school in mannheim! (7) - lovk logboek... · 2017-10-27 · week 5 2011 school in mannheim! (5)...

LOVK, thuis in onderwijs 1

LOVK, thuis in onderwijs

week 5 2011

School in Mannheim! (7)

aan de andere kant...

Ik voelde me net een touroperator deze week. Mijn mobiel stand-by. De pers van dekrant te woord staan en doorverwijzen. De televisieploeg uitleggen wat we ‘daar doen’ inMannheim. Mails van ouders voor Tineke doorsluizen. Mails van ouders beantwoorden.Supporter zijn. Het verslag lay-outen en van foto’s voorzien. En natuurlijk contacten opafstand met de buitenlandse post.

het was geweldig!

De kinderen hebben een fantastische week gehad! De LOVK wás er voor haar varende -in dit geval stilliggende - ouders met hun kinderen. Juf Tineke heeft een prachtigeprestatie geleverd! ‘Juf’ Maddy van der Klei is ons tot grote steun geweest! En geslaagdals moeder-klassenassistent!

Binnen een week zijn we voor onbekenden bekend geworden! Zijn we in het journaalgenoemd, heeft Tineke op het laatste nippertje nog een interview bij radio Gelderlandweggegeven, is de LOVK nieuws in Schuttevaer, in de Binnenvaartkrant, in de


Scheepvaartkrant, in het Reformatorisch Dagblad en binnenkort in het BinnenvaartMagazine. En niet te vergeten de Pfarrer die zich enthousiast liet voorlichten over hetwerk van de LOVK. Hij heeft er een taak bij in de havens van Mannheim...Want ook in Duitsland wil de LOVK wel opereren.

Terugblikkend blijven de hartverwarmende woorden van de ouders hangen. Wéét dat diterg goed heeft gedaan. Wéét dat zoiets veel positieve energie geeft. We willen er zijnvoor onze doelgroep. Dat is de belangrijkste missie van de LOVK. Daar gaan we voor. Enniet alleen in het buitenland, maar ook in ons eigen land.

In ieder geval: Missie Mannheim is geslaagd!

Cobi Visser, directeur LOVK

Leest u hieronder het prachtige verslag van juf Tineke

De foto’s in het logboek (en meer) zijn (binnenkort) ook in de fotogalery te zien. Zekunnen gedownload worden. Zie: www.lovk.nl > rolmenu onderwijs algemeen >fotogallery._______________________________________________________________

week 5 2011


aan de reis vrijdag 4 februari 2011

Vandaag is de dag van vertrek. Vannacht werd ik weer wakker van de herrie. Ik gingtoch eens kijken wat dat toch was. Hing ik over het balkon en zie ik dat er net een busjemet mannen gearriveerd is.Keihard praten en lachen en dat terwijl het 2.20 uur was. Toen ze bij mij onder hetbalkon liepen had ik even de neiging om een emmer water naar beneden te gooien. Ikhield het maar met keihard ‘SSSSSSSSSTTTT’ roepen. Het maakte alleen weinig indruk…

Half negen zit ik met mijn laptopje aan het ontbijt. Ik wil nog even een paar dingen aanhet verslag van gisteren toevoegen. Na het ontbijt loop ik een paar keer met mijnbagage heen en weer. Nog even buiten een foto maken van het hotel en dan uitchecken.Om 9.53 uur rijd ik weg. Ondertussen krijg ik nog een paar smsjes: ‘Goede reis’, ‘Rijdvoorzichtig’ en ‘Tien, laat je niet van de weg afblazen’. (die Duitsers duwen je soms met180 van de weg af..) Onderweg drink ik koffie bij het Moseltal. Super mooi uitzicht heb jedaar!

weer binnenboord!

Rond een uur of één rijd ik Nederland binnen. Er staat een groot bord met: ‘DeLimburgers heten u welkom’. Ik associeer dat met de ploeg van Nellie en denk: tochleuk zo’n bord. Onderweg besluit ik maar gelijk naar Rotterdam te gaan om alles uit teladen. Drie uur kom ik bij de Hilledijk aan.Ik voel me net de koningin die arriveert. Netty springt een gat in de lucht: ‘EN HOE WASHET?’ vraagt ze op z’n Netty’s. Elise springt de auto in en alle kratjes worden onder mijnhanden vandaan gehaald. Gerdy neemt gelijk alle spel-o-theek-spullen onder haar hoedeen daar heb ik ook geen omkijken meer naar. Onder het uitpakken krijg ik een kopkoffie aangeboden: ‘ZO EN NU EERST KOFFIE’, zegt Netty. Ik ben geneigd om alles maargelijk op te gaan ruimen maar ik laat me toch maar overhalen. Collega’s heel ergbedankt voor dit ontvangst! Doet echt goed!


Ik zit nog maar net in de auto als Cobi belt. Ik spreek af om maar even door te rijden enin Krimpen nog een bak koffie te drinken. Het half uurtje wordt al met al een ruim uurmaar goed het is heel gezellig om zo de week af te sluiten. In Dordt breng ik ook gelijkmaar de stoeltjes en vloerkleden weg. Nu zit ik nog in de Mannheimflow en dan kun jebeter maar gelijk alles af handelen.

’s Avonds belt Nellie op hoe het geweest is. Van Annemieke krijg ik nog een SMS: Hé benje weer veilig thuis? Ja, ik ben heel blij en dankbaar dat het allemaal goed is gegaan. Ikwil bij deze ook alle ouders en collega’s heel erg bedanken voor het warme meeleven.Juist daardoor ook werd het heel bijzonder.en bloemlezing uit de vele mails, smsjes en telefoontjes:

“Héé, hoe is het daar??”“Wat hebben wij toch een leuke baan

hè!”“Heel veel succes in Mannheim!”

“Ga nou op tijd slapen hè!..”“We leven enorm met je mee en

genieten van je logboek”“Wauw een dienstreis naar Mannheim,

veel plezier!”“Hé, leef je nog?”

“De kinderen hebben het heel erg naarhun zin gehad, steeds kwamen er weer

verhalen los”

‘MISSIE MANNHEIM’ WAS EEN GEWELDIG MOOIE ERVARING!

