Rejestr zabytków

OŁTARZ GŁÓWNY PREZBITERIUM

– Ołtarz główny przyścienny, architektoniczny, kolumnowy, jednoosiowy z obrazami: w polu środkowym 1)Serce Jezusa zamiennie na zasuwę z 2) Ukrzyżowaniem, 3) św. Rodziną, w zwieńczeniu 4) św. Józef z Dzieciątkiem Jezus; ołtarz składa się z mensy, retabulum oraz zwieńczenia, Mensa w formie sarkofagu wsparta na prostej podstawie, dekorowana po bokach zwiniętymi liśćmi akantu, po środku owalną rocaillową ramą, zwieńczoną profilowanym gzymsem; na mensie płaskie arch. retabulum flankowane dwiema kornyckimi kolumnami wspartymi na prostokątnych cokołach ozdobionych na ściance czołowej ornamentem plecionki z palmetami, pomiędzy cokołami płaska predella z prostokątną profilowaną płyciną, po zewnętrznych stronach cokołów konsole w formie woluty ozdobionej akntem; kolumny wspierają belkowanie wygierowane na swej wysokości w formie cokolików i ozdobione rozetkami, fryz w części środkowej dekorowany liśćmi akantu.• ok. 1725, partia najwyższa z 1982 r.

OBRAZ - ŚW. JÓZEF Z DZIECIĄTKIEM JEZUS OŁTARZ GŁÓWNY – ZWIEŃCZENIE

• Kompozycja zawarta w pionowym prostokącie o ściętych górnych narożnikach przedstawia św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus; święty w ujęciu do pasa, zwrócony ¾ na prawo, z głową lekko przechyloną na lewe ramię, okolona siwymi zaczesanymi na uszy włosami oraz krótkim zarostem, twarz o szerokim czole, krótkim prostym nosie, łagodnie zarysowanych łukach brwi i opuszczonym na dół wzrokiem, usta drobne, karnacja skóry naturalna, wokół głowy świetlisty nimb, święty ubrany w niebieską suknię i czerwono – ceglasty płaszcz, podtrzymuje prawą ręką uniesioną na wysokości piersi, Dzieciątko Jezus siedzące na jego lewej ręce; Jezus zwrócony profilem na lewo, z głową pochyloną ku Józefowi i wsparta na podłożonej prawej ręce, wyciągnięta do przodu lewa ręka oparta o szyję Józefa; zwrócona ku widzowi wyidealizowana twarz Dzieciątka o delikatnych rysach

• p. XX w.

RZEŹBA – ŚW. STANISŁAW OŁTARZ GŁÓWNY – STR. LEWA

• Św. Stanisław – na 8-bocznej niewysokiej podstawie postać mężczyzny w ujęciu na wprost, z prawą ręką uniesiona w geście błogosławieństwa, lewa przyciskającą do piersi księgę i przytrzymująca pastorał, twarz świętego o wyrazistych rysach, okolona długimi ułożonymi w pukle brązowymi włosami i długim zarostem, karnacja skóry ochrowa, oczy niebieskie; odziany w strój pontyfikalny: na głowie złota infuła z greckim krzyżem po środku, szata spodnia długa, brązowa ze złota listwą u dołu, komża biała ze złotymi mankietami i frędzlami, ornat złoty podbity czerwoną materią, pastorał złocony, księga oprawiona w czerwoną okładkę ze złoconym brzegiem.

• ok. 1725 r.

RZEŹBA – ŚW. AUGUSTYN OŁTARZ GŁÓWNY – STR. PRAWA

• Św. Augustyn – na 8-bocznym postumencie postać mężczyzny stojącego w kontrapoście, z lewą ręką wyciągniętą przed siebie dzierżącą pastorał, prawą opuszczoną w dół i przyciskającą do biodra księgę; głowa świętego przechylona na lewe ramię, twarz okolona długimi, brązowymi włosami oraz długa zmierzwioną, spadającą na piersi brodą, wyraz twarzy uduchowiony, karnacja skóry ochrowa, oczy jasne, odziany w długa brązowa szatę spodnią ozdobioną pasem ornamentu u dołu, białą komże ze złotymi mankietami i frędzlami oraz w zarzucony na ramiona obszerny fałdzisty płaszcz bogato lamowany i spięty na piersiach, podrzucony i udrapowany na prawym biodrze, na głowie złota infuła ozdobiona po środku rombem, księga w czerwonej oprawie ze złotym brzegiem

• ok. 1725

OBRAZ – SERCE JEZUSA OŁTARZ GŁÓWNY

• Kompozycja zawarta w stojącym prostokącie, na osi pionowej obrazu stojąca postać Jezusa w ujęciu na wprost z szeroko rozłożonymi ramionami, głowa w otoczeniu białego kolistego nimbu i świetlistej różowej glorii, skierowana na wprost okolona jasnobrązowymi włosami zaczesanymi z przedziałkiem na środku i spadającymi w wijących się puklach na ramiona, zarost krótki, czoło wysokie, oczy duże, wzrok skierowany przed siebie, nos prosty, karnacja ciała naturalna, Jezus ubrany w biało-szarą suknię z długimi rękawami przewiązaną w pasie, z dekoltem w karo lamowanym złotą taśmą, szeroki drapowany płaszcz przerzucony przez lewe ramię w kolorze jasnej czerwieni, podbity zieloną materią, lamowany złotem, stopy bose, na piersiach Jezusa wizerunek serca z krzyżem w promienistej glorii, na odwróconych wewnętrzną stroną dłoniach widoczne stygmaty.

