Մարինե Ասատրյան 3-1 դասարան

Հովհաննես Թումանյան

Հեքիաթներ

Գառնիկ Ախպեր

Երկու որբ քուր և եղբայր, կորած գնում էին հեռու: Քույրը եղբորից մեծ էր

ծարավին դիմանում էր իսկ եղբայրը ոչ: Գնում են գնում ու ճամփինտեսնում են գառան ոտնատեղ, մեջ լիքը ջուր:

Խեղճ Մանուշը վայ է տալիս ,վայ է տալի՜ս, լալիս, բայց էլ ինչաներ, եղբայրը խմել էր ջուրը դարձել գառնուկ:

Թաքավորի ծառաները բերում են ձիերին աղբյուրի մոտ ջրելու, տեսնում են

Մանուշի սիրուն ցոլքը ջրի մեջ զարմանում:Առնում են հուր –հրեղեն,

էտ շարմաղ աղջկան բերում պալատն արքայի:

Պալատում կար չար ու պառավ աղախին , սանախանձում էր, թե ոնց որբը թագուհի դառնա, խաբում էտանում գցում ծովը : Իր սև աղջկան թագուհու տեղըպալատ ուղարկում :

Գառնիկ-Ախպեր լացում է կանչում քույրիկ ջան քույրիկ դանակ ենսրում,կրակ են վառել ինձ ուզում են սպանել, լսիրանդունդից, օգնության հասիր:Արքան լսում է քար կտրում, հրամայումէ ձկնորսներին ուռկանը ձգել բարի Մանուշին ծովից հանել:

Ցնծում է ժողովուրդը, փրկվել է Մանուշը, Գառնիկ –Ախպերը պատռում է ոչխարի մորթին, դառնում սիրունտղամարդ :Իսկ չար պառավին ու իր աղջկան կապում ենու նետում ծովի անդունդը: Աշխարհը էլի խաղաղ է ու լի: