Kewujudan Bandar Sibu bermula pada pertengahan abad yang ke-19 iaitu sewaktu

berlakunya pergolakan politik di Sarawak yang mana pada masa tersebut Sibu

adalah merupakan tanah jajahan kesultanan Brunei. Akibat daripada pergolakan

tersebut James Brooke yang telah tiba ke Sarawak pada tahun 1841 telah

mengambil kesempatan dengan membantu kesultanan Brunei dalam menyelesaikan

masalah yang berlaku. Sebagai balasan kesultanan Brunei pada ketika itu telah

menyerahkan Sarawak termasuk Sibu kepada Rajah James Brooke pada tahun

1853.

Menurut cerita, Sibu mendapat namanya sempena sejenis buah rambutan tempatan

yang disebut sebagai buah Sibau dalam bahasa Iban. Sepintas lalu pula apabila

disebut perkataan "Sibu". Sibu terdiri daripada 3 buah daerah iaitu Sibu, Kanowit

dan Selangau. Lokasi Sibu yang terletak di kawasan tengah Sarawak di mana

Sungai Rejang dan Igan bertemu iaitu kira-kira 130 kilometer dari Laut China

Selatan yang bersempadan dengan bahagian Sarikei, Mukah, Bintulu dan Kapit

telah menjadikan Sibu antara pusat perniagaan dan pelabuhan utama di Sarawak.

Jika Kuching merupakan pintu masuk utama di bahagian selatan Sarawak, maka

Sibu pula adalah merupakan pintu masuk utama di kawasan tengah Sarawak.

Bandar Sibu juga adalah merupakan bandar kedua terbesar selepas Kuching dan

dikenali sebagai sebuah bandar yang diasaskan oleh Imigran Foochow yang datang

dari selatan negara China.