[ppt]slajd 1bacon.umcs.lublin.pl/~lukasik/wp-content/uploads/2012/09... · web viewumiarkowany:...

Zagadnienie źródeł i granic poznania – racjonalizm,

empiryzm, irracjonalizm, realizm, idealizm

Andrzej Łukasik

Zakład Ontologii i Teorii Poznania

Instytut Filozofii UMCS

http://bacon.umcs.lublin.pl/~lukasik

www.filozofia.umcs.lublin.pl

„Wszyscy ludzie z natury dążą do poznania, czego dowodem jest ich umiłowanie zmysłów (bo, nawet niezależnie od ich praktycznej użyteczności,

miłują je dla nich samych), a zwłaszcza ponad wszystkie inne dla wzroku. Nie tylko bowiem gdy działamy, ale nawet wtedy, gdy nie mamy niczego

praktycznego na względzie, stawiamy wzrok ponad wszystkie inne zmysły. Przyczyną zaś jest to, że ze wszystkich zmysłów wzrok w najwyższym

stopniu umożliwia nam poznanie i ujawnia wiele różnic”.

Arystoteles, Metafizyka 980 a

1. Skąd pochodzi nasza wiedza o świecie? – aspekt genetyczny (psychologiczny) problemu

2. Jakie są prawomocne metody uzasadniania prawdziwości sądów? – aspekt metodologiczny (epistemologiczny) problemu

3. Czy możliwe jest poznanie rzeczywistości transcendentnej wobec umysłu podmiotu poznającego?

4. Czy istnieją pozaracjonalne źródła poznania?

www.umcs.filozofia.lublin.pl

Zagadnienie źródeł poznania wersja genetyczna (psychologiczna)


Zagadnienie genezy naszych pojęć, sądów i myśli

Czy istnieje wiedza wrodzona, czy też cała wiedza pochodzi z doświadczenia?

Źródła wiedzy o świecie – rozum czy zmysły?

racjonalizm genetyczny (natywizm) – istnieje wiedza wrodzona

(Platon, Kartezjusz, Leibniz): struktura naszego umysłu (mózgu) sprawia, że

musimy wytworzyć pewne pojęcia i dojść do pewnych przekonań niezależnie

od doświadczenia

empiryzm genetyczny – jedynym źródłem wiedzy są zmysły

(Arystoteles, Locke, Berkeley, Hume, Condillac): umysł ludzki pierwotnie jest

tabula rasa (czystą, niezapisaną tablicą) – nihil est in intellectu, qod prius

fuerit in sensu (nic nie ma w umyśle, czego by wcześniej nie było w

zmysłach)

Zagadnienie źródeł poznania zagadnienie istnienia pozaracjonalnych źródeł poznania


Czy poza doświadczeniem i rozumowaniem istnieją inne (pozaracjonalne) źródła poznania?

racjonalizm

Jedyna wartościowa wiedza = zdobyta na podstawie doświadczenia i

rozumowania

wzór – poznanie naukowe (intersubiektywna komunikowalność i

sprawdzalność)

irracjonalizm

Akceptacja pozaracjonalnych źródeł poznania (intuicja, uczucia, objawienie)

wzór – religia, mistycyzm, wiedza ezoteryczna

Zagadnienie źródeł poznaniawersja metodologiczna (epistemologiczna)


Zagadnienie kryterium prawomocności rezultatów poznawczych.

W jaki sposób można dojść do prawdziwego i uzasadnionego poznania?

racjonalizm metodologiczny (aprioryzm)

skrajny: rozum jest jedynym kryterium prawomocności

umiarkowany: istnieją sądy syntetyczne a priori

(np. Kant)

empiryzm metodologiczny – dominującą rolę w poznaniu odgrywa

doświadczenie (zmysłowe – zewnętrzne; introspekcja – wewnętrzne)

umiarkowany: tylko sądy analityczne są a priori (np. Hume)

skrajny: wszelkie twierdzenia oparte są na doświadczeniu (nawet logika i

matematyka)

Zagadnienie granic poznania


Czy umysł może poznać przedmioty transcendentne?

(łac. transcendere – przekraczać) – zagadnienie transcendencji

tak:

epistemologiczny realizm

naiwny

krytyczny

nie:

epistemologiczny idealizm

epistemologiczny idealizm immanentny:

umysł może poznać jedynie własne przeżycia

George Berkeley

epistemologiczny idealizm transcendentalny:

umysł może poznać jedynie własne konstrukcje

Immanuel Kant

Heraklit z Efezu (VI/V w. p.n.e.)

Filozofia grecka – intelektualizm: dominująca rola rozumu

Obecny zarówno empiryzm genetyczny jak i racjonalizm

„Złymi świadkami oczy i uszy ludziom, którzy mają dusze barbarzyńców”.

Heraklit z Efezu

Wariabilizm – powszechna zmienność rzeczy

„Nie można dwa razy wejść do tej samej rzeki”.

„Wszystko płynie”.

Arche = ogień

Logos (rozum) własność nie tylko człowieka, ale i Wszechświata


Parmenides z Elei (VI/V w. p.n.e.)

„Trzeba z konieczności powiedzieć i myśleć, że tylko to, co jest, istnieje. Bo byt jest, a niebytu nie ma”.

Parmenides z Elei

Skrajny racjonalizm – odrzucenie doświadczenia jako źródła poznania; wartościowe jest wyłącznie poznanie rozumowe; metoda = dedukcja

zjawisko / rzeczywistość

Byt jest:

jeden, wieczny, ciągły, niezmienny, niepodzielny, nieruchomy

Pojęcie zmiany implikuje sprzeczność, zmiana nie jest możliwa


Paradoksy Zenona z Elei

Achilles i żółw: „w wyścigu najszybszy biegacz nie może nigdy prześcignąć najpowolniejszego, bo ścigający musi najpierw osiągnąć punkt, z którego

ścigany już wyruszył, tak że powolniejszy ma zawsze pewne wyprzedzenie” (Arystoteles, Fizyka, VI, 239 b)


Strzała: lecąca strzała w każdej chwili lotu znajduje się w pewnym miejscu, jeżeli znajduje się w pewnym miejscu, to w tym miejscu spoczywa, zatem

strzała spoczywa podczas lotu

„skoro wszystko albo zawsze znajduje się w stanie spoczynku, albo w ruchu, i że jest w spoczynku, gdy zajmuje równą sobie przestrzeń, a to, co jest w

ruchu, znajduje się zawsze w jakimś ‘teraz’, wobec tego strzała wypuszczona z łuku stoi w miejscu” (Arystoteles, Fizyka, VI 239 b)


Dychotomia: aby przejść z A do B, trzeba pokonać najpierw połowę drogi , aby pokonać połowę drogi, trzeba najpierw pokonać połowę połowy drogi itd.

(odcinek można dzielić w nieskończoność), ruch jest niemożliwy, ponieważ aby przejść z A do B należałoby pokonać nieskończoną sumę skończonych

odcinków, czego nie można uczynić w skończonym czasie

„ruch nie istnieje wskutek tego, że to, co znajduje się w ruchu, musi wpierw przebyć połowę drogi zanim osiągnie cel” (Arystoteles, Fizyka 239 b)


Stadion: „Czwarty argument odnosi się do ciał poruszających się na stadionie w przeciwnych kierunkach, w szeregach utworzonych z równej ilości tych

ciał o jednakowych rozmiarach; jeden z tych szeregów zajmuje przestrzeń od końca stadionu do punktu środkowego, a drugi od punktu środkowego do

początku stadionu. Sądzi, iż tego wynika wniosek, że połowa danego czasu jest równa jego podwójnemu okresowe. Paralogizm ten opiera się na

założeniu, że ciało w tym samym czasie i tą samą szybkością mija zarówno ciało będące w ruchu, jak i o takich samych rozmiarach ciało spoczywające”

(Arystoteles, Fizyka, VI, 240 a)


Spróbuj rozwiązać jeden z paradoksów Zenona z Elei.


Demokryt z Abdery (460-360 p.n.e.)

„Czymś umownym […] jest słodkie, czymś umownym gorzkie,

czymś umownym gorące, czymś umownym zimne, czymś umownym jest barwa, naprawdę zaś istnieją tylko atomy i próżnia”.

(Sekstus Empiryk, Adversus mathematicos, VII 135; FVS 68 B 9)

własności obiektywne / własności subiektywne (zmysłowe)

„[…] dwie są formy możności poznania: jedna prawdziwa, druga ciemna. Do ciemnej należą łącznie te wszystkie: wzrok, słuch, powonienie, smak,

dotyk. Prawdziwa zaś forma jest od tamtej oddzielona. […] Kiedy ciemna już nie może tego, co zbyt małe, ani słyszeć, ani wąchać, ani smakować,

ani spostrzegać dotykiem [a trzeba szukać tego, co] bardziej subtelne [wtedy zastępuje ją forma prawdziwa, mająca bardziej precyzyjne narzędzia

sądzenia]. Tak więc podług niego [Demokryta – A. Ł.] rozum, który nazywa prawdziwą możnością poznania, stanowi kryterium prawdy” (Sekstus

Empiryk, Przeciw logikom, I, 139).


