straffe verhalen in de bossen van massembre ii

Snelheidsduivel

VS

Zondagsrijder

poetsenbakken

achter de schermen

Happy herten ?op de sofa bij de dierenpsycholoog

Sofie (25): “Beatboxen met de artiesten aan het kampvuur”

verhalenStraffe

Massembrewaargebeurd magazine

2012

uit de bossen van

Inhoud

6

22

18

1. Editoriaal2. Waterplaza in zwart/wit5. Vals alarm in alle eerlijkheid6. Poetsen bakken:

Pikante verhalen van achter de schermen. Chef Hygiène Monique is van niets vies en is discre-ter dan een dweil. Haar collega Chef Cuisine Luc doet het met Dikke Bertha.

11. Een gewei van een web12. Deep in the woods

Hendrik overtuigde een clubje concertorga-nisatoren om een rustig festival in een bos op te zetten. De storm zou later komen.

16. Hoe happy is een hert?18. Op een plankje eindigen

Columm van Hert Harold: “Hypocriet herten-gezeik van opstandige puberherten!”

20. Snelheidsduivel vs. zondagsrijder22. Kampliefdes die niet meer

overgaan“We zoenden voor de eerste keer achter de boerderij”

25. Kampen en hutten bouwen26. Kasteelheren en koffieverdragen28. Bos klasse!30. Spijs en drank31. Everzwijnragout

Chef-kok Luc laat in zijn kookboeken kijken.

33. Wildedierenkruiswoordraadsel34. Spiderman in het groen36. Facebookwedstrijd

Win een hertenmasker en een weekendje Massembre

36

Colofon

verantw.uitgever: Rob DevlieghereMassembre 84, 5543 Heeruitgavedatum 1e druk: mei 2012oplage: 7000 ex.

concept en realisatie: Ideeweb.be

12

Massembre, een bos verblijfsformules

Wat is een straf verhaal? Wat moet je al niet meemaken voor je het ‘straf’ kan noemen? Ik denk er hier in Massembre wel eens over na. Wanneer vakan-tiegangers me vertellen over hun verblijf in onze bossen, begrijp ik dat je ‘straf’ niet kan meten. Straf is wat straf beleefd wordt. Door de ogen van een kind is een boom een goedlachse woudreus, die uitnodigt om een kamp in te bouwen. Voor een veertienjarige op klasdagen duurt de laatste slow een hele nacht lang. Sommige studen-ten denken dat ze dood gaan van schrik op de deathride. Wanneer een aanstaand kop-peltje een hertenkoppel kruist in het bos, ziet het dat als een teken. Opa stapt van zijn koers-fiets na ‘de steilste col uit zijn leven’, en oma proeft voor het eerst everzwijn.

Een paar verhalen hebben we opgetekend in de tweede editie van dit magazine. Hoe straf ze zijn, laat ik in het midden. Dat ontdek je wel als je hier zelf een paar straffe verhalen hebt meegemaakt.

Meer dan welkom!

Directeur Rob Devlieghere

Hoe straf kan een verhaal zijn?

1


WaterplazaAan de rand van het grote loofbos van Massembre spelen kleine en grote spetters op het plezierige parcours van de waterplaza. Wiebelende vlotten, glibberige balken en een ondiepe plas eronder. Als het wat frisser is, probeer je net niet in het water te belanden. Als het zomert, doe je je uiterste best om dat wel te doen.

2

7


November 1991. Er waait een frisse herfstwind tus-sen de paviljoenen, maar de zon schijnt. Zeggen dat Rudolphe Bastin nog in korte broek rondliep, is misschien overdreven. Maar hij zat zeker nog niet in het pak gehesen waarin hij nu, als voorzitter van Mutualité Chretienne in Luik, zit. Rudolphe volgt samen met zijn maten Marc, Chantal en Jean Pierre een monitorencursus van Jeunesse et Santé, de Waalse tegenhanger van het huidige Kazou. Een geducht groepje grap-penmakers die de begeleiders heel wat hoofdbrekens bezorgen.

“Ze hielden ons scherp in de gaten,” vertelt Rudolphe. “We hadden gekozen voor een work-shop relaxatie. De begeleiders hadden er geen goed oog in, want dat vonden ze niets voor ons. Maar wij waren bloedserieus. De vrouw die de workshop leidde, was echt heel goed. En wij ontdekten technieken uit de sophrologie: ademhalingsoefeningen en concentratietraining om je interne evenwicht terug te vinden. We ver-baasden onszelf maar we waren helemaal mee: alle oefeningen van de eerste dag hadden prima gewerkt.”

Hoewel de begeleiders het zaakje niet vertrouwden en extra wacht liepen op de eerste nacht, begon dag twee in uiterste rust voor Rudolphe en zijn kompanen: “We zaten in een zaaltje van gebouw Hermeton. De vrouw vroeg ons om ons vrij door de ruimte te bewegen. Om ons van alle gedachten te bevrijden, ons te concentreren op onze lichamen en zo. Dat ging heel goed: ik voelde de spanning

zo verdwijnen, en ik denk met mij Chantal en Marc. Jean Pierre, de meest geduchte van ons vieren, zat helemaal in zijn wereld. C’était fabuleux!”

“Plots vroeg de cursusgeefster ons om stil te blijven staan. Iedereen bevroor. We kregen de instructies om al onze aandacht op het eerste het beste voor-

werp voor ons te richten. En ons er helemaal op te concentreren. Daar is het mis gegaan,” lacht Rudolphe.

“Ik stond voor een klink, Marc voor een stoel, Chantal voor een lichtknop. Jean Pierre begon zich blijkbaar te concentreren op een brandalarm. De vrouw praatte minutenlang op ons in:

‘beschrijf het voorwerp in gedachten, denk aan de kleur, textuur, grootte, vorm, ...’ Jean Pierre zou me later vertellen dat hij zich helemaal een voelde worden met een rood, vierkantig voorwerp, niet al te groot, met een metalen kadertje errond en een ronde knop achter glas waarop stond geschreven:

‘hier drukken’.”

“Toen ze ons vervolgens opdroeg om een handeling met het voorwerp te doen, gebeurde het onver-mijdelijke. Jean Pierre drukte op de knop en op heel het domein begonnen sirenes te loeien. Alle cursussen werden stopgezet en de brandweer van Hastière moest worden teruggeroepen. Het alarm werd gelokaliseerd in het gebouw Hermeton, en Jean Pierre kon het gaan uitleggen,” lacht Rudolphe. “Alleen zijn vrienden geloofden hem als hij zei dat hij het deze keer echt niet expres had gedaan.”

Al meer dan zestig jaar is Massembre het toneel van jeugdvakanties van de Christelijke Mutualiteiten (CM). Een groot deel van de huidige CM-top heeft hier zijn strafste jaren beleefd. Een eerlijke getuigenis over een vals alarm.

Vals alarm in alle eerlijkheid

Straffe verhalen van vroeger

“Jean Pierre concentreerde

zich op de knop van het brandalarm”

© Lucas* / Flickr.

5

“Ik ben van niets vies”

poetsen bakken

Chef Hygiène Monique Carpentier poetst al 27 jaar in Massembre

Ze kent alle spleten en krochten van het domein op haar duimpje. Trekt met zwabber en spons ten strijde tegen modder en microben. En ziet daarbij als enige wat geen enkele gast ooit te zien krijgt. Sappige verhalen uit de paviljoenen van Massembre.

“Madame Monique , t él éphoooone!” S c h o o n m a a k s t e r M o n i q u e Carpentier krijgt niet alle dagen telefoon. Aan de lijn hangt een radeloze vakantieganger die net een weekendje in Massembre is komen genieten met zijn vrouw. Al blijkt dat niet zijn eigen vrouw te zijn... Of Monique misschien een trouwring heeft gevonden onder bed - dat heeft ze. En of hij die zo snel mogelijk kan komen oppikken - dat kan. Discretie is voor schoonmaakper-soneel wat timing voor een kok

is, je job staat of valt ermee. En in 27 jaren dienst komt een mens wat tegen. Pikante lingerie, con-dooms, braaksel, urine,... Zo kwam Madame Monique op een ochtend met haar kuiskarretje een kamer binnen rijden waar twee jonge gas-ten ‘bezig’ waren. Het stoorde haar

niet - “Dat is de jeugd, he” - en de deur ging weer dicht.

3 minuten per bedMonique heeft een eigen bureau, naast het vroegere hoofdgebouw. Tussen de klasseermappen - “om de planning te maken” - staat een spuitbus Top Clean. Ook haar eigen

‘kot’ moet proper zijn. Twintig jaar geleden was dit het kantoor van de directrice. Nu is het de uit-valsbasis voor een team van drie schoonmakers die niet bang zijn om hun handen vuil te maken. Alleen vrouwen, dat heeft Monique nooit anders geweten. “Alleen tijdens de grote schoonmaak in januari worden de mannen van de bar ingeschakeld om de bed-den mee te verschuiven.” Op wisseldagen, vrijdag en zondag, telt het team van Monique wel negen hygiënisch deskundigen. “We beschikken over 125 borstels, 25 aftrekkers en 90 vuilblikken. In een jaar verzetten we 2.000 liter schoon-maakproduct. In twee uur tijd maken we 40 bedden op, dat zijn drie minuten per bed. Het is een grote uitdaging om alles zo snel klaar te krijgen. De volgende klanten staan soms al aan de deur van hun kamer te wachten, terwijl de vloer nog nat is.”

