Some were born to Some were born to sing the blues sing the blues

Hallo!

Dit is deel 2 van 'Some were born to sing the blues', het nieuwe dagboek van Svenja SimStone.

Geniet ervan!

! Let op:

Het verhaal is soms licht seksueel getint en dus niet altijd geschikt voor jongere lezers. Lezen is op eigen risico. ;)

Topic.Topic.Voorlopig maak ik geen topic aan op de sitevan desims2, omdat het veel handiger is omgewoon berichtjes te krijgen via LJ,aangezien ik dan een mailtje ontvang.

Als er toch verzoeken zijn om een topic op de site te maken, dan zal dat er wel komen.Dus aarzel niet om iets op LJ te posten! ;)

Story.Story.Net zoals bij 'You and Me against theWorld', gaat het verhaal over 2 meisjes. Zedelen samen een studentenkot, en volgen ooksamen les. Maar voor de rest hebben zeniets gemeenschappelijk. Of dat denken ze toch.

Robin en Brook weten minder van elkaar dan ze op het eerste zicht dachten..

Brook.Brook.Het eten was net klaar toen Auden en ik afscheid hadden genomen. Ik ging zwijgend aan tafel zitten.

“Wie was dat meisje eigenlijk?”“Dat was Auden, een vriendin van me. Ik ken haar al van het middelbaar.”“Oh.. Ze had een leuke t-shirt aan.”

Ik zuchtte. Misschien deed ze het onbewust, maar Robin bemoeide zich veel te veel met mijn leven.

Brook.Brook.“Waarom kwam je eigenlijk m'n kamer binnen nadat ik je uitdrukkelijk had gevraagd van weg te blijven?”

“Sorry. Ik had niet zomaar de deur mogen openen.”

“Ik wil gewoon niet dat je overal komt binnenstormen, ok?”

“Ik begrijp het.. Sorry.”

En vanaf toen zeiden we beiden niets meer.

Brook.Brook.Ik voelde me best schuldig omdat ik altijd zo kattig deed tegen Robin. Ze zag er niet echt blij uit, en dus probeerde ik haar na het avondeten wat op te beuren.

Om duidelijk te maken dat ze lekker kon koken begon ik de restjes van het bord te likken. Robin moest erom lachen.

“Njam njam”De smakkende geluidjes maakten het nog grappiger.

Brook.Brook.“Kom je mee nog wat tv kijken?”“Nee, ik denk dat ik nog wat ga lezen. Ik wil vroeg gaan slapen vandaag.”

Robin ging meteen naar haar kamer, dus had ik de woonkamer voor mij alleen. Ik werkte eerst nog wat verder aan m'n schilderij, en keek vervolgens naar een of andere actiefilm op tv.

Toen bij een achtervolging een van de auto's crashte, zette ik de tv abrupt uit en ging ik naar boven.

Brook.Brook.Voordat ik naar bed ging klopte ik nog even op Robins deur.“Binnen” zei de stem aan de andere kant van de deur.

Robin was druk aan het schrijven in een boek. Volgens mij was het haar dagboek. Ze keek op en lachte.

“Sorry dat ik zo vervelend deed. Slaapwel.”“Dat geeft niet. Ik beloof dat ik niet meer zomaar bij je zal binnenstormen. Slaapwel.”

Brook.Brook.Ik kroop in bed met een naar gevoel. Ik kon de film niet uit m'n hoofd zetten. De crash speelde zich steeds opnieuw af in m'n hoofd. Ik probeerde m'n zinnen te verzetten en luisterde wat muziek. Uiteindelijk viel ik in een diepe, dromerige slaap..

Brook.Brook.Het was ongeveer 5 uur 's ochtends toen ik hijgend en zwetend wakker schoot.M'n wimpers plakten aan elkaar. Ik had gehuild in m'n slaap..

Al jaren hield deze nachtmerrie me wakker. Ik was het ondertussen al zo gewend. Ik hees mezelf uit bed en slofte naar de badkamer.

Brook.Brook.Ik nam een bad om tot rust te komen en al het zweet van me weg te wassen. Ik dacht aan Robins reactie toen ik m'n handdoek had laten vallen. Ze was duidelijk geschrokken. En ik was er zeker van dat Robin nog meer zou schrikken als ze meer over me te weten zou komen, en dat kon ik dus best vermijden..

