sanathana sarathi - sathyasai.org.pl · soli w kropli wody oceanicznej. ilość soli może być...
TRANSCRIPT
Sanathana Sarathi 8/2012
SANATHANA SARATHI
Pismo poświęcone moralnemu i duchowemu rozwojowi ludzkości przez SATJĘ * DHARMĘ * ŚANTI * PREMĘ * AHIMSĘ
(prawdę * prawość * pokój * miłość * niekrzywdzenie)
Sierpień 2012
Wszystko na tym świecie jest tymczasowe jak
przemijające chmury. Nikt nie wie, kiedy będzie musiał
opuścić ciało. Ciało jest ulotne jak bańka na wodzie, a
umysł niespokojny jak szalona małpa. Dlatego też nie
idź za ciałem, nie idź za umysłem - idź za sumieniem.
Twoje sumienie jest twoim świadkiem. Gdy idziesz za
niestałym umysłem i tymczasowym ciałem, skutki
również muszą być tymczasowe.'
-BABA
Tłum. z ang. Grzegorz Leończuk Red. Bogusław Posmyk
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 3
SPIS TREŚCI
* Zasłużcie na miłość Boga
Orędzie Bhagawana z 22 lipca 1996 roku
* Obchody święta Guru Purnima
Sprawozdanie
* Występy muzyczno-kulturalne
Sprawozdanie
* Nie ma siły większej niż miłość
Z naszych archiwów
* Uroczystości w Praśanthi Nilajam
Sprawozdanie
* Potrzeba szczególnej witaminy
Blask boskiej chwały
* Nowiny z ośrodków Sai
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 4
Amrita Dhara Orędzie Bhagawana z 22 lipca 1996 r.
ZASŁUŻCIE NA MIŁOŚĆ BOGA
Wszyscy ludzie dążą tego, aby było im łatwo; do wysokiej pozycji społecznej i dobrobytu.
Niewielu szuka intelektu, mądrości i dobrego charakteru. Cóż ponadto przekazać temu
zgromadzeniu szlachetnych dusz?
J E D Y N I E D O Ś W I A D C Z E N I E A T M Y J E S T T R W A Ł E
Drodzy studenci!
Każda istota na tym wielkim świecie pragnie wiecznego szczęścia. Jak można uzyskać to
szczęście? Piękno jest szczęściem, które jest słodkim sensem życia. Jakie rzeczy są piękne na tym
świecie? Człowieka pociąga wiele rzeczy na różne sposoby. Myślicie, że tym, co pociąga, jest ich
piękno. Ale piękno jest przemijające, bez względu na to, czy dotyczy ludzi, zwierząt czy
przedmiotów.
Na przykład, to jest róża. Wygląda pięknie. Jak długo jednak będzie trwało jej piękno? Może
skończyć się dzisiaj lub jutro. Opadną z niej płatki i straci swoje piękno. Kiedy straci swe
piękno, nie będzie już dawać ci szczęścia. Nie sposób znaleźć trwałego piękna i trwałego
szczęścia na tym świecie. Szczęście, które zawsze trwa, można zdobyć tylko od Boga. Na tym
świecie trwały jest tylko Bóg - reszta jest tymczasowa jak przepływające chmury. Anitjam
asukham lokam (Ten świat jest tymczasowy i pełen nieszczęścia). Jak można doznawać
wiecznego szczęścia w tym ulotnym świecie pozbawiony szczęścia? Jeśli chcecie doświadczać
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 5
wiecznego szczęścia, musicie przyjąć schronienie u Boga, który jest ucieleśnieniem szczęścia.
Bóg jest też ucieleśnieniem piękna. Możesz doznawać wiecznego szczęścia, kontemplując
piękną postać Boga. Dlatego też przyjmij schronienie w Bogu. Dopiero wówczas będziesz mógł
doświadczać wiecznego szczęścia. Kiedy zaznajesz wiecznego szczęścia, możesz stać się
nieśmiertelny. Dzisiejszy człowiek uważa jednak chwilowe szczęście, jakie otrzymuje od
świata, za trwałe. Stąd też Adi Śankara ostrzegł człowieka:
Ma kuru dhana dźana jauwana garwam,
Harathi nimeśath kalah sarwam.
(Nie bądź dumny ze swego majątku, potomstwa czy młodości. Fala czasu może je zniszczyć w
jednej chwili). Jak długo będzie trwać duma z młodości, pieniędzy itd.? Wszystko to jest
chwilowe.
Kiedyś pewien student udał się do osoby wróżącej z ręki. Czytając z jego dłoni, człowiek ten
wykrzyknął:
- Masz bardzo dobrą linię bogactwa! Mój drogi, będziesz bardzo bogaty.
Słysząc to, student bardzo się ucieszył. Czytając dalej z jego dłoni, człowiek ten rzekł:
- Mój drogi, będziesz też wysoko wykształcony.
Radość studenta nie znała granic. Człowiek czytający z ręki powiedział też:
- Zdobędziesz sławę i dobre imię.
Student doznał uniesienia. Następnie człowiek czytający z ręki zamilkł na pewien czas.
Wyglądał na bardzo zamyślonego.
- O czym pan myśli? Czy chce pan jeszcze coś powiedzieć? - spytał student.
Człowiek czytający w ręki rzekł:
- Linia twojego życia jest bardzo krótka.
Usłyszawszy to student popadł w przygnębienie. Można być bardzo bogatym, wysoce
wykształconym i zdobyć wielki rozgłos. Jaki jest jednak z tego pożytek, jeśli żyje się krótko?
Podobnie człowiek może zaznawać chwilowo szczęścia dowolnego rodzaju, ale pozostanie
rozczarowany, o ile nie doświadczy wiecznego szczęścia. Szczęście, jakie czerpie się z tego
świata, nie jest trwałe.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 6
Gautama Buddha wstał w środku nocy, spojrzał na żonę i syna i pomyślał o swym królestwie.
Potem powiedział do siebie: 'Jak długo trwa wszystko na tym świecie? Szczęście, jakie dają te
nietrwałe rzeczy, nie jest stałe. Muszę zdobyć trwałe szczęście nirwany (wyzwolenia)'.
Postanowiwszy tak, w jednej chwili porzucił wszystko. Jeśli człowiek chce doświadczać
wiecznego szczęścia na tym tymczasowym świecie, powinien prowadzić swe życie uważnie i
ostrożnie. Pragnienie stałego szczęścia wiedzie człowieka do niwritti (drogi wewnętrznej),
podczas gdy pragnienie ziemskiego szczęścia niesie człowieka do prawritti (drogi zewnętrznej).
Dlatego powinniście dążyć do tego, żeby doświadczać stałego szczęścia. Dzisiejszy człowiek, choć
jest wysoce inteligentny i wykształcony, nie jest w stanie uświadomić sobie tej prawdy.
Ból i przyjemność są wspólne dla człowieka i innych stworzeń
Podczas wojny Mahabharaty mędrzec Wjasa zauważył małego robaka uciekającego z wielką
szybkością. Spytał go:
- Dlaczego biegniesz tak szybko?
Dał robakowi zdolność mówienia i czekał na odpowiedź. Robak odparł:
- Swami, zaraz nadjedzie z wielką prędkością rydwan Ardżuny. Gdy poczułem drżenie ziemi,
poraził mnie strach. Muszę dotrzeć do domu, zanim rydwan nadjedzie. Więc uciekam.
Wjasa, słysząc to, zdziwił się. Zapytał:
- Jesteś tak drobnym stworzeniem. Jak to jest, że w tobie jest tyle miłości do życia?
Robak odparł na to:
- Swami, pierwiastek życia jest taki sam we wszystkich stworzeniach, czy małych, czy dużych.
Człowiek jest wykształcony, inteligentny i wielki, jednak szczęście, wygody i przyjemności
ziemskie, jakich doznaje, są takie same jak te, których my zaznajemy. To nie postać jest ważna.
Każda istota, czy to wielka, czy mała, kocha swe życie. Wszystkie inne stworzenia zaznają tego
samego rodzaju ziemskich przyjemności, jak człowiek. Są szczęśliwe jedząc pyszne jedzenie, my
również czerpiemy tego rodzaju szczęście podczas jedzenia. Człowiek czuje się szczęśliwy
zajmując się rodziną, my również to odczuwamy.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 7
Doświadczenie to otworzyło oczy mędrcowi Wjasie. Powiedział do siebie: - No proszę, ten
mały robak powiedział głęboką prawdę. Każda żywa istota doznaje tego samego bólu i
przyjemności. Nie ma pod tym względem różnicy pomiędzy człowiekiem, a innymi stworzeniami.
Zarówno on, jak i one doznają szczęścia i smutku tego samego rodzaju. Tym, co odróżnia
człowieka od innych stworzeń, jest jego inteligencja. Jeśli spotka się kogoś płaczącego, pyta się
go: „Dlaczego płaczesz?" - ponieważ smutek jest nienaturalny dla człowieka. Czy jednak pytasz
się jakiegoś szczęśliwego człowieka: „Dlaczego nie płaczesz?”. Nie, ponieważ szczęście jest
naturalne dla człowieka, a smutek jest nienaturalny. Dzisiaj to, co nienaturalne dla człowieka,
uważacie za naturalne, a to, co naturalne - za nienaturalne. Ponieważ ludzie nie potrafią dziś
zrozumieć, co jest dla nich naturalne, a co nienaturalne, w swoim złudzeniu myślą, że jest wielka
różnica pomiędzy ludźmi, a innymi żywymi istotami. Nie ma różnicy pomiędzy doświadczeniami
przyjemności i bólu, jest jedynie różnica w upadhi (postaci). Możecie myśleć, że mniejsze
stworzenia cierpią mały ból, a duże wielki, albo że ból, jakiego doznaje człowiek, jest dużo
większy w porównaniu do bólu innych stworzeń. Jest to wielki błąd. Smak kropli wody
ogromnego oceanu jest taki sam, jak smak samego oceanu. Możecie myśleć, że jest bardzo mało
soli w kropli wody oceanicznej. Ilość soli może być mała, ale jakość słonego smaku jest taka
sama, jak jakość słonego smaku oceanu. Podobnie, doznanie przyjemności i bólu jest takie samo
dla wszystkich żywych istot.
Utrzymujcie równowagę umysłu
Jak człowiek powinien postępować? Bhagawadgita naucza: Sukhadukhe samekruthwa
labhalabhau dźajadźajau (Powinieneś zachowywać równowagę w szczęściu i smutku, zysku i
stracie, w zwycięstwie i klęsce). Człowiek powinien jednakowo podchodzić do przyjemności i
bólu, pochwały i krytyki. Oto prawdziwa joga. Samatwam jogamućjate (Zrównoważenie
nazywane jest prawdziwą jogą). Mędrzec Wjasa ogłosił światu to, czego dowiedział się od
tamtego robaka i wezwał człowieka do rozwijania równowagi umysłu. Nie dostrzegajcie różnic
związanych z postacią. Ważna jest nie postać, ale jakość i cnoty. Główną cechą człowieka jest
możliwość utrzymywania zrównoważonego umysłu. Człowiek przywiązuje dziś wielką wagę do
postaci. Myśli, że forma jest najważniejsza. Ale głód jest taki sam dla matki i noworodka. Matka
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 8
je ryż, natomiast dziecko pije mleko. Pożywienie jest różne, ale doznanie głodu to samo dla
obojga. Podobne doznania są wspólne dla wszystkich istot. Mędrzec Wjasa był wielkim joginem i
człowiekiem mądrości, który skodyfikował Wedy, ale nawet on nie potrafił zrozumieć tej
prawdy, dopóki nie spotkał owego robaka. Człowiek może dostać wiele lekcji nawet od małych
stworzeń. Przyroda uczy go wielkich ideałów.