• 1 Ćw. XX w.

OBRAZ – ŚW. RODZINA OŁTARZ GŁÓWNY

• Kompozycja zawarta w pionowym prostokącie przedstawia świętą Rodzinę; po stronie prawej siedząca postać Matki Boskiej zwrócona ¾ na lewo, z głową w ujęciu profilowym, twarz o wyidealizowanych rysach, wysokim czole, prostym nosie, drobnych ustach i naturalnej karnacji, okolona długimi, jasnobrązowymi włosami zaczesanymi z przedziałkiem po środku i spadającymi w puklach na ramiona i plecy; ubrana w jasnoczerwona suknię z dekoltem w szpic obramowanym pąsowa lamówką, przez prawe ramię przerzucony niebieski lamowany żółto płaszcz, podbity żółta materią, okrywający nogi i spadający częściowo na podłogę; Matka Boska podtrzymuje prawą ręka szatę a lewą stopę Dzieciątka Jezus stojącego na jej prawym kolanie; Jezus umieszczony na osi pionowej obrazu prawą rękę unosi w geście błogosławienia, lewą opiera na ramieniu Marii; Jego twarz.

• 1910 r.

OBRAZ – UKRZYŻOWANIE OŁTARZ GŁÓWNY

• Kompozycja zawarta w stojącym prostokącie, na osi środkowej obrazu brązowy krzyż z przybitą doń postacią Chrystusa, jego głowa pochylona na prawe ramię, uniesiona ku górze, otoczona brązowymi, spadającymi na ramiona włosami i krótkim zarostem, twarz o bolesnym wyrazie, wzroku skierowanym ku górze, prostym nosie i lekko rozchylonych ustach, na głowie korona cierniowa, wokół niej świetlisty nimb, ręce rozłożone w płaskie V, o krwawiących przybitych gwoździami dłoniach, klatka piersiowa przesunięta na prawo, biodra wypchnięte w lewa stronę, stopy skrzyżowane, przybite do krzyża jednym gwoździem, karnacja ciała ziemista z szarościami, biodra owinięte wąskim biało – szarym perizonium zawiązanym na prawym boku i powiewającym jednym końcem ku górze z lewej strony Ukrzyżowanego; na krzyżu nad głową Chrystusa na białym tle napis INRI.

• 1910 r,

OŁTARZ BOCZNY NAWA, STR. LEWA, ŚCIANA PRZY PREZB.

• Ołtarz boczny, przyścienny, architektoniczny, zestawiony, podwieszony na ścianie, biały; predella manierystyczna, płaska, umieszczona na szerokim, profilowanym parapecie, ograniczona od dołu i góry lekko profilowanym belkowaniem; po bokach płaskiej wewnętrznej płyciny, 2 konsolki ze złoconym ornamentem w formie główek z charakterystycznymi greko- rzymskimi fryzurami, po środku jednoskrzydłowe drzwiczki tabernakulum z płaskorzeźbioną hostią w półkolistej arkadzie, w pachach łuku ornament okuciowy; retabulum barokowe, płaskie, w części środkowej, u dołu z lekko profilowanym płaskim cokołem z wypchnięciem profilu na wys. konsolek; po środku płyciny cokołu złocony, nakładany ornament akantowy, po bokach ornament ceownikowy; obraz środkowy z przedst. Zabójstwa św. Stanisława; po bokach pełne kolumny, złote z korynckimi kapitelami; obok złocone uszaki tworzące ażurową spiralę liści akantu, zwieńczenie z obrazem koronacji.

• XVII w. predellaXVIII/XIX w.

OBRAZ – ZABÓJSTWO ŚW. STANISŁAWA OŁTARZ BOCZNY LEWY

OBRAZ ŚRODKOWY

• Kompozycja zawarta w prostokącie stojącym; przedst. scenę zabójstwa św. Stanisława rozgrywająca się we wnętrzu na tle ciemnoszarych ścian; po lewej stronie ciemno-beżowy ołtarz na niewielkim podwyższeniu, w formie sarkofagu przykryty białym obrusem wykończonym koronką; na ołtarzu krucyfiks, obok lichtarz z zapalona świeca, z drugiej strony infuła biskupia, święty widoczny od lewej, klęczy na podwyższeniu, w lewej ręce podpartej o blat księga, prawa złożona na piersi, ubrany w strój pontyfikalny, ornat złoty podbity czerwienią, z ornamentem krzyżowym na plecach, szata spodnia biała z koronką u dołu; włosy i zarost brązowe, twarz widoczna z profilu zwrócona w kierunku krzyża, z tyłu dynamiczna postać zabójcy w czerwonym płaszczu i szaroniebieskich szatach; układ ciała w kształcie litery S, prawa ręka sięga po miecz z ornamentowaną rękojeścią, twarz o ostrych rysach, wysokim czole, zakryta częściowo ramieniem prawej ręki.

• Ok.1850 r.

RZEŹBA – ŚW. PIOTR OŁTARZ BOCZNY – STR. LEWA

NAWA – STR. PRAWA

• Św. Piotr – postać stojąca w silnym kontrapoście z lewą noga ugięta w kolanie i wysuniętą do przodu, głowa skierowana na prawo, w prawej ręce uniesionej na wysokości piersi trzyma dwa połączone ze sobą klucze w kolorze żółtym, lewa ręka podtrzymuje na wysokości biodra dużą księgę w kolorze czerwieni i brązu białym brzegiem; głowa Piotra o długich brązowych włosach i zaroście, z charakterystycznym czubem nad czołem, karnacja skóry bardzo jasna, rysy twarzy wyraziste, ubrany w niebieską sukienkę z szerokimi rękawami oraz zarzucony na ramiona i zawinięty aż na lewą nogę czerwony płaszcz z ciemnoczerwonym podbiciem.

• p. XVIII w.

OBRAZ – KORONACJA N.M.P. OŁTARZ BOCZNY, STR. LEWA OBRAZ GÓRNY

• Kompozycja obrazu zawarta w prostokącie o proporcjach zbliżonych do kwadratu z przedst. Koronacji N.P. Marii; na neutralnym tle w tonacji ciepłych ugrów, dwie postacie, po prawej siedzący w zwrocie ¾ na lewo Bóg Ojciec w białej szacie okrytej złoty drapowanym płaszczem podbitym jasnym fioletem; obok klęcząca postać N.P. Marii w czerwonej sukni i jasnoniebieskim płaszczu; postać zwrócona w kierunku Boga Ojca z rękoma złożonymi do modlitwy, twarz ukazana z profilu, włosy długie, jasne opadają luźno na plecy, nad głową N.P. Marii Bóg trzyma otwartą koron, na osi, u góry biała Gołębica; obraz oprawiony w złotą, prosto profilowana ramę wewnątrz oraz w zewnętrzna mocno ornamentowaną, zbudowana ze spiralnie ułożonych liści akantu zwieńczonych od góry owalnym medalionem z reliefowym wizerunkiem krzyża.

• ok. poł. XIXw.

RZEŹBA ŚWIĘTY ANTONI – Z DZIECIĄTKIEM JEZUS OŁTARZ BOCZNY- STR. LEWA NAWA – STR. LEWA

• Św. Antoni - na niskim postumencie stojąca postać świętego w lekkim kontrapoście, z głową przechyloną na lewe ramię, prawa ręka opuszczona w dół trzyma chleb, lewa podtrzymuje Dzieciątko Jezus; Antoni ubrany w strój zakonny: brązowy habit z krótką mozettą i kapturem, przewiązany sznurem, głowa z tonsurą, włosy brązowe, ascetyczna twarz o opuszczonych powiekach, prostym nosie i drobnych ustach; Dzieciątko Jezus „przytulone” do lewego ramienia świętego, okrągła główka okolona jasnymi włosami, rysy twarzy drobne, karnacja skóry naturalna, ubrany w długą białą sukienkę okrywającą częściowo stopy.

• p. XX w.

OŁTARZ BOCZNY NAWA STR. PRAWA ŚCIANA PRZY PREZBITERIUM

• Ołtarz boczny, przyścienny, architektoniczny, zestawiony, podwieszony na ścianie, biały, predella płaska, umieszczona na szerokim profilowanym parapecie, ograniczona od dołu i góry prostym belkowaniem, wewnątrz trzy płyciny na skrajnych nałożony złoty ornament akantowy, retabulum architektoniczne płaskie z cokołem o lekko profilowanym belkowaniu wypchniętym do przodu, po bokach: część środkowa z rzeźbą Matka Boska z Dzieciątkiem po bokach dwie, pełne złote kolumny z kapitelem kompozytowym i prostą bazą; na skrajach duże, złocone uszaki zbudowane z pełnej, spiralnej, mięsistej wici akantowej; górne belkowanie powtarza kształt cokołu, na ściankach złote ornamenty akantowe, na Si duży, symetryczny w formie wici roślinnej, manierystyczne zwieńczenie z obrazem Matki Boskiej z księżycem; złocone uszaki po bokach z głowa pawia na szczycie zbudowane z ornamentu wstęgowo – cęgowego, okuciowego oraz palmet.

• XVII w.- zwieńczXVIII/XIX w.

OBRAZ – MATKA BOSKA OFIARUJE RÓŻANIEC ŚW. DOMNIKOWI

• Kompozycja obrazu zawarta w stojącym prostokącie o proporcjach zbliżonych do kwadratu; scena trójpostaciowa i otwarta, na pierwszym planie postać zakonnika w białym, habicie i czarnym płaszczu, klęczy zwrócony na lewo w kierunku Madonny, głowa zakonnika ukazana z profilu okolona złotym nimbem; ręce uniesione do góry, wyciągnięte w kierunku Jezusa, w dłoniach drewniany różaniec, który jedną ręką podtrzymuje Dzieciątko, ubrane jest ono w białą drapowana szatę sięgającą kolan i okrywające lewe ramię; stojącego Jezusa podtrzymuje lewą ręką M. Boska ubrana w jasnoróżowa suknię okrytą niebieskim płaszczem podbitym żółtą materią, na głowie błękitny welon opadający na ramiona; siedzi w pozycji ¾ na prawo, głowa pochylona do dołu; twarz o rysach łagodnych; w prawej dłoni wieniec z róż.

