HarryPotterve

AteşKadehi

J.K.Rowling2000

BİRİNCİBÖLÜM:RIDDLEEVİ

Riddle ailesi o evde oturmayalı yıllar olduğu halde, Küçük Hangleton köyüsakinleri ona hâlâ "Riddle Evi" diyordu. Ev köye hâkim bir tepedeydi, bazıpencereleri tahtalarla kapatılmıştı, çatısındaki kiremitler eksikti ve sarmaşıklardizginlenemezşekildecephesinikaplamıştı.Birvakitlergüzelbirmalikâneymiş,şimdi de kilometrelercemesafe dahilindeki en büyük ve heybetli bina olduğurahatlıkla söylenebilirdi.Nevarki,RiddleEvi artık rutubetliydi, terkedilmiştiveiçindekimseoturmuyordu.

Küçük Hangleton'lıların hepsi eski evin "ürpertici" olduğu konusunda fikirbirliği içindeydi. Yarım yüzyıl önce orada tuhaf ve korkunç bir şey olmuştu,dedikodu konuları azalınca köyün yaşlı sakinlerinin bugün de üzerindekonuşmayı sevdikleri bir şey. Hikâyenin üzerinde öyle çok konuşulmuş ve okadar çok yeri süslenip püslenmişti ki, artık kimse gerçeğin ne olduğunu pekkestiremiyordu.Ancak,hikâyeninbütünçeşitlemeleriaynınoktadanbaşlıyordu:Elliyılönce,RiddleEvi'ninhâlâbakımlıveetkileyiciolduğugünlerde,güzelbiryaz sabahı şafak sökerken bir hizmetçi oturma odasına girmiş ve üçRiddle'ıncesetleriylekarşılaşmıştı.

Hizmetçiçığlıklarataraktepeaşağıköyekoşmuşveherkesiuyandırmıştı.

"Gözleri açık orda öyle yatıyorlar! Buz gibi soğuk! Üstlerinde hâlâ akşamyemeğikılıklarıvar!"

Polisçağrıldı.KüçükHangleton, şoklakarışıkbirmerakvepeksaklanamayanbir heyecanla fıkır fıkır kaynıyordu. Kimse kendine Riddle'ların arkasındanağlarmışsüsüverereknefesiniziyanetmedi,çünkühiçsevilmezlerdi.YaşlıMr.veMrs.Riddlezengin,züppevekabaydılar,yetişkinoğullarıTomiseonlardanda beterdi. Köylülerin kafasını kurcalayan tek şey, katilin kim olduğuydu.Sağlıklıgörünenüçinsanaynıgecededoğalnedenlerlepatdiyedüşüpölmezdiyacanım.

Köyünmeyhanesi Asılmış Adam, o gecemüthiş iş yaptı; cinayetler hakkındakonuşmak için bütün köy oraya toplanmıştı. Riddle'ların aşçısı dramatik birtavırla ortalarında belirip, birden sessizleşen meyhane halkına az önce FrankBrycediyebiradamıntutuklandığınıilanedince,şöminelerininbaşınıterkediporayagelmeninmükâfatınıgördüler.

"Frank!"diyeçığlıkattıbirkaçkişi."Olamaz!"

FrankBryce,Riddle'larınbahçıvanıydı.RiddleEvi'ninarazisindekiyıkıkdökükkulübedeyaşardı.Franksavaştandöndüğündebacağınıbükemiyordu,kalabalığave gürültüye de tahammül edemiyordu. O gün bugün Riddle'ların yanındaçalışıyordu.

Aşçıyaiçkiısmarlamakvebirazdahabilgialmakiçinbirtelaştırpatlakverdi.

Aşçı, hevesle dinleyen köylülere, dördüncü serisinden sonra, "Hep onun tuhafbiri olduğunu düşünmüştüm zaten," dedi. "Ne bileyim, öyle dost canlısı falandeğildi. Yani, ona değil bir, belki yüz kere kahve ikram ettim. Başkalarıylatakılmakistemezdihiç."

"İyiama,"dedibardakibirkadın,"çetinbirsavaştançıktıFrank.Sakinbirhayatıseviyor.Hembirneden..."

Aşçı,"Peki,başkakimdearkakapıanahtarıvar,ha?"diyesordu,kababirsesle."Ben kendimi bildim bileli bahçıvanın kulübesinde yedek bir anahtar asılıdır!Dün gece kimse kapıyı zorlamamış! Pencereler kırılmamış! Tek yapmasıgereken,hepimizuyurkenbüyükevesinsicegirmekti..."

Köylülerbirbirlerinekaranlıkbakışlarattılar.

Bardakibiradam,"Benheponunpisliğinbiriolduğunudüşünmüştümaslında,"diyehomurdandı.

"Banasorarsanız,savaşonubirtuhafyaptı,"dedipatron.

Köşedeki heyecanlı bir kadın, "Ben zaten demiştim, hayatta Frank'in tersineçatmakistememdiye,değilmi,Dot?"diyesordu.

Dot, hararetle başını salladı. "Hemencecik kızıyor. Hatırlıyorum da, oçocukken..."

Ertesi sabah, Küçük Hangleton'da, Riddle'ları Frank Bryce'ın öldürdüğükonusundakimseninenufakşüphesikalmamıştı.

AmakomşuBüyükHangletonkasabasındakikaranlık,pisvekasvetlikarakolda,Frank tekrar tekrar, inatla masum olduğunu söylüyordu. Bir iddiası da,Riddle'ların öldüğü gün evin civarında gördüğü tek kişinin bir yabancı, siyahsaçlı ve solgun, yeniyetme bir oğlan olduğu yolundaydı. Köyde başka kimseböylebirçocukgörmemişti,polisdeFrank'inpalavraattığındanhemenhemenemindi.

Sonra, tam da işler Frank açısından çok ciddi bir hal almışken, Riddle'larıncesetlerineilişkinraporgeldi.Buraporherşeyideğiştirdi.

Polis bundan daha tuhaf bir rapor görmemişti. Bir doktor ekibi cesetleriincelemiş ve Riddle'lardan hiçbirinin zehirlenmediği, bıçaklanmadığı,vurulmadığı,boğazlanmadığı,boğulmadığıyada(görebildiklerikadarıyla)zarargörmediği sonucuna varmıştı. Aslında (diye devam ediyordu rapor, şüphegötürmez bir hayret havasıyla), Riddle'ların hepsinin sağlığı pek yerindegörünüyordu -yani,ölmüşolmalarıdışında.Doktorlar (sanki illedecesetlerdebir bozukluk bulmak istermiş gibi) her Riddle'ın yüzünde bir dehşet ifadesiolduğundansözetmişti-amaumduğunubulamamışolanpolisindediğigibi,üçkişininkorkutularaköldürüldüğünerededuyulmuşki?

Riddle'ların öldürüldüğü konusunda hiçbir kanıt olmadığı için polis Frank'ibırakmak zorunda kaldı. Riddle'lar, Küçük Hangleton kilisesinin bahçesinegömüldü,mezarları da bir süre ilgimerkezi olmayı sürdürdü. FrankBryce iseherkesi şaşırtarak, üzerinde bir şüphe bulutuyla, Riddle Evi arazisindekikulübesinedöndü.

Dot,AsılmışAdam'da,"Banagöreonlarıoöldürdü,"dedi,"polisinnedediğideumrumda bile değil. Ve eğer biraz utanması varsa buradan gider, çünkü onunyaptığınıbildiğimizibiliyor."

AmaFrankgitmedi.RiddleEvi'ndedahasonraoturanaileninde,ondansonrakiailenindebahçeleriyleilgilendi-nevarki, ikiailedeuzunsürekalmadı.YenievsahiplerininbuyerinnahoşbirhavasıolduğunusöylemeleribelkikısmendeFrankyüzündendi.İçindeoturankimsekalmayınca,evdebakımsızbirhalaldı.

*****

RiddleEvi'ninşusıralarsahibiolanzenginadamneoradaoturuyor,nedeevdenfaydalanıyordu. Köyde onun evi "vergi nedeniyle" elinde tuttuğunusöylüyorlardı,amakimseninbunedenlerhakkındanetbirfikriyoktu.Nevarki,zengin ev sahibi bahçeyle ilgilenmesi için Frank'e para vermeyi sürdürdü.Yetmiş yedinci doğum günü yakın olan Frank sağırdı, bir bacağı tutuktu vebükülmüyordu,amaiyihavadaonutarhlariçindeçiçekdikerkengörebilirdiniz.Yabani otları bastırma yolundaki bütün çabalarına rağmen onlar her tarafısarmayabaşlamışolsalarbile.

Üstelik Frank'inmücadele etmesi gereken tek şey yabani otlar değildi.Köyün

erkekçocukları,RiddleEvi'ninpencerelerindenonataşatmayıhuyedinmişlerdi.Frank'in düzgün tutmak için onca çaba harcadığı çimenlerin üzerindenbisikletleriyle geçerlerdi. Bir iki kere, sırf macera olsun diye eski eve dedalmışlardı. Yaşlı Frank'in eve ve araziye bağlılığının neredeyse saplantıderecesine vardığından haberdardılar ve onun sopasını sallayıp çatlak sesiylebağıraraktopaltopalbahçedekoşturmasıonlarıeğlendiriyordu.Frank'egelince,çocukların onu, tıpkı anne babalarıyla büyükanne ve büyükbabaları gibi, katilsandıklarınavebununiçinonaişkenceettiklerineinanıyordu.Buyüzdendebirağustos gecesi uyanıp eski evde çok tuhaf bir şey görünce, sadece çocuklarınonucezalandırmakiçinyenibiryolbulduklarınısandı,okadar.

Frank'isakatbacağıuyandırmıştı;ileriyaşındaonaeskisindençokdahafazlaacıvermeye başlamıştı. Kalktı, dizindeki sertleşmeyi gevşetmek için sıcak sutorbasını yeniden doldurmayı düşünerek, topal topal merdivenden alt kata,mutfağaindi.Lavabonunbaşındadurmuşçaydanlığıdoldururkenyukarı,RiddleEvi'ne baktı. Üst kat pencerelerinde ışıkların parıldadığını gördü. Frank nelerolup bittiğini hemen anladı. Çocuklar yine eve dalmışlardı, ışıkların yanıpsönmesinebakılırsada,yangınçıkarmışlardı.

Frank'intelefonuyoktu,zatenolsadaRiddle'larınölümühakkındaonusorguyaçekmek üzere içeri aldıklarından beri polise hiç mi hiç güven duymuyordu.Hemençaydanlığıbıraktı,sakatbacağınınizinverdiğincehızlayukarıçıktı.Azsonra tam tekmil giyinmişolarakmutfağadönmüş, kapınınyanındaki kancadaasılı duran paslı, eski bir anahtarı alıyordu. Duvara dayalı bastonunu kaptı vekendinigeceniniçineattı.

RiddleEvi'ninönkapısındahiçzorlanmışgibibirhalyoktu,pencerelerindede.Frank topallaya topallaya evin arka tarafına gitti, sarmaşıkların neredeysetamamengözden sakladığıbir kapıyavardı, eski anahtarı çıkardı, kilide soktu,kapıyısessizceaçtı.

Mağaradan farksızmutfağagirdi.Frankyıllardırburayaadımatmamıştı.Ama,çok karanlık olduğu halde, hole giden kapının nerede olduğunu biliyordu. Elyordamıyla oraya yöneldi, burun delikleri çürümenin kokusuyla dolmuştu,yukarıdan ayak sesi ya da insan sesi duyabilmek için kulaklarını dört açmıştı.Holeulaştı, önkapının iki yanındakibüyük, tirizli pencereler sayesindeburasıbiraz daha aydınlıktı. Taşlar üzerinde birikmiş tozların ayaklarıyla bastonununsesinibastırmasınaşükrederekmerdiveniçıkmayakoyuldu.

Frank sahanlıkta sağa döndü ve davetsiz misafirlerin nerede olduğunu hemengördü.Koridorun sonundabirkapı aralıkduruyordu, aralıktangelen titrek ışık

karadöşemedealtınrengiuzunbirşeritoluşturuyordu.Frankbastonunusımsıkıyakalayarakdahayakınasokuldu.Girişinbirikimetreötesindeydiveodanındarbirdiliminigörebiliyordu.

Oanda,şöminedekiateşinyakılmışolduğunufarketti.Buonuşaşırttı.Hareketetmeyikestivekulakkabarttı,çünküodadabirerkeksesikonuşuyordu.Ürkekvekorkmuşbirhalivardı.

"Şişedebirazdahavar,Lordum,eğerhâlâaçsanız."

"Dahasonra,"dedi ikincibir ses.Budabirerkeksesiydi -amahemşaşılacakkadartizdi,hemdeanibirbuzlurüzgâresintisikadarsoğuktu.Osestekibirşey,Frank'in ensesindeki tüylerin diken diken olmasına yol açtı. "Beni ateşe birazdahayaklaştır,Kılkuyruk."

Frank,dahaiyiduymakiçin,sağkulağınıkapıyaverdi.Sertbiryüzeyekonanbirşişenin tıngırtısı duyuldu, sonra da döşemede sürüklenen ağır bir koltuğun toksürtünme sesi. Frank'in gözüne, koltuğu yerine çeken, sırtı kapıya dönük ufaktefek bir adam çarptı. Uzun, siyah bir pelerin giymişti, başının arkası kısmenkeldi.Sonrayenidengözdenkayboldu.

Soğukses,"Nagininerede?"dedi.

İlkses, tedirginbiredayla, "Ben...benbilmiyorum,Lordum,"dedi. "Evikeşfeçıktı,sanırım..."

İkinci ses, "Yatmadan önce onu sağman gerek, Kılkuyruk," dedi. "Gecebeslenmeyeihtiyacımolacak.Yolculukbeniçokyordu."

Frank, kaşları çatık, duyan kulağını kapıya biraz daha yaklaştırıp büyük birdikkatle dinledi. Önce bir duraklama oldu, sonra Kılkuyruk denen adam yinekonuştu.

"Lordum,buradanekadarkalacağımızısorabilirmiyim?"

"Birhafta,"dedisoğukses."Belkidahafazla.Burasınispetenrahatsayılır,planıda henüz uygulamaya koyamayız. Quidditch Dünya Kupası sona ermedenhareketegeçmekbudalalıkolur."

Frankyamruyumruparmağınıkulağınasokarakiçindedöndürdü.Kirbirikmiştiherhalde."Quidditch"diyebirlafduymuştuki,böylebirlafyoktutabii.

"Quidditch - Dünya Kupası mı, Lordum?" dedi Kılkuyruk. (Frank parmağınıdahabirgayretlekulağınasoktu.)"Özürdilerimama-anlamıyorum-niyeDünya

Kupasıbitenekadarbeklememizgerekiyor?"

"Çünkü,budala,şuandabüyücülerdünyanındörtbiryanındanakınakınülkeyegeliyor, üstelik Sihir Bakanlığı'nın bütün işgüzar görevlileri orada işbaşındaolacak. Sıradışı etkinlik işaretleri gözleyecek, kimlikleri kontrol edecek, sonrabir daha kontrol edecekler. Muggle'lar bir şey fark etmesin diye, kafalarınıgüvenliğetakmışolacaklar.Buyüzdenbekliyoruz."

Frank kulağını temizlemeye çalışmaktan vazgeçti. "Sihir Bakanlığı","Büyücüler" ve "Muggle'lar" kelimelerini açık seçik duymuştu. Belli ki, buifadelerinherbiriningizlibiranlamıvardıveFrankşifrelikonuşansadeceikitürinsanbiliyordu:Casuslarlasuçlular.Bastonunadahadasıkısıkısarıldıvedahadadikkatledinledi.

Kılkuyrukalçaksesle,"LordHazretlerihâlâkararlılardemek?"diyesordu.

"Elbettekararlıyım,Kılkuyruk."Şimdisoğuksestebirtehdithavasıvardı.

Kısa bir duraklamanın ardından Kılkuyruk yine konuştu. Kelimeler ağzındanaceleleri varmışçasına yuvarlanarak çıkıyordu, sanki cesaretini kaybetmedenöncebunlarısöylemeyekendinizorluyorgibiydi.

"HarryPotterolmadandayapılabilir,Lordum."

Birduraklamadaha,buseferkidahauzunvesonra-

İkincisesyavaşça,"HarryPotterolmadanmı?"diyesoludu."Anlıyorum...”

Kılkuyruk,sesiciklercesinetizleşerek,"Lordum,bunuoğlanıdüşündüğümiçinsöylemiyorum!"dedi."Çocuğunbenimiçinhiçdeğeriyok,hemdehiç!Sadece,başka bir cadı ya da büyücü kullanacak olsak -herhangi bir büyücü- işimiz okadar kolaylaşır ki! Sizi kısa bir süre yalnız bırakmama izin verseniz -kılıkdeğiştirmedeçokbecerikliyimdir,bilirsiniz-ikigüncükyeter,uygunbiriylegeridönebilirim-"

Soğuksesyavaşça,"Başkabirbüyücükullanabilirim,"dedi,"budoğru..."

Kılkuyruk, "Lordum, mantıklı bir şey bu," dedi, tamamen rahatlamış gibiydi."HarryPotter'ıyakalamaköylezorolacakki,öyleiyikorunuyorki-"

"Vesendegidiponunyerinebaşkabirinibulmakiçingönüllüoluyorsundemek?Merak ediyorum,bak...Belki debanabakma işi senin için çokyorucubir halaldı, ha, Kılkuyruk? Bu planı bırakma önerisi, acaba sadece beni terk etmeyolundabirçabaolabilirmi?"

"Lordum!Ben...bensizibırakmakistemiyorum,hemdehiç-"

İkincises,"Banayalansöyleme!"diyetısladı."Benherşeyianlarım,Kılkuyruk!Bana döndüğüne pişmansın. Seni tiksindiriyorum. Bana bakınca irkildiğinigörüyorum,banadokununcatitrediğinihissediyorum..."

"Hayır!LordHazretleri'nebağlılığım..."

"Seninbağlılığınödlekliktenbaşkabirşeydeğil.Gidecekbaşkayerinolsaşimdiburadaolmazdın.Bensensiznasılhayattakalırım,birkaçsaattebirbeslenmemgerekirken?Nagini'yikimsağacak?"

"Amaçokdahagüçlügörünüyorsunuz,Lordum-"

"Yalancı,"diyesoluduikincises."Dahagüçlüdeğilimvebirkaçgünbileyalnızkalsam, senin beceriksiz bakımınla yeniden edindiğim bir nebze sağlığı dayitirebilirim.Sus!"

Anlaşılmaz laflar eden Kılkuyruk derhal sustu. Frank birkaç dakika ateşinçıtırdamasındanbaşkabirşeyduymadı.Sonraikinciadamtıslamayıandıranbirfısıltıylayenidenkonuştu.

"Çocuğukullanmakiçinnedenlerimvar-kizatensanaaçıklamıştım.Başkahiçkimseyidekullanacakdeğilim.Onüçyılbekledim.Birkaçaydahafarketmez.Çocuğu kuşatan korumaya gelince, planımın etkili olacağına inanıyorum.Gerekliolantekşey,seninbirazdahacesaretgöstermen,Kılkuyruk-kendindebulacağınbircesaret,tabiiLordVoldemort'ungazabınıbütüngücüylehissetmekistemiyorsan-"

Kılkuyruk,"Lordum,söylememgerekenbir şeyvar!"dedi,artıksesindepanikhissediliyordu. "Yolculuğumuz boyunca planı kafamdan geçirdim - Lordum,Bertha Jorkins'in ortadan kaybolmasının dikkatleri çekmesi yakındır ve eğerdevamedersek,eğerlanetlersem-"

"Eğer mi?" diye fısıldadı ikinci ses. "Eğer, ha? Planı uygularsan, Kılkuyruk,Bakanlık birinin daha ortadan kaybolduğunu asla öğrenemez. Sessizce vesızlanmadan yapacaksın. Keşke ben yapabilseydim, ama bu durumda... Gel,Kılkuyruk, bir engelin daha ortadan kalkması bize Harry Potter'a giden yoluaçacak.Sanatekbaşınayapdemiyorum.Ovaktekadarsadıkhizmetkârımyinebizekatılmışolacak-"

"Ben de sadık bir hizmetkârım," dedi Kılkuyruk, sesinde belli belirsiz birküskünlükle.

"Kılkuyruk,kafasıçalışanbirine ihtiyacımvar,sadakatihiçsarsılmamışbirine.Veneyazıkki,senbuşartlarınikisinedeuymuyorsun."

"Sizi buldum," dedi Kılkuyruk, bu sefer sesi gerçekten küskündü. "Sizi bulanbenim.SizeBerthaJorkins'igetirdim."

İkinciadam,sesindeeğlendiğinibelliedenbirtonla,"Budoğru,"dedi."Sendenbeklemediğim bir zekâ pırıltısı, Kılkuyruk - yine de, doğruyu söylemekgerekirse,onuyakaladığındanekadarişeyarayacağınınfarkındadeğildin,değilmi?"

"Ben...benyararlıolabilirdiyedüşünmüştüm,Lordum-"

İkincisesyine,"Yalancı,"dedi,sesindekizalimeğlenmeifadesişimdiçokdahabelirgindi. "Ancak, verdiği bilgiler paha biçilmez cinstendi, bunu inkâretmiyorum. Bunlar olmasa planımızı kuramazdım. Bunun için ödülünüalacaksın, Kılkuyruk. Benim adıma önemli bir görevi yerine getirmene izinvereceğim, müritlerimden çoğunun yapmak için sağ ellerini vereceği birgörev..."

"Sa-sahimi,Lordum?Ne-?"Kılkuyrukyenidendehşetekapılmışgibiydi.

"Ah,Kılkuyruk,sürprizintadınıkaçırmamıistemezsin,değilmi?Seninrolünensonlara doğru... Ama sana söz veriyorum, sen de en az Bertha Jorkins kadaryararlıolmaşerefineerişeceksin."

"Siz... siz..."Kılkuyruk'un sesi birden kulağa boğuk gelmeye başlamıştı, sankiağzıfenahaldekurumuşgibi."Siz...benide...öldürecekmisiniz?"

Soğuk ses ipeksi bir tınıyla, "Kılkuyruk, Kılkuyruk," dedi, "seni nedenöldüreyim ki? Bertha'yı öldürdüm, çünkü öldürmek zorundaydım. Ben onusorguya çektikten sonra işe yarar hali kalmamıştı, açıkçası beş para etmezdi.Zaten tatilde sana rastladığı haberiyle Bakanlık'a dönseydi tuhaf sorularsorulacaktı. Sihir Bakanlığı cadıları, ölmüş olması gereken büyücülere yolkenarındakihanlardarastlayamazdı..."

Kılkuyruköylealçakseslebirşeylermırıldandıki,Frankduyamadı,amaonunsöyledikleri ikinciadamıgüldürdü-konuşmasıkadarsoğuk, tamamenkeyifsizbirkahkahaydıbu.

"Hafızasınımı değiştirebilirdik?AmaHafızaBüyüleri, benimonu sorgularkendekanıtladığımgibi,güçlübirbüyücütarafındanbozulabilir.Ondankopardığımbilgilerdenyararlanmamakhafızasınahakaretolurdu,Kılkuyruk."

Dışarıda, koridorda Frank birden, bastonuna sımsıkı sarılan elinin terdenkayganlaştığını fark etti. Soğuk sesli adambir kadını öldürmüştü.Bundan, hiçpişmanlıkduymadan-eğlenereksözediyordu.Tehlikeliydi-birdeli.Vebaşkacinayetlerdeplanlıyordu-şuçocuk,HarryPotter,herkimse-tehlikedeydi-

Frankneyapmasıgrrektiğinibiliyordu.Polisegidilecekseeğer,vakitbuvakitti.Usulcaevdendışarıçıkacak,köydekitelefonkulübesinegidecekti...Amasoğukses yeniden konuşmaya başlamıştı ve Frank, oracıkta donmuş gibi, kulakkesilerek,kalakaldı.

"Birlanetdaha...Hogwarts'takisadıkhizmetkârım...HarryPotterbenimsayılır,Kılkuyruk.Kararverildi.Artık tartışmakyok.Amasus...Nagini'yiduyuyorumsanırım..."

Ve ikinci adamın sesi değişti. Frank'in daha önce hiç duymadığı türden seslerçıkarmaya başladı. Tıslıyor ve soluk almadan tükürüyordu. Frank onun bir türkrizgeçirdiğiniyadanöbetetutulduğunusandı.

Vesonraarkasında,karanlıkkoridordabirhareketduydu.Bakmakiçindönüncedekendinikorkudanfelçolmuşbuldu.

Karanlıkkoridorundöşemesindebirşeyonadoğrukayarcasınageliyordu,buşeyateşten kaynaklanan ışık şeridine yaklaşınca, Frank korkuyla titreyerek, bununen az dört metrelik devasa bir yılan olduğunu fark etti. Dehşet içindeki,donakalmış Frank, yılanın kıvrılan bedeni yerdeki kalın toz tabakasında geniş,kavislibiryolçizerekgittikçedahayakınagelirken,onabakakaldı-neyapacaktışimdi?Tekkaçışyolu, ikiadamınoturmuşcinayetkumpaslarıkurduğuodadangeçiyordu.Öteyandan,olduğuyerdekalırsayılanmutlakaonuöldürürdü.

Nevarki,odahabirkararavaramadanyılanyanınagelmiştibile,azsonradainanılmaz bir şekilde, mucizevi bir şekilde yanından geçip gitti. Kapınınardındaki soğuk sesin tükürme, fısıldama seslerine doğru gidiyordu ve birkaçsaniye içinde elmas desenli kuyruğunun ucu aralıktan geçip gözdenkaybolmuştu.

Frank'in alnı ter içinde kalmıştı, bastonun sapını tutan eli titriyordu. Odanıniçindesoğuksestıslamayısürdürüyordu.Frank'inaklınatuhaf,imkânsızbirfikirgeldi...Buadamyılanlarlakonuşabiliyordu.

Frank neler olup bittiğini anlamamıştı. Sıcak su torbasıyla birlikte yenidenyatağında olmayı hayatta her şeyden çok istiyordu. Sorun şu ki, bacaklarıkımıldamaya yanaşmıyordu. Orada titreyerek ve kendine hâkim olmaya

çalışarakdururken,soğuksesbirdennormalkonuşmayadöndüyine.

"Nagini'ninilginçhaberlerivar,Kılkuyruk."

"Ge-gerçektenmi,Lordum?"

"Gerçekten,evet,"dedises."Naginidiyorki,buodanınhemendışındadurmuş,konuştuklarımızıkelimesikelimesinedinleyenyaşlıbirMugglevar."

Frank saklanma fırsatı bulamadı.Ayak sesleri duyuldu, sonradaodanınkapısıardınakadaraçıldı.

Kısa boylu, saçları kırlaşmış ve hafifçe dökülmüş, sivri burunlu ve küçük,sulanmış gözleri olan bir adam Frank'in önünde durdu. Yüzünde şaşkınlıklakorkuarasıbirifadevardı.

"Onuiçeridavetet,Kılkuyruk.Nezaketkurallarınımıunuttun?"

Soğuk ses ateşin önündeki çok eskiden kalma koltuktan geliyordu, amaFrankkonuşan kişiyi görmüyordu Yılana gelince... evcil bir köpeğin korkunç birtaklidigibi,küflüşöminehalısınakıvrılmıştı.

KılkuyrukeliyleFrank'eiçerigirmesiniişaretetti.Frank,çoksarsılmışolmaklabirlikte,bastonunadahadasıkısarıldıveeşiğiaksayarakgeçti.

Odadaki tek ışık kaynağı ateşti. Duvarlara uzun, örümcek misali gölgelergönderiyordu.Frankkoltuğunarkatarafınabaktı.İçindekiadamhizmetkârındandaufaktefekolsagerekti,çünkübaşınınarkasıgörünmüyordu.

Soğukses,"Herşeyiduydunmu,Muggle?"dedi.

Frank meydan okuyarak, "Bana ne diyorsun öyle?" diye sordu. Artık odanıniçine girdiği ve harekete geçme vakti geldiği için, kendini daha cesurhissediyordu.Savaştadahepböyleolmuştu.

Sessakinsakin,"SanaMugglediyorum,"dedi."Büyücüdeğilsindemek."

Frank, sesinin titremesi daha da azalarak, "Büyücüyle neyi kastettiğinibilmiyorum," dedi. "Bütün bildiğim şu: Bu gece polisi ilgilendirmeye yetecekkadar şey duydum, evet, öyle. Cinayet işlemişsiniz ve başka cinayetlerplanlıyorsunuz! Ve şu kadarını da söyleyeyim," diye ekledi, ani bir ilhamla,"karımburadaolduğumubiliyorveeğergeridönmezsem-"

Soğuksesyavaşça,"Karınyok,"dedi."Buradaolduğunukimsebilmiyor.Burayageldiğinikimseyesöylemedin.LordVoldemort'ayalansöyleme,Muggle,çünkü

obilir...herşeyibilir..."

Frank, "Öyle mi?" dedi kaba bir sesle. "Lord, demek? Eh, sizi pek de nazikbulmuyorum, Lordum. Dönüp adam gibi yüzüme baksanıza, niyebakmıyorsunuz?"

Soğuk ses, "Ama ben adam değilim, Muggle," dedi, sesi şimdi alevinçıtırtısından zar zor duyuluyordu. "Ben adamdan çok, çok öteyim. Yine de...nedenolmasın?Yüzümüsanadöneceğim...Kılkuyruk,koltuğumuçevir."

Hizmetkârdanbiriniltiyükseldi.

"Beniduydun,Kılkuyruk."

Ufak tefek adam yavaş yavaş, efendisine ve yılanın uzandığı şömine halısınayaklaşmaktansa başka her şeyi yapmayı tercih edermiş gibi, öne yürüyüpkoltuğu çevirmeye koyuldu. Yılan çirkin, üçgen başını kaldırdı, koltuğunbacaklarıhalısınaçarpıncadahafifçetısladı.

ArtıkkoltukFrank'ebakıyordu.Frankkoltuktaneyinoturduğunugördü.Bastonubir takırtıyla yere düştü. Ağzını açtı, bir çığlık koyverdi. Öyle yüksek seslebağırıyorduki,koltuktakişeyinasasınıkaldırırkennelerdediğiniasladuyamadı.Yeşil bir ışık parladı, bir hışırtı duyuldu ve Frank Bryce yere yığıldı. Dahadöşemeyiboylamadanölmüştü.

Üçyüzkilometreuzakta,HarryPotteradlıçocuksıçrayarakuyandı.

İKİNCİBÖLÜM:YARAİZİ

Harry yatağında sırtüstü yatmış hızlı hızlı soluyordu, sanki koşup da soluksoluğa kalmıştı. Çok canlı bir rüya görmüş, ellerini yüzüne bastırmış haldeuyanmıştı.Alnındakişimşekbiçimindeyaraizi,birisiazönceteninekızgınbirtelbastırmışgibialevalevyanıyordu.

Doğruldu, bir eli hâlâ alnındayken, diğeriyle karanlıkta, komodinin üzerindeduran gözlüğüne uzandı. Gözlüğü takınca, pencerenin dışındaki sokaklambasınınperdelerdensüzülensolgun,pusluturuncuışığıylaaydınlananyatakodasınetleşti.

Harry parmaklarını yeniden yara izine götürdü. Hâlâ acıyordu. Yanındakilambayı yaktı, yataktanmahmurmahmur kalktı, odayı geçti, gardırobunu açıpkapısının içindeki aynaya bir göz attı.On dört yaşında zayıf bir oğlan da onabaktı.Karışık,siyahsaçlarınınaltındakiparlakyeşilgözlerindeşaşkınbirifadevardı. Yansımasındaki şimşek biçimli yara izini daha yakından inceledi. İznormalgörünüyordu,amayinedeacıyordu.

Harryuyanmadanöncegördüğürüyayıhatırlamayaçalıştı.Öylegerçekgelmiştiki... Tanıdığı iki kişiyle tanımadığı bir kişi vardı... Tüm dikkatini topladı,kaşlarınıçatarakhatırlamayaçalıştı...

Gözlerininönünekaranlıkbirodanınloşgörüntüsügeldi...Şömineninönündekihalınınüstündebiryılanvardı....Peteradlı,lakabıKılkuyrukolanufaktefekbiradam... soğuk, tiz bir ses... Lord Voldemort'un sesi. Düşüncesi bile Harry'ninkendinimidesindebirbuzkalıbıvarmışgibihissetmesineyetiyordu.

Gözlerini sımsıkı yumarak Voldemort'un neye benzediğini hatırlamaya çalıştı,amanafile...Harry'ninbütünbildiği,Voldemort'unkoltuğununbiraradöndüğüve onun, yani Harry'nin, orada ne oturduğunu gördüğüydü. Korkudan kasılıpkalmış,bukasılmadaonuuyandırmıştı...Yoksaonuuyandıran,yaraizininacısımıydı?

Hemoyaşlıadamkimdi?Çünküyaşlıbiradamvardı,orasıkesin.Harryonunyeredüşüşünügörmüştü.Herşeybirbirinekarışıyordu.Elleriniyüzünekapadı,yatak odasının görüntüsünü silikleştirerek o loş ışıklı odanın resmini zihnindetutmaya gayret etti.Ama bunun, avcunun içinde su tutmaya çalışmaktan farkıyoktu. Harry ayrıntıları zihninde tutmaya çalıştıkça, onlar da çabucak akıp

gidiyorlardı... Voldemort ve Kılkuyruk öldürdükleri birinden söz ediyorlardı,amaHarryadınıhatırlayamıyordu...vebaşkabirisiniöldürmeyiplanlıyorlardı...kendisini!..

Harry ellerini yüzünden çekti, gözlerini açtı ve sanki orada sıradışı bir şeygörmeyi bekliyormuş gibi yatak odasına baktı. Aslında bu odadaki sıradışışeylerin sayısı şaşılacak kadar çoktu. Yatağın ayak ucunda, içinde kazan,süpürge,karacüppeveçeşitlibüyükitaplarıolanbüyükbirtahtasandık,kapağıaçıkduruyordu.Masasınınüstünde,karrengibaykuşuHedwig'ingenellikleiçinetünediğibüyük,boşkafestenartakalanyereparşömenrulolarıyayılmıştı.Yerde,yatağınınyanındaaçıkbirkitapvardı.Harryöncekigeceuykuyadalmadanönceonuokuyordu.Kitaptakibütünresimlerhareketediyordu.Parlakturuncucüppeliadamlar,süpürgelerinüzerindeuçupkırmızıbirtopubirbirlerineatarak,şimşekgibibirgörünüpbirkayboluyorlardı.

Harrygidipkitabıyerdenaldıvebüyücülerdenbirinintopu15metredenyüksekbir çemberin içinden geçirerek müthiş bir gol atmasını izledi. Sonra kitabıçarparak kapattı. Dünyanın en iyi sporu saydığı Quidditch bile şu anda aklınıçelemezdi.“Cannon'larlaUçmak”ıkomodininüstünekoydu,pencereyegittiveaşağıdakisokağıgözdengeçirmekiçinperdeyiaçtı.

Bir cumartesi sabahının erken saatlerinde saygın bir banliyö sokağının nasılgörünmesibeklenirse,PrivetDrivedaaynenöyleydi.Bütünperdelerörtülüydü.Harry'ninkaranlıktagörebildiğikadarıylaçevredetekbircanlıvarlıkyoktu,birkedibile.

Buna rağmen... buna rağmen... Harry huzursuzca yatağa dönüp oturdu,parmağınıyenidenyaraizinegötürdü.Onurahatsızedenşey,acıdeğildi.Harryacıya ve yaralara yabancı sayılmazdı. Bir seferinde sağ kolunun bütünkemiklerini kaybetmiş ve bir gecede yeniden çıkmalarına ıstırapla katlanmıştı.Aynı kol çok geçmeden zehirli ve 35 santim uzunluğunda bir yılan dişitarafındandelinmişti.Dahageçenyılda,havadauçanbirsüpürgedeyken,onbeşmetre yükseklikten düşmüştü. Tuhaf kazalara ve yaralanmalara alışıktı. EğerHogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'na devam ediyorsanız ve belalarıüstünüzeçekmekonusundahünerliyseniz,bukaçınılmazbirdurumduzaten.

Hayır,Harry'yi rahatsızedenşey,yarasıbundanöncesonkezacıdığında,bunaVoldemort'un yakında oluşunun yol açmasıydı...AmaVoldemort şimdi buradaolamazdıya...OnunPrivetDrive'dapusuyayattığıfikrisaçmaydı,böylebirşeyimkânsızdı.

Harry çevresini saran sessizliği daha dikkatle dinledi. Yoksa bir merdiven

gıcırtısı ya da bir pelerin hışırtısı duymayı mı bekliyordu biraz da? KuzeniDudley'nin yan odadan muazzam bir horultu koyverdiğini duyunca, yerindenhafifçesıçradı.

Şöyle bir silkelenip kafasını topladı.Aptallık ediyordu.EvdeVernonEnişte'si,PetuniaTeyze'siveDudley'denbaşkakimseyoktu.Vebesbellihepsi,sıkıntısızveacısızrüyalargörerek,hâlâuyuyordu.

Harry, Dursley'leri en çok uyudukları zaman seviyordu. Uyanık olduklarındahiçbirhayırlarınıgörmemiştideondan.VernonEnişte,PetuniaTeyzeveDudley,Harry'nin hayattaki tek akrabalarıydı. Büyünün her türünden nefret eden vebüyüyü küçük gören Muggle'lardı (büyü dışı insanlardı) onlar, yani Harryonların evinde pislik muamelesi görüyordu. Son üç yıldır Hogwarts'a gidenHarry'nin uzun süre evden uzak kalışını, herkese onunSt.Brutus İflahOlmazSuçlu Çocuklar Güvenlik Merkezi'ne gittiğini söyleyerek açıklamışlardı. Yaşıküçük bir büyücü olarak, Harry'nin Hogwarts dışında büyü kullanmaya izniolmadığınınpekâlâfarkındaydılar.Yinedeevdeyolundagitmeyenherşeyiçinonu suçlama eğilimi gösteriyorlardı. Harry onlara asla sırlarını açamamış,büyücülük dünyasındaki hayatına ilişkin herhangi bir şey anlatamamıştı.Uyandıklarında onlara gidip yara izinin acıdığından ya da Voldemort'a ilişkinkaygılarındansözetmeyidüşünmesibilegülünçtü.

Oysa Harry'nin Dursley'lerin evinde yaşamaya başlamasının nedeni deVoldemort'du. O olmasaydı, Harry'nin alnında şimşek biçiminde bir yara iziolmayacaktı. Voldemort olmasaydı, Harry'nin annesiyle babası hâlâ hayattaolacaktı...

Yüzyılın en güçlü Karanlık büyücüsü, on bir yıldır sürekli güç kazanmış birbüyücüolanVoldemort'un evlerine gelip annesiyle babasını öldürdüğüo gece,Harrybiryaşındaydı.VoldemortsonraasasınıHarry'yeçevirmişti.İktidaraeminadımlarlayükselişisırasındabirçokyetişkincadınınvebüyücününişinibitirmişolan laneti uygulamıştı. Ve, inanılmaz bir şey ama, lanet işlememişti. Küçükçocuğuöldüreceğine,Voldemort'ageridönmüştü.Harry sadecealnında şimşekbiçiminde bir kesikle hayatta kalmıştı, Voldemort ise canını zar zorkurtarabilmişti.Güçleriuçupgiden,hayatıneredeysesönenVoldemortkaçmıştı.Cadılarla büyücülerin gizli topluluğunun onca süredir yaşadığı dehşet ortadankalkmış,Voldemort'unmüritleridağılmışveHarryPotterünlüolmuştu.

OnbirincidoğumgünündebirbüyücüolduğunuöğrenmesiHarryiçinyeterinceşaşırtıcı olmuştu zaten. Gizli büyücülük dünyasındaki herkesin onun adınıbilmesi ise, daha da can sıkıcıydı. Harry, Hogwarts'a gittiği zaman, her yerde

başların ona döndüğünü ve fısıltıların onu izlediğini görmüştü. Ama alışmıştıartık.BuyazınsonundaHogwarts'takidördüncüyılınabaşlayacaktıveşimdiden,şatoyageridönmeyiipleçekiyordu.

Amaokulagitmesinedahaonbeşgünvardı.Umutsuzcayenidenodayabakındıvegözütemmuzsonundaeniyiikiarkadaşınınonagöndermişolduklarıdoğumgünütebriklerinetakıldı.Harryonlarayazıpyaraizininacıdığındansözetsenederlerdiacaba?

BirdenHermioneGranger'ıntizvepanikiçindekisesikafasınıdoldurdusanki.

"Yaraizinmiacıdı?Harry,bugerçektenciddibirşey...ProfesörDumbledore'ayaz!BendegidipSıkRastlananSihirliHastalıklarveRahatsızlıklar'abakayım...Belkioradalanettenkalmayaraizlerihakkındabirşeylervardır..."Evet,Hermione'nin tavsiyesi bu olurdu:DosdoğruHogwartsMüdürü'ne git vebu arada da bir kitaba danış.Harry penceredenmürekkebi andıranmavi-siyahgökyüzüne baktı. Şu anda ona bir kitabın yardımı dokunabileceğindenşüpheliydi.Bildiği kadarıyla,Voldemort'unki gibi bir lanetten sağ kurtulan tekkişi kendisiydi. Bu yüzden de, “Sık Rastlanan Sihirli Hastalıklar veRahatsızlıklar”da belirtilerinin bir listesini bulma ihtimali çok zayıftı.Müdürehaber vermeye gelince, Dumbledore'un yaz tatilinde nereye gittiği konusundaHarry'ninenufakfikriyoktu.Biran,uzun,gümüşirenktesakalı,yerlerekadaruzananbüyücücüppesiveucusivrişapkasıylaDumbledore'ubiryerlerdekibirkumsala uzanmış, uzun, eğri burnuna güneş losyonu sürerken gözünün önünegetirerek hayli keyiflendi. Ancak, Dumbledore her neredeyse, Hedwig'in onubulabileceğindenemindi.Harry'ninbaykuşu şimdiyekadar, adresiolmasabile,birmektubuyerineulaştırmadabaşarısızlığauğramamıştı.Neyazacaktıpeki?

SevgiliProfesörDumbledore,

Sizirahatsızettiğimiçinözürdilerim,amabusabahyaraizimacıdı.

Saygılarımla,HarryPotter.

Bukelimeler,dahakâğıdabilegeçirmeden,onaaptalcageliyordu.

OdaötekieniyiarkadaşıRonWeasley'nintepkisinihayaletmeyeçalıştı.BiransonraRon'unkızılsaçları,uzunburunlu,çilliyüzüşaşkınbirifadeyleHarry'ninönündeduruyorgibiydi.

"Yara izin mi acıdı? Ama... ama Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen şu anda seninyakınında olamaz, değil mi? Yani... olsa bilirdin, değil mi? Seni yenidenöldürmeyeçalışırdı,değilmi?Bilmiyorum,Harry,belkidelanettenkalmayaraizlerihepbirazsancıyordur...Babamasorayım..."

Mr. Weasley, Sihir Bakanlığı'nda Muggle Eşyalarının Kötüye KullanımıDairesi'ndeçalışan, tamanlamıylayetkinbirbüyücüydü,amaHarry'ninbildiğikadarıyla lanetler konusunda özel bir uzmanlığı yoktu. Hem Harry bütünWeasley ailesinin, sırf kendisi birkaç dakika acı çekti diye diken üstündeoturması fikrinden hoşlanmıyordu. Mrs. Weasley, Hermione'den de beteryaygarakoparırdı.Ron'unonaltıyaşındakiikizağabeyleriFredveGeorgeise,Harry'nin dayanma gücünü yitirmekte olduğunu düşünebilirlerdi. Weasley'ler,Harry'nindünyadaensevdiğiaileydi.Şusıralardaonuevlerindekalmayadavetedeceklerini umuyordu (Ron, Quidditch Dünya Kupası hakkında bir şeylersöylemişti)veyaraizihakkındaendişelisorularlaziyaretinintadınınkaçmasınıistemiyordu.

Harryyumruklarıylaalnınamasajyaptı.Aslındaistediği(vekendikendineitirafetmeye neredeyse utandığı) şey - anne ya da baba gibi bir şeydi. Kendini biraptalgibihissetmedenakıldanışabileceğiyetişkinbirbüyücü,onunla ilgilenenbiri,Karabüyüdeneyimiolanbiri...

Ve sonra çözümübuluverdi.Öyle basit, öyle açıktı ki, bulmasının bunca uzunsürdüğüneinanamıyordu-Sirius.

Harry yatakta zıplayıp doğruldu, bir telaş odanın öbür tarafına gitti ve yazımasasına oturdu. Bir parşömen aldı, kartal tüyü kalemini mürekkebe batırdı,“Sevgili Sirius” yazdı, sonra da duraksadı. Hemmeseleyi en iyi şekilde nasılifade edeceğini düşünüyor, hem de Sirius'un nasıl olup da hemen aklınagelmediğineşaşıyordu.Öteyandan,aklınagelmemesibelkideokadarşaşırtıcısayılmazdı - çünkü Sirius'un vaftiz babası olduğunu ancak iki ay önceöğrenmişti.

Sirius'unovaktekadarHarry'ninhayatınıntamamendışındaoluşununbasitbirnedeni vardı - Sirius, Azkaban'daydı: Kaçtığında onu aramak için Hogwarts'agelen Ruh Emici adlı yaratıkların, gözleri görmeyen, ruh emen zebanilerin

muhafızlık ettiği dehşet verici büyücühapishanesinde.OysaSiriusmasumdu -onun mahkûm olduğu cinayetler, şimdi herkesin ölmüş olduğuna inandığıVoldemortdestekçisiKılkuyruktarafındanişlenmişti.Nevarki,Harry,RonveHermione onun ölmediğini biliyorlardı; geçen yıl Kılkuyruk'la karşı karşıyagelmişlerdi,amaanlattıklarınabirtekProfesörDumbledoreinanmıştı.

Sirius, adı temizlenir temizlenmez Harry'ye kendi evinde kalmasını önerdiğiiçin, Harry, harikulade bir saat boyunca, nihayet Dursley'lerden ayrılacağınainanmıştı. Ama bu fırsat elinden çekilip alınmıştı - Kılkuyruk daha onu SihirBakanlığı'na götürmeleri nasip olmadan sıvışmış, bu durumdaSirius da canınıkurtarmakiçinkaçmakzorundakalmıştı.HarryonunŞahgagaadlıbirhipogrifebinipkaçmasınayardımetmişti.Siriusogünbugünkaçaktı.Harry,Kılkuyrukkaçmamış olsa sahip olabileceği yuvayı yaz boyunca aklından çıkaramamıştı.OnlardanebediyenkurtulmasınaramakkaldığınıbilebileDursley'leredönmekdeikimislizorolmuştu.

Bununla beraber, Sirius, Harry'nin yanında olamasa bile, yine de ona birazyardımı dokunmuştu. Harry, bütün okul eşyalarının şimdi yatak odasında,yanında olmasını Sirius'a borçluydu. Dursley'ler daha önce buna asla izinvermemişti.HemHarry'yimümkünolduğuncaperişanetme isteklerinden,hemdeonungüçlerinekarşıduyduklarıkorkudandolayı,bundanöncekiheryazokulsandığını merdivenin altındaki dolaba kilitlemişlerdi. Ama Harry'nin vaftizbabasınıntehlikelibircaniolduğunuöğrendiklerizamantavırlarıdeğişti-Harryonlara Sirius'unmasum olduğunu söylemeyi unutuvermiş (!), bu da pek işineyaramıştı.

Harry, Privet Drive'a döndükten sonra Sirius'tan ikimektup almıştı. İkisini de(büyücüler arasında alışılageldiğinin aksine)baykuşlar değil, büyük, rengârenktropikkuşlargetirmişti.Hedwigbucakalı,davetsizmisafirlerdenhoşlanmamıştı,yenidenuçupgitmelerindenöncekendisukabındansuiçmelerineizinverirkenbile pek gönülsüzdü. Harry ise onları sevmişti. Aklına palmiye ağaçlarını vebeyazkumlarıgetiriyorlardıveSiriusherneredeyse(mektuplarelegeçersediyeSiriusbunuhiçsöylememişti)hoşçavakitgeçirdiğiniumuyordu.HarrynedenseRuh Emiciler'in parlak güneş ışığına pek fazla dayanacaklarından şüpheliydi.Belki de Sirius bunun için güneye gitmişti. ŞimdiHarry'nin odasındaki o sondereceyararlıgevşekdöşemetahtasıaltındasaklıduranmektuplarınınneşelibirhavası vardı. Her ikisinde de, eğer ihtiyacı olursa onu araması için Harry'yiuyarmıştı.Eh,şimdiihtiyacıvardıişte...

Güneşin doğmasından önceki o soğuk kurşuni ışık yavaş yavaş odayasüzülürken, Harry'nin lambası daha az ışık verir oldu sanki. Sonunda, güneş

doğupdayatakodasınınduvarlarıaltınrenginebürününceveVernonEnişteilePetunia Teyze'nin odasından sesler gelmeye başlayınca, Harry çalışmamasasındakiburuşukparşömenleri temizledivebitmişmektubunubirkezdahaokudu.

SevgiliSirius,

Son mektubun için teşekkürler. O kuş feci büyüktü,penceremdeniçerizorsığdı.

Buradaher şeyher zamanki gibi.Dudley'nin rejimi pekiyigitmiyor.Dünteyzemonugizliceodasınaşekerliçöreksokmaya çalışırken yakaladı. Bunu yapmaya devamederseharçlığınıkeseceklerinisöylediler,odagerçektenkızdı ve PlayStation'ını camdan aşağı attı. Oyunoynanabilenbir türbilgisayarbu.Aslındabirazaptalcabir davranış, çünkü şimdi onu oyalayıp aklını başkaşeylerdenuzaktutacakbirMega-Mutilation3'übileyok.

Beniyiyim,nedendersen,Dursley'lerinsengeridönersinde ben istersem hepsini yarasaya çevirirsin diye ödleripatlıyor.

Amabusabahtuhafbirşeyoldu.Yaraizimyenidenacıdı.GeçenseferVoldemortHogwarts'taolduğuiçinacımıştı.Ama yakınlarımda bir yerde olabileceğini sanmıyorum.Olamaz, değil mi? Lanetten kalma yara izlerinin bazenyıllarsonradaacıyıpacımadığınıbiliyormusun?

Hedwiggeridönsün,bunuonunlayollayacağım.Şuandadışarıdaavlanıyor.Şahgaga'yabendenselamsöyle.

Harry

Evet, diye düşündü Harry, bu hiç fena görünmüyor. Rüyayı yazmanın âlemiyoktu. Çok kaygılıymış izlenimi uyandırmak istemiyordu. Parşömeni katladı,

Hedwig döndüğünde hazır olsun diye yazımasasında bir kenara koydu. Sonraayağa kalktı, gerindi ve bir kez daha gardırobunu açtı. Aynadaki yansımasınabakmadan,kahvaltıyainmekiçingiyinmeyekoyuldu.

ÜÇÜNCÜBÖLÜM:DAVET

Harrymutfağageldiğinde,üçDursleymasayaoturmuşlardıbile.Oiçerigirerkende, otururken de hiçbiri başını kaldırıp bakmadı. Vernon Enişte'nin kocaman,kırmızı yüzü o sabahki Daily Mail'in arkasına gizlenmişti, Petunia Teyze,dudakları at gibi dişlernin üzerinde büzülmüş, elindeki greyfurtu dördebölüyordu.

Dudley çok kızgın ve somurtkandı.Ve her nasılsa, her zamankinden fazla yerişgaledergibiydi...kibudaazşeysayılmazdı,çünküdaimakaremasanınbütünbir yanını kendi başına doldururdu. Petunia Teyze şekersiz greyfurdun dörttebirini, sesi titreye titreye, "Al bakalım, Diddy'ciğim," diyerek onun tabağınakoyunca, Dudley annesine dik dik baktı. Karnesini alıp yaz tatili için evegeldiğindenberihayatonuniçinpektatsızbirhalalmıştı.

VernonEnişte ile Petunia Teyze her zamanki gibi onun kötü notlarına bahanebulmayı başarmışlardı: Petunia Teyze hep Dudley'nin öğretmenleri tarafındananlaşılmayan çok yetenekli bir çocuk olduğunda ısrar ederdi zaten. VernonEnişte de, "Oğul olarak, inekleyen küçük bir hanımevladı istemediğini," iddiaederdi.Karnedekizorbalıksuçlamalarınıdaesgeçerlerdi-"Şamatacıküçükbiroğlan,amasineğibileincitmez!"demiştiPetuniaTeyze,gözleriyaşlı.

Ancakkarneninalttarafındaokulhemşiresininyazdığıbirkaçvecizsözvardıki,Vernon Enişte ile Petunia Teyze bile herhangi bir açıklamayla hakkındangelememişlerdi.PetuniaTeyze,"Dudleyirikemiklibirçocuk,kilolarıdaaslındabebektombişliğinden,hembüyümeçağındabirerkekçocukolarakçokyiyeceğeihtiyacı var," diye ne kadar feryat ederse etsin, bu feryatlar okul formalarınıhazırlayanların artıkDudley'nin üstüne olacak büyüklükte pantolon yapmadığıgerçeğini ortadan kaldırmıyordu.Hemşire, PetuniaTeyze'nin gözlerinin -kendipırıl pırıl duvarlarında parmak izi saptama ya da komşuların geliş gidişlerinigözlemekonusundaöylesinekeskinolanogözlerin-görmeyiresmenreddettiğişeyigörmüştü:Fazladanbeslenmeyeihtiyacıolmakşöyledursun,Dudleyaşağıyukarıgençbirkatilbalinanınbüyüklüğünevekilosunaerişmişti.

Böylece-birçokhuysuzluknöbetinden,Harry'ninyatakodasınınbulunduğukatısarsan tartışmalardanvePetuniaTeyze'ninselolupakangözyaşlarındansonra-yeni rejim başlamıştı. Buzdolabından Dudley'nin en sevdiği şeylerin hepsi -köpüklü içeceklerle pastalar, çikolata ve burger'lar- çıkarılmış, onların yerine

meyvelerle sebzeler ve Vernon Enişte'nin "tavşan yemi" dediği türden şeylerkonmuştu. Kapısına da Smeltings okulu hemşiresinin gönderdiği rejim listesiyapıştırılmıştı. Dudley kendini daha iyi hissetsin diye, Petunia Teyze bütünailenin rejime uymasında ısrar etmişti. İşte şimdi de Harry'ye çeyrek greyfurtveriyordu.Harry, bununDudley'ninkinden çok daha küçük olduğunu fark etti.PetuniaTeyze,Dudley'ninmoraliniayaktatutmanıneniyiyolunun,hiçdeğilseHarry'denfazlayemesinigarantiyealmakolduğunudüşünüyordubesbelli.

Ama Petunia Teyze, yukarıdaki gevşek döşeme tahtasının altında neler saklıolduğunubilmiyordu.AslındaHarry'ninrejimeuymadığındanhaberibileyoktu.Harry, yaz boyu çubuk havuçlarla besleneceği gerçeğini fark eder etmez, birimdat çağrısıylaHedwig'i arkadaşlarınayollamıştı.Onlar dadurumungereğinimuhteşem bir şekilde yerine getirmişlerdi. Hedwig, Hermione'nin evindenağzına kadar şekersiz abur cuburla dolu (Hermione'nin annesiyle babası dişhekimiydi) koca bir kutuyla dönmüştü. Hogwarts'ın bekçisi Hagrid, çağrıyakendieliyleyaptığıtaşpastalarlakarşılıkvermişti(Harrybunlaraelinisürmedi,Hagrid'in yemekleri konusunda daha önce hayli deneyimi olmuştu). Mrs.Weasley ise ailenin baykuşuErrol'lamuazzambirmeyveli pasta ve çeşit çeşitbörek yollamıştı. İhtiyar ve halsiz olan zavallı Errol, bu yolculuğun ardındanancak beş günde kendine gelebilmişti. Sonra Harry'nin doğum gününde(Dursley'lerbugünütümüyleyoksaydılar)Ron,Hermione,HagridveSirius'tandörttanemuhteşemdoğumgünüpastasıgeldi.İkitanesihâlâduruyordu,Harryodasınagidincedoğrudürüst bir kahvaltı edeceği için greyfurdunuhiç şikâyetetmedenyedi.

Vernon Enişte hoşnutsuzlukla derin derin havayı koklayarak gazetesini kenarakoyduvekendiçeyrekgreyfurdunabaktı.

"Hepsibumu?"dediPetuniaTeyze'ye,aksiaksi.

Petunia Teyze ona anlamlı ve sert bir bakış fırlattı. Başıyla, kendi greyfurtçeyreğini çoktan bitirmiş ve küçük, domuz gözlerinde çok ekşi bir bakışlaHarry'ninkinisüzenDudley'yiişaretetti.

VernonEniştebüyük,fırçagibibıyığınıkabartarakofçekti.Kaşığınıelinealdı.

Az sonra kapı zili çaldı. Vernon Enişte sandalyesinden bir gayret kalkarakholdenkapıyadoğruyürüdü.Dudley, annesi çaydanlıklameşgulken,babasınıngreyfurdundankalanışimşekhızıylayürüttü.

Harrykapıdakonuşmalarduydu.Birigüldü,VernonEniştekısabircevapverdi.Sonraönkapıkapandıveholdenyırtılankâğıtsesigeldi.

PetuniaTeyzeçaydanlığımasayakoyup,VernonEnişte'ninneyapmayagittiğinianlamak içinmerakla baktı. Fazlameraklanması da gerekmedi, çünküVernonEniştebirdakikasonrageridönmüştübile.Üsteliksinirdenmosmordu.

"Sen,"dediHarry'ye,havlarcasına."Oturmaodasına.Hemen."

Bu sefer ne kabahat işlediğini bilemeyen Harry, şaşkın şaşkın ayağa kalkıpVernon Enişte'nin ardından mutfaktan çıktı, sonra bitişik odaya gitti. Adamkapıyıikisininardındanhızlakapattı.

"Demek öyle," dedi, şömineye asker adımlarıyla giderek. Sanki Harry'yetutuklandığınıbildirecekmişgibi,dönüponunyüzünebaktı."Demeköyle."

Harry,"Nasılyani?"demeyiçokisterdi,amaVernonEniştesi'ninöfkelimizacınısabahınbuerkensaatindeuyandırmanındoğruolmadığınıhissediyordu.Helebumizaçyiyeceksizliktendolayıağırbirgerilimaltındayken.Onuniçindekibarbirşekildeşaşkıngörünmeyiseçti.

Vernon Enişte, "Bu az önce geldi," dedi. Mor bir dosya kâğıdını Harry'ninyüzünedoğrusalladı."Birmektup.Seninleilgili."

Harry'nin şaşkınlığı arttı. Vernon Enişte'ye onunla ilgili kim yazardı ki?Mektuplarınıpostacıylagönderenkimitanıyordu?

Vernon Enişte, önce Harry'yi yiyecekmiş gibi süzdü, sonra da başını eğipmektubabaktıveyükseksesleokumayakoyuldu:

SayınMr.veMrs.Dursley,

Hiçtanıştırılmadık,amaeminimkiHarry'denoğlumRonhakkındabirsürüşeyduymuşsunuzdur.

Harry'nin de size sözünü etmiş olabileceği QuidditchDünya Kupası finali önümüzdeki pazartesi gecesiyapılıyor ve kocam Arthur, Sihirli Oyunlar ve SporlarDairesi'ndeki bağlantıları sayesinde en iyi yerden biletalmayıbaşardı.

Umarım Harry'yi de maça götürmemize izin verirsiniz,çünkübu,hayattainsanınelinebirkezgeçecekbirfırsat,İngiltere Kupa'ya otuz yıldır ev sahipliği etmedi, biletbulmak da çok zor. Tabii Harry'nin yaz tatilinin gerikalanını burada geçirmesinden ve onu okula dönerkensağsalimtrenebindirmektendememnuniyetduyarız.

Harry'ninbizecevabınızınormalyoldanmümkünolduğukadar çabuk göndermesi iyi olur, çünküMuggle postacıbizimevimizeşimdiyekadarhiçbirşeygetirmediveevinneredeolduğunubildiğindendeemindeğilim.

Harry'yiyakındagörmeyiumutediyoruz.

Saygılarımla,

MollyWeasley

Not:Umarımyeterincepulyapıştırmışımdır.

VernonEnişteokumayıbitirdi,eliniyenidengöğüscebinesoktuvebaşkabirşeyçıkardı,

"Şunabak,"diyehırladı.

İçindenMrs.Weasley'nin mektubunun çıktığı zarfı gösterdi, Harry gülmemekiçin kendini zor tuttu. Zarfın her santimi pulla kaplıydı, Mrs. Weasley'ninDursley'lerinadresinikarıncaduasıgibibiryazıylasıkıştırdığı,ön taraftaki1,5santimetrekarehariç.

Harry, sesine, Mrs. Weasley'ninki herkesin yapabileceği bir hataymış edasıvermeye çalışarak, "Öyleyse, yeterince pul koymuş," dedi. Eniştesinin gözlerialevlendi.

Dişlerinigıcırdatarak,"Postacıfarketti,"dedi."Bumektubunneredengeldiğiyleçokilgilendi,evet.Kapızilinionuniçinçalmış.Komikolduğunudüşünüyordu."

Harryhiçbir şeysöylemedi.BaşkalarıbelkiVernonEnişte'ninçokpulkonmuşdiye neden böyle yaygara kopardığını anlamazdı ama, Harry, Dursley'lerleyeterincebirlikte yaşamıştı.Onların sıradanlığınbirazdaolsa dışına çıkanherşey konusunda ne kadar hassas olduklarını biliyordu. En büyük korkuları da,birisinin Mrs. Weasley gibi insanlarla (ne kadar uzaktan da olsa) bir bağlarıolduğunuanlamasıydı.

Vernon Enişte, yüzündeki tarafsız ifadeyi korumaya çalışan Harry'ye hâlâyiyecekmişgibibakıyordu.Harryeğeraptalcabirşeyyapmazyadasöylemezse,hayatının en büyük armağanına kavuşabilirdi. Vernon Enişte'nin bir şeysöylemesinibekledi,amaosadecedikdikbakmayadevametti.Harrysessizliğibozmayakararverdi.

"Yani-gidebilirmiyim?"diyesordu.

Vernon Enişte'nin kocaman, mor yüzü hafif bir kasılma geçirmiş gibi titredi.Bıyığı diken diken oldu. Harry o bıyığın ardında olan biteni bildiğinidüşünüyordu: Vernon Enişte'nin en temel içgüdülerinden ikisinin birbiriyleçelişmesindendoğanvahşibir savaş.Harry'ningitmesine izinvermekHarry'yimutluedecekti-kiVernonEnişteonüçyıldırböylebirşeyiengellemekiçinvargücüyle mücadele etmişti. Öte yandan, Harry'nin yazın geri kalanında ayakaltından çekilip Weasley'lere gitmesi, ondan, umduklarından iki hafta öncekurtulmaları anlamına geliyordu veVernon Enişte,Harry'nin evde olmasındannefretediyordu.

Kendine düşünme payı tanımak için yeniden başını eğip Mrs. Weasley'nin

mektubunabaktı.

İmzayıhoşnutsuzluklasüzerek,"Kimbukadın?"diyesordu.

"Onu gördünüz," dedi Harry. "Arkadaşım Ron'un annesi, onu geçen sömestrsonundaHog–okultreniylegeldiğindekarşılamıştı."

Azkalsın"HogwartsEkspresi"diyecekti,kibudaeniştesininöfkeyleköpürmesiiçinbirebirdi.KimseDursley'lerinevindeHarry'ninokulununadınıyüksekseslesöylemezdi.

Vernon Enişte muazzam büyüklükteki yüzünü pek nahoş bir şeyi hatırlamayaçalışırmışçasınabüzdü.

Sonunda,"Tıknazbirkadınmı?"diyehırladı."Kızılsaçlıbirsürüçocuğuolan?"

Harrykaşlarınıçattı.KendioğluDudleyüçyaşındanberiyatkıngöründüğüşeyinihayetbaşarıpboyundançokeninegitmişken,VernonEnişte'ninherhangibirine"tıknaz"demesibiraztuhafkaçıyordudoğrusu.

VernonEnişteyinemektubuinceliyordu.

Ofçekergibi,"Quidditch,"diyemırıldandı."Quidditch-busaçmalıkdaneyinnesi?"

Harry'ninkanıbirkezdahabeyninesıçradı.

Lafıuzatmadan,"Birspor,"dedi."Süpürgeüzerindeoynanır-"

VernonEnişteyükseksesle,"Tamam, tamam!"dedi.Harryeniştesininbirazcıkpaniğe kapılmış gibi göründüğünü fark edip memnun oldu. Anlaşılan VernonEnişte'nin sinirleri kendi oturma odasında "süpürge" sözünü duymayadayanamıyordu.Yenidenmektubuincelemeyesığındı.Harryonundudaklarıyla"cevabınızı normal yoldan göndermesi" kelimelerini oluşturduğunu gördü,Eniştesikaşlarınıçattı.

"Normalyoldanmış,"deditükürürgibi."Nedemekistiyor?"

"Bizim için normal olan yoldan," dedi Harry ve eniştesinin lafını kesmesinefırsatbırakmadanekledi:"Biliyorsunuz,baykuşpostası.Büyücüler içinnormalolanıbudur."

Vernon Enişte, sanki Harry az önce iğrenç bir küfür etmiş gibi kızmışgörünüyordu. Öfkeyle titreyerek pencereden dışarı tedirgin bir bakış attı,komşulardanbazılarınıkulaklarıcamayapışmışhaldegörmeyibekliyordusanki.

"Sana benim çatım altında bu anormalliklerden söz etme diye kaç kez tembihetmemlazım?"diyetısladı.Yüzücanlıbirmorerikrenginebürünmüştü."Orada,nankörsırtınaPetuniavebenimgeçirdiğimizgiysilerledurmuş-"

Harry soğuk soğuk, "Ancak Dudley'nin onlarla işi bittikten sonra," dedi.Gerçekten de, sırtında ona öyle büyük gelen bir sweatshirt vardı ki, ellerinikullanabilmek için kol ağızlarını beş kez kıvırmak zorunda kalmıştı,sweatshirt'üneteğidehaddindenbolblucininindizlerindenaşağıkadariniyordu.

VernonEniştehiddetletitreyerek,"Benimleböylekonuşamazsın!"dedi.

AmaHarrybunaboyuneğmeyecekti.Dursley'lerinbütüno aptalcakurallarınauymak zorunda olduğu günler artık geride kalmıştı. Dudley'nin rejiminiuygulamayacaktı,VernonEnişte'ninonunQuidditchDünyaKupası'nagitmesiniengellemesineizinvermeyecekti...yanielindengelirse.

Harryderinbirsolukalıpsakinleşmeyeçalıştıktansonra,"Peki,"dedi."DünyaKupası'nıgöremeyeceğim.Öyleyse,şimdigidebilirmiyim?Sirius'ayazdığımbirmektububitirmekistiyorumda.Biliyorsunuz-vaftizbabam."

Yapmıştı işte.Sihirlikelimelerisöylemişti.DurupVernonEnişte'ninyüzündekimor rengin leke lekegeri çekilişini izledi.Şimdioyüz,kötükarıştırılmışkarafrenküzümüdondurmasınabenziyordu.

"Ona-onayazıyorsun,öylemi?"dediVernonEnişte,sözdesakinbirsesle-amaHarryonunminikgözbebeklerininanibirkorkuylakısıldığınıgördü.

Kayıtsızca, "Şey -evet,"dediHarry. "Bendenhaberalalıepeyolduve,biliyormusunuz,haberalmayıncabirşeyleryolundagitmiyorgalibadiyedüşünüyor."

Bu sözlerin yarattığı etkinin, keyfini çıkarmak için sustu. Vernon Enişte'ninkalın,siyah,özenleortadanayrılmışsaçlarınınaltındadişliçarklarınçalışmasınıgörüyorgibiydi.EğerHarry'ninSirius'ayazmasınaengelolursa,Sirius,Harry'yekötümuameleedildiğinidüşünecekti.EğerHarry'yeQuidditchDünyaKupası'nagidemeyeceğinisöylerse,HarrydeyazıpdurumuSirius'aanlatacaktıveböyleceSirius, Harry'ye kötü muamele edildiğini bilecekti. Vernon Enişte'ninyapabileceği tek bir şey vardı. Harry, o büyük, bıyıklı yüz şeffafmışçasına,sonucun eniştesinin zihninde oluşumunu görebiliyordu. Gülümsememeye,yüzünümümkünolduğuncaifadesiztutmayagayretetti.Vesonra-

"Eh,mademöyle,peki.Bukahrolası...buaptal...buDünyaKupasıdenenşeyegidebilirsin.Sakınşu-şuWeasley'lereyazıpsenialmalarınısöylemeyiunutma,ha. Seni ülkenin dört bir yanına bırakacak vaktim yok benim. Ve yazın geri

kalanınıdaoradageçirebilirsin.Veşeyine-vaftizbabanasöyleyebilirsin...söyleona...gideceğinisöyle."

Harryneşeyle,"Tamamöyleyse,"dedi.

Havayazıplayıpçığlıkatmaarzusunubastırmayaçalışarak,dönüpoturmaodasıkapısına doğru yürüdü. Gidiyordu, hey! Weasley'lere gidiyordu, QuidditchDünyaKupası'nıizleyecekti!

Dışarıda holde az daha, besbelli Harry'ye haddinin bildirileceğini duymaumuduylakapınınarkasınasinmişolanDudley'yeçarpıyordu.Oğlan,Harry'ninyüzündekikocagülümsemeyigörünceşokgeçirdi.

"Mükemmelbir kahvaltıydı, değilmi?"dediHarry. "Ben tıkabasadoydum,yasen?"

Dudley'ninyüzündekişaşkınbakışagülerekmerdiveniüçerüçerçıktıvekendiniyenidenyatakodasınaattı.

İlk gördüğü şey, Hedwig'in geri dönmüş olduğuydu. Kafesinde oturmuş,koskoca, kehribar rengi gözleriyle Harry'ye bakıyor ve bir şeye kızdığınıgösterecek şekilde gagasını tıkırdatıp duruyordu. Onu neyin kızdırdığı hemenbellioldu.

"AHH!"dediHarry.

Küçük, gri, tüylü bir tenis topuna benzeyen bir şey başının yanına çarpmıştı.Hemenbaşınışiddetleovmayabaşladı,başınıkaldırıpkendisineneyinçarptığınabaktı. Minyatür bir baykuştu, avcuna sığacak kadar küçüktü. Odada serserimayıngibidolanarakheyecanlavızıldıyordu.DerkenHarrybaykuşunayağınındibine bir mektup bırakmış olduğunu gördü. Eğildi, Ron'un elyazısını tanıdı,zarfıyırtarakaçtı.İçindeaceleyleçiziktirilmişbirnotvardı.

Harry-BABAMBİLETLERİALDI-İrlanda-Bulgaristanmaçı,pazartesigecesi.AnnemseninburadakalmaniçinMuggle'lara yazıyor. Belki de mektup ellerine geçmiştirbile,Muggle'larınnesüratlepostaladıklarınıbilmiyorum.Neolursaolsun,bunuPig'legöndereyimdedim.

Harry bir "Pig" (domuz) kelimesine baktı, bir de artık tavandaki avizeninçevresindevınlayanminikbaykuşa.Hayatındadomuzabukadarbenzemeyenbirşey görmemişti. Belki de Ron'un elyazısını okuyamamıştı. Yeniden mektubadöndü:

Muggle'ların hoşuna gitse de gitmese de seni almayageliyoruz, Dünya Kupası'nı kaçıramazsın, ama annemlebabam önce onların iznini alıyormuş gibi yapmamızındaha iyi olacağınıdüşünüyorlar.Evetderlerse,mesajınıPig'le hemen yolla, pazar saat beşte gelip seni alırız.Hayır derlerse, Pig'i hemen geri yolla ki, seni yine depazarsaatbeştealalım.

Hermionebugünöğledensonrageliyor.Percyişebaşladı-UluslararasıSihirsel İşbirliğiDairesi'nde.Buradaykenyurtdışı hakkında tek laf etme, tabii sıkıntıdanpatlamakistemiyorsan.

Yakındagörüşürüz-Ron.

Başının üstünde alçaktan uçan küçük baykuşa, "Sakin ol!" dedi. Baykuşçukçılgınca şakıyordu, Harry bunun olsa olsa mektubu doğru insana getirmeningururuolduğunudüşündü."Gelburaya.Cevabımıgerigötürmengerek!"

Baykuş kanatlarını çırparak Hedwig'in kafesinin tepesine kondu. Hedwig,cesaretinvarsadahayakınageldercesinesoğuksoğukbaktıona.

Harrykartaltüyündenkaleminibirkezdahakapıpönüneboşbirparşömençektiveyazmayakoyuldu:

Ron,iştamam,Muggle'largidebilirsindiyor.Yarınbeştegörüşürüz.Sabırsızlanıyorum.

Harry

Bu notu küçücük küçücük katladı, durduğu yerde heyecandan zıplayan minikbaykuşun bacağına büyük bir güçlükle bağladı. Not sıkı sıkı bağlandığı andabaykuşhavalandı.Penceredendışarıvınlayıpgözdenkayboldu.

Harry,Hedwig'edöndü.

"Kendiniuzunbirseyahateçıkabilecekgibihissediyormusun?"diyesordu.

Hedwigvakurbirşekildeöttü.

Mektubunu alarak, "Bunu benim için Sirius'a götürebilir misin?" diye sorduHarry."Durbiraz...Bitireyimdeöyle."

Parşömeniaçıptelaşlabirnotekledi.

Eğer benimle temasa geçmek istersen, yazın gerikalanında arkadaşım RonWeasley'nin evinde olacağım.BabasıQuidditchDünyaKupasıiçinbizebiletbulmuş!

Mektup bitince onu Hedwig'in ayağına bağladı. Hedwig her zamankindenhareketsizduruyordu,gerçekbirpostabaykuşununnasıldavranmasıgerektiğinigöstermeyekararlıgibiydi.

Harry,"GeridöndüğündeRon'lardaolacağım,tamammı?"dedi.

Hedwig onun parmağını muhabbetle gagaladı ve sonra muazzam kanatlarınıhafifbirıslıksesiyleaçıppenceredendışarısüzüldü.

Harryogözdenkaybolanakadarardındanbaktı,sonrasürünerekyatağınınaltınagirip gevşek döşeme tahtasını kaldırdı. Koca bir parça doğum günü pastasıçıkardı.Yerdeoturuponuyerken,içindeselgibiakanmutluluğuntadınıçıkardı.Onun pastası vardı,Dudley'nin ise greyfurttan başka bir şeyi yoktu.Güzel biryazgünüydü,yarınPrivetDrive'danayrılıyordu,yaraiziyinetamamennormaledönmüştüveQuidditchDünyaKupası'nıizleyecekti.Şusıradaherhangibirşeyiçinkaygılanmasıçokzordu-LordVoldemortdahil.

DÖRDÜNCÜBÖLÜM:KAVUK'ADÖNÜŞ

Ertesi gün saat on iki olduğunda Harry sandığını okul malzemeleriyle ve enkıymetli eşyalarıyla doldurmuştu bile: Babasından miras kalan görünmezlikpelerini,Sirius'tanaldığısüpürge,öncekiyılFredveGeorgeWeasley'ninverdiğisihirli Hogwarts haritası. Döşemedeki gevşek tahtanın altına sakladığı bütünyiyeceklerialmış,unuttuğubüyükitabıyadatüykalemkalmasındiyeodasınınher köşesine bakmıştı. Eylülün birine, yani Hogwarts'a dönmesine ne kadarkaldığını saymak için her geçen günü işaretlediği çizelgeyi de duvardanindirmişti.

PrivetDriveDörtNumara'dahavaçokgergindi.Evebirgrupbüyücününgelecekolması,Dursley'leritelaşlandırıpsinirlendirmişti.Harry,Weasley'lerinertesigünsaat beşte geleceğini söylediğinde, Vernon Enişte'nin yüzüne düpedüz korkudolubirifadeyerleşmişti.

"Umarım o insanlara doğru dürüst giyinmelerini söylemişsindir," diyehomurdandı. "Sizin tayfanın ne biçim şeyler giydiğini görmüştüm. Üstlerinenormalkıyafetlergeçirmenezaketinigösterseleriyiolurdiyorum."

Harry'nin içinde kötü bir his uyandı. Mr. ve Mrs. Weasley'nin, Dursley'lerin"normal" olarak tanımlayacağı bir şey giydiklerini hiç görmemişti. Çocuklarıtatillerde Muggle kıyafetleri giyiyor olabilirdi, ama Mr. ve Mrs. Weasley yahafiftenyadabütünbütünepejmürdecüppelergiyerlerdi.Harry'nincanınısıkan,komşuların ne düşüneceği değildi. Weasley'ler Dursley'lerin kafalarındaki enkötü büyücü tipine uyan bir görünümde gelirlerse, kötü muamelegöreceklerindenendişeleniyordu.

VernonEnişteeniyitakımelbisesinigiymişti.Bu,kimilerinenazikbirkarşılamaifadesigibigörünebilirdi,amaHarryasılnedeninVernonEnişte'ninetkileyicivekarşısındakinisindirecekbirizlenimuyandırmaisteğindeyattığınıbiliyordu.Öteyandan,Dudleysankiküçülmüşgibiydi.Yaptığırejimnihayetetkisinigösteriyorolduğundan değil, korkudan. Dudley yetişkin bir büyücüyle sonkarşılaşmasından pantolonunun arka tarafında bir domuz kuyruğuyla çıkmış,Petunia Teyze'yle Vernon Enişte Londra'daki özel bir hastanede kuyruğualdırmakiçinparavermekzorundakalmışlardı.BuyüzdenDudley'ninikidebir

elinikaygıylaarkasınagötürmesivedüşmanabirkezdahaaynıhedefiaçmamakiçinodadanodayayanyanyürüyerekdolaşmasıhiçşaşırtıcıdeğildi.

Öğle yemeklerini neredeyse tamamen sessizlik içinde yediler. Hatta Dudleyyemeğeitirazbileetmedi(süzmepeynirverendelenmişkerevizvardı).PetuniaTeyze hiçbir şey yememişti. Kollarını göğsünde kavuşturmuş, dudaklarınıbüzmüştü.Görünüşebakılırsadiliniçiğniyordu.SankiHarry'yeyöneltmek içinyanıptutuştuğuöfkelieleştirilerinidiliniısırarakkontrolaltındatutuyordu.

Vernon Eniştemasanın öbür ucundan, "Arabayla geliyorlardır herhalde?" dedihavlarcasına.

"Şeyy,"dediHarry.

Bunu hiç düşünmemişti. Sahi, Weasley'ler onu neyle alacaklardı? Artık birarabaları yoktu; eski Ford Anglia'ları şu anda ipini koparmış halde,Hogwarts'taki Yasak Orman'da vahşi bir hayat sürüyordu. Ama Mr. Weasleygeçen sene Sihir Bakanlığı'ndan bir araba ödünç almıştı, bugün de aynı şeyiyapamazmıydı?

"Sanırım,"dediHarry.

Vernon Enişte bıyığını titreterek burnundan soludu. Normal şartlarda VernonEnişte Mr. Weasley'nin arabasının modelini sorardı; insanları arabalarınınbüyüklüğüne ve pahalılığına göre değerlendirme eğilimi vardı. Ama Mr.WeasleybirFerrari'ylegelsebile,Harry,VernonEnişte'ninonubeğeneceğindenşüpheliydi.

Harry öğleden sonranın büyük bir bölümünü odasında geçirdi; PetuniaTeyze'nin, sanki hayvanat bahçesinden bir gergedanın kaçtığı duyurulmuş gibibirkaçsaniyedebirperdeyiaralayıpdışarıbakmasınakatlanamıyordu.Sonunda,saatbeşeçeyrekkala,Harryoturma;odasınaindi.

PetuniaTeyzekarşıkonulmazbir isteğekapılmışçasınayastıklarıdüzeltiyordu.Vernon Enişte ise gazete okuyormuş gibi yapıyordu, ama küçücük gözleri hiçhareketetmiyorduveHarryonunyaklaşanbirarabasesiduyabilmekiçinkulakkesildiğinden emindi. Dudley bir koltuğa büzülmüştü. Tombul elleriylepoposunu sıkı sıkı tutuyordu. Harry gerginliğe dayanamadı. Odadan çıkıpholdekimerdiveneoturdu.Gözlerisaatindeydi,kalbiyseheyecandanvesinirdengümgümatıyordu.

Amasaatbeşegeldi,geçti.TakımelbisesininiçindehafifhafifterleyenVernonEnişte ön kapıyı açtı, sokağın iki tarafına göz attı ve başını hemen yine içeri

soktu.

"Geciktiler!"diyehırladıHarry'ye.

"Biliyorum,"dediHarry."Belki...belkitrafiksıkışıkfalandır."

Beşiongeçti... çeyrekgeçti...Harrykendide endişelenmeyebaşlamıştı şimdi.Beşbuçukta,VernonEnişte'ylePetuniaTeyze'ninoturmaodasındakesikkesikfısıltılarlakonuştuklarınıduydu.

"Saygıdiyebirşeyyok."

"Yaişimizolsaydı?"

"Belkigeçgelirlerseonlarıyemeğedavetederizsanıyorlardır."

"Kesinlikle öyle bir şey olmayacak," dedi Vernon Enişte. Harry onun ayağakalkıp oturma odasında volta atmaya başladığını duydu. "Çocuğu alıpgidecekler, oyalanmak yok. Tabii, gelirlerse. Muhtemelen günü şaşırmışlardır.Şunu söyleyebilirimki, onların cinsi dakikliğepekkıymetvermiyor.Sebepyabuduryadakullandıklarıtenekearababozulup-AAAAHHHHHHHHH!"

Harryyerindensıçradı.Oturmaodasıkapısınınarkasından,odadapanik içindekoşuşturanDursley'lerinseslerigeliyordu.AzsonraDudleyholefırladı.Dehşetekapılmışgörünüyordu.

"Neoldu?"dediHarry."Nevar?"

Ama görünüşe bakılırsa Dudley konuşabilecek durumda değildi. Elleri hâlâpoposunda, mutfağa elinden geldiğince hızlı şekilde badi badi yürüdü. Harryhemenoturmaodasınagirdi.

Dursley'lerin tahtayla kapatılmış, önüne elektrikli, sahte bir kömür ateşiyerleştirilmişşöminelerininiçindengümlemelervegıcırtılargeliyordu.

"Neleroluyor?"dediPetuniaTeyze,nefesi sıkışarak.Duvaradoğrugerilemiştivedehşetiçindeateşedoğrubakıyordu."Neleroluyor,Vernon?"

Amacevap için fazlabeklemesigerekmedi.Önükapatılmış şöminenin içindeninsanseslerigeliyordu.

"Ah!Fred,hayır-geridön,geridön,biryanlışlıkoldu-George'asöylesakın-AH!George,hayır,yeryok,hemengeridönveRon'asöyle-"

"BelkiHarrybiziduyabilir,baba-belkibizidışarıçıkarabilir-"

Elektrikliateşinarkatarafındantahtalaravuranyumruksesleriyükseldi.

"Harry?Harry,biziduyabiliyormusun?"

Dursley'lerkızgınbirçiftsansargibiHarry'ninüstüneyürüdüler.

"Budaneböyle?"diyehırladıVernonEnişte."Neleroluyor?"

"Şey-burayaUçuçtozuylagelmeyeçalışmışlar,"dediHarry, içindenyükselençılgınca gülme arzusuna zar zor hâkim olarak. "Ateşle seyahat edebiliyorlar.Amaşömineyikapattığınızdan-birdakika-"

Şömineyeyaklaşıptahtalarınarasındanseslendi.

"Mr.Weasley?Beniduyabiliyormusunuz?"

Yumruklamasesleridurdu.Bacanıniçindebiri,"Şşt!"dedi.

"Mr. Weasley, benim, Harry... Şömine kapanmış durumda. Oradangelemezsiniz."

"Hayaksi!"dediMr.Weasley'ninsesi."İnsanniyeşömineyikapatırki?"

"Elektrikliateşlerivar,"diyeaçıkladıHarry.

"Gerçektenmi?"dediMr.Weasley'ninsesiheyecanla."Eklektik,ha?Fişidevarmıyani?Vayvay,mutlakagörmemlazım...Birdüşünelim...ah,Ron!"

Ron'unsesidediğerlerininkinekatılmıştı.

"Buradaneyapıyoruz?Birterslikmivar?"

"Yo,hayır,Ron"dediFred'insesi,haylialaycıbirtonla."Hayır,tamdaburayagelmekistemiştikzaten."

"Evet, burada harika vakit geçiriyoruz," dedi George, sanki biri onu duvarasıkıştırmışgibiboğukbirsesle.

"Çocuklar, çocuklar..." dediMr.Weasley belli belirsiz. "Bir şeyler düşünmeyeçalışıyorum...Evet...tekyolbu....Geriçekil,Harry."

Harrykanepeyekadargeriledi.VernonEnişteiseşömineyeyaklaştı.

"Durunbirdakika!"diyeböğürdüateşe."Tamolarakneyapmak-"

GÜM.

Önü kapatılmış şömine dışarı doğru patlayıp elektrikli ateşi odanın karşı

duvarınafırlattı.Mr.Weasley,Fred,GeorgeveRon,molozdanveunufakolmuştaşlardan oluşan bir bulutun içinde belirdiler. Petunia Teyze feryat ederekarkasındaki kahve sehpasının üstüne doğru devrildi. Vernon Enişte onu yeredüşmeden yakaladı ve ne diyeceğini bilemez halde, hepsi parlak kızıl saçlarasahipolanWeasley'lereveherbirçilinevarıncayakadarbirbirlerinintıpatıpaynıolanFredveGeorge'abakakaldı.

Mr.Weasleyuzun,yeşilcüppesininüstündekitozusilkipgözlüğünüdüzelterek,"Böyle daha iyi," dedi soluk soluğa. "Hah - siz Harry'nin teyzesi ve eniştesiolmalısınız!"

Uzunboylu, zayıfvekelleşmeyebaşlamışolanMr.Weasley,VernonEnişte'yedoğruyürüyüpeliniuzattı,amaVernonEnişte,PetuniaTeyze'yidesürükleyerekbirkaç adım geri gitti. Söyleyecek tek bir söz bile bulamıyordu. En iyi takımelbisesi beyaz tozlarla kaplanmıştı.Tozlar aynı zamanda saçınavebıyığınadayerleşmişti,anidenotuzyılyaşlanmışgibigörünüyordu.

"Şey-evet-kusurabakmayın,"dediMr.Weasley,eliniindiripomzununüstündenyıkık şömineye göz atarak. "Hepsi benim suçum. Öbür taraftan dışarıçıkamayacağımız hiç aklıma gelmedi. Şöminenizi Uçuç Şebekesi'nebağlatmıştım da - yani sadece bir akşamlığına, Harry'yi alabilelim diye.Doğrusunusöylemekgerekirse,Muggleşöminelerininbağlıolmamasıgerekiyor,ama Uçuç Düzenleme Paneli'nde tanıdığım biri var, o ayarladı. Hemen eskihaline döndürebilirim, hiç merak etmeyin. Çocukları geri göndermek için birateşyakayım,sonraşöminenizionarıpbuharlaşırım."

Harry, Dursley'lerin bunun tek kelimesini bile anlamadığından emindi. Hâlâyıldırım çarpmış gibi, ağızları bir karış açık, Mr. Weasley'ye bakıyorlardı.PetuniaTeyzeyineayaklarınınüstündedoğrulduveVernonEnişte'ninarkasınasaklandı.

"Merhaba,Harry!"dediMr.Weasleyneşeyle."Sandığınhazırmı?"

"Yukarıda,"dediHarrysırıtarak.

"Biz alırız," dedi Fred hemen. George'la ikisi Harry'ye göz kırparak odadançıktılar. Bir keresinde gece karanlığında Harry'yi kurtardıkları için, odasınınnerede olduğunu biliyorlardı. Harry'ye göre Fred ve George, Dudley'yigörebilmeyiumuyorlardı;Harry'denDudleyhakkındaçokşeyduymuşlardı.

"Şey," dedi Mr. Weasley, kollarını hafifçe sallayarak. Tatsız sessizliğe sonvermeyeçalışıyordu."Çok-şey-çokgüzelbiryerinizvar."

Normalde tek bir leke bile bulunmayan oturma odaları şimdi tozla ve tuğlaparçalarıylakaplıolduğundan,bu lafDursley'lerinpekhoşunagitmedi.VernonEnişte'nin yüzü yinemorardı, PetuniaTeyze de yine dilini çiğnemeye başladı.Ancakbirşeysöyleyemeyecekkadarkorkmuşgörünüyorlardı.

Mr. Weasley çevresine bakmıyordu. Muggle'larla ilgili her şeye bayılıyordu.Harryonungidiptelevizyonuvevideocihazınıincelemekiçinyanıptutuştuğunugörebiliyordu.

"Elektrikle çalışıyorlar, değil mi?" dedi bilgiç bir edayla. "A, tabii, fişlerigörebiliyorum.Fiş topluyorumda,"diyeeklediVernonEnişte'yedönerek."Birde pil. Çok zengin bir pil koleksiyonum var. Eşim deli olduğumu düşünüyor,amaişte,neyaparsınız."

BesbelliVernonEniştedeMr.Weasley'nindeliolduğunudüşünüyordu.Azıcıksağa giderek Petunia Teyze'nin önünü kapattı, sanki Mr. Weasley'nin her anüstlerinedoğrukoşuponlarasaldırabileceğinidüşünüyordu.

Dudleybirdenyineodadabelirdi.HarrysandığınınmerdivendeçıkardığısesleriduyabiliyorveDudley'nindebuseslerdenkorkupmutfaktançıktığınıbiliyordu.Dudley, Mr. Weasley'ye korku dolu gözlerle bakarak duvar boyunca yan yanyürüdüveannesiylebabasınısiperalmayaçalıştı.Neyazıkki,VernonEnişte'ningövdesiPetuniaTeyze'nin önünükaplamayayetse de,Dudley'yi örtecekkadargenişdeğildi.

"Hah, bu senin kuzenin, değil mi, Harry?" dedi Mr. Weasley, sohbet açmakonusundacesurbiradımdahaatarak.

"Hıhı,"dediHarry,"Dudley."

Ron'laikisibirbirlerinebaktılarvehemenbaşlarınıçevirdiler;kahkahaatmamakiçin kendilerini zor tutuyorlardı. Dudley'nin elleri hâlâ poposundaydı,düşmesindenkorkargibibirhalivardı.AncakMr.Weasley,Dudley'ninbutuhafdavranışından gerçekten kaygılanmış görünüyordu. Hatta az sonrakonuştuğunda, Harry, ses tonundan onun Dudley'yi kesinlikle deli sandığınıanladı,tıpkıDursley'lerinonudelisanmalarıgibi.AmaMr.Weasley'ninsesindekorkudeğil,ilgivardı.

"Tatiliniyigeçiyormu,Dudley?"dedinazikçe.

Dudleyinledi.Harryonunellerininkocamanpoposunudahadasıkıkavradığınıgördü.

Fred ve George ellerinde Harry'nin okul sandığıyla odaya döndüler. İçerigirerkengözleriyleçevreyi taradılarveDudley'yigördüler.Yüzlerinebirbirininkopyası,melunsırıtışlaryerleşti.

"Hah,tamam,"dediMr.Weasley."Gitmevaktigeldiozaman."

Cüppesininkollarınısıvayıpasasınıçıkardı.Harry,Dursley'lerinyekvücuthaldeduvaradoğrugerilediklerinigördü.

Mr. Weasley, asasını arkasındaki duvarda bulunan deliğe doğrultarak,"Incendio!"dedi.

Şömineden alevler yükselip sanki saatlerdir yanıyormuşçasına keyifli keyifliçatırdamayabaşladı.Mr.Weasley cebinden ağzı iple büzülmüşküçükbir keseçıkardı, ipi çözdü, kesenin içinden bir tutam toz aldı ve alevlerin üstüne attı.Alevlerzümrütyeşilinedönüpadamakıllıparladı.

"Öncesen,Fred,"dediMr.Weasley.

"Geliyorum,"dediFred."A,hayır-birdakika-"

Fred'in cebinden bir poşet dolusu şeker dökülmüştü ve içindekiler her yanasaçılmaktaydı-parlakrenkliambalajlarıniçindebüyük,tombulşekerlemeler.

Fred emekleyerek onları cebine tıktı, sonra Dursley'lere neşeyle el salladı veateşiniçineyürüyüp,"Kovuk!"dedi.PetuniaTeyzetitreyereksoluğunubıraktı.Fredıslıkgibibirsesleyokoldu.

"Sırasende,George,"dediMr.Weasley."Sandığıdaal."

Harry,George'un sandığı alevlerin içine taşımasınavedaha iyi tutabilmek içindikineçevirmesineyardımetti.SonraGeorgeda,"Kovuk!"diyehaykınp,ikincibirıslıksesiylekayboldu.

"Ron,sırasende,"dediMr.Weasley.

Ron, "Görüşürüz," dedi Dursley'lere neşeyle. Harry'ye bakıp ağzı kulaklarınavarıncayadeksırıttı,ateşeadımattıve,"Kovuk!"diyebağınpyokoldu.

ŞimdisadeceHarryveMr.Weasleykalmıştı.

"Şey...hoşçakalın,"dediHarry,Dursley'lere.

Hiçbir şey söylemediler. Harry ateşe doğru yürüdü, ama tam ateşin göbeğinegelmiştiki,Mr.Weasleyeliyleonudurdurdu.Dursley'lereşaşkınlıklabakıyordu.

"Harrysizehoşçakalındedi,"dedi."Onuduymadınızmı?"

Harry,"Farketmez,"diyemırıldandıMr.Weasley'ye."Cidden,umrumdadeğil."

Mr.WeasleyeliniHarry'ninomzundançekmedi.

"Yeğeninizi bir dahaki yaza kadar göremeyeceksiniz," dedi Vernon Enişte'ye,apaçıkbirkızgınlıkla."Herhaldehoşçakaldiyeceksiniz,değilmi?"

VernonEnişte'ninyüzüöfkeyle titremeyebaşlamıştı.Azönceoturmaodasınınyarısınıhavayauçurmuşolanbiradamdannezaketdersialmafikrionaderinbirazapveriyormuşgibiydi.

AmaMr.Weasley'nin asası hâlâ elindeydi veVernonEnişte, küçük gözleriyleonakaçamakbirbakışattıktansonra,içerlemişbirsesle,"Hoşçakal,"dedi.

Harry, "Görüşürüz," dedi ve hoş, ılık bir nefes gibi gelen yeşil alevlerin içineadım attı. Ancak tam o anda, arkasından korkunç bir öğürtü çıktı ve PetuniaTeyzeferyatfiganbağırmayabaşladı.

Harry hızla döndü.Dudley artık annesiyle babasının arkasında değildi. Kahvesehpasınınyanınaçömelmiş, ağzından sarkanyarımmetreyeyakın,mor,yapışyapışbirşeydendolayıboğuluyormuşgibioğürüptükürüksaçıyordu.Harrykısasürelibir şaşkınlığınardındanoyarımmetrelikşeyinDudley'nindiliolduğunuanladı.Dudley'ninönünde,yerdeparlakbirşekerlemeambalajıduruyordu.

PetuniaTeyzekendiniDudley'ninyanına,yere fırlattı, şişmişdilininbirucunututtu ve onu ağzından çıkarmaya çalıştı. Pek şaşırtıcı olmayan bir şekilde,Dudley daha da fena feryat etmeye ve tükürük saçmaya başlayarak onuuzaklaştırmaya çalıştı. Vernon Enişte böğürüyor, kollarını sallıyordu. Mr.Weasleyancakbağıraraksesiniduyurabildi.

"Endişelenmeyin,benonudüzeltebilirim!"diyeseslendiveasasınıdoğrultarakDudley'yedoğruilerledi,amaPetuniaTeyzedahadafenaçığlıkatarakkendiniDudley'ninüzerinefırlatıponuMr.Weasley'yekarşıbirkalkangibisardı.

"Yo, gerçekten!" dedi Mr. Weasley çaresizce. "Basit bir işlem bu - şuşekerlemeden - oğlum Fred - çok muziptir - ama bu sadece bir DevleştirmeBüyüsü-enazındanbenöylesanıyorum-lütfen,düzeltebilirim-"

Amarahatlamakşöyledursun,Dursley'leriyicepaniğekapıldılar.PetuniaTeyzeisteri krizi geçiriyormuş gibi ağlıyor, Dudley'nin dilini tutmuş, kopartmayakararlıymışçasına çekiyordu; Dudley annesinin ve dilinin baskısındanboğuluyormuş gibiydi; tamamen kontrolünü kaybetmiş olanVernon Enişte ise

büfenin üstünden bir porselen biblo alarak hızlaMr.Weasley'ye doğru fırlattı.Mr.Weasleyeğildivebiblo,havayauçmuşşömineniniçindeparçalaraayrıldı.

"Yapmayın ama!" dedi Mr. Weasley kızgın bir şekilde, asasını savurarak."Yardımetmeyeçalışıyorum!"

VernonEnişteyaralıbirsuaygırıgibiböğürerekbirbiblodahakaptı.

"Hârry, git! Git hadi!" diye bağırdı Mr. Weasley, asasını Vernon Enişte'yedoğrultarak."Bunubenhallederim!"

Harryeğlenceyikaçırmakistemiyordu,amaVernonEnişte'ninikincibiblosusolkulağını kıl payı ıskalamıştı. Şöyle bir düşününce, durumu Mr. Weasley'yebırakmanın en iyisi olduğuna karar verdi. Ateşe adım atıp omzunun üstündenbakarak, "Kovuk!" dedi.Oturmaodasında songördüğü tablo,Mr.Weasley'ninasasıylaVernonEnişte'ninelindekiüçüncübirbibloyuhavayauçurduğu,PetuniaTeyze'nin Dudley'nin üzerine yatmış çığlık çığlığa bağırdığı ve Dudley'nindilinin büyük, yapış yapış bir piton gibi sarktığıydı. Ama hemen sonra Harrybüyük bir hızla dönmeye başladı ve Dursley'lerin oturma odası zümrüt yeşilialevleriniçindekayboldu.

BEŞİNCİBÖLÜM:WEASLEYBÜYÜCÜŞAKALARI

Harrydirseklerinisıkısıkıikiyanınayapıştırmış,gittikçedahahızlıdönüyordu.Bulanıklaşmış şömineler yanından hızla geçip gidiyordu, sonunda midesibulanmaya başlayınca gözlerini kapadı. Nihayet yavaşlamaya başladığınıhissettiğinde,ellerinihızlaaçıp tamzamanındadurduveböyleceWeasley'lerinmutfağındakiocaktandışarıdüşüpyüzüstükapaklanmaktankurtuldu.

"Yedi mi?" diye sordu Fred heyecanla, Harry'yi ayağa kaldırmak için eliniuzatarak.

"Evet,"dediHarry.Ayağakalktı."Neydio?"

"Dolma-DilŞekerlemesi,"dediFredcoşkuyla."Georgevebenicatettik,bütünyazüstündedeneyebileceğimizbiriniarıyorduk..."

Küçük mutfak kahkahaya boğuldu. Harry çevresine baktı. Ron ve Georgezımparalanmış tahta masada kızıl saçlı iki kişiyle birlikte oturuyordu. Harryikisinidedahaöncehiçgörmemişti,amakimolduklarınıhemenanladı:BillveCharlie,Weasleykardeşlerinenbüyükleri.

Dahayakınoturanı,"Nasılgidiyor,Harry?"diyesorupsırıttıve irieliniuzattı.Harry onun elini sıkınca, parmaklarının altında nasırlar ve kabartılar olduğunuhissetti.Romanya'daejderhalarlaçalışanCharlieolmalıydıbu.Charlie'ninbedenyapısı ikizlerinki gibiydi, ince ve uzun olan Percy'le Ron'a kıyasla kısa vetıknazdı.Genişyüzühavakoşullarındanyıpranmışolmasınakarşın,dostcanlısıgörünüyordu.Okadarçilliydiki,güneştenyanmışsanılabilirdi.Kollarıkaslıydıvebirininüzerindebüyük,parlakbiryanıkvardı.

Bill de gülümseyerek ayağa kalkıp Harry'nin elini sıktı. Bill onu birazşaşırtmıştı.HarryonunbüyücülükbankasıGringotts'taçalıştığınıvedahaönceHogwarts'ta öğrenci başı olduğunu biliyordu. Onu her zaman Percy'nin birazbüyükolanıgibihayaletmişti:Kurallarıçiğnemekonusundamızmızveherkesepatronluk taslamayı seven biri. Ama Bill'in görünümü için söylenebilecek tekşey vardı: sıkı bir tipti. Uzun boyluydu, uzun saçlarını bağlayıp atkuyruğuyapmıştı.Küpesivardı,ucundandişebenzerbirşeysallanıyordu.Bill'ingiysileribir rock konserinde tuhaf kaçmayacak giysilerdi, ama Harry ayakkabılarının

normalderidendeğil,ejderhaderisindenyapılmaolduğunugördü.

Daha içlerinden biri bir şey söyleyemeden, hafif bir pat sesi duyuldu veMr.Weasley, George'un omzunun arkasında belirdi. Harry'nin şimdiye dekgörmediğikadarsinirlibirhalivardı.

"Buhiçkomikdeğildi,Fred!"diyebağırdı."OMuggleçocuğaneverdinöyle?"

"Ben ona bir şey vermedim," dedi Fred, yine melun bir gülümsemeyle."Düşürdümsadece...Gidipyediyseonunsuçu,benonaöylebirşeydemedim."

"Bilerek düşürdün!" diye kükredi Mr. Weasley. "Yiyeceğini biliyordun, rejimyaptığınıbiliyordun-"

"Dilinekadarbüyüdü?"diyesorduGeorgeheveslihevesli.

"Annesiylebabasıküçültmemeizinvermedenöncebirmetreyigeçmişti!"

HarryveWeasley'leryinekahkahayaboğuldular.

"Komikdeğil!" diyebağırdıMr.Weasley. "Bu tür davranışlarBüyücü-Muggleilişkilerini ciddi şekilde zedeliyor! Ben ömrümün yarısını Muggle'ların kötümuamelegörmesinekarşımücadeleederekgeçireyim.kendioğullarımkalksın-"

"Muggleolduğuiçinvermedikonu!"dediFredöfkeyle.

"Hayır. Kocaman, pis bir zorba olduğu için verdik," dedi George. "Değil mi,Harry?"

"Evet,öyle,Mr.Weasley,"dediHarryciddiciddi.

"Mesele bu değil!" diye köpürdü Mr. Weasley. "Görürsünüz, annenize birsöyleyeyim-"

"Neyisöyleyecekmişsin?"dediarkalarındanbirses.

MutfağaMrs.Weasleygirmişti.Kısaboylu,tombulbirkadındı.Nazikbiryüzüvardı,amagözlerişüpheylekısılmıştı.

"Merhaba, Harry'ciğim," dedi, onu görüp gülümseyerek. Sonra gözlerini yinekocasınadikti."Bananeyisöyleyecektin,Arthur?"

Mr. Weasley duraksadı. Anlaşılan, Fred ve George'a ne kadar kızgın olursaolsun, aslında Mrs. Weasley'ye neler olduğunu söylemeyi düşünmemişti. Birsessizlik oldu,Mr.Weasley karısına tedirgin gözlerle bakıyordu. DerkenMrs.Weasley'nin arkasındakimutfak kapısında iki kız belirdi. Çok gür, kahverengi

saçları veoldukçabüyüköndişleri olanı,HarryveRon'unarkadaşıHermioneGranger'dı.Ufak tefekvekızılsaçlıolanıysa,Ron'unküçükkızkardeşiGinny.İkisideHarry'yegülümsediler,Harrydeonlarasırıttı.Ginnykıpkırmızıkesildi-HarryKovuk'ailkgeldiğindenberionazaafıvardı.

"Neyisöyleyecektin,Arthur?"diyeyinelediMrs.Weasley,ürkütücübirsesle.

"Yok bir şey, Molly," diye mırıldandı Mr. Weasley. "Fred ve George - amaonlarlakonuştum-"

"Yineneyaptılar?"dediMrs.Weasley."EğerWeasleyBüyücüŞakaları'ylailgilibirşeyse-"

"Niye Harry'ye yatacağı yeri göstermiyorsun, Ron?" dedi Hermione kapınınağzından.

"Neredeyatacağınıbiliyor,"dediRon."Odamdayatacak,geçenseferdeorada-"

"Hembizedegöstermişolursun,"dediHermione,imalıbirşekilde,

"Ha,"dediRon,durumauyanarak."Evet."

"Evet,bizdegeliyoruz,"dediGeorge.

"Sizyerinizdenkıpırdamıyorsunuz!"diyehırladıMrs.Weasley.

HarryveRonyanyanilerleyerekmutfaktandışarıçıktılar.HermioneveGinny'lebirlikte dar holden geçtiler ve evin her tarafında zikzaklar çizerek üst katlaragidensallantılımerdiveniçıktılar.

"WeasleyBüyücüŞakalarıdane?"diyesorduHarry,üstkataçıkarlarken.

RonveGinnygüldüler,amaHermionegülmedi.

"AnnemFredveGeorge'unodasını temizlerkenbir dolu sipariş formubuldu,"dedi Ron alçak sesle. "İcat ettikleri şeyler için kocaman, uzun fiyat listeleri.Hani, şaka malzemeleri: sahte asalar, bubi tuzaklı tatlılar, daha bir sürü şey.Harikaydı,okadarşeyicatettiklerinihiçbilmiyordum..."

"Uzun süredir odalarından patlama sesleri geliyordu, ama bir şeyler icatettiklerinihiçdüşünmemiştik,"dediGinny."Sadecegürültüçıkarmayıseviyorlarsanmıştık."

"Amayaptıklarışeylerinçoğu-şey,aslında,hepsi-biraztehlikeliydi,"dediRon."Ve bunları Hogwarts'ta satıp biraz para kazanmayı düşünüyorlardı. Annemdeliyedöndü.Bunlarıyapmayadevametmeleriniyasakladıvesiparişformlarını

yaktı...Zatenonlarakafasıkızgın.Umduğukadar“S.B.D.”alamadılar."

“S.B.D.”,yada“SıradanBüyücülükDüzeyi”,Hogwartsöğrencilerininonbeşyaşındagirdiğisınavlardı.

"Sonra büyük bir tartışma çıktı," dedi Ginny. "Annem, 'Babanız gibi SihirBakanlığı'na girmenizi istiyorum,' dedi, ama onlar, 'Tek istediğimiz bir şakadükkânıaçmak,'dediler."

Tamoandaikincikattabirkapıaçıldıvebağaçerçeveligözlüktakmışbirbaşuzandıdışarı.Yüzündeçokkızgınbirifadevardı.

"Merhaba,Percy,"dediHarry.

"A, merhaba, Harry," dedi Percy. "Ben de kim bu kadar gürültü yapıyordiyordum. Burada iş yapmaya çalışıyorum -büro için bitirmem gereken birraporum var da- insanlarmerdivende gümbür gümbür yukarı aşağı dolaşırkenkonsantreolmakzoroluyor."

"Gümbür gümbür dolaşmıyoruz," dedi Ron sinirle. "Yürüyoruz. SihirBakanlığı'nınçokgizliüstdüzeyçalışmalarınıböldüyseközürdileriz."

"Neüzerindeçalışıyorsun?"dediHarry.

"UluslararasıSihirsel İşbirliğiDairesi içinbir rapor,"dediPercyböbürlenerek."Kazan kalınlıkları için bir standart getirmeye çalışıyoruz. Bu ithal mallarınbazılarıbirazfazlaince-sızıntılarsenedeneredeyseyüzdeüçoranındaartıyor-"

"O rapor var ya, dünyayı değiştirecek," dediRon. "GelecekPostası'nın birincisayfasındayeralırherhalde,kazansızıntıları."

Percyhafiftenkızardı.

"Sen istediğin kadar dalga geç, Ron." dedi ateşli bir şekilde, "Uluslararası biryasagetirilmezse,pazarınçürük,sığdipliürünlerledolmasıciddibirtehlike-"

Ron, "Evet, evet, tabii," dedi ve merdiveni çıkmaya başladı. Percy odasınınkapısını çarparak kapattı.Harry,Hermione veGinny,Ron'un arkasında üç katdaha çıkarlarken, aşağıda mutfaktaki bağrışların yankıları onlara kadargeliyordu. Seslere bakılırsa, Mr. Weasley, Mrs. Weasley'ye şekerlemelerdenbahsetmişti.

Ron'unevinenüstkatındakiyatakodası,Harrygeçenseferkalmayageldiğindenberipekdeğişmemişti:Ron'unensevdiğiQuidditchtakımıChudleyCannons'ınposterleri yine duvarlarda ve eğimli tavanda dönüp duruyor, dalgalanıyordu.

Pencere kenarında duran ve daha önce içinde kurbağa yavruları bulunanakvaryumuysa şimdi sadece bir tane, son derece iri kurbağamesken tutmuştu.Ron'un eski faresi Scabbers artık yoktu, ama onun yerine Ron'un mektubunuPrivetDrive'a,Harry'ye ulaştıranminicik, gri baykuş vardı.Küçük bir kafestehoplayıpzıplıyorvedeligibikanatçırpıyordu.

"Kesşunu,Pig,"dediRon,yatakodasınıniçindesıkıştıkışdurandörtyataktanikisinin arasından geçerek. "Fred veGeorge da burada bizimle kalıyor, çünküonlarınodasındaBillveCharlievar,"dediHarry'ye."Percykendiodasındatekbaşınakalıyor,çalışmasıgerekiyormuş."

"Şey-obaykuşaniyePigdiyorsun?"

"Aptaldaondan,"dediGinny."AsıladıPigwidgeon."

"Ya, sanki o hiç aptal bir isim değil de," dedi Ron alaylı bir şekilde. "AdınıGinny koydu," diye açıkladı Harry'ye. "Şirin bir isim olduğunu düşünüyor.Değiştirmeyeçalıştım,amaartıkçokgeçti,başkahiçbirşeyecevapvermiyordu.OyüzdenşimdiadıPig.Onuburadatutmamgerekiyor,çünküErrolveHermes'igıcıkediyor.Aslınabakarsanbenidegıcıkediyor."

Pigwidgeonkafesindemutlumutluuçupduruyor, tizbirsesleötüyordu.Harry,Ron'u çok iyi tanıdığından ciddiye almadı. Eski faresi Scabbers'dan da sürekliyakınıyordu, amaHermione'ninkedisiCrookshanks'inonuyediğini sandığındaçoküzülmüştü.

Harry,"Crookshanksnerede?"diyesorduHermione'ye.

"Bahçededirherhalde.Yercücelerininpeşindenkoşturmakhoşunagidiyor.Dahaöncehiçgörmemiş."

"Percyişindenmemnunmubari?"dediHarry,yataklardanbirininüstüneoturupChudleyCannons'ıntavandakiposterleregiripçıkmalarınıseyrederek.

"Memnun olmak mı?" dedi Ron kasvetle. "Babam onu zorla getirmese evegelmezdiherhalde.Kafayıişlebozdu.Sakınpatronundanlafaçayımdeme.Mr.Crouch'agöre...Mr.Crouch'adadediğimgibi...Mr.Crouch'unfikrişuki...Mr.Crouch bana diyordu ki... Herhalde bugün yarın, nişanlandık diye açıklamayaparlar."

"İyi bir yaz geçirdin mi, Harry?" dedi Hermione. "Gönderdiğimiz yemekpaketlerinifalanaldınmı?"

"Evet,çokteşekkürler,"dediHarry."Hayatımıkurtardıokekler."

Ron,"Pekihiçhaberaldınmı-?"diyelafabaşladı,amaHermioneonabirbakışatıncasustu.Harry,Ron'unSirius'usoracağınıanlamıştı.RonveHermione'nin,Sirius'un Sihir Bakanlığı'ndan kaçmasında o kadar payları olmuştu ki, vaftizbabasını onlar da Harry kadar merak ediyorlardı. Ancak Ginny'nin yanındaondan bahsetmek iyi bir fikir değildi. Üçü ve Profesör Dumbledore dışındakimseSirius'unnasılkaçtığınıbilmiyor,masumiyetinedeinanmıyordu.

Ginny merakla bir Ron'a bir Harry'ye bakıyordu, Hermione rahatsızlık vericisessizliği sona erdirmek için, "Sanırım tartışmaları bitti," dedi. "Aşağı inipyemekiçinanneneyardımedelimmi?"

“Tamam,"dediRon.DördüRon'unodasındançıkıpaşağıindiler.Mrs.Weasleymutfaktayalnızdı.Sonderecesinirligörünüyordu.

"Bahçedeyiyoruz,"dedionlariçerigirince."Buradaonbirkişiyeyeryokçünkü.Tabakları götürür müsünüz, kızlar? Bill ve Charlie masaları kuruyorlar. Sizikiniz, çatallarla bıçaklar lütfen," dedi Ron ve Harry'ye. Asasını lavabodakipatateslere doğrultup istediğinden biraz daha şiddetle sallayınca, patateslerkabuklarından öyle hızlı sıyrılıp çıktılar ki, duvarlardan ve tavandan sekerekçevreyedağıldılar.

"Amanyani,"dedisinirlisinirli.Asasınıbuseferdebirfaraşadoğrulttuvefaraşdolaptan fırlayıp yerde sürüklenmeye, patatesleri toplamaya başladı. Dolaptankapkaçakçıkarırken, "O ikisi!"diye lafabaşladıöfkeyle.HarryonunFredveGeorge'dan bahsettiğini anlamıştı. "Halleri ne olacak bilmiyorum, gerçektenbilemiyorum. Hiç azim yok, tabii ki ellerinden geldiğince dert çıkarmayıazimdensaymazsanız..."

Mrs.Weasleymutfakmasasına büyükçe saplı, bakır bir tencere koyup asasınıiçinedoğru sallamayabaşladı.Asasınınucundankremamsı bir sos kabın içineboşalmayakoyuldu.

"Akılsız falanolduklarındandeğil,"diyedevametti kızgınbir ses tonuyla.Buarada saplı tencereyi ocağın üstüne yerleştirip asasının bir hareketiyle altınıyaktı. "Ama harcanıp gidiyorlar. Artık kendilerine çeki düzen vermezlersebaşları belaya girecek. Hogwarts'tan onlar için bir sürü baykuş geliyor,diğerlerininkininhepsinitoplasanokadaretmez.Böyledevamederlerse,SihrinUygunsuzKullanımıDairesi'ninönündebulacaklarkendilerini."

Mrs. Weasley asasıyla çatal bıçak çekmecesini dürttü, çekmece hızla açıldı.İçinden birçok bıçak fırlayınca Harry ve Ron telaşla kenara kaçtılar. Bıçaklarmutfağın öbür ucuna doğru uçtu ve faraşın yeniden lavaboya doldurduğu

patatesleridoğramayabaşladı.

"Onları yetiştirirken ne yanlış yaptık bilmiyorum," dediMrs.Weasley, asasınıkenara koyup dolaptan birkaç tencere daha çıkararak. "Yıllardır böyle bu,marifetlerininardıarkasıkesilmiyor,üstelikhiçdinlemiyo-YO,YİNEMİ?"

Masadanaldığıasa,kulak tırmalayanbirsesçıkarıpkocaman, lastikbir fareyedönüşmüştü.

"Yineonların sahteasalarındanbiri!"diyebağırdı. "Kaçkere söyledim,ortadabırakmayındiye."

Kendigerçekasasınıelinealdıvedönüpocaktatütensoslailgilenmeyekoyuldu.

Ronaçıkçekmecedençatalbıçaklarıalıp,"Hadi,"dediaceleyleHarry'ye."GidipBillveCharlie'yeyardımedelim."

Mrs.Weasley'ninyanındanayrılıparkakapıdanbahçeyeyöneldiler.

Daha birkaç adım gitmişlerdi ki, Hermione'nin çarpık bacaklı, sarman kedisiCrookshanks bahçeden fırlayarak önlerine çıktı. Tüylü kuyruğunu havayadikmiş, çamura bulanmış bacaklı bir patatese benzeyen bir şeyin peşindengidiyordu. Harry bunun bir yercüce olduğunu hemen anladı. Anca yirmi beşsantim boyundaki yercücesi, nasırlı küçük ayaklarıyla çabuk çabuk adımlaratarakbahçeninöbürucunakoştuveyerdeduranlastikçizmelerdenbirininiçineatladı. Crookshanks bir patisini çizmenin içine sokup yercücesine ulaşmayaçalıştığında, Harry yercücesinin çılgınca kıkırdadığını duydu. Bu arada evindiğertarafındangürültülüçarpışmaseslerigeliyordu.BahçeyegirdiklerindeseseneyinnedenolduğunugördülerBillveCharlieasalarınıçıkarmış,eskipüsküikimasayı çimlerin üstünde havada uçuruyor, onları tokuşturarak birbirlerininmasasını yere düşürmeye çalışıyorlardı. Fred ve George tezahürat yapıyor,Ginnygülüyor,Hermioneisebesbellieğlenmeklekaygıduymakarasındakalmışhalde,çitinkenarındadolanıpduruyordu.

Bill'inmasası Charlie'ninkine büyük bir gürültüyle çarpıp bacaklarından birinikopardı. Yukarıdan bir tangırtı duyuldu. Başlarını kaldırıp baktıklarında,Percy'ninbaşınıikincikattakibirpenceredendışarıuzatmışolduğunugördüler.

"Birazsessizolurmusunuz?!"diyebağırdıPercy.

"Kusurabakma,Perce,"dediBillsırıtarak."Kazandiplerinasılgidiyor?"

Percy huysuz huysuz, "Çok kötü," dedi ve pencereyi çarparak kapattı. Bill veCharlie kıs kıs gülerek masaları çimenin üstüne uç uca yerleştirdiler. Bill,

asasınınküçükbirhareketiyle,kopmuşolanbacağıyenidenmasayayapıştırdıvemasaörtüleriyarattı.

Saat yedi olduğunda iki masa da Mrs. Weasley'nin nefis yemekleriyle dolutabakların ağırlığının altında gacırdıyor, dokuz Weasley, Harry ve Hermioneberrak, lacivert bir gökyüzünün altında sofraya oturuyorlardı. Bütün yazboyunca yemek niyetine giderek daha da bayatlayan keklerle idare etmiş biriiçin,Cennet'te olmak gibiydi bu.Harry ilk başta konuşmalara katılmak yerinesadece dinleyerek tavuklu-jambonlu böreğin, haşlanmış patatesin ve salatanıntadınıçıkardı.

Masanın öbür ucunda Percy babasına kazan dipleri konusundaki raporundanbahsediyordu.

"Mr. Crouch'a raporu salı gününe hazır edeceğimi söyledim," dedi Percyböbürlenerek."Budaonunbeklediğindenbirazdahaerkenbitecekdemek,amaben duruma hâkim olmayı seviyorum. Raporu kısa sürede bitirdiğim içinmüteşekkirolacaktırsanıyorum,çünküşuaralarDünyaKupasıhazırlıklarındanfalan bizim bölümde işler çok yoğun. Sihirli Oyunlar ve Sporlar Dairesi'ndenistediğimizdesteğialamıyoruz.LudoBagman-"

"Ludo'yuseverim,"dediMr.Weasleytatlılıkla."BizeKupamaçıiçinbiletleriobuldu.Onaküçükbir iyiliktebulundum:KardeşiOttobaşınıderdesokmuştu -doğaüstü güçleri olan bir çim biçme makinesi yüzünden-, durumu bendüzelttim."

"TabiikiBagmanoldukçasempatikbiri"diye lafıgeçiştirdiPercy."AmanasılDaire Müdürü olmuş şaşıyorum... Onu Mr. Crouch'la karşılaştırıyorum da!BizimbölümdebiriortadankaybolacakdaMr.Crouchonuaramayacak.BerthaJorkins'in bir ayı aşkın süredir kayıp olduğunun farkındamısın? Arnavutluk'atatilegidipgeridönmemiş."

"Evet, ben de Ludo'ya sordum bunu," dedi Mr. Weasley, kaşlarını çatarak."Diyorki,Berthadahaöncedebirçokkezkaybolmuş.Amadoğrusububenimbölümümdenbirininbaşınagelse,endişelenirdim..."

"Doğru, Bertha umutsuz bir vaka," dedi Percy. "Seneler boyu bir bölümdendiğerine aktarılmış durmuş diye duydum, faydasından çok zararıdokunuyormuş...AmayinedeBagman'ınonubulmayaçalışmasıgerekir.DurumMr.Crouch'unkişiselolarakilgisiniçekiyor.Biliyorsun,birsürebizimbölümdeçalışmışveMr.Crouchonuhayliseviyormuş-amaBagmansadecegülüyorvebüyükihtimalleharitayıyanlışokuyupkendiniArnavutlukyerineAvustralya'da

bulmuştur diyor. Ancak," Percy etkileyici bir edayla iç çekti ve mürverçiçeğişarabındanbüyükbiryudumaldı,"UluslararasıSihirsel İşbirliğiDairesiolarakişimiz zaten başımızdan aşkın, bir de başka bölümlerin kayıp elemanlarınıarayamayız. Bildiğin gibi Dünya Kupası'nın hemen ardından yine büyük biretkinliğimizvar."

Percydikkatikendineçekecekşekildegırtlağınıtemizleyipmasanınöbürucuna,Harry,RonveHermione'ninoturduğuyeredoğrubaktı."Nedensözettiğimisenbiliyorsun,baba."Sesinihafifçeyükseltti."Hanişuçokgizliolan."

RongözleriniyuvarlayıpHarryveHermione'yefısıldadı:"İşebaşladığındanberibizeoetkinliğinneolduğunusordurmayaçalışıyor.Herhaldekalındiplikazansergisifalandır."

Masanın ortasındaMrs.Weasley, Bill'le küpesi hakkında tartışıyordu. Belli kiküpeyeniydi.

"... bir de üstünde kocaman, korkunç bir diş var. Hakikaten, Bill, bankada nediyorlar?"

"Anne, bir sürü hazine getirdiğim sürece, nasıl giyindiğim bankada kimseninumrundabiledeğil,"dediBillsabırla.

"Saçın da gülünç bir hal almaya başlamış, hayatım," dedi Mrs. Weasley,parmaklarını asasının üzerinde sevgiyle gezdirerek. "Bıraksan da birazdüzeltsem..."

"Ben bu halini seviyorum," dedi Bill'in yanında oturan Ginny. "Çok eskikafalısın, anne. Hem zaten Profesör Dumbledore'unkinin yanında hiç de uzunsayılmaz..."

Mrs. Weasley'nin yanında, Fred, George ve Charlie hararetle Dünya Kupasıhakkındakonuşuyorlardı.

"Kesinİrlandaalır,"dediCharlie,ağzıpatatesledolubirhalde."YarıfinallerdePeru'yuezipgeçtiler."

"AmaBulgaristan'daViktorKrumvar,"dediFred.

"Krum iyi bir oyuncu, İrlanda'daysa yedi tane iyi oyuncu var," diye noktayıkoydu Charlie. "Keşke İngiltere finale çıkabilseydi. Ne kadar utanç verici birşeydio."

"Ne oldu?" dedi Harry hevesle. Privet Drive'a tıkıldığı zamanlarda büyücülük

dünyasındanuzakkaldığınaher zamankindendeçoküzülüyordu şimdi.Harry,Ouidditch'e çok meraklıydı. Hogwarts'taki ilk senesinden beri GryffindorbinasınınQuidditchtakımındaArayıcıpozisyonundaoynuyorduvedünyanıneniyiyarışsüpürgelerindenbirine,birAteşoku'nasahipti.

"Transilvanya'ya üç yüz doksana on yenildiler," dedi Charlie kederli kederli.“Tam bir fiyaskoydu. Galler Uganda'ya yenildi, İskoçya'ysa Lüksemburgkarşısındaperişanoldu."

Ev yapımı çilekli dondurmalarını yemeden önce,Mrs.Weasley artık karanlıkolmaya başlayan bahçeyi aydınlatmak için birkaç mum yarattı. Yemeklerinibitirdiklerinde, pervaneler masanın üzerinde alçak uçuşa geçmiş, ılık havayıçimenvehanımelikokususarmıştı.Harry,peşlerineCrookshanks'i takmış,deligibi gülerek güller arasında koşturan yercücelerini izliyor, kendini çok iyibeslenmişvedünyaylabarışıkhissediyordu.

Ron masaya dikkatle göz gezdirip diğerlerinin konuşmakla meşgul olduğunugördükten sonra, Harry'ye çok sessiz bir şekilde sordu: "Ee - Sirius'tan haberaldınmısonzamanlarda?"

Hermionedebaşınıçeviripkulakkesildi.

"Evet," dediHarryusulca. "İki kez. İyi görünüyor.Onadündeğil, önceki günyazdım.Benburadaykencevabıgelebilir."

BirdenaklınaSirius'ayazmanedenigeldi.Ron ileHermione'yeyarasınınyineacıdığını ve onu uyandıran rüyayı anlatmasına ramak kaldı... ama şimdi okendini bu kadar mutlu ve huzurlu hissederken, onları kaygılandırmayıgerçektenistemiyordu.

"Saate bakın, kaç olmuş," dedi Mrs. Weasley birden, saatine göz atarak."Yatmanızgerekiyor!Kupamaçınagitmekiçinsabahınköründekalkacaksınız.Harry, okul listeni bırakırsan, yarın Diagon Yolu'ndan senin ihtiyaçlarını daalırım.Başkaherkesinkilerialıyorumnasılolsa.DünyaKupası'ndansonravakitkalmayabilir,geçensefermaçbeşgünsürmüştü."

"Vay-umarımbuseferdeokadarsürer!"dediHarryhevesle.

"Eh,umarımsürmez,"dediPercyişkolikbirtavırla."İştenbeşgünuzakkalsamdosyatepsiminnedurumdaolacağınıdüşünüyorumda,içimürperiyor."

"Evet,yinebirisiiçineejderpisliğibırakabilir,değilmi,Perce?"dediFred.

"O,Norveç'tengelenbirgübreörneğiydi!"dediPercy,yüzübirhaylikızararak.

"Kişiselbirşeydeğildi!"

Fred, "Kişiseldi," diye fısıldadı Harry'ye, masadan kalkarlarken. "Bizgönderdik."

ALTINCIBÖLÜM:ANAHTAR

Mrs. Weasley onu dürterek uyandırdığında, Harry kendini daha yeni uyumuşgibihissediyordu.

Mrs. Weasley, "Kalkma vakti geldi, Harryciğim," diye fısıldayıp Ron'uuyandırmayagitti.

Harry elleriyle çevresini yoklayıp gözlüğünü buldu, gözüne taktı ve doğruldu.Dışarıdahavahâlâkaranlıktı.Ron,annesionukaldırırkenbellibelirsizbirşeylermırıldandı.Harry'ninyorganınınayakucunda,saçıbaşıbirbirinekarışmışikiirişekil,battaniyelerinarasındansıyrıldılar.

"Sabaholdumuyani?"dediFreddermansızhalde.

Konuşamayacakkadaruykuluolduklarından,suskunsuskungiyindiler.Sonradaesneyegerinemutfağaindiler.

Mrs. Weasley ocaktaki büyük bir tencerenin içindekileri karıştırıyor, Mr.Weasley isemasadaoturmuş, büyükçeparşömenbiletlerdenoluşanbir desteyikontrolediyordu.Çocuklariçerigirdiğindekıyafetinidahaiyigörebilsinlerdiyekollarını iki yana açtı. Golf kazağına benzeyen bir şey ve kendisine biraz bolgelen,kalınbirkemerletutturulmuşçokeskibirkotpantolongiymişti.

"Nediyorsunuz?"diyesorduheyecanla."Kılıkdeğiştirmemizgerekiyor-nasıl,Muggle'abenziyormuyum,Harry?"

"Evet,"dediHarrygülümseyerek,"çokiyi."

"Bill, Charlie ve Per-Per-Percy nerede?" dedi George, esnemesinibastıramayarak.

"Eh,nedeolsaonlarcisimlenerekgidecek,"dediMrs.Weasley.Büyüktencereyigüçbela kaldırıp masanın üstüne yerleştirerek, kaplara yulaf lapası koymayabaşladı."Oyüzdenbirazdahakeyifyapabilirler."

Harry, Cisimlenme'nin çok zor olduğunu biliyordu. Bir yerden kaybolupneredeyseaynıandabaşkabiryerdeortayaçıkmakanlamınageliyordubu.

"Yani hâlâ uyuyorlarmı?" dedi Fred huysuz huysuz, kendi yulaf lapası kabınıönüneçekerek."Niyebizdecisimlenemiyoruz?"

"Çünkü henüz o yaşa gelmediniz ve sınavınızı vermediniz" diye çıkıştı Mrs.Weasley."Bukızlardaneredekaldı?"

Aceleylemutfaktanfırladı.Merdiveniçıktığınıduydular.

"Cisimlenmekiçinsınavmıvermekgerekiyor?"diyesorduHarry.

"Evet," dedi Mr. Weasley. Biletleri, kaybolmasınlar diye arka cebine koydu."Büyülü Taşımacılık Dairesi geçen gün iki kişiye ehliyetleri olmadancisimlendiklerı için ceza kesmek zorunda kaldı. Kolay bir şey değil.Cisimlenme, doğru yapılmadığında çok kötü sonuçlara yol açabiliyor.Bahsettiğimçiftkendileriniseptirdi."

Harrydışındamasadakiherkesyüzünüburuşturdu.

"Şey-septirdimi?"dediHarry.

Mr.Weasley,yulaflapasınınüzerinekaşıkkaşıkmelaskoyarak,"Yanlarıarkadakaldı," dedi. "Ve tabii ki sıkışıp kaldılar. İki tarafa da gidemiyorlardı. SonraBüyü Kazalarını Düzeltme Ekibi'nin gelip onları toparlaması gerekti. Şunusöyleyebilirim ki, bayağı bir evrak işi gerekti. Hele arkalarında bıraktıklarıparçalarıgörenMuggle'larıdadüşünecekolursanız..."

BirdenHarry'ningözlerininönünePrivetDrive'dakaldırımınüzerinebırakılmışbirçiftbacaklabirgözgeldi.

"Peki,iyilermi?"diyesordu,sarsılmışbirhalde.

"Evet, tabii," dediMr.Weasley, istifini bozmadan. "Ama onlara ağır bir cezakesildi,birdahaaceleyleböylebirişekalkışacaklarınısanmıyorum.Cisimlenmehafife alınacak iş değil. Birçok yetişkin büyücü bile bu zahmete katlanmıyor.Süpürgeyitercihediyorlar-dahayavaş,amadahagüvenli."

"AmaBill,CharlievePercy,üçüdeyapabiliyorlar,ha?"

"Charlie'nin sınava iki kere girmesi gerekti," dedi Fred sırıtarak. "İlkiniveremedi.Gerekenyerinsekizkilometregüneyine,alışverişeçıkmışzavallıbiryaşlıkadınıntamtepesinecisimlenmişti,hatırlıyormusunuz?"

"Evet ama ikincisinde geçti," dedi Mrs. Weasley, onlar neşeyle kıs kısgülerlerkenmutfağagirerek.

"Percy daha iki hafta önce geçti," dedi George. "O zamandan beri her sabahcisimlenerekiniyoraşağı,sırfyapabildiğiniispatlamakiçin."

Holde ayak sesleri duyuldu ve Hermione'yle Ginny mutfağa geldiler. İkisi desolgunvemahmurgörünüyordu.

"Niye bu kadar erken kalkmamız gerekiyor?" dediGinny, gözlerini ovuşturupsofrayaoturarak.

"Birazyürümemizgerekiyor,"dediMr.Weasley.

"Yürümek mi?" dedi Harry. "Ne yani, Dünya Kupası'na yürüyerek migidiyoruz?"

"Yo, yo, o çok uzakta," dedi Mr. Weasley gülümseyerek. "Sadece kısa birmesafeyiyürüyeceğiz.ÇoksayıdabüyücününMuggle'larındikkatiniçekmedentoplanması çok zor da...Normalde bile nasıl seyahat ettiğimiz konusunda çokdikkatli olmamız gerekiyor, hele ki şimdi Quidditch Dünya Kupası gibimuazzambiretkinlikvar..."

"George!"dediMrs.Weasleysertçe.Hepsiyerlerindensıçradılar.

"Nevar?"dediGeorge.Sestonundakimasumiyetkimseyikandıramamıştı.

"Cebindekioşeydene?"

"Hiç!"

"Banayalansöyleme!"

Mrs.WeasleyasasınıGeorge'uncebinedoğrulttuve,"Accio!"dedi.

George'un cebinden birçok küçük, parlak renkli nesne fırladı. George onlarıyakalamayaçalıştıysadabeceremedivenesnelerMrs.Weasley'ninuzattığıelinedoğruuçtu.

Mrs. Weasley bu nesneleri havaya kaldırarak, hiddetle, "Onları yok edindemiştik!" dedi. Şüphesiz yine Dolma-Dil Şekerlemesi'ydi bunlar. "Hepsiniortadankaldırındemiştik!Cepleriniziboşaltın,hadibakalım,ikinizde!"

Pekhoşbirsahnedeğildi.İkizlerbellikievdenmümkünolduğuncaçoksayıdaşekerlemekaçırmayaçalışıyorlardıveMrs.Weasley'ninhepsinibulabilmesiiçinÇağırmaBüyüsü'nükullanmasıgerekti.

O,"Accio!Accio!Accio!"diyebağırdıkça,George'unceketininastarıylaFred'inkot pantolonunun paçaları da dahil olmak üzere, en beklenmedik yerlerdenşekerlemelerfırlıyordu.

Annesişekerlemeleriatarken,Fred,"Onlarıyapmakiçinaltıayuğraştık!"diye

bağırdı.

"Aman, altı ay geçirmek için ne güzel bir yol!" diye bağırdı Mrs. Weasley."DahafazlaS.B.D.alamamanızaşaşmamalı!"

Sonuçta,evdenayrılırlarkenortadaçokhoşbirhavaesmiyordu.Mrs.Weasley,Mr.Weasley'yiyanağındanöperkenyüzühâlâsinirdenkıpkırmızıydı.Amabu,ikizlerin sinirine kıyasla pek bir şey sayılmazdı: İkisi de sırt çantalarınıarkalarınavurupannelerinetekkelimeetmedençıktılar.

"İyi eğlenceler," dedi Mrs. Weasley. "Ayağınızı denk alın!" diye seslendiikizlerinardından,amaikizlernedönüpbaktılarnedeyanıtverdiler.Harry,Ron,Hermiöne ve Ginny ile birlikte Fred ve George'un arkasından yürüyen Mr.Weasley'ye "Bill, Charlie ve Percy'yi öğlene doğru gönderirim," diye seslendiMrs.Weasley.

Hava ayazdı ve ay hâlâ görünüyordu.Günün doğmaküzere olduğuna dair tekişaret, sağ taraflarındaki ufuk çizgisine yayılmış olan donuk, yeşilimsi renkti.Aklı Quidditch Dünya Kupası'na doğru yola koyulan binlerce büyücüde olanHarry,adımlarınıhızlandırıpMr.Weasley'ninyanınageldi.

"Peki,herkesMuggle'larafarkettirmedennasılgidiyororaya?"diyesordu.

"Bu çok büyük bir organizasyon sorunu yarattı zaten," diye iç geçirdi Mr.Weasley. "Mesele şu ki, Dünya Kupası'na gelecek yüz bin kadar büyücününhepsiniağırlayacakbirbüyülübölgemizyok.Muggle'larıngiremediğiyerlervartabii,amayüzbinbüyücüyüDiagonYolu'nayadaPlatformDokuzÜçÇeyrek'etıkıştırmaya çalıştığını düşünsene bir. Bu yüzden bomboş, güzel bir kırbulmamız ve orayı mümkün olduğunca çok Muggle-savuşturucu önlemledonatmamızgerekti.BütünBakanlıkaylardırbukonuüzerindeçalışıyor.Tabiiki öncelikle gelişleri düzenlememiz gerek. Daha ucuz bileti olanlar iki haftaöncedengelmekzorunda.KimileriMuggleulaşımsistemlerinikullanıyor, amaonların otobüslerini ve trenlerini bir sürü büyücüyle dolduramayız - unutma,dünyanın her yanından büyücüler geliyor. Elbette bazıları cisimleniyor, amaonlaradabelirmeleriiçinemniyetli,Muggle'lardaniyiceuzakyerlerayarlamakzorundayız.SanırımCisimlenmenoktasıolarakkullandıklarıelverişlibirağaçlıkvar. Cisimlenmek istemeyenler ya da yapamayanlar içinse, Anahtarlar'ıkullanıyoruz. Bunlar daha önceden belirlenmiş bir vakitte büyücüleri birnoktadan diğerine aktarmakta kullanılan cisimler. Gerekirse tek bir seferdebüyükbirgrupaktarabiliyorsun.İngiltere'destratejiknoktalara ikiyüzAnahtaryerleştirildi.EnyakınıStoatsheadTepesi'nde,bizdeorayagidiyoruz."

Mr.Weasleyparmağıylaileriyiişaretetti.Gösterdiğiyerde,OtterySt.Catchpoleköyününardındabüyük,siyahbirkütleyükseliyordu.

"Anahtarlarnetürcisimler?"dediHarrymerakla.

"Şey...herşeyolabilir,"dediMr.Weasley."Gözeçarpmayanşeylerolmalıtabiiki, Muggle'lar alıp kurcalamasınlar diye... çerçöp olduğunu düşüneceklerişeyler..."

Karanlık, ıslak patikalardan köye doğru ağır ağır ilerlediler. Sessizliği sadeceayaksesleribozuyordu.Köydengeçerlerkengökyüzüyavaşyavaşaydınlanmayabaşladı, mürekkep karası rengi laciverte dönüştü. Harry'nin elleri ve ayaklarısoğuktandonuyordu.Mr.Weasleysaatinebakıpduruyordu.

Stoatshead Tepesi'ni tırmanmaya başladıktan sonra, konuşmaya harcayacaknefeslerikalmadı.Bazengizlibirtavşandeliğinetakılıyorlar,bazendesiyahçimöbeklerine basıp kayıyorlardı. Harry'nin aldığı her soluk göğsünü yakıyor,bacaklarıtutulmayabaşlıyorduki,düzlüğegeldiler.

"Oh,"dediMr.Weasleysoluksoluğa.Gözlüğünüçıkarıpkazağınasildi."Eh,iyigeldik-ondakikamızvar..."

TepedeensonHermionebelirdi.Eliböğründeydi.

"ŞimdiişAnahtar'ıbulmayakaldı"dediMr.Weasley,gözlüğünüyenidentakıpyerebakınarak."Büyükbirşeydeğil...Hadi..."

Çevreyedağılıparamayabaşladılar.Henüzbir ikidakikageçmiştiki, sessizlikbirbağırmaylakesildi.

"Burada,Arthur!Burada,oğlum,bulduk!"

Tepeninöbür tarafında, yıldızlı gökyüzünün altında iki karanlık veuzun siluetduruyordu.

"Amos!" dedi Mr. Weasley. Gülümseyerek, seslenen adama doğru yürümeyebaşladı.Diğerleridepeşindengittiler.

Mr. Weasley çalı gibi kahverengi sakallı, kırmızı suratlı bir büyücüyle elsıkışıyordu.Adamınöbürelindeküflügörünüşlü,eskibirçizmevardı.

"Çocuklar, bu Amos Diggory," dedi Mr. Weasley. "Sihirli YaratıklarınDüzenlenmesi ve Denetimi Dairesi'nde çalışıyor. Sanırım oğlu Cedric'itanıyorsunuzdur."

CedricDiggoryonyediyaşlarında,sondereceyakışıklıbirçocuktu.Hogwarts'taHufflepuffBinasıQuidditchTakımı'nınkaptanıveArayıcısı'ydı.

Cedriconlarabakıp,"Merhaba,"dedi.

Herkes de onamerhaba dedi, başlarıyla selam veren Fred ve George dışında.Cedric'intakımıgeçenyılkiilkQuidditchmaçındaGryffindor'uyendiğiiçinikisideonuaffetmemişlerdi.

"Uzunbiryürüyüş,haArthur?"diyesorduCedric'inbabası.

"Çokkötüdeğil,"dediMr.Weasley."Şuradakiköyünöbürtarafındaoturuyoruz.Yasiz?"

"İkidekalkmakzorundakaldık,değilmi,Ced?Cisimlenmesınavınıbirversin,çoksevineceğim.Yinede...şikâyetçideğilim...QuidditchDünyaKupası,bunubirçuvaldolusuGalleoniçinbilekaçırmam-gerçibiletlerdeneredeyseokadarediyor. Yine de görünüşe bakılırsa ucuz kurtulmuşum..." Amos Diggory,Weasley'lerinüçoğluna,Harry,HermioneveGinny'yebabacanbir edaylagözgezdirdi."Hepsiseninmi,Arthur?"

"Hayır, sadece kızılkafalar," dedi Mr. Weasley, çocuklarını göstererek. "BuHermione,Ron'unarkadaşı-budaHarry,odaarkadaşı-"

"Merlin'insakalı,"dediAmosDiggory,gözlerifaltaşıgibiaçılarak."Harrymi?HarryPottermı?"

"Ee-evet,"dediHarry.

Harry tanıştığı insanlarınonameraklabakmalarına alışkındı, gözlerininhemenalnındaki şimşek biçimindeki yaraya kaymasına da alışkındı, ama yine de herseferinderahatsızoluyordu.

"Ced senden bahsetti tabii," dedi Amos Diggory. "Geçen sene sana karşıoynadığınıanlattı...Onasöyledim,dedimki-Ced,butorunlarınaanlatacağınbirşey...HarryPotter'ıyendin!"

Harry'ninaklınabunaverecekbircevapgelmediğiiçin,birşeysöylemedi.FredveGeorgeyinesuratasıyorlardı.Cedricbirazutanmışgibiydi.

"Harry süpürgesinden düştü, baba," diye mırıldandı. "Söyledim ya sana... birkazaydı..."

"Evet ama sen düşmedin, değil mi?" diye coşkuyla gürledi Amos, oğlununsırtınabirşaplakindirerek."HepmütevazıdırbizimCed,hepcentilmendir...ama

en iyi olankazanmış, eminimHarryde aynı şeyi söyleyecektir, değilmi?Birisüpürgesindendüşüyor,diğerisüpürgesininüstündekalıyor.Hangisinindahaiyiuçtuğunuanlamakiçindahiolmayagerekyok!"

"Vakit gelmişolmalı," dediMr.Weasleyhemen, bir kezdaha saatinebakarak."Başkabirinibekliyormuyuz,biliyormusun,Amos?"

"Hayır,Lovegood'larbirhaftadırorada,Fawcett'lardabiletbulamadı,"dediMr.Diggory."Bubölgedebizdenolanbaşkabiriyok,değilmi?"

"Bildiğim kadarıyla yok," dedi Mr. Weasley. "Evet, bir dakika kaldı...Hazırlansakiyiolur..."

Dönüp Harry ve Hermione'ye baktı. “Tek yapmanız gereken Anahtar'adokunmak,parmakladokunmanızyeter-"

Koca sırt çantalarının çıkardığı zorluğa karşın dokuzu da Amos Diggory'ninelindekieskiçizmeninçevresinetoplandılar.

Soğukbiresintitepeninüstünüyalarken,oradadarbirçemberhalindedurdular.Kimsekonuşmuyordu.Harrybirden,şimdiburayabirMugglegelsebudurumunona ne kadar tuhaf görüneceğini düşündü... İkisi yetişkin dokuz kişi, yarıkaranlıktaeski,pespayebirçizmeninucundantutmuş,bekliyor...

"Üç..."diyemırıldandıMr.Weasley.Birgözühâlâsaatindeydi."iki...bir..."

Birdenbaşladı:Harrysankigöbeğiningerisindekibirkancaonuanidenhızlaöneçekmiş gibi hissetti kendini.Ayakları yerden kesildi;RonveHermione'nin ikitarafındaolduğunuhissediyordu.Omuzları onunomuzlarına çarpıpduruyordu;bir rüzgâr uğultusu ve helezonlar çizen renklerin içinde ileri doğrusürükleniyorlardı;işaretparmağıçizmeyeyapışmıştı,sankiçizmeonumanyetikbirgüçleileriçekiyormuşgibiydi;derkenbirdenayaklarıhızlayerevurdu;RonsendeleyiponaçarptıveHarryyeredüştü;Anahtardagümdiyebaşınınyanına,yereindi.

Harry başını kaldırıp yukarı baktı. Mr. Weasley, Mr. Diggory ve Cedric,rüzgârdan saçları başları dağılmış olsa da, hâlâ ayaktaydılar; başka herkesyerdeydi.

"StoatsheadTepesi'ndenbeşiyedigeçeseferi,"dedibirses.

YEDİNCİBÖLÜM:BAGMANVECROUCH

Harry kendini Ron'dan çözüp ayağa kalktı. Sisli bir kırın ıssız uzantısınabenzeyen bir yere gelmişlerdi. Önlerinde yorgun ve somurtkan görünüşlü ikibüyücü vardı, biri elinde büyük, altın bir saat, diğeri de kalın bir parşömenrulosuyla bir tüy kalem tutuyordu. İkisi deMuggle gibi giyinmişler, ama pekbecerememişlerdi.Saatliadamınayağında,dizininüstünekadaruzanangaloşlar,sırtındadatüvitbirtakımvardı.Arkadaşıiseİskoçeteğiylepançogiymişti.

Mr. Weasley, "Günaydın, Basil," diyerek çizmeyi alıp İskoç etekli büyücüyeuzattı,adamdaonuyanındakikocabirkutukullanılmışAnahtar'ınarasınaattı.Harry,Anahtarlararasındaeskibirgazete,boşbiriçecektenekesivedelinmişbirfutboltopugörebiliyordu.

Basilyorgunyorgun,"Selam,Arthur,"dedi."Görevlideğilsin,ha?Bazılarıiçinmeseleyoktabii...Bizbütüngeceburadaydık...Yoldançekilseniyiolur,beşonbeşteKaraOrman'dan kalabalık bir ekibin gelmesini bekliyoruz.Biraz dur dahangi kampta olduğunu bulayım... Bakalım... Weasley... Weasley..." Elindekiparşömenlisteyebaktı."Dörtyüzmetrelikbiryürüyüştensonra,karşınaçıkacakilk tarla. Kamp yöneticisinin adı Mr. Roberts. Diggory... İkinci tarla... Mr.Payne'isor."

Mr.Weasley,"Sağol,Basil,"dedivediğerlerinekendisiniizlemeleriniişaretetti.

Issız kırın öbür yanından yola koyuldular, siste pek önlerini seçemiyorlardı.Yirmi dakika kadar sonra bir kapının yanında küçük, taş bir kulübe göründü.Harryonunardında,büyükbirtarlanıntatlıeğimliyamacında,ufuktakikaranlıkağaçlığa doğru yükselen yüzlerce çadırın hayaleti andıran şekillerini zar zorseçebiliyordu.Diggory'lerlevedalaştılarvekulübeninkapısınayaklaştılar.

Kapıda,çadırlarabakanadamduruyordu.Harrybirbakıştaonun,birkaçhektardahilindeki tekgerçekMuggleolduğunuanladı.Adamayaksesleriniduyunca,onlarabakmakiçinbaşınıçevirdi.

Mr.Weasleyneşeyle,"Günaydın!"dedi.

"Günaydın,"dediMuggle.

"SizMr.Robertsolmalısınızherhalde?"

"Evet,oyum,"dediMr.Roberts."Yasizkimsiniz?"

"Weasley-ikiçadır,ikigünönceayırtmıştık.Tamam,değilmi?"

"Evet,"dediMr.Roberts,kapıyailiştirilmişbirlistedenkontrolederek."Orada,ağaçlığınyanındabiryerinizvar.Sadecebirgecemi?"

"Öyle."

"Şimdiödeyeceksinizdemek,öylemi?"

Mr.Weasley,"Ah-evet-tabii-"dedi.KulübedenazgeriyekaçıpHarry'yieliyleyanınaçağırdı.CebindenbirdesteMuggleparası çıkarıpbanknotları ayırmayabaşlayarak,"Banayardımet,Harry,"diyemırıldandı."Bubir...bir...onlukmu?Ahevet,üzerindekiküçüksayıyışimdigördüm...Pekibu,beşlikmi?"

Harry,Mr.Roberts'ınonunağzındançıkanherkelimeyiyakalamayaçalıştığınıfarketmenintedirginliğiyle,alçaksesle,"Yirmilik,"dediMr.Weasley'ye.

"Ahevet,gerçektendeöyle...Bilmiyorum,bukâğıtparçacıkları..."

Mr. Roberts, doğru banknotları seçip ona dönen Mr. Weasley'ye, "Yabancımısınız?"dedi.

Mr.Weasleyşaşkınlıkla,"Yabancımı?"diyetekrarladı.

Mr. Roberts onu dikkatle süzerek, "Para konusunda zorluk çeken ilk sizdeğilsiniz," dedi. "On dakika önce iki kişi bana jant kapağı büyüklüğündekocaman,altınsikkelerleödemeyapmayakalkıştı."

Mr.Weasleytedirgintedirgin,"Gerçektenmi?"diyesordu.

Mr.Roberts,birtenekeyikarıştırıpbozuklukarandı.

Aniden, tekrar sisli tarlaya bakarak, "Hiç bu kadar kalabalık olmamıştı," dedi."Yüzlercekişiöncedenyerayırttı.Oysainsanlaröylesinegelirburaya..."

Mr.Weasley,parasınınüstünüalmak içineliniuzatarak,"Sahimi?"dedi.AmaMr.Robertsparanınüstünüvermedi.

Düşünceli düşünceli, "Evet," dedi. "Her yerden kalkıp gelmişler. Bir sürüyabancı.Hemsadeceyabancıdadeğil.Kaçıklar,anlıyormusunuz? İskoçeteğivepançoyladolaşanbirherifbilevar."

Mr.Weasleykaygıyla,"Dolaşmamasımılazım?"diyesordu.

"Şey gibi yani... bilmiyorum... bir toplantı sanki. Hepsi birbirini tanıyorabenziyor.Büyükbirpartigibi."

Tam o anda, golf pantolonlu bir büyücüMr. Roberts'ın ön kapısının yanındapeydahlanıverdi.

AsasınıMr.Roberts'adoğrututarak,sertbirsestonuyla,"Unuttur!"dedi.

Mr.Roberts'ıngözleribirandaodaknoktasınıkaybetti,çatıkkaşlarıgevşediveyüzünehülyalıbirkayıtsızlıkifadesiyerleşti.Harry,hafızasıdeğiştirilmişbirininbelirtilerinihemenfarketti.

Mr.Robertssakinsakin,"İştesizekampınharitası,"dediMr.Weasley'ye."Budaparanızınüstü."

"Teşekkürederim,"dediMr.Weasley.

Golf pantolonlu büyücü onlara kampın kapısına kadar eşlik etti. Bitkingörünüyordu.Çenesihafiftenuzamışbirsakallamavileşmişti,gözlerininaltındakoyu mor gölgeler vardı. Mr. Roberts'ın duyma menzilinden çıkınca, Mr.Weasley'ye, "Onunla başımız hayli derde girdi," dedi. "Hayatından memnunolmasıiçingündeonkereHafızaBüyüsüyapmakgerekiyor.LudoBagman'ındehiç faydası olmuyor. Ortalıkta gezinip avazı çıktığı kadar Bludger'lardan,Quaffle'lardan sözedipduruyor.Muggle'larakarşı alınangüvenlikönlemlerineise aldırdığı bile yok. Of off, bu iş bir bitsin, çok mutlu olacağım. Sonragörüşürüz,Arthur."

Buharlaştı.

Ginny,yüzündeşaşkınbir ifadeyle, "Mr.Bagman'ınSihirliOyunlarveSporlarDairesi Başkanı olduğunu sanıyordum," dedi. "Muggle'ların yakınındaBludger'lardansözedilmeyeceğinibilmesigerekmezmi?"