Racjonalizm genetyczny (aprioryzm, natywizm)

a priori – niezależne od doświadczenia (pojęcia, sądy, dyspozycje…)

Teza: istnieje wiedza niezależna od doświadczenia, wrodzona umysłowi ludzkiemu (ideae innatae – stąd natywizm)


3 > 2

p lub nie-p

dobro, piękno, prawda…

substancja, przyczynowość…

Platon (427-347) – anamnesis

Poznanie zmysłowe – (empiryczne) zawodne mniemanie

dotyczące zjawisk; doksa – mniemanie

Poznanie rozumowe (aprioryczne); episteme – wiedza pewna zawarta w pojęciach ogólnych

Co poznajemy przez pojęcia?

Nie rzeczy – są zmienne i złożone..

Idee (gr. kształt, postać) – podstawowy rodzaj bytu (np. samo piękno, dobro jako takie…)

Zmysły nie są źródłem wiedzy, postrzeżenie sprawia, że przypominamy sobie wiedzę wrodzoną

Np. określając rzeczy jako równe, musimy uprzednio dysponować pojęciem równości


Platon – nauka o stopniach poznania

Tylko wiedza rozumowa jest wartościowa.

Np. poznanie w astronomii: „Będziemy się zajmować astronomią tak jak geometrią, zaś to, co jest na niebie pozostawmy na uboczu, jeśli mamy

uprawiać prawdziwą astronomię”, „tą pstrokacizną na niebie należy posługiwać się tylko jako przykładem”.

1. Poznanie dyskursywne – przez rozumowanie, pośrednio dochodzimy do prawdy

2. Poznanie intuicyjne – bezpośrednie poznanie idei (wgląd)

Matematyka – najbliższa ideału nauki (czyste pojęcia, niezmienne związki, ale posługuje się myśleniem obrazowym – geometria)

Dialektyka – czyste (nieempiryczne), bezobrazowe myślenie, badanie samych pojęć, ich logicznych zależności; początek logiki (systematyczne

badania – Arystoteles)

Zadanie filozofii – nie tylko poznanie prawdy, ale dokonanie przewrotu w duszy, „spokrewnienie jej z tym, co moralnie piękne”


Kartezjusz (1596-1650) – idee wrodzone

Uwaga: w filozofii nowożytnej znaczenie terminu „idea” jest różne

od platońskiego

Platon: idee nie są bytem psychicznym

(lecz obiektywną rzeczywistością)

Kartezjusz: idee istnieją w naszym umyśle

Skrajny racjonalizm – zmysły są przydatne do życia, nie odgrywają żadnej roli w poznaniu; wrażenia – sposobność do uświadomienia sobie

wrodzonych idei1. Idee wrodzone – np. substancji, Boga, jaźni; nie zależą od przedmiotów zewnętrznych; są własnością umysłu; niezależne od woli; proste;

jasne i wyraźne; wrodzona jest dyspozycja do określonych przedstawień; są niezawodne (wpojone przez Boga) i towarzyszy im „światło

naturalne”, zapewniające prawdziwość2. Idee nabyte – np. przedstawienie Słońca3. Idee skonstruowane – np. przedstawienie pegaza

Wydanie sądu jest aktem decyzji; same przedstawienia nie są błędne (np. pegaz); błąd pojawia się gdy uznajemy, że pegaz istnieje

(woluntarystyczna teoria sądu)


Empiryzm genetyczny

Teza: cała wiedza zawarta w pojęciach, sądach,

teoriach naukowych pochodzi z doświadczenia;

nie istnieje wiedza od doświadczenia niezależna

Fundamentalna rola doświadczenia

doświadczanie zewnętrzne (zmysły)

doświadczenie wewnętrzne (introspekcja)

Pierwotnie umysł ludzki pierwotnie jest tabula rasa (czystą, niezapisaną tablicą)

nihil est in intellectu, qod prius fuerit in sensu

(nic nie ma w umyśle, czego by wcześniej nie było w zmysłach)


Arystoteles (384-322)

Byt jest jednostkowy, wiedza ogólna

Wszelkie poznanie rozpoczyna się od spostrzeżeń

(zmysły są źródłem wiedzy)

Drogą stopniowej abstrakcji umysł dochodzi do pojęć ogólnych

Abstrakcja (łac. abstractio – oddzielenie, odrywanie) – czynność polegająca na myślowym oddzielaniu cech nieistotnych (z danego punktu

widzenia) badanego przedmiotu (np. badając znaczenie nazwy abstrahujemy od tego, czy ma parzystą, czy nieparzystą liczbę liter)

Poznanie ma charakter całkowicie bierny

Początek i podstawa wiedzy – doświadczenie zmysłowe (empiryzm genetyczny)

Cel – wiedza rozumowa (racjonalizm)


Logika (narzędzie nauk) – teoria pojęć i sądów

Definicja pojęcia – umieszczenie pojęcia w hierarchii pojęć (definicja klasyczna – przez rodzaj i różnicę gatunkową, np. kwadrat to prostokąt

równoboczny; człowiek to zwierzę rozumne)

Istnieje kres definiowania – są pojęcia ogólne niemające definicji

Sądy – tworzą hierarchię racji i następstw; sądy ogólniejsze stanowią rację dla mniej ogólnych

Istnieje kres dowodzenia – sądy najogólniejsze np. zasada niesprzeczności nie mogą być i nie potrzebują być dowodzone (nie ma ogólniejszych);

dogmatyzm

Sylogizm:

każdy człowiek jest śmiertelny

Sokrates jest człowiekiem

_____________________

Sokrates jest śmiertelny

Natura rzeczy – z ogółu wynika szczegół (dedukcja); porządek logiczny

Natura umysłu – ze znajomości szczegółów dochodzimy do wiedzy ogólnej (indukcja); porządek psychologiczny


Współczesne koncepcje wiedzy wrodzonej

Wrodzone mechanizmy przyswajania języka (Noam Chomsky)

Reprezentacja liczb

Wrodzony charakter intuicji geometrycznych: poczucie kierunku, relacji… (wykorzystanie w nawigacji przez różne gatunki)

Mentalizacja u dzieci – zdolność do przypisywania innym niewidocznych, wewnętrznych stanów umysłu

Wrodzony mechanizm postrzegania przyczynowości…

Obecnie zagadnienia te są przedmiotem badań empirycznych, a nie analiz filozoficznych.


Dedukcja a indukcja

„- Jakim cudem udało ci się to wydedukować – spytałem.

- Co wydedukować? – spytał rozdrażnionym tonem.

- To, że ten człowiek był emerytowanym sierżantem piechoty morskiej?

- […] Mimo, że był po drugiej stronie ulicy, zauważyłem wielką niebieską kotwicę wytatuowaną na grzbiecie jego dłoni. To nasuwało skojarzenie z morzem. Miał jednak

postawę zawodowego wojskowego i regulaminowe bokobrody. Wszystko to pasowało do żołnierza piechoty morskiej. Po sposobie, w jaki trzymał głowę i wymachiwał

swoją laską, stwierdziłem, że najwyraźniej ma o sobie bardzo wysokie mniemanie; jego zachowanie wydawało mi się nieco władcze. Z wyrazu twarzy natomiast można było

wywnioskować, że jest to zrównoważony, budzący szacunek mężczyzna w średnim wieku. Wszystkie wymienione fakty przemawiały za tym, że musiał być w randze

sierżanta.

- Cudowne! – zawołałem.

- Raczej pospolite – odparł Holmes […]”.

(A. Conan Doyle, Tajemnica Lauriston Gardens)

Problem: czy stosowane przez Sherlocka Holmesa rozumowanie jest rozumowaniem dedukcyjnym?


Przykład rozumowania dedukcyjnego (1)

Wszystkie wykłady z filozofii są nudne

Prowadzony przeze mnie wykład jest wykładem z filozofii

___________________________________________________

Ten wykład jest nudny

a) i b) – przesłanki, c) – wniosek

rozumowanie dedukcyjne: jeśli przesłanki są prawdziwe, to wniosek musi być prawdziwy; nie jest możliwe, aby przesłanki były prawdziwe, a wniosek fałszywy

(otrzymalibyśmy sprzeczność)


Przykład (2)

Niektóre wykłady z filozofii są nudne


__________________________________________________


Czy wniosek wynika logicznie z przesłanek?


Przykład (2)

Niektóre wykłady z filozofii są nudne


__________________________________________________


W (2) wniosek nie wynika z konieczności z przesłanek (prowadzony wykład może być interesujący). Uznanie przesłanek za prawdziwe i (c) za fałszywe nie implikuje

sprzeczności


Przykład (3)

Wszystkie planety mają 3 księżyce

Ziemia jest planetą

______________________________

Ziemia ma 3 księżyce

Pytanie: czy rozumowanie (3) jest poprawne?


