LOOP SIDE STORY

I HATE MONDAY

HARUKA x RINBY APPLE-INDY

And wouldn’t you like to know,

And wouldn’t you like to know and you

Turn your head and go

Turn your head and go

Your words will have me shaking by the end of the day.

and all I need to say is that

I hate mondays,

Kelby - I Hate Mondays

I HATE MONDAYS

HARUKA

ผมไม่ชอบวันจันทร์ ยังไงผมก็ไม่ชอบวันจันทร์

มื้อเช้าของผมเป็นน้ำามะเขือเทศ v8 และแซนวิชแช่เย็นของเมื่อวาน

ดูเหมือนแม่ไม่ได้ใส่ใจในเรื่องอาหารการกินเท่าไหร่นัก

และมันเป็นเรื่องปกติจนผมชินชา หลังจากที่แม่ถูกซ้อมอย่างหนักด้วยผู้ชายขี้เมา แม่ได้ส่งต่อความเจ็บปวดด้วยการ

ซ้อมผมต่อ ผมไม่เคยกินอาหารเช้าด้วยความอร่อย เพราะรสของน้ำาตาและกลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งเต็มปาก

มักเค็มเสมอ ...

ให้ตายเถอะ ! ผมคิดว่าความอดทนเหล่านี้มันดำาเนินมาถึงจุดจบ

ไม่มีน้ำามะเขือเทศ V8 ไม่มีแซนวิชของแม่

หากถามถึงเหตุผม ผมอาจมีคำาตอบ ...

เพราะแม่ไม่อยู่กับผมแล้ว

สาเหตุสำาคัญที่แม่ไม่อยู่ มันมาจากความหงุดหงิดของผมจากเหตุการณ์เมื่อตอนเที่ยงคืน

มันเกี่ยวกับบทสนาทางโทรศัพท์ ความสัมพันธ์ และเรื่องของวันจันทร์ที่ผมเกลียด

ประการแรก ผมเกลียดวิชาฟิสิกส์ และผมไม่อยากให้มันอยู่ในช่วงเช้า ยังไงดีล่ะ ! ผมรักแอดเวิร์ด มุนช์

มากกว่าเซอร์ไอแซคนิวตัน แม้คนโบราณคล่ำาครึกคนนั้นคือบุคคลสำาคัญที่ทำาให้ผมรู้จักแรงโน้มถ่วง ....

ผมจัดการกับแซนวิชในจานเสร็จและตั้งจานไว้อยู่ตรงนั้น และผมไม่ลืมที่จะหยิบน้ำามะเขือเทศ v8 ทิ้งถังขยะ

โดยไม่ได้ดื่ม กิจวัติประจำาวันของผมในทุกๆวันมันก็เป็นแบบนี้ แต่วันนี้มันต่างออกไปมากเลยทีเดียว เพราะวันนี้ผม

พานิกกี้ไปโรงเรียน และนิกกี้ดูชอบใจที่ได้นั่งในรถ ford ปี 80 คันเก่าของผม

วันนี้เป็นวันสำาคัญที่นิกกี้และผมมีเรื่องต้องทำา

HARUKA x RIN BY APPLE-INDY

RIN

ในวันอาทิตย์มักมีเรื่องเล่า วันจันทร์จึงเป็นวันที่ผมชอบที่สุด

เพราะวันจันทร์คือวันแรกของสัปดาห์ที่ทำาให้ผมเจอฮารุกะ

แม่ของผมเป็นคนญี่ปุ่นและมันเป็นสาเหตุที่ทำาให้เพื่อนในห้องเรียกผมว่า “ ไอ้ตัวเหลือง “

การเป็นเด็กชายชาวเอเชียและใช้ชีวิตในสังคมอเมริกันมันเป็นเรื่องยากลำาบาก เพราะผมไม่เคยชินชากับการโดน

คุกคามทางคำาพูด และมันรุนแรงมากขึ้นเมื่อพวกเด็กหัวทองรีดไถ่และคุกคามผมทางร่างกาย บางวันผมกลับบ้าน

