stories

metropolis@metropolisnews.gr

www.metropolispress.gr

2

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης

Project Manager: Βίκτωρας Δήμας

Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης Ειδικός σύμβουλος: Θά-νος Τριανταφύλλου Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπα-κίδης Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπό-λας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη

Φωτογραφίες: AFP Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε.

INDEX 6

8

21

46

47

Οι μικρές σπονδυλωτές ιστορίες των Mstories ξεδιπλώνονται πλέον στα social media σχεδόν καθημερινά! Παρακολουθήστε τα τρία τελευταία -16, 17, 18- στο κανάλι μας στο YouTube (www.youtube.com/user/MetropolisPress), ενώ από σήμερα το απόγευμα είναι διαθέσιμο και το Mstories 19!

Πολιτικός σουρεαλισμός

σε όλο του το μεγαλείο!

ΟMsΠ-YMτM

Y

Πώς σου λένε κάτι θηλυκά: «Τώρα που με χώρισες, να μην ξαναδείς χαρά στα σκέλια σου!» Αναλόγως θα μπορούσε να έχει εκφρασθεί και ο Πέτρος Κωστόπουλος: «Τώρα που με κάνατε υπάλληλο από αφε-ντικό, να μην ξαναδείτε χλίδα!» Μόνο έτσι ερμηνεύεται ο περονό-σπορος που έχει πέσει τον τελευ-ταίο καιρό σε ουκ ολίγα lux κατα-στήματα. Ως μια κατάρα μαύρη κι άραχλη, τις συνέπειες της οποίας θα τις πληρώνουμε για καιρό.

Η αρχή έγινε με το Bvlgari της Βουκουρεστίου. Πριν από κάνα δυο μήνες κατέβασε αιφνιδί-ως ρολά, δικαιολογώντας το κλεί-σιμο με το λίαν τετριμμένο: «Είμα-στε υπό ανακαίνιση και πάλι κοντά σας σε λίγο καιρό». Αυτά έγραφε το χαρτάκι που είχε κολληθεί στην εί-σοδο, παραπέμποντας παράλληλα τους φίλους, ρέκτες και οπαδούς της φίρμας στο κατάστημα ρολο-γιών και κοσμημάτων εντός του Hilton. Εκτοτε πέρασαν μέρες, πέ-ρασαν εβδομάδες, το χαρτάκι δεν έφυγε από τη θέση του, οι εργασίες δεν προχώρησαν, το μαγαζί παρα-μένει κλειστό. Ανακαίνιση γιοκ. Ούτε εργάτες μπαινοβγαίνουν, ούτε μπάζα απομακρύνονται, ούτε θόρυβοι ακούγονται, τι να σας πω, για διαρκείας μου μοιάζει το αδί-κημα και όχι για στιγμιαίο.

Την ίδια ώρα, λίγο πιο πάνω, Βαλαωρίτου και Ζαλοκώστα, κάτι δείχνει να κινείται. Κάποιος σα-ματάς προκύπτει, προμηνύονται εξελίξεις στην πολύπαθη γωνία. Δεν το λέω τυχαία αυτό, το λέω δι-ότι όλο κάτι λαμπρό στήνεται εκεί και όλο κάτι στραβώνει. Αντε να κρατήσει μερικούς μήνες το κατά-στημα, άντε ένα χρόνο, άντε δύο, πιο πέρα δεν προκόβει. Οπως δεν πρόκοψε και το Fendi, που είχε ανοίξει με ταρατατζούμ και έκλεισε στα μουλωχτά, δίχως να το πάρει χαμπάρι η αθηναϊκή γκλαμουριά. Στα τελειώματα της ευμάρειας είχε ενσκήψει εν Αθήναις η ιταλική φίρμα, στο φούντωμα της κρίσης μάς εγκατέλειψε. Για να δούμε τώρα τι θα δούμε στη θέση του, μια και οι οικοδόμοι τις κάνουν τις περατζάδες τους πίσω από τις κλει-σμένες πόρτες.

Επί τη ευκαιρία, να σημει-ώσω ότι έπειτα από έτη πολλά αφήνουν το διπλανό από το Fendi κατάστημα τα αντικείμενα τέχνης (βλέπε Athens Design Center) της Ελένης Βερναδάκη. Πλέον θα πω-λούνται «στον κάτω χώρο», σύμ-φωνα με το σχετικό χαρτάκι, στο υπόγειο δηλαδή για όσους δεν δεσμεύονται από τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας.

Ας αφήσουμε όμως τη Βαλα-ωρίτου και τη Βουκουρεστίου και ας πάμε λίγο πιο ψηλά. Στη Σκου-φά, όπου κατέγραψε μία ακόμη απώλεια η αθηναϊκή χλιδή. Εδώ, είπε αντίο στα εγκόσμια το αυτό-νομο κατάστημα Manolo Blahnik. Οπως με πληροφόρησαν πάντως από τη γειτονιά, τα υποδήματα του διάσημου ντιζάινερ θα διατίθενται στη διπλανή Luisa για να μη μεί-νουν ξερές και απότιστες οι πολυ-πληθείς θαυμάστριες. Και να μη νομίζουν οι αρσενικοί συνοδοί ότι θα ησυχάσει έστω και μία στιγμή το πορτοφόλι τους. Μη γελάτε, δι-ότι έως και τον Φίλιππο Πλιάτσικα των Πυξ Λαξ έχω δει να εισέρχεται παρέα με χαριτόβρυτον δεσποι-νίδα στη Luisa. Παραφράζοντας στίχους πασίγνωστου άσματος, θα μπορούσα να περιγράψω το ύφος του ως εξής: «Μόνο για κείνη μην τα κλαις».

ΥΓ 1: Πριν από μία εβδομάδα ακριβώς, στις 10:15 το πρωί, εκεί που καθόμουν στο Clemente με το φίλο μου τον Γιώργο, είδα για πρώτη φορά ύστερα από χρόνια και ζαμάνια έναν Χάρε Κρίσνα με την πορτοκαλί ρόμπα. Ακόμη ένα σημάδι ότι έρχεται η συντέλεια;

ΥΓ 2: Οφείλω να σημειώσω τη μετακόμιση του ζαχαροπλαστείου Αριστοκρατικόν από την Καραγιώργη Σερβίας στη στοά Μπολάνη, σε χώρο πιο ευάερο, πιο ευήλιο και πιο άνετο, για να μπορεί ο μέσος σοκολατομανής να ικανοποιεί το πάθος του con gusto. Μετακόμισε επίσης η εξαίρετη οινο-θήκη Οινοscent λοξώς απέναντι από την παλιά της έδρα στην οδό Βουλής, σε χώρο όπου μάλλον θα βολεύονται περισσότερα τραπεζάκια για τους λά-τρεις του κρασιού.

Οι εργαζόμενοι στην Κίνα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες συχνά πυκνά επι-καλούνται ασθένεια για να μην πάνε στη δουλειά τους και να κάτσουν να παρακολουθήσουν το αγαπημένο τους σπορ στην τηλεόραση. Η πα-ραδοχή αυτή περιγράφεται σε άρθρο του “Reuters” και στηρίζε-ται στα αποτελέσματα της online έρευνας του Kronos Workforce Institute, που έβαλε στο μικροσκόπιό του 9.500 εργαζομένους από οκτώ χώρες.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν, οι Κινέζοι εργαζόμενοι παίρνουν τα πρωτεία στο... σκασιαρχείο ελέω ντέρμπι. Η επικεφαλής του think tank Τζόις Μαρό-νεϊ επαληθεύει πως ένα 60% από τους ερωτηθέντες Κινέζους έχει απουσιάσει από την εργασία του για να παρακολουθήσει ένα ματς, σε αντίθεση με μό-λις ένα 1% των Γάλλων. «Η απόκλιση αυτή είναι αναμενόμενη. Στη Γαλλία δουλεύουν 35ωρο και στην Κίνα 70-80 ώρες την εβδομάδα, γεγονός που κάνει τους Κινέζους πιο επιρρεπείς στην απουσία», επι-σημαίνει. Στα χνάρια των τελευταίων βρίσκονται οι Ινδοί, οι Βρετανοί και οι Μεξικανοί. Στην αντίπερα όχθη, Αμερικανοί, Καναδοί και Γάλλοι φαίνονται λιγότερο επιρρεπείς στις «τηλεοπτικές σειρήνες» της στρογγυλής θεάς (ή αυτής με τα σπυράκια). Ο Ελληνας, βέβαια, που έχει μάθει απέξω και ανακατωτά όλες τις live streaming ιστοσελίδες και βλέπει τα ματς από το γραφείο κανονικά και... με το νόμο, δεν θα μπορούσε να συ-μπεριληφθεί στη δειγματοληψία.

Το “Game of Thrones” είναι μάλλον η πιο πολυσυζητημένη σειρά που παίζεται αυτή την περίοδο στις τηλεοράσεις ανά τον κόσμο (και όπως αναφέρ-θηκε και παλαιότερα, η αγα-πημένη του γράφοντος). Ποια είναι, όμως, η συνταγή της επιτυχίας; Μήπως είναι το πρωτοκλασάτο καστ (όπως ο «πάντα-πεθαίνω-στο-τέλος» Σον Μπιν, που υποδύ-θηκε πέρυσι τον τίμιο Ενταρντ Σταρκ); Μήπως είναι ο ρεαλισμός που διαπνέει το σενάριο και δημιουργεί μία fantasy σειρά με πολλές δόσεις υπαρκτών ιστορικών στοιχείων (ως γνωστόν, ο συγγραφέας Τζορτζ Μάρτιν έχει δανειστεί στοιχεία από τον Πόλεμο των Ρόδων); Ή είναι, άραγε, η ίντριγκα, το γυμνό και το λουτρό αίματος τα στοιχεία που εξιτάρουν τους τηλεθεατές;

Είναι όλα αυτά, αποφαίνεται ο Ρόμπερτ Κόλβιλ της “Telegraph”, συν άλλα δύο στοιχεία. Πρώτον, ο Μάρτιν αρέσκεται να κάνει πολύ άσχημα πράγματα στους «καλούς» της ιστορίας. Ποιος, άλλωστε, δεν έπαθε σοκ βλέποντας τον αποκεφαλι-σμό του Νεντ Σταρκ στο τέλος του πρώτου κύκλου; Το δεύτερο στοιχείο έχει σχέση με τη δομή της πλοκής. Η σειρά εστιάζει σε ολοένα και περισσότερες διαφορετικές διηγήσεις (μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών), διατηρώντας έτσι αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Και πού είστε ακόμα...

Οταν βλέπω ματς όπου παίζει γερμανική ομάδα, θυμάμαι το στιγμιότυπο από τις «Ιστορίες του κυρίου Κόινερ» του Μπρεχτ. Ρώτησαν, λοιπόν, τον κύριο Κ.: «Με τι ασχολείσαι;» Ο κύριος Κ. απάντησε: «Δουλεύω σκληρά. Ετοιμάζω το επόμενο λάθος μου». Το ίδιο θυμήθηκα το βράδυ του τελικού Μπάγερν-Τσέλσι. Ετυχε να τον δω στις Βρυξέλλες, ακούγοντας γύρω μου πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Δέκα λεπτά πριν από το τέλος οι Γερμανοί είχαν τη νίκη στα χέρια τους. Με την αξία και τον ιδρώτα τους. Τότε έφαγαν γκολ από τον Ντρογκμπά, τον μόνο παίκτη της Τσέλσι που φαινόταν να κινείται κοντά στα τέρματα της Μπάγερν. Στον μόνο, δηλαδή, που δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν να χτυπάει την μπάλα εκείνο το βράδυ.

Στο μικρό σύμπαν του ποδοσφαίρου σαν να επα-ναλήφθηκε η «γερμανική κατάρα» - εκείνη η απαρά-μιλλη ικανότητά τους να κερδίζουν τις μάχες και στο τέλος να χάνουν τον πόλεμο. Η βεβαιότητα ότι έχουν απόλυτο δίκιο, η ακαμψία τους, η τρομερή τους πει-θαρχία στην εκτέλεση του σχεδίου, οι καθαρές τους κουβέντες, η τεράστια εμπιστοσύνη στην ανωτερότητα του σκοπού τους, αποτελούν τη μεγάλη τους δύναμη και ταυτόχρονα τη μοιραία αδυναμία τους. Αυτήν εν-σαρκώνει αυτή τη στιγμή η Καγκελάριος Μέρκελ (ο κ. Τσίπρας την αποκάλεσε «μαντάμ» ίσως επειδή μπερ-δεύει ακόμα την πολιτική με τη λαϊκή). Η επιμονή της στην κατά γράμμα εκτέλεση του ενάρετου «σχεδί-ου μάχης» της, κωφεύοντας στα σημάδια κατάρρευ-σης που φθάνουν από το ευρωπαϊκό μέτωπο, οδηγεί σε καταστροφή εκείνη την Ευρώπη χάρη στην οποία η Γερμανία κατάφερε να αφήσει πίσω τα συντρίμ-μια που η ίδια προκάλεσε. Οδηγεί ταυτόχρονα στην καταστροφή και την ίδια τη Γερμανία που η Ευρώπη έχει τόσο ανάγκη αυτή την ώρα. Η Μέρκελ προη-γείται 1-0 λίγα λεπτά πριν από το τέλος του ματς. Η νίκη είναι δική της, η μπάλα είναι στα χέρια της. Και όμως φοβάμαι ότι αυτή τη στιγμή εργάζεται σκληρά για το μοιραίο της λάθος. Ο ηττημένος αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνο η Γερμανία, αλλά όλοι εμείς. Γιατί αυτό που παίζεται δεν είναι ένα απλό ποδοσφαιρικό ματς, αλλά η μοίρα των χωρών της Ευρώπης για τους επόμενους δυο αιώνες. ΥΓ: Το ξέρω, οι μεταφορές είναι πάντα απλοϊκές επειδή

γενικεύουν εύκολα. Εάν πάντως οι ιστορίες του Μπρεχτ προσαρμόζονταν στην ελληνική πραγματικότητα, φα-ντάζομαι ότι ο διάλογος θα είχε ως εξής: «Ρώτησαν τον κύριο Κ.: «Με τι ασχολείσαι;» Ο κύριος Κ. απάντησε: «Ασχολούμαι, όπως πάντα, με τους άλλους, ποτέ με τον εαυτό μου. Με ετοιμάζω για τον επόμενο λαοπλάνο».

σπορ στην τηλεόραση. Η πα-υς υ

έκσ

ζόωίασηαυρόςσ

σκα

φασευέ

σεικκσυ

πορ στην τηλεόραση. Η παυ “Reuters” και στηρίζε-του Kronos Workforce

υ 9.500 εργαζομένους

κυψαν, οι Κινέζοι σκασιαρχείο ελέω όις Μαρό-ωτηθέντες α του για η με μό-υτή είναι ρο και στην ς που κάνεισία», επι-κονται οιαντίπερα αίνονται ειρήνες» υράκια). έξω καιελίδες κά υ-

Είναι ταραγμένες εποχές και η ισορροπία διατηρείται δύσκολα, το καταλαβαίνω. Αλλά από όλους τους πιθανούς λόγους που μπο-ρεί να προκύψουν ώστε να περάσεις κάποια ώρα στο κρατητήριο της Ασφάλειας, το ότι αντέγραψες στη Βιολογία μού φαίνεται λίγο αστείο. Αναφέρομαι στην είδηση που κυκλοφόρησε προ ημερών, ότι συνελήφθη δηλαδή μια μαθήτρια 17 χρόνων στην Πτολεμαΐ-δα, η οποία κατά τη διάρκεια των Πανελλήνιων Εξετάσεων χρη-σιμοποιούσε λέει «μηχανισμό εκπομπής και λήψης μηνυμάτων». Φαντάζομαι ότι αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούσε το κινητό της, εκτός αν πρόκειται για κάποιον άλλο πιο σύνθετο μηχανισμό, ειδικό πιθανόν στα θέματα Βιολογίας. Η κοπέλα κρατήθηκε στην Ασφάλεια, μαζί και ο άνθρωπος με τον οποίο αντάλλασσε τα μηνύ-ματα. Στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι και θα οριστεί δικάσιμος.

Αν διακρίνετε μια ειρωνεία, δεν είναι επειδή είμαι υπέρ της αντιγραφής στις Πανελλήνιες, αφού σε σχέση με τις εξετάσεις, για παράδειγμα στο πανεπιστήμιο, όσοι γράφουν ανταγωνίζονται με-ταξύ τους, οπότε είναι πράγματι άδικο να «κλέψεις». Ωστόσο, μαζί με την κοπέλα αυτή, στην αίθουσα του δικαστηρίου καλό θα ήταν να προσέλθουν και όλοι εκείνοι που εδώ και χρόνια έχουν μετα-τρέψει τις εξετάσεις αυτές σε μια πολυετή ψυχοφθόρα διαδικασία που χαλάει τον ύπνο και την παιδικότητα εκατομμυρίων εφήβων, που τους υποβάλλει σε αυτό τον εξευτελιστικό ρυθμό αποστήθισης χιλιάδων (συχνά άχρηστων) γνώσεων, τάζοντάς τους τη Γη της Επαγγελίας.

Εντάξει, παλιότερα το τέλος του σχολείου και η επιτυχία στις Πανελλήνιες, η εξασφάλιση της εισαγωγής σε μια σχολή θα ισοδυναμούσε με μια αντίστοιχη επαγγελματική αποκατάσταση, οπότε να πεις χαλάλι, θα κάτσω να διαβάσω και βολεύτηκα. Τώρα, από ποιους μαθητές ακριβώς απαιτείται αξιοπρέπεια και τιμιό-τητα; Από αυτούς που ξέρουν καλά ότι θα ενηλικιωθούν σε μια κοινωνία αναξιοπρεπή και άτιμη; Πώς απαιτείται ψυχραιμία στην εφαρμογή του νόμου της ζούγκλας; Από την άλλη, βέβαια, υπάρ-χουν και τα θετικά. Με 394 γαλάζιες σημαίες, η Ελλάδα βρίσκεται και φέτος δεύτερη στη λίστα των ποιοτικότερων παραλιών παγκο-σμίως, κάτι που σημαίνει ότι έρχεται ένα υπέροχο καλοκαίρι, το οποίο είμαστε όλοι έτοιμοι να απολαύσουμε βουτώντας στα κατα-γάλανα νερά των ελληνικών θαλασσών. Τώρα λύθηκαν όλα.

Από τη γέννησή του, το κίνημα ‘‘Occupy’’ αντιπαρατίθεται με την τάξη των ζάμπλουτων, το περιβόητο πια «1%». Ωστόσο, δεν θα τα έβαζε με τη συνομοταξία των... «δεν-ξέρω-τι-έχω» αν γνώριζε τα ζόρια της τελευταίας. Ο ιστότοπος του περιοδικού “Time” μας ανοίγει -ευτυχώς- τα μάτια και μας ενημερώνει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι

μεγιστάνες ανά τον κόσμο στην προ-σπάθειά τους να βρουν ταίρι.

«Ολοι νομίζουν πως είναι εύκο-λο για τους πλούσιους να βρουν σύ-ντροφο. Ωστόσο, το λεγόμενο 1% ζει υπό το καθεστώς του μόνιμου φόβου ότι ο πλούτος του θα προσελκύσει αποκλειστικά και μόνο τυχοδιώκτες», αναφέρει ο Ριτς Γκος, πρόεδρος της

Κοινότητας Εργένηδων Επαγγελματιών, ο οποίος σκέφτηκε να ελαφρύ-νει τη δυσβάσταχτη ζωή των απανταχού γιάπηδων, διοργανώνοντας τη λεγόμενη «Κρουαζιέρα για τους εργένηδες του 1%». Σε αυτήν, οι... απόκληροι της κοινωνίας μας «θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν άτομα του επιπέδου τους, ξέροντας πως η όποια έλξη προκύψει θα βα-σίζεται στο ρομάντζο και όχι στην τσέπη». Ετσι είναι, άμα έτσι νομίζει...

Παρά το γεγονός ότι φέτος είπε να ξαποστάσει λόγω της συσσωρευμέ-νης... υπερκούπωσης από τα προη-γούμενα έτη, η Μπαρτσελόνα συνε-χίζει να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε κάθε τομέα δραστηριο-ποίησής της. Το brand name της είναι από τα πιο ισχυρά παγκοσμίως, γεγονός που επαληθεύεται και από την πρωτοφανή διείσδυσή της στο χώρο των νέων τεχνολογιών και της κοινωνικής δικτύωσης.

Σε άρθρο στην ιστοσελίδα του “BBC” η περιγραφή της δραστηριότητας του συλλόγου στα νέα μέσα προκαλεί δέος: 9 εκατ. ακόλουθοι στο Twitter, 31 εκατ. likes στο Facebook, 291.000 συνδρομητές στο YouTube, ιστοσε-λίδα μεταφρασμένη σε έξι γλώσσες, εφαρμογές για κινητά τηλέφωνα... Ο Πάσι Λάνκινεν, business intelligence manager του συλλόγου, αναφέρει σχετικά: «Οι νέες τεχνολογίες αποτελούν το καλύτερο μέσο για να προσεγ-γίσεις όλους αυτούς που μένουν έξω από το χωρητικότητας 99.354 γήπε-δο της ομάδας. Σκοπός είναι να μετατρέψουμε τους φιλάθλους σε πελάτες και καταναλωτές προκειμένου να αυξήσουμε τα έσοδά μας. Δεν έχει να κάνει με το πόσους υποστηρικτές έχουμε, αλλά με το πώς θα επωφεληθού-με από αυτούς εμπορικά». Στην Ισπανία, τουλάχιστον, είναι ειλικρινείς...