Przykład (3)

Wszystkie planety mają 3 księżyce

Ziemia jest planetą

______________________________

Ziemia ma 3 księżyce

Rozumowanie jest poprawne, ale…

Logika dedukcyjna to nauka o wyprowadzeniu jednych zdań z innych zdań. Za pomocą samej logiki nie można ustalić prawdziwości przesłanek (logika nie jest źródłem

prawdziwych twierdzeń o świecie).

Dedukcja – wnioskowanie od racji do następstwa, z przesłanek wynika wniosek, wnioskowanie niezawodne („od ogółu do szczegółu”).


Indukcja

Typ rozumowania redukcyjnego (od szczegółu do ogółu), metoda wyprowadzenia wniosku, będącego zdaniem ogólnym z przesłanek będących zdaniami jednostkowymi

Indukcja jest rozumowaniem zawodnym (prawdziwość przesłanek nie gwarantuje prawdziwości wniosku)

Uwaga: indukcja matematyczna (indukcja zupełna) jest rozumowaniem dedukcyjnym


Indukcja matematyczna

Metoda dowodzenia twierdzeń o liczbach naturalnych

Niech T(n) będzie formą zdaniową o zmiennej n określoną w dziedzinie N. Jeśli za n wstawić dowolną liczbę naturalną, to T(n) stanie się zdaniem prawdziwym albo

fałszywym.

Zasada indukcji matematycznej:

1. Jeżeli istniej taka liczna n0, że T(n0) jest zdaniem prawdziwym

2. Dla każdej liczby naturalnej n zachodzi implikacja T(n) → T(n +1)

_______________________________________________________

To T(n) jest prawdziwe dla każdej liczny naturalnej n.


Indukcja enumeracyjna i eliminacyjna

Indukcja enumeracyjna – wnioskowanie, w którym zdanie stwierdzające ogólną prawidłowość uznajemy jako wniosek na podstawie uznania zdań jednostkowych,

stwierdzających niektóre poszczególne przypadki tej prawidłowości

Indukcja eliminacyjna – wnioskowanie, w którym jedna z przesłanek jest alternatywą kilku zdań ogólnych, inne przesłanki są zdaniami jednostkowymi obalającym

wszystkie człony tej alternatywy z wyjątkiem jednego. Wnioskiem indukcji eliminacyjnej jest jeden nieobalony człon alternatywy (F. Bacon, J. S. Mill)


Teoria idoli: Francis BaconF. Bacon (1561-1626), Novum Organum (1620), Nowa Atlantyda (1627)

Empiryzm: nauka jako środek do praktycznych celów – wiedza to potęga (panowanie człowieka nad przyrodą), należy nie kontemplować przyrodę, lecz „wydrzeć jej

tajemnice” przez eksperyment

Odrzucenie sylogizmu na rzecz metody empirycznej – indukcji

„umysłowi ludzkiemu nie skrzydeł trzeba, lecz ołowiu”

Podwójne zadanie filozofii:

1) usunąć źródła błędów; 2) wskazać pozytywne środki zdobywania wiedzy

1) Teoria złudzeń (idola)

a. złudzenia plemienne (idola tribus) wspólne całemu gatunkowi ludzkiemu, wynikające z właściwej człowiekowi konstrukcji (np. skłonność do antropomorfizowania,

teleologicznego ujmowania przyrody…)

b. złudzenia jaskini (idola specus) indywidualne uwarunkowane wychowaniem, lekturą, wykształceniem (por. Platon i alegoria jaskini)

c. złudzenia rynkowe (idola fori) powodowane przez język (w języku są wyrazy, którym nic nie odpowiada – por. onomatoidy Kotarbińskiego)

g. złudzenia teatru (idola theatri) hipostazy i błędy pojęć właściwe tradycji filozoficznej


Teoria indukcji BaconaPodstawa nauki = eksperyment (zamiast przypadkowego zbierania faktów) + indukcja (zamiast sylogizmu por. Arystoteles)

Analogia ze światem zwierząt: mrówki – tylko zbierają, pająki – snują własne nici, pszczoły – zbierają i przerabiają zebrany materiał

Indukcja nie jest prostym zestawianiem faktów, lecz metodą ich uogólniania – poszukiwania stałych związków

Jeśli zajmujemy się jakąś własnością W należy:

Zestawić wypadki, w jakich W występuje (wykaz obecności)

Zestawić wypadki, w jakich W nie występuje (wykaz braku)

Zestawić wypadki, w jakich W występuje w różnym stopniu (wykaz stopni)

Właściwa indukcja ma na celu ustalenie, jakie własności wiążą się badaną własnością:

Wyniki:

Odrzucenie własności brakujących w pewnych przypadkach

Dodanie własności

Rozstrzygnięcie kwestii spornych

Cel rozumowania indukcyjnego – znalezienie stałych własności, stanowiących istotę rzeczy (por. Arystoteles)


Teoria indukcji Bacona cd.

1. Formułujemy wyczerpującą listę wzajemnie wykluczających się hipotez H

2. Jeśli lista jest wyczerpująca, to znajduje się na niej H prawdziwa

3. Za pomocą eksperymentu eliminujemy H fałszywe

4. Pozostaje H prawdziwa

Eksperyment krzyżowy (experimentum crucis) – musi być tak zaprojektowany, aby dowolny jego rezultat eliminował co najmniej jedną z alternatywnych hipotez

Problem: skąd wiadomo, które czynniki są istotne w danym eksperymencie?

Powinniśmy przyjąć H dopiero po wyeliminowaniu H alternatywnych, ale musimy zakładać inne H… aby dokonać wstępnej selekcji „czynników nieistotnych”

Zawsze można przeanalizować jedynie skończoną liczbę czynników. Skąd wiadomo, że liczba czynników w przyrodzie jest skończona? (tzn. że spełnione jest założenie

ograniczonej różnorodności świata)


Niedookreślenie teorii przez dane empiryczne

Po wyeliminowaniu wszystkich hipotez niezgodnych z pewnym zespołem danych empirycznych zawsze pozostaje nieskończenie wiele danych do wyeliminowania

Paradoks doboru krzywej:

1. Dowolny zbiór danych empirycznych można przedstawić w postaci skończonego zbioru punktów na płaszczyźnie

2. Istnieje nieskończony zbiór krzywych przechodzących przez wszystkie punkty tego zbioru

Nawet przy założeniu skończonej różnorodności świata metoda Bacona może być wiarygodna jedynie przy założeniu istnienia prawidłowości w przyrodzie

Bacon zakładał esencjalizm (rzeczy mają swoją istotę)

Później – zamiast poszukiwania istoty rzeczy – poszukiwanie prawidłowości, możliwych do ujęcia w postaci praw przyrody


Kanony Milla

J. St. Mill (1806-1873), A System of Logic, 1843

Empiryzm – wszelka wiedza pochodzi z doświadczenia (stanowisko przeciwstawne – aprioryzm) prawa logiki wywodzą się z doświadczenia (są uogólnieniem doświadczeń,

a nie pierwotne i oczywiste)

Nominalizm – w świecie istnieją tylko rzeczy jednostkowe, ogólne są jedynie wyrazy

Definicja nie oddaje „istoty rzeczy” ale znaczenie wyrazów

Do twierdzeń ogólnych można dojść tylko przez indukcję (doświadczenia są zawsze jednostkowe); z twierdzeń ogólnych można potem dedukcyjnie wyprowadzać wnioski

(odrzucenie sylogizmu)


Kanon jedynej zgodności

Jeżeli zdarzenia szeregu (1) A, B, C…, zachodzą wcześniej niż szeregu (2) a, b, c… oraz tylko jeden element szeregu (1) i (2) powtarzają się, mamy prawo przypuszczać, że A

jest przyczyną a

A, B, C… → a, b, c…

A, D, E… → a, d, e…

__________________

A → a

(→ symbolizuje związek przyczynowy)

Przykład: tzw. gorączka Teksasu (koniec XIX w. USA): krowy hodowane na północy i przenoszone na południe zapadały na chorobę i masowo padały. Th. Smith zauważył,

że choroba jest przenoszona zawsze (jedyna zgodność) przez kleszcze.


