Marit Heier Lajord og Line Halsnes

SamlagetOslo 2013

og bestefarOlava

Dette er Olava, ho er sju år. Ho er oppkalla

etter bestefar Olav, som er meir enn sytti år.

Han kan køyre traktor, reparere skistavar og

levde under krigen.

Bestefar har lært Olava mange ting. At havet

er salt, at traktoren har hestekrefter, og at

namnet hennar tyder etterkommar.

Olava bur i eit kvitt hus, med mor,

far og veslebror Martin. Han er

berre tre år, og går ikkje på skulen.

Mor har ein hudkrem som luktar

godt, og ein dyrlegekoffert. Far har

ein grønsakhage, og eit kontor med

mange bøker i.

Bestefar bur i eit gult hus med bestemor.

Der har Olava og Martin kvar sin plass

ved kjøkkenbordet, kvar sin blå kopp og

ei kasse med leikeklossar i lag.

Bestemor lagar kålstuing, bestefar kjem

akkurat inn til middag. Det gjer han halv

tre, kvar dag.

Bakom smia, under bjørka, er det ein stor,

flat stein. Steinen er Olava og bestefar sin

favorittstad.

– Kvifor brukar du ikkje shorts, bestefar?

spør Olava. Bestefar har berre bretta opp

dei rutete skjorteermane, og har på seg

mørk bukse og gummistøvlar. Sjølv om

det er juli, graset er nyslått og veggane

luktar sol. Olava har raud kjole med kvit

krage.

– Eg brukar ikkje shorts, eg, men ser du

ikkje kor fint det er med skuggelue?