sylabusy - instytut-techniczny.pwsz-sanok.edu.pl · 19 ochrona własności intelektualnej 56 20...
TRANSCRIPT
1
PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA
IM. JANA GRODKA W SANOKU
SYLABUSY STUDIA STACJONARNE
STUDIA NIESTACJONARNE
KIERUNEK: MECHANIKA I BUDOWA MASZYN
SPECJALNOŚĆ: BUDOWA I EKSPLOATACJA POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH
SPECJALNOŚĆ: INFORMATYKA STOSOWANA W BUDOWIE MASZYN
SPECJALNOŚĆ: MECHATRONICZNE URZADZENIA PRZEMYSŁOWE
SPECJALNOŚĆ: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE PROJEKTOWANIA
SPECJALNOŚĆ: PROGRAMOWANIE I OBSŁUGA OBRABIATEK CNC
PROFIL KSZTAŁCENIA: ogólnoakademicki
OBSZAR KSZTAŁCENIA: nauki techniczne
STUDIA: I stopnia
Program obowiązuje od roku akademickiego
2015/2016
2
Spis treści
Przedmioty grupy treści podstawowych
Lp. Przedmiot Strona
1 Fizyka 5
2 Matematyka 7
3 Mechanika techniczna 11
4 Wytrzymałość materiałów 15
5 Mechanika płynów 18
Przedmioty grupy treści kierunkowych
6 Zarządzanie środowiskiem i ekologia 21
7 Grafika inżynierska 24
8 Nauka o materiałach 27
9 Termodynamika techniczna 29
10 Elektrotechnika i elektronika 33
11 Podstawy konstrukcji maszyn 36
12 Inżynieria wytwarzania 41
13 Automatyka i robotyka 44
14 Metrologia i systemy pomiarowe 48
Inne
17 Język obcy 51
18 Technologia informacyjna 53
19 Ochrona własności intelektualnej 56
20 Wychowanie fizyczne 58
21 Analiza ekonomiczna dla inżynierów 61
22 Historia techniki 63
23 Kierowanie zespołami ludzkimi 65
24 Bezpieczeństwo pracy i ergonomia 67
25 Informatyczne podstawy zarządzania 70
26 Seminarium dyplomowe 73
28 Praktyka zawodowa (160 godz./4 tyg.) 75
Przedmioty specjalistyczne
29 Podstawy informatyki 78
30 Inżynierskie zastosowania komputerów 81
31 Obliczeniowe systemy informatyczne 84
32 Komputerowe systemy pomiarów 86
33 Systemy CAD 89
34 Informatyczne podstawy projektowania 91
36 Dynamika maszyn 94
37 Podstawy teorii drgań 96
38 Inżynierski bazy danych 98
39 Przetwarzanie informacji w zastosowaniach inżynierskich 101
3
40 Systemy komputerowe CAM,CAMD/CAMS 103
41 Systemy CAX 107
42 MES 109
43 Komputerowa analiza inżynierska 111
44 Maszyny technologiczne 114
45 Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie 116
46 Współrzędnościowe systemy pomiarowe 119
Specjalność: Budowa i eksploatacja pojazdów samochodowych (BiEPS)
47 Budowa samochodów 121
48 Techniczna eksploatacja samochodów 124
49 Zespoły napędowe i nośne 126
50 Diagnostyka samochodów i ich podzespołów 129
51 Diagnostyka silników spalinowych 131
52 Elektrotechnika i elektronika samochodowa 133
53 Silniki spalinowe 136
54 Technologia pojazdów samochodowych 138
55 Technologia napraw pojazdów samochodowych 140
56 Technologia i organizacja naprawy samochodów 143
57 Sterowanie jakością w przemyśle samochodowym 145
58 Motoryzacyjne skażenie środowiska 148
59 Techniczne zaplecze motoryzacji 150
Specjalność: Informatyka stosowana w budowie maszyn (ISwBM)
60 Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich 153
61 Napędy 155
62 Napędy elektryczne 158
63 Podstawy technologii maszyn 160
64 Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych 163
65 Modelowanie procesów produkcyjnych 165
66 Metody komputerowe w mechanice 168
67 Inżynieria odwrotna 171
68 Zastosowanie MES w technologii maszyn 173
69 Informatyczne systemy zarządzania 175
70 Zintegrowany system Catia 179
Specjalność: Mechatroniczne urządzenia przemysłowe (MUP)
71 Wprowadzenie do mechatroniki 181
72 Mechatronika 184
73 Napędy elektryczne 186
74 Programowalne systemy mechatroniki 189
75 Metody komputerowe w mechatronice 192
76 Metody sztucznej inteligencji 195
77 Programowanie mikroprocesorów 197
78 Języki programowania robotów 200
79 Programowanie robotów 202
80 Sterowanie robotów 204
4
81 Zaawansowane sterowanie robotów 207
Specjalność: Komputerowe wspomaganie projektowania (KWP)
82 Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich 209
83 Projektowanie napędów 212
84 Modelowanie powierzchniowe 214
85 Szybkie prototypowanie 217
86 Projektowanie zespołów 219
87 Zaawansowane metody projektowania 221
88 Metody komputerowe w budowie maszyn 224
89 Inżynieria odwrotna 227
90 Zastosowanie MES w projektowaniu 229
91 Informatyczne systemy zarządzania produkcją 232
92 Zintegrowane systemy Cax 234
Specjalność: Programowanie i obsługa obrabiarek CNC (CNC)
93 Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich 237
94 Napędy obrabiarek 239
95 Systemy narzędziowe 241
96 Podstawy technologii maszyn 243
97 Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych 246
98 Modelowanie procesów produkcyjnych 248
99 Zaawansowane programowanie CNC 251
100 Oprzyrządowanie technologiczne 253
101 Zastosowanie CAE w technologii maszyn 255
102 Przygotowanie i organizacja produkcji 258
103 Zintegrowane systemy wytwarzania 260
5
A. Przedmioty grupy treści podstawowych
1. Fizyka
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Fizyka
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.01.1.W, MB.01.1.C,
MB.01.2.W, MB.01.2.C, MB.01.2.L MB.01.1.W, MB.01.1.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I i II Rok: I, semestr I
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr Jan Paluch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawy fizyki i matematyki na poziomie szkoły średniej
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30+15 godz.
Ćwiczenia: 15+15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 90 godz.
Wykład: 30 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Razem: 60 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3+4
Ćwiczenia: 3+3
Laboratorium: 1
Razem: 14p. ECTS
Wykład: 4
Ćwiczenia: 3
Razem: 7p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Celem kursu jest zapoznanie studentów z opisem zjawisk fizycznych występujących w
zagadnieniach inżynierskich. Aby móc zrealizować ten cel konieczne jest zapoznanie studenta z
mechaniką punktu materialnego, optyką, elektrycznością i magnetyzmem oraz fizyką ciała
stałego i budową atomu. Ponadto student powinien zapoznać się z modelami matematycznymi
zjawisk fizycznych i posiąść umiejętność przy wykorzystaniu modeli matematycznych
rozwiązywania problemów
W efekcie ukończenia kursu student powinien:
- znać zjawiska fizyczne ich modele matematyczne pozwalające na realizacje podstawowych
obliczeń z zakresu przetwarzania energii, termodynamiki, mechaniki płynów
- znać teorię leżącą u podstaw działania urządzeń maszyn i aparatury,
- znać systemy pomiarowe i sposoby oceny poprawności przeprowadzanych pomiarów;
14. Metody dydaktyczne
45 godzin – wykład (w tym: wykład informacyjny, elementy konwersatoryjne, materiały
wizualne i audiowizualne)
30 godzin – ćwiczenia (w tym: analiza tekstu naukowego, analiza przypadku, materiały
audiowizualne, dyskusja, praca w grupach)
15 godzin - laboratorium
5 godzin – konsultacje grupowe
15 godzin – praca samodzielna, przygotowanie się do ćwiczeń i laboratorium
10 godzin – przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń i laboratorium
20 godzin – przygotowanie się do egzaminów pisemnych
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
01: egzamin pisemny na ocenę
02: zaliczenie ćwiczeń z danego zakresu (na podst. sprawdzianu pisemnego)
03: zaliczenie laboratorium z zakresu (na podst. Sprawozdania z ćwiczeń laboratoryjnych);
W – egzamin pisemny na ocenę
ĆW – zaliczenie na postawie sprawdzianu pisemnego
L- zaliczenie na podstawie sprawozdania z ćwiczeń
6
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
1. Wielkości fizyczne i jednostki (1W+1CW).
2. Ruch jednowymiarowy(1 W + 1 ĆW).
3. Ruch na płaszczyźnie (1 W + 2 ĆW)
4.Podstawy dynamiki (3W+2CW).
5. Wybrane zagadnienia z dynamiki (2 W + 2 ĆW+2L).
6. Grawitacja (1 W).
7. Praca i energia (4W+2CW)
8. Zasada zachowania pędu (1W +1CW).
9. Ruch obrotowy (1W+1CW +2L)
10.Ruch drgający (2W+2CW+2L)
11 Fale w ośrodkach sprężystych (2W+2CW+2L)
12. Statyka i dynamika płynów (2W+2CW)
13. Kinetyczna teoria gazów i termodynamika (2W +2CW)
14.Pole elektryczne (2W+2CW +2L).
15.Prąd elektryczny (2w+2CW+2L)
16 Pole magnetyczne (2W +2CW)
17.Indukcja elektromagnetyczna (2W+2CW)
18Optyka geometryczna i falowa (4W+2CW+2L)
19 Model atomu Bohra (2W)
20. Elementy mechaniki kwantowej (2W)
21 Materia skondensowana (4W)
22 Fizyka jądrowa (2W).
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna opisy zjawisk fizycznych w zakresie związanym z mechaniką i budową maszyn, ma
podstawową wiedzę z fizyki. Zna systemy pomiarowe oraz zna sposoby oceny poprawności
przeprowadzonych pomiarów. Zna teorię leżącą u podstaw działania urządzeń i maszyn
Zna metody obliczeniowe z zakresu przetwarzania energii termodynamiki, mechaniki płynów.
Umiejętności Potrafi opisać matematycznie tworząc model matematyczny zjawisk występujących w
zagadnieniach inżynierskich.
Kompetencje
społeczne Ma świadomość wpływu techniki na środowisko
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Jeżewski M.: Fizyka, Warszawa 1984, PWN.
Holliday D. Resnick R.: Fizyka, Warszawa 1989, Tom 1 i 2, PWN
Literatura uzupełniająca:
Januszajtis A.: Fizyka dla politechnik, t.1. PWN, Warszawa 1977, s.222 i n.
Dryński T.: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. PWN, Warszawa 1967.
Szydłowski H.: Pracownia fizyczna, PWN, Warszawa 1997.
Taylor J.R.: Wstęp do analizy błędu pomiarowego. PWN, Warszawa 1995,
Korgul A.: Analiza danych pomiarowych. Materiały pomocnicze Wydziału Chemii UW
Polanśki Z.: Planowanie doświadczeń w technice, PWN Warszawa, 1984
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 45 30
Ćwiczenia 30 30
Laboratorium 15 -
Konsultacje 20 -
Samodzielna praca studenta 240 115
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 350 175
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
4,8 8,6 2,4 4,6
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Fizyka w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowego
efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
7
WIEDZA
EK-P_W01
Zna opisy zjawisk fizycznych w zakresie
związanym z mechaniką i budową
maszyn, ma podstawową wiedzę z fizyki.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02
Zna systemy pomiarowe oraz zna
sposoby oceny poprawności
przeprowadzonych pomiarów.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03 T1A_W03 InzA_W05
EK-P_W03 Zna teorię leżącą u podstaw działania
urządzeń i maszyn
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InzA_W05
EK-P_W04
Zna metody obliczeniowe z zakresu
przetwarzania energii termodynamiki,
mechaniki płynów.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi opisać matematycznie tworząc
model matematyczny zjawisk
występujących w zagadnieniach
inżynierskich.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U04
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Ma świadomość wpływu techniki na
środowisko
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
2. Matematyka
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Matematyka
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.02.1.W, MB.02.1.C
MB.02.2.W, MB.02.2.C
MB.02.1.W, MB.02.1.C
MB.02.2.W, MB.02.2.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia roku studiów, obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I i II
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. Jacek Dziok, mgr Jan Paluch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne - brak
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 45+45 godz. Wykład: 30+30 godz.
8
Ćwiczenia: 45+45 godz.
Razem: 180 godz.
Ćwiczenia: 30+30 godz.
Razem: 120 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 4+4
Ćwiczenia: 3+3
Razem: 14p. ECTS
Wykład: 4+5
Ćwiczenia: 3+3
Razem: 15p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Przekazanie studentom wiedzy z zakresu matematyki potrzebnej do dalszego studiowania na
wybranym kierunku.
Wskazywanie na możliwości zastosowania aparatu matematycznego do opisu zagadnień
mechanicznych i procesów technologicznych.
Nabycie umiejętności
- matematycznego opisu zagadnień mechanicznych i procesów technologicznych
- zastosowania aparatu matematycznego do rozwiązywania problemów z zakresu mechaniki i
budowy maszyn
- samodzielnego dokształcania się w oparciu o literaturę i inne źródła wiedzy.
Kształtowanie świadomości studentów dotyczącej nabytej wiedzy i umiejętności oraz ich ważności
w praktycznym ich stosowaniu. Kształtowanie potrzeby utrwalania i uzupełniania nabytej wiedzy
14. Metody dydaktyczne - metoda asymilacji wiedzy, analiza przypadków, dyskusja,
- metoda praktyczna- rozwiązywanie zadań ilustrujących wykład.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Zaliczenie ćwiczeń: W trakcie semestru studenci będą pisać przynajmniej dwa kolokwia.
Zaliczenie uzyskuje student, który uczęszcza na zajęcia i otrzyma przynajmniej połowę punktów
(pozytywnych ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia jest wówczas średnią
arytmetyczną ocen z kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen 3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena
ta może być zmieniona przez prowadzącego zajęcia w zakresie pół stopnia w zależności od
aktywności studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru. Studentowi, który nie spełni tych
wymogów przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego semestru. Jeżeli student zaliczy je
pozytywne, to otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W przeciwnym przypadku otrzymuje
ocenę niedostateczną i ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem
studiów.
Wykład kończy się w każdym semestrze zaliczeniem bez oceny na podstawie obecności. Po
każdym semestrze odbywa się egzaminem w formie pisemnej. Warunkiem dopuszczenia do
egzaminu jest zaliczenie wykładu i ćwiczeń. Student, który nie zda egzaminu w pierwszym
terminie ma prawo do egzaminu poprawkowego w sesji poprawkowej. Obydwie oceny z
egzaminów wpisywane są do indeksu. Student, który nie zda egzaminu poprawkowego ma prawo
ubiegać się o egzamin komisyjny zgodnie z regulaminem studiów.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład
Ćwiczenia
Po każdym semestrze odbywa się egzaminem w
formie pisemnej. Warunkiem dopuszczenia do
egzaminu jest zaliczenie wykładu i ćwiczeń.
Student, który uzyska negatywną ocenę w
pierwszym terminie ma prawo do egzaminu
poprawkowego w sesji poprawkowej. Obydwie
oceny z egzaminów wpisywane są do indeksu.
Student, który uzyska negatywną ocenę z
egzaminu poprawkowego ma prawo ubiegać się o
egzamin komisyjny zgodnie z regulaminem
studiów.
W trakcie semestru studenci będą pisać
przynajmniej dwa kolokwia. Zaliczenie uzyskuje
student, który uczęszcza na zajęcia i otrzyma
przynajmniej połowę punktów (pozytywnych
ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia
jest wówczas średnią arytmetyczną ocen z
kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen
3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena ta może być
zmieniona przez prowadzącego zajęcia w
zakresie pół stopnia w zależności od aktywności
studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru.
Studentowi, który nie spełni tych wymogów
przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego
semestru. Jeżeli student zaliczy je pozytywne, to
otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W
9
przeciwnym przypadku otrzymuje ocenę
niedostateczną i ma prawo ubiegać się o
zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem
studiów.
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Semestr I
1. Elementy logiki i teorii zbiorów
Podstawowe pojęcia logiki matematycznej: zdanie logiczne, funktory zdaniotwórcze, tautologie,
kwantyfikatory. Podstawowe pojęcia rachunku zbiorów: suma, iloczyn, różnica i różnica
symetryczna zbiorów. Iloczyn kartezjański. Niektóre własności zbioru liczb rzeczywistych.
Pojęcie funkcji. Własności funkcji elementarnych.
2. Teoria granic
Granice ciągów. Metody liczenia granic. Definicja i własności szeregów. Kryteria zbieżności
szeregów. Zbieżność szeregów potęgowych.
Granica i ciągłość funkcji w punkcie. Ciągłość funkcji w zbiorze. Własności funkcji ciągłych.
Asymptoty. Ciągłość funkcji elementarnych.
3. Rachunek różniczkowy.
a) definicje
Pochodna i różniczka funkcji w punkcie. Interpretacja geometryczna i fizyczna pochodnej.
Własności pochodnej funkcji w punkcie. Pochodne funkcji elementarnych. Pochodne i różniczki
wyższych rzędów.
b) zastosowania
Zastosowania pochodnej. Twierdzenie Lagrange'a. Badanie monotoniczności funkcji. Ekstrema
lokalne i punkty przegięcia funkcji. Wartość największa i najmniejsza funkcji w zbiorze. Badanie
przebiegu zmienności funkcji. Reguła de L'Hospitala. Niektóre zastosowania geometryczne i
fizyczne pochodnych. Obliczenia przybliżone.
4. Funkcje wielu zmiennych
Ciągłość funkcji wielu zmiennych. Pochodne cząstkowe. Różniczka zupełna, obliczanie
przybliżonych przyrostów funkcji. Ekstrema lokalne i globalne funkcji wielu zmiennych. Funkcje
uwikłane.
5. Elementy geometrii analitycznej przestrzeni R2 oraz R3
Punkty i wektory, wektor wodzący. Iloczyn skalarny i iloczyn wektorowy. Równania prostej i
płaszczyzny. Wzajemne położenie prostej i płaszczyzny.
Semestr II
1. Elementy algebry
Liczby zespolone. Postać kanoniczna i trygonometryczna. Interpretacja geometryczna. Działania
arytmetyczne, potęgowanie i pierwiastkowanie liczb zespolonych.
Wielomiany i macierze. Zasadnicze twierdzenie algebry. Działania na wielomianach. Działania
na macierzach. Macierz odwrotna. Rząd macierzy. Wyznacznik macierzy. Związek rzędu
macierzy z wyznacznikiem.
Układy algebraicznych równań liniowych. Twierdzenie Kroneckera-Capellego. Układy
Cramera.
2. Rachunek całkowy
Całka nieoznaczona. Podstawowe metody obliczania całek nieoznaczonych: całkowanie przez
części i przez podstawianie. Definicja całki oznaczonej i jej własności. Zastosowania całki
oznaczonej. Całka niewłaściwa. Kryteria zbieżności całki niewłaściwej. Całkowanie
i różniczkowanie szeregu potęgowego. Całki wielokrotne – definicja i zastosowania.
3. Równania różniczkowe
Równania różniczkowe zwyczajne. Przegląd podstawowych typów równań różniczkowych rzędu
pierwszego rozwiązywalnych w sposób efektywny. Równania rzędu drugiego sprowadzalne do
równań rzędu pierwszego. Równania różniczkowe liniowe o stałych współczynnikach. Wstęp do
równań różniczkowych cząstkowych.
4. Elementy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej
Elementy kombinatoryki, definicja i własności prawdopodobieństwa. Zmienna losowa i jej
rozkład. Dystrybuanta zmiennej losowej. Podstawowe parametry zmiennej losowej. Elementy
opisowej analizy struktury zjawisk masowych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia z zakresu: logiki i teorii zbiorów, algebry, rachunku
różniczkowego i całkowego, równań różniczkowych i statystyki matematycznej.
Opisuje zjawiska praktyczne z użyciem aparatu matematycznego.
Wyciąga wnioski z otrzymanych wyników.
Umiejętności
Definiuje i rozwiązuje problemy i zadania inżynierskie w oparciu o zastosowanie poznanych
twierdzeń i metod obliczeniowych.
Przeprowadza analizy ilościowe oraz formułuje na ich podstawie wnioski jakościowe.
10
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł, ich integrowania i
dokonywania interpretacji oraz wyciągania wniosków i formułowania opinii.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę dokształcania się, uzupełniania swojej wiedzy.
Potrafi myśleć i współpracować w grupie, przyjmując w niej różne role.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Wykład:
Podstawowa
1. Grzymkowski R.: Matematyka dla studentów wyższych uczelni technicznych i
ekonomicznych, Gliwice 2003.
2. Gewert M., Skoczylas Z.: Analiza matematyczna. Definicje, twierdzenia, wzory. cz.1 i 2, GiS
Wrocław 2009.
3. Jurlewicz T., Skoczylas Z.: Algebra liniowa. Definicje, twierdzenia, wzory., cz.1 i 2, GiS
Wrocław 2009.
4. Gewert M., Skoczylas Z.: Równania różniczkowe zwyczajne. Teoria przykłady, zadania. cz.1
i 2, GiS Wrocław 2008
5. Kordecki W.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna. Definicje,
twierdzenia, wzory, GiS Wrocław 2010.
Uzupełniająca
1. Rudnicki R.: Wykład z analizy matematycznej, PWN Warszawa 2001.
2. Górniewicz L., Ingarden R.S.: Analiza matematyczna dla fizyków, t.1 i t.2, PWN
98.Warszawa 1981.
3. Fichtenholz G. M.: Rachunek różniczkowy i całkowy. T. 1 i 2, PWN Warszawa 2003.
4. Leja F.: Rachunek różniczkowy i całkowy. Funkcje jednej zmiennej, PWN Warszawa 2003.
5. Sobczyk M.: Statystyka, PWN, Warszawa, 1997
Ćwiczenia:
Podstawowa
1. Gewert M., Skoczylas Z.: Analiza matematyczna cz.1 i 2, Przykłady i zadania, GiS Wrocław
2009.
2. Jurlewicz T., Skoczylas Z.: Algebra liniowa cz.1 i 2, Przykłady i zadania, GiS Wrocław 2009.
3. Stankiewicz W.: Zadania z matematyki dla wyższych uczelni technicznych, PWN Warszawa
2003.
4. Krysicki W., Włodarski L.: Analiza Matematyczna w zadaniach, cz.1 i cz.2, PWN Warszawa
2003.
5. Jasiulewicz H., Kordecki W.: Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna.
Przykłady i zadania, GiS Wrocław 2003.
Uzupełniająca
1. Praca zbiorowa pod red. Kassyk-Rokickiej H.: Statystyka – zbiór zadań, PWE 1996
2. Stankiewicz W., Wojtowicz J.: Zadania z matematyki dla wyższych uczelni technicznych,
PWN Warszawa 1998.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 90 60
Ćwiczenia 90 60
Konsultacje 10 -
Samodzielna praca studenta 160 255
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 250 375
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
7,6 6,4 4,8 10,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Matematyka w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma
zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
11
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia z
zakresu: logiki i teorii zbiorów, algebry,
rachunku różniczkowego i całkowego, równań
różniczkowych i statystyki matematycznej.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02 Opisuje zjawiska praktyczne z użyciem aparatu
matematycznego.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
EK-P_W03 Wyciąga wnioski z otrzymanych wyników.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W011 T1A_W11 InzA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Definiuje i rozwiązuje problemy i zadania
inżynierskie w oparciu o zastosowanie
poznanych twierdzeń i metod obliczeniowych.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U02
EK-P_U02
Przeprowadza analizy ilościowe oraz formułuje
na ich podstawie wnioski jakościowe.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U08 T1A_U08
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U03
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz
danych oraz innych źródeł, ich integrowania i
dokonywania interpretacji oraz wyciągania
wniosków i formułowania opinii.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę dokształcania się,
uzupełniania swojej wiedzy.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Potrafi myśleć i współpracować w grupie,
przyjmując w niej różne role
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
3. Mechanika techniczna
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mechanika techniczna
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.03.2.W, MB.03.2.C,
MB.03.3.W, MB.03.3.C
MB.03.2.W, MB.03.2.C,
MB.03.3.W, MB.03.3.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II,
Rok: II, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Stanisław Dzik, dr inż. Daniel Nycz, dr inż. Leszek Tomczewski
12
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Zaliczenie tematyki z przedmiotów: Matematyka, Fizyka.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30+30 godz.
Ćwiczenia: 30+30 godz.
Razem: 120 godz.
Wykład: 30+15 godz.
Ćwiczenia: 30+15 godz.
Razem: 90 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 4+4
Ćwiczenia: 2+2
Razem: 12p. ECTS
Wykład: 5+4
Ćwiczenia: 4+2
Razem: 15p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma elementarną wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich powiązanych z
reprezentowaną dyscypliną, ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną
z reprezentowaną dyscypliną inżynierską zna podstawowe metody, techniki, stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z reprezentowaną dyscypliną.
Umiejętności
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł. Integrować je,
dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi dokonać
identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla
reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej, potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania
zadań inżynierskich metody analityczne. Ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku
przemysłowym
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych i osobistych.
Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności
inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje. Ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania,
związaną z pracą zespołową.
14. Metody dydaktyczne
Wykład, 2 godz. tygodniowo, 30 godz. w semestrze Wykład realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, na podstawie autorskiego
skryptu.
Ćwiczenia, 2 godz. tygodniowo, 30 godz. w semestrze
Ćwiczenia tablicowe
Konsultacje, 30 godz. w semestrze
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu,
a także formę i warunki
zaliczenia poszczególnych
form zajęć wchodzących
w zakres danego przedmiotu
Egzamin pisemny.
Zaliczenie ćwiczeń jako warunek dopuszczenia do egzaminu.
Znajomość tematyki przedmiotu oceniana w sposób ciągły na ćwiczeniach.
13
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Pojęcia podstawowe mechaniki. Statyka - siła jako wielkość wektorowa, stopnie swobody ciała.
Więzy, ich rodzaje, reakcje więzów. -2godz.W
Aksjomaty statyki.-2 godz.W
Zbieżny układ sił, równowaga. Metody graficzne i analityczne. -2 godz.W Układy statycznie rozwiązalne i przesztywnione. -2 godz.W Wektor momentu siły względem bieguna i osi, analityczny zapis, przykłady. Moment siły
wypadkowej. Moment ogólny układu sił, zmiana bieguna momentu. -2 godz.W Para sil, twierdzenia o parach sił. -2 godz.W Redukcja płaskiego dowolnego układu sił, przykłady. Więzy typu utwierdzenie, obciążenie skupione
i rozłożone. -2 godz.W Równowaga płaskiego dowolnego układu sil, przykłady. Równowaga układu brył, przykłady. -2
godz.W Tarcie suche, reakcje normalne i styczne przy swobodnym zetknięciu ciał. Hamulec klockowy i
taśmowy, równowaga układu. -2 godz.W Redukcja przestrzennego dowolnego układu sił, równowaga przestrzennego dowolnego układu sił.
Kinematyka punktu, opis ruchu i parametry ruchu, tor ruchu, prędkość i przyspieszenie, przykłady. -
2 godz.W Struktura mechanizmów, wiadomości podstawowe. Kinematyka ruchu bryły, ruch postępowy,
parametry liniowe ruchu. -2 godz.W Ruch obrotowy bryły, parametry kołowe ruchu. -2 godz.W Ruch płaski bryły, prędkość i przyspieszenie wybranych punktów mechanizmów płaskich. -2
godz.W Ruch złożony punktu, rozkład prędkości i przyspieszeń, przykłady. -2 godz.W
Ruch złożony bryły, przykłady. -2 godz.W
Rzut wektora siły na oś, analityczny zapis wektora siły, przykłady. Wektor sumy układu twierdzenie
o rzucie wektora sumy, przykłady. Analityczny zapis wektora sumy, przykłady. Określenie wektora
sumy dla płaskiego i przestrzennego układu sił. -2 godz.ćw.
Równowaga zbieżnego płaskiego i przestrzennego układu sił, przykłady. -2 godz.ćw.
Moment ogólny płaskiego układu sił, zmiana bieguna momentu, przykłady. -2 godz.ćw.
Moment ogólny przestrzennego układu sił, przykłady. -2 godz.ćw.
Redukcja płaskiego dowolnego układu sił, przypadki redukcji. -2 godz.ćw.
Równowaga płaskiego dowolnego układu sił działających na bryłę i układ brył, przykłady. -2
godz.ćw.
Kolokwium nr 1. -2 godz.ćw.
Równowaga płaskiego układu sił w przypadku występowania siły tarcia. Hamulce. -2 godz.ćw.
Równowaga przestrzennego dowolnego układu sił, przykłady. -2 godz.ćw.
Kolokwium nr 2. -2 godz.ćw.
Kinematyka punktu, parametryczne równania ruchu, tor ruchu, wektor prędkości, przykłady opisu
ruchu punktu mechanizmu płaskiego. -2 godz.ćw.
Ruch postępowy i obrotowy bryły, przykłady. -2 godz.ćw.
Ruch płaski bryły, rozkład prędkości i przyspieszeń. -2 godz.ćw.
Ruch złożony punktu, przykłady opisu punktu. -2 godz.ćw.
Ruch złożony bryły. -2 godz.ćw.
Dynamika ruchu punktu, zasady Newtona, różniczkowe równania ruchu punktu materialnego,
zadanie proste i odwrotne, przykłady. -4 godz. W, 4 godz. ćw
Pęd i popęd, przykłady. Zasada d'Alemberta opisu ruchu punktu, bryły i układu brył, przykłady. -2
godz. W, 2 godz. ćw
Ruch drgający punktu, charakterystyki ruchu, wartości własne, drgania własne i wymuszone,
przykłady. -2 godz. W, 2 godz. ćw
Dynamika układu punktów materialnych, środek masy i jego współrzędne, dynamiczne równania
ruchu środka masy, kręt układu względem bieguna i osi. przykłady. -4 godz. W, 4 godz. ćw
Geometria mas, masowe momenty bezwładności i dewiacji, główne centralne osie bezwładności. -2
godz. W, 2 godz. ćw
Kolokwium. - 2 godz. ćw
Dynamika bryły, ruch postępowy, przykłady, -2 godz. W, 2 godz. ćw
Ruch obrotowy bryły, reakcje łożysk w ruchu obrotowym bryły, wyważenie statyczne i dynamiczne.
-4 godz. W, 2 godz. ćw
Ruch płaski bryły, różniczkowe równania tego ruchu, przykłady. -2 godz. W, 2 godz. ćw
Energia kinetyczna punktu i bryły w ruchu postępowym, obrotowym, płaskim, dowolnym, energia
kinetyczna układu brył. -2 godz. W, 2 godz. ćw
Praca elementarna i całkowita siły i układu sił działających na bryłę w ruchu postępowym,
obrotowym, płaskim. -2 godz. W, 2 godz. ćw
Pole potencjalne, potencjał pola, moc chwilowa. -2 godz. W, 2 godz. ćw
Zasady energetyczne opisu ruchu bryły i układu brył, przykłady. -2 godz. W, 2 godz. ćw
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Po zakończeniu przedmiotu student potrafi właściwie opisać i rozwiązać podstawowe zagadnienia
związane z równowagą brył, potrafi opisać kinematykę punktu, bryły i układu brył .Posiada
podstawową wiedzę z zakresu dynamiki nieodkształcalnych ciał materialnych.
Umiejętności
Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich
z zakresu statyki, kinematyki, dynamiki punktu i bryły w oparciu o prawa mechaniki. Potrafi
porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz innych
środowiskach. Ma umiejętność samokształcenia się.
14
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności
inżynierskiej.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.
18.
Wykaz literatury
podstawowej i uzupełniającej,
obowiązującej do zaliczenia
danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Hendzel Z., Żylski W. Mechanika ogólna, Statyka, Oficyna Wydawnicza PRz., 2000
Hendzel Z., Żylski W. Mechanika ogólna, Kinematyka, Oficyna Wydawnicza, PRz., 2001
Hendzel Z., Żylski W. Mechanika ogólna, Dynamika, Oficyna Wydawnicza PRz., 2006
Literatura uzupełniajaca:
Engel Z., Giergiel J. Mechanika ogólna. Tom I i II. Warszawa, PWN 1990
Osiński Z. Mechanika ogólna. Warszawa, PWN 1995
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 60 45
Ćwiczenia 60 45
Konsultacje 20 -
Samodzielna praca studenta 160 285
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 300 375
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
5,6 6,4 3,6 11,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Mechanika techniczna w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma
zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Potrafi właściwie opisać i rozwiązać podstawowe
zagadnienia związane z równowagą brył, potrafi
opisać kinematykę punktu, bryły i układu brył
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01
EK-K_W02
EK-K_W03
T1A_W01
T1A_W02
T1A_W03
InzA_W05
InzA_W05
InzA_W05
EK-P_W02 Posiada podstawową wiedzę z zakresu dynamiki
nieodkształcalnych ciał materialnych.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę do
formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich
z zakresu statyki, kinematyki, dynamiki punktu i
bryły w oparciu o prawa mechaniki.
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych
technik w środowisku zawodowym oraz innych
środowiskach
Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U02
T1A_U02
InzA_U01
EK-P_U03 Ma umiejętność samokształcenia się Wykład
Ćwiczenia
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U05 T1A_U05
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechnicznych aspektów i skutków działalności
inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i
związanej z tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje
Wykład
Egzamin
ustny EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K02 Potrafi współdziałać i pracować w grupie,
przyjmując w niej różne role
Wykład
Egzamin
ustny EK-K_K03 T1A_K03 -
15
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
4. Wytrzymałość materiałów
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Wytrzymałość materiałów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.04.3.W, MB.04.3.C , MB.04.3.L MB.04.3.W, MB.04.3.C , MB.04.3.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz, dr inż. Zygmunt Żmuda
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest
nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu
Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.
Ćwiczenia – omówienie i podanie przykładów, obliczenia rachunkowe.
Laboratorium – tematycznie związane z treściami programowymi.
Konsultacje – bieżące w ramach zajęć dydaktycznych oraz międzysemestralne.
10. Wymagania wstępne
Znajomość przynajmniej części podstawowego kursu wytrzymałości materiałów zawierającą
wyznaczanie sił wewnętrznych, naprężeń i odkształceń w prętach poddanych rozciąganiu, zginaniu,
ścinaniu lub skręcaniu. Znajomość statyki do obliczania sił reakcji, a także znajomość matematyki
(całkowanie i różniczkowanie). Umiejętność interpretacji związków w płaskim i przestrzennym
stanie naprężenia.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 75 godz.
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 4
Ćwiczenia: 2
Laboratorium: 1
Razem: 7p. ECTS
Wykład: 4
Ćwiczenia: 2
Laboratorium: 1
Razem: 7p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie się z podstawami teoretycznymi wytrzymałości materiałów oraz typowymi metodami
obliczeń inżynierskich elementów konstrukcji. Analiza statyczna prętów, ram i krat. Pojęcie
wytrzymałości złożonej – wytężenie i hipotezy wytężeniowe.
Umiejętność rozwiązywania prostych i złożonych zadań inżynierskich. Rozróżnianie prostych
przypadków wytrzymałościowych. Poznanie warunków wytrzymałościowych i sztywności.
Teoretyczna i eksperymentalna analiza stanu odkształcenia i naprężenia. Próby rozciągania i
ściskania materiałów. Pomiary twardości i udarności. Porównanie wyników badań pozwalające
zrozumieć związki przyczynowo skutkowe będące pomocą w wyborze optymalnego wariantu
konstrukcji. Uwrażliwienie studentów pod kątem powstawania różnego rodzaju uszkodzeń, a co za
tym idzie powstawanie katastrof.
16
14. Metody dydaktyczne
Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów, wyprowadzenie
podstawowych równań.
Ćwiczenia – rozwiązywanie zadań i problemów z materiału prezentowanego na wykładach.
Laboratorium – wykonanie próby rozciągania i ściskania, zginania, pomiary twardości, badanie
elastooptyczne.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, przy pomocy poczty e-mail.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu,
a także formę i warunki
zaliczenia poszczególnych
form zajęć wchodzących
w zakres danego przedmiotu
- uczestnictwo na wykładach,
- uczestnictwo we wszystkich ćwiczeniach,
- sporządzenie sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych ze szczególnym uwzględnieniem i
interpretacją wyników pomiarów,
- zaliczenie ćwiczeń w formie kolokwium zaliczeniowego,
- ocenianie ciągłe – kartkówki i odpytywanie,
- egzamin obejmuje część zadaniową i teoretyczną.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ćwiczenia: C
Egzamin pisemny z części teoretycznej
i zadaniowej
Zadania domowe oraz kolokwia
Realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i
sprawozdań
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykłady:
1. Siły wewnętrzne i zewnętrzne, pojęcie naprężenia, odkształcenia, prawo Hooke’a, wykresy
rozciągania i ściskania, pojęcie naprężeń dopuszczalnych.
2. Proste przypadki wytrzymałościowe: analiza pręta statycznie wyznaczalnego ściskanego i
rozciągalnego; ścinanie techniczne; skręcanie prętów okrągłych; zginanie belek prostych.
3. Uproszczona analiza płaskiego stanu naprężenia, koło Mohra, uogólnione prawo Hooke’a.
4. Wytrzymałość złożona, zginanie ze skręcaniem, zginanie ze ścinaniem.
5. Belki statycznie niewyznaczalne: metoda porównania odkształceń, równanie trzech momentów,
sporządzanie momentów gnących.
6. Linia ugięcia belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.
7. Wyboczenie, siła krytyczne wg. Eulera, wyboczenie niesprężyste, prosta Tetmajera-Jasińskiego,
parabola Johnsona-Ostenfelda.
8. Siły uogólnione, przemieszczenie uogólnione, twierdzenia energetyczne: Bettiego, Maxwella,
Castigliano, Menabrei, sposób Wereszczegina.
9. Ramy ściśle płaskie statycznie wyznaczalne, statycznie niewyznaczalne – metoda sił.
Ćwiczenia:
Siły wewnętrzne i zewnętrzne, pojęcie naprężenia, odkształcenia, prawo Hooke’a, wykresy
rozciąganie i ściskania, pojęcie naprężeń dopuszczalnych. Zadania z rozciągania i ściskania prętów
prostych, zginania belek prostych, ścinania technicznego. Uproszczona analiza płaskiego stanu
naprężenia i odkształcenia, koło Mohra, uogólnione prawo Hooke’a. Wytężenie – hipotezy
wytężeniowe. Zadania ze zginania i skręcania, zginania i ścinania. Linia ugięcia belek, metoda
analityczna wyznaczania przemieszczeń. Zadania dotyczące wyboczenia w zakresie sprężystym i
niesprężystym. Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych. Metody energetyczne
wyznaczania przemieszczeń. Zadania z uwzględnieniem twierdzeń energetycznych. Stopień
statycznej niewyznaczalności ram. Rozwiązywaniem ram metodą sił.
Laboratorium:
1. Próby statyczne rozciąganie i ściskania materiałów konstrukcyjnych.
2. Próba zginania.
3. Próba skręcania.
4. Badanie twardości metali.
5. Próby udarności.
6. Tensometria elektrooporowa.
7. Badania elastooptyczne.
8. Próby technologiczne.
18. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student rozróżnia proste i złożone przypadki wytrzymałościowe, wyjaśnia wytrzymałość materiałów
dla prostych przypadków, opisuje przebieg ćwiczenia i wyciąga odpowiednie wnioski. Ma
podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych. Zna podstawowe
metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich.
Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym
kierunkiem studiów. Ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych,
prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej.
Umiejętności
Student rozwiązuje zadania inżynierskie, ocenia wytrzymałość konstrukcji i części maszyn, planuje
badania wytrzymałościowe. Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić –
zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów – istniejące rozwiązania techniczne, w
szczególności urządzenia i obiekty, systemy, procesy, usługi
Kompetencje
społeczne
Student dyskutuje nad koncepcją obliczeń wytrzymałościowych w świetle nowych metod
obliczeniowych, pracuje samodzielnie, angażuje się chętnie w zdobywanie wiedzy.
17
19.
Wykaz literatury
podstawowej
i uzupełniającej,
obowiązującej do zaliczenia
danego przedmiotu
Podstawowa:
1. Jakubowicz A., Orłoś Z.: Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1984.
2. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1998.
3. Wolny S., Siemieniec A.: Wytrzymałość materiałów, część I, AGH, Kraków, 2008.
4. Banasiak M.: Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 2000.
5. Wytrzymałość materiałów, część IV, ćwiczenia laboratoryjne pod redakcją Wolnego S., AGH,
Kraków, 2007.
Uzupełniająca:
1. Dietrych J.: Podstawy konstrukcji maszyn, WNT, Warszawa.
2. Niezgodziński M, Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, PWN,
Warszawa 1973.
3. Michniewicz S.: Wytrzymałość materiałów – ćwiczenia laboratoryjne, Oficyna Wydawnicza
PW, Warszawa. 2002.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Wykład 30 15
Ćwiczenia 30 15
Laboratorium 15 15
Konsultacje 10 -
Samodzielna praca studenta 90 130
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 175 175
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
3,4 3,6 1,8 5,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Wytrzymałość materiałów w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie
do efektu
kierunkoweg
o
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01
Student rozróżnia proste i złożone
przypadki wytrzymałościowe, wyjaśnia
wytrzymałość materiałów dla prostych
przypadków, opisuje przebieg ćwiczenia i
wyciąga odpowiednie wnioski.
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02
Ma podstawową wiedzę o cyklu życia
urządzeń, obiektów i systemów
technicznych
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W05 T1A_W05 InżA_W05
EK-P_W03
Zna podstawowe metody, techniki,
narzędzia i materiały stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań
inżynierskich z zakresu studiowanego
kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W04
Ma podstawową wiedzę z zakresie
standardów i norm technicznych
związanych ze studiowanym kierunkiem
studiów
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
18
EK-P_W05
Ma podstawową wiedzę niezbędną do
rozumienia społecznych, ekonomicznych,
prawnych i innych pozatechnicznych
uwarunkowań działalności inżynierskiej
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student rozwiązuje zadania inżynierskie,
ocenia wytrzymałość konstrukcji i części
maszyn, planuje badania
wytrzymałościowe.
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U02
Potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu
funkcjonowania i ocenić – zwłaszcza w
powiązaniu ze studiowanym kierunkiem
studiów – istniejące rozwiązania
techniczne, w szczególności urządzenia i
obiekty, systemy, procesy, usługi
Wykład,
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Sprawozdanie z
ćwiczeń
laboratoryjnych
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U13 T1A_U13 InżA_U05
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
5. Mechanika płynów
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mechanika płynów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.05.4.W , MB.05.4.C MB.05.4.W , MB.05.4.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr inż. Jan Paluch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Matematyka: rachunek różniczkowy i całkowy
Mechanika techniczna: warunki równowagi sił, dynamika
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Ćwiczenia: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 2
Ćwiczenia: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: znajomość praw mechaniki płynów, poznanie metod opisu zjawisk związanych ze
statyką i kinematyką płynów, poznanie metod opisów związanych z przepływami i dynamiką
19
płynów,
Umiejętności: Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich związanych
z przepływami płynów, umiejętności wykonywania prostych obliczeń układów
hydraulicznych.
Kompetencje społeczne: Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w
działaniach inżynierskich. Właściwe podejście do ochrony środowiska.
14. Metody dydaktyczne
1. 15 godzin – wykład ,
2. 15 godzin ćwiczenia
3. Samodzielna ścieżka poszukiwań podobnych rozwiązań, w tym studiowanie literatury,
4. konsultacje – 30 godzin
5. Przygotowanie do ćwiczeń i zaliczenia 30 godzin
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas wykładów, ćwiczeń oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej
literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach i
wykładach.
Zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
Pojęcia podstawowe: 2
godz.
– struktura płynów, siły występujące w płynach, opis przepływu i jego kwalifikacja
Statyka płynów: 2
godz.
- ciśnienie jako wielkość skalarna, równania równowagi płynów, napór cieczy na ściany,.
Kinematyka płynów: 2
godz.
- układy zamknięte i otwarte, metody opisu ruchu płynów, równania ciągłości przepływów,
natężenie przepływu,
Równania pędów i momentów pędów strumienia: 3
godz.
- równanie Bernoulliego. Przepływy laminarne i turbulentne. Przepływy przez kanały 2
godz.
zamknięte i otwarte.
- równanie Naviera-Stokesa. Podobieństwa zjawisk przepływowych. 2
godz. – przepływy potencjalne i dynamika gazów.
2 godz.
Ćwiczenia:
Statyka płynów:
3godz.
- zastosowanie równań równowagi płynów, napór cieczy na ścianki,
Kinematyka płynów:
- natężenie przepływu, równanie ciągłości przepływu 3
godz.
Równania pędów i momentów pędów strumienia: 4
godz.
- zastosowanie równań Bernuliego
Kryteria podobieństw przepływów: 5
godz.
- stateczność przepływu,
- współczynniki sił i strat,
17. Zamierzone efekty
kształcenia*
Wiedza
Student posiada niezbędną wiedzę do opisu zjawisk zachodzących w maszynach
przepływowych. Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów
technicznych. Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich. Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i
norm technicznych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów
Umiejętności
Student potrafi samodzielnie dokonać analizy zjawiska, dokonać jego opisu, przeprowadzić
obliczenia, prostych układów hydraulicznych. Zastosować adekwatne programy komputerowe.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne,
symulacyjne oraz eksperymentalne. Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację
prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla danego
kierunku studiów. Potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją – zaprojektować oraz zrealizować
proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów,
używając właściwych metod, technik i narzędzi.
20
Kompetencje
społeczne
Student na etapie tworzenia dokumentacji technicznej ma świadomość i kompetencje wpływu
parametrów urządzeń na środowisko i otoczenie.
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Tuliszka E.: Mechanika płynów PWN Warszawa 1980,
2. Gryboś R.: Podstawy Mechaniki Płynów T I i II. PWN Warszawa 1998
3. Gryboś R.: Zbiór zadań z technicznej mechaniki płynów WN PWN Warszawa 2004,
Literatura uzupełniająca:
1. Prosnak Wł. J:. Mechanika płynów PWN 1970
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Ćwiczenia 15 15
Samodzielna praca studenta 20 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Mechanika płynów w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma
zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie
do efektu
kierunkoweg
o
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01 Student posiada niezbędną wiedzę do opisu zjawisk
zachodzących w maszynach przepływowych
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02 Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń,
obiektów i systemów technicznych
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05
EK-P_W03
Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i
materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych
zadań inżynierskich z zakresu studiowanego
kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
EK-P_W04
Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i
norm technicznych związanych ze studiowanym
kierunkiem studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U02
Student potrafi samodzielnie dokonać analizy
zjawiska, dokonać jego opisu, przeprowadzić
obliczenia, prostych układów hydraulicznych.
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01
EK-P_U07 Potrafi zastosować adekwatne programy
komputerowe.
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U09
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania
zadań inżynierskie metody analityczne,
symulacyjne oraz eksperymentalne
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U02
EK-P_U14
Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować
specyfikację prostych zadań inżynierskich o
charakterze praktycznym, charakterystycznych dla
danego kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06
21
EK-P_U16
Potrafi – zgodnie z zadaną specyfikacją –
zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie,
obiekt, system lub proces, typowe dla
studiowanego kierunku studiów, używając
właściwych metod, technik i narzędzi
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U16 T1A_U16 InzA_U08
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
B. Przedmioty grupy treści kierunkowych
6. Zarządzanie środowiskiem i ekologia
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zarządzanie środowiskiem i ekologia
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.06.1.W MB.06.1.W
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład
10. Wymagania wstępne Nie jest wymagana żadna wiedza wstępna
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz. Wykład: 15 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3 Wykład: 2
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z zarządzaniem
środowiskiem i ekologią. Zna i rozumie zjawiska zachodzące w środowisku. Ma wiedzę na
temat zanieczyszczeń środowiska, sposobów ochrony przyrody oraz zagadnień związanych z
procesem zarządzania środowiskiem.
Umiejętności: Potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu aspektów ekologicznych i kształtowania
środowiska w działaniach inżynierskich.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość
ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w
semestrze po 2godz. tygodniowo).
Metody nauczania:
wykład
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
22
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego obejmującego treści wykładu.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Kolokwium sprawdzające + obecności
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład obejmuje:
1. Podstawy prawne związane z ekologią i ochroną środowiska. – 1 godz.
2. Polityka ekologiczna państwa. - 1 godz.
3. Procesy zachodzące w biosferze. Ochrona litosfery, hydrosfery i atmosfery. – 2 godz.
4. Ochrona przyrody i krajobrazu. -2 godz.
5. Zanieczyszczenia naturalne i antropogenne oraz ich oddziaływanie na środowisko. – 2
godz.
6. Rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń. Monitoring zanieczyszczeń. – 2 godz.
7. Gospodarka wodna: ochrona wód powierzchniowych i podziemnych. – 2 godz.
8. Gospodarowanie powierzchnią Ziemi i rekultywacja terenów zdegradowanych. – 2 godz.
9. Gospodarka odpadami: recykling surowcowy i materiałowy. – 2 godz.
10. Ochrona przed hałasem i wibracjami. – 2 godz.
11. Definicje, modele i systemy zarządzania środowiskiem i zarządzania środowiskowego.- 1
godz.
12. Oddziaływanie przedsiębiorstwa na środowisko. – 2 godz.
13. Ekonomiczne i prawne aspekty funkcjonowania systemów zarządzania. – 2 godz.
14. Elementy zarządzania środowiskowego. – 2 godz.
15. Systemy niesformalizowane i sformalizowane. – 2 godz.
16. Czystsza produkcja jako niesformalizowany system zarządzania środowiskowego. – 1
godz.
17. Systemy zarządzania środowiskowego według ISO serii 14000 i innych aktualnych
krajowych i międzynarodowych norm. – 2 godz.
Sposób realizacji: wykład akademicki, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej
literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z zarządzaniem środowiskiem i ekologią.
Zna budowę i zasady działania systemów zarządzania środowiskiem ukierunkowanych na
ograniczenie szkodliwego wpływu rozwoju cywilizacyjnego człowieka na środowisko i
zapewnienie trwałego rozwoju obecnych i przyszłych pokoleń. Zna ogólne zasady tworzenia i
rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin
nauki i dyscyplin naukowych,
Umiejętności
Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w rozwiązaniach technicznych i technologicznych
nieszkodliwych dla środowiska.
Umie korzystać z baz danych aktów prawnych i przyjętych norm.
Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka zawodowego.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności
inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje.
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Poskrobko B.: Zarządzanie środowiskiem. Redakcja naukowa Polskie Wydawnictwo
Ekonomiczne.
Warszawa 2007
Lewandowski J.: Zarządzanie środowiskiem w przedsiębiorstwie. Wydawnictwo Politechniki
Łódzkiej, Łódź 2000.
Pyłka-Gutowska E.: Ekologia z ochroną środowiska. Wydawnictwo Oświata, Warszawa 2006.
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wiśniewski H., Kowalewski G.: Ekologia z ochroną i kształtowaniem środowiska.
Wydawnictwo
AGMEN, Warszawa 2000.
Systemy zarządzania środowiskowego. Praca zbiorowa pod redakcją J. Łunarskiego. Oficyna
Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2006.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
23
Samodzielna praca studenta 30 35
Konsultacje 15 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 0,6 1,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zarządzanie środowiskiem i ekologia
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma
zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia
związane z zarządzaniem środowiskiem i
ekologią.
Wykład Kolokwium
sprawdzające EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05
EK-P_W02
Zna budowę i zasady działania systemów
zarządzania środowiskiem ukierunkowanych na
ograniczenie szkodliwego wpływu rozwoju
cywilizacyjnego człowieka na środowisko i
zapewnienie trwałego rozwoju obecnych i
przyszłych pokoleń.
Wykład Kolokwium
sprawdzające EK-K_W08 T1A_W08 InzA_W03
EK-P_W03
Zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form
indywidualnej przedsiębiorczości,
wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki
i dyscyplin naukowych, właściwych dla
studiowanego kierunku
Wykład Kolokwium
sprawdzające EK-K_W11 T1A_W11 InzA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Umie korzystać z baz danych aktów prawnych i
przyjętych norm.
Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka
zawodowego.
Wykład Kolokwium
sprawdzające EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w
rozwiązaniach technicznych i technologicznych
nieszkodliwych dla środowiska.
Wykład Kolokwium
sprawdzające EK-K_U10 T1A_U10 InzA_U03
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania
wiedzy. Wykład
Kolokwium
sprawdzające EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechnicznych aspektów i skutków
działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na
środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności
za podejmowane decyzje
Wykład Kolokwium
sprawdzające EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
24
7. Grafika inżynierska
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Grafika inżynierska
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.07.1.W, MB.07.1.C
MB.07.2.P
MB.07.1.W, MB.07.1.C
MB.07.2.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I i II
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Stanisław Tor, mgr Grzegorz Burnatowski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, projekt
10. Wymagania wstępne Znajomość geometrii wykreślnej
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia:15 godz.
Projekt: 45 godz.
Razem: 75 godz.
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Projekt: 45 godz.
Razem: 75 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Ćwiczenia: 1
Projekt: 3
Razem: 6p. ECTS
Wykład: 2
Ćwiczenia: 1
Projekt: 4
Razem: 7p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza – opanowanie przez studentów różnego rodzaju rzutów. Rzut aksonometryczny. Rzut
Monge’a. Odwzorowanie punktu, prostej i płaszczyzny. Bryły w rzutach prostokątnych. Zasady
wymiarowania. Znaki wymiarowe. Przekroje proste i złożone. Zapis typowy konstrukcji.
Normalizacja elementów. Identyfikacja na rysunkach. System CAD. Zasady tworzenia rysunków
w AutoCAD.
Umiejętności – rozwijanie wyobraźni przestrzennej, poznanie oraz zrozumienie geometrii
wykreślnej. Wykonywane ćwiczenia i zadania projektowe pomagać powinny w kształceniu
wyobraźni przestrzennej i doskonaleniu umiejętności rzutowania na różnym poziomie
zaawansowania. Możliwości takie dają rozwiązywanie zadań o różnym stopniu trudności, które
mogą służyć do celów ćwiczeniowych jak i kontroli umiejętności.
Kompetencje społeczne – odwzorowanie i wymiarowanie elementów maszyn pozwala na
planowanie i odwzorowanie zadań obsługowych dla zapewnienia niezawodnej eksploatacji
maszyn i różnego rodzaju urządzeń. Obliczenia wytrzymałościowe i projektowanie układów
mechanicznych z zastosowaniem komputerowego wspomagania projektowania maszyn, pozwala
na dokładniejsze rozeznanie w wytężeniu materiału, co ostatecznie daje bezawaryjną pracę.
14. Metody dydaktyczne
Wykład – z wykorzystaniem środków audiowizualnych.
Ćwiczenia – prowadzone z pomocami dydaktycznymi (modele, rzutnie).
Projekt – wykonanie arkuszy ćwiczeń w postaci rzutów prostokątnych (uzupełnianie brakującego
rzutu), rysunki z modelu, rysunki wykonawcze z rzeczywistych części maszynowych.
Konsultacje – indywidualne i zbiorowe.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
- uczestnictwo na wykładach,
- uczestnictwo w ćwiczeniach,
- rzutowania kontrolne,
- rysunek kontrolny modelu i części,
- końcowe zaliczenie projektów.
25
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób
ich realizacji
Wykład:
Przekaz informacji technicznej, przestrzeń rzutowa. Rzut środkowy, równoległy i prostokątny.
Aksonometria. Metoda rzutów Monge’a. Odwzorowanie punktu, prostej i płaszczyzny.
Podstawowe konstrukcje. Wielościany. Podstawy zapisu konstrukcji. Zasady przedstawiania brył
w rzutach prostokątnych. Zagadnienia doboru układu wymiarów. Zasady wymiarowania. Znaki
wymiarowe. Uproszczenia zapisu. Rodzaje zapisu w procesie projektowo konstrukcyjnym.
Przekroje proste złożone. Zapis konstrukcji typowych połączeń. Istota uproszczeń w zapisie.
Normalizacja elementów. Oznaczanie cech i stanu powierzchni. Zapis konstrukcji elementów
złożonych. Identyfikacja elementów konstrukcji na rysunkach. Ogólna charakterystyka systemu
CAD.
Ćwiczenia projektowe:
1. Ćwiczenia wprowadzające – formaty, linie, pismo techniczne, podziałki, tabliczki, teczka,
2. Rzutowanie prostokątne – odwzorowanie na trzech rzutniach układu, wykonanie rzutu z
zadanego kierunku,
3. Rzuty dodatkowe wielościanów – wyznaczanie linii przenikania, odwzorowanie kształtu,
4. Rysowanie potrzebnych rzutów z aksonometrii prostej i ukośnej – wymiarowanie, dobór baz
wymiarowych, ustalanie wymiarów głównych,
5. Rysunek z modelu wraz z wymiarowaniem,
6. Rysunek wykonawczy części maszynowej – pomiar, oznaczenie chropowatości,
wymiarowanie,
7. Rzutowanie brył obrotowych – przerysowanie z makietki dwóch rzutów i wykonanie
trzeciego,
8. Wykonanie rysunku wału maszynowego z zaznaczeniem chropowatości i wymiarowaniem,
9. Rysunek złożeniowy prostego zespołu składającego się z części wykonanych i normowych.
Ćwiczenia projektowe kontrolne:
1. Ze zbioru zadań (5) tematy 3.1 – 3.20. Na rysunku należy przedstawić rzeczywisty kształt tej
bryły uwzględniający krawędzie powstałe w wyniku dokonanych ścięć płaszczyznami oraz
ewentualne linie przenikania.
2. Dany rzut główny wielościanu i zarys bryły wyjściowej (4) tematy 1 – 18. Należy uzupełnić
rzut z góry o krawędzie powstałe w wyniku przecięć płaszczyznami pionowo-rzutującymi z
zaznaczonymi na rzucie głównym oraz narysować rzut od strony lewej.
18.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie zapisu konstrukcji i grafiki inżynierskiej,
ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych w obszarze grafiki inżynierskiej, zna
podstawowe metody i techniki detalowania elementów maszyn. Ma szczegółową wiedzę związaną
z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów. Zna podstawowe metody,
techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich. Ma
podstawową wiedzę z zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym
kierunkiem studiów
Umiejętności
Student potrafi posługiwać się technikami komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań
typowych w grafikach inżynierskich, potrafi pozyskać informację z literatury, baz danych oraz
innych źródeł, integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować
opinie. Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody
analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności
inżynierskiej. Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.
19.
Wykaz literatury
podstawowej
i uzupełniającej,
obowiązującej do
zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. Błach A.: Inżynierska geometria wykreślna – podstawy i zastosowania, Wydawnictwo Pol.
Śl. Gliwice 2002.
2. Nowakowski T.: Zbiór zadań z geometrii wykreślnej, Oficyna Wydawnicza Pol. Wrocł.
Wrocław 2001.
3. Dobrzański T.: Rysunek techniczny maszynowy, Wydawnictwo Naukowo Techniczne,
Warszawa 2004.
4. Sudecki K., Burkiewicz J.: Zapis konstrukcji i grafika inżynierska, Wydawnictwa AGH,
Kraków 2009.
5. Rydzanicz J.: Zapis konstrukcji. Podstawy. Wrocław 1996.
Uzupełniająca:
1. Pikoń A.: AutoCAD, WNT, Warszawa 2009.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Ćwiczenia 15 15
Projekt 45 45
26
Konsultacje 10 -
Samodzielna praca studenta 65 100
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 150 175
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
3,4 2,6 3,0 4,0
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Grafika inżynierska w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA
Forma
zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Student ma poszerzoną i pogłębioną
wiedzę w zakresie zapisu konstrukcji i
grafiki inżynierskiej, ma podstawową
wiedzę o trendach rozwojowych w
obszarze grafiki inżynierskiej, zna
podstawowe metody i techniki
detalowania elementów maszyn.
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wybranymi zagadnieniami z zakresu
studiowanego kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_W04 T1A_W04 InzA_W05
EK-P_W03
Zna podstawowe metody, techniki,
narzędzia i materiały stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań
inżynierskich z zakresu studiowanego
kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
EK-P_W04
Ma podstawową wiedzę z zakresie
standardów i norm technicznych
związanych ze studiowanym
kierunkiem studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_W07 T1A_W07 InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi posługiwać się
technikami komunikacyjnymi
właściwymi do realizacji zadań
typowych w grafikach inżynierskich,
potrafi pozyskać informację z literatury,
baz danych oraz innych źródeł,
integrować je, dokonywać ich
interpretacji oraz wyciągać wnioski i
formułować opinie,
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi wykorzystać do formułowania i
rozwiązania zadań inżynierskie metody
analityczne, symulacyjne oraz
eksperymentalne
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechnicznych aspektów i skutków
działalności inżynierskiej, w tym jej
wpływu na środowisko, i związanej z
tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K02 Potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy
Wykład,
Ćwiczenia
Projekt
Rysunek kontrolny
modelu i części, końcowe
zaliczenie projektów
EK-K_K06 T1A_K06 InzA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
27
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
8. Nauka o materiałach
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Nauka o materiałach
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.08.1.W,
MB.08.3.W , MB.08.3.L
MB.08.1.W,
MB.08.3.W , MB.08.3.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I
Rok: II, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Zygmunt Żmuda
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie jest
nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30+30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 90 godz.
Wykład: 30+30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 90 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2+4
Laboratorium: 2
Razem: 8p. ECTS
Wykład: 2+3
Laboratorium: 2
Razem: 7p. ECTS
13. Założenia i cele modułu/przedmiotu
Wiedza: Znajomość teorii budowy krystalicznej metali oraz praw wynikających z niej.
Znajomość przemian fazowych. Poznanie czynników wpływających na własności stopów
metali.
Umiejętności: Umiejętność doboru parametrów obróbki cieplnej oraz składu chemicznego
stopów pod kątem oczekiwanych właściwości. Umiejętność wyboru odpowiednich
materiałów w zależności od zastosowania ich w budowie maszyn.
Kompetencje społeczne: Świadomość wpływu odpowiedniego wyboru stosowanych
materiałów i obróbki cieplnej stopów metali na otoczenie; zanieczyszczenie środowiska w
przypadku użycia szkodliwych metod obróbki materiałów, nadmierna eksploatacja
surowców, znaczenie recyklingu.