Brook.Brook.De zon was opgekomen toen ik uit het bad kwam. Ik trok m'n ondergoed aan en wandelde zo naar de keuken. Terwijl ik een kom cornflakes maakte, kwam Robin binnen. Ze had haar pyjama nog aan.

“Ben je nu ontbijt aan het maken in je ondergoed?”“Jup. Jij eet toch ook met je pyjama aan, en sommige mensen slapen in hun ondergoed. Dus eigenlijk geldt het ook als een pyjama. Niet dat ik in m'n ondergoed slaap maar..” Ik stopte met ratelen en goot zwijgend de melk over m'n cornflakes.

Brook.Brook.Robin maakte een kop koffie en ging tegenover me zitten.

“Ontbijt je nooit?”“Nee, ik drink enkel koffie om wakker te worden.”“Wauw, dat had ik niet van je verwacht. Je lijkt me eerder het zeurderige 'ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag'- type.”

We waren nog maar 5 minuten in dezelfde kamer of ik deed al gemeen tegen haar. Dat was niet zo'n goed begin van de dag..

Brook.Brook.Na het ontbijt ging ik op zoek naar andere kleren. Er hing niet veel bruikbaars in de kast, dus koos ik voor een strak topje en een gewone jeans. Daarna checkte ik nog even m'n mail voordat we naar de campus vertrokken.

Brook.Brook.Vandaag zat ik niet alleen in de les. Audens broer, Aidan, was voor de verandering eens aanwezig. Ik zou me dus zeker niet vervelen. Hij was erg leuk en kon geweldige verhalen vertellen.

Brook.Brook.Ook Robin babbelde tussendoor veel met Martin, en volgens mij flirtten ze zelfs met elkaar. Toch zag ik hen allebei druk schrijven wanneer de prof iets zei. Ze waren een stel nerds bij elkaar. Het paste perfect.

Brook.Brook.Ik was in gedachten verzonken toen Aidan in m'n zij porde. “Hé dromer, ga je vandaag nog iets doen met Auden?“Hmm.. Ik weet het niet. Robin gunt me niet echt veel privacy, zeker niet wanneer er bezoek is.”“Heb je anders zin om met z'n drieën naar het stadspark te gaan?”“Vandaag niet..”

Brook.Brook.Na de les bleef ik nog even babbelen met Aidan. Toen ik naar huis wou wandelen, zag ik Robin met Martin op een bankje zitten. Ze liet er blijkbaar geen gras over groeien. Ik ging naar hen toe.

“Ga je vandaag nog uit?”“Hmm.. Ik weet het nog niet. Robin keek vragend naar Martin, maar die leek de hint niet echt te begrijpen.”

Ik moest lachen en draaide me om.“Ik zal jullie maar alleen laten zeker? Tot straks.”

Brook.Brook.In afwachting tot Robin naar huis kwam, werkte ik verder aan het schilderij. Het was bijna af. Door m'n schilderijen te verkopen kon ik wat geld bijverdienen. Vroeger trad ik ook op in een bandje, maar omdat iedereen ergens anders ging studeren zijn we uit elkaar moeten gaan.

Brook.Brook.Toen het schilderij af was, hing ik het op in de woonkamer. Robin zou bepalen of het mocht blijven hangen of niet. De woonkamer kon wat opgefleurd worden, maar aan de andere kant kon ik het geld ook gebruiken, dus zij mocht de knoop doorhakken.

Brook.Brook.Ik was al een tijdje aan het drummen toen Robin de kamer binnen wandelde met een boek in haar handen. Ze gebaarde dat ik moest stoppen met spelen.

“Wat is er?”“Kun je misschien enkel spelen wanneer ik niet hier ben? Het is verschrikkelijk luid en ik wil echt studeren.”

Ik rolde met m'n ogen.“Je kan ook in de bibliotheek gaan studeren? Vraag Martin mee, dan kan je gezellig met z'n tweetjes gaan.”

Brook.Brook.Blijkbaar ging Robin akkoord met m'n voorstel, want er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ik had haar een reden gegeven om meer met Martin om te gaan.

Ze begon door de kamer te wandelen terwijl ik rondjes draaide op m'n kruk.

“Wie was die jongen eigenlijk in de les? Is het je vriendje?” vroeg Robin plots met een nieuwsgierige blik.

