!

!

"#$"######%%&#%##!!!!!! !

“Sempre crin, e sigo crendo, que non hai no mundo unha praza máis bela que a de Siena. A única que me fixo dubidar é a de Santiago de Compostela, polo seu equilibrio e o seu aire xuvenil, que non permite pensar na súa idade venerábel, senon que parece construída o día anterior por alguén que perdera o sentido do tempo. É unha cidade viva, tomada por unha multitude de estudantes alegres e buliciosos, que non lle dan nin unha tregua para envellecer. Nos muros intactos, a vexetación ábrese paso por entre as fendas, nunha loita implacábel por sobrevivir ao esquecemento, e un atópase en cada paso, como a cousa máis natural do mundo, co milagre das pedras florecidas”

Gabriel García Márquez

!

!

!

!

!

Desde a praza do Obradoiro pódese ir á Praza da Inmaculada, onde un atópase co Pazo de Xelmirez, polo túnel que as comunica a través do Palacio Episcopal e onde, cun pouco de sorte pódese escoitar a algun musico rueiro que alli resgárdase da choiva ou do sol!

!

!

!

!

!

!

!

!

A Rua Nova, xunto coa Rúa do Franco e a Rúa do Vilar marcan o ritmo arquitectónico e a vida da zona vella de Santiago de Compostela. É o a Rua Nova onde todos os días instálase un mercadillo hippie que comparte protagonismo con cafetarías, tendas, librarías, etc. Destaca de entre todas elas a Libraría Vetusta, unha libraría de segunda man onde podes atopar todo tipo de curiosidades e a Sastrería Pepecillo (a máis veterana da cidade). Monumental e arquitectónicamente destacan a Igrexa de Santa María Salomé, o Salón Teatro e o Teatro Principal, onde se representan diversas obras de teatro e ciclos de cinema e mesmo festivais.!

!

!

!

A Ruela de Entrerrúas, e un é un estreito callejon que comunica a Rua Nova e a Rua do Vilar

!

!

!

!

!

!

O templo pertence á idea de gran igrexa de peregrinación, que se caracteriza por ter planta de cruz latina (brazos desiguais, máis longo o longitudinal), un cruceiro grande (case 70 metros), unha girola ou deambulatorio (nave que vira ao redor da capela maior e permite andar ao redor do sepulcro do santo; situado este normalmente nunha cripta debaixo do altar maior) e tribuna (situada encima da nave lateral e coa mesma anchura que esta). Ten tres naves, dobre a central que as laterais. A nave central cóbrese cunha bóveda de canón reforzada, polo seu peso, por medio de arcos fajones (elementos estruturais que reforzan a bóveda de canón, son perpendiculares ao eixo da catedral) que fan a función de tirantes. As naves laterais, sobre as cales se sitúa a tribuna, cóbrense con bóvedas de medio canón, para contrarrestar os grandes empuxes oblicuos que a bóveda de canón exerce. Toda a arquitectura románica é unha loita para contrarrestar os grandes empuxes oblicuos que a bóveda de canón produce, xa que a súa altura vai en proporción ao seu ancho. As bóvedas de medio canón que cobren as naves laterais exercen aquí unha función parecida á que os arbotantes farán no gótico (a súa función é pasar o empuxe aos contrafuertes ou estribos exteriores). Tivo nove torres, dúas en cada fachada e tres no cruceiro. De traza medieval, recibe adicións en tempos renacentistas e barrocos. Cada unha das súas fachadas forma coas súas respectivas prazas magníficos conxuntos urbanísticos. Entre elas, a Praza do Obradoiro foi realizada por Casas Novoa en 1740 (século XVIII); así mesmo barroca é a da Azabachería, obra de Ferro Caaveiro e Fernández Sarela, modificada por Ventura Rodríguez; a de Pratarías, construída polo Mestre de Pratarías en 1103 (século XII); e sobre todo, o Pórtico da Gloria, obra cume da escultura románica concluído polo Mestre Mateo en 1188 (século XII). Consta de tres arcos de medio punto, o central dividido por parteluz, onde se atopa a figura do propio mestre mirando ao interior do templo. Nas jambas, os Apóstolos e profetas manteñen sacras conversacións. No tímpano, o Salvador rodeado polo catro Evanxelistas. Entre as súas capelas, a maior garda o sepulcro do Apóstolo Santiago. Á beira atópase o soado «Botafumeiro», gran incensario do século XIX. Botafumeiro da Catedral de Santiago. O Museo da Catedral garda obxectos de gran valor: o coro románico do mestre Mateo, unha valiosa colección de tapices e a cripta e o claustro do templo

Fonte: Wikipedia!