Człowiek nie zazna wiecznego szczęścia jedynie przez czytanie świętych tekstów czy słuchanie
nauk nauczycieli. Nie może otrzymać go w darze. Aby doświadczyć szczęścia, powinien stosować
rozróżnianie, należycie wnikając w każdą sprawę. Powinien badać, co jest prawdziwe, a co
nieprawdziwe, w codziennym kieracie własnego życia. Powinien rozróżniać pomiędzy tym, co
wieczne, a tym co krótkotrwałe, pomiędzy kszetrą i kszetradżnią (polem i znawcą pola). Ciało
ludzkie jest kszetrą, a świadomość to kszetradżnia. Jak można rozpoznać tę świadomość?
Świadomość możesz rozpoznać jedynie przy pomocy ciała. Ciało jest podstawą. Świadomości nie
można zobaczyć gołym okiem. Tego, czego nie można zobaczyć gołym okiem, można doznać
jedynie poprzez skierowanie wzroku do wnętrza. Nazywa się to medytacją. To duchowa
praktyka, podczas której zamykasz oczy i starasz się doświadczyć tego, czego nie możesz
zobaczyć gołym okiem. Normalną praktyką jest też chodzenie do świątyni. Dlaczego ludzie idą
do świątyni? Idziecie tam, aby zobaczyć Boga i oddać Mu cześć. Ale gdy stajecie przed podobizną
Boga zamykacie oczy. Podróżujecie długo, by dotrzeć do świątyni i zamykacie oczy przed
posągiem bóstwa. Dlaczego nie delektujecie oczu ukochaną postacią Boga? Przyczyną jest to, że
posąg jest tylko widzialnym wyobrażeniem niewidzialnego Boga. Błogość, jaka emanuje z
posągu, jest niewidzialna. To dlatego możesz doświadczać niewidzialnego szczęścia z pomocą
niewidzialnej mądrości, bo sam je posiadasz. Świadomość jest obecna w każdym człowieku. Jest
ona świadkiem wszystkiego, czego on doświadcza. Chłopiec, który mówił wcześniej, wspominał
o tym.
Doświadczajcie atmy kontemplując Boga
Pewnego razu podczas rozmowy z ministrami i dworzanami podczas kolacji, król Dżanaka
poczuł zmęczenie i poszedł do swej sypialni. Królowa i słudzy wykonali swoją służbę dla króla i
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 9
on zasnął. Widząc to królowa poleciła służbie wyjść i usiąść naprzeciw króla. Po pewnym czasie
król nagle zerwał się z łóżka i zaczął głośno powtarzać: „Czy to jest prawda, czy tamto?”. Królowa
zaniepokoiła się i zadawała królowi pytania, lecz on zamiast odpowiedzieć, wciąż powtarzał „Czy
to prawda, czy tamto?”. Wtedy królowa wysłała służbę, by zawołali ministrów. Ministrowie
przybyli i zapytali króla o jego wątpliwości. Ale król nadal powtarzał „Czy to prawda, czy
tamto?”. Ministrowie wezwali więc mędrca Wasisztę. Mędrzec zapytał: „Królu, co się stało?”.
Ale nawet na pytanie mędrca Wasiszty król udzielił tej samej odpowiedzi. Mędrzec Wasiszta
zamknął oczy i zatopił się w medytacji. Ponieważ posiadał wiedzą o trzech czasach - przeszłości,
teraźniejszości i przyszłości - dowiedział się o co chodzi i powiedział:
- Królowi przyśnił się sen. Oto co w nim zobaczył. Stracił królestwo i błąkał się po lesie. W
lesie cierpiał ostry głód. Zaczął krzyczeć: 'Jestem głodny, jestem głodny'. Była tam jakaś grupa
złodziei, którzy coś jedli. Na jego widok pomyśleli sobie: „Ten facet wygląda jak król!”. Ulitowali
się i ofiarowali mu jedzenie. Kiedy król wyciągnął rękę, aby przyjąć pożywienie, przyleciał orzeł i
porwał mu je z rąk. Ponieważ nie mógł obronić nawet danego sobie jedzenia, król zaczął jeszcze
głośniej krzyczeć: 'Jestem głodny, jestem głodny'. I właśnie wówczas obudził się. Podniósłszy się
ze snu, zobaczył, że leży na swym łożu w sypialni swojego pałacu, a we śnie wędrował po lesie,
krzycząc: 'Jestem głodny, jestem głodny'. Dlatego zaczął się zastanawiać, co jest prawdą, to czy
tamto”. Mędrzec odsłonił to wszystkim obecnym.
Później Wasiszta zwrócił się do króla i uświadomił mu rzeczywistość:
- Królu! Ani to, ani tamto nie jest prawdą. Tym, co jest prawdziwe, jesteś ty. Ty byłeś we śnie i
jesteś również na jawie. Sen nie istnieje na jawie, a jawa nie istnieje we śnie. Prawdziwe jest to,
co istnieje w obu tych stanach, zarówno we śnie jak i na jawie. W prawdziwym stanie
wyrzeczenia życie jest zaledwie snem. Wiedząc, że sen ten może zniknąć w każdej chwili,
człowiek powinien żyć bez przywiązań.
Jakie jest głębsze znaczenie tej opowieści? Wszystko, czego doświadczacie na tym świecie,
zniknie ostatecznie pewnego dnia w łonie czasu. Trwałe jest tylko doświadczanie atmy.
Doświadczyć atmy można jedynie poprzez kontemplację Boga. Kontemplując Boga można
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 10
doświadczać wiecznego szczęścia - jest On prawdziwy i wieczny. Dlatego właśnie opisywany jest
jako Nirgunam, nirandźanam, sanathana niketanam, nitja, suddha, buddha, mukta, nirmala
swarupinam (Nie ma cech, skazy, jest ostatecznym schronieniem, jest wieczny, czysty,
oświecony, wolny i jest ucieleśnieniem świętości). Wieczne szczęście możecie zdobyć jedynie od
Boga. Wszystkie inne doznania nigdy nie dadzą wam trwałego szczęścia. Jeśli jesteście głodni,
idziecie do stołówki, płacicie 2 rupie, jecie placki czapati i zaspokajacie swój głód. Kiedy głód jest
zaspokojony, czujecie się szczęśliwi. Jak długo jednak trwa wasze szczęście? Po dwóch godzinach
znów jesteście głodni. Stąd też szczęście czerpane z jedzenia czapati jest jedynie krótkotrwałe.
Aby zaspokoić głód musicie znów jeść. Wszystkie doczesne szczęścia są tymczasowe i ulotne.
Dlatego Adi Śankara powiedział:
Punarapi dźananam punarapi maranam,
Punarapi dźanani dźathare sajanam,
Iha samsare bahu dustare,
Kripajapare pahi murare.
(O Panie! Zostałem schwytany w to koło narodzin i śmierci i wiele razy zaznałem męczarni w
łonie matki. Przedostanie się przez ten ocean ziemskiego życia jest bardzo trudne. Proszę,
zabierz mnie przez ten ocean i udziel mi wyzwolenia).
Wszystko na tym świecie jest tymczasowe jak przemijające chmury. Nikt nie wie, kiedy będzie
musiał opuścić to ciało. Ciało jest ulotne jak wodna bańka, a umysł jest niespokojny jak szalona
małpa. Dlatego nie idź za ciałem, nie idź za umysłem - idź za sumieniem. Sumienie jest twoim
świadkiem. Jeśli idziesz za zmiennym umysłem i tymczasowym ciałem, skutki także muszą być
tymczasowe.
Na tym tymczasowym świecie możecie zaznawać jakiegoś szczęścia, jeśli macie majątek i inne
środki komfortu, jednak nawet to nie jest gwarantowane. Jest wielu ludzi na świecie, którzy
mają wszystko, ale szczęścia zaznać nie mogą. Dhritarasztra miał olbrzymi majątek i królewskie
wygody, a mimo to brakowało mu szczęścia. Chociaż miał miękkie łoże z piór, umysł jego był
niespokojny i gorejący jak wulkan. Fizyczne wygody nie mogą dać prawdziwego szczęścia. Jeśli
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 11
ktoś ma pieniądze, może kupić klimatyzator. Jednak klimatyzator ten będzie schładzał tylko
ciało, a nie umysł. Umysł schłodzi jedynie kontemplacja Boga.
Możecie mieć wszystkie rodzaje wygód, nie potrafią one jednak uspokoić niespokojnego
umysłu. Ardżuna powiedział do Kriszny:
- Ćanćalam hi manah kriszna pramathi balawadrudham (Umysł jest bardzo niestały,
niespokojny i potężny). Umysł ten jest wysoce zmienny, uparty i niebezpieczny. Jak mam z nim
zaznawać szczęścia?
Na to Kriszna odparł:
-Och, głuptasie, rób jak mówię. Nie idź za swym umysłem. W ogóle nie myśl o umyśle.
Pomijaj go zupełnie. Zawsze myśl o Bogu.
Ardźuna spytał: - Swami, jak mogę myśleć o Tobie, gdy walczę na polu bitwy?
Kriszna powiedział:
- Maam anusmara juddhjaća (Pamiętaj o Mnie i tocz bitwę). Możesz być w samym ogniu
bitwy, ale walczy tylko twoje ciało. Co robi umysł? Skup umysł na Mnie.
Jeśli będziesz rozmyślać i kontemplować Boga we wszelkich okolicznościach i sytuacjach, na
pewno doświadczysz wiecznego szczęścia. Możesz tego dokonać. Nie ma wątpliwości, co do
tego. W twoim umyśle jest wystarczająco siły, żeby to zrobić.
Postrzegajcie Boga w każdym
Każdy jest obdarzony boską mocą. Błędem jest sądzić, że mają ją tylko niektórzy ludzie, inni
zaś nie. Od małego brzdąca po starego człowieka, od ubogiego po milionera, od malutkiego
owada po wielkie zwierzę, jest ona obecna w każdym. Postać może się różnić, ale boskość jest
obecna we wszystkich w równej mierze. Wykonuj swoje obowiązki we wszelkich
okolicznościach. Wykonuj swoje obowiązki szczerze. Cokolwiek widzisz, uważaj, że jest to boskie.