• ok. poł. XIX w.

OBRAZ – N.M.P, NIEPOKALANE POCZĘCIE OŁTARZ BOCZNY, STR. PRAWA, OBRAZ GÓRNY

• Kompozycja obrazu zawarta w prostokącie stojącym; przedstawia Matkę Boską w półpostaci w zwrocie ¾ na lewo, z głową lekko uniesioną zwróconą na prawo; twarz owalna o delikatnych, dziewczęcych rysach, wzrok skierowany w górę, włosy jasnobrązowe, długie, opadające na ramiona z przedziałkiem, ręce ugięte w łokciach, dłonie skrzyżowane na piersi podtrzymują błękitną chustę, szaty wierzchnie w tonacji rozbielanych szarości, z długimi szerokimi rękawami suknia spodnia biała też z białymi rękawami, u dołu, w poprzek postaci leży żółty, cienki sierp księżyca, wokół głowy świetlista aureola wyodrębniona rozjaśnieniem z ugrowego tła; p obu stronach w rogach po trzy głowy aniołków ze skrzydełkami okrągłych dziecięcych buziach i fryzurach z charakterystycznym lokiem na czole, wzrok ich skierowany na Madonnę.

• ok. poł. XIXw.

RZEŹBA – MATKA BOSKA Z DZIECIĄTKIEM OŁTARZ BOCZNY, STR. PRAWA

• Rzeźba wolnostojąca, pełnoplastyczna przedstawia figurę Matki Boskiej z Dzieciątkiem; postać Madonny stoi na złotej półkuli w mocnym kontrapoście z ciężarem ciała przeniesionym na prawą nogę; ciało wygięte w kształt litery S; głowa lekko pochylona prawą stronę, wzrok skierowany w dół; twarz o jasnej karnacji owalna z wysokim czołem i delikatnie zaznaczonymi brwiami; włosy długie, ciemne, opadające na ramiona, na głowie złota korona; w prawej ręce wysuniętej do przodu laska ze złoceniami; na lewej Dzieciątko; ubrana w złocone, mocno udrapowane szaty – suknię i płaszcz opadające gęstymi fałdami ku ziemi; na mocno marszczonym lewym przedramieniu frontalna postać małego Jezusa w srebrno - złotych szatach, trzymającego oburącz przed sobą złote jabłko, twarz okrągła szeroka o wysokim czole z półprzymkniętymi wąskimi oczami delikatnie zaznaczonymi łukami brwiowymi, włosy ciemne, krótkie.

• 3 Ćw. XVI w.

CHRZCIELNICA NAWA – STR. PRAWA

• Chrzcielnica typu kielichowego z dwudzielną bazą: u dołu w formie 8-bcznego cokołu, u góry przechodzącego w gładką półkulę, trzon w kształcie 8-bocznego nodusa węższego w dolnej części, szerszego w górnej, czasza trójdzielna powtarzająca 8-boczny podział: w części dolnej zaokrąglonej – osiem płaskorzeźbionych stylizowanych liści palmowych zamkniętych d góry profilowanym gzymsikiem; część środkowa w formie gładkiego pasa; część górna o przekroju ćwierćwałka ozdobiona płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo – liściastym o symetrycznym układzie; pokrywa 8-boczna składająca się z prostej podstawy dekorowanej dwoma pasami ornamentu falistego, profilowanego gzymsu wspierającego cebulasty hełm zwieńczony kulą, na hełmie przedzielone złotymi listwami pola w kolorze na przemian czerwonym i zielonym ozdobione szerokimi białymi liśćmi.

• Kon. XVIII w.

OBRAZ – CHRZEST CHRYSTUSA ZAPLECEK CHRZCIELNICY,

NAWA – STR. PRAWA

• Obraz przedstawiający Chrzest Chrystusa osadzony w środkowej części zaplecka chrzcielnicy posiada formę wydłużonego prostokąta lekko zwężającego się ku górze i zwieńczonego w formie łuku budowanego ceowników; po prawej stronie obrazu postać Chrystusa stojącego w rzece w ujęciu ¾ na prawo, z głową przechyloną na lewe ramię, ręce obwiedzione brązowym konturem skrzyżowane na piersiach, twarz okolona jasnobrązowymi falującymi włosami i krótkim zarostem, oczy jasne,, brwi cienkie wydłużone, nos prosty, karnacja ciała naturalna, biodra owinięte białym drapowanym perizonium zawiązanym na lewym boku i powiewającym jednym końcem z lewej strony, po stronie prawej kompozycji postać św. Jana Chrzciciela stojącego na brzegu rzeki, nieco wyżej od Chrystusa i zwróconego w jego stronę, święty pochyla głowę w dół, prawą rękę uniesioną w górę polewa wodą.

• ok. XVIII w.

