SAiT FAiK ABASIYAN IK

sizleri, Anadolu'dan İstanbul'a gelenleri ve özellikle denizle, balıkçılıkla uğraşan insan­ları konu edinmiştir. Psikolojik olarak da se­bepsiz iç sıkıntısı ve yalnızlık duygusuna kapılanlar ve hayal kuranlar önemli bir sa­yıya ulaşır. Bütün bu kişilerin siyasi, ide­olojik ve dini kanaatleri irdelenmemiştir. Bu arada çocuklar, hayvanlar ve tabiat da önemli bir yer tutar.

Hikayelerinin dışında iki roman deneme­si olan Sait Faik, bunlardan ilkini 1940'ta Meddr-ı Maişet Motoru adıyla tefrika ettikten sonra 1944'te kitap haline getir­miş, ancak eser sıkıyönetimce toplanarak soruşturma açılmıştır. Daha sonra Bir Ta­kım İnsanlar adıyla yayımlanan romanı hikayeleriyle karşılaştırılamayacak kadar zayıftır ve aksaklıklarla doludur. Kayıp Ara­nıyor ise öncekine göre daha tutarlı ol­masına rağmen bu da romandan ziyade uzatılmış bir hikaye özelliği göstermekte­dir. 1953'te Şimdi Sevişme Vakti adı al­tında kitap haline getirdiği, tamamı ser­best tarzda olan şiirlerinin güzelliğine Meh­met Kaplan dikkat çekerek onun şair ruh­lu bir insan olduğunu, bu özelliğinin hika­yelerine de yansıdığını belirtir. Sait Faik'in açtığı çığır Ömer Seyfeddin'den sonra Türk hikayeciliğinin ikinci önemli merhalesi ola­rak kabul edilmektedir.

Salt Faik Abasıyanık' ın Burgazada'da müze olarak kullanılan evi

584

Eserleri. Hikayelerini ve diğer yazılarını Milliyet, Kurun, Vakit gazeteleriyle Var­lık, Ağaç, Büyük Doğu, Yücel , Yeni Mecmua, Servet-i Fünun, İnkıldpçı Gençlik, Yürüyüş ve Yedigün gibi der­gilerde yayımiayan Sait Faik'in sağlığında neşrettiği eserleriyle ölümünden sonra der­lenen kitapları şunlardır: Semaver ( 1936). Sarnıç ( 1940), Şahmerdan ( 1940), Me­

dar-ı Maişet Motoru (1944). Lüzumsuz Adam ( 1948), Mahalle Kahve si ( 1950),

Havada Bulut (1951), Kumpanya (1951) , Havuz Başı (1952), Son Kuşlar (1952),

Şimdi Sevişme Vakti (şiirler, 1953). Ka­yıp Aranıyor (1953), Alemdağ'da Var Bir Yılan (1954), Yaşamak Hırsı (Geor­

ges Simenan'dan çeviri roman, 1954), Az Şekerli (I954) , Tüneldeki Çocuk (1955),

Mahkeme Kapısı (röportajlar, 1956), Ba­lıkçınm Ölümü ( 1977), Açık Hava Oteli (konuşmalar, mektuplar, I 980), Yaşasın

Edebiyat (çeşitli yazılar, 1981), Müthiş

Bir Tren ( 198 I), Sevgiliye Mektup (çe­şitli yazılar, I 987).

BİBLİYOGRAFYA :

Tahir Alangu, Sait Faik İçin, İstanbul 1959; Muzaffer Uyguner, Sait Faik'in Hayatı, Ankara 1959; İbrahim Kavaz, Sait FaikAbasıyanık (dok­tora tezi , 1 980) , Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü; a.mlf., Sait Faik Abasıyanık, İstanbul 1999; Fethi Naci, Sait Faik'in Hikayeciliği, İs­tanbul 1998; Orhan Okay, "Sait Faik Abasıyanık", Büyük Türk Klasikleri, İstanbul 2002, XIV, 364-366; Yakup Çelik, Sait Faik ue İnsan, Ankara 2002; Bir İnsanı Seumek: Sait Faik: Konuşma­lar, Bildiriler, Ankara 2004; Necati Mert, Adalı Sinağrit (Sait Faik), Ankara 2006; Fatih Andı ,