Jeśli będziesz patrzeć mając doczesne uczucia, zobaczysz tylko fizyczny i ulotny świat. Patrz na
świat z boskimi uczuciami. Upaniszady mówią: Sahasra sirsha purusza sahasraksza sahasra pad
(Kosmiczna Istota ma tysiąc głów, oczu i nóg). Wszystkie głowy są Jego, wszystkie postaci są
Jego. Kiedy żywisz takie uczucia, jakże szczęśliwy i spokojny się stajesz! Jeśli natomiast widzisz
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 12
różnice związane z postacią, będziesz mieć dwoisty umysł i stracisz spokój. Dwoistość ta jest
główną przyczyną braku pokoju. Człowiek z dwoistym umysłem jest na wpół ślepy. Dwoistość
czyni nas ślepymi na prawdę. Rozwijaj poczucie, że ty i ja jesteśmy jednym, a wszechświat
uważaj za postać Pana. Jak mówią Wedy: Sarwam Wisznumajam dżagat (Pan Wisznu przenika
cały wszechświat). Boska moc jest taka sama we wszystkich. Dlatego nigdy nikogo nie krytykuj,
nie ośmieszaj i nie miej do nikogo nienawiści. Postrzegaj w każdym Boga, nieustannie rozmyślaj
o Bogu i poddaj Mu się. Tylko wtedy możesz zdobyć wieczne szczęście. Jeśli chcesz osiągnąć
wieczne szczęście, musisz przyjąć schronienie w Bogu. Jeśli pragniesz tylko fizycznego i
doczesnego szczęścia, musisz cierpieć.
Ramajana uczy wielu subtelnych prawd. Rawana był bardzo potężny i wykonał wielką pokuty.
Mimo to nie potrafił opanować swego pożądania. Chciał wykorzystać przyrodę, lekceważąc
Stwórcę. Sita, która była córką Matki Ziemi, symbolizuje przyrodę. Czyją własnością jest
przyroda? Jest ona własnością Boga. Jeśli chcesz posiąść przyrodę bez woli Boga, jaki spotka cię
los? Rawana chciał posiąść Sitę, która była małżonką Ramy. Jaki był ostatecznie jego los? Stracił
królestwo, rodzinę i w końcu spotkała go zguba. Jeśli próbujesz ukraść własność kogoś innego,
na pewno dopadnie cię smutek. Jedynie kiedy zdobędziesz łaskę Boga, masz prawo do Jego
własności. Rawana, wskutek swego pożądania i ego, chciał siłą porwać Sitę. To doprowadziło do
jego upadku.
Co jest główną podstawą Ramajany? Główna przyczyna Ramajany to kama i krodha
(pragnienie i gniew). Manthara symbolizuje gniew, a Surpanaka przedstawia sobą pożądanie.
Manthara i Surpanakha są odpowiedzialne za całą historię Ramajany. To właśnie Manthara stała
się przyczyną zesłania Ramy do lasu, a Surpanakha była odpowiedzialna za porwanie Sity na
Lankę. Te dwie postaci tworzą podstawę Ramajany. Podobnie kama i krodha odpowiadają za
wszystkie cierpienia człowieka. Ludzie myślą, że cierpią wskutek wpływu dziewięciu graha
(planet). W rzeczywistości nie powodują one niczyjego cierpienia, wypełniają jedynie swoje
obowiązki. Są jednak dwie grahy, które odpowiadają za wszystkie wasze cierpienia. Są to kama i
krodha, które są bardzo potężne i powodują ogromne cierpienia u człowieka. Co powinniście
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 13
robić, aby nad nimi panować? Powinniście rozwijać przyjaźń z Bogiem. Tylko Bóg jest waszym
prawdziwym i stałym przyjacielem.
Prahlada jako dziecko powiedział swemu ojcu: „Ojcze, może i masz siłę, aby pokonać
wszystkie światy, ale cóż takiego osiągnąłeś, skoro nie jesteś w stanie pokonać własnych
zmysłów i ćitty (myśli)? Myślisz w swoim złudzeniu, że tak wiele osiągnąłeś... Tak naprawdę
jednak nie osiągnąłeś niczego. Jak ten, który poddał się swoim wewnętrznym wrogom, może
cokolwiek osiągnąć?
W ten sposób Prahlada dał lekcję swemu ojcu. Ty też musisz ujarzmić swoich wewnętrznych
wrogów. Jak możesz ich pokonać? To jest możliwe tylko przez zdobycie łaski Boga. Jest wielu
takich, którzy nie doświadczyli boskości. Jednakże wiele szlachetnych dusz z pomocą modlitwy i
pokuty osiągnęło wielkie moce. Jeśli uzyskasz łaskę Boga, wówczas możesz zawojować cały
świat. Stąd też powinniście zasłużyć sobie na Jego miłość. Czas to Bóg. Uświęcaj czas i zbaw
swoje życie poprzez kontemplację Boga i służenie Bogu.
(Bhagawan zakończył orędzie bhadźanem Prema mudita manase kaho.)
– Z orędzia Bhagawana, wygłoszonego w Sai Kulwant 22 lipca 1996 roku.
Oprócz wiedzy czerpanej ze świętych tekstów człowiek powinien zdobywać mądrość
przez doświadczenie. Wykształcenie i wiedza bez osobistego doświadczenia będą bezowocne.
Będą mieć postać zwyczajnej wiedzy. Jeśli taką wiedzę wprowadzi się w obręb praktyki i doświadczania, stanie się ona chwalebna.
Zdobywanie i gromadzenie bogactwa nie przyniesie żadnej korzyści,
jeśli się go nie uświęci i nie użyje dla dobrobytu świata. Podobnie, zwykłe zdobywanie wiedzy z książek jest bezowocnym ćwiczeniem.
– Baba
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 14
OBCHODY ŚWIĘTA GURU PURNIMA
Wielu wielbicieli przybyło ze wszystkich części świata, aby wziąć udział w obchodach świąt
Guru Purnima w Praśanthi Nilajam. Z tej okazji przeprowadzono sympozjum pt. „Jedność
wierzeń”, podczas którego mówcy reprezentujący wielkie religie świata wygłaszali światłe mowy
na temat wspólnych cech tych religii i oddawali cześć Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie jako
ucieleśnieniu wszystkich wiar. Oprócz tego przygotowano w ramach obchodów Guru Purnimy
szereg występów kulturalnych i religijnych w hali Sai Kulwant, którą ozdobiono ze smakiem.
Sympozjum poświęcone jedności wiar
Sesja otwierająca sympozjum 'Jedność wierzeń' odbyła się rankiem 2 lipca 2012 roku, po
śpiewach wedyjskich w wykonaniu studentów. Na początku odtworzono wiersz Bhagawana o
jedności wiar:
Ten, którego muzułmanie czczą jako Allacha,
aspiranci zaś chrześcijańscy jako Jahwe,
wielbiciele Wisznu jako Pana o lotosowych oczach,
czciciele zaś Siwy jako Śambhu,
chętnie odpowiada, bez względu na sposób, w jaki się Go czci,
zsyła łaskę sławy i majątku
i obficie obdarza szczęściem i radością.
On jest tym Jednym, ostateczną jaźnią.
On jest Paramatmą.
We fragmencie nagrania dźwiękowego z orędzia Bhagawana, odtworzonego po tym wierszu,
Bhagawan powiedział: „Uświadomienie sobie własnej boskości to religia. Jeśli wiesz, kim jesteś,
możesz rozumieć, czym jest religia”.
Dalej Bhagawan powiedział, że boskość obecna jest w każdym. Prawdziwa duchowość to
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 15
widzenie jedności w różnorodności. Boskość - jak powiedział - jest jedna; różnice tworzy umysł
człowieka.
Śri Srirangaradźan, kontroler egzaminów w Instytucie Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai, który
zapowiadał wydarzenia tego sympozjum, przedstawił następnie dwóch mówców sesji porannej.
Pierwszym z nich był prof. Akhtarul Wasey, szef Wydziału Studiów Islamskich na Jamia Millia
Islamia University w New Delhi. Ów uczony mówca zwrócił uwagę na to, że prawdziwym
muzułmaninem jest ktoś, kto rozpoznał prawdę, iż Allach obecny jest we wszystkich. Zauważył,
że religia nie dzieli - ona wszystkich jednoczy. Podając prawdziwe znaczenie dżihadu, prof.
Wasey zauważył, że dżihad nie oznacza świętej wojny przeciwko innym religiom, a najwyższą
walkę z własnymi złymi pragnieniami i skłonnościami.
Po wystąpieniu prof. Waseya odtworzono inny fragment orędzia. Bhagawan zauważył, że
wszystkie religie zalecają pokój, żadna zaś nie popiera przemocy. Objaśniając znaczenie
muzułmańskich określeń zakat i salat, Bhagawan powiedział, że człowiek powinien z wiarą i
oddaniem oddawać cześć Bogu oraz pomagać swoim bliźnim.
Drugim mówcą sesji porannej był swami Dajananda Saraswati, sławny uczony i nauczyciel
wedanty. W swoim przemówieniu ów wybitny mówca zauważył, że Bhagawana Śri Sathya Sai
Babę kochają nie tylko ludzie z Indii, ale także z wszystkich narodów, ras i religii świata, głosi On
bowiem sanathana dharmę, która rozpoznaje boskość człowieka oraz jedność Boga. Przywołując
jeden z wierszy Upaniszad - Isawasjam idam sarwam (cały wszechświat jest przeniknięty
Bogiem), wezwał wszystkich do tego, aby rozpoznali tę podstawową prawdę o boskości
człowieka i jedności ludzkości. Stwierdził, że Bóg nie dostrzega różnic. Módlcie się do Boga w
jakimkolwiek języku, oddawajcie cześć w jakiejkolwiek postaci - powiedział. Po tym
wystąpieniu Swamiego Saraswati odbyły się krótkie bhadźany. Sesję poranną tego sympozjum
zakończyło Arati o godzinie 10:30.
Druga sesja sympozjum rozpoczęła się o godzinie 17.00 odtworzeniem fragmentu orędzia
Bhagawana, w którym powiedział On, że prawdziwy muzułmanin, prawdziwy chrześcijanin,
prawdziwy sikh czy prawdziwy hinduista to osoba, której serce jest przepełnione miłością.
Pierwszym mówcą tej sesji był ojciec Dominik Emmanuel, kierujący diecezją katolicką w Delhi.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 16
Opisując Indie jako przykład jedności w różnorodności na świecie, uczony mówca zauważył, że
Indie witają ludzi wszystkich wiar i ras. Przywołując słynne powiedzenie Bhagawana Śri Sathya
Sai Baby o jedności wiar, wybitny mówca powiedział, że Bhagawan przez całe życie nauczał
jedności wiar i dał ludzkości religię miłości. Nawiązując do nauk Bhagawana i Jezusa Chrystusa,
wybitny mówca zauważył: "Jeśli nie ma się miłości, nie ma się niczego". Miłość - powiedział - jest
źródłem wszystkiego i powinno się ją przekładać na działanie przez służbę wszystkim, jak to
czynią oddani wielbiciele Bhagawana.