Οταν οι ιδέες γίνονται δράσεις και μας φέρνουν κοντά, τότε οι εκρήξεις είναι πάντα ένα ζητούμενο.Το 1ο Φεστιβάλ Πολλής Μουσικής καταφθάνει στο Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) και συγκεντρώνει πολλά από τα πιο αξιόλογα ονόμα-τα νέων δημιουργών, προτείνοντας ένα μείγμα από όλα τα είδη μουσικής που μπορεί να ακούσει κα-νείς στην Αθήνα. Ο προγραμματισμός ανήκει στον Αλέξανδρο Βούλγαρη (Τhe Boy), ο οποίος ανα-λαμβάνει να συντονίσει 68 συγκροτήματα που θα πραγματοποιήσουν συναυλί-ες στο Gig Space, στο Project Space (gallery), στο bar, στην ταράτσα, στους δρόμους και στα στενά, αλλά και dj sets και μουσικές performances. Και, φυσικά, εκεί θα μπο-ρείτε να αναζητήσετε και να αγοράσετε υλικό από όλες τις μπάντες και τους καλλιτέχνες, αφού θα βρίσκονται όλα συ-γκεντρωμένα σε ένα τεράστιο merchandising.

Στις 25, 26 και 27 Μαΐου από τις 6 το απόγευμα και μέχρι αργά τις νύχτες, η Αβραμιώτου θα ξεχειλί-ζει από δημιουργικότητα και ζωντάνια σε ένα non-stop πάρτι, μια συνάντηση που δεν μπορεί παρά να δημιουργήσει από μόνη της τις καλύτερες εγγυήσεις για τους μουσικόφιλους Αθηναίους, αλλά και γενι-κότερα για τους ανήσυχους αυτής της πόλης. Η εί-σοδος είναι ελεύθερη και προβλέπεται happy hour κάθε μέρα μεταξύ 6 και 8 με χαμηλότερες τιμές σε όλα τα ποτά. Το line-up μπορείτε να το δείτε ανα-λυτικά στην ιστοσελίδα του Six d.o.g.s (sixdogs.gr) και φροντίστε να είστε συνεπείς σε ό,τι επιλέξετε να ακούσετε, γιατί οι ώρες θα τηρηθούν αυστηρά. Ανά-μεσα στους συμμετέχοντες καλλιτέχνες θα δείτε ονό-ματα όπως οι Absent without leave, Bokomolech, Mani Deum, Θάνος Ανεστόπουλος, Nalyssa Green, Στάθης Δρογώσης, Ιn Trance 95, Frequency On, Ρόδες United, Victory Collapse, Lolek.

Το σημαντικό σε αυτές τις πρωτοβουλίες, βέ-βαια, δεν είναι μόνο τα ονόματα, ούτε η ελεύθερη είσοδος. Είναι κάτι που το επαναλαμβάνουμε όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό που διακρίνου-με μια κατεύθυνση προς την οποία μας πάει αυτή η εποχή· η πρωτοβουλία που οδηγεί σε συνεργασία και η διάθεση για συνύπαρξη. Σε κάποια πράγματα είμαστε πολλοί και αυτή είναι η δύναμή μας. Ας την εκμεταλλευτούμε.

Ακόμα, όμως, και αν δεν έχετε πειστεί ύστε-ρα από όλα αυτά, καλά θα κάνετε να μην το χά-σετε. Το δελτίο Τύπου προειδοποιεί πως πρόκειται για κοσμοϊστορικό γεγονός, αφού οι μπάντες «θα υπερφορτώσουν τις ηλεκτρικές εγκαταστάσεις με απώτερο σκοπό να ανατινάξουν μια για πάντα το σκοτεινό και υποχθόνιο στενό της Αβραμιώτου». Αναμείνατε εκρήξεις δημιουργικότητας λοιπόν. Καλή επιτυχία και καλή αρχή.

Και οι jazzy επιλογές δεν λείπουν αυτή την εβδο-μάδα. Για χορευτικές και swing καταστάσεις, αύριο στις 10 μμ. το Floral (Θεμιστοκλέους 80, Εξάρχεια) φιλοξενεί τους JazzMatazz σε ένα «λαϊκό jazz show», όπως οι ίδιοι το χαρακτηρίζουν, με είσοδο μόλις 3 ευρώ. Το Half Note (Τριβωνιανού 17, Μετς) συνε-χίζει το αφιέρωμα του Μαΐου στην ελληνική ποιοτι-κή μουσική και τα τρία τελευταία live έχουν ως εξής: Στις 25 εμφανίζεται το Υorgos Krommydas Quartet με

modern jazz ήχους, στις 26 το jazz trio των Αστέρη Παπασταματάκη, Μιχάλη Καπηλίδη και Theo Goutsidis, και στις 27 τον τελευταίο λόγο της «Μουσικής Ανοιξης» έχουν οι σπουδα-στές από το τμήμα Κλασικής Μουσικής του Πυθαγόρειου Ωδείου. Η είσοδος και τις τρεις ημέρες ξεχωριστά κοστίζει 15 ευρώ και 10 για τους φοιτητές. Η σημαντικότερη όμως διορ-γάνωση του είδους ανήκει στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, η οποία θα φιλοξενήσει το 12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ από τις 24 έως τις 29 Μαΐου. Μουσικά σχήματα από 12 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (κατά σειρά εμφάνισης: Ουγγαρία, Σλοβακία, Πορτογαλία, Δανία, Ισπανία, Αυστρία, Ολλανδία, Ελλάδα, Τσεχία, Σουηδία, Λουξεμβούργο και Βέλγιο), αλλά και σπουδαίοι Ελληνες καλλιτέχνες σε έξι ημέρες γεμάτες ενδιαφέροντες ήχους. Κάθε μέρα οι συναυλίες ξεκινούν στις 9 μμ. και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Η Eύα Κοτανίδη με το project “Whateva” θα βρίσκεται σή-μερα (25/5) στον Ιανό (Σταδίου 24), με τον Παντελή Μπενετάτο στο πιάνο και τον Κωστή Βαζούρα στο φλάουτο και το σαξόφωνο. Με αναφορές στο γαλλικό καμπαρέ αλλά και στα αγγλικά ’70s, στη βραζιλιάνικη σάμπα και την jazz της Αμερικής, μια σειρά από τόπους και εποχές θα ξεδιπλώνονται στο καφέ του βιβλι-οπωλείου στην καρδιά της Αθήνας. Μαζί της θα εμφανιστεί ως guest ο ηθοποιός Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Η είσοδος είναι ελεύθερη, η συναυλία ξεκινάει στις 10:30 μμ. και, για όσους δεν καταφέρουν να παρευρεθούν, θα μεταδοθεί ζωντανά από το δια-δικτυακό ραδιόφωνο του Ιανού (ianosradio.gr).

Το πρώτο DIY Festival πραγματοποιείται στο BIOS (Πειραιώς 84, Κεραμεικός) σήμερα, Πα-ρασκευή 25 Μαΐου. Η πρωτοβουλία τριών νέων μουσικών, της Marina Satti, της Ilia Darlin και του Tareq, με το μότο «Κάν’ το μόνος σου», περιλαμβάνει τρία live, ένα από τον καθέναν τους και πέντε dj sets. Θα προβληθεί επίσης η νέα ταινία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου με τίτλο “Fatherly Love” και δύο ακόμα ταινίες μικρού μήκους που έχουν επιλεγεί από δι-αγωνισμό που διοργανώθηκε για αυτόν το λόγο. Η βραδιά είναι ουσιαστικά η πρώτη γνωριμία της ομά-

δας DIY με το κοινό και ένα ανοιχτό κάλεσμα προς κάθε ενδιαφερόμενο για δημιουργία και κινητοποίηση. Με λίγα λόγια, η αντιπρόταση στο να είναι ο καθένας μόνος του στο σπίτι του αντιμέτωπος με τη μιζέρια είναι να βρεθούμε παρέα, να δημιουργήσουμε, να μιλήσουμε για όσα μας απασχολούν. Ωρα έναρξης 9 μμ. και αντίτιμο εισόδου προαιρετικό.

Αύριο, Σάββατο 26 Μαΐου, στις 9:30 μμ. η Μάρθα Μαυροειδή (ηλεκτρική λάφτα, σάζι, φωνή), ο Γιώργος Βε-ντουρής (κοντραμπάσο) και ο Κώστας Αναστασιάδης (τύ-μπανα) θα βρεθούν στο Baumstrasse (Σερβιών 8, Βοτανι-κός) για μία μουσική παράσταση με σύγχρονο βαλκανικό ήχο. Το τρίο της Μάρθας Μαυροειδή, που δημιουργήθηκε το 2010, συνδυάζει στοιχεία από τις μουσικές παραδόσεις των Βαλκανίων με σύγχρονη αρμονία και αυτοσχεδιασμό. Εχουν εμφανιστεί σε διάφορους χώρους και τζαζ φεστιβάλ στην Ελλάδα και την Τουρκία, ενώ τον περασμένο Ιανουά-ριο κυκλοφόρησε η πρώτη τους δουλειά με τίτλο «Πορτάκι». Τόσο με τα τραγούδια του δίσκου όσο και με άλλες δημιουργικές συνθέσεις, υπόσχονται να μας ταξιδέψουν αλλά και να μας υπενθυμίσουν πως «εδώ είναι Βαλκάνια». Η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ με κρασί.

ή

Τίποτα δεν φαίνεται ικανό να στα-ματήσει την τρελή και υπεράνω κάθε προσδοκίας κούρσα των «Εκδικητών» στο αμερικανικό box office, oι οποί-οι έπειτα από τρεις εβδομάδες συνε-χίζουν να είναι Νο1, έχοντας συγκε-ντρώσει τον απίστευτο αριθμό των 458 εκατ. δολαρίων στα ταμεία. Γεγονός, όμως, που δημιουργεί παράπλευρες απώλειες για άλλες πολλά υποσχόμε-νες εμπορικά ταινίες, όπως το ούτως ή άλλως μέτριο “Dark Shadows”, το φρικαλέο “Battleship”, αλλά και η νέα ταινία του Σάσα Μπάρον Κοέν “The Dictator”, που κυριολεκτικά έφαγαν τη σκόνη των «Εκδικητών».

Από τις οκτώ και εννέα νέες ταινίες στην εβδομάδα, φτάσαμε στον αριθμό ρεκόρ της μίας ταινίας! Μία δικαιολογία είναι πως οι δημοσιογράφοι των ταινιών, οι κριτικοί και οι αποδέ-λοιποι, είμαστε όλοι μας στις Κάννες. Δεν ευσταθεί όμως αφενός επειδή δεν είμαστε όλοι μας στις Κάννες και αφετέρου επειδή, και να ήμασταν, τι σχέση έχει αυτό με τις προσδοκίες του κοινού που πηγαίνει σινεμά στην Αθήνα; Σε εποχές κρίσης που το σινεμά εισπρακτικά πάει κατά διαόλου, ένα από τα ελάχιστα πράγματα που μπορείς να κάνεις για να το βοηθήσεις είναι ο σωστός προγραμματισμός. Βέβαια, θα μου πεις, εδώ δεν πετυχαίνουμε την έννοια του προ-γραμματισμού σε θέματα όπως οι εκλογές, στη διανομή των ταινιών θα κολλήσουμε;

Η κινηματογραφική επανακυκλοφορία κλασικών ταινιών στις κινηματογραφικές αίθουσες είναι μια πάγια και ενίοτε πολύ ευχάριστη καλοκαιρινή πρακτική που ονομάζεται επα-νέκδοση. Ή μήπως είναι απλά επανάληψη; Αυτή την εβδο-μάδα δύο είναι οι ταινίες που κυκλοφορούν με αυτή την ταμπέλα, από τη μία ο υπέροχος και επίκαιρος «Μεγάλος Δικτάτωρ» (“Τhe Great Dictator”) με τον Τσάρλι Τσάπλιν από το 1940 και, παραδόξως, τα όχι και τόσο κλασικά και σίγουρα καθόλου παλιά «Αυτοκίνητα» (“Cars”) της Ντίσνεϊ, που βγήκαν το 2006. Σημαντικό tip όταν επιλέγετε για την κινηματογραφική σας έξοδο μια κλασική ασπρόμαυρη ται-νία είναι να επικοινωνείτε με τον κινηματογράφο που την προβάλλει ζητώντας διευκρινίσεις αν την παίζει από φιλμ, γιατί δεν είναι λίγα τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί με μυστηριώδεις επανεκδόσεις οι οποίες προβλήθηκαν σε αί-θουσες από αμφιβόλου ποιότητας DVD και προτζέκτορα.

Δύο είναι οι ταινίες μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές οι οποίες έχουν ξεχωρίσει με διαφορά από τις υπόλοιπες στο διαγωνιστικό πρόγραμ-μα του 65ου Φεστιβάλ των Καννών και πρόκειται να κάνουν τη μεγάλη έκπληξη στο καλλιτεχνικό κύκλωμα τη χρονιά που έρχεται. Το πρόβλημα, όμως, είναι πως οι σκηνοθέτες και των δύο έχουν βραβευ-τεί με το Χρυσό Φοίνικα πολύ πρόσφατα, οπότε είναι δύσκολο (αλλά όχι αδύνατο) να φύγουν ξανά με το υπέρτατο τρόπαιο στα χέρια. Η μία είναι το ρουμάνικο “Beyond the hills” του Κριστιάν Μουν-γκίου (Χρυσός Φοίνικας το 2007 για το «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες») και η άλλη είναι το γαλλοαυστριακό “Αmour” του Μίκαελ Χάνεκε (Χρυσός Φοίνικας το 2009 για τη «Λευκή Κορδέλα»).

Στην περίπτωση του Μουνγκίου η υπόθεση αφορά την καθημερινότητα ενός σύγχρονου αλλά σε μεσαιωνικές συνθή-κες λειτουργίας ρουμάνικου μοναστηριού που θα διαταραχθεί για πάντα όταν το επισκεφθεί η στενή φίλη μιας μοναχής προσπαθώντας να την πείσει να φύγει μαζί της. Στην ιστορία του “Amour” το συγκλονιστικό επίκεντρο είναι η στα-διακή κατάρρευση της υγείας και της νοητικής αντίληψης μιας ηλικιωμένη γυναίκας που οδεύει προς το αναπόφευ-κτο τέλος, έχοντας δίπλα της κάθε στιγμή τον ηλικιωμένο σύζυγό της. Πρόκειται για ένα πραγματικά δυσβάσταχτο, αλλά ασύλληπτα τίμιο κινηματογραφικό δίωρο σκληρής τρυφερότητας πάνω στη βία της φθαρτής ανθρώπινης φύσης και τον έρωτα.

Ενώ δεν έχει προβληθεί ακόμα το πολυαναμενόμενο prequel του “Αlien”, ο «Προμηθέας» -βγαίνει στις αί-θουσες στις 7 Ιουνίου και σηματοδοτεί την επιστροφή του Ρίντλεϊ Σκοτ σε έναν από τους πιο τρομακτικούς και απολαυστικούς μύθους της επιστημονικής φαντασίας-, ο σκηνοθέτης μπαίνει ξανά σε λίγες εβδομάδες στα κινη-ματογραφικά πλατό για το ξεκίνημα των γυρισμάτων μίας από τις πιο αναμενόμενες ταινίες του 2013, του “The Counselor”. Eνα αστυνομικό θρίλερ του οποίου το πρω-τότυπο σενάριο υπογράφει ο μυθιστοριογράφος του «Κα-μιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» Κόρμακ ΜακΚάρθι και στο εντυπωσιακό καστ συμπεριλαμβάνει τους Μάικλ Φασμπέντερ, Μπραντ Πιτ, Κάμερον Ντίαζ, Πενέλοπε Κρουζ και Χαβιέ Μπαρδέμ. Θέλω να το δω τώρα όμως.

Για 16η χρονιά το περιοδικό «Διαβάζω» θα απονείμει τα Λογο-τεχνικά Βραβεία του για τις κατηγορίες Μυθιστόρημα, Διήγημα-Νουβέλα, Λογοτεχνικό Δοκίμιο-Μελέτη, Ποίηση, Πρωτοεμφανιζόμε-νος Πεζογράφος και Ποιητής, Εικονογραφημένο Παιδικό Βιβλίο και Λογοτεχνικό Βιβλίο για μεγάλα παιδιά, όπως ανακοινώθηκε σε εκδή-λωση που πραγματοποίησε στο Μέγαρο Μουσικής την προηγούμενη εβδομάδα. Η τελετή απονομής των βραβείων θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012 στις 8 μμ. στους Κήπους του Μεγάρου Μου-σικής (Β. Σοφίας & Κόκκαλη 1) και η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό. Ανακοινώθηκε επίσης η θεσμοθέτηση ενός νέου βραβείου στη μνήμη του Νίκου Θέμελη, το οποίο θα απονέμεται σε συγγραφέα για βιβλίο μαρτυρίας, βιογραφίας ή μελέτης. Το βραβείο θα ανακοινώνε-ται την ημέρα της τελετής απονομής των υπολοίπων βραβείων και θα απονέμεται στον βραβευμένο στη διάρκεια ειδικής εκδήλωσης που θα διοργανώνει ο Δήμος Ανδρου το καλοκαίρι στο νησί.

Ο Κάρλος Φουέντες έφυγε από τη ζωή στις 15 Μαΐου αφήνο-ντας την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της μεξικανικής πρω-τεύουσας έπειτα από επιδείνωση των καρδιολογικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς της παγκόσμιας σύγχρονης πεζογραφίας, ενώ το1979 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Αλφόνσο Ρέγιες, το 1984 με το Εθνικό Βραβείο Επιστημών και το 1987 με το Βραβείο Θερβάντες. Το 1992 του απονεμήθηκε το Στ΄ Βραβείο Ιβηροαμερι-κανικής Λογοτεχνίας, ενώ το 1994 τιμήθηκε με το Βραβείο «Πρί-γκιπας των Αστούριας». Εγραψε μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκί-μια, θεατρικά έργα και κινηματογραφικά σενάρια, έχοντας πάντα ενεργή συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα της χώρας του. Αν απόψε, καθώς θα κυκλοφορείτε στους

δρόμους και στα μπαρ της Αθήνας, δείτε αρκετούς (;) συμπολίτες σας να κυκλοφο-ρούν με μία πετσέτα στον ώμο, χωρίς να φοράνε μαγιό ή να είναι εμφανές ότι μόλις έχουν επιστρέψει από την παραλία, είναι επειδή θα γιορτάζουν την «Ημέρα Πετσέ-τας». Αν βλέποντάς τους δεν αρχίσετε να χασκογελάτε, αλλά προβληματιστείτε ότι ο κόσμος έχει πλέον αρχίσει να χάνει τα λογικά του, είναι επειδή δεν θα έχετε δια-βάσει το «Γυρίστε το γαλαξία με ωτοστόπ» του Ντάγκλας Ανταμς (εκδ. Φανταστικός Κόσμος). Οπως όμως υποστηρίζουν όλοι οι οπαδοί του, ποτέ δεν είναι αργά για να διαβάσεις αυτό το βιβλίο. Η πετσέτα, λοι-πόν, είναι ένα υποχρεωτικό αξεσουάρ για όποιον γυρίζει το Γαλαξία με ωτοστόπ και στις σελίδες του βιβλίου μπορείτε να βρεί-τε εμπεριστατωμένες απόψεις του γιατί μία πετσέτα είναι απαραίτητη και σε τι μπορεί να χρησιμεύσει.

Οι οπαδοί της τριλογίας του Ανταμς -η οποία αποτελείται από πέντε (!) βιβλία- αποφάσισαν να γιορτάζουν την 25η Μαΐ-ου ως την Ημέρα Πετσέτας εις μνήμην του συγγραφέα και του έργου του. Κατά τη δι-άρκεια της ημέρας αυτής, κουβαλάνε μαζί τους μία πετσέτα ως ένδειξη αγάπης προς το συγγραφέα και τα βιβλία του, η οποία συνήθως γράφει: “Don’t panic and always know where your towel is”. Πρώτη φορά γιορτάστηκε το 2001, δύο εβδομάδες μετά το θάνατο του Ανταμς, στις 11 Μα-ΐου 2001. Αν, λοιπόν, ανήκετε και εσείς στο φανατικό κοινό του πρόωρα χαμένου συγγραφέα (πέθανε σε ηλικία 49 ετών), δεν έχετε παρά να πάρετε τις πετσέτες στον ώμο και να βγείτε για να πιείτε μια παν-γαλακτική γαργαροκροτίδα, το καλύτερο ποτό σύμφωνα με τη Γαλαξιακή Εγκυκλο-παίδεια.

Συνεχίζονται οι εκδηλώσεις της Μικρής Αρκτου που είναι αφιερω-μένες στο νέο ποιητικό λόγο. Κάθε Τρίτη στις 8 το βράδυ η Μικρή Αρκτος παρουσιάζει στο χώρο του Ιδρύματος Αγγελου και Λητώς Κα-τακουζηνού (Αμαλίας 4, Σύνταγμα) έναν κύκλο εκδηλώσεων αφιερω-μένων σε πρόσφατες εκδόσεις της με τίτλο «Ποίηση στην καρδιά της Ανοιξης». Πρόκειται για παρουσιά-σεις νέων ποιητικών συλλογών και ενός δοκιμίου (με θέμα την εξέλιξη του διηγήματος), στις οποίες πρω-ταγωνιστές είναι οι ίδιοι οι δημι-ουργοί και το έργο τους. Στις εκδη-λώσεις αυτές οι παρουσιαζόμενοι συγγραφείς απαγγέλουν ποιήματά τους, εξερευνούν με διαφορετικούς κάθε φορά συνομιλητές την πορεία τους και συνομιλούν με το κοινό για το έργο τους.

