S! 1

Maggie MacNealwaarom sturen we Blaudzun niet, of Tim Knol

we geven dat wijf 150 gulden en het is wel goed

Iedereen verdeeld over The Common LinnetsRedding of ondergang?

Leo Blokhuis

0-nummer

Songfestival!D unieke eenmalige glossy over het Eurovisie Songfestival! Een unieke en eenmalige uitgave over het Eurovisie Songfestival

Van deredactieGefeliciteerd! Met dit magazine heb je een uniek collectors item in handen.De allereerste editie van het Songfestival in 1956 telde slechts 7 deelnemers, anno 2014 zijn dat er maar liefst 37. Over een verenigd Europa gesproken! Wat politici niet voor elkaar krijgen gebeurt spontaan door de gedeelde liefde voor muziek en show. Na enkele magere jaren was de finale van het Eurovisie Songfestival 2013 weer een regelrechte hit. Het was het meest bekeken tv-programma van het jaar, nog voor de uitzending over de Troons wisseling. Wat waren we trots op Anouk met haar sobere maar indringende presentatie van het nummer Birds waarmee zij negende werd in de finale, de beste Nederlandse prestatie sinds 1999.Natuurlijk was er altijd kritiek. Ja, er zaten soms waardeloze liedjes bij. Nee, niet altijd won de beste song maar de meest spectaculaire act.Na een winnende klassering (Lenny Kuhr, Teach In) waren we ervan overtuigd dat ons kleine landje de beste artiesten herbergt. Maar na weer een teleurstellend optreden met slechts enkele schamele puntjes over-heerste de mening dat we er nu eindelijk eens mee moesten stoppen.Gelukkig is er nooit naar die negatieve geluiden geluisterd. Na een kanjer als Anouk staan anno 2014 opnieuw klinkende namen op het podium. Ilse en Waylon: its up to you!

Veel (lees)plezier,

Walter WijnhovenHoofdredacteur Songfestival!

S! 2 S! 3

Inhoud

1 4 6 812 910

Hoe is het met.. Michelle

10 vragen over het Songfestival aan Paula Patricio

The Common Linnets: Songwriters met een missie

Over het Eurovisie Songfestival

Een singlecollectie als levenswerk

Interview Sandra Reemer

Column Geert Willems

Songfestival!

Van de redactie Gefeliciteerd! Met deze glossy heb je een uniek collectors item in handen.De allereerste editie van het Songfestival in 1956 telde slechts 7 deelnemers, anno 2014 zijn dat er maar liefst 37. Over een verenigd Europa gesproken! Wat politici niet voor elkaar krijgen gebeurt spon-taan door de gedeelde liefde voor muziek en show. Na enkele magere jaren was de finale van het Eurovisie Songfestival 2013 weer een regel-rechte hit. Het was het meest bekeken tv-programma van het jaar, nog voor de uitzending over de Troonswisseling. Wat waren we trots op Anouk met haar sobere maar indringende presentatie van het nummer Birds waarmee zij negende werd in de finale, de beste Nederlandse prestatie sinds 1999.Natuurlijk was er altijd kritiek. Ja, er zaten soms waardeloze liedjes bij. Nee, niet altijd won de beste song maar de meest spectaculaire act. Na een winnende klassering (Lenny Kuhr, Teach In) waren we ervan overtuigd dat ons kleine landje de beste artiesten herbergt. Maar na weer een teleurstellend optreden met slechts enkele schamele puntjes overheerste de mening dat we er nu eindelijk eens mee moesten stop-pen. Gelukkig is er nooit naar die negatieve geluiden geluisterd. Na een kanjer als Anouk staan anno 2014 opnieuw klinkende namen op het podium. Ilse en Waylon: its up to you!Focus in deze glossy ligt op de Nederlandse beleving van het Eurovi-sie Songfestival en de (Nederlandse) voorronden. Met aandacht voor onderbelichte items zoals deelnemers van exotische komaf en de Volendam connectie, maar natuurlijk ook doorgewinterde hardcore fans, songfestivalhaters, bijzondere outfits, muzikale weetjes en boe-iende columns. Dit magazine is nu al een absoluut bewaarnummer. Geniet van de mooie fotos, lees de verrassende interviews, blader door de spranke-lend vormgegeven paginas. En praat vooral met ons mee: via Facebook songfestivalnu en Twitter @Songfestival_Nu.

Veel (lees)plezier,

Walter Wijnhoven,Eindredacteur Songfestival! facebook.com/Songfestivalnu @Songfestival_nu

S! 2 S! 3

Inhoud

1 4 6 812 910

Hoe is het met.. Michelle

10 vragen over het Songfestival aan Paula Patricio

The Common Linnets: Songwriters met een missie

Over het Eurovisie Songfestival

Een singlecollectie als levenswerk

Interview Sandra Reemer

Column Geert Willems

Songfestival!

Van de redactie Gefeliciteerd! Met deze glossy heb je een uniek collectors item in handen.De allereerste editie van het Songfestival in 1956 telde slechts 7 deelnemers, anno 2014 zijn dat er maar liefst 37. Over een verenigd Europa gesproken! Wat politici niet voor elkaar krijgen gebeurt spon-taan door de gedeelde liefde voor muziek en show. Na enkele magere jaren was de finale van het Eurovisie Songfestival 2013 weer een regel-rechte hit. Het was het meest bekeken tv-programma van het jaar, nog voor de uitzending over de Troonswisseling. Wat waren we trots op Anouk met haar sobere maar indringende presentatie van het nummer Birds waarmee zij negende werd in de finale, de beste Nederlandse prestatie sinds 1999.Natuurlijk was er altijd kritiek. Ja, er zaten soms waardeloze liedjes bij. Nee, niet altijd won de beste song maar de meest spectaculaire act. Na een winnende klassering (Lenny Kuhr, Teach In) waren we ervan overtuigd dat ons kleine landje de beste artiesten herbergt. Maar na weer een teleurstellend optreden met slechts enkele schamele puntjes overheerste de mening dat we er nu eindelijk eens mee moesten stop-pen. Gelukkig is er nooit naar die negatieve geluiden geluisterd. Na een kanjer als Anouk staan anno 2014 opnieuw klinkende namen op het podium. Ilse en Waylon: its up to you!Focus in deze glossy ligt op de Nederlandse beleving van het Eurovi-sie Songfestival en de (Nederlandse) voorronden. Met aandacht voor onderbelichte items zoals deelnemers van exotische komaf en de Volendam connectie, maar natuurlijk ook doorgewinterde hardcore fans, songfestivalhaters, bijzondere outfits, muzikale weetjes en boe-iende columns. Dit magazine is nu al een absoluut bewaarnummer. Geniet van de mooie fotos, lees de verrassende interviews, blader door de spranke-lend vormgegeven paginas. En praat vooral met ons mee: via Facebook songfestivalnu en Twitter @Songfestival_Nu.

Veel (lees)plezier,

Walter Wijnhoven,Eindredacteur Songfestival! facebook.com/Songfestivalnu @Songfestival_nu

S! 2 S! 3

Inhoud

1 4 6 812 910

Hoe is het met.. Michelle

10 vragen over het Songfestival aan Paula Patricio

The Common Linnets: Songwriters met een missie

Over het Eurovisie Songfestival

Een singlecollectie als levenswerk

Interview Sandra Reemer

Column Geert Willems

Songfestival!

Van de redactie Gefeliciteerd! Met deze glossy heb je een uniek collectors item in handen.De allereerste editie van het Songfestival in 1956 telde slechts 7 deelnemers, anno 2014 zijn dat er maar liefst 37. Over een verenigd Europa gesproken! Wat politici niet voor elkaar krijgen gebeurt spon-taan door de gedeelde liefde voor muziek en show. Na enkele magere jaren was de finale van het Eurovisie Songfestival 2013 weer een regel-rechte hit. Het was het meest bekeken tv-programma van het jaar, nog voor de uitzending over de Troonswisseling. Wat waren we trots op Anouk met haar sobere maar indringende presentatie van het nummer Birds waarmee zij negende werd in de finale, de beste Nederlandse prestatie sinds 1999.Natuurlijk was er altijd kritiek. Ja, er zaten soms waardeloze liedjes bij. Nee, niet altijd won de beste song maar de meest spectaculaire act. Na een winnende klassering (Lenny Kuhr, Teach In) waren we ervan overtuigd dat ons kleine landje de beste artiesten herbergt. Maar na weer een teleurstellend optreden met slechts enkele schamele puntjes overheerste de mening dat we er nu eindelijk eens mee moesten stop-pen. Gelukkig is er nooit naar die negatieve geluiden geluisterd. Na een kanjer als Anouk staan anno 2014 opnieuw klinkende namen op het podium. Ilse en Waylon: its up to you!Focus in deze glossy ligt op de Nederlandse beleving van het Eurovi-sie Songfestival en de (Nederlandse) voorronden. Met aandacht voor onderbelichte items zoals deelnemers van exotische komaf en de Volendam connectie, maar natuurlijk ook doorgewinterde hardcore fans, songfestivalhaters, bijzondere outfits, muzikale weetjes en boe-iende columns. Dit magazine is nu al een absoluut bewaarnummer. Geniet van de mooie fotos, lees de verrassende interviews, blader door de spranke-lend vormgegeven paginas. En praat vooral met ons mee: via Facebook songfestivalnu en Twitter @Songfestival_Nu.

Veel (lees)plezier,

Walter Wijnhoven,Eindredacteur Songfestival! facebook.com/Songfestivalnu @Songfestival_nu

S! 2 S! 3

Inhoud

1 4 6 812 910

Hoe is het met.. Michelle

10 vragen over het Songfestival aan Paula Patricio

The Common Linnets: Songwriters met een missie

Over het Eurovisie Songfestival

Een singlecollectie als levenswerk

Interview Sandra Reemer

Column Geert Willems

Songfestival!

Van de redactie Gefeliciteerd! Met deze glossy heb je een uniek collectors item in handen.De allereerste editie van het Songfestival in 1956 telde slechts 7 deelnemers, anno 2014 zijn dat er maar liefst 37. Over een verenigd Europa gesproken! Wat politici niet voor elkaar krijgen gebeurt spon-taan door de gedeelde liefde voor muziek en show. Na enkele magere jaren was de finale van het Eurovisie Songfestival 2013 weer een regel-rechte hit. Het was het meest bekeken tv-programma van het jaar, nog voor de uitzending over de Troonswisseling. Wat waren we trots op Anouk met haar sobere maar indringende presentatie van het nummer Birds waarmee zij negende werd in de finale, de beste Nederlandse prestatie sinds 1999.Natuurlijk was er altijd kritiek. Ja, er zaten soms waardeloze liedjes bij. Nee, niet altijd won de beste song maar de meest spectaculaire act. Na een winnende klassering (Lenny Kuhr, Teach In) waren we ervan overtuigd dat ons kleine landje de beste artiesten herbergt. Maar na weer een teleurstellend optreden met slechts enkele schamele puntjes overheerste de mening dat we er nu eindelijk eens mee moesten stop-pen. Gelukkig is er nooit naar die negatieve geluiden geluisterd. Na een kanjer als Anouk staan anno 2014 opnieuw klinkende namen op het podium. Ilse en Waylon: its up to you!Focus in deze glossy ligt op de Nederlandse beleving van het Eurovi-sie Songfestival en de (Nederlandse) voorronden. Met aandacht voor onderbelichte items zoals deelnemers van exotische komaf en de Volendam connectie, maar natuurlijk ook doorgewinterde hardcore fans, songfestivalhaters, bijzondere outfits, muzikale weetjes en boe-iende columns. Dit magazine is nu al een absoluut bewaarnummer. Geniet van de mooie fotos, lees de verrassende interviews, blader door de spranke-lend vormgegeven paginas. En praat vooral met ons mee: via Facebook songfestivalnu en Twitter @Songfestival_Nu.