Mr. Weasley önlerine düşüp onları kapılardan kamp yerine götürürken,"Gerekir," diye gülümsedi. "Ama Ludo hep... nasıl diyeyim... güvenlikkonusundagevşekolmuştur.BunakarşılıkondandahaheveslibirSporDairesiBaşkanı bulamazsınız. Kendi de İngiltere Milli Takımı'nda Quidditch oynadı,biliyorsunuz.VeWimbourneWasps'ıngelmişgeçmişeniyiVurucusu'ydu."

Uzun çadır sıraları arasından sisli tarlayı ağır ağır geçtiler. Çadırların çoğusıradan görünümlüydü, belli ki sahipleri onlan Muggle çadırlarına benzetmekiçinellerindengeleniyapmıştı.Amabaca,çıngırakyadahavavanasıeklemekgibi küçük hatalar işlemişlerdi. Öte yandan, bazı çadırların sihirli olduğu

öylesinebarizdiki,Harry,Mr.Roberts'ınşüphelenmesinehiçşaşmadı.Tarlanınortasında, girişinde birkaç canlı tavuskuşunun ipleri elverdiği ölçüde dolaştığı,çizgili ipekten minyatür bir sarayı andıran, bonbon misali, aşırılık örneği birçadır duruyordu. Biraz daha ileride üç katlı, birkaç tareti olan bir çadırınyanındangeçtiler.Onunbirazilerisindedekuşbanyolu,güneşsaatliveçeşmelionbahçesiolanbirtanevardı.

Mr. Weasley gülümseyerek, "Hep aynı," dedi. "Bir araya geldik mi gösterişyapmadanduramıyoruz.Ah,işteburası,bakın,budabizimki."

Tarlanın üst tarafında ağaçlığın kıyısına varmışlardı, burada toprağa üzerinde"Weezly"yazanküçükbirtabelanınçakılmışolduğuboşbiryervardı.

Mr. Weasley memnuniyetle, "Bundan iyisi can sağlığı!" dedi. "Saha hemenorada, ağaçlığın öbür yanında. Olabildiğince yakınız." Sırt çantasınıomuzlarından indirdi. Heyecanla, "Tamam," dedi, "sihre izin yok, ciddiyim,Muggle arazisinde bu kadar kalabalıkken olmaz. Bu çadırları kendi elimizlekuracağız!Zor olmasa gerek...Muggle'lar hep kuruyor...Hadi bakalım,Harry,neredenbaşlasakdersin?"

Harry hayatında kampa gitmemişti; Dursley'ler onu hiçbir tatile götürmemiş,yaşlıbirkomşuolanMrs.Figg'lebırakmayıtercihetmişlerdi.Ancak,Hermioneile ikisi sırıklarlaküçükkazıklarınnereyedikilmesigerektiğiniçözmüşlerdi. İşağaçtokmağıkullanmayagelincehaddindenfazlaheyecanlananMr.Weasley'ninyararından çok zararı dokunsa da, sonunda iki tane iki kişilik, eski püskügörünüşlüçadırdikmeyibaşardılar.

Hepsi geriye çekilip el emeklerinin ürününü hayranlıkla süzdü. Bu çadırlarabakanhiçkimseonlarınbüyücülereaitolduğunuanlamaz,diyedüşündüHarry.Ama mesele şuydu ki, Bill, Charlie ve Percy gelince, on kişi olacaklardı.Hermione de bu sorunun farkına varmıştı.Mr.Weasley dört ayak üzerinde ilkçadıragirerken,kız,Harry'yesorangözlerlebaktı.

Mr.Weasley,"Birazsıkışacağız,"diyeseslendi. "Amasanırımhepimizsığarız.Gelindebakın."

Harry eğildi, çadır kapakçığının altından geçti ve hayretten ağzı açık kaldı.Banyosuvemutfağıdaeksikolmayan,eskimoda,üçodalıbirdaireyebenzeyenbir yere girmişti. Tuhaftır, burası da tıpkı Mrs. Figgs'in evinin üslubundadöşenmişti:Birbirinineşiolmayansandalyelerdetığişiörtülervardıveortalığaağırbirkedikokususinmişti.

"Eh, uzun süre kalacak değiliz zaten," dedi Mr. Weasley, başındaki keli birmendille silip yatak odasının ortasında duran ranzalı dört yatağa bakarak."Bunları bürodaki Perkins'ten ödünç aldım. Artık kampa gidemiyor, zavallıadam,lumbagosuvar."

Tozluçaydanlığıalıpiçinebaktı."Bizesugerek..."

Harry'ninarkasındançadıragirenveiçerisininolağanüstübüyüklüğündenhiçmihiç etkilenmemiş görünen Ron, "Muggle'ın bize verdiği haritada bir muslukişaretedilmiş,"dedi."Tarlanınöbüryanında."

"Eh,öyleyseniyesen,HarryveHermionegidipbizebirazsugetirmiyorsunuz-?" Mr. Weasley çaydanlıkla birlikte birkaç tane saplı tencere uzattı, "- gerikalanlarımızdaateşiçinoduntoplar."

"Amafırınımızvar,"dediRon,"Niyesadece-"

Yüzü beklentiyle parıldayan Mr. Weasley, "Ron, Muggle'lara karşı güvenlikönlemlerini unutma," dedi "GerçekMuggle'lar kampyaptığı zaman, dışarıdakiateşlerdeyemekpişirirler.Gördümben,öyleyapıyorlar!"

Harry,RonveHermione,kızların,oğlanlarınkindenbirazdahaküçükolanamakedikokmayançadırındahızlıbirturattıktansonra,ellerindeçaydanlıkvesaplıtencerelerlekamparazisindeyürümeyekoyuldular

Şimdi, güneş henüz doğduğu, sis de kalktığı için, her yönde uzanan çadırlarkentinigörebiliyorlardı.Hevesleçevrelerinebakaraksırasıraçadırlararasındanyavaş yavaş geçtiler. Harry dünyada ne kadar çok cadı ve büyücü olduğunuancak şimdi arılayabiliyordu. Aslında daha önce başka ülkelerdekilere pekkafasınıyormamıştı.

Alandakampyapanlaruyanmayabaşlamıştı.Önceküçükçocuklarıolanailelerhareketlenmişti;Harrydahaöncehiçbukadarçoksayıdaküçükcadıvebüyücügörmemişti. İki yaşından büyükolmayanminik bir oğlan piramit biçimli kocabir çadırın dışında diz çökmüştü. Elinde bir asa vardı ve onunla çimenleriniçindeki, yavaş yavaş şişerek salam rulosu büyüklüğüne varan bir salyangozumutlu bir şekilde dürtüyordu. Onun yakınına geldiklerinde, annesi telaşlaçadırdançıktı.

"Sanakaçkeresöyledim,Kevin?Babanın-asasına-el-sürme-ayyyy!"

Dev salyangozun üstüne basmış, salyangoz patlamıştı. Çocuğu azarlayan sesidurgun havada arkalarından gelip küçük oğlanın feryatlarına karıştı -

"Salyangozu.patlattın!Salyangozupatlattın!"

Biraz daha ileride, Kevin'den pek büyük olmayan iki küçük cadı gördüler.Oyuncaksüpürgelerebinmişlerveçokazyükselmişlerdi,ayakparmaklarıçiğlekaplı çimenleri sıyınyordu.Bakanlık'tanbirbüyücüdeonlarıgörmüştü.Harry,Ron ve Hermione'nin yanından geçerken, iyice afallamış halde söyleniyordu:"Hemdegüpegündüz!Annelerlebabalarıyatakkeyfiyapıyorherhalde-"

Orada burada başka büyücülerle cadılar da çadırlarından çıkıyor ve kahvaltıhazırlamaya başlıyorlardı. Bazıları, çevrelerine sinsi bakışlar atarak, asalarıylaateş yakıveriyorlardı; bir kısmı ise, yüzlerinde şüpheci bakışlarla, sanki bununişe yaramayacağından eminmiş gibi, kibrit çakıyorlardı. Üç Afrikalı büyücüciddibirsohbetedalmıştı,hepsiuzun,beyazcüppelergiymiştiveparlakmorbirateşte tavşanabenzeyenbir şeyi kızartıyorlardı.Bir kısımorta yaşlıAmerikalıbüyücü ise, çadırlarının arasına gerilmiş ve üzerinde Salem Büyücü Kurumuyazan parlak bir flamanın altında oturmuş,mutlumutlu dedikodu ediyorlardı.Harry'ninkulağına,önlerindengeçtikleriçadırlarıniçindengelentuhafdillerdekikonuşmalardanparçacıklartakıldı.Tekkelimeanlamasabile,hersesinheyecanlıbirtonuvardı.

Ron,"Şey,"dedi,"benimgözlerimdemisorunvar,yoksaherşeyyeşerdimi?"

Sorun sadece Ron'un gözlerinde değildi. İrlanda'nın ulusal simgesi olan üçyapraklıyoncalarınhalıgibikapladığıbirçadırkümesinegirmişlerdi,çadırlarınhepsi topraktan fışkırmış küçük, tuhaf biçimli tepeciklere benziyordu.Kapakçıkları açık olanların altından, sırıtan yüzler görünüyordu. Derken,arkalarındanadlarınınseslenildiğiniduydular.

"Harry!Ron!Hermione!"

Seslenen,Gryffindor dördüncü sınıftan arkadaşları Seamus Finnigan'dı. Yoncakaplıkendiçadırınınönünde,herhaldeannesiolansarımsıkahverengisaçlıbirkadınlaveGryffindor'daneniyiarkadaşıDeanThomas'labirlikteoturuyordu.

Harry, Ron veHermionemerhaba demek için oraya yöneldiklerinde, Seamus,"Süslemeler hoşunuza gitti mi?" diye sordu sırıtarak. "Bakanlık pek memnunkalmadıda."

Mrs. Finnigan, "Aa, niye renklerimizi göstermeyecekmişiz ki?" dedi."Bulgarlar'ınkendiçadırlarınaboydanboyaneastıklarınıgörmelisiniz."BoncukgibigözleriyleHarry,RonveHermione'yebakarak,"İrlanda'yıtutacaksınıztabii,öyledeğilmi?"dedi.

Onu gerçekten de İrlanda'yı tuttukları konusunda ikna ettikten sonra yenidenyolakoyuldularama,Ron'undadediğigibi,"Osürüylesarılıykenbaşkabirşeysöylenebilirmiydisanki?"

"Bulgarlar'ın çadırlarına boydan boya ne astıklarını merak ediyorum," dediHermione.

Harry, tarlanın üst kısmında, Bulgar bayrağının -beyaz, yeşil ve kırmızı-meltemledalgalandığıbüyükbirçadırkümesine işaretederek,"Gidipbakalım,hadi,"dedi.

Buradaki çadırlar bitkilerle bezenmemişti, ama her birine aynı afiş asılmıştı.Kalın, kara kaşlı, çok somurtkan birinin afişi.Resim elbette hareket ediyordu,amasadecegözlerinikırpıştırıyorvekaşlarınıçatıyordu.

Ronyavaşça,"Krum"dedi.

"Kim?"diyesorduHermione.

"Krum!ViktorKrum,BulgarArayıcısı!"

Hermione, onlara gözlerini kırpıştırıp kaşlarını çatan sayısız Krum'a bakarak,"Peksomurtkanbirhalivar,"dedi.

" 'Pek somurtkan' mı?" Ron, gözlerini göğe çevirdi. "Neye benzediği kiminumrunda!İnanılmazbiri.Hemdegerçektengenç.Dahaonsekizyaşındafalan.Obirdahi,bugeceyibekle,görürsün."

Tarlanınköşesindekimusluğunönündeşimdidenküçükbirkuyrukvardı.Harry,Ron ve Hermione de, hararetli bir tartışmaya dalmış iki adamın arkasındakuyruğa girdiler. Bir tanesi uzun, çiçekli bir gecelik giymiş çok yaşlı birbüyücüydü.Öteki isebesbelli birBakanlıkbüyücüsüydü. İlk adamaçizgili birpantolonuzatıyordu.Sabrıtükenmişti,neredeyseağlamaklıydı.

"Hadi, giy şunları, Archie, iyi bir adamsın sen... Böyle dolaşamazsın, zatenkapıdakiMuggleşüphelenmeye-"

İhtiyar büyücü inatla, "Ben bunu bir Muggle dükkânından aldım," dedi."Muggle'larbunlarıgiyiyor."

Bakanlık sihirbazı, "BunlarıMuggle kadınları giyiyor, Archie, erkekleri değil,onlar bunları giyiyor," deyip, ince çizgili pantolonu ötekinin gözü önündesalladı.

İhtiyarArchieincinmişbirşekilde,"Benonugiymem,"dedi."Mahremyerimde

sağlıklıbiresintiolmasındanhoşlanıyorum,sağol."

BunoktadaHermioneöylegüçlübir kıkırdamanöbetine tutulduki, kuyruktançıkmakzorundakaldıveancakArchiesuyunualıpgidincegeridöndü.

Suyun ağırlığı nedeniyle şimdi daha yavaş yürüyerek kampa döndüler. Oradaburada birkaç aşina çehreye daha rastladılar: Aileleriyle gelmiş olan diğerHogwartsöğrencileri.OkulukısasüreöncebitirmişolanOliverWood,Harry'ninbinasının eski Quidditch kaptanıydı. Harry'yi annesi ve babasıyla tanıştırmakiçin çadırlarına doğru çekiştirdi, ona heyecanla kısa süre önce PuddlemereUnitedyedektakımıylaanlaşmaimzaladığınısöyledi.Dahasonra,Hufflepuff'tadördüncü sınıfta olan Ernie Macmillan onlara selam verdi, biraz ileride deRavenclaw takımındaArayıcı olarak oynayan çok güzel bir kızı, ChoChang'igördüler.Cho,Harry'yeelsallayıpgülümsedi,odaelsallayayımderkenönünehaylisudöktü.Harry,dahaçokRon'unalaylıalaylısırıtmasınaengelolmakiçin,dahaöncehiçgörmediğibüyükbirgrupyeniyetmeyiişaretettihemen.

"Bunlarkimdersin?"diyesordu."Hogwarts'tandeğiller,değilmi?"

"Yabancı okullarda okuyorlar herhalde," dedi Ron. "Başka okullar olduğunubiliyorum.Amaonlardanbirinegidenkimseyle tanışmadım.Bill,Brezilya'dakibirokuldaokuyanbiriylemektuplaşırdı...Yıllarönceydibu...Biröğrencideğiştokuşu yolculuğuna çıkmak istedi ama, annemle babamın parası yetmedi. Billgitmeyeceğini söyleyince mektup arkadaşı çok kırıldı, ona lanetli bir şapkayolladı.Şapka,kulaklarınınçekmesinenedenoldu."

Harrygüldüama,başkabüyücüokullarıolduğunuduyuncahissettiğişaşkınlığıdilegetirmedi.Şimdikampyerindeoncamilliyetin temsilcilerinigördüğü için,nasılolupdaşimdiyekadarHogwarts'ıntekokulolmadığınıanlamamakgibibiraptallık ettiğini düşünüyordu. Bu bilgiye hiç mi hiç şaşırmamış görünenHermione'ye bir göz attı. Şüphesiz Hermione şu ya da bu kitapta başkabüyücülükokullarınailişkinhaberlergörmüştü.

Sonunda Weasley'lerin çadırlarına vardıklarında, George, "Gelmek bilmedinizbirtürlü,"dedi.

Ron suyu yere koyarak, "Birkaç kişiye rastladık," dedi. "Ateşi yakmadınızmıdaha?"

"Babamkibritlerlehoşçavakitgeçiriyor,"dediFred.

Mr. Weasley ateşi yakmakta herhangi bir başarıya ulaşamamıştı, amadenemediğinden değil. Çevresi kıymık kıymık kibritle doluydu, buna rağmen

hayatınıneneğlencelianlarınıyaşıyormuşgibigörünüyordu.

Birkibrityakmayıbeceripanındayeredüşürünce,hayretle,"Ayy!"dedi.

Hermione şefkatle, "Gelin, Mr.Weasley," dedi, kutuyu ondan aldı ve bu işinnasılyapılmasıgerektiğinigösterdi.

Sonunda ateşi yakabildiler, ama bir şey pişirecek hale gelmesi en azından birsaatdahaaldı.Neysekibeklerken seyredecekçok şeyvardı.Çadırları, sahayagiden bir tür işlek caddenin hemen yanına kurulmuştu anlaşılan. Bakanlıküyeleriyoldanbiraşağıbiryukarı telaşlageçiyor,geçerkendeMr.Weasley'yeiçtenlikleselamveriyorlardı.Mr.Weasleyise,dahaçokHarryveHermioneiçin,süreklibilgivermekteydi.KendiçocuklarıBakanlıkhakkındazatenyeterindenfazlaşeybildikleriiçinpekilgilenmiyorlardı.

"O, Cuthbert Mockridge'di, Öncüce Bağlantı Dairesi Başkanı... İşte GilbertWimplegeliyor,DeneyselBüyülerKomitesi'nden.Birsüredirböyleboynuzlu...Selam,Arnie...ArnoldPeasegood,obirUnutturucu-BüyüKazalarınıDüzeltmeEkibi, biliyorsunuz... bunlar da Bode ve Croaker... onlar Adı-Ağza-Alınmayanlar'dan..."

"Nelerneler?"

"EsrarDairesi'nden,çokçokgizli,neişlerkarıştırdıklarıhiçbilinmez..."

Sonundaateşhazırhalegeldi,tamyumurtaylasosispişirmeyebaşlamışlardıki,Bill,CharlievePercyağaçlıktançıkıponlaradoğruyürüyerekgeldiler.

Percyiftiharla,"Azöncecisimlendim,baba,"dedi."Ah,harika,yemek!"

Yumurtavesosistabaklarınıyarılamışlardıki,Mr.Weasleybirhoplayıştaayağakalktı, onlara doğruuzun adımlarla yürüyenbir adama el sallayıp sırıttı. "Hahişte!"dedi."Gününadamı!Ludo!"

LudoBagmankesinlikleHarry'ninoanakadargördüğüengözeçarpanadamdı,çiçekligeceliğiyleyaşlıArchiededahilolmaküzere.Enine,kalın,parlaksarı-siyah çubuklu upuzun bir Quidditch cüppesi giymişti. Göğsüne muazzam bireşekarısı resmi yapıştırılmıştı. Birazcık tohuma kaçmaya başlamış, güçlükuvvetli bir insan görünüşü vardı onda. Cüppesi, İngiltere Milli Takımı'ndaQuidditchoynarkenkesinliklesahipolmadığıkocabirgöbeğinüstündesımsıkıgerilmişti. Burnu ezilmişti (herhalde yolunu şaşırmış bir Bludger tarafındankırılmıştır,diyedüşündüHarry)amayuvarlak,mavigözleri,kısa,sarısaçlarıvepespembecildi,onafazlacabüyümüşbirokulluçocukgörünümüveriyordu.

Bagmanneşe içinde, "Hey!"diye seslendi.Sanki topuklarınayay takılmışgibiyürüyordu,pekheyecanlıolduğudaherhalindenbelliydi.

Kampateşinevarınca, "Arthur,azizim,"dedi soluksoluğa, "negünama,değilmi? Ne gün! Dahamükemmel bir hava isteyebilir miydik? Bulutsuz bir gecegeliyor...Düzenlemelerdedebirgecikmeyokgibi...Bana,yapacakişkalmıyor!"

Onunarkasında,bitkingörünenbirgrupBakanlıkbüyücüsü,uzaktahavayayedimetrelik menekşe rengi kıvılcımlar sıçratan bir tür sihirli ateşi elleriylegöstererektelaşlayanlarındangeçti.

Percy, elini öne uzatmış halde hızla ilerledi. Belli ki, Ludo Bagman'ın kendibölümünüidareedişşeklinekarşıduyduğuhayalkırıklığı,onunüzerindeiyibirizlenimbırakmayaçalışmasınıengellemiyordu.

"Ah-evet,"dediMr.Weasleygülümseyerek,"bu,oğlumPercy.KısasüreönceBakanlık'taçalışmayabaşladı -vebudaFred -hayır,George,pardon -ordakıFred - Bill, Charlie, Ron - kızım Ginny - ve Ron'un arkadaşları, HermioneGrangerveHarryPotter."

Bagman, Harry'nin adını duyunca çok hafifçe irkildi ve bakışları o aşinahareketleyukarı,Harry'ninalnındakiyaraizinekaydı.

"Millet," diye devam etti Mr. Weasley, "bu, Ludo Bagman, kim olduğunubiliyorsunuz,onunsayesindeböyleiyibiletleraldık-"

Bagmansırıttıveönemlideğildemekistermişgibielinisalladı.

Sonra da sarı-siyah cüppesinin cebindeki, hayli miktarda olduğu anlaşılanaltınlarışakırdatarak,"Maçiçiniddiayavarmısın,Arthur?"diyesorduhevesle."RoddyPontnerilkgolüBulgaristan'ınatacağıkonusundabenimleiddiayagirdi- ona yüksek bahis oranları önerdim, İrlanda'nın hücum üçlüsünün yıllardırgördüğümenkuvvetliüçlüolduğunugözönünealırsak-küçükAgathaTimmsde, yılanbalığı çiftliği hisselerinin yarısıyla, maç bir hafta sürer diye iddiayagirdi."

"Ah... peki öyleyse," dedi Mr. Weasley. "Bakalım... .İrlanda'nın kazanacağıihtimalinebirGalleondesek?"

"Bir Galleon mu?" Ludo Bagman biraz hayal kırıklığına uğramış gibigörünüyordu, ama kendini toparladı. "Pekâlâ, pekâlâ... başka iddiaya girmekisteyenvarmı?"

"Kumar oynamak için biraz gençler," dedi Mr. Weasley. "Molly bundan

hoşlanmaz..."

"BizotuzyediGalleon,onbeşSickleveüçKnut'aiddiayagiriyoruz,"dediFred.OveGeorge,bütünortakparalarınıçabucakortayadöktüler."İrlandakazanacak-amaSnitch'iViktorKrumyakalayacak.Ha,bahsebirdesahteasakatıyoruz."

Percy, "Mr. Bagman'a böyle süprüntüler göstermek istemiyorsunuz herhalde,"diyetısladı,amaBagmanasanınhiçdesüprüntüolduğunudüşünmüyordu.Tamtersine, asayı Fred'den alırken, çocuksu ifadeli yüzü heyecanla parladı. Asagürültülübirgıdaklamaylalastikbirtavuğadönüşürkendekahkahalarlagüldü.

"Mükemmel!Yıllardırbukadarinandırıcıolanınıgörmemiştim!BununiçinbeşGalleonveririm!"

Percy,yüzündehayretdolu,onaylamazbirifadeyledondukaldı.

Mr.Weasleyalçaksesle,"Çocuklar,"dedi,"bahsegirmeniziistemiyorum...Bu,biriktirdiğinizparanıntamamı...Anneniz-"

LudoBagman ceplerindeki paraları heyecanla şıngırdatarak, "Mızıkçılık etme,Arthur!" diye gümbürdedi. "Ne istediklerini bilecek kadar büyükler! İrlandakazanacak, ama Snitch'i Krum alacak diyorsunuz, öyle mi? Hiç şansınız yok,çocuklar, hiç... Bu iddia için sizemükemmel oranlar verebilirim... Komik asaiçindebeşGalleonekleyelimöyleyse,ha?.."

Ludo Bagman tek hamlede bir defterle tüy kalem çıkarıp ikizlerin adınıyazarken,Mr.Weasleyçaresizcebakakaldı.

"Sağ olun," dedi George, Bagman'ın ona verdiği parşömen parçasını alıpcüppesininöntarafınatıkıştırırken.

Bagman büyük bir neşeyle yine Mr. Weasley'ye döndü. "Bana bir çayyapamazsın sanırım, ha? Dört gözle Barty Crouch'u bekliyorum. Bulgarmeslektaşım zorluk çıkarıyor, söylediklerinden tek kelime anlamıyorum.Bartybunuhalledebilir.Yüzellidilfalankonuşuyor."

"Mr.Crouch?!"dediPercy,kazıkgibiduruponaylamazgözlerlebakmayıbirdenbırakmış, resmen heyecanla kıvranmaya başlamıştı. "İki yüzden fazla dilkonuşuyor!Denizdili,EcişbücüşçeveIfritdili..."

Fred,ciddiyealmayanbiredayla,"HerkesİfritDilikonuşabilir,"dedi."Yapmangerekentekşey,parmağınlagösteriphomurdanmak..."

Percy ona fevkalade pis bir bakış attıktan sonra, çaydanlık yeniden kaynama

noktasınagelsindiyeateşibüyükbirgayretlebesledi.

Bagmanonlarınyanına,çimenlereyerleşirken,Mr.Weasley,"BerthaJorkins'tenhabervarmı,Ludo?"diyesordu.

Bagman rahat rahat, "Bebek değil ya," dedi. "Bir yerden çıkar. ZavallıBertha'cık...hafızasıçatlakkazangibi,yönduygusudasıfırdır.Kayboldu,inanbana. Ekimde bir gün şaşkın şaşkın büroya girecek ve hâlâ temmuzdaolduğumuzusanıyorolacak."

Percy, Bagman'a çayını verirken,Mr.Weasley tereddütle, "Sence onu aramakiçinbiriniyollamanınvaktigelmedimi?"diyesordu.

Bagman, yuvarlak gözlerini masum masum açarak, "Barty Crouch da bunusöyleyipduruyor,"dedi. "Amaşuandabu iş içinkimseyiayıramayız.Ah- iyiadamlafınınüstünegelir!Barty!"

Ateşin hemen yanında bir büyücü cisimlenmişti, eşekarısı simgeli eski WaspcüppesiyleçimenlereyayılmışolanLudoBagman'labüyüktezatoluşturanbiri.BartyCrouchkaskatı,dimdik,yaşlıcabiradamdı.Kusursuz,yepyenibir takımelbise giymiş, kravat takmıştı. Kısa, gri saçları neredeyse doğal olmayan birtitizlikle ayrılmıştı, diş fırçasını andıran dar bıyığı da cetvelle düzeltilmiş gibiduruyordu.Ayakkabıları pırıl pırıldı.Harry onun nedenPercy'nin ideali halinegeldiğini anlayabiliyordu. Percy kuralları sıkı sıkıya izlemeye tüm kalbiyleinananbiriydi,Mr.CrouchdaMuggle'largibigiyinmekuralınaöylesinekılıkırkyararcasına uymuştu ki, rahatlıkla banka müdürü sanılabilirdi. Harry, VernonEnişte'ninbileonunaslındaneolduğunuanlayacağındanşüpheliydi.

Ludo eliyle hemenyanına, yere neşeyle vurarak, "Gel debirazot sök,Barty,"dedi.

"Hayır, teşekkür ederim, Ludo," diye cevap verdi Crouch, sesinde bir parçasabırsızlıkseziliyordu."Heryerdeseniarıyordum.Bulgarlar,ÜstLoca'yaonikikoltukdahaeklememiziçinısrarediyorlar."

"Bu muymuş istedikleri?" dedi Bagman. "Ben de adam 'o ne ki kaltak' diyorsanmıştım.Neaksanıvarmış!"

Percysoluksoluğa, "Mr.Crouch!"dedi,kamburabenzemesineyolaçanyarımbirreveransyaptı."Birfincançayistermisiniz?"

"Ah," dediMr.Crouch, Percy'ye hafif bir hayret duygusuyla bakarak. "Evet -teşekkürler,Weatherby."

Fred ve George çaylarını içerken boğuluyorlardı az daha. Percy, kulaklarıkıpkırmızı,çaydanlıklameşguloldu.

Mr.Crouch,keskinbakışlarınıMr.Weasley'yedikerek,"Ah,sanadasöylemekistediğim bir şey var,Arthur," dedi. "Ali Beşir savaşın eşiğinde. Seninle uçanhalılarambargonhakkındakonuşmakistiyor."

Mr. Weasley derin derin içini çekti. "Ona daha geçen hafta bir baykuşgönderdim.Enazyüzkeresöyledim:YasaklanmışBüyülenebilenNesnelerSicilDairesi,halılarıMuggleEşyasıolaraktanımlıyor.Dinledimidersin?"

Mr. Crouch, Percy'den fincanını alarak, "Kuşkuluyum," dedi. "Buraya ihracatyapmakiçinherşeyigözealmışdurumda."

"Eh, İngiltere'de asla süpürgelerin yerini alamazlar, değil mi?" diye sorduBagman.

"Ali pazarda bir aile aracına yer olduğunu düşünüyor," dedi Mr. Crouch."Hatırlıyorum da, büyükbabamın on iki kişilik bir Axminste'ı vardı. Ama bu,halılaryasaklanmadanönceydielbette."

Atalarının da yasalara sıkı sıkıya uyduğu konusunda hiç kimsenin kuşkusukalmamasınıistergibikonuşuyordu.

Bagmanteklifsizce,"Eh,demekmeşgulsün,Barty,"dedi.

Mr.Crouchsoğukbirtavırla,"Oldukça,"diyecevapverdi."BeşkıtadaAnahtarayarlamakhiçdekolayişdeğil,Ludo."

"Sanırımbuişbitinceikinizdememnunolacaksınız,ha?"dediMr.Weasley.

LudoBagmanşokeolmuşgöründü. "Memnunmu?!Hiçbukadareğlendiğimihatırlamıyorum... Ama beklediğimiz bir şey de yok sayılmaz, ha, Barty? Ha?Dahaörgütleyecekçokşeyvar,ha?"

Mr. Crouch ona bakarak kaşlarını kaldırdı. "Bütün ayrıntılar belli olana kadarduyuruyapmamakkonusundaanlaşmaya-"

"Ah,ayrıntılar!"dediBagman,kelimeyibirtatarcıkbulutuymuşgibisavurarak."İmzaladılar,değilmi?Anlaşmayavardılar,değilmi?Seninlebahsegirerim,buçocuklarzatençokgeçmedenöğrenecek.Yani,olayHogwarts'ta-"

Mr.Crouch,Bagman'ınsözleriniyarıdakeserek,haşinhaşin,"Ludo,Bulgarlar'labuluşmamızgerekiyor,biliyorsun,"dedi."Çayiçinteşekkürler,Weatherby."

İçilmemiş çayınıPercy'ye doğru itti veLudo'nunyerindenkalkmasını bekledi.Bagman güçlükle ayağa kalktı, kalan çayını bir yudumda içti, ceplerindekialtınlarneşeyleşıngırdadı.

"Hepinizle sonra görüşürüz!" dedi. "ÜstLoca'da benimle birlikte olacaksınız -benmaçıanlatıyorum!"Oelsalladı,BartyCrouchbaşınısallamaklayetindiveikisidebuharlaştı.

Fredhemen,"Hogwarts'taneoluyor,baba?"dedi."Nedensözediyorlardı?"

Mr.Weasley,"Çokgeçmedenöğrenirsin,"dedigülümseyerek.

Percy resmi bir tavırla, "Gizli bilgiler," dedi. "Bakanlık açıklama kararı alanakadar.Mr.Crouchaçıklamamaktahaklıydı."

Fred,"Öff,kessesini,Weatherby,"dedi.

Akşama doğru kampta heyecan duygusu elle tutulur bir bulut gibi yükseldi.Akşam alacasında durgun yaz havasının kendisi de beklentiyle titreşiyordusanki. Karanlık, bekleyen binlerce büyücünün üstüne bir perde gibi yayılınca,son aldatmacakalıntıları dayokoldu.AnlaşılanBakanlık dakaçınılmazolanaboyun eğmiş ve şimdi her yerde patlak veren pervasız büyücülük işaretleriylemücadeleetmeyibırakmıştı.

Birkaçadımdabir,sıradışıöteberininbulunduğutepsiler taşıyanyadaarabalarittiren satıcılar cisimleniyordu.Cikleyen seslerle oyuncuların adlarını söyleyenışıklırozetlervardı-İrlandaiçinyeşil,Bulgaristaniçinkırmızı-;sonradansedenyoncalarla süslü, ucu sivri, yeşil şapkalar; gerçekten kükreyen aslanlı Bulgarfularları;herikiülkenin,sallanırkenkendimillimarşlarınısöyleyenbayrakları;gerçektenuçanminikAteşokumodelleri;ünlüoyuncuların,avcunuzdafiyakalıfiyakalı yürüyerek üstlerini başlarını düzelten, koleksiyon yapılacak türdenbebeklerivardı.

Harry,Ron veHermione hatıra eşyaları alarak satıcılar arasında gezinirlerken,Ron, "Bütün yaz cep harçlığımı bunun için biriktirdim," dedi Harry'ye. Hemdans eden yoncalı bir şapka ve büyük, yeşil bir rozet, hem deBulgarArayıcıViktor Krum'un küçük bir bebeğini aldı. Minyatür Krum, Ron'un elinde önearkayayürüyüp,tepesindekiyeşilrozetekaşlarınıçatarakbaktı.

Harry, üstleri her türlü tuhaf düğme ve kadranla kaplı pirinç dürbünlerebenzeyenşeylerinyığılıolduğubirarabayadoğrukoşarak,"Hey,şunlarabakın!"dedi.

Satıcıbüyücühevesle, "Envaigöz"dedi. "Olanıbiteniyenidenoynatıpyenidenyaşayabilirsiniz...herşeyiyavaşlatabilirsiniz...vegerekduyarsanız, teker tekerheroyunukesintiliolarakgösterebilir.Kelepir-tanesionGalleon."

Ron,dansedenyoncalışapkasınaeliyleişaretedip,Envaigöz'ehasretlebakarak,"Keşkeazöncebunualmasaydım,"dedi.

"Üçtane,"dediHarrybüyücüye,kararlıbiredayla.

Ronkızardı. "Yok,zahmetetme."Annesiylebabasındanufakbir servetkalmışolanHarry'nin,kendisindençokdahafazlaparasıoluşukonusundahepalıngandavranırdı.

"Noel'de benden hediye almayı unut," dedi Harry, Envaigözler'i onun veHermione'ninellerinesıkıştırarak."Hemdebelkionyılboyunca,ha."

"Şimdioldu,"dediRonsırıtarak.

"Aah,teşekkürler,Harry,"dediHermione."Bendebizeprogramaldım,bak-"

Parakeselerihaylihafiflemişolarakçadırlaradöndüler.Bill,CharlieveGinny'dede yeşil rozetler vardı,Mr.Weasley ise bir İrlanda bayrağı taşıyordu. Fred veGeorgebütünaltınlarınıBagman'averdikleriiçinonlarınhiçhatıraeşyasıyoktu.

Sonra, ağaçlığın berisinde bir yerden, derinlerden gümbürtüyle gelen bir gongsesi duyuldu ve ağaçlardaki yeşilli-kırmızılı fenerler birden yanarak sahayagidenyoluaydınlattı.

HepsindenheyecanlıgörünenMr.Weasley,"Vakitgeldi!"dedi."Hadi,gidelim!"

SEKİZİNCİBÖLÜM:QUIDDITCHDÜNYAKUPASI

Satın aldıkları şeyleri yanlarına alıp, Mr. Weasly'nin peşi sıra fenerlerleaydınlatılmış yoldan giderek ağaçlığa daldılar. Çevrelerinde binlerce insanındolandığını duyabiliyorlardı, kulaklarına bağırtılar, kahkahalar ve şarkılargeliyordu. Bu hararetli heyecan havası hayli bulaşıcıydı; Harry'nin ağzıkulaklarınavarıyordu.Yirmidakikaboyuncaağaçlığıniçindeyürüdüler.Yükseksesle konuşup şakalaşıyorlardı. Sonunda ağaçlığın öbür tarafından çıktılar vekendilerini muazzam bir stadyumun gölgesinde buldular. Harry sahayıçevreleyendevasa,altınrengiduvarlarınsadecebirkısmınıgörebilsede,içeriontanekatedralinrahatlıklasığacağındanemindi.

"Yüz bin kişi alıyor," dediMr.Weasley, Harry'nin adeta dilinin tutulduğununfarkına vararak. "Beş yüz kişilik bir Bakanlık görev timi bütün yıl üzerindeçalıştı. Her santiminde Muggle-Kovucu Büyüler var. Yıl boyunca buranınyakınına gelen her Muggle birdenbire acil bir randevusunu hatırlayıp hızlauzaklaştı...Çokşükür,"diyememnunbiredaylaekledivebağrışmaktaolanbiryığıncadınınvebüyücününsardığı,enyakıngirişeyöneldi.

Girişteki Bakanlık cadısı biletlerini kontrol edip, "Protokol koltukları!" dedi."ÜstLoca!Dümdüzyukarı,Arthur.Entepeyekadar."

Stadyumun içine giden merdivene canlı mor renkte bir halı döşenmişti.Kalabalıklabirlikteağırağıryukarıçıktılar,kalabalıktakiler sağdakivesoldakitribünlere açılan kapılardan itiş kakış geçtiler.Mr.Weasley'nin grubu çıkmayadevam etti ve sonundamerdivenin en üstüne ulaşıp kendilerini stadyumun enyükseknoktasında,ikiuçtakialtınrengikaledireklerineeşituzaklıktakurulmuşküçükbir locadabuldular.Burada iki sırahalindedizilmişyirmikadarmorveyaldızlı sandalye vardı. Weasley'lerle birlikte ön koltuklara doğru ilerleyenHarry, aşağı baktığında daha önce hayal bile edemeyeceği bir manzaraylakarşılaştı.

Yüzbinkadar cadı vebüyücüuzun, oval sahanın çevresindekat kat yükselenkoltuklarda yerlerini alıyorlardı. Her şey sanki stadyumun kendisinden gelengizemli, altın renginde bir ışıkla yıkanmıştı. Bulundukları yüksek konumdanzeminkadifegibiyumuşakgörünüyordu.Sahanın ikiucunda,yerden17metre

yükseklikte üçer çember dikiliydi; tam karşılarında, neredeyse Harry'nin gözhizasında, çok büyük bir karatahta vardı. Tahtanın üzerinde altın rengi yazılarbeliripduruyordu,sankigörünmezbirdevinelidurmadanbirşeyleryazıpsonradasiliyormuşgibi.Harry,yazılanlarıtakipedince,tahtanınbütünsahayareklamyaptığınıanladı.

Mavişişe: Ailenizin Süpürgesi - emniyetli, güvenilir,dahasıiçindeHırsızCaydırıcıAlarmvar...

Mrs. Skoiver'ın Her Amaca Uygun Sihirli PislikGidericisi:AcıyaSon,LekeyeSon!...

Bayramlık Büyücügiyim - Londra, Paris veHogsmeade'de...

Harry gözlerini tahtadan uzaklaştırdı ve locayı kimlerle paylaştıklarınıgörebilmek için arkasına baktı. Arkalarındaki sıra, sondan ikinci sandalyedeoturanküçücükbir yaratık dışında, şimdilik boştu.Yaratığınbacakları o kadarkısaydıki,sandalyedenaşağısarkmıyor,dümdüzönedoğruuzanıyordu.Birçaypeçetesine sarınmıştı ve elleriyle yüzünü saklıyordu. Ancak o uzun,yarasanınkinebenzerkulaklarHarry'yetuhafbirşekildetanıdıkgelmişti...

"Dobby?" dedi Harry, inanamıyormuşçasına. Küçük yaratık başını kaldırdı veparmaklarınıaraladı.Kocaman,kahverengigözleri, iribirdomates şeklindevebüyüklüğündebirburnuvardı.Dobbydeğildibu - amahiç şüphesizHarry'ninarkadaşı Dobby gibi bu da bir ev ciniydi. Harry, Dobby'yi eski sahipleri olanMalfoyailesindenkurtarıpözgürlüğünekavuşturmuştu.

"EfendimbanaDobbymidedi?"diyeparmaklarınınarasındanmeraklaciyakladıev cini. Sesi Dobby'ninkinden bile daha tizdi, minicik, titrek bir ciyaklamagibiydi.Ev cinleri içinbu tür tahminlerdebulunmakhernekadar zor olsada,Harry onun bir dişi olabileceğini düşündü. Ron ve Hermione de arkalarınadöndüler. Dobby hakkında Harry'den çok şey duymuşlar, ama onu hiçgörmemişlerdi.Mr.Weasleybiledönüpilgiylebaktı.

"Özürdilerim,"dediHarryevcinine,"tanıdığımbirinebenzettim."

"Ama Dobby'yi ben de tanıyor, efendim!" diye ciyakladı ev cini. Sanki ışıkgözlerini alıyormuş gibi eliyle yüzünü kapıyordu, oysa Üst Loca öyle fazlaaydınlatılmış değildi. "BenimadımWinky, efendim - ve siz, efendim -"KoyukahverengigözleriHarry'ninyaraizineilişincegenişleyerekbirertabakboyunaulaştı,"sizmutlakaHarryPotter'sın!"

"Evet,öyle,"dediHarry.

"AmaDobbysizdenhepbahsediyor,efendim!"dediWinky.Elleriniçokhafifçeindirdi,yüzündehayretdolubirifadevardı.

"Dobbynasıl?"dediHarry."Özgürlüklearasıiyimi?"

"Ah, efendim," dedi Winky, başını iki yana sallayarak, "ah, efendim, bensaygısızlık etmek istemiyor, efendim, amaben emindeğilDobby'yi kurtarıncaonaiyilikettiğinizden,efendim."

"Neden?"dediHarryşaşırarak."Nesivar?"

"ÖzgürlükDobby'ninaklınıbaşındanaldı,efendim,"dediWinkyüzgünüzgün."Haddiolmayanfikirler,efendim.Başkaişbulamıyor,efendim."

"Niye?"dediHarry.

Winky sesini yarım perde alçalttı ve fısıldayarak, "iş için ödeme istiyor,efendim.”dedi.

"Ödememi?"dediHarry,ifadesizbiryüzle."Ee-niyeparaödenmesinki?"

Winky bu fikir karşısında dehşete düşmüş gibi görünüyordu, parmaklarınıhafifçekapayarakyineyüzününyarısınısakladı.

"Ev cinlerine ödeme yapılmaz, efendim!" diye cıyakladı parmaklarınınarkasından. "Yo, yo, yo. Ben diyor Dobby'ye, git kendine iyi bir aile bul veyerleşDobby,diyor.Her tür çılgın eğlenceyebulaşıyor, efendim,bir ev cininehiçyakışmayanşeyler.Böyleaylaklıkedersesen,Dobby,diyorumona,haberingelirSihirliYaratıklarınDüzenlenmesiveDenetimiDairesi'ninkapısındadiye.Aleladebircincücegibi."

"Eh,birazeğlenmesininvaktigelmişti,"dediHarry.

Winky parmaklarının arasından, "Ev cinlerinin eğlenmemesi gerek, HarryPotter,"dedisertçe."Evcinlerinenedenirseevcinlerionuyapar.Benyüksektenhiçhoşlanmıyor,HarryPotter-"locanınucunadoğrubaktıveyutkundu,"-amaefendibeniÜstLoca'yagönderiyor,bendegeliyor,efendim."

"Yüksekten hoşlanmadığını biliyorsa seni niçin buraya yolluyor?" dedi Harry,kaşlarınıçatarak.

"Efendi - efendi ona yer ayırayım istiyor, Harry Potter. O çok meşgul," dediWinky, başını hemen yanındaki boş koltuğa doğru eğerek. "Winky istiyor kişimdi efendinin çadırında olsun, Harry Potter, ama Winky'ye ne söylenirseWinkyonuyapar,Winkyiyibirevcini."

Locanın kenarına doğru korku dolu gözlerle baktı ve yine elleriyle gözlerinikapadı.Harrydiğerlerinedöndü.

"Evciniböylebirşeymişdemek,"diyemırıldandıRon."Tuhafyaratıklar,değilmi?"

"Dobbydahadatuhaftı,"dediHarryhararetle.

Ron, Envaigöz'ünü çıkarıp, stadyumun öbür ucundaki kalabalığa doğrultarakdenemeyekoyuldu.

"Süper!"dedi,yandakitekrardüğmesiyleoynayarak."Oradakiihtiyaraburnunubirdahakarıştırtabiliyorum...Sonrabirdaha...birdaha..."

Bu aradaHermione kadife kaplı, püsküllü program kitapçığını hevesli heveslikarıştırıyordu.

"Maçtanöncetakımmaskotlarıbirgösterisunacak,"diyeokuduyükseksesle.

"Herzamangüzelolurogösteriler,"dediMr.Weasley."Millitakımlarbirazşovyapmakiçinkenditopraklarındanyaratıklargetirirler."

Sonraki yarım saatte, oturdukları loca yavaş yavaş doldu. Mr. Weasley herhallerindençokönemlikonumlardabulunduklarıbelliolanbüyücülerleelsıkışıpduruyordu.Percyikidebirayağafırlıyordu,sankibirkirpininüstündeoturmayaçalışıyormuş gibiydi. Cornelius Fudge, yani Sihir Bakanı'nın ta kendisigeldiğinde Percy öyle bir eğildi ki, gözlüğü yere düşüp kırıldı. Utançtankıpkırmızı kesilenPercygözlüğünüasasıylaonardıktan sonrayerineoturduveCornelius Fudge'ın, eski bir dostuymuş gibi selam verdiği Harry'ye kıskançbakışlar fırlattı. İkisi önceden tanışıyorlardı, Cornelius Fudge, Harry'nin elinibabacan bir tavırla sıkıp hatırını sordu ve onu her iki tarafındaki büyücüleretakdimetti.

"Hani şu Harry Potter," dedi yanındaki Bulgar Bakan'a. Bulgar Bakan altınişlemeli muhteşem bir siyah kadife cüppe giymişti ve görünüşe bakılırsa tekkelime bile İngilizce anlamıyordu. "Harry Potter... hadi, yapma, tanımıyor

olamazsın... Hani Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'le karşılaşmasından sağ çıkançocuk...Kesintanıyorsunduronu-"

Bulgar büyücü birdenHarry'nin yara izini fark etti ve yüksek sesle bir şeylergeveleyipparmağıylaişaretetmeyebaşladı.

"Bir şekilde anlaşacağımızı biliyordum," dedi Fudge, yorgun bir şekildeHarry'ye. "Dil konusundapek iyi değilimdir, bu tür şeyler içinBartyCrouch'aihtiyacım var. Bakıyorum ki ev cini ona yer tutuyor... Güzel, bu Bulgarhergeleleribütüniyiyerlerikapmayaçalışıyorlar...Hah,işteLuciusdageldi!"

Harry,RonveHermionehızlaarkalarınadöndüler,ikincisırada,Mr.Weasley'nintam arkasında hâlâ boş durmakta olan üç koltuğa doğru ilerleyenler, ev ciniDobby'nin eski sahiplerinden başkası değildi: Lucius Malfoy, oğlu Draco veHarry'nintahmininegöreDraco'nunannesiolanbirkadın.

Harry ve Draco Malfoy, Hogwarts'a ilk yolculuklarından beri birbirlerinedüşmandılar.Sivribiryüzüvebeyazımsı sarı saçlarıolanDraco,babasınaçokbenziyordu. Annesi de sarışındı; ince ve uzundu, burnuna berbat bir kokugeliyormuşgibibirifadetakınmamışolsa,hoşbirkadınolacaktı.

"Ah, Fudge," dedi Mr. Malfoy, Sihir Bakanı'na elini uzatıp. "Nasılsın? EşimNarcissa'ylatanışmamıştınsanırım.OğlumuzDraco'ylada."

Fudge gülümseyip, "Memnun oldum,memnun oldum," dedi veMrs.Malfoy'aeğilerekselamverdi. "SizeMr.Oblansk'ı -Obalonsk'u takdimedeyim,kendisiBulgaristanSihirBakanıvezatensöyledikleriminbirkelimesinibileanlamıyorya,neyse.Peki,başkaa?..HerhaldeArthurWeasley'yitanıyorsundur."

Gerilimli bir andı.Mr.Weasley veMr.Malfoy birbirlerine bakarlarken,Harryonların en son karşı karşıya gelişlerini hatırladı. Olay Flourish ve Blottskitabevinde gerçekleşmişti ve aralarında bir kavga çıkmıştı. Mr. Malfoy'unsoğukgrigözleriönceMr.Weasley'nin,sonradalocanınüzerindegezindi.

"Hayretdoğrusu,Arthur,"dediusulca."ÜstLoca'dayerbulabilmekiçinnesattınacaba?Şüphesizevinbukadarparagetirmezdi."

Onu duymayan Fudge, konuşmaya başladı: "Lucius kısa süre önce St.MungoSihirselHastalıklarveSakatlıklarHastanesi'neçokcömertbirbağıştabulundu,Arthur.Buradabenimkonuğumolarakbulunuyor."

"Ne-negüzel,"dediMr.Weasley,zorakibirgülümsemeyle.

Mr. Malfoy'un gözleri Hermione'ye kaydı. Hermione hafifçe kızardı, ama

gözlerini kaçırmadı. Harry, Mr. Malfoy'un niye dudak büktüğünü biliyordu.Malfoy'lar safkan olmaktan gurur duyarlardı; yani Hermione gibi Muggleçocuğuolanherkesiikincisınıfgörürlerdi.AncakMr.Malfoy,SihirBakanı'nınhemenburnunundibindebir şeydemeye cesaret edemedi.Horgörenbir ifadetakınarakMr.Weasley'ye başıyla selam verdi ve sıranın ilerisine, oturacaklarıyeredoğruilerledi.DracodaHarry,RonveHermione'yeküçümseyenbirbakışattıktansonraannesiylebabasınınarasınaoturdu.

Ron, Harry ve Hermione'yle birlikte önüne dönerken, "Pislikler," diyemırıldandı.AzsonraLudoBagmantelaşlalocayadaldı.

"Herkes hazır mı?" dedi. Yüzü kocaman, heyecanlı bir Hollanda peyniri gibiparıldıyordu."Bakanım-başlamayahazırmısınız?"

"Senhazırsanbendehazırım,Ludo,"dediFudgerahatbirtavırla.

Ludo asasını çekti, kendi gırtlağına dayayıp "Sonorus!" dedi ve konuşmayabaşladı.Sesi,artıktamamendolmuşolangürültülüstadyumdayankılanıyor,hertribününherköşesineulaşıyordu:

- Bayanlar, baylar... hoş geldiniz! Dört yüz yirmi ikinciQuidditchDünyaKupasıfinalinehoşgeldiniz!

Seyirciler bağrıştılar, alkışladılar. Binlerce bayrak dalgalandı ve herkes kendiakortsuz milli marşıyla şamataya katkıda bulundu. Tam karşılarındaki devasakaratahtadaki son mesaj da silindi (Bertie Botts'un Bin Bir Çeşit FasulyeŞekerlemeleri -HerAvuçtaYeniBirRisk!). Şimdi, “BULGARİSTAN:SIFIR,İRLANDA:SIFIR”yazıyordu.

-Lafı fazlauzatmayalım.Karşınızda...BulgaristanMilliTakımMaskotları!

Sağtaraftakibaştanaşağımorlakaplanmışolantribünlercoşkuylagürledi.

"Negetirdiler,merak ediyorum," dediMr.Weasley, öne doğru eğilerek. "Aa!"Hemengözlüğünüçıkardıveaceleylecüppesinesilerektemizledi."Veela'lar!"

"Veeladane?"

Yüz kadar veela süzülerek sahaya çıktığından, Harry'nin sorusu da hemencevaplanmış oldu. Veela'lar kadındı... Harry'nin hayatında gördüğü en güzelkadınlar... Ancak insan değillerdi - insan olamazlardı. Bu konu bir an içinHarry'ninkafasınımeşguletti,onlarınneolabileceklerinitahminetmeyeçalıştı;tenlerinasılöyleaygibiparlayabiliyordu,yadabeyaz-altınrengisaçlarırüzgârolmadannasılöyledalgalanabiliyordu?..AmaosıradamüzikbaşladıveHarryonların insan olup olmadıklarını dert etmeyi bıraktı - aslında, hiçbir şeyi dertetmiyorduartık.

Veela'lar dans etmeye başlamış ve Harry'nin zihni tamamen, harikulade birşekilde boşalmıştı. Dünyada önemi olan tek şey, veela'ları izlemeye devametmekti,çünküdanslarısonaererse,korkunçşeylerolacaktı...

Veela'ların dansı giderek hızlandıkça, Harry'nin sersemlemiş zihnine bölükpörçük, çılgınca düşünceler üşüşmeye başladı. Etkileyici bir şey yapmakistiyordu, hemen, şimdi. Locadan stadyuma atlamak iyi bir fikir gibigörünüyordu...amaacabayeterliolurmuydu?

"Harry,neyapıyorsunsen?"dediHermione'ninsesiçokuzaklardan.

Müzik durdu. Harry gözlerini kapatıp açtı. Ayaktaydı, bacaklarından biri locaduvarınınüzerindeydi.HemenyanındaRondonakalrnıştı, tramplendenatlamaküzereymişgibibirhalivardı.

Stadyumdan kızgın bağırtılar yükseliyordu. Seyirciler veela'ların gitmesiniistemiyordu. Harry de onların hislerini paylaşıyordu; elbette ki Bulgaristan'ıtutacaktı, göğsünün üstüne niye büyük, yeşil bir yonca arması iğnelenmişolduğunaşaşıyordu.BuaradaRon,dalgındalgınşapkasınınüstündekiyoncalarısilkeliyordu.HafifçegülümseyenMr.WeasleyuzandıveşapkayıçekipRon'unelindenaldı.

"Birazdanonuyineisteyeceksin,"dedi."Bekledeİrlandasonsözünüsöylesin."

"Ha?"dediRon.Ağzıbirkarışaçıkhalde, şimdi sahanınbirkenarınadizilmişolanveela'larabakıyordu.

Hermione yüksek sesle cık-cıkladı. Uzanıp Harry'yi çekti ve yerine oturttu."Amanyani!"dedi.

-Şimdide...

diyegürlediLudoBagman'ınsesi,

- ...lütfen asalarınızı havaya kaldırın... KarşınızdaİrlandaMilliTakımMaskotları!

Azsonra,yeşilvealtın renkli,kocabirkuyrukluyıldızabenzeyenbirşeyhızlastadyuma daldı. Stadyumu bir kez turladıktan sonra iki küçük kuyrukluyıldızaayrıldıveikikoldankaledireklerineyöneldi.Birdensahanınbirucundandiğerucuna, iki ışık topunubirbirinebağlayanbirgökkuşağıuzandı.Sankibirhavaifişek gösterisi varmış gibi, seyircilerden "oooo", "aaaa" nidaları yükseliyordu.Şimdi gökkuşağı yok olmuştu, ışık topları yeniden birleşti. Göğe doğruyükselen, tribünlerin üstündeuçan, kocaman, titrek titrek parıldayanbir yoncaoluşturmuşlardı.Altınyağmurunabenzerbirşeysaçıyorduaşağıya...

"Harika!"diyebağırdıRon,yoncaüstlerindenuçarken.Aşağıağıraltınparalaryağıyor, başlarından ve koltuklarından sekip çevreye saçılıyordu. Gözlerinikısarak yoncaya bakan Harry, onun aslında binlerce küçük, sakallı, kırmızıyelekli adamdan oluştuğunu gördü. Hepsi de elinde yeşil veya altın rengindeminikbirerlambataşıyordu.

"Ayakkabıcı cinler!" dedi Mr. Weasley, kalabalığın bütün stadyumu inletentezahüratı altında. Seyircilerin çoğu altınlara ulaşma mücadelesi içindesandalyelerinaltınadalmıştı.

"İşte!" diye bağırdı Ron mutlulukla. Harry'nin eline bir avuç altın koydu."Envaigöziçin!ŞimdibanabirNoelhediyesialmangerekecek,haha!"

Büyükyoncaçözüldü,ayakkabıcıcinleraşağı,veela'larındurduğuçizginintamkarşısına süzüldüler ve bacak bacak üstüne atıpmaçın başlamasını beklemeyekoyuldular.

-Şimdide,bayanlarvebaylar,karşınızda...BulgaristanQuidditchMilliTakımı!İlkolarak,Dimitrov!

Kırmızılarabürünmüşbiri,süpürgesininüstünde,aşağıdakigiriştençıkıpsahayafırladı. O kadar hızlı gidiyordu ki, bulanık görünüyordu. Bulgaristan

taraftarlarındançılgınbiralkışkoptu.

-Ivanova!

İkincibirkırmızılıoyuncusahayafırladı.

-Zograf!Levski!Vulkanov!Volkov!Veeeeee–Krum!

"İşteo,işteo!"diyebağırdıRon,Envaigöz'üyleKrum'utakipederek;Harrydehemenkendisininkiniodakladı.

ViktorKrumince,esmervesoluktenliydi.Büyük,kancagibibirburnuvekalın,karakaşlarıvardı.Fazlacabüyümüşbiryırtıcıkuşabenziyordu.Dahaonsekizyaşındaolduğunainanmakzordu.

-Şimdidekarşınızda...İrlandaQuidditchMilliTakımı!

diyebağırdıBagman.

- Connolly! Ryan! Troy! Mullet! Moran! Quigley!Veeeeee–Lynch!

Sahayayediyeşil,bulanıkşekilfırladı;Harry,Envaigöz'ününyantarafındakibirayar düğmesini çevirerek oyuncuları yavaşlattı ve hepsinin süpürgelerininüzerindeki"Ateşoku"yazısınıvesırtlarınagümüşleişlenmişisimlerinigördü.

- Ve, karşınızda da Mısır'dan gelen hakemimiz,Uluslararası Quidditch Derneği Başbüyücüsü, HasanMustafa!

Ufak tefek ve zayıf bir büyücü çıktı sahaya. Tamamen keldi, ama VernonEnişte'ninkine rakip olacak bir bıyığı vardı. Stadyumauyan, altın renginde bircüppe giymişti. Bıyığının altından gümüş bir düdük uzanıyordu, bir koltuğualtında büyük bir tahta sandığı, diğerindeyse süpürgesini taşıyordu. Harry,Envaigöz'ünün hızla ayarını normale getirip izlemeye devam etti. Mustafasüpürgesine binip sandığı tekmeledi ve havaya dört top fırladı:Kırmızı renkliQuaffle,ikisiyahBludgerveminicik,kanatlıAltınSnitch(Harry,hızlagözdenkaybolmasından önce onu bir an için görebildi). Mustafa düdüğünü kuvvetleüfleyerek,toplarınpeşindenhavayayükseldi.

-İşteBAŞLADI!

diyeçığlıkattıBagman.

-Mullet'ta!Troy!Moran!Dimitrov!YineMullet'a!Troy!Levski!Moran!

Harry, Quidditch'in böyle oynandığını hiç görmemişti. Envaigöz'ünü gözüneöyle sıkı bastırıyordu ki, gözlüğü burnunun kemerini kesiyordu. Oyuncularınhızıinanılmazdı-KovalayıcılarQuaffle'ıbirbirlerineokadarhızlıatıyorlardıki,Bagman'ın ancak isimlerini söyleyecek vakti oluyordu. Harry yineEnvaigöz'ünün sağ tarafındaki "yavaş" düğmesini çevirdi, üstteki "açıklamalıoyuntakibi"düğmesinebastı.Şimdioyunuağırçekimdeizliyordu.Merceklerdeparıltılı, mor yazılar yanıp sönüyor, kalabalığın sesi kulaklarındagümbürdüyordu.

İrlandalıKovalayıcılarbirbirlerineyaklaşıp,Troyortada,MulletveMoranonunbiraz arkasında olacak şekilde dizildiler, Bulgarların üstüne üstüne gittiler.Envaigöz merceğinde "Şahinkafası Hücum Düzeni" yazdı Sonra "PorskoffManevrası" yazısı belirdi, Troy yukarı doğru fırlayacakmış gibi yapıp BulgarKovalayıcı Ivanova'yı peşine taktıktan sonraQuaffle'ıMoran'a atmıştı. BulgarVurucular'dan Volkov, küçük sopasını hızla sallayıp, yanından geçen birBludger'avurduveonuMoran'ın tamgidişyoluna fırlattı.Moran,Bludger'dankaçmak için eğildi ve Quaffle'ı aşağı bıraktı. Altında uçan Levski, Quaffle'ıyakaladıve-

-TROYSAYIYAPIYOR!

diyekükrediBagman.Stadyumbüyükbiralkışlavesevinçnaralarıylainledi.

-İrlandaon-sıfırönde!

"Ne?" diye bağırdı Harry, Envaigöz'ünü indirmeden çevreye telaşla bakarak."AmaQuaffle,Levski'de!"

"Harry, normal hızda seyretmezsen, kaçırırsın tabii!" diye bağırdı Hermione.Troysahanınçevresindesevinç turuatarken,Hermionedekollarını sallayarak,hoplayıp zıplayarak dans ediyordu. Harry hemen Envaigöz'ünü indirip sahayabaktı. Maçı kenar çizgilerinden izleyen ayakkabıcı cinler yine havalanmış,kocaman, ışıldayan yoncayı oluşturmuşlardı. Sahanın öbür tarafında veela'laronlarıasıkyüzleizliyordu.

KendineçokkızanHarry,oyunyenidenbaşlarkenhızayarınınormalegetirdi.

Harry, İrlandalı Kovalayıcılar'ın müthiş olduğunu anlayacak kadar Quidditchbiliyordu.Kusursuzbirtakımoyunuoynuyorlardıvenasılpozisyonaldıklarınabakılırsa,birbirlerininzihniniokuyormuşgibiydiler.Harry'ningöğsündekirozetonların isimlerini söyleyip duruyordu: "Troy - Mullet - Moran!" On dakikaiçinde İrlanda iki kez daha sayı yaparak skoru otuz-sıfıra taşımış, yemyeşilgiyinmiştaraftarlardanyerigöğüinletenbiralkışvetezahüratyükselmişti.

Maçdahadahızlandı,amaaynızamandasertleştide.BulgarVurucularVolkovve Vulkanov, Bludger'ları ellerinden geldiği kadar şiddetle İrlandalıKovalayıcılar'a fırlatıyor ve onlara en iyi hareketlerini yapma fırsatıtanımıyorlardı. İki kez dağılmak zorunda kaldılar ve sonunda Ivanova onlarındefansınıaşıp,TutucuRyan'ıdageçip,Bulgaristan'ailkgolünükazandırdı.

Mr.Weasley,"Kulaklarınızı tıkayın!"diyebağırdı.Veela'larkutlamadanslarınabaşlamıştı.Harrygözlerinideyumdu;kafasınıoyunavermek istiyordu.Birkaçsaniye sonra cesaret edip sahaya bir göz attı.Veela'ların dansı sona ermişti veQuafflebirkezdahaBulgaristan'daydı.

-Dimitrov!Levski!Dimitrov!Ivanova-odane!

diyegürlediBagman.

Yüz bin büyücü ve cadı soluğunu tuttu. Arayıcılar Krum ve Lynch,Kovalayıcılar'ın ortasından öyle bir hızla geçmişlerdi ki, sanki uçaktanparaşütsüz atlamış gibi görünüyorlardı. Harry, Snitch'in nerede olduğunugörebilmekiçinEnvaigöz'üyleonlarıninişinitakipetti-

"Çakılacaklar!"diyeçığlıkattıHarry'ninyanındaduranHermione.

Kısmen haklıydı: Viktor Krum son anda dalıştan çıkıp bir helezon çizerekuzaklaştı. Ancak Lynch, stadyumun her tarafından duyulan tok bir çarpmasesiyleyereçakıldı.İrlandatribünlerindenbüyükbiriniltiyükseldi.

"Budala!"diyeinlediMr.Weasley."Krumnumarayapıyordu!"

-Mola!

diyegürlediBagman'ınsesi.

- Eğitimli sıhhiye büyücüleri hemen sahaya çıkıp AidanLynch'imuayeneedecek!

Charlie, locanın yanından aşağı sarkmış, dehşet dolu bir ifadeyle bakanGinny'ninendişesinigidermekiçin,"Birşeyiyok,sadeceçakıldı!"dedi."TabiiKrum'unyapmakistediğidebuydu..."

HarryçabucakEnvaigöz'ünün"tekrar"ve"açıklamalıoyuntakibi"düğmelerinebastı,hızayarıylaoynadıveaygıtıgözüneyerleştirdi.

Krum ve Lynch'in dalışlarını yeniden, ağır çekimde izledi. Lenslerde mor biryazıyla "WronskiAldatmacası - tehlikeli birArayıcı şaşırtmacası" yazdı. TamzamanındadalıştançıkarkenKrum'unyüzükonsantrasyondankasılmıştı,Lynchise yere yapışmıştı.Harry olup biteni anladı:Krum,Snitch'i falan görmemişti,sadece Lynch'in onu takip etmesini sağlıyordu.Harry kimsenin öyle uçtuğunugörmemişti; Krum süpürge kullanıyormuş gibi bile değildi; havada öylerahatlıkla geziniyordu ki, sanki bir şeyin üzerinde gitmiyordu, ağırlıksızdı.Harry,Envaigöz'ünün ayarını yine normale getirdi veKrum'a odakladı.Krum,

sıhhiye büyücüleri tarafından birkaç fincan iksirle kendine getirilmekte olanLynch'in epey yukarısında geziniyordu. Krum'un yüzünü iyice yakınlaştıranHarry, onun gözlerinin otuz metre kadar aşağıdaki sahanın üzerinde gezinipdurduğunugördü.Lynch'in tedavi süresini,dikkatidağılmadanSnitch'i aramakiçinbirfırsatolarakkullanıyordu.

Sonunda Lynch yeşilli taraftarların ateşli tezahüratı altında ayağa kalktı,Ateşoku'na bindi ve yeniden havalandı. Onun oyuna dönüşü İrlanda'ya yürekvermişgibiydi.Mustafadüdüğünüyenidençaldığında,KovalayıcılarHarry'ninogünekadarbenzerinigörmediğibirbeceriyleişekoyuldular.

Çokhızlıvesertgeçenbironbeşdakikanınardındanİrlandafarkıongoldahaaçmıştı.Şimdiyüzotuzaonöndeydilervemaçgiderekpisleşmeyebaşlamıştı.

Mullet, Quaffle'ı koltuk altında sıkı sıkı tutarak bir kez daha kale direklerinedoğru fırladığında, Bulgar Tutucu Zograf onu karşılamak için üzerine doğruuçtu.Her şeyokadar çabukolduki,Harryhiçbir şeyanlamadı, ama İrlandalıseyircilerinöfkedolubağrışlarınaveMustafa'nınuzun, tizdüdüğünebakılırsa,faulyapılmıştı.

Bagmanbağırıpçağıranseyircileri,

- Mustafa, Bulgar Tutucu'yu darpta bulunduğu,dirseklerinikuralaaykırıkullandığıiçinazarlıyor!

diyebilgilendirdi.

-Ve-evet,İrlandapenaltıkullanacak!

Mullet'a faul yapıldığında, kızgın kızgın parıldayan eşekarıları gibi havayayükselen ayakkabıcı cinler, şimdi birbirlerine yanaşıp havada "HA HA HA"sözcüklerinioluşturmuşlardı.Sahanınöbürtarafındakiveela'larayağafırladılar,saçlarınıöfkeylearkayaatıpyinedansetmeyebaşladılar.

Weasley'lerveHarryaynıandakulaklarınıparmaklarıyla tıkadılar.BunagerekgörmeyenHermioneiseazsonraHarry'ninkolunututmuşçekiştiriyordu.Harrydönüpbakınca,Hermionesabırsızcaonunparmaklarınıkulaklarındançekti.

"Hakemebak!"dedikıkırdayarak.

Harrysahayabaktı.HasanMustafadansedenveela'ların tamönüne inmiştivegerçektendeçoktuhafdavranıyordu.Heyecanlıbirşekildekaslarınışişiriyorvebıyıklarınıburuyordu.

-Yoyo,böylebirşeyeizinveremeyiz!

dediLudoBagman,sesinebakılırsahaylieğlenmişolmasınarağmen.

-Birihakemitokatlasın!

Sahanın öbür tarafından, kulaklarını parmaklarıyla tıkamış olan bir sıhhiyebüyücüsükopupgeldiveMustafa'nınincikkemiğineokkalıbirtekmesavurdu.Mustafa şimdi kendine gelmiş gibiydi; yine Envaigöz'üyle bakan Harry, onunsonderecemahçupgöründüğünüveveela'larabağırdığınıgördü.Veela'larartıkdansetmeyibırakmıştı,isyankârbirhallerivardı.

- Yanılmıyorsam, Mustafa, Bulgar Takım Maskotları'nısahadışınagöndermeyeçalışıyor!

dediBagman'ınsesi.

- İştebunudahaöncehiçgörmemiştik...Uff,bununucukötüyevarabilir...

Nitekim vardı da: Bulgar Vurucular Volkov ve Vulkanov,Mustafa'nın her ikiyanına inmiş,onunla sertbir tartışmayagirmişlerdi.Şimdihavadaneşeyle"HİHİHİ"sözcüklerinioluşturmuşolanayakkabıcıcinleriişaretediyorlardı.AncakMustafa, Bulgarlar'ın itirazlarından etkilenmişe benzemiyordu; parmağıylayukarıyıişaretedipduruyor,bellikionlarasüpürgelerinebiniphavalanmalarını

söylüyordu.İkiVurucubunureddedince,ikikısadüdükçaldı.

-İrlandalehineikipenaltı!

diyebağırdıBagman.Bulgarseyircileröfkeyleuludular.

- Volkov ve Vulkanov süpürgelerine dönseler iyi olur...Evet...iştebaşlıyor...veQuaffleTroy'da...

Oyunoanadekhiçgörmedikleribirvahşetebürünmüştü.İkitarafınVurucular'ıda acımasızca davranıyordu: Özellikle Volkov ve Vulkanov, havada delicesalladıkları sopalarının Bludger'a mı, insana mı denk geldiğini hiçumursamıyormuş gibiydiler. Dimitrov doğrudan, Quaffle'ı kontrolündebulunduranMoran'ınüstünefırladı,onuazkalsınsüpürgesindendüşürecekti.

İrlandataraftarlarıbüyük,yeşilbirdalgahalindeayağafırlayarak,"Faul!"diyekükrediler.

LudoBagman'ınsihirlibirşekildegürleştirilmişsesi,

-Faul!

diyeonayladı.

- Dimitrov, Moran'ı sıyırıyor, yani kasıtlı bir şekildeçarpmak için üstüne doğru uçuyor. Bir penaltı dahaolmasılazım...ve,evet,düdükdegeldizaten!

Ayakkabıcı cinler yine havalanmıştı. Bu kez kocaman bir el oluşturdular. El,sahanınöbürtarafına,veela'larınbulunduğunoktayadoğruçokkababirhareketyapıyordu.Bununüzerineveela'larkontrollerinikaybettiler.Kendilerini sahaya

fırlatıp,avuçavuçateşgibigörünenbirşeyiayakkabıcıcinleredoğrufırlatmayabaşladılar. Envaigöz'ünden olayı izleyen Harry, onların şimdi hiç de güzelgörünmediklerinigördü.Yüzlerikeskin,sivrigagalıkuşkafalarınadönüşmüştüveomuzlarındanuzun,pullukanatlarçıkmayabaşlamıştı-

"Beyler, işte bu yüzden," diye seslendiMr.Weasley, gürültünün içinde sesiniduyurabilmekiçin,"hiçbirzamansadecegüzelliğebakmamalısınız!"

Bakanlık büyücüleri sahaya akın edipveela'larla ayakkabıcı cinlerini ayırmayaçalıştılar, amabundapekdebaşarılı olamadılar.Bu arada, aşağıdakimücadeleyukarıdakine kıyasla bir hiçti. Quaffle kurşun hızıyla el değiştirdikçe, HarryEnvaigöz'ündenbakarakbiroyanabirbuyanadönüyordu-

-Levski -Dimitrov -Moran -Troy -Mullet - Ivanova -tekrarMoran-Moran-VEMORANGOLÜATIYOR!

Amaveela'ların çığlıkları,Bakanlık üyelerinin asalarından çıkanpatlamalar veBulgarlar'ın kızgınbağrışları arasında İrlanda taraftarlarının sevinçnidaları zarzor duyuluyordu. Oyun hemen yeniden başladı; şimdi Quaffle Levski'deydi,Dimitrov'ageçti-

İrlandaVurucusuQuigley, yanından geçen birBludger'a sopasını savurup onuolabildiğince büyük bir hızla Krum'a doğru yolladı. Krum yeterince çabukeğilemeyince,Bludgeryüzüneçoksertbirşekildeçarptı.

Seyircilerdenkulaklarısağıredenbiriniltiyükseldi.Krum'unburnukırılmışgibigörünüyordu,heryerikaniçindeydi,amaHasanMustafadüdüğünüçalmamıştı.DikkatidağılmıştıveHarrybukonudaonu suçlayamazdı:Veela'lardanbiribiravuçateşfırlatıpsüpürgesininkuyruğunututuşturmuştu.

Harry birinin Krum'un sakatlandığını fark etmesini istiyordu; o her ne kadarİrlanda'yıtutuyorolsada,Krumsahadakienheyecanvericioyuncuydu.BellikiRondaaynışeylerihissediyordu.

"Mola!Haydi,yapmayın,buşekildedevamedemezki...Birbaksanızahaline-"

"Lynch'ebak!"diyeseslendiHarry.

İrlandaArayıcısı birden dalışa geçmişti veHarry bununWronskiAldatmacasıdeğil,gerçekolduğundanemindi...

"Snitch'igördü!"diyebağırdıHarry."Onugördü!Şugidişebak!"

Seyircilerinyarısınelerolupbittiğininfarkınavarmıştı.İrlandalıtaraftarlarkocabir yeşil dalga halinde ayağa fırlayıp Arayıcılar'ının adını haykırarak gazvermeye başladılar... ama Krum onun peşindeydi. Krum'un önünü nasılgörebildiği konusunda Harry'nin en ufak bir fikri yoktu; ardında kandamlalarından oluşan bir iz bırakıyordu. Ama şimdi Lynch'e yetişmeyebaşlamıştıveikisiyineyeredoğrugidiyorlardı-

"Çakılacaklar!"diyeferyatettiHermione.

"Hayır,çakılmayacaklar!"diyekükrediRon.

"Lynchçakılacak!"diyebağırdıHarry.

Haklıydı-Lynchbirkezdahabüyükbirhızlayereçarptıvekızgınveelasürüsühemenonunüstüneatıldı.

"Snitch,Snitchnerede?"diyeseslendiCharlie,sıranınöbürucundan.

"Aldı,Krumaldı,maçbitti!"diyebağırdıHarry.

Kırmızı cüppesi burnundan akan kanla parlayan Krum yavaş yavaş havayayükseliyordu. Yumruğu havadaydı ve avcunun içinde altın renginde bir parıltıgörülüyordu.

Neler olduğunu anlamamış olan seyirciler için skor tahtasında“BULGARİSTAN: YÜZ ALTMIŞ, İRLANDA: YÜZ YETMİŞ" yazısı yanıpsönüyordu.Sonra, yavaşyavaş, sankibüyükbir jumbo jetinmotoru çalışmayabaşlamış gibi, İrlanda taraftarlarının uğultuları giderek yükseldi ve sevinççığlıklarınadönüştü.

-İRLANDAKAZANDI!

diye bağırdı Bagman. İrlandalılar gibi o da maçın bir anda sona ermesindendolayışaşırmışgibiydi.

- KRUM SNITCH'İ ALDI, AMA MAÇI İRLANDAKAZANDI! Aman Tanrım, herhalde hiçbirimiz bunu

beklemiyorduk!

"NiyeSnitch'i yakaladıki?"diyebağırdıRon,hoplayıp zıplayıp, elleri başınınüstündealkışlayarak."İrlandayüzaltmışsayıöndeykenbitirdi,salak!"

"Onları yakalayamayacaklarını biliyordu," diye bağırdı Harry, gürültününarasından sesini duyurmaya çalışarak. O da tüm gücüyle alkışlıyordu."İrlanda'nınKovalayıcılar'ı çok iyiydi... Son sözükendi söylemek istedi, hepsibu..."

"Çokcesurdu,değilmi?"dediHermione,önedoğrueğilipKrum'unyereinişiniseyrederken. Bir yığın sıhhiye büyücüsü, kavga eden ayakkabıcı cinlerleveela'larınarasındankendilerineyolaçıponaulaştılar."Berbatdurumda..."

Harry, Envaigöz'ünü yeniden gözlerine götürdü. Aşağıda olanları görebilmekçokzordu,çünküayakkabıcıcinlerkendilerindengeçmişhaldesahanınüzerindeuçup duruyorlardı, ama Harry çevresi sıhhiye büyücüleriyle çevrilmiş olanKrum'u güçbela seçti. Her zamankinden de aksi görünüyor, sıhhiyebüyücülerininonu temizlemesine izinvermiyordu.Takımarkadaşları çevresinetoplanmış, başlarını sallıyorlardı, yıkılmış görünüyorlardı. Az ötede İrlandaoyuncuları, maskotlarının saçtığı altın yağmurunun altında neşeyle dansediyorlardı.Stadyumunheryanındabayraklardalgalanıyor,hertaraftanİrlandamilli marşı yükseliyordu. Veela'lar ise eski, güzel hallerine dönüyorlardı, amaşimdimoralleribozukveüzgünbirgörünüşlerivardı.

"E, yiğitçe mücadele ettik," dedi Harry'nin arkasından hüzünlü bir ses. Harryarkasınadöndü;konuşan,BulgaristanSihirBakanı'ydı.

"İngilizcebiliyorsun!"dediFudgeöfkelibirsesle."Bütüngünhiççaktırmayıpelkolhareketleriylekonuşturdunbeni!"

"E,gomiktiamadeelmi,"dediBulgarBakan,omuzsilkerek.

-İrlandaMilliTakımıyanlarındamaskotlarıylaşerefturuatarken, Quidditch Dünya Kupası da Üst Loca'yagetiriliyor!

diyegürlediBagman.

Harry'nin gözleri aniden kör edici, beyaz bir ışıkla kamaştı. Herkes nelerolduğunugörebilsindiyeÜstLocasihirlibirışıklaaydınlatılmıştı.KısıkgözlerlegirişedoğrubakanHarry,soluksoluğakalmışikibüyücününkocamanbiraltınkupayılocayataşıdığınıgördü.İkibüyücükupayı,bütüngünboşuboşunaişaretdilikullanmışolduğuiçincanıhâlâsıkkıngörünenCorneliusFudge'averdiler.

- Centilmen mağluplar için büyük bir alkış lütfen -Bulgaristan!

diyebağırdıBagman.

Ve yedi mağlup Bulgar oyuncu merdiveni çıkıp locaya girdi. Aşağıdakiseyirciler takdirle alkışlıyorlardı; Harry binlerce Envaigöz merceğinin onlarınbulunduğuyönedoğrukapanıpaçıldığınıveyanıpsöndüğünügörüyordu.

Bulgarlar birer birer locanın içindeki sıraların arasından geçtiler. Önce kendibakanlarıyla,sonradaFudge'laelsıkışırlarken,Bagmanherbirininadınıanonsediyordu.SonsıradaolanKrum,gerçektenberbatdurumdagörünüyordu.Kanlıyüzünde iki siyah göz dikkati çekecek şekilde parıldıyordu. Hâlâ bir elindeSnitch'i tutuyordu. Harry onun yerdeyken pek havaya girmemiş göründüğünüfark etti. Biraz paytak yürüyordu ve omuzları da düşüktü. Ama Krum'un adıanonsedildiğizamanbütünstadyumdankulaklarıyırtanbirbağırtıyükseldi.

Sonraİrlandatakımıgeldi.AidanLynch'eMoranveConnollydestekoluyordu;ikinci çakılmaonu sersemletmiş görünüyordu, gözleri de tuhaf bir şekilde boşbakıyordu. Ama Troy ve Quigley kupayı havaya kaldırınca ve seyircilerdentezahürat yükselince, o da mutlu mutlu sırıttı. Harry'nin elleri alkışlamaktanuyuşmuştu.

Sonunda İrlanda takımısüpürgelerininüstündebir şeref turudahaatmaküzerelocadan ayrıldı (Aidan Lynch, Connolly'nin süpürgesinin arkasına oturmuş,kollarınıonunbelinedolamıştıvehâlâşaşkınşaşkınsırıtıyordu).Bagmanasasınıgırtlağınagötürdüve"Quietus"diyemırıldandı.

"Bumaçyıllarcakonuşulacak,"dedikısıkbirsesle."Nebüyüksürprizdi,değilmi?.. Keşke maç biraz daha uzun sürseydi... Ha, evet... size borcum var... nekadardı?"

Fred ve George koltuklarının arkasından tırmanmış, Ludo Bagman'ın önünde

duruyorlardı.Avuçlarınıaçmışlardıveağızlarıkulaklarındaydı.

DOKUZUNCUBÖLÜM:KARANLIKİŞARET

Morhalıserilmişmerdivendenyavaşyavaşinerlerken,Mr.Weasley,"Annenizekumaroynadığınızısakınsöylemeyin,"diyetembihettiFredileGeorge'a.

Fredneşeyle,"Meraketme,baba,"dedi."Buparaiçinbüyükplanlarımızvar.Elkonmasınıistemeyiz."

Mr.Weasleybir anbuplanların neolduğunu soracakgibi oldu, ama anlaşılanbirazdüşününcebilmekistemediğinekararverdi.

Şimdi stadyumdan akın akın boşalan ve kampa dönen kalabalığın ortasındakalmışlardı.Fenerlerleaydınlatılmışyoldangerisingeridönerlerken,gecehavasıonlaradoğrukulaklarıtırmalayanşarkısesleritaşıyordu.Ayakkabıcıcinlerdeokgibi uçarak tepelerinden geçip keh keh gülüyor, fenerlerini sallıyorlardı.Sonunda çadırlara vardıklarında kimsenin canı uyumak istemedi. Çevrelerindegürültü patırtı da iyice arttığı için,Mr.Weasley yatmadan önce son bir fincankakao içmeleri fikrine evet dedi. Az sonra keyifle maçı tartışıyorlardı. Mr.WeasleydarpfaulükonusundaCharlieileanlaşmazlığadüşmüştü.AncakGinnyoracıkta, minik masada uyuyakalıp döşemeye sıcak çikolata dökünce, Mr.Weasley oyunu sözlü olarak yeniden yaşama faslına son verdi ve herkesinyatmasıkonusunda ısraretti.HermioneveGinnyyandakiçadıragittiler,Harryile geri kalan Weasley'ler de pijamalarını giyip kendi ranzalarına tırmandılar.Kamp yerinin öbür yanından şarkılar ve arada bir yankılanan gümbürtülergeliyordu.

Mr.Weasleyuykuluuykulu,"Of,görevliolmadığımaöylememnunumki,"diyemırıldandı. "Kalkıp da İrlandalılar'a kutlamayı kesmeleri gerektiğini söylemekhiçhoşumagitmezdi."

Ron'unüstündekiranzayayerleşenHarry,yatağınauzanmış,çadırınbeztavanınabakıyordu. Ara sıra tepesinde uçan bir ayakkabıcı cin fenerinin parıltısınıgözlüyor,Krum'un en fiyakalı hareketlerini gözünün önüne getiriyordu.KendiAteşoku'na binipWronski Aldatmacası'nı denemek için içi gidiyordu... OliverWood, bütün o karmaşık şemalarıyla, bu hareketin aslında nasıl görünmesigerektiğinianlatmayıbecerememiştibirtürlü...HarrykendinisırtındaadıyazanbircüppeylegörüyorveLudoBagman'ınstadyumdakiyüzbinkişilikkalabalığa

hitap eden sesinin yankılanışını duymanın heyecanını yaşıyordu: "Şimdihuzurunuzda...Potterl"

Harry gerçekten uykuya dalıp dalmadığını asla bilemedi -Krum gibi uçmahayalleri gerçek rüyalara dönüşmüş olabilirdi-, bütün bildiği,Mr.Weasley'ninbirdenbağırmayabaşlamışolduğuydu.

"Kalkın!Ron-Harry-hadi,kalkın,çokacil!"

Harryhemendoğrulduvebaşınıçadırbezinevurdu.

"N'oluyor?"

Bir şeylerin yolunda gitmediğini hayal meyal anlamıştı. Kamp yerindekigürültüler değişmişti. Şarkılar sona ermişti. Harry çığlıklar duyuyordu, bir dekaçaninsanlarınayakseslerini.

Ranzadan aşağı kayıp giysilerine uzandı, ama pijamasının üstüne bir blucingeçirenMr.Weasley, "Vakit yok, Harry," dedi, "bir ceket kap ve dışarı çık -çabuk!"

Harry kendine söyleneni yapıp, hemen ardından gelen Ron'la birlikte telaşlaçadırdançıktı.

Hâlâyanmaktaolanbirkaçateşin ışığında, insanların ağaçlığakoştuğunu, tarlaüzerinden onlara doğru gelen bir şeyden kaçtıklarını gördü. Tuhaf ışıltılar vesilah sesleri çıkartan bir şeydi bu. Kulaklarına gür yuhalar, top gibi patlayankahkahalar ve sarhoş feryatlar geliyordu.Derkenbumanzarayı aydınlatan çokparlakbiryeşilışıkpatladı.

Birbirine sımsıkı bitişik ve asaları yukarıdaki bir şeyi işaret eden bir büyücükalabalığı, tarlayı aşarak ağır ağır geliyordu. Harry gözlerini kısarak onlarabaktı...Yüzleriyoktusanki..Sonra,başlarınıkukuletalarlaörtmüş,yüzlerinedemaske takmış olduklarını fark etti. Yükseklerde bir yerde, havanın ortasındadebelenendörtbedenacayipbiçimleregirmekteydi.Yerdekimaskelibüyücülerkuklaymış da, tepelerindeki insanları asalarından havaya yükselen görünmeziplerinucundaoynatıyorlarmışgibi.Bedenlerdenikitanesiçokküçüktü.

Yürüyüş halindeki gruba başka büyücüler de katılıyor, gülerek havada uçancisimleri gösteriyorlardı. Yürüyen kalabalık büyüdükçe, çadırlar da çöküpyıkılıyordu. Harry bir iki kere, yürüyenlerden birinin yolunun üstündeki birçadırıasasıylapatlattığınıgördü.Çadırlardanbirkaçıalevaldı.Feryatlardahadayükseldi.

Havada uçuşan insanlar yanan bir çadırın üzerinden geçerken birdenaydınlandılar. Harry onlardan birini tanıdı: Kamp müdürüMr. Roberts. Ötekiüçüdeherhaldekarısıylaçocuklarıolmalıydı.YürüyenlerdenbiriasasıylaMrs.Roberts'ıtepeüstüçevirdi.Kadınıngeceliğiaçıldı,kocamankülotugöründü.Oüstünüörtmeyeçabalarken, aşağıdakikalabalık tiz sevinççığlıkları attıveyuhçekti.

Muggle çocuklardan küçük olanının yerden beş metre yüksekte topaç gibidönmeyebaşlamasını vebaşınınkukla gibi iki yana sallanmasını izleyenRon,"İğrenç,"diyemırıldandı."Gerçekteniğrenç..."

Hermione ve Ginny, geceliklerinin üstüne paltolarını giyerek, telaşla onlaradoğrugeldiler,Mr.Weasleydehemenarkalarındaydı.AynıandaBill,CharlievePercy tamamen giyinmiş, kolları sıvanmış ve asalarını çekmiş olarakçadırlarındançıktılar.

Mr.Weasley sesiyle gürültüyü bastırarak, "Bakanlık'a yardım edeceğiz!" diyebağırdı ve kendi kollarını sıvadı. "Sizler - ağaçlığa gidin ve birbirinizdenayrılmayın.Buişihallettiğimizzamangelipsizialacağım!"

Bill,CharlievePercy,yaklaşmaktaolanyürüyüşçüleredoğrusonsüratkoşmayabaşlamışlardıbile.Mr.Weasleydeligibiarkalarındankoştu.Bakanlıkbüyücüleriher taraftan huzursuzluk kaynağı yönünde seğirtiyorlardı. Roberts ailesininaltındakikalabalıkisegittikçeyaklaşıyordu.

Fred, Ginny'nin elini yakalayıp onu ağaçlığa doğru çekiştirerek, "Hadi," dedi.Harry,Ron,HermioneveGeorgedaonu izlediler.Ağaçlaravarıncahepsigeridönüpbaktı.Robertsailesininaltındakikalabalıkdahadabüyümüştü.Bakanlıkbüyücülerinin merkezdeki kukuletalı büyücülere ulaşmaya çalıştıklarınıgörüyorlardı, ama işleri çok zordu.Anlaşılan,Roberts ailesinin düşmesine yolaçarkorkusuylabüyükullanamıyorlardı.

Stadyuma giden yolu aydınlatan renkli fenerler söndürülmüştü. Ağaçlarınarasında karanlık siluetler sarsak sarsak yürüyor, çocuklar ağlıyordu. Geceninayazındaçevrelerindekaygılıçığlıklarvepaniğekapılmışsesleryankılanıyordu.Harry, yüzlerini görmediği insanlar tarafından itilip kakıldığını hissetti. SonraRon'unacıylabağırdığınıduydu.

Hermione kaygıyla, "Ne oldu?" diye sordu. Öyle aniden durdu ki, Harry onaçarptı."Ron,neredesin?Ah,buaptalcabirşey-Lumos!"

Aydınlanan asasının dar ışınını patika üzerine yöneltti. Ron sereserpe yerde

yatıyordu.

Ayağakalkaraköfkeyle,"Birağaçkökünetakıldım,"dedi.

Tembelbirsesarkalarından,"Okocaayaklarlatakılmamakzor,"dedi.

Harry,RonveHermionehemen arkalarınadöndüler.Pek rahat görünenDracoMalfoy, yakınlarındaki bir ağaca yaslanmış, tek başına duruyordu. Kollarınıkavuşturmuştu, ağaçlar arasındaki bir açıklıktan kamptaki sahneyi seyredergibiydi.

Ron,Malfoy'aöylebirşeysöylediki,HarryeğerMrs.Weasleyoradaolsaonunbunahayattacesaretedemeyeceğinibiliyordu.

Malfoy, soluk renkli gözleri parlayarak, "Sözlerine dikkat et, Weasley," dedi."Senceşuandasenindekoşakoşagitmengerekmiyormu?Onufarketmeleriniistemezsin,değilmi?"

BaşıylaHermione'yi işaret etti. O anda kamptan bombayı andıran bir patlamasesigeldi.Yeşilbirışıkbiraniçinçevrelerindekiağaçlarıaydınlattı.

Hermione,meydanokuyanbirtavırla,"Nedemekyanişimdibu?"diyesordu.

"Granger, onlar Muggle'ların peşinde," dedi Malfoy. "Havada uçup külotunugöstermek ister misin? İstiyorsan, buralarda takıl, yeter... Buraya doğrugeliyorlar,hepimizbirgüzelgülerdik."

Harry,"Hermionebircadı,"dedihırlargibi.

Malfoy hain hain güldü. "Nasıl istersen, Potter. Bir Bulanık'ı fark etmezlersanıyorsan,olduğunyerdekal."

Ron, "Ağzından çıkanı kulağın duysun!" diye haykırdı. Oradaki herkes"Bulanık”ınannesivebabasıMuggleolanbircadıyadabüyücüiçinkullanılanbüyükbirhakaretolduğunubiliyordu.

Hermione hemen, "Aldırma, Ron," dedi. Malfoy'a doğru bir adım atan Ron'aengelolmakiçinonunkolunututtu.

Ağaçların öbür yanından şimdiye kadarkilerin hepsinden daha gürültülü birpatlamaduyuldu.Yakınlardakilerdenbirkısmıbağırdı.

Malfoy yavaşça kıkırdadı. "Çabucak korkuyorlar, değil mi?" dedi uyuşukuyuşuk."Sanırımbabanhepinizesaklanmanızısöyledi.Neyapıyor-Muggle'larıkurtarmayamıçalışıyor?"

Öfkelenmeye başlayanHarry, "Asıl senin annenle baban nerede?" dedi. "Ordamasketakmışduruyorlar,değilmi?"

MalfoybaşınıHarry'yeçevirdi,hâlâgülümsüyordu."Eh...ordaolsalarbilesanasöylememherhalde,değilmi,Potter?"

Hermione,Malfoy'aiğrenenbirbakışatarak,"Öf,hadi,"dedi,"gidipdiğerlerinibulalım."

Malfoy, "O çalı gibi saçlı koca kafanı aşağıda tut,Granger," diye alaylı alaylıgüldü.

Hermione, "Hadi ama," diye tekrarlayıp Harry ile Ron'u patikada ileri doğrusürükledi.

Ron heyecanla, "Her iddiasına varım ki babası gerçekten de o maskeli gruparasında!"dedi.

Hermione ateşli ateşli, "Eh, şansımız varsa Bakanlık onu yakalar!" dedi. "Ah,bunainanamıyorum.Diğerlerinereyegitti?"

Fred,GeorgeveGinnyortalardagörünmüyordu,amayolbirsürübaşkainsanladolmuştu.Hepsiomuzlarınınüzerindenkamptakikargaşayabakıyordu.

Patikanınbirazilerisindepijamalıyeniyetmelerdenoluşmuşbirkalabalıkyükseksesle tartışıyordu.Harry,RonveHermione'yigördüklerinde,gür,kıvırcık saçlıbirkızdönüpaceleyle,"OüestMadameMaxime?"dedi."Nousl'avonsperdue-"

"Şey-ne?"dediRon.

"Ah..."KonuşankızRon'asırtınıdöndü,yürürlerkenonunaçıkseçikbirşekilde"Ogwarts"dediğiniduydular.

"Beauxbatons,"diyemırıldandıHermione.

"Pardon?"dediHarry.

"Beauxbatons öğrencisi olmalılar," dedi Hermione. "Bilirsiniz... BeauxbatonsSihir Akademisi... Avrupa'da Sihir Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme'deokumuştum."

"Hım...evet...tamam,"dediHarry.

RonasasınıçıkartıpHermione'ninkigibiışıklandırarakyoluaydınlatırken,"FredileGeorgeokadaruzağagitmişolamazlar,"dedi.Harrykendiasasınıalmakiçin

elinicebinesoktu-amaasasıoradayoktu.BulabulaEnvaigöz'ünübuldu.

"Ah,hayır,bunainanamıyorum...Asamıkaybettim!"

"Şakaediyorsun!"

Ron ileHermione dar ışınları daha da ileriye vurdurmak için asalarını havayakaldırdılar.Harryheryanabakındı,amaasasıhiçbiryerdegörünmüyordu.

"Belkideçadırdakalmıştır,"dediRon.

Hermioneendişeyle,"Belkidebizkoşarkencebindendüşmüştür,"dedi.

"Evet,"dediHarry,"belki..."

Büyücülükdünyasındaasasınıgenelliklehepyanındataşırdı,böylebirsahneninortasındaasasızkalmakkendiniçoksavunmasızhissetmesineyolaçmıştı.

Yakınlardakibirhışırtıhepsininhavayasıçramasınanedenoldu.EvciniWinkyoracıktakibirçalıöbeğininiçindençıkmayaçabalıyordu.Çoktuhafbirşekilde,besbelli büyük zorlukla hareket ediyordu; sanki görünmez biri onu tutuyorgibiydi.

İleri uzanıp koşmaya devam etmeye çalışırken, aklı başından gitmiş gibi,"Çevrede kötü büyücüler var!" diye cıyakladı. "İnsanlar tepede - havayaçıkmışlar!Winkyayakaltındançekiliyor!"

Ve onu tutmaya çalışan güçle mücadele ederek, soluyup ciklercesine seslerçıkartaçıkarta,patikanınöbüryanındakiağaçlararasındagözdenkayboldu.

RonmeraklaWinky'ninarkasındanbakarak,"N'olmuşbuna?"dedi."Niyedoğrudürüstkoşamıyor?"

"Bahse girerim, saklanmak için izin almamıştır," dedi Harry. Dobby'yidüşünüyordu. Dobby, Malfoy'ların hoşlanmayacağını bildiği bir şeyi heryapışındakendikendinidövmeyebaşlardı.

Hermione incinmiş bir edayla, "Biliyor musunuz, ev cinlerinin durumu uygarolmaktançokuzak,"dedi."Onlarınkiköleliktenbaşkabirşeydeğil!Mr.Crouchonustadyumuntepesineçıkardı,Winky'ninödükoptu.Sonradaonubüyüledikiçadırları devirmeyebaşladıkları zamankoşamasınbile!Niyekimsebukonudabirşeyyapmıyor!"

"Eh,cinlermutluama,değilmi?"dediRon."BizimWinky'ninmaçtanedediğiniduydun... 'Ev cinlerinin eğlenmemesi gerek'... O bundan hoşlanıyor, ona

patronluktaşlanmasından..."

"İşte senin gibiler, Ron," dedi Hermione hararetle, "çürümüş ve adaletsizsistemleridesteklerler,çünküçoktembel-"

Ağaçlığınkıyısındangürültülübirpatlamadahayankılandı.

"İlerlemeye devam edelim, tamam mı?" dedi Ron. Harry onun Hermione'yetedirginbir bakış attığını gördü.Belki deMalfoy'undediğindebir gerçekpayıvardı;belkiHermionegerçektenonlardandahafazlatehlikedeydi.Yenidenyolakoyuldular.Harryasasınınartıkoradaolmadığınıbilebilehâlâceplerindearanıpduruyordu.

Karanlıkpatikayıizleyerekağaçlığındahadaderinlerinegittiler.BiryandandaFred,GeorgeveGinny'yiarıyorlardı.Besbellimaçtabahsegirerekkazandıklarıbir torba altınla durmuş keh keh gülen ve kamptaki olaydanhiç de etkilenmişgörünmeyenbirgrupcincüceninyanındangeçtiler.Patikanındahadaötesindekigümüşibirışıkdemetininiçineyürüdüler.Ağaçlarınarasındanbaktıklarızaman,uzunboyluvegüzelüçveela'nınbir açıklıktadurduğunugördüler.Çevrelerinibirgençbüyücülersürüsüsarmıştı,çokyüksekseslekonuşuyorlardı.

Birisi, "Yılda yaklaşık yüz çuval Galleon kazanıyorum!" diye haykırdı."TehlikeliYaratıklarınİtlafıKomitesiadınaçalışırım,ejderhaöldürürüm."

Arkadaşı, "Hayır, hiç de değil," diye bağırdı. "Çatlak Kazan'da bulaşıkçısın...Amabenvampiravcısıyım.Şimdiyedekdoksankadarınıöldürdüm.

Veela'larındonuk,gümüşiışığındabileyüzündekisivilcelerigörülenüçüncübirgençbüyücüonunsözünükesti:"BengelmişgeçmişengençSihirBakanıolmaküzereyim,evet."

Harry hıh diye güldü. Sivilceli büyücüyü tanımıştı. Adı Stan Shunpike'tı veaslındaüçkatlıHızırOtobüs'ünbiletçisiydi.

Ron'abunusöylemekiçindöndü,amaRon'unyüzütuhafbirşekildegevşemişti.Birsaniyesonraferyatetmeyebaşladı:"SizeJüpiter'eulaşacakbirsüpürgeicatettiğimisöylemişmiydim?"

"Amanyani!"dediHermione.OveHarry,Ron'usıkıcakollarındantutupolduğuyerde döndürdüler ve oradan uzaklaştırdılar. Veela'lar ile hayranlarının sesleritamamen duyulmaz hale geldiğinde, ağaçlığın tam ortasındaydılar. Şimdiyalnızmışgibigörünüyorlardı,herşeyçokdahasessizdi.

Harryçevreyebaktı."Sanırımburadabekleyebiliriz,ha?Birisigelecekolursabir

kilometreötedenduyarız."

Daha kelimeler ağzından henüz çıkmıştı ki, tam önlerindeki ağacın ardındananidenLudoBagmanortayaçıktı.

İki asanın zayıf ışığında bile, Harry, Bagman'ın çok değiştiğini görebiliyordu.Artıkneşelivepembeyüzlüdeğildi,adımlarıçevikliğiniyitirmişti.Bembeyazvegerginbirhalivardı.

"Kim o?" dedi. Onlara bakıp gözlerini kırpıştırıyor, yüzlerini seçmeyeçalışıyordu."Buradaneyapıyorsunuzböyletekbaşınıza?"

Şaşkınlıklabirbirlerinebaktılar.

"Şey,"dediRon,"birtürayaklanmavarda."

Bagmanonabakakaldı."Ne?"

"Kampta...birileribirMuggleailesinielegeçirmiş..."

Bagman yüksek sesle küfür etti. "Lanet olsun!" dedi, hayli şaşkın görünerek.Başkadatekkelimeetmeden,küçükbirpopsesiylebuharlaştı.

Hermionekaşlarınıçattı."Mr.Bagmanpekdedurumahâkimgibigörünmüyor,değilmi?"

Ron,"AmabüyükbirVurucu'ydu,"dedi.Onlarayolgöstererekpatikadanküçükbir açıklığa çıkardı, bir ağacın dibindeki kuru ot öbeğine oturdu. "WimbourneWasps'teoynarken,takımarkaarkayaüçkezligşampiyonuoldu."

Cebinden küçük Krum bebeğini çıkardı, yere koydu ve yürümesini seyretti.Gerçek Krum gibi bu model de birazcık paytak ve düşük omuzluydu, taraklıayaklarınınüzerindesüpürgesindeolduğundançokdahaazetkileyiciydi.Harrykamp yerinden gelen gürültüleri dinliyordu.Ortalık sessizleşmiş gibiydi, belkideayaklanmasonaermişti.

BirsüresonraHermione,"Umarımötekileriyidir,"dedi.

"Onlarabirşeyolmaz,"dediRon.

Harry, Ron'un yanına oturup, küçük Krum bebeğinin dökülmüş yapraklarınüstündekamburkamburyürümesiniizleyerek,"Düşünbir,"dedi,"babanLuciusMalfoy'u yakalamış olsa.Hep onun böyle bir şeyle ilintisini bulmak istediğinisöylerdi."

Ron,"İşteozamanDracoöylepispissırıtamaz,eminol,"dedi.

Hermione endişeyle, "Ama o zavallı Muggle'lar," dedi, "ya onları yereindiremezlerse?"

Ronyatıştırıcıbiredayla"İndirirler,"dedi."Biryolunubulurlar."

"BütünSihirBakanlığıbugeceburadaykenböylebirşeyyapmakçılgınlıkama!"dediHermione. "Yani nasıl olur da bunun yanlarına kalacağını sanırlar? Sizceiçiyorlarmıydı,yoksasadece-"

Amabirdencümlesiniyarıdabıraktıveomzununüstündengeriyebaktı.HarryveRondahemenarkalarınadöndüler.Sankibirşeyaçıklığadoğrusendeleyerekgeliyor gibiydi. Karanlık ağaçların arkasındaki düzensiz ayak seslerinidinleyerekbeklediler.Amasesleranidendurdu.

"Hey!"diyeseslendiHarry.

Ses çıkmadı. Harry ayağa kalktı, ağacın yanından gözledi. Çok uzağıgöremeyecek kadar karanlıktı, ama birinin tam onun görüş alanının dışındaayaktadurduğunuhissedebiliyordu.

"Kimvarorda?"dedi.

Vesonra,hiçbiruyarıolmaksızın, çevrelerindeki sessizlik, ağaçlıktadahaönceduyduklarınahiçbenzemeyenbirsesleparçalandı.Birpanikçığlığıdeğildibu,dahaçokbirbüyüyebenziyordu.

"MORSMORDRE"

VeHarry'ningözlerininnüfuzetmekiçinçırpındığıkaranlığıniçindenmuazzam,yeşilveparıldayanbirşeyfışkırdı;ağaçlarıntepeleriniaşıpgöğeuçtu.

Ronyenidenayağafırlarken,"Budane?"diyebildi.Havadabelirmişolanşeyebakıyordu.

Harrybiraniçinbunuyinebirayakkabıcıcinoluşumusandı.Sonradevasabirkafatası olduğunu fark etti, zümrüt yıldızlara benzeyen şeylerden meydanagelmişti,ağzındandilgibibiryılançıkıyordu.Onlarbakarkenşekilyükseldikçeyükseldi,yeşilimsibirdumanbulutuiçindeparladı.Yenibiryıldızkümesigibikaragökyüzününüstünekalıbıçıktı.

Birden çevrelerindeki bütün ağaçlıktan çığlıklar yükseldi. Harry nedeninianlamadı, herhalde kafatası birden ortaya çıktığı içindi. Kafatası şimdi tüylerürpertici bir neon tabela gibi bütün ağaçlığı aydınlatacak kadar yükselmişti.Harry, onu yaratan kişiyi görebilmek için karanlığı taradı, ama kimseyi

göremedi.

"Kimvarorda?"diyeseslendiyeniden.

"Harry, gel, yürül" Hermione onun ceketinin arkasını yakalamıştı ve Harry'yigeriyedoğruçekiyordu.

"Neoldu?"dediHarry.Onunyüzünüböylesinesolgunvedehşetiçindegörünceşaşırmıştı.

"Karanlık İşaret, Harry!" diye inledi Hermione, onu çekebildiği kadar sertçeçekiyordu."Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'inişareti!"

"Voldemortmu-?"

"Hadi,Harry!"

Harrydöndü-RontelaşlaminyatürKrum'ukapmıştı-üçüdeaçıklığayöneldiler-ama daha onlar telaşla birkaç adım atamadan duyulan bir dizi pop sesi,birdenbirebeliripçevrelerinisaranyirmibüyücününgelişiniilanetti.

Harry hızla döndü ve hemen bir şeyi fark etti: Büyücülerin hepsi asasınıçıkarmıştı ve asaların hepsi ona, Ron'a ve Hermione'ye dönmüştü. Harryduraklayıpdüşünmedenhaykırdı:"YEREYATIN!"Diğerikisiniyakalayıpyereçekti.

Yirmi ses, "SERSEMLET!" diye bağırdı - göz kamaştırıcı bir dizi ışık çaktı.Harry başındaki saçların, sanki açıklığı şiddetli bir rüzgâr yalamış gibidalgalandığını hissetti. Başını bir santim kaldırınca, büyücülerin asalarındanfışkıranateşkırmızısı ışıklarınkendilerinedoğruuçtuğunugördü:Birbirleriyleçarpışıyor,ağaçgövdelerineçarpıpsekiyor,karanlığadoğrusıçrıyorlardı-

"Durun!"diyehaykırdıHarry'nintanıdığıbirses."DURUN!Obenimoğlum!"

Harry'ninsaçınıuçuşturanrüzgârdindi.Harrybaşınıbirazdahayukarıkaldırdı.Önündekibüyücüasasınıindirmişti.HarryyerdeyuvarlandıveMr.Weasley'nin,yüzündedehşetdolubirifadeyle,onlaradoğrugeldiğinigördü.

"Ron-Harry-"sesititriyordu,"-Hermione-birşeyinizyokya?"

Soğuk,sertbirses,"Yolumdançekil,Arthur,"dedi.

Mr.Crouch'tu.OvediğerBakanlıkbüyücülerionlaradoğruilerliyorlardı.Harryonlarla yüz yüze gelmek için ayağa kalktı. Mr. Crouch'un yüzü öfkeylegerilmişti.

Öfkeyle, "Hanginiz?" diye sordu, keskin bakışlı gözleri ondan ona gidipgeliyordu."Karanlıkİşaret'ihanginizyaptı?"

"Onubizyapmadık!"dediHarry,eliylekafatasınıgöstererek.

Dirseğini ovalayıp dargın dargın babasına bakan Ron, "Biz hiçbir şeyyapmadık!"dedi."Bizeniyesaldırdınızki?"

"Yalan söylemeyin, efendim!" diye bağırdı Mr. Crouch. Asası hâlâ Ron'adönüktü, gözleri de yerinden uğramıştı - hafiften delirmiş gibi görünüyordu."Suçmahallindeyakalandınız!"

Uzun,yünlüsabahlıklıbircadı,"Barty"diyefısıldadı,"onlarçocuk,Barty,onlarasla-"

Mr.Weasleyçabucak,"Sizüçünüz,işaretneredengeldi?"diyesordu.

Hermione titreyerek, "Oradan," dedi. Sesi duydukları yeri gösteriyordu."Ağaçlarınardındabirilerivardı...Birşeylerhaykırdılar-büyülüsözler-"

Mr. Crouch yerinden uğramış gözlerini Hermione'ye çevirerek, "Ah, oradaduruyorlardı,öylemi?"diyesordu.Yüzünübaştanaşağıbir inanmazlıkifadesikaplamıştı. "Büyülü sözler, öyle mi? Bu işaretin nasıl yapıldığını pek güzelbiliyorabenziyorsunuz,küçükhanım-"

AmaMr.CrouchdışındakiBakanlıkbüyücüleriHarry,RonyadaHermione'ninkafatasını yaratmış olacaklarına hiçmi hiç ihtimal vermiyorlardı. Tam tersine,Hermione'nin sözleri üzerine hepsi yeniden asalarını kaldırıp onun gösterdiğiyönedoğrultmuşlardı.Gözlerinikısmış,karanlıkağaçlarınarasınabakıyorlardı.

Yünlü sabahlıklı cadı, "Çok geç kaldık," diye başını salladı. "Buharlaşmışolmalılar."

Çalıgibi,kahverengisakallıbirbüyücü,"Sanmam,"dedi.AmosDiggory'dibu,Cedric'in babası. "Sersemletici'lerimiz o ağaçların arasını tarayarak geçti...Büyükihtimalleonlarıyakaladık..."

Mr.Diggoryomuzlarınıdikleştirerekasasınıkaldırdı,açıklığıuygunadımgeçti.Karanlıktagözdenkaybolurken,birkaçbüyücü,"Amos,dikkatet!"diyeuyardı.Hermioneonungözdenkayboluşunuelleriyleağzınıkapatarakizledi.

BirkaçsaniyesonraMr.Diggory'ninhaykırdığınıduydular.

"Evet!Yakaladıkonları!Buradabirivar!Baygın!Bu-ama,vaycanına..."

Mr.Crouchkulaklarınainanamıyormuşgibi,"Birinimiyakaladın?"diyebağırdı,"Kim?Kimmiş?"

Kulaklarına kırılan dal sesleri, yaprak hışırtıları geldi. Sonra da Mr. Diggoryyeniden ağaçların ardından çıkıp görünürken, çatırtılarla karışık adım sesleriduydular. Kollarında minik, bedeni gevşemiş birini taşıyordu. Harry çaypeçetesinihementanıdı.Bu,Winky'di.

Mr.Diggory,Mr.Crouch'un ev cinini yere, onun ayaklarının dibine koyarken,Mr. Crouch kıpırdamadan, konuşmadan öylece durdu. Diğer Bakanlıkbüyücülerininhepsionabakıyordu.Crouchbirkaçsaniyeolduğuyeremıhlanmışgibikaldı.Winky'yedoğrubakarkenbeyazyüzündegözleriateşgibiparlıyordu.Sonrayenidencanlandısanki.

"Bu-olamaz-"dedikesikkesik."Hayır-"

Hızla Mr. Diggory'nin yanından geçip onun Winky'yi bulduğu yere doğruyürüdü.

Mr.Diggoryarkasından,"Hiçbiranlamıyok,Mr.Crouch,"diyeseslendi."Ordabaşkakimseyok."

AmaMr.Crouch,Diggory'nin sözüne inanmaya razı değil gibiydi.Onun ayakseslerini,çevreyiararkençalılarıitinceçıkanyaprakhışırtısınıduyabiliyorlardı.

Mr.Diggory,Winky'ninbaygınyüzünesertsertbakarak,"Eh,birazutançvericitabii,"dedi."BartyCrouch'unevcini...Yani,demekistiyorumki..."

Mr.Weasleysükûnetle,"Kendinegel,Amos,"dedi."Cininbunuyaptığınıciddiciddi düşünmüyorsun, değil mi? Karanlık İşaret bir büyücü işaretidir. Asagerektirir."

"Evet,"dediMr.Diggory,"asasıvardızaten."

"Ne?"dediMr.Weasley.

"İşte, bak."Mr. Diggory bir asa kaldırıpMr.Weasley'ye gösterdi. "Elindeydi.Yani, her şeyden önce, Asa Kullanımı Yönetmeliği'nin üçüncü maddesi ihlaledilmiş oluyor, insan olmayan yaratıkların asa taşıması da, kullanması dayasaktır."

TamosıradabirpopsesidahaduyulduveLudoBagmanhemenMr.Weasley'ninyanı başında cisimlendi. Soluğu kesilmiş, nerede olduğunun farkında değilmişgibigörünüyordu.Olduğuyerdedöndü,gözlerifincangibiyukarı,zümrütyeşili

kafatasınadikildi.

Soluk soluğa, meslektaşlarına soru sorarcasına dönerken, Winky'yi neredeyseçiğniyordu. "Karanlık İşaret!" dedi. "Kim yaptı bunu?Yakaladınızmı? Barty!Neleroluyor?"

Mr.Crouch elleri boşdönmüştü.Yüzühâlâ hortlakgibi beyazdı, elleri de, dişfırçasınıandıranbıyığıdaoynayıpduruyordu.

"Nerelerdeydin,Barty?"dediBagman."Maçtaniyeyoktun?Cininsanabiryerayırmıştı-Vaycanına!"BagmanayaklarınınaltındayatanWinky'yihenüzfarketmişti."Onaneoldu?"

"Meşguldüm,Ludo,"dediMr.Crouch.Hâlâkesikkesik,dudaklarınıneredeysehiçoynatmadankonuşuyordu."Cinimegelince,sersemletilmişdurumda."

"Sersemletilmişmi?Yanisizmisersemlettinizdemekistiyorsun?Amaniye-?"

Bagman'ın yuvarlak, parlak yüzünde birden bir ışık yandı; yukarı kafatasına,aşağıWinky'ye,sonraMr.Crouch'abaktı.

"Hayır!" dedi. "Winky ha? Karanlık İşaret'i yapacak ha? Nasıl olduğunu bilebilmezki!Herşeydenönce,birasayaihtiyacıvar!"

Mr.Diggory,"Birasasıvardı,"dedi."Onuelindebirasaylabuldum,Ludo.Eğersizce bir sakıncası yoksa, Mr. Crouch, sanırım kendini nasıl savunacağınıdinlememizgerek."

Crouch,Mr.Diggory'yi işittiğine dair bir belirti göstermedi, amaMr.Diggoryonun sessizliğini onay olarak kabul etmişti anlaşılan. Kendi asasını kaldırıpWinky'yiişaretettive,"Çözül!"dedi.

Winkyhafifçekımıldandı.Kocaman,kahverengigözleriaçıldıveaklıkarışmışhaldekiWinkyonlarıbirkaçkezkırpıştırdı.Suskunbüyücülerinbakışlarıaltında,titreyerek doğruldu, oturur duruma geldi. Mr. Diggory'nin ayakları gözüneilişince,yavaşça,titreyerekgözleriniyukarıdikiponunyüzünebaktı;sonradahadayavaşçagökyüzünebaktı.Harryhavadasüzülenkafatasınınonunmuazzam,cam gibi gözlerinin her ikisine de yansıdığını gördü. Winky yutkundu,kalabalığın ortasında çılgınca çevresine baktı ve sonra da dehşet doluhıçkırıklaraboğuldu.

Mr.Diggorysertbir sesle, "Cin!"dedi. "Benimkimolduğumubiliyormusun?BenSihirliYaratıklarınDüzenlenmesiveDenetimiDairesi'ninbirüyesiyim!"

Winkyyerde öne arkaya sallanmaya koyuldu, hızlı hızlı soluk alıyordu.Harryisteristemez,Dobby'nindehşetedüştüğüitaatsizlikanlarındakihalinihatırladı.

"Görüyorsunya,cin,Karanlıkİşaretkısasüreöncemeydanagetirildi,"dediMr.Diggory. "Vesendehemensonra,onun tamaltındabulundun!Bir açıklamadabulunurmusun,zahmetolmazsa!"

"Ben - ben - ben onu yapmıyor, efendim!" diye yutkunduWinky. "Ben nasılolduğunubilmiyor,efendim!"

Mr. Diggory elindeki asayı onun önünde sallayarak, "Elinde bir asaylabulundun!" dedi. Yukarıdaki kafatasından gelip açıklığı aydınlatan yeşil ışıkasayavurunca,Harryonutanıdı.

"Hey-obenim!"dedi.

Herkesonabaktı.

Mr.Diggorykulaklarınainanamayarak,"Pardon?"dedi.

"Obenimasam!"dediHarry."Onudüşürdüm!"

"Düşürdün ha?" diye tekrarladı Mr. Diggory inanmazlıkla. "Bu bir itiraf mı?İşaret'imeydanagetirdiktensonrabirkenaramıattın?"

Mr.Weasleybüyükbiröfkeyle,"Amos,kiminlekonuştuğunudüşünbir!"dedi."HarryPotterKaranlıkİşaret'iyaratırmısence?"

"Şey - elbette yaratmaz," diye mırıldandı Mr. Diggory. "Kusura bakmayın...havayagirdim..."

Harry parmağını kafatasının altındaki ağaçlara doğru sallayarak, "Zaten oradadüşürmedim,"dedi."Kaybettiğimiağaçlığagirdiktenhemensonrafarkettim.”

"Demek,"dediMr.Diggory,ayaklarınındibinesinenWınky'yeyenidenbakmakiçin dönerken bakışları sertleşerek, "bu asayı buldun, öyle mi, cin? Sonra dayerdenaldınvebirazeğleneyimdedin,ha?"

Ezik, koskocaman, yuvarlak burnunun iki yanından gözyaşları akan Winky,"Ben onunla sihir yapmıyor, efendim!" dedi. "Ben... ben... ben sadece onuyerden alıyor, efendim! Ben Karanlık İşaret yapmıyor, efendim, nasıl yapılırbilmiyor!"

"O değildi!" dedi Hermione. Bütün bu Bakanlık büyücülerinin önündekonuştuğu için çok tedirgin görünüyordu, ama yine de azimliydi. "Winky'nin

cırtlak, ince bir sesi var, bizimbüyülü sözleri söylediğini duyduğumuz ses iseçok daha kalındı!" Onların desteğini istercesine Harry ile Ron'a baktı."Winky'ninsesinehiçbenzemiyordu,değilmi?"

"Hayır,"dediHarry,başınısallayarak."Cinsesinekesinliklebenzemiyordu."

"Evet,insansesiydi,"dediRon.

"Göreceğizbakalım,"diyehomurdandıMr.Diggory,hiçetkilenmişgibibirhaliyoktu."Birasanınyaptığısonbüyüyüanlamanınçokbasitbiryoluvardır,cin,bunubiliyormuydun?"

Winky titredi veMr.Diggorykendi asasını yenidenkaldırıpHarry'ninkiyle uçucagetirirkençılgıncabaşınısallayıncakulaklarılaplapvurdu.

"PriorIncantato!"diyekükrediMr.Diggory.

Harry iki asanın birleştiği noktadan devasa, yılan dilli bir kafatası fışkırırkenHermione'nin dehşetle soluğunu tuttuğunu duydu. Ama bu kafatası, tamtepelerindekiyeşilkafatasınıngölgesiydisadece.Kalın,gridumandanyapılmışabenziyordu:Birbüyününgölgesi.

"Deletrius!"diyebağırdıMr.Diggory.Puslukafatasıbirdumanbulutçuğuiçindeyokoldu.

Mr.Diggory hâlâ sarsılarak titreyenWinky'ye yukardan aşağı bakarak, bir türvahşizaferhavasıyla,"İşteböyle,"dedi.

Winky,"Benyapmıyor!"diyecikledi,gözlerikorkuyladönüyordu."Yapmıyor,yapmıyor, yapmak bilmiyor! Ben iyi bir cin, asa kullanmıyor, kullanmakbilmiyor!"

Mr. Diggory, "İki elin kızıl kanda yakalandın, cin!" diye kükredi. "Suçlu asaelindeykenyakalandın!"

Mr.Weasleyyükseksesle,"Amos,"dedi,"düşünbir...Obüyüyüyapmayıbilenbüyücübileçokazdır...Oneredenöğrenmişolacakki?"

Mr.Crouchherhecesindesezilensoğuköfkeyle,"BelkideAmos,"dedi,"benimhephizmetkârlarımaKaraİşaret'iyapmayıöğrettiğimimasındabulunuyor."

Sonderecenahoşbirsessizlikoldu.

AmosDiggorydehşetekapılmıştı."Mr.Crouch...hiç...hiçdedeğil..."

Mr. Crouch havlarcasına, "Senin bu açıklıkta bulunan ve o işareti yaratma

ihtimali enazolan ikikişiyi suçlamana ramakkaldı!"dedi. "HarryPotter -veben!Çocuğunhikâyesinibildiğinisanıyorum,Amos!"

Mr.Diggory,fevkaladerahatsızgörünerek,"Elbette..."diyemırıldandı,"Herkesbilir-"

"Ve - eminim ki," diye haykırdı Mr. Crouch, gözleri yine yerinden uğramışhalde, "uzun meslek hayatım boyunca benim de Karanlık Sanatlar'ı ve onlarıuygulayanları hor gördüğümü ve onlardan tiksindiğimi defalarca gösterdiğimiunutmamışsındır!"

"Mr.Crouch,ben -benasla sizinbununlabir ilginizolduğunu imaetmedim!"diye mırıldandı Amos Diggory, çalı misali kahverengi sakalının ardındakıpkırmızıkesilerek.

"Cinimi suçluyorsan beni suçluyorsun demektir, Diggory!" diye haykırdı Mr.Crouch."İşaret'iyapmayıbaşkaneredenöğrenmişolabilirki?"

"Asayıbaşka-başkabiryerdenalmışolabilir-"

"Tamdediğingibi,Amos,"dediMr.Weasley."Başkabiryerdenalmışolabilir...Winky?"dedi şefkatle, cinedönerek; amaWinky sankionabağrılıyormuşgibigeriyekaçtı."Harry'ninasasınıtamolarakneredebuldun?"

Winky çay peçetesinin kenarını öyle şiddetle kıvırıyordu ki, peçeteparmaklarınınaltındayıpranmıştı.

"Ben-benonubuldu...ordabuldu,efendim..."diyefısıldadı,"orda...ağaçlarda,efendim..."

"Gördün mü, Amos?" dedi Mr. Weasley. "İşaret'i meydana getirenler, bunuyaptıktan hemen sonra buharlaşmış, Harry'nin asasını da geride bırakmışolabilirler. Kendi asalarını kullanmamaları kurnazca bir şey, çünkü onları eleverebilirdi:VeWinky de biraz sonra asaya rastlayıp onu almak talihsizliğindebulundu."

Mr. Diggory sabırsızlıkla, "Ama öyleyse gerçek suçluya bir iki metremesafedeydi!"dedi."Cin?Kimseyigördünmü?"

Winky daha da beter titremeye başladı. Koskocaman gözleriMr. Diggory'denLudoBagman'a,oradandaMr.Crouch'agidipgeldi.

Sonradayutkunarak,"Benkimseyigörmedi,efendim..."dedi,"kimseyi..."

Mr.Crouch sert sert, "Amos," dedi, "olayların olağan akışındaWinky'yi senin

bölümününsorguyaçekmekisteyeceğinintamamenfarkındayım.Ancakyinedesenden,onunlabenimilgilenmemeizinvermeniistiyorum."

Mr. Diggory sanki bu öneriyi hiç de yerinde bulmuyormuş gibi görünüyordu,ama Harry, Mr. Crouch Bakanlık'ın çok önemli bir üyesi olduğu için, Mr.Diggory'ninbuisteğigeriçevirmeyecüretedemediğiniaçıkçagördü.

Mr. Crouch soğuk bir edayla, "Cezalandırılacağından emin olabilirsin," diyeekledi.

"Ef-efendi..." diye kekeledi Winky, gözlerinde yaşlarla başını kaldırıp Mr.Crouch'abakarak."Ef-efendi,lü-lütfen..."

Mr.Crouchda, nasıl oluyorsa yüzüdahakatılaşmış, üzerindeki her çizgi dahaderinlere kazınmış halde, ona baktı. Bakışında zerre kadar acıma yoktu. Ağırağır,"Winkybugecemümkünolacağınısanmadığımbirşekildedavrandı,"dedi."Ona çadırda kalmasını söylemiştim. Ona ben sorunu çözümlemeye gittiğimsürece orada kalmasını söylemiştim. Ve anlıyorum ki bana itaat etmemiş. Bu,giysidemek."

"Hayır!"diyeferyatettiWinky,kendiniMr.Crouch'unayaklarınaatarak."Hayır,efendi!Giysiolmasın,giysiolmasın!"

Harry bir ev cinini özgür bırakmanın tek yolunun ona doğru dürüst giysilersunmak olduğunu biliyordu. Winky'nin, gözyaşları Mr. Crouch'un ayaklarınııslatırkençaypeçetesinesıkısıkısarılmasıacınacakbirmanzaraydı.

Hermione,Mr. Crouch'a ateş saçan gözlerle bakarak, "Ama korkmuştu!" diyepatladıöfkeyle. "Cininizyüksektenkorkuyor,omaskelibüyücülerde insanlarıhavaya kaldırıyordu! Ayaklarının altından çekilmek istediği için onusuçlayamazsınız!"

Mr. Crouch, ayaklarının dibindeki cine değmemek için, geriye bir adım attı.Winky'yi, haddinden fazla parlatılmış ayakkabılarını kirleten pis ve kokuşmuşbirşeymişgibiinceliyordu.

Soğuk bir tavırla, "Bana itaatsizlik eden bir ev cinine ihtiyacım yok," dedi,Hermione'ye bakarak. "Efendisine ve efendisinin temiz adına neler borçluolduğunuunutanbirhizmetkâraihtiyacımyok."

Winkyöyleşiddetleağlıyorduki,hıçkırıklarıaçıklıktayankılanıyordu.

Çoknahoşbirsessizlikoldu.Busessizliği,yavaşçakonuşanMr.Weasleybozdu."Kimseninitirazıyoksa,sanırımkendigrubumuçadıragerigötüreceğim.Amos,

o asa bize anlatabileceği her şeyi anlattı - bir mahzuru yoksa Harry onu gerialabilir,değilmi?"

Mr.Diggory,Harry'yeasasınıverdi,odacebinekoydu.

Mr.Weasleyyavaşça,"Sizüçünüz,gelin,"dedi.AmaHermionehareketetmekistemiyor gibiydi, gözleri hâlâ ağlayan ev cinindeydi. Mr. Weasley ısrarla,"Hermione!" dedi. Kız döndü, açıklıktan çıkan ve ağaçların arasından geçenHarryileRon'uizledi.

Açıklıktançıktıklarıandada,"Winky'yeneolacak?"diyesordu.

"Bilmiyorum,"dediMr.Weasley.

Hermione kızgınlıkla, "Ona ne kadar kötü muamele ediyorlar!" dedi. "Mr.Diggory ona boyuna 'cin' deyip duruyor... ve Mr. Crouch! Bunu yapmadığınıbiliyor,yinedeonukovuyor!Nekadarkorktuğunayadaüzüldüğünealdırmadıbile-sankiinsandeğilmişgibi!"

"Eh,değilzaten,"dediRon.

Hermione hemen ona döndü. "Ama bu, duyguları olmadığı anlamına gelmez,Ron.Buiğrenç-"

"Hermione, seninle aynı fikirdeyim," dedi Mr. Weasley hemencecik, onayürümesini işaret ederek. "Ama şu an cin haklarını tartışma vakti değil.Olabildiğincehızlaçadıradönmekistiyorum.Ötekilereneoldu?"

"Onlarıkaranlıktakaybettik"dediRon."Baba,niyekafatasıyüzündenherkesinsinirleriokadargerildi?"

Mr.Weasleygerginbirşekilde,"Herşeyiçadıradönünceaçıklayacağım,"dedi.

Amaağaçlığınkıyısınavardıklarınaönlerikesildi.

Cadılardanvebüyücülerdenoluşan,korkmuşgörünenbüyükbirkalabalıkoradatoplanmıştı. Mr.Weasley'nin onlara doğru geldiğini görünce, çoğu öne doğruatıldı."Oradaneleroluyor?""Kimyaptıİşaret'i?""Arthur-odeğil-değilmi?"

Mr.Weasley sabırsızlıkla, "Elbette o değil," dedi. "Kim olduğunu bilmiyoruz;buharlaşmışlaranlaşılan.Şimdibenimazurgörünlütfen,yatmakistiyorum."

Harry,RonveHermione'ninönünedüşerekonlarıkalabalığınarasındangeçirdi,gerisingerikampyerinegötürdü.Şimdiçevresessizdi;bazıyıkılmışçadırlardanhâlâdumantütmekteolmasınarağmen,maskelibüyücülerdeneseryoktu.

Charlie'ninbaşıoğlanlarınçadırındandışarıuzanmıştı.

Karanlıkta, "Baba, neler oluyor?" diye seslendi. "Fred, George ve Ginny sağsalimgeridöndüler,amadiğerleri-"

Mr.Weasleyeğilipçadırdaniçerigirerek,"Onlarıgetirdim,"dedi.Harry,RonveHermionedeonunarkasındaniçerigirdiler.

Bill küçük mutfak masasında oturmuş, şarıl şarıl kanayan koluna bir çarşafbastırmıştı.Charlie'ningömleğindekocabiryırtıkvardıvePercykanlıburnunututuyordu.Fred,GeorgeveGinny'ninyaralarıbereleriyoktu,amasarsılmışlardı.

Bill haşin bir edayla, "Onları yakaladınız mı, baba?" diye sordu. "İşaret'iyapanları?"

"Hayır," dedi Mr. Weasley. "Barty Crouch'un cinini elinde Harry'nin asasıylabulduk,amaİşaret'iyapankişihakkındadahafazlabirbildiğimizyok."

Bill,CharlievePercybirağızdan,"Ne?"dediler.

"Harry'ninasasımı?"dediFred.

"Mr.Crouch'uncinimi?"dediPercy,yıldırımçarpmışgibi.

Mr.Weasley, biraz daHarry,RonveHermione'nin yardımıyla, ağaçlıkta nelerolduğunu açıkladı. Hikâyelerini bitirdikleri zaman, Percy bir hataya içerlemişbiriedasıylaşişindi.

"Eh, Mr. Crouch böyle bir cinden kurtulmakta epeyce haklı!" dedi. "Onagitmemesinitembihettiğihaldegitmesi...bütünBakanlık'ınönündeonumahçupetmesi...EğerSihirliYaratıklarınDüzenlenmesiveDenetimiDairesi'ninönüneçıkarılsaydı,bunasılbir-"

Hermione,"Hiçbirşeyyapmadı-sadeceyanlışzamandayanlışyerdeydi!"diyecevabıyapıştırdıPercy'ye.Percyçokşaşırmışgöründü,HermionehepPercy'leiyigeçinmişti,hattaötekilerinhepsindendahaiyi.

Yine de kendini toparladı ve azametle, "Hermione," dedi, "Mr. Crouch'unkonumundabirbüyücü,elindebirasayladeligibisağasolakoşanbirevcininiyanındatutamaz!"

"Deligibisağasolakoşmuyordu!"diyehaykırdıHermione."Sadeceonuyerdenaldı!"

Ronsabırsızlıkla,"Baksanıza,biribanaokafatasınınneolduğunuaçıklayabilir

mi?"dedi."Kimseyebirzararıyoktuki...Niyebukadarşamatakopardılar?"

Hermione, başka biri cevap veremeden, "Sana söyledim. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in simgesi, Ron," dedi. "Karanlık Sanatlar'ın Yükselişi veDüsüşü'ndeokumuştum."

Mr. Weasley yavaşça, "Ve on üç yıldır görülmemişti," dedi. "İnsanlar elbettepaniğekapıldı...Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'ingeridöndüğünügörmekgibibirşeydi."

Ronkaşlarınıçatarak,"Anlamıyorum"dedi."Yani...yinedesadecegökyüzündebirşekil..."

"Ron,Kim-Olduğunu-Bilirsin-SenvemüritleribiriniöldürünceKaranlıkİşaret'igökyüzüne gönderirlerdi," dedi Mr. Weasley. "Nasıl bir dehşet yaratırdı...bilemezsinsen,çokgençsin.EvedöndüğünüveevininüzerindeKaranlıkİşaret'ihavada süzülürken gördüğünü gözünün önüne getir, bir de içeride seni neyinbeklediğini biliyorsun..."Mr.Weasleyyüzünüburuşturdu. "Herkesin enberbatkorkusu...enberbat..."

Biransessizlikoldu.

SonraBill,kesiğikontroletmek içinkolundakiçarşafıçekerek,"Eh,buakşambizefaydasıolmadı,"dedi,"herkimyarattıysa.ÖlümYiyenler'ikorkuttu,görürgörmez çil yavrusu gibi dağıldılar. Biz herhangi birinin maskesini çıkartacakkadar yakınlarına varamadan hepsi buharlaştı. Neyse ki Roberts ailesini yereçarpmadanyakaladık.Şimdihafızalarıdeğiştiriliyor."

"ÖlümYiyenlermi?"dediHarry."ÖlümYiyenlerdene?"

Bill, "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'idestekleyenlerkendilerinebuadı takmıştı,"diye cevap verdi. "Sanırım bu gece onlardan geriye kalanları gördük - hiçdeğilse,Azkaban'adüşmemeyibaşaranları."

"Onlarolduklarınıkanıtlayamayız,Bill,"dediMr.Weasley.Sonradaçaresizlikleekledi:"Amabüyükolasılıklaonlardı."

Ron birden, "Evet, bahse girerim onlardır!" dedi. "Baba, ağaçlıkta DracoMalfoy'a rastladık. Bize babasının da omaskeli kaçıklardan olduğunu söyledigibi bir şey! Ve hepimiz Malfoy'ların Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in yanındaolduklarınıbiliyoruz!"

"İyiamaVoldemort'unmüritleri-"diyebaşladıHarry.Herkesirkildi-büyücülükdünyasının büyük kısmı gibi, Weasley'ler de Voldemort'un adını söylemekten

hep kaçınırlardı. "Pardon," dedi Harry hemen. "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'inmüritleriMuggle'larıhavalandırarakneyapıyorlardıki?Yani,amaçlarıneydi?"

Mr. Weasley kof bir gülüşle, "Amaç mı?" dedi. "Harry, bu onların eğlenceanlayışı. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen iktidardayken işlenen Mugglecinayetlerininyarısıeğlenceadınaişlendi.Sanırımbugecebirkaçkadehiçtilervebizehâlâçoğununyakalanamadığımesajınıvermefikrinekarşıkoyamadılar."İğrenmişbiredayla,"Küçükvegüzelbiryenidenbuluşmapartisi,"diyebitirdi.

"AmaeğeronlargerçektendeÖlümYiyenler'se,nedenKaranlıkİşaret'igörüncebuharlaştılarki?"diyesorduRon."Onugördüklerinememnunolmalılardı,değilmi?"

"Kafanı çalıştır, Ron," dedi Bill. "Eğer gerçekten Ölüm Yiyenler'se, Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen iktidardan düşünce Azkaban'ı boylamamak için hayliçaba harcadılar demektir. Onun insanları öldürmek ve işkence etmek içinkendilerini zorladığı yolunda her türlü palavrayı attılar. Bahse girerim ki, geridönüşü bizlerden fazla onları korkutuyor. Gücünü yitirdiği zaman onunla birilişkileri olduğunu inkâr ettiler ve gündelik hayatlarına döndüler... Onlara pekhoşgözlebakacağınısanmam,sennedersin?"

"Öyleyse...Karanlıkİşaret'imeydanagetirenlerkimlerse..."dediHermioneağırağır, "bunu Ölüm Yiyenler'i desteklediklerini göstermek için mi yapıyorlardı,yoksaonlarıkorkutupkaçırmakiçinmi?"

Mr.Weasley,"Senintahminindebizimkikadargeçerli,Hermione,"dedi."Amasanaşunusöyleyeyim...BunuyapmayıbilenlersadeceÖlümYiyenler'di.Bunuyapankişi,şimdiolmasabilebirvakitlerÖlümYiyendeğildiyse,çokşaşarım...Dinle, çok geç oldu ve eğer anneniz neler olduğunu duyarsa üzüntüden hastaolur. Birkaç saat daha uyuruz ve sonra da erkenden bir Anahtar'la buradanayrılmayaçalışırız."

Harry ranzasına uzandığında başı uğulduyordu. Kendini yorgun hissetmesigerektiğinibiliyordu:Saatneredeysesabahınüçüolmuştu,amauykusuyoktu-uykusuyoktuvekaygılıydı.

Üçgünönce -çokdaha fazlagibigeliyordu,amasadeceüçgünolmuştu-yaraizinde bir yanmayla uyanmıştı. Ve bu gece, on üç yıldır ilk defa, LordVoldemort'unişaretigöktebelirmişti.Bütünbunlarneanlamageliyordu?

Privet Drive'dan ayrılmadan önce Sirius'a yazdığı mektubu düşündü. AcabaSirius'un elineulaşmışmıydı?Nezamancevapverecekti?Harry, gözleri çadır

bezinde,yatağınauzanmıştı,amabudefaonurahatlatıpuyutacakuçmahayallerikuramadı.VeancakCharlie'ninhorultularıçadırıdoldurduktançoksonrauykuyadalabildi.

ONUNCUBÖLÜM:BAKANLIK'TAKARGAŞA

Henüzbirkaçsaatuyumuşlardıki,Mr.Weasleyonlarıuyandırdı.Çadırlarıbüyümarifetiyle topladı. Kamptan bir an önce ayrılmaya çalışırlarken, kulübesininkapısındaduranMr.Roberts'ınönündengeçtiler.Mr.Roberts'ıntuhaf,afallamışbirhalivardı,onlarıbellibelirsizbir"MutluNoeller"leuğurladı.

Kırlaradoğruyürürlerken,Mr.Weasleyalçaksesle,"Düzelecek,"dedi."Bazenbirinin hafızası değiştirilince, bir süre nerede olduğunu bilemez... Hem onaunutturduklarışeydebüyükbirşeydi."

Anahtarlar'ın olduğu noktaya yaklaşırlarken aceleci sesler duydular. Orayavarınca, çok sayıda cadı ile büyücüyü Anahtar muhafızı Basil'in çevresinetoplanmış buldular. Hepsi kamptan mümkün olduğunca çabuk ayrılmak içinşamataediyordu.Mr.WeasleytelaşiçindeBasil'letartışmayakoyuldu;kuyruğagirdiler,güneştamdoğmadandaeski,lastikbirtekerlekleStoatsheadTepesi'nevarmayıbaşardılar.ŞafakışığındaOtterySt.Catchpole'dangeçipKovuk'adoğruyürüdüler.Pekbitkinoldukları veözlemlekahvaltılarını düşündükleri için çokazkonuşuyorlardı.KöşeyidönüpdeKovukkarşılarınaçıkınca,yoldabirferyatyankılandı.

"Ah,binşükür,binşükür!"

Besbelli ön bahçede onları beklemekte olan Mrs. Weasley koşarak geldi.Ayağındahâlâevterliklerivardı,yüzüsolgunvegergindi,elindederulohalinegetirilmiş bir Gelecek Postası tutuyordu. "Arthur - öyle endişelendim - öyleendişelendimki-"

Kollarını Mr. Weasley'nin boynuna doladı, Gelecek Postası gevşeyen elindenyeredüştü.GözleriniyereçevirenHarrymanşetigördü:“QUIDDITCHDÜNYAKUPASI'NDA TERÖR SAHNELERİ". Ağaçların üstünde görülen Karanlıkİşaret'inparıldayan,siyah-beyazbirfotoğrafıdavardı.

Mrs.Weasley,Mr.Weasley'yibırakıphepsinekançanağıgibigözlerlebakarak,iyiceafallamışhalde,"İyisiniz,"diyemırıldandı."Hayattasınız...Ah,çocuklar..."

Ve sonra herkesi şaşırtarakFred'leGeorge'u yakaladı.Öyle sıkı sıkı sarıldı ki,başlarıbirbirinevurdu.

"Ahh!Anne-biziboğuyorsun-"

"Gitmeden önce sizi payladım!" dedi Mrs. Weasley, hıçkırarak ağlamayabaşlayarak. "Hep bunu düşündüm! Ya Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen siziyakalasaydı?Ya 'YeterinceS.B.D.'niz yok' lafı size söylediğim son laf olsaydı?Ah,Fred...George..."

"Haydi, Molly, haydi, hepimiz çok iyiyiz," dedi Mr. Weasley, yatıştırıcı biredayla.Onuikizlerinüzerindenalıpevedoğrugötürdü."Bill,"dedialçaksesle,"ogazeteyial,neyazdığınıgörmekistiyorum..."

Hepsiminikmutfağadoluştu.Hermione,Mrs.Weasley'yebir fincankoyu çayyaptı,Mr.WeasleydeısraredipiçineOgdensEskiAteşviskisikoydu.SonraBillbabasınagazeteyiuzattı.Percyomzundanbakarken,Mr.Weasleybirincisayfayagözgezdirdi.

"Biliyordum," dedi sıkıntıyla. "Bakanlık çuvalladı... suçlular yakalanamadı...gevşekgüvenlik...Karanlıkbüyücülerkontrolsüzdolaşıyor...Ulusalayıp...Kimyazmışbunu?Ah...tabii...RitaSkeeter."

Percy hiddetle, "O kadın Sihir Bakanlığı'na düşman!" dedi. "Geçen hafta da,vampirlerle uğraşacağımıza kazan kalınlığı gibi önemsiz şeylerin üzerindedurarak vaktimizi ziyan ettiğimizi söylüyordu! Büyücü-Olmayan Kısmen-İnsanların Tedavisi Rehberi'nin on ikinci paragrafında özellikle belirtilmiş,deniyorki-"

Billesneyerek,"Bizebiriyiliket,Perce,"dedi,"sesinikes."

Mr. Weasley Gelecek Postası'ndaki yazının alt satırlarına gelince, gözlerigözlüğününardındabüyüyerek,"Bendensözediliyor,"dedi.

"Nerede?" dedi Mrs. Weasley. Viskili çayı boğazına kaçtı. "Görseydim, sağolduğunuanlardım!"

"İsmendeğil,"dediMr.Weasley."Şunudinleyin:

“Eğer ağaçlığın kıyısında soluk soluğa haber bekleyen,dehşetedüşmüşcadılarlabüyücülerSihirBakanlığı'ndanmedetumdularsa,fenahaldehayalkırıklığınauğradılar.Bir Bakanlık görevlisi Karanlık İşaret'in ortaya

çıkışından epey sonra göründü, hiç kimseninincinmediğini iddia etti, ama başka herhangi bir bilgivermeyi reddetti. Bu beyanın, bir saat sonra ağaçlıktanbirkaç cesedin çıkartılıp taşındığı doğrultusundakisöylentileribastırıpbastırmayacağınızamangösterecek."

Mr.Weasley gazeteyi öfkeyle Percy'ye vererek, "İnsaf yani," dedi. "Gerçektenkimse incinmedi ki-Nedemeliydimyani?Ağaçlıktan birkaç cesedin çıkartılıptaşındığı doğrultusundaki söylentiler... Eh, artık Skeeter bunu yazdığına görekesinliklesöylentiçıkacakdemektir."

Derin bir soluk aldı. "Molly, büroya gitmeliyim; bu pürüzlerin mutlakagiderilmesigerek."

Percy önemli biri havasına girerek, "Seninle geleceğim, baba," dedi. "Mr.Crouch'un herkese ihtiyacı var. Hem böylece ona kazan raporumu bizzatverebilirim."

Mutfaktantelaşlaçıktı.

Mrs.Weasleyperişangörünüyordu."Arthur, sözümona tatildesin!Bununseninbüronlailgisiyok;senolmadandaidareedebilirler,değilmi?"

Mr. Weasley, "Gitmem gerek, Molly," dedi. "İşleri büsbütün karıştırdım.Cüppemigiyeyimdeyolakoyulayım..."

Harry kendini daha fazla tutamadı. "Mrs.Weasley," dedi, "Hedwig benim içinbirmektupgetirmedi,değilmi?"

"Hedwigmi, canım?"dediMrs.Weasley.Aklı başkayerdeydi. "Hayır... hayır,hiçpostagelmedi."

RonveHermionemeraklaHarry'yebaktılar.

Harryikisinedeanlamlıbirbakışatarak,"Yukarıçıkıpelimdekileriseninodanabıraksamolurmu,Ron?"dedi.

Ronhemen,"Evet...Bendeçıkacağımherhalde,"dedi."Hermione?"

"Evet,"dediodatelaşlaveüçümutfaktançıkıpmerdivenitırmandılar.

Tavanarasıodasınınkapısınıarkalarındankapatırkapatmaz,Ron,"Neleroluyor,Harry?"diyesordu.

"Sizeanlatmadığımbirşeyvar,"dediHarry."Pazarsabahıyaraiziminacısıylauyandımyine."

Ron ve Hermione'nin tepkileri tamı tamına Harry'nin Privet Drive'daki yatakodasında hayal ettiği gibi oldu. Hermione yutkundu ve hemen önerilerdebulunmaya başladı.Birkaç başvuru kitabından söz etti,AlbusDumbledore'danHogwartshemşiresiMadamPomfrey'yevaranakadarherkesinadınısaydı.

Ronisenutkututulmuşgibigörünüyordu."Ama-oradadeğildi,değilmi?Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen? Yani - yara izin geçen sefer acıyıp dururkenHogwarts'taydı,değilmi?"

"PrivetDrive'daolmadığındaneminim,"dediHarry."Amarüyamdaovardı...ove Peter - biliyorsun, Kılkuyruk. Şimdi hepsini hatırlamıyorum ama... biriniöldürmeyiplanlıyorlardı."

Biran"beni"demesineramakkalmıştı,amaHermione'ninoanolduğundandahadafazladehşetedüşmesineyolaçmayaiçielvermemişti.

Roncesaretvermekistergibi,"Sadecebirrüyaydı,"dedi."Birkâbus."

Harrypenceredendışarı,ağarmaktaolangöğebakarak,"Öylemiydigerçekten?"dedi."Tuhaf,değilmi?..Yaraizimacıyor,üçgünsonraÖlümYiyenleryürüyüşegeçiyorvegökyüzündeVoldemort'unsimgesibeliriyor."

Rondişlerinisıkarak,"Adını-söyleme!"dedi.

Harry ona aldırmadan, "Hem Profesör Trelawney'nin ne dediğini hatırlıyormusunuz?"dedi."Geçenyılınsonunda?"

ProfesörTrelawney,Hogwarts'takiKehanetöğretmeniydi.

Hermione alaylı alaylı "hıh" dedi, yüzündeki dehşet ifadesi silinmişti. "AmanHarry,oyaşlısahtekârınsöyledikleriniciddiyealmayacaksın,değilmi?"

"Senoradadeğildin,"dedi.Harry."Onuduymadın.Buseferfarklıydı.Diyorumsana,transagirdi-gerçekbirtransa.VeKaranlıkLord'unyenidenyükseleceğinisöyledi...Eskisindendahabüyükvedahakorkunç...Bunubaşaracakmış,çünkühizmetkârıonageridönüyormuş...veogeceKılkuyrukkaçtı."

Birsessizlikoldu,RondalgındalgınChudleyCannonsçarşafındakibirdelikleoynuyordu.

Hermione, "Niye Hedwig geldi mi diye sordun, Harry?" dedi. "Mektup mubekliyorsun?"

Harryomuzsilkti."Sirius'ayaraizimdenbahsettim.Cevabınıbekliyorum."

YüzününifadesidüzelenRon,"İyifikir!"dedi.

"Bahsegirerim,Siriusneyapılacağınıbiliyordur."

"Banaçabukcevapvereceğiniumuyordum,"dediHarry.

Hermionemantıklı bir şekilde, "İyi amaSirius'un nerede olduğunu bilmiyoruzki,"dedi. "Afrika'daolabilir,yadabaşkabiryerde,değilmi?Hedwigöylebiryolculuğubirkaçgündetamamlayamaz."

"Evet,biliyorum,"dediHarry,amapenceredendışarı,Hedwig'sizbirgökyüzünebakarken,karnındakurşungibibirduyguvardı.

Ron, "Gel, bahçede Quidditch oynayalım, Harry," dedi. "Hadi - üçe üç, Bill,Charlie,FredveGeorgedaoynar...WronskiAldatmacası'nıdenersin..."

Hermione "çok duyarlı davranmıyorsun bence" imasında bulunan bir sestonuyla, "Ron," dedi, "Harry şu andaQuidditch oynamak istemiyor... Kaygılı,yorgun...Hepimizinyatmayaihtiyacıvar..."

Harrybirden, "Evet,Quidditchoynamak istiyorum,"dedi. "Bekle,Ateşoku'mualayım."

Hermione"oğlanlar"gibibirşeylermırıldanarakodadançıktı.

Bir sonraki haftaMr.Weasley de, Percy de evde pek duramadı. Her ikisi desabahları ailenin geri kalanı uyanmadan evden çıkıyor ve geceleri de akşamyemeğindençoksonradönüyorlardı.

Percy, Hogwarts'a dönmelerinden önceki pazar akşamı, kasılarak, "Tam bircurcuna," dedi onlara. "Bütün hafta yangın söndürdüm. İnsanlar boyunaÇığırtkan gönderiyordu. Bilirsiniz, bir Çığırtkan'ı hemen açmazsan patlar.Masamınüstüyanıklarladolu,eniyitüykalemimdeküloldugitti."

OturmaodasışöminesininönündekihalıdaBüyülüSeloteyp'leBinSihirliOtveMantarkitabınıonaranGinny,"NiyehepsiÇığırtkangönderiyor?"dedi.

"Dünya Kupası'ndaki güvenlik önlemlerinden şikâyet ediyorlar," dedi Percy."Harapolanmülkleri için tazminat istiyorlar.MundungusFletcheron ikiyatakodalıvejakuziliçadırıiçintazminattalepetti,amayalanınıyakaladım.Aslında

sopalaratutturulmuşbirpelerininaltındauyuyormuş."

Mrs.Weasleyköşedekisarkaçlı,büyüksaategözattı.Harrybusaatiseviyordu.Zamanıöğrenmekistiyorsanbeşparaetmezdi,amaonundışındahertürlübilgiyiverirdi.Dokuztanealtınyelkovanıvardı,herbirininüstüneWeasleyailesindenbirinin adı oyulmuştu. Saatin yüzünde hiç sayı yoktu, öte yandan ailenin herbireyinin nerede olabileceğini gösteriyordu. "Ev", "okul" ve "iş"in yanı sıra,"kayıp","hastane"ve"hapis"bölümlerivardı.Normalbirsaatteonikisayısınınolmasıgerekenyerdeise"hayatitehlike"yazılıydı.

O anda yelkovanlardan sekiz tanesi "ev"i gösteriyordu, ama en uzun olanMr.Weasleyyelkovanıhâlâ"iş"inüstündeydi.Mrs.Weasleyiçiniçekti.

"Babanız, Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen döneminden beri hafta sonu işe gitmekzorunda kalmamıştı," dedi. "Onu çok çalıştırıyorlar. Birazdan eve gelmezse,yemeğinintadıkaçacak."

Percy, "Eh, babammaçtaki hatasını telafi etmek zorunda hissediyor kendini,"dedi. "Doğrusunu isterseniz, kendi Daire Başkanı'ndan onay almaksızın halkaduyuruyapmasıpekdeakıllıca-"

Mrs.Weasleybirandaparlayarak,"Skeeterdenenorezilkadınınyazdıklarıiçinsakınbabanısuçlayayımdeme!"dedi.

Ron'lasatrançoynayanBill, "Babambir şeysöylememişolsaydı,Ritaantikasıbu sefer de kalkıp Bakanlık'tan kimsenin yorum yapmamasının utanç vericiolduğunu söyleyecekti," dedi. "Rita Skeeter kimse için iyi şey yazmaz.Hatırlamıyormusun, bir keresindeGringotts'taki bütün büyü kıranlarla söyleşiyapmışvebenimiçin'uzunsaçlıbirsaloz'demişti."

Mrs.Weasley tatlılıkla, "Eh, gerçekten de biraz uzun, canım," dedi. "Bana birizinversen-"

"Hayır,anne."

Yağmur oturma odasının camını dövüyordu. Hermione, Mrs. Weasley'ninDiagonYolu'ndanona,Harry'yeveRon'abirertanealdığı4.SınıflarİçinTemelBüyülerKitabı'nagömülmüştü.Charlieateşgeçirmezbiryünbaşlığıyamıyordu.Harry, Hermione'nin on üçüncü doğum gününde ona armağan ettiği SüpürgeBakımSeti'ni açıp ayaklarınındibinekoymuş,Ateşoku'nu cilalıyordu.FredveGeorgeuzakbirköşedeoturmuş,ellerindetüykalemleriylebirparçaparşömeninüzerineeğilmiş,fısıldaşıyorlardı.

Mrs. Weasley gözlerini ikizlerin üzerine dikip, sert sert, "Siz ikiniz ne işlerçeviriyorsunuzbakayım?"diyesordu.