14. Metody dydaktyczne Konsultacje – 2 godziny tygodniowo
Praca w laboratorium – 30 godzin w semestrze
Wykład – 30 godzin w semestrze
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
- ocenianie ciągłe
- zaliczenie ćwiczeń laboratoryjnych
- zaliczenie pisemnych sprawdzianów
28
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Budowa wewnętrzna materiałów. Wiązania w kryształach. Struktura rzeczywista kryształów.
Układy równowagi faz. Odkształcenie plastyczne metali i stopów. Podstawy obróbki cieplnej
stopów metali. Ogólna charakterystyka materiałów inżynierskich: metale, ceramiki,
polimery, kompozyty. Stopy żelaza z węglem, stale stopowe, stopy metali nieżelaznych,
spieki, cermetale. Obróbka cieplno-chemiczna stopów metali. Zastosowanie nowoczesnych
materiałów konstrukcyjnych.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma wiedzę w zakresie teorii budowy krystalicznej metali oraz praw wynikających z niej. Zna
przemiany fazowe. Zna czynniki wpływające na własności stopów metali. Ma podstawową
wiedzę z zakresie standardów i norm technicznych związanych ze studiowanym kierunkiem
studiów.
Umiejętności Potrafi dokonywać doboru parametrów obróbki cieplnej oraz składu chemicznego stopów
pod kątem oczekiwanych właściwości. Umie dokonać wyboru odpowiednich materiałów w
zależności od zastosowania ich w budowie maszyn.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość wpływu odpowiedniego wyboru stosowanych materiałów i obróbki cieplnej
stopów metali na otoczenie; zanieczyszczenie środowiska w przypadku użycia szkodliwych
metod obróbki materiałów, nadmierna eksploatacja surowców, znaczenie recyklingu.
Rozumie potrzebę uzupełniania wiedzy. Potrafi współpracować w grupie.
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dobrzański L.: Metalowe materiały inżynierskie, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne,
Warszawa.
2. Sztaub F.: Metaloznawstwo, Wydawnictwo Śląsk, Katowice,
Literatura uzupełniająca:
1. Przybyłowicz K.: Metaloznawstwo teoretyczne, WNT Warszawa.
2. Malkiewicz T.: Metaloznawstwo stopów żelaza, PWN Warszawa
3. Sieniawski J.: Metaloznawstwo i podstawy obróbki cieplnej – laboratorium,
Wydawnictwo Politechniki Rzeszowskiej.
4. Rudnik S.: Metaloznawstwo, PWN Warszawa.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 60 60
Laboratorium 30 30
Samodzielna praca studenta 100 85
Konsultacje 10 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 200 175
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
3,0 4,0 4,6 3,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Nauka o materiałach w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmioto
wego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01 Ma wiedzę obejmującą materiały
konstrukcyjne
Wykład,
Laboratorium
Zaliczenie
pisemnych
sprawdzianów,
Zaliczenie
ćwiczeń
laboratoryjnych
EK-K_W02 T1A_W02 InzA_W05
EK-P_W02 Zna podstawowe właściwości
materiałów
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05
EK-P_W03 Zna podstawowe materiały, metody
i techniki ich badania
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
29
EK-P_W04
Ma podstawową wiedzę z zakresie
standardów i norm technicznych
związanych ze studiowanym
kierunkiem studiów
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_W07 T1A_W07 InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informacje o
materiałach z literatury baz danych i
innych źródeł
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi przeprowadzać
eksperymentalne badania
materiałów oraz interpretować ich
wyniki
Wykład,
Laboratorium
Zaliczenie
ćwiczeń
laboratoryjnych
EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U02
EK-P_U03 Potrafi dokonać identyfikacji
materiału
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EL-P_K01 Rozumie potrzebę uzupełniania
wiedzy
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_K01 T1A_K01 InzA_K01
EK-P_K02
Ma świadomość wpływu
odpowiedniego wyboru
stosowanych materiałów i obróbki
cieplnej stopów metali na otoczenie;
zanieczyszczenie środowiska w
przypadku użycia szkodliwych
metod obróbki materiałów,
nadmierna eksploatacja surowców,
znaczenie recyklingu.
Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_K02 T1A_K02 InzA_K02
EK-P_K03 Potrafi współpracować w grupie Wykład,
Laboratorium Ocenianie ciągłe EK-K_K03 T1A_K03 InzA_K03
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
9. Termodynamika techniczna
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Termodynamika techniczna
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.09.3.W , MB.09.3.C MB.09.3.W , MB.09.3.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr Jan Paluch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
30
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Matematyka: rachunek różniczkowy i całkowy, poziom studiów technicznych,
Fizyka i chemia: poziom szkoły średniej
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne
Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Ćwiczenia: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Ćwiczenia:1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: znajomość praw termodynamiki, poznanie metod opisu zjawisk związanych z typowymi
przemianami gazu doskonałego, półdoskonałego i rzeczywistego. Znajomość typowych obiegów
termodynamicznych, zjawisk zachodzących w trakcie spalania paliw i wymiany ciepła.
Umiejętności: Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich związanych z
obliczaniem parametrów typowych przemian, sporządzanie bilansów cieplnych, bilansów
energetycznych spalania, obliczanie strat cieplnych. Kompetencje społeczne: Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w
działaniach inżynierskich. Dbałość o minimalizowanie strat energetycznych. Właściwe podejście
do ochrony środowiska.
14. Metody dydaktyczne
1. 15 godzin – wykład ,
2. 15 godzin ćwiczenia
3. Samodzielna ścieżka poszukiwań podobnych rozwiązań, w tym studiowanie literatury,
konsultacje –
5. Przygotowanie do ćwiczeń i zaliczenia
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas wykładów, ćwiczeń oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej
literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach i wykładach.
Zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego.
31
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
- pojęcia podstawowe: substancja, energia zewnętrzna i wewnętrzna, system termodyna- 2 godz.
miczny, funkcja stanu, równowaga termodynamiczna, zerowa zasada termodynamiki,
praca bezwzględna, techniczna, ciepło systemu, średnie ciepło właściwe.
- pierwsza zasada termodynamiki, równanie Bernuliego, model gazu doskonałego, półdo- 3
godz.
skonanego, rzeczywistego, równania stanu gazu, prawa gazowe, ściśliwość, kaloryczne
równanie stanu, energia wewnętrzna i entalpia gazu doskonałego i półdoskonałego.
- przemiany gazu doskonałego i półdoskonałego –izobaryczna, izochoryczna, izotermiczna, 3
godz.
adiabatyczna, politropowa, dławienie, prawo Daltona, kaloryczne równanie stanu miesza-
niny,
- obiegi termodynamiczne, obiegi porównawcze – Otto, Diesla, Sabathe, Carnota, Barytona, 3
godz.
sprawność termiczna, II zasada termodynamiki, odwracalność i nieodwracalność procesów,
twierdzenie Carnota,
- bezwzględna skala temperatur, entropia, prawo wzrostu entropii, entropia gazów dosko- 4 godz.
nałych i półdoskonałych, entropia i wykresy T-s, egzergia,
- przemiany charakterystyczne w układzie T – s, przemiany pary nasyconej i przegrzanej, 4
godz.
para nasycona, stopień suchości, wykresy h-s, tablice, równanie Clausiusa-Clapeyrona,
obiegi cieplne parowe – Clausiusa-Rankline’a, obiegi Lindego,
- gazy wilgotne, wilgotność bezwzględna, względna, zawartość wilgoci, punkt rosy, chłodzenie,
ogrzewanie, mieszanie i nawilżanie, 2
godz.
- gazy rzeczywiste-równanie Van der Waalsa, punkt krytyczny, uniwersalne równanie Van
Der Waalsa, dławienie gazów rzeczywistych, 2
godz.
- sprężarki, obiegi, sprężarki wirowe i tłokowe, sprawność procesu sprężania, chłodzenie
międzystopniowe, 2
godz.
- spalanie paliw, wartość opałowa, ciepło spalania, obliczanie ilości powietrza i spalin, 5 godz.
bilans energetyczny kotła, straty, sprawność kotła, wymiana ciepła, przewodzenie, przeni-
kanie, niestacjonarna wymiana ciepła, niekonwencjonalne źródła ciepła,
Ćwiczenia:
- termiczne równanie stanu, jednostki, I zasada termodynamiki, obliczanie pracy i ciepła 6 godz.
w przemianach gazów doskonałych w systemach zamkniętych i otwartych,
- II zasada termodynamiki, obiegi termodynamiczne, sprawność, przemiany pary wodnej, 4 godz.
wykresy h – s,
- obiegi parowe, przemiany powietrza, sprężarki, 3 godz.
- kolokwium zaliczeniowe końcowe, 2 godz.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student posiada niezbędną wiedzę do definiowania i opisu zjawisk term zachodzących w
maszynach i urządzeniach cieplnych. Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi
zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów. Ma podstawową wiedzę o cyklu życia
urządzeń, obiektów i systemów technicznych. Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i
materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich. Ma podstawową wiedzę z
zakresie standardów i norm technicznych.
Umiejętności
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski
oraz formułować i uzasadniać opinie . Potrafi samodzielnie dokonać analizy zjawisk
termodynamicznych, dokonać ich opisu, przeprowadzić obliczenia prostych układów cieplnych i
urządzeń. Zastosować adekwatne programy komputerowe do przeprowadzenia obliczeń i
symulacji. Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz
innych środowiskach. Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań
inżynierskich o charakterze praktycznym,
Kompetencje
społeczne
Student na etapie tworzenia dokumentacji technicznej ma świadomość wpływu parametrów
urządzeń cieplnych na środowisko i otoczenie. Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Wiśniewski S.: Termodynamika techniczna WNT Warszawa 1995,
2. Szargut J.: Termodynamika techniczna PWN Warszawa 1990,
3. Tuliszka E.: Termodynamika Techniczna PWN Warszawa 1980,
4. Wolańczyk F.: Termodynamika - przykłady zadania Oficyna Wydawnicza Pol. Rzesz. 1998
Literatura uzupełniająca:
1. Pudlik W.: Termodynamika skrypt Pol. Gdańska 1998,
2. Smusz R., Wilk J., Wolańczyk F.: Termodynamika – mat. pom. Oficyna Wydawnicza
Pol. Rzeszowskiej. Rzeszów 19999
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
32
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Ćwiczenia 15 15
Samodzielna praca studenta 30 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Termodynamika techniczna w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma
zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Student posiada niezbędną wiedzę do definiowania
i opisu zjawisk term zachodzących w maszynach i
urządzeniach cieplnych,
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02
Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi
zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku
studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_W04 T1A_W04 InzA_W05
EK-P_W03 Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń,
obiektów i systemów technicznych
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05
EK-P_W04
Zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i
materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych
zadań inżynierskich z zakresu studiowanego
kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
EK-P_W05
Ma podstawową wiedzę z zakresie standardów i
norm technicznych związanych ze studiowanym
kierunkiem studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_W07 T1A_W07 InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz
danych oraz innych właściwie dobranych także w
języku angielskim, lub innym języku obcym
uznawanym za język komunikacji
międzynarodowej w zakresie studiowanego
kierunku studiów, potrafi integrować uzyskane
informacje, dokonywać ich interpretacji, a także
wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać
opinie
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U02
EK-P_U02
Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych
technik w środowisku zawodowym oraz innych
środowiskach
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01
EK-P_U03
Potrafi samodzielnie dokonać analizy zjawisk
termodynamicznych, dokonać ich opisu,
przeprowadzić obliczenia prostych układów
cieplnych i urządzeń
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U04
Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować
specyfikację prostych zadań inżynierskich o
charakterze praktycznym, charakterystycznych dla
danego kierunku studiów
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06
EK-P_U05
Potrafi zastosować adekwatne programy
komputerowe do przeprowadzenia obliczeń i
symulacji.
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_U16 T1A_U16 InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
33
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie;
potrafi inspirować i organizować proces uczenia się
innych osób
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Student na etapie tworzenia dokumentacji
technicznej ma świadomość wpływu parametrów
urządzeń cieplnych na środowisko i otoczenie.
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K03 Potrafi współdziałać i pracować w grupie,
przyjmując w niej różne role
Wykład,
Ćwiczenia
Kolokwium
końcowe EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
10. Elektrotechnika i elektronika
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Elektrotechnika i elektronika
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.10.4.W, MB.10.4.C, MB.10.4.L MB.10.4.W, MB.10.4.C, MB.10.4.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Jest to przedmiot:
obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,
obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów,
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ, mgr Jan Paluch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, laboratorium
10. Wymagania wstępne Zaliczona matematyka i fizyka z pierwszego roku studiów
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 60 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3
Ćwiczenia: 2
Laboratorium: 1
Razem: 6p. ECTS
Wykład: 4
Ćwiczenia: 2
Laboratorium: 1
Razem: 7p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Poszerzenie dotychczasowej wiedzy studentów oraz opanowanie treści kursu na
poziomie akademickim, ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych zjawisk i praw oraz ich
zastosowań w technice, technologii i życiu codziennym.
Umiejętności: Poznanie metod badawczych i analitycznych elektrotechniki i elektroniki oraz roli
eksperymentu i teorii w jej rozwoju. Uzyskanie wiedzy i umiejętności niezbędnych do dalszego
kształcenia na kierunkach ścisłych, przyrodniczych i technicznych.
Kompetencje: zgodne z taksonomią Benjamina Blooma przyjętymi w Krajowych Ramach
kwalifikacji.
34
14. Metody dydaktyczne Wykład, wykład problemowy, ćwiczenia obliczeniowe, sprawdzian umiejętności praktycznych,
metoda projektów.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, Metoda e-learning
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Ćwiczenia – Ocenianie ciągłe / kolokwium zaliczeniowe
Na zaliczenie ma wpływ wynik kolokwium zaliczeniowego obejmującego zakres wiadomości
zdobytych podczas wykładu, ocena pracy kontrolnej realizowanego w ramach zajęć
ćwiczeniowych, oraz ocena z laboratorium.
Warunkiem uzyskania zaliczenia z wykładu jest uczestnictwo studenta w zajęciach i pozytywna
ocena z ćwiczeń i laboratorium.
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Podstawy elektrostatyki. Pole elektryczne, natężenie pola elektrycznego, pojemność elektryczna,
układy połączeń kondensatorów. Obwody elektryczne prądu stałego. Natężenie prądu
elektrycznego, napięcie elektryczne i siła elektromotoryczna. Rezystancja i konduktancja, obwód
elektryczny, prawo Ohma i prawa Kirchhoffa, rozwiązywanie obwodów prądu stałego, moc i
energia prądu elektrycznego. Obwody jednofazowe prądu sinusoidalnie zmiennego. Przebiegi
sinusoidalne wielkości elektrycznych, przedstawianie przebiegów sinusoidalnych w postaci
wykresów wektorowych, zastosowanie liczb zespolonych do rozwiązywania obwodów prądu
przemiennego, impedancja, reaktancja bierna indukcyjna i pojemnościowa, obwody szeregowe i
równoległe RLC, moc energia w układzie jednofazowym. Obwody trójfazowe prądu
przemiennego. Źródła trójfazowe napięcia przemiennego, Skojarzenie źródeł i odbiorników w
gwiazdę i trójkąt, moc i energia w układach trójfazowych. Transformator. Budowa i zasada
działania transformatora, autotransformator, przekładniki prądowe i napięciowe. Maszyny prądu
stałego. Budowa i zasada działania maszyn prądu stałego, prądnice, silniki prądu stałego. Maszyny
indukcyjne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania trójfazowego silnika indukcyjnego,
charakterystyka mechaniczna silnika indukcyjnego trójfazowego, stabilna współpraca silnika z
maszyną roboczą, zmiana kierunku obrotów silnika, rozruch silników indukcyjnych, jednofazowy
silnik indukcyjny. Maszyny synchroniczne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania
maszyny indukcyjnej, prądnice z biegunami wydatnymi i utajonymi, schemat prądnicy
synchroniczne, regulacja napięcia prądnicy. Struktura i projektowanie napędu elektrycznego.
Równanie dynamiki układu napędowego, dobór silnika do napędu maszyny roboczej
uwzględniający warunki otoczenia, rodzaju pracy maszyny roboczej. Elementy bezzłączowe i
złączowe, diody, tranzystory. Rezystory półprzewodnikowe, warystory, termistory, hallotrony,
budowa i zasada działania diody, rodzaje i parametry diod, tranzystory bipolarne, unipolarne FET,
tranzystory złączowe JFET, układy scalone, układy połączeń tranzystora: wspólnej bazie OB., o
wspólnym emiterze We, o wspólnym kolektorze WC, tyrystor, triak. Wzmacniacze i układy
wzmacniające. Podstawowe układy wzmacniające, wzmacniacz w układzie WE, WC, WB.
Wzmacniacz operacyjny w układach liniowych i nieliniowych. Właściwości i parametry,
zastosowanie wzmacniaczy operacyjnych. Generatory. Generatory drgań sinusoidalnych –
Meissnera, generatory drgań prostokątnych – przerzutniki astabilne, generatory przebiegów
liniowych – bootstrap, z integratorem. Układy prostownikowe. Prostowniki niesterowane:
jednofazowy półokresowy, jednofazowy pełnookresowy jednokierunkowy, jednofazowy
pełnookresowy mostkowy (układ Graetza), trójfazowy jednokierunkowy, trójfazowy mostkowy,
stabilizatory napięcia prądu stałego, stabilizatory parametryczne, stabilizatory impulsowe.
Stabilizowane zasilacze parametryczne i impulsowe. Stabilizatory napięcia prądu stałego,
stabilizatory parametryczne, stabilizatory impulsowe. Układy dwustanowe i cyfrowe. Elementy
algebry Boole’a, elementy logiczne, realizacja elementów logicznych. Arytmetyka cyfrowa i
funkcje logiczne. System dwójkowy zapisu liczb, funkcje logiczne, elementy kombinacyjne.
Wybrane półprzewodnikowe realizacje układów cyfrowych. Rejestry, liczniki, sumatory,
komparator cyfrowy. Elementy techniki mikroprocesorowej. Schematy blokowe i architektury
mikrokomputerów
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna podstawowe prawa i zasady opisujące obwody prądu stałego i przemiennego oraz pole i
obwody magnetyczne. Poznać wielkości opisujące pole elektryczne. Poznaje budowę i zasadę
działania podstawowych maszyn i urządzeń elektrycznych oraz elementów i urządzeń
elektronicznych. Ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze
studiowanym kierunkiem studiów. Ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu
studiowanego kierunku studiów
Umiejętności
Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz innych
środowiskach. Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, tym symulacje komputerowe,
interpretował uzyskane wyniki i wyciągać wnioski. Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować
specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla
danego kierunku studiów. Nabywają umiejętność rozwiązywania wielu różnorodnych,
problemowych zadań zawodowych z zakresu elektrotechniki, do których należy analiza obwodów
elektrycznych, doboru maszyn elektrycznych do określonego układu elektromechanicznego,
pomiarów elektrycznych i elektronicznych. Zadania te posiadają charakter techniczny,
specjalistyczny i organizacyjny.
Kompetencje
społeczne
Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role. Prawidłowo identyfikuje i
rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu.
35
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura Podstawowa
1. Praca zbiorowa: Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków, WNT, Warszawa 2004
2. Müller W., Hörenmann E., Hübscher H., Jagla D., Larisch J., Pauly V.: Elektrotechnika. Zbiór
zadań z energoelektroniki, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998
3. Januszewski S., Pytlak A., Rosnowska-Nowaczyk M., Świątek H.: Napęd elektryczny,
Wydawnictwa Szkolna i Pedagogiczne, Warszawa 1994
4. Jaracz K., Noga H.: Laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne,
Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej – Kraków 2001
5. Pióro B., Pióro M.: Podstawy elektroniki. Część 1 i 2, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,
Warszawa 1994
6. Chwaleba A., Moeshke B., Płoszajski G.: Elektronika. WSiP, Warszawa 1996
7 Franaszek M., Jaracz K., Żak L.: Zbiór Zadań z elektrotechniki ogólnej. WN WSP, Kraków
Literatura Uzupełniająca
1. Ney H.: Technologie Et Schemas D’Electricite. Niveau 1 & 2, Editions Fernand Nathan 1979
2. Bolkowski S., Brociek W., Rawa H.: Teoria obwodów elektrycznych. Zadania. WNT,
Warszawa, 1995
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Ćwiczenia 30 30
Laboratorium 15 15
Konsultacje 10 -
Samodzielna praca studenta 80 115
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 150 175
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,8 3,2 2,4 4,6
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Elektrotechnika i elektronika w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody
weryfikacji
Odniesienie
do efektu
kierunkoweg
o
Odniesieni
e do efektu
obszarowe
go
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna podstawowe prawa i zasady opisujące obwody
prądu stałego i przemiennego oraz pole i obwody
magnetyczne. Poznać wielkości opisujące pole
elektryczne.
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02
Ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków
studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem
studiów
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W02 T1A_W02 InzA_W05
EK-P_W03
Ma wiedzę ogólną obejmującą kluczowe
zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku
studiów
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03 T1A_W03 InzA_W05
EK-P_W04
Poznaje budowę i zasadę działania podstawowych
maszyn i urządzeń elektrycznych oraz elementów i
urządzeń elektronicznych
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych
technik w środowisku zawodowym oraz innych
środowiskach
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01
36
EK-P_U02
Potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty,
tym symulacje komputerowe, interpretował
uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U08 T1A_U08
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U03
Potrafi dokonać identyfikacji i sformułować
specyfikację prostych zadań inżynierskich o
charakterze praktycznym, charakterystycznych dla
danego kierunku studiów
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06
EK-P_U04
Nabywają umiejętność rozwiązywania wielu
różnorodnych, problemowych zadań zawodowych
z zakresu elektrotechniki, do których należy analiza
obwodów elektrycznych, doboru maszyn
elektrycznych do określonego układu
elektromechanicznego, pomiarów elektrycznych i
elektronicznych.
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U15 T1A_U15 InzA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Potrafi współdziałać i pracować w grupie,
przyjmując w niej różne role
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K03 T1A_K03 -
EK-P_K02 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy
związane z wykonywaniem zawodu
Wykład.
Ćwiczenia,
Laboratorium
Egzamin,
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K05 T1A_K05 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
11. Podstawy konstrukcji maszyn
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy konstrukcji maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.11.4.W, MB.11.4.P
MB.11.5.W, MB.11.5.P,
MB.11.4.W, MB.11.4.P
MB.11.5.W, MB.11.5.P,
4. Język przedmiotu polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV,
Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Stanisław Tor
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, projekt
37
10. Wymagania wstępne
Mechanika techniczna: analiza kinematyczna i dynamiczna, wyznaczanie obciążeń w układach
mechanicznych.
Wytrzymałość materiałów: modele obliczeniowe, wyznaczanie naprężeń w typowych węzłach i
elementach maszyn.
Materiałoznawstwo: rodzaje i własności materiałów stosowanych w budowie maszyn, obróbka
cieplna.
Technologia budowy maszyn: metody kształtowania elementów maszyn.
Grafika inżynierska: rzutowanie i wymiarowanie elementów maszyn, znakowanie stanów
powierzchni i własności warstw wierzchnich i obróbki cieplnej, analiza wymiarowa, tolerancje i
pasowania.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30+30 godz.
Projekt: 30+30 godz.
Razem: 120 godz.
Wykład: 30+15 godz.
Projekt: 30+30 godz.
Razem: 105 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3+4
Projekt: 3+3
Razem: 13p. ECTS
Wykład: 4+4
Projekt: 2+3
Razem: 13p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Zapoznanie studentów ze współczesnymi metodami, konstrukcji, komputerowego,
modelowania, obliczeń wytrzymałościowych i zasad eksploatacyjnych konstrukcji i elementów
maszyn. Aplikacje wiadomości z zakresu matematyki, fizyki, mechaniki do celów inżynierskich.
Umiejętności: Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich, analiz i
tworzenia struktur geometrycznych maszyn, tworzenie modeli obliczeniowych, oceny
funkcjonalności maszyn i ich elementów. Kompetencje społeczne: Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w
działaniach inżynierskich. Ochrona przed hałasem, wibracją, oszczędność materia-łów,
problemami utylizacji urządzeń po zakończeniu ich eksploatacji.
14. Metody dydaktyczne
1. 30 godzin – wykład ,
2. 30 godzin - projekt
3. Samodzielna ścieżka poszukiwań podobnych rozwiązań, w tym studiowanie literatury,
konsultacje –
4. Wykonanie projektów
5. Przygotowanie do egzaminu
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas wykładów, zajęć projektowych oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie
wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w zajęciach projektowych i
wykładach.
Wykonanie i zaliczenie dwóch projektów z grupy sprzęgła i przekładnie zębate. Ocena zaliczenia
projektów jest średnią z ocen. Zdanie egzaminu z obowiązującego zakresu treści merytorycznych
przedmiotu część pisemna i ustna. Ocena z egzaminu jest średnią z części ustnej i pisemnej.
38
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
1. Podstawy teorii konstrukcji i eksploatacji maszyn:
- wymagania stawiane maszynom i ich elementom, kryteria optymalizacji, podstawowe pojęcia
eksploatacyjne, analiza funkcjonalna 3
godz.
2. Wytrzymałość zmęczeniowa
- podział obciążeń, wyznaczanie wytrzymałości zmęczeniowej – wykresy, zbiorcze,
- istota zmęczenia materiału, wytrzymałość zmęczeniowo-kształtowa i wpływ czynników
wewnętrznych i zewnętrznych,,
- obliczenia wytrzymałości zmęczeniowej elementów maszyn, 5
godz.
3. Elementy trybologii i niezawodności. 2
godz.
4. Połączenia i ich rodzaje obliczanie:
- połączenia nierozłączne – połączenia nitowane, zgrzewane i klejone,
- połączenia spawane – czołowe, pachwinowe, metody obliczeń, 5
godz.
- połączenia śrubowe – rodzaje, geometria, normalizacja,
- rozkład sił w złączy śrubowym – zyskowność, samohamowność, sprawność gwintów,
- obliczenia wytrzymałościowe połączeń śrubowych – przypadki obliczania śrub, wysokość
nakrętki, moment złączny, połączenia wielośrubowe,
- zasady konstrukcji połączeń śrubowych, 6
godz.
- konstrukcja i eksploatacja połączeń wpustowych, wielowypustowych, normalizacja,
- konstrukcja i eksploatacja połączeń kołkowych i sworzniowych, normalizacja 4
godz.
5. Elementy podatne, przewody rurowe i ich połączenia, zawory, 2
godz.
6. Osie i wały:
- podział, zasady konstrukcyjne, analiza obciążeń, wyznaczanie obciążeń zastępczych,
obliczenia wytrzymałościowe z wytrzymałością zmęczeniową,
- krytyczna liczba obrotów 5
godz.
7. Łożyskowanie: 5
godz.
- łożyska ślizgowe i toczne pojęcia podstawowe, podziały, porównanie cech użytkowych,
- łożyska ślizgowe, konstrukcja, obliczane,
- łożyska toczne, podziały, zasady konstrukcyjne, rozkład obciążeń na elementy toczne, nośność
ruchowa, nośność spoczynkowa, zasady łożyskowania, dobór łożysk , typizacja, smarowanie,
8. Sprzęgła i hamulce: 2
godz.
- sprzęgła sztywne i podatne, sprzęgła przymusowe, sprzęgła cierne,
- obliczenia wytrzymałościowe, dobór sprzęgieł katalogowych,
- podział hamulców, zasady obliczeń i doboru,
9. Przekładnie:
- podział, wymagania, metody analizy układów kinematycznych, przekładnie zębate walcowe o
zębach prostych, prawa zazębienia, linia przyporu, zarys sprzężony, droga zazębienia, odcinek
przyporu, wskaźnik przyporu, kąt przyporu, zarys ewolwentowy, tworzenie ewolwenty, funkcja
ewolwentowa, wpływ zmiany rozstawu osi na współpracę zazębienia o zarysie ewolwentowym,
wymiary kół zębatych, zarys odniesienia, metody obróbki kół zębatych, podcięcie technologiczne,
graniczna liczba zębów, zmniejszanie granicznej liczby zębów-korekcja zębienia,
16 godz.
-koła zębate o zębach śrubowych, zastępcza liczba zębów, graniczna liczba zębów-korekcja
uzębienia, przekładnie stożkowe o zębach prostych, wymiary i zależności geometryczne,
- rozkład sił w przekładniach zębatych,
- przekładnie ślimakowe, rodzaje, wymiary i zależności geometryczne, prędkość ślizgania,
rozkład
sił, sprawność, samohamowność,
- obliczenia wytrzymałościowe kół zębatych walcowych i stożkowych na zginanie i naciski,
obli-
czenia sprawdzające wg metody ISO. 3
godz.
10. Komputerowo wspomagane projektowanie maszyn /CAD-Computer Aide Design/, 2
godz.
- modelowanie komputerowe, algorytmy, bazy danych inżynierskich,
- modele systemu i procesu eksploatacji maszyn i urządzeń mechanicznych,
- niezawodność elementu odnawialnego i nieodnawialnego, niezawodność obiektów złożonych,
reguły eksploatacji z uwzględnieniem prewencji i diagnostyki, analizy danych eksploatacyjnych,
- organizacja procesów obsługowych, planowanie zasobów części zamiennych
Projekty:
Projekt nr 1 13 godz.
Zaprojektować proste urządzenie mechaniczne zawierające połączenia spawane i śrubowe.
Wykonać: analizę funkcjonalną urządzenia, analizę obciążeń, model obliczeniowy, obliczenia
wytrzymałościowe podstawowych elementów, dobór elementów znormalizowanych, rysunek
złożeniowy urządzenia, rysunki wykonawcze dwóch wskazanych elementów,
Projekt nr 2 17 godz.
Zaprojektować wałek maszynowy wraz z doborem łożysk tocznych
Wykonać: analizę funkcjonalną, analizę obciążeń, model obliczeniowy, obliczenia
39
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku
studiów. Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych.
Posiada niezbędną wiedzę do konstruowania, obliczania, doboru elementów i podzespołów
maszyn oraz urządzeń. Posiada wiedzę do tworzenia planów eksploatacyjnych i remontowych
maszyn.
Umiejętności
Student potrafi samodzielnie dokonać analizy funkcjonalnej konstrukcji, stworzyć model
konstrukcyjny i obliczeniowy. Opracować algorytmy obliczeń. Zastosować odpowiednie programy
komputerowe do obliczeń. Potrafi uwzględniać czynniki ergonomiczne i BHP. Potrafi pozyskiwać
informacje z literatury.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się. Ma świadomość potrzeby ochrony środowiska. Utylizacji maszyn i
materiałów eksploatacyjnych po zakończenie ich użytkowania. Potrafi współdziałać i pracować w
grupie, przyjmując w niej różne role.
17.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dietrych M. /red./: Podstawy Konstrukcji Maszyn T.I.II., WNT Warszawa 1995.
2. Osiński Zb. /red./: Podstawy Konstrukcji Maszyn, PWN Warszawa 1999.
3. Kocańda S., Szala J.: Podstawy Obliczeń Zmęczeniowych, PWN Warszawa 1985,
4. Maksymiuk M., Dąbrowski M.: Wały i Osie, PWN Warszawa 1984,
5. Dziama A.: Metodyka konstruowania maszyn PWN Warszawa 1998.
6. Legutko S.: Podstawy eksploatacji maszyn Politechnika Poznańska 1999,
7. Ochęduszko K.: Koła zębate T. I, II, III, PWN Warszawa 1985,
8. Osiński Z.: Sprzęgła i hamulce, PWN Warszawa 1996,
Literatura uzupełniająca:
1. Niezgodziński M., Niezgodziński T.: Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, PWN
Warszawa 1996,
2. Ciszewski A., Radomski J.: Materiały konstrukcyjne w budowie maszyn PWN Warszawa
1989
3. Szewczyk K., Gibczyńska T.: Połączenia gwintowane, PWN Warszawa 1993,
4. Lawrowski Zb.: Technika smarowania, PWN Warszawa 1987.
5. Bucior J.: Podstawy teorii i inżynierii niezawodności. Oficyna Wydawnicza PRz,
Rzeszów 2004r.
6. Osiński J.: Wspomagane komputerowo projektowanie typowych zespołów i elementów
Maszyn.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 60 45
Projekt 60 60
Konsultacje 30 -
Samodzielna praca studenta 175 220
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 325 325
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
6,0 7,0 4,2 8,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy konstrukcji maszyn w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA
Forma
zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wybranymi zagadnieniami z zakresu
studiowanego kierunku studiów
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_W04 T1P_W04 InzA_W05
40
EK-P_W02
Ma podstawową wiedzę o cyklu życia
urządzeń, obiektów i systemów
technicznych
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_W05 T1A_W05 InzA_W05
EK-P_W03
Posiada niezbędną wiedzę do
konstruowania, obliczania, doboru
elementów i podzespołów maszyn oraz
urządzeń.
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_W06 T1A_W06 InzA_W01
EK-P_W04 Posiada wiedzę do tworzenia planów
eksploatacyjnych i remontowych maszyn.
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_W07 T1A_W07 InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informacje z
literatury, baz danych oraz innych
właściwie dobranych także w języku
angielskim, lub innym języku obcym
uznawanym za język komunikacji
międzynarodowej w zakresie
studiowanego kierunku studiów, potrafi
integrować uzyskane informacje,
dokonywać ich interpretacji, a także
wyciągać wnioski oraz formułować i
uzasadniać opinie
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_U01 T1A_U01 InzA_U01
EK-P_U02 Potrafi uwzględniać czynniki
ergonomiczne i BHP.
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01
EK-P_U03 Potrafi zastosować odpowiednie
programy komputerowe do obliczeń.
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U04 Potrafi opracować algorytmy obliczeń Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06
EK-P_U05
Potrafi samodzielnie dokonać analizy
funkcjonalnej konstrukcji, stworzyć
model konstrukcyjny i obliczeniowy.
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-k_U16 T1A_U16 InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe
życie; potrafi inspirować i organizować
proces uczenia się innych osób
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość potrzeby ochrony
środowiska. Utylizacji maszyn i
materiałów eksploatacyjnych po
zakończenie ich użytkowania.
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K03 Potrafi współdziałać i pracować w grupie,
przyjmując w niej różne role
Wykład
Projekt
Egzamin- część
pisemna i ustna
Zaliczenie
projektów
EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
41
12. Inżynieria wytwarzania
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynieria wytwarzania
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.12.5.W, MB.12.5.L MB.12.5.W , MB.12.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ, mgr inż. Dariusz Święch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Student winien mieć ukończony kurs mechaniki technicznej i wytrzymałości materiałów.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 4
Laboratorium: 3
Razem: 7p. ECTS
Wykład: 4
Laboratorium: 3
Razem: 7p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie studentów z procesami wytwarzania elementów maszyn. Nabycie umiejętności
wyboru techniki wytwarzania w zależności od potrzeb procesu technologicznego. Zrozumienie
przez studenta możliwości inżynierii wytwarzania i zastosowania do procesów produkcyjnych.
Zrozumienie potrzeby doskonalenia swoich kwalifikacji zawodowych. Nabycie świadomości o
różnego rodzaju zagrożeniach i skutkach działalności technicznej w tym wpływu na środowisko.
14. Metody dydaktyczne Wykład – omówienie zagadnień, podanie prostych przykładów – forma prezentacji.
Laboratoria – ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem obrabiarek do metali.
Konsultacje – w czasie trwania semestru, a w razie potrzeby przez Internet.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykład – zaliczenie uzyskują osoby, które systematycznie uczęszczały na wykłady oraz
pomyślnie zaliczyły kolokwium podsumowujące.
Laboratorium – podstawą zaliczenia jest samodzielne wykonanie określonej części na
obrabiarkach skrawających. Wykonanie opisowego sprawozdania.
42
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
1. Zagadnienia ogólne inżynierii wytwarzania maszyn. Etapy procesu produkcyjnego. Obróbka
zgrubna, kształtująca, wykańczająca. 2. Ogólne zasady projektowania operacji obróbkowych. Kolejność operacji i zabiegów. Dobór
obrabiarek, narzędzi, warunków obróbki, naddatków obróbkowych.
3. Miejsce obróbki cieplnej i cieplnochemicznej w procesie wytwarzania części maszyn. 4. Obróbka skrawaniem. Podstawy fizykalne. Geometria ostrza narzędzi skrawających. 5. Procesy wytwarzania typowych części maszyn – cz. drobne, wały, tarcze, dźwignie, korpusy. 6. Obróbka powierzchni walcowych zewnętrznych. 7. Obróbka otworów. 8. Obróbka powierzchni płaskich. 9. Obróbka ścierna, materiały scierne, kinematyka, odmiany szlifowania. 10. Powierzchniowa obróbka wykańczająca. Laboratorium:
1. Zapoznanie się z obsługą i zasadą działania tokarki konwencjonalnej, dobór parametrów
skrawania: prędkości posuwu, obrotów wrzeciona, dobór noża tokarskiego itp.
2. Toczenie powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej, toczenie stożków, toczenie powierzchni
kształtowych. Określenie wpływu parametrów skrawania na jakość obróbki.
3. Nacinanie gwintu na tokarce – metody nacinania gwintów.
4. Zapoznanie się z obsługa i zasadą działania frezerki, dobór parametrów skrawania oraz
narzędzi, typowe prace frezarskie.
5. Frezowanie prostych powierzchni. Określenie wpływu parametrów skrawania, na jakość
obróbki.
6. Zapoznanie się z obsługa i zasadą działania wiertarki promieniowej i stołowej.
7. Dłutowanie, zasada pracy dłutownicy, typowe prace, narzędzia i oprzyrządowanie
dłutownicy.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma wiedzę o treściach rozwojowych w obszarze inżynierii produkcji; ma wiedzę o metodach i
cyklu wytwarzania elementów urządzeń technicznych. Ma podstawową wiedzę niezbędną do
rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań
działalności inżynierskiej.
Umiejętności
Potrafi dokonać analizy i ocenić rozwiązania techniczne; potrafi ocenić przydatność rutynowych
metod i narzędzi oraz wybrać i zastosować właściwa technikę wytwarzania. Ma umiejętności
językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego
kierunku studiów, zgodnie z wymogami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu
Opisu Kształcenia Językowego.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość ważności i zrozumienia różnych aspektów i skutków działalności inżynierskiej i
jej wpływu na środowisko; potrafi myśleć i działa w sposób przedsiębiorczy. Rozumie potrzebę
uczenia się.
19 18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. Korzyński M.: Inżynieria wytwarzania. Uniwersytet Rzeszowski, 2013.
2. Karpiński T.: Inżynieria produkcji, WNT Warszawa 2004.
Uzupełniająca:
1. Poradnik inżyniera mechanika. WNT, Warszawa, 2010.
2. Erbel J.: Encyklopedia technik wytwarzania stosowanych w przemyśle maszynowym, Oficyna
Wydawnicza PW 2001.
BILANS PUNKTOW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Laboratorium 30 30
Konsultacje 20 -
Samodzielna praca studenta 95 115
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 175 175
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
3,2 3,8 2,4 4,6
43
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynieria wytwarzania w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie
do efektu
kierunkoweg
o
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę o treściach
rozwojowych w obszarze inżynierii
produkcji;
Wykład
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02
ma wiedzę o metodach i cyklu
wytwarzania elementów urządzeń
technicznych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_W05 T1A_W05 InżA_W05
EK-P_W03
Ma podstawową wiedzę niezbędną
do rozumienia społecznych,
ekonomicznych, prawnych i innych
pozatechnicznych uwarunkowań
działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi dokonać analizy i ocenić
rozwiązania techniczne;
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U02
Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod i narzędzi oraz
wybrać i zastosować właściwa
technikę wytwarzania
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
EK-P_U03
Ma umiejętności językowe w
zakresie dziedzin nauki i dyscyplin
naukowych, właściwych dla
studiowanego kierunku studiów,
zgodnie z wymogami określonymi
dla poziomu B2 Europejskiego
Systemu Opisu Kształcenia
Językowego.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_U06 T1A_U06 InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się przez
całe życie; potrafi inspirować i
organizować proces uczenia się
innych osób
Wykład
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i
zrozumienia różnych aspektów i
skutków działalności inżynierskiej i
jej wpływu na środowisko;
Wykład
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K03 Potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy Wykład
Kolokwium
sprawdzające
Zaliczenie na
podstawie obecności i
sprawozdań
EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
44
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
13. Automatyka i robotyka
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Automatyka i robotyka
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.13.4.W, MB.13.4.C, MB.13.4.L
MB.13.5.W, MB.13.5.P
MB.13.4.W, MB.13.4.C, MB.13.4.L
MB.13.5.W, MB.13.5.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II semestr: IV
Rok: III semestr V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ, dr Rafał Reizer, mgr inż. Mateusz Pelc
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia, laboratorium, projekt
10. Wymagania wstępne Zaliczenie materiałów z przedmiotów: Matematyka, Fizyka, Mechanika techniczna
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15+30 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 120 godz.
Wykład: 15+15 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 90 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3+2
Ćwiczenia: 1
Laboratorium: 2
Projekt: 1
Razem: 9p. ECTS
Wykład: 2+2
Ćwiczenia: 1
Laboratorium: 2
Projekt: 1
Razem: 8p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma elementarną wiedzę w zakresie spektrum dyscyplin inżynierskich powiązanych z
reprezentowaną dyscypliną, ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną
związaną z reprezentowaną dyscypliną inżynierską, ma podstawową wiedzę o cyklu życia
urządzeń, obiektów i systemów technicznych, zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i
materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z
reprezentowaną dyscypliną.
Umiejętności
Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł. Integrować je,
dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi dokonać
identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla
reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej, potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania
zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne. Ma przygotowanie
niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą
pracą.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji zawodowych i
osobistych. Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków
działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności
za podejmowane decyzje. Ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania,
związaną z pracą zespołową.
45
14. Metody dydaktyczne
Wykład, ćwiczenia, laboratorium, projekty; Zajęcia realizowane z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, autorskich skryptów
udostępnianych w sieci www oraz prowadzącego.
Konsultacje
Regularne cotygodniowe, w terminie podanym na pierwszych zajęciach
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego. Do egzaminu obowiązują dodatkowo treści
nierealizowane na zajęciach projektowo-ćwiczeniowych,
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład;
1. Podstawowe pojęcia i zadania automatyki. Rodzaje i struktury układów sterowania. – 1godz
2. Modele matematyczne obiektów automatyki. Metody analizy układów dynamicznych. – 2godz
3. Transmitancja operatorowa i widmowa, charakterystyki czasowe i częstotliwościowe. – 1godz
4. Struktura układów regulacji, sprzężenie zwrotne, obiekty, regulatory. – 1godz
5. Czujniki pomiarowe, przetworniki analogowe i cyfrowe, elementy wykonawcze, nastawniki. –
1godz
6. Projektowanie liniowych układów regulacji, dobór nastaw regulatorów (PI, PD, PID). – 1godz
7. Wymagania stawiane układom automatyki. Stabilność, warunki konieczne i dostateczne
stabilności, kryteria stabilności. – 2godz
8. Opis układów dynamicznych: transformaty całkowe, transmitancja, charakterystyki czasowe,
Charakterystyki częstotliwościowe. – 2godz
9. Przekształcanie schematów blokowych. – 1godz
10. Badanie stabilności układów dynamicznych. – 2godz
11. Zastosowania systemów automatyki. – 1godz
12 Pojęcia podstawowe, struktury i systematyzacja robotów mobilnych i manipulatorów. – 2godz
12. Planowanie trajektorii. – 1godz
13. Zadanie proste i odwrotne kinematyki i dynamiki robotów. – 4godz
14. Architektura systemów zrobotyzowanych. – 1godz
15. Chwytaki manipulatorów i robotów, wybrane rozwiązania dedykowane. Napędy stosowane w
robotyce. – 1godz
16. Czujniki i sensory dla potrzeb robotyki. – 1godz
17. Planowanie zadań robotów i manipulatorów. – 1godz
18. Robotyzacja wybranych gałęzi przemysłu: robotyzacja procesów konfekcjonowania i
paletyzacji, robotyzacja procesów spawania i zgrzewania, robotyzacja procesu cięcia laserowego.
– 2godz
19. Wymogi bezpieczeństwa na stanowiskach zrobotyzowanych. – 1godz
20. Procedury serwisowe układów zrobotyzowanych. – 1godz
Ćwiczenia, laboratorium, projekty;
Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki. Charakterystyka statyczna elementu
automatyki, sygnały standardowe w automatyce: skok jednostkowy, impuls Diraca, sygnał o
przebiegu sinusoidalnie zmiennym, przebiegi liniowo narastające, równanie dynamiki elementu i
układu automatyki, charakterystyka skokowa, charakterystyka impulsowa, transformacja
Laplace’a, transmitancja operatorowa. Rodzaje elementów podstawowych. Element bezinercyjny,
inercyjny pierwszego i wyższych rzędów, oscylacyjny, Całkujący idealny rzeczywisty,
różniczkujący idealny i rzeczywisty, opóźniający. Elementy algebry schematów blokowych.
Transmitancje zastępcze połączenia kaskadowego, równoległego, transmitancja zastępcza układu
ze sprzężeniem zwrotnym, przenoszenie węzłów. Regulatory bezpośredniego i pośredniego
działania, regulatory typu P, I, PI, D, PD, PID, transmitancje i charakterystyki skokowe
regulatorów. Dobór regulatorów i nastaw regulatorów w układach regulacji oraz analiza pracy
układów regulacji. Metoda Zieglera – Nicholsa, Stabilność układu, kryterium stabilności Routha,
Hurwitza, symulacyjne badanie dynamiki układów regulacji.
Jakość regulacji. Parametry odpowiedzi skokowej układu regulacji: czas odpowiedzi, czas
regulacji, przeregulowanie, całkowe wskaźniki jakości regulacji. Automatyka układów złożonych.
Roboty i manipulatory: opis i budowa, kinematyka i dynamika manipulatorów, napędy. Podstawy
sterowania i programowania robotów.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna podstawowe pojęcia z zakresu automatyki, jak również teoretyczne podstawy ciągłych oraz
dyskretnych układów dynamicznych. Posługuje się metodami opisu i analizy układów liniowych i
nieliniowych. Zna podstawowe pojęcia oraz kryteria stabilności układów ciągłych i dyskretnych, a
także metody ich syntezy.
Student po ukończeniu zajęć rozróżnia podstawowe konfiguracje robotów, potrafi oraz rozumie
zadanie proste i odwrotne kinematyki i dynamiki robotów. Student rozumie pojęcia osobliwości
geometrycznych, jak i kinematycznych, zna zasady programowania robotów przemysłowych.
46
Umiejętności
Student posiada umiejętności projektowania układów regulacji i praktycznego ich stosowania min.
programowania sterowników PLC w stopniu podstawowym. Posiada umiejętności implementacji
podstawowych elementów automatyki przemysłowej.
Posiada wiedzę pozwalającą na wykorzystywanie w pracy na stanowiskach zrobotyzowanych
sensorów i aktorów. Ponadto zna zasady programowania robotów przemysłowych, (definiowanie
TCP, definiowanie układów odniesienia: globalnego, narzędzia, bazowego, obiektu). Potrafi
zaprogramować układ zrobotyzowany realizujący zadany proces technologiczny.
Kompetencje
społeczne
Student posiada umiejętność pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania układów
zautomatyzowanych i zrobotyzowanych na społeczność oraz środowisko. Potrafi ocenić
zagrożenia i korzyści społeczne związane z procesami robotyzacji i automatyzacji zakładów pracy.
Nabywa umiejętności z zakresu BHP na stanowiskach zrobotyzowanych.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa
1. Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki. Teoria i elementy manipulatorów i robotów,
WNT, Warszawa, 1999,
2. Spong M.W., Vidyasagar M.: Dynamika i sterowanie robotów, WNT, Warszawa, 1997,
3. E. Jezierski.: Dynamika robotów, Warszawa WNT, 2006,
2. Kowal J.: Podstawy automatyki, T. 1 i 2, Wyd. AGH Kraków 2004.
4. Teoria mechanizmów i manipulatorów : Podstawy i przykłady zastosowań w praktyce /
Adam Morecki, Józef Knapczyk, Krzysztof Kędzior. - Warszawa : Wydawnictwa Naukowo -
Techniczne, 2002. - 579, [10] s. : rys., rys. kolor. ; 24 cm.
Literatura uzupełniająca
1. Próchnicki W., Dzida M.: Podstawy automatyki: Zbiór zadań, Wyd. 2, Wydawnictwo
Politechniki Gdańskiej, 2004. 2. Kaczorek T.: Teoria sterowania i systemów, W-wa, PWN 1993
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 45 30
Ćwiczenia 30 30
Laboratorium 15 15
Projekt 30 15
Konsultacje 15 -
Samodzielna praca studenta 100 115
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 235 235
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
5,0 4,0 3,4 5,6
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Automatyka i robotyka w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna podstawowe pojęcia z zakresu
automatyki, jak również teoretyczne
podstawy ciągłych oraz dyskretnych
układów dynamicznych.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03 T1A_W03 InżA_W05
EK-P_W02 Posługuje się metodami opisu i analizy
układów liniowych i nieliniowych.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
47
EK-P_W03
Zna podstawowe pojęcia oraz kryteria
stabilności układów ciągłych i
dyskretnych, a także metody ich syntezy.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W05 T1A_W05 InżA_W05
EK-P_W04
Student po ukończeniu zajęć rozróżnia
podstawowe konfiguracje robotów,
potrafi oraz rozumie zadanie proste i
odwrotne kinematyki i dynamiki
robotów. Student rozumie pojęcia
osobliwości geometrycznych, jak i
kinematycznych, zna zasady
programowania robotów przemysłowych.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student posiada umiejętności
projektowania układów regulacji i
praktycznego ich stosowania min.
programowania sterowników PLC w
stopniu podstawowym. Posiada
umiejętności implementacji
podstawowych elementów automatyki
przemysłowej.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Posiada wiedzę pozwalającą na
wykorzystywanie w pracy na
stanowiskach zrobotyzowanych sensorów
i aktorów. Ponadto zna zasady
programowania robotów przemysłowych,
(definiowanie TCP, definiowanie
układów odniesienia: globalnego,
narzędzia, bazowego, obiektu).
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03
Potrafi zaprogramować układ
zrobotyzowany realizujący zadany proces
technologiczny.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U05 T1A_U05 InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści
społeczne związane z procesami
robotyzacji i automatyzacji zakładów
pracy. Nabywa umiejętności z zakresu
BHP na stanowiskach zrobotyzowanych.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K02
Student posiada umiejętność pracy
zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu
oddziaływania układów
zautomatyzowanych i zrobotyzowanych
na społeczność oraz środowisko.
Wykład
Ćwiczenia
Laboratorium
Projekt
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K03 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
48
14. Metrologia i systemy pomiarowe
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metrologia i systemy pomiarowe
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.14.5.W, MB.14.5.L MB.14.5.W, MB.14.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ, dr inż. Zygmunt Żmuda, dr Rafał Reizer
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne brak
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie studenta z podstawowymi zasadami metrologii. Klasyfikacja i właściwości
metrologiczne przyrządów pomiarowych. Racjonalny dobór narzędzi pomiarowych. Nabycie
umiejętności racjonalnego doboru narzędzi pomiarowych, posługiwania się aparaturą pomiarową,
metrologią warsztatową i metodami szacowania błędów pomiarowych. Uwrażliwienie studentów
na aspekt błędu pomiarowego w kontekście powstawania braków. Wyrobienie u studentów
określonych cech takich jak: dyscyplina w działaniu, zamiłowanie do porządku i systematyczności,
precyzji działania oraz kultury technicznej.
14. Metody dydaktyczne
Wykład uzupełniony prezentacjami multimedialnymi, laboratoria wyposażone w aparaturę
pomiarową z aktywnym udziałem studentów i opracowanie sprawozdań z ćwiczeń
laboratoryjnych.
Konsultacje – regularne w czasie trwania semestru.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena ze sprawozdań oraz kolokwium zaliczeniowego.
49
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykłady:
1. Metrologia i jej podział – układ jednostek SI, podstawy teorii pomiarów,
2. Pomiary warsztatowe i kontrola jakości: pojęcia podstawowe, sprzęt pomiarowy.
3. Podstawowe pojęcia rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej.
4. Błędy pomiarów: systematyczne, nadmierne, przypadkowe.
5. Wyznaczanie niepewności pomiaru.
6. Klasyfikacja i właściwości metrologiczne przyrządów pomiarowych.
7. Pomiary chropowatości i falistości powierzchni.
8. Pomiary odchyłek kształtu i położenia.
9. Maszyny pomiarowe.
10. Współrzędnościowe maszyny pomiarowe.
Laboratorium:
1. Obliczanie tolerancji normalnych wymiarów liniowych.
2. Obliczanie pasowań otworów i wałków.
3. Analiza dokumentacji technicznej i dobór przyrządów pomiarowych.
4. Pomiary wałków. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych.
5. Pomiary otworów. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych.
6. Pomiary kątów, wysokości i głębokości. Opracowanie wyników pomiarów seryjnych.
7. Pomiary i sprawdzanie odchyłek geometrycznych.
8. Pomiary z wykorzystaniem projektora optycznego.
9. Pomiary chropowatości powierzchni.
10. Współrzędnościowe systemy pomiarowe z wykorzystaniem ramienia pomiarowego.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia pomiarowe; ma podstawową wiedzę dotyczącą
zarządzania w tym zarządzania jakością; ma poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę
ogólną związaną z metrologią i systemami pomiarowymi.
Umiejętności
Potrafi pozyskać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł; dokonać ich interpretacji i
krytycznej oceny oraz wyciągnąć wnioski, formułować opinie; potrafi kierować małym zespołem
podczas prowadzenia pomiarów metrologicznych. Potrafi określić niepewność pomiaru zgodnie z
zasadami opisanymi w normie. Potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w
środowisku zawodowym oraz innych środowiskach.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i poszerzania kompetencji zawodowych; potrafi
myśleć działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy. Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na
środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. Sadowski A. i inni: Metrologia długości i kąta, WNT Warszawa 1978.
2. Poradnik Metrologa Warsztatowego, praca zbiorowa, WNT Warszawa 1973.
3. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkości geometrycznych, WNT Warszawa 2004.
4. Adamczyk S., Makieła W.: Metrologia w budowie maszyn. Zadania z rozwiązaniami, WNT
Warszawa 2007.
5. Adamczyk S., Makieła W.: Podstawy metrologii i inżynierii jakości dla mechaników, WNT,
Warszawa 2010.
Uzupełniająca:
1. Krawczuk E.: Narzędzia do pomiaru długości i kąta, WNT Warszawa 1977.
2. Malinowski J.: Pomiary długości i kąta, WNT Warszawa 1974.
3. Ratajczyk E.: Współrzędnościowa technika pomiarowa. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Warszawskiej 2005.
4. Wyrażanie niepewności pomiaru. Przewodnik, Główny Urząd Miar 1999.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 30
Samodzielna praca studenta 20 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,2 0,8 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metrologia i systemy pomiarowe w odniesieniu
do form zajęć
50
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie
do efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01
Ma poszerzoną, podbudowaną
teoretycznie wiedzę ogólną związaną z
metrologią i systemami pomiarowymi.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02 Zna podstawowe metody, techniki i
narzędzia pomiarowe;
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W03 Ma podstawową wiedzę dotyczącą
zarządzania w tym zarządzania jakością;
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskać informacje z literatury,
baz danych oraz innych źródeł; dokonać
ich interpretacji i krytycznej oceny oraz
wyciągnąć wnioski, formułować opinie;
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U05
EK-P_U02
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
różnych technik w środowisku
zawodowym oraz innych środowiskach
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U05
EK-P_U03
Potrafi kierować małym zespołem
podczas prowadzenia pomiarów
metrologicznych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_U07 T1A_U07 InżA_U02
EK-P_U04 Potrafi określić niepewność pomiaru
zgodnie z zasadami opisanymi w normie.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_U08 T1A_U08 InżA_U03
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student rozumie potrzebę ciągłego
dokształcania się i poszerzania
kompetencji zawodowych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechnicznych aspektów i skutków
działalności inżynierskiej, w tym jej
wpływu na środowisko, i związanej z tym
odpowiedzialności za podejmowane
decyzje
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K03 Potrafi myśleć działać w sposób
kreatywny i przedsiębiorczy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdanie
EK-K_K05 T1A_K05 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………….…………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu ….…………………………………………….
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ………..………………………………………
51
C. Inne
15. Język obcy
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Lektorat języka obcego
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Studium Języków Obcych
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
JO.01.2.C.,JO.01.3.C., JOC.01.4.C., JO.01.5.C. JO.01.2.C., JO.01.3.C., JOC.01.4.C., JO.01.5.C.
4. Język przedmiotu Angielski, polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów, zakończony egzaminem
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II, rok: II, semestr: III i IV, rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot mgr Aleksandra Korpal, mgr Michał Żuk, mgr Marcin Wrona
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
mgr Michał Żuk
9. Formuła przedmiotu Ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Znajomość języka na poziomie A1 wg ESKOJ
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 30+30+30+30 godz.
Razem: 120 godz.
Ćwiczenia: 30+30+30+30 godz.
Razem: 120 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 1+1+1+2
Razem: 5
Ćwiczenia: 1+1+1+2
Razem: 5
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
- doskonalenie umiejętności językowych w zakresie czterech podstawowych sprawności
językowych: czytania, słuchania, mówienia i pisania
- osiągnięcie poziomu znajomości języka ogólnego B1/B2 wg ESKOJ, umożliwiającego swobodną
komunikację w języku angielskim w codziennych kontaktach z obcokrajowcami;
- przyswojenie słownictwa specjalistycznego z zakresu specjalności studiów dla samodzielnego
czytania tekstów technicznych oraz porozumiewania się z obcokrajowcami na tematy zawodowe.
14. Metody dydaktyczne
Lektorat języka angielskiego realizowany jest w formie ćwiczeń praktycznych, podczas których
studenci rozwijają głównie umiejętności komunikacyjne oraz znajomość słownictwa
specjalistycznego.
Oprócz uczestniczenia w zajęciach studenci mogą korzystać z cotygodniowych konsultacji. W
razie potrzeby organizowane są konsultacje dodatkowe.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Zaliczenie semestru:
Warunkiem zaliczenia semestru jest systematyczne i aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz
uzyskanie pozytywnych ocen z pisemnych prac kontrolnych (2 prace w semestrze).
Zaliczenie przedmiotu:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu po czterech
semestrach lektoratu. Egzamin ma formę testu pisemnego obejmującego treści merytoryczne
przewidziane w niniejszym sylabusie
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Tematyka dotycząca różnych sfer życia:
Przedstawianie się i zawieranie znajomości / Dom i rodzina / Praca zawodowa / Czas wolny:
zainteresowania i hobby / Żywienie /Zdrowie / Zakupy / Usługi / Życie rodzinne i towarzyskie/
Uczucia/ Nauka, technika, postęp/ Zagrożenia współczesnego świata /Świat przyrody / Ochrona
środowiska / Polityka, państwo, obywatel / Kultura i sztuka / Podróże/ Nawiązywanie kontaktów /
Elementy wiedzy o krajach anglojęzycznych/
Słownictwo specjalistyczne:
Komputery w życiu codziennym/ Rodzaje systemów komputerowych/ Urządzenia
wejścia/wyjścia/ Arkusze kalkulacyjne i bazy danych/ Programowanie/ Multimedia/ Systemy
operacyjne/ Grafika i projektowanie/ Internet/ projektowanie stron internetowych/ Roboty i
automaty.
52
18.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
- zna różnorodne struktury leksykalno-semantyczne pozwalające na formułowanie wypowiedz
poprawnych pod względem syntaktycznym i leksykalnym w zakresie tematów ujętych w ‘treściach
kształcenia’
- zna realia socjokulturowe obszaru anglojęzycznego
- posiada zasób słownictwa z dziedziny swojej specjalizacji.
Umiejętności
- rozumie teksty czytane oraz teksty ze słuchu zróżnicowane pod względem struktur leksykalno-
gramatycznych,
- potrafi uczestniczyć w rozmowie, uzyskiwać i udzielać informacje,
- potrafi czytać teksty specjalistyczne i znajdować w nich potrzebne informacje,
- poprawnie stosuje środki językowe adekwatne do danej sytuacji.
Kompetencje
społeczne
- umie współpracować z innymi,
- jest otwarty na innych i tolerancyjny wobec odmiennych kultur, obyczajów, stylów życia,
- postrzega różnorodność relacji międzyludzkich,
- ma świadomość znaczenia komunikacji,
- ma zdolność do poruszania się na obcojęzycznym rynku pracy.
19.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. Language to Go Intermediate, Araminta Crace, R. Wileman, L, Pearson Longman
2. Professional English in Use: ICT. For Computers and the Internet, S.R. Esteras & Fabre E.M.,
Cambridge University Press.
Uzupełniająca:
1. Oxford English for Information Technology, Glendinning E. H., McEwan J.: Oxford
University Press.
2. English Grammar in Use, Murphy R.: Cambridge University Press.
3. Polecone strony internetowe
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Ćwiczenia 120 120
Samodzielna praca studenta 20 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 140 140
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
4,2 0,8 4,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Lektorat języka angielskiego w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna różnorodne struktury leksykalno-
semantyczne pozwalające na formułowanie
wypowiedz poprawnych pod względem
syntaktycznym i leksykalnym w zakresie
tematów ujętych w ‘treściach kształcenia’
Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_W02
EK-K_W03
EK-K_W04
T1A_W02
T1A_W03
T1A_W04
InżA_W05
EK-P_W02 Zna realia socjokulturowe obszaru
anglojęzycznego Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
EK-P_W03 Posiada zasób słownictwa z dziedziny
swojej specjalizacji. Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_W01 T1A_W01 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Rozumie teksty czytane oraz teksty ze
słuchu zróżnicowane pod względem
struktur leksykalno-gramatycznych,
Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_U01
EK-K_U03
T1A_U01
T1A_U03 InżA_U01
53
EK-P_U02 Potrafi uczestniczyć w rozmowie,
uzyskiwać i udzielać informacje, Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03
Potrafi czytać teksty specjalistyczne i
znajdować w nich potrzebne informacje,
Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_U05
EK-K_U06
T1A_U05
T1A_U06
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U04 Poprawnie stosuje środki językowe
adekwatne do danej sytuacji. Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_U04 T1A_U04 InżA_U01
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Umie współpracować z innymi, Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_K03
T1A_K03 -
EK-P_K02
Jest otwarty na innych i tolerancyjny wobec
odmiennych kultur, obyczajów, stylów
życia,
Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K03 Postrzega różnorodność relacji
międzyludzkich, Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K04 Ma świadomość znaczenia komunikacji, Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_K04 T1A_K04 -
EK-P_K05 Ma zdolność do poruszania się na
obcojęzycznym rynku pracy. Ćwiczenia
Pisemne prace
kontrolne
Egzamin w formie
testu pisemnego
EK-K_K05 T1A_K05 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
16. Technologia informacyjna
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia informacyjna
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
TI.02.1.C TI.02.1.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Przedmiot jest:
Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I,
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot mgr inż. Krzysztof Futyma
54
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Podstawy obsługi komputera PC
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 30 godz. Ćwiczenia: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 2p. ECTS Ćwiczenia: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania systemów jedno- i
wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych, sieci
komputerowych. Zapoznanie studentów z podstawowymi programami komputerowymi, ich
strukturą i realizowanymi funkcjami. Cel ten pozwoli wykształcić umiejętność praktycznego
zastosowania technologii informacyjnej w zagadnieniach technicznych
Przedmiot realizowany jest w grupie przedmiotów „inne”
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ..