!

!

!

!

!

!

!

!

!

!

!

!

!

!

O Pazo de Raxoi), situado na Praza do Obradoiro de Santiago de Compostela (Galicia, España), é a actual sede do concello da cidade e da Presidencia da Xunta de Galicia. É un edificio de estilo neoclásico, a súa construción foi ordenada polo arcebispo de Santiago, Bartolomeu de Rajoy e Losada, no ano 1766 coa finalidade de servir como seminario para confesores. O arquitecto francés Carlos Lemaur foi o responsable da obra. Na súa portada pódese observar unha representación da batalla de Clavijo e unha escultura do apóstolo Santiago. O Pazo está situado na parte occidental da Praza do Obradoiro, que pecha por ese lado, fronte á fachada principal da Catedral de Santiago. Á súa dereita sitúase o Colexio de San Jerónimo, que hoxe serve de sede do Reitorado da Universidade de Santiago; á esquerda do palacio está o Hospital Real dos Reis Católicos, na actualidade Hostal. Sobre un plano rectangular, predomina a horizontalidad, cos case 90 m de lonxitude da fachada, apenas rota polas acróteras e frontóns do coronamiento, que contrasta coa verticalidad da fachada catedralicia. No corpo inferior destaca o asoportalamiento con vinte arquerías de medio punto nos lados e cinco adinteladas no centro. Sobre esta loggia desenvólvense dous corpos superiores, ambos os establecidos por columnas encostadas de Orde xigante jónica, que arrincan, sobre pedestal apoiado no final do pórtico. Entre esas columnas colosais ábrense cincuenta ocos, de tipo porta en ambos os casos, pois por elas accédese ao balcón corrido que percorre toda a fachada no primeiro piso, e a unha varanda no segundo. Estes vans aseguran a luminosidade das estancias internas. !

Coroa a construción un ático adornado de balaustrada poderosa. Nos laterais colocou o arquitecto senllos frontóns curvados, e no medio un frontón triangular, sostido por columnata pareada. Deste xeito reálzase esa parte central, que ademais avanza lixeiramente para a praza, e cara á que se reclama a atención, pois nela sitúase a entrada principal. Mentres nos frontóns laterais colocáronse senllos escudos de Rajoy, no central sitúase un tímpano que desenvolve, en relevo, a batalla de Clavijo, na que segundo a lenda interveu o mesmo Santiago apóstolo, epónimo da cidade, en auxilio dos cristiáns. Foi deseñado polo pintor galego Gregorio Ferro, e executado, en mármore, polos escultores José Gambino e José Ferreiro, ambos tamén galegos. Este último foi ademais o autor do Santiago ecuestre que termina a cimera do frontón. A parte posterior da edificación é diferente, pois un abrupto corte de terreo e a proximidade da Igrexa de San Frutuoso, impuña solucións diferentes. O corpo inferior, até a altura da Praza do Obradoiro, destinouse a albergar os cárceres. Colocouse un amplo patio central, e proxectáronse dous corpos laterais prismáticos, seguíndoos as pautas da fachada, pero con total ausencia de elementos que rompesen a estereotomía da obra, a non ser os ocos e balaustrada superior. A sinxeleza dos elementos arquitectónicos e a pureza de liñas, fan deste edificio uno dos máis importantes de España en estilo neoclásico

Fonte: Wikipedia!

!

!

!

!

!

!

!

!

É moi raro non atopar polas rúas de Santiago algo que chame a atención: unha igrexa, un pórtico, as gastadas laxas de pedra sobre as que se pisa, unha tenda, un restaurante,?ou como na Rua dás Hortas, situada tras o Pazo de Raxoi, a característica atmosfera compostelá!

!

Prazo do Obradoiro

!!

Praza da Quintana