revista voces indignadas nº6 febreiro 2012

21
voces indignadas A REVISTA DO moVEMENTO 15m de Lugo. Nº6- FEBREIRO-2012 INFO de Actividades e Concentracións en acampadalugo.blogspot.com CUSTO DE IMPRESIÓN: 0,25€ RECORTES, AJUSTES Y OTRAS MEDIDAS BANCOS P3 LEI SOPA P5 REIVINDICACIÓNS, ACCIÓNS, OPINIÓNS... P10 MEMORIA HISTÓRICA P13

Upload: comunicacion-acampada-lugo

Post on 22-Mar-2016

222 views

Category:

Documents


2 download

DESCRIPTION

Revista do Movemento 15M Lugo

TRANSCRIPT

Page 1: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

voces indignadasA REVISTA DO moVEMENTO 15m de Lugo. Nº6- FEBREIRO-2012

INFO de Actividades e Concentracións enacampadalugo.blogspot.com

CUSTO DE IMPRESIÓN: 0,25€

RECORTES, AJUSTES Y OTRAS MEDIDAS

BANCOS P3LEI SOPA P5

REIVINDICACIÓNS, ACCIÓNS, OPINIÓNS...

P10

MEMORIA HISTÓRICAP13

Page 2: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

-El acuerdo entre sindicatos y patronal fija una pérdida de poder adquisitivode un 1,5%. Los sindicatos CC OO y UGT han acordado con las organizacio-nes patronales que los convenios recojan una subida salarial del 0,5% en 2012. La inflaciónprevista es del 2%.-Cristóbal Montoro anunció el pasado día 21 en la Comisión de Hacienda del Congresoque estudian "revisar el IRPF para elevar la equidad fiscal, principalmente en el seno de launidad familiar". La intención es "revisar los mínimos personales y familiares a fin de poderaumentarlos y equiparar su cuantía con independencia del régimen de tributación por elque se opte". -Gallardón reformará la ley del aborto para exigir el consentimiento paterno en loscasos de las menores de edad que quieran abortar e implantará el 'copago' (más bien re-pago) en Justicia: los ciudadanos deberán pagar los costes del proceso cuando quieranrecurrir la sentencia, la Ley del Menor se reformará para permitir juzgar juntos a los menoresque delincan con adultos y se estudiará la aplicación de penas permanentes revisables paracasos de especial alarma social. -José Ignacio Wert se ha valido de varias citas presentes en el libro “Educación para laciudadanía”, de la editorial Akal -ensayo crítico, no libro de texto: nunca utilizado en la en-señanza- para justificar la retirada de la asignatura tachándola de “adoctrinadora” y “cre-adora de controversia”.-”¿Tiene sentido que un enfermo crónico viva gratis del sistema?” Patricia Flores, Vice-consejera de Asistencia Sanitaria de Madrid.

sabías que...

2

Rir por non chorar

Page 3: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

3

infórmateBANCOSNo es fácil entender situacionescomo la vivida en la última su-basta de bonos de deuda. Altiempo que se exige a Grecia pagar intere-ses desorbitados por sus bonos de deuda, elinterés del bono alemán en la subasta del 9de enero fue de -0.012%. Es decir, este in-terés negativo significa que las entidadesfinancieras y los inversores pagan dineropara que Alemania custodie su dinero almismo tiempo que exige a Grecia que lepague unos intereses desproporciona-dos para la situación económica delpaís. ¿Qué papel juega cada institución? - Los Estados tienen, en teoría, entre susfunciones, la regulación de los mercadosfinancieros mediante normativas, imposi-ciones fiscales y control sobre las actividadesespeculativas que pongan en riesgo su ver-dadero papel: garantizar la protecciónde los derechos fundamentales de susciudadanos. Sin embargo, la dejadez defunciones de los Estados motivado por lasdirectrices de la economía neoliberal suponeen la práctica que los poderosos gruposfinancieros internacionales pueden alte-rar impunemente la economía real demillones de ciudadanos a través de laeconomía especulativa. - El Banco Central Europeo es, en laZona Euro, el organismo que marca la po-lítica monetaria. Es el encargado de man-tener la estabilidad de precios en laZona, y comenzó a comprar deuda estatalpara aliviar las presiones a las que los mer-cados financieros sometían a países comoEspaña o Italia. Por otro lado, el Banco deEspaña debería ser responsable de controlarla viabilidad de las operaciones de todos losbancos del país, pese a que su controlsobre las entidades financieras en los úl-timos años no coincida con su deber.-Los Bancos, como entes privados, bus-

can el mayor beneficio posible en sus ope-raciones. Por tanto, en muchos casos nodudan en especular directamente con elbienestar de la ciudadanía a través de susoperaciones incontroladas. El BCE lespresta dinero a las entidades bancariasa un interés que suele rondar el 1%,pero sin embargo los Estados recibenpréstamos de las entidades privadas aun 4%. El beneficiado de esta operaciónes siempre el sector financiero privadomientras que los perjudicados somos, unavez más, los de siempre.- Las Agencias de Calificación dedeuda, el trío formado por Standard & Po-or's, Moody's Investor Service y Fitch Ra-tings, son instituciones privadas que sededican a través de análisis a calificar lasolvencia de bancos, estados, comuni-dades autónomas... Su poder radica enque las calificaciones que otorgan afectan alos intereses que los inversores están dis-puestos a pagar sobre la deuda de un país:Si Alemania tiene una calificación de AAA(máxima), la confianza depositada en la sol-vencia del país harán de la compra dedeuda alemana una inversión con muy pocoriesgo. Por lo tanto, un inversor estará dis-puesto a comprar su deuda a un interés muybajo, puesto que el pago de la misma estácasi garantizado si los análisis son correctos.En caso contrario, la calificación que recibeGrecia actualmente es de CC, lo cual indicaque el país se haya al borde de la quiebra yla imposibilidad de cualquier pago a susacreedores es inminente. Los inversoresverán entonces una operación de muchoriesgo y exigirán al gobierno heleno unos in-tereses mucho mayores. Las agencias de ca-lificación están permanentemente en elpunto de mira por sus conflictos de intereses.Como ejemplos, en 2007 la mayoría de losbonos CDO (Collateralized debt obligations,

Page 4: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

4

paquetes de distintos tipos de deuda hipo-tecaria, corporativa...) tenían una califica-ción de AAA y eran por tanto un productofinanciero rentable, pero al estallar la crisisde la deuda casi todos fueron devaluados abono basura. Al año siguiente, las tres agen-cias admitieron estar recibiendo dinero delbanco Lehman Brothers para mantener sucalificación intacta pese a que finalmente lospeores indicios se hicieron realidad y elbanco quebró. - Los organismos supranacionalescomo la propia Unión Europea, a través yabien de las recomendaciones políticas de laComisión Europea o de instituciones crea-das a tal efecto como el Mecanismo de Es-tabilidad Europeo (MEE) obligan a losEstados en peor situación económica a apli-car unas políticas de austeridad presu-puestaria que estrechan más el círculosobre el ciudadano. Estas políticas critica-das por todos los economistas heterodo-xos son contraproducentes. Junto con laspolíticas fiscales que no persiguen elfraude y cuya recaudación se centra en lasclases medias y bajas en lugar de grandesfortunas y sociedades, empobrecen progre-

sivamente las arcas de los Estados, que sóloven en la privatización de servicios mu-chas veces rentables y en otros casos inne-gociables los caminos para ingresar dinero.La falta de liquidez provoca la necesidad deun endeudamiento aún mayor y por tanto elcírculo se cierra.¿Cómo salir del círculo?Los Estados tienen la responsabilidad decontrolar las actividades del sector finan-ciero para que no interfieran con el bien ge-neral. Deben por tanto controlar el fraude

fiscal, tasar las transacciones y prohibirlas transacciones especulativas, procurarque el esfuerzo fiscal recaiga sobre losmás acaudalados y combatir los vacíoslegales de los que disponen los especu-ladores como los paraísos fiscales. Lacreación de una banca pública que dotede crédito a bajo interés a particulares ypequeña empresa que genera economíaproductiva debe ser la piedra angular de lanueva política económica que nos propor-cione una salida alternativa a la crisis, enlugar de que los que la crearon para su pro-pio beneficio sigan siendo rescatados mien-tras otros nos seguimos hundiendo.

