±ý Å¢üÈ¢ø µ÷ ±Ä¢ சி�றுகதை�  

பி�னாங்க�ல் அன்று கொகஞ்சிம் பி�சு பி�சுகொ�ன்று மதை� தூறி�ய�றி�ருந்�து. நல்ல வே�தை! கரி#ல் குதை% இருக்க�றிது. மல்லிதைய ம�தைலப் பிள்!#ய�ல் இறிக்க���டும் வேபிது நதைனாயமல் கொகண்டு ��% வே�ண்டும். மல்லி, என் மகன் ��#ப் வேபித்��. கொபிற்வேறிர் இரு�ரும் கதைல மு�ல் மதைல �தைரி முழு வேநரி வே�தைலய�ல் இருப்பி�ல் அ�தை!க் கு�ந்தை�கள் பிள்!#ய�ல் கொகண்டு ��டு�தும் ��ரும்பிக் கொகண்டு �ரு�தும் என் க%தைமகள். கதைரி கொமது�கத்�ன் ஓட்டிப் வேபிவேனான். மல்லி ஏவே� சி�ந்�தைனாய�ல் ஆழ்ந்��ருந்�ள். அந்� கொம9னாத்தை�க் கதைலக்க நனும் ��ரும்பி��ல்தைல. கு�ந்தை�வேயடு வேபிசி�க் கொகண்வே% வேபி�து �னா# இன்பிம்�ன். ஆனால் ��க்கமக இப்பிடிப்வேபிகும் வேபிது மல்லிய�ன் �தைய நனும் க�!று�துண்டு.

“இன்தைனாக்கு எந்� பி�ரிண்வே%% சிண்தை%, மல்லி?”

“நன் சிண்தை% வேபி% மட்வே%ன் �த்�!”

“வேநத்து அமீர் முடியப் பி�டிச்சி� இழுத்தீங்க!வேம! அடிச்சி�ங்க!வேம!”

“அ�ன்�ன் மு�ல்ல என் முடியப் பி�டிச்சி� இழுத்�ன்!”

“அப்பி டீச்சிர்க�ட்% இல்ல கொசில்லணும்! நீங்க எப்பிடி அடிக்கலம்?”

“டீச்சிர் அ�னா அடிக்க மட்%ங்க! சும்ம ஏசு�ங்க!”

“அ�னால?”

“அப்பிடி கொரிண்டு வேபிட்%த்�ன் சும்ம இருப்பின்!”

இப்பிடியக ஏ��து வேபிசி�யபிடி�ன் வேபிவே�ம். ஆனால் மல்லிய�ன் இன்தைறிய ஆழ்ந்� சி�ந்�தைனா ந�ஷ்தை%தையக் கதைலக்க ��ரும்பி��ல்தைல. மதை�யும் வேமக மூட்%மும் தை�ப்பிரி#ன் மவேனா�சி�யப் பிடுத்தும் %க் %க் ஆட்%மும் எனாக்கும் கொம9னாத்வே�டு ரிசி�க்கத் �க்கதை�யகத்�ன் இருந்�னா.

��டீகொரினா கொம9னாம் கதைலந்து மல்லி வேபிசி�னாள்: “என் �ய�த்��லியும் ஒரு எலி இருக்கு �த்�!”

“என்னா கொசின்னா#ங்க மல்லி? �ய�த்��ல எலிய?”

“ஆம எலி. அதுக்கு ��னாசிரி# தீனா# வேபி%ணும். இல்லன்னா �ய�த்�க் கடிக்கும்!”

இந்�த் �க�ல் எனாக்குப் பு���க இருந்�து. எங்க�ருந்து இந்� “எலி” உரு�கம் மல்லிக்குக் க�தை%த்�து?

“எங்வேகய�து புஸ்�கத்��ல க� பிடிச்சி�யம்ம?” என்று வேகட்வே%ன்.

“க� இல்ல �த்�! கொநசிம ஒரு எலி இருக்கு! அதுக்கு ��னாசிரி# சிப்பிடு வேபி%லன்னா �ய�த்�க் கடிக்கும்!”