Tineke_______________________________________________________________

week 5 2011


derde schooldag donderdag 3 februari 2011

Dat kan ook nog. Het was zowaar vannacht rustig in het hotel. Heerlijk geslapen dus.Het wordt al een beetje gewoon om op deze manier je werk te doen. Na het heerlijkeontbijt ga ik dit keer met de auto naar die Kirche. Maddy had al helemaal meegedachten zei: ‘Kom je met de auto dan kunnen wij helpen inladen’. Het leek me wel een goedplan. Buiten regent het. Op het pleintje bij de kerk is het spekglad. Ik denk bij mezelf alsdie ouders daar maar erg in hebben. Tegelijkertijd bedenk ik me dat schippers wel watgewend zijn. Bij de laatste boordbezoeken in december moest ik ook goed opletten dat ikniet uitgleed op het dek.Inmiddels is het al een soort protocol geworden. Lampen aan, vlag ophangen, koffiezetten, werkles voorbereiden enz. Goed op de sleutels van de kerk letten want de deurvalt gemakkelijk in het slot en dan kan je er niet meer in.

bekende gezichten

Al gauw zie ik bekende gezichten. Wat went dat snel. Owen en Sanne zijn weer uitKarlsruhe gekomen. Ik hoef niks meer te zeggen. Ze gaan zo zitten in de kring enbeginnen boekjes te lezen. Ik heb tien boekjes meegenomen uit Rotterdam dus ik moetgoed nadenken dat ze weer niet op hetzelfde stoeltje komen te liggen (want anders hoor


ik het gelijk..). Gezellig, Xander en Lorraine zijn er ookweer. Nathan en Leonard komen ook weer stralend binnen.En wat leuk, Hannah van drie is onverwacht toch weergekomen! Moeder zegt nog even met klem tegen me: ‘Alsze moe wordt moet je me bellen hoor, want tussen demiddag slapen is er nu niet meer bij.’ Wesley zit ook al inde kring, hij mag vandaag op een grote stoel zitten wantwe komen één stoeltje te kort Lars is er inmiddels ook. Wedrinken weer gezellig koffie met z’n allen.

Als het goed is komen Dione en Viggo ook. Ik heb geentelefoonnummer dus bel ik maar even naar Cobi. Dione enViggo zijn met papa en mama al om half acht vertrokkenen zijn er bijna!! Ja écht waar, ze komen vandaag spéciaalhelemaal uit Basel gereden. Moeder zegt: ‘Jullie doen veelmoeite, dan doen wij ook moeite!’ Geweldig toch! Dionebegint gelijk te vertellen: ‘Juf ik ben vijf dagen “droog”

geweest en nu heb ik een paard gekregen.’ Viggo moet even opstarten maar laat zich alsnel omkopen met een paar autootjes.

de kring

We gaan beginnen. Beertje Pippeloentje zit al weer klaar. Leuk dat de kinderen daar zoop reageren. We houden een kringgesprek. Om de beurt mogen ze iets vertellen. Ikneem me zelf voor om echt streng op het om de beurt praten te letten en op hetluisteren naar elkaar. Ze zitten tenslotte niet voor niets op school. Sanne mag beginnen.Van schrik weet ze niks meer en begint Owen maar gelijk te kakelen. Maar ja, ik had mewat voorgenomen dus hij krijgt gelijk de wind van voren . Het werkt. Hij verandert ineen braaf studentje. Ik help Sanne op gang met het gesprek en geef daarna de beurt aanOwen. Nog even enthousiast begint hij alsnog zijn verhaal te vertellen.Na schooltijd zijn ze gisteren gaan bowlen met Sanne, Wesley, Xander en Lorraine. Larsen Hannah hebben niets te vertellen. Ik laat het maar even zo. Ze zijn tenslotte dejongsten van de groep. Leonard verteltdat hij wel wat te vertellen heeft maarveel meer dan dat wordt het niet.

Als we dichter in de buurt van Viggokomen begint hij alvast. Zijn grote zusgeeft hem dan een seintje dat hij evenzijn mond moet houden.. Dione heeft welveel te vertellen, we zien haar vandaagvoor het eerst. Ik denk: We moeten inieder geval er voor zorgen dat Dione enViggo één leuke dag hebben gehad omhelemaal uit Basel te rijden.

Na het kringgesprek gaan we zingen.Inmiddels ga ik ook hier wat meer eisenaan stellen. Ik geef aan dat ik alle monden wil zien zingen. Als we nog maar nauwelijksklaar zijn met zingen zegt Nathan terwijl hij helemaal naar voren buigt: ‘Hé hij zingdeniet mee’, en wijst naar zijn overbuurman. Ik moet echt weer een beetje lachen inmezelf want ik geloof dat Nathan zelf meer aan het kijken dan aan het zingen was…We gaan wat drinken. Leonard verslikt zich en moet hard hoesten. Dione zegt: ‘Oohzeker het verkeerde pijpje...’

Na het drinken lezen we van Ben de postbeer. Op elke bladzijde zit iets verstopt in eenkartonnetje. Dat vinden ze wel heel spannend. Er komt nog even een discussie over wie


de prullenbak mag weg zetten. We spreken maar gelijk af dat Owen hem vanmiddagmag halen en Sanne mag hem dan mag terug brengen. Nou ja het kan maar geregeldzijn…

verven

Vandaag gaan we verven. Lekker met je vingers. Ik zeg datik geen kwasten meegenomen heb. Nathan reageert direct:‘Ja wel u heb wel kwasten meegenomen’, en hij komt algauw met een kwast aanzetten. Het zijn de lijmkwasten diehij bedoelt.. Hannah stroopt haar mouwen op maar zedoet dit keer niets. Ze staart naar het potje verf maar vindthet eng om haar vinger er in te steken. Ze blijft zo’n vijfminuten kijken. Als ik haar tenslotte op schoot neem durftze wel haar vinger er in te steken. En je raadt het al,daarna is ze niet meer te stoppen. Als ik hardop haarnaam op het blad schrijf: ‘Hannah’ zegt ze gelijk heel stelliger achteraan: ‘Van de Ham…’

Lars heeft het prima naar zijn zin en stopt zijn hele hand erin . Hij smeert en smeert wel vijf bladen vol. Ik denk, goedbewaren want wie weet ontpopt zich later een beroemdeschilder...