"Sait Faik Abasıyanık'ın Şür1eri", ilmi Araştır­malar, sy. 19, İstanbul 2005, s. 7-15; Mustafa Kutlu, "Abasıyanık, Sait Faik" , TDEA, 1, 4-6; A. Doğan- i. Baştuğ, "Abasıyanık, Sait Faik" , Türk Dünyası Edebiyatçı/arı Ansiklopedisi, Ankara 2002, 1, 8-9; "Abasıyanık, Sait Faik", Tanzimat '­tan Bugüne Edebiyatçı/ar Ansiklopedisi, İstan-bul 2003, 1, 3-5. r;iJ

ııııııı M. ÜRHAN ÜKAY

SAK (~!)

Mahzar, istihkak belgesi, ödeme emri, çek gibi anlamlara gelen

L bir hukuk , maliye ve ticaret terimi. _j

Farsça'da "muahede, tasdikname" anla­mındaki çek kelimesi Arapça'ya sakk (ço­ğul u sukuk) şeklinde geçmiş olup geniş manasıyla ''yazılı belge, resmi tutanak" de­mektir. Dolayısıyla çeşitli muamele, ikrar ve edimleri yazılı olarak belgeleyen mahzar, istihkak senedi, ödeme emri, çek, temlik­name, icare ve borç senedi, ibraname, ke­faletname, vekaletname, rehin ve emanet

makbuzu, mükatebe senedi, tayin men­şuru, eda tezkiresi, iktaname gibi resmi veya kıymetli evrak sak olarak adlandırıl­maktadır. Sak düzenleyene sakkak veya katibü's-sak adı verilir. önceleri sakler ha­zırlandıkları malzerneye nisbetle rakk ve­ya ruk 'a (deri parçası) adıyla da anılmış, ancak sonraları iç üretimi gerçekleştirilen kağıtlara yazılmaya başlanmıştır. Sak ke­limesinin eş anlamiısı olarak vesika, sahl­fe, varaka, kitap, hat, risale, mektup gibi kelimelere rastlanmaktadır. İlk defa Ma­lezya hükümeti tarafından 2002 yılında gerçekleştirilen, daha sonra Batı'da ve is­lam ülkelerinde yaygınlaşmaya başlayan varlığa dayalı tahvil veya faizsiz bono ya­hut kira sertifikası uygulamasında yatırım­cıya verilen belgeler de sukük diye adlan­dırılmaktadır.

Mahzar. Bir davada taraflar ve şahitle­rinin hakim huzurunda sunduğu bilgi ve delillerin, ikrar, yemin veya inkarın kay­dedildiği tutanak için sak ve mahzar keli­meleri kullanılmaktadır (muhtevası için bk. Buhutl, VI, 367-369; Mustafa es-Süyı1t1',

VI, 545-546) . Davanın taraflarından biri ih­tiyaç halinde kullanabilmek için sak yazıl­masını isterse hakimin bu talebi yerine getirmesi Şafii, Hanefi ve Maliki mezhep­lerine göre müstehap, Hanbel1ler'e göre vaciptir. Kamu yararına olduğu için sak kağıtları beytülmalce temin edilmelidir. Bu mümkün olmazsa bedeli talep sahibince karşılanır. Cumhura göre katibe -beytül­malden maaşlı değilse- sak hazırlaması karşılığında bir ücret ödenmesi, " ... katip veya şahit zarara uğratılmasın .. . " ayeti gereğince (el-Bakara 2/282) caizdir. Kati­bin muhatabının zaruret halini suistimal ederek yüksek ücret alması haksız kazanç sayılır. Bir alışverişte sak ve hüccet hazır­lanması ücretini müşteri öder (Mecelle,

md. 292). Kadı konunun uzmanlarının sak hazırlamasını yasaklayamaz. Sakkin ispat vasıtası olarak değeri tartışılmıştır. Cum­hura göre kadı , ayrıntılarını hatıriamadı ­