Veel (lees)plezier,

Walter Wijnhoven,Eindredacteur Songfestival! facebook.com/Songfestivalnu @Songfestival_nu

S! 3

4. The Common Linnets: Songwriters met een missie7. Over het Eurovisie Songfestival8. Interview: Sjoukje Smit12. 10 vragen aan.. Leo Blokhuis14. Hoe is het nu met.. Michelle16. Interview: Sandra Reemer19. Hoe is het nu met.. Greetje Kauffeld20. Wat te doen in Kopenhagen24. Het Songfestival door de oren van een geluidstechnicus 27. Column: Geert Willems28. 10 vragen aan.. Paula Patricio30. Een singlecollectie als levenswerk32. Hoe is het nu met.. Joan Franka34. Interview: Lenny Kuhr38. Hoe is het nu met.. Ronnie Tober40. Colofon

S! 8 S! 9

Kunnen jullie vertellen waar het lied over gaat?Waylon: Het gaat over iets wat iedereen meemaakt in zijn leven. Ieder-een komt in stormen terecht. Of ze nou heel heftig zijn of niet. Ilse: Het beschrijft een autorit na n van de ruzies die je hebt gehad met je geliefde. Daarin rijzen de vragen of het wel goed is om door te gaan met elkaar. Of juist niet.Waylon: Het gaat vaak om de stilte vr de storm. Dit is juist het mo-ment waarop alles is geweest en de lucht weer opklaart.Ilse: Een moment van overpeinzing is het eigenlijk. In het liedje wordt ook niet verteld of het goed komt of niet. Enkel de vragen die op zon moment spelen worden aan de orde gesteld.Is dat ook de reden dat jullie het gelijktijdig zingen? Omdat de man en de vrouw het allebei ervaren? Waylon: Ja, je hebt beiden dat moment. Je zit allebei in die situatie. We wilden ook niet een voor de hand liggende duetvorm maken waarin de n het eerste couplet gaat zingen, gevolgd door een verandering in toonsoort, want Ilse zingt hoger dan ik, en zo dan verder. We wilden het heel sferisch en ingetogen aanpakken. Misschien niet eens alles laten zien wat we kunnen. Dat hoeft ook niet. Waarom hoeft dat niet? Waylon: Omdat we in dienst staan van de muziek. We laten ons leiden door de muziek.Ilse: Het is een liedje, en dat vind ik altijd heel mooi, waarvan de woorden heel simpel zijn. Simpel maar heel veelzeggend. Dat heeft dit liedje in zich. Geen hoogdravende tekst met ingewikkelde vijfletter-greepwoorden. Waylon: Iedereen snapt het. Iedereen heeft het wel eens meegemaakt.

Wanneer je een Songfestivalliedje schrijft, wordt het in Nederland grondig onder de loep genomen.Ilse: Natuurlijk. Het ligt helemaal in de lijn der verwachting. Ik vind het dan ook wel weer heel komisch dat het precies zo uitrolt als je het vooraf al voorstelt. Zodra het liedje bekend wordt, vindt de ene helft het

briljant en fantastisch, heeft nog nooit zoiets gehoord. De andere helft vindt het verschrikkelijk, saai, stom, roept boe! Dat vind ik wel grappig. Juist door de diversiteit aan meningen is het belangrijk dat je bij jezelf blijft. Als wij hadden gedaan wat mensen misschien hadden verwacht of hadden aangedragen zo van je moet zus en je moet zo, denk aan de modulatie, doe een uithaal, zorg voor een dramatisch moment etc. en het was dan niet gelukt, dan zouden wij daar uiteindelijk spijt van krijgen. Je vraagt je dan altijd af maar wat als ik had gedaan wat in mijn hart lag?. Dat zullen we nu niet hebben, we doen immers al wat we wilden doen. Waylon: Het Songfestival is n van de dingen die je de rest van je carrire blijft achtervolgen. Hoe dan ook. Je kunt dan beter iets neer-zetten waar je zelf heel gelukkig en blij mee bent geweest. Dan heb je altijd gewonnen. Ilse: ... En er altijd trots op terugkijken.

Zien jullie jezelf als ambassadeurs van het goede lied? Waylon: Ja, wij zien onszelf zeker als ambassadeurs van het goede lied. Wij zijn opgegroeid met countrymuziek. Daar ligt onze basis. En ik vind nog steeds dat de beste songs uit de country komen. Dat is hetgeen dat wij proberen te vertolken, proberen neer te zetten. Het klinkt alsof jullie de stelling innemen dat het weer meer om het liedje moet gaan. Ilse: Ja, minder om de randverschijnselen. We hebben echt gekozen voor het ambacht van songwriting. We hebben samen natuurlijk een heel album gemaakt waarop een heel divers pallet te horen is aan americana en country. Dit liedje kwam elke keer weer bij ons terug door zijn eenvoud. Daarin ligt voor ons de kracht, daar hebben we heel bewust voor gekozen. Wij zijn heel zelfverzekerd over onze keuze.

Zijn jullie al voorbereid op jullie aanstaande breuk? Ilse: Haha. Onze aanstaande breuk?! Het loopt wel eens vaker slecht af met duos die mee doen aan het Songfestival. Dan komt er geheid bonje tussen de twee.

The Common Linnets vertegenwoordigen dit jaar Nederland op het Eurovisie Songfestival. Zoals waarschijnlijk al bekend gaan achter deze gelegenheidsband met de naam van een vogeltje niemand minder dan Ilse de Lange en Waylon schuil. Beiden niet bepaald onsuccesvol in hun solocarrire, besloten ze de krachten te bundelen. Samen maakten ze een country album; een genre waar ze al-lebei mee opgroeiden. Het door henzelf uitgekozen lied Calm after the storm zorgde in ieder geval al meteen voor verdeelde reacties. Songfestival! sprak hen vlak na de presentatie van hun nummer.

Songwriters met een missie

The Common Linnets

S! 8 S! 9

Kunnen jullie vertellen waar het lied over gaat?Waylon: Het gaat over iets wat iedereen meemaakt in zijn leven. Ieder-een komt in stormen terecht. Of ze nou heel heftig zijn of niet. Ilse: Het beschrijft een autorit na n van de ruzies die je hebt gehad met je geliefde. Daarin rijzen de vragen of het wel goed is om door te gaan met elkaar. Of juist niet.Waylon: Het gaat vaak om de stilte vr de storm. Dit is juist het mo-ment waarop alles is geweest en de lucht weer opklaart.Ilse: Een moment van overpeinzing is het eigenlijk. In het liedje wordt ook niet verteld of het goed komt of niet. Enkel de vragen die op zon moment spelen worden aan de orde gesteld.Is dat ook de reden dat jullie het gelijktijdig zingen? Omdat de man en de vrouw het allebei ervaren? Waylon: Ja, je hebt beiden dat moment. Je zit allebei in die situatie. We wilden ook niet een voor de hand liggende duetvorm maken waarin de n het eerste couplet gaat zingen, gevolgd door een verandering in toonsoort, want Ilse zingt hoger dan ik, en zo dan verder. We wilden het heel sferisch en ingetogen aanpakken. Misschien niet eens alles laten zien wat we kunnen. Dat hoeft ook niet. Waarom hoeft dat niet? Waylon: Omdat we in dienst staan van de muziek. We laten ons leiden door de muziek.Ilse: Het is een liedje, en dat vind ik altijd heel mooi, waarvan de woorden heel simpel zijn. Simpel maar heel veelzeggend. Dat heeft dit liedje in zich. Geen hoogdravende tekst met ingewikkelde vijfletter-greepwoorden. Waylon: Iedereen snapt het. Iedereen heeft het wel eens meegemaakt.

Wanneer je een Songfestivalliedje schrijft, wordt het in Nederland grondig onder de loep genomen.Ilse: Natuurlijk. Het ligt helemaal in de lijn der verwachting. Ik vind het dan ook wel weer heel komisch dat het precies zo uitrolt als je het vooraf al voorstelt. Zodra het liedje bekend wordt, vindt de ene helft het

briljant en fantastisch, heeft nog nooit zoiets gehoord. De andere helft vindt het verschrikkelijk, saai, stom, roept boe! Dat vind ik wel grappig. Juist door de diversiteit aan meningen is het belangrijk dat je bij jezelf blijft. Als wij hadden gedaan wat mensen misschien hadden verwacht of hadden aangedragen zo van je moet zus en je moet zo, denk aan de modulatie, doe een uithaal, zorg voor een dramatisch moment etc. en het was dan niet gelukt, dan zouden wij daar uiteindelijk spijt van krijgen. Je vraagt je dan altijd af maar wat als ik had gedaan wat in mijn hart lag?. Dat zullen we nu niet hebben, we doen immers al wat we wilden doen. Waylon: Het Songfestival is n van de dingen die je de rest van je carrire blijft achtervolgen. Hoe dan ook. Je kunt dan beter iets neer-zetten waar je zelf heel gelukkig en blij mee bent geweest. Dan heb je altijd gewonnen. Ilse: ... En er altijd trots op terugkijken.

Zien jullie jezelf als ambassadeurs van het goede lied? Waylon: Ja, wij zien onszelf zeker als ambassadeurs van het goede lied. Wij zijn opgegroeid met countrymuziek. Daar ligt onze basis. En ik vind nog steeds dat de beste songs uit de country komen. Dat is hetgeen dat wij proberen te vertolken, proberen neer te zetten. Het klinkt alsof jullie de stelling innemen dat het weer meer om het liedje moet gaan. Ilse: Ja, minder om de randverschijnselen. We hebben echt gekozen voor het ambacht van songwriting. We hebben samen natuurlijk een heel album gemaakt waarop een heel divers pallet te horen is aan americana en country. Dit liedje kwam elke keer weer bij ons terug door zijn eenvoud. Daarin ligt voor ons de kracht, daar hebben we heel bewust voor gekozen. Wij zijn heel zelfverzekerd over onze keuze.

Zijn jullie al voorbereid op jullie aanstaande breuk? Ilse: Haha. Onze aanstaande breuk?! Het loopt wel eens vaker slecht af met duos die mee doen aan het Songfestival. Dan komt er geheid bonje tussen de twee.

The Common Linnets vertegenwoordigen dit jaar Nederland op het Eurovisie Songfestival. Zoals waarschijnlijk al bekend gaan achter deze gelegenheidsband met de naam van een vogeltje niemand minder dan Ilse de Lange en Waylon schuil. Beiden niet bepaald onsuccesvol in hun solocarrire, besloten ze de krachten te bundelen. Samen maakten ze een country album; een genre waar ze al-lebei mee opgroeiden. Het door henzelf uitgekozen lied Calm after the storm zorgde in ieder geval al meteen voor verdeelde reacties. Songfestival! sprak hen vlak na de presentatie van hun nummer.

Songwriters met een missie

S! 8 S! 9

Kunnen jullie vertellen waar het lied over gaat?Waylon: Het gaat over iets wat iedereen meemaakt in zijn leven. Ieder-een komt in stormen terecht. Of ze nou heel heftig zijn of niet. Ilse: Het beschrijft een autorit na n van de ruzies die je hebt gehad met je geliefde. Daarin rijzen de vragen of het wel goed is om door te gaan met elkaar. Of juist niet.Waylon: Het gaat vaak om de stilte vr de storm. Dit is juist het mo-ment waarop alles is geweest en de lucht weer opklaart.Ilse: Een moment van overpeinzing is het eigenlijk. In het liedje wordt ook niet verteld of het goed komt of niet. Enkel de vragen die op zon moment spelen worden aan de orde gesteld.Is dat ook de reden dat jullie het gelijktijdig zingen? Omdat de man en de vrouw het allebei ervaren? Waylon: Ja, je hebt beiden dat moment. Je zit allebei in die situatie. We wilden ook niet een voor de hand liggende duetvorm maken waarin de n het eerste couplet gaat zingen, gevolgd door een verandering in toonsoort, want Ilse zingt hoger dan ik, en zo dan verder. We wilden het heel sferisch en ingetogen aanpakken. Misschien niet eens alles laten zien wat we kunnen. Dat hoeft ook niet. Waarom hoeft dat niet? Waylon: Omdat we in dienst staan van de muziek. We laten ons leiden door de muziek.Ilse: Het is een liedje, en dat vind ik altijd heel mooi, waarvan de woorden heel simpel zijn. Simpel maar heel veelzeggend. Dat heeft dit liedje in zich. Geen hoogdravende tekst met ingewikkelde vijfletter-greepwoorden. Waylon: Iedereen snapt het. Iedereen heeft het wel eens meegemaakt.

