Sutra del Corazón de la perfección de la sabiduría




प्रज्ञापारिमताहृदयसूत्रं

༄༅། rgy་གར་skད་du་བྷ་ག་བ་ཏི་pr་dza་པ་ར་མི་ta་hིr་ད་ཡ།

བདོ་%ད་&། བཅམོ་*ན་འདས་མ་ཤསེ་རབ་1་ིཕ་རལོ་5་6ནི་པའ་ི8ངི་པ།ོ

བམ་པ་ོགཅགི་ག ོ།

༈ འད་ི%ད་བདག་གིས་ཐསོ་པའ་ི&ས་གཅགི་ན། བཅམོ་*ན་འདས་=ལ་པའོ >་ཁབ་@་

Aདོ་Bང་པའོ >་ར་ིལ། དགེ་Cངོ་གི་དགེ་འ&ན་ཆནེ་པ་ོདང༌། @ང་Fབ་སམེས་དཔའ་ི

དགེ་འ&ན་ཆེན་པ་ོདང་ཐབས་ཅིག་5་བGགས་ཏེ། དེའི་ཚJ་བཅོམ་*ན་འདས་ཟབ་མ་ོ

Lང་བ་ཞསེ་@་བའ་ིཆསོ་1་ིNམ་Oངས་1་ིཏངི་ང་ེའཛ>ན་ལ་8མོས་པར་Gགས་ས།ོ  །

ཡང་དེའི་ཚJ་@ང་Fབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་Sན་རས་

གཟིགས་དབང་Tག་ཤེས་རབ་1ི་ཕ་རོལ་5་6ིན་པ་ཟབ་མོའ >་Sོད་པ་ཉིད་ལ་Nམ་པར་

བV་ཞངི་Bང་པ་ོW་པ་ོད་ེདག་ལ་ཡང་རང་བཞནི་Xསི་Yངོ་པར་Nམ་པར་བVའ།ོ  །

དེ་ནས་སངས་=ས་1ི་མZས་ཚJ་དང་*ན་པ་[་རིའི་\ས་@ང་Fབ་སེམས་དཔའ་

སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་Sན་རས་གཟིགས་དབང་Tག་ལ་འདི་%ད་ཅེས་

]ས་ས།ོ རགིས་1་ི\། གང་ལ་ལ་ཤསེ་རབ་1་ིཕ་རལོ་5་6ནི་པ་ཟབ་མའོ >་Sདོ་པ་

Sད་པར་འདོད་པ་དེས་ཇི་Vར་བCབ་པར་@། དེ་%ད་ཅེས་]ས་པ་དང༌། @ང་Fབ་

སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་Sན་རས་གཟིགས་དབང་Tག་གིས་

ཚJ་དང་*ན་པ་[་ར་_་ཏའི་ི\་ལ་འད་ི%ད་ཅསེ་]ས་ས།ོ  །


Sutra del Corazón de la perfección de la sabiduría

Título en sánscrito: भगवती प्रज्ञापारिमताहृदय सूत्रं Bhagabati Prajñāpāramitāhṛdaya Sutra

Título en tibetano: བཅོམ་ldན་འདས་མ་ཤེས་རབ་kyི་ཕ་རོལ་du་yིན་པའི་sིང་པོ། chomden dema sherab ki pharol du chinpe ñingpo. Un volumen.

Me postro ante la triple joya.

Así oí una vez. El Bendecido estaba en la montaña llamada Pico del Buitre, en Rajagriha, acompañado de una gran asamblea de monjes y de bodisatvas.

En aquella ocasión, el Bendecido estaba absorto en la concentración sobre las categorías de los fenómenos llamada «percepción de lo profundo». En ese momento, además, el arya Avalokiteshvara, el bodisatva, el gran ser, consideraba la practica de la profunda perfección de la sabiduría y percibía los cinco agregados también vacíos de naturaleza inherente.

Entonces, por el poder de Buba, el venerable Shariputra preguntó al arya Avalokiteshvara, al bodisatva, al gran ser: «¿Cómo debería adiestrarse un hijo de buen linaje que desea practicar la profunda perfección de la sabiduría?» Así dijo y el arya Avalokiteshvara, el bodisatva, el gran ser, respondió al venerable Sharadvatiputra con estas palabras:

[་རའི་ི\། རགིས་1་ི\་འམ་རགིས་1་ི\་མ་ོགང་ལ་ལ་ཤསེ་རབ་1་ིཕ་རལོ་5་6ནི་

པ་ཟབ་མོའ >་Sོད་པ་Sད་པར་འདོད་པ་དེས་འདི་Vར་Nམ་པར་བV་བར་@་Yེ་Bང་པོ་

W་པ་ོད་ེདག་1ང་རང་བཞནི་Xསི་Yངོ་པར་Nམ་པར་ཡང་དག་པར་`སེ་a་བVའ།ོ  །

གbགས་Yངོ་པའ།ོ  །Yངོ་པ་ཉདི་གbགས་ས།ོ གbགས་ལས་1ང་Yངོ་པ་ཉདི་

གཞན་མ་ཡནི། Yངོ་པ་ཉདི་ལས་1ང་གbགས་གཞན་མ་ཡནི་ན།ོ  །ད་ེབཞནི་&་ཚcར་

བ་དང༌། འ&་ཤེས་དང༌། འ&་@ེད་དང༌། Nམ་པར་ཤེས་པ་Nམས་Yོང་པའ།ོ །[་རིའི་

\། ད་ེVར་ཆསོ་ཐམས་ཅད་Yངོ་པ་ཉདི་ད།ེ མཚན་ཉདི་མདེ་པ། མ་dསེ་པ། མ་

འགག་པ། e་ིམ་མདེ་པ། e་ིམ་དང་fལ་བ། f་ིབ་མདེ་པ། གང་བ་མདེ་པའ།ོ  །[་

རའི་ི\། ད་ེV་བས་ན། Yངོ་པ་ཉདི་ལ་གbགས་མདེ། ཚcར་བ་མདེ། འ&་ཤསེ་མདེ།

འ&་@དེ་Nམས་མདེ། Nམ་པར་ཤསེ་པ་མདེ། མགི་མདེ། N་བ་མདེ། L་མདེ། g་ེ

མདེ། hས་མདེ། ཡདི་མདེ། གbགས་མདེ། i་མདེ། e་ིམདེ། ར་ོམདེ། རགེ་@་མདེ།

ཆོས་མེད་དོ།  །མིག་གི་ཁམས་མེད་པ་ནས་ཡིད་1ི་ཁམས་མེད། ཡིད་1ི་Nམ་པར་

ཤསེ་པའ་ིཁམས་1་ིབར་&་ཡང་མདེ་ད།ོ  །མ་རགི་པ་མདེ། མ་རགི་པ་ཟད་པ་མདེ་པ་

ནས་A་ཤི་མེད། A་ཤི་ཟད་པའི་བར་&་ཡང་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་&་jག་བkལ་བ་

དང༌། lན་འmང་བ་དང༌། འགགོ་པ་དང༌། ལམ་མདེ། ཡ་ེཤསེ་མདེ། ཐབོ་པ་མདེ། མ་

ཐབོ་པ་ཡང་མདེ་ད།ོ  །[་རའི་ི\། ད་ེV་བས་ན་@ང་Fབ་སམེས་དཔའ་Nམས་ཐབོ་པ་

མདེ་པའ་ི6རི་ཤསེ་རབ་1་ིཕ་རལོ་5་6ནི་པ་ལ་བnནེ་ཅངི་གནས་ཏ།ེ སམེས་ལ་iབི་

པ་མདེ་པས་oག་པ་མདེ་ད།ོ 6ནི་ཅ་ིལགོ་ལས་ཤནི་5་འདས་ནས་p་ངན་ལས་འདས་

པའ་ིམཐར་6ནི་ཏ།ོ  །&ས་གaམ་&་Nམ་པར་བGགས་པའ་ིསངས་=ས་ཐམས་ཅད་

1ང་ཤེས་རབ་1ི་ཕ་རོལ་5་6ིན་པ་ལ་བnེན་ནས་q་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་rོགས་

པའ་ི@ང་Fབ་5་མངནོ་པར་rགོས་པར་སངས་=ས་ས།ོ །


«Shariputra, cualquier hijo o hija de buen linaje que desee practicar la profunda perfección de la sabiduría deberá contemplarla así: debe percibir de modo perfecto que estos cinco agregados también carecen de naturaleza inherente. La forma es vacía; la vacuidad es forma; la vacuidad no es otra cosa que la forma; la forma tampoco es otra cosa que la vacuidad.

»Del mismo modo, la sensación, la discriminación, los factores de composición y la conciencia son vacíos. Shariputra, así mismo todos los fenómenos son vacíos, sin características, no son producidos ni destruidos, no son impuros ni libres de impurezas, ni deficientes ni completos. Por eso, Shariputra, en la vacuidad no hay forma, ni sensación, ni discriminación, ni factores de composición, ni conciencia. No hay ojo, ni oído, nariz, ni lengua, ni cuerpo, ni mente. No hay forma, ni sonido, ni olor, ni sabor, ni textura, ni fenómeno. No hay elemento del ojo y así hasta no haber elemento de la mente ni elemento de la conciencia mental. No hay ignorancia, ni extinción de la ignorancia, etcétera, hasta no haber envejecimiento ni muerte, ni extinción del envejecimiento y de la muerte. Asimismo, no hay sufrimiento, ni origen, ni cesación, ni camino. No hay sabiduría trascendente. No hay logro ni tampoco ausencia de logro.