PLATAFORMA POLO AFORRO PÚBLICOAPlataforma en defensa do aforro público veu de ser creada recentemente a raizdo expolio que se está a realizar a todos os galegos coa bancarización dascaixas de aforros. Este proceso de privatización, lonxe de axudar á recuperaciónda economía galega, servirá para trasvasar recursos públicos á banca privada, respon-sábel da crise. Deste xeito, o noso diñeiro irá doutra volta ao negocio da economía espe-culativa e non á economía real nun momento no que a escaseza de crédito está a

estrangular a actividade das PYMES. Alén diso, defende que o modelo de caixas deaforro segue a ser válido e que a súa crise, en contra do que nos din, explícase pola co-rrupción do sistema político e económico, que baleirou de contido democrático os seus ór-ganos de dirección e as forzaron a seguir unha dirección que agora demostrouse comocatastrófica. Detrás, ocúltase o simple obxectivo de privatizar un sector que aglutinabao 60% dos aforros dos españois. A solución non era bancarizar as caixas, segundo pro-poñen os economistas liberais do BdE, senón sanealas e convertilas no xérmolo dunsistema bancario ético, sustentable e democrático, tal e como foron pensadas nomomento da súa creación. Boa mostra de todo isto son as numerosas sombras que nonforon explicadas no máis mínimo durante este proceso de bancarización.

Page 5: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

5

¿Cales son os obxetivos a conseguir?*Solicítase ás autoridades regulatorias e á xustiza que abran unha investigación sobreas posibles responsabilidades legais e penais dos directivos das caixas na súa ne-fasta xestión. Tamén pídese que se pronuncien acerca da legalidade na trasferencia deTODO o patrimonio das caixas a unha banca privada.*Xa que Novagalicia Banco está aínda capitalizada en mais dun 70% polo Estado através do FROB, pídese a súa nacionalización inmediata, para crear un xérmolo de BancaPública con sentido ético e vocación social, instrumento indispensable para saír da crise.*Alén diso, esíxese unha auditoría pública do proceso de bancarización, na que poidanparticipar cidadáns e movementos sociais, e no que se poida comprobar que intereses ac-tuaron e que decisións foron tomadas e por quen.

Se ti tamén crees que todo isto e necesario e queres colaborar manda un mail ou informate en:[email protected]://n-1.cc/pg/groups/1102400/plataforma-polo-aforro-pblico/https://www.facebook.com/pages/Plataforma-polo-aforro-p%C3%BAblico/282738985080489http://aforropublico.wordpress.com/

O 9 de febreiro a Plataforma en Defensa do Aforro Público chama a todos os gale-gos a concentrarense perante as sedes de NovaGalicia Banco de cada cidadepara amosaren o seu desacordo co proceso de bancarización das caixas de aforrosgalegas. En Lugo, a convocatoria apoiada pola nosa Asemblea terá lugar ás 18:30hda tarde na Praza Maior, perante o edificio da Fundación Caixagalicia.

SOPA: Stop Online Piracy Act... Este proxecto de lei norteamericano parece un pouco lonxano pero nun ámbito, tale como é internet, no que se aprecia de xeito especial que o mundo é moi pe-queno, unha lexislación deste tipo afecta alén das fronteiras dos Estados Unidos,e máis tendo en conta que é un pais que presta servizos na rede a gran parte do mundo.“Promover a prosperidade, a creatividade, o espírito empresarial e a innovación me-diante a loita contra o roubo de propiedade de EE.UU., e para outros fins.”Lendo o espírito da lei semella que ata aquí todo está ben, pero, sen entrar no asuntode se o contido desta levaría realmente a conseguir estes obxectivos (tema bastante polé-mico na rede), pode que sexa interesante fixarse no seguinte:“SEC. 2. (a) (1) Primeira Emenda. Nada nesta Lei será interpretado para impoñer unha restriciónprevia sobre a liberdade de expresión ou de prensa protexidos pola 1 ª Emenda da Cons-titución.” O feito de que haxa este artigo é indicativo de que poderían existir interpretacións quevulneraran a liberdade de expresión recollida na emenda. Certo que esta indicación estaxusto para evitar que sexa vulnerada a susodita emenda, non obstante é preciso recordarque esta serve para protexer os dereitos dos cidadáns estadounidenses. Onde se sitúan aeste respecto o resto de usuarios da rede que empregan servizos aloxados nos EE.UU.?O proxecto conta con máis puntos que afectarían neste senso.Unha web podería ser bloqueada na súa totalidade polo feito de que unha parte noncumprira os requisitos que nesta se estipulan, o cal podería prexudicar aquelas páxinas que

Page 6: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

6

se nutren das aportacións dos seus usuarios.O Departamento de Xustiza poderá pechar páxinas web sen orde xudicial. A lei establecería como responsables tamén a aqueles que subministren ligazóns a aque-les contidos tipificados como ilegais, o que afectaría, por exemplo, ó servizo dos buscado-res....e de botar un ollo á SOPA tampouco deberían esquecerse a PIPA (Preventing RealOnline Threats to Economic Creativity and Theft of Intellectual Property Act) e a ACTA (Anti-Counterfeiting Trade Agreement).Contido completo do proxecto de lei, SOPA: http://www.govtrack.us/congress/billtext.xpd?bill=h112-3261PIPA: http://www.govtrack.us/congress/billtext.xpd?bill=s112-968ACTA: http://register.consilium.europa.eu/pdf/es/11/st12/st12196.es11.pdfEl canon ahora lo paga hasta mi abuelaEn virtud del Real Decreto Ley 20/2011 de 31 de diciembre de 2011, que entró envigor el día 1 de enero de 2012, sobre “Medidas Urgentes en materia presupues-taria, tributaria y financiera para la corrección del déficit público”, se ha suprimidola compensación equitativa por copia privada, conocida como “canon”. Esta compensaciónse prevé que sea sustituida por un pago a los autores y empresas a cargo de los Presupues-tos Generales del Estado.Esta medida era previsible teniendo en cuenta que ya había varias sentencias judicialesen contra del canon, una de las cuales del Tribunal de Justicia de la Unión Europea afirmabaque el canon es un abuso y no cumple la normativa europea.La medida, como era de esperar, está generando bastante debate, puesto que dejaabiertos algunos interrogantes bastante importantes:¿Por qué es el gobierno el que se hacecargo de este pago a través de los impuestos de todos los ciudadanos? Como bien hadicho David Maeztu, abogado especializado en propiedad intelectual, “el canon ahora lopaga hasta mi abuela”. Parecería más lógico que la industria que se beneficia con la ventade soportes digitales fuese la que se hiciese cargo de esta compensación (suponiendo quedeba existir), pero no será así.¿Cuánto dinero pagará el gobierno a autores y empresas a través de las sociedades degestión de derechos colectivos? La cantidad se establecerá mediante consultas entre las so-ciedades de gestión y la industria. Sin embargo, calcular de forma justa y fiable el perjuicioque ocasiona la copia privada al sector no parece tarea fácil, y tratándose de nuestros im-puestos, debería hacerse correctamente.¿Cómo afectará esta medida al precio de los soportes? ¿Bajará el precio de todos losproductos? ¿O acabaremos pagando dos veces la compensación por copia privada? Demomento, Apple ya ha devuelto lo cobrado en concepto de “canon” a aquellos que lo hanreclamado. Tendremos que esperar a que el gobierno establezca de forma reglamentariael procedimiento de pago a los perceptores del canon, y ya veremos como acaba todoesto.Carles Garrigues profesor de los Estudios de Informática, Multimedia y Telecomunicación y di-

rector del Máster Universitario en Software Libre de la UOChttp://informatica.blogs.uoc.edu/2012/01/25/el-canon-ahora-lo-paga-hasta-mi-abuela/