ğı bir davaya ilişkin eski hükmünü bir sak veya sicile dayanarak onayiayıp yürürlüğe koyamaz; çünkü üzerindeki yazısını tanı­

sa bile evrakta tahrifat yapılmadığından emin olamaz. Ancak Ebu Yusuf, Muham­med b. Hasan eş-Şeytan! ve bir rivayete göre Ahmed b. Hanbel, istihsanen kadıla­rın kendi sorumlulukları altındaki mühür­lü bir arşivde saklanan sak veya sicillerle amel edebileceği kanaatindedir. Şafii mez­hebindeki bir görüş de böyledir. Şemsü­leimme es-Serahsl bu cevazı kamu huku­kunu ilgilendiren davalar için geçerli say­mamıştır (el-UşO.l, ı. 358-359) Hukuki iş-

lemlerde ve mahkemelerde yazının yay­gınlaşması, yargı teşkilatının gelişmesi ve değişen şartlara göre belli bir yargılama usulünün yerleşmeye başlamasıyla birlik­te mahkeme tutanaklarını veya ehliyet sa­hibi kişilerin kendi aleyhlerindeki yazılı be­yanlarını içeren sakler zamanla şahitlik ve sözlü ikrar gibi öncelikli ispat vasıtalarına eklenmiştir. Nitekim Mecelle'de, bir ha­kim tarafından usulüne uygun biçimde düzenlenen ve sahtekarlık şüphesi taşı­

mayan i'lam ve sak ile amel ve hükmün caiz olduğu belirtilmiştir (md I 821) Ay­rıca hakimin, vereceği i'lam ve sakleri dü­zenli şekilde sicillat defterine kaydetme ve hile veya fesattan itinayla koruma, ken­disi görevden alındığında ise ilgili arşivin halefine teslimini sağlama yükümlülüğü de kurallaştırılmıştır (a.g .e., md. 1814).

Hanefiler örfen muteber olan hükümdar beratları, kadı ve vali menşurları, eman­nameler, eski vakıf senetleri, satıcı, sim­sar ve sarrafların kendi korumaları altın­daki muhasebe defterleri gibi sakleri hak­ların ispatında geçerli saymıştır (a.g.e., md. 1606-1612). Şafiller'e göre malitasar­rufları, nikah, boşama, ikrar vb.ni belge­lemek için sakyazımı farz-ı kifayedir; çün­kü münazaa halinde hakların korunabil­mesi için buna ihtiyaç duyulabilir (ayrıca bk. HÜCCET; İ'LAM; ŞÜRÜT ve SİCİLlAT).

istihkak Senedi 1 Karne. Hak sahipleri­nin isimlerini ve istihkaklarının veya er­zaklarının 1 maaşlarının miktarını göste­ren, devlet başkanı ya da diğer yetkililer­ce onaylanmış belgelere de sak adı verilir (Muhammed b. Ahmed el-Hil.rizmi, s. 70)

Halife Ömer 18 (639) yılında başlayan bir kuraklık döneminde Mısır, Şam ve Irak va­lilerin den yardım istemişti. Amr b. As'ın gönderdiği temel tüketim malları Car Li­manı'nda depolanmış ve Zeyd b. Sabit'in sorumluluğu altında düzenlenen farklı de­ğerlerdeki mühürlü kağıt istihkak belge­leri (sak) ihtiyaç sahiplerine dağıtılmıştı. Böylece Hz. ömer, İslam tarihinde resmi mühürlü sak hazırlatan ilk halife sayılır (Ya'kObi, II. 154-155). Bazı haksahipleri is­tihkaklarını çekmek yerine ellerindeki sak­leri büyük sermaye sahibi tüccara piyasa fiyatından devretıneye başlamıştı ki bu durum onların hamiline düzenlendiği fik­rini vermektedir. Hz. Ömer, borsaya dönüş­türölen Jimanda sak alım satımıyla uğra­