ஒன்றும் ��!ங்க��ல்தைல. நன்கு �யதுக் கு�ந்தை�க்குத்�ன் எத்�தைனா கற்பிதைனா? அதை�ப்பிற்றி� என்தைனாப் வேபின்றி க���ர்களுக்கு என்னா கொ�ரி#யும்? என் கு�ந்தை�ப் பிரு� ந�தைனாவுகள், கற்பிதைனாகள் எல்லம் என்வேறி துதை%த்துப் வேபிட்%து வேபில மறிந்�க� ��ட்%து. இப்வேபிகொ�ல்லம் மத்��யனாம் சிப்பி�ட்% சிப்பிடு இரி��ல் ந�தைனாவுக்கு �ரு���ல்தைல.

�னாக்கு இஷ்%மனா கு�ந்தை�ப் பிரு�த்��ன் கற்பிதைனாய�ல் மல்லி குதூகலிக்கட்டும் எனா ��ட்டு ��ட்வே%ன். கு�ந்தை�தையப் பித்��ரிமக பிள்!#ய�ல் இறிக்க���ட்டு �ந்வே�ன்.

 

*** *** ***

மத்��யனாம் மல்லிதைய ம�தைலப் பிள்!#ய�லிருந்து ��ரும்பி அதை�த்து �ரிச் கொசின்றி�ருந்வே�ன். இன்னும் சி�ல பி�ள்தை!கவே!டு கொ�!#ய�லிருந்� கொபிஞ்சி�ல் வீட்டுக்குச் கொசில்லத் �யரிக உட்கர்ந்��ருந்�ள். கரி#லிருந்து இறிங்க� அதை�க் தைகப்பி�டித்து அதை�த்து �ரி உள்வே! வேபிவேனான்.  உ%னா#ருந்� பி�ள்தை!கள் என்தைனாக் கண்%தும் “அங்க�ள்! மல்லி வேKஸ் அ கொம9ஸ் இன் கொKர் ஸ்%மக்” எனாச் வேசிர்ந்து கத்��னார்கள். மல்லி அதை� ஒன்தைறியும் கொபிருட்பிடுத்�மல் எழுந்து என்னா#%ம் �ந்�ள்.

உள்வே!ய�ருந்து ஆசி�ரி#தைய ச்வேசி அமீனா எழுந்து �ந்�ர். “ஆமம் அங்க�ள்! இன்தைறிக்குப் பூரிவும் எலிக் கதை��ன். �ன் �ய�ற்றி�ல் மட்டுமல்ல, எல்லர் �ய�ற்றி�லும் எலி இருக்க�றிகொ�ன்று எல்லக் கு�ந்தை�க!#%மும் ஆர்ப்பிட்%ம் பிண்ணி#��ட்%து” என்றிர். கொ�%ர்ந்து “நீங்கள் ஏ��து எலிக்கதை� கொசின்னீர்க!?” என்றும் வேகட்%ர்.

“இல்தைல ச்வேசி அமீனா! கதைலய�ல் மல்லி�ன் என்னா#%ம் எலிக்கதை� கொசின்னாள். எப்பிடி இந்� எலிதையப் பி�டித்�வே!, கொ�ரி#ய��ல்தைல!” என்வேறின்.

“சி�ல கு�ந்தை�களுக்குக் கற்பிதைனா அ��கம்!” என்றிர் ச்வேசி அம#னா.

“அப்பிடித்�ன் இருக்க வே�ண்டும்!” என்று அதைரிமனாவே�டு கொசில்லி��ட்டு மல்லிதையக் தைகப்பி�டித்து அதை�த்துக் கருக்கு �ந்வே�ன்.

“மல்லி வேKஸ் அ கொம9ஸ் இன் கொKர் ஸ்%மக்” என்றி வேகரிஸ் பிட்தை% பி�ள்தை!கள் பிடிய�று இருந்�னார்.

கரி#ல் ஏறி� ஓட்டும்வேபிது எனாக்குக் கொகஞ்சிம் க�தைல பிற்றி�க் கொகண்%து. ��ருப்பி� மல்லிதையப் பிர்த்வே�ன். அ�ள் பி�ன்சீட்டில் உட்கர்ந்��று சீட்கொபில்தை%ப் வேபிட்டுக் கொகண்டு கொ�!#வேய வே�டிக்தைக பிர்த்��று இருந்�ள்.