Viggo is ook enthousiast bezig. Hij roept: ‘Kijkeens wat een gigantische trein.’ Ondertussenzit Leonard met het puntje van zijn tong uit zijnmond te werken. Hij smeert geel door groendoorelkaar en zegt: ‘Ja juf, zo krijg jelichtgroen...’ Ik had in de kring gezegd dat wewel doekjes uit de wc konden halen om jevingers af te vegen. Zegt Leonard onder hetverven: ‘Als u effe moet plasse dan kan u gelijkdie doekjes halen...’ (ze lagen nog niet optafel..)

luisteren

Tijdens het middageten zitten ze alle elf gezellig met elkaar te kletsen. Als Viggo wat wilzeggen roept hij en gaat staan met z’n armen omhoog: ‘Jongen even luisteren.’ En hijkrijgt het voor elkaar dat ze inderdaad allemaal luisteren.

tijgers

Omdat het regent kunnen we niet naar buiten. We gaan gym doen. De kinderen zijnallemaal tijgers die een circuit moeten afleggen en dan in een hok terecht komen. Hetliefst zouden ze wel honderd keer het circuit willen doen . Je merkt dan goed verschil inleeftijd en de daarbij gepaarde ontwikkeling. De jongste kinderen staan langs de kant tekijken om vervolgens dwars door de rij alsnog het circuit af te lopen…

’s Middags gaan we nog kleien want dat hadden we gisteren beloofd. Juf Maddy let op dekinderen en ik kan ondertussen iets in de Dit ben ik boekjes schrijven. Op afstand hoorik het allemaal aan. Wesley zit deuntjes te neuriën en houdt heel goed wijs daarbij! Hetvalt me op dat er niet zo veel gepraat wordt maar dat ze allemaal een beetje meegaandoen al werkende. Ze hebben plezier!


ouders zijn keien van juffen!

Ondertussen gaat juf Maddy vast de verftekeningen klaarzetten. Bij elke tekening komteen LOVK jojo, ballon en fotohoudertje te liggen. O, ja en het liedje dat we geleerdhebben moet ook nog mee. Ik vraag aan Maddy of ze geen zin heeft om de PABO te doenwant volgens mij is ze er geknipt voor! Ze zegt: Dat komt door al die Stappen Langs hetWater lessen die ik gegeven heb. Het bewijst maar weer dat ouders echt wel les kunnengeven!

missie geslaagd!

Tien voor twee is alles geregeld. We zitten weer in de kring en kijken terug op een heleleuke dag en een héle geslaagde week. Ik vind het echt fijn dat ze het zo naar hun zinhebben gehad. Het was ook een heel leuk groepje dat goed op elkaar reageerde. Als allevaders en moeders er zijn dan vertellen we nog wat we vandaag gedaan hebben. Dionedurft wel en vertelt wat we gedaan hebben. Juf Maddy krijgt nog een applaus.

We gaan de school sluiten. Hannahkrijgt beertje Pippeloentje mee naar huis.Ik had voor haar van de mentor een kratmeegekregen en daar hadden wePippeloentje even van geleend. Ze druktde beer stijf tegen zich en er verschijnteen grote lach op haar gezicht. (Hetdoet me goed om een kind zo gelukkig tezien als je dan aan al die ellende inEgypte denkt..)

Een moeder veegt de tafels schoon, eenmoeder zuigt de vloer, een moederdweilt de vloer, een moeder komt methet stoffer en blik aan, een moeder doet

alles in de kratten, een vader zet de kratten in de gang. De stoffen (!) stoelen wordenmet een spons schoon geborsteld (want er zat toch nog klei op..) en een vader stapelt destoelen op, een kind haalt de naamkaartjes er af. Kortom binnen no time is het allemaalgeregeld.

de ‘afgebroken school’

We nemen nog een foto bij de “afgebroken school” en steken onze duim naar beneden.Ondertussen belt omroep Gelderland op om te vragen hoe het hier is en of ik tien voorvijf in de uitzending wil komen. Ik vind het best want ook daar wen je aan.. Alle vaderspakken een kratje op, een moeder looptmet een paar hoepels, een andermoeders met een vloerkleed en alleswordt naar de auto gebracht. We leggenhet nog gauw vast op de foto…Super geregeld allemaal.

We nemen afscheid van elkaar én vande school in Mannheim. Ik krijg nog eenpaar cadeautjes in m’n handen gestopt!Voldaan loop ik terug naar binnen. Ikhoef niets meer te doen het ziet er picobello uit!’s Middags ga ik nog op zoek naarbloemen en een fles wijn voor de Pfarrer


en voor Jan Fernhout die als “gids” fungeerde. Ik kom er achter dat de bloemen niet veelvoorstellen in Duitsland. Het wordt een voorjaarsmand met narcissen en primula’s. Eenfles wijn uit het Rijngebied. Daar kan ik wel mee aankomen.

Om tien voor vijf sta ik in een winkelcentrum met omroep Gelderland te bellen. Hoe gaatdat nou met schipperskinderen vraagt de journalist. Lopen ze achter? Ik haast me om tezeggen dat ze juist een vóórsprong hebben als ze in groep 3 beginnen. (wat denkt hijwel.., en in heel Gelderland weten ze nu dat schipperskinderen juist super flexibel zijn enprima kunnen meekomen). En hoorde ik het goed? Zegt die journalist: ‘Nee het lijkt mejuist wel positief om zo afgestemd privéonderwijswijs te krijgen.’ Ha denk ik, nou snapthij het… (het moet niet gekker worden het lijkt wel of ik me persoonlijk aangevallenvoel…).

Om zeven uur ’s avonds ben ik weer in het hotel. Tijdens het eten beneden in hetrestaurant bekijk ik mijn mail en surf ik een beetje rond. Vanavond douchen, verslagschrijven en morgen acht uur aan het ontbijt. Om negen uur wil ik vertrekken!

Tineke

___________________________________________________________week 5 2011


tweede schooldag woensdag 2 februari 2011

Om 7.00 uur gaat de telefoon. Mijn mobiel was de avond er voor bijna leeg en de opladerlag nog in die Kirche. Ik heb ’s avonds toen maar gevraagd of ze uit Holland ’s morgensvroeg even naar mijn kamer willen bellen. Na de belofte dat dat écht goed zou komen -- ik moet er niet aan denken dat ik me verslaap - ga ik slapen. Helaas komt er vanslapen niet zo veel. Tot 5.30 uur was het op mijn etage een herrie in het hotel vanjewelste. Waardeloos! Ik deed geen oog dicht. Ik lag me op te winden op bed, maar jadat hielp ook niet veel. Ik had het plan bedacht al mijn spullen in te pakken en naar dereceptie te draven om mijn beklag te doen. Normaal zoek ik naar woorden in het Duitsmaar nu stond ik bij de receptie en de woorden rolden er uit. De receptioniste was algauw overtuigd, (of het nu door mijn goede Duits kwam of mijn gezicht boekdelen sprakweet ik niet) ik kreeg een andere kamer. Er zat een groep met pubers op mijn etage dieeens lekker de bloemetjes buiten zetten....

