pero according to Carlo Fojas, yun ang tamang description sa love.. nagagawa mo ang impossible para sa isang tao.. And I must say, he’s not only deep.. Napakameaningful pa ng mga sinasabi niya.. Maybe if I knew him to be like this before, mas lalo ko siguro siyang nagustuhan.. Maybe dapat ngayon mas lalo ko na siyang nagugustuhan.. Pero… He laughed. Nadistract na naman ang thought ko. I was wondering, if ever.. Mabibigyan mo kaya ako ng free throw? Ooh.. wow.. he’s talking basketball to me.. panu ko sasagutin yang tanong na yan? Siguro.. Kung alam ko kung anu yang sinasabi mo.. natawa na naman siya.. Para bang ang saya saya niya.. Weird. According to Wikipedia or according to Carlo Fojas? Haha.. ayus ah.. Naah.. According to wikipedia na lang.. hmpf.. I was going to say according to Carlo Fojas.. hehe.. Well? An unopposed attempt to score a basket, worth one point, from the free throw line. Oh.. But I still didn’t get what he meant.. I was about to ask him the other definition.. But he was already back on the court, dribbling the ball.. Do you know kung bakit kita dinala dito? I shook my head. That’s exactly what’s boggling my mind.. I want to play basketball but I want more to be with you..

My heart skipped. Pero there’s something different about it.. Maybe kung sinabi niya ‘to sakin months ago, I would have the same reaction as I’ve had before.. Maybe I would be happy. Maybe I would totally fall for him.. Pero maybe.. Free throw according to Carlo Fojas is CHANCE.. Chance to fall in love..

~~~o0o~~~

Chapter 21

~~~~o0o~~~~

one thousand five hundred and seventy-two sheep. one thousand five hundred and seventy-three sheep. one thousand five hundred and seventy-four sheep. Arg! Hindi ako makatulog.. Kanina pa ko pa-ikot ikot dito sa munting kama kong pangreyna pero wala.. Gising na gising pa rin ang adrenaline ko.. haha.. Andami-daming bagay ang tamatakbo sa isip ko.. And to think wala pa silang paa.. weh.. corny.. haha.. Nahawa lang po kay Ms. Robertine Yohanna Santos.. Yohana! Special mention ka! Well, ilan sa mga bagay bagay na laman ng utak ko ngayon is that something I had with Carlo my labs.. Masaya ko.. Flattered.. with blush on pa.. Pero ibang saya ‘to eh.. Parang half-hearted.. parang may kulang.. parang may mali.. And I can’t help but think.. Carlo MY labs pa nga ba? Kung hindi, bakit? Haay.. I quickly diversed my thoughts.. I don’t want to think about it anymore.. Because I don’t need to think about it.. right? Do I need to feel guilty? And yes, I’m feeling guilty.. I don’t know why.. Maybe masyado lang akong nag-aassume sa mga sinabi niya.. Malay ko ba.. Baka for friendship purposes parin pala yun diba.. Haay.. I said I diversed my thoughts. The other thing that’s been boggling my mind is about… Jiro. Ok.ok.ok. Don’t think of anything, ok? It’s just that I’m worried.. hell, don’t think of anything, ok? Ok? Well, yun nga worried ako.. kasi buong araw akong walang news from him.. Hindi ko alam kung anu nang nangyari sakaniya after niyang ako ihatid dito sa bahay.. I don’t know kung dun na ba siya tumitira sa lola niya.. I don’t know kung nakakatulog ba siya ng maayos ngayon.. or dilat ang mga mata niya buong gabi tulad ng nangyari sakin the other day.. Arg! I’m really worried! And I shouldn’t be…

Napatayo ako sa kama ko.. I’m tired of lying down and staring at the ceiling. Haay.. I’m tired of feeling tired.. do I even make sense?? Anyway, the clock on my bedside table caught my attention.. It’s 12:03 am.. umaga na.. patay patay na naman ako nito bukas.. Walang sisihan pag magkaron ng malaking eye bags.. hehe.. I went back to bed as if wala akong kabuhay buhay.. I’m getting desperate you know.. I wanted to sleep and yet my eyes won’t shut.. My brain’s too full to think.. My body’s too weak to move.. Haay.. Naisip ko lang.. lalagpas kaya ang buong gabi nang hindi ko nakikita si Jiro? I mean, aabutin kaya ng pagsikat ng araw na hindi ko nasisilayan si Jiro?? Gaw. It’s 12am.. asa pa ko..

Tug!Tug! Nagulat ako sa biglang tumunog kaya napatayo ako sa kama and I automatically looked at the source of the sound.. –The sliding door.. of my terrace.. Pero mukha namang there’s nothing unusual.. Ni wala man lang ngang gumalaw eh.. Maybe I’m just hallucinating.. And so I went back to bed.again. And this time I closed my eyes.. Trying so desperately to sleep.. Pero wala pa atang 2 seconds na nakapikit ang mga mata ko ng bigla na namang may tumunog. And like the first time, napatayo ulit ako at tumingin sa sliding door. This time, may nakita na ko.. And it really shocked me. Someone was climbing my terrace. Someone was climbing my terrace. Someone was climbing my terrace. And that someone is… Jiro?! Anong ginagawa mo jan?! Tanga ka ba o gusto mo nang mamatay?! Nashock talaga ako at the sight of him.. He’s climbing on the railings of my terrace at isang wrong move lang niya… you know it. Fortunately, he got in. I rushed para buksan yung sliding door ko.. Still shock at the sight of him.. Anong ginagawa mo dito?! Alam mo bang 12am na?! He didn’t answer me.. Nagsign lang siya ng “shh” and I kept quiet. I don’t know why I obeyed him pero siguro kasi tulog nga naman ang mga tao dito and it wouldn’t be nice pag nalaman nilang may kasama ako sa loob ng room ko at midnight. May it be Jiro or not. Pumasok siya sa loob ng kwarto ko nang hindi nagsasalita.. At ito.. Humiga pa siya sa kama ko. I stared at him from the sliding door.. He just closed his eyes.. Habang tinitignan ko siya nun.. I felt a different kind of serenity.. Para kasing ang peaceful ng mukha niya.. No trace of any doubt nor pain nor anguish.. But when he opened his eyes again.. Makikita mo.. All signs of doubt, pain, anguish…sadness..

Hoy! Ba’t ka ba kasi andito? Umuwi ka na nga! I told him in a very low voice.. I even doubted na narinig niya yun.. But I guess he did.. Ayoko. He answered as he closed his eyes again. Napataas automatic yung mga kilay ko kahit ni naman niya nakikita.. Gabing gabi na eh.. Pano niya nagawang pumunta dito? Delikado kaya sa labas.. Tapos madilim. Maraming mumu. Ba’t mo ba ko pinapaalis? He said still with his eyes closed. Natigilan ako. Oo nga.. Ba’t ko nga ba siya pinapaalis? Eh di ba kanina lang I’m wishing to see him.. Well, not exactly wishing.. pero malapit na sa ganun.. haha.. Umupo ako sa floor nang nakatapat sa bed ko kung saan siya nakahiga.. Hindi ako nagsalita pero gusto ko talaga siyang tanungin kung ba’t siya andito.. Kung panu siya nakapunta dito sa kabila ng madilim na way papunta dito.. Which is delikado.. maraming mumu.. Hindi ko pala kayang hindi ka nakikita sa isang araw eh.. Gulp. Anu daw? Sagot ba yan sa isa sa mga tanong ko? Tumayo siya sa pagkakahiga.. Pero hindi siya talaga nakatayo.. Kundi nakaupo sa bed ko.. So ngayon, makaharap na kami.. Buti na lang madilim.. Hindi niya mapapansin yung pagblush ko.. Tinignan niya yung clock sa bedside table ko.. tapos ako naman yung tinignan niya.. Nanliit pa yung mata niya stating something.. Ba’t pala gising ka pa? Di ba dapat tulog ka na ngayon? May pasok pa bukas. Oh. Yun pala.. madaling araw na nga pala.. Eh.. I hesitated at first kung sasabihin ko bang hindi ako makatulog.. Kasi most probably itatanong lang din niya kung ba’t hindi ako makatulog.. at masasabi ko bang maraming akong iniisip kaya hindi ako makatulog at isa siya dun? I think not.. Nagising ako sa kumakaluskos na sound na gawa mo.. an alibi instead.. hehe.. No. Gising ka na bago pa ako nag-ingay. Gulp. Hindi pala epektib ang alibi.. Ok, I give up.. the truth indeed.. Hmpf! Eh hindi ako makatulog eh.. bakit ba? Bakit? Pssh. Di nga ako nagkamali.. itatanong nga niya.. Eh sa hindi ako makatulog eh.. pakialam mo ba? Baka kasi kung anu isipin niya pag sinabi ko na isa siya sa mga naiisip ko.. Na I’m worried.. diba.. Ba’t kayo magkasama ni Carlo kanina? Sa labas ng school? This time tumayo siya.. Lumapit dun sa cabinet ko kung saan nakalagay yung mga stuff toys ko.. Then he paused nang makita niya yung box.. Yung box na bigay ni Ejay.. He turned to look at me.. Nun ko lang narealize na he’s waiting for my answer.. Nagdate kami. I said then I looked away from him.. Pakialam ba niya kung kasama ko si Carlo.. diba? Eh wala siya eh.. sino pa bang sasamahan ko, eh si Carlo lang naman.. Ahh.. yan lang naman ang sagot niya.. it silenced both of us.. Pero that’s when I realized something… Teka! Panu mo nalamang kasama ko si Carlo? Oo nga.. panu niya nalamang kasama ko si Carlo? Eh wala naman siya kanina..