Wanneer je een Songfestivalliedje schrijft, wordt het in Nederland grondig onder de loep genomen.Ilse: Natuurlijk. Het ligt helemaal in de lijn der verwachting. Ik vind het dan ook wel weer heel komisch dat het precies zo uitrolt als je het vooraf al voorstelt. Zodra het liedje bekend wordt, vindt de ene helft het

briljant en fantastisch, heeft nog nooit zoiets gehoord. De andere helft vindt het verschrikkelijk, saai, stom, roept boe! Dat vind ik wel grappig. Juist door de diversiteit aan meningen is het belangrijk dat je bij jezelf blijft. Als wij hadden gedaan wat mensen misschien hadden verwacht of hadden aangedragen zo van je moet zus en je moet zo, denk aan de modulatie, doe een uithaal, zorg voor een dramatisch moment etc. en het was dan niet gelukt, dan zouden wij daar uiteindelijk spijt van krijgen. Je vraagt je dan altijd af maar wat als ik had gedaan wat in mijn hart lag?. Dat zullen we nu niet hebben, we doen immers al wat we wilden doen. Waylon: Het Songfestival is n van de dingen die je de rest van je carrire blijft achtervolgen. Hoe dan ook. Je kunt dan beter iets neer-zetten waar je zelf heel gelukkig en blij mee bent geweest. Dan heb je altijd gewonnen. Ilse: ... En er altijd trots op terugkijken.

Zien jullie jezelf als ambassadeurs van het goede lied? Waylon: Ja, wij zien onszelf zeker als ambassadeurs van het goede lied. Wij zijn opgegroeid met countrymuziek. Daar ligt onze basis. En ik vind nog steeds dat de beste songs uit de country komen. Dat is hetgeen dat wij proberen te vertolken, proberen neer te zetten. Het klinkt alsof jullie de stelling innemen dat het weer meer om het liedje moet gaan. Ilse: Ja, minder om de randverschijnselen. We hebben echt gekozen voor het ambacht van songwriting. We hebben samen natuurlijk een heel album gemaakt waarop een heel divers pallet te horen is aan americana en country. Dit liedje kwam elke keer weer bij ons terug door zijn eenvoud. Daarin ligt voor ons de kracht, daar hebben we heel bewust voor gekozen. Wij zijn heel zelfverzekerd over onze keuze.

Zijn jullie al voorbereid op jullie aanstaande breuk? Ilse: Haha. Onze aanstaande breuk?! Het loopt wel eens vaker slecht af met duos die mee doen aan het Songfestival. Dan komt er geheid bonje tussen de twee.

The Common Linnets vertegenwoordigen dit jaar Nederland op het Eurovisie Songfestival. Zoals waarschijnlijk al bekend gaan achter deze gelegenheidsband met de naam van een vogeltje niemand minder dan Ilse de Lange en Waylon schuil. Beiden niet bepaald onsuccesvol in hun solocarrire, besloten ze de krachten te bundelen. Samen maakten ze een country album; een genre waar ze al-lebei mee opgroeiden. Het door henzelf uitgekozen lied Calm after the storm zorgde in ieder geval al meteen voor verdeelde reacties. Songfestival! sprak hen vlak na de presentatie van hun nummer.

Songwriters met een missie

TEK

ST A

RN

OU

D G

OO

S F

OTO

GR

AFI

E FR

ISO

KO

OIJ

MA

N

S! 5

S! 10 S! 11

Waylon: Daarom zijn we ook een gelegenheidsduo! Haha.Ilse: Maar het klopt wel. We zijn natuurlijk bij elkaar gekomen om een heel mooi country album te maken, onder de naam The Common Lin-nets. Toen was het Songfestival totaal nog niet in beeld. We werden allebei individueel gevraagd. Elk jaar weer. Toen wij ongeveer over de helft waren met het maken van ons album en die vraag via het manage-ment weer bij ons beiden individueel terechtkwam, keken we elkaar eens aan: Is het niet mooi om dat met dit project te doen? The Common Linnets is echt een initiatief van mij, waarin ik heel graag met collega-artiesten, Nederlandse singer-songwriters, mijn liefde voor countrymuziek deel. Diegene met wie ik dat van nature het meest heb, is Waylon. Waarom is dat Waylon?Ilse: We kennen elkaar al vanaf dat we tieners zijn. Vanuit het country circuit. Ik wist dat hij die passie voor dit soort muziek absoluut heeft. Vandaar dat deze eerste editie van The Common Linnets met Waylon is. Wie weet wat er nog allemaal komt. Stel je voor, we hebben heel veel succes en dan gaan we misschien nog wel met zn tween door. Of misschien dat ik over een paar jaar een plaat maak onder de naam The Common Linnets, maar dan met iemand anders. Ik weet het ge-woon nog niet. Waylon: We komen over 25 jaar terug! Ilse: Dan hebben we een renie. Haha. Dan doen jullie weer mee met het Songfestival. Ilse: Ja, wie weet!Of jullie gaan alle schnabbels af, waar jullie met al de oud-deelnemers mee op een podium staan.Ilse: Ja dat ook! Dat kunnen we nu ook al. Lachen, man.

Zijn jullie zelf ook Songfestivalfans? Waylon: Ik heb het wel altijd leuk gevonden. Ilse: Waylon wel.Waylon: Jij hebt het ook altijd leuk gevonden! Ilse: Ja vooruit. Vooral vroeger toen het echt met een orkest was en livemuziek. Wij keken thuis altijd naar het Songfestival. Maar het ging steeds meer om de randverschijnselen. Dus niet zozeer om het liedje zelf, maar meer de act. Toen haakte ik wel een beetje af. Maar er waren ook altijd wel een paar liedjes bij die ik wel mooi vond. Waylon: Vroeger werden er zulke mooie liedjes gemaakt. Nu nog zit er af en toe wel een pareltje tussen. Dat wordt die van ons natuurlijk ook, dat weet ik gewoon zeker. Wat zijn jullie favoriete songfestivalliedjes? Waylon: Ik vind Ein bichen Frieden van Nicole heel mooi. En Whats

another year van Johnny Logan.Ilse: Wat ik heel mooi vind is Rock n roll kids van Paul Harrington en Charlie McGettigan. Een prachtig country liedje. En het heeft gewon-nen, h?

Kijken jullie zelf al een beetje uit naar de stilte na de storm? Ilse: Nee, ik wil die storm in man! Het avontuur. Ja echt heerlijk!Waylon: Ik vind dit wel heel leuk. Ik mocht een keer Ambassadeur van de Vrijheid zijn, dat was ook bijzonder. En nu mag ik het Songfestival doen. Je zet je in voor je land en dat is een eer. Iedereen is er mee bezig.Ilse: Dat het zon groot platform krijgt, een platform om de muziek die je hebt gemaakt aan zoveel mensen te laten horen, dat is toch waar je het voor doet.Waylon: Ja. Ik ben trots dat we de muziek waar we allebei zo van houden nu zelf in een vormpje hebben mogen gieten. Dat we dat mo-gen presenteren, vind ik te gek. Voor mij is dat de grootste winst: dat we die muziek mogen vertegenwoordigen, is wat ik altijd heb gewild.

Waylon deed in 2005 mee aan de voorrondes van het Nationaal Songfestival met het nummer Leven als een beest. Ook toen vormde hij een duo, maar dan met Rachel Kramer, bekend van onder meer Starmaker en later K-otic. De finale, uiteindelijk gewonnen door Glennis Grace, haalden ze echter niet.

De naam van The Common Linnets komt van het gelijknamige zangvogeltje, in Nederland bekend als de kneu, of de heikneuter. Ondanks de negatieve connotatie staat het vogeltje bekend om zijn mooie zangkunsten.

Ilse en Waylon kennen elkaar al vanaf zo ongeveer hun 14e. Ze kwamen elkaar steeds weer tegen bij coun-try avonden in het hele land maar werkten nog nooit eerder samen.

S! 6

S! 12 S! 13

Over het Eurovisie Songfestivalheeft iedereen een mening

Ik word hier z depressief van. Het is geen goed liedje en het spijt me zeer, maar we gaan dit jaar wr niet naar de f inale.Gordon in 2013 over Birds van Anouk

Ik word echt elk jaar gevraagd voor het Songfestival.Trijntje Oosterhuis

De jongen van Rusland heeft een ijsbaan meegenomen waarop hij nogal pathetisch een ballade zingt.Rik van de Westelaken in 2008 over winnaar Dima Bilan

Ik kom dus nog uit de tijd dat we iedere vijf jaar het festival wonnen.Albert Verlinde

Zodra we ons als land aan de rest van Europa presenteren, verloochenen we onze taal en gaan we gauw in het Engels zingen omdat we denken zo een paar extra puntjes bij elkaar te kunnen sprokkelen.Tweede Kamer lid Boris Dittrich stelt in 1999 Kamervragen

Het is niet allemaal kommer en kwel.Ruud de Wild in 2009 over de Nationale Finale met de Toppers

Het Songfestival is een van de beste programmas.Andr van Duin

Als er twee Songfestivals worden georganiseerd, waarin de ene kant Oost-Europa zit en aan de andere kant leuke popmuziek, dan gaat Luv misschien wel.Patty Brard

Milly Scott is wereldberoemd in Nederland omdat ze in 1966 als eerste donkere artiest meedeed aan het Eurovisie Songfestival met het rumbaliedje Fernando en Philippo. Dat was ook de reden dat ik haar voor mijn boek Douze points, twelve points wilde spreken over haar ervarin-gen op dat festival. Via internet belandde ik op haar eigen website maar daarop een telefoonnummer. Na een aantal mislukte pogingen, er nam niemand op, kreeg ik haar op een dag in oktober plotseling toch te pakken. Ja?, klonk het afwachtend aan de andere kant van de lijn. Spreek ik met Milly Scott? Dat was zo en omstandig begon ik uit te leggen waar ik voor belde. Oh, daar heb ik nu helemaal geen tijd voor, ik ben aan het koken. Belt u over een uurtje maar terug. Voor een vrouw van bijna 80 klonk ze opmerkelijk vitaal.Meestal weet ik na zon gesprek wel of iemand wil meewerken en dit voelde alsof ik een blauwtje had gelopen. Op weg naar een gezellige avond bij een vriend en collega belde ik voor de vorm nog een keer terug. Ik wist bijna zeker dat het gesprek niets op zou leveren. Milly nam weer op en de eerste tien minuten leek het er inderdaad sterk op, dat ze de boot aan het afhouden was: Een boek over het song-festival, dat is toch waar het over gaat? En wat ik zou kunnen vertellen, gaat u toch niet opschrijven.Maar gedurende het telefoongesprek sloeg de stemming om. Plotseling werd ze heel open en vertelde verhalen die volgens haar nog nooit waren opgeschreven. Dat ze pas geleden had ontdekt dat ze eigenlijk gedurende haar hele carrire gediscrimineerd was vanwege haar huidskleur, terwijl ze zichzelf altijd een gewoon meisje uit Den Helder had gevoeld. Over haar privsores en haar exen. Maar ook over haar glanzende loopbaan bij onder meer de BBC na haar optreden op het songfestival. Over haar studie op late leeftijd waardoor ze nu gediplomeerd healer/therapeut was. Ze liep al lang rond met het idee een biografie te schrijven, ik heb alle knipsels nog, maar het kwam er maar niet van. Aan het einde van het gesprek, ik stond inmiddels al een half uur met de auto op de oprit van mn vriend, maar kon me nog niet aan de woordenstroom van Milly ontrukken, vroeg ze of ik haar niet kon helpen met dat boek. In de weken erna hielden we nauw contact, via mail. Meestal waren het losse gedachten die ze even

snel op haar computer had getikt. Je vriendin heeft weer gemaild, zei mn vrouw dan. Milly heeft gelukkig nu haar verhaal over het songfestival kunnen vertellen en het is te lezen in Douze points, twelve points. In die tijd ziet ze zich helemaal niet als zwarte zangeres. Zo leefde ik niet. Ik ben blank opgevoed vanaf mijn geboorte in Den Helder. Ik keek nooit naar huidskleur en wist er ook niks van. Als ik met die gedachte het podium had moeten beklimmen, had ik het nooit gedurfd. Pas veel later, omdat anderen mij er op wezen, ben ik me daar bewust van geworden. Nu denk ik dat mijn zwart zijn invloed heeft gehad op het aantal punten dat ik kreeg. De mensen die mij toen zagen, zullen met angst om het hart hebben gedacht: Oh, die zitten nu al in ons songfestival. De landen die mij een nul gaven, hadden geen kolonin. Die hadden in hun DNA: een zwarte telt niet mee. In Engeland waren ze wel gewend aan donkere mensen. De Engelsen hadden grote bewondering voor mij, dat ik met zon lied durfde te performen. Ze boden me contracten aan, en prompt scoorde ik de hit Im laughing up the sleeve, met een groot jazzorkest. Dat lied stond wekenlang in de hitparade, waardoor ik weer nieuwe contracten kreeg in Londen. Ik heb opgetreden voor de koninklijke familie daar, zat naast Dick van Dycke en heb Ike en Tina Turner en Jimmy Hendrix ontmoet.Het songfestival is maar een klein deel van Millys levensverhaal. Het andere deel moet ook nog verteld worden, maar wel in een ander boek. Dat verdient ze.