Na het ontbijt, wat trouwens super goed was, ben ik naar die Kirche gelopen. De vlagweer opgehangen, koffie en thee weer gezet. Ik hoorde weer de stem van Owen en jawel hoor, Sanne was er ook bij. Gelukkig weer helemaal beter. Owen helemaal blij…

Daarna kwam Naomi met haar moeder enbroertje binnen. Jammer genoeg kan zemaar één dagje komen, maar ze heeft erveel zin in. Moeder vindt het geweldig datwe dit georganiseerd hebben.

jarige job

Als Naomi ook een naamkaartje op haarstoel heeft gekregen, komen Xander enLoraine binnen. Xander gaat vandaagtrakteren. Een héle grote tas mettraktatiespullen heeft hij bij zich enmoeder heeft zelfs een hele mooie eigengebakken taart bij zich. Op alle schepen in


de buurt had ze wat geleend en daar was een prachtige taart uitgerold.. Die bewaren wevoor vanmiddag. Komt Xander net binnen, en vraag ik of hij nog een plaatje voor zijnhoed wil kleuren. Nou daar heeft hij niet zoveel zin in.. Gelukkig biedt juf Maddy aan omhet te doen en die maakt er een waar kunstwerk van. Op de kaart zetten alle vaders enmoeders hun naam (en natuurlijk wat leuks) bij gebrek aan jufs.

bijpraten met vaders

Ondertussen druppelen de kinderenbinnen. Kwamen gisteren de moedervan Leonard, Nathan en Hannah,vandaag kwamen er drie stoere vadersbinnen gelopen met de kinderen(volgens mij hebben ze datafgesproken). Ze blijven koffiedrinken.

Van alle kanten word ik bijgepraat overde stremming. Vandaag zijn erproefvaarten met alle soorten enmaten schepen. Een vader zegt: ‘Joh,dit is gewoon één grote grap’. Eenander vult aan en verduidelijkt naarmij: ‘Ja weet je, wij schippers weten dat het kan, je moet er gewoon één voor één rustiglangs gaan. Het is allemaal bureaucratie. Gasten die geen verstand van varen hebbenbeslissen dat het onveilig is.’ Zo, die zit! Een aantal moeders mengen zich ook in hetgesprek. Het is echt super gezellig!

Ik probeer ondertussen de kinderen in de kring aan het lezen te krijgen. Je haalt op zo’nmoment gelijk de “brave” kinderen er uit en de kinderen die ondertussen denken: Mooide juf praat met papa en mama, ik ga maar eens even verder kijken dan de kring. En jahoor, zit Nathan ondertussen al zijn werkje aan tafel te doen. IJverige vent! Maar ja watmoet je als hij je vervolgens met die mooie “onschuldige” bruine ogen aankijkt...

Lars komt binnen en moet eerst even op zijn gemak gesteld worden. Hij gaat dan tochzonder protest op zijn stoel zitten in deze vreemde school. Volgens mij slaat de “relaxte”sfeer van de ouders ook over op de kinderen want het loopt allemaal heel soepel. Denieuwe kinderen van vandaag en dat zijn er wel vijf, sluiten zich weer heel makkelijkaan bij de anderen kinderen. De vader van Leonard vertelt nog dat Leonard aan boord

gisteren had verteld over meester Jacob(zo hebben we de journalist genoemd).

Maarre..., hoe krijg ik die ouders nou weernaar buiten want ik wil wel ‘schoolhouden’. Één van de vaders zegtvoorzichtig : ‘Je wilt zeker beginnen?’ ‘Ja,zeg ik, maar ik zal aan juf Maddy vragenof ze de schoolbel wil laten gaan…’ Mooiopgelost zo!

in de kring

In de kring gaan we alle kinderen tellen.Het zijn er echt tien! Xander, Lorraine,

Lars, Naomi, Nathan, Owen, Sanne, Wesley, Hannah en Leonard. We gaan nog een keerbeertje Pippeloentje doen. Leonard loopt al van zijn stoel om het touw te pakken. En


weer genieten ze. Dan zingen we nog een keer het liedje van de winter. Het is best eenmoeilijk liedje maar aan het einde van de week kennen ze het wel denk ik.

Dan gaan we de verjaardag van Xander vieren. Met het “hoera” roepen komen zehelemaal los. Want ja, de vader en moeder van Owen moeten het ook horen en dieliggen helemaal in Karlsruhe.. Dit grapje werkt dus nog steeds, denk ik bij mezelf…….Trots loopt Xander vervolgens met zijn traktatie rond. Ze krijgen allemaal een cakeje eneen blikje met kleurpotloden. Loraine ziet dat aan het blikje een papiertje hangt: Kijk datis Xander roept ze als ze het fotootje ziet.

Hannah hoeft geen traktatie. Als juf Maddy en ik allebei vertellen dat ze het mag hebbenzegt ze blij dat het in haar tas moet. Hé..., dan zie ik dat Xander zelf al begonnen is meteten. Een half cakeje is al naar binnen verdwenen dus ik besluit maar gauw te gaanzingen. Omdat nu alle stoeltjes bezet zijn hebben we geen tafeltjes meer dus doen wehet maar op de grond. Leonard gaat de prullenbak in de keuken halen.. Hij weet het alprecies…

Na het melk drinken gaan we een aantal luisteroefeningen doen. Ik wil wel dat ze watleren natuurlijk. Ze doen goed mee! Af en toe nog een beetje oefenen met een vingeropsteken maar dat gaat wel goed komen.

werktijdTijd om te werken. We splitsen degroep in tweeën. Voor het gemak deelik het zelf maar even in en laat ik deoudste kinderen werken en de jongstenmogen spelen met het schoolmateriaal.Owen deelt mee dat hij helemaal geenzin heeft om te werken. Terwijl ik eenheel betoog houd dat je op school nietalleen kan spelen maar ook moet lerenwerken en dat werken heel leuk is,doet Wesley er nog een schepje bovenop en buigt zich naar Owen en zegt: ‘Jawerken is écht sáái hè! Ik wil ook lieverspelen.’ Bondgenoten zoeken, begint aljong... Maar, we gaan aan de slag.

