ΤΜΗΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟΥ ΝΟΜΙΚΗΣΕΤΟΣ ΆΤΟΜΕΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟΘΕΜΑ:ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ - ΟΔΗΓΙΑ 92/12/ΕΟΚΕΙΣΗΓΗΤΗΣ :ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΗ

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ2. ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ 3. ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.4.ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.

. ΟΔΗΓΙΑ 92/12/ΕΟΚ

1.ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 92/122. ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΚ 3. Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8-10 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ( 2004)

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.

1. Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 2127/1993

2. Ο ΝΕΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ (Ν. 2960/2001) ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ ΣΤΟΥΣ Ε.Φ.Κ. ( ΑΡΘΡΑ 53-71, 109-116)

3. Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ Ν. 3336/2005

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΟΔΗΓΙΩΝ, ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ Ε.Φ.Κ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ

1

Οι φόροι καταναλώσεως επιβαρύνουν τη δαπάνη των καταναλωτών για αγορά αγαθών ή υπηρεσιών .Η επιβολή των φόρων αυτών δικαιολογείται από την ύπαρξη φοροδοτικής ικανότητας που εκδηλώνεται έμμεσα, από την αγορά κυρίως ειδών πολυτελείας .

Πλεονεκτήματα για την επιβολή του φόρου αυτού είναι η μεγάλη αποδοτικότητα του φόρου αλλά και το γεγονός ότι δεν γίνεται αντιληπτό από τους καταναλωτές ως ένα δυσβάσταχτο βάρος καθώς δεν είναι ιδιαίτερα εμφανές. ( προκαλεί μικρή οικονομική επιβάρυνση στον υπόχρεο.)

Το αρνητικό στοιχείο των φόρων καταναλώσεως για τους καταναλωτές είναι η δυνατότητα μετακύλισής του. Ο έμπορος μετακυλύει το φόρο στον καταναλωτή. Συνεπώς άλλος είναι ο κατά το νόμο υπόχρεος και άλλος ο πραγματικά βαρυνόμενος.

2. ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΟΡΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΩΣ

Οι έμμεσοι φόροι διακρίνονται α) βάσει του αριθμού των αγαθών που επιβαρύνουν. Έτσι οι έμμεσοι φόροι διακρίνονται σε γενικούς φόρους και σε ειδικούς φόρους. Οι γενικοί φόροι επιβαρύνουν , εκτός από ρητές εξαιρέσεις όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες π.χ. Φ.Π.Α. Αντιθέτως, οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης επιβάλλονται σε συγκεκριμένα αγαθά ή υπηρεσίες που ο νόμος περιοριστικά ορίζει. Παραδείγματα ε.φ.κ. αποτελούν οι φόροι που βαρύνουν τα αλκοολούχα ποτά, τα τσιγάρα , τα πετρελαιοειδή.

Οι έμμεσοι φόροι διακρίνονται και β) βάσει του τρόπου επιβολής τους, σε φόρους κατ’ αξία και σε ειδικευμένους φόρους .Στον φόρο κατ’ αξία ο φορολογικός συντελεστής επιβάλλεται ως ποσοστό επί της αξίας του αγαθού. ‘Όμως στους ειδικευμένους φόρους ο φόρος συναρτάται προς τον όγκο, το βάρος και τα λοιπά στοιχεία του αγαθού( ποσότητα, αριθμός

2

τεμαχίων ) π.χ. ο ε.φ.κ. επί των πετρελαιοειδών επιβάλλεται βάσει του αριθμού των χιλιόλιτρων του.

3. ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.

1. Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης συνιστούν πραγματικούς φόρους. Οι πραγματικοί φόροι, σε αντίθεση με τους προσωπικούς (π.χ. φόρος κληρονομιών) ,επιβάλλονται σε συγκεκριμένο οικονομικό στοιχείο του φορολογούμενου χωρίς να λαμβάνεται υπόψη οι προσωπική του κατάσταση δηλαδή η οικονομική του δύναμη..

2. ‘Άλλο χαρακτηριστικό των ε.φ.κ. είναι το γεγονός ότι ανήκουν στην κατηγορία των έμμεσων φόρων. Οι έμμεσοι φόροι επιβάλλονται σε μεμονωμένες πράξεις του φορολογούμενου και έμμεσα αποδεικνύουν την ύπαρξη της φοροδοτικής του ικανότητας.

3. Μετά την κατάργηση των φορολογικών συνόρων οι ε.φ.κ. θεωρούνται εσωτερικοί φόροι επί της δαπάνης .Η επιβολή του ε.φ.κ. συνδέεται με την θέση του σε ανάλωση ( στην εσωτερική κατανάλωση).

4. ‘Όταν εισέρχονται στην κατανάλωση τα προϊόντα εφάπαξ γίνεται η καταβολή του φόρου. Στα προγενέστερα στάδια , τα προϊόντα τελούν υπό καθεστώς αναστολής των φόρων και φυλάσσονται σε φορολογικές αποθήκες.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ε.φ.κ. παρουσιάζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά αλλά κάθε κράτος μέλος έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει διαφορετικό συντελεστή σε κάθε προϊόν υποκείμενο σε ε.φ.κ. και διαφορετικό συντελεστή σε σχέση με αυτόν που επιβάλλουν τα άλλα κράτη μέλη.

Στην περίπτωση επισφαλών απαιτήσεων προκειμένου να υπολογιστεί το ποσοστό της πρόβλεψης ( 0,5 % επί της αξίας

3

που αναγράφεται στα τιμολόγια πώλησης ή παροχής υπηρεσιών ) αφαιρείται από τα ακαθάριστα έσοδα το ποσό που αντιστοιχεί στον Ε.Φ.Κ. πετρελαιοειδών , καπνού και λοιπών φόρων που εμπεριέχονται στην τιμή πώλησης.( άρθρο 31§ 1 πτ. ‘θ ν. 2238/1994)

Βασιζόμενοι στα χαρακτηριστικά του ε.φ.κ. που παρουσιάστηκαν ανωτέρω οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι οι Ε.Φ.Κ. είναι περίπτωση φόρου που είναι πιθανό να οδηγήσει στην πρόκληση της λαθρεμπορίας και της φοροδιαφυγής.

Λαθρεμπορία υφίσταται στην περίπτωση που εισαχθεί ένα προϊόν χωρίς να καταβληθεί ο οφειλόμενος φόρος. ‘Έτσι στοιχειοθετείται τόσο φορολογική όσο και τελωνειακή παράβαση!

4. ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.

ΛΟΓΟΙ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.

H ανάγκη για εναρμόνιση των φορολογικών νομοθεσιών των κρατών μελών δεν προέκυψε πρόσφατα αλλά η εναρμόνιση αυτή είχε επιβληθεί από το άρθρο 93 ΣΕΚ . Σύμφωνα με το άρθρο αυτό προβλεπόταν η κατάργηση των φορολογικών συνόρων με στόχο τη δημιουργία ενιαίας αγοράς και την θέση σε ισχύ του καθεστώτος ελεύθερης κυκλοφορίας των προϊόντων.

Ουσιώδης λόγο αποτέλεσε το γεγονός ότι άλλα κράτη μέλη για το ίδιο προϊόν επέβαλλαν ειδικευμένους φόρους και άλλα αναλογικούς. Συνεπώς με την κατάργηση των συνόρων θα υπήρχε πρόβλημα φορολογικής ανισότητας .

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι στόχος της εναρμόνισης ήταν να επιτευχθεί μια κοινή πολιτική των κρατών ως προς τους επιβαλλόμενους φόρους, Φ.Π.Α. και Ε.Φ.Κ. Η σημασία αυτών των φορολογικών επιβαρύνσεων είναι μεγάλη, καθώς αποτελούν κύριες πηγές δημοσιονομικών εξόδων κάθε κράτους μέλους.

4

Η εναρμόνιση των Ε.Φ.Κ. είχε ως αποτέλεσμα την διευκόλυνση των ενδοκοινοτικών συναλλαγών, οι οποίες πλέον διεξάγονται υπό συνθήκες φορολογικής ισότητας και όρους υγιούς ανταγωνισμού.

Η διαφορετική μεταχείριση των αλλοδαπών σε σχέση με τα εθνικά προϊόντα προκαλεί φορολογική ανισότητα. Σημαντική είναι η απόφαση της 5/10/2004 της υπόθεσης C- 475/2001.

Η επίδικη υπόθεση προέκυψε κατόπιν άσκησης προσφυγής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ελλάδας για παράβαση του άρθρου 90 ΕΚ.

Σύμφωνα με το άρθρο 90 ΕΚ , απαγορεύεται η βαρύτερη φορολόγηση των αλλοδαπών προϊόντων σε σχέση με ομοειδή εγχώρια προϊόντα.

Η Ελλάδα επέβαλε μειωμένο συντελεστή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο ούζο και λιγότερο ευνοϊκό σε άλλα αλκοολούχα ποτά όπως το τζιν, η βότκα και το ουίσκι.

Η επιβολή του μειωμένου συντελεστή για το ούζο βασίστηκε στο άρθρο 23§ 2 της οδηγίας 92/83.

Σύμφωνα με το άρθρο αυτό η Ελλάδα δικαιούται να εφαρμόζει χαμηλότερο του ελαχίστου συντελεστή Ε.Φ.Κ. στο ούζο, χωρίς όμως αυτός να υπολείπεται κατά ποσοστό πλέον του 50 % του κανονικού συντελεστή για την αιθυλική αλκοόλη.Η Επιτροπή αγνοώντας την επίμαχη διάταξη εσφαλμένα θεώρησε ότι έγινε παράβαση του άρθρου 90 ΕΚ.Το ΔΕΚ απέρριψε την προσφυγή και έκρινε ότι δεν έγινε παράβαση του άρθρου 90 ΕΚ, από τη στιγμή μάλιστα που δεν αμφισβητήθηκε με την προσφυγή το άρθρο 23§2 της οδηγίας 92/83 ,το οποίο συνεχίζει να ισχύει.

Συνεπώς η επιβολή μειωμένου συντελεστή Ε.Φ.Κ. στο ούζο από την Ελλάδα είναι νόμιμη .

ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗΣ ΤΩΝ Ε.Φ.Κ.

5

Η εναρμόνιση έγινε με την έκδοση σειράς οδηγιών αναφερόμενων σε διαφορετικό προϊόν υποκείμενο σε Ε.Φ.Κ. η καθεμιά .Δεν αποκλείεται η έκδοση άλλων κοινοτικών πράξεων στο μέλλον. Π. χ. κανονισμοί.Είναι ορθή η επιλογή της οδηγίας ως μέσου εναρμόνισης διότι η οδηγία παρέχει τη δυνατότητα σε μεγάλο χρονικό διάστημα στα κράτη μέλη να τροποποιήσουν τις νομοθεσίες τους και τους παρέχει ευελιξία ως προς τις ρυθμίσεις που θα προβούν . Δηλαδή δίνεται η δυνατότητα στα κράτη μέλη παράλληλα με την εναρμόνιση να πετύχουν τους εθνικούς στόχους οικονομικούς και κοινωνικούς που είχαν θέσει.Η πρώτη γενική οδηγία που εκδόθηκε ήταν η οδηγία 92/12/ ΕΟΚ η οποία ρύθμισε το γενικό καθεστώς της κατοχής, κυκλοφορίας, αναστολής, ελέγχου των προϊόντων που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ.Ο γενικός κανόνας ως προς την επιβολή των ε.φ.κ. που συνάγεται από την οδηγία αυτή είναι:Ο Ε.Φ.Κ. επιβάλλεται στο κράτος προορισμού των εμπορευμάτων.Αυτό σημαίνει ότι ο Ε.Φ.Κ. επιβάλλεται στο κράτος που τελικά παραλαμβάνονται τα εμπορεύματα. Κάθε κράτος μέλος μπορεί ναεπιβάλλει κατ’ επιλογή του διαφορετικό συντελεστή στα αγαθά. Με αυτό τον τρόπο πατάσσεται η διπλή φορολογία.

Η ΟΔΗΓΙΑ 92/12/ΕΟΚ

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 92/12/ΕΟΚ

Η οδηγία 92/12/ΕΟΚ ορίζει αναλυτικά τις χώρες και τα εδάφη στα οποία εφαρμόζεται και παρέχει γενικές κατευθύνσεις για την επιβολή των Ε.Φ.Κ. Η οδηγία μάλιστα απαριθμεί τα προϊόντα που υπόκειται σε Ε.Φ.Κ., χωρίς να αποκλείει την προσθήκη υπό προϋποθέσεις και άλλων προϊόντων από κράτη μέλη.

6

Αντίθετα οι απαλλαγές από τους Ε.Φ.Κ. ορίζονται περιοριστικά στην οδηγία. Ο Ε.Φ.Κ. επιβάλλεται σε παραγόμενα ή εισαγόμενα στην Ε.Ε. προϊόντα .

1 η αρχή

Η καταβολή του φόρου γίνεται στο κράτος που τελικά καταναλώνονται τα εμπορεύματα.Εξαίρεση υπάρχει στην περίπτωση που τίθενται στην κατανάλωση αλλά κατέχονται από άτομο γα εμπορικούς σκοπούς σε άλλο κράτος μέλος. Τότε ο Ε.Φ.Κ. καταβάλλεται στο κράτος κατοχής των προϊόντων .2 η αρχή Όταν γίνεται αγορά από ιδιώτη και μεταφορά του προϊόντος από τον ίδιο σε άλλο κράτος μέλος τότε ο Ε.Φ.Κ. καταβάλλεται στο κράτος αγοράς.

3 η αρχή

‘Όταν η αγορά γίνει από μη αναγνωρισμένο επιτηδευματία ή μη έμπορο ή εγκεκριμένο αποθηκευτή και μεταφέρει το πωληθέν ο πωλητής άμεσα ή έμμεσα ή τρίτος για λογαριασμό του , ο Ε.Φ.Κ. καταβάλλεται στο κράτος προορισμού. 4 η αρχή

Καθίσταται υποχρεωτική η καταβολή εγγύησης από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή για κάλυψη του κινδύνου από την κυκλοφορία των προϊόντων. Η ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή αποκτάται κατόπιν χορήγησης άδειας από την αρμόδια αρχή .

5 η αρχή

7

Προβλέπεται το καθεστώς των φορολογικών αποθηκών για προϊόντα που τελούν σε καθεστώς αναστολής των Ε.Φ.Κ.