Fredbaştansavarcasına,"Evödevi,"dedi.

"Güldürmebeni,hâlâtatildesiniz,"dediMrs.Weasley.

George,"Evet,birazgeciktirdikde,"dedi.

Mrs. Weasley kurnaz kurnaz, "Yani yeni bir sipariş formu dolduruyorolamazsınız, değil mi?" dedi. "Weasley Büyücü Şakaları'nı yenidenbaşlatmıyorsunuzya?"

Fredbaşınıkaldırıpyüzündeacılıbir ifadeyleonabakarak, "Amaanne,"dedi,"yarınHogwartsEkspresikazayapsadaGeorge'labenölsek,sendenişittiğimizson şey temelsiz bir suçlama olacak. O zaman kendini nasıl hissedersinbakalım?"

Herkesgüldü,Mrs.Weasleybile.

Birden,"Ah,babanızgeliyor!"dedi,tekrarsaatebakarak.

Mr. Weasley'nin yelkovanı "iş"ten "yol"a geçmişti aniden; bir saniye sonratitreyerek diğerleri gibi "ev"e geldi. Mr. Weasley'nin mutfaktan seslendiğiniduydular.

Mrs.Weasleytelaşlaodadançıkarak,"Geliyorum,Arthur!"diyeseslendi.

Birkaç dakika sonra Mr. Weasley, tepsinin içinde yemeğiyle, sıcacık oturmaodasınagelmişti.Çokbitkinbirhalivardı.

Ocağın yakınındaki bir koltuğa oturup, hafiften buruşmuş görünenkarnabaharıylakeyifsizkeyifsizoynayarak,"Eh,işteşimdiolanoldu,"dediMrs.Weasley'ye. "Rita Skeeter bütün hafta, Bakanlık'ın yüzüne gözüne bulaştırdığıbaşkaişlerbuluponlarhakkındayazabilmekiçinortalığıkarıştırdıdurdu.Şimdide zavallı Bertha'cığın kayıp olduğunu öğrenmiş, yarınGelecek'inmanşetindebu olacak. Ben demiştim Bagman'a, Bertha'yı araması için birini göndermişolmangerekirdidiye."

Percyhemen,"Mr.Crouchhaftalardırbunusöylüyor,"dedi.

Mr. Weasley sinirlenerek, "Rita, Wınky olayını öğrenmediği için Crouch çokşanslı,"dedi."Onunevcininin,elindeKaranlıkİşaret'iyapanasaylayakalanmışolmasındanbirhaftalıkmanşetçıkardı."

Percy hararetle, "Sanırım o cin her ne kadar sorumsuz olsa da, İşaret'i onunmeydanagetirmediğikonusundahepimizhemfikirdik,"dedi.

Hermione öfkeyle, "Bana sorarsanız," dedi, "Gelecek Postası'ndakiler onuncinlerenekadarhaincedavrandığınıbilmedikleriiçinMr.Crouchçokşanslı!"

Percy,"Bak,Hermione,"dedi."Mr.CrouchgibiyüksekmevkidekibirBakanlıkgörevlisi,hizmetkârlarınınkayıtsızşartsızitaatinihakeder-"

Hermione,"Kölelerinindemekistiyorsun!"deditizbirsesle."ÇünküWinky'yeücretödemiyordu,değilmi?"

Mrs. Weasley tartışmayı keserek, "Bence hepiniz yukarı kata çıkın daeşyalarınızı doğru dürüst toplayıp toplamadığınızı kontrol edin," dedi. "Hadibakalım,hepiniz..."

Harry, Süpürge Bakım Seti'ni toparladı, Ateşoku'nu omzuna vurdu ve Ron'labirlikte yukarı kata çıktı. Evin üst katında, rüzgârın tiz ıslıklarıyla iniltilerinineşlik ettiği yağmur daha da gürültülüydü sanki. Tavan arasında yaşayangulyabanininaradabiryükselenulumalarınıdaunutmamakgerek.HarryileRoniçerigirince,Pigwidgeonyinekafesindeötüşüpuçuşmayakoyuldu.Yarıyarıyadolusandıklaronubirheyecanhummasıiçineatmışgibiydi.

Ron,Harry'yebirpaketfırlatarak,"ŞununönünebirazBaykuşİkramıat,"dedi."Belkiozamansesikesilir."

Harry, Pigwidgeon'ın kafesinin parmaklıkları arasından içeri birkaç Baykuşİkramıattı, sonradasandığınadöndü.Hedwig'inhâlâboşolankafesi sandığınyanındaduruyordu.Harryonunboş tüneğinebakarak,"Birhaftadan fazlaoldu,"dedi. "Ron,senceSiriusyakalanmamıştır,değilmi?"

"Yok canım, yakalansa Gelecek Postası yazardı," dedi Ron. "Bakanlık biriniolsunyakaladığınıgöstermekister,değilmi?"

"Evet,herhalde..."

"Bak,bunlaranneminDiagonYolu'ndansanaaldıkları.Kasandandaseniniçinbirazaltınçekmiş...vebütünçoraplarınıyıkamış."

Harry'ninkampyatağınınüstünebirsürüpaketboşalttı,parakesesiilebirsürüçorabı da yanlarına koydu. Harry paketleri açmaya koyuldu. MirandaGoshawk'ınyazdığı4.Sınıflar İçinTemelBüyülerKitabı'ndanbaşka,yeni tüy

kalemleri,birdüzineparşömen rulosuve iksiryapmaseti içindolgularvardı -aslanbalığı omuriliği ve güzelavratotu özü tükenmeye yüz tutmuştu. Tam iççamaşırlarını kazanına yerleştiriyordu ki, arkasındaki Ron'dan tiksinti dolu birsesyükseldi.

"Budaneböyle?"

Elindeuzun,vişneçürüğürengikadifebirelbiseyebenzeyenbirşeytutuyordu.Yakasında küflü görünen bir dantel, kollarında da ona uyan dantel manşetlervardı.

KapıçalındıveiçeriMrs.Weasleygirdi.KucakdolusuyeniyıkanmışHogwartscüppesitaşıyordu.

Onları iki yığın halinde ayırarak, "Alın bakalım," dedi. "Şimdi, doğru dürüstyerleştirinkiburuşmasınlar."

Ron, "Anne, bana Ginny'nin yeni elbisesini vermişsin," dedi, giysiyi onauzatarak.

"Yokcanım,"dediMrs.Weasley."Osenin.Resmicüppe."

"Ne?"dediRon,dehşetedüşmüşbirbakışla.

"Resmicüppe!"diyetekrarladıMrs.Weasley."Okullistendebuyılresmicüppegiymengerektiğiyazılı...resmidurumlariçincüppe."

Rononaylamazlıkiçinde,"Şakaediyorolmalısın,"dedi."Hayattagiymembunuben."

Mrs.Weasley kızgın kızgın, "Herkes giyiyor ama, Ron!" dedi. "Hepsi böyle!Babanındaşıkpartileriçinböylebirgiysisivar!"

Roninatla,"Bunugiyeceğimeçıplakgiderimdahaiyi,"dedi.

Mrs. Weasley, "Aptallık etme," dedi. "Resmi cüppen olmalı, listende yazılı!Harryiçindealdım...Göstersene,Harry..."

Harry,birazendişeyle,kampyatağınınüstündeduransonpaketiaçtı.Neyseki,beklediğikadarkötüdeğildi;onunresmicüppesinindanteliyoktu-aslında,birazokulgiysisinebenziyordu,amasiyahyerineşişeyeşiliydi.

Mrs. Weasley muhabbetle, "Gözlerinin rengini ortaya çıkarır diye düşündüm,canım,"dedi.

RonöfkeyleHarry'nincüppesinebakarak,"Amaoiyi!"dedi."Nedenbenimde

öylebirşeyimyok?"

"Çünkü... şey, seninkini elden düşme aldım, pek de seçme şansı yoktu," dediMrs.Weasleykızararak.

Harry başını çevirdi. Gringotts kasasındaki bütün parayı memnuniyetleWeasley'lerlepaylaşabilirdi,amaaslaalmayacaklarınıbiliyordu.

Roninatla,"Onuhayattagiymem,"dedi,"hayatta."

"İyi,"diyecevabıyapıştırdıMrs.Weasley."Çıplakgit.Harry,mutlakaonunbirresminiçek.Tanrıbiliyorya,şöyleiyibirkahkahayaihtiyacımvar."

Kapıyı arkasından çarparak odadan çıktı. Arkalarından tuhaf bir tükürme sesigeldi. Pigwidgeon, gagasına sıkışan haddinden büyük bir Baykuş İkramıyüzündensoluksuzkalmıştı.

Ron onun gagasını açmak için odanın öbür yanına giderken, kızgınlık içinde,"Niyeherşeyimuydurukolmakzorundasanki?"dedi.

ONBİRİNCİBÖLÜM:HOGWARTSEKSPRESİ'NDE

Harry ertesi sabah kalktığında, havaya tatil sonlarına has, belirgin bir kasvethâkimdi. Yağmur hâlâ pencereleri dövüyordu. Üzerine kot pantolonunu vesweatshirt'ünügeçirdi;okulcüppeleriniHogwartsEkspresi'ndegiyeceklerdi.

O, Ron, Fred ve George kahvaltıya inmek üzere birinci kata gelmişlerdi ki,merdiveninaltındakarşılarınaMrs.Weasleyçıktı.Tedirgingörünüyordu.

"Arthur!" diye seslendi merdivenden yukarı. "Arthur! Bakanlık'tan acil mesajvar!"

Mr. Weasley ters giydiği cüppesiyle alelacele aşağı inerken, Harry duvarayapışıp ona yol verdi. Harry ve diğerlerimutfağa girdiklerinde,Mrs.Weasleytelaşla,"Buralardabiryerdebirtüykalemolacaktı!"diyerekgiysiçekmecelerinikarıştırıyordu.Mr.Weasleyiseateşedoğrueğilmiş,biriylekonuşuyordu.

Harry gözlerinin doğru dürüst gördüğünden emin olmak için onları sıkı sıkıkapatıpaçtı.

Amos Diggory'nin başı alevlerin ortasında büyük, sakallı bir yumurta gibiduruyordu.Çokhızlıkonuşuyordu,çevresindeuçuşankıvılcımlardanvekulağınıyalayanalevlerdenhiçrahatsızdeğilgibiydi.

"...Mugglekomşulargümbürtülervebağrışlarduymuşvegidip -neydionlarınadı-polisehabervermişler...Arthur,hemenorayagitmenlazım-"

"Al!"dediMrs.Weasleysoluksoluğa,Mr.Weasley'ninelinebirparçaparşömen,birşişemürekkepveyamulmuşbirtüykalemtutuşturdu.

"- Benim duymuş olmam da büyük şans," dediMr.Diggory'nin başı. "Bir ikibaykuş göndermek için büroya erken gelmiştim, bir baktım, Sihrin UygunsuzKullanımıtayfasıyolaçıkıyor.Arthur,RitaSkeeterbunubirduyarsa-"

"Deli-Gözolanlarınasılanlatıyorpeki?"diyesorduMr.Weasley.Şişeyiaçıptüykaleminimürekkebebatıraraknotalmayahazırlandı.

Mr.Diggory'nin başı gözlerini devirdi. "Bahçesinde birilerini duymuş.Gizliceeveyaklaştıklarını,amaçöpbidonlarınınonlarıpusuyadüşürdüğünüsöylüyor."

"Çöpbidonlarıneyapmışpeki?"diyesorduMr.Weasley,telaşlaçiziktirerek.

"Anladığım kadarıyla büyük bir gürültü koparıp dört bir yana çöp fırlatmayabaşlamışlar," dedi Mr. Diggory. "Anlaşılan polis geldiğinde bir tanesi hâlâçevreyitopatutuyormuş-"

Mr.Weasleyinledi."Pekibahçeyegirenlerdennehaber?"

"Arthur, Deli-Göz'ü bilirsin," dedi Mr. Diggory'nin başı, yine gözlerinidevirerek. "Gece karanlığında gizlice evine girmeye çalışan biri varmış, ha?Savaştan çıkmış bir kedinin patates kabuklarıyla kaplı halde çevrededolaşıyorolması daha büyük bir ihtimal.Ama SihrinUygunsuzKullanımı tayfasıDeli-Göz'übirelegeçirdimi,hapıyuttudemektir.Sicilinebaksanabir.Onuküçükbirsuçlamaylakurtarmakzorundayız,seninbölümündenbirsuçlamayla...Patlayançöpbidonlarınaneveriliyor?"

"Belkiihtar,"dediMr.Weasley,kaşlarıçatılmışhaldehızlıhızlıyazmayadevamederek."Deli-Gözasasınıkullanmamışmı?Kimseyesaldırmamışmı?"

"Eminimyatağındanfırlayıppenceredendışarı,önünegeleneuğursuzlukbüyüsüyollamıştır," dedi Mr. Diggory, "ama bunu ispatlayabilenin alnını karışlarım,çünkühiçkayıpyok."

"Peki, ben yola çıkıyorum," dedi Mr. Weasley. Üzerine not aldığı parşömenicebinetıktıvemutfaktandışarıfırladı.

Mr.Diggory'ninbaşıdönüpMrs.Weasley'yebaktı.

"Molly,kusurabakma,"dedisakinbirsestonuyla,"senidesabahsabahrahatsızettik...AmaDeli-Göz'ükurtarabilecektekkişiArthur,üstelikDeli-Göz'ünbugünyeniişinebaşlamasıgerekiyor.Niyedüngeceyiseçti..."

"Önemlideğil,Amos,"dediMrs.Weasley. "Gitmedenöncebir parçakızarmışekmekfalanistemediğindeneminmisin?"

"Şey,peki,"dediMr.Diggory.

Mrs.Weasleymutfakmasasınınüstündekitereyağlıkızarmışekmeklerdenbirinialdı,maşaylatuttuveMr.Diggory'ninağzınauzattı.

Mr.Diggory dolu ağzıyla, 'Teşekkürler," dedi ve küçük bir pop sesi çıkararakkayboldu.

Harry,Mr.Weasley'ninalelaceleBill,Charlie,Percyvekızlarahoşçakalındiyeseslendiğini duydu. Beş dakika sonra yine mutfaktaydı. Şimdi cüppesini düz

giymiştivesaçınıtarıyordu.

Mr.Weasley,"Aceleetsemiyiolur- iyisömestrler,çocuklar,"dediHarry,Ronveikizlere.Omzunabirpelerinatıpbuharlaşmayahazırlandı."Molly,çocuklarıKing'sCross'agötürmekseniniçinsorunolmazya?"

"Niyeolsunki?" diye cevapverdi kadın. "SenDeli-Göz'e bak, bizebir şeycikolmaz."

Mr.Weasleyortadankaybolurken,BillveCharliemutfağagirdiler.

"BiriDeli-Gözmüdedi?"diyesorduBill."Yineneyapmış?"

"Dediğinegörebiridüngeceevinegirmeyeçalışmış,"dediMrs.Weasley.

George kızarmış ekmeğine marmelat sürerek, "Deli-Göz Moody mi?" dedidüşüncelidüşünceli."Şuçatlakdeğilmiydio-"

"BabanızDeli-GözMoody'yiçoktakdirediyor,"dediMrs.Weasleykatıbirsestonuyla.

Fredalçaksesle,"İyide,onabakarsanbabamfişde topluyor,değilmi?"dedi,Mrs.Weasleyodadançıkarken."Tencereyuvarlanmış..."

"Moodyzamanındaçokiyibirbüyücüydü,"dediBill.

"Dumbledore'uneskiarkadaşı,değilmi?"dediCharlie.

"Ama Dumbledore'a da tam olarak normal denemez, değil mi?" dedi Fred."Yani,biliyorum,dahifalanama..."

"Deli-Gözkim?"diyesorduHarry.

"Emekli,eskidenBakanlık'taçalışırdı,"dediCharlie."Babambirkeresindebeniişe götürdüğünde tanışmıştım onunla. Bir Seherbaz'dı - en iyilerinden biriydihemde... birKaranlık-büyücüavcısı,"diyeekledi,Harry'ninboşboşbaktığınıgörünce."Azkaban'dakihücrelerinyarısınıdolduranodur.Amaepeydüşmandaedindi... genellikle yakaladığı kişilerin aileleri... Yaşlandıkça iyiceparanoyaklaşmış diye duydum. Artık kimseye güvenmiyormuş. Her yerdeKaranlıkbüyücülergörüyormuş."

BillveCharliedeonlarıgeçirmekiçinKing'sCrossİstasyonu'nagelmeyekararverdi. Özür üstüne özür dileyen Percy ise, gerçekten işe gitmesi gerektiğinisöyledi.

"Şu anda işten daha fazla ayrı kalmak için hiçbir geçerli neden gösteremem,"

dedionlara."Mr.Crouchbanagerçektenbelbağlamayabaşladı."

"Evet, bak ne diyeceğim, Percy..." dedi George ciddi bir tavırla. "Sanırımyakındaadınıdaöğrenir."

Mrs. Weasley köyün postanesindeki telefonu kullanmayı başararak, onlarıLondra'yagötürmeleriiçinüçadetsıradanMuggletaksisiçağırmıştı.

"Arthur bizim için Bakanlık'tan araba almaya çalıştı," diye fısıldadı Mrs.Weasley, Harry'ye. Su içinde kalmış bahçede durmuşlar, taksi şoförlerinin altıtane ağır Hogwarts sandığını arabalarına yüklemelerini izliyorlardı. "Ama hiçboşarabayokmuş...Vahvah,pekhoşlarınagitmedigaliba,değilmi?"

Harry'nin dili varıp da, taksi şoförlerinin arabalarına böyle fazlaca heyecanlıbaykuşları almaya pek alışkın olmadıklarını Mrs. Weasley'ye söyleyemedi.Pigwidgeon kulakları tırmalayan bir patırtı koparıyordu. Fred'in sandığınınbirdenbire açılması sonucunda Dr. Filibuster'ın Meşhur Isıtmasız, Islak-Başlamalı Maytapları'ndan bir kısmının alev almasının da faydası olmadı.Crookshanks telaşla şoförün bacağına tırmanmaya çalışınca, adam korku veacıylaçığlıkattı.

Taksinin arka koltuğunda sandıklarıyla birlikte sıkış tıkış oturduklarından,yolculukpekrahatgeçmedi.Crookshanks'inmaytapşokunuatlatmasıepeyvakitaldı. Londra'ya vardıklarında, hemHarry, hemRon, hemdeHermione'nin hertarafı tırmık içindeydi.King's Cross'a gelip de arabadan indiklerinde rahat birsolukaldılar.Hemde,yağmurundahada şiddetliyağmasınaveyoğun trafiktesandıklarıyla karşıdan karşıya geçip istasyona girene kadar sırılsıklamolmalarınarağmen.

HarryartıkPeronDokuzÜçÇeyrek'egeçmeyealışmıştı.Yapılmasıgerekenşey,dokuzveonnumaralıperonlarıayırangörünürdekatıbölmeninüstünedosdoğruyürümekten ibaretti. İşin tek püf noktasıysa, bunu göze çarpmayacak şekildeyapmak ve Muggle'ların dikkatini çekmemekti. Bugün bu işi gruplar halindeyaptılar; önden Harry, Ron ve Hermione gittiler (yanlarında Pigwidgeon veCrookshanksdebulunduğundan,engürültülügruponlarınkiydi);bölmeyerahatbirtavırlayaslanıpbirşeyyokmuşgibilaflamayabaşladılarveyanadoğrukayıpbölmenin içinde kayboldular... Hemen karşılarında Peron Dokuz Üç Çeyrekbelirdi.

Kırmızırenkte,pırılpırılbirbuharlı trenolanHogwartsEkspresigelmiştibile.Çevreye saçtığı buhar bulutlarının içinde Hogwarts öğrencileri ve aileleriperonunüstündebirerhayaletgibigörünüyorlardı.Sisiniçindebaykuşlarınötüşü

Pigwidgeon'ın daha da fazla gürültü yapmasına neden oldu. Harry, Ron veHermione yer aramaya koyuldular. Kısa süre sonra trenin ortalarında birkompartımanabagajlarınıyerleştirmeyebaşlamışlardı.SonraMrs.Weasley,BillveCharlie'yehoşçakalındemekiçinperonaindiler.

Charlie, Ginny'yi kucaklarken, "Sizinle sandığınızdan çok daha öncegörüşebiliriz,"dedisırıtarak.

"Neden?"diyesorduFredmerakla.

"Göreceksiniz,"dediCharlie."Percy'yebundanbahsettiğimisöylemeyinsakın...nedeolsa'Bakanlıkaçıklanmasınıuygungörenekadargizlibilgi'bu."

"Evet, bu yıl Hogwarts'ta olmayı ben de isterdim aslında," dedi Bill, ellericeplerinde,trenehasretlebakarak.

"Neden?"dediGeorgesabırsızlıkla.

"İlginçbiryılgeçireceksiniz,"dediBill,gözleriışıldayarak."Kimbilir,belkiizinalıpgelirimdebendebirazınıseyrederim..."

"Neyinbirazını?"dediRon.

AmaoandadüdükçaldıveMrs.Weasleyonlarıtreninkapısınadoğruitekledi.

Trene girip kapıyı kapadılar.Hermione diğerleriyle birlikte pencereden sarkıp,"Bizimisafirettiğiniziçinteşekkürler,Mrs.Weasley,"dedi.

"Evet,herşeyiçinteşekkürler,Mrs.Weasley,"dediHarry.

"Benim için zevkti, canlarım," dedi Mrs. Weasley. "Sizi Noel'de de davetederdimama...sanırımhepinizHogwarts'takalmakisteyeceksiniz,nedeolsa...birşeylerolacak."

"Anne!"dediRonsinirlenerek."Üçünüzünbilipdebizimbilmediğimizşeyne?"

"Bu akşam öğreneceksiniz sanınm," dedi Mrs. Weasley gülümseyerek. "Çokheyecanlıolacak-bakmayın,kurallarıdeğiştirdiklerineçokmemnunoldum-"

"Neyinkurallarını?"dediHarry,Ron,FredveGeorgehepbirağızdan.

"Eminim Profesör Dumbledore size söyleyecektir... Neyse, davranışlarınızadikkatedin,olurmu?Tamammı,Fred?George?"

Pistonlargürültüyleıslıkçaldıvetrenhareketetmeyebaşladı.

"Hogwarts'ta neler oluyor, söylesenize!" diye seslendi Fred pencereden. Mrs.

Weasley,BillveCharliehızlauzaklaşıyorlardı."Neyinkurallarıdeğişiyor?"

AmaMrs.Weasleygülümseyipelsallamaklayetindi.Trenvirajıalmadan,o,BillveCharliebuharlaşmışlardı.

Harry,RonveHermionekendi kompartımanlarınadöndüler.Pencereye çarpanyağmurdamlalarıdışarısınıgörmeyiçokgüçleştirmişti.Ronsandığınıaçtı,vişneçürüğü rengi resmi cüppesini çıkardı ve Pigwidgeon'ın yaygarasını bastırmakiçinonukafesinüstüneörttü.

Somurtup Harry'nin yanına oturarak, "Bagman, Hogwarts'ta neler olduğunusöylemeyeniyetlenmişti,"dedi. "Anımsıyormusunuz,DünyaKupası'ndahani?Amaözannembanasöylemiyor.Acabane-"

"Şşşt!" diye hafifçe fısıldadı Hermione, parmağını dudaklarına götürüp bitişikkompartımanı işaretederek.HarryveRonkulakkesildiler.Tanıdık,uyuşukbirsesaçıkkapıdangeçiponlaraulaştı.

"... aslında babam beni Hogwarts'a değil de Durmstrang'a yollayacaktı.Müdürünü tanıyor çünkü. Eh, onun Dumbledore hakkındaki düşüncelerinibiliyorsunuz -adam tam birBulanık dostu-Durmstrang ise öyle ayak takımınıalmıyor.Amaannembenimokadaruzaktakibirokulagitmemiistemedi.BabamDurmstrang'ınKaranlık Sanatlar konusundaHogwarts'tan çok daha duyarlı birçizgiye sahip olduğunu söylüyor. Durmstrang öğrencileri Karanlık Sanatlar'ınkendisiniöğreniyor,bizimöğrendiğimizsavunmasaçmalığınıdeğil..."

Hermioneayağakalktı,kompartımankapısınakadarparmakucundayürüdüveMalfoy'unsesigelmesindiyekapıyıkapattı.

"Demek Durmstrang'ın ona daha çok uyacağını düşünüyor, ha?" dedi kızgınkızgın."Keşkegitseymiş,ozamanonakatlanmakzorundakalmazdık."

"Durmstrangdabirbüyücülükokulumu?"dediHarry.

"Evet,"dediHermionekibirlikibirli,"vekorkunçbirşöhretivar.Avrupa'daSihirEğitimi Üzerine Bir Değerlendirme'ye göre, Karanlık Sanatlar'a epey ağırlıkveriyor."

"Galiba ben de duymuştum," dedi Ron, kendinden emin olmayan bir edayla."Neredeydi?Hangiülkede?"

"Ehyani,kimsebilmiyor,öyledeğilmi?"dediHermione,kaşlarınıkaldırarak.

"Şey-neden?"dediHarry.

"Bütün sihir okulları arasında geleneksel bir rekabet var. Durmstrang veBeauxbatons,kimsesırlarınıçalamasındiyeneredeolduklarınıgizliyorlar,"dediHermione,barizbirşeydenbahsediyormuşgibi.

"Haydi, yapma," dedi Ron, gülmeye başlayarak. "Durmstrang da Hogwartskadarbüyükolmalı-koskocabirşatoyunasılgizlersinki?"

"Ama Hogwarts zaten gizli," dedi Hermione şaşkınlıkla. "Herkes bilir bunu...şey,enazından'Hogwarts:BirTarih'iokuyanherkes."

"Bir tek senozaman,"dediRon. "Ee,devamet -Hogwartsgibibiryerinasılgizlersin?"

"Büyülü," dedi Hermione. "Bir Muggle ona bakarsa, girişinde DİKKAT,GİRMEYİN, GÜVENLİ DEĞİLDİR yazılı bir tabela bulunan, neredeyseçürüyüpgitmişbirharabegörüyorsadece."

"YaniDurmstrangdayabancılarasadecebirharabeymişgibimigörünüyordur?"

"Belki," dedi Hermione, omuz silkerek. "Ya da belki Dünya KupasıStadyumu'nda olduğu gibi Muggle-Kovucu Büyüler vardır üstünde. Yabancıbüyücülerbulmasındiyeişaretlenemezhaledegetirmişlerdir-"

"Efendimefendim?"

"Birbinayı,haritadaişaretedilemeyecekşekildebüyüleyebiliyorsunyahani."

"Şey...senöylediyorsanöyledir,"dediHarry.

"Ama bence Durmstrang epey kuzeyde bir yerde olmalı," dedi Hermionedüşünceli düşünceli. "Çok soğuk bir yerde, çünkü kürk pelerinlerüniformalarınınbirparçası."

"Neler yapabilirdin, düşünsene," dedi Ron rüyadaymış gibi. "Malfoy'u birbuzuldan itip olaya kaza süsü vermek ne kolay olurdu... Yazık, annesi deseviyormuşbak..."

Tren kuzeye giderken yağmur şiddetini daha da artırdı. Gökyüzü o kadarkaranlıktı, pencereler de o kadar buğuluydu ki, gün ortasında fenerler yakıldı.YemekarabasıkoridordatıngırdayarakgeldiveHarrypaylaşmalarıiçinbiryığınKazanPastasıaldı.

Öğleden sonra, Seamus Finnigan, Dean Thomas ve Neville Longbottom (çoksert bir cadı olan ninesi tarafından yetiştirilmiş, toparlak yüzlü, son dereceunutkanbirçocuk)dadahil,birçokarkadaşlarıuğradı.Seamus'ınİrlandarozeti

hâlâ üstündeydi. Artık sihri biraz zayıflamaya başlamıştı; hâlâ "Troy Mullet!Morani"diyesayıklıyordu,amaçokcılızvebitapbirşekilde.Yarımsaatkadarsonra, bitmek bilmezQuidditch sohbetinden sıkılanHermione kendini bir kezdaha 4. Sınıflar İçin Temel Büyüler Kitabı'na verdi ve Çağırma Büyüsü'nüöğrenmedenemelerinebaşladı.

Neville, Kupa maçını yeniden yaşamakta olan arkadaşlarının konuşmalarınıimrenerekdinledi.

"Ninemgitmekistemedi,"dedikederle."Biletalmayıreddetti.Amaharikaymışgaliba."

"Öyleydi,"dediRon."Şunabak,Neville..."

BagajrahındakisandığınıkarıştırıpViktorKrum'unminyatürünüçıkardı.

"Vaybe,"dediNevillekıskanarak,RonKrum'uonuntombulelinekoyarken.

"Onuyakındandagördük,"dediRon."ÜstLoca'daydık-"

"Hayatındailkvesonkereliğine,Weasley."

KapıdaDracoMalfoybelirmişti.Arkasındaazman, serseriyardakçılarıCrabbeveGoyleduruyordu,ikisideyazınenazotuzsantimuzamışgibigörünüyorlardı.Belli ki, Dean ve Seamus'ın aralık bıraktığı kompartıman kapısı sayesindekonuşmayıduymuşlardı.

"Bizekatılmanıistediğimizihatırlamıyorum,Malfoy,"dediHarrysoğukkanlıbirşekilde.

"Weasley...odane?"dediMalfoy,Pigwidgeon'ınkafesiniişaretederek.Ron'unresmi cüppesinin bir kolu kafesten sarkıyor, trenin hareketiyle sağa solasallanıyordu.Eskimodadantelmanşetapaçıkgörünüyordu.

Ron cüppeyi göz önünden kaldırmak için hamle etti, ama Malfoy çok hızlıdavranmıştı;cüppeninkolunututupçekti.

"Şuna bakın!" dedi Malfoy, zevkten kendinden geçerek. Ron'un cüppesinikaldırıpCrabbeveGoyle'a gösterdi. "Weasley, bunugiymeyi düşünmüyordun,değilmi?Yani,1890'lardafalançokmodaydıama..."

"Tezek ye, Malfoy!" dedi Ron, yüzü resmi cüppesiyle aynı renge bürünerek.CüppeyiMalfoy'unelindençekipaldı.Malfoyonunlaalayederekuluyauluyagülmeyebaşladı;CrabbeveGoyledaaptalaptalkahkahaattılar.

"Ee...katılacakmısın,Weasley?Aileadınabirazşanşerefgetirmeyeçalışacakmısın?İşiniçindeparadavar,biliyorsun...Kazanırsankendinedoğrudürüstbircüppealabilirsin..."

"Nedenbahsediyorsunsen?"diyeçıkıştıRon.

"Katılacakmısın?"diyetekrarladıMalfoy."Herhaldesenkatılırsın,Potter.Nedeolsagösterişyapmakiçinhiçbirfırsatıkaçırmazsın,değilmi?"

Hermione 4. Sınıflar İçin Temel Büyüler Kitabı'nın üzerinden, "Ya nedenbahsettiğiniaçıkla,yadagit,Malfoy,"dedi,onutartarak.

Malfoy'unsolgunyüzünekeyiflibirgülümsemeyayıldı.

"Bilmiyorum deme sakın," dedi zevkle. "Bakanlık'ta çalışan bir baban, bir deağabeyinvarvedahabilmiyorsun,ha?AmanTanrım,benimbabambanataanezaman söyledi... Cornelius Fudge'dan duymuş. Ama zaten babam hepBakanlık'ın en üst düzeyindeki kişilerle bağlantılıdır...Belki senin baban bunubilemeyecekkadarufak lokmadır,Weasley...Evet...belkionunönündeönemliişlerdenbahsetmiyorlardır..."

MalfoybirkezdahakahkahaatarakCrabbeveGoyle'ueliyleişaretedipçağırdı.Üçüortadankayboldular.

Ron ayağa kalkıp arkalarından kompartıman kapısını öyle hızlı çarptı ki, camparamparçaoldu.

"Ron!"dediHermioneazarlarcasına.Asasınıçıkarıp,"Reparol"diyemırıldandıvecamparçalarıyerdenfırlayıptekrarbirbütünhalinialarakkapıyayerleştiler.

"Oherşeyibiliyormuşdabizbilmiyormuşuzgibigöstermeyeçalışıyor..."diyehırladıRon."'BabamhepBakanlık'ınenüstdüzeyindekikişilerlebağlantılıdır...'Benimbabamnezamanisteseterfialabilirdi...Şimdikiişiniseviyor,okadar..."

"Tabii ki öyle," dedi Hermione usulca. "Malfoy'un damarına basmasına izinverme,Ron-"

"O ha?! Damarıma basacak ha?! Ne münasebet!" dedi Ron, kalan KazanPastaları'ndanbirparçaalıpavcununiçindepüreyeçevirerek."

Ron'un suratsızlığı yol boyu sürdü. Üstlerini değiştirip okul cüppelerinigiyerlerkenpekkonuşmadı.HogwartsEkspresiyavaşlayıp,sonundaHogsmeadeİstasyonu'nun göz gözü görmeyen karanlığında durduğunda, hâlâ burnundansoluyordu.

Tren kapıları açılırken, tepelerinden bir gök gürültüsü sesi geldi. Hermione,Crookshanks'ipelerininin içine sakladı,Ron ise resmicüppesiniPigwidgeon'ınkafesinin üstünde bıraktı. Başlarını eğip, gözlerini sağanaktan korumak içinkısaraktrendenindiler.Yağmurokadarşiddetliyağıyorduki,süreklibaşlarındanaşağıbirkovabuzgibisuboşaltılıyordusanki.

"Merhaba, Hagrid!" diye seslendi Harry, peronun sonunda devasa bir siluetgörerek.

"Naber, Harry?" diye bağırdı Hagrid, el sallayarak. "Şölende görüşürüz,boğulmazsaktabii!"

Birinci sınıfların Hogwarts şatosuna Hagrid'le birlikte gölün üstünden kayıklageçerekgitmeleriâdettendi.

Kalabalıklabirliktekaranlıkperondaağırağırilerlerlerken,Hermionetitreyerek,"Uff, bu havada gölü geçmek istemezdim doğrusu," dedi hararetle. Yüz taneatsız araba istasyonun dışında onları bekliyordu. Harry, Ron, Hermione veNeville şükran duygularıyla kendilerini bir tanesinin içine attılar. Kapı hemenkapandıveaz sonraupuzunkonvoyanidenhareket edipçevreye sular saçarakHogwartsşatosunadoğruyolakoyuldu.

ONİKİNCİBÖLÜM:ÛÇ-BÜYÜCÜTURNUVASI

Arabalar, her iki yanında kanatlı yaban domuzu heykelleri bulunan kapılardangeçipgenişyolaçıktılar.Hızlafırtınayadönenhavadatehlikelibirşekildesağasolayalpalayarak ilerliyorlardı.PencereyeyaslananHarry,Hogwarts'ıngiderekyaklaştığınıgörebiliyordu, şatonun ışıl ışılpencerelerikalınyağmurperdesininardından bulanık görünüyor, titrek titrek parlıyordu. Arabaları taş merdiveninsonundaki kocaman, meşe kapıların önüne gelip durduğunda, gökyüzüşimşeklerle aydınlandı. Öndeki arabalara binmiş olanlar, kendilerini hemenşatonun içineatmak içinaceleylemerdiveniçıkmayabaşlamışlardıbile.Harry,Ron,HermioneveNevilledeçabucak inipmerdiveneatıldılarvegörkemlibirmermer merdiveni olan, meşalelerle aydınlatılmış, büyük ve derin GirişSalonu'ndakendilerinigüvendehissedenedekbaşlarınıkaldırmadılar.

"Vaybe,"dediRon,başınısallayıphertarafasusaçarak."Bugidişlegöltaşacak.Sırılsıklamol-AHHH!"

Büyük, kırmızı, içi su dolu bir balon tavandan aşağı düşüp Ron'un başındapatlamıştı. Her tarafından su damlayan Ron tükürük saçarak yana, Harry'yedoğrusendelerken,ikincibirsubombasıdüştü-Hermione'yiazfarklaıskalayanbomba Harry'nin ayaklarında patlayıp ayakkabılarının içini ve çoraplarını buzgibi suyla doldurdu. Çevrelerindeki insanlar feryat figan bağırmaya ve ateşhattındançıkabilmekiçinbirbirleriniiteklemeyebaşladılar.HarrybaşınıkaldırıpyedimetrekadaryukarılarındasüzülenhortlakPeeves'igördü.ÇanlarlasüslübirşapkaveportakalrengipapyontakmışufaktefekbirtipolanPeevesbirkezdahanişanalıyordu.Genişvemelunsuratıkonsantrasyondankasılmıştı.

"PEEVES!"diyegürledikızgınbirses."Peeves,DERHALaşağıin!"

Müdür Yardımcısı ve Gryffindor Binası Sorumlusu Profesör McGonagall,BüyükSalon'danfırlayıpgelmişti. IslakzemindekaydıveyeredüşmemekiçinHermione'ninboynunatutundu."Ah-özürdilerim,MissGranger-"

"Ziyanıyok,Profesör!"dedisoluğukesilenHermione,boynunuovarak.

ProfesörMcGonagall, sivri uçlu şapkasını düzeltip kare çerçeveli gözlüğününardındanyukarıbakarak,"Peeves,HEMENaşağıin!"diyebağırdı.

"Bir şey yapmıyorum ki!" diye kikirdedi Peeves. Beşinci sınıftan birkaç kızınüstünebirsubombasıbıraktı,kızlarçığlıkçığlığaBüyükSalon'adaldılar.“Zatenıslaklar, öyle değil mi? Veletler sizi! Viyuww!" Ve elindeki bombayla, henüziçerigirmişolanbirgrupikincisınıföğrencisinenişanaldı.

"Müdürü çağırırım!" diye bağırdı Profesör McGonagall. "Seni uyarıyorum,Peeves-"

Peeves dil çıkardı, elindeki son su bombasını havaya fırlattı ve mermermerdivendenyukarısüzülüpdeligibikikirdeyerekgözdenkayboldu.

Profesör McGonagall sert bir ses tonuyla, "Haydi bakalım, yürüyün!" dedi,iliklerinekadarıslanmışkalabalığa."BüyükSalon'a,haydi!"

Harry,RonveHermione,GirişSalonu'ndakayarak,patinajyaparakilerleyipsağtaraftaki çifte kapıdan girdiler. Ron sırılsıklam saçlarını yüzünden çekerkenöfkeliöfkelimırıldanıyordu.

Ders yılı başlangıcı şöleni için dekore edilmiş olanBüyük Salon her zamankigibimuhteşemdi.Altıntabaklarvekadehler,masalarınüstündehavadasüzülenyüzlercemumun ışığında parıldıyordu. Upuzun, dört binamasası sohbet edenöğrencilerledoluydu;salonunsonundakibeşincimasadaise,yüzleriöğrencileredönük öğretmenler oturuyordu. Burası çok daha sıcaktı. Harry, Ron veHermione, Slytherin'leri, Ravenclaw'ları ve Hufflepuff'ları geçip salonun enucundaki Gryffindor masasına, Gryffindor hayaleti Neredeyse Kafasız Nick'inyanınaoturdular.İncigibibeyazveyarısaydamolanNickherzamankiyeleğinigiymişti, ama bu gece kıyafetine, hem merasim havası versin, hem de yarısıkesilmiş olan boynunun üstünde başının fazla sallanmasını engellesin diye,büyükbiryakalıkeklenmişti.

"İyiakşamlar,"dedi,onlaragülümseyerek.

"Kim demiş?" dedi Harry, spor ayakkabılarını çıkarıp içlerindeki suyuboşaltarak."UmarımSeçmeişiniçabuktutarlar.Açlıktanmidemkazınıyor."

Yeni öğrencileri binalara ayırmaya yarayan Seçme her okul yılının başındayapılırdı, amabir talihsiz şartlar silsilesi sonucundaHarrykendininkindenberihiçbirSeçme'yekatılamamıştı.Başlamasınıdörtgözlebekliyordu.

Tamosıradamasanınöbürucundan,heyecandansoluksoluğabirsesyükseldi:"Selam,Harry!"

Seslenen, üçüncü sınıf öğrencisi Colin Creevey'di. Harry onun gözünde bir

kahramandı.

"Merhaba,Colin,"dediHarryyorgunbirşekilde.

"Harry, bil bakalım ne oluyor! Bil bakalım, Harry! Kardeşim okula başlıyor!KardeşimDennis!"

"Şey-negüzel,"dediHarry.

"Gerçekten çok heyecanlı!" dedi Colin, adeta yerinde hoplayıp zıplayarak."UmanmGryffindor'aseçilir!Duaet,olurmu,Harry?"

"Şey - peki, olur," dedi Harry. Hermione, Ron ve Neredeyse Kafasız Nick'edöndü."Kardeşlergenellikleaynıbinayaseçiliyor,değilmi?"dedi.Bunu,yediWeasleykardeşindeGryffindor'aseçilmişolmasınadayanaraksöylüyordu.

"Yo,illedeöyleolmuyor,"dediHermione."ParvatiPatin'inikiziRavenclaw'da,tekyumurtaikiziüstelik.Normaldeaynıbinadaolmalarınıbeklerdin,değilmi?"

Harryöğretmenlermasasınabaktı.Masadaherzamankindenfazlaboşsandalyevar gibiydi. Elbette Hagrid hâlâ birinci sınıflarla birlikte gölden geçmeyeçalışmaklameşguldü;ProfesörMcGonagallherhaldeGirişSalonu'nunyerlerininkurutulmasınanezaretediyordu,amabirboşsandalyedahavardıveHarrybaşkakimineksikolduğunuçıkaramıyordu.

Kendi de öğretmenlere bakmakla meşgul olan Hermione, "Karanlık SanatlaraKarşıSavunmadersininyeniöğretmeninerede?"dedi.

Şimdiye kadar üç sömestrdan fazla dayanan bir Karanlık Sanatlara KarşıSavunma öğretmenleri olmamıştı. Harry'nin favorisi açık arayla ProfesörLupin'di,odageçenyılistifaetmişti.Harryöğretmenlermasasınagözgezdirdi.Masadakesinlikleyenibiryüzyoktu.

"Belkidebirinibulamamışlardır!"dediHermionekaygıyla.

Harrymasayıdahadikkatlicegözdengeçirmeyebaşladı.Muskaöğretmeniufaktefek Profesör Flitwick, Bitkibilim öğretmeni Profesör Sprout'un yanında, biryastıkyığınınınüstündeoturuyordu.Yumuşak,gri saçınınüstündeşapkasıyanyatmış Profesör Sprout, Astronomi bölümünden Profesör Sinistra'ylakonuşuyordu. Profesör Sinistra'nın öbür tarafında soluk tenli, kanca burunlu,yağlısaçlıİksiröğretmeniSnapevardı-Harry'ninHogwarts'taenazsevdiğikişioydu.Harry'ninSnape'eduyduğutiksintiyedenkolabilecektekşeyise,Snape'inonaduyduğunefretti.Bunefretgeçenyıldahadaartmıştı - tabiiböylebirşeymümkünse. Harry, Sirius'un, Snape'in o koca burnunun dibinden kaçmasına

yardım etmişti. Snape'le Sirius öğrencilik günlerinden bu yana birbirlerinedüşmandılar.

Snape'in öbür yanında boş bir sandalye vardı, Harry bunun ProfesörMcGonagall'a ait olduğunu tahmin ediyordu. Onun yanında, masanın tamortasında OkulMüdürü Profesör Dumbledore oturuyordu. Uzun, gümüş rengisaçıylasakalımumışığındaparlıyorduvemuhteşemkoyuyeşilcüppesindeçoksayıda yıldız ve ay işlemesi vardı.Dumbledore'un uzun ve ince parmaklarınınucu birbirine dokunuyordu ve çenesini parmaklarının üstüne yaslamış, başınıyukarı kaldırmış, dar çerçeveli gözlüğünün ardından, düşüncelere dalıpgitmişçesine tavana bakıyordu. Harry de gözlerini tavana kaydırdı. Dışarıdakigökyüzünü gösterecek şekilde büyülenmiş olan tavanı hiç bu kadar fırtınalıgörmemişti.Karavemorbulutlarladoluydu.Dışarıdanbirgökgürültüsüdahagelirken,tavandaçatalbiçimindebirşimşekparladı.

"Haydi, acele edin,"diye inlediRon,Harry'ninyanında. "Okadar açımki,birhipogrifbileyiyebilirim."

Laflartamağzındançıkmıştıki,BüyükSalon'unkapılarıaçıldı,ortalığasessizlikçöktü. ProfesörMcGonagall birinci sınıflardan oluşan uzun bir sırayı salonunbaşına doğru getiriyordu. Harry, Ron ve Hermione de ıslaktılar gerçi, amaonlarındurumububirincisınıflarınkininyanındahiçkalırdı.Gölükayıkladeğilde yüzerek geçmiş gibi görünüyorlardı. Öğretmenler masasına doğru ilerleyipyüzlerini öğrencilere döndüklerinde, hepsi de soğuktan ve heyecandan tir tirtitriyordu - biri hariç. Harry grubun en ufak tefeği olan kurşuni saçlı erkekçocuğun,Hagrid'inköstebekderisipaltosunugiymişolduğunugördü.Paltoonaöylebüyükgelmiştiki,kürklü,siyahbirsirkçadırınasarınmışgibiydi.Paltonunyakasından fırlamış küçük yüzü neredeyse acı verecek derecede heyecanlıgörünüyordu. Dehşet içinde görünen arkadaşlarına katıldığında, gözü ColinCreevey'yi buldu, iki baş parmağını havaya kaldırdı ve ses çıkarmadan,dudaklarıyla"Göledüştüm!"dedi.Bundanbüyükkeyifalmışgibibirhalivardı.

Profesör McGonagall birinci sınıfların önüne üç bacaklı bir tabure koydu veonunüstünede sonderece eski, kirli veyamalı bir büyücü şapkası yerleştirdi.Birinci sınıflar şapkaya bakakaldılar.Ötekiler de öyle.Kısa bir sessizlik oldu.Sonraşapkanınkenarınayakınbiryerde,ağzabenzeyenuzunbiryarıkaçıldıveşapkaşarkısöylemeyebaşladı:

"Bundanbinyılkadarönce,Henüzdiktiklerindebeni,Dörtünlübüyücüvardı,Bugünedekyaşadıisimleri:

YiğitGryffindor,vahşikırlardan,AdilRavenclaw,darkanyondan,TatlıHufflepuff,genişovadan,KurnazSlytherin,bataklıktan.

Ortakbirdilek,umut,rüyapeşindeCüretkârbirplanyoğrulduGençbüyücülereğitilsindiye,BöylekurulduHogwartsOkulu.

KendibinalarınıkurduBudörtkurucununhepside,ÇünküfarklıerdemleryeğlerlerdiDersvereceklerikişilerde.

Gryffindoriçin,cesurlardıDiğerlerininhepsindenönemlisi;HepenakıllıolandıRavenclawiçineniyisi;

Hufflepuff'ailkseçilenlerÇokçalışmayısevenlerdi;

VegüçpeşindekiSlytherinÇokhırslıolanlarıseverdi.

Henüzyaşarlarken,eldekilerdenLayıkolanıonlarseçerdi.Amaçoktanölüpgittiler,Öyleysehakedenlerinasılseçmeli?

ÇareyiGryffindorbuldu,Benibaşındançıkardıpatdiye,Kuruculariçinebeyindoldurdu,Onlarınyerineseçebileyimdiye!

Şimdibenikulaklarınızakadargeçirin,Hataettiğimduyulmadıbenim,Zihniniziniçinebirgözatınca,Nereyeaitolduğunuzusöylerim!"

SeçmenŞapkaşarkısınıbitirdiğinde,BüyükSalonalkışlarlaçınladı.

Herkesle birlikte alkışlayan Harry, "Biz seçildiğimizde söylediği şarkı budeğildi,"dedi.

"Hersenefarklıbirşarkısöylüyor,"dediRon."Çoksıkıcıbirhayatolmalı,değilmi, yani şapka olmak? Herhalde bütün yılı bir dahaki şarkıyı besteleyerekgeçiriyordur."

ProfesörMcGonagallrulohalindekibüyükbirparşömeniaçıyordu.

"İsmi söylenen, Şapka'yi başına geçirsin ve tabureye otursun," dedi birincisınıflara."Şapkabinanızıaçıklayınca,gidipomasayaoturacaksınız."

"Ackerley,Stewart!"

Bir oğlan çocuğu tepeden tırnağa titreyerek öne çıktı, Seçmen Şapka'yı alıpbaşınageçirdivetabureyeoturdu.

"Ravenclaw!"diyebağırdıŞapka.

StewartAckerley, Şapka'yı çıkarıp çabucakRavenclawmasasına gitti,masadaherkes onu alkışlıyordu. Harry'nin gözü, masaya oturan Stewart Ackerley'yialkışlamaklameşgul olan Cho'ya ilişti. Bir an Harry'nin de içinde Ravenclawmasasınakatılmaisteğikabardı.

"Baddock,Malcolm!"

"Slytherin!"

Salonunöbür tarafındakimasadansevinççığlıklarıyükseldi.Harry,Malfoy'un,Slytherin'lere katılmakta olan Baddock'u alkışladığını görebiliyordu. AcabaBaddock,Slytherin'indiğer binalarınhepsindendaha çok sayıdaKaranlık cadıve büyücü çıkardığını biliyor muydu? Fred ve George oturmak üzere olanMalcolmBaddock'atısladılar.

"Branstone,Eleanor!"

"Hufflepuff!"

"Cauldwell,Owen!"

"Hufflepuffl"

"Creevey,Dennis!"

Mini minnacık Dennis Creevey sendeleyerek öne çıktı ve Hagrid'in köstebekderisipaltosununeteğinetakıldı.Hagriddetamosıradaöğretmenlermasasınınarkasındaki bir kapıdan salona giriyordu. Normal bir insanın iki katı kadaruzunlukta ve en az üç katı genişliğinde olan Hagrid uzun, kabarık vekarmakarışık siyah saç sakalıyla ürkütücü bir görünüme sahipti - ama buyanıltıcıbirizlenimdi,çünküHarry,RonveHermioneonunçokyumuşakkalpliolduğunubiliyorlardı.Hagridonlaragözkırpıpöğretmenlermasasınınbirucunaoturdu ve Dennis Creevey'nin Seçmen Şapka'yı başına geçirmesini izledi.Şapka'nınkenarındakiyarıkiyiceaçıldı-

"Gryffindor!" diye bağırdı Şapka. - Hagrid de Gryffindor'larla birliktealkışlamaya koyuldu. Dennis Creevey ağzı kulaklarında sırıtarak Şapka'yıçıkardı,tabureninüstünekoyduvehemenağabeyininyanınagitti,

"Colin, göle düştüm!" dedi tiz bir sesle, kendini boş bir sandalyeye atarak.

"Harikaydı!Vesudakibirşeybeniyakalayıpkayığaitti!"

"Süper!"dediColin,onunkinedenkbirheyecanla."Devmürekkepbalığıolmalıo,Dennis!"

"Vay be!" dediDennis. Fırtınanın altını üstüne getirdiği, fersahlarca derinliktebirgölefırlatılıp,devbirsucanavarı tarafındandışarıçekilmektenfazlasınıenvahşirüyalarındabilebeklemezmişgibibirhalivardı.

"Dennis!Dennis!Oradaki çocuğu görüyormusun? Siyah saçlı, gözlüklü olanıhani?Görüyormusun?Kimo,biliyormusun,Dennis?"

Harrybaşınıötekitarafaçevirip,gözleriniEmmaDobbshakkındakararvermeküzereolanSeçmenŞapka'yadikti.

Seçme devam etti; kimi az, kimi çok korkan kızlarla oğlanlar, birer birer üçbacaklı tabureye ilerlediler. Profesör McGonagall "L"leri geçerken sıra yavaşyavaşkısalıyordu.

"Ehadiama,"diyeinlediRon,midesiniovuşturarak.

"AmaRon,Seçmeyemekten çokdahaönemli,"dediNeredeyseKafasızNick,tam"Madley,Laura!"Hufflepuff'aseçilirken.

“Tabiikiöyle...ölüyseneğer,"diyeçıkıştıRon.

"UmarımbuyılkiGryffindor'lariyidurumdadır,"dediNeredeyseKafasızNick,"McDonald, Natalie!" de Gryffindor'lara katılırken alkışlayarak. "Galibiyetserimizibozmakistemeyiz,değilmi?"

Binalar-ArasıŞampiyona'yısonüçyıldırGryffindorkazanmıştı.

"Pritchard,Graham!"

"Slytherin!"

"Ouirke,Orla!"

"Ravenclaw!"

Vesonunda,"Whitby,Kevin!""Hufflepuff"labirlikte,seçmesonaerdi.ProfesörMcGonagall,Şapka'ylatabureyialıpgötürdü.

"Vakti gelmişti," dedi Ron, çatalıyla bıçağını eline alıp umutla altın tabağınabakarak.

Profesör Dumbledore ayağa kalkmıştı. Kollarını kucaklarcasına açmış,

öğrencileregülümsüyordu.

"Sizetekbirkelimesöyleyeceğim,"

dedi,sesisalondayankılanarak.

"Yumulun."

"Emredersiniz, emredersiniz!" dedi Harry ve Ron yüksek sesle. Boş tabaklargözlerininönündesihirlibirşekildedoldu.

Harry,RonveHermionetabaklarınıdoldururlarken,NeredeyseKafasızNick'inkederlibirhalivardı.

"Haşööle,"dediRon,ağzıpatatespüresiyledolubirhalde.

"Bu akşam şölen yapılabildiği için şanslısınız," dedi Neredeyse Kafasız Nick."Mutfaktabirsorunçıkmıştı."

"Niye?N'olmuş?"dediHarry,bifteğindeniribirlokmaalarak.

NeredeyseKafasızNick"Peeves tabiiki,"dedivebaşını ikiyanasalladı.Başıtehlikeli bir şekilde sağa solayattı.Yakalığını boynununbirazdahayukarısınaçekti."Herzamankitartışmaişte.Şölenekatılmakistedi-kibuolacakişdeğil.O nasıldır bilirsiniz, medeniyetle alakası yoktur. Ne zaman bir yemek tabağıgörmüşdetutupfırlatmamış?Birhayaletlerkonseyitopladık-ŞişmanKeşişonabir şans tanıma taraflısıydı - ama Kanlı Baron, bana sorarsanız akıllıca birtutumla,yumruğunumasayavurdu."

KanlıBaron,Slytherinhayaletiydi,gümüşikanlekeleriylekaplızayıfvesessizbirhayaletti.Hogwarts'ta,Peeves'igerçekanlamdakontroledebilentekkişiydi.

"Peeves'inkafasınınbirşeyebozulduğubelliydizaten,"dediRonkasvetle."Ee,neyaptımutfakta?"

"Aman,herzamankişeyler işte,"dediNeredeyseKafasızNick,omuzsilkerek."Çevreyi birbirine kattı, ortalığın altını üstüne getirdi. Tavalar tencereler hertarafa saçıldı. Mutfak çorba içinde yüzmeye başladı. Ev cinleri akıllarınıoynatıyorlardı-"

Çlink. Hermione altın kadehini devirmişti. Balkabağı suyu masa örtüsününüzerine gittikçe daha da yayılıyor, metrelerce beyaz örtüyü turuncuyaboyuyordu,amaHermione'ninbunadikkatettiğiyoktu.

"Buradaevcinlerimivar?"dedi,NeredeyseKafasızNick'edehşetdolugözlerlebakarak."Burada,Hogwarts'ta?"

"Elbette," dedi Neredeyse Kafasız Nick, onun tepkisine şaşırarak. "Sanırımİngiltere'desayılarınınenyüksekolduğuyerburası.Yüzdenfazlalar."

"Benbirtanebilegörmedim!"dediHermione.

"Eh, gündüz vakti mutfaktan pek ayrılmıyorlar ne de olsa, değil mi?" dediNeredeyse Kafasız Nick. "Geceleyin çıkıp biraz temizlik yapıyorlar...şöminelerlefalanilgileniyorlar...Yani,onlarıortalıktagörmemengerekiyor,ha?İyibirevcininingöstergeside,oradaolduğunubilmemenizdeğilmidirzaten?"

Hermioneonadikdikbaktı.

"Amaonlaraparaödeniyorherhalde,"dedi."Tatillerivar,değilmi?Ve-hastalıkizinleri,emeklilikhaklarıfalan?"

Neredeyse Kafasız Nick öyle bir güldü ki, yakalığı aşağı kaydı ve başı yanadüşüp, onu hâlâ boynuna bağlamakta olan iki santimlik deri ve kasın ucundasallanmayabaşladı.

"Hastalık izniveemeklilikhakkımı?"dedi,başınıyenidenomuzlarınınüstüneyerleştirip bir kez daha yakalığıyla destekleyerek. "Ev cinleri hastalık izni veemeklilikhakkıistemezki!"

Hermione başını öne eğerek, pek azına dokunduğu yemeğine baktı, sonraçatalıylabıçağınıüstünekoyuptabağıbirkenaraitti.

"Haydi ama, 'Er-may-ni," dedi Ron. Ağzından Harry'nin üstüne Yorkshirepudingi parçaları saçıldı yanlışlıkla. "Amman - pardon, 'Arry -" Ağzındakilokmayıyuttu."Kendiniaçlıktanöldürerekonlarahastalıkiznialdıramazsın!"

"Köle emeği,"dediHermione,burnundan soluyarak. "İştebuyemeğivar edenbu.Köleemeği."

Veondansonratekbirlokmabileyemeyireddetti.

Yağmurhâlâyüksek,karanlıkpencereleridövüpduruyordu.Pencereleryenibirgök gürültüsüyle sallandı ve fırtınalı tavan ışıldayıp altın tabakları aydınlattı.Sıcakyemeklerortadankaybolmuş,onlarınyerinianındapudingleralmıştı.

"Melas turtası,Hermione!"dediRon,kokuyukastenonadoğruüfürerek."Kuşüzümlümuhallebi,bak!Çikolatalıkremalıpasta!"

AmaHermioneonaProfesörMcGonagall'ıöylesineandıranbirbakışlabaktıki,Ronvazgeçti.

Pudinglerindealtındangirilipüstündençıkıldıktanvesonkırıntılardaortadankaybolup tabaklar pırıl pırıl olduktan sonra, Albus Dumbledore yine ayağakalktı. Salonu dolduranların konuşmalarından kaynaklanan gürültü bir andakesildi, artık sadece rüzgârın uğultusu ve yağmurun camları dövmesiduyuluyordu.

"Evet!"

dediDumbledore,herkesegülümseyerek.

"Şimdihepimizbeslenipsulandığımızagöre,"

("Hıh!"dediHermione),

"bana bir kez daha kulak vermenizi istiyorum, birkaçduyurumolacak.

HadememizMr.Filch,buyılşatodayasakolannesnelerlistesinin genişletildiğini ve listeyeÇığırtkan Yoyolar'ın,KöpekDişliFrizbiler'inveHep-VuranBumeranglar'ındaeklendiğini size söylememi rica etti. Tam listeyanılmıyorsamdörtyüzotuzyedinesneyiiçeriyor.İsteyenolursa,Mr.Filch'inodasınagidiplisteyebakabilir."

Dumbledore'undudaklarınınkenarlarıhafifçekıvrıldı.

Konuşmasınadevametti:

"Herzamankigibi,hepinizearazimizdekiormanınbütünöğrencilere, Hogsmeade köyününse üçüncü sınıflardanküçük öğrencilere yasak olduğunu bir kez dahahatırlatmakistiyorum.

Ayrıca, bu sene Binalar-Arası Quidditch Kupası'nınyapılmayacağınıdaüzüntüyleaçıklamakzorundayım."

"Ne?" dedi Harry, soluğu kesilerek. Dönüp Quidditch takımından arkadaşlarıFred ve George'a baktı. Gözleri Dumbledore'da, ses çıkarmadan dudaklarınıoynatıyorlardı,bellikikonuşamayacakkadarafallamışlardı.

Dumbledoredevametti:

"Bunun nedeni, ekimde başlayıp okul yılı boyuncasürecek ve öğretmenlerin vaktinin ve enerjisinin büyükbölümünü alacak olan bir etkinlik - eminim hepiniz buetkinliktençokkeyifalacaksınız.Sizebüyükbirzevkle,buyılHogwarts'ta-"

Ama tam o anda kulakları sağır eden bir gök gürültüsü duyuldu ve BüyükSalon'unkapılarıgümbürdeyerekaçıldı.

Kapıda bir adam duruyordu. Siyah bir seyahat pelerinine bürünmüş, upuzunbastonuna yaslanmıştı. Büyük Salon'daki bütün başlar, tavanda ışıldayanşimşeğinbirandaaydınlattığıyabancıyaçevrildi.Kukuletasınıindirdi,uzun,kırdüşmüş, koyu gri saçlarını saldı ve öğretmenler masasına doğru yürümeyebaşladı.

Her iki adımından birinde salonda tok bir takırtı yankılanıyordu. En baştakimasaya ulaştı, sağa döndü ve ağır ağır topallayarak Dumbledore'a yöneldi.

Tavandabirşimşekdahaışıldadı.Hermionesoluğunututtu.

Şimşekadamınyüzhatlarınıortayaçıkarmıştı.Harryböylebiryüzgörmemiştihiç.Sankiinsanyüzününnasılolmasıgerektiğikonusundaçokazfikribulunan,keski kullanmakta da pek yetenekli olmayan biri tarafından, aşınmış tahtadanyapılmıştı. Derisinin her santimi yara izleriyle kaplı gibiydi. Ağızı çapraz birkesiğebenziyordu,burnununisehatırısayılırbirparçasıeksikti.Amaadamıasılkorkutucukılan,gözleriydi.Bir tanesiküçük,karanlıkveboncukgibiydi.Diğeriyse iri,madeniparakadaryuvarlaktıvecanlıbirelektrikmavişiydi.Mavigözdurmadan,hiçkırpılmadanhareket ediyor, normal gözden tamamen bağımsız bir şekilde yukarı, aşağı veyanlaradoğruyuvarlanıyordu-sonrabirdentamarkayadoğruyuvarlandı,öylekigözünakınıgörebiliyorlardı.

Yabancı,Dumbledore'unyanınageldi.Yüzükadarfecişekildeyaralıolaneliniuzattı,DumbledoredaHarry'ninduyamadığıbir şeylermırıldanarakonunelinisıktı.Sankiyabancıyabazı sorular soruyor,odagülümsemedenbaşını sallıyorvealçakseslecevapveriyordu.Dumbledorebaşınıyukarıaşağısalladıveeliyleadamasağyanındakisandalyeyeoturmasınıişaretetti.

Yabancıoturdu,yelemisalikoyugrisaçınıyüzündençekti,bir tabaksosisalıpburnundan arta kalan parçaya kaldırdı ve kokladı. Sonra cebinden küçük birbıçakçıkardı,ucunabirsosisgeçirdiveyemeyebaşladı.Normalgözüsosislerinüzerindeydi, ama mavi gözü yuvasında fıldır fıldır dönüp duruyor, salonu veöğrencilerikontrolediyordu.

"Yeni Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenimizitakdimedeyim,"

dediDumbledoreneşeyle,sessizliğedoğru.

"ProfesörMoody."

Yeni personelin takdim edilince alkışlanması âdettendi, ama aynı anda ellerini

çırpan Dumbledore ve Hagrid dışında Moody'yi kimse alkışlamadı. İkisininalkışı sessizliğin içinde sönük sönük yankılanıp çabucak kesildi. DiğerlerininhepsiMoody'ninacayipgörüntüsüneokadartakılmıştıki,onabakmaktanbaşkabirşeyyapamıyorlardı.

"Moodymi?"diye fısıldadıHarry,Ron'a. "Deli-GözMoodymi?Hanibabanınbusabahyardımetmeyegittiğiadam?"

"Öyleolmalı,"diyefısıldadıRon,korkuvehayranlıkdolubirsesle.

"Onaneolmuş?"diyefısıldadıHermione."Yüzüneneolmuş?"

"Bilmiyorum,"diyefısıltıylacevapverdiRon,Moody'dengözlerinialamayarak.

Moody pek de sıcak olmayan bu karşılamaya karşı tamamen kayıtsızgörünüyordu. Önündeki balkabağı suyu sürahisine yüz vermeyip elini yineseyahatpelerininesoktu,içindenbircepşişesiçıkardıvebüyükbiryudumaldı.İçmekiçinkolunukaldırdığındapelerininineteğiyerdenbirkaçsantimhavalandıveHarrymasanınaltında,tahtadanoyulmuşbirbacakla,onunucundapençelibirayakgördü.

Dumbledoreboğazınıtemizledi.

"Azöncesöylediğimgibi,"

dedi, hepsi hâlâ Deli-Göz Moody'ye bakmakta olan öğrenci kalabalığınagülümseyerek,

"önümüzdeki aylarda hayli heyecanlı bir etkinliğe evsahipliği yapma onuruna erişeceğiz. Bu, yüz yılı aşkınsüredir düzenlenmemiş bir etkinlik. Üç-BüyücüTurnuvası'nın bu yıl Hogwarts'ta gerçekleşeceğiniaçıklamaktankıvançduyuyorum."

"ŞAKAediyorsunuz!"dediFredWeasleyyükseksesle.

Moody'ningelişindenberisalonukaplayangerginlikbirandaçözüldü.

Hemen hemen herkes kahkahalarla güldü, Dumbledore da keyifli keyiflikıkırdadı.

"Şakaetmiyorum,Mr.Weasley,"

dedi.

“Ama şimdi siz söylediniz de aklıma geldi, yazın çokgüzel bir fıkra duymuştum. Bir ifrit, bir cadaloz ve birayakkabıcıcinibaragidiyorlar..."

ProfesörMcGonagallyükseksesleboğazınıtemizledi.

"Şey-belkideşimdisırasıdeğil..,hayır..."

dediDumbledore.

"Nerede kalmıştım? Ha, evet, Üç-Büyücü Turnuvası...Kimileriniz bu turnuvanın nasıl bir şey olduğunubilmiyordur,buyüzdenumarımbilenlerkısabiraçıklamayapmamı mazur görürler. Bu arada da başka şeylerleilgilenebilirler.

Üç-BüyücüTurnuvasıilkolarakyediyüzyılkadarönce,Avrupa'nınenbüyüküçbüyücülükokuluarasındadostçabir yarışma olarak başladı. Bu üç okul, Hogwarts,

Beauxbatons ve Durmstrang'dı. Her okulu temsil etmeküzerebirerşampiyonseçilirvebuüçşampiyonüçsihirligöreviyerinegetirmekiçinyarışırdı.Okullarbeşsenedebirdüzenlenenturnuvayasıraylaevsahipliğiyaparlardı.Genellikle bu turnuvaya, farklı milliyetlerden gençcadılarla büyücülerin birbirleriyle bağ kurmasınınmükemmel bir yöntemi gözüyle bakılırdı - yani, tabii ki,ölümsayısıartıpTurnuvakaldırılanakadar."

"Ölüm sayısı mı?" diye fısıldadı Hermione, korkmuş görünüyordu. Amagörünüşebakılırsa salondakiöğrencilerinçoğuonunendişesinipaylaşmıyordu;heyecan içinde birbirleriyle fısıldaşıyorlardı.Yüzlerce yıl öncemeydana gelenölümlerekafayı takmaktansa,Turnuvahakkındabir şeyleröğrenmekHarry'nindedahaçokilgisiniçekiyordu.

"Asırlar boyunca, Turnuva'yı yeniden düzenlemek içinçeşitligirişimlerdebulunuldu,"

diyedevamettiDumbledore.

"Ama bu girişimlerin hiçbiri başarılı olmadı. Ancak,Uluslararası Sihirsel İşbirliği ile Sihirli Oyunlar veSporlar Dairelerimiz yeni bir girişim için uygun vaktingeldiğinde karar kıldılar. Bu defa hiçbir şampiyonunhayatının tehlikeye girmemesi için yaz boyunca çokçalıştık.

Ekim ayında Beauxbatons ve Durmstrang'ın Müdürleri

adayyarışmacılarıylabirliktegelecekler,üçşampiyonunseçimiyse Cadılar Bayramı'nda yapılacak. Hangiöğrencilerin, okullarına Üçbüyücü Kupası'nıkazandırmakvebinGalleon'lukbireyselödülüalmakiçinyarışmaya değer olduğuna tarafsız bir hakem kararverecek."

"Ben şansımı deneyeceğim!" diye fısıldadı FredWeasleymasaya doğru.Yüzüböyle bir zafer ve servet ihtimaliyle ışıl ışıl olmuştu. Kendini Hogwartsşampiyonu olarak hayal eden bir tek o değildi. Harry her bina masasındainsanların ya kendinden geçmiş halde Dumbledore'a baktığını, ya dayanındakilerle hararetli bir şekilde fısıldaştığını görebiliyordu. SonraDumbledoreyinekonuşmayabaşladıvesalondasesyinekesildi.

"Hepinizin Üçbüyücü Kupası'nı Hogwarts'a getirmeyehevesliolacağınızıbiliyorumama,..."

dedi,

"...katılanokullarınmüdürleriveSihirBakanlığıbuyılkiyarışmacılara yaş sınırı getirme konusunda ortak birkararavardılar.Yalnızcayaşıtutanyarışmacılar-yanionyedi yaşında ve daha büyük olanlar- yarışmaya adayolabilecek.Bu..."

Dumbledore sesini hafifçe yükseltti, çünkü birçok kişi bu sözlere öfke dolunidalarlatepkivermişti,Weasleyİkizleri'yseçokkızgıngörünüyordu-

"...gerekliolduğunainandığımızbirönlem,çünküne türtedbirleralırsakalalım,Turnuvagörevleriyinedezorluve tehlikeli olacak. Altıncı ve yedinci sınıftan küçüköğrencilerin bu görevlerin üstesinden gelmeleri çok zor.Yaşı tutmayan herhangi bir öğrencinin kendisiniHogwarts şampiyonu yapsın diye tarafsız hakemimiziiknaetmemesinibizzatbensağlayacağım."

Açık mavi gözleri Fred ve George'un suskun yüzlerinin üstünde dolaşırkenparıldadı.

"Bu yüzden, on yedi yaşından küçükseniz, aday olmayaçalışarakvaktiniziboşaharcamamanızıricaediyorum.

Beauxbatons ve Durmstrang heyetleri ekim ayındagelecekveseneninbüyükbirbölümübizimlekalacaklar.Konuklarımıza bizimle birlikte oldukları süre boyuncaher tür misafirperverliği göstereceğinizi ve seçilecekHogwartsşampiyonunatümkalbinizledestekolacağınızıbiliyorum. Artık geç oldu, yarın sabah derslerinizegirerken hepinizin dikkatli ve dinlenmiş olmasının nekadar önemli olduğunu biliyorum. Uyku vakti! Haydiyatağa!"

Dumbledore yerine oturdu ve dönüpDeli-GözMoody ile konuşmaya başladı.Öğrenciler epey gıcırtı ve gümbürtü çıkararak masalarından kalktılar ve GirişSalonu'nagidençiftekapıyayöneldiler.

"Bunu yapamazlar!" dedi GeorgeWeasley. Kapıya doğru ilerleyen kalabalığakatılmamıştı.Olduğuyerdedurmuş,Dumbledore'abakıyordu."Nisandaonyedi

yaşındaolacağız,niyebizimdeşansımızıdenememizeizinverilmiyor?"

"Benimgirmemiengelleyemezler,"dediFredinatla,odamasayadoğrudikdikbakıyordu."Şampiyonlarnormaldeizinverilmeyenbirsürüşeyiyapabiliyor.BirdebinGalleon'luködülvar!"

"Evet,"dediRon,yüzündedalgınbirifadevardı."Evet,binGalleon..."

"Haydi,"dediHermione,"yürümezsenizburadabirtekbizkalacağız."

Harry, Ron, Hermione, Fred ve George, Giriş Salonu'na doğru yürümeyebaşladılar. Fred ve George, Dumbledore'un, on yedi yaşından küçüklerinTurnuva'yagirmesininetüryöntemlerleengelleyebileceğinitartışıyorlardı.

"Şampiyonlarınkimolduğunakararverecekşutarafsızhakemkim?"dediHarry.

"Bilmiyorum," dedi Fred, "ama kandırmamız gereken kişi o. Sanırım bir ikidamlaYaşlandırıcıİksirbuişinüstesindengelir,George..."

"AmaDumbledoreoyaştaolmadığınızıbiliyor,"dediRon.

"Evet, ama sonuçta şampiyonun kimolduğuna karar veren o değil, değilmi?"dedi Fred kurnazca. "Bana öyle geliyor ki, hakem kimlerin girmek istediğiniöğrendiktensonra,herokuldaneniyiolanıseçecekveyaşlarınınkaçolduğunadaaldırmayacak.Dumbledoreisimlerimizivermemiziengellemeyeçalışıyor."

"Ama insanlar ölmüş!" dedi Hermione kaygılı bir sesle. Bir duvar halısınınarkasına gizlenmiş kapıdan geçip dar bir merdivenden yukarı çıkmayakoyuldular.

"Evet," dedi Fred ciddiye almayarak, "ama bu yıllar önce olmuş, değil mi?Neyse, zaten birazcık risk olmazsa işin tadı kalmaz. Hey, Ron, de kiDumbledore'uatlatmanınbiryolunubulduk...sendekatılmakistermisin?"

"Ne dersin?" dedi Ron, Harry'ye. "Katılmak süper olurdu, değil mi? Amasanırımdahabüyükbiriniisterler...Yeterinceşeyöğrendikmibilmiyorum..."

"Benimöğrenmediğimkesin,"dediNevilleLongbottom'ınkasvetlisesi,FredveGeorge'un arkasından. "Ama herhalde ninem denememi isterdi. Boyuna aileşerefini ayakta tutmam gerektiği konusunda konuşup duruyor. Ben sadece -ayy..."

Neville'inayağımerdiveninortasındakibirbasamağagömülmüştü.Hogwarts'tabutuzaklımerdivenlerdençokvardı;yaşıbüyükçoğuöğrenciiçinbubasamağıatlamakalışkanlıkhalinegelmişti,amaNeville'inhafızasınınçokzayıfolduğunu

herkesbilirdi.HarryveRononukoltukaltlarındantutupçekerekkurtardılar.Busıradamerdivenin tepesindekibir şövalyezırhıgıcırdayıp tangırdıyor,hırıltıylakahkahaatıyordu.

"Kessesini,"dediRon,onunyanındangeçerkensiperliğinikapatarak.

Gryffindor Kulesi'nin girişine geldiler. Giriş, pembe, ipek bir elbise giymişşişmanbirhanımınbüyükportresininarkasındagizliydi.

"Parola?"diyesordu,yaklaşırlarken.

"Zırva,"dediGeorge."Altkattabirsınıfbaşkanısöyledi."

Portre öne doğru savruldu ve arkasında bir delik belirdi, bu delikten yukarıçıktılar.Pofidikkoltuklarla vemasalarla dolu, dairebiçimindekiOrtakSalon'uçıtırçıtıryananbirateşısıtıyordu.Hermioneneşeyledansedenalevlerekaranlıkbir bakış attı, Harry onun "köle emeği" diyemırıldandığını açık seçik duydu.Sonra Hermione onlara iyi geceler diledi ve kızların yatakhanesine açılankapıdangeçipgözdenkayboldu.

Harry,RonveNevilledönedöneyükselensonmerdivenideçıkıpkuleninenüstkatındakiyatakhanelerinegeldiler.Koyukırmızıperdelerleayrılmış,dörtdireklibeş yatak duvarların dibinde duruyordu, her birinin ayakucunda sahibininsandığı vardı. Dean ve Seamus yatmak üzereydiler; Seamus, İrlanda rozetinikaryolabaşlığınaiğnelemiş,DeanisebaşucundakikomodineViktorKrum'unbirposterini koymuştu. West Ham futbol takımının eski posteriyse onun hemenyanınaiğnelenmişti.

"Kafadan kontak," diye içini çekti Ron, tamamen hareketsiz futbolcularabakarak.

Harry, Ron ve Neville pijamalarını giyip yattılar. Biri -şüphesiz bir ev cini-çarşaflarınarasınasıcacıkyatakmangallarıyerleştirmişti.Yataktayatıpdışarıdafırtınanınkükreyişinidinlemekçokrahatlatıcıbirşeydi.

"Ben de katılabilirim aslında" dedi Ron karanlığın içinden, uykulu bir sesle."YaniFred'leGeorgebiryolbulurlarsa...Turnuva'yagirmekiçin...olurmuolur,bilemeyiz,değilmi?"

"Bilemeyiz herhalde..." Harry yatağında dönüp durdu. Zihninde bir sürü gözkamaştırıcı tablo canlanıyordu... Tarafsız hakemi on yedi yaşında olduğunainandırmıştı... Hogwarts şampiyonu olmuştu... dışarıda, bütün okulun önündekollarını muzaffer bir şekilde havaya kaldırmıştı, herkes alkışlıyor, çığlık

atıyordu...Üç-BüyücüTurnuvası'nıkazanmıştı...BulanıklaşankalabalığıniçindeCho'nunçehresiöneçıkıyor,hayranlıklaışıldıyordu...

Harry'nin yastığa yasladığı ağzı kulaklarına vardı. Ron'un kendi gördüklerinigöremiyorolmasındansonderecememnundu.

ONÜÇÜNCÜBÖLÜM:DELİ-GÖZMOODY

Ertesisabahfırtınadinmişti,amaBüyükSalon'untavanıhâlâkasvetliydi.Harry,RonveHermionekahvaltıdayenidersprogramlarınıincelerlerken,kurşungrisirenkte koca bulutlar tepede dönüp duruyordu. Birkaç sandalye ötede Fred,GeorgeveLeeJordankendileriniyaşlandırıpbirblöfleÜç-BüyücüTurnuvası'nagirmelerinisağlayacaksihiryöntemlerinitartışıyorlardı.

Parmağıyla ders programının “Pazartesi” sütununu izleyen Ron, "Bugün kötüdeğil," dedi, "bütün sabah dışardayız. Hufflepuff'la Bitkibilim dersi ve SihirliYaratıklarınBakımı...amanbe,yineSlytherin'leberaberiz..."

Harrydeprogramınaltlarınadoğrubakarak,"BugünöğledensonraarkaarkayaikidersKehanetvar,"diye inledi.Kehanet, İksir'den sonraonunen sevmediğidersti.ProfesörTrelawneyboyunaHarry'ninöleceğikehanetindebulunuyor,budaHarry'nincanınıfenahaldesıkıyordu.

Hermionekızarmışekmeğeyağsürerek,heyecanla,"Sendebenimgibiodersibırakmalıydın,değilmi?"dedi."OzamanAritmansigibimantıklıbirdersalıyorolabilirdin."

Ron, Hermione'nin tereyağlı ekmeğine bol miktarda reçel sürüşünü izleyerek,"Bakıyorum,yemeyebaşlamışsınyeniden,"dedi.

Hermioneona tepedenbakarak,"Cinhaklarıkonusunda tavıralmanındaha iyiyöntemleriolduğunakararverdim,"dedi.

Ronsırıttı."Öyle...birdeacıkmıştıntabii."

Tepelerinde birden bir hışırtı duyuldu ve yüz baykuş sabah postasını taşıyarakaçık pencerelerden içeri uçtu. Harry içgüdüsel olarak yukarı baktı, amakahverengi ve gri yığın arasında beyaza benzer bir şey yoktu. Baykuşlar,masaların tepesinde dönerek, mektuplarla paketlerin gönderildiği kişileriaradılar.Büyük,kahverengibirbaykuşNevilleLongbottom'adoğrusüzüldüvekucağına bir paket bıraktı - Neville hemen hemen her seferinde evde bir şeyunuturdu.SalonunöbüryanındaDracoMalfoy'unpuhukuşuomzunakonmuştu.Anlaşılan, her zamanki tatlı ve pasta stoğunugetirmişti yine.Harry,midesininkasılmasınanedenolanhayalkırıklığıduygusunuyoksaymayaçalışarak,yulaf

lapasınadöndü.Hedwig'inbaşınabir şeygelmişveSirius'unonunmektubunubilealmamışolmasımümkünmüydüacaba?

Sırılsıklam sebze tarhı boyunca, üç numaralı seraya gelene kadar bunlarıdüşünüp durdu. Neyse ki Profesör Sprout sınıfa, Harry'nin görüp göreceği ençirkinbitkilerigöstererekonundikkatinidağıttı.Aslındabitkidençok,topraktandikey olarak fırlamış kalın, siyah, dev salyangozlara benziyorlardı. Her birihafifçe kıvrılıp bükülüyordu ve üzerlerinde sıvıyla dolu gibi görünen büyük,parlakşişliklervardı.

Profesör Sprout cadı bir sesle, "Bezeliyumrular," dedi. "Onları sıkmak gerek.İrinitoplarsınız-"

İğrendiğisesindenbelliolanSeamusFinnigan,"Neyineyi?"dedi.

"İrini, Finnigan, irini," dedi Profesör Sprout, "hem de son derece değerlidir,ziyan etmeyin. İşte irini bu şişelerde toplayacaksınız. Ejderha derisieldivenlerinizi giyin, Bezeliyumru irini sulandırılmamış olduğu zaman cildetuhafşeyleryapabilir."

Bezeliyumrular'ı sıkmak iğrençti, ama tuhaf bir tatmin duygusu da veriyordu.Her şişi sıkınca, bolmiktarda koyu, sarımsı yeşil sıvı fışkırıyor ve fena haldebenzinkokuyordu.ProfesörSprout'unsöylediğigibisıvıyışişeleredoldurdular,dersinsonundabirkaçlitretoplamışlardı.

Profesör Sprout son şişeye mantar tıpa takarak, "Madam Pomfrey memnunolacak,"dedi."İnatçıaknetürleriiçinmükemmelbirtedavidirBezeliyumruirini.Öğrencilerin sivilceden kurtulmak için gözükara önlemlere başvurmalarına birsonvermeli."

"ZavallıEloiseMidgengibi,"dedibirHufflepufföğrencisiolanHannahAbbott,alçaksesle."Okendininkilerilanetleyoketmeyekalkmıştı."

Profesör Sprout başını salladı. "Aptal kız.Neyse kiMadamPomfrey sonundaburnunuyerinetakabildiyine."

Islaktopraklarınötesindekişatodan,dersinsonaerdiğiniduyurantizbirzilsesiduyulduvesınıfayrıldı.Hufflepuff'larBiçimDeğiştirmedersiiçintaşmerdiveniçıktılar, Gryffindor'lar ise diğer yöne gittiler. Eğimli çimenlerden, Hagrid'inYasakOrman'ınkıyısındaduranküçük,ahşapkulübesine.

Hagrid kulübesinin yanında duruyordu, bir eli muazzam, siyah zağarı Fang'intasmasındaydı. Yerde, ayaklarının dibinde, açılmış birkaç tahta sandık vardı,

Fang ağlar gibi sesler çıkararak tasmasını zorluyordu. Belli ki sandıklarıniçindekileri inceleme hevesine kapılmıştı. Daha yakına geldikleri zaman,kulaklarına tuhaf bir takırdama çalındı. Bu ses, arada bir, minik patlamalarabenzeyenseslerlenoktalanıyordu.

Hagrid,Harry,Ron veHermione'ye sırıtarak, "Günaydın!" dedi. "Slytherin'leribeklesekiyiolur,bunukaçırmakistemezler-Patlar-UçluKelekerlervar!"

"Efendimefendim?"dediRon.

Hagridparmağıylasandıklarıniçindekilerigösterdi.

LavenderBrowngeriyesıçrayarak,"İyykkk!"dedi.

Harry'ye göre, "İyykkk", Patlar-Uçlu Kelekerler'i aşağı yukarı özetliyordu.Deformeolmuş,kabuksuzıstakozlarabenziyorlardı,korkunçderecedesolukvekaygan görünüyorlardı. Olur olmaz yerlerden bacakları çıkmıştı ve görünürdekafaları yoktu. Her sandıkta yaklaşık yüz tane vardı, her biri on beş santimkadardı. Birbirlerinin tepesine tırmanıyor, kutuların kenarlarına kör gibitosluyorlardı.Çevreyeağırbirçürümüşbalıkkokusuyayıyorlardı.Aradabir,birKeleker'in ucundan kıvılcımlar uçuşuyor, küçük bir pıt sesi geliyor ve hayvanbirkaçsantimilerifırlıyordu.

Hagrid iftiharla, "Daha yeni çıktılar yumurtadan," dedi, "yani onları kendinizyetiştirebileceksiniz!Projeolurdedim!"

"Peki,nedenonlarıyetiştirmekisteyecekmişiz?"dedisoğukbirses.

Slytherin'ler gelmişti. Konuşan, Draco Malfoy'du. Crabbe ve Goyle, onunsözlerinipekbeğenmiş,kıkırdayıpduruyorlardı.

Hagrid'indeafallamışbirhalivardı.

"Yani,neyaparlar?"diyesorduMalfoy."Buişinanlamıne?"

Hagrid ağzını açtı, belli ki var gücüyle düşünüyordu. Birkaç saniyelik birduraklamaoldu,sonrasertsert,"O,.birsonrakiderse,Malfoy,"dedi."Bugünbirtek besliyorsunuz. Şimdi, birkaç farklı şey denemeniz gerekecek -ben de dahaönce hiç onlardan beslemedim, ne severler bilmiyorum- elimde karıncayumurtasıylakurbağakaraciğeri,birazdaçayıryılanıvar.-hepsindenbirazveripdeneyin."

"Önceirin,şimdidebu,"diyemırıldandıSeamus.

Harry,RonveHermione'nin,ellerineavuçdolusuvıcıkvıcıkkurbağakaraciğeri

almalarına ve Patlar-Uçlu Kelekerler'i iştahlandırmak için eğilerek onlarısandıklara uzatmalarına yol açan tek şey, Hagrid'e duydukları derin sevgiydi.Harry ister istemez, bütün çabalarının tamamen anlamsız olduğunudüşünüyordu,çünküKelekerler'inağzıyokgibiydi.

OndakikasonraDeanThomas,"Ayyy!"diyeferyatetti."Beniçarptı!"

Hagridaceleyleonunyanınagitti,endişeligörünüyordu.

Deanöfkeyle,"Ucupatladı!"dedi,Hagrid'eelindekiyanığıgöstererek.

Hagridbaşınısalladı."Ah,evet,infilakedinceböyleolabiliyor."

"İyykkk!" dediLavenderBrown yine. "İyykk,Hagrid, üstündeki o sivri uç dane?"

Hagrid coşkuyla, "Haa, bazılarının iğneleri var," dedi (Lavender hemen elinikutudançekti)."Sanırımonlarerkek...Dişilerinkarınlarındaemicibirşeyvar...sanırımkanemmekiçin."

Malfoy alayla, "Onları neden canlı tutmaya çalıştığımızı çok iyi anlıyorum,"dedi. "Aynı anda hem yakan, hem de iğne batırıp ısıran ev hayvanlarını kimistemez?"

Hermione,"Güzelolmamaları,yararsızolduklarıanlamınagelmez,"diyecevabıyapıştırdı. "Ejderha kanı şaşılacak derecede sihirlidir, ama kendine ev hayvanıolarakbirejderhaistemezdin,değilmi?"

HarryveRon,çalıgibisakalınınarasındanonlaragizlibirgülümsemeyollayanHagrid'esırıttılar.Hagrid,dünyadaherşeydençokbirejderhabeslemekisterdi,bunu çok iyi biliyorlardı - onlar birinci sınıftayken, kısa süre bir ejderhasıolmuştu, Norbert adlı çok tehlikeli bir Norveç Pütürlüsü. Hagrid canavarcinsindenyaratıklarıseviyordu,hepsibu.Nekadarölümcülolursa,okadariyi.

Bir saat sonra öğle yemeği için şatoya çıkarlarken, Ron, "Eh, hiç değilseKelekerlerküçük,"dedi.

Hermione kızgın bir sesle, "Şimdilik küçük," dedi, "ama Hagrid onların neyediğinikeşfedince,boylarıyarımmetreyevarırherhalde."

Rononabakıpsinsisinsigülerek,"Amadeniztutmasınıyada,nebileyim,başkabirşeyitedaviettiklerianlaşılırsaönemiyok,değilmi?"dedi.

"OnuMalfoy'u susturmak için söylediğimi pekâlâ biliyorsun," dediHermione."Aslındabencehaklı.En iyisi,hepimize saldırmayabaşlamadanöncehepsinin

üstünebasıpezmekolurdu."

Gryffindor masasına oturdular ve tabaklarına kuzu pirzolasıyla patatesdoldurdular. Hermione öyle bir hızla yemeye başladı ki, Harry ile Ron onabakakaldılar.

Ron,"Şey-bu,cinhaklarıkonusundakiyenitavırmı?"dedi."Açkalmaktansakusmayamıkararverdin?"

Hermione, ağzıBrüksel lahanasıdoluykennekadarolabilirseokadarvakarla,"Hayır,"dedi,"sadecekütüphaneyegitmekistiyorum."

"Ne?"dediRon,kulaklarınainanamayarak."Hermione-bugünokulunilkgünü!Dahaevödevimizbileyok!"

Hermione omuzlarını silkip, sanki günlerdir yemek yememişçesine yiyecekleriağzına kürekle tıkar gibi tıkmayı sürdürdü. Sonunda fırlayıp ayağa kalktı,"Akşamyemeğindegörüşürüz!"dedivekoşaradımuzaklaştı.

Öğledensonraderslerininbaşladığınıilanedenzilçalınca,HarryveRonKuzeyKulesi'ne doğru yola çıktılar. Burada, dik helezonlar çizen bir merdivenintepesinde, gümüşi renkte bir ayaklımerdiven tavandaki daire şeklinde kapağauzanıp,ProfesörTrelawney'ninyaşadığıodayaaçılıyordu.

Ateşten yayılan o aşina tatlı parfüm, ayaklımerdiveni çıkıp içeri girer girmezburunlarına çarptı. Perdeler her zamanki gibi sımsıkı kapalıydı; yuvarlak oda,hepsinin üstüne eşarplar ve şallar örtülmüş birçok lambanın verdiği loş,kırmızımsı bir ışıkla yıkanıyordu. Harry ve Ron, odayı dolduran ve üzerindeinsanlarınoturduğukumaşdöşeli sandalyevepufyığınının arasındangeçerek,yuvarlak,küçükmasayaoturdular.

Profesör Trelawney'nin buğulu sesi Harry'nin hemen arkasından, "İyi günler,"dedi.Harryyerindensıçradı.

Gözlerini fazla büyük gösteren koskocaman gözlüklü sıskacık bir kadın olanProfesör Trelawney, ne zamanHarry'ye baksa yüzüne yerleşen trajik ifadeyle,onu süzüyordu. Her zamanki gibi bol miktarda boncuk, zincir ve bileziktakmıştı,takılarıateşinışığındaparıldıyordu.

Yaslıbirtavırla,"Kafanıbirşeyetakmışsın,yavrum,"dediHarry'ye."İçGözüm,cesuryüzününardındakidertliruhaerişiyor.Veüzülereksöylüyorum,kaygılarıntemelsizdeğil.Seniniçinileridezorgünlergörüyorum,heyhat...çokzor...Çokçekindiğinşeysahidengerçekleşecek,korkarım...vebelkidesandığındandaha

çabuk..."

Sesi alçalarak fısıltı halini aldı. Ron gözlerini Harry'ye çevirdi, Harry de onaifadesiz ifadesiz baktı. Profesör Trelawney yanlarından sıyrılırcasına geçti veateşinönüne,yüzüsınıfadönükbüyükbirkoltuğaoturdu.OnaderindenhayranolanLavenderBrownileParvatiPatil,çokyakınındakipuflardaoturuyorlardı.

"Yavrularım,yıldızlarıelealmamızınvaktigeldi,"dediProfesör."Gezegenlerinhareketlerini ve sadece semavi dansın adımlarını anlayabilenlere açıkladıklarıesrarlı mesajları ele alacağız. İnsan kaderi gezegensel ışınlarla çözülebilir, kibunlarbirbirleriylekarışıp..."

Ama Harry'nin aklı başka yerdeydi. Parfümlü ateş hep uykusunu getirir, onuaptallaştırırdı,ProfesörTrelawney'ninfalkonusundakiabuksabuklaflarıdaonuhiç büyülememişti doğrusu - yine de kadının ona az önce söylediklerinidüşünmekten kendini alamıyordu. "Çok çekindiğin şey sahiden gerçekleşecek,korkarım..."

Ama Hermione haklı, diye düşündü Harry sinirlenerek. Profesör Trelawneygerçektendeyaşlıbirsahtekârdı.Kendisioandahiçbirşeydençekinmiyordu...yani, Sirius'un yakalanmış olacağına ilişkin korkularını saymazsanız... HemProfesörTrelawneynebiliyorduki?Zatenoçokönceden,Profesör'ünfalbakmaşeklinin talihli tahminlerden ve korkutucu bir tavırdan ibaret olduğu kanısınavarmıştı.

Tabii, geçen sömestrın sonunda, Voldemort'un yeniden yükseldiğine ilişkinkehaneti hariç... Dumbledore bile, Harry olanları anlatınca, o transın hakikiolduğunusandığınısöylemişti...

"Harry!"diyemırıldandıRon.

"Nevar?"

Harry çevresine baktı; bütün sınıf ona bakıyordu. Oturduğu yerde doğruldu,sıcağınvedüşüncelerininiçindekaybolarakneredeyseuyuyakalmıştı.

"Diyordumki,yavrum,senbesbelliSatürn'ünmeşumetkisialtındadoğmuşsun,"dedi Profesör Trelawney. O konuşurken Harry heyecanla ağzının içinebakmadığıiçin,sesindehafifbirgücenmişlikhissivardı.

"Pardon-neyinaltındadoğmuşum?"dediHarry.

"Satürn, yavrum, Satürn gezegeni!" dedi Profesör Trelawney. Harry bu haberkarşısındaheyecanduymadığıiçinkesinliklekızmışabenziyordu."Diyordumki,

besbelliSatürnsenindoğumanındasemalardagüçlübirpozisyondaymış...Siyahsaçların...zayıfyapılıoluşun...öylesinegençyaştatrajikkayıplar...Sanırımkışortasındadoğmuşsundersemyanılmışolmam,değilmi,yavrum?"

"Hayır,"dediHarry,"Temmuzdadoğdum."

Ronhâkimolamadığıkahkahasınıhemenkurubiröksürüğeçevirdi.

Yarımsaatsonraherikisinededaireşeklinde,karmaşıkbirharitaverilmişti,ikisidedoğumanlarındagezegenlerinpozisyonunubelirlemeyeçalışıyorlardı.Sıkıcıbirişti,ikidebirzamançizelgelerineveaçıhesaplarınabakmalarıgerekiyordu.

Harry bir süre sonra, kendi parşömenine bakıp kaşlarını çatarak, "Burada ikiNeptünvar,"dedi."Doğruolamaz,değilmi?"

"Aaaaah," dedi Ron, Profesör Trelawney'nin mistik fısıltısını taklit ederek,"gökte iki Neptün belirmesi, Harry, gözlüklü bir cücenin doğacağına işarettir,burasıkesin..."

Yakınlarında çalışanSeamusveDeanyüksek sesle, alaylı alaylı güldüler, amasesleriLavenderBrown'ınheyecanlaayaklamasınıbastıramadı-"Ah,Profesör,bakın!Sanırımbakışımsızbirgezegenimvar!Aaah,buhangisi,Profesör?"

ProfesörTrelawneyharitayagözatarak,"Uranüs,canım,"dedi.

Ron,"Uranüs'ebendebakabilirmiyim,Lavender?"dedi.

Ne, talihsizliktir ki Profesör Trelawney onu duydu, belki de dersin sonundaonlarabuncaçokevödevinidebuyüzdenverdi.

Canısıkılmışgibi,"Önümüzdekiayıngezegenhareketlerinin,kişiselharitanızailişkinolaraksizinasıletkileyeceğininayrıntılıbiranalizi,"dediçabukçabuk.Oanda her zamanki havalı, perimsi halinden çok, Profesör McGonagall'ıandınyordu."Pazartesiyehazırolmasınıistiyorum,mazeretdekabuletmem!"

BüyükSalon'ayemeğegitmekiçinmerdiveniinenkalabalığakarışırlarken,Ronacıacı,"Sefil,ihtiyaryarasa,"dedi."Bu,bütünhaftasonunualır,kesin..."

Onlara yetişen Hermione neşeyle, "Çok mu ev ödeviniz var?" diye sordu."ProfesörVectorbizehiçödevvermedi!"

Ronüzgünüzgün,"Eh,helalolsunProfesörVector'a,"dedi.

Akşam yemeği için sıraya girmiş insanlarla dolu Giriş Salonu'na varmışlardı.Tamkuyruğunsonunagirmişlerdiki,arkalarındanyüksekbirsesgeldi.

"Weasley!Hey,Weasley!"

Harry, Ron ve Hermione arkaya döndüler. Malfoy, Crabbe ve Goyle oradaduruyorlardı,hepsidenedensepekmemnungörünüyordu.

"Ne?"dediRon,kısakesmekiçin.

"Baban gazeteye çıkmış, Weasley!" dedi Malfoy, tıkabasa dolu olan GirişSalonu'ndakiherkesduysundiyefazlasıylayüksekseslekonuşarak.BirGelecekPostasıçıkardı."Dinleşunu!"

SİHİRBAKANLIĞI'NDAYENİHATALAR

SihirBakanlığı'nındertlerisonaermemişgibigörünüyor,diye yazıyorÖzelMuhabirimizRita Skeeter.GeçenlerdeQuidditch Dünya Kupası'nda kalabalığı kontrol etmedeyetersiz kaldığı için yaylım ateşine tutulan vecadılarından birinin yok olmasını hâlâ açıklayamayanBakanlık, dün Muggle Eşyalarının Kötüye KullanımıDairesi'nden Arnold Weasley'nin tuhaf davranışlarıyüzündenbirkezdahamahçupoldu.

Malfoybaşınıkaldırdı.

"Düşünsene, Weasley, adını bile doğru yazmamışlar," dedi, sesi sevinçtenincelerek."Sankitamanlamıylabirbiçmişgibi,değilmi?"

ArtıkGirişSalonu'ndakiherkesdinliyordu.Malfoygazeteyifiyakalıbirşekildedüzelttiveokumayadevametti:

Ýki yıl önce uçan bir arabaya sahip olmakla suçlananArnoldWeasley, dün son derece saldırgan birtakım çöpkutuları yüzünden bazı Muggle yasa koruyucularıyla

(“polis”) kapıştı. Mr. Weasley'nin, artık tokalaşmaylacinayet teşebbüsü arasında ayrım yapamaz hale gelinceBakanlık'tanemekliyeayrılanyaşlıeskiSeherbaz“Deli-Göz Moody”nin yardımına koştuğu anlaşılıyor. Mr.Weasley, Mr. Moody'nin son derece iyi korunan evinegeldiğinde,hiçdeşaşırtıcıolmayanbirşekilde,onunbirkez daha boş yere etrafı telaşa verdiğini gördü. Mr.Weasley polislerden kaçmadan önce birkaç hafızayıdeğiştirmek zorunda kaldı ama, Gelecek Postası'nınböylesine yakışıksız ve potansiyel olarak utandırıcı birsahneye Bakanlık'ı niye karıştırdığı konusundakisorularınacevapvermeyireddetti.

"Birderesimvar,Weasley!”dediMalfoy,gazeteyibirhamledeçeviriphavayakaldırarak. "Annenle babanın evinizin önündeki bir resmi - tabii, buna evdiyebilirsen!Annenbirazkiloversefenaolmaz,değilmi?"

Ronhiddetlesarsılıyordu.Herkesonabakıyordu.

"Basgit,Malfoy,"dediHarry."Hadi,Ron..."

"Ahevet,sendebuyazonlarlakalıyordun,değilmi,Potter?"diyepispissırıttıMalfoy."Söylesenebana,annesigerçektenbukadarşişkomu,yoksaresimdemiöylegörünüyor?"

"Senin annen var ya,Malfoy," dediHarry -o veHermione, kendiniMalfoy'unüstüneatmasındiyeRon'uncüppesininarkasınısıkısıkıkavramışlardı-"Hanioifadesivarya,burnununaltındatezekvarmışgibi?Eskidenberimiöyle,yoksasenyanındaolduğuniçinmiöylegörünüyordu?"

Malfoy'un solgun yüzü biraz pembeleşti. "Ne cüretle anneme hakaret edersin,Potter?"

Harryarkasınıdönerek,"Sendeokocaağzınıaçmaozaman,"dedi.

GÜM!

Birçokkişiçığlıkattı-Harryateşgibibirşeyinyüzününyanınıyalayıpgeçtiğinihissetti - asasını çıkarmak için elini cüppesinin içine attı, ama daha onadokunamadan ikincibirGÜMsesiduydu,birdeGirişSalonu'ndanyankılananbirkükreme.

"İŞTEONUYAPAMAZSIN,EVLAT!"

Harryokgibidöndü.ProfesörMoodymermermerdivendentopallayatopallayainiyordu. Asasını çıkarmıştı, bu asa taşla kaplı döşemede, tam Malfoy'undurduğuyerdetitreyenbembeyazbirdağgelinciğineyönelmişti.

Giriş Salonu'nda dehşet dolu bir sessizlik vardı. Moody'den başka kimseyerindenkıpırdamıyordu.

Moody dönüp Harry'ye baktı - en azından, normal gözü Harry'ye bakıyordu;diğeribaşınınarkatarafınadönüktü.

Moody, "İsabet ettirdimi?"diyehomurdandı.Pesvekulak tırmalayıcıbir sesivardı.

"Hayır,"dediHarry,"ıskageçti."

"BIRAKONU!"diyehaykırdıMoody.

"Neyibırakayım?"dediHarryşaşkınlıkla.

"Sen değil - o!" diye homurdandı Moody, onun omzunun üstünden başparmağını, beyaz dağ gelinciğini yerden almak üzereyken donup kalanCrabbe'yeuzatmıştı.

MoodytopallayarakCrabbe,Goylevekorkudolubirciklemeylefırlayıpşimşekgibizindanlarınorayakaçmayaçalışangelinciğedoğruyürüdü.

"Hiç sanmıyorum!" diye kükredi Moody, asasını yine hayvana yönelterek -gelincikneredeysebirmetrehavayauçtu,birşakırtıylayereçaptı,sonrayenidenhavayafırladı.

Gelincik acıyla cikleyerek gitgide daha yukarı doğru fırlarken, Moody,"Rakiplerininsırtıdönükkensaldıraninsanlardanhoşlanmam,"diyehomurdandı."Berbat,ödlekçe,pisbirşey..."

Dağgelinciği,bacaklarıylakuyruğunuçaresizcesallayarakhavadauçuyordu.

Moody gelinciğin her taşa vuruşunda ve yeniden yukarı fırlayışında tek tekkonuşarak,"Sakın-bunu-bir-daha-yapma-"dedi.

Şokhalindebirses,"ProfesörMoody!"dedi.

ProfesörMcGonagall,elikolukitaplarladolu,mermermerdivendeniniyordu.

Moody gelinciği daha da yukarı fırlatarak, sakin sakin, "Merhaba, ProfesörMcGonagall,"dedi.

"Ne - ne yapıyorsunuz?" dedi Profesör McGonagall, zıplayan gelinciğigözleriylebiryukarıbiraşağıizleyerek.

"Dersveriyorum,"dediMoody.

"Ders - Moody, o bir öğrenci mi?" diye çığlığı bastı Profesör McGonagall.Kitaplarkucağındanyeresaçıldı.

"Evet,"dediMoody.

Profesör McGonagall, "Hayır!" diye haykırdı, merdivenden koşarak inerkenasasını çekip çıkardı; bir dakika sonra Draco Malfoy bir şakırtıyla yenidenbelirmişti.Yerdekıvrılmışyatıyordu,düzgünsarısaçlarışimdikıpkırmızıolmuşyüzünedağılmıştı.Yüzünüburuşturarakayağakalktı.

ProfesörMcGonagalldermansızbirsesle,"Moody,bizBiçimDeğiştirme'yiaslaceza olarak kullanmayız!" dedi. "Profesör Dumbledore bunu sana mutlakasöylemiştir,değilmi?"

Moody aldırmaz bir tavırla çenesini kaşıyarak, "Evet, sözünü etmişti galiba,"dedi,"amabenşöylesağlambirşokun-"

"Biz burada cezaya bırakırız, Moody! Ya da kabahatli kimse onun binasorumlusuylakonuşuruz!"

Moody, Malfoy'a büyük bir hoşnutsuzlukla bakarak, "Ben de öyle yaparımöyleyse,"dedi.

Soluk renkli gözleri hâlâ acı ve küçük düşmüşlükle sulanan Malfoy, başınıkaldınp hain hain Moody'ye baktı ve içinde "babam" sözünün belli belirsizgeçtiğibirşeylermırıldandı.

"Ya, öyle mi?" dedi Moody yavaşça, topal topal birkaç adım atarken tahtabacağının hafif takırtısı salonda yankılanarak. "Eh, babanı eski günlerdentanırım, evlat... Ona Moody'nin gözünün oğlunun üstünde olduğunu söyle...Bunubenimadımailetona...Şimdi,binasorumlunSnapeolmalı,değilmi?"

Malfoygücenmişbiredayla,"Evet,"dedi.

Moody, "Bir eski dost daha," diye homurdandı. "İhtiyar Snape'le bir sohbetetsem diyordum ben de... Sen, gel buraya..." Malfoy'u kolunun üstündenyakaladıveonunlabirliktezindanlaradoğruraprapyürüdü.

Profesör McGonagall birkaç saniye onların arkasından endişeyle baktı, sonraasasını düşmüş kitaplarına doğru salladı. Kitaplar yeniden havaya, kollarınayükseldiler.

Birkaç dakika sonra Gryffindor masasına oturduklarında, Ron yavaşça, "Banatek kelime söylemeyin," dedi Harry ve Hermione'ye. Çevrelerindeki herkesheyecanlaolupbitenlerhakkındakonuşuyordu.

Hermioneşaşkınlıkla,"Neden?"diyesordu.

Ron,gözlerikapalıveyüzündekatıksızbirmutlulukifadesiyle,"Çünkübuanıebediyen hafızama kazımak istiyorum," dedi. "Draco Malfoy, hayret verici,zıplayandağgelinciği..."

Harry de, Hermione de güldü ve Hermione ikisinin de tabağına tas kebabıkoymayabaşladı.

"Ama Malfoy'un gerçekten de canını yakabilirdi," dedi. "Aslında ProfesörMcGonagall'ındurdurmasıiyioldu-"

"Hermione!" dediRonöfkeyle, gözleri bir anda açılarak. "Hayatımın engüzelanınıberbatediyorsun!"

Hermione sabırsızlığını belli eden bir ses çıkarttı ve yine son hızla yemeyekoyuldu.

Harryonuizleyerek,"Banabuakşamkütüphaneyedöneceğinisöylemeyeceksin,değilmi?"diyesordu.

"Dönmekzorundayım,"dediHermioneboğukboğuk."Yapacakdünyakadar işvar."

"Amademiştinki,ProfesörVector-"

"Okulişideğil."Hermionebeşdakikaiçindetabağınıtemizlemişvegitmişti.

OgidergitmezdeyerineFredWeasleyoturdu."Moody!"dedi."Nasılkıyakbirtip!"

Fred'inkarşısınaoturanGeorge,"Kıyaktandakıyak!"dedi.

İkizlerin en iyi arkadaşıLee Jordan,George'un yanındaki sandalyeye kayarak,

"Acayip kıyak!" dedi. Harry ve Ron'a da, "Bu öğleden sonra bizimle dersivardı,"diyebilgiverdi.

Harrymerakla,"Nasıldı?"diyesordu.

Fred,GeorgeveLeepekanlamlıbirşekildebakıştılar.

"Hiç böyle bir derse girmemiştim," dedi Fred. "işi biliyor, arkadaş," dediLee.Ronöneeğildi."Neyibiliyor?"

George hayranlıkla, "Dışarıda bunu yapmanın nasıl bir şey olduğunu biliyor,"dedi. "Neyi yapmanın?" dedi Harry. "Karanlık Sanatlar'la savaşmanın," dediFred."Görülebilecekherşeyigörmüş,"dediGeorge."Hayretbirşey,"dediLee.

Ron çantasına elini daldırıp ders programını çıkardı. Hayal kırıklığı dolu birsesle,"Bizimperşembeyekadaronunladersimizyok!"dedi.

ONDÖRDÜNCÜBÖLÜM:AFFEDİLMEZLANETLER

Sonraki iki gün olaysız geçti, tabii Neville'in İksir dersinde altıncı kazanınıeritmesini saymazsanız. Yazın kindarlık konusunda iyice ilerleme kaydetmişgörünenProfesörSnape,Neville'i cezaya bıraktı.Neville cezadan döndüğündesinirleriharaphaldeydi,birfıçıdolusuboynuzlukarakurbağasıayıklamıştı.

Hermione'nin, tırnak aralarında kalan kurbağa parçalarını çıkarabilsin diyeNeville'ebirFırçalamaBüyüsüöğretmesiniizlerlerken,Ron,Harry'ye,"Snape'inkafasıniyeböylebozukbiliyorsun,değilmi?"diyesordu.

"Evet,"dediHarry."Moody."

Snape'in aslında Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersini vermek istediğibilinenbir şeydi,amaüstüstedörtyıldırbu isteğinigerçekleştiremiyordu işte.Snape daha önceki Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenlerinden hiçhoşlanmaz ve bunu belli ederdi - ama Deli-Göz Moody'ye apaçık düşmanlıkgöstermekten tuhaf bir şekilde sakınıyor gibiydi.HattaHarryne zaman ikisinibir arada görse -yemek sırasında ya da koridorda birbirlerinin yanındangeçerlerken- Snape'inDeli-GözMoody'le göz göze gelmekten (sihirli gözüylede,sihirsizgözüylede)kaçındığıyönündebirizlenimedinmişti.

"Snapeondanbirazkorkuyorgaliba,"dediHarrydalgındalgın.

"Moody'ninSnape'i boynuzlukarakurbağasına çevirdiğini düşünsenebir," dediRonhülyalıgözlerle."Sonradaonuzindanındazıplatıpdurduğunu..."

Gryffindor'un dördüncü sınıf öğrencileri Moody'nin ilk dersini öylesinesabırsızlıkla bekliyorlardı ki, perşembe günü öğle yemeğinden sonra erkendengelipdahazilçalmadansınıfınönündekuyrukoldular.

OrtalıktagörünmeyentekkişiHermione'ydi.Dersesonandageldi.

"Ben-"

"- kütüphanedeydin," diye tamamladı Harry onun cümlesini. "Hadi, çabuk ol,yoksadoğrudürüstbiryerbulamayacağız."

Aceleyle sınıfa girip öğretmen masasının hemen önündeki üç sandalyeye

oturdular ve "Karanlık Güçler: Kendini Koruma Rehberi" kitaplarını çıkanpalışılmadık bir biçimde sessizce beklemeye başladılar. Az sonra koridordan otanıdık, takırdayan ayak sesleri duyuldu ve Moody sınıftan içeri girdi. Herzamanki kadar tuhaf ve korkutucu görünüyordu. Cüppesinin hemen altındanpençeli,tahtaayağınıgörebiliyorlardı.

"Kaldırabilirsinizonları,"diyehomurdandı,gürültüylemasasınagidipoturarak."Kitaplarıdiyorum.Onlaraihtiyacınızolmayacak."

Kitaplarıçantalarınakoydular.Ronçokheyecanlıgörünüyordu.

Moodybiryoklamadefteriçıkardı,uzun,kırdüşmüşgrisaçınıçarpıkveyaralıyüzünün önünden çekti ve isimleri okumaya başladı. Normal gözü listededüzenli bir şekilde aşağı doğru iniyor, sihirli gözüyse dönüp duruyor, cevapverenöğrencilereodaklanıyordu.

Son öğrenci de orada olduğunu belirttikten sonra, "Pekâlâ," dediMoody, "busınıf hakkında Profesör Lupin'den birmektup aldım.Karanlık yaratıklarla başetmekonusundabayağıetraflıbirtemeleğitimalmışsınız-Böcürtler'i,KırmızıKafalar'ı, Hinzıpırlar'ı, Garkenezler'i, Kappa'ları ve kurtadamları işlemişsiniz,öyledeğilmi?"

Sınıftanonaylamaniteliğindebiruğultuyükseldi.

"Ama lanetlerkonusundageridesiniz,hemdeçokgeride,"dediMoody. "Banada, büyücülerin birbirlerine neler yapabilecekleri konusunda sizi adam etmekdüşüyor.SizesadecebiryıldaKaranlık-"

"Ne,kalmıyormusunuz?"dediRon,kendinehâkimolamayarak.

Moody'nin sihirli gözü dönüp Ron'a dikildi; Ron hayli endişeli görünüyordu,ama az sonra Moody gülümsedi - Harry onun güldüğünü ilk kez görüyordu.Zatenciddişekildeyaralıolanyüzü,gülüncedahadaçarpılıpkasıldı,amayinede gülümsemek gibi sıcak bir şey yapabildiğini görmek güzeldi. Ron darahatlamışgibiydi.

"Sen ArthurWeasley'nin oğlusun, ha?" dediMoody. "Baban birkaç gün öncebeni çok zor bir durumdan kurtardı... Evet, sadece bir yıl kalıyorum.Dumbledore'aözelbiriyilikbu...Sadecebiryıl,ondansonrasakinemekliliğimedönüyorum."

Kababirkahkahaattıveboğumboğumellerinibirbirineçarptı.

"Pekâlâ - hemen başlayalım. Lanetler. Farklı farklı güçlerde, farklı farklı

şekillerdedir. Şimdi, Sihir Bakanlığı'na bakılırsa, size karşılanetleri öğretip işioradabırakmamgerekiyor.AltıncısınıfakadarsizeyasadışıKaranlıklanetlerinneyebenzediklerinigöstermemeliymişim.Sözde,ozamanakadarbunlarlabaşaçıkabilecek kadar büyümüş olmazmışsınız. Ama Profesör Dumbledore sizincesaretinize güveniyor, Karanlık lanetlerin üstesinden gelebileceğinizidüşünüyor.Bendediyorumki,neylekarşıkarşıyaolduğunuzunekadarerkenöğrenirseniz o kadar iyi. Daha önce hiç görmediğiniz bir şeye karşı kendinizinasıl savunacaksınızki?Sizeyasadışıbir lanetyapmaküzereolanbirbüyücü,durupdaneyaptığınısöylemez.Yüzünüzebakıptatlıtatlı,kibarkibaryapmaz.Hazırlıklı olmanız lazım. Tetikte ve dikkatli olmanız lazım.Miss Brown, benkonuşurkenonuortadankaldırmanızlazım."

Lavendersıçradıvekıpkırmızıkesildi.SıranınaltındanParvati'yetamamlanmışyıldız tablosunu gösteriyordu. Belli ki Moody'nin sihirli gözü hem başınınarkasından,hemdetahtanıniçindengörebiliyordu.

"Pekâlâ... büyücülük kanunlarına göre hangi lanetlerin en ağır şekildecezalandırıldığınıbileninizvarmı?"

Birkaç tane tereddütlü el kalktı, bunlara Ron'un ve Hermione'nin elleri dedahildi.Moody,Ron'uişaretetti,amasihirligözühâlâLavender'ınüzerindeydi.

"Ee,"dediRon tereddüt ederek, "babambanabir tanesindenbahsetmişti...AdıImperiuslanetiolabilirmi?"

"Ah, evet," dedi Moody takdirle. "Baban o laneti bilir tabii. ZamanındaBakanlık'ınbaşınaepeybelaolmuştuImperiuslaneti."

Moodybirbirleriyleuyumsuzayaklarınınüzerindeağırağırdoğruldu,masasınınçekmecesini açtı ve cam bir kavanoz çıkardı. İçinde üç tane büyük ve siyahörümcek koşuşturuyordu. Harry yanında oturan Ron'un arkaya kaykıldığınıhissetti-örümceklerdennefretederdio.

Moody elini kavanoza soktu, örümceklerden birini yakaladı ve hepsiningörebileceğişekildeavcununiçindetuttu.

Sonraasasınıonadoğrulttuvemırıldandı:"Imperio!"

ÖrümcekMoody'ninelindenatlayıp ince, ipeksibir ipliğinucundaönearkaya,sanki trapezdeymiş gibi sallanmaya başladı. Bacaklarını kasarak açtı, bir tersparende attı ve ipliğini koparıp masanın üstüne indi, sonra da orada dairelerçizerek yan yan takla atmaya başladı.Moody asasını şöyle bir silkti, örümcekarka bacaklarından ikisinin üzerine kalktı ve basbayağı step dansı yapmaya

başladı.

Herkeskahkahalarlagülüyordu-yaniMoodyhariçherkes.

"Komik buluyorsunuz, değil mi?" diye kükredi. "Bunu size yapsam hoşunuzagidermi?"

Kahkahalarhemenoandakesildi.

"Tam kontrol," dedi Moody alçak sesle. Örümcek kendini top haline getiripyuvarlanmaya başlamıştı. "Onun pencereden dışarı atlamasını, kendiniboğmasını,içinizdenbiriningırtlağınaatılmasınısağlayabilirim..."

Ronelindeolmadanürperdi.

"Yıllarönce,Imperiuslanetiylekontroledilenbirçokcadıvebüyücüvardı,"dediMoody. Harry onun Voldemort'un gücünün doruğunda olduğu dönemdenbahsettiğini anlamıştı. "Bakanlık kime bir şeylerin zorla yaptırıldığını, kiminkendiisteğiylehareketettiğiniayırtetmekteepeygüçlükçekti.

"Imperius lanetine direnilebilir, ben de size bunun nasıl yapılacağınıöğreteceğim.Amagerçekbir iradegücügerekiyorvebuherkesteolmayanbirşey. Mümkünse bu lanete hedef olmaktan kaçının, daha iyi. SÜREKLİTETİKTEOLUN!"diyegürledi.Herkesyerindensıçradı.

Moodysaltoatmaklameşgulolanörümceğiyakaladıvekavanozunagerikoydu."Başkalanetbilenvarmı?Yineyasadışıbirlanet?"

Hermione'nin eli yine kalktı. Şaşırtıcı bir şekilde, Neville'inki de. Oysa onunkonuşmayagönüllüolduğu tekders,açıkaraylaen iyidersiolanBitkibilim'di.Nevilledekendicüretineşaşırmışgörünüyordu.

"Evet?"dediMoody.SihirligözüyuvasındadönüpNeville'esabitlendi.

"Birdeşeyvar-Cruciatuslaneti,"dediNeville,kısıkamaanlaşılırbirsesle.

Moody,Neville'ebüyükbirdikkatlebakıyor,dahasışimdibuişiçinikigözünüdekullanıyordu.

"AdınLongbottommı?"dedi,sihirligözüaşağıdevriliplisteyikontrolederken.

Neville başıyla tedirgin tedirgin onayladı, ama Moody başka soru sormadı.Sınıfa arkasını dönüp kavanoza elini soktu ve yeni bir örümcek alıp masanınüstüne koydu. Örümcek masanın üstünde kaskatı duruyordu, belli ki hareketedemeyecekkadarkorkmuştu.

"Cruciatus laneti," dediMoody. "Biraz daha büyük olmalı ki anlayabilesiniz."Asasınıörümceğedoğrulttuve,“Engorgio!"dedi.

Örümcek şişti. Şimdi bir tarantuladan daha iriydi. Artık kendine hâkim olmagayretinden tamamen vazgeçen Ron, sandalyesini geri çekip Moody'ninmasasındanolabildiğinceuzaklaştırdı.

Moodyyineasasınıkaldırdı,örümceğedoğrulttuvemırıldandı:"Crucio!"

Örümceğin bacakları birden bedeninin üstüne doğru kıvrıldı. Hayvan dönüpkorkunçbirşekildekasılmaya,sağasolayuvarlanmayabaşlamıştı.Örümcektenhiç ses çıkmıyordu, ama Harry onun ses çıkarabilse çığlık atıyor olacağındanemindi. Moody asasını çekmedi, örümcek daha da şiddetle titreyip kasılmayabaşladı-

"Yeter!"dediHermionetizbirsesle.

Harry dönüp ona baktı.Hermione örümceğe bakmıyordu,Neville'e bakıyordu.OnunbakışlarınıtakipedenHarry,Neville'inellerininsırayasımsıkıyapıştığını,parmaklarındankanınçekildiğini,gözlerininsedehşetle iri iriaçılmışolduğunugördü.

Moodyasasınıkaldırdı.Örümceğinbacaklarıgevşedi,amahâlâseğiriyordu.

Moody, "Reducio,"diyemırıldandıveörümceknormalboyunadöndü.Moodyonualıpkavanozakoydu.

"Acı,"dediMoodyhafifçe."Cruciatuslanetinibiliyorsanız,birineişkenceetmekiçinkerpetenevebıçağaihtiyacınızolmaz...Birarabulanetdeçokpopülerdi.

"Pekâlâ...başkabirlanetbilen?"

Harry çevresine baktı. Herkesin yüzünden, son örümceğin başına nelergeleceğinimerakettiklerianlaşılıyordu.Hermione'ninelibiraztitreyerekdeolsaüçüncükezhavayakalktı.

"Evet?"dediMoody,onabakarak.

"AvadaKedavra,"diyefısıldadıHermione.

Birkaçkişidönüponatedirginbakışlarattı,bunlaraRondadahildi.

"Ah," dedi Moody. Yamuk ağzı yine bir gülümsemeyle çarpıldı. "Evet,sonuncusu,enkötüsü.AvadaKedavra...öldürenlanet."

Elini cam kavanozun içine soktu. Üçüncü örümcek başına neler geleceğini

biliyormuşçasınakavanozundibindedeligibikoşuşturmayabaşladı,Moody'ninparmaklarından kaçmaya çalışıyordu. Ama Moody onu sıkıştırdı ve masanınüstüne yerleştirdi. Örümcek bu defa da tahta yüzeyin üstünde delicekoşuşturmayabaşladı.

MoodyasasınıkaldırdıvebirdenHarry'niniçinikötübirhissardı.

"AvadaKedavra!"diyekükrediMoody.

Göz kamaştırıcı bir yeşil ışık çaktı ve bir hışırdama duyuldu, sanki devasa vegörünmez bir şey havayı yararak geliyordu.Örümcek aniden sırtüstü devrildi.Üstünde herhangi bir iz yoktu, ama öldüğü kesindi. Kızların çoğu çığlıkatmamakiçinkendilerinegüçlüklehâkimoldular.ÖrümcekonadoğrukayarkenRongeriyesıçradı,azdahasandalyesiylebirliktearkayadevrilecekti.

Moodyölüörümceğimasanınüstündensüpürüpyereattı.

"Güzel değil," dedi sakin bir ses tonuyla. "Hoş değil. Ve bir karşılaneti yok.Önlemeninyoludayok.Şimdiyekadarsadecebirkişibundansağçıkabildi,odatamkarşımdaoturuyor."

Harry yüzünün kızardığını hissetti, Moody'nin gözleri (ikisi birden) onaçevriliydi.Ayrıca bütün sınıfın bakışlarını da üzerinde hissedebiliyordu.Harryise,boşkaratahtayasankibüyülenmişgibibakıyordu,oysatahtayıgörmüyordubile...

Demekannesivebabasıböyleölmüştü...tıpkıoörümcekgibi.Onlardatekbirleke, tekbir izalmadanmıölmüşlerdiacaba?Yaşambedenlerindenalınmadanönce,yeşilışığınçaktığınıgörmüşvehızlagelenölümünsesinimiduymuşlardı?

Harry üç yıldır annesinin ve babasının ölümünü tekrar tekrar gözündecanlandırıyordu. Öldürüldüklerini öğrendiğinden beri, o gece ne olduğunuöğrendiğinden beri gözünde canlandırıyordu bunu: Kılkuyruk ihanet edipannesinin ve babasının yerini Voldemort'a söylemiş, o da kulübelerine geliponları bulmuştu. Voldemort'un önce Harry'nin babasını öldürmesi... JamesPotter'ın onu engellemeye çalışması ve karısına seslenerek Harry'yi alıpkaçmasını söylemesi... Voldemort'un Lily Potter'ın üstüne gitmesi ve Harry'yiöldürebilmek için ona kenara çekilmesini söylemesi... Annesinin Harry'ninyerine kendisini öldürmesi için yalvarması, oğlunun önünden çekilmeyireddetmesi... Bunun üzerine Voldemort'un onu da öldürmesi, sonra da asasınıHarry'yedoğrultması...

HarrygeçenyılRuhEmiciler'lemücadeleederkenannesiylebabasınınseslerini

duyduğu için bu ayrıntıları biliyordu - çünkü Ruh Emiciler'in korkunç gücübuydu: Kurbanlarına en kötü anılarını yeniden yaşatmak ve onları kendiumutsuzluklarıiçindeboğupgüçsüzbırakmak...

Moody yine konuşmaya başlamıştı, ama Harry'ye çok uzaktan sesleniyormuşgibi geliyordu. Harry büyük bir gayret göstererek kendini toparlayıp şimdikizamanadöndüveMoody'ninsöylediklerinidinlemeyebaşladı.

"AvadaKedavralanetininarkasındaçokgüçlübirbüyüolmasıgerekiyor.Şimdihepiniz asalarınızı çıkarıp bana doğrultabilir ve gerekli sözcüklerisöyleyebilirsiniz, ama bunun sonucunda burnum bile kanasa şaşarım.Ama buönemlideğil.Görevimsizebulanetinnasılyapılacağınıgöstermekdeğil.”

"Peki,madembirkarşı-lanetiyok,sizeniyegösteriyorumbunu?Çünkübilmekzorundasınız. Beterin beterinin gücünü görmek zorundasınız ki, karşı karşıyakalmaktan kaçının. SÜREKLİTETİKTEOLUN!" diye kükredi ve bütün sınıfyinesıçradı.

"Şimdi... bu üç lanet, yaniAvadaKedavra, Imperius veCruciatus, 'AffedilmezLanetler' olarak bilinirler. Bunlardan herhangi birinin bir insan üzerindekullanılması,Azkaban'daömürboyuyatmakiçinyeterlidir.İştekarşınızdaböylebir şey var. Size savaşmayı öğretmem gereken şey, böyle bir şey işte.Hazırlanmanız gerekiyor. Silahlanmanız gerekiyor. Ama en önemlisi, sürekli,aralıksız,tetikteolmanızgerekiyor.Tüykalemleriniziçıkarın...yazın..."

Dersin geri kalanını Affedilmez Lanetler'in her biri üzerine notlar alarakgeçirdiler.Zilçalanadekkimsekonuşmadı-amaMoodydersibitiripdeherkessınıftan çıkınca, bir konuşma seli patlak verdi.Çoğu hayranlık içinde lanetleritartışıyordu:"Nasılseğiriyordu,gördünmü?""-onunasıldaöldürdü,anında!"

Derstenmüthiş bir gösteriymişçesine bahsediyorlardı, amaHarry dersi pek deeğlenceli bulmamıştı. Görünüşe bakılırsa, Hermione de aynı duygularıpaylaşıyordu.

"Aceleedin,"dedigerginbirsesleHarryveRon'a.

"Yineokahrolasıkütüphaneyegitmiyoruzya?"dediRon.

"Hayır,"dediHermionetersters.Yandakibirkoridoruişaretetti."Neville."

Neville koridorun ortasında bir başına durmuştu. Moody Cruciatus lanetiniuygularken takındığı dehşete düşmüş ifadeyle ve faltaşı gibi açılmış gözlerlekarşısındakitaşduvarabakıyordu.

"Neville?"dediHermionetatlılıkla.

Nevilleçevresinebakındı.

"Aa,merhaba." Sesi her zamankinden çok daha tizdi. "İlginç dersti, değilmi?Acabayemektenevar,ben,bençokaçım,yasiz?"

"Neville,iyimisin?"dediHermione.

"Ha,evet, iyiyim,"dediNeville,yineodoğallıktanuzak, tizsesle."Çokilginçyemekti-yanidersti-acabayemektenevar?"

Ron,Harry'yeşaşkıngözlerlebaktı.

"Neville,ne-?"

Tam o anda arkalarından tuhaf bir takırtı geldi. Döndüklerinde, ProfesörMoody'nin topallayarak onlara doğru yürüdüğünü gördüler. Dördü de susupendişeyleonuizlemeyebaşladılar,amaMoodyherzamankininaksineusulusul,yumuşakbirhomurtuylakonuştu.

"Tamam,evlat,"dediNeville'e."Odamagelmeyenedersin?Haydi...birfincançayiçeriz..."

Moody ile çay içme fikri Neville'in daha da korkmasına neden olmuşgörünüyordu.Nekımıldıyor,nedekonuşuyordu.

MoodysihirligözünüHarry'yeçevirdi."Seniyisinya,Potter?"

"Evet,"dediHarry,neredeysemeydanokuyanbiredayla.

Moody'ninHarry'yedikilenmavigözüyuvasındahafifçetitredi.

"Bilmek zorundasınız," dedi Moody. "Belki zalimce görünüyor, ama bilmekzorundasınız. Numara yapmanın anlamı yok... Neyse... gel bakalım,Longbottom,bendeilginiçekebilecekbazıkitaplarvar."

Neville yalvarır gözlerle Harry, Ron ve Hermione'ye baktı, ama onlar bir şeydemeyince, Moody'nin boğum boğum eli omzunda, kendini ona bırakıpgitmektenbaşkaçaresikalmadı.

"Budaneydiböyle?"dediRon,Neville'leMoodyköşeyidöndüktensonra.

"Bilmiyorum,"dediHermione.Düşünceligörünüyordu.

"Nederstiama,ha?"dediRon,Harry'ye,hepberaberBüyükSalon'agiderlerken."FredveGeorgehaklıymış,değilmi?Moodyişinigerçektenbiliyor,değilmi?

Avada Kedavra lanetini yaptığında örümcek nasıl da oracıkta öldü, nasıl daanındanallarıdikti-"

AmaRon,Harry'ninyüzündeki ifadeyigörüncehemensustuveBüyükSalon'avaranadekbirdahakonuşmadı.Salonagirincede,ProfesörTrelawney'ninödevverdiği tahminlere bu gece başlamaları gerektiğini, çünkü bu işin saatleralacağınısöyledi.

Hermione akşam yemeğinde Harry ve Ron'un sohbetine katılmadı. Yemeğiniçılgınca bir hızla yedi ve yine kütüphanenin yolunu tuttu. Harry ve Ron,GryffindorKulesi'nedöndüler.AffedilmezLanetlerkonusunuaçanbukezHarryoldu,yemekboyuncabaşkahiçbirşeydüşünememişti.

"Bakanlıklanetlerigördüğümüzüanlarsa,MoodyveDumbledore'unbaşıonlarladerdegirmezmi?"diyesordu,ŞişmanHanım'ayaklaşırlarken.

"Evet, herhalde," dedi Ron. "Ama Dumbledore her zaman kendi bildiğiniokumuştur, öyle değil mi? Moody'ye gelince, anlaşılan o da yıllardır başınıbelaya sokup duruyor. Önce saldırıyor, sonra soru soruyor - çöp bidonlarınabaksana.Zırva."

Şişman Hanım öne doğru savrulup giriş deliğini açtı ve Gryffindor OrtakSalonu'natırmandılar.Salonkalabalıkvegürültülüydü.

"Kehanetmalzemelerimizialalımmıozaman?"dediHarry.

"Alalımbari,"diyeinlediRon.

Kitaplarını ve haritalarını almak için yatakhaneye gittiklerinde,Neville'i oradatek başına buldular, yatağının üstüne oturmuş, kitap okuyordu. Moody'nindersinin çıkışındakine kıyasla hayli sakin görünüyordu, yine de tamamennormaledönmüşsayılmazdı.Gözlerioldukçakırmızıydı.

'İyimisin,Neville?"diyerorduHarry.

"Ha, evet," dedi Neville. "İyiyim, sağol. Profesör Moody'nin verdiği kitabıokuyordum..."

Kitabıonlaragösterdi:“Akdeniz'inSihirliSuBitkileriveÖzellikleri”.

"AnlaşılanProfesörSprout,ProfesörMoody'ye,Bitkibilim'deçokiyiolduğumusöylemiş,"dediNeville.SesindedahaönceHarry'ninnadirenduyduğuhafifbirgururvardı."Odabunubeğeneceğimidüşünmüş."

ProfesörSprout'unsöyledikleriniNeville'eaktarmak,onuneşelendirmekiçinne

inceliklibiryöntem,diyedüşündüHarry.ÇünküNeville'eherhangibirkonudaiyi olduğu nadiren söylenirdi. Bu tam Profesör Lupin'in yapacağı türden birşeydi.

Harry ve Ron "Geleceğin Sis Perdesini Aralamak" adlı kitaplarını alıp OrtakSalon'aindiler,kendilerinebirmasabuldularvegelecekayıntahminleriüzerindeçalışmaya başladılar. Bir saat geçti, çok az ilerleme kaydetmişlerdi. Masaları,üstlerinde toplamalar ve simgeler bulunan parşömen parçalarıyla kaplıydı veHarry'nin beyni Profesör Trelawney'nin ateşinin dumanlarıyla doluymuşçasınasisliydi.

"Bunlarınne anlamageldiği hakkında enufakbir fikrimyok,"dedi, önündekihesaplarladoluuzunlisteyebakarak.

"Bak ne diyeceğim," dediRon.Ümitsizlik içinde parmaklarını saçlarının içinesokup çıkarmaktan saçları havaya dikilmişti. "Galiba yine o eski Kehanetnumarasınakaldık."

"Nasılyani-uyduralımmıdiyorsun?"

"Evet"dediRon.Çiziktirilmişnotlardanoluşanyığınımasadanaşağısüpürdü,kaleminimürekkebebatırdıveyazmayabaşladı.

"Önümüzdekipazartesi"dedibir taraftanyazarken, "Marsve Jüpiter'in şanssızkesişmesi nedeniyle büyük ihtimalle öksürüğeyakalanacağım."Başını kaldırıpHarry'ye baktı. "Bilirsin onu - sen tahminlerinin arasına bir sürü sefalet koy,havadakapar."

"Doğru," dedi Harry, ilk denemesini buruşturup, sohbet eden bir grup birincisınıföğrencisininbaşlarıüzerindenateşeatarak. "Pekâlâ...Pazartesigünübenibirtehlikebekliyor-eee-yanmatehlikesi."

"Gerçekten de bekliyor," dedi Ron sıkıntıyla, "Pazartesi günü Kelekerler varyine.Peki,salıgünüben...eee..."

"Kıymetlibireşyanıkaybedeceksin,"dediHarry.Biryandandafikirbulmakiçin"GeleceğinSisPerdesiniAralamak"ıkarıştırıyordu.

"İyi buldun," dedi Ron, aynen yazarak. "Şeyden... eee...Merkür'ün etkisindendolayı.Senniyedostsandığınbiritarafındanarkandanbıçaklanmıyorsun?"

"Evet...süper..."dediHarry,yazarak."Çünkü...Venüsonikinciburçta."

"Çarşambagünüdebirkavgadayenileceğim."

"Ah,tamdabenkavgaedecektim.Neyse,bendeiddiakaybedeyim."

"Evet,benimkavgayıkazanacağımaiddiayagirmişol..."

Birsaatboyuncatahminleruydurmayadevamettiler(tahminlergiderekdahadatrajik bir hal alıyordu). Bu arada insanlar yatmaya çıkıyor,Ortak Salon yavaşyavaş boşalıyordu. Crookshanks yanlarına geldi, boş bir sandalyeye atladı veHarry'yeesrarlıesrarlıbakmayakoyuldu.Hermionedeödevlerinidoğrudürüstyapmadıklarınıbilseonlaraaşağıyukarıböylebakardı.

Salona göz gezdirip henüz yazmadığı bir talihsizlik düşünmeye çalışanHarry,karşı duvarın dibinde Fred'le George'un oturduğunu gördü. Ellerinde tüykalemleri, kafa kafaya vermiş, tek bir parça parşömene bir şeyler yazıpduruyorlardı. Fred'le George'un bir köşeye çekilip sessiz sessiz çalışmalarıgörülmüşşeydeğildi;genellikleolayların tamgöbeğindebulunmayıveşamatayapıpilgiyiüstlerineçekmeyiseverlerdi.Parşömeninüzerindeçalışırlarken,gizlikapaklı işler çeviriyormuş gibi bir halleri vardı, Harry'nin aklına Kovuk'taikisininyanyanaoturupbir şeyleryazmalarıgeldi.OzamanWeasleyBüyücüŞakaları için yeni bir sipariş formu doldurduklarını sanmıştı, ama bu seferkiöyleyebenzemiyordu:YoksamutlakaLeeJordan'ıdaaralarınaalırlardı.Harry,yaptıkları işin Üç-Büyücü Turnuvası'na girmekle ilgili olup olmadığını meraketti.

Harry onları seyrederken, George, Fred'e hayır anlamında başını salladı, tüykalemiylebir şeyinüstünüçizdivealçaksesleamayinede ıssız salonunöbürtarafındanduyulabilenbirşekildekonuştu:"Hayır-onusuçluyorgibioluyoruzozaman.Dikkatliolmalıyız..."

Derken George başını çevirip Harry'nin onu izlediğini gördü. Harry sırıtıphementahminlerinedöndü-George'un,onlarınkonuşmalarınakulakkabarttığınıdüşünmesini istemiyordu. Kısa süre sonra ikizler parşömeni rulo yaptılar, iyigecelerdiledilerveyatmayaçıktılar.

Fred ve George gideli on dakika kadar olmuştu ki, portre deliği açıldı veHermione,birelindebirtomarparşömen,diğerindedeoyürürkentıkırdayanbirkutuyla,ortaksalonagirdi.Crookshanksmırlayarakgerindi.

"Merhaba,"dediHermione."İşimibitirdim!"

"Bende!"dediRonmuzafferbirsesle,tüykaleminimasayafırlatarak.

Hermioneoturdu,taşıdığışeyleriboşbirkoltuğakoyduveRon'untahminleriniönüneçekti.

Crookshankskucağınakıvrılırken,"Seniniçinpekiyibirayolmayacakgaliba?"dedialaylıalaylı.

"Eh,enazındanuyarılmadımdemem,"dediRon,esneyerek.

"Görünüşebakılırsaikikezboğuluyorsun,"dediHermione.

"Öyle mi?" dedi Ron, tahminlerine göz atarak. "Birini azgın bir hipogrifinaltındakalmayaçevirsemiyiolacak."

"Sizcebunlarıuydurduğunuzbirazbarizdeğilmi?"dediHermione.

"Bu ne cüret!" dediRon, yalancıktan bir öfkeyle. "Burada oturmuş, ev cinlerigibiçalışıyoruz!"

Hermionekaşlarınıkaldırdı.

"Lafıngelişicanım,"dediRonhemen.

Kafası kesilerek öldüğüne dair tahminini yeni bitiren Harry de tüy kaleminibıraktı.

"Kutununiçindenevar?"diyesordu,parmağıylagöstererek.

"Sorduğuniyioldu,"dediHermione,Ron'apispisbakarak.Kapağıaçıponlaraiçindekilerigösterdi.

Kutunun içinde elli tane rozet vardı. Hepsi farklı renkteydi, ama hepsininüstündeaynıharflervardı:“E.R.İ.T.”

"Eritmi?"dediHarry,elinebirrozetalıpbakarak."Nedirbu?"

"Eritdeğil,"dediHermionesabırsızca."E-R-İ-T.EvCiniRefahınıİlerletmeTopluluğu'nunkısaltılmışı."

"Hiçduymadım,"dediRon.

"Elbetteduymazsın,"dediHermionehemen,"dahayenikurdum."

"Öylemi?"dediRonhafifçeşaşırarak."Kaçüyenvar?"

"Şey-ikinizkatılırsanız-üç,"dediHermione.

"Peki, biz üstünde 'erit' yazan rozetlerle ortalıkta dolaşmak ister miyizsanıyorsun?"dediRon.

"E - R - İ - T!" dedi Hermione hararetle. "Aslında adını Dostumuz SihirliYaratıkların Utanç Verici İstismarına Son Verin ve Yasal Durumlarında

Değişiklik İçin Sesinizi Yükseltin koyacaktım, ama sığmadı. Onun içinbildirimizinbaşlığıbuoldu."

Parşömen tomarını onlara doğru salladı. "Kütüphanede etraflı bir araştırmayaptım. Cin köleliği yüzyıllar öncesine uzanıyor. Şimdiye kadar kimsenin bukonudabirşeyyapmamışolmasınainanamıyorum."

"Hermione - kulaklarını iyice aç," dedi Ron yüksek sesle. "Onlar - bundan -hoşlanıyor.Köleolmayıseviyorlar."

"Kısa vadeli hedeflerimiz," dedi Hermione, sesini Ron'dan da fazla yükseltiphiçbir şey duymamış gibi yaparak, "ev cinlerinin adil ücretlere ve çalışmakoşullarına kavuşmasını sağlamak. Uzun vadeli hedeflerimiz arasındaysa, asakullanmama yasasını değiştirmek ve Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesi veDenetimi Dairesi'ne bir cin sokmak var, çünkü hayret verecek derecede kıttemsilediliyorlar."

"Pekibütünbunlarınasılyapacağız?"diyesorduHarry.

"İşe,üyealmaklabaşlayacağız,"dediHermionemutlubiredayla."Katılmakiçiniki Sickle diye düşündüm - bununla bir rozet almış olacaklar. Gelirler broşürkampanyamıziçinkullanılabilir.Senmalisorumlusun,Ron-yukarıdaseniniçinbirkumbaramvar.Harry,sendesekretersin.Buyüzdenşuandasöylediklerimiyazmakisteyebilirsin,ilktoplantımızınkayıtlarıolarak."

Hermione'nin ikisine gülümseyerek baktığı bir sessizlik oldu. Harry,Hermione'ye karşı duyduğu kızgınlık ve Ron'un yüzündeki ifadeden duyduğukeyif arasındakalmıştı.Az sonra sessizlikbozuldu.Amabununnedeni, geçicibir şokyaşıyormuşgibi görünenRondeğil, camdangelenyumuşakbir tık tıksesiydi.HarryartıktamamenboşolanOrtakSalon'unkarşıtarafınabaktıveayışığınınaydınlattığıkarbeyazbirbaykuşunpencerepervazınatünemişolduğunugördü.

"Hedwig!"diyebağırdıve sandalyesinden fırlayıp salonunöbürucunagiderekpencereyiaçtı.

Hedwig uçarak içeri girdi, salonu baştan başa geçti ve masaya, Harry'nintahminlerinintamüstünekondu.

"Vaktigelmiştiartık!"dediHarry,aceleyleonunpeşindengiderek.

"Cevapgetirmiş!"dediRonheyecanla,Hedwig'inbacağınabağlıpisparşömenparçasınıişaretederek.

Harryçabucakparşömeniaçtıveokumakiçinmasayaoturdu.BuaradaHedwigdeonundizinekonupusulusulötmeyekoyuldu.

"Nediyor?"diyesorduHermionesoluksoluğa.

Mektup çok kısaydı ve büyük bir aceleyle çiziktirilmiş gibiydi. Harry yükseksesleokudu:

Harry,

Hemenkuzeyeuçuyorum.Yaraizinleilgilibuhaber,banaburaya ulaşan bir dizi tuhaf söylentinin en sonuncusu.Birdahaacırsa,doğrucaDumbledore'agit-onunDeli-Göz'ü emeklilikten aldığını söylüyorlar, bu da, başkakimse işaretleri okuyamasa da, onun okuduğunugösteriyor.

Yakındaseninle irtibatageçeceğim.RonveHermione'yeeniyidileklerimiilet.Gözünüaçıktut,Harry.

Sirius

Harry başını kaldırıp Ron ve Hermione'ye baktı. Onlar da gözlerini onadikmişlerdi.

"Kuzeyemiuçuyormuş?"diyefısıldadıHermione."Gerimidönüyoryani?"

"Dumbledorehangi işaretleriokuyormuş?"dediRon,kafasıkarışmışbirhalde."Harry-neoldu?"

Harry alnını yumruklamış, Hedwig'in sıçrayıp kucağından inmesine nedenolmuştu.

"Onasöylememeliydim!"dediHarryöfkeyle.

"Nedenbahsediyorsunsen?"dediRonşaşkınşaşkın.

"Geridönmekzorundaolduğunudüşündübuyüzden!"dediHarry.Budefadayumruğunumasaya öyle bir vurdu ki, Hedwig, Ron'un sandalyesinin arkasınakonup kızgın kızgın ötmeye başladı. "Geri dönüyor, çünkü başımın beladaolduğunudüşünüyor!Oysabenimhiçbirşeyimyok!Ayrıcasanaverecekbirşeydeyokyanımda,"diyerek,gagasınıbirşeybekliyormuşgibisindenaçıpkapayanHedwig'eçıkıştı."YiyecekistiyorsanBaykuşhane'yeçıkmangerekecek."

Hedwig ona son derece incinmiş bir bakış attı ve açık pencereden dışarı uçtu.UçarkenkanadıylaHarry'ninkafasınabirtaneçakmayıdaihmaletmedi.

"Harry,"diyeyatıştırıcıbirseslelafabaşladıHermione-

"Benyatmayagidiyorum,"diyekestiripattıHarry."Sabahleyingörüşürüz."

Yatakhaneyeçıkıncapijamasınıgiydivedörtdirekliyatağınayattı,amakendinihiçyorgunhissetmiyordu.

Sirius geri döner ve yakalanırsa, bu onun, yani Harry'nin suçu olacaktı. Niyedilini tutmamıştı ki sanki? Birkaç saniyelik acı duymuş, hemen ötmeyebaşlamıştı...Keşkebunukendinesaklamaduyarlılığınıgöstermişolsaydı...

HarryazsonraRon'undayatakhaneyegeldiğiniduydu,amaonunlakonuşmadı.Uzun bir süre öylece yatıp, yatağının tentesine baktı. Yatakhanede çıtçıkmıyordu. Eğer kafası bu kadar meşgul olmasa, Neville'in her zamankihorlamasının duyulmadığını fark edip, yatakhanede uyanık duran tek kişininkendisiolmadığınıanlayabilirdi.

ONBEŞİNCİBÖLÜM:BEAUXBATONSVE

DURMSTRANGHarryertesisabaherkendenuyandığında,aklındaeksiksizbirplanvardı.Sankiuyuyan beyni bütün gece bu plan üstünde çalışmıştı. Kalktı, şafağın solgunışığında giyindi; Ron'u uyandırmadan yatakhaneden çıkıp boş Ortak Salon'agitti.Kehanetödevininhâlâüzerindedurduğumasadanbirparşömenaldıveşumektubuyazdı:

SevgiliSirius,

Sanırım yara izimin acıdığını sadece hayal ettim. Sanason yazdığımda uyku mahmuruydum. Geri gelmeninanlamı yok, burada her şey iyi. Benim için kaygılanma,başımtamamennormalebenziyor.

Harry

Sonraportredeliğindentırmandı,sessizşatonuniçindengeçti(sadecedördüncükat koridorunun orta yerinde, üzerine büyük bir vazo yuvarlamaya çalışanPeeves tarafından kısa bir süre yolu kesildi, sonunda da Batı Kulesi'nintepesindekiBaykuşhane'yegeldi.

Baykuşhaneyuvarlak,taşbirodaydı,pencerelerdenhiçbirindecamolmadığıiçinhayli soğuk ve esintiliydi. Döşeme tamamen samanla, baykuş pisliğiyle vetükürülmüş fare ve tarla sıçanı iskeletleriyle kaplıydı. Akla gelebilecek hertürden yüzlerce baykuş burada, kulenin ta tepesine kadar uzanan tüneklereyerleşmişlerdi.Çoğuuyuyordu, amaaradabir yuvarlak, kehribar rengibir gözHarry'ye ateş saçarak bakıyordu. Hedwig'in bir hüthüt kuşuyla bir kahverengibaykuş arasına kurulmuş olduğunu gördü, pislikle kaplı döşemede birazcık

kayaraktelaşlaonunyanınagitti.

Hedwig'i uyandırması ve kendine bakmasını sağlamaya ikna etmesi zor oldu,tüneğinde kıpırdanıp duruyor, ona kuyruğunu gösteriyordu. Belli ki Harry birönceki gece ona şükranlarını sunmadığı için hâlâ kızgındı. Ama Harry ona,“Belki sen çok yorgunsun, belki Ron'danPigwidgeon'ı ödünç istesem daha iyiolur” deyince, Hedwig bacağını uzattı. Harry de mektubu onun bacağınabağladı.

Onukolunaalıpduvardakideliklerdenbirine taşırken, sırtınıokşayıp, "Sirius'ubul,olurmu?"dedi."RuhEmicilerbulmadanönce."

Hedwig, Harry'nin parmağını her zamankinden daha sertçe gagalasa da, onagüvence verircesine kulağına doğru usul usul ötmeyi ihmal etmedi. Sonrakanatlarınıaçıpgüneşedoğruhavalandı.Harry,karnındakiotanıdıkrahatsızlıkduygusuyla,Hedwig'inuçarakgözdenkaybolmasınıizledi.OysaSirius'undahaöncekicevabınıbeklerken,bununkaygılarınıartırmaktançokazaltacağınaöylegüvenmiştiki.

Harrykahvaltıda,HermioneveRon'aneyaptığınısöylediğinde,"Amabuyalan,Harry,"dediHermione."Yaraizininacıdığınıhayaletmedin,bunudagayet iyibiliyorsun."

"N'olmuş?"dediHarry."BenimyüzümdenAzkaban'adönmeyecek."

Hermione tartışmayı sürdürmek için ağzını açınca, Ron ona sertçe, "Kapat bukonuyu,"dedi.Hermionebuseferlikonudinleyipsustu.

Harry ondan sonraki iki hafta boyunca Sirius'u düşünüp kaygılanmamak içinelinden geleni yaptı. Evet, her sabah posta baykuşları geldiğinde endişeyleçevreyebakınmadanduramıyordu,geceleriuyumadanöncekaranlıkbirLondrasokağındaRuhEmicilertarafındankıstırılmışSirius'ailişkinkorkunçmanzaralargörmeyide engelleyemiyordugerçi.Amahiçolmazsa sabahlagece arasındakisaatlerde kafasını vaftiz babasına takmamaya çalışıyordu. Keşke Quidditcholsaydı,aklımıbunlardanuzaklaştırırdı;karışıkbirkafayaeniyigelenşey,zorlubirantrenmandır,diyedüşünüyordu.Öteyandan,derslerideeskisindençokdahaçetin ve zahmetli bir hal almıştı.Özellikle,Karanlık SanatlaraKarşı Savunmadersi.

ProfesörMoody,Imperiuslanetiningücünügöstermekveetkilerinekarşıkoyupkoyamayacaklarını görmek için hepsine sırayla bu laneti uygulayacağınısöyleyerekonlarışaşırtmıştı.

Moody asasının bir hareketiyle sıraları ortadan kaldırıp odanın ortasındakocaman bir boşluk bırakırken, Hermione kararsızca, "Ama - ama yasalolmadığınısöylemiştiniz,Profesör,"dedi."Demiştinizki-bunubirbaşkainsanakarşıkullanmak-"

Moody, sihirli gözü Hermione'ye dönüp tekinsiz, sabit bir bakışla dikilerek,"Dumbledorebununnasılbirduyguolduğununsizeöğretilmesiniistiyor,"dedi."Belkiöğrenmekiçinzoryoluseçersin-yanibaşkabiriseni tamamenkontrolüaltına almak için bu laneti yapınca öğrenirsin- bana göre hava hoş. Derstenaffedildin.Gitbakalım."

Boğum boğum parmağıyla kapıyı gösterdi. Hermione kıpkırmızı oldu, gitmekistediğini kastetmediği anlamında bir şeyler mırıldandı. Harry ve Ronbirbirlerine bakıp sırıttılar.Hermione'nin böyle önemli bir dersi kaçırmaktansaBezeliyumruiriniyemeyitercihedeceğinibiliyorlardı.

