16

STERKLASSE BULLETINSTERKLASSE BULLETINSTERKLASSE BULLETIN

Het idee was om met vrienden op vakantie te gaan in Zweden met een camper. Toen we hoorden dat een camper huren per dag net zoveel kost als een over-nachting in een hotel, werd dat idee al snel overboord gezet. Toch wilden we wel eens naar het noorden! Ik was verschillende keren in Noorwegen, Zweden en Finland geweest, maar dat was voor het werk en dat is toch anders als er met vakantie naar toe gaan. En als we gaan, dan naar het uiterste noorden en met de SL!

We waren er al eens mee in het uiterste zuiden van Por-tugal en Spanje geweest en hadden de Mille Miglia route gereden. Alles zonder maar het geringste probleem. De Noordkaap bereiken, dat moest de R129 ook kunnen! Toch? Aanvankelijk wilden we een reis van 19 dagen maken, maar die was in de periode dat wij wilden gaan, eind mei/begin juni, vol!? Toen werd het er één van 15 dagen. Voordeel van een dergelijke reis is dat hotels en ferry’s vooraf geboekt zijn. Ondanks dat de weersvooruitzichten niet zo fraai war-en hebben we zo goed als de hele reis open gereden. De kachel van een 129 SL is goed en er is ook stoelverwarming aan boord.

Met de SL naar de Noordkaap

Naar de Poolcirkel

De ferry van Travemunde naar Trellerborg was geboekt voor een zondagavond. We wilden zo veel mogelijk snel-wegen mijden en besloten zaterdag rond het middaguur te vertrekken, vooral geen stress. De eerste etappe naar Travemunde voerde ons over de Luneburger Heide waar we een zaterdagavond in een dorpshotelletje lekker gegeten, gedronken en overnacht hebben. Ik sta er altijd weer van te kijken welke waar je voor je geld krijgt in Duitsland. Daar kunnen ze bij ons nog eens wat van leren. De volgende och-tend zijn we op ons gemak vertrokken naar Travemunde. Plenty of time en mooi weer, dus Lubeck bezocht, daar gegeten en achtereenvolgens naar de ferry gereden en in-gescheept. Eenmaal ingescheept op de “Peter Pan” van TT Line zijn we in de lounge gaan zitten van waaruit we een mooi uitzicht hadden. Een bijzondere ervaring in vergelijk met bijvoor-beeld het vertrek uit de Europoort. Het is heel landelijk en door het ontbreken van ander scheepvaartverkeer plus het relatief smalle kanaal waar je doorgaat lijkt zo een schip helemaal gigantisch.De volgende morgen vroeg aankomst in Trelleborg. De eerste etappe van 650 km. ging naar Vasteras. In het zuiden van Zweden zijn er wel autosnelwegen. Verder zijn het hoofdzakelijk tweebaans wegen met afwisselend een extra strook in één van de richtingen om o.a. vrachtwagens in te halen. De wegen zijn goed. Er staan wel veel snelheid camera’s maar die zijn ruim van te voren aangegeven. Over het algemeen zijn de wegen erg rustig waardoor je goed kunt opschieten en van het landschap kan genieten. In Vas-teras zijn we de stad in gegaan. Het was mooi weer maar niet erg warm. De kleding van de lokale bevolking doet an-ders geloven en de terrasjes zaten stampend vol. Ja, en dan merk je dat het niet donker wordt, een rare gewaarwording.De tweede etappe ging naar Umea. Wederom een etappe van ruim 600 kilometer, door hoofdzakelijk bos! De SL deed haar werk naar behoren. Zoals elk jaar krijgt onze auto een servicebeurt met de APK. Het ene jaar een grote, het an-dere jaar een kleine beurt, ongeacht de (minder) gemaakte kilometers. Dit keer heb ik automaatolieleiding laten ver-vangen die er wat roestig uitzag. Je wilt daar in het hoge noorden toch niet met panne komen te staan. Denk dat een

17

STERKLASSE BULLETIN

panne met een Mercedes niet zo een groot probleem kan zijn, want het aantal Mercedessen en met name die van het type W124 is enorm. Ik had wel veel oudere Volvo’s en Saabs verwacht, maar de 124 Kombi was alom vertegen-woordigd, veel met 4-Matic aandrijving.De derde etappe voerde ons naar Rovaniemi in Finland, de hoofdstad van Lapland, waar we de poolcirkel gepasseerd zijn en jawel op audiëntie bij de kerstman gingen! En hij bestaat! We hebben er foto’s en een video van. Hij sprak zowaar nog een woordje Nederlands ook.

