De Hoornmei 2010 41ste jaargang 800 expl. nr. 394maandblad gemeenschapscentrum Candelaershuys Ukkel

licht door Ukkel

Can

delaershuys

Bai Kamara jr

De Hoornerkend door de Vlaamse Gemeenschapscommissie

mei 2010 - 41ste jg - 800 expl. - nr. 394

colofon

REDACTIERAAD:Leo Camerlynck, Jozef Denoyelle, Willy Peersman, René Weemaels, Bart De Smedt en Roos Pauwels

Ondertekende artikels verbinden alleen de auteur

OPMAAK:Roos Pauwels

COVER:foto © Michael Pierrard

REDACTIESECRETARIAAT:Roos Pauwels

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER:Thomas Roukens

Brugmannlaan 4331180 ukkel

BRIEFWISSELINGGC Candelaershuys

Brugmannlaan 433 - 1180 UkkelT. 02 343 46 58 - F. 02 343 69 89

candelaershuys@vgc.bewww.candelaershuys.be

Het Candelaershuys respecteert uw privacy. Uw adres gebruiken we uitsluitend om u De Hoorn toe te zenden en u op de hoogte te houden van eigen activiteiten en van aanverwante organisaties in de Vlaamse gemeen-schap in Brussel. U kunt uw gegevens in ons bestand altijd inkijken of aanpassen zoals voorzien in de wet van 8 december 1992 ter bescherming van de privacy.

INHOUD

3-5 Tot ziens en welkom6-7Aperitief v/h Huys-concert: Brassband Bravoer7Muziekacademie8-9Concert: Bai Kamara jr9Veranderingen bij de MIVB10Ukkelse agenda11Ukkel vol bloemen12-13Wijkwerking: ACQU14-15Beleefd verleden16Verenigingsnieuws17-18Boeken in de bib18Verenigingsnieuws19sprUkkels

2

3

tot ziens & welkom

Daar gaat Roos ...

Roos Pauwels werkte meer dan 7 jaar in dit gemeenschapscentrum.Daarom, als centrumverantwoordelijke, collega en nauwe vriend, graag deze paar woorden, om ze uit te wuiven.

Het was een raar telefoontje, die zondag-morgen in januari toen Roos me belde en vertelde dat ze gevraagd werd om vanaf mei vzw Daarkom te gaan leiden. We wisten eigenlijk niet goed wat zeg-gen op dat moment. En toch was het ook duidelijk: deze niet evidente, zeg maar moeilijke beslissing, maar o zo grote uitdaging kon Roos niet laten liggen. Het is een ongelooflijke en unieke kans om al haar talenten ten volle te laten renderen.

Meer dan zeven jaar hebben we hier, samen met alle betrokkenen en in alle bescheidenheid, geprobeerd de “juiste” dingen te doen, en mensen te verrassen met spitante sociaal-culturele en artis-tieke “pikuurkes”. In alles wat we deden zochten we steeds naar de juiste onder-bouw en motivatie. We hanteerden een zorgzame en kritische werkwijze waarin we steeds door ons bestuur werden ge-steund en waarbij we het volste vertrou-wen kregen (waarvoor dank!). De realisatie van elke activiteit die we bedachten was en is uiteraard enkel mo-gelijk met de hulp en onvolprezen inzet van ons klein personeelsploegske. Het was na al die jaren een meer dan hecht team geworden. Het vertrek van Roos uit deze ‘schone bende’ zal zich dan ook nog eventjes laten voelen.

Wanneer u dit leest is cultuuranimator Roos Pauwels vertrokken uit het Candelaershuys, op weg naar Daarkom, het in de steigers staande Vlaams Marokkaans Culturenhuis in hartje Brussel, waar ze vanaf 1 mei directeur wordt.

Als programmatoren vormden Roos en ik een unieke tandem, ééndrachtig en complementair. Een pril idee werd over-wogen en bekritiseerd, gewikt en gewo-gen en ging over en weer met de snel-heid van een pingpongspel. En voor we het wisten hadden we weer, en dit speci-aal voor u, een mooi plannetje klaar.

Voorbeelden hiervan bij de vleet de laatste zeven jaar, ik denk bijvoorbeeld spontaan terug aan die fantastische len-teavond in Calevoet, met het wandelend aperitief met de wijnboxen en de chips “in de caddies van Roos & Rony”. Of aan het waanzinnig idee aan de Ukkelaar te vragen om om 18u een kunstwerk te brengen naar het Candel, om dan om 20u een tentoonstelling te openen.

De talloze dingen die we samen organi-seerden werden nog mooier door wat ik dan intern “de Pauwels- touch” noemde: het oog voor detail en het feit dat niet al-leen de inhoud zelf van belang was maar ook de kwaliteitsvolle uitvoering ervan, ondanks de soms beperkte middelen. Dat was iets waar we blind konden op ver-trouwen en dan ook maar al te graag een beroep op deden. Het wordt een mooie uitdaging, daar in Daarkom en ik weet nu al dat ze daar iemand hebben binnengehaald waarvan ze nog gaan opkijken. Niet alleen omwille van haar talenten, maar ook omwille van de manier waarop ze deze uitdraagt.

4

tot ziens & welkom

Bestuurders van Daarkom: u hebt een meer dan juiste keuze gemaakt, dat ga-randeer ik u. En ik kan het weten. Punt. Roza, het Candelaershuys zal anders worden zonder u. Namens de perso-neelsploeg, ons bestuur, de vele ver-enigingen, ons tof en trouw publiek, de redactie en de lezer van De Hoorn, maar ook namens mezelf, uwe maat, zeg ik u van harte dank voor het mooie en waar-devolle werk en de vele kleurige rozen die je de laatste 7 jaar in Ukkel plantte. Wees gerust, we zullen regelmatig “on-zen toer” blijven doen om ze water te geven, dat beloven we je.

Ga jij nu maar een munttheetje drinken, daar in Daarkom.

“Thank you for the Roses” (© deus)x Bart

De Vlaamse Gemeenschap en het Konink-rijk Marokko namen samen het initiatief om een Vlaams-Marokkaans Culturen-huis op te richten. Ze wilden een plek maken voor culturele kruisbestuiving tussen de gemeenschappen en noem-den het Daarkom. Het Arabische woord ‘daarkom’ betekent ‘jullie huis’. Doe of je thuis bent. Dat zegt het helemaal.