unless… Napadaan lang ako sa recreational center.. ok. Assumer si Kathryn.. Again. That silenced the both of us.. I watched him as he roamed around my room.. Pausing one pace at a time.. para bang iniinspect niya yung room ko.. Hanggang sa umupo na ulit siya sa bed ko.. tinap naman niya yung tabi niya.. Umupo daw ako dun.. umupo naman ako.. Feeling ko nagiging u2 squared na ko ah.. Matulog ka na nga.. puyat ka na oh.. Sabi niya habang tinutulak yung shoulders ko para makahiga ako.. Panu ka? I asked him while making it look like I’m ready to sleep.. Pero ang totoo, lalo lang nawala ang pagkaantok ko.. Dito lang ako.. Hindi kita iiwan.. umupo siya dun sa chair sa study table ko which is katabi lang ng kama ko.. He looked at me.. Nakataas pa yung isang kilay.. Hindi naman ako laging anjan para bantayan ka.. para alagaan ka.. So babantayan at aalagaan kita hangga’t kaya ko pa.. Then he smiled.. Ang weird.. anu bang pinagsasabi ng taong ‘to.. At ikaw naman.. matulog ka na.. wag mong pahirapan ang trabaho ko.. sinimangutan ko siya.. amp e.. trabaho.. at kelan ko naman siya hinire?? Oh well, I closed my eyes.. And I tried to sleep.. Pero talagang hanggang dun lang siya.. sa pagclose ng eyes.. Ayaw sa sleep.. Later.. Narinig kong kumakanta si Jiro.. Best thing about tonight’s that we’re not fighting Could it be that we have been this way before I know you don’t think that I am trying…… I know you’re wearing thin down to the core.. He paused. Gusto kong imulat ulit yung mata ko and tell him to sing again.. To not stop.. parang gusto kong pakinggan na lang ng pakinggan yung boses niya.. But hold your breath Because tonight will be the night that i will fall for you Over again He sang again.. Pero nagstop rin agad.. Naramdaman kong tumayo siya.. narinig kong umurong yung chair.. At naramdaman ko rin ng umupo siya sa kama ko.. At mas lalong naramdaman ko nang hawakan niya ang forehead ko.. [url=http://videokeman.com/secondhand-serenade/fall-for-you-secondhand-serenade/][b]Background music[/b][/url] You know what? Gumulo mundo ko simula nang maging part ka nun.. Though my eyes are closed.. feeling ko he’s smiling.. he’s voice sounded like he’s smiling.. Well, ikaw na nga ang mundo ko eh.. hindi mo lang alam.. a-anu?

Hindi mo rin alam kung ganu ako kasaya tuwing nakikita kitang masaya.. Hindi mo lang alam na nalulungkot ako pag umiiyak ka.. Hindi mo alam kung ganu kita kagustong alagaan.. Hindi mo alam kung ganu kita kagustong mahalin.. Lumungkot bigla yung boses niya.. at may naramdaman tuloy akong kurot.. sa heart ko.. I can’t understand what he’s saying.. Hindi ko maintindihan kung anu gusto niyang iparating sa mga sinasabi niya.. Wala kang alam.. Kasi mahina ako.. Lalong lumungkot yung boses niya.. To the point that it almost made me cry.. I’m sorry I’m not that strong.. Sorry kung hindi kita maipaglalaban.. huwat? Anu bang sinasabi nito? Pero whatever it is nakakaramdam ako ng lungkot sa mga sinasabi niya.. Sorry hindi ko masabi sayong mahal kita.. m-mahal niya ko? He kissed my forehead.. I know it kahit nakasara ang mga mata ko.. I could feel it.. And there’s something from that kiss na nagpaconclude sakin na mawawala siya.. And I didn’t want that to happen.. So bigla akong dumilat at tumayo.. But I saw no one.. Wala na si Jiro.. Napaisip tuloy ako.. Was it all just a dream? Or it’s real but I want it to be just a dream? Napatingin ako sa kamay ko.. May tulo ng tubig.. I touched my eyes. And then I realized 3 things. First was that I’m crying.. And I don’t know why.. I even don’t know if I’m suppose to cry.. Second, wala na yung same intensity of feelings ko towards Carlo. I’m sure of that.. because, Third, I didn’t know I was falling for Jiro..

~~~o0o~~~

Late akong nagising kinabukasan.. Walang ganang pumasok sa school.. Napansin rin yun nila Kim at Diane.. Wala si Khay.. Absent.. Pero hindi na sila nagtanong pa.. It’s like they knew I wouldn’t answer them if they asked.. Hehe.. I’m not depressed.. but I am sad.. I am confused.. haay..

Kring! Nagbell na.. Ako lang mag-isa dito sa likod ng classroom.. Wala si khay.. wala si… Jiro.. May pinapakopyang notes yung teacher namin.. So kinuha ko yung notebook ko sa bag.. And while I was looking for it.. Someone entered..

Sorry po, late ako.. Si Jiro. Pumasok siya. But I thought— I felt dizzy.. parang lalo akong naguluhan sa mga nangyayari.. After he gave the excuse slip to the teacher eh naglakad na sya papunta sa seat niya.. Which is sa tabi ko.. My heart started to beat really fast.. Nahirapan na nga akong huminga sa sobrang bilis.. Then he stopped in front of me.. And smiled. I don’t know. But that smile isn’t like his normal smile.. Parang bigla akong kinabahan sa smile na yun..