6 η αρχή Προβλέπεται η δυνατότητα επιστροφής του Ε.Φ.Κ. για προϊόν που δεν καταναλώθηκε στο κράτος μέλος που καταβλήθηκε ο Ε.Φ.Κ.

7 η αρχή

Ο έλεγχος και η εποπτεία των προϊόντων που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ. εναπόκειται στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους. π.χ.Γενική Διεύθυνση Τελωνείων.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ Α ΡΘΡΩΝ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΚ.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ(Άρθρο 1)

Η οδηγία 92/12/ΕΟΚ ρυθμίζει το γενικό καθεστώς που διέπει τα προϊόντα που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ. αλλά και άλλους έμμεσους φόρους που επιβάλλονται άμεσα ή έμμεσα στην κατανάλωση ορισμένων προϊόντων.Στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας δεν εμπίπτει ο Φ.Π.Α. και οι φόροι που επιβάλλονται από την Ε.Ε.Σύμφωνα με το άρθρο 1§2 της οδηγίας αυτής , οι διατάξεις που αφορούν τους συντελεστές και τη διάρθρωση των προϊόντων περιλαμβάνονται στις ειδικές οδηγίες που εκδόθηκαν. Π. χ. 92/83 για τα πετρελαιοειδή προϊόντα.

ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ(Άρθρο 2)

Στο άρθρο 2 ρητά αναφέρονται οι εδαφικές εκτάσεις που εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής.

8

Από την Γερμανία εξαιρείται η νήσος Ελιγολάνδη και το έδαφος του Buesingen, στην Ιταλία εξαιρείται το Livigno, το Campione d’ Italia και τα ιταλικά ύδατα της λίμνης Λουγκάνο και από την Ισπανία εξαιρείται η Θεούτα και η Μελίλια .Η οδηγία δεν εφαρμόζεται στα Κανάρια νησιά και στο Άγιο Όρος.Στο άρθρο 2§4 ορίζεται ότι το Πριγκιπάτο του Μονακό φορολογείται όπως η Γαλλία, η νήσος του Μανό όπως η Μ. Βρετανία , το Jungholz και το Mittelberg όπως η Γερμανία και ο Άγιος Μαρίνος όπως η Ιταλία.

ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ Ε.Φ.Κ. (Άρθρο 3)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 , ο ειδικός φόρος κατανάλωσης επιβάλλεται στα ορυκτέλαια, το οινόπνευμα, τα αλκοολούχα ποτά και τα βιομηχανοποιημένα καπνά.

Η οδηγία μέσω του άρθρου 3§2 δίνει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη να επιβάλλουν έμμεσους φόρους στα παραπάνω εμπορεύματα αρκεί να τηρούν τις εξής προϋποθέσεις :1)Ο έμμεσος φόρος πρέπει να εξυπηρετεί ειδικό σκοπό.2)Να τηρούνται οι κανόνες φορολόγησης του Ε.Φ.Κ. και του Φ.Π.Α. που ισχύουν για τον καθορισμό της φορολογικής βάσης, τον υπολογισμό , το απαιτητό και τον έλεγχο του φόρου. Η διάταξη αυτή αποτέλεσε πεδίο αμφισβήτησης σε αρκετές υποθέσεις που εισήχθησαν ενώπιον του ΔΕΚ.

Τελικά η διάταξη ερμηνεύτηκε από το ΔΕΚ και το νόημά της έγινε κατανοητό στις υποθέσεις C- 434/1997, C-437/1997 και C- 437/2001.. Το ΔΕΚ στην απόφαση της 24/02/2000 εξετάζοντας την υπόθεση C- 434/1997 Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Γαλλικής Δημοκρατίας ερμήνευσε τις υποχρεώσεις των κρατών μελών βάσει του άρθρου 3§2 της οδηγίας 92/12 σε συνδυασμό με το άρθρο 20 της οδηγίας 92/83 για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των Ε.Φ.Κ. που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά.

9

Το ζήτημα της ερμηνείας των ανωτέρω διατάξεων προέκυψε όταν η Επιτροπή των Ε.Κ. άσκησε προσφυγή κατά της Γαλλίας λόγω της παραβίασης των ανωτέρω οδηγιών. Η Γαλλία επέβαλε εισφορά <κοινωνικής ασφάλισης> επί των αλκοολούχων ποτών περιεκτικότητας αλκοόλης άνω 25% για την αποτροπή κινδύνων για την υγεία .

‘Όπως συνάγεται από την απόφαση αυτή , επειδή κάθε χώρα προέβη σε διαφορετική γλωσσική απόδοση της διάταξης αυτής ορθότερο κατά το ΔΕΚ είναι να ερμηνευθεί ως εξής : Οι έμμεσοι φόροι που επιβάλλονται από το κράτος μέλος , οι οποίοι εξυπηρετούν ειδικούς σκοπούς, απαιτείται να συμφωνούν ως προς τον καθορισμό της φορολογικής βάσης, τον υπολογισμό , το απαιτητό και τον έλεγχο του φόρου ως προς όλη την οικονομία των κανόνων φορολόγησης του Φ.Π.Α. ή του Ε.Φ.Κ.

Ειδικοί σκοποί θεωρούνται μη δημοσιονομικοί σκοποί. Η επιβολή των φόρων αυτών αιτιολογείται από την ύπαρξη διαφορετικών φορολογικών παραδόσεων των κρατών μελών.

Στόχος της ρύθμισης αυτής 3§2 είναι η αποφυγή παρακώλυσης των συναλλαγών και παραβίασης της αρχής ασφάλειας δικαίου των κρατών μελών.

Τελικά η προσφυγή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Γαλλίας για παράβαση του άρθρου 3§2 της οδηγίας 92/12 και του άρθρου 20 της οδηγίας 92/83 απορρίφθηκε , καθώς και τα επιχειρήματα της Επιτροπής ότι ήταν λανθασμένο το ποσοστό του αλκοόλ στο οποίο επιβάλλεται ο φόρος , και το γεγονός ότι ο γαλλικός φόρος δεν επιβάλλεται στον σύνολο των αλκοολούχων ποτών είναι αβάσιμα. Η οδηγία δεν απαιτεί στην περίπτωση των έμμεσων φόρων την τήρηση όλων των κανόνων φορολόγησης του Ε.Φ.Κ. ή του Φ.Π.Α., αρκεί να συνάδει ο έμμεσος φόρος με την όλη οικονομία τους. Στην απόφαση της 9/3/2000 επί της υπόθεσης C- 437/1997 , Evangelischer Krankenhausverein Wien και Abgabenberufungskomission Wien, Wein & Co. HandelsgesmbH καιOberosterreichische Landersregierung, το ΔΕΚ κλήθηκε να

10

κρίνει προδικαστικά ερωτήματα ερμηνείας των άρθρων 33 της 6ης οδηγίας και του άρθρου 3 της οδηγίας 92/12 .Ουσιαστικά το ΔΕΚ έκρινε κατά πόσο ο δημοτικός φόρος που επέβαλε η Βιέννη επί των μη αλκοολούχων ποτών και παγωτών και ο δημοτικός φόρος επί των αλκοολούχων ποτών συμβιβάζεται με το άρθρο 33 της 6ης οδηγίας και το άρθρο 3 της οδηγίας 92/12.Σύμφωνα με το άρθρο 33§1 της 6ης οδηγίας τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα να επιβάλλουν ή να διατηρούν σε ισχύ έναν έμμεσο φόρο , υπό την προϋπόθεση ότι αυτός δεν εμφανίζει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του Φ.Π.Α.Το ΔΕΚ έκρινε ότι ο δημοτικός φόρος που επέβαλε η Βιέννη δεν παραβιάζει το άρθρο 33§1 της 6ης οδηγίας καθώς δεν επεβλήθη σε όλα τα προϊόντα , όπως επιβάλλεται ο Φ.Π.Α.Ο δημοτικός φόρος που επέβαλε η Βιέννη πλήττει μόνο την εξ΄ επαχθούς αιτίας παράδοση παγωτών , περιλαμβανομένων των μεταποιημένων φρούτων που περιέχονται σ’ αυτά ή των φρούτων που τα συνοδεύουν , καθώς και των ποτών, περιλαμβανομένων , και στις δυο περιπτώσεις , των συσκευασιών και των εξαρτημάτων που πωλούνται μαζί με τα προϊόντα αυτά.Δε στοιχειοθετείται παράβαση του άρθρου 3§3 της οδηγίας 92/12, καθώς ο δημοτικός φόρος δεν έχει χαρακτήρα φόρου κύκλου εργασιών και έχει τοπικό χαρακτήρα.Συνεπώς, ο δημοτικός φόρος που επέβαλλε η Βιέννη επί των μη αλκοολούχων παγωτών και ποτών είναι εναρμονισμένος με το άρθρα 33§1 της 6ης οδηγίας και 3§2 της οδηγίας 92/12.Αντίθετα, το ΔΕΚ έκρινε ότι ο δημοτικός φόρος επί των αλκοολούχων ποτών που επέβαλε η Βιέννη παραβιάζει το άρθρο 3§2 της οδηγίας 92/12 .

Ο δημοτικός φόρος επί των αλκοολούχων ποτών επιβλήθηκε με σκοπό την ενίσχυση της οικονομικής αυτονομίας των Ο.Τ.Α. Ο σκοπός αυτός είναι καθαρά δημοσιονομικός.‘Όμως το άρθρο 3§2 της οδηγίας 92/12 επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιβάλλουν έμμεσο φόρο υπό τον όρο ότι ο φόρος αυτός εξυπηρετεί ειδικό σκοπό.

Συνεπώς η επιβολή του δημοτικού φόρου επί των αλκοολούχων ποτών δεν εξυπηρετεί ειδικό σκοπό και άρα παραβιάζει το άρθρο 3§2 της οδηγίας 92/12. Το άρθρο 3§2 της οδηγίας 92/12 ερμηνεύτηκε και στην απόφαση 25/9/2003 σε συνδυασμό με το άρθρο 8§1 εδ. α’ της οδηγίας 92/81 για την εναρμόνιση των Ε.Φ.Κ. που επιβάλλονται στα πετρελαιοειδή, επί

11

της υπόθεσης C- 437/2001 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της Ιταλικής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με το άρθρο 8§1 εδ. α΄ 92/81/ ΕΟΚ απαλλάσσονται από την καταβολή του Ε.Φ.Κ. πετρελαιοειδή που χρησιμοποιούνται για άλλο σκοπό , εκτός από καύσιμα κινητήρων και θέρμανσης.Η Ιταλία επέβαλλε ειδικό φόρο κατανάλωσης στα λιπαντικά έλαια, τα οποία δεν θα χρησιμοποιούνταν ως καύσιμα κινητήρων και θέρμανσης.Σύμφωνα όμως με το άρθρο 2§1 εδ. δ της οδηγίας 92/81 τα λιπαντικά έλαια θεωρούνται ως πετρελαιοειδή .Το ΔΕΚ έκρινε ότι υπάρχει σαφής παράβαση του άρθρου 3 §2 της οδηγίας 92/12 ,το οποίο επιτρέπει στα κράτη μέλη να διατηρήσουν ή να επιβάλλουν έμμεσους φόρους που εξυπηρετούν ειδικούς σκοπούς.Η επιβολή Ε.Φ.Κ. στα λιπαντικά έλαια από την Ιταλική κυβέρνηση όχι μόνο δεν εξυπηρέτησε ειδικό σκοπό αλλά παραβίασε τους κανόνες φορολόγησης των Ε.Φ.Κ.Η Ιταλία παραβίασε τους κανόνες φορολόγησης των Ε.Φ.Κ. ,διότι παραβίασε το άρθρο 8 §1 της οδηγίας 92/81 , το οποίο ρητά απαλλάσσει τα συγκεκριμένα πετρελαιοειδή από την επιβολή Ε.Φ.Κ.

Ο εναρμονισμένος συντελεστής Ε.Φ.Κ. στο απαλλασσόμενο

προϊόν έπρεπε να είναι μηδενικός! Το ΔΕΚ έκρινε ότι η ιταλική κυβέρνηση παραβίασε τόσο το

άρθρο 8§1 της οδηγίας 92/81/ΕΟΚ όσο και το άρθρο 3§2 της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ.

12

Όπως διαφαίνεται από το άρθρο 3§3 της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ , η οδηγία παρέχει μεγάλη ευελιξία στα κράτη μέλη σε σχέση με την επιβολή άλλων φορολογικών επιβαρύνσεων , πέρα του Ε.Φ.Κ. Συγκεκριμένα , στο άρθρο 3§3 της οδηγίας προβλέπεται η δυνατότητα κάθε κράτος μέλος να επιβάλλει ή να διατηρεί φορολογική επιβάρυνση, όπως Ο Ε.Φ.Κ. σε άλλα προϊόντα , πέραν των υποκείμενων σε Ε.Φ.Κ. , υπό τον όρο ότι η επιβάρυνση αυτή δεν συνεπάγεται διατυπώσεις σχετικές με διάβαση συνόρου.

Δηλαδή οι επιβαρύνσεις αυτές δεν δύναται να επιβληθούν κατά την ενδοκοινοτική κυκλοφορία ή εισαγωγή ή εξαγωγή από ή τρίτες χώρες.( Κατ΄ εφαρμογή του άρθρου αυτού εκδόθηκε η απόφαση του Β’ τμήματος Σ.τ.Ε. 1203/2005 .

Η υπόθεση αυτή αφορά την υποβολή αναίρεσης κατά της επιβολής του Ε.Φ.Κ. ( για παράνομη επιβολή προστίμου Ε.Φ.Κ.) σε Έλληνα που αγόρασε αυτοκίνητο στην Γερμανία και έφερε στην Ελλάδα με σκοπό την επανεξαγωγή του . Εφαρμόζοντας το άρθρο 3§3 της οδηγίας το Σ.τ.Ε. απέρριψε το ασκηθέν ένδικο μέσο.)

Σύμφωνα με το εδ. ’β του άρθρου 3§3 υπάρχει η δυνατότητα να εφαρμοστεί ο φόρος σε παροχή υπηρεσιών υπό τον όρο ότι η

επιβάρυνση αυτή δεν συνεπάγεται διατυπώσεις που σχετίζονται με η διάβαση συνόρου. Σχετική απόφαση επί του άρθρου 3§3 είναι η απόφαση του ΔΕΚ της υπόθεσης C-491/2003.Η απόφαση της 10ης Μαρτίου 2005 απάντησε στο προδικαστικό ερώτημα που υποβλήθηκε από το Hessischer Verwaltungsgerichtshof και Stadt Frankfurt am Main.