Wykład, wykład problemowy, sprawdzian umiejętności praktycznych,
Metoda projektów.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych
Samodzielne studiowanie literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna ocena z
kolokwium zaliczeniowego.
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Podstawowe architektury procesorów (RSC, CISC, techniki superskalarne, dostęp do pamięci).
Topologie. Częstotliwość taktowania. Przetwarzanie 64-bitowe. Architektura komputerów PC.
Architektury systemów wieloprocesorowych. Układy pamięciowe PC. Układy otoczenia
procesora. Stacje dyskietek, dyski twarde, nośniki optyczne. PC w sieci. Poczta elektroniczna.
Hiperłącza.
Edytor Word – formatowanie stron, akapitów i znaków, listy wypunktowane i wyliczane,
tabulacje; sprawdzanie poprawności gramatycznej, tabele, kolumny, grafika, narzędzia specjalne:
nagłówki
i stopki, automatyczny spis treści.
Corel Draw – rysunki, schematy, obrazy, zdjęcia, rejestracja, przetwarzanie, włączanie do
dokumentów.
Excel – struktura, formatowanie i wprowadzanie danych, typy informacji, sortowanie, obliczenia
matematyczne, adresy i nazwy komórek, wyrażenia i funkcje matematyczne, sumowanie, wykresy,
funkcje daty i czasu, funkcje statystyczne.
Access – podstawowe przykłady zastosowań.
Sposób realizacji: wykład, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej
literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Zna podstawowe prawa i zasady przetwarzania informacji. Zna algorytmy i programy do
przetwarzania informacji. Zna budowę i zasadę działania elementów systemu informacyjnego.
Umiejętności Nabywa umiejętności rozwiązywania problemowych zadań zawodowych z zakresu technologii
informacyjnej. Potrafi posługiwać się oprogramowaniem do przetwarzania informacji.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość dostrzegania i doceniania społecznego kontekstu informatyki w działalności
inżynierskiej
55
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. HP IT: Technologia informacyjna. Cz. 1, Sprzęt i oprogramowanie. Cisco Systems Inc.
2. HP IT: Technologia informacyjna. Cz. 2, Sieciowe systemy operacyjne. Cisco Systems Inc.
3. Metzger P., Jełowicki A.: Anatomia PC.
4. Kowalczyk G.: Word 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003.
5. Groszek M.: Excel 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice 2003.
6. Materiały dostarczane przez prowadzacego
Uzupełniająca:
1. Ullman J.D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych. WNT, Warszawa,
2001.
2. Prague C.N., Irwin M.R., Reardon J.: Access 2003 PL: biblia. Wyd. Helion, Gliwice, 2004.
3. Miller D.: CorelDRAW 9: biblia. Wyd. Helion, Gliwice, 2000.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Ćwiczenia 30 30
Samodzielna praca studenta 20 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia informacyjna w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01 Zna podstawowe prawa i zasady
przetwarzania informacji. Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W10 T1A_W10 InżA_W04
EK-P_W02 Znają algorytmy i programy do
przetwarzania informacji Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03
EK-K_W04
T1A_W03
T1A_W04
InżA_W05
EK-P_W03 Znają budowę i zasadę działania
elementów systemu informacyjnego. Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W05 T1A_W05 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Nabywa umiejętności rozwiązywania
problemowych zadań zawodowych z
zakresu technologii informacyjnej.
Ćwiczenia Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Potrafi posługiwać się
oprogramowaniem do przetwarzania
informacji.
Ćwiczenia Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U07
EK-K_U02
T1A_U07
T1A_U02
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Ćwiczenia Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość dostrzegania i
doceniania społecznego kontekstu
informatyki w działalności
inżynierskiej
Ćwiczenia Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
56
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
17. Ochrona własności intelektualnej
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Ochrona własności intelektualnej
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
OWI.04.5.W OWI.04.5.W
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Anna Opar
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład
10. Wymagania wstępne Bez wymagań
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz. Wykład: 15 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1 Wykład: 1
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student nabywa wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z ochroną własności
intelektualnej. Rozumie istotę oraz mechanizmy ochrony własności intelektualnej. Zna i rozumie
prawne, normatywne i praktyczne aspekty patentowania i ochrony różnych rodzajów utworów i
własności intelektualnej. Zna zasady szczególnej ochrony dóbr informatycznych (programy
komputerowe, Internet, bazy danych).
Umiejętności: Korzysta z aktów prawnych dotyczących ochrony dóbr niematerialnych. Stosuje
zasady poszanowania autorstwa w działalności związanej z realizacją prac twórczych(w tym prac
dyplomowych).
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.
14. Metody dydaktyczne Wykład, pogadanka
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu,
a także formę i warunki
zaliczenia poszczególnych
form zajęć wchodzących
w zakres danego przedmiotu
Przedmiot kończy się zaliczeniem w formie wypowiedzi ustnej
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: obecność i aktywność na wykładzie oraz przyswojenie treści
programowych obejmujących wykłady z przedmiotu ochrona własności intelektualnej
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Zaliczenie w formie wypowiedzi ustnej
57
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Podstawy prawa , wprowadzenie do tematyki wykładów
Prawa autorskie i prawa pokrewne w polskim prawie
Internet a prawa autorskie
Intelektualna własność przemysłowa
Wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe,
Topografia układów scalonych, projekty racjonalizatorskie
Wykład, pogadanka
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z ochroną własności intelektualnej.
Rozumie mechanizmy ochrony własności intelektualnej.
Umiejętności Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w praktycznym działaniu.
Umie korzystać z baz danych aktów prawnych i przyjętych norm.
Stosuje zasady poszanowania praw ochrony własności intelektualnej.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.
18.
Wykaz literatury
podstawowej
i uzupełniającej,
obowiązującej do zaliczenia
danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Akty prawne:
1.Ustawa z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jednolity: Dz.U.
Nr 90 z 2006 r., poz. 631 z późn. zm.)
2.Ustawa z dnia 30 czerwca 2000r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz.U. Nr 119 z
2003 r., poz. 1117 z późn. zm.)
• Konwencja paryska o ochronie własności przemysłowej z dnia 20 marca 1883 r. zmieniona w
Brukseli dnia 14 grudnia 1900 r., w Waszyngtonie dnia 2 czerwca 1911 r., w Hadze dnia 6 listopada
1925 r., w Londynie dnia 2 czerwca 1934 r., w Lizbonie dnia 31 października 1958 r. i w
Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. - Akt sztokholmski z dnia 14 lipca 1967 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 9,
poz. 51)
• Układ o współpracy patentowej sporządzony w Waszyngtonie dnia 19 czerwca 1970 r.,
poprawiony dnia 2 października 1979 r. i zmieniony dnia 3 lutego 1984 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 70,
poz. 303 + załącznik)
• Konwencja o udzielaniu patentów europejskich (Konwencja o patencie europejskim), sporządzona
w Monachium dnia 5 października 1973 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 79, poz. 737), Akt z dnia 29
listopada 2000 r. rewidujący Konwencję o udzielaniu patentów europejskich, sporządzoną w
Monachium dnia 5 października 1973 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 236, poz. 1736)
Podstawowe – obowiązujące akty prawne z zakresu ochrony własności przemysłowej na stronie
Urzędu Patentowego RP: www.uprp.pl
Inne akty prawne będą podawane w trakcie omawiania konkretnych zagadnień podczas wykładów.
Barta J., Markiewicz R. (2011). Prawo autorskie i prawa pokrewne. Wyd. 5. Warszawa: Wolters
Kluwer Polska- Lex (Rozdział drugi. Prawo autorskie; Rozdział czwarty. Sui Generis ochrona baz
danych; Rozdział szósty. Konwencje międzynarodowe; Rozdział siódmy. Prawo autorskie w Unii
Europejskiej).
Literatura uzupełniająca:
Nowińska E., Promińska U., Du Vall M. (2011). Prawo własności przemysłowej. Wyd. 5.
Warszawa.
Kostański P., Żelechowski Ł.(2014). Prawo własności przemysłowej. Podręcznik akademicki.
Warszawa.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Wykład 15 15
Samodzielna praca studenta 10 10
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 25 25
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
0,6 0,4 0,6 0,4
58
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Ochrona własności intelektualnej w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01 Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia związane z ochroną
własności intelektualnej.
Wykład Wypowiedź
ustna EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03
EK-P_W02 Rozumie mechanizmy ochrony
własności intelektualnej. Wykład
Wypowiedź
ustna
EK-K_W10
EK-K_W11
T1A_W10
T1A_W11 InżA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę
w praktycznym działaniu. Wykład
Wypowiedź
ustna EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
EK-P_U02 Umie korzystać z baz danych aktów
prawnych i przyjętych norm. Wykład
Wypowiedź
ustna EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U03 Stosuje zasady poszanowania praw
ochrony własności intelektualnej. Wykład
Wypowiedź
ustna EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy. Wykład
Wypowiedź
ustna EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej.
Wykład Wypowiedź
ustna EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
18. Wychowanie fizyczne
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Wychowanie fizyczne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
WF.03.3.C, WF.03.4.C WF.03.3.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru studiów
6. Rok studiów, semestr Rok II, semestr III i IV rok II, semestr III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot mgr Mateusz Kowalski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
mgr Barbara Hejnosz
9. Formuła przedmiotu Ćwiczenia
59
10. Wymagania wstępne Brak przeciwwskazań lekarskich
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 30+30 godz.
Razem: 60 godz. Ćwiczenia: 15 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 1+1
Razem: 2p. ECTS Ćwiczenia: 2
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Podnoszenie sprawności i aktywności psychoruchowej studentów.
Kształcenie umiejętności przydatnych w aktywności sportowo-rekreacyjnej.
Wyrobienie u studentów potrzeby ruchu oraz dbanie o zdrowie i poprawną sylwetkę ciała.
Rozwijanie zainteresowań, upodobań i indywidualnych możliwości studentów.
14. Metody dydaktyczne ćwiczenia sprawnościowe
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
ćwiczenia- ZO-zaliczenie końcowe test sprawnościowy
aktywności na zajęciach – obecność
poprowadzenie elementów rozgrzewki i ćwiczeń rozciągających
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Ćwiczenia:
1. Zasady gier zespołowych – koszykówka, siatkówka, unihokej, futsal, piłka ręczna i nożna.
2. Doskonalenie wybranych elementów technicznych lekkiej atletyki, gimnastyki, form
muzyczno - ruchowych oraz gier zespołowych.
3. Podstawowe elementy taktyczne w grach zespołowych.
4. Turniej tenisa stołowego systemem „każdy z każdym”
5. Ćwiczenia koordynacyjne i ogólnorozwojowe z wykorzystaniem piłek lekarskich oraz
drabinek koordynacyjnych.
6. Kształtowanie poszczególnych zdolności motorycznych na torze przeszkód oraz w formie
wyścigów rzędu.
7. Ćwiczenia wzmacniające z wykorzystaniem maszyn i ciężarów wolnych na siłowni.
8. Poznanie podstawowych ćwiczeń na akcesoriach fitness typu: step, TRX, BOSU,
FITBALL, Kettlebel, Tubing, Sztangi oraz hantelki.
9. Trening wytrzymałościowy w formie obwodu stacyjnego.
10. Nauka zasad treningu zdrowia – monitoring tętna w aktywności fizycznej, ćwiczenia
rozciągające poszczególne grupy mięśniowe oraz automasaż z wykorzystaniem wałka.
11. Aktywne formy rekreacji na powietrzu - Jogging, Nordic Walking
12. Inne formy aktywności ruchowej: Badminton, Tenis Ziemny.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
W zakresie wiedzy
student:
- wyjaśnia różnice
między
wychowaniem
fizycznym,
sportem, rekreacją
ruchową
- omawia zasady
promocji zdrowia,
właściwego
odżywiania i
zdrowego stylu
życia
Przepisy gier zespołowych, zasady BHP podczas ćwiczeń
W zakresie
umiejętności student:
- potrafi
kontrolować
kształtowanie się
postawy ciała oraz
wzorców i
nawyków
ruchowych
- potrafi zaplanować
różne formy
aktywności
fizycznej
Student potrafi wykonać podstawowe el. techniczne z gier zespołowych
Student potrafi wykorzystać poznane przepisy podczas sędziowania
Umie zastosować odpowiednia asekuracje podczas ćw. gimnastycznych
W zakresie
kompetencji
Student chętnie podejmuje się organizacji gier i zabaw
Student chętnie bierze udział w różnego rodzaju zajęciach sportowo rekreacyjnych
60
społecznych student:
- postępuję zgodnie
z zasadami
zdrowego stylu
życia, dba o
kondycje fizyczną
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Grabowski H.: Teoria fizycznej edukacji. Warszawa 1997.
2. Kawczyńska-Butrym Z.: Uczelnia promująca zdrowie. Lublin 1995.
3. Kozłowski S.: Granice przystosowania. Warszawa 1986.
4. Kuński H.: Lekarski poradnik aktywności ruchowej osób w średnim wieku. PZWL,
Warszawa 1985.
Literatura uzupełniająca:
1. Kuński H.: Trening rekreacyjno-zdrowotny (w:) Droga ku zdrowiu. Warszawa 1983.
2. Maszczak T.: Metodyka wychowania fizycznego. Warszawa 1995.
3. Ulatowski T.: Teoria sportu. t. I. Warszawa 1992.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność, przygotowanie
sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Ćwiczenia 60 15
Samodzielna praca studenta - 35
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 60 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Samodzielna praca studenta
2,0 0,0 0,6 1,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Wychowanie fizyczne w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Wyjaśnia różnice między
wychowaniem fizycznym, sportem,
rekreacją ruchową
Ćwiczenia
Zaliczenie
końcowe
Test
sprawnościowy
EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02
Omawia zasady promocji zdrowia,
właściwego odżywiania i zdrowego
stylu życia
Ćwiczenia
Zaliczenie
końcowe
Test
sprawnościowy
EK-K_W12 T1A_W12 -
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi kontrolować kształtowanie się
postawy ciała oraz wzorców i nawyków
ruchowych.
Potrafi zaplanować różne formy
aktywności fizycznej.
Ćwiczenia
Zaliczenie
końcowe
Test
sprawnościowy
MI_U17 - -
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Postępuję zgodnie z zasadami
zdrowego stylu życia, dba o kondycje
fizyczną
Ćwiczenia
Zaliczenie
końcowe
Test
sprawnościowy
EK-K_K01
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
61
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
19. Analiza ekonomiczna dla inżynierów
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Analiza ekonomiczna dla inżynierów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.15.1.W, MB.15.1.C MB.15.1.W, MB.15.1.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr rok: I, semestr: I
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Nie jest wymagana żadna wiedza wstępna
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia:15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Ćwiczenia: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Ćwiczenia:1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Ćwiczenia: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student nabywa wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z funkcjonowaniem
mechanizmów rynkowych. Zna istotę zachowań podstawowych podmiotów rynkowych. Zna
zasady funkcjonowania gospodarki w skali makro.
Umiejętności: Wykorzystuje teorię konsumenta i producenta do oceny problemów praktyki
gospodarczej, a także do analizy racjonalności decyzji podmiotów gospodarczych i gospodarstw
domowych. Potrafi analizować czynniki stymulujące i hamujące rozwój gospodarki. Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności
i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej. Potrafi działać w sposób
przedsiębiorczy.
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co dwa tygodnie, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15w+15c godz.
(15tyg. w semestrze po 2godz., co 2 tygodnie).
Metody nauczania:
Wykład, ćwiczenia
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego.
62
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład obejmuje zagadnienia, które będą praktycznie analizowane na ćwiczeniach:
1. Geneza i historia ekonomii. Podstawowe definicje wprowadzające
2. Rynek - podstawowe pojęcia i zależności.
3. Podstawy teorii konsumenta.
4. Podstawy teorii przedsiębiorstwa.
5. Podstawowe problemy makroekonomii.
6. Kalkulacja kosztów. Kosztorysowanie robót.
7. Konkurencyjność.
8. Determinanty dochodu przedsiębiorstwa.
9. Rola państwa w gospodarce.
10. Pieniądz i system bankowy.
11. Cykl koniunkturalny, rachunek ekonomiczny.
12. Elementy polityki ekonomicznej.
13. Bezrobocie (podstawowe pojęcia, mierniki, rodzaje i konsekwencje bezrobocia, sposoby
przeciwdziałania, polityka zatrudnienia).
14. Inflacja (pojęcie, pomiar, rodzaje, skutki inflacji, sposoby przeciwdziałania skutkom inflacji).
15. Zagadnienia gospodarki światowej (międzynarodowe relacje gospodarcze, ogólnoświatowe
procesy integracyjne, globalizacja).
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia, samodzielne studiowanie przez studentów
wskazanej literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z funkcjonowaniem rynku.
Rozumie mechanizmy rynkowe zachodzące po stronie popytu i podaży. Zna czynniki warunkujące
rozwój gospodarczy.
Umiejętności
Potrafi określić i zinterpretować problemy gospodarki w skali mikro i makro.
Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę w praktycznym działaniu.
Umie korzystać z baz danych aktów prawnych i przyjętych norm.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Begg D., Fisher S., Dornbusch R., Ekonomia, tom I – Mikroekonomia. PWE, Warszawa 2002.
2. Begg D., Fisher S., Dornbusch R., Ekonomia, tom II – Makroekonomia. PWE, Warszawa 2003.
3. Czarny Bogusław, Ryszard Rapacki (2002), Podstawy Ekonomii, Warszawa: Polskie
Wydawnictwo Ekonomiczne.
4. M. Krawczyk, D. Malinowski (2004). Ekonomia w przykładach. Wydawnictwo SGH,
Warszawa.
5. Milewski R. (red.): Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa 2001.
6. Milewski R. (red.): Podstawy ekonomii. Ćwiczenia, zadania, problemy, PWN, Warszawa 2001.
Materiały udostępnione przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
D. R. Kamerschen, R. B. McKenzie, C. Nardinelli, Ekonomia, Fundacja Gospodarcza NSZZ
„Solidarność”, Gdańsk 1992.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Ćwiczenia 15 10
Samodzielna praca studenta 20 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,2 0,8 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Analiza ekonomiczna dla inżynierów
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
63
EK-P_W01 Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia związane z funkcjonowaniem
rynku.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W05
EK-K_W06
T1A_W05
T1A_W06
InżA_W05
InżA_W01
EK-P_W02
Rozumie mechanizmy rynkowe
zachodzące po stronie popytu i
podaży.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W09 T1A_W09 InżA_W04
EK-P_W03 Zna czynniki warunkujące rozwój
gospodarczy.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W11 T1A_W11 InżA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi określić i zinterpretować
problemy gospodarki w skali mikro i
makro.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U02 Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę
w praktycznym działaniu.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
EK-P_U03 Umie korzystać z baz danych aktów
prawnych i przyjętych norm.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U12 T1A_U12 InżA_U04
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
20. Historia techniki
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Historia techniki
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.16.1.W MB.16.1.W
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Zygmunt Żmuda
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład
10. Wymagania wstępne Nie jest wymagana żadna wiedza wstępna
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz. Wykład: 30 godz.
64
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 4 Wykład: 4
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student nabywa wiedzę dotyczącą podstawowych zagadnień związanych z historią
techniki. Rozumie istotę oraz dokonania techniki. Zna trendy rozwojowe w tym zakresie.
Umiejętności: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury oraz innych źródeł w zakresie
rozwoju techniki. Potrafi dostrzegać aspekty systemowe działań inżynierskich.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość roli
społecznej absolwenta uczelni technicznej, w szczególności informowania opinii publicznej o
osiągnięciach techniki.
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15 godz.
Metody nauczania:
wykład
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach,
aktywność na wykładach, przygotowanie w formie referatu i przedstawienie wskazanego
zagadnienia z historii techniki.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład obejmuje następujące zagadnienia:
Czym jest technika a czym nauka? Twórcza analiza problem – jakie ludzkie działania
można nazwać naukowymi?
Historia człowieka prehistorycznego – pierwsze narzędzia i ich geneza.
Wynalazki okresu prehistorycznego.
Rozwój maszyn i narzędzi w starożytności.
Rewolucja neolityczna – technika i nauka?
Początki rozwoju nauk technicznych.
Znaczenie i rozkwit nauk matematycznych.
Nauka i technika w okresie średniowiecza i renesansu.
Rewolucja przemysłowa, powstanie uczelni technicznych, korelacja nauki z przemysłem.
Boom techniki w okresie nowożytnym.
Wpływ wydarzeń na powstanie nowych gałęzi przemysłu.
Wynalazki, badania naukowe, a rozwój przemysłu. Powstanie instytucji promujących
rozwój nauki i techniki.
Historia i prekursorzy rozwoju polskiej nauki i techniki.
Znaczenie techniki dla społeczeństwa.
Geneza nowoczesnej technologii.
Zatrudnienie, szybka ewaluacja wiedzy, nowe technologie.
Technologia informacyjna, rozkwit nauk informatycznych.
Perspektywy kierunków rozwoju techniki. Sposób realizacji: wykład akademicki, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej
literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Ma podstawową wiedzę z zakresu historii techniki oraz jej trendów rozwojowych
Umiejętności Potrafi dostrzec ważność dokonań techniki i jej wpływ na cywilizacje.
Umie korzystać z literatury oraz innych źródeł informacji.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie aspekty i skutki rozwoju techniki.
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Orłowski B.: Zwykłe i niezwykłe losy wynalazków, Warszawa 1989.
Orłowski B., Przyrowski Z.:, Księga odkryć, Warszawa 1987.
Herlinger J.: Niezwykłe perypetie odkryć i wynalazków, Warszawa 1985.
Uzupełniająca:
Dziurzyński A.: Zarys historii odkryć i wynalazków, Poznań 2006.
Dick P.: Niezwykła technika starożytności, Wydawnictwo: Amber, 2006.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
65
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Samodzielna praca studenta 60 70
Konsultacje 10 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
1,6 2,4 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Historia techniki w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma podstawową wiedzę z zakresu
historii techniki oraz jej trendów
rozwojowych
Wykład Referat EK-P_W02
EK-P_W05
T1A_W02
T1A_W05 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi dostrzec ważność dokonań
techniki i jej wpływ na cywilizacje. Wykład Referat EK-P_U10 T1A_U10 InżA_U03
EK-P_U02 Umie korzystać z literatury oraz
innych źródeł informacji. Wykład Referat EK-P_U01 T1A_U01 InżA_U01
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy. Wykład Referat EK-P_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Ma świadomość ważności i rozumie
aspekty i skutki rozwoju techniki. Wykład Referat EK-P_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
21. Kierowanie zespołami ludzkimi
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Kierowanie zespołami ludzkimi
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.17.7.W MB.17.7.W
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia roku studiów
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
66
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Jolanta Karolczuk
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie jest
nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład
10. Wymagania wstępne Znajomość zagadnień z zakresu problematyki społecznej
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz. Wykład: 30 godz.
12 Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2 Wykład: 2
13. Założenia i cele modułu/przedmiotu Nabycie przez studentów umiejętności związanych z zarządzaniem zespołami ludzkimi,
kadrami. Uzyskanie wiedzy z zakresu zarzadzania menedżerskiego i problemów z nim
związanych.
14. Metody dydaktyczne Wykład, dyskusja, omawianie problemów, case study
Konsultacje organizowane w indywidualnych przypadkach;
15.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Ocena na podstawie pisemnego kolokwium
16. Treści merytoryczne przedmiotu oraz
sposób ich realizacji
Tematyka wykładów: Rola lidera i menedżera, zadania, rodzaje, cele. Zarządzanie
konfliktem, stresem, czasem, organizacja pracy własnej i pracowniczej. Charakterystyka
polityki personalnej w organizacji. Planowanie zatrudnienia. Tworzenie opisu stanowisk
pracy. Przygotowanie procesu rekrutacji. Przeprowadzanie procesu rekrutacji, selekcji.
Wprowadzanie do pracy (adaptacja). Ocenianie pracowników. Szkolenia pracowników.
Kariera zawodowa, rozwój pracowniczy. Systemy zawierania umów, premii,
wynagradzania pracowników. Prowadzenie dokumentacji pracowniczej. Problemy
zarządzania kadrami. Praca zespołów, efektywność skuteczność, bariery. Systemy
motywacyjne. Dodatkowe aspekty zarządzania personelem. Rozwiązanie stosunku pracy.
Wspomaganie zwalnianych pracowników.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Wyjaśnia tematykę zarządzania zespołami pracowniczym.
Rozpoznaje kwestie związane z zarządzaniem sobą i kadrami w konkretnych sytuacjach.
Umiejętności
Stosuje przepisy prawa związane z problematyką zarządzania ludźmi.
Wykorzystuje wiedzę z zarządzania kadrami w celu wykonania zadań w ramach
powierzonych zasobów.
Kompetencje
społeczne
Współdziała w grupie realizując zagadnienia zarządzania kadrami.
Chroni zastosowane rozwiązania z zakresu zarządzania ludźmi i zespołami.
Potrafi prowadzić rozmowy z pracownikami: rekrutacyjne, oceniające, szkoleniowe,
zwalniające, motywujące
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. M. Kostera, Zarządzanie personelem, ABC, Kraków 2010;
2. S. Smoleński, Zarządzanie potencjałem pracowniczym w przedsiębiorstwie, Ośrodek
Postępu Organizacyjnego, Bydgoszcz 2001;
Literatura uzupełniająca:
1. M. Armstrong, Zarządzanie zasobami ludzkimi, ABC, Kraków 2000;
2. Czasopisma: Manager, Personel i Zarządzanie, Rzeczpospolita
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Wykład 30 30
Samodzielna praca studenta 20 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
Samodzielna praca
studenta
67
akademickiego akademickiego
1,2 0,8 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Kierowanie zespołami ludzkimi w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01 Wyjaśnia tematykę zarządzania
zespołami pracowniczym.
Wykład Kolokwium EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03
EK-P_W02
Rozpoznaje kwestie związane z
zarządzaniem sobą i kadrami w
konkretnych sytuacjach.
Wykład Kolokwium EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Stosuje przepisy prawa związane z
problematyką zarządzania ludźmi Wykład Kolokwium EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Wykorzystuje wiedzę z zarządzania
kadrami w celu wykonania zadań w
ramach powierzonych zasobów.
Wykład Kolokwium
EK-K_U02
EK-K_U03
EK-K_U04
T1A_U02
T1A_U03
T1A_U04
InżA_U01
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Współdziała w grupie realizując
zagadnienia zarządzania kadrami.
Wykład Kolokwium EK-K_K03 T1A_K03 -
EK-P_K02
Chroni zastosowane rozwiązania z
zakresu zarządzania ludźmi i
zespołami.
Wykład Kolokwium EK-K_K04 T1A_K04 -
EK-P_K03
Potrafi prowadzić rozmowy z
pracownikami: rekrutacyjne,
oceniające, szkoleniowe, zwalniające,
motywujące
Wykład Kolokwium EK-K_K04 T1A_K04 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..……………………………………….
22. Bezpieczeństwo pracy i ergonomia
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Bezpieczeństwo pracy i ergonomia
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.18.1.W MB.18.1.W
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia roku studiów,
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: I
7. Imię i nazwisko osoby (osób) dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ
68
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie jest
nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład
10. Wymagania wstępne Brak
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz. Wykład: 10 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1 Wykład: 1
13. Założenia i cele modułu/przedmiotu
Poznanie przepisów i zasad BHP, które są niezbędne do wykonywania pracy na
określonym stanowisku oraz związanych z tym stanowiskiem obowiązków i
odpowiedzialności w dziedzinie BHP.
Zaznajomienie się z zagrożeniami wypadkowymi i chorobowymi związanymi z
wykonywaną pracą.
Nabycie umiejętności wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych oraz
postępowania w sytuacjach awaryjnych, a także umiejętności udzielania pomocy osobom,
które uległy wypadkom.
Kształtowanie świadomości studentów dotyczącej nabytej wiedzy i umiejętności oraz ich
ważności w praktycznym ich stosowaniu. Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą
podstawowych pojęć związanych z ergonomią. Zna i rozumie relacje zachodzące w
układzie człowiek-środki pracy-środowisko. Ma wiedzę na temat ryzyka zawodowego i
sposobów jego minimalizowania.
Umiejętności: Potrafi wykorzystać wiedzę do projektowania i oceny istniejących
rozwiązań na stanowisku pracy. Potrafi posługiwać się poznanymi metodami i oceniać
obciążenie oraz ryzyko zawodowe związane z wykonywaną pracą.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość
ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne metoda asymilacji wiedzy, forma prezentacji.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu, zaliczenia
z przedmiotu, a także formę i warunki
zaliczenia poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykład kończy się zaliczeniem z oceną otrzymywaną na podstawie obecności na
wykładzie oraz prac pisemnych-testów. Student, który nie uzyska zaliczenia w pierwszym
terminie ma prawo do zaliczenia poprawkowego w sesji poprawkowej. Obydwie oceny z
egzaminów wpisywane są do indeksu. Student, który nie uzyska pozytywnej oceny z
zaliczenia poprawkowego ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z
regulaminem studiów.
16. Treści merytoryczne przedmiotu oraz
sposób ich realizacji
Podstawowe regulacje Kodeksu pracy dotyczące zagadnień bezpieczeństwa i higieny
pracy. Prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników. Wymagania dotyczące
profilaktycznej ochrony zdrowia pracowników. Państwowy system nadzoru i kontroli nad
warunkami pracy. Podstawy prawne i uprawnienia instytucji państwowego nadzoru nad
warunkami pracy i BHP: PIP, PIS, UDT. Nadzór społeczny nad warunkami pracy w
Polsce. Wymagania przepisów BHP dotyczące:
1. obiektów budowlanych, w których są zlokalizowane pomieszczenia pracy.
2. maszyn i urządzeń technicznych.
3. procesów technologicznych i materiałów.
4. stosowania czynników szkodliwych dla zdrowia.
Wypadki przy pracy i choroby zawodowe, pierwsza pomoc w nagłych wypadkach.
Regulacje międzynarodowe dotyczące problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy.
Geneza, cele i zakres ergonomii. Podstawowy model ergonomiczny - elementy składowe i
kierunki działania. Ergonomiczna organizacja pracy - wiadomości elementarne.
Uniwersalne procesy w strukturze pracy ludzkiej: percepcyjne, decyzyjne, wykonawcze,
twórcze i odtwórcze. Parametry charakteryzujące sylwetkę człowieka: kształt,
temperament, charakter, wymiary i pozycja ciała. Zasięgi oraz metody określania obszaru i
stref: obserwacji i wykonywanych czynności. Ogólne wiadomości o funkcjonowaniu
organizmu ludzkiego: homeostaza, termoregulacja, procesy energetyczne człowieka,
behawioryzm, funkcje układów. Obciążenie organizmu pracownika: psychiczne i fizyczne.
Czynnik monotypii i monotonii. Patologiczne skutki obciążenia człowieka pracą:
zmęczenie, choroby zawodowe, wypadkowość. Czynniki materialne środowiska pracy:
chemiczne i fizyczne - oddziaływanie, metody badań, kryteria i ocena higieniczna wg
obowiązujących normatywów, stosowane zabezpieczenia. Parametry przestrzenne
środowiska pracy. Praca przy komputerze. Ryzyko zawodowe – identyfikacja, ocena,
ograniczanie.
69
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna przepisy i zasady BHP, które są niezbędne do wykonywania pracy na określonym
stanowisku. Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z ergonomią. Opisuje
proces kształtowania stanowiska pracy oraz identyfikuje występujące czynniki ryzyka.
Charakteryzuje ryzyko zawodowe. Zna zagrożenia wypadkowe i chorobowe związane z
wykonywaną pracą. Zna zadania i uprawnienia organów nadzoru nad warunkami pracy.
Umiejętności
Wykonuje pracę w sposób bezpieczny dla siebie i innych umie postępować w sytuacjach
awaryjnych. Potrafi udzielać pomocy osobom, które uległy wypadkom. Potrafi posługiwać
się podstawowymi metodami analizy stanowiska pracy. Umie korzystać z baz danych
aktów prawnych i przyjętych norm. Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka zawodowego.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość możliwości organizowania lub egzekwowania od pracodawcy
bezpiecznych warunków pracy. Rozumie potrzebę dokształcania się – podnoszenia
kompetencji zawodowych i osobistych. Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Podstawowa
1. Rączkowski B.:BHP w praktyce, ODiDK, Gdańsk 2007.
2. Stec. D.: Zasady BHP w praktyce, Wszechnica Podatkowa, Kraków 2009.
3. Beata Wawrzyńczak-Jędryka (red.), Bezpieczeństwo i higiena pracy, Wolters Kluwer
Polska, Warszawa 2010.
4. Olszewski J.: Podstawy ergonomii i fizjologii pracy. Akademia Ekonomiczna,
Poznań1993.
Uzupełniająca
1. Szlązak J., Szlązak N.: Bezpieczeństwo i higiena pracy, Wydawictwo AGH, Kraków
2005.
2. Aneta Flisek (red.): Kodeks pracy, Państwowa Inspekcja Pracy, bezpieczeństwo i
higiena pracy, akty wykonawcze: teksty jednolite wraz z indeksem rzeczowym, Wyd.
5, stan prawny: luty 2009, C. H. Beck, Warszawa 2009.
3. Łunarski J. (red.).: Zarządzanie bezpieczeństwem pracy, Oficyna Wydawnicza
Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2002.
4. Lewandowski J.: Ergonomia. MARCUS, Łódź 1995.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Wykład 30 10
Samodzielna praca studenta 0 15
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 30 25
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,0 0,0 0,4 0,6
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Bezpieczeństwo pracy i ergonomia
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01
Zna przepisy i zasady BHP, które są
niezbędne do wykonywania pracy na
określonym stanowisku. Zna
terminologię oraz podstawowe
pojęcia związane z ergonomią
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
EK-P_W02
Opisuje proces kształtowania
stanowiska pracy oraz identyfikuje
występujące czynniki ryzyka.
Charakteryzuje ryzyko zawodowe.
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03
70
EK-P_W03
Zna zagrożenia wypadkowe i
chorobowe związane z wykonywaną
pracą. Zna zadania i uprawnienia
organów nadzoru nad warunkami
pracy.
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_W09 T1A_W09 InżA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Wykonuje pracę w sposób
bezpieczny dla siebie i innych umie
postępować w sytuacjach
awaryjnych. Potrafi udzielać pomocy
osobom, które uległy wypadkom.
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U02 Potrafi posługiwać się podstawowymi
metodami analizy stanowiska pracy. Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U03 Umie korzystać z baz danych aktów
prawnych i przyjętych norm. Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_U01
EK-K_U03
T1A_U01
T1A_U03
InżA_U01
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U04 Potrafi dokonać prostej oceny ryzyka
zawodowego. Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość możliwości
organizowania lub egzekwowania od
pracodawcy bezpiecznych warunków
pracy.
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_K05 T1A_K05 -
EK-P_K02 Rozumie potrzebę dokształcania się –
podnoszenia kompetencji
zawodowych i osobistych.
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K03 Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Wykład
Prace
pisemne,
Testy
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..……………………………………….
23. Informatyczne podstawy zarządzania
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne podstawy zarządzania
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.19.6.W, MB.19.6.C MB.19.6.W, MB.19.6.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Ryszard Dziekan, dr Patrycja Pudło
71
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Bez wymagań
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Ćwiczenia: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład:1
Ćwiczenia:1
Razem:2p. ECTS
Wykład: 2
Ćwiczenia: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą struktury i budowy zintegrowanych systemów
zarzadzania.
Umiejętności
Wskazanie praktycznego doboru podsystemów do wymagań przedsiębiorstwa (produkcyjnego,
handlowego, usługowego).
Kompetencje społeczne
Zapoznanie z współczesnymi kierunkami rozwoju zintegrowanych systemów zarzadzania.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, metody podające, prezentacja multimedialna, ćwiczenia w pracowni
komputerowej, wykorzystanie systemów informatycznych klasy ERP, studium przypadku,
samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej
literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
wykonanie zadań podczas ćwiczeń.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład:
Ćwiczenia:
test pisemny: jednokrotnego, wielokrotnego
wyboru, uzupełnień
wykonanie zadań z zakresu budowy hurtowni
danych, operacji kadrowych, magazynowych
i obsługi dokumentów handlowych.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
Zarządzanie i informatyzacja pojęcia podstawowe.
Typologia informatycznych systemów zarządzania.
Przepływy produkcji – zasoby i procesy, zarzadzanie logistyczne, współczesne systemy
zarzadzania TPP.
Strategie zarządzania przepływem produkcji – JIT, ERP, OPT/TOC.
Systemy informatyczne zarzadzania – zarzadzanie danymi, technologie systemów
informatycznych zarzadzania, systemy wspomagające zarządzanie, systemy wspomagające
logistykę.
Systemy zarządcze informowania kierownictwa.
Zarządzanie relacjami z klientami – system CRM.
Komputerowo zintegrowane zarządzanie – komputerowo zintegrowane zarządzanie, zarządzanie
operacyjne.
Wdrażanie ZISZ w małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach.
Wymiarowanie zmian oprogramowania systemów klasy ERP.
Wybór i ocena wdrożenia ZISZ.
Ćwiczenia:
Budowa hurtowni danych.
Operacje kadrowe.
Operacje magazynowe.
Obsługa dokumentów handlowych.
18.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
W01. Zna rodzaje systemów informacyjnych i informatycznych wspomagających różne funkcje
zarządzania w przedsiębiorstwie.
W02. Posiada wiedzę pozwalającą mu na świadome wykorzystanie technologii informatycznych
w zarządzaniu przedsiębiorstwem.
Umiejętności
U01. Umie wskazać potrzeby informatyczne przedsiębiorstwa i odpowiednio dobrać
podsystemy.
U02. Umie wykorzystać systemy baz danych, użytkować system planowania i zarządzania
produkcją klasy ERP, system symulacji produkcji, zbudować hurtownię danych.
72
Kompetencje
społeczne
K01. Ma świadomość ciągłego podnoszenia poziomu wiedzy w dziedzinie wykorzystania
narzędzi informatycznych w biznesie.
K02. Potrafi identyfikować możliwości rozwoju systemów informatycznych.
19.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Zintegrowane systemy zarządzania / Zbigniew Banaszak, Sławomir Kłos, Janusz Mleczko.-
Wyd. 2. zm.- Warszawa : Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, cop. 2016.
Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Systemy business intelligence. T 2,/
Arkadiusz Januszewski.- Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011.
Literatura uzupełniajaca:
Adamczewski P.: Zintegrowane systemy informatyczne w praktyce. Warszawa: Mikon, 2004.
Brzozowski W., Kowalczyk K., Tomaszewski M.(red.), Kabza Z.: Zintegrowane systemy
zarządzania, Opole: Politechnika Opolska, 2002.
Banaszak Z.: Systemy informatyczne inżynierii zarządzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Zielonogórskiej, 2001.
Mazur A., Mazur D.: Jak wdrożyć CRM w małej i średniej firmie, Madar, 2004.
Michalski K.: Zarządzanie informacjami w przedsiębiorstwie: systemy informatyczne a
reinżynieria organizacji, Politechnika Śląska, 2001.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Ćwiczenia 15 10
Samodzielna praca studenta 20 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
1,2 0,8 0,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne podstawy zarządzania
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna rodzaje systemów
informacyjnych i informatycznych
wspomagających różne funkcje
zarządzania w przedsiębiorstwie.
Wykład
Test pisemny jednokrotnego,
wielokrotnego
wyboru,
uzupełnień
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W02
Posiada wiedzę pozwalającą mu na
świadome wykorzystanie technologii
informatycznych w zarządzaniu
przedsiębiorstwem.
Wykład
Test pisemny jednokrotnego,
wielokrotnego
wyboru,
uzupełnień
EK-K_W09 T1A_W09 InżA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Umie wskazać potrzeby
informatyczne przedsiębiorstwa i
odpowiednio dobrać podsystemy.
Wykład
Ćwiczenia
Test pisemny jednokrotnego,
wielokrotnego
wyboru,
uzupełnień
Wykonanie
zadań
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
73
EK-P_U02
Umie wykorzystać systemy baz
danych, użytkować system
planowania i zarządzania produkcją
klasy ERP, system symulacji
produkcji, zbudować hurtownię
danych.
Ćwiczenia Wykonanie
zadań EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ciągłego
podnoszenia poziomu wiedzy w
dziedzinie wykorzystania narzędzi
informatycznych w biznesie.
Wykład
Ćwiczenia
Test pisemny jednokrotnego,
wielokrotnego
wyboru,
uzupełnień
Wykonanie
zadań
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Potrafi identyfikować możliwości
rozwoju systemów informatycznych. Wykład
Ćwiczenia
Test pisemny jednokrotnego,
wielokrotnego
wyboru,
uzupełnień
Wykonanie
zadań
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..……………………………………
24. Seminarium dyplomowe
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Seminarium dyplomowe/Praca dyplomowa
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.20.7.C MB.20.7.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Kazimierz Jaracz, prof. PWSZ
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Seminarium, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 30 godz. Ćwiczenia: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Ćwiczenia: 9
Praca dyplomowa:15
Ćwiczenia: 9
Praca dyplomowa: 15
13. Założenia i cele Celem seminarium jest zapoznanie się z regułami związanymi z metodologią pisania pracy
74
modułu/przedmiotu dyplomowej. Cel ten pozwoli wykształcić umiejętność przygotowania prac dyplomowych.
Przedmiot realizowany jest w grupie przedmiotów inne
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w
semestrze po 2godz. tygodniowo).
Metody nauczania:
seminarium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena części zrealizowanej pracy dyplomowej.
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Zapoznanie się z zasadami redagowania pracy dyplomowej, strukturą pracy, techniką pisania,
metodami prowadzenia studiów literaturowych, zagadnieniami związanymi z opracowaniem
edytorskim.
Opracowanie publicznej prezentacji wyników badań i udziału w dyskusji.
Dyskusja nad tematami prac, referowanie własnych postępów, szczegółowe rozwiązania
napotkanych problemów, a także konsultacje.
Zapoznanie studentów z systemem antyplagiatowym działającym w PWSZ.
Przygotowanie do obrony pracy dyplomowej.
Tematyka seminarium związana jest z mechaniką i budową maszyn, informatyką oraz szeroko
rozumianymi jej zastosowaniami.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z pracą dyplomową.
Interpretuje przebieg przygotowania pracy dyplomowej.
Wyjaśnia opracowanie wizualne pracy dyplomowej, formułuje problemy i konsekwencje związane
z plagiatem.
Umiejętności Potrafi zastosować w praktyce wiedzę teoretycznej z zakresu danej specjalności.
Umie zademonstrować wybrane rozwiązania z tematu pracy dyplomowej.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. Jaracz K.: Redakcja prac dyplomowych w Instytucie Technicznym. PWSZ Sanok, 2010.
Uzupełniająca:
1. Myszka W.: LaTeX. Podręcznik użytkownika. Wyd. PLJ, Warszawa, 1992.
2. Kowalczyk G.: Word 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003,
3. Groszek M.: Excel 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003,
Ogórek B.: CorelDRAW Graphics Suite 11 PL. Wyd. Helion, Gliwice, 2003.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta (udział w zajęciach,
aktywność, przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego Ćwiczenia 30 30
Samodzielna praca studenta 195 195
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 225 225
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,2 7,8 1,2 7,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Seminarium dyplomowe w odniesieniu do form
zajęć
75
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie
do
kompetencji
inżynierskich
**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane z pracą dyplomową.
Interpretuje przebieg przygotowania
pracy dyplomowej.
Seminarium
Uczestnictwo w
zajęciach oraz
pozytywna ocena
części zrealizowanej
pracy dyplomowej.
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Wyjaśnia opracowanie wizualne
pracy dyplomowej, formułuje
problemy i konsekwencje związane z
plagiatem.
Seminarium
Uczestnictwo w
zajęciach oraz
pozytywna ocena
części zrealizowanej
pracy dyplomowej
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi zastosować w praktyce
wiedzę teoretycznej z zakresu danej
specjalności.
Seminarium
Uczestnictwo w
zajęciach oraz
pozytywna ocena
części zrealizowanej
pracy dyplomowej
EK-K_U01
EK-K_U02
T1A_U01
T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02
Umie zademonstrować wybrane
rozwiązania z tematu pracy
dyplomowej.
Seminarium
Uczestnictwo w
zajęciach oraz
pozytywna ocena
części zrealizowanej
pracy dyplomowej
EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Seminarium
Uczestnictwo w
zajęciach oraz
pozytywna ocena
części zrealizowanej
pracy dyplomowej
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Seminarium
Uczestnictwo w
zajęciach oraz
pozytywna ocena
części zrealizowanej
pracy dyplomowej
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………
25. Praktyka zawodowa
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Praktyka zawodowa
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.21.PZ.4, MB.21.PZ.6 MB.21.PZ.4, MB.21.PZ.6
4. Język przedmiotu Polski
4. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,
6. Rok studiów, semestr Rok: II,III semestr: 4,6
7. Imię i nazwisko osoby (osób) dr inż. Stanisław Tor (opiekun praktyk studenckich)
76
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Praktyka zawodowa
10. Wymagania wstępne Wymagane umiejętności i kompetencje w zakresie projektowania maszyn i układów mechanicznych,
technologii budowy maszyn, sterowania, automatyki i robotyki oraz automatycznej regulacji w
technice.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
80+80 godz. 80+80 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
2+2 2+2
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza:
Student pozna organizację i formy działalności zakładu pracy.
Posiądzie wiadomości praktyczne i potrafi wykorzystać je w praktyce przy konstruowaniu
eksploatacji i serwisowaniu maszyn i urządzeń mechanicznych.
Umiejętności:
zdobędzie wiadomości praktyczne związane z projektowaniem, wytwarzaniem i eksploatacją maszyn
i urządzeń mechanicznych, i systemów robotyki oraz sterowania.
Zdobędzie przygotowanie do samodzielnej i zespołowej pracy w jednostkach projektowych,
projektowo -konstrukcyjnych i technologicznych , eksploatacyjnych oraz organizacyjnych.
Otrzyma przygotowanie do pracy w jednostkach organizacji produkcji, odbioru technicznego,
serwisowania i diagnozowania maszyn i urządzeń mechanicznych, pakowania i ekspedycji wyrobów
gotowych
Kompetencje społeczne:
student zrozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Zdobędzie świadomość ważności pozatechnicznych aspektów i skutków działalności produkcyjnej i
jej oddziaływania na środowisko naturalne.
Zdobędzie świadomość zagrożeń istniejących w czasie produkcji, świadomość konieczności
przestrzegania przepisów BHP, przepisów związanych z ochroną środowiska, przepisów
przeciwpożarowych, poszanowania mienia zakładu i przestrzegania dyscypliny pracy.
14. Metody dydaktyczne
Praktyka zawodowa, wg porozumienia z zakładem godz. tygodniowo, 160 godz. w semestrze
Praktyka zawodowa realizowana w wytypowanych zakładach produkcyjnych spełniających warunki,
lub w zakładzie, w którym pracuje student w przypadku, gdy zakres obowiązków jest zgodny z
profilem
studiów.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas zajęć oraz uzyskanych
poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury. Warunkiem uzyskania zaliczenia jest
uczestnictwo studenta na zajęciach praktycznych
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- przepracowanie wymaganej ilości godzin
- złożenie sprawozdania podpisanego przez
pracodawcę,
- złożenie dzienniczka praktyki podpisanego przez
pracodawcę i opiekuna praktyk zawodowych
PWSZ
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Zapoznanie się z zakładem produkcyjnym i organizacją praktyki: Zapoznanie studentów ze
strukturą organizacyjną zakładu. Załatwienie formalności związanych z rozpoczęciem praktyki.
Przeszkolenie BHP i przeciwpożarowe. Praca w dziale przygotowania produkcji. Zapoznanie się z
rozchodem i przeznaczeniem materiałów. Praca w zespole technologicznym pozwalająca na
zapoznanie się z produktami, ich budową, dokumentacją technologiczną, obiegiem dokumentacji
konstrukcyjnej i technologicznej. Zapoznanie się z zasadami planowania, przygotowania i
remontów maszyn i urządzeń produkcyjnych., problematyką utrzymania ruchu.
Praca w zespole projektowym konstruującym urządzenia mechaniczne, elementy oparte o
sterowanie elektroniczne, urządzenia automatyczne i systemy robotyki: Zapoznanie się studenta
z systemem modelowania i konstruowania maszyn, urządzeń i ich elementów. Zdobywanie
praktycznych umiejętności w wykorzystaniu symulacji cyfrowych i korzystaniu z baz danych
inżynierskich w budowie maszyn i urządzeń mechanicznych. Ugruntowanie praktycznych
umiejętności stosowania programów informatycznych wspomagających projektowanie.
Zdobywanie praktycznych umiejętności w zakresie doboru, wytwarzania i kształtowania
struktury materiałów inżynierskich: Praktyczne zapoznanie się z doborem materiałów i
77
podstawami projektowania materiałowego. Zdobycie praktycznych wiadomości w zakresie zmian
własności materiałów metodami technologicznymi takimi jak: obróbka plastyczne, rekrystalizacja,
obróbka cieplno-chemiczna. Zastosowanie materiałów ceramicznych, spiekanych i kompozytów.
Praktyczne zapoznanie się z metodami badań materiałów i podstawami komputerowego
wspomagania projektowania (CAD, CAM).
Praktyczne zaznajomienie się z budową i obsługą aparatury pomiarowej: Zdobycie umiejętności
stosowania przetworników pomiarowych. Umiejętność dobierania przetworników o żądanych
charakterystykach statycznych i dynamicznych. Praktyczne zapoznanie się z przetwarzaniem i
rejestracją pomiarowych sygnałów analogowych i cyfrowych. Zdobycie umiejętności analizy błędów
statycznych i dynamicznych. Praca przy aparaturze pomiarowej służącej w metrologii warsztatowej,
w szczególności do pomiaru długości, kąta, twardości, chropowatości powierzchni. Zdobycie
umiejętności przy posługiwaniu się aparaturą pomiarową mierzącą wielkości elektryczne takich jak:
napięcie, natężenie, moc czynną, moc bierną. Zapobiegania przyczynom pogarszania współczynnika
mocy biernej itp.
Praktyczne zapoznanie się z zastosowaniem w technice układów automatyki i automatycznej
regulacji: Zdobycie umiejętności rozpoznawania i interpretacji w zastosowaniu podstawowych
pojęć i elementów automatyki przemysłowej takich jak: człon, układ automatyki, regulacja i
sterowanie. Poznanie właściwości i efektów działania statycznych i dynamicznych, elementów
układów liniowych i nieliniowych automatyki. Praktyczne dokonywanie analizy pracy układu
automatycznej regulacji. Obserwacja i analiza złożonych układów automatyki. Zdobycie
umiejętności zastosowania robotów i manipulatorów oraz podstaw ich budowy układów
kinematycznych i dynamiki działania. Praktyczne zapoznanie się z podstawami sterowania i
programowania robotów.
Kształtowanie umiejętności uczestnictwa w interdyscyplinarnych zespołach rozwiązujących
problemy związane z konstrukcją, wytwarzaniem, sprzedażą, eksploatacją, serwisowaniem i
diagnozowaniem maszyn i urządzeń mechanicznych: Praca w zespołach na różnych
stanowiskach pracy i w różnych działach przedsiębiorstwa.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student pozna organizację, strukturę i formy działalności zakładu pracy. Zdobędzie wiadomości
praktyczne i potrafi wykorzystać je w praktyce przy konstruowaniu eksploatacji i serwisowaniu
maszyn i urządzeń mechanicznych
Umiejętności
Zdobędzie umiejętności praktyczne związane z projektowaniem, wytwarzaniem i eksploatacją
maszyn, urządzeń elektronicznych, elektronicznych i systemów robotyki oraz sterowania.
Zdobędzie umiejętności niezbędne do samodzielnej i zespołowej pracy w jednostkach projektowych,
konstrukcyjnych, technologicznych wytwarzaniu i eksploatacji maszyn i urządzeń mechanicznych.
Zdobędzie umiejętności niezbędne do technicznej produkcji, obsługi urządzeń technologicznych do
pracy jednostkach odbioru technicznego, serwisowania i diagnozowania maszyn i urządzeń
mechanicznych.
Kompetencje
społeczne
Student będzie rozumiał potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Zdobędzie świadomość ważności i rozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności
inżynierskiej. Będzie przygotowany do wdrażania i przestrzegania zasad ochrony środowiska, BHP i
przepisów przeciwpożarowych, poszanowania mienia zakładu i przestrzegania dyscypliny pracy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Dostępna w zakładowych bibliotekach literatura fachowa, dokumentacja konstrukcyjna,
technologiczna, dokumentacja techniczno-ruchowa maszyn i urządzeń. Instrukcje BHP
Literatura uzupełniajaca:
Instrukcje serwisowe, schematy serwisowe i funkcjonalne urządzeń
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta (udział w zajęciach,
aktywność, przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Praktyka zawodowa 80 80
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 80
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna
praca studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna
praca studenta
4,0 0,0 4,0 0,0
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Praktyka zawodowa w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
78
WIEDZA
EK-P_W01
Student zna organizację i formy
działalności zakładu pracy i jest
kompetentny w realizowaniu
powierzonych zadań.
Praktyka
zawodowa
Uczestnictwo
w zajęciach,
Dziennik
praktyk
EK-K_W06
EK-K_W09
EK-K_W10
EK-K_W11
T1A_W06
T1A_W09
T1A_W10
T1A_W11
InżA_W01
InżA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Posiada wiadomości praktyczne
związane z projektowaniem,
wytwarzaniem i eksploatacją maszyn,
urządzeń elektronicznych i systemów
robotyki oraz sterowania.
Praktyka
zawodowa
Uczestnictwo
w zajęciach,
Dziennik
praktyk
EK-K_U10
EK-K_U14
EK-K_U15
T1A_U10
T1A_U14
T1A_U15
InżA_U03
InżA_U06
InżA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej. Rozumie
konieczność stałego podnoszenia
kwalifikacji
Praktyka
zawodowa
Uczestnictwo
w zajęciach,
Dziennik
praktyk
EK-K_K01
EK-K_K03
EK-K_K05
T1A_K01
T1A_K03
T1A_K05
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu ……………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
D. Przedmioty specjalistyczne
26. Podstawy informatyki*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy informatyki
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.22.2.W, MB.22.2.L MB.22.2.W, MB.22.2.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot prof. dr hab. inż. Mieczysław Korzyński, dr Tomasz Pietrycki, mgr inż. Krzysztof Futyma
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Brak
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
79
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Wykład: 3
Laboratorium: 2
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 4
Laboratorium: 4
Razem: 8p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania systemów jedno
i wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych, sieci
komputerowych.
Zapoznanie studentów z podstawowymi programami komputerowymi, ich strukturą i
realizowanymi funkcjami.
Uzyskanie umiejętności i kompetencji w zakresie rozumienia zasad działania systemów jedno
i wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych, sieci
komputerowych.
Zapoznanie studentów z podstawowymi programami komputerowymi, ich strukturą i
realizowanymi funkcjami.
14. Metody dydaktyczne
Metody nauczania:
Wykład, laboratorium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykład- test w formie pisemnej
Laboratorium- zaliczenie sprawozdań z zajęć
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład
Podstawowe architektury procesorów (RSC, CISC, techniki superskalarne, dostęp do pamięci).
Architektura komputerów PC. Architektury systemów wieloprocesorowych. Układy pamięciowe
PC. Układy otoczenia procesora. Stacje dyskietek, dyski twarde, nośniki optyczne. PC w sieci.
Architektura systemów komputerowych. Komputery osobiste, przemysłowe, systemy wbudowane.
Języki programowania niskiego i wysokiego poziomu. Kompilatory, asemblery, interpretatory.
Tworzenie aplikacji komputerowych: kompilacja i asemblacja kodu źródłowego, konsolidacja
kodu maszynowego. Niezawodność oprogramowania, rodzaje błędów w programach, śledzenie
wykonywanych programów i wyszukiwanie błędów. Języki C i C++. Słowa kluczowe,
identyfikatory, literały, komentarze. Struktura programu. Dyrektywy preprocesora, stałe, zmienne,
definicje i deklaracje. Klasyfikacja typów języka C++.
Operatory. Podstawowe instrukcje języka C++. Operacje wejścia/wyjścia w C i C++. Obsługa
błędów wejścia/wyjścia. Biblioteki standardowe. Instrukcje warunkowe: if, switch. Instrukcje
iteracyjne: for, while, do-while. Tablice. Sortowanie wektorów. Operacje na macierzach. Typy
wskaźnikowe. Tablice a wskaźniki. Operatory wskazania i odniesienia. Zmienne dynamiczne.
Tworzenie tablic przez dynamiczny przydział pamięci. Referencja. Programowanie proceduralne:
definicje funkcji, zmienne lokalne, parametry formalne i aktualne, metody przekazywania
parametrów, wywoływanie funkcji. Rekurencja.
Szablony funkcji. Tworzenie i wykorzystanie bibliotek funkcji. Struktury: deklaracje składników
struktur, struktury zagnieżdżone. Unie. Pliki. Otwieranie i zamykanie plików, zmiana wskaźnika
pliku, odczyt i zapis Pliki tekstowe i nietekstowe, tryb tekstowy i binarny. Biblioteki fstream i
stdio. Sortowanie i przeszukiwanie plików. Wprowadzenie do programowania obiektowego w
języku C++: klasy, dane i funkcje składowe obiektu, konstruktory, destruktory, dziedziczenie.
Dynamiczne struktury danych: listy, stosy, kolejki, drzewa. Obsługa sytuacji wyjątkowych.
LABORATORIUM:
1. Organizacja pracy w laboratorium. Zasady tworzenia programów w wybranym środowisku w
systemie Windows lub Linux. Proste programy.
2. Instrukcja warunkowa if, instrukcja wyboru switch, instrukcje iteracyjne for, while, do-while:
tablicowanie funkcji, rejestracja danych w pętli, metoda bisekcji.
3. Wektory: wyszukiwanie minimum, sortowanie, obliczanie parametrów statystycznych,
iloczyn skalarny.
4. Macierze: mnożenie macierzy, sumowanie elementów macierzy.
5. Wskaźniki. Tablice a wskaźniki. Zmienne dynamiczne.
6. Kolokwium I.
7. Wykorzystanie funkcji: przekazywanie parametrów, zwracanie wartości.
8. Operacje na wektorach i macierzach z zastosowaniem funkcji, rekurencja: wyszukiwanie
binarne w wektorze posortowanym.
9. Struktury.
10. Odczyt i zapis danych w plikach tekstowych i nietekstowych: wyznaczanie parametrów
statystycznych danych, wyszukiwanie danych w pliku.
11. Programowanie zorientowane obiektowo.
12. Kolokwium II.
Zajęcia końcowe.
80
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z działaniem systemów jedno i
wieloprocesorowych, układów otoczenia procesora i urządzeń peryferyjnych.
Definiuje sytuację problemową przez wyodrębnienie danych i celu osiągnięcia oraz podaje
przykłady algorytmów z różnych dziedzin i ich realizację w oparciu o wybrany język
programowania.
Zna podstawy technik informatycznych, przetwarzanie tekstów, arkusze kalkulacyjne, bazy
danych, grafika pozyskiwanie i przetwarzanie informacji.
Umiejętności
Potrafi opisać działanie komputera, analizuje model logiczny komputera, rozumie, jaka rolę w
systemie komputerowym odgrywają systemy pozycyjne: dwójkowy i szesnastkowy, rozróżniana
rodzaje pamięci komputera, określa ich własności i przeznaczenia.
Potrafi konstruować algorytmy z wykorzystaniem podstawowych technik algorytmicznych;
analizować złożoności algorytmów.
Potrafi stosować teksty, rysunki, tabele, wykresy (a także dźwięki i filmy) do interpretowania i
zapisywania informacji.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość dostrzegania i doceniania społecznego kontekstu informatyki w działalności
inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Kernighan B.W., Ritchie D.M.: Język ANSI C, WNT, Warszawa 1994.
2. Grębosz J.: Symfonia C++ standard, Edition 2000, Kraków 2008.
3. Wróblewski P.: Język C++ dla programistów. Helion, Gliwice 1994.
Literatura uzupełniająca:
1.Zalewski A.: Programowanie w językach C i C++ z wykorzystaniem pakietu Borland C++.
Nakom, Poznań 1995.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 50 170
Konsultacje 15 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 200
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
3,0 2,0 1,2 6,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy informatyki* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z działaniem
systemów jedno i
wieloprocesorowych, układów
otoczenia procesora i urządzeń
peryferyjnych.
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Definiuje sytuację problemową oraz
podaje przykłady algorytmów z
różnych dziedzin i ich realizację w
oparciu o Turbo Pascal
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
81
EK-P_U01
Potrafi konstruować algorytmy i
analizować złożoności algorytmów
przetwarzanie informacji
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02
Ma świadomość dostrzegania i
doceniania społecznego kontekstu
informatyki w działalności
inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Potrafi opisać działanie komputera,
analizuje model logiczny komputera,
rozumie, jaka rolę w systemie
komputerowym odgrywają systemy
pozycyjne: dwójkowy i
szesnastkowy, rozróżniana rodzaje
pamięci komputera, określa ich
własności i przeznaczenia.
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ciągłego
podnoszenia kwalifikacji
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Test w formie
pisemnej
Sprawozdanie
z zajęć
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
27. Inżynierskie zastosowania komputerów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynierskie zastosowania komputerów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.23.2.W, MB.23.2.L MB.23.2.W, MB.23.2.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: I, semestr: II
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu technologia informacyjna oraz podstawy rysunku
technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
82
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3
Laboratorium: 2
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 4
Laboratorium: 4
Razem: 8p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z bazami danych
materiałów i elementów znormalizowanych. Zna i rozumie proces tworzenia dokumentacji
technicznej. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowa, obliczeń, doborów elementów
znormalizowanych i edycji rysunku, prezentacji i opisu
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu. Potrafi posługiwać się arkuszem kalkulacyjnym i podstawowym programem
rysunkowym w celu tworzenia obiektów i dokumentacji technicznej.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności
i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15 godz. (15tyg. w
semestrze po 2 godz., co 2 tygodnie). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w
laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz.
tygodniowo).
