szkoła podstawowa nr 13 im. t. kościuszki w chorzowie
DESCRIPTION
Szkoła Podstawowa Nr 13 im. T. Kościuszki w Chorzowie. Dyrektor mgr Ligia Ostrowska. „Sześciolatki w Szkole Podstawowej Nr 13 w Chorzowie”. Z uczniami, którzy rozpoczynają naukę w szkole w wieku sześciu lat pracujemy w naszej szkole od dwóch lat. - PowerPoint PPT PresentationTRANSCRIPT
Szkoła Podstawowa Nr 13im. T. Kościuszki
w Chorzowie
Dyrektormgr Ligia Ostrowska
„Sześciolatki w Szkole Podstawowej Nr 13 w Chorzowie”
Z uczniami, którzy rozpoczynają naukę w szkole
w wieku sześciu lat pracujemy w naszej szkole
od dwóch lat.
Jak każda nowość
i każda zmiana,
tak podjęcie nauki
przez sześciolatków
budziło w
nauczycielach wiele
obaw i niepokojów.
Zastanawialiśmy się:
Czy dzieci poradzą sobie w środowisku szkolnym?
Czy zostaną dobrze przyjęte przez starszych kolegów i koleżanki?
Czy warunki lokalowe (klasy, świetlica, jadalnia) są przez nich do
zaakceptowania?
Stawialiśmy sobie także pytanie:
Czy my, jako nauczyciele jesteśmy gotowi do pracy z młodszymi
dziećmi?
Odpowiedź na powyższe
pytania uzyskaliśmy już po
pierwszych miesiącach pracy
w roku szkolnym 2010/2011,
kiedy to powstała klasa
mieszana sześciolatków
i siedmiolatków.
mgr Katarzyna Duda - wychowawczyni obecnej klasy drugiej
Okazało się że wielu 6-latków w tej grupie jest bardzo dobrze przygotowana do podjęcia nauki.
„Jestem nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej, obecnie
moi uczniowie są w klasie drugiej. Jest to klasa specyficzna,
gdyż są w niej „ ubiegłoroczne” 6-latki i 7–latki.
Dostając klasę z dziewięcioma sześciolatkami i dziewięcioma
siedmiolatkami, stanęłam przed nie prostym zadaniem.
W naszej szkole to pierwsze sześciolatki, jak z nimi
postępować?
Pierwsze dwa miesiące dzieci przystosowywały się do
warunków i realiów szkolnych, które niestety nie są podobne do
przedszkolnych.
Starałam się stworzyć w swojej klasie kącik do zabawy,
odpoczynku i do nauki. Podczas przerw przebywałam ze swoimi
pierwszakami, które czuły się w dużej szkole zagubione.
Mając świadomość, że mam do czynienia z bardzo
zróżnicowanym zespołem pod względem emocjonalnym
i dydaktycznym, szukałam różnych sposobów, aby dzieci czuły się
w szkole dobrze i efektywnie rozwijały swój potencjał.
Bardzo pomocnym okazał się udział mojej klasy w projekcie
„Pierwsze uczniowskie doświadczenia drogą do wiedzy”. Głównym
celem Projektu było wieloaspektowe wspieranie rozwoju umysłowego,
emocjonalnego, społecznego, fizycznego i motorycznego dzieci
rozpoczynających naukę szkolną poprzez kształtowanie kompetencji
kluczowych w oparciu o teorię inteligencji wielorakich Howarda
Gardnera.
Projekt ten realizowany był
w klasie 1a od 2 listopada 2010r.
zarówno na zajęciach obowiązkowych,
jak i pozalekcyjnych.
Przed przystąpieniem do programu
rodzice wyrazili zgodę na udział
dziecka w zajęciach pozalekcyjnych.
Najpierw były prowadzone obserwacje dzieci podczas zajęć
obowiązkowych. Na podstawie tych obserwacji oraz na podstawie
przeprowadzonego z rodzicami wywiadu dokonałam diagnozy
początkowej profilu inteligencji uczniów z klasy 1a.
Każdy z rodziców otrzymał diagnozę swojego dziecka na
zebraniu styczniowym. Zajęcia pozalekcyjne odbywały się w każdy
piątek od 12.45 do 14.30 z 25 minutową przerwą.
Podczas zajęć wykorzystywane były metody nauczania
i uczenia się właściwe do danego profilu inteligencji, możliwości
i preferencji dziecka. Rozwijane były inteligencje: językowa,
ruchowa, matematyczno – logiczna, wizualno-przestrzenna,
przyrodnicza, muzyczna, interpersonalna, intrapersonalna.
W sali lekcyjnej „pierwszaków” zostały zorganizowane Dziecięce
Ośrodki Zainteresowań tak, aby możliwa była indywidualizacja pracy
z uczniami. Powstały one na bazie zestawu środków dydaktycznych
służących rozwijaniu umiejętności w obrębie kompetencji kluczowych,
w oparciu o założenia teorii inteligencji wielorakich Howarda
Gardnera.
Po zakończeniu projektu uczniowie
nie tylko wzbogacili swoją wiedzę
i umiejętności, przede wszystkim
stworzyli bardziej zintegrowana klasę,
do dnia dzisiejszego potrafią wspólnie
bawić się w czasie przerw, chętnie
korzystając z różnorodnych pomocy.”
W roku 2011/2012, gdy powstała cała klasa sześciolatków.