Daarkom kiest voor een gevarieerd inte-rieur: theater, literatuuravonden, muziek, tentoonstellingen en de kunst van het dagelijkse leven. Dialoog en ontmoeting tussen gasten, bezoekers en toevallige passanten zullen zorgen voor een warm, levendig huis. Daarkom wordt een plaats waar mensen met diverse achtergronden

elkaar en hun culturen beter leren kennen. Kunstenaars, gastronomen, lifestylegoeroes, cineasten, schrijvers en kunst-liefhebbers van alle leeftijden zullen elkaar ontmoeten en vinden bij Daarkom. Op een platform, in een laboratorium. Hartje grootstad. Je kan het fu-

sion noemen, maar Daarkom wil vooral voor een frisse dynamiek zorgen, die bergen verzet en mee de toekomst te-kent van hoe we samenleven.

Daarkom zal gehuisvest zijn in de voor-malige variétézaal ‘La Gaité’ aan de Wol-vengracht. Zoals veelal met dergelijke grote bouwdossiers liep de verbouwing al een flinke vertraging op. Daarkom hoopt echter eindelijk haar deuren te kunnen openen in het voorjaar van 2011.

Alvast van harte welkom!

www.daarkom.be

5

Niet altijd simpel hoor, het vervangen van een cultuuranimator. Niet alleen moet hij of zij beschikken over de juiste algemene vaardigheden om die job uit te oefenen, hij/zij moet tevens voeling heb-ben met, en zich kunnen vinden in het concrete takenpakket in het Candelaers-huys zelf, én zich kunnen inpassen in de toch wel aparte spirit van onze kleine personeelsploeg.

Mede dank zij de professionele onder-steuning van de “VGC-Directie Personeel” bij de selectieprocedure werd Lander Exelmans weerhouden voor de job in Ukkel: Lander volgt dus Roos op. Lan-der leek ons iemand met de geschikte theoretische vorming en onderbouw, én met veel goesting om deze in de praktijk om te zetten, dit voor de verschillende doelgroepen die we willen bereiken. We denken tevens met Lander een goede “organisator” geselecteerd te hebben.Lander start zijn professionele loopbaan in het Candelaershuys, hij krijgt van ons alle kansen om zich snel thuis te voelen en zijn draai te vinden in het Ukkelse. We laten hem even zichzelf voorstellen

Mijn naam is Lander Exelmans en ik ben 22 jaar oud. Ik ben afkomstig van Diepenbeek, Limburg. Een vijftal jaar geleden ben ik naar Brussel getrokken om sociale en culturele agogiek te stu-deren aan de Vrije Universiteit Brussel. Tijdens mijn studies heb ik kennisge-maakt met het sociaal-culturele werk in al zijn aspecten, waardoor ik nu heel veel goesting heb om dit in de praktijk om te zetten.

Tijdens die studies ben ik ook langzaam-aan verliefd geworden op de stad Brus-sel. De grootstad en zijn randgemeen-ten, met elk hun eigen karakter, vind ik enorm boeiend. Als nieuwe cultuurfuncti-onaris zal ik proberen open te staan voor iedereen om voor elk wat wils op poten te zetten. Zowel voor de mensen die het Candelaershuys al kennen, maar ook voor de mensen die nu nog niet bereikt worden. Enkel zo kunnen we de naam van ‘open huis’ nog beter waarmaken en verder uitgroeien tot een echt Ukkels “gemeenschapscentrum”.

In mijn vrije tijd ga ik graag naar the-ater- en comedy- voorstellingen. Maar het grootste deel van die tijd spendeer ik aan mijn grote passie: muziek. Op dat vlak zit ik dus goed in Ukkel! Ik ga vaak naar concerten, daarom is Brussel met al zijn concertzalen een droom voor mij. Ik drum zelf ook en de laatste tijd experi-menteer ik veel in mijn geïmproviseerde homestudio. Maar ik ben evengoed te vinden voor een aangename babbel met een frisse pint op een zonnig (Ukkels) terras of in een gezellig café.

Lander zal zich hier voornamelijk be-zighouden met het “gemeenschapsvor-mende” luik van de werking, zeg maar alle activiteiten die we opzetten om het leven in Ukkel wat aangenamer te maken (de “aperitieven”, feest van de gemeen-schappen, jaarmarkt, wijkwerking, 11 ju-liviering, sociaal artistieke projecten….). Lander wordt ook het aanspreekpunt van de verenigingen en de nieuwe redactie-secretaris van De Hoorn.

Lander, alle succes toegewenst. Go!!!

... en daar is Lander

6

aperitief van het huys-concert

Voor dit tweede ‘klassieke’ concert in de reeks, gooien we het over een heel andere boeg: we kiezen voor het warme, overweldigende en op-zwepende geluid van een Brass-band. ‘Bravoer’ zal u tijdens een, zoals steeds, gesmaakt Aperitief van het Huys vergasten op muziek van o.m. Goff Richards, J.S. Bach, Rossini en Louis Prima.

Het koperwerk wordt alvast ge-blonken en de pauken worden aan-gespannen. Welkom dus op 2 mei in het Boetendaalcentrum voor een glas en een mooie dosis blaas-werk!

foto © Jos Peeters

Brassband Bravoer

De ontstaansgeschiedenis van de brass-bands zou al terug gaan tot de 11de eeuw, maar in zijn huidige vorm moeten we de oorsprong vooral situeren tijdens het einde van 19de eeuw, op de ach-tergrond van de industriële revolutie in Engeland. Dit ging mede gepaard met de technische evolutie van een aantal ko-perblaasinstrumenten, maar werd vooral ingegeven door de maatschappelijke en sociale situatie van de snel toenemende arbeidersbevolking in de industrieste-den. De brassbands waren niet alleen een uitlaatklep voor de arbeiders, maar voor werkgevers was, onder de vorm van ‘sponsoring’ van deze bands, dit ook een manier om mogelijke politieke of sociale onvrede in de kiem te smoren.

7

Aperitiefconcert:zondag 2 mei 2010om 11uBoetendaalcentrumDekenijstraat 98, UkkelPRIJS: €5Cultuurwaardebon wordt aanvaardinfo:02 343 46 58 of candelaershuys@vgc.be

Een brassband is m.a.w. een typisch Britse orkestvorm en, zoals de naam het laat vermoeden, bestaat een brassband uitsluitend uit (een 30-tal) koperblazers, aangevuld met twee of drie percussio-nisten. Dat is meteen een groot verschil met de fanfare- en harmonieorkesten zoals wij die in Vlaanderen kennen. In een brassband spelen geen houtblaasin-strumenten mee. Brassbands worden gekenmerkt door een heel typische klankkleur. Die brassband-sound wordt in grote mate bepaald door de cornetsectie. Een cornet is kleiner dan een trompet en conisch van vorm. Daardoor heeft een cornet een rondere, warmere klank dan een trompet.

De Tervuurse Brassband Bravoer wordt geleid door dirigent en componist Roger Derongé. Deze getalenteerde en ge-dreven muzikant-docent-componist-diri-gent sleepte al tal van prijzen en medail-les in de wacht. Hij kan dan ook buigen op een rijke ervaring bij tal van orkesten en opdrachtgevers.Bovenal is hij een enthousiaste en ge-ëngageerde orkestleider die met hart en ziel zijn bandleden het beste van hun muzikale zelf laat geven. Bravoer telt een 30-tal jonge en iets minder jonge leden die met plezier en overgave de brass-band-traditie in ere houden.

Laat u meevoeren op de warme en me-lancholische tonen van deze brassband.

muziekacademie

Met een klein gezelschap waren we die voormiddag samen, om uit te blazen. Om muziek uit onszelf te blazen, los van wat het papier voorschrijft. Al blijven de spelregels dezelfde, de bouwblokjes ook. Do, re, mi, fa, sol, la, si, do met af en toe een kruis en een mol, u kent ze wel. Zo veel zijn ’t er eigenlijk niet. Maar wat je er allemaal mee kan bou-wen, onuitputtelijk, oneindig (wie herin-nert zich er niet zijn lego bouwsels?). Moeilijk ook, ’t klinkt niet altijd. Er zijn wel wat spelregels. Niet alle lego-blokjes passen op elkaar of vormen samen een constructie die blijft staan. Simpel begin-nen, eenvoudige patroontjes dus, dat werkt, dat klinkt. Bluesmuziek heeft dat in zich. 12 maten lang, noten die steevast dezelfde akkoor-den sluiten, en daarna weer 12 maten hetzelfde patroon, en nog eens en nog … Dan weet je vooraf een beetje wat er mee accordeert. Echt een aanrader, dit moet u eens proberen, een echte kick zonder een druppel alcohol of één mil-ligram coke. Spelen met muziek, echt muziek spelen, van binnen uit. Ik voel het, u komt volgende keer ook!

Toneel: donderdag 3 juni 2010: P. Hymanslaan 2, 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe om 19uJazz en Lichte Muziek: dinsdag 1 juni 2010 in de zaal Sazz’n Jazz Koningstraat 241, 1210 Brussel om 16u

Academie voor Muziek en WoordHoofdzetel: Kroninglaan 42, 1200 Sint-Lambrechts-Woluwe. Filiaal: Vervloetstraat 10, 1180 UkkelTelefoon: 02/761.11.27Directeur, Rudy CroonGsm: 0476/73.98.81e-mail: rudycroon@gmail.comwww.muziekacademie1200woluwe.be

Echt muziek spelen, van binnen uit

8

concert

Bai Kamara jr

Het was Adriano Cominotto die, toen hij nog bij Vaya con Dios speelde, ons zei: “hou die gast van het voorprogramma in de gaten, die Bai. Want redelijk straffen toebak”.

Voor één van de laatste concerten van het seizoen zoeken we het ei-genlijk ook wel dicht bij huis: de weliswaar in Sierra Leone geboren Bai Kamara jr woont in “downtown St Josse”, een echte “bxlboy” dus.

Indeed, BKJ, in keurig maatpak, pakte moeiteloos het Koninklijk Circus in, alleen met zijn stem en een akoestische gitaar. En straffe songs. Toen we hem recent, met groep deze keer, bezig zagen in de AB geraakten we meer dan overtuigd: vandaar: Bai Kamara Jr , voor u, op donderdag 27 mei in het Huys.

Bai Kamara Jr. groeide deels op in Sierra Leone en deels in het Verenigd Koninkrijk, alvorens zich te vestigen in België in 1990.Beginnend als een veel gevraagde songwriter voor plaatselijke bands, en na

foto

© M

icha

el P

ierr

ard

9

zelf enkele groepen gevormd te hebben, bracht hij zijn eerste akoestische soloplaat Living Room uit in 2002, met de hitsingle Downtown St. Josse. Zijn tweede solo album Urban Gipsy, opgenomen met zijn volledige band, bevat de single Substitute, die ook over het hele land op veel bijval kon rekenen.

Disposable Society is de titel van de nieuwste plaat, zijn derde dus als solo-artiest.Onafgezien van zijn eigen albums, is Bai Kamara Jr. ook producer voor plaatselijke bands en draagt hij bij tot de ontwikkeling van hun sound en de promotie van hun werk.

Op zijn live optredens verwierf Bai Kamara Jr. nationaal en internationaal succes in zalen over heel Europa.

Bai Kamara Jr is een geëngageerd singer/songwriter, dit blijkt ook uit zijn bijdrage aan initiatieven van allerlei non-profit organisaties zoals Unicef en Amnesty International. Altijd met een kritisch oog op de wereld om ons heen, is de muziek van Bai Kamara Jr. innemend, met een niet aflatende positieve energie.

Speciaal voor de gelegenheid brengt BKJ naar Ukkel de uitmuntende gitarist Eric Moens mee, een meer dan getalenteerde kerel die al heel veel watertjes heeft doorzwommen.