CHRZCIELNICA Z ZAPLECKIEM Z OBRAZEM „CHRZEST CHRYSTUSA”

NAWA STR. PRAWA

• Chrzcielnica typu kielichowego składająca się z bazy, trzonu i czaszy z nakrywką, forma chrzcielnicy 8-boczna z poziomymi podziałami: baza i trzon gładkie, czasza dekorowana płaskorzeźbionym ornamentem roślinnym złoconym, pokrywa polichromowana, zdobiona ornamentem liściastym w kolorze białym z czarnym użyleniem, tło zielone i czerwone, listwy i kula na pokrywie złocone, całość malowana olejno jasnym ugrem; Zapiecek – architektoniczny, przyścienny, wertykalny, w części dolnej płaski ograniczony dwoma pilastrami o profilowanych bazach, podtrzymującymi dwie klasycystyczne wazy o złoconych uszach i pasach ornamentu geometrycznego ciągłego, w części górnej zapiecek zwężający się łagodnie po środku i rozszerzający u góry formie baldachimu, pionowe krawędzie obramowane pasami złoconego ornamentu w kształcie owalnych.

• kon. XVIII w.

OPRAWA DZWONKA NAWA

• Oprawa dzwonka drewniana w kształcie przyściennej półki w kolorze kremowej bieli, boki od góry szersze wyginając się zwężają się mocno u dołu; na krawędziach proste, szersze od deski złote profilowania, boki połączone u dołu płaską deską ze złotym napisem IHS, od góry prostym wałkiem, do którego doczepiony jest mosiężny dzwonek; od przodu kartuszowa deska, symetryczna za złoconymi krawędziami.

• ok. poł. XVIII w

KRZYŻ PROCESYJNY PREZBITERIUM

• Krucyfiks osadzony na długim drewnianym drzewcu: ramiona krzyża w formie walca zakończone profilowanymi, płaskimi guzami, na skrzyżowaniu ramion koło z ozdobnymi elementami w kształcie trójliścia, na zewnętrznej stronie koła: postać Chrystusa wykonana metodą odlewu, zawieszona na krzyżu trzema gwoździami, ramiona wyprostowane, prawie równolegle ułożone do poprzecznego ramienia krzyża, klatka piersiowa zapadnięta, widoczne mięśnie brzucha, periozonium drapowane, sięgające do kolan, spięte po stronie prawego boku: głowa pochylona na lewo, wzrok skierowany w dół, włosy długie opadające na ramiona, titulus w formie wstęgi

• druga po XIX w

ŚWIECZNIK OŁTARZ GŁÓWNY

• Świecznik stojący – składa się ze stopy wspartej na trzech nóżkach, wieloelementowego trzonu oraz głębokiej profityki z kolcem; stopa kopulasta ażurowa bogato ornamentowana, nóżki w formie liści ze zwiniętymi do góry wolutami zachodzące na powierzchnię stopy, pomiędzy nóżkami trzy motywy ażurowych lilijek osadzonych w czteroliściu i kole, na wysokości nóżek motyw lilijek osadzonych na powierzchni stopy; dolną część trzonu stanowi spłaszczony dwudzielny nodus ozdobiony wypukłym ornamentem kwiatowo – liściastym oraz dwa gładkie profilowane pierścienie, część środkową trzonu stanowi figura anioła stojącego na 8 – bocznym cokoliku, postać anioła ubrana w długą fałdzistą suknię oraz zarzucony na ramiona i spięty na piersi płaszcz, lekko pochylona głowa w otoce trefionych włosów, w rękach liść palmowy, skrzydła równe wysokości

• Koniec XIX w.

RZEŹBA – KRUCYFIKS

BALUSTRADA CHÓRU

• Na wtórnym gładkim brązowym krzyżu postać Chrystusa Ukrzyżowanego: głowa w koronie cierniowej przechylona na prawe ramię; twarz o przymkniętych oczach i prostym nosie okolona krótkim zarostem oraz długimi brązowymi włosami spadającymi na prawe ramię i pierś, szczupłe wydłużone ręce rozłożone w literę V przybite do krzyża, gwoździami, ciało Chrystusa wygięte lekkim łukiem prawą stronę opasane na biodrach białym perizonium układającym się w drobne fałdy i przewiązanym na prawym boku, stopy założone jedna na drugą, karnacja skóry bardzo jasna, pod koroną cierniową i na prawym boku widoczne rany; postać potraktowana ekspresyjnie: o mocno wydłużonych proporcjach, twardo modelowanej muskulaturze i silnie podkreślonych żebrach.

• XV/XVI w

OBRAZ ŚW. MATEUSZ EMPORA STRONA LEWA

• Płycina z przedstawieniem św. Mateusza, ukazana na wprost w całej postaci, na neutralnym ciemno - ugrowym tle: szaty twardo modelowane, suknia spodnia w kolorze ciemno-błękitu, płaszcz przerzucony przez lewe ramię w kolorze pomarańczowym; ręce uniesione do góry, na wysokości pasa, w lewej św. trzyma otwartą księgę w brązowej oprawie, w prawej gęsie pióro – przygotowane do pisania; twarz okrągła, włosy i zarost brązowe, wzrok skierowany w dół w kierunku siedzącego u jego stóp aniołka w jasnoróżowej szacie z błękitnymi skrzydłami, postać aniołka zwrócona ku świętemu tyłem

• XVIII/XIX w.

