Micha 5,1-4a — "Uit u zal geboren worden..."Dit zegt de Heer: “Gij, Betlehem Efrata, het kleinste onder Juda’s geslachten, uit u zal geboren worden, hij die over Israël moet heersen. In het verre verleden ligt zijn oorsprong, in lang vervlogen dagen.” Daarom zal de Heer hen niet langer overlaten aan hun lot dan tot de tijd dat de moeder haar kind gebaard heeft. Dan komt de rest van zijn broeders weer samen met de zonen van Israël. Dan neemt hij de macht in handen en zal hen hoeden door de kracht van de Heer, door de verheven naam van de Heer, zijn God. In veiligheid zullen zij wonen, omdat zijn macht zal reiken tot aan de uiteinden der aarde. Hij zal een man van vrede zijn.

Hebr. 10,5-10 — "Hier ben ik"Broeders en zusters,als Christus in de wereld komt, zegt Hij tot de Vader: “Slachtoffers en gaven hebt Gij niet gewild, maar Gij hebt mij een lichaam bereid. Brandoffers en zoenoffers konden niet behagen. Toen zei Ik. Hier ben ik. Zoals er in de boekrol over mij geschreven staat: Ik ben gekomen, God, om uw wil te doen.” Eerst zegt Hij dus: Slachtoffer en gaven, brandoffers en zoenoffers hebt Gij niet gewild, die konden u niet behagen, hoewel de wet voorschrijft, dat ze gebracht moeten worden. En dan zegt Hij: Hier ben ik, ik ben gekomen om uw wil te doen. Hij schaft dus het eerste af om het tweede te laten gelden. Door die wil zijn wij geheiligd, eens en voor altijd, door het offer van het lichaam van Jezus Christus.

Lc. 1,39-45 — "Gij zijt gezegend onder de vrouwen"In die dagen reisde Maria met spoed naar het bergland naar een stad in Juda. Zij ging het huis van Zacharias binnen en groette Elisabeth. Zodra Elizabeth de groet van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot. Elizabeth werd vervuld met de heilige Geest en riep met luide stem: “Gij zijt gezegend onder de vrouwen en gezegend is de vrucht van uw schoot. Waaraan heb ik het te danken, dat de moeder van mijn Heer naar mij toe komt? Zie zodra ik uw groet hoorde, sprong het kind van vreugde op in mijn schoot. Zalig zij, die geloofd heeft, dat tot vervulling zal komen wat haar vanwege de Heer gezegd is.”

4de zondag van de Advent - C-jaar 2018

“Christusdragers” 

Micha 5,1-4a - Hebr. 10,5-10 - Lc. 1,39-45

‘PREEK VAN DE WEEK’Bezoek onze webstek: www.preekvandeweek.be – E-mail: info@preekvandeweek.be

Preek van de week“Christusdragers”