Geloof ons vrij, mis dit concert niet.

donderdag 27 mei 2010om 20u30. (deuren om 20u)

PRIJS: €10 - (Uilekotleden: €8, -15 jari-gen: €4, WIGW: €2)cultuurwaardebon wordt aanvaardreserveren noodzakelijk:02 343 46 58candelaershuys@vgc.be

Vanaf juli 2010 zullen er een aantal dras-tische veranderingen gebeuren bij het openbaar vervoer in Brussel: poortjes in alle metrostations, MOBIB kaarten, … Velen zitten toch nog wel met heel wat vragen hieromtrent zoals: moeten we zo’n kaart hebben? Wat als we onze kaart niet bij hebben? Wat als het poort-je in de metro niet open gaat? Wat met de overstap op de lijn of TEC? Moeten niet-Brusselaars ook zo’n kaart hebben?

Om u een antwoord te bieden nodigde het Seniorencentrum Brussel, Mevr. Rose van de MIVB uit in 4 verschillende ge-meenschapscentra in Brussel op volgen-de data:

Dinsdag 4 mei om 14u in GC de Rinck – Dapperheidsplein 7 te Anderlecht 02/524 32 35 - derinck@vgc.be

Dinsdag 10 mei om 14uin GC Ten Noey- Gemeentestraat 25 te St-Joost-ten-Node02/217 08 82 - tennoey@vgc.be

Maandag 14 juni om 14u in GC Op-Weule – Sint- Lambertusstraat 91 te St-Lambrechts-Woluwe02/775 92 00 - opweule@vgc.be

Maandag 21 juni 14u in GC Nekkersdal- Emile Bockstaellaan 107 te Laken 02/421 80 60 - nekkersdal@vgc.be

Meer info in de respectievelijke gemeen-schapscentra of op het Seniorencentrum- Leopoldstraat 25- 1000 Brussel (02/210 04 60 of 02 210 04 71). E-mail: clubs@seniorencentrum-brussel.be

Inkom is gratis. Inschrijven in de gemeenschapscentra

seniorencentrum

Veranderingen bij de MIVB

10

Dinsdag 18 mei De Kat: 1/2 daguitstap: Naar het Kantmuseum. Tentoonstelling ‘De six-ties’. Vertrek om 13u15. Inschrijven verplicht. Deelnemersprijs: €3. Info: LDC De Kat: 02 345 35 33

Woensdag 19 meiSeniorenclub Zilverdraad: Wij vieren de moeders! Info: Daniel Peeters 0478 56 71 76

Woensdag 19 meiWillemsfonds Zuidwest Brussel: Be-zoek aan het Charliermuseum. Meer info: zie pagina 16.

Vrijdag 28 meiSeniorenclub Zilverdraad: Per autocar naar Rance (Marmermuseum), Bier-cée (Likeurstokerij) en Chimay. Info: Daniel Peeters 0478 56 71 76

MeiDavidsfonds Ukkel-Stalle: Bezoek aan het Damiaanmuseum in Tremelo. Info: Roger Van Poucke 02 305 31 23 - roger.van.poucke@telenet.be

ukkelse agenda

Elke dinsdagFoto- diaclub Pallieter: bijeenkomst om 20u in het Candelaershuys. Info: Aloys van den Akker 02 343 14 38

Elke donderdag van de maand:OKRA Kalevoet: samenkomst vanaf 14u in het Paviljoen Horzelstraat (ach-ter nieuwe kerk), pétanque, kaarten, gezellig samenzijn !!! Info Marcel Brisol 02 381 05 50

Elke woensdagSeniorenclub Zilverdraad: petanque, kaartspel en maandelijkse koffietafel. Van 14u tot 17u. Info André Ghequi-ère 02 380 49 10

Elke donderdagOKRA Sint-Job: samenkomst van 14u tot 17u30 in ’t Wit Huis. Kaartspelen en sjoelbak. Info bij Simone Waege-De Schrijver, 02 375 20 37 of website: http://blog.seniorennet.be/okra_sintjob/

Elke vrijdag en zondagJeugdclub ’t Uilekot: telkens open vanaf 20u. Info: www.uilekot.be of uilekot@gmail.com

Dinsdag 4 en 18 meiDe Kat: Pedicure, op afspraak. LDC De Kat: 02 345 35 33

Donderdag 6 meiDe Kat: gymles – relaxatie. 11u - 12u

Dinsdag 11 meiDe Kat: Boodschappendienst van 10u tot 12u. Vooraf inschrijven verplicht!

Kaartentornooi Rami Bridge. Alle ge-ïnteresseerden mogen komen mee-doen. Aanvang om 14u. Graag vooraf inschrijven.

Info: LDC De Kat: 02 345 35 33

11

De Schepen van Werken, Stedenbouw en MilieuMarc COOLS

Op bevel :De GemeentesecretarisFrieda THEYS

Het CollegeArmand DE DECKER

Burgemeester

Inlichtingen en inschrijvingen(vóór 28 mei 2010)

Milieudienst Dansestraat 25Tel : 02/348.68.92 environnement3@uccle.be

van 31 mei tot 02 juli 2010

Gemeente UkkelSchepenschap van Werken,

Stedenbouw en MilieuNeem allen deel aan

de wedstrijd

12

Want de ontwikkeling van de Horzelwijk te Calevoet, «den Bourdon» in de volks-mond, is actueler dan ooit! Daarom verzamelden, op uitnodiging van het nieuwe «Horzelcomité», op 22 maart, een dertigtal bewoners in café «Vieux Dieweg». De vergadering verliep in een positieve en opbouwende sfeer, en was zeer constructief. Een verslag.

Na een korte presentatie van de situatie (met info over de lopende projecten én deze die ‘in de lucht hangen’, … ) heb-ben een vijftiental inwoners, zich bewust zijnde van hun expertise die zij als eerste betrokkene, als wijkbewoner bezitten, besloten om te pogen een aantal dingen

Horzelwijk Calevoet: bewoners verenigen zich...

in gang te zetten, pour faire bouger les choses. Met als finaliteit de opmaak van een wijkmemorandum, een soort bewoners-manifest ter attentie van de overheid en de verschillende stedenbouwkundige operatoren, om samen met hen een constructief en positief kader te schet-sen, nodig voor de progressieve verbou-wing van de wijk. Op maat van de bewo-ners, de wijk en haar mogelijkheden. Hiervoor werd er een nieuwe samen-komst gepland op zondag 25 april, waar 4 werkgroepen zullen worden opgericht .De werkgroep «Openbare ruimtes en water» buigt zich over straten, wegen, wegennetten, verplaatsingen, centrali-

In het kader van onze aanwezigheid in de Ukkelse wijken lanceerde het Candelaershuys verleden seizoen Piste 1180, een sociaal-artistiek project in Calevoet. Onderdeel hiervan was de infoavond “Wat na het circus?”. De ruime opkomst van de buurtbewoners in Café “Le silence” legde toen de grote nood aan concrete en correcte informatie over de toekomst van de Horzelsite bloot. En de samenwerking met lokale comités en partners gaven perspectieven voor een verdere en meer gestructureerde samenwerking. Deze is er nu.