MillyColumn

Geert Willems schreef samen met Hans van Walraven Dinge-dong, uitgekomen in 2000. Recent verscheen zijn nieuwe boek Douze points, twelve points. Als verslag-gever van De Gelderlander en De Persdienst van Wegener bericht hij veelvuldig over het Songfestival.

Ik denk dat mijn zwart-zijn invloed had op het aantal punten

FOTO

GE

ER

T W

ILLE

MS

S! 7

S! 22 S! 23

Maggie MacNealSjoukje

Smit

S! 8

TEK

ST A

RN

OU

D G

OO

S F

OTO

GR

AFI

E W

OO

DS

FO

TOG

RA

FIE

S! 24 S! 25

Ze wordt geboren in Tilburg en woont als kind ook even in Utrecht, maar opgroeien doet Sjoukje in Zeist, in een huis waar een riha-orgel in de keuken staat, een piano in de huiskamer, een honkytonkpiano in de schuur en een trapharmonium op haar eigen kamer. Ik speelde wel piano, maar ik deed vooral na wat mijn broer deed. Ik kon geen noten lezen, dus als het te ingewikkeld werd, haakte ik af. Zang blijkt meer haar instrument en, naast het volgen van klassieke zangles, sluit ze zich aan bij het Groot Aalsmeer Koor, waar ze optreedt als sopraan.

Zo kan dat gaanOndanks veel met zingen bezig te zijn, droomt Sjoukje er niet van hier haar beroep van te maken. Ze rolt er min of meer per toeval in. Ik stond een keer mee te zingen in een discotheek in Zeist toen zei iemand je moet eens auditie doen bij platenmaatschappij Phonogram. Dat heb ik gedaan en toen zei Hans van Hemert, die daar met de scepter zwaaide, eigenlijk meteen dat het wel goed zat. Ik bedacht de artiesten-naam Maggie MacNeal en kort daarna heb ik mijn eerste singletje ge-maakt: I heard it through the grapevine, in de uitvoering van Creedance Clearwater Revival. Op de B-kant stond Isolation van John Lennon.

Succes blijft uit, dus Van Hemert grijpt in. Hij koppelt de dertien jaar oudere Willem Duyn, alias Big Mouth, aan Smit en vormt hiermee het duo Mouth & MacNeal. Onze eerste single Hey you love bereikte de nummer 3 positie. Toen dat gebeurde, werkte ik ondertussen nog gewoon op kantoor. Ik had nog steeds niet het idee dat ik zangeres werd. Toen kwam How do you do en dat werd een wereldklapper. De aanvragen voor optredens stroomden binnen. Ik ben toen op een trein gestapt en die is nooit meer gestopt. Zo gaat dat dan. Of ja, zo kan dat gaan.

Het opnemen tegen ABBAIn 1973 wordt aan de succesvolle formatie gevraagd mee te doen met het Songfestival. Ik weet niet meer precies waarom we dat toen niet gedaan hebben. Maar dat soort dingen werden meestal achter mijn rug om besloten. Mij werd verteld wat we zouden doen en ik deed wel mee. Maar we waren na het succes van How do you do zoveel aan het touren, dus we hadden het ook enorm druk.

Een jaar later doen Mouth & MacNeal wel mee aan het Nationaal Songfestival. Ze zijn de enige artiesten die mee doen, en een jury kiest uit een aantal liedjes, die het tweetal ten gehore brengen.. Het lied Ik

zie een ster wint overtuigend. Volgens mij vond ik Liefste het leukst, maar geen van die liedjes was mijn smaak. Ik zat natuurlijk toch in een duo dat meer een gimmick was dan dat je daar iets met je stem kon doen. Het waren echt typetjes die we speelden. Normaal ga ik toch niet zingen: You kou la le loupi. Dat kan een kind van drie ook. Het was commercieel heel goed, maar kwalitatief had ik natuurlijk veel meer in huis.

Voor het Eurovisie Songfestival dat jaar wordt Ik zie een ster vertaald naar I see a star en het tweetal eindigt uiteindelijk op de derde plaats. Het lied had wel potentie, maar geen van onze liedjes heeft ooit How do you do overtroffen. De bookmakers zetten afwisselend Mouth & MacNeal en het voor Zweden deelnemende ABBA op de eerste plek. Toen dat gebeurde, werd het wel spannend. Je moet dat maar wel zien waar te maken. ABBA zei steeds dat wij zouden winnen en wij zeiden dat juist zij zouden winnen. Helaas kregen wij gelijk.

Bonje en de breukNog in hetzelfde jaar als de deelname aan het Songfestival, gaan Mouth & MacNeal uitelkaar. Op Sinterklaasavond ben ik er uitgegooid, of om het thematisch te zeggen, kreeg ik de zak. Achteraf hoorde ik dat ze al eerder met allemaal andere zangeressen aan het repeteren waren geweest. Maar stuk voor stuk hadden ze bedankt. Of dat nou door Wil-

Hoe het nu met me gaat? Goed. Dan zijn we snel klaar lacht Sjoukje Smit terwijl ze in de visagieruimte zit voor de fotoshoot van Songfestival! Zo gemakkelijk komt ze er niet van af. We willen wel iets meer weten. Al zijn er niet veel woorden nodig om te vertellen dat Sjoukje Smit zich inderdaad goed voelt anno 2014. Tijdens de fotoshoot vraagt ze of de muziek flink hard mag en schreeuwt ze naar de camera: Heerlijk!.

SONGFESTIVAL PASPOORTNaam: Sjoukje Lucie Smit, beter bekend

als Maggie MacNealGeboren: 1950Deelname: 1974 in Brighton, Groot BrittanniLied: I see a star (Mouth & MacNeal)Positie: 3e

Deelname: 1980 in Den Haag, NederlandLied: AmsterdamPositie: 5e

TEK

ST

AR

NO

UD

GO

OS

FO

TOS

WO

OD

S F

OTO

GR

AFI

E

S! 9

S! 24 S! 25

Ze wordt geboren in Tilburg en woont als kind ook even in Utrecht, maar opgroeien doet Sjoukje in Zeist, in een huis waar een riha-orgel in de keuken staat, een piano in de huiskamer, een honkytonkpiano in de schuur en een trapharmonium op haar eigen kamer. Ik speelde wel piano, maar ik deed vooral na wat mijn broer deed. Ik kon geen noten lezen, dus als het te ingewikkeld werd, haakte ik af. Zang blijkt meer haar instrument en, naast het volgen van klassieke zangles, sluit ze zich aan bij het Groot Aalsmeer Koor, waar ze optreedt als sopraan.

Zo kan dat gaanOndanks veel met zingen bezig te zijn, droomt Sjoukje er niet van hier haar beroep van te maken. Ze rolt er min of meer per toeval in. Ik stond een keer mee te zingen in een discotheek in Zeist toen zei iemand je moet eens auditie doen bij platenmaatschappij Phonogram. Dat heb ik gedaan en toen zei Hans van Hemert, die daar met de scepter zwaaide, eigenlijk meteen dat het wel goed zat. Ik bedacht de artiesten-naam Maggie MacNeal en kort daarna heb ik mijn eerste singletje ge-maakt: I heard it through the grapevine, in de uitvoering van Creedance Clearwater Revival. Op de B-kant stond Isolation van John Lennon.

Succes blijft uit, dus Van Hemert grijpt in. Hij koppelt de dertien jaar oudere Willem Duyn, alias Big Mouth, aan Smit en vormt hiermee het duo Mouth & MacNeal. Onze eerste single Hey you love bereikte de nummer 3 positie. Toen dat gebeurde, werkte ik ondertussen nog gewoon op kantoor. Ik had nog steeds niet het idee dat ik zangeres werd. Toen kwam How do you do en dat werd een wereldklapper. De aanvragen voor optredens stroomden binnen. Ik ben toen op een trein gestapt en die is nooit meer gestopt. Zo gaat dat dan. Of ja, zo kan dat gaan.

Het opnemen tegen ABBAIn 1973 wordt aan de succesvolle formatie gevraagd mee te doen met het Songfestival. Ik weet niet meer precies waarom we dat toen niet gedaan hebben. Maar dat soort dingen werden meestal achter mijn rug om besloten. Mij werd verteld wat we zouden doen en ik deed wel mee. Maar we waren na het succes van How do you do zoveel aan het touren, dus we hadden het ook enorm druk.

Een jaar later doen Mouth & MacNeal wel mee aan het Nationaal Songfestival. Ze zijn de enige artiesten die mee doen, en een jury kiest uit een aantal liedjes, die het tweetal ten gehore brengen.. Het lied Ik

zie een ster wint overtuigend. Volgens mij vond ik Liefste het leukst, maar geen van die liedjes was mijn smaak. Ik zat natuurlijk toch in een duo dat meer een gimmick was dan dat je daar iets met je stem kon doen. Het waren echt typetjes die we speelden. Normaal ga ik toch niet zingen: You kou la le loupi. Dat kan een kind van drie ook. Het was commercieel heel goed, maar kwalitatief had ik natuurlijk veel meer in huis.

Voor het Eurovisie Songfestival dat jaar wordt Ik zie een ster vertaald naar I see a star en het tweetal eindigt uiteindelijk op de derde plaats. Het lied had wel potentie, maar geen van onze liedjes heeft ooit How do you do overtroffen. De bookmakers zetten afwisselend Mouth & MacNeal en het voor Zweden deelnemende ABBA op de eerste plek. Toen dat gebeurde, werd het wel spannend. Je moet dat maar wel zien waar te maken. ABBA zei steeds dat wij zouden winnen en wij zeiden dat juist zij zouden winnen. Helaas kregen wij gelijk.

Bonje en de breukNog in hetzelfde jaar als de deelname aan het Songfestival, gaan Mouth & MacNeal uitelkaar. Op Sinterklaasavond ben ik er uitgegooid, of om het thematisch te zeggen, kreeg ik de zak. Achteraf hoorde ik dat ze al eerder met allemaal andere zangeressen aan het repeteren waren geweest. Maar stuk voor stuk hadden ze bedankt. Of dat nou door Wil-

Hoe het nu met me gaat? Goed. Dan zijn we snel klaar lacht Sjoukje Smit terwijl ze in de visagieruimte zit voor de fotoshoot van Songfestival! Zo gemakkelijk komt ze er niet van af. We willen wel iets meer weten. Al zijn er niet veel woorden nodig om te vertellen dat Sjoukje Smit zich inderdaad goed voelt anno 2014. Tijdens de fotoshoot vraagt ze of de muziek flink hard mag en schreeuwt ze naar de camera: Heerlijk!.

SONGFESTIVAL PASPOORTNaam: Sjoukje Lucie Smit, beter bekend

als Maggie MacNealGeboren: 1950Deelname: 1974 in Brighton, Groot BrittanniLied: I see a star (Mouth & MacNeal)Positie: 3e

Deelname: 1980 in Den Haag, NederlandLied: AmsterdamPositie: 5e

TEK

ST

AR

NO

UD

GO

OS

FO

TOS

WO

OD

S F

OTO

GR

AFI

E

S! 26 S! 27

lem kwam, weet ik niet, maar ik denk dat iedereen inmiddels al wel wist dat hij niet het meest gemakkelijke type was om mee samen te werken.

Het botst al langer tussen de twee, zo blijkt achteraf. Willem heeft zijn hele leven al bekend willen worden, en er heel hard voor geknokt. Toen kreeg hij eindelijk bekendheid, zat hij met zon muts opgescheept. Zo heeft dat ook altijd gevoeld. Het vijfde wiel aan de wagen. En op n was hij best aardig, maar in gezelschap bestond ik niet voor hem. En ook over de gage en het verdelen daarvan ontstonden spanningen. We geven dat wijf 150 gulden en het is wel goed. Zo werd er over mij gepraat.