şan Hakim b. Hizam'ın 100.000 dirhemlik işlem yaparak% 1 00 kar elde ettiğini öğ­renince ona bu muamelelerin tamamını feshedip kazandığı parayı hak sahiplerine geri vermesini emretmişti. Ancak kaynak­larda, halifenin malı kabzetmeden satma

saydığı bu tür işlemleri yasaklayan bir ge­nelgesi bulunduğuna dair bir kayda rast­lanmamıştır. Zeyd b. Sabit ve Ebü Hürey­re, muhtemelen Muaviye dönemindeki Hi­caz valiliği sırasında Mervan b. Hakem'e giderek kendisini Car saklerinin alınıp sa­tılmasını engellemediği için eleştirmişler­dir. Gerekçe olarak malların Hz. Peygam­ber'in yasağına rağmen kabzedilmeksizin alınıp satılınasını gösterdikleri, işlemin ken­disini de faizli satış saydıkları anlaşılmak­tadır. Bunun üzerine Mervan sakleri top­latıp hak sahiplerine iade ettirmiştir (Kal­lek. s. 83-85). Daha sonra sak dağıtımı Ab­dülmelik b. Mervan'ın hilafetine kadar ke­sintiye uğramıştır. Muhtemelen onun dö­neminde Said b. Müseyyeb'e sorulan bir soruya ve cevabına dair Maliki ulemasının yorumlarından Car saklerinin 1 dinar civa­rındaki küçük çaplı işlemlere konu olduğu izlenimi edinilmektedir (el-Muvatta', "Bü­yü<>•, 53; Muhammed b. Abdülbil.kl. ez-Zür­kani, ııı. 377-378).

Ödeme Emri 1 Çek. "Emre hazır mevcut bir karşılık üzerine çekilmiş yazılı ödeme emri" anlamındaki sak güvene dayalı iş­lemlerin önemli araçlarındandır. Bu anla­mıyla sak kelimesi muhtemelen Haçlı se­ferleri sırasında Arapça'dan Batı dillerine de geçmiştir (İng. cheque, Fr cheque, Alm. Scheck). Ödeme emri niteliğindeki belge­lerin Hz. Peygamber devrinden itibaren kullanıldığı anlaşılmaktadır. ResQI-i Ekrem, kendisinden yardım isteyen Uyeyne b. Hısn ile Akra' b. Habis adına, istedikleri şeyi ken­di bölgelerinin zekat gelirlerinden tahsis eden mühürlü birer ödeme emri (kitab) düzenietmiştir (Ebü Dil.vüd. "Zekat", 24)

Sakler ilk defa Hz. ömer'in hilafeti döne­minde tarihlenmiş, kendisine yıl belirtilme­den şaban ayına vadelenmiş bir çekten kay­naklanan bir dava getirilince hicri takvim uygulamasına başlanmıştı r. Resmi saklerin onun devrinde mühürlendiği anlaşılmak­tadır. Nitekim Ma'n b. Zaide isimli bir ki­şi, hilafet mührünü taklit edip sahte ev­rak düzenleyerek Küfe haraç dairesinden para çekince Halife Ömer tarafından eel­de ve hapis cezasına çarptırılmıştır. Ben­zer sahtekarlıklar önlemlerin kurumsallaş­

tırılmasını sağlamıştır. Emevi Halifesi Mu­aviye, Irak Valisi Ziyad b. Ebih'e Amr b. Zübeyr b. Awam için 100.000 dirhemlik bir ödeme emri çıkarmış, Amr evrakta tah­rifat yaparak meblağı 200.000 dirheme yükseltmiştir. Durum anlaşılınca Muaviye tedbir olarak Dlvanü'l-hatem'i kurdurmuş, Amr'ı da zirnınetine geçirdiği 100.000 dir­hem ödenineeye kadar hapsettirmiştir. Sakler beytülmal, divan, cehbez ve vekil-