Następnie odtworzono inny fragment orędzia Bhagawana, w którym kładzie On nacisk na
jedność ludzi, bo we wszystkich obecna jest ta sama atma. Prawda jest jedna - powiedział - ale
uczeni tłumaczą ją na różne sposoby. Drugim mówcą był dr B.W. Radźaram, znany mówca
buddyjski z Towarzystwa Mahabodhi w Bengaluru. Na początek uczony mówca powiedział, że
miał szczęście wielokrotnie dostąpić darśanu Bhagawana w Puttaparthi. Bhagawan - stwierdził -
był ucieleśnieniem miłości, prawdy i bezinteresownej miłości. Podobnie jak Bhagawan wzywał
wszystkich do postrzegania dobra, czynienia dobra i bycia dobrym, Buddha uczył tego 2500 lat
temu. Jak dodał uczony mówca, Buddha uważał miłość za wartość najwyższą, nauczał ludzkość
drogi współczucia i wzywał swych zwolenników, aby pozbywali się nienawiści, chciwości i
przemocy, tak jak Bhagawan uczył tego w czasach współczesnych.
Sympozjum zakończył stosowny fragment orędzia Bhagawana, w którym Bhagawan
podkreślił wagę szanowania wszystkich religii, gdyż wszystkie religie nauczają jedności
wszystkich ludzi i tolerancji wobec innych.
Następnie odbyły się krótkie bhadźany i całemu zgromadzeniu rozdano prasadam.
Sympozjum dobiegło końca wraz z Arati o godzinie 18.45.
Uroczystość Guru Purnima
3 lipca 2012 roku, w pomyślny dzień Guru Purnimy, odbyło się wielkie zgromadzenie
wielbicieli w Sai Kulwant, pięknie przystrojonej na tę ważną okoliczność. Samadhi Bhagawana
było upiększone ozdobami roślinnymi, a w prawej części podwyższenia stało piękne krzesło dla
Bhagawana. Uroczystość rozpoczęła się o 8.00 rano śpiewaniem Wed. Potem studenci
Bhagawana złożyli swemu ukochanemu Sadguru, Bhagawanowi Babie, hołdy muzyczne.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 17
Rozpocząwszy występ od „Sadguru Sai Stotram,” wykonali następnie piękny, klasyczny,
karnatyjski utwór muzyczny. Później śpiewacy zaśpiewali pieśń celowo ułożoną na tę
okoliczność: „Śri Sai Gurudew”. Następnie wykonali „Sadguru Asztakam.” Swój występ
zakończyli pieśnią „Bhadźo re parama nama Śri Sai” (Śpiewaj boskie imię Sai).
Po tej wzniosłej ofierze studentów nastąpiły przemówienia trzech wybitnych mówców.
Zapowiedział ich i przedstawił Śri Sai Giridhar, uczony-badacz z Sri Sathya Sai Institute of Higher
Learning. Pierwszym mówcą był Śri Kota Siwakumar, wychowanek Instytutu Bhagawana.
Rozpocząwszy swoje wystąpienie wierszem oddającym cześć guru, ów wybitny mówca
wspomniał wiele osobistych doświadczeń nauk, jakimi obdarzył go Bhagawan i złożył Mu hołd.
Jak powiedział, uważa Bhagawana za swoją matkę, ojca, guru i Boga. Wyjaśniając nauki
Bhagawana przy pomocy wielu anegdot, wezwał wszystkich, aby umieścili Bhagawana w swoich
sercach.
Kolejnym mówcą tej sesji był dr Narendranath Reddy, przewodniczący Prasanthi Council, Sri
Sathya Sai International Organisation. Odnosząc się do pierwszego bhadźanu, jaki zaśpiewał
Bhagawan – „Manasa bhadźare guru ćaranam” - ten wybitny mówca zauważył, że powinniśmy
poddać się lotosowym stopom Bhagawana, który przeniesie nas przez ocean doczesności.
Podkreślając potrzebę miłości w sercu współczesnego człowieka, dr Reddy powiedział, że miłość
jest królewską drogą do Boga i że wszystkie nauki Bhagawana mieszczą się w słowie miłość.
Ostatnim z mówców tej sesji był Śri Nimiś Pandja, vice przewodniczący Sri Sathya Sai Seva
Organisations w Indiach. Wskazując na wagę miłości w naukach Bhagawana, Śri Pandja
zauważył, iż Bhagawan pokazał człowiekowi, że miłość może poruszyć serca milionów na
świecie. Nawiązując do przemówienia Swamiego Dajanandy Saraswatiego, wygłoszonego dzień
wcześniej na sympozjum 'Jedność wierzeń', powiedział, że człowiek powinien uświadomić sobie
prawdę o tym, że jest boski. Stwierdził, że Bhagawan zawsze mówił: 'Jestem Bogiem. Ale ty też
jesteś Bogiem'. Śri Pandja dodał: „Kiedy zostanie rozwiązana ta tajemnica, świat stanie się
jednym”.
Po przemówieniu Nimiśa Pandji odtworzono fragment orędzia Bhagawana, w którym wzywa
On człowieka do opanowania swoich pragnień. Nawiązując do znaczenia Guru Purnimy
Bhagawan powiedział, że Guru Purnima oznacza pełnię księżyca, czyli pełne oświetlenie.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 18
Człowiek powinien usunąć ze swego serca ciemność niewiedzy oraz ujemnych cech i osiągnąć
pełne oświecenie - powiedział Bhagawan. Orędzie zakończył bhadźanem "Prema mudita manase
kaho Rama Rama Ram”, który chóralnie powtarzało całe zgromadzenie. Potem nastąpiły
bhadźany oraz rozdano prasadam. Uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o 10:30.
Koncert muzyki religijnej Malladi Brothers
Wielkim finałem uroczystości Guru Purnimy był poruszający ducha koncert muzyki nabożnej,
jaki dali Bracia Malladi, Śri Śriram Prasad and Śri Rawi Kumar. Rozpocząwszy swój występ o
17:15 słynnym utworem Tjagaradży „Rama nannu browara” (O Ramo! ochraniaj mnie!), sławni
wykonawcy muzyki karnatackiej oczarowali na ponad godzinę słuchaczy swoim pełnym zapału
wykonaniem pieśni nabożnych, wśród których znalazły się “Brahma dźnana pradajaka” (Ten,
który obdarza wiedzą o Brahmanie) oraz “Sathya Sai Dewa”, zakończyli zaś pieśnią mangalam
“Ramaćandraja.” Po koncercie uczczono śpiewaków podarunkami w postaci szali i pamiątek.
Szale i pamiątki ofiarowano również artystom, którzy zapewniali im wsparcie muzyczne.
Następnie odbyły się bhadźany i rozdano prasadam.
Wielkie obchody Guru Purnimy dobiegły końca wraz z Arati o godzinie 19.00.
Pielgrzymka z Odishy
Ponad 1800 wielbicieli przybyło z wszystkich regionów Odishy w pielgrzymce na święto Guru
Purnimy w Praśanthi Nilajam, 4-6 lipca 2012 roku. 5 lipca Sri Sathya Sai Seva Organization z
Odiszy przedstawiła trzyczęściowy program kulturalny w Sai Kulwant.
Rozpoczęli od sankirtanu (zbiorowego śpiewania boskiego imienia), wykonanego w dwóch
częściach. Najpierw grupa młodzieży zatańczyła piękny taniec w takt muzyki, jaką grali na
muszlach i bębnach. Następnie grupa dorosłych wystąpiła z żywym tańcem, śpiewając pieśni
nabożne przy akompaniamencie tradycyjnych instrumentów muzycznych, takich jak bęben,
mridangam i talerze perkusyjne.
WWYYSSTTĘĘPPYY MMUUZZYYCCZZNNOO--KKUULLTTUURRAALLNNEE
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 19
Kolejnym punktem występu było taneczne przedstawienie o nazwie “Śri Kriszna Lila
Madhuri”, wykonane przez studentów Sri Sathya Sai Vidya Vihar z Bhadrak. Opowiadało ono o
dzieciństwie Pana Kriszny, ukazując Jego boskość przez różne zdarzenia z Jego życia w
Brindawan. Kiedy śpiewacy przedstawiali śpiewając tę opowieść, studenci w barwnych strojach
odgrywali stosowne zdarzenia, takie jak zabicie diablicy Putany, ujarzmienie srogiego węża Kaliji,
podniesienie przez Krisznę góry Gowardhana, ukazanie przez Krisznę w swych ustach
wszechświata Matce Jasiodzie, gdy był dzieckiem oraz inne. Wdzięczny i szybki taniec dzieci
podczas wykonywania pięknych figur sprawił, że był to żywy i znakomity występ.
Trzecim punktem programu był występ muzyczny, o nazwie 'Symfonia Sai'. Rozpoczęto
pieśnią “Sathja ki raha dikhane aje” (Pan Sai przyszedł w ciele, aby pokazać drogę prawdy),
zakończyli zaś pieśnią “Sai Rama Sai Kriszna” śpiewając łącznie cztery pieśni poświęcone
Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie. Wszystkie pieśni były przesycone pobożnymi uczuciami
śpiewających, którzy wyrażali głęboką miłość dla swego ukochanego Bhagawana. Na koniec tego
pięknego programu kulturalnego podarowano wszystkim jego uczestnikom ubrania. Następnie
odbyły się bhadźany, zakończone bhadźanem “Hej Siwa Śankara Namami Śankara”,
zaśpiewanym złotym głosem Bhagawana. Cała uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o
godzinie 18: 30, po rozdaniu wszystkim prasadamu.
Koncert muzyki religijnej wielbicieli z krajów rosyjskojęzycznych
Poruszający koncert wykonali 6 lipca 2012 roku wielbiciele z sześciu krajów
rosyjskojęzycznych, którzy przybyli w pielgrzymce do Praśanthi Nilajam na święto Guru Purnimy.
Zaczęli od występu chóru, liczącego ponad stu śpiewaków i muzyków z Rosji, Białorusi, Ukrainy,
Kazachstanu, Azerbejdżanu i Uzbekistanu. Śpiewacy ci i muzycy, płci obojga, przybrani w barwne
stroje i nakrycia głowy, przez 30 minut oczarowali słuchaczy w hali Sai Kulwant uczuciowym
wykonaniem po rosyjsku 11 pieśni, takich jak: 'O Panie, usłysz, proszę, tę pieśń', 'Niech boska
nowina przelatuje nad Rosją', 'Dusza jest pełna czystego światła', 'Niech dobroć będzie na ziemi',
'Pielgrzymi miłości, wierzcie w siebie'. Cały występ zakończyło donośne wykonanie ludowej
pieśni 'Kalinka'.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 20
Drugim punktem programu były bhadźany, prowadzone przez śpiewaków i śpiewaczki z wyżej
wymienionych krajów. Rozpocząwszy bhadźanem “Winajaka Winajaka,” zaśpiewali następnie
“Durge Durge Durge dźai dźai ma,” “Sathyam dźńanam anantam Brahma,” “Salam salam”,
zakończyli zaś bhadźanem “Om Namah Siwaja Siwaja Namah Om”. Zdumiewająca swoboda i
doskonałość wykonania bhadźanów w języku hindi, jaką okazali rosyjscy śpiewacy, zyskały im
podziw wszystkich. Na koniec tego pięknego występu obdarowano śpiewaków i muzyków
ubraniami. Po krótkich bhadźanach w wykonaniu studentów i po rozdaniu wszystkim
prasadamu, całą uroczystość zamknęło o godzinie 18 Arati.