Szybko okazało się, że wśród sześciolatków są dzieci, które są
bardzo dobrze przygotowane do nowej „roli” – ucznia klasy I szkoły
podstawowej. Wielu z nich otrzymało wyróżnienia za osiągnięcia w
nauce i wzorowe zachowanie.
mgr Anna Szkopek wychowawczyni klasy pierwszej
Wszyscy z dużym zaangażowaniem uczestniczą w zajęciach
dydaktycznych z wychowawcą oraz opiekuńczo-wychowawczych
w świetlicy i bibliotece. Uczniowie, którzy mają jeszcze problemy
z opanowaniem podstawowych wiadomości i umiejętności, uczestniczą
w dodatkowych, organizowanych dla nich zajęciach.
„Uczniowie klasy pierwszej,
którzy rozpoczęli naukę w naszej
szkole we wrześniu 2011 w wieku
6 lat, tworzą zgrany, chętny do
pracy i zabawy zespół.
Wszyscy nauczyciele pracujący z naszymi 6-latkami starają
się profesjonalnie i z wielkim wyczuciem wprowadzić dzieci w świat
obowiązków szkolnych, wyposażyć w wiedzę i umiejętności, które
rozwijane w dalszym procesie edukacji pozwolą im na rozwijanie
pasji i zainteresowań oraz osiąganie sukcesów na swoją miarę.”
Dla sześciolatków nie było problemem poruszanie się po szkole,
radzenie sobie w świetlicy, jadalni czy w czasie przerw na korytarzu.
Trzeba podkreślić, że dzieciom w zmierzaniu się z rzeczywistością
szkolną pomógł duży wkład pracy nauczycieli-wychowawców klas I.
Ogromnego zaangażowania ze strony wychowawcy i innych
nauczycieli oraz pracowników szkoły wymagały zwłaszcza dzieci
sześcioletnie, które trafiły do szkoły ze względu na np. trudną sytuację
rodzinną, finansową.
Bardzo przydatne, a wręcz niezbędne do prowadzenia zajęć
lekcyjnych z sześciolatkami okazały się pomoce dydaktyczne
zakupione w ramach rządowego programu „Radosna szkoła”
Dodatkowo uczniowie pierwszych
klas korzystali z zajęć prowadzonych
przez wolontariuszki przygotowane
przez pracowników Poradni
Psychologiczno - Pedagogicznej.
Z kolei w świetlicy szkolnej realizowany jest program
„Sześciolatek to ja”.
Jest to program autorski wychowawczyni świetlicy mgr Natalii
Stanoszek skierowany do dzieci sześcioletnich uczęszczających do
obecnej klasy 1a. Podczas zajęć uczniowie rozwijają swoje zdolności
manualne oraz ćwiczą przede wszystkim motorykę małą. Dzieci pracują
na materiale, który jest dostosowany do ich możliwości. Sześciolatki
ćwiczą na materiale konkretnym, który pozwala im lepiej zrozumieć
otaczający je świat.
Uczniowie podczas zajęć
bardzo często doświadczają
sukcesu i wiary w swoje
możliwości, co pozwala im
lepiej pracować i zdobywać
doświadczenia.
Nasze „sześciolatki” w zdecydowanej większości radzą
sobie w szkole. Chętnie i z dużymi zaangażowaniem
uczestniczą w lekcjach i dodatkowych zajęciach, biorą
udział w konkursach.
Zosia: „Lubię chodzić do szkoły, bo miło tu spędzam czas, dużo
się uczę, chętnie wypożyczam książki z biblioteki. Lubię
matematykę, bo dobrze radzę sobie z liczeniem”.
Ania: „Bardzo lubię moją szkołę. Najbezpieczniej czuję się w
mojej klasie, bo tam zawsze jest moja pani oraz koleżanki i
koledzy, których już dobrze znam”.
Filip: „Moim ulubionym miejscem jest świetlica, bo mogę się tam
bawić i wesoło spędzać czas z kolegami”.
Joasia: „Odkąd chodzę do szkoły, nauczyłam się pięknie czytać,
spokojnie i bezpiecznie spędzać czas z kolegami. Jestem bardziej
samodzielna i odważna”.
Kamil: „Szkoła może nauczyć mnie wielu rzeczy np. pisać,
rysować i odczytać godziny. Bardzo lubię zadania z treścią.
Uważam że książki z biblioteki szkolnej są bardzo fajne.”
Aleksander: „Lubię się uczyć, bo mogę się czegoś dowiedzieć.
Dlatego, że mam fają panią.”
Magda: „Podoba mi się szkoła bo poznaję kolegów i koleżanki i że
mogę się uczyć pisać i czytać. Lubię książki bo mogą mnie czegoś
nauczyć.”
Maja: „ Lubię chodzić do szkoły dlatego że mogę spotkać się z
koleżankami. W szkole mogę się uczyć i bawić z koleżankami.
Najbardziej lubię dodawać, malować i robić różne prace.”
Z wypowiedzi samych sześciolatków wynika, że lubią chodzić
do szkoły, chętnie wypożyczają książki w bibliotece. Niektóre z dzieci
mówią, że najbardziej lubią matematykę, inne, że zajęcia w świetlicy
szkolnej. Wszystkie podkreślają, że najważniejsze dla nich jest ich
wychowawczyni, która uczy ich czytać, pisać i liczyć, a przede
wszystkim czuwa nad ich bezpieczeństwem.