Σεμινάρια Λογοτεχνί-ας Χόρχε Λουί Μπόρχες; Αν μη τι άλλο, ακούγε-ται ενδιαφέρον. Στο El Bandoneοn Café, υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Αργεντινής, διορ-γανώνεται σεμινάριο με θέμα «Αργεντινή: η γέννηση μιας μεταφυ-σικής του λόγου», με τη Μarta Silvia Dios Sanz. Τα σεμινάρια θα συ-

μπεριλαμβάνουν: εισαγωγή στο διηγηματογραφικό έργο του Μπόρχες, στο αισθητικό, λογοτεχνικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο της μπορχεσιανής γρα-φής, ανάλυση διαφόρων διηγημάτων με αναφορά στο ποιητικό έργο του Αργεντινού συγγραφέα και ανάγνωση αντιπροσωπευτικών αποσπασμάτων. Οι δύο δίωρες συναντήσεις πρόκειται να πραγματοποι-ηθούν στις 26 Μαΐου και 9 Ιουνίου, στις 11:30 στο χώρο του El Bandoneοn (Ακάμαντος 11, Θησείο). Το κόστος του κύκλου είναι 30 ευρώ. Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ.: 210 3479196.

Την αυλαία του 3oυ Low Budget Festival σηκώνει ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωρ-γίου με την παράσταση περί εγκλωβισμού «Ενας άνθρωπος υπό χρεοκοπία» του Νταβίντ Λεσκότ (25, 26 & 27 Μαΐου), στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει η Ελλη Παπακωνσταντί-νου και ο ερωτικός «Συνένοχος Θεατής» του Φαμπρίς Μελκιό (28, 29 & 30 Μαΐου), ενώ το φεστιβάλ κλείνει ο Γιώργος Καραμίχος με τη μαύρη κωμωδία «Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος» του Ρεμί Ντε Βος (31 Μαΐου & 1, 2 Ιουνίου). To φεστιβάλ διοργανώνεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, αυτή τη φορά σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ελ-λάδας, στο Υπόγειο Γκαράζ του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύ-ρος). Amusez-vous bien!

Στο σαιξπηρικό ερώτημα «Να ζει κανείς ή να μη ζει;» ο σκηνοθέτης και ερμηνευτής Δημήτρης Τσιάμης απαντά ότι... το ίδιο του κάνει. Στο μονόλογο «Ο Θεός Κυρίλοφ», που παρουσιάζεται έως τις 10 Ιουνίου στο υπόγειο του BΙΟS (Πειραιώς 84, Αθήνα), η ομάδα Per-Theater-Formance ζωγραφίζει το πορτρέτο ενός άθεου ήρωα που οικειοποιείται τη θεϊκή ιδιότητα της απόλυτης εξουσίας επάνω στη ζωή με την ύστατη πρά-ξη της αυτοκτονίας του. Απώτερος σκοπός του είναι να νικήσει τον Πόνο και το Φόβο. Η αφορμή για την παράσταση διπλή· αφενός ο χαρακτήρας του Αλεξέι Κυρίλοφ από τους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφ-σκι, αφετέρου μία βιντεοσκοπημένη συνέντευξη του Κ. Καστοριάδη στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Εν Δυνάμει: Εναλλακτικοί τρόποι παραγωγής στο Εμπρός».

Ο σκηνοθέτης Ανέστης Αζάς με την ομάδα Projector προτείνουν σή-μερα και αύριο το δεύτερο σχεδίασμα της τραγωδίας «Επτά επί Θήβας», στο πλαίσιο της δράσης «Εμπρός: Χρήση 4» στο Θέατρο Εμπρός (Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή). Η πρώτη εκδοχή αυτής της διαφορετικής οπτι-κής πάνω στην αρχαία τραγωδία έλαβε χώρα το φθινόπωρο που πέρασε στο Φεστιβάλ του Δήμου Αθηναίων «Οι τραγικοί μύθοι σήμερα». Ολα τα πρόσωπα της τραγωδίας συνοψίζονται σε τέσσερις ηθοποιούς (Ρόζα Προ-δρόμου, Σύρμω Κεκέ, Θανάσης Δόβρης και Γιάννης Λάζαρης), έχοντας ως κοινό νήμα την προσπάθεια εύρεσης γνήσιας δημοκρατικής συνείδησης. Κατά πόσο -και με ποιο κόστος- είναι δυνατόν αυτό να συμβεί σε μια επο-χή πολιτικού και κυβερνητικού κενού; Σημειώνεται ότι η είσοδος είναι ελεύθερη, ωστόσο για την κάλυψη των αναγκών του χώρου θα υπάρξει προτεινόμενη συμβολική τιμή.

Μπορεί στη μεταπολεμική Ελλάδα ο Αντώνης Σαμαράκης να κραύγαζε «Ζητείται Ελπίς», στο μετα-μνημονικό σήμερα όμως η πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας Νικολέτα Δάφνου βγάζει στο σφυ-ρί την πραμάτεια της, που δεν είναι άλλη από την απόγνωση. Στο έργο «Sold Οut-Πωλείται Απόγνωσις» που μπορούμε να δούμε κάθε Δευτέρα και Τρί-τη στο Κέντρο Λόγου και Τέχνης 104 (Θε-μιστοκλέους 104 & Καλλιδρομίου, Εξάρ-χεια), ένα νεαρό ζευ-γάρι περνά από όλα τα στάδια της σύγκρουσης, συμφιλίωσης, απόρρι-ψης και αποδοχής, όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και με τους ίδιους τους εαυτούς τους. Ο σκηνο-θέτης Ακίνδυνος Γκίκας σημειώνει πως το έργο είναι άκρως ρεαλιστικό, για αυτό και οι ηθοποι-οί του Αφροδίτη Αντω-νάκη και Στέλιος Ψα-ρουδάκης καλούνται να είναι απλώς αληθινοί.

Θυμάστε την έκφραση «Πάμ’ πλατεία»; Ηταν αργκό έκφραση, συνοδευόμενη από ένα κούνημα του κεφαλιού. Η σκηνοθέτις Γιολάντα Μαρκοπούλου απαντά σε αυτή: «Πάμε στην πλατεία για να δούμε θέα-τρο». Από τις 31 Μαΐου έως τις 10 Ιουνίου (εκτός Κυριακής), η πλατεία Αυδή στο Με-ταξουργείο γίνεται το σκηνικό της παράστα-σης «Το Χώμα», ενός αστυνομικού θρίλερ που διαδραματίζεται σε ένα μικρό χωριό της Ανδαλουσίας, όπου τα πρόσωπα, σι-ωπώντας ενοχικά, πασχίζουν να κρύψουν ένα έγκλημα. Το έργο του Χοσέ Ραμόν Φερ-νάντες, ο οποίος έχει τιμηθεί με το Βραβείο Θεάτρου της Ισπανίας 2011, παρουσιάζε-ται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ενώ η συγκεκριμένη παράσταση τελεί υπό την αι-γίδα της Πρεσβείας της Ισπανίας και του Ινστιτούτου Θερβάντες.

Ο Πολιτιστικός Οργανισμός ATOPOS Contemporary Visual Culture (Σαλαμίνος 72, Μεταξουργείο) παρουσιάζει την έκθεση “Full of Love”, με έργα του Γερμανού Boris Hoppek, graffiti και street artist, σε επιμέ-λεια Βασίλη Ζηδι-ανάκη και Αγγε-λου Τσουράπα. Με αφορμή την έκθε-ση και τη νέα έρευ-νά του, ο Βασίλης Ζηδιανάκης, καλ-λιτεχνικός διευθυ-ντής της ATOPOS, μας μίλησε λίγο μετά τα εγκαίνια: «Στην έκθεση ‘Full of Love’, οι επι-σκέπτες θα δουν φωτογραφίες, σχέδια, κα-τασκευές, βίντεο και εγκαταστάσεις του καλ-λιτέχνη Boris Hoppek να έχουν κατακλύσει το κτίριο της ATOPOS στο Μεταξουργείο».

Αναφορικά με την επιλογή του Boris Hoppek, ο Βασίλης Ζηδιανάκης προσθέτει: «Η επιλογή να παρουσιαστεί η δουλειά του Boris Hoppek στην ATOPOS είναι η συνέ-χεια μιας συνεργασίας που ξεκίνησε από το βιβλίο μας ‘NOT A TOY. Fashioning Radical Characters’ (Επιμέλεια ATOPOS CVC, Εκδό-σεις Pictoplasma), το οποίο πραγματεύεται την επιρροή του Character Design στη μόδα και την τέχνη και συνεχίστηκε στην έκθεση ‘ARRRGH! Τέρατα και Σημεία στη Μόδα’ πάνω στο ίδιο θέμα, που παρουσίασε η ATOPOS CVC στο Μουσείο Μπενάκη την Ανοιξη του 2011. Το έργο του Boris κινεί-ται γύρω από τη σεξουαλικότητα και τις δια-προσωπικές σχέσεις, επομένως η απόφαση να κάνουμε κάτι μαζί που θα σχετίζεται με τη νέα μας έρευνα που κινείται στην ίδια σφαί-ρα ήταν απλά φυσική».

Σε σχέση με το νέο ερευνητικό πεδίο της ΑΤΟPOS, o Βασίλης Ζηδιανάκης μάς επε-σήμανε: «Η παρούσα θεματική έρευνα της ATOPOS εστιάζει στο ανθρώπινο σώμα και τις ερωτικές πρακτικές στην ψηφιακή εποχή και έχει ήδη ξεκινήσει από το Σεπτέμβριο του 2011 με την έκθεση ‘Peepee’ των Αρη και Λάκη Ιωνά - The Callas. Η έκθεση ‘Full of Love’ που παρουσιάζουμε τώρα εντάσσε-ται και αυτή στη νέα μας έρευνα και ζωντα-νεύει έναν κόσμο γεμάτο Αγάπη και Ερωτα, έναν κόσμο όπου όλες οι εκφράσεις αγάπης είναι αποδεκτές. Ο κόσμος του ‘Full of Love’ είναι ένα ηδονικό μανιφέστο όπου όλα είναι πιθανά και όπου η λογοκρισία καταργείται». Περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση, η οποία διαρκεί μέχρι τις 17 Ιουνίου, ανα-ζητήστε στην ιστοσελίδα atopos.gr.

� Μέχρι τις 16 Ιουνίου η γκαλερί About (Μιαούλη 18, Ψυρρή) θα παρουσιάζει την ομαδική έκθεση με τίτλο «Ο μακρινός συγγενής του τυφλού» σε επιμέλεια Γιώργου Τσεριώνη. Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες Αλέξης Αυλάμης, Νίκος Βασιλείου, Αντώνης Βολανάκης, Ανδρέας Βούσουρας, busy building, Δημήτρης Γεωργακόπουλος, Γιάννης Γρηγοριάδης, Γιώργος Γυπαράκης, Χριστόφορος Δουλγέρης, Γεωργία Κοτρέτσος, Θανάσης Μουτσόπουλος, Ιωάννα Νατσίκου, Νατάσα Πουλαντζά, Μαρία Σάββα, Κωσταντίνος Σταματίου, Γιώργος Τσεριώνης, και Γιάννης Χρηστάκος στο πλαίσιο της έκθεσης διατυπώ-νουν τη συλλογιστική τους πάνω στην έννοια του κενού, του χώρου μεταξύ των ορίων και του τόπου ανάμεσα. Παράλληλα, για το Σάββατο

26 και την Κυριακή 27 Μαΐου έχει προγραμματιστεί ηλεκτροακουστικό διήμερο με τον τίτλο “Urban Soundscapes” σε επιμέλεια Ανάργυρου Δενιόζου, ενώ την Παρασκευή 1 Ιουνίου στις 8 μμ. θα γίνει η ομιλία του Θανάση Μουτσόπουλου με τίτλο «Γεμίζοντας τα κενά, μουτζουρώνοντας το πλήρες».

� Η έκθεση του Βλάση Κανιάρη με τίτλο “Cocktail” θα φιλοξενείται στην Kalfayan Galleries (Χάρητος 11, Κολω-

νάκι) μέχρι τις 30 Ιουνίου. Πρόκειται για μια μνημειακή εγκατάσταση του σημαντικού Ελληνα καλλιτέχνη ο οποίος

έφυγε από τη ζωή πριν από ένα χρόνο. Η παρουσίαση της εγκατάστασης του 1980 με τον τίτλο “Cocktail” -επίκαιρη

όσο ποτέ άλλοτε- συγκεντρώνει βασικά χαρακτηριστικά του έργου του Κανιάρη και στοχεύει στο να προβληματίσει και να γίνει αφορμή κοινωνικού διαλόγου. Πρόκειται για ένα

έργο με έντονες αναφορές στην αισθητική της Arte Povera με απλά, καθημερινά υλικά και αντικείμενα, όπως σύρμα και είδη ρουχισμού. Μάλιστα, πριν από λίγα χρόνια η Kalfayan Galleries είχαν παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ιστορικής σημασίας εγκατάσταση με τον τίτλο “Arrivederci-Willkommen-1976” του Κανιάρη, έργο το οποίο

διαπραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης, ένα αντικείμενο εξίσου επίκαιρο και σημαντικό.

� Το Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1, Αθήνα) παρουσιάζει την έκθεση «Από τον Picasso στον Koons. Κοσμήματα καλλιτεχνών»

μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου 2012. Την έκθεση επιμελείται η Diane Venet και περιλαμβάνει περισσότερα από 200 κοσμήματα. Τις δημιουργίες

αυτές υπογράφουν μερικοί από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα. Ανάμεσά τους διακρίνουμε τους: Georges Braque, Louise Bourgeois, Max Ernst, Lucio Fontana, Anish Kapoor, Yves Klein, Jeff

Koons, Pablo Picasso Arman, César, Giorgio de Chirico, Jean Cocteau, André Derain, Julio Gonzalez, Keith Haring, Fernand Léger, Roy

Lichtenstein, Yoko Ono, Man Ray, Niki de Saint-Phalle και Bernar Venet. Παράλληλα, στο πλαίσιο της έκθεσης θα παρουσιαστεί και μια σειρά κοσμημάτων από 21 Ελληνες καλλιτέχνες, η οποία περιλαμβάνει δημιουργίες των Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Αλέκου Φα-

σιανού, Νάκη Ταστσιόγλου και Γιώργου Γυπαράκη μεταξύ άλλων. Η έκθεση έχει φιλοξενηθεί στο παρελθόν στο Museum of Art and Design της Νέας Υόρκης και συνοδεύεται από τον κατάλογο

“From Picasso to Koons. The artist as jeweler” των εκδόσεων Skira-Flammarion.

� Από τις 30 Μαΐου μέχρι και τις 30 Ιουλίου 2012 η γκαλερί Andreas Melas & Helena Papadopoulos (Επίκουρου 26 & Κορίνης 4, Αθήνα) θα φιλοξενεί την ατομική έκθεση του Κώστα Σαχπαζή με τίτλο “Τhe Gift of Screws”. To όνομα της έκθεσης είναι δανει-σμένο από το στίχο του ποιήματος “Essential Oils” (1863) της Εμιλι Ντίκινσον και περιλαμβάνει 13 γλυ-πτά δημιουργημένα με ποικιλία υλικών, όπως δέρμα, ύφασμα, ρητίνη, ατσάλι, νέον, latex, χαρτί, μπογιά, αλουμίνιο. Ο καλλιτέχνης μεταχειρίζεται τα παραπάνω

υλικά και τις φόρμες στο πλαίσιο μιας διαλεκτικής διαδικασίας, μιας ενέργειας η οποία συχνά μοιάζει αυτοσχεδιαστική, ενώ άλλοτε μοιάζει να ακολουθεί συγκεκριμένη στρατηγική.

ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

20 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ 21

Ενα μποστάνι στο μπαλκόνι μας, τόσο μικρό που να χωράει στον ελεύθερο χρόνο μας και τόσο μεγάλο ώστε να μπορεί να γεμίσει την όρεξή μας για φρέσκα λαχανικά όλο το χρόνο, συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου στην καθημερινότητά μας. Ο ρόλος του είναι διττός και εκτός από καλλωπιστικός είναι και πολύ χρηστικός. Είναι νέα τάση μόδας, ωστόσο είναι σε πολλές περιπτώσεις πια, είτε λόγω της κρί-σης είτε λόγω ανάγκης για αγνά προϊόντα στο καθη-μερινό μας τραπέζι, και αναγκαίο.

Φτιάχνοντας λοιπόν το δικό μας «μποστάνι», διακοσμούμε το μπαλκόνι μας οικολογικά και απο-λαμβάνουμε τελικά τους καρπούς της δικής μας σο-δειάς. Μιας σοδειάς που κάνει οικονομία στην τσέ-πη μας και ταυτόχρονα μας παρέχει την πολυτέλεια να γνωρίζουμε τι καταναλώνουμε. Μέχρι τώρα λέγα-με «φύτεψε για να ξέρεις τι τρως», τώρα λέμε «φύτε-ψε για να ξέρεις τι τρως και για να έχεις να τρως».

Εμείς ως εκπομπή, επειδή βλέπουμε την τάση που επικρατεί αλλά και την ανταπόκριση από τον κόσμο, έχουμε δημιουργήσει και ειδική ενότητα «Το μποστανάκι σου». Ακριβώς επειδή οι περισσότεροι δεν διαθέτουν μεγάλο χώρο ούτε άπλετο χρόνο, έχουμε δημιουργήσει μια κατασκευή που είναι ένα υπερυψωμένο παρτέρι με διαστάσεις 1,20 επί 1,20 και ύψος 30 εκατοστά.

Στις συγκεκριμένες διαστάσεις και με αυτό τον τρόπο το κέρδος είναι ότι έχεις τακτοποιημένα τα λαχανικά σου, καθώς το χωρίζεις σε τετραγωνάκια με σκοινί, οπότε τηρείς τις αποστάσεις φύτευσης. Επίσης, υπερυψωμένο είναι πιο όμορφο, παίζοντας και τον καλλωπιστικό ρόλο που θέλουμε, ενώ ταυ-τόχρονα είναι ξεκούραστο και πιο χρηστικό, καθώς δεν σκύβεις για την περιποίηση των φυτών. Ετσι, με τέσσερα τέτοια μποστάνια στην ταράτσα, στον κήπο ή στο μπαλκόνι του, ένα ζευγάρι εξασφαλίζει όλα τα λαχανικά του για ένα χρόνο. Είναι σαν να έχεις έναν κήπο επτά τετραγωνικών. Επιπλέον, ακριβώς επειδή είναι ξεχωριστά, μπορείς να φυτέψεις όλα τα λαχανικά στις ποσότητες που θέλεις εκτός από αυτά που πιάνουν πολύ χώρο, όπως η αγκινάρα. Ωστό-σο, το 90% των λαχανικών μπορείς να το φυτέψεις, από μαρούλι και ντομάτες έως πιπεριές, μελιτζάνες, αγγούρια ή καρπούζι και πεπόνι.

Πέραν αυτού, το μπο-στανάκι είναι τακτοποιη-μένο και πολύ εύκολο στην κατασκευή, κα-θώς πρόκειται για τέσσερις τάβλες, οικονομικό, δεν χρειάζεται να πιάνουν τα χέρια σου ιδιαίτερα, ούτε να έχεις ικανότητες επιστήμονα για να το στήσεις και να το διατηρήσεις. Αυτός είναι ο λόγος που και στο εξωτερικό έχει πολύ μεγάλη απήχηση. Και επειδή, όπως είπαμε, λόγω κρίσης ο οικονομικός παρά-γοντας είναι πλέον πολύ σημαντικός, είναι σαφές ότι για εμάς βασική άπο-ψη αποτελεί το «ό,τι δέχεται χώμα φυτεύεται». Δεν χρειάζε-ται κανείς να δώσει χρήματα για να πάρει γλάστρες, μπορεί να χρη-σιμοποιήσει ντενεκέδες από τυρί ή λάδι και να τους βάψει ό,τι χρώμα θέλει ή γενικά οτιδήποτε δέχεται χώμα. Υπάρχουν έξυπνα τρικ και λύσεις. Για παράδειγμα, εμείς είχαμε βρει μια παλιά βιβλιοθήκη, την τουμπάραμε, ανοίξαμε τρύ-πες για να φεύγει το νερό, τη γεμίσαμε χώμα και την κάναμε παρτέρι.

Αυτή την εποχή η δημιουργία του μποστανιού είναι εύκολη υπόθεση, εφόσον φυτεύονται τα πάντα. Ντομάτα, μελιτζάνα, πιπεριά, αγγούρι, κολοκύθι, καρ-πούζι, πεπόνι. Μην ξεχνάμε ότι το καρπουζάκι και το πεπονάκι θέλουν μεγάλη γλάστρα για να έχουν χώρο.

Οσον αφορά το κόστος των φυτών, και αυτό εί-ναι χαμηλό, από τη στιγμή που το κάθε φακελάκι με σπόρους έχει από 70 μέχρι 80 λεπτά, ενώ τα σπο-ρόφυτα, μικρά γλαστράκια με έτοιμο φυτό, έχουν 30 λεπτά το ένα. Και επειδή το καλοκαίρι η ντομάτα έχει την τιμητική της, να πούμε ότι από σπορόφυτο ντο-μάτας βγαίνει καρπός σε 45 μέρες και μετά σου δίνει όλο το καλοκαίρι, οπότε προμηθευτείτε ανάλογα με το πόσο καταναλώνετε.