Kanon jedynej różnicy

Jeżeli zdarzenia szeregu (1) A, B, C…, zachodzą wcześniej niż szeregu (2) a, b, c… oraz brak tylko jeden elementu szeregu (1) związany jest z brakiem tylko jednego

elementu (2), mamy prawo przypuszczać, że A jest przyczyną a

A, B, C… → a, b, c…

D, E… → d, e…

__________________

A → a

Przykład: tzw. gorączka Teksasu (XIX w. USA): krowy hodowane na północy i przenoszone na południe zapadały na chorobę i masowo padały. Th. Smith zauważył, że

krowy z południa zapadały w młodości na lekką gorączkę i były uodpornione

Kanony (1) i (2) można stosować łącznie – łączny kanon zgodności i różnicy


Kanon jedynej reszty

Jeśli nie jesteśmy pewni, czy przyczyną a jest A, B czy C, oraz wiemy, że przyczyną a nie jest ani B ani C, wtedy – na zasadzie reszty – wnosimy, że A jest przyczyną a

A lub B lub C → a

nie-B → a

nie-C → a

__________________

A → a

Jeśli wiemy, że pewne zjawisko a można wyjaśnić tylko na jeden z dwóch sposobów A lub B, to jeśli nie B, zatem A (tertium non datur)


Kanon zmian towarzyszącychJeśli nie wiemy, czy zdarzenie typu A jedynie współwystępują ze zdarzeniami typu a, czy też są powiązane z nimi przyczynowo, to jeśli zmiana A związana jest ze zmianą a

(pozostałe pozostają stałe), możemy wnosić, że A jest przyczyną a

A1, B, C… → a1, b, c…

A2, B, C… → a2, b, c…

A3, B, C… → a3, b, c…

__________________

A → a

Przykład: związek okresu drgań wahadła (a) z wartością przyciągania grawitacyjnego (A) w różnych miejscach na Ziemi

Bacon – indukcja pozwala poznać istotę rzeczy

Mill – indukcja pozwala poznać przyczyny zdarzeń, podstawa prawa przyczynowości jest psychologiczna i subiektywna (przyzwyczajenie, że coś, co wielokrotnie

okazywało się prawdą, nadal okaże się prawdą)

Problem: prawo przyczynowości opiera się na indukcji, a indukcja na przyczynowości…


Sposoby uzasadnienia indukcji

Naiwny indukcjonizm – nauka wychodzi od obserwacji, wiedza naukowa wyprowadzana jest za pomocą indukcji ze zdań obserwacyjnych

Zasada indukcji:

„Jeżeli duża ilość przedmiotów A została zaobserwowana i wszystkie miały własność B, to wszystkie A mają własność B”.

Problem: jak uzasadnić zasadę indukcji?

Jeżeli nawet zdania obserwacyjne są niezawodne [twierdzenie możliwe do zakwestionowania], to w jaki sposób rozumowanie indukcyjne prowadzi do wiedzy niezawodnej?

Rozumowanie indukcyjne jest zawodne (w odróżnieniu od rozumowania dedukcyjnego) – prawdziwość przesłanek rozumowania indukcyjnego nie gwarantuje

prawdziwości wniosku.

Kruk x1 zaobserwowany w czasie t1 okazał się czarny

Kruk x2 zaobserwowany w czasie t2 okazał się czarny itd.

________

Wszystkie kruki są czarne

Błąd: nie ma żadnej logicznej gwarancji, że następny zaobserwowany

kruk będzie nie-czarny



Przykład: Bertrand Russel i przypowieść o indyku-indukcjoniście

Rozumowanie indyka:

Pierwszego dnia na fermie indyczej nakarmiono mnie o 9 rano

Drugiego dnia na fermie indyczej nakarmiono mnie o 9 rano…

[obserwacji dokonał w różnych okolicznościach w długim, czasie]

n-tego dnia na fermie indyczej nakarmiono mnie o 9 rano

________

Wniosek: zawsze otrzymuję posiłki o 9 rano

Na Święto Dziękczynienia indyk został upieczony…



Zasady indukcji nie można uzasadnić na podstawie doświadczenia:

Zasada indukcji okazała się skuteczna w sytuacji x1

Zasada indukcji okazała się skuteczna w sytuacji x2, itd.

________

Zasada indukcji jest zawsze skuteczna

Błąd circulus vitiosus – nie można posługiwać się indukcją w celu uzasadnienia indukcji



Co to jest „duża ilość” obserwacji?

Czy aby się przekonać, że bomba atomowa może wywołać ogromne zniszczenia i śmierć wielu ludzi trzeba wielokrotnie powtarzać jej zrzucenie na miasto?

Czy aby się przekonać, że ogień parzy, trzeba wielokrotnie wkładać rękę do ognia?

Czy na podstawie tego, że „jasnowidzowi” udało raz poprawnie przewidzieć jakieś wydarzenie należy uznać, że posiada dar przewidywania przyszłości?


Galileo Galilei (1564-1642)

„Filozofia zapisana jest w tej ogromnej księdze, którą stale mamy otwartą przed naszymi oczami; myślę o wszechświecie; lecz nie można jej zrozumieć, jeśli się wpierw nie

nauczymy rozumieć języka i pojmować znaki, jakimi została zapisana. Zapisana została zaś w języku matematyki, a jej literami są trójkąty, koła i inne figury geometryczne, bez

których niepodobna pojąć z niej ludzkim umysłem ani słowa; bez nich jest to błądzenie po mrocznym labiryncie” (Galileo Galilei, Il saggiatore)

Idealizacja

Eksperyment

Matematyczny opis zjawisk

Powstanie matematycznego przyrodoznawstwa


http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Galileo.arp.300pix.jpg

Zagadnienie granic poznania


Czy umysł może poznać przedmioty transcendentne?

(łac. transcendere – przekraczać) – zagadnienie transcendencji

tak:

epistemologiczny realizm

nie:

epistemologiczny idealizm

epistemologiczny idealizm immanentny:

umysł może poznać jedynie własne przeżycia

George Berkeley

epistemologiczny idealizm transcendentalny:

umysł może poznać jedynie własne konstrukcje

Immanuel Kant

Kartezjusz (Rene Descartes, 1596-1650)

Subiektywistyczny punkt wyjścia: podstawa filozofii - immanentna sfera filozofującego podmiotu (świadomość)

racjonalizm

Discours de la methode

Geometrie

Dioptrique, Meteores

Meditationes de prima philosophiae, 1641

Principia philosophiae, 1644

Le monde ou le traite de la lumiere, 1664


„Rozsądek jest rzeczą najsprawiedliwiej rozdzieloną na świecie: każdy bowiem mniema, iż jest weń tak dobrze zaopatrzony, że nawet ci, których

najtrudniej zadowolić w innych sprawach, nie zwykli pożądać do więcej, niż go posiadają” (Kartezjusz, Rozprawa o metodzie)

Założenie Kartezjusza: odpowiednia metoda umożliwi zdobycie wiedzy prawdziwej

11/12 grudnia 1619 – koncepcja jedności nauk

„wobec tego, że dla każdej rzeczy istnieje jedna tylko prawda, to, skoro ktoś ją wykryje, wie o niej tyle, ile tylko wiedzieć można” (Kartezjusz,

Rozprawa o metodzie, cz. 2)

„Albowiem ostatecznie metoda, która uczy, jak przestrzegać prawdziwego porządku i dokładnie wykazywać wszelkie okoliczności tego, czego

szukamy, zawiera wszystko, co daje pewność prawidłom matematyki” (Kartezjusz, Rozprawa o metodzie, cz. 2)


Metoda analityczna

„nigdy nie przyjmować za prawdziwej żadnej rzeczy, zanim by jako taka nie została rozpoznana przeze mnie w sposób oczywisty” („jasno i

wyraźnie”)

„dzielić każde z badanych zagadnień na tyle cząstek, na ile by się dało i na ile byłoby potrzeba do najlepszego ich rozwiązania”

„prowadzić swe myśli w porządku, poczynając od przedmiotów najprostszych i najdostępniejszych poznaniu i wznosić się po trochu, jakby po

stopniach, aż do poznania przedmiotów bardziej złożonych”

„czynić wszędzie wyliczenia tak całkowite i przeglądy tak powszechne, aby być pewnym, że nic nie zostało pominięte”

(Kartezjusz, Rozprawa o metodzie, cz. 2)


Racjonalizm

Według Kartezjusza nie zmysły, lecz rozum pozwala zdobyć wiedzę prawdziwą

racjonalizm vs empiryzm

Problem: poszukuję wiedzy pewnej… ale od czego zacząć?

Kartezjusz poszukuje niewzruszonej podstawy wiedzy

Archimedes: „dajcie mi punkt oparcia, a poruszę całą Ziemię”


Sceptycyzm metodologiczny

„odrzucić jako bezwzględnie fałszywe wszystko, co do czego mógłbym sobie wyobrazić najmniejszą nawet wątpliwość, aby zobaczyć, czy potem

nie zostałoby w zespole mych wierzeń nic takiego, co by było całkowicie niewątpliwe”

„Tak więc, jako że nasze zmysły niekiedy nas zwodzą, zamierzałem przyjąć, że nie istnieje ani jedna rzecz, która by była taka, jaką wydaje się nam

za ich sprawą”

[możliwość błędy w geometrii] – „odrzuciłem jako błędne wszystkie racje, które brałem poprzednio za dowody”

„wszystkie myśli, które mamy na jawie, mogą nas nachodzić również we śnie” – „wszystko, co kiedykolwiek znalazło się w moim umyśle, nie było

bardziej prawdziwe aniżeli moje senne widziadła”


Czy pozostaje coś, w co niepodobna wątpić?


