Prezentacja multimedialna

,,Jeden etap z życia patrona szkoły

prof. Romana Czerneckiego”.

Roman Czernecki

1904-1986

Życiorys cz. I

Urodził się w Sielcu. Jego edukacja przypadła na okres I Wojny Światowej. Studia ukończył w 1925 roku we Lwowie jako absolwent filologii polskiej i historii filozofii. Pracował w gimnazjum w Krzemieńcu potem przeniósł się do Kielc. W 1939 roku zorganizował i został dyrektorem Konspiracyjnego Gimnazjum i Liceum Ziemi Włoszczowskiej w Słupi Jędrzejowskiej- jedna z licznych filii tej szkoły znajdowała się w Szczekocinach. Po wojnie w pałacu w Szczekocinach utworzono szkołę średnią pod nazwą Szczekocińskie Zakłady Naukowe, zaś jej dyrektorem w latach 1945-1950 był właśnie Roman Czernecki.

Życiorys cz.II

To on przekształcił tę szkołę w liceum, a później w liceum pedagogiczne. Skompletował świetną kadrę nauczycielską i nadał szkole wysoką pozycję. W 1950 roku został kuratorem oświaty w Zielonej Górze, a w roku 1952 objął funkcję rektora WSP w Gdańsku. Potem przeniósł się do Warszawy, gdzie wykładał historię filozofii na Politechnice Warszawskiej aż do emerytury. Swoje losy opisał w książce pt:

,, Z Krzemieńca, Borysławia…”

Na historię narodu polskiego składają się przede wszystkim historie, losy pojedynczych ludzi, wplecione jednak w codzienne i nadzwyczajne, spokojne i dramatyczne wydarzenia poszczególnych zbiorowości i wspólnot tworzących nasz naród. Takie właśnie dzieje przekazuje autor swojemu czytelnikowi.

,,KAŻDY DZIEŃ JEST PODRÓŻĄ,KTÓRA TWORZY HISTORIĘ…’’

I.Morrison

Życie Romana Czerneckiego to jedna wielka podróż, która obejmuje: -Kresy Wschodnie, -Lwów,-Krzemieniec, -Borysław, -Kielce, -Słupię, -Szczekociny, -Zieloną Górę - Warszawę. Podróż, która przypada na czasy pełne obaw, niepewności i lęku. Często zmusza ona podróżnika do zmiany miejsca zamieszkania i przymusowego przystanku. Jednym z przystanków w tej podróży były Szczekociny.

Szczekociny -miasto w woj. śląskim w powiecie zawierciańskim. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej. Położone nad rzeką Pilicą na obszarze Niecki Włoszczowskiej.

Okres Szczekociński 1945-1950. Rok 1945Styczeń:Przeniesienie młodzieży z tajnych kompletów nauczania do pałacu Dembińskich w Szczekocinach i utworzenie Gimnazjum i Liceum im. Tadeusz Kościuszki w Szczekocinach.

Marzec:Pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej w uzyskaniu dla szkoły pałacu. Ministerstwo Oświaty nadaje szkole nazwę: ,,Szczekocińskie Zakłady Naukowe”.Pierwsza matura po wojnie , którą zdaje 56 uczniów.

Rok 1948

Powstanie obok istniejącej szkoły ogólnokształcącej Liceum Pedagogicznego.

Rok 1950

Przekształcenie IX klasy szkoły ogólnokształcącej w klasę pedagogiczną, której absolwenci po maturze w 1951 roku otrzymali nakazy pracy w szkołach podstawowych w całej Polsce.

Rezygnacja Romana Czerneckiego z funkcji dyrektora szkoły. Opuszczenie Szczekocin i wyjazd do Zielonej Góry.

Miejscem zamieszkania i wytężonej pracy, która przypada na okres pobytu Romana Czerneckiego w Szczekocinach jest pałac Dembińskich. Ówczesna szkoła i internat. To okres pracy związanej z rozwojem szkolnictwa, nauki i wychowaniem młodzieży. Pomimo, że okres ten jest ciężki, to szczęściem jest to, że w tym miejscu i w tym okresie podjął się tego rozwoju człowiek z pasją. Pomocą i wsparciem Romana Czerneckiego była jego żona Janina Czernecka, która wiernie towarzyszyła w jego życiowej podróży. Pochodziła z zamożnej, spolonizowanej niemieckiej rodziny Lickendorfów, osiadłej we Lwowie. Świetnie uczyła języka niemieckiego. Ceniona przez wszystkich za wrodzony takt, wyrozumiałoś i profesjonalizm.

,,Trzeba mieć wytrwałość i wiarę w siebie. Trzeba wierzyć, że Człowiek jest do czegoś zdolny i osiągnąć to za wszelką cenę.’’

M. Skłodowska-Curie

Pałac Dembińskich

Barokowo-klasycystyczny zespół pałacowy Dembińskich zbudowany w latach 70. XVIII w. przez Jana Ferdynanda Naxa, otoczony parkiem z końca XVIII w.