13

Σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης αυτής στην περίπτωση που παρέχονται οινοπνευματώδη ποτά για άμεση και επιτόπου κατανάλωση , ο φόρος που επιβάλλεται στην παροχή αυτή είναι δημοτικός φόρος και όχι ειδικός φόρος κατανάλωσης.Συνεπώς, δεν εφαρμόζεται το άρθρο 3§3 της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ στην περίπτωση αυτή. Αυτό συμβαίνει διότι η δυνατότητα των κρατών μελών να επιβάλλουν ή να διατηρήσουν άλλους έμμεσους φόρους αφορά φόρους που δεν έχουν χαρακτήρα Φ.Κ.Ε. ( ενώ ο δημοτικός φόρος συνιστά Φ.Κ.Ε.).

ΣΤΑΔΙΟ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΤΟΥ Ε.Φ.Κ.(‘Αρθρο 5)

Σύμφωνα με το άρθρο 5§1 ο Ε.Φ.Κ. επιβάλλεται κατά την παραγωγή των προϊόντων εντός ενός κράτους μέλους ή κατά την εισαγωγή τους σε ένα κράτος μέλος.Ως εισαγωγή του προϊόντος νοείται η είσοδος του προϊόντος στο εσωτερικό της Κοινότητας.

Κατ΄ εξαίρεση δεν επιβάλλεται Ε.Φ.Κ. στην περίπτωση που τα προϊόντα προέρχονται ή προορίζονται από τρίτη χώρα και δεν βρίσκονται σε ελεύθερη ζώνη ή αποθήκη ή δεν κυκλοφορούν ελεύθερα. Στην περίπτωση αυτή θεωρείται ότι βρίσκονται υπό καθεστώς αναστολής του Ε.Φ.Κ.Καθεστώς αναστολής είναι το φορολογικό καθεστώς που εφαρμόζεται κατά την παραγωγή , μεταποίηση, κατοχή ή κυκλοφορία των προϊόντων που τελούν υπό αναστολή καταβολής Ε.Φ.Κ. ( Άρθρο 4εδ.΄γ) .π.χ. αλκοολούχο ποτό από την Γερμανία βρίσκεται σε φορολογική αποθήκη στην Ελλάδα. Μόλις τεθεί στην κατανάλωση οφείλεται ο Ε.Φ.Κ.

ΑΠΑΙΤΗΤΟ ΤΟΥ Ε.Φ.Κ. (Άρθρο 6)

Βάσει του άρθρου 6 §1 ο Ε.Φ.Κ. καθίσταται απαιτητός κατά την θέση των προϊόντων σε ανάλωση ή κατά τη διαπίστωση ελλειμμάτων κατά τη διαδικασία της παραγωγής , μεταποίησης

14

ή μεταφοράς . Στα ελλείμματα δεν εμπίπτουν οι φύρες των προϊόντων.

Η θέση σε ανάλωση ισοδυναμεί με έξοδο των προϊόντων από καθεστώς αναστολής (π.χ. πώληση ), κατασκευή προϊόντων εκτός καθεστώτος αναστολής (π.χ. η Ελλάδα παρασκευάζει αλκοόλη )ή εισαγωγή προϊόντος – όχι υπό καθεστώς αναστολής (π.χ. Η Αγγλία εισάγει ορυκτέλαια από την Ολλανδία και τίθενται στην κατανάλωση). Όπως διευκρινίζεται στη διάταξη αυτή η έξοδος , η κατασκευή και η εισαγωγή ακόμη και αντικανονικές να είναι συνιστούν περιπτώσεις απαιτητού του Ε.Φ.Κ. Το άρθρο 6§2 ορίζει ότι οι όροι του απαιτητού και ο συντελεστής του Ε.Φ.Κ. είναι αυτοί που ισχύουν τη στιγμή που το προϊόν τίθεται σε ανάλωση ή όταν διαπιστωθεί το έλλειμμα. Το κάθε κράτος μέλος καθορίζει τον τρόπο είσπραξης του Ε.Φ.Κ.Ο μόνος περιορισμός που θέτει η οδηγία είναι η ομοιόμορφη εφαρμογή των διαδικασιών είσπραξης του Ε.Φ.Κ. τόσο στα εθνικά όσο και στα εμπορεύματα που προέρχονται από άλλο κράτος μέλος.Νομολογιακό παράδειγμα για το άρθρο 6 υπάρχει στην υπόθεση

C- 325/1999. Σύμφωνα με την απόφαση της 5/4/2001 επί του προδικαστικού ερωτήματος για την υπόθεση G. Van de Water κατά Staatssecretaris van Financien , η Ολλανδία υπέβαλε ως ερώτημα κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ως θέση σε ανάλωση η απλή κατοχή προϊόντος από τη στιγμή που δεν έχει επιβληθεί Ε.Φ.Κ. Στην Ολλανδία βρέθηκε αλκοολούχο ποτό σε φορολογική αποθήκη ατόμου που δεν είχε την άδεια εγκεκριμένου αποθηκευτή και δεν είχε επιβληθεί Ε.Φ.Κ. στο ποτό βάσει του κοινοτικού δικαίου και της εθνικής νομοθεσίας.

Το ΔΕΚ έκρινε ότι η θέση σε ανάλωση συμπίπτει με την έννοια έξοδος, έστω και αντικανονική , από το καθεστώς αναστολής , όπως ορίζεται στο άρθρο 6 §1 και συνεπώς κάθε παραγωγή,

15

μεταποίηση ή κατοχή, χωρίς υπαγωγή σε καθεστώς αναστολής , καθιστά απαιτητό τον Ε.Φ.Κ. Στόχος εξάλλου της οδηγίας είναι η ομοιόμορφη επιβολή του Ε.Φ.Κ. σε όλα τα κράτη μέλη .

Όπως ορθά αναφέρει το ΔΕΚ το άρθρο 6 §1 προβαίνει στον προσδιορισμό του χρονικού σημείου στο οποίο γίνεται απαιτητός ο Ε.Φ.Κ. και όχι του προσώπου στο οποίο θα επιβληθεί.Στο άρθρο 6 §2 της οδηγίας ο κοινοτικός νομοθέτης παραπέμπει στις αρμόδιες αρχές κάθε κράτους μέλους να ορίσουν τον υπόχρεο σε καταβολή του Ε.Φ.Κ.Συνεπώς οι ολλανδικές αρχές θα κρίνουν ποιος οφείλει τον Ε.Φ.Κ. στην περίπτωση αυτή.

ΤΟΠΟΣ ΑΠΑΙΤΗΤΟΥ ΤΟΥ Ε.Φ.Κ. ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΟΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΤΟΥ(Άρθρα 7-10)

Στην περίπτωση που το προϊόν που έχει τεθεί σε ανάλωση σε άλλο κράτος μέλος και κατέχεται από πρόσωπο για εμπορικούς σκοπούς σε άλλο κράτος μέλος τότε ο Ε.Φ.Κ. καθίσταται απαιτητός στον τόπο κατοχής των προϊόντων .Υπόχρεος για την καταβολή του φόρου είναι το πρόσωπο που το κατείχε.( άρθρο 7) Προκειμένου να αποδειχθεί ότι τα προϊόντα κατέχονται για εμπορικούς σκοπούς τα κράτη μέλη λαμβάνουν υπόψη την εμπορική ιδιότητα του κατόχου , τους λόγους κατοχής των προϊόντων, τον τόπο που βρίσκονται τα προϊόντα , κάθε έγγραφο σχετικό με τα προϊόντα , το είδος και την ποσότητα των προϊόντων( Άρθρο 9§2). Ο φόρος που καταβλήθηκε στο κράτος μέλος που αποκτήθηκαν τα προϊόντα είναι δυνατόν να επιστραφεί, Όταν καταβληθεί ο Ε.Φ.Κ. στο κράτος μέλος προορισμού( κατοχής). Η διάταξη αυτή αποτέλεσε αντικείμενο της υπόθεσης C- 5/2005 Staatssecretaris van Finanien κατά B. F. Joustra.

16

Το ΔΕΚ στην απόφαση της 23/11/2006 κλήθηκε να ερμηνεύσει τα άρθρα 7-10 της οδηγίας 92/12 βάσει του προδικαστικού ερωτήματος του δικαστηρίου των Κάτω Χωρών.Το ερώτημα που τέθηκε ήταν κατά πόσο θα επιβληθεί Ε.Φ.Κ. στο δεύτερο κράτος μέλος , όταν ένας ιδιώτης( εδώ ο Joustra) δεν ενεργεί κατ’ επάγγελμα και δεν επιδιώκει κερδοσκοπικό σκοπό, αποκτά για τις δικές του ανάγκες και τις ανάγκες άλλων ιδιωτών προϊόν που υπόκειται σε Ε.Φ.Κ. (στην προκείμενη περίπτωση κρασί) το οποίο είχε τεθεί σε ανάλωση στο κράτος μέλος που αποκτήθηκε από τον ιδιώτη και μεταφέρθηκε από μεταφορική επιχείρηση για λογαριασμό του το προϊόν σε άλλο κράτος μέλος .Σύμφωνα με το ΔΕΚ θα εφαρμοστεί το άρθρο 7 το οποίο αφορά περιπτώσεις που τα προϊόντα παραδίδονται ή προορίζονται να παραδοθούν εντός άλλου κράτους μέλους για τις ανάγκες επαγγελματία που ασκεί ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα. Τέτοια περίπτωση μάλιστα συντρέχει όταν αποκτώνται τα προϊόντα για μη κερδοσκοπικό σκοπό και η μεταφορά γίνεται από μεταφορική επιχείρηση.Σύμφωνα μάλιστα με το άρθρο 7§6 της οδηγίας γίνεται επιστροφή του φόρου που καταβλήθηκε στο κράτος μέλος αγοράς των προϊόντων , αν είχαν τεθεί σε ανάλωση στο κράτος μέλος αυτό και κατέχονται για εμπορικούς σκοπούς σε άλλο κράτος μέλος.Συνεπώς ο Joustra δεν θα πληρώσει φόρο στην Ολλανδία .

( Το άρθρο 8 δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί γιατί δεν πληρούνται στην περίπτωση αυτή οι 3 προϋποθέσεις που θέτει:

α) να έχει αποκτηθεί το προϊόν από ιδιώτη β) για δική του ανάγκη γ) η μεταφορά να γίνεται αυτοπροσώπως. Εδώ δεν πληρούνται οι β) και γ) προϋποθέσεις

17

Το άρθρο 10 δεν μπορεί να εφαρμοστεί καθώς αφορά την απόκτηση αγαθών από ιδιώτες τα οποία μεταφέρονται από τον πωλητή ή για δικό του λογαριασμό και όχι από τον ιδιώτη αγοραστή ! )

Στην περίπτωση που το προϊόν τέθηκε σε ανάλωση σε ένα κράτος μέλος και παραδίδεται ή προορίζεται να παραδοθεί στο εσωτερικό άλλου κράτους μέλους για τις ανάγκες επαγγελματία που ασκεί ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα ή οργανισμού δημοσίου δικαίου , τότε ο Ε.Φ.Κ. καθίσταται απαιτητός στο κράτος προορισμού. Σύμφωνα με το άρθρο 7§5 το πρόσωπο , ο επαγγελματίας ή ο οργανισμός δημοσίου δικαίου , οφείλει να καταθέτει πριν τηναποστολή των εμπορευμάτων δήλωση στις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους προορισμού και να εγγυάται την καταβολή του Ε.Φ.Κ. στο κράτος μέλος προορισμού σύμφωνα με τις προβλεπόμενες από το κράτος μέλος διαδικασίες και να δέχεται ελέγχους που διενεργεί το κράτος μέλος προορισμού .

ΆΡΘΡΟ 8Στην περίπτωση που τα προϊόντα αποκτούν ιδιώτες για δική τους ανάγκη και τα μεταφέρουν αυτοπροσώπως ο Ε.Φ.Κ. καταβάλλεται στο κράτος απόκτησης .

Αποσαφηνιστική της διάταξης αυτής είναι η απόφαση της 2/4/1998 στην υπόθεση C- 296/1995 The Queen και Commissioners of Customs and Excise .Στην προκείμενη περίπτωση αυτή εξετάστηκε κατά πόσο μπορεί ο Ε.Φ.Κ. να επιβληθεί στο κράτος καταγωγής των προϊόντων. Υπήρχε μια σύμβαση μεταξύ της εταιρίας MBL (βρετανικού δικαίου) και της EMU (Λουξεμβουργιανού δικαίου) σύμφωνα με την οποία η MBL δεχόταν παραγγελίες εμπορευμάτων ( τσιγάρων και καπνού) από ιδιώτες βρετανούς σε Λουξεμβουργιανά φράγκα

18

και τα αγόραζε από την EMU μεριμνώντας για τη μεταφορά των προϊόντων. Να σημειωθεί ότι η EMU και η MBL είναι θυγατρικές της ίδιας εταιρίας.

Προέβησαν στο τέχνασμα αυτό για να επωφεληθούν την εφαρμογή του άρθρου 8 της οδηγίας 92/12 δηλαδή να φορολογηθούν τα εμπορεύματα στο κράτος καταγωγής .( δηλαδή στο Λουξεμβούργο που είχε χαμηλότερο φορολογικό συντελεστή από την Βρετανία.) Το ΔΕΚ κατέληξε στο ότι η είσπραξη έπρεπε να γίνει στη Βρετανία , η οποία είναι η χώρα προορισμού των προϊόντων.Σε διαφορετική περίπτωση θα παραβιαζόταν το άρθρο 10 της οδηγίας που προβλέπει το σύστημα πώλησης εξ΄ αποστάσεως και καθιερώνει την αρχή της φορολόγησης στη χώρα προορισμού.