ด้วยเนื้อตัวที่ฟกช้ำา และแม่ที่คอยห่วงใยมักถามถึงสาเหตุ ถึงกระนั้นผมไม่มีเหตุผมมากพอที่จะให้คำาตอบ การ

หาเหตุผลมาเป็นข้อแก้ต่างโดยไม่ซ้ำากันแต่ละวันมันเป็นเรื่องยาก การโดนแกล้งยังคงดำาเนินต่อไป

และมันหยุดลงเมื่อผมได้พบกับฮารุกะ

ฮารุกะเป็นเด็กชายชาวญี่ปุ่น เขามีผมสีดำาและถูกจัดประเภทเป็น “ ไอ้ตัวเหลือง “

หลังจากฮารุกะย้ายมาเรียนในช่วงกลางเทอม พวกมันเพ่งเล็งในตัวฮารุกะ

แต่ความเลวทรามเหล่านั้นกลับกลายเป็นสิ่งไร้ความหมาย

เพราะฮารุกะเยือกเย็น และมีบางสิ่งเป็นเกราะป้องกันเขาจากความรุนแรง และ

ความด้านชาของเพื่อนร่วมชั้นคนใหม่ดึงดูดผมเหมือนแม่เหล็ก ในไม่ช้าผมกลับหลวมตัวไปอยู่ข้างๆเ

ขาอย่างช่วยไม่ได ้

..ผมนอนกับฮารุกะ ...

ใช่ เรามีเซ็กส์กันโดยไม่ใช้ถุงยาง

อันที่จริงผมเคยเรียนสุขศึกษา และผมรู้ดีว่าโรคเอดส์มันน่ากลัวมากแค่ไหน

ถึงกระนั้นผมมั่นใจในตัวฮารุกะ เขารู้เสมอว่าผมไม่มีทางท้อง ยังไงดีล่ะ! .ในด้านตำาแหน่ง ผมอยู่ข้างล่าง และมัน

ไม่มีความหมายเมื่อผมไม่มีมดลูก หลายๆครั้งผมนั่งครุ่นคิด การเป็นเพศชายมันมีข้อได้เปรียบในด้านเซ๊กส์ เพราะ

เซ๊กส์ของเรามันมีทางเลือกเหมือนที่ผมไม่เลือกที่จะอยู่ข้างบน

ผมและฮารุกะนอนด้วยกันมากกว่า 5 ครั้ง และและในครั้งที่ 4 ผมเริ่มมั่นใจเต็มร้อยเลยว่า

เด็กผู้ชายคนนี้กำาลังตกหลุมรักผม และผมเริ่มรู้สึกได้ถึงความหลงใหลในใจของเขาที่ค่อยๆสะสมเป็นก้อนบางอย่าง

และก้อนๆนั้นมันรุนแรงจนพร้อมจะระเบิด

ฮารุติดกับดักที่ผมวางไว้ และผมมักเล่นกับความรู้สึกของเขาเสมอ

การที่ผมบอกเลิกเขามากกว่า 5 ครั้ง มันไม่ใช่เพราะผมหมดรักในตัวเขา อันที่จริงผมแค่อยากเอาแต่ใจ

และอยากดูแววตาที่เคยเยือกเย็นแปรเปลี่ยนเป็นเร้าร้อนต่างหาก

“ ถ้านายบอกเลิกฉันอีก ฉันจะฆ่านาย “

ผมยังจำาคำาพูดของฮารุกะที่เคยบอกกับผม เขาไม่ได้ใส่อารมณ์ แต่ท่าทีที่แสดงมันยากจะอ่านออก

ในตอนนั้นผมกอดเอวเขาจากข้างหลัง ริมฝีปากของผมพรมจูบลงบนท้ายทอยของอีกฝ่าย อุณหภูมิของคนๆนี้มักจะ

เย็นกว่าผมเสมอ ...