~~~o0o~~~

Chapter 22

~~~~o0o~~~~

Hindi ko alam kung bakit ganito.. Hindi ko alam kung bakit parang may mali.. Kung bakit ako natatakot.. Kung bakit ako kinakabahan.. Tumingin ako sa adviser namin as he called up our attention.. May iaannounce daw siyang importante for this morning.. “Class, I’m giving out this memorandum. Pasign niyo sa parents niyo and ibalik niyo sakin ang reply slip. This is about your upcoming PROM.” Ooh. Magpaprom na pala kami.. Dati excited ako magprom.. ewan ko lang kung bakit ngayon parang nawalan ako ng excitement regarding sa prom na yan.. Hay.. “Later this afternoon, magkakaron ng meeting ng student council regarding this event.”Good thing hindi ako kasali sa student council.. Si Ejay lang naman ang kaclose kong member ng student council eh..—Kung andito lang siya.. kaya lang wala eh. Hay.. naalala ko tuloy.. amp kasi.. “And tomorrow, we will be posting the list of partners sa cotillion.” Ok. Fine. Fine. Kahit sino. Basta marunong sumayaw at hindi aapakan yung paa ko.. haha.. nakapangalumbaba ako sa arm chair ko nang mapatingin ako sa katabi ko.. Na si Jiro.. Naramdaman ko kasing nakatingin siya sakin eh.. Bakit? I asked him. Hindi ko mapaliwanang yung tingin niyang yun.. Parang malungkot. Na may malalim na iniisip.. na basta..

And again.. Nagsimula na naman akong kabahan.. Natanong ko tuloy sa sarili ko.. May rason ba para kabahan ako? Ngumiti siya tapos umiling.. Wala. May naisip lang ako. Binalik niya yung tingin niya sa teacher namin.. At inuulit ko.. May rason ba para kabahan ako? Hay.. napapraning lang ata ako. Lumipas ang isang buong araw ng ganun.. Ang lakas talaga ng pakiramdam ko na may iba.. Na may mali.. basta.. hmp.. Pero wala naman masyadong nangyari buong araw.. Parang normal day lang.. Yun nga lang, hindi normal sa pakiramdam.. haay.. Si Jiro din.. weird buong araw.. Paminsan minsan tinitignan niya ko.. With that same look on his face.. Yung look na nagpapakaba sakin.. Pero everytime I ask him.. Wala lang naman ang sinasabi niya.. Hindi ko nga siya nakausap buong araw eh.. Hindi ko natanong tungkol sa lola niya at kung anu-anu pa.. Anyway, uwian na namin ngayon.. At heto ako nakatambay sa stairs ng front lobby ng school ko.. Ayaw ko pa kasi umuwi.. Hindi naman ako pwede sa rooftop ngayon.. Wala kasi si carlo, may basketball practice.. Ayaw ko mag-isa.. So tambay muna ako dito.. Mag-isa nga ako, marami namang tao.. Nagulat ako nung biglang may nagtakip ng mga mata ko. “Hulaan mo kung sino ‘to.” Like duh? Yang boses na yan? How could I be mistaken? Eh boses yan ng walang iba kundi si… “Jiro?” “Ay. Selos ako. Hindi ako si Jiro, si CARLO ako.” Oops.. pero I wasn’t going to say Jiro.. Alam kong si Carlo yun.. Pero nakita ko si Jiro sa may gate.. Sumakay sa kotse.. Wala lang.. Nagtataka lang ako.. Anu na ba talagang nangyari sakaniya? Anu na ba talaga ang nagging desisyon niya? “Hindi.. Nakita ko lang kasi yung kaklase ko pag-open mo ng eyes ko.” “Ahh.. Kala ko naman kung anu.. Susugurin ko na sana yung Jiro na yun eh.” Natawa naman ako dun then I rolled my eyes.. hehe.. feelingero much? Haha.. pero ok lang.. kilig parin.. haha.. “Hoy hoy hoy.. mr. Fojas, mamaya ka na manligaw.. Magbasketball ka muna.” Nagulat kami dun sa mga kateam ni Carlo na biglang sumulpot eh.. haha.. Napakamot naman ng ulo si Carlo sabay sabing, “Patay kayo sakin mamaya. Mga panira kayo eh.” Tawa na lang ako sa expression niya eh.. pati ng mga teammates niya.. haha..

“Uhm.. sige Kathryn.. basketball..” Tumango na lang ako.. tapos nagsmile siya.. and then.. and then.. and then.. and then.. he kissed me on my cheeks. “Yihee!” sabi ng nakatambay sa daan.. “Si Carlo talaga oh” sabi naman ng mga kateammates nya.. pero lahat sila nakangiti naman.. At ang sabi ng puso ko? Sana noon pa nangyari ‘to.. hindi ngayong iba na ang hinihiling kong gumawa nito sakin.. amp.. tumayo na ko’t nagsimulang maglakad palabas ng school.. Ayaw ko pa talagang umuwi.. So instead na tahakin ang daan pauwi sabahay.. Tinahak ko ang daan papunta sa mall.. May konti pa naman akong pera dito.. So makakabili pa ko ng kung anu mang magustuhan ko na makikita ko dun.. Pero most probably hindi rin naman ako gagastos.. Nagpapalipas lang ng oras.. Pumasok ako sa isang store ng mga damit.. Pero hindi lang basta damit yung binebenta nila.. Meron ding accessories and everything.. Napatigil ako dun sa stand ng mga cap. May isang cap kasi dun na ewan.. Basta nung nakita ko… Si Jiro agad ang pumasok sa isip ko.. Hmm.. sabagay.. mukha namang bagay sakaniya yan.. And come to think of it.. Nag-iisa na lang yung style na yun sa stand.. So better get it.. Pero nung kukunin ko na.. “Oh.. Are you going to buy it?” Nakasabay ko ‘tong babae na ‘to na abutin yung cap.. and ghad.. natulala ako.. Panu.. ganda naman kasi nito eh.. Parang anghel na nahulog sa lupa.. haha.. Parang nakakainsecure tuloy na tumayo ngayon sa tabi niya.. “Oo sana.. Pero sige, sayo na lang.” Nagsmile yung babae. Naman. Nakakainis ah. Lalo siyang gumanda nung ngumiti siya.. Lalo tuloy nakakahiyang tumabi dito.. haha.. “Hindi.. Nauna ka naman eh.. Sayo na..” I shook my head.. Hindi naman siguro big deal kung hindi ko mabigyan nito si Jiro.. “Hindi.. Sayo na lang talaga.. Marami pa namang iba eh.. Yun na lang siguro bibilihin ko..” sabi ko sabay abot nung isang cap.. Pero most probably isosoli ko rin ‘to.. Hindi naman bagay kay Jiro ‘to eh.. “Well, then.. Sige, bibilihin ko na..” Ngumiti ulit siya tapos umalis na at nagpunta sa cashier para magbayad.. lumabas na ko ng store.. Kasi naman.. nanghinayang din ako at hindi ko nabili yung cap.. Oh well, maybe hindi talaga para kay Jiro yun.. hehe.. Nag-ikot ikot pa muna ako sa mall bago ko tuluyang maisipang umuwi.. Wala rin akong nabili na kahit anu so nagsayang lang talaga ako ng oras sa mall.. hehe.. Tatawid na ko nun ng street papunta sa sakayan ng tricycle nang…

Beeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeep! May kotse lang naman na muntik nang bumangga sakin.. Pero muntik lang.. Kasi buhay pa naman ako.. haha.. Lumabas ang isang babae mula sa backseat ng car… “Oh my Ghad, Miss! Are you alright?!” Oh. Siya na naman? I mean, siya pala. “Oh. It’s you.” Naalala din niya ko. Haha.. Ngumiti naman ako.. at ngumiti rin siya.. Tipong may naisipang magandang ideya.. “Hmm.. Would you like to have a drink?” ah.. Kaya pala.. haha.. “It’s the least thing I could pay you for this.” I smiled.. Mukhang ililibre ako nito eh.. haha.. “Sure.” fast forward natin ang mga pangyayari ng nakaupo na kami sa Starbucks at umiinom ng aming mga drinks.. hehe.. I found out na Corrine pala ang pangalan ng babaeng ‘to.. At na bagong dating lang siya galing ibang bansa.. “Sorry talaga.. My driver could be reckless sometimes.” “Tss. Wag mo nang isipin yun.. Buhay pa naman ako eh.. yun ang importante..” Pareho kaming nanahimik nang maubusan na kami ng mapagkukwentuhan.. So, nagtanong na lang ako.. After all curious din naman ako.. hehe.. “Uhm.. Kanino mo pala ibibigay yun? Pero kung ayaw mong sabihin, ok lang.” I was referring to the cap na bibilhin ko dapat pero binigay ko na lang sakaniya.. “Ah. The cap. Well, I’m giving it to my boyfriend.” Natawa siya.. Yung tawang medyo nahihiya pa.. haha.. “He’s actually not my boyfriend but he’s suppose to be. Basta, it’s complicated.” Ok. Kunyare na lang naintindihan ko.. Nosebleed eh.. haha.. “How about you? Kanino mo dapat ibibigay ‘to?” oh. Panu ko ba sasabihin yun sakaniya? Ni wala ngang description si Jiro sa buhay ko eh.. haay.. haha.. “Sa kuya ko.” Let’s just keep it that simple. Haha.. After namin sa Starbucks ni Corrine eh inoffer niya ko na ihatid sa bahay ko.. Sabi ko wag na lang.. Nakakahiya.. Nilibre na nga niya ko ihahatid pa.. Tsaka isa pa, hindi naman kami gaanong magkakilala.. Mamaya spy pala ‘to edi nalaman pa yung bahay ko.. haha.. So ayun.. umuwi na lang ako mag-isa.. At wala namang kotse gustong sumagasa sakin on my way home.. haha.. At pagkarating ko sa bahay.. May taong nakaupo sa sofa namin.. Hindi si Kuya. Hindi si Kim. At mas lalong hindi si Ate Mau. Bumilis ang tibok ng puso ko.. Naman. Anong ginagawa niya dito? Hindi naman sa ayaw ko.. I’m just wondering.. haha.. “Ang alam ko 3:40 ang uwian natin? Ba’t ngayon ka lang umuwi?” Like he care. Ay, ang sama ko talaga. “Ba’t ka nandito?” He sighed. Tapos may kinuha siya sa maliit na bag na dala niya.. At kelan pa siya nahilig sa bag?? Haha.. “Oh.” Sabay abot niya sakin ng invitation. “Birthday ni Ate this Friday. Invited ka.”

“Ah. Ok.” Si Ate Janna. Birthday. DAPAT akong pumunta.. kundi magtatampo yun.. haha.. Naglakad na si Jiro papunta sa door namin. Yun lang pala ang pakay niya dito.. pssh.. haha.. assuming eh.. “Isa pa pala.” Dugdug. “Susunduin ka namin mamayang mga 8pm. Gusto ko makasama ni ate Janna.” So much for hoping. Haha.. Palabas na sana siya nun sa door pero bigla siyang nagstop. “Siya nga pala. KATHRYN AND LEMUEL ang nakalagay sa invitation.” Nakangiti siya nun.. Parang pinaparinggan si kuya ko.. haha.. Narinig ko namang nagfrown si kuya.. tapos tuluyan nang umalis si Jiro.. Nakalimutan ko na naman siyang tanungin.. anu ba yan.. haha.. At dahil nga sa may two hours pa akong natitira bago pumunta dito sila ate janna.. Eh gumawa muna ako ng ilang homeworks.. tapos kumain.. tapos naligo.. Nagbabad ako sa banyo eh.. Para lang mag-isip.. Eh kasi naman.. Hindi talaga maganda ang baybs ko sa mga bagay bagay ngayon.. haay.. Pagkatapos kong maligo siyempre nagbihis ako.. At pagbaba ko.. Andun na agad sila ate Janna at Jiro.. Si Ate Janna siyempre maganda parin as usual. At si Jiro—ayaw ko na lang pansinin.. baka bias.. haha.. pero may isa siyang suot na nakakuha ng attention ko.. Yun eh yung CAP niya.. CAP na exactly katulad ng bibilhin ko dapat kanina.. Ampf.. Buti pala at hindi ko nabili yun.. Meron na pala siya eh.. hehe.. “Kathryn! I missed you!” parang last week lang kami huling nagkita ah.. haha.. Ate Janna talaga.. “Hoy. Punta ka sa birthday ko ah.. Pag wala ka dun, naku.. Hahuntingin kita tapos kakaladkarin kita papunta sa bahay.. haha..” parang ayaw ko atang matikman ang amazona powers ni Ate ah.. haha.. “Isama mo na rin yang kuya mo.” Ahem. Ahem. Haha.. So ayun na.. Pumunta kami sa Paseo.. may night life kasi dito sa mall na ‘to eh.. haha.. May mga resto na sa gabi lang nagbubukas.. Tapos meron pang mini concert everynight hanggang midnight.. And so.. dito sa table namin, nasa gitna ako nila Jiro at At Janna.. haha.. Ayaw magtabi ng magkapatid eh.. hehe.. Tahimik lang si Jiro.. Habang si Ate Janna naman eh madaldal as usual at kwento ng kwento..hehe.. Pero nakakatuwa siya pag ganyan.. Nakakaaliw eh.. And then biglang nagswitch yung tugtog into a slow song.. Ang ganda ng music ah.. Magsayaw nga kayo.” Sabi ni Ate Janna samin. Nagkatinginan tuloy kami ni Jiro. Tapos ngumiti siya.. amp. Bumilis yung tibok ng puso ko.. Nakakainis naman yung ganito.. Tapos inoffer niya yung kamay niya sakin. Amp talaga. Lalong bumilis yung tibok ng puso ko.. haha.. aatakihin ako nito eh.. haha.. I took the offer anyway.. At nung naglalakad na kami sa dance floor…

Bog!

May nabunggo na naman ako. Napasandal pa ko kay Jiro. “Sorry Miss!” Si Corrine na naman? Yun nga lang hindi ako ang napansin niya agad kundi si Jiro. “Uy, Jiro! Andito ka rin pala! And look, your wearing the cap I gave you.” Siya ang nagbigay nang cap ni Jiro?? “Uhm.. Kanino mo pala ibibigay yun? Pero kung ayaw mong sabihin, ok lang.” “Ah. The cap. Well, I’m giving it to my boyfriend.” “He’s actually not my boyfriend but he’s suppose to be. Basta, it’s complicated.” “Anong ginagawa mo dito? Your not suppose to be in here. Pagagalitan ka ng dad mo.” Sabi ni Jiro ng mahinahon. Siya mahinahon. Ako hindi. Ang ouch eh. “Kathryn? Andito ka rin! Magkakilala kayo?” Tumingin sakin si Jiro. Naramdaman kong tumingin sakin si Jiro. Pero hindi ako makatingin. Nahihilo na ko. At feeling ko matutumba na ko anytime kung hindi lang biglang umakbay sakin si Ate Janna at sinabing, “Sure magkakilala kami. Siya si Kathryn KO.” Hindi ko maintindihan yung pinapahiwatig ni Ate Janna pero may isa akong naintindihan ngayon.. Kaya pala ako kinakabahan.