“Laatst haalde een Franse gepensioneerde de spurt naar de wc niet...”

Monique is niet bang om haar handen vuil te maken. Haar collega’s kennen haar als

‘maman’, ‘ma tante’, of ‘Madame Monique’.

6


poetsen bakken

Au secours Monique!“Kuisen is niet voor iedereen weg-gelegd,” vertelt Monique. “Er zijn meisjes die niet alles aankunnen. Dan roepen ze mij om hulp. Ik ben van niets vies. Zo was er laatst een Franse gepensioneerde die de spurt

naar de wc niet haalde en zijn gevoeg voor de deur van zijn kamer had gedaan... Iemand moet het schoonmaken, he.”

Hoe noordelijker de gasten, hoe netter, vindt Monique:

“De Nederlandstalige leerlin-gen zijn mijn favorieten. Die luisteren beter naar hun leer-krachten en laten hun kamer

netjes achter.” Ze doet ook liever jongenskamers dan meisjeskamers. In de badka-mer van de jongens liggen een beker, tandpasta, een stuk zeep et c’est tout. Maar bij meisjes, oh la la. “Die bren-gen meer tijd door op hun kamer, om te kletsen of om hun haren te doen, terwijl jongens buiten gaan spelen of voetballen.Er is wel wat veranderd, in die 27 jaar. Vroeger, toen er alleen maar grote slaapzalen waren, was het schoonmaken eenvoudiger. Nu hebben de meeste kamers hun eigen badkamer. “En veel meer hoekjes en kantjes natuurlijk,” lacht Monique.

“Mais bon, die kan je dan natuurlijk wel harder oppoetsen... tot het zeer doet aan de ogen.”

Kilometers toiletpapierEen vakantiedomein als Massembre telt meer dan 130 wc’s. Dat vraagt om heel wat (recyclage-) toiletpapier. Een wc-rol telt 100 meter papier (800 blaadjes). Tijdens piek-periodes in de zomer gaan er wel 36 rollen per dag door. Dat is 25,2 kilometer per week. Op een jaar tijd zou je aan 1310,4 km komen, genoeg om van Massembre tot Barcelona uit te rollen!

p 8

7

poetsen bakken“Ik doe alles met Dikke Bertha”Chef Cuisine Luc Derese kookt sinds 1984 in Massembre

Hij verzet tweeënhalve ton pasta per jaar. Schuift tweehonderd pistolets tegelijk in zijn oven. En haalt elke dag het beste uit zijn ‘Dikke Bertha’. Straffe verhalen uit de geurige potten van Massembre.

“Is Dikke Bertha al warm!?” Luc Derese roept het van de ene kant van de keuken naar de andere. De radio zingt, de dampkap draait volle toeren en zijn team krioelt tus-sen afwasmachines, fornuizen en aanrechten. Het water in kookpot ‘Dikke Bertha’, genoemd naar het kanon uit de Eerste Wereldoorlog, warmt zich op voor 80 kg spaghetti. In een andere kookpan pruttelen 70 kg gehakt, 10 kg groenten en 40 liter tomatensap. Luc Derese gooit er enkele ‘vuisten’ kruiden bij. Binnen een half uur komen er 750 (!) moege-speelde kinderen het nieuwe restau-rant van Massembre binnenstuiven. Verse klanten met honger.

Voor Luc, sinds augustus 2011 chef cuisine van het vakantiecentrum, is een werkdag als vandaag een eitje. Hij heeft al voor hetere vuren gestaan. Zoals toen hij leerde flam-beren. “‘Madame Mailly’, een van de vroegere koks, was nogal gul

met de alcohol,” herinnert de keu-kenprins zich. “Toen de vlam in de pan sloeg, verloor ik mijn snor. Het rook nog dagenlang naar verbrand varkenshaar. Everzwijn aan het spit.”

Lekkerder dan thuisEr heerst een gezellige drukte in la cuisine. Luc en zijn team – afhanke-lijk van de bezetting twee tot vijf hulpkoks - kennen elkaar al lang. Luc begon achtentwintig jaar geleden (!) als student, volgde de ene bijscholing na de andere, en groeide uiteindelijk door tot chef-kok. De hypermoderne keuken en het vernieuwde restaurant kreeg hij er als toemaatje bij. Een plezier om in te werken volgens de spijs-bereider: “In deze oven maak ik 600 brochettes in een keer klaar. Of 200 croissants. De Dikke Bertha moeten we zelf niet meer tillen, dat gebeurt machinaal.” Als de eerste kinderen met hun plateau’s aan de zelfservice aan-schuiven, ligt de pasta en de saus voor hen te dampen. “Hmm, dat ruikt lekkerder dan bij ons thuis,” zegt een jongen. Luc glundert.

“Vertel dat morgen maar aan je moeder.” Hij kookt graag voor scholen. Spaghetti, bouletten met frietjes, macaroni met hesp en kaas-saus, zelfs pizza. Hij wordt warm van de drukte aan de tafels. En van

“Het heeft hier dagenlang naar everzwijn aan het spit geroken”

8


poetsen bakken

zevenjarigen die komen zeggen dat het ‘echt lekker’ was, of hem aan het einde van een week een knuffel komen geven.

“Pas op,” zegt de kookkunstenaar. “C’est pas toujours facile, hein. Er zijn veel bijzonder diëten: vegetarisch, veganistisch, zonder vis, glütenvrij, enzovoort. Halalproducten serve-

ren we niet meer, omdat de gasten niet altijd geloven dat het echt halal is. Zij krijgen daarom nu ook een vegetarische maaltijd. Vaak vinden andere eters dat die beter oogt en veranderen ze plots. We voorzien dus altijd een paar porties extra.” (lacht)

Gulzige bezoekersVoor volwassenen liggen de uit-dagingen elders. Vooral als er een gastronomisch menu in het week-endpakket zit, zet de kok zijn beste beentje voor. Hij troont naar de voorraadzaal, langs lange rijen vol-geladen schappen, en komt terug met een dure f les whiskey en een exclusieve fles rum. “Voor fijnproe-vers,” grinnikt hij.Luc krijgt regelmatig gulzige bezoe-kers over de vloer. Zoals die man die laatst een overstromende berg koud buffet op zijn bord laadde, uit schrik dat er niet genoeg zou zijn. “Er is altijd genoeg,” weet Luc. “Ik heb overigens meer dan de helft van zijn bord moeten weggooien.”

De keuken in cijfersEen grootkeuken verzet gigan-tische hoeveelheden voedsel. Elk jaar serveert Luc Derese:

•24.500 liter melk (een tank-wagen vol)

•24.000 brochettes, 24.000 kipfilets en 24.000 yoghurtjes

•2.000 baguettes (daarmee kan je een straat leggen van Massembre tot in Berlijn)

•2.200 kg pasta (meer dan het gewicht van Derese’s auto!)

Wat moet een goede kok kunnen? Luc denkt niet lang na. “Proeven. Als het mij en het team smaakt, zal het iedereen smaken. Ik proef voort-durend tijdens het koken. En eet dan ook erg onregelmatig. Alleen thuis, ‘s avonds, eet ik degelijk. Ja, ook daar sta ik meestal aan het fornuis.”Zijn lievelingsgerecht is ... een spie-gelei met spek. Met verse eieren van de kippen uit z’n tuin. Of een stevige varkenskotelet - “minstens 2 cm dik”. Een stukje everzwijn maakt hij ook graag klaar (zie recept op pagina 31).

“Maar eigenlijk ga ik liefst zelf op res-taurant,” lacht hij.De eerste plateaus komen de keuken binnengerinkeld. Tijdens de afwas gaat het volume van de radio een streepje luider. Luc en zijn team zet-ten zich weer aan het werk. En dan-sen zich naar de volgende maaltijd.

Keukenprins Luc Derese smelt als de klanten hem zeggen dat het

lekker is.

9

13


13

facebookWie ons ‘liket’ op Facebook, heeft een pootje voor op andere (moge-lijke) Massembregangers. Links en likes naar ander digitaal geweld en exclusieve promo-acties in your face.www.facebook.com/massembre

Een gewei van een web

youtubeAf en toe grijpen de herten van Massembre naar een camera. De resultaten gooien ze op het videoka-naal van Massembre. Wel eens een hert in een kayak gezien (‘Bosklassen in Massembre’) of een ree op een deathride (‘Evenementen in Massembre’)? Je vindt er bovendien een groeiende selectie geschifte film-pjes van hertencollega’s in andere landen. www.youtube.com/user/massembrevideo

bekijk mij!

“De Herten van Massembre” nieuwsbriefDe Herten van Massembre verstu-ren elke maand een nieuwsbrief. Wil je op de hoogte blijven van nieuwe themaweekends, voordelige last-minuteaanbiedingen en de laatste roddels uit het dierenpark? Laat het weten via www.massembre.be/newsletter/subscribe.

blijfopdehoogte!

webcamEen stralend blauwe hemel, drei-gend onweer of de eerste sneeuw: via de webcam van Massembre zie je meteen welk weer je er kan ver-wachten. Op de site bundelen we bovendien alle activiteiten op en rond het domein, bij goed weer en slecht weer. Je vindt er ook alle ver-blijfsformules en begrijpt dan ook meteen waarom Massembre ‘voor elk wat wilds’ heeft. www.massembre.be

wat gebeurt er inMassembre?

De herten van Massembre zijn 24/24 online. Je vindt hen in één van de vele vertakkingen van de site: op Facebook, op YouTube, op de webcam of in je mailbox.

vind mijleuk!

11

Deep in the

WoodsIn de hete nazomer van 2011 ontmoetten herten, artiesten en bezoekers elkaar voor de eerste keer op een driedaags festival waar de tijd leek stil te staan. Warme getuigenissen uit de eeuwige bossen van Massembre.

Nieuw festival waar de omgeving het tempo bepaalt

12


“Pintjes pakken met de artiesten”Bezoekers Sofie en Elvira over hun memorabele nachten

Sofie en Elvira zijn qua festivals niet aan hun proefstuk toe. Ze kennen de ondergelopen tent-jes van Pukkelpop, de lange rijen aan de douches van Dour festival, en het junkfood op Rock Werchter. Een ‘luxefesti-val’ in een bos vol verrassingen was helemaal nieuw.

Sofie de Smet (25): “Stel je voor: we hadden een badkamer ín onze kamer. Dat hadden we nog niet meegemaakt. Ideaal voor een publiek van dertigers met kindje, maar wij hebben er ons ook prima geamuseerd.”

Elvira Buijink (25): “Er waren drie dingen die we nog op geen enkel ander festival samen hadden gezien: lekker ecologisch eten, échte gezelligheid en meer dan voldoende ademruimte ...”

Sofie: “... Al moest je daardoor wel ver wandelen voor je pintje (lacht). Neen serieus, het was fijn om niet van podium 1 naar podium 6 te moeten rennen. Deep in the woods slaagde in het opzet om terug te keren naar de essentie van het festival: muziek en ontspanning. Bij de bijzondere vioolmuziek van Marques Tolliver in het amfitheater bijvoorbeeld kon

je wegdromen bij het uitzicht op de heuvels van de Maasvallei.”

Elvira: “Een beetje chillen in het gras, een avontuurlijke wandeltocht

door de velden, een stel waakhon-den onderweg, plonsen in de zwem-vijver, gezellig samenhokken aan het kampvuur, ... Ons voornemen voor de tweede editie is om ook nog te kajakken.”

Sofie: “Mijn meest memorabele moment was het verrassend overtui-gende optreden van J to the C. Nog verrassender was het om de band-leden in de vroege uurtjes aan het kampvuur te herkennen tijdens een heuse beatboxsessie.”

Elvira: “... En het onweer dat zater-dagavond uitbrak na Dez Mona. Iedereen vluchtte de grote zaal in, waar spontaan een geïmproviseerd feestje losbarstte!”

p 14

“Samen met de artiesten beatboxen aan het kampvuur”

Sofie en Elvira

Amfitheater. ©Wanda Detemmerman

Verrassingsact Dezmona in de openluchtkapel. ©Wanda Detemmerman

13


Waarom beslissen zes mensen uit het Belgische muziekwe-reldje om een nieuw festival uit de bosgrond van Massembre te stampen? Mede-organisator Hendrik De Rycker kende het domein van een vakantiebaan-tje en wist zijn collega’s te overtuigen om de sfeer in de bossen te komen opsnuiven.

“Het was meteen boenk erop.”

Toen Hendrik (28) als zeventien-jarige jobstudent in Massembre bijklustte, kende hij het Vlaamse muzieklandschap nog niet zo goed als hij dat vandaag kent. Hij was nog niet professioneel bezig in de muziek, was nog geen manager van Trixie Whitley en had nog nooit met de bonzen uit de muziekindus-trie samen geluncht. Dat zou later komen.

Maar het idee om ‘iets met muziek’ in de bossen van Massembre te doen, was er toen wel al. Toen hij in het najaar van 2010 samen met een aantal bekende concertorgani-satoren op werkbezoek ging naar het bijzondere festival ‘Into the Great Wide Open’, op een eiland in de Nederlandse Waddenzee, kwam het weer bovendrijven. De heren vonden dat er ook in België plek was voor een vernieuwd festivalconcept. Een kleinschalige, driedaagse happening waarbij de omgeving het tempo bepaalt. Een méér dan muzikale ontdekkingstocht die je met vrien-den of gezin beleeft op een plek die je energie én kippenvel bezorgt. Een plek zoals Massembre, wist Hendrik. En wierp het idee op tafel.

“Het was meteen boenk erop,” ver-telt hij. “De eerste keer dat we hier

kwamen voelden ze dat hier bij-zondere dingen konden gebeuren, droomden al snel van verborgen podia in het bos, sfeervolle verlich-ting aan de vijver en films in één van de oude paviljoenen. Ook de direc-tie van Massembre was meteen wild van het idee.”

“Maar het was een race tegen de tijd”, zegt Hendrik, “om het budget te vin-den, artiesten te boeken en vrijwil-ligers te zoeken. Een festival in een bos zet je niet zomaar op. Hoe zet je een podium bij de zompige grond naast de vijver? Wat als het regent? Hoe organiseer je de maaltijden voor de festivalgangers?”

“Dit jaar zijn we er vroeger aan begonnen. We kunnen teren op de positieve feedback van de bezoekers en artiesten en gaan uiteraard voor een nog betere tweede editie!”

“In het bos kwamen de ideeën vanzelf”Mede-organisator Hendrik had Massembre al langer in gedachten

Luisteren naar de stilte in het amfitheater. Deep in the woods

profileert zich als een kindvriendelijk festival.

My Little Cheap Dictaphone opende de deuren van hun repetitiepaviljoen

zodat bezoekers twee dagen lang kon-den luistervinken bij de jamsessies.

14

“Meest memorabele moment van Deep in the – our - woods? Op zater-dagnacht hing er tropisch onweer in de lucht. We hoorden het donderen aan de Franse grens maar het begon hier pas te bliksemen toen Gregory Frateur van Dez Mona het bos bij elkaar burlde (sic). Onze bambi’s stonden te trillen op hun benen. Eén van onze reeën is met het zot in haar hoofd over de draad gesprongen. We horen haar nog elke nacht in het bos krijsen om haar Gregory.”

“Maf om zo dicht bij je publiek te zijn”Maarten, gitarist van The Intergalactic Lovers

“Demonen in het hoofd”Een van onze herten over de broeierige zaterdagnacht

Maarten, gitarist van The Intergalactic Lovers.

Muziek maken met zelfgemaakte instrumenten in een van de

workshops.

Deep in the Woods 2012 (6 – 7 – 8 september)

De tweede editie van het festival biedt ruimte voor 600 bezoekers. De verblijfskosten zitten in je ticket vervat. Bij reservatie kan je kiezen voor kamers met gedeeld sanitair of ‘en-suite’. Maaltijden en dranken kan je ter plaatse bestellen.

Programma en tickets via www.deepinthewoods.be.

Maarten Huyghen en de andere Intergalactic Lovers hadden er een serieuze trip opzitten toen ze in de bossen van Massembre aankwamen. De band had net opgetreden op Into the Great Wide Open, de Nederlandse tegenhanger van Deep in the Woods, op het eiland Vlieland. Dat er een goed bed op hen stond te wachten, was perfect.

“Maf, we sliepen gewoon in hetzelfde gebouw als ons publiek,” reageert Maarten. “Er was bijna geen afge-sloten backstage. Dat was ook niet nodig door het type publiek: veel festivalgangers met kinderen. Op

een festival als Pukkelpop, met opdringerige fans, zou ik dat niet zo prettig hebben gevonden. Hier droeg het bij tot de intieme sfeer van het evenement.”

Ook de setting tijdens het optreden was bijzonder. Maarten: “Het was broeierig warm geweest die dag. We wisten dat er onweer in de lucht hing. Het amfitheater is in openlucht, dus de organisatie had voortdurend contact met het KMI. Na de set zijn we als een gek het podium beginnen opkramen. We waren nét klaar toen de hemelsluizen opengingen!”

15

18


Hoe happyis een hert?

Op de sofa bij de dierenpsycholoog

Een échte dierenpsycholoog mag ze zich eigenlijk nog niet noemen, maar als student dierengeneeskunde kent Fien Verhaert (22) toch al een heleboel geheimen van de dieren-psyche. Tijdens het interview haalt ze de wetenschappelijke literatuur uit haar cursussen er vaak bij, of put ze uit haar ervaringen tijdens de veldbezoeken aan het dierenpark van Massembre. Op de sofa bij een dierenpsycholoog in wording.

Bezoekers van het dierenpark spreken over onze dieren als mensen. Ze noemen hen ‘boos, blij, jaloers of gulzig’. Zijn die-ren zoals mensen?

Fien Verhaert: “Vergelijkingen met de mens liggen voor de hand, maar zijn niet altijd correct. Neem de ‘pijnervaring’. Als mensen weten

we allemaal wat pijn is, en we kun-nen dat goed communiceren. Maar bij dieren kan die communicatie helemaal anders verlopen. Een

hond jankt bijvoorbeeld bij pijn, maar een puppy jankt ook als je hem oppakt. Niet van de pijn, maar als

een aangeboren alarmroep voor de moeder. Geluid voortbrengen is niet altijd een goede pijnindicator. Neem de gnoe: wanneer deze door hyena’s levend wordt verscheurd, en dus let-terlijk sterft van de pijn, brengt hij geen geluid voort. Op die manier worden groepsgenoten niet gelokt en in gevaar gebracht. We moeten dus opletten met het toeschrijven van menselijke karakteristieken aan dieren.”

Kan een dier in gevangenschap überhaupt gelukkig zijn?

Verhaert: “Een gedomesticeerd dier, of een dier in gevangenschap, leeft in onnatuurlijke omstandighe-den in vergelijking met zijn wilde tegenhanger. Men interpreteert dit vaak als een gebrek aan welzijn.

“De dieren associëren het geluid van de tractor met hun ontbijt dat daarop volgt”

De herten en everzwijnen van Massembre mogen dan wel tien voetbalvelden leefruimte hebben, ze blijven ‘als beesten’ opgesloten. Kunnen beesten blij zijn en hoe gelukkig zijn die in ons dierenpark? We vroegen het aan een dierenpsycholoog.

16

Als de soorteigen bewegingen van een dier worden verhinderd, zou je dus denken dat er meer kans is op dierenleed. Ik denk aan kippen in een legbatterij, drachtige zeugen in metalen kooien, enzovoort. Maar je mag hier niet in overdrij-ven. De onnatuurlijke omstandig-heden kunnen minder erg zijn dan de natuurlijke omstandigheden, waarbij een dier naar voedsel moet zoeken, moet vluchten voor predators (roofdieren, nvdr) en een zeer pijnlijke dood kan sterven.”

Hoe zit het met de herten en evers van Massembre?

“Die beschikken over erg veel ruimte, midden in hun natuurlijk biotoop. Ze hebben voldoende voedsel, beschutting, speelplaatsen, modder om in te wroeten en soortgenoten om mee te spelen. De dierenarts komt ook regelmatig op bezoek, zodat er zich geen ziektes ontwik-kelen (zie ook dierenpark in cijfers, nvdr). Dierengeluk is natuurlijk moeilijk om te meten. Vaak wordt het verhoogde voortplantingssucces aangehaald om aan te tonen dat de dieren in kwestie ‘het goed hebben’. De evers kweken in ieder geval als

konijnen. Elk jaar laat Massembre er in de jachttijd een 30-tal euthanase-ren. De resterende 5 of 6 zijn in één jaar terug met 30 tot 50.”

Joël de boswachter zegt de gedragingen van al zijn dieren te kennen en meteen op te merken dat er iets schort.

“Dat kan zeker. Everzwijnen bijvoor-beeld zenden belangrijke signalen uit. Varkens hebben een heel uitge-breide taal. Ze knorren, piepen, blaf-fen en grommen. Ook het dichtklap-pen van de kaken en klappen met de tanden is een vorm van communice-ren. Een gezond en gelukkig varken zal deze geluiden vaak gebruiken.Ongelukkige varkens vertonen vaak stereotiep gedrag. Dit is een her-haalde beweging zonder biologisch nut. Zo zijn er varkens die schijnkau-wen. Ze bewegen hun kaken alsof ze aan het eten zijn, terwijl er hele-maal geen voedsel voorhanden is. Varkens die gekweekt worden voor vleesproductie doen vaak aan tra-liebijten. Dat leidt tot verwondingen in de mond, aan de tanden en aan de snuit. Bij een krappe huisvesting

Dierenpark in cijfers

x 10

7 reeën

30 everzwijnen

5 herten

6 damherten

4.400 €per jaar

700 €per jaar

Oppervlakte7 ha, ongeveer 10 voetbalvelden groot

Aantal viervoeters

VoedingMaïs en bijvoeding . Daarnaast over-schotten van brood en restafval van het schoonmaken van groenten. Ander etensafval uit het restaurant is al enkele jaren verboden.

DierenartsKomt enkele keren per jaar.

p 18

Fien Verhaert, student dierengeneeskunde Joël, de boswachter

17


bijten varkens ook elkaars staart af. Teveel varkens op een kleine opper-vlakte, met een kale betonnen vloer waarin niet gewroet kan worden, leidt tot verveling en agressie. In het dierenpark kunnen de evers gelukkig wel wroeten in het zand, ploeteren in de modder en kauwen op afgevallen eikels en takken. De verveling slaat er niet snel toe.”

Als Joël elke morgen om 10.30 uur met zijn tractor aan komt rijden, komen de dieren enthousiast aangelopen. Zijn ze blij hem te zien?

“Dit is een typisch voorbeeld van klassieke conditionering. Dit feno-meen treedt op wanneer een dier een link legt tussen twee prikkels die aanvankelijk niets met elkaar te maken hadden. Tijdens een experi-ment in het begin van de twintigste eeuw liet de Russische onderzoeker Ivan Pavlov zijn hond een belsig-naal horen, vóór hij eten kreeg. Na verloop van tijd legde de hond de relatie tussen het belsignaal en de daaropvolgende maaltijd. Hierdoor begon hij al te kwijlen bij het belsig-naal, nog voor hij het voedsel had gezien of geroken. De beesten van Massembre associëren het geluid van de tractor met het ontbijt dat daarop volgt.”

Wat gebeurt er als we morgen de poorten van het dierenpark openzetten?

“Aangezien de dieren vaak in con-tact komen met mensen, zullen ze sneller ten prooi vallen aan jagers, in de Ardennen de enige vijand van evers en herten. Ze zijn het ook niet gewoon om eten te moeten zoeken en te migreren naar plaatsen met meer voedsel. In een onbekende omgeving zouden de dieren boven-dien de beste schuilplaatsen niet ken-nen. Daardoor krijgen ze veel stress. We kunnen het hen natuurlijk niet vragen, maar het lijkt me geen goed idee.”

Op een plankje eindigen

column

De oudste geweidrager van het dierenpark schrijft met scherp over tendensen in hertenland

“Wil jij op een plankje eindigen?” Je krijgt de vraag niet elke dag, maar in hertenmiddens rolt ze deze dagen van tong tot tong. Onder opstandige, puberende herten is het tegenwoor-dig ‘in’ om het niét te willen. Ze verzetten zich tegen het idee om het hiernamaals vanop een stuk hout tegen de muur te beleven. In het bos doen vage petities de ronde, schreeu-werige Facebookgroepen roepen op tot hertelijke ongehoorzaamheid en er zijn zelfs gehoefden die het expli-ciet in hun laatste wilsbeschrijving laten optekenen. Er gaan stemmen op om het kleinste museum van Europa (dat van Massembre) waar verschillende van mijn broers en zussen de wanden sieren, te sluiten. Ik vind dat, als één van de ietwat rijpere en wijzere herten van het dierenpark, hypocriet hertengezeik. Wij hoorndragers eindigen al sinds de barre t ijden van de Neanderthalers op plankjes. De Romeinen nagelden ons en masse boven de atriums van hun palazzi. Napoleon had meer herten in het paleis van Versailles ophangen dan er in heel het kanton vrij rondliepen.Waarom, vraagt u? Omdat een hert status verleent. Wie diep genoeg in de buidel wil tasten om een edel dier op te laten zetten door een taxider-mist (die lijkenpikkers vragen goed door), en wie dat vervolgens op een exclusief stuk Canadese eik wil plak-ken, stijgt in rang en in aanzien. C’est simple comme bonjour. Dank je plankje.Wie wordt er bovendien niet warm van de liefhebbende blik van een bambi in de living? Wie voelt zich

niet geborgen onder het keurende oog van een nette ree? En wiens hormonenspiegel stijgt er niet bij het aanschouwen van een tenhemelrij-zend gewei met vertakkingen tot aan het plafond? Ja, ik kan wel honderd redenen opsommen om deze traditie hoog te houden en het revolutionaire burlen te negeren.Akkoord, jagers zijn laf bekken. Eenvoudige drommels met buskruit waar hersenen zouden moeten zitten. En zij hebben weinig verdienste aan de viervoeter die ze omleggen. Maar een hert met een beetje ballen aan zijn lijf laat zich niet zomaar voor

zijn kop schieten - ‘t zijn de zwakken die tegen gevels plakken, vergis u niet. Maar als ze er eenmaal aan hangen, hangen ze met stijl.