Moodyöğrencileri sırayla öne çağırıp onlara Imperius laneti yapmayabaşladı.Harrysınıfarkadaşlarınınbulanetinetkisialtındabirerbirerenolmadıkşeyleriyapmalarını izledi. Dean Thomasmillimarşı söyleyerek ve zıplayarak üç kezodanınçevresindedolaştı.LavenderBrownsincaptaklidiyaptı.Nevillenormalhalinde kesinlikle beceremeyeceği bir dizi hayli şaşırtıcı jimnastik numarasısundu. İçlerinden hiçbiri lanete karşı mücadele edecek güçte değil gibiydi vehepsiancakMoodylanetikaldırıncakendinegeldi.

"Potter,"diyehomurdandıMoody,"sırasende."

Harry öne, sınıfın ortasına Moody'nin sıraları kaldırıp açtığı boşluğa yürüdü.Moodyasasınıkaldırdı,Harry'yedoğrulttuve,"Imperio!"dedi.

Harikulade bir duyguydu. Harry, kafasındaki bütün düşüncelerle kaygılar tatlıtatlı temizlenip yerlerinde sadece varlığı ve kaynağı belirsiz bir mutlulukkalırken, uçarcasına bir duyguya kapıldı. Kendini son derece rahatlamışhissediyordu,herkesinonuizlediğinindehayalmeyalfarkındaydı.

DerkenDeli-GözMoody'ninsesiniduydu,boşbeynininuzaklardakibirodasındayankılanıyordu:Sıranınüstüneatla...Sıranınüstüneatla...

Harrysözdinlerbirşekildezıplamayahazırlanarakdizlerinibüktü.

Sıranınüstüneatla...

Niyeama?

Beyniningerisindebirbaşkasesuyanmıştı.Aslında,buaptalcabirşey,dedises.

Sıranınüstüneatla...

Hayır,sanmıyorum,teşekkürler,dedidiğerses,birazdahakesinşekilde...Hayır,pekistemiyorumbunu...

Atla.HEMEN.

Harry bundan sonra hatırı sayılır bir acı hissetti.Hem zıplamış, hemde kendizıplamasını engellemeye çalışmıştı - sonuçta dakafa üstü sıraya çakılmış, onuyeredevirmişvebacaklarınınsızlamasınabakılırsa,herikidizinidekırmıştı.

Moody'ninsesi,"İşte,budahaiyi!"dedi.VeHarrybirdenkafasındakiboşluğun,yankılanma duygusunun yok olduğunu hissetti. Neler olduğunu tam olarakhatırladı,dizlerindekiağrıdaikikatınaçıkmışgibiydi.

"Şuna bakın, siz... Potter mücadele etti! Onunla mücadele etti ve az dahayeniyordu! Yeniden deneyeceğiz, Potter. Siz, geri kalanlar da dikkat edin -gözlerini kollayın, orada göreceksiniz.Çok iyi, Potter, gerçekten çok iyi! Senikontroletmektegüçlükçekecekler!"

Bir saat sonra Harry, Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinden seke sekeçıkarken(Harry lanete tamamendirenebilenekadarMoody tamdörtseferaynışeyitekrarlatmıştı),"Öylebirkonuşuyorki,"diyemırıldandı,"sankihepimizheransaldırıyauğrayacakmışızsanırsın."

HerikiadımdabirsıçrayanRon,"Evet,biliyorum,"dedi.LanetlebaşaçıkmaktaHarry'dendahaçokzorlanmıştıama,Moodyetkilerinöğleyemeğivaktinekadargeçeceği konusunda güvence vermişti. "İş paranoyak olmaya gelince..." Ronomzununüstündentedirgin tedirgingeriyebaktı,Moody'ninonuişitecekkadaryakındaolupolmadığınıkontroletmekistiyordu."Bakanlık'taondankurtulmakistemelerineşaşmamalı.1Nisangünüarkasından"böö"diyebağırancadıyaneyaptığını Seamus'a söylerken duydunmu?Hem yapacak bunca işimiz varken,Imperiuslanetinienineboyunaincelemeyevakitbulabilecekmiyizbakalım?"

Bütün dördüncü sınıflar bu sömestr yapmaları gereken ödevlerin belirginbiçimde arttığının farkındaydı. Profesör McGonagall, onlara verdiği BiçimDeğiştirme ödevinin miktarı karşısında sınıftan büyük bir inilti yükselince,bununnedeniniaçıklamıştı.

Gözleri,kareşeklindekigözlüğününarkasındatehlikelibirşekildeparıldayarak,"Şimdi sihir eğitiminin çok önemli bir evresine giriyorsunuz!" demişti onlara."SıradanBüyücülükDüzeyleri'nizyaklaşıyor-"

DeanThomaskızgınkızgın,"BeşincisınıfakadarS.B.D.almıyoruz!"dedi.

"Belki almıyorsunuz, Thomas, ama inan bana her türlü hazırlığa ihtiyacınızolacak!Busınıftabirkirpiyitatminedicişekildeiğnedenliğeçevirmeyibecerentek kişi hâlâ Miss Granger. Sana hatırlatayım, Thomas, senin iğnedenliğin,yanınaiğneyleyaklaşanbirinigörüncehâlâkorkuylabüzülüyor!"

Bir kez daha kıpkırmızı olan Hermione, halinden memnunmuş gibigörünmemeyeçalıştı.

Harry ve Ron, Profesör Trelawney bir sonraki Kehanet dersinde onlaraödevleriyleen iyinotlarıaldıklarınısöyleyinceçokeğlendiler.Profesöronlarıntahminlerinin büyük bölümünü yüksek sesle okumuş, onları bekleyen dehşetverici şeylerikıllarıkıpırdamadankabulettikleri için ikisinideövmüştü -amaaynışeyibirsonrakiayiçindeyapmalarınısöyleyincepekokadareğlenmediler;ikisideartıkfelaketbulmaktazorlanıyordu.

Bu arada, Sihir Tarihi'ni okutan hayalet, Profesör Binns, onlara on sekizinciyüzyılınCincüce İsyanlarıhakkındahaftadabirdenemeyazdırıyordu.ProfesörSnape ise panzehir bulmaya zorluyordu. Bu ödevi ciddiye almışlardı, çünküpanzehirlerinin işe yarayıp yaramadiğini görmek içinNoel'den önce içlerindenbirini zehirleyebileceğini ima etmişti. Profesör Flitwick ise onlardan, yaklaşanÇağırmaBüyüleriderslerinehazırlıkolaraküçekkitapokumalarınıistemişti.

Hagridbileödevyükünüağırlaştırıyordu.Patlar-UçluKelekerler, hiçkimseninonlarınneyediğinikeşfedememişolmasınıdahesabakatacakolursanız,dikkatçekici bir hızla büyüyordu. Hagrid durumdan pek hoşnuttu. "Proje"lerinin birparçasıolarak,Kelekerler'igözlemekveolağanüstüdavranışlarıhakkındanotlaralmakamacıylaikiakşamdabirkulübesinegelmelerinisöylemişti.

Hagrid torbasından koskocaman bir oyuncak çıkaranNoelBaba tavrıyla bunuönerdiğinde,DracoMalfoydüpedüz,"Yapmıyorum,"dedi."Derslersırasındabupisşeylerzatencanımayetti,teşekkürler,almayayım."

Hagrid'inyüzündekigülümsemesilindi.

"Sananedenirseonuyapacaksın,"diyehomurdandı,"yadaProfesörMoody'denilhamalırım...İyibirdağgelinciğiolduğunsöyleniyor,Malfoy."

Gryffindor'lar kahkahadan kırıldı. Malfoy öfkeyle kızardı, ama belli kiMoody'nincezasınınhatırasıHagrid'ecevapvermesiniönleyecekkadaracılıydı.Harry, Ron ve Hermione dersin sonunda şatoya neşeyle döndüler. Hagrid'inMalfoy'a haddini bildirmesini görmek pek keyifliydi doğrusu. Özellikle de

Malfoy'unbiryılönceHagrid'inatılmasıiçinelindengeleniyaptığınıdüşünecekolursanız.

GirişSalonu'navardıklarında,oradatoplanmışöğrencikalabalığıyüzündendahafazlailerleyemediler.Öğrencilerinhepsimermermerdiveninalttarafınaasılmışkocabirduyurununçevresindetoplanmıştı.ÜçününenuzunboylusuolanRon,önündekilerinbaşlarınınüstündengörebilmekiçinparmaklarınınucunayükseldiveduyurumetninidiğerikisineyükseksesleokudu:

ÜÇ-BÜYÜCÜTURNUVASI

Beauxbatons ve Durmstrang heyetleri 30 Ekim Cumagünü saat 6'da gelecektir. Dersler bundan yarım saatöncesonaerecektir-

"Harika!" dedi Harry. "Cuma son ders İksir! Snape'in bizi zehirlemeye vaktikalmayacak!"

Öğrenciler çantalarıyla kitaplarını yatakhanelerinegötürecekveHoşGeldinŞöleni'ndenöncekonuklarımızıkarşılamakiçinşatonunönündetoplanacaktır.

Hufflepuff'tan Ernie Macmillan kalabalığın arasından belirerek, "Sadece birhafta kaldı!" dedi. Gözleri parlıyordu. "Acaba Cedric biliyor mu? Gidip onasöylesemiyiolacak..."

Ernietelaşlauzaklaşırken,Ronboşbakışlarla,"Cedricmi?"dedi.

"Diggory,"dediHarry."Turnuva'yakatılıyorolmalı."

"OsalakHogwartsşampiyonuolacak,ha?"dediRon,gevezelikedenkalabalıkarasındankendilerineyolaçıpmerdivenedoğrugiderlerken.

"Salak değil," dedi Hermione. "Sen ondan sadece takımı Quidditch'teGryffindor'uyendiğiiçinhoşlanmıyorsun.Çokiyibiröğrenciolduğunuduydum

-ayrıcasınıfbaşkanı."

Konuyasonnoktayıkoymuşgibibirhalivardı.

Roniğneliiğneli,"Senondansadeceyakışıklıolduğuiçinhoşlanıyorsun,"dedi.

Hermione incinmiş bir edayla, "Kusura bakma ama, ben insanlardan sadeceyakışıklıolduklarıiçinhoşlanmam!"dedi.

Ronyükseksesle,sahtesahteöksürdü;sanki"Lockhart"dergibiydi.

GirişSalonu'naasılanduyurununşatosakinleriüzerindebelirginbiretkisioldu.Ondan sonraki hafta boyunca, Harry nereye giderse gitsin, tek sohbet konusuvardı: Üç-Büyücü Turnuvası. Söylentiler bulaşıcı mikrop gibi öğrencidenöğrenciye uçuyordu: Kim Hogwarts şampiyonu olmaya çalışacakmış,Turnuva'danelerolacakmış,BeauxbatonsveDurmstrangöğrencilerionlardanneşekildefarklıymış,falan.

Harry şatonun da titiz mi titiz bir temizlik işleminden geçtiğini fark etti.Birtakım kirlenmiş portreler ovulup temizlenmişti, ne var ki portre sakinleribundanhiçhoşlanmamıştı,çerçeveleriiçindekaranlıkmırıldanmalarlatoplanmışoturuyor ve temizlikten acıyan pembe yüzlerini ellerken yüzleriniburuşturuyorlardı. Zırhlar birden parlamaya başlamıştı, artık hareket edincegıcırdamıyorlardı. Hademe Argus Filch ise ayakkabılarını silmeyi unutanöğrencilereöylekorkunçdavranıyorduki,birincisınıftanikikızıkorkutupisterikrizigeçirmelerinenedenoldu.

Öğretmenlerdeaynıderecedegergingörünüyorlardı.

Profesör McGonagall, Neville'in kendi kulaklarını yanlışlıkla kaktüsedönüştürdüğü çok zor bir dersin sonunda, "Longbottom!" diye bağırdı ona,havlarcasına. "Lütfen basit bir Değişim Büyüsü'nü bile beceremediğiniDurmstrang'danhiçkimseninönündebellietme."

30 Ekim sabahı kahvaltıya indiklerinde, geceleyin Büyük Salon'un süslenmişolduğunu gördüler. Duvarlarından, her biri bir Hogwarts binasını temsil edenmuazzam,ipekflamalarsarkıyordu:Gryffindoriçinüzerindealtınbiraslanolankırmızı bir flama,Ravenclaw için bronzkartallımavi bir tane,Hufflepuff içinsiyah porsuklu sarı bir flama ve Slytherin'e de gümüş yılanlı yeşil bir tane.Öğretmenlermasasının arkasında asılı en büyük flamada iseHogwarts armasıvardı: Kocaman bir "H" harfinin çevresinde birleşmiş aslan, kartal, porsuk veyılan.

Harry,RonveHermione,GryffindormasasındaFredveGeorge'ugördüler.İkisibir kez daha, görülmemiş şekilde herkesten uzakta oturmuş, kendi aralarındaalçakseslekonuşuyorlardı.Ronönedüşüponlarınyanınagitti.

George umutsuzca, "Tamam, bir baş belası," diyordu Fred'e. "Ama bizimleşahsen konuşmazsa, biz de ona mektubu yollarız. Ya da eline sıkıştırırız.Sonsuzakadarbizdenkaçacakhaliyokya."

YanlarınaoturanRon,"Sizdenkaçankim?"dedi.

KonuşmalarınınkesilmesinekızanFred,"Keşkesenolsaydın,"diyecevapverdi.

Ron,"Başbelasıolandane?"diyesorduGeorge'a.

"İnsanınseningibiburnunuherşeyesokanbirkardeşiolması,"dediGeorge.

Harry, "Üç-Büyücü Turnuvası hakkında ne düşünüyorsunuz?" dedi. "Katılmakiçinbiryöntembuldunuzmu?"

George acı acı, "McGonagall'a şampiyonların nasıl seçildiğini sordum, amasöylemedi," dedi. "Bana çenemi tutup, rakunumun biçimini değiştirmekleuğraşmamısöyledi."

Ron düşünceli düşünceli, "Acaba görevler ne?" dedi. "Biliyor musun, benceonlarınüstesindengeliriz,Harry.Dahaöncedetehlikeliişleryaptık..."

Fred,"Amabirhakemheyetiönündedeğil,"dedi."McGonagallşampiyonların,görevlerinekadariyiyerinegetirdiklerinegörepuanalacaklarınısöylüyor."

"Hakemlerkim?"diyesorduHarry.

Hermione, "Eh, katılan okulların müdürleri hep heyette olur," dedi. Herkesşaşkınlıkla dönüp ona baktı. "Çünkü 1792 Turnuvası'nda, şampiyonlarınyakalamasıgerekenkanatlıyılankendilerinesaldırınca,üçüyaralanmıştı."

Hepsininonabaktığınıgörünce,kendiokuduğukitaplarıbaşkasınınokumadığınıgörmenin her zamanki sabırsızlığıyla, "Hepsi 'Hogwarts: Bir Tarih'te yazılı,"dedi. "Ama tabii tam anlamıyla güvenilir bir kitap değil. 'Gözden GeçirilmişHogwarts Tarihi' deseler daha doğru bir ad olurmuş. Ya da 'Okulun KötüYanlarınıCilalayan,SonDereceTaraflıveSeçiciHogwartsTarihi'."

"Ne demek istiyorsun?" dedi Ron, oysa Harry işin nereye varacağını tahminetmişgibiydi.

Hermione yüksek sesle ve Harry'yi haklı çıkararak, "Ev cinleri!" dedi.

"Hogwarts: Bir Tarih'in bini aşkın sayfasında, yüz kölenin baskı altındatutulması hakkında hepimizin fikir birliği halinde olduğundan bir kez bile sözedilmiyor!"

Harrybaşınısalladıveyenidenyağdapişmişyumurtasıylailgilenmeyekoyuldu.OndakiveRon'dakicoşkuyoksunluğu,Hermione'ninevcinlerineadaletaramaazminihiçmihiçtörpülememişti.Evet,gerçiikisidebirerE.R.İ.T.rozetiiçinikiSicklevermişlerdiama,bunusadeceçenesinitutsundiyeyapmışlardı.AncakSickle'ları ziyan olup gitmişti. Olsa olsa, Hermione'nin eskisinden de yükseksesle konuşmaya başlamasını sağladıkları söylenebilirdi. O gün bugündür deHarry ve Ron'u rahatsız edip duruyordu. Önce rozetleri taksınlar diye ikisinebaskıyapmış,sonrabaşkalarınıdarozettakmakiçiniknayaçalışmıştı.Hattaherakşam Gryffindor Ortak Salonu'nda insanları köşeye sıkıştırıp, burunlarınındibindeparatoplamatenekesinisallayıptangırdatarakdolaştırmayabaşlamıştı.

Şiddetle, "Ücret verilmeyen, köle edilmiş bir grup sihirli yaratık tarafındançarşaflarınızın değiştirildiğinin, şöminelerinizin yakıldığının, sınıflarınızıntemizlendiğinin ve yemeğinizin pişirildiğinin farkındasınız, değil mi?" deyipduruyordu.

Nevillegibibazıları, sırfHermioneonlaragözlerindenateşlersaçarakbakmayıkessindiyeparavermeyerazıolmuştu.Birkaçtanesisöylediklerineılımlıbirilgigöstermiş,amakampanyadaaktifbirrolalmakonusundagönülsüzdavranmıştı.Çoğuisebuişeşakagözüylebakıyordu.

Ronşuanda,hepsinigüzgüneşiyleyıkayantavanagözleriniçevirmişti,Fredisepastırmasıylabirdenfenahaldeilgilenmeyebaşlamıştı(ikizlerinikisideE.R.İ.T.rozetialmayıreddetmişti).AmaGeorge,Hermione'yeeğildi.

"Dinle,Hermione,senhiçaşağı,mutfağaindinmi?"

"Elbettehayır,"diyekısakestiHermione."Sanmıyorumkiöğrenciler-"

George, Fred'i göstererek, "Eh, biz indik," dedi, "defalarca, yiyecek yürütmekiçin. Ve onları gördüm, onlar mutlu. Dünyanın en iyi işine sahip olduklarınıdüşünüyorlar-"

"Eğitimsiz oldukları ve beyinleri yıkandığı için!" diye başladı Hermionehararetle, ama sonraki sözcükleri yukarıdan gelen ani hışırtılar içinde boğulupgitti.Busespostabaykuşlarınıngeldiğinihaberveriyordu.Harryhemenyukarıbaktı ve Hedwig'in ona doğru süzüldüğünü gördü. Hermione de o andakonuşmayı bıraktı. Harry'nin omzuna kanat çırparak inen, indikten sonra da

kanatlarınıkapatıpbacağınıyorgunargınuzatanHedwig'iendişeyleizlediler.

Harry, Sirius'un cevabını çekip çıkardı, Hedwig'e kendi pastırma halkalarınıikram etti, o da bunları şükranla yedi. Fred ve George'un Üç-BüyücüTurnuvası'na ilişkin başka tartışmalara daldıklarından emin olduktan sonra da,Harry,Sirius'unmektubunuRonveHermione'yefısıldayarakokudu.

Ýyidenemeydi,Harry.

Ülkeyedöndümveiyisaklandım.BanaHogwarts'taolupbiten her şeyi bildirmeye devam etmeni istiyorum.Hedwig'ikullanma,süreklibaykuşdeğiştirvebenimiçinkaygılanma, sen kendine göz kulak ol, yeter. Yara izinhakkındanedediğimiunutma.

Sirius

Ronyavaşça,"Nedenbaykuşdeğiştirmengerekiyor?"diyesordu.

Hermionehemen,"Hedwigçokdikkatçeker,"dedi."Farklıbirkuş.Siriusneredesaklanıyorsaorayadönüpdurankarbeyazbirbaykuş...Yani,pekyerelbirkuşabenzemiyor,değilmi?"

Harry mektubu rulo yaptı ve cüppesinin içine yerleştirdi. Bir yandan da,eskisinden daha mı az, daha mı çok kaygılı olduğunu anlamaya çalışıyordu.Sirius'un yakalanmadan geri dönmeyi becermesi iyi bir şeydi herhalde. Onunçokdahayakındaolmasınıngüvenvericiolduğunudainkâredemezdi;artıkhiçdeğilseheryazışındacevapalmakiçinbukadarbeklemesigerekmeyecekti.

"Sağol, Hedwig," dedi, onu okşayarak. Kuş uykulu uykulu öttü, gagasınıHarry'nin portakal suyu kadehine sokup çıkardı, sonra yeniden uçup gitti.BesbelliBaykuşhane'desıkıveuzunbiruykuçekmeyecanatıyordu.

O gün havada hoş bir bekleyiş duygusu vardı. Kimse derslere pek kafasınıveremedi,herkesinaklı fikriBeauxbatonsveDurmstrang'lılarınakşamgelecekolmasındaydı.İksirdersibile,herzamankindenyarımsaatkısaolduğuiçin,çokdaha kolay tahammül edilir nitelikteydi. Zil erken çalınca, Harry, Ron veHermione koşa koşa Gryffindor Kulesi'ne gittiler, onlara söylendiği gibiçantalarıylakitaplarınıbıraktılar,pelerinlerinigiydilerve telaşlayenidenaşağı,GirişSalonu'naindiler.

Binasorumlularıöğrencilerinisırayasokuyorlardı.

Profesör McGonagall, "Weasley, şapkanı düzelt," diye payladı Ron'u. "MissPatil,ogülünçşeyisaçınızdançıkarın."

Parvatisuratastıveörgüsününucundakibüyük,kelebeksüsüçıkardı.

"Lütfenbeniizleyin,"dediProfesörMcGonagall."Birincisınıflarönden...itişipkakışmayın..."

Sıra halindemerdivenden indiler ve şatonun önüne dizildiler. Soğuk, duru birakşamdı.Akşamalacasıçöküyorduvesolgun,şeffafgörünüşlübirayşimdidenYasak Orman'ın üzerinde parlıyordu. Önden dördüncü sırada Ron ileHermione'nin arasında duran Harry, Dennis Creevey'nin diğer birinci sınıflararasındaheyecandanresmentitrediğinigördü.

Ron saatine göz atarak, "Neredeyse altı oldu," dedi ve ön kapıya gelen yoladoğrubaktı."Sizcenasılgelecekler?Trenlemi?"

"Sanmam,"dediHermione.

"Öyleysenasıl?Süpürgeylemi?"dediHarry,yıldızlıgökyüzünebakarak.

"Sanmam...oncauzaktansüpürgeylegelemezler..."

"Anahtar olmasın?" diye önerdi Ron. "Ya da cisimlenebilirler - belki onlarıngeldiğiyerdeonyediyaşınaltındakilerindecisimlenmesineizinveriliyordur."

Hermione sabırsızlıkla, "Hogwarts arazisinde cisimlenemezsiniz," dedi. "Bunusizekaçkezsöyleyeceğim?"

Karanlığınindiğiaraziyiheyecanlataradılar,amahiçhareketyoktu.Herşeyherzamanki gibi kıpırtısız, sessiz ve sakindi. Harry üşümeye başlamıştı. Aceleetseler bari, diye düşündü... Belki de yabancı öğrenciler dramatik bir girişyapmaya hazırlanıyorlardı... Mr. Weasley'nin Quidditch Dünya Kupası'ndanöncekampateşibaşındasöylediklerinihatırladı:"Hepaynı-birarayageldikmigösterişyapmadanduramıyoruz..."

Derken Dumbledore diğer öğretmenlerle birlikte ayakta durduğu arka sıradanseslendi - "Ahha! Eğer fena halde yanılmıyorsam, Beauxbatons heyetiyaklaşıyor!"

Birçoköğrencihevesle,"Nerede?"diyesordu,hepsifarklıyönlerebakıyordu.

"İşte!" diye haykırdı bir altıncı sınıf öğrencisi, Orman'ın üzerinde bir noktayıgöstererek.

Büyükbirşey,süpürgedençokdahabüyükbirşey-hattayüzsüpürgedenbile-lacivertgökyüzündenşatoyadoğruhızlageliyor,herandahadabüyüyordu.

Birinci sınıflardan biri, tamamen kendinden geçerek, "Ejderha bu!" diyehaykırdı.

"Aptallıketme...uçanbirev!"dediDennisCreevey.

Dennis'intahminigerçeğedahayakındı...Devasa,karaşekilYasakOrman'dakiağaçların tepelerini sıyırarak geçerken, şato pencerelerinden parıldayan ışıklarüzerine vurdu. Dev gibi, toz mavisi bir atlı araba gördüler. Kocaman bir evboyundaydı,onlaradoğrusüzülüyordu,herbiribeyazyelelivefilboyundaolanbirdüzinekanatlıattarafındançekiliyordu.

Arabadahadaaşağısavrulupmuazzambirhızlainişegeçerken,ilküçsıradakiöğrenciler geriye doğru çekildi. Sonra, atların yemek tabağındanbüyüknallarımuazzam bir darbeyle yere vurdu. Neville geriye zıplayıp beşinci sınıftan birSlytherin'in ayağına bastı. Bir saniye sonra araba da inmişti. Koskocatekerleklerininüzerindeyalpalarken,altınrengiatlarkocamankafalarınısallıyorvebüyük,alevkırmızısıgözlerinideviriyorlardı.

Harry,arabanınkapısıaçılmadanönce,kapınınüstündebirarma(herbirindenüçyıldızçıkançapraz,altınikiasa)olduğunugörebildiancak.

Cüppesisolukmavirenktebiroğlanarabadanatladı,ileridoğrueğildi,arabanındöşemesinibirmüddetkurcaladıvebirdizialtınbasamağıaçtı.Saygıylageriyedoğru sıçradı. Derken Harry parlak, yüksek topuklu, siyah bir ayakkabının(çocuk kızağı büyüklüğünde bir ayakkabı) arabanın içinden çıktığını gördü.Hemen arkasından da ayakkabıyı, Harry'nin hayatında gördüğü en kocamankadın izledi. Arabanın ve atların muazzam boyutlarının nedeni o anda belliolmuştu.Birkaçkişisoluğunututtu.

Harry hayatında bu kadın kadar kocaman tek bir kişi görmüştü: Hagrid.Aralarında iki üç santimlik bir boy farkı olduğundan bile şüpheliydi. Amanasılsa -belki de Hagrid'e alıştığı için- (şimdi basamakların dibinde durmuş,fincangibigözlerlebekleşenkalabalığabakan)bukadındahadaanormalölçüdekocamangeldiona.KadınGirişSalonu'ndanvuranışığadoğruyürüdüğüzaman,güzel,yeşilzeytinrengibiryüzüolduğuortayaçıktı;büyük,kara,berrakgözlerive epeyce hürmetli bir burnu vardı. Saçı arkaya çekilip pırıl pırıl bir topuzhalinde ensesinde toplanmıştı. Tepeden tırnağa siyah satene bürünmüştü,boynundavekalınparmaklarındabirçokharikaopalışıldıyordu.

Dumbledorealkışlamayabaşladı;onuörnekalanöğrencilerdeelleriniçırpmayakoyuldular.Çoğubukadınadahaiyibakabilmekiçinayakparmaklarınınucundayükselmişti.

Kadının yüzü gevşedi, zarif bir gülümsemeye büründü ve parıldayan eliniuzatarak öne, Dumbledore'a doğru yürüdü. Kendisi de uzun boylu olanDumbledore'unbueliöpmekiçineğilmesinepekgerekkalmadı.

"AzizMadamMaxime"dedi."Hogwarts'ahoşgeldiniz."

MadamMaximekalınbirsesle,"Damblidor,"dedi,"iyisindi'umarım?"

"Fevkaladeformdayım,teşekkürler,"dediDumbledore.

MadamMaxime,muazzamellerindenbirinikayıtsızcaarkayadoğrusallayarak,"Öğrencilerim,"dedi.

Dikkati tamamenMadamMaxime'in üzerinde toplanmış olanHarry şimdi de,hepsi yeniyetmeliği geride bırakmak üzereymiş gibi görünen bir düzine kadarkızla oğlanı fark etti. Arabadan inmişler, Madam Maxime'in arkasındaduruyorlardı. Titriyorlardı da, ama bunda şaşılacak bir şey yoktu, çünkücüppeleri ince ipekten yapılmışa benziyordu, hiçbirinde de pelerin yoktu.Bazılarıbaşlarınaeşarpveşalsarmıştı.Harry'ningörebildiğikadarıyla(MadamMaxime'in muazzam gölgesindeydiler) yüzlerinde endişeli bakışlarla başlarınıkaldırmışHogwarts'abakıyorlardı.

"Karkaoffgeldimi?"diyesorduMadamMaxime.

"Herangelebilir,"dediDumbledore."Buradabekleyiponunlaselamlaşmakmıistersiniz,yoksaiçerigeçipbirazısınmayımıtercihedersiniz?"

"Isınmayı,sanırım"dediMadamMaxime."Amaatlar-"

"SihirliYaratıklarınBakımıöğretmenimizonlarabakmaktanmemnunolur,"dediDumbledore."Başka-görevlerineilişkinolarakortayaçıkanönemsizbirsorunuhalledipdönerdönmez."

RonsırıtarakHarry'ye,"Kelekerler,"diyemırıldandı.

Hogwarts'taki herhangi bir Sihirli Yaratıkların Bakımı öğretmeninin bu işeuygun olduğu konusunda şüphesi varmış gibi görünen Madam Maxime,"Atlarımıidareetmekiçin-ee-çokkuvvetgerek,"dedi."Çokkuvvetliler..."

Dumbledore,"SiziteminederimkiHagridtambuişinadamı,"diyegülümsedi.

MadamMaxime hafifçe eğilerek, "Çok iyi," dedi. "Lütfen bu 'Agrid'e, atla'ınsadecemaltviskiiçtiğinisöyle'sinizmi?"

Dumbledoredaeğildi."İsteğinizyerinegetirilecek."

Madam Maxime öğrencilerine, "Gelin," diye emretti. Öğrencileriyle taşbasamaklarayönelirken,Hogwarts'lılarikiyeayrılıpyolaçtılar.

Seamus Finnigan, Lavender ile Parvati'nin üstünden eğilerek Harry ile Ron'a,"SizceDurmstrang'ınatlarınebüyüklükteolacak?"diyesordu.

"Eh,eğerbunlardanbüyüklerse,onlarlaHagridbilebaşaçıkamaz,"dediHarry."Yani, Kelekerler'inin saldırısına uğramadıysa demek istiyorum. N'oldu acabaonlara?"

Ronumutla,"Belkidekaçmışlardır,"dedi.

Hermione irkildi. "Aman, ağzından çıkanı kulağın duysun.Bu arazide başıboşdolaştıklarınıdüşünebiliyormusun?"

ArtıkbirazdatitreyerekdurupDurmstranggrubunungelmesinibeklediler.Çoğukişi umutla gökyüzüne bakıyordu. Birkaç dakika boyunca sessizliği sadeceMadam Maxime'in kocaman atlarının burunlarından soluk alıp yeri tepmeleribozdu.Amasonra-

Ronbirden,"Birşeylerduyuyormusun?"diyesordu.

Harry dinledi; karanlıktan onlara doğru yüksek ve tuhaf biçimde tekinsiz birgürültügeliyordu.Boğukbirgümbürtüve emmesesivardı, sankinehiryatağıboyuncadevbirelektriksüpürgesiilerliyormuşgibi...

"Göl!"diyehaykırdıLeeJordan,eliyleişaretederek."Gölebakın!"

Çimenlerinüstündearaziyetepedenbakarken,suyundüzgün,karayüzeyiniaçıkseçikgörüyorlardı-nevarki,birdenyüzeyindüzgünlüğügidiverdi.Merkezde,derinlerde bir hareket olmuş gibiydi; yüzeyde büyük kabarcıklar oluşuyordu,dalgalar çamurlukıyılara çarpıyordu -ve sonragölün tamortasındabir anaforbelirdi,sankigölünzeminindekidevbirtıpaazönceçekilmişgibi...

Uzun, kara bir sırığa benzeyen bir şey anaforun kalbinden yavaş yavaşyükseldi...veHarryyelkenleritutankalınhalatlargördü...

"Birgemidireği!"dediRonveHermione'ye.

Gemi yavaş yavaş, görkemli bir biçimde sudan çıktı. Mehtapta pırıl pırılparlıyordu. İskelet gibi, tuhaf bir görünüşü vardı, deniz altından çıkarılmış birenkazdı sanki. Lombozlarda kırpışan solgun, puslu ışıklar da hayalet gözleriniandırıyordu.Sonundagemibüyükbirşapırtıylatamamenortayaçıktı,çalkantılısularda sallandı ve kıyıya doğru kayarcasına ilerledi. Birkaç dakika sonra, sığ

sularaatılandemirinşıpırtısınıvekarayaindirilenkalasıntoksesiniduydular.

İnsanlar iniyordu;gemi lombozlarındangelen ışığınönündengeçen siluetlerinigörebiliyorlardı.HarryhepsininCrabbeveGoylegibiiriyapılıolduklarınıfarketti. Ama daha yakına gelip de Giriş Salonu'ndan süzülen ışıkta çimenlerevardıklarında, cüsselerini aslında giydikleri salkımsaçak, keçeleşmiş kürktenpelerinlere borçlu olduklarını gördü.Ne var ki, önlerine düşmüş onları şatoyadoğrugetirenadamfarklıtürdekürkgiymişti:Bakımlıvegümüşibirkürktübu,tıpkısaçıgibi.

Yamaçtanyukarıçıkarkengürbirsesle,"Dumbledore!"diyeseslendi."Nasılsın,azizim,nasılsın?"

Dumbledore,"Harika,teşekkürler,ProfesörKarkaroff,"diyecevapverdi.

Karkaroff'un hoş ama riyakâr bir sesi vardı; şatonun ön kapılarından boşalanışıktaonundaDumbledoregibiuzunboyluvezayıfolduğunugördüler.Ancakbeyazsaçıkısaydıvesivrisakalı(küçükbirbukleylesonaeriyordu)zayıfhatlıçenesini tamamen gizlemiyordu. Dumbledore'un yanına gelince, her iki eliyleonunelinisıktı.

"Sevgili Hogwarts'ımız," dedi, başını kaldırarak şatoya bakıp gülümserken.Dişleri sarımtıraktı ve Harry onun gülümsemesinin soğuk ve kurnaz bakışlıgözlerineyansımadığınıfarketti."Buradaolmaknekadariyi,nekadar...Viktor,gel,sıcağagel...Birsakıncasıyokya,Dumbledore?Viktorbirazbaşınıüşütmüşde..."

Karkaroff öğrencilerinden birine öne ilerlemesi için işaret etti. Çocukyanlarındangeçerken,Harry'ningözünebüyük,kemerlibirburunlakalın,siyahkaşlarçarptı.BuprofilitanımakiçinRon'unonunkolunavurmasınada,kulağınafısıldamasınadaihtiyacıyoktu.

"Harry-buKrum!"

ONALTINCIBÖLÜM:ATEŞKADEHİ

Hogwarts öğrencileri merdivende Durmstrang'lıların arkasında sıra olurlarken,Ron nutku tutulmuş bir edayla, "İnanmıyorum!" dedi. "Krum, Harry! ViktorKrum!"

“Tanrıaşkına,Ron,sadecebirQuidditchoyuncusu,"dediHermione.

Ron ona kulaklarına inanamıyormuş gibi bakarak, "Sadece bir Quidditchoyuncusuha?"dedi."Hermione-odünyanınen iyiArayıcı'larındanbiri!Hâlâöğrenciolduğundanhaberimyoktu!"

Büyük Salon'a giden diğer Hogwarts öğrencileriyle beraber tekrar GirişSalonu'ndan geçtiler. Lee Jordan zıplayıp duruyor, Krum'un başının arkasınıdahaiyigörmeyeçalışıyordu.Altıncısınıftanbazıkızlar,yürürkenbiryandandahummalı bir şekilde ceplerinde bir şeyler aranıyorlardı - "Ay, inanamıyorum,üzerimdetekbirtüykalemyok-""Şapkamarujlaimzaatarmıdersin?"

Hermione,rujhakkındadırdıredenkızlarınyanındangeçerlerken,burnubüyükbiredayla,"Amanyani,"dedi.

"Benimzasınıalıyorum,"dediRon."Yani,alabilirsem.Yanındatüykalemyok,değilmi,Harry?"

"Hayır,kalemleryukarıda,çantamda,"dediHarry.

Gryffindormasasına gidip oturdular. Ron kapıya bakan tarafta oturmaya özengösterdi,çünküKrum'ladiğerDurmstrang'lıöğrencilerhâlâkapınınoradaydılar.Nereye oturacaklarını bilemiyormuş gibiydiler. Beauxbatons öğrencileri iseRavenclawmasasını tercih etmişlerdi. Yüzlerinde somurtkan ifadelerle BüyükSalon'u süzüyorlardı. Üç tanesi başlarındaki eşarplarla şallara hâlâ sıkı sıkıyasarılmışhaldeydi.

Hermionesinirlibirtavırla,"Okadardasoğukdeğilki,"dedi."Pelerinlerininiyegetirmemişlersanki?"

"Buraya!Gelin,burayaoturun!"diyetısladıRon."Buraya!Hermione,toparlan,yeraç-"

"Ne?"

"Çokgeç,"dediRonacıacı.

ViktorKrum ileDurmstrang'danarkadaşlarıSlytherinmasasınayerleşmişlerdi.Harry, Malfoy, Crabbe ve Goyle'un onlar geldi diye pek memnun havalaragirdiklerini görebiliyordu. O bakarken, Malfoy, Krum'la konuşmak için öneeğildi.

Roniğneleyicibirsesle,"Evet,işteböyle,yağcılıket,Malfoy"dedi."Amabahsegirerim Krum onun ruhunu okuyordur... Bahse girerim insanların onayaltaklanmasına alışkındır... Nerede uyuyacaklar dersiniz? Onlarayatakhanemizdebiryerteklifedebiliriz,Harry...Yatağımıonaveririm,banagörehavahoş.Portatifbiryatağakıvrılırım,olurbiter."

Hermioneonuküçümseyenbir"hıh"sesiçıkardı.

Harry,"Beauxbatons'kilerdençokdahakeyiflibirhallerivar,"dedi.

Durmstrangöğrencilerikalınkürkleriniçıkarıyorveyıldızlı,siyahtavanailgiylebakıyorlardı.Bir kısmı ise altın tabaklarlakadehleri ellerine almış inceliyordu,besbellietkilenmişlerdi.

BuaradahademeFilchöğretmenlerinmasasınasandalyeekliyordu.Buakşamınşerefinekürklü,eskifrakınıgiymişti.HarryonunDumbledore'unikiyanınadörtsandalyedahakoyduğunugörünceşaşırdı.

"Amafazladansadeceikikişivar,"dedi."Filchnedendörtsandalyekoyuyorki,başkakimgelecek?"

"Efendim?" dediRon.Aklı başka yerdeydi.Hâlâ gözlerini dikmiş, hayranlıklaKrum'abakıyordu.

Bütün öğrenciler salona girip kendi binalarının masasında yerlerini aldıktansonra, öğretmenler içeri girdi. En uçtaki masaya doğru sıra halinde yürüyüpyerlerinialdılar.SıranınensonundaProfesörDumbledore,ProfesörKarkaroffveMadamMaxime vardı.Müdireleri görününce Beauxbatons öğrencileri fırlayıpayağa kalktılar. Hogwarts öğrencilerinden bazıları güldü. Beauxbatons'lularutanmışabenzemiyordu.MadamMaxime,Dumbledore'unsoltarafınayerleşenekadar da yerlerine oturmadılar. Dumbledore oturmadı, Büyük Salon'a birsessizlikçöktü.

"İyi akşamlar, hanımlarbeyler, hayaletler ve -hepsindenönce-konuklar,"

dediDumbledore,yabancıöğrencileregülümseyerek.

"Hepinize Hogwarts'a hoş geldiniz demekten büyükmemnuniyetduyuyorum.Umarımburadakonuğumuzkenhemrahat,hemdehoşvakitgeçirirsiniz."

Başındaki atkıyı hâlâ sıkı sıkı tutan Beauxbatons'lu bir kız öğrenci hiçbirkuşkuyayervermeyecekşekildealaylıalaylıgüldü.

SaçlarıdikilenHermione,"Kimseseniburadazorlatutmuyor!"diyefısıldadı.

Dumbledore,

"Turnuvaşöleninsonundaresmiolarakbaşlayacak,"

dedi.

"Şimdi hepinizi yemeye içmeye davet ediyorum,evinizdeymişgibidavranın!"

Yerine oturdu. Harry, Karkaroff'un hemen öne eğilerek onunla konuşmayabaşladığınıgördü.

Önlerindeki tabaklar her zaman olduğu gibi yemekle doldu. Mutfaktaki evcinleri sınır tanımamıştı anlaşılan;Harry'nin önünde o güne kadar gördüğü enzengin menü diziliydi. Üstelik aralarında yabancı mutfaklara ait olduğu belliolanyemeklerdevardı.

Ron büyük bir etli pudingin yanında duran büyük bir tabağı parmağıyla

göstererek,"Odane?"diyesordu.Tabağıniçindebirtürkabukludenizhayvanıyahnisivardı.

"Bouillabaisse,"dediHermione.

"Nebezi,nebezi?"dediRon.

"Fransız yemeği," dedi Hermione. "Bir önceki yaz tatilinde yedim. Çokgüzeldir."

Ron bu kara pudingden tabağına bol bol koyarken, "Senin sözün bana yeter,"dedi.

Büyük Salon her zamankinden çok daha kalabalıkmış gibi görünüyordu, oysafazladan sadece yirmi öğrenci vardı. Belki de farklı renklerdeki üniformalarısiyah Hogwarts cüppelerinin arasında çok dikkati çektiği için daha kalabalıkgörünüyorlardı.KürkleriniçıkaranDurmstrangöğrencilerininiçlerindekoyukankırmızısıcüppelerolduğuanlaşılmıştı.

Hagridşölenbaşladıktanyirmidakikasonraöğretmenlermasasınınarkasındakibirkapıdanusulcasalonagirdi.Masanınucundakiyerinesüzülürcesineoturup,adamakıllısargılanmışeliniHarry,RonveHermione'yesalladı.

"Kelekerler'inkeyfiyerindemi,Hagrid?"diyeseslendiHarry.

Hagridneşeyle,"Bombagibiler,"diyecevapverdi.

Ron yavaşça, "Ona ne şüphe," dedi. "Sonunda hoşlarına giden bir yiyecekbulmuşabenziyorlar,değilmi?Hagrid'inparmakları."

Tamosıradabirses,"Pardon,"dedi,"acababouillabaisse'iisti'örmuydunuz?"

Sesin sahibi, Dumbledore'un konuşması sırasında gülmüş olan Beauxbatons'lukızdı. Sonunda atkıyı çıkarmıştı. Uzun, gümüşi sarı saçları dalga dalga,neredeyse beline kadar uzanıyordu. Büyük, lacivert gözleri ve çok beyaz,düzgündişlerivardı.

Ron morardı. Başını kaldırıp ona baktı, cevap vermek için ağzını açtı, amaağzındançıkaçıkahafifbirguruldamasesiçıktı.

"Evet,alabilirsiniz,"dediHarry,tabağıkızadoğruiterek.

"İş'nizbittimionla?"

Ronsoluksoluğa,"Evet,"dedi,"evet,harikaydı."

KıztabağıaldıveitinaylaRavenclawmasasınataşıdı.Ron,sankidahaöncehiçkız görmemişçesine, faltaşı gibi açılmış gözlerle hâlâ onun arkasındanbakıyordu.Harrygülmeyebaşladı.AnlaşılanbusesRon'ukendinegetirmişti.

RonboğukbirsesleHarry'ye,"Obirveelal"dedi.

"Elbettedeğil,"diyecevapverdiHermione ters ters."Ağzıaçıkayranbudalasıgibionabakanbaşkahiçkimsegörmüyorum!"

Oysa bu konuda hiç de haklı sayılmazdı.Kız salonu geçerken, birçok oğlanınbaşı ona doğru çevrildi. Bazılarının, tıpkı Ron gibi, geçici süreyle nutkututulmuşabenziyordu.

Rononurahatçagörebilmekiçinyanaeğilerek,"Sizesöylüyorum,bunormalbirkızdeğil!"dedi."Hogwarts'tanböylekızlarçıkmıyor!"

Harry düşünmeden, "Hogwarts'tan çıkanlar da hiç fena sayılmaz," dedi. ChoChanggümüşisaçlıkızdanbirkaçsandalyeötedeoturuyordu.

Hermione onları harekete geçirmek istermiş gibi, "Gözleriniz yuvalarınaoturduysa,"dedi,"kimgeldidiyebakarsınızbelki."

Anlamlıanlamlıöğretmenlermasasınıişaretetti.Gerikalanikiboşsandalyeazönce dolmuştu. Ludo Bagman şimdi Profesör Karkaroff'un öbür yanındaoturuyordu.

Percy'ninpatronuMr.CrouchiseMadamMaxime'inyanınaoturmuştu.

Harryşaşkınlıkla,"Onlarınburadaneişivar?"dedi.

"Üç-BüyücüTurnuvası'nı onlar düzenliyor sonuçta, değilmi?" dediHermione."Herhaldebaşlarkenburadaolmakistediler."

İkinci yemekler geldiğinde, hiç bilmedikleri birkaç tatlı da olduğunu gördüler.Ron,Fransızusulü,tuhafvesolukbirsütlüpelteyiyakındaninceledi,sonraonudikkatle birkaç santim sağına çekti ki, Ravenclaw masasından kolaycagörülebilsin.Ancakveela'yabenzeyenkızyeterinceyemişgibiydi,gelip tatlıyıalmadı.

Altın tabaklar temizlendikten sonra, Dumbledore tekrar ayağa kalktı. Şimdisalonuhoşbirgerginlikhavasısarmışgibiydi.NeolacağınımerakedenHarrydehafifbirheyecanhissediyordu.OnlardanbirkaçsandalyeötedeFredveGeorgeöneeğilmiş,gözlerinibüyükbirdikkatleDumbledore'adikmişlerdi.

Dumbledorekendisinedönükyüzlerdenizinegülümseyerek,

"Beklenenangeldi,"

dedi.

"Üç-Büyücü Turnuvası başlamak üzere. Sandığıgetirmeden önce birkaç kelimelik bir açıklama yapmakistiyorum-"

"Neyigetirmeden?"diyemırıldandıHarry.

Ronomuzlarınısilkti.

"- bu yıl izleyeceğimiz prosedürü açıklığa kavuşturmakiçin. Ama önce, onları tanımayanlara, UluslararasıSihirsel İşbirliğiDairesi BaşkanıMr.BartemiusCrouchile"

-kibarbiralkışduyuldu-

"Sihirli Oyunlar ve Sporlar Dairesi Başkanı Mr. LudoBagman'ıtakdimedeyim."

Belki Vurucu olarak sahip olduğu ünden, belki de sadece daha cana yakıngörünüşündendolayı,Bagman,Crouch'tançokdahafazlaalkışaldı.Babacanbirel hareketiyle alkışa karşılık verdi. Bartemius Crouch ise adı söylenince negülümsedi, ne de el salladı. Onu Quidditch Dünya Kupası'ndaki şık takımelbisesiylehatırlayanHarry,büyücücüppesiyletuhafgöründüğünüdüşündü.Dişfırçası biçimindeki bıyığı ve kesin bir çizgiyle ikiye ayrılmış saçları,Dumbledore'unuzun,beyazsaçıvesakalıyanındaçokacayipduruyordu.

Dumbledore,

"Mr. Bagman ve Mr. Crouch, Üç-Büyücü Turnuvası'nındüzenlenmesi için son birkaç ay boyunca yorulmakbilmedençalıştılar,"

diyedevametti.

"Veşampiyonlarapuanverecekolanjüride,ben,ProfesörKarkaroffveMadamMaxime'lebirlikteyeralacaklar."

"Şampiyonlar" kelimesinin telaffuz edilmesi üzerine, dinleyen öğrenciler debüsbütündikkatkesildiler.

Belki de Dumbledore onların ani suskunluğunu fark etmişti, çünkügülümseyerek,

"Ohalde,zahmetolmazsasandığıalalım,Mr.Filch,"

dedi.

SalonunuzakbirköşesindekimseningözüneçarpmadansinmişbekleyenFilch,mücevherle kaplı büyük, tahta bir sandıklaDumbledore'a yaklaştı. Sandık sonderece eski görünüyordu. İzleyen öğrencilerden heyecanlı, meraklı bir mırıltıyükseldi. Dennis Creevey sandığı doğru dürüst görebilmek için sandalyesininüstüneçıkmıştı,amaöyleminiktikibaşıyinedehemenhemenherkesinkindenaşağıdakalıyordu.

Filchsandığıitinaylamasaya,Dumbledore'unönünekoyarken,

"Şampiyonların bu yıl karşılaşacakları görevlere ilişkin

talimatlar Mr. Crouch ve Mr. Bagman tarafındanincelendi,"

dediDumbledore.

"Heraşamaiçingerekendüzenlemeleriyaptılar.Okulyılıboyunca üç görev yerine getirilecek ve bunlarşampiyonlarınfarklıfarklıniteliklerinisınayacak...sihirligüçlerini - cesaretlerini - sonuca varma yetilerini - ve,elbette,tehlikeylebaşaçıkmayeteneklerini."

"Tehlike"kelimesiüzerinesalonamutlakbirsessizlikçöktü,öylekikimsesolukalmayadahicesaretedemiyordu.

Dumbledoresakinsakin,

"Bildiğiniz gibi Turnuva'da üç şampiyon karşı karşıyageliyor,"

diyedevametti,

"katılan okulların her birinden birer şampiyon. OnlaraTurnuva görevlerinin her birini ne kadar iyi yerinegetirdiklerine göre puan verilecek ve üçüncü görevdensonraenyüksektoplampuanasahipşampiyonÜçbüyücüKupası'nı kazanacak. Şampiyonlar tarafsız bir seçicitarafındanseçilecek:AteşKadehi."

Dumbledore asasını çıkardı ve sandığın tepesine üç kere vurdu. Kapakgıcırdayarakyavaşçaaçıldı.Dumbledoreuzanıpsandığıniçindenbüyük,kabacayontulmuştahtabirkadehçıkardı.Dansedenmavi-beyazalevlerleağzınakadardoluolmasa,hiçdegözeçarpmayanbirkadeholurdubu.

DumbledoresandığıkapadıveKadeh'i itinaylaonunüstüneyerleştirdi.Kadeh,bulunduğuyerdesalondakiherkestarafındanrahatlıklagörülebiliyordu.

"Şampiyon olarak başvurmak isteyen herkesin, adını veokulunu bir parşömen parçasına açıkça yazıp Kadeh'eatmasıgerekiyor,"

dediDumbledore.

"Müstakbel şampiyonların başvuru için yirmi dörtsaatleri var. Yarın gece, yani Cadılar Bayramı'nda,Kadeh, okullarını temsil etmeye en uygun bulduğu üçkişinin adını verecek. Kadeh bu gece Giriş Salonu'nakonacak, böylece yarışmak isteyen herkes ona kolaycaerişebilecek."

Dumbledore,

"Yaşıküçüköğrencileriniştahıkabarmasındiye,"

dedi,

"AteşKadehiGirişSalonu'nakonuncaçevresinebirYaşÇizgisiçizeceğim.Yaşıonyedininaltındaolankimsebu

çizgiyi geçemeyecek. Son olarak, içinizden katılmakisteyen herkese, bu turnuvanın öyle elini kolunu sallayasallaya girilecek bir şey olmadığını vurgulamak isterim.AteşKadehi bir kez bir şampiyonu seçince, o şampiyonTurnuva'yı sonuna kadar götürmek zorunda. AdınızıKadeh'e atmak bağlayıcı, sihirli bir anlaşma oluşturur.Bir kez şampiyon seçilince artık fikrinizideğiştiremezsiniz. Onun için, adınızı Kadeh'e atmadanönce, lütfen yarışmaya katılmaya hazır olduğunuzdanbütün kalbinizle emin olun. Şimdi, sanırım yatma vaktigeldi.Hepinizeiyigeceler."

Büyük Salon'dan geçip Giriş Salonu'na açılan kapılara giderlerken, FredWeasley, gözleri parlayarak, "Bir Yaş Çizgisi!" dedi. "Eh, bu çizgiyi birYaşlanmaİksiriilekandırabiliriz,değilmi?VeadımızbirkezKadeh'egirdimi,son gülen biz olacağız demektir - çünkü Kadeh on yedi yaşında olupolmadığımızıanlayamaz!"

"Ama on yedi yaşın altındakilerin pek şansı olacağını sanmıyorum," dediHermione."Yeterinceşeyöğrenmedikve..."

George, "Kendi adına konuş," diyerek lafı kısa kesti. "Sen katılmayıdeneyeceksin,değilmi,Harry?"

HarrybiranDumbledore'un,onyediyaşınaltındakikimseninadınıkoymamasıyolundaki ısrarınıdüşündü,derkenÜç-BüyücüTurnuvasıKupası'nıalırkenkioharika tablo zihnini yeniden doldurdu... Sonra on yedi yaşın altında birigerçekten deYaşÇizgisi'ni geçerseDumbledore'un ne kadar kızacağınımeraketti...

"Nerede?" dedi Ron. Konuşmanın tek kelimesini bile dinlemeden, Krum'a neolduğunu görmek için kalabalığa bakıyordu. "Dumbledore, Durmstrang'lılarınneredeuyuduğunusöylemedi,değilmi?"

Ama merakı anında giderildi. Şimdi Slytherin masasının hizasındaydılar veKarkarofföğrencileriniapartoparayağakaldırmıştı.

"Haydiöyleyse,gemiyedönelim,"diyordu."Viktor,kendininasılhissediyorsun?Yeterinceyedinmi?Mutfaktanbiraztatlışarapisteteyimmi?"

Harry,Krum'un,kürkünütekrargiyerkenbaşınıikiyanasalladığınıgördü.

Durmstrang'lıdiğerçocuklardanbiriumutla,"Profesür,benşarabisterim,"dedi.

Karkaroff,sıcak,babacanhavasısaniyedeyokolarak,"Sanateklifetmiyordum,Poliakoff," dedi. "Bakıyorum da yine cüppenin önüne boydan boya yemekdökmüşsün,iğrenççocukseni-"

Karkaroff döndü ve öğrencilerinin önüne düşüp kapılara doğru yürüdü.OrayaHarry,RonveHermioneileaynıandavardı.Harryönceogeçsindiyedurdu.

Karkaroffonabakarakkayıtsızca,"Teşekkürler,"dedi.

Ve sonra da donup kaldı. Başını yeniden Harry'ye çevirdi, gözlerineinanamıyormuş gibi ona baktı.Müdürlerinin arkasındaDurmstrang öğrencileridedurmuştu.Karkaroff'ungözleriyavaşçaHarry'ninyüzüneodaklandıveyaraizine dikildi. Durmstrang öğrencileri de merakla Harry'ye bakıyorlardı. Harrygözününucuylabazılarınınyüzündekiifadeyigörüp,meseleyianladıklarınıfarketti. Önüne boydan boya yemek döken çocuk yanındaki kızı dürttü veparmağıylaaçıkçaHarry'ninalnınıgösterdi.

"Evet,o,HarryPotter,"dediarkalarındanbirihomurtuyla.

Profesör Karkaroff olduğu yerde döndü. Deli-Göz Moody orada duruyordu,bastonuna iyice dayanmıştı, sihirli gözü hiç kırpılmaksızın DurmstrangMüdürü'nedikilmişti.

HarrybakarkenKarkaroffunyüzündenrenginçekildiğinigördü.Yüzünehiddetvekorkukarışımı,dehşetdolubirifadeyerleşti.

"Sen!" dedi, Moody'ye gözlerini dikerek. Onu gerçekten gördüğünden emindeğilmişgibibirhalivardı.

"Evet, ben," dedi Moody karanlık bir edayla. "Potter'a söyleyecek bir şeyinyoksa,Karkaroff,yolunadevametmekistersinbelki.Kapıyıtıkıyorsun."

Doğruydu,salondakiöğrencilerinyarısışimdionlarınarkasındabekliyor,yolunniye kesildiğini anlamak için birbirlerinin omuzlarının üstünden ileri doğrubakıyorlardı.

ProfesörKarkarofftekkelimedahaetmeden,öğrencilerinidekendisiylebirlikte

sürükleyip götürdü. Moody, gözden kaybolana kadar onu bakışlarıyla izledi,sihirli gözü arkası üzerinde sabitleşmişti, şekli bozulmuş yüzünde yoğun birhoşnutsuzlukifadesivardı.

Ertesi gün cumartesiydi ve normalde öğrencilerin çoğu cumartesi günlerikahvaltıya geç saatte inerdi. Ancak Harry, Ron ve Hermione diğer haftasonlarına kıyasla erken uyandılar, dahası bu konuda yalnız değildiler. GirişSalonu'nagittiklerinde,yaklaşıkyirmikişininsalonçevresindekümelerhalindetoplanmışolduğunugördüler.Kimikızarmışekmekyiyor,hepsiAteşKadehi'niinceliyordu. Kadeh, salonun ortasına, üzerine genellikle Seçmen Şapka'nınkonduğu taburenin üstüne yerleştirilmişti. Yere, taburenin çevresine ise ince,altınbirçizgiyleyirmibeşsantimyarıçapındabirçemberçizilmişti.

Ronüçüncüsınıftanbirkızaheyecanla,"Adınıkoyanoldumu?"diyesordu.

Kız,"Durmstranggrubununhepsi,"diyecevapverdi."AmadahaHogwarts'tankimseyigörmedim."

Harry, "Bahse girerim bazıları adlarını dün gece biz yatmaya gittikten sonrakoymuştur," dedi. "Ben olsam öyle yapardım... herkes baksın istemezdim. YaKadehsenihemencecikgerisingeripüskürtürse?"

Harry'nin arkasında biri güldü. Harry dönünce Fred, George ve Lee Jordan'ıgördü.Büyükbirheyecanla,telaşiçindemerdivendeniniyorlardı.

FredmuzafferbirfısıltıylaHarry,RonveHermione'ye,"Yaptım,"dedi."İçtim."

"Neyi?"dediRon.

"Yaşlanmaİksiri'ni,kuşbeyinliler,"dediFred.

George neşeyle ellerini ovuşturarak, "Hepimize birer damla," dedi. "Birkaç aybüyükolsakyetiyor."

Lee ağzı kulaklarında sırıtarak, "Birimiz kazanırsa, bin Galleon'u üçümüzpaylaşacağız,"dedi.

Hermione, "Biliyor musunuz, bunun işe yaracağından emin değilim," diyeuyardıonları."EminimDumbledorebunudüşünmüştür."

Fred,GeorgeveLeeonakulakasmadılar.

Fredheyecanlatitreyerekdiğerikisine,"Hazırmıyız?"dedi."Hadiöyleyse-ilkbengidiyorum-"

Fred cebinden üzerinde "Fred Weasley - Hogwarts" yazan bir parşömenparçasınıçekerken,Harryonubüyülenmişçesineseyretti.Fredçizgininkenarınakadar yürüdü ve orada durup, on beş metreden aşağı atlamaya hazırlanan birtramplencigibiayakparmaklarınınüzerindesallanmayabaşladı.Sonrada,GirişSalonu'ndakiherkesingözüüstündeyken,derinbirsolukalıpçizgiyigeçti.

Harry bir an onun başardığını sandı -George ise kesinlikle öyle düşünmüştü,çünkübirzafernarasıatarakFred'inardındanzıpladı-amabiransonrabüyükbircızırtı duyuldu ve ikizlerin ikisi de, sanki görünmeyen bir gülleci tarafındanatılmışgibi,altınçemberindışınafırlatıldı.Soğuktaşdöşemedebirmetreöteyeküt diye indiler. Üstelik, canlarının acıdığı yetmiyormuş gibi bir de rezilolmuşlardı: Yüksek bir pat sesinin ardından ikisinin de bir anda birbirinin eşiuzun,beyazsakallarıoldu.

GirişSalonukahkahalarlaçınladı.FredveGeorgebile,ayağakalkıpbirbirlerininsakallarınaşöyleiyicebirbakınca,kahkahayıpatlattılar.

Kalınbirses,çokeğleniyormuşgibibiredayla,"Siziuyarmıştım,"dedi.Herkesarkasına döndü. Profesör Dumbledore'du bu, Büyük Salon'dan çıkıyordu.Gözleri pırıldayarak Fred ve George'u izledi. "Yukarı, Madam Pomfrey'yegitmenizi tavsiye ederim. Şu anda Ravenclaw'dan Miss Fawcett veHufflepuff'tanMr. Summers'la ilgileniyor, onlar da sizin gibi kendilerini birazyaşlandırmaya karar vermişler. Ama şunu söyleyebilirim: İkisinin sakalları dasizinkikadargüzeldeğil."

Fred ve George, yanı başlarında gülmekten kırılan Lee ile birlikte hastanekanadına doğru yola koyulurken, Harry, Ron ve Hermione de kıkırdayarakkahvaltıyaindiler.

BüyükSalon'dakisüslemelerbusabahdeğişmişti.CadılarBayramıolduğuiçin,bir canlı yarasalar bulutu sihirli tavanın çevresinde kanatlarını çırparken,yüzlerceoyulmuşbalkabağıherköşedenpispissırıtıyordu.

Harry ötekilerin önüne düşerek, Hogwarts'tan on yedi yaşında ya da üstündehangiöğrencilerinkatılabileceğinitartışanDeanveSeamus'ınyanınagitti.

Dean, "Bir rivayete göre, Warrington sabah erkenden kalkıp adını Kadeh'eatmış,"dediHarry'ye."HanişutembelhayvanabenzeyenSlytherin'liazman."

Warrington'ınkarşısındaQuidditchoynamışolanHarrytiksintiylebaşınısalladı."Slytherin'libirşampiyonumuzolamaz!"

Seamusküçümsemeyle, "BütünHufflepuff'lılardaDiggory'yidillerinedolamış

durumda," dedi. "Oysa onun yakışıklılığını tehlikeye atmak isteyeceğinisanmazdım."

Hermionebirden,"Dinleyin!"dedi.

Giriş Salonu'nda insanlar tezahürat yapıyordu. Hepsi sandalyelerinde arkayadöndülerveAngelinaJohnson'ınmahçupmahçupgülümseyereksalonagirmekteolduğunugördüler.GryffindorQuidditchTakımı'ndaKovalayıcıolarakoynayanuzun boylu, kara derili bir kız olanAngelina onların yanına geldi, oturdu ve,"Eh,yaptımişte!"dedi."Azönceadımıkoydum!"

EtkilenmişgörünenRon,"Şakaediyorsun!"dedi.

"Onyediyaşındamısınyani?"diyesorduHarry.

Ron,"Elbetteöyle,yüzündesakalgörüyormusun?"dedi.

"Geçenhaftadoğumgünümdü,"dediAngelina.

Hermione, "Eh, Gryffindor'dan birinin katıldığına sevindim," dedi. "Umarımseçilirsin,Angelina!"

Angelinaonagülümsedi."Sağol,Hermione."

Seamus, "Evet, Güzel-Çocuk Diggory olacağına sen ol, daha iyi," dedi.Masalarının önünden geçen birkaçHufflepuff ona kaşlarını fena halde çatarakbaktı.

Kahvaltıyı bitirip Büyük Salon'dan çıktıkları zaman, Ron, Harry ileHermione'ye,"Bugünneyapacağız,peki?"diyesordu.

Harry,"DahaHagrid'iziyaretegitmedik,"dedi.

"Tamam," dedi Ron, "Kelekerler'e birkaç parmak bağışlamamızı istemediğisürece,meseleyok."

BirdenHermione'ninyüzübüyükbirheyecanlaışıldadı.

"Bakşimdifarkettim-Hagrid'denE.R.İ.T.'ekatılmasınıistemedimben!"dedineşeyle."Benibekleyin,çabucakyukarıçıkıprozetlerialacağım."

Hermione mermer merdivenden yukarı koşarken, Ron sabrı tükenmiş halde,"Nesivarbununya?"diyesordu.

"Hey,Ron,"dediHarrybirden."Arkadaşın..."

Beauxbatons öğrencileri araziye açılan önkapılardangiriyorlardı, veela kız da

aralarındaydı. Ateş Kadehi'nin çevresinde toplanmış olanlar, onlara geçmeleriiçinyolveripmeraklagözlemeyekoyuldular.

Madam Maxime, salona öğrencilerinin ardından girdi ve onları sıraya soktu.Beauxbatons öğrencileri birer birer Yaş Çizgisi'ni geçip parşömen parçalarınımavi-beyaz alevlere bıraktılar. Her isim ateşe girerken, ateş bir an kıpkızılyanıyorvekıvılcımçıkarıyordu.

VeelakızkendiparşömeniniAteşKadehi'nebırakırken,Ron,"Seçilmeyenlereneolur dersin?" diye fısıldadı Harry'ye. "Okullarına mı dönecekler, yoksaTurnuva'yıizlemekiçinburadamıkalacaklar?"

"Ne bileyim," dedi Harry. "Herhalde burada takılırlar... Madam Maximehakemliketmekiçinkalıyorya."

Beauxbatons öğrencilerinin hepsi isimlerini atınca, Madam Maxime onlarıyenidensalondangeçiripbahçeyeçıkardı.

Ron ön kapılara doğru hareketlenip onların ardından bakarak, "Peki ya onlarneredeuyuyor?"dedi.

Arkalarından gelen büyük bir tangırtı, onlara Hermione'nin E. R. İ. T. rozetkutusuylabirliktedöndüğünüduyurdu.

Ron,"Hah,iyi,çabukolun,"dedivegözlerinişimdiMadamMaxime'lebirlikteçimenlerin yarısına gelmiş olan veela kızın sırtından ayırmadan, mermermerdiveniatlayaatlayaindi.

Onlar Hagrid'in Yasak Orman'ın kenarındaki kulübesine yaklaşırlarken,Beauxbatons öğrencilerinin nerede uyuduğu esrarı da çözüldü. Geldikleridevasa,tozmavisiatlıarabaHagrid'inönkapısındanikiyüzmetrekadaruzağaparkedilmişti,öğrencilerdeyenidenarabayagiriyordu.Arabayıçekenfilcüsseliuçanatlarisehemenyandakigeçicipadoktaotluyordu.

Harry,Hagrid'inkapısınavurunca,Fang'intopsesigibihavlamalarıonahemenkarşılıkverdi.

Hagrid kapıyı hızla ardına kadar açıp onları görünce, "Vakti gelmişti!" dedi."Neredeoturduğumuunuttunuzsandım!"

"Gerçektençokmeşguldük,Hag–"diyebaşladı

Hermione,amasonraHagrid'ebakıpkalakaldı,nutkututulmuşgibiydi.

Hagrideniyi(vepekkorkunç)tüylükahverengitakımelbisesinigiymiş,ekoseli

bir sarı-turuncu kravat takmıştı. Ama en fenası bu değildi; belli ki, makineyağınabenzeyenbir şeydenbolca sürereksaçınıehlileştirmeyeçalışmıştı.Saçışimdi yağlı iki hevenk gibiydi - belki deBill'inki gibi bir atkuyruğu yapmayaçalışmış,amahaddindenfazlasaçıolduğunukeşfetmişti.Bugörünüşonahiçmihiçuymuyordu.Hermionebirangözlerifaltaşıgibiaçılmışhaldeonabakakaldı,sonra da besbelli yorumda bulunmamaya karar vererek, "Hımmm -" dedi,"Kelekerlernerede?"

Hagrid mutlu mutlu, "Balkabağı tarhının orda," dedi. "Koskocaman oldular,yirmibeşsantimfalan.Sorunşuki,birbirleriniöldürmeyebaşladılar."

Hermione, Hagrid'in tuhaf saç modeline gözünü dikmiş bakan Ron tam bukonuda bir şey söylemek için ağzını açmışken, ona susturan bir bakış atarak,"Ah,hayır,sahimi?"dedi.

Hagrid hüzünle, "Evet," dedi. "Yine de tamam yani, şimdi onları ayrı ayrıkutularakoydum.Hâlâyirmitanekadarvar."

"Neşans,"dediRon.Hagridonunsesindekialaycıtonufarketmedi.

Hagrid'inkulübesi,birköşesindeyamalıbiryorganörtülmüşdevasabiryatağındurduğutekbirodadanoluşuyordu.Tavandansarkanbolcafümejambonveölükuşunaltındakişömineninönündeyse,yinemuazzambüyüklüktebirtahtamasave sandalyeler duruyordu. Hagrid çay yapmaya koyulurken, onlar masayaoturdularveyenidenÜç-BüyücüTurnuvası tartışmasınadaldılar.Hagriddebukonudaonlarkadarheyecanlıgörünüyordu.

Sırıtarak, "Bekleyin," dedi. "Bekleyin bakalım. Daha önce hiç görmediğinizşeylergöreceksiniz.İlkgörev...ama,söylemememgerekiyor."

"Devamet,Hagrid!"Harry,RonveHermioneonuyüreklendirdiler,amaHagridbaşınısallayıpsırıtmaklayetindi.

"Tadını kaçırmak istemem. Ama bak söyleyeyim, muhteşem olacak. Oşampiyonların başını kaşıyacak vakti olmayacak. Üç Büyücü Turnuvası'nınyenidenyapıldığınıgöreceğimihiçsanmazdımdoğrusu!"

Sonunda Hagrid'le öğle yemeğine oturdular. Gerçi pek bir şey yemediler -Hagrid güveçte biftek olduğunu iddia ettiği bir şey yapmıştı, ama Hermionekendininkindebüyükbirtırnakbulduktansonraüçünündeiştahıkaçtıdenebilir.Yinede,Hagrid'eTurnuva'dakigörevlerinnelerolacağınısöyletmeyeuğraşarak,katılanlardan hangilerinin şampiyon seçileceğini tahmin etmeye çalışarak veFred'le George'un sakallarından kurtulup kurtulmadığını merak ederek hoşça

vakitgeçirdiler.

Öğledensonrayağmurçiselemeyebaşlamıştı.Ateşinyanındaoturupdamlalarınpenceredekiyumuşakpıtırtısınıdinleyerek,Hagrid'inçoraplarınıyamamasınıveHermione ile ev cinleri konusunda tartışmasını izlemek insanda bir rahatlıkduygusuuyandırıyordu-Hermioneonarozetlerigösterince,HagridE.R.İ.T.'ekatılmayıkesinliklereddetmişti.

Kocaman bir kemik iğneye kalın, sarı bir iplik geçirerek, ciddi ciddi, "Buzalimlik olur, Hermione," dedi. "İnsanlara bakmak onların doğasında var,hoşlarına gidiyor, anlıyor musun? İşlerini ellerinden alırsan onları mutsuzedersin,ücretödemeyeçalışmakdahakaretgibibirşey."

Hermione,"AmaHarryonuserbestbırakıncaDobbyhavalarauçtu!"dedi. "Veduyduğumuzagöreşimdiücrettalepediyormuş!"

"Eh,her türünkaçıklarıolur.Bazenbircinçıkıpözgürlükistemezdemiyorum,amaçoğunubunaaslaiknaedemezsin-hayır,benbuişteyokum,Hermione."

ÇokkızmışgörünenHermione,rozetkutusunupelerininincebinetıktı.

Beş buçuk sıralarında hava kararmaya başlamıştı. Ron, Harry ve Hermione,Cadılar Bayramı Şöleni için -daha da önemlisi, okul şampiyonlarının ilanedilmesiiçin-şatoyadönmevaktigeldiğinekararverdiler.

Hagrid yamadığı çorapları kaldırarak, "Ben de sizinle geliyorum," dedi. "Birdakikamüsaadeedin."

Hagrid kalktı, yatağının yanındaki şifoniyere gidip bir şey aramaya koyuldu.Burunlarınagerçektenberbatbirkokugelenekadaronapekaldırmadılar.

Ronöksürerek,"Hagrid,"dedi,"budaneyinnesi?"

"Ne?"dediHagrid,elindebüyükbirşişeyledönerek."Hoşunagitmedimi?"

Hermioneboğukbirsesle,"Tıraşlosyonumubu?"diyesordu.

Hagrid,"Şey-kolonya,"diyemırıldandı.Yüzükızarmayabaşlamıştı.Boğukbirsesle,"Belkidefazlakaçırdım,"dedi."Gidipçıkarıyorum,durunbiraz..."

Hantaladımlarlakulübedendışarıçıktı.Pencerenindışındakisufıçısındayüzünebolbolsuçarptığınıgördüler.

Hermioneşaşkınlıkla,"Kolonyamı?"dedi."Hagridmi?"

Harryalçaksesle,"Pekiyasaçlatakımelbiseyenedemeli?"diyesordu.

Ronbirden,"Bakın!"dedi.Penceredendışarıyıişaretediyordu.

Hagrid az önce doğrulmuş ve arkasına dönmüştü.Az önce de yüzü kızarmıştıama, şimdikinin yanında hiç kalırdı. Hagrid onları görmesin diye dikkatledoğrulan Harry, Ron ve Hermione pencereden dışarı göz attılar ve MadamMaximeileBeauxbatonsöğrencilerininoandaarabalarındançıktığınıgördüler.Belli ki onlar da şölene gidiyordu. Hagrid'in ne dediğini duymuyorlardı, amaMadam Maxime'le konuşurken yüzünde ve buğulanan gözlerinde, Harry'nindaha önce bir tek kez gördüğü, kendinden geçmiş gibi bir ifade vardı - bebekejderhaNorbert'abakarkentakındığıifadeydibu.

Hermione gücenmiş bir edayla, "Onunla şatoya çıkıyor," dedi. "Bizi bekliyorsanmıştım!"

Hagrid kulübesine bir bakış bile atmadan okul arazisinde Madam Maxime'lebirlikte ağır ağır yürümeye koyuldu. Beauxbatons öğrencileri de onların kocaadımlarınaayakuydurmayaçalışıpkoşturarakarkalarındangidiyorlardı.

Ron inanamayarak, "Ondan hoşlanıyor!" dedi. "Eh, eğer sonunda çocuklarıolursa, dünya rekoru kıracaklar demektir - bahse girerim ki onların bebeği birtonçeker."

Kulübeden çıkıp kapıyı arkalarından kapattılar. Dışarısı şaşılacak kadarkaranlıktı. Pelerinlerine daha da sıkı sarınıp çimenli yamacı tırmanmayabaşladılar.

Hermione,"Aa,bakın,onlar!"diyefısıldadı.

Durmstrang grubu gölden şatoya doğru yürüyordu.ViktorKrum,Karkaroff'unyanındaydı.ÖtekiDurmstrangöğrencilerionlaraayakuydurmayaçalışıyorlardı.Ron heyecanla Krum'u gözledi, ama Krum üçünün biraz önünde ön kapılaravarıpiçerigirerkenonlarabakmadı.

Mumlarla aydınlatılmış Büyük Salon onlar girdiğinde neredeyse tıkabasadoluydu.AteşKadehi'ninyerideğiştirilmişti,şimdiDumbledore'unöğretmenlermasasındaki boş sandalyesinin önünde duruyordu. Fred ve George -yenidensakalsızhalde-hayalkırıklıklarınıgeridebırakmışgörünüyorlardı.

Harry, Ron ve Hermione yerlerine otururlarken, Fred, "Umarım Angelinaseçilir,"dedi.

"Bende,"dediHermionesoluksoluğa."Eh,birazdanöğreniriz!"

CadılarBayramıŞölenisankiherzamankindenuzunsürdü.Belkide ikigünde

ikinci şölenleri olduğu için,Harry çeşit çeşit yemeğeher zamanki kadar itibaretmedi. İleriuzananboyunlara,yüzlerdekisabırsız ifadelere,kıpırdanmalaraveDumbledore'un yemeği bitti mi diye bakmak için ikide bir ayağa kalkmalarabakılırsa, Harry gibi salondaki herkes de sadece tabakların temize havaleedilmesinivekimlerinşampiyonseçildiğiniduymayıistiyordu.

En sonunda altın tabaklar yemeğin başındaki lekesiz hallerine döndüler;salondaki gürültü düzeyi bir anda yükseldi, ama Dumbledore ayağa kalkarkalkmazkesildi.İkiyanındakiProfesörKarkaroffveMadamMaximedeherkeskadar gergin ve beklenti içindeydi. Ludo Bagman gülümsüyor ve bazıöğrencileregözkırpıyordu.SadeceMr.Crouchhayliilgisiz,hattasıkkındı.

Dumbledore,

"Evet,Kadehkararınıvermeyehazırsayılır,"

dedi.

"Sanırımbirdakikadahagerekiyor.Şimdi,şampiyonlarınisimleri ilan edilince, onlardan salonun baş tarafınagelmelerini,öğretmenlermasasıboyuncayürümelerinivebitişikodayageçmeleriniricaediyorum"

Öğretmenlermasasınıngerisindekikapıyıgösterdi-

"Oradailktalimatlarınıalacaklar."

Asasını çıkardı, onunla havada büyük bir dalga çizdi; o anda, oyulmuşbalkabaklarının içindekiler hariç bütünmumlar söndü, salon loşluğa gömüldü.AteşKadehi artık salondakiher şeydendaha fazlaparlıyordu, alevlerin ışıltılı,parlak mavi-beyazlığı adeta gözleri acıtıyordu. Herkes gözlüyor, bekliyordu...Birkaçkişiboyunasaatinebakıpduruyordu...

Harry'ninikisandalyeötesindekiLeeJordan,"Dananınkuyruğukopuyor,"diyefısıldadı.

Kadeh'in içindeki alevler birden tekrar kırmızıya döndü. İçinden kıvılcımlarsaçılmayabaşladı.Biransonrahavayaalevdenbirdilfırladı,Kadeh'iniçindenkavrukbirparşömenparçasıçırpınarakçıktı-bütünsalonsoluğunututtu.

Dumbledore parşömen parçasını yakalayarak, yeniden mavi-beyaza dönüşmüşalevlerinışığındaokuyabilmekiçinbirkolboyuuzaklıktatuttu.

Güçlü,berrakbirsesle,"Durmstrangşampiyonu,"diyeokudu,"ViktorKrum."

Salonu bir alkış ve tezahürat fırtınası sararken,Ron, "Bunda şaşılacak bir şeyyok!"diyehaykırdı.Harry,ViktorKrum'unSlytherinmasasındankalktığınıveDumbledore'a doğru kamburunu çıkara çıkara yürüdüğünü gördü. Krum sağadöndü, öğretmenler masası boyunca yürüdü ve kapıdan bitişik odaya geçerekgözdenkayboldu.

Karkaroff,"Bravo,Viktor!"diyeöyleyüksekseslebağırdıki,alkışlararağmenherkesonuduyabildi."Bunaseninlayıkolduğunubiliyordum!"

Alkışlarvekonuşmalarduruldu.Şimdiherkesindikkati,birkaçsaniyesonrabirkez daha kırmızıya dönüşen Kadeh üzerinde odaklanmıştı yeniden. Alevlerinittiğiikincibirparşömenparçasıfırladı.

"Beauxbatonsşampiyonu,"dediDumbledore,"FleurDelacour!"

"Bu o, Ron!" diye haykırdı Harry. Veela'ya çok benzeyen kız zarafetle ayağakalkmış, dalga dalga inen gümüşi sarı saçlarını savurarak Ravenclaw veHufflepuffmasalarıarasındangeçiyordu.

Hermione gürültüyü bastırarak, "Ay, bakın, nasıl hayal kırıklığına uğradılar,"dedi.BaşıylaBeauxbatonsgrubundakigerikalanöğrencileriişaretetti.Aslında"hayalkırıklığı"hafifkalır,diyedüşündüHarry.Seçilmeyenkızlardanikitanesiresmengözyaşlarınaboğulmuştu.Başlarınıkollarınadayamış,hıçkırıyorlardı.

FleurDelacourdayanodayagiripgözdenkaybolunca,salonayenidensessizlikçöktü, amabu seferki sessizlik öyle heyecandolu, öylesine somuttu ki, eliniziuzatsanızdokunabilirdinizneredeyse.SıradaHogwartsşampiyonuvardı...

Ateş Kadehi bir kez daha kızardı, içinden kıvılcımlar fışkırdı, alevden dilhavalarayükseldiveDumbledoreüçüncüparşömenparçasınıçekipaldı.

"Hogwartsşampiyonu,"diyeseslendi,"CedricDiggory!"

Ronyüksek sesle, "Hayır!"dedi, amaonuHarry'denbaşkaduyanolmadı;yanmasadan yükselen tezahürat çok gürültülüydü. Hufflepuff'ların her biri ayağafırlamıştı. Cedric, ağzı kulaklarında onların yanından geçip öğretmenlermasasının arkasındaki odaya yönelirken, haykırıyor ve ayaklarını yerevuruyorlardı. Hatta Cedric'e tutulan alkış öyle uzadı ki, Dumbledore'un sesiniduyurabilmesiepeycevakitaldı.

Ensonpatırtıdadinerken,Dumbledorehayatındanmemnunbirşekilde,

"Mükemmel!"

dedi.

"Şimdi,üçşampiyonumuzdabellioldu.BeauxbatonsveDurmstrang'ın geri kalan öğrencileri de dahil olmaküzere hepinize, şampiyonunuza elinizden gelen desteğivereceğiniz konusunda güvenebileceğimden eminim.Şampiyonunuzudestekleyerekgerçekbirkatkı-"

Ama Dumbledore birden sustu. Herkes onun dikkatini neyin dağıttığınıanlamıştı.

Kadeh'teki ateş yeniden kırmızıya dönmüştü. İçinden kıvılcımlar fışkırıyordu.Birdenhavayauzunbiralevfırladı,ucundabirparşömenparçasıdahavardı.

Dumbledore neredeyse otomatikman elini uzatıp parşömeni yakaladı. İleridetutupüzerindeyazılıadabaktı.Dumbledoreelindekikâğıtparçasınabakarken,uzun bir duraklama oldu. Salondaki herkes gözünü ona dikmişti. DerkenDumbledoreboğazınıtemizleyipadıokudu-

"HarryPotter."

ONYEDİNCİBÖLÜM:DÖRTŞAMPİYON

Harry öylece kalakaldı. Büyük Salon'daki bütün gözlerin ona çevrilmişolduğunun farkındaydı.Afallamıştı.Her tarafı uyuşmuş gibiydi.Rüya görüyorolmalıydı.Doğruduymuşolamazdı.

Kimsealkışlamadı.Salonukızgınanlarınsesiniandıranbirvızıldamakaplamayabaşlamıştı; bazı öğrenciler, yerinde donakalmış olanHarry'yi iyice görebilmekiçinayağakalkıyordu.

Baştaki masada Profesör McGonagall da ayağa kalkmış ve Ludo Bagman'laProfesör Karkaroff'un yanından hızla geçerek derhal Profesör Dumbledore'unkulağına bir şeyler fısıldamaya başlamıştı. Kulağını ona yaklaştırmış dinleyenDumbledore'unkaşlarıhafifçeçatıktı.

Harry, Ron ve Hermione'ye döndü; ikisinin arkasında, bütün Gryffindormasasınınağzıbirkarışaçıkonuizlediğinigördü.

"Adımı koymadım," dedi Harry, boş gözlerle onlara bakarak. "Koymadığımıbiliyorsunuz."

Ronda,Hermionedeonaaynıderecedeboşgözlerlebaktılar.

Baştaki masada Profesör Dumbledore doğrulmuş, başını sallayarak ProfesörMcGonagall'ıonaylıyordu.

"HarryPotter!"diyeseslendibirkezdaha."Harry!Buraya,lütfen!"

"Githadi,"diyefısıldadıHermione,Harry'yihafifçeiterek.

Harryayağakalktı,cüppesinineteğinebastıvehafifçetökezledi.GryffindorveHufflepuffmasalarınınarasındakiboşluktanyürümeyebaşladı.Yürüyüşbitmekbilmiyordu;baştakimasabirgıdımbileyakınlaşıyorgibideğildiveHarryonabakanyüzlercegözü,herbiribirerprojektörmüşgibi,üzerindehissedebiliyordu.Uğultugittikçearttı.OnabirsaatgibigelenbirsüreninsonundaDumbledore'unyanınavardı.Bütünöğretmenlerinkendisinebaktığınıhissedebiliyordu.

"Evet...içerigeç,Harry,"dediDumbledore.Gülümsemiyordu.

Harry öğretmenler masasının kıyısından kıyısından yürümeye başladı. Hagrid

masanın en sonunda oturuyordu. Harry'ye her zamanki gibi göz kırpmadı, elsallamadı, selam vermedi. Tamamen afallamış görünüyordu, Harry yanındangeçerken herkes gibi o da bakmakla yetindi. Harry, Büyük Salon'dan çıkınca,cadılarınvebüyücülerinresimleriylebezelidahaküçükbirodadabuldukendini.Odanınöbürucundakişöminedealevalevyananbirateşvardı.

İçeri girdiğinde portrelerdeki yüzler dönüp ona baktılar. Buruşuk yüzlü bircadının, resminin çerçevesinden dışarı fırlayıp, bitişiğindeki ayı balığı bıyıklıbüyücünün resmine girdiğini gördü. Yaşlı cadı büyücünün kulağına bir şeylerfısıldamayakoyuldu.

Viktor Krum, Cedric Diggory ve Fleur Delacour ateşin çevresindetoplanmışlardı. Alevlerin önündeki siluetleri tuhaf bir şekilde etkileyicigörünüyordu. Kambur ve düşünceli duran Krum şömineye yaslanmıştı, diğerikisindenbirazötedeydi.Cedricelleriniarkasındakavuşturmuş,ateşebakıyordu.Harry içeri girinceFleurDleacourdönüpbaktı veuzun, gümüş rengi saçlarınıarkayaattı.

"Nevar?"dedi."Zalonadönmemizmiistiyo'lar?"

Harry'ninbirhabergetirmeyegeldiğinisanmıştı.Harryiseazönceolanlarınasılaçıklayacağını bilemiyordu. Orada öylece durup üç şampiyona baktı. Birdenhepsininnekadaruzunboyluolduğununfarkınavardı.

Arkasından telaşlı ayak sesleri geldi ve Ludo Bagman içeri girdi. Harry'yikolundantutupöneçekti.

"Olağanüstü!"diyemırıldandı,Harry'ninkolunusıkarak."Kesinlikleolağanüstü!Baylar... bayan," diye ekledi, şömineye yaklaşıp diğer üçüne hitap ederek."İnanılmaz gibi görünebilir ama - dördüncü Üçbüyücü şampiyonunu takdimederim!"

ViktorKrumdoğruldu.Somurtkanyüzü,Harry'yisüzerkeniyicekarardı.Cedrichayrete düşmüş görünüyordu. Bagman'ın söylediklerini yanlış anladığındaneminmişçesinebirBagman'a,birHarry'yebakıyordu.

Fleur Delacour ise saçını arkaya atıp gülümseyerek, "Aman ne komik şaka,MiisterBapnan,"dedi.

"Şakamı?"diyetekrarladıBagmanşaşkınşaşkın."Yo,yo,şakadeğil!AzönceAteşKadehi'ndenHarry'ninadıçıktı!"

Krum'un kara kaşları birbirine yaklaştı. Cedric'in yüzüne hâlâ kibar bir hayret

hâkimdi.

Fleurkaşlarını çattı. "Amabelli ki yanlışlıkolmuş,"dediBagman'a, küçümserbiredayla."Ya'ışmayakatılamazo.Çokküüçük."

"Şeyy... evet, hayret verici," dedi Bagman, tıraşlı çenesini sıvazlayıp Harry'yegülümseyerek. "Ama biliyorsunuz, yaş sınırı ilk kez bu yıl kondu, ekstra birgüvenlik önlemi olarak. Adı da Kadeh'ten çıktığına göre... artık şu noktadabununkaçışıyoksanıyorum...kurallaröyle,mecbur...Harry'ninelindengeleniyapmasıgereke–"

Arkalarındaki kapı yine açıldı ve kalabalık bir grup içeri girdi:ÖndeProfesörDumbledore, hemen arkasında da Mr. Crouch, Profesör Karkaroff, MadamMaxime,ProfesörMcGonagallveProfesörSnape.ProfesörMcGonagallkapıyıkapatmadanönce,Harry'ninkulağınaduvarınöteyanındanyüzlerceöğrencininuğultusugeldi.

"MadamMaxime!"dediFleurhemen,müdürününyanınagiderek."Buküüçükçocukdaya'ışmayakatılcakdiyo'lar!"

Harryheryanınıuyuşturan inanamamazlıkduygusununaltındabiryerlerdebirkızgınlıkdalgasıhissetti.Küçükçocuk,ha!

MadamMaxime dimdik duruyordu, boyu bütün haşmetiyle gözler önündeydi.Heybetlibaşınıntepesi,mumlarladonanmışavizeyesürtünüyordu.Siyahsatenlekaplıkocamangöğsüşişti.

"Buneanlamageliyor,Damblidor?”diyesordubuyurganbiredayla.

"Bunu ben de öğrenmek istiyorum, Dumbledore," dedi Profesör Karkaroff.Yüzündezorakibirgülümsemevardı,mavigözleriysebuzparçalarıgibiydi,"ikitaneHogwarts şampiyonu, ha? Ev sahibi okulun iki şampiyon sokmasına izinverildiğinihiçduymamıştım-kurallarıyeterincedikkatliokumadımmıacaba?"

Kısavepisbirkahkahaattı.

"Cesi impossible," dedi Madam Maxime. Çok sayıda muhteşem opal taşıylasüslediğikocamaneliniFleur'ünomzunakoymuştu."Ogwarts'ın iki jampiyonuolamaz.Fenahakzızlıkbu."

"SeninşuYaşÇizgisi'ninküçükadaylarınkatılmasınıönleyeceğinisanıyorduk,Dumbledore," dedi Karkaroff. Zoraki gülümsemesi hâlâ silinmemişti, amabakışları her zamankinden de soğuktu. "Yoksa tabii ki biz de kendiokullarımızdandahagenişbiradaykadrosuseçipgetirirdik."

"Bu,Potter'ınsuçu,başkakimsenindeğil,Karkaroff,"dediSnapeyumuşakbirsesle. Siyah gözleri kinle alev alevdi. "Potter'ın kuralları yıkma konusundakikararlılığı yüzünden Dumbledore'u suçlama. Buraya adım attığı günden beriçizgiyiaşıpduruyor-"

"Teşekkür ederim,Severus,"dediDumbledorekahbir sesle.Snape sustu, amasiyahveyağlısaçlarınınarasındangözlerihâlâhainhainparlıyordu.

Profesör Dumbledore şimdi Harry'ye bakıyordu. Harry de gözlerini onaçevirmiş,yarımaybiçimindekigözlüğünarkasındanbakanogözlerdekiifadeyianlamayaçalışıyordu.

"AdınıAteşKadehi'nekoydunmu,Harry?"diyesorduDumbledoresükûnetle.

"Hayır," dediHarry.Herkesin onu dikkatle izlediğinin fena halde farkındaydı.Gölgelerin içindeki Snape'ten ona inanmadığını gösteren sabırsız bir öfültüyükseldi.

"YaşıbüyükbiröğrencidenseninadınıAteşKadehi'nekoymasını istedinmi?"dediProfesörDumbledore,Snape'ealdırmayarak.

"Hayır,"dediHarryateşlibirşekilde.

"Ay, tabiyki yalan söylüyo'!" diye bağırdı Madam Maxime. Snape şimdidudağınıbükmüş,başınıikiyanasallıyordu.

"Yaş Çizgisi'ni geçmiş olamaz," dedi Profesör McGonagall sertçe. "Sanırımhepimizbundahemfikiriz-"

"Damblidorçisgideyanlışyaptıdemek,"dediMadamMaxime,omuzsilkerek.

'Tabiikibumümkün,"dediDumbledorekibarca.

"Dumbledore, yanlış yapmadığını sen de bal gibi biliyorsun!" dedi ProfesörMcGonagall sinirlibirhalde. "Aman,ne saçmalık!Harryçizgiyikendigeçmişolamaz, Profesör Dumbledore da onun bu iş için büyük bir öğrenciyiayarlamadığınainandığınagöre,sanırımherkesbudurumukabuletmeli!"

ProfesörMcGonagall,ProfesörSnape'eçokkızgınbirbakışattı.

"Mr. Crouch... Mr. Bagman," dedi Karkaroff. Sesi yine riyakâr bir tonabürünmüştü."Sizbizim-ee-tarafsızhakemlerimizsiniz.Bununkurallarahiçdeuygunolmadığınıonaylayacaksınızherhalde."

Bagmanyuvarlak,çocuksuyüzünümendiliylesilip,şömineateşininaydınlattığı

çemberin dışında, yüzü yarı gölgede duranMr.Crouch'a baktı.Mr.Crouch'unbiraz ürpertici bir hali vardı. Bu yarı karanlık ona çok daha yaşlı, neredeysekurukafabenzeribirgörünümveriyordu.Amakonuştuğunda,sesiherzamankisert sesiydi. "Kurallara uymalıyız ve kurallar açık bir şekilde isimleri AteşKadehi'ndençıkankişilerinTurnuva'dayarışmaklayükümlüolduğunusöylüyor."

"Eh, Barty kural kitabını harfi harfine bilir," dedi Bagman. Sanki meselesonuçlanmış gibi gülümseyerek arkasındaki Karkaroff'la Madam Maxime'edöndü.

"Ben diğer öğrencilerimin isimlerinin bir kez daha konulması konusunda ısrarediyorum," dedi Karkaroff. Riyakâr ses tonunu ve gülümsemesini bir kenarabırakmıştıartık."AteşKadehi'niyenidenyerinekoyacaksınızveherokuldanikişampiyonseçilenedekyeniadlareklemeyedevamedeceğiz.Bu,adilbirçözümolur,Dumbledore."

"AmaKarkaroff,bu işböyleyürümüyor,"dediBagman."AteşKadehisöndü-birdahakiTurnuva'yakadardatekraryanmaz-"

"-kiDurmstrangkesinlikleo turnuvayakatılmayacak!"diyepatladıKarkaroff."Bütün toplantılarımızdan, görüşmelerimizden ve tavizlerimizden sonra böylebirşeyinolmasınıpekbeklemiyordum!Şimdigitsekmidiyedüşünüyorumisteristemez!"

"Boş tehdit, Karkaroff," diye hırladı bir ses yakındaki kapıdan. "Artıkşampiyonunu bırakamazsın. O yarışmak zorunda. Hepsi yarışmak zorunda.Bağlayıcı sihirli anlaşma, tıpkı Dumbledore'un dediği gibi. Nasıl, çok uygun,ha?"

Moodyodayagirmişti.Ateşedoğru topallayarakyürüdü, her sağ adımındabirtakırtıduyuluyordu.

"Uygunmu?"dediKarkaroff."Korkarımkisenianlamıyorum,Moody."

Harry, Karkaroff'un, hor gören bir tavır takınarak, Moody'nin söyledikleriönemsenmeye değmezmiş numarası yapmaya çalıştığını anlamıştı. AmaKarkaroff'unellerionueleveriyordu;onlarısıkısıkıkapamış,yumrukyapmıştı.

"Anlamıyor musun?" dedi Moody sakin sakin. "Çok basit, Karkaroff. BirisiHarry'nin adınıKadeh'ekoydu, çünküadıKadeh'tenbirkez çıktımıyarışmakzorundakalacağınıbiliyordu."

"Belli ki 'Ogwarts'a elmadan iki ısı'ık vermeyi isteyen bi'isi!" dedi Madam

Maxime.

“Tamamen aynı fikirdeyim, Madam Maxime," dedi Karkaroff, eğilip onuselamlayarak. "Hem Sihir Bakanlığı'na, hem de Uluslararası BüyücülerKonfederasyonu'naşikâyettebulunacağım-"

"Eğer birinin şikâyet etmeye hakkı varsa, o da Potter'dır," diye homurdandıMoody."Ama...enteresan...onuntekkelimeettiğinibileduymuyorum..."

"Niyçin şikâyet etzin ki?" diye patladı Fleur Delacour, ayağını yere vurarak."Ya'ışma şansı elde etti, diyil mi? Biz haftala'dır seçilelim ümit ediyo'uz!Okullarımız onurlandı'mak için!BinGalleon'luk ödüyl - çoğu kişinin uğrundaöleceyibirfi'sat!"

"Belki birisi Potter'ın hakikaten de bu uğurda öleceğini umuyordur," dediMoody,çokhafifbirhırıltıyla.

Busözlerinardındansonderecegerginbirsessizlikoldu.

Çok kaygılı görünen Ludo Bagman sinirli bir şekilde ayaklarının üstündesallanıpdurarak,"Moody,ihtiyar...onasılsöz!"dedi.

"HepimizProfesörMoody'ninöğleyemeğindenöncekendiniöldürmeyeyönelikaltıtanekadarkomplokeşfetmedikçesabahınıziyanolmuşsaydığınıbiliyoruz,"dedi Karkaroff yüksek sesle. "Besbelli şimdi öğrencilerine de suikasttankorkmayıöğretiyor.BirKaranlıkSanatlaraKarşıSavunmaöğretmeniiçintuhafbir özellik bu, Dumbledore, ama eminim senin de kendine göre birtakımnedenlerinvardı."

"Demek bunları hayal ediyorum, ha?" diye homurdandı Moody. "Olmayanşeylergörüyorum,öylemi?Çocuğunadınıokadehekoyankişiustabircadıyadabüyücüydü..."

"Buna dayir ne delil var kiy?" dedi Madam Maxime, kocaman ellerini itirazedercesinehavayakaldırarak.

"Çünkü çok güçlü bir sihirli nesneyi kandırdılar!" dedi Moody. "O kadehikandırıp Turnuva'da yalnızca üç okulun yarışacağını unutturmak için enderrastlanırgüçtebirŞaşırtmaBüyüsügerek...TahminimcePotter'ınkategorisindetekolmasınısağlamakiçin,adınıdördüncübirokulunaltındansoktular..."

"Bukonudaepeykafayormuşabenziyorsun,Moody,"dediKarkaroffsoğukbirsestonuyla."Bu,çokustaişibirteori-amaduyduğumkadarıylageçenlerdededoğum günü hediyelerinden birinin içinde kurnazca gizlenmiş bir basilisk

yumurtası olduğuna kafanı takmışsın. Ama kutuyu parçalara ayırdıktan sonraaslındaiçindebirportatifsaatolduğunuanlamışsın.Buyüzdensenipekciddiyealmazsakanlayışlakarşılarsınherhalde..."

Moody gözdağı veren bir sesle, "Masum olayları kendi lehine kullananlarvardır," diye yanıtladı. "Karanlık büyücülerin düşündüğü şekilde düşünmekbenimişim,Karkaroff-bunusendehatırlarsınelbet..."

"Alastor!" dediDumbledore, uyararak.Harry bir an içinDumbledore'un kimehitap ettiğini merak etti, ama sonra "Deli-Göz"ün Moody'nin asıl adıolamayacağınıfarketti.Moodysustu,yinedeKarkaroff'utatminolmuşgözlerlesüzüyorduhâlâ-Karkaroff'unyüzüysealevalevdi.

"Bu durum nasıl ortaya çıktı, bilmiyoruz," dedi Dumbledore, odada bulunanherkese. "Ancakbanaöylegeliyorki,bunukabuletmektenbaşkaseçeneğimizyok.HemCedric,hemdeHarryTurnuva'dayarışmaküzereseçildiler.Öyleyse,yarışacaklar..."

"AmaDamblidor-"

"Sevgili Madam Maxime, eğer başka bir fikriniz varsa, duymaktan memnunolurum."

Dumbledore bekledi, ama Madam Maxime konuşmadı, ters ters bakmaklayetindi. Üstelik bunu yapan bir tek o değildi. Snape çok kızgın görünüyordu;Karkaroffsinirdenmosmordu.Bagmaniseçokheyecanlıgörünüyordu.

"Ee, devam edelim mi öyleyse?" dedi, ellerini ovuşturup odadakileregülümseyerek. "Şampiyonlarımıza talimatları vermemiz gerekiyor, değil mi?Barty,evsahipliğiyapmakistermisin?"

Mr.Crouchderinbirtranstançıkmışgibioldu.

"Evet,"dedi,"talimatlar.Evet...ilkgörev..."

Ateşin ışığına adımattı.Harry yakındanbakınca onunhasta bir hali olduğunudüşündü. Gözlerinin altında karanlık gölgeler vardı, buruşmuş derisiyse ince,kâğıtgibiydi.OysaQuidditchDünyaKupası'ndaböylegörünmüyordu.

"İlk görev cesaretinizi sınamak üzere tasarlandı," dediHarry,Cedric, Fleur veKrum'a. "Buyüzdenneolduğunusizesöylemeyeceğiz.Bilinmeyenleyüzyüzegelindiğindegösterilencesaretbirbüyücüiçinönemlibirözelliktir...çokönemlibirözellik...

"İlk görev Yirmi Dört Kasım'da, diğer öğrencilerin ve jürinin önündegerçekleştirilecek.”

"Şampiyonların Turnuva'daki görevlerini tamamlamak için öğretmenlerindenyardım istemeleri ya da onların yardım teklifini kabul etmeleri yasak.Şampiyonlarbu ilkaşamayaellerindesadeceasalarıylagirecekler. İkincigörevhakkında bilgi, ilk görev bittiğinde verilecek. Turnuva'nın emek ve zamanisteyendoğasınedeniyle,şampiyonlaryılsonusınavlarındanmuaftutulacak."

Mr.CrouchdönüpDumbledore'abaktı."Sanırımbukadar,değilmi,Albus?"

"Sanırım," dedi Dumbledore.Mr. Crouch'a hafif bir endişeyle bakıyordu. "BugeceHogwarts'takalmakistemediğineeminmisin,Barty?"

"Eminim,Dumbledore, Bakanlık'a dönmem gerekiyor," dediMr. Crouch. "Buara işler çok yoğun, çok güç bir dönem geçiriyoruz... İşin başında gençWeatherby'yibıraktım...Çokhırslı...birazfazlahırslı,aslınısorarsan..."

"Enazından,gitmedenöncegelipbiriçkiiçmezmisin?"dediDumbledore.

"Haydi, Barty, ben de kalıyorum!" dedi Bagman neşeyle. "Şimdi her şeyinmerkeziHogwarts,biliyorsun.Burasıbürodançokdahaheyecanverici!"

"Sanmıyorum,Ludo,"dediCrouch,eskisabırsızlığınıandırırbirsesle.

"ProfesörKarkaroff-MadamMaxime-yatmadanöncebiriçkiyenedersiniz?"dediDumbledore.

AmaMadamMaximeçoktankolunuFleur'unomzunadolamış,onunlabirlikteodadan çıkıyordu. Harry ikisinin Büyük Salon'a girerken Fransızca hızlı hızlıkonuştuklarını duyabiliyordu. Karkaroff, Krum'u eliyle çağırdı ve onlar daçıktılar,amakonuşmadan.

"Harry, Cedric, yatmaya gitseniz iyi olur," dedi Dumbledore, ikisine degülümseyerek. "Eminim Gryffindor ve Hufflepuff sizinle birlikte bu olayıkutlamak için sabırsızlanıyordur. Onları, ortalığın altını üstüne getirmek vepatırtıçıkarmakiçinböylemükemmelbirbahanedenmahrumbırakırsanızyazıkolur."

Harry,Cedric'ebaktı.Cedricbaşıylaonayladıveodadançıktılar.

BüyükSalonşimdibomboştu.Mumlarınaleviufalmıştı,balkabaklarınınçentikligülümsemeleridebuışıktaürperticivetitrekbirhalalmıştı.

"Ee,"dediCedric,hafifçegülümseyerek."Yinebirbirimizekarşıoynuyoruz!"

"Sanırım,"dediHarry.Aklınagerçektendesöyleyecekbaşkabirşeygelmemişti.Kafasınıniçinetambirkarmaşahâkimdi,sankibeyniyağmalanmışgibiydi.

"Ee...söylebakalım..."dediCedric,GirişSalonu'naulaştıklarında.SalonşimdiAteşKadehi'ninyokluğundasadecemeşalelerleaydınlatılıyordu."Nasılkoydunadını?"

"Koymadım," dedi Harry, ona dik dik bakarak. "Adımı koymadım. Doğruyusöylüyordum."

"Haa... peki," dedi Cedric. Harry, Cedric'in ona inanmadığını anlamıştı. "Eh...görüşmeküzere,öyleyse."

Cedric mermer merdivenden yukarı çıkmak yerine sağ taraftaki bir kapıyayöneldi.Harryonunkapınınarkasındakitaşbasamaklarıinmesinidinledi,sonradaağırağırmermerbasamaklarıçıkmayabaşladı.

Ron'la Hermione dışında kimse ona inanacak mıydı, yoksa Turnuva'yakendisininkatıldığınımıdüşüneceklerdi?Amaondanüçyıldahauzunsürebüyüeğitimialmışrakiplerlekarşıkarşıyayken-dahası,yalnızcatehlikeligörünmeklekalmayıp, bir de yüzlerce insanın önünde gerçekleştirilecek görevlerle karşıkarşıyayken- nasıl böyle düşünürlerdi ki?Evet, daha önce bunu düşünmüştü...hayalini kurmuştu... ama aslında bir şakaydı o sırada, boş bir hayal gibiydi...gerçekten,ciddenkatılmayıdüşünmemiştihiç...

Amabirbaşkasıdüşünmüştü...birbaşkasıonunTurnuva'yagirmesiniistemişvebunugarantiye almıştı.Neden?Onabir kıyakyapmak içinmi?Nedense, öyleolduğunusanmıyorduhiç...

Onun kendini aptal durumuna düşürmesini sağlamak için mi? Eh, o zamandileklerigerçekleşecekgibigörünüyordu...

Ama onu öldürtmek? Yoksa Moody her zamanki gibi paranoyakça mıdavranıyordu?BiriKadeh'eHarry'ninadınıoyunolsun,şakaolsundiyekoymuşolamazmıydı?Gerçektendebirionunölmesiniistiyormuydu?

Harrykafasındabununcevabınıhemenverdi.Evet,birionunölmesiniistiyordu,biryaşındanberibirionunölmesiniistemiştihep...LordVoldemort.AmaLordVoldemortnasılolupdaHarry'ninadınıAteşKadehi'nekoydurtmayıbaşarmıştı?Voldemort'un uzaklarda, ırak bir ülkede, tek başına saklanıyor olmasıgerekiyordu...cılız,güçsüz...

Ancak yara izinin acısına uyanmadan hemen önce gördüğü rüyada Voldemort

yalnızdeğildi...Kılkuyruk'lakonuşuyordu...Harry'ninölümünüplanlıyor–

Harry kendini birden Şişman Hanım'ın karşısında bulunca çok şaşırdı.Ayaklarının onu nereye götürdüğünü pek fark etmemişti. Başka bir sürpriz deŞişman Hanım'ın çerçevenin içinde yalnız olmamasıydı. Harry alt kattaşampiyonlara katıldığında komşusunun tablosuna atlayan yaşlı cadı, şimdiŞişman Hanım'ın yanında şişine şişine oturuyordu. Buraya Harry'den önceulaşmak için yedi kat merdivenin kenarındaki bütün resimlerden son süratgeçmişolmalıydı.Hemo,hemdeŞişmanHanım,Harry'yeçokbüyükbirilgiylebakıyorlardı.

"Aman,aman,aman,"dediŞişmanHanım."Vipletazöncebanaherşeyianlattı.Kimseçilmişokulşampiyonu,efendim?"

"Zırva,"dediHarrydonukbirsesle.

"Hiçdedeğil!"dedisolukyüzlücadı,kızarak.-

"Yo,yo,Vi,parolabu,"dediŞişmanHanım,yatıştırıcıbirsesle.MenteşelerindenönedoğrusavrulupHarry'yiOrtakSalon'aaldı.

Portre açıldığında Harry'nin kulaklarında öyle bir gürültü patladı ki, az dahasırtüstü devriliyordu. Daha neler olup bittiğini anlamadan bir düzine el onuOrtakSalon'açekmiştibile.Gryffindorbinasındakiherkeskarşısındaydı şimdi,hepsiçığlıklaratıyor,alkışlıyor,ıslıkçalıyordu.

"Turnuva'yagirdiğinisöylemeliydinbize!"diyeböğürdüFred;yarıkızmış,yarıetkilenmişgörünüyordu.

"Sakallanmadannasılbecerdinbunu?Müthiş!"diyekükrediGeorge.

"Becermedim," dedi Harry. "Nasıl oldu bilmi–" Ama şimdi Angelina üstüneçullanmıştı."Neyse,madembenolamıyorum,enazındanbirGryffindor-"

YineGryffindorKovalayıcıları'ndanolanKatieBell,"Diggory'dengeçenseferkiQuidditchmaçınınöcünüalabileceksin,Harry!"dediçığlıkçığlığa."Yemekvar,Harry,gelyebiraz-"

"Açdeğilim,şölendeyeterinceyedim-"

Ama kimse aç olmadığını duymak istemiyordu; kimse adını Kadeh'ekoymadığını duymak istemiyordu; tek bir kişi bile Harry'nin pek de kutlamahavasında olmadığının farkına varmamıştı... Lee Jordan bir yerden birGryffindorflamasıbulupçıkarmış, ısrarlaonuHarry'ninüstünebirpeleringibi

sarmıştı. Harry kaçamıyordu; ne zaman yatakhaneye gitmek için merdivenedoğruhamleetse,çevresindekikalabalıksaflarınısıklaştırıyor,onazorlabirtanedaha kaymakbirası içiriyor, avuçlarına gevrek ve fıstık sıkıştırıyordu... Herkesbununasılbaşardığını,Dumbledore'unYaşÇizgisi'ninasılatlatıpKadeh'eadınınasılkoyduğunuöğrenmekistiyordu...

"Yapmadım,"dedidefalarca,"nasıloldu,bilmiyorum."

Amainsanlaronunbusözlerinihiçdikkatealmadığınagöre,cevapvermesedebirşeydeğişmeyecektiherhalde.

"Yoruldum!" diye bağırdı en sonunda.Neredeyse yarım saat geçmişti. "Hayır,cidden,George-yatmayagidiyorum-"

Ron'la Hermione'yi bulmayı, biraz sağduyuya kavuşmayı her şeyden çokistiyordu,amagörünüşebakılırsaikisideOrtakSalon'dadeğildi.Harryuyumasıgerektiği konusunda ısrar edip, merdivenin başında önünü kesmeye çalışanküçük Creevey kardeşleri neredeyse ezdikten sonra, silkinip herkestenkurtulmayıbaşararakelindengeldiğincehızlıbirşekildeyatakhaneyeçıktı.

Boş yatakhanede Ron'u bulduğunda çok rahatladı. Ron hâlâ giyinik haldeyatağına uzanmıştı.Harry arkasından kapıyı çarparak kapatınca, başını çeviripbaktı.

"Neredeydin?"dediHarry.

"Ha,merhaba,"dediRon.

Sırıtıyordu, amabuçok tuhaf, zorakibir sırıtmaydı.HarrybirdenhâlâLee'ninüstüne sardığı kırmızı Gryffindor flamasıyla dolaşmakta olduğunu fark etti.Hemen üstünden çıkarmak istedi onu, ama çok sıkı düğümlenmişti. Ron hiçkıpırdamadanyatağındayatıpHarry'ninflamaylaboğuşmasınıizledi.

"Ee," dedi, nihayet Harry flamayı çıkarıp bir köşeye fırlattıktan sonra.“Tebrikler."

"Nasıl yani, tebrikler?" dedi Harry, Ron'a dikkatle bakarak. Ron'ungülümsemesindekesinliklebir tuhaflıkvardı:Dahaçok,birininacıyladişlerinisıkmasınabenziyordu.

"Eh...başkakimseYaşÇizgisi'nigeçemedi,"dedi

Ron."Fred'leGeorgebile.Nekullandın-Görünmezlikpelerininimi?"

"Görünmezlikpelerinioçizgidengeçmemisağlamazdıki,"dediHarryyavaşça.

"Haa, doğru," dedi Ron. "Pelerin olsa bana söylerdin diye düşündüm... çünküikimizideörterdi,değilmi?Amasenbaşkabiryolbuldun,değilmi?"

"Dinle,"dediHarry,"benokadeheadımıkoymadım.Bunubirbaşkasıyapmışolmalı."

Ronkaşlarınıkaldırdı."Bununiçinyapsınlarki?"

"Bilmem," dedi Harry. "Beni öldürmek için" demenin fazlaca melodramatikkaçacağınıdüşündü.

Ron'un kaşları öylesine yukarı kalkmıştı ki, saçlarının içinde kaybolmatehlikesiylekarşıkarşıyaydılar.

"Merak etme, biliyorsunki bana söyleyebilirsin," dedi. "Diğerlerininbilmesiniistemiyorsantamam,amaniyezahmetedipyalansöyledin,başınbelayagirmedikisonuçta.ŞişmanHanım'ınarkadaşı,şuViolet,Dumbledore'unseninkatılmanaizinverdiğinibizeçoktansöylemişti.BinGalleon'luködül,ha?Üstelikyılsonusınavlarınadagirmengerekmiyor..."

"Okadeheismimikoymadım!"dediHarry,kızmayabaşlayarak.

"Peki, tamam," dedi Ron, aynı Cedric'inki gibi şüpheci bir ses tonuyla. "Busabahdemiştinde,düngeceyapardım,kimsedegörmezdidiye...Aptaldeğilimben."

"Bayağıiyitaklityapıyorsunozaman,"diyepatladıHarry.

"Öylemi?"dediRon.Artıkyüzünde zoraki bir sırıtma izi bile yoktu. "Sen eniyisiyat,Harry.Herhaldeyarınsabaherkendenfotoğrafçekiminefalangitmengerekiyordur."

Dört direkli yatağının çevresindeki perdeleri örttü. Harry ise, gözleri koyukırmızı kadife perdelerde, kapıda öylece kalakaldı. Kendisine inanacağındaneminolduğuinsanlardanbiriazönceoperdelerinarkasındakaybolmuştu.

ONSEKİZİNCİBÖLÜM:ASALARTARTILIYOR

Harry pazar sabahı uyandığında, kendini niye bu kadar berbat, niye bu kadarendişeli hissettiğini hatırlaması biraz vakit aldı. Sonra aniden, önceki geceninanıları adeta üzerine üşüştü. Harry doğrulup dört direkli yatağının perdeleriniaraladı.NiyetiRon'lakonuşmak,Ron'uonainanmayazorlamaktı-amaRon'unyatağıboştu;bellikikahvaltıyainmişti.

Harry giyindi ve dönen merdivenden Ortak Salon'a indi. İçeri girer girmez,kahvaltıyı çoktan bitirmiş olan öğrencilerden yine bir alkış yükseldi. BüyükSalon'a inip de, ona kahraman muamelesi edecek olan diğer Gryffindor'larlakarşılaşmafikriHarry'ninpekhoşunagitmiyordu.Amayaonutercihedecek,yada burada kalıp, kendilerine katılması için çılgınca el kol hareketleri yapanCreeveykardeşlereyakalanacaktı.Kararlıadımlarlaportreyedoğruyürüdü,itipaçtıvedışarıçıktı.KarşısındaHermioneduruyordu.

"Merhaba," dedi Hermione, elinde peçeteye sarılı birkaç tostla. "Bunu sanagetirdim...Birazyürümekistermisin?"

"İyifikir,"dediHarry,minnetle.

Aşağı indiler ve Büyük Salon'a hiç göz atmadan çabucak Giriş Salonu'ndangeçtiler.Azsonraçimlerinüstündengöledoğruyürüyorlardı.Durmstranggemisigöle demir atmış, suyun yüzeyinde kara yansımalar oluşturuyordu. Soğuk birsabahtı, tostlarını yiyerek yürümeye devam ederlerken, Harry önceki geceGryffindor masasından ayrıldıktan sonra olanları en küçük ayrıntısına kadarHermione'ye anlattı. Hermione hikâyesini sorgusuz sualsiz kabul edince çokrahatladı.

"Eh, kendin katılmadığını biliyordum tabii," dedi kız, Harry odadaki sahneyianlatmayı bitirdiğinde. "Dumbledore adını okuduğunda yüzündeki ifadeyi birgörebilseydin!Asılmesele,seninadınıkimkoydu?ÇünküMoodyhaklı,Harry...Bunu bir öğrencinin yapmış olabileceğini sanmıyorum... Kadeh'i hayattakandıramazlardı,ayrıcaDumbledore'unkoyduğuengelide-"

"Ron'ugördünmü?"diyelafınıkestiHarry.

Hermionetereddütetti.

"Şeyy...evet...kahvaltıdaydı."

"Hâlâkendimkatıldığımımıdüşünüyor?"

"Şeyy... hayır, sanmıyorum... aslında hayır," dedi Hermione, ne söyleyeceğinibilemeyerek.

"Aslındahayırdanedemek?"

"Aman,Harry,çokbellideğilmi?"dediHermionesabırsızca."Kıskanıyor!"

"Kıskanıyor mu?" dedi Harry inanamayarak. "Neyi kıskanıyormuş? Kendinibütünokulunönündemaskaraetmekmiistiyormuş?"

"Bak," dedi Hermione sabırla, "ilgiyi toplayan hep sensin, bunu biliyorsun."Harry'nin hiddetle ağzını açtığını görünce, "Biliyorum, bu senin suçun değil,"diye ekledi. "Biliyorum, sen istiyorsun diye olmuyor bunlar... ama -şeyy-biliyorsun, Ron'un evde de bir sürü kardeşiyle rekabet etmesi gerekiyor. Senonun en iyi arkadaşısın ve çok ünlüsün - insanlar seni gördüğünde o hep birkenaraitiliyor,odabunakatlanıyorvehiçlafınıetmiyor,amasanırımartıkbubardağıtaşıransondamlaoldu..."

"Harika,"dediHarrysertsert."Gerçektenharika.Onasöyle,istediğizamanyerdeğiştirebiliriz.Söyle,benbunaçokmemnunolurum...Nereyegitsem,insanlarağızlarıbirkarışaçıkalnımabakıyorlar..."

"Ben Ron'a hiçbir şey söylemiyorum," diye kestirip attı Hermione. "Kendinsöyle.Busorunuçözmenintekyolubu."

"Obüyüsündiyepeşindenkoşacakdeğilim!"dediHarry.Okadaryüksekseslekonuşmuştu ki, yakındaki bir ağaçta duran baykuşlar ürküp havalandı. "Belkiboynumkırılınca halimdenhiç dememnunolmadığıma inanır, ya da belki birtarafım-"

"Komik değil," dedi Hermione usulca. "Hiç komik değil." Son derece kaygılıgörünüyordu. "Harry, düşünüyordumda - ne yapmamız lazım, biliyormusun?Derhal,şatoyadönerdönmez?"

"Evet,Ron'abirtekme-"

"Sirius'a yazmamız lazım. Olanları ona anlatman gerekiyor. Onu Hogwarts'taolan biten her şeyden haberdar etmeni istemişti... Böyle bir şeyin olmasınıbekliyordusanki.Yanımdaparşömenletüykalemgetirdim-"

"Yapma,"dediHarry.Biri kulakmisafiri olmuşmudurdiye çevresinebakındı,

ama okul arazisi bomboştu. "Sırf yara izim acıyor diye ülkeye geri döndü.Birinin beni Üç-Büyücü Turnuvası'na soktuğunu söylersem herhalde tozudumanakatarakgelirşatoya-"

"Ona söylemeni isterdi," diye ısrar etti Hermione. "Nasılsa bir şekildeöğrenecektir-"

"Nasıl?"

"Harry, bu konu hasıraltı edilmeyecek," dedi Hermione, çok ciddi bir edayla.“Turnuva ünlü, sen de ünlüsün. Gelecek Postası'nda senin Turnuva'yakatılacağınla ilgili bir şey çıkmazsa çok şaşırırım...Biliyorsun, zaten şimdidenKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'le ilgili kitapların yarısında adın geçiyor... ÜstelikSiriusbuhaberisendenduymayıtercihederdi,eminimbuna."

“Tamam,tamam,onayazacağım,"dediHarry,tostundanartakalanparçayıgöleatarak. Orada öylece durup ekmek parçasının suyun üzerinde yüzmesiniseyrederlerken, sudan büyük bir dokunaç uzandı ve onu yüzeyin altına çekti.Sonraikisigeridönüpşatoyagittiler.

"Kiminbaykuşunukullanacağım?"dediHarry,merdiveniçıkarlarken."BirdahaHedwig'ikullanmademişti."

"Ron'asorsanabakalım,onunkiniödünç–"

"Ron'danhiçbirşeyistemem,"diyenoktayıkoyduHarry.

"Eh,okulbaykuşlarındanbirini al o zaman,onları herkeskullanabiliyor,"dediHermione.

Baykuşhane'yeçıktılar.Hermione,Harry'yebirparşömenparçası,birtüykalemvebir şişemürekkepverdi.Sonrada sıra sıra tüneklerinarasındadolaşıpçeşitçeşitbaykuşlarabaktı,buaradaHarrydebirduvarındibineoturupmektubunuyazdı.

SevgiliSirius,

Hogwarts'taolanbitenherşeydensenihaberdaretmemisöylemiştin, işte ben de ediyorum - duydun mubilmiyorum, ama bu yıl Üç-Büyücü Turnuvası

düzenleniyorvecumartesigecesibendördüncüşampiyonolarak seçildim. Adımı Ateş Kadehi'ne kim koydubilmiyorum, çünkü ben koymadım, öteki Hogwartsşampiyonu,Hufflepuff'tanCedricDiggory.

Oandadurupdüşündü.Önceki gecedenberi böğrüneyerleşeno devasa kaygıkonusunda bir şeyler söylemek istiyordu, ama bu hissi sözcüklere nasıldökeceğinibilmiyordu.Buyüzdentüykaleminimürekkepşişesinebirkezdahabatırıpşöyleyazdı:

Umanmiyisindir,Şahgagada.

Harry.

"Bitti," dedi Hermione'ye. Ayağa kalkıp cüppesinin üstündeki samanlarıtemizledi.BununüzerineHedwiguçarakgelipomzunakonduvebacağınıuzattı.

"Seni kullanamam," dedi Harry. Okul baykuşlarına göz gezdirdi. "Bunlardanbirinikullanmakzorundayım..."

Hedwig kulak tırmalayıcı bir sesle öttü. Sonra öyle ani yükseldi ki, pençeleriHarry'nin omzunu kesti. Harry mektubunu iri bir hüthüt kuşunun bacağınabağlarken, Hedwig sırtı ona dönük oturdu. Hüthüt kuşu uçup gittikten sonra,HarryuzanıpHedwig'iokşamak istedi,amaohiddetlegagasını şaklattıveçatıkirişlerinedoğruyükselipgitti.

"ÖnceRon,sonradasen,"dediHarrykızgınkızgın."Bubenimsuçumdeğil."

*****

Harryinsanlaronunşampiyonolduğufikrinealışıncaişlerbirazdüzelirsanmıştıbelki,amaertesigünnekadaryanıldığıortayaçıktı.Artıkdersleredöndüğüiçin,okulungerikalanınıgörmezdengelemiyordu-vebellikiokulungerikalanıda,tıpkı Gryffindor'lar gibi, Harry'nin Kadeh'e adını kendisinin koyduğuna

inanıyordu. Ancak Gryffindor'ların aksine, onlar bunu pek hoş karşılamışabenzemiyorlardı.

GenellikleGryffindor'larlaaralarıçokiyiolanHufflepuff'lar,şimdihepsinekarşıçoksoğukdavranıyorlardı.BudurumunaçıkçaortayaçıkmasıiçinbirBitkibilimdersi yetti. Belli ki Hufflepuff'lar, Harry'nin, şampiyonlarının zaferine gölgedüşürdüğünü düşünüyorlardı.Hufflepuff binasının tarihinde zaten çok az zafervardı. Bu az sayıdaki zaferlerden birini onlara yine Cedric'in, Gryffindor'uQuidditch'te yenerek kazandırmış olması, kırgınlıklarını daha da artırıyordu.Normalde Harry'nin çok iyi geçindiği Ernie Macmillan ve Justin Finch-Fletchley, Sıçrayan Soğan'ların saksılarını değiştirirken aynı tepsiyikullanmalarına rağmen, onunla konuşmadılar - amaSıçrayanSoğanlar'danbiriHarry'nin elinden fırlayıp yüzüne çarpınca sevimsiz sevimsiz gülmeyi ihmaletmediler.RondaHarry'lekonuşmuyordu.Hermioneikisininortasındaoturuyor,kendinizorlayarakbirsohbetortamıyaratmayaçalışıyordu.Hernekadarikisidenormalcevaplarverselerde,gözgözegelmektenkaçınıyorlardı.Harry,ProfesörSprout'un bile ona mesafeli davrandığını düşünüyordu - ama o da zatenHufflepuffbinasorumlusuydu.

Normal koşullar altında Harry, Hagrid'le görüşmeyi iple çekerdi. Ne var ki,SihirliYaratıklarınBakımıdersidemek,Slytherin'lerlebiraradaolmakdemekti-şampiyonseçildiğindenberionlarlailkkezyüzyüzegelecekti.

Tahminedilebileceğiüzere,Malfoy,Hagrid'inkulübesinevardığındayinepispissırıtıyordu.

Harry'nin işitmemenzilinegirergirmez,"Aa,çocuklar,bakın, şampiyon,"dediCrabbeveGoyle'a."imzaalbümlerinizyanınızdamı?İmzasınıhemenalsanıziyiolur, çünkü pek uzun süre bizimle kalacağını sanmıyorum... Tarihteki Üç-Büyücü şampiyonlarının yarısı ölmüştür... sence sen ne kadar dayanacaksın,Potter?İddiayavarım,ilkgörevinonuncudakikasınıçıkaramazsın."

CrabbeveGoyledalkavukçagüldüler.AmaMalfoydahailerigidemedi,çünküHagrid kucağında sandıklardan oluşan bir kuleyle kulübesinin köşesinidönmüştü. Sandıkların her birinin içinde çok iri bir Patlar-UçluKeleker vardı.Hagriddehşetedüşmüşolansınıfa,Kelekerler'inbirbirleriniöldürmenedenininfazladan enerji birikmesi olduğunu, çözümün de her öğrencinin bir Keleker'etasmatakıpkısabiryürüyüşeçıkarmasındayattığınıaçıkladı.Buplanıntekiyiyanı,Malfoy'undikkatinitamamenbaşkayöneçekmesiydi.

Kutulardanbirininiçinebakarak,"Buşeyiyürüyüşeçıkarmakha?"deditiksintidolubirsesle."Pekiyatasmayınereyegeçireceğiz?İğneyemi,patlarucunamı,

yoksavantuzunamı?"

"Ortayabiryere,"dediHagrid,nasılyapılacağınıgöstererek."Şeyy-evet,belkiejderhaderisi eldivenlerinizi taksanız iyiolur,hani iyicenegüvenliolsundiye.Harry-geldeşuiriolanıbağlamadabanayardımet..."

AncakHagrid'inasılniyeti,Harry'lesınıftakidiğeröğrencilerdenuzakbiryerdekonuşmaktı.

HerkeskendiKelekeri'yleuzaklaşanadekbekledi,sonradaHarry'yedönüpçokciddi bir sesle, "Ee - katılıyorsun, Harry," dedi. "Turnuva'ya yani. Okulşampiyonu."

"Şampiyonlarındanbiri,"diyedüzelttiHarry.

Hagrid'in çalı gibi kaşlarının altındaki böcek karası gözleri çok kaygılıgörünüyordu."AdınıKadeh'ekimkoydu,hiçbirfikrinyokmu,Harry?"

"Benimkoymadığımainanıyormusunyani?"dedi

Harry. Hagrid'in sözlerinin içinde yarattığı minnettarlık hissinin yüzünevurmasınızarzorengelledi.

“Tabiiinanıyorum,"diyehomurdandıHagrid."Yapmadımdiyorsun,bendesanainanıyorum-Dumbledorefalandainanıyor."

"Keşkekiminyaptığınıbilseydim,"dediHarry.

İkisiöylecedurupçimenliğebaktılar;öğrencilerşimdiiyicedağılmıştı,hepsideçokzordurumdaydı.BoylarıbirmetreyeerişmişolanKelekerlerçokgüçlüydü.Artık kabuksuz ve renksiz değillerdi, üstlerinde kalın, grimsi, parlak bir zırhçıkmıştı.Devakreplerle,çekipuzatılmışyengeçlerinkarışımınabenziyorlardı-amagörünürdehâlâkafalarıyadagözleriyoktu.Çokkuvvetlenmişlerdi,onlarıkontrolaltındatutmakçokzordu.

"Görünüşe bakılırsa bayağı eğleniyorlar, ne dersin?" dediHagridmutlumutlu.Harry onunKelekerler'den bahsettiğine karar verdi, çünkü sınıf arkadaşlarınıneğlenmediğikesindi;aradabirendişevericibirbamsesiçıkıyor,Kelekerler'denbirininucupatlıyorveKelekerbirkaçmetreöteye fırlıyordu.Onunarkasındanbirkaç kişi karnının üstünde sürükleniyor, çaresizce yeniden ayağa kalkmayaçabalıyordu.

"Off, bilemiyorum, Harry," diye iç geçirdi Hagrid birden. Harry'ye bakanyüzünde kaygılı bir ifade vardı. "Okul şampiyonu... her şey de senin başına

geliyorgibi,değilmi?"

Harry yanıt vermedi. Evet, her şey onun başına geliyor gibiydi... Gölünçevresinde yürürlerken Hermione de aşağı yukarı bunu söylemişti. Ve yineHermione'yegöre,Ron'unHarry'yeküsmesininnedenidebuydu.

*****

SonrakibirkaçgünHarry'ninHogwarts'tageçirdiğienkötügünlerarasındaydı.Sadeceikincisınıftageçirdiğiokötüaylarşimdikiylekıyaslanabilirdi;osıralarokulunbüyükbirbölümüonundiğeröğrencilere saldırdığından şüphelenmişti.Ancak o zaman Ron onun tarafındaydı. Ron yine arkadaşı olsa bütün okulundavranışlarınakatlanabilirdi,amaRonistemiyorsaHarrydegidiponukendisiylebarışsın diye ikna etmeye çalışacak değildi. Öte yandan, her taraftan üzerineantipatiakarkeninsankendiniçokyalnızhissediyordu.

Hufflepuff'ların tavrını beğenmese de anlayabiliyordu; onların destekleyecekkendi şampiyonları vardı. Slytherin'lerden gelen acımasız hakaretleri debekliyorduzaten-obinanınöğrencileriarasınahiçbirzamansevilmezdi,çünküGryffindor'un onları hem Quidditch'te, hem de Binalar-Arası Şampiyona'dadefalarca yenmesinde önemli payı olmuştu. Ama Ravenclaw'ların kalplerinidinleyip onu da Cedric kadar destekleyeceklerini ummuştu. Ne var ki,yanılmıştı.Ravenclaw'larınçoğuHarry'ninbirazdahaşöhretekavuşabilmekiçinKadeh'ikandırıpadınıkabulettirdiğinidüşünüyordu.

Bir de Cedric'in şampiyona ondan çok daha fazla benzediği gerçeği vardı.Düzgünburnu,koyurenksaçlarıvekurşunigözleriylesondereceyakışıklıolanCedric'in de artık Viktor Krum kadar hayranı vardı. Hatta Harry daha önceKrum'un imzasını almak için ellerinden geleni yapan altıncı sınıf öğrencisikızların, bir öğle yemeği sırasında Cedric'e çantalarını imzalatmak içinyalvardıklarınıgördü.

Bu arada Sirius'tan cevap gelmemişti, Hedwig yanına gelmeyi reddediyordu,Profesör Trelawney onun öleceğine dair kehanetine her zamankinden de çokgüveniyorduveProfesörFlitwick'indersindeÇağırmaBüyüsü'ndeöylekötüydüki fazladan ev ödevi aldı - Neville dışında bir tek kendisi fazladan ev ödevialmıştı.

Flitwick'indersindençıkarlarken,Hermioneonacesaretvermekistercesine,"Okadar da zor değil, Harry," dedi. Hermione bütün ders boyunca sınıfın her

tarafındaki nesneleri kendisine doğru uçurup durmuştu; tahta silgilerini, çöpsepetlerini veAyskoplar'ı çeken birmıknatıs gibiydi. "Doğru dürüst konsantreolamıyordun,okadar-"

"Neden acaba," dedi Harry sıkıntıyla. Cedric Diggory yanlarından geçiyordu,pişmişkellegibisırıtankızlarlaçevriliydi.KızlarınhepsideHarry'yesankiçokiri bir Patlar-Uçlu Keleker'miş gibi baktı. "Amaan - boşvereyim, değil mi?Nasılsabuöğledensonraherzamanipleçektiğimbirşeyvar:üstüste ikidersİksir..."

Gerçiüstüsteikidersİksir'egirmekherzamankorkunçbirdeneyimdi,amaşusıralariyideniyiyeişkencehalinialmıştı.Snape'leveSlytherin'lerlebirliktebirbuçuk saat boyunca bir zindanda kapalı kalmak, Harry'nin aklına gelipgelebilecekennahoşşeydi.

Slytherin'lerin hepsi de Harry'yi, okul şampiyonu olmaya cüret ettiği içinellerindengeldiğincecezalandırmayakararlıgörünüyordu.ZatenkocabircumagünüboyuncaHermioneyanındaoturupsürekli"Aldırmaonlara,aldırmaonlara,aldırmaonlara"diyefısıldayıpdurmuştu.Bugünündahaiyigeçmesiiçindebirnedengöremiyordu.

ÖğleyemeğindensonraHermione'ylebirlikteSnape'inzindanınavardıklarında,Slytherin'lerin dışarıda bekleştiğini gördüler. Hepsi de cüppesinin göğsünebüyükbirrozettutturmuştu.HarrybirançılgınbirdüşünceyekapılarakonlarınE. R. İ. T. rozetleri olduğunu sandı - ama sonra hepsinin üstünde, yeraltıgeçidininloşluğundaparlayanışılışılkırmızıharflerleaynıyazınınbulunduğunugördü:

CEDRIC DIGGORY'yi Destekle - GERÇEK HogwartsŞampiyonu'nu!

"Hoşuna gitti mi, Potter?" dediMalfoy yüksek sesle, Harry yaklaşırken. "Tekyapabildikleridebudeğil-bak!"

Rozetigöğsünebastırıncaüstündekiyazıkaybolduveyerineyeşilyeşilparlayanyenibiryazıbelirdi:

DANDİKPOTTER

Slytherin'ler uluya uluya gülmeye başladılar. Hepsi aynını yapıp rozetinigöğsüne bastırdı ve Harry'nin çevresi parıldayan “DANDİK POTTER”yazılarıyla doldu. Harry yüzünün ve ensesinin kızarmaya başladığınıhissediyordu.

HermioneherkestendahaçokgülenPansyParkinsonveSlytherinkızgrubuna,"Aman,nekomik,"dedialaylıbirsestonuyla."Gerçektençokesprili."

Ron,DeanveSeamus'labirlikteduvarınyanındaduruyordu.Gülmüyordu,amaHarry'yearkaçıkıyordadeğildi.

"Sen de bir tane ister misin, Granger?" dedi Malfoy, Hermione'ye bir rozetuzatarak."Bendebirsürüvar.Amaşuandaelimedokunmaeniyisi.Dahayeniyıkadım;birBulanık'ınkirletmesiniistemem."

Harry'nin günlerdir duyduğu kızgınlık göğsündeki bir barajı yıkıp dışarıpüskürmüştüsanki.Dahakendideneyaptığınınfarkınavaramadan,eliasasınagitmişti. Çevrelerindeki insanlar önlerinden kaçıp koridorda gerilemeyebaşladılar.

"Harry!"dediHermione,uyaranbirsesle.

"Haydi, Potter," dediMalfoy sakin sakin.O da kendi asasını çıkardı. "BuradasanagözkulakolacakMoodyyok-davran,gözünyiyorsa-"

Bir an için birbirlerinin gözlerinin içine baktılar, sonra aynı anda ikisi dehareketegeçti.

"Furnunculus!"diyebağırdıHarry.

"Densaugeo!"diyehaykırdıMalfoy.

İkiasadandaışıkhuzmelerifırladı,havadabirbirlerineçarpıpyöndeğiştirdiler-Harry'ninki Goyle'un yüzüne, Malfoy'unki de Hermione'ye isabet etti. Goyleböğürüpelleriniburnunagötürdü,burnundakocaman, iğrenççıbanlar çıkmayabaşlamıştı.PanikiçindeinildeyenHermioneiseağzınıeliylekapatmıştı.

"Hermione!"Rononunnesiolduğunabakmakiçinhızlafırlamıştı.

HarrydöndüveRon'unHermione'nineliniağzındançektiğinigördü.Hiçhoşbirmanzara değildi. Hermione'nin zaten normalden daha iri olan ön dişleri şimdiendişevericibirhızlauzuyordu,kızgitgidebirkunduzabenzemeyebaşlamıştı.Dişleriuzadı,uzadı,altdudağınıgeçti,çenesinevardı-panikiçindekiHermione

onlaradokununcadehşetdolubirçığlıkkoyuverdi.

"Butantananınsebebinedir?"dediyumuşak,ölümcülbirses.Snapegelmişti.

Slytherin'ler yaygara koparıp açıklama yarışına giriştiler. Snape uzun, sarıparmağınıMalfoy'adoğrultarak,"Açıkla,"dedi.

"Potterbanasaldırdı,efendim-"

"Birbirimizeaynıandasaldırdık!"diyebağırdıHarry.

"-veGoyle'uvurdu-bakın-"

Snape,Goyle'u inceledi.Goyle'unyüzününşuhalinin resmizehirlimantarlarlailgilibukitabakonsakimseyadırgamazdı.

"Hastanekanadına,Goyle,"dediSnapesakinsakin.

"MalfoydaHermione'yivurdu!"dediRon."Bakın".

Snape'edişlerinigöstermesiiçinHermione'yizorladı-Hermioneelleriyleonlarısaklamakiçinçırpınıyordu,amayakahizasınıgeçmişolduklarıiçinbuhayligüçbir işti. Pansy Parkinson ve diğer Slytherin kızları Snape'in arkasında sessizkahkahalardanikibüklümolmuş,parmaklarıylaHermione'yigösteriyorlardı.

Snape,Hermione'yesoğuksoğukbaktıve,"Benbirfarkgöremiyorum,"dedi.

Hermione'den bir inilti çıktı; gözleri yaşla doldu ve arkasını dönüp koşmayabaşladı.Koşakoşakoridordançıkıpgözdenkayboldu.

BelkideHarry ileRon'unSnape'ebağırmayaaynı andabaşlamalarıbir şanstı;taşkoridordaseslerininokadaryankılanmasıda.BusayedeSnapeoşamatanıniçinde ona tam olarak ne sıfatlar yakıştırdıklarını duyamadı. Yine de özünüanlamıştıbesbelli.

"Birbakalım,"dedi en ipeksi sesiyle. "Gryffindor'danellipuan, ayrıcaPotter'ave Weasley'ye birer ceza. Şimdi çabuk içeri girin, yoksa bir haftalık cezaalırsınız."

Harry'nin kulakları çınlıyordu.Durumun adaletsizliğini düşününce, Snape'e birlanet yollayıp onu bin yıvışık parçaya ayırmak istiyordu. Snape'in yanındangeçti,Ron'labirliktezindanınarka tarafınadoğruyürüdüveçantasınımasanınüstünevurdu.Rondasinirdentirtirtitriyordu-biraniçinsankiikisininarasındaher şey normale dönmüş gibiydi, ama sonra Ron gidip Dean ve Seamus'labirlikte oturdu ve Harry'yi masasında yalnız bıraktı. Zindanın öbür ucunda,

Malfoy, Snape'e arkasını döndü ve pis pis sırıtarak rozetini göğsüne bastırdı.Odanıniçindebirkezdaha“DANDİKPOTTER”yazısıparladı.

DersbaşlarkenHarryoradaöyleceoturupSnape'ebakarak,onunbaşınakorkunçşeyler geldiğini canlandırdı kafasında... ah, Cruciatus lanetini yapmayı birbilseydi... Snape'i tıpkı o örümcek gibi yerde sırtüstü süründürür, titretir,kasardı...

"Panzehirler!"dediSnape,nahoşnahoşparıldayansoğuk,karagözleriyleonlarabakarak."Şimdiyekadarhepinizin tariflerinizihazırlamışolmanızgerekiyordu.Hepinizinpanzehirinidikkatlicekarıştırmasınıistiyorum,birtanesinitestetmekiçiniaranızdanbiriniseçeceğiz..."

Snape,Harry'legözgözegeldiveHarryoandabaşınageleceklerianladı.Snapeonu zehirleyecekti. Harry kazanını alıp koşarak sınıfın ön tarafına gittiğini vekazanıniçindekileriSnape'inyağlıkafasındanaşağıbocaettiğinihayaletti-

TamoandabirisizindankapısınıçaldıveHarry'nindüşünceleridağıldı.

Gelen Colin Creevey'di; Harry'ye gülen gözlerle bakarak usulca içeri girdi veSnape'inmasasınadoğruyürüdü.

"Evet?"dediSnape.

"İzninizle,efendim,HarryPotter'ıyukarıgötürmemgerekiyor."

Snape kanca burnunun üzerinden Colin'e dik dik baktı. Colin'in hevesliyüzündekigülümsemekayboldu.

"Potter'ın İksir dersinin bitmesine dahabir saat var," dediSnape soğuk soğuk."Dersbitinceyukarıgelir."

Colinhafifçekızardı.

"Efendim - efendim, onuMr. Bagman istiyor," dedi tedirgin bir sesle. "Bütünşampiyonlarıngitmesigerekiyor,sanırımfotoğrafçekmekistiyorlar..."

Harry, Colin'in o son birkaç kelimeyi söylememesi için sahip olduğu her şeyiverebilirdi.Cesaret edipgözucuylaRon'abaktı, amaRongözlerini kararlı birşekildetavanadikmişti.

"Peki, peki," dedi Snape sinirle. "Potter, eşyalarını burada bırak, daha sonrapanzehirinidenemekiçinburayadönmeniistiyorum."

"Efendim, lütfen - eşyalarını da alması gerekiyor," dediColin cikcik bir sesle.

"Bütünşampiyonlar-"

"Peki,tamam!"dediSnape."Potter-çantanıaldakaybolgözümünönünden!"

Harry çantasını sırtına attı, kalkıp kapıya gitti. Slytherin'lerin sıralarınınarasındanyürürken,hertarafta“DANDİKPOTTER”yazılarıparlıyordu.

HarryzindankapısınıarkasındankapatırkapatmazkonuşmayabaşlayanColin,"İnanılmaz bir şey, değil mi, Harry?" dedi. "Değil mi ama? Yani şampiyonseçilmen?"

"Evet, gerçekten inanılmaz," dedi Harry ağır ağır, Giriş Salonu'nunbasamaklarınadoğruyürürlerken."Niçinfotoğrafistiyorlar,Colin?"

"SanırımGelecekPostasıiçin!"

"Harika,"dediHarrydonukbirsesle."Birbueksikti.Dahaçokreklam."

Gidecekleri odaya vardıklarında, Colin, "İyi şanslar!" dedi.Harry kapıyı çalıpiçerigirdi.

Oldukça küçük bir sınıfa gelmişti; sıraların çoğu odanın arka tarafına itilmiş,ortadagenişbiraçıklıkoluşturulmuşu.Sadeceüçsıra,karatahtanınönündeyanyanadizilmişveüstlerineuzunbirkadifeörtüörtülmüştü.Kadifekaplısıralarınarkasınabeşsandalyeyerleştirilmişti.BunlardanbirindeLudoBagmanoturmuş,Harry'nindahaöncehiçgörmediği,bordocüppelibircadıylakonuşuyordu.

Viktor Krum her zamanki gibi düşünceli bir halde bir köşede duruyor vekimseylekonuşmuyordu.CedricveFleursohbetediyorlardı.Fleur,Harry'ninozamana kadar gördüğünden çok daha mutlu görünüyordu; başını arkaya atıpduruyor,böyleceuzun,gümüşisaçlarıışıktaparıldıyordu.Elindehafifhafiftütenbüyük, siyahbir fotoğrafmakinesi tutan şişgöbeklibir adam,gözününucuylaFleur'uizliyordu.

Bagman birdenHarry'yi fark etti ve çabucak ayağa kalkıp ona doğru ilerledi."Hah, işte geldi! Dördüncü şampiyon! Gel bakalım, Harry, gel bakalım...Endişelenecek bir durum yok, sadeceAsa Tartma töreni yapılacak. Diğer jüriüyeleridebirazdanburadaolurlar-"

"AsaTartmamı?"dediHarrygerginbirhalde.

"Asalarınızın tamamen işler durumda olup olmadığını kontrol etmemizgerekiyor. Bir sorun falan çıkmasın diye, çünkü biliyorsun, önünüzdekigörevlerdekullanacağınızenönemliaraçonlar,"dediBagman."Uzmanşuanda

yukarıda,Dumbledore'labirlikte.Sonradaküçükbirfotoğrafçekimiolacak.Bu,RitaSkeeter,"diyeekledi,bordocüppelicadıyı işaretederek."GelecekPostasıiçinTurnuva'ylailgiliküçükbiryazıhazırlıyor..."

"Belki o kadar da küçük olmaz,Ludo," dediRita Skeeter,Harry'den gözleriniayırmadan.

Saçının şatafatlı ve tuhaf bir şekilde sert bukleleri, iri çeneli yüzüyle tuhaf birtezatoluşturuyordu.Gözündekigözlükmücevherlerlebezeliydi.Timsahderisielçantasını tutan kalın parmaklarının ucunda beş santimlik, kırmızıya boyanmıştırnaklarvardı.

"Başlamadan önce Harry'le biraz konuşabilir miyim?" chedi Bagman'a.Gözlerini ısrarla Harry'den ayırmıyordu. "Biliyorsun, o en küçük şampiyon...Birazrenkkatar,nedersin?"

"Elbette!" diye haykırdı Bagman. "Yani tabii eğer - Harry için bir mahzuruyoksa."

"Şeyy-"dediHarry.

"Harika," dedi Rita Skeeter. Bir anda kırmızı tırnaklı parmakları Harry'ninkolunu şaşırtıcı bir kuvvetle kavramıştı. Onu odadan dışarı sürükledi veyakındakibirkapıyıaçtı.

"O gürültünün ortasında olmayı istemeyiz herhalde," dedi. "Bakayım... evet,burasıgüzel,samimibiryer."

Orasıbirsüpürgedolabıydı.Harrygözlerinionaçevirdi.

"Gel, canım -işte böyle- harika," dedi Rita Skeeter. Ters dönmüş bir kovanınüstüne tasasızca tünedi,Harry'yimukavvabirkutununüstüneoturttuvekapıyıkapattı.İçerisikaranlığabüründü."Şimdi,durbakayım..."

Timsah derisi çantasını açtı ve içinden bir avuç dolusu mum çıkardı. Asasınışöyle bir sallayıpmumları yaktı, sonra da çevrelerini görebilsinler diye onlarısihirlibirşekildekaldırıphavadaasılıdurmalarınısağladı.

"Harry, Tez-Tekrar Tüyü kullanmama bir itirazın yoktur herhalde. Bu sayedeelimboşkalırveseninlenormalbirşekildekonuşabiliriz..."

"Netüyü,netüyü?"dediHarry.

RitaSkeeter'ıngülümsemesibütünyüzünükapladı.Harryüçtanealtındişsaydı.RitaSkeeterelinibirkezdahaçantasınasokupasityeşili,uzunbirtüykalemve

birruloparşömençıkardı.ParşömeniMrs.Skower'ınHerAmacaUygunSihirliPislik-Gidericisi'yle dolu bir sandığın üzerine koyup açtı. Yeşil tüy kaleminucunuağzınasokupgözlegörülürbirhazlabirsüreemdiktensonra,parşömeninüzerine dimdik koydu. Tüy kalem hafifçe titreyerek ucunun üstünde dengededurdu.

"Deneme...benimadımRitaSkeeter,GelecekPostasımuhabiri."

Harryhementüykalemebaktı.RitaSkeeterkonuşurkonuşmaz,yeşiltüykalemparşömeninüzerindegezinerekbirşeyleryazmayabaşlamıştı.

Amansız tüy kalemi nice şöhret balonunu patlatan, kırk üç yaşındaki çekicisarışınRitaSkeeter-

RitaSkeeter yine, "Harika," dedi.Parşömeninüst kısmını yırtıp buruşturduveçantasınatıktı.SonradaHarry'yedoğrueğilip,"Ee,Harry..."dedi,"Üç-BüyücüTurnuvası'nagirmekararınınasılverdin?"

"Şeyy -" dedi Harry yine, ama tüy kalem dikkatini dağıtıyordu. Henüz okonuşmaya başlamadığı halde, parşömenin üzerinde son sürat geziniyordu.Harry'ningözütüykaleminyazmaktaolduğucümleyegitti:

Trajik bir geçmişin yadigârı olan çirkin bir yara izinisaymazsanız, Harry Potter'ın çekici bir yüzü var,gözleriyse-

"Tüykalemealdırma,Harry,"dediRitaSkeeter sertbir sesle.Harry isteksizcebaşını kaldırıp gözlerini ona dikti. "Pekâlâ - niye Turnuva'ya girmeye kararverdin?Harry?"

"Vermedim,"dediHarry."NasıloldudaadımAteşKadehi'negirdi,bilmiyorum.Benkoymadım."

Rita Skeeter epey kalem çekilmiş olan kaşlarından birini kaldırdı. "Yapma,Harry,başınıbelayagirecekdiyekorkmanagerekyok.Turnuva'yahiçgirmemişolmangerektiğinihepimizbiliyoruz.Amabukonudaendişelenme.Okurlarımızasilerebayılır."

"Amabenadımıkoymadım,"diyetekrarladıHarry."Kimyaptıbilmi-"

"Seni bekleyen görevler konusunda kendini nasıl hissediyorsun?" dedi RitaSkeeter."Heyecanlımısın?Gerginmisin?"

"Pek düşünmedim... Evet, gerginim sanırım," dedi Harry. Konuşurken içirahatsızedicibirşekildeburkuluyordu.

"Geçmişte,ölenşampiyonlarolmuş,değilmi?"dediRitaSkeetercanlıbirsesle."Bukonuyuhiçdüşündünmü?"

"Şey...buyılçokdahagüvenliolacakdiyorlar,"dediHarry.

Tüy kalem ikisinin arasındaki parşömenin üstünde paten yaparcasına kayıpduruyordu.

"Tabiikidahaöncedeölümüngözlerininiçinebakmıştın,öyledeğilmi?"dediRitaSkeeter,onudikkatleizleyerek."Sencebuseninasıletkiledi?"

"Şeyy,"dediHarryyine.

"Sencegeçmişindekibutravmasendekendinikanıtlamaarzusuyaratmışolabilirmi? Şöhretine layık olma arzusu? Sence Üç-Büyücü Turnuvası'na girmekistemeninnedenlerindenbiride-"

"Benkendimgirmedim,"dediHarry.Sinirlenmeyebaşlamıştı.

"Annenle babanı hatırlayabiliyor musun hiç?" dedi Rita Skeeter, Harry'nintepesinden.

"Hayır,"dediHarry.

"SenceÜç-BüyücüTurnuvası'nakatıldığınıbilselernehissederlerdi?Gururmu?Endişemi?Kızgınlıkmı?"

Harry'nin şimdi iyice canı sıkılmıştı.Annesiyle babasının hayatta olsalar nelerhissedeceklerini o neredenbilecekti ki?RitaSkeeter'ın onubüyükbir dikkatleizlediğinihissedebiliyordu.Kaşlarınıçattı,onunlagözgözegelmektenkaçınarakbakışlarınıtüykaleminyeniyazdığıkelimeleredikti.

Konu çok az hatırlayabildiği annesiyle babasına geldiğinde, o müthiş yeşilgözleryaşlarladoluyor.

"GözümdeyaşYOK!"dediHarryyükseksesle.

RitaSkeeter bir şeydiyemeden, süpürgedolabınınkapısı açıldı. Parlak ışıktankamaşan gözlerini kırpıştıranHarry çevresine baktı.AlbusDumbledore'du bu.Oradadurmuş,dolabıniçindesıkıştıkışoturanRitaileHarry'yebakıyordu.

"Dumbledore!"diyehaykırdıRitaSkeeter.Sesindebelirginbirsevinçvardı,amaHarry tüy kalemle parşömenin Sihirli Pislik-Giderici sandığının üzerindenkaybolduğunu ve Rita'nın pençe gibi ellerinin timsah derisi çantasının ağzınıalelacelekapattığınıgördü."Nasılsın?"dediRita,ayağakalkıpDumbledore'airi,erkeksi elini uzatarak. "UmarımyazınUluslararasıBüyücülerKonfederasyonuKongresihakkındakiyazımıgörmüşsündür."