SAK

!ere çekilmiştir. Emeviler döneminde me­murların maaşlarının sak ile ödendiğine dair çeşitli örnekler vardır. Mesela Vali Zi­yad b. Eblh, beytülmaı emini Ebü Vail Şa­kik b. Selerne'ye mutfak sorumlusu adı­na düzenlenmiş 800 dirhemlik bir ödeme emri çekmiştir. Halife Ömer b. Abdülaziz, borçlu oldukları gerekçesiyle kendisinden yardım isteyen iki kişiye Beni Kelb'in zeka­tının artanından beytülmale aktarılan ve borçlularayardım için ayrılan fondan öden­mek üzere 400'er dinarlık birer sak ver­miştir. IV. (X.) yüzyılda sak kullanımının yaygınlaştığı, üzerindeki değerlerin arttı­ğı, hata ve suistimallerin· önlenmesi için ek tedbirler alındığı görülmektedir. Abba­si Halifesi Harünürreşid, kardeşi Ali'ye veliahtlıktan feragat etmesi karşılığında divana çekilmiş 20 milyon dirhemlik bir sak vermiştir. Fazı b. Yahya el-Bermeki'nin aracılığı ile de Muhammed b. İbrahim 'e 100.000 dirhemlik bir sakki bizzat yaz­mıştır. Müktefi-Billah devrinde Dlvanü'l­harac katipliği yapan İbnü'l-Furat el-Akü­ll, ordu atalarından sorumlu Ebü Abdul­lah İbnü'l-Cerrah'ın 120.000 dinarlık sak­ki mükerreren ödediğini beytülmal emi­ni Ebü'l-Abbas'ın da hazır bulunduğu bir mecliste ispatlamış ve kendi nişanı olma­yan saklerin tediyesini yasaklamıştır. Ku­dame b. Ca'fer, yanlışlıkların önlenebilme­si için Beytülmal divanı sorumlusunun sak­lere nişan koyduğunu, bunun eksikliği ha­linde vezir ve yardımcılarının onlara itibar etmediğini belirtmektedir (el-/jarac, s. 36) .

Abbasller devrinde memur maaşları ve ha­zine yardımları sak ile ödenmiştir. Büvey­hller tarafından ordu mensuplarının ma­aşları için Dlvanü'l-ceyş'e sak çekildiği bi­linmektedir. Yetkililerin genellikle düzenli memur maaş ve erzak ödemeleri, bazan da düzensiz ihsanlar için beytülmale, mu­kataa sahibi cehbezlere veya sarraflara tasdikli tahsisat belgeleri yazmaları uygu­laması zamanla yaygınlaşmıştır (mesela bk. EbO Ali et-Tenühl. ı. 223; İbn Miskeveyh, I, 158; Hatlb, IV. 68). Cehbezlere küçük tu­tarlı alımlar için dahi ödeme emri çekildiği anlaşılmaktadır. Nitekim İbn Miskeveyh 332 (944) yılına ait 9 dirhemlik bir sakten bahsetmektedir (Tecaribü'l-ümem, ll. 80).

Nasır-ı Hüsrev, Basra'yı ziyaret edenlerin paralarını bir sarrafa yatırarak çek (defte­r i) aldıklarını, şehirde kaldıkları süre bo­yunca yaptıkları alışverişler için çek yaz­dıklarını söylemektedir (Sefemame, I, 146)

Ancak bazı örneklerden, ilgili işlemler için komisyon aldıkları anlaşılan cehbezlerin ödemelerde sorun çıkarabildikleri görül­mektedir. Nasır-ı Hüsrev'in, Asvan'da otu-

585

SAK

ran bir dostunun Ayzab'daki vekiline, "Na­sır'a dilediği her şeyi benim hesabımdan ver" şeklinde bir açık ödeme emri çekti­ğine dair kaydettiği bilgi dostlar arasın­daki güveni yansıtması açısından ilginçtir (a.g .e., 1, ı 19-120). İslam'ın doğuşundan sonraki birkaç yüzyıl içinde iktisadi ve ti­cari hayatın canlanmasıyla beraber alacak veya borcun bir yerden başka yere nakli­ni sağlayan sak ve süftece gibi araçların yaygınlık kazandığı ve cehbezlerin bunda önemli rol oynadığı anlaşılmaktadır (bk. HAVALE; SÜFTECE).