Duchowe rekolekcje dla młodzieży Sai z Indonezji, Malezji, Tajlandii, Singapuru i Nepalu
Prawie 600 młodych osób przybyło z Indonezji, Malezji, Tajlandii, Singapuru i Nepalu (Strefa 4
Międzynarodowej Organizacji Sai), aby uczestniczyć w Duchowych Rekolekcjach Młodzieży Śri
Sathya Sai 2012, które odbyły się 5-7 lipca.
7 lipca 2012 roku grupa tej młodzieży wystąpiła w Sai Kulwant z tradycyjnym tańcem
balijskim 'Kecak'. Taniec opowiadał część Ramajany, przedstawiając bitwę pomiędzy Lakszmaną
a Meghanathem, omdlenie Lakszmany na polu walki, przyniesienie przez Hanumana wzgórza, na
którym rosło zioło sandźiwini, powrót Lakszmany do życia i unicestwienie Meghanathy. Taniec
nie tylko ukazał męstwo Hanumana, ale także jego nieskazitelne oddanie Ramie.
Ukoronowaniem była scena, w której Rama, w swej bezgranicznej miłości do Hanumana,
przytulił go. Następnie Hanuman wyraził swoją radość w pięknym tańcu, podczas którego
kobiety śpiewały bhadźan: 'Dźaj Dźaj Hanuman Dźai Hanuman'. Wyjątkowość tego tańca
balijskiego polegała na tym, że wykonywano go bez wsparcia żadnych instrumentów
muzycznych, poza dźwiękami wydawanymi przez aktorów. Wdzięcznemu tańcowi głównych
aktorów, to jest Hanumana, Ramy i Lakszmany, towarzyszyły ruchy rąk aktorów wspierających i
śpiewaków oraz kołyszący ruch ich ciał. Pod każdym względem taniec ten był doskonałym i
przepięknym widowiskiem. Po jego zakończeniu, śpiewacy i tancerze dostali w podarunku
ubrania. Później odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. Uroczystość dobiegła kresu wraz z
Arati o godzinie 18.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 21
Duchowe rekolekcje wielbicieli z krajów Zatoki Perskiej i Bliskiego Wschodu
Ponad 250 bhaktów z Dubaju, Abu Dhabi, Omanu, Szardża, Bahrajnu, Kuwejtu, Kataru, Arabii
Saudyjskiej, Turcji, Syrii i Iranu, przybyło z pielgrzymką do Praśanthi Nilajam, 6-12 lipca 2012
roku i wzięło udział w duchowych rekolekcjach. Przedstawili urzekający występ z muzyką
religijną, pod nazwą “Sarwa dharma swarupa Sai” (Sai, ucieleśnienie wszystkich wiar). Miał on
miejsce 10 lipca w Sai Kulwant. Rozpocząwszy o godzinie 17 pieśnią “Allah Allah” śpiewacy i
muzycy obojga płci, ubrani w tradycyjne kostiumy, oczarowali zgromadzenie na blisko 40 minut
donośnym i pełnym uczuć wykonaniem pieśni arabskich o pięciu wartościach ludzkich - satji,
dharmie, śanthi, premie i ahimsie - nauczanych przez Bhagawana Śri Sathya Sai Babę. Każdą
pieśń poprzedzał pełen znaczenia komentarz ukazujący, jak te pięć zasadniczych wartości
ludzkich tworzy rdzeń nauk islamu, przedłożonych w Świętym Koranie i właściwie stanowi
podstawowe nauki wszystkich religii. Melodia oraz słodycz muzyki urzekły serca wszystkich.
Następnie odbyły się bhadźany, również przez nich prowadzone. W międzyczasie wszystkim
wykonawcom podarowano ubrania. Rozdane zostało też prasadam. Uroczystość znalazła
zakończenie w Arati o godzinie 18:10.
Pielgrzymka z Mahabubnagar
Przeszło 1400 wielbicieli przyjechało do Praśanthi Nilajam z okręgu Mahabubnagar w stanie
Andhra Pradeś na dwudniową pielgrzymkę, która przypadła na 14-15 lipca 2012 roku. 15 lipca
wystąpili z muzyką nabożną w Sai Kulwant. Rozpocząwszy swój występ o 17.00 oczarowali
zgromadzenie na prawie godzinę melodyjnymi pieśniami nabożnymi, poświęconymi
Bhagawanowi Śri Sathya Sai Babie, wytwarzając w całym otoczeniu nastrój oddania. Kiedy
skończyli, wszyscy śpiewacy i muzycy, którzy dali ten wzniosły występ - otrzymali podarunki w
postaci ubrań. Po występie odbyły się bhadźany, które także poprowadzili ci bhaktowie.
Zakończyły się bhadźanem "Narajana bhadźa Narajan”, zaśpiewanym złotym głosem
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 22
Bhagawana.
Uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o 18:20.
Sambhawami juge juge: burra katha
Ludowa forma artystyczna pochodząca ze stanu Andhra Pradeś, burra katha, ożyła w
Praśanthi Nilajam, gdy trzech studentów Instytutu Wyższej Wiedzy Śri Sathya Sai przedstawiło w
niej opowieść o wojnie Mahabharaty, 14 lipca 2012 roku. Swoje przedstawienie o nazwie
'Sambhawami juge juge' zaczęli o godzinie 17 wezwaniem do Pana Ganeśy. Studenci w rolach:
Kathakudu (opowiadacza - narratora), Radźakiji (analityka politycznego) i Hasjaki (żartownisia)
opisali wydarzenia związane z misją pokojową Pana Kriszny na dwór Kaurawów, problemami
Ardżuny na polu bitwy, przesłaniem Pana Kriszny jakim była Gita, ekspresyjne sceny z wojny
Mahabharaty i wreszcie zwycięstwo Pandawów nad Kaurawami. Następnie odbyły się krótkie
bhadźany, po czym o godzinie 18.00 uroczystość zakończyło Arati.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 23
Z NASZYCH ARCHIWÓW
NIE MA WIĘKSZEJ SIŁY NIŻ MIŁOŚĆ
Owocem miłości jest tylko miłość. Miłość jest swoim własnym świadkiem. Nie ma niej ani
śladu interesowności. Ponieważ miłość istnieje dla samej siebie, nie zna strachu. Awatarowie
przychodzą na świat właśnie po to, aby uczyć ludzkość drogi miłości. Świat ukazuje
różnorodność, która wypłynęła z Jednego. Boskość dowodzi jedności, która obejmuje tę
różnorodność. Rozpoznawania tej 'Jedności w różnorodności' można nauczyć się jedynie od
Boskości.
Awatarowie pokazują człowiekowi drogę miłości
Awatara Krisznę opisywano na wiele sposobów: jako Boga bawiącego się w ludzkiej postaci, jako
ideał dla świata, jako świętego władcę, jako przejawienie atmy. Boskość przychodzi jako awatar,
aby głosić czystą, niesplamioną i bezinteresowną miłość wielbicieli do Boga. Ludzie mogą
uważać, że działania awatara obejmują karanie nikczemnych, ochronę dobrych, wyplewianie
nieprawości i przywracanie prawości. Tak to może wyglądać, gdy patrzy się na czyny awatara.
Jednak Bóg nie tak to widzi. Bóg nie widzi zła, więc nie powinniście żywić nienawiści ani niechęci
wobec żadnej istoty. Tylko wtedy możecie powiedzieć, że kochacie Boga, gdy kochacie
wszystkich.
B O G A M O Ż E S Z K O C H A Ć T Y L K O W T E D Y , G D Y K O C H A S Z W S Z Y S T K I C H
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 24
Zawsze myślcie o boskości
Stan umysłu dzisiejszych aspirantów jest mniej więcej taki: gdy tkwią w medytacji, sprawiają
wrażenie joginów. Po medytacji powracają do codziennych zajęć i pogrążeni są w ziemskich
przyjemnościach. To nie jest sposób życia, jakiego nauczał Kriszna. Oświadczył On: Satatam
joginah (zdobądź stały stan jogiczny). A oto czego jesteśmy świadkami dzisiaj: 'jogini rano,
bhogini (epikurejczycy) w ciągu dnia, a rogini (chorzy) wieczorem'. Jak takie osoby mogą stać się
pełnymi joginami? Musicie myśleć o Bogu o każdym czasie, we wszystkich sytuacjach, widzieć
Go we wszystkim, co widzicie, robicie, mówicie czy doświadczacie. Modlenie się do Boga, kiedy
jest wam dobrze, a obwinianie Boga, gdy macie kłopoty, oddaje samolubne i ciasne spojrzenie
na życie.
Nie możecie wiedzieć, co się zdarzy w jakiejś chwili, w jakiejś sytuacji. Nie da się powstrzymać
tego, co musi się wydarzyć. Stąd wszystko, co się zdarza, musicie poczytywać za dar od Boga.
Prawdziwa duchowość może wzrastać tylko wówczas, gdy rozwiniecie taką wiarę i miłość do
Boga. Nie powinniście pozwalać, żeby doczesne przywiązania mnożyły się bez ograniczeń.
Trwałe jest przywiązanie jedynie do Boskości, które przewyższa wszystkie inne przywiązania.
Gdziekolwiek się udajesz, cokolwiek widzisz, rozwijaj to święte uczucie, że raduje cię tylko to, co
sprawia przyjemność Bogu. Ciało jest jedynie narzędziem. To Boskość je ożywia i sprawia, że
porusza się ono oraz doświadcza różnych rzeczy.
Kłopotów, które nie dają spokoju dzisiejszemu światu, nie da się usunąć bez wspierania
jedności. Tę jedność można krzewić jedynie miłością. Nie ma takiej rzeczy, której nie można
osiągnąć miłością. Miłość jest Bogiem. Bóg to miłość. Żyjcie w miłości.
Napełniaj serce miłością
Kiedy napełnisz serce miłością, wówczas nie ma w tobie wrogości czy niechęci do
kogokolwiek. Żywcie wiarę, że boskość jest w każdym. Poddaj się boskości w duchu poświęcenia.
Symboliczne znaczenie związku pomiędzy Kriszną a gopikami jest następujące: Serce to
Brindawan (w każdej osobie). Myśli człowieka są jak gopiki. Atma to Kriszna. Rozrywką Kriszny
jest błogość. Każdy musi przemienić swe serce w Brindawan, a mieszkającą w nim atmę uważać
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 25
za Krisznę. Każde działanie winno się uważać za lilę Kriszny. Gokulasztami obchodzi się poprzez
ofiarowanie Krisznie paramannamu (ryżu gotowanego z brązowym cukrem). Prawdziwe
znaczenie paramannam to annam (jedzenie) związane z Param (Najwyższym). Paramannam jest
słodkie. Wasza miłość musi być słodka. Tym, co ofiarowujecie Bogu, musi być wasza słodka
miłość, która musi obejmować wszystkich. Oto główne przesłanie awatara.