"Enfes bir nahoşluğu vardı," dedi Dumbledore, gözleri ışıldayarak. "Özelliklebeniantikabirkenarsüsüolarakbetimlemenebayıldım."

Rita Skeeter'ın yüzünde en ufak bir mahcubiyet belirtisi yoktu. "Sadece bazıfikirlerinin biraz eski moda olduğunu vurgulamak istemiştim, Dumbledore,sokaktakibüyücü-"

"Kabalığın arkasındaki mantığı duymak çok hoşuma gider, Rita," dediDumbledore.Nezaketleeğilipselamverdivegülümsedi."Amakorkarımkibumeseleyi daha sonraya bırakmamız gerekecek. Asa Tartma töreni başlamaküzere ve şampiyonlarımızdan biri bir süpürge dolabındayken başlamasıimkânsız."

RitaSkeeter'danuzaklaşmaktançokmemnunolanHarryçabucakodayadöndü.Diğerşampiyonlarkapınınyakınındaki sandalyelereoturmuşlardı.OdahemenCedric'in yanına oturdu ve gözlerini kadife kaplı masaya çevirdi. Beş jüriüyesinin dördü masadaydı şimdi - Profesör Karkaroff, Madam Maxime, Mr.CrouchveLudoBagman.RitaSkeetergelipköşedebiryereoturdu;Harryonunparşömeni yeniden çantasından çıkarıp dizine yaydığını, Tez-Tekrar Tüyü'nünucunuemdiğiniveonubirkezdahaparşömeninüzerineyerleştirdiğinigördü.

Dumbledore jüri masasındaki yerini alarak, şampiyonlara dönüp, "Size Mr.Ollivander'ı takdim edeyim," dedi. "Asalarınızı kontrol edip Turnuva'dan önceiyidurumdaolduklarındaneminolmamızısağlayacak."

Harryçevresinebakındıvepencereninyanındasessizsessizduran,irivesolgungözlü yaşlı büyücüyü görünce bir hayli şaşırdı. Daha önce Mr. Ollivander'lakarşılaşmıştı-yıllarönceDiagonYolu'ndaasasınıaldığıasayapımcısıydı.

"Matmazel Delacour, önce sizi alabilir miyiz lütfen?" dedi Mr. Ollivânder,odanınortasındakiaçıklığagelerek.

FleurDelacour,Mr.Ollivander'ınyanınadoğruazametleyürüdüveasasınıverdi.

"Hmmm..."dediMr.Ollivânder.

Baston çevirirmiş gibi uzun parmaklarının arasında çevirdiği asadan birtakımpembe ve alan rengi kıvılcımlar çıktı. Sonra Mr. Ollivânder onu gözlerineyaklaştırıpdikkatleincelemeyebaşladı.

"Evet,"dediusulca,"yirmidörtsantim...esnemez...gülağacındanyapılma...veiçindede...vayvay..."

"Veelakafasındanalınmışbi'saçteliy,"dediFleur."Büyükaneminsaçından."

DemekFleur'dagerçektendebirazveela'lıkvar,diyedüşündüHarry,bunuRon'asöylemek için aklının bir köşesine yazarak... Sonra Ron'un ona küs olduğunuhatırladı.

"Evet," dedi Mr. Ollivânder, "evet, tabii ki ben kendim hiç veela saçıkullanmadım. Kanımca asaların hayli asabi olmasına yol açıyorlar... Yine de,herkesintercihikendine...mademsizeuyuyor..."

Mr.Ollivânderparmaklarınıasanınüzerindegezdirdi,bellikiçizikyadaçıkıntıvarmıdiyebakıyordu.Sonra,"Orchideous!"diyemırıldandıveasanınucundanbirdemetçiçekfışkırdı.

"Güzel, güzel, iyi durumda," dedi Mr. Ollivânder, çiçekleri toplayıp asaylabirlikteFleur'evererek."Mr.Diggory,sırasizde."

Fleursüzülürcesinegidipyerineotururken,yanındangeçenCedric'egülümsedi.

Cedric asasını uzatırken, "Ah, işte bubenimkilerdenbiri, öyledeğilmi?"dediMr. Ollivander, Fleur'un asasına gösterdiğinden çok daha büyük bir şevkle."Evet, çok iyi hatırlıyorum.Üstünde tek boynuzlu bir erkek atın kuyruğundanalınmıştekbirkılvar...Çokgüzelbiryaratıkta...Enaz1.70yükseklikteolmalı;kuyruğundan kılı çektikten sonra neredeyse boynuzuyla beni deşiyordu. Otuzbuçuksantim...dişbudakağacından...hoşbiresnekliğesahip.İyidurumda...onadüzenlibakımyapıyormusun?"

"Düngececilaladım,"dediCedricsırıtarak.

Harrykendiasasınabaktı.Hertarafındaparmakizlerigörebiliyordu.Cüppesinidiz hizasından çekiştirip asasını çaktırmadan silmeye çalıştı. Ucundan altınrenginde kıvılcımlar püskürdü. Fleur Delacour dönüp ona hor gören bir bakışatınca,Harryvazgeçti.

Mr. Ollivander, Cedric'in asasının ucundan bir dizi gümüşi duman halkasıçıkarıp odanın öbür ucuna yolladı, tatmin olduğunu söyledi ve, "Mr. Krum,buyrunlütfen,"dedi.

ViktorKrumkalkıpdüşükomuzlarvepaytakadımlarlaMr.Ollivander'adoğruilerledi.Asasınıuzattıveellericüppesininceplerinde,somurtarakbekledi.

"Hmm..." dedi Mr. Ollivander, "yanılmıyorsam bu bir Gregoroviç eseri, öyledeğilmi?İyibirasayapımcısı,hernekadarüslububenimhiç...ancak..."

Asayı kaldırdı ve gözlerinin önünde defalarca çevirerek, büyük bir dikkatleinceledi.

"Evet...gürgenveejderhayüreklifi,değilmi?"dediKrum'abakarak,Krumdabaşıylaonayladı."Genelliklegördüklerimizdenoldukçakalın...epeykatı...yirmibeşbuçuksantim...Avis!"

Gürgenasadan tabancasesigibibirpatlamaduyuldu.Ucundanbirdiziküçük,cikcikötenkuşçıkıpaçıkpenceredendışarı,puslugünışığınauçtu.

"Güzel," dedi Mr. Ollivander, Krum'a asasını geri vererek. "Geriye bir kişikaldı...Mr.Potter."

Harry kalktı ve Krum'un yanından geçerek Mr. Ollivander'a doğru yürüdü.Asasınıverdi.

"Aaah, evet," dedi Mr. Ollivander. Solgun gözleri birden parıldamıştı. "Evet,evet,evet.Çokiyihatırlıyorum."

Harrydehatırlıyordu.Sankidünolmuşgibihatırlıyordu...

Dörtyazönce,onbirincidoğumgününde,kendinebirasaalmakiçinHagrid'lebirlikte Mr. Ollivander'ın dükkânına girmişti. Mr. Ollivander ölçü almış vedenemesiiçinelineçeşitliasalartutuşturmuştu.Harry'yesankidükkândakibütünasaları tek tek alıp sallamış gibi gelmişti, ama sonunda ona uyan bir tanebulmuştu-dikenlidefnedenyapılma,yirmisekizsantimuzunluğunda,üstündebir ankakuşu teleğibulunan, iştebuasa.Mr.Ollivander,Harry'ninasasınabukadar uyum göstermesine çok şaşırmıştı. "Enteresan," demişti, "...çokenteresan." En sonunda Harry ona neyin enteresan olduğunu sorunca, Mr.Ollivander, Harry'nin asasındaki anka kuşu teleğinin Lord Voldemort'unasasındakiyleaynıkuştangeldiğiniaçıklamıştı.

Harry bu bilgiyi kimseyle paylaşmamışh. Asasını çok seviyordu ve LordVoldemort'labağınınasanınkabahatiolmadığınıdüşünüyordu-nasılkiPetuniaTeyze'ylekanbağıolmasıHarry'ninkabahatideğilse.YinedeMr.Ollivander'ınbunu odadakilere söylemeyeceğini umuyordu. Söylerse, Rita Skeeter'ın Tez-TekrarTüyü'nünheyecandanpatlayacağınadairbirhisvardıiçinde.

Mr.Ollivander,Harry'ninasasınıdiğerlerindençokdahauzunsüreinceledi.Yinede, en sonunda ucundan bir şarap pınarı fışkırttı ve onu Harry'ye geri verip,odadakilereasanınhâlâmükemmeldurumdaolduğunuduyurdu.

"Hepinizeteşekkürler,"dediDumbledore,jürimasasındaayağakalkarak."Şimdiderslerinizedönebilirsiniz - yadabelki doğruca akşamyemeğine insenizdahaiyi,çünküderslerbitmeküzere-"

BugünenazındanbirşeyiniyigittiğinidüşünenHarryçıkmakiçinayağakalktı,amasiyahfotoğrafmakineliadamortayafırlayıpboğazınıtemizledi.

"Fotoğraflar, Dumbledore, fotoğraflar!" diye heyecanla bağırdı Bagman. "Jüriüyeleriveşampiyonlarbirlikte,nedersin,Rita?"

"Eee - evet, önce onları çekelim," dedi Rita Skeeter. Gözleri yine Harry'ninüstündeydi."Belkisonradatektekçekeriz."

Fotoğraf çekimi çok uzun sürdü.MadamMaxime nerede dursa yanındakilerinüstünegölgesi düşüyorduve fotoğrafçı onu çerçevenin içine alacakkadar gerigidemiyordu. Sonunda, çevresindeki herkes ayakta dururken MadamMaximeoturmak zorunda kaldı. Karkaroff keçi sakalını parmağıyla burup iyicekıvrıklaştırmaya çalışıyordu; Harry'nin bu tür şeylere alışık olacağını sandığıKrumisegrubunarkasında,yarıgizlenmişhaldeduruyordu.FotoğrafçıFleur'uen öne çıkarmaya çok hevesli görünüyordu, ama Rita Skeeter ikide bir gelipHarry'yi önlere sürüklüyordu. Sonra da bütün şampiyonların ayrı ayrıfotoğraflarınınçekilmesindeısraretti.Nihayet,işbittiveserbestkaldılar.

Harryyemeğeindi.Hermioneoradadeğildi-Harryonundişlerinidüzelttirmekiçinhâlâhastanekanadındaolduğunutahminetti.Masanınbirucundatekbaşınayemeğini yedi, sonra da yapması gerekenÇağırmaBüyüsü ödevini düşünerekGryffindorKulesi'nedöndü.YatakhanedeRon'lakarşılaştı.

Harryiçerigirergirmez,Ron,"Sanabirbaykuşgeldi,"deditersters.ParmağıylaHarry'ninyastığınıişaretediyordu.Okulaaithüthütkuşuonuoradabekliyordu.

"Ha-tamam,"dediHarry.

"Birdeyarınakşamcezayakalıyoruz,Snape'inzindanında,"dediRon.

SonradaHarry'yebakmadanodadançıktıgitti.BiraniçinHarryonunpeşindengitmeyi düşündü -onunla konuşmayı mı, yoksa ona bir tane patlatmayı mıistediğindenpekemindeğildi, ikiseçenekdeoldukçacazipgörünüyordu-amaSirius'un yanıtını çok merak ediyordu. Hızla hüthüt kuşunun yanına gitti,

mektubuonunbacağındançıkardıveaçtı.

Harry,

Söylemek istediklerimin hepsini bir mektuptasöyleyemem, baykuşun yakalanması halinde çok riskliolurbu-yüzyüzekonuşmamızgerekiyor.22Kasımsabahı saat birde Gryffindor Kulesi'ndeki şömineninoradatekbaşınaolabilirmisin?

Kendi başının çaresine bakabileceğini ben herkesten iyibiliyorum, hele Dumbledore ile Moody de oradaykenkimseninsanazararverebileceğinisanmıyorum.Yinede,anlaşılan birisi bu konuda elinden geleni ardınakoymuyor. Seni o turnuvaya sokmak çok riskli bir işolmuş olmalı, özellikle de bunun Dumbledore'unburnunundibindeyapıldığınıdüşünürsen.

Tetikte ol, Harry. Alışılmadık şeyler olursa duymakistiyorum hâlâ. 22 Kasım konusunda da beni mümkünolduğuncaçabukhaberdaret.

Sirius

ONDOKUZUNCUBÖLÜM:MACARBOYNUZKUYRUK

Ondan sonraki on beş gün boyunca Sirius'la yüz yüze konuşma beklentisi,gittikçe daha da karanlık görünen bir ufuktaki tek parlak nokta haline gelerekHarry'yi ayakta tuttu.Kendini okul şampiyonu olmuş bulmanın yol açtığı şokşimdibirazcıkhafiflemişti.Amaneylekarşıkarşıyaolduğunudüşündükçeyavaşyavaş içinde bir korku kabarmaya başlamıştı. İlk görev gitgide yaklaşıyordu;Harry bu görevin sanki dehşet verici bir canavarmış gibi ileride çömelmiş,yolunu kestiği hissine kapılmıştı. Hiçbir zaman böylesine kaygılanmamıştı,Quidditch maçlarında bile. Hatta Quidditch Kupası'nı kimin kazanacağınıbelirleyenSlytherinmaçındanöncebileböylebüyükbirendişeyekapılmamıştı.Harry geleceği düşünmekte gitgide daha fazla zorluk çekiyordu. Sanki bütünhayatı ilk göreve doğru ilerliyormuş ve onunla birlikte sona erecekmiş gibigeliyordu...

Doğrusu Sirius'un elinden ne geleceğini de bilemiyordu. Yüzlerce kişininönünde zor ve tehlikeli bir buyü yaparken kendini iyi hissetmesini nasılsağlayacaktı ki? Ama o anda dost bir yüz görmek bile iyi gelebilirdi. Harry,Sirius'a cevap yazarak, söylediği saatte Ortak Salon şöminesinin yanındaolacağınıbildirdi.Hermione ilebirlikte,o saatte salondabulunabilecekkişilerizorla nasıl dışarı çıkaracaklarını planlayarak hayli vakit geçirdiler. En kötüihtimalle bir torba Tezekbombası atacaklardı, ama bu çareye başvurmakmecburiyetinde kalmayacaklarını umuyorlardı - Filch canlı canlı derileriniyüzerdiyoksa.

Bu arada, şato sınırları dahilinde sürdürdüğü hayat da eskisinden beter bir halalmıştı. Çünkü Rita Skeeter, Üç-Büyücü Turnuvası yazısını yayımlamıştı,Yazının Turnuva üzerine bir haberden çok, Harry'nin fevkalade renkli hayathikâyesiolduğuanlaşılmıştı.BirincisayfanınbüyükkısmıHarry'ninbirresmineayrılmıştı; ikinci, altıncı ve yedinci sayfalarda devam eden yazı da tümüyleHarryüzerineydi.BeauxbatonsveDurmstrangşampiyonlarının isimleri (yanlışyazılmışolarak)sonsatırasıkıştırılmıştı.Cedric'inadındaniseeserbileyoktu.

Yazıongünönceyayımlanmıştı,amaHarryonuherdüşündüğündehâlâmidesibulanıyor, her yanı utançla yanıyordu. Rita Skeeter bir sürü korkunç şeyyazmıştı.Harrybunları, değilo süpürgedolabında,hayatıboyunca söylediğini

hatırlamıyordu.

"Sanırım gücümü annemle babamdan alıyorum. Şimdibeni görseler çok iftihar edeceklerini biliyorum. Evet,bazengecelerihâlâonlarıdüşünüpağlıyorum,bunuhiçutanıp sıkılmadan itiraf edebilirim... Turnuva sırasındahiçbirşeyinbanazararveremeyeceğinibiliyorum,çünküonlarbenikolluyor..."

Ama Rita Skeeter onun "şeyy..."lerini uzun, mide bulandırıcı cümlelereçevirmenin daha bile ötesine gitmiş, başkalarıyla onun hakkında söyleşiyapmıştı.

“Harry sonunda Hogwarts'ta aşkı yakaladı. Yakınarkadaşı Colin Creevey, onun Hermione Granger'sızdolaşmadığını söylüyor. Muggle anne babadan doğma,çarpıcı güzellikte bir kız olan Hermione de tıpkı Harrygibiokuluneniyiöğrencilerindenbiri.”

Yazı yayımlandığı andan itibaren Harry insanların -daha çok Slytherin'lerin-onunyanındangeçerlerkenyazıdanbölümlersöylemelerinevealaylıyorumlardabulunmalarınakatlanmakzorundakalmıştı.

"Mendil istermisin, Potter, haniBiçimDeğiştirme'de ağlamayabaşlarsandiyesoruyorum."

"Sennezamandanberiokuluneniyiöğrencilerindenbirioldun,Potter?YoksabuLongbottom'laikinizinbirliktekurduğubirokulmu?"

"Hey-Harry!"

Harry birden kendini koridorda hızla geriye dönmüş, "Evet, doğru!" diyehaykırırken buldu. Artık canına yetmişti. "Ölmüş annem için hâlâ gözyaşı

döküyorum,zatenşimdidegidipbirazdahagözyaşıdökeyimdiyordum..."

"Hayır-sadece-tüykaleminidüşürdündiyecektim."

Cho'ydubu.Harryyüzününkıpkırmızıkesildiğinihissetti.

"Ah-evet-pardon,"diyemırıldanıptüykalemialdı.

"Şey... Salı günü için iyi şanslar," dedi Cho. "Sana gerçekten başarılardiliyorum."

Harrykendinisırılsıklamsalakmışgibihissetti.

Hermione de bu tatsızlıklardan nasibini almıştı, ama o henüz yoluna çıkanmasumlara bağırmaya başlama raddesine gelmemişti. Aslında Harry, durumunasıliyiidareettiğinebakınca,onahayranlıkduyuyordu.

"Çarpıcı güzellikte, ha? Omu?" diye feryat etmişti Pansy Parkinson, Rita'nınyazısındansonraHermione'yleilkkarşılaştığında."Neylemukayeseetmişacaba-birkunduzlaherhalde."

"Aldırma," dedi Hermione vakur bir sesle. Alaylı alaylı gülen Slytherinkızlarının yanından, sanki onları duymuyormuş gibi, başını dik tutarak geçti."Onlaraaldırma,Harry."

AmaHarryaldırmamazlıkedemiyordu.Ron,Snape'incezasındansözettiğindenberi onunla konuşmamıştı. Harry, Snape'in zindanında fare beyinleriniayıklayarak geçirmek zorunda kaldıkları iki saat boyunca belki barışırlar diyebirazcıkumudakapılmıştı.Aksilikbuya,Rita'nınyazısıda tamogünçıktıveanlaşılan Ron, Harry'nin bütün bu ilgiden aslında hoşlandığına daha da çokinanmayabaşladı.

Hermioneikisinedefenahaldekızıyordu.Birbirinebirötekinegidiyor,ikisinibirbiriyle konuşmaya zorlamak için çırpınıyordu, amaHarry zerre kadar tavizvermiyordu.Ron'laancak,o,AteşKadehi'neHarry'ninkendiadınıkoymadığınıkabulederseveonayalancıdediğiiçinözürdilersebarışacaktı.

Harryinatla,"Bunubenbaşlatmadım,"dedi."Onunsorunu."

"Onu özlüyörsün!" dedi Hermione sabırsızlıkla. "Onun da seni özlediğinibiliyorum-"

"Özlemekmi?"dediHarry."Benonuözlemiyorum..."

Ama bu düpedüz yalandı. Harry, Hermione'yi çok sevse de, Ron başkaydı.

Hermioneeniyiarkadaşınoldumudahaazgülerdin,kütüphaneyededahaçoktakılırdın. Harry hâlâ Çağırma Büyüsü'nün üstesinden gelememişti, eli kolubağlanmıştı sanki,Hermionedekuramlarıöğrenmenin faydasıolacağında ısraretmişti.Buyüzdendeöğleyemeğivaktindeuzunuzunkitapkarıştırıyorlardı.

ViktorKrumdakütüphanedesaatlercekalıyordu,Harryonunneişlerçevirdiğinimerakediyordu.Çalışıyormuydu,yoksailkgörevdeonayardımcıolabilecekbirşeylermiarıyordu?HermionesıksıkKrum'unoradaoluşundanşikâyetediyordu- onları rahatsız ettiği için değil; hiç etmiyordu. Ama Krum'u gözlemek içingelenkızgruplarıkitapraflarınınardındamevzilenipkıkırdıyorlardı.Hermionedeonlarınçıkardığıgürültünündikkatinidağıttığınısöylüyordu.

Krum'un sert profiline ateş saçangözlerle bakarak, "Yakışıklı bile değil!" diyemırıldandıöfkeyle."Sadeceünlüolduğuiçinhoşlanıyorlarondan!OVuransektiAtlamacası'nıyapmasa,dönüpbirdahayüzünebakmazlardıbile-"

"Wronski Aldatmacası," dedi Harry, dişlerini sıkarak. Evet, Quidditchdeyimlerinin doğru söylenmesinden hoşlanırdı, ama hepsi bu değildi ki.Hermione, Vuransekti Atlamacaları'ndan söz edince Ron'un yüzünün nasıl birifadeyebürüneceğinihayaletmekdeiçiniacıtıyordu.

*****

Tuhaftır, eğer bir şeyden korkuyorsanız ve zamanı yavaşlatmak için her şeyivermeye hazırsanız, zaman hızlanmak gibi tatsız bir alışkanlık edinir. Birincigörevdenöncekigünler,sankibirisisaatleri ikimislihızlaçalışmayaayarlamışgibi akıp gitti. Harry nereye gitse, güçlükle kontrol ettiği panik duygusundankurtulamıyordu, tıpkı Gelecek Postası'ndaki yazıya ilişkin kötü niyetliyorumlardankurtulamadığıgibi.

İlk görevden önceki cumartesi günü üçüncü ve daha üst sınıflardaki bütünöğrencilerin Hogsmeade köyünü ziyaret etmesine izin verilmişti. HermioneHarry'ye,şatodanbirazuzaklaşmanınonaiyigeleceğinisöyledi.DoğrusuHarrydeaklınınçelinmesinehevesliydi.

"Pekiama,yaRon?"dedi."Onunlagitmekistemiyormusun?"

"Ah... şey..."Hermione hafifçe kızardı. "OnunlaÜçSüpürge'de karşılaşabilirizdiyedüşünmüştüm.."

"Hayır,"dediHarrypeşinen.

"Öf,Harry,buöyleaptalcaki-"

"Gelirim,amaRon'labuluşacakdeğilimvegörünmezlikpelerininigiyeceğim."

"Eh, peki öyleyse," dedi Hermione, "Ama o pelerini giydiğinde seninlekonuşmaktan nefret ediyorum, sana bakıp bakmadığımı asla bilemiyorumçünkü."

Böylece Harry yatakhanede görünmezlik pelerinini sırtına geçirdi, aşağı kataindiveHermione'yleikisiHogsmeade'edoğruyolakoyuldular.

Harry sırtında pelerin varken kendini müthiş özgür hissediyordu. Köyegirerlerken yanlarından, çoğu “CEDRIC DIGGORY'Yİ DESTEKLE!” rozetleritakmış öğrencilerin geçişini izledi. Doğrusu, kimsenin ona berbat laflaretmemesihoşbirdeğişiklikoldu.Üstelikoaptalgazeteyazısındanalıntıyapandayoktu.

Daha sonra koca kremalı çikolatalarını yiyerek Balyumruk'tan çıkarlarken,Hermione, "Şimdi de bana bakıp duruyorlar," diye somurttu. "Kendi kendimekonuşuyorumsanıyorlar".

"Öyleysesendedudaklarınıokadarçokoynatma."

"Hadi,n'olur,pelerininibirazcıkolsunçıkar.Buradasenikimserahatsızetmez."

"Öylemidiyorsun?"dediHarry."Arkanabak."

Rita Skeeter'la fotoğrafçı arkadaşı Üç Süpürge'den henüz çıkmışlardı. Alçaksesle konuşarakHermione'ninyanındangeçtiler, onunyüzünebile bakmadılar.Hatta Rita Skeeter timsah derisi çantasıyla ona çarpmasın diye Balyumruk'unduvarınayapıştı.

Onlargidincede,"Köydekalıyor,"dedi."Bahsegirerimki ilkgörevi izlemeyegelecektir."

Bunu söylerken midesi sıcak bir panik dalgasıyla bir kez daha sarsıldı sanki.Söylemedi ama; Hermione'yle ikisi ilk görevde neler olacağı hakkında pekkonuşmamışlardı.Harryonunbukonudadüşünmekistemediğiniseziyordu.

Hermione, gözleri Harry'ye çevrili olduğu halde onu görmedenHigh Street'insonunadoğrubakarak,"Gitti,"dedi."Baksana,niyeÜçSüpürge'dekaymakbirasıiçmiyoruz?Havabirazsoğuk,değilmi?"Sonraonunsuskunluğununneanlamageldiğinianlayıptelaşla,"Ron'lakonuşmakzorundadeğilsin!"diyeekledi.

ÜçSüpürgeağzınakadardoluydu,içeridekilerinçoğubuserbestakşamüstününtadını çıkaran Hogwarts öğrencileriydi, ama Harry'nin başka yerlerde nadirengördüğüçeşitçeşitsihirlikişilerdevardı.Harry,İngiltere'dehalkıbüyücülerdenibaret tekköyolanHogsmeade'in,kendilerinigizlemektebüyücülerkadarustaolmayancadalozlargibiyaratıklariçinbirtürsığınakolduğunudüşündü.

Görünmezlik peleriniyle kalabalık içinde hareket etmek çok zordu, kazaylabirisinin ayağına basmak tuhaf sorulara yol açabiliyordu. Hermione içeceklerialmayagiderken,Harrydeyavaşyavaş,kıyıdankıyıdanilerleyerekköşedekiboşbirmasayasokuldu.MeyhaneniniçindengeçerkenRon'ugördü.Fred,GeorgeveLee Jordan'la birlikte oturuyordu. Ron'un başının arkasına sağlam bir yumrukindirmeisteğinekarşıkoyarak,sonundamasayaulaştıveoturdu.

Biraz sonra Hermione de ona katıldı ve pelerinin altından Harry'ye birkaymakbirasıuzatıverdi.

"Burada böyle tek başıma otururken tam bir budalaya benziyorum," diyemırıldandıHermione."Neysekiyapacakbirşeygetirdim."

E.R. İ.T.üyelerininkaydını tuttuğudefteriçıkardı.Harryçokkısa listeninentepesindeRon'lakendisininadlarınıgördü.İkisininoturupbirliktekehanetlerdebulunmalarının ve Hermione'nin gelip onları sekreterle mali sorumlu ilanetmesininüstündençokuzunzamangeçmişgibiydi.

Hermione, bakışlarını meyhanede dolaştırarak, düşünceli düşünceli, "Baksana,belkideköylülerdenbirkısmınıE.R.İ.T.'ekaydetsemiyiolur,"dedi.

"Ha, tabii," dedi Harry. Pelerininin altında bir yudum kaymakbirası içti."Hermione,buE.R.İ.T.işindennezamanvazgeçeceksin?"

Hermione hemen, "Ev cinleri doğru dürüst ücretlere ve çalışma koşullarınakavuştukları zaman!" diye tısladı. "Biliyor musun, düşünüyorum da, dahadolaysız bir eyleme geçmenin vakti geldi artık. Acaba okul mutfağına nasılgiriliyor?"

"Enufakbirfikrimyok,"dediHarry."Fred'leGeorge'asor."

Hermione daldı gitti, bu arada Harry de kaymakbirasını içerek meyhanedekiinsanları gözledi. Hepsi neşeli ve rahat görünüyordu. Ernie Macmillan veHannahAbbottyakındakibirmasadaÇikolatalıKurbağadeğiştokuşediyorlardı.Her ikisi de pelerinlerine “CEDRIC DlGGORY'Yİ DESTEKLE!” rozetleritakmıştı. Hemen kapının yanında, Ravenclaw'daki arkadaşlarından oluşankalabalıkbirgrubuniçindeCho'yugördü.NeysekihiçdeğilseoCEDRICrozeti

takmamıştı...Bu,Harrv'yibirazcıkkeyiflendirdi...

Bu insanlardan biri olmak, ödevlerden başka hiçbir şeyi kafasına takmadanorada oturup gülmek, konuşmak için neler vermezdi? Adı Ateş Kadehi'ndençıkmamış olsa, burada bulunmanın nasıl olacağını hayal etmeye çalıştı.Görünmezlik pelerinini giymeyecekti bir kere. Ron yanında oturuyor olacaktı.Büyükbirihtimalleüçükeyiflikeyifli,okulşampiyonlarınınsalıgününekadartehlikeli hatta ölümcül bir görevle karşılaşacaklarını hayal edeceklerdi. Bubirincigörevherneyse,Harryonubaşarmayaçalışmalarını izlemeyigerçektendeheveslebekliyorolacaktı...Herkesgibioda,tribünlerinarkasındakibirsıradaCedric'etezahüratyapıyorolacaktı...

Ötekişampiyonlarınnelerhissettiklerinimeraketti.SonzamanlardaCedric'ihergördüğünde hayranlarıyla sarılıydı, tedirgin ama heyecanlı görünüyordu. FleurDelacour da zaman zaman koridorlarda gözüne çarpıyordu. Her zamankindenfarksızdı, kibirli ve telaşsız. Krum ise sadece kütüphanede oturup kitapkarıştırıyordu.

Harry,Sirius'udüşündü,böğründeki sımsıkıdüğümbirazgevşergibi oldu.Oniki saatten biraz daha sonra onunla konuşuyor olacaktı. Bu gece Ortak Salonşöminesindebuluşacaklarıgeceydi - tabii sonzamanlardakiher şeygibibudatersgitmezse...

"Bak,Hagrid,"dediHermione.

Hagrid'insalkımsaçaksaçlarıylamuazzambüyüklüktekibaşınınarkası-neysekisaçlarını iki hevenk halinde toplamaktan vazgeçmişti- kalabalığın bir başüstünde yükseliyordu.Harry neden onu daha önce fark etmediğinimerak etti,Hagrid öyle kocamandı ki.AmaHarry ihtiyatla ayağa kalkınca, onun eğilmiş,Profesör Moody'le konuştuğunu gördü. Hagrid'in önünde her zamanki gibikendisikadarmuazzambüyüklüktemaşrapasıvardı,Moody isecep şişesindeniçiyordu.Meyhanenin güzel sahibesiMadamRosmerta ise bundan pek hoşnutkalmamış görünüyordu. Çevrelerindeki masalardan bardakları toplarken,Moody'yeyanyanbakıyordu.Belkidebununkenditatlı,mayalıiçkisinehakaretanlamına geldiği fikrindeydi. Oysa Harry işin aslını biliyordu. Moody, sonKaranlık Sanatlara Karşı Savunma derslerinde, daima kendi yiyeceğiyleiçeceğinihazırlamayıtercihettiğinisöylemişti.Karanlıkbüyücülerinbiranboşbırakılanbirkabazehirkoymalarıöylekolaydıki.

Harrygözlerken,HagridveMoody'ningitmeküzereayağakalktıklarınıgördü.Elini salladı, sonra Hagrid'in onu göremeyeceğini hatırladı. Ancak Moodydurakladı, sihirli gözüHarry'nin ayaktadurduğuköşedeydi.ArkadanHagrid'in

beline dokundu (omzuna yetişemiyordu), bir şeyler mırıldandı ve ikisi geridönüpmeyhaneyiboydanboyaaşarakHarryileHermione'ninmasasınageldiler.

"İyisinya,Hermione?"diyesorduHagridyükseksesle.

Hermioneonagülümsedi."Merhaba."

Moodytopallayarakmasanınçevresinidolaştıveeğildi.HarryonunE.R.İ.T.defteriniokuduğunusandı.DerkenMoodymırıldandı:"Güzelpelerin,Potter."

Harry hayretle ona bakakaldı.Moody'nin burnundan büyük bir parçanın eksikolduğuözelliklebirkaçsantimmesafedençokbellioluyordu.Moodysırıttı.

"Gözünüz-yani,demekistiyorumki,siz-?"

Moodyalçaksesle,"Evet,görünmezlikpelerinlerinin içinigörebilir,"dedi."Şukadarınısöyleyeyim,zamanzamançokfaydalıoluyor."

Hagrid de, ağzı kulaklarında, Harry'ye bakıyordu. Harry onun kendisinigöremediğini biliyordu, ama belli ki Moody ona Harry'nin orada olduğunusöylemişti.

Hagrid de E. R. İ. T. defterini okuma bahanesiyle eğildi ve ancak Harry'ninduyabileceğibirfısıltıyla,"Harry,"dedi,"bugeceyarısıkulübemegel.Opelerinigiy–"

Sonra doğruldu, yüksek sesle, "Seni gördüğümüze sevindik, Hermione," dedi.Gözkırptıvegitti.Moodydeonuizledi.

Harry,adamakıllışaşırmış,"Niyeonunlageceyarısıbuluşmamıistiyorki?"diyesordu.

"Gece yarısı buluşmanı mı istiyor?" dedi Hermione hayretle. "Ne işlerkarıştırıyor acaba?Gitmen doğrumu, bilemiyorum,Harry..." Tedirgin tedirginçevresinebakındı,sonrafısıldadı:"Sirius'ageçkalabilirsin."

Gerçekten de gece yarısı Hagrid'e gitmek Sirius'la randevusunu tehlikeyeatabilirdi. Hermione, Hedwig'i yollayarak Hagrid'e ona gelemeyeceğini habervermesiniönerdi-tabii,Hedwiglütfedipdemesajıgötürmeyikabulederse-amaHarry'ye göre en iyisi, Hagrid onu ne için istemişse o işi kısa kesmekti. Neistediğiniçokmerakediyordu.HagridşimdiyekadarHarry'yigeceninbuncageçbirsaatindeevineçağırmamıştıhiç.

*****

Oakşamerkendenuyumak istiyormuşnumarasıyapıpyatanHarry saatonbirbuçukta kalktı. Sırtına görünmezlik pelerinini geçirdi ve merdivenden aşağısüzülüpOrtakSalon'dangeçti.İçeridehâlâepeyinsanvardı.Creeveykardeşlerbir kucak dolusu “CEDRIC DIGGORY'Yİ DESTEKLE!” rozeti bulmayıbaşarmışlardı. Onları büyü yoluyla “HARRY POTTER'I DESTEKLE”yeçevirmeye çalışıyorlardı. Ama şimdiye kadar tek yapabildikleri, rozetleri“DANDİKPOTTER”dakilitlemekolmuştu.Harryonlarınyanındanusulcageçipportredeliğinegeldive,gözüsaatinde,birikidakikabekledi.SonraHermione,planladıklarıgibiŞişmanHanım'ıdışarıdanonuniçinaçtı.Harry,"Sağol!"diyefısıldayarakHermione'ninyanındangeçipşatodançıktı.

Arazi çokkaranlıktı.Harry çimenlerdenHagrid'in kulübesinin ışıklarınadoğruyürüdü.MuazzamBeauxbatons arabasında da ışık yanıyordu.Harry,Hagrid'inönkapısınıçalarken,arabadaMadamMaxime'inkonuştuğunuduydu.

Hagridkapıyıaçıpçevreyebirgözatarak,"Oradamısın,Harry?"diyefısıldadı.

"Evet,"dediHarry,sessizceiçerigirdivepeleriniçıkardı."Neoldu?"

"Sanabirşeygöstermemgerekiyor,"dediHagrid.

Çokheyecanlıgörünüyordu.Düğmedeliğine,kocamanbirenginarıandıranbirçiçek takmıştı. Makine yağı kullanmaktan vazgeçmişti anlaşılan ama, belli kisaçını taramaya çalışmıştı - Harry onun saçına takılmış kırık tarak dişlerinigörebiliyordu.

İhtiyatla,"Bananegöstereceksin?"diyesordu.Biryandanda,acabaKelekerlermiyumurtladı,yadaHagridmeyhanedekibiryabancıdanyineüçbaşlıdevbirköpekmialdı,diyemerakediyordu.

Hagrid,"Benimlegel,sesiniçıkarma,opelerinidegiy,"dedi."Fang'iyanımızaalmayacağız,hiçhoşunagitmez..."

"Dinle,Hagrid,fazlakalamam...Saatbirdeyukarıda,şatodaolmamgerek-"

Ama Hagrid onu dinlemiyordu bile, kulübenin kapısını açıp dışarı, geceyeçıkmıştı.Harryonayetişmekiçinarkasındankoştuveşaşkınlıkiçinde,Hagrid'inönedüşmüş,onuBeauxbatonsarabasınadoğrugötürdüğünüfarketti.

"Hagrid,ne-?"

"Şişşt!" dediHagrid.Üzerinde çapraz, altın asaların bulunduğu kapıya üç kezvurdu.

MadamMaximekapıyıaçtı.Kocamanomuzlarına ipekbirşalatmıştı.Hagrid'igörüncegülümsedi."Aa,'Agrid...gitmevaktigeldi?"

Hagridonabakıpağzıkulaklarındagülerek,"Bonusuvar,"dedi.Sonradaaltınmerdivendenaşağıinmesineyardımetmekiçineliniuzattı.

MadamMaximekapıyıarkasındankapattı.Hagridbuseferonakolunu takdimetti,MadamMaxime'indevasa,kanatlıatlarınınbulunduğupadokunkenarındanyürüyerekyolakoyuldular.Harryise,iyiceşaşırmışhalde,onlarayetişmekiçinkoşuyordu.AcabaHagridonaMadamMaxime'imigöstermek istemişti?OysaHarry onu ne zaman istese görebilirdi... pek gözden kaçacak bir kadın değildiçünkü...

Ama anlaşılan MadamMaxime de Harry'le aynı durumdaydı, çünkü bir süresonracilvelicilveli,"Benine'eyegötürüyo'sun,'Agrid?"diyesordu.

Hagrid boğuk bir sesle, "Hoşuna gidecek," dedi. "Görmeye değer, inan bana.Yalnız-sakınkimseyesanagösterdiğimisöyleme,tamammı?Seninbilmemengerekiyor."

"Tabii ki bilmiyo'um," dedi Madam Maxime, uzun, kara kirpiklerinikırpıştırarak.

Yürümeye devam ettiler. Harry arkalarından koşarken gittikçe daha çoksinirleniyor,ikidebirsaatinebakıyordu.AnlaşılanHagrid'inkuşbeyinlibirplanıvardı, buyüzdendeSirius'ukaçırabilirdi.Eğerorayabir anöncevarmazlarsa,geri dönecek, doğruca şatoya gidecek ve Hagrid, Madam Maxime'le mehtapsefasınınkeyfiniçıkarsındiyeikisinibaşbaşabırakacaktı...

Orman'ınçevresinde,şatoylagölügözdenkaybedecekkadaruzunbirmesafeyikatettiklerinde,Harrybir şeyduydu. İlerideadamlarbağrışıyordu... sonrasağıredici,kulakzarınıpatlatacakcinstenbirkükremeyükseldi...

Hagrid öne düşüpMadamMaxime'i bir ağaç öbeğinin çevresinden döndürdü,sonra durdu. Harry koşarak yanlarına gelmişti. Bir an için şenlik ateşlerigördüğünü, insanların bu ateşlerin çevresinde .koşturduklarını sandı - sonra daağzıaçıkkaldı.

Ejderhalar.

Dört tane yetişkin, muazzam büyüklükte, kötücül görünüşlü ejderha, çevresikalınkerestelerleçevrilmişbirbölmeiçindearkaayaklarınınüzerindedikilmiş,kükrüyorveburunlarındansoluyorlardı.Yerdenonbeşmetreyüksekliğekadar

uzananboyunlarınınucundakiardınakadaraçık,sivridişliağızlarındankaranlıkgökyüzüne ateş selleri fışkırıyordu. Bir tanesi gümüşi maviydi, uzun, sivriboynuzlarıvardı.Kocaağzıylayerdekibüyücülerikapmayaçalışıyor,hırlıyordu.Bir tanesi pürüzsüz pullu, yeşil bir ejderhaydı, bütün gücüyle kıvranıpayaklarıylayerevuruyordu.Yüzündeince,altındikenlerdentuhafbirsaçakolankırmızı bir ejderha havaya mantar biçimi ateş bulutları salıyordu. Enyakınlarındaki ise,kertenkeleyediğerlerindençokdaha fazlabenzeyen,devasabirkaraejderhaydı.

Ejderhabaşınayedisekiztaneolmaküzere,enazotuzbüyücüonlarızaptetmeyeçalışıyor, boyunlarıyla bacaklarındaki ağır, deri kayışlara bağlı zincirleriçekiyorlardı.Harryhipnotizeedilmişgibibaşınıkaldırıpbaktıve tepesindebiryerlerdekaraejderhanıngözlerinigördü.Birkedininkigibidikeygözbebeklerivardı, korku ya da öfkeyle -Harry hangisi olduğunu kestiremedi- koskocamanolmuşlardı...Korkunçbirsesçıkarıyordu,ulumagibi,acıbirçığlık...

Parmaklığın yakınındaki bir büyücü, "Geride dur, Hagrid!" diye bağırdı.Elindeki zinciri var gücüyle çekiyordu. "Neredeyse yedi metreye ateşpüskürtebiliyorlar, biliyorsun! Bu Boynuzkuyruk'un on üç metrenin ötesinepüskürttüğünügördüm!"

Hagridyavaşça,"Negüzel,değilmi?"dedi.

Başkabirbüyücü,"Yararıyok!"diyebağırdı."ÜçdeyinceSersemletmeBüyüsü,hadi!"

Harryejderhabakıcılarınınhepsininasalarınıçıkardıklarınıgördü.

"Sersemlet!" diye bağırdılar hep bir ağızdan. SersemletmeBüyüleri ateş saçanfüzeler gibi karanlığın içine fırlatıldı, ejderhaların pullu derilerinde yıldızsağanaklarınadönüştü-

Harry en yakınlarındaki ejderhanın arka ayakları üzerinde tehlikeli bir şekildesendeleyişini gözledi; ağzı sessiz bir ulumayla kocaman açılmıştı; burundeliklerindekialevlerbirdenyokolmuştu,amahâlâdumançıkıyordu-sonra,ağırağır düştü- tonlarca ağırlıktaki kaslı, pullu, kara ejderha toprağa öyle birgümbürtüyleçarptıki,Harryarkasındakiağaçlarınsallandığınayeminedebilirdi.

Ejderha bakıcıları asalarını indirdiler ve yere düşmüş hayvanlara doğruyürüdüler.Ejderhalarınherbiriküçükbirertepeboyundaydı.Büyücülerhemenzincirleri sıkıp demir kazıklara sıkıca bağladılar, kazıkları da asa marifetiyletoprağaiyicegömdüler.

Hagrid,MadamMaxime'eheyecanla,"Yakındanbakmakistermisin?"dedi.İkisiparmaklığa doğru yürüdü, Harry de arkalarından gitti. Hagrid'i daha yakınagelmemesiiçinuyaranbüyücügeriyedöndü.Harrydeonunkimolduğunugördü-CharlieWeasley.

Konuşmak için yanlarına gelerek, soluk soluğa, "Tamam mı, Hagrid?" dedi."Artık sorun çıkarmazlar heh? Yolda onlara uyku ilacı vermiştik. Karanlıkta,sessizlikteuyanırlarsadahaiyiolurdiyedüşündük-amagördünya,hiçmemnunolmadılar,hemdehiç-"

Hagridenyakındakiejderhaya-karaolana-saygıyayakınbirifadeylebakarak,"Burada hangi türler var, Charlie?" diye sordu. Ejderhanın gözleri hâlâ açıktı.Harry kırışık, kara gözkapaklarının ardında parıldayan bir sarı şeritgörebiliyordu.

"BubirMacarBoynuzkuyruk,"dediCharlie."Oradaki,dahaküçükolan,SıradanGalYeşili-ogrimavi,birİsveçKısaburnu-kırmızıolandaÇinAteştopu."

Charlie çevreye baktı; Madam Maxime bölmenin çevresinde yürüyüpsersemletilmişejderhalarabakıyordu.

Charlie kaşlarını çatarak, "Onu getireceğini bilmıyordum, Hagrid," dedi."Şampiyonların karşılarına ne çıkacağını bilmemeleri gerek - öğrencisinesöylemezmiyani?Mutlakasöyler."

Hagrid, "Ben sadece onları görmek ister dedim," diye omuz silkti, hâlâkendindengeçmişhaldeejderhalarabakıyordu.

Charliebaşınısalladı."Gerçektenderomantikbirrandevu,ha,Hagrid?"

"Dört..." dediHagrid, "yani her şampiyonabir tane, öylemi?Neyapacaklar -onlarlasavaşacaklarmı?"

"Sanırım sadece yanlarından geçecekler," dedi Charlie. "İşler kötüye gidersediye biz de orada olacağız, söndürme büyülerimiz hazır olacak. Kuluçkayayatmış anneler istediler, niye bilmem... Ama sana şu kadarını söyleyeyim,Boynuzkuyruk'u alanın yerinde olmak istemezdim. Melun bir yaratık. Hemarkasıdaönükadartehlikeli,bak."

Charlie,Boynuzkuyruk'unkuyruğunu işaretetti.Harrykuyruğunbirkaçsantimaralıklarlafışkıranuzun,bronzrenktedikenlerledoluolduğunugördü.

OsıradaCharlie'ninbakıcı arkadaşlarındanbeş tanesi, uçlarından tuttuklarıbirbattaniyeye konmuş granit grisi, muazzam büyüklükte yumurtalar taşıyarak

sendeleye sendeleye Boynuzkuyruk'un yanına geldiler. Yumurtaları dikkatleBoynuzkuyruk'un yanına yerle indirdiler. Hagrid'den özlem dolu bir iniltiyükseldi.

Charliesertsert,"Onlarısaydım,Hagrid,onagöre,"dedi.Sonra,"Harrynasıl?"diyesordu.

"İyi,"dediHagrid.Gözleriniyumurtalardanalamıyordu.

Charlie ejderhaların bölmesine bakarak, ters ters, "Umarım bunlarlakarşılaştıktan sonra da iyi olur," dedi. "Anneme ilk görevin ne olduğunusöylemeye cesaret edemedim, zaten onun için endişelenip duruyor..." Charlieannesininendişelisesinitaklitetti."'NasılolurdaonunTurnuva'yakatılmasınaizin verirler, daha çok genç! Hepsinin güvende olacağını sanıyordum, bir yaşsınırı olacak sanıyordum!' Onun hakkında Gelecek Postası'nda çıkan yazıyıokuduktan sonra gözyaşlarına boğuldu. 'Demek hâlâ annesiyle babası içinağlıyor!Ah,zavallıyavrucak,hiçbilmiyordum!'"

Bu kadarı Harry'ye yetmişti. Hagrid'in onun yokluğunu fark etmeyeceğindenemindi.DörtejderhaileMadamMaximeonunkafasınıyeterincemeşgulederdi.Sessizcedöndüvegeriye,şatoyadoğruyürümeyekoyuldu.

Karşısınaneçıkacağınıgörmektenmemnunolupolmadığınıbilmiyordu.Belkideböylesidahaiyiydi.Artıkilkşokuatlatmıştı.Belkideejderhalarıilkkezsalıgünügörseydi,bütünokulunönündebayılıpkalırdı...Amabelkiyinedebayılıpkalırdı... Tek silahı, asası olacaktı - o da şimdi gözüne sadece ufak bir tahtadeğnekgibigörünüyordu-heleboyuonbeşmetredenuzun,pullu,dikenli,ateşüfleyen bir ejderhaya karşı. Bir de yanından geçecekti ha? Üstelik herkesbakarken,iyide,nasıl?

Harry hızlanarak Orman'ın kıyısından dolaştı. Şömineye varıp Sirius'lakonuşmak için on beş dakikası kalmıştı. Hayatında birisiyle konuşmayı şuandakikadarçokistediğinihatırlamıyordu,hemdehiç.Derken,neyeuğradığınıanlamadan,çoksertbirşeyeçarptı.

Harry sırtüstü düştü, gözlüğü yerinden uğradı, pelerine sımsıkı sarıldı.Yakınlardabirses,"Ah!"dedi."Kimvarorada?"

Harry, pelerinin onu iyice örtüp örtmediğini kontrol etti telaşla, yukarı doğrubakıp çarptığı büyücünün karanlık siluetini süzdü. Keçi sakalını tanıdı...Karkaroff'tubu.

"Kim var orada?" dedi Karkaroff yeniden. Büyük bir şüphe içinde karanlıkta

çevresine bakınıyordu. Harry hiç kıpırdamadan ve sesini çıkarmadan olduğuyerdeyattı.BirdakikakadarsonraKarkaroffkendisineçarpanınbirtürhayvanolduğuna karar verdi. Sanki bir köpek görmeyi bekliyormuş gibi bel hizasınabakıyorduzaten.Sonradaağaçlarınarasındakayboldu,yavaşyavaşejderhalarınbulunduğuyeresokulmayabaşladı.

Harryçokyavaşçaveihtiyatlaayağakalkıpyenidenyolakoyuldu.Fazlagürültüetmeden gidebildiğince hızlı gidiyor, karanlığın içinde bir an önceHogwarts'avarmayaçalışıyordu.

Karkaroff'un ne tür bir dolap çevirdiği belliydi: İlk görevin ne olduğunuöğrenmeye çalışmak için gizlice gemisinden çıkmıştı. Hatta Hagrid'leMadamMaxime'inberaberceOrman'adoğrugittiklerinibilegörmüşolabilirdi-uzaktanbile olsa, seçilmeyecek gibi değildiler çünkü... Ve şimdi de Karkaroff'un,kulağına gelen sesleri izlemesi yetecekti. O da Madam Maxime gibişampiyonları neyin beklediğini anlayacaktı. Görüldüğü kadarıyla, salı günümeçhulbirşeylekarşılaşacaktekşampiyonCedricolacaktı.

Harry şatoya vardı, ön kapılardan içeri sessizce girdi ve mermer merdivenitırmanmaya koyuldu. Soluk soluğa kalmıştı, ama yavaşlamadı... Şömineyevarmakiçinüçdakikadanazvaktikalmıştı...

Portre deliğinin önüne gelince, çerçevesinin içinde şekerleme yapan ŞişmanHanım'abirsolukta,"Zırva!"dedi.

ŞişmanHanım gözlerini açmadan,mahmur,mahmur, "Öyle diyorsan öyledir,"diyemırıldandı.Tablo,oiçerigirebilsindiye,önedoğrusavruldu.Harrydeliktentırmandı. Ortak Salon boştu. Ortalıkta da anormal bir koku olmadığına göre,Hermione,Sirius'latekbaşlarınakalabilsinlerdiyeTezekbombasıatmakzorundakalmamıştıanlaşılan.

Harry,görünmezlikpelerinini çıkarıpkendini şömineninönündekikoltuğaattı.Salon adamakıllı loştu, tek ışık kaynağı şöminedeki alevlerdi. Yakındaki birmasanın üstünde, Creevey'lerin düzeltmeye çalıştığı “CEDRIC DIGGORY'YİDESTEKLE!”rozetleriateşinışığındaparıldıyordu.Şimdiüzerlerinde“HEPTENDANDİKPOTTER”yazıyordu.Harryyenidenalevlerebaktıveyerindensıçradı.

Sirius'un başı ateşin içinde duruyordu. Eğer Harry, Mr. Diggory'nin başınınWeasley'lerinmutfağındatıpatıpaynışeyiyaptığınıgörmemişolsaydı,korkudanaklını kaçırırdı herhalde. Şimdiyse tam tersine, yüzüne günlerdir ilk kez birgülümsemeyayıldı.Koltuğundankalkıpşömineninyanınaçömeldive,"Sirius,"dedi,"nasılsın?"

Sirius,Harry'ninonuhatırladığındançok farklı görünüyordu.Vedalaştıklarındayüzüçokzayıftı,çöküktü;uzun,kara,keçeleşmişsaçlarlasarılıydı-oysaşimdisaçları kısa ve tertemizdi. Sirius'un yüzü de dolgunlaşmıştı, üstelik daha gençgörünüyordu.Harry'ninelindekitekfotoğrafına,Potter'larındüğünündeçekilmişfotoğrafaçokdahafazlabenziyordu.

Siriusciddiciddi,"Beniboşver,sennasılsın?"dedi.

"Ben -" Harry bir an için "iyiyim" demeyi düşündü, ama yapamadı. Kendinitutmasına fırsat kalmadan, günlerdir içinde birikenleri dökmeye başladı -Turnuva'yakendiözgüriradesiylekatılmadığınanasılkimsenininanmadığından,Rita Skeeter'ın Gelecek Postası'nda onun için ne yalanlar uydurduğundan,insanların alaycı gülmelerine hedef olmadan koridorda nasıl tek adım bileatamadığından söz etti - bir de Ron'dan. Ron'un nasıl ona inanmadığından,kıskançlığından...

"...veazöncedeHagridbanabirincigörevinneolduğunugösterdi.Ejderhalar,Sirius,işimbitti,"diyenoktaladıumutsuzca.

Sirius onabaktı, gözleri endişe doluydu.Bunlar,Azkaban'dayerleşenobakışıhenüz kaybetmemiş olan gözlerdi - o ölgün, ıstırap dolu bakış. Harry'ninkonuşmasını, o susana kadar sözünü hiç kesmeden dinledi. Sonunda,"Ejderhalarlabaşaçıkabiliriz,Harry,"dedi, "amaodaha sonraki iş - çok fazlavaktimyok... Şömineyi kullanmak için bir büyücü evine girdim, ancak her angeridönebilirler.Bazıkonulardaseniuyarmamgerek."

"Ne?" dediHarry,morali biraz daha bozulmuştu...Önünde ejderhalardandahabeterbirşeyolamazdı,değilmi?

"Karkaroff," dedi Sirius. "Harry, o bir Ölüm Yiyen'di. Ölüm Yiyenler'in neolduğunubiliyorsun,değilmi?"

"Evet-o-ne?"

"Yakalandı, benimle birlikte Azkaban'daydı, ama serbest bırakıldı. Nesineistersen iddiaya girerim ki, Dumbledore bu yıl Hogwarts'ta bir Seherbazbulunmasınıbununiçinistedi-onugözaltındatutmakiçin.Karkaroff'uMoodyyakaladı.OnuAzkaban'akoyankişioydu."

Harryağırağır,"Karkaroffserbestmibırakıldı?"dedi-beynibirsarsıcıbilgiyidahahazmetmekiçinmücadeleediyordusanki."Niyeserbestbıraktılaronu?"

Siriusacıacı,"SihirBakanlığı'ylaanlaştı,"dedi."Yaptıklarınınhatalıolduğunu

anladığınısöyledi,sonradaisimlerverdi...Azkaban'akendiyerinebirçokinsanyolladı...Sanaşunusöyleyeyim,oradahiçpopülerdeğil.Veanladığımkadarıyladışarı çıktığından beri okulundan geçen her öğrenciye Karanlık Sanatlar'ıöğretiyor.YaniDurmstrangşampiyonunudakollasanfenaolmaz."

"Tamam," dediHarry yavaşça. "Yani... sen şimdi benim adımıAteşKadehi'neKarkaroff'un koyduğunumu söylüyorsun?Çünkü, o koyduysa eğer, gerçekteniyi bir aktör demektir. Çok kızmış gibiydi. Benim yarışmamın engellenmesiniistiyordu."

"İyi bir aktör olduğunu biliyoruz zaten," dedi Sirius. "Sonuçta, onu serbestbırakmaları için Sihir Bakanlığı'nı ikna etti, değil mi? Şimdi, gözümGelecekPostası'nınüstünde,Harry-"

Harryacıacı,"Seninvebütündünyanıngözü,"dedi.

"- ve o Skeeter denen kadının geçen ayki yazısının satır aralarında nelerolduğuna dikkat ettim de, Moody, Hogwarts'ta işe başlamadan önceki gecesaldırıyauğradı.Evet,biliyorum,Skeeterbununyineyalancıçobanlıkolduğunusöylüyor ama," diye ekledi Sirius çabuk çabuk, Harry'nin konuşmayahazırlandığını görünce, "ben öyle sanmıyorum. Bana öyle geliyor ki, nasılolduysabirisionunHogwarts'agelişiniengellemeyeçalıştı.Sanırımbirisionunayakaltındaolmasınıistemedi.Kimsedebumeseleyikurcalamaz,Deli-Gözsıksıkevinebirileriningirmeyeçalıştığınıilerisürüyor.Amabu,gerçekolanıayırtedemeyeceği anlamına gelmez. Moody, Bakanlık'ın şimdiye kadarki en iyiSeherbaz'ıdır."

"Yani... ne diyorsun?" dedi Harry yavaşça. "Karkaroff beni öldürmeye miçalışıyor?Pekiama-niye?"

Siriusdurakladı.

"Çok tuhafşeylerduyuyorum,"dediağırağır. "ÖlümYiyenlersonzamanlardaher zamankinden biraz daha faal görünüyorlar. Quidditch Dünya Kupası'ndaortayaçıktılar,değilmi?BirisiKaranlıkIşaret'igönderdi...hemsonra-kaybolanSihirBakanlığıcadısıolayınıduydunmu?"

"BerthaJorkinsmi?"dediHarry.

"Ta kendisi... Arnavutluk'ta ortadan kayboldu, Voldemort'un en son oradaolduğunu söylüyorlardı, burası kesin... Bertha, Üç-Büyücü Kupası'nınyapılacağınıdabiliyorduherhalde,değilmi?"

"Evet,ama...Voldemort'açatmışolmasıçokaklayakındeğil,nedersin?"dediHarry.

"Dinle," dedi Sirius büyük bir ciddiyetle. "Bertha Jorkins'i tanırım. BenHogwarts'taokurkenodaburadaydı.Babanlabendenbirkaç sınıf büyüktü.Vebudalanıntekiydi.Herşeyeburnunusokardı,amakafasıçalışmazdı,hemdehiç.Bu iyi bir bileşim değildir, Harry. Bence onu bir tuzağa çekmek çok kolayolmuştur."

"Yani... yani Voldemort Turnuva'yı mı öğrendi?" dedi Harry. "Bunu musöylemekistiyorsun?Karkaroffburayaonunemriylemigelmiştirdiyorsun?"

"Bilmiyorum," dedi Sirius usulca. "Gerçekten bilmiyorum... Bana kalırsaKarkaroff,Voldemort'unonukoruyacakkadargüçlüolduğunubilmediğisüreceonadönecekbirtipdeğil.AmaseninadınıKadeh'ekoyanherkimse,bununiçinesaslı bir nedeni vardı.Ben deTurnuva'nın sana saldırmak ve buna kaza süsüvermekiçiniyibiryöntemolduğunudüşünmedenedemiyorum."

Harry kasvete kapılarak, "Buradan bakınca gerçekten iyi bir plana benziyor,"dedi. "Onların tek yapması gereken, geri çekilip ejderhaların işi bitirmesinibeklemek."

Sirius,"Evet-ejderhalar,"dedi.Artıkhızlıhızlıkonuşuyordu."Biryöntemivar,Harry.SersemletmeBüyüsükullanmayakalkışma-ejderhalarhemkuvvetlidir,hem de tek bir Sersemletici tarafından yıkılmayacak kadar sihirlidirler. Birejderhayıaltetmekiçinaynıandaaltıbüyücügerek-"

"Evet,biliyorum,azöncegördüm,"dediHarry.

"Amatekbaşınadayapabilirsin,"dediSirius."Biryöntemivar.Gerekentekşey,basitbirbüyü.Sensadece-"

AmaHarryonususturmak içinelinikaldırdı,kalbibirdensankipatlayacakmışgibi çarpmaya başlamıştı. Arkasındaki döne döne yükselenmerdivenden ayakseslerigeliyordu.

"Git!"diyefısıldadıSirius'a."Git!Birisigeliyor!"

Harry yerinden fırlayarak ateşin önüne siper oldu - birisi Hogwarts duvarlarıiçinde Sirius'un yüzünü görecek olursa, kıyamet kopardı - Bakanlık işin içinegirerdi-Harry'yi,Siriusneredediyesorguyaçekebilirlerdi-

Harry arkasındaki ateştenminikbir pop sesi duydu,Sirius'ungittiğini anladı -merdiveninaltınıkolladı-sabahınbirindekimgezinmeyeçıkmıştıda,Sirius'un

onabirejderhanınyanındannasılgeçeceğinisöylemesiniengellemiştiacaba?

Ron'du.Çizgili,açıkkahverengipijamasınıgiymişti.RonodanınöbürtarafındaHarry'yigörünceolduğuyerdekalakaldı,çevresinebaktı.

"Kiminlekonuşuyordun?"dedi.

"Sanane?"diyehırladıHarry."Geceninbuvaktiburadanearıyorsun?"

"Ben sadece senin nerede -" Ron durdu, omuz silkti. "Hiçbir şey. Yenidenyatmayagidiyorum."

"Gelipherşeyemaydanozolmakistedin,değilmi?"diyehaykırdıHarry.Ron'unneye çattığının farkında olmadığını biliyordu, bunu kasten yapmadığını dabiliyordu, ama umrunda değildi - şu anda onun her şeyinden nefret ediyordu;pijamasınınaltındangörünençıplakayakbilekleridedahilolmaküzere.

Ron'unyüzüöfkedenkızardı."Kusurabakma.Rahatsızedilmekistemeyeceğinibilmeliydim. Seni bırakayım da bir sonraki söyleşinin provasını huzur içindeyap."

Harry masadan, üzerinde “HEPTEN DANDİK POTTER” yazan rozetlerdenbirinialdıvevargücüyleodanınöbüryanınafırlattı.RozetRon'unalnınavurupgeridöndü.

"Albakalım,"dediHarry."Salıgünübunutakarsın.Hattaşimdibiryaraizinbileolabilir,şansınvarsa...İstediğindebuyduzaten,değilmi?"

Hızla salonu geçipmerdivene doğru yürüdü. Ron'un onu durdurmasını beklergibiydi, hatta ona bir yumruk atmasından memnun bile olabilirdi. Ama Ron,üzerine küçük gelen pijamasıyla orada öylece durdu. Fırtına gibi yukarı çıkanHarry ise daha sonra yatağına uzanıp uzun süre burnundan soluyarak uyanıkyattı.Ron'unyatakhaneyeçıktığınıdaduymadı.

YİRMİNCİBÖLÜM:BİRİNCİGÖREV

PazarsabahıkalkıpgiyinmeyebaşladığındaHarryöylesinedalgındıki,ayağınaçorap niyetine şapkasını geçirmeye çalıştığını fark edebilmesi için epey vakitgeçmesigerekti.Sonundabütüngiysilerinibedeninindoğruyerlerinegeçirmeyibaşardıktansonra,hemengidipHermione'yibuldu.Hermione,BüyükSalon'dakiGryffindormasasındaoturmuş,Ginny'lekahvaltıediyordu.BirşeyyiyemeyecekkadarmidesibulananHarry,Hermioneyulafezmesindensonlokmayıdayutanakadar bekledi, sonra da onu tutup bir kez daha arazide yürüyüşe çıkardı.Dışarıda, gölün çevresinde yine uzun uzun dolaşırlarken, Hermione'yeejderhalarıveSirius'unbütündediklerinianlattı.

Sirius'un Karkaroff konusundaki uyarılarından dolayı endişelenen Hermione,yinedeejderhalarındahaönceliklibirsorunoluşturduğunudüşünüyordu.

"Seni salı akşamına kadar hayatta tutmaya çalışalım da," dedi çaresizce,"Karkaroff'usonradüşünürüz."

Bir ejderhayı zaptedecek basit bir büyü bulmaya çalışarak, gölün çevresini üçkeredolaştılar.Akıllarınahiçbirşeygelmeyincede,ellerimahkûm,kütüphaneyegittiler. Harry ejderhalar hakkında bulabildiği bütün kitapları çıkardı ve ikisioturuphepsinetektekbakmayabaşladılar.

"Büyü yoluyla tırnak kesimi... Pul çürümesine tedavi... bunlar işe yaramaz,Hagridgibionlarısağlıklıtutmakisteyençatlaklariçinbunlar..."

"Kalınderilerininiçineişlemişçokeskisihirnedeniyle,ejderhalarınöldürülmesison derece zordur ve bu sihrin ötesine en güçlü büyüler dışında hiçbir şeygeçemez...AmaSiriusbasitbirbüyününişgöreceğinisöylemişti..."

"Biraz da basit büyü kitaplarına bakalım o zaman," dedi Harry, EjderhalarıFazlacaSevenAdamlar'ıbirkenarafırlatarak.

Birsüresonrakucakdolusubüyükitabıyladöndü,onlarımasayayığdıvetektekhepsine bakmaya başladı. Hermione ise dirseğinin dibinde durmaksızınfısıldıyordu. "DeğiştirmeBüyülerivarörneğin... amaDeğiştirme'ninneanlamıvarki?Tabiidişlerininyerineşarapsakızıfalankoyarsanobaşka,böylecedahatehlikesiz hale gelirdi... Sorun şu ki, o kitapta da dediği gibi, bir ejderhanın

derisininarkasınapekazbüyügeçebiliyor...BiçimDeğiştirderdimama,okadarkocamanbirşeydeşansınçokaz,ProfesörMcGonagall'ınbileyapabileceğindenşüpheliyim...Pekiyaonunyerinebüyüyükendineyapsan?Ekstragüçler falanversenkendine?Amaişteonuyapanbüyülerdebasitbüyülerdeğil,yanisınıftafalan görmedik, benim onları bilmemin tek nedeni, bir süredir S.B.D. hazırlıkçalışmalarıyapıyorolmam..."

"Hermione," dedi Harry dişlerini sıkarak, "biraz sesini keser misin lütfen?Konsantreolmayaçalışıyorum."

AmaHermionesustuktansonradakonsantreolamadı,buseferdebeyninisabitbir uğultu kaplamıştı. Meşgul ve Kızgın Olanlar için Temel UğursuzlukBüyüleri'nindizinineçaresizcegözgezdiriyordu:“Anındakafaderisiyüzme...”amaejderhalarınsaçıyoktuki...“Bibernefes...”bu,büyükihtimalleejderhanınateş gücünü daha da artırırdı... “Boynuz dil...” işte bir bu eksikti, kalkıpejderhayabirsilahdahavermişolurdu...

"Yo, hayır, yine geldi, niye o aptal gemisinde oturup okumuyor sanki?" dediHermione sinirli sinirli. İçeri Viktor Krum girmişti. Somurtarak ikisine baktı,sonradaelindebiryığınkitaplakamburkamburgidipuzaktabirköşeyeoturdu."Hadi,Harry,OrtakSalon'a dönüyoruz...Hayran kulübü birazdan burada olur,cikcikötmeyebaşlarlar..."

Gerçekten de onlar kütüphaneden çıkarken, bir grup kız parmak uçlarındayürüyerek yanlarından geçip kütüphaneye girdi. Birinin beline bir Bulgaristankaşkolüsarılıydı.

*****

Harryogeceçokazuyuyabildi.Pazartesisabahıuyandığında,hayatındailkdefaHogwarts'tan kaçmayı ciddi olarak düşündü. Ama kahvaltı sırasında BüyükSalon'da çevresine bakıp da şatodan ayrılmanın ne anlama geleceğini farkettiğinde, yapamayacağını anladı. Hayatında mutluluğu yaşadığı tek yerdiburası... Gerçi büyük ihtimalle annesiyle ve babasıylayken de mutluydu, amaonuhatırlayamıyordu.

Privet Drive'da Dudley'le birlikte olmaktansa, burada olup bir ejderhanınkarşısına dikilmeyi yeğlediğini bilmek bir bakıma iyi bir şeydi; az da olsasakinleşmesini sağladı. Pastırmasını güçlükle bitirdi (yutkunmakta güçlükçekiyordu) ve, tam Hermione'yle birlikte kalkarken, Cedric Diggory'nin de

Hufflepuffmasasındankalktığınıgördü.

Cedric hâlâ ejderhaları bilmiyordu... ve eğer Harry, Maxime ve Karkaroff'unFleurveKrum'aanlattıklarınıdüşünmektehaklıysa,bilmeyen tekşampiyondaoydu...

Harry, Cedric'in salondan çıkmasını izlerken kararını verdi ve, "Hermione,seninleseralardagörüşürüz,"dedi."Sengit,bensanayetişirim."

"Harry,geçkalırsın,zilçalmaküzere-"

"Yetişirimdedimya."

Harry mermer merdivenin başına vardığında, Cedric merdiveni çıkmıştı bile.Çevresinde altıncı sınıftan bir sürü arkadaşı vardı. Harry, Cedric'le onlarınönünde konuşmak istemiyordu; ne zaman civarlarından geçse, Rita Skeeter'ınyazısındanalıntıyapanöğrencilerdionlar.Cedric'iuzaktanizlediveonunMuskakoridorunayöneldiğinigördü.Harry'ninaklınabir fikirgeldi.Onlardanuzaktadurupasasınıçıkardıvedikkatlicenişanaldı.

"Diffindo!"

Cedric'in çantası yırtıldı. İçindeki parşömen, tüy kalemler ve kitaplar ortalığasaçıldı.Birkaçtanemürekkepşişesiyeredüşüppatladı.

Arkadaşlarıeğilipyardımetmeyeçalışırlarken,Cedric,"Zahmetetmeyin,"dedisıkkınbirsesle."Flitwick'esöyleyin,geliyorum.Haydi..."

Harry'nin umduğu da buydu zaten. Asasını cüppesinin içine soktu, Cedric'inarkadaşlarının sınıfagirmelerini bekledi vehızlaonadoğruyürüdü.Koridordaikisindenbaşkasıkalmamıştı.

"Merhaba," dedi Cedric, yerden mürekkebe bulanmış bir İleri Düzey BiçimDeğiştirmeRehberikitabınıalarak."Çantamyırtıldıda...yeniydifalanama..."

"Cedric,"dediHarry."İlkgörev,ejderhalar."

"Ne?"dediCedric,başınıkaldırıponabakarak.

"Ejderhalar,"dediHarry.ProfesörFlitwick'inCedricneredekaldıdiyebakmakiçinsınıftançıkabileceğikorkusuylaçabukçabukkonuşuyordu."Dört tanevar,hepimiziçinbirertane.Yanlarındangeçmemizgerekiyor."

Cedric ona bakakaldı. Harry onun gri gözlerinde, kendisinin cumartesigecesindenberihissettiğipanikduygusunugördü.

"Eminmisin?"dediCedricalçaksesle.

"Yüzdeyüzeminim,"dediHarry."Onlarıgördüm."

"Amanasılöğrendin?Bilmememizgerekiyor..."

"Boşver," dedi Harry hemen - söylerse Hagrid'in başının derde gireceğinibiliyordu. "Ama tek bilen ben değilim. Şimdiye kadar Fleur'la Krum daöğrenmişolmalı-Maximede,Karkaroffdagördüejderhaları."

Cedric ayağa kalktı. Kucağı mürekkebe bulanmış tüy kalemler, parşömen vekitaplarla doluydu, yırtık çantası da bir omzunda sallanıyordu. Harry'ye uzunuzunbaktı,yüzündeşaşkın,neredeyseşüphecibirifadevardı.

"Niye söyledinbana?"diye sordu.Harryona inanamayangözlerlebaktı.Şunubiliyorduki,Cedricejderhalarıbirgörsehayattaböylebirsorusormazdı.Harryen kötü düşmanının bile o canavarların karşısına hazırlıksız çıkmasına izinvermezdi-eh,belkiMalfoyyadaSnape...

"Yaniböylesi... adil,öyledeğilmi?"dediCedric'e. "Şimdihepimizbiliyoruz...Şimdişanslareşit,öyledeğilmi?"

Cedriconahâlâhafiftenşüphedolugözlerlebakıyordu.OandaHarryarkasındatanıdıkbir takırtıduydu.Arkasınadönünce,Deli-GözMoody'ninyakındakibirsınıftançıktığınıgördü.

"Benimlegel,Potter,"diyehomurdandıMoody.

"Diggory,sensınıfına."Harry,Moody'yeendişeylebaktı.Acabakonuştuklarınıduymuşmuydu?"Eee-Profesör,benimBitkibilim'deolmamgerekiyor-"

"Sen onu kafana takma, Potter. Odama gel, lüffen..." Harry, şimdi başına negeleceğini kara kara düşünerek, onun peşi sıra yürüdü. YaMoody ejderhalarınereden öğrendiğini anlatmasını isterse? Moody gidip Hagrid'i Dumbledore'aihbar eder miydi, yoksa Harry'yi bir gelinciğe döndürmekle mi yetinirdi? Eh,gelincikolsamejderhanınyanındangeçmemdahakolayolabilir, diyedüşündüHarry sıkıntıyla. O zaman daha küçük olurdu ve on yedi metre yüksekliktengörülmesizorlaşırdı...

Moody'nin arkasından onun odasına girdi. Moody kapıyı kapadı ve dönüpHarry'yebaktı,hemnormalgözühemdesihirligözüonunüzerindeydi.

"Azönceyaptığınçokdüşüncelibirhareketti,Potter,"dediMoodyusulca.

Harrynediyeceğinibilemiyordu;beklediğitepkibudeğildi.

"Otur,"dediMoody.Harryoturupçevresinebakmayabaşladı.

Buodayadahaöncekiikisahibinindönemindedegelmişti.ProfesörLockhart'ınzamanında, duvarlar Lockhart'ın kendisinin gülümseyen ve göz kırpanresimleriyledoluydu.Lupinburadayaşarkenise,derstekullanmakiçinedindiğiyeni ve şaşırtıcı bir Karanlık yaratık türünün örneğiyle karşılaşmanız dahayüksekbir ihtimaldi.Ancakşuanda,odaçoksayıdasonderecetuhafnesneyledoluydu. Harry bunların Moody'nin Seherbaz'lık zamanından kalmaolabileceğinidüşündü.

Masasının üstünde büyük, çatlak, camdan bir topaca benzeyen bir şeyduruyordu. Harry bunun bir Sinsioskop olduğunu hemen anladı, çünkükendisindedebundanbirtanevardı,amaoMoody'ninkindençokdahaküçüktü.Köşede, küçük bir masanın üstünde eğri büğrü, altın televizyon anteninebenzeyen bir nesne vardı. Hafif hafif vınlıyordu. Harry'nin tam karşısındakiduvarda aynaya benzer bir şey asılıydı, ama odayı yansıtmıyordu. İçindekaranlıkşekillerhareketediyordu,hiçbirinetgörünmüyordu.

"Karanlık dedektörlerim hoşuna gitti, ha?" dedi Moody. Harry'yi dikkatleizliyordu.

"One?"diyesorduHarry,eğribüğrü,altınanteniişaretederek.

"Sır Sezici. Gizli kapaklı bir durum ve yalan saptayınca titrer... Burada işeyaramıyor, tabii, çok parazit var - her taraf ödevlerini niye yapmadıklarıkonusundayalan söyleyenöğrencilerledolu.Burayageldiğimdenberivınlayıpduruyor.Sinsioskop'umukapatmakzorundakaldım,çünküötmeyibırakmıyordu.Ekstra hassas, bir kilometre uzaktan bile alabiliyor.Tabii, aslında çocuklarınkidışındadabirşeyleralıyorolabilir,"diyeekledihomurtuyla.

"Pekiyaoaynaneişeyarıyor?"

"Haa, o benim Düşman-Camı'm. Görüyor musun onları, orada sinsi sinsisaklananları? Aslında şimdi başım belada değil, ta ki gözlerinin akını görenekadar.İşteozamansandığımıaçıyorum."

Kısa, sert bir kahkaha patlattı ve pencerenin altındaki iri sandığı gösterdi.Sandığınüzerindeyanyanayedianahtardeliğivardı.Harryiçindeneolduğunumerakediyorduki,Moody'ninsorusuyladünyayadöndü.

"Ee...demekejderhalarıöğrendin,ha?"

Harryduraksadı.Korktuğubaşınagelmişti-amaHagrid'inkurallarıçiğnediğini

Cedric'esöylememişti,Moody'yedekesinliklesöylemeyecekti.

"Meraketme,"dediMoody,oturup tahtabacağını iniltiyleuzatarak."Hile,Üç-BüyücüTurnuvası'nıngelenekselbirparçasıdır,herzamanöyleolmuştur."

"Hileyapmadım,"dediHarrysertbirsesle."Ben,rastlantısonucuöğrendim."

Moody sırıttı. "Seni suçlamıyordum, evlat. Dumbledore'a başından berisöylüyorum,oistediğikadarsoylucadavranabilir,amaiddiayavarımkiihtiyarKarkaroff ve Maxime öyle davranmayacaklar. Şampiyonlarınasöyleyebilecekleri her şeyi söylemiş olacaklar. Onlar kazanmak istiyor.Dumbledore'uyenmekistiyorlar.Sonuçtaonundabirinsanolduğunukanıtlamakistiyorlar."

Moodyyine sertbirkahkahaattı, sihirligözüöylebir fırdöndüki,onabakanHarry'ninmidesibulandı.

"Ee... ejderhanın yanından nasıl geçeceğin konusunda bir fikrin varmı?" dediMoody.

"Hayır,"dediHarry.

"Eh,bendekalkıpsanasöyleyecekdeğilim,"dediMoodyboğukbirsesle."Taraftutmamben.Sanasadecebirkaçiyi,geneltavsiyedebulunacağım,ilkişu-güçlüyanınaoyna."

"Yokki,"dediHarry,kendinehâkimolamadanlafağzındançıkmıştı.

"Kusura bakma," diye homurdandı Moody, "ben güçlü yanın var diyorsamvardır.Şimdidüşün.Eniyiolduğunşeyne?"

Harrykafasınıtoplamayaçalıştı.Eniyiolduğuşeyneydisahi?Eh,bununcevabıkolaydıaslında-

"Quidditch,"dediduygusuzbirsesle,"bunundapekfaydası-"

"Doğru,"dediMoody.Onabüyükbirdikkatlebakıyordu,sihirligözüneredeysehiçkıpırdamıyordu."Duyduğumkadarıylabayağısıkıuçuyormuşsun."

"Evet de..." Harry gözlerini ona dikti. "Süpürge götürmeme izin verilmiyor,yanımdabirtekasam-"

"İkinci tavsiyem," diye araya girdiMoody, yüksek sesle konuşarak, "ihtiyacınolanıalmanısağlayacakgüzel,basitbirbüyükullanman."

Harryonaboşboşbaktı.Neyeihtiyacıvardı?

"Hadi,oğlum..."diyefısıldadıMoody.“Parçalarıbirleştir...okadarzordeğil..."

Birden jeton düştü. Harry'nin en iyi olduğu konu uçmaktı. Ejderhayı havadangeçmesigerekiyordu.BununiçindeAteşoku'naihtiyacıvardı.Ateşokuiçinde-

"Hermione,"diye fısıldadıHarry.Ondakika sonrakoşaraküçnumaralı serayagirmiş, yanından geçerken Profesör Sprout'tan aceleyle özür dilemişti."Hermione-yardımınaihtiyacımvar."

"Pekibenimneyapmayaçalıştığımısanıyorsun,Harry?"diyefısıldadıHermionede ona. Budadığı Pırpır Çalı'nın üzerinden görünen gözleri kaygıyla iri iriaçılmıştı.

"Hermione,yarınöğledensonrayakadardoğrudürüstÇağırmaBüyüsüyapmayıöğrenmemgerekiyor."

*****

Öylece beraber alıştırma yapmaya başladılar. Öğle yemeğine gitmeyip boş birsınıfbuldularveHarryoradakiçeşitlinesneleriodanınöbürucundankendisineuçurmaya çalıştı. Hâlâ zorluk çekiyordu. Kitaplar ve tüy kalemler yarı yoldacesaretleriniyitiriyor,taşgibidüşüyorlardı.

"Konsantreol,Harry,konsantreol..."

"Ben ne yapmaya çalışıyorum sanıyorsun?" dedi Harry kızarak. "Nedensezihnimdekocabiredjerhabeliriyorikidebir...Peki,tekrardeneyelim..."

Kehanet'e girmeyip alıştırma yapmaya devam etmek istiyordu, amaHermioneAritmansi'yiasmafikrinipeşinenreddetti.Onsuzdevametmenindebiranlamıolmadığından,HarrybirsaatboyuncaProfesörTrelawney'yekatlanmakzorundakaldı.Profesördersinyarısınısınıftakilere,Mars'ınSatürn'egöreoankikonumunedeniyle, temmuz ayında doğan kişiler için ani, vahşi ölüm tehlikesibulunduğunuanlatarakgeçirdi.

"Eiyibari,"dedisinirlerinehâkimolamayanHarryyükseksesle."Uzamasında.Acıçekmekistemiyorum."

Ron gülecekmiş gibi oldu; günlerdir ilk kez Harry'le göz göze gelmişti, amaHarry Ron'a öyle içerlemişti ki umrunda değildi. Dersin geri kalanını sıranınaltında asasıyla küçük nesneleri kendine çekmeye çalışarak geçirdi. Bir sineği

dümdüzelinin içinedoğrusürüklemeyibaşardı,amabununnedenininÇağırmaBüyüsü'ndekibecerisiolduğunaemindeğildi -belkide sadece sinek salaktı,okadar.

Kehanet'ten sonra kendini zorlayarak biraz akşam yemeği yedi, sonra daHermione'yle birlikte, öğretmenleri atlatmak için üzerlerine görünmezlikpelerininigeçirerek,yineaynıboşsınıfagittiler.Vakitgeceyarısınıgeçenekadarçalıştılar.Dahadakalırlardı, amaPeevesçıkageldive "Harryüstünebir şeylerfırlatılmasını istiyor" diye düşünmüş numarası yaparak, odanın her tarafındakisandalyeleri ona doğru atmaya başladı. Harry ve Hermione çıkan gürültününFilch'i oraya getirmesine fırsat bırakmadan, sınıftan çabucak çıkıp GryffindorOrtakSalonu'nadöndüler.NeysekiOrtakSalonşimdiboştu.

Saat sabahın ikisinde, Harry şöminenin yanında, çevresinde sürüyle nesneyığılmış halde duruyordu - kitaplar, tüy kalemler, tersyüz edilmiş birkaç tanesandalye, eski bir Tükürenbilye takımı ve Neville'in kurbağası Trevor. HarryancaksonbirsaatteÇağırmaBüyüsü'nünkolayınıalmayabaşlamıştı.

"Daha iyi, Harry, çok daha iyi," dedi Hermione. Bitkin âmâ çok memnungörünüyordu.

"Eh, bir daha bir büyüyü beceremediğimde ne yapacağımızı biliyoruz artık,"dediHarry.ElindekiEskiTılsımlarSözlüğü'nügerisingeriHermione'yefırlatıp,yenidendenemeyehazırlandı."Benibirejderhaylatehditedeceğiz.Pekâlâ..."Birkezdahaasasınıkaldırdı."AccioSözlük!"

Ağır kitap Hermione'nin elinden fırlayıp odanın öbür tarafına uçtu. Harrysözlüğüyakaladı.

"Harry,sanırımgerçektenkıvırdınbuişi!"dediHermionesevinçle.

"Yarın işe yarasın da," dedi Harry. "Ateşoku buradaki eşyalardan çok dahauzaktaolacak.O,şatonuniçindeolacak,bensedışarıda,arazide..."

"Bununönemiyok,"dediHermioneazimle."Sençok,çokiyikonsantreolyeter,ogelir.Harry,birazuyusakiyiolur...ihtiyacınolacak."

*****

Harry o akşam kendini Çağırma Büyüsü'nü öğrenmeye öyle bir vermişti ki,paniğininbirkısmıgeçmişti.Amaertesisabahkalktığında,panikduygusutüm

ağırlığıyla geri döndü. Okula büyük bir gerginlik ve heyecan havası hâkimdi.Derslere gün ortasında son verilecek, böylece öğrencilerin ejderhaların olduğubölmeyegitmekiçinbolbolvakitleriolacaktı-amatabiikioradaonlarıneyinbeklediğinidahabilmiyorlardı.

Harrykendini çevresindekiherkesten tuhafbir şekildeuzakhissediyordu, isterona şans dilesinler, ister yanından geçerken "Biz bir kutu kâğıt mendili hazıredeceğiz, Potter" diye tıslasınlar. Bu öylesine ileri bir tedirginlik haliydi ki,ejderhanın önüne çıkarıldıklarında aklını yitirir de önüme geleni lanetlemeyekalkışırmıyım,diyemeraketmeyebaşlamıştı.

Zaman iyiden iyiye tuhaf davranmaya başlamıştı, koştura koştura geçiyordu,öylekiHarryhopilkdersiSihirTarihi içinsırasınaoturuyor,hopkendiniöğleyemeğine giderken buluyordu... Sonra hop (sabah nereye gitmişti?Ejderhadanuzak o son saatler nereye gitmişti? Profesör McGonagall Büyük Salon'daaceleyleonadoğruyürüyordu.Birsürüinsanonlarabakıyordu.

"Potter, şampiyonların artık dışarı gelmesi gerekiyor... İlk göreviniz içinhazırlanmanızlazım."

"Tamam,"dediHarry,ayağakalkarak.Çatalıtangırtıylatabağınınüstünedüştü.

"İyişanslar,Harry,"diyefısıldadıHermione."Meraketme,başaracaksın!"

"Evet,"dediHarry.Sesisankibaşkasınınsesigibiçıkmıştı.

Profesör McGonagall'la birlikte Büyük Salon'dan çıktı. Profesör de kendindedeğilmişgibiydi;hattaneredeyseHermionekadarkaygılıgörünüyordu.Harry'lebirlikte taş merdivenden inip dışarıdaki soğuk kasım havasına çıkarken, elinionunomzunakoydu.

"Dinle, paniğe kapılma," dedi, "soğukkanlı ol... Durum kontrolden çıkarsamüdahaleetmeküzereoradabekleyenbüyücülerimizvar...Asılmeseleelindengeleniyapmak,ozamankimseningözündedeğerindüşmez.~İyimisin?"

Harrykendisinin,"Evet,"dediğiniduydu."Evet,iyiyim."

Profesör McGonagall onu ejderhaların olduğu yere, Orman'ın arka tarafınagötürüyordu. İlerideki ağaç kümesinin arkasında bölmenin net bir şekildegörülmesi gerekiyordu. Ama kümeye yaklaşırlarken, Harry oraya ejderhalarıgözden saklayan dev bir çadır dikilmiş olduğunu gördü. Çadırın girişi onlarabakıyordu.

Profesör McGonagall oldukça titrek bir sesle, "Diğer şampiyonlarla birlikte

buraya girip sıranı bekleyeceksin, Potter," dedi. "Mr. Bagman orada... Sana -prosedürüanlatacak...İyişanslar."

"Teşekkürler,"dediHarry,donukvedalgınbir sesle.Profesörçadırıngirişindeondanayrıldı.Harryiçerigirdi.

FleurDelacourbirköşedealçakbirtahtataburedeoturuyordu.Herzamankininaksine,kendinehâkimdeğil,haylisolgunveiçinekapanıkgörünüyordu.ViktorKrumiseherzamankindendesomurtkandı.Harryonuntedirginliğinibuşekildeifadeettiğinidüşündü.Cedricvoltaatıpduruyordu.HarryiçerigirdiğindeCedricona hafifçe gülümsedi, Harry de ona gülümseyerek yanıt verdi. Yüzündekikasların oldukça zorlandığını hissetti, sanki bu işin nasıl yapıldığını unutmuşgibiydiler.

"Harry! Cancağızım!" dedi Bagman neşeyle, çevresine bakarak. "Gel, gel,evindeymişsingibidavran!"

Solgun yüzlü şampiyonların ortasında, Bagman hafiften şişirilmiş bir çizgikaraktergibiduruyordu.YineeskiWaspcüppesinigiymişti.

"Eveet, madem hepimiz buradayız - size gerekli bilgileri verme vakti geldi!"dediBagmancoşkuyla."Seyircileryerlerinialdıklarızaman,hepinizebirerbirerbutorbayıvereceğim,"-moripektenküçükbirtorbayıkaldırıpsalladı-"hepinizbunun içinden, karşınıza çıkacak şeyin küçük bir modelini seçeceksiniz!Anlarsınız ya, şeyy - farklı farklı çeşitler var. Bir de bir şey daha söylememgerekiyor...ya,evet...görevinizaltınyumurtayıalmak."

Harryçevresinegözattı.Cedric,Bagman'ın söylediklerini anladığınıbelirtmekiçinbaşınıbirkezsallamıştı, sonrayinebiraşağıbiryukarıyürümeyebaşladı;hafiften yeşermiş gibi bir hali vardı. Fleur Delacour ve Krum hiçbir tepkivermemişlerdi.Belki ağızlarını açarlarsamidelerininbulanacağını sanıyorlardı;çünküHarrykendinitamdaböylehissediyordu.Amaenazındanonlargönüllüolarakkatılmışlardı...

Çokazvakitgeçmiştiki,yüzlerceçiftayağınçadırınyanındangeçişiniduydular,ayakların sahipleri heyecanla konuşuyor, gülüyor, şakalaşıyorlardı... Harrykendinikalabalıktanöyleuzakhissediyorduki,sankibambaşkabirtürdüonlar.Sonra birden -Harry'ye henüz bir saniye geçmiş gibi gelmişti- Bagman moripektentorbanınağzınıaçmayakoyuldu.

"Öncebayanlar,"dedi,torbayıFleurDelacour'auzatarak.

Fleurtitreyeneliniçantanıniçinesoktuveminnacık,kusursuzbirejderhamodeli

çıkardı - bir Gal Yeşili. Boynunda "2" sayısı vardı. Fleur'ün şaşırma belirtisideğil de kararlı bir teslimiyet ifadesi takınmasından, Harry haklı olduğunuanladı:MadamMaximeonaşampiyonlarıneyinbeklediğinisöylemişti.

AynısıKrumiçindegeçerliydi.KırmızıÇinAteştopu'nuçekmişti.Boynunda"3"sayısıvardı.Krumgözünübilekırpmadı,tekraroturupyerebakmayabaşladı.

Cedric elini torbaya soktu vemavimsi-gri İsveçKısaburnu'nu çekti, boynunda"1" sayısı vardı. Geriye neyin kaldığını bilen Harry, ipek torbaya elini sokupMacar Boynuzkuyruk'u, "4" numarayı çekti. Harry ona bakarken modelkanatlarınıaçtıvedişlerinigösterdi.

"Evet, işte oldu!" dedi Bagman. "Hepiniz karşılaşacağınız ejderhanın birmodelini çektiniz, sayılarsa onların karşısına hangi sırada çıkacağınızıgösteriyor,anladınızmı?Birazdansizdenayrılmakzorundayım,çünküspikerlikyapıyorum.Mr.Diggory, önce siz çıkıyorsunuz, bir düdük sesi duyar duymazbölmeye geçin, oldu mu? Şimdi... Harry... seninle dışarıda biraz konuşabilirmiyim?"

"Şeyy... evet," dediHarry donuk bir sesle.KalkıpBagman'la birlikte çadırdançıktı. Birkaç adım yürüyüp ağaçların arasında girdiklerinde, Bagman yüzündebabacanbirifadeyleonadöndü.

"Kendiniiyihissediyormusun,Harry?Birşeyistermisin?"

"Ne?"dediHarry."Ben-hayır,istemem."

"Bir planın var mı?" dedi Bagman, sesini bir sır veriyormuş gibi alçaltarak."Çünkübirkaç ipucuvermeye itirazımyok, tabii eğer sen istersen.Yani,"diyedevam etti Bagman, sesini daha da alçaltarak, "burada şansı az olan sensin,Harry...Yardımetmekiçinyapabileceğimbirşeyvarsa..."

"Hayır,"dediHarry.Bunuöyleçabuksöylemiştiki,birazkabalıkgibiolmuştu,farkındaydı."Hayır-ben-benneyapacağımıbiliyorum,teşekkürederim."

"Kimsebilemez,Harry,"dediBagman,onagözkırparak.

"Yo, iyiyim ben," dedi Harry. Niye herkese bunu söylediğini bilmiyordu,hayatında hiç bundan daha az iyi olmuş muydu, merak ediyordu. "Bir planyaptım,ben-"

Biryerdebirdüdükçaldı.

"AmanTanrım,gitmekzorundayım!"dediBagmantelaşla.Hızlauzaklaştı.

Harry çadıra dönerkenCedric'in dışarı çıktığını gördü, iyice yeşermişti. Harryyanındangeçerkenonaşansdilemeyeçalıştı,amaağzındanboğukbiriniltiçıktı.

Harry içeri, Fleur'la Krum'un yanına döndü. Birkaç saniye sonra seyirciningürlemesiniduydular,bu,Cedric'inbölmeyegirdiğiveseçtiğimodelincanlısıylaşuandakarşıkarşıyaolduğuanlamınageliyordu...

Oradaoturupdinlemek,Harry'nin tahmin ettiğindende kötüydü.Cedric, İsveçKısaburnu'nu geçmek için artık ne yapıyorsa, yaparken, seyirciler çığlıkatıyorlardı... bağırıyorlardı... çok kafalı tek bir varlıkmışçasına aynı andasoluklarını tutuyorlardı.Krumhâlâyerebakıyordu.FleuriseCedric'ingörevinidevralmışçasınaçadırdabiraşağıbiryukarıyürüyordu.Bagman'ınanlatımı iseherşeyiçokdahakötüleştiriyordu...OnudinlerkenHarry'ninzihnindekorkunçresimler canlanıyordu: "Ufff, kılpayı kurtuldu, kılpayı"... "Epey risk alıyor buyarışmacı!"..."Zekicebirhareketti-yazıkkiişeyaramadı!"

Derken,onbeşdakikakadarsonra,Harrysağıredicibirtezahüratduydu.Bununtekbiranlamıolabilirdi:

Cedricejderhasınınyanındangeçipaltınyumurtayıalmıştı.

-Çokgüzel!

diyebağırıyorduBagman.

-Şimdijüridenpuanlarıalıyoruz!

Ama puanları yüksek sesle okumadı; Harry jüri üyelerinin puanları yukarıkaldırıpseyircileregösterdiklerinivarsaydı.

-Biribitti,üçükaldı!

diyebağırdıBagman,düdükyineöterken.

-MissDelacour,buyrunlütfen!

Fleurtirtirtitriyordu;elindeasası,başıdik,çadırdançıkarken,Harryonakarşıozamana kadar duyduğundan çok daha büyük bir sıcaklık hissetti. ÇadırdaKrum'la yalnız kalmışlardı. Tam birbirlerinin karşısında oturuyor, göz gözegelmemeyeçalışıyorlardı.

Aynısüreçyenidenbaşladı...Bagman'ınneşeyle,

-Off,bunekadarakıllıcaydıbilmiyorum!

diyebağırdığınıduydular.

-Uff...azdaha!Dikkat...amanTanrım,biranhapıyuttusandım!

On dakika sonra, Harry yine büyük bir alkış koptuğunu duydu... Fleur dabaşarmış olmalıydı. Fleur'un puanları gösterilirken bir sessizlik oldu... Yinealkış...sonrada,üçüncükez,düdük.

-ŞimdideMr.Krumgeliyor!

diyehaykırdıBagmanveKrumkamburkamburdışarıçıkarakHarry'yi içerideyalnızbıraktı.

Harry bedenini her zamankinden çok daha fazla hissediyordu; kalbinin hızlaçarptığının,parmaklarınkorkuylakarıncalandığınınfazlasıylafarkındaydı.Amaaynı zamanda da, sanki bedeninin dışına çıkmış gibiydi. Sanki çadırınduvarlarını uzaktan bir yerden görüyor, kalabalığın sesini uzaktan bir yerdenduyuyordu...

-Çokcesurca!

diyebağırıyorduBagman.Harry,ÇinAteşTopu'nunkorkunç,ortalığıinletenbirçığlıkattığınıveseyircininsoluğunututtuğunuduydu.

- Bayağı sağlam sinirleri varmış - ve - evet, yumurtayıaldı!

Alkış sesi kış havasını kırılan camgibi parçaladı;Krum işini bitirmişti - artıksıranınHarry'yegelmesianmeselesiydi.

Ayağa kalktı. Bacaklarının krema gibi yumuşadığını hayal meyal hissetti.Bekledi.Vedüdüğünöttüğünüduydu.Çadırıngirişindendışarıyürüdü,içindekipanikdoruknoktasınayükseliyordu.Şimdiağaçlarınyanından,bölmeyiçevirençitinarasındakibiraçıklıktangeçiyordu.

Çevresindeki her şeyi, sanki bunlar çok renkli bir rüyanın parçasıymış gibigörüyordu. Geçen gece buraya gelişinden sonra sihir yoluyla dikilmiş olantribünlerden yüzlerce surat ona bakıyordu. Bölmenin öbür ucundaysaBoynuzkuyrukduruyordu.Yumurtalarınınüzerineeğilmiş,kanatlarıyarıaçılmış,melun sarı gözleriyle ona bakıyordu. Devasa, pullu, siyah kertenkele dikenlikuyruğunu yere vurdukça, sert zeminde birer metrelik yarıklar açıyordu.Kalabalıktan inanılmazbir gürültüyükseliyordu, amaHarrybu seslerindostçamıdüşmancamıolduğununebiliyor,nedeumursuyordu.Yapmasıgerekenşeyiyapma vakti gelmişti... Bütün zihnini, ona tek şansını verecek şeyin üzerineodaklamalıydı...

Asasınıkaldırdı.

"AccioAteşoku!"diyebağırdı.

Bekledi, her bir zerresiyle umuyor, dua ediyordu. Ya işe yaramadıysa... Yagelmezse...Çevresindekiherşeye,parıldayanvesaydambirtürperdenin,sankibacaktanoluşmuşbir sisin arkasındanbakıyormuşgibiydi.Budabölmeninveçevresindekiyüzlercesuratınyüzüyormuşgibigörünmelerinenedenoluyordu...

Sonrabirsesduydu,arkasındanhızlayaklaşanbirşeyinsesi;arkasınıdöndüveAteşoku'nun Orman'ın kıyısından kıvrılıp hızla ona doğru geldiğini gördü.

Süpürge uçarak bölmeye girdi ve o binsin diye tam yanında, havada durdu.Kalabalıktan daha da büyük bir tezahürat yükselmeye başladı... Bagmanbağırarak bir şeyler söylüyordu... amaHarry'nin kulakları artık duymuyordu...dinlemekönemlideğildi...

BacağınısüpürgesininüzerindenattıvehavalandıVebirsaniyesonra,mucizevibirşeyoldu...

Yükseliyordu, rüzgâr saçlarını uçuşturuyordu, aşağıdaki seyircilerin yüzleri etrengindebirernoktayadönüşmüş,BoynuzkuyrukisebirköpekboyutunainmiştiHarry birden sadece zemini değil, korkusunu da ardında bıraktığını fark etti...Yineaitolduğuyerdeydi

Bu sadece bir Quidditch maçıydı, o kadar... sadece bir Quidditch maçıydı veBoynuzkuyrukdasadeceçirkinbirrakiptakımdı..

Aşağı, yumurta öbeğine baktı ve altın renkli olanı gördü. Çimento renkliarkadaşlarının ortasında parlıyordu, ejderhanın ön ayaklarının arasında güvenealınmıştı "Tamam," dedi Harry kendi kendine, "şaşırtma taktikleri... hadibakalım..."

Dalışageçti.Boynuzkuyruk'unkafasıonu takipetti;Harryonunneyapacağınıbildiğiiçintamzamanındadalıştançıktı;dönmeseejderhanınpüskürttüğüalevehedef olacaktı... ama Harry'nin umrunda değildi... bunun bir Bludger'dankaçmaktanfarkıyoktu...

-Vaycanına,bayağıiyiuçuyor!

diyehaykırdıBagman,seyircilerçığlıkatıpsoluklarınıtutarlarken.

-İzliyormusunuz,Mr.Krum?

Harryçemberçizerekdahadayükseldi;Boynuzkuyrukhâlâonutakipediyordu;başı uzun boynunun üzerinde dönüyordu - Harry devam etse onun başınıdöndürebilirdi - ama en iyisi daha fazla zorlamamaktı, yoksa yine ateşpüskürürdü-

BoynuzkuyruktamağzınıaçarkenHarrydalışageçti,amabukezokadarşanslı

değildi-alevleronuıskaladı,amaonunyerinekuyrukyukarıdoğrusavrulduveHarrytamsolasaparkenuzundikenlerdenbiriomzunusıyırıpcüppesiniyırttı-

Omzunun acıdığını hissedebiliyordu, seyircilerden çığlıkların ve iniltilerinyükseldiğini duyabiliyordu, ama kesik pek derine benzemiyordu. Şimdi hızlaBoynuzkuyruk'unarkasınadolanmıştıBirolasılıkbelirmişti...

Boynuzkuyrukhavalanmak istemiyordu, aklı fikriyumurtalarınıkorumaktaydı.Her ne kadar kıvrılıp bükülse de, kanatlarını kapatıp açsa da, o dehşet vericiyılangözleriniHarry'denayırmasadayumurtalarınıbırakmaktankorkuyordu...ama Harry'nin ayrılmaya ikna etmesi gerekiyordu, yoksa aşağı yumurtalarınyakınına gidemeyecekti.. Bütün yapması gereken bunu dikkatlice, adım adımyapmaktı...

Biroyanabirbuyanauçmayabaşladı.Ejderhalarateşpüskürtmesiniyadaonavurmasınımümkünkılacakkadaryakındadeğildi,amayinedeyeterlibirtehditoluşturup Boynuzkuyruk'un gözlerini ona dikmesini sağlayacak kadaryakındaydı.Ejderhakarnınıbiroyanabirbuyanasallıyor,dişleriniçıkarmışodikeygözbebekleriyleonuizliyordu...

Harry daha da yükseldi. Boynuzkuyruk'un kafası da onunla yükseldi, boynuşimdiuzanabileceğikadaruzanmıştıvehâlâoynatıcısınınönündekibiryılangibibirsağabirsolasalınıyordu...

Harry birkaç metre daha yükselince, ejderhadan öfke dolu bir kükreme çıktı.Harryonuniçinbirsinekgibiydi,ezmekiçinyanıptutuştuğubirsinek;kuyruğuyinesavruldu,amaHarryşimdierişemeyeceğikadaryüksekteydi...Havayaateşpüskürttü,Harrykaçtı,Boynuzkuyrukağzınıkocamanaçtı...

"Hadi,"diyetısladıHarry,tepesindedonuponugıcıkederek."Hadi,geldebeniyakala,kalkayağa..."

Ve Boynuzkuyruk küçük bir uçağınkiler kadar geniş olan siyah, kösele gibikanatlarını açarak arka ayakları üzerinde yükseldi - ve Harry dalışa geçti.Ejderha daha onun ne yaptığının ya da nereye kaybolduğunun farkınavaramadan,Harry son surat yeredoğru artık ejderhanınpençeli ön ayaklarınınkorumasında olmayan yumurtalara doğru gidiyordu - ellerini Ateşoku'ndançekmişti-altınyumurtayıalmıştı-

Ve muazzam bir hız patlamasıyla ileri atılarak yeniden havalanmıştı.Yaralanmamış kolunun altında tuttuğu ağır yumurtayla tribünlerin üstündegeziniyordu.Sankibirisi tekrarsesiaçmıştı- ilkdefakalabalığınsesinindoğru

dürüstfarkınavardı,DünyaKupası'ndakıİrlandataraftarlarıkadaryüksekseslebağırıyor,alkışlıyorlardı-

-Şunabakın!

diyebağırıyorduBagman.

-Şunabakarmısınız!Enküçükşampiyonumuzyumurtayıen çabuk alan oldu! Eh, bu durum Mr. Potter üzerinebahislerinoranınıdüşürecek!

Harry ejderha bakıcılarının Boynuzkuyruk'u zaptetmek için yerlerindenfırladıklarını gördü. Bölmenin girişindeyse, Profesör McGonagall, ProfesörMoody ve Hagrid onu karşılamak için koşar adım aşağı iniyorlardı. Hepsi elsallıyordu,yüzlerindekigülümsemeuzaktanbileseçiliyordu.Harry,kulaklarındakalabalığınuğultusu,tribünlerinüstündenuçarakgeridöndüveyumuşakbirinişyaptı. Kendini haftalardır olduğundan çok daha hafif hissediyordu... Birincigöreviatlatmıştı,hayattakalmıştı...

"Mükemmeldi,Potter!"diyehaykırdıProfesörMcGonagall,HarryAteşoku'ndaninerken - Bu, Profesör McGonagall'dan duyulmamış bir övgüydü. ParmağınıHarry'nin omzuna doğrulttuğunda,Harry onun elinin titrediğini fark etti. "Jüriüyeleri puanlarını açıklamadan önce Madam Pomfrey'yi görmen gerekiyor...Orada,sendenöncedeDiggory'yihalletmekzorundakaldı..."

"Başardın, Harry!" dedi Hagrid boğuk bir sesle. "Başardın! BoynuzkuyrukMoynuzkuyrukdinlemedin,biliyorsunCharlieonunenkötüsü-"

"Teşekkürler,Hagrid,"dediHarryyükseksesle.SözünükesmeseHagrid'inçamdeviripHarry'yedahaönceejderhalarıgösterdiğiniaçıketmesindençekiniyordu.

ProfesörMoodydeçokmemnungörünüyordu;sihirligözüyuvasındaadetadansediyordu.

"İşteböylehafifhafif,Potter,"dedihırıltılısesiyle.

"Pekâlâ,Potter,ilkyardımçadırınalütfen..."dediProfesörMcGonagall.

Harry bölmeden çıktı. Hâlâ soluk soluğaydı. Madam Pomfrey'nin ikinci birçadırıngirişindeendişeliendişelibeklediğinigördü.

"Ejderhaymış!"deditiksintidolubirsesle.Harry'yiiçerisoktu.Çadırbölmelereayrılmıştı;çadırbezininardındakiCedric'ingölgesinigörebiliyordu.Cedricçokkötü yaralanmışa benzemiyordu; en azından yatağında doğrulmuş oturuyordu.Madam Pomfrey, bir taraftan çok kızgın bir ses tonuyla kendi kendinekonuşarak, Harry'nin omzunu inceledi. "Geçen yıl Ruh Emiciler, bu yılejderhalar, bakalımbirdahaki seferenegetireceklerbuokula?Çok şanslısın...derindeğil...yinedeiyileştirmedenöncetemizlemekgerekecek..."

Kesiğibirmiktarmorsıvıylatemizledi.Sıvıhemtütüyorhemdecanyakıyordu,amaazsonraMadamPomfreyomzunuasasıyladürtünce,Harrykesiğinhemeniyileştiğinihissetti.

"Şimdi, bir dakika burada sessizce bekle - otur! Sonra gidip puanlarınabakabilirsin."

Hızla çadırdan çıktı. Harry onun yan kapıdan girdiğini ve, "Şimdi nasılsın,Diggory?"dediğiniduydu.

Harry oturmak istemiyordu: Fazlasıyla adrenalin doluydu. Dışarıda nelerolduğunugörmekistiyordu.Ayağakalktı,amadahaçadırınağzınaulaşamadan,ikikişikoşarakiçerigirmişti-Hermione,hemenarkasındadaRon.

"Harry,müthiştin!"dediHermioneciyakciyakbağırarak.Yüzündetırnakizlerivardı,bellikikorkudanparmaklarınısıkısıkıyüzünebastırmıştı."İnanılmazdın!Gerçekten!"

AmaHarry'ningözleriRon'daydı.RonbembeyazkesilmiştiveHarry'yehayaletgörmüşgibibakıyordu.

"Harry,"dedi,çokciddibirsesle,"okadeheadınıkimkoyduysa-bence-benceseninişinibitirmeyeçalışıyor!"

Sanki son birkaç hafta hiç yaşanmamıştı - sanki Harry şampiyon seçildiktensonraRon'lailkkezkarşılaşıyordu,

"Demekkafanbastısonunda,ha?"dediHarrysoğukbirifadeyle."Bayağıuzunsürdü."

Hermione ikisinin arasında endişeli bir halde duruyor, bir birine bir ötekinebakıyordu. Ron ağzını açtı, ama ne diyeceğini bilemedi. Harry, Ron'un özürdilemek üzere olduğunu hissetti ve birden bunu duymaya ihtiyacı olmadığını

anladı.

"Önemiyok,"dedi,dahaRonbirşeysöyleyemeden."Boşver."

"Hayır,"dediRon,"yapmamalıydım-"

"Boşver,"dediHarry.

Rononatedirgintedirginsırıttı,Harrydeonasırıttı.

Hermionegözyaşlarınaboğuldu.

"Ağlayacakbirşeyyok!"dediHarryona,hayretle.

Hermione, "Siz ikiniz öyle aptalsınız ki!" diye bağırdı, ayağını yere vurarak.Yüzünden aşağı yaşlar akıyordu. Sonra, ikisinden biri onu engelleyemeden,onlarıkucakladıvefırlayıpgitti.Şimdiresmenuluyordu.

"Zır deli," dedi Ron, başını iki yana sallayarak. "Harry, hadi, puanlarınıaçıklayacaklar..."

HarryaltınyumurtayıveAteşoku'nualıp,birsaatöncehiçihtimalvermeyeceğikadar mutlu bir halde, eğilerek çadırdan dışarı çıktı. Ron yanında hızlı hızlıkonuşuyordu.

"En iyisi sendin,biliyormusun,onahiç şüpheyok.Cedric tuhafbir şeyyaptı,kalkıpyerdekibirkayayabiçimdeğiştirtti...onubirköpeğeçevirdi...Ejderhanınonunyerine köpeğin peşindengitmesini sağlamaya çalışıyordu.Sıkı birBiçimDeğiştirme'ydi, üstelik işe de yaradı, çünküyumurtayı almayı başardı, amabuarada kendi de yandı - ejderha yarı yolda fikir değiştirip labrador yerine onasaldırmayı tercih etti; Cedric kıl payı kurtuldu. O Fleur denen kızsa bir büyüdenedi, sanırım ejderhayı transa sokmaya çalışıyordu - eh, o da işe yaradı,ejderha birden uyuklamaya başladı. Ama sonra horlamaya başlayınca öyle biralevfışkırdıki,Fleur'uneteğitutuştu-odaasasındanbirazsuakıtıpsöndürdü.Krum ise - inanmayacaksın ama, uçmayı hiç düşünmedi bile! Yine de galibasendensonraeniyisioydu.Birbüyüyleejderhayıtamgözündenvurdu.Yalnız,ejderhabuseferdeacıiçindesağasolahamleedipsahiciyumurtalarınyarısınıkırdı - bunun için ondan puan düştüler, yumurtalara zarar vermemesigerekiyordu."

Harryilebirliktebölmeninucunageldiklerinde,Ronsoluklandı.BoynuzkuyrukgötürülmüştüveHarryşimdibeşjüriüyesininneredeoturduğunugörebiliyordu-tamkarşıtarafta,altınlasüslenmişveyükseltilmişkoltuklardaoturuyorlardı.

"Hepsi on üzerinden puan veriyor," dedi Ron. Gözlerini kısarak ileri bakanHarry ilk jüri üyesinin -MadamMaxime'in- asasını havaya kaldırdığını gördü.Asadan uzun, gümüş bir şeride benzeyen bir şey fırladı ve kıvrılıp sekizrakamınınşeklinialdı.

"Fenadeğil!" dediRon, kalabalık alkışlarken. "Sanırımomzunyüzündenpuankırdı..."

SıradaMr.Crouchvardı.Havayabüyükbirdokuzfırlattı.

"İyigidiyor!"diyebağırdıRon,Harry'ninsırtınabirşaplakindirerek.

Sonra, Dumbledore. O da bir dokuz kaldırdı. Seyirciler her zamankinden deçılgıncahaykırıyordu.

LudoBagman-on.

"On mu?" dedi Harry inanamayarak. "Ama... yaralandım... Ne yapmayaçalışıyor?"

"Harry,hiçşikâyetetme!"diyebağırdıRonheyecanla.

Şimdi de Karkaroff asasını kaldırmıştı. Bir an duraksadı, sonra onun daasasındanbirrakamfırladı-dört.

"Ne?"diyeböğürdüRonhiddetle."Dörtmü?Senipis,taraftutanalçak,Krum'aonvermiştin!"

Ama Harry'nin umrunda değildi, Karkaroff sıfır verse de umrunda olmazdı;Ron'unonunadınasinirlenmişolmasıHarry içinyüzpuandeğerindeydi.BunuRon'a söylemedi tabii, ama dönüp bölmeden çıkarken kendini tüy gibi hafifhissediyordu. Dahası, bunun nedeni sırf Ron değildi... Alkışlayan seyircilersadeceGryffindor'lardan ibaretdeğildi.Dananınkuyruğukopupdaonunneylekarşı karşıya olduğunu gördükleri zaman, okulun büyük bir bölümü sadeceCedric'i değil, onu da desteklemişti... Slytherin'ler umrunda değildi, ona neyapsalarkatlanabilirdiartık.

Okula dönerlerken, Charlie Weasley aceleyle yanlarına gelip, "Krum'labirinciliği paylaşıyorsunuz, Harry!" dedi. "Dinle, gitmem gerekiyor. Gidipanneme bir baykuş göndereceğim, neler olduğunu anlatacağıma yemin ettim -amainanılmazbirşeydibu!Haa,birde,birkaçdakikadahaburalardatakılmangerekiyor...Bagmanbirşeylersöyleyecekmiş,şampiyonlarçadırında."

Ronbekleyeceğinisöyledi,Harrydeçadıradöndü.Şimdiçadırçokdahafarklı

görünüyordu: Dostane ve sıcak. Boynuzkuyruk'u atlatmaya çalışırken kendininasılhissettiğinidüşündüvebunuejderhanınkarşısınaçıkmadanöncekihaliylekarşılaştırdı...Kıyaskabuletmezdi;bekleyişçokdahakötüydü.

Fleur,CedricveKrumbirlikteiçerigirdiler.

Cedric'in yüzünün bir tarafı portakal rengi, kaim birmacunla kaplıydı, büyükihtimalleyanığınıiyileştirsindiye.Harry'yigörüncesırıttı."Çokiyiydin,Harry."

"Sende,"dediHarry,odasırıttı.

"Hepinize aferin!" dedi Ludo Bagman, çadıra adeta hoplaya zıplaya girerek.Yüzünde, sanki az önce ejderhanın yanından geçen kendisiymiş gibi birmemnuniyetvardı."Şimdi,birkaçşeysöyleyeceğim.Önünüzdeuzun,güzelbirara var, ikinci görev Şubat'ın Yirmi Dördü'nde, sabah saat dokuz buçuktagerçekleştirilecek. Ama size, o zamana kadar kafanızı meşgul edecek bir şeyveriyoruz! Eğer elinizdeki o altın yumurtalara bakarsanız, açılabildiklerinigöreceksiniz... oradaki menteşeleri görüyor musunuz? Yumurtanın içindekiipucunu çözmeniz gerekiyor - çünkü o ipucu size ikinci görevin ne olduğunusöyleyip,göreviçinhazırlanmanızımümkünkılacak!Hepsianlaşıldımı?Eminmisiniz?Tamam,yürüyünbakalımöyleyse!"

Harry çadırdan çıktı, Ron'la ikisi Orman'ın çevresinden yürüyüp solukalmaksızınkonuşmayabaşladılar;Harryöteki şampiyonların neyaptığını dahaayrıntılıolarakduymakistiyordu.Sonra,tamHarry'ninejderhalarınkükrediğiniilkkezduyduğuağaçkümesinidöndüklerinde,önlerinebircadıatladı.

RitaSkeeter'dıbu.Bugünüzerindeasityeşilibircüppevardı;rengielindekiTez-TekrarTüyü'ylemükemmelkaynaşıyordu.

"Tebrikler, Harry!" dedi, ona gülümseyerek. "Acaba iki kelime bir şeysöyleyebilir misin? O ejderhanın karşısına çıktığında kendini nasıl hissettin?Puanlamanınadilolupolmadığıkonusundaşimdinedüşünüyorsun?"

"Evet,ikikelimesöyleyebilirim,"dediHarryhiddetle."Hoşçakal."

VeRon'labirlikteşatonunyolunututtu.

YİRMİBİRİNCİBÖLÜM:EVCİNİKURTULUŞCEPHESİ

Harry, Ron ve Hermione o akşam Pigwidgeon'ı bulmak için Baykuşhane'yegittiler. Harry onunla Sirius'a bir mektup gönderip, ejderhasının yanından sağsalimgeçmeyibaşardığınıhabervermekistiyordu.HarryyoldaRon'a,Sirius'unonaKarkaroffhakkındabütünsöylediklerinianlattı.Ron,Karkaroff'unbirÖlümYiyen olduğunu ilk duyduğunda şok geçirdiği halde, Baykuşhane'yegirdiklerinde ta en başından beri bundan şüphelenmeliydik demeye başlamıştıbile.

"Cıkkoturuyor,değilmi?"dedi."Malfoy'untrendenedediğinihatırlıyormusun,hanibabamKarkaroff'laarkadaşdemişti?Şimdibirbirlerinineredentanıdıklarınıbiliyoruz. Herhalde Dünya Kupası'nda yüzlerinde maskelerle yan yanadolaşıyorlardı... Baksana, bir şey diyeceğim, Harry. Eğer adını Kadeh'e atangerçektenKarkaroff'sa, şimdi kendini nasıl salak gibi hissediyordur, değilmi?Tutmadı,değilmi?Sadecebirsıyrığınvar!Gelburaya-benyaparım-"

Pigwidgeon teslimat yapma fikriyle öyle heyecanlanmıştı ki,Harry'ninbaşınınçevresindeuçarakdönüpduruyor,hiçdurmaksızınötüyordu.Ron,Pigwidgeon'ıhavadayakaladıveHarrymektububacağınailiştirirkenonusımsıkıtuttu.

Baykuşu pencereye götürürken de konuşmaya devam etti: "Diğer görevler bukadar tehlikeli olamaz artık, değil mi? Hem, biliyor musun, bence sen buturnuvayıkazanabilirsin,Harry,ciddisöylüyorum."

Harryonun sonbirkaçhaftakidavranışını telafi etmek içinböylekonuştuğunubiliyordu ama, yine de hoşuna gitti. Hermione ise Baykuşhane'nin duvarınayaslanıpkollarınıkavuşturmuş,Ron'akaşlarıçatıkbakıyordu.

Ciddiciddi,"Harry'ninbuturnuvayıtamamlamasınadahaçokvar,"dedi."Eğerbirincigörevbuysa,sonrakileridüşünmekbileistemiyorum."

"Sen de bir güneş ışını gibi iyimserlik saçıyorsun yani!" dedi Ron. "ProfesörTrelawneyilebirarakafakafayavermelisiniz."

Pigwidgeon'ı pencereden dışarı salıverdi. Pigwidgeon önce dört metre kadardüştü, sonra kendini toparlayıp yeniden yükseldi. Bacağına ilişik mektup herzamankinden uzun ve ağırdı - Harry kendini tutamamış ve Sirius'a, Macar

Boynuzkuyruk'un çevresinde nasıl fır döndüğünü, nasıl da çevresinde dairelerçiziponaşaşırtmacaverdiğinihamlehamleanlatmıştı.

Pigwidgeon'ın karanlığa karışıp yok olmasını izlediler. Sonra Ron, "Sürprizpartin için aşağı insek iyi olur, Harry," dedi. "Fred ve George şimdiye kadarmutfaktanyeterinceyiyecekaşırmışolmalı."

Gerçekten de, Gryffindor Ortak Salonu'na girdiklerinde ortalık tezahüratla veferyatlarla inledi.Her yerde dağ gibi pastalar, sürahi sürahi balkabağı suyu vekaymakbirası vardı. Lee Jordan birkaç tane FilibusterMaytabı yakmıştı.Havayıldızlar ve kıvılcımlarla doluydu. Ve çok iyi resim yapan Dean Thomas,etkileyici yeni pankartlar hazırlamıştı. Bunların çoğu, Ateşoku'na binmiş,Boynuzkuyruk'unbaşınınçevresindeokgibidönenHarry'yigösteriyordu.BirikitanesindedebaşıalevalmışCedricvardı.

Harry afiyetle yedi; doğrudürüst acıkmanın nasıl bir şey olduğunubir süredirunutmuştu; sonra da Ron ve Hermione'nin yanına oturdu. Bu kadar mutluolduğunainanamıyordu;Ronyineonunyanındaydı,ilkgöreviatlatmıştı,ikincisiisetaaüçaysonraydı.

LeeJordan,"Vaycanına,ammaağır,"dedi.Harry'ninbirmasayabıraktığıaltınyumurtayı almış, elinde tartıyordu. "Aç onu, Harry, hadi! Bakalım içinde nevar!"

Hermionehemen,"Oipucunukendibaşınaçözmesigerek,"dedi.“Turnuva'nınkuralları..."

Harry sadece Hermione'nin duyabileceği bir sesle "Ejderhanın yanından nasılgeçeceğimidekendibaşımaçözmemgerekiyordu,"dedi.Hermionesuçlusuçlugülümsedi.

Birçokkişihepbirağızdan,"Evet,Harry,hadi,açşunu,"dedi.

Lee yumurtayı Harry'ye verdi, Harry de yumurtayı çepeçevre dolanan oluğatırnaklarınısoktuvekanırtıpaçtı.

İçi oyuktuve tamamenboştu - amadahaHarry açtığı anda, odayı enkorkunçcinsindenbirses,gürültülüvetizbirçığlıkdoldurdu.Harry'ninduyduğuseslerarasında buna en yakın olanı, Neredeyse Kafasız Nick'in Ölum GünüPartisi'ndeki,hepsimüziklitestereçalanhayaletorkestrasınınçıkardığısesti.

Fredkulaklarınıelleriyleörtüp,"Kapatşunu!"diyehaykırdı.

Seamus Finnigan, Harry'nin bir hamlede kapattığı yumurtaya bakarak, "O da

neydiöyle?"diyesordu."Ölümperisinebenziyordu...Belkidebirdahakisefereonlardanbirininyanındangeçmengerekiyordur,Harry!"

"İşkencegörenbirininsesiydi!"dediNeville.Bembeyazolmuştu,sosisrulolarınıyerleredökmüştü."Cruciatuslanetiylemücadeleetmekzorundakalacaksın!"

"Aptalaptalkonuşma,Neville,oyasadışıbirlanet,"dediGeorge."ŞampiyonlariçinCruciatuslanetinikullanamazlar.BanabirazPercy'ninşarkısöylemesigibigeldi...Belkideduştaykenonasaldırmangerekecek,Harry."

"Marmeladlıturtaistermisin,Hermione?"diyesorduFred.

Hermioneonunuzattığıtabağakuşkuylabaktı.Fredsırıttı.

"Birşeyyok,"dedi."Onlarabirşeyyapmadım.Senasılhardallıkremalıkekleredikkatet-"

Tamo sırada hardallı kremalı kekten bir ısırık almış olanNeville, tıkanır gibiöksürüpkekitukürdü.

Fredgüldü."Küçükbirşakayaptım,Neville..."

Hermionemarmeladlıbirturtaaldı.

Sonrada,"Bunlarınhepsinimutfaktanmıgetirdiniz,Fred?"diyesordu.

Fredonasırıtarak, "Evet,"dedi.Sonrada tizbirciklemeylebirevcinini taklitetti:"'Elimizdennegelirse,efendim,neisterseniz!'Acayipyardımcıoluyorlar...Midemkazınıyordesem,kızarmışöküzgetirirler."

Hermionemasumvekayıtsızbirsesle,"Orayanasılgiriyorsunuz?"diyesordu.

"Kolay," dedi Fred, "birmeyve kâsesi tablosunun arkasında gizli bir kapı var.Armudu gıdıklayınca kıkırdamaya başlıyor, sonra da -" Susup kuşkuyla onabaktı."Niyesordun?"

Hermionehemen,"Hiç,"dedi.

George,"Yoksaşimdidegidipgrevyapsınlardiyeevcinlerineönderliketmeyemi kalkacaksın?" dedi. "O broşür işlerini bırakıp onları isyana mı teşvikedeceksin?"

Epeycekıkırdayanoldu.Hermionecevapvermedi.

Fred, "Sakın gidip de onların rahatını bozmaya, giysi ve ücret istemelerigerektiğini söylemeye kalkma," dedi uyarırcasına. "Yemek yapmalarına engel

olursun!"

TamosıradaNevillekocabirkanaryayadönüşerekdikkatleridağıttı.

Fred kahkahaları bastıran bir feryatla, "Ah - kusura bakma, Neville!" dedi."Unuttum-bizgerçektendehardallıkremalıkeklerebirazbüyüyapmıştık-"

Ancak Neville bir dakikada tüy dökmüş ve son derece normal görünmeyebaşlamıştı.Hattakahkahalaraobilekatıldı.

"KanaryaKreması!"diyebağırdıFred,heyecanlanmıştopluluğa."George'labenicatettik-tanesiyediSickle,kelepir!"

HarrysonundaRon,Neville,SearnusveDean'lebirlikteyatakhaneyeçıktığında,saatgeceninbiriolmuştu.Dörtdireklikaryolasınınperdeleriniçekmedenönce,küçük Macar Boynuzkuyruk modelini yatağının yanındaki komodinin üstünekoydu.Minik ejderha esnedi, kıvrıldı ve gözlerini yumdu Gerçekten de, diyedüşündü Harry, dört direkli karyolasının perdelerini çekerken, Hagridhaklıymış...hiçdefenadeğillergerçekten,buejderhalar...

*****

AralıkayıylabirlikteHogwarts'arüzgârvesulusepkenkargeldi.Şatokışınheprüzgârlı olurdu ama, Harry göldeki Durmstrang gemisinin yanından hergeçişinde, şatonun şömineleriyle kalın duvarlarına şükrediyordu.Gemi şiddetlirüzgârda baş kıç vuruyor, kara yelkenleri karanlık gökyüzünün altında şişipduruyordu.BeauxbatonsarabasınındahaylisoğukolacağınıdüşünüyorduHarry.Hagrid'in Madam Maxime'in malt viskiyi tercih eden atlarına iyi baktığınınfarkındaydı,padoklarındakiyalaktanyükselenbuharlarbütünSihirliYaratıklarınBakımı sınıfının başını döndürmeye yeterliydi. Bunun da pek faydasıolmuyordu, çünkü hâlâ korkunç Kelekerler'e bakıyorlardı ve akıllarınınbaşlarındaolmasıgerekiyordu.

Hagrid bir sonraki derste rüzgârlı balkabağı tarhında titreyen sınıfa, "Kışuykusuna yatıp yatmadıklarını bilmiyorum," dedi. "Diyorum ki bir deneyelimbakalım, canları şöyle bir kestirmek istiyor mu... Onları şu kutularakoyuverelim..."

Artık kala kala onKeleker kalmıştı, belliki birbirlerini öldürme arzuları henüzdinmemışti. Her birinin boyu iki metreye yaklaşıyordu. Kalın, gri zırhlarıyla;güçlü,hızlıkoşanbacaklarıyla;ateşpüskürenuçlarıyla;iğnelerivevantuzlarıyla

Kelekerler, Harry'nin gördüğü en iğrenç şeylerdi. Sınıf Hagrid'in getirdiğikocaman kutulara neşesi kaçmış halde baktı; bütün kurularda yastıklar veyumuşacıktüylübattaniyelervardı.

Hagrid, "Onları bunlara sokalım," dedi, "ve kapakları kapatalım. Bakalım neolacak?"

Ama anlaşıldı ki, Kelekerler kış uykusuna yatmadıkları gibi, yastıklı kutularazorla sokulup kapaklarının çivilenmesinden de hiç hoşlanmıyorlardı. Çokgeçmeden, kutuların duman tüten enkazıyla dolu balkabağı tarlasında orayaburaya saldırırlarken, Hagrid, "Paniğe kapılmayın, paniğe kapılmayın millet!"diye feryat etmeye başlamıştı. Sınıfın çoğu -Malfoy, Crabbe ve Goyle baştaolmak üzere- arka kapıdan Hagrid'in kulübesine kaçmıştı. Harry, Ron veHermione ise,dışarıdakalıpHagrid'eyardımetmeyeçalışanlararasındaydı.ElbirliğiyleKelekerler'indokuztanesinizaptetmeyivebağlamayıbaşardılarBudaonlara sayısız yanığa ve kesiğe mal oldu. Sonunda dışarıda sadece tek birKelekerkalmıştı.

RonveHarry,Keleker'e ateşli kıvılcımlar saçmak için asalarını kullanırlarken,Hagrid,“Onukorkutmayınha!"diyebağırdı.Buarada, iğnesiokgibidikilmişKelekerhemtitriyor,hemdetehditederbirtavırlaonlarayanaşıyordu.Hagrid,"İpiiğnesindengeçirinyeter,"dedi,"kiötekilerincanınıyakmasın.”

Ron, "Böyle bir şey istermiyiz hiç!” dıye bağırdı öfkeyle.Harry ile ikisi gerigeri Hagrid'in kulübesinin duvarına doğru gidiyorlardı, hâlâ kıvılcım saçanKeleker'ikendilerindenuzaktatutuyorlardı.

"Baksen...Buçokeğlencelibirşeyebenziyor

RitaSkeeter,Hagrıd'inbahçeçitineyaslanmış,karşısındakikargaşayıizliyordu.Bugünyakasımorkürklü,kalın,bordorenklibirpeleringiymişti.Timsahderisiçantasınıdakolunatakmıştı.

Hagrid kendini, Harry ve Ron'u köşeye kıstırmış olan Keleker'in üstüne attı.Keleker'inucundanbiralevçıktı,yakındakibalkabaklarınısoldurdu.

"Sen de kimsin?" diye sorduHagrid, bir yandan daKeleker'in iğnesine bir ipilmiğiatıpsıkıştırırken.

"Rita Skeeter, Gelecek Poslası muhabiri," dedi Rita, ona gulümseyince altındişleriışıldadı.

Hagrid,"Dumbledoreseninokulagirmeneartıkizinyokdedisanıyordum."dedi,

kaşlarını hafitçe çatarak. Birazcık ezilmiş Keleker'in üstünden kalktı ve onuarkadaşlarınınyanınadoğruçekiştirmeyekoyuldu.

Rita,Hagrid'indediğiniduymamışgibidavrandı

Bu sefer ağzı kulaklarına varan bir gülümsemeyle “Bu büyüleyici yaratıklarınadıne?"diyesordu.

"Patlar-UçluKeleker,"diyehomurdandıHagrid.

"Öylemi?"diyesorduRita,baştanaşağıilgikesilmişgibibirhalivardı."Dahaöncehiçadlarınıduymamıştım...Neredenbuldun?"

Harry,Hagrid'in dağınık, kara sakalının üstüne bir kızarıklık yükseldiğini farkettivekalbisıkıştı.GerçektendeHagridneredenalmıştıKelekerler'i?

OnunlaaynışeyidüşünüyorgibigörünenHermionehemen,"Çokilginçler,değilmi?"dedi."Değilmi,Harry?"

"Ne?Ya,evet...ayy...ilginç,"dediHarry,Hermioneayağınabasınca.

Çevresine bakınanRitaSkeeter, "Ah, sen de buradasın,Harry!" dedi. "DemeksendeSihirliYaratıklarınBakımıdersindenhoşlanıyorsun,öylemi?Ensevdiğinderslerdenbirimi?"

"Evet,"dediHarrykararlıbirşekilde.Hagridonabakıpsırıttı.

"Harika," dedi Rita. "Cidden harika. Uzun süredir mi ders veriyorsun?" diyesorduHagrid'e.

HarryonunbakışlarınınDean (biryanağındaberbatbirkesikvardı),Lavender(cüppesifenahaldealazlanmıştı)veSeamus(yanmışbirkaçparmağınınacısınıdindirmeye çalışıyordu) üzerinde dolaştığını, sonra da kulübenin pencerelerineçevrildiğini gördü. Sınıfın çoğu pencereye burnunu yapıştırmış, tehlikeningeçmesinibekliyordu.

"Dahaikinciyılım,"dediHagrid.

"Harika... Bilmiyorum, söyleşi yapmak ister miydin? Sihirli yaratıklarlayaşadığın şeylerin bir kısmını paylaşmak için. Her çarşamba, Geleceğin birzooloji sütunu var, eminim biliyorsundur. Bu -şey- Patpat-Uçlu Kelek'lerhakkındabiryazıyazabiliriz."

Hagridhevesle,"Patlar-UçluKelekerler,"dedi."Şey-evet,nedenolmasın?"

Bu iş Harry'nin hiç hoşuna gitmemişti. Ama Rita Skeeter görmeden Hagrid'i

uyarması da imkânsızdı.Hagrid ileRita Skeeter o hafta içindeÜçSüpurge'debuluşup şöyle upuzun bir söyleşi yapmayı kararlaştırırlarken, orada durupsessizcegözledi.Sonraşatodazilçaldıvederssonaerdi.

RitaSkeeter,RonveHermioneileayrılanHarry'yeneşeyle,"Gülegüle,Harry!"diyeseslendi."Öyleyse,cumagecesigörüşürüz,Hagrid."

Harry,"Hagrid'insöylediğiherşeyiçarpıtacak,"diyefısıldadı.

Hermione de çaresizce, "O Kelekerler'i yasadışı biçimde ithal falan etmemişolsunda,"dedi.Birbirlerinebaktılar,butamdaHagrid'denbeklenecekbirşeydi.

Ron onları teskin etti. "Hagrid'in daha önce de başı çok derde girdi veDumbledoreonukovmadı.EnkötüihtimalleKelekerler'denkurtulmakzorundakalır.Pardon...enkötümüdedim?Eniyiihtimaldemekistemiştim."

Harry ve Hermione gülüştüler, kendilerini biraz daha iyi hissederek öğleyemeğinegittiler.

Harryoöğledensonraki ikisaatlikKehanetdersinin iyice tadınıçıkardı.Gerçiyine yıldız haritaları çıkarıp tahminlerde bulunuyorlardı ama, Ron'la yenidenarkadaş oldukları için her şey ona yine komik görünmeye başlamıştı. Kendikorkunç ölümlerine ilişkin tahminlerde bulundukları sırada ikisinden de pekhoşnut kalmış olan Profesör Trelawney, az sonra Plüton'un gündelik hayatıbozmabiçimleriniaçıklarkenbıyıkaltındangülüpdurdulardiyeonlarakızdı.

Apaçıkkızgınlığını gizlemektenuzakkalangizemli bir fısıltıyla, "Sanırımki,"dedi,"bazılarımız"-pekanlamlıbirşekildeHarry'yebaktı-"düngecekristalimebakarken benim görmüş olduklarımı görseler, bu kadar ciddiyetsizdavranmazlardı. Burada oturup kendimi elimdeki nakışa vermiştim ki, karşıkonulmaz bir şekilde küreme danışma arzusuna kapıldım. Kalktım, önüneoturdumvebillurderinliklerinebaktım...Banaoradannebakıyordudersiniz?"

Ronalçaksesle,"Kocamangözlüklü,çirkinveyaşlıbiryarasamı?"diyesordu.

Harrygülmemekiçinkendinizortuttu.

"Ölüm,canlarım."

Parvati de, Lavender da ellerini ağızlarına götürdüler. Dehşete kapılmışgörünüyorlardı.

"Evet,"dediProfesörTrelawney,çokönemlibirşeysöylüyormuşedasıylabaşınısallayarak. "Gittikçe yaklaşıyor, tepede akbaba gibi daireler çiziyor, gittikçe

alçalıyor...şatonunüstündedahadaalçalıyor..."

Anlamlı anlamlıHarry'yebaktı.Odahiç saklamadanağzını ardınakadar açıpesnedi.

Profesör Trelawney'nin odasının altındaki merdivende yeniden temiz havayakavuştuklarında, "Daha önce seksen kez falan aynı şeyi yapmamış olsa, dahaetkili olabilirdi," dedi Harry. "Ama bana öleceğimi her söylediğinde ölmüşolsaydımeğer,şimditıbbibirmucizehalinegelmiştim."

Kıkır kıkır gülenRon, fincangibi gözleri tekinsiz bir edayla bakarakkarşıdangelen Kanlı Baron'un yanından geçerlerken, "Fazlaca yoğunlaşmış bir hayaletolurdun,"dedi."Neysebari,hiçdeğilseödevvermedi.UmarımProfesörVector,Hermione'ye bir sürü ödev vermiştir. O ders yaparken boş oturmayabayılıyorum..."

Ama Hermione akşam yemeğine gelmedi, daha sonra onu aramaya gidincekütüphanede de bulamadılar. Oradaki tek kişi Viktor Krum'du. Ron bir süreraflarınarkasındadikilerekKrum'ugözledi.Harry'yefısıldayarakacabaimzasınıalsammıdiyesordu-derkenbirsonrakirafsırasınınorayasinmişaltıyedikızındaaynışeyitartıştıklarınıfarkettivecoşkusunuyitirdi

Harry'leikisiGryffindorKulesi'nedönerlerken,"Hermionenereyegittiacaba?"dediRon.

"Bilmiyorum...Zırva."

Ama Şişman Hanım henüz ileri savrulup açılmaya başlamıştı ki, arkalarındankoşaradımayaksesleriduydular.GelenHermione'ydi.

Yanlarındapat diyedurup, soluk soluğa, "Harry!" dedi (ŞişmanHanım, kaşlarhavada, tepeden ona baktı). "Harry, gelmen gerek - mutlaka gelmelisin. Çokhayretvericibirşeyoldu-lütfen-"

Harry'ninkolunuyakalayıponukoridordageriyedoğruçekmeyeçalıştı.

"Neleroluyor?"dediHarry.

"Orayagidincegösteririmsana-gelamahadi,çabuk-"

HarrydönüpRon'abaktı.Rondaona.Nelerolduğunuanlamamıştı.

"Peki,"dediHarry.Hermioneilekoridordageridönüpyürümeyekoyuldu.Ronyetişmekiçintelaşlapeşlerindengitti.

ŞişmanHanımöfkeylearkalarındanseslendi:"Aa,tabiicanım,banaaldırmayınhiç!Benirahatsızettiğiniziçinözürdilemeyin!Benburadaböylesizgelenedekardımakadaraçıkdurupbekleyeyim,öylemi?"

"Evet,sağol!"diyebağırdıRonomzununüstünden.

Hermione onları altı kat aşağı indirip, sonra daGiriş Salonu'na gidenmermermerdivenden inmeye başlayınca, Harry, "Hermione, nereye gidiyoruz?" diyesordu.

Hermioneheyecanla,"Görürsün,"dedi,"şimdigörürsün!"

Merdiveni indikten sonra sola döndü. Ateş Kadehi'nin Cedric Diggory ileHarry'ninadlarınıpüskürttüğününertesigecesiCedric'ingeçtiğikapıyayöneldiaceleyle.Harrydahaöncebukapıdanhiçgeçmemişti.Ron'laikisiHermione'ninardı sıra birkaç basamak taş merdiven indiler. Ama kendilerini Snape'inzindanınagidenkaranlıkyeraltıgeçidigibibiryerdebulacaklarına,genişbirtaşkoridoraçıktılar.Meşalelerlepırılpırılaydınlatılmıştı,dahaçokyiyeceklerikonualanneşelitablolarlasüslenmişti.

Harry koridorun ortasında yavaşlayarak, "Ağır ol," dedi. "Dur bir dakika,Hermione..."

"Nevar?"Hermionedönüponabaktı,yüzündenbeklentiakıyordu.

"Niyetinibiliyorum,"dediHarry.

Ron'udürtüpHermione'nintamarkasındakitabloyugösterdi.Tablodadevasabirgümüşmeyvetabağıvardı.

"Hermione!"dedinelerolupbittiğinikavrayanRon."Senbiziyineoerit işinebulaştıracaksın!"

Hermionehemen,"Hayır,yoköylebirşey!"dedi."Ayrıca,onunadıeritdeğil,Ron-"

Rononabakıpkaşlarını çatarak, "Adınıdeğiştirdin,öylemi?"dedi. "Şimdineoldu peki? Ev Cini Kurtuluş Cephesi mi? Ben omutfağa dalıp onları işlerinibırakmayafalanzorlayacakdeğilim.Yapmayacağımdiyorumsana-"

Hermionesabırsızlıkla,"Sendenböylebirşeyisteyenyok!"dedi."Benazönceburayageldim,onlarlakonuşmakiçin.Birdebaktımki-haydigelama,Harry.Sanagöstermekistiyorum!"

Yeniden kolunu yakaladı, onu devasa meyve tabağı tablosunun önüne çekti,

işaret parmağını uzatarak koskoca yeşil armudu gıdıkladı Armut kıvranıpkıkırdamaya başladı ve birden büyük, yeşil bir kapı koluna dönüştüHermionekolututtu,kapıyıaçtıveHarry'yisırtındanittiriponuzorlaiçerisoktu

Harry yukarıdaki Büyük Salon'dan aşağı kalmayan, muazzam büyüklükteki,yüksek tavanlı odaya şöyle bir göz attı. Taş duvarların önüne ışıl ışıl pirinçtencerelerle tavalar yığılmıştı, öteki uçta tuğladan yapılmış koca bir şöminevardı.Derkenküçükbirşeyodanınortayerindenonadoğruokgibifırladı,biryandanda,"HarryPotter,efendim!HarryPotter!"diyecikcikbağırıyordu.

Bir saniye sonra, ciyaklayan bir cin karnına hızla vurunca Harry'nin soluğukesildi.Cinonaöylesıkısıkısarıldıki,Harrykaburgalarınınkırılacağınısandı.

Harry,"Do-Dobby?"dedi,soluğukesilmişhalde.

Sesonungöbeğihizasındabiryerlerden,"Evet,Dobby,efendim,Dobby!"diyecikledi. "Dobby,Harry Potter'ı görmeyi ümit edip duruyordu, efendim. Şu işebakın,HarryPotteronugörmeyegeldi,efendim!"

Dobby onu bırakıp birkaç adım geri çekildi, başını kaldırıp ağzı kulaklarındaHarry'ye baktı. Tenis topu gibi, patlak yeşil gözleri mutluluk gözyaşlarıyladolmuştu, tıpatıp Harry'nin onu hatırladığı gibiydi. Düğme gibi burun, yarasagibi kulaklar, uzun parmaklarla ayaklar - giysileri hariç, onlar çok farklıydıçünkü.

Dobby,Malfoy'larınyanındaçalışırken,hepaynıeski,pisyastıkkılıfınıgiyerdi.Şimdi ise, sırtında Harry'nin o güne kadar gördüğü en tuhaf giysi çeşitlemesivardı. Hani, Dünya Kupası'ndaki büyücülerden bile beter giyinmişti. Şapkaniyetine başına bir çay peçetesi takmıştı, onun üzerine de birkaç parlak rozettutturmuştu.Çıplakgöğsündekikravatıatnalıdesenleriylesüslüydü,çocuklarınfutbol şortlarına benzer bir şort giymişti, çorapları birbirinden farklıydı.Harrybunlardan birinin, kendi ayağından çıkarıp, Mr. Malfoy'a numara çekerekDobby'ye vermesini sağladığı siyah çorap olduğunu gördü. Dobby'yi böyleserbestbırakmıştı.Ötekiçorappembe-turuncuçizgiliydi.

Harryhayretle,"Dobby,senburadanearıyorsun?"dedi.

Dobby heyecan içinde, "Dobby, Hogwarts'ta çalışmaya geldi, efendim!" diyecikledi."ProfesörDumbledore,DobbyileWinky'yeişverdi,efendim!"

"Winkymi?"dediHarry."Odamıburada?"

"Evet, efendim, evet!" dedi Dobby. Harry'yi elinden tutup, oradaki dört uzun

tahtamasanın arasındanmutfağın içine çekti. Harry yanlarından geçerken, bumasaların yukarıda, Büyük Salon'daki dört bina masasının tam altınayerleştirilmişolduklarınıgördü.Oandaüzerlerindeyiyecekyoktu,çünküakşamyemeğibitmişti.Amabirsaatöncehepsinintabaklarladoluolduğundanemindi.Sonradabutabaklartavandangeçerekyukarıda,tamüstlerindeduranmasalaragönderiliyordu.

Mutfaktaenazındanyüzküçükcinduruyordu.Dobby,Harry'yionlarınyanındangeçirirken gülümsediler, eğilip selam verdiler, reverans yaptılar. Hepsi aynıüniformayı giymişti: Üzerinde Hogwarts arması olan ve daha önceWinky'ninsarındığınıgördükleribirerçaypeçetesi.

Dobbytuğladanyapılmışşömineninönündedurduveparmağıylaişaretetti.

"Winky,efendim!"

Winky ateşin yanındaki bir taburede oturuyordu. Dobby'nin aksine, belli ki ogiysi peşinde dolanmamıştı. Derli toplu, küçük bir etekle bluz giymiş, bir deonlarauygunmavişapkatakmıştı.Şapkasındakocakulaklarıiçindeliklervardı.Buna karşılık, Dobby'nin tuhaf giysi çeşitlemesi son derece temiz ve bakımlıolduğu için yepyeni görünürken, Winky giysilerine hiç bakmıyor gibiydi.Bluzundaboydanboyaçorbalekeleri,eteğindedebiryanıkvardı.

"Merhaba,Winky,"dediHarry.

Winky'nin dudakları titredi. Sonra da gözyaşlarına boğuldu. Yaşlar kocaman,kahverengi gözlerinden süzülüyor ve önünden aşağı akıyordu, tıpkı QuidditchDünyaKupası'ndaolduğugibi.

"Ah, canım," dedi Hermione. O ve Ron mutfağın ucuna kadar Harry ileDobby'yiizlemişlerdi."Winky,ağlama,lütfenağlama..."

AmaWinkydahadabeterağlamayakoyuldu.DobbyiseHarry'yebakaraksırıttı.

Winky'ninhıçkırıklarınıbastırmakiçinyükseksesle,"HarryPotterbirfincançayistermiydi?"diyeciyakladı.

"Şey-evet,olur,"dediHarry.

O anda altı tane ev cini koşturarak arkasından geldi. Ellerindeki kocaman,gümüş tepside bir çaydanlık, Harry, Ron ve Hermione için fincanlar, bir sütsürahisivebüyükbirbisküvitabağıvardı.

"Sağlam servis!" dedi Ron, etkilendiği sesinden anlaşılıyordu. Hermione ona

kaşlarını çatarak baktı, ama cinlerin hepsi çok sevinçli görünüyordu. Yerlerekadareğilipselamvererekçekildiler.

Dobby çaylarını verirken, Harry ona, "Ne zamandır buradasın, Dobby?" diyesordu.

Dobbyhalindenmemnunbirşekilde,"Sadecebirhafta,HarryPotter,efendim!"dedi. "Dobby, Profesör Dumbledore'u görmeye geldi, efendim. Görüyorsunuzya,efendim,sahibininyolverdiğibirevcinininyenibirişbulmasızor,efendim,ciddençokzor-"

Winkybunuduyuncadahadabeteruludu, ezilmişdomatesgibi burnuda şırılşırılönüneakıyordu.Önüneakıyorduama,Winkybunudurdurmakiçinenufakbirçabagöstermiyordu.

"Dobbytamikiyılboyuncaişbulmayaçalışarakbütünülkeyidolaştı,efendim!"diye cikledi Dobby. "Ama Dobby iş bulamadı, efendim, niye, çünkü Dobbyşimdiücretistiyor!"

Mutfakta onları ilgiyle dinleyen ve gözleyen bütün ev cinleri, bu kelimeleriduyunca, sanki Dobby kaba ve utandırıcı bir şey söylemiş gibi, başlarınıçevirdiler.

Hermioneise,"Aferinsana,Dobby!"dedi.

"Teşekkür ederim, küçükhanım!" dedi Dobby, dişlerini açığa çıkaran birgülümsemeyle. "Ama çoğu büyücü ücret isteyen bir ev cini istemiyor,küçükhanım. 'Ev cini bu demek değil,' dediler, kapıyı Dobby'nin yüzünekapattılar! Dobby çalışmayı seviyor, ama giysiler istiyor, ona para versinleristiyor,HarryPotter...Dobbyözgürolmayıseviyor!"

Hogwarts ev cinleri, sanki Dobby'de bulaşıcı bir hastalık varmış gibi ondanuzaklaşmayabaşlamışlardışimdi.Winky'yegelince,oolduğuyerdekaldı,amadahadaşiddetleağlamayakoyuldu.

"Ve sonra, Harry Potter, Dobby, Winky'yi ziyarete gitti ve onun da özgürkaldığınıöğrendi,efendim!"dediDobbykeyifle.

Winky bunu duyunca kendini taburesinden aşağı attı ve taş döşemede yüzükoyunyatıpminikyumruklarıylayeridövereküzüntüdenresmençığlıkatmayabaşladı.Hermionehemenonunyanınadizçöktüve tesellietmeyeçalıştı.Amasöylediklerininenufakbiryararıolmadı.

Dobby, Winky'nin tiz feryatlarını bastırmak için ciyak ciyak haykırarak

hikâyesini sürdürdü: "Ve sonra Dobby'nin aklına bir şey geldi, Harry Potter,efendim!"“DobbyileWinkyniyebirlikteişbulmuyorlar?”dediDobby.“İkievcinine de yetecek iş nerede var?” dedi Winky. Ve Dobby düşündü ve aklınageldi, efendim! Hogwarts! Böylece Dobby ileWinky, Profesör Dumbledore'ugörmeyegeldiler,efendim,ProfesörDumbledoredabiziişealdı!"

Dobbyağzıkulaklarındasırıttıvegözlerineyenidensevinçyaşlarıdoldu.

"Ve Profesör Dumbledore, Dobby'ye ücret vereceğini söyledi, efendim, eğerDobby ücret istiyorsa!VeDobby özgür bir cin, efendim.Haftada bir Galleonalıyor,aydabirgündeizin!"

"Bu yeterli değil!" diye isyanla haykırdı Hermione, Winky'nin sürüp gidençığlıklarınıveyumruğuylayeridövmesesinibastırarak.

Dobby, "ProfesörDumbledore,Dobby'ye haftada onGalleon, hafta sonlarındada izin önerdi," dedi. Sanki böylesine boş vakit ve servet fikri onukorkutuyormuş gibi, hafiften titredi. "Ama Dobby pazarlık edip fiyatı indirdi,küçükhanım... Dobby özgürlük seviyor, küçükhanım, ama fazlasını istemiyor,küçükhanım.Dobbyçalışmayıdahaçokseviyor."

Hermione şefkatle, "Peki, Profesör Dumbledore sana ne kadar ücret veriyor,Winky?"diyesordu.

Bunun Winky'yi neşelendireceğini düşündüyse eğer, fena halde yanılmıştı.Winky ağlamayı bıraktı, ama doğrulup oturduğunda muazzam, kahverengigözlerindenateşler saçarakHermione'yebaktı.Bütünyüzü sırılsıklamolmuştuvebirdenöfkelibirifadetakınmıştı.

"Winky onurunu yitirmiş bir cin, ama Winky daha ücret almıyor!" diyecıyakladı. "Winky daha o kadar düşmedi! Winky özgür kalmaktan utanacakkadaredepli!"

"Utanmakmı?"dedineyeuğradığını şaşıranHermione. "Ama -haydi,Winky!Utanmasıgerekensendeğilsin,Mr.Crouch!Senyanlışbirşeyyapmadın,osanakorkunçdavrandı-"

Amaoböyledeyince,Winkysankitekkelimedahaduymakistemiyormuşgibiellerini şapkasındaki deliklere kapatıp kulaklarını kapattı. "Efendime hakaretedemez,küçükhanım!SizMr.Crouch'ahakaretedemez!Mr.Crouchiyibüyücü,küçükhanım!Mr.CrouchkötüWinky'yikovmaktahaklı!"

Dobby bir sır verir gibi, "Winky yeni durumuna uyum göstermekte zorluk

çekiyor, Harry Potter," diye ciyakladı. "Winky artık Mr. Crouch'a bağlıolmadığınıunutuyor.Artıkneistesesöyleyebilir,amabunuyapmıyor."

"Yani ev cinleri efendileri hakkında düşündüklerini söyleyemezler mi?" diyesorduHarry.

"Ah,hayır,efendim,hayır,"dediDobby.Birdenciddileşmişgörünüyordu."Bu,evcinlerininköleliğininbirparçasıdır,efendim.Bizefendilerinsırlarınıtutarız,suskunkalırız,efendim.Aileninşerefiniherşeydenüstüntutarız,onlarhakkındakötü konuşmayız efendim - ama Profesör Dumbledore 'bu şart değil' dedi.ProfesörDumbledoredediki,özgürmüşüz-şeyde-"

Dobby birden tedirginleşti, eliyle Harry'ye yaklaşmasını işaret etti. Harry öneeğildi.