Hannah van drie krijg ik met geen stok naar de gang want ze wil ook perse werken enpiept onder m’n handen door en zit al aan tafel. Ik denk aan de “zone van de naasteontwikkeling” (zo heb ik dat geleerd op school dat je iets meer moet bieden dan zeaankunnen) en vind dat ik dit enthousiasme niet in de kiem moet smoren! Ze werkt methet puntje uit haar tong.

Ondertussen zie ik dat Owen en Wesley ook heel geconcentreerd bezig zijn . M’njuffentrots groeit! Het is een race tegen de klok maar na een goed half uur zijn devogelhuisje toch echt klaar. Xander, Owen, Leonard en Wesley gaan daarna gauw naarde zaal er naast om te spelen. Sanne werkt gestaag door. Wat kan dat kind goed enrustig werken! Echt een model Stappen Langs het Water kind! Lars, Loraine en Naomikomen uit zichzelf naar binnen en willen toch écht ook zo’n vogelhuis maken. Naomiwerkt als een paard en is zo klaar! Loraine kan al heel netjes kleuren en dan te bedenkendat ze nog maar drie is..

Moeder zegt ’s middags nog tegen me dat het wel wennen voor haar zal zijn als ze straksin Nederland niet meer naar school mag met haar broer mee. Ik kan me er iets bijvoorstellen.. Dit is ook helemaal knots met elkaar.


naar buiten

We gaan nog gauw even naar buiten voor het eten. Dat hoef je maar één keer te zeggenof ze staan al klaar om te gaan. Nathan komt weer met z’n jas naar me toe met eendikke prop in zijn mouw. Ik moet weer -net als gisteren - zo gezegd aan dieprop trekken en dan komt er een mutsmet wanten uit… Ik speel het spelletjemee en we hebben allemaal weer lol…Daarna zet hij zijn muts op met één oorer in en één oor er uit…. Buitengenieten ze. Ze spelen met elkaar dat zepiraat zijn.

echt leuk op deze school!

Dit keer gaan we maar aan tafel eten.De twee grote jongens Wesley enXander moet ik al snel ‘vermanend’toespreken dat ze toch echt wel evenhun mond moeten houden en door moeten eten. Heerlijk om zo een beetje juf te spelen…Naomi pelt ondertussen helemaal zelf een hele grote mandarijn. Handig dat ze zozelfstandig zijn. ‘Ik vind het écht leuk op deze school’, zegt één van de kinderen. ‘Ja’,zegt een ander ‘ik wil altijd naar deze school. Een Duitse school is veel leuker...’

We gaan nog het boekje van Kikker is bang voorlezen. Ik leg uit dat ‘Kikker is bang’ detitel is, dat Max Velthuis de schrijver is en dat de woorden Leopold en Amsterdambetekenen dat daar het boekje gemaakt is. Owen roept dat hij in Amsterdam woont. ‘Neejoh’, zegt juf Maddy ‘jij woont in Rotterdam. Amsterdam is van Ajax’. Vervolgens trektOwen z’n neus op want van Ajax moet hij niks weten.

Wesley en Xander worden daarna aan het werk gezet. Zij gaan zaagtanden tekenen meteen grijs potlood en met letters werken. Juf Maddy helpt ze daarbij. Ik ga met de anderekinderen aan de slag om groepjes van vijf maken. Lorraine en Lars doen heel goed hunbest. Leonard heeft al zelf een paar rondjes gezet. Als we klaar zijn gaan we weer in dekring. We zingen nog een keer het liedje. Ondertussen komt Wesley vol trots allewoorden laten zien die hij gemaakt heeft met de magnetische letters uit de spelotheek.Alleen bij het woordje auto hoefde juf Maddy maar te helpen. Knap hoor! In de kring doeik nog een paar geheugenoefeningen. Sanne zit daarbij heel diep na te denken. Met z’n

alle klappen we woordstukjes. Leonardstraalt helemaal tijdens het klappen .Hannah kijkt eens opzij en klapt danvertraagd er achter aan… Maar ze doethet!

Op onze tenen gaan we de jassen halen.Als ze allemaal op het vloerkleed zittenmogen ze nog een kaart uitzoeken. Dathebben ze goed onthouden van gisteren.Vol overtuiging wordt er gekozen. Owenwil er ook graag één voor zijn broertjeRowan meenemen. Natuurlijk mag dat.Even later zie ik Sanne in tranen. Ikdenk: wat is dat nou? Het hoge woord

komt er uit: ‘Mag ik ook een kaart voor Justin?’ En ze snikt nog een paar keer. Natuurlijkmag dat ook en al snel lacht ze weer…. Daarna gaan we naar buiten.


Nathan rent weg met zijn kaart in zijn hand. Als hij buiten is komt hij er achter dat ditniet zo handig is en rent maar weer naar binnen. Naomi neemt hem ook mee naarbuiten. Maar als vervolgens haar stickertje in het zand ligt is ze in tranen. Ze krijgt eennieuwe…… Buiten speelt Lars weer met Loraine in het huisje, daarna klimt hij achter deandere jongens aan in het huisje.

Uit de Kindergarten (naast ons) komt een jongetje aangelopen en wil ook op het huisje.Dan zegt Owen opeens een beetje boos (want dat Duitse jongetje wiebelde op deloopbrug waar hij ook net liep) ‘komt die Duitse jongetje eraan, schrik ik me wild en valik’. Ik verbaas me dat hij precies doorheeft dat het een Duits jongetje is...Ondertussen komen de vaders en moeders er aan en ook een opa. Ze worden luidruchtigbegroet maar geen van de kinderen maakt aanstalten om te komen…… ze spelen heerlijkdoor...

Binnen is de koffie inmiddels doorgelopenen is de taart van Xander al aangesneden.De kinderen willen buiten blijven. Onder-tussen komt de Pfarrer van die Kircheaangelopen. Ik moet een beetje lachen. Hijzal ook wel denken: zijn ze nou ook al eensoos begonnen als hij al diekoffiedrinkende en taart-etende mensenziet. Maar ook al zetten we zijn zaaltjes opzijn kop hij blijft even vriendelijk lachen.