Borç Senedi. Cahiliye döneminden beri kullanıldığı bilinen borç senetleri de (hüc­cetü'd-deyn, zikrü hak) sak adıyla anıl­maktadır. Bunlara borcun miktarından başka şahitlerin adları ve vade yazılmak­tadır. Borç senetleri kefilleri de içeriyorsa aynı zamanda kefaletname özelliği taşır. Birden fazla alacaklıya olan borçları ikrar eden senetierin düzenlenmesi meşru gö­rülmüştür. Mecelle'de, "Mükatebe mu­hatabe gibidir" (md. 69) ve, "Kitabetle ya­ni yazı ile ikrar !isan ile ikrar gibidir" (md. 1606) maddelerinde belirtildiği üzere il­mühaber, mahkeme sicili, mektup ve ti­cari defterlerle diğer hususi evrak vb. ya­zılı belgeler ikrar vasıtası olarak kabul edil­mektedir (md. 1606-1612) . Kadı yetimin parasını borç senedi düzenleyerek ikraz edebilir. Alacağın ayn karşılığında devri meselesi tartışmalıdır. İmam Züfer'e gö­re mesela 1 000 dirhemlik bir sakkin peşin 1 00 dinara satışı dirhemlerin akid mecli­si dağılmadan teslim edilmemesi halinde caiz değildir. Şa'bi, üçüncü bir şahıs üze­rindeki alacağı belgeleyen sak ile kumaş veya buğday gibi bir mal satın alınmasını (deyn ile aynın değiştirilmesini) garar, il­gili akdi de fasid saymıştır; kabıettiği sak elinde telef olan satıcı onun nakdi karşılı­ğını tahsil hakkına sahiptir. İbrahim en­Nehai sak ile mal mübadelesine cevaz ve­rirken Süfyan es-Sevri, sak sahibinin borç­luya aynın satıcısının huzurunda borcunu ikrar ettirmesi şartıyla caiz olduğu kana­atindedir.

Abbasi Halifesi Me'mün'un arşivinde, Abdülmuttalib b. Haşim'in San'alı bir Him­yeri'den istendiğinde ödenecek 1000 yeni ölçek dirhemi tutarında alacağı olduğunu belgeleyen deri üzerine yazılı bir borç sene­di bulunduğu rivayet edilmektedir. Saha­bilerin kredi işlemlerinde toplamları önem­li yekün tutan borç senetleri kullandıkia­rına dair çeşitli örnekler vardır (Kallek, s. 82). Kudame b. Ca'fer, ilk dönemlere ait saklerde meblağ yazılırken -piyasada fark­lı dirhemler dolaştığı için- sikkenin ağırlı-

586

ğının da belirtildiğini, ancak buna stan­dartiaşma sebebiyle kendi devrinde gerek kalmadığını söylemektedir ( el-Ijarac, s. 61 ). Borç senetleri zamanla çok yaygınlaşmış­tır. Abbasiler döneminde Basra, Küfe ve Bağdatlı tacirler devamlı olarak Mağrib'e mal sevkediyor, orada düzenlenen şahitli saklerle muamele yapıyorlardı. İbn Havkal, Muhammed b. Ebu Sa'dün adında Sicil­mase asıllı bir tacir tarafından Evdeguşt­

lu (Merrakeş) Ebu İshak İbrahim b. Ab­dullah lehine düzenlenmiş ve şahitlerce onaylanmış 42.000 dinarlık bir borç sene­di gördüğünü, Doğu islam topraklarında bu tutara ulaşan saklerin varlığını duyma­dığını kaydetmektedir (Şaretü 'l-art, s. 61, 99, 100). BİBLİYOGRAFYA :