ΆΡΘΡΟ 10Άλλη περίπτωση ατόμων που υπόκεινται στον Ε.Φ.Κ. είναι τα άτομα που δεν έχουν την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή ή εγγεγραμμένου ή μη εγγεγραμμένου επαγγελματία και αποστέλλονται ή μεταφέρονται άμεσα ή έμμεσα από τον πωλητή ή για τον δικό του λογαριασμό .Στην περίπτωση αυτή ο Ε.Φ.Κ. επιβάλλεται στο κράτος προορισμού.( κράτος άφιξης ή μεταφοράς) Ο Ε.Φ.Κ. καθίσταται απαιτητός από τον πωλητή τη στιγμή που πραγματοποιείται η πώληση. Ο πωλητής οφείλει να εγγυάται την καταβολή του Ε.Φ.Κ. πριν την αποστολή των προϊόντων και να εξασφαλίζει την καταβολή τους μετά την άφιξη των προϊόντων. Π.χ. Αγοράζονται τα προϊόντα από γαλλική εταιρία στην Ιταλία και αποστέλλονται μέσω μεταφορικής εταιρίας στην Γαλλία. Αναφορά στο άρθρο 10 κάνουν οι αποφάσεις( 23/11/2006) C-5/05 KAI(2/4/1998) C-296/96 .

ΠΑΡΑΓΩΓΗ, ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ (Άρθρα 11-14)

19

Στο άρθρο 11§2 ορίζεται ότι στην περίπτωση που ο Ε.Φ.Κ. δεν έχει καταβληθεί η παραγωγή, μεταποίηση και κατοχή των προϊόντων πραγματοποιείται σε φορολογικές αποθήκες. Σύμφωνα με το άρθρο 4 εδ. ΄β φορολογική αποθήκη είναι ο τόπος που παράγονται, μεταποιούνται, κατέχονται , παραλαμβάνονται ή αποστέλλονται τα προϊόντα από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή κατά την άσκηση του επαγγέλματός του όταν τα προϊόντα τελούν υπό καθεστώς αναστολής του Ε.Φ.Κ. Προκειμένου να συσταθούν και να λειτουργούν οι φορολογικές αποθήκες απαιτείται άδεια των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών.( άρθρο 12).Βάσει του άρθρου 11§1 κάθε κράτος μέλος εφόσον τηρεί τις διατάξεις της οδηγίας 92/12 θεσπίζει τις δικές του ρυθμίσεις για την παραγωγή, μεταποίηση και κατοχή των προϊόντων που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ. Προκειμένου να συσταθούν και να λειτουργούν οι φορολογικές αποθήκες απαιτείται άδεια των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών.( άρθρο 12).Βάσει του άρθρου 11§1 κάθε κράτος μέλος εφόσον τηρεί τις διατάξεις της οδηγίας 92/12 θεσπίζει τις δικές του ρυθμίσεις για την παραγωγή, μεταποίηση και κατοχή των προϊόντων που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ. ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΗ (Άρθρο

13)

Βάσει του άρθρο 4 ο εγκεκριμένος αποθηκευτής είναι το φυσικό πρόσωπο που έχει λάβει άδεια από τις αρμόδιες αρχές ενός κράτους μέλους να παράγει, να μεταποιεί, να κατέχει, να παραλαμβάνει και να αποστέλλει κατά την άσκηση του επαγγέλματός του , προϊόντα υποκείμενα σε Ε.Φ.Κ. τα οποία

20

τελούν υπό αναστολή επιβολής του Ε.Φ.Κ. και βρίσκονται σε φορολογική αποθήκη. Το άρθρο 13 ορίζει ρητά τις υποχρεώσεις του εγκεκριμένου αποθηκευτή.

1) Οφείλει να παρέχει ενδεχόμενη εγγύηση για την παραγωγή , μεταποίηση και κατοχή των προϊόντων και υποχρεωτική εγγύηση για την κυκλοφορία τους.

2) Υποχρεούται να συμμορφώνεται προς τις υποχρεώσεις που έχει ορίσει το κράτος μέλος όπου βρίσκεται η φορολογική αποθήκη.

3) Πρέπει να τηρεί λογιστικά βιβλία των αποθεμάτων και των κινήσεων ανά αποθήκη.

4) Υποχρεούται να επιδεικνύει τα προϊόντα σε κάθε ζήτηση 5) Καθώς και να δέχεται πρόθυμα οποιονδήποτε έλεγχο ή

απογραφή.

ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΑΠΟΘΗΚΕΥΤΗ(Άρθρο 14)

Ο εγκεκριμένος αποθηκευτής απολαύει ατέλειας για τις απώλειες σε καθεστώς αναστολής , εφόσον αυτές οφείλονται σε τυχαία περιστατικά ή ανωτέρα βία και έχουν επαληθευθεί από τις αρχές του κράτους μέλους. Το ίδιο ισχύει για τις φύρες που υφίστανται τα προϊόντα κατά την παραγωγή , μεταποίηση ή μεταφορά τους.

Το κάθε κράτος μέλος ορίζει τις προϋποθέσεις για την χορήγηση των ατελειών.Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις εισπράττεται Ε.Φ.Κ. βάσει του συντελεστή που ισχύει στο κράτος μέλος τη στιγμή που βεβαιώθηκαν στο κράτος μέλος οι απώλειες ή διαπιστώθηκαν τα ελλείμματα.

Η ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ( Άρθρα 15-21)

21

Βάσει του άρθρου 15 της οδηγίας 92/12 η κυκλοφορία των προϊόντων που τελούν υπό καθεστώς αναστολής πρέπει να πραγματοποιείται μόνο μεταξύ φορολογικών αποθηκών.

Ο κίνδυνος της ενδοκοινοτικής κυκλοφορίας καλύπτεται με την παροχή εγγύησης εκ μέρους του εγκεκριμένου αποθηκευτή , ο οποίος προβαίνει στην αποστολή του προϊόντος ή κατά περίπτωση εγγύηση εις ολόκληρο από τον αποστολέα και τον μεταφορέα.( άρθρο 15 §3 εδ. ’α)

Δεν απαγορεύεται το κράτος μέλος κατά περίπτωση να απαιτήσει την παροχή εγγύησης εκ μέρους του παραλήπτη.(άρθρο 15§3 εδ. ΄β)

Συνεπώς η ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή αίρεται μόνο με την απόδειξη παραλαβής και το συνοδευτικό έγγραφο.( άρθρο 15 §4)

Ο ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΟΥ (Άρθρο 16)

Ο παραλήπτης των προϊόντων μπορεί να είναι και επαγγελματίας χωρίς την ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή .Ο επαγγελματίας αυτός μπορεί , κατά την άσκηση του επαγγέλματός του μόνο να παραλαμβάνει προϊόντα άλλων κρατών μελών που βρίσκονται υπό καθεστώς αναστολής. Ανάλογα με το αν ο επαγγελματίας ζητήσει να εγγραφεί ή όχι στα μητρώα των φορολογικών αρχών του κράτους μέλους του έχει διαφορετικές υποχρεώσεις: (Άρθρο 16 §2 και 3) Στην περίπτωση που εγγραφεί θεωρείται εγγεγραμμένος επαγγελματίας και οφείλει :Α) Να εγγυάται την πληρωμή του Ε.Φ.Κ. , όπως ορίζουν οι φορολογικές αρχές του κράτους μέλους.Β) Να τηρεί λογιστική κατάσταση των παραδόσεων.Γ) Να επιδεικνύει τα προϊόντα σε κάθε ζήτηση.

22

Δ) Να δέχεται πρόθυμα οποιονδήποτε έλεγχο ή απογραφή.

Εάν είναι μη εγγεγραμμένος επαγγελματίας οφείλει : Α) Να υποβάλλει δήλωση στις φορολογικές αρχές της χώρας προορισμού πριν την αποστολή των εμπορευμάτων και να εγγυάται την πληρωμή του Ε.Φ.Κ. Β) Να καταβάλλει τον Ε.Φ.Κ. της χώρας προορισμού κατά την παραλαβή τηρώντας τις διαδικασίες που προβλέπει το κράτος μέλος προορισμού.Γ)Να δέχεται οποιονδήποτε έλεγχο που επιτρέπει στις υπηρεσίες του κράτους μέλους να βεβαιώνονται για την πραγματική παραλαβή των εμπορευμάτων και την πληρωμή του Ε.Φ.Κ.Σύμφωνα με το άρθρο 17 της οδηγίας 92/12 δίνεται η δυνατότητα ορισμού φορολογικού εκπροσώπου από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή .Η ουσία της δυνατότητας αυτής βρίσκεται στο γεγονός ότι ο φορολογικός εκπρόσωπος είναι ο παραλήπτης του προϊόντος στη θέση του εγκεκριμένου αποθηκευτή. Προκειμένου να είναι νόμιμος ο ορισμός ο φορολογικός εκπρόσωπος οφείλει να είναι εγκατεστημένος στο κράτος μέλος προορισμού και να είναι εγκεκριμένος από τις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους αυτού. Η θέση βέβαια του φορολογικού εκπροσώπου επιφέρει σειρά υποχρεώσεων οι οποίες ομοιάζουν με αυτές του εγκεκριμένου αποθηκευτή και ρητά αναφέρονται στην οδηγία 92/12.

Υπάρχει υποχρέωση 1) εγγύησης της καταβολής του Ε.Φ.Κ. βάσει των όρων που προβλέπουν οι φορολογικές αρχές του κράτους μέλους προορισμού 2) πληρωμής του Ε.Φ.Κ. κατά την παραλαβή των εμπορευμάτων βάσει των διαδικασιών που έχει θέσει το κράτος μέλος προορισμού καθώς και 3)τήρησης λογιστικών βιβλίων αποθήκης για τις παραδόσεις των προϊόντων.4) Υποχρεούται να αναφέρει στις φορολογικές αρχές του τόπου

23

προορισμού τον τόπο στον οποίο γίνεται η παράδοση των εμπορευμάτων.

ΤΟ ΣΥΝΟΔΕΥΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ (Άρθρα 18 και 19)

Στην περίπτωση που ένα προϊόν υπόκειται σε Ε.Φ.Κ. και κυκλοφορεί υπό καθεστώς αναστολής συνοδεύεται από έγγραφο διοικητικό ή εμπορικό το οποίο συντάσσεται από τον αποστολέα.Στο έγγραφο αυτό πρέπει να αναφέρεται ο αριθμός των δεμάτων του εμπορεύματος, να περιγράφεται το προϊόν , να αναφέρεται η διεύθυνση του γραφείου των φορολογικών αποθηκών της χώρας προορισμού , η ημερομηνία και ο αριθμός του διπλότυπου πληρωμής ή αποδοχής της εγγύησης πληρωμής από αυτό το γραφείο.Ενδεχομένως το κράτος μέλος προορισμού να απαιτήσει την σφράγιση του χώρου από τον αποστολέα ή κάθε κιβωτίου του εμπορεύματος.Στην περίπτωση που ο αποστολέας δεν είναι εγκεκριμένος αποθηκευτής ή εγγεγραμμένος επαγγελματίας ( π.χ. είναι μη εγγεγραμμένος επαγγελματίας) το διοικητικό ή εμπορικό έγγραφο πρέπει να συνοδεύεται από έγγραφο βεβαιωτικό της πληρωμής ή της τήρησης των διατυπώσεων προς είσπραξη του Ε.Φ.Κ. στο κράτος μέλος προορισμού.Εξαίρεση από την υποχρέωση σύνταξης συνοδευτικού εγγράφου κατά την αποστολή των προϊόντων υπάρχει στην περίπτωση που τα προϊόντα προέρχονται ή προορίζονται προς τρίτες χώρες και έχουν τοποθετηθεί σε ελεύθερη ζώνη ή ελεύθερη αποθήκη ή βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία . ( Άρθρο 5§2 )

Το συνοδευτικό έγγραφο ή η αναφορά του συνιστούν τρόπους ενημέρωσης των κρατών μελών προέλευσης και προορισμού για τα προϊόντα που αποστέλλονται και παραλαμβάνονται .

24

Το συνοδευτικό έγγραφο συντάσσεται σε 4 αντίτυπα ένα για τον αποστολέα , ένα για τον παραλήπτη , ένα που επιστρέφεται στον αποστολέα για εκκαθάριση και ένα για τις φορολογικές αρχές του κράτους προορισμού.Δεν αποκλείεται να προβλέψει το κράτος μέλος προέλευσης να συνταχθεί και για αυτό αντίγραφο του εγγράφου. Η υποχρέωση επιστροφής του αντιτύπου στον αποστολέα προκύπτει στην περίπτωση που το προϊόν κυκλοφορεί υπό καθεστώς αναστολής και αποστέλλεται προς εγκεκριμένο αποθηκευτή, εγγεγραμμένο ή μη εγγεγραμμένο επαγγελματία. Η εκκαθάριση πρέπει να γίνει εντός 15 ημερών του επόμενου μήνα από την παραλαβή του προϊόντος.Εάν δε γίνει εκκαθάριση , ο αποστολέας υποχρεούται να ενημερώσει τις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους προέλευσης.

ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ (Άρθρο 19§3 και 4)

Η άρση του καθεστώτος αναστολής γίνεται όταν τα προϊόντα που εισάγονται από τρίτη χώρα , κατέχονται, μεταποιούνται ή κυκλοφορούν υπό καθεστώς αναστολής , βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία, ελεύθερη ζώνη ή ελεύθερη αποθήκη . Η άρση συντελείται χρονικά με την παραλαβή από τον αποστολέα του αντιτύπου του συνοδευτικού εγγράφου , στο οποίο συμπληρώνεται ότι τα προϊόντα πλέον δεν υπάγονται σε καθεστώς αναστολής . Στην περίπτωση που το προϊόν που τελεί υπό καθεστώς αναστολής εξαχθεί τότε η άρση του καθεστώτος συντελείται με την χορήγηση πιστοποιητικού εξόδου από την Ε.Ε. από το τελωνείο, το οποίο στέλνει στον αποστολέα το επικυρωμένο αντίτυπο του συνοδευτικού εγγράφου .

25

ΔΙΑΠΡΑΞΗ ΠΑΡΑΒΑΣΗΣ Η ΠΑΡΑΤΥΠΙΑΣ (Άρθρο 20)

Στην περίπτωση που διαπραχθεί παράβαση ή παρατυπία η οποία καθιστά απαιτητό τον Ε.Φ.Κ. η οφειλή βαρύνει το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που είχε εγγυηθεί την πληρωμή του Ε.Φ.Κ. . Υπάρχει η δυνατότητα να ασκηθεί ποινική δίωξη!