»Así pues, Shariputra, como no hay logro, los bodisatvas se entregan a la perfección de la sabiduría y moran en ella. Como su mente carece de obstrucciones, no sienten miedo. Al trascender los errores, consuman el nirvana. Además, todos los Budas de los tres tiempos despiertan, manifiesta y completamente, a la insuperable, perfecta y completa iluminación en virtud de la perfección de la sabiduría.

ད་ེV་བས་ན་ཤསེ་རབ་1་ིཕ་རལོ་5་ཕནི་པའ་ིkགས། རགི་པ་ཆནེ་པའོ >་kགས། q་ན་

མདེ་པའ་ིkགས། མ་ིམཉམ་པ་དང་མཉམ་པའ་ིkགས། jག་བkལ་ཐམས་ཅད་རབ་

5་ཞ་ིབར་@དེ་པའ་ིkགས། མ་ིsན་པས་ན་བདནེ་པར་ཤསེ་པར་@་Y།ེ ཤསེ་རབ་1་ི

ཕ་རལོ་5་6ནི་པའ་ིkགས་]ས་པ།

ཏtu། ག་ཏ་ེག་ཏ།ེ v་ར་ག་ཏ།ེ v་ར་ས་ཾག་ཏ།ེ བ་ོདྷ་ིy་z།

[་རིའི་\། @ང་Fབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོས་དེ་Vར་ཤེས་རབ་1ི་ཕ་

རོལ་5་6ིན་པ་ཟབ་མ་ོལ་བCབ་པར་@འ།ོ །དེ་ནས་བཅོམ་*ན་འདས་ཏིང་ངེ་འཛ>ན་

དེ་ལས་བཞེངས་ཏེ་@ང་Fབ་སེམས་དཔའ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་Sན་

རས་གཟིགས་དབང་Tག་ལ་ལེགས་སོ། ཞེས་@་བ་@ིན་ནས། ལེགས་སོ་ལེགས་

ས།ོ  །རགིས་1་ི\། ད་ེད་ེབཞནི་ན།ོ  །ད་ེད་ེབཞནི་ཏ།ེ ཇ་ིVར་{དོ་1སི་བYན་པ་

བཞིན་&་ཤེས་རབ་1ི་ཕ་རོལ་5་6ིན་པ་ཟབ་མོ་ལ་Sད་པར་@་Yེ། དེ་བཞིན་

གཤགེས་པ་Nམས་1ང་`སེ་a་ཡ་ིརང་ང།ོ   །བཅམོ་*ན་འདས་1སི་ད་ེ%ད་ཅསེ་

བཀའ་}ལ་ནས། ཚJ་དང་*ན་པ་[་ར་_་ཏིའི་\་དང༌། @ང་Fབ་སེམས་དཔའ་

སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་འཕགས་པ་Sན་རས་གཟིགས་དབང་Tག་དང༌། ཐམས་ཅད་

དང་*ན་པའ་ིའཁརོ་ད་ེདག་དང༌། ~་དང༌། མ་ིདང༌། ~་མ་ཡནི་དང༌། e་ིཟར་བཅས་

པའི་འཇིག་nེན་ཡི་རངས་Yེ། བཅོམ་*ན་འདས་1ིས་གaངས་པ་ལ་མངོན་པར་

བYོད་དོ།།

བཅོམ་&ན་འདས་མ་ཤེས་རབ་.ི་ཕ་རོལ་2་3ིན་པའི་5ིང་པོ་ཞེས་8་བ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའ

»Por eso, el mantra de la perfección de la sabiduría, el mantra del gran conocimiento, el mantra insuperable, el mantra igual a lo inigualable, el mantra que pacifica por completo todo el sufrimiento, debe ser reconocido como la verdad, puesto que no es falso. Este es el mantra de la perfección de la sabiduría:

TADYATA GATE GATE PARAGATE PARASAMGATE BODHI SVAHA

»Shariputra, así deben adiestrarse en la profunda perfección de la sabiduría los bodisatvas, los grandes seres».

En ese momento, el Bendecido emergió de la concentración y alabó al arya Avalokiteshvara, al bodisatva, al gran ser, con estas palabras: «Bien dicho, bien dicho, hijo del linaje, así es. La profunda perfección de la sabiduría debe ser practicada tal como has indicado. Incluso los tathagatas se alegran».

Después de que el Bendecido hubo pronunciado estas palabras, el venerable Sharadvatiputra, el arya Avalokiteshvara —el bodisatva, el gran ser— y el resto de la asamblea junto con todos los dioses, humanos, asuras y gandharvas se llenaron de júbilo y alabaron las palabras del Bendecido.

☸

Así termina el Arya-bhagavati-prajnaparamita-hridaya-sutra.

Fue traducido por el abad indio Vimalamitra y por el monje traductor Rinchen Ö. Guelo, Namkha y otros monjes traductores lo revisaron y editaron.

© Marta Saro (Tenzin Dolkar), Dharamsala, 2020. Tomando como base la traducción de la FPMT hispana.

Sutra del Corazónde la perfección de la sabiduríaSutra del Corazónde la perfección de la sabiduría