WIJKWERKING

13

teit, groenzones, de Geleytsbeek en het rioleringswater…De werkgroep « Mobiliteit » behandelt het verkeer, openbaar vervoer, het par-keerprobleem,… Onderwijs, sport- en cultureel commerci-eel aanbod zijn de werkterreinen van de werkgroep «Infrastructuren en werkgele-genheid». Tenslotte is er de werkgroep «Huisves-ting» die het ondermeer zal hebben over de typologie, de architectuur, stand van de bouwwerken, mogelijke bestemmin-gen, de sociale huisvesting, de leegstand…

Kent u de Acqu?De ACQU, wat staat voor «Associ-ation de comités de quartier Uc-clois» verenigt bewonerscomités en actieve Ukkelaars. Samen zetten ze zich in voor de Ukkelse levens-kwaliteit en de bescherming van het milieu in brede zin.

De ACQU houdt zich dus bezig met huisvesting en natuur maar ook ruim-telijke ordening, stedenbouwkunde, mobiliteit, veiligheid, vervuiling van het milieu, biodiversiteit, culturele en natuurlijke erfgoed, …

Belangrijke evolutie en mobilisering dus van de wijkbewoners in Calevoet, die, in samenspraak met de beleidsvoerders en de stedenbouwkundige operatoren ervoor willen zorgen dat hun wijk, «den Bourdon» een aangename plek blijft om te (blijven) wonen.

We houden u op de hoogte van de ver-dere ontwikkelingen..

Meer info op www.acqu.beenguerrand.acqu@live.be of in het Candelaershuys.

De ACQU ondersteunt lokale groepen die zich inzetten voor een meer leef-bare stad en hanteert hierbij het “ver-antwoordelijke burgerschap”-principe, dat inwoners de kans geeft om zich uit te spreken over het beleid van hun stad, en dit, op basis van hun locale expertise, te beïnvloeden.

De vereniging telt talrijke locale comi-tés; elk lid van ACQU onderschrijft de grote principes uit het charter.

www.acqu.be

beleefd verleden

14

Was 10 mei 1940 een vrijdag? Ik weet het niet meer met zekerheid. Maar hoe voor mij de oorlog begon, zal ik nooit vergeten. Ik was toen zes jaar en zeven-twintig dagen oud.

Die ochtend kwam ik goedgemutst, luid zingend vanuit mijn slaapkamer langs de houten draaitrap naar de tussenverdie-ping gedanst. Maar nog voor ik goed en wel in de leefkamer landde, werd ik door mijn vader tot stilte gemaand. Hij luis-terde naar de radio en terwijl hij met een handdoektip een restje scheerzeep van zijn kin veegde, keek hij mij doodernstig aan. Het is oorlog, zei hij. Oh, dacht ik, dat wordt spannend vandaag. Maar mijn

Mei 1940opwinding kreeg meteen een deuk toen ik het zorgelijk gezicht van mijn moeder zag. Zij zat aan tafel voor zich uit te kij-ken zonder iets te zeggen.

Na het ontbijt werden mijn twee jaar oudere oudste zus en ik toch maar naar school gestuurd. Om eens te gaan zien. Als ‘laatstejaars’ van de ‘bewaarschool’ zag ik zuster Alphonsine bezig met het van de vensterbank weghalen van de pelargoniums. ‘Tegen de bommen’. Of ik een handje wilde toesteken? Ik durfde niet zeggen dat ik dat thuis nog niet deed, maar wilde toch ook niet onder-doen voor mijn zus die al in het tweede studiejaar zat.

Minder dan een uurtje later waren wij al terug thuis. Geen school en het was intussen stralend mooi weer geworden. Een ‘uitgangsverbod’ negerend sloop ik langs de achterkeuken naar buiten. Op de binnenkoer tegen de achtergevel waaraan het restant van een putwater-pomp bezig was archeologie te worden, raakte ik gebiologeerd door het spektakel van een mierenkolonie in volle bedrij-vigheid. Ik ging er gehurkt bij zitten en probeerde te achterhalen wat die beest-jes bezielde om van die lichtgele, cylin-dervormige eitjes die in omvang vaak zo groot of groter waren dan zijzelf, voor zich uit te duwen. Waar naartoe?

Tot ik uit mijn observatie werd opge-schrikt door een luide, luchtverplaat-sende knal. Het wereldje rondom mij daverde. Aan de overkant van de koer sneuvelde een ruit in een half open raam van de verlaten dienstwoning annex paardenstal. Het Belgisch leger had de brug over de Durme opgeblazen. (Veel later zou dat heropgebouwde stalen kunstwerk een rol spelen in een film met Jan Decleir en Willeke Van Ammelrooy,

Wie van onze oudere lezeressen - lezers herinnert zich nog het ‘his-torisch’ verleden zoals zij of hij het als kind heeft beleefd? Kan deze proefaflevering over Mei 1940 de aanzet worden van een reeks? Een aansporing voor anderen om met een persoonlijk getuigenis over de Tweede Wereldoorlog die zeventig jaar geleden begon, voor de dag te komen? Veel getuigen blijven er nu al niet meer over, maar een bijdrage per kwartaal zou een meerjarenpro-gramma op gang kunnen brengen. Wie meldt zich met een getuigenis over de zomer en/of de herfst van 1940? Wie er moeite mee heeft om het eigenhandig bondig op papier te zetten of aan het internet toe te vertrouwen, moet niet aarzelen om zich kenbaar te maken. Het Redac-tiesecretariaat brengt haar of hem voor een interviewtje gaarne in contact met een redacteur.