Połącz się w jedno z Kriszną poprzez miłość
Obchodzicie narodziny Kriszny, Ramy i Sai. Oni jednak nie mają narodzin. Nie starzeją się -
pojawiają się i znikają jak słońce, wschodzące i zachodzące. Wy zmieniacie się, oni są stali i
zawsze obecni! Oni przejawiają się, abyście mogli zdać sobie sprawę z Nieskończoności i w tej
upojnej radości zapomnieć o tym, co ograniczone, a do czego jesteście przykuci kajdanami.
Nie czerpcie zadowolenia wielbiąc po prostu obrazy i wizerunki, czytając lub recytując hymny
czy pochwalne pieśni. Przejdźcie na wyższy etap, jakim jest sewa, a potem, na najwyższy etap
anandy, jakim jest go-loka (niebo)! Poznajcie własną rzeczywistość i rzeczywistość wszystkich
istot, jaka została wam objawiona - staniecie się wówczas, w tej samej chwili, Radhą, a z uwagi
na to, że Radha jest Kriszną, a Kriszna jest Radhą i zjednoczycie się z Kriszna-tattwą (esencją
Kriszny), boską prawdą. Ktokolwiek ciągle wielbi Krisznę - nie niepokojony żadną inną myślą ani
uczuciem - jest Radhą. Patrz oczami miłości; słuchaj uszami miłości, pracuj rękami miłości, miłuj
myśli miłości; odczuwaj miłość w każdym nerwie. Bóg miłości, Kriszna, przyjdzie do ciebie na fali
miłości i napełni sobą twe serce!
Nie umieszczajcie Go w klatce ram obrazu, nie więźcie Go w jakimś posągu. On jest
wszystkimi postaciami. Wszystkie imiona są Jego. On jest istotą wszystkich istot. Zaraźcie się
szaleństwem na Jego punkcie, w miejsce szaleństwa na punkcie świata. Ktoś napisał o mnie
piosenkę mówiącą, że leczę z szaleństwa i przyprawiam o szaleństwo; że ocieram łzy i również
sprawiam, że płynęły! Tak, szaleństwo na punkcie wizji Boga jest tak czy owak lepsze od
szaleństwa związanego z bogactwem i sławą.
Siła miłości jest najwyższa
Niech z waszych oczu płyną łzy anandy (błogości), a nie smutku. Tęsknijcie za taką miłością,
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 26
która przyniesie wam miłość Boga. Nie mam żadnej mocy potężniejszej niż moc miłości.
Mógłbym zamienić ziemię w niebo, a niebo w ziemię, ale ta moc jest niczym wobec mocy
miłości, która może związać świat i rządzić światem. Kochajcie; nie nienawidźcie ani nie
szkodźcie. Komary też mogą się chełpić zdolnością do ranienia, szkodzenia i wywoływania
chorób! Pluskwy potrafią robić to samo. Jeśli więc pysznicie się wprawą w szkodzeniu, upodlacie
tylko samych siebie. Kochajcie i służcie - oto sadhana (duchowa praktyka), która wynagrodzi was
najlepiej. Obchodzenie świąt takich jak to, zostało zalecone przez mędrców, ponieważ zachęcają
was one do zastanawiania się nad podstawami duchowego postępu. Błogosławię was, abyście
stale kontemplowali Pana i aby wasze umysły nieprzerwanie doznawały słodyczy boskości.
– Z orędzi Bhagawana wygłoszonych podczas świąt Śri Kriszna Dżanmasztami
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 27
UROCZYSTOŚCI W PRAŚANTHI NILAJAM
Grupa ponad 60 wielbicieli, ze studentami włącznie, przybyła z Muskatu w sułtanacie
Omanu na pielgrzymkę do Praśanthi Nilajam, w ostatnim tygodniu czerwca 2012 roku. 24
czerwca uczniowie z Saraswati Natyalaya (szkoły tańca) oraz dzieci z organizacji Wychowania w
Wartościach Ludzkich Śri Sathya Sai z Muskatu dali piękny występ w Sai Kulwant Hall. Składał się
on z trzech tańców. Pierwsze dwa poświęcone były Panu Śiwie. Trzeci, końcowy taniec oparty
był na Guru paduka stotram - utworze Adi Śankary, poświęconym czci dla guru. Występ, który
rozpoczął się o 17:30 po śpiewie Wed, trwał do godziny 18. Po jego zakończeniu uczniom
uczestniczącym w tych trzech tańcach podarowano ubrania. Potem odbyły się bhadźany i
rozdane zostało prasadam. Uroczystość zamknęło Arati.
Posąg Pana Ganeśy, wcześniej zdobiący scenę w Sai Kulwant, został ustawiony 29 lipca 2012
roku przed bramą Gopuram, która wcześniej była otwarta ku wygodzie bhaktów. Poświęcenie
posągu rozpoczęło się o 17:30. Kapłani ofiarowali mu pudżę przy śpiewie mantr wedyjskich.
Wielbienie posągu trwało do godziny 18. Następnie złożono ofiary w jadźnia kundam,
wzniesionym blisko północnej bramy sali. Jadźnia dobiegła końca wraz z purnahuti (końcowymi
ofiarami), jakie złożyli w jadźnia kundam Śri W. Sriniwasam i Śri R.Dź. Rathnakar, członkowie
zarządu Głównego Trustu Śri Sathya Sai, o godzinie 18:15. Później dokonano abhiszekam
(obmycia) posągu, podczas którego kapłani śpiewali pochwalne pieśni wedyjskie. Po obrzędzie
PIELGRZYMKA Z MUSKATU
USTAWIENIE POSĄGU GANEŚI
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 28
abhiszekam posąg ozdobiono i złożono przy nim ofiary. Po rozdaniu wszystkim prasadamu,
uroczystość instalowania owego posągu Ganeśy zakończyło Arati, o 7:15 rano.
Oprócz bramy Gopuram otwarta została ku wygodzie bhaktów jeszcze jedna brama - przy
bramie Ganeśy. Uroczystość jej otwarcia rozpoczęto o 8:15 rano - odbyła się pudża, rozbite
zostały orzechy kokosowe, przecięto wstęgę i odprawiono Arati.
ODDANIE CZCI WATA WRIKSZY
Dla utrwalenia pamięci o tym, że 29 czerwca 1959 roku Bhagawan zasadził na pagórku koło
budynku uniwersytetu Wata-wrikszę (drzewo banjanowe), przeprowadzono pod tym świętym
drzewem uroczystość, 29 czerwca 2012 roku. Wyrosłe do olbrzymich rozmiarów w ciągu tych 53
lat drzewo przyciąga licznych szczerych poszukiwaczy duchowych, medytujących pod nim dla
pokoju ducha i postępu duchowego. Sadząc to drzewo, Bhagawan stworzył jatrę (mistyczny
diagram), mający moc duchową, który umieszczono pod tym drzewem. Ponieważ zostało ono
posadzone przez Niego, jedno z imion Bhagawana w Śri Sathya Sai Asztothara Sata Namawali
brzmi: “Om Śri Sai Sadhakanugraha Wata Wriksza Pratiszthapakaja Namah” (Pozdrowienia dla
Śri Sai, który posadził drzewo banjanowe, aby obsypać łaską duchowych poszukiwaczy).
Uroczystość oddania czci temu drzewu rozpoczęła się o 9:45 rano obrzędem, jaki prowadził
kapłan, przy śpiewie mantr wedyjskich. Następnie grupa studentów recytowała: “Om Śri Sai
Sadhakanugraha Wata Wriksza Pratiszthapakaja Namah”, po czym nastąpiły bhadźany i rozdano
prasadam. Uroczystość dobiegła końca wraz z Arati o godzinie 10.30 rano.
ASZADI EKADASI
Nabożnością i powagą cechowały się obchody święta Aszadi Ekadasi w Praśanthi Nilajam, 30
czerwca 2012 roku. Wielka liczba wielbicieli przybyła z Maharasztry i Goa, aby uczcić to święto w
świętym obszarze Praśanthi Nilajam. Zarówno rano, jak i wieczorem przedstawili występ
muzyczno-kulturalny na Sali Sai Kulwant.
Program poranny rozpoczął się o 8:30, kiedy czterech bhaktów ubranych w tradycyjny strój,
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 29
zadęło w muszle. Zwiastowało to wejście tradycyjnego pochodu z dindi (palankinem) do hali Sai
Kulwant, rozbrzmiewającej donośnym śpiewem “Panduranga Witthale”. Warkari (pielgrzymi)
wraz z palankinem Pana Witthali przybyli następnie do Samadhi Bhagawana i ofiarowali przed
nim wieniec z tulsi (bazylii) i kwiatów. Potem odbył się przejmujący taniec grupy młodzieży z
Maharasztry i Goa.
Zapanuj nad umysłem, stań się mistrzem umysłu – spektakl taneczny
Sztuka pod powyższym tytułem była drugim punktem porannego programu. Odegrana przez
dzieci Bal Wikas z Maharasztry i Goa oraz uczniów Śri Sathya Sai Vidya Mandir z Dharmakszetry
(Mumbaj) przedstawiała sytuację współczesnego człowieka, który stracił spokój i szczęście,
ponieważ ma niespokojny umysł wskutek pragnień, przywiązania, chciwości, złości-gniewu, ego
itd. W życiu dochodzi do zwrotu, kiedy człowiek słucha głosu intelektu, panuje nad umysłem i
postępuje zgodnie z naukami Bhagawana Śri Sathya Sai. Wówczas intelekt otwiera człowiekowi
jego oko mądrości i pokazuje światło atmy, które sprawia, że uświadamia on sobie, jaka jest jego
własna rzeczywistość, a jest nią pokój, spokój ducha i błogość.
Urozmaicona porywającymi tańcami dzieci, sztuka ta była pod każdym względem
wyśmienitym przedstawieniem. Budujący i realistyczny temat, dobra gra aktorska dzieci,
barwne stroje, odpowiednia charakteryzacja i znakomita reżyseria przyczyniły się do
powodzenia sztuki. Po jej zakończeniu aktorzy dostali w podarunku ubrania. Później odbyły się
bhadźany i rozdano prasadam. Cała uroczystość poranna dobiegła końca wraz z Arati o godzinie
10.
Koncert muzyki religijnej
Uroczystość popołudniową rozpoczęły o 16:30 dzieci Bal Wikas i młodzież z Maharasztry i Goa,
śpiewając Wedy. Następnie miał miejsce koncert muzyki nabożnej w wykonaniu słynnego
śpiewaka Git Sagara. Otwierając swój występ bhadźanem „Paśupati tanaja bala gadźanan” (O
Gadźanan, ukochany synu Pana Śiwy), oczarował on zgromadzonych znanymi bhadźanami i
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 30
pieśniami nabożnymi, w tym: „Bhakta watsala tero naam” (Twoim imieniem jest ukochany
bhaktów), „Sai mata pita guru bandhu sakha” (Sai jest matką, ojcem, guru, przyjacielem i
krewnym, “Hari nam gate ćalo” (ciągle śpiewaj Imię Boga). Zgromadzenie powtarzało chórem te
bhadźany, nasycając całe otoczenie oddaniem i pobożnością. Śpiewak wykonał też utwór
“Moula moula”, występ swój kończąc pieśnią “Sai Baba bolo” (śpiewaj imię Sai Baby). Po
koncercie uczczono go szalem i innymi podarunkami, obdarowując też jego żonę podarkami oraz
sari. Artystom, którzy zapewniali mu wsparcie muzyczne, również ofiarowano ubrania i inne
podarunki. Następnie odbyły się bhadźany i rozdano prasadam. Program dobiegł końca wraz z
Arati o 18:30.