Page 7: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

7

los piratas digitalesLa tecnología siempre camina por delante de las legislaciones. En los últimos díasestamos viendo la respuesta de la ley ante el peligro fatal que supone para la in-dustria el actual estado de libre albedrío imperante en internet. Hace unos añoslas tiendas de discos comenzaron a sufrir en sus carnes los avances tecnológicos, despuésle llegó el turno a los videoclubs y la lista de víctimas aumenta hoy por hoy añadiendo mo-delos obsoletos como pueden ser las librerías o las tiendas de videojuegos.Que la industria se marchite no quiere decir que haya dejado de producirse música,cine o literatura, más bien todo lo contrario. Con los niveles de tecnología de los que go-zamos hoy la ciudadanía tiene más fácil producir cultura en formato digital y compartirlacon todo aquel que lo desee. El conflicto se presenta cuando la industria, cuyo objetivo esvehicular la expresión cultural hacia los consumidores, pierde el poder de lucrarse en elproceso. Ante esta situación reacciona como un animal salvaje que se sabe acorralado yen peligro. Su ataque desesperado al nuevo modelo de intercambio cultural demuestra queen gran medida, los ataques legales son el canto del cisne de un pensamiento obsoleto.Megaupload, un servicio de descarga ilegal que se saltaba a la industria y a sus legítimosbeneficiarios de forma descarada, sufrió una redada mundial por parte del FBI cuandoestaba a punto de estrenar un servicio legal que hubiese puesto en contacto directo a cre-adores y espectadores. Los intermediarios hubiesen caído en desgracia, sus fortunas y em-presas, en el olvido. Así como Kodak se encuentra en bancarrota por no saber adaptarsea la transición de lo analógico a lo digital, una gran parte de la industria que lucha pormantener su estatus no será capaz de sobrevivir. Pretenden vender lo que puede obtenersegratis y en su lógica prehistórica tratan de impedir el acceso a estos contenidos, en vez deencontrar modelos de negocio nuevos en un escenario radicalmente distinto al de haceveinte años. Ignorando el célebre “renovarse o morir” tratan de imponer el “morir matando”con las legislaciones SOPA, PIPA o SINDE.Es tiempo de hacer una reflexión sobre lo que significa el arte y la cultura, sobre los de-rechos que tiene sobre una canción su creador. ¿Cuánto dinero paga un cantautor españolpor el uso del castellano en sus canciones? ¿Cuánto paga por la cultura que lo empapa yque configura su visión del mundo?¿Cuánto pagó por las nanas que le cantaron de pe-queño?¿Cuánto por los árboles, los pájaros y los perros que le sirven de inspiración?¿Cuánto debe cobrar por sus creaciones? El precio que fija el mercado es un conceptotan corrupto que debe ser eliminado inmediatamente. Los intermediarios, las riquezas obs-cenas, las radios y la publicidad, la imagen del éxito y los valores que transmiten las estrellasdiseñadas para vender discos o películas son productos tóxicos que sí atacan a la cultura.Compartir gratis la basura que produce mayoritariamente la industria puede ser ilegal, peroquizás no sea amoral. Lo piratas no descargan archivos, los piratas lucen corbatas, agitancontratos e impiden con su actividad que la cultura latente, la diver-sidad y la solidaridad estallen en un renacimiento creativo que la tec-nología de hoy nos está proporcionando.Desobedece, descarga, comparte, crea. La cultura es un derecho,no un privilegio.

Si se pudiese vender el aire, sin duda habría un canon.

Page 8: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

8

Si la injusticia no le preocupa, hága-selo mirar. No es justo que a unjuez, a un hombre, Baltasar Gar-

zón, en el desarrollo de una investigaciónque trataba de destapar una trama de finan-ciación ilegal de un partido, se le hayan im-putado, casi de golpe, tres delitos, con elobjetivo de apartarlo de la AudienciaNacional y por tanto de la investigación.

¿Por qué no interesa que se investigueuna trama de corrupción de un partido deescala extraordinaria?.

¿Qué ocurriría si se tirase de la mantamás de la cuenta?.

Nuestro respeto a la presunción deinocencia evita que nos posicionemosantes de que la justicia, libre e indepen-diente, siga su curso. Pero como ciuda-danos exigimos, como mínimo, la decenciay el respeto hacia una persona, que investi-gando y luchando contra la corrupción deeste país (de pandereta), se enfrenta a unlinchamiento en tres frentes: judicial, políticoy mediático (por cierto, desde medios de co-municación que cada día pierden más cre-dibilidad).Como ciudadanos exigimos una despo-litización verdadera de la justicia. No pe-dimos nada más que lo que tandecorosamente proclama nuestro ordena-miento jurídico: la separación efectiva yplena de los tres poderes, que a la vista deeste proceso judicial son solamente teoría.

¿Qué es la trama Gürtel? Este términoproviene del alemán “gurt”, que en nuestroidioma equivale a decir “correa”, haciendoalusión al principal implicado: FranciscoCorrea: un empresario, que utilizando uncomplejo entramado de nada más y nadamenos que veintitrés empresas, logró nu-trirse de fondos públicos (de Ayuntamientosy Comunidades Autónomas, entre ellas la deMadrid, la de Valencia y la de Galicia).

¿Cuál era el Modus Operandi? Todos

estos fondos los conseguía a través de so-bornos y dádivas entregadas a autoridadesy funcionariado, empleando sus empresasde eventos que organizaban los mítines delPP durante el gobierno de José María Aznar,Esperanza Aguirre y Mariano Rajoy, y saltán-dose la legislación en materia urbanística ensus negocios inmobiliarios, para luego fi-nanciar al partido.

El asunto más famoso de esta trama talvez sea el de los tres trajes regalados al pre-sidente de la Generalitat valenciana Fran-cisco Camps. Un colaborador de Correa, untal Crespo, perteneciente al PP gallego, selos pagó. En el dudoso juicio al ahora ex-presidente pudimos escuchar sus llamadastelefónicas a cabecillas de la trama co-rrupta, quedó patente ante las cámaras laactitud chulesca e irrespetuosa de Camps,las acusaciones políticas al PSCV de mani-pular el juicio para su propio interés y, final-mente, la declaración de 'no culpable' delimputado por parte de un jurado tal vez ex-cesivamente popular.

¿Por qué Garzón? Fue el juez, entoncesde la Audiencia Nacional, que se encargóde iniciar la investigación de esta trama, enel año 2009. Pero los intereses de ocultarestos asuntos eran demasiado importantes,y jueces denominados 'conservadores', afi-nes al Partido Popular, lo acusaron de pre-varicación y lo apartaron inmediatamentede la Audiencia Nacional y de la investiga-ción. Tal acusación se fundamentaba enunas escuchas ilegales que se les hicieron alos abogados de los inculpados en estatrama y que claramente son válidas, si existeflagrante delito y ayudan a esclarecer los he-chos y por tanto sirven de prueba, como secomprobó, ya que tales abogados enlaza-ban la trama con el exterior.

Un nuevo juez se hizo caso del asunto:Antonio Pedreira.

En los medios españoles, artículos de

crónica de una cacería judicial

Page 9: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

9

opinión como el de Jorge Triás Sagnier, abo-gado y exdiputado del PP, publicado en elDiario El País, del 17 de enero, pone de ma-nifiesto que “se han usado argucias para in-tentar dañar la reputación del magistrado(Garzón): su honorabilidad de juez. Yafirma, que “Garzón tuvo la osadía de mirarlas cuentas de un partido”, y que “una ex-traña alianza entre jueces y políticos ha car-gado sobre él, para acabar con su carreraprofesional, unos por corporativismo y otrospor meter las narices donde apestaba”En resumen, se ha atentado contra unjuez por meterse en asuntos que, de serdesvelados, hubiesen salpicado a un nú-mero impensable de personalidades deloscuro mundo de la política. Las tres acu-saciones son realmente rocambolescas:unas escuchas ilegales, investigar los críme-nes del franquismo y un presunto cohechopor unas clases de universidad en el extran-jero.Hablando del extranjero, ¿qué piensanlos medios fuera de España?.Los grandes rotativos europeos se mues-tran completamente perplejos por el juicio aGarzón, mostrando un sistema judicial enentredicho por la evidente “caza de brujas”

contra quién se atreve a investigar los críme-nes del franquismo.El diario Le Monde, además, describe elsistema judicial español, como un sistemacómplice de un minúsculo grupo ultradere-chista.Entre ellos, la BBC, y el International He-rald Tribune, muestran la gran paradoja desentar en el banquillo a un juez que inves-tigó y juzgó los crímenes de Pinochet perpe-trados en Chile durante su dictadura y queahora lo sienten en un banquillo por aplicarla misma doctrina, algo sin precedentes enuna democracia en todo el mundo. TheGuardian, The Wall Street Journal, The Was-hington Post, Des Spiegel, todos ellos sehacen eco esta injusta cacería.Por último, organismos que velan por losderechos humanos, como Amninstía Inter-nacional, han expresado que, el caso es “simplemente escandaloso e inaceptable yafecta a la independencia del sistema judi-cial en España”; y de forma simultánea,HRW (Human Rights Watch), dice que “es laprimera vez en una democracia, que se pro-cesa a un juez por investigar abusos en losderechos humanos y por aplicar la ley inter-nacional”. Juzguen ustedes mismos.