Metody nauczania:
Wykład, laboratorium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5 godz. kolokwium jest wykonanie
wskazanego ćwiczenia.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Zajęcia obejmują wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą arkusza kalkulacyjnego
MS EXCEL, tworzenie odwołań względnych i bezwzględnych. Kreowanie obliczeń w oparciu o
różne metody, szacowanie błędów. Wykresy, opisy, regresja, kalkulacje, poszukiwanie
analitycznej zależności z wyników eksperymentów. Wyszukiwanie, selekcjonowanie, gromadzenie
informacji o materiałach, elementach znormalizowanych, powłokach, itp. w oparciu o różne źródła
informacji. Obróbka materiałów źródłowych, prezentowanie i opis zależności pomiędzy danymi.
Elementarne podstawy tworzenia dokumentacji technicznej.
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez
studentów wskazanej literatury.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia związane z arkuszem kalkulacyjnym i metodami
wyszukiwanie informacji, tworzeniem dokumentacji.
Charakteryzuje proces tworzenia: dokumentacji, wykresów, bazy wiedzy.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje wykresów i rysunków.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się arkuszem kalkulacyjnym w zakresie pozyskiwania informacji inżynierskich
oraz podstawowym programem tworzenia rysunków.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć dokumentację techniczną
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Groszek M.: Excel 2003 PL. Wyd. Helion, Gliwice 2003 2. Help programu AutoCad. Wersja elektroniczna
3. Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
1. Pikoń A.: AutoCad 2004PL. Helion, Gliwice, 2003.
2. Ullman J.D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych. WNT, Warszawa,
2001.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 50 170
83
Konsultacje 15 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 200
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
3,0 2,0 1,2 6,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynierskie zastosowania komputerów*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia związane z arkuszem
kalkulacyjnym i metodami
wyszukiwanie informacji,
tworzeniem dokumentacji.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Charakteryzuje proces tworzenia:
dokumentacji, wykresów, bazy
wiedzy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
EK-P_W03 Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje wykresów i rysunków.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi posługiwać się arkuszem
kalkulacyjnym w zakresie
pozyskiwania informacji
inżynierskich oraz podstawowym
programem tworzenia rysunków.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02 Umie korzystać z baz danych
elementów znormalizowanych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03 Potrafi tworzyć dokumentację
techniczną
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
84
28. Obliczeniowe systemy informatyczne*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Obliczeniowe systemy informatyczne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.24.3.W, MB.24.3.L MB.24.3.W, MB.24.3.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Rafał Reizer
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.
Laboratorium – tematycznie związane z treściami programowymi.
Konsultacje – bieżące w ramach zajęć dydaktycznych oraz międzysemestralne.
10. Wymagania wstępne Znajomość technologii informacyjnej, matematyki, mechaniki technicznej
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p.ECTS
17. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Umiejętność posługiwania się pakietami Matlab/Simulink i Maple. Zastosowanie programów do
projektowania układów mechanicznych.
18. Metody dydaktyczne Wykład
Laboratorium,
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, za pomocą poczty e-mail.
19.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykład kończy się zaliczeniem. Zaliczenie uzyskują osoby, które systematycznie uczęszczały na
wykłady oraz pomyślnie napisały kolokwium podsumowujące.
85
20.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
Wprowadzenie do modelowania w Matlab-ie, praca w trybie interaktywnym, przykłady. Podstawy
grafiki 2D, przykłady. Instrukcje iteracyjne, rozwiązywanie równań liniowych, numeryczne
rozwiązywanie równań nieliniowych, metody interpolacji i aproksymacji, numeryczne
rozwiązywanie zagadnienia początkowego, całkowanie układów równań różniczkowych
zwyczajnych, przykłady. Procedury standardowe Matlab-a rozwiązywania zagadnienia
początkowego, symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki, przykłady. Metody
różniczkowania numerycznego, funkcje różniczkowania numerycznego Matlab-a, symulacja zadania
analizy kinematycznej ruchu punktu, przykłady. Wprowadzenie do pakietu Simulink-a, definiowanie
modeli graficznych i ich symulacja, przykłady. Współpraca z systemem i otoczeniem, eksport
danych z Simulink-a, import danych do Simulink-a, definiowanie podsystemów, toru ruchu punktu –
krzywe Lissajous i ich symulacja, symulacja zadania prostego kinematyki punktu. Modelowanie
graficzne i symulacja zadania prostego dynamiki, modelowanie graficzne i symulacja zadania
odwrotnego dynamiki. Wprowadzenie do przekształceń symbolicznych, procesor symboliczny
Maple, obliczenia symboliczne, operacje na wektorach i macierzach, grafika-2D, grafika-3D,
symboliczne rozwiązywanie układów równań algebraicznych, symboliczne różniczkowanie,
zastosowanie symbolicznych przekształceń w analizie kinematyki punktu. Przekształcenia
symboliczne w rozwiązywaniu równań różniczkowych zwyczajnych, procedury numeryczne Maple-
a całkowania równań, symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki. Wprowadzenie do
programowania w Maple-u, zmienne lokalne i globalne, podstawowe konstrukcje programowe,
definicje procedur, przykłady.
Laboratorium:
Wprowadzenie do pakietu Matlab, interfejs użytkownika, zasady pracy w Matlabie, przykłady,
ćwiczenia. Programowanie w Matlabie, instrukcje iteracyjne, przykłady, ćwiczenia. Podstawy
grafiki, przykłady, ćwiczenia. Rozwiązywanie równań liniowych i nieliniowych. Metody interpolacji
i aproksymacji w Matlabie, przykłady, ćwiczenia. Metody numeryczne, numeryczne rozwiązywanie
zagadnienia początkowego, całkowanie numeryczne układów równań różniczkowych zwyczajnych,
przykłady, ćwiczenia. Procedury standardowe Matlab-a rozwiązywania zagadnienia początkowego,
symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki, symulacja zadania analizy kinematycznej ruchu
punktu, przykłady, ćwiczenia. Wprowadzenie do pakietu Simulink, definiowanie modeli w postaci
schematu blokowego i ich symulacja, przykłady, ćwiczenia, współpraca z systemem i otoczeniem,
eksport danych z Simulink-a, import danych do Simulink-a, modele graficzne toru ruchu punktu –
krzywe Lissajous i ich symulacja, modelowanie graficzne i symulacja zadania prostego kinematyki
punktu, ćwiczenia, Modelowanie graficzne i symulacja zadania prostego dynamiki, modelowanie
graficzne i symulacja zadania odwrotnego dynamiki, ćwiczenia, System czasu rzeczywistego w
Matlabie, przykłady. Wprowadzenie do przekształceń symbolicznych, wywołanie pakietu Maple V,
wizualizacja rozwiązań, obliczenia symboliczne, operacje na wektorach i macierzach, grafika-2D,
ćwiczenia. Symboliczne rozwiązywanie układów równań algebraicznych- różniczkowanie,
zastosowanie symbolicznych przekształceń w analizie kinematyki punktu, ćwiczenia.
Przekształcenia symboliczne, symulacja zadania prostego i odwrotnego dynamiki.
Okresowe kontrolne kolokwia zaliczeniowe.
18.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student rozróżnia proste i złożone problemy systemów obliczeniowych, wyjaśnia role, funkcje
modelujące i znaczenie tych systemów, opisuje środowiska i zależności pomiędzy nimi, wyciąga
odpowiednie wnioski.
Umiejętności
Student rozwiązuje zadania inżynierskie z obliczeniowe pod kątem zastosowań inżynierskich,
potrafi dobrać odpowiednie narzędzie komputerowe wspomagające ocenę użyteczności dziania,
planuje kolejność. Prezentuje wyniki, wykresy i wyciąga z nich wnioski.
Kompetencje
społeczne
Student dyskutuje nad koncepcją modelowania i symulacji i procedur w systemach inżynierskich
pod kątem ich użyteczności, pracuje samodzielnie, angażuje się chętnie w zdobywanie wiedzy.
19.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
Pratap R.: MATLAB 7 dla naukowców i inżynierów, PWN, Warszawa, 2010
Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab i Simulink – poradnik użytkownika, HELION, Gliwice, 2004,
Materiały dostarczone przez prowadzacego
Uzupełniająca:
Brzózka J., Dorobczyński L.: Matlab – środowisko obliczeń naukowo-technicznych, ZNI „Mikom",
Warszawa, 2005
Zalewski A., Cegieła R.: Matlab - obliczenia numeryczne i ich zastosowanie, NAKOM,
Poznań,1996
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 20 20
86
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
2,2 0,8 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Obliczeniowe systemy informatyczne*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student wymienia dziedziny
zastosowania poszczególnych
obliczeniowych systemów
informatycznych.
Wykład Kolokwium
podsumowujące EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Student wyjaśnia istotę
numerycznych metod rozwiązywania
problemów inżynierskich.
Wykład
Laboratoria
Kolokwium
podsumowujące EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W03
Student analizuje rozwiązania
problemów inżynierskich uzyskane za
pomocą różnych systemów
obliczeniowych.
Wykład
Laboratoria
Kolokwium
podsumowujące EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student dobiera odpowiednią metodę
obliczeniową oraz narzędzie do
rozwiązania danego problemu
inżynierskiego.
Laboratoria Kolokwium
podsumowujące EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U02
Student prezentuje wyniki
przeprowadzonych obliczeń i
symulacji oraz potrafi je odpowiednio
zinterpretować..
Laboratoria Kolokwium
podsumowujące EK-K_U14 T1A_U14
InżA_U06
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Student potrafi działać w sposób
przedsiębiorczy Laboratoria
Kolokwium
podsumowujące EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
29. Komputerowe systemy pomiarów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe systemy pomiarów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny,
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.25.3.W, MB.25.3.L MB.25.3.W, MB.25.3.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: III
87
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawy metrologii
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Zapoznanie z nowoczesnymi metodami pomiarowymi bazującymi na systemach komputerowych
Umiejętności
Umiejętność analizy i prezentacji wyników pomiarów
Kompetencje społeczne
Świadomość ciągłego dokształcania się i podnoszenia kompetencji zawodowych
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład
Laboratorium
Kolokwium zaliczeniowe
Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej z
ocen cząstkowych uzyskanych podczas
rozwiązywania zadań problemowych.
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
WYKŁAD
Właściwości i klasyfikacja systemów pomiarowych. Wirtualne przyrządy pomiarowe. Przetworniki i
czujniki. Przetworniki C/A i A/C. Zagadnienia związane z przetwarzaniem sygnału (dyskretyzacja,
próbkowanie, kwantowanie). Szeregowe interfejsy komunikacyjne. Radiowa transmisja danych w
systemach pomiarowych. Dynamika systemów pomiarowych. Czynniki zakłócające. Urządzenia do
akwizycji sygnału. Przegląd oprogramowania do tworzenia wirtualnych przyrządów pomiarowych –
przykłady.
LABORATORIUM
Systemy akwizycji danych. Dobór wejściowych przetworników pomiarowych. Generowanie
sygnałów, analiza sygnałów z wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink. Filtracja cyfrowa
sygnałów. Analiza korelacji wzajemnej. Cyfrowa analiza danych pomiarowych różnych wielkości z
wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student posiada podstawowe informacje w zakresie projektowania systemów pomiarowych. Potrafi
zdefiniować oraz sklasyfikować systemy pomiarowe. Omawia funkcję wirtualnych przyrządów
pomiarowych. Wyjaśnia funkcję przetworników w systemach pomiarowych. Prezentuje urządzenia
do akwizycji danych.
Umiejętności
Student potrafi zidentyfikować parametry danego systemu pomiarowego. Student planuje i
przeprowadza pomiar z wykorzystaniem komputerowego systemu pomiarowego. Student analizuje,
interpretuje i prezentuje uzyskane wyniki pomiaru. Student potrafi posługiwać się przyrządami
pomiarowymi. Potrafi dobierać odpowiednie metody i narzędzia dla danego zadania pomiarowego.
Kompetencje
społeczne
Student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i poszerzania kompetencji zawodowych; potrafi
myśleć działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Nawrocki W.: Komputerowe systemy pomiarowe. Wyd WKŁ, Warszawa 2007
Literatura uzupełniajaca:
Nawrocki Z.: Wzmacniacze operacyjne i przetworniki pomiarowe. Oficyna Wydawnicza
Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2008.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
88
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 20 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
2,2 0,8 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe systemy pomiarów* w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student posiada podstawowe
informacje w zakresie projektowania
systemów pomiarowych
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Rozwiązywanie
zadań
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Potrafi zdefiniować oraz
sklasyfikować systemy pomiarowe.
Omawia funkcję wirtualnych
przyrządów pomiarowych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Rozwiązywanie
zadań
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W03
Omawia funkcję wirtualnych
przyrządów pomiarowych. Wyjaśnia
funkcję przetworników w systemach
pomiarowych. Prezentuje urządzenia
do akwizycji danych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Rozwiązywanie
zadań
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi zidentyfikować
parametry danego systemu
pomiarowego.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Rozwiązywanie
zadań
EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U02
Student planuje i przeprowadza
pomiar z wykorzystaniem
komputerowego systemu
pomiarowego.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Rozwiązywanie
zadań
EK-K_U14 T1A_U14
InżA_U06
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student rozumie potrzebę ciągłego
dokształcania się i poszerzania
kompetencji zawodowych; potrafi
myśleć działać w sposób kreatywny i
przedsiębiorczy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Rozwiązywanie
zadań
EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
89
30. Systemy CAD*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Systemy Cad
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.26.3.W, MB.26.3.L MB.26.3.W, MB.26.3.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Jan Ziobro, dr inż. Leszek Tomczewski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu technologia informacyjna oraz podstawy rysunku
technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programem AutoCad.
Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę na temat
poleceń i funkcji do kształtowania i edycji rysunku
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się programem AutoCad oraz tworzyć obiekty i
dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30 godz. (15 tyg. w
semestrze po 2 godz., co tydzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w laboratorium
Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15 tyg. w semestrze po 2 godz. tygodniowo).
Metody nauczania:
Wykład, laboratorium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest wykonanie wskazanego
ćwiczenia projektowego w programie AutoCad.
90
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą systemu CAD na bazie
programu AutoCad, jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:
1) Ogólne zasady konstrukcji. Pozatechniczne aspekty działalności inżynierskiej, w tym wpływ na
środowisko, i związanej tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Struktura procesu
projektowania -1godz.
2) Systemy Cax i bazy danych elementów znormalizowanych -1godz.
3) Układy współrzędnych. Nastawy rysunkowe -1godz.
4) Tworzenie rysunku prototypowego -1godz.
5) Polecenia wspomagające rysowanie w AutoCad-dzie -1godz.
6) Podstawowe polecenia kształtowania i edycji obiektów rysunkowych -2godz.
7) Rysowanie precyzyjne z użyciem: współrzędnych, lokalizacji, uchwytów, sterowania
wyświetlaniem -2godz.
8) Opcje rysowania i edycji 2D -1godz.
9) Organizacja obszaru modelu i papieru -1godz.
10) Plotowanie rysunków -1godz.
11) Proces tworzenia płaskiej dokumentacji modelu -1godz.
12) Zaawansowane polecenia kształtowania i edycji części -2godz.
Ćwiczenia praktyczne obsługi systemu CAD na bazie programu AutoCad:
1) Ogólne zasady konstrukcji. Struktura procesu projektowania -2godz.
2) Systemy Cax i bazy danych elementów znormalizowanych -2godz.
3) Układy współrzędnych. Nastawy rysunkowe -2godz.
4) Tworzenie rysunku prototypowego -2godz.
5) Polecenia wspomagające rysowanie w AutoCad-dzie -2godz.
6) Podstawowe polecenia kształtowania i edycji obiektów rysunkowych -4godz.
7) Rysowanie precyzyjne z użyciem: współrzędnych, lokalizacji, uchwytów, sterowania
wyświetlaniem -4godz.
8) Opcje rysowania i edycji 2D -2godz.
9) Organizacja obszaru modelu i papieru -2godz.
10) Plotowanie rysunków -2godz.
11) Proces tworzenia płaskiej dokumentacji modelu -2godz.
12) Zaawansowane polecenia kształtowania i edycji części -4godz.
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez
studentów wskazanej literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania i edycji rysunku.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się programem AutoCad do tworzenia rysunków.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć dokumentację techniczną
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Grudziński L.: Naucz się z nami! Projektować w AutoCadzie. Komputerowa Oficyna Wydawnicza
Help, Michałowice k. Warszawy, 2002,
Help programu AutoCad. Wersja elektroniczna
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Pikoń A.: AutoCad 2004PL. Helion, Gliwice, 2003.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 20 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
2,2 0,8 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy CAD* w odniesieniu do form zajęć
91
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01 Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane z programem
AutoCad.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02 Charakteryzuje proces numerycznego
odwzorowania elementów.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W03 Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje kształtowania i edycji
rysunku.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W04 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi posługiwać się programem
AutoCad do tworzenia rysunków.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02 Umie korzystać z baz danych
elementów znormalizowanych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Potrafi tworzyć dokumentację
techniczną
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu ……………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
31. Informatyczne podstawy projektowania*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne podstawy projektowania
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.27.3.W, MB.27.3.L MB.27.3.W, MB.27.3.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr II rok, semestr: III
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
92
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu technologia informacyjna oraz podstawy rysunku
technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programem AutoCad
Mechanical. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma
wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowa, obliczeń, doborów elementów znormalizowanych i
edycji rysunku
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się programem AutoCad Mechanical oraz
tworzyć obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w
semestrze po 2 godz., co tydzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w laboratorium
Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz. tygodniowo).
Metody nauczania:
Wykład, laboratorium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest wykonanie wskazanego
ćwiczenia projektowego w programie AutoCad.
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą systemu CAD na bazie
programu AutoCad, jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:
1) Ogólne zasady konstrukcji. Pozatechniczne aspekty działalności inżynierskiej, w tym wpływ na
środowisko, i związanej tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Struktura procesu
projektowania -2godz.
2) Systemy Cax i bazy danych elementów znormalizowanych -2godz.
3) Układy współrzędnych. Nastawy rysunkowe -1godz.
4) Tworzenie rysunku prototypowego -2godz.
5) Polecenia wspomagające rysowanie w AutoCad-dzie -2godz.
6) Podstawowe polecenia kształtowania i edycji obiektów rysunkowych -2godz.
7) Rysowanie precyzyjne z użyciem: współrzędnych, lokalizacji, uchwytów, sterowania
wyświetlaniem -2godz.
8) Opcje rysowania i edycji 2D, kreatory kształtująco- obliczające, normalia -7godz.
9) Organizacja obszaru modelu i papieru -1godz.
10) Plotowanie rysunków -1godz.
11) Proces tworzenia płaskiej dokumentacji modelu z wykorzystaniem elementów bazodanowych -
6godz.
12) Zaawansowane polecenia kształtowania i edycji części -2godz.
Ćwiczenia praktyczne obsługi systemu CAD na bazie programu AutoCadMechanical:
1) Ogólne zasady konstrukcji. Struktura procesu projektowania -2godz.
2) Systemy Cax i bazy danych elementów znormalizowanych -2godz.
3) Układy współrzędnych. Nastawy rysunkowe -2godz.
4) Tworzenie rysunku prototypowego -2godz.
5) Polecenia wspomagające rysowanie -2godz.
6) Podstawowe polecenia kształtowania i edycji obiektów rysunkowych -4godz.
7) Rysowanie precyzyjne z użyciem: współrzędnych, lokalizacji, uchwytów, sterowania
wyświetlaniem -4godz.
8) Opcje rysowania i edycji 2D -2godz.
9) Organizacja obszaru modelu i papieru -2godz.
10) Plotowanie rysunków -2godz.
11) Proces tworzenia płaskiej dokumentacji modelu -2godz.
12) Zaawansowane polecenia kształtowania i edycji części -4godz.
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez
studentów wskazanej literatury.
93
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad Mechanical.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania i edycji rysunku.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się programem AutoCad Mechanical do tworzenia rysunków.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć dokumentację techniczną
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Grudziński L.: Naucz się z nami! Projektować w AutoCadzie. Komputerowa Oficyna Wydawnicza
Help, Michałowice k. Warszawy, 2002,
Help programu AutoCadMechanical. Wersja elektroniczna
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Pikoń A.: AutoCad 2004PL. Helion, Gliwice, 2003.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność, przygotowanie
sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 20 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
2,2 0,8 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne podstawy projektowania*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z zagadnieniami
komputerowego tworzenia
dokumentacji technicznej
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02 Zna metody i techniki cyfrowego
odwzorowania prostych elementów
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informację z baz
danych elementów
znormalizowanych
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
cyfrowej dokumentacji technicznej w
środowisku zawodowym
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03
Potrafi posługiwać się
oprogramowaniem do
komputerowego wspomagania
projektowania AutoCad Mechanical
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ciągłego
podnoszenia kwalifikacji
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
94
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
32. Dynamika maszyn*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Dynamika maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.28.4.W, MB.28.4.C MB.28.4.W, MB.28.4.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz, mgr Jan Paluch
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw mechaniki, rachunku różniczkowego oraz prowadzenia analiz w zbiorze liczb
zespolonych
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Ćwiczenia: 30 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Ćwiczenia: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Ćwiczenia: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie się z podstawami teorii drgań
Zdobycie umiejętności wykorzystania teorii drgań do rozwiązywania praktycznych problemów
dynamiki maszyn.
14. Metody dydaktyczne
15 godzin – wykład
15 godzin – ćwiczenia (w tym: zadania tablicowe)
godzin – konsultacje grupowe
godzin – praca samodzielna, przygotowanie się do ćwiczeń
godzin – przygotowanie do kolokwium
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
01: zaliczenie ćwiczeń z danego zakresu (na podst. pracy pisemnej )
02: zaliczenie ćwiczeń z danego zakresu (na podst. odpowiedzi ustnej)
03: kolokwium
W – zaliczenie bez oceny
ĆW – zaliczenie na postawie ww. zaliczeń cząstkowych (01, 02, 03); ocena – z kolokwium
95
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
1. Modele fizyczne i matematyczne układów mechanicznych, zasady modelowania (2 godz. W + 4
godz. ĆW).
2. Drgania własne układu o jednym stopniu swobody, drgania tłumione wiskotycznie i tarciem
suchym (2 W + 4 ĆW).
3. Drgania wymuszone. Charakterystyki amplitudowo-częstotliwościowe ( 2 W + 4 ĆW)
4. Zagadnienia wibroizolacji (2 W + 4 ĆW).
5. Zespolony szereg Fouriera i transformata Fouriera. Analiza widmowa(2 W + 4 ĆW).
6. Drgania układów o skończonej liczbie stopni swobody, częstości i formy drgań, eliminatory
dynamiczne drgań (3 W + 6 ĆW).
7. Drgania układów z ciągłym rozkładem masy, drgania poprzeczne, skrętne wałów oraz poprzeczne
belek (2 W + 4 ĆW).
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Rozróżnia modele układów dyskretnych i ciągłych, rozpoznaje typowe wymuszenia i potrafi
scharakteryzować różne typy drgań
Zna podstawowe metody analizy drgań
Umiejętności
Potrafi zbudować model matematyczny układu i przeprowadzić jego analizę
Potrafi wykorzystać rezultaty analiz teoretycznych i doświadczalnych do rozwiązywania wybranych
problemów dynamiki maszyn
Kompetencje
społeczne Ma świadomość wpływu techniki i technologii na środowisko, bezpieczeństwo i poziom życia
społeczeństwa
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Ośiński Z.: Teoria drgań, Warszawa 1978, PWN.
Nizioł J.: Podstawy drgań w maszynach, Kraków 1989, PK
Michałowski S.: Ćwiczenia laboratoryjne z dynamiki maszyn Kraków, 1975 PK
Literatura uzupełniająca:
Woroszył St.: Przykłady i zadania z teorii drgań, Warszawa,1984 PWN
Łuczko J.: Drgania regularne i chaotyczne w nieliniowych układach mechanicznych, Kraków, 2008,
PK
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykłady 30 15
Ćwiczenia 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Dynamika maszyn* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Rozróżnia modele układów
dyskretnych i ciągłych, rozpoznaje
typowe wymuszenia i potrafi
scharakteryzować różne typy drgań
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W01 T1A_W01 InżA_W05
EK-P_W02 Zna podstawowe metody analizy
drgań
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03
EK-K_W04
T1A_W03
T1A_W04 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi zbudować model
matematyczny układu i
przeprowadzić jego analizę
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U02
Potrafi wykorzystać rezultaty analiz
teoretycznych i doświadczalnych do
rozwiązywania wybranych
problemów dynamiki maszyn
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U15 T1A_U15 InżA_U07
96
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość wpływu techniki i
technologii na środowisko,
bezpieczeństwo i poziom życia
społeczeństwa
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
33. Podstawy teorii drgań*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy teorii drgań
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.29.4.W, MB.29.4.C MB.29.4.W, MB.29.4.C
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, ćwiczenia
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Matematyki obejmującą wektory i rachunek różniczkowy oraz Mechaniki
Technicznej w zakresie statyki i dynamiki.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Ćwiczenia:30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Ćwiczenia: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Ćwiczenia:2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Ćwiczenia: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę o różnych typach drgań, potrafi je scharakteryzować oraz zna podstawowe metody ich
analizy.
Umiejętności
Potrafi scharakteryzować ruch drgający. Opisać matematycznie proste ruchy drgające oraz określić
wielkości je charakteryzujące.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Ćwiczenia realizowane w formie tradycyjnej(tablicowej) – ćwiczenia rachunkowe.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń audytoryjnych
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
97
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykład: W
Ćwiczenia: C
Kolokwium pisemne z części teoretycznej
i zadaniowej
Kolokwium pisemne
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykłady:
1. Modelowanie układów dynamicznych.
2. Sygnały w analizie drgań..
3. Klasyfikacja drgań.
4. Drgania swobodne układu drgającego o jednym stopniu swobody (bez tłumienia).
5. Drgania układu o jednym stopniu swobody tłumione wiskotycznie.
6. Drgania wymuszane układu o jednym stopniu swobody (bez tłumienia).
7. Drgania wymuszone układu drgającego o jednym stopniu swobody z tłumieniem wiskotycznym.
8. Drgania układu o jednym stopniu swobody wymuszane bezwładnościowo (z tłumieniem).
9. Drgania układu o jednym stopniu swobody przy wymuszeniu kinematycznym (z tłumieniem).
10. Drgania swobodne układu o dwóch stopniach swobody (bez tłumienia).
11. Drgania wymuszane układów o dwóch stopniach swobody (tłumienie dynamiczne).
12. Rejestracja drgań
Ćwiczenia:
Wielkości określające sygnały. Składanie sygnałów harmonicznych. Modelowanie układów
drgających o jednym stopniu swobody (układanie równań ruchu, siły w układach drgających).
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu teorii drgań niezbędna do formułowania i rozwiązywania prostych zagadnień
z zakresu kinematyki i dynamiki ruch drgającego.
Ma wiedzę ogólną obejmującą teorię drgań, w tym drgania swobodne, tłumione i wymuszone
układów o jednym stopniu swobody.
Ma szczegółową wiedzę związaną z drganiami układów o jednym stopniu swobody (tłumienie
wiskotyczne i dynamiczne, wymuszenie kinematyczne, siłowe i bezwładnościowe).
Zna podstawowe metody i techniki stosowane przy modelowaniu drgań układów o jednym stopniu
swobody.
Umiejętności
Ma umiejętność samodzielnego zdobywania wiedzy w zakresie teorii drgań.
Potrafi sklasyfikować ruch drgający oraz dokonać analizy ruch drgającego układu o jednym stopniu
swobody.
Kompetencje
społeczne Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Starczewski Z.: Drgania mechaniczne, Warszawa 2010, PW.
2. Kruczewski J., Wittbrodt E.: Drgania układów mechanicznych w ujęciu komputerowym, Tom :
Zagadnienia liniowe, Warszawa 1992, WNT.
3. Ośiński Z.: Teoria drgań, Warszawa 1978, PWN.
Literatura uzupełniajaca:
1. Woroszył St.: Przykłady i zadania z teorii drgań, Warszawa,1984 PWN.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Ćwiczenia 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy teorii drgań* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
98
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę z zakresu teorii drgań
niezbędna do formułowania
i rozwiązywania prostych zagadnień
z zakresu kinematyki i dynamiki ruch
drgającego.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
pisemne EK-K_W01 T1A_W01 InżA_W05
EK-P_W02
Ma wiedzę ogólną obejmującą teorię
drgań, w tym drgania swobodne,
tłumione i wymuszone układów
o jednym stopniu swobody.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
pisemne EK-K_W03 T1A_W03 InżA_W05
EK-P_W03
Ma szczegółową wiedzę związaną z
drganiami układów o jednym stopniu
swobody (tłumienie wiskotyczne
i dynamiczne, wymuszenie
kinematyczne, siłowe
i bezwładnościowe).
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
pisemne EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi sklasyfikować ruch drgający
oraz dokonać analizy ruch drgającego
układu o jednym stopniu swobody.
Ćwiczenia Kolokwium
pisemne
EK-K_U09
EK-K_U15
T1A_U9
T1A_U15
InżA_U02
InżA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się i
doskonalenia swojej wiedzy przez
całe życie.
Wykład
Ćwiczenia
Kolokwium
pisemne EK-K_K02 T1A_U02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
34. Inżynierskie bazy danych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynierskie bazy danych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.30.4.W, MB.30.4.L MB.30.4.W, MB.30.4.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów.
Przedmiot jest realizowany w grupie treści: przedmioty specjalistyczne – do wyboru
6. Rok studiów, semestr Rok: II, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr Tomasz Pietrycki, mgr inż. Krzysztof Futyma
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Technologia informacyjna
11. Liczba godzin zajęć Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
99
dydaktycznych Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Przekazanie studentom wiedzy związanej z szeroko pojętą problematyką baz danych, przede
wszystkim baz relacyjnych.
Nabycie umiejętności tworzenia i modyfikowania baz danych, rozwiązywania problemów
związanych z ich działaniem oraz umiejętności samodzielnego dokształcania się w oparciu o
literaturę i inne źródła wiedzy.
Kształtowanie świadomości studentów dotyczącej nabytej wiedzy i umiejętności oraz ich ważności
w praktycznym ich stosowaniu. Kształtowanie potrzeby utrwalania i uzupełniania nabytej wiedzy
14. Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną
ćwiczenia praktyczne w laboratorium.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Zaliczenie laboratorium: W trakcie semestru studenci będą pisać przynajmniej dwa kolokwia.
Zaliczenie uzyskuje student, który uczęszcza na zajęcia i otrzyma przynajmniej połowę punktów
(pozytywnych ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia jest wówczas średnią arytmetyczną
ocen z kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen 3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena ta może być
zmieniona przez prowadzącego zajęcia w zakresie pół stopnia w zależności od aktywności
studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru. Studentowi, który nie spełni tych wymogów
przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego semestru. Jeżeli student zaliczy je pozytywne, to
otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W przeciwnym przypadku otrzymuje ocenę
niedostateczną i ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem studiów.
Wykład: Wykład kończy się zaliczeniem bez oceny.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
1. Wprowadzenie do baz danych z elementami historii: podstawowa terminologia,
charakterystyka baz danych, wymagania stawiane bazom danych, cechy technologii baz
danych, wprowadzenie do modeli danych, charakterystyka użytkowników baz danych,
charakterystyka sposobów korzystania z bazy danych, architektury: wewnętrzna i
komunikacyjna baz danych, ogólny podział baz danych.
2. Systemy zarządzania bazami danych (cechy systemu zarządzania bazą danych).
3. Modele danych (relacyjny model danych) z uwzględnieniem struktur danych tego modelu,
operacji modelu i ograniczeń.
4. Projektowanie poprawnych i efektywnych relacyjnych baz danych: wprowadzenie do
modelowania i projektowania systemów informatycznych; model związków-encji (jako jeden
z fundamentalnych modeli wykorzystywanych przy projektowaniu relacyjnych baz danych) z
uwzględnieniem encji i ich atrybutów, różnego typu związków pomiędzy encjami oraz
hierarchii encji; techniki transformacji modelu związków-encji do modelu relacyjnego
(transformacje encji, transformacje związków i transformacje hierarchii encji); proces
normalizacji schematu logicznego poprzedzony przykładem ilustrującym problem, zależności
funkcyjne stanowiące punkt wyjścia procesu normalizacji, postaci normalne (pierwsza, druga,
trzecia i czwarta oraz BCNF).
5. Języki przetwarzania danych. Elementy języka SQL: fazy przetwarzania zapytań (analiza,
normalizacja, analiza semantyczna, upraszczanie, restrukturyzacja), algebraiczne reguły
transformacji zapytań, technika przepisywania zapytań jako ważny mechanizm optymalizacji
wykonywania zapytań.
6. Implementacja baz danych w języku SQL: grupy poleceń SQL, ogólna składnia poleceń,
podstawowe polecenie wyszukiwania danych, czyli SELECT, wybór wierszy za pomocą
klauzuli WHERE, porządkowanie wyników zapytania za pomocą klauzuli ORDER BY,
podstawowe funkcje operujące na pojedynczych wierszach (funkcje znakowe, numeryczne i
daty), funkcje obliczające agregaty (SUM, MIN, MAX, AVG, COUNT), połączenia
równościowe, nierównościowe, połączenia zewnętrzne i połączenia rekursywne (tabeli samej
z sobą), podzapytania zwykłe i skorelowane, wstawianie, modyfikowanie i usuwanie danych
z tabel (INSERT, UPDATE i DELETE), polecenia tworzenia, modyfikowania i usuwania
tabel oraz polecenia tworzenia i zarządzania ograniczeniami integralnościowymi.
7. Dostęp do baz danych za pośrednictwem sieci INTERNET.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna podstawowe pojęcia z zakresu baz danych
Dysponuje wiedzą z zakresu systemów baz danych, modelowania danych, relacyjnych baz danych,
języków przetwarzania danych
Umiejętności
Potrafi przygotować schemat relacyjnej bazy danych na podstawie modelu encja-związek;
Formułuje zapytania w języku SQL(Structured Query Language)-
Aktualizuje dane; tworzy transakcje; ocenia różne strategie wykonywania zapytań o charakterze
rozproszonym.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę dokształcania się, uzupełniania swojej wiedzy
Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
100
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa;
1. Urbanowicz P., Płonkowski M., Urbanowicz D.: Bazy danych. Teoria i praktyka. Podręcznik
dla studentów uczelni wyższych, Wydawnictwo KUL, Lublin 2010.
2. Banachowski L., Chądzyńska A., Matejewski K.: Relacyjne bazy danych. Wykłady i
ćwiczenia., Wydawnictwo Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych,
Warszawa 2009.
3. Ullman J. D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych, Wydawnictwa
Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.
Literatura uzupełniająca:
1. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Pewnie wkrocz w świat baz danych z
programem Access 2010!, Helion 2010.
2. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Ćwiczenia praktyczne., Helion 2010.
3. Unsworth A.: ACCESS 2007 PL. Poznaj praktyczne możliwości ACCESS 2007, Helion 2007
4. McFedries P.: Access 2007 PL. Formuły, raporty, kwerendy, Helion 2009.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 10 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,6 0,4 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynierskie bazy danych *w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna podstawowe pojęcia z zakresu
baz danych.
Dysponuje wiedzą z zakresu
systemów baz danych, modelowania
danych, relacyjnych baz danych,
języków przetwarzania danych
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-K_W01 T1A_W01 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi przygotować schemat
relacyjnej bazy danych na podstawie
modelu encja-związek;
Formułuje zapytania w języku
SQL(Structured Query Language)-
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Aktualizuje dane; tworzy transakcje;
ocenia różne strategie wykonywania
zapytań o charakterze rozproszonym.
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę dokształcania się,
uzupełniania swojej wiedzy
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
101
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
35. Przetwarzanie informacji w zastosowaniach inżynierskich*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Przetwarzanie informacji w zastosowaniach inżynierskich
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.31.4.W, MB.31.4.L MB.31.4.W, MB.31.4.L
4. Język przedmiotu polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów.
Przedmiot jest realizowany w grupie treści: przedmioty specjalistyczne – do wyboru
6. Rok studiów, semestr rok: II, semestr: IV
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium:1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Przekazanie studentom wiedzy związanej z szeroko pojętą problematyką baz danych, przede
wszystkim baz relacyjnych.
Nabycie umiejętności tworzenia i modyfikowania baz danych, rozwiązywania problemów
związanych z ich działaniem oraz umiejętności samodzielnego dokształcania się w oparciu o
literaturę i inne źródła wiedzy.
Kształtowanie świadomości studentów dotyczącej nabytej wiedzy i umiejętności oraz ich ważności
w praktycznym ich stosowaniu. Kształtowanie potrzeby utrwalania i uzupełniania nabytej wiedzy
14. Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną
ćwiczenia praktyczne w laboratorium.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Zaliczenie laboratorium: W trakcie semestru studenci będą pisać przynajmniej dwa kolokwia.
Zaliczenie uzyskuje student, który uczęszcza na zajęcia i otrzyma przynajmniej połowę punktów
(pozytywnych ocen) z pisanych kolokwiów. Ocena z zaliczenia jest wówczas średnią arytmetyczną
ocen z kolokwiów (zaokrągloną do najbliższej z ocen 3.0; 3.5; 4.0; 4.5; 5.0). Ocena ta może być
zmieniona przez prowadzącego zajęcia w zakresie pół stopnia w zależności od aktywności
studenta na ćwiczeniach w trakcie semestru. Studentowi, który nie spełni tych wymogów
przysługuje zaliczenie poprawkowe z całego semestru. Jeżeli student zaliczy je pozytywne, to
otrzymuje do indeksu ocenę dostateczną. W przeciwnym przypadku otrzymuje ocenę
niedostateczną i ma prawo ubiegać się o zaliczenie komisyjne zgodnie z regulaminem studiów.
Wykład: Wykład kończy się zaliczeniem bez oceny.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
8. Wprowadzenie do baz danych z elementami historii: podstawowa terminologia,
charakterystyka baz danych, wymagania stawiane bazom danych, cechy technologii baz
danych, wprowadzenie do modeli danych, charakterystyka użytkowników baz danych,
charakterystyka sposobów korzystania z bazy danych, architektury: wewnętrzna i
komunikacyjna baz danych, ogólny podział baz danych.
9. Systemy zarządzania bazami danych (cechy systemu zarządzania bazą danych).
102
10. Modele danych (relacyjny model danych) z uwzględnieniem struktur danych tego modelu,
operacji modelu i ograniczeń.
11. Projektowanie poprawnych i efektywnych relacyjnych baz danych: wprowadzenie do
modelowania i projektowania systemów informatycznych; model związków-encji (jako jeden
z fundamentalnych modeli wykorzystywanych przy projektowaniu relacyjnych baz danych) z
uwzględnieniem encji i ich atrybutów, różnego typu związków pomiędzy encjami oraz
hierarchii encji; techniki transformacji modelu związków-encji do modelu relacyjnego
(transformacje encji, transformacje związków i transformacje hierarchii encji); proces
normalizacji schematu logicznego poprzedzony przykładem ilustrującym problem, zależności
funkcyjne stanowiące punkt wyjścia procesu normalizacji, postaci normalne (pierwsza, druga,
trzecia i czwarta oraz BCNF).
12. Języki przetwarzania danych. Elementy języka SQL: fazy przetwarzania zapytań (analiza,
normalizacja, analiza semantyczna, upraszczanie, restrukturyzacja), algebraiczne reguły
transformacji zapytań, technika przepisywania zapytań jako ważny mechanizm optymalizacji
wykonywania zapytań.
13. Implementacja baz danych w języku SQL: grupy poleceń SQL, ogólna składnia poleceń,
podstawowe polecenie wyszukiwania danych, czyli SELECT, wybór wierszy za pomocą
klauzuli WHERE, porządkowanie wyników zapytania za pomocą klauzuli ORDER BY,
podstawowe funkcje operujące na pojedynczych wierszach (funkcje znakowe, numeryczne i
daty), funkcje obliczające agregaty (SUM, MIN, MAX, AVG, COUNT), połączenia
równościowe, nierównościowe, połączenia zewnętrzne i połączenia rekursywne (tabeli samej
z sobą), podzapytania zwykłe i skorelowane, wstawianie, modyfikowanie i usuwanie danych
z tabel (INSERT, UPDATE i DELETE), polecenia tworzenia, modyfikowania i usuwania
tabel oraz polecenia tworzenia i zarządzania ograniczeniami integralnościowymi.
14. Dostęp do baz danych za pośrednictwem sieci INTERNET.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna podstawowe pojęcia z zakresu baz danych
Dysponuje wiedzą z zakresu systemów baz danych, modelowania danych, relacyjnych baz danych,
języków przetwarzania danych
Umiejętności
Potrafi przygotować schemat relacyjnej bazy danych na podstawie modelu encja-związek;
Formułuje zapytania w języku SQL(Structured Query Language)-
Aktualizuje dane; tworzy transakcje; ocenia różne strategie wykonywania zapytań o charakterze
rozproszonym.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę dokształcania się, uzupełniania swojej wiedzy
Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa;
4. Urbanowicz P., Płonkowski M., Urbanowicz D.: Bazy danych. Teoria i praktyka. Podręcznik
dla studentów uczelni wyższych, Wydawnictwo KUL, Lublin 2010.
5. Banachowski L., Chądzyńska A., Matejewski K.: Relacyjne bazy danych. Wykłady i
ćwiczenia., Wydawnictwo Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych,
Warszawa 2009.
6. Ullman J. D., Widom J.: Podstawowy wykład z systemów baz danych, Wydawnictwa
Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.
Literatura uzupełniająca:
5. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Pewnie wkrocz w świat baz danych z
programem Access 2010!, Helion 2010.
6. Mendrala D., Szeliga M.: ACCESS 2010 PL. Ćwiczenia praktyczne., Helion 2010.
7. Unsworth A.: ACCESS 2007 PL. Poznaj praktyczne możliwości ACCESS 2007, Helion 2007
8. McFedries P.: Access 2007 PL. Formuły, raporty, kwerendy, Helion 2009.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 10 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,6 0,4 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Przetwarzanie informacji w zastosowaniach
inżynierskich* w odniesieniu do form zajęć
103
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna podstawowe pojęcia z zakresu baz
danych.
Dysponuje wiedzą z zakresu systemów
baz danych, modelowania danych,
relacyjnych baz danych, języków
przetwarzania danych
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-P_W01 T1A_W01 InżA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi przygotować schemat relacyjnej
bazy danych na podstawie modelu
encja-związek;
Formułuje zapytania w języku
SQL(Structured Query Language)-
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-P_U01 T1A_U01 T1A_U01
EK-P_U02
Aktualizuje dane; tworzy transakcje;
ocenia różne strategie wykonywania
zapytań o charakterze rozproszonym.
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-P_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę dokształcania się,
uzupełniania swojej wiedzy
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-P_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02 Potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy
Wykład
Laboratorium
Kolokwia
zaliczeniowe EK-P_K06 T1A_K06 T1A_K06
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
36. Systemy komputerowe CAM,CAMD/CAMS*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Systemy komputerowe CAM, CAND/CAMS
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.32.5.W, MB.32.5.L,
MB.32.6.W, MB.32.6.L,
MB.32.5.W, MB.32.5.L,
MB.32.6.W, MB.32.6.L,
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr rok: III, semestr: V i VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
104
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu Systemy CAD w zakresie modelowania brylowego i
wymiany plików (export) oraz podstawy rysunku technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30+30 godz.
Laboratorium: 30+30 godz.
Razem: 120 godz.
Wykład: 15+15 godz.
Laboratorium: 30+15 godz.
Razem: 75 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1+2
Laboratorium: 1+2
Razem: 6p. ECTS
Wykład: 1+2
Laboratorium: 1+2
Razem: 6p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym
środowiskiem CAD/CAM itp. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów
maszynowych oraz możliwości tworzenia toru ruchu narzędzi obróbkowych. Ma wiedzę na temat
poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D oraz ich exportu.
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAD/CAM oraz tworzyć:
obiekty, programy sterujące ruchami narzędzi, dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności,
odpowiedzialności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w
semestrze po 2godz. tygodniowo).
Metody nauczania:
Wykład + laboratorium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego i egzaminu. Formą 1,5godz. kolokwium jest realizacja
wskazanych zadań przez prowadzącego.
Egzamin: przedmiot podlega zaliczeniu na podstawie1.5 godz. egzaminu wykonywanego we
wskazanych modułach systemu CAx, która nie jest objęta formą kolokwium zaliczeniowego. Do
egzaminu obowiązują zagadnienia teoretyczne oraz umiejętność ich zastosowania do rozwiązania
wskazanych przykładów. Zakres przykładów jest udostępniany studentom.
105
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wprowadzenie do parametrycznych systemów 3D komputerowego projektowania CAD i
wspomagania wytwarzania CAM. Techniki CAx w produkcji. Znaczenie modelu 3D. Metody
programowania obrabiarek CNC. Miejsce systemów CAM w procesie wytwarzania. Rola i zadania
systemów CAM. Przegląd systemów CAM. Podstawy programowania obrabiarek CNC.
Komputerowe sterowanie numeryczne. Czynności składające się na tworzenie programu sterującego.
Podstawy programowania ręcznego na bazie kodu ISO. Programowanie automatyczne z
wykorzystaniem systemów CAM. Struktura i zasada programowania automatycznego maszyn CNC.
Etap procesora i post-procesora. Programowanie cykli obróbkowych. Zintegrowane systemy
CAD/CAM. Struktura i klasyfikacja zintegrowanych systemów CAD/CAM. Przegląd systemów
CAD/CAM. Wymiana informacji pomiędzy systemami CAD i systemami CAM. Asocjatywność
wymiany informacji. Formaty wymiany informacji. Postprocesory w systemach CAM.
Laboratorium:
Podstawy systemu komputerowego wspomagania wytwarzania.
Obsługa systemu. Konfiguracja interfejsu użytkownika, moduł CAD. Możliwości wykorzystania
modeli bryłowych z systemów komputerowego wspomagania projektowania CAD. Asocjatywna
współpraca z programami CAD, przygotowanie modeli przedmiotów do procesu obróbki. Tworzenie
geometrii niezbędnej do programowania obróbki na podstawie zaimportowanego modelu bryłowego.
Poprawność modelu CAD. Programowanie toczenia 2-osiowego.
Podstawy programowania toczenia na bazie kodu ISO. Definiowanie profilu przedmiotu, zera
przedmiotu, półfabrykatu, materiału półfabrykatu, uchwytu i inne czynności przygotowawcze.
Moduł obróbki, definiowanie cykli i operacji. Generowanie programów sterujących. Generowania i
symulacja programów sterujących w wybranych układach sterowania CNC. Analiza błędów
występujących na etapie postprocesora. Możliwości systemów CAM w zakresie adaptacji danych
pośrednich dla różnych obrabiarek. Programowanie toczenia z wykorzystaniem dodatkowych osi.
Możliwości programowania z wykorzystaniem osi C. Tryb obrotowy. Programowanie toczenia z
wykorzystaniem cykli frezowania. Projekt z zakresu programowania toczenia 2-osiowego.
Opracowanie ramowego procesu technologicznego i programowanie obróbki na pod-stawie
rysunków konstrukcyjnych przedmiotów. Weryfikacja kodu NC w układzie sterowania obrabiarki
sterowanej numerycznie. Programowanie frezowania. Frezowanie 3-osiowe. Podstawy
programowania frezowania na bazie kodu ISO. Frezowanie z wykorzystaniem dodatkowych osi.
Charakterystyka podstawowych cykli frezowania. Programowania frezowania w systemie CAM.
Definiowanie cech do obróbki, zera przedmiotu, półfabrykatu, materiału półfabrykatu, uchwytu i
inne czynności przygotowawcze, cykle i operacje frezowania, symulacja procesu obróbki,
generowanie kodu NC. Projekt z zakresu programowania frezowania 3-osiowego. Opracowanie
ramowego procesu technologicznego i programowanie procesu obróbki na podstawie rysunków
konstrukcyjnych przedmiotów, weryfikacja kodu NC.
Sposób realizacji: wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów
wskazanej literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CAD/CAM itp.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D i tworzenia toru ruchu narzędzi.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu tworzenia
automatycznego programu obróbkowego..
Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CAD/CAM itp.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich symulacje obróbki.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia. Helion 2002
Augustyn K.: EdgeCAM. Komputerowe wspomaganie wytwarzania. Helion. Gliwice 2006,
Help programu Catia. Wersja elektroniczna
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.:Catia v5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu mechanicznym Helion 2005,
Przybylski W., Deja M.: Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn. WNT, Warszawa 2007
Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek CNC, Wydawnictwo KaBe 2007.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 60 30
Laboratorium 60 45
Samodzielna praca studenta 40 80
106
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 160 155
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
4,4 1,6 2,8 3,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy komp. CAM, CAMD/CAMS *
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane ze środowiskiem
CAD/CAM itp.
Charakteryzuje proces numerycznego
odwzorowania elementów 3D i
tworzenia toru ruchu narzędzi.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje kształtowania oraz edycji
modelu tworzenia automatycznego
programu obróbkowego.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi posługiwać się środowiskiem
CAD/CAM itp.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U02
EK-K_U07
T1A_U02
T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U02 Umie korzystać z baz danych
elementów znormalizowanych
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U03 Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz
przedstawiać ich symulacje obróbki.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U15 T1A_U15 InżA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
107
37. Systemy CAX*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/przedmiotu Systemy Cax
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.33.5.W, MB.33.5.L
MB.33.6.W, MB.33.6.L
MB.33.5.W, MB.33.5.L
MB.33.6.W, MB.33.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V, VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Jan Ziobro, mgr inż. Witold Orzechowski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu Systemy CAD w zakresie modelowania brylowego i
wymiany plików (export) oraz podstawy rysunku technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30+30 godz.
Laboratorium: 30+30 godz.
Razem: 120 godz.
Wykład: 15+15 godz.
Laboratorium: 30+15 godz.
Razem: 75 godz.
12
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1+2
Laboratorium: 1+2
Razem: 6p. ECTS
Wykład: 1+2
Laboratorium: 1+2
Razem: 6p.ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym
środowiskiem CAX. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów
maszynowych oraz możliwości tworzenia toru ruchu. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do
kształtowania i edycji obiektów 3D oraz ich exportu.
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak:
Inventor, Catia oraz tworzyć obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość
ważności, odpowiedzialności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Metody nauczania:
Wykład, laboratorium,
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest realizacja
wskazanych zadań przez prowadzącego.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wprowadzenie do parametrycznych systemów 3D. Przegląd technik i struktura pojęć CAx.
Znaczenie modelu 3D. Typowy przebieg procesu CAD. Projektowanie części i zespołów za
pomocą parametrycznych i nieparametrycznych systemów CAx. Projektowanie konstrukcji
spawanych i blachowych. Parametryczny rysunek wykonawczy i złożeniowy. Tworzenie
wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące i obliczające. Wstawiane elementy
bazodanowe. Bazy elementów znarmalizowanych. Plotowanie rysunku. Wymiana danych
pomiędzy systemami CAx. Tendencje rozwojowe systemów CAx. Podstawy systemu
komputerowego wspomagania wytwarzania.
Sposób realizacji: wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów
wskazanej literatury.
17. Zamierzone
efekty Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CAx.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu.
108
kształcenia* Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia. Helion 2002
Help programu Catia. Wersja elektroniczna
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu
mechanicznym Helion 2005,
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie ia analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007
Przybylski W., Deja M.: Komputerowo wspomagane wytwarzanie maszyn. WNT, Warszawa
2007.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność, przygotowanie
sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 60 30
Laboratorium 60 45
Samodzielna praca studenta 40 80
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 160 155
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
4,6 1,6 2,8 3,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy CAX* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z
zagadnieniami komputerowego
tworzenia obiektów 3D i
dokumentacji technicznej
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Zna metody i techniki cyfrowego
odwzorowania prostych
elementów 3D
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi pozyskiwać informację z
baz danych elementów
znormalizowanych
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Potrafi porozumiewać się przy
użyciu cyfrowej dokumentacji
technicznej w środowisku
zawodowym
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03 Potrafi posługiwać się
zintegrowanym
oprogramowaniem CAX
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
109
EK-P_U04
Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod i modułów do
utworzenia obiektu 3D. Potrafi
również wybrać i zastosować
właściwą metodę modelowania
3D i symulacji
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U15 T1A_U15
InżA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_U01 Rozumie potrzebę ciągłego
podnoszenia kwalifikacji Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01 T1A_K01
-
EK-P_U02 Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i
skutki działalności inżynierskiej
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
38. MES*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mes
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.34.6.W, MB.34.6.P MB.34.6.W, MB.34.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, projekt
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotów: Wytrzymałość materiałów, Systemy CAD
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład:15 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 1
Razem: 3p. ECTS
110
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programem
MSC.MARC/MENTAT. Zna i rozumie proces numerycznego symulowania prostych elementów
maszynowych. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do obliczeń i symulacji MES
Umiejętności:
Potrafi wykorzystać bazy materiałowe do zdefiniowania obiektu symulacji. Potrafi posługiwać się
programem MSC.MARC/MENTA oraz przeprowadzić proste obliczenia i symulacje numeryczne.
Kompetencje społeczne:
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Wykład akademicki odbywa się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30 godz. (15 tyg. w
semestrze po 2 godz. tygodniowo). Ćwiczenia projektowe odbywają się, co tydzień, w
laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30 godz. (15 tyg. w semestrze po 2
godz. tygodniowo)
Metody nauczania:
wykład akademicki, ćwiczenia praktyczne, praca w laboratorium
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna ocena z
kolokwium zaliczeniowego. Formą 1,5godz. kolokwium jest wykonanie wskazanego ćwiczenia
projektowego w programie MSC.MARC/MENTAT.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych praktyczną obsługą systemu komputerowego
wspomagania prac inżynierskich CAE oraz zastosowania metody elementów skończonych MES na
bazie programu MSC.MARC/MENTAT, jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych
MES:
Podstawowe pojęcia stosowane w metodzie elementów skończonych. Zasady obsługi graficznego
interfejsu użytkownika w systemie do obliczeń MES. Sterowanie modelami, translacja plików
wymiany danych. Zasady definiowania modelu obliczeniowego. Modelowanie stanów obciążeń i
przemieszczeń. Tworzenie siatek elementów skończonych (dyskretyzacja). Parametry materiałowe
i kontaktowe. Wykorzystanie baz materiałowych. Obliczenia: liniowe, nieliniowe, sprzężone.
Zasady przetwarzania danych i analizy wyników obliczeń MES. Modelowanie i analiza MES
wybranych zagadnień płaskich 2D i przestrzennych 3D.
Sposób realizacji: ćwiczenia laboratoryjne, samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej
literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem MSC.MARC/MENTAT.
Charakteryzuje proces numerycznego symulowania elementów.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje do przeprowadzania analiz i symulacji numerycznych
MES.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się programem MSC.MARC/MENTAT do symulacji MES.
Umie korzystać z baz danych materiałów.
Potrafi tworzyć proste analizy i symulacje MES
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych
zadania
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Śródka W.: „Trzy lekcje metody elementów skończonych”. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej, Wrocław 2004,
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Help programu MSC.MARC/MENTAT. Wersja elektroniczna
Literatura uzupełniająca:
Zienkiewicz O.: „Metoda elementów skończonych”, Warszawa 1972
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 40 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
111
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca
studenta
2,4 1,6 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) MES* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane z programem
MSC.MARC/MENTAT.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02 Charakteryzuje proces numerycznego
symulowania elementów.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W03
Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje do przeprowadzania analiz i
symulacji numerycznych MES.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Umie korzystać z baz danych
materiałów.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Potrafi posługiwać się programem
MSC.MARC/MENTAT do symulacji
MES.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03 Potrafi tworzyć proste analizy i
symulacje MES
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Potrafi odpowiednio określić
priorytety służące realizacji
określonego przez siebie lub innych
zadania
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K04 T1A_K04 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
39. Komputerowa analiza inżynierska*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowa analiza inżynierska
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.35.6.W, MB.35.6.P MB.35.6.W, MB.35.6.P
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
112
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, projekt
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Mechaniki Technicznej w zakresie statyki, Wytrzymałości Materiałów
obejmującą stan naprężenia i odkształcenia oraz Matematyki w zakresie rachunku macierzowego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu komputerowego modelowania problemów inżynierskich z dziedziny
mechaniki, w tym zagadnień liniowo-statycznych, nieliniowych (nieliniowość materiałowa,
geometryczna, kontakt), dynamicznych.
Umiejętności
Potrafi wykorzystać oprogramowanie inżynierskie CAE do analizy inżynierskich problemów
mechaniki.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Projekt realizowany w formie zadań cząstkowych i zadania projektowego przy użyciu
oprogramowania do analiz inżynierskich CAE.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz projektu.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Metody obliczeniowe – ogólna charakterystyka. Wybrane przykłady zastosowań MES.
2. MES w ujęciu przemieszczeniowym. Konstrukcje prętowe. Definicja warunków początkowo-
brzegowych. Budowa macierzy sztywności. Agregacja macierzy globalnej. Transformacje
wielkości pomiędzy układami współrzędnych.
3. Metoda elementów skończonych w odniesieniu do równań mechaniki ośrodków ciągłych.
4. Elementy trójkątne i czworokątne. Płaski stan naprężenia i odkształcenia. Zagadnienia osiowo-
symetryczne.
5. Elementy płytowe i powłokowe w ujęciu MES.
6. Sformułowanie izoparametryczne elementów skończonych. Funkcje kształtu.
7. Elementy trójwymiarowe. Parametry doboru przy tworzeniu siatki MES – kryteria.
8. Podstawy metod adaptacyjnych wraz z kryteriami. Określenie i miary błędu.
9. Modele materiałowe w ujęciu MES (liniowe i nieliniowe).
10. Macierzowe równanie równowagi. Metody rozwiązywania układów równań.
Projekt:
1. Analiza numeryczna liniowo-statyczna.
2. Analiza numeryczna modalna.
3. Analiza numeryczna wyboczenia.
4. Analiza numeryczna zjawiska kontaktu.
5. Analiza numeryczna zjawiska geometrycznie nieliniowego.
6. Analiza numeryczna nieliniowości materiałowej.
7. Analiza numeryczna inżynierskich zagadnień dynamicznych.
8. ZADANIE INDYWIDUALNE
113
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystanie Metody Elementów Skończonych w analizie
inżynierskiej.
Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu obiektów z
zakresu mechaniki i budowy maszyn.
Umiejętności
Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich
sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne i
symulacyjne MES.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego
modelowania MES.
18. Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.
2. Śródka W.: „Trzy lekcje metody elementów skończonych”. Oficyna Wydawnicza Politechniki
Wrocławskiej, Wrocław 2004.
Literatura uzupełniajaca:
1. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,
Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 40 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,4 1,6 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowa analiza inżynierska *
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wykorzystaniem Metody Elementów
Skończonych w analizie
inżynierskiej.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe
Wykonanie
zadań
projektowych
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Zna podstawowy Metody Elementów
Skończonych niezbędne przy
modelowaniu obiektów z zakresu
mechaniki i budowy maszyn.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe
Wykonanie
zadań
projektowych
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
114
EK-P_U02
Potrafi prawidłowo wykorzystać do
analizy i wyjaśniania wyników
obliczeń inżynierskich sformułowania
i zwroty z zakresu Metody
Elementów Skończonych.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe
Wykonanie
zadań
projektowych
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03
Potrafi planować i przeprowadzać
symulacje komputerowe MES,
interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe
Wykonanie
zadań
projektowych
EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się i
doskonalenia swojej wiedzy przez
całe życie.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe
Wykonanie
zadań
projektowych
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Potrafi odpowiednio określić
priorytety służące realizacji zadań z
zakresu komputerowego
modelowania MES.
Wykład
Projekt
Kolokwium
zaliczeniowe
Wykonanie
zadań
projektowych
EK-K_K04 T1A_K04 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
40. Maszyny technologiczne
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Maszyny technologiczne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.36.6.W, MB.36.6.L MB.36.6.W, MB.36.6.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Leszek Tomczewski, dr inż. Zygmunt Żmuda
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Konstrukcja i eksploatacja maszyn, Podstawy technologii maszyn
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godzin
Razem: 30 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
115
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy oraz wybranych
umiejętności praktycznych, dotyczących projektowania elementów technologicznych węzłów
maszyn, omówienia zagadnień dotyczących automatyzacji obróbki na wydziałach mechanicznych
wraz z zasadami organizacji produkcji i bhp.
Zaznajomienie z budową ważniejszych mechanizmów maszyn. Umiejętność konstruowania i
obliczania ważniejszych elementów maszyn.
14. Metody dydaktyczne
Wykład - co 2-gi tydzień po 2 godz.
Laboratoria – co 2-gi tydzień po 2 godz.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych + poprzez pocztę e-mail w pozostałym
czasie
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Zaliczenie zajęć wykładowych – na podstawie obecności i sprawdzianu wiedzy, obejmującej
zagadnienia realizowane na wykładzie.
Laboratorium – Podstawą zaliczenia będzie wykonanie zadanego ćwiczenia kontrolnego
Kolokwium zaliczeniowe z obliczania łańcuchów wymiarowych
Zaliczenie z oceną
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Definicje podstawowe, podział oraz podstawowe cechy i parametry i układy sterowania maszyn ze
szczególnym uwzględnieniem maszyn technologicznych. Zasady bhp i racjonalnej eksploatacji
maszyn i urządzeń. Ogólne problemy związane z budową maszyn: etapy powstawania maszyny,
podstawowe zasady konstrukcji, etapy procesu projektowokonstrukcyjnego, metody optymalizacji
konstrukcji. Mechanizmy maszyn technologicznych: skrzynki prędkości, skrzynki posuwów,
skrzynki gwintowe, przekładnie gitarowe, mechanizmy ruchów okresowych, mechanizmy
podziałowe, mechanizmy sumujące, nawrotnice i mechanizmy ruchów prostoliniowych. Konstrukcja
i obliczanie ważniejszych elementów i zespołów obrabiarek: Wymagania ogólne, sztywność
statyczna, drgania, zużycie ścierne. Wstęp do obliczania: wrzecion, łożyskowań wrzecion, śrub
pociągowych, prowadnic i korpusów. Zasady doboru układów i systemów obróbkowych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Definiuje, nazywa, operacje technologiczne, maszyny i ich podział
wymienia składowe układów maszynowych,
Charakteryzuje dokumentacje techniczną technologiczną maszyn,
Rozróżnia rodzaje obróbki skrawaniem, jakie wykonywane są na maszynach.