Μάκης Τσόκας, Σωτήρης Βρεττός και Γιάννης Παναγιω-τόπουλος, οι «Κηπουροί του MEGA»

22 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

Σας έχει τύχει ποτέ να βλέπετε μια αδιάφορη και απεριποίητη πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας, να αναρωτιέστε πώς να νιώθει κάποιος που μένει εκεί και μπαίνοντας στο διαμέρισμά του να εντυ-πωσιάζεστε; Οχι από την εσωτερική διακόσμηση και το γούστο του, αλλά από τη μικρή όαση που έχει δημιουργήσει στη βεράντα του. Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότεροι είναι οι Αθηναίοι που αποφασίζουν να μετατρέψουν τα λίγα τετραγωνικά μέτρα μπαλκονιού ή ταράτσας που τους αναλογούν σε μικρούς επίγειους παράδεισους που βοηθούν όχι μόνο στην αύξηση των επιπέδων του οξυγό-νου αλλά και στην ψυχολογία τους.

Η εικόνα του δροσερού πράσινου των φυτών και το άρωμα των λουλουδιών θα σας μεταφέρει μα-κριά από τους γρήγορους και εξουθενωτικούς ρυθ-μούς της καθημερινότητας. Τελικά, η δημιουργία μίας όασης είναι στο χέρι μας, όπου και αν μένουμε. Ενα μικρό μπαλκόνι, ένα μεγάλο ρετιρέ ή ένα κατά τα άλλα συμβατικό ισόγειο διαμέρισμα μπορούν να με-ταμορφωθούν με λίγα χρήματα και αρκετή δουλειά. Το αποτέλεσμα είναι σίγουρα εντυπωσιακό.

Η σωστή κατασκευή μιας βεράντας απαιτεί μεράκι και τη γνώση ορισμένων παραμέτρων. Ο σχεδιασμός πρέπει να γίνεται ανάλογα με τις δυ-νατότητες και το γούστο του κάθε ιδιοκτήτη, ώστε το αποτέλεσμα να τον αντιπροσωπεύει απόλυτα. Πριν από οτιδήποτε άλλο θα πρέπει να ενημερω-θείτε από τον μηχανικό του διαμερίσματός σας για το βάρος φορτίου που μπορεί να σηκώσει η βεράντα σας· αυτό θα σας βοηθήσει να κάνετε τον ανάλογο σχεδιασμό και τη σωστή επιλογή και δι-αρρύθμιση των υλικών.

Εάν είστε από τους τυχερούς και η βεράντα σας διαθέτει θέα, προσπαθήστε να προσαρμόσετε την κατασκευή με τέτοιον τρόπο ώστε να την ανα-δείξετε και να μην κρύψετε αυτή την πολυτέλεια. Στην αντίθετη περίπτωση, που συνήθως συνδυά-ζεται με ηχορύπανση και πολλά αδιάκριτα βλέμ-ματα, χρειάζονται πιο δραστικά μέτρα. Επιλέξτε να δημιουργήσετε ένα φράχτη περιμετρικά της βερά-ντας με ανθεκτικά φυτά που έχουν πυκνό φύλλω-μα, έτσι θα απομονώσετε τον ιδιωτικό σας χώρο και θα μειώσετε την ένταση των θορύβων. Η ιδέα του να εγκαταστήσετε μια πέργκολα είτε με αναρ-ριχητικά φυτά είτε με κεραμίδια για προστασία από το ζεστό ήλιο του καλοκαιριού δεν θα ήταν καθόλου άσχημη, καθώς συμβάλλει στην καλύτερη απομόνωση του χώρου σας.

Μια εξίσου σημαντική παράμετρος ως προς τη σωστή επιλογή των φυτών αλλά και τη σωστή τοποθέτησή τους είναι ο προσανατολισμός της βε-ράντας σας, καθώς και το κλίμα που επικρατεί στην περιοχή σας. Σε κάθε περίπτωση, τα φυτά θα πρέ-πει να είναι ανάλογα αυτών των συνθηκών, για να μπορέσουν να ευδοκιμήσουν και να έχετε όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα να αντιμετωπίσετε.

Μια επίσης καλή συμβουλή για την επιλογή των φυτών σας είναι να ρίξετε μια ματιά στα μπαλ-κόνια της γειτονιάς σας και να δείτε ποια φυτά εί-ναι προσαρμοσμένα καλύτερα. Προσοχή, τα φυτά

χρειάζονται φροντίδα και περιποίηση. Πότισμα, κλάδεμα, λίπανση, είναι μερικές μόνο από τις βα-σικές εργασίες που χρειάζεται ο μικρός σας παρά-δεισος, για αυτό, εάν το πρόγραμμά σας δεν σας επιτρέπει να αφιερώνετε αρκετό χρόνο σε αυτά, διαλέξτε φυτά με μικρές απαιτήσεις. Επιπλέον, η εγκατάσταση ενός συστήματος αυτόματου ποτίσμα-τος θα σας έλυνε κυριολεκτικά τα χέρια και θα σας απάλλασσε από το σχεδόν καθημερινό πότισμα του καλοκαιριού.

Τελευταίες πινελιές για να ολοκληρώσετε την καινούργια σας βεράντα είναι τα έπιπλα και τα δι-ακοσμητικά στοιχεία. Εδώ το γούστο και οι ανά-γκες σας παίζουν το σπουδαιότερο ρόλο, προσέξτε όμως οι επιλογές σας να είναι ανάλογες του μεγέ-θους του χώρου που διαθέτετε, έτσι ώστε να μπο-ρείτε να κινήστε και να κάνετε τις δραστηριότητές σας άνετα. Οσο για τους εχθρούς των φυτών σας, απλά μάθετε να ζείτε με την έλλειψη τελειότητας! Αλλωστε ο κόσμος μας ανήκει και σε αυτούς. Και μην ξεχνάτε ότι μαθαίνετε από τα λάθη σας... Σε περίπτωση που θέλετε κρεμαστές γλάστρες ή παρ-τέρια, καλό θα ήταν, αν δεν υπάρχουν από κατα-σκευής, να τα τοποθετήσετε στο εσωτερικό μέρος

24 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

στο κάγκελο του μπαλκονιού ή της βεράντας, δι-αφορετικά μπορεί να δημιουργηθεί κίνδυνος για τους περαστικούς.

Βασικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να μην κάνετε πισωγυρίσματα και λάθος επιλογές είναι μεταξύ άλλων να φροντίσετε ο κήπος να εναρμο-νίζεται με το γενικότερο ύφος της οικοδομής. Να γνωρίζετε, επίσης, ότι οι πήλινες γλάστρες χρειάζο-νται συχνότερο πότισμα από ό,τι οι πλαστικές, γιατί απορροφούν το νερό και εξατμίζεται γρηγορότερα από τους πόρους της γλάστρας, ενώ έχουν και με-γαλύτερο βάρος, γεγονός το οποίο πρέπει να λάβε-τε υπόψη. Παράλληλα, απαιτείται προσοχή στην επιλογή των φυτών (μέγεθος, χρώμα, συντήρη-ση), καθώς μπορεί ορισμένα είτε να αναπτυχθούν υπερβολικά και να μην ταιριάζουν με το χώρο, είτε να μην αντέξουν στο μικροκλίμα της περιοχής σας. Για την καλύτερη στήριξη των αναρριχητικών φυ-τών (κισσός, αγιόκλημα) η πέργκολα πρέπει να έχει στην οροφή της συρμάτινα πλέγματα. Επίσης σιγου-ρευτείτε ότι τα φυτά δεν εμποδίζουν τη θέα από το μπαλκόνι και τα παράθυρα ούτε κρύβουν το φως.

Αν θελήσετε να έχετε και ένα κομμάτι με οπω-ροκηπευτικά, θα πρέπει να λάβετε υπόψη ότι απαι-τούν αρκετό ήλιο, αλλά και περισσότερο νερό από άλλα είδη. Μπορείτε να φυτέψετε τομάτες, πιπε-ριές, μαρούλια και μελιτζάνες εκτός των άλλων. Οι κατάλληλες εποχές για να μεταφυτεύσετε τα φυτά σας είναι η άνοιξη και ο χειμώνας.

Τέλος, για την αποφυγή ατυχημάτων σε περί-πτωση που τοποθετηθούν γλάστρες σε ψηλά ση-μεία πρέπει να στερεωθούν με ασφάλεια, ενώ λό-γοι ασφαλείας επιβάλλουν τον καλό φωτισμό των εξωτερικών χώρων.

Οι περισσότερες βεράντες μπορούν να φιλοξε-νήσουν μερικά φυτά της αρεσκείας σας και με την παρουσία τους να μετατρέψουν τον άδειο ψυχρό χώρο σε μια μικρή όαση πρασίνου. Πρό-κειται για είδη που ευδοκιμούν ακόμη και αν φυτευτούν στον περιορισμένο χώρο μιας γλά-στρας. Τα μεγάλα πλεονεκτήματα της γλάστρας είναι ότι μπορεί κανείς να τη μετακινήσει όποτε θέλει και να τη γεμίσει με το κατάλληλο χώμα για να καλλιεργήσει φυτά που έχουν ιδιαίτερες

απαιτήσεις. Οσα από αυτά είναι καρποφόρα, εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν, θα δώσουν και κάποια μικρή παραγωγή.

Η βεράντα είναι ιδανική για να δημιουργή-σετε τις δικές σας χρωματιστές συνθέσεις. Να είστε σίγουροι πως το αποτέλεσμα θα αλλάξει ολοκληρωτικά την εικόνα όχι μόνο της βεράντας σας, αλλά και ολόκληρου του σπιτιού. Οι επιλο-γές είναι πολλές. Διαλέξτε ανάμεσα σε αυτά που σας αρέσουν περισσότερο.

Για τα μπαλκόνια που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ιδιωτικότητας, ένα καφασωτό με αναρ-ριχόμενο φυτό ή η επιλογή ψηλών δένδρων, όπως τα λέιλαντ και τα γκόλντεν κρεστ, είναι κατάλληλα. Μεγαλώνουν γρήγορα και μπορούν να δώσουν χρώμα αλλά και άρωμα. Τα υπόλοι-πα φυτά μπορούν να είναι τα εύκολα γεράνια, τα πελαργόνια ή οι αρμπαρόριζες, ενώ οι τριαντα-φυλλιές, το γιασεμί και το αγιόκλημα θα μετατρέ-ψουν τις καλοκαιρινές νύχτες μας στην πόλη σε εκδρομική εμπειρία.

Αν η βεράντα σας ή το δώμα είναι εκτεθει-μένο σε πολύ αέρα και φως, συνεπώς σε συν-θήκες ερήμου, φυτά όπως ο αθάνατος, η αλόη και άλλα παχύφυτα και κακτοειδή παρουσιάζουν καλή ανάπτυξη στις συγκεκριμένες συνθήκες. Να είστε ωστόσο προσεκτικοί στην επιλογή τους αν έχετε μικρά παιδιά, οπότε τα ακανθώδη φυτά μάλλον δεν είναι για την περίπτωσή σας.

Η ελαφρόπετρα ΛΑΒΑ είναι ένα χημικά αδρανές, πορώδες, ηφαιστιογενές ορυ-κτό, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από 10.000 χρόνια από υποθαλάσσια έκρη-ξη ηφαιστείου της περιοχής της Νισύρου. Είναι ένα φυσικό προϊόν, απόλυτα φι-λικό προς το περιβάλλον και συνδυάζει -χωρίς καμία χημική επεξεργασία- ιδιό-τητες που το καθιστούν ιδανική πρώτη ύλη σε ευρύ φάσμα εφαρμογών.

Η ελαφρόπετρα ΛΑΒΑ είναι ένας απόλυτα φυσικός πόρος που μετατρέπε-ται καθημερινά σε όλο τον κόσμο σε ποιοτική βιομηχανική λύση προστιθέμενης αξίας εκσυγχρονίζοντας δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής, όπως η στέ-γαση, η μετακίνηση, η διατροφή, η ένδυση, κλπ.

Εφαρμογές της ελαφρόπετρας στην καθημερινή μας ζωή Kατασκευές: Η ελαφρόπετρα ΛΑΒΑ είναι κατάλληλη για την παραγωγή ελα-

φροβαρών δομικών στοιχείων, μονωτικών επιχρισμάτων, προκατασκευα-σμένων στοιχείων και ελαφροσκυροδέματος.

Γεωτεχνικά έργα: Βρίσκει ιδανική εφαρμογή ως υλικό πλήρωσης στην εξυ-γίανση χαλαρών εδαφών και υπογείων υδάτων, καθώς και σε έργα οδοποι-ίας, κατασκευής λιμένων, γηπέδων, κά.

Βιομηχανία: Εξυπηρετεί ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, καθώς χρησιμοποι-είται για το πετρο-πλύσιμο υφασμάτων, την παραγωγή τσιμέντου, ως μέσο φιλτραρίσματος νερού, ως λειαντικό υλικό και ως υπόστρωμα υγιεινής για κατοικίδια.

Πράσινες εφαρμογές: Ως φυσική πρώτη ύλη είναι κατάλληλη ως υπόστρω-μα υδροπονικών θερμοκηπιακών μονάδων, ως εδαφοβελτιωτικό, ως δια-κοσμητικό υλικό επικάλυψης και ως συστατικό υποστρωμάτων φυτεμένων δωμάτων.

Ειδικότερα για την αρχιτεκτονική τοπίου, η ελαφρόπετρα ως απόλυτα φυσι-κό προϊόν συνδυάζει μοναδικά χαρακτηριστικά και αποτελεί ιδανική λύση καθώς:

Συμβάλλει στην εξοικονόμηση νερού άρδευσης γιατί έχει μεγάλη ικα-νότητα συγκράτησης υγρασίαςΕχει σταθερή ποιότητα και κοκκομετρία εξαιτίας της ομοιογένειας του κοιτάσματοςΣυνεισφέρει στη μείωση της στατικής φόρτισης των κτιρίων λόγω του χαμηλού ειδικού βάρους τηςΠαρουσιάζει αυξημένη αντοχή σε κύκλους παγετού σε σύγκριση με άλλα πορώδη υλικά καθώς έχει μεγάλη μηχανική αντοχήΠροάγει την ανάπτυξη των φυτώνΕίναι ηχοαπορροφητική και έχει σημαντικές θερμομονωτικές ιδιότητεςΠαρουσιάζει εξαιρετικά αποτελέσματα σε διεξοδικές έρευνες που πραγ-ματοποιήθηκαν σε ελληνικά φυτοδώματα σε συνδυασμό με αυτοφυή φυτά της ελληνικής χλωρίδας

Περισσότερες πληροφορίες στο www.lava.gr

Η ΛΑΒΑ Μεταλλευτική & Λατομική έχει ως αντικείμενο την εξόρυξη, επε-ξεργασία και εμπορία βιομηχανικών ορυκτών. Η εταιρεία διαθέτει εγκατα-στάσεις παραγωγής ελαφρόπετρας στο Γυαλί Νισύρου, γύψου στη Σητεία, πο-ζολάνης και πυριτικού ορυκτού στη Μήλο. Η ΛΑΒΑ ΑΕ ανήκει στον ομιλο Εταιρειών Ηρακλής και έχει παρουσία από το 1952 στον κλάδο των ορυκτών στην Ελλάδα.Με σημαντική εξαγωγική δραστηριότη-τα στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αμερική, η εταιρεία κατέχει ηγετι-κή θέση παγκοσμίως στο κύριο προϊ-όν της, την ελαφρόπετρα ΛΑΒΑ και εί-ναι από τις πιο δυναμικά αναπτυσσόμε-νες εταιρείες του κλάδου της.

26 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

Καλλιεργούνται από πολύ παλιά και φημίζονται για το άρωμα που σκορπίζουν γύρω τους, τις γεύ-σεις που δίνουν σε αλμυρές και γλυκές συνταγές, αλλά και τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Ολα αυτά τα προσφέρουν χωρίς να έχουν ιδιαίτερες καλλιεργητικές απαιτήσεις ή δυσκολίες. Πληθώρα βοτάνων και αρωματικών φυτών είναι συνδεδε-μένα άρρηκτα με την ελληνική κουλτούρα και κα-τέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητά μας, τόσο για το άρωμά τους όσο και για τις θερα-πευτικές τους ιδιότητες. Ακόμα ένα προσόν που έχουν αυτού του είδους τα φυτά είναι ότι προσαρ-μόζονται με μεγάλη ευκολία, πράγμα που σημάνει ότι η καλλιέργειά τους δεν περιέχει κάποια ιδιαί-τερη δυσκολία. Ετσι, ακόμα και αν δεν ζείτε στην εξοχή, μπορείτε εύκολα σε ένα μικρό μπαλκόνι να καλλιεργήσετε τα δικά σας βότανα και αρωματικά. Για να το καταφέρετε, δεν χρειάζεστε τίποτα περισ-σότερο από γλάστρες, χώμα και φυσικά τα φυτά σας. Για το μπαλκόνι σας θα διαλέξετε βότανα που χρησιμοποιείτε συχνά στη μαγειρική αλλά και ως αφέψημα. Παρόλα αυτά, τολμήστε να εμπλουτίσε-τε τον προσωπικό σας κήπο αρωματικών φυτών με είδη που δεν έχετε γνωρίσει ακόμα.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι, αν και τα αρωματικά φυτά και τα βότανα φαίνεται να έχουν την τιμητική τους τα τελευταία χρόνια και να κερ-δίζουν συνεχώς περισσότερους φίλους, η ιστορία τους είναι τόσο παλιά όσο και η γη μας. Ειδικό-τερα, η χρήση των φυτών για φαρμακευτικούς σκοπούς είναι συνυφασμένη με τον πολιτισμό· η πρώτη γνωστή γραπτή αναφορά για θεραπευτικά φυτά έρχεται από τους Σουμέριους το 2200 πΧ. Ο πατέρας της Ιατρικής, ο Ελληνας Ιπποκράτης, κα-τέγραψε περίπου 400 είδη βοτάνων των οποίων η χρήση ήταν γνωστή κατά τον 5ο αιώνα πΧ. και ο Διοσκουρίδης κατά τον 1ο αιώνα μΧ. έγραψε μια βοτανική χρησιμοποιώντας 600 φυτά.

Ο άνθρωπος ήταν επίσης πληροφορημένος, από την αρχή του πολιτισμού, για τα αποτελέ-

σματα των αρωμάτων στο σώμα, στο μυαλό και στα συ-ναισθήματα. Τα λουλούδια χρη-σιμοποιούνταν για να προσελκύ-σουν αγάπη, φαγητό και προστασία. Τα αρωματικά φυτά χρησιμοποιούνταν για να γιατρέψουν το σώμα. Τα πιο ακριβά λουλούδια προσφέρονταν στους θεούς και στις θεές ως θυσία, ενώ η χρήση αρωματικών θυμια-μάτων έχει καταγραφεί από την αρχαιότητα.

Πριν μπούμε στη διαδικασία να δημιουργή-σουμε με τη φαντασία μας το μικρό μας «κήπο μυρωδικών και βοτάνων», θα πρέπει να έχουμε κάποιες βασικές παραμέτρους κατά νου, ώστε να έχουμε το επιθυμητό αρωματικό και θεραπευτικό αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, τα περισσότερα είδη αρωματικών φυτών αναπτύσσονται καλύτερα σε σημεία με αρκετό ήλιο, προστατευμένα από τους ανέμους και τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ, αν πρόκειται να τα φυτέψετε σε γλάστρες, προ-μηθευτείτε από το φυτώριο ένα μείγμα χώματος πλούσιο σε οργανικές ουσίες. Ωστόσο, και στον κήπο θα πρέπει να διαλέξετε το σημείο όπου θα τα φυτέψετε, ώστε να είναι αρκετά ευήλιο και, αφού καθαρίστε το χώμα από πέτρες, ρίζες και ξερά φύλλα, να προσθέστε οργανική ουσία και άμμο για καλύτερη στράγγιση.

Θυμηθείτε ότι τα φυτά είναι σαν τα πρωτάκια την πρώτη μέρα στην τάξη και στοιχίζονται ανά ύψος. Ετσι, φροντίστε να φυτέψετε μαζί τα είδη που έχουν παρεμφερείς ανάγκες, βάζοντας παράλ-ληλα τα ψηλότερα είδη πιο πίσω και τα χαμηλά πιο μπροστά, ώστε να μοιράζεται σωστά το φώς. Καλό θα ήταν επίσης να έχουμε υπόψη μας τις βασικές ανάγκες των αρωματικών φυτών και των βοτάνων. Χρειάζονται συχνό πότισμα τουλάχιστον δύο με τρεις φορές την εβδομάδα ή και περισσό-τερο όταν κάνει πολλή ζέστη. Σε αυτή την κατηγο-ρία ανήκουν ο βασιλικός, η μέντα, ο μαϊντανός, το σέλινο, ο άνηθος, ο δυόσμος και η μαντζουρά-

να. Αντίθετα, πιο αραιό πότισμα μία με δύο φορές την εβδομάδα χρειά-ζονται το δεντρολίβανο, η λεβάντα, η κάππαρη, το φασκόμηλο, η δάφνη, το θυμάρι, η ρίγανη, το θρούμπι και το δίκταμο. Επίσης, ενώ ο γενικός κανόνας για τα αρωματικά φυτά λέει ότι ο ήλιος αυξάνει τη μυρωδιά, υπάρχουν φυτά που αντέ-χουν και σε ημισκιερά μέρη, όπως ο βασιλικός, η δάφνη του Απόλλωνος, το φασκόμηλο, το κάρ-δαμο και η ρόκα, ενώ ανθεκτικά στο κρύο είναι το σέλινο, ο μάραθος, η δάφνη του Απόλλωνος, η ρόκα, το φασκόμηλο, το θυμάρι και η ρίγανη.