Daarenboven: diezelfde puberherten die nu moord en brand schreeuwen, hebben in hun onfrisse puberkamers zelf een aantal jagershoofden als trofeeën tegen een boom gespijkerd. Dus zij moeten niet komen mekkeren met de fundamentele rechten van het dier en ander emancipatorisch geblaat. Neen. Wij herten zijn adellijke die-ren, verheven boven mens en bos. Meesters in de camouf lage, supe-rieuren in schutkleuren: het is niet onwaarschijnlijk dat u, terwijl u dit leest, bespied wordt door een aan-tal hertenogen. Als wij daarin falen, moeten wij er met opgeheven hoofd de consequenties van dragen. Op een gevernist plankje, quid est.

Hert Harold.

“‘t Zijn zwakken die tegen gevels

plakken”

2018

Trignolles

LAAt je Gedurende meer dAn 1 uurtje Leiden door kLAnk en Licht. het meesterwerk vAn de schrijver Arthur mAsson doet je het LAndeLijk Leven vAn de Ardennen ontdekken tussen 1930 en 1960.Via elf taferelen in driedimensionale decors zal je de kleurrijke personages van de «Toinade» ontdekken. Zij doen je het leven van de streek in die tijd herbeleven dankzij audiovisuele technieken, gemoderniseerd in 2009: video-projecties, toneelverlichting...

Het is een echte geschiedenisles !

Originele dialogen in de Waalse streektaal !

Vertaling, commentaren en begeleiding in 4 talen via een luistergids: NL, F, En, D.

op Ruimte aRthuR masson in tReignes

De School van Eertijds, klas 1932 en andere animaties

L’EspaceARTHURMASSONrue Eugène Defraire, 29B-5670 TREIGNESTél.: +32 60 39 15 00Fax: +32 60 39 16 00e-mail: [email protected]

Warme of koude middagmalen zijn mogelijk, alsook je eigen picknick te gebruiken mits een drankje ter plaatse te kopen.

tArieF schoolgroepen :1ste animatie: 3,- € / kindVolgende: 2,- € / kind / animatie

Een dag bij Toine:- bezoek van de spektakeltocht- animatie in de School van Eertijds, klas 1932- geleide wandeling inTreignes- één animatie naar keuze- en de drank bij je picknickVanaf 9,90 € / kind

Onze animaties:

- bezoek van de spektakeltocht

- de School van Eertijds, klas 32

- geleide wandeling inTreignes

- inwijding tot de Waalse streektaal *

- ontdekking van de School van Eertijds *

- vergelijkingen tussen gisteren en vandaag *

- spelen en speelgoed van Eertijds *

- knutselwerk : puzzel of marionet van Toine *

- de tocht van Lili de kleine muis *

- inwijding tot de spektakeltocht *

* enkel in het Frans te doen

voor kleuters, lager en middelbaar onderwijs

Vsnelheidsduivel

NAnseremme

Hermeton-sur-Meuse

Mesnil-Saint-Blaise

Heer-Agimont

Falmignoul

HastièreLenne

Massembre

Heer

De groene valleien rond Massembre hebben voor elke fietser wat wilds. Snelheidsduivels smeren hun benen in om kilometers te vreten op Massembre-Anseremme-Massembre, terwijl zondagsrijders op twee wielen van de Voie Verte in Frankrijk genieten.

Klimmen en stoempen

Massembre-Anseremme-MassembreNa ‘Luik-Bastenaken-Luik’ is er nu ‘Massembre-Anseremme- Massembre’. Een 40 kilometer lange tijdrit met start én finish aan de deur van je slaapkamer. Voor de klim vanuit Heer naar Falmignoul (tot 8% stijging) zal je je benen moe-ten insmeren. Tijdens de afdaling die daarop volgt, tot aan de Maas in Anseremme, heb je tijd om te recu-pereren. De platte terugweg door de Maasvallei is er een om in het wiel van je kompanen te gaan hangen, of ze een voor een af te schudden.

Aan de receptie geven we je de uitgebreide routebeschrijving mee.

Modderbiken in de mountainsNamen wordt de provincie van de valleien genoemd. Met meer dan twintig bewegwijzerde routes kunnen ook mountainbikers hun hart opha-len. Haarspeldbochten, kolkende riviertjes, mod-derpaden, steile beklimmingen en duizelingwek-kende afdalingen. Namen heeft het allemaal. Ook in Hastière vind je binnenkort bewegwijzerde rou-tes. Aan de receptie geven we je een kaartje mee.

20


zondagsrijderS

N

Charleville Mézières

Vireux Wallerand

Montigny/Meuse

Monthermé

Nouzonville

Laifour

Revin

België

Bollen langs de Voie verte

Voie verte85 kilometer lang fietsen in Frankrijk, van Givet naar Charleville-Mézières, op het tempo van en langs de Maas. Deze schitterende, platte fietsroute met de lonkende naam Voie verte (groene weg) is geschikt voor alle leeftijden. Bol van terrasje naar ter-rasje en picknick onderweg in het groen. Weekend! Meer info op www.voiesvertes.com.

Au Vélo d’Or (6 km van Massembre)Onze partner verhuurt fietsen voor klein en groot. Racefietsen, stadsfietsen en mountainbikes kosten € 15 voor een halve dag en € 20 voor een hele dag. Groepen vanaf 15 personen genieten kortingen.

Tel. 082 66 74 19 – 0478 38 03 48 (gsm Christoph Delchambre)http://www.auvelodor.comRue de France 18, 5540

21

24

Kampliefdes die niet meer overgaanVaak zijn kampliefdes kalverliefdes. Wat op de CM-kampen in ‘Heer-sur-Meuse’ nog fel roze is, verliest al snel de schijn zodra beide geliefden weer thuis komen. Maar in de hoofden van Jolien (23) & Tim (23) en Rit (55) & Geert (57) fladderen de bosvlinders nog steeds onvermoeid rond.

22


Rit Maes en Geert Vercoutere hangen al sinds hun elfde het hert uit in Massembre. Net als duizenden kinderen en jongeren brachten ze er met Jeugd & Gezondheid (het huidige Kazou) hun eerste vakantie door. Maar ze zouden elkaar pas leren kennen in de warme zomer van 1983, tijdens de afwas.

Rit Maes: “Geert was barman in de kampleiding. Op de afscheidsfuif moest hij in een apart zaaltje staan wer-ken. Ik had beloofd dat ik wel eens langs zou komen, maar omdat hij erg druk bezig was ben ik verder gaan feesten.”Geert Vercoutere: “Pas na het feest zag ik haar plots opduiken. Iedereen was tafels en stoelen aan het versleu-ren. Ze zag de berg glazen op de toog staan en zette zich samen met mij aan de afwas.”

Sloeg de vonk toen over?Rit: “Bij mij eigenlijk niet. Hij is nog afscheid komen nemen, maar voor mij was het gewoon een van de vele kampleiders. Toen ik de week daarna een lief kaartje van hem in de bus kreeg – met daarop een vrouw aan de afwas - werd dat plots anders.” (lacht)Geert: “Ze was zeer opdringerig en vroeg of ze in augustus een dagje mee mocht naar Massembre. Ze moest dan wel van Antwerpen naar Kortrijk komen om mee te kunnen rijden. De dag was erg leuk. We hebben

Jolien Willems was verkleed als indiaan. Tim Vandenbauw had een zelfgemaakte klimgordel

aan. Dus op de bus naar het zuiden hadden de zeventienjarige monitoren-in-vorming elkaar al gauw in de gaten.

Tim: “Jolien ging een indianenvakantie voorberei-den. En ik zou in de zomervakantie een expeditie-kamp begeleiden. We wisten meteen waarover praten.”

Herinner je je nog de eerste woorden die jullie uitwisselden?Jolien: “Ik ben nogal een spraakwaterval. Ik blééf maar tegen Tim praten. En Tim had eigenlijk niet door waarom. Tim heeft dat soort dingen nooit door.”

Wanneer sloeg de vonk over?Tim: “Ik dans graag. En vroeg de laatste avond of Jolien

een pasje met me wilde wagen.”Jolien: “Ik dans helemaal niet graag. Maar ja, er komt niet elke avond zo’n knappe jongen vragen om te dansen. Dus al snel stond ik mee te springen. En tegen het eind van de avond stonden we te zoenen achter de bomen bij de feestzaal.”

Zijn jullie nog teruggekeerd naar Massembre? Tim: “Wij trekken elk jaar minstens twee keer naar Massembre. We zitten in het coördinatieteam voor de Kazou-zomervakanties op het domein.”Jolien: “Laat ik van de gelegenheid gebruik maken om Meneer Rob, de directeur, een vraagje te stellen dat hiermee te maken heeft: als wij ooit ons trouwfeest in Massembre geven, valt er dan, gezien onze mooie kamp-liefde, een vriendenprijsje af te spreken?”

eerst met de kin-deren gespeeld...”Rit: “... En ons daarna terug-getrokken. Aan de boerderij gaven we onze eerste zoen.”

Hoe reageerde de rest van de groep? Rit: “Daar had ik op dat moment geen oog voor.”