Pałac, zabudowania gospodarcze przedstawiały straszliwy obraz zniszczenia. W ocalałych częściach ani jednej szyby, ani jednych drzwi. Otaczający park i ogród zryty wzdłuż i wszerz rowami strzeleckimi. Jednak nauczyciele, pracownicy i młodzież ma dobrą wolę i zdrowe ręce. Ma cel.

,,Jest bowiem w młodych ludziach olbrzymi potencjał dobra i twórczych możliwości.’’

J.P.II

Park porządkują, pałac odnawiają, meblują i wznawiają zajęcia szkolne. Zaczynają nowe życie…

Działa Zespół Szkół różnych typów: Licea Ogólnokształcące Licea Pedagogiczne Szkoły zawodowe: ekonomiczna rolnicza samochodowa

Nazwa Zespołu Szkół nadana przez Ministerstwo Oświaty

Szczekocińskie Zakłady Naukowe

Dyrektor prof. Roman Czernecki

Przydzielone szkole przez Ministerstwo Rolnictwa:

-pola uprawne -ogród warzywny -szklarnia -dwa młyny -stawy rybne -cały kompleks zabudowań gospodarczych

Przeznaczenie dochodów: -potrzeby internatów -odnawianie pomieszczeń -zakup pomocy naukowych -stypendia

Wychowanków szkoły tworzy różnorodna młodzież:

partyzanci, dowódcy drużyn, grup, plutonów, żołnierze BCH, żołnierze AK, inwalidzi, dzielni odznaczeni żołnierze, blagierzy i awanturnicy. Prawie wszyscy od dawna pełnoletni, kilku żonatych.

młodzież w normalnym wieku szkolnym. Głównie pochodzenia chłopskiego, pracowita o różnych zdolnościach i bardzo słabym przygotowaniu.

Plan dydaktyczno-wychowawczy ówczesnego grona pedagogicznego:

,,… dążyć do wychowania młodzieży w umiejętności zbiorowego współżycia i współpracy…”

,,…starać się wciągnąć młodzież w nurt ogólnonarodowego życia i pracy …”

,,…ukazanie wychowankom perspektywy, jaką da im wykształcenie…”

,,…ukazanie młodzieży ich roli dziś i jutro w życiu odradzającego się narodu…”

Skład grona pedagogicznego ,,Znakomitym nauczycielem jest dopiero ten, kto umie innych nauczać nawet tego, czego sam nie umie” T.Kotarbiński

23 nauczycieli. Sześciu z nich miało pełne zawodowe kwalifikacje. Pozostali przygodni: inżynier, lekarz i studenci wśród nich:-Krystyna Skuszanka, późniejszy sławny reżyser-Wiesław Jażdżyński, publicysta i literat oraz -Malwa Faszczowa, -Zofia Starowieyska,-ks. Cygan.

Szkoła jako gościnne miejsce spotkań wielu uczonych, działaczy społecznych, polityków i artystów.

-rektor UJ prof. dr Tadeusz Lehr-Spławiński

-gawędziarz, poeta, były żołnierz Batalionów Chłopskich Józef Ozga-Michalski

-redaktor naczelny ,,Wsi” Jan Aleksander Król

-pianistka Halina Czerny-Stefańska

-śpiewaczka operowa Alina Bolechowska

-pianista, dyrygent Adam Kopyciński

Hymn szkolny muzykę skomponował ówczesny polonista i muzyk Ignacy Rączka.

1. Jak górne orły rwą się do lotu, 2. Polska mocarna dziś naszym celem, gdy poczują moc i czar swoich piór. Przez nas Polska musi trwać i żyć. I nie lękają się wcale grzmotów, Chcemy w narodzie być budzicielem, ni ziejących ogniem chmur. Państwu wszystkim chcemy być.

Refren:Tak my, młodzi, pełni wiary Refren: w siłę prawic, dusz. W boju być mu tarczą, gromem, Hej, rozwijamy nasze sztandary, nieść w pokoju pracy plon. pragnąc wichrów, pragnąc burz. I w słońcu prawdy być mu widomym, w zjednoczenia bije dzwon.

Formy wychowawczego oddziaływania na młodzież:

1.Osobisty przykład nauczyciela

2.Odpowiednie dobranie materiału lekturowego

3.Samowychowanie się młodzieży: Organizacje młodzieżowe polityczne: -Związek Walki Młodych, -Związek Młodzieży Wiejskiej ,,Wici”,

4.Samorząd ogólnoszkolny

5.Spółdzielnia szkolna -Szkoła -Internat

Kursy organizowane w szkole. w trosce o szkoły wiejskie -pedagogiczne

w celu pobudzenia przedsiębiorczości mieszkańców -koszykarski -3 miesięczne samochodowe -pisania na maszynie -roczne samochodowe -roczny spółdzielczy

Problemy szkolnej młodzieży: -pijaństwo

-palenie papierosów -kradzieże

Metody ich rozwiązywania:

-pogadanki o szkodliwości picia alkoholu i palenia papierosów-odczyty lekarskie-organizacja kół zainteresowań np: sportowego ( warunkiem przyjęcia było przyrzeczenie abstynencji w paleniu)-ostatecznie usunięcie ucznia ze szkoły

Wycieczki szkolne:

Uświadomienie młodzieży, że Polska to nie tylko to, co wokół nich, to nie tylko wieś, nie tylko chłop. Polska to także kopalnie, fabryki, ośrodki uniwersyteckie, wielkie centra miejskie, to inżynierowie, ekonomiści, wykwalifikowani fachowo robotnicy.