และวันนั้นผมได้สัญญาด้วยวาจา ว่าผมจะไม่ล้อเล่นกับความรู้สึกของเขาอีก

HARUKA วันใหม่ที่มืดสนิท และรินที่โทรมาหาผมตอนเที่ยงคืน

รินผิดสัญญา และผมเหนื่อยที่จะอดทน

อันที่จริงผมรักริน ในโลกนี้รินคือสิ่งเดียวที่ผมรัก ไม่ต้องเอาความรักที่ผมมีต่อรินไปเปรียบเทียบกับความรัก

ที่ผมมีต่อแม่ เพราะผมรักแม่มากกว่าน้ำามะเขือเทศ V8 เพียงนิดเดียว แต่หากให้เทียบกับผู้ชายขี้เมาที่ทำาให้ผมเกิด

ผมคงตอบได้เต็มปาก ว่าผมรักน้ำามะเขือเทศมากกว่า หากให้อธิบายถึงสาเหตุ รสแหยะๆอุ่นข้นของน้ำามะเขือเทศยัง

ดีเสียกว่าผู้ชายรกโลกนั่น

เมื่อคิดเรื่องต่างๆที่หนักสมอง มันทำาให้ผมรู้สึกเบื่อหน่าย ผมเปิดวิทยุในรถยนต์ที่ผมกำาลังขับ มันจูนติดไป

ยังคลื่น FM ที่เล่นเพลงของnirvana หากว่ากันตามปกติ ผมไม่ได้ใส่ใจในเรื่องดนตรีซักเท่าไหร่ แต่เส้นทางจากบ้าน

ไปโรงเรียนที่แสนน่าเบื่อมันทำาให้ผมคิดต่างออกไป เสียงกระเดื่องและกีต้าร์จากท่วงทำานอง เมื่อโลดเล่นพร้อมกับ

โคเคนมันทำาให้สมองปลอดโปร่ง ผมโยกหัวไปมาตามจังหวะเพลงและใช้มือข้างซ้ายในการบังคับรถ ส่วนมือข้างที่

ว่าง ผมเลื่อนไปสัมผัสนิกกี้อย่างเบามือ

นิกกี้เพื่อนรัก นิกกี้ที่ตัวเย็นอยู่เสมอ

RIN

เมื่อคืนฮารุตัดสายผม หมอนั่นคงพูดไม่ออก

ผมบอกเลิกเขาเป็นครั้งที่ 6 หากคิดว่าผมเป็นคนผิดสัญญา? เปล่าเลย ผมไม่ได้ผิดสัญญาซักนิด

ผมก็แค่อยากทำาให้เขาตกใจในวันเอพริลฟูลเดย์ก็เท่านั้น และผมค่อนข้างมั่นใจเต็มร้อยว่าเด็กผู้ชายมากฟอร์มคนนี้

ต้องลืมมันเสียสนิท และผมได้เตรียมวิธีรับมือในความขุ่นเคืองนั้น

ผมซื้อนาฬิกาให้ฮารุกะ มันเป็นของขวัญที่เราคบกันครบรอบ 6 เดือน และมันค่อนข้างน่าขำา

เมื่อวันครบรอบที่คบกันมันดันตรงกับวันเอพริลฟูลเดย์เสียได้

ผมเก็บนาฬิกาใส่ในกระเป๋าเป้ใบเก่งก่อนหยิบมันขึ้นพาดบ่า ผมรู้ดีว่าเช้านี้แม่ทำาแพนเค้กที่ผมชอบ

อย่างไรเสียผมไม่มีเวลามากพอที่จะจัดการกับมัน ผมหอมแก้มแม่หนึ่งครั้งและหยิบน้ำามะเทศในตู้เย็นขึ้นมาดื่ม

เมื่อภารกิจประจำาวันในตอนเช้าสิ้นสุดลง ผมทิ้งกระเป๋าไว้ที่เบาะรถยนตร์คันเก่งก่อนขับมันออกไปยังโรงเรียน