Sjoukje is achteraf wel heel dankbaar voor de mogelijkheden die haar geboden zijn. Ik weet natuurlijk niet hoe mijn carrire was gelopen, zonder dat Mouth & MacNeal op mijn pad was gekomen. Het heeft absoluut deuren geopend. Maar de breuk voelde toch als een soort van bevrijding. Ik kon eindelijk gaan doen wat ik wilde doen. Zelf liedjes componeren en zelf de studio in. Niet van het staat er al op, Willem heeft het al ingezongen en nu mag jij je partijtje doen.

Terug naar de kustNa de breuk met Big Mouth start Sjoukje samen met haar toenmalig echtgenoot The Maggie MacNeal Band, waarmee ze meteen een aantal hits scoort. En daarna kwam Terug naar de kust, en daar was ik fel op tegen! Dat wilde ik niet uitbrengen. Ik had me net goed neergezet als zelfstandig zangeres, en dan ga ik ineens de Nederlandstalige kant op. Daarmee zette ik iedereen op het verkeerde been. Ik was er bang voor en het gebeurde vervolgens ook. Ik kwam in bejaardenhuizen te staan met mijn pop-band. Stond ik daar in mijn leren pak. Als ik na drie liedjes Terug naar de kust had gezongen, zeiden ze u kunt wel gaan. Ik heb me echt om laten praten door Ad Visser, die zweerde dat het een grote hit zou worden. Achteraf heb ik er natuurlijk helemaal geen spijt van. Het wordt nog steeds gedraaid, staat in de Top 2000 en als ik op straat wordt aangesproken, is het altijd om Terug naar de kust.

Solo Songfestival In 1977 doet Maggie MacNeal met het lied Jij alleen mee met het Nationaal Songfestival, maar legt het af tegen Heddy Lester met De mallemolen. Drie jaar later wordt ze weer gevraagd mee te doen, maar ditmaal weer als enige artiest. Rondom de liedjeskeuze ontstaat enige commotie. Ik kan me nog herinneren dat ik bij Sonja Barend zat en dat ik alle zeilen moest bijstellen om te vertellen dat het echt eerlijk was gegaan. Men kon liedjes insturen en een commissie zou het beste lied kiezen. Ik zou daar bij aanwezig zijn, maar ik mocht niet stemmen. Ik mocht alleen een veto uitspreken als het gekozen lied echt niet bij mij paste. Wij hadden zelf drie liedjes ingestuurd, maar dat deden we wel anoniem. Nou, alles wordt gedraaid, en er wordt geschift en geschift. Uiteindelijk wint Amsterdam.

Ik blijf stocijns zitten. Er wordt nog gevraagd of ik me kon vinden in dat nummer. Ja, het klinkt internationaal. Nee, ik heb er geen enkel prob-leem mee. De envelop wordt erbij gezocht en er wordt voorgelezen: dit nummer is geschreven door F. Smit, S. Smit en R. Verwey. Nou, we zullen de genoemde mensen op de hoogte stellen dat hun nummer heeft gewonnen. Iedereen staat op en dan zegt de baas van Warner Brothers Jongens, mag ik nog heel even jullie aandacht? De S. Smit die op het briefje staat als componist, dat is Sjouk. Toen pas ben ik uit mijn dak gegaan. Maar natuurlijk dacht men dat het niet eerlijk was gegaan, omdat ik er bij zat en het mijn liedje was. Maar zoals ik het nu vertel, zo is het gegaan.

Met Amsterdam haalt Sjoukje na lange tijd bovenaan te hebben gestaan bij de puntentelling, een vijfde plaats. Dat gebeurde ook al in Brighton in 1974. Maar daar herinner ik me minder van. In 1980 kwam er een journalist naar me toe tijdens de puntentelling. Ik zat daar in de green room te paffen. Ik zei kom over een half uur maar terug, want dit gaat mij veel te hard. Hardlopers zijn doodlopers.

Nieuwe werkNa de afgelopen jaren te hebben getoerd met de Dutch Divas (een groepje van oud Songfestival deelnemers Maggie MacNeal en Marga Bult, waar eerder ook Justine Pelmelay en Sandra Reemer aan mee deden), met Arie Ribbens een Mouth & MacNeal-tour te hebben gedaan en samen met Ben Cramer theatershows te hebben gemaakt, heeft Smit nu een album af met nieuw werk. Ik weet alleen nog niet hoe dat tegenwoordig moet: een fysiek album kun je bijna niet meer krijgen. Dus ik moet nog even uitvinden hoe ik dat aan de man ga brengen. Ik heb ook nog een telefoon uit 1800. Die dingen houd ik allemaal niet meer zo bij. De hectiek is er een beetje af, en dat vind ik wel lekker eigenlijk.

De naam Maggie MacNeal is een verbastering van Sjoukjes meisjesnaam Van t Spijker * Begin jaren negentig presenteert Sjoukje Smit onder haar echte naam de televisieprogrammas Winnen of wegwezen en De karaoke show bij de TROS * In 1978 zingt MacNeal het aftitelingnummer in van de film The great battle en vijf jaar later voor de Nederlandse Baantjerfilm Moord in extase.

S! 11

S! 16 S! 17

Hoe kijk jij als ware muziekliefhebber aan tegen het Songfestival?Ik heb niet zo veel met het begrip ware muziekliefhebber, het veronderstelt een soort snobisme van mijn kant. Het Songfestival is vermakelijk, maar levert zelden iets op dat muzikaal gezien interessant is. Goede muziek heeft meer tijd nodig.

Kijk je naar de uitzending? Ik heb met Anouk weer gekeken, liet het de jaren daarvoor aan me voorbij gaan. Wel grappig dat er vaak een enkel verstopt pareltje tussen zit.

Bestaat er berhaupt zoiets als een Songfestivallied? Je moet snel scoren of op een andere manier opvallen. Liever niet te moeilijk of te diepgravend. Maar een makkelijk en goed liedje schrijven is ook een kunst.

Wat zijn volgens jou de beste songs door de jaren heen?Ik ben sinds ik de popmuziek ontdekt heb fan van ABBA. IJzersterke liedjes en ongevenaarde producties, vaak ten onrechte als bubblegum afgedaan. De priv-sores van de twee stellen klinkt op fraaie wijze in de liedjes door. Rete-commercieel, maar op een manier die ik heel goed slik. En zeker ook Birds van Anouk, hoewel dat liedje er zonder het festival ook wel gekomen was. Zij zag heel slim in dat het Eurovisie Songfestival een hl groot podium is.

Welke Nederlandse inzending is onterecht in de vergetelheid ger-aakt? En wie zou je zelf graag afvaardigen?Ik kan eigenlijk alleen Michelle met Out on my own verzinnen. Een lief liedje; ik heb een zwak voor kleine liedjes en vind het interessanter als iemand met een sterk liedje en een sterk optreden indruk maakt dan met veren, glitters, draaiorgels en vuurwerk. Wie ik zou afvaardigen: Blaudzun, Daryll Ann, Tim Knol, EinsteinBarbie, Laura Jansen, Royal Parks, Janne Schra. Ach, we hebben zo veel goeie artiesten!

Je hebt ooit gezegd dat je muziekwedstrijden niets vindt. Vind je het Songfestival interessanter dan X-Factor, Idols, Popstars, The Voice? Nee. Bij muziek heb je de emotie van wel of niet mooi, en als iets je raakt is de vraag: waar raakt het mij, waarom. En niet: vindt de rest van Nederland/Europa/de wereld dit ook mooi.

Je hebt een (bescheiden) Songfestival-connectie: je optreden in de clip Cool like that van EinsteinBarbie (de band van Michelle Courtens die in 2001 aan het Songfestival meedeed). Hoe is dat zo gekomen?Via Twitter en Facebook. Zangeres Stella Bergsma vroeg me; ik vind haar leuk, eigenwijs en een goede eigenzinnige muzikante. Op de set kwam ik Michelle tegen, een mooie vrouw in alle opzichten. Het was leuk om te doen, hoewel de domper voor mij was dat het lokaas, een Austin Martin, op het cruciale moment wegens de manier waarop het ding verzekerd was niet door mij bestuurd mocht worden. De shots in de rijdende auto zijn een slimme montage van de rug van de eigenaar en mij in een stilstaande classic

Als jij het voor het zeggen had, wat zou jij aan het Songfestival veranderen? Ik zou het in zwart-wit uitzenden en als eis stellen dat er per land maximaal vier muzikanten mee mogen met eventueel een live spelend orkest, en dat iedereen dezelfde vrij statische lichtshow krijgt. Ik zou het met niet meer dan vijf cameras in beeld brengen en de uitslag voor 50% laten afhangen van stemmen uit het volk en 50% door een onaf-hankelijke Amerikaanse, Afrikaanse en Aziatische jury.

Kun je een nummer noemen waarbij een artiest het lef had de gebaande paden te verlaten?Lordi, maar ik vond het muzikaal weinig om het lijf hebben. Nel blu di pinto di blu (ook wel Volare genoemd) van Domenico Modungo is een klassieker, ik heb een zwak voor Eres tu van Mocedades, ABBA is al genoemd, ik heb ook een zwak voor de klassieke Franse chansons: Loiseau et lenfant, Un banc, un arbre, une rue, Tu te reconnaitras.

Wat zijn jouw plannen voor de komende periode?Ik speel tot eind mei met Ricky Koole ons theaterprogramma Buiten-staanders, tussendoor werk ik aan een roman over Indorock, en ik heb elke week een radioprogramma op Radio 6 en op KX Radio.nl.

10 vragen over het Songfestival aan

Leo Blokhuis

Leo Blokhuis (1961) is erkend expert op het gbied van popmuziek. Hij werkte mee aan De 2 Meter Sessies met Jan Douwe Kroeske en aan het radioprogramma For The Record met Mart Smeets. Op Radio 6 presen-teert hij op zaterdagavond Sweet Soul Music, op KX Radio draait hij op zondagmorgen. Samen met zijn vrouw, zangeres Ricky Koole, bracht hij verschillende verzamelalbums uit: Songs we shouldnt forget. Leo is ook betrokken bij de jaarlijkse Top 2000.

TEK

ST

WA

LTE

R W

IJN

HO

VE

N F

OTO

S D

IO V

AN

MA

AR

EN

S! 16 S! 17

Hoe kijk jij als ware muziekliefhebber aan tegen het Songfestival?Ik heb niet zo veel met het begrip ware muziekliefhebber, het veronderstelt een soort snobisme van mijn kant. Het Songfestival is vermakelijk, maar levert zelden iets op dat muzikaal gezien interessant is. Goede muziek heeft meer tijd nodig.

Kijk je naar de uitzending? Ik heb met Anouk weer gekeken, liet het de jaren daarvoor aan me voorbij gaan. Wel grappig dat er vaak een enkel verstopt pareltje tussen zit.

Bestaat er berhaupt zoiets als een Songfestivallied? Je moet snel scoren of op een andere manier opvallen. Liever niet te moeilijk of te diepgravend. Maar een makkelijk en goed liedje schrijven is ook een kunst.

Wat zijn volgens jou de beste songs door de jaren heen?Ik ben sinds ik de popmuziek ontdekt heb fan van ABBA. IJzersterke liedjes en ongevenaarde producties, vaak ten onrechte als bubblegum afgedaan. De priv-sores van de twee stellen klinkt op fraaie wijze in de liedjes door. Rete-commercieel, maar op een manier die ik heel goed slik. En zeker ook Birds van Anouk, hoewel dat liedje er zonder het festival ook wel gekomen was. Zij zag heel slim in dat het Eurovisie Songfestival een hl groot podium is.

Welke Nederlandse inzending is onterecht in de vergetelheid ger-aakt? En wie zou je zelf graag afvaardigen?Ik kan eigenlijk alleen Michelle met Out on my own verzinnen. Een lief liedje; ik heb een zwak voor kleine liedjes en vind het interessanter als iemand met een sterk liedje en een sterk optreden indruk maakt dan met veren, glitters, draaiorgels en vuurwerk. Wie ik zou afvaardigen: Blaudzun, Daryll Ann, Tim Knol, EinsteinBarbie, Laura Jansen, Royal Parks, Janne Schra. Ach, we hebben zo veel goeie artiesten!

Je hebt ooit gezegd dat je muziekwedstrijden niets vindt. Vind je het Songfestival interessanter dan X-Factor, Idols, Popstars, The Voice? Nee. Bij muziek heb je de emotie van wel of niet mooi, en als iets je raakt is de vraag: waar raakt het mij, waarom. En niet: vindt de rest van Nederland/Europa/de wereld dit ook mooi.