~~~o0o~~~

Chapter 23

~~~~o0o~~~~ List of Partners for the Cotillion:

1. Katherine Albano and Ezekiel Algabre 2. Nicole Alviar and Reuel Antor 3. Sarah Arrojado and Rum Borromeo 4. Kim Constante and Maro Bulaong 5. Katherine Duabe and Dann Dasal 6. Jaevie Dulay and Arwin Edra 7. Christine Fojas and Maryo Gonzales 8. Patricia Gonzalez and Bill Gang 9. Angelica Jabal and Sean Haji Sadeghi 10. Katrina Justo and Reginald Hizon 11. Alice Kim and James Jang 12. Nicole Ngo and Matthew Maritana 13. KC Rubio and McKevin Marcelo 14. Mikka Ramil and David Milo 15. Meredith Villanueva and Joshua Padilla 16. Kathryn Villanueva and Jiro Tecson 17. Weinna Tan and Clinton Sanchez 18. Danica Rivera and Javi Santoalla

Oh great. Tapos siya pa pala ang partner ko? Which just mean that I have to be with him during the rest of the rehearsals. It’s been a week since the incident dun sa mall. And so its been a week since pinansin ko si Jiro.. Well, pinapansin ko parin naman siya.. It’s just that I’m cold pag kinakausap siya.. Pumunta rin ako nung birthday ni Ate Janna.. But I didn’t stay for long.. nagdrop by lang ako.. Buti nga at meron kaming important meeting sa CompArts nun kaya may naidahilan ako.. Kung hindi lang dahil kay Ate Janna, kung hindi lang niya birthday.. Hindi ako pupunta. Kasi obviously, andun si Jiro.. At mas lalong obvious na andun yung girlfriend niya.. And I didn’t want to see them. Ewan ko. Naiirita ako eh. Alam niyo yun? Meron pala siyang girlfriend tapos kung umasta siya parang wala. Ni hindi man lang niya sinabi na meron siyang girlfriend.. Nakakainis eh. Pero sabagay, bakit nga naman niya kailangan sabihin sakin diba? Like anong pakialam ko. Wala lang naman ako. Pero kasi sana sinabi parin niya.. Para nawarn ako.. So that I wouldn’t fall for him.. So that I wouldn’t hope for too much.. “Tignan mo nga naman. Hindi kita naisayaw dun sa mall, hindi rin kita naisayaw nung birthday ni Ate Janna pero maisasayaw naman kita sa prom. Ayus diba?” Speak of the devil and the devil will come. I looked at him and rolled my eyes. Tapos umalis na.. Ewan ko rin kung bakit ang init init ng dugo ko sakaniya.. Kahit anong ganda ng mood ko basta Makita ko siya pumapangit. Pero hindi naman kumpleto ang araw ko pag hindi ko siya nakikita. Amp. Fast forward tayo sa rehearsals namin for the prom. Every after class ang rehearsals namin.. So instead na 3:40 ang uwian namin.. Nagiging 5:30.. meticulous rin kasi yung teacher namin.. Kailangan perfect.. Kailangan mukhang experts kami sa pagsasayaw kahit parehong kaliwa ang paa.. Kailangan magmukhang romantic. Kailangan magmukhang inlove sa partner. Well, walang effort sakin. Sakaniya lang. “Nagpagupit ka ba? Parang may iba sa buhok mo.” “Hindi.” “ahh..” Lagi kaming ganyan. Minsan nagtatanong siya tungkol sa pabango ko. Tungkol sa kinain ko nung lunch. Tungkol sa favorite color ko. Tungkol sa favorite movie ko. Tungkol sa mga walang kwentang bagay. He would always open a topic. Pero bago pa niya masimulan ang conversation, sinasara ko na.

Hindi ko talaga alam kung bakit ako ganito. Alam kong mali.. pero… “ok. Break muna.” Lumapit ako kela Diane at Kim. Dinampot ko yung towel ko.. Pawis na pawis kasi ako.. tapos yung 100 plus [ayie. Ad fee!] na inumin ko.. “Aburido ka na naman.. Anu bang nangyayari sayo?” wish I could answer you. “Cousin, you don’t smile anymore. You should smile, it makes the world a happy place.” Eh kung fake smile? Magiging masaya parin ba ang mundo? O magiging fake na masaya? Alin ang mas better? Pinapakitang hindi masaya o masaya nga pero fake? I smiled. Fake. “Haay.. Kung minsan ang weird mo.” “Parang ikaw hindi.” Tinaasan niya ko ng kilay tapos biglang nalingat yung pansin niya sa likod ko.. Napalingon tuloy ako.. At kaya pala.. papalapit kasi si Carlo. “hi girls!” Bati niya samin. Hay.. carlo carlo. “Ay! Kim, nasa classroom pala yung pamalit ko. Tara samahan mo ko. Uhm.. sige Carlo, Kathryn, mauna muna kami.” Diane talaga.. maganda’t artistahin nga pero hindi parin pwede mag-artista.. masaklap ang acting skills.. haha.. Umupo si Carlo dun sa may stairway ng stage. Tinabihan ko naman siya.. “What’s with you lately?” I was inlove with someone then when he was about to dance with me his girlfriend showed up and then I got my heart broken. Can you fix it? Ugh. Anu ba ‘tong sinasabi ko? Haha.. “wala naman. Ganun parin.” Yan na lang sinabi ko.. Ngumiti naman si Carlo. “ba’t laging nakakunot noo mo pag nagsasayaw kayo ng partner mo? I thought we’re suppose to pretend that we’re inlove with our partners?” Tinignan ko siya, playing dumb. “Nakakunot ba noo ko? Nagkoconcentrate kasi ako eh.” Then I smiled. Fake ulit. Hindi ako makangiti ng sincere eh. And I felt awful about it. “Jiro! I missed you!” Pssh. Anu ba yan. Naririnig ko boses ng babaeng yun.. “Corrine anu ba. Pawis ako.” Oh. Pati boses nang loko. Anu ba yan.. nasasaktan ako eh. Haha.. Tapos yung mata ko biglang nagfocus sa isang part ng gym. Hindi kalayuan sa kinalalagyan namin ni Carlo. At dun may nakita ako. Hindi pala boses lang yung naririnig ko.. May mga totoo palang taong nagpPDA sa gilid ng gym. Amp. Di ba bawal yan? My oh my. Bitter talaga ang dear Kathryn ko.. tsktsk.

Hay.. shatap kichekicheku. Ikaw, pag may ibang babae si Tritritan, di ka mabubwisit? Sabi ko nga.. shut up na lang ako.. hehe.. “Ui, Kathryn. Nakikinig ka ba?” “ha?” Bigla akong nadistract sa biglang pagsasalita ni Carlo. Obviously hindi ako nakikinig. Hehe.. “Hindi ka nga nakikinig.” Tapos nagpout siya.. Naawa naman ako.. Hindi ko pala siya pinapansin.. Masyado kasing distracted ang lola niyo.. haay.. “Ang sabi ko kung may kasama ka na sa prom.” Ah.. I-ooffer niya kung pwede ako date niya sa prom.. Ok lang sana.. Kaya lang.. panu kung… aish. Never mind. “Meron. Sila Diane at Kim.” Para safe.. diba.. hehe.. Nadistract na naman ako sa usapan naming nang mapansin kong napansin ako nI Corrine na nakatingin sa kanila.. Nginitian niya ko tapos nagwave. Tumingin din si Jiro samin.. So nginitian ko rin si Corrine.. “Kilala mo yun?” Napansin din ni Carlo yung interaction namin ni Corrine. Feeling ko ah.. Basta may feeling ako.. hindi maganda ang mga pangyayari. Nakakahiya. Nakita kong may sinabi si Corrine kay Jiro.. Pero hindi ko malip read eh.. Hindi ko rin naman marinig since nagpatugtog ng malakas yung janitor na in charge sa stage nitong gym.. Then bigla na lang lumakad papalapit samin sina Corrine at Jiro.. “Oo. Kilala ko siya.” “Ah.. Alis muna ko? Kausapin mo sila?” It’s more like a question than a statement. “Hindi. Wag. Dito ka lang.” Baka mawala ako sa sarili pag sina Corrine at Jiro lang kasama ko eh.. mabuti nang andito si carlo.. May aawat.. just in case… haha.. “Ui. Kathryn, kamusta ka na? Sayang. We didn’t had the chance to talk at Ate Janna’s birthday. Why did you leave anyway?” Kasi ayaw kita makita. At hindi sayang yun noh. Haha.. “oo nga eh.. may meeting kasi kami nun.. So ayun.” Pssh. Bumaling yung tingin niya from sakin to Carlo. Oi oi. May Jiro ka na nga, wag naman pati Carlo ko? Teka teka.. Carlo ko? Haha.. “Boyfriend mo?” She said as she switched looks from Carlo to me. “Ha?” Nasabi ko na lang habang pasimpleng tumitingin kay Carlo.. Si Carlo naman napangiti’t napakamot lang ng ulo.. Batukan ko ‘to eh.. tulungan sana ako diba.. haha.. Nilapitan ko na lang si Corrine at hinila siya dun sa gilid ni Jiro medyo malayo layo kay Carlo.. Nakakahiya ‘tong sasabihin ko eh.. He’s not suppose to hear it but Jiro should.. hehe.. “hmm.. Panu ko ba sasabihin ‘to sayo.. ahm.. He’s actually not my boyfriend but he’s suppose to be. Basta, it’s complicated.” Haha.. sounds familiar? Mga kalokohan ko eh.. haha.. I noticed na nagflinch si Jiro sa kinatatayuan niya.. Hmm.. May epek kaya sakanya mga sinabi ko? Sabagay, pakialam ba niya diba.. haha.. “ooh. I get it.” Nagwink pa itong si Corrine. Susme.. Pigilan niyo ko guys.. Pigilan niyo ko! Hahaha.. Bumalik na ko sa side ni Carlo nang nakangiti..

Pero ngiting halo halo.. At take note hindi fake.. hehe.. Halo halo kasi ng pang-asar, nabubwisit, REVENGE.. ayan ang mga pumapaloob sa aking mga ngiti.. hehe.. “o siya. Nice to see you again, Corrine. Mauna na kami ni Carlo ah.” Hinawakan ko yung kamay ni Carlo as in holding hands tapos nagwink kay Corrine. Nagulat yung dalawang lalaki sa amin ni Corrine eh.. At natatawa ako sa mga pinaggagagawa ko.. Susme.. What’s happening to me?! Haha.. Nang makalayo na kami ni Carlo sakanila.. Ewan ko ba.. bigla na lang akong nagfrown.. Bigla pa kong napasabi nang, “Sayang. We didn’t had the chance to talk at Ate Janna’s birthday.” I said mocking Corrine. Pero mahina lang.. yung tipong ako lang ang makakarinig.. Pero yun ang akala ko.. Biglang tumawa si Carlo.. Tinaas ko pa siya ng kilay para lang magstop.. haha.. “You don’t like that girl don’t you?” Tinignan ko lang siya tapos nagsmile.. hehe.. huli ba? Haha.. “you don’t like her dahil sa partner mo noh?” Nawala bigla ang smile ko. “And there’s two possible reason why you don’t like them.” Nakababa na yung lips ko. Bumaliktad ang smile.. “First. Wala lang. Trip mo lang mainis sa kanila.” Tapos biglang bumilis ang tibok ng puso ko. “or second.. Because you like your partner.” Nilapit niya yung mukha niya sa mukha ko. Tipong 2 inches ang pagitan. Nakita ko yung mata niya. Hindi masaya, pero bigla siyang ngumiti. Then nilayo na niya yung mukha niya.. “I thought we only need to pretend to fall for them not to actually do it?” Yung tone ng boses niya, nang-aasar.. haay.. Carlo.. ba’t ang bait mo? “Nasasaktan ka ba?” “Hay naku Carlo. Anu ba naman tanong yan?” Nginitian lang niya ko.. “So hindi mo pala talaga ako pwede payagang magfree throw.” Ay. Parang may tumusok ssa puso ko ah.. “Carlo…” “Ok lang. I was going to ask you to go with me sa prom, pero hindi na lang. I guess I’m just going there alone.” Ay. Naiiyak naman ako sa sinasabi nito. Parang sinasabi niyang sumusuko siya.. Parang sinasabi niyang nasasaktan siya. Amp. “Pero hindi ibig sabihin nun isusuko ko na yung nararamdaman ko. There’s other way to score in a basketball game, hindi lang sa pagfree throw.” Ok. Basketball talk.. wala akong alam.. “Basta, if ever you need me.. I’m just around.”