Ανάλογα με τα είδη που θα φυτέψετε, προ-μηθευτείτε πλαστικές ή πήλινες ζαρντινιέρες με βάθος 25-30 εκ. και τις αντίστοιχες βάσεις πάνω στις οποίες θα τις τοποθετήσετε. Μην ξεχάσετε να ανοίξετε τρύπες στον πάτο τους και να βάλετε λίγο χαλίκι για τη στράγγιση του νερού. Επίσης, αν φυτέψετε σε μια γλάστρα κάποιο από τα πα-ρακάτω αρωματικά, πέρα από το άρωμα και τη διακοσμητική τους αξία, θα τα αξιοποιήσετε με διάφορους τρόπους:

26 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

ΚαΚαΚαΚαΚΚαλλλλλλλλλλλιειειειεργργργργούούούύούντντνττντααααι ααααααπόπόπόπόπόπ πολολολολολύύύ παλιά κακακακακακ ι φημίζοντντντντνταιαιιιι γιγιαα τοτο άάάρωρωμαμα ππουου σσσσσκκκκοκκ ρπίζουυυυυννν γύγύύύύύρωωωωω τττττους, τις γγγγγεύύύεύύ-σειςς που δίνίνίνίνίνί ουουυουουουνννν ν σε αλμυρές κκκκκαιαιαιαιαι γγγγγγλυλυλυλυλυκές συνταγγγγέςέςέςέςές,,, , αλαλαλαλαλαλλάλάλάλάλά και τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Ολα αυτάάάάά ττττττα προσφέρουν χωρίς να έχουν ιδιαίτερες κακακακακ λλλλλλ ιεεεεερρρργρ ητικές απαιτήσεις ή δυσκολίες. Πληθώρα βοβοβοβοβοβοβ τάτάτάτάτάνωνωνωνωννν ν και αρωματικών φυτών είναι συνδεδε-μένα άρρηκτα με την ελληνική κουλτούρα και κα-τέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητά μας, τόσο για το άρωμά τους όσο και για τις θερα-πεεεεευτυτυτυτυτυ ικέςέςέςέςές τττττουουουυουυςςςς δδιδιδιόιόιόιόότητητητηητετττ ς. Ακόμα ένα προσόν πουέχέχέχέχέχουουουουουυν αυυυτοτοτοτοτού ύύύύύ τοτοτοτοττ υ είδοοουςυςυςυςςςς τα φυφφφ τά είναι ότι προσαρ-μόμόμόμόόμόζοζοζοζοζοντννντνταααιαια μμμμεεε μεμεμεμεγάγάγάγάλλληλ ευκυκκυκυκολλλλίαίαία,,, πρπρπρπράγγγγμαμμμ πππππουουουουο σημάνει

σμσμσμσμσμσματατταταταταταααααα τωτωτωωτων αρωμάτων στοσώώώώώμαμαμαμαμα,,,, στστστστσ ο οοοο μυμυμυμυαλό και στα συ-ναναναναναισισισισισθήθήθήθήθήήήμμμαμμ ττταττ . ΤΤΤαΤΤ λουλούδια χρη-σιιιιιμομομομομοπποποππ ιοιοιοιοιούύνύύύ ταν για να προσελκύ-σοοοουνυνυνυνυν ααγγάγάγγγ πη, φαγητό και προστασία. Τα ααααααρωρωρωρωρωματικά φυτά χρησιμοποιούνταν για να γγγγγγιαιιιι τρέψουν το σώμα. Τα πιο ακριβά

στις λουλούδια προσφέρονταν στους θεούς και συμιαθεές ως θυσία, ενώ η χρήση αρωματικών θυ -

μάτων έχει καταγραφεί από την αρχαιότητα.υργήΠριν μπούμε στη διαδικασία να δημιου -κήπο σουμε με τη φαντασία μας το μικρό μας «κουμε μυρωδικών και βοτάνων», θα πρέρρρ πει να έχο

να. Αντίθετα, πιο αραιό πότισμα μία με

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ 27

-

-

--

-

-

--

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

---

--

--

--

-

-

-

-

--

---

-

-

ΠΡΑΣΣΣΣΣΣΣΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ ΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΟΛΗ 2222222777

-

-

-

--

------

--

--

28 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

Επειδή σε όλους μας αρέσει την άνοιξη να βλέπουμε τα μπαλκόνια μας και τις ζαρντινιέρες μας ολάνθιστα και καταπράσινα, ελάτε να δούμε πώς με απλά βήματα θα καταφέρουμε να τα αποκτήσουμε.

Πρώτα από όλα θα πρέπει να προμηθευτούμε τα φυτά που θέλουμε να φυτέψουμε. Η επιλογή τους θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με το κλίμα της περιοχή μας. Είναι επίσης απαραίτητο να λάβουμε υπόψη μας ότι σε κάθε ζαρντινιέρα θα πρέπει να φυτευτούν φυτά με ίδιες ανάγκες και απαιτήσεις και δεν θα πρέπει να μπουν παραπάνω από δύο με τρία είδη.

1. Διαλέξτε για κάθε ζαρντινιέρα ανάλογα με το μέγεθός της μία με δύο μικρές ελιές κλαδεμένες σε σχήμα lollipop, οι οποίες θα τοποθετηθούν στο κέντρο, έτσι θα δημιουργήσετε στο μπαλκόνι σας την αίσθηση του ύψους και του βάθους. Γύρω από τις ελιές φυτέψτε μερικά νεαρά φυτά Αλυσσου, κατά προτίμηση σε ροζ ή μοβ χρώμα για να δώσετε μια χαρούμενη διάθεση στο χώρο. Ο Αλυσσος θα αναπτυχθεί πολύ γρήγορα, θα καλύψει όλο το έδαφος της ζαρντινιέρας και θα δώσει ένα ομοιόμορφο και εντυπωσιακό αποτέλεσμα.2. Φυτέψτε στη μία πλατιά πλευρά της ζαρντινιέρας έναν ή δύο μικρούς καταπράσινους θάμνους αγγελικής και τολμήστε να συνδυάσετε σε όλο το μπροστινό μέρος των θάμνων Πρίμουλες, το πολύ δυο με τρία χρώματα. Για να δημιουργήσετε μια όμορφη εικόνα, φυτέψτε πυκνά αρκετές πρίμου-λες.3. Κάντε ένα βήμα ακόμα και προσπαθήστε να συνδυάσετε τρία είδη φυ-τών προσέχοντας την ποικιλία των χρωμάτων. Για παράδειγμα, επιλέξτε ένα αρωματικό δεντράκι κουμκουάτ με μακρύ κορμό και ωραίο στρογγυλό κλάδεμα, γύρω του φυτέψτε λίγους κεντρανθούς σε λευκό χρώμα, οι οποίοι

θα φτάσουν σε ύψος περίπου έως τη μέση και λίγο παραπάνω του κορμού του κουμκουάτ. Στην επόμενη φάση συμπληρώστε τον υπόλοιπο χώρο με πολλές κόκκινες πετούνιες και ανάμεσά τους λίγες λευκές για να σπάει η μονοχρωμία, οι πετούνιες σιγά σιγά θα πυκνώσουν και θα κρεμάσουν. Ετσι, δημιουργούμε μια ζαρντινιέρα τριών επιπέδων με πλούσια βλάστηση και έντονη ανθοφορία.

Βήμα 1: Επιλεγούμε το κατάλληλο χώμα ανάλογα με τα φυτά που θα βά-λουμε. Στον πάτο της ζαρντινιέρας μας απλώνουμε ένα στρώμα περ-λίτη ή ακόμα και χαλικάκι (για να έχουμε σωστή αποστράγγιση).

Βήμα 2: Υστερα συμπληρώνουμε περίπου μέχρι τη μέση της ζαρντινιέρας με το χώμα που έχουμε επιλέξει.

Βήμα 3: Αφαιρούμε τα γλαστράκια από τα φυτά μας προσεκτικά και τοπο-θετούμε στη ζαρντινιέρα πρώτα τα πιο μεγάλα, για να φυτευτούν στο ίδιο βάθος που ήταν και στα γλαστράκια τους, συμπληρώνουμε με λίγο χώμα μέχρι το επόμενο επίπεδο φύτευσης.

Βήμα 4: Στη συνέχει βάζουμε και τα μικρότερα φυτά, συμπληρώνουμε με όσο χώμα χρειάζεται και το πιέζουμε με τα χέρια για να δημιουργή-σουμε συνεκτικότητα και ένα περιθώριο για το πότισμα.

Βήμα 5: Τέλος, ποτίζουμε αρκετά μέχρι να βγει νερό από τον πάτο της ζαρντινιέρας.

Συμβουλές: 1. Φυτεύετε πάντα τα φυτά σας στο ίδιο βάθος φύτευσης που ήταν και πριν. 2. Φυτά που θέλετε να κρεμάσουν από τη ζαρντινιέρα σας φυτέψτε τα με μια ελαφριά κλίση για να έχετε πιο γρήγορο αποτέλεσμα.

31

www.compo-consumer.gr

Γιατί όταν λέμε ΧΩΜΑ εννοούμε... COMPO

COMPO. Έτσι απλά, όμορφα φυτά...

55 Χρόνια Έρευνας και Ποιότητας

Επαγγελματικά προϊόντα για ερασιτεχνική χρήσηΦΥΤΟΧΩΜΑ: ΓΙΑ ΚΑΚΤΟΥΣ

ΓΙΑ ΟΞΥΦΙΛΑΓΙΑ BONSAI

ΓΙΑ ΦΥΤΑ ΒΕΡΑΝΤΑΣΓΙΑ ΟΡΧΙΔΕΕΣΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΓΙΑ ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ ΑΡΩΜΑΤΙΚΑ

30 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

VS

Προσφάτως είχα εκφράσει μια ευχή: να ζωγραφίζο-νταν όλοι οι «τυφλοί» τοίχοι των πολυκατοικιών της Αθήνας από γκραφιτάδες, ώστε να μεταμορφωθεί η πόλη σε μια απέραντη γκαλερί Τέχνης. Επειδή όμως οι ευχές δεν στοιχίζουν, κάνω τώρα μια άλλη: να φυ-τεύονταν όλοι αυτοί οι τοίχοι με πρασινάδες! Η ιδέα δεν είναι καινούργια, αλλά, όπως διαβάζω στα διε-θνή ΜΜΕ, κερδίζει διαρκώς έδαφος σε πολλές με-γάλες μητροπόλεις, όπως στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, στο Αμστερνταμ. Οι φωτογραφίες που είδα στο ίντερνετ είναι απίστευτης ομορφιάς: κτίρια πάσης φύσεως, νέα και παλαιά, δημόσια ή κατοικίες, μουσεία, σταθμοί, ακόμα και πάρκινγκ αυτοκινήτων καλυμμένα, στην κυριολεξία, με καταπράσινα φυτά!

Οι εικόνες μού θύμισαν μερικά παλαιά κτί-σματα στο Κέντρο, αλλά και σε πιο πράσινες γει-τονιές, για παράδειγμα στην Κηφισιά, ντυμένα με κλιματίδες και τεράστιες βουκαμβίλιες. Φανταστεί-τε τώρα αυτό το ανακουφιστικό σκηνικό στα κτί-ρια του πολύπαθου αθηναϊκού Κέντρου... Ο Μαρκ Λόρενς, διευθυντής του Δημιουργικού Τμήματος της βρετανικής εταιρείας Biotecture, η οποία ειδι-

κεύεται στην κατασκευή «πράσινων τοίχων», έχει πει πως αυτή η καινοτομία μπορεί να φανεί χρή-σιμη ακόμα και σε πιο πρακτικούς τομείς, αφού η αγορά προσανατολίζεται με γοργούς ρυθμούς στην εύρεση λύσεων για δημιουργία υπηρεσιών σε οι-κοσυστήματα και δομές αστικού περιβάλλοντος.

Η εταιρεία διαθέτει ένα συναρμολογούμενο υδροπονικό σύστημα, στο οποίο τα φυτά αναπτύσ-σονται χωρίς χώμα με θρεπτικά συστατικά που πα-ρέχονται μέσω αρδευτικών καναλιών. Το σύστημα μπορεί να τοποθετηθεί σε οποιονδήποτε τοίχο. Ενα τέτοιο έργο που ολοκληρώθηκε πρόσφατα στο σταθμό του μετρό στο Edgware Road του Κεντρι-κού Λονδίνου έχει στόχο τη βελτίωση της ποιό-τητας του αέρα, ενώ ένας άλλος τοίχος μεγάλων διαστάσεων κοντά στο Marylebone Road ελέγχεται από το Imperial College του Λονδίνου. «Η επιστη-μονική ομάδα παίρνει αρχικώς δείγματα από τα φυτά και στη συνέχεια, έπειτα από συχνές δειγμα-τοληψίες των φυλλωμάτων, μετράει την ποσότητα των μικροσωματιδίων που κατακάθονται επάνω τους», εξηγεί ο Λόρενς. Τα φύλλα διαθέτουν επί-

σης ηλεκτροστατικό ηλεκτρισμό που προσελκύει τα μικροσωματίδια. Ενας άλλος επιστήμονας επε-σήμανε πρόσφατα ότι οι κάθετες επιφάνειες των τοίχων σε ένα αστικό περιβάλλον είναι πολύ με-γαλύτερης έκτασης από το φάρδος των δρόμων που τους χωρίζουν, γεγονός που τους κάνει πιο ιδανικούς στη συλλογή μικροσωματιδίων, αφού ο άνεμος κινείται διαφορετικά γύρω τους.

Αλλοι πιστεύουν πως σε λιγότερο μολυσμένες περιοχές οι «πράσινοι τοίχοι» θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ακόμα και καλλιέργειες λαχανικών, κάτι που θα αναβάθμιζε την ποιότητα των τροφίμων στις πόλεις. Η Biotecture έχει επιτυχώς καλλιεργή-σει σε τοίχους πάνω από 45 είδη λαχανικών! Εξυ-πακούεται ότι κάθε πολίτης είναι σε θέση να επι-λέξει τι θα καλλιεργήσει στους εξωτερικούς, αλλά και στους εσωτερικούς τοίχους του σπιτιού του. Η χρήση απλών πλαστικών δοχείων νερού ή αναψυ-κτικών έχει δοκιμαστεί με επιτυχία. Το μόνο που χρειάζονται είναι πότισμα και επαρκής φωτισμός. Μήπως θα έπρεπε να το σκεφτούμε σοβαρά; Και μόνο η ιδέα με συναρπάζει!

Εχετε αναρωτηθεί τι θα γινόταν αν οι τοίχοι των κτιρίων μιας πόλης καλύπτονταν από φυτά;

32 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ32 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ32 ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ

Καλοκαίρι στο κέντρο της μεγαλούπολης. Καύσω-

νας, 42 βαθμοί υπό σκιάν. Ο τόπος βράζει. Αρκεί όμως να πάμε

μια βόλτα κοντά στη φύση, λίγα χιλιόμε-τρα έξω από το Κέντρο για να πάρουμε μια

ανάσα δροσιάς. Η θερμοκρασία εκεί μπορεί να είναι έως και 30 βαθμούς υπό σκιάν και η αίσθηση είναι πολύ διαφορετική και ασφαλώς πιο ευχάριστη.

Ο κυριότερος λόγος που οι συνθήκες εί-ναι τόσο διαφορετικές σε δύο τοποθεσίες είναι απλός. Το κέντρο μιας μεγαλούπολης είναι γε-μάτο από τσιμέντο και άλλα υλικά που συγκρα-τούν τη θερμότητα την οποία δέχονται από τον ήλιο και την αποβάλλουν ξανά στο περιβάλλον κάνοντάς το θερμότερο. Αντίθετα, στην εξοχή τα δέντρα και το χώμα απορροφούν και μεταμορ-φώνουν τη θερμότητα και προσφέρουν δροσιά από το φύλλωμά τους.

Η επιλογή, λοιπόν, για τις συνθήκες που θα επικρατούν στο δικό μας σπίτι είναι στο χέρι μας! Μπορούμε να επιλέξουμε αντίστοιχα τον τρόπο με τον οποίο θα συμπεριφέρεται η στέγη μας, ώστε να μας παρέχει τις αντίστοιχες συνθήκες διαβίωσης. Αν ξεφύγουμε από την παραδοσιακή λύση του παραδομένου στον ήλιο τσιμέντου -με μια έστω υποτυπώδη μόνωση που αγωνίζεται να λειτουργήσει-, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια μικρή εξοχή στη στέγη μας. Μια πράσινη στέγη ή πράσινη ταράτσα όπως λέγεται. Τοποθετώντας τα κατάλληλα υλικά, δημιουργούμε ένα μικρό κήπο στη στέγη μας που δρα θαυματουργά.

Πέρα από την όμορφη αισθητική του, υπάρ-χουν συγκεκριμένα κοινωνικο-οικονομικά οφέ-λη μιας πράσινης στέγης.

Οι πράσι-νες στέγες προσφέρουν εξαιρετική θερμομόνω-ση, υγρομόνωση και ηχομόνωση. Κατά τη δι-άρκεια του καλοκαιριού, μια σκούρα επιφάνεια ταράτσας αναπτύσσει θερμοκρασίες έως 70 βαθ-μούς Κελσίου. Αυτό μπορεί να κάνει ανυπόφορη τη ζωή των ενοίκων που μένουν κάτω από την

πυρωμένη στέγη. Τα κλιματιστικά αδυνατούν να μας ανακουφίσουν πραγματικά και το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν το πρόβλημα και στην υπόλοιπη πόλη εκλύοντας θερμότητα και θόρυβο. Με μια πράσινη στέγη, όμως, μειώνεται κατά πολύ η απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβο-λίας, με αποτέλεσμα τη μείωση της διείσδυσης της θερμότητας από το εξωτερικό περιβάλλον προς το κτίριο και την εξασφάλιση πραγματικής δροσιάς. Σε ένα καλά μονωμένο κτίριο η χρήση του κλιματιστικού και του καλοριφέρ μειώνεται. Η μείωση της κατανάλωσης πετρελαίου θέρμαν-σης υπολογίζεται σε δύο λίτρα για κάθε τετραγω-νικό μέτρο πράσινης ταράτσας κάθε χρόνο. Μια πράσινη στέγη προστατεύει επίσης την ταράτσα από εξωτερικούς φθοροποιούς παράγοντες (ηλι-ακές ακτίνες UV, απότομες μεταβολές θερμο-κρασίας, χαλάζι, ρύποι κλπ.) και επιμηκύνει τη διάρκεια ζωής της κατά τουλάχιστον 40 χρόνια. Αποφεύγονται τα προβλήματα στην αποχέτευση του νερού, καθώς συγκρατείται από τη βλάστη-ση της πράσινης στέγης και δεν πέφτει με ορμή στην αποχέτευση όμβριων του σπιτιού κατά τη διάρκεια μιας νεροποντής. Επίσης, γίνεται καλύ-τερη αξιοποίηση της έκτασης του οικοπέδου του κτίσματος, καθώς μια επιπλέον έκταση είναι κα-λύτερα αξιοποιήσιμη.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΗ 33ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΗ 33ΠΡΑΣΙΝΝΝΝΝΝΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ ΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΛΗ 33

Οι πράσινες στέ-γες βελτιώνουν την ποιότητα του εισπνεόμε-νου αέρα (παράγουν οξυγόνο, φιλτράρουν τη σκόνη), συμβάλλουν στην άμβλυνση του φαι-νομένου της αστικής νησίδας θερμότητας (το φαινόμενο της αύξησης της θερμοκρασίας στο κέντρο της πόλης σε σχέση με τα προάστια λόγω απουσίας πράσινου και υπερβολικής παρουσίας τσιμέντου και ασφάλτου), καθώς και στην ορ-θολογική διαχείριση του νερού και παρέχουν χρήσιμο χώρο στην εκτοπισμένη από τις πόλεις άγρια ζωή. Επιστρέφουμε ένα μικρό μέρος του φυσικού περιβάλλοντος στη φύση για να φιλο-ξενήσει έντομα και φυτά. Το βρόχινο νερό που πέφτει στην πράσινη στέγη επιστρέφει στο έδα-φος καθαρισμένο από βαρέα μέταλλα και άλλους ρύπους. Οι πράσινες στέγες παρέχουν προστα-σία από τις καταιγίδες που πλημμυρίζουν τις

πόλεις (έλεγχος των από-τομων απορροών των όμβριων υδάτων στις πόλεις). Η ηχομόνωση του δικού μας κτιρίου μπορεί να βελτιωθεί έως 8db, προσφέροντας παράλληλα μείωση του θορύβου της πόλης, καθώς ο ήχος απορροφάται από τη μαλακή επιφάνεια της πράσινης ταράτσας και δεν αντανακλάται. Η ύπαρξη πράσινων στεγών σε μια πόλη είναι μεγαλύτερης αξίας από την ύπαρξη πάρκων αναφορικά με την επίτευξη θερμικής άνεσης στην πόλη, καθώς συμβάλ-λουν ουσιαστικά στην αλλαγή του μικροκλίμα-τος της περιοχής.

Οι πράσινες στέγες, αξιοποιώντας αχρησιμοποίητους χώρους, πα-ρέχουν μέρη για ψυχαγωγία, χαλάρωση ή/και κοινωνικοποίηση. Ομορφαίνουν κτίρια και γει-τονιές και αναβαθμίζουν αισθητικά χώρους που βρίσκονταν σε αχρηστία.

Ο ιστότοπος greenroofs.gr αποτελεί την ελλη-νική πύλη για τις πράσινες στέγες στη χώρα μας συγκεντρώνοντας ενδιαφερόμενους και κατασκευ-αστές, σχετικά νέα, κατάλογο επιχειρήσεων και καταγραφή ελληνικών και διεθνών πράσινων στεγών. Επιλέγοντας μια πράσινη στέγη βοηθά-με το περιβάλλον και το μικροκλίμα της πόλης όπου ζούμε. Παράλληλα, βελτιώνουμε άμεσα τη δική μας ποιότητα ζωής δημιουργώντας συνθήκες άνεσης στο σπίτι μας που δεν μπορούμε να πετύ-χουμε με κανένα σύστημα κλιματισμού, ενώ μει-ώνουμε το λειτουργικό κόστος της κατοικίας μας.