Ogólnoindyjskie Warsztaty Rodzicielstwa odbyły się w Praśanthi Nilajam w dniach 1-2 lipca
2012 roku w sali konferencyjnej. Warsztaty rozpoczęło przemówienie Śri Sriniwasana,
ogólnoindyjskiego przewodniczącego Sri Sathya Sai Seva Organization. Wybitny mówca
zauważył, że myślą przewodnią Organizacji Sai jest przemiana świata przez przemianę
pojedynczych ludzi. Dodał, iż Bal Wikas, będące sercem i duszą Organizacji Sai, powinno być
całościowym programem dla całej rodziny. Podkreślając potrzebę wciągnięcia rodziców w
programy Bal Wikas, Śri Sriniwasan powiedział, że należy sprawić, aby były one ciekawe nie tylko
dla dzieci, ale i dla rodziców.
Po przemówieniu Śri Sriniwasana, Pani Sarla Shah, narodowa koordynatorka edukacji Bal Wikas,
ogłosiła ukazanie się drukiem książki „Sai Parenting – The Child is the Father of the Man”
(Rodzicielstwo w duchu Sai – dziecko ojcem człowieka). Zawiera ona artykuły o rodzicielstwie,
otrzymane z różnych stanów Indii.
Później wystąpiła Pani Widja Sriniwasan, narodowa koordynatorka edukacji. Mówiła o
'Celach warsztatów rodzicielstwa'. Podkreśliła wagę tych warsztatów poświęconych
rodzicielstwu oraz wyliczyła oczekiwania wobec takich programów rodzicielskich.
Następnie odbyła się inspirująca sesja dr. Guru Radż Kardźagiego o 'Doradztwie dla rodziców i
OGÓLNOINDYJSKIE WARSZTATY RODZICIELSTWA
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 31
twórczych technikach nauczania'. Przeplatana ożywionymi zajęciami, ciekawymi anegdotami i
stosownymi fragmentami filmów wideo, dotyczyła różnych stylów rodzicielstwa i mówiła o
potrzebie bezwarunkowej akceptacji dziecka.
Sesję poobiednią rozpoczęła prezentacja Samhithy Nehru z Delhi NCR, poświęcona
'Organizowaniu spotkań rodziców w zmiennych warunkach ekonomicznych'.
Później prof. E. Mukundan, przewodniczący Sri Sathya Sai Seva Organization z Kerali,
przemawiał do uczestników warsztatów dla rodziców o sposobach motywowania. Szczegółowo
objaśnił, 'co, dlaczego i jak', odwołując się do wielu anegdot i użytecznych ilustracji dla lepszego
przedstawienia tematu.
Dr D. Sjamala z Andhry Pradeś wyjaśnił, jak projekty wiejskie oraz przedsięwzięcia acquacare,
medicare i sociocare Bhagawana pobudziły do działania i natchnęły wiejskich uczniów Bal Wikas
i rodziców z plemiennych obszarów okręgu Wschodniej Godawari.
Dzieląc się wnioskami z bardzo dokładnego badania rodziców Bal Wikas z Nanganallur
Samithi z Tamil Nadu, (Śri Sai Sundar) absolwenci Uniwersytetu Sai wyrazili potrzebę
regularnych spotkań z rodzicami, aby zwiększyć moc Bal Wikas - tak jakościową, jak i ilościową.
Sesję po kolacji rozpoczęło: „Podejście do rodzicielstwa w ośrodkach miejskich” - zagadnienie
to omawiali uczestnicy z Mumbaju. Następnie dzielono się doświadczeniami w prowadzeniu
warsztatów rodzicielskich w miastach; mówili o nich uczestnicy z Zachodniego Bengalu, Uttar
Pradeś, Karnataki i Gudżaratu. Mówcy dzielili się doświadczeniami podczas prowadzenia
warsztatów i podkreślili wagę uczestnictwa i zaangażowania rodziców w działania Organizacji
Sai.
2 lipca warsztaty rozpoczęły się o 11:30 przemówieniem Śri Nimiśa Pandji, zastępcy
ogólnoindyjskiego przewodniczącego Sri Sathya Sai Seva Organization, który położył nacisk na
ustanawianie etosu Organizacji Sai i przemianę świata poprzez samo-przemianę. Doradził guru,
nauczycielom, aby uczyli dzieci panować nad umysłami i przekształcać je w 'mistrzowskie
umysły'. Podając przykłady dzieci Bal Wikas, które odniosły powodzenie, poradził guru, aby
uczyli dzieci uczestnictwa we wprowadzaniu pozytywnych zmian w rodzicach i społeczeństwie.
Po tym budzącym natchnienie wystąpieniu Sri Nimiśa Pandji, uczestnicy ze stanów Odisza,
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 32
Bihar, Harjana, Madhja Pradeś i Manipur podzieli się swymi doświadczeniami z prowadzenia
warsztatów rodzicielskich na obszarach wiejskich. Następnie zespół guru z Tamilnadu pokazał
żywą demonstrację rodzicielstwa. Później prof. Jogendra Werma z Himaćal Pradeś wygłosił
przemówienie, dostarczając cennych wytycznych rodzicom nastolatków, jak postępować i jak
podejść do drażliwych spraw nastoletnich dzieci.
Potem do uczestników przemówił Śri N. Ramani, zastępca ogólnoindyjskiego
przewodniczącego Sri Sathya Sai Seva Organization. Mówił o 'Rodzicielstwie w duchu Sathya
Sai', podając jako przykład własne życie i pokazując, jak rodzicielstwo pomogło mu się
ukształtować. Jako sposób na bycie rodzicem podał on podążanie wskazaną przez Sathya Sai
drogą miłości i tylko miłości.
Podczas zakończenia warsztatów, Dr L. Sasi Bala, zastępca narodowego koordynatora ds.
rodzicielstwa, streścił ich obrady i podziękował wszystkim uczestnikom. Warsztaty zamknęło
Arati o godz. 16.00
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 33
POTRZEBA WITAMINY B
KAŻDY w naszej rodzinie miał w trudniejszych dla siebie czasach błogosławieństwo i łaskę
Bhagawana. Mój młodszy brat M.L. Sampath Kumar mieszka w Delhi. Jego żona Ćithra powiła
dziecko 3 lutego 1964 roku w Madrasie (Chennai). Miało ono zniekształcenia obu stóp. Jego
stopy były zakrzywione jak przecinek w zdaniu. Było to wrodzone kalectwo. Baba był w
Whitefield i poprosił, abyśmy przywieźli dziecko do Whitefield przed poddaniem go
jakiemukolwiek leczeniu. Stworzył mały medalionik do zawieszenia dziecku na szyi. Następnego
dnia obie nogi obandażowano plastrem i co dwa tygodnie go wymieniano. W maju 1965 roku,
podczas wesela mojego najmłodszego brata, Baba stworzył piękny, złoty wisiorek z Panem Siwą i
Parwati wewnątrz prabhawali (dekoracyjnego łuku). Bhagawan chciał, abyśmy codziennie
wykonywali abhiszekam, czyli obmywanie wisiorka, wodę zaś dawali dziecku do picia. Lekarze
powiadomili nas, że kiedy chłopiec osiągnie wiek 9 lat, zoperują te nogi, aby wyprostować stopy.
Baba jednak powiedział nam, że nie trzeba będzie przeprowadzać żadnej operacji, a stopy te
staną się proste przez działanie Jego prasadamu. Nazwał to niemowlę Widźaja Sai. W przeciągu
kilku lat chłopiec mógł nawet grać w piłkę. To właśnie oddanie rodziców i ich wiara w
Bhagawana wyleczyły wrodzone kalectwo. Przypomniało mi się, jak Baba mówił:
“Chorobę wywołuje bardziej niedożywienie umysłu niż ciała. Lekarze mówią o niedoborze
witamin. Ja nazywam to niedoborem specjalnej witaminy B. Będę zalecał powtarzanie imienia
Boga, któremu powinno towarzyszyć rozmyślanie o chwale i łasce Boga. To jest witamina B -
lekarstwo.
– Zaczerpnięte z “Lokanatha Sai”
Blask boskiej chwały
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 34
NNOOWWIINNYY ZZ OOŚŚRROODDKKÓÓWW SSAAII
M A L E Z J A
Kampung Bawie to wieś, położona głęboko w lasach deszczowych Borneo w okręgu Ulu
Lemenak, we wschodnio-malezyjskim stanie Sarawak. 45 żyjących tam rodzin to głównie myśliwi
i rolnicy. Nie ma tam żadnych nowoczesnych wygód, a mieszkańcy wsi podróżują pieszo.
Najbliższa szkoła znajduje się o 4 godziny drogi pieszo, a chodzące do szkoły dzieci pozostają w
tej szkole w ciągu tygodnia, zaś wracają do domu na weekendy. W dniach 20-22 kwietnia 2012
roku 45 ochotników Sathya Sai, w tym młodzież Sathya Sai z Malezji, Singapuru i Brunei, wzięło
udział w 3-dniowym scalonym programie doskonalenia wsi w Kampung Bawie. Jako bazy
wypadowej ochotnicy użyli Ośrodka Sai z Kućing (stolicy tego stanu). Odbyli 14-godzinną podróż
po trudnych drogach przez lasy deszczowe Borneo. Do przewiezienia towarów i ludzi z Ośrodka
Sai w Kućing do wioski zostało użytych 11 samochodów z napędem na cztery koła. To
trzydniowe działanie służebne było planowane i przygotowywane przez pięć miesięcy. Prace
służebne objęły bezpłatny, trzydniowy obóz dla mieszkańców wsi oraz rozdawanie leków i
witamin; przygotowywanie i podawanie jedzenia około dwustu ludziom trzy razy dziennie;
zaopatrywanie rodzin w suche racje żywnościowe, drzewa owocowe, młode sadzonki roślinne
oraz niezbędne rzeczy; rozdawanie podręczników, materiałów do czytania, materiałów
piśmienniczych oraz miękkich zabawek dla dzieci; założenie nowego placu zabaw (boiska) oraz
boiska do badmintona na otwartym powietrzu oraz założenie baterii słonecznych i oświetlenia
dla pięciu z najbiedniejszych rodzin w tej wiosce. Z mieszkańcami wsi dzielono się
podstawowymi wiadomościami o higienie. Dla kobiet z wioski zorganizowano salon fryzjerski.