Cogito ergo sum

„zwróciłem uwagę na to, że w chwili, gdy chciałem tak myśleć, że wszystko jest fałszywe, stawało się konieczne, bym ja, którym to myślał, był

czymś. A spostrzegłszy, że ta prawda: myślę, więc jestem była tak niezachwiana i pewna, że wszelkie najbardziej dziwaczne przypuszczenia

sceptyków nie zdołały jej zachwiać, uznałem bez obawy błędu, że mogę ją przyjąć jako pierwszą zasadę filozofii, której poszukiwałem”


Problem: czym jestem?


Res cogitans

„Poznałem dzięki temu, że byłem substancją, której całą istotę czy naturę […] stanowi wyłącznie myślenie i która dla swego istnienia nie wymaga

żadnego miejsca […] i nie zależy od żadnego przedmiotu materialnego. Tak, że oto „Ja” […] czyli dusza […] dzięki której jestem tym, czym jestem,

jest całkowicie odrębna od ciała i jest nawet łatwiejsza do poznania niż ono […] a nadto gdyby nie było wcale ciała, dusza nie przestałaby być tym

wszystkim, czym jest. […] Czym więc jestem? Rzeczą myślącą; ale co to jest? Jest to rzecz, która wątpi, pojmuje, twierdzi, przeczy, chce, nie chce,

a także wyobraża sobie i czuje”

(Kartezjusz, Rozprawa o metodzie).


Problemy:

Skąd wiem, że nie jestem mózgiem w naczyniu podłączonym

do komputera?

Skąd wiem, że nie jestem w Matrixie?

Skąd wiem, że istnieje świat transcendentny?

Kartezjusz zakwestionował świadectwa zmysłów, nie może zatem na podstawie doświadczenia zmysłowego twierdzić, że poznaje świat zewnętrzny

i że świat zewnętrzny istnieje!

Problem transcendencji


Rozwiązanie Kartezjusza


Okrywam w umyśle ideę Boga (istoty doskonałej)

Moja niedoskonała jaźń nie mogła jej wytworzyć, bo skutek nie

może być doskonalszy od przyczyny…

Zatem Bóg istnieje!

Bóg nie jest zwodzicielem, zatem świat

istnieje!

Inne rozwiązanie…

Skąd wiem, że świat transcendentny istnieje?

Nie wiem!

Solus ipse sum (solipsyzm)


Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716)

„Rozumowania nasze opierają się na dwóch wielkich zasadach:

na zasadzie sprzeczności, na mocy której osądzamy jako fałszywe

to, co jest sprzecznością objęte, i jako prawdziwe to, co jest

przeciwstawne fałszowi lub z nim sprzeczne. […]

Opierają się też na zasadzie racji dostatecznej, na mocy której stwierdzamy, że żaden fakt nie może okazać się rzeczywisty, czyli istniejący, żadna

wypowiedź prawdziwa, jeżeli nie ma racji dostatecznej, dla której to jest takie, a nie inne; chociaż racje te najczęściej nie mogą być nam znane”.

G. W. Leibniz, Zasady filozofii, czyli monadologia, s. 303


John Locke (1632-1704)

Essay Concerning Human Understanding (1690)

Badania dotyczące rozumu ludzkiego

Zadanie filozofii – badanie naszych pojęć

(psychologiczne badania nad umysłem)

Wszelkie sądy (prawdziwe i fałszywe) pochodzą z doświadczenia

Doświadczenie świata zewnętrznego – postrzeżenia (sensation)

Doświadczenie świata wewnętrznego – refleksja (refelection)

Idee – wszystko, co znajdujemy w umyśle

Znamy bezpośrednio tylko idee, nie rzeczy

Własności pierwotne (primary) – obiektywne, np. rozciągłość, kształt, ruch

Własności wtórne (secundary) – subiektywne, np. barwa, smak, dźwięk

Idee proste – pochodzą wyłącznie z doświadczenia

Idee złożone – połączenia idei prostych przez umysł www.umcs.filozofia.lublin.pl

George Berkeley (1685-1753)

Skrajny nominalizm

[szczegóły – por. spór o uniwersalia]

– w umyśle nie ma nic abstrakcyjnego (nie można sobie przedstawić barwy, które nie byłaby czerwona, zielona…, czyli „barwy w ogóle”; trójkąta,

który nie byłby ani prostokątny, ani ostrokątny…)

- Idea = konkretne wyobrażenie

Jedynym źródłem wiedzy o świecie są zmysły

Filozofia matematyki – figury rysowane na tablicy nie są jedynie ilustracją, lecz właściwym przedmiotem wiedzy geometrycznej: każda linia ma

określoną grubość, nie można dzielić odcinka w nieskończoność, nie istnieją wielkości mniejsze od postrzeganych (nie istnieją wielkości

nieskończenie małe)…

własności obiektywne i subiektywne

wszelkie własności są subiektywne – istnieją tylko w umysłach (np. barwa istnieje tylko, gdy jest postrzegana, podobnie kształt i inne tzw. własności

obiektywne)


Epistemologiczny idealizm immanentny

George Berkeley (1685-1753)

A New Theory of Vision, 1709

Principles of Human Knowledge, 1710

Three Dialogues between Hylas and Philonous, 1713

Alciphron, 1732

Siris, 1744

Skrajny nominalizm – nie ma w umyśle idei (pojęć) abstrakcyjnych

Skrajny empiryzm (sensualizm) – doświadczenie zmysłowe jedynym źródłem wiedzy

Skrajny subiektywizm – wszelkie własności są subiektywne (istnieją w umysłach)

Immaterializm – nie istnieją substancje materialne (ciała – zespoły jakości)

Spirytualizm – istnieją substancje duchowe (umysły)www.umcs.filozofia.lublin.pl

Co spostrzegam?

Pogląd potoczny – postrzegam przedmioty istniejące niezależnie ode mnie (transcendentne)

Epistemologiczny idealizm immanentny – przedmiotem poznania są wrażenia istniejące w moim umyśle (immanentne przedmioty świadomości)


Widzę barwę…

barwa jest wrażeniem…

wrażenie istnieje w moim umyśle…

Widzę pewien kształt…

kształt jest wrażeniem…

wrażenie istnieje w moim umyśle…

Słyszę…

itd…

Konsekwencje metafizyczne

metafizyczny idealizm subiektywny

esse est percipi (być znaczy być postrzeganym)

„Myślę, że każdy będzie tego intuicyjnie pewien, kto tylko zważy, co się rozumie przez termin istnieć. Kiedy powiadam, że stół, na którym piszę,

istnieje, znaczy to, że go widzę i dotykam. Jeślibym zaś był poza moją pracownią, wówczas powinienem powiedzieć, że stół istniał — rozumiejąc

przez to, że gdybym był wewnątrz, mógłbym go postrzegać lub że jakiś inny duch postrzega go w tej chwili. Kiedy powiadam, że istniał zapach,

znaczy to, że został odczuty węchem; że istniał dźwięk, znaczy, że został usłyszany; że istniał kolor albo kształt, znaczy, że został dostrzeżony lub

dotknięty. To jest wszystko, co rozumiem przez te i tym podobne wyrażenia. Wydaje mi się bowiem całkowicie niezrozumiałym to, co mówi się o

absolutnym istnieniu przedmiotów niemyślących, bez żadnego związku z tym, że są postrzegane. Ich esse stanowi percipi — i jest niemożliwym to,

aby istniały poza umysłem czy myślącymi przedmiotami, które je postrzegają”. (G. Berkeley)


Immaterializm i spirytualizm

Zdaniem Berkeley’a dusze (niematerialne umysły) istnieją w sensie dosłownym (istnieją substancje duchowe)

Ciała istnieją = jakiś podmiot ich doznaje, ktoś przeżywa odpowiednie wrażenia, ktoś jest świadom wrażeń

Ciała = wrażenia lub układy wrażeń

Wrażenie istnieje = ktoś to wrażenie przeżywa

Jeżeli termin materia oznacza coś istniejącego obiektywnie (niezależnie od świadomości podmiotu poznającego), to nie ma materii

„Nie mam bezpośredniej intuicji tego, że istnieje materia; nie mogę również z wrażeń zmysłowych, z idei, z pojęć, z działań lub uczuć wyprowadzić

ani prawdopodobnego, ani koniecznego wniosku, aby istniała substancja, niezdolna do myślenia i postrzegania, nieaktywna. Natomiast o istnieniu

mojego Ja, to znaczy mojej duszy, umysłu lub zasady myślącej, posiadam wiedzę oczywistą na podstawie refleksji”.

George Berkeley


Rzeczywistość i pozory „te świadomości, które się z sobą zgadzają, stanowią wystarczającą większość, aby zamknąć przeciwników w szpitalach dla obłąkanych". [A. S.