Je hebt een (bescheiden) Songfestival-connectie: je optreden in de clip Cool like that van EinsteinBarbie (de band van Michelle Courtens die in 2001 aan het Songfestival meedeed). Hoe is dat zo gekomen?Via Twitter en Facebook. Zangeres Stella Bergsma vroeg me; ik vind haar leuk, eigenwijs en een goede eigenzinnige muzikante. Op de set kwam ik Michelle tegen, een mooie vrouw in alle opzichten. Het was leuk om te doen, hoewel de domper voor mij was dat het lokaas, een Austin Martin, op het cruciale moment wegens de manier waarop het ding verzekerd was niet door mij bestuurd mocht worden. De shots in de rijdende auto zijn een slimme montage van de rug van de eigenaar en mij in een stilstaande classic

Als jij het voor het zeggen had, wat zou jij aan het Songfestival veranderen? Ik zou het in zwart-wit uitzenden en als eis stellen dat er per land maximaal vier muzikanten mee mogen met eventueel een live spelend orkest, en dat iedereen dezelfde vrij statische lichtshow krijgt. Ik zou het met niet meer dan vijf cameras in beeld brengen en de uitslag voor 50% laten afhangen van stemmen uit het volk en 50% door een onaf-hankelijke Amerikaanse, Afrikaanse en Aziatische jury.

Kun je een nummer noemen waarbij een artiest het lef had de gebaande paden te verlaten?Lordi, maar ik vond het muzikaal weinig om het lijf hebben. Nel blu di pinto di blu (ook wel Volare genoemd) van Domenico Modungo is een klassieker, ik heb een zwak voor Eres tu van Mocedades, ABBA is al genoemd, ik heb ook een zwak voor de klassieke Franse chansons: Loiseau et lenfant, Un banc, un arbre, une rue, Tu te reconnaitras.

Wat zijn jouw plannen voor de komende periode?Ik speel tot eind mei met Ricky Koole ons theaterprogramma Buiten-staanders, tussendoor werk ik aan een roman over Indorock, en ik heb elke week een radioprogramma op Radio 6 en op KX Radio.nl.

10 vragen over het Songfestival aan

Leo Blokhuis

Leo Blokhuis (1961) is erkend expert op het gbied van popmuziek. Hij werkte mee aan De 2 Meter Sessies met Jan Douwe Kroeske en aan het radioprogramma For The Record met Mart Smeets. Op Radio 6 presen-teert hij op zaterdagavond Sweet Soul Music, op KX Radio draait hij op zondagmorgen. Samen met zijn vrouw, zangeres Ricky Koole, bracht hij verschillende verzamelalbums uit: Songs we shouldnt forget. Leo is ook betrokken bij de jaarlijkse Top 2000.

TEK

ST

WA

LTE

R W

IJN

HO

VE

N F

OTO

S D

IO V

AN

MA

AR

EN

TEK

ST W

ALT

ER

WIJ

NH

OV

EN

FO

TOG

RA

FIE

DIO

VA

N M

AA

RE

N

S! 13

S! 4 S! 5

Naam: Michelle CourtensGeboren: 1981Deelname: 2001 in Kopenhagen, DenemarkenLied: Out on my ownPositie: 18e

Daar zat ze dan. Sereen als een Boeddha en op blote voeten, op dat immense podium. Je moet maar durven. Met haar 19 jaar een van Neerlands jongste deelneemsters ooit aan het Eurovisie Songfestival.

Dat optreden kwam voor mij te vroeg, ik zat in die periode niet lekker in mijn vel. Zo relaxed zat ik daar in werkelijkheid niet, bekent ze nu. Als je de videoclip goed bekijkt zie je dat ik op het eind bijna val, en dat zonder hakken. Ik voelde me toen echt even wankel, het was ook erg snel gegaan allemaal. Niemand had haar uitverkiezing verwacht, zij zelf in de laatste plaats, zo blikt Michelle 13 jaar later terug. Direct na het Songfestival viel ik in een zwart gat, dat zich overigens al eerder aankondigde, en werd ik negen maanden in een kliniek behandeld vanwege anorexia. In die periode deed ik nauwelijks aan muziek. Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor je bekendheid en promotie. Ik had nog een paar optredens staan, die heb ik jankend uitgespeeld. Pas sinds een paar jaar kijk ik terug, en ben ik trots.

Blote voetenSandy Shaw ging haar in 1967 voor met een optreden op blote voeten. Michelle: Ik liet het liedje aan mijn platenbaas horen, had mijn schoe-nen even uitgetrokken en ging op de grond zitten. Hij riep meteen: ja, zo moet je het doen! Ik dacht: okay, iedere zangeres weet dat zingen op blote voeten fijn is. Sandy won, evenals de recente blote voeten-acts Loreen (2012) en Emmelie de Forest (2013). Dat het nummer van Michelle de 9e positie bereikte in de top 40 is uitzonderlijk voor een songfestivalnummer, zeker na zon lage klassering. Bovendien was haar zuivere stem bij kenners niet onopgemerkt gebleven. Bereidde zij met haar alternatieve popnummer de weg voor Anouk, en was zij in 2001 haar tijd vooruit? Wie weet? Ik zing het liedje nog steeds met veel plezier, het heeft elke keer weer een nieuwe betekenis voor me.

2001

2014Michelle is sterker dan ooit en straalt dit ook uit. Geboren in Venray bracht het avontuur en een studie aan het conservatorium haar naar Amsterdam, waar ze nog steeds woont. Zij ontwikkelde een uitgebreid repertoire van jazz- en popsongs, kleinkunst, Nederlandstalige en zelf geschreven nummers. Als celliste begeleidde ze Ilse de Lange(!), Ellen ten Damme en Josh Groban. Als studiomuzikant is ze onder meer te horen op muziek van Xander de Buisonj, Fluitsma & Van Tijn, Kirsten Schneider en in verschillende commercials. Ook zong en speelde ze in de musical Chess; hoezo multitalent? Die veelzijdigheid zie ik niet als probleem. Mijn focus was nooit gericht op doorbreken of beroemd worden. Die afwisseling is wat mij drijft, ook als zangdocent. Ik vind het mijn verantwoordelijkheid naar mijn leerlingen om me te bekwamen in verschillende stijlen en hiervoor open te staan. Ik leer ook elke keer weer van hen.

And she bitesMet haar levenspartner Karin Giphart vormt Michelle de formatie And She Bites. We zijn nu 2,5 jaar samen. Dat ging niet zonder slag of stoot, ik ben knettereigenwijs... Nu vloeit en stroomt het, mensen worden blij van onze optredens. En Karin is de liefde van mijn leven. Ik was 17 toen ik haar voor het eerst zag. Het leek lange tijd een onmo-gelijke liefde, ze was toen 30 en had 2 kinderen. Die zijn nu 16 en 21 en ik ben dol op ze; jawel ik ben een stiefmoeder and I like it! Nog even en we hebben een familieorkest; stiefdochter drumt en lest bij mijn broer Jasper die drumleraar is. Stiefzoon speelt piano.

Terug naar het Songfestival?Volgt ze het Songfestival nog? Jawel, maar ik ben niet specifiek fan; ik ben fan van mooie muziek. Wat ik een goed nummer vind? Molitva bijvoorbeeld, waarmee Servi in 2007 won. En Anouk is echt heel goed. Als invaller bij de EuroStars zing ik trouwens nog af en toe mee in het circuit. De groep bestaat uit oud-deelnemers aan het Songfestival: Franklin Brown, Maxine, Esther Hart, Mandy Huydts en Marlayne. Linda Wagenmakers en ik zijn invallers. We zijn vrienden geworden, je deelt iets met elkaar. Lachend: Ik heb weleens nachtmerries dat ik weer mee doe aan het Songfestival. Hoewel ik best als celliste wil optreden met Ilse en Waylon De finale is bijna op de dag af 13 jaar na mijn eerste deelname, en opnieuw in Kopenhagen. Terug naar het Songfes-tival? Op die manier: ja graag!

Hoe is het nu met...

MichelleSONGFESTIVAL PASPOORT

TEK

ST

WA

LTE

R W

IJN

HO

VE

N F

OTO

GR

AFI

E B

AB

ET

HO

GE

RV

OR

ST

S! 4 S! 5

Naam: Michelle CourtensGeboren: 1981Deelname: 2001 in Kopenhagen, DenemarkenLied: Out on my ownPositie: 18e

Daar zat ze dan. Sereen als een Boeddha en op blote voeten, op dat immense podium. Je moet maar durven. Met haar 19 jaar een van Neerlands jongste deelneemsters ooit aan het Eurovisie Songfestival.

Dat optreden kwam voor mij te vroeg, ik zat in die periode niet lekker in mijn vel. Zo relaxed zat ik daar in werkelijkheid niet, bekent ze nu. Als je de videoclip goed bekijkt zie je dat ik op het eind bijna val, en dat zonder hakken. Ik voelde me toen echt even wankel, het was ook erg snel gegaan allemaal. Niemand had haar uitverkiezing verwacht, zij zelf in de laatste plaats, zo blikt Michelle 13 jaar later terug. Direct na het Songfestival viel ik in een zwart gat, dat zich overigens al eerder aankondigde, en werd ik negen maanden in een kliniek behandeld vanwege anorexia. In die periode deed ik nauwelijks aan muziek. Dat is natuurlijk niet bevorderlijk voor je bekendheid en promotie. Ik had nog een paar optredens staan, die heb ik jankend uitgespeeld. Pas sinds een paar jaar kijk ik terug, en ben ik trots.

Blote voetenSandy Shaw ging haar in 1967 voor met een optreden op blote voeten. Michelle: Ik liet het liedje aan mijn platenbaas horen, had mijn schoe-nen even uitgetrokken en ging op de grond zitten. Hij riep meteen: ja, zo moet je het doen! Ik dacht: okay, iedere zangeres weet dat zingen op blote voeten fijn is. Sandy won, evenals de recente blote voeten-acts Loreen (2012) en Emmelie de Forest (2013). Dat het nummer van Michelle de 9e positie bereikte in de top 40 is uitzonderlijk voor een songfestivalnummer, zeker na zon lage klassering. Bovendien was haar zuivere stem bij kenners niet onopgemerkt gebleven. Bereidde zij met haar alternatieve popnummer de weg voor Anouk, en was zij in 2001 haar tijd vooruit? Wie weet? Ik zing het liedje nog steeds met veel plezier, het heeft elke keer weer een nieuwe betekenis voor me.

2001

2014Michelle is sterker dan ooit en straalt dit ook uit. Geboren in Venray bracht het avontuur en een studie aan het conservatorium haar naar Amsterdam, waar ze nog steeds woont. Zij ontwikkelde een uitgebreid repertoire van jazz- en popsongs, kleinkunst, Nederlandstalige en zelf geschreven nummers. Als celliste begeleidde ze Ilse de Lange(!), Ellen ten Damme en Josh Groban. Als studiomuzikant is ze onder meer te horen op muziek van Xander de Buisonj, Fluitsma & Van Tijn, Kirsten Schneider en in verschillende commercials. Ook zong en speelde ze in de musical Chess; hoezo multitalent? Die veelzijdigheid zie ik niet als probleem. Mijn focus was nooit gericht op doorbreken of beroemd worden. Die afwisseling is wat mij drijft, ook als zangdocent. Ik vind het mijn verantwoordelijkheid naar mijn leerlingen om me te bekwamen in verschillende stijlen en hiervoor open te staan. Ik leer ook elke keer weer van hen.

And she bitesMet haar levenspartner Karin Giphart vormt Michelle de formatie And She Bites. We zijn nu 2,5 jaar samen. Dat ging niet zonder slag of stoot, ik ben knettereigenwijs... Nu vloeit en stroomt het, mensen worden blij van onze optredens. En Karin is de liefde van mijn leven. Ik was 17 toen ik haar voor het eerst zag. Het leek lange tijd een onmo-gelijke liefde, ze was toen 30 en had 2 kinderen. Die zijn nu 16 en 21 en ik ben dol op ze; jawel ik ben een stiefmoeder and I like it! Nog even en we hebben een familieorkest; stiefdochter drumt en lest bij mijn broer Jasper die drumleraar is. Stiefzoon speelt piano.