15

en sindsdien tot buiten de landsgrenzen bekend geraken als de Mirabrug)

Een dag later kwam voor mijn vader, die als oorlogswees en oudste van een groot gezin geen legerdienst had gedaan, het bevel dat hij onverwijld naar Frankrijk moest vertrekken. Die maatregel gold voor alle mannen in de leeftijdscategorie van 16 tot 35. Erg voor Ferdinand P. die tegen het einde van de maand 34 zou worden en aan het hoofd stond van een gezin met vijf kinderen van wie het oud-ste acht en het jongste nauwelijks meer dan één jaar oud was.

Terwijl mijn over de naaimachine gebo-gen moeder nog een tweede bagagezak dicht stikte, riep mijn vader mij naar buiten in de tuin. Daar leerde hij mij hoe ik, gesteld dat hij niet terug zou zijn, in juni de tulpenbollen zou moeten rooien die ik samen met hem in het najaar van 1939 had mogen planten. Zonder mij aan te kijken, zei hij ook dat hij op mij rekende om in zijn afwezigheid een steun te zijn voor mamma. Ik was immers, zei hij, zijn oudste zoon. Alsof ik dat zelf niet wist.

In de vooravond vertrok mijn vader. Ik zie hem met de gepakte en gezakte fiets aan de hand nog traag de straat over-steken omdat de stoep aan de overkant merkelijk hoger was en hij daardoor de fiets met de linker pedaal heel even kon vastzetten. Van op het andere voetpad keek mijn moeder met op haar arm mijn jonge broertje en rechts van haar mijn drie zusjes met vochtige ogen toe. Het ouderpaar wisselde een laatste blik en de man van de vrouw trapte met de rechter-pedaal zijn rijwiel op gang. Hij reed traag van ons weg. Zonder omzien. Zeventig jaar later hoorde ik van mijn negentien jaar jongere jongste broer dat vader

hem ooit vertelde dat hij, overmand door emotie, daartoe toen niet eens de moed had gehad. En ik die altijd had gedacht dat hij het niet aandurfde om met de zwaar bepakte fiets het evenwicht niet te verliezen...

Het duurde tot de derde week van juni eer mijn vader zonder veel bagage terug thuis geraakte. Al die tijd was het bij ons erg stil geweest. Te begrijpen want als wij, de kindjes, van school kwamen za-gen wij onze mamma vaak in tranen aan de tafel van de achterkeuken. Het feit dat andere papa’s al weken terug waren, voedde in de gemeente het gerucht dat het met ‘die vader van vijf’ wellicht slecht afgelopen was. In werkelijkheid was mijn papa in zijn ijver om in Frankrijk te ge-raken terecht gekomen in de onmiddel-lijke buurt van de ‘Hel van Duinkerken’...waaruit hij moeilijk weggeraakte.

Intussen gebeurde het dat een oom of een tante ‘s avonds al eens langs kwam en bleef overnachten in het grote huis (waarin, benevens onze woonst, het bankfiliaal was gevestigd waarvan vader zaakvoerder was) om moeder met haar vijf kleintjes niet te veel alleen te laten. En zo gebeurde het dat ik op een morgen in de slaapkamer van mijn ouders een mannenstem hoorde. Nieuwsgierig ging ik een kijkje nemen en, jawel, in het bed herkende ik mijn vader.

Het eerste wat ik vroeg was of hij, zo-als hij had beloofd, voor mij iets had meegebracht. Het antwoord viel erg tegen. Meer dan een buitgemaakt dun kakikleurig soldatendeken kon hij mij niet geven. Later was ik aan dat histo-risch stuk textiel zo gehecht geraakt, dat ik het fier meenam op kamp, en daarna als student op kot. Het is mogelijk dat het nog steeds bestaat. (wp)

16

1ste graad A:Latijnse, Moderne, taalsteun.1ste graad B: brugklas, Voeding-verzorging/Kantoor Verkoop2de graad: ASO: Lat, Wet, Eco, HuWe3de graad ASO: LaWi, LaWe, LaMT, EcWi, EcMT, EcWe, WeWi, MTWe, HuWe2de en 3de graad TSO en BSO: Handel en Kantoor + 7de specialisatiejaar(bso)

koninklijk atheneum ukkel

Methodeschool, Koninklijk Atheneum UkkelDé school voor begeleid zelfstandig leren!

Nekkersgatlaan 17, 1180 UkkelTel: 02 370 64 40

Open deur: zaterdag 8 mei van 13u tot 16u – iedereen welkomInschrijvingen - op afspraak (02 370 64 40)

Het Charlier Museum was de woning van de Brusselse mecenas en kunstliefhebber Henri Van Cutsem. In 1890 laat hij zijn herenhuis verbouwen door de jonge architect Victor Horta om er zijn verzamelingen te kunnen tentoonstellen. Bij zijn dood in 1904 erft zijn vriend, de beeldhouwer Guillaume Charlier, het huis. Hij brengt er zijn eigen verzameling onder. In 1925 legateert Guillaume Charlier het herenhuis en zijn verzameling aan de gemeente Sint-Joost-ten-Node met de opdracht er een openbaar museum van te maken. Het museum werd op 21 oktober 1928 plechtig geopend.

‘David en Pieter Oyens, een olijke tweeling in Brussel’Het Charlier Museum organiseert de eerste grote retrospectieve in België sinds 1907 van de « De Gebroeders Oyens ». Deze retrospectieve is ook een thuiskomst; het behaaglijke,

willemfonds zuidwest-brussel

Bezoek aan het Charlier Museum en de retrospectieve tentoonstelling met werk van De gebroeders Oyens

Belle Epoque woonhuis - uitzonderlijk aangekleed met atelier- en cabaretdecors toont het publiek het kleurrijke oeuvre van Pieter en David Oyens. Op de tentoonstelling zijn een honderdtal doeken en panelen, aquarellen en tekeningen te zien afkomstig uit privé-verzamelingen en enkele grote openbare collecties uit België en Nederland.