OBRAZ – ŚW. MAREK EWANGELISTA EMPORA, STR. LEWA

• Płycina z przedstawieniem św. Marka; święty ukazany w całej postaci na wprost, na neutralnym ciemnougrowym tle; szaty twardo modelowane, suknia, spodnie w kolorze cynobrowym; płaszcz trzymany i udrapowany na prawym ramieniu w kolorze morskiej zieleni, ręce skrzyżowane na wysokości pasa, w prawej ręce trzyma gęsie pióro, w lewej zamkniętą i widoczną tylko częściowo, zamkniętą księgę, twarz i wzrok skierowane na wprost, rysy twarzy regularne, karnacja jasna; gęste, siwiejące włosy i bujna podwójna broda w kolorze jasnobrązowym

• XVIII/XIX w.

OBRAZ - ŚW. ŁUKASZ EWANGELISTA BALUSTRADA CHÓRU

• W kwaterze o kształcie wydłużonego pionowego prostokąta stojąca postać św. Łukasza zwróconego w prawo i ukazanego z prawego profilu; wizerunek przedstawia mężczyznę i pochylonej w dół głowie okolonej brązowymi wijącymi się włosami i długą spadającą na piersi brodą. Twarz o naturalnej karnacji i długim prostym nosie, wokół głowy świetlista aureola; postać ubrana w szeroki okrywający ramiona i spadający aż na ziemię czerwony płaszcz, spod płaszcza wystaje fragment niebieskiej szaty, stopy bose, św. trzyma w uniesionej na wysokości piersi w lewej dłoni otwartą książkę z białymi kartkami, w prawej wyciągniętej do przodu ręce gęsie pióro; u jego stóp po prawej stronie widoczna głowa oraz podwinięte przednie nogi leżącego wołu; tło obrazu neutralne w kolorze jasnego brązu.

• XVIII/XIX w.

OBRAZ - ŚW. JAN EWANGELISTA BALUSTRADA CHÓRU

• W kwaterze o kształcie wydłużonego pionowego prostokąta stojąca postać św. Jana ukazana w lekkim zwrocie na prawo z twarzą skierowaną na wprost; wizerunek przedstawia mężczyznę o długich spadających na ramiona i plecy falistych włosach w kolorze jasnego brązu, owalnej twarzy o delikatnych rysach, ciemnych oczach, naturalnej karnacji, postać ubrana w długą zieloną szatę i przerzucony przez lewe ramię obszerny czerwony płaszcz, stopy bose, wokół głowy świetlista aureola; święty trzyma w lewej ręce wydłużoną otwartą czarną księgę o białych kartkach, w prawej uniesione „do pisania” gęsie pióro; u jego stóp po stronie prawej widnieje czarny stojący orzeł z głową skierowaną w prawo, tło obrazu neutralnie jasnobrązowe

• XVIII/XIX w

FERETRON – ŚW. IZYDOR

• Na profilowanej podstawie o wolutowych nogach kolorze jasnego beżu, zdobionej ornamentem małżowinowym z rocaillem na osi, owalny dwustronny obraz w bogato ornamentowanej złoconej ramie; rama zbudowana z rocailli oraz form małżowinowych z rozbudowanymi grzebieniami, zwieńczona niewielkim gzymsem, lekko profilowanym i zakończonym motywem kwiatowym; Obraz św. Izydora: postać ukazana z profilu, w ujęciu do pasa, w zwrocie na lewo, ręce złożone w geście modlitwy, twarz ascetyczna ze wzrokiem skierowanym do góry; włosy i długo zarost siwe, szaty składające się koszuli i kamizelki w kolorze szarego błękitu; tło utrzymane w tej samej tonacji – po str. prawej na wys. ramienia św. scena figuralna przedstawiająca anioła oraz zaprzężonego do pracy woła;

• ok. 1770 r.

FERETRON –ŚW. STANISŁAW KOSTKA KRUCHTA

• Obraz św. Stanisława Kostki: postać ukazana w zwrocie ¾ na lewo w czarnej sutannie

• ok. 1770 r.

Feretron- Św. Teresa

RAMA – FERETRON Z KOPIĄ OBRAZU MATKI BOSKIEJ CZESTOCHOWSKIEJ

• Prostokątna profilowana rama dekorowana bogatym ażurowym płasko rzeźbionym ornamentem stylizowanego akantu; w zwieńczeniu symetryczne zwoje akantu, po dwa z każdej strony, pomiędzy nimi uskrzydlona główka aniołka o pyzatych policzkach, wzdłuż krawędzi bocznych ramy akantowa plecionka składająca się z czterech zwojów; w ramie dwa obrazy: z jednej strony kopia obrazu „Matki Boskiej Częstochowskiej”, z drugiej strony „Matka Boska z różami”.

• XVII/XVIII w.