Op deze zondag denken nog maar weinig mensen aan de advent. Iedereen zit met zijn gedachten al bij het kerstfeest van morgen (maandag-Kerstavond) en overmorgen (dinsdag-Kerstdag). De kerstfeesten baden in een sprookjesachtige sfeer. We gaan erin op en genieten ervan, maar we geloven er niet echt in. Want wie gelooft nog in sprookjes? Daar moet je een kind voor zijn en de kindertijd zijn de meeste onder ons ontgroeid. Ook de kindertijd van het christelijk geloof.Het evangelie van deze 4de zondag van de Advent heeft echter iets weg van een sprookje. Een jonge vrouw die haar eerste kind verwacht, loopt op haar eentje haastig naar het bergland, vele kilometers ver, om haar oudere nicht te gaan bezoeken die ook zwanger is. Zodra ze aankomt, laat het ongeboren kind in de schoot van Elisabet aan zijn moeder verheugd weten dat het het kind in de schoot van haar jonge nicht heeft herkend. En zo herkent ook Elisabeth dat kind. De moeder van mijn Heer komt me bezoeken! Wie kan in zulke sprookjes echt blijven geloven? Lucas wilde natuurlijk geen sprookje vertellen, maar ook niet een verhaal over een ontmoeting die echt gebeurd is zoals hij het verhaalt. Zijn verhaal is een geloofsverhaal, zoals trouwens al zijn verhalen rond de geboorte van Johannes de Doper en Jezus. Ze zijn een 80-tal jaar na de geboorte van Johannes en Jezus geschreven, dus lang na Pasen. Hun bedoeling is aan de lezers duidelijk te maken wie Johannes en Jezus waren. Ze vatten in woorden en beelden de gelovige overtuiging van de evangelist, die hij ook bij zijn lezers wil laten aanslaan. Maria – op bezoek bij Elisabeth – wordt door haar nicht herkend als 'Christusdrager', net zoals in de tijd van koning David de ark van het verbond, drager van Gods aanwezigheid, naar Jeruzalem werd gedragen. De ark straalde Gods zegen uit en waar onderweg halt werd gehouden, kwam die zegen over de mensen die er woonden (zie 2 Samuel 6,1-12). En zo herkende Elisabet ook Maria als ‘Christusdrager’, wat ze uitdrukt met de woorden: de meest gezegende van alle vrouwen. Zo wordt Maria in de oude litanie van Loreto nog altijd aangeroepen als ‘Ark van het verbond’. Dat Johannes al in de moederschoot Jezus herkent, kunnen we verstaan in de lijn van de oude opvatting dat het lot van een mensenkind door God al vóór zijn geboorte wordt bestemd. Als ze elkaar op volwassen leeftijd ontmoeten, herkent Johannes wie Jezus is en wijst hij hem aan als diegene die komen moest. We zouden vandaag, op de drempel van Kerstmis, de gebruikelijke voorbede kunnen vervangen door het Weesgegroet, gebeden in aangepaste bewoordingen. We spreken haar aan als de gezegende Christusdrager. We gedenken dat hij dankzij haar in de wereld in de wereld onder de mensen is komen wonen. We vragen dat de zegen die ze uitstraalde ook over ons mag komen en op ons mag blijven rusten tot ons levenseinde. Maar, is niet iedere christen geroepen om een ‘Christusdrager’ te zijn en moet precies dat niet een kenmerk zijn van elke christelijke gemeenschap? Men moet daarbij niet denken aan de heilige Christoforus, de reus die het kindje Jezus op zijn sterke schouders veilig over het kolkende water van een rivier heeft gedragen. Dat is een legende. Ook niet aan Sint-Kristoffel die wagens waarin een medaille van hem hangt veilig door het gevaarlijke verkeer loodst. Dat is religieuze folklore.‘Christusdragers’ zijn bijvoorbeeld die mensen die de communie, het 'lichaam van Christus' naar een bedlegerige man of vrouw in de buurt draagt, of in een ziekenhuis. Maar het gaat nog verder dan dat.Als ‘Christusdragers’ is het onze taak het mensgeworden Woord hoorbaar en zichtbaar, herkenbaar te maken door wat we zeggen en doen. Want, als je erop mag vertrouwen dat de kracht van Gods zegen op je rust, mag je ook hopen dat die zal uitstralen over je medemensen.

Zo kunnen we hier, als gemeenschap, ‘Christusdrager’ zijn als we hem in woorden en tekenen in ons midden aanwezig stellen. Als we erop vertrouwen dat we niet vergeefs bidden: 'Geef vrede in uw naam' en de vredeswens gemeend aan elkaar doorgeven.Kerstmis is veel meer dan de romantiek van een pasgeboren kind in de voederbak van een stal. Het is bij uitstek een Christusfeest. En een écht christelijk feest maken we er pas van als we eraan meehelpen dat hij naar de mensen wordt gedragen en het lied van de kerstengelen werkelijkheid doen worden: vrede op aarde voor alle mensen die God liefheeft. Dat moeten we de komende dagen dus doen. Werk maken van de wensen die we rondsturen: zalig kerstfeest!

@preekvdw