Dobbyfısıldadı:"Dediki,istersekona-kaçıkbirihtiyardemekteözgürmüşüz,efendim!"

Dobbyürkmüşgibikikirdedi.

"Ama Dobby istemiyor,, Harry Potter," dedi. Yeniden normal konuşmayabaşlamıştı,başınıöylebirhızlasalladıki,kulaklarılaplapetti."Dobby,ProfesörDumbledore'uçokseviyor,efendimveonunsırlarınıtutmaktangururduyuyor."

Harrysırıtarak,"ArnaartıkMalfoy'larhakkındaistediğinisöyleyebilirsin,değilmi?"dedi.

Dobby'ninkoskocamangözlerinebirazkorkmuşbirbakışgeldi.

Kuşkulu bir şekilde, "Dobby - Dobby istese söyleyebilir," dedi. Sonra küçükomuzlarını dikleştirdi. "Dobby, Harry Potter'a diyebilir ki, eski efendileri -efendileri-kötükarabüyücülerdi"

Dobbybirandurdu,tirtirtitriyordu,kendicüretindendehşetedüşmüştü-sonraen yakın masaya koştu ve başını hızla masaya vurup ciyaklamaya koyuldu:"KötüDobby!KötüDobby!"

Harryonukravatınınarkasındanyakalayıpmasadanuzaklaştırdı.

Dobbybaşınıovuşturarak,soluksoluğa,"Teşekkürler,HarryPotter,teşekkürler,"dedi.

Harry,"Birazalıştırmayapmangerek,hepsibu,"dedi.

"Alıştırma, ha!" diye cikledi Winky öfke içinde. "Kendinden utanmalısın,

Dobby,efendilerinhakkındaböylekonuşmak!"

Dobbymeydanokurcasına,"Onlarartıkbenimefendilerimdeğil,Winky!"dedi."Dobbyartıkonlarınnedüşündüğünealdırmıyor!"

Winky,yaşlaryüzündenbirkezdahaakmayabaşlarken,"Ah,senkötübircin,Dobby!" diye inledi. "Zavallı Mr. Crouch'um, Winky'siz ne yapıyor? Banaihtiyacıvaronun,yardımıma ihtiyacıvar!BenömürboyuCrouch'larabaktım,bendenönceannembaktı,ondanönceninem...Ah,Winkyözgürkaldıbilselernederler?Ah,neayıp,neayıp!"Yüzünüyenideneteğinegömdüveböğürdü.

Hermionekararlıbirşekilde,"Winky,"dedi,"eminimMr.Crouchsensizdepekgüzelidareediyordur.Anlıyorsunya,onugördük-"

Winkysoluksoluğa,"Efendimigörüyorsiz?"dedi.Yaşlarlakaplıyüzünübirkezdahaeteğindenkaldırmıştı,gözleri faltaşıgibiaçılmış,Hermione'yebakıyordu."Onuburada,Hogwarts'tagörüyor?"

"Evet," dedi Hermione. "Mr. Bagman'la ikisi Üç-Büyücü Turnuvası'nınjürisindeler."

"Mr. Bagman da mı geliyor?" diye ciklediWinky. Ve Harry'yi çok şaşırtarak(yüzlerindekiifadelerebakılırsa,Ron'laHermione'yide)yenidenöfkelendi."Mr.Bagmankötübüyücü!Çokkötübüyücü!Efendimonusevmiyor,ahhayır,hiç!"

"Bagman-kötümü?"dediHarry.

"Ahevet,"dediWinky,şiddetlebaşınısallayarak."EfendimWinky'yebirşeylersöylüyor.AmaWinkykimseyesöylemiyor...Winky-Winkyefendisininsırrınısaklıyor..."

Yeniden gözyaşlarına boğuldu. Başını eteğine gömüp konuşmaya devam etti:"Zavallıefendi,zavallıefendi,onayardımedecekWinky'sideyokartık!"

Winky'den akla yakın tek kelime daha alamadılar. Onu ağlar halde bırakıpçaylarını bitirdiler. Bu arada Dobby de pek keyifli bir şekilde, özgür bir cinolaraksürdüğühayatıveparasıylaneleryapacağınıanlatıyordu.

"Dobbybundan sonra bir de kazak alacak,HarryPotter!" dedi neşeyle, çıplakgöğsünügöstererek.

CindençokhoşlanmışabenzeyenRon,"Baknediyeceğim,Dobby"dedi."SanabuNoel'deanneminbenimiçinördüğükazağıvereyim.HerNoelbirtaneyollar.Açıkkahverengiyeitirazınyokya?"

Dobbyçoksevindi.

Ron, "Senin için biraz çektirmemiz gerekebilir," dedi. "Ama çay peçetene pekuyar."

Ayrılmaya hazırlanırlarken, çevredeki cinlerin çoğu gelip onlara, yukarıgötürmeleri için yiyecek bir şeyler ikram etti. Cinler boyuna eğilip selamverdikleri ve reverans yaptıkları için acılı bir ifade takınanHermione reddettiama,HarryileRonceplerinikremalıkeklervepastalarladoldurdular.

Harryiyigecelerdemekiçinkapıağzınayığılancinlere,"Çokteşekkürler!"dedi."Görüşürüz,Dobby!"

Dobby duraksayarak, "Harry Potter..." dedi, "Dobby bazen gelip sizi görebilirmi,efendim?"

Harry,"Tabii,"deyince,Dobbysırıttı.

Ron, Hermione ve Harry mutfağı geride bırakıp merdivenden yine GirişSalonu'nadoğruçıkarlarken,Ron,"Biliyormusunuz?"dedi."BuncayıldırFredveGeorge'unmutfaktanyiyecekaşırmasındançoketkilenmiştim-eh,pekdezordeğilmiş,ha?Vermekiçinammahevesliler!"

Hermione öne düşmüş, mermer merdivenden çıkarken, "Bence bu cinlerinbaşına gelebilecek en hayırlı şey bu," dedi. "Dobby'nin buraya çalışmayagelmesi yani. Öteki cinler onun özgür olduğu için ne kadar mutlu olduğunugörecekveyavaşyavaşkendilerinindebunuistediğinianlayacaklar!"

"DuaetdeWinky'yepekyakındanbakmasınlar,"dediHarry.

Hermione,"Eh,odayakındakendinegelir,"dediama,sesindebirazkuşkucubirtonvardı."ŞoketkisigeçinceveHogwarts'aalışınca,oCrouchdenenadamdanuzaktakalmanınonuniçinçokdahaiyiolduğunuanlayacaktır."

Ron boğuk bir sesle (bir kremalı kek yemeye başlamıştı), "Onu çok seviyorabenziyor,"dedi.

Harry,"AmaBagmaniçinpekiyişeylerdüşünmüyor,değilmi?"dedi."CrouchevdeBagmaniçinnelerdiyoracaba?"

Hermione, "Herhalde iyi bir Daire Başkanı olmadığını söylüyordur," dedi."Doğrusu...haksızsayılmaz,değilmi?"

"İhtiyarCrouch'unyanındaçalışacağımaonunyanındaçalışırım,dahaiyi,"dediRon."HiçdeğilseBagman'ınesprianlayışıvar."

"AmanPercybunudediğiniduymasın,"dediHermione,hafifçegülümseyerek.

Ron şimdidebir çikolatalı ekler atıştırmayabaşlayarak, "Eh, amazatenPercyesprianlayışıolanbiriyleçalışmakistemez,değilmi?"dedi."Percyşakadanneanlar? Espriyi Dobby'nin çay peçetesine sarıp gözünün önünde dans ettirsen,tanımaz."

YİRMİİKİNCİBÖLÜM:BEKLENMEDİKGÖREV1

"Potter!Weasley!Dikkatiniziburayaverirmisiniz?!"

PerşembegünüBiçimDeğiştirmedersindeProfesörMcGonagall'ın kızgın sesibir kırbaç gibi şaklamış, Harry ve Ron'u yerlerinden zıplatmıştı. BaşlarınıkaldırıpProfesör'ebaktılar.

Dersin sonuydu; işlerini bitirmişlerdi; Hint domuzuna çevirmekle meşgulolduklarıAfrikatavuklarıProfesörMcGonagall'ınmasasındakibüyükbirkafesekapatılmıştı (Neville'inki hâlâ kuş tüyleriyle kaplıydı); karatahtada yazılı olanödevlerini not etmişlerdi ("Türler-Arası Değiştirme yaparken kullanılanDönüştürme Büyüleri'nin nasıl uyarlanması gerektiğini örneklerle açıklayın").Zilhaçaldıhaçalacaktı.HarryveRonsınıfınarkatarafındaFred'leGeorge'unsahteasalarıylakılıç tokuşturmayadalmışlardı.Başlarınıkaldırıpbaktıklarında,Ron'unelindebirpapağan,Harry'ninkindeiselastikbirmezgitbalığıvardı.

"Nihayet Potter ve Weasley yaşlarına yakışır bir şekilde davranacak nezaketigösterdiklerine göre," dedi Profesör McGonagall, ikisine öfkeyle bakarak -buaradaHarry'ninmezgit balığının başı sessizce yere düştü, Ron'un papağanınıngagasıazöncekoparmıştıonu-"sizebirduyurudabulunacağım.

"Noel Balosu yaklaşıyor. Bu balo Üç-Büyücü Turnuvası'nın geleneksel birparçasıdır, yabancı konuklarımızla kaynaşmamız için de bize bir fırsat verir.Balo sadecedördüncü sınıflara vedahabüyüklere açıkolacak -ama isterseniz,dahaküçükbiröğrenciyidavetedebilirsiniz-"

Lavender Brown'dan bir kikirti çıktı. Parvati Patil dirseğiyle Lavender'ıböğründen sertçe dürttü, ama o da kikirdememek için zor tutuyordu kendini.İkisidedönüpHarry'yebaktılar.ProfesörMcGonagallonlarıgörmezdengeldi.Harrybununbüyükbirhaksızlıkolduğunudüşündü,çünküProfesördahabirazönceonuveRon'uazarlamıştı.

"Resmi cüppe giyilecek," diye devam etti Profesör McGonagall, "balo NoelGünüsaatsekizdeBüyükSalon'dabaşlayacak.Geceyarısısonaerecek.Şimdi-"

ProfesörMcGonagallsınıfauzunuzungözgezdirdi.

"NoelBalosuelbettehepimiziçiniyibir-eee-dağıtmafırsatıoluşturuyor,"dedi,onaylamayanbirsesle.

Lavenderdahadabeterkikirdedi,sesibastırmakiçineliniağzınagötürdü.Harrybu defa neyin komik olduğunu anlayabiliyordu. Saçı sıkı sıkı topuz yapılmışolanProfesörMcGonagallhayatındahiçbiryerinihiçbirşekildedağıtmamışgibigörünüyordu-isterkelimeanlamında,istermecazianlamda.

"AmabudemekDEĞİLki,"diyedevamettiProfesörMcGonagall,"Hogwartsöğrencilerinden beklediğimiz davranış standartlarından taviz vereceğiz. BirGryffindor öğrencisi okulu herhangi bir şekilde utandırırsa şahsen hiç hoşumagitmez."

Zil çaldı ve her zamanki koşuşturma başladı, öğrenciler çantalarını toplayıpomuzlarınaatıyorlardı.

ProfesörMcGonagallgürültününiçindesesiniduyurabilmekiçinbağırdı:"Potter-seninlebirazkonuşmakistiyorum,birmahsuruyoksa."

BununbaşsızmezgitbalığıylailgilibirşeyolduğunusananHarrysıkkınsıkkınöğretmenmasasınadoğruyürüdü.

Profesör McGonagall sınıf boşalana kadar bekledi ve sonra, "Potter," dedi,"şampiyonlarvepartnerleri-"

"Nepartneri?"dediHarry.

Profesör McGonagall ona şüpheyle baktı, Harry'nin komik olmaya çalıştığınıdüşünüyorgibiydi.

"Noel Balosu için partnerleriniz, Potter," dedi soğuk bir ses tonuyla. "Danspartnerleriniz."

Harry'ninböğrükıvrılıpbüzüşmüştüsanki."Danspartnerlerimi?"

Kızardığınıhissediyordu."Bendansetmemki,"dediçabucak.

"Ah,öylebiredersinki,"dediProfesörMcGonagallburnundansoluyarak."Bendesanabunusöylüyordum.Gelenekselolarak,baloyuşampiyonlarvepartnerleriaçar."

Harry'nin zihninde birden bir tablo belirdi:Bir silindir şapka ve frak giymişti,VernonEnişte'ninişpartilerinegiderkenPetuniaTeyze'ningiydiğitürdenfırfırlıelbiselibirkızlabirlikteydi.

"Bendansetmiyorum,"dedi.

"Gelenekböyle,"dediProfesörMcGonagallkararlıbirsesle."SenbirHogwartsşampiyonusun ve okulun temsilcisi olarak senden ne bekleniyorsa onuyapacaksın.Buyüzdenmutlakakendinebirpartnerbul,Potter."

"Ama-ben-"

"Beniduydun,Potter,"dediProfesörMcGonagall,noktayıkoyarcasına.

*****

Bir hafta önce sorsalar, Harry, Macar Boynuzkuyruk'la kapışmanın yanındadansa partner bulmanın çantada keklik olduğunu söylerdi. Ama şimdi ilkiniyapmış ve bir kızı baloya davet etme zorunluluğuyla karşı karşıya kalmış biriolarak,Boynuzkuyruk'labirkezdahaboğuşmayıyeğliyordu.

Harry daha önce hiç bu kadar insanın Noel'de Hogwarts'ta kalmak için adınıyazdırdığını görmemişti. Elbette kendi hep yapıyordu bunu, çünkü alternatifgenelliklePrivetDrive'adönmekanlamınageliyordu.AmaHarryşimdiyekadarciddi şekilde azınlıkta kalmıştı. Ancak bu yıl, görünüşe bakılırsa, dördüncüsınıfta ya da daha büyük olan herkes kalıyordu ve hepsi de yaklaşan baloyakafayı takmış gibi geliyordu Harry'ye - ya da en azından kızlar takmıştı.Hogwartsbirdenbirehayretvericisayıdakızasahipgibigörünmeyebaşlamıştı;Harrybunudahaöncehiçfarketmemişti.Koridorlardakikirdeyenvefısıldaşankızlar,oğlanlaryanlarındangeçerkentizkahkahalaratankızlar,Noelgecesinegiyeceklerikonusundakinotlarınıbirbirlerinegösterenkızlar...

KikirdeyipHarry'yebakanonkadarkızyanlarındangeçerken,"Sürühalindemidolaşmak zorundalar?" diye sordu Harry, Ron'a. "Bu şekilde nasıl yalnızyakalayıpdasoracaksınki?"

"Kementatmayanedersin?"dediRon."Kimesoracağınhakkındabirfikrinvarmı?"

Harry cevap vermedi. Kime sormak istediğini çok iyi biliyordu da, cesaretinitoplamakayrıbirkonuydu...Choondanbiryaşbüyüktü;çokgüzeldi;çokiyibirQuidditchoyuncusuydu,ayrıcaçokdapopülerdi.

Ron,Harry'ninaklındangeçenleriokumuşgibiydi.

"Dinle, sana sorun olmaz. Sen bir şampiyonsun. Daha yeni bir MacarBoynuzkuyruk'uyendin.Eminimseninlegitmekiçinsırayagirerler."

Aralarının yeni düzelmiş olmasının hatırına,Ron sesindeki burukluğu en azdatutmuştu.Dahası,Harryhernekadarşaşırsada,Ronhaklıçıktı.

Daha ertesi gün, Hufflepuff'tan, Harry ile hayatında konuşmuşluğu olmayankıvırcıksaçlıbirüçüncüsınıföğrencisigelipbaloyaonunlagitmesiniteklifetti.Harryöylesinegafilavlanmıştıki,dahameseleyihiçtartmadan"hayır"dedi.Kızepey incinmiş bir halde uzaklaştı ve Harry bütün Sihir Tarihi boyunca Dean,SeamusveRon'unsataşmalarınakatlanmakzorundakaldı.Sonrakigün ikikızdahageliponatekliftebulundu.Biriikincisınıftandı,öbürüyseHarry'yidehşetedüşürdü:BeşincisınıftandıveHarryreddederseonubiryumruktadevirecekmişgibibirhalivardı.

"Bayağıgüzeldi,"dediRondürüstçe,tabiikahkahakrizisonaerdiktensonra.

"Benden otuz santim falan uzundu," dedi Harry, cesareti kırılmış halde."Düşünsenebir,onunladansetmeyeçalıştığımdanasılgörünürdüm."

Hermione'ninKrum'lailgilisöyledikleriikidebiraklınageliyordu:"Sadeceünlüolduğu için hoşlanıyorlar ondan!" Harry, okul şampiyonu olmasa, ona eşliketmeyi teklif eden kızlardan herhangi birinin onunla baloya gitmeyiisteyeceğinden şüpheliydi. Sonra,Cho gelip teklif etse bu açıdan rahatsız olurmuydum,diyedüşündü.

YinedeHarrygeneltabloyabaktığında,yaklaşanbalonunsıkıntısınarağmen,ilkgörevi bitirdiğinden beri hayatın kesinlikle iyiye doğru gittiğini kabul etmekzorundaydı.Koridorlardaeskisinekıyaslaçokdahaaz tatsızlıklakarşılaşıyorduve bunda Cedric'in büyük payı olduğunu düşünüyordu. Tahminine göre, onaejderhalardanbahsetmişolmasınaminnetduyanCedric,Hufflepuff'laraHarry'yirahat bırakmalarını söylemişti. Ortalıktaki “CEDRIC DIGGORY'YİDESTEKLE!”rozetlerininsayısıdaazalmıştı.TabiikiDracoMalfoyherfırsattaonaRitaSkeeter'ınyazısındanalıntılaryapıyordu,amabunlaragülenlerinsayısıda giderek azalmıştı - ve sanki Harry'nin mutluluğu daha da pekişsin diye,GelecekPostası'ndaHagrid'leilgilibiryazıçıkmamıştı.

Harry, Ron ve Hermione sömestrın son Sihirli Yaratıkların Bakımı dersisırasında Hagrid'e Rita Skeeter'la söyleşisinin nasıl gittiğini sorduklarında,Hagrid, "Aslına bakarsanız, sihirli yaratıklarla pek ilgileniyormuşabenzemiyordu," dedi. Çok şükür Hagrid artık Kelekerler'le doğrudan temasıbırakmıştı.Bugünonunkulübesininarkasınasığınmış,tahtabirmasadaoturmuş,

Kelekerler'iayartacakyenibiryemekçeşitlemesihazırlıyorlardı.

"Sadecesendenbahsetmemi istedi,Harry,"diyedevamettiHagridalçaksesle."Ben de ona seni getirmek için Dursley'lere gittiğimden beridir arkadaşolduğumuzusöyledim.'Yıllardırhiçazarlamangerekmedimi?'dedi. 'Derslerdehiçbaşınıağrıtmadımı?'dedi.Hayırdedim,hiçhoşunagitmişgibigörünmedi.Sanırdınkiseniniçinkorkunçturdememiistiyor,Harry."

"Tabiikionuistiyor,"dediHarry,kocakocaejderhaciğerlerinibüyükbirmetalkaba atıp, biraz daha ciğer kesmek için bıçağını eline alarak. "Sürekli benimnasıltrajik,küçükbirkahramanolduğumuyazamaz.Sıkıcıbirhalalır."

"Yeni bir açı istiyor, Hagrid," dedi Ron bilgiç bir edayla, semenderyumurtalarının kabuğunu soyarken. "Harry'nin çılgın bir asi genç olduğunusöylemengerekiyordu!"

"Amadeğilki!"dediHagrid.Gerçektenşokgeçirmişgibigörünüyordu.

"Snape'le söyleşi yapmalıymış," dedi Harry acı acı. "Zevkle ipliğimi pazaraçıkarırdı.Potterokulaadımattığıgündenberiçizgiyiaşıpduruyor..."

"Öyle dedi, ha?" dedi Hagrid, Ron'la Hermione gülerken. "Eh, birkaç kuralızorlamışolabilirsin,Harry,amaiyisin,değilmi?"

"Sağol,Hagrid,"dediHarrysırıtarak.

"Noelgünüşubalozımbırtısınageliyormusun,Hagrid?"dediRon.

"Evet,birbakarımdiyordum,"dediHagridboğukbirsesle."İyibirşeyolacaksanırım.Dansısenaçacaksın,değilmi,Harry?Kimigötürüyorsun?"

"Şimdilik kimseyi," dedi Harry. Yine kızardığını hissediyordu. Hagridüstelemedi.

Sömestrın son haftası giderek daha da şamatalı bir hal aldı. Her tarafta NoelBalosu'yla ilgili dedikodular uçuşuyordu, ama Harry bunların yarısına bileinanmıyordu-örneğin,Dumbledore'unMadamRosmerta'dansekizyüzfıçıtatlıiçkialdığına.Öteyandan,anlaşılanAcayipKızkardeşler'i ayarladığıdoğruydu.Harry,AcayipKızkardeşler'in tamolarakkimyadaneolduklarınıbilmiyordu,ama BTA'yı (yani Büyücü Telsiz Ağı'nı) dinleyerek büyümüş olanların deliceheyecanından,çokünlübirmüzikgrubuolduklarınıçıkardı.

Öğretmenlerden bazısı, akılları bu kadar açık bir şekilde başka bir yerdeykenonlara bir şey öğretmeye çalışmaktan vazgeçti; örneğin, ufak tefek Profesör

Flitwickçarşambagünküdersindeoyunoynamalarınaizinverdivedersinbüyükbir bölümünüHarry ile Üç-Büyücü Turnuvası'nın birinci görevinde kullandığıkusursuzÇağırmaBüyüsühakkındakonuşarakgeçirdi.Ötekiöğretmenlerseaynıderecedecömertdeğildiler.Örneğin,hiçbir şeyProfesörBinns'i elindecincüceayaklanmalarıüzerinenotlarıyladersedevametmektenalıkoyamazdı-Binns'inkendiölümübiledersvermeyi sürdürmesine engelolmadığınagöre,Noelgibiufakbir şeyonuyolundan saptıramazdiyedüşündüler.Kanlıvevahşi cincüceayaklanmalarını bile Percy'nin kazandibi raporu kadar sıkıcı hale getirebilmesiinanılmazdı.ProfesörMcGonagallveProfesörMoodydeonlarıderslerininsonsaniyesine kadar çalıştırdılar. Snape'in oyun oynamalarına izin verdiğinidüşünmekise,Harry'yievlatedinmesinidüşünmektenfarksızdı.Hepsinepispisbakarak,sömestrınsondersindeonlarapanzehirlerdensınavyapacağınısöyledi.

"Kötücülo,orasıkesin,"dediRonogecenefretle,GryffindorOrtakSalonu'ndaotururlarken."Songünbaşımızasınavçıkarıyor.Bizedersçalıştıraraksömestrınsonunuberbatediyor."

"Hmrnm...amakendinipekdehırpalıyormüşgibibirhalinyok,değilmi?"dediHermione,İksirnotlarınınüzerindenonabakarak.Ron,PatlayanPiştidestesiylekâğıttan şato yapmakla meşguldü - bu, bütün yapının her an patlayabilecekolmasından dolayı, aynı işiMuggle kartlarıyla yapmaktan çok daha ilginç biruğraştı.

"Noel geldi, Hermione," dedi Harry tembel tembel; ateşe yakın bir koltuğakurulmuş,Cannon'larlaUçmak'ıonuncukezokuyordu.

Hermioneonadaterstersbaktı."Panzehirleriöğrenmekistemiyorsanbile,dahayapıcıbirşeylemeşgulolacağınısanırdım,Harry!"

"Ne gibi?" dediHarry,Cannon'lardan Joey Jenkins'ın birBludger'ıBallycastleYarasalarıKovalayıcısı'nadoğrugöndermesiniizleyerek.

"Yumurta!"diyetısladıHermione.

"Yapma,Hermione,24Şubat'akadarvaktimvar,"dediHarry.

Altın yumurtayı yukarıdaki sandığına koymuş ve birinci görevden sonrakikutlamadanberibirkezbileaçmamıştı.Ogıcırtıyabenzeyençığlığınneanlamageldiğinibulmakiçinönündedahaikibuçukayvardınedeolsa.

"Amaçözmesihaftalaralabilir!"dediHermione."Ötekilerbirsonrakigörevinneolduğunubilirdesenbilmezsen,tambirbudaladurumunadüşersin!"

"Onurahatbırak,Hermione,birazeğlenmeyihaketti,"dediRon.Sonikikartıdaşatonunüzerineyerleştirince,bütündestepatlayıpkaşlarınıalazladı.

"Yakıştı,Ron...resmicüppenleçokiyigidecek."

Fred'leGeorgegelmişlerdi.Ronnekadarzarargördüğünüanlamayaçalışırken,Fred'leGeorgeonlarınmasasınaoturdu.

"Ron,Pigwidgeon'ıödünçalabilirmiyiz?"diyesorduGeorge.

"Olmaz,şuandabirmektupgötürüyor,"dediRon."Niye?"

"ÇünküGeorgeonubaloyadavetetmekistiyor,"dediFredalaylıbirsesle.

"Çünkübizdebirmektupgöndermekistiyoruz,senikocasersem,"dediGeorge.

"Sizikinizkimeyazıpduruyorsunuzöyle,ha?"dediRon.

"BurnunusokmaRon,yoksaonudabenyakarım"dediFred,asasını tehditkârbirşekildesallayarak."Eebaloiçineşbuldunuzmu?"

"I-ıh,"dediRon.

"Eh, acele etseniz iyi olur, oğlum, yoksa iyi olanların hepsi kapılmış olacak,"dediFred.

"Senkimlegidiyorsunpeki?"dediRon.

"Angelina,"dediFredhemen.Sesindeenufakbirçekinmebelirtisiyoktu.

"Ne?"dediRonşaşırarak."Onasordunmuyani?"

"İyi dedin," dedi Fred. Başını çevirip Ortak Salon'un öbür tarafına seslendi:"Hey!Angelina!"

AteşinyanıbaşındaAliciaSpinnet'laçeneçalmaktaolanAngelinaonabaktı.

"Ne?"diyeseslendioda.

"Benlebaloyagelmekistermisin?"

Angelina,Fred'eölçüpbiçengözlerlebaktı.

"Olur," dedi ve Alicia'ya dönüp, yüzünde hafif bir sırıtmayla, çene çalmayadevametti.

"İştebak,"dediFred,HarryileRon'a,"çocukoyuncağı."

Esneyerek ayağa kalktı ve, "O halde bir okul baykuşu kullanacağız, George,

hadi..."dedi.

Çıktılar.Ronkaşlarınadokunmayıbırakıp,hâlâtütmekteolankâğıttanşatosununüzerindenHarry'yebaktı

"Hareketegeçsekiyiolacakartık...yanigidipbirinesorsak.Fredhaklı.Birçiftifritlegitmekistemeyizherhalde."

Hermionesinirdenkekelemeyebaşladı."Anlayamadım,birçift...ne?"

"Şeyy-bilirsin,"dediRon,omuzsilkerek."Yalnızgiderimde,EloiseMidgen'lagitmemörneğin."

"Sonzamanlardasivilceleriçokdahaiyidurumda-üstelikçokhoşbirisi!"

"Burnuyüzününortasındadeğilonun,"dediRon.

"Haa, anladım," dedi Hermione, sinirli bir halde. "Yani temelde, seni kabuledecekengüzelkızlabirliktegideceksin, isterse tahammül edilmezbiri olsun,öylemi?"

"Şeyy-evet,aşağıyukarıöyle,"dediRon.

"Ben yatmaya gidiyorum," dediHermione ters ters. Tek kelime daha etmedenkalkıp,kızlarınyatakhanesinegidenmerdivenedoğruhızlauzaklaştı.

*****

Beauxbatons ve Durmstrang'dan gelen ziyaretçileri etkilemek için bitmektükenmek bilmez bir çaba gösteren Hogwarts çalışanları, Noel'de şatoyumümkün olduğunca güzel göstermekte kararlıydılar. O yılki süslemelerHarry'nin okulda gördüğü en müthiş süslemelerdi. Mermer merdivenintırabzanlarınaerimeyenbuzsaçaklarıyapıştırılmıştı;BüyükSalon'unalışıldıkoniki Noel ağacı, ışıldayan çobanpüskülü meyvelerinden gerçek, öten, altınbaykuşlara kadar akla hayale gelebilecek her şeyle donatılmıştı. Zırhlaryanlarından biri geçtiğinde Noel şarkıları söylemek üzere büyülenmişlerdi."Bütün İnananlar, Toplanın"ı sözlerin sadece yarısını bilen boş bir miğferdendinlemek tuhaf bir şeydi. Hademe Filch birkaç kez Peeves'i zırhın içindençıkarmakzorundakalmıştı.Peevesdurmadanorayasaklanıp,şarkısözlerindekiboşluklarıkendiuydurduğuvehepsideçokkabaolansözlerledolduruyordu.

Ve Harry hâlâ Cho'yu baloya davet etmemişti. Hem Harry hem de Ron artık

giderek tedirginleşmeye başlamışlardı, ama Harry'nin de dediği gibi, Ronpartnersiz giderse onun kadar aptal durumuna düşmezdi; Harry'nin diğerşampiyonlarlabirliktedansıbaşlatmasıgerekiyordu.

"Hiç olmazsa Mızmız Myrtle var," dedi Harry kasvetle, ikinci kattaki kızlartuvaletinedadanmışolanhayaletikastederek.

"Harry, dişimizi sıkıp yapmalıyız," dedi Ron cuma sabahı. Sesinde sankifethedilmezbirkaleyesaldırmaktanbahsediyormuşgibibirtonvardı."BugeceOrtakSalon'adöndüğümüzde,ikimizdepartnerbulmuşolacağız-anlaştıkmı?"

"Şeyy...tamam,"dediHarry.

Ama o gün Cho'yu ne zaman görse -önce teneffüste, sonra öğle yemeğisırasında, bir kez de Sihir Tarihi'ne giderken- kızın çevresi arkadaşlarıylaçevriliydi.Biryereyalnızgittiğiolmazmıydıhiç?Harryonutuvaletegiderkenpusuyadüşürebilirmiydi acaba?Amahayır - orayabile dort-beşkız eşliğindegidiyorgibiydi.

AmaHarryonagecikmedensormazsa,mutlakabaşkabirisorardı.

Snape'in Panzehir sınavında konsantre olmakta zorlandı ve bunun sonucundakilit bileşeni -mide taşını- eklemeyi unutup çokdüşüknot aldı.Amaumrundadeğildi; yapmaya niyetlendiği şey için cesaretini toplamakla meşguldü. Zilçaldığındaçantasınıkaptıvezindankapısınadoğrufırladı.

RonveHermione'ye,"Sizinleakşamyemeğindegörüşürüz,"deyipmerdivendenkoşakoşaçıktı.

Cho'ya gidip bir dakika özel konuşmalarını isteyecekti, o kadar... Kalabalıkkoridorlarda telaşla dolaşıp onu aramaya başladı. Onu bulduğunda(beklediğindençokdahaçabukbuldu),Cho,KaranlıkSanatlaraKarşıSavunmadersindençıkıyordu.

"Şeyy-Cho?Seninlebirazkonuşabilirmiyim?"

Kikirdemekkanunenyasaklanmalı,diyedüşündüHarryhiddetle,çünküCho'nunçevresindekikızlarınhepsikikirdemeyebaşlamıştı.Chohariç.O,"Tamam,"dediveHarry'lebirliktesınıfarkadaşlarınınduyamayacağıbirköşeyeyürüdü.

Harry dönüp ona baktığında, midesinde sanki merdiven inerken bir adımınıboşluğaatmışgibibirdüşmehissiduydu.

"Şeyy,"dedi.

Soramıyordu. Yapamıyordu. Ama sormak zorundaydı. Cho şaşırmış bir haldeoradadurmuş,onabakıyordu.

Harry daha dilini buna tamolarak hazırlamadan, sözcükler ağzından fırlamıştıbile.

"Balyabenlegermisin?"

"Pardon?"dediCho.

"Balo - baloya benle gitmek ister misin?" dedi Harry. Neden kızarmakzorundaydıkişimdi?Neden?

"Ah!"dediChoveodakızardı."Ah,Harry,çoküzgünüm."Gerçektendeöylegörünüyordu."Başkasınasözverdimbile."

"Ah,"dediHarry.

Tuhaf bir şeydi; az önce iç organları yılan gibi kıvrım kıvrım kıvranıyordu,şimdiysebirdenkendinihiçiçorganıyokmuşgibihissediyordu.

"Ha,tamam,"dedi,"sorundeğil."

"Gerçektençoküzgünüm,"dediChoyine.

"Zararıyok,"dediHarry.

Birsüreoradaöylecedurupbirbirlerinebakakaldılar,sonraCho,"Şeyy-"dedi.

"Evet,"dediHarry.

"Şeyy,hoşçakal,"dediCho,hâlâkıpkırmızıhalde,sonradönüpuzaklaştı.

Harrykendinehâkimolamadan,onunarkasındanseslenmiştibile.

"Kiminlegidiyorsun?"

"Ha-Cedric,"dediCho."CedricDiggory."

"Ha,tamam,"dediHarry.

İçorganlarıgerigeldi.Yokolduklarısıradakurşunladoldurulmuşgibiydiler.

Akşam yemeğini tamamen unutup, ağır ağır yürüyerek Gryffindor Kulesi'nedöndü.Attığı her adımdaCho'nun sesi kulaklarında yankılanıyordu: "Cedric -CedricDiggory."Cedric'iepeysevmeyebaşlamıştı-onuQuidditch'teyendiğini,yakışıklı olduğunu, popüler olduğunu ve neredeyse herkesin en sevdiğişampiyon olduğunu unutmaya hazırdı.Ama şimdi birdenCedric'in aslında bir

yumurta kabını dolduracak kadar beyni olmayan, işe yaramaz bir güzel çocukolduğununfarkınavarmıştı.

"Peri ışıkları," dedi Şişman Hanım'a, donuk bir sesle - parola önceki gündeğiştirilmişti.

"Gerçektendeöyle,canım!"dediŞişmanHanımtitreyenbirsesle.Bir taraftandayeni,madenisaçbandınıdüzeltiyordu.Önesavruluponuiçerialdı.

Ortak Salon'a giren Harry çevresine bakınca, Ron'un bir köşede kül rengi biryüzle oturduğunu görüp çok şaşırdı. Ginny yanında oturuyor ve göründüğükadarıylaonunlausulusul,yatıştırıcıbirseslekonuşuyordu.

"Neoldu,Ron?"dediHarry,onlarakatılarak.

RonbaşınıkaldırıpHarry'yebaktı.Yüzündeadetabirdehşetifadesivardı.

"Niye yaptım ki?" dedi hiddetle. "Beni ne dürttü de böyle bir şey yaptım,bilmiyorum!"

"Neyi?"dediHarry.

"O -şeyy- Fleur Delacour'u baloya davet etti," dedi Ginny. Gülmemek içinkendini zor tutuyor gibiydi, ama bir yandan da Ron'un kolunu şefkatleokşuyordu.

"N'aptın,n'aptın?"dediHarry.

"Beninedürttüdeböylebirşeyyaptım,bilmiyorum!"dediRonyinebirsolukta."Neyapmayaçalışıyordumki?İnsanlarvardı-hertarafta-çıldırmıştım-herkesizliyordu!Giriş Salonu'nda onun önünden geçiyordum sadece - orada durmuş,Diggory'lekonuşuyordu-birdeniçimiöylebiristekkapladı-bendegidiponateklifettim!"

Roninleyipyüzünüellerininarasınaaldı.Hâlâkonuşuyordu,amasözcüklerzarzoranlaşılıyordu. "Banabir sülükmüşümfalangibibaktı.Cevapbilevermedi.Sonra-bilmiyorum-birdenkendimegeldimvekoşakoşauzaklaştım."

"Onda veela'lık var," dedi Harry. "Haklıydın - büyükannesi veela'ymış. Seninsuçundeğil.Eminimtamsenoradangeçerken,Fleur,Diggoryiçinoeskicazibesihrinebaşvuruyordu,sendesihreyakalandın-amazatenFleurdevaktiniboşaharcıyormuş.Cedric,ChoChangilegidiyor."

Ronbaşınıkaldırıpbaktı.

"DeminCho'danbenimlegelmesiniistedim,"dediHarryduygusuzbirsesle,"odabanasöyledi."

Ginny'ningülümsemesibirdensilinmişti.

"Bu çılgınlık," dedi Ron. "Birini bulmayan bir tek biz kaldık - yani, Nevillehariç.Hey-bilbakalımokimesordu?Hermione!"

"Ne?"dediHarry.Buşaşırtıcıhaberdikkatinitamamendağıtmıştı.

"Evet, evet!" dedi Ron. Gülmeye başladı, yüzünün rengi geri gelmişti biraz."İksir'den çıktıktan sonra söyledi Neville bana! Hermione'nın ona hep iyidavrandığını, işlerindeyardımettiğinifalan-amaHermioneonabaşkasınasözverdiğini söylemiş. Hah! Sanki doğruymuş gibi! Sadece Neville'le gitmekistemedi,okadar...Yani,kimisterki?"

"Gülme!"dediGinny,sinirlisinirli."Gülme-"

TamosıradaHermioneportredeliğindeniçeritırmandı.

"Sizikinizniyeyemekteyoktunuz?"dedi,geliponlarakatılarak.

"Çünkü -kessenize gülmeyi- ikisi de baloya davet ettikleri kızlar tarafındanreddedildiler!"dediGinny.

Harry'ninde,Ron'undasesikesildi.

"Çoksağol,Ginny,"dediRonekşibirsesle.

"Güzel olanların hepsi kapıldı demek, ha Ron?" dedi Hermione mağrur biredayla."EloiseMidgenşimdigözünebayağıgüzelgörünmeyebaşladı,değilmi?Eh,eminimbiryerlerdeseniisteyenbirilerinibulursun."

AmaRon şimdiHermione'ye, sanki onu yepyeni bir açıdan görüyormuşçasınabakıyordu."Hermione,Nevillehaklı-sengerçektendebirkızsın..."

"Aa,farkettindemek,"dediHermioneiğneleyicibirşekilde.

"Ee-ikimizdenbiriylegelebilirsin!"

"Hayır,gelemem,"diyeçıkıştıHermione.

"Hadi, yapma," dediRon sabırsızca, "partnere ihtiyacımız var, yalnız gidersekgerçektenaptaldurumunadüşeceğiz,başkaherkesinpartnerivar..."

"Sizinle gelemem," dediHermione, şimdi kızarmıştı. "Çünkü zaten başkasıylagidiyorum."

"Hayır, gitmiyorsun!" dedi Ron. "Onu sadece Neville'den kurtulmak içinsöyledin!"

"Aa, öylemi?" dediHermione.Gözleri tehlikeli tehlikeli parlıyordu. "Sırf senbenimbirkızolduğumuüçsenesonrafarkettindiye,Ron,sanmakibaşkasıfarketmedi!"

Rononabakakalmıştı.Sonrayinesırıttı.

"Tamam, tamam, senin bir kız olduğunu biliyoruz," dedi. "Oldumu?Gelecekmisinşimdi?"

"Söyledimya!"dediHermionebüyükbirkızgınlıkla."Başkabiriylegidiyorum!"

Vehızlakızlarınyatakhanesinedoğruuzaklaştı.

"Yalan söylüyor," dedi Ron kendinden emin bir sesle, onun uzaklaşmasınıizleyerek.

"Söylemiyor,"dediGinnyusulca.

"Kimlegidiyorozaman?"dediRonsertçe.

"Bensöylemem,onunkendibileceğiiş,"dediGinny.

"Tamam," dedi Ron. Şimdi adamakıllı canı sıkılmış gibi görünüyordu. "Bu işgidereksaçmalaşıyor.Ginny,senHarryilegidersin,bende-"

"Gidemem,"dediGinny.Odakıpkırmızıkesilmişti."Ben-Neville'legidiyorum.Hermione hayır deyince bana teklif etti, ben de düşündüm ki... şeyy... nasılsabaşka türlü gidemeyeceğim, dördüncü sınıfta değilim." Fena halde üzgüngörünüyordu. "Sanırım gidip akşam yemeği yesem iyi olacak," dedi, kalkıpboynubükükbirhaldeportredeliğinegitti.

RonfincangibigözlerleHarry'yebaktı.

"Onlaraneolduböyle?"diyesordu.

AmaHarrytamoandaParvati'yleLavender'ınportredeliğindeniçerigirdiklerinigörmüştüHareketegeçmevaktigelmişti.

"Buradabekle"dediRon'a.KalkıpdoğrucaParvati'ninyanınagittive,"Parvati"dedi."Benimlebaloyagelirmisin?"

Parvatibirkikirdemenöbetinetutuldu.Harry,ellericüppesininceplerinde,onunkikirdemesinindinmesinibekledi.

"Evet,olur,"dedikızsonundavefecişekildekızardı.

"Teşekkürler,"dediHarry,rahatlayarak."Lavender-sendeRon'lagidermisin?"

"OSeamus'lagidiyor,"dediParvati.İkisidahadabeterkikirdemeyebaşladılar.

Harryofçekti.

"Ron'la gidecek biri geliyor mu aklına?" dedi, Ron'un duymaması için sesinialçaltarak.

"PekiyaHermioneGranger?"dediParvati.

"Obaşkasıylagidiyor."

Parvatiafalladıkaldı.

"Aaaaa-kimle?"dedimerakla.

Harryomuzsilkti."Enufakfikrimyok,"dedi."Ee,Ronneolacak?"

"Şeyy..."dediParvatiağırağır,"sanırımkardeşimonunlagidebilir...biliyorsun,Padma...Ravenclaw'dan.İstersenonasorarım."

"Evet,çokiyiolur,"dediHarry."Banahaberverirmisin?"

Ve bu balonun fazlaca zahmetli olduğunu düşünüp Padma Patil'in burnununyüzününtamortasındaolmasınıümitederek,Ron'unyanınadöndü.

YİRMİÜÇÜNCÜBÖLÜM:NOELBALOSU

Dördüncü sınıflara tatil için verilen ödevler çok ağırdı, ama sömestr sonundaHarry'nin canı hiç mi hiç çalışmak istemiyordu. Noel'den bir önceki haftayıdiğerleriyle birlikte eğlenebildiğince eğlenerek geçirdi. Gryffindor Kulesineredeysesömestrdeolduğukadarkalabalıktı.Sakinleriherzamankindendahagürültücü oldukları için de sanki biraz küçülmüş gibi görünüyordu. Fred veGeorge, Kanarya Kremaları'yla büyük başarı kazanmışlardı, tatilin ilk ikigünündedörtbiryandainsanlartüyçıkarıpdurdular.AncakçokgeçmedenbütünGryffindor'larbaşkabirininonlaraikramettiğiyiyeceğe,yaortasındagizlenmişbir Kanarya Kreması varsa diye büyük bir şüpheyle yaklaşmayı öğrendiler.GeorgedaHarry'yebirsırvererek,Fred'leikisininşimdibaşkabirşeyüzerindeçalıştıklarını söyledi. Harry ileride Fred ile George'dan tek bir cips bilealmamayı aklının bir köşesine yazdı. Dudley'yi ve Dolma-Dil Şekerlemesi'nihenüzunutmamıştı.

Artık şatoya ve onu çevreleyen araziye lapa lapa kar yağıyordu. Açık maviBeauxbatons arabasıHagrid'in zencefilli çöreğe benzeyen kulübesinin yanındakocaman, soğuk, donmuş bir balkabağına benziyordu. Durmstrang gemisininlomboz delikleri buzla kaplanmıştı, direk halattaları dondan beyazlanmıştı.Mutfaktaki ev cinleri besleyici, iç ısıtan yahniler ve lezzetli pudinglerle,kendilerini aşmışlardı. Şikâyet edecek bir şey bulabilen tek kişi FleurDelacour'du.

Bir akşam onun arkasından Büyük Salon'dan çıkarlarken (Ron, Fleur onugörmesindiyeHarry'ninardınasinmişti),onunaksiaksi, "Çokağğır,bütünbu'Ogwartsyemekle'i,"dediğiniduydular."Resmicüppeniniçinesığğmayacağım!"

FleurGiriş Salonu'na geçince,Hermione patladı: "Ayy, ne trajedi!Kendini birşeysanıyorgerçekten,değilmi?"

Ron,"Hermione-baloyakiminlegidiyorsun?"dedi.

Onabusoruyuikidebirsoruyor,gafilavlayıpcevapalırımdiyeumuyordu.OysaHermionesadecekaşlarınıçatmaklayetindive,"Söylemiyorum,"dedi,"benimlealayedersiniz."

"Şaka ediyorsun, Weasley," dedi Malfoy arkalarından. "Bana birisinin bunubaloyadavetettiğinisöylemiyorsunya?KazmadişliBulanık'ı?"

Harry ve Ron anında geri döndüler. Hermione iseMalfoy'un omzu üzerindenbirineelsallayarak,yükseksesle,"Merhaba,ProfesörMoody!"dedi.

Malfoy bembeyaz oldu, geriye doğru zıpladı, çılgın gibi etrafta Moody'yiaramaya koyuldu. Oysa Moody hâlâ öğretmenler masasındaydı. Yahnisinibitiriyordu.

Hermione iğneli iğneli, "Seni işkilli, küçük dağ gelinciği," dedi Malfoy'a. O,HarryveRonneşeylegülerekmermermerdiveniçıktılar.

YanyanonabakanRon,birdenkaşlarınıçatarak,"Hermione,"dedi,"dişlerin..."

"N'olmuşdişlerime?"

"Yani,farklılar...Şimdibaktımda..."

"Elbette farklılar - ömür boyu Malfoy'un bana verdiği o köpek dişleriyle midolaşacağımsandın?"

"Hayır, yani demek istiyorum ki, o sana büyü yapmadan önce de böyledeğillerdi...Hepsişey...düzgünve-venormalboyda."

Hermione birden muzip muzip güldü. Harry de durumu fark etti: Bu,hatırladığındançokdahafarklıbirgülümsemeydi.

"Eh... Onları küçültmek içinMadam Pomfrey'ye gittiğimde, bir ayna tuttu venormalboylarınageldiklerizamanonahabervermemiistedi.Bende...bıraktım,birazdevametsin."Gülümsemesibütünyüzüneyayıldı."Annemlebabamınhiçhoşuna gitmeyecek Ne zamandır onları küçültmeme izin versinler diye razıetmeyeçalışıyorum,onlardatellerinitakmayadevametdiyorlar.İkisidedişçi,biliyorsunuz,dişlerlesihrin-bakın!Pigwidgeondönmüş!"

Ron'un minik baykuşu, bacağına bağlı bir parşömen rulosuyla, buz tutmuştırabzanların tepesinde deli gibi cıvıldıyordu. Yanından geçenler onu işaretediyorvegüIüyorlardı.Üçüncüsınıftanbirgrupkızdadurup,"Ah,şuküçümenbaykuşabakın!Neşeker,değilmi?"dediler.

Ron, "Aptal, küçük, tüylü rezil!" diye tısladı. Merdivenden yukarı koşupPigwidgeon'ı yakaladı. "Mektup adresteki kişiyegetirilir!Yoldadurupgösterişyapılmaz!"

Pigwidgeon keyifli keyifli öttü, başı Ron'un yumruğunun içinden çıkmıştı.

Üçüncüsınıftankızlarşokgeçirmişgörünüyorlardı.

"Çekilin buradan!" diye terslediRon onları.Bir yandan da Pigwidgeon'ı tutanelini havada sallıyordu, Pigwidgeon ise havada süzülürken daha da keyifleötüyordu.Üçüncüsınıftakikızlarduygularıincinmişhaldekaçışırlarken,"İşte-al şunu, Harry," dedi Ron alçak sesle. Sirius'un cevabını Pigwidgeon'ınbacağından çekip aldı. Harrymektubu cebine koydu ve üçü onu okumak içintelaşlaGryffindorKulesi'nedöndüler.

Ortak Salon'daki herkes tatil enerjisini atmakla meşguldü, kimsenin başkasınıgözleyecek hali yoktu.Harry,Ron veHermione herkesten uzağa, yavaş yavaşkarladolankaranlıkbirpencereninyanınaoturdular.Harryyükseksesleokudu:

SevgiliHarry,

Boynuzkuyruk'un yanından geçişin için tebrikler. Okadeheadınıherkimkoyduysa,herhaldeşuandakendinipek mutlu hissetmiyordur! Ben sana bir Conjunctivitislanetiönerecektim,çünkübirejderhanıngözlerionunenzayıfnoktasıdır-

"Krumbunuyaptıişte!"diyefısıldadıHermione.

-amaseninyöntemindahaiyiydi,çoketkilendim.

Ama sakın rehavete kapılma, Harry. Sadece birincigörevi yerine getirdin. Seni Turnuva'ya sokanlar eğersana zarar vermek istiyorlarsa, daha ellerine çok fırsatgeçecek.Gözleriniaçıktut-özelliklesözünüettiğimizkişicivardayken- ve bütün dikkatini beladan uzak durmaküzerindeyoğunlaştır.

Teması kesme, sıradışı olan her şeyi hâlâ öğrenmekistiyorum.

Sirius

Harrymektubu tekrar cüppesinin içine sokarken, "Moody'den farkı yok," dediyavaşça. " 'Sürekli tetikte ol!' Sanki gözlerim kapalı, duvarlara çarpa çarpadolaşıyorumsanırsın..."

"Amahaklı,Harry,"dediHermione. "Önündehâlâ ikigörevvar.Oyumurtayagerçektenbakmalısın,yani,neanlamageldiğinianlamakiçinuğraşmalısın..."

Ron, "Yapma, Hermione, dünya kadar vakti var!" diye cevabı yapıştırdı."Satrançoynamakistermisin,Harry?"

"Evet, tamam," dedi Harry. Sonra Hermione'nin yüzündeki ifadeyi görünce,ekledi: "Hadi ama, çevrede bunca gürültü varken nasıl konsantre olabilirim?Bunlarınşamatasındanyumurtayıduymambile."

Hermione,"Eh,duymazsınherhalde,"diyeiçiniçekti.Odaoyunlarınıizlemeyeoturdu.Oyun,Ron'un, iki pervasızca cesur piyonu ve çok vahşi bir fili içerenheyecanlıbirşah-matıylasonaerdi.

Harry,Noelsabahıbirdenuyandı.Nasılolupdabilinçdünyasınabukadarçabukdöndüğünü merak ederek gözlerini açtı ve karanlıkta ona bakan çok büyük,yuvarlak, yeşil gözlü bir şey gördü.Gözler öyle yakınındaydı ki, sanki burunburunagibiydiler.

Harry,"Dobby!"diyehaykırdı.Cindenkaçmakiçinöylehızlageriyeatıldıki,azdahayataktandüşüyordu."Yapmaşöyle!"

"Dobby çok üzgün, efendim!" diye ciklediDobby endişeyle.Uzun parmaklarıağzında, geriye doğru zıpladı. "Dobby sadece Harry Potter'a 'Mutlu Noeller'demek istedi, ona armağan getirmek istedi, efendim! Harry Potter, Dobby'ye,bazengeliponugörebileceğinisöylemişti,efendim!"

"Tamam," dedi Harry, hâlâ normalden hızlı soluk alıyordu, ama kalp atışlarınormaledönmüştü."Sen-senbirdahakiseferebenidürtüklefalan,yeter,öyleüzerimeeğilme..."

Harry dört direkli yatağının perdelerini çekti, komodinden gözlüğünü aldı ve

taktı. Çığlığı Ron, Seamus, Dean ve Neville'i de uyandırmıştı. Hepsi, gözlermahmur, saçlar karmakarışık, kendi perdelerindeki aralıktan dışarıyıgözetliyorlardı.

Seamusuykuluuykulu,"Birisanasaldırıyormu,Harry?"diyesordu.

Harry,"Hayır,sadeceDobby,"diyemırıldandı.

"Uyumanabaksen."

"Ahha, armağanlar!" dedi Seamus. Yatağının ayakucundaki koca yığınıgörmüştü.Ron,DeanveNevillede,nasılolsauyandıklarınagöre,bir anöncearmağan paketlerini açabileceklerini düşündüler. Harry yeniden Dobby'yedöndü.DobbyşimdiHarry'ninyatağınınyanındatedirgintedirginduruyor,onuhuzursuz ettiği için hâlâ üzgün görünüyordu. Çay peçetesinin üstüne birNoelsüsübağlanmıştı.

Çekinerek,"Dobby,HarryPotter'aarmağanınıverebilirmi?"diyesordu.

"Elbette verebilirsin," dedi Harry. "Şey... benim de senin için bir armağanımvar."

Yalandı bu; Dobby'ye hiçbir şey almamıştı, ama çabucak sandığını açıp pekyamru yumru, katlanmış bir çift çorap çıkardı. Bunlar en eski ve en berbatçoraplarıydı,hardalrengiydiler,birvakitlerVernonEnişte'yeaittiler.Pekyamruyumru olmalarının nedeniyse, Harry'nin onları bir yıldan uzun süredirSinsioskop'unukorumakiçinkılıfolarakkullanmasıydı.Sinsioskop'uçıkardıveçoraplarıDobby'yeverdi."Kusurabakma,paketyapmayıunutmuşum..."

AmaDobbysonderecesevinmişti.

"ÇoraplarDobby'nin en çok, en çok sevdiği giysi, efendim!" dedi, birbirindenfarklıçoraplarınıçıkarıpVernonEnişte'ninkilerigiyerken."Şimdiyediçorabımvar, efendim...Amaefendim..." dedi, gözleri faltaşı gibi açılarak. İyice çektiğiçoraplar şimdi şortunun dibine kadar uzanıyordu. "Dükkânda bir yanlışlıkyapmışlar,HarryPotter,sizeaynıçoraptanikitanevermişler!"

Ronşimdiambalajkağıdıylakaplıolankendiyatağındanuzanıpsırıtarak,"Ay,amaHarry,nasılfarketmezsin!"dedi."Baknediyeceğim,Dobby-işte-şuikisinideal,istediğingibikarıştırırsın.İşte,kazağındaburada."

Dobby'ye az önce açtığı paketten çıkanmenekşe rengi bir çift çorabı veMrs.Weasley'ningönderdiğielörgüsükazağıattı.

Dobby hayli etkilenmiş görünüyordu. "Efendi çok iyi kalpli!" diye ciyakladı,gözlerine yeniden yaşlar dolmuştu. Ron'a yerlere kadar eğilerek selam verdi."Dobby biliyor, efendi büyük bir büyücü olmalı, çünküHarry Potter'ın en iyiarkadaşı, ama Dobby bilmiyordu ki bu kadar cömert ruhlu, asil, bencilliktenuzak-"

Ron,"Sadeceçorap,canım,"dedi.Kulaklarıhafiftenkızarmıştı,amayinedepekmemnun görünüyordu. "Vay canına, Harry -" o anda Harry'nin hediyesiniaçmıştı: Bir Chudley Cannon şapkası. "Süper!" Hemen başına geçirdi, şapkasaçınınrengiylekorkunçbirtezatoluşturdu.

Dobby de şimdi Harry'ye ufak bir paket uzatıyordu. İçinden ne çıksabeğenirsiniz?Çorap.

Cin sevinçle, "Dobby onları kendi yapıyor, efendim!" dedi. "Yünü kendiücretiylealıyor,efendim!"

Solçorapparlakbirkırmızıydı,üzerindesüpürgedesenlerivardı.SağçorapiseSnitchdesenliveyeşildi.

Harry,"Bunlar...bunlargerçektende...teşekkürler,

“Dobby,"dedi ve çorapları giyerekDobby'ningözlerininyineyaşarmasınayolaçtı.

"Dobby artık gitmeli, efendim," dediDobby, "mutfaktaNoel yemeği yapmayabaşladık bile!"Sonra da yatakhaneden telaşla çıkıp gitti, yanlarındangeçerkenRon'avediğerlerineelsalladı.

Harry'nindiğerarmağanlarıDobby'ninbirbirindenfarklıçoraplarındançokdahatatmin ediciydi -elbette, tek bir kâğıtmendille kendi kötü armağan rekorlarınıbile kıran Dursley'lerinki hariç- Harry onların Dolma-Dil Şekerlemesi olayınıhâlâ unutmadıklarını tahmin etti. Hermione, Harry'ye “İngiltere ve İrlanda'nınQuidditch Takımları" adlı bir kitap, Ron ise tombul bir paket Tezekbombasıvermişti;Sirius'tan,herkilidiaçacakveherdüğümüçözecekparçalarıolançokkullanışlıbir çakıgelmişti;Hagrid'den iseHarry'ninençok sevdiklerini içerenmuazzam bir tatlı kutusu: Bertie Botts'un Bin Bir Çeşit Fasulye Şekerlemesi,ÇikolatalıKurbağalar,DrooblesEn İyiBalonlu Sakız ve FışırdayanVızvızlar.Tabii Mrs. Weasley'nin her zamanki paketi de vardı: Yeni bir kazak (yeşildi,üzerinde bir ejderha resmi vardı - Harry, Charlie'nin ona Boynuzkuyruk'uanlattığınıdüşündü)vebolmiktardaevyapımıkıymalıbörek.

Harry ve Ron Ortak Salon'da Hermione ile buluştular ve kahvaltıya birlikte

indiler. Sabahın çoğunu, herkesin armağanlarının keyfini çıkardığı GryffindorKulesi'nde geçirdiler. Sonra da nefis bir öğle yemeği için Büyük Salon'adöndüler. Yemekte en az yüz tane hindi ile Noel pudingi ve yığın yığınCribbagesBüyücüKrakerlerivardı.

Öğledensonradışarıçıktılar;yerde,DurmstrangveBeauxbatonsöğrencilerininşatoya çıkarken açtıkları derin izler dışında el değmemiş bir kar örtüsü vardı.Hermione,HarryileWeasley'lerinkartopusavaşınakatılacağına,onlarıizlemeyitercihetti.Saatbeştede,baloyahazırlanmakiçinyukarıçıkacağınısöyledi.

"Ne, üç saatemi ihtiyacın var?" dedi Ron, inanamayan gözlerle ona bakarak.Dikkatinin dağılmasının bedelini, George'un attığı kocaman bir kartopununbaşının yanına, hızla vurmasıyla ödedi. "Kiminle gidiyorsun?" diye haykırdıHermione'nin ardından, ama o el sallamakla yetindi, şatoya çıkan merdivenitırmanarakgözdenkayboldu.

Baloyabirde şölendahilolduğu için,bugünNoelçayıyoktu.Buyüzdensaatyedide, doğru dürüst nişan almak zorlaşınca, diğerleri de kartopu savaşlarınıbırakıp grup halinde Ortak Salon'a gittiler. Şişman Hanım alt kattan arkadaşıVioletilebirlikteçerçevesindeoturuyordu.İkisinindekafasıiyiydi,tablonunalttarafınıboşçikolatalikörüşişeleridoldurmuştu.

Onaparolayı söyledikleri zaman, "Serikaşıkları, işteböyle!"diyekıkırdadıveiçerigirsinlerdiyeönesavruldu.

Harry, Ron, Seamus, Dean veNeville yatakhanede resmi cüppelerini giydiler.Hepsi de hayli rahatsız görünüyordu, hele Ron. Yüzünde yılgın bir bakışlaköşedeki uzun aynada kendini gözden geçirdi. Onun cüppesinin daha çok kızgiysisine benzediği gerçeğini inkâr etmek imkânsızdı. Onu daha erkekçegösterme yolunda umutsuz bir çabayla, yakasıyla kol ağızlarına bir KoparmaBüyüsü uyguladı. İşe de yaradı, hiç değilse şimdi dantelleri kalmamıştı. Amapekde temiz işyapmışsayılmazdı.Hepsibirlikteaşağı inerlerken,yakaylakolağızlarınınyerlerimoralbozacakşekildeiplikiplikgörünüyorduhâlâ.

Dean,"Sizinikinizinyılınengüzelkızlarınınasılkaptığınızıanlamışdeğilim,"diyemırıldandıDean.

Ronkasvetle,"Hayvansıçekicilik,"dedi,biryandandakolağızlarındançıkmışiplikleriçekiştiriyordu.

Ortak Salon tuhaf görünüyordu, her zamanki simsiyah cüppe denizinin yerinişimdi farklı renklerde giyinmiş insanlar almıştı. Parvati merdivenin altında

Harry'yibekliyordu.Gerçektendepekgüzeldi,çarpıcıpembebirresmicüppesivardı. Uzun, siyah saçları altınla örülmüştü, bileklerinde altın bileziklerparıldıyordu.OnunkikirdemediğinigörünceHarry'niniçirahatladı.

Sıkıntılısıkıntılı,"Sen-şey-güzelgörünüyorsun,"dedi.

"Teşekkürler," dedi Parvati. Ron'a dönerek, "Padma seninle Giriş Salonu'ndabuluşacak,"diyeekledi.

"Tamam,"dediRon,çevresinebakarak."Hermionenerede?"

Parvatiomuzlarınısilkti."Öyleyseaşağıinelimmi,Harry?"

"Peki," dedi Harry, bir yandan da keşke Ortak Salon'da kalabilsem diyedüşünüyordu. Fred portre deliğinden çıkarken yanından geçti, Harry'ye gözkırptı.

Giriş Salonu, çevrede dolanıp saat sekizde Büyülü Salon'un kapılarınınaçılmasını bekleyen öğrencilerle ağzına kadar doluydu. Başka binalardanpartnerlerlebuluşacakolanlarkalabalığıniçindenyolaçarakbirbirlerinibulmayaçalışıyorlardı. Parvati kızkardeşi Padma'yı buldu ve Harry ile Ron'un yanınagetirdi.

Parlak turkuazdangiysisi içindeParvati kadar güzel görünenPadma, "Selam,"dedi.AmaRon'unpartneriolmasındanpekmemnunkalmışabenzemiyordu.Onubaştanaşağısüzerken,karagözleriRon'unresmicüppesininyıpranmışyakasıylakolağızlarınatakıldı.

"Selam,"dediRon,onabakmayıpçevresindekikalabalığısüzerek."Yo,hayır..."

Harry'nin arkasına saklanmak için dizlerini biraz büktü, çünkü gümüş grisisatendenresmicüppesiyleçokçarpıcıgörünenveRavenclawQuidditchKaptanıRogerDavies'ineşlikettiğiFleurDelacourgeçiyordu.Onlargözdenkaybolunca,Ronyenidendoğrulduvekalabalığınbaşlarıüzerindençevreyebaktı.

"İyiamaneredebuHermione?"deditekrar.

Bir grup Slytherin zindandaki ortak salonlarının merdiveninden çıkıp geldi.Malfoy öndeydi; yüksek yakalı, siyah kadifeden bir resmi cüppe giymişti.Harry'nin fikrine göre, papaza benzemişti. Pansy Parkinson, açık pembe, bolfırfırlıresmicüppesiyle,Malfoy'unkolunusıkısıkıtutuyordu.Crabbede,Goyleda yeşil giymişti; yosun bağlamış kayalara benziyorlardı ve Harry ikisinin debaloyadavetedecekbirinibulamadığınımemnuniyetlegördü.

Meşe ön kapılar açıldı, Durmstrang öğrencileri Profesör Karkaroff'la birlikteiçerigirerkenherkesdönüponlarabaktı.Grubunenönünde,yanındaHarry'nintanımadığımavi cüppeli, güzel bir kızla,Krumvardı.Harry onların başlarınınüstünden, şatonunhemenönündeki bir bölümçimenin peri ışıklarıyla dolu birtürdoğalmağarayadönüştürülmüşolduğunugördü-yaniyüzlercecanlıperininbirkısmıorayasihirlekonmuşgülfidanlarınaoturmuştu,birkısmıdaNoelBabailerengeyiklerineaitolduğuanlaşılanheykellerüzerindekanatçırpıyordu.

DerkenProfesörMcGonagall'ınsesi,"Şampiyonlarburaya,lütfen!"dedi.

Parvatigülümseyerekbileziklerinidüzeltti.OveHarry,RonilePadma'ya"Birazsonragörüşürüz"diyerekönedoğruyürüdüler.Sohbetedalmışkalabalıkayrılıponlarayolaçtı.Kırmızıekosedenbirresmicüppegiymiş,şapkasınınkenarınadahayli çirkin bir devedikeni çelenk düzenlemesi yapmış olan ProfesörMcGonagall, onlara, herkes içeri girerken kapıların bir yanında beklemelerinisöyledi.Diğeröğrencileryerlerineoturduktansonra,sırahalindeBüyükSalon'agireceklerdi.FleurDelacourveRogerDavieskapılaraenyakınyeritutmuşlardı.DaviesbaloyaFleur'legelecekkadartalihliolmasınaöyleşaşırmışgörünüyorduki,gözleriniondanalamıyordu.CedricveChodaHarry'ninçokyakınındaydılar.Harry onlarla konuşmak zorunda kalmamak için bakışlarını kaçırdı. GözleriKrum'unyanındakikızatakıldı.Ağzıaçıkkaldı.

Bukız,Hermione'ydi.

AmaHermione'yehiçbenzemiyordu.Saçınabirşeyleryapmıştı;artıkgürdeğil,düz ve parlaktı. Üstelik de onu başının arkasında büküp şık bir şekildetoplamıştı.Sırtındauçuşan,Cezayirmenekşesi rengindebir resmicüppevardı.Duruşudadeğişmiştisanki-amabelkideçoğukezsırtındataşıdığıyirmikadarkitapolmadığı için.Gülümsüyorduda -evet,hayli tedirginbir şekilde-amaöndişlerininboyununküçüldüğüşimdiherzamankindendahabelliydi.Harrydahaöncebununasılolupdafarketmediğinianlayamadı.

"Merhaba,Harry!"dediHermione."Merhaba,Parvati!"

Parvati hiç de iltifatkâr olmayan bir inanmazlık ifadesiyle Hermione'yebakakalmıştı. Üstelik bir tek o da değil; Büyük Salon'un kapıları açılınca,Krum'unkütüphanedekihayrantayfasıyanlarındanazametleyürüyüpgeçerken,Hermione'ye en derin nefretleriyle dolu bakışlar yolladılar. Pansy Parkinson,Malfoy'la birlikte onun yanından geçerken ağzı açık bakakaldı. Hatta Malfoybile ona edecek hakaret bulamadı. Buna karşılık Ron, yüzüne bile bakmadanHermione'ninyanındangeçipgitti.

Salonda herkes yerine oturunca, Profesör McGonagall şampiyonlara vepartnerlerineçiftsıraolmalarınıvekendisiniizlemelerinisöyledi.Öyleyaptılar.Onlariçerigiripdesalonunbaşındaki,jürininoturduğubüyük,yuvarlakmasayadoğruyürürlerken,BüyükSalon'dakiherkesalkışladı.

Salonun duvarları pırıl pırıl parıldayan gümüş buz saçaklarıyla tamamenörtülüydü,yıldızlı siyah tavanyüzlerceökseotuvesarmaşıkçelengiyleboydanboya kaplıydı. Bina masaları ortadan kalkmıştı, onların yerini yüz tane kadardahaküçük,fenerleaydınlanmışmasaalmıştı,hepsionikişerkişialıyordu.

Harry tökezlememek için tüm dikkatini topladı. Parvati hayatından memnungörünüyordu;herkesegülücüklerdağıtıyordu.Harry'yiöylehızla sürüklüyorduki,Harrykendisini,ritminiParvati'ninayarladığıbirgösteriköpeğigibihissetti.Salonunbaşındakimasayayaklaşırken,RonvePadmagözüneçarptı.RonkısıkgözlerleHermione'ningeçişiniizliyordu.Padmasomurtuyordu.

Şampiyonlar baştaki masaya yaklaşırlarken, Dumbledore mutlu mutlugülümsedi. Oysa Krum ve Hermione'nin yaklaşmasını izleyen Karkaroff'unyüzündeRon'unkini çok andıranbir ifadevardı.Bu akşambüyük sarı yıldızlı,parlak mor bir cüppe giymiş olan Ludo Bagman bir öğrenci coşkusuylaalkışlıyordu;herzamankisiyahsatenüniformasınıçıkarıp,dökümlübireflatunipek tuvaletgiymişolanMadamMaxime isekibarcaelleriniçırpıyordu.HarrybirdenMr.Crouch'un orada olmadığını fark etti.Masadaki beşinci sandalyedePercyWeasleyoturuyordu.

Şampiyonlar ve partnerleri masaya varınca, Percy yanındaki boş sandalyeyiçekip anlamlı anlamlıHarry'yebaktı.Harryonunnedemek istediğini anlayıp,yepyeni, denizcimavisi bir resmi cüppe giymiş olan Percy'nin yanına oturdu.Percy'ninyüzündesonderecekendinibeğenmişbirifadevardı.

Daha Harry'nin bir şey sormasına fırsat kalmadan, Percy, "Terfi ettim," dedi.Sesinintonunabakarsanız,sankiEvreninTekHâkimiseçilmişsanırdınız."ArtıkMr.Crouch'unkişiselyardımcısıyımveburadaonutemsilediyorum."

"O niye gelmedi?" diye sordu Harry. Akşam yemeği boyunca kazan diplerihakkındabirkonferansdinlemeyehiçdeheveslideğildi.

"KorkarımMr.Crouchiyideğil,hiçiyideğil.DünyaKupası'ndansonrabirtürlükendinegelemedi.Bundaşaşacakbirşeyyok-aşırıçalışma.Eskisikadargençdeğil-amatabiihâlâoldukçazeki,beynieskisikadariyiçalışıyor.AmaDünyaKupasıbütünBakanlıkiçinbirfiyaskoydu.Mr.Crouchdaoevciniyüzünden,adıBlinky'miydineydi,muazzambirkişiselşokgeçirdi.Tabiihemenardından

ona yol verdi ama - işte, dediğim gibi, yaşı ilerliyor, bakıma ihtiyacı var vesanırım cin gittikten sonra evde yaşadığı konforda da belirgin bir düşüş oldu.Sonra Turnuva'yı düzenlememiz gerekti, Kupa'dan sonraki dönemle uğraşmakzorunda kaldık - Skeeter denen o iğrenç kadın da çevrede vızır vızır dolanıpduruyordu - hayır, zavallı adam fazlasıyla hak ettiği, sakin birNoel geçiriyor.Ben sadece, görevini üstlenecek güvenilir birini bulduğu için memnunum, okadar."

Mr.Crouch,Percy'yeartık"Weatherby"demektenvazgeçtimidiyesormakiçinHarry'niniçigidiyorduama,içindekibuisteğekarşıkoydu.

Pırıl pırıl altın tabaklarda henüz yiyecek yoktu, ama hepsinin önünde küçükmenüler duruyordu. Harry kendininkini kararsızlık içinde eline alıp çevresinebakındı -meydanda garson görünmüyordu.AncakDumbledore dikkatle kendimenüsünü inceledi ve sonra tabağına bakıp tane tane konuşarak, "Domuzpirzolası!"dedi.

Ve domuz pirzolaları göründü.Masadakiler durumu anlayıp kendi tabaklarınasiparişverdiler.Harrybuyenivedahakarmaşıkyemekyemeyöntemihakkındaneler hissettiğini görmek için Hermione'ye baktı -ne de olsa bu durum evcinlerininfazlamesaiyapmalarıanlamınageliyordu-amaHermionebuseferlikE.R. İ.T.'i düşünmüyorgibiydi.ViktorKrum'lakoyubir sohbetedalmıştı, neyediğinindefarkındabiledeğildi.

HarrydahaönceKrum'uhiçkonuşurkenduymadığınıancakşimdifarketti.Amaşimdipekâlâkonuşuyordu,hattakonuşmayahevesligörünüyordu.

"İşte bizim de birr şatomuz var, bu kaddarr büyük de'il, konforlu da de'ilsanırım,"diyorduHermione'ye. "Sadecedörrtkatıvarrveatejyalnız sihir içinyakılır.Ha,arrazimizburadanbüyük-amakıjgeldimiçokazıjıkalır,onuniçinkeyifalmayız.Yazıniseherrgünuçarız,göllerveda'larüzerinde-"

"Amanha,Viktor!"dediKarkaroff,soğukgözlerineulaşmayanbirkahkahayla."Sakın sırlarımızı ele verme, yoksa cazip arkadaşın bizi tam olarak neredebulacağınıanlar!"

Dumbledore gülümsedi, gözleri parıldadı. "Igor, bütün bu gizlilik... hani insanneredeyseziyaretçiistemiyorsunuzsanacak."

"Eh, Dumbledore," dedi Karkaroff, sararmakta olan dişlerini sonuna kadargöstererek, "hepimiz kendi özel mülklerimizi koruruz, değil mi? Bize emanetedilen irfan yuvalarımızı kıskançlıklamuhafaza etmezmiyiz?Ve okulumuzun

sırlarınısadecebizbiliyoruz,bizkoruyoruzdiyegururduymayahakkımızyokmu?"

Dumbledoredostçabiredayla,"Yo,benaslaHogwarts'ınbütünsırlarınıbildiğimhayaline kapılmam, Igor," dedi. "Örneğin, daha bu sabah banyoya giderkenyanlışbirdönüşyaptımvekendimidahaöncehiçgörmediğim,nefisorantılarıolanbirodadabuldum.İçindegerçektenhayligörkemlibirlazımlıkkoleksiyonuvardı. Sonra daha yakından incelemek için tekrar gittiğimde, odanın yerindeyeller estiğini keşfettim.Amagözümühep açık tutacağım.Belki oraya sadecesabahları beş buçukta giriliyordur. Ya da hilâlde ortaya çıkıyordur - ya daarayanınidrarkesesitamamendoluolduğunda."

Harry güldüğünü göstermemek için gulaş tabağının üzerine kapandı. Percykaşlarınıçattı,amaHarry,Dumbledore'unkendisinebellibelirsizgözkırptığınayeminedebilirdi.

BuaradaFleurDelacourdaRogerDavies'eHogwartsdekorasyonukonusundakieleştirileriniaktarıyordu.

BüyükSalon'unpırıldayanduvarlarınabakarak,önemsemezbiredayla,"Bubi'şey değil," dedi. "BizimBeauxbatons sa'ayındaNoel'de yemek salonunda hepbusdanheykelle'olur.E'imezler,tabiy...Koca,elmasheykelle'gibidi'ler,pı'ılpı'ılpa'larlar.Veyemekdemüüteşemdir.Veormanpe'isikorolarva'dır,yemekye'kenbiseserenatyapa'lar.Duva'lardabuçi'kinzırhlarhiçyokturveBeauxbatons'abirho'tlakgi'seeğer,bööyledışa'ıatılır."Elinisabırsızlıklamasayavurdu.

RogerDavies onunkonuşmasını, gözlerinde sersemlemiş bir bakışla izliyordu,çatalı da bir türlü ağzını bulamıyordu. Gözlerini dikmiş, Fleur'e bakıyordu.HarryonunFleur'ünsöylediğitekkelimeyibileanlamadığıizleniminekapıldı.

Davieshemen, "Tamamenhaklısın,"dedi.Elini tıpkıFleurgibimasayavurdu."Böyle.Evet."

Harry, salona baktı. Hagrid diğer öğretmen masalarından birinde oturuyordu.Yineokorkunç,kıllı,kahverengitakımınıgiymiştivebaştakimasayabakıyordu.Harry onun usulca elini salladığını gördü, başını çevirince de, MadamMaxime'in,opallerimumışığındaparıldayarakbuselamakarşılıkverdiğinifarketti.

Hermione şimdiKrum'a adını doğru dürüst söylemeyi öğretiyordu. Krum onaısrarla,"Hörmi-ovn"diyordu.

Hermioneağırağırvetanetane,"Hor-may-o-nii,"dedi.

"Hörm-ovn-nini."

"Yaklaştın."Harry'ninbaktığınıgörenHermione,onasırıttı.

Yemekleryenipbitince,Dumbledoreayağakalktıveöğrencilerdendeaynışeyiyapmalarını istedi. Asasının bir hareketiyle bütün masalar bir anda duvardiplerine çekildi, zemin boşaldı. Sonra da sağ duvar boyunca yükseltilmiş birplatformyarattı.Üzerindebirdavulseti,birkaçgitar,birlavta,birçellovebirkaçgaydaduruyordu.

AcayipKızkardeşlerfevkaladecoşkulualkışlarlasahneyeçıktı.Hepsifazlasıylasaçlıydı, sanatsal biçimde yırtılıp parçalanmış siyah cüppeler giymişlerdi.Çalgılarınıaldılar,onlarıbüyükbirilgiyleizlediğiiçinbaşınagelecekleriunutanHarry, birden bütün diğer masalardaki fenerlerin söndüğünü ve ötekişampiyonlarlapartnerlerininayağakalktıklarınıfarketti.

"Gelsene!"diyetısladıParvati."Dansetmemizgerekiyor!"

Harryayağakalkarken resmicüppesine takıldı.AcayipKızkardeşlerağır,yaslıbirhavatutturmuştu.Harryapaydınlıkdanspistineyürürken,kimseylegözgözegelmemeyeözengösterdi(SeamusveDean'inonaelsallayıpkıskısgüldüklerinigörebiliyordu);biransonradaParvatielleriniyakalamış,birinibelinekoymuştu,ötekinidekendielindesıkısıkıtutuyordu.

Harryolduğuyerdeyavaşyavaşdönerek(Parvationuidareediyordu),dahadabeter olabilirdi, diye düşündü. Bakışlarını onları izleyen insanların başlarıüstündesabittutuyordu.Zatenazsonradaçoğudanspistinegeldi,şampiyonlarilgiodağıolmaktançıktı.NevilleveGinnyyakınlarındadansediyorlardı-Harry,Neville sık sık ayağına bastıkça Ginny'nin yüzünü buruşturduğunugörebiliyordu.DumbledoreiseMadamMaxime'levalsyapıyordu.Onunyanındaöyle cüce gibi kalmıştı ki, sivri uçlu şapkasının tepesi ancak kadının çenesinigıdıklıyordu.AmaMadamMaximebucüssedebirkadınagöreçokzarifhareketediyordu.Deli-GözMoody,ProfesörSinistrailepekhantalbirdanstutturmuştu.ProfesörSinistratedirginbirhaldeonuntahtabacağınaçarpmamayaçalışıyordu.

Moody yanlarından geçerken, sihirli gözünü Harry'nin resmi cüppesinin içinedikip,"Güzelçoraplar,Potter,"dedi.

"Ya-evet,onlarıbenimiçinevciniDobbyördü,"dediHarrysırıtarak.

Moody takırdayarak uzaklaşırken, Parvati, "Öyle ürpertici ki!" diye fısıldadı."Benceogözeizinverilmemeli."

Harry gaydanın son titreşen notasını duyunca rahat bir soluk aldı. AcayipKızkardeşler çalmayı bıraktı, Salon bir kez daha alkışla çınladı. Harry hemenParvati'denayrıldı."Oturalımmı?"

"Ah -ama- bu gerçekten çok iyi!" dedi Parvati,AcayipKızkardeşler çok dahahızlıtempolu,yenibirşarkıyabaşlarken.

Harry, "Hayır, benim hiç hoşuma gitmiyor," diye yalan söyledi ve onu danspistindenuzaklaştırdı.FredveAngelina'nınyanındangeçtiler.O ikisiöyledelidolu dans ediyorlardı ki, çevrelerindeki insanlar sakatlık korkusuyla geriyeçekiliyordu.HarryveParvati,RonvePadma'ninoturduğumasayavardılar.

Harryyerineoturupbirşişekaymakbirasıaçarken,"Nasılgidiyor?"diyesorduRon'a.

Roncevapvermedi.YakınlardadansedenHermioneveKrum'agözlerindenateşsaçarak bakıyordu. Padma kollarını kavuşturmuş, bacak bacak üstüne atmıştı.Birayağıylamüziğetempotutuyordu.Aradabir,onutamamenihmaledenRon'aküskünbirbakışatıyordu.Parvati,Harry'ninöbüryanınaoturdu,odakollarınıkavuşturup bacak bacak üstüne attı. Birkaç dakika sonra Beauxbatons'dan birçocukonudansakaldırdı.

"Birsakıncasıyok,değilmi,Harry?"diyesorduParvati.

OandaChoveCedric'iizlemekteolanHarry,"Ne?"dedi.

Parvati,"Yokbirşey,"deditersters,sonradaBeauxbatons'luçocuklagitti.Şarkıbitincedegeridönmedi.

HermionegelipParvati'ninboşsandalyesineoturdu.Dansetmektenyüzübirazpembeleşmişti.

"Selam,"dediHarry.Ronhiçbirşeysöylemedi.

Hermioneeliylekendiniyelpazeleyerek,"Sıcak,değilmi?"diyesordu."Viktoriçkialmayagitti."

Rononautandırmakistergibibaktı.

"Viktormu?"dedi."SendenonaVickydemeniistemedimidaha?"

Hermionehayretleonabaktı.

"Seninnenvar?"dedi.

"Eğerarılamıyorsan,"dediRoniğneliiğneli,"sanabensöyleyecekdeğilim."

Hermioneönceona,sonraHarry'yebaktı.Harryomuzsilkti."Ron,ne-?"diyesözebaşladıHermione.

"O,Durmstrang'dan!"dediRonöfkeyle. "Harry'nin rakibi!Hogwarts'ın rakibi!Sen - sen -" Ron besbelli Hermione'nin suçunu tanımlamak için yeterincekuvvetlikelimeleranyordu,"düşmanladostçailişkileriçindesin,yaptığınbu!"

Hermione'ninağzıaçıkkaldı.

"Salaklık etme!" dedi bir an sonra. "Düşman, ha! Aşkolsun - onun geldiğinigörünceheyecandaneliayağınadolanankimdi?İmzasınıisteyenkimdi?Kiminyatakhanesindeonunküçükbirmodelivar?"

Ronbunuduymazdangelmeyitercihetti."Herhaldeikinizdekütüphanedeykensenibaloyaçağırmıştır,ha?"

"Evet, öyle yaptı," dedi Hermione. Yanaklarındaki pembe lekeler daha dapembeleşmişti."N'olmuşyani?"

"Neoldu-onudaeritesokmayamıçalıştın?"

"Hayır, çalışmadım! Eğer gerçekten bilmek istiyorsan, dedi ki - dedi ki,kütüphaneyehergünbenimlekonuşmakiçingeliyormuş,amabirtürlücesaretinitoplayamıyormuş!"

Hermionebunuçabucaksöylediveöylekızardıki,yüzüParvati'nincüppesiyleaynırenkoldu.

Ronkızgınlıkla,"Etabiiöylediyecek,"dedi.

"Nedemekmişbu?"

"Çok belli değil mi? O, Karkaroff'un öğrencisi, değil mi? Senin kimlerletakıldığını biliyor... Sadece Harry'ye yaklaşmaya çalışıyor - onun hakkındaiçerden bilgi almak istiyor - ya da uğursuz büyüler yapacak kadar yakınınagelmek-"

Hermione sanki Ron onu tokatlamış gibi baktı. Konuştuğunda sesi titriyordu."Belkibilmekistersin,banaHarryhakkındatekbirşeysormadı,tekbir-"

Ron jet hızıyla kulvar değiştirdi. "Belki de yumurtasının ne demek olduğunuanlamasına yardım edersin diye umut ediyor! Herhalde o samimi, küçükkütüphaneseanslarındakafakafayaveriyordunuz-"

Hermione, öfkeden kanı beynine sıçramış halde, "Ben ona yumurtayı çözmesi

içinaslayardımetmezdim!"dedi."Asla.Bununasılsöylersin-benTurnuva'yıHarry'ninkazanmasınıistiyorum.Harrybunubiliyor,değilmi,Harry?"

"Bunutuhafbirşekildegösteriyorsun,"diyepispisgüldüRon.

Hermione hararetle, "Bütün bu turnuvanın amacı, yabancı büyücüleri tanıyıponlarladostolmak!"dedi.

"Hayır,değil!"diyehaykırdıRon."Amacı,kazanmak!"

İnsanlargözlerinidikiponlarabakmayabaşlamışlardı.

"Ron," dedi Harry usulca, "Hermione'nin Krum'la gelmesinin bence hiçbirsakıncası-"

AmaRononadaaldırmadı.

"NiyegidipVicky'yibulmuyorsun,neredeolduğunumerakedecek,"dedi.

"OnaVickydeme!"Hermionefırlayıpayağakalktı,danspistinifırtınagibigeçti,kalabalığınarasındagözdenkayboldu.

Ronyüzündekızgınlıkvememnuniyetkarışımıbirifadeyleonungidişiniizledi.

Padmaona,"Benidansakaldıracakmısınsen?"diyesordu.

Hâlâ gözlerinden ateşler saçarak Hermione'nin ardından bakan Ron, "Hayır,"dedi.

"İyi,"diyetersledionuPadma,sonradagidipParvatiileBeauxbatons'luçocuğakatıldı.Çocukarkadaşlarındanbirininyanlarınagelmesiniöyleçabuksağladıki,HarryonunbirÇağırmaBüyüsükullandığınayeminedebilirdi.

Birses,"Hörm-ovn-nininerdde?"diyesordu.

İkikaymakbirasıkapmışolanKrumosıradamasalarınagelmişti.

Başını kaldırıp ona bakan Ron, "Hiçbir fikrim yok," dedi inatçı inatçı. "Onukaybettin,ha?"

Krumyenidensomurtmuştu.

"E,onugörrürsen,dekiiçkillerbende,"dedivekamburunuçıkararakuzaklaştı.

"ViktorKrum'laahbapoldun,öylemi,Ron?"

Percy bir anda yanlarında bitmişti, ellerini ovuşturuyor ve pek azametligörünüyordu. "Mükemmel! Bütün mesele bu işte, anlarsın ya - Uluslararası

Sihirselİşbirliği!"

Harry,Padma'nınboşsandalyesinePercy'ninoturmasındanhiçhoşnutkalmadı.Baştaki masa şimdi boşalmıştı; Profesör Dumbledore, Profesör Sprout'la dansediyordu,LudoBagmandaProfesörMcGonaga'la;MadamMaximeileHagridise dans pistinde vals yaparlarken öğrencilerin arasından kendilerine geniş biryol açıyorlardı.Karkaroff ortalarda yoktu. Bir sonraki şarkı da bitince, herkesyinealkışladı.Harry,LudoBagman'inProfesörMcGonagall'ıneliniöptüğünüvekalabalığakarıştığınıgördü.TamoandaFred'leGeorgeonunyanınayanaştılar.

"ÜstkademeBakanlıküyelerinisinirlendirerekneyaptıklarınısanıyorlar?"diyetısladıPercy.FredveGeorge'uşüpheylesüzüyordu."Saygıdiyebirşeyyok..."

Ancak Ludo Bagman, Fred ve George'u çabucak başından attı ve Harry'yigörünceelsallayarakmasalarınageldi.

"Umarım kardeşlerim sizi rahatsız etmiyorlardı, Mr. Bagman?" dedi Percyhemen.

"Ne?Yokcanım,ilgisiyok!"dediBagman."Hayır,banaosahteasalarıhakkındabirşeylerdahaanlattılar.Pazarlamakonusundatavsiyeverirmiyimdiyemerakediyorlarmış.OnlarıZonko'nunŞakaDükkânı'ndakibazı tanıdıklarımla temasageçirmeyesözverdim..."

Percy bundan hiç memnun kalmadı. Harry onun eve gider gitmez Mrs.Weasley'ye koşup olanları anlatacağı konusunda bahse girebilirdi. İcatlarınıhalkasatmakistediklerinegöre,FredveGeorge'unplanlarıdahadaciddibirhalalmıştıbesbelli.

Bagman, Harry'ye bir şey sormak için ağzını açtı, ama Percy onun dikkatiniçeldi. "Turnuva nasıl gidiyor sizce, Mr. Bagman? Bizim dairemiz durumdanhayli memnun - Ateş Kadehi pürüzü" -Harry'ye bir baktı- "biraz talihsizliktitabii,amaoandanberiherşeyyolundagidiyor,değilmi?"

"Ya, evet," dedi Bagman neşeyle. "Çok eğlenceli. İhtiyar Barty ne yapıyor?Gelememesineyazık."

Percy kendini beğenmiş bir tavırla, "Ah, eminim ki Mr. Crouch kısa süredeayağakalkar,"dedi, "amabuaradaben işleriüstlenmeyehazırım,hemde tamanlamıyla. Sadece balolara gitmek değil tabii -" havai bir edayla güldü - "yo,hayır, onun yokluğunda birikmiş her şeyle ilgilenmek zorunda kaldım. AliBeşir'in bir parti uçan halıyı ülkeye kaçak olarak sokmaya çalışırkenyakalandığını duymuşsunuzdur herhalde. Bir de, Uluslararası DüelloYasağı'nı

imzalasınlardiyeTransilvanyalılar'ı iknaetmeyeçalışıyoruz.YeniyıldaonlarınSihirselİşbirliğiDaireBaşkanları'ylabirtoplantımvar-"

Ron, Harry'ye, "Hadi çıkıp yürüyelim," diye mırıldandı, "Percy'denuzaklaşalım..."

HarryveRoniçkialmakistedikleribahanesiylemasayıterkedip,danspistininyanından geçerek Giriş Salonu'na süzüldüler. Ön kapılar açıktı, onlar önmerdivenden inerken, gül bahçesindeki titreşen peri ışıkları göz kırpıpışıldıyordu.Aşağıdakendileriniçalılar,dolambaçlı,dekoratifpatikalarvebüyük,taş heykellerle çevrilmiş buldular. Harry bir su şıpırtısı duydu, fıskiyeyebenziyordu. İnsanlar orada burada oyma banklara oturmuşlardı.O veRon gülfidanlarınıniçindengeçendolambaçlıpatikalardanbirindeyürümeyekoyuldular,amahenüzbirazgirmişlerdiki,tanıdıkvenahoşbirsesduydular.

"...telaşlanacaknevaranlamıyorum,Igor."

"Severus,bunlarolmuyormuşgibidavranamazsın!"Karkaroff'unsesiendişelivekısıktı, sanki duyulmak istemiyormuş gibi. "Birkaç aydır gitgide daha açık birhalegeliyor.Benciddiolarakkaygılanıyorum,bunuinkâredemem-"

"Kaç öyleyse," dedi Snape'in sesi, ters ters. "Kaç - ben senin yerine mazeretbeyanederim.AmabenHogwarts'takalıyorum."

Snape ve Karkaroff köşeden çıktılar. Snape asasını çıkarmış, onunla gülfidanlarını parçalıyordu, yüzünde çok huysuz bir ifade vardı. Fidanlarınçoğundansayıklamalargeliyorduvearalarındankaranlıksiluetlerfırlıyordu.

"Hufflepuff'tanonpuan,Fawcett!"diyehırladıSnape,birkızkoşarakyanındangeçerken. Kızın arkasından koşan oğlana da, "Ve Ravenclaw'dan da on puan,Stebbins!"dedi."Yasizikinizneyapıyorsunuz?";dedi,ilerideyürüyenHarryveRon'ugörünce.Harry,Karkaroff'unonlarıoradagörüncebirazbozulduğunufarketti. Karkaroff'un eli sinirli bir şekilde keçi sakalına gitti, sakalı parmağınadolayıpbükmeyekoyuldu.

Ronkısaca,"Yürüyoruz"dediSnape'e."Yasayaaykırıdeğilherhalde."

"Yürümeyedevamedin!" dive hırladı Snape. Sonra da kara pelerini arkasındadalgalanarak, sürtünürcesine yanlarından geçti. Karkaroff onun peşi sırakoşturdu.HarryveRonpatikadayürümeyedevamettiler.

Ron,"Karkaroffniyekaygılanmışöyle?"diyemırıldandı.

Harry ağır ağır, "Ve Snape'le ikisi ne vakittir birbirlerine adlarıyla hitap

ediyorlar?"dedi.

Şimdi büyük, taştan bir rengeyiğine varmışlardı, onun üstünden yüksek birfıskiyeninışıldayansularınıgörebiliyorlardı.Taşbankta,mehtaptasuyuizleyenikimuazzamkişininsiluetlerigözeçarpıyordu.VesonraHarry,Hagrid'insesiniduydu.

"Senigördüğümandaanladım,"diyordu,tuhafbirşekildekısıkbirsesle.

HarryveRondonakaldılar.Durumpaldırküldüryanlarınagitmeyehiçdeuygungibigörünmüyordu...Harryçevreye,geridekipatikayabaktıveFleurDelacourile Roger Davies'in yakındaki bir gül fidanıyla yarı gizlenmiş halde ayaktadurduklarını gördü. Ron'un omzuna dokunup başıyla onları işaret etti. Onlarfarkına varmadan kolayca oradan sıvışabileceklerini ima ediyordu (Fleur veDavies, Harry'ye çok meşgul görünmüşlerdi), ama Fleur'ü görünce gözleridehşetle açılan Ron şiddetle başını salladı, sonra da Harry'yi rengeyiğininarkasına,gölgeleriniyiceiçinedoğruçekti.

MadamMaxime, alçak sesinde bir mırlama tınısıyla, "Neyi anladın, 'Agrid?"diyesordu.

Harrykesinliklebunlarıdinlemekistemiyordu.

Hagrid'in böyle bir durumda söylediklerinin duyulmasından nefret edeceğinibiliyordu (kendisi olsa, kesinlikle ederdi) - mümkün olsa parmaklarınıkulaklarınatıkarveyüksekseslebirşarkımırıldanırdı,amabunaimkânyoktu.Bunun yerine, taştan rengeyiğinin sırtında sürünen bir böcekle ilgilenmeyeçalıştı, ama ne yazık ki böcek Hagrid'in o anda söylediklerini duymamasınısağlayacakkadarilginçdeğildi.

"Anladımişte...benimgibiolduğunuanladım...Annenmiydi,babanmı?"

"Ben-bennedemekistediğinianlamıyo'um,'Ag-rid..."

Hagridusulca,"Benimannemdi,"dedi."İngiltere'deensonakalanlardanbiriydi.Tabii,çokhatırlamıyorumonu...Gitti,anlıyorsunya?Benüçyaşındafalanken.Pek anaç biri değildi. Eh... doğalarında yok, ha? Ona ne oldu, bilmiyorum...Ölmüşdeolabilir..."

Madam Maxime bir şey demedi. Ve Harry onca gayretine rağmen gözleriniböcekten ayırdı, rengeyiğinin boynuzlarının üstünden bakarak dinlemeyekoyuldu...DahaönceHagrid'inçocukluğundansözettiğinihiçduymamıştı.

"O gidince babamın kalbi kırıldı. Küçücük bir adamdı, babam. Daha ben altı

yaşındayken, ne zaman tepemi attırsa onu yakaladığım gibi konsolun üstünekoyuverirdim. Onu güldürürdüm..." Hagrid'in sesi çatlak çatlak oldu. MadamMaxime kıpırdamadan dinliyor, görünürde gümüşi fıskiyeye bakıyordu. "Benibabambüyüttü...amabenokulabaşlayıncaöldü,tabii.”

“Ondan sonrakendibaşımın çaresinebaktım işte.Bak,Dumbledore'unda çokyardımıoldu.Banaçokiyidavrandı,o..."

Hagrid koca bir benekli, ipekmendil çıkarıp gürültüyle burnunu sildi. "İşte...neyse...bendenkonuştuğumuzyeter.Yasen?Seninkihangitaraftandı?"

AmaMadamMaximebirdenayağakalktı.

"Hava soğudu," dedi - ama hava ne kadar soğusa da, onun sesi kadar soğukolamazdı."Sanırımiçerigireceğim."

"Ne?" dediHagrid afallamış halde. "Hayır, gitme!Ben - ben daha önce başkabirinehiçrastlamamıştım!"

MadamMaximebuzgibibirsestonuyla,"Başşkane,tamola'ak?"dedi.

Harry, Hagrid'e en iyisinin cevap vermemek olduğunu söyleyebilirdi. Orada,gölgede durup dişlerini sıktı ve hiç umut olmadığı halde onun cevapvermemesinidiledi-faydasıolmadıtabii.

"Başkabiryarı-dev,tabii!"dediHagrid.

MadamMaxime,"Necü'et!"diyehaykırdı.Sesisakingecedebirsisborusugibipatladı.Harryarkalarından,FleurveRoger'ıngizlendiklerigülfidanınınoradanbir düşme sesi duydu. "Hayatımda kimse bana böyle haka'et etmedi!Ya'ı-dev,ha!Moi?Benim-benimkemikle'imiri!"

Öfkeyle uzaklaşıp gitti.O, çalıları kızgınlıkla iki yana itip geçerken, ardındanrengârenk, koca peri kümeleri havalandı. Hagrid hâlâ bankta oturuyor, onunarkasından bakıyordu. Hava, yüzünün ifadesini çıkaramayacakları kadarkaranlıktı. Sonra, bir dakika kadar geçince, ayağa kalktı, yürüyüp gitti. Amaşatoyadönmedi,kendikulübesiyönündekaranlıkaraziyedaldı.

"Hadi,"dediHarry,çokusulcaRon'a."Gidelim..."

AmaRonyerindenkıpırdamadı.

Harryonabakarak,"Nevar?"diyesordu.

Ron,Harry'yebaktı,yüzündegerçektençokciddibirifadevardı.

"Senbiliyormuydun?"diyefısıldadı."Hagrid'inyarı-devolduğunu?"

"Hayır,"dediHarry,omuzsilkerek."N'olmuş?"

Ron'unonabakışından,birkezdahabüyücülerdünyasıkonusundakicehaletinigösterdiğinianladıhemen.Dursley'ler tarafındanyetiştirildiği için,büyücülerinolduğu gibi kabul ettikleri birçok şey Harry'ye şaşırtıcı bir açıklama gibigelebiliyordu.Gerçi bu sürprizlerokuldakiheryıllabirliktedahada azalmıştı,ama şimdi çoğu büyücünün, arkadaşlarının annesinin dev olduğunu öğrenince"N'olmuş?"demeyeceklerinianlıyordu.

"İçerideaçıklarım,"dediRonalçaksesle."Hadi..."

Fleur ve Roger Davies yok olmuşlardı, belki de daha özel bir çalı kümesinegirmişlerdi. Harry ve Ron, Büyük Salon'a döndüler. Parvati ve Padma şimdiuzaktaki bir masada Beauxbatons'dan bir sürü oğlanla birlikte oturuyorlardı.Hermione de yine Krum'la dans ediyordu. Harry ve Ron dans pistinden çokuzaktabirmasayaoturdular.

Harry,"Ee?"diyesorduRon'a,"Devlerinnesivarmış?"

"Eh, işte, onlar... onlar..."Ronkelimebulmak için çırpındı, "hoşdeğiller işte,"dedisonundaacemice.

"Kimene?"dediHarry."Hagrid'inbirşeyiyok!"

"Olmadığını biliyorum ama... Vay canına, onun için saklıyormuş," dedi Ron,başınısallayarak."BendehepçocukkenfalankötübirDevleştirmeBüyüsü'nünönüneçıktısanıyordum.Sözünüetmekistemedi..."

"Ee,annesidevseneolacak?"diyesorduHarry.

"Eh... onu tanıyanlar aldırmaz, çünkü tehlikeli olmadığını bilirler," dedi Ronyavaşça. "Ama... Harry, kötüdür onlar, devler yani. Hagrid'in dediği gibi,doğalarında var, ifritlerden farksızdırlar... öldürmeyi severler işte, herkes bilirbunu.Gerçiİngiltere'deonlardanhiçkalmadıya."

"N'olduonlara?"

"Eh, zaten ölüp gidiyorlardı, sonra da Seherbazlar bir sürüsünü öldürdü.Amaİngilteredışındadevlervarmışdiyorlar...Dahaçokdağlardasaklanırlar..."

Harry, yüzünde çok karanlık bir ifadeyle jüri masasında tek başına oturanMadamMaxime'ebakarak,"Maximekimikandırdığınısanıyor,bilmem,"dedi."EğerHagridyarı-devse,odakesinlikleöyle. İrikemikmiş...Kemikleriondan

iriolantekşeydinozordur."

Harry veRon balonun geri kalanını kendi köşelerinde oturup devler hakkındakonuşarak geçirdiler. İkisinin de canı dans etmek istemiyordu. Harry, Cho'ylaCedric'efazlabakmamayaçalıştı;yoksaiçindenbirşeyleritekmelemekyolundakuvvetlibirarzuyükseliyordu.

Gece yarısı Acayip Kızkardeşler çalmayı bırakınca, herkes onları son bir kezgürültüyle alkışladı ve yavaş yavaş Giriş Salonu'na doğru gitmeye koyuldu.Birçokkişikeşkebalodahauzunsürseydldiyordu,amaHarryyatmayagideceğiiçinsonderecememnundu.Onagöre,akşampekeğlenceligeçmemişti.

HarryveRondışarıda,GirişSalonu'nda,Krum,DurmstranggemisinedönmedenönceHermione'ninonaiyigecelerdilediğinigördüler.Hermione,Ron'abuzgibibirbakışattıvekonuşmadanonunyanındangeçipmermermerdivendenyukarıçıktı. Harry ve Ron onu izlediler ama, Harry merdivenin yarısına gelmişken,birininonaseslendiğiniduydu.

"Hey-Harry!"

Seslenen Cedric Diggory'di. Harry aşağıdaki Giriş Salonu'nda Cho'nun onubeklediğinigördü.

"Evet?" dedi Harry soğuk soğuk, Cedric merdivenden yukarı, ona doğrukoşarken.

Cedric, sanki söyleyeceği her neyse, onu Ron'un önünde söylemek istemezgibiydi. Aksi bir tavır takınan Ron omuzlarını silkti ve merdivenden yukarıçıkmayadevametti.

"Dinle..." Ron gözden kaybolurken Cedric sesini alçalttı. "Bana ejderhalarısöylediğin için sana borcum var. Altın yumurta var ya? Seninki de açıncabağınyormu?”

"Evet,"dediHarry.

"Şey...banyoyap,tamammı?"

"Ne?"

"Banyoyapve-ee-yumurtayıdayanınaalve-ee-sıcaksuyasokbiraz.Sanırımfaydasıolacak...güvenbana."

Harryonabakakaldı.

"Bak ne diyeceğim," dedi Cedric. "Sınıf Başkanları'nın Banyosu'nu kullan.Beşinci kattaki Bozum Olmuş Boris heykelinin soluna doğru dördüncü kapı.Parolası'ÇamFerahlığı'.Gitmemgerek...iyigecelerdemekistiyorum-"

Harry'yesınttıvetelaşlamerdivendenaşağı,Cho'nunyanınaindi.

Harry tek başına Gryffindor Kulesi'ne yürüdü. Çok tuhaf bir tavsiyeydi bu.Çığlık atan bir yumurtanın ne dediğini anlamasına bir banyonun ne yararıolacaktı ki? Cedric onunla kafamı buluyordu? Harry'nin kendini aptal yerinekoymasınımıistiyordu?ChoikisinimukayeseedipCedric'idahaçokbeğensindiye?

ŞişmanHanım'la arkadaşıViportredeliğininüstündeki tablodakestiriyorlardı.Harry onlar uyanana kadar "Peri ışıkları!" diye feryat etmek zorunda kaldı,uyanınca da çok kızdılar. Harry Ortak Salon'a tırmandığında, Ron veHermione'nin fena halde kapıştığını gördü. Birbirlerinden üç metre uzaktadurmuşlar,ikisinindeyüzükıpkırmızı,böğürerekkavgaediyorlardı.

"Eh,mademhoşunagitmiyor,çözümünneolduğunubiliyorsun,değilmi?"diyehaykırdı Hermione. Saçının şık topuzu dağılmaya başlamıştı, yüzü öfkeylekasılmıştı.

"Ya,öylemi?"diyeferyatettiRon."Neymişpeki?"

"Birdahabaloolduğunda,benibaşkasıçağırmadansençağır.Sonçaregözüylebakma!"

Hermione hızla dönüp kızların yatakhanesine çıkan merdiveni fırtına gibitırmanırken, Ron sudan çıkmış bir süs balığı gibi ağzını sessizce açıp kapadı.SonradadönüpHarry'yebaktı.

Başınayıldırımdüşmüşgibi,"Eh,"deditükürürcesine,"eh-budagösteriyorki-meseleninözünüatlıyor-"

Harry hiçbir şey söylemedi. Ron'la barıştığı için öyle memnundu ki,düşündüklerini dile getirmek istemiyordu - ama nedense Hermione'ninmeseleninözünüRon'dançokdahaiyianladığıfikrindeydi.

YİRMİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:RITASKEETER'INATLATMAHABERİ

Noel'inertesigünüherkesgeçkalktı.GryffindorOrtakSalonusonzamanlardaolduğundan çok daha sessizdi; odadaki tembel sohbetler sık sık esnemelerlebölünüyordu.Hermione'ninsaçıyinegürleşipkıvırcıklaşmıştı;Harry'yebaloiçinbolmiktarda Şipşak Saç İksiri kullandığını itiraf etti. "Ama çok zahmetli, hergün uğraşılmaz," dedi kayıtsız bir sesle, mırıl mırıl mırlayan Crookshanks'inkulaklarınınarkasınıkaşıyarak.

RonveHermionetartışmalarıhakkındakonuşmamaküzerinegizlibiranlaşmayavarmışgibiydiler.Birbirlerineçok iyidavranıyorlardı,ama tuhafbirşekildederesmiydiler. Ron ve Harry, Madam Maxime'le Hagrid arasında geçen, kulakmisafiri oldukları konuşmayı hiç vakit kaybetmeden Hermione'ye anlattılar.Ancak Hermione, Ron'un aksine, Hagrid'in bir yarı-dev olduğu haberini hiçşaşırtıcıbulmadı.

"Eh, öyle olmalı diye düşünmüştüm zaten," dedi omuz silkerek. "Safkan devolamayacağınıbiliyordum,onlaryedimetrefalanoluyorlarçünkü.Amacidden,nedir bu devler hakkındaki isteri? Hepsi de korkunç olamaz ya... İnsanlarınkurtadamlara karşı besledikleri önyargıyla hemen hemen aynı bu... Bağnazlık,değilmi?"

Ronbuna sert bir cevap vermekten çok hoşlanacakmış gibi görünüyordu, amabelki de yine çıngar çıkmasını istemiyordu. Hermione'nin bakmadığı bir andabaşınıinanamıyormuşgibiikiyanasallamaklayetindi.

Tatilin ilk haftası boyunca ihmal ettikleri ödevlerini düşünme vakti gelmişti.Noelgeridekaldığıiçinherkesinoldukçacansızbirhalivardı-yaniHarryhariçherkesin.O(birkezdaha)tedirginleşmeyebaşlamıştı.

Mesele,Noel'inbutarafındanbakınca24Şubat'ınçokdahayakıngörünmesiydi.Altın yumurtadaki ipucunu çözme konusunda hâlâ hiçbir şey yapmamıştı. Buyüzden,yatakhaneyehergidişindeyumurtayısandıktançıkarıpaçmayavebelkibu defa bir şey ifade eder diye dikkatle dinlemeye başlamıştı. Sesin ona otuztane müzikli testere dışında neyi hatırlattığını bulmak için yanıp tutuşuyordu,amadahaöncehiçböylebirşeyduymamıştı.Yumurtayıkapadı,deligibisalladıve yeniden açıp sesin değişip değişmediğine baktı, ama değişmemişti.

Yumurtayasorularsormayıdeneyip,çığlığıniçindesesiduyulsundiyehaykırdıdurdu, ama hiçbir şey olmadı.Hatta yumurtayı odanın karşı duvarına fırlattı -amabununpekişeyaramasınıbeklemiyorduzaten.

Harry,Cedric'inverdiği ipucunuunutmamıştı,amaşimdiCedric'ekarşıpekdesıcak duygular beslemediği için, mümkünse onun yardımını almamayaniyetliydi.Ayrıca,Cedricgerçektendeyardımetmekisteseçokdahaanlaşılırbirtavsiyedebulunurdu,diyedüşünüyordu.O,yaniHarry,Cedric'ebirincigörevdeonları tam olarak neyin beklediğini söylemişti - Cedric'in borcunu hakkıylaödemekten anladığı ise, Harry'ye gidip banyo yapmasını söylemek olmuştu.Aman,öyleyarımyamalaktürdenbiryardımaihtiyacıyoktu-helekoridorlardasürekliCho'ylaeleledolaşanbirininyardımınahiç.Böyleceyenisömestrınilkgünü geldi veHarry derslere başladı.Ama artık kitaplarının, parşömeninin vetüykalemlerininyanısıra,midesindebiryereoturmuşolanyumurtakaygısınıdanereyegitseberaberindegötürüyordu.

Arazihâlâkalınbirkartabakasıylakaplıydı,serapencereleriöylebuğulanmıştıki,Bitkibilim'dedışarısınıgöremiyorlardı.KimsebuhavadaSihirliYaratıklarınBakımı'nı dört gözle beklemiyordu. Gerçi, Ron'un da dediği gibi, Kelekerlerbüyük ihtimalle onları sıcak tutardı - ya onları kovalayarak, ya da büyük birgüçlepatlayıpHagrid'inkulübesinitutuşturarak.

AncakHagrid'inkulübesinevardıklarında,kapınınönündekısakesilmişgrisaçlıveçokçıkıkçeneli,yaşlıbircadıbuldular.

"Haydi,aceleedin,zilçalalıbeşdakikaoldu,"diyebağırdıcadı,karıniçindeonadoğruilerlemeyeçabalayanöğrencilere.

"Senkimsin?"dediRon,onabakarak."Hagridnerede?"

"AdımProfesörGrubbly-Plank,"dedicadı,canlıbirsesle."GeçiciolarakSihirliYaratıklarınBakımıdersininöğretmeniyim."

"Hagridnerede?"diyeyükseksesletekrarettiHarry.

"Rahatsız,"dediProfesörGrubbly-Plankkısaca.

Harry'nin kulaklarına yumuşak ve nahoş bir kahkaha geldi. Arkasına döndü;Draco Malfoy ve diğer Slytherin'ler gelmişti. Hepsi neşeli görünüyordu vehiçbirideProfesörGrubbly-Plank'ioradabulduğuiçinşaşırmışabenzemiyordu.

Profesör Grubbly-Plank, "Bu taraftan, lütfen," dedi ve devasa Beauxbatonsatlarının tir tir titrediği padokun yanından yürümeye koyuldu. Harry, Ron ve

Hermione onun peşinden gittiler, sık sık omuzlarının üzerinden Hagrid'inkulübesinebakıyorlardı.Bütünperdelerçekiliydi.Hagridorada,yalnızvehastamıydıacaba?

"Hagrid'in nesi var?" dedi Harry, Profesör Grubbly-Plank'e yetişmek içinhızlanarak.

"Merak etme sen," dedi Profesör,Harry'nin burnunu soktuğunu düşünüyormuşgibibirtavırla.

"Amaediyorum,"dediHarryhararetle."Neolduona?"

Profesör Grubbly-Plank onu duymamış numarası yaptı. Beauxbatons atlarınınsoğuğa karşı birbirlerine sokulmuş halde durdukları padoku geçip, Orman'ınkıyısınadoğru ilerlediler.Oradabirağacabağlanmışhalde,büyükvegüzelbirtekboynuzluatduruyordu.

Tekboynuzluatıgörüncekızlarınçoğundan"oooo”sesleriyükseldi.

"Ay, ne kadar güzel!" diye fısıldadı Lavender Brown. "Nereden buldu onuacaba?Çokzoryakalanıyorlardiyeduymuştum!"

Tekboynuzluatöyleparlakbeyazdıki,çevresindekikarıngrigibigörünmesineneden oluyordu. Altın toynaklarıyla yeri eşeliyor, boynuzlu kafasını geri atıpduruyordu.

"Erkekler, geri durun!" diye bağırdı ProfesörGrubbly-Plank, kolunuHarry'ninönüne uzatıp onu sertçe durdurarak. "Kadın dokunuşunu tercih eder tekboynuzluatlar.Kızlaröne.Dikkatliceyaklaşın,haydi,yavaşyavaş..."

Ovekızlartekboynuzluatadoğruağırağırilerlediler,erkeklersepadokçitininyanındadurupizlediler.

ProfesörGrubbly-Plank işitmemenzilinden çıkar çıkmaz,Harry,Ron'a döndü."SenceneolduHagrid'e?SakınbirKelekerfalan-?"

"HayırPotter,merak ettiğin buysa, saldırıya uğramadı," dediMalfoyyumuşakbirsesle."Hayır,sadeceokoca,çirkinsuratınıgöstermeyeutanıyor."

"Nedemekistiyorsun?"dediHarrytersters.

Malfoyelinicüppesinincebinesokup,katlanmışbirgazetekupürüçıkardı.

Opispissırıtadursun,Harrygazetekâğıdınıkaptı,açtıveokudu.Ron,Seamus,DeanveNevilledeomzununüstündenokuyorlardı.Bu,tepesindeHagrid'inson

derecekuşkuvericigörünümlübirfotoğrafıbulunanbiryazıydı.

DUMBLEDORE'UNDEVHATASI

Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nun egzantrikmüdürü Albus Dumbledore tartışmalı öğretmenlere işvermektenhiçbirzamançekinmemiştir,diyeyazıyorÖzelMuhabirimiz Rita Skeeter. Geçtiğimiz eylül ayında, asaçekmeyedüşkünlüğüyleünlüeskiSeherbazAlastor"Deli-Göz" Moody'yi, Karanlık Sanatlara Karşı Savunmaöğretmeni olarak işe almıştı.Moody'nin civarda ani birharekette bulunan herkese saldırma huyu çok iyibilindiğinden,bukararSihirBakanlığı'ndabirçokkaşınkalkmasına neden olmuştu. Ancak Deli-Göz Moody,Dumbledore'un Sihirli Yaratıkların Bakımı dersi içingörevlendirdiği kısmi-insanla karşılaştırıldığında,sorumluluksahibivenazikkalıyor.

Üçüncü yılında Hogwarts'tan atıldığını itiraf edenRubeus Hagrid, o zamandan beri, Dumbledore'unkendisine verdiği okul bekçiliği görevinin keyfinisürüyordu. Ancak geçen yıl Hagrid, Müdür üzerindekiesrarengizetkisinikullanarak,buişiçinçokdahauygunadayların önünde, Sihirli Yaratıkların Bakımı dersininöğretmenliğineyerleşti.

Kaygıverecekderecedeirivevahşigörünümlübiradamolan Hagrid, bu yeni yetkisini, sorumluluğundakiöğrencileri bir dizi dehşet verici yaratıkla korkutmadakullanıyor. Dumbledore olanları görmezden gelirken,

Hagrid çoğunun "çok korkutucu" bulduğu derslerdebirçoköğrenciyisakatladı."Ben bir hipogrifin saldırısına uğradım, arkadaşımVincentCrabbe'yiisebirPıtırkurtısırdı,"diyordördüncüsınıföğrencisiDracoMalfoy."HepimizHagrid'dennefretediyoruz,amakorktuğumuziçinbirşeydiyemiyoruz."

Öte yandan, Hagrid göz korkutma kampanyasına sonvermeye niyetli görünmüyor. Geçen ay bir GelecekPostası muhabirinin onunla yaptığı söyleşide, "Patlar-Uçlu Kelekerler" olarak adlandırdığı yeni bir türürettiğiniitirafetti.Butür,ateşyengeçleriyleinsanbaşlı,aslan gövdeli ve akrep kuyruklu mantikorların tehlikelibir kırması. Yeni sihirli yaratık türlerinin yaratılması,Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesi ve Denetimi Dairesitarafından sıkı gözetim altında tutulan bir faaliyet,elbette. Ancak Hagrid kendini böyle önemsiz (!)kısıtlamalarınüstündegörüyor.

"Sadece biraz eğleniyordum," diyor, alelacele konuyudeğiştirmedenönce.

Buyetmezmişgibi,GelecekPostasışimdideHagrid'in-her zamanöyleymişnumarası yapmasınakarşın- safkanbir büyücü olmadığına ilişkin deliller ortaya çıkarmışbulunuyor.HattaHagrid saf insanbile değil.Herkestenönce duyuruyoruz: Hagrid'in annesi, şu anda neredeolduğu bilinmeyen, Fridwulfa adındaki devden başkası

değil.

Gözünükanbürümüş, zalimvarlıklarolandevlergeçenyüzyılda kendi aralarında savaşarak nesillerini tükenmenoktasına getirdiler. Arta kalan birkaç dev AdıAnılmaması Gereken Kişi'ye katıldı ve onun korku dolusaltanatının gelmiş geçmiş en berbat kitlesel Mugglekatliamlarındanbazılarınıgerçekleştirdi.

Adı Anılmaması Gereken Kişi'ye hizmet eden devlerinbüyük bir bölümü Karanlık yana karşı savaşanSeherbazlar tarafından öldürülse de, Fridwulfabunlardan biri değildi. Kaçıp, hâlâ yabancı dağlıkalanlarda yaşayan dev toplumlarından birine katılmışolması mümkün. Ancak Sihirli Yaratıkların Bakımıdersindeki tuhaf davranışlarına bakılırsa, Fridwulfa'nınoğlu da annesinin zalim doğasını miras almış gibigörünüyor.

Kaderintuhafbircilvesisonucu,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in düşüşüne yol açan - ve böylece bütün Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen destekçileri gibi Hagrid'inannesinin de kaçıp saklanmasına neden olan çocuk ileHagridarasındayakınbirarkadaşlıkolduğusöyleniyor.Belki Harry Potter iri arkadaşı hakkındaki bu tatsızgerçekten haberdar değildir, ama Albus Dumbledore'unhem Harry Potter'ı, hem de diğer öğrencileri, kısmi-devlerle ilişkide bulunmanın tehlikeleri konusundauyarmaklagörevliolduğukesin.

HarryokumayıbitirdivebaşınıkaldırıpRon'abaktı.Ron'unağzıbirkarışaçıktı.

"Neredenöğrenmişki?"diyefısıldadı.

AmaHarry'yirahatsızedenşeybudeğildi.

"Nedemek 'HepimizHagrid'dennefret ediyoruz'?"diyeçıkıştıMalfoy'a. "Pekionun" -parmağıyla Crabbe'yi işaret etti- "hakkındaki bu saçmalık da ne, yokPıtırkurtısırmışfalan?Pıtırkurtlar'ındişleribileyok!"

Crabbekıskısgülüyordu,bellikihalindençokmemnundu.

"Eh, sanırım bu durum o angutun öğretmenlik kariyerine noktayı koyar," dediMalfoy,gözleriparıldayarak."Yarı-devdemek...bendesanıyordumkiküçükkenbirşişeİske-Büyfalanyuttu...Annelerlebabalarınhiçhoşunagitmeyecekbu...Çocuklarınıyerdiyeendişelenecekler,ha,ha..."

"Seni-"

"Oradakiler,burayadikkatediyormusunuz?"

Seslenen Profesör Grubbly-Plank'tı; kızlar şimdi tek boynuzlu atın çevresindetoplanmış,onuokşuyorlardı.Harryöylesinirliydiki, tekboynuzluatabakmaküzere döndüğünde Gelecek Postası yazısı elinde titriyordu. Profesör Grubbly-Planktekboynuzluatınçoksayıdakisihirliözelliğini,oğlanlardaduyabilsinlerdiyeyüksekseslebirbiranlatıyordu.

"Umarımokadınburadakalır!"dediParvatiPatil.Dersbitmiş,öğleyemeğiiçinşatoyadönüyorlardı."BenenbaştaSihirliYaratıklarınBakımı'nınböylebirşeyolmasınıbekliyordumzaten...tekboynuzluatgibidüzgünyaratıklar,canavarlardeğil..."

"PekiyaHagrid?"dediHarrykızgınkızgın,merdiveniçıkarlarken.

"NeolmuşHagrid'e?"dediParvatisertbirsesle."Hâlâbekçiolabilir,değilmi?"

ParvatibalodanberiHarry'yeçoksoğukdavranıyordu.Harry,belkionunlabirazdaha fazla ilgilensem iyi olurdu, diye düşünüyordu, ama göründüğü kadarıylaParvati yine de iyi vakit geçirmişti. Dinleyen herkese, bir dahaki hafta sonugezisinde Beauxbatons'lu çocukla Hogsmeade'de buluşma ayarladığınıanlatıyordu.

"Çok iyi bir dersti," dedi Hermione, Büyük Salon'a girerlerken. "ProfesörGrubbly-Plank'ıntekboynuzluatlarhakkındaanlattıklarınınyarısınıbilebilmi–"

"Şunabak!"diyehırladıHarry,GelecekPostası'ndaçıkanyazıyıonunburnunundibinesokarak.

Hermione yazıyı okurken ağzı açık kaldı. Tepkisi Ron'unkinin tıpatıp aynıydı."Skeeterdenenokorkunçkadınneredenöğrenmişbunu?Hagridonasöylemişolamaz,değilmi?"

"Hayır," dediHarry,Gryffindormasasınagidipkendini öfkeylebir sandalyeyefırlatarak. "Bize bile söylemedi hiç, öyle değil mi? Herhalde Hagrid benimhakkımdakorkunçşeylersöylemiyordiyeSkeeteronaöylekızdıki,intikamiçinarayıptaramayabaşladı."

"Belki baloda Madam Maxime'e söylerken duymuştur onu," dedi Hermionesessizce.

"Bahçede olsa görürdük!" dedi Ron. "Neyse, Skeeter zaten artık okulagiremiyormuş,Hagrid,Dumbledore'unyasakkoyduğunusöyledi..."

"Belki bir görünmezlik pelerini vardır," dedi Harry, tabağına tavuk güveçkoyarken sinirden her tarafa sıçratarak. "Tam onun yapacağı şey, değil mi,çalılarınarasınasaklanıpinsanlarıdinlemek."

"YaniRon'laseninyaptığınızgibi,"dediHermione.

"Onudinlemeye çalışmıyordukki!" dediRonkızarak. "Başka şansımız yoktu!Kocaaptal,herkesinduyabileceğibiryerdekalkıpdevannesindensözediyor!"

"Gidiponugörmeliyiz,"dediHarry."Buakşam,Kehanet'tensonra.Onaonugeriistediğimizi söylemeliyiz... Onu geri istiyorsun, değil mi?" diye çıkıştıHermione'ye.

"Ben - şeyy, itiraf etmeliyim ki, doğru dürüst bir Sihirli Yaratıkların Bakımıdersinegirmekhoşbirdeğişiklikoldu-amaHagrid'igeriistiyorumtabii!"diyeçabucakeklediHermione,Harry'ninhiddetdolubakışlarınınaltındasinerek.

Böylece o akşam yemekten sonra, üçü bir kez daha şatodan çıkıp donmuşaraziden geçerek Hagrid'in kulübesine gittiler. Kapıyı çaldıklarında, Fang'inortalığıinletenhavlamasıduyuldu.

"Hagrid,biziz!"diyebağırdıHarry,kapıyagümgümvurarak."Aç!"

Hagridyanıtvermedi.Fang'inkapıyıtırmaladığını,inildediğiniduyabiliyorlardı,ama kapı açılmadı. On dakika daha kapıya vurmaya devam ettiler; hatta Rongidippencerelerdenbirinebilevurdu,amayanıtyoktu.

"Bizi niye görmek istemiyor ki?" dedi Hermione, sonunda vazgeçip okulunyolunututtuklarında."Yarı-devolmasınabizimönemvereceğimizisanmıyordurherhalde!"

Ama anlaşılan Hagrid önem veriyordu. Bütün hafta ondan ses seda çıkmadı.Yemeklerde öğretmenler masasında yoktu, onu arazide bekçilik görevleriniyerinegetirirkengörmüyorlardı,ProfesörGrubbly-PlankdaSihirliYaratıklarınBakımıderslerinegirmeyedevamediyordu.Malfoyherfırsattaohçekiyordu.

Ne zaman çevrede bir öğretmen olsa,Harry'nin öç alamayacağını bildiğinden,"Kırma arkadaşınızı mı özlüyorsunuz?" diye fısıldıyordu. "Fil adamı mıözlüyorsunuz?"

Ocak ayının ortalarında bir Hogsmeade gezisi vardı. Hermione, Harry'ningideceğiniduyduğundaçokşaşırdı.

"Ortak Salon'un sakin olmasından faydalanırsın diye düşünmüştüm” dedi. "Oyumurtaüzerinderahatrahatçalışırsın."

"Haa - sanırım ne olduğunu aşağı yukarı çözmüş durumdayım," diye yalansöylediHarry.

"Gerçektenmi?"dediHermione.Etkilenmişebenziyordu."Aferin!"

Harry'niniçisuçlulukduygusuylaburkuldu,amaaldırmadı.Yumurtadakiipucuüzerinde çalışmak için hâlâ beş haftası vardı nasılsa, bu da çok uzun birsüreydi... Öte yandan, Hogsmeade'e giderse Hagrid'e rastlayabilir, onu geridönmekiçiniknaedebilirdi.

O, Ron ve Hermione cumartesi günü şatodan birlikte ayrılıp soğuk, ıslakaraziden kapılara doğru ilerlediler. Göle demir atmış Durmstrang gemisininyanındangeçerlerken,ViktorKrum'un,üzerindesadecebirmayoyla,güvertedebelirdiğinigördüler.Gerçektendeçokzayıftı,amabellikigöründüğündençokdahadayanıklıydı:Gemininyan tarafına tırmandı, kollarını açtı vegölün içinebalıklamaatladı.

"Delirmiş bu!" dedi Harry, Krum'un gölün içinde bir görünüp bir kaybolanbaşınabakarak."Sudondurucuolmalı,ocakayındayız!"

"Onungeldiğiyerçokdahasoğuk,"dediHermione. "Sanırımonaburası sıcakgeliyor."

"Evetde,oradadevmürekkepbalığıdavar,"dediRon.Kaygılanmışgibideğildi- olsa olsa umutlu denebilirdi. Hermione onun ses tonunun farkına varıp

kaşlarınıçattı.

"Çok iyi biri, biliyor musun?" dedi. "Durmstrang'dan olmasına karşın, hiç desandığınızgibibirideğil.Burayıdahaçoksevmiş,banaöylesöyledi."

Ronhiçbirşeysöylemedi.BalodanberiViktorKrum'danbahsetmemişti,ama-Noel'in ertesi günü Harry onun yatağının altında, Bulgar Quidditch cüppesigiymişbirmodeldenkoparılmışaçokbenzeyen,minyatürbirkolbulmuştu.

Harry,Hagrid'in izinerastlarmıyımdiyeçamurluHighStreetboyuncagözünüaçık tuttu. Dükkânlardan hiçbirinde Hagrid'i göremeyince de, Üç Süpürge'yegitmeyiönerdi.

Meyhane her zamanki gibi kalabalıktı, amaHarrymasalara şöyle çabucak birgözgezdirdiğinde,Hagrid'inoradaolmadığınıgördü.UmutsuzluğadüşenHarry,RonveHermione'ylebirliktebaragitti,MadamRosmerta'danüçkaymakbirasıistedi ve kederli kederli, pekâlâ şatoda kalıp yumurtanın çığlığınıdinleyebilirmişim,diyedüşündü.

"Büroyahiçmigitmiyor?"diyefısıldadıHermionebirden."Bakın!"

Barın arkasındaki aynayı işaret ediyordu. Harry orada Ludo Bagman'ınyansımasınıgördü,birgrupcincüceylekaranlıkbirköşedeoturmuştu.Bagmancincücelerle çok alçak sesle, hızlı hızlı konuşuyordu, cincüceler ise kollarınıönlerindekavuşturmuşlardı.Oldukçatehditedicibirhallerivardı.

Çoktuhaf,diyedüşündüHarry.Üçbüyücüetkinliğininolmadığı,dolayısıyladajürilik yapılmasının gerekmediği bir hafta sonu Bagman'in burada, ÜçSüpürge'deneişivardı?AynadaBagman'ıizledi.Yineçokgergingörünüyordu,ogeceağaçlıkta,Karanlık İşaret'inortayaçıkmasındanönceolduğugibi.AmatamosıradaBagmanbarabirgözattı,Harry'yigördüveayağakalktı.

Harryonuncincüceleretersters,"Birazdan,birazdan!"dediğiniduydu.Bagmanmeyhanedeki kalabalığın arasından geçerek hızla Harry'ye doğru ilerledi,çocuksugülümsemesiyineyüzündeydi.

"Harry!"dedi."Nasılsın?Bendesanarastlamayıumuyordum!Herşeyyolundamı?"

"İyiyim,teşekkürler,"dediHarry.

"Senle biraz baş başa konuşabilir miyiz, Harry?" dedi Bagman hevesle. "Sizikinizbizebirazizinverirmisiniz?"

"Şeyy - peki," dedi Ron. Hermione'yle ikisi kendilerine bir masa bulmayagittiler.

Bagman,Harry'yi,barınMadamRosmerta'danenuzakköşesinegötürdü.

"Seni o Boynuzkuyruk'a karşı fevkalade performansından dolayı bir kez dahakutlayayımdedim,Harry,"dediBagman."Gerçektenmüthişti."

"Teşekkürler," dedi Harry, ama Bagman'ın asıl söylemek istediğinin buolmadığınıbiliyordu,çünküonuRon'laHermione'ninönündedekutlayabilirdi.Ama Bagman ağzındaki baklayı çıkarmada çok da acelesi varmış gibigörünmüyordu.Harry onun barın arkasındaki aynadan cincücelere göz attığınıgördü.Cincücelerinhepsisessizlikiçinde,karanlıkveçekikgözleriyleBagman'ıveHarry'yiizliyorlardı.

Bagman, Harry'nin de cincüceleri izlediğini görünce, "Tam bir kâbus," dedialçak sesle. "İngilizceleri pek iyi değil... Quidditch Dünya Kupası'ndaBulgarlar'la birlikte olmak gibi bir şey bu... ama hiç olmazsa onlar diğerinsanlarınanlayabileceğibirişaretdilikullanıyorlardı.BunlarsaEcişbücüşçebirşeylergeveleyipduruyorlar...vebensadecebirkelimeEcişbücüşçebiliyorum.Bladvak.'Kazma'anlamınageliyor.Amaonudakullanmakistemiyorum,nemelazım,tehditsanırlarfalan."Kısavegürültülübirkahkahaattı.

"Ne istiyorlar?" dedi Harry, cincücelerin Bagman'ı hâlâ büyük bir dikkatleizlediklerinifarkederek.

"Eee - şeyy..." dedi Bagman, birden tedirginleşerek. "Onlar... eee... BartyCrouch'uarıyorlar."

"Onuniyeburadaarıyorlarki?"dediHarry."Londra'daBakanlık'tao,değilmi?"

"Eee...aslınabakarsan,neredeolduğukonusundaenufakbirfikrimyok,"dediBagman. "Yani... iki haftadır falan işe gelmiyor.GençPercy, yardımcısı, hastaolduğunu söylüyor. Baykuşla talimat gönderiyormuş sadece. Ama bundankimseyebahsetmemeniricaedeceğim,Harry.ÇünküRitaSkeeterhâlâheryereburnunu sokuyor, eminim ki Barty'nin hastalığını şişirip kötü bir şey çıkarır.BüyükihtimalleonundaBerthaJorkinsgibikayıpolduğunusöyler."

"BerthaJorkins'tenhabervarmı?"diyesorduHarry.

"Yok," dedi Bagman, yine gerilmişti. "Birilerine onu aratıyorum tabii..."(Nihayet,diyedüşündüHarry)"çoktuhafbirdurum.Arnavutluk'avarmış,orasıkesin,çünküoradakardeşinintorunuylabuluşmuş.Sonraonunevindenayrılıp,

birteyzesinigörmekiçingüneyedoğruyolakoyulmuş...vegörünüşebakılırsa,arkasındahiçizbırakmadan,yoldakaybolmuş.Nereyekayboldu,anlıyorsamneolayım... Evlenmek için evden kaçacak bir tip değil örneğin... ama yine de...Amaan,bizdekalkmışcincücelerdenveBerthaJorkins'tenbahsediyoruz.Sanaasılsormakistediğimşey,"sesinialçalttı,"altınyumurtaişinasılgidiyor?"

"Şeyy...fenadeğil,"dediHarry,yalansöyleyerek.

Bagmanonundoğruyusöylemediğinianlamışgibiydi.

"Dinle, Harry," dedi (hâlâ çok alçak sesle), "bu konuda kendimi çok kötühissediyorum...Gönüllüolmadığınbuturnuvanıniçindebuldunkendinibirden...ve eğer" (şimdi sesini öyle alçaltmıştı ki, Harry duyabilmek için öne eğilmekzorunda kaldı) "... eğer herhangi bir yardımım dokunabilecekse... doğru yöneufak bir itekleme... senden hoşlandım... o ejderhanın yanından geçişin neydiöyle!..Yani,sensöyleyeter."

Harry başını kaldırıp Bagman'ın yuvarlak, al yüzüne ve iri, bebek mavisigözlerinebaktı.

"İpuçlarını kendi başımıza çözmemiz gerekmiyor mu?" dedi. Rahat bir sestonuyla konuşmaya ve Sihirli Oyunlar ve Sporlar Dairesi Başkanı'nı kurallarıçiğnemeklesuçluyormuşgibigörünmemeyedikkatediyordu.

"Şeyy... şeyy,evet,"dediBagmansabırsızca,"ama-yapma,Harry-hepimizbirHogwartszaferiistiyoruz,değilmi?"

"Cedric'eyardımteklifettinizmi?"dediHarry.

Bagman'ınpürüzsüzalnı,olabilecekenhafifşekildekırıştı.

"Hayır,etmedim,"dedi."Ben-şeyy,diyorumya,sendenhoşlandım.Düşündümde,yardım..."

"Teşekkürler," dediHarry, "ama sanırım yumurtayı çözmek üzereyim... bir ikigünsonrahalletmişolurumherhalde."

Bagman'ınyardımteklifininiyereddettiğindentamolarakemindeğildi.Sadece,Bagmanonuniçinbiryabancıydıveondanyardımalmak,Ron,HermioneyadaSirius'a danışmakla aynı şey değildi. Nedense, hile yapmaya çok daha fazlabenziyordu.

Bagman ona neredeyse hakarete uğramış gibi baktı, ama tam o anda Fred'leGeorgeçıkageldiğiiçinbirşeysöyleyemedi.

"Merhaba,Mr.Bagman,"dediFredneşeyle."Sizebiriçkiısmarlayabilirmiyiz?"

"Şey...hayır,"dediBagman,Harry'yehayalkırıklığıyladolusonbirbakışatarak,"hayır,teşekkürler,çocuklar..."

Fred'leGeorgedaenazBagmankadarhayalkırıklığınauğramışgörünüyorlardı.BagmaniseHarry'yi,beniçokfenayüzüstübıraktındercesinesüzüyordu.

"Eh,benimgitmemgerekiyor."dedi."Hepinizigördüğümesevindim.İyişanslar,Harry."

Aceleylemeyhaneden dışarı çıktı. Cincüceler de sandalyelerinden aşağı kayıponunpeşindençıktılar.HarrygidipyenidenRon'laHermione'yekatıldı.

"Neistiyormuş?"dediRon,Harryotururoturmaz.

"Banaaltınyumurtakonusundayardımetmeyiönerdi,"dediHarry.

"Amabunuyapmamasıgerekiyor!"dediHermione,sarsılmışbirhalde."O,jüriüyelerindenbiri!Neyse,senzatençözdünbile-değilmi?"

"Şeyy...hemenhemen,"dediHarry.

"Ehyani,Dumbledore,Bagman'ınsenihileyeiknaetmeyeçalıştığınıduysa,pekmemnunolmazdısanırım!"dediHermione.Yüzündeonaylamazbirifadevardıhâlâ."UmarımCedric'edeaynışekildeyardımetmeyeçalışıyordur!"

"Çalışmıyor,sordum,"dediHarry.

"Cedric'inyardımalıpalmadığıkiminumrunda?"dediRon.Harryiçteniçeonahakverdi.

"Ocincücelerpekiyiniyetligörünmüyorlardı,"dediHermione,kaymakbirasınıyudumlayarak."Buradaneişlerivarmış?"

"Bagman'a sorarsan, Crouch'u arıyorlarmış," dedi Harry. "Hâlâ hastaymış. İşegitmiyormuş."

"Belki Percy onu zehirliyordur," dedi Ron. "Büyük ihtimalle, Crouch nallarıdikerseUluslararasıSihirselİşbirliğiDairesi'ninBaşkanıolacağınıdüşünüyor."

Hermione, Ron'a, “bu-tür-şeylerin-şakası-olmaz” gibisinden bir bakış attı ve,"CincücelerinMr.Crouch'uaramalarıçoktuhaf,"dedi."NormaldeişleriniSihirliYaratıklarınDüzenlenmesiveDenetimiDairesi'ylegörürleronlar."

"Ama Crouch bir sürü dil konuşabiliyor," dedi Harry. "Belki bir tercümana

ihtiyaçlarıvardır."

"Şimdi de zavallı cincücecikler için endişeleniyorsun, öyle mi?" dedi Ron,Hermione'ye."Nedir,şimdideİ.C.K.T.falanmıkuracaksın?İğrençCincüceleriKorumaTopluluğu."

"Ha, ha, ha," dediHermione alay ederek. "Cincücelerin korunmaya ihtiyaçlarıyok.ProfesörBinns'incincüceayaklanmalarıhakkındaanlattıklarınıdinlemedinmi?"

"Hayır,"dediRonveHarryaynıanda.

"Büyücülerlekendileribaşedebiliyorlar,"dediHermione,kaymakbirasındanbiryudumdahaalarak. "Çokakıllılar.Hiçbir zamanhaklarını aramayanevcinlerigibideğiller."

"Aha,"dediRon,kapıyabakarak.

İçeriRitaSkeetergirmişti.Bugünmuzsarısıbircüppegiymişti;uzuntırnaklarıpasparlakpembeyeboyalıydı,yanındaysaşişmanfotoğrafçısıvardı.İçkialdıveHarry,RonveHermionekızgınbakışlarlaonuizlerlerken,fotoğrafçıylabirliktekalabalığıniçindenyakındakibirmasayadoğruilerledi.Hızlıhızlıkonuşuyorduvebirşeydendolayıpektatminolmuşgörünüyordu.

"... bizle konuşmaya pek de hevesli bir hali yoktu, değil mi, Bozo? Nedendersin?Ayrıca,beraberindebircincücesürüsüyleneyapıyorduacaba?Kasabayıgezdiriyormuş... ne saçmalık... her zaman kötü bir yalancı olmuştur zaten.Birşeyler mi dönüyor dersin? Biraz eşelemeli miyiz sence? 'Sihirli Sporlar'ınİtibardan Düşmüş Eski Başkanı, Ludo Bagman...' çok fiyakalı bir cümlebaşlangıcı,Bozo - şimdi geriye bir tek, bunu kullanacağımız bir öykü bulmakkalıyor-"

"Şimdi de başka birinin hayatını mı berbat etmeye çalışıyorsun?" dedi Harryyükseksesle.

Birkaç kişi dönüp baktı. Konuşanın kim olduğunu görünce, Rita Skeeter'ıngözlerimücevherlerlebezeligözlüğününarkasındairiiriaçıldı.

"Harry!"dedigülümseyerek."Neharika!Niyegelipbizekatıl–"

"Üç metrelik bir süpürgeyle bile yaklaşmam sana," dedi Harry hiddetle."Hagrid'ebununiyeyaptın,ha?"

RitaSkeeterepeykalemçekilmişkaşlarınıkaldırdı.

"Okurlarımızıngerçeğiöğrenmeyehakkıvar,Harry.Bensadeceişimi-"

"Yarı-devsekiminumrunda?"diyebağırdıHarry"Kötübirideğilo!"

Bütünmeyhanesessizleşti.MadamRosmertabarınarkasındanonlarabakıyordu,bellikidoldurduğumaşrapanıntaştığınınfarkındadeğildi.

RitaSkeeter'ıngülümsemesihafifçetitredi,amahemenkendinitoparladı;timsahderisiçantasınıaçtı,Tez-TekrarTüyü'nüçıkardıve,"Peki,banasenintanıdığınHagrid hakkında bir söyleşi vermeye ne dersin, Harry?" dedi. "Kas yığınınınarkasındaki adam hakkında? Alışılmadık dostluğunuz ve bunun arkasındakinedenler.Onubabanınyerinekoyduğunusöyleyebilirmisin?"

Hermionebirdenayağafırladı.Elindekikaymakbirasınıbirelbombasıymışgibitutuyordu.

"Seni korkunç kadın," dedi dişlerini sıkarak. "Umrunda değil, değilmi?Öyküolsunda,neolursa,kimolursaolsun,değilmi?LudoBagmanbileolsa-"

"Oturyerine,seniaptalküçükkız,bilmediğinkonulardadakonuşma,"dediRitaSkeeter soğuk bir ses tonuyla. Hermione'ye bakan gözleri kısılmıştı. "LudoBagmanhakkındabildiklerimianlatsamsaçlarındikendikenolurdu...gerçipekihtiyacıyokya-"diyeekledi,Hermione'ninçalıgibisaçlarınabakarak.

"Gidelim,"dediHermione."Hadi,Harry-Ron..."

Kalkıp gittiler; çıkarlarken bir sürü insan onlara bakıyordu. Kapıyavardıklarında, Harry arkasına dönüp baktı. Rita Skeeter'ın Tez-Tekrar Tüyü işbaşındaydı;masadakiparşömeninüzerindebirileribirgerikayıyordu.

"Şimdi de seninle uğraşmaya başlayacak, Hermione," dedi Ron usul usul,endişelibirsesle.Çabucakcaddeyeçıkıpyürümeyebaşladılar.

"Bir denesin bakalım!" dedi Hermione, boyun eğmez bir tavırla; öfkedentitriyordu. "Ben ona gösteririm! Aptal küçük kız, ha? Ah, bunun acısınıçıkaracağımondan.ÖnceHarry,sonraHagrid..."

"Rita Skeeter'ı kızdırmak istemezsin," dedi Ron tedirgin bir sesle. "Ciddiyim,Hermione,eşeleyipseninhakkındadabirşeyçıkarır-"

"BenimannemlebabamGelecekPostasıokumuyor.Benikorkutupkaçıramaz!"dedi Hermione. Şimdi öyle hızlı yürüyordu ki, Harry ve Ron ona yetişmektegüçlük çekiyorlardı. Harry onu en son böyle sinirli gördüğünde, Hermione,Draco Malfoy'un suratına bir tane patlatmıştı. "Hagrid de daha fazla

saklanmayacak artık! O insan müsveddesinin onu üzmesine hiç izinvermemeliydi!Yürüyün!"

Koşmaya başlayarak bütün yolu önden gitti, kanatlı yaban domuzlarınınarasındaki kapılardan geçtiler ve araziyi aşıp Hagrid'in kulübesinin yolunututtular.

PerdelerhâlâçekiliydiveyaklaşırlarkenFang'inhavlamasınıduyabiliyorlardı.

"Hagrid!"diyebağırdıHermione,önkapıyahızlavurarak."Hagrid,yeterartık!Orada olduğunu biliyoruz! Annenin bir dev olması kimsenin umrunda değil,Hagrid! Rita Skeeter denen o aşağılık kadının sana bunu yapmasına izinveremezsin!Hagrid,çıkartık,buyaptığın-"

Kapı açıldı. Hermione "E nihayet!" dedi ve birden sustu, çünkü karşısındaHagrid'ideğil,AlbusDumbledore'ubulmuştu.

"İyigünler,"dediDumbledorekibarca,onlarabakıpgülümseyerek.

"Biz-eee-bizHagrid'igörmekistemiştikde,"dediHermioneçokcılızbirsesle.

"Evet, o kadarını tahmin ettim" dedi Dumbledore, gözleri ışıldayarak. "Niyeiçerigirmiyorsunuz?"

"Aa...ehem...peki,"dediHermione.

O,RonveHarrykulübeyegirdiler;Harryiçerigirergirmez,Fangonunüzerineatladı, deli gibi havlıyor, onun kulaklarını yalamaya çalışıyordu.Harry, Fang'isavuşturupçevresinebakındı.

Hagrid masasında oturuyordu. Masanın üstünde iki büyük çay fincanı vardı.Hagrid perişan görünüyordu. Yüzü parça parça kızarmıştı, gözleri şişmişti.Saçına gelince, bu sefer de öbür uca sürüklenmişti; düz durmak şöyle dursun,dikenlitelebenziyordu.

"Merhaba,Hagrid,"dediHarry.

Hagridbaşınıkaldırıpbaktı.

"Selam,"dedi,çokboğukbirsesle.

"Birazdahaçayiyiolursanırım,"dediDumbledore.Harry,RonveHermione'ninarkasından kapıyı kapattı, asasını çekti ve parmaklarının arasında çevirdi;havada,dönenbirçaytepsisivebirtabakkekbelirdi.Dumbledoresihiryoluylatepsiyi masaya indirdi ve herkes oturdu. Kısa bir sessizliğin ardından,

Dumbledorekonuştu:"Birihtimal,MissGranger'ınnediyebağırdığınıduymuşolabilirmisin,Hagrid?"

Hermionehafiftenkızardı,amaDumbledoreonagülümseyipdevametti:"Kapıyınasılkırmayaçalıştıklarınabakılırsa,Hermione,HarryveRonhâlâsenigörmekistiyorlar."

"Tabii ki hâlâ seni görmek istiyoruz!" dedi Harry, gözlerini Hagrid'e dikerek."Herhalde o Skeeter ineğinin - affedersiniz, Profesör," diye ekledi hemen,Dumbledore'abakarak.

"Geçiciolaraksağırlaştım,nedediğinkonusundaenufakbirfikrimyok,Harry,"dediDumbledore,başparmaklarınıbirbirlerininetrafındaçeviriptavanabakarak.

"Şeyy - peki," dedi Harry utangaç bir halde. "Demek istediğim - Hagrid, o -kadının-seninhakkında;yazdıklarınıumursayacağmızınasıldüşünürsün?"

Hagrid'in böcek karası gözlerinden iki koca yaş damlası süzülüp yavaşça çalıgibisakalınaaktı.

"İşte benim söylediklerimin canlı kanıtı, Hagrid," dedi Dumbledore, hâlâdikkatletavanabakarak."Seniburadakigünlerindenhatırlayanannebabalardangelmiş sayısız mektup gösterdim sana. Seni kovarsam, bu konuda banasöyleyecekbirçiftlaflarıolacağınıaçıkbirşekildebelirtiyorlar-"

"Hepsideğil,"dediHagridboğukbirsesle."Hepsikalmamıistemiyor."

"Hagrid, kuzum, evrensel popülerlik için ayak diriyorsan, daha uzun süre bukulübede kalacaksın demektir," dedi Dumbledore, yarım ay biçimindekigözlüğünün üzerinden sert sert bakarak. "Bu okula müdür olduğumdan beri,okuluyönetmebiçimimle ilgili şikâyet iletenenazındanbirbaykuşalmadığımtek bir hafta bile olmadı. Ben ne yapayım? Kendimi çalışma odama kapatıpherkeslekonuşmayıretmiedeyim?"

"Siz-sizyarı-devdeğilsinizama!"dediHagridçatlakbirsesle.

"Hagrid,birdebenimakrabalarımabaksana!"dediHarryöfkeyle."Dursley'lerebaksana!"

"Çok iyi bir noktaya değindi," dedi Profesör Dumbledore. "Öz kardeşimAberforth'a,birkeçiyeuygunsuzbüyüleryaptığıgerekçesiyledavaaçıldı.Bütüngazeteler yazdı, amaAberforth saklandımı?Hayır, saklanmadı! Başı dik, herzamankiişlerinedevametti!Tabii,onunokumabildiğindenpekemindeğilim,oyüzdenonunkicesaretolmayabilir..."

"Öğretmenliğegeridön,Hagrid,"dediHermioneusulca."Lütfengeridön,seniçoközlüyoruz."

Hagrid yutkundu. Yanağından aşağı yine gözyaşları süzülüp çalı gibi sakalınakarıştı.Dumbledoreayağakalktı.

"İstifanı kabul etmiyorum, Hagrid ve pazartesi günü işinin başında olmanıbekliyorum," dedi. "Saat sekiz buçukta Büyük Salon'da birlikte kahvaltıedeceğiz.Mazeretistemem.Hepinizeiyigünler."

Dumbledore durup Fang'in kulaklarını kaşıdıktan sonra, kulübeden çıktı. Kapıarkasından kapanır kapanmaz, Hagrid yüzünü çöp bidonu kapağıbüyüklüğündeki ellerinin içine alarak ağlamaya başladı. Hermione uzun uzunkolunu okşadı ve sonunda Hagrid başını kaldırdı. Gözleri kan çanağınadönmüştü."Büyükadam,Dumbledore..."dedi,"büyükadam..."

"Evet,öyle,"dediRon."Şukeklerdenbirinialabilirmiyim,Hagrid?"

"Keyfine bak," dediHagrid, elinin tersiyle gözlerini silerek. "Off, haklı tabii -hepiniz haklısınız... aptallık ettim... Babam hayatta olsa, davranışımdanutanırdı..."Gözlerindenyineyaşlarboşandı,amaonlarıdahadakuvvetlesildi."Sizebabamınresminigöstermedimhiç,değilmi?"dedi."Bi'dakka..."

Hagrid kalkıp şifoniyerine gitti, bir çekmeceyi açtı ve bir resim çıkarıp onlaragösterdi.Hagrid'inkırışmış, siyahgözlerine sahip,kısaboylubirbüyücüonunomzunda oturmuş, gülümsüyordu. Yanındaki elma ağacından, Hagrid'in ozamanlaraşağıyukarıikibuçukmetreboyundaolduğuanlaşılıyordu.Amayüzüsakalsız,genç,yuvarlakvepürüzsüzdü-onbiryaşındanbüyükgöstermiyordu.

"BuresimbenHogwarts'agirdiktenhemensonraçekildi,"dediHagridçatlakbirsesle. "Babam sevinçten kendinden geçti... benim büyücü olmayabileceğimidüşünüyordu, çünkü annem... şey, neyse. Tabii, sihir işinde hiçbir zaman öyleahım şahım değildim, gerçekten... ama en azından atıldığımı görmedi. İkinciyılımdaöldüçünkü...”

"BabamöldüktensonrabenihepDumbledorekorudu.Banabekçilikişiniverdi...insanlaragüveniro. İkincibirşansverir...onudiğermüdürlerdenayırandabuya.YeteneğiolduğusüreceherkesialırHogwarts'a.İnsanınailesiiyiolmasadakendisinin iyi olabileceğini bilir... evet... saygı duyulacak şeyler bunlar. Amabazıları bunu anlamaz. Bazıları her zaman bunu sana karşı kullanır... hattabazıları iri kemikliyim der de çıkıp gerçeği söylemez - ben neysem oyum vebundanutanmıyorumdemez.'Hiçbirzamanutanma'derdibabambana,'Bazıları

bunusanakarşıkullanacaktır,amaonlarıkafanatakmanadeğmez.'Haklıydıda.Budalalık ettim. Size söz veriyorum, artık o kadını kafama takmayacağım. İrikemikmiş...bengösteririmonairikemiği."

Harry,RonveHermionetedirginbirhaldebirbirlerinebaktılar.Harry,Hagrid'e,Madam Maxime'le konuşmasına kulak misafiri olduğunu söylemektense, ellitane Patlar-Uçlu-Keleker'i gezintiye çıkarmayı yeğlerdi Ama Hagrid hâlâkonuşuyordu,bellikituhafbirşeysöylediğininfarkındadeğildi.

"Biliyor musun, Harry?" dedi, parlak gözlerini babasının fotoğrafındankaldırarak."Seninleilkkarşılaştığımda,banabirazbenihatırlattın.Annenbabanyoktu, Hogwarts'a uyum sağlayamayacağını hissediyordun, hatırlıyor musun?Becerebileceğinden emin değildin... Şimdi kendine bir bak, Harry! Okulşampiyonu!"

BirsüreHarry'yebaktıvesonra,çokciddibirsesle,"Neyiçokisterdimbiliyormusun, Harry?" dedi. "Senin kazanmanı çok isterdim, gerçekten. Hepsinegösterirdi bu... başarmak için ille de safkan olman gerekmiyor. Neysen osun,utanmangerekmiyor.DoğrusununDumbledore'unkiolduğunu,sihiryapabildiğisüreceherkesiokulaalmakolduğunugösterirdionlara.Yumurtaişinasılgidiyor,Harry?"

"Çokiyi,"dediHarry."Gerçektençokiyi."

Hagrid'in perişan yüzüne kocaman, ıslak bir gülümseme yayıldı. "Afferim besana...Gösteronlara,Harry,gösteronlara.Hepsiniyen."