FERETRON – ŚW. JAN NEPOMUCEN

• Święty ukazany w całej postaci na wprost, stoi na osi na pierwszym planie oddzielonym od drugiego /ze sceną męczeństwa / podwiązaną po bokach kotarą w odcieniu jasnej czerwieni; postać ubrana w czarną sutannę oraz białą komżę z koronką u dołu; na ramionach płaszcz brązowy spięty pod szyją; w rękach trzyma ukosem duży, brązowy krucyfiks oraz zielona palmę męczeństwa; głowa lekko pochylona na prawo w czarnym birecie, długie włosy i zarost ciemnobrązowe; wokół głowy promienista aureola – gloria z kwiatami; w tle po prawej fragment czerwonego murowanego mostu z czterema żołnierzami w niebiesko – czerwonych strojach zrzucającymi świętego do rzeki; niebo jasnoniebieskie, trawa ciemnozielona, po lewej widoczne lekkie wzniesienie; obraz oprawiony w wewnętrzną brązową drewnianą ramę, lekko profilowana, rama zewnętrzna blaszana

• 1858 r.

FERETRON – ŚW. Józef z dzieciątkiem

KRZYŻ OŁTARZOWY PLEBANIA

• Czarny, metalowy krucyfiks na drewnianej podstawie ramiona krzyża zakończone owalnie; postać Chrystusa przybita do krzyża trzema gwoździami, ramiona proste, ułożone w kształt litery V; klatka piersiowa wysunięta do przodu, głowa w koronie cierniowej, pochylona na prawo, włosy długie opadają na ramiona, periozonium krótkie zawiązane na lewym boku, titulus w kształcie kartusza, repusowany; poniżej nóg czaszka z piszczelami.

• XVII/XVIII w.

LICHTARZ / PRZY FERETRONIE Z WIZERUNKIEM MATKI BOSKIEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ

• Lichtarz wsparty na masywnej okrągłej profilowanej stopie, prosty trzon w części środkowej w kształcie spłaszczonego nodusa, w górnej i dolnej części ozdobiony zdwojonymi talerzykami i dodatkowo równoległymi prostymi nacięciami w formie linii, profityka w kształcie głębokiego talerzyka z prostą listwą przy brzegu, kolec z otworem u dołu

• XVI w.

SKARBONKA NA JAŁMUŻNĘ PLEBANIA

• Drewniana skrzynka w formie sześcioboku z metalowymi okuciami; u dołu lekko profilowana baza wypchnięta do przodu z fragmentem listnego, symetrycznego okucia na osi ozdobnie rytowanego i przechodzącego na ściankę skrzynki układając się \w formę trójliścia; na krawężnikach obejmując większą część ścianki okucia w formie liści; od góry prosta, gruba deska wieka z rytem dookoła i metalowym ornamentem po środku, repusowanym i rytym w kształcie stylizowanych liści; od tyłu liściaste zawiasy także repusowane gruzłowato; od przodu płaska blaszka zamknięcia na skobel, przechodząca przez wieko i wyginając się opadając na przednią ściankę ku metalowemu skoblowi na zamknięcie.

• druga poł XIX w.

RZEŹBA - ANOŁKI PLEBANIA

• Dwa aniołki siedzące na wolutach w antytetycznym układzie, 1 anioł – w całej postaci w zwrocie ¾ na lewo, ciało o naturalnej karnacji okryte w partii bioder mocno udrapowaną, różową materią; głowa pochylona na lewo, oczy skierowane w bok, rysy pełne, regularne, włosy krótkie, gęste jasnobrązowe, ręce skierowane lekko w prawo uniesione i wyciągnięte do przodu z mocno rozchylonymi palcami, nogi bose, lewa ugięta i oparta wyżej prawa opada ku dołowi, na plecach małe, złote skrzydełka; 2 anioł – powtarza antytetycznie układ postaci pierwszego aniołka, różnica w kolorze i udrapowaniu błękitnej materii, także w braku twarzy, dłoni i skrzydeł; woluty identyczne, kremowe płaskiej podstawie z profilowaną płyciną wewnątrz i ciemnobrązową obło profilowaną, powtarzający kształt woluty deską belkowania o którą opierają się postacie.

• 2 poł. XIX w.

RZEŹBA – ŚW. BISKUP PLEBANIA

• Figura ołtarzowa, całopostaciowa,pełnoplastyczna, przedstawia św. Biskupa w stroju pontyfikalnym; postać ustawiona na niewielkim cokole, frontalnie do widza głowa lekko pochylona na prawo; szata spodnia w kolorze filetu z małymi złotymi guzikami; komża srebrna, płaszcz spięty pod szyją w kolorze złotym podbity różową materią; stuła złota infuła srebrna lawowana złotym pasem; prawa ręka uniesiona na wysokości pasa, zgięta, podtrzymuje wiszący na szyi złoty krzyż, lewa ręka wysunięta do przodu; karnacja skóry naturalna, włosy i zarost ciemnobrązowe.

• 1 Ćw. XVIII w.