Klassieke tankstations

Van de poolcirkel voerde de reis verder door Lapland naar Enontekio. Het landschap is hier heel anders dan in Zwe-den. Minder bos, veel toendra en natuurlijk veel rendieren. Je moet daar wel voor oppassen want ze lopen vrij rond en zijn niet bang uitgevallen. Op een “Rendier Test” zaten we ook niet echt te wachten.Van Enontekio voerde de reis ons naar het einddoel. In de avond zijn we naar de Nordkapp gereden gereden om de zonsonder- en zonsopgang mee te maken. Maar helaas, het was miezerig en bewolkt dus erg veel hebben we er niet van gezien. Toch een bijzondere ervaring om daar geweest te zijn. En dan moet je terug. Een dikke drieduizend kilo-meter. De reis voerde via Noorwegen. Met haar fjorden en bergen werkelijk een schitterend land. Ook hier kruisten we de poolcirkel en er lag zelfs nog een behoorlijke hoeveel-heid sneeuw. Van de Nordkapp via Nordreisa, Gratangen, Mo Rana, Trondheim en Oslo. De hoofdstad was eigenlijk de enige bezienswaardige stad. De laatste etappe voerde via Vanesborg in Zweden naar de ferry in Trelleborg.

In Zweden passeerden we twee klassieke tankstations. Bij de eerste, een Shell pomp, konden we niet terecht vanwege werkzaamheden. De tweede, een BP pomp, stond direct aan de hoofdweg. Zoals op de foto te zien stonden er paar klas-siekers geparkeerd.Zweden, Finland en Noorwegen zijn schitterende landen maar persoonlijk was ik weer blij in Duitsland te zijn. De stadjes zijn gezellig, leuke terrasjes met betaalbare versna-peringen en heerlijk eten want daar mankeert het in Scan-dinavië mijn inziens wel aan. Op de terugreis zijn we iets omgereden en hebben we Autostadt in Wolfsburg bezocht. Ok, niet het goede merk maar een aanrader en wees gerust, in het museum staan ook voertuigen van ‘Das Haus’. Na enkele dagen in Goslar vertoefd te hebben zijn we naar huis gereden.

Hervorragend

Het was een indrukwekkende reis. Qua natuurschoon is het een aanrader. Maar je moet wel van rijden houden. In totaal heeft de SL (die wij liefkozend Sletje noemen) 7.393 km. afgelegd. En dat zonder een enkel probleem. Op een kleinigheid na dan. Er zat al heel lang een vervelende ‘piep’ in de auto waarvan niemand de oorsprong kon achterhalen. Deze piep was alleen op wegdek te horen, zoals op klinkers. In het centrum van Goslar liggen keien. Daar ging de SL piepen als een gek. Mensen keken meewarig om. Je kent dat wel! Op de parkeerplaats van het hotel aangekomen keek ik onder de motorkap op zoek naar de ‘piep’ terwijl Ariane aan het inchecken was. Ik moest de auto even ver-plaatsen en de deed motorkap dicht, maar niet op slot. Wat denk je! Geen piep. En in het centrum op de keien natuur-lijk weer wel. Maar na het ontgrendelen van de motorkap: weg ‘piep’.Thuis gekomen hebben we de sloten flink met olie ingespoten en er geen last meer van gehad. Werkelijk een verademing. Maakt het rijden altijd weer een stuk aan-genamer. Bij ons was de “piep” regelmatig een onderwerp tijdens het rijden.

De reis was prachtig en hoe de auto zich heeft gehouden? Ik kan maar een ding zeggen. HERVORRAGEND!

FRITS BAKKER

STERKLASSE BULLETIN

Half twee in de nacht met op de achtergrond de Noordkaap