el-Muvatta', "Büyü'", 43-44; Muhammed b. Hasan eş-Şeybanl, el-fjücce 'ala ehli'l-Medine (nşr. Mehdi Hasan el-Kilan!). Beyrut 1403, Il, 701; Abdürrezzak es-San'anl, el-Muşannef (n şr. Habl­bürrahman el-A'zaml). Beyrut 1403/1983, VIII, 29, 108; ibn Sa'd, et-Tabak;at, V, 349; VII, 120; lbn Abdülhakem, Füta/:ıu Mışr(Amir) , s. 166-167, 422; Belazürl, Fütal:ı (Rıdvan). s. 217-218, 448-449; Ya'kübl, Tarif), II, 154-155; Taberl, Tani), Beyrut 1407/1987, Il, 3; lll, 264; IV, 45, 623; V, 213; Tahavl, eş-Şürütü'ş-şaglre (nşr. Ruhi özcan). [baskı yeri ve tarihi yokJ, ll, 559-562, 565-579; Cehşiyaıi, el-Vüzera' ve 'l-küttii.b, s. 196, 214-215; Kudame b. Ca'fer, el-ijarac (Zebldl). s. 35, 36, 56-57, 61, 338; ibn Havkal, Şüretü 'l-ai'Z, s. 61 , 99, 100; EbQ Ali et-Tenühl, Nişvarü'l-mu/:ı[ıçiara (nşr.

AbbGd eş-Şalid). Beyrut 1391-93/1971-73, I, 41, 223; VIII, 35; ibnü'n-Nedim, el-Fihrist, s. 7; Mu­hammed b. Ahmed ei-Harizmi. Me{atr/:ıu'l-'ulüm, Beyrut 1411/1991, s. 70; Şabüşti, ed-Deyarat (n ş r. C. Avvad), Beyrut 1406/ 1986, s. 202; ibn Miskeveyh, Tecaribü'l-ümem, I, 158; ll, 80; lll, 46-47, 119; Hilal b. Muhassin es-Siibi, el-Vüzera' (nş r.

Hasan ez-Zeyn), Beyrut 1990, s. 45, 48, 139; Ha­tib. Tarii)u Bagdad, N, 68; ibn Abdülber en-Ne­meri, et-Temhld (nşr. Mustafa b. Ahmed el-Ale­v!- M. Abdülkebir el-Bekri). Mağrib 1387, XVI, 7; XXII, 85; Nilsır-ı Hüsrev, Sefername (tre. Yahya el-Haşşab). Beyrut 1983, 1, 119-120, 146; Serah­st el-Mebsüt, XVI, 92-93; xvııı , ı ı, 20, 94, 17; XXI, 41; a.mlf., el-Uşül, Beyrut, ts. (Darü'l-ma'ri­fe). ı , 358-359; ibn Asakir, Taril)u Dımaşk; (Am­ri). XXIII, 179-180; Yaküt, Mu'cemü'l-üdebtı', Bey­rut 1411 , ı, 316, 331-332; ibnü'I-Esir, el-Kamil (nşr. Abdullah el-Kadi). Beyrut 1415, 1, 12; lll, 373; IV, 98; Nevevl, Ravzatü'(-talibin (nşr. Zü­heyreş-ŞiMş). Beyrut 1405/ 1985, Xl, 276; Osman b. Ali ez-Zeylai. Tebyinü'l-/:ıak:a'ik, Bulak 1314, IV, 214; ibn Haldun, Tarif), Beyrut 1984, ı, 421-422; lll, 24; ibn Hacer, el-iş'abe (Bicavi). VI, 369; ibn Nüceym, el-Ba/:ırü'r-ra'ik, Beyrut, ts . (Darü'l­ma'rife). lll, 278; V, 209, 222, 239; VI, 249, 254; VII, 23; Buhuti, Keşşafü'l-kma', VI, 367-369; Mu­hammed b. Abdülbaki ez-Zürkani, Şer/:ıu'z-Zür­kani 'ala Muvatta'i'l-imam Malik, Beyrut 14071 1987, III, 369, 377-378; Mustafa es-Süyüti, Me­talibü üli'n-nühtı fi şer/:ıi Gayeti'l-müntehtı, Dı ­maşk 1380/1961, VI, 532, 544-546; İbn Abidin. Reddü'l-mu/:ıtii.r, III, 448, 465; IV, 413, 421; V, 329, 372, 437, 470; VI, 92; VII , 94; Mecelle, md. 69, 292, 1606-1612, 1814, 1821 ; Abdülazlz ed-