Terug naar het Songfestival?Volgt ze het Songfestival nog? Jawel, maar ik ben niet specifiek fan; ik ben fan van mooie muziek. Wat ik een goed nummer vind? Molitva bijvoorbeeld, waarmee Servi in 2007 won. En Anouk is echt heel goed. Als invaller bij de EuroStars zing ik trouwens nog af en toe mee in het circuit. De groep bestaat uit oud-deelnemers aan het Songfestival: Franklin Brown, Maxine, Esther Hart, Mandy Huydts en Marlayne. Linda Wagenmakers en ik zijn invallers. We zijn vrienden geworden, je deelt iets met elkaar. Lachend: Ik heb weleens nachtmerries dat ik weer mee doe aan het Songfestival. Hoewel ik best als celliste wil optreden met Ilse en Waylon De finale is bijna op de dag af 13 jaar na mijn eerste deelname, en opnieuw in Kopenhagen. Terug naar het Songfes-tival? Op die manier: ja graag!

Hoe is het nu met...

MichelleSONGFESTIVAL PASPOORT

TEK

ST

WA

LTE

R W

IJN

HO

VE

N F

OTO

GR

AFI

E B

AB

ET

HO

GE

RV

OR

ST

S! 15

Sandra Reemers reset

S! 38 S! 39

Haar staat van dienst is indrukwekkend. Ze nam viermaal deel aan het Eurovisie Song-festival, steeds in een andere rol: als duo, solo, als groep en als achtergrondzangeres. Als presentatrice was ze te zien in verschillende programmas en shows, zoals met Jos Brink in Wedden, dat? Ook presenteerde zij de zeer succesvolle eigen programmas Showmasters en Sterrenslag. In dit laatste programma vervulde Andr van Duin een glansrol en verwierf Paul de Leeuw in 1987 landelijke bekendheid.

In de loop der jaren ervoer Sandra ook de schaduwzijden van de show-wereld. Die wereld achter de schermen van vriendjespolitiek en een-richtingsverkeer, zoals ze het zelf benoemt, heeft zij achter zich gelaten. Ik heb eerst een stevige pas op de plaats gemaakt en uiteindelijk een volledige reset ondergaan. Nu concentreer ik me alleen nog maar op positieve dingen die ik echt leuk vind. Dat is bijvoorbeeld weer gaan optreden met jazzy en bluesy nummers. Eigenlijk die muziek maken waar ik tijdens mijn carrire al mee bezig was. Optredens met big bands en grote orkesten in theaters, op tv en radio. Ik beschouwde dat toen meer als muzikale uitstapjes, nu ga ik dat serieus aanpakken. Maar ook van Eurovision in concert dat ik dit jaar samen met Cornald Maas presenteerde in de Amsterdamse Melkweg heb ik enorm genoten!

Als het om de liefde gaatEigenlijk deed Sandra vijf keer aan het Songfestival mee, als we de voorronde in 1970 meerekenen. Desgevraagd herinnert zij zich niet meer welk nummer ze daar zong (Voorbij is de zomer), maar wel welke kleding ze droeg. Rood met zilver, door mijn moeder gemaakt. Het hielp haar niet, de Hearts of Soul wonnen met Waterman. Twee jaar later drong ze met Als het om de liefde gaat wel door tot het Europese podium, samen met Dries Holten werd ze vierde als Sandra & Andres. Een jachtige periode volgde. Veel ging langs me heen, ik voelde me meer een Puppet on a string (titel van het winnende liedje van Sandie Shaw, 1968), om in songfestivaltermen te blijven. We reisden de hele wereld over. In Japan stonden we op het podium met sterren als Sammy Davis Jr. en Olivia Newton John. In Duitsland waren we gigan-tisch groot.

Sandra zonder AndresHet duo bleef populair en scoorde diverse hits. Totdat Sandra in 1975 een telefoontje kreeg van haar manager. Sandra ik heb een medede-ling: Dries wil stoppen. Hij wil meer achter de schermen gaan werken, produceren en componeren. In juli is jullie laatste optreden. Het kwam out of the blue. Ik was bij mijn ouders. Ik hing op en begon hartvers-cheurend te huilen, mijn moeder kwam aanrennen uit de keuken. Ze zei me dat ik sterk moest zijn, gewoon de boel afmaken en schoud-ers eronder. Maar dat was heel moeilijk, ik speelde dat ten koste van

mezelf. Na het laatste optreden, in Kerkrade, kon ik de WW in. Mijn sportwagen verkocht ik, er kwam een klein autootje voor terug. Het werd pijnlijk toen ik eind juli van dat jaar op de platenafdeling van V&D in Den Bosch een nieuwe single zag van Rosy & Andres. Dat kon nooit in een maand gedaan zijn.

The partys overEen jaar later kruisten hun wegen elkaar weer bij het Nationaal Song-festival. Net voordat ik de bijstand in moest kreeg ik het aanbod mee te doen aan het Nationaal Songfestival, dat zag ik als een nieuwe kans. Ik nam theaterlessen om mijn zelfvertrouwen op te krikken. Tot mijn grote verbazing won ik. Maar mijn platenmaatschappij had blijkbaar weinig vertrouwen gehad want er was geen ruimte geregeld om dat te vieren. The partys over is mijn grootste solohit geworden in Nederland.

SONGFESTIVAL PASPOORTNaam: Sandra ReemerGeboren: 1950Deelname: 1972 in Edinburgh, Groot BrittanniLied: Als het om de liefde gaat (Sandra & Andres)Positie: 4e

Deelname: 1976 in Den Haag, NederlandLied: The partys over (Sandra)Positie: 9e

Deelname: 1979 in Jeruzalem, IsralLied: Colorado (Xandra)Positie: 12e

Deelname: 1983 in Mnchen, DuitslandLied: Sing me a song

(achtergrondzangeres bij Bernadette)Positie: 7e

Sandra Reemers reset

Ik voelde mij een Puppet on a string

TEK

ST

WA

LTE

R W

IJN

HO

VE

N F

OTO

GR

AFI

E F

R

D

RIQ

UE

VL

AM

ING

S

S! 17

S! 40 S! 41

In 2013 wachtte een verrassing: Andres had herinneringen genoteerd in het gastenboek van Sandras website. Ze was er blij mee. Ik heb hem vanuit mijn kinderlijke blijheid geprobeerd te bellen, tot driemaal toe, maar er werd steeds opgehangen. Iemand die hem vertegenwoor-digt heeft de touwtjes in handen, het was blijkbaar niet door hem zelf opgetekend.

Paardenstaart van drie kiloNa The partys over in 1976 wilde ze van het lieflijke imago af en ging ze optreden met een begeleidingsband, in de geest van de Duitse band Nena. Hiervoor werd de naam Xandra bedacht, naar haar doopnaam Alexandra. Er kwam een ander imago, compleet met lange paarden-staart. Dat was niet mijn eigen haar, maar een losse staart die ik nog steeds heb. Hij weegt drie kilo, als ik er langer dan een uur mee liep kreeg ik hoofdpijn. Maar de nieuwe act is nooit goed uit de verf gekomen. Achteraf was n een ander uiterlijk n een andere naam teveel van het goede. Helaas deed het nummer Colorado niet zo veel in Nederland, maar in zeven andere landen werd het een top vijf hit waaronder Denemarken. Daar werd ik op handen gedragen. Tijdens mijn tour in Denemarken bleek het publiek alle teksten van mijn LP te kennen! Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. In 1983 ging ik als achtergrondkoorzangeres van Bernadette mee naar het Songfestival in Mnchen. Die ondersteunende rol vond ik leuk om te doen, na al die jaren in de spotlights.

Muzikale BelevingAlle negatieve ervaringen in mijn leven, heb ik getransformeerd naar positiviteit en persoonlijke groei. Dat zou ik wel van de daken willen schreeuwen, omdat ik het iedereen gun om zon transformatie mee te maken en daar gelouterd uit te komen. Persoonlijke ontwikkeling en groei is zoiets moois. Bij mijn lezingen, Muzikale Beleving geheten, word ik muzikaal onder-steund door mijn soulmate pianist/componist Vincent Boot. Een reactie die ik na afloop van een lezing kreeg was: Het was een warm bad. Heerlijk om helemaal mezelf te zijn! Met alle respect voor alles wat ik gedaan heb: deze diepgang vind ik geweldig, en ik help mensen ermee. Ik ben dankbaar dat mij dit is overkomen, ik ben een totaal andere per-soon geworden en heb mezelf opnieuw uitgevonden. Welke liedjes ik zing? Dat is een verrassing, in ieder geval herkenbaar en meezingbaar.

Nederland denkt eindelijk groterVolgde Sandra het Songfestival door de jaren heen? In de verte. Mijn interesse is deels verloren gegaan nadat het een clipprogramma werd. Een live orkest gaf cachet en sfeer, het had meer te maken met song en nu meer met festival. Ook zag ik door het enorme aantal landen door de bomen het bos niet meer. In Nederland werd lange tijd te klein

Sandra moest op school van de nonnen haar naam Alexandra veranderen in Sandra. De duiv-else letter X werd niet getolereerd.

Als 11-jarig kind brak Sandra door bij Rudi Carrell, die zelf in 1960 aan het Songfestival deelnam.

In de jaren zeventig kocht Sandra tweemaal jaarlijks kleding in Londen, toen de modehoofdstad. Daar kocht ze ook de groene nagellak, bekend van het Songfestival in 1972.

Sandra nam in 2000 het voortouw voor de Dutch Divas en trad tot 2005 op met songfestivalcory-feen Marga Bult en Sjoukje Smit.

In 2010 organiseerde Sandra een tentoonstelling in het Amsterdamse Lloyd Hotel over de historie van de Nederlandse Songfestivaljurken.

Mijn mooiste liedje? If we only have love. Geen songfestivalnummer, maar een prachtige composi-tie van Jacques Brel.

gedacht, niet internationaal genoeg. Het was goed dat met de keuze van Anouk vorig jaar niet gesjoemeld werd, het kwam niet over als vriendjespolitiek. Haar eigenwijsheid vind ik super. En dit jaar? Ik duim voor Ilse en Waylon! Zij zijn totaal zichzelf en geloven ook zichtbaar in zichzelf. Ik hoop dat door die uitstraling de subtiliteit van het nummer goed overkomt, want het is werkelijk prachtig. Na afloop van Eurovision in concert kreeg ik de single van hen, die draai ik sindsdien meerdere keren per dag. Het liedje raakt mij. Dat gun ik iedereen, dat je zo in jez-elf gelooft en je niet laat afleiden door andere mensen. Eigenlijk herken ik mezelf hierin, hoe ik na mijn reset geworden ben.

Benieuwd naar de nieuwe Sandra? Kijk dan op www.sandrareemerproductions.com en www.sandrareemer.nl

S! 18

S! 40 S! 41

In 2013 wachtte een verrassing: Andres had herinneringen genoteerd in het gastenboek van Sandras website. Ze was er blij mee. Ik heb hem vanuit mijn kinderlijke blijheid geprobeerd te bellen, tot driemaal toe, maar er werd steeds opgehangen. Iemand die hem vertegenwoor-digt heeft de touwtjes in handen, het was blijkbaar niet door hem zelf opgetekend.

Paardenstaart van drie kiloNa The partys over in 1976 wilde ze van het lieflijke imago af en ging ze optreden met een begeleidingsband, in de geest van de Duitse band Nena. Hiervoor werd de naam Xandra bedacht, naar haar doopnaam Alexandra. Er kwam een ander imago, compleet met lange paarden-staart. Dat was niet mijn eigen haar, maar een losse staart die ik nog steeds heb. Hij weegt drie kilo, als ik er langer dan een uur mee liep kreeg ik hoofdpijn. Maar de nieuwe act is nooit goed uit de verf gekomen. Achteraf was n een ander uiterlijk n een andere naam teveel van het goede. Helaas deed het nummer Colorado niet zo veel in Nederland, maar in zeven andere landen werd het een top vijf hit waaronder Denemarken. Daar werd ik op handen gedragen. Tijdens mijn tour in Denemarken bleek het publiek alle teksten van mijn LP te kennen! Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. In 1983 ging ik als achtergrondkoorzangeres van Bernadette mee naar het Songfestival in Mnchen. Die ondersteunende rol vond ik leuk om te doen, na al die jaren in de spotlights.