Woensdag 19 mei – 14 uurAfspraak om 13.45 uur aan de ingang van het Museum, Kunstlaan 16 – 1210 Sint-Joost-ten-NodeToegangsprijs: €6, ter plaatse te betalen. Reservatie noodzakelijk vóór 13 mei!

Info & reservatie :Myriam De Lille0479 60 10 51 & 050 71 56 54 Mireille De Winter-Corteville 02 344 91 65Myrianne De Ridder02 218 44 88

17

boeken in de bib

Zelden in mijn lange leven heb ik aan het lezen van een boek zoveel tijd ver-spild als aan de in de herfst van 2009 met veel bombarie gelanceerde auto-biografie van mediafiguur Paul Jambers. Heb ik mij laten vangen aan de namen van een Kristien Hemmerechts en een Hugo Camps, die zich tot een inleiding, respectievelijk een interview hadden geleend bij de officiële voorstelling van het boek? Ik had beter moeten weten. Zo bijvoorbeeld dat Karel Hemmerechts, de vader van Kristien, door Jambers als zijn gewezen chef bij de BRT bij herha-ling wordt geprezen. Of dat Hugo Camps, die te oordelen naar zijn pens niet vies is van het goede leven dat hem als gevierd columnist in het societyleven te beurt valt, evenmin als Jambers een gebrek aan valse bescheidenheid kan verweten worden. Wat mij ook pas nadien duide-lijk werd, is dat het menselijk gesproken quasi onmogelijk is dat de medialui, die de auteur in de eerste dagen na het verschijnen van het boek de auteur voor radio en televisie uitvoerig hebben ge-ïnterviewd, de autobiografie onmogelijk integraal hebben kunnen lezen. Tenzij zij zich voor minimum 48 uur in een isoleer-cel hebben laten opsluiten.

Zelf had ik de 717 pagina’s (met klein lettertype!) best wel diagonaal kun-nen lezen, of er ergens halverwege mee beginnen. Maar zo zit ik niet in elkaar. Van toen ik nog kind was, beoefen ik bij het lezen een soort zelfdiscipline die mij er toe aanzet een ter hand genomen en begonnen boek toch maar uit te lezen..En zo maakte ik, van de fundering van een familiekroniek uit de vorige eeuw over de vloerplaat van een loopbaanbe-

Jambers uitgelezen

gin tot de lauwerkransen aan het eind van een opzienbarende carrière, kennis met een monument dat Paul Jambers voor zichzelf heeft opgericht. Velen zul-len het boek te dik vinden om er aan te beginnen, maar om recht evenredig te zijn met het ego van de auteur kon het gewoon met niet minder

Onder literair oogpunt is het boek van een zeer bescheiden betekenis. Wat niet belet dat de lectuur ervan boeit, al irriteren de veelvuldige herhalingen. Relevant is Jambers’ verhaal omdat het een illustratie is van de maatschappe-lijke evolutie naar openheid en absolute individuele vrijheid in de voorbije dertig jaar. Jambers heeft taboes doorbroken, ertoe bijgedragen dat zaken die tot dan volgens de heersende conventies aan de openbaarheid onttrokken waren, be-spreekbaar werden.

Wat bij één en ander opvalt, is dat de grootste aandacht van de pionierende re-porter uitgaat naar de marginaliteit, naar de gedragingen van excentriekelingen, naar mensen die afwijkende gedragingen vertonen, naar dingen ook die de goe-gemeente van toen aanstoot gaven. Wie destijds op televisie maar sporadisch een aflevering heeft gezien van de onder de programmanaam ‘Jambers’ door de VTM zeven seizoenen lang uitgezonden repor-tages, kan in het boek aan de hand van scripts en scenario’s alsnog gedetailleerd kennis maken met de ‘making of’ van zo goed als alle afleveringen.

Een kennelijk door drugs, seks in alle vormen (tot porno toe) en extravagan-ties gefascineerde Jambers verhult ook

18

zondag 1 mei: PER TRAM NAAR DE SERRES Van half april tot half mei worden de Koninklijke Serres van Laken openge-steld voor het publiek. Elk rechtgeaard Brusselliefhebber moet toch minstens eenmaal in zijn/haar leven die serres bezocht hebben, want ze zijn subliem. De draagstructuren in ijzer en glas zijn wereldvermaard en de exotische bloe-menpracht is adembenemend. Startpunt: 9u30, Centraal Station, uit-gang zijde Kantersteen. Einde: 13u, tramhalte ‘De Wand’ in de directe buurt van de Serres. Verplaatsingen: met tram en bus. Deelname: 10 euro (waarvan 2 euro voor vervoer) zaterdag 8 mei: BIOTOOP IN DE STAD: LAARBEEK In de jaren 1960 stokte de stadsuitdei-ning in Ganshoren en Jette bij de fysieke grens van de spoorweg richting Dender-leeuw. Daarachter ging de natuur zijn gangetje. Vandaag is het beheer van dit gebied een evenwichtsoefening tussen bio-diversiteit en groenrecreatie aan de stadsrand. Nieuwe toer. Te voet. Start: 14u, op de voetgangersbrug over de Wereldtentoon-stellingslaan.Bij inschrijving krijgt u een gedetailleerde omschrijving. Koffiestop onderweg. Einde: 17u30, in diezelfde buurt. Deelname: 8 euro. maandag 24 mei: SCENES IN DE STAD / 25 jaar thea-terevolutie tussen Munt en KVS Bruksel biedt u de gelegenheid om deze theatervoorstelling ‘Het verdwalen in kaart’ van Lotte Van den Berg(15u) te combineren met een theaterwijkwande-ling (11u45 tot 14u30). Nieuwe toer. Te voet. Start: 11u30, Muntplein, trappen Munt. Einde: 14u30 bij de KVS. Combi-ticket: 24 euro. INFO: BRUKSELBINNENSTEBUITEN tel: 02.218.38.78 / bruksel@skynet.be www.brukselbinnenstebuiten.be

zijn eigen verleden als grote versierder niet. Als sterreporter verschijnt hij noch-tans pas ten tonele als de meute van zijn speurhonden – streng geselecteerde ‘researchers’ – de prooi tot gewillige, zich totaal blootgevende ‘getuigen’ hebben kunnen bewerken. In het verhaal van zijn persoonlijk ‘liefdesleven’ ontpopt de jager zich dan weer tot een romanticus, die op zijn midlifecrisis wacht om zijn verstokte vrijgezellenleven op te geven door een vijfentwintig jaar jonger model ten huwelijk te vragen. Mannequin Pas-cale Naessens wordt dan door haar heer en meester herschoold tot gastvrouw-presentatrice. En zo werden zij samen rijk.