Umiejętności
Rozwiązuje zadania wybranych układów; kształtowania, napędowych i mocowania,
zna zasady doboru układów i systemów obróbkowych,
Planuje kolejność operacji technologicznych na maszynach,
Weryfikuje, analizuje dokumentacje maszyn technologicznych,
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Potrafi określić priorytety służące do realizacji prostych zadań inżynierskich
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
Białek. M, Bacia A.: Maszyny technologiczne w konwencjonalnej technologii formującej i
kształtującej. Warszawa 2002, Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej.
Honczarenko J. Elastyczna automatyzacja wytwarzania – obrabiarki i systemy obróbkowe warszawa
2000, WNT.
a. Kosmol J.: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 1995.
Lewandowski S. i inni: Obrabiarki do skrawania metali. WNT, Warszawa 1974.
Wrotny L. T.: Podstawy konstrukcji maszyn. WNT, Warszawa 1972.
Uzupełniająca: Korzyński M.: Podstawy technologii maszyn, oficyna wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej,
Rzeszów
Puff T.: Technologia budowy maszyn
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 45 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 75
116
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 1,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Maszyny technologiczne w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Charakteryzuje dokumentacje
techniczną technologiczną maszyn,
Rozróżnia rodzaje obróbki
skrawaniem, jakie wykonywane są na
maszynach.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02
Definiuje, nazywa, operacje
technologiczne, maszyny i ich podział
wymienia składowe układów
maszynowych,
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Weryfikuje, analizuje dokumentacje
maszyn technologicznych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Planuje kolejność operacji
technologicznych na maszynach.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Rozwiązuje zadania wybranych
układów; kształtowania, napędowych
i mocowania, zna zasady doboru
układów i systemów obróbkowych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Potrafi określić priorytety służące do
realizacji prostych zadań
inżynierskich.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K04 T1A_K04 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
41. Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.37.6.W , MB.37.6.L MB.37.6.W , MB.37.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów.
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów.
117
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Leszek Tomczewski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.
Laboratorium – tematycznie związane z treściami programowymi.
Konsultacje – bieżące w ramach zajęć dydaktycznych oraz międzysemestralne.
10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych programów komputerowych oraz inżynierii wytwarzania.
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy oraz wybranych
umiejętności praktycznych dotyczących budowy, programowania oraz obsługi obrabiarek CNC.
Nabyte wiadomości i umiejętności powinny dać podstawę studentom do programowania i
obsługi obrabiarek CNC.
14. Metody dydaktyczne
Wykład – omówienie zagadnień, podanie prostych przykładów – forma prezentacji..
Laboratorium – praca przy pulpitach sterujących indywidualnie i w grupach przy maszynach
CNC.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, przy pomocy poczty e-mail.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
- uczestnictwo na wykładach,
- sporządzenie sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych ze szczególnym
uwzględnieniem ćwiczeń na maszynach, pulpitach sterowniczych obrabiarek CNC,
- egzamin w formie pisemnej na ocenę
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Wiadomości podstawowe dotyczące mechanizacji i automatyzacji.
2. Sterowanie i automatyczna regulacja: sterowanie sekwencyjne, sterowanie numeryczne.
3. Struktura sterowania numerycznego: punktowe, odcinkowe, kształtowe.
4. Komputerowe sterowanie numerycznie CNC.
5. Metody programowania obrabiarek NC/CNC: ręczne, CNC, automatyczne, interaktywne
CAD/CAM
6. Wyposażenie obrabiarek sterowanych numerycznie.
7. Programowanie obróbki na obrabiarkach CNC.
8. Programowanie układów CNC.
9. Programowanie sterowane komputerem zewnętrznym.
Laboratorium:
1. Programowanie tokarki Emco w systemie Sinumerik 840D.
2. Programowanie frezarki Emco w systemie Sinumerik 840D.
3. Programowanie tokarki CBKO w systemie Sinumerik 810T.
4. Programowanie tokarki Famot Mitsubishi CNC.
5. Programowanie frezarki AVIA CNC Pronum.
Wszystkie powyższe punkty realizowane są według następującego programu:
najazd na punkty referencyjne,
ustalenie punktu zerowego przedmiotu obrabianego,
praca w trybie ręcznym i automatycznym,
ustawianie narzędzi, wpisywanie korektorów,
programowanie za pomocą cykli (tokarskich, frezarskich).
18.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student rozróżnia podstawowe rodzaje sterowania i automatycznej regulacji, wyjaśnia różnicę
między NC, a CNC, opisuje przebieg ćwiczeń laboratoryjnych i wyciąga odpowiednie wnioski.
Umiejętności Student programuje proste systemy sterowania, ocenia systemy wspomagania komputerowego,
programuje proste przypadki obróbki.
Kompetencje
społeczne
Student dyskutuje nad koncepcją sterowania obrabiarek w świetle nowych wymagań, pracuje
samodzielnie i chętnie śledzi osiągnięcia naukowe w tej dziedzinie.
118
19.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Podstawowa:
1. Stach B.: Podstawy programowania obrabiarek sterowanych numerycznie. Warszawa 1999.
2. Kosmol J.: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT Warszawa 1999.
3. Habrat W.: Operator obrabiarek sterowanych numerycznie. Krosno 2003.
4. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC, WNT
Warszawa 2010.
Uzupełniająca:
1. Instrukcje obsługi:
tokarki i frezarki EMCO,
tokarki Sinumerik 810T,
frezarki Pronum640FC,
tokarki Mitsubishi CNC.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 45 45
konsultacja 10 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,2 1,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowanie obrabiarek sterowanych
numerycznie* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student wskazuje różnice w budowie,
a także sposobie oraz efektywności
działania pomiędzy obrabiarkami
konwencjonalnymi i sterowanymi
numerycznie
Wykład
Egzamin w
formie
pisemnej
EK-K_W06 T1A-W06 InżA-W01
EK-P_W02
Student identyfikuje punkty
charakterystyczne oraz poszczególne
elementy sterowania obrabiarką
CNC.
Wykład
Laboratoria
Egzamin w
formie
pisemnej,
Sprawozdania
EK-K_W07 T1A-W07 InżA-W02
EK-P_W03
Student opisuje budowę oraz cechy
charakterystyczne programu
sterującego obrabiarką CNC.
Wykład
Laboratoria
Egzamin w
formie
pisemnej,
Sprawozdania
EK-K_W06 T1A-W06 InżA-W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student opracowuje program
sterujący maszyną CNC na podstawie
dokumentacji rysunkowej oraz
parametrów technologicznych.
Laboratorium Sprawozdania EK-K_U08
T1A-U08
InżA-U01
InżA-U02
InżA-U07
InżA-U08
EK-P_U02
Student prawidłowo dobiera
narzędzia w zależności od rodzaju
obróbki i poszczególnych operacji
technologicznych.
Laboratorium Sprawozdania EK-K_U09
T1A-U09
InżA-U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Laboratorium Sprawozdania EK-K_K02 T1A_K02 -
119
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
42. Współrzędnościowe systemy pomiarowe*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Współrzędnościowe systemy pomiarowe
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MB.38.6.W, MB.38.6.L MB.38.6.W, MB.38.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład laboratorium
10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotu Metrologia i systemy pomiarowe, Systemy CAx.
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu metod i technik współrzędnościowych technik pomiarowych.
Umiejętności
Student potrafi zaprogramować pomiar typowych części maszyn na maszynie
współrzędnościowej.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i
uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- Egzamin pisemny z części teoretycznej
i praktycznej
- Kolokwium zaliczeniowe
120
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Istota pomiarów współrzędnościowych.
2. Parametry i budowa maszyn współrzędnościowych.
3. Głowice pomiarowe
4. Metody badań głowic pomiarowych.
5. Układy pomiarowe.
6. Oprogramowania komputerowe do maszyn współrzędnościowych.
Laboratorium:
1. Pomiary współrzędnościowe typowych części maszyn i analiza wyników.
2. Pomiary odchyłek typowych elementów geometrycznych i analiza wyników.
3. Pomiary odchyłek powierzchni swobodnych i analiza wyników.
4. Pomiary odchyłek koła zębatego i analiza wyników.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić istotę pomiarów współrzędnościowych. Student potrafi wyjaśnić zasady
działania maszyn współrzędnościowych, oraz metody badań.
Umiejętności Student potrafi zaplanować pomiar typowych części maszyn na maszynie współrzędnościowej w
celu określenia poprawności wymiarowo kształtowych.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Ratajczyk E., Woźniak A.: Współrzędnosćiowe systemy pomiarowe, Wydawnictwo
OWPW, Warszawa, 2016.
2. Sładek J.: Dokładność pomiarów współrzędnościowych, Wydawnictwo Politechniki
Krakowskiej, Kraków, 2011.
Literatura uzupełniajaca:
1. Jakubiec W., Malinowski J.: Metrologia wielkoś, Wyd. 5, WNT, Warszawa, 2004.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 45 45
Konsultacje 10 -
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,2 1,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Współrzędnościowe systemy pomiarowe*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie pomiarów
współrzędnościowych i ich metody
pomiarów
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W02
Student definiuje metody i układy
pomiarowe.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
121
EK-P_U01
Student potrafi wykorzystać
oprogramowanie komputerowe do
zaprojektowania procesu pomiaru i
przeprowadzenia symulacji.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U08
T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U02
Student potrafi interpretować i
wyciągać wnioski uzyskane z
programu. Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U09
T1A_U09
InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
E: Specjalność: Budowa i eksploatacja pojazdów samochodowych (BiEPS)
43. Budowa samochodów
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Budowa samochodów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.01.5.W, MBPS.01.5.L MBPS.01.5.W, MBPS.01.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Posiadanie wiedzy z zakresu: matematyki, mechaniki, podstaw fizyki i konstrukcji maszyn
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
122
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza Uzyskanie wiedzy z zakresu budowy samochodów.
Umiejętności Uzyskanie umiejętności i kompetencji stosowania części znormalizowanych i ich właściwości.
Opanowanie metodyki postepowania przy wykonywaniu obliczeń wybranego podzespołu
samochodowego
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacja multimedialną, prace obliczeniowe, kolokwium podsumowujące,
Obserwacja wykonawstwa
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach.
Zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Klasyfikacja pojazdów samochodowych.
Ogólna budowa pojazdów samochodowego. Kryterialna ocena jakości i funkcjonalności
pojazdu.
Wskaźniki techniczno-ekonomiczne. Budowa podzespołów funkcjonalnych: sprzęgieł,
hamulców, skrzyń przekładniowych, wałów i przegubów napędowych, mostów, zawierzeń i
układów kierowniczych. Kinematyka i obliczanie wybranego podzespołu. Charakterystyka
kinematyczna. Określenie przełożeń i wyznaczenie siły hamowania. Obliczanie układu
hamulcowego. Dobór części znormalizowanych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Zna klasyfikację i wskaźniki techniczno-ekonomiczne pojazdów samochodowych
Umiejętności Potrafi wyznaczyć wymiary konstrukcyjne podzespołów pojazdu.
Potrafi wykonać analizę właściwości podzespołów samochodowych
Kompetencje
społeczne Rozumie potrzebę ciągłego doskonalenia swoich kompetencji
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Jaśkiewicz Z. Wąsiewski A.: Układy napędowe pojazdów samochodowych. OWPW
Warszawa 2002,
2. Reński A.: Budowa samochodów. Warszawa 1998,
3. Reimpell J. Belzler J.: Podwozia samochodów WKŁ Warszawa 2001.
Literatura uzupełniająca:
1. Poradnik inżyniera samochodowego. Elementy i materiały. WKŁ Warszawa 1990,
2. Studziński K. Samochód. Teoria, konstrukcja i obliczanie. WKŁ Warszawa 1980.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 20 20
123
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Budowa samochodów* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
klasyfikuje pojazdy samochodowe ze
względu na budowę i przeznaczenie,
wyjaśnia budowę i zasadę działania
zespołów i układów funkcjonalnych
pojazdów samochodowych,
identyfikuje materiały konstrukcyjne
użyte do bugowy pojazdu, zna
możliwości ich powtórnego
wykorzystania, - charakteryzuje
znaczenie układów pojazdu dla
bezpieczeństwa ruchu, - zna zasady
projektowania podstawowych
układów funkcjonalnych pojazdu, -
charakteryzuje podstawowe kryteria
poprawności działania układów
pojazdu.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W05,
T_1A_W06,
T_1A_W14
T1A_W02,
T1A_W03,
T1A_W05,
T1A_W07
InzA_W01,
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
rozpoznaje typowe elementy
zespołów pojazdów, - organizuje i
przeprowadza badania układów
funkcjonalnych pojazdów, -
porównuje wady i zalety stosowania
różnych rozwiązań konstrukcyjnych
zespołów w samochodzie, ocenia ich
wpływ na bezpieczeństwo ruchu, -
przeprowadza podstawowe
charakterystyki ruchowe pojazdu oraz
obliczenia wybranych układów
funkcjonalnych pojazdu.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U01,
T_1A_U03,
T_1A_U07,
T_1A_U10,
T_1A_U17
T1A_U01,
T1A_U03,
T1A_U04,
T1A_U08,
T1A_U09,
T1A_U12,
T1A_U16
InzA_U01,
InzA_U02,
InzA_U04,
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
- zdolność do pracy w grupie podczas
prowadzenia badań i prezentacji ich
wyników, - zdolny do przekazywania
społeczeństwu w zrozumiały sposób
informacji dotyczących stanu
obecnego i perspektyw rozwoju
pojazdów samochodowych oraz
skutków ich powszechnego
wykorzystania.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_K02,
T_1A_K06,
T_1A_K03
T1A_K02,
T1A_K03,
T1A_K04,
T1A_K07
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
124
44. Techniczna eksploatacja samochodów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Techniczna eksploatacja samochodów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.02.6.W, MBPS.02.6.L MBPS.02.6.W, MBPS.02.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z podstaw konstrukcji maszyn,
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zdobycie wiadomości dotyczących prawidłowego procesu użytkowania pojazdów
samochodowych. Poznanie podstawowych rodzajów zużycia i starzenia współpracujących
elementów maszyn. Zdobycie wiedzy i nabycie umiejętności oceny wpływu różnych warunków
eksploatacji na stan techniczny obiektu. Poznanie i umiejętność przeprowadzenia różnych
rodzajów obsług maszyn ze szczególnym uwzględnieniem środków transportu drogowego.
Poznanie różnych sposobów (modeli) użytkowania samochodów. Zdobycie podstawowej wiedzy
i nabycie podstawowych umiejętności rozpoznawania stanu technicznego pojazdu.
14. Metody dydaktyczne
Przedmiot realizowany jest za pomocą metod podających, problemowych i praktycznych.
Wykłady realizowane są jako informacyjne i problemowe. Forma problemowa wymaga
wcześniejszego wstępnego przygotowania studenta.
Metody praktyczne realizowane są w formie typowych ćwiczeń laboratoryjnych.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień
przygotowania do odbywanego ćwiczenia. Do Egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych
zagadnień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
125
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Laboratorium:
Zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podczas czynności wykonywanych przy samochodzie
Eksploatacja i czynności obsługowe samochodowych silników spalinowych O ZI i o ZS
Czynności obsługowe układów kierowniczych
Czynności obsługowe układów hamulcowych
Czynności obsługowe układu zawieszenia
Czynności obsługowe układu napędowego
Eksploatacja i czynności obsługowe nadwozia
Eksploatacja i czynności obsługowe instalacji elektrycznej
Wykłady;
Podstawowe definicje eksploatacji. Tendencje i przyczyny zmian w eksploatacji. Stan techniczny
obiektu i jego zmiany w procesie eksploatacji - kryterium techniczne (krzywa Lorenza), -
kryterium ekonomiczne, - kryterium technologiczne, - kryterium ekologiczne.
Wpływ warunków eksploatacji na stan techniczny obiektu: - warunki drogowe, - warunki jazdy,
- warunki transportowe, - warunki klimatyczno - przyrodnicze, - warunki sezonowe, - warunki
społeczne (czynnik ludzki). Fizyczne procesy starzenia elementów maszyn - warstwa
wierzchnia, - tribologiczne procesy zużycia. Fizyczne procesy starzenia elementów maszyn cd -
zużycie ścierne - przez ziarna umocowane - w obecności ścierniwa - w masie ściernej - zużycie
adhezyjne - I rodzaju - II rodzaju - zużycie przez utlenianie - zużycie zmęczeniowe - gruzełkowe
(pitting) - cierno korozyjne (fretting). Fizyczne procesy starzenia elementów maszyn cd -
erozyjne procesy zużycia - erozja w strumieniu cząstek ciała stałego (deformacyjna i ścinająca) -
erozja w strumieniu cząstek cieczy - hydrościeranie (ciecz + ciało stałe) – kawitacja. Ocena
niezawodności obiektów - uszkodzenia, - niezawodność, - uszkadzalność, - trwałość, - słabe
ogniwa. Użytkowanie samochodów - charakterystyka pojazdów samochodowych, -
charakterystyka pasażerów i ładunków, - modele procesów użytkowania. Obsługiwanie
samochodów - resurs międzyobsługowy, - potencjał eksploatacyjny, - metody obsługiwania.
Diagnostyka techniczna - wiadomości ogólne, - metody diagnostyczne - efektywność pracy i
straty wewnętrzne, - szczelność, - procesy wibroakustyczne (drgania), - zjawiska termiczne, -
stan materiałów eksploatacyjnych, - parametry struktury.
Diagnostyka techniczna pojazdu - ścieżka diagnostyczna, - diagnostyka układu hamulcowego, -
diagnostyka układu kierowniczego, - diagnostyka zawieszenia, - diagnostyka kół i ogumienia, -
diagnostyka instalacji elektrycznej. Diagnostyka silnika i układów silnika - diagnostyka silnika, -
diagnostyka układu smarowania, - diagnostyka układu zasilania, - diagnostyka układu
chłodzenia, - diagnostyka układu zapłonowego
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien: - znać podstawowe zasady eksploatacji
pojazdów samochodowych, elementów składowych i układów pojazdu, - znać typowe metody
diagnostyczne w odniesieniu do pojazdów samochodowych, - znać procesy zużycia elementów
maszyn, - znać warunki eksploatacji mające wpływ na stan techniczny samochodu
Umiejętności
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - wykonać podstawowe czynności
obsługowe pojazdu, jego poszczególnych elementów i układów, - rozpoznać typowe procesy
zużycia i zaproponować sposoby przeciwdziałania, - zaproponować metodę diagnostyczną do
oceny obiektu.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość ważności wykonywanych zadań serwisowych i wykazuje zrozumienie ich
wymiaru pozatechnicznego
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa
3. Hebda M., Mazur T., Podstawy eksploatacji pojazdów samochodowych, WKiŁ, Warszawa,
1978
4. Łuczak A., Mazur T., Fizyczne starzenie elementów maszyn, WNT, Warszawa, 1981
Literatura dodatkowa
1. Uzdowski M., Abramek K., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa, WKiŁ,
Warszawa, 2003
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 20 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 70
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,2 0,8 1,2 1,8
126
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Techniczna eksploatacja samochodów*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student powinien: - znać podstawowe
zasady eksploatacji pojazdów
samochodowych, elementów
składowych i układów pojazdu, -
znać typowe metody diagnostyczne w
odniesieniu do pojazdów
samochodowych, - znać procesy
zużycia elementów maszyn, - znać
warunki eksploatacji mające wpływ
na stan techniczny samochodu
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W17,
T_1A_W18
T1A_W03,
T1A_W04
InzA_W02
InzA_W03,
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student powinien umieć: - wykonać
podstawowe czynności obsługowe
pojazdu, jego poszczególnych
elementów i układów, - rozpoznać
typowe procesy zużycia i
zaproponować sposoby
przeciwdziałania, - zaproponować
metodę diagnostyczną do oceny
obiektu.
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U01,
T_1A_U04,
T_1A_U14,
T_1A_U16
T1A_U01,
T1A_U05,
T1A_U08,
T1A_U13,
T1A_U14
InzA_U01,
InzA_U05,
InzA_U06
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ważności
wykonywanych zadań serwisowych i
wykazuje zrozumienie ich wymiaru
pozatechnicznego
W, L
Egzamin,
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_K02, T1A_K01, InzA_K01,
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
45. Zespoły napędowe i nośne*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zespoły napędowe i nośne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.03.6.W, MBPS.03.6.L MBPS.03.6.W, MBPS.03.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
127
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw z: matematyki, fizyki, podstaw konstrukcji maszyn.
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zdobycie wiedzy z zakresu zespołów napędowych i nośnych. Uzyskanie umiejętności
stosowania wybranych metod obliczeniowych do wyznaczania charakterystyki ruchu pojazdu.
Opanowanie metodyki postepowania przy doborze napędu.
14. Metody dydaktyczne Rzutnik multimedialny, prezentacje multimedialne, tematy obliczeń do realizacji
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach.
Zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Charakterystyki eksploatacyjne silników. Zasady doboru silników w różnych aspektach ruchu.
Przyczepność kół i określenie charakterystyki trakcyjnej pojazdu. Podstawy ruchu pojazdu.
Elastyczność i zdolność napędowa. Znaczenie jezdni i kół. Przełożenia w układzie napędowym.
Budowa skrzyń przekładniowych i sprzęgieł samochodowych. Dobór i obliczanie układu
funkcjonalnego. Przekładnie stopniowe i bezstopniowe. Obliczanie napędu. Zagadnienie
hamowania pojazdu. Obliczanie parametrów ruchu samochodu. Budowa, rodzaje i znaczenie
zawieszenia pojazdów. Napęd hybrydowy.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien opisać rodzaje układów napędowych
Umiejętności
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - analizować budowę i działanie
układów napędowych, - ocenić właściwości użytkowe samochodu z układem napędowym, -
zastosować różne metody badawcze do oceny układów napędowych
Kompetencje
społeczne Jest odpowiedzialny za rzetelność otrzymanych wyników swoich prac i ich interpretację
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
5. Prochowski L.: mechanika ruchu. WKŁ Warszawa 2005,
6. Siłka W.: Teoria ruchu samochodu. WNT Warszawa 2002,
7. Micknass W., i inni .: Sprzęgła, skrzynki biegów, wały i półosie napędowe. WKŁ
Warszawa 2005.
Literatura uzupełniająca:
1. Mitschke M. Dynamika samochodu. Napęd i hamowanie. WKŁ Warszawa 1980,
2. Jaśkiewicz Z.: Projektowanie układów napędowych pojazdów samochodowych. WKŁ
Warszawa 1972.
128
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 20 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 80 70
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
2,2 0,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zespoły napędowe i nośne* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna podstawy teoretyczne i metody
wyznaczania właściwości ruchu
pojazdów samochodowych.
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T1A_W02,
T1A_W05
T1A_W02,
T1A_W05
InzA_W02
InzA_W05
EK-P_W02 Ma podstawy teoretyczne współpracy
koła jezdnego z nawierzchnia drogi W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T1A_W02,
T1A_W05
T1A_W02,
T1A_W05
EK-P_W03
Zna teoretyczne podstawy i metody
wyznaczania przełożeń i dobór
napędu
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T1A_W02,
T1A_W05
T1A_W02,
T1A_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi wykonać podstawowe
obliczenia trakcyjne pojazdu W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T1A_U13
T1A_U13 InzA_U05
InzA_W02
InzA_W03
InzA_W07
EK-P_U02 Umie obliczyć przełożenia i dobrać
napęd W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T1A_U13
T1A_U13 InzA_U05
InzA_W03
InzA_W07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Jest odpowiedzialny za rzetelność
otrzymanych wyników swoich prac i
ich interpretację
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T1A_K02 T1A_K02 InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
129
46. Diagnostyka samochodów i ich podzespołów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Diagnostyka samochodów i ich podzespołów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.04.5.W, MBPS.04.5.L MBPS.04.5.W, MBPS.04.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Obsługa komputera, elektrotechnika, budowa pojazdów
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wnioskowanie o stanie obiektu na podstawie analizy wyników badań. Umiejętność
wykorzystania sprzętu diagnostycznego. Poznanie uwarunkowań prawnych dotyczących badań.
14. Metody dydaktyczne Wykład wspomagany środkami multimedialnymi, laboratorium z wykorzystaniem odpowiednich
urządzeń;
wycieczki do zakładów serwisowych badających samochody i do stacji kontroli pojazdów.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień
przygotowania do odbywanego ćwiczenia. Do Egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych
zagadnień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Rodzaje badań. Cel i zadania. Diagnostyka homologacyjna, serwisowa i kontrolna.
Kierunki rozwoju.
Literatura. Akty prawne regulujące przeprowadzania badań. Obowiązkowe badania techniczne.
Wpływ stanu technicznego pojazdu na trwałość, bezpieczeństwo ruchu i ochronę
środowiska. Stanowiska, linie i sprzęt diagnostyczny, testery wielofunkcyjne, wymagania,
błędy pomiarowe, certyfikacje. Przykłady możliwych rozwiązań i najczęściej popełnianych
błędów. Diagnostyka silników nisko-i wysokoprężnych. Toksyczność i zadymienia, normy,
OBD, wpływ katalizatora, kierunki rozwoju. Diagnozowanie układu hamulcowego,
kierowniczego, jezdnego i amortyzatorów. Diagnozowanie zawieszeń, ogumienia,
oświetlenia, nadwozia i szyb. Wyważanie kół i sprawdzania luzów. Sprawdzenie instalacji
elektrycznej, sygnalizacyjnej i hałasu. Systemy kształcenia diagnostów w Polsce i na świecie.
130
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien mieć wiedzę na temat diagnostyki
komputerowej pojazdów
Umiejętności W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien wskazać oraz dobrać sposób diagnostyki
pojazdu
Kompetencje
społeczne
Zdolność stosowania wiedzy zdobytej z diagnostyki komputerowej pojazdów w innych
przedmiotach. Zdolność stosowania wiedzy oraz umiejętności zdobytych w trakcie studiów w
przyszłym zakładzie pracy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Merkisz J., Mazurek St.: Pokładowe systemy diagnostyczne pojazdów samochodowych.
WKŁ, W-wa 2002.
2. Sitek K.: Diagnostyka samochodowa. Wyd. Aoto. Warszawa 1999.
3. Bocheński C. i inni.: Badania kontrolne samochodów. WKŁ, Warszawa 2000.
Literatura uzupełniająca:
1. Trzeciak K.: Diagnostyka samochodów osobowych. WKŁ. Warszawa 2004.
2. Wrzecioniarz P. A. i inni.: Diagnostyka pojazdów samochodowych. Wyd. Pol. Wrocł.
Wrocław 2001
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Diagnostyka samochodów i ich podzespołów*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student powinien wskazać oraz
dobrać sposób diagnostyki pojazdu
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W10 T1A_W07 InzA_W02
InzA_U03
InzA_U05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student powinien wskazać oraz
dobrać sposób diagnostyki pojazdu
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U17,
T_1A_U09,
T_1_U11
T1A_U09,
T1A_U11,
T1A_U17
InzA_W06
InzA_U07
InzA_U05
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Zdolność stosowania wiedzy zdobytej
z diagnostyki komputerowej
pojazdów w innych przedmiotach.
Zdolność stosowania wiedzy oraz
umiejętności zdobytych w trakcie
studiów w przyszłym zakładzie pracy.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_2A_K01,
T_2A_K03,
T_2A_K05
T2A_K01,
T2A_K03,
T2A_K05 InzA_K01
InzA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
131
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
47. Diagnostyka silników spalinowych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Diagnostyka silników spalinowych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.05.5.W, MBPS.05.5.L MBPS.05.5.W, MBPS.05.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw działania układów mechatronicznych
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiadomości z diagnostyki, znajomość urządzeń diagnostycznych
Praktyczna znajomość kompleksowych pomiarów diagnostycznych silników oraz pojazdów
samochodowych. Badanie układów mechatronicznych w pojazdach. Komputerowa diagnostyka
w pojazdach
14. Metody dydaktyczne Metody podające, Metody aktywizujące, Metody praktyczne
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Ocena podsumowująca: kolokwium z wykładów w formie pisemnej, zaliczenie laboratoriów w
formie pisemnej oraz praktycznej.
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
132
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Laboratorium;
Urządzenia pomiarowe i diagnostyczne
Diagnostyka pokładowa EOBD/OBD
Diagnostyka sensoryki silników cz.I
Diagnostyka sensoryki silników cz.II
Diagnostyka sensoryki silników cz. III
Diagnostyka aktoryki silników ZI cz. I
Diagnostyka aktoryki silników ZI cz. II
Diagnostyka aktoryki silników ZS cz. I2
Diagnostyka aktoryki silników ZS cz. II
Diagnostyka wyposażenia elektrycznego
Diagnostyka sieci transmisji danych
Diagnostyka układu klimatyzacji - Climatronik
Diagnostyka układów ABS, ASR, ESP
Diagnostyka układu Infotiment
Diagnostyka układu napędowego za pomocą hamowni podwoziowej
Wykłady:
Wiadomości z diagnostyki, znajomość urządzeń oraz pomiarów diagnostycznych
Wiadomości z diagnostyki EOBD/OBD
Wiadomości z diagnostyki sensoryki w pojazdach
Wiadomości z diagnostyki aktoryki w pojazdach
Wiadomości z diagnostyki układu Infotiment
Wiadomości z diagnostyki układów klimatyzacji w pojazdach
Wiadomości z diagnostyki sieci transmisji danych
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien mieć wiedzę na temat poszczególnych
zespołów pojazdu oraz możliwości ich diagnozowania.
Umiejętności W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien wskazać oraz dobrać sposób
diagnozowania poszczególnych zespołów pojazdu.
Kompetencje
społeczne
Zdolność stosowania wiedzy, umiejętności zdobytych w trakcie studiów w przyszłym zakładzie
pracy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Gajek A., Juda Ź., Mechatronika Samochodowa - Czujniki, WKŁ, Warszawa, 2010
2. Gunther H., Układy wtryskowe Common Rail w praktyce warsztatowej, WKŁ, Warszawa,
2010
3. M. Frei, Samochodowe magistrale danych w praktyce warsztatowej, Wydawnictwo
Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2010
Literatura uzupełniająca:
1. Grzejszczyk E., Fryśkowski B., Mechatronika samochodowa - Systemy transmisji danych,
WKŁ, Warszawa, 2010
2. Merkisz J., Mazurek St., Pokładowe systemy diagnostyczne pojazdów samochodowych,
Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2007
3. White Ch., Randall M., Kody Usterek, WKŁ, Warszawa, 2006
4. Polit R. - Redaktor naczelny, Poradnik Serwisowy, Instalator Polski 3 z o.o., Warszawa,
2011
5. Trzeciak Krzysztof - Redaktor Naczelny, Poradnik Motoryzacyjny, Polska Izba Stacji
Kontroli Pojazdów, Warszawa, 2010
7. Robert Bosch GmbH, BOSCH - Informator techniczny, WKŁ, Warszawa, 2010
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Diagnostyka silników spalinowych*
w odniesieniu do form zajęć
133
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student powinien mieć wiedzę na
temat poszczególnych zespołów
pojazdu oraz możliwości ich
diagnozowania.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W17,
T_1A_W18,
T_1A_W03,
T_1A_W06,
T_1A_W07,
T_1A_W08,
T_1A_W09,
T_1A_W10,
T_1A_W14
T1A_W01,
T1A_W02,
T1A_W03,
T1A_W04,
T1A_W05,
T1A_W07
InzA_W01,
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student powinien wskazać oraz
dobrać sposób diagnozowania
poszczególnych zespołów pojazdu.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U01,
T_1A_U02,
T_1A_U03,
T_1A_U04,
T_1A_U08,
T_1A_U10,
T_1A_U12,
T_1A_U13,
T_1A_U14,
T_1A_U19,
T_1A_U20
T1A_U01,
T1A_U02,
T1A_U03,
T1A_U04,
T1A_U05,
T1A_U07,
T1A_U08,
T1A_U09,
T1A_U10,
T1A_U11,
T1A_U12,
T1A_U13
InzA_U01,
InzA_U02,
InzA_U03,
InzA_U04,
InzA_U05,
InzA_U06,
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Zdolność stosowania wiedzy,
umiejętności zdobytych w trakcie
studiów w przyszłym zakładzie pracy.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_K01,
T_1A_K03,
T_1A_K05
T1A_K01,
T1A_K03,
T1A_K04,
T1A_K06
InzA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
48. Elektrotechnika i elektronika samochodowa
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Elektrotechnika i elektronika samochodowa
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.06.6.W, MBPS.06.6.L MBPS.06.6.W, MBPS.06.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
134
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Fizyka, elektrotechnika
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie studentów z budową i zasadami działania urządzeń wchodzących w skład obwodów
głównych pojazdów samochodowych: zasilania, rozruchu, zapłonu, oświetlenia.
Ukształtowanie umiejętności badania obwodów głównych w pojeździe z wykorzystaniem
przyrządów kontrolno-pomiarowych.
14. Metody dydaktyczne Metoda podająca / wykład informacyjny, Metoda eksponująca / filmy tematyczne
Metoda praktyczna / ćwiczenia laboratoryjne
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień przygo-
towania do odbywanego ćwiczenia. Do kolokwium obowiązuje znajomość realizowanych zagad-
nień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefinio-
wane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Laboratorium:
Organizacja zajęć laboratoryjnych i szkolenie BHP
Badanie i kontrola elektrycznego układu zasilania (prądnice)
Badanie i kontrola elektrycznego obwodu zasilania (alternatory)
Badanie i kontrola aparatu zapłonowego (klasycznego, bezstykowego)
Badania oscyloskopowe układu zapłonowego
Badanie mikroskopowe i pomiary elektryczne układów wtryskowych
Badanie i kontrola obwodu rozruchu
Badanie i kontrola oświetlenia pojazdu
Badanie przyrządów kontrolno-pomiarowych
Badanie i obsługa akumulatorów rozruchowych
Wykłady:
Rodzaje i funkcje instalacji zasilania w pojazdach samochodowych. Budowa i działanie obwodu
zasilania: prądnice, regulatory napięcia, wyłączniki prądu zwrotnego, ograniczniki prądu,
charakterystyki obciążeniowe. Budowa i działanie obwodu zasilania: alternatory, regulatory
napięcia, układy prostownicze, charakterystyki obciążeniowe. Budowa i działanie obwodu
rozruchu: rozruszniki, urządzenia ułatwiające rozruch, akumulatory rozruchowe, charakterystyki
eksploatacyjne. Budowa i działanie obwodu zapłonowego: aparaty zapłonowe, cewki,
rozdzielacze wysokiego napięcia, świece, regulatory odśrodkowe i podciśnieniowe,
charakterystyki eksploatacyjne. Budowa i działanie oświetlenia zewnętrznego oraz
wewnętrznego pojazdu: podstawowe wielkości fotometryczne, żarówki, LED, reflektory,
inteligentne systemy oświetlenia.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student potrafi scharakteryzować i opisać budowę oraz zasadę działania elementów obwodów
głównych pojazdu, jak również wskazać i wytłumaczyć ich wpływ na pracę innych
podzespołów.
Umiejętności
Student potrafi wskazać i eliminować typowe usterki elementów obwodów głównych pojazdów
samochodowych, jak również wykazać się umiejętnością prowadzenia podstawowych pomiarów
elektrycznych, przy umiejętności doboru i obsługi przyrządów kontrolno-pomiarowych.
135
Kompetencje
społeczne
Student nabędzie dbałość o przyszły warsztat pracy, będzie również postępował zgodnie z
zasadami etyki oraz przepisami obowiązującymi w miejscu przyszłego zatrudnienia.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Herner A., Riehl Hans-Jurgen, Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych,
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2007,
2. Dziubiński M., Ocioszyński J., Walusiak S., Elektrotechnika i elektronika samochodowa,
Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Lubelskiej, Lublin, 1998, 1, Sktypt akademicki
Literatura dodatkowa:
1. Ocioszyński J., Elektrotechnika i elektronika pojazdów samochodowych, Wydawnictwa
Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa, 2010, 11, Podręcznik dla technikum
2. Drzewiecki P., Elektrotechnika i elektronika w pojazdach samochodowych, Wydawnictwo
"KaBe", Krosno, 2006, 1
3. Pacholski K., Elektryczne i elektroniczne wyposażenie pojazdów samochodowych. Część 1,
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2011, 1, Podręcznik dla technikum
4. Demidowicz R., Oświetlenie w moim samochodzie, Wydawnictwa Komunikacji i
Łączności, Warszawa, 2004, 1
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 15 10
Samodzielna praca studenta 20 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 0,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Elektrotechnika i elektronika samochodowa*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student potrafi scharakteryzować i
opisać budowę oraz zasadę działania
elementów obwodów głównych
pojazdu, jak również wskazać i
wytłumaczyć ich wpływ na pracę
innych podzespołów.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W17,
T_1A_W03
T1A_W01,
T1A_W03,
T1A_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi wskazać i eliminować
typowe usterki elementów obwodów
głównych pojazdów samochodowych,
jak również wykazać się
umiejętnością prowadzenia
podstawowych pomiarów
elektrycznych, przy umiejętności
doboru i obsługi przyrządów
kontrolno-pomiarowych.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U01,
T_1A_U12
T1A_U01,
T1A_U08,
T1A_U09
InzA_U01,
InzA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student nabędzie dbałość o przyszły
warsztat pracy, będzie również
postępował zgodnie z zasadami etyki
oraz przepisami obowiązującymi w
miejscu przyszłego zatrudnienia.
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_K01,
T_1A_K03
T1A_K01,
T1A_K03,
T1A_K04
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
136
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
49. Silniki spalinowe
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Silniki spalinowe
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.07.6.W, MBPS.07.6.L MBPS.07.6.W, MBPS.07.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wiadomości z zakresu: matematyki, termodynamiki, podstaw konstrukcji
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie studentów z teorią silników spalinowych, zasadami ich konstruowania, budową i
działaniem. Nabycie umiejętności przeprowadzania obliczeń wybranych parametrów silników
Opanowanie metodyki badań silników oraz analizy ich wyników.
14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją multimedialną. Ćwiczenia audytoryjne: metoda projektów, rozwiązywanie
zadań. Ćwiczenia laboratoryjne: wykonywanie pomiarów na stanowiskach badawczych.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień
przygotowania do odbywanego ćwiczenia. Do kolokwium obowiązuje znajomość realizowanych
zagadnień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
137
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Ewolucja, rodzaje i budowa silników spalinowych. Układy silników i ich budowa. Parametry
silników. Paliwa i proces spalania w silnikach cieplnych. Emisja i szkodliwość spalin.
Doładowanie silników. Charakterystyki silników. Metody badań silników. Materiały
konstrukcyjne na elementy silników. Podstawy projektowania silników spalinowych.
Nowoczesne systemy sterowania praca silników
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student ma poszerzoną i usystematyzowaną wiedzę w zakresie budowy nowoczesnych silników
samochodowych, potrafi opisywać efekty zmiany rozwiązań konstrukcyjnych na charakterystyki
użytkowe silników
Umiejętności
Student analizuje charakterystyki silników oraz potrafi ocenić wpływ ich przebiegu na
właściwości trakcyjne i toksyczność spalin, analizuje procesy silnikowe praz potrafi kojarzyć ich
przebieg z konstrukcją układów które w tych procesach uczestniczą, przeprowadza symulacje
dotyczące kształtowania charakterystyki silnika poprzez jego doładowanie
Kompetencje
społeczne Student potrafi pracować w zespole prowadzącym analizę decyzyjną.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Wajand Jan A., Wajand Jan T.: Tłokowe silniki spalinowe, średnio-i szybkoobrotowe.
WNT,
Warszawa 2005
2. Luft S.: Podstawy budowy silników. WKiŁ, Warszawa 2011
3. Rychter T., Teodorczyk A.: Teoria silników tłokowych. WKiŁ, Warszawa 2006.
4. Niewczas A. (red.): Laboratorium silników spalinowych. Wydawnictwa Uczelniane
Politechniki Lubelskiej, Lublin 1996
Literatura uzupełniająca:
1. Kneba Z., Makowski S.: Zasilanie i sterowanie silników. WKiŁ, Warszawa 2004
2. Kozaczewski W.: Konstrukcja grupy tłokowo-cylindrowej silników spalinowych. WKiŁ
Warszawa 2004.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 20 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Silniki spalinowe* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student ma poszerzoną i
usystematyzowaną wiedzę w zakresie
budowy nowoczesnych silników
samochodowych, potrafi opisywać
efekty zmiany rozwiązań
konstrukcyjnych na charakterystyki
użytkowe silników
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_2A_W03,
T_2A_W04
T2A_W02,
T2A_W03
InzA_W01,
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
138
EK-P_U01
Student analizuje charakterystyki
silników oraz potrafi ocenić wpływ
ich przebiegu na właściwości
trakcyjne i toksyczność spalin,
analizuje procesy silnikowe praz
potrafi kojarzyć ich przebieg z
konstrukcją układów które w tych
procesach uczestniczą, przeprowadza
symulacje dotyczące kształtowania
charakterystyki silnika poprzez jego
doładowanie
W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_2A_U08,
T_2A_U11,
T_2A_U15
T2A_U08,
T2A_U11,
T2A_U15
InzA_U02 InzA_U05
InzA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Student potrafi pracować w zespole
prowadzącym analizę decyzyjną. W, L
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_2A_K02,
T_2A_K03
T2A_K02,
T2A_K03 InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
50. Technologia pojazdów samochodowych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia pojazdów samochodowych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.08.6.W, MBPS.08.6.L MBPS.08.6.W, MBPS.08.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wiedza ogólnotechniczna umożliwiająca zrozumienie budowy i zasad działania pojazdów oraz
procesów technologicznych ich wytwarzania. Podstawowa wiedza z zakresu technik
wytwarzania
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi wytwarzania części i podzespołów oraz
nowoczesnych metod montażu w przemyśle motoryzacyjnym
14. Metody dydaktyczne Metoda projektów. Wykład informacyjny
139
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: nie
Ocena podsumowująca: Zaprezentowanie i zaliczenie zadania projektowego
Ocena podsumowująca: Zaliczenie wykładów - zestaw pytań problemowych z zakresu
tematycznego wykładów, sprawdzające uzyskane efekty kształcenia. Wymagana pozytywna
ocena z każdego pytania; końcowa ocena na podstawie średniej z uzyskanych ocen cząstkowych.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Projekt procesu technologicznego montażu wybranych zespołów i układów pojazdu.
Technologie wielkoprzemysłowe w przemyśle motoryzacyjnym. Systemy produkcyjne
stosowane w przemyśle motoryzacyjnym (obrabiarki, systemy narzędziowe, oprzyrządowanie
technologiczne). Charakterystyka systemów montażu pojazdów: SKD (semi-knocked-down),
MKD (medium-knocked-down), CKD (completely-knocked-down). Produkcja samochodów
specjalizowanych i specjalnych. Charakterystyka technologii wytwarzania wybranych
elementów pojazdów (np. nadwozia, korpusy, wały korbowe, tłoki, koła zębate, zwrotnice itp.).
Nowoczesne technologie montażu, sterowanie jakością w procesie montażu, dostawcy
podzespołów. Automatyczny montaż wyrobów (magazynowanie, oddzielanie i podawanie
przedmiotów w montażu automatycznym, łączenie i utrwalanie połączeń elementów w montażu
automatycznym, transportowanie przedmiotów w montażu). Technologiczne środki montażu
(linie montażowe, elastyczne systemy montażowe, roboty i manipulatory przemysłowe w
systemach montażowych pojazdów). Przykłady zautomatyzowanego montażu.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
- ma podstawową wiedzę w zakresie procesów technologicznych przy wytwarzaniu pojazdów
samochodowych różnych typów i przeznaczenia, zna zasady i metod montażu oraz znaczenie
czynności kontrolno-odbiorczych (zarzadzania jakością) we wszystkich etapach procesu
technologicznego, charakteryzuje materiały konstrukcyjne oraz ich zastosowanie w budowie
pojazdów,
Umiejętności
analizuje i posługuje się dokumentacją procesu technologicznego w systemie zarządzania
jaklością, - identyfikuje i opracowuje podstawowe założenia procesu technologicznego
wybranych części pojazdów - analizuje technologiczność konstrukcji pojazdów oraz rozumie jej
znaczenie w produkcji masowej
Kompetencje
społeczne Wykazuje odpowiedzialność za podejmowane działania
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa;
1. Fischer R., Podwozia i nadwozia pojazdów samochodowych., Rea, 2008
2. Kowalski T., Lis G., Szejnach W., Technologia i automatyzacja montażu maszyn., Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej., 2006
3. Adamiec P., Dziubiński J., Wybrane zagadnienia materiałów konstrukcyjnych i technologii
wytwarzania pojazdów., Wyd. Politechniki Sląskiej, Gliwice, 1998
Literatura uzupełniająca:
1. Feld M., Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn.,
Wydawnictwa Naukowo- Techniczne., 2009
2. Kwartalnik naukowo-techniczny, Technologia i Automatyzacja Montażu., Wydawca:
Instytut Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego., 2011
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 55 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
Samodzielna praca
studenta
140
akademickiego akademickiego
1,8 2,2 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia pojazdów samochodowych*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
ma podstawową wiedzę w zakresie
procesów technologicznych przy
wytwarzaniu pojazdów
samochodowych różnych typów i
przeznaczenia, zna zasady i metod
montażu oraz znaczenie czynności
kontrolno-odbiorczych (zarzadzania
jakością) we wszystkich etapach
procesu technologicznego,
charakteryzuje materiały
konstrukcyjne oraz ich zastosowanie
w budowie pojazdów.
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W04,
T_1A_W12,
T_1A_W11
T1A_W02,
T1A_W04,
T1A_W07
InzA_W02,
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
analizuje i posługuje się
dokumentacją procesu
technologicznego w systemie
zarządzania jakością, - identyfikuje i
opracowuje podstawowe założenia
procesu technologicznego wybranych
części pojazdów - analizuje
technologiczność konstrukcji
pojazdów oraz rozumie jej znaczenie
w produkcji masowej
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U01,
T_1A_U03,
T_1A_U10
T1A_U01,
T1A_U03,
T1A_U04,
T1A_U09,
T1A_U12
InzA_U02,
InzA_U04,
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Ma świadomość ważności i
kolejności działań montażowych W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_K02,
T_1A_K04
T1A_K02,
T1A_K04, InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
51. Technologia napraw pojazdów samochodowych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia napraw pojazdów samochodowych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.09.6.W, MBPS.09.6.L MBPS.09.6.W, MBPS.09.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
141
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawowa wiedza z akresu technik wytwarzania
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Poznanie procesów zużywania się zespołów pojazdów oraz zasad i metod ograniczenia
intensywności zużywania się zespołów. Poznanie rodzajów i form napraw oraz etapów procesu
technologicznego naprawy w tym zasad i sposobów: weryfikacji części i zespołów do
przeprowadzenia napraw podstawowych zespołów pojazdów oraz oceny jakości naprawy - próby
zespołów oraz samochodów po naprawie
14. Metody dydaktyczne Metoda werbalna - wykład informacyjny
Metoda problemowa - wykład problemowy, opracowywanie wyników pomiarów i ich ocena
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień przygo-
towania do odbywanego ćwiczenia. Do egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych zagad-
nień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefinio-
wane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
Podstawowe rodzaje zużycia elementów maszyn. Wpływ różnych czynników na intensywność
zużycia. Rodzaje napraw pojazdów samochodowych. Proces technologiczny naprawy.
Weryfikacja części i metody weryfikacji. Naprawa zespołów silnika. Naprawa mechanizmów
układu napędowego. Naprawa elementów zawieszenia. Naprawa układu hamulcowego. Naprawa
układu kierowniczego. Naprawa instalacji elektrycznej. Naprawa nadwozi. Próby zespołów oraz
samochodów po naprawie.
Laboratorium:
Wprowadzenie i szkolenie BHP.
Określenie intensywności zużycia części, zasady weryfikacji i naprawy
Weryfikacja i naprawa silnika (tłok, pierścienie, cylinder)
Weryfikacja i naprawa silnika (wał korbowy, korbowód, łożyska)
Weryfikacja, naprawa i montaż sprzęgła
Weryfikacja, naprawa i montaż elementów układu hamulcowego
Kontrola i naprawa nadwozi na ramach geometrycznych
Weryfikacja, naprawa i montaż elementów zawieszenia
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student powinien znać podstawowe rodzaje i przyczyny zużycia zespołów i
podzespołów pojazdów oraz metody ich usuwania
Umiejętności
Student powinien interpretować zastane stany zużycia i niezdatności, wdrażać
nowoczesne metody napraw, zastosować właściwy park maszynowy, ocenić jakość
wykonanej naprawy i oszacować trwałość zespołu w zależności od specyfiki
użytkowania pojazdu.
142
Kompetencje
społeczne
W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie przygotowanie do oceny stanów
niezdatności zespołów, świadomość znaczenia właściwej weryfikacji zespołów
postrzeganej relacji między celami i zasadnością podejmowanych czynności.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
1. Uzdowski M., Abramek K. F., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa,
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2003, 1
2. Abramek K. F., Uzdowski M., Pojazdy samochodowe. Podstawy obsługiwania i napraw,
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2009, 1
3. Adamiec P., Dziubiński J., Filipczyk J., Technologia napraw pojazdów samochodowych,
Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2002
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 55 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 2,2 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia napraw pojazdów samochodowych*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student nabędzie przygotowanie do
oceny stanów niezdatności zespołów,
świadomość znaczenia właściwej
weryfikacji zespołów postrzeganej
relacji między celami i zasadnością
podejmowanych czynności.
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_W04,
T_1A_W12,
T_1A_W11
T1A_W02,
T1A_W04,
T1A_W07
InzA_W02,
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student powinien interpretować stany
zużycia i niezdatności, wdrażać
nowoczesne metody napraw,
zastosować właściwy park
maszynowy, ocenić jakość
wykonanej naprawy i oszacować
trwałość zespołu w zależności od
specyfiki użytkowania pojazdu.
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_U01,
T_1A_U03,
T_1A_U10
T1A_U01,
T1A_U03,
T1A_U04,
T1A_U09,
T1A_U12
InzA_U02,
InzA_U04,
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student powinien znać podstawowe
rodzaje i przyczyny zużycia zespołów
i podzespołów pojazdów oraz metody
ich usuwania
W, L
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
T_1A_K02,
T_1A_K04
T1A_K02,
T1A_K04,
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
143
52. Technologia i organizacja naprawy samochodów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Technologia i organizacja naprawy samochodów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.10.7.W, MBPS.10.7.L MBPS.10.7.W, MBPS.10.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawowa wiedza o budowie pojazdów i eksplantacji pojazdów
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Nabycie wiedzy z zakresu napraw i remontów przy zastosowaniu odpowiednich mechanizmów
jakościowych
14. Metody dydaktyczne Metoda werbalna - wykład informacyjny
Metoda problemowa - wykład problemowy, opracowywanie wyników pomiarów i ich ocena
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień przygo-
towania do odbywanego ćwiczenia. Do egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych zagad-
nień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefinio-
wane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
144
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Podatność naprawcza. Metodyka opracowania strategii naprawczych na podstawie
programowania dynamicznego i schematów decyzyjno-losowych. Gospodarka naprawcza i
remontowa w przedsiębiorstwie - planowanie, organizacja, przygotowanie, prowadzenie,
kontrola. Narzędzia naprawy - maszyny, urządzenia, sprzęt, aparatura. Planowanie procesów
naprawczych - naprawy bieżące, cykl remontowy. Zalecenia producentów samochodów
odnośnie sposobu prowadzenia napraw i remontów. Ocena granicznego zużycia oraz możliwości
regeneracji części samochodu. Technologie regeneracyjne: mechaniczne, spawalnicze,
elektrochemiczne, elektroiskrowe. Regeneracyjne powłoki: galwaniczne, próżniowe - PVD,
CVD. Koszty naprawy i jej opłacalność. Części wymienne - normatywy i metody wyznaczania
zapasów części wymiennych. Kształtowanie systemów jakości w procesach obsług
naprawczych. Proces technologiczny naprawy samochodów - operacje, zabiegi. Naprawy
silników spalinowych, elementów układu kierowniczego, napędowego, hamulcowego, zasady
napraw blacharskich, lakierniczych oraz naprawy ogumienia.. Fazy procesu technologicznego
naprawy i remontu - przyjęcie samochodów, oczyszczanie, demontaż, weryfikacja zespołów i
części, regeneracja i wymiana części, montaż, badania oraz odbiór po naprawie. Przykład
dokumentacji procesu technologicznego napraw i remontów, Bezpieczeństwo i higiena pracy
podczas napraw.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Ma wiedzę o gospodarce naprawczo-remontowej pojazdów samochodowych
Umiejętności Potrafi oszacować koszt naprawy i jej opłacalność
Kompetencje
społeczne
Potrafi odpowiednio zidentyfikować dylematy związane z procesem naprawczym pojazdów
samochodowych
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Uzdowski M., Abramek K.F., Garczyński K. - Pojazdy samochodowe. Eksploatacja
techniczna i naprawa - Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa . - 2003.
2. Orzełowski S. - Naprawa i obsługa pojazdów samochodowych - WSP, Warszawa. - 1998.
3. Niziński S. (red.), Michalski R.(red.) - Utrzymanie pojazdów i maszyn - Wydawnictwo
Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji-PIB, Radom. Wydawnictwo Uniwersytetu
Warmińsk. - 2007.
Literatura uzupełniająca:
1. Kostrzewa S., Nowak B. - Podstawy regeneracji części pojazdów samochodowych - WKiŁ,
Warszawa . - 1989.
2. Nowak B. - Regeneracja typowych elementów pojazdów samochodowych - WKŁ,
Warszawa 1985.
3. Tyra A. i inni - Regeneracja części maszyn i urządzeń - MCNEMT, Radom . - 1989.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 15 10
Samodzielna praca studenta 20 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Technologia i organizacja naprawy samochodów*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
145
EK-P_W01
Posiada wiedzę z zakresu technologii
organizacji i zasad napraw pojazdów
oraz odpowiedniego doboru maszyn
do systemu.
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_W04,
T_1A_W12,
T_1A_W11
T1A_W02,
T1A_W04,
T1A_W07
InzA_W02,
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi opracować harmonogram i
proces technologiczny naprawy. W, L
egzamin część
pisemna i
ustna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_U01,
T_1A_U03,
T_1A_U10
T1A_U01,
T1A_U03,
T1A_U04,
T1A_U09,
T1A_U12
InzA_U02,
InzA_U04,
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_K02,
T_1A_K04
T1A_K02,
T1A_K04,
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
53. Sterowanie jakością w przemyśle samochodowym*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Sterowanie jakością w przemyśle samochodowym
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.11.7.W, MBPS.11.7.L MBPS.11.7.W, MBPS.11.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z matematyki i zagadnień statystycznych
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
146
modułowi/przedmiotowi Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Poznanie podstaw inżynierii jakości dla przemysłu motoryzacyjnego opartych o wymagania
normy ISO/TS 16949:2009. Nabycie umiejętności tworzenia i analizowania modeli zarządzania
jakością w przemyśle motoryzacyjnym. Poznanie podstawowych wymagań metodyki APQP - tj.
zaawansowanego planowania jakości wyrobów i planu kontroli. Poznanie podstawowych
wymagań metodyki PPAP - tj. zatwierdzania detali (części) produkcyjnych. Poznanie
podstawowych wymagań metodyki FMEA - tj. analizy przyczyn i skutków potencjalnych
błędów. Poznanie podstawowych wymagań metodyki MSA - tj. analizy systemów pomiarowych.
14. Metody dydaktyczne Metoda podająca (wykład informacyjny), metoda problemowa (wykład problemowy)
Metody praktyczne (metoda projektów)
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Ocena formująca: Wykłady oceniane są oceną formującą i podsumowującą.
Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne oceniane są oceną formującą. Prowadzący ćwiczenia
laboratoryjne mogą również na początku ćwiczenia lub w jego trakcie sprawdzać stopień przygo-
towania do odbywanego ćwiczenia. Do Egzaminu obowiązuje znajomość realizowanych zagad-
nień.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefinio-
wane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
Podstawowe elementy Systemu Zarządzania Jakością dla przemysłu motoryzacyjnego zgodnie z
wymaganiami normy ISO/TS 16949:2009. Zaawansowane planowanie jakości wyrobów i plan
kontroli (APQP - Advanced Product Quality Planning and Control Plan). Zatwierdzenie detali
(części) produkcyjnych (PPAP - Production Part Approval Process). Analiza przyczyn i skutków
potencjalnych błędów (FMEA - Failure Mode and Effects Analysis). Analiza systemu
pomiarowego (MSA - Measurement System Assesment)
Laboratorium:
Opracowanie projektu mapy procesu dla wybranego przykładu zakładu wytwarzającego
podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego
Opracowanie projektu spisu treści i zestawienia procedur dla SZJ dla wybranego przykładu
zakładu wytwarzającego podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego
Opracowanie projektu karty kontroli zgodnie metodyką APQP dla wybranego przykładu zakładu
wytwarzającego podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego
Opracowanie projektu algorytmu zatwierdzania detali zgodnie z metodyką PPAP dla wybranego
przykładu zakładu wytwarzającego podzespoły dla przemysłu motoryzacyjnego
Opracowanie karty FMEA dla wybranego przykładu zakładu wytwarzającego podzespoły dla
przemysłu motoryzacyjnego
Opracowanie algorytmu postepowania oraz metodyki przeprowadzania analizy systemu
pomiarowego (MSA) dla wybranego przykładu układu pomiarowego związanego z wytwarzanie
detali dla przemysłu motoryzacyjnego.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student: - wie jakie są podstawowe elementy SZJ zgodnie z normą ISO/TS 16949:2009, - zna
podstawy teoretyczne i praktyczne aspekty tworzenia narzędzi zgodnie z metodyką APQP,
PPAP, FMEA i MSA
Umiejętności Student posiada umiejętność samodzielnego opracowywania i stosowania podstawowych
narzędzi w obszarze takich metod sterowania jakością jak APQP, PPAP, FMEA i MSA
Kompetencje
społeczne Potrafi zidentyfikować relacje związane z poprawą jakości i rzetelności prowadzonych analiz
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Łuczak Jacek, System zarządzania jakością dostawców w branży motoryzacyjnej - ocena
istotności wymagań., Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, Poznań, 2008
Literatura dodatkowa:
Komitet ISO, Norma ISO/TS 16949:2009, 2009
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
147
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 15 10
Samodzielna praca studenta 20 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,2 0,8 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Sterowanie jakością w przemyśle
samochodowym* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Wie jakie są podstawowe elementy
SZJ zgodnie z normą ISO/TS
16949:2009,
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_W24 T1A_W09 InzA_W04
EK-P_W02
Zna podstawy teoretyczne i
praktyczne aspekty tworzenia
narzędzi zgodnie z- metodyką APQP,
PPAP, FMEA i MSA
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_W24 T1A_W09 InzA_W04
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student posiada umiejętność
samodzielnego opracowywania i
stosowania podstawowych narzędzi w
obszarze takich metod sterowania
jakością jak APQP, PPAP, FMEA i
MSA
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_U01
T_1A_U03
T_1A_U12
T1A_U01
T1A_U03
T1A_U04
T1A_U08
T1A_U09
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Potrafi prawidłowo zidentyfikować
relacje związane z poprawą jakości i
rzetelności prowadzonych analiz
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_K04
T_1A_K05
T1A_K04
T1A_K05
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
148
54. Motoryzacyjne skażenie środowiska*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Motoryzacyjne skażenie środowiska
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.12.7.W, MBPS.12.7.L MBPS.12.7.W, MBPS.12.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawowa wiedza z zakresu ekologii ogólnej
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Student uzyskuje wiedzę na temat proekologicznych przepisów i zasad obowiązujących w
transporcie. Poznaje schematy funkcjonowania i procedury w przedsiębiorstwie transportowym.
Dowiaduje się jak należy planować zadania transportowe, ich realizację, szkolenia załogi, zakup
taboru spełniającego normy emisji spalin i hałasu EURO
14. Metody dydaktyczne Metody podające, Metody problemowe
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Ocena formująca: aktywny udział w zajęciach, przygotowanie i wygłoszenie opracowania o
wybranym zagadnieniu w formie prezentacji, pozytywna ocena z kolokwium i egzaminu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
149
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Laboratorium:
Proces produkcji pojazdu - proekologiczne technologie i materiały. Eksploatacja pojazdu -
emisja związków toksycznych. Recykling, utylizacja odpadów. Organizacja ruchu pojazdów.
Harmonizacja płynności ruchu. Aspekty ekologiczne budowy dróg (autostrad). Wpływ
parametrów jakościowych i użytkowych paliw na emisję substancji toksycznych. Paliwa
alternatywne. Oleje silnikowe. Wpływ parametrów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych na
emisję substancji toksycznych. Sposoby obniżania emisji związków toksycznych w tłokowych
silnikach spalinowych. Napędy niekonwencjonalne, silniki wielopaliwowe, napęd elektryczny,
napęd hybrydowy
Wykłady
Proces produkcji pojazdu - proekologiczne technologie i materiały. Eksploatacja pojazdu -
emisja związków toksycznych. Recykling, utylizacja odpadów. Organizacja ruchu pojazdów.
Harmonizacja płynności ruchu. Aspekty ekologiczne budowy dróg (autostrad). Wpływ
parametrów jakościowych i użytkowych paliw na emisję substancji toksycznych. Paliwa
alternatywne. Oleje silnikowe. Wpływ parametrów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych na
emisję substancji toksycznych. Sposoby obniżania emisji związków toksycznych w tłokowych
silnikach spalinowych. Napędy niekonwencjonalne, silniki wielopaliwowe, napęd elektryczny,
napęd hybrydowy.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
W wyniku przeprowadzonych zajęć student umie objaśnić wiedzę na temat proekologicznych
przepisów i zasad obowiązujących w transporcie, rozróżnia schematy funkcjonowania i
procedury w przedsiębiorstwie transportowym, umie wymienić jak należy planować zadania
transportowe, ich realizację, szkolenia załogi, zakup taboru spełniającego normy emisji spalin i
hałasu EURO.
Umiejętności
W wyniku przeprowadzonych zajęć student umie analizować wiedzę na temat proekologicznych
przepisów i zasad obowiązujących w transporcie, umie interpretować schematy funkcjonowania
i procedury w przedsiębiorstwie transportowym, umie planować zadania transportowe, ich
realizację, szkolenia załogi, zakup taboru spełniającego normy emisji spalin i hałasu EURO.