36

Θέση Κύριλλος, Ασπρόπυργος Αττικής, Τηλ.: 210-5584362 Fax: 210-5584360, Εmail: info@asimak.gr

Ιδανικές λύσεις για τον κήπο και το σπίτι

Εδώ και κάποιες ημέρες, μετά το σοκ της μη επανεκλογής τους ή της εκ των πραγμάτων έκπτωσης από τους υπουργικούς θώκους, μια σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ (κυρίως) και της ΝΔ (δευτερευόντως) έχουν πάρει σβάρνα τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Πλέον ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλοί Συριζαίοι. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους (με ελάχιστες φαεινές εξαιρέσεις που απλώνονται και στα τρία κόμματα) δεν έχουν καν αντιληφθεί τι συνέβη προ ολίγων εβδομάδων, ούτε βεβαίως τις διεργασίες που γίνονται υπογεί-ως στην ελληνική κοινωνία. Ζουν σε έναν κόσμο παράλληλο.

Βλέπουμε, ας πούμε, στελέχη του ΠΑΣΟΚ με μακρά υπουργική θητεία να αναφέρονται στα συμπτώματα της κρίσης ή στις αιτίες. Το πολιτικό βεληνεκές τους αποκαλύπτεται όταν ερωτώνται για τις λύσεις. Μηδέν από μηδέν ίσον μηδέν. Δεν έχουν να προ-τείνουν τίποτα. Ωσάν να μην έχουν ασκήσει διοίκηση. Ωσάν να μην έχουν περάσει από τον κόσμο των εν Ελλάδι ζωντανών. Ωσάν «ζόμπι» που τρεκλίζουν σε μια κοινωνία που δεν αντιλαμβάνονται.

Οταν ακούει κανείς στελέχη της ΝΔ υπάρχει, είναι η αλήθεια, μια ποιοτική συναισθηματική αλλαγή. Τον οργισμένο τόνο διαδέχεται το allegro. Εκτός τόπου και χρόνου, βουλευ-τές και πολιτευτές της ΝΔ λένε κάτι χωρατά πρώτης τάξεως. Εξ αυτών το αγαπημένο είναι βεβαίως η «ανάπτυ-ξη», η οποία, όπως λένε κάποιοι από αυτούς, θα έρθει επειδή... ενώθηκε η Κεντροδεξιά. Και πάνω που πας να οργιστείς, θυμάσαι ότι πρόκειται για την παράταξη που «ανέστησε εκ της τέφρας της» την Αγροφυλακή. Χαμογε-λάς και σκέφτεσαι: «Χαλάλι, τα παιδιά έχουν τουλάχιστον πλάκα».

Τα πάνελ περιέχουν και το «νέο φρούτο», τον Συριζαίο. Οι περισσό-τεροι από τους Συριζαίους ευρισκό-μενοι στις Συμπληγάδες, ανάμεσα στην προοπτική της εξουσίας και τις απέραντες ευθύνες που αυτή κρύβει, ακροβατούν. Μπλέκουν την ιδεολογία τους με την πραγματικότητα. Αναφέ-ρονται σε χιμαιρικά σχήματα ευρωπα-ϊκής αλληλεγγύης λες και ξαφνικά οι λαοί της Ευρώπης θα κατηφορίσουν στη βαλκανική γωνιά μας ανεμίζοντας σημαίες με το σήμα της ειρήνης και λουλούδια πλεγμένα στα μαλλιά. Και τότε το μειδίαμα γίνεται θλίψη. Το ξη-μέρωμα είναι αργά και εσύ είσαι ήδη πολύ κουρασμένος να ακούς υποσχέ-σεις. Καληνύχτα.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης έπινε το ποτό του στο Six d.o.g.s πριν καν γεννηθούν οι ιδιοκτήτες του...

ΧΙΠΣΤΕΡΣ

[Η φωτογραφία αποτελεί ανα-

κάλυψη του... «λαγωνικού ανα-

μνήσεων» Χρήστου Ξανθάκη.

Από τα αριστερά διακρίνονται

οι κκ. Αλαβάνος,

Λαφαζάνης, Ανδρουλάκης.]

Το μικρό αυτό άυλο δισκάκι κυκλοφο-ρεί από τη The Sound of Everything και αποτελεί ουσιαστικά προάγγελο του επικείμενου full album που θα κυκλοφορήσει από τη Universal τον Οκτώβριο. «Δεν υπάρχει απάντηση στο γιατί ονόμασα το άλμπουμ ‘Digital Love’. Απλά μου βγήκε, αν και ζούμε στην εποχή του ψηφιακού έρωτα, αν θέλεις να πάρεις στα σοβαρά τον τίτ-λο και να τον αναγάγεις στη σημερινή πραγματικότητα». Το γεγονός ότι ο κό-σμος, αντί να βγει έξω και να φλερτά-ρει, κάθεται πίσω από μια οθόνη και κάνει chat, για τον Monsieur Minimal είναι αρκετά βαρετό και μάλλον λάθος. «Δεν μπορείς να ξαπλώσεις ψηφιακά», χαμογελάει.

Θεωρεί πως η αφετηρία για να κάνουμε τέχνη, η φύτρα, υπάρχει στην καθημερινή ζωή και στην πραγματικό-τητά μας, εκτός, όπως λέει, και αν εί-σαι «ο σούπερ εγκέφαλος που τα δημι-ουργεί όλα μόνος του». Ετοιμάζει ένα ακόμα βιντεοκλίπ και το δίσκο του, αλλά νιώθει αρκετά αποδιοργανωμέ-νος με την όλη κατάσταση που επικρα-τεί στην Αθήνα και στη χώρα.

«Δεν νομίζω πως το ‘Digital Love’ έχει καμία σχέση με την πραγματικό-τητα που ζούμε, αντίθετα έχει σχέση με την ξενοιασιά», σχολιάζει. Θεωρεί πως τα τέσσερα αυτά τραγούδια έχουν την ίδια ποπ αισθητική που είχε και το “Lollipop” -το ντεμπούτο αγγλόφω-νο άλμπουμ του που κυκλοφόρησε το 2008-, αλλά πιο εξελιγμένη. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο κυκλοφορίες ο κατά κόσμον Χρήστος Τσιτουρίδης πειρα-ματίστηκε και με τον ελληνικό στίχο.

Τώρα μπορούμε να ακούμε τα “Bitter”, “Digital Love”, “Childish”

και “Last Song” έναντι ενός ελάχιστου αντιτίμου στο iTunes. Τα τραγούδια του Μonsieur Minimal είναι μια περί-εργη indie pop σύνθεση, μια χαρμο-λύπη. Οχι πολύ χαρούμενα, όχι πολύ βαριά, μουσική και στίχοι σε μια εν-διαφέρουσα αντίθεση. «Θα ήθελα να ήξερα και άλλες γλώσσες και να γρά-φω τραγούδια σε αυτές. Αν και, να σου πω την αλήθεια, με ενοχλεί που καμιά φορά γινόμαστε κομπλεξικοί με τον ελληνικό στίχο, λες και είναι κακό να χρησιμοποιείς τη γλώσσα σου για να εκφραστείς».

Νομίζω πως, όταν γράφει κανείς μουσική, έχει τα ίδια συμπτώματα με οποιονδήποτε ακολουθεί μια μονα-χική διαδικασία δημιουργίας. Ενα από αυτά είναι το να μπορεί να δρα-πετεύει σε έναν άλλο δικό του κόσμο. Ο Χρήστος λέει πως έχει πολύ καιρό να το νιώσει αυτό, για την ακρίβεια έχει να το νιώσει από την εποχή που ζούσε στη Θεσσαλονίκη. «Δεν είναι πως φοβάμαι κάτι στην Αθήνα, απλά εδώ είναι πιο άγρια τα πράγματα. Στη Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, άνοι-γα το παράθυρό μου στην Ανω Πόλη και έβλεπα το Θερμαϊκό. Αν με ρω-τήσεις γιατί δεν έμεινα εκεί αφού τη νοσταλγώ τόσο, θα σου απαντήσω, επειδή είναι γεμάτη ταβάνια».

Επειδή δεν έχει μεγαλώσει στην Αθήνα, αισθάνεται πως δεν μπορεί ακόμα να βρει τους τρόπους με τους οποίους θα μπορέσει να νιώσει την ξενοιασιά μέσα σε αυτήν. «Ισως δεν ξέρω όλα αυτά που πρέπει να ξέρω εδώ ή πώς να ξεφύγω. Μπορώ να κάνω μια βόλτα στη Διονυσίου Αρε-οπαγίτου, να πάω για ένα πικνίκ στο Τατόι ή να βρω διέξοδο στη θάλασ-

σα, αυτά μπορούν να μου δώσουν την ψευδαίσθηση ότι χαλαρώνω», αναφέρει, αλλά κάνει και μια δεύτε-ρη σκέψη: «Βέβαια, ζεις στην Αθή-να. Πώς θα τα κάνεις αυτά; Με έναν τεράστιο καταπέλτη που θα σε πετά-ει από τη μια άκρη στην άλλη; Δεν ξέρω». Γελάμε.

Εχει εμφανιστεί παλιότερα στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και τώρα σχεδιάζει να πάει στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες για συναυλίες. Θα ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του έξω και θεω-ρεί την επικοινωνία με το κοινό ένα πολύ βασικό κομμάτι αυτής της δου-λειάς. «Το σημαντικό είναι να ακούει ο κόσμος τη μουσική σου, δεν είναι το CD ως αντικείμενο το μείζον κομμάτι, υπάρχουν και άλλοι τρόποι». Βλέπει

πως είναι μια περίοδος αλλαγών και πως δεν υπάρχει χώρος για εκείνους που είδαν κάποτε τη μουσική στην Ελλάδα ως έναν τρόπο να πλουτίσουν και τίποτε άλλο.

Σχολιάζουμε την κοινή μας αί-σθηση πως η Αθήνα είναι αυτό τον καιρό ένα καζάνι που βράζει. «Ισως παραβράσει όμως και τελικά κόψει», προειδοποιεί ο Χρήστος και δεν έχει άδικο. Αλλά πώς να σκεφτεί κανείς τα πράγματα μακροπρόθεσμα μέσα σε όλη αυτή την αβεβαιότητα; «Το μέλλον βρίσκεται στις συνεργασίες, αυτό είναι σίγουρο και ισχύει σε κάθε επίπεδο. Τόσο καιρό δεν συνηθίζαμε να συνερ-γαζόμαστε, τώρα πρέπει να το μάθου-με για να φύγει το πέπλο της καταστρο-φής από πάνω μας».

O αγαπημένος μας Μonsieur Minimal επανέρχεται με νέο υλικό -για την ακρίβεια με τέσσερα τραγούδια σε αγγλικό στίχο, που συστεγάζονται υπό τον τίτλο “Digital Love” σε ένα ψηφιακό EP- και μιλάει για το αδιέξοδο, την πόλη και τις νέες του δημιουργίες.

Το παιχνίδι αποτελεί απαραίτητο συστα-τικό κάθε πολιτισμού από την αρχή του κόσμου. Τα παιδιά μέσω του παιχνιδιού μαθαίνουν, κοινωνικοποιούνται, διασκε-δάζουν. Δεν είναι κρίμα κι άδικο με την ενηλικίωση οι άνθρωποι να σταματάνε το παιχνίδι; Στα Ludens Labs μπορεί οι ενήλικες να μην παίζουν μήλα, κυνηγητό και κρυφτό με την κυριολεκτική σημασία των λέξεων, παίζουν όμως κυνηγητό με τις λέξεις, δίνουν πάσες λόγου και αυτο-σχεδιασμού ο ένας στον άλλο και κάνουν το παιχνίδι -του μυαλού πλέον- μέρος της ζωής τους.

Βασιζόμενη στη θεωρία Homo Ludens του Ολλανδού ιστορικού και φι-λόσοφου Γιόχαν Χουιζίνγκα -η οποία θέλει τις τέχνες, και κατ’ επέκταση τον πολιτισμό, να γεννιούνται από την έμ-φυτη ανάγκη του ανθρώπου για παιχνί-δι-, η Μη Κερδοσκοπική Ομάδα Αστικά Παιχνίδια κλείνει αισίως τον τρίτο χρό-νο λειτουργίας της. Ολο αυτό τον καιρό διοργανώνει εργαστήρια δημιουργικής γραφής, κινηματογράφου, κόμικς, ντοκι-μαντέρ, σεναρίου, ομαδικές αναγνώσεις, αλλά και μαθήματα ελληνικών για ξέ-νους, ενώ ο κατάλογος παραμένει ακόμη μακρύς. Και αν νομίζετε ότι το «παιχνίδι» δεν είναι σοβαρή υπόθεση, κάνετε λά-θος. Πριν από λίγες μέρες η Βίκυ Θεοδω-ροπούλου παρουσίασε το εργαστήριό της «Κλειστό γράμμα, ανοικτό βιβλίο» και τα Ludens Labs στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το μεταπτυχιακό μάθημα «Μάθηση και Ψυχαγωγία σε Ψηφιακό Περιβάλλον».

Στα Ludens Labs κάποια από τα ερ-γαστήρια έχουν κόστος συμμετοχής, ενώ για τις υπόλοιπες εκδηλώσεις θα δείτε να κυκλοφορεί ανάμεσά σας ο Frog Ludens. Πρόκειται για έναν κουμπαρά που έχει αναλάβει όσα θα πιείτε ή θα καταναλώ-σετε κατά τη διάρκεια του αστικού παιχνι-διού στο οποίο θα συμμετάσχετε, αλλά και κάποια από τα έξοδα διοργάνωσης! Φέτος, λόγω οικονομικής κρίσης ισχύει το 1+1, δηλαδή όποιος θέλει να συμμετάσχει, αν

φέρει κάποιο φίλο του, μοιράζονται το κό-στος του εργαστηρίου διά δύο!

Ο χώρος που θα σας φιλοξενήσει είναι όμορφος, ζεστός και παιχνιδιάρι-κος και έχει φτιαχτεί από την προσωπι-κή εργασία των βασικών δημιουργών του, από τη Βίκυ Θεοδωροπούλου, τη Δέσποι-να Τσούμα και άλλους πολλούς εθελοντές, ενώ μέχρι και σήμερα η οποιαδήποτε εθε-λοντική βοήθεια παραμένει πολύ χρήσιμη και είναι πάντα ευπρόσδεκτη!

Ας δούμε όμως πώς αυτοπροσδιο-ρίζονται οι ίδιοι: «Τα Ludens Labs είναι ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΣΥΝΘΗΜΑ και επινοήθηκε από την ανάγκη μας να φωνά-ξουμε πως μπορούμε να κάνουμε τα πράγ-ματα με τους τρόπους που εμείς θέλουμε και όχι με τις μεθόδους που μας υπαγο-ρεύονται. Είναι ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΧΑΡΤΗ των καθημερινών διαδρομών μας και δη-μιουργήθηκαν από την πεποίθηση πως η γεωγραφία γράφεται πρώτα από εμάς κι ύστερα από τους γεωγράφους. Είναι ΠΕΙ-ΡΑΜΑ που το ξεκίνησαν πρώτοι οι οιω-νοί και ζητάει να επιβεβαιώσει τις βάσι-μες υποψίες μας για τα πολύτιμα ευρή-ματα που κρύβονται κάτω από τη στεγνή μας άμμο. Ενας μικρός χώρος στο Κέντρο της πόλης που μεταμορφώθηκε από θρί-λερ σε κωμωδία, μόλις μέσα σε λίγες μέ-ρες, αφού πολλοί καλοί έβαλαν από ένα χεράκι, είναι πια ένας ανοιχτός τόπος πει-ραματικής συναναστροφής. Είναι ΙΣΤΟ-ΡΙΑ ΧΑΜΗΛΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ και ξεκίνη-σε από την επιθυμία μας να αποδείξου-με πως η Γιορτή στήνεται κυρίως από το Κέφι. Τα Παιχνίδια των LUDENS LABS παίζονται σε περιοχές ειρήνης, δηλαδή σε συναθροίσεις όπου η παρεξήγηση, η προ-σβολή, η αιδώς, η κακία, η ιδιοτέλεια και άλλα συναφή δεν χωράνε».

Και αν διατηρείτε ακόμη τις αμφι-βολίες σας, μια δοκιμή θα σας πείσει. Μπορείτε να τους επισκεφτείτε (Διδότου 34, Αθήνα), αφού πρώτα τσεκάρετε στο ίντερνετ (www.ludenslabs.com) το πρό-γραμμά τους!

Μπορείτε να φανταστείτε μια παρέα ενηλίκων να παίζει μήλα στο κέντρο της Αθήνας; Να παίζει κυνηγητό και κρυφτό στη Διδότου μέρα μεσημέρι; Μάλλον όχι. Εκτός αν πρό-κειται για κυνηγητό λέξεων και μιλάμε για τα Ludens Labs.

Το Βραβείο Α΄ Γυναικείου Ρόλου της Ελληνικής Ακα-δημίας Κινηματογράφου για την ερμηνεία της στην ταινία «Η πόλη των παι-διών» του Γιώργου Γκικα-πέππα στάθηκε απλώς η αφορμή για μια συνάντηση με την Κίκα Γεωργίου.

Νέα, όμορφη και πολυτάλαντη, καθώς εκτός από ηθοποιός είναι ερμηνεύτρια, μουσικός και χορεύ-τρια, με σήμα κατατεθέν το ζεστό χαμόγελό της, ήταν από τις παρουσίες που ξεχώρισαν στην απο-νομή των βραβείων που πραγματοποιήθηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. «Είμαι πολύ χαρού-μενη για τη βράβευση. Δεν με χωρούσε ο τόπος τις δυο τρεις πρώτες ημέρες! Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν ξέρω καθόλου το χώρο του κινημα-τογράφου και έτσι η υποψηφιότητα και μόνο ήρθε ουρανοκατέβατη. Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό, πόσω μάλλον το βραβείο! Ημουν πολύ συγκινημένη».

Στην ταινία, που θα προβληθεί στις αίθουσες το φθινόπωρο, η Κύπρια ηθοποιός υποδύεται τη Ναντίν, μια Ιρακινή μετανάστρια που ζει στην Αθήνα, δεν μιλάει ελληνικά και αναγκάζεται να γεννήσει στο διαμέρισμά της με τη βοήθεια ενός γείτονα. Η προετοιμασία για να αντεπεξέλθει στις ανάγκες αυτού του ρόλου-πρόκληση διήρκεσε σχεδόν δέκα μήνες. «Είχα κάτι πολύ συγκεκριμέ-νο στα χέρια μου. Τα αραβικά και την εγκυμοσύ-νη. Αρχικά, προσπάθησα να μάθω κάποια πράγ-ματα εγκεφαλικά. Διάβασα, δηλαδή, πώς είναι η εγκυμοσύνη, η γέννα, οι συσπάσεις εκείνης της ημέρας. Ακουσα μαρτυρίες διάφορων γυναικών και παρακολούθησα τοκετούς μέσω ΥouΤube», αναφέρει η Κίκα και συνεχίζει να μας περιγρά-φει την εμπειρία της. «Οσον αφορά τα αραβικά, άκουγα όσο πιο πολύ μπορούσα τις ειδήσεις και τα τραγούδια τους για να εξοικειωθώ. Μετά, με τις οδηγίες του σκηνοθέτη μου, συνειδητοποίησα ότι αυτά που είχα στο κεφάλι μου έπρεπε να τα περάσω στο σώμα μου. Ο Γιώργος Γκικαπέππας μού έφερε βαρίδια για να βάλω στη μέση. Τα φο-ρούσα, κυκλοφορούσα στο σπίτι και έκανα ό,τι κάνω συνήθως».

Εκτός όμως από τις οδηγίες και τις συμ-βουλές, ιδιαίτερη βοήθεια για την Κίκα υπήρξε η Φουζιέ και ο Μαγκντί, δύο Ιρακινοί που ζουν στην Αθήνα τα τελευταία 13 χρόνια. «Εκανα ολο-ένα και περισσότερη παρέα μαζί τους. Στο τέλος, στα γυρίσματα δεν ήθελα να ασχολούμαι με το τι έχω μάθει. Προσπάθησα να υπερασπιστώ τη Ναντίν όσο καλύτερα μπορούσα, σαν να ήταν μια πραγματική μου φίλη».

Οι απαιτήσεις του ρόλου δεν αποτέλεσαν ούτε μία στιγμή αιτία για να τον απορρίψει, όπως μας λέει. «Ο ρόλος μού άρεσε πολύ από την αρχή. Με συγκίνησε το γεγονός ότι ήταν βασισμένος σε μια πραγματική ιστορία που εξελίχθηκε στο Παγκράτι το 2009. Επίσης, ένιωθα ότι μπορώ να εμπιστευ-τώ τυφλά το σκηνοθέτη, τον Γιώργο Γκικαπέππα. Είχα φοβερή χημεία με τον Σήφη Πολυζωίδη, αλλά και με όλους τους συντελεστές, όπως απο-δείχτηκε και στα γυρίσματα. Δεν μπήκα καθόλου στη διαδικασία αν θα το κάνω ή όχι. Μου άρεσε και το έκανα. Οποτε αγχωνόμουν αν θα τα κατα-φέρω, δούλευα ακόμα πιο πολύ για να ξεχνιέμαι». Μπορεί η Ναντίν να είναι ο πρώτος της κινηματο-γραφικός ρόλος, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με το θέατρο. Η Κίκα έχει στο ενεργητικό της σημαντι-κές παραστάσεις, όπως τις «Παράλογες ή Μικρές Καθημερινές Τραγωδίες» (σε σκηνοθεσία Γιάννη

Καλαβριάνου), την «Ηλέκτρα» (σε σκηνοθεσία Πέ-τερ Στάιν) και τον «Φορτουνάτο» (σε σκηνοθεσία Μάρθας Φριντζήλα).