Llevamos varios días en los que se especula con cómo será la nueva reforma laboral y si ésta vaa servir para crear empleo. Mientras , muchas empresas se dedican a realizar su “particular” re-forma.En Lugo por ejemplo tenemos casos como el de Novafrigsa (perteneciente al grupo Coren), quelleva un tiempo reconvirtiendo los contratos de sus trabajadores . Hoy en día, la mayoría de losprofesionales de esta empresa están vinculados a ella con un contrato de autónomo tras haberrenunciado previamente a su anterior estatus como trabajadores en régimen general. O sea,que para poder seguir trabajando han renunciado a muchos de sus derechos por miedo a serdespedidos.No quiero pensar qué pasará si se produce una bajada de producción como en la crisis de las“vacas locas “ y la mitad de la plantilla es despedida sin tener ni tan siquiera derecho a paro…En resumen, la crisis está sirviendo a muchos para aprovecharse del miedo que éstaprovoca.Viendo este ejemplo, uno entre muchos, cabe preguntarse si realmente las re-formas que tanto se anuncian como la solución a nuestros problemas son realmente”tan urgentes” y “tan necesarias” o son solo otro pretexto para seguir recortando dere-chos con la excusa de la crisis.

la otra reforma laboral

Page 10: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

Recortes, ajustes y otras medidas

10

El Ministerio de Industria ha deci-dido interrumpir la incorporaciónde nuevas instalaciones de régimenrenovable con derecho a prima. Las asocia-ciones ecologistas recuerdan que estas ener-gías crean empleo y rebajan el precio dela energía, pero sobre todo son básicaspara establecer un nuevo modelo energé-tico no basado en combustibles fósiles,finitos y contaminantes. El actual modeloenergético se apoya también en grandes em-presas que con su control de un sector clavede la economía del país juegan con los pre-cios de manera especulativa. Mientras tanto,el gobierno mantiene el apoyo al carbóny se sigue beneficiando la energía nuclear.

La mayoría de las comunidades autóno-mas continúan en sus presupuestos con eldeterioro de la sanidad pública. La mayo-ría de los recortes presupuestarios tienencomo principales afectados a los trabajado-res y a los usuarios, por lo que se atentacontra otro de los derechos fundamen-tales de los ciudadanos. Las nefastas con-diciones económicas de algunos hospitalescrean deficiencias en la atención que cadavez más incrementan el riesgo para el pa-ciente. Estos recortes con la excusa de la cri-sis económica vienen acompañados deprivatizaciones en la gestión de ciertos ser-vicios hospitalarios o sanitarios como labo-ratorios o limpiezas que no abaratan loscostes, externalizan el personal y le imponenpeores condiciones laborales, además de lapérdida de la calidad en el servicio en favordel beneficio privado. La agencia de califi-cación Standard & Poor's anunció que elgasto público sanitario compromete la sol-vencia de los países del G20 y recomiendala reducción paulatina de estas partidas pre-supuestarias. En definitiva, animan al des-mantelamiento de la sanidad pública,gratuita y universal en favor de los inte-

reses económicos particulares.Gran parte de los empleados públicosautonómicos de distintas comunidades seenfrentan a sus respectivos recortes en formade nuevas medidas fiscales y administrativasque aumentarán su jornada de trabajo

sin aumentos de salarios, penalizacionesal personal enfermo con rebajas en elsalario durante las bajas... Los empleadospúblicos de distintas comunidades anuncia-ron su oposición a estas medidas y la con-vocatoria de protestas. Destaca que pese ala arbitrariedad con la que se anulan condi-ciones laborales firmadas por contrato consus trabajadores y se fijan unas diferentes sinnegociación previa, en Galicia la suspensiónde retribuciones extra de 142 altos cargosautonómicos será temporal y ajustada a lanegociación con los sindicatos, según el pre-sidente Feijóo.

RTVE también se ve afectada por los re-cortes. La cadena contará con 200 millonesmenos de presupuesto. Por otra parte, elconsejo de administración ha decidido ini-ciar las negociaciones con proveedores paralograr una reducción de costes. Se planea lareincorporación de espacios publicitariosy, al igual que muchas comunidades autó-nomas están planteando, se abre la posibili-dad de acceso a grupos de inversiónprivados sobre las cadenas públicas.

Mientras que se hacen efectivos los re-cortes en sectores básicos como la Sani-dad, el Gobierno prestará dinero a losbancos que se fusionen. Estas ayudas pú-blicas se harán a través del Fondo de Rees-tructuración Ordenada Bancaria (FROB) porlas que las entidades bancarias pagarán untipo de interés del 8%. Podrán acceder aestos préstamos las entidades que se fusio-nen y presenten un plan de viabilidad de la

Page 11: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

11

fusión. Al tratarse de un préstamo nocomputará como déficit público, pero sícomputarán como deuda.

Aunque los medios de comunicaciónhablan de la intención del Gobierno deparar los pies a las entidades financieras enel asunto de la vivienda, la realidad con laque nos encontramos es que la intenciónsigue siendo recuperar el mercado de lavivienda y no ayudar a las miles de fa-milias desahuciadas o en riesgo inmi-nente de desahucio a salir de estasituación.La nueva normativa no va a suponer enla práctica ninguna restricción para la espe-culación bancaria. Simplemente se les obli-gará a no falsear las tasaciones de lasviviendas. Y siguiendo con el habitual tratode favor al que se acogen, tendrán una mo-ratoria de tres años durante los que manten-drán los balances inflados. Además,seguirán sin la obligación de inscribir las vi-viendas en el Registro Público y por tanto nopagarán impuestos como el IBI o las cuotascomunales, que por lo general recaen sobreel anterior propietario aunque haya sido ex-

pulsado de su vivienda. Estas viviendas nose utilizarán para paliar el problema del ac-ceso a la vivienda de los jóvenes o de milesde familias que ven privado uno de los de-rechos fundamentales que recoge la Cons-titución. La otra gran maniobra publicitaria eneste ámbito está en los límites salariales quetendrán que acatar los responsables de en-tidades intervenidas con dinero público. Deun plumazo se admiten las ayudas condinero público a la banca, negadas enperíodo electoral. Se admite también demanera implícita la culpabilidad de los ges-tores de estas entidades, pero en ningúnmomento se exigen responsabilidades poruna gestión que tanto arruinó a sus empre-sas como afectó a la estabilidad monetariay económica del Estado, y por consiguientea los ciudadanos. Los privilegios fiscales delos que se siguen beneficiando los grandesgrupos que con sus actividades especulati-vas controlan cada rincón de la vida econó-mica del país demuestran una vez máscómo la clase política, en la disyuntiva entreoptar por los ciudadanos o optar por losmercados, elige una vez más a sus amos.