-do dużych miast np: na Śląsk-ośrodków fabrycznych np: do Królewskiej Huty-ośrodków uniwersyteckich-krajoznawcze np: Zakopane

Wycieczki młodzieży.

Strój szkolny.

Chłopcy nosili ciemne garnitury, a dziewczęta białe bluzki i ciemne spódnice lub ciemne sukienki z białymi

kołnierzykami. Koniecznie musiała być przyszyta tarcza z numerem 54.

Zajęcia internackiej młodzieży

-dyżur przy rannym udoju-sprawdzanie stanu dziennego stołowników-udział w podziale porcji-wydawanie posiłków-udój południowy-udój wieczorny -kontrola porządku w sypialniach, świetlicach, łazienkach-zaplanowanie menu-pomoc przy hodowli , pielęgnacji ogrodu

W oborach, chlewach, ogrodach, kwiaciarniach młodzież uczyła się metod racjonalnego, nowoczesnego i spółdzielczego gospodarowania.

Park w pobliżu pałacu

ulubione miejsce spędzania wolnego czasu przez młodzież.

Dyrektor Roman Czernecki wraz z młodzieżą.

Absolwenci :

Liceum Liceum Ogólnokształcącego Pedagogicznego

Protokół z I posiedzenia Rady Pedagogicznej.

Świadectwa szkolne tamtego okresu.

,,To, co zbudowałeś przez lata, może być zniszczone w jednej chwili. Nieważne, buduj!”

Matka Teresa z Kalkuty

Po latach radosnej i twórczej pracy w życiu Romana Czerneckiego pojawiają się trudne sytuacje:-śledzenie-cenzurowanie korespondencji-napis na ścianie domu ,,Tu mieszka AK-owiec-bandyta”-rewizja UB

Pomimo, że kilka lat później nazwano to ,, czasami błędów i wypaczeń’’ w owym czasie przyczyniło się, do opuszczenia Szczekocin przez Romana Czerneckiego.

Dyrektora wspominają…

,,Jedyne, czego nikt nam nie zabierze, to wspomnienia.’’ Z. Abrysowska-Luty

… często i chętnie wracam we wspomnieniach do tamtych czasów, czasów szkolnych. Szkoła była wówczas dla nas czymś ważnym… … tak, tak… miało być o dyrektorze …dyrektor Roman Czernecki był wspaniałym polonistą i wychowawcą, wzorem do naśladowania przez uczniów. … w gwarze uczniowskiej nosił przydomek ,,Jowisz”.… dawał z siebie uczniom to co miał najlepsze: wiedzę i poświęcenie.

Fragmenty z rozmowy z Panią Sabiną Olmińską ( Wrona ) ,Absolwentką LP z 1948 roku.

… oczywiście, wiem o kogo mnie pytasz . Pan Roman Czernecki był dyrektorem Szkoły w Szczekocinach. Szkoły w której ja zacząłem moją pierwszą pracę w 1952 roku na stanowisku nauczyciela matematyki.…nie miałem przyjemności współpracy z Panem Czerneckim … jestem przekonany że był to człowiek z powołaniem z pasją wiedząc o jego dokonaniach… praca w tym okresie była niełatwa, obfitowała w wiele wyzwań

…przetrwały Szczekociny, przetrwała Szkoła jest młodzież która chce się w niej uczyć , więc dzieło dyrektora nie poszło na marne

Fragmenty z rozmowy z Panem Stefanem BajoremNauczycielem matematyki w latach 1952-1989

per aspera ad astra… przez trudy do sukcesu…

Gimnazjum Publiczne im. prof. Romana Czerneckiego w Słupi Jędrzejowskiej

My uczniowie Gimnazjum Publicznego w Słupi Jędrzejowskiej jesteśmy dumni, iż patronem naszej szkoły jest profesor Roman Czernecki. Człowiek niestrudzony, niezłomny, człowiek z pasją. Wierzący i pokładający nadzieję w młodzież. Młodzież nie zawsze łatwą, ale spragnioną nauki, wiedzy,... czegoś nowego. Profesor pomagał młodzieży w czasach minionych, ale jego pomoc pomimo tego , iż nie ma go wśród nas, my uczniowie odczuwamy i dziś. Pomocą tą jest:

Edukacyjna Fundacja im. prof. Romana Czerneckiego.

Założona przez syna Andrzeja Czerneckiego.

Dziękujemy

Dziękuję za uwagę

Prezentację przygotował

Damian Warot uczeń kl. II „ c ”