Ως προς τον τόπο επιβολής του φόρου όταν διαπράττεται παράβαση ή παρατυπία η οδηγία εισάγει διακρίσεις.:1.) Ο φόρος κατ’ αρχήν οφείλεται στον τόπο διάπραξης της

παρατυπίας ή παράβασης.2.) Εφόσον διαπιστωθεί η παράβαση ή παρατυπία κατά την

κυκλοφορία του προϊόντος ( άρθρο 20 §2 ) χωρίς να είναι δυνατόν να διαπιστωθεί ο τόπος που διαπράχθηκε , θεωρείται ότι διαπράχθηκε στο κράτος μέλος που διαπιστώθηκε και εκεί οφείλεται ο φόρος.

3.) Αν δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί ο τόπος που διαπράχθηκε η παράβαση ή παρατυπία ( άρθρο 20 § 3) και τα προϊόντα δεν έφτασαν στον προορισμό τους , τότε θεωρείται ότι διαπράχθηκε η παράβαση στο κράτος μέλος προέλευσης των προϊόντωνΤο κράτος προέλευσης προβαίνει στην είσπραξη του Ε.Φ.Κ.

βάσει του συντελεστή που ισχύει τον χρόνο αποστολής των προϊόντων.

Το ανωτέρω κριτήριο είναι μαχητό. Δηλαδή υπάρχει η δυνατότητα να αποδειχθεί ενώπιον των αρμόδιων αρχών η νομιμότητα της ενέργειας ή ο τόπος που διαπράχθηκε η παράβαση ή παρατυπία .

Το άρθρο 20 §2 και 3 αποτέλεσαν αντικείμενο της υπόθεσης C- 395/2000 ( Distillerie Fratelli Cipriani Spa και Ministero delle Finanze ) ενώπιον του ΔΕΚ .

26

Η απόφαση της 12/12/2002 έκρινε το προδικαστικό ερώτημα που έθεσε το ιταλικό δικαστήριο.Η Cipriani( ιταλική εταιρία) ως εγκεκριμένος αποθηκευτής

έκανε εξαγωγή αιθυλικής αλκοόλης μελάσας , η οποία τελούσε υπό καθεστώς αναστολής. Η επίδικη υπόθεση προέκυψε όταν το προϊόν αυτό που ήταν προς εξαγωγή προς τρίτες χώρες , είχε παραποιημένο συνοδευτικό έγγραφο , όπως διαπιστώθηκε από τις γερμανικές αρχές.

( Το αποτύπωμα της σφραγίδας που πιστοποιεί την έξοδο των προϊόντων είχε παραποιηθεί.) Το ΔΕΚ έλεγξε αν χωρεί η εφαρμογή της 4μηνης προθεσμίας που τάσσει το άρθρο 20§3 της οδηγίας , η οποία χρησιμοποιείται προς απόδειξη της νομιμότητας της ενέργειας ( εδώ εξαγωγής ) ή του τόπου που διαπράχθηκε η παράβαση ή παρατυπία . Το ΔΕΚ απεφάνθη ότι η 4μηνη προθεσμία του άρθρου 20 §3 δεν μπορεί να αντιταχθεί στον επιχειρηματία που εγγυήθηκε την καταβολή του Ε.Φ.Κ. , αλλά δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει εγκαίρως ότι δεν πραγματοποιήθηκε η άρση του καθεστώτος αναστολής . Τελικά το ΔΕΚ απεφάνθη ότι δεν εφαρμόζεται το άρθρο 20 §3 διότι εφόσον ο πολίτης δεν ήταν σε θέση να γνωρίζει εγκαίρως ότι δεν πραγματοποιήθηκε η άρση του καθεστώτος αναστολής , δεν θα μπορούσε ο πολίτης να συγκεντρώσει στοιχεία και αποδείξεις εντός 4μηνου από τη διάπραξη της παράβασης ή παρατυπίας.

4.) Αν τελικά έως 3 χρόνια από την σύνταξη του συνοδευτικού εγγράφου προσδιοριστεί το κράτος μέλος που διαπράχθηκε η παραβίαση ή παρατυπία γίνεται είσπραξη του Ε.Φ.Κ. από το κράτος μέλος βάσει του συντελεστή που ίσχυε την ημερομηνία αποστολής των εμπορευμάτων . Μετά την προσκόμιση της απόδειξης είσπραξης , γίνεται επιστροφή του Ε.Φ.Κ. που είχε αρχικά εισπραχθεί από το άλλο κράτος μέλος.

27

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΣΗΜΑΤΑ/ ΕΘΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΙΚΑ ΣΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ

( Άρθρο 21)

Η οδηγία δίνει τη δυνατότητα στα κράτη μέλη να προβλέψουν ότι τα προϊόντα που διατίθενται στην κατανάλωση στο έδαφός τους να φέρουν φορολογικά σήματα ή εθνικά αναγνωριστικά σήματα που χρησιμοποιούνται για φορολογικούς σκοπούς.

Τα φορολογικά ή αναγνωριστικά σήματα ισχύουν μόνο στο κράτος μέλος που τα χορήγησε .Το κράτος μέλος υποχρεούται να τα δίδει σε εγκεκριμένους αποθηκευτές και εγκεκριμένους φορολογικούς εκπροσώπους.

Τα προϊόντα ενός κράτους μέλους τα οποία φέρουν τα φορολογικά επισήματα και θα πωληθούν στο κράτος μέλος αυτό όταν κυκλοφορούν σε άλλο κράτος μέλος συνοδεύονται από συνοδευτικό έγγραφο.Το ζήτημα των φορολογικών επισημάτων απασχόλησε το ΔΕΚ στην υπόθεση C- 494 /2004 .(Heintz van Landewijck SARL κατά Staatssecretaris van Financien)Η απόφαση της 15/6/2006 εξέτασε την εφαρμογή των άρθρων 21 και 22 της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ και του άρθρου 27§1 και 5 της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ για το Φ.Π.Α. Ο Ε.Φ.Κ. καταβλήθηκε από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή ( η ολλανδική χονδρέμπορος Landewijck επεξεργασμένων καπνών ) για την αγορά φορολογικών επισημάτων για τα βιομηχανοποιημένα καπνά.Στην προκείμενη περίπτωση ο αποθηκευτής δεν παρέλαβε τα φορολογικά επισήματα γιατί αυτά απωλέσθηκανΤο δικαστήριο των Κάτω Χωρών ρώτησε το ΔΕΚ κατά πόσο υπάρχει αξίωση επιστροφής του Ε.Φ.Κ. στην περίπτωση που απωλέσθηκαν τα φορολογικά επισήματα.

28

Βάσει του άρθρου 21 της οδηγίας 92/12 /ΕΟΚ υπάρχει η δυνατότητα επιστροφής του Ε.Φ.Κ. όταν η εξαφάνιση του φορολογικού επισήματος οφείλεται σε ανωτέρα βία ή ατύχημα και αποδειχτεί από τις φορολογικές αρχές του κράτους μέλους ότι έχουν καταστραφεί ή ο κίνδυνος χρησιμοποίησής τους είναι ανύπαρκτος.Το ΔΕΚ έκρινε στην περίπτωση αυτή ότι δεν συντρέχει θέμα εφαρμογής του άρθρου 21. Σε περίπτωση απώλειας των επιθεμάτων πριν την επικόλλησή τους τον κίνδυνο φέρει ο αγοραστής, αν δεν υπάρχει περίπτωση του άρθρου 21. Εδώ ο αγοραστής είναι η Landewijck . Συνεπώς η Landewijck δεν έχει αξίωση επιστροφής του Ε.Φ.Κ. αφού ούτε η αρχή της αναλογικότητας ούτε η οδηγία 92/12/ΕΟΚ απαγορεύουν στα κράτη μέλη να θεσπίζουν νομοθετική ρύθμιση η οποία να μην προβλέπει επιστροφή του Ε.Φ.Κ. όταν τα φορολογικά επισήματα χαθούν.Σύμφωνα με την ίδια απόφαση το κράτος μέλος δεν έχει υποχρέωση επιστροφής του ποσού του Φ.Π.Α. που αντιστοιχεί στα αγορασθέντα φορολογικά επισήματα. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 27§ 1 και 5 της οδηγίας 77/388 /ΕΟK καθώς ο ολλανδικός νόμος που δεν προβλέπει την επιστροφή του Φ.Π.Α. δεν παραβιάζει τις επιταγές των διατάξεων της οδηγίας για ομοιόμορφη φορολογική βάση ούτε υπερβαίνει ότι είναι αναγκαίο για την απλοποίηση της εισπράξεως του φόρου.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ Ε.Φ.Κ. (Άρθρο 22)

Η επιστροφή του Ε.Φ.Κ. γίνεται κατόπιν αιτήσεως του επαγγελματία κατά την άσκηση του επαγγέλματος του όταν τα προϊόντα που διατίθενται στην κατανάλωση στο κράτος μέλος αυτό, δεν πρόκειται να καταναλωθούν σε αυτό το κράτος μέλος.Στην ουσία το κράτος μέλος θα προβεί στην επιστροφή του φόρου μόνο στην περίπτωση που κρίνει ότι η αίτηση πληροί τα κριτήρια κανονικότητας που θεσπίζει το κράτος μέλος.

29

Στην περίπτωση που τα προϊόντα που έχουν τεθεί σε ανάλωση σε ένα κράτος μέλος και βρίσκονται στην κατοχή προσώπου για εμπορικούς σκοπούς στο εσωτερικό άλλου κράτους μέλους ( άρθρο 7§ 1) η μόνη προϋπόθεση επιστροφής του Ε.Φ.Κ. που τίθεται από την οδηγία είναι η εξόφληση του φόρου στο κράτος προορισμού βάσει τις διαδικασίας που ορίζεται στο άρθρο 7§5 . Στην περίπτωση που το προϊόν αγοραστεί από πρόσωπο που δεν είναι εγγεγραμμένος ή μη εγγεγραμμένος επαγγελματίας ή μη εγκεκριμένος αποθηκευτής και αποσταλεί το οποίο άμεσα ή έμμεσα μεταφέρεται από τον πωλητή ή για δικό του λογαριασμό , το κράτος μέλος προέλευσης οφείλει να επιστρέψει τον εισπραχθέντα Ε.Φ.Κ.Στην υπόθεση C- 147/2001 Weber’s Wine World Handels- Gmbh .. και Abgabenberufungskommission Wien ορίστηκαν με την απόφαση της 2/10/2003 τα πλαίσια και οι αρχές που διέπουν την επιστροφή του Ε.Φ.Κ. Το ΔΕΚ κλήθηκε να προβεί στην ερμηνεία του άρθρου 5 ΕΚ και του σημείου 3 του διατακτικού της δικής του απόφασης της 9/3/2000 .Η Αυστρία έθεσε προδικαστικό ερώτημα για το κατά πόσο είναι ασυμβίβαστη με το κοινοτικό δίκαιο η επιστροφή φόρου οινοπνευματωδών ποτών ( έτσι έκρινε η απόφαση της 9/3/2000), όταν ο φόρος έχει μετακυλιστεί σε τρίτους. Βάσει της Αυστριακού κώδικα δημόσιων εσόδων ο φόρος αυτός επιστρέφεται υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει μετακυλιστεί σε τρίτους. Σύμφωνα με το διατακτικό της απόφασης 2/10/2003 τα κράτη μέλη οφείλουν να συμμορφώνονται προς τα εξής : 1)Η θέσπιση νομοθετικής ρύθμισης από κράτος μέλος η οποία θέτει αυστηρότερους διαδικαστικούς κανόνες σε σχέση με τους κοινοτικούς αντίκειται σίγουρα στο άρθρο 5 ΕΚ. Η αντίθεση στο άρθρο 5 αφορά μόνο το τμήμα της ρύθμισης που ρυθμίζει τα διαδικαστικά ζητήματα.Τελικά εναπόκειται στην αρμοδιότητα του εθνικού δικαστή να διαπιστώσει την αντίθεση.

30

2) Οι κοινοτικοί κανόνες δικαίου που σχετίζονται με την επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντα φόρου απαγορεύουν να τεθεί ως μοναδική προϋπόθεση επιστροφής η μη μετακύλιση σε τρίτους. Το μέτρο αυτό θα ήταν ορθό μόνο εάν απαιτούνταν η απόδειξη της έκτασης του αδικαιολογήτου πλουτισμού του υποκειμένου στον φόρο.3) Η αρχή της ισοδυναμίας απαγορεύει εθνική νομοθετική ρύθμιση που να προβλέπει λιγότερο ευνοϊκές διαδικασίες όσο αφορά τις βασιζόμενες στο κοινοτικό δίκαιο αιτήσεως επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου σε σχέση με τις εφαρμοστέες σε παρόμοιες βασιζόμενες σε ορισμένες εσωτερικού δικαίου διατάξεις προσφυγές.4) Η αρχή της αποτελεσματικότητας απαγορεύει εθνική νομοθετική ρύθμιση ή διοικητική πρακτική που καθιστά αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων που απονέμει η κοινοτική έννομη τάξη, θεσπίζοντας τεκμήριο αδικαιολογήτου πλουτισμού βάσει του γεγονότος και μόνο της μετακύλισης του φόρου σε τρίτους.

ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ Ε.Φ.Κ. (Άρθρο 23)

Τα προϊόντα που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ. απαλλάσσονται από την καταβολή του Ε.Φ.Κ. στις εξής περιπτώσεις :1) Όταν πρόκειται να παραδοθούν στα πλαίσια διπλωματικών ή

προξενικών σχέσεων.2) Αν προορίζονται για διεθνείς οργανισμούς που

αναγνωρίζονται από τις αρχές της χώρας υποδοχής καθώς και για τα μέλη των οργανισμών αυτών.

3) Αν προορίζονται για τις δυνάμεις κράτους που μετέχει στο Βορειοατλαντικό σύμφωνο , πολιτικό προσωπικό που τις συνοδεύει, εφοδιασμός λεσχών και κυλικείων.

31

4) Αν πρόκειται να καταναλωθούν βάσει της συμφωνίας με τρίτες χώρες ή διεθνείς οργανισμούς και επιτρέπει να υπαχθεί ή υπάγεται σε απαλλαγή από τον Φ.Π.Α.