La alcaldesa de Madrid, Ana Botella, ha propuesto el 26 de Enero cubrir serviciospúblicos con voluntarios porque, en sus palabras, todos los ciudadanos deben "haceralgo por la sociedad". Botella cree que no sólo en las bibliotecas públicas sino en un nú-mero "infinito" de servicios dependientes de la administración puede ser conveniente lapresencia de voluntarios.El Ministro de Educación José Ignacio Wert anuncia:-La desaparición del cuatro curso de ESO para añadirlo al Bachillerato (los alumnos dequince años que no hayan repetido deberán decidir si van al Bachillerato o a la FormaciónProfesional, y estarán obligados por ley a cursar, al menos, el primer año, aunque quierandejar los estudios a los dieciséis).-Modificación importante de la Formación Profesional.-Las oposiciones a la Función Pública Docente se congelarán en la mayoría de las co-munidades autónomas.-Sustituirá Educación para la Ciudadanía por Educación Cívica y Constitucional.

Page 12: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

12

Don Manuel Fraga Iribarne, fundador del Partido Popular y ministro de Informacióny Turismo durante el régimen franquista, falleció el pasado 15 de enero en Ma-drid. Las respuestas y reacciones fueron inmediatas y variadas. En Lugo, el al-calde (socialista) José López Orozco comunicó su deseo de que el fallecido ex-presidentede la Xunta de Galicia dispusiese de una calle en la capital lucense y aseguró que dará trá-mite a la propuesta del PP para hacerlo efectivo. Para Orozco, el hecho de que ManuelFraga fuese uno de los padres de la actual Constitución española le hacía merecedor detal reconocimiento, a pesar de ser un ex-ministro franquista, lo que iría en contra de la Leyde Memoria Histórica.El BNG, por su parte, ya afirmó por medio de Antón Bao que el partido está en contrade dicha propuesta, por lo tanto, la decisión de ponerle una calle a Fraga Iribarne no sepodría tomar por unanimidad.En el municipio de Monforte ya han decidido que el fundador del Partido Popular dis-ponga de una calle. En ese caso el alcalde, nacionalista, se abstuvo en la votación, lo cualpropició que la propuesta del Partido Popular siguiese adelante. El alcalde tuvo despuésque pedir perdón ante las enormes críticas que causó entre la población.Habrá que ver hasta qué punto el alcalde del PSOE quiere tensar la cuerda para honrarla memoria de una persona con tantas acciones y palabras a su espalda.

DON MANUEL FRAGA

MAREA ROJA: surge una iniciativa por Internet haciendo un llamamiento a toda la po-blación, en especial a los desempleados, bajo el lema “a los desempleados no nos podránparar” que entre sus acciones propone: “Cada día 9 nos vamos a reunir en el INEM amovilizarnos, a buscar otras vías, soluciones, poder tener un futuro buscando alternativasporque la única solución que nuestro políticos nos ofrecen es quedarnos a esperar un “nofuturo”“ https://marearoja9.wordpress.com/

Page 13: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

13

Memoria históricaAntes de comezar con cifras demortos, xustificacións ou conde-nas de ningún tipo gustaríame co-mezar dicindo que é importante coñecer ahistoria para non cometer os mesmos errosque os nosos antecesores, pero tamén de-bemos ter presente que a historia case sem-pre a escriben os vencedores.Dito isto, comezaremos a intentar escla-recer un baile de cifras das que non hai con-firmación e que varían moito en función dasfontes documentais que se consulten, perotentarei resumir e deixar as miñas querenzase desavinzas de lado (sendo consciente deque a obxectividade é algo moi difícil, pornon dicir imposíbel).Como nunca se publicou dunha ma-neira veraz e fiábel a cifra de mortos polarepresión do Estado entre 1939 e 1975, ecomo dependendo de quen interprete as ci-fras se produce unha diferenza brutal, nonpretendo proclamar verdade algunha, perosi propoño unha pequena reflexión en tornoa este importante tema. Comezamos connúmeros: hai quen contabiliza as mortes porrepresión en torno a 23.000, esta é a ciframáis baixa, mentres que hai fontes que afir-man que foron en torno a 50.000 (30.000mortos, fusilados ou executados sen xuízoaos que sumar 20.000 mortos en cativerio,todo isto sen ter en conta as mortes por en-fermidades ou malnutrición que datan en130.000 nos catro primeiros anos de dita-dura, de 1939 a 1943),mentres outras fon-tes falan de 105.000 e algunhas outras entorno a 200.000 mortos por represión doRéxime. Unha vez expostas estas cifras,e impor-tante outro elemento que sen dúbida aíndaalguén recordará, ou poderá preguntar aosfamiliares máis lonxevos: a cartilla de racio-namento,documento que precisabas paraconseguir alimentos. Pois ben, esas cartillasson unha das claves de variación de cifras,

pois existían miles de cartillas falsas, dupli-cadas ou que simplemente non se destruíanao desaparecer ou morrer os seus titulares,pois suporía poder manter mais alimentosdentro da familia. Co cal os datos están fal-seados tanto por parte dos represores paraocultar mortes, coma por parte dos represa-liados, o que dificulta aínda máis chegar aunha cifra veraz.Outro dato terrible e que fai difícil con-tabilizar ben os mortos pola represión do Ré-xime Franquista, é o que supuxo resucitarunha lei de 1870 que xa estaba en desuso,que orixinariamente consistía en evitar aosdescendentes das persoas executadas a ver-goña dos crimes dos seus familiares e queconsistía en certificar mortes violentas comase fosen infartos, desangramentos, etc. A re-cuperación de esta lei supuxo unha reduciónnos datos oficiais do Instituto Nacional deestadística das mortes violentas, pero paracomparar podemos fixarnos en dúas cifrassalientables, no ano 35, antes da guerracivil prodúcense 7.289 falecementos porcausas violentas e no primeiro ano da pos-guerra prodúcense 50.068, no seguinte ano33.384 e no seguinte 24.754. Na décadaposterior á guerra civil segundo datos ofi-ciais do Réxime franquista hai 196.433 fa-lecementos por morte violenta rexistrados,repito, rexistrados, aos cales para non serdemagogos, deberíamos restarlle a taxaanual normal de mortes violentas, que-dando a cifra en 123.543 persoas. E temosque ter en conta que estes son os datos ofi-ciais do Réxime, co cal o sentido común nosindica, ou polo menos o meu, que ese debeser o mínimo do que partir en canto a cifrasde mortos do Franquismo, ou o que é omesmo, asasinados.Se temos que facer referencias a outrosdatos ou fontes, pódese falar do periodistaCharles Foltz, norteamericano que a finaisda segunda Guerra Mundial, publica o libro

Page 14: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

14

titulado “Masquerade in Spain”, o cal nuncase editou en España, no cal contando condatos facilitados polo Ministerio de XustizaMadrileño o nº de executados ou mortos enprisión dende o final da Guerra Civil ata1944, ou o que é o mesmo en 5 anos, al-canza a devastadora cifra de 192.684 per-soas. Recorden, datos do Ministerio dexustiza, pero a xente podería pensar, si,ben,ese norteamericano ao mellor é un poucocontrario ao Réxime, si podería ser. Entónesta ben facer referencia a alguén afín aoFascismo como era O Conde GalezzoCiano, Ministro de asuntos Exteriores da Ita-lia Fascista, que tras recorrer España a finaisdo 39 afirmou:”Sería inútil negar, sen embargo, quesobre España pesa un sombrío aire de tra-xedia. As execucións son aínda moi nume-rosas; só en Madrid de 200 a 250 diarias,en Barcelona 150 e 80 en Sevilla, quenunca estivo en mans dos Vermellos ”.Unha vez expostas estas cifras haberáque sacar unha conclusión ou polo menoscomezar a facernos unha idea do aquí senos está a plantexar. A miña primeira impre-sión sen ánimo de manipular a ninguén é,que se os datos oficiais do propio réxime re-flicten unha cantidade de mortos, executa-dos ou como o queiramos chamar, eusospeito que esa será a cifra mínima da quepartir, a cal xa me parece escandalosa. PeroIsto é como as manifestacións, dependendode quen informe, da unha cifra ou outra, va-rrendo sempre para casa, co cal estou insi-nuando que o mellor foron máis mortos dosadmitidos polo Estado Fascista, temos querecordar aquí, que nesas cifras non se com-putan os desaparecidos.Poñendo estes datos sobre a mesa, pa-rece un relato estremecedor, pero agoraquero deixar de pensar en cifras e númerosde mortos, exiliados, desaparecidos, etc.Pois unha vida non é matemática, non sepode medir a dor das familias en cifras. Cando se comeza a falar sobre este

tema, moita xente o primeiro di e que é me-llor non remover a merda, perdón pola ex-presión, que é algo do pasado, e que xaestá ben, que solo traerá problemas, etc...para acabar dicindo, ben, os outros taménmataron a xente. Pero ese pensamento, amin non me vale, pois non estamos a falarda guerra, no que ambos bandos asasina-ron, o fin e o cabo se non non sería unhaguerra non? O problema foi a represión or-questrada despois de acabar a guerra, re-pito, despois de acabar a guerra, poisparece que aínda hai xente que non é cons-ciente de que en España se asasinou,se per-seguiu, encalou, torturou, e se planificou oexterminio da xente que non era afín ao Ré-xime franquista, vamos, que se pensabas demaneira diferente, podías ser asasinado, ede feito así pasou, ou se tiñas unhas crenzasdiferentes as oficiais, podías ser asasinado,e de feito así pasou.Que pasaba se atopaban na túa casa li-bros que non debían estar? (é moi forte istode que” non debían estar”), que pasaba senon ías a misa os domingos ou non bauti-zabas aos teus fillos? Que pasaba se erashomosexual? Que pasaba se te reunías nacasa con amigos para falar? Se escribías ar-tigos contrarios ao réxime que che pasaba?O que intento explicar mentres a miña in-dignación medra con cada enumeración epregunta, é que por parte do estado habíaunha planificación e represión sistemática,que consistía en eliminar ao diferente, aoque o Réxime xulgaba aos contrario aosseus ideais, con imposicións, prohibicións,execucións e persecución de todo aqueloque se identificara con un grupo de carac-terísticas similares.En Arxentina tamén pasou, como taménpasou en Alemaña, si, houbo condicionan-tes diferentes, situacións diferentes pero,como denominador común atopamos o te-rrorismo de Estado, Un Estado no que osseus ministros xustificaban mortes (era inevi-table recordar aquí ao defunto Fraga Iri-

Page 15: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

15

barne), en época de paz, pois estamos afalar de despois da guerra que gañou oBando Golpista. Pero hai algo moi diferenteentre estes casos, nos casos da AlemañaNazi e da Ditadura Militar Arxentina, xul-gouse xente, tentouse reparar a honra daxente asasinada. En Arxentina podemos re-cordar a “Comisión Nacional sobre Des-aparición de Persoas” que investigouprofundamente toda a represión da Dita-dura, desvelando actos criminais perpetra-dos polo Estado e servindo para condenara militares no coñecido “Juicio a las Juntas”.Pero tamén é certo, que isto provocou diver-sas insurreccións militares entre 1976 e1983, debido as cales se ditaron unhas leisde Impunidade, que pecharon as investiga-cións por delitos contra a humanidade. Peroen 2003 o congreso anulou esas leis parareabrir máis tarde as investigacións. A posi-ción da ONU ao respecto reflíctese nas de-claracións de Navy Pillay (comisaria deONU para os Dereitos Humáns): “La posi-ción de la ONU sobre las amnistías es cla-rísima: no son admisibles si evitan el juiciode personas que pueden ser penalmenteresponsables de crímenes de guerra, geno-cidio, crímenes contra la humanidad o vio-laciones graves de derechos humanos”.En Alemaña so fai falla recordar os Xuí-zos de Núremberg. E en España que pasou? Tivemos a tran-sición, que os políticos e medios se auto-complacen en chamarlle modélica,extraordinaria, e un exemplo de madurezpolítica. Modélica? Madurez? Pero por favor, se

hai mortos en cunetas, hai moitas fosas co-múns polos campos de España, non se xul-gou a ninguén, a ninguén. Foi un borrón econta nova, vamos que aquí non pasounada. Como pode xustificar, por exemplo,un cristián, que non se lle dé santa sepulturaaos mortos como dicta (curioso verbo) aSanta Católica e Apostólica Igrexa deRoma? Acaso hai medo a que por xulgar aquen se debe xulgar poidamos ter proble-mas outra vez? Porque se é así entón é quenon hai nada resolto, nada cicatrizado. Res-pectemos de unha vez a Declaración dosDereitos Humáns, xulguemos, recapacite-mos, curemos as nosas feridas, e despoiscomecemos a construír outra vez todas etodos xuntos unha sociedade máis xusta,pensada por e para as persoas, para todas.Pero sen xulgar e sen que os culpables ad-mitan as súas culpas e moi difícil perdoar. Realmente eu creo que somos un país deirresponsables, nunca ninguén se fai respon-sable de nada e xustificamos todo. Os ban-cos non se fan responsables das súasdesfeitas, pero xustificámolo; os políticosnon se fan responsables das súas políticas,“son os mercados”, e xustificado está; Unhadas principais cousas que sempre me incul-caron de pequeno foi a dar a cara, e a asu-mir os meus erros, a ser responsable dosmeus actos, pois evidentemente os actosteñen consecuencias. Basta de xa de xustifi-cacións e de irresponsabilidades, vai che-gando a hora de apandar cada un ca súa,que xa somos maiorciños, ou ademais deirresponsables somos covardes?

Referencias :Charles Foltz: The Masquerade in Spain. Houghton Mifflin Co; First Edition edition, 1948.Articulo de Eduardo de Guzmán: Un millón de presos políticos y doscientos mil muertos.Revista

Tiempo de Historia 1978El último genocidio negado: 'Verdad, justicia y reparación' para las víctimas de todas las formas de

genocidio», Nueva Tribuna, 02 de marzo de 2010.Historia de España. La Guerra Civil Española, Ramón Puche Maciá.Campus Digital (UMU). Mª Encarna Nicolás Marín.

Page 16: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

16

italia: protestas ciudadanasEl gobierno tecnócrata de Italia, dirigido por el ex-Goldman SachsMonti inicia la fase 2 de sus reformas económicas destinadas a revertirla situación de recesión que vive el país a través de aumentar la competencia ensectores protegidos de la economía. El plan de Monti eliminará por ejemplo las tarifas mí-nimas de los abogados, liberalizará el abastecimiento de combustible o la concesión de li-cencias de taxis. Los estudios que defienden estas medidas apuntan a que la competenciase traducirá en una bajada de precios que provocará el ahorro de las familias. En cambio,en realidad penalizará a los trabajadores que, no amparados en multinacionales con elcapital suficiente, se verán engullidos por los gigantes de sus respectivos sectores. Esta historia la podemos entrever a través de ciertos medios de comunicación. Pero loque se ha tratado de ocultar en la prensa internacional es la oposición, en ciertomodo inesperada, a los planes ultraliberales de Monti. El aumento del precio de los car-burantes alzó en pie de guerra a sectores vitales: el transporte rodado siciliano,pescadores, agricultores y ganaderos y del transporte rodado siciliano, que se opusoal plan con huelgas salvajes y bloqueos de carreteras y suministros que virtualmenteparalizaron la vida normal del país. Desde Sicilia, las huelgas y protestas continuaronascendiendo por Calabria, Campania, la zona central del país y finalmente el norte; ydesde el sector del transporte rodado a taxis, trenes, farmacias y otros sectores afectadospor las reformas. La reacción de las autoridades y los medios de comunicación no se hizo esperar. Desdeel primer momento fueron ninguneados, tratados de violentos, se insinuó con que ca-becillas mafiosos estaban detrás de la organización y, en definitiva, una vez más,ignorar al pueblo fue la máxima. Sin embargo el crecimiento exponencial de la pro-testa y la importancia de la misma no cesa. Personal de la compañía aérea Alitalia par-ticipó activamente de los paros y los principales sindicatos del país, distanciados en otrasocasiones, vieron una oportunidad para unirse a la lucha de manera práctica y junto a losciudadanos, en actitudes que distan mucho de las más típicas de la clase sindical espa-ñola.Las protestas iniciadas en Sicilia requieren ahora de la participación de otros sectores ymás población para combatir las políticas del gobierno italiano. La censura es cada vezmás inútil ya que los medios alternativos en Internet permiten que la informaciónfluya y que crezca la indignación por las condiciones que la mayor parte de la poblacióntendrá que soportar con las nuevas medidas. Las medidas a las que se enfrenta la poblaciónitaliana no aliviará su situación económica sino que la empeorará, al igual que su-cede en Grecia, España, y que otros países están experimentando a distintas velo-cidades. Ante los mismos problemas globales, apoyemos a los compañeros italianos,difundamos su lucha quieran o no las grandes corporaciones mediáticas, y tengamos con-ciencia de que, más allá de las fronteras, las situaciones políticas se repiten con idénticosvencedores y vencidos.

http://www.tercerainformacion.es/spip.php?article33250 http://www.librered.net/?p=14776"Los jóvenes tienen que acostumbrarse a la idea de que no tendrán un puesto fijo de tra-bajo para toda la vida. Por otra parte, digamos la verdad, qué monotonía tener un puesto fijopara toda la vida. Es más bonito cambiar y tener desafíos".