ให้ตายเถอะ หมอนั้นจะทำาหน้ายังไงเมื่อผมพูดว่า เอพริลฟูลเดย์ และเห็นนาฬิกาที่ผมตั้งใจซื้อให้เรือนนี้

ผมอมยิ้มกับตัวเองเบาๆ ก่อนเลื่อนมือไปเปิดวิทยุ มันจูนติดไปยังคลื่น fm ที่วง smashing pumpkin

กำาลังเล่นอยู่

แม่งเอ๊ย ....ผมโคตรชอบวันจันทร์

HARUKA

ผมเอาเสื้อคลุมบนนิกกี้และแวะเติมน้ำามัน กิจกรรมที่ผมกำาลังทำา

มันทำาให้ผมมั่นใจถึงวิชาฟิสิกส์ที่กำาลังดำาเนินอยู ่

ใช่...ผมเข้าคลาสสาย

และผมก็หวังให้มันเป็นดังนั้น อันที่จริงผมอยากสูบบุหรี่ แต่ผมรู้ดีว่าพนักงานไม่ขายนิโคตินให้เด็กอายุต่ำา

กว่า 18 ผมเดินย้ำาเท้าเข้าไปในซุปเปอร์มาเก็ตและกวาดถุงหมากฝรั่งรสผลไม้รวม รสที่รินเกลียด แต่มันไม่ใช่เรื่องที่

ผมเก็บมาใส่ใจ ผมซื้อมันยี่สิบถุงโดยไม่สนใจใบหน้าของแคชเชียร์ผิวสี ดวงตาของมันเบิกโพล่งก่อนทักทายอย่างไร้

มารยาท

“ นายเป็นนักกินหมากฝรั่งตัวยงเลยนะ ไชนีส ! “

ผมไม่พอใจในรูปประโยคจากปากของมัน เพราะผมไม่ใช่คนจีน การเรียกคนเอเชียเป็นคนจีนดูเหมือนเป็น

เรื่องปกติของประเทศแห่งเสรีเสียแล้ว อย่างไรเสียผมไม่อยากตอบโต้ อันที่จริงชายคนนี้ควรขอบคุณผมที่ผมไม่พานิ

กกี้ตืดมือมาด้วย

แต่มานั่งคิดทบทวนดูอีกที ชายคนนี้ควรขอบคุณป้ายที่ติดในปั้มน้ำามันเสียดีกว่า

....ห้ามพกสิ่งของที่ก่อให้เกิดประกายไฟ .....

RIN

มันน่าเบื่อที่ต้องนั่งเรียนเรื่องการเคลื่อนที่ในแนวดิ่ง ผมไม่อยากรู้ว่าแรงโน้มถ่วงในการทำาอะไรซักอย่าง

หล่นลงสู่พื้นมันมีตัวเลขเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะผมหัวดี เรื่องแบบนี้จึงทำาความเข้าใจได้ไม่ยาก

ผมเลิกครุ่นคิดในวิชาฟิสิกส์พร้อมปล่อยให้เสียงยานคางของอาจารย์ให้ลอยผ่านไปในอากาศ

หูของผมหยุดการทำางานในด้านการศึกษาเสียแล้ว ผมหาววอดใหญ่ๆก่อนจ้องมองโต๊ะว่างเปล่าของฮารุที่อยู่เบื้อง

หน้า ผมไม่รู้จริงๆว่าเหตุใดทำาให้เขาเข้าคลาสสาย ผมอยากจะโทรไปหาเขา แต่ตอนนี้ผมคิดว่าเขากำาลังโกรธ

ด้วยความเบื่อหน่าย ผมจึงลงมือวาดรูปลงในหนังสือเรียน เมื่อวาดไปวาดมา กลายเป็นว่าเด็กผู้ชายที่มี

ใบหน้าลายสูตรฟิสิกส์มันคลับคล้ายใครบางคนอย่างน่าประหลาด รูปในมือทำาให้ผมอมยิ้มเบาๆ ผมฉีกหน้านั้นของ

หนังสือออก อันที่จริงผมควรเขียนข้อความแนบไปกับนาฬิกา การลองทำาอะไรเหมือนเด็กผู้หญิงดูสักครั้ง มันอาจมี

เรื่องดีตามมาก็เป็นได้

ผมจินตนาการถึงใบหน้ายามเขินของฮารุ ให้ตายเถอะ ! มันเป็นเรื่องที่มหัศจรรย์ ....

และแล้วผมได้ตัดสินใจเรียบเรียงประโยคบางอย่างลงในแผ่นกระดาษ

มันเป็นประโยคที่ไม่ยาวมาก และใจความมันไม่ยุ่งยากเกินความเข้าใจ

“ สุขสันต์วันโกหกฮารุ เรื่องเมื่อคืนฉันโกหก

วันนี้วันที่ 1 และความจริงฉันรักนายยิ่งกว่าเดิมเสียอีก .....”

HARUKA

สมัยที่พ่อยังไม่ล้มละลาย ผมและพ่อเคยไปบ้านพักตากอากาศ บ้านหลังน้อยที่สวยงาม มีป่าสน แม่น้ำา

และภูเขาบางวันพ่อสอนให้ผมตกปลา เราพ่อลูกตกได้ตัวใหญ่บ้างเล็กบ้าง แต่มันไม่ใช่เรื่องสำาคัญอะไร

อันที่จริงการกินปลาตัวเล็กรอบกองไฟมันคือความทรงจำาที่อิ่มเอมใจอยู่ไม่น้อย ยังมีอีกหลายเรื่องเกี่ยวกับ

พ่อพี่ผมไม่เคยลืม อย่างเช่นเรื่องที่ผมและพ่อออกไปล่ากระต่าย ผมยังจำาแสงแดดและกลิ่นของใบหญ้าในฤดูร้อนได้

ดี ในวันนั้นพ่อแนะนำาให้ผมลูกรู้จักกับปืนลูกซองวาววับ มันเป็นปืนตีตราวินเชตเตอร์สัญชาติอังกฤษ

ภายในเวลาไม่ช้าผมสามารถใช้มันจัดการกระต่าย และพ่อดูปราบปลื้มในตัวผม

เย็นวันนั้นผมก้มมองเพื่อนใหม่ที่ถูกถืออยู่ในมือ ชื่อใหม่ของมันถูกเอื้อนเอ่ยออกมาในทันที

“ นิกกี้ “

มันเป็นชื่อของปืนลูกซอง

อย่างไรเสียทุกๆอย่างมักมีจุดเปลี่ยน พ่อที่แสนดีของผมถูกพรากจากไปด้วยพิษทางเศรษฐกิจ

ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของพ่อล้มละลาย และขวดเตกีล่าสีขาวทำาให้ผู้ชายที่ผมรักกลับกลายเป็นคนที่ผมไม่รู้จัก

พ่อนทุบตีแม่ และแม่ที่แบกรับความรุนแรงระบายมันออกมาด้วยการทำาร้ายผม

มันเป็นแบบนี้เสมอเหมือนวงกลมที่ไร้จุดสิ้นสุด .....

อย่างไรเสีย ความรุนแรงในครอบครัวได้จบลงเมื่อมีรินเข้ามาเป็นตัวแปร

ย้อนกลับไปเวลา 7 นาฬิกา ผมหยิบนิกกี้ลงจากห้องนอน และแม่ที่นั่งรอผมตรงโต๊ะอาหารอยู่ก่อนแล้ว

ดวงตาแดงก่ำาและผมกระเซอะกระเซิงทำาให้เธอดูแก่กว่าวัยไปมาก แม่กร่นด่าผมอย่างไร้สาเหตุ มันเป็นแบบนี้ใน

ทุกๆครั้ง

ผมหลับตาก่อนนั่งลงจัดการแซนวิชบนโต๊ะอาหารและไม่ลืมที่จะยิงแม่ก่อนออกไปโรงเรียน

.... ผมคิดว่าแม่ของผมน่าจะตายนะ และไม่ช้าเพื่อนบ้านต้องกรูกันมาเพราะเสียงคำารามของนิกกี้