இப்வேபிது மதை�யும் இல்தைல. கொ�ய�ல் கயும் இந்� பி�ரிகசிமனா பிகலில் மல்லிய�ன் கொம9னாம் என்தைனாத் கொ�ந்��ரிவு பிடுத்��யது.

“இன்தைனாக்குப் பிள்!#க்கூ%ம் எப்பிடி மல்லி?” என்று ஆரிம்பி�த்வே�ன்.

“குட்” என்று சுருக்கமகச் கொசின்னாள்.

“ஏன் உன் ஃபி�ரிண்ட்ஸ் எல்லம் எலி பித்��ப் வேபிசிறிங்க?” என்று வேகட்வே%ன். பி��ல் இல்தைல.

“கொசில்லம்ம? என்னா அது எலிக்கதை�?” என்று உசுப்பி�வேனான்.

“அ�ங்களுக்கொகல்லம் ஒன்ணும் கொ�ரி#யது �த்�! கொரிம்பி ஸ்டுபி�ட்!”

“என்னா கொ�ரி#யது?”

“அ�ன் �த்�! உங்க �ய�த்��ல இருக்க�ல்ல, ஒரு எலி. அந்� எலி�ன் எல்லர் �ய�த்��லியும் இருக்குது”.

என் �ய�ற்றி�லும் எலிய? எனாக்கு வேமலும் என்னா வேகட்பிது என்றுகொ�ரி#ய��ல்தைல. வேமலும் ���ரிம் வேகட்%ல் கு�ந்தை�ய�ன் எலி உரு�கம் வேமலும் �லுப்பிட்டு ��ரி#�தை%ந்து உறு��யதை%ந்து ��டும் என்றி பியம் �ந்து��ட்%து. மீ��ய�ருந்� தூரிம் கொகஞ்சிம் மனாம் கல�ரிப்பிட்%�று அதைம��யகக் கதைரி ஓட்டிவேனான்.

***   *** ***

எங்கள் அப்பிர்ட்கொமண்ட் கொசின்றிதை%ந்து உ%ம்பு துதை%த்து உதை% மற்றி�ச் சிப்பிட்டுக்கு உட்கரும் �தைரி மல்லி எலி வேபிச்தைசி எடுக்க��ல்தைல. “கறுப்பு ஆவே% கறுப்பு ஆவே%, கம்பி!# நூல் �ச்சி�ருக்க�ய?” என்று பிடிய�று இருந்�ள். பி�ன்னார் அண்தைமய�ல்

�ங்க�ய �ர்ணிம் தீட்டும் புத்�கத்தை� எடுத்துக் கொகண்டு �ர்ணிம் தீட்% ஆரிம்பி�த்�ள். கொபின் கொ%ன் என்னும் பித்து �யதுப் தைபியன் பில அமனுஷ்ய அ��ரிங்கள் எடுத்து உலகத்��தைரி வே�ற்றுக் க�ரிக கொகடிய பி�ரிணி#க!#%ம#ருந்து கக்கும் டி�� சீரி#யலிலிருந்து உற்பித்��யனா புத்�கம் அது. இங்வேக கொபின் கொ%ன் நன்கு தைககளு%ன் ஒரு வேகரி உரு�ம் கொபிற்றி�ருந்�ன். ஒரு வே�ற்றுக் க�ரிகப் பி�ரிணி#தைய து�ம்சிம் கொசிய்து கொகண்டிருந்�ன். எனாக்குப் பிர்க்க நம்முதை%ய நரிசி�ங்க அ��ரித்தை�க் கப்பி�யடித்�து வேபில இருந்�து.

பிணி#ப்கொபிண் Kயத்�� ஊட்டிய சிப்பிட்தை%ச் சிப்பி�ட்%�று மல்லி �ன் ��ருப்பிம் வேபில �ர்ணிம் பூசி�க் கொகண்டிருந்�ள். கொகடிய நன்கு தைக மனா#�ன் பிச்தைசி ந�றிம் பூசி�க் கொகண்டிருந்�ன். வே�ற்றுக் க�ரிக பி�ரிணி#க்கு பிழுப்பு ந�றிம். இ�ன் ந�ய��கள் பிற்றி�கொயல்லம் மல்லிய�%ம் ����ம் கொசிய்ய முடியது. “அது அப்பிடித்�ன் �த்�! அப்பிடி இருந்��ன் நல்ல இருக்கும்!” எனா என் �தைய அதை%த்து ��டு�ள்.