Wieczorami ochotnicy Sathya Sai bawili się z dziećmi z wioski w różne zabawy. Ochotnicy ci czuli
obecność Bhagawana przez całą podróż, jak również podczas pobytu w tamtej wsi.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 35
A U S T R A L I A
W dniach 24-26 lutego 2012 roku przeprowadzono Narodowy Obóz Młodzieżowy w Victor
Harbour, nadmorskim mieście południowej Australii. Uczestniczyło w nim 108 osób z młodzieży
Sai z różnych części Australii. Temat obozu brzmiał: 'Tam gdzie jest zaufanie, tam jest miłość'.
Obóz obejmował kółka studyjne prowadzone przez młodzież, a związane z naukami Bhagawana
o wierze w siebie, działalność służebną, sesje mówców, sesje sportowe, inspirujące gry, poranne
modlitwy i śpiew nabożny. Działalność służebna objęła przygotowanie 2,5 tysiąca zestawów
porodowych dla zapewnienia sterylnych warunków i sprzętu ciężarnym kobietom w Etiopii.
Wśród mówców na tym obozie znaleźli się Śri Neville Fredericks, narodowy koordynator
Organizacji Śri Sathya Sai w Australii i Papui Nowej Gwinei; Śri Alvin Leo, koordynator młodzieży
Śri Sathya Sai strefy 3, panna Mojia O'Brien oraz wychowankowie Instytutu Wyższej Wiedzy Śri
Sathya Sai - Śri Ramnareś Gorlamandala i Śri Sunder Ijer. Obóz zakończył się sesją o praktycznym
zastosowaniu otrzymanych w jego trakcie lekcji o samo-zaufaniu. Głównym aspektem obozu
była jedność i miłość wśród młodzieży, oparta na zbiorowej miłości tej młodzieży do Bhagawana.
Jeden z nich tak to skomentował: 'Ten obóz przyniósł nam sposobność, aby skupić się na tym,
kim jesteśmy i uwierzyć w swoje rozległe istnienie'. Inny zaś skomentował: 'Łatwo jest dać
pochłonąć się wzlotom i upadkom życia - czasami potrzeba nam jakiejś przerwy, aby zbadać
samych siebie i zastanowić się, dokąd zmierzamy w życiu. Uważam, że ten obóz młodzieży Sai
właśnie to zapewnił!
B A H R A J N
24 kwietnia 2012 roku około 130 wielbicieli wzięło udział w nabożnym śpiewaniu Wed i
bhadźanów w ramach obchodów Mahasamadhi Bhagawana. 25 kwietnia uroczystości, w
których uczestniczyło 125 bhaktów, objęły budzącą wielkie natchnienie prezentację o
doświadczeniach bhaktów oraz występy chóru. Na dzień 26 kwietnia przygotowano obóz
medyczny dla robotników w Bahrajnie, gdzie zbadano stan zdrowia 325 osób, w tym badania
poziomu cukru we krwi. Zajmowało się nimi z miłością 15 ochotników Sathya Sai. Gałąź 'Śakti'
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 36
(kobieca) Sri Sathya Sai Seva Organization z Ośrodka w Bahrajnie przygotowała sute posiłki
wegetariańskie dla 325 robotników.
Przez ostatnie 27 lat Sri Sathya Sai Seva Organization przygotowuje i przeprowadza z
okazji Urodzin Bhagawana akcje honorowego krwiodawstwa w miejscowym szpitalu rządowym.
W tym roku, 27 kwietnia, przed szpitalem, ofiarowało swoją krew 117 ludzi, podtrzymując boską
atmosferę i zachęcając do szerszego uczestnictwa. Lekarze i pracownicy szpitala docenili ten
gest i poprosili grupę o ponowne przybycie.
U S A
Wiele działań służebnych i programów nabożnych przygotowano w USA z okazji pierwszej
rocznicy Mahasamadhi Bhagawana. W St. Louis w Missouri dzieci z organizacji Edukacji Sathya
Sai podarowały dzieciom w schronisku dla bezdomnych 39 paczek. Zawierały one kredki, mazaki,
ołówki, wycieralne tabliczki oraz dwie olbrzymie książki do kolorowania, zapakowane w ładną,
dużą torbę. Inne działania służebne objęły zebranie i podarowanie żywności o dłuższym okresie
trwałości wraz ze 108 paczkami obiadowymi. W Columbii, w Missouri, Dzień Maha Samadhi
obchodzono wyrażając wdzięczność Bhagawanowi. Dzień ten świętowano sesją bhadźanową.
Oprócz tego przygotowano i podarowano 50 zestawów higieny osobistej. W Memphis, w
Tennessee, ochotnicy Sathya Sai przyrządzili jedzenie i ofiarowali je w schronisku dla
bezdomnych, podarowali prześcieradła i koce uchodźcom oraz podarowali żywność o dłuższym
okresie trwałości, jak też inne zasoby, Bankowi Żywności w Memphis, mającemu akurat
najniższą w swej historii ilość żywności. W Ośrodku Sathya Sai śpiewano bhadźany. W Nashville,
Tennessee, działania służebne obejmowały ochotniczą służbę związaną z walkathonem
(długodystansowym marszem na cele dobroczynne), przygotowanie i ofiarowanie jedzenia
około 190 kobietom i dzieciom oraz rozdanie paczek z potrzebnymi rzeczami - każda taka paczka
zawierała dziewięć niezbędnych rzeczy. W Chattanooga, Tennessee, w kuchni charytatywnej,
ochotnicy Sathya Sai pomogli w wydaniu jedzenia ponad stu ludziom. 24 kwietnia podarowano
tej kuchni około 25 wielkich puszek z owocami i warzywami.
– Międzynarodowe Organizacje Śri Sathya Sai
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 37
B H A R A T
Gudżarat:
W dniach 12-13 maja Sri Sathya Sai Seva Organization z Gudżaratu przygotowała Letni Kurs
Kultury i Duchowości Indyjskiej dla uczniów 3 klas Bal Wikas. Odbył się w Ośrodku Wadodara, a
wzięło w nim udział 80 uczestników z całego stanu Gudżarat. Znakomici mówcy wygłosili
wówczas mowy dotyczące kultury i duchowości indyjskiej. Oto niektóre z tematów: kultura
indyjska, doświadczenia byłych studentów Uniwersytetu Sai, gospodarowanie czasem,
działalność służebna, motywacja młodzieży, znaczenie modlitwy w codziennym życiu, znaczenie
umiejętności porozumiewania się, siła myśli, duchowość i jej znaczenie w życiu codziennym,
wartości ludzkie i educare.
Na zakończenie tego kursu wszyscy uczestnicy otrzymali świadectwa i pamiątki.
3 czerwca 2012 roku przygotowano w Nawsari warsztaty stanowe Zintegrowanego Programu
Wiejskiego Śri Sathya Sai, w których wzięło czynny udział 83 delegatów obojga płci (63 mężczyzn
i 20 kobiet). Były to osoby funkcyjne, przewodniczący okręgów, kierownicy samithi, kierownicy
młodzieży, kierownicy Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai. Warsztaty dotyczyły głównie opieki
nad nieuprzywilejowanymi członkami społeczeństwa. Z pierwszą prezentacją wystąpił Śri Nirma
Patel, który wcześniej dokonał również prezentacji na Ogólnoindyjskich Warsztatach
Zintegrowanego Programu Wiejskiego Śri Sathya Sai. Ogólnie, 13 delegatów przedstawiło swoje
poglądy poprzez własne prezentacje.
Dzięki łasce Swamiego, Śri Sathya Sai Sewa Samithi z Suratu otrzymało 'Nagrodę za wybitne
osiągnięcia w programie na rzecz pomyślności społecznej” dla organizacji pozarządowych przez
dwa kolejne lata, 2007-2008 oraz 2009-2011, ustanowioną przez Izbę Handlu i Przemysłu
Południowego Gudżaratu, za usługi świadczone przez Organizację Sai na rzecz ludzkości. Były to
bezpłatne usługi medyczne, takie jak operacje katarakty, protezy dentystyczne, codzienne
leczenie, pomoc upośledzonym na ciele i potrzebującym przez ofiarowanie wózków
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 38
inwalidzkich, maszyn do szycia, wózków ręcznych itd., Narajana Sewę, bezpłatne rozdawanie
zeszytów, pomoc w nauczaniu itd., w myśl nauk Swamiego, że służenie człowiekowi jest
służeniem Bogu. Nagrodę tę wręczył Śri Suresz Kotak, były przewodnicący Indyjskich Izb
Kupieckich oraz prezes Kotak Chemicals. Nagrodę przyjęli przedstawiciele tej samithi: Śri
Ćittarandźan S. Patel oraz Śri Madhukar G. Rao.
Harjana i Ćandigarh
Organizacja Sai z tego stanu przygotowała cztery obozy, na których sprawdzono stan 223
pacjentów, mających kłopoty z oczami, zaś 34 pacjentów skierowano do szpitali na operacje. Po
etapie szpitalnym zaopiekowano się nimi i dano im okulary.
Każdy okręg tego stanu objął opiekę nad jakąś wioską w ramach Zintegrowanego Programu
Wiejskiego Śri Sathya Sai. Organizacja Sai zbudowała dwa domy i dała je dwóm rodzinom
będącym w potrzebie, jak również zbudowała 26 toalet dla mieszkańców wsi Mandora w okręgu
Sonipat. Dzień tego programu wiejskiego obchodzony był 5 marca 2012 roku w owej wsi, przy
uczestnictwie tysiąca jej mieszkańców oraz członków Sewa Dal. Objętym opieką rodzinom dano
31 amruta kalasamów (racji żywnościowych). Rozdano też 51 toreb szkolnych. Odbyło się
również przemówienie o rolnictwie, wygłoszone przez znawcę tej dziedziny. Inne przemówienie
dotyczyło rządowych programów dotacji dla ludzi wsi.
Maharasztra i Goa
Rok 2012 został nazwany rokiem Bal Wikas przez Organizację Sewy Śri Sathya Sai obszaru
Maharasztry i Goa. Częścią uroczystości były pudże Matru pitru pada (oddawanie czci stopom
matki i ojca), zorganizowane w różnych samithi w całym tym stanie. Głównym celem owej pudży
jest odświeżenie starożytnej, indyjskiej tradycji, która ogniskuje się na wedyjskim przekazie:
“Matru dewo bhawa, pitru dewo bhawa” (Czcij matkę i ojca jak Boga). Poprzez miłość i cześć
wobec matki i ojca, dziecko łatwo uczy się rozciągać tę samą miłość na Najwyższego Pana.
Wydarzenie to było dla tych dzieci sposobnością do wyrażenia swojej miłości, wdzięczności i
szacunku dla starszych, rodziców i dziadków.
Sanathana Sarathi 8/2012
© Organizacja Sathya Sai 39
Potrójna czystość
Są trzy rzeczy niezmiernie miłe Panu: język,
który nigdy nie kłamie, ciało niesplamione
wyrządzaniem zła innym oraz umysł wolny od
przywiązania i nienawiści. Te trzy tworzą
trikarana suddhi (potrójną czystość).
Powstrzymujcie się od mówienia nieprawdy,
zadawania bólu innym i wrogości wobec
innych. Ćwiczcie ciszę jako środek
powstrzymujący język przed odchodzeniem od
prawdy.
Baba