Kompetencje
społeczne
W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie postawę aktywną i otwarta na nowe
wiadomości. Bedzie postępował kreatywnie i będzie zdeterminowany na osiągniecie sukcesu i
realizacje zamierzonych celów
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
1. Wajand J.A., Doświadczalne silniki spalinowe. WNT, Warszawa, 2003
2. Brzozowska L., Brzozowski K. , Drąg Ł..: Transport drogowy a jakość powietrza
atmosferycznego. Modelowanie komputerowe w mezoskali., Wydawnictwo Komunikacji i
Łączności, Warszawa 2009,
3. Uwe Rokosch, e Rokosch Układy oczyszczania spalin i pokładowe systemy diagnostyczne
samochodów, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 2010
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 15 10
Samodzielna praca studenta 20 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Motoryzacyjne skażenie środowiska*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
150
EK-P_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student umie objaśnić wiedzę na
temat proekologicznych przepisów i
zasad obowiązujących w transporcie,
rozróżnia schematy funkcjonowania i
procedury w przedsiębiorstwie
transportowym, umie wymienić jak
należy planować zadania
transportowe, ich realizację, szkolenia
załogi, zakup taboru spełniającego
normy emisji spalin i hałasu EURO.
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_W04
T_1A_W15
T_1A_W21
T1A_W02,
T1A_W03,
T1A_W04,
T1A_W06,
T1A_W07,
T1A_W08
InzA_W01
InzA_W03
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student umie analizować wiedzę na
temat proekologicznych przepisów i
zasad obowiązujących w transporcie,
umie interpretować schematy
funkcjonowania i procedury w
przedsiębiorstwie transportowym,
umie planować zadania transportowe,
ich realizację, szkolenia załogi, zakup
taboru spełniającego normy emisji
spalin i hałasu EURO.
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_U01
T_1A_U02
T_1A_U03
T_1A_U04
T1A_U01
T1A_U02
T1A_U03
T1A_U04
T1A_U05
T1A_U08
InzA_U06
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
W wyniku przeprowadzonych zajęć
student nabędzie postawa aktywna i
otwarta na nowe wiadomości. Bedzie
postępował kreatywnie i będzie
zdeterminowany na osiągniecie
sukcesu i realizacje zamierzonych
celów
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_K01
T_1A_K02
T_1A_K03
T_1A_K04
T1A_K01
T1A_K02
T1A_K03
T1A_K04
T1A_K05
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
55. Techniczne zaplecze motoryzacji*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Techniczne zaplecze motoryzacji
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBPS.13.7.W, MBPS.13.7.L MBPS.13.7.W, MBPS.13.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z zakresu matematyki i fizyki
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
151
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium: 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Poznanie technicznego wyposażenia stacji obsługi pojazdów i systemów obsługiwania pojazdów
samochodowych. Poznanie dokumentacji obsługi technicznej i napraw. Poznanie głównych
funkcji i elementów zajezdni oraz obsługiwania pojazdów metodą wymiany zespołów. Poznanie
ogólnych wymagań w stosunku do pomieszczeń zaplecza technicznego motoryzacji. Poznanie
metod zabezpieczenia pojazdu w bezgarażowym przechowywaniu w niskich temperaturach oraz
wyposażenia stacji obsługi pojazdów i systemów obsługiwania pojazdów samochodowych.
14. Metody dydaktyczne Metoda podająca - wykład informacyjny, Metoda problemowa - wykład problemowy
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Uczestnictwo w zajęciach
Czytanie wskazanej literatury
Wykonanie projektu
Planowanie wyposażenia stanowisk naprawczych
Planowanie liczby stanowisk naprawczych dla przyjętego modelu obciążenia stacji obsługowo-
naprawczej
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Stacje obsługi technicznej, ich rodzaje i rola. Techniczne wyposażenie stacji obsługi.
Obsługiwanie pojazdów metodą wymiany zespołów. Dokumentacja obsługi technicznej i
napraw. Rola systemów obsługiwania. Zajezdnie samochodowe, główne funkcje i elementy
zajezdni. Garaże i bezgarażowe przechowywanie samochodu w niskich temperaturach. Ogólne
wymagania w stosunku do pomieszczeń zaplecza technicznego motoryzacji.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student powinien znać podstawowe wyposażenie stacji obsługi, powinien dobierać rodzaje
stanowisk obsług technicznych w zależności od czynności naprawczych, objaśnić podstawowe
zasady eksploatacji technicznej pojazdów, powinien znać zagadnienia przechowywania
samochodów w niskich temperaturach otoczenia, objaśnić organizacje pracy stacji obsługi.
Umiejętności
Student umie działać w zespole, umie zaplanować liczbę stanowisk obsługowo-naprawczych,
Student powinien dobierać rodzaje stanowisk obsług technicznych w zależności od czynności
naprawczych, objaśnić podstawowe zasady eksploatacji technicznej pojazdów, objaśnić
organizacje pracy stacji obsługi.
Kompetencje
społeczne
Student jest przygotowany do pracy w zespole, ma świadomość oddziaływania motoryzacji na
środowisko.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
1. Abramek K. F., Uzdowski M., Pojazdy samochodowe. Podstawy obsługiwania i napraw,
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2009, 1
2. Uzdowski M., Abramek K. F., Garczyński K., Eksploatacja techniczna i naprawa,
Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa, 2003, 1
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 15 10
Samodzielna praca studenta 20 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 50
152
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Techniczne zaplecze motoryzacji* w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student powinien znać podstawowe
wyposażenie stacji obsługi, powinien
dobierać rodzaje stanowisk obsług
technicznych w zależności od
czynności naprawczych, objaśnić
podstawowe zasady eksploatacji
technicznej pojazdów, powinien znać
zagadnienia przechowywania
samochodów w niskich
temperaturach otoczenia, objaśnić
organizacje pracy stacji obsługi.
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_W22
T_1A_W17
T1A_W03
T1A_W04
T1A_W08
InzA_W03
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student umie działać w zespole, umie
zaplanować liczbę stanowisk
obsługowo-naprawczych, Student
powinien dobierać rodzaje stanowisk
obsług technicznych w zależności od
czynności naprawczych, objaśnić
podstawowe zasady eksploatacji
technicznej pojazdów, objaśnić
organizacje pracy stacji obsługi.
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_U02
T1A_U02
T1A_U08
InzA_U06
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student jest przygotowany do pracy
w zespole, ma świadomość
oddziaływania motoryzacji na
środowisko.
W, L
egzamin część
pisemna,
sprawozdanie z
laboratorium,
kolokwium,
prezentacja
projektu
T_1A_K02
T_1A_K03
T1A_K02
T1A_K03
T1A_K04
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
153
F: Specjalność: Informatyka stosowana w budowie maszyn (ISwBM)
56. Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.01.5.W, MBIS.01.5.L MBIS.01.5.W, MBIS.01.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Leszek Tomczewski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotów: technologia informacyjna, systemy CAD oraz
podstawy rysunku technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programami Inventor,
Catia. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę na
temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji rysunku
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się systemami Inventor, Catia oraz tworzyć
obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15godz. (15tyg. w
semestrze po 2 godz., co drugi tygodzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w
laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz.
tygodniowo).
Metody nauczania:
wykład
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład
Laboratorium
Kolokwium zaliczeniowe
154
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
Komputerowy zapis konstrukcji. Przegląd komputerowych technik projektowania. Struktura pojęć:
CAx, CIM, CE, ETO. Klasyfikacja i możliwości systemów CAx. Typowy przebieg procesu CAD.
Projektowanie części i zespołów za pomocą nieparametrycznych i parametrycznych systemów CAx.
Projektowanie konstrukcji spawanych i bachowych. Parametryczny rysunek wykonawczy i
złożeniowy. Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące. Wstawiane
elementy bazodanowe. Plotowanie rysunku. Wymiana danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje
rozwojowe systemów CAx.
Laboratorium:
Podstawy wykonywania dokumentacji konstrukcyjnej za pomocą systemu CAx. Indywidualne
projektowanie i edycja części 3D za pomocą parametrycznego systemu CAD. Tworzenie klasycznej
dokumentacji części w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Podstawy generowania wyrobu
blachowego. Indywidualne parametryczne projektowanie zespołów w systemie CAD 3D.
Bazodanowe obiekty wstawiane. Elementy tworzenia konstrukcji spawanej. Redagowanie klasycznej
dokumentacji zespołu w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Ustawienia plotowania.
Tworzenie animacji montażu i wizualizacji wybranych obiektów. Projekt przejściowy.
Zaawansowane techniki projektowania stosowane indywidualnej przez studentów – temat wybierany
przez studentów.
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez
studentów wskazanej literatury.
17. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania i edycji rysunku.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się programem AutoCad do tworzenia rysunków.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć dokumentację techniczną
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia, Helion 2002,
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006.
Help programów Catia, Inventor. Wersja elektroniczna
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007.
Wyłeczko A.: Catia V5 Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu
mechanicznym. Helion 2005,
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 10 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
1,6 0,4 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
155
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane z programem
AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego
odwzorowania elementów.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje kształtowania i edycji
rysunku.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi tworzyć dokumentację
techniczną
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Potrafi posługiwać się programem
AutoCad do tworzenia rysunków
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Umie korzystać z baz danych
elementów znormalizowanych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
57.Napędy*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.02.6.W. MBIS.02.6.P MBIS.02.6.W. MBIS.02.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ, dr inż. Leszek Tomczewski
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Projekt
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
156
dydaktycznych Wykład: 30 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Projekt: 3
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Zapoznanie studentów ze współczesnymi metodami, konstrukcji, komputerowego, modelowania,
obliczeń wytrzymałościowych i zasad eksploatacyjnych napędów mechanicznych maszyn i
urządzeń w szczególności napędów zębatych i Hydraulicznych. Aplikacje wiadomości z zakresu
matematyki, fizyki, mechaniki do celów inżynierskich.
Umiejętności
Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich z zakresu napędów
mechanicznych i hydraulicznych, analiz i tworzenia struktur geometrycznych napędów, tworzenie
modeli obliczeniowych, oceny funkcjonalności napędów mechanicznych i hydraulicznych oraz ich
elementów.
Kompetencje społeczne
Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w działaniach inżynierskich. Ochrona
przed hałasem, wibracją. Dbałość o oszczędność energii poprzez zwiększanie sprawności
napędów.
14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- Ocena średnia ważona :70% egzamin, 30% projekt,
- Ocena projektu,
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład: - przenoszenie mocy i ruchu obrotowego w maszynach i urządzeniach mechanicznych, pojęcia
podstawowe, rodzaje napędów. Napędy mechaniczne, napędy hydrauliczne
- napędy zębate, przekładnie zębate z kołami o zębach śrubowych wielostopniowe, rozkład
przełożeń na poszczególne stopnie, korekcja konstrukcyjna przekładni zębatych typ P i typu P –
0,
pozorna i rzeczywista odległość osi,
- napędy hydrostatyczne, napędy hydrokinetyczne, pojęcia podstawowe,
- sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne – zasada działania, budowa, zależności, charakterystyki
zasady doboru, zespół napędowy sprzęgło silnik spalinowy/silnik elektryczny asynchroniczny,
charakterystyki, zasady doboru.
- napędy hydrostatyczne – zasada działania, własności, zastosowanie
- pompy wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,
- silniki wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,
- sterowanie i regulacja pomp oraz silników wyporowych, przekładnie hydrostatyczne
- siłowniki, zawory, filtry, uszczelnienia, chłodnice, przewody i złączki,
- zasady projektowania i obliczania napędów hydrostatycznych,
Projekt: Wykonać projekt napędu urządzenia z przekładnią zębatą dwustopniową o zębach śrubowych wg
podanych danych i schematu funkcjonalnego napędu.
Wykonać:
- analizę funkcjonalną i analizę obciążeń,
- obliczenia kinematyczne,
- model obliczeniowy,
- dobór elementów katalogowych,
- obliczenia wytrzymałościowe przekładni /uzębienie, wały, dobór łożysk,
- rysunek złożeniowy przekładni,
- rysunki wykonawcze dwóch wskazanych części w tym jednej części korpusu,
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student posiada niezbędną wiedzę do konstruowania, obliczania, doboru elementów i
podzespołów napędów zębatych, hydrokinetycznych i hydrostatycznych maszyn oraz urządzeń
mechanicznych.
Umiejętności
Student potrafi samodzielnie dokonać analizy funkcjonalnej konstrukcji, stworzyć model
konstrukcyjny i obliczeniowy. Opracować algorytmy obliczeń. Zastosować odpowiednie programy
komputerowe do obliczeń. Potrafi uwzględniać czynniki ergonomiczne i BHP.
Kompetencje
społeczne
Student na etapie tworzenia dokumentacji, kompletacji urządzeń ma świadomość potrzeby
ochrony środowiska. Utylizacji maszyn i materiałów eksploatacyjnych po zakończenie ich
użytkowania.
157
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. K. Ochęduszko: Koła zębate T. I, II, III, PWN Warszawa 1985,
2. L. Miller: Przekładnie zębate projektowanie, WNT Warszawa 1996,
3. L. Miller, A. Wilk: Zębate przekładnie obiegowe, PWN Warszawa 1996,
4. Z. Szydelski: Sprzęgła i Przekładnie Hydrokinetyczne, WNT Warszawa 1998
5. Z. Szydelski: Napęd i sterowanie hydrauliczne w pojazdach i samojezdnych masz. Rob.WNT
Warszawa 1980,
Literatura uzupełniajaca:
1. J. Osiński: Wspomagane komputerowo projektowanie typowych zespołów i elementów
Maszyn.
2. Napęd i sterowanie hydrauliczne obrabiarek, WNT Warszawa 1973
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 65 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
2,4 2,6 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z problematyką
obliczeń i konstruowania układów
napędowych pojazdów, maszyn i
urządzeń.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W04
EK-K_W06
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W06
T1A_W07
InżA_W05
InżA_W01
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi dokonywać analiz
funkcjonalnych, wykonać model
obliczeniowy, wykonać obliczenia
wytrzymałościowe wykonać
dokumentację projektową.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U07
EK-K_U14
EK-K_U16
T1A_U07
T1A_U14
T1A_U16
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
InżA_U06 KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K01
EK-K_K02
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K02
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
158
58. Napędy elektryczne*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy elektryczne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.03.6.W, MBIS.03.6.P MBIS.03.6.W, MBIS.03.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Projekt
10. Wymagania wstępne Zaliczony kurs matematyki, fizyki, elektrotechniki, mechaniki
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Projekt 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Projekt: 3
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z
reprezentowaną dyscypliną inżynierską, ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów
i systemów technicznych, zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy
rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z projektowaniem elektrycznych układów
napędowych.
Umiejętności: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł.
Integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi
dokonać identyfikacji i formułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla
reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej, potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania
zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne. Potrafi projektować proste
elektromechaniczne i energoelektroniczne układy napędowe do obiektów stacjonarnych i mobilnych
oraz systemy sterowania i regulacji tych układów. Ma przygotowanie niezbędne do pracy w
środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia kompetencji
zawodowych i osobistych. Ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów
i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym
odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie
realizowane zadania, związaną z pracą zespołową.
14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- Ocena średnia ważona :70% egzamin, 30% projekt,
- Ocena projektu,
159
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Ogólna klasyfikacja elektrycznych i elektromechanicznych przetworników energii elektrycznej.
Przetworniki statyczne i kinematyczne. Elementy składowe napędu elektrycznego o ruchu ciągłym i
skokowym.. przykłady projektowe napędów elektrycznych w nowoczesnych samochodach
I robotach przemysłowych.
Wykłady: Transformator. Budowa i zasada działania transformatora, autotransformator,
przekładniki prądowe i napięciowe. Maszyny prądu stałego. Budowa i zasada działania maszyn
prądu stałego, prądnice, silniki prądu stałego. Maszyny indukcyjne prądu przemiennego. Budowa i
zasada działania trójfazowego silnika indukcyjnego, charakterystyka mechaniczna silnika
indukcyjnego trójfazowego, stabilna współpraca silnika z maszyną roboczą, zmiana kierunku
obrotów silnika, rozruch silników indukcyjnych, jednofazowych silników indukcyjny. Maszyny
synchroniczne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania maszyny indukcyjnej, prądnice z
biegunami wydatnymi i utajonymi, schemat prądnicy synchronicznej, regulacja napięcia prądnicy.
Budowa i działanie silnika skokowego i liniowego. Struktura i projektowanie napędu elektrycznego.
Równanie dynamiki układu napędowego, dobór silnika do napędu maszyny roboczej uwzględniający
warunki otoczenia, rodzaju pracy maszyny roboczej. Przykłady zadań projektowych wybranych
napędów przemysłowych i ich sterowania.
Metody rozruchu i hamowania układów napędowych, zmiany kierunku obrotów, regulacji prędkości
kątowej. Przykłady napędów do pojazdów elektrycznych. Omówienie pojazdu elektrycznego
napędzanego z silnikiem elektrycznym klatkowym. Charakterystyka napędów elektrycznych
robotów przemysłowych.
Projekty: Wybrane projekty sterowania energoelektronicznego silników elektrycznych w układach
stacjonarnych i mobilnych
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna budowę, zasadę działania silników stosowanych obecnie w napędach przemysłowych. Posiada
wiedzę dotyczącą definicji parametrów silników i ich charakterystyk. Ma wiedzę podstawową
dotyczącą doboru silnika do maszyny roboczej oraz energoelektronicznych układów sterowania
silników.
Umiejętności Umie zmontować stanowisko pomiarowe do badań stanów statycznych i dynamicznych silników.
Potrafi zaprojektować układ napędowy do wybranej maszyny roboczej, pojazdu, robota.
Kompetencje
społeczne
Potrafi współpracować w zespole, posiada wiedzę z zakresu oddziaływania układów napędowych na
środowisko, w tym środowisko pracy. Potrafi stosować zasady bezpieczeństwa i ergonomii w
zakresie
Użytkowania elektrycznych układów napędowych.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dębowski A:. Automatyka. Napęd elektryczny. WNT, Warszawa, 2017
2. 2. Goźlińska E.: Maszyny elektryczne. WSiP, Warszawa
3. 3. Januszewski S. i inni: Napęd elektryczny. WSiP, Warszawa
4. Dyskretne napędy elektryczne z silnikami skokowymi:WNT, Warszawa
5. Popławski E.: Samochody z napędem elektrycznym. WKŁ, Warszawa 1994
Literatura uzupełniajaca:
1. Jaracz K., Noga H.: laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne.
Wyd AP., Kraków
2. Zalas A., Orłowska-Kowalska T.: Napęd elektryczny. Zbiór zadań projektowych
z rozwiązaaniami. Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 2015
3. Guziński J.: Pojazd z układem napędowym z silnikiem indukcyjnym klatkowym.
Wyd. Pol.Gdańskiej, Gdańsk, 2013
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 65 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
2,4 2,6 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy elektryczne* w odniesieniu do form zajęć
160
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma podstawową wiedzę z zakresu
napędu elektrycznego w zakresie
kierunku studiów mechanika i
budowa maszyn.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Zna podstawowe wielkości i
charakterystyki statyczne i
dynamiczne opisujące silniki prądu
stałego i przemiennego w tym silniki
skokowe i liniowe.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W03
Ma wiedzę ogólną obejmującą
kluczowe zagadnienia z zakresu
regulacji i sterowania silników
elektrycznych.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
różnych technik w środowisku
zawodowym oraz innych
środowiskach.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02
Nabywają umiejętność
rozwiązywania wielu różnorodnych,
problemowych zadań zawodowych z
zakresu doboru maszyn elektrycznych
do określonego układów
elektromechanicznych, projektowania
tych układów, pomiarów wielkości
elektrycznych i mechanicznych.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Potrafi dokonać identyfikacji i
sformułować specyfikację prostych
zadań inżynierskich o charakterze
praktycznym, charakterystycznych
dla danego kierunku studiów.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U14 T1A_U14 InżA_U06
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Potrafi współdziałać i pracować w
grupie, przyjmując w niej różne role
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
59. Podstawy technologii maszyn*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy technologii maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.04.5.W, MBIS.04.5.L MBIS.04.5.W, MBIS.04.5.L
4. Język przedmiotu Język polski
161
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr hab. inż. Jan Zwolak, prof. PWSZ
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Konstrukcja i eksploatacja maszyn rok II, semestr IV
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy oraz wybranych
umiejętności praktycznych, dotyczących projektowania procesów technologicznych typowych
części maszyn, tworzenia dokumentacji technologicznej oraz omówienie zagadnień dotyczących
automatyzacji obróbki na wydziałach mechanicznych, oraz zasady organizacji produkcji i
normowania czasu pracy.
14. Metody dydaktyczne
Wykłady, – co tydzień po 2godz, realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych,
Laboratoria – ćwiczenia projektowe, co 2-gi tydzień po 2 godz.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych + poprzez pocztę e-mail w pozostałym
czasie
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykłady. Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej
literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego.
Laboratorium – Podstawą zaliczenia będzie wykonanie procesu technologicznego danej części
Kolokwium zaliczeniowe z obliczania łańcuchów wymiarowych
Zaliczenie z oceną
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład
Technologiczność – 4 godz. Materiał wyjściowy. Metody mocowania przedmiotów
obróbkowych -4 godz. Naddatek na obróbkę. Normowanie i kalkulacja czasu- 4 godz.
Dokumentacja technologiczna – 2 godz. Struktura procesu technologicznego -2 godz.
Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn (wałek, tuleja, koło
zębate) - 6 godz. Projektowanie procesów technologicznych typu korpus - 6 godz.
Kalkulacje wymiarów, wymiar technologiczny i jego znaczenie - 2 godz.
Laboratorium
Dobór surówek i materiałów 2 godz
Naddatki na obróbkę, 2godz
Struktura normy czasu (obliczenia) 2godz
Dokumentacja technologiczna 2godz
Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn (wałek, tuleja, koło
zębate) 2 godz
Ćwiczenia obliczeniowe na wymiarach tolerowanych (rozwiązywanie łańcuchów
wymiarowych, poszukiwanie wymiaru nominalnego i odchyłek ogniwa
zamykającego) 4godz
Kolokwium zaliczeniowe 1godz
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Definiuje, nazywa, operacje technologiczne,
Wymienia składowe procesu technologicznego oraz składowe normy czasu,
Charakteryzuje dokumentacje technologiczną,
Rozróżnia rodzaje obróbki skrawaniem.
162
Umiejętności
Rozwiązuje zadania z wymiarów tolerowanych,
Dobiera materiał wyjściowy (półfabrykat) do wytwarzanej części,
Planuje kolejność operacji technologicznych,
Weryfikuje, analizuje dokumentacje technologiczną,
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Potrafi określić priorytety służące do realizacji prostych zadań inżynierskich
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Podstawowa:
1. Feld M.: Technologia Budowy Maszyn
2. Puff T.: Uzupełniająca:
1. Korzyński M.: Podstawy technologii maszyn, oficyna wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej,
Rzeszów
2. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn,
WNT Warszawa
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy technologii maszyn* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Definiuje, nazywa, operacje
technologiczne,
Wymienia składowe procesu
technologicznego oraz składowe
normy czasu,
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Charakteryzuje dokumentacje
technologiczną,
Rozróżnia rodzaje obróbki
skrawaniem.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Weryfikuje, analizuje dokumentacje
technologiczną.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Planuje kolejność operacji
technologicznych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Rozwiązuje zadania z wymiarów
tolerowanych.
Dobiera materiał wyjściowy
(półfabrykat) do wytwarzanej części.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
163
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Potrafi określić priorytety służące do
realizacji prostych zadań
inżynierskich
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K04 T1A_K04 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
60. Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.05.5.W, MBIS.05.5.L MBIS.05.5.W, MBIS.05.5.L
4. Język przedmiotu Język polski
5 Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów,
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Systemy CAD, Podstawy technologii maszyn
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium:15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium:15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu komputerowych technik wspomagania procesów projektowania,
wytwarzania.
Umiejętności
Umiejętność wykorzystania oprogramowania CAD/CAM i obrabiarek CNC do wykonania
określonego detalu.
Kompetencje społeczne
Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i
uzupełniającej
164
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- wykład- kolokwium zaliczeniowe
- laboratorium- kolokwium zaliczeniowe
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Komputerowy dobór parametrów skrawania.
2. Obróbka na bazie plików CAD.
3. Systemy sterowania obrabiarek CNC
4. Programowanie obrabiarek z wykorzystaniem cykli.
5. Projektowanie technologii obróbki w systemie CAD/CAM
Laboratorium:
Zaprojektowanie technologii obróbki wybranego elementu z wykorzystaniem systemów
CAD/CAM i obróbka danego detalu na obrabiarce CNC.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie procesu technologicznego i jego znaczenie w procesie obróbki
skrawaniem. Student potrafi zaprojektować proces technologiczny i odpowiednio dobrać
narzędzie. Student potrafi wymienić systemy sterowania maszyn CNC.
Umiejętności Student potrafi dobrać odpowiednio narzędzia, parametry odróbki zaprojektować proces
technologiczny detalu.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji, WNT, Warszawa, 2000
Literatura uzupełniajaca:
Katalogi narzędziowe
Instrukcje sterowania obrabiarek
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie procesów
technologicznych* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie procesów
technologicznych i ich elementy
składowe.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
165
EK-P_W02
Student definiuje metody obróbki
skrawaniem i ich elementy składowe
potrzebne do utworzenia procesu
technologicznego.
Wykład Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat wpływu danego procesu
technologicznego na obróbkę
skrawaniem.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Student potrafi wykorzystać
oprogramowanie komputerowe do
zaprojektowania procesu
technologicznego i przeprowadzenia
symulacji.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Student potrafi interpretować i
wyciągać wnioski uzyskane z
programu.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
61. Modelowanie procesów produkcyjnych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Modelowanie procesów produkcyjnych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.06.6.W, MBIS.06.6.L MBIS.06.6.W, MBIS.06.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
dr Rafał Reizer
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Zaliczenie materiałów z przedmiotów: Matematyka, Fizyka, Mechanika techniczna
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium 15 godz.
Razem: 45 godz.
166
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Nabyta wiedza pozwala na budowę modeli systemów produkcyjnych i stanowisk produkcji
automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Identyfikację parametrów modelu systemu. Student
potrafi zdefiniować typy procesów produkcyjnych: liniowe, grupowe, redundantne, współbieżne.
Opisywać dynamikę procesów: procesy potokowe i cykliczne. Opisywać systemy produkcyjne za
pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować procesy produkcyjne za pomocą aparatu sieci Petri.
Opisywać poszczególne operacje technologiczne za pomocą modeli sieciowych. Modelować procesy
technologiczne obróbki i montażu. Analizować i oceniać modele czasowe.
Umiejętności
Po ukończeniu zajęć student powinien posiadać umiejętność modelowania systemów produkcyjnych
oraz identyfikacji parametrów modelu. Powinien umieć opisać dynamikę procesów. Ponadto
powinien posiąść wiedzę dotyczącą modelowania procesów technologicznych za pomocą aparatu
sieci Petri. Umieć projektować i analizować modele z wykorzystaniem pakietu Matlab/Simulink.
Student powinien posiąść umiejętność w stopniu podstawowym w wykorzystywaniu
oprogramowania typu SCADA.
Kompetencje społeczne
Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania przemysłu
na społeczność oraz środowisko. Potrafi oszacować czynniki społeczne oraz ich interakcje z
modelowanym procesem produkcyjnym. Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści społeczne związane z
modelowanymi procesami produkcyjnymi.
14. Metody dydaktyczne
Wykład,
Wykład realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, autorskich skryptów
udostępnianych w sieci www.
Konsultacje
Regularne cotygodniowe, w terminie podanym na pierwszych zajęciach
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego.
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
1. Cele modelowania procesów produkcyjnych. Dyskretne systemy produkcyjne jako obiekt
modelowania. Klasyfikacja procesów produkcyjnych. – 2godz.
2. Przegląd metod modelowania procesów produkcyjnych. Systematyka modeli procesów
produkcyjnych (logiczne i matematyczne, analityczne i symulacyjne, deterministyczne i
probabilistyczne, z zastosowaniem metod sztucznej inteligencji). – 2godz.
3. Modele systemów masowej obsługi. Podstawowe pojęcia teorii masowej obsługi (strumień
zgłoszeń wejściowy, rozkład czasów obsługi zgłoszeń, proces obsługi, regulamin kolejki. Łańcuchy
Markowa. Sieci kolejkowe otwarte i zamknięte. Wielkości opisujące własności sieci kolejkowych. –
2godz.
4. Modelowanie i analiza dyskretnych systemów produkcyjnych za pomocą sieci kolejkowych.
Modele macierzowe systemów produkcyjnych. Zasady opracowania modeli macierzowych. Zasady
symulacji komputerowej. Symulacja z ustalonym taktem czasowym oraz symulacja zdarzeniowa.
Podstawowe etapy budowy modelu symulacyjnego. – 2godz.
5. Implementacja symulacji komputerowej systemów zdarzeń dyskretnych. Modelowanie
elastycznych systemów produkcyjnych. Harmonogramowanie w systemach elastycznych.
Planowanie i sterowanie produkcją. – 2godz.
6.Modelowanie systemów zrobotyzowanych. Zastosowanie technologii sztucznej inteligencji do
modelowania procesów produkcyjnych. Systemy ekspertowe. – 2godz.
7.Inteligentne systemy wspomagania decyzji w sterowaniu i zarządzaniu systemami produkcyjnymi.
3 godz.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Nabyta wiedza pozwala na budowę modeli systemów produkcyjnych i stanowisk produkcji
automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Identyfikację parametrów modelu systemu. Student
potrafi zdefiniować typy procesów produkcyjnych: liniowe, grupowe, redundantne, współbieżne.
Opisywać dynamikę procesów: procesy potokowe i cykliczne. Opisywać systemy produkcyjne za
pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować procesy produkcyjne za pomocą aparatu sieci Petri.
Opisywać poszczególne operacje technologiczne za pomocą modeli sieciowych. Modelować procesy
technologiczne obróbki i montażu. Analizować i oceniać modele czasowe.
167
Umiejętności
Student posiada umiejętności modelowania systemów produkcyjnych oraz identyfikacji parametrów
modelu. Umie opisać dynamikę procesów. Ponadto posiada wiedzę dotyczącą modelowania
procesów technologicznych za pomocą aparatu sieci Petri. Umie projektować i analizować modele z
wykorzystaniem pakietu Matlab/Simulink.
Student posiada umiejętność w stopniu podstawowym wykorzystania oprogramowania typu
SCADA.
Kompetencje
społeczne
Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania przemysłu
na społeczność oraz środowisko. Potrafi oszacować czynniki społeczne oraz ich interakcje z
modelowanym procesem produkcyjnym. Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści społeczne związane z
modelowanymi procesami produkcyjnymi.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Banaszak Z., Kuś J., Adamski M.: Sieci Petriego, Modelowanie, Sterowanie i synteza systemów
dyskretnych, Wyd. Wyższej Szkoły Inżynierskiej Zielona Góra 1993
Cyklis J., Pierzchała W.: Modelowanie procesów dyskretnychw elastycznych systemach
produkcyjnych, wyd. Politechniki Krakowskiej, Zeszyty naukowe ‘Mechanika”, z77 , 1995
Literatuea uzupełniająca:
Łachwa A.: Rozmyty świat zbiorów, liczb, relacji, faktów, reguł i decyzji, Akademicka Oficyna
wydawnicza EXIT, Warszawa, 2001
Szpyrka M.: Sieci Petriego w modelowaniu i analizie systemów współbieżnych,WNT, Warszawa,
2008
ZDANOWICZ R., ŚWIDER J. Modelowanie i symulacja systemów produkcyjnych w programie
Enterprise Dynamics. Wyd. I, Wyd-wo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2006 r.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Modelowanie procesów produkcyjnych*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie
do efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Nabyta wiedza pozwala na budowę
modeli systemów produkcyjnych i
stanowisk produkcji automatycznej oraz
stanowisk zrobotyzowanych.
Identyfikację parametrów modelu
systemu.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W03 T1A_W03 InżA_W05
EK-P_W02
Potrafi opisywać poszczególne operacje
technologiczne za pomocą modeli
sieciowych. Modelować procesy
technologiczne obróbki i montażu.
Analizować i oceniać modele czasowe.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
168
EK-P_W03
Potrafi zdefiniować typy procesów
produkcyjnych: liniowe, grupowe,
redundantne, współbieżne. Opisywać
dynamikę procesów: procesy potokowe i
cykliczne. Opisywać systemy
produkcyjne za pomocą sieci „warunków-
zdarzeń” Modelować procesy
produkcyjne za pomocą aparatu sieci
Petri.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Posiada umiejętności modelowania
systemów produkcyjnych oraz
identyfikacji parametrów modelu. Umie
opisać dynamikę procesów. Ponadto
posiada wiedzę dotyczącą modelowania
procesów technologicznych za pomocą
aparatu sieci Petri.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Umie projektować i analizować modele z
wykorzystaniem pakietu
Matlab/Simulink.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03
Student posiada umiejętność w stopniu
podstawowym wykorzystania
oprogramowania typu SCADA.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U05 T1A_U05
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania
przemysłu na społeczność oraz
środowisko. Potrafi oszacować czynniki
społeczne oraz ich interakcje z
modelowanym procesem produkcyjnym.
Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści
społeczne związane z modelowanymi
procesami produkcyjnymi.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K02 Nabywa umiejętności pracy zespołowej. Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
62. Metody komputerowe w mechanice*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody komputerowe w mechanice
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.07.6.W, MBIS.07.6.L MBIS.07.6.W, MBIS.07.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
169
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Wytrzymałości Materiałów obejmującą stan naprężenia i odkształcenia,
podstaw Metody Elementów Skończonych oraz Systemów CAD (modelowanie bryłowe części i
złożeń).
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac inżynierskich (CAE) i
ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.
Umiejętności
Potrafi stosować systemy komputerowe CAE w zakresie obliczeń inżynierskich i projektowania.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Laboratorium realizowane w formie zadań realizowanych przy użyciu oprogramowania do analiz
numerycznych CAE.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń laboratoryjnych
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
-wykład- końcowe kolokwium zaliczeniowe
-l- realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Budowa modeli geometrycznych (modelowanie bryłowe, powierzchniowe, hybrydowe).
2. Budowa modeli dyskretnych w aspekcie przeprowadzanych analiz numerycznych.
3. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe (materiały o charakterystyce liniowej
i nieliniowej, rodzaje nieliniowości)
4. Zagadnienie kontaktu w modelowaniu numerycznym.
5. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
6. Podstawy metod rozwiązania układów równań w ujęciu numerycznym.
7. Interpretacja wyników analiz numerycznych w wybranym środowisku CAE.
Laboratorium:
1. Budowa modeli geometrycznych i dyskretnych.
2. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe.
3. Zagadnienie kontaktu w MES.
4. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
5. Interpretacja wyników analiz numerycznych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych.
Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu układów
mechatronicznych.
Umiejętności
Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich
sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne i
symulacyjne MES.
170
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego
modelowania MES.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dacko M., Borkowski W., Dobrociński S., Niezgoda T., Wieczorek M., Metoda elementów
skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa 1994.
2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,
Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.
3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.
Literatura uzupełniajaca:
1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody komputerowe w mechanice*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wykorzystaniem Metody Elementów
Skończonych.
Wykład
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
sprawozdania
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Zna podstawowy Metody Elementów
Skończonych niezbędne przy
modelowaniu układów
mechatronicznych.
Wykład
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
sprawozdania
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi planować i przeprowadzać
symulacje komputerowe MES,
interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Wykład
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
sprawozdania
EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Potrafi prawidłowo wykorzystać do
analizy i wyjaśniania wyników
obliczeń inżynierskich sformułowania
i zwroty z zakresu Metody
Elementów Skończonych.
Wykład
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
sprawozdania
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U03
Ma umiejętność samokształcenia się
w zakresie Metody Elementów
Skończonych.
Wykład
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
sprawozdania
EK-K_U05 T1A_U05 InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
171
EK-P_K01
Potrafi odpowiednio określić
priorytety służące realizacji zadań z
zakresu komputerowego
modelowania MES.
Laboratorium Kolokwium,
sprawozdania EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
63. Inżynieria odwrotna*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynieria odwrotna
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.08.6.W, MBIS.08.6.L MBIS.08.6.W, MBIS.08.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotów systemy CAD i systemy CAx.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Znajomość podstawowych zagadnień związanych z nowoczesnymi technikami komputerowymi,
oraz metodami ich wykorzystania do odtworzenia dokumentacji elementu.
Umiejętności
Umiejętność wykorzystania specjalistycznego oprogramowania komputerowego celu odtworzenia
określonego detalu.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i
uzupełniającej
15. Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
172
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Inżynieria odwrotna wstęp.
2. Model parametryczny.
3. Model powierzchniowy.
4. Model hybrydowy.
5. Rapid Prototyping.
6. Inżynieria odwrotna w praktyce.
Laboratorium:
Przygotowanie odpowiednich modeli CAD oraz obróbka ich formatu. Format danych
wyjściowych z tego procesu umożliwi bezpośrednie ich wykorzystanie do druku 3D.
Wykorzystanie odpowiedniego oprogramowania zapewni edycję pobranych danych jak np.
wygładzenie powierzchni, zaślepianie otworów czy też skalowanie.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student potrafi przedstawić sposób realizacji odtworzenia dokumentacji urządzeń istniejących za
pomocą inżynierii odwrotnej, których odtworzenie jest niemożliwe za pomocą standardowych
technik wytwarzania.
Umiejętności Student potrafi przygotować prawidłowo plik, oraz użyć odpowiedniego oprogramowania i
przygotować wydruk 3D.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
. Literatura podstawowa:
1. Augustyn K.: Edge CAM Komputerowe wspomaganie wytwarzania, wyd 2, Wydawnictwo
Helion, Gliwice, 2007.
2. Honczarenko J.:Elastyczna automatyzacja wytwarzania: Obrabiarki is ystemy obróbkowe,
Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2000.
Literatura uzupełniajaca:
Jurczyk M., Coldwind G.: Praktyczna inżynieria wsteczna: metody techniki narzędzia,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2016.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynieria odwrotna* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie inżynierii
odwrotnej i jej znaczenie w procesie
projektowania i wytwarzania.
Wykład
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W03 T1A_W03 InżA_W05
173
EK-P_W02
Student zna podstawowe systemy,
dzięki którym może zaprojektować
model do obróbki.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W05 T1A_W05 InżA_W05
EK-P_W03
Student zna podstawowe metody,
techniki, narzędzia i materiały
stosowane przy wykorzystaniu
inżynierii odwrotnej.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat wpływu danego procesu na
właściwości powierzchni. Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Student potrafi wykorzystać
oprogramowanie komputerowe do
odtworzenia modelu. Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności osób.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01
EK-K_K06
T1A_K01
T1A_K06
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
64. Zastosowanie MES w technologii maszyn*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zastosowanie MES w technologii maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.09.6.W, MBIS.09.6.L MBIS.09.6.W, MBIS.09.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok III, semestr VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot dr inż. Daniel Nycz
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.
Laboratorium – tematycznie związane z treściami programowymi.
Konsultacje – bieżące w ramach zajęć dydaktycznych oraz międzysemestralne.
10. Wymagania wstępne Wytrzymałość materiałów. Podstawy MES. Technologia informacyjna. Grafika inżynierska.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratoria: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratoria 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
174
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Wykład: 1
Laboratoria: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratoria: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Poznanie elementarnych zasad oraz nabycie umiejętności tworzenia numerycznych modeli
elementów maszyn oraz ich analizy w stanach odkształceń i naprężeń. Znajomość podstawowych
programów MES w zastosowaniu do analizy przemieszczeń w punktach niebezpiecznych.
14. Metody dydaktyczne
Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów – forma
prezentacji.
Laboratorium – zastosowanie programów MES.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, przy pomocy poczty e-mail.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
- uczestnictwo na wykładach,
- wykład kończy się kolokwium podsumowującym,
- uczestnictwo we wszystkich laboratoriach – sporządzenie sprawozdań
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Wprowadzenie do zastosowań MES przy obliczaniu, projektowaniu i obliczaniu elementów
maszyn.
2. Przypomnienie wiadomości podstawowych służących do obliczania zadanych układów.
3. Podstawy analizy naprężeń:
- podstawowe równania teorii sprężystości,
- metody teorii sprężystości,
- płaskie osiowo symetryczne zagadnienie teorii sprężystości (zagadnienie Lame’go).
4. Macierz sztywności struktury.
5. Metoda elementów skończonych w zastosowaniu do układów i obiektów bryłowych.
6. MES w praktycznym zastosowaniu.
7. Elementy osiowo symetryczne:
Laboratorium:
1. Zapoznanie z oprogramowaniem MSC.MARC/MENTAT.
2. Modelowanie i analiza 3D wybranych elementów maszyn i układów. Zasady importowania
modelu ze środowisk CAD/CAE.
3.Dyskretyzacja i definiowanie modelu materiałowego, typy elementów. Modelowanie
przemieszczeń, odkształceń oraz naprężeń w tych elementach.
4. Definiowanie zagadnień liniowych i nieliniowych materiałowo. Kontakty i przebudowa siatki.
5. Metody prezentacji wyników analiz.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student zna istotę MES w zastosowaniu do obliczania elementów części maszyn. Wyciąga
wnioski z otrzymanych map naprężeń i przemieszczeń.
Umiejętności Student potrafi wykonać dyskretyzację elementów prętowych, powierzchniowych i bryłowych;
analizuje i wykrywa miejsca niebezpieczne w punktach obliczanej konstrukcji.
Kompetencje
społeczne
Student dyskutuje sposób podziału na elementy skończone, umie korzystać z literatury
przedmiotowej i chętnie uzupełnia wiedzę. Potrafi myśleć w sposób przedsiębiorczy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Podstawowa:
1. Kleiber M.: Komputerowe metody mechaniki ciał stałych, PWN Warszawa 1995.
2. Dokumentacja oprogramowania MSC.MARK/MENTAT, MSC.PATRAN.
3. Rakowski G.: Metody elementów skończonych – wybrane problemy, Oficyna Wydawnicza
PWN Warszawa 1996.
Uzupełniająca:
1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.
2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,
Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.
Rakowski G., Kacprzyk Z.: MES w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa
1993.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
175
Samodzielna praca studenta 30 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zastosowanie Mes w technologii maszyn*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotow
ego efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01 Zna istotę MES w zastosowaniu do
obliczania elementów części maszyn.
Wykład,
Laboratorium
Sprawozdania
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03
EK-K_W05
T1A_W03
T1A_W05 InżA_W05
EK-P_W02 Wyciąga wnioski z otrzymanych map
naprężeń i przemieszczeń.
Wykład,
Laboratorium
Sprawozdania
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi wykonać dyskretyzację elementów
prętowych, powierzchniowych i
bryłowych;
Wykład,
Laboratorium
Sprawozdania
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01
EK-K_U08
T1A_U01
T1A_U08 InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08 EK-P_U02
Analizuje i wykrywa miejsca
niebezpieczne w punktach obliczanej
konstrukcji.
Wykład,
Laboratorium
Sprawozdania
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01
EK-K_U08
T1A_U01
T1A_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Dyskutuje sposób podziału na elementy
skończone, umie korzystać z literatury
przedmiotowej i chętnie uzupełnia wiedzę.
Wykład,
Laboratorium
Sprawozdania
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02 -
EK-P_K02 Potrafi myśleć w sposób przedsiębiorczy. Wykład,
Laboratorium
Sprawozdania
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
65. Informatyczne systemy zarządzania*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne systemy zarządzania
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.10.7.W, MBIS.10.7.L MBIS.10.7.W, MBIS.10.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
176
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów.
Laboratorium – tematycznie związane z treściami programowymi.
Konsultacje – bieżące w ramach zajęć dydaktycznych oraz międzysemestralne.
10. Wymagania wstępne Znajomość technologii informacyjnej
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Celem przedmiotu jest przedstawienie obecnego stanu rozwoju oraz metodyki tworzenia
informatycznych systemów zarządzania. Przedstawione są podstawowe przemysłowe rodzaje
komputerowych systemów wspomagających zarządzanie. W ramach przedmiotu realizowane są
teoretyczne podstawy do samodzielnego projektowania elementów systemów zarządzania.
14. Metody dydaktyczne
Wykład – omówienie zagadnień programowych, podanie prostych przykładów, prezentacje i
symulacje.
Laboratorium – podstawy algorytmizacji i projektowania elementów systemów wspomagających
zarządzanie.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych, przy pomocy poczty e-mail.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Zaliczenie uzyskują osoby, które systematycznie uczęszczały na zajęcia oraz zaliczyły kolokwia.
Formy oceny pracy studenta są następujące:
ocenianie ciągłe,
ćwiczenia praktyczne,
dokumentacja projektowa i użytkowa.
Ocena wystawiana jest na podstawie średniej: z ocen cząstkowych otrzymywanych za realizację
programu na zajęciach, za prezentację fragmentu systemu informatycznego zarządzania wraz z
dokumentację projektową i użytkową w formie raportu oraz za ocenę z pisemnego testu. Osoba
nieobecna na zajęciach (nieobecność nieusprawiedliwiona) otrzymuje z danego tematu zajęć ocenę
„0”, osoba która nie przekaże wyników pracy na zajęciach otrzymuje ocenę „2”. Za każdy tydzień
opóźnienia sprawozdania ocena obniżana jest o jeden stopień
- uczestnictwo na wykładach,
- sporządzenie sprawozdań ze wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych ze szczególnym uwzględnieniem
i interpretacją wyników,
- ocenianie ciągłe – kartkówki i odpytywanie,
177
16. Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykłady:
Wprowadzenie.
Pojęcia podstawowe: zarządzanie a sterowanie, elementy techniki systemów, informatyczne systemy
zarządzania, hierarchia systemów: systemy zarządzania bazami danych, informacją i wiedzą.
Technologie baz danych w zarządzaniu.
Technika systemów: modele i modelowanie procesów, identyfikacja modeli, rozpoznawanie
(klasyfikacja), analiza i projektowanie, optymalizacja rozwiązań, automatyzacja kompleksowa, rola i
zadania informatyki.
Systemy informatyczne: definicja, klasyfikacja, struktura, zadania i funkcje, środki techniczne,
możliwości zastosowań, tworzenie systemu, modelowanie systemu informatycznego, metodyka
tworzenia systemów informatycznych dla zarządzania, modele cyklu życia systemu
informatycznego, określenie wymagań wobec tworzonego system, gromadzenie, przetwarzanie i
wykorzystywanie informacji; systemy informatyczne w sterowaniu, systemy diagnostyczne,
wspomaganie projektowania i produkcji (CAD, CAM); systemy wspomagania decyzji (doradcze)
oraz systemy ekspertowe;
Systemy zarządzania: klasyfikacja i struktury systemów zarządzania, elementy projektowania
systemów zarządzania, zarządzanie kompleksem operacji (problemy alokacyjne, rozdział zasobów,
operacje zależne, obsługa kolejek, zagadnienia transportowe).
Informatyczne systemy w zarządzaniu:
Narzędzia w systemach wspomagania w zarządzaniu (systemy obsługi baz danych, arkusze
kalkulacyjne, edytory tekstu); profesjonalne systemy wspomagające zarządzanie (systemy kadrowo -
płacowe, finansowo - księgowe z rachunkiem kosztów, gospodarka materiałowo - magazynowa,
ewidencja środków trwałych, itp.); systemy przygotowania produkcji i zarządzania produkcją
(harmonogramowanie procesów, system MRP), optymalizacja statyczna w systemach zarządzania,
oprogramowanie specyficzne, systemy zintegrowane (ERP).
Projektowanie informatycznych systemów zarządzania:
Podstawy metodologiczne projektowania systemów informatycznych, etapy projektowania, zadania i
realizacja poszczególnych etapów: analiza systemowa, budowa modelu, algorytmy zarządzania,
techniczne środki realizacji algorytmu, dobór struktury, weryfikacja systemu. Projektowanie
sieciowe (PERT, CPM, Gantt Project, MS Project).
Laboratorium:
Celem ćwiczeń laboratoryjnych jest utrwalenie poznanych na wykładzie metodyk tworzenia
informatycznych systemów dla zarządzania z wykorzystaniem metod komputerowo wspomaganej
inżynierii systemów.
W ramach zajęć laboratoryjnych studenci realizują zadania z zakresu algorytmizacji problemów
zarządzania, tworzenia harmonogramów procesów produkcyjnych (praktyczne opracowanie systemu
MRP wraz z dokumentacją projektową), projektowania konkretnych zadań metodami sieciowymi
(PERT, CPM) z wykorzystaniem programów Gantt Project i/lub MS Project.
Końcowym efektem zajęć laboratoryjnych jest projekt systemu informatycznego wspomagającego
zarządzanie oraz raport końcowy zawierający dokumentację projektową i użytkową systemu
18. Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student rozróżnia proste i złożone problemy systemów zarządzania, wyjaśnia rolę i znaczenie
systemów bazodanowych, opisuje zintegrowane środowiska dystrybucji, logistyki, działu kadr,
integracje systemów, wyciąga odpowiednie wnioski.
Umiejętności
Student rozwiązuje zadania inżynierskie z projektowania systemu informatycznego dla zarządzania,
potrafi dobrać odpowiednie narzędzie komputerowe wspomagające ocenę użyteczności zarządzania,
planuje badania bezpieczeństwa przemysłowej sieci komputerowej.
Kompetencje
społeczne
Student dyskutuje nad koncepcją projektowania i eksploatacji przemysłowych systemów
zarządzania, pracuje samodzielnie, angażuje się chętnie w zdobywanie wiedzy.
19.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Podstawowa:
1. Januszewski A.: Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Tom 1,
Zintegrowane systemy transakcyjne, Wyd. PWN, 2008
2. Kisielnicki J.MIS: systemy informatyczne zarządzania, Placet, Warszawa, 2008
Uzupełniająca:
1. Connolly T., Begg C.: Systemy baz danych. T.1. RM, Warszawa, 2004
2. Dąbrowski W., Subieta K.: Podstawy inżynierii oprogramowania, PJWSTK, Warszawa, 2005
3. MacDonald M.: Access 2007 PL: nieoficjalny podręcznik, Wyd. „Helion”, 2007
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
178
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne systemy zarządzania*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Rozróżnia proste i złożone problemy
systemów zarządzania, wyjaśnia rolę
i znaczenie systemów bazodanowych,
opisuje zintegrowane środowiska
dystrybucji, logistyki, działu kadr,
integracje systemów, wyciąga
odpowiednie wnioski.
Wykłady
Laboratorium Sprawozdania
EK-K_W07
EK-K_W08
T1A_W07
T1A_W08
InżA_W02
InżA_W03
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Planuje badania bezpieczeństwa
przemysłowej sieci komputerowej.
Wykłady
Laboratorium Sprawozdania EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U02
Rozwiązuje zadania inżynierskie z
projektowania systemu
informatycznego dla zarządzania.
Wykłady
Laboratorium Sprawozdania
EK-K_U09
EK-K_U13
T1A_U09
T1A_U13
InżA_U02
InżA_U05
EK-P_U03
Potrafi dobrać odpowiednie narzędzie
komputerowe wspomagające ocenę
użyteczności zarządzania,
Wykłady
Laboratorium Sprawozdania EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student dyskutuje nad koncepcją
projektowania i eksploatacji
przemysłowych systemów
zarządzania, pracuje samodzielnie,
angażuje się chętnie w zdobywanie
wiedzy.
Wykłady
Laboratorium Sprawozdania
EK-K_K02
EK-K_K06
T1A_K02
T1A_K06
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
179
66. Zintegrowany system Catia*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zintegrowany system Catia
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny,
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MBIS.11.7.W, MBIS.11.7.L MBIS.11.7.W, MBIS.11.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Realizacja zagadnień z podstaw modelowania 3D
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym
środowiskiem CATIA. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów
maszynowych. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D.
Umiejętności:
Potrafi wykorzystać elementy i metody modelowania do szybkiego i poprawnego tworzenia
obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA, tworzyć obiekty i
dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne:
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności, odpowiedzialności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
• Wykład, wykład problemowy, ćwiczenia laboratoryjne
• konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach),
• samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
Konsultacje- wg ustalonego harmonogramu konsultacji
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i laboratorium. Kolokwium z
wykładów obejmuje zakres treści realizowanych na zajęciach wykładowych. Formą 1,5godz.
kolokwium z laboratorium jest wykonanie wskazanego ćwiczenia projektowego w programie
CATIA.
Egzamin obejmuje wykonanie zadanego modelu w systemie CATIA. Zagadnienia do egzaminu są
udostępniane studentom.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych z praktyczną obsługą systemu CATIA, jakie
będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:
Modelowanie i prosta edycja krzywych. Zastosowanie prowadnic i kierownic. Tworzenie
elementarnych powierzchni. Tworzenie modelu powierzchniowego prostego i wielosekcyjnego.
Tworzenie polipowierzchni. Zastosowanie praw definiujących zmienność kształtu krzywych.
Zaawansowane metody tworzenia i edycji krzywych. Modelowanie powierzchniowe. Edycja
powierzchni. Edycja kształtu modelu. Zastosowanie technologicznych elementów w modelu.
Tworzenie i edycja złożonych modeli. Właściwości modelu.
17. Zamierzone
efekty Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CATIA.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu.
180
kształcenia* Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA.
Umie korzystać z metod modelowania.
Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne
Kompetencje
społeczne
Student rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy, poprzez studiowanie literatury
związanej z tematyką przedmiotu.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wylezoł M. CATIA Podstawy modelowania powierzchniowego i hybrydowego. Helion 2003
Help programu Catia. Wersja elektroniczna
Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu
mechanicznym Helion 2005,
Materiały dostarczane przez prowadzacego
Literatura uzupełniajaca:
Wełyczko A.: CATIA V5 Sztuka modelowania powierzchniowego, Helion 2010,
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zintegrowany system Catia* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotoweg
o efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedze związaną z
metodami modelowania 3D Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
EK-P_W02
Zna podstawowe metody
generowania i edycji modeli 3D Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W08 T1A_W08 InżA_W03
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi posługiwać się
zintegrowanym środowiskom
projektowania 3D
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U02
Potrafi wykorzystać środowisko CAx
do zaprojektowania elementu
bryłowego
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U10 T1A_U10 InżA_U03
EK-P_U03
Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod do tworzenia
przestrzennego odwzorowania.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U13 T1A_U13 InżA_U05
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne skutki inżynierskiej
działalności
Wykład
Laboratorium
Egzamin
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K02 T1A_K02 -
181
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
G: Specjalność: Mechatroniczne urządzenia przemysłowe (MUP)
67. Wprowadzenie do mechatroniki
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Wprowadzenie do mechatroniki
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.01.5.W, MMUP.01.5.L MMUP.01.5.W, MMUP.01.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów.
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych zagadnień z zakresu mechaniki i automatyki
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13.
Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Znajomość podstawowych definicji i pojęć z zakresu mechatroniki
Umiejętności
Umiejętność projektowania prostych systemów mechatronicznych
Kompetencje społeczne
Świadomość korzyści i zagrożeń wynikających z wykorzystania systemów mechatronicznych
w działalności technicznej i pozatechnicznej
14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją
Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem oprogramowania do projektowania
układów hydraulicznych i pneumatycznych
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
182
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Obecność, zaliczenie na podstawie krótkiego
testu sprawdzającego
Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej
z ocen cząstkowych uzyskanych za realizację
poszczególnych zadań problemowych
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD:
Interdyscyplinarność mechatroniki – charakterystyka, podstawowe pojęcia, definicje i kierunki
rozwoju. Napędy stosowane w układach mechatronicznych (elektryczne, hydrauliczne,
elektryczne, serwomechanizmy). Elementy systemu mechatronicznego. Aktory –istota działania,
budowa, typy, przykłady. Sensory –istota działania, budowa, typy, parametry. Pomiary wielkości
kinematycznych i dynamicznych.
LABORATORIUM:
Podstawy pracy z programem Festo FluidSim – interfejs programu. Biblioteka programu –
elementy pneumatyczne, elementy hydrauliczne, elementy elektryczne, elementy logiki
cyfrowej. Tworzenie prostych układów pneumatycznych. Tworzenie prostych układów
hydraulicznych. Tworzenie układów sterowanych elektrycznie i pneumatycznie. Tworzenie
układów sekwencyjnych. Wykorzystanie logiki cyfrowej w sterowaniu układami elektrycznymi,
pneumatycznymi i hydraulicznymi.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student wyjaśnia definicję oraz charakteryzuje interdyscyplinarność mechatroniki. Student
wymienia urządzenia mechatroniczne. Student wyjaśnia pojęcie systemu mechatronicznego
i wymienia jego elementy składowe. Student charakteryzuje wpływ mechatroniki w kontekście
rozwoju cywilizacji.
Umiejętności Student przy pomocy oprogramowania tworzy proste układy mechatroniczne z wykorzystaniem
elementów sterowania hydraulicznego oraz pneumatycznego.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość społecznych aspektów działalności inżynierskiej związanej z rozwojem
systemów mechatronicznych.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Turowski J.: Podstawy mechatroniki. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno -
Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2008.
Heimann B., Gerth W, Popp K..: Mechatronika : komponenty, metody, przykłady. Wydaw.
Naukowe PWN, Warszawa 2013.
Literatura uzupełniająca:
Gajek A.: Czujniki. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 2008.
Festo. FluidSim – instrukcja użytkownika. Instrukcja w formacie pdf. Festo Didactic, Warszawa
2007.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 10 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Wprowadzenie do mechatroniki* w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
183
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie
mechatroniki. Wykład
Obecność,
zaliczenie na
podstawie krótkiego
testu
sprawdzającego
EK-K_W02 T1A_W02
InzA_W05
EK-P_W02
Student wyjaśnia na czym polega
interdyscyplinarność mechatroniki. Wykład
Obecność,
zaliczenie na
podstawie krótkiego
testu
sprawdzającego
EK-K_W03 T1A_W03
InzA_W05
EK-P_W03
Student opisuje istotę działania
elementów wykorzystywanych w
systemach mechatronicznych. Wykład
Obecność,
zaliczenie na
podstawie krótkiego
testu
sprawdzającego
EK-K_W04 T1A_W04
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student prawidłowo wybiera z
biblioteki programu elementy
niezbędne do wykonania danego
układu.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
EK-P_U02
Student tworzy z wykorzystaniem
oprogramowania symulacyjnego
układy sterowane za pomocą
różnych źródeł energii
(pneumatyczna, elektryczna,
hydrauliczna).
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U09 T1A_U09
InzA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać
sytuacje problemowe poprzez pracę
samodzielną i zespołową.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-P_K01 T1A_K01
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
184
68. Mechatronika*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Mechatronika
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.02.6.W, MMUP.02.6.L MMUP.02.6.W, MMUP.02.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych zagadnień z zakresu mechaniki i automatyki. Znajomość środowiska
Matlab/Simulink
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 40 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Znajomość zagadnień z zakresu opisu, projektowania i regulacji systemów mechatronicznych.
Umiejętności
Umiejętność projektowania i symulacji zaawansowanych systemów mechatronicznych.
Kompetencje społeczne
Świadomość korzyści i zagrożeń wynikających z wykorzystania systemów mechatronicznych
w działalności technicznej i pozatechnicznej
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium w laboratorium komputerowym z wykorzystaniem oprogramowania
Matlab/Simulink
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin w formie pisemnej
Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej
z ocen cząstkowych uzyskanych za realizację
poszczególnych zadań problemowych
185
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Typy sygnałów i sposoby ich przetwarzania. Przetwarzanie danych w czasie rzeczywistym.
Synchronizacja procesów. Sieci czasu rzeczywistego. Kinematyka układów. Kinetyka układów.
Planowanie toru ruchu. Regulacja systemów mechatronicznych.
LABORATORIUM
Zapoznanie z funkcjami biblioteki Simscape. Tworzenie prostego modelu. Przetwarzanie
modelu. Optymalizacja modelu w Simscape. Symulacja HIL (Hardware in the Loop).
Projektowanie prostych i zaawansowanych systemów mechatronicznych z wykorzystaniem
biblioteki Simscape – zadania problemowe do samodzielnego rozwiązania.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student wyjaśnia istotę oraz sposoby przetwarzania sygnałów. Wyjaśnia istotę i znaczenie
symulacji w czasie rzeczywistym. Wymienia metody analizy kinematyki i kinetyki układów.
Omawia metody regulacji systemów mechatronicznych.
Umiejętności
Student potrafi uruchomić bibliotekę Simscape w Matlab. Student potrafi wybierać
poszczególne elementy z biblioteki Simscape. Potrafi tworzyć proste schematy systemów
mechatronicznych. Uruchamia symulację systemu. Potrafi wykonać optymalizację układu.
Potrafi wykonać symulację w czasie rzeczywistym. Student projektuje i wykonuje model
systemu mechatronicznego. Potrafi analizować wyniki symulacji.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość społecznych aspektów działalności inżynierskiej związanej z rozwojem
systemów mechatronicznych.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Turowski J.: Podstawy mechatroniki. Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno -
Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2008.
Heimann B., Gerth W, Popp K..: Mechatronika : komponenty, metody, przykłady. Wydaw.
Naukowe PWN, Warszawa 2013.
Literatura uzupełniająca:
Mrozek B., Mrozek Z.: Matlab i Simulink – poradnik użytkownika, HELION, Gliwice, 2010,
Dokumentacja biblioteki Simscape:
https://www.mathworks.com/help/physmod/simscape/
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 30 35
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,8 1,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Mechatronika* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje znaczenie sygnału
w mechatronice oraz przedstawia
cele i metody jego przetwarzania.
Wykład
Egzamin w formie
pisemnej
EK-K_W03 T1A_W03
InzA_W05
EK-P_W02 Student wymienia metody regulacji
systemów mechatronicznych. Wykład
Egzamin w formie
pisemnej
EK-K_W04 T1A_W04
UMIEJĘTNOŚCI
186
EK-P_U01
Student wykorzystuje prawidłowe
elementy z biblioteki Simscape
w celu tworzenia układów
mechatronicznych.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
EK-P_U02
Student tworzy model danego
systemu mechatronicznego i
przeprowadza symulację jego
działania.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U09 T1A_U09
InzA_U02
EK-P_U03
Student przeprowadza
optymalizację modelu
wykorzystując odpowiednie
narzędzia.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U13 T1A_U13
InzA_U05
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać
sytuacje problemowe poprzez pracę
samodzielną i zespołową.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
realizację
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_K03 T1A_U03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
69. Napędy elektryczne*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy elektryczne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.03.6.W, MMUP.03.6.L MMUP.03.6.W, MMUP.03.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów.