Hagrid'eyalansöylemekbaşkabirineyalansöylemeyebenzemiyorduhiç.Harryöğleden sonra Ron ve Hermione'yle birlikte şatoya döndüğünde, onunTurnuva'yıkazandığınıhayalederkenHagrid'insakallıyüzündebelirenmutlulukifadesiniaklındançıkaramadı.AnlaşılmazyumurtanınağırlığıoakşamHarry'ninvicdanındadahadabüyükbiryükhalinegeldiveyatağınayattığında,kararınıvermişti - gururu bir kenara bırakıp, Cedric'in ipucunun işe yarayıpyaramayacağınıgörmeninvaktigelmiştiartık.

YİRMİBEŞİNCİBÖLÜM:YUMURTAVEGÖZ

Altın yumurtanın sırrını çözmek için ne kadar süre banyo yapması gerektiğinibilmeyenHarrybuişigecehalletmeyekararverdi.Çünkügeceleyinistediğinceoyalanabilirdi.Cedric'inötekiönerisinidedinleyipkendinionadahafazlaborçluhissetmek istemediği halde, Sınıf Başkanları'nın Banyosu'nu kullanmaya dakararverdi.Burayaçokdahaazsayıdakişiningirmesineizinvardı,yanirahatsızedilmeihtimalideçokdahaazdı.

Harryorayanasılgideceğinidikkatleplanladı,çünküdahaöncebirkezhademeFilch tarafından gece yarısı yatağının dışında, olmaması gereken bir yerdeyakalanmıştı; aynı deneyimi yeniden yaşamaya hiç niyeti yoktu. Görünmezlikpelerini şarttı elbette. Harry, ek bir önlem olarak, pelerin dışındaki en yararlıkural çiğneme aracı olan Çapulcu Haritası'nı da alayım dedi. Harita, birçokkestirme yolu ve gizli geçidi de dahil,Hogwarts'ın tamamını gösteriyordu.Enönemlisi, şatodaki insanları da altlarında adları yazan minnacık noktalarbiçimindekoridorlardadolaşırkengösteriyordu.Böylece,banyoyabiriyaklaşırsaHarryöncedenuyarılmışolacaktı.

Perşembe gecesi Harry kimseye görünmeden yukarı çıktı, pelerini giydi,merdivenden aşağı süzüldü. Tıpkı Hagrid'in ona ejderhaları gösterdiği geceyaptığıgibi,yineportredeliğininaçılmasınıbekledi.BuseferdışarıdabekleyipŞişman Hanım'a parolayı ("Muzlu börek") veren, Ron'du. Harry yanındansessizcegeçerkenOrtakSalon'atırmananRon,"İyişanslar,"diyemırıldandı.

Harry bu gece pelerinin altında acemice hareket ediyordu, çünkü bir kolununaltında ağır yumurtayı taşıyordu, diğeriyle de haritayı burnunun ucundatutuyordu.Neyse ki,mehtabın aydınlattığı koridorlar boş ve sessizdi. Stratejikaralıklarla haritaya bakarak, kaçınmak istediği kimseye rastlamamayı garantialtınaalacakdurumdaydı.Eldivenleriniyanlışellerinetakmış,şaşkınifadelibirbüyücü olan Bozum Olmuş Boris'in heykeline vardığı zaman, doğru kapıyıbulduveyanınagidipparolayımırıldandı:"Çamferahlığı".TıpkıCedric'inonasöylediğigibi.

Kapı gıcırdayarak açıldı. Harry içeri süzüldü, kapıyı arkasından sürgüledi vegörünmezlikpelerininiçıkartarakçevreyebaktı.

İlk tepkisi, sırf bu banyoyu kullanmak için sınıf başkanı olmaya değeceğinidüşünmek oldu.Muhteşem birmumlu avizeden yumuşak bir ışık yayılıyordu,her şey beyaz mermerden yapılmıştı. Hatta zeminin orta yerine gömülü vedikdörtgen biçiminde, boş bir yüzme havuzunu andıran şey bile. Havuzunçevresinde yüz kadar altın musluk vardı, her birinin sapına farklı renkte birmücevherkonmuştu.Birdeatlamatahtasıvardı.Pencerelerdeuzun,beyazketenperdelerasılıydı.Birköşedeyumuşak,beyazhavlulardanoluşanbüyükbiryığınduruyordu, duvarda da altın çerçeveli tek bir tablo vardı. Tablo, bir kayadauyuyakalmış, uzun saçı yüzünü kaplamış bir denizkızını gösteriyordu.Burnundanhersolukverişinde,saçlarıuçuşuyordu.

Harry, pelerinini, yumurtayı ve haritayı bıraktı ve çevresine bakınarak ilerledi,ayak sesleri duvarlarda yankılanıyordu. Banyo harika olduğu halde -ve omusluklardan bazılarını denemeye çok hevesli olduğu halde- şimdi burayagelince Cedric'in onu işlettiği duygusunu bastıramıyordu. Burası yumurtanınesrarınıçözmeyenasılyardımedecektiki?Yinede,yumuşakhavlulardanbirini,pelerini,haritayıveyumurtayıyüzmehavuzubüyüklüğündekiküvetinkenarınakoydu.Sonradaeğilipmusluklardanbazılarınıaçtı.

Hepsinden suyla karışık, farklı türlerde banyo köpükleri geldiğini hemen farketti, ama bunlar Harry'nin bildiği banyo köpüklerine hiç benzemiyordu. Birmusluktan futbol topu büyüklüğünde pembe-mavi kabarcıklar akıyordu; birbaşkasından ise öyle yoğun bir buz-beyazı köpük geliyordu ki, Harry, eğerüstüne çıkmayı denesem belki ağırlığımı çeker, diye düşündü. Üçüncüsündenağırparfümlü,morbulutlar akıyor, suyunüzerinde asılı kalıyorlardı.Harrybirsüremuslukları açıp kapatarak oyalandı.Özelikle bir tanesinden çokhoşlandı:Bu musluğun fışkırttığı su, yüzeye çarpıp geri sıçrayarak havada büyük sukemerleri oluşturuyordu. Derin havuz (büyüklüğüne göre çok kısa sayılacaksürede)sıcaksu,köpükvekabarcıkladolunca,Harrybütünmusluklarıkapattı;pijamasını,terliklerinivesabahlığınıçıkarıpsuyagirdi.

Su öyle derindi ki, ayakları dibe ancak değebiliyordu. Yeniden kenara yüzüpsudaayaklarınıçırparakyumurtayabakmadanönce,birkaçkulaçatmayı ihmaletmedi.Sıcakveköpüklüsuda,çevresinikaplayanfarklırenklerdekibuharlarıniçinde yüzmek çokkeyifli bir şeydi gerçi... amahâlâ aklına hiçbir parlak fikirgelmiyor,kafasındaampulfalanyanmıyordu.

Harry kollarını uzattı, ıslak ellerindeki yumurtayı yukarı kaldırdı ve açtı.Ağlayan, inleyen ses banyoyu doldurdu, mermer duvarlardan yankılandı, amayineaynıderecedeanlaşılmazdı.Hattabütünoyankıyladahadaanlaşılmazbirhal almıştı. Harry bu sesin Filch'in dikkatini çekeceğinden endişelenerek

yumurtayı yeniden kapatıverdi veCedric'in planı bumuydu acaba diyemeraketti. O sırada, biri konuştu. Harry yerinden öyle bir zıpladı ki, yumurtayıdüşürdü.Yumurtazemindetıngırdayarakbanyonunöbürucunagitti.

"Seninyerindeolsam,onusuyuniçinekoymayıdenerdim."

Harry geçirdiği şok yüzünden hatırı sayılır miktarda kabarcık yutmuştu.Ağzındansularpüskürterekayağakalktı.Çokkasvetligörünenbirkızınhayaleti,bacak bacak üstüne atmış,musluklardan birinin tepesinde oturuyordu.MızmızMyrtle'dı bu, genellikle üç kat aşağıdaki tuvaletin S borusundan hıçkırıklarıduyulanhayalet.

Harrybüyükbiröfkeyle,"Myrtle!"dedi."Üstümde-üstümdehiçbirşeyyok!"

Köpüköyleyoğunduki,aslındabununönemiyoktu,amaHarry,geldiğiandanberi Myrtle'ın onu muslukların birinden gözlediği yolunda tatsız bir duyguyakapılmıştı.

Myrtle kalın gözlük camlarının arkasından gözlerini kırpıştırarak, "Sen suyagirerkengözlerimiyumdum,"dedi."Nezamandırbenigörmeyegelmiyorsun."

"Evet...şey..."dediHarry,Myrtlegerçektendebaşındanbaşkayerinigöremesindiye dizlerini hafifçe bükerek. "Senin tuvaletine gelmemem gerek, değil mi?Orasıbirkızlartuvaleti."

"Eskidenaldırmazdın,"dediMyrtle,üzüntülüüzüntülü."Hepgelirdinoraya."

Budoğruydu,amaHarry,RonveHermione,Myrtle'ınbozuktuvaletine,oranıngizlice Çok Özlü İksir kaynatmaya uygun bir yer olduğunu düşündükleri içingitmişlerdi sadece. Bu yasak iksir Harry ve Ron'u bir saatliğine Crabbe veGoyle'uncanlıbirerkopyasıhalinegetirmiş,böyleceSlytherinOrtakSalonu'nagirmelerinisağlamıştı.

"Orayagittiğimiçinazarişittim,"dediHarry,kibuazçokdoğruydu;Percybirkeresinde onu Myrtle'ın tuvaletinden çıkarken yakalamıştı. "Ondan sonragelmesemdahaiyiolurdiyedüşündüm."

"Ya... anlıyorum..." dediMyrtle, mutsuz bir şekilde çenesindeki bir sivilceyleoynayarak. "Eh... neyse... Ben olsam o yumurtayı suda denerdim. CedricDiggoryöyleyaptı."

Çok içerleyenHarry, "Onu damı casus gibi gözledin?" dedi. "Ne yapıyorsunsen, akşamları buraya süzülüp sınıf başkanlarının banyo yapmasını mıseyrediyorsun?"

"Bazen,"dediMyrtle, sinsibir şekilde. "Amadahaönceortayaçıkıpkimseylekonuşmadım."

"Şerefduydum,"dediHarrysıkıntıyla."Sengözleriniyumulutut,anlaşıldımı?"

Banyodan çıkmadan önceMyrtle'ın eliyle gözlüğünü iyice kapattığından eminoldu,havluyusıkıcabelinesardıveyumurtayıalmayagitti.

Tekrar suya girdiğinde, Myrtle parmaklarının arasından bakarak, "Hadibakalım...onusuyuniçindeaç,"dedi.

*****

Harry yumurtayı köpüklü suyun içine soktu ve açtı... Bu sefer yumurtadançığlıklar yükselmedi. Onun yerine gurultulu bir şarkı yükseliyordu, sudangeçerekgelenbuşarkınınsözlerinianlayamadı.

Ona patronluk taslamaktan pek hoşlanıyormuşa benzeyen Myrtle, "Senin debaşınısuyuniçinesokmangerekiyor,"dedi."Hadisene!"

Harry derin bir soluk aldı ve suyun altına kaydı. Şimdi, kabarcıklarla doluküvetin mermer zemininde otururken, elindeki açık yumurtadan yükselentekinsizseslerkorosununsöylediğişarkıyıduyabiliyordu:

Gel,bulbiziseslendiğimizyerde,Şarkısöyleyemeyizyerinüstünde.Veararkensakınunutmaşunu:Enözleyeceğinneysealdıkonu.Birsaatinvaronuaramakiçin,Vebizdekinigerialmakiçin.Birsaatsonra-işiştengeçecek,Çokgeç,gitti,geridönmeyecek.

Harry yeniden yükseldi, kabarcıklı yüzeyi yarıp çıktı, gözlerinin önündekisaçlarınısilkeledi.

"Duydunmu?"dediMyrtle.

"Evet...'Gel,bulbiziseslendiğimizyerde...'Benibunaiknaetmekiçinde...Dur,bekle,yenidendinlememgerek..."Yenidensuyundibinedaldı.

Yumurta şarkısını suyun altında üç kez daha söyledikten sonra, Harry şarkıyıezberlemişti.Sonrabirsürederinderindüşünereksudaayaklarınıçırptı,Myrtledaoturuponugözledi.

"Gidip,sesleriniyerinüstündekullanamayaninsanlarıbulmamgerekiyor..."dediağırağır."Şey...kimolabilirdersin?"

"Kafanağırçalışıyorbirazgaliba,ha?"

Harry,MızmızMyrtle'ıhiçbukadarneşeligörmemişti;birdozÇokÖzlüİksiryüzündenHermione'ninyüzünükıllarbasıparkasındadabirkedikuyruğuçıktığıgünhariç.

Harry gözlerini banyoda gezdirdi, düşünüyordu... Eğer sesler sadece suyunaltındaduyuluyorsa,mantığagöresualtıyaratıklarınaaitolmalarıgerekirdi.ButeoriyiMyrtle'ailetti,odaHarry'yebakıpyılışıkyılışıksırıttı.

"Diggory de böyle düşünmüştü," dedi. "Orada yatıp saatlerce kendi kendinekonuştu.Saatlerce...banyodaneredeysehiçkabarcıkkalmayıncayakadar..."

"Suyun altında..." dedi Harry yavaşça. "Myrtle... gölde dev mürekkep balığıdışındaneyaşıyor?"

"Ah,her türşey,"dediMyrtle."Bazenorayagiderim...bazenbaşkaseçeneğimolmaz,beklemediğimandabirisituvaletiminsifonunuçekerse..."

Harry,MızmızMyrtle'ıntuvaletiniçindekilerlebirliktebirborudanokgibigölesürüklenişini düşünmemeye çalıştı. "Ee, orada insan sesi çıkaran varmı? Durbakayım-"

Harry'nin gözleri, duvardaki uyuklayan denizkızı resmine takılmıştı. "Myrtle,oradadenizhalkıyok,değilmi?

Myrtle, gözlüğünün kalın camları parlayarak, "Aaa, çok iyi," dedi. "Diggorybunuçokdahauzunsüredebulmuştu!Üstelikodauyanıkolduğuhalde"-asıkyüzündebüyükbirhoşnutsuzlukifadesiyledenizkızınıışaretetti-"kikirdiyordu,gösterişyapıyorduveyüzgeçleriniışıldatıyordu..."

"Öyle, değil mi?" dedi Harry heyecanla. "İkinci görev, gidip gölün altındadenizhalkınıbulmakve...ve..."

Amabirdendediklerininneanlamageldiğinikavradı,birisikarnındabir tıpayıçekmiş gibi, içindeki bütün heyecanın boşalıp gittiğini hissetti. İyi bir yüzücüdeğildi, yüzmeye fırsat bulamamıştı pek. Dudley küçükken ders almıştı, amaPetuniaTeyzeileVernonEnişte,kuşkusuzHarry'ninbirgünboğulacağınıümitettikleriiçin,onayüzmedersialdırmazahmetinekatlanmamışlardı.Bubanyodabirkaç kulaç atmak iyiydi, ama göl çok büyüktü, hem de çok derin... üstelikdenizhalkımutlakadipteyaşıyordu...

Harryağırağır,"Myrtle,"dedi,"nasılsolukalacağım?"

BunuduyuncaMyrtle'ınbirdenyinegözleridoldu.

"Ne kadar densizsin!" diye mırıldandı, cüppesinin içinde el yordamıyla birmendilararken.

Harryşaşkınşaşkın,"Niyedensizoluyormuşum?"diyesordu.

"Kalkıpbenimönümdesolukalmaktansözediyorsun!",dediMyrtletizbirsesle.Sesi banyodagümbür gümbür yankılandı, "Benyapamazken... yapmamışken...yıllardır..."Yüzünümendilinegömüpyükseksesleburnunuçekti.

Harry,Myrtle'ınölüolmakonusundanasılhephassasiyetgösterdiğinihatırladı.Oysa tanıdığı başka hiçbir hayalet bu konuda böyle yaygara koparmazdı."Kusurabakma,"dediHarrysabırsızca."Onukastetmedim-unutmuştum..."

ŞişmişgözleriyleonabakıpyutkunanMyrtle,"Ya,tabii,Myrtle'ınölüolduğunuunutmak kolay," dedi. "Beni yaşarken bile kimse özlememişti. Cesedimibulmaları saatler aldı - biliyorum, çünkü orada oturmuş onları bekliyordum.OliveHornbytuvaletegeldi- 'Yineoradaoturmuşsomurtuyormusun,Myrtle?'dedi.'ÇünküProfesörDippetseniaramamıistedi-'Veoandacesedimigördü...ooooh, öldüğü güne kadar da unutmadı, bunu ben garantiye aldım... peşindendolaştım,hiçunutturmadım,evet.Hatırlıyorumda,erkekkardeşinindüğününde-"

Ama Harry onu dinlemiyordu. Yeniden denizhalkının şarkısını düşünüyordu."Enözleyeceğinneysealdıkonu."Anlaşılanonaaitbirşeyiçalacaklardı,onundagerialmasıgerekecekti.Nealacaklardıacaba?

"- ve tabii sonra Sihir Bakanlığı'na gitti, peşinden dolaşmama bir son vermekiçin.Bendeburayadönüptuvaletimdeyaşamakzorundakaldım."

"İyi,"dediHarrydalgındalgın. "Eh,bayağıbir ilerlemekaydettim...Gözleriniyineyum,olurmu?Çıkıyorum."

Yumurtayı küvetin zemininden aldı, dışarı çıktı, kurulandı, pijamasıylasabahlığınıgiydi.

Harry,görünmezlikpelerininialırken,MızmızMyrtlemahzunmahzun,"Birgüngelipbenituvaletimdeyineziyaretedermisin?"diyesordu.

"Şeyy...denerim,"dediHarry.Amaiçteniçe,Myrtle'ıntuvaletiniancakşatodakibütün diğer tuvaletler tıkanırsa ziyaret edeceğini düşünüyordu. "Görüşürüz,Myrtle...Yardımıniçinteşekkürler."

Myrtlekasvetle,"Hoşçakal,"dedi.Harry,görünmezlikpelerininigiyerken,onunokgibimusluğadaldığınıgördü.

Dışarıda, karanlık koridorda, Harry yolun hâlâ açık olup olmadığını kontroletmek içinÇapulcuHaritası'nı inceledi.Evet,Filch ile kedisiMrs.Norris'e aitnoktalar sağ salim odalarındaydı... Peeves'den başka hiçbir şey hareket etmezgibiydi, o ise bir üst kattaki ödül odasında hoplayıp zıplıyordu... Harry,GryffindorKulesi'nedönmekiçinilkadımınıatmıştıki,haritadakibaşkabirşeygözüneçarptı...kesinlikletuhafbirşey.

HareketedentekşeyPeevesdeğildi.Tekbirnoktaharitanınsolaltköşesindekibir odada hızla hareket ediyordu - Snape'in odasında. Ama noktanın altında"SeverusSnape"yazmıyordu...BartemiusCrouchyazıyordu.

Harry noktaya bakakaldı. Mr. Crouch işe gidemeyecek ya da Noel Balosu'nagelemeyecek kadar hastaydı sözde - öyleyse ne demeye gece saat birde sinsisinsi Hogwarts'a giriyordu? Harry noktanın odada dolaşmasını, orada buradaduraklamasınıdikkatleizledi...

Durup düşündü... Sonra merakına yenildi. Dönüp ters yöne, en yakındakimerdivenedoğruyürüdü.Crouch'unnedolapçevirdiğiniöğrenecekti.

Harry mümkün olduğunca sessiz bir şekilde merdivenden indi. Amaportrelerdekiyüzlerdenbazılarıdöşeme tahtalarınıngıcırdamasıvepijamasınınhışırdaması üzerine yine de merakla dönüp baktılar Aşağıdaki koridorda çıtçıkarmadanilerledi,koridorunortayerindekiduvarhalısınıitipgeçtivedahadarbirmerdivenden inmeye koyuldu.Burası, onu iki kat aşağı indirecek kestirmebiryoldu.Boyunaharitayabakıyor,merakediyordu...Dürüst,yasalarauyanMr.Crouch'ungeceninbugeçsaatindebaşkabirininodasınasinsicegirmesihiçdeonunkarakterineuygunbirşeydeğildi...

Sonra,merdivenintamortayerinde,neyaptığınıdüşünmeksizin,Mr.Crouch'untuhafdavranışındanbaşkahiçbirşeyüzerindedikkatinitoplamaksızıngiderken,Harry'nin bacağı birden, Neville'in hep üzerinden atlamayı unuttuğu tuzaklıbasamağagömüldü.Sakarsakaryalpaladı,hâlâıslakolanaltınyumurtakolununaltındankaydı-Harryonuyakalamakiçinilerifırladıama,çokgeç;yumurtaherbasamaktadavulsesikadaryüksekbirergümbürtüçıkararakuzunmerdivendenaşağı düştü - Görünmezlik pelerini kaydı - Harry onu kaptı, ama bu defa daÇapulcu Haritası elinden fırladı. Altı basamak aşağı, dizine kadar basamağagömülüolanHarry'ninulaşamadığıbiryeregitti.

Altınyumurtamerdiveninbittiğiyerdeasılıduranduvarhalısınıniçindengeçipyere düştü ve çat diye açıldı. Aşağıdaki koridorda feryat figan bağırmayabaşladı.HarryasasınıçektiveÇapulcuHaritası'nadokunuponusilmeyeçalıştı,ancakharitaçokuzaktaydı-

Harry, pelerini tekrar üstüne çekerekdoğruldu, gözleri korkuylakısılmışhaldedikkatledinledi...Neredeyseoanda-

"PEEVES!"

Bu,hademeFüch'inhiçbiryanılmayameydanvermeyecekavnarasıydı.Harryonun hızlı hızlı, ayağını sürüye sürüye yaklaştığını ve hırıltılı sesinin öfkeyleyükseldiğiniduyabiliyordu.

"Buyaygara da ne oluyor?Bütün şatoyu uyandıracaksın, öylemi?Seni elimegeçireceğim,Peeves,mutlakaelimegeçireceğimvesen...budane?"

Filch'inayaksesleridurdu;metalinmetaleçarpmasıduyulduvetizçığlıkkesildi- Filch yumurtayı almış ve kapatmıştı.Bir ayağı hâlâ sihirli basamakta sıkışıkolanHarry hiç hareketsiz durup dinledi. Filch şimdi her an, Peeves'i görmeyibekleyerek, duvar halısını çekebilirdi... ve orada Peeves olmayacaktı... amamerdivenden çıkarsa, Çapulcu Haritası'nı görecekti... ve görünmezlik peleriniolsadaolmasada,harita"HarryPotter"ıtamdadurduğuyerdegösterecekti.

"Yumurta?"dediFilchusulca,merdiveninenaltbasamağında. "Tatlım!" -Mrs.Norris de yanındaydı besbelli- "Bu bir Üçbüyücü İpucu! Bu bir okulşampiyonunaait!"

Harrykendinikötühissetti;kalbigümgümatıyordu-

Filch,"PEEVES!"diyekükredineşeyle."Hırsızlıketmişsin!"

Aşağıdakiduvarhalısını yırtarcasına çekti veHarryonun,gözlerinin altı torba

torbaolmuşkorkunçyüzünügördü.Filchpatlak, solgungözleriylekaranlıkveonagöreıssızmerdivenebakıyordu.

"Saklanıyorsun,ha?"deditatlıbirsesle."Senialmayageliyorum,Peeves...GidipbirÜçbüyücüİpucu'nuçalmışsın,Peeves...Dumbledorebuyüzdenseniburadanatacak,senipis,soyguncuhortlak..."

Filch merdiveni tırmanmaya başladı; sıska, toz rengi kedisi de hementopuklarının dibindeydi. Mrs. Norris'in sahibininkilere çok benzeyen ampulmisali gözleri dosdoğru Harry'nin üstüne dikilmişti. Harry'nin daha önce degörünmezlikpelerinininkedilerietkileyipetkilemediğinimerakettiğiolmuştu...Korkudan midesi bulanarak, Filch'in eski, pazen sabahlığıyla gitgideyaklaşmasını izledi -tuzağa gömülmüş bacağını umutsuzca kurtarmaya çalıştı,ama bu gayret bacağının birkaç santim daha batmasından başka işe yaramadı-Filch'inharitayıgörmesiyadaonaçarpmasıanmeselesiydi.

"Filch?Neleroluyor?"

Filch, Harry'den birkaç basamak aşağıda durup arkasına döndü. Merdivenindibinde, Harry'nin durumunu daha da berbat hale getirebilecek olan tek kişiduruyordu - Snape. Uzun, gri bir gecelik giymişti ve öfkeden mosmorgörünüyordu.

Filch melun bir edayla, "Peeves, Profesör," diye fısıldadı. "Bu yumurtayımerdivendenaşağıattı."

Snape basamakları hızla tırmandı ve Filch'in yanında durdu.. Harry dişlerinisıktı,deligibiçarpankalbininonuheranelevermesindenkorkuyordu.

Snape, Filch'in elindeki yumurtaya bakarak, yumuşak bir sesle, "Peeves mi?"dedi."AmaPeevesbenimodamagiremezki..."

"Buyumurtaodanızdamıydı,Profesör?"

"Elbettehayır,"diyetersledionuSnape."Gümbürtülerveferyatlarduydum-"

"Evet,Profesör,onlaryumurtadançıktı-"

"-Nevardiyebakmayageliyordum-"

"-Peevesattı,Profesör-"

"- ve odamdan geçerken, meşalelerin yandığını, bir dolap kapısının da aralıkolduğunugördüm!Biriodamıkarıştırmış!"

"AmaPeevesbunuyapamazki-"

Snape, "Yapamayacağını biliyorum, Filch!" diye yine tersledi hademeyi. "Benodamı yalnızca bir büyücünün açabileceği sihirli bir mühürle kapalı tutarım!"Snape merdivenden yukarı baktı, bakışları dosdoğru Harry'nin içinden geçti,sonradaaşağıdakikoridoru taradı. "Benimlegelmeniveodamagirendavetsizmisafiribulmamayardımetmeniistiyorum,Filch."

"Ben-evet,Profesör-ama-"

Filchözlemlemerdivendenyukarı baktı, onunbakışları dadosdoğruHarry'niniçinden geçti. Harry onun Peeves'i köşeye sıkıştırma fırsatını kaçırmakistemediğini anladı. Git, diye sessizce yalvardı Harry ona, Snape'le git... githadi... Mrs. Norris, Filch'in bacağının arkasından uzanmış bakıyordu... Harrykedinin kesinlikle onun kokusunu alabildiği izlenimini edindi... Niye küveti okadarçokparfümlüköpükledoldurmuştuki?

Filchmerhametdilenircesine,"Diyorumki,Profesör,"dedi,"Müdürbukezbenidinlemekzorundakalacak.Peevesbiröğrencidenbirşeyçalmış.Bubenimonuşatodantemelliattırmaşansımolabilir-"

"Filch,osefilhortlakumrumdabiledeğil,buradabenimodam-"

Takır.Takır.Takır.

Snape birden sustu.O da, Filch demerdivenden aşağı baktılar. Harry, onlarınbaşlarının arasındaki dar aralıktan, Deli-Göz Moody'nin topallayarak ortayaçıktığını gördü.Moodygeceliğinin üstüne eski seyahat pelerinini giymişti, herzamankigibibastonunadayanıyordu.

"Pijamapartisi,öylemi?"diyehomurdandıyukarıdoğru.

Filchhemen,"ProfesörSnapevebenbirtakımseslerduydukda,Profesör,"dedi."HortlakPeevesherzamankigibiçevreyebirşeylerfırlatmış-sonradaProfesörSnapefarketmişki,birisiizinsizonun-"

Snape,Filch'e,"Kessesini!"deditıslarcasına.

Moody merdivenin ilk basamağına bir adım daha yaklaştı. Harry onun sihirligözünün Snape'in üzerinde dolaştığını, sonra da, hiçbir yanılgıya meydanvermeyecekşekilde,kendiüzerindedurduğunugördü.

Harry'nin yüreği ağzına geldi. Moody, görünmezlik pelerinlerinin içinigörebiliyordu... Sahnenin tuhaflığını tam anlamıyla görebilecek tek kişi oydu:

Geceliğiyle Snape, yumurtaya sıkı sıkı sarılmış olan Filch, onların tamarkalarında,merdivendekapanakısılmışHarry.Moody'ninbirkesiğebenzeyenyamukağzı hayretle açıldı.Birkaç saniyeHarry'le ikisi birbirleriningözlerininiçinebaktılar.SonraMoodyağzınıkapadıvemavigözünüyineSnape'eçevirdi.

"Doğru mu duydum, Snape?" diye sordu ağır ağır. "Birisi izinsiz odana mıgirdi?"

Snapesoğuksoğuk,"Önemlideğil,"dedi.

"Tamtersine,"diyehomurdandıMoody,"çokönemli.Odanakimizinsizgirmekisterki?"

Snape, "Bir öğrenci herhalde," dedi. Harry onun yağlı şakağında bir damarınfenahaldeatmayabaşladığınıgörebiliyordu."Dahaöncedeolmuştu.Özeldepodolabımdan iksir malzemesi kayboldu... yasadışı karışımlar yapmaya çalışanöğrenciler,kuşkusuz..."

"Onların iksir malzemesi peşinde olduğunu düşünüyorsun, öyle mi?" dediMoody."Odandabaşkabirşeysaklamıyorsun,değilmi?"

Harry, Snape'in solgun yüzünün pis bir tuğla kırmızısına döndüğünü gördü.Şakağındakidamardahadahızlaatmayabaşlamıştı.

Yumuşakve tehlikelibir sesle, "Hiçbir şey saklamadığımıbiliyorsun,Moody,"dedi."Çünküodamısendetitizliklearadın."

Moody'nin yüzü bir gülümsemeyle çarpıldı. "Seherbaz ayrıcalığı, Snape.Dumbledorebendengözkulakolmamıistemişti-"

Snape sıkılı dişlerinin arasından, "Dumbledore bana itimat eder," dedi. "Sanabenimodamıaramaniçinemirverdiğineinanmayıreddediyorum!"

"Dumbledoreelbettesanaitimateder,"diyehomurdandıMoody."Oitimatsahibibir adam, değil mi? İkinci şanslara da inanıyor. Ama ben - ben diyorum ki,çıkmayanlekelervardır,Snape.Hiççıkmayanlekeler,anlıyormusun?"

Snapebirdençok tuhafbir şeyyaptı.Anidensağeliyle solkolunu tuttu, sankikoluanidenacımışgibi.

Moodygüldü."Yatağınageridön,Snape."

"Benihiçbiryeregöndermeyeyetkinyok!"diye tısladıSnape.Kendinekızmışgibikolunubıraktı."Benimdekaranlıkbastıktansonrabuokulukolaçanetmeyeseninkadarhakkımvar!"

"Kolaçanet,öyleyse,"dediMoody,amasesitehditdoluydu."Birarakaranlıkbirkoridorda seninle karşılaşmayı dört gözle bekliyorum... Bu arada, bir şeydüşürmüşsün..."

Harry, içini bıçak gibi yaran bir dehşet hissiyle, Moody'nin hâlâ merdivende,kendisinin altı basamak altında duranÇapulcuHaritası'nı işaret ettiğini gördü.HemSnape,hemdeFilchbakmakiçindönerlerken,Harryihtiyatıeldenbıraktı;pelerininaltındakollarınıkaldırdı,Moody'nindikkatiniçekmekiçinşiddetleonadoğru salladı. Ağzıyla da sessizce, "Harita benim!" kelimelerini oluşturdu."Benim!"

Snape,yüzündekorkunçbirkavrayışifadesiyle,haritayadoğruuzanmıştı-

"Accioparşömen!"

Haritahavayauçtu,Snape'inöneuzanmışparmaklarının .arasındankayıpgeçtivemerdivendenaşağısüzülerekMoody'ninelinekondu.

"Benim hatam," dedi Moody sakin sakin. "Benimmiş - daha önce düşürmüşolmalıyım-"

AmaSnape'inkaragözleriFilch'inkollarındakiyumurtaileMoody'ninelindekiharita arasında hızla gidip geliyordu ve Harry onun, ancak Snape'in yapacağıgibi,ikiyleikiyitopladığınıgörebiliyordu...

Snapeusulca,"Potter,"dedi.

"Odane?"diyesorduMoodysükûnetle.Biryandandaharitayıkatlayıpcebinekoyuyordu.

Snape,"Potter!"diyehırladı,dahasıbaşınıçevirerektamHarry'ninolduğuyerebaktı, sanki birden onu görebilmeye başlamış gibi. "O yumurta Potter'ınyumurtası.Oparşömendeonaait.Dahaöncegörmüştüm.Onutanıdım!Potterburada!Görünmezlikpelerininigiymiş!"

Snapekörbiradamgibielleriniuzattıvemerdivendenyukarıçıkmayakoyuldu.Harry onun haddinden fazla büyük burun deliklerinin, kendisinin kokusunualmak için açılıp kapandığına yemin edebilirdi - kendini kapana kısılmışhissederek, Snape'in parmak uçlarından kaçınmak için geriye doğru yaslandı.Amaartıkheran-

"Orda bir şey yok, Snape!" dedi Moody havlarcasına. "Ama aklına nasıl dahemenHarryPotter'ıngeldiğinimüdüreanlatmaktanmutlulukduyacağım!"

"Nedemek istiyorsun?"diyehırlayanSnape,dönüpMoody'yebaktı.Hâlâ ileriuzanmışhaldeolanelleriHarry'ningöğsündenbirkaçsantimuzaktaydı.

"Demek istiyorum ki,Dumbledore o çocuğa kimin kafayı taktığını öğrenmeyiçok istiyor!" dedi Moody, topallaya topallaya merdivenin dibine daha dayaklaşarak. "Ben de, Snape... çok istiyorum..." Meşale ışıkları yamru yumruyüzünevurdu,yaraizleriveburnununeksikkısmıherzamankindendederinvekaranlıkgörünüyordu.

Snape aşağı, Moody'ye bakıyordu ve Harry onun yüzündeki ifadeyigöremiyordu. Bir an kimse ne kıpırdadı, ne konuştu. Sonra Snape ağır ağırelleriniindirdi.

Zorla sakinleştirdiği sesiyle, "Ben sadece," dedi, "Potter yine geç saatlerdeçevredemi dolaşıyor diye düşündüm... yersiz bir alışkanlık... bunu yapmasınasonverilmeli.Kendi-kendigüvenliğiiçin."

Moody tatlı tatlı,."Ah, anlıyorum," dedi. "Sadece Potter'ın çıkarlarınıkoruyordun,ha?"

Bir sessizlik oldu. Snape veMoodyhâlâ birbirlerine bakıyorlardı.Mrs.Norrisyüksek sesle miyavladı. Filch'in bacaklarının arkasından kafasını uzatmış,Harry'ninbanyoköpüğükokusununkaynağınıarıyorduhâlâ.

Snapetersters,"Benyatağımadöneyim,"dedi.

"İştebu,bütüngeceboyuncaaklınagelenenparlakfikir,"dediMoody."Şimdi,Filch,oyumurtayıbanaverirsen-"

"Hayır!" dedi Filch. Yumurtaya sanki ilk erkek evladıymış gibi sıkı sıkısarılmıştı,"ProfesörMoody,buyumurtaPeeves'inihanetininkanıtı!"

Moody,"Çaldığışampiyonunmalıo,"dedi,"Verşunubana,hemen."

Snapemerdivendenrüzgârgibiinerek,tekkelimeetmedenMoody'ninyanındangeçti. Filch cıvıldar gibi bir ses çıkararak Mrs. Norris'i çağırdı. Kedi dönüpsahibiniizlemedenöncebirkaçsaniyedahaboşboşHarry'ninyüzünebaktı.Hâlâhızlı hızlı soluyanHarry, Snape'in koridordan aşağı doğru yürüdüğünü duydu.FilchyumurtayıMoody'ye uzattı, sonra o da ortadankayboldu.Bir yandandaMrs.Norris'emırıldanıyordu:

"Aldırma, tatlım... sabah Dumbledore'a çıkacağız... ona Peeves'in ne dolaplarçevirdiğinisöyleyeceğiz..."

Bir kapı güm diye kapatıldı. Moody asasını en alttaki basamağa koyup, herbasamaktahafifçetıkırdayarak,zahmetleHarry'yedoğruçıkmayabaşladı.

"Ucuucunayırttın,Potter,"diyemırıldandı.

"Evet...ben-şey...teşekkürler,"dediHarryhalsizce.

MoodycebindenÇapulcuHaritası'nı çıkarıpkatlarını açarak, "Bunedir?"diyesordu.

Harry,Moody'nin onu vakit geçirmeden basamağın içinden çıkaracağını umutederek,"Hogwartsharitası",dedi.Bacağıbayağıacımayabaşlamıştı.

Moody, "Merlin'in sakalı," diye fısıldadı. Haritaya bakan sihirli gözü yinezıvanadançıkmıştı."Bu...bubayağıesaslıbirharita,Potter!"

"Evet...hayliyararlı,"dediHarry.Gözleriacıdanyaşarmayabaşlamıştı. "Şey -ProfesörMoody,banayardımedebilirmiydinizacaba-?"

"Ne?Ah!Evet...evet,elbette..."

Moddy, Harry'yi kollarından yakalayıp çekti. Harry'nin bacağı tuzaklıbasamaktankurtuldu,Harrydebirüsttekinetırmandı.

Moodyhâlâharitayabakıyordu."Potter..."dediyavaşyavaş,"Snape'inodasınakimingizlicegirdiğinigörmüşolma ihtimalinyok,değilmi?Yani,buharitadademekistiyorum."

"Şey...evet,gördüm..."diyeitirafettiHarry."Mr.Crouch'tu."

Moody'nin sihirli gözü bütün haritanın üstünde hızla gezindi. Birden çoktelaşlanmıştı.

"Crouch,ha?"dedi."Bundan-bundaneminmisin,Potter?"

"Kesinlikle,"dediHarry.

Moody,gözühâlâharitadavızırvızırdolaşarak,"Eh,artıkburadadeğil,"dedi."Crouchdemek...buçok-çokilginç..."

Moodybirdakikaboyuncahiçbirşeydemedi,hâlâharitayabakıyordu.Harrybuhaberin Moody için bir anlam taşıdığını anlamıştı, bu anlamın ne olduğunuöğrenmeyideçokistiyordu.Sormacesaretigöstersemmi,diyedüşündü.Moodyonu biraz korkutuyordu... ama onu bir sürü beladan kurtaran da Moodyolmuştu...

"Şey...ProfesörMoody...Mr.Crouch,Snape'inodasındanearıyordudersiniz?"

Moody'nin sihirli gözü haritadan ayrıldı ve titreyrekHarry üzerinde sabitleşti.Derinlere inenbirbakıştı,HarryMoody'ninonuölçüpbiçtiği,onacevapversemivermesemi,yadanekadarınıanlatsadiyetarttığıizleniminekapıldı.

Sonunda,"Şöylediyelim,Potter,"diyemırıldandıMoody."İhtiyarDeli-Göz'ün,kafasınıKaranlıkbüyücüleriyakalamaklabozduğunusöylerler...amabenBartyCrouch'unyanındabirhiçim-birhiç."

Haritaya bakmayı sürdürdü. Harry'nin daha fazlasını öğrenmek için içigidiyordu.

"ProfesörMoody?"dediyine."Sizce...bununşeylebirilgisiolabilirmi...belkiMr.Crouchbirşeylerdöndüğünüdüşünüyordur..."

"Negibi?"dediMoodysertçe.

Harry, ne kadarını söylemeye cüret edeceğini düşündü. Moody'nin Hogwartsdışında bir bilgi kaynağı olduğunu tahmin etmesini istemiyordu. Böyle birtahminSiriushakkındacevabızorsorularayolaçabilirdi.

"Bilmiyorum,"diyemırıldandıHarry."Sonzamanlardatuhafşeyleroluyor,değilmi? Gelecek Postası da yazdı... Dünya Kupası'ndaki Karanlık İşaret, ÖlümYiyenlerfalan..."

Moody'ninbirbirindenfarklıgözlerininikisibirdenfaltaşıgibiaçıldı.

"Senuyanıkbirçocuksun,Potter,"dedi.SihirligözüyenidenÇapulcuHaritası'naçevrildi. "Crouch da benzer şeyler düşünmüş olabilir," dedi ağır ağır. "Çokmümkün... Son zamanlarda etrafta tuhaf rivayetler dolaşıyor -Rita Skeeter dabunları körüklüyor, tabii.Bir sürü insanı tedirgin ediyor, farkındayım."Yamukağzıamansızbirgülümsemeyleçarpıldı.Sihirligözüharitanınsolaltköşesindesabitleşmiş halde ve sanki Harry'den çok kendi kendine konuşuyormuş gibi,"Nefretettiğimbirşeyvarsa,"dedi,"serbestkalmışbirÖlümYiyen'dir..."

Harry ona bakakaldı. Acaba Moody gerçekten de Harry'nin anladığı şeyisöylemişolabilirmiydi?

Moody sadede gelelim dercesine, "Şimdi de ben sana bir soru soracağım,Potter,"dedi.

Harry'ninkalbisıkıştı.Bunubekliyorduzaten.Moodyçokkuşkuvericibirsihirlinesne olan bu haritayı nereden aldığını soracaktı ona - bu haritanın Harry'nin

elinenasılgeçtiğininhikâyesi,yalnızcaHarry'yideğil,babasını,FredileGeorgeWeasley'yi ve son Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenleri ProfesörLupin'i de suçlu duruma düşürecekti. Moody haritayı Harry'nin gözü önündesalladı,Harrykendiniolabileceklerinenkötüsünehazırladı-

"Bunuödünçalabilirmiyim?"

"Oh!" dediHarry. Bu haritadan çokmemnundu, ama öte yandan,Moody onuneredenaldığınısormadığıiçinçokrahatlamıştı.Ayrıca,onabirgönülborcudavardışüphesiz."Evet,tabii."

"Aferin sana,"diyehomurdandıMoody. "Buçok işimeyarayacak...bu tamdabenimistediğimşey...Tamam,yatağa,Potter,hadibakalım,yürü..."

Birliktemerdivenintepesineçıktılar.Moodyharitayı,sankidahaönceeşinihiçgörmediği bir hazineymiş gibi hâlâ inceliyordu. Sessizce Moody'nin odasınınkapısına yürüdüler. Moody orada durup Harry'ye baktı. "Hiç kendine meslekolarakSeherbaz'lığıseçmeyidüşündünmü,Potter?"

"Hayır,"dediHarry,afallamıştı.

"Bir düşünsen iyi olur," dedi Moody, başını sallayıp düşünceli düşünceliHarry'yebakarak."Evet,gerçekten...veaklımagelmişken...bugeceoyumurtayısadecegezmeyeçıkarmamıştın,değilmi?"

Harrysırıtarak,"Şey-hayır,"dedi."İpucuüzerindeçalışıyordum."

Moody ona göz kırptı. Sihirli gözü yeniden sapıtmıştı. "Gece gezmeleri gibisiyoktur, Potter... insanın yeni fikirler bulması için birebirdir... Sabahagörüşürüz..." Yeniden Çapulcu Haritası'na bakarak odasına döndü ve kapıyıarkasındankapattı.

Harry,Snape,Crouchvebütünbunlarınneanlamageldiğihakkındadüşünceleredalmış halde, ağır ağır Gryffindor Kulesi'ne yürüdü... Crouch, eğer istediğizamanHogwarts'agelebiliyorsa,nedenkendinehastasüsüveriyordu?Snape'inodasındanesakladığınısanıyordu?

VeMoody onun, Harry'nin, bir Seherbaz olması gerektiğini düşünüyordu, ha!İlginçbirfikir...ama,diyedüşündüHarry,ondakikasonrayumurtaylapelerinieminbirşekildesandığınayerleştiripdörtdirekliyatağınasessizcegirerken,buişimeslekolarakseçmedenönce,diğerSeherbaz'lardanekadarhasarvardiyebirkontroletsemiyiolacak.

YİRMİALTINCIBÖLÜM:İKİNCİGÖREV

Hermione içerlemiş gibi, "Yumurtadaki ipucunu daha önce çözdüğünüsöylemiştin!"dedi.

Harrykızgınkızgın,"Alçakseslekonuş!"dedi."Sadeceşeykaldı-birtürinceayar,tamammı?"

O, Ron veHermione,Muska sınıfının en gerisinde kendilerine ait birmasadaoturuyorlardı. Bugün Çağırma Büyüsü'nün tersini uygulamaları gerekiyordu -Uzaklaştırma Büyüsü. Nesneler odanın bir ucundan bir ucuna uçarken ortayatehlikeli kazalar çıkmasın diye, Profesör Flitwick alıştırma yapmaları için heröğrenciyebiryığınyastıkvermişti.Hedefişaşırırlarsa,bunlarınkimsenincanınıacıtmayacağıyolundabirteorisivardı.İyibirteoriydi,amapekiyiişlemiyordu.Nevilleöylekötünişanalıyorduki,dahaağırşeylerikazaylaodanınöbüryanınagönderipduruyordu-örneğin,ProfesörFlitwick'i.

"Bırakşuyumurtayıbirdakika,olurmu?"diyefısıldadıHarry,ProfesörFlitwickkadere rıza göstermiş bir halde yanlarındanvınndiye geçip büyükbir dolabintepesinedüşerken."SanaSnape'leMoody'yianlatmayaçalışıyorum..."

Bu ders özel şeyleri rahat rahat konuşmak için idealdi. Herkes o kadareğleniyorduki,onlaradikkatbileetmiyordu.Harrysonyarımsaattirbiröncekigeceninmaceralarınıfısıltılıbölümlerhalindeanlatmaklameşguldü.

Ron, "Snape odasını Moody'nin de aradığını söyledi, ha?" diye fısıldadı. Biryastığı asasının bir savruluşuyla uzaklaştırırken (yastık havada yükseldi veParvati'nin şapkasını uçurdu), gözleri ilgiden pırıl pırıl parlıyordu. "Ne... yaniMoody, Snape'e olduğu gibi Karkaroff'a da göz kulak olmak için mi buradadersin?"

"Dumbledore böyle bir şey istedimi bilmem., ama onun bunu yaptığı kesin,"dedi Harry. Pek dikkat etmeden asasını dalgalandırınca, yastığı bir tür göbekatmahareketiyaparaksırasındandüştü."Moodydediki,Dumbledore,Snape'inburadakalmasına,sadeceonaikincibirşanstanıdığıiçinizinveriyormuş,onungibibirşey..."

"Ne?" dediRon, gözleri faltaşı gibi açıldı.Bir sonraki yastığı dönerek havaya

yükseldi,avizedensektivegümdiyeFlitwick'inmasasınadüştü."Harry...belkideMoodyseninadınıAteşKadehi'neSnape'inkoyduğunudüşünüyordur!"

Hermione kuşkuyla başını sallayarak, "Ama Ron," dedi, "biz daha önce deSnape'inHarry'yiöldürmeyeçalıştığınıdüşünmüştük,sonradanHarry'nincanınıkurtardığıanlaşıldı,hatırladınmı?"

O da bir yastığı uzaklaştırdı, yastık odanın öbür yanına uçup, hepsinin nişanalıyorolmasıgerekenkutuyaindi.Harry,Hermione'yebakıpdüşündü...Snape'inbir seferinde onun hayatını kurtardığı doğruydu, ama işin tuhaf yanı, Snape'inkesinlikle ondan nefret etmesiydi. Tıpkı birlikte okulda okurlarken Harry'ninbabasındannefretettiğigibi.Snape,Harry'denpuandüşürmeyebayılırdıveonuncezalandırılması için hiçbir fırsatı kaçırmadığı gibi, okuldan uzaklaştırılmasınıbileönermişti.

Hermione, "Moody'nin ne dediği umrumda değil," dedi. "Dumbledore aptaldeğildir.Hagrid'eveProfesörLupin'egüvenmektehaklıydı,oysabirsürüinsanonlara işvermezdi.ÖyleyseniyeSnapekonusundadahaklıolmasınki,Snapebiraz-"

"... kötü olsa da," dedi Ron hemen. "Hadi, Hermione, öyleyse niye bütün buKarabüyücüavcılarıonunodasınıarıyorlar?"

Hermione ona aldırış bile etmeden, "Niye Mr. Crouch kendine hasta süsüveriyor?"dedi. "Biraz tuhafdeğilmi,yaniNoelBalosu'nakatılamayıpdacanıisteyincegeceninyarısındakalkıpburayagelebilmesi?"

"SenoWinkydenencinyüzündenCrouch'usevmiyorsun,"dediRon,biryastığıpencereyedoğruuçurarak.

"SendeSnape'in illebir işlerçeviriyorolmasını istiyorsun,"dediHermioneveyastığınıdosdoğrukutuyakondurdu.

Harry kararlı bir şekilde, "Bense, kendisine ikinci bir şans verildiğine göre,Snape'in ilk şansıyla ne yaptığını bilmek istiyorum," dedi. Yastığı onu çokşaşırtarakdosdoğruodanınkarşıtarafınauçtuvetamHermione'ninkininüstünedüştü.

*****

Sirius'un Hogwarts'taki her sıradışı olayı bilme isteğine boyun eğen Harry, o

geceona kahverengi bir baykuşlamektupgöndererek,Mr.Crouch'unSnape'inodasına gizlice girişini ve Moody ile Snape'in konuşmasını anlattı. Sonra dabütündikkatinikarşısındakienacilsorunaçevirdi:Şubat'ınYirmiDördü'ndebirsaatsüreylenasılsuyunaltındakalmalı?

RonyenidenÇağırmaBüyüsükullanmafikrindenyanaydı-Harryonadalgıçlıkaygıtlarından söz etmişti, Ron da neden en yakın Muggle kentinden bir taneçağırmasındiyedüşünüyordu.Hermionebuplanıbozdu:Harry'nin,görevsüresiolan bir saat içinde bu aygıtı çalıştırmayı öğrenebilse bile, UluslararasıBüyücülük Sırları Yönetmeliği'ne karşı geldiği için kesinlikle diskalifiyeedileceğini söyledi - kırların üstünden uçarak son hızla Hogwarts'a giden birdalgıçlık aygıtını hiçbir Muggle'ın görmeyeceğini ummak da biraz fazlaydıdoğrusu.

Hermione, "Tabii, ideal çözüm, senin biçim değiştirerek bir denizaltıya falandönüşmenolurdu,"dedi."KeşkeinsanBiçimDeğiştirme'leriniişlemişolsaydık!Amabunlaraaltıncıyıldanöncebaşlamıyoruzveeğerneyaptığınıbilmiyorsan,sonuçlarıgerçektenkötüolabilir..."

"Evet, başımdan çıkan bir periskopla ortada dolaşmak istemem," dedi Harry."Tabii, en olmadı, Moody'nin önünde birine saldırabilirim herhalde; benimyerimeBiçimDeğiştirmeişiniohalledebilir..."

Hermione ciddi ciddi, "Neye dönüşeceğini seçmene izin vermez bence," dedi."Hayır,benceseninişineençokyarayacakşey,birtürbüyü."

Böylece,kütüphanedeonaneredeyseömürboyuyetecekkadarvakitgeçirdiğinidüşünen Harry, bir kez daha tozlu ciltler arasına gömüldü, insanın oksijensizhayatta kalmasını sağlayacak bir büyü aradı. Ama o, Ron ve Hermione öğleyemeğisaatlerinde,akşamlarıvehaftasonlarıhiçdurmadanaraştırdıklarıhalde,Harry'nin bir saati sualtında geçirip sonra da yaşadıklarını anlatabilmesinimümkün kılacak hiçbir şey bulamadılar - üstelik de Harry, ProfesörMcGonagall'dan, Kısıtlı Bölüm'ü kullanmak için yazılı izin aldığı, hatta oçabucaksinirlenen,akbabakılıklıkütüphaneciMadamFince'tenyardımistediğihalde.

ArtıkobildikpanikhissiHarry'yi rahatsızetmeyebaşlamıştı, sınıftakonsantreolmaktayinezorlanıyordu.Ogünekadarsadecearazidekiyerlerdenbirigözüylebaktığıgöl, şimdinezamanbir sınıfpenceresiönünegelse,gözlerinimıknatısgibi çekiyordu: Karanlık ve buzlu derinlikleri ona ay kadar uzak görünmeyebaşlayanbüyük,demirgrisibirsoğuksukütlesi.

TıpkıBoynuzkuyruk'unkarşısınaçıkmadanönceolduğugibi,zamanhızlaakıpgidiyordu; sanki birisi çok daha büyük bir hızla çalışsınlar diye saatleribüyülemişti. 24Şubat'a bir haftakalmıştı (hâlâvakit vardı)... beşgünkalmıştı(çok geçmeden bir şey bulacaktı elbet)... üç gün kalmıştı (n'olur bir şeylerbulayım...n'olur...).

İkigünkalınca,Harry'ninboğazındanyineyemekgeçmemeyebaşladı.Pazartesigünkü kahvaltının tek iyi yanı, Sirius'a gönderdiği kahverengi baykuşun geridönmesiydi. Parşömeni çekip aldı ve açtı. Bu, Sirius'un ona yazdığı en kısamektuptu.

Bundan sonraki ilk Hogsmeade hafta sonu izninintarihinibanaaynıbaykuşlabildir.

Harryparşömeniçevirip,başkabirşeylerbulmaumuduylaarkasınabaktı,amaboştu.

Notu Harry'nin omzundan okumuş olan Hermione, "Bundan bir sonraki haftasonu,"diyefısıldadı."İşte-tüykalemimialvebubaykuşuhemengerigönder."

Harry tarihi Sirius'un mektubunun arkasına yazdı, kahverengi baykuşunbacağınabağladı veonunyenidenhavalanarakgitmesini izledi.Nebekliyorduki? Sualtında sağ kalmaya ilişkin bir tavsiye mi? Sirius'a Snape veMoody'yianlatmayıkafasınaöyletakmıştıki,yumurtadakiipucundansözetmeyitamamenunutmuştu.

"BirsonrakiHogsmeadehaftasonuiznininiyeöğrenmekistiyorki?"diyesorduRon.

Harrykeyifsizbirsesle,"Bilmiyorum,"dedi.Baykuşugörünce içindeparlayananlıkmutlulukölüpgitmişti."Gelhadi...SihirliYaratıklarınBakımı."

ArtıkPatlar-UçluKelekerler'i telafietmeyeçalıştığı içinmi,zatenkalakalaikiKeleker kaldığı için mi, yoksa Profesör Grubbly-Plank'ın yaptığı her şeyikendisinin de yapabileceğini kanıtlama amacıyla mı, bilinmez, Hagrid işinedöndüğünden beri 4 tek boynuzlu atla derslerini sürdürüyordu. Onun tekboynuzlu atlar hakkında da neredeyse canavarlar hakkında olduğu kadar bilgisahibiolduğuanlaşıldı,amazehirlidişleriolmamasınahayalkırıklığıyaratanbirşeygözüylebaktığıherhalindenbelliydi.

Bugün,nasılyaptıysa,ikitanetekboynuzlutayyakalamayıbaşarmıştı.Yetişkintek boynuzlu atların aksine, baştan aşağı altındılar. Parvati veLavender onlarıgörüncesevinçtenkendilerindengeçtiler.HattaPansyParkinsonbileonlardannekadarhoşlandığınıgizlemektezorlukçekti.

Hagrid sınıfa, "Onları fark etmek, yetişkinleri fark etmekten kolay," dedi. "İkiyaşındafalankengümüşedönüşüyorlar,dörtyaşcivarındadaboynuzlarıçıkıyor.Tamamen büyüyünceye kadar bembeyaz olmuyorlar, yani yedi yaşına kadarfalan.Bebekkendahafazlagüvenduyarlar...erkekçocuklarapekaldırmazlar...Hadi, gelin biraz, istiyorsanız okşayın... onlara şu kesme şekerlerden verinbiraz...”

"Seniyimisin,Harry?"dediHagrid,ötekilerinçoğubebektekboynuzluatlarınçevresineüşüşmüşken,birkenaraçekilerek.

"Evet,"dediHarry.

"Heyecanvargaliba?"dediHagrid.

"Biraz,"dediHarry.

"Harry,"dediHagrid.Omzunamuazzamelinikoyunca,Harry'nindizleritaşıdığıağırlığınaltındabüküldü."SeninBoynuzkuyruk'unhakkındangelişinigörmedenönce kaygılıydım, ama şimdi kafana koyduğun her şeyi yapabileceğinibiliyorum.Hiçmihiçkaygımyok.Becereceksin.İpucunuçözdün,değilmi?"

Harry evet anlamına başını salladı, ama daha sallarken bile, bir saat gölündibindenasılsağkalacağıkonusundahiçbirfikriolmadığınıitirafetmeyolundaçılgıncabirarzuyakapıldı.BaşınıkaldırıpHagrid'ebaktı-belkideoradayaşayancanavarlarla ilgilenmek içingölegirmesigerekiyordubazen.Okularazisindekiherşeyeobakıyordunasılsa-

"Kazanacaksın," diye homurdandı Hagrid, Harry'nin omzuna yine bir şaplakatarak. Harry yumuşak toprağa resmen birkaç santim gömüldüğünü hissetti."Biliyorum.Hissedebiliyorum.Kazanacaksın,Harry."

Hagrid'in yüzündeki o mutlu, güvenli gülümsemeyi silmeye Harry'nin içielvermedi. Genç tek boynuzlu atlarla ilgileniyormuş gibi yaparak zorlagülümsedivediğerleriylebirlikteatlarıokşamakiçinönedoğruyürüdü.

*****

İkinci görevden önceki akşam Harry kendini bir kâbusta kısılı kalmış gibihissediyordu. Bir mucize sonucu uygun bir büyü bulsa bile, bir gecede bubüyüdeustalaşmasınınçokçetinbir işolacağının tamamenfarkındaydı.Bununböyleolmasınanasılizinvermişti?Nasılolmuştudayumurtadakiipucuüzerindedaha önceden çalışmaya başlamamıştı? Derslerde neden dalga geçmişti - yaöğretmenlerdenbirisualtındanasılsolukalınacağındansözettiyse?

Dışarıdagüneşbatarken,HermioneveRonilekütüphanedeoturmuşdelilergibi,sayfa sayfa büyü kitaplarını karıştırıyorlardı. Önlerindeki masalarda duranmuazzam kitap yığınlarından birbirlerini göremiyorlardı. Sayfada "su"kelimesini her gördüğünde Harry'nin kalbi fena halde çarpıyordu, ama bukelimeninoradabulunuşnedeniçoğukezşöylebirşeydi:"Birlitresualın,250gramkıyılmışadamotuyaprağı,birdekeler..."

Ron'un sesimasanın öbür yanından cansız cansız, "Bence yapılacak iş değil,"dedi. "Bukonudahiçbir şeyyok.Hiçbir şey.Enyakınolanı, subirikintileriylegölcükleri kurutmaya yarayan o Kuraklık Büyüsü'ydü, ama o da bir gölünsularınıboşaltacakkadargüçlüdeğil,hemdehiç."

Hermione oradaki bir mumu kendine doğru çekerek, "Bir şey olmalı," diyemırıldandı.Gözleriöyleyorgunduki,KadimveUnutulmuşSihirlerveTılsımlarkitabının minicik harfli baskısını, burnu sayfadan iki üç santim mesafedeokuyordu."Aslayerinegetirilemeyecekbirgörevkoymazlar."

"Koymuşlar işte,"dediRon."Harryyarıngölegit, tamammı,başını içinesok,denizhalkına her ne aşırdılarsa geri vermelerini bağır, sonra da bak bakalımdışarıfırlatacaklarmı.Elindenancakbugelir,oğlum."

Hermione ters ters, "Bunu yapmanın bir yolu var!" dedi. "Mutlaka olmalı, okadar!"

Kütüphanedebukonudafaydalıbirbilgiolmayışınışahsınahakaretolarakkabulediyordusanki;dahaöncekütüphaneonuhiçyayabırakmamıştı.

Harry,yüzünüNumaracılar İçinFiyakalıNumaralar'ayaslamışhalde, "Aslındane yapmam gerekirdi, biliyorum," dedi. "Sirius gibi bir Animagus olmayıöğrenmeliydim."

"Öyleya,"dediRon,"istediğinandasüsbalığınadönüşebilirdin!"

"Yadabirkurbağaya,"diyeesnediHarry.Bitkindüşmüştü.

Hermione, "Animagus olmak yıllar alır, sonra da kendini kaydettirmen falan

gerekir,"diyebellibelirsizmırıldandı.ŞimdideAcayipBüyücülükÇıkmazlarıve Çözümleri'nin “İçindekiler” bölümüne şaşı şaşı göz gezdiriyordu."Hatırlasanıza, Profesör McGonagall anlatmıştı... gidip Sihrin UygunsuzKullanımı Dairesi'ne kaydolman gerekiyor... hangi hayvan olacağını,bedenindekiişaretleriyazdıracaksın,yeteneğinikötüyekullanamayasındiye..."

"Hermione, şaka ediyordum," dediHarry yorgun yorgun. "Yarın sabaha kadarkurbağayadönüşmeşansımolmadığınıbiliyorum..."

"Öff,bununhiçfaydasıyok,"dediHermione,AcayipBüyücülükÇıkmazları'nıpatdiyekapatarak."Burunkıllarınınbuklebukleolmasınıkimisterki?"

FredWeasley'ninsesi,"Banagörehavahoş,"dedi."Konuşacakbirşeyolurdu,değilmi?"

Harry, Ron ve Hermione başlarını kaldırıp baktılar. Fred ve George kitapraflarınınardındanbelirivermişlerdi.

"Sizikinizburadanearıyorsunuz?"diyesorduRon.

"Sizi arıyorduk," dedi George. "McGonagall seni istiyor, Ron. Seni de,Hermione."

"Niye?"dediHermione,şaşkıngörünüyordu.

"Bilmem...amahaylikeyifsizgörünüyordu,"dediFred.

"Sizionunodasınagötürmemizgerek,"dediGeorge-

Ron veHermione,Harry'ye baktılar,Harry içinin çekildiğini hissetti. ProfesörMcGonagall,RonveHermione'yiazarlayacakmıydı?BelkideHarry'ningörevitekbaşınaçözmesigerektiğihaldeonanekadaryardımettiklerinifarketmişti.

Hermione gitmek için Ron'la birlikte kalkarken, Harry'ye, "Ortak Salon'dabuluşuruz," dedi - ikisi de çok endişeli görünüyorlardı. "Getirebildiğin kadarkitapgetir,tamammı?"

Harrytedirgintedirgin,"Tamam,"dedi.

Saat sekizde Madam Fince bütün lambaları söndürmüştü, bir an öncekütüphaneden kışkışlamak için Harry'nin yanına geldi. Taşıyabildiği kadarkitabın ağırlığı altında sendeleye sendeleye yürüyen Harry, Gryffindor OrtakSalonu'na gitti, köşeye bir masa çekti ve araştırmasını sürdürdü. ŞaşkınBüyücüler İçin Delişmen Sihirler'de bir şey yoktu... Ortaçağ BüyücülüğüRehberi'ndede...OnSekizinciYüzyılTılsımlarıAntolojisi,DerinliklerinDehşet

Verici Sakinleri, Sahip Olduğunuzu Asla Bilmediğiniz Güçler ve ArtıkÖğrendiğinizeGöreOnlarlaYapabileceğinizŞeyler'dedesualtımaceralarındanhiçsözedilmiyordu.

Crookshanks, Harry'nin kucağına tırmandı ve kıvrılarak usul usul mırıldandı.Harry orada otururken Ortak Salon yavaş yavaş boşaldı. İnsanlar ona tıpkıHagrid'inki gibi neşeli, güven dolu seslerle ertesi sabah için şans dileyipduruyordu. Belli ki hepsi, ilk görevdeki gibi şaşırtıcı bir performans dahasunacağından emindi.Harry onlara cevap veremedi, başını sallamakla yetindi,boğazına golf topu kaçmış gibi hissediyordu. Gece yarısına on kala, salondaCrookshanks'leyalnızdı.Gerikalantümkitaplarıaraştırmıştı,RonveHermionedegerigelmemişlerdi.

Bitti, dedi kendi kendine. Yapamayacaksın. Sabah göle gidip jüriye söylersin,olurbiter...

Kendini, görevi yerine getiremeyeceğini açıklarken hayal etti. Bagman'ıngözlerinin faltaşı gibi açılmasını, Karkaroff'un halinden memnun, sarı dişligülümsemesini gözünün önüne getirdi. Fleur Delacour'u duyar gibiydi:"Biliyo'dum...çokküççüko,sadeceküççükbirçoğ-cuk."Malfoy'unkalabalığınen önünde “DANDİK POTTER” rozetini gösterişini gördü, Hagrid'in hayalkırıklığıyla,inanmazlıkladoluyüzünügördü...

Harry, Crookshanks'in kucağında olduğunu unutarak birden ayağa kalktı.Crookshanks yere düşünce öfkeyle tısladı, Harry'ye tiksintiyle baktı ve tüylükuyruğunu havaya dikerek ondan uzaklaştı. AmaHarry yatakhanesine çıkmakiçin döner merdivene doğru telaşla gidiyordu bile... Görünmezlik pelerininialacak,yenidenkütüphaneyegidecekti,gerekiyorsabütüngeceoradakalacaktı.

Onbeşdakikasonrakütüphanekapısınıaçarken,"Lumos,"diyefısıldadıHarry.Asasınınucu ışıklı halde, kitap raflarının arasındadolaştı, bir sürükitap aldı -uğursuz büyülerle tılsımlar hakkında kitaplar, denizhalkı ve su canavarlarıhakkında kitaplar, ünlü cadılarla büyücüleri, sihirli icatları anlatan kitaplar,sualtında sağ kalmaya yakından uzaktan değinebilecek her şey.Onlarımasayataşıdı. Sonra da asasından süzülen dar ışık huzmesinde, zaman zaman saatinebakarak,çalışmayakoyuldu...

Sabahın biri... sabahın ikisi... devam edebilmesini, kendi kendine defalarca,Diğerkitapta...birsonrakinde...işteşukitapta...demesineborçluydu.

*****

Sınıf Başkanları banyosunda asılı tablodaki denizkızı gülüyordu. Harry onunkayasınınyakınındakikabarcıklısudaşişemantarıgibibatıpçıkarken,denizkızıAteşoku'nuHarry'ninbaşınınüstündetutuyordu.

Hainhain,"Geldeal!"diyekıkırdadı."Gelhadi,atla!"

Harry soluk soluğa, "Yapamam," dedi,Ateşoku'nu kapmaya çalıştı, batmamakiçinçırpındı."Veronubana!"

AmaoHarry'yisüpürgeninucuylaböğründendürtüpcanınıacıttı,biryandandagülüyordu.

"Acıyor-çekil-ayy-"

"HarryPotteruyanmalı,efendim!"

"Bırakbenidürtmeyi-"

"Dobby,HarryPotter'ıdürtmeli,efendim,uyanmasıgerek!"

Harry gözlerini açtı. Hâlâ kütüphanedeydi. Uyurken görünmezlik pelerinibaşından kaymıştı, yüzü Asa Varsa Çare de Vardır'ın sayfalarına yapışmıştı.Doğruldu,gözlüğünüdüzeltti,parlakgünışığındagözlerinikırpıştırdı.

"Harry Potter acele etmeli!" diye ciyakladı Dobby. "İkinci görev on dakikaiçindebaşlıyorveHarryPotter-"

"Ondakikamı?"dediHarryçatlakbirsesle."On-ondakikamı?"

Saatinebaktı.Dobbyhaklıydı.Saatdokuzuyirmigeçiyordu.Harry'ninmidesinetaşgibibirağırlıkçökmüştüsanki.

Dobby,Harry'ninkolağzınıtutupçekiştirerek,"Çabukolun,HarryPotter!"diyecıyakladı."Diğerşampiyonlarlabirliktegöldeolmanızgerekiyor,efendim!"

Harryumutsuzca, "Çokgeç,Dobby,"dedi. "Göreviyerinegetirmiyorum,nasılyapılacağınıbilmiyorum-"

"HarryPottergöreviyapacak!"diyecikledicin."Dobby,HarryPotter'ındoğrukitabıbulamadığınıbiliyordu,onuniçindeDobbyonunyerinebuldu!"

"Ne?"dediHarry."Amasenikincigörevinneolduğunubilmiyorsunki-"

"Dobbybiliyor,efendim!HarryPottergöleinipWheezy'sinibulacak-"

"Neyimi,neyimi?"

"-veWheezy'sinidenizhalkındangerialacak!"

"Wheezydene?"

"Sizin Wheezy'niz, efendim, sizin Wheezy'niz - Dobby'ye kazağını verenWheezy!"

Dobby şortunun üstüne giydiği, çekip küçülmüş, açık kahverengi kazağı tutupgösterdi.

"Ne?"diyesoluğunututtuHarry."Ellerindeha...Ronellerindemi?"

"Harry Potter'ın en özleyeceği şey, efendim!" diye ciyakladıDobby. "Ama birsaatsonra-"

"- 'iş işten geçecek'," diye ezberden okudu Harry, cine dehşet dolu gözlerlebakarak."'Çokgeç,gitti,geridönmeyecek...'Dobby-neyapacağım?"

"Bunuyemenizgerek,efendim!"diyecikledicin.Elinişortununcebinesokaraktopgibibirşeyçıkardı.Yapışkan,grimsiyeşilsıçankuyruklarıgibibirşeydibu."Gölegirmedenönce,efendim-Galsamotu!"

"Neişeyarar?"dediHarry,gözlerinidikipGalsamotu'nabakarak.

"HarryPotter'asualtındasolukaldırır,efendim!"

"Dobby,"dediHarry,çılgıncasınabirendişeyle,"dinle-eminmisinbundan?"

Dobby'ninsonkezona"yardım"etmeyeçalışmasınıpekunutamamıştı,sonundasağkolukemiksizkalmıştıçünkü.

Cin samimiyetle, "Dobby çok emin, efendim!" dedi. "Dobby'nin kulağı delik,efendim, o bir ev cini, şömineleri yakıp yerleri silerken şatonun her yanınıdolaşır.

Dobby, Profesör McGonagall ile Profesör Moody'yi öğretmenler odasındaduydu,bir sonrakigörevikonuşuyorlardı...Dobby,HarryPotter'ınWheezy'sinikaybetmesineizinveremez!"

Harry'nin bütün kuşkuları silinip gitti. Fırlayıp ayağa kalkarak görünmezlikpelerinini sırtından çıkardı, çantasına tıktı, Galsamotu'nu kaptığı gibi cebinesoktu,sonradapeşindeDobby'lekütüphanedenokgibiçıktı.

Kendilerini koridora atarlarken, Dobby, "Dobby'nin mutfakta olması gerek,efendim!" diye ciyakladı. "Dobby'nin yokluğunu anlarlar - iyi şanslar, HarryPotter,efendim,iyişanslar!"

Koridordadeligibikoşupbasamaklarıüçerüçerinerken,"Görüşürüz,Dobby!"diyehaykırdıHarry.

Giriş Salonu'nda son dakikaya kalmış birkaç kişi vardı. Hepsi kahvaltısınıbitirmiş, Büyük Salon'u terk ediyor ve çifte meşe kapıdan çıkıp ikinci göreviizlemeye gidiyordu.Herkes ona bakıyordu.Harry yanlarından son sürat geçti,taş merdivenden indiği sırada Colin ile Dennis Creevey'ye çarparak onlarıuçurduveışıklı,soğukaraziyeçıktı.

Çimenlerde paldır küldür koşarken, kasımda ejderhaların bölmesini çevrelemişolanoturmayerlerininşimdikarşıkıyıyadizilmişolduğunugördü.Ağzınakadardolu tribünlerin görüntüsü aşağıdaki göle yansıyordu. Kalabalığın heyecanlıuğultusu tuhaf bir şekilde sudan yansırken, Harry, koşmaktan bitkin düşmüşhalde,gölünöbüryanındakijüriyedoğruilerledi.Jüriüyelerisuyunkenarındakialtınrengiörtülübirmasadaoturuyorlardı.Cedric,FleurveKrumjürimasasınınyanındadurmuş,Harry'ninonlaradoğrukoşturmasınıizliyorlardı.

Harry çamurda kayarak durup, kazayla Fleur'ün cüppesine de çamur sıçrattı."Ben...buradayım..."dedisoluksoluğa.

"Nerede kaldın?" dedi patron edalı, onaylamayan bir ses. "Görev başlamaküzere!"

Harrydönüpbaktı.JürimasasındaPercyWeasleyoturuyordu-Mr.Crouchyinegelmemişti.

Harry'yi gördüğü için çok rahatlamışa benzeyen Ludo Bagman, "Hadi ama,Percy!"dedi."Bırakdabirsolukalsın!"

Dumbledore, Harry'ye gülümsedi, ama Karkaroff ile Madam Maxime onugördüklerine hiç de sevinmişe benzemiyorlardı... Bakışlarından, Harry'ningelmeyeceğinisanmışolduklarıbelliydi.

Harryeğildi,elleridizlerindesolukalmayaçalıştı;böğründe,sankikaburgalarınabir bıçak sokulmuş hissi veren bir batma vardı, ama bundan kurtulacak vaktiyoktu. Ludo Bagman şampiyonların arasında dolaşıyor, onları üç metrelikaralıklarlagölünkıyısınadiziyordu.Harrysıranınensonunda,Krum'unhemenyanındaydı.Krummayogiymişti,asasınıhazırtutuyordu.

Bagman,Harry'yiKrum'un biraz daha uzağına çekerken, 'Tamammı,Harry?"diyefısıldadı."Neyapacağınıbiliyormusun?"

"Evet,"diyesoluduHarry,kaburgalarınamasajyaparak.

Bagman,Harry'ninomzunuçabucaksıktıktansonrajürimasasınadöndü.DünyaKupası'ndayaptığıgibiasasınıkendigırtlağınaçevirdi,"Sonorus!"dedivesesikaranlıksuyunöbüryanındakitribünlerdegürledi.

"Evet,şampiyonlarımızikincigörevehazır,görevbendüdükçalıncabaşlayacak.Onlardan alınanı geri almak için tam bir saatleri var. Öyleyse, üç deyincebaşlayın.Bir...iki...üç!"

Düdüksoğukvedurgunhavadatizbiryankıyaptı.Tribünleralkışvetezahüratlacanlandı. Harry, diğer şampiyonların ne yaptığına bakmadan, ayakkabılarıylaçoraplarınıçıkardı,cebindenbiravuçGalsamotualdı,ağzınatıktıvegölegirdi.

Gölöylesoğuktuki,bacaklarınınderisinin,sankibubuzlusudeğildeateşmişgibi dağlandığını hissetti. Daha derine doğru yürüdükçe, ıslanan cüppesi onuaşağıçekmeyebaşladı;suşimdidizlerinekadargelmişti,hızlauyuşanayaklarıbalçıktaveyassı,kaygantaşlardakayıyordu.Galsamotunuçiğneyebildiğihızla,hatır hutur çiğniyordu. Otun pis bir kayganlığı vardı, lastik gibiydi, ahtapotdokunacınabenziyordu.DondurucusubelinegeldiğindeHarrydurdu,yutkunduvebirşeylerinolmasınıbekledi.

Kalabalıktan kahkahalar duyuyordu ve herhangi bir sihirli güç belirtisigöstermeden göle yürürken aptala benzediğini biliyordu. Bedeninin hâlâ kuruolankısmısoğuktandikendikenolmuştu.Buzgibisuyayarıyarıyagömülmüştü,acımasız bir rüzgâr saçını uçuşturuyordu. Harry şiddetle titremeye başladı.Tribünlere bakmaktan kaçınıyordu; kahkahalar gittikçe daha gürültülü bir halalıyordu,Slytherin'lerintarafındanıslıklarveyuhalardagelmeyebaşlamıştı...

Sonra,adetabiranda,Harryağzıylaburnunagörünmezbiryastıkbastırılıyormuşduygusunakapıldı.Soluk almaya çalıştı, amabaşı döndü.Ciğerleri boşalmıştı,birdenboynununikiyanındayakıcıbirağrıhissetti-

Harry ellerini boğazına götürdü, kulaklarının hemen altında, soğuk havadaçırpınan iki büyük yarık hissetti... solungaçları vardı.Durup düşünmeden, onamantıklıgelentekşeyiyaptı-kendinisuyaattı.

Buzgibigölsuyununilkyudumuonahayatsoluğugibigeldi.Başınındönmesidurmuştu. Büyük bir yudum daha aldı ve suyun solungaçlarından rahatlıklageçip beynine oksijen gönderdiğini hissetti. Ellerini önüne uzatıp onlara baktı.Suyun altında yeşil görünüyorlardı, hayalet elleri gibiydiler ve perdeliolmuşlardı. Arkasına dönüp çıplak ayaklarına baktı - onlar da uzamıştı, ayakparmaklarının arasında da perdeler vardı. Bir balık gibi yüzgeçleri çıkmıştıanlaşılan.

Suartıkonabuzgibigelmiyordu...aksine,hoşbirserinliğivardıveçokhafifti...Harrybirkezdahaileriatıldı,yüzgeçgibiayaklarınınonusudanehızlanekadaruzağa götürdüğüne hayret etti. Artık net görebildiğini ve gözlerini kırpmaihtiyacı hissetmediğini fark etti. Gölde o kadar açılmıştı ki, artık dibigöremiyordu.Döndüvedibedaldı.

Tuhaf,karanlık,sislibirpanoramanınüzerindeyüzerken,kulaklarınımutlakbirsessizliksardı.Sadeceüçmetremesafeyigörebiliyordu,onuniçindesudahızlagiderken gözüne ilişen her şey, sanki üzerine gelen karanlığın içinden birdenfırlar gibiydi: Hafif hafif dalgalanan, arapsaçı gibi siyah otlar, hem mat hemparlaktaşlarladolugenişçamurdüzlükleri.Gitgidedahaderinlereyüzdü,gölünortasınadoğruaçıldı.Gözleriniaçmış, tekinsizbirgri ışıklaaydınlanmışsuyunötelerine,suyunsaydamlığınıyitirdiğiyerdekigölgelerebakıyordu.

Küçükbalıklaryanındanpırpırederekgümüşbirerokgibigeçiyordu.Birikikezileride daha büyük bir şeyin hareket ettiğini sandı, ama yakına gidince bununbüyük,kararmışbirkütükyada sıkbirotöbeğindenbaşkabir şeyolmadığınıanladı. Diğer şampiyonlardan, denizhalkından, Ron'dan eser yoktu - neyse ki,devmürekkepbalığındanda.

Çevresinde, göz alabildiğine, açık yeşil otlar uzanıyordu. Bir metreden azderinlikteydiler, çimleri fazlaca büyümüş bir çayırı andırıyorlardı. Harrygözlerini kırpmadan önüne bakarak bu loşluktaki şekilleri ayırt etmeyeçalışıyordu...vesonra,ansızın,birşeyayakbileğiniyakaladı.

HarrygövdesinigeriçevirdiveotlarıniçindenbakanbirGarkenezgördü;küçük,boynuzlubir sucini.UzunparmaklarıHarry'ninbacağını sıkı sıkıyakalamıştı,açıkağzındansivridişlerigörünüyordu -Harryperdelielinihemencüppesininiçine soktu ve el yordamıyla asasını aradı. O asasını kavrayana kadar ikiGarkenez daha otlardan çıkmıştı, Harry'nin cüppesine yapışmış, onu aşağıçekmeyeçalışıyorlardı.

"Relashio!" diye bağırdı Harry, ama hiç ses çıkmadı... Ağzından büyük birkabarcık fırladı ve asası Garkenezler'e kıvılcımlar göndereceğine, bir şeypüskürttü.Herhaldekaynarsuydubu,çünküGarkenezler'inneresinedeğse,yeşilderilerindekıpkırmızılekelermeydanagetirdi.HarryayakbileğiniGarkenez'denkurtardı ve zaman zaman omzunun üstünden biraz daha sıcak su püskürterek,elinden geldiğince hızlı yüzdü.Arada birGarkenezler'den birinin yine ayağınıyakaladığını hissediyordu, ama sıkı bir tekme atarak kurtuluyordu. Sonundaayağıboynuzlubirkafatasınaisabetetti.Geridönünce,aptallaşmışGarkenez'in,gözler şaşı halde, uzağa sürüklendiğini gördü. Arkadaşları ise Harry'ye

yumruklarınısalladıktansonrayenidenotlarıniçinegömüldüler.

Harry biraz yavaşladı, asasını yeniden cüppesine soktu ve çevreye bakınıpdinledi. Suda tam bir daire çizerek geri döndü, sessizlik kulak zarlarını herzamankinden de sıkı sarmıştı. Artık gölün daha da derinliklerinde olmasıgerektiğinibiliyordu,amadalgalananotlardanbaşkahareketedenbirşeyyoktu.

"Nasılgidiyorbakalım?"

Harry kalp krizi geçirdiğini sandı. Hızla dönünce, Mızmız Myrtle'ın puslariçinde önünde yüzdüğünü ve kalın, incili gözlüğünün ardından ona baktığınıgördü.

"Myrtle!"diyebağırmayaçalıştıHarry - amayineağzından sadeceçokbüyükbirkabarcıkçıktı.MızmızMyrtleresmenkikirdedi.

Eliylegöstererek,"Birdeorayıdeneistersen!"dedi."Benseninlegelmiyorum...onlarıpeksevmem,çokyakınagidincebenihepkovalıyorlar..."

Harrybaşparmağınıhavayakaldırarakonateşekkürlerinibildirdivebirkezdahayolaçıktı.Otların içindesinmişbekleyenGarkenezler'denkaçınmakiçinşimdibirazdahayüksektenyüzüyordu.

Ona yirmi dakika gibi gelen bir süre boyunca yüzmeye devam etti. O sularıyardıkça karanlık anaforlarların oluştuğu muazzam, kara çamur alanlarındangeçiyordu artık. Nihayet, akıllara durgunluk veren deniz-şarkısından bölümlerduydu.

"Birsaatinvaronuaramakiçin.Vebizdekinigerialmakiçin..."

Harrydahadahızlayüzmeyebaşladıveçokgeçmeden ilerideçamurlu sularıniçinden yükselen kocaman bir kaya gördü. Üzerinde denizhalkının resimlerivardı; ellerinde mızraklarla dev mürekkep balığına benzeyen bir şeyikovalıyorlardı.Harry,deniz-şarkısınıizleyerek,kayanınyanındanyüzüpgeçti.

"... Süren yarıya indi, oyalanma artık. Yoksa aradığın burada kalır, çürür,yazık..."

Birden,heryanısarankoyukaranlığıniçinden,suyosunlarıylalekelenmişkabataştanbirbarınakyığınıortayaçıktı.Harryoradaburada,karanlıkpencerelerdeyüzler gördü... Sınıf Başkanları Banyosu'ndaki denizkızı tablosuna hiç mi hiçbenzemeyenyüzler...

Denizhalkının grimsi renkte ciltleri ve uzun, dağınık, koyu yeşil saçları vardı.

Gözleridetıpkıkırıkdişlerigibisarıydıveboyunlarınaiplerediziliçakıltaşlarıtakmışlardı.YanlarındangeçerkenHarry'yebakıpalaycıalaycıgüldüler;bir ikitanesi onudaha iyi görmek içinmağaralarından çıktı.Balıklarınkine benzeyengüçlü, gümüş rengi kuyrukları suyu dövüyordu, mızraklarını ellerinde sımsıkıtutmuşlardı.

Harry çevresine bakarak daha da hızlandı, çok geçmeden barınakların sayısıdahadaarttı.Bazılarınınçevresindeyabaniotlardanbahçelervardı,hattaHarrybirkapınındışındakikazığabağlanmışehlibirGarkenezbilegördü.Denizhalkıartık her yandan ortaya çıkıyordu. Merakla ona bakıyor, parmaklarıyla onunperdeliellerinivesolungaçlarınıgösteriyor,elleriyleağızlarınıörtüpbirbirlerinegizlice bir şeyler söylüyorlardı. Harry bir köşeyi döndü ve çok tuhaf birmanzaraylakarşılaştı.

Büyükbirdenizhalkıkalabalığı, suyunaltındakibirköymeydanını çevreleyenevlerin önünde yüzüyordu. Ortada bir denizhalkı korosu durmuş, şarkısöyleyerek şampiyonları kendilerinedoğru çağırıyordu.Arkalarında isekabacayapılmış bir tür heykel vardı. Bir kayadan yontulmuş, dev gibi bir su-insanı.Dörtkişitaştansu-insanınınkuyruğunasıkısıkıyabağlanmıştı.

Ron, Hermione ile Cho Chang'in ortasına bağlanmıştı. Sekiz yaşından büyükgörünmeyen bir kız da vardı, Harry onun bulut gibi gümüşi saçlarını görürgörmez Fleur Delacour'un kardeşi olduğunu anladı. Dördü de derin derinuyuyormuş gibi görünüyorlardı. Başları omuzlarına düşmüştü ve ağızlarındanbirbiriardıncakabarcıklarçıkıyordu.

Harryhızlarehineleredoğruyüzdü.Denizhalkımızraklarını indiriponahücumedermidiyebirendişesidevardı,amahiçbirşeyyapmadılar.Rehineleriheykelebağlayanottaniplerkalın,kayganveçoksağlamdı.BiraniçinaklındanSirius'unona Noel'de aldığı çakı geçti - dört yüz metre uzakta, şatodaki sandığındakilitliydi,onahiçfaydasıyoktu.

Şöylebirbakındı.Çevresindekidenizhalkınınçoğununellerindemızraklarvardı.İkimetreboyundaki,uzun,yeşilsakallı,köpekbalığıdişlerindenkolyesiolanbirdenizerkeğinin yanına yüzdü hızla, mızrağını almak istediğini işaret etti.Denizerkeğigüldüvebaşınıhayıranlamındaikiyanasalladı.

Sertbirsesle,vıraklargibi,"Yardımetmeyiz,"dedi.

Harry öfkeyle, "HADİ AMA!" dedi (oysa ağzından sadece kabarcıklar çıktı).Mızrağı denizerkeğinden almaya çalıştıysa da, hâlâ başını sallayan ve gülendenizerkeğimızrağıçabucakgeriçekti.

Harryhızladönerekçevresinebakındı.Sivribirşey...neolursa...

Gölün dibinde büyük taşlar vardı.Harry daldı ve en çentikli görünenini kapıpyenidenheykeledöndü.Ron'ubağlayaniplerikesmeyeçalıştı.Birkaçdakikalıkzahmetlibirçalışmanınardından,iplerkoptu.Ron,bilinçsizhalde,gölündibininbirkaç santim üstüne yükseldi, suyun gel-gitiyle birlikte ordan orayasürükleniyordu.

Harry yeniden çevresine bakındı. Öbür şampiyonlardan eser yoktu. Neredeoyalanıyorlardı? Niye acele etmiyorlardı? Hermione'ye döndü, çentikli taşıkaldırıponuniplerinidekesmeyekoyuldu-

Birden birçok kuvvetli, gri el onu yakaladı. Beş altı denizerkeği onuHermione'denuzaklaştırdı,yeşilsaçlıbaşlarınısallıyorvegülüyorlardı.

Birtanesi,"Kendirehinenialacaksın,"dedi."Diğerlerinibırak..."

Harrykızgınkızgın,"Asla!"dedi-amaağzındansadecekocabirkabarcıkçıktı.

"Görevinkendiarkadaşınıgerialmak...ötekileribırak..."

"Amaodabenimarkadaşım!"diyehaykırdıHarry,Hermione'yi işaret ederek.Ağzından sessiz,muazzambir gümüşkabarcık çıktı. "Benonlarındaölmesiniistemiyorum!"

Cho'nunbaşıHermione'ninomzundaydı;küçük,gümüşsaçlıkızbirhayaletgibiyeşilvesolgundu.Harrydenizerkeklerinibaşındanatmayaçalıştı,amadahadafazla gülerek onu geri çektiler. Harry çılgın gibi çevreye bakındı. Diğerşampiyonlar neredeydi? Ron'u yüzeye çıkarıp Hermione ile diğerleri için geridönmeyevaktiolacakmıydı?Onlarıyenidenbulabilecekmiydi?Nekadarvaktikaldığınıgörmekiçinsaatinebaktı-durmuştu.

Derken çevresindeki denizhalkı heyecanla başının üstünde bir şeyi işaret etti.Harrybaşınıkaldırıpbakınca,Cedric'inonlaradoğruyüzdüğünügördü.Başınınçevresindemuazzambirkabarcıkvardı,yüzhatlarınıhaddinden fazlagenişveyayıkgösteriyordu.

Paniğekapılmışbirhaldeağzınıoynatarak,"Kayboldum!"dedi."FleurveKrumdageliyorlar!"

Kendini çok rahatlamış hisseden Harry, Cedric'in, cebinden bir bıçak çıkarıpCho'nuniplerinikesmesiniizledi.Cedrickızıyukarıtaşıyıpgözdenkayboldu.

Harry bakınıp bekledi. Fleur ileKrum neredeydi? Süre kısalıyordu ve şarkıya

göre,rehinelerbirsaatsonrakaybolacaktı...

Denizhalkı heyecana kapılarak bağrışmaya başladı. Harry'yi tutanlar ellerinigevşettiler, dönüp arkalarına baktılar. Harry de döndü ve suda onlara doğrucanavarımsı bir şeyin geldiğini gördü: Köpekbalığı başlı, mayolu bir insan...Krum'dubu.Biçimdeğiştirmişebenziyordu-amabaşarısızbirşekilde.

Köpekbalığı-adam dosdoğru Hermione'ye yüzdü ve iplerini ısırıp koparmayaçalıştı.Mesele şuyduki,Krum'unyeni dişlerinin aralıkları yunustanküçükbirşeyiısırmayaelverişlideğildi.Harry,Krum'un,dikkatetmezseHermione'yiikiyeböleceğini fark etti. İleri atılarak onun omzunu dürttü ve çentikli taşı uzattı.KrumtaşıkaptıveHermione'niniplerinikesmeyekoyuldu.Birkaçsaniyedeişinibitirmişti. Hermione'yi belinden yakaladı ve geriye bakmadan onunla birliktesüratleyüzeyedoğruyükseldi.

"Şimdineolacak?”diyedüşündüHarryçaresizlik içinde.Fleur'üngeldiğindeneminolsaydı...amahâlâondanbirizyoktu.Yapılacaktekşeyvardıöyleyse...

Krum'un düşürdüğü taşı kaptı, ama denizerkekleri Ron ve küçük kızınçevresindetoplanarakHarry'yebaşlarınısalladılar.

Harryasasınıçıkardı."Çekilinyolumdan!"

Ağzındansadecekabarcıklarçıktı,amadenizerkeklerininonuanladığınıhissetti,çünkübirdengülmeyikesmişlerdi.SarımsıgözleriHarry'ninasasınadikiliydivekorkmuş görünüyorlardı. Sayıca Harry'ye göre çok üstündüler, ama Harryonların yüzlerindeki bakıştan, dev mürekkep balığı gibi onların da sihirbilmediklerinianladı.

Harry, "Üçe kadar sayıyorum!" diye bağırdı; ağzından büyük bir kabarcık seliboşandı. Ne dediğini anlasınlar diye üç parmağını gösterdi. "Bir..." (birparmağınıindirdi)-"iki..."(ikinciyideindirdi)-

Kaçıştılar. Harry ileri atıldı ve küçük kızı heykele bağlayan ipleri kesmeyekoyuldu.Küçükkızsonundaserbestkaldı.Harryonubelindenyakaladı,Ron'uncüppesininboyunkısmınıtuttuveayaklarınıdibevurupyükselmeyebaşladı.

Çok yavaş ilerliyorlardı. Harry artık kendini ileri atmak için perdeli ellerinikullanamıyordu;yüzgeçlerinibüyükbirsüratleçırpıyordu,amaRonileFleur'unkızkardeşi onu aşağı çeken patates çuvallarından farksızdılar... Gözlerini göğedoğrukaldırdı,oysahenüzçokderinlerdeolmasıgerektiğinibiliyordu,üstündekisuöylekaranlıktıki...

Denizhalkıdaonunlabirlikteyükseliyordu.Çevresinderahatrahatdöndüklerini,onunsudakiçırpınmasınıizlediklerinigörüyordu...Süredoluncaonuderinlikleremi çekeceklerdi? İnsanları yiyorlar mıydı yoksa? Yüzmeye devam etmeçabasındanHarry'nin bacakları kasılmıştı.Ron'u ve kızı sürükleme çabasındanomuzlarıfenahaldeağrıyordu...

Büyük bir zorlukla soluk alıyordu. Boynunun iki yanının yeniden acımayabaşladığınıhissediyordu...ağzındakisuyunnekadarıslakolduğunufarketmeyebaşlamıştı... ama karanlık da kesinlikle seyrelmeye başlamıştı... tepede günışığınıgörebiliyordu...

Yüzgeçleriyle suyu kuvvetlice dövdü ve onların artık yüzgeç değil, ayakolduklarını fark etti... ağzından ciğerlerine su doluyordu... başı dönmeyebaşlamıştı,amaışıkvehavanınsadeceüçmetreyukarıdaolduğunubiliyordu...orayavarmalıydı...varmalıydı...

Harryayaklarınıöylekuvvetlevesüratleçırptıki,kaslarıprotestoçığlıklarıattısanki. Beyni bile suyla dolmuştu adeta, soluk alamıyordu; oksijene ihtiyacıvardı,devametmesigerekiyordu,duramazdı-

Vesonrabaşınıngölünyüzeyindençıktığınıhissetti;harika, soğuk, temizhavaıslakyüzünüyakıyordu;havayıyutarcasına,sankidahaöncehiçsolumamışgibisoludu ve Ron'la küçük kızı da yukarı çekti. Soluk soluğa kalmıştı. Hertarafındaki dağınık, yeşil saçlı başlar da onunla birlikte sudan çıkıyordu, amaonagülümsüyorlardı.

Tribünlerdekikalabalıkbüyükgürültüçıkarıyordu;bağınphaykırıyorlardı,hepsiayakta gibiydi;Harry onlarınRon'la küçük kızın ölmüş olabileceği izleniminekapıldıklarını düşündü. Ama yanılıyorlardı... ikisi de gözlerini açmıştı; küçükkızın korkmuş ve kafası karışmış bir hali vardı, Ron ise büyük bir su sütunufışkırtmaklayetindi,parlakışıktagözlerinikırpıştırdı,Harry'yedöndüve,"Islak,değilmi?"dedi.SonraFleur'unkızkardeşinigördü."Onuniyegetirdinki?"

"Fleurgörünmedi,onuarkadabırakamazdım,"diyesoluduHarry.

"Harry,senisalak,"dediRon,"oşarkıyıciddiyealmadın,değilmi?Dumbledorehiçbirimizinboğulmasınaizinvermezdi!"

"Amaşarkıdadiyorduki-"

"Osadecegörevivaktinde tamamlamanısağlamak içindi!"dediRon."Umanmaşağıdakahramanlıkyaparakvakitkaybetmemişsindir!"

Harrykendiniaptalgibihissetti,canıdasıkıldı.Ron'agörehavahoştu,tabii;ouykuya dalmıştı. Her an cinayet işleyebilecekmiş gibi görünen, eli mızraklıdenizhalkıyla çevrili haldeyken göl dibinin ne kadar tekinsiz göründüğününfarkınavarmamıştı.

Harry, "Gel," dedi kısaca, "yardım et de onu götürelim, iyi yüzdüğünüsanmıyorum."

Fleur'un kardeşini suda sürükleyerek, jürinin onları gözlediği kıyıya doğrugötürdüler. Yirmi denizinsanı, bir şeref kıtası gibi, korkunç gıcırtılı şarkılarınısöyleyerekonlaraeşlikediyordu.

Harry,MadamPomfrey'yigördü;Hermione,Krum,CedricveCho'nunüzerinetitriyor gibiydi. Hepsi kalın battaniyelere sarılmışlardı. Dumbledore ve LudoBagman kıyıda durmuş, yüzerek onlara yaklaşan Harry ve Ron'agülümsüyorlardı. Bembeyaz kesilmiş ve bir şekilde her zamankinden gençgörünen Percy ise, dayanamayıp onları karşılamak için suya daldı. Bu aradaMadam Maxime, isteri krizi geçiriyor gibi görünen, suya dönmek için vargücüylemücadeleedenFleurDelacour'ututmayaçalışıyordu.

"Gabrielle!Gabridle!Yaşıyoğmu?Ya'alımı?"

Harry, "O iyi!" demek istedi, ama öyle yorgundu ki, bağırmak bir yana,konuşmaktabilegüçlükçekiyordu.

Percy,Ron'uyakalamış,kıyıyaçekiyordu("Bırrakbeni,Percy,birşeyimyok!");Dumbledore ve Bagman, Harry'yi ayağa kaldırmaya çalışıyorlardı; Fleur,MadamMaxime'inellerindenkurtulmuş,kardeşinesarılmıştı.

"Ga'kenes'ler...banasaldı'dılar...ah,Gabrielle,sandımki...sandımki..."

"Sen, gel bakayım buraya," dedi Madam Pomfrey. Harry'yi yakaladığı gibiHermioneilediğerlerininyanınaçekti,elindekibattaniyeyleonuöylesıkısardıki, Harry kendini deli gömleği giymiş gibi hissetti. Madam Pomfrey onunboğazındanaşağıçoksıcakbir iksirboşalttı.Harry'ninkulaklarındandumanlarçıktı.

Hermione,"Harry,aferinsana!"diyebağırdı."Başardın,nasılbaşaracağınıkendibaşınabuldun!"

"Doğrusu -" diye başladı Harry. Ona Dobby'yi anlatırdı, ama tam o sıradaKarkaroff'unkendisinigözlediğini farketti.Masadanayrılmayan tek jüriüyesioydu.HarryveRon'laFleur'unkızkardeşisağsalimgeridöndülerdiyememnun

olmuşveiçirahatlamışgörünmeyentekjüriüyesideoydu.Harry,"Evet,öyle,"dedi.SırfKarkaroffonuduysundiyesesinibirazyükseltmişti.

Krum,"Saçındabirsuböcceğivarr,Hörm-ovn-nin-ni,"dedi.

Harry onunHermione'nin dikkatini yeniden kendi üzerine çekmeye çalıştığınıdüşündü; belki de onu gölden kurtaranın kendisi olduğunu hatırlatmayaçalışıyordu. Ama Hermione böceği elinin sabırsız bir hareketiyleuzaklaştırdıktan sonra, "Ama zaman sınırını çok aştın, Harry..." dedi. "Bizibulmançokmuuzunsürdü?"

"Yo,hayır.,sizibulmaktazorlukçekmedim..."

Harry her an kendini daha da aptal hissediyordu. Sudan çıktıktan sonra şunukesinlikle anlamıştı: Dumbledore'un aldığı güvenlik önlemleri, sırf şampiyongelip kurtarmadı diye bir rehinenin ölüme terk edilmesine meydan vermezdi.NiyeRon'uyakalayıpdagitmemiştisanki?Geriyeilkodönmüşolurdu...Cedricve Krum başkası için kaygılanarak vakit kaybetmemişlerdi; denizşarkısınıciddiyealmamışlardı...

Dumbledore suyun kenarında çömelmiş, denizhalkının reisiymiş gibi duranbiriyle, çok vahşi ve yırtıcı görünen bir kadınla derin bir sohbete dalmıştı.Denizhalkınınsuüstündeolduklarızamançıkardıklarıgıcırtılı seslerinaynısınıçıkarıyordu.BesbelliDumbledoreDenizdilikonuşabiliyordu.Sonundadoğruldu,diğer jüri üyelerine döndü ve, "Puan vermeden önce bir toplansak iyi olacak,sanırım,"dedi.

Jüri üyeleri baş başa verdiler.MadamPomfrey,Ron'uPercy'nin pençelerindenkurtarmaya gitmişti. Onu Harry'nin yanına getirdi, battaniye ve Biberli İksirverdi, sonra da Fleur'le kardeşini almaya gitti. Fleur'un yüzünde ve kollarındabirçokkesikvardı,cüppesideyırtılmıştı,amabellikihiçaldırmıyordu.MadamPomfrey'ninkesikleritemizlemesinedeizinvermedi.

"Gabrielle'ebakın,"dediona.SonraHarry'yedöndü.Soluğukesilmişgibi,"Onukurta'dın,"dedi."Hemdeseninrehinendeyildibile."

Oanda,keşkeüçkızıdaheykelebağlıhaldebıraksaydım,diyedüşünenHarry,"Evet,"dedi.

Fleur eğildi, Harry'yi iki yanağından da ikişer kere öptü (Harry yüzünün alevalevyandığınıhissetti,kulaklarındanyinedumançıkıyorolsaşaşmazdı), sonradaRon'a,"Sende-ya'dımettin-"dedi.

"Evet,"dediRon,sondereceumutlugörünüyordu,"evet,biraz-"

Fleurüzerineatılıponudaöptü.Hermioneçokkızmışgörünüyordu,amatamosırada Ludo Bagman'ın sihirle güçlendirilmiş sesi gümledi, hepsini yerindensıçrattı.Tribünlerdekikalabalığındasusmasınayolaçtı.

-Hanımlar beyler, kararımızı verdik.Denizhalkı ReisesiMurcus bize gölün dibinde tam olarak neler olduğunuanlattı, biz de şampiyonların her birine 50 puanüzerindenaşağıdakipuanlanverdik...

- Miss Fleur Delacour, Kabarcık-Kafa Büyüsü'nükusursuz biçimde kullandığı halde, hedefine yaklaşırkenGarkenezler'in saldırısına uğradı ve rehinesinikurtarmayıbaşaramadı.Onayirmibeşpuanveriyoruz.

Tribünlerdenalkışlarduyuldu.

Fleurgörkemlibaşınıikiyanasallayarak,"Sıfığhakettim,"dediboğukbirsesle.

-Mr.CedricDiggorydeKabarcık-KafaBüyüsükullandıverehinesiylegeriyedönenilkkişioldu.Amabirsaatlikkısıtlısüreyibirdakikaaştı.

KalabalıktakiHufflepuff'lardanmuazzambirtezahüratyükseldi.Harry,Cho'nunCedric'etakdirdolubirbakışattığınıgördü.

-Bunedenleonakırkyedipuanveriyoruz.

Harry'ninyüreğine indi.EğerCedricsüreyiaştıysa,kendisidekesinlikleaşmış

demekti.

- Mr. Viktor Krum her ne kadar eksik bir BiçimDeğiştirme gerçekleştirse de, bu yöntemi etkin biçimdekullandı,rehinesiyleikinciolarakgeriyedöndü.Onakırkpuanveriyoruz.

PektepedenbakanKarkaroffbüyükbircoşkuylaalkışladı.

- Mr. Harry Potter ise Galsamotu'nu etkin biçimdekullandı.

diyedevamettiBagman.

-Sonuncuolarakdöndü,birsaatlikkısıtlısüreyiçokaştı.AncakDenizhalkıReisesibizeMr.Potter'ınrehinelereilkulaşankişiolduğunuvedönüşündekigecikmeninyalnızcakendisininkini değil, bütün rehineleri güvenliğekavuşturmadakiazmindenkaynaklandığınısöylüyor.

RonveHermione,Harry'yeyarıkızan,yarıacıyanbakışlarattılar.

-Jüriüyelerininçoğu,

BagmanburadaKarkaroff'açokpisbirbakışattı.

-bununahlaklıbirkaraktere işaretettiğinive tampuanhakettiğinidüşünüyor.Ancak...Mr.Potterkırkbeşpuanaldı.

Harry'nin kalbi hopladı -Cedric'le eşit puanla birinci sıradaydı.Bir an şaşıranRon ve Hermione, Harry'ye bakakaldılar, sonra da güldüler ve kalabalıklabirliktealkışlamayabaşladılar.

Ron gürültünün üstünde duyulsun diye sesini yükselterek, "Buyur bakalım,Harry!"dedi."Ahmakdeğilmişsin-ahlaklıkarakterinvarmış!"

Fleur de heyecanla alkışlıyordu, ama Krum hiç de sevinmiş görünmüyordu.YenidenHermione'yeyanaşarakonundikkatiniçekrneyeçalıştı,oysaHermioneHarryiçinsevinçnaralarıatmaklaöylemeşguldüki,onudinlemedibile.

Bagman,

-Üçüncüvesongörev24Haziranakşamıgüneşbatıncayerinegetirilecek.

dedi.

- Şampiyonlara onları neyin beklediği tam bir ay öncebildirilecek. Şampiyonları desteklediğiniz için hepinizeteşekkürederiz.

MadamPomfreyşampiyonlarlarehineleri,hepsinekurugiysilergiydirmekiçinönünekatıpşatoyagötürmeyekoyulurken,Harrysersemlemişhalde,bitti,diyedüşündü... bitmişti, görevi başarmıştı... artık 24 Haziran'a kadar hiçbir şeyhakkındakaygılanmasıgerekmiyordu...

Harry taş merdivenden şatoya çıkarken, bir daha Hogsmeade'e gittiğindeDobby'yeyılınhergünüiçinbirçiftçorapalmayakararverdi.

YİRMİYEDİNCİBÖLÜM:PATİAYAK'INDÖNÜŞÜ

İkincigörevinsonrasındakieniyişeylerdenbiri,herkesingöldeolupbitenlerinayrıntılarınıdinlemeyepekhevesliolmasıydı:BöylelikleRonbirkerelikdeolsaHarry ile sahne ışıklarını paylaşma fırsatı buldu. Harry, Ron'un olaylarıyorumlamaşeklininheranlatıştabirazcıkdeğiştiğinifarketti.Önceleri,gerçeğiçokandıranşeyleranlatıyordu;enazından,anlattıklarıHermione'ninhikâyesineuyuyordu - Dumbledore bütün rehineleri Profesör McGonagall'ın odasındabüyülü bir uykuya yatırmıştı ve onları uyutmadan önce, hayli emniyetteolacakları ve suyun yüzüne çıktıkları anda uyanacakları konusunda güvencevermişti. Oysa bir hafta sonra Ron heyecan verici bir kaçırılma hikâyesianlatmaya başlamıştı. Sözde ağır silahlı, elli denizinsanına karşı tek başınaboğuşmuşda,onubağlamadanönceboyuneğsindiyedayakatmışlar.

PadmaPatil'e,"Amaasamcüppeminkoluiçindegizliydi,"diyegüvenceverdi.Ron büyük bir ilgi gördüğü için Padma da artık onunla çok daha fazlailgileniyordu ve koridorda yanından her geçişinde Ron'la konuşmayı ihmaletmiyordu."İstediğinanodeniz-budalalarıylakapışabilirdim."

Hermione, "Ne yapacaktın onlara, horlayacak mıydın?" dedi huysuz huysuz.Viktor Krum'un en çok özleyeceği şey olduğu için insanlar ona öylesataşıyorlardıki,pekhırçınlaşmıştı.

Ron'un kulakları kıpkırmızı oldu ve ondan sonra da olayların büyülü uykuversiyonunasadıkkaldı.

Mart ayı gelincehavabirazdahakurudu, amadışarı her çıktıklarında amansızrüzgâr ellerini ve yüzlerini yakıyordu. Postada gecikmeler vardı, çünkü rüzgârbaykuşlarırotadışınasavuruyordu.Harry'ninSirius'aHogsmeadehaftasonuiznitarihini bildirmek için gönderdiği kahverengi baykuş, tüylerinin yarısı tersdönmüşhalde,cumasabahıkahvaltıdagöründü.Harry'ninbacağındanSirius'uncevabını alır almaz da derhal uçup gitti. Besbelli, yeniden dışarıgönderileceğindenkorkmuştu.

Sirius'unbumektubudaneredeysebiröncekikadarkısaydı.

Cumartesiöğledensonrasaatikide,Hogsmeade'indışınaçıkan yolun sonundaki çitte (Dervish ve Banges'densonra)ol.Getirebildiğinkadaryiyecekgetir.

Ronkulaklarınainanamazgibi,"Hogsmeade'edönmüşolamazherhalde,"dedi.

Hermionede,"Dönmüşgibigörünüyor,değilmi?"dedi.

Harrygerginbirşekilde,"Onainanamıyorum,"dedi,"biryakalansa..."

"Amaburayakadar gelmiş sonuçta," dediRon. "Hemartık burası dapekRuhEmicikaynıyorsayılmaz."

Harrydalgındalgınmektubukatladı.Kendinekarşıdürüstdavranmasıgerekirse,Sirius'utekrargörmeyigerçektenistiyordu.Buyüzdendeöğledensonranınsondersine -iki saat üst üste İksir- girerken, zindanlara giden basamakları inerkengeneldeolduğundançokdahaneşeliydi.

Malfoy,CrabbeveGoyle,PansyParkinson'ınSlytherinkızlarıçetesiylebirlikte,sınıfkapısınınönündetoplanmışlardı.HepsiHarry'ningöremediğibirşeyebakıpkıkır kıkır gülüyordu. Harry, Ron ve Hermione yaklaşırlarken, Pansy'ninbuldoğu andıran yüzü Goyle'un geniş sırtının arkasından heyecanla onlarabakıyordu.

"Geldiler, geldiler!" diye kıkırdadı ve Slytherin'lerin düğümü çözüldü. Harry,Pansy'nin elindebir dergiolduğunugördü -CadıGündemi.Kapaktakihareketeden resim,dişlerimeydandagülümseyenveasasıylabüyükbirpandispanyayıişaretedenkıvırcıksaçlıbircadıyıgösteriyordu.

Pansyyüksek sesle, "Burada seni ilgilendirecekbir şey bulabilirsin,Granger!"dedi,sonradadergiyiHermione'yeattı.ŞaşıranHermionedergiyiyakaladı.TamoandazindankapısıaçıldıveSnapehepsineiçerigelmeleriniişaretetti.

Hermione,HarryveRonherzamanolduğugibizindanınarkasındakibirmasayagittiler. Snape bugünün iksirinin malzemelerini tahtaya yazmak için onlaraarkasını dönünce de, Hermione sıranın altında telaşla derginin sayfalarınıkarıştırdı. Sonunda, orta sayfalarda, aradıkları şeyi buldu. Harry ve Ron birazdahayakındangörmekiçineğildiler.Harry'ninrenklibirresmikısabirhaberintepesindeduruyordu.

HARRYPOTTER'INGİZLİAŞKI

Belki de başka kimselere benzemeyen bir çocuk - amaergenliğin bütün sıradan acılarını çeken bir çocuk, diyeyazıyor Rita Skeeter. Annesiyle babasının trajikölümünden sonra, on dört yaşındaki Harry Potterteselliyi Hogwarts'taki uzun süreli kız arkadaşı olan,Muggle anne babadan doğma Hermione Granger'dabulduğunu düşünmüştü. Kısa süre sonra, zaten kişiselkayıplarla dolu olan hayatında yeni bir duygusal darbeyiyeceğinibilemezditabii.

GösterişsizamahırslıbirkızolanMissGranger'ınünlübüyücülere karşı, Harry'nin tek başına tatminedemeyeceği bir düşkünlüğü var gibi görünüyor.BulgaristanArayıcısıvesonDünyaQuidditchKupası'nınkahramanı Viktor Krum'un Hogwarts'a gelişinden beri,Miss Granger her iki çocuğun da sevgileriyle oynuyor.Entrikacı Miss Granger'a açıkça abayı yakmış olanKrum, onu yaz tatilinde Bulgaristan'a gelip kendisiniziyaret etmeye davet etti bile. Krum ısrarla "daha öncebir kız hakkında hiç böyle şeyler hissetmediğini"söylüyor.

Ancak, bu iki bahtsız çocuğun ilgisini çeken yalnızcaMissGranger'ınşüphelidoğalcazibesiolmayabilir.

Güzel ve hayat dolu bir dördüncü sınıf öğrencisi olanPansyParkinson, "O kız gerçekten çirkin," diyor. "Ama

birAşkİksiriyapıyorolabilir,kafasıepeyceçalışır.Benceişiböylegötürüyor."Aşk İksirleri elbette Hogwarts'ta yasak, AlbusDumbledore'un bu iddiaları soruşturacağına da hiçşüpheyok.Buarada,HarryPotter'ıniyiliğinidileyenlere,bir dahaki sefere kalbini buna daha fazla layık olanbirinevermesiniümitetmekdüşüyor.

Hermione yazıya bakarken, Ron, "Demiştim sana!" diye tısladı. "Sana RitaSkeeter'ıkızdırmademiştimlSenibirtür-kötükadınaçevirmişişte!"

Hermioneşaşkınlığınıatıpkahkahayıkoyuverdi.

"Kötükadınmı?"diyetekrarladı,dönüpRon'abakarkenkıkırdamamaçabasıylasarsılarak.

Ron,kulaklarıkızararak,"Annemonlaraöyleder,"dedi.

Hermionehâlâkıkırdayarak,"EğerRita'nınelindenbundanfazlasıgelmiyorsa,"dedi, "ustalığını kaybediyor demektir." Elinde tuttuğu Cadı Gündemi'niyanındakiboşsandalyeyeattı."Biryığıneskimodasaçmalık."

Başınıkaldırıp,yazıdanrahatsızolupolmadıklarınıanlamakiçinonuveHarry'yigözleyenSlytherin'lere baktı.Hermione alaycı bir gülüşle onlara el salladı.O,Harry ve Ron, Zekâ-Bileyici İksir için gerekecek malzemeleri çıkarmayabaşladılar.

Hermioneondakikasonra,elindekitokmağıhavada,birkâsedolusubokböceğiüzerinde tutarken, "Ama bunda bir tuhaflık var," dedi. "Rita Skeeter nasılbilebilirki...?"

Ronhemen,"Neyinasılbilir?"dedi."Aşkİksirlerikarıştırmıyordun,değilmi?"

Hermione, "Aptallaşma," diye cevabı yapıştırdı, yeniden böceklerini dövmeyebaşladı."Hayır,sadece...Viktor'unbeniyazındavetettiğinineredenbildi?"

Hermione bunu söylerken kıpkırmızı kesildi ve gözlerini kararlı bir şekildeRon'dankaçırdı.

"Ne?"dediRon,tokmağınıbüyükbirgümbürtüyledüşürerek.

"Benigöldençıkarırçıkarmazsöyledi,"diyemırıldandıHermione."Köpekbalığıkafasınıçıkardıktansonra.MadamPomfreybizebattaniyevermişti,Viktorbeni,duymasınlar diye jüriden biraz uzağa çekti ve yazın bir şey yapmıyorsamonagitmekistermiyimdiyesordu-"

"Peki sen ne dedin?" dedi Ron. Tokmağını almıştı ve gözleri Hermione'ninüstünde olduğu için, onu kâsesinden yirmi beş santim kadar uzağa vuruyor,sırayıdövüyordu.

Hermione,"Vebaşkakimseiçinböyleşeylerhissetmediğinigerçektensöyledi,"diyedevametti.Artıköylekızarmıştıki,çevreyesıcaklıkyayıyormuşgibigeldiHarry'ye. "AmaRitaSkeeteronunasıl duymuşolabilir?Oradadeğildi... oradamıydı yoksa?Belki gerçekten de bir görünmezlik pelerini var; belki de ikincigöreviizlemekiçingizliceokularazisinegirdi..."

"Pekisennededin?"diye tekrarladıRon.Tokmağıöyleşiddetlevuruyorduki,sırayıgöçertmişti.

"Şey,aklımfikrimseninleHarry'ninkurtulupkurtulmadığınızdaolduğuiçin-"

Arkalarından gelen buz gibi bir ses, "Sosyal hayatınız mutlaka büyüleyicidir,Miss Granger," dedi, "yine de sizden bunu sınıfımda tartışmamanızı istemekzorundayım.Gryffindor'danonpuan."

OnlarkonuşurkenSnapesessizceyanlarınagelmişti.Şimdibütünsınıfdönmüşonlara bakıyordu. Malfoy bu fırsattan faydalanarak zindanın öbür ucundan“DANDİKPOTTER”rozetiniHarry'yegösterdi.

"Ah...demekmasaaltındadergideokuyorsunuz?"dediSnape,CadıGündemi'nikaparak."Gryffindor'danonpuandaha...ah,amaelbette..."Snape'inkaragözleriRitaSkeeter'ınyazısınıgörünceparladı."Potter'ıngazetekupürlerinisaklamasıgerek..."

Zindan Slytherin'lerin kahkahasıyla çınladı, Snape'in ince ağzı da sevimsiz birgülümsemeyle büküldü. Harry'yi öfkeden kudurtarak, yazıyı yüksek sesleokumayakoyuldu.

"'HarryPotter'ınGizliAşkı...'amanaman,Potter,şimdiderdinneböyle?'Belkidebaşkakimselerebenzemeyenbirçocuk...'"

Harry yüzünün yandığını hissedebiliyordu. Snape, Slytherin'ler şöyle gür birkahkaha atabilsinler diye, her cümlenin sonunda duruyordu. Yazı, o okuduğu

zaman,gerçekteolduğundanonkatbetergeliyordukulağa.

"... 'Bu arada, Harry Potter'ın iyiliğini dileyenlere, bir dahaki sefere kalbinibuna daha fazla layık olan birine vermesini ümit etmek düşüyor.' Ne kadardokunaklı," diye alaycı alaycı güldü Snape. Slytherin'lerin sınıfı çınlatankahkahaları sürerken, dergiyi katladı. "Eh, sanırım en iyisi üçünüzü ayırmak.Belki de böylece kafanızı karmaşık aşk hayatlarınıza değil, iksirlerinizeyorabilirsiniz.Weasley,senburadakal.MissGranger,oraya,MissParkinson'ınyanına.Potter-benimmasamınönündekimasaya.Hadi.Hemen."

Öfkeden deliye dönen Harry, malzemeleriyle çantasını kazanının içine attı vekazanı zindanın baş tarafındaki boşmasaya sürükledi. Snape arkasındangeldi,masasına oturup Harry'nin kazanını boşaltmasını izledi. Snape'e bakmamayakararlıolanHarry,bokböcekleriniezmeyisürdürdü.HerbirisininSnape'inyüzüolduğunuhayalediyordu.

Sınıfın geri kalanı yeniden çalışmaya başlayınca, Snape alçak sesle, "Basınınsanaolanbu ilgisi, zatenbüyümüşolanburnunudahadabüyütmüşebenziyor,Potter,"dedi.

Harrycevapvermedi.Snape'inonukışkırtmayaçalıştığınıbiliyordu;bunudahaönce de yapmıştı. Hiç kuşkusuz, ders sona ermeden Gryffindor'dan yuvarlakhesapellipuanindirmekiçinbahaneanyordu.

Snape, "Bütün büyücülük dünyasının senden etkilendiği şeklinde bir yanılgıyadüşmüşolabilirsin,"diyedevametti.Öylealçakseslekonuşuyorduki,başkahiçkimse onu duyamıyordu (Harry bokböceklerini ezmeyi sürdürdü, oysa onlarıçoktaninceciktozhalinegetirmiştibile)."Amabenresminingazetelerdekaçkezçıktığınaaldırmıyorum.Banagöre,Potter,senkendinikurallarınüstündegörenpisbirküçükçocuktanbaşkabirşeydeğilsin."

Harry toz haline gelmiş böcekleri kazanına koyup, zencefil köklerini kesmeyebaşladı.Ellerisinirdenhafifçetitriyordu,amasankiSnape'inonasöyledikleriniduyamıyormuşgibi,başınıkaldırmadı.

Snapedahadayumuşakvetehlikelibirsesle,"Bununiçinseniadilbirşekildeuyarıyorum,Potter,"dedi,"minikçaplıbirşöhretolsandaolmasanda-birkezdahagizliceodamagirerkenseniyakalarsam-"

Harry sağırlık tasladığını unutarak, öfkeyle, "Ben odanızın yakınına bilegitmedim!"dedi.

"Bana yalan söyleme," diye tısladı Snape. Dipleri görünmeyen kara gözleri

Harry'ninkileriburgugibideliyordusanki."Kanguruderisi.Galsamotu.Herikisidebenimözelstoğumdanveonlarıkiminçaldığınıbiliyorum."

Harry dik dik Snape'e baktı, gözlerini kırpmamaya ya da suçlu görünmemeyekararlıydı. Aslında, bunların ikisini de Snape'ten o çalmamıştı. Onlar ikincisınıftayken,kanguruderisiniHermionealmıştı-ÇokÖzlüİksiriçingerekiyordu-ve Snape o sıralar Harry'den şüphelendiği halde, bunu asla kanıtlayamamıştı.Galsamotu'nuiseDobbyalmıştı,tabii.

Harrysoğukkanlılıkla,"Nedensözettiğinizibilmiyorum,"diyeyalansöyledi.

"Odamagirildiğigece senyatağındadeğildin!"diye tısladıSnape. "Biliyorum,Potter!Deli-GözMoodydeseninhayranlarkulübünekatılmışolabilirama,bendavranışını hoş görmeyeceğim! Bir kere daha gece gezintisine çıkıp odamagirersen,Potter,bedeliniödersin!"

"Tamam," dedi Harry sakin bir şekilde, zencefil köklerine dönerek. "Eğeriçimdenorayagitmekgelirse,bunuaklımdançıkarmayacağım."

Snape'ingözleriateşlersaçtı.Birelinikaracüppesininiçinedaldırdı.Harrybiran Snape'in asasını çekip ona bir lanet yapmak üzere olduğunu sandı - sonraSnape'in, içindetamamenberrakbiriksirolanküçükbirkristalşişeçıkardığınıgördüvebakakaldı.

"Bunun ne olduğunu biliyor musun, Potter?" dedi Snape, gözleri yenidentehlikelibirşekildeparıldamayabaşlamıştı.

"Hayır,"dediHarry,bukezdoğrusöylüyordu.

"Veritaserum - öylesine güçlü bir Hakikat İksiri ki, üç damlası bile en gizlisırlarını bütün sınıfın önünde ortaya dökmene yeter," dedi Snape, kötücül biredayla. "Şimdi, bu iksirin kullanımı çok sert Bakanlık talimatlarıyla kontroledilir. Ama eğer sen ayağını denk almazsan, bir bakarsın elim kayıvermış -"kristalşişeyihafifçesalladı"-hemdetamakşamları içtiğinbalkabağısuyununüstünde. İşte o zaman, Potter... işte o zaman benim odama girip girmediğinianlarız."

Harryhiçbirşeysöylemedi.Yenidenzencefilköklerinedöndü,bıçağınıaldıveonlarıbölmeyekoyuldu.BuHakikat İksiri işindenhiçhoşlanmamıştı, doğrusuSnape'tendeelininkayıponaiksirvermesinibeklerdihani.Snapeböylebirşeyyaparsaağzındannelerdökülebileceğinidüşününce,titremesinizorluklaönledi...Bir sürü insanınbaşınadert açmakbiryana -baştaHermioneveDobbyolmaküzere- sakladığı bütün o diğer şeyler de vardı... Sirius'la bağlantısı olduğu

gerçeğigibi...ve-düşününceiçiburkuldu-Cho'yakarşıduygularıgibi...Zencefilköklerini dekazana attı ve acabaMoody'nin izindengidip sadeceözel bir cepşişesindenmiiçmeyebaşlasadiyedüşündü.

Zindankapısıçalındı.

Snapeherzamankisesiyle,"Girin,"dedi.

Kapı açılırken sınıf dönüp baktı. Profesör Karkaroff içeri girdi. Snape'inmasasına yürürken herkes onu izledi. Parmağını yine keçi sakalına dolamış,kıvırıpduruyorduveendişeligörünüyordu.

Snape'in masasına varır varmaz, "Konuşmamız gerek," dedi. Söylediklerinikimsenin duymamasına öyle dikkat ediyordu ki, dudaklarını belli belirsizoynatıyordu;başarısızbirvantrilokgibiydi.Harrygözlerinizencefilköklerindenayırmadankulakkabarttı.

Snape,"Seninledersimdensonrakonuşurum,Karkaroff-"diyemırıldandı.AmaKarkaroffonunsözünükesti.

"Beniatlatma,Severus,benşimdikonuşmakistiyorum.Bendenkaçıyorsun."

"Derstensonra,"diyetersledionuSnape.

Harry,yeterincearmadülosafrasıdöküpdökmediğinianlamakiçinölçmekabınabirgözatmabahanesiyle,ikisineyanyanbaktı.Karkaroffçokendişeli,Snapedekızgıngörünüyordu.

Karkaroff iki saatlik ders sona erene kadar Snape'inmasasının başında dikilipdurdu. Ders sonunda Snape'in ondan kaçmasını önlemeye azmetmişgörünüyordu. Karkaroff'un ne diyeceğini merak eden Harry, zilden iki dakikaönce armadillo safrası şişesini bile bile döktü. Böylece de sınıfın geri kalanıgürültüylekapıyadoğrugiderken, kazanının arkasına saklanıpyeri silmek içinbirbahanesioldu.

Snape'in Karkaroff'a, tıslarmış gibi, "Neymiş bu kadar acele olan?" dediğiniduydu.

"Bu," dedi Karkaroff. Kazanının yanından gözetleyen Harry, Karkaroff'un,cüppesininsolkolununyeniniyukarıçekipSnape'edirseğininaltında,koluniçtarafındabirşeyigösterdiğinigördü.

"Ee?" dedi Karkaroff, hâlâ dudaklarını oynatmamak için elinden geleniyapıyordu."Görüyormusun?Aslabukadarnetolmamıştı,taozamandan–"

KaragözleriylesınıfıtarayanSnape,"Kapatşunu!"diyehırladı.

"Amasendefarketmişolmalısın-"diyebaşladıKarkaroff,endişelibirsesle.

"Daha sonra konuşabiliriz, Karkaroff!" diye tersledi Snape. "Potter! Neyapıyorsunsenorada?"

Harry masum masum, "Armadillo saframı temizliyorum, Profesör," dedi.DoğrulupSnape'eelindekisırılsıklambezigösterdi.

Karkaroffbirandageridönüpzindandançıktı.

Hem kaygılı, hem öfkeli görünüyordu. Fevkalade kızgın bir Snape'le yalnızkalmakistemeyenHarrydekitaplarıylamalzemeleriniçantasınaattıveazöncetanıkolduğuşeyiRonileHermione'yeanlatmakiçinsonhızlasınıfıterketti.

*****

Ertesi gün öğleyin şatodan ayrıldıklarında, dışarıda gümüş renkli zayıf birgüneşin parladığını gördüler. Hava bütün yıl olduğundan daha ılımlıydı veHogsmeade'e geldiklerinde üçü de pelerinlerini çıkartıp omuzlarına atmışlardı.Sirrus'un getirmelerini söylediği yiyecekler Harry'nin çantasındaydı. Öğleyemeğinde masadan bir düzine tavuk budu, bir somun ekmek ve bir sürahibalkabağısuyuyürütmüşlerdi.

Dobby'yehediyealmakiçinBayramlıkBüyücügiyimdükkânınagirdiler.Oradabulabilecekleri en renkli çorapları seçerek hoşça vakit geçirdiler. Aralarında,parıldayan altın ve gümüş yıldızlı deseni olan bir çift çorapla, çok koktuğuzamanyüksekseslebağıranbirçiftçorapdavardı.Sonra,saatbirbuçuktaHighStreet'tenyukarıdoğruyolakoyuldular,DervishveBanges'ıgeçtilerveköyünucunadoğruyürüdüler.

Harrydahaöncehiçbuyöndegitmemişti.Dolambaçlıyolonları,Hogsmeade'içevreleyenyabanılkırlaragötürüyordu.Buradaazsayıdakulübevardı,bahçeleride daha büyüktü; Hogsmeade'in gölgesinde yattığı dağın eteğine doğruyürüyorlardı. Bir köşeyi dönünce, yolun sonunda bir çit gördüler. Çok büyük,salkımsaçaktüylü,karabirköpek,önayaklarıenüsttahtada,onlarıbekliyordu.Ağzındagazetelervardıvepektanıdıkgörünüyordu...

YanınavardıklarızamanHarry,"Merhaba,Sirius"dedi.

KaraköpekhevesleHarry'ninçantasınıkokladı,kuyruğunubirkezsalladı,sonradöndü ve yükselerek dağın kayalık eteğine giden çalılığı geçip yoluna devametti.Harry,RonveHermioneçitiaşıponunpeşindengittiler.

Sirius önlerine düşüp onları, yerin taşlarla ve kayalarla kaplı olduğu dağıneteğinegötürdü.Onagörehavahoştutabii,dörtayağıvardı.AmaHarry,RonveHermione'nin çok geçmeden soluğu kesildi. Daha yükseklere, dağın tepesinedoğrugidenSirius'u takip ettiler.Yarım saatkadardik, dolambaçlı ve taşlı birpatikadan tırmandılar, güneş altında terleyerek Sirius'un sallanan kuyruğunuizlediler.Harry'ninçantasınınkayışlarıomzunukesiyordu.

Nihayet,Siriusbirdengözdenkayboldu,yokolduğuyerevardıklarındakayadadarbir yarıkgördüler.Güçlükle içeri girdiklerinde, kendilerini serinve loşbirmağarada buldular.Mağaranın bir ucunda, ipinin ucu büyük bir kayaya bağlı,hipogrifŞahgagaduruyordu.Yarıgriat,yarıdevkartalolanŞahgaga'nınyırtıcıbakışlı, turuncu gözü onları görünce parladı. Hepsi eğilip ona selam verdiler.Şahgagaüçünübir anhükmedenbakışlarla süzdükten sonra, pulluöndizlerinieğdiveHermione'ninkoşuptüylüboynunuokşamasınaizinverdi.Harryisekaraköpeğebakıyordu.Köpekvaftizbabasınadönüşmüştü.

Siriusyırtıkpırtık,gribircüppegiymişti,Azkaban'dançıktığındaüzerindeolancüppe.Siyahsaçları,şömineniniçindebelirdiğizamankindendahauzundu,hemkarmakarışıktı,hemdekeçeleşmişti.Çokzayıfgörünüyordu.

Ağzındaki eski Gelecek Postası gazetelerini mağaranın zeminine fırlattıktansonra,boğukbirsesle,"Tavuk!"dedi.

Harryçantasınıaçtıvetavukbutlarıylaekmekçıkınınıonaverdi.

Siriusçıkını açıpbirbutkaparak, "Sağol,"dedi.Yereoturdu,dişiylekocabirparçakopardı."Dahaçokfareyiyorum.Hogsmeade'denfazlayiyecekçalamam;dikkatiüstümeçekerim."

Harry'yesırıttı,amaHarryonunsırıtışınagönülsüzbirşekildekarşılıkverdi.

"Buradaneişinvar,Sirius?"dedi.

Sirius köpeği andıran bir şekilde tavuk kemiğini geveleyerek, "Vaftiz babanolarak görevimi yerine getiriyorum," dedi. "Endişelenme, kendime sevimli birsokakköpeğisüsüveriyorum."

Hâlâ sırıtıyordu, ama Harry'nin yüzündeki kaygıyı görünce daha ciddi birşekilde, "Olay yerinde olmak istedim," dedi. "Son mektubun... eh, diyelim ki

işlerdahadakarışıkbirhal aldı.Birisigazeteyi attığındahemençalıyorumveanlaşıldığıkadarıylatekkaygılanandabendeğilim."

Başıyla mağara zeminindeki, sayfaları sararmakta olan Gelecek Postasıgazeteleriniişaretetti,Rondagazetelerialıpaçtı.

AmaHarryhâlâgözlerinidikmiş,Sirius'abakıyordu."Yaseniyakalarlarsa?Yagörünürsen?"

"Burada benim Animagus olduğumu bilen kişiler, yalnızca siz üçünüz veDumbledore,"dediSirius,omuzsilkerek.Biryandandatavukbudunukıtlıktançıkmışgibiyemeyisürdürüyordu.

Ron, Harry'yi dürttü ve Gelecek Postası gazetelerini ona verdi. İki taneydi.Birininmanşeti “BartemiusCrouch'un EsrarengizHastalığı"ydı, ötekininki de“BakanlıkCadısıHâlâKayıp-SihirBakanıŞimdiŞahsenİlgileniyor”du.

Harry, Crouch hakkındaki yazıya bir göz attı. Cümlecikler gözüne doğruzıplıyordu sanki: Kasımdan beri halk arasında görünmedi... evi terk edilmişgibi... St. Mungo Sihirsel Hastalıklar Hastanesi yorum yapmaktan kaçınıyor...Bakanlıkciddihastalıkrivayetlerinidoğrulamayıreddediyor...

Harry yavaş yavaş, "Sanki ölüyormuş gibi bir hava yaratıyorlar," dedi. "Amaeğerburayagelebildiyse,okadarhastaolamaz..."

Ron, Sirius'a, "Ağabeyim, Crouch'un özel yardımcısıdır," dedi. "O, Crouch'unfazlaçalışmaktanbitapdüştüğünüsöylüyor."

Harry ağır ağır, hâlâ yazıyı okuyarak, "Bak, son kez yakından gördüğümdegerçektenhastagibiydi,"dedi."AdımınKadeh'tençıktığıgece..."

Hermionesoğukbirsesle,"Winky'yiatmanıncezasınıçekiyor,değilmi?"dedi.Sirius'un tavuk kemiklerini çatır çutur yiyen Şahgaga'yı okşuyordu. "Bahsegirerimki,şimdikeşkeyapmamışolsamdiyordur-Winkyartıkyanındadeğil,artıkonabakmıyorya,bahsegirerimkişimdiaradakifarkıanlamıştır.”

Ron, Hermione'ye karanlık bir bakış atarak, "Hermione kafayı ev cinleriylebozdu,"diyemırıldandıSirius'a.

AmaSiriusilgilenmişgörünüyordu."Crouchevcininimikovdu?"

"Evet, Quidditch Dünya Kupası'nda," dedi Harry. Karanlık İşaret'in ortayaçıkışını,Winky'nin,elindesıkısıkıtuttuğuHarry'ninasasıylabulunuşunuveMr.Crouch'unkorkunçöfkesinianlatmayakoyuldu.

Harryanlatmayıbitirdiğinde,Siriusyenidenayağakalkmış,mağaradavoltaatıpduruyordu. Biraz sonra, yeni bir tavuk kemiğini sallayarak, "Şurasını iyiceanlayayım,"dedi."CiniönceÜstLoca'dagördünüz.Crouch'ayerayırmıştı,değilmi?"

Harry,RonveHermionebirağızdan,"Doğru,"dediler.

"AmaCrouchmaçagelmedi,ha?"

"Hayır,"dediHarry."Sanırımçokmeşgulolduğunusöyledi."

Siriusmağarayısessizcebiruçtanbirucaadımladı.Sonrada,"Harry,"dedi,"ÜstLoca'dançıktıktansonraasancebindemidiyekontroletmişmiydin?"

"Hımmm..."Harry iyicedüşündü.Sonunda,"Hayır,"dedi. "Ağaçlığagirmedenönce kullanmam gerekmedi. Elimi cebime soktuğumda da, orada sadeceEnvaigöz vardı." Sirius'a baktı. "Yani sen, İşaret'i yapan kimse, Üst Loca'dabenimasamımıçaldıdemekistiyorsun?"

"Mümkündür,"dediSirius.

Hermione,"OasayıWinkyçalmadı!"diyeısraretti.

Sirius,kaşlarıçatık,mağarayıadımlamayadevamederken,"Olocadasadececinyoktu,"dedi."Arkanızdabaşkakimoturuyordu?"

"Birsürüinsan,"dediHarry."Bulgarbakanlar...CorneliusFudge...Malfoy'lar..."

Ron birden, "Malfoy'lar!" dedi. Öyle bağırmıştı ki, sesi mağaranın dört biryanında yankılandı, Şahgaga da sinirli sinirli başını savurdu. "Bahse girerimLuciusMalfoy'dur!"

"Başkakimseyokmuydu?"dediSirius.

Harry,"Kimseyoktu,"dedi.

Hermione,"Vardı,LudoBagman,vardı,"diyehatırlattıona.

"Aa,evet..."

Sirius volta atmayı sürdürerek, "Bagman hakkında, eskiden WimbourneWasps'ınVurucusuolduğudışındabirşeybilmiyorum,"dedi."Nasılbiri?"

"İdare eder," dedi Harry. "Bana Üç-Büyücü Turnuvası'nda yardım teklif edipduruyor."

Siriuskaşlarınıdahadafazlaçatarak,"Öylemi?"dedi."Niyeediyoracaba?"

"Bendenhoşlanmış,"dediHarry.

"Hımm,"dediSirius,düşünceligörünüyordu.

Hermione,"Karanlıkİşaretbelirmedenhemenönceağaçlıktagördükonu,"dediSirius'a."Hatırlıyormusunuz?"dediHarryileRon'a.

Ron,"Evetama,ağaçlıktakalmadı,değilmi?"dedi.

"Bizonaayaklanmadansözederetmez,kampyerinegeridöndü."

"Neredenbiliyorsun?" diye cevabı yapıştırdıHermione. "Nereye buharlaştığınıneredenbiliyorsun?"

Ron kulaklarına inanamayarak, "Hadi canım," dedi, "yani sen şimdi Karanlıkİşaret'iLudoBagmanmıyaptıdiyorsun?"

Hermioneinatla,"OnunyapmışolmasıWinky'ninyapmışolmasındandahaaklayakın,"dedi.

RonanlamlıanlamlıSirius'abaktı."Demiştimsana.Kafayıevcinlerine-"

Ama Sirius elini kaldırıp Ron'u susturdu. "Karanlık İşaret yaratıldığında, cinelindeHarry'ninasasıylayakalanınca,Crouchneyaptı?"

"Çalılıklarabakmayagitti,"dediHarry,"amabaşkakimseyoktu."

“Tabii," diye mırıldandı Sirius, yukarı aşağı volta atarak, "tabii, bunu kendicininekondurmakistemiyordu...sonradaonukovdumu?"

"Evet," dedi Hermione hararetle, "onu kovdu, sırf çadırında kalmadı ve onuezmelerine-"

"Hermione,"dediRon,"şucindenbahsetmeyikesermisin!"

Siriusbaşınısalladı."O,Crouch'unnotunusendeniyivermiş,Ron.Biradamınnasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan, kendisiyle eşit olanlara değil, astlarınanasılmuameleettiğinebak."

Elini tıraş olmamış yüzünde gezdirdi, belli ki harıl harıl düşünüyordu. "BartyCrouch'un ortadan kaybolması... Quidditch Dünya Kupası'nda ev cinininkendisine yer ayırmasını sağlama zahmetine katlanıyor, ama sonra da kalkıpmaçı izlemeye gelmiyor. Üç-Büyücü Turnuvası'nı yeniden başlatmak için çokçalışıyor ve sonra ona da gelmekten vazgeçiyor... Crouch'a yakışmayan şeylerbunlar.Eğerdahaöncehastalıkyüzündenbirgünolsunizinaldıysa,Şahgaga'yıyerim."

"Crouch'utanıyormusunyani?"diyesorduHarry.

Sirius'un yüzü karardı. Birden, Harry'nin onunla ilk karşılaştığı geceki kadartehditedicigöründü.Harry'ninSirius'uhâlâkatilsandığıgecekikadar.

Sirius alçak sesle, "Haa, Crouch'u tanıyorum tabii," dedi. "Benim Azkaban'agönderilmemiçinemirverenoydu-mahkemeyeçıkarılmadan."

RonveHermionebirağızdan,"Ne?"dediler.

"Şakaediyorsun!"dediHarry.

Sirius tavuktan büyük bir lokma daha ısırarak, "Hayır, etmiyorum," dedi."Crouch eskiden Sihirli Yasal Yaptırım Dairesi Başkanı'ydı, bilmiyormuydunuz?"

Harry,RonveHermionehayıranlamındabaşlarınısalladılar.

"Herkes onun Sihir Bakanı olmasını bekliyordu," dedi Sirius. "Büyük birbüyücüdür,BartyCrouch,sihirgücüyüksektir-veiktidarhırsıyladoludur.Yo,asla bir Voldemort destekçisi olmadı," dedi, Harry'nin yüzündeki bakışıokuyarak."Hayır,BartyCrouchherzamanKaranlıkyanailişkinhisleriniyükseksesle belirtirdi. Ama Karanlık yana karşı olan bir sürü insan... neyse,anlamazsınız...çokgençsiniz..."

Ron sesinde sinirli bir tınıyla, "Babam da Dünya Kupası'nda böyle demişti,"dedi."Senyinedebirdenesene,niyedenemiyorsun?"

Sirius'unzayıfyüzübirgülümsemeyleaydınlandı."Pekâlâ,deneyeyim..."

Mağaranınüstkısmınadoğruyürüdü,gerigeldive,"Voldemort'unşuandagüçlüolduğunu varsayın," dedi. "Kimlerin onu desteklediğini bilmiyorsunuz, kiminonun için çalışıp kimin çalışmadığını bilmiyorsunuz. Ama biliyorsunuz ki,insanlarıkontrolediyor,onlaraellerindeolmadankorkunçşeyleryaptırabiliyor.Kendiniz,ailenizvedostlarınıziçinkorkuyorsunuz.Herhaftadahafazlaölüm,daha fazla kaybolma, daha fazla işkence haberi geliyor... Sihir Bakanlığıkarmakarışık, ne yapacaklarını bilmiyorlar, her şeyi Muggle'lardan saklamayaçalışıyorlar, ama bu aradaMuggle'lar da ölüyor.Her yerde terör var... panik...kargaşa...Böylegünlerdiişte.”

"İşteböylegünlerbazıinsanlarıneniyi,bazılarınındaenkötütaraflarınıortayaçıkarır.Crouch'unilkeleribaşlangıçtaiyiolabilir-benbilemiyorum.Bakanlık'tahızla yükseldi ve Voldemort'un destekçilerine karşı çok sert önlemler almayabaşladı. Seherbazlar'a yeni haklar verildi - örneğin, esir alma yerine öldürme

hakkı.Ayrıca,mahkemeyeçıkarılmadandosdoğruRuhEmiciler'e teslimedilentek kişi de ben değildim.Crouch şiddete şiddetle karşılık verdi ve şüphelilerekarşıAffedilmezLanetler'inkullanılmasıiçinyetkiverdi.Banakalırsa,Karanlıkyandakilerin çoğu kadar amansız ve acımasızlaştı. Yanlış anlamayın, onudestekleyenler vardı - birçok kişi onun işleri yapma şeklinin doğru olduğunudüşünüyorduvebirsürücadıylabüyücüonunSihirBakanıolmasıiçinyaygaraediyordu. Voldemort kaybolunca, Crouch'un bu üst mevkiye gelmesine anmeselesigözüylebakılmayabaşlandı.Amasonrahaylitalihsizbirolaymeydanageldi..." Sirius acı acı güldü. "Crouch'un kendi oğlu, ikna güçleri sayesindeAzkaban'dan uzak kalmayı beceren bir grupÖlümYiyen'le birlikte yakalandı.BesbelliVoldemort'ubuluponuyenideniktidaragetirmeyeçalışıyorlardı."

"Crouch'unoğlumuyakalandı?"dedi,soluğukesilenHermione.

"Aynen," dedi Sirius. Tavuk kemiğini Şahgaga'ya attı, kendisi de yere, ekmeksomunununyanınasırtüstüuzanarakonuikiyeböldü."İhtiyarBartyiçinbayağıkötübirşoktusanırım.Ailesiyleevdebirazdahafazlavakitgeçirmeliymiş,değilmi? Arada bir bürosundan erken saatte çıkmalıymış... kendi oğlunutanımalıymış."

Ekmeğikocaparçalarhalindeyutmayabaşlamıştı.

"OğlugerçektenbirÖlümYiyenmiydi?"diyesorduHarry.

"En ufak bir fikrim yok," dedi Sirius, hâlâ ağzına ekmek tıkıyordu. "Ogetirildiğinde ben de Azkaban'daydım. Bunların çoğunu çıktıktan sonraöğrendim.Oğlangerçektende,ÖlümYiyenolduklarınahayatımüzerinebahsegirebileceğimkişilerleyakalanmıştı-amaodayanlışzamandayanlışyerdeydibelki,tıpkıevcinigibi."

Hermione,"Crouchoğlunuoradançıkarmayaçalıştımı?"diyefısıldadı.

Siriushavlamayaçokbenzeyenbirkahkahaattı."Crouchoğlunuçıkaracak,ha?Onun notunu verdin sanıyordum, Hermione. İtibarını lekeleme tehdidindebulunan her şey gitmeliydi; bütün hayatını Sihir Bakanı olmaya adamıştı.Kendisini ona adamış bir ev cinini, yeniden Kara İşaret'le arasında bağlantıkurduğu içinkovuşunugördünüz -busizeonunnasılbiriolduğuhakkındabirfikir vermiyor mu? Crouch'un baba muhabbeti sadece oğlunun mahkemeyeçıkmasını sağlamakla sınırlı kaldı ve, anlatılanlara göre, bu mahkeme deCrouch'un oğlandan ne kadar nefret ettiğini göstermesi için bir araçtan öte birşeydeğildi...sonradaonudosdoğruAzkaban'ayolladı."

Harryalçaksesle,"KendioğlunuRuhEmiciler'emiteslimetti?"diyesordu.

"Öyle," dedi Sirius, artık hiç de eğleniyormuş gibi görünmüyordu. "Ben RuhEmiciler'in onu içeri getirişini gördüm, hücremin kapısındaki parmaklıklarınarasındanizledim.Taşçatlasaondokuzyaşındanfazladeğildi.Onubenimkininyakınında bir hücreye koydular. Gece olunca, anne, anne, diye bağırmayabaşladı.Amabirkaçgünsonrasesikesildi...sonundahepsininsesikesilirzaten...yaniuykularındahaykırmadıklarısürece..."

Bir an için, Sirius'un gözlerindeki ölgün bakış her zamankinden daha belirginhalegeldi,sankiüstünepanjurkapanmışgibi.

"YanihâlâAzkaban'damı?"dediHarry.

"Hayır," dedi Sirius donuk bir sesle. "Hayır, artık orada değil. Onugetirmelerindenbiryılsonraöldü."

"Öldümü?"

"Tek ölen o değil," dedi Sirius acı acı. "Çoğu orada çıldırır ve sonunda çoğuyemekyemektenvazgeçer.Yaşamaarzusunuyitirirler.Birölümünyaklaştığınıdaima anlayabilirdin, çünkü Ruh Emiciler bunu hissederlerdi veheyecanlanırlardı. O çocuk geldiğinde de hayli hasta gibiydi. Crouch,Bakanlık'ın önemli bir üyesi olduğu için, karısıyla ikisine oğullarını ölümdöşeğindeziyaretetmeizniverilmişti.BartyCrouch'uensonozamangördüm,karısını yarı yarıya taşıyarakhücreminönündengeçti.Anlaşılankadınınkendide kısa süre sonra öldü. Kederden. Tıpkı çocuğu gibi tükenip gitti. Crouchoğlununcenazesinialmayagelmedi.RuhEmicileronukalenindışınagömdüler.Gömerlerkenizledim."

Sirius az önce ağzına götürdüğü ekmeği kenara attı ve onun yerine balkabağısuyusürahisinialıpbaşınadikti.

"İşte böyle, ihtiyar Crouch tam başarıya ulaştığını sandığı anda her şeyikaybetti,"diyedevametti, elinin tersiyleağzını silerek. "Biran,birkahraman,SihirBakanıolmanıneşiğinde...biransonraysa,oğluölmüş,karısıölmüş,aileitibarına leke sürülmüş biri. Kaçtıktan sonra duyduğum kadarıyla, eskipopülerliğinidekaybetmiş.Oğluöldüktensonrainsanlarçocuğakarşıbirazdahasempati duymayave iyi bir ailedengenç, hoşbir çocuğunnasıl olupdaböyleyoldan çıktığını sormaya başladılar. Babasının onunla hiç ilgilenmediğisonucunavardılar.BöyleceenüstkademedekiişiCorneliusFudgealdı,CrouchdaUluslararasıSihirselİşbirliğiDairesi'nekaydırıldı."

Uzun bir sessizlik oldu. Harry, Quidditch Dünya Kupası'nda, ağaçlıkta, onunsözünüdinlemeyenevcininetepedenbakarkenCrouch'ungözlerininnasılfincangibi olduğunu düşünüyordu. Crouch, Winky'nin Karanlık İşaret'in altındabulunmasına bu yüzden aşırı tepki göstermişti demek. Ona oğlunu ve eskiskandalıhatırlatmıştıveBakanlık'tagözdendüşüşünü...

Harry, "Moody diyor ki, Crouch kafayı Karanlık büyücüleri yakalamaklabozmuş,"dediSirius'a.

"Evet,bendebununondabirtürmanyaklıkhalinialdığınıduydum,"dediSirius,başını sallayarak. "Bana sorarsan, bir Ölüm Yiyen daha yakalayarak eskipopülerliğinekavuşacağınısanıyorhâlâ."

Ronzaferduygusuyla,"VeşatoyagizlicegiripSnape'inodasınıkarıştırdı!"dedi,Hermione'yebakarak.

"Evet,"dediSirius,"vebudahiçaklayakındeğil."

"Hayır,yakın!"dediRonheyecanla.

AmaSirius başını salladı. "Dinle bak, eğerCrouch, Snape hakkında araştırmayapmakistediyse,niyeTurnuva'nınjürisinekatılmakiçingelmiyor?Hogwarts'ıdüzenliolarakziyaretetmekvegözünüSnape'inüzerindenayırmamakiçinidealbirbahaneolurdu."

"Demek sen Snape'in bir işler karıştırıyor olabileceğini düşünüyorsun?" diyesorduHarry,amaHermionehemenlafınıkesti.

"Bak,nedersendebenaldırmıyorum,Dumbledore,Snape'egüveniyor-"

"Öf,bırakartık,Hermione,"dediRonsabırsızca."Biliyorum,Dumbledorezekifalanama,bugerçektendeuyanıkbirKaranlıkbüyücününonukandıramayacağıanlamına-"

"Öyleyse birinci sınıftayken Snape niye Harry'nin hayatını kurtardı? Nedenbırakmadıölsün?"

"Bilmiyorum-belkideDumbledore'unonukovacağınıdüşündü-"

"Sen ne dersin, Sirius?" dedi Harry yüksek sesle. Ron ve Hermione dedinleyebilmekiçindidişmeyibıraktılar.

Sirius, Ron ile Hermione'ye düşünceli düşünceli bakarak, "Bence ikisinin dehaklı olduğu yanlar var," dedi. "Snape'in burada ders verdiğini öğrendiğimdenberi,Dumbledore'un onu niye işe aldığınımerak ediyorum.Karanlık Sanatlar,

Snape'ihepbüyülemiştir,okuldadabununlaünlüydü.Pis,kılçık,yağlısaçlıbirçocuktu,"diyeeklediSirius.HarryveRondabirbirlerinebakıpsırıttılar."Snapeokulageldiğindeyedincisınıftakiçocuklarınyarısındanfazlalanetbiliyorduvegirdiği Slytherin çetesinin hemen hemen bütün üyeleri sonunda Ölüm Yiyenoldu."

Siriusparmaklarınıkaldırdıvetekteksaymayabaşladı."RosierveWilkes-ikiside Voldemort'un düşüşünden bir yıl önce Seherbazlar tarafından öldürüldüler.Lestrange'lar -evli bir çift- Azkaban'dalar. Avery -duyduğum kadarıyla,yaptıklarını Imperius lanetininetkisi altındayaptığını söyleyerekbaşınıderttenkurtarmış- hâlâ kaçak. Ama benim bildiğim kadarıyla, Snape asla bir ÖlümYiyen olmakla suçlanmadı - hoş, bunun da pek anlamı yok ya, neyse. Çünküçoğuhiçyakalanmamıştı.VeSnapedebaşınıderdesokmayacakkadarakıllıvekurnazdır,burasıkesin."

"Snape,Karkaroff'u yakından tanıyor, ama bunun duyulmasını pek istemiyor,"dediRon.

Harry hemen, "Evet, dün Karkaroff İksir dersine geldiğinde Snape'in yüzünügörecektin!" dedi. "Karkaroff onunla konuşmak istiyordu, Snape'in ondankaçtığını söylüyordu. Karkaroff gerçekten kaygılanmış görünüyordu. Snape'ekolundakibirşeyigösterdi,amabenneolduğunugöremedim."

Sirius samimi bir hayretle, "Snape'e kolundaki bir şeyi mi gösterdi?" dedi.Parmaklarını dalgın dalgın kirli saçlarından geçirdi, sonra da yine omuz silkti."Eh, bunun ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok... ama eğer KarkaroffgerçektenkaygılanmışsavederdineçarebulmakiçinSnape'egidiyorsa..."