• Pochodzi prawdopodobne z dawnego kościoła

RZEŹBA ŚW. BISKUP PLEBANIA

• Figura ołtarzowa, wolnostojąca, pełnoplastyczna przedst. stojącą postać biskup? w stroju pontyfikalnym, postać ustawiona na prostokątnym niewielkim cokole, stoi frontalnie z głową i torsem nieznacznie pochylonym w lewo, wzrok postaci skierowany na prawo, ręce wysunięte do przodu na wysokości pasa, prawa dociśnięta do ciała, pod złoconym płaszczem spiętym ozdobną klamrą pod szyją, złota alba z krzyżem na piersi, pod nią sutanna kryjąca czubki czarnych butów, na głowie wysoka infuła z resztkami polichromii? Ze złoconą lamówką.

• 1 Ćw. XIX w.• Prawdopodobnie pochodzi z dawnego ołtarza

bocznego.

RZEŹBA – PIĘTA PLEBANIA

• Figura wolnostojąca, pełnopostaciowa, pełnoplastyczna; przedstawia siedzącą na wprost Matkę Boską; głowa, tors lekko pochylone na lewo, na kolanach zachowany fragmentarycznie tors Chrystusa, twarz M. Boskiej szeroka o wyrazistych rysach, na głowie okrytej długim welonem duża, kabłąkowa korona z liściastym ornamentem na obręczy i ozdobnym, nieczytelnym ornamentem na zwieńczeniu kabłąków, szaty modelowane szeroko, głębokimi wcięciami, pod szyją pionowymi, w dolnej partii diagonalnymi, krótkimi cięciami, szaty w pełni okrywają i ręce M. Boskiej

• Ok. XVIII w.• Pochodzi z dawnego kościoła

RZEŹBA ŚW. PAWEŁ PLEBANIA

• Figura ołtarzowa, całopostaciowa przedst. Św. Pawła; postać stoi w mocnym kontrapoście, ciężar ciała na prawej nodze, tors lekko wygięty w kształcie litery S, głowa pochylona do dołu, twarz o jasnej, różowej karnacji, szczupła o wyrazistych rysach, włosy oraz długa gęsta broda w kolorze jasnego brązu, prawa ręka uniesiona, w dłoni fragment pastorału? Z kulkami na wierzchołku, lewą ręką podtrzymuje opartą o biodro księgę w czerwonej oprawie za złotymi okuciami; szaty modelowane szeroko, dynamicznie rozwiane opadające na ziemię, suknia spodnia różowa, płaszcz kolorze zielonym, podbity seledynowo

• 1 poł. XVIII w.• Pochodzi najprawdopodobniej z głównego ołtarza

kościoła.

RZEŹBA – N. P. MARIA NIEPOKOALNIE POCZĘTA PLEBANIA

• Figura wolnostojąca, całopostaciowa, drewniana, przedstawiająca Matkę Boską: postać stoi kontrapoście, ciężar ciała przeniesiony na lewą nogę, na kuli ziemskiej, lewą bosą stopą podtrzymuje, płaskorzeźbionego węża, ułożonego w formie koła: szata Madonny drapowana podwiązana w pasie, okryta płaszczem; twarz owalna, wydłużona, włosy długie, opadające na ramiona, rzeźba uszkodzona

• XIX w.• Pochodzi prawdopodobnie

z kapliczki lub dawna figura przydrożna

RZEŹBA – ŚWIETY PLEBANIA

• Figura wolnostojąca, pełnoplastyczna, całopostaciowa, drewniana przedstawia niezidentyfikowanego świętego, stoi na wprost z prawą ręką ugiętą w łokciu i wysuniętą do przodu, przez lewą rękę ugiętą w łokciu trzymana przy ciele przerzucona mocno udrapowana szata biegnąca pod prawa ręką i biegnąca przez plecy na lewe ramię, pod spodem suknia z długimi rękawami, twarz pociągła o blisko osadzonych oczach krótkim zarostem, włosy proste sięgające do ramion

• I poł XIX w.

RZEŹBA NIEZIDENTYFIKOWANY ŚWIĘTY PLEBANIA

• Rzeźba przyścienna, całopstaciowa niezidentyfikowanego świętego

w stroju duchownego, postać stoi frontalnie z lewą ręką ugiętą w łokciu i wysuniętą do przodu; twarz schematyczna, prosta z malowanymi szczegółami / oczy/ karnacja skóry naturalna; włosy krótkie ciemnobrązowe; suknia spodnia biała z długimi rękawami, ze złotą lamówką na obrzeżach, od dołu odsłania ciemne czubki butów; czerwony, owalnie wykończony ornat sięgający kolan, pod szyją z szerokim dekoltem.

• I poł XIX w.

ProboszowieParafii Wielki Mędromierz

• Ks. Piotr Kujawa (1925-1928)• Ks. Marian Zygmunowski (1928-1932)• Ks. Władysław Homa (1932-1938)• Ks. Bernard Grobel (1938-1939)• Ks. Paweł Czablewski (1945)• Ks. Adolf Szcześniak (1945-1948)• Ks. Paweł Dykiert (1952-1978)• Ks. Jan Trzebiatowski (1979-2007)• Ks. Grzegorz Kaiser (2007-

• Opracowanie i zdjęcia: Iwona Śpica

• Opracowanie graficzne: Mateusz Strojnowski

• Opisy i źródło : Służba Ochrony Zabytków, Parafia Rzymsko-Katolicka Wielki Mędromierz, Urząd Gminy w Gostycynie

A.D. 2006/2007