oneiro sto kyma-erwthseis.pdf

latistor.blogspot.gr http://latistor.blogspot.gr/search/label/Ερωτήσεις ΚΕΕ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Όνειρο στο κύμα Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη Ύδρα Ερωτήσεις ΚΕΕ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Όνειρο στο κύμα» Ταυτίζεται ο αφηγητής με το συγγραφέα στο διήγημα αυτό; Στην απάντησή σας να σχολιάσετε τη φράση στο τέλος του διηγήματος (Δια την αντιγραφήν). Ο Παπαδιαμάντης, όπως και κάθε συγγραφέας, σύμφωνα με τις θεωρίες αφηγηματολογίας δεν ταυτίζεται με τον αφηγητή του διηγήματος. Ο αφηγητής, όπως και κάθε στοιχείο του διηγήματος, είναι ένα δημιούργημα του συγγραφέα αλλά δεν πρέπει για κανένα λόγο να ταυτίζεται με τον ίδιο το συγγραφέα. Θα ήταν παράλογο, άλλωστε, να θεωρούμε πως ο Παπαδιαμάντης που έχει γράψει περισσότερα από 200 διηγήματα έχει αντλήσεις όλες αυτές τις ιστορίες από την προσωπική του ζωή και πως όλα όσα έχει γράψει αποτελούν προσωπικές του εμπειρίες. Μπορεί, βέβαια, ο συγγραφέας να εντάσσει στις ιστορίες του προσωπικές του σκέψεις ή και εμπειρίες, αλλά αυτό δε σημαίνει πως έχει ο ίδιος ζήσει καθετί που περιλαμβάνει στις ιστορίες του. Χάρη στην επιμονή των αφηγηματολόγων οι σύγχρονοι συγγραφείς έχουν απαλλαγεί από την ταύτισή τους με τους αφηγητές των έργων τους και οι αναγνώστες πλέον κατανοούν πως ο αφηγητής είναι απλώς ένα δημιούργημα του συγγραφέα και όχι ο ίδιος ο συγγραφέας. Παλιότερα, όμως, οι συγγραφείς ήταν πάντοτε αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο οι αναγνώστες να τους ταυτίσουν με τους αφηγητές τους, γι’ αυτό και επιχειρούσαν με διάφορους τρόπους να αποστασιοποιηθούν από τους αφηγητές των ιστοριών τους. Ο Παπαδιαμάντης, για παράδειγμα, στο Όνειρο στο κύμα κλείνει το διήγημα του, δηλώνοντας πως ο ίδιος υπήρξε μόνο ο αντιγραφέας της ιστορίας. Σα να βρήκε δηλαδή κάπου την ιστορία αυτή γραμμένη από κάποιον άλλον, από τον ήρωα της ιστορίας, και ο ίδιος απλώς την αντέγραψε, τη μετέφερε στο χαρτί. Με τον τρόπο αυτό ο Παπαδιαμάντης δηλώνει στους αναγνώστες της εποχής του πως παρά τις τυχόν ομοιότητες που υπάρχουν με τη δική του ζωή, η ιστορία αυτή δεν είναι δική του. Από την άλλη, ο Καβάφης, θέλοντας να αποστασιοποιηθεί από τις σκέψεις που εκφράζονται στα ποιήματά του, φρόντιζε να μεταθέτει τη δράση στο μακρινό παρελθόν και παράλληλα δημιουργούσε πλαστά πρόσωπα στα οποία απέδιδε τις σκέψεις του. Για παράδειγμα στο ποίημα Μελαγχολία του Ιάσονος Κλεάνδρου· ποιητού εν Κομμαγηνή· 595 μ.Χ., το πετυχαίνει αυτό ήδη με τον τίτλο του ποιήματος, όπου αποδίδει τις σκέψεις και τα συναισθήματα των στίχων που ακολουθούν, σ’ έναν ποιητή που έζησε πολλά χρόνια πριν σ’ ένα μικρό κρατίδιο της Ασίας. Ποια στοιχεία της αφήγησης δίνουν ερωτικό χαρακτήρα στο διήγημα; «Είδα το εύμορφον σώμα να παραδέρνη κάτω, πλησιέστερον εις τον βυθόν του πόντου ή εις τον αφρόν του κύματος, εγγύτερον του θανάτου ή της ζωής·» «Αι δυνάμεις μου επολλαπλασιάζοντο θαυμασίως.» «Επί πόσον ακόμη θα το ενθυμούμαι εκείνο το αβρόν, το απαλόν σώμα της αγνής κόρης, το οποίον ησθάνθην ποτέ επάνω μου επ’ ολίγα λεπτά της άλλως ανωφελούς ζωής μου! Ήτο όνειρον, πλάνη, γοητεία.» «Δεν ήτο βάρος εκείνο, το φορτίον το ευάγκαλον, αλλ’ ήτο ανακούφισις και αναψυχή. Ποτέ δεν ησθάνθην

oneiro sto kyma-erwthseis.pdf

Documents