~~~o0o~~~

After ng mga nakaraang araw, wala parin namang mga pagbabago.. Ganun parin ako towards Jiro and ganun parin si Carlo sakin.. Hindi na rin bumisita sa Corrine sa school. I wonder why? Oh well.. Meron palang pagbabagong naganap.. 2 days after nung dumalaw si Corrine sa school, Medyo kinakausap pa ko ni Jiro.. I mean, he tries to start a conversation lagi diba? Pero yun nga.. 2 days after that.. Hindi na siya nagbother.. kung baga, purely business na lang ang pagsasayaw namin..

And today’s the last day of rehearsal. “Very Good. Bukas ng gabi mas galingan niyo pa.. less than 5 minutes niyo lang gagawin yan sa buong buhay niyo so better ayusin niyo. You can go now.” tapos natapos na. Humiwalay ako agad kay Jiro at pupunta na sana ako sa kinatatayuan nina Carlo, Diane at Kim kaya lang… “Kathryn, wait.” Napatingin ako kay Jiro. Tapos kay Carlo. Ngumiti at tumango lang naman si Carlo tapos nauna na siya kasama yung kaibigan at pinsan ko. Haay. Ba’t niya ko pinabayaan sa kumag na ‘to? Why oh why?! “Bakit?” “Galit ka ba sakin? Ba’t di mo ko pinapansin?” wow. Straight to the point. “hindi. Trip ko lang. Can I go now?” Ang sama ko noh? Haha.. “Kathryn, kung may problem ka sakin sana sabihin mo.” Hinawakan niya ko sa braso kasi lalayo na dapat ako tapos lumalakas na yung boses niya. Nakakatakot. “jiro. Nasasaktan ako.” Literally. Pero hindi niya pinansin yung plead ko.. “Sana sabihin mo kasi hindi ko alam kung panu kita yayayain sa prom!” Nagecho yung mga sinabi niya sa tenga ko.. Pero hindi ko nagawang magrespond.. until… “Hindi siya sasama sayo dahil…”

~~~o0o~~~

Chapter 24

~~~~o0o~~~~

Tinignan kong muli ang orasan..But regretted it anyway and buried my face into my pillows. Why is the clock ticking so fast? Baka naman sira na yung orasan namin? Or kung whatever man. The time can’t be running that fast! Can it? Arg. Cousin! Why are you still undressed?! Yeah yeah. Tinatanong ko rin ang sarili ko ng tanong na yan. I looked at her and she sighed. She knows what keeps me from dressing up. She knows why I’m afraid of going to the prom. And yeah, today’s our prom day and we’re running late. Kathryn. Alam mo bang sinisira ko ang aking image sa pagsasalita ng tagalog? Muntik na kong matawa sa sinabi niya kung hindi lang talaga sobrang kabog ng dibdib ko.. hehe.. but she smiled. But all those times, pinipilit mong intindihin ang nonsense English ko. Sa tingin ko, it’s about time na akong naman ang umintindi sa nonsense reasoning mo sa lablayp mo. Hay. Speechless man akong day. Hindi nga ako nakapagsalita sa mga sinasabi ng pinsan ko.. Napaupo na lang ako sa sofa, pero wala parin talaga akong kagana-gana. Natahimik kami parehas. Hanggang sa nagulat na lang ako sa bigla niyang pagtawa. Hay naku. Kahit kelan weird talaga ‘to.. hindi na maalis sakaniya yun.

Forever and ever period. Tawa tawa mo jan? She held her laugh and turned it into a smile. Come to think of it, pinsan. Takot kang pumunta sa prom dahil may dalawang lalaking nagpapagalingan para maging date mo. Isn’t that funny?! Wahahahaha. [/color] Funny funny. Batukan kita jan eh. Yun ang gusto kong sabihin pero hindi ko masabi. Kasi naman. Totoo. Yun. Do you remember what happened last time? Sa kabutihan palad, oo. Pero para sa mga hindi na maalala turn to chapter 23. Kasalanan ni Author dahil matagal siyang di nakapagupdate. –kichekicheku “Sana sabihin mo kasi hindi ko alam kung panu kita yayayain sa prom!” Nagecho yung mga sinabi niya sa tenga ko.. Pero hindi ko nagawang magrespond.. until… “Hindi siya sasama sayo dahil…” “Dahil nangako siya na si ERIS JAMES CASTRO ang makakasama niya sa prom.” Waah!!!! Erase! Erase! Erase! Cousin ah. Balak mo atang daigin si Maricel Soriano. Linya niya yan! I showed her my dark stare. Ayun natahimik. Hehe.. Yep guys. It was Ejay. He’s back. Like he promised. Which made it unfair kung hindi ako pupunta sa prom kasama siya dahil totoo naming nangako ako sakaniya noon. Pagkagraduate ata naming ng elementary. Hay. And so I told Jiro na si Ejay nga ang date ko sa prom. Sabi niya ok lang naman daw. But… Ang saklap kasi sa feeling eh. Parang I desperately want it but I can’t and I won’t. Gets niyo ba? Ay whatever. So anong plano mo? Hindi ka na pupunta sa prom? Sasayangin mo ang 1,600 na fee jan sa prom na yan? Muli po, mga kaibigan pinatikim ko sa aking pinakamamahal na pinsan ang “dark stare” ko. Nanahimik lang naming muli siya. Magbibihis na. I said to her as cold as I can with matching pagstomp pa ng feet yan ah.. hehe.. Pero nagbihis na nga ako tapos inayusan na ko ni Ate Mau.. Yung kotse naman naming eh pinalipad ni Kuya kasi nga late na nga kami.. 3:00 na ko nagbihis which dapat eh paalis na kami ng bahay ‘cause we’re suppose to be at the venue by 5:00.. Unfortunately, umabot naman kami.. Isa pa nga kami sa mga nauna eh.. Looks like hindi lang ako ang nagmumuryot about this whole prom thing. A car stopped in front of us. Then lumabas siya.. At that moment, parang biglang nagslowmo ang mundo ko. Kasi naman, heto na. Nangyayari na ang kinatatakutan ko. Then he stopped infront of me and reached out his hands. “Shall we go in?” As much as I wanted to say no, I took his hand. Pero bago pa man kami makalakad, another car stopped infront of us. Naglue ata ang paa ko nun kaya hindi ako nakaalis sa kinatatayuan ko.. And that’s how I saw him—with her.