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
187
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Zaliczony kurs matematyki, fizyki, elektrotechniki, mechaniki
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 40 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Posiada uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną związaną z
reprezentowaną dyscypliną inżynierską, ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń,
obiektów i systemów technicznych, zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały
stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich związanych z projektowaniem
elektrycznych układów napędowych.
Umiejętności: Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł.
Integrować je, dokonywać ich interpretacji oraz wyciągać wnioski i formułować opinie. Potrafi
dokonać identyfikacji i formułować specyfikację prostych zadań inżynierskich, typowych dla
reprezentowanej dyscypliny inżynierskiej, potrafi wykorzystać do formułowania i
rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne. Potrafi
projektować proste elektromechaniczne i energoelektroniczne układy napędowe do obiektów
stacjonarnych i mobilnych oraz systemy sterowania i regulacji tych układów. Ma przygotowanie
niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą
pracą.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się – podnoszenia
kompetencji zawodowych i osobistych. Ma świadomość ważności i zrozumienie
pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na
środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Ma świadomość
odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związaną z pracą zespołową.
14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L K=0,4 W + 0,6L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Ogólna klasyfikacja elektrycznych i elektromechanicznych przetworników energii elektrycznej.
Przetworniki statyczne i kinematyczne. Elementy składowe napędu elektrycznego o ruchu
ciągłym i skokowym.. przykłady projektowe napędów elektrycznych w nowoczesnych
samochodach
I robotach przemysłowych.
Wykłady: Transformator. Budowa i zasada działania transformatora, autotransformator,
przekładniki prądowe i napięciowe. Maszyny prądu stałego. Budowa i zasada działania maszyn
prądu stałego, prądnice, silniki prądu stałego. Maszyny indukcyjne prądu przemiennego.
Budowa i zasada działania trójfazowego silnika indukcyjnego, charakterystyka mechaniczna
silnika indukcyjnego trójfazowego, stabilna współpraca silnika z maszyną roboczą, zmiana
kierunku obrotów silnika, rozruch silników indukcyjnych, jednofazowych silników indukcyjny.
Maszyny synchroniczne prądu przemiennego. Budowa i zasada działania maszyny indukcyjnej,
prądnice z biegunami wydatnymi i utajonymi, schemat prądnicy synchronicznej, regulacja
napięcia prądnicy. Budowa i działanie silnika skokowego i liniowego. Struktura i projektowanie
napędu elektrycznego. Równanie dynamiki układu napędowego, dobór silnika do napędu
maszyny roboczej uwzględniający warunki otoczenia, rodzaju pracy maszyny roboczej.
Przykłady zadań projektowych wybranych napędów przemysłowych i ich sterowania.
Metody rozruchu i hamowania układów napędowych, zmiany kierunku obrotów, regulacji
prędkości kątowej. Przykłady napędów do pojazdów elektrycznych. Omówienie pojazdu
elektrycznego napędzanego z silnikiem elektrycznym klatkowym. Charakterystyka napędów
elektrycznych robotów przemysłowych.
Projekty: Wybrane projekty sterowania energoelektronicznego silników elektrycznych w
układach stacjonarnych i mobilnych
188
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna budowę, zasadę działania silników stosowanych obecnie w napędach przemysłowych.
Posiada wiedzę dotyczącą definicji parametrów silników i ich charakterystyk. Ma wiedzę
podstawową dotyczącą doboru silnika do maszyny roboczej oraz energoelektronicznych
układów sterowania silników.
Umiejętności
Umie zmontować stanowisko pomiarowe do badań stanów statycznych i dynamicznych
silników. Potrafi zaprojektować układ napędowy do wybranej maszyny roboczej, pojazdu,
robota.
Kompetencje
społeczne
Potrafi współpracować w zespole, posiada wiedzę z zakresu oddziaływania układów
napędowych na środowisko, w tym środowisko pracy. Potrafi stosować zasady bezpieczeństwa i
ergonomii w zakresie
Użytkowania elektrycznych układów napędowych.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
6. Dębowski A:. Automatyka. Napęd elektryczny. WNT, Warszawa, 2017
7. 2. Goźlińska E.: Maszyny elektryczne. WSiP, Warszawa
8. 3. Januszewski S. i inni: Napęd elektryczny. WSiP, Warszawa
9. Dyskretne napędy elektryczne z silnikami skokowymi:WNT, Warszawa
10. Popławski E.: Samochody z napędem elektrycznym. WKŁ, Warszawa 1994
Literatura uzupełniająca:
4. Jaracz K., Noga H.: laboratorium elektrotechniki. Maszyny i urządzenia elektryczne.
Wyd AP., Kraków
5. Zalas A., Orłowska-Kowalska T.: Napęd elektryczny. Zbiór zadań projektowych
z rozwiązaaniami. Wyd. Pol. Wrocławskiej, Wrocław 2015
6. Guziński J.: Pojazd z układem napędowym z silnikiem indukcyjnym klatkowym.
7. Wyd. Pol.Gdańskiej, Gdańsk, 2013
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 30 35
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,6 1,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy elektryczne* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna podstawowe wielkości i
charakterystyki statyczne i
dynamiczne opisujące silniki prądu
stałego i przemiennego w tym silniki
skokowe i liniowe.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_W01 T1A_W01 InzA_W05
EK-P_W02
Ma podstawową wiedzę z zakresu
napędu elektrycznego w zakresie
kierunku studiów mechanika i
budowa maszyn.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_W02 T1A_W02 InzA_W05
EK-P_W03
Ma wiedzę ogólną obejmującą
kluczowe zagadnienia z zakresu
regulacji i sterowania silników
elektrycznych.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_W03 T1A_W03 InzA_W05
189
EK-P_W04
Poznaje budowę i zasadę działania
podstawowych maszyn i urządzeń
elektrycznych oraz elementów i
urządzeń energoelektronicznych.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_W04 T1A_W04 InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
różnych technik w środowisku
zawodowym oraz innych
środowiskach.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi projektować proste układy
napędowe, planować i przeprowadzać
eksperymenty, w tym symulacje
komputerowe, interpretować
uzyskane wyniki i wyciągać wnioski.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_U08 T1A_U08 InzA_U01
EK-P_U03
Potrafi dokonać identyfikacji i
sformułować specyfikację prostych
zadań inżynierskich o charakterze
praktycznym, charakterystycznych
dla danego kierunku studiów.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_U14 T1A_U14 InzA_U06
EK-P_U04
Nabywają umiejętność
rozwiązywania wielu różnorodnych,
problemowych zadań zawodowych z
zakresu doboru maszyn elektrycznych
do określonego układów
elektromechanicznych, projektowania
tych układów, pomiarów wielkości
elektrycznych i mechanicznych.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_U15 T1A_U15 InzA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Potrafi współdziałać i pracować w
grupie, przyjmując w niej różne role
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_K03 T1A_K03 -
EK-P_K02
Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga
dylematy związane z wykonywanym
zawodem
Wykład,
Laboratorium
Egzamin w
formie
pisemnej,
wykonanie
projektu
EK-K_K05 T1A_K05 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
190
70. Programowalne systemy mechatroniki*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowalne systemy mechatroniki
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.04.5.W, MMUP.04.5.L MMUP.04.5.W, MMUP.04.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Umiejętności Kompetencje społeczne: Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z
działalnością inżynierską.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium komputerowe, samodzielne studiowanie literatury
podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L Kolokwium zaliczeniowe
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Wprowadzenie do techniki mikroprocesorowej.
2. Struktury; mikroprocesora, mikrokontrolera.
3. Rodzaje pamięci: stałe, operacyjne.
4. Układy peryferyjne mikrokontrolerów.
5. Moduły komunikacji i tryby komunikacji.
6. Sterowniki PLC jako mikroprocesorowe.
Laboratorium:
1. Podstawy programowania mikrokontrolerów – operacje na bitach.
2. Podstawy programowania mikrokontrolerów – układy licznikowe.
3. Podstawy programowania mikrokontrolerów –przerwania.
4. Podstawy programowania sterowników PLC – operacje na bitach.
Projektowanie i praktyczna realizacja układów sterowania na bazie sterowników PLC.
17. Zamierzone
efekty Wiedza
Posiada wiedzę na temat metodyki projektowania i realizacji mikroprocesowych układów
sterowania oraz układów sterowania ze sterownikami PLC
191
kształcenia* Umiejętności
Student potrafi korzystać z dokumentacji i materiałów informacyjnych producentów
mikroprocesorów i sterowników w celu uzupełniania swojej wiedzy w zakresie możliwości ich
praktycznego zastosowania
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Automatyzacja procesów produkcyjnych : Metody modelowania procesów dyskretnych i
programowania sterowników PLC / Tadeusz Mikulczyński.- Warszawa : Wydawnictwa
Naukowo - Techniczne, 2006.
Literatura uzupełniająca:
Sterowniki PLC w praktyce inżynierskiej / Janusz Kwaśniewski.- Legionowo :
Wydawnictwo BTC, cop. 2008.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 30 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowalne systemy mechatroniki*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Jest przygotowany do analizowania
urządzeń mechatronicznych w
zakresie sterowania ich pracą z
wykorzystaniem układów
mikroprocesorowych
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01 T1A_W01
InzA_W05
EK-P_W02
Posiada wiedzę na temat metodyki
projektowania i realizacji
mikroprocesowych układów
sterowania oraz układów sterowania
ze sterownikami PLC
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03 T1A_W03
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi wykorzystywać materiały
uzyskiwane z literatury do analizy
pracy mikroprocesorowych układów
sterowania
Wykład
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U01 T1A_U01
InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi zaprojektować
i oprogramować konfiguracje
prostych układów regulacji lub
sterowania w oparciu o
mikroprocesorowe sterowniki PLC
Wykład Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U04 T1A_U04
InzA_U01
InzA_U07
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
192
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się przez
całe życie; potrafi inspirować i
organizować proces uczenia się
innych osób.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01
T1A_K01
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
71. Metody komputerowe w mechatronice*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody komputerowe w mechatronice
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.05.5.W, MMUP.05.5.L MMUP.05.5.W, MMUP.05.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Wytrzymałości Materiałów obejmującą stan naprężenia i odkształcenia,
podstaw Metody Elementów Skończonych oraz Systemów CAD (modelowanie bryłowe części i
złożeń).
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac
inżynierskich (CAE) i ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.
Umiejętności: Potrafi stosować systemy komputerowe CAE w zakresie obliczeń inżynierskich i
projektowania.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi
inspirować i organizować proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych
osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Laboratorium realizowane w formie zadań realizowanych przy użyciu oprogramowania do analiz
numerycznych CAE.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń
laboratoryjnych.
Forma zajęć: Sposób wystawiania podsumowującej oceny
193
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykład: W
Laboratorium: L
Końcowe kolokwium zaliczeniowe
Realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i
sprawozdań
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Budowa modeli geometrycznych (modelowanie bryłowe, powierzchniowe, hybrydowe).
2. Budowa modeli dyskretnych w aspekcie przeprowadzanych analiz numerycznych.
3. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe (materiały o charakterystyce liniowej
i nieliniowej, rodzaje nieliniowości)
4. Zagadnienie kontaktu w modelowaniu numerycznym.
5. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
6. Podstawy metod rozwiązania układów równań w ujęciu numerycznym.
7. Interpretacja wyników analiz numerycznych w wybranym środowisku CAE.
Laboratorium:
1. Budowa modeli geometrycznych i dyskretnych.
2. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe.
3. Zagadnienie kontaktu w MES.
4. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
5. Interpretacja wyników analiz numerycznych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych.
Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu układów
mechatronicznych.
Umiejętności
Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich
sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki
i wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne
i symulacyjne MES.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego
modelowania MES.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dacko M., Borkowski W., Dobrociński S., Niezgoda T., Wieczorek M., Metoda elementów
skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa 1994.
2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,
Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.
3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.
Literatura uzupełniająca:
1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 30 30
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 0,8 1,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody komputerowe w mechatronice*
w odniesieniu do form zajęć
194
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wykorzystaniem Metody Elementów
Skończonych.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe,
realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_W04 T1A_W04
InzA_W05
EK-P_W02
Zna podstawowy Metody Elementów
Skończonych niezbędne przy
modelowaniu układów
mechatronicznych.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe,
realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_W06 T1A_W04
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi prawidłowo wykorzystać do
analizy i wyjaśniania wyników
obliczeń inżynierskich sformułowania
i zwroty z zakresu Metody
Elementów Skończonych.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe,
realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_U02 T1A_U02 InzA_U01
EK-P_U02
Potrafi przygotować raport z
przeprowadzanych obliczeń
numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę
wyników.
Laboratorium
realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_U03 T1A_U03
InzA_U01
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U03
Potrafi opisać, zaprezentować i
wytłumaczyć wyniki obliczeń
inżynierskich MES. Laboratorium
Realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_U04 T1A_U04
InzA_U01
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U04
Ma umiejętność samokształcenia się
w zakresie Metody Elementów
Skończonych.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe,
realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_U05 T1A_U05
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U05
Potrafi planować i przeprowadzać
symulacje komputerowe MES,
interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Laboratorium
Realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_U08 T1A_U08
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U06
Potrafi wykorzystać do formułowania
i rozwiązania zadań inżynierskie
metody analityczne i symulacyjne
MES.
Laboratorium
Realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_U09 T1A_U09
InzA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się i
doskonalenia swojej wiedzy przez
całe życie.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe,
realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_K01 T1A_K01
-
EK-P_K02
Potrafi współdziałać i pracować w
grupie przy rozwiązywaniu
problemów inżynierskich.
Laboratorium
Realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_K03 T1A_K03 -
EK-P_K03
Potrafi odpowiednio określić
priorytety służące realizacji zadań z
zakresu komputerowego
modelowania MES.
Laboratorium
Realizacja
ćwiczeń
laboratoryjnych
i sprawozdań
EK-K_K04 T1A_K04
-
195
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
72. Metody sztucznej inteligencji
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody sztucznej inteligencji
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.06.6.W, MMUP.06.6.L MMUP.06.6.W, MMUP.06.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość środowiska Matlab/Simulink
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Znajomość istoty oraz elementów składowych sztucznej inteligencji jako dziedziny
wiedzy.
Umiejętności: Umiejętność wykorzystania systemów informatycznych w tworzeniu modeli
opartych na sztucznej inteligencji.
Kompetencje społeczne: Świadomość korzyści i zagrożeń wynikających z wykorzystania
sztucznej inteligencji w działalności technicznej i pozatechnicznej.
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem środowiska Matlab/Simulink
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
196
Wykład: W
Laboratorium: L
Kolokwium zaliczeniowe
Ocena na podstawie średniej arytmetycznej z
ocen cząstkowych uzyskanych za
rozwiązywanie zadań problemowych podczas
zajęć
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Sztuczna inteligencja – geneza i podstawowe pojęcia. Budowa i elementy składowe systemów
inteligentnych. Teoria zbiorów rozmytych. Wnioskowanie przybliżone. Sieci neuronowe –
podstawowe pojęcia. Warianty uczenia sieci neuronowych. Metody optymalizacji.
LABORATORIUM
Modele sieci jednowarstwowych – inicjalizacja i symulacja działania. Przykłady uczenia sieci
jednowarstwowej. Modele sieci dwuwarstwowych – inicjalizacja i symulacja działania.
Przykłady uczenia sieci dwuwarstwowej. Praktyczne przykłady realizacji problemów z
wykorzystaniem modeli sieci neuronowych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student definiuje pojęcie sztucznej inteligencji. Potrafi wskazać jej zastosowanie w działalności
technicznej oraz życiu codziennym. Wyjaśnia pojęcie zbiorów rozmytych. Omawia istotę oraz
obszary zastosowań sieci neuronowych. Definiuje pojęcie i budowę neuronu. Wymienia metody
uczenia sieci neuronowych.
Umiejętności
Potrafi wykorzystać metody sztucznej inteligencji w celu modelowania danego zjawiska.
Wykorzystuje środowisko Matlab/Simulink do tworzenia prostych i zaawansowanych modeli
sztucznej inteligencji. Wykorzystuje metody optymalizacji uczenia się sieci.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość społecznych aspektów działalności inżynierskiej w dziedzinie sztucznej
inteligencji
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Knosala R.: Zastosowania metod sztucznej inteligencji w inżynierii produkcji. WN-T,Warszawa
2002.
Łęski J.: Systemy neuronowo-rozmyte. WN-T, Warszawa 2008.
Literatura uzupełniająca:
Sradomski W.: Matlab. Praktyczny podręcznik modelowania. HELION, Gliwice, 2015
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 20 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 50 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,2 0,8 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody sztucznej inteligencji* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich*
*
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcia sztuczna
inteligencja, logika rozmyta, sień
neuronowa.
Wykład
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01 T1A_W01
InzA_W05
EK-P_W02
Student omawia poszczególne etapy
tworzenia, uczenia i kontroli
działania sieci neuronowej.
Wykład Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03 T1A_W03
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
197
EK-P_U01
Student wykorzystuje funkcje
środowiska Matlab/Simulink w celu
inicjalizacji sieci neuronowych.
Laboratorium
Ocena na podstawie
średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
rozwiązywanie
zadań
problemowych
podczas zajęć
EK-K_U09 T1A_U09
InzA_U02
EK-P_U02
Student tworzy funkcje symulujące
działanie sieci neuronowych. Laboratorium
Ocena na podstawie
średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
rozwiązywanie
zadań
problemowych
podczas zajęć
EK-K_U09 T1A_U02
InzA_U02
EK-P_U03
Student tworzy funkcje symulujące
proces uczenia sieci neuronowych. Laboratorium
Ocena na podstawie
średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych za
rozwiązywanie
zadań
problemowych
podczas zajęć
EK-K_U09 T1A_U02
InzA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać
sytuacje problemowe poprzez pracę
samodzielną i zespołową.
Wykład
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K03
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
73. Programowanie mikroprocesorów
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowanie mikroprocesorów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.07.6.W, MMUP.07.6.L MMUP.07.6.W, MMUP.07.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość podstawowych elementów elektroniki oraz podstaw programowania
198
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Znajomość istoty budowy, działania oraz programowania mikroprocesorów.
Umiejętności: Umiejętność programowania oraz implementacji programów w systemie
mikrokontrolera.
Kompetencje społeczne: Świadomość możliwości wykorzystania opanowanej wiedzy w
działalności technicznej i pozatechnicznej.
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium z wykorzystaniem pracowni wyposażonej w dydaktyczne systemy
mikroprocesorowe DSM -51.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Kolokwium zaliczeniowe
Ocena na podstawie ocen cząstkowych
uzyskanych podczas realizacji zadań
problemowych
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Teoretyczne podstawy funkcjonowania mikroprocesorów (architektura, zasoby, tryby pracy,
zarządzanie pamięcią). Języki niskiego poziomu i ich funkcja w mikroprocesorach.
Mikrokontrolery a mikroprocesory. Programowanie mikrokontrolerów. Integracja
mikrokontrolerów z urządzeniami zewnętrznymi. Dokumentacja systemów
mikroprocesorowych.
LABORATORIUM:
Praktyczne zapoznanie z systemem DSM-51. Programowanie wejścia i wyjścia oraz portów
mikrokontrolera. Odwołanie do pamięci mikrokontrolera. Operacje arytmetyczne. Odczyt
danych z klawiatury. Prezentacja danych na wyświetlaczu. Transmisja szeregowa i równoległa.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student wyjaśnia funkcję oraz zasadę działania mikroprocesora. Wymienia i opisuje
poszczególne elementy architektury mikrokontrolera 8051. Wyjaśnia pojęcie i funkcję
assemblera. Wyjaśnia funkcję rejestrów. Klasyfikuje typy rozkazów mikrokontrolera 8051.
Lokalizuje elementy układu komunikacji z użytkownikiem oraz porty urządzeń zewnętrznych.
Umiejętności
Student uruchamia system DSM-51. Student wpisuje program w komputerze i poddaje go
asemblacji. Student tworzy proste programy dla mikrokontrolera i testuje ich poprawność.
Student modyfikuje i optymalizuje programy dla mikrokontorlera. Student programuje
mikrokontroler na potrzeby realizacji zaawansowanych operacji logicznych.
Kompetencje
społeczne
Student czuje potrzebę ciągłego doskonalenia swoich umiejętności, potrafi działać i myśleć w
sposób przedsiębiorczy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Gałka P., Gałka P.: Podstawy programowania mikrokontrolera 8051. PWN, Warszawa 2007.
Kowalik R., Gazarkiewicz R.: Dydaktyczny system mikroprocesorowy DSM-51 : ćwiczenia w
języku C dla mikrokontrolera 8051. Mikom, Warszawa 2006.
Literatura uzupełniająca:
Hajduk Z.: Mikrokontrolery w systemach zdalnego sterowania. Wydawnictwo BTC, Warszawa
2005.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z Wykład 15 15
199
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 10 45
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,6 0,4 1,2 1,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowanie mikroprocesorów* w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student wyjaśnia funkcję
mikrokontrolera 8051 i opisuje jego
architekturę.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Ocena na
podstawie ocen
cząstkowych
uzyskanych
podczas
realizacji zadań
problemowych
EK-K_W03 T1A_W03
InzA_W05
EK-P_W02
Student wyjaśnia pojęcie i znaczenie
rejestru. Wykład,
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Ocena na
podstawie ocen
cząstkowych
uzyskanych
podczas
realizacji zadań
problemowych
EK-K_W04 T1A_W04
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student tworzy prosty program
sterujący urządzeniami wyjściowymi
zestawu DSM-51.
Laboratorium
Ocena na
podstawie ocen
cząstkowych
uzyskanych
podczas
realizacji zadań
problemowych
EK-K_U16 T1A_U16
InzA_U08
EK-P_U02
Student tworzy program realizujący
określoną funkcję logiczną za pomocą
zestawu DSM-51 Laboratorium
Ocena na
podstawie ocen
cząstkowych
uzyskanych
podczas
realizacji zadań
problemowych
EK-K_U16 T1A_U16
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać sytuacje
problemowe poprzez pracę
samodzielną i zespołową.
Wykład,
Laboratorium
Ocena na
podstawie ocen
cząstkowych
uzyskanych
podczas
realizacji zadań
problemowych
EK-K_K03
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
200
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
74. Języki programowania robotów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Języki programowania robotów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny,
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.08.6.W, MMUP.08.6.L MMUP.08.6.W, MMUP.08.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Umiejętność programowania w dowolnym środowisku
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 40 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student zna podstawowe pojęcia związane z programowaniem robotów oraz językami
programowania robotów.
Umiejętności: Student potrafi tworzyć proste algorytmy działania robota oraz przekształcić je na
zapis formalny korzystając z poleceń charakterystycznych dla danego języka programowania.
Kompetencje społeczne: Świadomość zagrożeń wynikających z błędnie sformułowanego
algorytmu działania robota
14. Metody dydaktyczne Wykład z prezentacją multimedialną
Laboratorium realizowane z wykorzystaniem pracowni komputerowej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Obecność i aktywne uczestnictwo w zajęciach.
Podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanych efektów kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny
Zaliczenie na podstawie oceny poprawności
realizacji poszczególnych zadań problemowych
201
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Funkcja robotów w nowoczesnych systemach produkcyjnych. Poziomy programowania
robotów.. Programowanie robotów on-line i off-line. Przegląd istniejących języków
bezpośredniego programowania robotów - przykłady. Podstawowe informacje o języku AS.
Struktura programu w języku AS. Wyrażenia w języku AS.
LABORATORIUM
Budowa, przeznaczenie i podstawowe funkcje programu PC ROSET. Tworzenie projektu w
programie PC ROSET. Funkcje, przyciski i wirtualnego kontrolera Teach Pedant. Język AS -
najważniejsze instrukcje. Język AS – zapis, odczyt i kasowanie danych. Język AS - komendy
edytora programów. Język AS - definiowanie lokacji robota. Język AS – instrukcje ruchu. Język
AS – prędkość i dokładność. Język AS – instrukcje warunkowe. Język AS – definiowanie
zmiennych. Tworzenie przykładowych projektów w programie PC ROSET.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi opisać korzyści wynikające z faktu wykorzystania robotów w systemach
produkcyjnych. Opisuje różnice pomiędzy metodami programowania robotów.
Umiejętności
Student potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł. Ponadto,
potrafi wykorzystać poznane języki programowania w celu tworzenia programu sterującego
robotem.
Kompetencje
społeczne
Student czuje potrzebę ciągłego doskonalenia swoich umiejętności, potrafi działać i myśleć w
sposób przedsiębiorczy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Honczarenko J.: Roboty przemysłowe: budowa i zastosowanie. WNT Warszawa, 2004.
Literatura uzupełniająca:
PC ROSET Light. Pierwsze kroki. Instrukcja w pliku PDF dostarczona przez firmę Kawasaki.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 55 35
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 2,2 1,6 1,4
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Języki programowania robotów* w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01 Student wyjaśnia różnice pomiędzy
programowaniem on-line i off-line. Wykład
Egzamin
pisemny
EK-K_W04 T1A_W04
InzA_W05
EK-P_W02
Student potrafi wskazać przykłady
języków programowania robotów w
zależności od ich producenta.
Wykład
Egzamin
pisemny
EK-K_W05 T1A_W05
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi stworzyć projekt
umożliwiający symulację trajektorii
ruchu robota w programie PC ROSET
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
oceny
poprawności
realizacji
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U08 T1A_U08
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
202
EK-P_U02
Student potrafi napisać prosty
program z wykorzystaniem metody
off-line przy pomocy języka AS. Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
oceny
poprawności
realizacji
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać dany
problem samodzielnie oraz pracując
w zespole.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
oceny
poprawności
realizacji
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_K03
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
75. Programowanie robotów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Programowanie robotów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.09.6.W, MMUP.09.6.L MMUP.09.6.W, MMUP.09.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość języków programowania robotów
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 40 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
203
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student zna składnię programu sterującego pracą robota.
Student dokonuje analizy możliwości kinematycznych programowanego robota oraz ocenia jego
przydatność do realizacji poszczególnych zadań.
Umiejętności: Student potrafi zaprogramować robota w celu realizacji konkretnego zadania.
Ponadto, potrafi skonstruować najbardziej optymalny algorytm realizujący dane zadanie.
Kompetencje społeczne: Świadomość zagrożeń wynikających z błędnie sformułowanego
algorytmu działania robota
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium z wykorzystaniem robota przemysłowego Kawasaki
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Obecność na zajęciach.
Podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanych efektów kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny
Zaliczenie na podstawie oceny poprawności
realizacji poszczególnych zadań problemowych
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Układy współrzędnych robota. Charakterystyka systemu AS. Konfiguracja systemu AS i
komunikacja z robotem. Wyrażenia w języku AS (informacje o pozycji, zmienne,
wyrażenia).Typy programów w języku AS . Polecenia w języku AS. Instrukcje w języku AS.
Operatory w języku AS. Funkcje w języku AS.
LABORATORIUM
Konfiguracja robota Kawasaki. Budowa i działanie programatora ręcznego Teach Pendant.
Metody programowania robota Kawasaki. Programowanie przy pomocy uczenia robota z
wykorzystaniem programatora ręcznego. Programowanie w trybie offline – podstawy.
Definiowanie zmiennych. Edytor programu AS – definiowanie algorytmu działania robota.
Instrukcje ruchu (interpolacja osiowa, liniowa i kołowa). Instrukcje sterujące prędkością i
dokładnością. Instrukcje sterujące narzędziem. Instrukcje sterujące programem i danymi.
Tworzenie programów dla robota Kawasaki.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student zna podstawowe metody, techniki i narzędzia związane z programowaniem robotów.
Rozróżnia poszczególne instrukcje języka programowania AS i potrafi określić ich
przeznaczenie z punktu widzenia pracy robota.
Umiejętności Student potrafi zaprogramować działanie robota realizujące określone działanie. Student
prawidłowo dobiera instrukcje sterujące pracą robota.
Kompetencje
społeczne
Student rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i poszerzania kompetencji zawodowych;
potrafi myśleć działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Galicki M.: Wybrane metody planowania optymalnych trajektorii robotów manipulacyjnych.
Warszawa, WNT 2000.
Literatura uzupełniająca:
Programowanie w języku AS. Instrukcja w pliku PDF dostarczona przez firmę Kawasaki.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 55 35
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 75
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 2,2 1,6 1,4
204
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Programowanie robotów* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01 Student potrafi zdefiniować układy
współrzędnych robota. Wykład
Egzamin
pisemny
EK-K_W07 T1A_W07
InzA_W02
EK-P_W02
Student potrafi opisać przeznaczenie
poszczególnych instrukcji
programowania w języku AS.
Wykład Egzamin
pisemny
EK-K_W07 T1A_W07
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student, korzystając z programatora
ręcznego potrafi nauczyć robota
prostego zadania związanego z
przemieszczeniem elementu w
przestrzeni.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
oceny
poprawności
realizacji
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U02
Student potrafi zaplanować ścieżkę
pracy robota i zastosować do tego
celu odpowiednie instrukcje w
programie.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
oceny
poprawności
realizacji
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_U13 T1A_U13
InzA_U05
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać dany
problem samodzielnie oraz pracując
w zespole.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
oceny
poprawności
realizacji
poszczególnych
zadań
problemowych
EK-K_K03
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
76. Sterowanie robotów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Sterowanie robotów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.10.7.W, MMUP.10.7.L MMUP.10.7.W, MMUP.10.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
205
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawy programowania robotów
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Zapoznanie studentów z podstawowymi elementami kinematyki i dynamiki robotów
Umiejętności: Umiejętność tworzenia środowiska pracy robota i doboru odpowiednich narzędzi
pracy.
Kompetencje społeczne: Świadomość konsekwencji wynikających z błędnie dobranych
parametrów układu pracy robota.
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium w pracowni komputerowej z wykorzystaniem programu RobotStudio oraz robota
Kawasaki.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z realizacji zadań problemowych.
Warunki zaliczenia przedmiotu
Podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny
Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej
z ocen cząstkowych uzyskanych poprzez
rozwiązywanie zadań problemowych.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Podstawowe definicje i pojęcia z zakresu robotyki. Klasyfikacja robotów. Opisy przestrzenne i
przekształcenia. Napędy robotów przemysłowych. Manipulator – kinematyka, zadanie proste.
Manipulator – kinematyka, zadanie odwrotne. Dynamika manipulatorów.
Efektory – klasyfikacja i budowa chwytaków. Układy sterowania robotów przemysłowych.
Zasady projektowania stanowiska roboczego wykorzystującego robota. Sensory stosowane w
zrobotyzowanych stanowiskach roboczych. Generowanie trajektorii ruchu robota.
LABORATORIUM
Zapoznanie z programem RobotStudio. Tworzenie nowego systemu. Dodawanie narzędzia,
Programowanie ruchu. Opis położenia obiektu w przestrzeni roboczej. Tworzenie
zaawansowanych stanowisk roboczych. Tworzenie nowych narzędzi. Symulator wejść i wyjść.
Implementacja programów na stanowisku roboczym robota Kawasaki.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student wyjaśnia podstawowe definicje związane z opisem pozycji, orientacji i lokalnych
układów współrzędnych robota. Student definiuje zagadnienia z zakresu statyki i dynamiki
manipulatorów. Klasyfikuje i przedstawia istotę układów sterowania napędami robota.
Umiejętności
Student tworzy otoczenie pracy robota. Prawidłowo definiuje i dodaje narzędzie robocze.
Student określa optymalną ścieżkę pracy narzędzia. Analizuje i prawidłowo definiuje położenie
obiektu w przestrzeni roboczej. Symuluje pracę stanowiska zrobotyzowanego z wykorzystaniem
oprogramowania.
Kompetencje
społeczne
Student ma świadomość odpowiedzialności związanej z organizacją stanowiska roboczego i
wiążących się z nią konsekwencji.
206
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Giergiel M., Hendzel Z., Żylski W.: Modelowanie i sterowanie mobilnych robotów kołowych,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002
Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki : Teoria i elementy manipulatorów i robotów..-
Wyd. 3 zm. i rozszerz., Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 1999.
Jezierski E.: Dynamika robotów. Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 2006.
Literatura uzupełniająca:
Honczarenko J.: Roboty przemysłowe : budowa i zastosowanie. Wydawnictwa Naukowo-
Techniczne, Warszawa 2004.
Galicki M.: Wybrane metody planowania optymalnych trajektorii robotów manipulacyjnych.
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 55 80
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 2,2 0,8 3,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Sterowanie robotów* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć Metody weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie
do efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student wymienia i opisuje
podstawowe elementy składowe
manipulatora robota przemysłowego.
Wykład
Egzamin pisemny EK-K_W03 T1A_W03
InzA_W05
EK-P_W02
Student opisuje istotę realizacji
zadania prostego i odwrotnego
kinematyki manipulatora.
Wykład Egzamin pisemny EK-K_W04 T1A_W04
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student tworzy w oprogramowaniu
Robot Studio stanowisko robocze
realizujące daną operację
technologiczną.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych
poprzez
rozwiązywanie
zadań
problemowych.
EK-K_U16 T1A_U16
InzA_U08
EK-P_U02
Student wykonuje symulację
działania zaprojektowanego
stanowiska i analizuje ewentualne
błędy i kolizje.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych
poprzez
rozwiązywanie
zadań
problemowych.
EK-K_U08 T1A_U08
nzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
207
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać dany
problem samodzielnie oraz pracując
w zespole.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
średniej
arytmetycznej z
ocen cząstkowych
uzyskanych
poprzez
rozwiązywanie
zadań
problemowych
EK-K_K03
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
77. Zaawansowane sterowanie robotów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zaawansowane sterowanie robotów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MMUP.11.7.W, MMUP.11.7.L MMUP.11.7.W, MMUP.11.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość języka AS
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 10 godz.
Laboratorium : 10 godz.
Razem: 20 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Zapoznanie studenta z zaawansowanymi metodami sterowania oraz planowania
samodzielnego działania robotów
Umiejętności: Opanowanie przez studenta umiejętności obsługi i sterowania robota Kawasaki w
stopniu zaawansowanym.
Kompetencje społeczne: Świadomość konsekwencji wynikających z błędnie dobranych
parametrów układu pracy robota.
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium w pracowni z wykorzystaniem robota Kawasaki.
15. Forma i warunki zaliczenia Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
208
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z realizacji zadań problemowych.
Warunki zaliczenia przedmiotu
Podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny
Zaliczenie na podstawie średniej arytmetycznej
z ocen cząstkowych uzyskanych poprzez
rozwiązywanie zadań problemowych.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁADY
Bezpieczeństwo pracy systemów zrobotyzowanych. Sterowanie manipulatorów (równania,
wyznaczenie momentów sterujących, metody uczenia trajektorii). Planowanie zadań robotów.
Tworzenie reprezentacji wyobrażenia obrazu. Preprocesor wizji. Nauka i rozpoznawanie.
Planowanie elementarnych działań. Wykrywanie kolizji w przestrzeni roboczej.
LABORATORIA
Organizacja przestrzeni roboczej robota Kawasaki. Elementy sterowania robota odpowiedzialne
za bezpieczeństwo pracy, tryby pracy, regulacja prędkości ruchu. Podłączanie robota, kontrolera
i panelu sterującego. Wejścia i wyjścia systemu – analiza stanu, sygnały dedykowane,
ustawienia. Ustawienia systemowe. Układy współrzędnych – sterowanie (złączowy, bazowy,
narzędzia). Układ współrzędnych użytkownika – definiowanie i sterowanie. Konfiguracja
interfejsu panelu sterowania robotem. Sterowanie w trybie block teaching. Sterowanie z poziomu
kontrolera ręcznego – wprowadzanie poleceń języka AS. Praca w trybie automatycznym.
Uruchamianie i zatrzymanie robota. Process Controll Programs – sterowanie. Zmienne
systemowe – Switch. Wykorzystanie dodatkowej kamery wizyjnej podczas pracy robota.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student omawia podstawowe zasady związane z bezpieczną pracą z wykorzystaniem robota
przemysłowego. Student wykonuje odpowiednie analizy i obliczenia związane z wyznaczaniem
parametrów sterujących robota. Student wymienia oraz przedstawia rolę dodatkowych urządzeń
zewnętrznych usprawniających uczenie się oraz wykonywanie ruchów roboczych przez robota.
Umiejętności
Student w bezpieczny sposób steruje manipulatorem robota przemysłowego. Student ustala
parametry pracy robota bezpieczne dla danej czynności roboczej. Student potrafi samodzielnie
zdefiniować układ współrzędnych użytkownika. Student potrafi sterować robotem przy pomocy
kontrolera ręcznego oraz przełączać go w tryb automatyczny. Student wykorzystuje dodatkowe
urządzenia zewnętrzne rozszerzające pole działania robota.
Kompetencje
społeczne
Student ma świadomość odpowiedzialności związanej z organizacją stanowiska roboczego i
wiążących się z nią konsekwencji.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Giergiel M., Hendzel Z., Żylski W.: Modelowanie i sterowanie mobilnych robotów kołowych,
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002
Morecki A., Knapczyk J.: Podstawy robotyki : Teoria i elementy manipulatorów i robotów..-
Wyd. 3 zm. i rozszerz., Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 1999.
Jezierski E.: Dynamika robotów. Wydawnictwa Naukowo - Techniczne, Warszawa 2006.
Literatura uzupełniająca:
Honczarenko J.: Roboty przemysłowe : budowa i zastosowanie. Wydawnictwa Naukowo-
Techniczne, Warszawa 2004.
Galicki M.: Wybrane metody planowania optymalnych trajektorii robotów manipulacyjnych.
Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2000.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 10
Laboratorium 30 10
Samodzielna praca studenta 55 80
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
209
1,8 2,2 0,8 3,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowane sterowanie robotów*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student wymienia czynniki
stwarzające zagrożenie w
bezpośrednim kontakcie oraz w
otoczeniu stanowiska
zrobotyzowanego.
Wykład
Egzamin
pisemny EK-K_W04 T1A_W04
InzA_W05
EK-P_W02
Student prawidłowo wyznacza
parametry manipulatorów. Wykład
Egzamin
pisemny EK-K_W06 T1A_W04
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student samodzielnie tworzy program
sterujący robotem, realizujący
określone zadanie robocze.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
średniej
arytmetycznej
z ocen
cząstkowych
uzyskanych
poprzez
rozwiązywani
e zadań
problemowyc
h.
EK-K_U11 T1A_U11
-
EK-P_U02
Student wykorzystuje kamerę wizyjną
poszerzając zakres „widzenia” robota
przemysłowego. Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
średniej
arytmetycznej
z ocen
cząstkowych
uzyskanych
poprzez
rozwiązywani
e zadań
problemowyc
h.
EK-K_U16 T1A_U16
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student potrafi rozwiązywać dany
problem samodzielnie oraz pracując
w zespole.
Laboratorium
Zaliczenie na
podstawie
średniej
arytmetycznej
z ocen
cząstkowych
uzyskanych
EK-K_K03
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
H: Specjalność: Komputerowe wspomaganie projektowania (KWP)
78. Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.01.5.W, MKWP.01.5.L MKWP.01.5.W, MKWP.01.5.L
4. Język przedmiotu Polski
210
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotów: technologia informacyjna, systemy CAD oraz
podstawy rysunku technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programami Inventor,
Catia. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę na
temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji rysunku
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się systemami Inventor, Catia oraz tworzyć
obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15godz. (15tyg. w
semestrze po 2 godz., co drugi tygodzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w
laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz.
tygodniowo).
Metody nauczania:
wykład
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład
Laboratorium
Kolokwium zaliczeniowe
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
Komputerowy zapis konstrukcji. Przegląd komputerowych technik projektowania. Struktura pojęć:
CAx, CIM, CE, ETO. Klasyfikacja i możliwości systemów CAx. Typowy przebieg procesu CAD.
Projektowanie części i zespołów za pomocą nieparametrycznych i parametrycznych systemów CAx.
Projektowanie konstrukcji spawanych i bachowych. Parametryczny rysunek wykonawczy i
złożeniowy. Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące. Wstawiane
elementy bazodanowe. Plotowanie rysunku. Wymiana danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje
rozwojowe systemów CAx.
Laboratorium:
Podstawy wykonywania dokumentacji konstrukcyjnej za pomocą systemu CAx. Indywidualne
projektowanie i edycja części 3D za pomocą parametrycznego systemu CAD. Tworzenie klasycznej
dokumentacji części w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Podstawy generowania wyrobu
blachowego. Indywidualne parametryczne projektowanie zespołów w systemie CAD 3D.
Bazodanowe obiekty wstawiane. Elementy tworzenia konstrukcji spawanej. Redagowanie klasycznej
dokumentacji zespołu w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Ustawienia plotowania.
Tworzenie animacji montażu i wizualizacji wybranych obiektów. Projekt przejściowy.
Zaawansowane techniki projektowania stosowane indywidualnej przez studentów – temat wybierany
przez studentów.
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez
studentów wskazanej literatury.
211
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania i edycji rysunku.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się programem AutoCad do tworzenia rysunków.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć dokumentację techniczną
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia, Helion 2002,
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006.
Help programów Catia, Inventor. Wersja elektroniczna
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007.
Wyłeczko A.: Catia V5 Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu
mechanicznym. Helion 2005,
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 10 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
1,6 0,4 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane z programem
AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego
odwzorowania elementów.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje kształtowania i edycji
rysunku.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi tworzyć dokumentację
techniczną
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Potrafi posługiwać się programem
AutoCad do tworzenia rysunków
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Umie korzystać z baz danych
elementów znormalizowanych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
212
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
79. Projektowanie napędów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Projektowanie napędów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.02.6.W, MKWP.02.6.P MKWP.02.6.W, MKWP.02.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Projekt
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Projekt: 3
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Zapoznanie studentów ze współczesnymi metodami, konstrukcji, komputerowego, modelowania,
obliczeń wytrzymałościowych i zasad eksploatacyjnych napędów mechanicznych maszyn i
urządzeń w szczególności napędów zębatych i Hydraulicznych. Aplikacje wiadomości z zakresu
matematyki, fizyki, mechaniki do celów inżynierskich.
Umiejętności
Rozwijanie umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich z zakresu napędów
mechanicznych i hydraulicznych, analiz i tworzenia struktur geometrycznych napędów, tworzenie
modeli obliczeniowych, oceny funkcjonalności napędów mechanicznych i hydraulicznych oraz ich
elementów.
Kompetencje społeczne
Rozwijanie umiejętności myślenia kategoriami społecznymi w działaniach inżynierskich. Ochrona
przed hałasem, wibracją. Dbałość o oszczędność energii poprzez zwiększanie sprawności
napędów.
14. Metody dydaktyczne Wykład, projekt, samodzielne studiowanie literatury
213
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- Ocena średnia ważona :70% egzamin, 30% projekt,
- Ocena projektu,
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład: - przenoszenie mocy i ruchu obrotowego w maszynach i urządzeniach mechanicznych, pojęcia
podstawowe, rodzaje napędów. Napędy mechaniczne, napędy hydrauliczne
- napędy zębate, przekładnie zębate z kołami o zębach śrubowych wielostopniowe, rozkład
przełożeń na poszczególne stopnie, korekcja konstrukcyjna przekładni zębatych typ P i typu P –
0,
pozorna i rzeczywista odległość osi,
- napędy hydrostatyczne, napędy hydrokinetyczne, pojęcia podstawowe,
- sprzęgła i przekładnie hydrokinetyczne – zasada działania, budowa, zależności, charakterystyki
zasady doboru, zespół napędowy sprzęgło silnik spalinowy/silnik elektryczny asynchroniczny,
charakterystyki, zasady doboru.
- napędy hydrostatyczne – zasada działania, własności, zastosowanie
- pompy wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,
- silniki wyporowe, rodzaje, działanie, budowa charakterystyki,
- sterowanie i regulacja pomp oraz silników wyporowych, przekładnie hydrostatyczne
- siłowniki, zawory, filtry, uszczelnienia, chłodnice, przewody i złączki,
- zasady projektowania i obliczania napędów hydrostatycznych,
Projekt: Wykonać projekt napędu urządzenia z przekładnią zębatą dwustopniową o zębach śrubowych wg
podanych danych i schematu funkcjonalnego napędu.
Wykonać:
- analizę funkcjonalną i analizę obciążeń,
- obliczenia kinematyczne,
- model obliczeniowy,
- dobór elementów katalogowych,
- obliczenia wytrzymałościowe przekładni /uzębienie, wały, dobór łożysk,
- rysunek złożeniowy przekładni,
- rysunki wykonawcze dwóch wskazanych części w tym jednej części korpusu,
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student posiada niezbędną wiedzę do konstruowania, obliczania, doboru elementów i
podzespołów napędów zębatych, hydrokinetycznych i hydrostatycznych maszyn oraz urządzeń
mechanicznych.
Umiejętności
Student potrafi samodzielnie dokonać analizy funkcjonalnej konstrukcji, stworzyć model
konstrukcyjny i obliczeniowy. Opracować algorytmy obliczeń. Zastosować odpowiednie programy
komputerowe do obliczeń. Potrafi uwzględniać czynniki ergonomiczne i BHP.
Kompetencje
społeczne
Student na etapie tworzenia dokumentacji, kompletacji urządzeń ma świadomość potrzeby
ochrony środowiska. Utylizacji maszyn i materiałów eksploatacyjnych po zakończenie ich
użytkowania.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. K. Ochęduszko: Koła zębate T. I, II, III, PWN Warszawa 1985,
2. L. Miller: Przekładnie zębate projektowanie, WNT Warszawa 1996,
3. L. Miller, A. Wilk: Zębate przekładnie obiegowe, PWN Warszawa 1996,
4. Z. Szydelski: Sprzęgła i Przekładnie Hydrokinetyczne, WNT Warszawa 1998
5. Z. Szydelski: Napęd i sterowanie hydrauliczne w pojazdach i samojezdnych masz. Rob.WNT
Warszawa 1980,
Literatura uzupełniajaca:
1. J. Osiński: Wspomagane komputerowo projektowanie typowych zespołów i elementów
Maszyn.
2. Napęd i sterowanie hydrauliczne obrabiarek, WNT Warszawa 1973
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 65 55
214
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
2,4 2,6 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z problematyką
obliczeń i konstruowania układów
napędowych pojazdów, maszyn i
urządzeń.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W04
EK-K_W06
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W06
T1A_W07
InżA_W05
InżA_W01
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi dokonywać analiz
funkcjonalnych, wykonać model
obliczeniowy, wykonać obliczenia
wytrzymałościowe wykonać
dokumentację projektową.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U07
EK-K_U14
EK-K_U16
T1A_U07
T1A_U14
T1A_U16
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
InżA_U06 KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K01
EK-K_K02
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K02
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
80. Modelowanie powierzchniowe*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Modelowanie powierzchniowe
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.03.6.W, MKWP.03.6.P MKWP.03.6.W, MKWP.03.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Projekt
10. Wymagania wstępne Podstawy modelowania bryłowego
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
215
Wykład: 30 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Projekt: 3
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym
środowiskiem CATIA. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów
przestrzennych metodą powierzchniową. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowania
i edycji obiektów 3D.
Umiejętności:
Potrafi wykorzystać elementy i metody modelowania do szybkiego i poprawnego tworzenia
obiektu powierchniowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA, tworzyć obiekty i
dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne:
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności, odpowiedzialności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Wykład, wykład problemowy, ćwiczenia projektowe
• konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach),
• samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
Konsultacje - wg ustalonego harmonogramu konsultacji
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Projekt-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i projektu. Kolokwium z wykładów
obejmuje zakres treści realizowanych na zajęciach wykładowych. Formą zaliczenia projektu jest
ocena za wykonanie wskazanego ćwiczenia projektowego w programie CATIA.
Egzamin obejmuje wykonanie zadanego modelu w systemie CATIA. Zagadnienia do egzaminu
są udostępniane studentom.
Student, który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu – zalicza moduł kształcenia. Student, który nie
uzyskała zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Projekt: P
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7P
Zajęcia wykładowe:
ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów W,
zajęcia wykładowe z egzaminem: ocena z egzaminu E
zajęcia projektowe: ocena z kolokwium zaliczeniowego
projektu ZO (P)
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład obejmuje wyjaśnienie zagadnień związanych z praktyczną obsługą systemu CATIA,
jakie będą realizowane podczas zająć laboratoryjnych:
Modelowanie i prosta edycja krzywych. Zastosowanie prowadnic i kierownic. Tworzenie
elementarnych powierzchni. Tworzenie modelu powierzchniowego prostego i wielosekcyjnego.
Tworzenie polipowierzchni. Zastosowanie praw definiujących zmienność kształtu.
Zaawansowane metody tworzenia i edycji krzywych. Modelowanie powierzchniowe i
hybrydowe. Edycja powierzchni. Edycja kształtu modelu. Zastosowanie technologicznych
elementów w modelu. Tworzenie i edycja złożonych modeli. Właściwości modelu.
Asocjatywność modelu 3D powierzchniowego i bryłowego.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane podstawami modelowania
powierzchniowego w programie CATIA.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów powierzchniowych 3D.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu powierzchniowego.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CATIA.
Umie korzystać z metod powierzchniowego modelowania 3D.
Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.
Kompetencje
społeczne
Student rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy, poprzez studiowanie literatury
związanej z modelowaniem powierzchniowym.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej.
216
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1.Wylezoł M. CATIA Podstawy modelowania powierzchniowego i hybrydowego. Helion 2003
2.Help programu Catia. Wersja elektroniczna
3.Wełyczko A.: CATIA V5 Sztuka modelowania powierzchniowego, Helion 2010,
4.Materiały dostarczane przez prowadzącego.
Literatura uzupełniająca:
1.Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007,
2.Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu
mechanicznym Helion 2005.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 65 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
2,4 2,6 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Modelowanie powierzchniowe* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedze związaną z
metodami modelowania 3D
Wykład,
Projekt
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W04
T1A_W04
Inż.A_W05
EK-P_W02 Zna podstawowe metody
generowania i edycji modeli 3D EK-K_W07 T1A_W07 Inż.A_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi posługiwać się
zintegrowanym środowiskom
projektowania 3D.
Wykład,
Projekt
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U07 T1A_U07
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U07
InzA_U08
EK-P_U02
Potrafi wykorzystać środowisko CAx
do zaprojektowania elementu
powierzchniowego.
EK-K_U09 T1A_U09 InzA_U02
EK-P_U03 Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod do tworzenia
przestrzennego odwzorowania
EK-K_U15 T1A_U15 InzA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie konieczność
samokształcenia się.
Wykład,
Projekt
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01 T1A_K01 InzA_K01
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne skutki inżynierskiej
działalności.
EK-K_K02 T1A_U02 InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
217
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
81. Szybkie prototypowanie*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Szybkie prototypowanie
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.04.5.W, MKWP.04.5.L MKWP.04.5.W, MKWP.04.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza:
Celem poznawczym tego przedmiotu jest uzyskanie podstawowej wiedzy dotyczącej szybkiego
wytwarzania prototypów elementów mechanicznych
Umiejętności:
W ramach zajęć z tego przedmiotu student nabywa umiejętności oceny potrzeby szybkiego
prototypowanie na różnych etapach procesu projektowania układów mechatronicznych.
Student nabywa umiejętności przygotowania danych dla urządzeń realizujących wybrane metody
(np. SLA, SLM, 3D-Printing) szybkiego prototypowania struktur mechanicznych w
projektowanych układach mechatronicznych. Zyskuje umiejętności obsługi tych urządzeń.
Kompetencje społeczne:
Kształtowanie postawy studenta w celu uzyskania świadomości i konieczności ciągłego rozwoju
osobistego oraz pracy zespołowej.
14. Metody dydaktyczne Podstawy modelowania bryłowego
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach, zaliczenie kolokwium końcowego.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
218
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Podstawowe pojęcia i zagadnienia z zakresu technik komputerowych w inżynierii produkcji
(CAx). Rola technik CAx w zintegrowanym rozwoju produktu. Miejsce prototypowania w
tradycyjnym oraz współczesnym (concurrent engineering) procesie projektowo-konstrukcyjnym.
Rodzaje modeli i prototypów stosowanych na różnych etapach procesu projektowania.
Przegląd najpopularniejszych metod i technik szybkiego prototypowania struktur mechanicznych
(Rapid Prototyping – RP). Metoda stereolitografii (SLA). Metoda selektywnego spiekania
proszków (SLS). Metoda warstw laminowanych (LOM). Metoda drukowania trójwymiarowego
(3D Printing). Przykłady zastosowań omówionych metod przy wytwarzaniu prototypów części u
układów. Przegląd urządzeń do realizacji technik RP. Metody i techniki szybkiego wytwarzania
narzędzi (Rapid Tooling - RT). Prototypowanie metodami obróbki ubytkowej i przyrostowej z
zastosowaniem technik HSC. Obszary i przykłady zastosowań technik RP/RT.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Nabycie wiedzy w zakresie najpopularniejszych metod i technik szybkiego prototypowania
struktur mechanicznych (Rapid Prototyping – RP). Metoda stereolitografii (SLA). Metoda
selektywnego spiekania proszków (SLS). Metoda warstw laminowanych (LOM). Metoda
drukowania trójwymiarowego (3D Printing). Nabycie wiedzy w zakresie konfiguracji układów
programowalnych, ich programowania oraz obsługi układów peryferyjnych.
Umiejętności Student jest w stanie dobrać właściwą metodę szybkiego prototypowania do określonego
zastosowania. Jest w stanie przygotować układ prototypowy.
Kompetencje
społeczne
Kształtowanie postawy studenta w celu uzyskania świadomości konieczności ciągłego rozwoju
osobistego oraz pracy zespołowej.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Chlebus E., Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji, Arkady, Warszawa, 2000
Oczoś K., Cykl artykułów dotyczących technik RP/RT, Miesięcznik naukowo-techniczny
"Mechanik", Warszawa, 2000
Literatura uzupełniająca:
Jacek Majewski, Piotr Zbysiński, Układy FPGA w przykładach, BTC, Warszawa, 2007
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Szybkie prototypowanie* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Nabycie wiedzy w zakresie
najpopularniejszych metod i technik
szybkiego prototypowania struktur
mechanicznych. Nabycie wiedzy w
zakresie konfiguracji układów oraz
obsługi urządzenia drukującego.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W03
EK-K_W04
EK-K_W06
EK-K _W07
T1A_W03
T1A_W04
T1A_W06
T1A_W07
InzA_W01
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student jest w stanie dobrać właściwą
metodę szybkiego prototypowania do
określonego zastosowania. Jest w
stanie przygotować odpowiedni
układ prototypowy.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U08
EK-K_W13
EK-K_W16
T1A_U08
T1A_U13
T1A_U16
InzA_U06
InzA_U08
219
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Kształtowanie postawy studenta w
celu uzyskania świadomości
konieczności ciągłego rozwoju
osobistego oraz pracy zespołowej.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K03 InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
82. Projektowanie zespołów*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Projektowanie zespołów
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.05.5.W, MKWP.05.5.L MKWP.05.5.W, MKWP.05.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Znajomość podstaw modelowania części 3D
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza:
Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym środowiskiem
CAx. Zna i rozumie proces numerycznego tworzenia podzespołów i zespołów maszynowych.
Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D i tworzenia
zespołów maszynowych oraz ich exportu.
Umiejętności:
Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego tworzenia
obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak: Inventor, Catia
oraz tworzyć zespoły i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne:
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności, odpowiedzialności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Wykład, wykład problemowy
Ćwiczenia laboratoryjne,
Konsultacje: zgodnie z harmonogramem konsultacji,
Samodzielne studiowanie literatury ora samodzielna realizacja ćwiczeń
220
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych: Nie
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i laboratorium,
Formą 1,5godz. kolokwium z laboratorium jest realizacja wskazanych zadań przez
prowadzącego.
Pisemne kolokwium z wykładów obejmuje zakres realizowanych treści wykładowych.
Student, który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu – zalicza moduł kształcenia. Student, który nie
uzyskała zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wprowadzenie do parametrycznych systemów 3D. Przegląd technik i struktura pojęć CAx.
Znaczenie modelu 3D. Typowy przebieg procesu CAD. Proces tworzenia podzespołów i
zespołów. Stosowanie wiązań w procesie budowy zespołów. Projektowanie zespołów.
Parametryczny rysunek wykonawczy i złożeniowy. Podstawy kinematyki ruchu zespołów
Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące i obliczające. Wstawiane
elementy bazodanowe. Bazy elementów znormalizowanych. Plotowanie rysunku. Wymiana
danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje rozwojowe systemów CAx.
Sposób realizacji: wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów
wskazanej literatury.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CAx.
Charakteryzuje proces numerycznego tworzenia zespołów maszynowych 3D.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć obiekty i zespoły 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia. Helion 2002
Help programu Catia. Wersja elektroniczna
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu
mechanicznym Helion 2005,
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Projektowanie zespołów* w odniesieniu do form
zajęć
221
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z zagadnieniami
komputerowego tworzenia zespołów
3D i dokumentacji technicznej.
Zna metody i techniki cyfrowego
tworzenia prostych zespołów 3D
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W03
EK-K_W07
T1A_W03
T1A_W07
InzA_W02
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informację z baz
danych elementów
znormalizowanych.
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
cyfrowej dokumentacji technicznej w
środowisku zawodowym
Potrafi posługiwać się
zintegrowanym oprogramowaniem
CAx
Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod i modułów do
utworzenia zespołów 3D. Potrafi
również wybrać i zastosować
właściwą metodę modelowania 3D i
symulacji.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U01
EK-K_U02
EK-K_U09
EK-K_U15
EK-K_U16
T1A_U01
T1A_U02
T1A_U09
T1A_U15
T1A_U16
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę ciągłego
uzupełniania wiedzy i umiejętności
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej aspekcie
projektu i dokumentacji
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K02
T1A_K01
T1A_K02
InżA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
83. Zaawansowane metody projektowania*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zaawansowane metody projektowania
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.06.6.W, MKWP.06.6.L MKWP.06.6.W, MKWP.06.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
222
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu CAx w zakresie modelowania i wymiany plików
(export)
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 45 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza:
Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym środowiskiem
CAx. Zna i rozumie proces zaawansowanego numerycznego odwzorowania elementów
maszynowych. Ma wiedzę na temat poleceń i funkcji do zaawansowanego kształtowania i edycji
obiektów 3D oraz ich exportu.
Umiejętności:
Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego tworzenia
zaawansowanych obiektów 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak: Inventor,
Catia oraz tworzyć złożone obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne:
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności, odpowiedzialności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Wykład, wykład problemowy
Ćwiczenia laboratoryjne,
Konsultacje: zgodnie z harmonogramem konsultacji,
Samodzielne studiowanie literatury ora samodzielna realizacja ćwiczeń
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i laboratorium,
Formą 1,5godz. kolokwium z laboratorium jest realizacja wskazanych zadań przez
prowadzącego.
Pisemne kolokwium z wykładów obejmuje zakres realizowanych treści wykładowych.
Formą 1,5 godz. egzaminu jest wykonanie wskazanego zadania w środowisku CAx
Student, który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu – zalicza moduł kształcenia. Student, który nie
uzyskała zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wprowadzenie do systemów 3D. Technologiczność w projektowaniu wyrobów. Zastosowanie
systemu w projektowaniu wtryskowych narzędzi przetwórczych. Rodzaje form wtryskowych.
Przebieg procesu tworzenia układów formy. Określenie miejsca zasilania i rodzaje przewężek.
Dobór parametrów przetrwania wtryskowego. Symulacje zdolności wypełnienia. Generowanie
gniazd formy wtryskowej. Tworzenie układów przepływowych. Wstawiane elementy
bazodanowe. Bazy elementów znormalizowanych form. Symulacje wtryskiwania polimeru do
formy wtryskowej. Prognozowanie jakości i czasu wypełnienia. Tworzenie rysunków form
Sposób realizacji: wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów
wskazanej literatury.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem form wtryskowych.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych do tworzenia formy wtryskowej
Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
223
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Ziobro J. Marciniec. A. : Projektowanie form wtryskowych do elastomerów. OWPRz 2012
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006
Frenkler D. Zawistowski H. Konstrukcja form wtryskowych do tworzyw termoplastycznych
1984, WNT Warszawa 2003.
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Zawistowski. H.: Nowoczesne formy wtryskowe. Problemy konstrukcji i użytkowania .Plastech.
Warszawa 2001.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowane metody projektowania*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z zagadnieniami
komputerowego tworzenia złożonych
obiektów 3D i dokumentacji
technicznej.
Zna metody i techniki cyfrowego
odwzorowania złożonych elementów
3D
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W03
EK-K_W07
T1A_W03
T1A_W07
InzA_W02
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informację z baz
danych elementów
znormalizowanych
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
cyfrowej dokumentacji technicznej w
środowisku zawodowym
Potrafi posługiwać się
zintegrowanym oprogramowaniem
CAx
Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod i modułów do
utworzenia obiektu 3D. Potrafi
również wybrać i zastosować
właściwą metodę modelowania 3D i
symulacji.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U01
EK-K_U02
EK-K_U09
EK-K_U15
EK-K_U16
T1A_U01
T1A_U02
T1A_U09
T1A_U15
T1A_U16
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę ciągłego
uzupełniania wiedzy i umiejętności
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej aspekcie
projektu i dokumentacji.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K02
T1A_K01
T1A_K02
InżA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
224
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
84. Metody komputerowe w budowie maszyn*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Metody komputerowe w budowie maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.07.6.W, MKWP.07.6.L MKWP.07.6.W, MKWP.07.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z Wytrzymałości Materiałów obejmującą stan naprężenia i odkształcenia,
podstaw Metody Elementów Skończonych oraz Systemów CAD (modelowanie bryłowe części i
złożeń).
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 45 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac inżynierskich (CAE)
i ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.
Umiejętności
Potrafi stosować systemy komputerowe CAE w zakresie obliczeń inżynierskich i projektowania.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Laboratorium realizowane w formie zadań realizowanych przy użyciu oprogramowania do analiz
numerycznych CAE.
15. Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
225
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach oraz zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach lab. i kolokwium
końcowego.
Egzamin obejmuje wykonanie zadanego modelu w systemie CAE. Zagadnienia do egzaminu są
udostępniane studentom.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Budowa modeli geometrycznych (modelowanie bryłowe, powierzchniowe, hybrydowe).
2. Budowa modeli dyskretnych w aspekcie przeprowadzanych analiz numerycznych.
3. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe (materiały o charakterystyce liniowej i
nieliniowej, rodzaje nieliniowości)
4. Zagadnienie kontaktu w modelowaniu numerycznym.
5. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
6. Podstawy metod rozwiązania układów równań w ujęciu numerycznym.
7. Interpretacja wyników analiz numerycznych w wybranym środowisku CAE.
Laboratorium:
1. Budowa modeli geometrycznych i dyskretnych.
2. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe.