Brook.Brook.De vraag kwam zo onverwacht. Ik sprong van m'n kruk en ging voor Robin staan.

“Aidan is Audens tweelingbroer. Hij is gewoon een goede vriend van me. Waarom wil je dat allemaal weten? Ik vraag toch ook niet naar Martin?”

“Gewoon.. Zomaar denk ik. Ik ben nogal nieuwsgierig..”

Brook.Brook.Ik moest even aan Robin kunnen ontsnappen. Ze deed erg geheimzinnig, alsof ze iets wist maar niet wou vertellen wat..Ik zocht m'n bikini en besloot om te gaat zwemmen in de voortuin.

Ik dook sierlijk in het helderblauwe water. Het was lekker fris, en ik voelde al snel dat heel m'n lichaam vol kippenvel zat.

Brook.Brook.Ik zwom wat rond, en dook voor een tijdje onder water om op de bodem te zwemmen. Toen ik weer bovenkwam zat Robin plots in haar bikini aan de rand van het zwembad.

Toen ze merkte dat ik haar zag gleed ze voorzichtig in het water.

Ik zuchtte, zwom naar het trapladdertje en nam m'n handdoek.

Brook.Brook.Even later kwam Robin langs me zitten. Ik keek haar aan met een kwade blik.

“Waarom blijf je me achtervolgen? Wat wil je van me weten?”

“... Ben je lesbisch?” flapte Robin er plots uit.“Wat?! Nee! Waarom vraag je me zoiets?”“Sorry.. Ik dacht alleen dat.. jij en Auden.. omdat je niet met Aidan en.. in de badkamer...”

Brook.Brook.Ik stond op en wandelde koeltjes naar boven. Robin was te ver gegaan.

Ik ging op m'n bed liggen en staarde naar het plafond tot ik in slaap viel.

Brook.Brook.Het was al 2 uur 's nachts toen ik wakker werd. Ik had 8 uur lang geslapen, dat was een nieuw record. Ik had sinds 's middags niets meer gegeten en verging bijna van de honger.

Beneden opende ik de koelkast, op zoek naar iets eetbaar.

Brook.Brook.Het enige wat ik snel kon klaarmaken was een boterham met vlees en mosterd. Ik haalde een snijplankje uit de kast en begon te smeren.

Het geknor van m'n maag stopte al snel zodra ik de boterham op had.

Brook.Brook.Om Robin te pesten begon ik zo luid als ik kon te drummen. Het was oorlog. Na een minuutje stopte ik met spelen. Het was net lang genoeg om haar wakker te krijgen.

Enkele minuten later begon ik opnieuw. Ik gokte wanneer Robin zou opstaan om te komen klagen en stopte weer met spelen.

Ik hoorde haar voetstappen boven me. Ze stapte weer in haar bed.. en ik begon opnieuw te drummen...

Brook.Brook.Ik stopte weer en hoorde Robin de trap af rennen. Snel liep ik naar de badkamer, deed m'n kleren uit en zette ik de douche aan. Tenzij Robin me nog eens zonder kleren wou zien, zou ze niet zomaar binnen komen. In de badkamer was ik veilig.

Terwijl ik m'n haar inzeepte om de chloorgeur van het zwembad eruit te krijgen, zong ik een liedje. M'n wraakactie was gelukt.

Brook.Brook.Eenmaal gedoucht sloop ik stilletjes naar boven, trok m'n kleren weer aan en keerde terug naar de keuken. Ik at nog snel een kommetje cornflakes voordat ik vertrok. De zon kwam nog maar net op, en de lessen waren pas binnen een paar uur, maar ik wou Robin liever niet tegen het lijf lopen..

Brook.Brook.Robin had me de hele les lang geen blik gegund. Ze was waarschijnlijk erg kwaad op me, maar dat kon me even niet meer schelen.

Na de les hoorde ik haar met Martin praten. Ze vroeg of hij meeging naar de bibliotheek en hij stemde toe. Dit was m'n kans om even alleen te zijn..

Brook.Brook.Zodra Auden binnen kwam en de deur achter zich dicht deed, begonnen we te zoenen.

“Ik heb je gemist,” bracht ze tussen een paar zoenen door uit.

Ik had haar ook gemist. Haar zachte armen, haar naar kokosnoot geurende haren, en haar warme lippen.. De warme lippen waartegen ik mijn lippen eindelijk weer kon drukken.