Na schooltijd ga ik alle stoelen en de vloermaar stofzuigen want onder het etenhebben ze lekker met zandschoenen overalzitten vegen……. Ik denk bij mezelf: we

zijn CSU vergeten in te huren. ( is ons schoonmaakbedrijf op de Hilledijk). Maar ik benall-in. Ik moet er wel bij zeggen dat de moeders alles af gewassen hebben.Al met al was het weer een hele leuke dag!

Tineke_______________________________________________________________________week 5 2011


eerste schooldag dinsdag 1 februari 2011

Om 7.00 uur gaat de wekker. Snel spring ikuit bed want ik wil vroeg in de Hafenkirchezijn. Het ontbijt is heerlijk maar ik kan er(nog) niet erg van genieten. Met eenplattegrond en toch weer bepakt en bezaktloop ik naar de Hafenkirche. Een paar keersteek ik dwars de weg over en loop onder eenpaar kettingen door. Maar goed de Kirche isal snel gevonden.

Eerst doe ik alle lampen aan. Snel maak ik dekring klaar. Het ziet er gelijk gezellig uit metal die gekleurde stoeltjes. Op de grond leg ikeen vloerkleed en een doos met een trein en


‘havenspullen’ van hout. Op de tafel leg ik werkjes, spelletjes en leesboeken neer. Watkan ik nog meer doen? Een bord op hangen met welkom bij de LOVK in Mannheim.

Namen op de stoeltjes, ballonnen opblazen en een vlag ophangen. Ondertussen ga ikkoffie zetten voor als de ouders komen. Het zaaltje is veranderd in een mooiekleuterschool en ik krijg er zin in! De gymspullen zet ik in de hal er naast en zodoendelijkt het net een speellokaal. Nu nog de vlag buiten aan het hek ophangen zodat wevanaf de straat zichtbaar zijn.

hallo juf!

Terwijl ik bezig ben hoor ik al “hallo juf”. Owen stapt met zijn vader en moeder uit deauto. Rugzak op zijn rug en muts en sjaal om want het is best koud. Helaas is Owenalleen en is Sanne er niet bij. Ze is ziek. Het lijkt wel of het extra leuk is als je in eenander land bent om fans van de te ontmoeten.

Als we binnen zijn komt al gauw de journalist binnen met een hele grote camera. .. Pfff(da’s zweten). Gelukkig blijft de moeder van Owen de eerste twee uur alsklassenassistente helpen. Terwijl de journalist zich klaar maakt komen er weer driekinderen binnen. Leonard, Nathan enHannah. Voor Hannah is het haar éérsteschooldag (!).Eerst is het wat onwennig maar al gauwzitten de kinderen in de kring heleverhalen aan elkaar te vertellen.We drinken met elkaar koffie, het is echteen leuke sfeer. Alle ouders zijn zoenthousiast dat de LOVK ditgeorganiseerd heeft. Één van demoeders heeft een kruidcake gebakken.Echt leuk! Om 10.00 uur komt Wesleymet zijn vader en moeder binnen. Hijheeft er ook zin in!

Ondertussen vraagt de journalist aan de ouders of ze al iets weten over de stremmingMogen ze aan het einde van de week weer varen of wordt het na het weekend? Als demoeders van Hannah, Leonard en Nathan weg gaan vraagt hij vriendelijk of hij ze buitennog een paar vragen mag stellen. Ik ben al lang blij dat hij weggaat maar de moedersworden een beetje zenuwachtig. Dat begrijp ik wel...Ik moet er wel om lachen want ik vind dat voor zo’n camera ook maar niks.

echt aan de slag

Ondertussen gaan wij beginnen in deklas. Wesley zwaait nog even zijn vaderen moeder uit. Ik laat de kinderen kennismaken met Beertje Pippeloentje. Hetslaat aan. Al gauw noemen alle kinderenhun naam en vertellen hoeveel jaar zezijn. Wesley concludeert “Ik ben deoudste”, en is daar maar wat trots op.

Ik vertel wat we vandaag gaan doen enpraat met de kinderen waarom we hierzijn. Terwijl ik het opzegversje vanPippeloentje op het ijs vertel komt decameraman weer binnen. Met elkaar


praten we over de winter. Leonard vertelt dat hij ijs op het dek had maar dat dat zo weerweg was. Iemand anders was bevroren (!) en had het over dooien. Als ik een digibordhad kon ik mooi een woordspin maken.

Ondertussen raken Wesley en Owen in een druk gesprek gewikkeld over het schip dat‘geschonken’ is. Er worden driftige gebaren bij gemaakt. Het is prachtig om te zien wantze zitten er helemaal in. De andere drie kinderen luisteren ademloos en de journalistfilmt en filmt… Wat weten ze het gedetailleerdte vertellen. Ik sta er echt van te kijken.

Na het kringgesprek gaan we wat drinken. We hebben geen tafel maar gebruiken maartwee stoeltjes als tafel. Dat vinden ze super interessant. We hebben nog geenprullenbak. Owen zegt: “Ik heb een idee. We stoppen het in een lege beker’. Wesleyzegt: ‘Wacht even ik ben nog aan het nadenken.’ We besluiten het deksel van het bakjete gebruiken waar de cake in zit. Dat meedenken vinden ze echt leuk.

Na het drinken en de nodige verhalen gaan we naar buiten. Wat hebben ze er zin in. Hetis net of ze elkaar al jaren kennen. Buiten gaan ze achter elkaar van de glijbaan. En dejournalist filmt… (nog steeds!) Al gauw belanden ze in een “piratenspel” en staatHannah als enige meisje, naast me. Wat me opvalt is dat Leonard en Nathan heel hardroepen en vragen of Hannah meedoet. Ik vind dat écht lief dat hoe klein ze ook zijn daar“oog” voor hebben.

Na het enthousiaste buitenspelen gaanwe naar binnen. We gaan sneeuwpoppenmaken. We hebben maar drie kwastjesen we zijn met z’n vijven. Ik moetlachen om die hele discussies diegevoerd worden. Owen gaat dan eerstmaar kleuren voor Sanne. Hij wil eenkleurplaat en verzucht dan: ‘Pff het is weleen hele lange’.