Eddington: Nowe oblicze natury, s. 246]


rzeczywistośćpozory

Etienne Bonnot de Condillac (1715-1780)

O pochodzeniu poznania ludzkiego, Traktat o wrażeniach, Logika

Skrajny sensualizm – wszelka wiedza pochodzi z wrażeń zmysłowych

Bierność umysłu – nie ma wrodzonych idei i dyspozycji; funkcje umysłu wytwarzają się w rezultacie wrażeń (wrażenia = subiektywne stany umysłu)

Eksperyment myślowy „posąg”

Posąg ma zdolność odbierania wrażeń jednego zmysłu (np. powonienia)

Silniejsze wrażenia pociągają uwagę

Wrażenia pozostawiają ślady – powstaje pamięć

Nowe wrażenia są porównywane z wcześniejszymi – sądzenie

W każdym wrażeniu: przedstawienie i zabarwienie uczuciowe

Stopniowo powstają: uwaga, pamięć, wyobraźnia, sądzenie i wnioskowanie

pożądanie, wola, miłość, nienawiść, nadzieja, obawa…

Z jednego zmysłu stopniowo rozwija się całe życie psychiczne


Czy umysł pozbawiony jakichkolwiek mechanizmów wrodzonych (tabula rasa) mógłby się uczyć?


David Hume (1711-1776)

Treatise on Human Nature, 1739-1740 (3 t.)

An Enquiry Concerning Human Understanding, 1748

An Enquiry Concerning the Priniples of Morals, 1751

Przedmiot badań teorii poznania – nasze przedstawienia; nie (psychologiczne) zagadnienie genezy, lecz (epistemologiczne) zagadnienie

prawomocności idei

Radykalny empiryzm

Pierwotne – wrażenia (impressions)

Pochodne – idee (ideas): idee pochodzą z wrażeń (są ich kopiami)

Prekursor pozytywizmu


Przedmiot wiedzy i problem doświadczenia

związki między ideami (nauki formalne: logika i matematyka) – a priori (niezależne od doświadczenia); prawdy konieczne i oczywiste

(zaprzeczenie implikuje sprzeczność)

Np. twierdzenie Pitagorasa jest słuszne nawet gdyby w świecie nie było trójkątów

Twierdzenia matematyki nie dotyczą rzeczywistości

fakty (przyrodoznawstwo) – a posteriori (na podstawie doświadczenia); ani konieczne ani oczywiste (można pomyśleć zaprzeczenie dowolnego

faktu)

Np. można pomyśleć, że jutro nie nastąpi wschód Słońca (twierdzenie to jest równie zrozumiałe i nie zawiera sprzeczności jak jego zaprzeczenie)

Problem: na jakiej podstawie możemy orzekać o przyszłych faktach?

Porównaj: „dzisiaj zaobserwowałem wschód Słońca” (stwierdziłem fakt)

„jutro nastąpi wschód Słońca” (wykraczam poza fakty)

Problem przyczynowości: czy między faktami zachodzą związki konieczne?


Krytyka pojęcia przyczynowości

„[…] wszystkie prawa przyrody i wszystkie bez wyjątku zachowania się ciał znamy wyłącznie z doświadczenia” […] każdy skutek jest zdarzeniem

różnym od swojej przyczyny. Nie można go przeto wykryć w przyczynie, a aprioryczne na jego temat pomysły i koncepcje są czymś zupełnie

dowolnym”.

David Hume, Badania dotyczące rozumu ludzkiego

Związku przyczynowego nie poznajemy a priori – np. przez analizę pojęcia prochu nie można wykazać, że eksploduje


Związku przyczynowego nie poznajemy empirycznie: pojęcie przyczynowości wykracza poza (dotychczasowe) doświadczenie

Obserwujemy jedynie następstwo zdarzeń, czyste doświadczenie informuje nas o następstwie faktów, a nie o wynikaniu

post hoc non est propter hoc

„[…] nie można na tej tylko podstawie, że jedno zjawisko w jednym przypadku wyprzedziło inne, wyprowadzić rozumnego wniosku, że pierwsze jest

przyczyną drugiego”.


„[…] tym, co wobec stałego związku dwóch rzeczy, np. gorąca i płomienia, ciężaru i masy, każe nam po ukazaniu się jednego oczekiwać drugiego,

jest wyłącznie przyzwyczajenie. […] jest to jedyna hipoteza, która usuwa trudność wytłumaczenia, dlaczego z tysiąca przypadków wyprowadzamy

wniosek, którego nie możemy wyprowadzić z jednego przypadku, niczym od tamtych się nie różniącego”.



Krytyka pojęcia substancji

Przyjmując istnienie substancji wykraczamy poza dane doświadczenia

W doświadczeniu dane są nam jedynie wrażenia (a nie ich przyczyny)

Podstawa przekonania o istnieniu substancji jest psychologiczna – wyobraźnia i instynkt

Krytyka substancji duchowej

„Gdy wnikam dokładniej w to, co nazywam ‚jaźnią’, to trafiam zawsze tylko na takie czy inne szczegółowe przedstawienia i nie obserwuję nigdy nic

innego, jak tylko postrzeżenia”

David Hume


„Gdy bierzemy do ręki książki z dziedziny teologii lub metafizyki, to musimy pytać: czy zawiera badania nad wielkością i liczbą prowadzone drogą

czystego rozumowania? Nie. Czy zawiera badania nad faktami i istnieniem? Nie. To należy wrzucić ją w ogień, gdyż może zawierać jedynie fikcje i

złudzenia”.

David Hume


Immanuel Kant (1727-1804)

Istnieją prawomocne sądy a priori niebędące sądami

analitycznymi – sądy syntetyczne a priori.

Sądy analityczne – np. każdy kwadrat ma cztery boki

Sądy eksplikują sens terminów, nie mówią nic o świecie doświadczenia, są a priori

Sądy syntetyczne – twierdzenia rzeczowe niebędące definicjami, powiększają naszą wiedzę o świecie

np.

5 + 7 = 12

Linia prosta jest najkrótszym połączeniem między dwoma punktami

Suma długości dwóch boków trójkąta jest większa niż długość podstawy

Aby rozpoznać prawdziwość twierdzeń geometrii wystarczy „czysta naoczność” (wyobraźnia) – jest to wiedza a priori


Idealizm transcendentalny

Immanuel Kant (1724-1804)

przedmiot poznania – konstrukcja podmiotu poznającego wyposażonego w:

aprioryczne formy zmysłowości (przestrzeń i czas)

transcendentalne kategorie intelektu (substancja, przyczynowość…)

Kritik der reinen Vernuft, 1781, wyd. 2 1787

Kritik der praktischen Vernuft, 1788

Kritik dr Urteilskraft, 1791


Kantowski podział sądów

sąd – treść zdania w sensie logicznym (S jest P)

zdania mogą być sformułowane w różnych językach, ale wyrażać ten sam sąd

np. Snow is white, Śnieg jest biały

Jak na podstawie przedstawień możemy coś wiedzieć o rzeczach? – badania transcendentalne


sądy

analityczne

(trójkąt ma trzy kąty)

syntetyczne

(każde zjawisko ma

przyczynę)

sądy

a priori

(5 + 7 = 12)

konieczne i powszechne

a posteriori

(śnieg jest biały)

Zagadnienie sądów syntetycznych a priori

sądy analityczne a priori (wszystkie sądy analityczne są a priori) – aby stwierdzić prawdziwość sądu wystarcza znajomość języka (np. trójkąt ma

trzy kąty, kawaler to mężczyzna nieżonaty)

sądy syntetyczne a posteriori – ich prawdziwość (lub fałszywość) rozpoznajemy na podstawie doświadczenia (np. śnieg jest biały, Ziemia jest

kulista, atom He ma dwa elektrony)

sądy syntetyczne a priori – ich prawdziwość rozpoznajemy niezależnie od doświadczenia, ale powiększają one naszą wiedzę

PROBLEM: jak są możliwe sądy syntetyczne a priori? – jak jest możliwe, że niezależnie od doświadczenia (czyli a priori) jesteśmy w posiadaniu wiedzy o świecie, który ukazuje się nam w doświadczeniu?


Przykład: aby stwierdzić prawdziwość nierówności trójkąta nie jest potrzebne doświadczenie – wystarczy czysta wyobraźnia.

Twierdzenie to jest sądem syntetycznym a priori

Uwaga: w czasach Kanta (i aż do połowy XIX w.) sądzono, że geometria Euklidesa jest jedynym możliwym systemem geometrii


cba a b

c

Kant a Hume

Hume (i empiryzm) – tylko sądy analityczne są a priori, sądy syntetyczne są aposteriori

Kant – w pojęciu wiedzy jest zawarte to, że jest pewna i powszechna

„Doświadczenie poucza bowiem, że coś jest takie a nie inne, ale nigdy, że inne być nie może. Jeśli więc znajdzie się twierdzenie, które w myśli występuje jako konieczne, to jest ono sądem a priori. Następnie, doświadczenie nie daje sądom nigdy właściwej i ścisłej powszechności, lecz tylko przypuszczalną i względną… Jeśli więc jakiś sąd pomyślany jest jako ściśle powszechny, tzn. jeśli nie dopuszcza wyjątku, to nie jest wyprowadzony z doświadczenia, lecz jest ważny a priori”. (Kant)

Sądy syntetyczne a priori występują w matematyce i w matematycznym przyrodoznawstwie (fizyka Newtona)

punkt wyjścia – nauka; badania transcendentalne – analiza nauki: jak jest możliwa czysta matematyka? Jak jest możliwe matematyczne przyrodoznawstwo?