‘Αρθρο 28 ( μια από τις τελικές διατάξεις)

Το άρθρο 28 όριζε ότι τα κράτη μέλη μπορούν να απαλλάσσουν από το φόρο τα προϊόντα που διατίθενται από πρατήρια και τα οποία μεταφέρονται στις αποσκευές των ιδιωτών που μεταβαίνουν σε άλλο κράτος μέλος με ενδοκοινοτικό πλοίο ή πτήση . Η απαλλαγή ίσχυε μόνο για τις ποσότητες που δεν υπερβαίνουν τα κατ’ άτομο και ταξίδι όρια που προβλέπουν οι κοινοτικές διατάξεις.Το άρθρο αυτό καταργήθηκε στις 30/06/1999 και με αφορμή την κατάργησή του εισήχθη ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων η υπόθεση T- 170/2000 Forde- Reeederei Gmbh κατά του Συμβουλίου της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.Η γερμανική εταιρία Forde – Reederei, γερμανική εταιρία θαλασσίων μεταφορών, επικαλείται δικαίωμα αποζημίωσης που τις εκχώρησε η συνεργάτης της Nordisk Faergefart η οποία εκμεταλλευόταν έως τις 30/06/1999 πλοία που μετέφεραν και επιβάτες , τα οποία διέθεταν και καταστήματα πώλησης αφορολόγητων προϊόντων. Με την κατάργηση του άρθρου 28 της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ η εταιρία έχασε τα κέρδη που απεκόμιζε κάθε έτος από την πώληση αφορολογήτων ειδών. Το ΔΕΚ έκρινε ότι η γερμανική εταιρία δεν έχει αξίωση αποζημίωσης καθώς η ζημία που προκαλείται από την εκπνοή του μεταβατικού καθεστώτος φορολογικής απαλλαγής των προϊόντων που αγοράζουν οι ταξιδιώτες κατά τη διάρκεια

32

θαλάσσιας μεταφοράς μεταξύ δυο κρατών μελών δεν δύναται να αποκατασταθεί.Στην αιτιολογία της απόφασης το ΔΕΚ αναφέρει ότι τα κοινοτικά όργανα εφάρμοσαν τα ορισθέντα από την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη η οποία προέβλεπε κατάργηση φορολογικών και τελωνειακών συνόρων .Δεν υπήρχε λόγος φοροαπαλλαγής από την καταβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης βάσει του γεγονότος ότι τα πωλούμενα αγαθά αγοράζονται κατά τη διάρκεια ταξιδιού με πλοίο.Ούτε υφίσταται ευθύνη της Ε.Κ. λόγω νόμιμης πράξης , η οποία προξένησε βλάβη στον Ευρωπαίο πολίτη καθώς απαιτείται η ύπαρξη ασυνήθους ζημίας του επιχειρηματία , η οποία δεν υφίσταται στην συγκεκριμένη περίπτωση.

4.Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 8-10 ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ( COM (2004) 0227)

Σύμφωνα με το άρθρο 8 §1 της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ τα προϊόντα που αποκτούν ιδιώτες για προσωπικούς σκοπούς και τα οποία μεταφέρουν αυτοπροσώπως από κράτος μέλος σε άλλο , οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης εισπράττονται στο κράτος μέλος που αποκτώνται τα προϊόντα . Η τροπολογία εισάγει μια διευκρίνιση στην ερμηνεία της διάταξης. Ως προσωπικός σκοπός θεωρείται είτε η απόκτηση με σκοπό την προσωπική χρήση είτε η απόκτηση με σκοπό την χωρίς κέρδος μεταβίβαση σε τρίτους.Στόχος της ρύθμισης αυτής ήταν να τονιστεί ότι ούτε η απόκτηση του προϊόντος ως δώρο για τρίτα πρόσωπα έχει εμπορικό χαρακτήρα και για αυτό τον λόγο και στην απόκτηση αυτή εφαρμόζεται η αρχή του κράτους αγοράς.

Στο άρθρο 8§2 οριζόταν ότι για όλα τα προϊόντα εκτός από τα βιομηχανοποιημένα καπνά αγοραζόμενα από ιδιώτες εφαρμόζεται

33

η διάταξη της 8§1 και σε περίπτωση που μεταφερόταν για λογαριασμό των ιδιωτών. Η διάταξη αυτή διαγράφηκε. Ο λόγος της διαγραφής της ήταν απλός . Η εξαίρεση των βιομηχανοποιημένων καπνών εισήγαγε αδικαιολόγητη διάκριση από την αρχή της είσπραξης του Ε.Φ.Κ. στην χώρα αγοράς που προβλέπεται στις περιπτώσεις που ορίζει το άρθρο 8 της οδηγίας.

Το άρθρο 9 §2 αντικαταστάθηκε ως εξής : << Προστέθηκε κάτω από το ε)<< την ποσότητα των προϊόντων >> το στ) <<υποχρεωτικά ενδεικτικά επίπεδα , καθορισμένα από το οικείο κράτος μέλος. >>Δηλαδή επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια του κράτους μέλους να καθορίσει την ποσότητα των προϊόντων που προορίζονται να εισαχθούν για προσωπική χρήση. Πρόκειται για κατευθυντήρια γραμμή ( και όχι αποκλειστικό κριτήριο) που θα χρησιμοποιούν οι αρμόδιες εθνικές αρχές για να αξιολογήσουν τον εμπορικό ή μη χαρακτήρα της αγοραπωλησίας.

Σημαντική καινοτομία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αποτέλεσε η τροπολογία τμήματος του άρθρου 10§ 3 .Όπως ορίζει το άρθρο 10 §3 ο πωλητής όταν το προϊόν αποστέλλεται ή μεταφέρεται από τον ίδιο ή τρίτο για λογαριασμό του , υποχρεούται στην καταβολή εγγύησης στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους προορισμού. Το κράτος μέλος προορισμού καθορίζει τους όρους που συνδέονται με τον υπολογισμό της εγγύησης για το απαιτητό του φόρου από τον πωλητή. Ο πωλητής οφείλει να εγγραφεί στα φορολογικά μητρώα του κράτους μέλους του με βεβαίωση επί του εγγράφου. Βάσει της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ ο τύπος και το περιεχόμενο του εγγράφου , ο τρόπος υπολογισμού και κατάθεσης της εγγύησης προβλέπεται από τις διαδικασίες που θεσπίζει κάθε κράτος μέλος.

34

Η τροπολογία ορίζει ότι οι προϋποθέσεις- μορφής και περιεχομένου – του τρόπου για τον υπολογισμό και την κατάθεση της εγγύησης θα εναρμονιστούν απολύτως στην Ε.Ε. μέσω επιτροπολογίας ώστε να αίρεται κάθε εμπόδιο στην απρόσκοπτη λειτουργία της ενιαίας αγοράς.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΦΟΡΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ

Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 2127/1993

Προκειμένου να προσαρμοστεί η Ελλάδα στην οδηγία 92/12/ΕΟΚ εξέδωσε τον νόμο2127/1993 , ο οποίος σχεδόν αποτελεί αντίγραφο της οδηγίας. Οι επιπλέον ρυθμίσεις στις οποίες προέβη η Ελλάδα αφορούν λεπτομερειακά ζητήματα για τη ρύθμιση των οποίων η οδηγία θεώρησε αρμόδια τα κράτη μέλη.

ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΗΤΟΥ ΤΟΥ ΕΦΚ( Άρθρο 4)

Βάσει του άρθρου 6 της οδηγίας ο Ε.Φ.Κ. καθίσταται απαιτητός όταν τα προϊόντα τίθενται σε ανάλωση ή διαπιστωθεί έλλειμμα .Ο τρόπος και η διαδικασία είσπραξης ορίζονται από το κράτος μέλος.Βάσει του άρθρου 4 ν. 21217/1993 η είσπραξη γίνεται με βάση το ποσοστό που ισχύει την ημέρα εξόδου από καθεστώς αναστολής, κατά την εισαγωγή, παραγωγή του προϊόντος ή διαπίστωσης του ελλείμματος.

Οι περιπτώσεις απαιτητού των άρθρων 57, 59 και 61 είναι ίδιες με τις οριζόμενες στην οδηγία.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΩΣ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΝΤΩΝ ( Άρθρο 14)

35

Η αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθέντων δεν προβλέπεται από την οδηγία. Συνεπώς τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να θέσουν διατάξεις στο εθνικό τους δίκαιο.Η Ελλάδα στο άρθρο 14 §1 προέβλεψε ειδική διαδικασία με αίτηση του δικαιούχου στην τελωνειακή αρχή ο οποίος προσκομίζει τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.

Αν η διαπίστωση αχρεωστήτου γίνει χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση τότε η προθεσμία υποβολής της αίτησης και των δικαιολογητικών είναι 3 έτη από την ημερομηνία είσπραξης του Ε.Φ.Κ.

Αν η διαπίστωση γίνει με δικαστική απόφαση οφείλει να γίνει υποβολή της αίτησης εντός ενός έτους από τη δημοσίευση της απόφασης.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΚΥΛΙΣΗΣ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΚατά την κρίση του ΔΕΚ το εθνικό δικαστήριο ελέγχει την επίρριψη του φόρου στην κατανάλωση .Αν έγινε επίρριψη τότε το βάρος του φόρου έχει ο καταναλωτής και αυτός έχει την αξίωση της επιστροφής. Αν δεν έγινε, η επιστροφή γίνεται στον έμπορο βάσει του άρθρου904 ΑΚ. Η επιστροφή του Ε.Φ.Κ. γίνεται βάσει των όσων γενικά ισχύουν για επιστροφή του φόρου .( Σ.τ.Ε 404/2004)

Η ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΚΑΙ Η ΕΙΣΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥ(Άρθρα 55-60)

Βάσει της οδηγίας τα κράτη μέλη ορίζουν τις διαδικασίες βεβαίωσης και είσπραξης και τους τρόπους είσπραξης αρκεί να μην προκαλούνται διακρίσεις σε βάρος των προϊόντων προέλευσης των άλλων κρατών μελών.Βάσει του νόμου 2127/1993 η βεβαίωση και είσπραξη του Ε.Φ.Κ. γίνεται από τη Γενική Διεύθυνση Τελωνείων κατά τον χρόνο που

36

τίθενται τα προϊόντα σε ανάλωση με παραστατικό έγγραφο που κατατίθεται από τον υπόχρεο στην Τελωνειακή αρχή και αποτελεί τίτλο υπερ του Δημοσίου. Με την είσπραξη χορηγείται στον υπόχρεο αποδεικτικό εισπράξεως. Η βεβαίωση και είσπραξη γίνεται κατά την θέση σε ανάλωση εκτός αν με τον έλεγχο διαπιστωθεί ότι ελλιπώς βεβαιώθηκαν αν ή βεβαιώθηκαν αλλά δεν εισπράχθηκαν εν όλω ή εν μέρει..Π. χ. Η είσπραξη του Ε.Φ.Κ. στα βιομηχανοποιημένα καπνά γίνεται κατά την αγορά των φορολογικών σημάτων .Αν τα προϊόντα προέρχονται από τρίτες χώρες τότε εισπράττεται κατά τον τελωνισμό τους.

ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΥΠΙΕΣ (Άρθρο 67§ 1 -4)Η παραβίαση των διατάξεων του νόμου 2127/1993 θεωρείται απλή τελωνειακή παράβαση που επισύρει πρόστιμο 3.000.000 δρχ.( Άρθρο 67§4 ν.2127/1993).Για την στοιχειοθέτηση της απλής τελωνειακής παράβασης αρκεί η βούληση του δράστη για τέλεση της πράξης χωρίς να απαιτείται και το στοιχείο του δόλου .Η με οποιονδήποτε τρόπο διαφυγή ή απόπειρα διαφυγής καταβολής φόρων ή μη τήρηση των διατυπώσεων χαρακτηρίζεται ως λαθρεμπορία, η οποία απαιτεί και δόλο. (Άρθρο 100 ν. 2127/1993)Η ύπαρξη του υποκειμενικού στοιχείου του δόλου διαπιστώνεται από την τελωνειακή αρχή και σε περίπτωση αμφισβήτησης από τα ποινικά δικαστήρια.Η λαθρεμπορία μάλιστα πέραν από τις ποινικές επισύρει και διοικητικές κυρώσεις ( πολλαπλά τέλη.) Σύμφωνα με την απόφαση της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε 990/2004 δεν απαιτείται να διατυπώνεται κατά τρόπο ειδικό η απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου περί της συνδρομής του δόλου εφόσον προκύπτει ότι συντρέχει και το υποκειμενικό στοιχείο τέλεσης της τελωνειακής παράβασης της λαθρεμπορίας , ότι δηλαδή ο δόλος υπάρχει στα

37

βεβαιούμενα από την απόφαση του διοικητικού δικαστηρίου πραγματικά περιστατικά και τις εν γένει συνθήκες που έλαβαν χώρα κατά την τέλεση της τελωνειακής παραβάσεως. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο έλληνας νομοθέτης προέβη σε λανθασμένο χαρακτηρισμό στο άρθρο 67 καθώς ο νόμος αυτός είναι δυνατό να παραβιαστεί και από έλληνα ο οποίος π.χ. είναι οινοπαραγωγός και παρασκευάζει κρασί στην Ελλάδα. Στην περίπτωση αυτή που το προϊόν δεν έχει περάσει τα ελληνικά σύνορα και συνεπώς δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί απλή τελωνειακή παράβαση αλλά ούτε και λαθρεμπορία! Εξάλλου ούτε η οδηγία προβαίνει σε τέτοιο χαρακτηρισμό! Η οδηγία αναφέρεται σε παράβαση! Έχει μάλιστα εκδοθεί απόφαση του Αρείου Πάγου σχετικά με τον λανθασμένο αυτό χαρακτηρισμό αλλά ουδεμία διόρθωση έγινε στον νόμο.Στην υπ’ αριθμόν 1657/1999 απόφαση του Α.Π. εξετάστηκε αναίρεση κατά αθωωτικής απόφασης του τριμελούς Εφετείου Πειραιώς για τη στοιχειοθέτηση της λαθρεμπορίας.Ο κατηγορούμενος ήταν Έλληνας και εισήγαγε βοδινό κρέας από τη Δανία. Το κρέας αυτό όμως έφερε εν αγνοία του πλαστά συνοδευτικά έγγραφα βάσει των οποίων δήθεν εξήλθε από την Ε.Ε.Το γεγονός ότι το εμπόρευμα έφυγε από την Δανία και ήρθε στην Ελλάδα δεν σημαίνει ότι εξήλθε από τον ενιαίο κοινοτικό τελωνειακό χώρο και συνεπώς ο κατηγορούμενος που εισήγαγε το κρέας δεν υποχρεούνταν σε καταβολή δασμών. Αντίστοιχη απόφαση είναι η Α.Π. 1453/1999 η οποία αφορούσε την εξαγωγή τυριών από την Γερμανία με προορισμό την Ελλάδα με πλαστά έγγραφα εξαγωγής από τη κοινότητα. Συνάγουμε το συμπέρασμα ότι οι διατάξεις περί τελωνειακής παράβασης θα έπρεπε να εφαρμόζονται μόνο για εισαγωγές ή εξαγωγές προϊόντων από ή προς τρίτες χώρες και όχι σε περιπτώσεις ενδοκοινοτικών αποκτήσεων.