Mario Monti, tecnócrata italiano no elegido por el pueblo.

Page 17: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

17

actividadesNo mes de xaneiro as actividades en Lugo centráronse en asamblease xuntanzas xunto ca celebración do VI Mercadiño con Concienciaque tivo lugar o sábado 21 de 12h a 14h na Praza Maior e que manteremospuntualmente o terceiro sábado de cada mes.No resto de España:O 15 de xaneiro leváronse a cabo manifestacións na meirande parte das cidades endefensa da Sanidade Pública, gratuita e de calidade.O 21 de xaneiro os cidadáns valencianos tomaron as rúas e máis de 180.000 persoasse manifestaron a favor da escola pública e contra os recortes do goberno que obligan aosrapaces a acudir ás aulas sen calefacción por falta de pago, con avisos de cortes de luz eata sen comida nos comedores.O venres 23 traballadores do Concello deXerez e empregados de concesionarias leva-ron a cabo unha protesta polos impagos quearrastran. Tamén se manifestaron os bombei-ros en Madrid.O día 26 houbo Marchas simultáneascunha participación masiva e activa en Valen-cia, Castellón e Alacante contra os recortesnos servicios públicos e onde non faltaronproclamas contra a absolución de FrancisoCamps e Ricardo Costa.O fin de semana do 28 e 29 sucedéronse as manifestacións e actos de protesta:-O grupo de traballo de economía do 15M en Madrid levou a cabo un Foro onde tra-taron o "expolio" que sufriron as caixas de aforros ao venderse a prezo de saldo despois deseren rescatadas con cartos públicos. Tamen tivo lugar un acto de protesta esixindo unhabanca pública.-Cadea humana en Madrid promovida por ADESORG (Asociación de desempleados)para unir o Pazo de Congresos dos Deputados e o Pazo da Moncloa en reivindicación dosDereitos Fundamentais.-Multitudinaria Asamblea en Sol en defensa dos espazos públicos e o dereito de reunióndespois do acoso exercido polos corpos de seguridade o pasado día 22 na Asamblea Xeralde Sol seguindo as ordes da Delegada do Goberno, Cristina Cifuentes. As Asambleas lé-vanse realizando dende fai 8 meses sen ningún incidente.-Gran manifestación en Madrid en apoio ao xuíz Baltasar Garzón.Durante este mes tamén tiveron lugar varias accións por parte do colectivo YONO-PAGO. Trátase dunha acción simbólica e pacífica de protesta ante a inxustiza de que opeso da crise económica recaia sobre a poboación. Os participantes manteñen que o seuobxectivo é denunciar, aproveitando a loita concreta contra a recente subida do 50% nobillete do metro urbano, que o aumento do custo dos servizos públicos vai destinado apagar unha deuda ilexítima, contraída para rescatar os bancos, verdadeiros culpables dacrise.Os IAIOFLAUTAS tiveron varias accións neste senso, nos autobuses urbáns de Cataluña,en oficinas de emprego e en centros sanitarios.

Page 18: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

18

opiniónCoas máns abertasAgora que o novo goberno comeza a mostrar as súas receitas milagreirascontra a tan mencionada crise, atrévome a poñerlle nome a cousas que pa-rece que se non se din non existen... Resulta que os políticos que afirman “traballar” no es-tado español levan tempo dicindo que a xuventude debe formarse, deben ser xentepreparada, uns bos profesionais para levantar o país, iso din, e contrariamente recortanen educación pública, vamos, a que é de todas e todos, pero iso si, dan axudas fiscais aosque teñen diñeiro abondo para levar os seus nenes á escola privada. Claro, hai que facerrecortes, non se pode gastar sen sentido, claro que non.Pero sen embargo, gastamos en traxes antimanchas para a Garda Civil 21,5 millónsde euros (3.577 millóns de pesetas), algo indispensábel, e ao redor de 1 millón de € (166millóns de pesetas) en gases lacrimóxenos. Pero aquí non acaba a falacia, non, gastamos1300 millóns de euros (216.302 millóns de pesetas, si, si len ben) en 24 helicópteros novospara as forzas armadas, e xa non me poño a falar dos desorbitados gastos da coroa, osgastos dos expresidentes, exministros, ou dos que agora se atopan en activo, nin tampoucodos cerca de 13 millóns de euros (2.163 millóns de pesetas) mensuais que van a parar aopeto da igrexa católica directamente do estado, aos que habería que sumar outros 600millóns de euros en salarios de profesores de relixión, e poderiamos seguir con gastos deeste tipo largo e tendido.Parece incrible o dispendio, verdade? Pois iso non é o peor, se nos poñemos a analizartodos este datos e os conxugamos con que o novo goberno aumentará o gasto nos corpose forzas de seguridade, e recortará as axudas ás enerxías renovables (nas cales, de investirde verdade poderíamos ser a 1ª potencia mundial, e ser independentes enerxéticamente),pois ben, se sumamos todo e somos conscientes de que o incremento do prezo do petróleoé inevitábel (estanse a acabar as reserva e isto é unha conta atrás), dáme por pensar, amin que son moi malpensado, que a guerra que temos á volta da esquina con Irán xa es-taba planificada hai tempo, incluso antes de chegar Marianico ao “poder”. E como a si-

por José Manuel Pérez Afonso

Tamén no Foro Económico Mundial que se celebrou en Davos (Suiza) se fixeron patentesas protestas, así como na Praza de San Pedro no Vaticano con indignados de toda Europa. La Dirección General de la Policía ha absuelto a dos de los tres policías antidisturbiosque fueron expedientados hace cinco meses por la agresión a una joven y un fotógrafotras la manifestación laica que tuvo lugar en la Puerta del Sol de Madrid contra la utilizaciónde fondos públicos destinados a la visita del Papa durante la Jornada Mundial de la Ju-ventud, celebrada entre los días 16 y 21 de agosto en la capital.Esta fue una de las últimas decisiones del ex director de la Policía y la Guardia Civil, Fran-cisco Javier Velázquez, antes de abandonar su cargo tras elecciones del 20 de noviembre.

Salvador de Madariaga “España”:Un día, en un pueblo de Andalucía en período electoral de aquellos tiempos de la República,el capataz de un rico hacendado iba comprando votos y chantajeando a los jornaleros. Hastaque se encontró con uno que le tiró el dinero al suelo y le espetó: “En mi hambre mando yo”.