Het zou niet jul-lie laatste keer in Massembre zijn? Geert: “We hebben er in totaal drieëndertig kampen en cursussen gegeven – ‘t is zo’n mooie plek.”Rit: “Daarna zijn we wandel-gidsen geworden. Wij kennen de streek op ons duimpje en tro-nen de bezoekers mee naar de mooiste plekjes van het bos. En af en toe doen we dat alleen, met ons tweetjes.”

Jolien

Rit Geert

Tim

23

De Lesse een lesje lerenLES KAYAKS JAUNES LIBERT

InfoQuai de Meuse, 15500 Dinant-Anseremme082 22 24 78 • [email protected]

Openingstijden• Alle dagen van de week• Van 1 april tot 31 oktober• Vertrek uit Houyet tot 11.30 uur; vanuit Gendron tot 15.00 uur• Reservatie gewenst

Stap aan boord van een kayak en verlies elk besef van tijd. Vaar samen met vrienden of familie tussen Middeleeuwse kastelen en overhangende rotsen, langs stroomversnellingen en charmante eilandjes. Een dagje peddelen van plezier.

• Trajecten van 22 km (vertrek Houyet) of 11 km (vertrek Gendron)• Modern, comfortabel en licht materiaal

Tips voor minderjarige jagers, ridders en indianenGeen plek zo geschikt voor een kamp of hut als een woud. Met takken, touw en mos bouw je zo je eigen schuilplaats. De beste tips voor jagers, ridders en indianen die hun eigen plekje in het bos willen veroveren. Verboden terrein voor grote mensen!

• Zoek stevige stokken die ongeveer even lang zijn. • Haak ze in elkaar, of knoop de uiteinden vast met touw.• Vul zo de muren van de hele tipi, tot je een rond kamp hebt.• Laat ruimte voor een deuropening, en een venster als je dat wil.• Vlecht de hele tipi dicht en bedek met doeken, bladeren of mos.• Zoek iets dat als stoeltje en tafeltje kan dienen.• Nodig je oudjes uit op een kommetje indianensoep, of ga een

cowboy zoeken.

• Zoek een omgevallen boom, of klem een stevige tak tegen een andere boom.

• Bedek dit ‘dak’ langs beide kanten, en over de hele lengte, met takken.

• Begin met grote takken van boven naar bene-den en eindig met kleine takken die je ertussen vlecht van links naar rechts.

• Laat ruimte voor de deur.• Bedek de muren met grond, mos en afgeval-

len bladeren, maar zorg voor kijkgaten links en rechts om wilde dieren te spotten.

• Wees geduldig en muisstil om het wild niet af te schrikken.

• Zoek drie, vier of meer, niet al te dikke bomen in elkaars buurt. • Verbind ze met stevige takken, die je laat rusten op zijtakken van

de bomen. Je kan ook touw gebruiken om ze vast te ‘sjorren’. • Begin het dak toe te vlechten, eerst met grote, dan met kleine

takken en tenslotte met mos of afgevallen bladeren.• Kies een deuropening en doe hetzelfde met de muren. Zorg voor

een venster, zodat er licht binnenkomt.• Je kan een greppel rond je burcht graven en daar een ophaalbrug

over leggen. • Zoek een vlag voor je kasteel en trek ten strijde.

Het indianenkamp, of de tipi, is een gezellige woonst waar al je vrienden in passen.

Het jagerskamp bouw je laag tegen de grond om goed beschut te zijn tegen weer en wind, en onzichtbaar voor groot wild.

Het ridderkamp lijkt op een burcht. Je kan er een greppel rond graven en een ophaalbrug voor leggen.

InfoQuai de Meuse, 15500 Dinant-Anseremme082 22 24 78 • [email protected]

25


Kasteelheren & koffieverdragenDe Middeleeuwen op een boogscheut

Op de koffie bij Louis

De heuvels en rotsen aan de Maas waren jarenlang het toneel van bloederige oorlogen tussen Middeleeuwse krijgsheren. Vandaag de dag kan je de monumenten in vrede bezoeken.

Oktober 1675. Woelige tijden in Europa. Koningen, kei-zers en pausen verschuiven hun legers als schaakpion-nen. Landsgrenzen veranderen met de seizoenen. De Franse zonnekoning Louis XIV en de Spaanse koning Carlos II, op dat moment koning van Spanje, Napels, Sicilië en de Zuidelijke Nederlanden, hebben een onder-onsje met zicht op de Maas.

Omdat, tussen al het oorlogsgeweld in, ook geboerd moet worden, bespreken ze een handelsverdrag in het prestigieuze paleis van Freyr. In de oranjerieën klinkt trompetgeschal, de vlaggen wapperen vrolijk, maar het gesprek verloopt stroef. Carlos II staat niet bekend als een groot strateeg. Dan haalt Louis plots een nieuwig-heid uit de koloniën boven.

H i j s e r ve er t zijn collega een gitzwart warm d r a n k je . D e smaak is even wennen, maar al gauw vraagt Carlos om een tweede kopje met de his-torische woorden ‘muy rico, tío (erg lekker, kerel)’. Het verdrag van Freyr, het zogenaamde koffieverdrag, werd diezelfde dag nog beklonken. Het was meteen het eerste bakje troost dat op Belgische bodem werd geschonken.

Het kasteel van Freyr, op slechts 13 km van Massembre, heeft zijn bijnaam “Versailles aan de Maas” niet gestolen. Prachtig aangelegde tui-nen met 6 km doolhoven, een uitkijktoren en een oranjerie met sinaasappelbomen van meer dan 300 jaar oud. Binnen kan je je vergapen aan het renaissance interieur en wegdromen bij de rijkdom van weleer.

Bezoekers worden verwelkomd door leden van de familie of vrijwilligers die Freyr in hun hart dragen. Een rondleiding duurt 90 minuten. De openingsuren en toegangsprijzen vind je op de website of bij de Massembre-receptie.

www.freyr.be

“Muy rico, tío”

Karel II (1661 – 1700)

2826



Twee aan twee in de Maas

Legende van de takkenman

Wie in de middeleeuwen op zoek was naar goed koperwerk en koop-jes wilde doen, moest daarvoor bij de Copères van Dinant zijn. De stad van de dinanderie was de tweede grootste van het Prinsbisdom Luik. Een welvarende Hanzestad tussen Keulen en Parijs, strategisch gelegen aan de Maas. Menig krijgsheer liet er dan ook zijn oog op vallen en de stad werd verschillende keren verwoest.

Van het kasteel van Montaigle blijft niet veel over. Sinds de Franse troe-pen van koning Hendrik II er in 1554 de fik in staken, namen kraaien en klimop de ruïnes in. De spook-achtige setting van de steile rots bovenaan de samenvloeiing van de Molignée en de Flavion, zorgde voor heel wat verhalen en legendes in de buurt. Zo vertelt men dat tij-dens één van de vele belegeringen van de burcht, Montaigle op het

De burcht bovenop de rotsen werd keer op keer heropgebouwd. Na een opstand in 1466, plunder-den Hertog Filips de Goede en zijn zoon Karel de Stoute Dinant tot op het bot. Karel de Stoute gaf het stoutmoedige bevel om het gilde van koperslagers uit te roeien. 800 Dinantenaren werden twee aan twee vastgebonden en door zijn troepen in de Maas geworpen.

punt stond om zich over te geven. De burchtheer kreeg te horen dat hij zich moest overgeven en de vol-gende dag opgehangen zou worden. De kasteelvrouwe mocht de vesting echter ongehinderd verlaten en haar meest kostbare bezit meenemen. Ze verscheen met een zware bundel tak-ken op haar schouder. Eenmaal uit het zicht van de vijand, kwam haar man tevoorschijn uit de takken... haar meest kostbare bezit.

Je kan de Citadel van Dinant bestormen via de 408 treden van een trap uit 1577, of langs de kabelbaan. Het uitzicht op de stad aan de Maasoever is duizelingwekkend. In de burcht wandel je door de gangen van de tijd. Van de guillotine tot de ingestorte loopgraven tijdens de eerste wereldoorlog.

Van april tot september is de Citadel, op 20 km van Massembre, alle dagen open en toegankelijk via de kabelbaan van 10 tot 18 u. Van oktober tot maart is de kabelbaan alleen in het weekend en tijdens school-vakanties open, het kasteel sluit dan op vrijdag. Een rond-leiding duurt 1 uur.

www.citadellededinant.be

Montaigle werd al door de Cro-Magnons en de Gallo-Romeinen gebruikt als schuilplaats. De site heeft een archeologisch museum met vondsten uit alle eeuwen.Je kan de ruïnes van Montaigle, op 30 km van Massembre, bezoeken van april tot oktober in weekends, op feestdagen en tijdens de schoolvakan-ties. Groepen kunnen een gids meevragen.

www.montaigle.be

De versterkte Citadel van Dinant ligt 100 meter boven de stad en was eeuwenlang het mikpunt van vijandelijke aanvallen.

27

30

Bos klasse!Juf Sophie neemt haar leerlingen van het derde en vierde leerjaar al tien jaar mee op bosklassen naar Massembre. Sophie Nyssen legt uit waarom het Koninklijk Atheneum van Florennes voor deze bos-sen kiest: “Dit is de perfecte plek voor grote groe-pen. De organisatie staat altijd voor ons klaar. Het eten is altijd lekker en mijn leerlingen zijn altijd enthousiast.” Om dat te tonen maakten ze voor juf Sophie een tekening over hun week in Massembre.