Czas i przestrzeń jako aprioryczne formy zmysłowości

Czas jest „formą naszej wewnętrznej naoczności. Jeśli odbierze się jej ten szczególny warunek naszej zmysłowości, to znika również pojęcie

czasu; czas przywiązany jest bowiem nie do samych przedmiotów, lecz tylko do podmiotu, który je ogląda. […] Chcieliśmy więc powiedzieć, że

wszelkie nasze oglądanie nie jest niczym innym jak przedstawianiem sobie pewnego zjawiska; że ani rzeczy, które oglądamy, nie są same w sobie

tym, za co je bierzemy w naoczności, ani też stosunki między nimi nie są same w sobie takie, jak nam się przejawiają; i że gdybyśmy w ogóle

usunęli nasz podmiot lub choćby tylko podmiotową ważność zmysłów, to znikłyby wszelkie te własności, wszelkie stosunki między przedmiotami w

przestrzeni i czasie, a nawet sama przestrzeń i czas, gdyż jako zjawiska nie mogą istnieć same w sobie, lecz tylko w nas. […] Przestrzeń i czas są

jego czystymi formami, a jego materią są wrażenia w ogóle” (I. Kant, Krytyka czystego rozumu, t. 1, „O czasie”).


Czas i przestrzeń jako aprioryczne formy zmysłowości

Przestrzeń nie jest pojęciem empirycznym, które by zostało wysnute z doświadczeń zewnętrznych

Przestrzeń jest koniecznym wyobrażeniem a priori leżącym u podłoża wszelkich zewnętrznych danych naocznych

O przestrzeni, o istotach rozciągłych itd. możemy przeto mówić tylko ze stanowiska człowieka.

Stwierdzamy zatem empiryczną realność przestrzeni (w odniesieniu do wszelkiego możliwego zewnętrznego doświadczenia), jakkolwiek zarazem

przyjmujemy jej transcendentalną idealność, tj. to, że jest ona niczym, skoro tylko opuścimy warunek możliwości wszelkiego doświadczenia i

uznajemy ją za coś, co znajduje się u podłoża rzeczy samych w sobie.


Nauka Kanta o „dwóch pniach poznania” – synteza racjonalizmu z empiryzmem


Dinge an sich (rzeczy same w sobie) – noumen, niepoznawalne

przedmiot poznania – fenomen (zjawisko), konstrukcja umysłu podmiotu poznającego

zmysły – czas i przestrzeń jako aprioryczne formy zmysłówrozum – transcendentalne kategorie intelektu (substancja,

przyczynowość…)

Fenomenalizm i agnostycyzm Kanta

Konieczność twierdzeń geometrii wynika stąd, że przestrzeń jest formą zmysłów

Konieczność twierdzeń arytmetyki wynika stąd, że czas jest formą zmysłów

Przedmioty, które ukazuje nam doświadczenie nie są istniejącymi niezależnie od doświadczenia rzeczami samymi w sobie (Dinge an sich), lecz są

tylko konstrukcjami naszego umysłu.

Umysł ludzki (zarówno zmysły jak i rozum) nie jest w akcie poznania bierny, lecz aktywny: narzucamy światu doświadczenia określone struktury,

które są subiektywne w tym sensie, że istnieją w podmiocie poznającym jako:

1. Aprioryczne formy zmysłowości - przestrzeń i czas

2. Transcendentalne kategorie intelektu – substancja, przyczynowość (i in.)


Konstrukcje pojęciowe a rzeczywistość


Realizm i antyrealizm w filozofii nauki


Spór o status poznawczy teorii naukowych

realizm – teorie naukowe opisują świat takim, jakim jest w rzeczywistości

(przynajmniej aproksymacyjnie); terminy teoretyczne odnoszą się do

rzeczywistych przedmiotów i własności

antyrealizm – teorie naukowe są jedynie narzędziami, pozwalającym

uporządkować obserwacje; teoria powinna być empirycznie adekwatna

(zgodna ze zjawiskami); terminy teoretyczne (np. kwark, DNA) to skrótowo-

zastępcze sposoby opisu tego, co można zaobserwować

Przykład: Bohr vs Einstein (realizm i antyrealizm w interpretacjach mechaniki kwantowej)

Bohr: celem nauki nie jest dociekanie „realnej istoty zjawisk” (the real esence), ale „ustanowienie ilościowych zależności między wynikami

pomiarów” (Bohr, Fizyka atomowa a wiedza ludzka).

Einstein: „wiara w istnienie świata niezależnego od świadomości podmiotu poznającego i jakiejkolwiek teorii jest podstawowym założeniem

wszelkich badań naukowych” (Einstein, Ewolucja fizyki).

„Wszelkie poważne rozważanie teorii fizycznej musi brać pod uwagę rozróżnienie pomiędzy obiektywną rzeczywistością, niezależną od wszelkiej

teorii, a pojęciami fizycznymi, którymi operuje ta teoria. Pojęcia te są pomyślane tak, aby odpowiadały obiektywnej rzeczywistości fizycznej i za

pomocą tych pojęć przedstawiamy sobie tę rzeczywistość” (Einstein).


Immanuel Kant

„Między zasadami owej fizyki ogólnej znajdują się jednak pewne zasady, które rzeczywiście posiadają żądaną przez nas ogólność: jak np.

twierdzenie, że substancja pozostaje i trwa, że wszystko, co się dzieje, zawsze bywa określone przez pewną przyczynę według pewnych praw

stałych itd. Są to rzeczywiście ogólne prawa przyrody, które istnieją całkowicie a priori”.

Immanuel Kant, Prolegomena 295


Edmund Husserl (1858-1938)

Poza doświadczeniem zmysłowym i introspekcją

posiadamy bezpośredni, intuicyjny wgląd w istotę rzeczy

(Wesensschau) – możemy dochodzić do twierdzeń niewątpliwie pewnych i ogólnych

Np. wgląd w istotę kwadratu – wiedza na temat kwadratu w ogóle

Np. spostrzegam (pojedynczą) czerwoną, ale jednocześnie poznaję „istotę czerwieni” i uświadamiam sobie np., że „wszystko, co czerwone musi

być rozciągłe”

- Nie jest to zdanie analityczne

- Nie jest to indukcyjne uogólnienie

Za pomocą wglądu w istotę uzyskuję poznanie syntetyczne a priori.

Np. aksjomaty matematyki są wyrazem wglądu w istotę idealnych obiektów (punkt, prosta, płaszczyzna…)

Świat tworów idealnych (bytów matematycznych) bytuje niezależnie od świadomości (platonizm)


Metoda fenomenologiczna – szkic

„Z powrotem do rzeczy samych”; „rzeczy” = „to, co dane”

Intuicja – intelektualny ogląd tego, co dane

Epoche (redukcja ejdetyczna)1. Wyłączenie wszystkiego, co subiektywne – czysto obiektywna postawa zwrócona ku przedmiotowi poznania2. Wyłączenie wszelkich teorii, wszelkiej wiedzy na dany temat – tylko to, co dane3. Wyłączenie wszelkiej tradycji, twierdzeń innych na dany temat

Przedmiot poznania (fenomen) [to, co ukazuje się w sobie samym]4. Wyłączenie istnienia przedmiotu (uwaga skierowana na uposażenie treściowe)5. Wyłączenie tego, co nieistotne – analizie podlega istota przedmiotu

Cele: eliminacja subiektywnych, emocjonalnych nastawień, hipotez, nastawień…

„W redukcji ejdetycznej chodzi zaś o to, aby widzieć sam dany przedmiot i poza tym nic innego”.

J. M. Bocheński, Współczesne metody myślenia 28


Husserl – źródłowo prezentująca świadomość jest jedynym źródłem prawomocności poznania

Intuicja – w odróżnieniu od poznania dyskursywnego i abstrakcji – bezpośrednie, ale nie wyczerpujące uchwycenie przedmiotu

Obiektywizm – „w każdym badaniu myślenie powinno być skierowane wyłącznie na przedmiot, z całkowitym wyłączeniem wszystkiego, co

subiektywne”. Naukowiec „musi wyłączyć wszystko, co pochodzi od niego samego, od podmiotu, przede wszystkim uczucia, życzenia, osobiste

nastawienia itd. Wymagany jest bowiem czysty ogląd, czysto teoretyczne nastawienie” (gr. teoria = oglądanie).