Η αβεβαιότητα που επικρατεί στο χώρο αλλά και τα μεγάλα -πολλές φορές- διαστήματα χωρίς δουλειά δεν ήταν και δεν είναι ικανά να την κάνουν να αναρωτηθεί αν πρέπει να εγκατα-λείψει αυτό που αγαπάει. «Δεν έχω σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσω, κυρίως διότι αισθάνομαι ότι δεν ξέρω να κάνω οτιδήποτε άλλο, οπότε είναι σαν να μην έχω άλλη επιλογή. Ακριβώς επειδή δεν έχω επιλογή, σε περιόδους που τελειώνει μια δουλειά και περιμένω τρεις με τέσσερις μή-νες να ξεκινήσει η άλλη -αν υπάρχει- προσπα-θώ να κάνω ό,τι μου κατέβει στο κεφάλι για να μπορώ να αντιμετωπίσω αυτές τις ημέρες, να έχω λόγο να σηκωθώ από το κρεβάτι». Από αυ-

τές τις περιόδους έχουν γεννηθεί κάποια βίντεο που φτιάχνει η ίδια, όπως και οι παραστάσεις “Confessions  of  a  cuckoo  girl” και «Ασυνόδευ-τες κυρίες». Η πρώτη ήταν σε δική της κυρίως μουσική, κείμενα και σκηνοθεσία, ενώ η δεύτερη ήταν βασισμένη στην ανθρώπινη φωνή, με κομ-μάτια από τον Τομ Γουέιτς μέχρι παραδοσιακά της Κύπρου, σε συνεργασία με τους φίλους της.

Η υποκριτική δεν ήταν στα σχέδιά της, αλλά της προέκυψε αφού γύρισε από το Σικάγο, όπου σπούδασε για τέσσερα χρόνια Μουσική και Μο-ντέρνο Χορό στο Roosevelt University και στο Joell Hall  Dancers &  Center αντίστοιχα. «Από πολύ μικρή ήξερα ότι ήθελα να κάνω τραγούδι jazz. Μόλις τελείωσα το σχολείο, πήγα στις ΗΠΑ για σπουδές. Οταν τις ολοκλήρωσα, ήρθα στην Αθήνα και αποφάσισα να σπουδάσω υποκριτική στη σχολή του Νέου Ελληνικού Θεάτρου του Γιώρ-γου Αρμένη για να υποστηρίξω το τραγούδι. Ηθε-λα να είμαι πιο αληθινή στη σκηνή. Τότε μπήκα στο χώρο εργασίας και έρευνας ‘Κρατήρας’, στην ομάδα ‘Δρόμος με δέντρα’ της Μάρθας Φριντζήλα και η μία παράσταση έφερε την άλλη».

Οποιος γνωρίζει έστω και λίγο την Κίκα Γε-ωργίου μπορεί να καταλάβει πως αυτή η εξέλιξη

δεν ήταν αναπάντεχη, αφού δεν εγκλωβίζει τον εαυτό της σε συγκεκριμένα όνειρα και στόχους. «Νιώθω μια μεγάλη ευγνωμοσύνη για το πώς έχουν έρθει τα πράγματα μέχρι σήμερα. Προσπα-θώ να μένω στο τώρα και να μη σκέφτομαι το μετά, επειδή όλα αλλάζουν διαρκώς και η ζωή συνήθως μας προλαβαίνει. Θέλω ό,τι έρχεται στο δρόμο μου και επιλέγω να κάνω να το κάνω όσο πιο καλά μπορώ τη δεδομένη στιγμή. Αν με ρωτάτε ποιος είναι ο στόχος μου, παλεύω κάθε φορά να είμαι όσο πιο κοντά γίνεται στον εαυτό μου με αλήθεια και χωρίς υποκρισία και παράλ-ληλα συνεχώς να εξελίσσομαι».

Το ταλέντο της στην υποκριτική, στο τραγούδι και στο χορό και κυρίως η αγάπη της για αυτούς τους τρόπους έκφρασης την κάνουν ιδανική για μιούζικαλ. Είναι, όμως, κάτι που θέλει να κάνει;

«Μου αρέσει πολύ το μιούζικαλ και, αν διάλεγα ένα ρόλο, θα ήταν η Βέλμα στο ‘Σικάγο’, θα ήθελα όμως να τον ερμηνεύσω μόνο κάτω από κατάλλη-λες συνθήκες, όπως πάντα άλλωστε».

Το ερώτημα που προκύπτει αμέσως είναι με βάση ποια κριτήρια  επιλέγει μια δουλειά.  «Κατά τη γνώμη μου, είναι τρία τα βασικά στοιχεία. Το σενάριο ή το έργο, ο ρόλος και κυρίως οι συνερ-γάτες. Αν έχω έναν πάρα πολύ ωραίο ρόλο σε ένα πολύ ωραίο σενάριο, αλλά με τους συνεργάτες δεν έχουμε καλή χημεία, ξέρω από πριν ότι θα είναι δύσκολα τα πράγματα. Ενώ, αν έχω ένα πολύ μι-κρό ρόλο, αλλά οι συνεργάτες μου είναι υπέροχοι, εννοείται πως θα συμμετάσχω». 

Τα τρία βασικά αυτά στοιχεία φαίνεται ότι βρέθηκαν, αφού σε λίγους μήνες θα την απολαύ-σουμε εκτός από τη μεγάλη οθόνη και στο σανίδι. «Καλώς εχόντων των πραγμάτων, τον ερχόμενο χειμώνα θα είμαι στην παράσταση ‘Η Αγία Ιωάν-να των σφαγείων’ του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που θα ανεβάσει ο Νίκος Μαστοράκης στο Ακροπόλ, με τους Αιμίλιο Χειλάκη, Βίκυ Βολιώτη, Μιχάλη Οι-κονόμου,  Ενκε Φεζολάρι, ενώ αναμένουμε και τα  ονόματα των υπόλοιπων ηθοποιών. Στο τρα-γούδι θα είναι ο Χρήστος Θηβαίος».

42

Μία από τις πιο μαγικές πτυχές της Τέχνης είναι η βασική της δύναμη να μετουσιώνει, να ερμηνεύει, να διεγείρει. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, περνώντας μέσα από τους διαύλους και τα φίλτρα καλλιτεχνών όπως αυτών που παίρ-νουν μέρος στην έκθεση «Α1» στο Χώρο 12Α, ξεπερνά τα στενά όρια της καθημερινότητας και με αφετηρία ιδέες της εταιρείας RVCA απο-κτά μια άλλη διάσταση. Η ομάδα που απαρτίζει το Artist Network Program (ANP) έχει κατανο-ήσει ένα αδιαφιλονίκητο γεγονός: ότι, τελικά, η Τέχνη βρίσκεται παντού στη ζωή μας, αρκεί να ξέρουμε πού και πώς να κοιτάξουμε το περιβάλλον στο οποίο κινούμαστε. Οι αντιθέ-σεις, όσο ηχηρές και αν είναι, λειτουργούν ως νήμα δημιουργίας που ενώνει το παρελθόν με το παρόν, την καταστροφή με την αναγέν-νηση. Μάλιστα, στις σύγχρονες κοινωνίες οι

αντιθέσεις λειτουργούν ως εφαλτήρια ιδεών και χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν τα έργα της εν λόγω έκθεσης που θα διαρκέσει έως τις 27 Μαΐου στον χώρο 12Α (Κύπρου 12Α, Μοσχάτο). Η ιδέα για την έκθεση ξεκίνησε από την εται-ρεία RVCA και την επιθυμία της να παρουσι-άσει νέες δημιουργίες έντεκα καλλιτεχνών με διαφορετικό υπόβαθρο και τρόπους έκφρασης, τους οποίους συνδέει η σχέση τους με το surf, το skate και τη street κουτλούρα. Mέσα από το σύνολο των έργων τους, αποκαλύπτουν σε αυτή την έκθεση τη δική τους αλλά και την πολυ-διάστατη οπτική της RVCA για τα πράγματα. Πίνακες ζωγραφικής, φωτογραφίες, video, αρ-χιτεκτονικό σχέδιο, γλυπτική, installations και γραφιστική παρουσιάζονται με ένα σύγχρονο τρόπο σε επιμέλεια του Ιάσονα Κοντοβράκη.

STREET ART

Οι «μέρες και νύχτες» των μουσείων τιμήθηκαν δεόντως τόσο από τους ξένους τουρίστες όσο και από Ελληνες που έσπευσαν

να επωφεληθούν από το “happening”. Μεγάλη η προσέλευ-ση και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που παρά τη βροχή θα ήταν γεμάτο με κόσμο μέχρι αργά αν δεν έκλεινε στις 3 μετά

το μεσημέρι προς απογοήτευση πολλών... αργοπορημένων.

Εξω από το σούπερ μάρκετ χθες καθόταν ένας νεαρός μαύρος. Είχε διακριτικά ακου-μπισμένο ένα ποτήρι για να ρίχνουν κέρμα-τα όσοι ήθελαν. Ο ίδιος έδειχνε να είναι στο δικό του κόσμο. Χτυπούσε ρυθμικά το πόδι και σιγοτραγουδούσε ένα σκοπό.

Μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Του χαμογέλασα, έριξα κάτι στο ποτήρι και τον ρώτησα: «Από πού είσαι; Μιλάς ελληνικά;» «Από τη Σομαλία. Είναι εδώ δύο χρόνια», μου απάντησε. Κουβεντιάσαμε λίγο - ήταν αρκετά καλά τα ελληνικά του. «Στη Σομαλία μεγάλος πόλεμος. Εδώ είμαι με αδελφό μου και φίλους». Τον χαιρέτισα με ένα νεύμα, σηκώθηκε και μου έδωσε το χέρι με ευγέ-νεια γαλατική! Μετά επέστρεψε στη θέση του, αρχίζοντας πάλι να σιγοτραγουδάει.

Μου άλλαξε τη διάθεση της μέρας η συνάντηση αυτή. Ερχόμουν από τη δου-λειά, όπου ως συνήθως οι κουβέντες ήταν για τα budget και τις μειώσεις μισθών και γύρω μου έβλεπα ανθρώπους με τη γνωστή έκφραση αγωνίας και στενοχώριας που όλοι έχουμε πια. Και όμως... Οσο δύσκολα και αν περνάμε, εξακολουθούμε να ανήκουμε στο κλαμπ των προνομιούχων. Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ενωση ξοδεύουν εκατοντά-δες δισ. για τη στήριξη της Ελλάδας (από φόβο μήπως επηρεάσουμε τους άλλους του κλαμπ). Αναρωτιέμαι, τι θα σήμαινε για μια χώρα όπως η Σομαλία (όπου οι συμμορίες σκοτώνονται στο δρόμο και όπου υπάρχει έλλειψη σε βασικά αγαθά) να της έδιναν το ένα δέκατο από τους πόρους που προορίζο-νται για εμάς.

Ξέρω, ξέρω. Θα μου την πέσετε τώρα για αυτά που γράφω. Και τι τον νοιάζει τον άνεργο Ελληνα αν πεθαίνει από την πείνα ένα παιδί στη Σομαλία; Τι παρηγοριά είναι για μια γυναίκα που την κλέβουν νύχτα στο σπίτι της ότι σε άλλες χώρες του κόσμου οι δολοφονίες ανθρώπων στο δρόμο είναι καθημερινή ρουτίνα; Καμία παρηγοριά δεν είναι - δεν το λέω για αυτό. Υπάρχει όμως και μια αλήθεια. Ακόμη και στη χειρότερη φάση της κρίσης, χώρες του δυτικού κό-σμου όπως η Ελλάδα έχουν υποστήριξη και διατηρούν την ελπίδα ότι, με κινητοποίηση πόρων που το διεθνές σύστημα θα προσφέ-ρει, δεν θα φτάσουν στον πάτο. Εκεί που είναι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης. Χωρίς δουλειά, χωρίς περίθαλψη, χωρίς ασφάλεια κανενός είδους. Το επιση-μαίνω απλώς. Βρίστε με ελεύθερα!

Εβδομάδα εκδηλώσε-ων αυτή που διανύ-ουμε στο Τoy Cafe με αφιέρωμα στην «Τριλογία της Μασσα-λίας» του Ζαν-Κλοντ Ιζό (εκδόσεις Πόλις), άφθονο παστίς και μουσική επιλεγμένη αυστηρά μέσα από τις σελίδες των βιβλίων. Παράλληλα, παρουσι-άζεται έκθεση φωτο-γραφίας του Λάμπρου Μπότση από τα ταξί-δια του στον κόσμο, που θα διαρκέσει έως το τέλος του μήνα.

Στο κτίριο της οδού Κριεζώτου 3 χτυπάει από χθες, 24 Μαΐου, η καρδιά της φιλότεχνης Αθήνας. Το νέο απόκτημα της πόλης μας, το Μουσείο-Πινακοθήκη του Νί-κου Χατζηκυριάκου Γκίκα, περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα σημαντικά εκθέματα και το εργαστήρι του Ελληνα Ζωγράφου.

Οι δύο πρωταγωνίστριες του θεατρικού “Insenso” που παίζεται στο screening room του μπαρ Nixon, η Σταματίνα Παπαμιχάλη και η Μαρίζα Τσάρη, μι-λούν στην κάμερα των Mstories για την παράσταση αλλά και τον έρωτα.

Τους άκουγα πολύ καθαρά. Συζητούσαν χαμηλόφω-να, αλλά έντονα. Καθόμασταν απέναντι στο μετρό. Μισοάδειο το βαγόνι. Οι δυο τους το πολύ 20χρο-νοι. Ντυμένοι σχεδόν με ίδια ρούχα, τζιν, T-shirt με έξυπνες στάμπες, σακίδια στην πλάτη, κόκκινο της φωτιάς το δικό της, χακί το δικό του. Αυτό και τα πυρόξανθα, πανέμορφα μαλλιά του κοριτσιού ήταν οι πρώτες διαφορές που διαπίστωνε κανείς. Και μετά ήταν η κοριτσίστικη φωνή. Βαθιά, ευγενική, σπάνιο ηχόχρωμα, σπάνια και για την ηλικία της η εκφορά του λόγου, σαν σμιλεμένη κιόλας από σπου-δές και ζωή. Πολύ μικρή για να έχει προλάβει.

Εκείνος πάλι, νοστιμούλης, άκουγε περισσότε-ρο και της κρατούσε το χέρι. «Θα ήθελα να του πω ότι υπάρχουμε κι εμείς... εμείς που ντρεπόμαστε να μη γνωρίζουμε αγγλικά και γαλλικά και γερμανικά». «Εντάξει», απαντούσε εκείνος, «μην υπερβάλλεις, υπάρχει και κόσμος που δεν έτυχε, δεν μπόρεσε, ίσως δεν είχε χρήματα». «Οχι, δεν υπάρχει αυτό, δεν είναι τα χρήματα, είναι να θες να είσαι πολίτης του κόσμου, να μην είσαι ψευτόμαγκας στην αυλή σου, να μην είσαι επαρχιώτης, δεν έχει να κάνει με ιδε-ολογίες, έχει να κάνει με το παράδειγμα που δίνεις για τη γενιά σου και για τους νεότερους...»

Κατάλαβα για ποιον μιλούσαν. Ηταν το θέμα της ημέρας άλλωστε. Ενας νεαρός πολιτικός, δύναμη ανερχόμενη σύμφωνα με την κάλπη, και έδειχνε μπροστά στις κάμερες των ξένων ειδησεογραφικών δικτύων «επαρχιώτης» του ’50 σε εστιατόριο της Ομονοίας, χαρούμενος που έχει παρά για να φάει ό,τι θέλει, αλλά δυσκολεύεται να συνεννοηθεί με τα γκαρσόνια.

Η τελευταία παρατήρηση του κοριτσιού με πέθανε. Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Οτι υπάρχουν νέες γενιές Ελλήνων που μεγάλωσαν θεωρώντας ότι ανήκουν στην Ευρώπη, που έμαθαν δυο τρεις ξένες γλώσσες γιατί ήθελαν να επικοινωνούν και να νιώθουν πολίτες του κόσμου, που συμπλήρωναν τις σπουδές τους στο εξωτερικό για να έχουν τη χαρά να γνωρίζουν τον κόσμο.

Υπάρχουν νέοι Ελληνες κοσμοπολίτες, μορ-φωμένοι, δημιουργικοί, ταλαντούχοι, που μπορεί να μην είναι η Ελλάδα πια παράδεισος για αυτούς, επειδή δεν υπάρχουν δουλειές, αλλά εντέλει αυτό που την έκανε πραγματικά κόλαση είναι ότι το είδος τους αφανίστηκε μέσα σε μια στιγμή από την υπερ-διόγκωση της εικόνας ενός νεαρού «επαρχιώτη» της πολιτικής. Είναι αυτοί που τους περιμένω να βγουν μπροστά, να φωνάξουν: «Ε, υπάρχουμε κι εμείς, η άλλη Ελλάδα!» και να πάρουν τα ηνία στα χέρια τους. Για να δούμε!

Είναι λίγο παράδοξο να είσαι σχεδιαστής μόδας και ενδυ-ματολόγος και να μην κάνεις επιδείξεις μόδας. Ενδιαφέρον ωστόσο! Στην περίπτωση του Βασίλη Μπαρμπαρίγου, όπως μου εξηγεί ένα απομεσήμερο στο ατελιέ του, αυτό συμβαίνει διότι ο ίδιος αισθάνεται γεμάτος βλέποντας τα ρούχα του στη θεατρική σκηνή και στη μεγάλη οθόνη. Ανοιξε το πρώτο του ατελιέ το ’99, αλλά είχε ήδη αρχίσει να ζωγραφίζει από μικρή ηλικία. Εχει, επίσης, σπουδάσει μουσική, έχει παρα-κολουθήσει θεατρικά και φιλολογικά εργαστήρια. Το BA του είναι από το Kent Institute of Art & Design. Πρόσεξα δου-λειά του στα κοστούμια της ταινίας «Στρέλλα», τα οποία και είχε σχεδιάσει. «Μόνο το φόρεμα της σκηνής που τραγουδά-ει όπερα η Ορφανού πήρε απίστευτες ώρες και χαρτοκοπτική από πολλά χέρια», μου λέει.

Ο Βασίλης αποπνέει έναν αέρα κοσμοπολίτικο, αλλά σε χαμηλούς τόνους. Στο θεατρικό χώρο μπήκε κάνοντας τα κοστούμια για τις Νέες Μορφές στη Θεσσαλονίκη. Η πτυ-χιακή συλλογή του στην Αγγλία πήρε πολύ καλές κριτικές, «τα ρούχα σου έχουν δομές Balenciaga και αέρα Valentino

και θα μπορούσες να τα πουλάς στη Νέα Υόρκη». Στην Ελλάδα όμως, που ως γνωστόν «τρώει» τα παιδιά της, οι αντιδράσεις ήταν... συγκρατημένες. Ο σχεδιαστής ήταν τότε μόλις 22 ετών. Ακολούθησαν μικρές συλλογές, αλλά, όπως μου εξηγεί, ο «κύκλος» άνοιξε με το θέατρο, την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Περιμένοντας». Τα ενδιαφέρο-ντά του επεκτείνονται στη σκηνογραφία με δουλειές στο Επί Κολωνώ και στο TAF. «Αγαπώ πολύ το θέατρο. Αναζητού-σα μια ευκαιρία για ομαδική εργασία και ανταλλαγή απόψεων. Ετσι συναναστρέ-φεσαι και με άλλους».

Τον ρωτάω για τον κινηματογράφο. «Εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιο απόλυτα από την πλευρά του σκηνοθέτη», εξηγεί. «Δεν ξέρεις τι θα δεις τελικά στην οθόνη.

Για παράδειγμα, μπορεί να ετοιμάζεις ένα εντυπωσιακό φόρεμα και στο τελικό μοντάζ να δεις αντί του φορέματος μόνο ένα κο-ντινό πλάνο της ηθοποιού! Στη «Στρέλλα», μια δουλειά που αγά-πησα πολύ, τα έκανα όλα μόνος μου πάλι», γελάει. Είχε εμπει-ρία από ταινίες μικρού μήκους και το φιλμ «Ο καλύτερός μου φίλος» με τον Λαζόπουλο. «Είναι υπέροχη αίσθηση να βλέπεις ένα ρούχο σου φορεμένο τόσο στην οθόνη ή τη σκηνή όσο και στο δρόμο». Με τις επιδείξεις τι γίνεται; Σκοπεύει να δείξει τη δουλειά του; Σημειωτέον ότι δεν ανήκει σε κανένα σύλλογο σχε-διαστών μόδας. «Σε κάποια στιγμή, αλλά είναι ακόμα κάτι που επεξεργάζομαι στο μυαλό μου. Πάντως προτιμώ τη θεατρικότητα στην πασαρέλα, όπως κάναμε για παράδειγμα με τη Μέμη Κού-πα που σκηνοθέτησε πρόσφατα την επίδειξη της Absolut, στην οποία και είχα πάρει μέρος. Δεν είμαι διακοσμητικός σχεδια-στής. Θέλω ό,τι φτιάχνω να είναι πρακτικό, να φοριέται άνετα». Φορέματά του φορούσαν και οι παρουσιάστριες στην απονομή των Βραβείων της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ο ίδιος είχε πάρει το Βραβείο Ενδυματολογίας το 2010).