எப்பிடியும் மல்லி எலிதைய மறிந்��ருந்�து ஆறு�லக இருந்�து. நன் அன்தைறிய பித்��ரி#க்தைகதைய ��ரி#த்து தை�த்துப் பிடிக்க ஆரிம்பி�த்வே�ன்.

மல்லி ��டீகொரினாக் வேகட்%ள்: “�த்� உங்க எலி கடிச்சி உங்களுக்கு �ய�று �லிக்கும இல்தைலய?”

என் அதைம�� பிறி� வேபினாது. கு�ந்தை�க்கு �ய�ற்றி�ல் ஏதும் வேக!றிக இருக்கலவேம என்னும் சிந்வே�கம் �ந்�து.

“ஏன் மல்லி, உங்களுக்கு �ய�று �லிக்கு�?” என்று வேகட்வே%ன்.

“இப்பி �லிக்க�ல! ஆனா சி�ல சிமயம் எலிக்கு கொரிம்பிப் பிசி�ய இருந்� கொரிம்பிக் கடிச்சி �லிக்கும்!”

என் மனாக் கல�ரிம் அ��கமய�ற்று. மல்லி மீண்டும் கொம9னாமக� �ன் �ர்ணிம் தீட்டு�தைலத் கொ�%ர்ந்�ள்.

சிப்பிடு முடிந்து மல்லிதையத் தூங்கப் வேபிட்%ய�ற்று. தூங்கும் முன் என்னா#%ம் “�த்�, எனாக்கு இன்தைனாக்கு கொபின் கொ%ன் கதை� கொசில்லுங்க!” என்று வேகட்%ள்.

“வே�ணிம் மல்லிக் கண்ணு! கொபின் கொ%ன்�ன் ஒவ்கொ�ரு நளும் டி��ல பிக்க�றி�ங்கவே!! அது வேபிதும். �த்� உங்களுக்கு Kனுமன் க� கொசில்வேறின்!” என்று Kனுமன் கதை�தைய முடிந்� அ!வு ந%கம் வேபில் நடித்துக் கட்டிவேனான். �லி �தை�தைய அதை%��ற்குள் கு�ந்தை�க்குக் கண் க�றிங்க�ப் வேபிய�ற்று. கு�ந்தை�க்குப் வேபித்�� ��ட்டு என் அதைறிக்கு �ந்வே�ன்.

இந்� எலி உரு�கம் ஏவே� குறி�யீடுகள் ந�தைறிந்� பி�ன்நவீனாத்து�ச் சி�றுகதை� வேபில என்தைனாப் பி%ய்ப் பிடுத்��க் கொகண்டிருந்�து. ம��னுக்குப் வேபின் கொசிய்து வேகட்கவே�ண்டும் எனா முடிவு கொசிய்து கொகண்வே%ன். %க்%ர் ம��ன் என் இ!தைமக்கல நண்பிர். கு�ந்தை� மருத்து�ர். மல்லிக்கு எந்� உ%ற்குதைறி என்றிலும் அ�ரி#%ம்�ன் கொகண்டு கொசில்லுவே�ம். அன்பினா�ர். ந�தைறிய நதைகச்சுதை� உணிர்வுள்! மனா#�ர். கொசிந்�மக க�!#னா#க் தை�த்து ந%த்துக�றிர்.

அ�ருதை%ய �ரிவே�ற்பி!ரினா வேக�ரீன் %னுக்குப் வேபின் கொசிய்து அ�ர் ஓய்�ய�ருக்கும் வேபிது என்தைனாக் கூப்பி�%ச் கொசின்வேனான். ஒரு பி��தைனாந்து ந�ம#%த்��ல் ம��ன் கூப்பி�ட்%ர்.

“என்னா ��ஷயம்பி? நீ இப்பிடிகொயல்லம் வே�! கொகட்% வே�தை!ய�ல கூப்பி�%மட்டிவேய!” என்றிர்.

“மன்னா#ச்சி�க்வேக ம��ன். கூப்பி�% வே�ண்டிய கட்%யம். பி�சி�ய இருக்க�ய?”

“என்தைனாக்கு பி�சி� இல்ல கொசில்லு? கு�ந்தை�களுக்கனா வேநய் கொபிருக�க்க�ட்வே% வேபிகுது. கொபிற்வேறிர்களுக்கு �ருமனாம் அ��கமக அ��கமக அ�ங்கவே! பில வேநய்கதை!ச் கொசிந்�ம கண்டுபி�டிக்க�றிங்க. கு�ந்தை� கொகட்%�� ��ட்% கூ% “என்கொனான்ன்னு பிருங்க %க்%ர்”னு �ந்��ர்ரிங்க!”

“ஒங்க�ட்% ஒரு ��ஷயம்  வேகக்கணும்!”

“ஓ கொயஸ்! கொ�ரி#யுவேம!” என்றிர் ம��ன்.

“கொ�ரி#யும? எப்பிடி?”

“ஒனாக்கு �யசு எழுபி�கப் வேபிகுது! இரிண்%ம் கு�ந்தை�ப் பிரு�ம் �ந்�ச்சு! அப்பி இனா# உனாக்கு கு�ந்தை� %க்%ர்�வேனா வே�ணும்!” K, K எனாச் சி�ரி#த்�ர்.

“இல்ல ம��ன்! மல்லியப்பித்���ன்!”

“ஓவேக. கொசில்லு”

கொகஞ்சிம் �யங்க�வேனான். ‘இதுக்க வேபின் பிண்ணி#னா? யூ சி�ல்லி வே%ப்’ என்றும் அ�ர் என்தைனாக் வேகலி கொசிய்யக்கூடும். ஆனால் கொ�%ங்க�யய�ற்று. கொ�%ரித்�ன் வே�ண்டும்.

“இன்தைனாக்குக் கதைலய�ல இருந்து மல்லி �ன்வேனா% �ய�த்��ல ஒரு எலி இருக்குன்னு ஆர்ப்பிட்%ம் பிண்ணி#க்க�ட்வே% இருக்கு. வீட்டில

மட்டும் இல்ல. பிள்!#க்கூ%த்��லியும். எனாக்குக் கொகஞ்சிம் க�தைலய இருக்குப்பி!”

“�ய�த்� �லிக்கு�ம? கய்ச்சில் இருக்க? அழுவு�? வேசிகம இருக்க?”

“இல்ல. அகொ�ல்லம் ஒண்ணும#ல்ல! நல்லத்�ன் இருக்கு! ஏவே� ஒரு வே]க் ம��ரி#�ன் கொசில்லுது!”

“அவ்�!வு�னா! நீ ஏ�க�லும் எலிக்கறி� குடுத்��ய?” K K என்று சி�ரி#த்�ர்.

“சீச்சீ! எனாக்குக் க�தைலய இருக்குப்பி! நீ வே]க் பிண்ணிவே�!” என்வேறின்.

“இவே� பிர்! இது ஒரு சி�றுபி�ள்தை!வேய% கற்பிதைனாயத்�ன் இருக்கும். கொபிரி#சு பிடுத்��! கொரிண்டு நள் கொபிறுத்துப் பிர். அப்பிடிவேய கொ�%ர்ந்து வேபிசி�னா க�!#னா#க்குக் கொகண்டு �. ஒரு கொபிரி#ய எலியப் பி�டிச்சி�க் கட்டி பியமுறுத்��க் குணிப் பிடுத்��%லம்!” K K என்று சி�ரி#த்�ர்.

“சிரி#. கொரிம்பி வே�ங்க்ஸ்” என்வேறின்.

“கொகல்��னுக்கு புலி; மல்லிக்கு எலி. அவ்�!வு�ன். வீட்டில ‘கொகல்��ன் அண்ட் வேKப்ஸ்’ புத்�கம் இருக்குவேம! உன் மகன் அதுக்குப் கொபிரி#ய ரிசி�கனாச்வேசி! எடுத்துப் பிர். உன் க�தைலய�ல பி�� தீர்ந்��டும்!” வேபிதைனா தை�த்து ��ட்%ர்.