38

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ 2127/1993

Σύμφωνα με την ελληνική νομολογία που έχει διαμορφωθεί για τον νόμο2127/1993 παρατηρούμε ότι τα ελληνικά δικαστήρια απασχόλησε ιδίως το άρθρο 11 που αναφέρεται στην ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή για την καταβολή εγγύησης και στις περιπτώσεις ανάκλησης της άδειάς του από την αρμόδια αρχή.Σύμφωνα με το άρθρο αυτό ο εγκεκριμένος αποθηκευτής έχει υποχρέωση καταβολής εγγύησης έναντι του Δημοσίου για την καταβολή του φόρου που αναλογεί στα προϊόντα και φέρει την ευθύνη στην περίπτωση μη καταβολής των φόρων.Η ιδιότητα του εγκεκριμένου αποθηκευτή, όπως ορίζει και η οδηγία 92/12 /ΕΟΚ , αποκτάται κατόπιν αίτησης του ενδιαφερόμενου και χορήγησης άδειας από τις αρμόδιες αρχές.Βάσει του άρθρου 11§3 ν.2127/1993 , η άδεια αυτή ανακαλείται στην περίπτωση που δεν συντρέχουν πλέον εν όλω ή εν μέρει οι προϋποθέσεις βάσει των οποίων χορηγήθηκε η άδεια ή στην περίπτωση που δεν συμμορφώθηκε ο εγκεκριμένος αποθηκευτής προς τις απορρέουσες υποχρεώσεις του νόμου αυτού. Προϋποθέσεις για τις οποίες χορηγήθηκε η άδεια και είναι δυνατόν εκ των υστέρων να εκλείψουν είναι:

1) να έχει τελεστεί σοβαρή παράβαση της τελωνειακής ή φορολογικής νομοθεσίας.

2) Να σταματήσει να παράγει , να κατέχει ή να αποστέλλει προϊόντα που υπάγονται σε Ε.Φ.Κ.

3) Να μην πληροί τις λοιπές προϋποθέσεις τις υπουργικής απόφασης του Υπουργού Οικονομικών. (Δ 422/275/14-3-93)

Περιπτώσεις μη συμμόρφωσης στις απορρέουσες υποχρεώσεις του νόμου είναι: 1) να μην τηρεί λογιστικά βιβλία 2) να μην καταβάλλει την εγγύηση

39

3) να μην πληρώσει τον φόρο …

Σύμφωνα με την απόφαση του Σ.τ.Ε 4260/1995 κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 11ν.2127/1993 η ανάκληση της άδειας του εγκεκριμένου αποθηκευτή μπορεί να χωρέσει και ως κύρωση προς τις απορρέουσες υποχρεώσεις του νόμου αυτού.

Συνεπώς διαφορές ανακύπτουσες από χορήγηση ή ανάκληση άδειας υπάγονται στην αρμοδιότητα του Στ’ τμήματος του Σ.τ.Ε.

Σύμφωνα με την απόφαση του Β’ τμήματος ( επταμελές) Σ.τ.Ε 3396/2004 στην προκείμενη περίπτωση συντρέχει έλλειψη των προϋποθέσεων βάσει των οποίων εκδόθηκε η άδεια .Για να ανακληθεί η άδεια απαιτείται προσκόμιση του αποσπάσματος ποινικού μητρώου ή βεβαίωση της εισαγγελικής αρχής ότι δεν συντρέχουν οι παραβάσεις του άρθρου 2περίπτωση δ της απόφασης δ 422/275/14-3-1993 του Υπουργού Οικονομικών .Στην προκείμενη περίπτωση ο εγκεκριμένος αποθηκευτής δεν συμμορφώθηκε προς τις διατάξεις του νόμου καθώς διαπιστώθηκε η ύπαρξη μειωμένης ποσότητας άνυδρου οινοπνεύματος σε σχέση με τη δηλωθείσα ποσότητα. Στην περίπτωση που υπάρχουν παραβάσεις για να ληφθούν υπόψη θα πρέπει να έχουν κριθεί τελεσίδικα.Για να αποδειχθεί ότι δεν υπάρχει συμμόρφωση προς τις συγκεκριμένες υποχρεώσεις αρκεί αιτιολογημένη κρίση της αρμόδιας τελωνειακής αρχής και σε περίπτωση αμφισβήτησης αιτιολογημένη κρίση του διοικητικού δικαστηρίου . Συνεπώς δεν απαιτείται προηγούμενη απόφαση της τελωνειακής αρχής ότι έχει τελεστεί λαθρεμπορική παράβαση ούτε απαιτείται προηγούμενη δικαστική απόφαση διοικητικού ή ποινικού δικαστηρίου από την οποία να προκύπτει ο κολασμός του εγκεκριμένου αποθηκευτή.Το άρθρο 11 αναφέρει ότι μια από τις προϋποθέσεις για την χορήγηση της άδειας του εγκεκριμένου αποθηκευτή είναι η

40

κατοχή ή μεταποίηση , αποστολή ή παραλαβή προϊόντων που τελούν υπό καθεστώς αναστολής.

Ο όρος κατοχή εξειδικεύτηκε με την απόφαση του Σ.τ.Ε 2035/1999.Σύμφωνα με την απόφαση αυτή ο όρος κατοχή του άρθρου 11§2

του νόμου 2127/1993 νοείται υπό την παραδεδεγμένη στο το κοινό δίκαιον έννοια , διάφορη της κυριότητας , η οποία είναι και σύμφωνη προς τη δεδομένη ερμηνεία των όρων αυτών από τα κοινοτικά όργανα βάσει της οδηγίας 92/12/ΕΟΚ .

Συνεπώς ο εγκεκριμένος αποθηκευτής ειδών υποκειμένων στον Ε.Φ.Κ. μπορεί να διατηρεί στην φορολογική του αποθήκη και να διακινεί όχι μόνο δικά του προϊόντα αλλά και προϊόντα που ανήκουν σε τρίτους, των οποίων έχει νομίμως την κατοχή. Συνεπώς ακυρώνεται η ανάκληση της άδειας με το αιτιολογικό της διακίνησης προϊόντων άλλης εταιρίας.

Σύμφωνα με την απόφαση του Σ.τ.Ε 2357/2003 επταμελές, προκειμένου περί πετρελαιοειδών προϊόντων υφίσταται ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή , όπως προβλέπεται στο άρθρο 11§ 3 περ. ‘β του ν.2127/1993 .

Το Σ.τ.Ε. απεφάνθη ότι η ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή είναι ευθύνη αντικειμενική, υφίσταται δηλαδή ανεξάρτητα αν συντρέχει πταίσμα του εγκεκριμένου αποθηκευτή για τυχόν αντικανονική έξοδο από το καθεστώς αναστολής.Τέτοια περίπτωση υπάρχει όταν φαινομενικά διατίθενται τα προϊόντα σε χρήσεις για τις οποίες προβλέπεται ατέλεια .π.χ. Πετρελαιοειδή προϊόντα δηλώνονται ότι θα διατεθούν για εφοδιασμό πλοίων αλλά τελικά εξέρχονται από την φορολογική αποθήκη εγκεκριμένου αποθηκευτή και δεν διατίθενται για τη χρήση αυτή.( δηλ. εφοδιασμό του πλοίου)

Όμως από την στιγμή που το προϊόν εξέρχεται από την φορολογικά αποθήκη γίνεται άρση του καθεστώτος αναστολής

41

και οφείλεται ο Ε.Φ.Κ. από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή, παρ ’ότι δεν έχει πταίσμα στην περίπτωση αυτή..

Σύμφωνα με την απόφαση του Σ.τ.Ε 1062/2002 Ο έλεγχος των προϊόντων που τελούν υπό καθεστώς αναστολής διενεργείται στην φορολογική αποθήκη ή στον τόπο παραγωγής ή κατοχής του προϊόντος. Η αρμοδιότητα των τελωνειακών αρχών για τη διενέργεια του ελέγχου και την βεβαίωση και είσπραξη του Ε.Φ.Κ. περιήλθε με την έναρξη ισχύος του Π.Δ. 295/83.

Η αντικειμενική ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή θεμελιώνεται από μια σειρά αποφάσεων τους.( Σ.τ.Ε 2382/2003, 2356/2003,2376/2003).

Αναφορά στην αντικειμενική ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή κάνουν και αποφάσεις διοικητικών πρωτοδικείων όπως η 61/2005 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Καλαμάτας .Η απόφαση αυτή κρίνει ότι η ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή οινοπνεύματος και τονίζεται ότι η υποχρέωση καταβολής του Ε.Φ.Κ. υπάρχει σε όλες τις περιπτώσεις με εξαίρεση εκείνες για τις οποίες ο νόμος προβλέπει απαλλαγές.Π .χ . Βάσει του άρθρου 12 §1 ν.2127/1993 όταν οι απώλειες των προϊόντων οφείλονται σε τυχαία περιστατικά ή σε γεγονότα ανωτέρας βίας, τα οποία αποδεικνύει ο εγκεκριμένος αποθηκευτής και εν συνεχεία βεβαιώνονται από τις αρμόδιες αρχές.

Σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου Α.Π. 4702/1994 ανωτέρα βία θεωρείται κάθε γεγονός τυχηρό και απρόβλεπτο , που δεν μπορούσε να αποτραπεί ακόμη και με μέτρα άκρας επιμέλειας και σύνεσης. Έχει όμως διατυπωθεί και η αντίθετη άποψη η οποία υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή.1

Σύμφωνα με την άποψη αυτή, Εφόσον νομίμως τα πετρελαιοειδή που προορίζονται για εφοδιασμό πλοίου παραδοθούν από τον

1 Κ .Γ .Γιαννόπουλος, περιοδικό Διοικητική Δικαιοσύνη τόμος 17ος σελ. 1511

42

εγκεκριμένο αποθηκευτή σε έναν μεταφορέα προκειμένου να μεταφερθούν από αυτόν στον χώρο ελλιμενισμού του πλοίου με συνοδεία υπαλλήλου αλλά δεν πραγματοποιηθεί ο εφοδιασμός του πλοίου, υπόχρεος καταβολής του Ε.Φ.Κ. είναι το πρόσωπο το οποίο είναι υπαίτιο για την τελωνειακή παράβαση.

Σύμφωνα με την απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών 8863/1995 σε περίπτωση σύναψης ιδιωτικής σύμβασης για ασφάλιση των προϊόντων του εγκεκριμένου αποθηκευτή π.χ. λόγω κλοπής ο ασφαλισμένος δεν υποχρεούται στην καταβολή ασφαλίστρου ακόμη και εάν γνώριζε τη διάταξη του νόμου 2127/1993. Το γεγονός της αποσιώπησης αυτής δεν εμπίπτει στην περίπτωση του άρθρου 220 ΕμπΝ που αναφέρεται στην αποσιώπηση των πραγματικών περιστατικών και συνεπώς ουδεμία αξίωση καταβολής ασφάλιστρου υπάρχει από πλευράς του αποθηκευτή.

Σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών 9450/2000 στην περίπτωση που εταιρία κράτους γερμανική εταιρία που δεν ήταν εγκεκριμένος αποθηκευτής και η ελληνική εταιρία δεν το γνώριζε.Η γερμανική εταιρία δεν κατέβαλε Ε.Φ.Κ. Επειδή και τα συνοδευτικά έγγραφα του ούζου έφεραν πλαστή σφραγίδα τελείται και λαθρεμπορία.Η πράξη διαφυγής των φόρων διαπράχθηκε στην Ελλάδα και άρα νομίμως καταλογίστηκε Ο Ε.Φ.Κ. Το ποσό όμως του πολλαπλού τέλους ήταν υπερβολικό και για αυτό τον λόγο μόνο ως προς το πολλαπλό τέλος ακυρώνεται η προσβαλλόμενη πράξη.

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΒΕΒΑΙΩΣΗΣ ΦΟΡΟΥ, ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

43

Σύμφωνα με την απόφαση του Σ.τ.Ε 548/2000 ναι μεν το δικαίωμα του δημοσίου προς βεβαίωση του φόρου αποσβένεται , κατ΄ αρχήν με την παραγραφή, πλην όμως έχει παγίως νομολογηθεί για Ε.Φ.Κ. , όταν από τη συμπεριφορά της διοίκησης δημιουργήθηκε στο φορολογούμενο , σταθερή και δικαιολογημένη πεποίθηση ότι δεν υπέκειτο στο φόρο αυτό ή ότι υπέκειτο σε μικρότερο ποσό φόρου και συνεπεία τούτου δεν τον επέρριπτε στην κατανάλωση ή επέρριπτε το ανωτέρω μικρότερο ποσό, δεν είναι , κατά νόμο, επιτρεπτός ο εις βάρος του καταλογισμός φόρου αναγόμενου εις το παρελθόν , εφόσον αυτή η φορολογική επιβάρυνση , θα μπορούσε , ενόψει των συντρεχουσών σε κάθε περίπτωση συνθηκών , να θέσει σε κίνδυνο την οικονομική σταθερότητα της επιχείρησής του.

Ο ΝΕΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΕΠΕΦΕΡΕ ΣΤΟΥΣ Ε.Φ.Κ.