เอาล่ะ เรื่องในครอบครัวของผมมันจบลงแล้ว และตอนนี้ผมกำาลังเดินเข้าไปในโรงเรียน

ให้ตายเถอะ ผมเกลียดวันจันทร์จริงๆ

RIN

ผมนั่งอมยิ้มระหว่างพินิจมองนาฬิกาสีน้ำาเงิน ในตอนนี้ผมอยากเจอฮารุเร็วๆ หมอนั่นจะแสดงสีหน้ายังไง

ผมไม่สามารถคาดคิด อย่างไรเสียการครุ่นคิดได้ถูกขัดจังหวะ เสียงหวีดร้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงของปืนสองนัด

ผมและเพื่อนๆลุกขึ้นจากเก้าอี้ แซลล ี่ที่นั่งอยู่ข้างผมลุกขึ้นวิ่งออกไป และเสียงหวีดร้องของเธอได้ดังขึ้นในเวลา

ไม่ช้า ผมคิดว่าเธอโดนยิงโดยใครซักคน ผมหันไปสบตาอาจารย์ที่ส่งสายตาให้ทุกคนหมอบลงและหาที่หลบ

บางทีมันอาจเป็นการจับตัวประกันของพวกตะวันออกกลาง ให้ตายเถอะ ! ผมเป็นห่วงฮารุกะ

ผมเลือกแอบในตู้โลหะ มันกว้างพอที่ผมจะเข้าไปอยู่ในนั้นได้ ในขณะที่หลายคนพยายามหาทางงัดแงะ

หน้าต่าง อันที่จริงการกระโดดหนีจากชั้น 7 มันเป็นเรื่องที่โง่เขลาไม่ต่างกัน

ผมขังตัวแน่นและพยายามต่อสายไปยังฮารุกะ อย่างไรเสียหมอนั้นไม่ยอมรับโทรศัพท์ เสียงปืนยังคงดัง

ขึ้นเป็นระยะ\และมันค่อยดังขึ้นใกล้ๆ ห้องเรียนของผม ผมไม่รู้ว่าภายนอกเกิดอะไรขึ้น แต่ผมยังคงไม่ละความ

พยายามที่จะติดต่อคนที่ผมรัก

ความพยายามในวินาทีแห่งชีวิตได้ล้มเหลว และผมได้รับคำาตอบ

เสียงแผดร้องของผู้เป็นอาจารย์ และเสียงกระสุนปืนดังขึ้น ถึงกระนั้นมันดังพร้อมกับเสียงเพลง Supersonic

ของวงโอเอซิส ผมรู้ดีว่าฮารุกะชอบเพลงนี้และเขาตั้งมันเป็นสายเรียกเข้า ในวินาทีนั้นผมสามารถประติดประต่อ

เหตุการณ์ทุกอย่าง น้ำาตาของผมได้ไหลเลอะเกรอะกรัง เสียงฝีเท้าของคนข้างนอกเดินวกวนอยู่หน้าตู้โลหะที่ผม

แอบ มือที่เต็มไปด้วยแผลเป็นของผมปิดปากตัวเองแน่น ในตอนนี้เสียงหัวใจของผมมันดังเกินความจำาเป็น ผม

หลับตาด้วยความกลัว และมันแย่ยิ่งกว่า เมื่อเสียงเพลง tonight ของวง smashing pumpkin ดังขึ้น

น้ำาตาแห่งความกลัว และสายเรียกเข้าที่มาจากฮารุกะ

ในตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายของผมลดลงต่ำา ผมรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำา

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องที่ผมสามารถทำาได้ในเวลานี้