‘கொகல்��ன் அண்ட் வேKப்ஸ்’. ஆமம். எனாக்கும் கொ�ரி#யும். கர்ட்டூன் புத்�கம். கொகல்��னுக்கும் நன்கு ஐந்து �யது�ன் இருக்கும். ஆனால் �ன் கொபிரி#ய �த்து���� என்று ந�தைனாப்பு. அ�னுக்கு வேKப்ஸ் என்றி ஒரு புலி கொபிம்தைம உண்டு. அதை� உண்தைமப் புலியக ஒரு சிக�கக் கரு�� எந்� நளும் அ�னு%வேனாவேய வேபிசி�க் கொகண்டிருப்பின். அந்� உதைரிய%ல்க!#வேலவேய நதைகச்சுதை� ம#!#ரும். கொகல்��னா#ன் கொபிரி#ய கொபிரி#ய �த்து�ங்கதை!கொயல்லம் வே�டிக்தைகயக்க�ச் சி�றுதைமப்பிடுத்து�து வேKப்ஸின் வே�தைல.

வேபிய் மகனா#ன் நூலகத்��ல் வே�டி ஒரு புத்�கத்தை� உரு�� �ந்வே�ன்.

பிக்கம் பிக்கமக சிதுரிங்க!#ல் கொகல்��னா#ன் �த்து�ங்களும் அ�ற்கு வேKப்ஸ் கொசில்க�ன்றி தைநயண்டி பி��ல்களும் ��ரி#ந்�னா.

மு�ல் சிதுரித்��ல் கொகல்��னும் வேKப்ஸுbம் ந%சித்��ரிங்கள் ந�தைறிந்� இரிவு ஆகயத்தை� பிர்க்க கொ�!#வேய �ருக�றிர்கள். ந�ம#ர்ந்து பிர்க்க�றிர்கள். கொகல்��ன் வேKப்ஸுbக்குக் கட்டுக�றின்: “அங்வேக

பிர் வீனாஸ். அப்புறிம் மர்ஸ். அவே� ]cபி�ட்%ர்”. அடுத்� சிதுரித்��ல் கொகல்��னா#ன் முகம் கொ�ங்க�ய�ருக்க�றிது. “நன்�ன் இங்வேக �ந்து மட்டிக் கொகண்வே%ன்!” வேKப்ஸ் வேபிசிமல் வேகட்டுக் கொகண்டிருக்க�றிது.

அடுத்�டுத்� சிதுரிங்க!#ல் கொகல்��ன் கொ�%ர்க�றின்: “இப்பிடி ஒரு கொ�!#�னா இரி��ல்�ன் இந்� அண்%ம் எவ்�!வு பி�ரிம்மண்%மனாது என்பிது கொ�ரி#க�றிது”

“ஆ�� மனா#�ன் இதை�கொயல்லம் பிர்த்து என்னா ந�தைனாத்��ருப்பின்?”

“�ன் இந்�ப் வேபிரிண்%த்��ல் சி�று தூசு எனா உணிர்ந்��ருப்பின். ஆனால் க�ரிகங்கள் பிற்றி�வேய நட்சித்��ரிங்கள் பிற்றி�வேய எரி#நட்சித்��ரிம் பிற்றி�வேய அ�னுக்கு ஒன்றுவேம புரி#ந்��ருக்கது!”

“ந�தைனாத்துப் பிர் வேKப்ஸ். இந்� இரிவு வே�தை! எவ்�!வு கொபிரி#ய�கவும் மர்மமனா�கவும் அ�னுக்குத் வே�ன்றி�ய�ருக்கும்? அ�ன் அ��ர்ந்து பியந்து வேபிய�ருப்பின், இல்தைலய வேKப்ஸ்?”

அடுத்� சிதுரித்��ல் வேKப்தைஸுக் கணி��ல்தைல. “வேKப்ஸ்! வேKப்ஸ்!”

கொகல்��னுக்கு இருட்டில் �னா#யக ந�ற்கும் பியம் �ந்து நடுங்க� ந�ற்க�றின்.  வேKப்ஸ் இருட்டில் ஒ!#ந்��ருந்து அ�ன் வேமல் பிய்க�றிது. “ஆஆஆ” என்று அலறுக�றின் வேKப்ஸ். ‘வும்ப்’ என்று இரு�ரும் ��ழுக�றிர்கள்.