Page 19: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

tuación social é cada vez máis grave, e tendo en conta que moita xente está a perder omedo de protestar e defender o seu, fai que todo cadre para ver o futuro que realmentenos espera, un Estado no que a represión policial e militar, na que xa se está a investir di-ñeiro contante e sonante, sea un feito cada vez máis palpable. Porque se ademais presu-mimos o posible rexeitamento que pode traer unha guerra de proporcións das que fai tempoe xeracións que non vemos, fai pensar que os políticos, eses que din traballar para e pornós, queiran ter un exército e unha policía mellor dotada, para reprimir no propio Estadoe colaborar na conquista do tan ansiado petróleo.Non quero pensar que as grandes crises sempre acabaron en guerra, pero a cabezanon para, e mentres, xa levan tempo atenazando as nosas mentes con medos de perderaínda máis cousas, ese medo que non nos deixa movernos, e nos impide protestar, medoa que perdamos o pouco que nos queda, así que non protestemos moito, non vaia ser odemo....Todo isto segue a dar voltas na miña cabeza, escribindo dende unha Irlanda rescatadana que o salario mínimo despois de aplicar recortes a tódolos salarios, non só aos dos fun-cionarios, quedou na cifra de...1384 € por 40 horas semanais. Despois din que temos quepoñer os impostos como en Europa, pero carallo, nunca mencionan os salarios. E dito isto, que pode parecer unha palla mental tremenda, pregúntolles:É xusto que teñamos que recortar salarios da xente que se ganou o posto estudando eque os políticos, lexislatura tras lexislatura cobren cada vez máis?É xusto que culpemos aos funcionarios que gañaron o seu posto estudando e non aospostos de libre designación postos a dedo polos nosos desinteresados políticos?É xusto que os nosos maiores dependentes se queden sen axuda mentres gastamos enprofesores de relixión ou en coches oficiais e dietas?É xusto que se recorte no futuro dos nosos fillos e netos, na educación, pero gastemosdiñeiro en gases lacrimóxenos e traxeciños inmanchábeis?É xusto que recorten en sanidade mentres gastan en helicópteros?Fíxense, o que para min fai unha sociedade máis xusta, o que iguala máis a toda a ci-dadanía é que todos teñamos acceso a unha boa educación, a unha boa sanidade e taména unha boa e permítaseme a redundancia, xusta xustiza, pois ben, nestes tres sectores secentran as políticas privatizadoras, queren meter o diñeiro de por medio, co cal o factormáis importante da nosa sociedade será o diñeiro, se non tes, non terás educación paraos teus fillos, non poderás ter acceso á sanidade, e ben, o dos xuíces... iso de que todossomos iguais alguén aínda o cree? Pero non me fagan caso, eu son bastante parcial, é certo. Son un perroflauta porqueapoio e son parte do movemento 15M (a moita honra), deses que na tele din que non fannada, nin queren traballar, eu son de eses. Teño 32 anos e xa traballei de camareiro, depeón, de dependente en varias tendas, de cociñeiro e caixeiro, de profesor, de DJ, e agoraestou traballando en Irlanda limpando os cus da xente que non o pode facer por si mesma.Eu son dunha xeración que terá que renunciar a ter fillos, con que os vas a manter, non?Espérannos a fame, as guerras, e os odios que están a xerar intencionadamente para dividirá poboación entre dereitas, esquerdas, idiomas, bandeiras, crenzas, etc... Eu vou seguirloitando coa cabeza, coas mans abertas e cas palabras, os puños déixollos aos gobernos,políticos e os seus amigos banqueiros.... eu creo nun mundo mellor, pero necesito a túaaxuda, mai, pai, avoa, avó, tía, tío, prima e primo, filla e fillo. Non tes ninguén por quenloitar?19

Page 20: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

20

Tomar concienciaO medo que nos fan sentir os medios de comunicación, sempre é dirixido e sem-pre orquestado polos lobbies con intereses coxunturais, e espallado gracias aosmedios de comunicación masivos, (internet abre unha pequena fiestra a pensamentosmenos dirixidos) que nos plantexan o escenario de forma favorable aos intereses dos "lob-bies coxunturais". Só nos venden os beneficios, en moitos casos sen mencionar as contra-partidas sociais e medioambientais, das medidas economicamente rentables. Ascontrapartidas sociais e medioambientais xurdidas do negocio danse por sentadas, "tenque ser así para sacar máis", retintín do pensamento popular.Primeiro dánnos crédito e despois dinnos que vivimos por riba das nosas posibilidades.Ben, estou en desacordo coa mentalidade de endebedarse durante 20, 30 ou mesmo 50anos. Son períodos extremadamente longos, pensen no que pode pasar nos próximos 5anos e daranse conta do longos que son eses períodos. Pero tamén é unha falacia que "vi-vísemos por riba das nosas posibilidades". Esixían uns requisitos para poder prestar os cartospero e a todos aqueles que tiñan posibilidades de cumprir os requisitos solicitados polabanca, dábanlle os cartos. Era unha gran estafa, o lobby non simpatiza coa palabra estafa.E agora tanto ese grupo de intereses (Goldman Sachs é o director principal), coma os nosospolíticos, quérennos facer crer que a culpa foi nosa, e unha considerable maioría da po-boación quere crer esas palabras porque teñen medo, pero o certo e que foi unha escusapara estafarnos. E temos que escravizarnos e mendigar (unha cantidade crecente de familiasen España, e isto non para) para pagar a monstruosa débeda coa que alienaron o pensa-mento de moitas persoas. E grazas a iso, cada vez que van facendo recortes, subidas deimpostos e demais, a xente síntese presa das débedas e ese medo non nos deixa reaccionar.Paraliza a nosa capacidade crítica e favorece a autoflaxelación do pensamento.Temos que comezar a abrir os ollos. Aqueles que provocaron a crise (na que a antigaempresa do agora ministro de economía Luis de Guindos, Lehman Brothers) colleron conou sen votacións os mandos da nave para solucionar o problema. Coa negación desa autoflaxelación, espállase o medo e nace a crítica ao orden decousas que consideran prioritarias, por nós. Se realmente a soberanía reside no pobo, porqué non decide dunha forma máis directa sobre as finanzas do estado? Por que semprevemos tratos de favor dos nosos políticos cara o capital, en favor de beneficios económicosrápidos, e nunca nun beneficio máis duradeiro e comunitario?Todo isto pasa porque ninguén controla ao controlador (os xuízos comezan a sementarserias dúbidas sobre a imparcialidade dos mesmos) e o controlador ten que ser o pobo. Asoberanía popular non é que nos asusten cada 4 anos, votamos, e cada vez que protesta-mos métennos medo para facernos quedar na casa.

por Cadahía

El Ayuntamiento de Madrid ha sancionado con cinco días sin empleo y sueldo a Ja-vier Roca, el policía municipal que apoyó públicamente al 15M y participó en variasconcentraciones de los indignados en Sol. Y todo por presentarse ante el movimientocomo "policía de Madrid", aunque lo hiciese en su tiempo libre y, por supuesto, sin uni-forme, y expresar su punto de vista ante la situación de crisis defendiendo los principiosdel 15-M.

Page 21: Revista Voces Indignadas nº6 Febreiro 2012

axenda

21

FEBREIRO:Xoves 09: Asamblea aberta: Plataforma pola defensa do aforro público.18:30h. na Praza Maior, frente á Fundación CaixaGalicia.Sábado 18: VII Mercadiño con conciencia, Trae o que poidas, leva o quenecesites. Na praza Maior a partir das 12h.18:00h Asemblea de Debate (consulta o tema no blog e ven a dar a túa opi-nión, entre todos buscaremos alternativas) Na Praza Maior.ASEMBLEAS OPERATIVAS OS XOVES 9 E 23 ÁS 20:00h NA PRAZA MAIOR.REUNIÓNS DE GRUPOS DE TRABALLO OS MÉRCORES ÁS 20:00h

Planeamos unha charla-coloquio-debate sobre economíapara finais de mes.

SEGUE TODAS AS NOSAS ACTIVIDADES/ACCIÓNS EREIVINDICACIÓNS NO BLOG:acampadalugo.blogspot.comparticipa

Blog oficial de Acampada Lugo.http://acampadalugo.blogspot.com/Correo de contacto de Movemento 15M Lugo:[email protected] ou [email protected] Facebook:Para participar, opinar e aportan enlaces, fotos... xa existe o grupo orixinalmalestarlugo.http://www.facebook.com/groups/200621709950880/?ap=1acampada Lugo (páxina oficial)https://www.facebook.com/pages/Acampadalugo/147320708673541?sk=infoEn twiter #acampadalugoEdición revista dixital: http://issuu.com/revistam15mlugo

NON ME TIRES: RECÍCLAME OU COMPÁRTEME. GRACIÑAS!

Envía os teus artigos (coas fontes utilizadas adxuntas se se trata dun artigo de informa-ción) a: acampadalugo.informació[email protected] ou [email protected]