Düri, Tarii)u 'l-'Irakı'l-iktişadi fi'l-k;ami'r-rabi'i'l­hicri, Beyrut 1974, s. 170-171; Muhammed Ha­midullah, el-Veşa'iku's-siyasiyye, Beyrut 1405/ 1985, s. 258-259; Cengiz Kallek, Asr-1 Saadet'te Yönetim-Piyasa ilişkisi, istanbul 1997, s. 82-85; Hakki İsmail İbrahim , Esvaku '1-'Arabi't-ticariy­ye fi şibhi 'l-Cezireti 'l-'Arabiyye, Arnman 1423/ 2002, s. 152-156; N. Levtzion. "Ibn Hawqal, the Cheque and Awdaghost", JA{r.H, IX/2 (ı 968) , s. 223-233; "Şak", Mu.F, XXVII, 46-49.

~ CENGiz KALLEK

Osmanlılar'da. Osmanlılar'da sak daha ziyade hukuki sahaya ait bir terim olmuş­tur. Bazı tanırnlara göre sak, kadı tara­fından dava konusu olan hadiseye ve bu husustaki hükmüne dair düzenlenen bel­gedir. Şer'i mahkemelerde sicil defterle­rine kaydedilip tarafiara verilen hüccet, i'lam, temessük vb. belgelerin yazılış usu­lü sakk-i şer'i diye bilinir (Uzunçarşılı, s. 116). Ebüssuüd Efendi'nin kadının hük­mü bulunan ve bulunmayan sakler ayırı­mı da sak kavramının mahkemelerde dü­zenlenen hüccet ve i'lamlar hakkında kul­lanıldığını gösterir. Mahmud Hamza si­cil , sak, hüccet, vesika, mahzar gibi kav­ramlar hakkında bilgi verirken hücceti "üze­rinde kadının tasdikyazısı bulunan belge", sakki ise "tasdik yazısı bulunmayan belge" olarak tarif eder (Risale fi tıaleli'l-meJ:ıaçf.ır ve's-sicillat, s. 2). Süleyman Şeyhl, müra­faa esnasında davacı ve davaimm ifadele­rini şer'a tatbik ederek yazmaya sak den­diğini belirtir. Meşrutiyet ve Cumhuriyet dönemlerinde yazılan bazı eserlerde sak kavramının "tatbikat ve tatbikata dair numune" anlamında kullanıldığı görülür (Şevki, s. 5) . Netice olarak sak kavramı­nın "mahkemelerde belgelerin yazılma iş­lemi ve belgelerin yazılma usulü" mana­sma geldiği gibi mahkemelerde yazılan i'lam, hüccet ve belgeler için de kullanıl­dığı söylenebilir. Ancak teknik anlamda sakkin mahkemelerde yazılıp kadının tas­dik yazısını içermeyen belge olduğu anla­şılır. Bu tür belgelerin bir araya getiril­mesi suretiyle oluşturulan sak mecmu­aları mahkemelerde belge düzenieyecek olanlar için kılavuz vazifesi görmektedir. Hacibzade, bu belgeler ve bunların yazıl­ma usulünü konu edinen ilm-i sakke dair ayrıntılı bilgi verdiği eserinin mukaddime­sinde bu ilmin şürüt, kitab, hüccet. ve­sika gibi çeşitli adlarını zikreder. Osman­lı öncesinde genellikle şürüt kullanılırken Osmanlı döneminde bunun yerini sakkin aldığı söylenebilir. Hacibzade bu ilmin ko­nusunu "mahzar ve siciliere yazılan şey­lerden bahsetme", gayesini de "en güzel terkiplerle yazmayı öğretme" olarak be­lirtir (Bidaatü 'l-hükkam, vr. 2").