“De waterplaza is het favoriete speeltuig van al mijn leerlingen. Zelf onderneem

ik ook elk jaar een poging om

de toer te doen zonder nat te

worden.”


3028

“Ik herinner me mijn goeie vriend de boom…” - Lilou

“Het parcours boven het water samen met Juf Sophie was super tof !” - Zoë

“We amuseren ons altijd rot in Massembre” - Selina

︷

Een liedje gemaakt door de

leerlingen van het derde leerjaar

op de toon van

“Au Clair de la lune”.

︸

Au cœur de Massembre

Les oiseaux chantaient

On a vu des biches

Et des sangliers

La forêt est belle

On s’amuse comm’ des fous

A l’année prochaine

Pour d’autres aventures

︸

29


Spijs en drankOp strooptocht in de regio

A la carte

Casa Mia

De f lamboyante chef van Casa Mia in Givet opent de deuren van zijn eethuis voor wie trek heeft in Italiaanse specialiteiten. De inrich-ting van deze pizzeria is Venetiaans (carnavalsmaskers), de sett ing Ardeens (de oevers van de Maas). Low class budget.

Café Leffe

Café Leffe is een populaire bras-serie op de beste spot van Dinant. Aan de voet van de Citadel kan je genieten van het uitzicht op de Maas. Traditionele, eerlijke brasseriekost. Geen haute cuisine, maar een prima plek om te aperitieven op het zon-overgoten terras. Middle class budget.

La Broche

Zonder meer de crème de la crème van de regio. De fraaie villa La Broche in Dinant schotelt zijn klan-ten stuk voor stuk bijzondere gerech-ten voor. Waar eet je anders snoek-baars met kalfszwezeriken of kroket van varkenspoot met champignons de Paris met tijm? High class budget.

Thee en koek voor regenweer

Centhé

Van groene thee tot rooibos, van mango tot mandarijn. Theehuis Centhé in Givet heeft niet alleen hon-derd soorten thee te bieden. Je kan er ook proeven van een stukje Pierre Bleue, blauwe chocolade! Een authen-tiek adresje om warm van te worden op regenachtige dagen.

Dinantse koek

Toen Dinant in de vijftiende eeuw door Karel de Stoute belegerd werd, vonden de inwoners een soort deeg uit dat lang eetbaar bleef. De zoete couque de Dinant werd in de mallen van de koperslagers geperst, waar-door ze allerlei ontwerpen kregen. Je vindt de koek in de patisseriezaken van Dinant. Niet voor zoetekauwen met een fragiel gebit!

Goudgeel Massembre

Honing om bij weg te smelten

De bezige bijen van Massembre produceren honing aan de lopende band. De huisimker oogst elk jaar honderden potjes van de goudgele godendrank. Vraag om te proeven aan de receptie. Wie vragen heeft over de wondere wereld van de bij, kan ze elke zondag om 11.30 u. aan de imker stellen.

Caracole van ‘t vat

Massembre heeft sinds kort het streekbier Caracole op de tap staan. Dit karaktervol bier wordt volgens achttiende-eeuwse traditie gebrou-wen in koperen vaten op houtvuur in de gelijknamige brouwerij in Falmignoul. Santé!

Op strooptocht

Aan de receptie helpen we je graag verder met openingsuren,

telefoonnummers en wegbe-schrijvingen naar de verschil-lende adresjes. Zo kan je je

strooptocht nog beter plannen.

nieuw in onze bar

3230

Everzwijnragout︸

Een beestig recept van chef cuisine Luc Derese

Ingrediënten voor 4 personen

1 kg everzwijnvlees•4 nootjes boter•

2 wortels, in blokjes gesneden•3 blaadjes laurier•1 takje verse tijm•

2 sjalottenuitjes, versnipperd•1 eetlepel tomatenconcentraat•

2 eetlepels rodebessengelei•100 gr gerookt spek•

1 l rode wijn•25 cl verse room•

2 eetlepels wildfond (of bruine fond)•250 champignons, in vieren gesneden•

zout en peper naar smaak•twee eetlepels bindmiddel voor saus•

Het recept

Smelt de boter en laat de sjalottenuitjes en het spek braden in een gietijzeren braadpan.

Haal het spek uit de pan als het klaar is en voeg de stukken everzwijnenvlees toe. Bak ze aan alle kanten tot ze goudbruin zijn. Voeg dan spek, sjalot-tenuitjes, wortel, laurier, tijm, tomatenpuree, rode-bessengelei, pepersaus, zout en peper toe. Voeg ook de rode wijn toe.

Dek af en en laat gedurende 1 uur stoven. Voeg vervolgens de champignons toe en laat nog een half uur koken. Het vlees is gaar als het zeer mals is.

Eenmaal gaar voeg je de room en het sausbindmid-del toe. Kruid het everzwijn bij naar smaak.

Everzwijnenvlees laat zich prima begeleiden door gestoofde, halve appels met warme veenbessen, en een glaasje rode wijn. Serveren met frietjes, kroket-ten of brood.

Met de complimenten van de chef-kok van Massembre. Eet smakelijk!

Zelf kokkerellen in Hermeton

Gewoon aanschuiven in het restaurant van chef-kok Derese is natuurlijk handig. Maar af en toe wil je liever zelf aan het fornuis staan. Je kan je eigen kookkunsten botvieren in gebouw Hermeton. Daar kan je koken voor een groep tot 60 personen. Met een heel everzwijn kom je volgens bovenstaand recept ruimschoots toe.

31

Brasserie CaracoleCôte Marie-Thérèse, 865500 - Falmignoule-mail : [email protected] : 082.74.40.80fax : 082.74.52.38

Ontdek de geheimen van de meesterbrouwers!

Gegidste toer in een pittoreske artisanale brouwerij, gevolgd door een degustatie van 4 karaktervolle bieren: Troublette, Saxo, Caracole en Nostradamus.Alle bieren worden nog steeds op traditionele wijze gebrouwen in koperen stortbakken boven houtvuur, net zoals bij de oprichting van de brouwerij in de 18de eeuw.

openHet hele jaar door: zaterdag van 14u - 19uJuli en augustus: elke dag, van 14u - 19ubehalve maandag,

Groepen van minimum 25 personen : elke mogelijke dag op reservatie

Bezoek + degustatie (4x8cl) : € 6 pp.


Horizontaal

2. Voornaam van de boswachter van Massembre (zie elders in het magazine).

3. Naam van de snelle vos waarmee David de Kabouter zich verplaatst.

6. Reeënjong 7. Vrouwtjeseverzwijn 9. Ziekte die vroeger door vossen werd overgedragen.11. Dier met korte poten en een zwart-witte vacht, leeft

in holen. 12. Vliegtechniek, waarbij roofvogels op dezelfde plaats

in de lucht blijven hangen. 13. Frans voor vos 14. Dammenbouwer die opnieuw voorkomt in de

Ardennen. 15. Katachtige natuurlijke vijand van het edelhert, komt

na driehonderd jaar afwezigheid opnieuw voor in onze contreien.

Verticaal

1. Beestenbos is … (tekenfilmserie).4. Wilde vogel, familie van kwar-

tel, patrijs, pauw en kip. 5. Tekenf ilmfiguurtje waarmee

Disney in 1942 menig kinder-hart veroverde.

8. Naast de das, het edelhert, het everzwijn en de ree lid van ‘the big f ive’ (vijf wilde dieren die je in de Ardeense bossen kan spotten).

10. Middelgrote roofvogel, wordt weleens ver ward met de sperwer.

16. Ganzen gakken, duiven koeren en eenden …

17. Loeiend geluid dat edelherten maken in de bronstijd.

Horizontaal: 2. Joël; 3. Swift; 6. Kalf; 7. Zeug; 9. Hondsdolheid; 11. Das; 12. Bidden; 13. Renard; 14. Bever; 15. Lynx Verticaal: 1. Boos; 4. Fazant; 5. Bambi; 8. Vos; 10. Havik; 16. Snateren; 17. Burlen

Het nogal onstuimige wildedierenkruiswoord-raadsel

33

2

1

10

4

8

17

16

53

67

9

11 12

13

1415


Spiderman in het groenTips & tricks om de zwaartekracht uit te dagen

Als spinnen plakken ze tegen de overhangende rotswand, hangen met lijf en leden aan twee vingers, wuiven eens naar de toeschouwers

honderd meter onder hen en dansen zich naar de top. Voor wie voor de kick van het rotsklimmen gaat, zijn de Ardennen de ideale springplank.

3634


Top rope of free soloEr zijn verschillende vormen van sportklimmen. In een klimzaal (indoor) klim je als beginner meestal top rope. Je hijst jezelf in een harnas dat je vastknoopt aan een touw aan de top. Dat is de meest veilige manier om jezelf van greep naar greep omhoog te klimmen. Daarnaast kan je ook solo klimmen, met een zelfblokkerend appa-raat op je touw - niet te verwarren met free solo klim-men, waarbij je zonder touw de bergwand opknalt. Echte waaghalzen doen dat zelfs tegen de tijd (speed climbing).