Heerlijk dat de moeder van Owenmeehelpt. Het valt me op dat Hannah alzo netjes met het kwastje en de lijm kanwerken. Haar sneeuwpop moet drie

sjaals om. Leonard is ook heel enthousiast bezig. En Nathan maakt een hele dikkesneeuwpop met een gele hoed en een gele sjaal. Wesley laat de achterkant maar zitten.Heeft hij geen zin meer? Hij houdt het er maar op dat de achterkant al gesmolten is…. (!)Na het werken mogen ze op het speelkleed spelen. Ze genieten hier van. Het wordt weleen beetje krap op één kleed en ze missen autootjes. De moeder van Owen heeftgelukkig standaard een bak achterin haar auto staan. Die gaat ze halen en mogen we totdonderdag houden.

plezier met elkaar

Het is al tien over half één als we gaan eten. We hebben weer geen tafel maar er zijnprecies vijf stoelen over dus elk kind krijgt een eigen stoeltje als tafel. Nathan gebruikthem meteen maar om zijn voeten op te leggen en zit languit te eten. Dat hij dat zich welbewust is blijkt wel als hij Leonard aanstoot en triomfantelijk lacht en wijst naar zijnvoeten: zo van: Kijk mij eens.

Hannah rent voor elk snippertje rent ze naar de prullenbak. Als Nathan de prullenbakterug wil brengen springt Hannah op en wil het ook doen. Het kost de nodige moeite omvoor elkaar te krijgen dat Nathan het mag doen. Ik moet er eigenlijk een beetje om


lachen want vanochtend had ze het even moeilijk met afscheid nemen en nu ontpopt zicheen heel andere Hannah…

Na het eten gaan we een liedje leren over de winter. Vooral het meebibberen met hetliedje vinden ze erg leuk. Ik hoop dat ze het aan het einde van de week kennen. Ik doeook nog een paar taalspelletjes over de winter. Leonard roept hard: ‘Ha, dat is eenraadseltje’, en geniet zichtbaar.

Als ik vertel dat we nu gaan gymen springen ze op. In de hal liggen allemaal gekleurdematjes. Nathan en Hannah kijken nog een beetje de kat uit de boom. Al gauw doetHannah mee, en loopt alleen haar eigen route ipv de geplande route. Maar ze geniet ende andere kinderen storen zich er niet aan.

Ondertussen gaat mijn telefoon. Het is de moeder van Owen. Hij mag straks met Wesleymee rijden. Owen heeft door dat het zijn moeder is (ik snap niet hoe dat kan..) en hijroept: Ík kan goed ballen vangen.

Dan komt Leonard naar me toe want zń broek hangt op half zeven. En... ze moeten zoongeveer om de vijf minuten naar de wc. De moeder van Owen is nu weg dus ik loopcontinu mee naar de wc. Want.... het licht gaat daar pas aan als je naar de lamp zwaaiten de armen van de kinderen zijn net te kort.Nu heb ik maar gezegd dat ze moeten springen voor de lamp. Dus nu staan ze steedsmet zń allen bij de lamp te springen…. (Hoop dat er geen plasje op de grond van

komt...) Owen gaat trouwens voor de wcstaan want hij vindt de bril te koud… Enhij komt net met z’n hoofd boven die briluit want de wc hangt nogal hoog. Maarhet gaat goed...Tenslotte zijn we flexibelals schippers in aanpassingen en datwillen we hoog houden, toch?

Na het gymen ga ik een verhaal voorlezenen zingen we nog een keer het liedje. Zemogen vast een kaart uitzoeken omdat zezo goed hun best hebben gedaan. Bij elkkind schrijf ik de naam en Mannheim 1februari 2011 er bij.Dan kunnen ze het niet meer vergeten..

Nog heel even gaan we buiten spelen dan hebben ze gelijk hun jas aan als de vaders enmoeders komen. Als eerste komen de ouders van Wesley. Ze blijven nog even kijkennaar de spelende kinderen. Ze spelen echt leuk met elkaar alsof ze elkaar al heel vaakhebben gezien. Zo gaat dat bij schipperskinderen! Mooi!Dan komen de andere moeders eraan en gaan we naar binnen. Net voor het naar binnengaan stoot Nathan zijn lip tegen het touw. Altijd balen als ze dan net huilen als mama eraan komt… Gelukkig valt het mee.

de dag is voorbij

In de hal blijven de ouders nog even met elkaar kletsen en de kinderen gaan uit zichzelfde gymspullen opruimen. Owen en Wesley maken een heel patroon van de gymmatjesen Owen verzamelt alle hoepels om zijn arm. De Pfarrer van de Kirche komt binnen.Aardige man. Hij vraagt wat de LOVK precies is. Ik doe ook nog aan PR en geef hemtwee LOVK-folders mee. De moeder van Wesley legt de Pfarrer uit dat ze met eenlespakket aan boord werken. De Pfarrer knikt dat hij het begrijpt.Hij vraagt of ik de sleutel heb want hij moet weg. Nathan trekt zijn moeder naar buitenwant hij wil naar huis. Daarna volgen de andere ouders. Echt leuk om te merken dat ze


allemaal zo enthousiast zijn. Ze vragen waar ik verblijf. Als ik wil kan ik warm komeneten. Heel gastvrij! Als de laatste weg is, ga ik gauw de rommel opruimen, afwassen enalles klaar zetten voor de volgende dag. Ik ben bekaf maar kijk terug op een zeergeslaagde dag.‘s Middags in de auto belt Schuttevaer. Hoe het was vandaag. Van de week komt het inde krant. De rest van de dag bellen er verschillende collega’s en krijg ik meerderesmsjes. Erg leuk dat meeleven uit Holland!

Tineke_______________________________________________________________________week 5 2011


aan de reis! maandag 31 januari 2011

Na een paar hectische dagen waarin in korte tijd een hoop geregeld moest worden ginghet vandaag dan écht gebeuren. Alle spullen moesten uit mijn auto overgeheveldworden in de auto van mijn vader. Die heeft tenminste winterbanden.. Kwart voor tienvertrok ik van huis en ben eerst nog even naar Het Zwanejong gegaan om nog eenverjaardagshoed en verjaardagskaart te halen en een kratje van VoorSprong. Dan konik het kratje gelijk aan een moeder geven want de mentor had nog geen gelegenheidgehad om aan boord te komen.Mijn eerste stop maakt ik in Venlo net voor de Duitse grens. Even een kop koffie engelijk maar even een foto gemaakt. Het lukte alleen niet om die door te sturen met hetgratis WIFI van de Mac...