ΝωασΑότοΙνμTσαφ

«α«

Ενα ενδιαφέρον παζάρι βιβλίων (Books & Booze) φιλοξενεί αυ-τές τις μέρες το ισόγειο του μπαρ-πολυχώρου Booze Cooperativa

που υποδέχεται τη μία εκδήλωση μετά την άλλη. Αν κρίνου-με από την προσέλευση, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Οι Αθηναίοι αγαπούν την μπίρα και το αποδεικνύουν εμπράκτως στο νέο στέκι του δροσερού ποτού, το Barley Cargo (ση-μαίνει φορτίο κριθαριού!) που άνοιξε στη γωνία των οδών Κολοκοτρώνη και Καρύτση.

Οι κληρωτίδες, οι αυτόματες μηχανές που εμφανί-ζονται τέσσερις φορές την εβδομάδα, στην εκπομπή των κληρώσεων του ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ, ΠΡΟΤΟ, που μεταδίδονται απευθείας από τον ΑΝΤ1, είναι οι αναμφισβήτητες οι μεγάλες πρωταγωνίστριες, αλλά και οι μόνες που μεσολαβούν ανάμεσα στον παίκτη και την τύχη. Είναι εν τέλει αυτές και μόνο που κα-θορίζουν αν θα δοθούν τα εκατομμύρια ή θα γίνει τζακ-ποτ και να χρήματα θα προστεθούν ως κέρδη στην επόμενη κλήρωση.

Από τις 21 Απριλίου, οι ...πρωταγωνίστριες άλλαξαν. Έγιναν πιο όμορφες, πιο γρήγορες, πε-ρισσότερο φωτεινές και ακόμη πιο ηλεκτρονικές. Με δυο λόγια εκσυγχρονίστηκαν, γατί κατά τα άλλα παραμένουν ...κλασικές και αδιαμφισβήτητες στη δουλειά του.

Οι προηγούμενες «συνταξιοδοτήθηκαν» μετά από μακρά και «ευδόκιμη» υπηρεσία: 22 χρόνια για τις κληρωτίδες του ΛΟΤΤΟ (από τις 5/12/1990), 20 χρόνια για τις αντίστοιχες του ΠΡΟΤΟ (από τις 10/6/1992) και 15 για εκείνες του ΤΖΟΚΕΡ (από 16/11/1997).

Πέρα από την εμφάνιση, οι νέες κληρωτίδες ου-σιαστικά αντικατοπτρίζουν τη διαφορά τεχνολογίας που έχει επέλθει μεταξύ των διαφορετικών εποχών κατασκευής τους και συγκεκριμένα διαθέτουν:• Εξελιγμένους μηχανισμούς λειτουργίας• Σύγχρονη και σύνθετη σχεδίαση ως προς την

εμφάνισή τους • Αυτοματοποιημένη χρήση τους μέσω Η/Υ• Πιστοποίηση με σύγχρονα κριτήριαΗ αυξημένη ταχύτητα είναι ένα σημαντικό πλεονέ-κτημα: διεκπεραιώνουν, όπως πάντα, με ασφάλεια τις κληρώσεις, ενώ προσφέρουν περισσότερο χρόνο στους φιλοξενούμενους του Χρήστου Φερεντίνου, όλους αυτούς που έχουν καταστήσει την εκπομπή των κληρώσεων ως ένα show της ελληνικής τηλεό-ρασης με εξαιρετικά υψηλή τηλεθέαση.

Στο στούντιο της ΟΠΑΠ Α.Ε. - στο κεντρικό κτί-ριο της εταιρείας, στη λεωφόρο Κηφισού 62 - και οι νέες κληρωτίδες βρίσκονται πάντα ανά δυο για κάθε παιχνίδι, κι αυτό, ώστε, να διασφαλίζεται απολύ-τως η ακώλυτη κλήρωση των αριθμοπαιχνιδιών της ΟΠΑΠ, κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Σάββατο και Κυρια-κή, αλλά και κάθε άλλης κλήρωσης (όπως σημεία ΠΡΟΠΟ) όταν παρίσταται ανάγκη.

Και προς άρση κάθε αμφιβολίας πως τα παιχνί-δια ΤΖΟΚΕΡ, ΛΟΤΤΟ και ΠΡΟΤΟ είναι παιχνίδια της τύχης, σημειώνουμε ότι στην πρώτη κλήρωση που έγινε με τη νέα κληρωτίδα στο ΤΖΟΚΕΡ (Κυ-ριακή 22/4/2012) Τζόκερ βγήκε το 2, ο ίδιος που είχε βγει και κατά την πρώτη κλήρωση της παλιάς «συνταξιοδοτημένης» πλέον κληρωτίδας την πρώτη ημέρα που χρησιμοποιήθηκε (16/11/1997).

«Μοιάζει με τον Sydney Moncrief στα τε-λειώματά του. Τα πόδια του τον εγκατα-λείπουν, το σώμα του καταρρέει, το μυα-λό του θολώνει. Συμπλήρωσε ήδη εννιά χρόνια ανταγωνισμού σε ανώτατο επίπε-δο, εννιά χρόνια όπου έδωσε όλο του το είναι, πολύ περισσότερο από συμπαίκτες και αντιπάλους, όπου σκίστηκε κυριολε-κτικά. Αυτό το είδος του παιχνιδιού σού κάνει τα γόνατα μαντάρα. Και κάπως έτσι η εκρηκτικότητά του έχει πάει περίπατο, η ταχύτητά του δεν είναι πια εκεί και το πρώτο του βήμα δεν είναι και τόσο θανα-τηφόρο αυτή την εποχή».

Ο αρθρογράφος της εφημερίδας “New York Post” Peter Vecsey τα έγραψε όλα αυτά για τον σούπερ σταρ των Miami Ηeat, τον Dwayne Wade, αλλά θα μπορούσα να τα γράφω και εγώ για τον σούπερ σταρ του Παναθηναϊκού, τον Δημήτρη Διαμαντί-δη. Το παράδειγμα, άλλωστε, του Sydney Moncrief, το είχα καταγράψει από εδώ, από την παρούσα στήλη, πριν από κάτι μήνες, ενώ ο Vecsey δημοσίευσε το άρθρο του στην αρχή της τρέχουσας εβδομάδας.

Τέλος πάντων, μην πλακωθούμε τώρα για τα πρωτοτόκια. Σημασία έχει ότι ο Δια-μαντίδης έπαθε αυτό που παθαίνουν όλοι οι παίκτες υψηλών οκτανίων. Κάποια στιγ-μή σώθηκε το λαδάκι του. Και από εδώ και πέρα, ανεξάρτητα από την έκβαση των φετινών play off, έχει δύο επιλογές. Είτε θα κάνει συντήρηση τύπου Γιασικεβίτσιους και θα αναλάβει ένα ρόλο έκτου παίκτη πο-λυτελείας, είτε θα καταλήξει σαν τον Πανα-γιώτη Γιαννάκη να ταλαιπωρείται στο παρ-κέ επί σειρά ετών. Τον θυμάστε, υποθέτω, στον τελικό του Μπερσί με την Μπαρτσελό-να, να αναλαμβάνει την τελευταία επίθεση του Παναθηναϊκού, να σκοντάφτει και να χάνει εύκολα την μπάλα από τον Μοντέρο. Αν δεν έμπαινε στη μέση το χέρι του Θεού και του Στόγιαν Βράνκοβιτς...

Θα αφήσω λίγο στην άκρη τα της επικαιρότητας των τελικών στο μπασκετάκι (εκεί που ο Πρωτα-θλητής Ευρώπης αντιμετωπίζει την ομάδα που ηττήθηκε στο μι-κρό τελικό του Final 4 από την Μπαρτσελόνα) και θα ασχοληθώ με τα τεκταινόμενα του Νταμπλού-χου Ελλάδος στο ποδοσφαιράκι. Με εκείνο το άθλημα, δηλαδή, όπου οι βασικοί «ανταγωνιστές» ζουν με το φόβο για τα μελλού-μενα, την ώρα που εμείς επε-λαύνουμε (επικός;) με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.

Μιλάω, φυσικά, για το μετα-γραφικό πογκρόμ που έχει εξα-πολύσει η διοίκηση του Ολυμπι-ακού με στόχο την πολυπόθητη εδώ και χρόνια ελληνοποίηση του ρόστερ. Ηδη έκλεισε για τα επόμενα πέντε χρόνια η έκπλη-ξη της προηγούμενης σεζόν, ο 20χρονος επιθετικός Παναγιώ-της Βλαχοδήμος.

Ο πολλά υποσχόμενος πο-δοσφαιριστής, το παρουσιαστικό του οποίου παραπέμπει στον Ρο-νάλντο, διαθέτει αδιαμφισβήτητο ταλέντο και κατεβαίνει στο λιμάνι για να συμπληρώσει μία -ούτως ή άλλως δυνατή- επιθετική γραμμή. Ο μόνος φόβος που επικρατεί στις τάξεις του συλλόγου είναι μήπως ο «Κριστιάνο» δεν κάνει χωριό με τον «Μέσι» (τον Φετφατζίδη ντε!) και αρχίσουν τίποτα σφαλιάρες για την πρωτοκαθεδρία στο βε-ντετιλίκι της ομάδας... Πέρα από την πλάκα τώρα, αν αναλογιστού-

με πως εκτός από τον Βλαχοδήμο και τον κλεισμένο Σιόβα ενδέχε-ται να ακολουθήσει μεγάλο μέρος από τη νεανική ποδοσφαιρική αβανγκάρντ της Ελλάδας (ακού-γονται μεταξύ άλλων οι Φορτού-νης, Γιαννιώτας, Σκόνδρας, Κο-λοβός, Βασιλακάκης), τότε τολμώ να πω πως -σε συνδυασμό με τους ήδη υπάρχοντες Ελληνες- θα δημιουργηθεί ένας πυρήνας γηγενών ποδοσφαιριστών πολύ πιο ποιοτικός και από αυτόν που οδήγησε την ομάδα στην έναρξη της παντοκρατορίας στα μέσα του ’90. Ισως και να υλοποιηθεί, έτσι, η υπόσχεση Μαρινάκη για «εικο-σαετία τίτλων». Τι έμεινε, άλλω-στε; Μόλις 18 χρονάκια...

Για να γίνουν όλα αυτά, βέ-βαια, και για να εξελιχθεί η πιτσι-

ρικαρία αποδίδοντας με βάση τα όσα ορίζουν οι δυνατότητές της, θα πρέπει να καλυφθεί επάξια το κενό που άφησε ο Βαλβέρδε. Τα όσα ακούγονται το τελευταίο διάστημα περί πρόσληψης ενός από τους Σόλιντ (!), Κούπερ (!!) ή του άνεργου εδώ και μια διετία Βίκτορ Φερνάντεθ, μόνο γέλωτα, απορία και σκεπτικισμό (για τη μη διάψευση από πλευράς διοί-κησης) προκαλούν. Χωρίς να γί-νομαι μάντης κακών και εφόσον τα συγκεκριμένα ονόματα δεν αποτελούν αποκύημα της δημο-σιογραφικής φαντασίας, η καρ-δάρα με το -ελληνικής προέλευ-σης- γάλα κινδυνεύει να χυθεί προτού καν καλά καλά γεμίσει.

Η μεταγραφή Βλαχοδήμου και οι ματιές προς ό,τι πιο νεανικό και ποιοτικό διαθέτει η ελληνική αγορά προκαλούν αισιοδοξία. Αρκεί, βέβαια, να μην επιβε-βαιωθούν τα ανέκδοτα της προπονητολογίας...

Πιάσε μια τσάπα και τρέχα στα βουνά, Κριέ, και θα με θυμηθείς. Οχι για πολύ, έτσι για το Σαββα-τοκύριακο. Θα βρεις λίγο την ησυχία σου, που τη χρειάζεσαι, και μπορεί να βγάλεις και κανένα χαρ-τζιλικάκι από την όλη φάση. Επίσης, μπορείς να πάρεις τα βουνά και να πιάσεις μια τσάπα και να ξύνεσαι επαγγελματικά, το ίδιο θα κάνει.

Πιάνεις τις ιδέες σου από τον ονειρόκοσμο, Ταύρε, γίνονται άμορφη ύλη και σιγά σιγά τις πλά-θεις σε ό,τι υπέροχο είχες στο μυαλό σου. Το κόλ-πο είναι να μην τρομάξεις από τη διαδικασία. Αν ψαρώσεις έστω και λίγο από το πόση γλίτσα έχεις να διαχειριστείς, η συνταγή θα χαλάσει.

Κάτσε στην Καρύτση και χάζευε τον κόσμο, Δίδυμε, για πάντα. Πολύ γρήγορα θα δεις κάποιον που να σε ενδιαφέρει, με την έννοια που κατα-λαβαίνεις, δεν είμαστε παιδιά τώρα. Προσπάθησε, βέβαια, να κρατήσεις το βλέμμα σου προσηλωμένο στο στόχο τόσο, ώστε να μπορείς να κρατήσεις και το σαγόνι σου στη θέση του.

Σβήσε τουρμπίνες και κάτσε σπίτι, Καρκίνε, η ξεκούραση είναι κάτι που πρέπει να πάρεις αρκού-δως σοβαρά αυτή την εβδομάδα. Εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή σου λέω ότι όσο βγαίνεις από το σπίτι κακά πράγματα θα συμβαίνουν, οπότε ας πε-ριμένουμε να τελειώσει η καταιγίδα εκεί που είναι στεγνά, ναι;

Εσύ, Λέοντα, πιάσε ένα καλό πόστο σε κάποια καφετέρια της Αρεοπαγίτου και περίμενε να δεις τι θα γίνει. Ετοιμάσου να δεις τα πιο εντυπωσια-κά πράγματα να συμβαίνουν αυτή την εβδομάδα. Κατά 80% αυτό το εντυπωσιακό θα είναι να πέ-σει ένα πιάνο με ουρά από τον ουρανό στο κεφάλι σου, αλλά να, είναι κάπως καρμικό να συμβεί.

Διάλεξε δύο ανθρώπους, Παρθένε, ανεξαρτή-τως φύλου ή βαθμού οικειότητάς σου με αυτούς και ενημέρωσέ τους ότι προτίθεσαι να τους εκπλη-ρώσεις από μία σεξουαλική χάρη. Η δουλειά σου είναι το spread the love αυτή την εβδομάδα. Αν ο σύντροφός σου τσατιστεί, πες ότι σου το είπα εγώ.

Βγάλε τη ζώνη αγνότητας, Ζυγέ, και βγες από το comfort zone. Γενικά με τις ζώνες κάτι έχεις αυτή την εβδομάδα. Αυτό που λέω, τέλος πάντων, είναι να αρχίσεις να πηγαίνεις αλλού και όχι στα συνηθισμένα μέρη, γιατί ο κόσμος είναι πολύ με-γάλος για να πηγαίνεις κάθε μέρα για μπίρες στο Τηνιακό, με την ψυχολογική έννοια.

Πάρε όλα τα οικονομικά που έχεις οργανώσει ως τώρα, Σκορπιέ, μουντζούρωσέ τα, κόψε τα σε πολύ μικρά κομμάτια, τσαλάκωσέ τα, πέτα τα στη φωτιά, ρίχ’ τους κατάρες. Γιατί, σε σχέση με την οργάνωση που θα επιδείξεις τώρα, θα φαίνονται σαν Μαθηματικά πρώτης δημοτικού από μελλοντι-κό συντάκτη του προϋπολογισμού μας.

Τοξότη, δεν μπορώ να ασχολούμαι άλλο μαζί σου. Κάθε εβδομάδα τα ίδια, αηδία έχεις καταντή-σει. Κανόνισε την πορεία σου, γιατί θα μείνουν 11 τα ζώδια σε αυτή τη στήλη, εντάξει;

Συγκεντρώνεσαι στα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας, Αιγόκερε, και αυτό δεν είναι κακό. Λίγη έξτρα προσοχή στη ρουτίνα σου χρει-αζόταν, ίσως και λίγο ρετουσάρισμα. Δώσε επίσης λίγη προσοχή στην υγεία σου και το πιο πιθανό είναι να έχεις μία εβδομάδα αρκετά πετυχημένη σε σχέση με την υποδομή σου. Οι υπερβάσεις αρ-γότερα.

Μεγάλη τύχη στο σπιτικό σου, Υδροχόε, όχι επειδή έσπασες κουλούρα στο πλατύσκαλο στο γάμο σου, τα άστρα είναι υπεύθυνα. Δώσε βάρος, λοιπόν, στην οικογενειακή σου ζωή, γιατί θα είναι σημαντική πηγή ενέργειας και για όλα τα υπόλοι-πα που κάνεις. Εντάξει όμως, αν πας και μια βόλτα μια φορά από Θησείο, δεν χάθηκε ο κόσμος.

Εχεις μια μανία να προμοτάρεις τον εαυτό σου πολύ επιθετικά, Ιχθύ, και δεν ξέρω αν θα σου βγει σε καλό. Βέβαια, έχει αξία και το φαίνεσθαι, αλλά το να βάζεις γιγαντοαφίσα με τη μούρη σου στην Times Square ίσως να είναι λίγο υπερβολικό. Να θυμάσαι ότι η καλύτερη διαφήμιση είναι πάντα η δουλειά σου.

51

Τη δυνατότητα να διασκεδάσεις όπως, όπου και όποτε θέλεις έχεις στο εξής απλά παίρνοντας μέρος στο διαγωνι-σμό F2G Out μέχρι τις 30 Μαΐου. Ει-δικότερα, μπορείς να δηλώσεις συμ-μετοχή μέσα από την ιστοσελίδα www.wind.com.gr συμπληρώνοντας τα στοι-χεία σου στη φόρμα συμμετοχής. Ετσι μπαίνεις αυτόματα στην κλήρωση για δωρεάν έξοδο μαζί με την παρέα σου. Οι επιλογές εξόδου που προσφέρει το F2G σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη είναι πολλές: θέατρο, cinema, φαγητό, spa, συναυλίες και bar. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δηλώσεις την κατηγορία και την ημερομηνία που προτιμάς. Περισσότερες πληροφορί-ες θα βρεις στο www.wind.com.gr ή στο προφίλ της Wind στο Facebook.

Μειωμένες τι-μές σε όλα τα μη-νιαία πάγια, αλλά και επιπλέον δω-ρεάν χρόνο ομιλί-ας σε όλα τα καρ-τοκινητά, προσφέ-ρει η Cosmote με το Οικογενειακό Πακέτο, εξασφαλί-ζοντας ακόμη με-γαλύτερη οικονο-μία στην επικοινωνία της οικογένειάς σου. Πιο συγκεκριμένα, το Οικογενειακό Πακέτο παρέχει έκπτωση έως 20 ευρώ σε κάθε μη-νιαίο πάγιο συμβολαίου, καρτοσυμβολαίου, Internet On The Go & Cosmote At Home. Επίσης δίνει bonus 20% επιπλέον χρόνο ομι-λίας με κάθε ανανέωση που κάνουν τα Συμβόλαια σε Καρτοκινητά, ΚαρτοΣυμβόλαια & Cosmote Internet On The Go με κάρτα, μέσω της υπηρεσίας απλής και εύκολης μεταφοράς υπολοίπου Cosmote Easy Transfer. Τέλος εκδίδει έναν κοινό λογαριασμό ώστε να έχεις τον πλήρη έλεγχο των εξόδων σου.

Η Vodafone εμπλουτίζει ακόμη περισσότερο τη μεγάλη ποικιλία της από οικονομικά smartphones και διαθέτει αποκλειστικά το νέο Samsung Galaxy mini 2, δίνοντάς σου τη δυνατότητα να απολαύσεις την εξαιρετική εμπει-ρία γρήγορου Mobile Internet μέσα από το δίκτυό της. Το νέο Samsung Galaxy mini 2 συνδυάζει μοντέρνο design με εξαιρετικά χαρακτηριστικά σε οικονομική τιμή, ενώ ταυτόχρονα παρέχει τη δυνατότητα εύκο-λης και γρήγορης πλοήγησης στο διαδίκτυο, στα social networks, αλλά και πρόσβαση σε χιλιάδες εφαρμογές. Το μοναδικό αυτό smartphone μπο-ρείς να το κάνεις δικό σου μόνο με 199 ευρώ χωρίς συμβόλαιο ή ακόμη φθηνότερα με σύν-δεση σε προγράμματα Vodafone Unlimited, μέσα από το δίκτυο καταστημάτων της ή στο www.vodafone.gr.

ρο τηκαι δ2, δίτική ίκτυόμοντέονομα εύκο, στ

λιάδεμπο-υρώ ύν-ed,το

η μεγάλη διαθέτει ίνοντάς εμπει-ό της. έρνο μική κο-τα

ες -

55Τα Φυτώρια Αντεμισάρη σε συνεργασία με τον Αντρέα Μπαρμπούτση και τον Δήμο Αγίου Δημητρίου, δημιουρ-γούν την πρώτη ιδιωτική «Σχολή Κηπουρικής». Έμπειροι καθηγητές και αναγνωρισμένοι επαγγελματί-ες του χώρου σας περιμένουν για να σας μυήσουν στην τέχνη της κηπουρικής με πρακτικές και σύγχρονες με-θόδους.

Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα και Τετάρτη 18:00-20:30 σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, στην οδό Ηπείρου 41 στον Άγιο Δημήτριο.

Διδάσκοντες:

Γεωπόνος - Αρχιτέκτων Τοπίου

Γεωπόνος - Συγγραφέας

-ροχές:

Αντεμισάρη

-

-

απο τα χέρια σας»-

όλους μετά την ολοκλήρωση του κύκλου των μαθημάτων

Πληροφορίες: Φυτώρια Αντεμισάρη, Βίλλυ Γλυκερδά, 210 - 97.61.024 ή στο gardenschool@antemisaris.gr