Muzikale BelevingAlle negatieve ervaringen in mijn leven, heb ik getransformeerd naar positiviteit en persoonlijke groei. Dat zou ik wel van de daken willen schreeuwen, omdat ik het iedereen gun om zon transformatie mee te maken en daar gelouterd uit te komen. Persoonlijke ontwikkeling en groei is zoiets moois. Bij mijn lezingen, Muzikale Beleving geheten, word ik muzikaal onder-steund door mijn soulmate pianist/componist Vincent Boot. Een reactie die ik na afloop van een lezing kreeg was: Het was een warm bad. Heerlijk om helemaal mezelf te zijn! Met alle respect voor alles wat ik gedaan heb: deze diepgang vind ik geweldig, en ik help mensen ermee. Ik ben dankbaar dat mij dit is overkomen, ik ben een totaal andere per-soon geworden en heb mezelf opnieuw uitgevonden. Welke liedjes ik zing? Dat is een verrassing, in ieder geval herkenbaar en meezingbaar.

Nederland denkt eindelijk groterVolgde Sandra het Songfestival door de jaren heen? In de verte. Mijn interesse is deels verloren gegaan nadat het een clipprogramma werd. Een live orkest gaf cachet en sfeer, het had meer te maken met song en nu meer met festival. Ook zag ik door het enorme aantal landen door de bomen het bos niet meer. In Nederland werd lange tijd te klein

Sandra moest op school van de nonnen haar naam Alexandra veranderen in Sandra. De duiv-else letter X werd niet getolereerd.

Als 11-jarig kind brak Sandra door bij Rudi Carrell, die zelf in 1960 aan het Songfestival deelnam.

In de jaren zeventig kocht Sandra tweemaal jaarlijks kleding in Londen, toen de modehoofdstad. Daar kocht ze ook de groene nagellak, bekend van het Songfestival in 1972.

Sandra nam in 2000 het voortouw voor de Dutch Divas en trad tot 2005 op met songfestivalcory-feen Marga Bult en Sjoukje Smit.

In 2010 organiseerde Sandra een tentoonstelling in het Amsterdamse Lloyd Hotel over de historie van de Nederlandse Songfestivaljurken.

Mijn mooiste liedje? If we only have love. Geen songfestivalnummer, maar een prachtige composi-tie van Jacques Brel.

gedacht, niet internationaal genoeg. Het was goed dat met de keuze van Anouk vorig jaar niet gesjoemeld werd, het kwam niet over als vriendjespolitiek. Haar eigenwijsheid vind ik super. En dit jaar? Ik duim voor Ilse en Waylon! Zij zijn totaal zichzelf en geloven ook zichtbaar in zichzelf. Ik hoop dat door die uitstraling de subtiliteit van het nummer goed overkomt, want het is werkelijk prachtig. Na afloop van Eurovision in concert kreeg ik de single van hen, die draai ik sindsdien meerdere keren per dag. Het liedje raakt mij. Dat gun ik iedereen, dat je zo in jez-elf gelooft en je niet laat afleiden door andere mensen. Eigenlijk herken ik mezelf hierin, hoe ik na mijn reset geworden ben.

Benieuwd naar de nieuwe Sandra? Kijk dan op www.sandrareemerproductions.com en www.sandrareemer.nl

S! 44 S! 45

Het bekendste restaurant van Kopenhagen is ongetwijfeld Noma, toonbeeld van de zogenaamde Nordic keuken. Met zijn twee Michelin sterren en drie jaar op rij benoeming tot beste restaurant ter wereld, is het wel aan te raden een paar maanden van tevoren te reserveren. Wil je toch Nordic eten? Probeer dan bij Hst (cofoco.dk/da/restauranter/hoest/), Restaurant Bror (restaurantbror.dk) of Radio (restaurantradio.dk). Wij richten ons in ieder geval op een paar goede budget restaurants en leuke tentjes voor een typische Deense lunch. Daar kun je tenminste wat makkelijker terecht.

Even wat eten

Restaurant KronborgZeer homovriendelijk lunch restaurant in het centrum van Kopenhagen waar je terecht kunt voor smrrebrd zoals de echte Deen die eet. Neem er gerust een biertje of een aquavit (schnapps) bij voor de full experience.Brolggerstrde 12restaurantkronborg.dk

Royal Smushi CafDit eetcaf is een witte design oase, gespecialiseerd in smushi. Klinkt grappig, en dat is het ook want niks minder dan sushi-sized smrre-brd. Zoals je mag verwachten, ze zien er stuk voor stuk nog visueel verantwoord uit ook.Amagertorv 6 (Strget)theroyalcafe.dk

Aamanns EtablissementMet het gebruik van hoogwaardige ingredinten presenteert chef Adam Aamann hier zijn eigen kijk op het aloude smrrebrd. Hier vind je tradi-tionele en toch spannende combinaties. s Middags leuk voor lunch, s avonds een moderne Deense bistro.ster Farimagsgade 12aamanns.dk

MotherItaliaans restaurant in Kdbyen, Kopenhagens Meatpacking District waar sowieso steeds meer hippe tentjes verrijzen. Het eten bij Mother wordt gemaakt door geboren Italianen. Dat maakt het de perfecte plaats voor goede zuurdesem pizzas, bruschettas, antipasta etc.Hkerboderne 9-15

Naam: Greetje KauffeldGeboren: 1939Deelname: 1961 in Cannes, FrankrijkLied: Wat een dagPositie: 10e

In haar eentje staat ze achter de microfoon. Onschuldig en jong. Ze zingt een lieflijk liedje, totdat het refrein losbarst in big band-klanken en je als kijker wordt meegezogen in haar enthousiasme.

Het was voor mij fantastisch om mee te doen, maar ook heel normaal, omdat ik altijd al zangeres wilde worden.Aan het woord is Greetje Kauffeld, (jazz)zangeres en in 1961 met het lied Wat een dag deelneemster aan het Eurovisie Songfestival in de Franse badplaats Cannes. Drie keer eerder deed ze mee aan het Nationaal Songfestival. Van 1958 tot en met 1960 om precies te zijn. Respectievelijk met de liedjes Stewardess, gekleed in stewardesse-nuniform, Mijn hart en ik, een duet met John de Mol (inderdaad, vader van), en Niet voor mij. Met dat laatste lied wordt ze tweede en populair genoeg om in 1961 zonder meer afgevaardigd te worden naar Cannes.Ze gaat er heen met haar moeder, die ook haar jurk maakt, en met dirigent Dolf van der Linden en televisiemaker Piet te Nuyl. Op de hotelkamer worden van tevoren nog even het lied en de bewegingen doorgenomen.Het was heel feestelijk om daar te zijn. De onderlinge sfeer was goed. Na afloop was er een receptie. Vera Lynn kwam toen naar me toe, dat vond ik heel bijzonder. Die was zo enthousiast.

Groot bij de OosterburenEen carrire in Duitsland lonkt, al voor Greetjes deelname in Cannes. Ze krijgt er de kans om met grote orkesten en musici te werken. In de negen jaar dat ze in Duitsland woont, bouwt ze een enorm oeuvre aan radio-, televisie- en plaatopnamen op. Ze wordt mateloos populair als zangeres van schlagers en Amerikaanse en Duitse evergreens. Over het verschil in muziekcultuur tussen Duitsland en Nederland zegt ze: Publiek in Duitsland is veel trouwer en heeft meer respect voor de arti-est. Misschien zijn wij in Nederland te nuchter.

Eenmaal terug in Nederland timmert ze aan de weg als jazz-zangeres. Ook geeft ze jarenlang les aan het Hilversumse conservatorium, waar ze de zangafdeling jazz helpt opzetten en groot maakt. Onder haar leerlingen bevindt zich oud-songfestivaldeelneemster en tegenwoor-dig presentatrice Marlayne. Het maakt haar tot n van Nederlands beste, bekendste en meest geliefde jazz-zangeressen.

1961

2014Inmiddels is Greetje gestopt met lesgeven, maar optreden doet ze nog volop. Niet alleen in Nederland, ook (en nog steeds) in Duitsland, waar ze elk jaar rond kerst in Bremen en omstreken optreedt met de Swingin Fireballs. Het houd je jong. Het is zo leuk om met jonge mensen te werken die goed zijn. De wisselwerking tussen twee generaties is enig, dat voedt elkaar.Thuis in Almere, waar ze woont met man Joop de Roo, hond en katten, laat ze trots de trofee zien die ze zeer recent nog kreeg van een Duits internetradiostation. Haar lied Wir knnen uns nur Briefe schreiben is er nog steeds zo populair dat het maar liefst veertien keer achtereen werd verkozen tot beste liedje.

De Toppers, Sieneke en die IndiaanMaar wat vindt Greetje van het tegenwoordige Eurovisie Songfestival?Een hele tijd heb ik het helemaal niks meer gevonden. Ik keek wel elke keer, want het laat je toch niet los, maar dan dacht ik steeds: waar zit ik nou naar te kijken in godsnaam? Het gaat niet meer om het liedje, alleen nog maar om de act.Nederland heeft zich de afgelopen jaren te vaak bezondigd aan het schrijven van typische songfestivalliedjes. Niet het juiste uitgangspunt volgens Kauffeld, al ziet ze wel een kentering, er is weer meer aandacht voor het liedje. De Toppers en Sieneke en die indiaan, dat was toch verschrikkelijk! Daarom is die doorbraak van Anouk zo geweldig.

Hoe is het nu met...

Greetje Kauffeld

SONGFESTIVAL PASPOORT

TEK

ST

ME

RE

L VA

N D

EN

ME

ER

EN

DO

NK

S! 19

S! 42 S! 43

Wat te doen in Kopenhagen

Voor 3 dagen de hoofdstad van Europa

Met een dagje doorrijden of minder dan anderhalf uur vliegen ben je al in Kopenhagen. Op 6, 8 en 10 mei voor even het epicentrum van Europa. Maar wat kan je er eigenlijk nog meer doen dan op straat peilen wie dit jaar de grote winnaar zal worden en rondhangen bij de B&W Hallerne, de gerenoveerde scheepswerf waar het Eurovisie Songfestival dit jaar plaats zal vinden? Natuurlijk, je kunt alle locaties van Borgen en The Killing opzoeken, maar dat is nog niet alles. Songfestival! wijst je op de leukste plekjes om je even te onttrekken aan al dat Eurovisie geweld of waar je gewoon even een hapje kunt gaan eten (want dat moet ook gebeuren).

Even de stad in

TivoliTivoli, pal naast het centraal station, is niet alleen een gezellig attrac-tiepark maar zit ook vol restaurantjes en bloemen. s Avonds allemaal gehuld in talloze lichtjes. Voor Eurovisie fans die graag op bedevaart gaan: het Eurovisie Songfestival van 1964 vond plaats in het concert-gebouw in het park. Bovendien is er dit jaar een dag voor de grote finale een leuk feestje: op vrijdag 9 mei geven DJ Kato en Safri Duo een gratis concert in Tivoli.Vesterbrogade 3tivoligardens.com

De Kleine ZeemeerminZe voelt wat weggestopt tegen een grauw decor, maar uitkijkend over de haven van Kopenhagen zit De Kleine Zeemeermin. En onverwacht klein is ze inderdaad. De ideale tip voor als je iets cultureels wilt doen en toch dichtbij je Disney hart wilt blijven. Het beeldje is gemakkelijk te bereiken via een rondvaart of bus tour, of door er gewoon heen te lopen vanuit het centrum. Tip! Ga s ochtends, nog voor het toeristische spitsuur.Langeliniekaj 2

Deens Nationaal MuseumOp steenworp afstand van het Eurovision Village, Euro Fan Caf en de Fan Mile (ingewijden zullen meteen ja-knikken), bevindt zich het Deens Nationaal Museum. Voor alles wat je over de Denen wilt weten, van Vikings tot nu. En ook nog eens een goedkope tip want de toegang is te allen tijde gratis.Ny Vestergade 10natmus.dk

ChristianaEen echte aanrader is deze hippie commune met eigen wetten en regels. Compleet met loslopende honden, cannabis-walmen en veelal zelfgebouwde huizen is Christiana als een mini dorpje mid-denin de stad. De pakweg duizend inwoners houden de gemeen-schap draaiende met bijvoorbeeld restaurants waar je prima kunt eten (zoals verwacht ook organisch), fietswinkels met de bekende Christiana fiets, gallerietjes, concertzalen en meer.Prinsessegadechristiania.org

Louisiana Museum voor Moderne KunstVoor wie de stad even helemaal wil ontvluchten is dit toonaangevende museum voor moderne kunst, 40 kilometer ten noorden van Kopenha-gen, een welkome afwisseling. Niet alleen vanwege de collectie met veel grote namen (van Picasso tot Warhol), net zo goed vanwege het landschap. Zitten en naar buitenstaren, of lopen door de beeldentuin met uitzicht op de baai.Gammel Strandvej 13, Hu