Kat! She rushed to my side the moment she got out of the car with that huge smile on her face. Sarap ibalibag. You don’t know how happy I am that Jiro invited me to his prom! OMG like this is a dream come true. Yeah. It was my dream to, but it will never come true.. Since I made it possible for YOUR dream to come true. I smiled at her. And that smile didn’t reach my eyes. Parang ayaw ko na lang din magpretend.. Parang bigla akong napagod. By the way, this is Ejay. Date ko. Biglang kumunot ang noo niya then she said, Where’s Carlo? Akala ko siya ang boyfriend mo? Ooh. Nga pala.. I smiled again. And again, it didn’t reach my eyes. Things didn’t work out. With the same smile on my face, hinila ko na si Ejay papasok ng venue. I didn’t even spent time to take a look on Jiro. Parang masakit yun eh.. Sa table namin, ang mga kasama ko eh siyempre.. Sina Diane, Kim, Ejay, Carlo and friends. Hindi ko alam kung sang lupalop napadpad si Jiro at ang date niyang si Corrine. I didn’t bother to look for them. Takot na baka masaktan ako the moment na Makita ko silang magkasama. Si Kim at Diane kanina pa sayaw ng sayaw.. Kung hindi man sumasayaw, nakiki-echus sa mga classmates namin.. Most of the time, kaming tatlo lang nina Ejay at Carlo ang nasa table.. That is until ejay asked me to dance. I can’t remember the song na nagplay nung nagsayaw kami.. All I remembered was that conversation we had.. It started with a long moment of silence until he spoke. “You’re not enjoying.” “Of course, I’m enjoing. Why wouldn’t I?” sagot ko sa tanong niya without looking into his eyes. Napabuntong hininga tuloy siya. “Andami kong gustong sabihin sayo, alam mo ba yun?” Hindi ako sumagot and I just waited for him to continue speaking.. “First, gusto kong magsorry. I don’t know why I made such a drama with all those things. I could just simply said I love you and wait for me ‘cause I’m coming back for you. And swear that. But didn’t do it. Instead, kinailangan pa kitang saktan at iwang clueless then saka ko sinabi sayo ang three magic words. I’m such a moron.” Hindi ko alam kung panu ko sasagutin yung mga sinabi ni Ejay. Parang walang magandang word na pwedeng sabihin eh.. It took me a while to organize my thoughts. “Ejay… Sa totoo lang ewan ko ah. But you don’t have to explain to me anymore. Hindi sa wala kang kasalanan. Of course meron, sinaktan mo ko noh.” I said sarcastically at napangiti naman siya. “But it just felt like, you don’t owe me anything anymore. Siguro napatawad na lang talaga kita. But ewan ko. Iba na kasi eh…yung feeling. I hope you can understand.” This was followed by silence again.. hanggang sa bigla na lang siyang tumango at ngumiti.

“Of course. I should have thought about that.” Parang sarili niya ang kinakausap niya niyan, not me. “What do you mean?” ngumiti lang si bespren. Yea. I missed that smile. I used to love that smile. And I still love that smile. Not with the same intensity na nga lang. “hay Kathryn, kilala kita from head to toe.” Yun lang ang sabi niya then tinuro niya. Tinuro niya si Jiro. Yeah. He understood. “Ok lang. Pero you should’ve chosen him over me to this prom thing.” Pagkasabing pagkasabi niya nun, biglang nagswitch ang music. Gusto ko sana siyang tanungin kung bakit niya yun naisip.. Kaya lang nagtake over na si Carlo para isayaw ako. Pambihira. Hindi ko rin maalala yung tugtog nang sumayaw kami ni Carlo.. Pero alam ko na masayang kanta yun.. at masaya ring kasayaw si Carlo. Unlike nung kay Ejay, yung conversation naming ni Carlo eh fun and easy. Parang for a while, nakalimutan ko lahat ng problema ko.. Lahat ng gumugulo sa isip ko.. Sana pala siya na lang ang dinate ko ngayon. Hay. Sayang. Unfortunately, good things don’t last long. Kaya ayun, back to chairs kami. Kumain lang naman ako nun kasama ang aking mga BFFs. Then, they announced the highlight of the night. The Prom King and Queen as well as the Prom Prince and Princess. Sinimulan nila sa Prom Prince. “And the Prom Prince is….. Jiro Tecson.” Pambihira. Wala man lang suspense ang pagkakasabi eh.. tuloy tuloy lang.. Si Corrine nagtatatalon nang tawagin ang pangalan ni Jiro. Pambihira. Sana pagtalon niya, pagbagsak niya sa floor maputol yung heels niya. Wahahaha.. Bad Kathryn bad. I know, kichekicheku. “The Prom Princess is Kathryn Villanueva.” Parang hindi ako nagulat. Pero lahat ng tao nagulat. Hehe.. Hindi ako nagulat kasi ganito naman talaga diba? Yung mga movies, television drama or lovestories, kadalasan yung leading lady ang laging nakakapartner ng leading man. I’m not saying that Jiro is my leading man, though he is the boy on the lead. It’s just that it’s kinda predictable. Umakyat ako ng stage at tumayo sa tabi ni Jiro as they gave me the sash at yung tiara ek ek na yun.. After that inaanounce naman nila yung King at Queen. Sa senior nang galing.. Si Carlo yung King at hindi ko kilala yung Queen. And I didn’t care. Basta tumayo lang ako dun.. Though I got to admit. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko just by standing beside Jiro. Hell, I hate this so-called love. Hindi ako nakikinig sa paligid ko.. Hindi ko alam yung mga sumunod na nangyari.. Basta, bigla na lang ako napadpad sa sarili kong mundo kung saan ako lang ang tao at si Jiro lang ako katabi ko.

That is until.. “May the PRINCE have a dance with HIS princess?” Tinignan ko siya. Tapos yung kamay niya. Tapos siya ulit then nagfocus na ko sa kamay niya. Di ko alam kung dapat ko bang tanggapin. But I saw Carlo dancing with his Queen. So I guess, DAPAT nga. I took his hand and we circled in the dance floor. This time alam ko na yung song. [url= http://www.myflashfetish.com/user-playlist.php?id=14893087]So Close[/url]. As we danced, hindi kami nag-usap. We just looked at each other’s eyes. Sa totoo lang, I wanted to talk to him. I wanted to tell him something. In fact, I want to tell him everything. Everything this heart wants to say. I want to say the three magic words. Pero ayaw gumalaw ng lips ko. Para bang nakazip siya. And as I looked in his eyes, I felt like he feels the same way I do.. Parang may gusto rin siya sabihin but he just can’t open his mouth like me. And he wanted badly to say something—just like me. Ang hindi ko lang sigurado eh kung yung three magic words rin ba ang gusto niyang sabihin. The music started and ended that way. I felt terrible when our time ended. Kasi naman. Yung feeling.. Para bang may unfinished business ako. Parang dapat may ginawa ako pero hindi ko ginawa. Sa sobrang magkafrustrate ko nagpunta ako sa CR. And there.. I found.. Corrine. Nginitian ko naman agad siya as I passed by her. Yun nga lang she didn’t gave me back the same gratitude. And I soon felt that something’s not right here. “Things didn’t worked out, eh?” sinabi niya nang mataray na tono. Yep. Something’s definitely not right. “Hmm.. tanong ko lang, Kathryn. Didn’t things worked out dahil… you like somebody else besides Carlo?” I think I know where this is getting. And I have to be honest with her. “Hindi totoo yung samin ni Carlo. We were just kidding around that time. I’m sorry.” Ok. That was part true. I was kidding around. “But you do like somebody else, don’t you?” she wouldn’t take no for an answer. “I might.” Hindi ko alam kung anong sasabihin ko eh. Nagsimula na rin akong pagpawisan ng malamig.

“Could that someone be Jiro?” I give up. “It could be…but it also could NOT be.” Arg. Bumibilis ang tibok ng puso ko. Natahimik siya and I waited for her. Dumb me, hindi ko na dapat siya inantay. Dapat umalis na ko.. Baka mapaaway pa ko nito eh.. And I’m right. Nag explode na lang siya bigla. “HOW DARE YOU! KINAIBIGAN KO PA KO KUNWARI NUN PALA MAY HD KA SA BOYFRIEND KO?!!!! ANG KAPAL DIN NAMAN NG MUKHA MO NOH? WHO DO YOU THINK YOU ARE?!!!! DO YOU THINK MAGUGUSTUHAN NG ISANG JIRO ANG ISANG TULAD MO?!!!! MANGARAP KA, GIRL!” and that’s it. I exploded too. “OO NA. MAY HIDDEN DESIRE AKO JAN SA LANGYA MONG BOYFRIEND. OO MAKAPAL ANG MUKHA KO. OO SINO NGA BA NAMAN AKO PARA MAGUSTUHAN NI JIRO AT KALABANIN ANG ISANG CORRINE. OO ISANG AMBISOSYA LANG NAMAN AKONG NANG GUGULO SA BUHAY NIYO!” ghad. Bigla akong hirapan huminga. Wait— nahihirapan akong huminga? “Pero anong magagawa ko?” I felt tears run down my face and I can barely breath. I’m actually grasping for breath. Ghad. “Masasabi ko ba sa..” first, pinagpawisan ako ng malamig. then bumilis ang heart beat ko, nahihirapan akong huminga and now masakit ang.. “puso ko..” then could it mean that… “na wag mahalin si..” I’m having my attack. “Jiro….”

~~~o0o~~~

Chapter 25

~~~~o0o~~~~

everything is all black and I don’t know what is this black matter that surrounds me. Nagtataka nga ako kasi sobrang dilim na wala akong nakikitang kahit ano sa paligid ko.. Pero nakikita ko ang sarili ko. Weird noh? Ang isa pang hindi ko maintindihan eh yung kung bakit ako takbo ng takbo. Pero kahit takbo na ko ng takbo, hindi ako hinihingal. Parang gusto ko lang tumakbo ng tumakbo. But the thing again is that, wala akong pinupuntahan. Ni hindi ko nga nakikita yung dinadaanan ko. Like I said, everything is black. It felt like it had been hours, my running I mean. Well, it felt like it was like that for hours.