Postawa kontemplacyjna – wyłączenie „wszystkiego, co praktyczne. Badaczowi nie wolno się pytać, jakiemu celowi to czy tamto mogłoby służyć,

lecz tylko i wyłącznie, jakie to coś jest”.

J. M. Bocheński, Współczesne metody myślenia, 30


Zagadnienie źródeł poznania zagadnienie istnienia pozaracjonalnych źródeł poznania


Czy poza doświadczeniem i rozumowaniem istnieją inne (pozaracjonalne) źródła poznania?

racjonalizm

Jedyna wartościowa wiedza = zdobyta na podstawie doświadczenia i

rozumowania

wzór – poznanie naukowe (intersubiektywna komunikowalność i

sprawdzalność)

irracjonalizm

Akceptacja pozaracjonalnych źródeł poznania (intuicja, uczucia, objawienie)

wzór – religia, mistycyzm, wiedza ezoteryczna


racjonalizm• Uznajemy jedynie wiedzę zdobytą

na drodze naturalnej – za pomocą doświadczenia i rozumowania

• Kult intelektu• Wzór – poznanie naukowe: nauki

matematyczne i przyrodnicze• „mędrca szkiełko i oko”

irracjonalizm• Uznaje się poznanie czerpiące ze

źródeł nadprzyrodzonych

• Objawienie, uczucia, intuicja• Wzór – religia, mistycyzm, magia,

wiedza tajemna…• Pozaracjonalne źródła poznania

Postulaty poznania naukowego (racjonalnego)

1. Intersubiektywna komunikowalność – wiedza może być przekazana w słowach dosłownie rozumianych, bez przenośni, porównań itp.

2. Sprawdzalność – można (przynajmniej zasadniczo) rozstrzygnąć słuszność danego twierdzenia.

Poznanie naukowe (racjonale) = intersubiektywnie sprawdzalne i intersubiektywnie komunikowalne

Racjonalizm głosi, że tylko wtedy można domagać się powszechnego uznania dla jakiegoś przekonania, jeśli daje się ono dokładnie wypowiedzieć

w słowach i każdy (przynajmniej w zasadzie) może się przekonać o jego słuszności.

Krytycyzm – funkcja społeczna : obrona przed nonsensem, frazesami i dogmatami

Uwaga: tu racjonalizm nie jest przeciwstawiany empiryzmowi!


Postulat racjonalności poznania

„Postulat ten głosi, że każdy sąd pretendujący do prawdy musi być jak najmocniej, właściwymi dlań sposobami, uzasadniony oraz że siła tego

uzasadnienia winna wyznaczać stopień jego akceptacji” .

(M. Hempoliński, Filozofia współczesna 33)

intersubiektywna komunikowalność i sprawdzalność (jawność i powtarzalność)

postulat wewnętrznej intelektualnej rzetelności jednostki nakazuje akceptować jako odpowiedź na dane zagadnienie „tezę możliwie dobrze

uwiarygodnioną […] w przeciwieństwie np. do tezy, której uznanie by odpowiadało pragnieniom owej jednostki czy też mniej by ją narażało na

konflikt z dominującymi w jej społeczności autorytetami”.

(H. Eilstein, Biblia w ręku ateisty 29)


Iluminacja (św. Augustyn, IV w. n. e.)

„Pragnę poznać tylko Boga i duszę. I nic więcej? Nic więcej”.

Odwrócenie się od życia doczesnego i koncentracja na zbawieniu

oraz życiu wewnętrznym, które do niego wiedzie.

O istnieniu Boga, nieśmiertelności duszy nie mamy wiedzy

na podstawie doświadczenia i rozumowania…

Iluminacja: Bóg udziela duszy bezpośrednio drogą oświecenia wiedzy na temat prawd wiecznych, jest to akt nadprzyrodzony, dzieło łaski, poznanie

mistyczne

Przygotowaniem do poznania prawd wiecznych jest raczej „oczyszczanie serca” niż ćwiczenie umysłu


Intuicja (Henri Bergson, 1859-1941)

Krytyka intelektu: zarówno poznanie potoczne, jak i naukowe deformują rzeczywistość: 1) intelekt unieruchamia

to, co jest z natury zmienne; 2) rozkłada rzeczy na części [intelekt jest jak film, który płynną rzeczywistość

unieruchamia w statycznych kadrach]; 3) upraszcza rzeczy – pomija wiele aspektów i zajmuje się tylko wybranymi;

4) kwalifikuje rzeczy – ujmuje je ilościowo i pomija jakości; 5) mechanizuje rzeczy – nauka ze świata robi

mechanizm; 6) relatywizuje rzeczy – każdą określa w stosunku do innych.

Intuicja – bezpośrednie poznanie rzeczy i wydarzeń w ich całości i zmienności (bliższa instynktowi niż rozumowi).

Intuicja jest uświadomionym instynktem, ma przewagę nad intelektem.

Intuicja ujmuje rzeczy „od wewnątrz”, bezpośrednio, indywidualnie, jakościowo i w całości


Bergson o intuicji

„Intuicją zwiemy ten rodzaj współodczuwania, za pomocą którego przenikamy do wnętrza jakiegoś przedmiotu, aby utożsamić się z tym, co ma on w

sobie jedynego, a więc niewyrażalnego. Analiza zaś, przeciwnie, sprowadza przedmiot do pierwiastków już znanych, czyli wspólnych jemu i innym

przedmiotom. Analizować to wyrażać rzecz jakąś za pomocą tego, co nią nie jest. Wszelka analiza jest więc przekładem, wykładem w symbolach

[…] Intuicja natomiast – jeśli jest możliwa – jest jednym prostym aktem”. H. Bergson, Wstęp do metafizyki


„ Słuchaj, dzieweczko!

- Ona nie słucha –

- To dzień biały! to miasteczko!

Przy tobie nie ma żywego ducha.

Co tam wkoło siebie chwytasz?

Kogo wołasz, z kim się witasz?

- Ona nie słucha. -

"Dziewczyna czuje, - odpowiadam skromnie –

A gawiedź wierzy głęboko;

Czucie i wiara silniej mówi do mnie

Niż mędrca szkiełko i oko.

Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,

Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce.

Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!

Miej serce i patrzaj w serce!"


Oświecenie

Mnich podszedł do mistrza Joshu i poprosił:

"Właśnie wstąpiłem do klasztoru. Proszę poucz mnie."

Joshu spytał: "Czy zjadłeś już swój posiłek?"

Mnich odparł: "Tak, zjadłem."

Joshu rzekł: "Więc umyj swoje miski."

Słysząc to mnich doznał oświecenia.

Nansen rzekł: "Umysł nie jest Buddą. Rozumowe poznanie nie jest drogą."


Pytania kontrolneNa czym polega zagadnienie granic poznania?

Sformułuj tezę epistemologicznego idealizmu immanentnego.

Sformułuj tezę epistemologicznego idealizmu transcendentalnego.

Sformułuj tezę epistemologicznego realizmu

Co to jest sceptycyzm metodologiczny Kartezjusza?

Sformułuj prawidła metody analitycznej.

Jaką funkcję pełni „cogito ergo sum” w systemie Kartezjusza?

Co to jest dualizm metafizyczny res cogitans i res extensa?

Wyjaśnij twierdzenie esse est percipi Berkeley’a.

Co to jest immaterializm?

Co to jest spirytualizm?

Przedstaw Hume’a krytykę pojęcia substancji.

Przedstaw Kantowski podział sądów i podaj przykłady.

Co to jest nauka o dwóch pniach poznania w ujęciu Kanta?

Czym są czas i przestrzeń w rozumieniu Kanta?

Wyjaśnij pojęcia: rzecz sama w sobie, noumen, fenomen.


Pytania kontrolne cd.Przedstaw zagadnienie źródeł poznania w wersji genetycznej i metodologicznej.

Sformułuj tezę empiryzmu genetycznego.

Sformułuj tezę natywizmu.

Sformułuj tezę empiryzmu metodologicznego (wersja skrajna i umiarkowana).

Sformułuj tezę aprioryzmu metodologicznego umiarkowanego.

Na czym polega spór realizm – antyrealizm w filozofii nauki?

Sformułuj tezę realizmu naukowego.

Sformułuj tezę antyrealizmu.



Literatura

R. Descartes, Rozprawa o metodzie

G. Berkeley, Trzy dialogi między Filonousem a Hylasem

D. Hume, Badania dotyczące rozumu ludzkiego

I. Kant, Krytyka czystego rozumu, t. 1

E. Husserl. Idea fenomenologii

M. Haman, A. Gut, Wiedza wrodzona, [w:] A. Bremer, Przewodnik po kkognitywistyce

J. M. Bocheński, Współczesne metody myślenia (Metoda fenomenologiczna)

Film Matrix

S. Lem, Kongres futurologiczny

[ppt]slajd 1bacon.umcs.lublin.pl/~lukasik/wp-content/uploads/2012/09... · web viewumiarkowany:...

Documents