Wtorki na faliGrazyny Bacewicz

KO N C E RT

100-L EC I E Z AŚ LU B I N P O LS K I Z BA ŁT Y K I E M

15 G R U D N I AG O DZ I N A 19:00E DYC JA O N L I N E

wokół twórczości

prowadzenie: Cezary Nelkowski

ProgramO B E R E K N R 2w aranżacji na 4 wiolonczele autorstwa Marcina Szczypiorskiego

Anna SawickaAgnieszka KaszubaMaria StaśkowiakMarcin Szczypiorski

K WA RT E T N A C Z T E RY W I O LO N C Z E L E (Narrazione)

Anna SawickaAgnieszka KaszubaMaria StaśkowiakMarcin Szczypiorski

O B E R E K N R 1 w aranżacji na 4 wiolonczele autorstwa Anny Sawickiej

Anna SawickaAgnieszka KaszubaMaria StaśkowiakMarcin Szczypiorski

K W I N T E T N A I N ST R U M E N T Y D Ę T E

Anna Ekielska-Skóra – fl et Daniel Ribeiro Bernardino – obój Grzegorz Wieczorek – klarnetKristian Oma Rønnes – fagot Viktor Korunnyy – waltornia

T R I O N A O B Ó J, S K R Z Y P C E I W I O LO N C Z E L Ę (Agadio, Molto Allegro, Andante, Vivo)

Magdalena Maniewska – obój Alisa Kopac – skrzypceWeronika Kulpa – wiolonczela

S O N ATA N A O B Ó J I FO RT E P I A N (Allegro ma non troppo, Tempo di Valse, Vivace)

Magdalena Maniewska – obój Ekaterina Stepanidina – fortepian

I V K WA RT E T S M YC Z KOW Y(Andante, Allegro molto, Andante, Allegro giocoso)

Anna Manicka – skrzypceKatarzyna Filipiak – skrzypceMaria Kowalkowska-Urbańska – altówkaBarbara Misiewicz – wiolonczela

P I E Ś N INad wodą wielką i czystąSroczkaBoli mnie głowa

Krzysztof Brzozowski – tenor Ekaterina Stepanidina – fortepian

Dodatkowo – dwa utwory Ludomira Różyckiego

D U E T MAM CIĘ PORZUCIĆ Z O P E RY CASANOVA

Anna Osior – sopranKrzysztof Brzozowski – tenorEkaterina Stepanidina – fortepian

R A P S O D I A O P. 33 N A FO RT E P I A N, S K R Z Y P C E I W I O LO N C Z E L Ę

Zofia Elwart – wiolonczelaWojciech Szymczewski – fortepian Joanna Szymczewska – skrzypce

Przemysława Jackowicz-Korczyńska

#BacewiczHistoria muzyki jest przepełniona męskimi nazwiskami, czego trudno nie połączyć z ówcześnie panującym przekonaniem o niższym statusie kobiet w społeczeństwie. Dziewczynki uczono gry na instrumentach jedynie w zamożnych rodzinach, głównie po to, by zabawiały towarzystwo muzyką na żywo. Oczywiście zdarzały się kobiety, które tworzyły muzykę – jak choćby Hildegarda z Bingen, Clara Schumann czy Maria Szymanowska – jednak dopiero Grażynie Bacewicz udało się zdobyć międzynarodową sławę jako skrzypaczce i kompozytorce.

Swoją przygodę z muzyką Grażyna Bacewicz zaczęła w pierwszych latach życia, poznając tajniki gry na skrzypcach i fortepianie, co skłoniło ją do komponowania. Jako dorosła kobieta tak wspominała swoje pierwsze utwory: „Nie mogłam i wcale nie chciałam bronić się przed nimi. Od tych pierwszych prób, już wtedy – wiedziałam, że dążeniem moim, głównym celem życia będzie pisanie muzyki”. Po solidnym wykształ-ceniu w polskich konserwatoriach Bacewicz uzyskała stypendium w Paryżu, gdzie szlifowała warsztat kompozytorski pod okiem słynnej pedagożki, Nadii Boulanger. Tam na dobre rozpoczął się pierwszy etap jej twórczości z fi larami w postaci Kwintetu na instrumenty dęte, Tria na obój, skrzypce i wiolonczelę oraz Sonaty na obój i for-tepian. We wszystkich słychać odświeżający tradycyjną formę sonoryzm spełniony w brzmieniu instrumentów dętych.

Bycie rodzynką w męskim środowisku nie odstraszało jej, wręcz przeciwnie. Bacewicz odznaczała się niezwykłą pracowitością, determinacją oraz solidnym warsztatem. Zyskawszy popularność za sprawą skomponowanego w 1949 Oberka, mistrzowsko odegranego przez siebie na skrzypcach, Bacewicz w całości oddała się kompozycji. W jej stylu można dosłuchać się tak wówczas lubianej muzyki ludowej, a zarazem gry z neoklasyczną formą oraz nowatorskiego zacięcia. Na jej repertuar złożyły się arcydzieła na instrumenty smyczkowe, takie jak IV Kwartet smyczkowy czy Kwartet na cztery wiolonczele, a także humorystyczne pieśni na sopran i fortepian.

Bacewicz była jedną z pierwszych infl uencerek swoich czasów na skalę europejską. Przetarła szlak polskiej awangardzie muzycznej XX wieku i nadała ton jej najbardziej owocnym trendom z sonoryzmem na czele. Rzadkie połączenie uporu i talentu czyni z niej postać ikoniczną.

Dofi nansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca

Partner projektu

Patroni medialni

Partnerzy

Prezentację multimedialną wykonano z materiałów pocho-dzących z Narodowego Archiwum Cyfrowego oraz z publikacji A. Wieniawski, Ludomir Różycki [w:] Biblioteka muzyczna, t. V, pod red. M. Glińskiego, Kraków 1928.

Wsparcie ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19

Patron Gali JubileuszowejOpery Bałtyckiej