Hanggang sa suddenly, may mga naririnig akong mga boses na nag-uusap. Pero wala akong maintindihan kahit ano sa pinag-uusapan nila. Parang lahat puro murmurs na unti-unting lumalakas. After that, unti-unti ring nagdisappear yung blackness. Unti-unting nagkakaron ng liwanag kasabay ng unti-unting paglinaw ng mga sinasabi ng mga boses sa paligid ko.. Until.. “She will wake up, will she?” boses yun ni Jiro. Sigurado ako. Ibig sabihin andito siya, pero asan ba ko? “Tignan niyo, dumidilat na si Kathryn!” That voice. Alam na alam ko din yan. Walang iba kundi si Diane. Ang bespren ko. Then naramdaman kong parang nagsilapitan sakin yung mga tao. Ang crowded nga ng feeling eh. Hanggang sa luminaw na rin yung liwanag sa paningin ko. At nakita ko silang lahat. Si Diane. Kim. Khay. Tukmol. Carlo. Ejay. Ate Janna. Kuya Lem. Ate Mau. Tita Beth. Mommy… daddy… Jiro. Lahat sila andito, lahat nakafocus sakin. There’s also a couple na nakatayo sa may pinto. They looked familiar. In fact, this whole scene looks familiar. Parang déjà vu, di ko lang maalala kung kelan ‘to nangyari.l “Kathryn? Ok ka na ba?” Sabi ni Khay. She was the first one to broke the silence. I smiled at parang narelief ang lahat ng tao sa loob ng room na ‘to nung magsmile ako. I remembered the couple. Mom pala yun ni Jiro at dad ni Ate Janna. I-aacknowledge ko sana sila for being here for me [‘cause it feels like this is all for me] kaya lang biglang umeksena si Diane. “BESPREN KOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOH!!!!!!” she hugged me so tight that I can barely breath. Pero napangiti parin ako. “Bruha ka talaga! Pinag-alala mo ko, alam mo ba yun? Pinag-alala mo kaming lahat!” sabi niya after ng breathtaking hug niya.. haha.. “Bakit? Anu bang nangyari?” actually, hindi ko na maalala kung anong nangyari eh. And btw, nasa hospital pala kami. “Well, bago kayo magkwentuhan ng nangyari eh mabuti pa magpaalam na muna tayo kela Mr. And Mrs. Tecson. Kailangan na nilang umuwi, they had been here everyday since ng nangyari sayo.” Lumapit sakin ang parents ni Jiro at ngumiti. Kamukha pala talaga ni Jiro yung mama niya. “Ang importante, ok na si Kathryn.” Hindi ko tuloy napigilang hindi ngumiti. Hay buhay. Pero teka. Everyday since nangyari sakin? Ilang araw na ba akong andito?? “Jiro, sumama ka na muna samin sa bahay. Ok naman na si Kathryn. Aba. Kailangan mo ring matulog, bata ka ah.” Sabi naman ni Ate Janna kay Jiro. Tapos ito naming si Jiro eh sumimangot. “ee.. kagigising palang ni Kathryn. Uuwi na lang ako pag ok na ok na talaga siya.” Pambihira. Matats ba ko? Wahahaha.. “Ikaw talaga. Baka sa susunod ikaw naman nasa kalagayan ni Kathryn, eh mula nung dinala si Kathryn ditto isang beses ka pala umuuwi eh.” Ibig sabihin lagi siyang andito? Nagbabantay? Eh teka nga. Ilang araw na nga ba kasi talaga ako dito? Hindi na nakaangal pa si Jiro kasi kinaladkad siya ni Ate Janna palabas ng room. Eh alam niyo naman si Ate Janna di ba? Amazona pa sa amazon yun.. wahahaha.. Pagkaalis ng tecson family eh isa-isa na ring nagsipag-alisan yung mga tao.

Mukhang makakatulog na sila ng maayos ngayong gising na nga ako. Pati si Kim, Ate Mau at Kuya Lem eh umuwi.. si Diane, mommy at daddy daw ang nakatoka na magbantay sakin ngayon gabi. Kaya marami kaming time ni Diane para makwentuhan. Pero nagsimulang magkwento si Diane nung iniwan kami nina mommy at daddy para bumili ng makakain. “So.. Do you mind telling me what happened?” ang excited kong bespren naman parang kiti-kiting umupo sa gilid ng kama ko. Nakaupo lang din naman ako so magkatabi kami. “Hmm.. San ko ba sisimulan?” More like sarili niya ang tinatanong niya niyan instead ako. But I answered her anyway. “Ba’t di mo simulan sa… Kung ilang araw na kong nakaratay dito?” Ngumiti siya nun so pati ako ngumiti. Parang namiss naming ang isa’t isa eh. Haha.. [color=magenta]“3 days. Loka ka, andami mong namissed.” [/color] 3 days?! Marami akong namissed?! Hindi lang naman ako nakapagsalita. Feeling ko kasi sa panaginip ko.. Kung panaginip nga ang tawag dun.. eh maraming oras lang ang nakalipas. Hours but not days. “Inatake ka nung prom night natin. Lechugas kasi yung Corrine feelingera na yun, inaway ka.” Oh. Yeah. The prom night. “HOW DARE YOU! KINAIBIGAN KO PA KO KUNWARI NUN PALA MAY HD KA SA BOYFRIEND KO?!!!! ANG KAPAL DIN NAMAN NG MUKHA MO NOH? WHO DO YOU THINK YOU ARE?!!!! DO YOU THINK MAGUGUSTUHAN NG ISANG JIRO ANG ISANG TULAD MO?!!!! MANGARAP KA, GIRL!” Oo. inatake nga pala ko. Ansakit ng puso ko nun. Literally and not literally. Pero tama naman kasi yung mga sinabi ni Corrine. Sino nga ba ko diba? Makapal ang mukha ko at mali ang ginagawa ko. So.. Tuluyan ko nang lalayuan si Jiro. “Pero nung inatake ka, nakita ni Jiro. Nagpanic si Corrine kasi hindi niya alam na may sakit ka. Si Jiro din grabe yung panic nun, halos mabaliw na nga yung tao eh. Wahahahaha.. tapos ayun. Dinala ka naming dito.” Halos mabaliw? Sabi ng puso ko matuwa daw ako. Pero sabi ng utak ko mali. “Nung second day mo dito, binisita ka ni Corrine. Siyempre alert and defensive mode kaming lahat diba. Eh pumunta ba naman yung impaktang may gawa niyan sayo eh.. wahahaha.. Dun naming nalaman na hindi lang pala impakta ang bruha. Ambisosya rin. Haha.” “Panu mo naman nasabi na ambisosya siya?” Eh diba ako nga yun? Yung may “HD” raw sa boypren niya? “Eh hindi naman pala talaga sila ni Jiro. May matinding crush lang yung si Corrine kay Jiro simula nung elementary pa siya. Mabait lang talaga si Jiro sakaniya kasi kasosyo ng tatay ni Corrine yung stepdad niya.” Oh. Speechless na ko. Matutuwa na ba talaga ko? Susundin ang puso? O paiiralin parin ang utak? Haay… Kinabukasan… Hindi parin nagsisink in sakin yung mga sinabi ni bespren kagabi. At andito parin ako sa hospital kasi under observation parin ako. Pero ngayong araw, dumalaw si Jiro kasama sina Kim at Kuya Lem. Sabi ni Diane, normal lang naman daw yun kasi lagi naman daw silang andito nung tulog ako.

Pero since si Diane ang nagbantay sakin kagabi, umuwi na rin siya. At sina Jiro, Kim at Kuya Lem naman ang magbabantay sakin for today. Pambihira. Daig ko pa si Nicole sa Three Dads and One Mom ah. Hahahaha.. ui, ad fee nanunumbalik.. wahahaha.. Anyway, dinaldal lang naman ako ni Kim magdamag at hindi kami nagpansinan ni Jiro kahit isang beses. Pero I have to admit. Hanggang sulyap lang kami pareho. Pambihira talaga. Pero I think ok na rin yun. Anu naman sasabihin ko sakaniya if ever diba? Wala rin naman. At kung may masabi man ako malamang pagsasayang lang ng laway yun. Kung kaya’t lahat kami eh nagulat habang si Kuya Lem at Kim eh nagkatinginan nung… “Kathryn may sasabihin ako sayo.” With matching pagtayo pa yan ah. Kung hindi lang sana seryosong bagay ang mga naganap between us nang mga nakaraang araw [kahit tulog ako] eh malamang natawa na ko ng pagkalakas lakas sa expression ng mukha niya. Patawa eh. Wahahaha.. Pero hindi ako makatawa. At instead eh napatingin lang ako sa kaniya while he stares back at me. “Ehem. Kim, pinsan! Feeling ko matagal na tayong hindi nakakapagbonding. What do you say if I treat you to lunch today?” “Ay. I would love that Kuya Lem!” Yung tono ng boses nitong dalawang ‘to eh parang scripted yung mga linyang sinabi nila. Pambihira talaga sa pambihira. Wahahaha.. May binabalak lang sila eh. Like iwan kaming dalawa eh. Then there they go, out of the room in a flash. Dun naman nagsimulang magsalita ng utal utal itong si Jiro. “K-Kat. Kkkasssi.. aaaanu. Yung kay. Sorry kasi. Hindi naman niya.” Hindi ko na pinahirapan si Jiro sa pag-eexplain. Gets ko naman yung gusto niyang sabihin eh. “Yung kay Corrine, yung nangyari nung prom night, sorry kasi hindi naman niya alam na may sakit ako at pwede akong mamatay sa ginawa niya. Yeah, I know. You don’t have to tell me.” Huminga ng malakas si Jiro tapos tumayo siya ng matagal dun nang hindi umiimik. Hindi rin naman ako umiimik so silence ang bumalot saming dalawa. Hanggang sa napaupo na lang siya dun sa sofa. “Actually, you don’t have to say sorry. Gusto ka ni Corrine kaya yun nangyari. In fact, you don’t have to say anything.” Akala ko hindi siya magrereply sa sinabi ko. Pero… “Mali ka.” Tinignan ko lang siya. Nagdadrama na naman ‘to mga ‘tol. Wahahaha.. “Meron akong dapat sabihin sayo na dapat noon ko pa sinabi.” Hay.. sabi ko na nga ba.. kadramahan ang hantungan nito.. kichekicheku: Rein! Ito na ang cue mo! Rein:ito na? Sasabihin ko na? Kichekicheku: oo. Sabihin mo na! Dali! Rein: My name..is Rein. *Batok! Rein: Aray! Problema mo? Kichekicheku: Hindi yun. Yung isa. Rein: ah. Yung isa ba? Pasensiya naman. O edi… “Pambihira.” O siya.. commercial lang ni kichekicheku yun at ng kaniyang friend na si Rein. Wahahaha.. “Kathryn, kung sasabihin ko bang mahal kita sasagutin mo ko ng mahal rin kita?” Ok. Parang kinailangan kong lumunok ng malaking bara sa lalamunan nun ah. Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Sasabihin ko sana “hindi, bakit ko naman sasabihin yun?” pero naisip ko, what’s the point of pretending?