Als er van de 83 (!) hoofdstukken één is dat iedere lezer toch zal ontroeren, dan is dat de pijnlijk gedetailleerde beschrij-ving van het levenseinde van Jambers’ beide ouders, die als zieke, levensmoeë tachtigers met een verschil van nauwe-lijks vijf dagen tijd in het ziekenhuis van hun woonplaats overleden.

Overbodig en onnodig in deze autobio-grafie is dan tenslotte de rancuneuze epiloog waarin Jambers afrekent met een filmdocent van het RITS, iemand die ooit bij hem had gesolliciteerd naar een baan als researcher. De man die door Jam-bers te ‘links’ was bevonden moet het nu zonder verweer ontgelden omdat hij twee van zijn studenten naar Jambers op interview had gestuurd met enkele ste-kelige vragen die de ‘meester’ in woede hadden doen ontsteken.

wp

“Ik heb het gedaan”Paul Jambers

Uitgeverij Meulenhoff / Manteau

ISBN 9789460420429

boeken in de bib bruksel-binnenstebuiten

sprUkkels

19

Wenkende titelOp zes speeldagen van het competitie-einde maakt onze R. Leopold Club Ukkel nog al-tijd een goede kans op de kampioenstitel in de hoogste provinciale afdeling van de voor de beoefening van de voetbalsport niet ge-splitste oude provincie Brabant van de KBVB. De tricoloren (blauw-wit-rood) met thuisbasis aan de Merlo, stonden bij het ter perse leg-gen van deze editie op een derde plaats op nauwelijks één puntje van het Waalse Braine en het Vlaamse Everbeur maar dan met een wedstrijd minder gespeeld. Wat betekent dat zij zowat virtueel leider zijn. Lukt het niet om kampioen te spelen, dan blijft er nog altijd een kans om als periodekampioen via de eindronde alsnog een plaats in de natio-nale voetbalhiërarchie te heroveren. Promotie wenkt. Voor de fusieclub Rode-Verrewinkel daarente-gen oogt dezelfde tabel erg somber. Met nog vijf wedstrijden te gaan, zal het vanop een voorlaatste plaats moeilijk worden om een achterstand van vier punten op de nummer twaalf ongedaan te maken en een buiteling naar Tweede Provinciale te vermijden. Ach, Sint-Genesius Rode is Ukkel niet. Wat moest Verrewinkel daar gaan zoeken?

Samen tegen tramdepotDe burgervaders van Ukkel en Drogenbos en de burgermoeder van Vorst hebben een de partijpolitiek overstijgend verbond gesloten om samen in verzet te treden tegen het veel-besproken MIVB-project om op de Marconisite een stelplaats te bouwen voor tram en bus. Dit intergemeentelijk, ja interregionaal standpunt is een primeur, al blijft de vraag of het initia-tief na de goedkeuring op gewestniveau nog iets meer kan uithalen dan druk uitoefenen om de gevreesde hinder voor de omwonenden maximaal te beperken en de hiertoe nodige maatregelen sneller te doen uitvoeren dan de tram- en busmaatschappij zich aanvankelijk had voorgenomen.

StrafDe gangsters die begin maart na een mislukte overval op een juwelierszaak in de Vander-kinderestraat een automobiliste doodschoten, waren zoals later gebleken is in de uren voor het drama tot tweemaal toe in aanraking geko-men met de politie. Die confrontaties hadden blijkbaar geen ontradend effect, een vaststel-ling waaruit kan besloten worden dat de twee neven lang niet zo onschuldig waren als hun familie na de dramatische afloop van de mis-lukte carjacking de goegemeente wilde doen geloven.

Nacht van de geschiedenis bij klaarlichte lentedagDe door het Davidsfonds enkele jaren geleden in het leven geroepen ‘Nacht van de geschie-denis’ werd dit jaar georganiseerd rond het thema ‘Op leven en dood’. In Ukkel werd het verleden bij manier van spreken van onder de zoden gehaald op de historische en in meer dan één opzicht hoogst merkwaardige gemeentelijke begraafplaats aan de Dieweg. Historisch omdat het in ons land de eerste burgerlijke begraafplaats was na een hevige strijd tussen Kerk en gemeen-tebestuur. Hoogst merkwaardig door zowel de rijkdom als de verscheidenheid van wat er be-waard is gebleven. Na een inleiding door voorzitter Roger Ver-meire van de inrichtende vereniging kregen de deelnemers een beklijvende gidsbeurt van Raf Meurisse, op zich een Ukkelse levende legen-de. Wat die selfmade man aan historische ken-nis over praalgraven, ornamenten, symbolen, inscripties, visie op leven en dood in zijn leven heeft verzameld en gearchiveerd, is gewoon-weg fenomenaal. Het is nu mondgemeen dat deze verdienste-lijke man, deze wandelende encyclopedie, de gemeente eerlang verlaat om zijn intrek te ne-men in een seniorie in Halle. Hij verdient een eresaluut.

De Hoorn

maandblad gemeenschapcentrum Candelaershuys UkkelBrugmannlaan 4331180 Ukkel02 343 46 58candelaershuys@vgc.bewww.candelaershuys.be

mei 201041ste jaargang

800 exemplarennr. 394

verschijnt maandelijks behalve in juli en augustus

P 206513

België-BelgiqueP.B.

1070 Brussel XBC 1869

Afz.: GC Candelaershuys, Brugmannlaan 433, 1180 Ukkel, Afgiftekantoor Brussel X

deze maand in het Candelaershuys

Zondag 2 mei: Aperitief van het Huys: concert Brassband Bravoer. In het Boetendaalcentrum, De-kenijstraat 98, Ukkel. Om 11u. Donderdag 27 mei: Concert: Bai Kamara jr. Om 20u30.

licht door Ukkel

Can

delaershuys