De Duitse autobahnen vallen mee. Ik merk dat ik ook steeds 130/140 rijd en dat terwijlik in NL niet harder dan 110 rijd . Kwart voor vijf kom ik in Mannheim aan. Vlak voorMannheim belt Jan Fernhout al op om te vragen waar ik zit. Het schip is vrijgemakkelijk te vinden dankzij de Tom Tom.Ik kan vrijwel direct aan tafel en eet gezellig bloemkool en broccoli mee alsof we elkaaral jaren kennen. Wat gaat dat toch altijd makkelijk bij die schippers.

Na het eten rijdt Jan mij voor naar het hotel. Daar halen we de sleutel op van deHafenkirche. In het donker komen we bij de kerk. We laden de auto uit. Dat was aardigwat, maar goed de zaal is zodoende gelijk aangekleed. Het terrein bij de kerk en hetspeelplaatsje ziet er vriendelijk uit. De kerkzalen zijn pas helemaal opgeknapt. Ik hoopmaar dat het de komende dagen zo blijft als ik die prachtige witte muren zie…..

Frauenparkplatz (!)

Als alles geregeld is krijg ik de sleutel van Jan en ga ik zelf naar het hotel. Wat eengedoe om mijn auto weg te zetten. Daarvoor moet ik eerst een krappe steile garage inwaarbij ik op de muren al diverse sporen van beschadiging zie en zelfs een soortstootkussen in een bocht (!) .Maar goed, rustig naar beneden rijden maar. Dan zie ik totmijn schrik dat ik mijn auto in een cabine moet rijden. Helaas is de Frauenparkplatz albezet. Ik moet een hok voor een combi-auto kiezen. Mijn wiel moet precies achter eendrempel vallen en voor een ijzeren hekje. Vreselijk! Na een paar keer proberen met deangst voor dat ijzeren hek geef ik de moed op en parkeer mijn auto gewoon in het rijpad.Er kunnen nog auto’s langs dus ik waag het er maar op.

inchecken

Ik neem vast bagage mee en dan inchecken. Dat gaat ook nog niet vanzelf. Nergensstaat mijn naam in de computer. Gelukkig heb ik nog een naam doorgekregen van een


mevrouw die er meer van zou weten. Die wordt gebeld en dat biedt perspectief! Ik stavoor dinsdag t/m vrijdag geboekt. Gelukkig is dat geen probleem en krijg ik al gauw eensleutel aangereikt. De kamer ligt op de derde verdieping en ziet er mooi uit. Ik loop nogeen paar keer naar de auto heen en weer want ik heb ook nog wat spullen in de autolaten staan om me voor te bereiden op morgen.

Als ik op mijn kamer ben belt een journalist of we elkaar even kunnen ontmoeten. Hijheeft vandaag hetzelfde hotel geboekt. Al zou ik het liefst mijn bed induiken zeg ik tochmaar dat het prima is en we spreken 21.00 uur af bij de receptie. Ik bel nog gauw alleouders die morgen hun kind komen brengen. Prettig idee als dat geregeld is.

Met de journalist zoek ik een bruin cafeetje op. Het is nog gezellig ook! Nadat ik het éénen ander verteld en uitgelegd heb gaan we om half 11 weer naar het hotel . Hij wilmorgen filmen bij het opstarten. Ik leg uit dat ik liever gesetteld wil zijn als hij komtfilmen, maar... hij geeft aan dat hij juist de hectiek van het opstarten zo leuk vindt…Ik laat het maar gebeuren…

’s Nachts is het heel rumoerig in het hotel. Er zit hier een klas met opgeschoten pubersNou ja van slapen komt niet veel want het bed is ook nog eens keihard. Maar al met alzit ik nu wel in Duitsland en dat is toch wel een erg leuk avontuur!

Tineke_______________________________________________________________week 4 2011

LOVK opent school in Mannheim! (1)

Terwijl onze regering zich deze week boog over de missie naar Afghanistan bogen wij onsover onze missie Mannheim. Wat is haalbaar? Is het de moeite waard? Bewijzen we onzekinderen en hun ouders er een dienst mee?

Wat dat laatste betreft ben ik volop overtuigd. Hartverwarmende woorden bereikten onsvia de mail. ‘Super goed van jullie.’ ‘Ik lig niet voor de stremming maar vind het geweldigdat jullie dit willen gaan doen.’ ‘Een dikke pluim!’ ‘Wat een mooi initiatief.’ ‘We liggenniet voor de stremming, maar anders had ik me direct aangemeld.’

We hadden er zin in! Zin in de uitdaging om een lespunt in Mannheim te realiseren zodatwe een deel van die tweehonderd wachtende schepen met jonge kinderen aan boord vandienst kunnen zijn. Dus aan de slag! In één dag moest de hele organisatie opgezetworden. Waar begin je dan?

Netwerken dus. En... met een prachtigresultaat! Ouders die ons tips gaven,leerkrachten die meedachten, diverse kranteningeseind en onze missie meegedeeld. (en zekomen!), het binnenvaartpastoraat dat zichter plaatse enorm heeft ingezet en binnen eengoed uur hotel en zaal ter plekke heeftgeregeld, de juf gelijk maar uitnodigde voorde warme hap, een welkomstmail van deplaatselijke Pfarrer... Zelfs de speeltuin bij dekerk staat tot onze beschikking... Mooier kanniet!


Maar wat moet er nu mee naar Mannheim? Als het aan de mentor had gelegen ging decomplete inventaris van De Zwarte Zwaan mee. Nu bleef het bij: prentenboeken,springmatjes, hoepels, ballen, verfschorten, plaksel, puzzels, constructiemateriaal,muziekboeken, de halve spel-otheek en… LOVK-vlaggen natuurlijk. Die kunnen nu vanpas komen.

De laatste actie was alle ouders een mail sturen om te melden dat we aan de reis zijn!

‘Geweldig initiatief, bijna jammer dat wij op het kanaal gewoon kunnen varen.....’,meldde een ouder na het lezen van het definitieve bericht.En: ‘Wij liggen in Karlsruhe maar wil voor zoiets unieks wel 70 kilometer rijden, enne....als je nog een leerling-klassenassistente nodig hebt...’

Het kan niet meer stuk, toch?

Cobi

school in mannheim! (7) - lovk logboek... · 2017-10-27 · week 5 2011 school in mannheim! (5)...

Documents