มือของผมที่สั่นเทา ผมหลับตาด้วยความกลัวจนกล้ามเนื้อบนใบหน้าย่นยู่ยี่

ชั่ววินาทีที่ผมอยากกรีดร้องนั้น ประตูเหล็กของตู้โลหะได้ถูกเปิดออก

HARUKA

ให้ตายเถอะ ผมรู้ว่าเพลง tonight คือเพลงที่รินชอบ ถ้าให้ผมจินตนาการถึงใบหน้าของเขา

มันคนบิดเบี้ยวด้วยความหวาดกลัว ผมรู้ดีว่าโรแมนติคแมนแบบ รินริน เป็นพวกคลั่งง่าย

ผมรู้ว่ารินอยู่ในตู้ตรงหน้าผม และผมแน่ใจว่าเขากำาลังกร่นด่าตัวเองที่ไม่เปิดระบบสั่นขณะเรียนหนังสือ

อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะรินเป็นคนอ่านง่าย ไม่ว่าเขาจะหนีไปที่ไหน

ผมก็สามารถติดตามไปได้อยู่ดี

ผมมีเวลาไม่มากก่อนที่ตำารวจจะกรูกันมา และผมควรรีบเปิดประตูที่ขวางกั้นเราออก

ในวินาทีที่ผมจัดการสิ่งกีดขวาง ดวงตาสีแดงที่ผมเคยคิดว่าสวยงามมันกลับดูน่าสมเพช

ให้ตายเถอะ ผมรักริน แต่ผมไม่รักในสิ่งที่รินโกหก รินผิดคำาสัญญา และมันเจ็บปวดเกินกว่าที่ผมจะให้อภัย

หลังจากที่พิจรณารินอยู่พักหนึ่ง ผมใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้ถือนิกกี้รวบร่างของรินเข้ามากกกอด

แผ่นหลังของรินสั่นเทา และผมสัมผัสได้ถึงน้ำาปัสสาวะเหนียวเหนอะที่ไหลออกมาจากหว่างขาของเขา

“ รินริน ฉี่รดกางเกง ...”

“ฮ...ฮารุ....ฉัน..อย่า..ทำาอะไรฉันเลย “

“ ฉันไม่ทำาร้ายรินหรอก เพราะฉันรักริน ....”

ผมบีบีบกรามของริน และใช้ลิ้นเลียบริเวณลูกตาของคนที่ผมรัก รสชาติของเหลวจากดวงตามันทำาให้ผม

รู้สึกถึงอารมณ์ ผมชกรินและกดรินลงกับพื้น และผมไม่ลืมที่จะทำากิจกรรมให้เสร็จอย่างสาสม รินกรีดร้องด้วยความ

กลัว และเสียงแหลมสูงมันทำาให้ผมรู้สึกหงุดหงิด ผมมองดวงตาหวาดกลัวของรินสลับกับน้ำาอสุจิเหนียวเหนอะ

ความรักที่รุนแรงนี้คือความรักครั้งสุดท้ายที่ผมตั้งใจถ่ายทอดให้

“ มันไม่น่ากลัวเลยซักนิด แค่แปปเดียวเท่านั้น “

ผมลูบกลุ่มผมสีแดงของริน และมองใบหน้าของเขาด้วยแววตาที่อ่อนโยน

“ ฮึก...ฉันกลัวแล้ว...ฮารุ....ปล่อยฉันไปเถอะ”

รินร้องไห้ด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว

“ แค่ชั่วอึดใจเท่านั้น ..

ผมกระซิบแผ่วเบารดใบหู และจุมพิตรินก่อนยืนตัวตรงถือนิกกี้ขึ้น

ในตอนนี้มันถึงแก่เวลาที่รินจะเป็นของผมตลอดไป ....

เช้าวันจันทร์ที่ 1 เมษา

นิกกี้เพื่อนรักของผมได้คำารามเป็นครั้งสุดท้าย

เลือดสีแดงที่หลั่งใหลแทรกซึมออกไป

ใส่ตายเถอะ !

..... ผมเกลียดวันจันทร์ ...........

SEE YOU NEXT LOOP !FACEBOOK : APPLE-INDY