Brook.Brook.Ik tilde Auden op. Ze gilde kort, hield me stevig vast en begon te lachen. Ik wandelde voorzichtig de trap op en deed of ik haar bijna liet vallen. Auden slaakte een kreetje en trok aan m'n shirt.

“Als je me laat vallen, neem ik je mee ten onder,” zei ze dapper.“Goed. Dus dat geldt ook als ik je op m'n bed laat vallen?”

Brook.Brook.Zo gezegd, zo gedaan. Ik gooide Auden zachtjes neer op het bed en ze trok me bovenop haar. Ik opende het knoopje van haar broek en trok haar t-shirt omhoog en zij deed hetzelfde bij mij. We hadden beiden enkel nog ons ondergoed aan en zoenden elkaar hevig.

Brook.Brook.Ineens stopte Auden met zoenen.

“Hoorde jij dat ook?”“Wat? Het was vast niets.”“Is je huisgenote weg?”“Die zit nog wel een paar uurtjes in de bieb.”

Ik gaf haar een klein zoentje en ritste haar bovenstukje los.

Brook.Brook.Net toen m'n hand zich een weg baande naar Audens onderbroek, gebeurde het.Robin wandelde de kamer binnen.“We moeten...”

In m'n ooghoek zag ik hoe ze haar ogen probeerde te bedekken. “... praten,” maakte ze haar zin af.

Ik trok snel m'n hand terug en hield Audens bovenstukje voor haar lichaam.

Brook.Brook.Robin wandelde snel weer naar buiten terwijl Auden en ik onze kleren zochten

“Het spijt me,” zei ik zuchtend.“Geeft niet. Het is niet erg.”“Ik moet met haar gaan praten he?”“Ik denk dat dat wel het beste is. Ik hoop dat ze het niet erg vindt..”

Auden was er niet gerust in. We hadden al vaker in deze situatie gezeten en het liep niet altijd goed af. Ik omhelsde haar om haar te troosten.

Brook.Brook.Ik herinnerde het me nog alsof het gisteren was. Ik had Auden leren kennen op school, en we konden het erg goed met elkaar vinden. We waren bijna altijd samen en we voelden allebei wel dat er tussen ons iets meer was dan vriendschap, maar we wisten niet precies wat of waarom.

Tot het op een dag gewoon gebeurde. We lagen op Audens bed, en plots kwamen onze lippen steeds dichter bij elkaar. Een moment waar we beiden al een tijdje naar verlangd hadden..

Brook.Brook.Sinds die dag waren we onafscheidelijk. We spraken nog vaker af, maar probeerden onze relatie toch geheim te houden.

Aidan was de eerste die het te weten kwam. Ik kon het goed met hem vinden, dus hij vond het geweldig dat ik een relatie had met zijn zus. Hij vermoedde al een tijdje dat Auden op meisjes viel en hij was er altijd om ons te helpen..

Brook.Brook.Maar op een dag ging het mis. Audens moeder kwam onverwacht de kamer binnen met Erin. Ze werd woedend toen ze ons zoenend in bed aantrof.

Ze begon tegen ons te schreeuwen. Auden begon te huilen omdat ze haar moeder nog nooit zo kwaad had gezien, en ik wist niet wat ik moest doen..

Brook.Brook.Ook de kleine Erin schrok van het luide geschreeuw van haar moeder. Ze begon wild met haar armen te spartelen en stopte niet meer met huilen.

Audens moeder gaf ons de schuld van Erins hysterische gedrag. Ze eiste dat ik vertrok en nooit meer een voet in haar huis zette, waarna ze naar buiten ging om Erin te kalmeren.

Brook.Brook.Auden wilde geen afscheid van me nemen, maar ik zou enkel voor meer problemen zorgen als ik bleef.

Na enkele lange zoenen en oneindige omhelzingen gaf ik nog een laatste kusje in Audens nek, en vertrok.

Vanaf toen zagen Auden en ik elkaar zelden. Ik kwam enkel langs wanneer haar moeder weg was, en soms zorgde Aidan ervoor dat we elkaar konden zien. Maar toch moesten we altijd op onze hoede zijn...

Wordt vervolgd.Wordt vervolgd.Dit is het einde van het eerste deel van 'Some were born to sing the blues'.

Laat zeker weten wat je ervan vond.

Svenja SimStone.