வேKப்ஸ் சி�ரி#த்துக் கொகண்வே% கூறுக�றிது: “இப்பிடித்�ன் ஆ��மனா#�னுக்கு இருந்��ருக்கும்! ஒரு கூர்ப்பில் உதை%ய புலிக்கு இதைரிய�து வேபில!”

கொகல்��ன் எரி#ச்சிலு%ன் கூறுக�றின். “இன்தைறிய�லிருந்து இரி��ல் நன் பிட்டுக்கு வீட்டுக்குள்வே! இருந்து டி�� பிர்க்கப் வேபிக�வேறின்!”

சி�ரி#த்துக் கொகண்வே% அடுத்� பிக்கம் புரிட்டிவேனான். மனாசு வேலசினாது வேபில இருந்�து. இருந்தும் மல்லிய�ன் மூதை!ய�ல் எல்லம் சிரி#யக இருக்க�றிது என்றி ந�ம்ம�� வே�ன்றி��ல்தைல.

***  ***  ***

மதைலய�ல் மல்லிய�ன் �ய் – என் மருமகள் – வீடு �ந்�ர். மல்லிதையக் கொகஞ்சி���ட்டுப் வேபிய் உதை% மற்றி��ரும் �தைரி கத்��ருந்வே�ன். ஒரு வே�நீர்க் வேகப்தைபிவேயடு டி�� முன் அமர்ந்�தும் கொமது�க ஆரிம்பி�த்வே�ன். கொபிற்வேறிர்களுக்குக் கண்டிப்பிகச் கொசில்ல வே�ண்டும் அல்ல�?

“ஏம்ம, மல்லி இன்னா#க்கு முழுக்கவும் கொகஞ்சிம் வே�டிக்தைகய வேபிசுது!”

ந�ம#ர்ந்து பிர்த்�ர். “வே�டிக்கய�? எப்பிடி மம?”

“இன்னா#க்கு முழுக்க என் �ய�த்��ல ஒரு எலி இருக்கு, எலி இருக்குன்னு கொசில்லிக்க�வே% இருக்கு! அது �ய�த்துல மட்டும் இல்ல! எல்லர் �ய�த்��லியும் எலி இருக்கம். பிள்!#கூ%த்��லியும் அது�ன் வேபிச்சு. எனாக்குக் கொகஞ்சிம் க�தைலய இருக்கும்ம!” என்வேறின்.

என் மருமகள் பிளீகொரின்று �ய் ��ட்டுச் சி�ரி#த்�ர். ஏன் மற்றி�ர்களுக்கு என் க�தைல வே�ன்று���ல்தைல? ஏன் இது அ�ர்களுக்கு வே�டிக்தைகயகத் கொ�ரி#க�றிது?

மகள் கொசின்னார். “அது ஒன்ணும் இல்ல மம! வேநத்து ரித்��ரி# நீங்க உங்க %யகொபிட்டிஸ் மத்��தைரி சிப்பி�ட்%� மல்லி பித்��ருக்கு. எங்க�ட்% �ந்து ‘ஏன் �த்� ரூமுக்குள்! இருந்து மூஞ்சித் தூக்க� �ச்சி� என்னாவேம �ய்க்குள்! வேபிட்றிங்க’ன்னு வேகட்டிச்சி�! நந்�ன் �த்� �ய�த்��ல ஒரு எலி இருக்கு! அதுக்குத் தீனா# வேபிட்றிருன்னு கொசில்லி �ச்வேசின்!” என்றிர்.

“ஏம்ம கு�ந்� க�ட்% அப்பிடிப் கொபிய் கொசின்னா? என்று வேகட்வே%ன்.

“மத்��தைரின்னா ஏன்னு வேகக்கும். அப்புறிம் சீக்குன்னா என்னா சீக்குன்னு வேகக்கும். நலு �யசு கு�ந்தை�க் க�ட்% %யபி�ட்டீஸ் வேநதைய ��!க்க முடியும? அது�ன் ஒரு குறுக்கு ��#ய அப்பிடிச் கொசின்வேனான்!”

ந�ம்ம��யகப் கொபிருமூச்சு ��ட்வே%ன். சி�ரி#ப்பி�ல் கலந்து கொகண்வே%ன்.

(முடிந்�து)