Op een dag stond een jonge man midden in de stad en verklaarde, dat hij het mooiste hart had dat men ooit had gezien.

Een grote mensenmenigte verzamelde zich,Allemaal bewonderden ze zijn hart, want het was perfect

Er zat geen fout of vlek in.Ja, ze gaven hem allemaal gelijk, het was echt het mooiste Hart, dat men ooit gezien had.

Plotseling kwam er een oude naar voren en zei:„ Jouw Hart is niet half zo mooi als het mijne !“

Alle mensen en de jongen,bekeken het Hart van de oude man, Het sloeg krachtig, maar zat vol littekens. ...

Het had plaatsen, waar hele stukken weg waren en door andere vervangen.Maar die pasten niet goed, en hadden brokkelige uiteinden, of beter gezegd...Op sommige plaatsen zaten diepe littekens, waar hele stukken wegvielen.

De jongen keek naar het Hart van de oude man,zag de conditie ervan en lachtte:„Je maakt zeker een grapje“, zei hij, „door jouw Hart met het mijne te vergelijken. Het mijne is perfect, en het jouwe is een mix van bobbels en breuken.“

„Ja“, zei de oude man, „het jouwe ziet er perfect uit, maar ik zou nooit met het jouwe willen ruilen. ...

Elk litteken staat voor een mens, die ik mijn liefde heb gegeven. Ik neem een stukje van mijn Hart en geef het hun….

En vaak geven ze mij een stukje van hun Hart,Dat in het lege stukje van mijn Hart past.Maar omdat die stukken niet hetzelfde zijn, heb ik ruwe kanten en rafels, ...

...die ik erg waardeer, want ze herinneren me aan de liefde,die we deelden. ...

Vaak heb ik ook een stuk van mijn Hart gegeven, zonder dat de andere, een stuk van hun Hart terug gaven.

Dat zijn de lege plaatsen.

Liefde geven is vaak ook, Een risico aangaan.

Ook als de plekken beschadigd zijn, blijven ze open,En ook die herinneren mij aan de liefde, die ik voor mensen voel... En ik hoop, Dat ze eens bij me terugkeren en de lege plaatsen vullen.

Weet je nu wat ware schoonheid is?“

De jonge man was bijna in tranen, hij ging naar de oude man toe, Pakte zijn jonge perfecte HartEn trok er een stuk uit. Hij gaf het aan de man met trillende handen.

De oude man nam het Hart aan, en zette het in zijn Hart.Hij nam een stuk van zijn oude, verminkte Hart enDaarmee vulde hij het gat in de jongen zijn Hart. Het paste niet perfect, omdat het rafelige randen had.

De jonge man bekeek zijn Hart, het was niet meer perfect, maar mooier als voorheen, want hij voelde de liefde van de oude man, in zijn Hart binnenvloeien.

Ze omarmden elkaar en liepen samen weg.Hand in Hand.

Hoeveel rafels en littekens zou ons Hart hebben???

Vertaald door Franka