There’s one thing I learned about life. And that is it’s always the other way around. Kung anu yung ayaw mong gawin, yun ang mas lalong kailangan mong gawin. Kung anu yung normal, yun pala ang nagpapaabnormal sa mundo mo. Kung anu yung tama, yun pala ang mali. So instead, this is what I answered him… “Oo.” “Edi mahal kita.” Ngumiti ako. Ito na yung cue ng heart ko para matuwa. Totoo na ‘to. “I love you.” Suddenly, it feels like everythings in it’s place. Parang pakiramdam ko andun ako sa lugar na maliwanag ang lahat, maraming bulaklak, malamig ang simoy ng hangin at kasama ko siya.. In my own personal paradise. Yeah. I will never forget that day. ‘Cause that’s the day it all became official. The day I finally found my other half. Oops. Hindi pala yun ang day na nahanap ko siya. I know it was long before.. Nung time na unang kumabog yung dibdib ko ng kakaibang heartbeat. That’s the day. Pero this had been the day we both realized that. “HEP HEP HEP! Alam kong mahal niyo ang isa’t isa pero bata pa kayo!” nagulat kami parehas ni Jiro ng biglang may nag grand entrance sa pinto. I should’ve known, kuripot si Kuya. “Kuya Lem. Let them or else I will tell Ate Janna.” At panigurado, kakunchaba ‘to. “Ay. Ehe.. Pasensiya naman. Akala ko kung anu nang meron eh.. bigla kasing tumahimik. Wahahaha.” Di ko lang nagets kung palusot yun or totoo talaga. Pero whatever. This day is too good para mag-isip pa ng kung anu-anu. Fast forward natin ang mga pangyayari. Gabi na nun at umuwi na si Jiro. Ayaw kong pumayag na ditto siya magstay. Ilang araw na rin siyang andito at hindi pa siya masyadong nakakatulog. So I think it’s the best time para matulog siya. Si Kuya Lem at parents ko ang kasama ko ng mga sandaling ito. We were having a family time nang biglang dumating ang doctor. Tinawag lang ang parents para kausapin. Dapat magstay si Kuya Lem kasama ako.. Kaya lang naintriga siya kaya iniwan muna niya ko at sumama kela mama.. Dun lang sila nag-usap sa labas ng room ko. At.. hehe.. Naintriga din ako kaya nag eavesdrop ako. I just didn’t know that the cliché “curiosity kills the cat” is actually true. “I’m sorry ma’am, sir. Your daughter has already Stage 3 of leukemia.” I froze in place kasabay ng paghikbi ni mama. “Masyadong konti na ang red blood cells niya. I’m sorry but she only has few months to live.” I was already frozen in place kaya ng marinig ko yan, biglang nabasag yung pagkafrozen ko at lumagapak ako sa floor. I’m sure narinig yun nila mama kaya nga dali-dali silang pumasok ng room nun only to see me na nakasalampak nga sa floor. “Anak…” Yun lang ang nasabi ni mama as she hugged me and cried.

Bakit naman ganun? Kung kelan ok na ang lahat… saka naman dumating ‘to. Saka naman ako mamatay. Jiro’s POV After one month… [url=http://assets.myflashfetish.com/swf/mp3/myflashfetish-mp3-player.swf?myid=14929075&path=2008/11/09&mycolor=2D2D2D&mycolor2=FFFFFF&mycolor3=77ADD1&autoplay=true&rand=0&f=4&vol=100&pat=14&grad=false]BGM[/url] (Note: kung ayaw magplay eto na lang: [url=http://www.myflashfetish.com/account-editmp3.php?id=14929075]click me![/url]) She hugged me closer to her. This just feels good. Having her beside me like this. Wala nang mas sasaya pa. “I love you.” I smiled and said, “I love you more.” We watched the sun as it sets. Ang ganda. Wala nang mas gaganda pa sa moment na ito. The best ever. Pero nagulat ako kasi bigla siyang tumayo sa hinihigaan naming blanket ditto sa beach. And yes, we came back to this beach. Gusto niya ditto eh. Nakakarelax daw. “And I will love it more kung ihahatid mo na ko pauwi. Gabi na eh. Alam mo naming hindi tayo pwede masyadong gabi.” Haay. Akala ko madadaya ko siya sa oras. Masyado lang kasi siya aware. Gusto ko pang ispend ‘tong first monthsary naming ng mas matagal eh. Kaya lang nasa stage pa siya ng recovery kaya medyo hindi pa pwede. Pero kung sabagay, may bukas pa naman. “Ok fine. Tara na.” From batangas pabalik ng bahay nila eh it took us 2 hours. So medyo gabi na nang makauwi kami. I decided to walk her home kahit may kotse kaming dala. Bumababa kami one block away from her house. To prolong the moment lang naman. Kaya lang hindi ko inaasahang biglang uulan ng sobrang lakas at nabasa kami pareho. Nagkatinginan kami pareho tapos natawa. Panu, para kaming mga basang sisiw. Haha.. For a while, isinayaw ko siya. Enjoying the rain lang naman. But then soon after that, we continued walking but we didn’t quit kidding around. It so easy for us to be ourselves when we’re together. Then dumating na kami, two houses bago ang bahay ni Kathryn. There, my heart started beating fast. “well, I need to go. Hindi tayo pwedeng magstay under the rain for too long.. umuwi ka na rin. Remember that I will always love you.. even after death.” Mas lalong akong kinabahan sa sinabi niya at nung nakita ko yung mga mata niya. Agad kong nafeel na parang may hindi magandang mangyayari. But what could possibly went wrong. Masyadong perfect na ang mga nangyayari para masira pa.

“And I will make sure to love you more than that.” I smiled, she smiled but it didn’t reached her eyes. Then she turned around. I froze in place. The moment she turned her back at me at that very moment… It felt like the love of my life is turning away from me. Ang sakit na hindi ako makapaniwala sa bigla kong naramdaman na hindi ko nagawang gumalaw sa kinatatayuan ko. When Kathryn was out of sight, I ran. I ran as fast as I could, as far as I can.

~~~o0o~~~

The Epilogue

~~~~o0o~~~~

[url= http://assets.myflashfetish.com/swf/mp3/myflashfetish-mp3-player.swf?myid=15092256&path=2008/11/14&mycolor=2D2D2D&mycolor2=FFFFFF&mycolor3=77ADD1&autoplay=true&rand=0&f=4&vol=100&pat=15&grad=false]Background Music[/url] Dear Diary, Four years ago, the doctor said I had leukemia, but it was found early, so it was still curable. Thinking that it was okay, I started living my normal life again. Ejay, my bestfriend, was the greatest best friend in the world. Hindi niya ko pinabayaan. He was my knight in shining armor. And there was my other best friend, Diane, who never let me have a day without a laugh. Siyempre, anjan din si pinsang Kim, na laging pinapadugo ang ilong ko sa English niya. I also tried to find love in the form of Carlo. I always thought he’s the one and yes he is. He is every girl’s the one. Its just that, he’s not mine. Funny, that when I lost my feelings for him, it was the time he had felt for me. Pero ganun pala talaga. I was finding love in Carlo but never found it because it was with Jiro. Having him in my life is the greatest thing that happened to me. But then, life plays on me. About a month ago, the doctor said I have Stage 3 of leukemia and that I was about to die. Months na lang ang binibilang. I was at the most glittering part of my life, but it was coming to an end. I wanted myself and the people around me to go through the least pain possible, so I decided to commit suicide. Yes, that’s the first thing that got into my mind. But when I was about to do it. I couldn’t. I couldn't let people find out about my intentions, especially Jiro, the person I love the most in this whole world, who still doesn't know about the truth. Pero knowing that there’s an end, I tried everything to be happy with him. To spend each day loving him so that in the end neither of us will regret it. On our first monthsary, and most probably the last, we came back to the beach we once spent a day together. I made sure it’s going to be the most unforgettable day in his life. Because when I’m gone and he already accepted that I’m gone and he’s not hurting anymore, I want him to remember me.. I want him to remember me smiling and always loving him even after death. Because I believe death wasn’t our enemy, it’s forgetting. Out in the rain, we became two single life forms, so far away from each other. I hugged him and told him that I love him then I turned my back and walked away. Then I closed the gate that would separate me from him forever. I stood by the front door of our house, staring at it, knowing that the first love in my life, also the last one, was walking out of my life. Warm tears kept falling down my face, blended with the

cold rain drops. I was cold, not because of the rain. I was cold inside. The next day was our flight. My whole family was moving in Canada. I decided that I would die there, far from everybody I love, except for my family. Of course, I didn’t told him. I couldn’t. But it’s better because he never saw my tears, he never saw my pain and it was enough. I left without regrets. Tears fell as I read the last part in Kathryn’ diary. It has been five years. Five years since… “Jiro!” I closed the diary shut. Then looked at her and smiled. “Bakit? Is there anything you want?” “Waya po. Nyamiss yang kita.. ayabyu Tito!” She hugged me and so I hugged her also. You see, it has been five years since..Kathryn changed. She died but she didn’t go away. She just changed her form. In the end, sina Kuya Lem at Ate Janna rin ang nagkatuluyan. And I owe them. Because Kathryn came back in the form of their daughter. “I love you too… Kathryn.”

~~~~o0o~~~~

Acknowledgements

This story is based on [url=http://pinkymisa.pink-posh.net/?p=13]THIS[/url] short story.

Sa lahat ng nagbasa, nagcomment, natawa, naiyak, nalungkot, naasar sa The Diarist. Maraming Salamat po.

Nyak. Para akong ABS-CBN magsalita. Wahahaha.

Pero seriously, guys, thank you.

Kasi sa bawat pagcomment niyo, hindi niyo lang binubuhay ang story ko. Binubuo niyo rin ang friendship natin.

And yun yung mas magandang reward na nakuha ko sa pagsusulat ng The Diarist.

I want to say sorry kasi minadali ko siya.

Sorry.

Special Mention:

Si Eris James Castro, Kim Constante, Diane Montesclaros, Khay at tukmol, ate Nicole, Corrine… Sa panghihiram ko ng mga pangalan niyo.

Sa PRANINGS

Sa friendship, support at love niyo. Ayiee. Naman. Haha..

Kina Kimberly, Kisha, Ate Peachy, Ate Jessa, Shane, Xiara, Ate Paula, at sa lahat ng nagbasa ng The Diarist na hindi ko na nailagay ang name dito.

Thank you very much, Aylabsyu all!