3. Zagadnienie kontaktu w MES.
4. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
5. Interpretacja wyników analiz numerycznych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych.
Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu układów
mechatronicznych.
Umiejętności
Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich
sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki
i wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne i
symulacyjne MES.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego
modelowania MES.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dacko M., Borkowski W., Dobrociński S., Niezgoda T., Wieczorek M., Metoda elementów
skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa 1994.
2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,
Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.
3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji,
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.
Literatura uzupełniajaca:
1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z Wykład 15 30
226
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Metody komputerowe w budowie maszyn*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wykorzystaniem Metody Elementów
Skończonych.
Zna podstawowy Metody Elementów
Skończonych niezbędne przy
modelowaniu układów
mechanicznych.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W04
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W07
InzA_W05
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi prawidłowo wykorzystać do
analizy i wyjaśniania wyników
obliczeń inżynierskich sformułowania
i zwroty z zakresu Metody
Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z
przeprowadzanych obliczeń
numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę
wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i
wytłumaczyć wyniki obliczeń
inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się
w zakresie Metody Elementów
Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać
symulacje komputerowe MES,
interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania
i rozwiązania zadań inżynierskie
metody analityczne i symulacyjne
MES.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U02
EK-K_U08
EK-K_U05
EK-K_U16
T1A_U02
T1A_U08
T1A_U05
T1A_U16
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się i
doskonalenia swojej wiedzy przez
całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w
grupie przy rozwiązywaniu
problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić
priorytety służące realizacji zadań z
zakresu komputerowego
modelowania MES.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K03
EK-K_K04
T1A_K01
T1A_K02
T1A_K04
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
227
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
85. Inżynieria odwrotna*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Inżynieria odwrotna
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.08.6.W, MKWP.08.6.L MKWP.08.6.W, MKWP.08.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotów systemy CAD i systemy CAx
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Znajomość podstawowych zagadnień związanych z nowoczesnymi technikami komputerowymi,
oraz metodami ich wykorzystania do odtworzenia dokumentacji elementu.
Umiejętności
Umiejętność wykorzystania specjalistycznego oprogramowania komputerowego celu
odtworzenia określonego detalu.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i
uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach oraz zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
228
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Inżynieria odwrotna wstęp.
2. Model parametryczny.
3. Model powierzchniowy.
4. Model hybrydowy.
5. Rapid Prototyping.
6. Inżynieria odwrotna w praktyce i metody
Laboratorium:
Przygotowanie odpowiednich modeli CAD oraz obróbka ich formatu. Format danych
wyjściowych z tego procesu umożliwi bezpośrednie ich wykorzystanie do druku 3D.
Wykorzystanie odpowiedniego oprogramowania zapewni edycję pobranych danych jak np.
wygładzenie powierzchni, zaślepianie otworów czy też skalowanie.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student potrafi przedstawić sposób realizacji odtworzenia dokumentacji urządzeń istniejących za
pomocą inżynierii odwrotnej, których odtworzenie jest niemożliwe za pomocą standardowych
technik wytwarzania.
Umiejętności Student potrafi przygotować prawidłowo plik oraz użyć odpowiedniego oprogramowania i
przygotować wydruk 3D.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Augustyn K.: Edge CAM Komputerowe wspomaganie wytwarzania, wyd 2, Wydawnictwo
Helion, Gliwice, 2007.
2. Honczarenko J.:Elastyczna automatyzacja wytwarzania: Obrabiarki is ystemy obróbkowe,
Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2000.
Literatura uzupełniajaca:
1. Jurczyk M., Coldwind G.: Praktyczna inżynieria wsteczna: metody techniki narzędzia,
Wydawnictwo Naukowe PWN,
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Inżynieria odwrotna* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie inżynierii
odwrotnej i jej znaczenie w procesie
projektowania i wytwarzania.
Student zna podstawowe systemy,
dzięki którym może zaprojektować
model do obróbki.
Student zna podstawowe metody,
techniki, narzędzia i materiały
stosowane przy wykorzystaniu
inżynierii odwrotnej
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W02
EK-K_W07
T1A_W02
T1A_W07
InzA_W05
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
229
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat wpływu danego procesu na
właściwości powierzchni.
Student potrafi wykorzystać
oprogramowanie komputerowe do
odtworzenia modelu.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U09
EK-K_U16
T1A_U09
T1A_U16
InzA_U02
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności osób.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
T1A_K01
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
86. Zastosowanie MES w projektowaniu*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zastosowanie MES w projektowaniu
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.09.6.W, MKWP.09.6.L MKWP.09.6.W, MKWP.09.6.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
Dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawa znajomość zagadnień CAD/CAE
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu modelowania numerycznego problemów inżynierskich w tym zagadnień
liniowo-statycznych, nieliniowych (nieliniowość materiałowa, geometryczna, kontakt),
dynamicznych.
Umiejętności
Potrafi wykorzystać oprogramowanie inżynierskie CAE do analizy różnych problemów
mechaniki.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
230
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Laboratorium realizowane w formie zadań przy użyciu oprogramowania do analiz
numerycznych CAE.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach.
Zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego. Formą 1,5godz. kolokwium z laboratorium jest realizacja wskazanych zadań przez
prowadzącego.
Pisemne kolokwium z wykładów obejmuje zakres realizowanych treści wykładowych.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Podstawy Metody Elementów Skończonych MES (mechanika komputerowa, metody
rozwiązywania problemów techniki, istota MES, dyskretyzacja, przykład prostego elementu
skończonego, funkcje kształtu, klasyfikacja elementów skończonych)
Zastosowanie MES - zadanie proste i odwrotne. Kryteria ważności (naprężenia, ugięcie,
odkształcenie itp.
Zagadnienia liniowe i nieliniowe w MES (metody rozwiązywania, klasyfikacja problemów
nieliniowych, rodzaje nieliniowości, miary odkształceń i naprężeń).
Modele materiałowe w MES (modelowanie zakresu liniowo-sprężystego, materiały ulegające
uplastycznieniu, materiały hiperelastyczne,). Zagadnienia kontaktu i tarcia.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych.
Zna podstawowy typy analiza numerycznych wykorzystywanych w Metodzie Elementów
Skończonych.
Umiejętności
Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich
sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki
i wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne i
symulacyjne MES.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego
modelowania MES.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Help MSC.MARC
2. Rakowski G., Kacprzyk Z.: MES w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza PW,
Warszawa 1993.
Literatura uzupełniająca:
1. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych
3. Rakowski G.: Metody elementów skończonych – wybrane problemy, Oficyna Wydawnicza
PWN Warszawa 1996.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
231
Samodzielna praca studenta 30 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zastosowanie MES w projektowaniu*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wykorzystaniem Metody Elementów
Skończonych.
Zna podstawowe typy analiza
numerycznych wykorzystywanych w
Metodzie Elementów Skończonych.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W04
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W07
InzA_W05
InzA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi prawidłowo wykorzystać do
analizy i wyjaśniania wyników
obliczeń inżynierskich sformułowania
i zwroty z zakresu Metody
Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z
przeprowadzanych obliczeń
numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę
wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i
wytłumaczyć wyniki obliczeń
inżynierskich MES.
Potrafi planować i przeprowadzać
symulacje komputerowe MES,
interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski. Potrafi wykorzystać do formułowania
i rozwiązania zadań inżynierskie
metody analityczne i symulacyjne
MES.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U02
EK-K_U08
EK-K_U05
EK-K_U16
T1A_U02
T1A_U08
T1A_U05
T1A_U16
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma umiejętność samokształcenia się
w zakresie Metody Elementów
Skończonych.
Potrafi współdziałać i pracować w
grupie przy rozwiązywaniu
problemów inżynierskich.
Wykład,
Laboratorium
Kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K02
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
232
87. Informatyczne systemy zarządzania produkcją*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Informatyczne systemy zarządzania produkcją
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.10.7.W, MKWP.10.7.L MKWP.10.7.W, MKWP.10.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Podstawy obsługi komputera, podstawy operacji produkcyjnych
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Zapoznanie studentów z wiedzą dotyczącą struktury i budowy zintegrowanych systemów
zarzadzania.
Umiejętności
Wskazanie praktycznego doboru podsystemów do wymagań przedsiębiorstwa (produkcyjnego,
handlowego, usługowego).
Kompetencje społeczne
Zapoznanie z współczesnymi kierunkami rozwoju zintegrowanych systemów zarzadzania.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, metody podające, prezentacja multimedialna, ćwiczenia w pracowni
komputerowej, wykorzystanie systemów informatycznych klasy ERP, studium przypadku,
samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas wykładów, laboratorium oraz uzyskanych poprzez samodzielne
studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia jest aktywne uczestnictwo studenta w ćwiczeniach
laboratoryjnych i wykładach oraz zaliczenie kolokwium końcowego.
Ocena końcowa jest średnią z ocen bieżących uzyskiwanych na ćwiczeniach i kolokwium
końcowego.
Egzamin obejmuje wykonanie zadań z zakresu zarządzania produkcją
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
233
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Zarządzanie i informatyzacja pojęcia podstawowe. Typologia informatycznych systemów
zarządzania. Przepływy produkcji – zasoby i procesy, zarzadzanie logistyczne, współczesne
systemy zarzadzania TPP. Strategie zarządzania przepływem produkcji – JIT, ERP, OPT/TOC.
Systemy informatyczne zarzadzania – zarzadzanie danymi, technologie systemów
informatycznych zarzadzania, systemy wspomagające zarządzanie, systemy wspomagające
logistykę. Systemy zarządcze informowania kierownictwa. Operacje: zamówieniami, kadrowe,
handlowe przepływu dokumentacji. Zarządzanie relacjami z klientami – system CRM.
Komputerowo zintegrowane zarządzanie – komputerowo zintegrowane zarządzanie, zarządzanie
operacyjne. Wdrażanie ZISZ w małych, średnich i dużych przedsiębiorstwach. Wymiarowanie
zmian oprogramowania systemów klasy ERP. Wybór i ocena wdrożenia ZISZ.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna rodzaje systemów informacyjnych i informatycznych wspomagających różne funkcje
zarządzania w przedsiębiorstwie.
Posiada wiedzę pozwalającą mu na świadome wykorzystanie technologii informatycznych w
zarządzaniu przedsiębiorstwem.
Umiejętności
Umie wskazać potrzeby informatyczne przedsiębiorstwa i odpowiednio dobrać podsystemy.
Umie wykorzystać systemy baz danych, użytkować system planowania i zarządzania produkcją
klasy ERP, system symulacji produkcji, zbudować hurtownię danych.
Kompetencje
społeczne
Ma świadomość ciągłego podnoszenia poziomu wiedzy w dziedzinie wykorzystania narzędzi
informatycznych w biznesie.
Potrafi identyfikować możliwości rozwoju systemów informatycznych.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Zintegrowane systemy zarządzania / Z. Banaszak, S. Kłos, J.Mleczko.- Wyd. 2. zm.- Warszawa:
Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.
Funkcjonalność informatycznych systemów zarządzania, Systemy business intelligence. T 2,/ A.
Januszewski.- Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011.
Literatura uzupełniająca:
Adamczewski P.: Zintegrowane systemy informatyczne w praktyce. Warszawa: Mikon, 2004.
Brzozowski W., Kowalczyk K., Tomaszewski M.(red.), Kabza Z.: Zintegrowane systemy
zarządzania, Opole: Politechnika Opolska, 2002.
Banaszak Z.: Systemy informatyczne inżynierii zarządzania, Oficyna Wydawnicza Politechniki
Zielonogórskiej, 2001.
Mazur A., Mazur D.: Jak wdrożyć CRM w małej i średniej firmie, Madar, 2004.
Michalski K.: Zarządzanie informacjami w przedsiębiorstwie: systemy informatyczne a
reinżynieria organizacji, Politechnika Śląska, 2001.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Informatyczne systemy zarządzania produkcją*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Zna rodzaje systemów
informacyjnych i informatycznych
wspomagających różne funkcje
zarządzania w przedsiębiorstwie.
Posiada wiedzę pozwalającą mu na
świadome wykorzystanie technologii
informatycznych w zarządzaniu
produkcją.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W04
EK-K_W09
T1A_W04
T1A_W09
InzA_W05
InzA_W04
234
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Umie wskazać potrzeby
informatyczne przedsiębiorstwa i
odpowiednio dobrać podsystemy.
Umie wykorzystać systemy baz
danych, użytkować system
planowania i zarządzania produkcją
klasy ERP.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U01
EK-K_U07
EK-K_U13
EK-K_U15
T1A_U01
T1A_U07
T1A_U13
T1A_U15
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U05
InzA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Ma świadomość ciągłego
podnoszenia poziomu wiedzy w
dziedzinie wykorzystania narzędzi
informatycznych w biznesie.
Potrafi identyfikować możliwości
rozwoju systemów zarządzania.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K04
T1A_K01
T1A_K04
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
88. Zintegrowane systemy Cax*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zintegrowane systemy CAX
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MKWP.11.7.W, MKWP.11.7.L MKWP.11.7.W, MKWP.11.7.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotu Systemy CAD w zakresie modelowania i
wymiany plików (export) oraz podstawy rysunku technicznego
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium : 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium : 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
235
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza:
Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych ze zintegrowanym środowiskiem
CAx. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę
na temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji obiektów 3D oraz ich exportu.
Umiejętności:
Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego tworzenia
obiektu rysunkowego 3D. Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx takim jak: Inventor, Catia
itp. oraz tworzyć obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne:
Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności, odpowiedzialności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Wykład, wykład problemowy
Ćwiczenia laboratoryjne,
Konsultacje: zgodnie z harmonogramem konsultacji,
Samodzielne studiowanie literatury ora samodzielna realizacja ćwiczeń
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunki zaliczenia przedmiotu/modułu
Czy podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów
pomocniczych: Nie
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych
podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego z wykładów i laboratorium,
Formą 1,5godz. kolokwium z laboratorium jest realizacja wskazanych zadań przez
prowadzącego.
Pisemne kolokwium z wykładów obejmuje zakres realizowanych treści wykładowych.
Formą 1,5 godz. egzaminu jest wykonanie wskazanego zadania w środowisku CAx
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa: K
Kolokwium sprawdzające
Zaliczenie
K=0,3W+0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wprowadzenie do parametrycznych zintegrowanych systemów 3D. Przegląd technik i struktura
pojęć CAx. Znaczenie modelu 3D. Typowy przebieg procesu CAD. Projektowanie części i
zespołów za pomocą parametrycznych i nieparametrycznych zintegrowanych środowisk CAx.
Projektowanie części bryłowych, konstrukcji spawanych i blachowych. Parametryczny rysunek
wykonawczy i złożeniowy. Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące i
obliczające. Wstawiane elementy bazodanowe. Bazy elementów znormalizowanych. Plotowanie
rysunku. Wymiana danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje rozwojowe systemów CAx.
Zastosowanie modułów systemu zintegrowanego.
Sposób realizacji: wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie przez studentów
wskazanej literatury.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane ze środowiskiem CAx.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów 3D.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania oraz edycji modelu.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się środowiskiem CAx.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć obiekty 3D oraz przedstawiać ich reprezentację graficzne.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia. Helion 2002
Help programu Catia. Wersja elektroniczna
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.: Catia V5. Przykłady efektywnego zastosowania system w projektowaniu
mechanicznym Helion 2005,
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
236
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zintegrowane systemy CAX* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z zagadnieniami
komputerowego tworzenia obiektów
3D i dokumentacji technicznej.
Zna metody i techniki cyfrowego
odwzorowania prostych elementów
3D
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_W02
EK-K_W04
T1A_W02
T1A_W04
InzA_W05
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi pozyskiwać informację z baz
danych elementów
znormalizowanych
Potrafi porozumiewać się przy użyciu
cyfrowej dokumentacji technicznej w
środowisku zawodowym
Potrafi posługiwać się
zintegrowanym oprogramowaniem
CAx
Potrafi ocenić przydatność
rutynowych metod i modułów do
utworzenia obiektu 3D. Potrafi
również wybrać i zastosować
właściwą metodę modelowania 3D i
symulacji.
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_U01
EK-K_U02
EK-K_U13
EK-K_U15
T1A_U01
T1A_U02
T1A_U13
T1A_U15
InzA_U01
InzA_U02
InzA_U05
InzA_U07
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę ciągłego
uzupełniania wiedzy i umiejętności.
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej aspekcie
projektu i dokumentacji
Wykład,
Laboratorium
Egzamin,
kolokwium,
obserwacja
wykonawstwa
EK-K_K01
EK-K_K02
T1A_K01
T1A_K02
InzA_K01
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
237
I: Specjalność: Programowanie i obsługa obrabiarek CNC (CNC)
89. Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.01.5.W, MCNC.01.5.L MCNC.01.5.W, MCNC.01.5.L
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium
10. Wymagania wstępne Wymagana realizacja zagadnień z przedmiotów: technologia informacyjna, systemy CAD oraz
podstawy rysunku technicznego.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza: Student ma wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć związanych z programami Inventor,
Catia. Zna i rozumie proces numerycznego odwzorowania elementów maszynowych. Ma wiedzę na
temat poleceń i funkcji do kształtowania i edycji rysunku
Umiejętności: Potrafi wykorzystać elementy znormalizowane w celu szybkiego i poprawnego
tworzenia obiektu rysunkowego. Potrafi posługiwać się systemami Inventor, Catia oraz tworzyć
obiekty i dokumentację techniczną.
Kompetencje społeczne: Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie. Ma świadomość ważności i
rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
14. Metody dydaktyczne
Zajęcia wykładowe odbywają się, co tydzień, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 15godz. (15tyg. w
semestrze po 2 godz., co drugi tygodzień). Zajęcia laboratoryjne odbywają się, co tydzień, w
laboratorium Systemów CAx, w IT PWSZ. Wymiar zajęć: 30godz. (15tyg. w semestrze po 2godz.
tygodniowo).
Metody nauczania:
wykład
konsultacje (zarówno regularne, jak też organizowane w indywidualnych przypadkach)
samodzielne studiowanie przez studentów wskazanej literatury
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Podstawę zaliczenia stanowi opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z kolokwium zaliczeniowego.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład
Laboratorium
Kolokwium zaliczeniowe
238
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
Komputerowy zapis konstrukcji. Przegląd komputerowych technik projektowania. Struktura pojęć:
CAx, CIM, CE, ETO. Klasyfikacja i możliwości systemów CAx. Typowy przebieg procesu CAD.
Projektowanie części i zespołów za pomocą nieparametrycznych i parametrycznych systemów CAx.
Projektowanie konstrukcji spawanych i bachowych. Parametryczny rysunek wykonawczy i
złożeniowy. Tworzenie wizualizacji i prezentacji montażu. Kreatory kształtujące. Wstawiane
elementy bazodanowe. Plotowanie rysunku. Wymiana danych pomiędzy systemami CAx. Tendencje
rozwojowe systemów CAx.
Laboratorium:
Podstawy wykonywania dokumentacji konstrukcyjnej za pomocą systemu CAx. Indywidualne
projektowanie i edycja części 3D za pomocą parametrycznego systemu CAD. Tworzenie klasycznej
dokumentacji części w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Podstawy generowania wyrobu
blachowego. Indywidualne parametryczne projektowanie zespołów w systemie CAD 3D.
Bazodanowe obiekty wstawiane. Elementy tworzenia konstrukcji spawanej. Redagowanie klasycznej
dokumentacji zespołu w rzutach płaskich na podstawie modelu 3D. Ustawienia plotowania.
Tworzenie animacji montażu i wizualizacji wybranych obiektów. Projekt przejściowy.
Zaawansowane techniki projektowania stosowane indywidualnej przez studentów – temat wybierany
przez studentów.
Sposób realizacji: wykład akademicki, ćwiczenia laboratoryjne samodzielne studiowanie przez
studentów wskazanej literatury.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Zna terminologię oraz podstawowe pojęcia wiązane z programem AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego odwzorowania elementów.
Rozróżnia polecenia i stosowane funkcje kształtowania i edycji rysunku.
Umiejętności
Potrafi posługiwać się programem AutoCad do tworzenia rysunków.
Umie korzystać z baz danych elementów znormalizowanych.
Potrafi tworzyć dokumentację techniczną
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy.
Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Wyleżoł M.: Modelowanie bryłowe w systemie Catia. Przykłady i ćwiczenia, Helion 2002,
Stasiak F.: Zbiór ćwiczeń Autodesk Inventor 11. ExpertBooks 2006.
Help programów Catia, Inventor. Wersja elektroniczna
Materiały dostarczane przez prowadzącego
Literatura uzupełniająca:
Wyleżoł M.: Catia V5. Modelowanie i analiza układów kinematycznych. Nowoczesne sposoby
testowania konstrukcji. Helion 2007.
Wyłeczko A.: Catia V5 Przykłady efektywnego zastosowania systemu w projektowaniu
mechanicznym. Helion 2005,
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 10 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 55 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
1,6 0,4 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie prac inżynierskich*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
239
EK-P_W01
Zna terminologię oraz podstawowe
pojęcia wiązane z programem
AutoCad.
Charakteryzuje proces numerycznego
odwzorowania elementów.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Rozróżnia polecenia i stosowane
funkcje kształtowania i edycji
rysunku.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Potrafi tworzyć dokumentację
techniczną
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02 Potrafi posługiwać się programem
AutoCad do tworzenia rysunków
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U07 T1A_U07
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U03
Umie korzystać z baz danych
elementów znormalizowanych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy.
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Ma świadomość ważności i rozumie
pozatechniczne aspekty i skutki
działalności inżynierskiej
Kolokwium
zaliczeniowe
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K02 T1A_K02 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
90. Napędy obrabiarek*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Napędy obrabiarek
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.02.6.W, MCNC.02.6.P MCNC.02.6.W, MCNC.02.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, Projekt
10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotu podstawy konstrukcji maszyn i napędy mechaniczne
11. Liczba godzin zajęć Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
240
dydaktycznych Wykład: 15 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Projekt: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę na temat kalifikacji napędów, parametrów obróbczych, smarowania i łożyskowania ich.
Umiejętności
Umiejętność doboru prawidłowego napędu poszczególnych osi występujących w obrabiarkach.
Kompetencje społeczne
Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Sposób wystawiania podsumowującej oceny:
- Wykład- Egzamin pisemny z części teoretycznej i praktycznej
- Projekt: Zaliczenie, ocena projektu
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Wymagania i klasyfikacja napędów głównych w obrabiarkach.
2. Wrzeciona obrabiarek.
3. Łożyskowanie w obrabiarkach.
4. Napędy ruchu posuwowego.
5. Elektryczne układy napędowe.
6. Układy sensoryczne.
Projekt:
Wykonać projekt plotera frezującego i dobrać do niego napędy wskazanych elementów.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student potrafi wyjaśnić pojęcie napędów i jego zastosowanie w obrabiarkach. Student potrafi
wymienić napędy występujące w obrabiarkach. Student potrafi przeprowadzić obliczenia
wybranego napędu w obrabiarce.
Umiejętności Student potrafi obliczyć i dobrać wybrany napęd do przykładowej obrabiarki.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Honczareko J.: Obrabiarki sterowane numerycznie, Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2008.
2. Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek CNC: podrecznik operatora, Wydawnitwo
KaBe, Krosno, 2007.
Literatura uzupełniajaca:
Honczareko J.: Elastyczna automatyzacja wytwarzania: Obrabiarki i systemy obróbkowe,
Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2000.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 30 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,8 2,2
241
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Napędy obrabiarek * w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma wiedzę związaną z problematyką
obliczeń i konstruowania układów
napędowych pojazdów, maszyn i
urządzeń.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W04
EK-K_W06
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W06
T1A_W07
InżA_W05
InżA_W01
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi dokonywać analiz
funkcjonalnych, wykonać model
obliczeniowy, wykonać obliczenia
wytrzymałościowe wykonać
dokumentację projektową.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U07
EK-K_U14
EK-K_U16
T1A_U07
T1A_U14
T1A_U16
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
InżA_U06 KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K01
EK-K_K02
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K02
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
91. Systemy narzędziowe*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Systemy narzędziowe
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.03.6.W, MCNC.03.6.P MCNC.03.6.W, MCNC.03.6.P
4. Język przedmiotu Polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, projekt
10. Wymagania wstępne Technologia maszyn
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Projekt: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 30 godz.
Projekt: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Projekt: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Projekt: 2
Razem: 4p. ECTS
242
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę na temat narzędzi skrawających, sposobu doboru, mocowania, określania
odpowiednich parametrów pracy.
Umiejętności
Student potrafi dobrać narzędzia i parametry skrawania dla danej obróbki.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, projekt, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Projekt-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład
Projekt
Egzamin z części teoretycznej
Ocena projektu
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Wprowadzenie. Charakterystyka narzędzi.
2. Klasyfikacja, budowa narzędzi skrawających.
3. Systemy narzędziowe – toczenie, frezowanie.
4. Systemy narzędziowe – wiercenie, gwintowanie.
5. Wpływ geometrii ostrzy na proces obróbki.
Projekt:
Dobór narzędzi skrawających i parametrów obróbki dla wybranego procesu technologicznego.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Student potrafi wyjaśnić różnice pomiędzy narzędziami stosowanymi do różnych obróbek
skrawaniem. Student potrafi wyjaśnić budowę narzędzi. Student potrafi omówić systemy
narzędziowe do mocowania narzędzi.
Umiejętności Student potrafi prawidłowo dobrać narzędzia i oprzyrządowanie do nich niezbędne i określić
odpowiednie parametry pracy tych narzędzi.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej
i uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Zaleski K., Skoczylas A., Matuszak J.: Narżedzia skrawające, Politechnnika Lubelska, Lublin
2014.
2. Cichosz P.:Narzędzia skrawające, Wydawnictwo WNT, Warszawa, 2009.
3. Habrat W.: Obsługa i programowanie obrabiarek CNC. Podręcznik operatora, Wydawnictwo
KaBe, Krosno 2007.
Literatura uzupełniajaca:
1. Katalogi narżedziowe wybranych firm
2. Poradniki obróbki skrawaniem
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 30
Projekt 30 15
Samodzielna praca studenta 30 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,8 2,2
243
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Systemy narzędziowe* w odniesieniu do form
zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje systemy
narzędziowe i wpływ geometrii tych
narzędzi na obróbkę.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W03 T1A_W03 InżA_W05
EK-P_W02
Student definiuje pojęcie systemów
narzędziowych i ich elementy
składowe.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W06
EK-K_W07
T1A_W06
T1A_W07
InżA_W01
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat wpływu danego systemu
narzędziowego na obróbkę
skrawaniem.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U09
EK-K_U13
EK-K_U17
T1A_U09
T1A_U13
T1A_U17
InżA_U02
InżA_U05
-
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Wykład
Projekt
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K03
EK-K_K04
EK-K_K06
T1A_K03
T1A_K04
T1A_K06
-
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
92. Podstawy technologii maszyn*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Podstawy technologii maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.04.5.W, MCNC.04.5.L MCNC.04.5.W, MCNC.04.5.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
Obowiązkowy do ukończenia całego toku studiów
6. Rok studiów, semestr rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Zaliczony przedmiot Konstrukcja i eksploatacja maszyn rok II, semestr IV
11. Liczba godzin zajęć Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
244
dydaktycznych Wykład: 30 godz.
Laboratorium:15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 25 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest przekazanie studentom wiedzy oraz wybranych
umiejętności praktycznych, dotyczących projektowania procesów technologicznych typowych
części maszyn, tworzenia dokumentacji technologicznej oraz omówienie zagadnień dotyczących
automatyzacji obróbki na wydziałach mechanicznych, oraz zasady organizacji produkcji i
normowania czasu pracy.
14. Metody dydaktyczne
Wykłady, – co tydzień po 2godz, realizowany z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych,
Laboratoria – ćwiczenia projektowe, co 2-gi tydzień po 2 godz.
Konsultacje – na bieżąco w ramach zajęć dydaktycznych + poprzez pocztę e-mail w pozostałym
czasie
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Wykłady. Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu
realizowanych podczas zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej
literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz
pozytywna ocena z kolokwium zaliczeniowego.
Laboratorium – Podstawą zaliczenia będzie wykonanie procesu technologicznego danej części
Kolokwium zaliczeniowe z obliczania łańcuchów wymiarowych
Zaliczenie z oceną
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Ocena końcowa
Kolokwium zaliczeniowe
Zaliczenie na podstawie opracowanego procesu
technologicznego wybranej części maszynowej.
K = 0,3W + 0,7L
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład
Technologiczność – 4 godz. Materiał wyjściowy. Metody mocowania przedmiotów
obróbkowych -4 godz. Naddatek na obróbkę. Normowanie i kalkulacja czasu- 4 godz.
Dokumentacja technologiczna – 2 godz. Struktura procesu technologicznego -2 godz.
Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn (wałek, tuleja, koło
zębate) - 6 godz. Projektowanie procesów technologicznych typu korpus - 6 godz.
Kalkulacje wymiarów, wymiar technologiczny i jego znaczenie - 2 godz.
Laboratorium
Dobór surówek i materiałów 2 godz
Naddatki na obróbkę, 2godz
Struktura normy czasu (obliczenia) 2godz
Dokumentacja technologiczna 2godz
Projektowanie procesów technologicznych typowych części maszyn (wałek, tuleja, koło
zębate) 2 godz
Ćwiczenia obliczeniowe na wymiarach tolerowanych (rozwiązywanie łańcuchów
wymiarowych, poszukiwanie wymiaru nominalnego i odchyłek ogniwa
zamykającego) 4godz
Kolokwium zaliczeniowe 1godz
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Definiuje, nazywa, operacje technologiczne,
Wymienia składowe procesu technologicznego oraz składowe normy czasu,
Charakteryzuje dokumentacje technologiczną,
Rozróżnia rodzaje obróbki skrawaniem.
Umiejętności
Rozwiązuje zadania z wymiarów tolerowanych,
Dobiera materiał wyjściowy (półfabrykat) do wytwarzanej części,
Planuje kolejność operacji technologicznych,
Weryfikuje, analizuje dokumentacje technologiczną,
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę ustawicznego uzupełniania wiedzy. Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga
dylematy związane w wykonywaniem zawodu.
Potrafi współpracować i pracować w grupie przyjmując w niej różne role.
Potrafi określić priorytety służące do realizacji prostych zadań inżynierskich.
Potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy.
245
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Podstawowa:
2. Feld M.: Technologia Budowy Maszyn
3. Puff T.: Uzupełniająca:
2. Korzyński M.: Podstawy technologii maszyn, oficyna wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej,
Rzeszów
3. Feld M.: Podstawy projektowania procesów technologicznych typowych części maszyn,
WNT Warszawa
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Podstawy technologii maszyn* w odniesieniu do
form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01 Charakteryzuje dokumentacje
technologiczną,
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02
Wymienia składowe procesu
technologicznego oraz składowe
normy czasu,
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W03 T1A_W03 InżA_W05
EK-P_W03 Rozróżnia rodzaje obróbki
skrawaniem.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
EK-P_W04 Definiuje, nazywa, operacje
technologiczne,
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01 Dobiera materiał wyjściowy
(półfabrykat) do wytwarzanej części.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02 Rozwiązuje zadania z wymiarów
tolerowanych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U03 Planuje kolejność operacji
technologicznych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U13 T1A_U13 InżA_U05
EK-P_U04 Weryfikuje, analizuje dokumentacje
technologiczną.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U19 T1A_U19 -
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Potrafi współpracować i pracować w
grupie przyjmując w niej różne role.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K03 T1A_K03 -
EK-P_K02
Potrafi określić priorytety służące do
realizacji prostych zadań
inżynierskich
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K04 T1A_K04 -
246
EK-P_K03
Rozumie potrzebę ustawicznego
uzupełniania wiedzy. Prawidłowo
identyfikuje i rozstrzyga dylematy
związane w wykonywaniem zawodu.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K05 T1A_K05 -
EK-P_K04 Potrafi myśleć i działać w sposób
przedsiębiorczy.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_K06 T1A_K06 InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot …………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..………………………………………….
93. Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Komputerowe wspomaganie procesów technologicznych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.05.5.W, MCNC.05.5.L MCNC.05.5.W, MCNC.05.5.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: V
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź
udzielającej zaliczenia
w przypadku, gdy nie jest nim
osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Systemy CAD, Podstawy technologii maszyn
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 1
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 1
Laboratorium: 1
Razem: 2p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu komputerowych technik wspomagania procesów projektowania, wytwarzania.
Umiejętności
Umiejętność wykorzystania oprogramowania CAD/CAM i obrabiarek CNC do wykonania
określonego detalu.
Kompetencje społeczne
Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i uzupełniającej
15. Forma i warunki zaliczenia Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
247
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są zdefiniowane
w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Kolokwium zaliczeniowe
Kolokwium zaliczeniowe
16.
Treści merytoryczne
przedmiotu oraz sposób ich
realizacji
Wykład:
6. Komputerowy dobór parametrów skrawania.
7. Obróbka na bazie plików CAD.
8. Systemy sterowania obrabiarek CNC
9. Programowanie obrabiarek z wykorzystaniem cykli.
10. Projektowanie technologii obróbki w systemie CAD/CAM
Laboratorium:
Zaprojektowanie technologii obróbki wybranego elementu z wykorzystaniem systemów CAD/CAM i
obróbka danego detalu na obrabiarce CNC.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie procesu technologicznego i jego znaczenie w procesie obróbki
skrawaniem. Student potrafi zaprojektować proces technologiczny i odpowiednio dobrać narzędzie.
Student potrafi wymienić systemy sterowania maszyn CNC.
Umiejętności Student potrafi dobrać odpowiednio narzędzia, parametry odróbki zaprojektować proces
technologiczny detalu.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej
do zaliczenia danego
przedmiotu
Literatura podstawowa:
Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji, WNT, Warszawa, 2000
Literatura uzupełniajaca:
Katalogi narzędziowe
Instrukcje sterowania obrabiarek
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 15 15
Samodzielna praca studenta 30 20
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 50
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 0,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Komputerowe wspomaganie procesów
technologicznych* w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie procesów
technologicznych i ich elementy
składowe
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
248
EK-P_W02
Student definiuje metody obróbki
skrawaniem i ich elementy składowe
potrzebne do utworzenia procesu
technologicznego.
Wykład
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W03
EK-K_W06
EK-K_W07
T1A_W03
T1A_W06
T1A_W07
InżA_W05
InżA_W01
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat wpływu danego procesu
technologicznego na obróbkę
skrawaniem.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
EK-P_U02
Student potrafi interpretować i
wyciągać wnioski uzyskane z
programu.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
EK-P_U03
Student potrafi wykorzystać
oprogramowanie komputerowe do
zaprojektowania procesu
technologicznego i przeprowadzenia
symulacji.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U19 T1A_U19 -
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K03
EK-K_K04
EK-K_K06
T1A_K03
T1A_K04
T1A_K06
-
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………….
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
94. Modelowanie procesów produkcyjnych*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Modelowanie procesów produkcyjnych
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.06.6.W, MCNC.06.6.L MCNC.06.6.W, MCNC.06.6.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Zaawansowana znajomość zagadnień z przedmiotów: Matematyka, Mechanika techniczna,
Inżynierii wytwarzania,
11. Liczba godzin zajęć Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
249
dydaktycznych Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3
Laboratorium: 2
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Nabyta wiedza pozwala na budowę modeli systemów produkcyjnych i stanowisk produkcji
automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Identyfikację parametrów modelu systemu.
Student potrafi zdefiniować typy procesów produkcyjnych: liniowe, grupowe, redundantne,
współbieżne. Opisywać dynamikę procesów: procesy potokowe i cykliczne. Opisywać systemy
produkcyjne za pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować procesy produkcyjne za pomocą
aparatu sieci Petri. Opisywać poszczególne operacje technologiczne za pomocą modeli sieciowych.
Modelować procesy technologiczne obróbki i montażu.
Umiejętności
Po ukończeniu zajęć student powinien posiadać umiejętność modelowania systemów
produkcyjnych oraz identyfikacji parametrów modelu. Powinien umieć opisać dynamikę procesów.
Ponadto powinien posiąść wiedzę dotyczącą modelowania procesów technologicznych za pomocą
aparatu sieci Petri. Kompetencje społeczne
Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania
przemysłu na społeczność oraz środowisko. Potrafi oszacować czynniki społeczne oraz ich
interakcje z modelowanym procesem produkcyjnym. Potrafi ocenić zagrożenia i korzyści społeczne
związane z modelowanymi procesami produkcyjnymi.
14. Metody dydaktyczne Wykład z wykorzystaniem prezentacji
Laboratorium realizowane z wykorzystaniem pracowni komputerowej.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach oraz pozytywna
ocena z realizacji projektu komórki produkcyjnej.
Podczas egzaminu/zaliczenia student ma możliwość korzystania z materiałów pomocniczych.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład:
Laboratoria:
Egzamin
Ocena poprawności realizacji projektu komórki
produkcyjnej. Ocena aktywności podczas zajęć.
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
WYKŁAD
Cele modelowania procesów produkcyjnych. Dyskretne systemy produkcyjne jako obiekt
modelowania. Klasyfikacja procesów produkcyjnych.. Przegląd metod modelowania procesów
produkcyjnych. Systematyka modeli procesów produkcyjnych.
Modele systemów masowej obsługi. Podstawowe pojęcia teorii masowej obsługi (strumień
zgłoszeń wejściowy, rozkład czasów obsługi zgłoszeń, proces obsługi, regulamin kolejki.
Modelowanie i analiza dyskretnych systemów produkcyjnych za pomocą sieci kolejkowych.
Modele macierzowe systemów produkcyjnych. Zasady opracowania modeli macierzowych. Zasady
symulacji komputerowej. Podstawowe etapy budowy modelu symulacyjnego.
Modelowanie elastycznych systemów produkcyjnych. Harmonogramowanie w systemach
elastycznych. Planowanie i sterowanie produkcją.
Modelowanie systemów zrobotyzowanych. Zastosowanie technologii sztucznej inteligencji do
modelowania procesów produkcyjnych. Systemy ekspertowe.
Inteligentne systemy wspomagania decyzji w sterowaniu i zarządzaniu systemami produkcyjnymi.
LABORATORIA
Modelowanie komórki produkcyjnej. Wstępne obliczenia zakładu. Bilans zadań i zdolności
produkcyjnych. Obliczenia ilości stanowisk produkcyjnych. Harmonogram obciążenia
stanowisk roboczych. Optymalizacja rozmieszczenia stanowisk roboczych metodą
macierzową. Algorytm Johnsona dla dwóch maszyn. Algorytm Johnsona dla większej
ilości maszyn. Wykorzystanie sieci Petriego do opisu zrobotyzowanego stanowiska
produkcyjnego. Przykłady wykorzystania programu komputerowego do modelowania i
optymalizacji linii produkcyjnej.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Nabyta wiedza pozwala na budowę modeli systemów produkcyjnych i stanowisk produkcji
automatycznej oraz stanowisk zrobotyzowanych. Student potrafi zdefiniować typy procesów
produkcyjnych. Opisywać systemy produkcyjne za pomocą sieci „warunków- zdarzeń” Modelować
procesy produkcyjne za pomocą aparatu sieci Petri.
250
Umiejętności
Student posiada umiejętności modelowania systemów produkcyjnych oraz identyfikacji
parametrów modelu. Ponadto posiada wiedzę dotyczącą modelowania procesów technologicznych
za pomocą aparatu sieci Petri. Student posiada umiejętność w stopniu podstawowym wykorzystania
oprogramowania typu SCADA.
Kompetencje
społeczne
Student nabywa umiejętności pracy zespołowej. Posiada wiedzę z zakresu oddziaływania
przemysłu na społeczność oraz środowisko.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Mikulczyński T.: Automatyzacja procesów produkcyjnych : Metody modelowania procesów
dyskretnych i programowania sterowników PLC . WNT, Warszawa, 2006.
Miecielica M., Wiśniewski W.: Komputerowe wspomaganie projektowania procesów
technologicznych w praktyce. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
Literatura uzupełniajaca:
Zdanowicz R., Świder J.: Modelowanie i symulacja systemów produkcyjnych w programie
Enterprise Dynamics. Wyd. I, Wyd-wo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2006 r.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 65 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,4 2,6 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Modelowanie procesów produkcyjnych*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student potrafi sformułować i określić
istotne parametry dla modelu danego
systemu.
Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02 Student opisuje istotę poszczególnych
modeli procesów produkcyjnych.
Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student wykorzystuje algorytm
Johnsona w celu optymalizacji
rozmieszczenia stanowisk roboczych.
Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
EK-P_U02
Student tworzy matematyczny model
zrobotyzowanego stanowiska
produkcyjnego przy pomocy sieci
Petriego.
Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01 Rozumie potrzebę uczenia się przez
całe życie
Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Student ma świadomość
podejmowanych decyzji i jej wpływu
na inne istotne czynniki.
Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K02 T1A_K02 -
251
EK-P_K03 Potrafi współpracować w grupie Wykład
laboratorium
Egzamin
Wykonanie
projektu
EK-K_K03 T1A_K03 -
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
95. Zaawansowane programowanie CNC*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zaawansowane programowanie CNC
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.07.6.W, MCNC.07.6.L MCNC.07.6.W, MCNC.07.6.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z przedmiotu programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie oraz
Podstawy technologii maszyn
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 45 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 3
Laboratorium: 2
Razem: 5p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedze na temat zaawansowanych metod programowania obrabiarek CNC.
Umiejętności
Student potrafi wykorzystywać cykle obróbcze, tworzyć podprogramy i programy parametryczne.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium w pracowni CNC, samodzielne studiowanie literatury
podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
252
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny z części teoretycznej i
praktycznej
Kolokwium zaliczeniowe
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Programowanie przemieszczeń liniowych, interpolacji kołowej oraz współrzędnych
biegunowych.
2. Programowanie dialogowe.
3. Cykle obróbcze.
4. Programowanie podprogramów.
5. Programowanie parametryczne.
6. Pętle programowe i instrukcje wyboru.
7. Definiowanie zmiennych.
8.
Laboratorium:
1. Cykle obróbcze – toczenie.
2. Cykle obróbcze – frezowanie.
3. Tworzenie podprogramów typowych konturów maszyn.
4. Tworzenie programów parametrycznych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie programowania obrabiarek CNC. Student potrafi zaprojektować
obróbkę danej części na odpowiednie rodzaj sterowania wykorzystując programowanie dialogowe.
Student potrafi wyjaśnić co to są pętle programowe.
Umiejętności Student potrafi napisać kod NC wykorzystując cykle obróbkowe, ręcznie i przy użyciu pulpitów
sterujących do obsługi maszyn CNC. Student potrafi tworzyć podprogramy i programy
parametryczne.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Stryczek R., Pytlak B.: Elastyczne programowanie obrabiarek, Wydawnictwo naukowe PWN,
Wrszawa, 2011.
2. Habrat W.: Operator obrabiarek sterowanych numerycznie. Krosno 2003.
3. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk M.: Programowanie obrabiarek NC/CNC, WNT
Warszawa 2010.
Literatura uzupełniajaca:
Instrukcje obsługi tokarki i frezarki EMCO
Instrukcje obsługi tokarki i frezarki Sinumerik
Sterowanie i obsługa MTS
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 30
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 65 55
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 125 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,4 2,6 1,8 2,2
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowane programowanie CNC*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
253
WIEDZA
EK-P_W01
Student ma wiedzę z programowania
obrabiarek sterowanych numerycznie
i ich sterowań.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W01
EK-K_W06
T1A_W01
T1A_W06
InżA_W05
InżA_W01
EK-P_W02
Student ma wiedzę z zakresu
wykorzystania cykli obróbczych i
rodzajów programowania
wykorzystywanych przy
programowaniu CNC.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W07
InżA_W05
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat programowania ręcznego
obrabiarek CNC
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Student potrafi wykorzystać
znajomość cykli obróbkowych do
zaprogramowania obróbki.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01
EK-K_K02
EK-K_K03
T1A_K01
T1A_K02
T1A_K03
-
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
96. Oprzyrządowanie technologiczne*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Oprzyrządowanie technologiczne
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.08.6.W, MCNC.08.6.L MCNC.08.6.W, MCNC.08.6.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Student ma wiedzę z podstaw technologii oraz Podstaw konstrukcji maszyn
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
254
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę na temat materiałów konstrukcyjnych i narzędziowych oraz uchwytów obróbkowych i
przyrządów stosowanych przy maszynach podczas obróbki.
Umiejętności
Potrafi zaprojektować specjalne uchwytu technologiczne do zamocowania elementu na
obrabiarce.
Kompetencje społeczne
Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium komputerowe, samodzielne studiowanie literatury
podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Kolokwium zaliczeniowe
Kolokwium zaliczeniowe
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Oprzyrządowanie technologiczne – podział, zalety stosowania.
2. Przegląd obrabiarek ze zwróceniem uwagi na wyposażenie standardowe.
3. Rozwiązania konstrukcyjne stołów i końcówek wrzecion obrabiarek.
4. Elementy uchwytów obróbkowych.
5. Elementy mocujące uchwytów.
6. Elementy ustalające i prowadzące narzędzia, mechanizmy podziałowe.
7. Uniwersalne oprzyrządowanie technologiczne.
8. Systemy mocowania narzędzi.
Laboratorium:
1. Uchwyty specjalne.
2. Zasady projektowania uchwytów.
Projekt uchwytów specjalnych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie oprzyrządowanie technologiczne. Student potrafi wymienić
elementy wchodzące w skład oprzyrządowania technologicznego. Student potrafi wyjaśnić
zasadę mocowania i doboru mocowania narzędzi.
Umiejętności Student potrafi dobrać odpowiednio uniwersalne uchwytu obróbcze. Student potrafi
zaprojektować specjalny uchwyt obróbczy do wytworzenia niestandardowej części.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Feld M.: Uchwytu obróbkowe, WNT, Warszawa 2002
2. Skoczylas L.: Symbolika pomocy warsztatowych w dokumentacji technologicznej procesów
obróbki skrawaniem, Oficyna wydawnicza Prz, Rzeszów 2013.
Literatura uzupełniajaca:
Katalogi oprzyrządowania
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność, przygotowanie
sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 70
255
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
1,8 1,2 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Oprzyrządowanie technologiczne* w odniesieniu
do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student definiuje pojęcie
oprzyrządowania stosowanego przy
obróbce.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W01 T1A_W01 InżA_W05
EK-P_W02
Student potrafi dobrać odpowiednie
oprzyrządowanie do wytwarzanego
elementu
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W03
Student potrafi posługiwać się
katalogami w celu doboru elementów
znormalizowanych stosowanych przy
oprzyrządowaniu.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat elementów oprzyrządowania
wykorzystywanych do projektów.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się przez
całe życie; potrafi inspirować i
organizować proces uczenia się
innych osób.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01
EK-K_K04
EK-K_K06
T1A_K01
T1A_K04
T1A_K06
-
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu ……………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
97. Zastosowanie CAE w technologii maszyn*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zastosowanie CAE w technologii maszyn
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.07.6.W, MCNC.07.6.L MCNC.07.6.W, MCNC.07.6.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: III, semestr: VI
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
256
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne
Student ma wiedzę z Wytrzymałości Materiałów obejmującą stan naprężenia i odkształcenia,
podstaw Metody Elementów Skończonych oraz Systemów CAD (modelowanie bryłowe części i
złożeń).
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 45 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 1
Laboratorium: 2
Razem: 3p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę o zastosowaniu programów komputerowego wspomagania prac inżynierskich (CAE) i
ich współpracy w zakresie wirtualnego procesu rozwoju produktu.
Umiejętności
Potrafi stosować systemy komputerowe CAE w zakresie obliczeń inżynierskich i projektowania.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład realizowany w formie audiowizualnej.
Laboratorium realizowane w formie zadań realizowanych przy użyciu oprogramowania do analiz
numerycznych CAE.
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-Z, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są: pozytywne oceny z wykładu oraz ćwiczeń laboratoryjnych.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Końcowe kolokwium zaliczeniowe
Realizacja ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykłady:
1. Budowa modeli geometrycznych (modelowanie bryłowe, powierzchniowe, hybrydowe).
2. Budowa modeli dyskretnych w aspekcie przeprowadzanych analiz numerycznych.
3. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe (materiały o charakterystyce liniowej
i nieliniowej, rodzaje nieliniowości)
4. Zagadnienie kontaktu w modelowaniu numerycznym.
5. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
6. Podstawy metod rozwiązania układów równań w ujęciu numerycznym.
7. Interpretacja wyników analiz numerycznych w wybranym środowisku CAE.
Laboratorium:
1. Budowa modeli geometrycznych i dyskretnych.
2. Wybrane podstawowe zagadnienia liniowe i nieliniowe.
3. Zagadnienie kontaktu w MES.
4. Definiowanie zmiennych obciążeń siłowych i kinematycznych.
5. Interpretacja wyników analiz numerycznych.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza
Ma szczegółową wiedzę związaną z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych w analizie
inżynierskiej.
Zna podstawowy Metody Elementów Skończonych niezbędne przy modelowaniu inżynierskim, w
tym techniki dyskretyzacji, podstawowe modele materiałowe, definicję warunków brzegowych oraz
podstawowe typy analiz numerycznych MES i interpretację ich wyników.
Umiejętności
Potrafi prawidłowo wykorzystać do analizy i wyjaśniania wyników obliczeń inżynierskich
sformułowania i zwroty z zakresu Metody Elementów Skończonych.
Potrafi przygotować raport z przeprowadzanych obliczeń numerycznych MES obejmujący
procedurę modelowania oraz analizę wyników.
Potrafi opisać, zaprezentować i wytłumaczyć wyniki obliczeń inżynierskich MES.
Ma umiejętność samokształcenia się w zakresie Metody Elementów Skończonych.
Potrafi planować i przeprowadzać symulacje komputerowe MES, interpretował uzyskane wyniki i
257
wyciągać wnioski.
Potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązania zadań inżynierskie metody analityczne i
symulacyjne MES.
Kompetencje
społeczne
Rozumie potrzebę uczenia się i doskonalenia swojej wiedzy przez całe życie.
Potrafi współdziałać i pracować w grupie przy rozwiązywaniu problemów inżynierskich.
Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji zadań z zakresu komputerowego
modelowania MES.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Dacko M., Borkowski W., Dobrociński S., Niezgoda T., Wieczorek M., Metoda elementów
skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa 1994.
2. Rusiński E. i inni: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych,
Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej 2000.
3. Rakowski G., Kacprzyk Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna
Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 1993.
Literatura uzupełniajaca:
1. Zienkiewicz O. C.: Metoda elementów skończonych, Arkady 1972.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 15 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 30 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 75 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Samodzielna praca
studenta
1,8 1,2 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zaawansowanie CAE w technologii maszyn*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Ma szczegółową wiedzę związaną z
wykorzystaniem Metody Elementów
Skończonych w analizie inżynierskiej.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdania
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W02
Zna podstawowy Metody Elementów
Skończonych niezbędne przy
modelowaniu inżynierskim, w tym
techniki dyskretyzacji, podstawowe
modele materiałowe, definicję
warunków brzegowych oraz
podstawowe typy analiz
numerycznych MES i interpretację ich
wyników.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdania
EK-K_W06 T1A_W06 InżA_W01
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Potrafi prawidłowo wykorzystać do
analizy i wyjaśniania wyników
obliczeń inżynierskich sformułowania
i zwroty z zakresu Metody
Elementów Skończonych.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdania
EK-K_U02 T1A_U02 InżA_U01
258
EK-P_U02
Potrafi planować i przeprowadzać
symulacje komputerowe MES,
interpretował uzyskane wyniki i
wyciągać wnioski.
Laboratorium Sprawozdania EK-K_U08 T1A_U08
InżA_U01
InżA_U02
InżA_U07
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Rozumie potrzebę uczenia się i
doskonalenia swojej wiedzy przez
całe życie.
Wykład
Laboratorium
Kolokwium
zaliczeniowe
Sprawozdania
EK-K_K01 T1A_K01 -
EK-P_K02
Potrafi odpowiednio określić
priorytety służące realizacji zadań z
zakresu komputerowego modelowania
MES.
Laboratorium Sprawozdania EK-K_K04
EK-K_K06
T1A_K04
T1A_K06
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu ……………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
98. Przygotowanie i organizacja produkcji*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Przygotowanie i organizacja produkcji
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.10.7.W, MCNC.10.7.L MCNC.10.7.W, MCNC.10.7.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Wiedza podstawowa z podstaw technologii maszyn.
11. Liczba godzin zajęć dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12. Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę na temat struktury systemu produkcyjnego, przedmiotów pracy, środków pracy,
zasobów ludzkich, energii, wyrobów, usług, wyrobów niezgodnych, braków.
Umiejętności
Student potrafi przygotować stanowisko produkcyjne, rozmieścić oprzyrządowanie do wykonania
259
konkretnych elementów. Zna narzędzia organizacji produkcji pozwalające na ulepszenie
istniejącej produkcji.
Kompetencje społeczne
Rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się, potrafi inspirować i organizować
proces podnoszenia kwalifikacji zawodowych, osobistych i innych osób.
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium, samodzielne studiowanie literatury podstawowej i
uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach.
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny z części teoretycznej i
praktycznej
Kolokwium zaliczeniowe
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
Wykład:
1. Zarządzanie produkcją i usługami.
2. Systemy produkcyjne.
3. Charakterystyka czynników produkcyjnych.
4. Organizacja przestrzeni produkcyjnej i usługowej.
5. Planowanie i sterowanie produkcją i realizacja usług.
6. Współczesne metody zarządzania produkcją.
Laboratorium:
1. Organizacja stanowisk roboczych
2. Ocena ergonomiczności stanowisk pracy.
3. Normowanie czasu pracy.
Zasady organizacji produkcji.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie systemów produkcyjnych oraz określić ich czynniki
produkcyjne. Student potrafi zorganizować i planować przestrzeń produkcyjną i sterowanie
produkcją.
Umiejętności Student potrafi przeprowadzić prawidłowe rozmieszczenie kilku maszyn w hali produkcyjne.
Student potrafi ocenić ergonomiczność i czas pracy.
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
1. Karpiński T.: Inżynieria produkcji, Wydawnictwo Naukowo- techniczne, Warszawa, 2004.
2. Szatkowski K.: Przygotowanie produkcji, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2008.
Literatura uzupełniajaca:
Dwiliński L.: Zarządzanie produkcją, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej,
2002.
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność, przygotowanie
sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim
udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
Z bezpośrednim udziałem
nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca studenta
260
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Przygotowanie i organizacja produkcji*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01
Student ma wiedze na temat pracy
urządzeń i ich właściwości
charakterystycznych.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02
Ma podstawową wiedzę w zakresie
kierunków studiów powiązanych ze
studiowanym kierunkiem studiów.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04 T1A_W04 InżA_W05
EK-P_W03 Student definiuje pojęcie organizacji
produkcji i ich elementy składowe.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W07 T1A_W07 InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat organizacji stanowisk
roboczych.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Student potrafi interpretować i
wyciągać wnioski z organizacji
stanowisk roboczych.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U09 T1A_U09 InżA_U02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01
EK-K_K04
EK-K_K06
T1A_K01
T1A_K04
T1A_K06
-
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu …………………………………………
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
99. Zintegrowane systemy wytwarzania*
Lp. Elementy składowe sylabusu Opis
1. Nazwa modułu/ przedmiotu Zintegrowany system wytwarzania
2. Nazwa jednostki prowadzącej
przedmiot Instytut Techniczny
3. Kod przedmiotu Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
MCNC.11.7.W, MCNC.11.7.L MCNC.11.7.W, MCNC.11.7.L
4. Język przedmiotu Język polski
5. Typ przedmiotu Obowiązkowy do zaliczenia semestru/roku studiów
6. Rok studiów, semestr Rok: IV, semestr: VII
261
7. Imię i nazwisko osoby (osób)
prowadzącej przedmiot
8.
Imię i nazwisko osoby (osób)
egzaminującej bądź udzielającej
zaliczenia w przypadku, gdy nie
jest nim osoba prowadząca dany
przedmiot
dr inż. Jan Ziobro
9. Formuła przedmiotu Wykład, laboratorium, przedmiot specjalistyczny
10. Wymagania wstępne Wiedza z przedmiotów systemy CAD i systemy CAx.
11. Liczba godzin zajęć
dydaktycznych
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 30 godz.
Laboratorium: 30 godz.
Razem: 60 godz.
Wykład: 15 godz.
Laboratorium: 15 godz.
Razem: 30 godz.
12.
Liczba punktów ECTS
przypisana
modułowi/przedmiotowi
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
Wykład: 2
Laboratorium: 2
Razem: 4p. ECTS
13. Założenia i cele
modułu/przedmiotu
Wiedza
Ma wiedzę z zakresu komputerowych technik wspomagania procesów projektowania, wytwarzania
i kontroli jakości wytwarzanych wyrobów.
Umiejętności
Student potrafi wykorzystać oprogramowanie CAD/CAM do rozwiązania podstawowych
problemów technologicznych.
Kompetencje społeczne
Świadomość roli społecznej i odpowiedzialności związanej z działalnością inżynierską
14. Metody dydaktyczne Wykład akademicki, laboratorium w pracowni CNC, samodzielne studiowanie literatury
podstawowej i uzupełniającej
15.
Forma i warunki zaliczenia
przedmiotu, w tym zasady
dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia z przedmiotu, a także
formę i warunki zaliczenia
poszczególnych form zajęć
wchodzących w zakres danego
przedmiotu
Przedmiot kończy się: Wykład-E, Laboratorium-ZO
Warunkami zaliczenia przedmiotu są:
Warunkiem zaliczenia jest opanowanie treści merytorycznych przedmiotu realizowanych podczas
zajęć oraz uzyskanych poprzez samodzielne studiowanie wskazanej literatury.
Warunkiem uzyskania zliczenia przedmiotu jest uczestnictwo studenta w zajęciach
Student który uzyskał zakładany poziom wiedzy oraz wymagane umiejętności, które są
zdefiniowane w efektach kształcenia modułu/zalicza moduł kształcenia.
Student który nie osiągnął zakładanego efektu kształcenia, nie zalicza modułu kształcenia.
Sposób wystawiania ocen składowych modułu i oceny końcowej.
Forma zajęć Sposób wystawiania podsumowującej oceny
Wykład: W
Laboratorium: L
Egzamin pisemny z części teoretycznej
i praktycznej
Kolokwium zaliczeniowe
16. Treści merytoryczne przedmiotu
oraz sposób ich realizacji
kład:
1. Omówienie tematyki zajęć.
2. Techniki komputerowe w przedsiębiorstwie.
3. Istota i elementy składowe zintegrowanego wytwarzania.
4. Komputerowe wspomaganie projektowania CAD.
5. Komputerowe wspomaganie planowania CAP.
6. Komputerowe wspomaganie wytwarzania CAM.
7. Komputerowo wspomagana kontrola jakości CAQ.
8. Komputerowo wspomagane zarządzanie produkcją PPC.
Laboratorium:
Zasady projektowania technologii obróbki części CAD/CAM.
Katalogi elementów uchwytów składanych.
Wykonanie obróbki i oprzyrządowania technologicznego.
17.
Zamierzone
efekty
kształcenia*
Wiedza Student potrafi wyjaśnić pojęcie Zintegrowanego wytwarzania. Student potrafi wyjaśnić pojęcia
CAD, CAP, CAM, CAQ,PPC oraz podać ich możliwości.
Umiejętności Student potrafi użyć katalogi do doboru elementów oprzyrządowania. Student potrafi
zaprojektować obróbkę z prawidłowym doborem oprzyrządowania.
262
Kompetencje
społeczne
Student realizuje potrzebę samokształcenia poprzez studiowanie najnowszej literatury naukowej
związanej z tematyką przedmiotu.
18.
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego przedmiotu
Literatura podstawowa:
Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji, WNT, Warszawa, 2000
Przybylski W., Deja M.: Komputerowwe wspomaganie wytwarzania maszyn, WNT, Warszawa,
2000
Literatura uzupełniajaca:
Katalogi oprzyrządowania
BILANS PUNKTÓW ECTS (obciążenie pracą studenta)
Forma nakładu pracy studenta
(udział w zajęciach, aktywność,
przygotowanie sprawozdania, itp.)
Obciążenie studenta [h]
Studia stacjonarne Studia niestacjonarne
Godziny realizowane z
bezpośrednim udziałem
nauczyciela akademickiego
Wykład 30 15
Laboratorium 30 15
Samodzielna praca studenta 40 70
Sumaryczne obciążenie pracą studenta 100 100
Punkty ECTS za moduł/przedmiot
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
Z bezpośrednim udziałem nauczyciela
akademickiego
Samodzielna praca
studenta
2,4 1,6 1,2 2,8
Macierz oraz weryfikacja efektów kształcenia dla modułu (przedmiotu) Zintegrowane systemy wytwarzania*
w odniesieniu do form zajęć
Numer
przedmiotowe
go efektu
kształcenia
PRZEDMIOTOWY EFEKT
KSZTAŁCENIA Forma zajęć
Metody
weryfikacji
Odniesienie do
efektu
kierunkowego
Odniesienie do
efektu
obszarowego
Odniesienie do
kompetencji
inżynierskich**
WIEDZA
EK-P_W01 Student ma wiedzę z Zintegrowanego
wytwarzania oraz zna ich podział
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W02 T1A_W02 InżA_W05
EK-P_W02 Student ma wiedzę z zakresu
systemów CAx.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_W04
EK-K_W07
T1A_W04
T1A_W07
InżA_W05
InżA_W02
UMIEJĘTNOŚCI
EK-P_U01
Student potrafi odnaleźć informacje
na temat zintegrowanych systemów
wytwarzania.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe EK-K_U01 T1A_U01 InżA_U01
EK-P_U02
Student potrafi wykorzystać
znajomość systemów CAD, CAP,
CAM, CAQ,PPC do operacji
technologicznych.
Laboratorium Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_U09
EK-K_U16
T1A_U09
T1A_U16
InżA_U02
InżA_U08
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
EK-P_K01
Student analizuje czasopisma
naukowe w celu doskonalenia swojej
wiedzy i umiejętności.
Wykład
Laboratorium
Egzamin
pisemny
Kolokwium
zaliczeniowe
EK-K_K01
EK-K_K04
EK-K_K06
T1A_K01
T1A_K04
T1A_K06
-
-
InżA_K02
Podpis nauczyciela odpowiedzialnego za przedmiot ……………………………………………
Podpis Dyrektora Instytutu ……………………………………………
263
Podpis starosty roku – studiów stacjonarnych/niestacjonarnych ..…………………………………………..
*Przedmiot do wyboru (student wybiera jeden z dwóch proponowanych przedmiotów)