Boulderen en builderenIn de Ardennen zijn er verschillende kleine, 3 tot 4 m hoge rotsen waarop je kan boulderen. Dat is een opeen-volging van erg intensieve bewegingen (moves) waarvoor veel kracht, lenigheid, uithoudingsvermogen, evenwicht en concentratie nodig is. Een boulder beklim je zonder touw. Builderen is de variant in de stad, waarbij je jezelf op de buitengevel van huizen en gebouwen omhoog beweegt. Erg populair bij inbrekers.

Klim met je benenBeginnende k l immers maken vaak dezelfde fout: ze vergeten hun benen te gebruiken. De beenkracht is nochtans vier keer groter dan je armkracht. Dit benen-werk vraagt wel veel precisie en controle over je voeten. Je moet op hele kleine richel-tjes en in f ijne sple-ten kracht kunnen zetten met je voet. Aangepast schoeisel helpt daarbij. Met een (nogal pijnlijk) nauw aansluitende klimschoen kan je op je grote teen balanceren. Bergballet, zeg maar.

De Egyptenaar in noodEen van de klimtechnieken waarbij je je beenkracht optimaal gebruikt, heet de Egyptian - naar de rare pose van de figuren uit het Egyptisch tijdperk. Hierbij knikt je ene knie in je andere. Als je denkt vast te zitten, is de Egyptian walk de oplossing om verder te stijgen.

Hoe train ik?Beginnende klimmers weten vaak niet goed waar en hoe te beginnen. Iedereen op de muur lijkt zomaar wat te doen. Dat is net de truc. De beste klimtraining is ...

Op nog geen vijftien kilometer van Massembre, in een bocht aan de Maas, pronkt het grootste rotsmassief van België. Klimmen op de Rochers de Freyr, met uitzicht op de tuinen en het kas-teel van Freyr, is een geestverruimende ervaring. Maar voor je die hoogtes opzoekt, lanceren we een paar basisbegrippen uit de toppenscherende wereld van het klimmen.

Drie klimspots binnen handbereik

Klimmuur(tje) Massembre Je eerste klimstapjes kan je zetten op de muur aan het Kinderen Actief Parcours, op weg naar de waterplaza. Hiervoor heb je geen touw nodig. FunAdventure bege-leidt ook klimpartijen op de 8 meter hoge klimmuur in het bos.

Indoor klimmuur AgimontHet paintball - en avonturenterrein van Agimont, op 6 km van Massembre, beschikt over een goede klimmuur. 1300 m² met 130 routes van niveau 2 tot 8a+: ideaal bij regenweer! Meer info op 0477/76 95 64. www.agimont.be

Rotsmassief van FreyrHet grootste en belangrijkste klimmassief van het land ligt op slechts 15 kilometer van Massembre - Tom Waes trainde hier voor een van de uitdagingen van het pro-gramma Tomtesterom. Rochers de Freyr telt 678 routes in alle stijlen en moei-lijkheidsgraden, tot een hoogte van 120 m. Om in Freyr te klimmen moet je een lidkaart van één van de Belgische klim-clubs kunnen voorleggen. Meer info op belclimb.net.

klimmen. Meters maken, moves incorporeren, sterker en leniger worden, je evenwichtsgevoel vergroten, minder bang zijn. Doordat élke beweging anders is, is het erg moeilijk om op één aspect te trainen. Maar je maakt je elke nieuwe beweging wel eigen. Door veel te klimmen

- en je lichaam tijdig rust te gunnen - wordt je dus een slimmere klimmer.

Van 2 tot 9a+Op een indoor klimmuur vormen de kleuren van de grepen verschillende routes. De waarde daarvan is de moeilijkheidsgraad. Het Franse systeem, dat ook in Nederland en België gebruikt wordt, gaat van 1 tot 9. Vanaf 5, een relatief eenvoudige klim, wordt er a, b, of c aan toegevoegd (soms ook + of -). 9b is de moeilijkste route tot nu toe, maar omdat de jonge klimsport snel evolueert, zou dat record snel kunnen veranderen.

Is dat niet gevaarlijk?In de zaal gebeuren nauwelijks ongelukken. Maar zodra je de bergen intrekt, vergroot het risico. Moeilijke, onher-bergzame klimgebieden zijn vaak moeilijk te bereiken. Als er iets gebeurt, is hulp niet altijd nabij. Toch is het juist die afzondering waarover je veel klimmers vol pas-sie zult horen praten. In de Belgische Ardennen - waar een bruin café of een boerderij nooit ver weg is - valt dat gelukkig wel mee. De ideale plek voor Spidermannen en

-vrouwen die hun grenzen willen verleggen in het groen.

35

38 Een hertenmasker én een weekendje MassembrewinFacebookwedstrijd

Massembre heeft iets met herten en met gek doen. Daarom organiseren we een heuse hertenwedstrijd. De leukste herteninzendingen* op onze Facebook gaan elke maand met een hertenmasker naar huis. Wie de meeste ‘likes’ verzamelt, wint bovendien een week-endje Massembre. Hiiihiiii!

Hoe win ik een masker?

1.‘Like’ onze Facebookpagina www.facebook.com/massembre

2.Post een hertenfoto, -grap, -teke-ning of -filmpje op onze ‘muur’. De jury bekroont de leukste inzendingen aan het einde van de maand.

3.Je masker ligt op je te wachten aan de receptie in Massembre.

Hoe win ik het weekendje Massembre?

1.‘Like’ onze Facebookpagina www.facebook.com/massembre

2.Post een hertenfoto, -grap, -teke-ning of -filmpje op onze ‘muur’. De inzending met de meeste ‘likes’ op het einde van de wedstrijdperi-ode wint.

3.Het weekendje Massembre ligt op je te wachten.

*Wat is een herteninzending?

Verkleed je grootmoeder als bambi en neem er stiekem een foto van. Laat je buurman bur-len als een edelhert en neem het geluid op. Storm als een bronstig hert een antiekhandel binnen en maak er een filmpje van. Of pluk een leuke herteninzending van het net en post die op onze Facebookmuur. De leukste inzen-ding van de maand wint een mas-ker, de meest populaire inzen-ding een weekend Massembre.

De wedstrijden lopen vanaf 1 juni tot 31 oktober (middernacht). Er zijn dus vijf winnaars van een masker en één weekendwinnaar. Het winnen van een hertenmasker verhindert het winnen van het weekendje niet. Het weekendje Massembre is geldig voor twee perso-nen, in Verblijfsformule Comfort in volledig pension. De winnaars worden per Facebook verwittigd met een persoonlijk bericht.

Te koop

Vanaf juni 2012 zijn de herten-maskers te koop in het winkeltje van Massembre. Voor 8 euro kan je zelf het hert uithangen.

3836


39


5 argumenten om wild van te worden

Waarom zou jouw groep het hert komen uithangen?

1. Teambuilding in de bomenMet trillende benen op een apenbrug of met veel zwier van de deathride. De professionals van Fun Adventure begeleiden kleine en grote mensen op het spannende touwenparcours in de hoogste bomen van ons bos. Alleen voor durvers!

2. Vergaderen en leren in alle rustKleine of grote vergaderzalen en klaslokalen, in elke gewenste opstelling, met of zonder inter-netaansluiting, podium en beamer. Onze twaalf vergaderruimtes zijn uitgerust voor tien tot vijf-honderd personen: exclusief voor jouw groep. Wil je (buiten) les geven onder de bladeren, dan regelen we dat meteen.

3. Chef de cuisineIn ons nieuwe restaurant koken we op maat van jouw budget: van lekkere en eenvoudige self-service tot gastronomische hoogstandjes met bediening aan tafel. Onze uitstekende chef-kok staat open voor speciale wensen. Van bijzondere aperitief tot apart toetje, van halal tot vegeta-risch. Het zuiderterras van de bar is een ideale plek voor een streekbier in de zon. Een feestje is snel gebouwd!

4. Op beide oren slapenWe garanderen de rust van het bos in je slaap-kamer. Wie in de bossen van Massembre komt logeren, kiest voor comfortabele en budgetvrien-delijke kamers. Per twee, per vier, of per acht. Topkwaliteit in eenvoud.

5. Ever aan het spitKan de rode loper uitgerold worden? Kunnen we muziek in het bos krijgen? Een podium aan de vijver of een everzwijn aan het spit? We ver-zetten bergen om in te gaan op jouw wensen. Massembre heeft tenslotte voor elk wat wilds.

Massembre heeft voor elk wat wilds, maar voor scholen en bedrijven gaan we echt loos. We geloven namelijk dat we alle groepstroeven in huis/bos heb-ben. We sommen er vijf op om wild van te worden.

Massembre, 5543 Heer Tel. + 32 82 64 43 [email protected]

40


Massembre, 5543 Heer Tel. + 32 82 64 43 [email protected]

straffe verhalen in de bossen van massembre ii

Documents