Οι βασικές διατάξεις του νόμου 2127/1993 παρέμειναν σχεδόν ανέπαφες και ενσωματώθηκαν στον νόμο 2960/2001 ο οποίος τροποποίησε τον εθνικό τελωνειακό κώδικα.Οι κατ΄ εξοχήν νέες διατάξεις που αφορούν τους Ε.Φ.Κ. και περιλήφθηκαν στον νόμο αυτό είναι τα άρθρα 58, 67 και 70.

44

Βάσει του άρθρου 53 ν. 2960/2001 αντικείμενο του Ε.Φ.Κ. συνιστούν τα πετρελαιοειδή, τα βιομηχανοποιημένα καπνά, η αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά, τα οποία παράγονται στο εσωτερικό της χώρας , προέρχονται από άλλα κράτη μέλη ή εισάγονται στο εσωτερικό της χώρας.Αντικείμενο του φόρου αυτού αποτελούν τα προϊόντα που προέρχονται ή προορίζονται για τρίτη χώρα στις εξής περιπτώσεις :Α) Εφόσον τελούν υπό καθεστώς αναστολής του άρθρου 84§ 1 στοιχείο ά Καν. ΕΟΚ 2913/1992 .

45

Β) Αποστέλλονται από ένα κράτος μέλος προς ένα άλλο μέσω χωρών ΕΖΕΣ ή μεταξύ κράτους μέλους και χώρας ΕΖΕΣ ή υπό καθεστώς κοινοτικής εσωτερικής διαμετακόμισης.

Σύμφωνα με το άρθρο 58 η κυκλοφορία των προϊόντων που έχουν τεθεί σε ανάλωση στο εσωτερικό της χώρας και μεταφέρονται μέσω άλλου κράτους μέλους για να παραδοθούν πάλι στο εσωτερικό της χώρας , γίνεται μέσω του απλουστευμένου συνοδευτικού διοικητικού εγγράφου. (ΑΣΔΕ)Η χρήση του ΑΣΔΕ έχει προβλεφθεί ήδη το 1992 με τον Κανονισμό 3649/1992( EEL 369/18.12.1992) .Επίσης το ΑΣΔΕ χρησιμοποιείται και στις περιπτώσεις που το προϊόν είχε τεθεί σε ανάλωση σε άλλο κράτος μέλος και μεταφέρεται μέσω της Ελλάδας προκειμένου να παραδοθεί πάλι στο κράτος μέλος στο οποίο είχε τεθεί σε ανάλωση. π. χ. Ορυκτέλαιο που παράγεται στην Ελλάδα πηγαίνει στην Γαλλία για εμφιάλωση και επιστρέφει στην Ελλάδα για να πωληθεί.Στις παραπάνω περιπτώσεις κυκλοφορίας των προϊόντων ο αποστολέας και ο παραλήπτης έχουν ορισμένες υποχρεώσεις. Βάσει του άρθρου 58 εδ. ‘α και ‘γ ο αποστολέας οφείλει να υποβάλλει δήλωση στην αρμόδια αρχή του τόπου αναχώρησης πριν την αποστολή των προϊόντων καθώς και να θέτει στη διάθεση του ελέγχου κάθε στοιχείο ή έγγραφο που είναι αναγκαίο ή χρήσιμο από τις αρμόδιες αρχές για την εξακρίβωση της πραγματοποίησης της παραλαβής των προϊόντων .

Αντίστοιχα , βάσει του άρθρου 58 εδ. ‘β και ‘γ ο παραλήπτης οφείλει να βεβαιώνει την παραλαβή των εμπορευμάτων και να ενημερώνει την αρμόδια αρχή του τόπου προορισμού καθώς και να διαθέτει στη διάθεση του ελέγχου κάθε απαραίτητο στοιχείο ή έγγραφο που κρίνεται από τις αρμόδιες αρχές αναγκαίο ή χρήσιμο

46

για την εξακρίβωση της πραγματοποίησης της παραλαβής των προϊόντων.

Το άρθρο 67 αναφέρεται στην εκ των υστέρων βεβαίωση και είσπραξη του Ε.Φ.Κ. Ρητά το άρθρο 67 προβλέπει την αναλογική εφαρμογή των άρθρων 31 και 32 του νόμου 2960/2001.Βάσει του άρθρου 31 το Δημόσιο διατηρεί αμείωτες τις απαιτήσεις του κατά του κυρίου των εμπορευμάτων για δασμούς, φόρους και λοιπές επιβαρύνσεις που δεν είχαν εισπραχθεί , όπως επίσης και για εκείνες που είχαν ελλιπώς βεβαιωθεί ή εισπραχθεί .Τα ποσά θεωρούνται ότι είχαν ελλιπώς βεβαιωθεί ή εισπραχθεί, όταν δεν βεβαιώθηκαν ή δεν εισπράχθηκαν ολικά ή μερικά , λόγω παράλειψης κατά τον τελωνισμό των εμπορευμάτων, εφόσον προκύπτει από το κείμενο του παραστατικού που κατατέθηκε , τις πράξεις του και τα on line δικαιολογητικά έγγραφα , που επισυνάπτονται σε αυτό, με τα οποία προσδιορίζονται τα κρίσιμα στοιχεία για την ορθή βεβαίωση των δασμών, φόρων και λοιπών επιβαρύνσεων που οφείλονται.Επίσης ως ελλιπώς βεβαιωθέντα ή εισπραχθέντα θεωρούνται και τα ποσά που βεβαιώθηκαν ή εισπράχθηκαν ελλιπώς, αν κατά τον εκ των υστέρων έλεγχο αποδειχθεί ότι δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενοι όροι ή τα προσκομισθέντα πιστοποιητικά που χρησιμοποιήθηκαν για προτιμησιακή επιχείρηση του εμπορεύματος δεν είναι αυθεντικά ή έγκυρα.Σύμφωνα με το άρθρο 31 και 142 του νόμου 2960/2001 είναι δυνατόν να επιβληθεί Ε.Φ.Κ. για προϊόντα που τελούν σε καθεστώς αναστολής σε περίπτωση που διαπιστωθεί από την τελωνειακή αρχή εκ των υστέρων μη τήρηση των όρων της διάταξης του άρθρου 64 §3 ν. 2960/2001 .Περίπτωση εκ των υστέρων μη τήρησης των όρων του άρθρου 64§3 ν. 2960/2001 συνιστά η μη έξοδος των προϊόντων από το έδαφος της κοινότητας από τον εγκεκριμένο αποθηκευτή. Στην

47

προκείμενη περίπτωση, τα τσιγάρα ΚΑΡΕΛΙΑ από την Ελλάδα πρόκειται να εξαχθούν στο FYROM αλλά όταν έφτασαν στο τελωνείο με πλαστά συνοδευτικά έγγραφα βεβαιώθηκε ότι εξήλθαν, ενώ τελικά επέστρεψαν στην χώρα και διατέθηκαν προς κατανάλωση στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με την απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Καλαμάτας αυτή η βεβαίωση του Ε.Φ.Κ. γίνεται νομίμως μέσω της διασάφησης εξαγωγής ( παραστατικού εγγράφου που δηλώνει την έξοδο του προϊόντος από ένα κράτος μέλος .)Προκειμένου για χρέωση του Ε.Φ.Κ. δεν απαιτείται ακρόαση του διοικούμενου , καθ’ ότι η χρέωση επί της διασάφησης εξαγωγής θεωρείται δυσμενές διοικητικό μέτρο που λαμβάνεται βάσει αντικειμενικών κριτηρίων που δεν συνδέονται με υποκειμενική συμπεριφορά και η ευθύνη του εγκεκριμένου αποθηκευτή είναι αντικειμενική.

Για την χρέωση του διαφυγόντος Ε.Φ.Κ. δεν απαιτείται ειδική αιτιολογία στο σώμα του τελωνειακού παραστατικού , αρκεί η αιτιολογία για να προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου που τη συνοδεύουν. Π. χ. πόρισμα της τελωνειακής αρχής. Σύμφωνα με το άρθρο 70 στην περίπτωση που επιτηδευματίας εκμεταλλεύεται πλοίο ή αεροσκάφος που εκτελεί ενδοκοινοτικά ταξίδια και πωλεί προϊόν κατά τη διάρκεια της πτήσης ή του πλου σε ιδιώτη , ο οποίος θα το μεταφέρει στις αποσκευές τους υπεισέρχεται στις εξής υποχρεώσεις :

1) Οφείλει να το δηλώσει στην αρμόδια αρχή και να λάβει έγκριση.

2) Ο Ε.Φ.Κ. καθίσταται απαιτητός κατά την πώληση των προϊόντων στο εσωτερικό της χώρας και αποδίδεται από επιτηδευματία που εκμεταλλεύεται το κατάστημα (άρθρο 70§ 2 εδ. ‘α)

48

Στην περίπτωση που καταβληθεί ο Ε.Φ.Κ. στην Ελλάδα αλλά τα προϊόντα πωληθούν στο εσωτερικό άλλου κράτους μέλους, τότε γίνεται επιστροφή.( άρθρο 70 § 4).

Στην περίπτωση που η έδρα του επιτηδευματία δεν είναι η Ελλάδα αλλά άλλο κράτος μέλος , τότε ο εγκεκριμένος από τις αρμόδιες αρχές φορολογικός εκπρόσωπος οφείλει να καταβάλλει τον Ε.Φ.Κ. στην Ελλάδα.( Άρθρο 70 § 2 εδ.΄β)

Σύμφωνα με απόφαση 503/2005 του Ποινικού Τμήματος ‘Ε Αρείου Πάγου η εξαγωγή ποτών από τελωνειακή αποθήκη επιχείρησης ποτών και η παράνομη διακίνησή τους στην αγορά χωρίς την πληρωμή του Ε.Φ.Κ. συνιστά λαθρεμπορία .

Όταν είναι αδύνατη η δήμευση λαθρεμπορευμάτων επιβάλλεται χρηματική ποινή ίση με την αξία cif ως υποχρεωτική εκ του νόμου παρεπόμενη ποινή. Δεν χρειάζεται για την επιβολή της ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία.

4. Η ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΤΡΟΠΟΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΎ ΚΏΔΙΚΑ με ΤΟΝ ΝΌΜΟ 3336/2005

Στον τελωνειακό κώδικα με τον νόμο 3336/2005 αλλάζουν τα άρθρα 73-78 και το άρθρο 178 λόγω εναρμόνισης της Ελλάδας με την οδηγία 96/2003 για τα ενεργειακά προϊόντα.

Σύμφωνα με τον νέο νόμο στα προϊόντα που υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ. προστέθηκαν η ηλεκτρική ενέργεια και τα ενεργειακά προϊόντα τα οποία την ημερομηνία εφαρμογής του νόμου αυτού θα υπόκεινται σε Ε.Φ.Κ.

Αντικείμενο του φόρου συνιστούν όλα τα εισαγόμενα προϊόντα από χώρα κράτους μέλους ή τρίτη χώρα, τα παραγόμενα στο εσωτερικό της χώρας και προϊόντα που αποστέλλονται υπό καθεστώς χωρών ΕΖΕΣ .

49

ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ, ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ Ε.Φ.Κ.

ΟΔΗΓΙΕΣ

92/12 Ε.Φ.Κ.92/81 πετρελαιοειδή( 2003/96/ΕΚ)

92/83 αιθυλική αλκοόλη και αλκοολούχα ποτά (95/59/ΕΚ)92/81 βιομηχανοποιημένα καπνά ( 2002/10/ΕΚ)

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ

Κανονισμός 2719/92/ΕΟΚ ( Τροποποίηση 2225/93/ΕΟΚ) για τον τύπο συνοδευτικού διοικητικού εγγράφου όταν υπάρχει καθεστώς αναστολής.

Κανονισμός 3649/92/ΕΟΚ για το απλουστευμένο διοικητικό έγγραφο , όταν έχει καταβληθεί ο Ε.Φ.Κ. στο κράτος μέλος αποστολής.

ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕΙΣ ΝΟΜΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

233/2004 περί έναρξης και χρόνου παραγραφής αξιώσεων για την επιστροφή του Ε.Φ.Κ.

Οι αξιώσεις των υπό εκκαθάριση επιχειρήσεων Ά και ΄Β για επιστροφή του Ε.Φ.Κ. , που αναλογεί σε καύσιμες ύλες , που χρησιμοποιήθηκαν για την παραγωγή εξαγόμενων προϊόντων τους,κατά το 1986 , βάσει των διατάξεων του άρθρου 1 του νόμου 2861/1954 άρχισε από το τέλος του οικονομικού έτους εντός του οποίου έγιναν οι εξαγωγές.

Ολομέλεια ΝΣΚ. 84/2004

50

απαιτητό και χρόνος παραγραφής αξιώσεων του Δημοσίου περί καταβολής οφειλόμενης διαφοράς του Ε.Φ.Κ.

Στις περιπτώσεις ευνοϊκών ρυθμίσεων του άρθρου 19§ 8 του ν. 2753/1999 και 22§4 ν. 2836/2000, που αφορούν νοσηλευτικά και προνοιακά ιδρύματα του δημοσίου ή ιδιωτικού τομέα , που χρησιμοποίησαν παράνομα πετρέλαια εσωτερικής καύσης θέρμανσης , αντί κίνησης, η οφειλή καταβολής της διαφοράς του διαφυγόντος Ε.Φ.Κ. κατέστη απαιτητή από το χρονικό σημείο που διαπιστώθηκε από τα αρμόδια όργανα η διαφορετική παράνομη χρήση και ισχύει ως προς αυτήν , η 7ετής παραγραφή του άρθρου 99§4 ν. 1165/1918 περί του τελωνειακού κώδικα και όχι η τριετής παραγραφή του άρθρου 57 του νόμου 2127/1993.

128/2001( Τμήμα ΄Γ) Απαλλάσσεται από τον Ε.Φ.Κ. η αιθυλική αλκοόλη , η οποία ύστερα από μετουσίωσή της με μειονεκτικό ελαιόλαδο σε ποσοστό 2% , με οξύτητα 5% , χρησιμοποιείται για τον περαιτέρω εξευγενισμό ελαιόλαδο και μετά από σχετική επεξεργασία παράγεται ως κύριο προϊόν βρώσιμο ελαιόλαδο και ως παραπροϊόν μη βρώσιμο μίγμα αιθυλικής αλκοόλης και λιπαρών οξέων .

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΕΙΔΙΚΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΑΡΜΠΑΣ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΑΚΚΟΥΛΑ, 1999

51