Sirius bakışlarını mağara duvarına dikti ve çaresizlikle dişlerini sıktı. “Tabii,Dumbledore'unSnape'e güvenmemeselesi de var.Dumbledore'un başkalarınıngüvenmeyeceğikişileregüvendiğinibiliyorumama,VoldemortiçinçalışmışolsaSnape'inHogwarts'tadersvermesineizinvereceğinihiçsanmam."

Roninatla,"PekiöyleyseMoodyveCrouchniyeilledeSnape'inodasınagirmekistiyorlar?"diyesordu.

Sirius ağır ağır, "Eh," dedi, "Deli-Göz,Hogwarts'a geldikten sonra tek tek heröğretmenin odasını aradıysa şaşmam. Moody, Karanlık Sanatlara KarşıSavunma'yı ciddiye alır. Onun pek kimseye güvendiğini sanmıyorum,yaşadıklarından sonra bunda şaşacak bir şey de yok. Ama Moody için şunusöyleyeyim:Mecbur kalmadıkçahiç öldürmedi.Mümkünse eğer, insanları hepsağ olarak teslim etti. Serttir ama, aslaÖlümYiyenler'in düzeyine inmemiştir.

Crouch'a gelince... o farklı bir konu, bak...Gerçekten hastamı?Eğer öyleyse,niyesürünesürüneSnape'inodasınagelmezahmetinekatlandı?Değilse...nelerkarıştırıyor? Dünya Kupası'nda o kadar önemli ne yapıyordu da Üst Loca'yagelmedi?Turnuva'nınjürisindeyeralmasıgerektiğisıradaneleryapıyordu?"

Sirius sustu, bakışları hâlâmağaranın duvarındaydı. Şahgaga kayalık zemindedolanıyor,gözündenkaçmışolabilecekkemikleriarıyordu.

Sonunda Sirius başını kaldırıp Ron'a baktı. "Ağabeyin, Crouch'un özelyardımcısı dedin, değil mi? Ona son zamanlarda Crouch'u görüp görmediğinisorabilirmisinacaba?"

Ron kuşkulu bir şekilde, "Deneyebilirim," dedi. "Ama Crouch'un bir şeylerçevirdiğihavasınıvermesemiyiolur.Percy,Crouch'usever."

Sirius, Gelecek Postası'nın ikinci nüshasını işaret ederek, "Hazır sormuşken,Bertha Jorkins hakkında ellerinde herhangi bir ipucu olup olmadığını daöğrenmeyeçalış,"dedi.

"Bagmanolmadığınısöylemişti,"dediHarry.

Siriusbaşıylagazeteyi işaretederek,"Evet,oradakiyazıdaöyledeniyor,"dedi."Bertha'nın hafızasının ne kadar zayıf olduğu konusunda vır vır edip durmuş.Belki ben onu tanıyalı beri değişmiştir ama, benim bildiğim Bertha hiç deunutkan değildi - tam tersi. Biraz aptalcaydı ama, dedikodu için kusursuz birhafızasıvardı.Buyüzdenbaşınıçokbelayasoktu;nezamançenesinikapatmasıgerektiğini bilmezdi çünkü. Düşünüyorum da, Sihir Bakanlığı için bayağı birsorun olmuştur herhalde... Belki de Bagman bunun için onca uzun süredirBertha'yıaramazahmetinekatlanmadı..."

Siriusderinderiniçiniçektivegölgeligözleriniovuşturdu."Saatkaç?"

Harry saatine baktı, sonra saatin gölde bir saat kaldığından beri çalışmadığınıhatırladı.

"Üçbuçuk,"dediHermione.

Sirius ayağa kalkarak, "Okula dönseniz iyi olur," dedi. "Şimdi, dinleyin..."Harry'ye sert sert baktı - "Beni görmek için okuldan sıvışmanızı istemiyorum,tamammı?Banaburayamesajyollayınyeter.Sıradışıbulduğunuzherşeyibanabildirmenizi hâlâ istiyorum. Ama sen izin almadan Hogwarts'tanayrılmayacaksın.Bubirisininsanasaldırmasıiçinidealbirfırsatolur."

Harry, "Şimdiye kadar kimse bana saldırmadı," dedi. "Bir ejderhayla iki

Garkenezhariç."

Ama Sirius ona kaşlarını çatıp baktı. "Umrumda bile değil... Ben ancak buturnuva sona erince rahatbir soluk alacağım,oda ancakhazirandabitiyor.Veunutmayın,aranızdabendensözederseniz,banaPırtıkdeyin,tamammı?"

Harry'yeboşpeçeteyleşişeyiverdivevedalaşmakiçinŞahgaga'nınyanınagidiponuokşadı."Bendesizinleköyünkıyısınakadaryürüyeceğim,"dedi."Bakalımbirgazetedahaaşırabilecekmiyim?"

Mağaradançıkmadanöncebiçimdeğiştiripyenidenkocaman,karaköpekoldu.Dağdanaşağı,kayalıkarazideonunlabirlikteyürüyüpyineçitegeldiler.Buradaher birinin onun kafasını okşamasına izin verdi, sonra da dönüp köyün dışınadoğrubirkoşututturdu.

Harry, Ron veHermione, Hogsmeade'e yürüyüp, oradan daHogwarts'a doğruyolakoyuldular.

Şatoya çıkan yoldan yukarı doğru yürürlerken, Ron, "Acaba Percy, Crouchhakkındabütünbunlarıbiliyormu?"diyesordu."Amabelkidealdırmıyordur...BelkibunlaronunCrouch'adahadafazlahayranolmasınayolaçıyordur.Evet,Percy kurallara bayılır. O olsa olsa, Crouch kendi oğlu için bile kurallarıçiğnemeyireddediyor,der."

Hermione, "Percy kendi ailesinden birini asla Ruh Emiciler'in önüne atmaz,"dedişiddetle.

"Bilmiyorum,"dediRon."Eğermesleğineengelolduğunudüşünüyorsa...Percygerçektenhırslıdıryani..."

Taş basamaklardan çıkıp Giriş Salonu'na geldiler, Büyük Salon'dan yükselennefisyemekkokularıorayakadargeliyordu.

Ronderinderinsolukalarak,"ZavallıyaşlıPırtık,"dedi."Senigerçektenseviyorolmalı,Harry...Düşünsenebir,fareylebesleniyor."

YİRMİSEKİZİNCİBÖLÜM:MR.CROUCH'UNDELİLİĞİ

Harry,RonveHermionepazargünükahvaltınınardındanBaykuşhane'yegidipPercy'ye mektup yolladılar. Sirius'un önerdiği gibi, ona son zamanlarda Mr.Crouch'u görüp görmediğini sordular. Hedwig'i kullandılar, çünkü çok uzunzamandır ona hiç iş verilmemişti. Baykuşhane penceresinden onun uçarakuzaklaşmasınıseyrettiktensonra,Dobby'yeyeniçoraplarınıvermekiçinmutfağaindiler.

Ev cinleri onları neşeyle karşıladılar. Yine eğilerek selam verdiler, reveransyaptılar ve çay hazırlamak için etrafta koşuşturup durdular. Dobby hediyesinigörünceresmencoştu.

"Harry Potter, Dobby'ye çok iyi davranıyor!" diye ciyakladı, kocamangözlerindekiiriirigözyaşlarınısilerek.

"OGalsamotu'ylahayatımıkurtardın,Dobby,gerçekten,"dediHarry.

"Şueklerlerdenbirazdahayokturherhalde,değilmi?"dediRon,gülümseyenveısrarlaeğilerekselamverenevcinlerinebakarak.

Hermione sinirli bir şekilde, "Daha yeni kahvaltı ettin!" dedi, ama dört cinintaşıdığıkocabirgümüştepsidolusuekleronlaradoğrugeliyordubile.

"Pırtık'agöndermekiçinbirşeyleralsakiyiolur,"diyemırıldandıHarry.

"İyi fikir," dedi Ron. "Pig'e yapacak iş çıkar. Bize fazladan biraz yiyecekveremezsiniz herhalde, değil mi?" dedi çevresindeki cinlere. Cinler sevinçleeğilipselamverdilervebirazdahayiyecekgetirmeyegittiler.

"Dobby,Winkynerede?"dediHermione,çevresinebakarak.

Dobby'ninkulaklarıhafifçedüştü."Winkyorada,ateşinyanında,küçükhanım,"dedialçaksesle.

"Ahcanım,"dediHermione,Winky'yigörünce.

Harry de şömineye baktı. Winky yine aynı taburede oturuyordu. Kendinikoyveripöylepislenmiştiki,arkasındakiistenkararmıştuğlalardanzarzorayırtedilebiliyordu. Giysileri yıkanmamış ve paçavraya dönmüştü. Gözlerini ateşe

dikmiş,elindebirşişekaymakbirasıylataburesininüstündehafifçesallanıyordu.Onuizlerlerken,şiddetlehıçkırdı.

"Winkyartıkgündealtışişeyidüzediyor,"diyefısıldadıDobby,Harry'ye.

"Eh,çoksertbirşeydeğiloiçki,"dediHarry.

AmaDobbybaşınıikiyanasalladı."Birevciniiçinsert,efendim."

Winky yine hıçkırdı. Eklerleri getiren cinler işlerinin başına dönerken, onasuçlayangözlerlebaktılar.

Dobbyüzgünüzgün, "Winky sılahasreti çekiyor,HarryPotter,"diye fısıldadı."Winky eve dönmek istiyor. Winky hâlâ efendisinin Mr. Crouch olduğunusanıyor, efendim ve Dobby ne derse desin, artık efendisinin ProfesörDumbledoreolduğunukabuletmiyor."

Birden Harry'nin aklına bir şey geldi. "Hey,Winky," dedi, onun yanına gidipeğilerek. "Mr.Crouch'un neler yaptığını bilmiyorsundur, değilmi?Üç-BüyücüTurnuvası'nagelmeyibıraktıda."

Winky'nin gözlerinde bir ışık yanıp söndü. Kocaman gözbebekleri Harry'yeodaklandı.Yinehafifçesallandıve,"E-Efendigelmemi-hık-bıraktı?"dedi.

"Evet,"dediHarry,"onubirincigörevdenberigörmedik.GelecekPostasıhastaolduğunusöylüyor."

Winky, Harry'ye buğulu gözlerle bakarak biraz daha sallandı. "Efendi - hık -hasta?"

Altdudağıtitremeyebaşladı.

"Amabunundoğruolduğundanemindeğiliz,"dediHermionehemen.

"EfendininWinky'sine-kik-ihtiyacıvar!"diyeinledicin."Efendi-hık-kendibaşına-hık-yapamaz..."

"Diğer insanlar kendi ev işlerini kendileri yapıyorlar, biliyorsun,Winky," dediHermioneciddibiredayla.

"Winky - hık -Mr. Crouch için - hık - sadece ev işi yapmıyor!" diye kızgınkızgın ciyakladıWinky.Bu sırada daha da beter sallanıp, zaten her tarafı lekeiçindeolanbluzunakaymakbirasıdöktü. "Efendi -hık -Winky'yegüveniyor -hık-veonaenönemli-hık-engizli-"

"Ne?"dediHarry.

AmaWinkybaşınışiddetlesallayıp,üstünebirazdahakaymakbirasıdöktü.

"Winkyefendisinin-hık-sırlarınısaklı tutar,"dedi isyankârbir tavırla.Şimdifenahaldesallanıyor,Harry'yeşaşıgözlerlebakıpkaşlarınıçatıyordu."Sen-hık-burnunusokuyorsunsen."

"Winky,HarryPotter'labu şekildekonuşmamalı!"dediDobbykızarak. "HarryPottercesurveasilveHarryPotterburnunusokmaz!"

"Burnunusokuyor-hık-efendimin-hık-özelvegizliişlerine-hık-Winkyiyibirevcini-hık-Winkysessizliğinikorur-hık-insanlar-hık-kurcalardurur-hık -"Winky'nin gözkapaklari düştü.Ansızın taburesinden şömineye kaydı veoradahorulhorulhorlamayabaşladı.Boşkaymakbirasışişesitaşdöşelizemininüzerindeyuvarlanarakuzaklaştı.

Beş altı tane ev cini hemen oraya geldi, tiksinmiş görünüyorlardı. Biri şişeyialdı; diğerleri Winky'nin üstüne büyük, kareli bir masa örtüsü serip uçlarınıaltınatıkıştırarakonutamamenörttüler.

"Bunu görmek zorunda kaldığınız için biz özür diler, beyefendiler veküçükhanım!" diye ciyakladı yakındaki bir cin. Başını iki yana salladı, çokmahçupbirhalivardı."BiziWinky'yebakıpdayargılamayacağınızıumuyorbiz,beyefendilerveküçükhanım!"

"Omutsuz!"dediHermione, sabrı tükenerek. "Niyeonuörtüp saklayacağınızaneşelendirmeyeçalışmıyorsunuz?"

"Affediyorsunuz, küçükhanım," dedi ev cini, uzun uzun eğilip selam vererek,"ama yapılacak iş ve hizmet edilecek efendiler varken, ev cinlerinin mutluolmamahakkıyoklardır."

"Yapmayın ama!" diye feryat etti Hermione. "Hepiniz beni dinleyin! Sizin debüyücülerkadarmutsuzolmahakkınızvar!Ücret,tatilvedoğrudürüstgiyecekalmahakkınızvar,sizesöylenenherşeyiyapmakzorundadeğilsiniz-Dobby'yebakınbir!"

"Küçükhanım lütfen Dobby'yi bu işe karıştırmasın," diye geveledi Dobby,korkmuş bir halde.Mutfaktaki ev cinlerinin yüzlerindeki neşeli gülümsemelerkaybolmuştu.Hermione'yesankidelivetehlikelibiriymişgibibakıyorlardı.

"Fazladan yemeğinizi getirdi biz!" diye cıyakladı Harry'nin yanındaki bir cin.Getirdiği koca bir jambonu, bir yığın keki ve biraz meyveyi Harry'nin elinetutuşturuverdi."Hoşçakalın!"

EvcinleriHarry,RonveHermione'ninçevresinetoplanıp,küçükelleriyleonlarıbellerindenitekleyeitekleyemutfaktançıkarmayakoyuldular.

"Çoraplariçinteşekkürler,HarryPotter!"diyeperişanbirhaldebağırdıDobby.Şöminenin orada, şişkin bir örtüymüş izlenimi veren Winky'nin yanındaduruyordu.

Mutfakkapısı arkalarındangümdiyekapanırken,Ronkızgınbir sesle, "Dilinitutamadın, değil mi, Hermione?" dedi. "Artık onları ziyaret etmemiziistemeyecekler!Winky'denCrouchhakkındadahaçokşeyöğrenebilirdik!"

"Öff,sankisenindeçokumrunda!"diyealayettiHermione."Burayainmeyisırfyemekleriçinistiyorsun!"

Sinirbozucubirgünoldu.Harry,Ron'laHermione'ninOrtakSalon'daödevleriniyaparken ha bire didişmelerinden öyle usandı ki, o akşam Sirius'un yemeğiniBaykuşhane'yekendibaşınagötürdü.

Pigwidgeonkocabirjambonukendibaşınadağagötürmekiçinçokçokküçüktü,buyüzdenHarryokulaaitikihüthütkuşunuyardımcıolarakkullandı.Baykuşlargünbatımına doğru uzaklaştılar, aralarında taşıdıkları koca paketle çok tuhafgörünüyorlardı. Harry pencere pervazına yaslanıp dışarıya, karanlığa, YasakOrman'dakiağaçlarınhışırdayantepelerineveDurmstranggemisinindalgalananyelkenlerine baktı. Bir puhukuşu Hagrid'in kulübesinin bacasından yükselendumanhalkasının içindengeçti; şatoyadoğruuçtu,Baykuşhane'nin çevresindeşöyle bir turladı ve uzaklaşıp gözden kayboldu.Harry aşağı doğru baktığında,Hagrid'in, kulübesinin önünde büyük bir enerjiyle yeri kazdığını gördü.Harryonunniyekazdığınımeraketti;yenibirsebzetarhıyapıyorgibiydi.Oizlerken,Beauxbatons arabasından Madam Maxime belirdi ve Hagrid'in yanına gitti.Görünüşe bakılırsa, onunla konuşmaya çalışıyordu. Hagrid küreğine yaslandı,ama anlaşılan konuşmayı uzatmak istemiyordu. Az sonra Madam Maximearabasınadöndü.

Gryffindor Kulesi'ne gidip Ron'la Hermione'nin birbirlerine hırlamalarınıdinlemeyeniyetiolmayanHarry,oradadurupHagrid'inyerikazışınıizledi;takikaranlık basıp onu yutana ve Harry'nin çevresindeki baykuşlar uyanmayabaşlayıp,yanındanhızlageçerekgeceyekarışanakadar.

Ertesi sabah kahvaltıya indiklerinde, Ron'la Hermione'nin huysuzlukları sonaermişti. Harry, Ron'un karanlık kehanetinin de yanlış çıktığını memnuniyetlegördü: Ron, Hermione onlara kötü davrandı diye ev cinlerinin Gryffindormasasına standardın altında yemekler göndereceklerini söylemişti. Oysa

pastırma,yumurtalarvefümebalıklarherzamankikadariyiydi.

Postabaykuşlarıgeldiğinde,Hermioneheveslebaşınıkaldırıpyukarıbaktı;birşeybekliyorgibibirhalivardı.

"Percybukadarkısasüredecevapyollamışolamaz,"dediRon."Hedwig'idahadüngönderdik."

"Yok, o değil," dedi Hermione. "Gelecek Postası'na abone oldum. Her şeyiSlytherin'lerdenöğrenmektenbıkmayabaşlamıştım."

"İyi düşünmüşsün!" dedi Harry. O da baykuşlara bakıyordu. "Hey, Hermione,şansınyerinde-"

GribirbaykuşHermione'yedoğrugeliyordu.

"Amayanındagazeteyok,"dediHermione,hayalkırıklığınauğramışbirhalde."Bu-"

Hermione büyük bir şaşkınlıkla, önce gri baykuşun, ardından da dört hüthütkuşu, bir kahverengi baykuş ve bir esmer baykuşun gelip tabağının önünekonduklarınıgördü.

"Kaçtaneabonelikgönderdin?"dediHarry.HamleedipHermione'ninkadehinikaptı,çünkükadehazkalsındevriliyordu.Baykuşlaritişipkakışıyor,hepsideilköncekendimektubunuvermeyeçalışıyordu.

"Bu da neyin–?" dedi Hermione, gri baykuşun getirdiği mektubu alıp açtı veokudu."Amanyani!"dedikekeleyerek,haylikızarmıştı.

"Neoldu?"dediRon.

"Bu-amannesaçmayani-"MektubuHarry'yeattı.Harrymektubunelyazısıylayazılıolmadığını,GelecekPostası'ndankesilmişharflerdenoluştuğunugördü.

Aşağılık bir kıZSın. HaRRy PottEr çok daha iYisineLayıK.NeREdengEldiYsenorayadön,mUggle.

"Hepsi böyle!" dedi Hermione ümitsizce, mektupları bir bir açarak. " 'HarryPotter senin gibilerden çok daha iyisini bulabilir...' 'Kurbağa yumurtasınıniçindekaynatılmayıhakediyorsun...'Ayy!"

Açtığı son zarfın içinden çok fena benzin kokan sarımsı-yeşil bir sıvı akıpellerinebulaşmıştı.Ellerindeiri,sarıçıbanlaroluşmayabaşladı.

"SulandırılmamışBezeliyumİrini!"dediRon,zarfıdikkatlealıpkoklayarak.

"Ah!" dedi Hermione. Gözleri yaşarmaya başlamıştı. Elindeki irini peçeteylesilmeyeçalışıyordu,amaparmaklarışimdiacıvericiyaralarlaöylesinekaplıydıki,birçiftkalın,yumrulueldiventakmışgibiydi.

"Hastanekanadınagitseniyiolur,"dediHarry,

Hermione'nin çevresindeki baykuşlar havalanırken. "Biz Profesör Sprout'anereyegittiğinisöyleriz..."

HermioneellerinibirbirinedeğdirmedenönündetutarakhızlaBüyükSalon'dançıkarken,Ron, "Onuuyarmıştım!"dedi. "OnuRitaSkeeter'ı sinirlendirmemesikonusunda uyarmıştım! Şuna bak..." Hermione'nin arkasında bıraktığımektuplardanbiriniokudu:

HarryPotter'anasıloyunoynadığınıCadıGündemi'ndeokudum,oçocukzatençokçekti,yeterincebüyükbirzarfbulur bulmaz bir dahaki postayla sana bir lanetyollayacağım.

“Vaybe,kendinedikkatetseiyiolur."

Hermione, Bitkibilim'e gelmedi. Harry ve Ron, Sihirli Yaratıkların Bakımıdersinegitmeküzereseradanayrılırlarken,Malfoy,CrabbeveGoyle'unşatonuntaşmerdiveniniindiklerinigördüler.ArkalarındaPansyParkinson,Slytherin'denkızlarçetesiylefısıldaşıpkıkırdıyordu.Harry'yigörenPansy,"Potter,yoksakızarkadaşındanayrıldınmı?Kahvaltıdaniyeokadarsinirliydi?"diyeseslendi.

Harry onu duymazdan geldi; Cadı Gündemi yazısının ne kadar dert açtığınıbilmezevkinitattırmakistemiyorduona.

Geçen derste tek boynuzlu atlarla işlerinin bittiğini söyleyen Hagrid, onlarıkulübesinindışında,ayağınındibindeyenibirpartiağzıaçıkkasaylabekliyordu.Kasaları görünce Harry'nin yüreğine indi - sakın yine Keleker yumurtasıolmasın? Ama yeterince yaklaşınca, kasaların içinde uzun burunlu, yumuş

yumuş tüylü, siyah yaratıklar olduğunu gördü. Ön patileri tuhaf bir şekilde,kürek gibi düzdü. Bunca ilgiden dolayı biraz şaşırmışa benziyor, öğrencilerebakıpkibarkibargözlerinikırpıştırıyorlardı.

"BunlarBurnuk,"dediHagrid,sınıfçevresine toplandığında."Onlarıgenelliklemadenlerdebulursunuz.Parıltılışeylerdenhoşlanırlar...İşte,bakın."

Burnuklar'dan biri aniden zıplayarak Pansy Parkinson'ın kol saatini ısırıpkoparmayaçalışmıştı.Pansyçığlıkçığlığagerisıçradı.

"Faydalı, küçük hazine saptayıcılarıdır bunlar," dedi Hagrid mutlu mutlu."Bugünonlarlabirazeğlenirizdiyedüşündüm.Orayıgörüyormusunuz?"Yenieşilmiş, geniş bir toprak alanı işaret etti,Harry,Baykuşhane'nin penceresindenonuizlerkenkazdığıyerdibu."Birazaltınparagömdüm.KiminBurnuk'uençokaltınıçıkarırsa,onaödülvar.Sizşimdibütünziynetleriniziçıkarın,kendinizebirBurnukseçinveonusalıvermeyehazırolun."

Harrysaatiniçıkardı.Zatensırfalışkanlıktantakıyordu,saatartıkçalışmıyordu.Onu cebine koydu. Sonra bir Burnuk aldı. Burnuk uzun burnunu Harry'ninkulağınadayayıpheveslekokladı.Gerçektençoksevimliydi.

"Bi' dakka," dedi Hagrid, kasaya bakarak. "Burada fazladan bir Burnuk var...kimgelmedi?Hermionenerede?"

"Hastanekanadınagitmesigerekti,"dediRon.

"Sonraanlatırız,"diyemırıldandıHarry;PansyParkinsonkulakkesilmişti.

BuşimdiyekadarSihirliYaratıklarınBakımı'ndaençokeğlendikleridersoldu.Burnuklar toprağa sanki suya dalarmış gibi dalıyor, sonra da her biri onusalıvermiş olan öğrenciye koşuşturup, topladığı altını onun eline tükürüyordu.Ron'unkipekbirverimliydi;azsonraonunkucağınıaltınladoldurmuştu.

Burnuk'u yine toprağa dalıp, cüppesine toprak sıçratırken,Ron, "Bunları evcilhayvanolaraksatınalabiliyormuyuz,Hagrid?"diyesorduheyecanla.

"Annenin pek hoşuna gitmezdi,Ron," dediHagrid sırıtarak. "Evleri alan talanediyorbuBurnuklar.Sanırımbitirmeküzereler,"diyeekledi,Burnuklardalmayadevamederken,eşilmiştoprakalandagezinerek."Sadeceyüzaltıngömmüştüm.Hah,işteHermionedegeldi!"

Hermione çimenlikte onlara doğru yürüyordu. Perişan görünüyordu, elleri sıkısıkıbandajlanmıştı.PansyParkinsonboncukgibigözleriyleonuizliyordu.

"Eveet, bakalım nasıl gitti!" dedi Hagrid. "Paralarınızı sayın! Çalmayaçalışmanın da bir anlamı yok, Goyle," diye ekledi, böcek karası gözlerinikısarak."Ayakkabıcıcinaltınıbu.Birkaçsaatsonrayokoluyor."

Goyle son derece somurtkan bir halde ceplerini boşalttı. Sonuçta en başarılıolanınRon'unBurnuk'uolduğuortayaçıktıveHagridödülolarakonakocamanbir parça Balyumruk çikolatası verdi. Arazinin öte yanında öğle yemeği ziliçaldı; sınıfın geri kalanı şatoya doğru yola koyuldu, ama Harry, Ron veHermioneoradakalıpHagrid'inBurnuklar'ıkutularınakoymasınayardımettiler.Harry,MadamMaxime'in,arabasınınpenceresindenonlarıgözlediğinifarketti.

"Ellerineneyaptınöyle,Hermione?"dediHagridendişeyle.

Hermione ona sabahleyin aldığı nefretmektuplarını veBezeliyumru irini doluzarfıanlattı.

"Off,hiçtakmakafanı,"dediHagridşefkatle,onabakarak."RitaSkeeterannemhakkında o yazıyı yazınca ben de öyle mektuplar falan almıştım. 'Sen bircanavarsın, seni öldürmeleri gerekir.' 'Annen masum insanları öldürdü, eğerbirazutanmanvarsagidipkendinigöleatarsın.'"

"Olamaz!"dediHermione,hayrettendonakalmışhalde.

"Yaa," dedi Hagrid, Burnuk kasalarını kaldırıp kulübe duvarının yanınagötürerek."Çatlakonlar,Hermione.Başkagelirseaçma.Doğrucaateşeat."

Şatoya dönerlerken, Harry, "Çok iyi bir dersi kaçırdın," dedi Hermione'ye."Burnuklarbayağıiyi,değilmiRon?"

AncakRon,kaşlarınıçatmış,elindekiçikolatayabakarakdalıpgitmişti.Birşeyeçokbozulmuşgibiydi.

"Neoldu?"dediHarry."Sevmediğintürdenmi?"

"Hayır,"dediRon."Niyebanaaltınısöylemedin?"

"Nealtını?"dediHarry.

"Sana Quidditch Dünya Kupası'nda verdiğim altını," dedi Ron. "Envaigöz'üniçin sana verdiğim ayakkabıcı cin altınını. Üst Loca'da. Niye yok olduğunusöylemedin?"

Ron'unnedenbahsettiğinianlamasıiçinHarry'ninbirazdüşünmesigerekti.

"Haa..."dedi, sonundahatırlayınca. "Bilmem... yokolduğunu farketmedim.O

sıradaasamıaramaklameşguldümya."

Giriş Salonu'na çıkan basamakları tırmandılar ve öğle yemeği için BüyükSalon'ageçtiler.

OturuptabaklarınarozbifveYorkshirepudingikoyarlarken,"Güzelşeyolmalı,"dediRonbirden."YanibircepdolusuGalleon'unkaybolsafarkınavarmayacakkadarçokparanolması."

"Bak,ogecekafambaşkaşeylerlemeşguldü!"dediHarrysabırsızca."Hepimizinöyleydi,hatırlamıyormusun?"

"Ayakkabıcı cin altınının yok olduğunu bilmiyordum," diye mırıldandı Ron."Sanaborcumuödediğimisanmıştım.Noel'debanaoChudleyCannonşapkasınıvermemeliydin."

"Boşver,tamammı?"dediHarry.

Ron çatalının ucuna bir kızarmış patates geçirip ona öfkeli gözlerle bakmayabaşladı."Fakirolmaktannefretediyorum,"dedisonra.

HarryveHermionebirbirlerinebaktılar.İkisidenediyeceklerinibilemiyorlardı.

"Berbatbirşey,"dediRon,hâlâöfkeligözleriylepatatesinebakarak."FazladanbirazparakazanmakistedikleriiçinFred'leGeorge'usuçlamıyorum.Keşkebendekazanabilseydim.KeşkebirBurnuk'umolsaydı."

"Eh, demek ki artık sana bir dahaki Noel'de ne alacağımızı biliyoruz" dediHermione neşeyle. Sonra, Ron'un hâlâ üzgün durduğunu görünce, "Hadi ama,Ron, daha kötü olabilirdi," dedi. "En azından parmakların irin kaplı değil."Hermione'nin parmakları öyle şişmiş, öyle kaskatı kesilmişti ki, çatalıylabıçağını kullanmakta güçlük çekiyordu. "O Skeeter denen kadından nefretediyoruml" diye patladı. "Ondan bunun acısını çıkaracağım, hayatta yaptığımsonşeybuolsabile!"

*****

Sonraki hafta boyunca Hermione'ye nefret mektupları gelmeye devam etti.Hagrid'in tavsiyesini tutup onları açmaktan vazgeçti.Öte yandan, ona düşmanolanların çoğu, Gryffindormasasında patlayıp çığlık çığlığa bağırarak hakareteden Çığırtkanlar gönderiyor ve bütün salon bunları duyuyordu. Cadı

Gündemi'ni okumayanlar bile Harry-Krum-Hermione üçgenini biliyordu artık.Hermione'nin kız arkadaşı olmadığını insanlara söylemekten Harry'nin dilindetüybitmişti.

"Azalır biter, merak etme," dedi Hermione'ye, "yeter ki biz aldırmayalım...İnsanlarRita'nıngeçenseferhakkımdayazdığıoşeylerdensıkılmışlardısonunda-"

"Sözde okul arazisine giremiyorken, özel konuşmaları nasıl dinlediğini bilmekistiyorum!"dediHermionehiddetle.

Hermione bir sonraki Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinin sonunda,Profesör Moody'ye bir şey sormak için sınıfta bekledi. Sınıftaki diğeröğrencilerse çıkmaya can atıyorlardı; Moody uğursuzluk büyüsü savuşturmakonusundaonlarıöylesertbirsınavdangeçirmiştiki,çoğununufaksakatlıklarıvardı.Harry berbat bir SeğirenKulak vakasına yakalanmıştı, sınıftan çıkarkenellerinikulaklarınınüstünekapatmakzorundakaldı.

HermionebeşdakikasonraHarryileRon'uGirişSalonu'ndayakaladıveHarryduysundiyeonunellerinikıpırdanankulaklarındançekip,"Şurasıkesin,Ritabirgörünmezlik pelerini kullanmıyor!" dedi. Soluk soluğa kalmıştı. "Moody onuikinci görev sırasında jüri masasının yakınında ya da gölün civarındagörmemiş!"

"Hermione,bundanvazgeçmenisöylememinbiranlamıvarmı?"dediRon.

"Hayır!" dedi Hermione inatla. "Viktor'la konuşmamı nasıl duyduğunuöğrenmekistiyorum!AyrıcaHagrid'inannesininasılöğrendiğinide!"

"İşiniçindeminikantenlerolmasın?"dediHarry.

"Minik antenler mi?" dedi Ron, boş boş bakarak. "Nasıl yani... üstüne böcekfalanmıkoymuş?"

Harryonagizlimikrofonlarıvekayıtaygıtlarınıanlatmayakoyuldu.

Ronhayranhayrandinliyorduki,Hermionearayagirdi."Siz ikiniz 'Hogwarts:BirTarih'ihiçokumayacakmısınız?"

"Negereğivarki?"dediRon."Senezberebiliyorsunzaten,sanasorabiliriz."

"Muggle'larınbüyününyerinekullandığıbütüno şeyler -elektrik,bilgisayarlar,radar ve diğerleri-Hogwarts yakınına gelindiğinde sapıtıyor, havada çok fazlasihir var.Hayır, Rita dinlemek için sihir kullanıyor,mutlaka öyle olmalı...Ne

olduğunubiröğrensem...ah,biryasadışıçıksın,elimdedemektir..."

"Zatenyeterincederdimizyokmu?"diyesorduRon."BirdeRitaSkeeter'akarşıkandavasıbaşlatmakzorundamıyız?"

"Yardım isteyen oldu mu!" diye çıkıştı Hermione. "Kendi işimi kendimyaparım!"

Birkerebiledönüparkasınabakmadanmermermerdivendençıktı.Harryonunkütüphaneyegittiğindenemindi.

"İddiaya var mısın, elinde bir kutu dolusu 'Rita Skeeter'dan Nefret Ediyorum'rozetiylegeridönecek,"dediRon.

AncakHermione,RitaSkeeter'danöçalmaçabasıiçinHarryveRon'danyardımistemedi.Bunaçokmemnunoldular,çünküPaskalyatatilindenöncekigünlerdeyapmalarıgerekenişlergiderekfazlalaşmıştı.Harry,Hermione'ninbütünoişlerdışında bir de sihirli dinleme yöntemlerini araştırabilmesine hayret ediyordu.Onca ödevi bitirmek Harry'nin vaktinin tamamını alıyordu, ama Sirius içindağdaki mağaraya düzenli olarak yiyecek paketleri göndermeyi ihmaletmiyordu; geçen yazdan beri, sürekli aç olmanın nasıl bir şey olduğunuunutmamıştı. Sirius'a notlar da yazıyor, sıradışı hiçbir şey olmadığını, hâlâPercy'dencevapbeklediklerinisöylüyordu.

Hedwig ancak Paskalya tatilinin sonunda döndü. Percy'nin mektubu Mrs.Weasley'nin gönderdiği Paskalya yumurtalarıyla birlikte bir kutunun içindeydi.Harry ve Ron'un yumurtaları ejderha yumurtası boyundaydı, içlerinde de evyapımı karamela vardı. Ama Hermione'ninki tavuk yumurtasından küçüktü.Hermioneonugörüncebozumoldu.

"AnnenCadıGündemi'niokuyorolamaz,değilmi,Ron?"diyesordualçaksesle.

"Okuyor,"dediRon,ağzıkaramelayladolu."Yemektarifleriiçinalıyor."

Hermioneyüzündeüzgünbirifadeyleminicikyumurtasınabaktı.

Harry çabucak, "Percy'nin ne yazdığını görmek istemiyormusun?" diye sorduona.

Percy'ninmektubukısaydı,sinirlibirhavasıvardı.

Gelecek Postası'na da sürekli söylediğim gibi, Mr.

Crouch sonuna kadar hak ettiği bir istirahata çıkmışdurumda. Düzenli olarak baykuşla talimat gönderiyor.Hayır, onu gözümle görmedim, "ama herhalde kendiüstümünelyazısınıtanıyabilirim.Şuandazatenyeterinceişimvar,birdebusaçmasapandedikodularıbastırmaklauğraşamam. önemli bir şey olmadıkça bir daha benirahatsızetmeyinlütfen.

MutluPaskalyalar.

Normalde yaz sömestrının başlangıcında Harry yılın son Quidditch maçı içinsürekli antrenmana çıkıyor olurdu. Bu yıl ise Üç-Büyücü Turnuvası'ndakiüçüncüve son göreve hazırlanması gerekiyordu, amabununne olduğunuhâlâbilmiyordu. Nihayet, mayısın son haftasında, Profesör McGonagall BiçimDeğiştirmedersininardındanondansınıftabeklemesiniistedi.

"Bu gece saat dokuzdaQuidditch sahasına gideceksin, Potter," dedi ona. "Mr.Bagmanoradaolacakveşampiyonlaraüçüncügörevianlatacak."

Böylece o gece saat sekiz buçukta Harry, Gryffindor Kulesi'nde Ron'laHermione'den ayrılıp aşağı indi. Giriş Salonu'nu geçerken, Hufflepuff OrtakSalonu'ndanCedricDiggoryçıktı.

"Ne olacak dersin?" diye sordu Harry'ye, birlikte taş basamakları inip bulutlugeceye çıkarlarken. "Fleur yeraltı tünellerinden bahsedip duruyor; hazinebulmamızgerekecekdiyedüşünüyor."

"Hiç fena olmazdı," dedi Harry, gidip bu iş için Hagrid'den bir Burnukisteyebileceğinidüşünerek.

KaranlıkçimenliktenQuidditchstadyumunadoğruyürüdülervetribünlerdekibiraralıktangeçipsahayaçıktılar.

Cedricanidendurarak,"Burayınehalegetirmişlerböyle?"dedikızgınbirsesle.

Quidditchsahasıpürüzsüzvedümdüzdeğildiartık.Sankibirisisahanınüzerine,hertarafadoğruuzayan,dönüpduranvekesişenalçakduvarlarinşaetmişti.

"Çalıçitlerbunlar!"dediHarry,enyakındakiniincelemekiçineğilerek.

"Merhabalar!"diyeseslendineşelibirses.

LudoBagman,yanındaKrumveFleur'lasahanınortasındaduruyordu.HarryveCedricçitlerinüzerindentırmanatırmanaonlaradoğruilerlediler.Yaklaşırlarken,Fleur, Harry'ye bakıp gülümsedi. Kızkardeşini gölden kurtardığından beri onakarşıdavranışlarıtamamendeğişmişti.

Harry veCedric son çalı çitin üzerinden geçtikten sonra, Bagmanmutlulukla,"Ee,nediyorsunuz?"dedi. "Güzelbüyüyorlar,değilmi?Hagrid'ebirayverin,onları altı metre yapsın." Harry ve Cedric'in yüzlerindeki mutsuz ifadeyi farkedince, "Merak etmeyin," diye sırıtarak ekledi, "görev biter bitmez Quidditchsahanız eski haline dönecek! Eveet, sanırım buraya ne yapıldığını tahminedebiliyorsunuzdur,ha?"

Birankimsekonuşmadı.Sonra-

"Labirent,"diyehomurdandıKrum.

"Doğru!" dedi Bagman. "Bir labirent. Üçüncü görev çok açık bir görev.ÜçbüyücüKupasılabirentinortasınayerleştirilecek.Onadokunanilkşampiyontampuanalacak."

"Saadecelabi'entimitamamlayacağızyağni?"dediFleur.

"Engeller olacak," dedi Bagman mutlu mutlu, ayaklarının ucunda hoplayıpzıplayarak. "Hagrid birtakım yaratıklar ayarlıyor... ayrıca kırılması gerekenbüyüler de olacak... bu tür şeyler işte. Puan sıralamasında zirvede olanlarlabirenteöndenbaşlayacaklar."Bagman,HarryveCedric'ebakıpsırıttı."SonraMr. Krum girecek... sonra da Miss Delacour. Ama engelleri ne kadar iyiaştığınızabağlıolarakhepinizinkazanmaşansıvar.Eğlenceli,ha?"

Hagrid'in bu tür bir etkinlik için ne tür yaratıklar ayarlayacağını çok iyi bilenHarry bu işin hiç de eğlenceli olmayacağını düşündü.Yine de, nezaketi eldenbırakmayıpodaötekişampiyonlargibibaşıylaonayladı.

"Çok güzel... Eğer başka sorunuz yoksa, şatoya dönelim diyorum, hava birazsoğukda..."

Büyümekte olan labirentten çıkarlarken, Bagman çabucak Harry'nin yanınageldi. Harry'nin içinden bir ses, Bagman'ın ona yine yardım teklif edeceğinisöylüyordu.AmatamoandaKrum,Harry'ninomzunadokundu.

"Birrazkonujabilirmiyiz?"

"Evet,olur,"dediHarry,hafiftenşaşırarak.

"Yürrüyelimmi?"

"Tamam,"dediHarrymerakla.

Bunun üzerine Bagman biraz tedirgin oldu. "Ben seni burada bekleyeyimmi,Harry?"

"Hayır, gerek yok,Mr.Bagman," dediHarry, gülümsememek için kendini zortutarak."Şatoyukendibaşımadabulabilirim,teşekkürederim."

HarryveKrumberabercestadyumdançıktılar,amaKrum,Durmstranggemisineyönelmedi.Onunyerine,Orman'adoğruyürümeyebaşladı.

Hagrid'inkulübesiniveışılışılBeauxbatonsarabasınıgeçerlerken,Harry,"Niyebutarafagidiyoruz?"dedi.

"Kimsenninduymasınıişitemiyorum,"diyekısacaaçıkladıKrum.

Sonunda Beauxbatons atlarının padokundan az ötedeki sakin bir bölgeyevardıklarında,KrumağaçlarıngölgesindedurupHarry'yedöndü.

"Billmek isttiyorum," dedi, gözlerinden ateş saçarak, "Hörmi-ovn-ninni'ylearranızdanevar?"

Krum'un esrarengiz tutumuyüzündenbundan çok daha ciddi bir şey beklemişolanHarryonahayretlebaktı.

"Hiçbirşey,"dedi.AmaKrumonagözlerindenateşsaçarakbakmayadevamettiveonunnekadaruzunboyluolduğunubirkezdahafarkedenHarryaçıklamayabaşladı. "Arkadaşız.O benimkız arkadaşım değil, hiçbir zaman da olmadı.OSkeeterdenenkadınuyduruyorbunları."

"Hörmi-ovn-ninnisıksıksendensözeddiyor,"dediKrum,Harry'yeşüphecibirifadeylebakarak.

"Evet,"dediHarry,"çünküarkadaşız."

Ünlü uluslararası Quidditch oyuncusu Viktor Krum'la böyle bir konuşmayaptığına inanamıyordu. Sanki on sekiz yaşındaki Krum ona, yani Harry'ye,dengiymiş-gerçekbirrakipmiş-gibidavranıyordu.

"Yanisiz...sizhiçç..."

"Hayır,"dediHarry,kararlıbirsesle.

Krumbirazdahamutlugibiydi.BirkaçsaniyeboyuncaHarry'yehiçkonuşmadanbaktı,sonra,"Çokiyiuççuyorsun,"dedi."İlkgörrevdeizleddim."

"Teşekkürler," dedi Harry sırıtarak. Birden Harry'ye kendi de çok uzunboyluymuş gibi gelmeye başladı. "Seni Quidditch Dünya Kupası'nda izledim.WronskiAldatmacası-gerçektençok-"

Ama tam o anda Krum'un arkasındaki ağaçlarda bir şey kıpırdadı. Orman'danelerin saklandığı konusunda tecrübeye sahip olan Harry içgüdüsel olarakKrum'ukolundanyakalayıpçekti.

"Neolddu?"

Harry kıpırtıyı gördüğü noktaya bakarak sus anlamına başını salladı. Elinicüppesininiçindeduranasasınagörürdü.

Birden bir adamyalpalayarak yüksek birmeşenin ardından çıktı.Harry bir anonutanıyamadı...sonraMr.Croucholduğunufarketti.

Günlerdir yoldaymış gibiydi. Cüppesinin dizleri yırtık ve kanlıydı, yüzü çizikiçindeydi; tıraşsızdı ve bitkinlikten rengi uçmuştu.Normalde çokbakımlı olansaçı ve bıyığının yıkanmayave düzeltilmeye ihtiyacı vardı.Amagörünüşününtuhaflığı davranışının tuhaflığına kıyasla hiç sayılırdı. Mırıldanıp el kolhareketleri yapan Mr. Crouch sadece kendisinin görebildiği biriylekonuşuyormuş gibiydi. Harry'ye bir gün Dursley'lerle alışveriş yaparkengördükleri yaşlı berduşu hatırlattı. O adam da havayla hararetli bir şekildekonuşuyordu; Petunia Teyze adamla karşılaşmamak için Dudley'yi elindenyakalayıp yolun karşı tarafına geçirmişti; sonra da Vernon Enişte aileye, onakalsa dilencilerle serseriler konusunda ne yapacağı hakkında uzun bir nutukçekmişti.

"O bir jürri üyesi de'il miydi?" dedi Krum, Mr. Crouch'a bakarak. "SizinBakkanlık'tande'ilmi?"

Harry evet anlamında başını salladı. Bir an tereddüt etti, sonra ağır ağır Mr.Crouch'a doğru yürüdü. Mr. Crouch ona bakmıyor, yakındaki bir ağaçlakonuşuyordu: "...o iş de bittikten sonra, Weatherby, Dumbledore'a baykuşgönderip Turnuva'ya katılacak Durmstrang öğrencilerinin sayısını bildir.Karkaroffbizeonikikişiningeleceğiniiletti..."

"Mr.Crouch?"dediHarry temkinlibir şekilde. "...sonrabirbaykuşdaMadam

Maxime'egönder.Karkaroffon ikikişi getireceği için, odagetireceğiöğrencisayısını artırmak isteyebilir... Yapacakların bunlar, oldumu,Weatherby? Oldumu?Mr. Crouch'un gözleri yerinden uğramıştı. Orada durmuş, ağaca bakıyor,ağzını sessizce bir şey söylüyormuşçasına oynatıyordu. Sonra yana doğrusendeledivedizlerininüzerinedüştü.

"Mr.Crouch?"dediHarryyükseksesle."İyimisiniz?"

Crouch'un gözleri fıldır fıldır dönmeye başlamıştı. Harry dönüpKrum'a baktı.Krum da Harry ile birlikte ağaçların arasına gelmişti ve kaygıyla Crouch'uizliyordu.

"Nessivaronnun?"

"Hiçbirfikrimyok,"diyemırıldandıHarry."Dinle,gidipbiriniçağırsaniyiolur-"

"Dumbledore!" dedi Mr. Crouch, soluk almakta güçlük çekerek. UzanıpHarry'nin cüppesinin eteğini yakaladı ve onu kendine doğru çekmeye başladı,ama gözleri Harry'nin başının üstünde bir yere bakıyordu. "Dumbledore'u...görmem...gerek..."

"Tamam,"dediHarry."Mr.Crouch,kalkarsanızorayagidebiliriz-"

"Aptalca... şey... yaptım..." dediMr. Crouch soluk soluğa. Büsbütün çıldırmışgibiydi.Gözlerihemyuvalarındanuğramıştı,hemdefıldır fıldırdönüyorduveçenesindenaşağıbirdamlatükürüksüzülüyordu.Ağzındançıkanherkelimeiçinbüyükbirçabaharcıyormuşgibiydi."Dumbledore'a...söylemeli..."

"Kalkın,Mr. Crouch" dediHarry yüksek sesle ve tane tane. "Kalkın, ben siziDumbledore'agötürürüm!"

Mr.Crouch'ungözleriHarry'dentarafadevrildi.

"Sen...kim?"diyefısıldadı.

"Okulda öğrenciyim," dedi Harry, Krum'a bakıp ondan medet umarak. AmaKrumgeriduruyordu,çoktedirginbirhalivardı.

"Sen...ondandeğilsin?"diyefısıldadıCrouch,birdudağısarkarak.

Harry,"Hayır,"dedi,amaCrouch'unnedenbahsettiğikonusundaenufakbirfikriyoktu.

"Dumbledore'danmısın?"

"Evet,öyle"dediHarry.

Crouchonuiyicekendinedoğruçekti;Harrycüppesineyapışmışeligevşetmeyeçalıştı,amaCrouchçoksıkıtutuyordu.

"Dumbledore'u...uyar..."

"BenibırakırsanızDumbledore'u çağırabilirim,"dediHarry. "Benibırakın,Mr.Crouch,bırakındagidipDumbledore'uçağırayım..."

"Teşekkür ederim,Weatherby, o işi de hallet, sonra senden bir fincan çay ricaedeceğim. Eşim ve oğlum kısa süre sonra geliyorlar, bu gece Mr. ve Mrs.Fudge'labirliktebirkonseregidiyoruz."Crouchyinebirağacadönmüş,akıcıbirşekilde konuşmaya başlamıştı ve Harry'nin orada olduğunun hiçbir şekildefarkındadeğilmişgibidavranıyordu.Bu,Harry'yiöylesineşaşırttıki,Crouch'unonu bıraktığının farkına varmadı. "Evet, oğlum on iki tane S.B.D. aldı, çoktatminedicibirdurum,evet,teşekkürler,evet,çokgururverici.Şimdi,AndorraSihirBakanı'nıngönderdiğiomektubugetirmeni ricaediyorum,sanırımcevapyazdıracakvaktimvar..."

"Sen onunla burada kal!" dedi Harry, Krum'a. "Ben gidip Dumbledore'ugetireceğim.Bendahahızlıgiderim,odasınınneredeolduğunubiliyorum-"

"Deli bu," dediKrum, kuşku dolu bir sesle. Crouch'a bakıyordu. Crouch hâlâağaçlalaklakediyordu,bellikionunPercyolduğunaemindi.

"Sen onunla kal," dediHarry, ayağa kalkmaya davranarak.Ama onun hareketetmesi Mr. Crouch'ta yine ani bir değişikliğe neden olmuş gibiydi: Harry'yidizlerindenyakalayıpyereçekti.

"Beni... bırakma!" diye fısıldadı, gözleri yine yuvalarından uğramış gibigörünüyordu. "Kaçtım... uyarmalıyım... anlatmalıyım... Dumbledore'ugörmeliyim...benimsuçum...hepsibenimsuçum...Bertha...öldü...hepsibenimsuçum...oğlum...benimsuçum...Dumbledore'asöyle...HarryPotter...KaranlıkLord...güçlendi...HarryPotter..."

"Beni bırakırsanız Dumbledore'u getireceğim, Mr. Crouch!" dedi Harry.ArkasınadönüpKrum'ahiddetlebaktı."Yardımedermisin!"

SondereceendişeligörünenKrumgelipMr.Crouch'unyanınaçömeldi.

"Onu burada tut, yeter," dedi Harry, kendini Mr. Crouch'tan kurtararak. "BenDumbledore'ualıpgeliyorum."

"Elini çabbuk tut, olur mu?" diye seslendi Krum. Harry koşarak Orman'danuzaklaşıp karanlık arazide ilerledi. Ortalık ıssızdı; Bagman, Cedric ve Fleurgitmişlerdi.Harry taşbasamaklarıbirsoluktaaştı,meşeönkapılardangeçtiveikincikatagidenmermermerdiveniçıkmayabaşladı.

Beş dakika sonra, boş bir koridorun ortasında, büyük ve son derece çirkin birhayvanıresmeden,taştanbirolukağzınagelmişti.

"Lim-limonşerbeti!"dedisoluksoluğa.

Bu, Dumbledore'un odasına giden gizli merdivenin parolasıydı - ya da, enazından, iki sene önce öyleydi.Ancak belli ki parola değişmişti, çünkü taştanolukağzı canlanıpkenara çekilmekyerineoradaöylecedurupHarry'yekızgıngözlerle,melunmelunbaktı.

"Kıpırda!"diyebağırdıHarry."Hadisene!"

Ama Hogwarts'taki hiçbir şey sırf Harry ona bağırdı diye kenara çekilmezdi;bunun işe yaramayacağını biliyordu. Karanlık koridorda göz gezdirdi.Dumbledore öğretmenler odasında olabilirmiydi acaba?Merdivene doğru sonsüratkoşmayabaşladı-

"POTTER!"

Harrykayarakdurupçevresinebakındı.

Taştan oluk ağzının arkasındaki gizli merdivende az önce Snape belirmişti.Arkasındakiduvarkayararakkapanırken,eliyleHarry'yeyanınagelmesiniişaretetti."Buradanearıyorsun,Potter?"

"ProfesörDumbledore'ugörmemgerekiyor!"dediHarry.KoridordagerisingerikoşupbuseferdeSnape'inönündekayarakdurdu."Mr.Crouch...azönceortayaçıktı...Orman'da...dediki-"

"Ne saçmalıyorsun?" dedi Snape. Kara gözleri ışıldıyordu. "Nedenbahsediyorsun?"

"Mr. Crouch!" diye bağırdı Harry. "Bakanlık'tan! Hasta falan herhalde -Orman'da,Dumbledore'ugörmekistiyor!Banaparolayıverin,yeter-"

"Müdür şu anda meşgul, Potter," dedi Snape. İnce dudakları nahoş birgülümsemeylekıvrılmıştı.

"Dumbledore'asöylememgerekiyor!"diyebağırdıHarry.

"Beniduymadınmı,Potter?"

Harry,Snape'inbundançokkeyif aldığının farkındaydı.Harryböylesinepanikiçindeykenonunönünütıkamakhoşunagitmişti.

"Bakın,"dediHarrykızgınbirhalde,"Crouchiyideğil-aklını-aklınıkaçırmış-uyarmakistiyormuş-"

Snape'in arkasındaki taş duvar kayarak açıldı. Dumbledore orada duruyordu,üstündeuzun,yeşilbircüppe,yüzündedehafiftenmeraklıbirifadevardı.

"Birsorunmuvar?"dedi,birHarry'yebirSnape'ebakarak.

"Profesör!"dediHarry,Snapedahaağzınıaçamadanonunönünegeçerek."Mr.Crouchgeldi-aşağıda,Orman'da,sizinlekonuşmakistiyor!"

Harry,Dumbledore'unsorularsormasınıbekliyordu,amaçokşükürDumbledoreböyle bir şey yapmadı. "Önüme düş," dedi hemen. Ve Snape'i oluk ağzınınyanında, oluk ağzından da çirkin bir suratla bırakıp, Harry'nin peşindenkoridordailerlemeyebaşladı.

Mermer merdivenden hızla inerlerken, "Mr. Crouch ne dedi, Harry?" dediDumbledore.

"Siziuyarmasıgerekiyormuş...korkunçbirşeyyapmış...oğlundansözetti...birdeBerthaJorkins'ten...ve-veVoldemort'dan...Voldemort'ungüçlendiğiyleilgilibirşeysöyledi..."

"Demeköyle,"dediDumbledorevezifirikaranlığaçıkarlarkenadımlarınıdahadahızlandırdı.

"Normal davranmıyor," dedi Harry, Dumbledore'un yanında çabuk çabukyürüyerek. "Nerede olduğunu bilmiyor galiba. Konuşup duruyor, sanki PercyWeasley'ninoradaolduğunudüşünüyor.Sonrabirdendeğişiyorvesizigörmesigerektiğinisöylüyor...onuViktorKrum'labirliktebıraktım."

Dumbledore sert bir sesle, "Öyle mi?" deyip daha da uzun adımlar atmayabaşladı. Harry artık ona yetişebilmek için koşuyordu. "Başka birinin Mr.Crouch'ugörüpgörmediğinibiliyormusun?"dediDumbledore.

"Hayır," dedi Harry. "Krum'la konuşuyorduk. Mr. Bagman üçüncü görevianlatmıştı,bizonlarlaşatoyadönmedik.Sonrabirbaktık,Mr.CrouchOrman'dançıkıyor-"

"Neredeler?"dediDumbledore,Beauxbatonsarabasıileridegörününce.

"Şurada," dedi Harry. Dumbledore'un önüne geçip ağaçların arasından yolugösterdi. Artık Crouch'un sesi gelmiyordu, ama Harry yolu hatırlıyordu;Beauxbatonsarabasınınçokuzağındadeğildi...şuralardabiryerdeydi...

"Viktor?"diyebağırdıHarry.

Cevapgelmedi.

"Buradaydılar," dedi Harry, Dumbledore'a. "Kesinlikle buralarda biryerdeydiler..."

Dumbledore,"Lumos,"dedi.Ucundaışıkyananasasınıhavayakaldırdı.

Asadançıkandarışıkhuzmesibirkaranlıkağaçgövdesindendiğerinegeziniyor,zeminiaydınlatıyordu.Sonrabirdenbirçiftayağıaydınlattı.

Harry ve Dumbledore hemen oraya gittiler. Krum yerde yayılmış yatıyordu.Görünüşe göre bayılmıştı. Mr. Crouch'tan eser yoktu. Dumbledore, Krum'unüzerineeğildivegözkapaklarındanbirinihafifçekaldırdı.

"Sersemletilmiş,"dediusulca.Çevrelerindekiağaçlaragözgezdirirken,yarımaybiçimindekigözlüğüasaışığındaparıldıyordu.

"Gidipbiriniçağırayımmı?"dediHarry."MadamPomfrey'yi?"

"Hayır,"dediDumbledorehemen."Buradabekle."

AsasınıkaldırıpHagrid'inkulübesinedoğrututtu.Harryasanınucundangümüşibir şeyin fırlayıp ağaçların arasından bir hayalet kuş gibi süzüldüğünü gördü.Sonra Dumbledore yeniden Krum'un üzerine eğildi, asasını ona doğrulttu ve,"Çözül,"diyemırıldandı.

Krum gözlerini açtı. Afallamış görünüyordu. Dumbledore'u görünce doğrulupoturmaya çalıştı, amaDumbledore elini onun omzuna koyarak onu uzanmayazorladı.

"Banasaldırddı!"diyemırıldandıKrum,elinibaşınagötürerek."İhtiardelibanasalddırdı!Potternereyegittidiyeetraffabakıyordum,banaarkkadansaldırdı!"

"Birazuzan,hareketetme,"dediDumbledore.

Gök gürültüsü gibi ayak sesleri duydular. Peşinde Fang'le Hagrid göründü.Elindearbaletivardı.

"ProfesörDumbledore!"dedi.Gözlerifaltaşıgibiaçıldı."Harry-nelerolu–?"

"Hagrid, gidip Profesör Karkaroff'u getirmeni istiyorum," dedi Dumbledore."Öğrencisi saldırıya uğradı. Ondan sonra da, lütfen ProfesörMoody'ye söylermisin-"

"Gerekyok,Dumbledore,"dedihırıltılıbirses."Benburadayım."Moodyasasınıışıklandırmış,bastonunadayanaraktopallayatopallayaonlaradoğrugeliyordu.

"Lanet olası bacak," dedi hiddetle. "Daha hızlı gelirdim... ne oldu? Snape,Crouch'lailgilibirşeylersöyledi-"

"Crouchmu?"dediHagrid,anlayamadan.

"Hagrid,lütfenKarkaroff'uçağır!"dediDumbledoresertbirsesle.

"Ha, tamam...olur,Profesör..."dediHagrid.Dönüpkaranlıkağaçlarınarasındagözdenkayboldu,Fangdepeşindengitti.

"BartyCrouch'un nerede olduğunu bilmiyorum," dediDumbledore,Moody'ye."Amaonubulmamızçokönemli."

"Tamamdır," diye homurdandı Moody. Asasını çekip topallaya topallayaOrman'ıniçlerinedoğruilerledi.

Hagrid'le Fang'in dönüşünü ilan eden sesleri duyana kadar Dumbledore da,Harry de konuşmadı. Karkaroff da onlarla birlikte, telaşla geliyordu. Gümüşrengi,şıkkürkünügiymişti,solgunveendişeligörünüyordu.

"Bu da ne?" diye feryat etti, Krum'u yerde, Dumbledore'la Harry'yi de onunyanındaayaktagörünce."Neleroluyor?"

"Salddırıya u'radım!" dedi Krum. Doğrulup oturdu ve başını sıvazlamayabaşladı."Mr.Crouchmudurnedir-"

"Crouchmusaldırdısana?Crouchmusaldırdı?Üç-büyücüjüriüyesimi?"

"Igor," diye lafa başladı Dumbledore, ama Karkaroff omuzlarını dikleştirerekkürkünesıkısıkısarındı.Sinirdenmorarmıştı.

"İhanet!"diyeböğürdü,parmağınıDumbledore'adoğrultarak. "Birkumpasbu!Sen ve Sihir Bakanı'nız beni buraya sahte nedenler göstererek getirdiniz,Dumbledore!Bueşitbiryarışmadeğil!ÖnceyaşıtutmamasınarağmenPotter'ıgizlice Turnuva'ya sokuyorsun! Şimdi de Bakanlık'tan bir arkadaşın benimşampiyonumu safdışı bırakmaya çalışıyor! Bu işte burnuma sahtekârlık veyozlaşma kokusu geliyor. Ve sen, Dumbledore, bir de kalkıp daha sıkıuluslararası büyücülük ilişkilerinden, eski bağları yeniden kurmaktan, eski

farklılıkları unutmaktan bahsediyorsun - işte senin hakkında bunudüşünüyorum!"

Karkaroffyere,Dumbledore'unayağınındibinetükürdü.HagridtekbirhareketteKarkaroff'u kürkünün önünden yakaladı ve havaya kaldırıp oradaki bir ağacaçarptı.

"Özür dile!" diye hırladı Hagrid. Karkaroff soluk almaya çabaladı. Hagrid'inkocamaneligırtlağınayapışmıştı,ayaklarıhavadasallanıyordu.

"Hagrid,hayır!"diyebağırdıDumbledore,gözlerindekıvılcımlarçakarak.

Hagrid, Karkaroff'u ağaca yapıştırmış olan elini çekti ve Karkaroff ağacıngövdesinden aşağı kayıpkökünüzerineyığıldı; yukarıdanbaşınabirkaçküçükdalveyaprakdöküldü.

"LütfenHarry'yişatoyagötür,Hagrid,"dediDumbledoresertbirsesle.

DerinderinsolukalanHagrid,Karkaroff'adikdikbaktı."Belkiburadakalsamdahaiyiolur,Müdürüm..."

"Harry'yi okula götüreceksin, Hagrid," diye kararlı bir şekilde tekrarladıDumbledore."OnuGryffindorKulesi'neçıkar.Harry-sendendeoradakalmanıistiyorum. Yapmak istediğin bir şey varsa -örneğin göndermek istediğin birbaykuş-sabahıbeklemengerekecek,anladınmı?"

"Şeyy-evet,"dediHarry,onahayretlebakarak.Dumbledore,Harry'nintamdaoandaPigwidgeon'ıdoğrucaSirius'agöndermeyi,onaolanlarısöylemeyiaklındangeçirdiğininasılanlamıştı?

"Fang'i sizinle bırakacağım, Müdürüm," dedi Hagrid, hâlâ ağacın dibindekürküneveağaçkökünedolanmışduranKarkaroff'a tehditedercesinebakarak."Buradakal,Fang.Hadi,Harry."

SessizlikiçindeBeauxbatonsarabasınıgeçipşatoyadoğruyürüdüler.

Gölügeçerlerken,Hagridbirhomurtuyla,"Nasılcüreteder?"dedi."NecüretleDumbledore'u suçlar? Sanki Dumbledore böyle bir şey yaparmış gibi. SankiDumbledore senin Turnuva'ya girmeni istemiş gibi. Kaygılıydı! Dumbledore'unicedirsonzamanlardakikadarkaygılıgörmemiştim.Yasananedemeli!"dediHagridbirdenHarry'ye,kızgınkızgın.Harrybaşınıkaldırıponabaktı,şaşırmıştı."Ne işinvardıda,kalkıpouğursuzKrum'ladolaşıyordun?O,Durmstrang'dan,Harry!Sanaoracıktabiruğursuzlukbüyüsüyapabilirdi,değilmi?Moodysanahiçbirşeyöğretmedimi?Düşünsene,senitekbaşınaöylebiryereçekip-"

"Krum iyi biri!" dedi Harry, Giriş Salonu'na giden basamakları çıkarlarken."Banabüyümüyüyapmayaçalışmıyordu,Hermionehakkındakonuşmakistedi,okadar-"

"Ona da bir çift lafım olacak," dedi Hagrid kararlılıkla, merdiveni bam bamçıkarken. "O yabancılarla ne kadar az işiniz olursa, o kadar mutlu olursunuz.Onlarınhiçbirinegüvenemezsiniz."

"SenMadamMaxime'leiyigeçiniyordunama,"dediHarrysinirlenerek.

"Banasakınondanbahsetme!"dediHagrid.Birançokkorkutucugörünmüştü."Onun numarasını çaktım artık!Benimle yine iyi geçinmeye çalışıyor, üçüncügörevdenelerçıkacağınıanlattırmayaçalışıyor.Hah!Hiçbirinegüvenemezsin!"

Hagrid'inkafasıöylebozuktuki,Harry,ŞişmanHanım'agelipdeonahoşçakaldemekten memnuniyet duydu. Portre deliğinden içeri tırmanıp Ortak Salon'agirdivehemenRon'laHermione'ninoturduğuköşeye,olanlarıanlatmayagitti.

YİRMİDOKUZUNCUBÖLÜM:RÜYA

Hermione alnını ovuşturarak, "Yani sonuç şu," dedi, "yaMr. Crouch Viktor'asaldırdı,yadabaşkabiriViktorbakmazkenikisinebirdensaldırdı."

Ron hemen, "Crouch olmalı," dedi. "Onun için Harry ile Dumbledore orayavardığındagitmişti.Sıvışmışdemek."

Harry başını sallayarak, "Sanmıyorum," dedi. "Çok halsiz görünüyordu -Buharlaşacakyadabaşkabirşeyyapacakhaliolduğunusanmıyorum."

"Hogwarts arazisinde buharlaşamazsın," dedi Hermione. "Size defalarcasöylemedimmibunu?"

"Peki...şuteoriyenedersiniz?"dediRonheyecanla."Krum,Crouch'asaldırdı-hayır,durun,bekleyin-sonradakendinisersemletti!"

"VeMr.Crouchdabuharolupuçtu,öylemi?"dediHermionesoğuksoğuk.

"Haa,evet..."

Gün doğuyordu. Harry, Ron ve Hermione yatakhanelerinden çok erken saatteçıkıp telaşla Baykuşhane'ye gitmişlerdi, Sirius'a bir mesaj göndereceklerdi.Şimdidurmuş,sisliaraziyebakıyorlardı.Hepsiningözlerişiş,yüzlerisolgundu,çünkügecegeçsaatlerekadarMr.Crouchhakkındakonuşmuşlardı.

"Birkeredahatekrarlasana,Harry,"dediHermione."Mr.Crouchtamolaraknesöyledi?"

"Dedim ya size, pek akla yakın şeyler söylemedi," diye cevap verdi Harry."Dumbledore'u bir şey hakkında uyarmak istediğini söylüyordu. BerthaJorkins'tensözetti,orasıkesin,onunöldüğünüdüşünüyorgibiydi.Birşeylerinkendihatasıolduğunusöyleyipdurdu...Oğlundansözetti."

Hermioneburunkıvırarak,"Eh,okendihatasıydı,"dedi.

"Aklını kaçırmıştı," dedi Harry. "Bazen karısıyla oğlunun yaşadığınıdüşünüyordu, boyuna Percy'le iş hakkında konuşuyor, ona talimatlar veripduruyordu."

"Ve...Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen içinnelerdemişti, bir hatırlatırmısın?"dediRontereddütle.

"Dedimya,"diyetekrarladıHarry,donukdonuk."Güçlendiğinisöyledi."

Birduraklamaoldu.

SonraRonsesindesahtebirgüvenle,"Amaaklınıkaçırdığınagöre,sendedinya,belkidesöylediklerininyarısıdelisaçmasıdır..."dedi.

"En aklı başında olduğu anlar ondan söz ettiği anlardı," dedi Harry. "YaniVoldemort'dan."Ronadıduyuncairkildi,Harryonaaldırmadı."İkikelimeyibiraraya getirmekte bayağı güçlük çekiyordu, ama ondan söz ederken neredeolduğunu,neyapmakistediğinibiliyorgibiydi.Boyuna,Dumbledore'ugörmemlazım,deyipduruyordu."

Harry başını pencereden çevirip çatı kirişlerine baktı. Çok sayıdaki tüneğinyarısı boştu. Arada bir gece avından gagasında bir fareyle dönen bir baykuşpenceredeniçerisüzülüyordu.

Harryacıacı, "Snapebenioyalamasaydı,"dedi, "orayavaktindeyetişebilirdik.'Müdürşuandameşgul,Potter...nesaçmalıyorsun,Potter?'Niyeayakaltındançekilemedikisanki?"

Ronhemen,"Belkideseninorayavarmanıistememiştir!"dedi."Belkide-durbi'dakka- senceOrman'a ne kadar zamanda gidebilirdi? SeninleDumbledore'danöncevarırmıydıdersin?"

"Kendinibiryarasayafalandönüştüremezse,hayır,"dediHarry.

Ron,"Ondanbeklenir,"diyemırıldandı.

Hermione, "Profesör Moody'yi görmemiz gerek," dedi. "Mr. Crouch'u bulupbulmadığınıöğrenmeliyiz."

"ÇapulcuHaritasıyanındaysakolayolmuştur,"dediHarry.

"Tabii, Crouch arazi dışına çıkmadıysa," dedi Ron, "çünkü harita yalnızcaarazininsınırlarıiçindekilerigösteriyor-"

"Şışşt!"dedibirdenHermione.

Birisi Baykuşhane'nin merdivenini çıkıyordu. Harry tartışan ve gittikçeyakınlaşanikisesduyuyordu.

"-bunaşantajderler,şantaj!Buyüzdendebaşımızfenahaldederdegirebilir-"

"-kibardavranmayıdenedik;artıkpislikyapmazamanı,onunyaptığıgibi.SihirBakanlığı'nınonunnelerçevirdiğinibilmesihoşunagitmez-"

"Sanasöylüyorum,bak,yazılıhalegetirirsen,budüpedüzşantajolur!"

"Ya,külahımaanlat.Karşılığındaiyiparaalsakşikâyetetmezsin,değilmi?"

Baykuşhane'ninkapısıgümdiyeaçıldı.FredveGeorgeiçerigirdiler;Harry,RonveHermione'yigörüncededonupkaldılar.

"Buradaneyapıyorsunuz?"dediRonveFredaynıanda.

"Mektupgönderiyoruz,"dediHarryveGeorgebirağızdan.

"Ne,busaattemi?"dediHermioneveFred.

Fredsırıttı."İyi-bizsizeneyaptığınızısormayalım,sizdebizesormayın,"dedi.

Elindemühürlübirzarfvardı.Harryşöylebirgözattı,amaFred,yakazaylayadabilebile,zarfınüstündekiisimokunmayacakşekildeelininyerinideğiştirdi.

Sonra da eğilip alaylı bir selam vererek eliyle kapıyı gösterdi. "Eh, biz sizitutmayalım,"dedi.

Ronyerindenkıpırdamadı."Kimeşantajyapıyorsunuz?"diyesordu.

Fred'inyüzündeki sırıtmasilindi.Harry,George'un,Ron'agülümsemedenönceFred'eyanyanbaktığınıgördü.

Rahatbirtavırla,"Aptallaşma,şakaediyordumsadece,"dediGeorge.

"Şakayahiçbenzemiyordu,"dediRon.

FredveGeorgebirbirlerinebaktılar.

SonraFredbirden,"Sanadahaöncedesöylemiştim,Ron,"dedi."Eğerburnununşimdiki şeklinden memnunsan, onu bizim işimize sokma. Gerçi bu burundanniyememnunolasın,bilemiyorumama-"

"Eğerbirineşantajyapıyorsanız,bubenimde işimsayılır,"dediRon."Georgehaklı,buyüzdenbaşınızciddişekildederdegirebilir."

"Dedimyasana,şakaediyordum,"dediGeorge.Fred'inyanınayürüdü,elindekimektubualdıveonuenyakındakihüthütkuşununbacağınabağlamayakoyuldu."Sen yavaş yavaş sevgili ağabeyimiz gibi konuşmaya başladın, Ron. Böyledevamedersensınıfbaşkanıolursun."

"Hayır,hayattaolmam!"dediRonhararetle.

Georgehüthütkuşunupencereyegötürdü,kuşuçupgitti.

George dönüp Ron'a sırıttı. "Öyleyse insanlara ne yapmaları gerektiğinisöylemektenvazgeç.Görüşürüz."

Fred'le ikisi Baykuşhane'den çıktılar. Harry, Ron ve Hermione birbirlerinebaktılar.

Hermione, "Olup bitenler hakkında bir şey bilmiyorlardır, değil mi?" diyefısıldadı."YaniCrouchfalan?"

"Hayır,"dediHarry."Okadarciddibirşeyolsa,birinesöylerlerdi.Dumbledore'asöylerlerdi."

AncakRonrahatsızgörünüyordu.

"Nevar?"diyesorduHermione.

Ron yavaş yavaş, "Eh..." dedi, "söylerler miydi, bilemiyorum. Akıllarını...akıllarınıparakazanmaylabozmuşlar.Onlarlatakılırkenfarkettimbunu-şeyde-biliyorsunişte-"

Harrycümleyionuniçintamamladı:"Bizküsken.Evet,amaşantaj-"

Ron, "Her şey bu şaka dükkânı fikrinden çıkıyor," dedi. "Sadece annemikızdırmak için söylüyorlar sanıyordum, ama niyetleri ciddi, bir dükkân açmakistiyorlar.Hogwarts'ta sadecebir yılları kaldı, geleceklerini düşünmek zorundaolduklarınısöyleyipduruyorlar.Eh,babamdaonlarayardımedemez,başlamakiçinaltınaihtiyaçlarıvar."

ŞimdideHermione'ninrahatsızbirhalivardı."Evet,ama...altıneldeetmekiçinkanunaaykırıbirşeyyapmazlar.Öyledeğilmi?"

"Yapmazlarmı?" dedi Ron şüpheyle. "Bilmiyorum... kurallara pek aldırdıklarıyok,değilmi?"

Korkmuş görünen Hermione, "Evet, ama bu kanun," dedi. "Bu aptal bir okulkuralıdeğil...Şantajyaparlarsacezayabırakılmaklakurtulamazlar!Ron...belkidePercy'yesöyleseniyiolur..."

"Aklınımı kaçırdın sen?" dediRon. "Percy'ye söylemek, ha?Crouch'luk ediponları teslim etsin diye mi?" Fred ve George'un kuşlarının çıktığı penceredendışarıbaktı."Gelinhadi,"dedi,"kahvaltıedelim."

Döner merdivenden inerlerken, Hermione, "Gidip Profesör Moody'yi görmekiçinvakiterkenmidirdersiniz?"diyesordu.

"Evet," dedi Harry. "Onu sabahın köründe uyandırırsak herhalde bizi kapıdanuçurur.Uyurkenonasaldırmayakalkıştıksanır.Teneffüsekadarbekleyelim.”

Sihir Tarihi dersi hiç bu kadar yavaş geçmemişti. Sonunda kendi saatinitakmamayakararverenHarry,Ron'un saatinebakıpduruyordu, amaodaöyleağır ilerliyordu ki, onun da durmuş olduğuna yemin edebilirdi. Üçü de öyleyorgundular ki, başlarını sırayadayayıpuyuyabilselermutluolacaklardı.HattaHermionebileherzamankigibinotalmıyordu.Başıelindeoturmuş,boşgözlerleProfesörBinns'ebakıyordu.

Sonunda zil çalınca, koridorlardan telaşlaKaranlık Sanatlar sınıfına gittiler veProfesör Moody'yi sınıftan çıkarken buldular. O da onlar kadar yorgungörünüyordu. Normal gözünün kapağı sarkmıştı, yüzü sanki daha dayamulmuştu.

"Profesör Moody?" diye seslendi Harry, kalabalığın arasından ona doğrugiderlerken.

"Merhaba, Potter," diye homurdandı Moody. Sihirli gözü yanından geçen ikibirincisınıföğrencisini izledi.Huzursuzolanöğrencilerhızlandılar.Sihirligözyuvarlanarak Moody'nin başının arkasına gitti, köşeyi dönen öğrencileriizlemeyedevametti.SonraMoodyyenidenkonuştu:"Giriniçeri."

Geri çekilerek onlara boş sınıfa girmeleri için yol verdi, topallayarakarkalarındangelipkapıyıkapattı.

Harryhemenlafagirerek,"Onubuldunuzmu?"dedi."Mr.Crouch'u?"

"Hayır," dedi Moody. Masasına gitti, oturdu, hafif bir iniltiyle tahta bacağınıuzattıvecepşişesiniçıkardı.

Harry,"Haritadanyararlandınızmı?"diyesordu.

Şişesinden bir yudum içenMoody, "Tabii," dedi. "Seni kendime örnek aldım,Potter.OnuodamdanOrman'açağırdım.Crouchoralardahiçbiryerdeyoktu."

"Öyleysegerçektenbuharlaştımıyani?"dediRon.

"Okul arazisinde buharlaşamazsın, Ron!" dedi Hermione. "Ama başkayöntemlerleyokolmuşolabilir,değilmi,Profesör?"

Moody'ninsihirligözütitreyerekHermioneüzerindesabitleşti.

"Sen de kendinemeslek olarak Seherbazlığı düşünebilirsin," dediMoody ona."Kafandoğrubiçimdeçalışıyor,Granger."

Hermionesevinçtenkıpkırmızıoldu.

"Eh,görünmezdeğildi,"dediHarry."Haritagörünmezolanlarıgösterir.Öyleyseokularazisindençıkmışolmalı."

"Ama kendi imkânlarıyla mı?" dedi Hermione hevesle. "Yoksa birisi onugitmeyemecburettiğiiçinmi?"

"Evet, biri bunu yapmış olabilir - bir süpürgeye çekip onunla birlikte uçmuşolabilir,değilmi?"dediRonhemen.SonradaumutlaMoody'yebaktı,sankionada,Seherbazolmayayatkınsın,demesinibekliyorgibiydi.

"Kaçırılmaolayınıgözardıedemeyiz,"diyehomurdandıMoody.

"Öyleyse,"dediRon,"sizceHogsmeade'debiryerlerdemidir?"

Moody başını salladı. "Her yerde olabilir. Bildiğimiz tek bir şey var: Buradadeğil."

Ağzını ardına kadar açarak esneyince yara izleri de yayıldı, yamuk ağzınıniçindebirkaçeksikdişgöründü.

Sonra da, "Şimdi," dedi, "Dumbledore siz üçünüzün soruşturmacılığa meraklıolduğunuzusöyledi,amaCrouchiçinyapabileceğinizhiçbirşeyyok.OnuartıkBakanlık aramaya başlayacak,Dumbledore onlara durumu bildirdi. Potter, senaklınıüçüncügörevever."

"Ne?"dediHarry."Ha,evet..."

Bir önceki gece Krum'la oradan ayrıldığından beri labirenti bir kere biledüşünmemişti.

Moody, Harry'ye bakıp yara izli ve hafiften sakallı çenesini kaşıdı. "Bu tamsenin kalemin, bu görev. Dumbledore'un söylediğine göre, çoğu kez benzerşeyler yapmışsın. Birinci sınıftayken, Felsefe Taşı'nı koruyan bir dizi engeliaştın,değilmi?"

Ronhemen,"Bizdeyardımettik,"dedi."BenleHermionedeyardımettik."

Moody sırıttı. "Eh, bu sefer de alıştırma yapması için yardım edin, doğrusukazanmazsa çok şaşırırım," dedi. "Bu arada... sürekli tetikte ol, Potter. Süreklitetikte ol." Cep şişesinden koca bir yudum daha aldı, sihirli gözü kendi

çevresinde dönüp pencereye yöneldi. Pencereden Durmstrang gemisinin entepedekiyelkenigörünüyordu.

"Siz ikiniz" -Moody'nin normal gözü Ron ve Hermione'nin üzerindeydi-"Potter'ın yanından ayrılmayın, tamammı? Ben her şeye gözkulak oluyorum,amayinede...fazlagözdenzarargelmez."

*****

Sirius baykuşu hemen ertesi sabah geri gönderdi. KuşHarry'nin yanına kanatçırparakindiğianda,kahverengibirbaykuşdagagasındabirGelecekPostası'nısıkı sıkı tutarak Hermione'nin önüne konmuştu. Hermione gazeteyi aldı, ilkbirkaç sayfayı taradı ve, "Hah! Crouch'u duymamış!" dedi. Sonra da öncekigeceninesrarlı olaylarıhakkındaSirius'undedikleriniokuyanRonveHarry'yekatıldı.

Harry - sen Viktor Krum'la Orman'a yürüyerek ne haltettiğinisanıyorsun?Aynıbaykuşugerigöndererek,banabir daha geceleri kimseyle yürüyüşe çıkmayacağınayeminetmeniistiyorum.Hogwarts'tasonderecetehlikelibirileri var. Bence, Crouch'un Dumbledore'u görmesiniengellemeye çalıştıkları açık ve sen de karanlıktaonlardan belki de birkaç metre uzaktaydın.Öldürülebilirdin.

Adın,AteşKadehi'nekazaylagirmedi.Eğerbirilerisanasaldırmaya çalışıyorsa, şu anda son şanslarınıkullanıyorlar demektir. Ron ve Hermione'nin yanındanayrılma, Gryffindor Kulesi'nden geç saatlerde çıkma vekendini üçüncü görev için donat. Sersemletmeyi veSilahsız Bırakma'yı çalış. Birkaç uğursuzluk büyüsü de

bayağı işe yarar. Crouch konusunda yapabileceğin birşeyyok.Dikkatiüstüneçekme,kendinegözkulakol.Birdaha okul arazisi dışına çıkmayacağın konusunda banasözverenmektubunubekliyorum.

Sirius

Harry, Sirius'un mektubunu katlayıp cüppesine koyarkan, hafiften alınmış biredayla,"Okimoluyordabanaokularazisidışınaçıktığımiçinnutukçekiyor?"dedi."Okuldaykenkendisininyaptığışeylerdensonra!"

"Senin için endişeleniyor!" dedi Hermione ters ters. “TıpkıMoody veHagridgibi!Sendeonlarıdinle!"

"Yıl boyunca kimse bana saldırmaya çalışmadı," dediHarry. "Kimse bana birşeyyapmadı,hiç-"

"Adını Ateş Kadehi'ne koymak dışında," dedi Hermione. "Ve bunu da birnedenle yapmış olmalılar, Harry. Pırtık haklı. Belki de vakit gelsin diyebekliyorlar.Belkidehareketegeçmekiçinbugörevibekliyorlar."

Harry sabırsızca, "Bak," dedi, "diyelim ki Pırtık haklı ve birileri Crouch'ukaçırmak için Krum'u sersemletti. İyi ama, o zaman yakınımızda, ağaçlarıniçindeolmalarıgerekirdi,değilmi?Oysaonlarhareketegeçmekiçinbenimayakaltından çekilmemi beklediler, öyle değil mi? Hedefleri benmişim gibigörünmüyor,ha?"

Hermione,"SeniOrman'ıniçindeöldürselerbunakazasüsüveremezlerdi!"dedi."Amabirgöreviyerinegetirirkenölürsen-"

"AmaKrum'asaldırmayabiritirazlarıolmadı,değilmi?"dediHarry."Niyebenideaynızamandatemizlemediler?Krum'ladüelloetmişizsüsüverebilirlerdi."

Hermione çaresizce, "Harry, ben de anlamıyorum," dedi. "Sadece çok tuhafşeyler olduğunu biliyorum ve bu hiç hoşuma gitmiyor...Moody haklı - Pırtıkhaklı -üçüncügörev içinderhal çalışmayabaşlamalısın.VePırtık'ayazıp,onabirdahatekbaşınagizliceokuldançıkmayacağınasözvermelisin."

*****

Harry'niniçeridekalmasıgerektiğigünlerdeHogwartsarazisigözünedahaöncehiç olmadığı kadar davetkâr göründü. Sonraki birkaç gün boş vakitlerini yakütüphanede Hermione ve Ron'la uğursuzluk büyüleri arayarak, ya daçaktırmadan boş sınıflara girip alıştırma yaparak geçirdi.Harry dikkatini dahaöncehiçkullanmadığıSersemletmeBüyüsüüzerindetoplamıştı.Aksiliğebakınki, bu büyü Ron ve Hermione'nin birtakım fedakârlıklarda bulunmasınıgerektiriyordu.

Bir pazartesi günü öğle tatilindeMuska sınıfının ortasında sırtüstü yatanRon,"Mrs. Norris'i kaçıramaz mıyız?" diye bir teklifte bulundu. Az önce Harrytarafından arka arkaya beşinci kez sersemletilmiş ve sonra yeniden uyanmıştı."Biraz da onu sersemletelim. Ya da Dobby'den yararlanabilirsin, Harry, bahsegirerimsanayardımcıolmakiçinherşeyiyapar.Yanlışanlamaha,şikâyetfalanettiğimyok"-yavaşçaayağakalktı,sırtınıovuşturdu-"amahertarafımağrıyor..."

Hermione sabırsızca, "Evet, ama düşerken yastıklara nişan alamıyorsun daondan,değilmi?"dedi.BiryandandaUzaklaştırmaBüyüsüiçinkullandıklarıveFlitwick'in bir dolapta bıraktığı yastıkları yeniden yığınlar halinde diziyordu."Sırtüstüdüşmeyeçalış!"

Ron hırsla, "İnsan bir kere sersemledimi, pek iyi nişan alamıyor,Hermione!"dedi."Senniyedenemiyorsun?"

Hermione aceleyle, "Neyse, benceHarry bu işi kaptı" dedi. "SilahsızBırakmaiçindetasalanmamızagerekyok,çünküonuçokuzunzamandıryapıyor...Bencebuakşamşuuğursuzlukbüyülerindenbirkısmınabaşlamamızgerek."

Kütüphanedeyaptıklarılisteyeyukarıdanaşağıgözgezdirdi.

"Bunungörünüşühoşumagitti,"dedi."Bu'EngellemeBüyüsü'.Buradadediğinegöre, sana saldırmaya kalkan her şeyin hızını kesiyormuş, Harry. Bununlabaşlayalım."

Zilçaldı.YastıklarıaceleyleFlitwick'indolabınatıktılarvekimseyegörünmedensınıftançıktılar.

Hermione,Aritmansi'ye giderken, "Akşamyemeğinde görüşürüz!" dedi.Harryve Ron ise Kuzey Kulesi'nin, Kehanet dersinin yolunu tuttular. Yüksektekipencerelerden koridora vuran göz kamaştırıcı, altın rengi güneş ışığı genişşeritler çizmişti. Dışarıda gökyüzü öyle parlak bir maviydi ki, minelenmişe

benziyordu.

Döner merdivenden Kehanet'in gümüş merdivenine ve kapağa doğrugiderlerken,Ron,"Trelawney'ninodasısıcaktankaynarşimdi,"dedi,"oateşihiçsöndürmüyor."

Haklıydı.Loşodabayıltacakkadarsıcaktı.Parfümlüateştenyükselenbuharlarher zamankinden de ağırdı. Perdeli pencerelerden birine doğru yürüyenHarry'ninbaşıdöndü.ProfesörTrelawneyöbüryanabakıpbir lambaya takılanşalını kurtarırken, Harry pencereyi iki üç santim açıp kreton kaplı koltuktaarkasınayaslandıki,yumuşakbirmeltemyüzünevurabilsin.Sonderecerahattı.

"Yavrularım," dedi Profesör Trelawney, sınıfın önündeki kanatlı koltuğunaoturarak. Onlara tuhaf bir şekilde büyümüş gözleriyle baktı. "Gezegenselkehanet çalışmalarımızıhemenhemenbitirdik.AncakbugünMars'ın etkileriniincelemekiçinmükemmelbirfırsatvarelimizde,çünküşusıradaçokilginçbirkonumuvar.Eğerhepinizburayabakarsanız,ışıklarıkarartacağım..."

Asasını salladı, lambalar söndü. Şimdi tek ışık kaynağı, şöminedeki ateşti.ProfesörTrelawneyöneeğildivekoltuğununaltından,güneşsistemininbircamkubbe içindekiminyatür birmodelini çıkardı.Çokgüzel bir şeydi; ayların herbiridokuzgezegenveateştengüneşinçevresindekiyerlerindeparlıyordu,hepsicamın altındaki hafif havada asılıydı. Profesör Trelawney, Mars'ın Neptün'leoluşturduğu büyüleyici açıya işaret ederken, Harry tembel tembel baktı. Ağırparfümlü buharlar onu sarmıştı, pencereden gelen meltem de yüzündeoynaşıyordu. Perdenin ardından bir böceğin tatlı tatlı vızıldadığınıduyabiliyordu.Gözkapaklarıdüşmeyebaşladı...

Bir puhu kuşunun sırtına binmişti, berrak mavi gökyüzünden bir tepeninyamacında yükseklere konmuş eski ve sarmaşıklarla kaplı bir eve doğrusüzülüyordu. Rüzgâr Harry'nin yüzüne doğru hoş bir şekilde eserken, gittikçedahaalçaldılar;taki,evinüstkatındakikaranlıkvecamıkırılmışbirpencereyegelenekadar.Penceredeniçerigirdiler.Şimdikasvetlibirkoridordanensondakiodaya doğru uçuyorlardı... kapıdan geçip, pencereleri tahtalarla kapatılmışkaranlıkbirodayagirdiler...

Harrypuhukuşununsırtındaninmişti...şimdi,kuşodadakanatçırpıpsırtıdönükbir koltuğa doğru giderken, Harry durmuş ona bakıyordu... yerde, koltuğunyanındaikikarasiluetdahavardı...herikisidekımıldanıyordu...

Bir tanesi muazzam büyüklükte bir yılandı... öteki de bir adam... kısa boylu,saçları dökülmeye başlamış bir adam, sulu gözlü ve sivri burunlu bir adam...

şömineninönündekihalıdahırıltıylasoluyorvehıçkırıyordu...

Puhu kuşunun konduğu koltuğun derinliklerinden gelen soğuk, tiz bir ses,"Şanslısın, Kılkuyruk," dedi. "Gerçekten de çok talihlisin. Hatan her şeyimahvetmedi.Oöldü."

"Lordum!" dedi yerdeki adam, soluk soluğa. "Lordum, ben... ben öylememnunumki...veöyleüzgün..."

"Nagini," dedi soğuk ses, "şansın yokmuş, sana yiyesin diye Kılkuyruk'uveremeyeceğimdemek...amaaldırma,aldırmaSCA.HalaHarryPottervar..."

Yılantısladı.Harryonundilinintitreştiğinigörebiliyordu.

"Şimdi, Kılkuyruk," dedi soğuk ses, "senden gelecek bir başka hatayı hoşgörmeyeceğimihatırlatmakiçinküçükbirşeydahabelkide..."

"Lordum...hayır...yalvarırım..."

Koltuğunderinliklerindenbir asanınucugöründü.Kılkuyruk'adoğrultulmuştu.Soğukses,"Crucio,"dedi.

Kılkuyruk haykırdı, sanki bedenindeki her sinir alev almış gibi haykırdı,Harry'ninalnındakiyaraiziacıylayanarkenonunferyadıkulaklarınıdoldurdu...Harrydehaykırıyordu...Voldemortonuduyacaktı,oradaolduğunuanlayacaktı...

"Harry!Harry!"

Harry gözlerini açtı. Profesör Trelawney'nin odasında, elleri yüzüne kapanmışhaldeyerdeyatıyordu.Yara izihâlâöylekötüyanıyorduki,gözlerisulanmıştı.Acısı gerçekti. Bütün sınıf çevresinde ayakta duruyordu, dehşete kapılmışgörünenRoniseyanınadizçökmüştü.

"İyimisin?"dedi.

SondereceheyecanlanmışgörünenProfesörTrelawney,"Elbetteiyideğil!"dedi.KocamangözleriHarry'yeolduğundandabüyükgörünerek,onu süzdüler. "Neoldu,Potter?Birönsezimi?Birhayaletmi?Negördün?"

"Hiçbir şey," diye yalan söyledi Harry. Doğrulup oturdu. Titrediğinihissediyordu. Kendini çevreye, arkasındaki gölgelere bakmaktanalıkoyamıyordu;Voldemort'unsesiöyleyakındangelmiştiki...

ProfesörTrelawney,"Yaraizinisıkısıkıtutuyordun!"dedi."Yerdeyuvarlanıyor,yaraizinisıkısıkıtutuyordun!Haydi,Potter,benimböylekonulardadeneyimim

vardır!"

Harrybaşınıkaldırıponabaktı.

"Sanırım,hastanekanadınagitmemgerek,"dedi."Başımçokağrıyor."

"Yavrum, besbelli benim odamın olağanüstü gaipten-haber-verme titreşimleriseni uyardı!" dedi Profesör Trelawney. "Eğer şimdi gidersen, şimdiye kadargörmüşolduğundançokdahaötesinigörmefırsatını-"

Harry,"Birbaşağnsıtedavisindenbaşkabirşeygörmekistemiyorum,"dedi.

Ayağakalktı.Sınıfgeriyeçekildi.Hepsihuzursuzgörünüyordu.

Harry, "Görüşürüz," diye mırıldandı Ron'a, çantasını alıp kapağa doğru gitti.Sanki o anda büyük bir zevk ondan esirgenmiş gibi ciddi bir hayal kırıklığıifadesitakınmışolanProfesörTrelawney'yigörmezdengeldi.

Ancak Harry gümüş merdivenin altına vardığında, hastane kanadına gitmedi.Zaten oraya gitmeye hiç niyetlenmemişti. Sirius ona yara izi tekrar acırsa neyapması gerektiğini söylemişti, Harry de onun tavsiyesini tutacaktı: DosdoğruDumbledore'unodasınagidiyordu.Koridorlardanyürüdü,rüyasındagördüklerinidüşündü... bu rüya da onu Privet Drive'da uyandıran rüya kadar canlıydı...Ayrıntıları zihninden geçirdi, onları hatırladığından emin olmaya çalıştı...Voldemort'uKılkuyruk'ubirhataişlemeklesuçladığınıduymuştu...amabaykuşiyihaberlergetirmişti,hatatelafiedilmiş,biriölmüştü...buyüzdendeKılkuyrukyılanayedirilmeyecekti...onunyerinekendisi,Harry,yılanaverilecekti...

Harry farkına varmadan, Dumbledore'un odasının girişini koruyan taştan olukağzının yanından geçmişti. Gözlerini kırpıştırdı, çevresine baktı, ne yaptığınınfarkınavardıvegeriyedönüponunönündedurdu.Sonra,parolayıbilmediğinihatırladı.

"Limonşerbeti?"diyedeneditereddütle.

Olukağzıkılınıkıpırdatmadı.

"Peki," dedi Harry, gözlerini dikip ona bakarak. "-Armut Damlası-. Şey -Meyankökü Asası-. -Fışırdayan Vızvız-. -Drooble'ın En İyi Balonlu Sakızı-. -BertieBotts'unBinBirÇeşit FasulyeŞekerlemesi-...Ah hayır, onları sevmez,değilmi?...Açılsanayav,n'olur sanki?"dediöfkeyle. "Onugerçektengörmemgerek,çokacil!"

Olukağzıkımıldamadandurmayısürdürdü.

Harryonutekmeledi,amabuonaayakbaşparmağındakibüyükbiracıdanbaşkabirşeygetirmedi.

Tek bacağının üstünde durarak, hiddetle, "Çikolatalı Kurbağa!" diye bağırdı."ŞekerdenTüyKalem!KarafatmaSürüsü!"

Olukağzıbirdencanlandıveyanasıçradı.Harrygözlerinikırpıştırdı.

Hayretle,"KarafatmaSürüsümü?"dedi."Benşakaediyordum..."

Duvardaki aralıktan aceleyle geçti, döne döne çıkan taş bir merdivenin ilkbasamağına adım attı. Kapılar arkasından kapanırken, yavaşça yukarı doğruhareketedenmerdivenonupirinçtokmaklı,cilalımeşedenbirkapıyaçıkardı.

Harryiçeridenseslergeldiğiniduyabiliyordu.Hareketedenmerdivendenindivetereddütledinledi.

"Dumbledore,korkarımbenbirbağlantıgörmüyorum,hemdehiç!"SihirBakanıCorneliusFudge'ın sesiydi bu. "Ludo,Bertha'nın rahatlıkla kaybolabilecekbiriolduğunusöylüyor.Evet,bencedeonuşimdiyekadarbulmamızgerekirdi,amayinedecinayetkanıtıyok,Dumbledore,hemdehiç.OnunkayboluşununBartyCrouch'unkiylebağlantılıolduğunailişkinkanıtdayok!"

Moody'ninhomurdanansesi,"PekisizceBartyCrouch'aneoldu,BakanBey?"dedi.

"Ben iki ihtimalgörüyorum,Alastor,"dediFudge. "YaCrouchsonundakafayıyedi -ki kişisel tarihine bakacak olursanız, bunun çok muhtemel olduğunugöreceksiniz-aklınıkaçırdı,öylesineyürüyüpgitti-"

Dumbledore sakin sakin, "Eğer öyle olduysa, hayli hızlı yürümüş demektir,Cornelius,"dedi.

"Yada - şey..."Fudge'ın sesindehuzursuzluk seziliyordu. "Eh,bulunduğuyerigörene kadar karar vermeyeceğim ama, tam Beauxbatons arabasınınilerisindeydi diyorsun, değil mi? Dumbledore, o kadının ne olduğunu biliyormusun?"

Dumbledorealçaksesle,"Onunçokyetkinbirmüdireolduğunudüşünüyorum,"dedi."Vemükemmelbirdansçı."

Fudgeöfkeyle,"Haydiama,Dumbledore!"dedi.

"Hagridyüzündenönyargılıdavranmıyormusunsence?Hepsidezararsızolmaz-tabii,Hagrid'ezararsızdiyebilirsen,ocanavarsaplantısıyla-"

Dumbledore aynı sükûnetle, "Hagrid'den nasıl kuşkulanmazsam, MadamMaxime'den de kuşkulanmıyorum," dedi. "Bence asıl senin önyargılı olmaihtimalinvar,Cornelius."

Moody,"Butartışmayıbirsonucabağlayabilirmiyiz?"diyehomurdandı.

"Evet,evet,öyleysehaydiaşağı,araziyeinelim,"dediCorneliussabırsızlıkla.

"Hayır,onudemekistemiyorum,"dediMoody."Pottersanabirşeylersöylemekistiyordaonuniçin,Dumbledore.Hemenkapınındışında."

OTUZUNCUBÖLÜM:DÜŞÜNSELİ

Odanınkapısıaçıldı.

"Merhaba, Potter," dedi Moody. "Gir bakalım." Harry içeri girdi. Daha önceDumbledore'un odasına bir kez gelmişti; yuvarlak ve çok güzel bir odaydı.Duvarlarda Hogwarts'ın daha önceki müdür ve müdirelerinin resimleri vardı,hepsideuyuyor,göğüslerihafifçeşişipiniyordu.

Cornelius Fudge, Dumbledore'un masasının yanında ayakta duruyordu. Herzamankiinceçizgilipelerininigiymişti,limonyeşilimelonşapkasıdaelindeydi.

"Harry!"dediFudgebabacanbirtavırla,onadoğruyürüyerek."Nasılsın?"

"İyiyim,"diyeyalansöylediHarry."BizdeşimdiMr.Crouch'unokularazisindegöründüğü geceden bahsediyorduk," dedi Fudge. "Onu sen bulmuştun, değilmi?"

"Evet,"dediHarry.Sonra,onlarınkonuştuklarınıduymamışnumarasıyapmanınanlamsız olduğuna karar vererek, ekledi: "Amahiçbir yerdeMadamMaxime'igörmemiştim,saklanmayaçalışsabayağızorlanırdı,değilmi?"

Dumbledore,Fudge'ınarkasındanHarry'yegülümsedi.Gözleriışıldıyordu.

"Evet,peki,"dediFudge,bozumolarak."Harry,izninlearazidekısabiryürüyüşeçıkıyoruz...belkidesınıfınadönsen-"

"Sizinle konuşmak istiyordum, Profesör," dedi Harry hemen, Dumbledore'abakarak.Dumbledoreonaçabuk,sorgulayanbirbakışattı.

"Beniburadabekle,Harry,"dedi."Araziincelememizuzunsürmeyecek."

Hiçkonuşmadanyanındangeçip,arkalarındankapıyıkapadılar.BirdakikasonraMoody'nin tahta bacağının koridordaki takırtısı uzaklaşıp duyulmaz halegelmişti.Harryçevresinebakındı.

"Merhaba,Fawkes,"dedi.

Profesör Dumbledore'un anka kuşu Fawkes kapının yanındaki altın tüneğindeduruyordu. Muhteşem kırmızı-sarı tüyleri olan, bir kuğu büyüklüğündekiFawkesuzunkuyruğunusallayıpHarry'yeşefkatlegözlerinikırpıştırdı.

Harry, ProfesörDumbledore'unmasasının önündeki sandalyeye oturdu.Birkaç

dakika boyunca öylece durup, çerçevelerinin içinde mışıl mışıl uyuyan eskimüdür ve müdireleri seyretti, az önce duyduklarını düşünüp elini yara izinegörürdü.Artıkacımıyordu.

Harry daha sakindi şimdi, çünkü Dumbledore'un odasındaydı ve az sonraDumbledore'un ona rüyanın anlamını söyleyeceğini biliyordu. Harry masanınarkasındaki duvara baktı. Bir rafın üstünde, paçavraya dönmüş Seçmen Şapkaduruyordu.Onunyanındakibircamkapta,kabzasındabüyükyakutlarbulunan,muhteşem bir gümüş kılıç vardı. Harry bu kılıcı tanıdı: İkinci sınıftaykenSeçmen Şapka'dan çıkardığı kılıçtı bu. Bir zamanlar, Harry'nin binasınınkurucusu Godric Gryffindor'a aitti. Harry kılıca bakıp, tam bütün umudunukaybetmişkenonunnasıldayardımınageldiğinihatırlıyorduki,camkaptadansedip ışıldayan gümüşi bir ışık yansımasının farkına vardı. Işığın kaynağınıbulmakiçinçevresinebakındıvearkasındakisiyahbirdolabıniçindengümüşi-beyazbirparçanınpırılpırılparladığınıgördü.Dolabınkapısıaçıkbırakılmıştı.Harry önce tereddüt etti, Fawkes'a bir baktı, sonra kalkıp odanın öbür ucunayürüdüvedolabınkapısınıaçtı.

İçinde taştan yapılma, sığ bir çanak duruyordu. Çanağın kenarlarında tuhafoymalarvardı:Harry'yetanıdıkgelmeyeneskiharflervesemboller.Gümüşiışıkçanağın içindekinden geliyordu. Harry'nin daha önce gördüğü hiçbir şeyebenzemiyordubu.İçindekimaddeninsıvımıgazmıolduğunuayırtedemiyordu.Parlak, beyazımsı gümüş rengiydi ve durmaksızın hareket ediyordu; yüzeyirüzgârın altındaki su gibi kırıştı, sonra bulutlar gibi ayrıştı ve hafif hafifdönmeyebaşladı.Sıvılaştırılmışışığabenziyordu-yadakatılaştınlmışrüzgâra-Harrykararveremiyordu.

Ona dokunmak, bunun nasıl bir his olduğunu anlamak istiyordu, ama sihirdünyasındageçirdiğineredeysedörtyıllık sürede, içibilinmeyenbirmaddeyledolubirkabaelinisokmanınpekaptalcabirşeyolduğunuöğrenmişti.Odabuyüzden cüppesinin içinden asasını çıkardı, odayı tedirgin gözlerle taradı, yineçanağıniçindekinebaktıveasasıylaonudürttü.Çanağıniçindekigümüşişeyinyüzeyibüyükbirhızladönmeyebaşladı.

Harrydahayakındanbakmakiçineğildi,başıdolabın içindeydişimdi.Gümüşimaddesaydamlaşmıştı;camabenziyordu.Harrymaddeniniçinebaktı.Çanağıntaştan dibini görmeyi bekliyordu, ama onun yerine esrarengiz maddeninyüzeyinin altındamuazzambir odagördü.Buodaya, tavanındaki yuvarlakbirpenceredenbakıyorgibiydi.

Oda loştu; Harry orasının yerin altında bile olabileceğini düşündü, çünkü hiç

pencere yoktu, sadece Hogwarts'taki duvarları aydınlatan meşaleler gibimeşaleler vardı. Harry yüzünü, burnunun camsı maddeye değmesine bir ikisantim kalana kadar yaklaştırınca, her duvarda kat kat yükseliyora benzeyensıraların üstünde oturan dizi dizi cadılar ve büyücüler gördü. Odanın tamortasında boş bir sandalye vardı. Harry'nin içinde kötü bir his uyandı.Sandalyenin kolları zincirlerle çevriliydi, sanki oraya oturanlar genelliklezincirleniyordu.

Burası neresiydi? Herhalde Hogwarts olamazdı; şatoda hiç böyle bir odagörmemişti.Dahası, çanağın dibindeki esrarengiz oda yetişkinlerle doluydu veHarryHogwarts'tahayattabukadarçoköğretmenolmadığınıbiliyordu.Birşeybekliyor gibiler, diye düşündü; sadece sivri şapkalarının tepesini görebiliyorduama,hepsininyüzleriaynıyönedönükgibiydivehiçbirikonuşmuyordu.

Çanakyuvarlak,Harry'ningözetlediğiodaysakarebiçimindeolduğundan,Harryodanınköşelerindenelerolduğunugöremiyordu.Dahadayaklaştı,başınıeğdi,görmeyeçalıştı...

Burnununucu,içinebaktığıtuhafmaddeyedeğdi.

Dumbledore'un odası müthiş bir yalpa yaptı - Harry ileri doğru fırlatılmış,çanaktakimaddeniniçinebaşaşağıdüşmüştü-

Amabaşıçanağın taştandibineçarpmadı.Buzgibisoğukvekapkarabirşeyiniçindedüştükçedüşüyordu;karanlıkbiranafortarafındanemilmeyebenziyordubu-

BirdenHarrykendiniçanağıniçindekiodanınbirucundabirsıradaotururbuldu.Diğerlerinden daha yukarıda bir sıraydı bu. Başını kaldırıp yüksek, taş tavanabaktı. Az önce içinden baktığı yuvarlak pencereyi görmeyi bekliyordu, amayukarıdakaranlık,serttaştanbaşkabirşeyyoktu.

Harrysoluksoluğaçevresinebaktı.Odadakicadılardanvebüyücülerdenhiçbiri(en azından iki yüz kişi vardı) ona bakmıyordu. Az önce on dört yaşında birçocuğuntavandantamortalarınadüştüğünühiçbirifarketmemişgibiydi.Harryyanındaki büyücüye döndü ve sessiz odanın her tarafında yankılanan birşaşkınlıknidasıkoyuverdi.

AlbusDumbledore'unyanındaoturuyordu.

"Profesör!"dediHarry,gırtlağınatıkananbirfısıltıyla."Özürdilerim-amacım-bensadecedolabınızdakiçanağabakıyordum-ben-neredeyiz?"

AmaDumbledorenebirşeyyaptı,nedekonuştu.Harry'yitamamengörmezdengeldi.Sıralardaoturandiğerbüyücülergibiodagözleriniodanınöbürköşesine,birkapıyadikmişti.

Harry ne yapacağını bilemez halde bir Dumbledore'a, bir sessizce izleyenkalabalığa,sonrayineDumbledore'abaktı.Sonrabirdendurumukavradı...

Harry dahaöncebir kez kendini, kimsenin onugöremediği ve duyamadığı biryerde bulmuştu. O zaman, büyülü bir güncenin bir sayfasından içeri, başkabirininanılarınınortasınadüşmüştü...vefenahaldeyanılmıyorsa,şimdikidebutürbirşeydi...Harrysağelinikaldırdı,şöylebirduraksadı,sonraeliniDumbledore'unyüzününönünde hızlı hızlı salladı. Dumbledore gözünü bile kırpmadı, dönüp Harry'yebakmadı,hiçkıpırdamadı.Harry'yegöre,bu,durumuaçıklıyordu.Dumbledoreonuböylegörmezdengelmezdi.Harryşuandabiranınıniçindeydiveyanındaki,bugünün Dumbledore'u değildi. Yine de çok eski olamazdı... yanında oturanDumbledore'un saçı gümüş rengiydi, tıpkı bugünün Dumbledore'u gibi. Amaburasıneresiydi?Bütünbubüyücülerneyibekliyorlardı?

Harryçevresinedahabirdikkatlebaktı.Yukarıdanseyrederkendetahminettiğigibi, odanın yeraltında olduğu neredeyse kesindi - bir odadan çok bir zindan,diyedüşündüHarry.Soğukveürkütücübirhavasıvardı;duvarlardaresimyoktu,hiç süsleme yoktu; sadece odanın her tarafında kat kat yükselen, ortada duranzincirli sandalyeyi açıkça görebilecek şekilde konumlandırılmış bu sıkış tıkışsıralarvardı.

Harry bu yer hakkında kafasında herhangi bir sonuca varamadan, ayak sesleriduydu.Zindanınköşesindekikapıaçıldıveiçeriüçkişigirdi-bunlardanbiribiradamdı,ikiyanındaysabirerRuhEmicivardı.

Harry'niniçinibirsoğukdalgasıkapladı.Yüzlerigörünmeyen,kukuletalı,uzunboyluyaratıklarolanRuhEmicilerbircesedinkinebenzeyençürümüşelleriyleadamıbirerkolundantutmuş,odanınortasındakisandalyeyedoğruyavaşyavaş,süzülürcesine ilerliyorlardı. Aralarındaki adam bayıldı bayılacak gibiydi veHarry onu suçlayamazdı... Ruh Emiciler'in bir anının içinde kendisinedokunamayacaklarını biliyordu, ama onların gücünü çok iyi hatırlıyordu.Kalabalıkonlarıbirazkorkuylaizlerken,RuhEmicileradamızincirlisandalyeyeyerleştiripyinesüzülürcesineodadançıktılar.Kapıarkalarındankapandı.

HarrysandalyedeoturanadamabaktıveonunKarkaroffolduğunugördü.

Dumbledore'un aksine, Karkaroff çok daha genç görünüyordu; saçı ve keçisakalısiyahtı.Üzerindeşıkbirkürkdeğil,incevepaçavrayadönmüşbircüppevardı.Titriyordu.Harryonabakarken,sandalyeninkollarındakizincirlerbirdenaltın renginde parlayıp, birer yılan gibi Karkaroff'un kollarına dolanarak onubağladı.

"Igor Karkaroff," dedi Harry'nin solundaki sert bir ses. Harry başını o yöneçevirince,yanındakisıranınortasındaayağakalkmışduranMr.Crouch'ugördü.Crouch'unsaçıkoyurenkti,yüzündeçokdahaazkırışıkvardı,zindeve tetiktegörünüyordu. "Sihir Bakanlığı'na kanıt sunman için Azkaban'dan getirildin.Söylediklerindenanladığımızkadarıyla,bizevereceğinönemlibilgilervarmış."

SandalyeyesıkısıkıbağlıolanKarkaroffelindengeldiğincedoğruldu.

"Var,efendim,"dedi.Sesikorkudoluydu,amaHarryyinedebusesteotanıdık,riyakârtonuduyabiliyordu."Bakanlık'afaydalıolmakistiyorum.Yardımetmekistiyorum. Ben - Bakanlık'ın - Karanlık Lord'un son destekçilerini deyakalamaya çalıştığını biliyorum. Elimden geldiğince yardımcı olmayaistekliyim..."

Sıralarda bir uğultu oldu. Büyücülerle cadılardan bazıları Karkaroff'u ilgiyle,bazılarıysabelirginbirkuşkuyla süzüyordu.SonraHarry,Dumbledore'unötekiyanındançoktanıdık,homurtulubirsesduydu:"Pislik."

Harry,Dumbledore'unöteyanınıgörebilmekiçinönedoğrueğildi.OradaDeli-GözMoody oturuyordu - ama görünümünde çok belirgin bir değişiklik vardı.Sihirli gözü yoktu, iki tane normal gözü vardı. İkisi de nefretle kısılmış,Karkaroff'abakıyorlardı.

"Crouch onu salıverecek," diye iç geçirdiMoody, Dumbledore'a. "Onunla biranlaşmayaptı. İzini bulmamaltı ay sürdü, şimdiCrouch elindeyeterince yeniisimvarsaonusalıverecek.Banasorarsan,elindenebilgivarsaöğrenelim,sonradaonuyineRuhEmiciler'eatalım."

Dumbledore'unuzun,kemerliburnundan,onakatılmadığınıbelirtenhafifbirsesçıktı.

"Ah,unuttumtabii...RuhEmiciler'denhoşlanmıyorsun,değilmi,Albus?"dediMoody,alaycıbirgülümsemeyle.

"Hayır," dediDumbledore sakin sakin. "Korkarımhoşlanmıyorum.Bakanlık'ınbutüryaratıklarlaişbirliğiyapmasınınicediryanlışbuluyorum."

"Amabutürpisliklere..."dediMoodyyumuşakbirsesle.

"Elindebizimiçinbirtakımisimlerolduğunusöylüyorsun,Karkaroff,"dediMr.Crouch."Lütfenduyalımonları."

"Anlamanız gereken bir şey var," dedi Karkaroff telaşla, "Adı AnılmamasıGerekenKişi işleriniherzamanbüyükbirgizlilikiçindeyürütmüştür...bizim-yani, destekçilerinin demek istedim- ve şimdi kendimi de onların arasındagörmüşolmamdançokderinbirpişmanlıkduyuyorum-”

"Hadii,devamet,"dediMoody,küçümseyenbirgülüşle.

"-diğerlerininhepsininadınıaslabilmedik-hepimizinkimolduğunusadeceobiliyordu-"

"Akıllıcabirhareket,değilmi,Karkaroff,böyleceseningibibirininçıkıphepsinielevermesiönlenmişoluyor,"diyemırıldandıMoody.

"Yine de bize bazı isimler verebileceğini söylüyorsun, değil mi?" dedi Mr.Crouch.

"Evet-evet,öyle,"dediKarkaroffsoluksoluğa."Vedikkatiniziçekerim,bunlarönemlidestekçilerdi.Onunemirleriniyerinegetirdiklerinigözlerimlegördüğümkişilerdibunlar.Bubilgiyisunarakonuşimdiheptenvebütünüyleterkettiğimi,nasılbüyükbirpişmanlıklave-"

"Nedirbuisimler?"dediMr.Crouchsertbirsesle.

Karkaroffderinbirsolukaldı.

"Biri Antonin Dolohov'du," dedi. "Onun - onun sayısız Muggle'a ve - veKaranlıkLord'undestekçisiolmayanlaraişkenceettiğinigördüm."

"Vebundaonayardımettin,"diyemırıldandıMoody.

"Dolohov'uzatentutukladık,"dediCrouch."Sendenkısasüresonrayakalandı."

"Öyle mi?" dedi Karkaroff, gözleri faltaşı gibi açılmıştı. "Bunu - bunuduyduğumaçokmemnunoldum!"

Amahiçdeöylegöstermiyordu.Harrybuhaberinonaciddibirdarbeindirdiğinigörebiliyordu.İsimlerindenbirideğersizçıkmıştı.

"Başkavarmı?"dediCrouchsoğukbirsesle.

"A,tabii...Rosiervardı,"dediKarkarofftelaşla."EvanRosier."

"Rosier öldü," dedi Crouch. "O da senden kısa süre sonra yakalandı. Meseleçıkarmadangelmekyerinesavaşmayıseçtivebumücadeledeöldürüldü."

"Amayanındabendenbirparçadagötürdü,"diyefısıldadıMoody,Harry'ninsağtarafına doğru. Harry başını çevirip bir kez daha ona baktı. Moody,Dumbledore'aburnundaneksikolaniriparçayıişaretediyordu.

"Tam-tamdaRosier'ınhakettiğison!"dediKarkaroff,şimdisesindebirpanikhavası vardı. Harry onun, elindeki hiçbir bilginin Bakanlık'a faydasıolmayacağındankaygılanmayabaşladığınıanlamıştı.Karkaroff'ungözleribiranköşeye,hiçşüphesizarkasındahâlâRuhEmiciler'inbeklediğikapıyakaydı.

"Başkavarmı?"dediCrouch.

"Evet!" dedi Karkaroff. "Travers vardı - McKinnon'ların öldürülmesindeparmağıvardı!Mulciber-Imperiuslanetiüzerineuzmanlaşmıştı,sayısızinsanıkorkunç şeyler yapmaya zorladı! Rookwood bir casustu, Adı AnılmamasıGerekenKişi'yeBakanlık'ıniçindenfaydalıbilgileriletiyordu!"

HarrybudefaKarkaroff'unonikidenvurduğunuanlamıştı.Seyredenlerinhepsimırıldanmayabaşlamıştı.

"Rookwoodmu?"dediMr.Crouch.Başıylaönündekibircadıyaişaretverdivecadı önündeki parşömene yazmaya başladı. "Gizem Dairesi'nden AugustusRookwoodmu?"

"Takendisi,"dediKarkaroffhevesle."SanıyorumBakanlık'ıniçindevedışında,dikkatlekonumlandırılmışbüyücülerdenoluşanbirağıvardı,bilgitopluyordu-"

"Öte yandan, Travers ve Mulciber elimizde," dedi Mr. Crouch. "Pekâlâ,Karkaroff,hepsibuysa,Azkaban'agerigötürülüporadabizimkararımızı-"

"Daha değil!" diye feryat etti Karkaroff, çok çaresiz görünüyordu. "Bekleyin,dahasıdavar!"

Harrymeşalelerinışığıaltındaonunterlediğini,bembeyaztenininsiyahsaçıvesakalıylasertbirtezatoluşturduğunugörebiliyordu.

"Snape!"diyebağırdı."SeverusSnape!"

"Snape bu konsey tarafından aklandı," dedi Crouch soğuk bir sesle. "AlbusDumbledorekendisinekefiloldu."

"Hayır!" diye bağırdı Karkaroff, kendisini sandalyeye bağlayan zincirlerizorlayarak."Siziteminederim!SeverusSnapebirÖlümYiyen!"

Dumbledore ayağa kalkmıştı. "Bu konuda daha önce delil sunmuştum," dedisakin sakin. "Severus Snape eskiden gerçekten de bir Ölüm Yiyen'di. Ancak,Lord Voldemort'un düşüşünden önce tekrar bizim saflarımıza katıldı ve kendihayatınıbüyükbirtehlikeyeatarakbizimiçincasuslukyaptı.ŞimdibennekadarÖlümYiyen'sem,odaokadarÖlümYiyen."

Harry dönüp Deli-Göz-Moody'ye baktı. Moody, Dumbledore'un arkasında,yüzündederinbirkuşkuifadesiyleduruyordu.

"Pekâlâ, Karkaroff," dedi Crouch soğuk bir sesle. "Bize yardımcı oldun.Durumunuyenidengözdengeçireceğim.SendebuaradaAzkaban'adönüp..."

Mr. Crouch'un sesi alçalıp kayboldu. Harry çevresine baktı; zindan sankidumandan yapılmış gibi eriyor, her şey silinip gidiyordu; Harry şimdi sadecekendibedeninigörebiliyordu,gerisidönüpduranbirkaranlıktanibaretti...

Sonra birden, zindan geri döndü. Harry başka bir yerde oturuyordu. Yine enyüksek sıradaydı, ama şimdi Mr. Crouch'un solundaydı. Atmosfer oldukçafarklıydı: Rahat, neredeyse neşeli bir hava vardı. Odayı çevreleyen cadılar vebüyücülerbirbirleriylekonuşuyorlardı,bir sporkarşılaşmasındaymışgibiydiler.Karşı taraftaki dizi dizi sıraların ortalarına doğru bir yerde oturan bir cadıHarry'ningözüneçarptı.Kısa,sarısaçlarıvardı,bordobircüppegiymiştiveasityeşilibir tüykaleminucunuemiyordu.Şüphesiz,dahagençbirRitaSkeeter'dıbu.Harryçevresinebaktı;Dumbledoreyineyanındaoturuyordu,üstündefarklıbir cüppe vardı. Mr. Crouch daha yorgun, bir şekilde daha haşin ve zayıfgörünüyordu...Harrynelerolduğunuanladı.Bubaşkabiranı,başkabirgündü...başkabirduruşma.

KöşedekikapıaçıldıveodayaLudoBagmangirdi.

Ancak bu, tohuma kaçmış bir Ludo Bagman değildi, Quidditch oynamanıngetirdiği zindeliğin zirvesindeki bir Ludo Bagman'di. Burnu kırık değildi,kendisideuzun,incevekaslıydı.Bagmanzincirlisandalyeyeotururkentedirgingörünüyordu, ama sandalye,Karkaroff'un tersine, onu bağlamadı. Bagman da,belki bundan cesaret alarak, seyreden kalabalığın üzerinde göz gezdiriparalarındanbirikitanesineelsalladı,hattahafifçegülümsemeyibilebaşardı.

"LudoBagman,ÖlümYiyenler'infaaliyetleriyleilgilisuçlamalarayanıtvermekiçin Sihirli Yasa Konseyi'nin önüne getirildin," dedi Mr. Crouch. "Aleyhinedelilleri duyduk ve karara varmak üzereyiz. Kararımızı açıklamadan önceifadeneekleyeceğinbirşeyvarmı?"

Harrykulaklarınainanamıyordu.LudoBagmanbirÖlümYiyen,ha?

"Sadeceşu,"dediBagman,sıkıntıylagülümseyerek,"şeyy-biliyorum,budalalıkettim-"

Zindanıçevreleyensıralardakibir ikibüyücüvecadıhoşgörüylegülümsediler.AnlaşılanMr.Crouchonlarınhislerinipaylaşmıyordu.LudoBagman'a,yüzündesonderecehaşinvetiksintidolubirifadeylebakıyordu.

Harry'ninarkasındabiri,"Hayatındaettiğinendoğrulaftıbu,evlat,"diyesoğuksoğuk mırıldandı Dumbledore'a. Harry arkasına döndüğünde, Moody'nin yineoradaoturduğunugördü."OBludger'lardanbiribeynindekalıcıhasarayolaçtıderdimama,herzamanböylemankafaydı..."

"Ludovic Bagman, Lord Voldemort'un destekçilerine bilgi aktarırkenyakalandın,"dediMr.Crouch."BununiçinAzkaban'dahapsiniöneriyorum,enaz-"

Amazindanıçevreleyensıralardanöfkedolubağırtılaryükseldi.Birçokcadıvebüyücü ayağa kalkıp Mr. Crouch'a bakarak başlarını, hatta yumruklarınısallamayabaşladı.

"Ama size söyledim, hiç farkında değildim!" diye bağırdı Bagman ciddi birsesle,kalabalığınuğultusununüzerindensesiniduyurmakiçin.yuvarlakvemavigözleri iri iriaçılmıştı. "Hemdehiç! İhtiyarRookwoodbabamınarkadaşıydı...Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'intarafındaolacağıhiçaklımagelmedi!Bizimtarafiçinbilgitopladığınısanıyordum!RookwooddadahasonrabanaBakanlık'taişayarlayacağından bahsedip duruyordu... yani Quidditch oyunculuğu günlerimsona erdikten sonra... Yani, hayatımın sonuna kadar Bludger'lara hedef olupduramam,değilmi?"

Kalabalıktankıkırtılargeldi.

"Oylamaya konulacak," dedi Mr. Crouch soğuk soğuk. Zindanın sağ tarafınadöndü."Jüriüyelerilütfenellerinikaldırsınlar...mahkûmiyetdiyenler..."

Harry zindanın sağ tarafına baktı. Bir kişi bile elini kaldırmamıştı. Seyredencadılarla büyücülerin çoğu alkışlamaya başladı. Jüri üyeleri arasından bir cadıayağakalktı.

"Evet?"diyebağırdıCrouchsinirle.

"Sadece, Mr. Bagman'ı geçen cumartesi günü İngiltere'nin Türkiye'ye karşıoynadığı Quidditch maçında sergilediği muhteşem performanstan ötürü tebrik

etmekistemiştik,"dedicadıheyecanla.

Mr.Crouchküplerebinmişti.Zindanalkışlarla inliyordu.Bagmanayağakalktıveyüzündebirgülümsemeyle,eğilipselamverdi.

Bagman dışarı çıkarken, Mr. Crouch yerine oturdu ve Dumbledore'a bakıp,"Rezillik," dedi kızgın kızgın. "Rookwood ona iş ayarlayacakmış, ha... LudoBagman'ınbizekatılacağıgünBakanlıkiçinkarabirgünolacak..."

Sonra zindan yine yok oldu.Geri döndüğünde,Harry çevresine bakındı.O veDumbledorehâlâMr.Crouch'unyanındaoturuyorlardı,amaatmosferancakbukadar farklıolabilirdi.Katıksızsessizliğibölen tekşey,Mr.Crouch'unyanındaoturan incecik, çelimsiz bir cadının gözyaşsız hıçkırıklarıydı. Titreyen ellerlemendiliniağzınabastırıyordu.Harry,Crouch'abaktığında,onuherzamankindendahadazayıfvesolgungördü.Şakağındakidamarseğiripduruyordu.

"Getirin,"dedi.Sesi,çıtçıkmayanzindanınhertarafındayankılandı.

Köşedeki kapı bir kez daha açıldı. Bu defa içeri altı Ruh Emici girdi,beraberlerinde dört kişi vardı. Harry kalabalığın içindekilerin dönüp Mr.Crouch'abaktıklarınıgördü.Bazılarıaralarındafısıldaştılar.

Şimdi zindanın ortasında dört tane zincirli sandalye vardı, Ruh Emicileryanlarındaki dört kişiyi o dört sandalyeye yerleştirdiler. Tıknaz olan adamCrouch'a boş gözlerle bakıyordu; daha sıska ve tedirgin görünüşlü adam ise,gözlerini hızla kalabalığın üzerinde gezdiriyordu; gür ve parlak saçlı, şişgözkapaklı kadın zincirli sandalyede sanki bir tahttaymış gibi oturuyordu;dördüncü kişi ise, yirmi yaşının altında bir erkek çocuğuydu.Çocuk adeta taşkesilmişti.Titriyordu,samansarısısaçlarıbütünyüzünedağılmıştı,çillitenisütbeyazıydı.Crouch'unyanındaki incecikveufak tefek cadı oturduğuyerdeönearkayasallanmayabaşlamış,mendiliniağzınakapatmışinliyordu.

Crouch ayağa kalktı. Aşağıda duran dört kişiye, yüzünde katıksız bir nefretlebaktı.

"Buraya, Sihirli Yasa Konseyi'nin huzuruna," dedi tane tane konuşarak,"hakkınızda karara varmamız amacıyla getirildiniz. Öyle iğrenç bir suçlasuçlanıyorsunuzki-"

"Baba,"dedisamansarısısaçlıçocuk."Baba...lütfen..."

"- şimdiye kadar bu mahkemede eşine benzerine rastlamadık," dedi Crouch,dahayüksekseslekonuşmayabaşlayıpoğlununsesinibastırarak."Aleyhinizdeki

delilleri dinledik. Siz dördünüz bir Seherbaz'ı -FrankLongbottom'ı- yakalayıp,sürgündeki efendiniz Adı Anılmaması Gereken Kişi'nin yerini bildiğidüşüncesiyle,üzerindeCruciatuslanetiniuygulamaklasuçlanıyorsunuz-"

"Baba,yapmadım!"diye feryat figanbağırdı, aşağıdazincirlenmişolançocuk."Yapmadım,yeminederim,baba,beniyineRuhEmiciler'egönderme-"

"Ayrıca,"dediMr.Crouch,"FrankLongbottomsizebilgivermeyince,Cruciatuslanetinionunkarısıüzerindeuygulamakladasuçlanıyorsunuz.AdıAnılmamasıGereken Kişi'yi yeniden güce kavuşturup, onun güçlü olduğu dönemlerdesürdüğünüz varsayılan şiddet dolu hayata dönmeyi planlıyordunuz. Şimdijüriden–"

"Anne!" diye feryat etti aşağıdaki çocuk.Crouch'unyanındaki incecikveufaktefekcadıağlamaya,birönebirarkayasallanmayabaşladı."Anne,onaengelol,anne,benyapmadım,bendeğildim!"

"Şimdijüriden,"diyebağırdıMr.Crouch,"benleaynıkanıdaolupbusuçlularınAzkaban'da ömür boyu hapsi hak ettiğini düşünenlerin ellerini kaldırmalarınıistiyorum!"

Zindanın sağ tarafındaki cadılar ve büyücüler aynı anda ellerini kaldırdılar.ZindanıçevreleyensıralardakibüyücülervecadılarBagman'ıalkışladıklarıgibialkışlamaya başladılar. Yüzlerinde vahşi bir zafer ifadesi vardı. Çocuk feryatfiganbağırmayabaşladı.

"Yo! Anne, hayır! Ben yapmadım, yapmadım, bilmiyordum! Beni orayagönderme,onaizinverme!"

Ruh Emiciler yine süzülürcesine içeri girmişlerdi. Çocuğun yanındaki üç kişisessizce ayağa kalktı; şiş gözkapaklı kadın başını kaldırıp Crouch'a baktı vebağırdı: "Karanlık Lord yeniden güçlenecek, Crouch! Bizi Azkaban'a at; bizbekleriz! O yeniden güçlenecek ve bizi almaya gelecek, bizi diğerdestekçilerinden çok daha fazla ödüllendirecek! Yalnız biz ona sadık kaldık!Yalnızbizonubulmayaçalıştık!"

ÇocukiseRuhEmiciler'isavuşturmayaçalışıyordu,amaHarryRuhEmiciler'insoğuk, insanı tüketen güçlerinin onu etkilemeye başladığını görüyordu. Kadınzindandan çıkarken kalabalık yuhalıyordu, kimileri ayağa kalkmıştı. Çocuksamücadeleetmeyisürdürdü.

"Benseninoğlunum!"diyebağırdıCrouch'a."Benseninoğlunum!"

"Senbenimoğlumdeğilsin!"diyeböğürdüMr.Crouch.Birdengözleriyerindenuğramıştı."Benimoğlumyok!"

Crouch'un yanındaki incecik cadı büyük bir iniltiyle oturduğu yere yığıldı.Bayılmıştı.Crouchfarkındadeğilgibiydi.

"Götürün onları!" diye kükredi Ruh Emiciler'e, ağzından tükürükler saçarak."Götürünonları,dilerimoradaçürürler!"

"Baba!Baba,benaralarındadeğildim!Hayır!Hayır!Baba,lütfen!"

"Harry, sanınm odama dönme vakti geldi," dedi bir ses usulca, Harry'ninkulağına.

Harryirkildi.Şöylebirçevreyebakındı.Sonraöbürtarafınabaktı.

Bir Albus Dumbledore sağında oturmuş, Crouch'un oğlunun Ruh Emicilertarafından götürülmesini izliyordu - bir Albus Dumbledore ise sol tarafındadurmuş,onabakıyordu.

"Gel," dedi solundaki Dumbledore ve elini Harry'nin dirseğinin altına koydu.Harryhavalandığınıhissetti;zindan,çevresindeyokolupgitti;biraniçinsadecekaranlık vardı, sonra Harry kendini sanki ağır çekimde bir salto atmış vebirdenbire ayaklarının üstüne inmiş gibi hissetti. Dumbledore'un güneş alanodasının aydınlığı gözlerini kamaştırmıştı. Taş çanak önünde, dolabın içindeışıldıyordu.AlbusDumbledoreiseyanındaduruyordu.

"Profesör," dedi Harry soluk soluğa, "biliyorum, yapmamam gerekirdi - bensadece-dolabınkapısıaçıktıve-"

"Gayet iyi anlıyorum," dedi Dumbledore. Çanağı kaldırdı, götürüp masasınıncilalı yüzeyinin üstüne koydu ve masanın arkasındaki sandalyeye oturdu.Harry'yedekarşısınaoturmasınıişaretetti.

Harry gözlerini taş çanaktan alamadan oturdu, içindeki madde eski gümüşi-beyazhalinedönmüştü,anaforlaroluşturuyor,dalgalanıyordu.

"Nedirbu?"diyesorduHarrytitrekbirsesle.

"Bumu?BunaDüşünselideniyor,"dediDumbledore."Bazenzihnimeçokfazladüşünceveanının tıkıştırılmışolduğunuhissediyorum,eminimbununnasılbirhisolduğunubilirsin."

"Şeyy,"dediHarry.Doğrusuhiçbunabenzerbirşeyhissettiğinihatırlamıyordu.

"Böyle zamanlarda," dedi Dumbledore, taş çanağı işaret ederek, "Düşünseli'nikullanırım. Basit bir işlem: Zihnindeki fazla düşünceleri dışarı akıtıp çanağadolduruyor, sonra da gönlünce inceleyebiliyorsun. Anlıyorsun ya, kalıplar vebağlantılarbubiçimdeykenonlarısaptamakdahakolayoluyor."

"Yani...oşeysizindüşüncelerinizmi?"dediHarry,çanaktakidönüpduranbeyazmaddeyehayretlebakarak.

"Elbette,"dediDumbledore."Bakgöstereyim."

Dumbledore cüppesinin içinden asasını çıkardı veucunugümüşi saçının içine,şakağınayakınbiryeredayadı.Asasınıbaşındançektiğinde,ucunasaçyapışmışgibi görünüyordu - ama sonra Harry bunun saç değil, Düşünseli'ni doldurangümüşi-beyazmaddeninaynısından,ıslakıslakparlayanbirtelolduğunugördü.DumbledorebutazedüşünceyidekabaeklediveHarry,hayretleriçinde,kendiyüzünündeçanağınyüzeyindeyüzmeyebaşladığınıgördü.

DumbledoreuzunparmaklıelleriyleDüşünseli'ni ikiyanından tutupçevirmeyebaşladı,tıpkıbiraltınarayıcısınınaltınparçalarınıayıklamasıgibi...HarrykendiyüzününyumuşakbirgeçişleSnape'inyüzünedönüştüğünügördü.Snapeağzınıaçtı ve tavanadoğrukonuştu, sesi hafifçeyankılanıyordu. "Yenidenbeliriyor...Karkaroff'unkide...herzamankindendegüçlüvebelirgin..."

"Yardımalmadandakurabileceğimbirbağlantı,"dediDumbledore iç çekerek,"amaneyse."YarımaybiçimindekigözlüğününüzerindenHarry'yebaktı.Harryağzını bir karış açmış, kabın içinde dönüp duran Snape'in yüzüne bakıyordu."Mr. Fudge toplantımız için geldiğinde Düşünseli'ni kullanıyordum, alelaceleortadan kaldırdım. Belli ki dolabın kapısını doğru dürüst kapatamamışım.Dikkatiniçekmesidoğaldı."

"Özürdilerim,"diyegevelediHarry.

Dumbledorebaşınısalladı.

"Merak günah değildir," dedi. "Ama merak ederken, ihtiyatı eldenbırakmamalıyız...hemdenasıl..."

Hafifçe kaşlarını çatıp, asasının ucuyla çanağın içindeki düşünceleri dürttü.Çanaktanhemenbiriyükseldi,aşağıyukarıonaltıyaşında, tombul,asıkyüzlübir kız. Ayakları hâlâ çanağın içinde, yavaş yavaş kendi çevresinde dönmeyebaşladı.Harry'ninyadaProfesörDumbledore'unoradaolduklarınınhiçfarkındadeğilmiş gibiydi. Konuştuğunda sesi Snape'inki gibi yankılandı, sanki taşçanağınderinliklerindengeliyordu."Banabiruğursuzlukbüyüsüyaptı,Profesör

Dumbledore, bense sadece onunla dalga geçiyordum, efendim. Onu geçenperşembe seraların arkasında Florence'la öpüşürken gördüğümü söyledimyalnızca..."

"Ama neden, Bertha," dedi Dumbledore üzgün üzgün, şimdi sessizce kendiçevresindedönüpdurankızabakarak."Nedenonutakipettinki?"

"Berthamı?" diye fısıldadı Harry, başını kaldırıp ona bakarak. "O - o BerthaJorkinsmiydi?"

"Evet," dedi Dumbledore, çanağın içindeki düşünceleri bir kez daha dürterek;Bertha düşüncelerin arasına battı ve çanağın içi yeniden gümüşi ve donuk birgörünümebüründü."Bertha'nın,okulyıllarındanhatırladığımhali."

Düşünseli'nden gelen gümüşi ışık Profesör Dumbledore'un yüzüne vuruyordu.Harrybirdenonunnekadaryaşlıgöründüğünüfarketti.Dumbledore'unyaşınınepeyileriolduğunuelbettebiliyordu,amanedensedahaönceonuyaşlıbiradamolarakgörmemiştihiç.

"Evet,Harry,"dediDumbledoreusulca. "Benimdüşüncelerimedalıpgitmedenönce,banabirşeysöylemekistiyordun."

"Evet,"dediHarry."Profesör-azönceKehanet'teydimve-ee-uyuyakaldım."

Bunusöylediktensonra,azarişitipişitmeyeceğinimerakederekdurakladı.AmaDumbledoresadece,"Gayetanlaşılırbirdurum.Devamet,"dedi.

"Şey, bir rüya gördüm" dedi Harry. "Lord Voldemort hakkında bir rüya.Kılkuyruk'aişkenceediyordu...Kılkuyruk'unkimolduğunubiliyor-"

"Biliyorum,"dediDumbledorehemen."Lütfendevamet."

"Voldemort'a bir baykuşla mektup geldi. Voldemort, Kılkuyruk'un hatasınınonarıldığına benzer bir şey söyledi. Birinin öldüğünü söyledi. Sonra dedi ki,Kılkuyrukyılanayemolmayacakmış-koltuğununyanındabiryılanvardı.Dediki-dediki,onunyerineyılanabeniyedirecekmiş.SonraKılkuyruk'unüzerindeCruciatuslanetiniuyguladı-veyaraizimacıdı,"dediHarry."Öylefenaacıdıki,beniuyandırdı."

Dumbledorehâlâsuskunsuskunonabakıyordu.

"Şeyy-bukadar,"dediHarry.

"Anlıyorum," dedi Dumbledore usulca. "Anlıyorum. Peki, yazın seniuyandırdığındanberibuyılyaraizinbirdahaacımışmıydıhiç?"

"Hayır,ben-yazınbeniuyandırdığınıneredenbildiniz?"dediHarryşaşkınlıkla.

"Sirius'un tek mektup arkadaşı sen değilsin," dedi Dumbledore. "Geçen yılHogwarts'tan ayrıldığından beri onunla ben de temas halindeyim.Kalacağı engüvenliyerolarakdağdakimağarayıönerendebendim."

Dumbledoreayağakalktıvemasasınınarkasındabiraşağıbiryukarıyürümeyebaşladı.Aradabirasasınışakağınagötürüyor,gümüşirenkteparıldayanyenibirdüşünce çıkarıyor ve onuDüşünseli'ne katıyordu.Çanağın içindeki düşünceleröylesinebüyükbirhızladönüyorlardıki,Harryhiçbirşeyseçemiyordu:Herşeybulanıkbirrenkcümbüşündenibaretti.

BirkaçdakikasonraHarryalçaksesle,"Profesör?"dedi.

DumbledorebiraşağıbiryukarıyürümeyibırakıpHarry'yebaktı.

"Özürdilerim,"dediusulca.Dönüpmasasınaoturdu.

"Acaba-acabayaraiziminniyeacıdığınıbiliyormusunuz?"

Dumbledore,Harry'yebirsürebüyükbirdikkatlebaktı,sonrada,"Birteorimvarsadece..."dedi."KanımcayaraizinhemLordVoldemortyakınındaykenacıyor,hemdeo,çokgüçlübirnefretdalgasınakapıldığızaman."

"Ama...neden?"

"Çünkü ikiniz birbirinize, başarısızlığa uğrayan lanetle bağlısınız," dediDumbledore."Osıradanbiryaraizideğil."

"Yanisizegöre...orüya...gerçekmiydi?"

"Mümkün," dedi Dumbledore. "Hatta bence - yüksek bir olasılık. Harry -Voldemort'ugördünmü?"

"Hayır,"dediHarry."Sadecekoltuğununarkasınıgördüm.Ama-görülecekbirşeyolmamasıgerekir,değilmi?Yani,birbedeniyok,değilmi?Ama... amaozamanasayınasıltutmuşolabilir?".dediHarryağırağır.

"Evet,gerçektendenasıl?"diyemırıldandıDumbledore."Gerçektendenasıl..."

Bir süre Harry de, Dumbledore da konuşmadı. Dumbledore öylece durupçevresinebakıyor,aradabirasasınınucunuşakağınadayıyorvegümüşrengindeparıldayan bir düşünceyi çekip Düşünseli'nin içindeki köpüren kütleyeekliyordu.

"Profesör,"dediHarrysonunda,"sizceogüçleniyormu?"

"Voldemortmu?"dediDumbledore,Düşünseli'ninüzerindenHarry'yebakarak.Dumbledore'un Harry'ye zaman zaman yönelttiği o tanıdık, delici bakıştı bu.Harryböyle zamanlardaDumbledore'unonun içini,Moody'nin sihirli gözününbilegöremeyeceğibirşekildegördüğühissinekapılıyordu."Harry,bukonudadaancaktahmindebulunabilirim."

Dumbledorebirkezdahaiççekti.Herzamankindendahayaşlı;dahayıpranmışgörünüyordu.

"Voldemort'un yükseliş yılları," dedi," kaybolma vakalarının sıklığıyla dabilinirdi. Bertha Jorkins, Voldemort'un en son görüldüğü söylenen yerde,arkasındaenufakbir izbırakmadankayboldu.Mr.Crouchdakayboldu...hemde burada, okul arazisinde. Üçüncü bir kaybolma olayı da var, üzüntüylesöyleyeyim ki, Bakanlık bir Muggle söz konusu olduğu için bu olayıönemsemiyor. Kaybolan kişinin adı Frank Bryce'tı. Voldemort'un babasınınbüyüdüğüköydeyaşıyorduvegeçenağustostanberigörülmedi.Gördüğüngibi,Bakanlık'takiçoğudostumunaksine,benMugglegazeteleriniokurum."

Dumbledore, Harry'ye, yüzünde çok ciddi bir ifadeyle baktı. "Bu kaybolmavakalarıbanabirbirleriylebağlantılıgibigörünüyor.Bakanlıkaynıfikirdedeğil-odamındışındabeklerkensendeduymuşsundur."

Harrybaşıylaonayladı.Odayayenidenbirsessizlikçöktü.Dumbledorearadabirdüşüncelerini çıkarıyordu. Harry gitmesi gerektiğini hissediyordu, amamerakıonusandalyesindetuttu.

"Profesör?"dediyine.

"Evet,Harry?"dediDumbledore.

"Şeyy...sizeşeyisorabilirmiyim...omahkemeyi...haniDüşünseli'niniçindeki?"

"Sorabilirsin," dediDumbledore ciddiyetle. "Omahkemeyedefalarca katıldım,amabazıdavalarıdiğerlerindendahabelirginşekildehatırlıyorum...özellikledeşuaralar..."

"Geldiğinizde - geldiğinizde izlediğim davayı biliyorsunuz, değil mi? HaniCrouch'un oğlunun olduğu davayı? Şeyy... Neville'in annesiyle babasındanmıbahsediyorlardı?"

Dumbledore,Harry'ye,içeişleyenbakışlarlabaktı.

"Nevilleonuniyeninesininbüyüttüğünüsanaanlatmadımı?"dedi.

Harrybaşını ikiyanasalladı.Neville'idörtyıldır tanıyordu,nasılolupdabunusormayıakıletmediğinianlayamıyordu.

"Evet, Neville'in annesiyle babasından bahsediyorlardı," dedi Dumbledore."BabasıFrank,tıpkıProfesörMoodygibibirSeherbaz'dı.Duyduğungibi,oveeşi,Voldemort'ungücünüyitirdiktensonraneredeolduğunusöyletmekamacıylaişkencegördüler."

"Yaniöldülermi?"dediHarryalçaksesle.

"Hayır," dediDumbledore.SesindeHarry'nindahaöncehiç duymadığı bir acıvardı. "Delirdiler. İkisi de St. Mungo Sihirsel Hastalıklar ve SakatlıklarHastanesi'ndeler. Sanınm Neville tatillerde ninesiyle birlikte onları ziyaretediyor.Onutanımıyorlar."

Harry öylece kaldı, dehşete düşmüştü.Bilmiyordu... dört yıldır hiç öğrenmeyeçalışmamıştı...

"Longbottom'lar çok popülerdi," dedi Dumbledore. "Onlara yapılan saldırılarVoldemort'un düşüşünden sonra, tam herkes güvende olduğunu düşünürkengerçekleşti.Osaldırılarbenzerinehiçrastlamadığımşiddettebiröfkeyeyolaçtı.Bakanlık bunu yapanları yakalamak için büyük baskı altındaydı. Ne yazık ki,Longbottom'larınsunduğudeliller -durumlarıgözönünealınırsa-çokgüvenilirdeğildi."

"O haldeMr. Crouch'un oğlu işin içinde olmayabilirdi?" dediHarry, ağır ağırkonuşarak.

Dumbledorebaşınıikiyanasalladı."Bukonudahiçbirfikrimyok."

Harry bir süre daha sessizlik içinde oturup Düşünseli'nin içindeki anaforuseyretti. Sormaya can attığı iki sorudahavardı... amabunlar yaşayankişilerinsuçlarıylailgiliydi...

"Şeyy,"dedi,"Mr.Bagman..."

"...birdahahiçbirKaranlıkfaaliyetlesuçlanmadı,"dediDumbledoresakince.

"Peki,"dediHarryçabucak.GözleriyineDüşünseli'niniçinedaldı.Dumbledoreyenidüşüncelereklemeyesonverdiğinden,şimdiçanağıniçindekilerdahayavaşdönüyordu."Birde...şeyy..."

Ama Düşünseli, Harry'nin aklındaki soruyu onun yerine soruyordu adeta.YüzeydeyineSnape'inyüzübelirdi.Dumbledorebirona,birdeHarry'yebaktı.

"ProfesörSnapeiçindeaynışeygeçerli,"dedi.

Harry,ProfesörDumbledore'un açıkmavigözlerinebaktı.Dahakendine engelolamadan, asıl bilmek istediği şey ağzından dökülmüştü bile. "Niçin onunVoldemort'udesteklemeyigerçektenbıraktığınıdüşünüyorsunuz,Profesör?"

Dumbledore gözlerini bir süreHarry'nin gözlerine dikti. Sonra, "İşte bu konu,Harry,"dedi,"ProfesörSnape'lebenimaramda."

Harrykonuşmanınsonaerdiğinianladı;Dumbledorekızgıngörünmüyordu,amasesinde Harry'ye gitme vaktinin geldiğini söyleyen bir kesinlik vardı. Harryayağakalktı,Dumbledoredaöyle.

"Harry," dedi, tam Harry kapıya ulaştığında. "Lütfen Neville'in annesiylebabasındankimseyebahsetme.Bunuinsanlarakendisininsöylemeyehakkıvar,hazırolduğuzaman."

"Peki,Profesör,"dediHarry.Çıkmakiçinarkasınıdöndü.

"Ve-"

Harrydönüpbaktı.

Dumbledore, Düşünseli'nin önünde duruyordu. Yüzü çanaktan yükselengümüşümsü ışıkla alttan aydınlanmıştı ve her zamankinden daha yaşlıgörünüyordu.Harry'ye bir süre öylece baktı ve, "Üçüncü görevde iyi şanslar,"dedi.

OTUZBİRİNCİBÖLÜM:ÜÇÜNCÜGÖREV

"Dumbledore da Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in güçlendiğini mi düşünüyor?"diyefısıldadıRon.

Harry, Düşünseli'nde gördüğü her şeyi ve Dumbledore'un daha sonra onasöyleyip gösterdiklerinin hemen hemen hepsini az önce Ron ve Hermione ilepaylaşmıştı - ve tabii, Dumbledore'un odasından çıkar çıkmaz bir baykuşgönderdiğiSirius'lada.Harry,RonveHermioneogeceyineOrtakSalon'dageçsaatlerekadaroturdular,Harry'ninbaşıdönenekadarherşeyikonuştular.ÖylekisonundaHarry,Dumbledore'un, insanın kafası bazen düşünceyle öyle dolar kionlarıdışarıakıtmakrahatlıkverir,derkenneyikastettiğinianladı.

RonOrtakSalon'unşöminesindekiateşebakıyordu.Ilıkbirakşamolduğuhalde,Harryonunhafifçetitrediğinidegördü.

"Ve Snape'e güveniyor, ha?" dediRon. "Snape'e gerçekten güveniyor, hem deeskidenÖlümYiyenolduğunubildiğihalde,öylemi?"

"Evet,"dediHarry.

Hermione on dakikadır konuşmuyordu. Alnını ellerine dayamış, dizlerinebakıyordu. Harry onun da bir Düşünseli'ne ihtiyacı varmış gibi göründüğünüdüşündü.

Hermionesonunda,"RitaSkeeter,"diyemırıldandı.

Ronkulaklarınainanamayarak,"Şuandakafanınasılonatakarsın?"dedi.

"Kafamı takmıyorum," dedi Hermione, dizlerine bakarak. "Sadecedüşünüyorum... Bana Üç Süpürge'de ne dediğini hatırlıyor musunuz? 'LudoBagmanhakkındasaçlarınıdikendikenedecekşeylerbiliyorum.'Bunukastetti,değil mi? Onun davasını haber yapmıştı, Ölüm Yiyenler'e bilgi aktardığınıbiliyordu.Winkydeöyle,hatırladınızmı?.. 'Mr.Bagmankötübirbüyücü.'Mr.Crouchokurtuldudiye fenahaldeöfkelenmişolmalı,mutlakaevdedesözünüetmiştir."

"Evet,amaBagmankasıtlıolarakbilgiaktarmadı,değilmi?"

Hermioneomuzsilkti.

Ron, Harry'ye dönerek, "Ve Fudge, Crouch'a Madam Maxime'in saldırdığınıdüşünüyor,ha?"dedi.

"Evet,"dediHarry,"amabunuCrouch,Beauxbatonsarabasınınyakınlarındayokoldudiyesöylüyorsadece."

Ronağırağır,"Bizokadınıhiçdüşünmedik,değilmi?"dedi."Bakın,kesinlikledevkanıvaronda,kabuletmekdeistemiyor-"

Hermione başını kaldırarak, hırçın hırçın, "Elbette istemez," dedi. "RitaannesininkimolduğunuöğrendiktensonraHagrid'inbaşınagelenlerebaksanıza.Fudge'abaksanıza, sırfkadınkısmidevdiyeonun içinnasıl sonuçlaravarıyor.Kim böyle bir önyargı ister ki? Gerçeği söyleyince başıma böyle şeylergeleceğinibilsembendeirikemiklerimvarderdimherhalde."

Hermionesaatinebaktı.

"Hiç alıştırma yapmadık!" dedi, hayret ve dehşetle. "Engelleme Büyüsü'nüyapacaktık! Yarın kesinlikle buna başlamamız gerek! Hadi, Harry, birazuyumalısın."

Harry ve Ron merdivenden yavaş yavaş yatakhanelerine çıktılar. Harrypijamasını giyerken, Neville'in yatağına baktı. Dumbledore'a verdiği sözütutmuş, Ron ve Hermione'ye Neville'in annesi ve babasından söz etmemişti.Harry gözlüğünü çıkarıp dört direkli karyolasına tırmanırken, insanın hâlâyaşayan ama onu tanıyamayan bir annesiyle babası olmasının nasıl bir şeyolacağınıdüşündü.Kendisiyetimolduğuiçinçoğukezyabancılarınsempatisinikazanırdı,amaNeville'inhorultularınıdinlerken,onunbusempatiyekendisindenfazla layık olduğunudüşündü.Karanlıkta yatarken,Mr. veMrs.Longbottom'aişkence edenlere karşı içinde bir öfke ve nefret dalgası yükseldiğini hissetti...Crouch'un oğlu ile arkadaşları Ruh Emiciler tarafından mahkemedensürüklenerek çıkarılırken kalabalığın yuhalamasını hatırladı... onların nelerhissettiklerini anlıyordu... Sonra, çığlıklar atan çocuğun süt beyazı yüzünühatırladıveonunbiryılsonraöldüğünükavrayıpsarsıldı...

Harry karanlıkta yatağının tentesine bakarak,Voldemort'du, diye düşündü, herşey Voldemort'da düğümleniyordu.. Bütün bu aileleri parçalayan, bütün buhayatlarımahvedenoydu...

*****

RonveHermione'nin,üçüncügörevgünüsonaereceksınavlar içinçalışmalarıgerekiyordu, ama onlar tüm güçleriyle Harry'nin hazırlanmasına yardımediyorlardı.

Harry ikisine bunu hatırlatıp bir süre kendi başına da alıştırma yapabileceğinisöyleyince, Hermione, "Sen merak etme," demekle yetindi. "Hiç değilseKaranlık Sanatlara Karşı Savunma'dan en yüksek notları alacağız. Sınıfta buuğursuzlukbüyülerininhiçbiriniöğrenmemiştik."

Ron heyecanla, "Seherbaz olduğumuzda bu alıştırmalar işimize yarayacak,"dedi. Vızıldayarak odaya giren bir eşekarısı üzerinde Engelleme Büyüsü'nüdenemişveonuhavadahareketsizhalegetirmişti.

Haziran ayına girdikleri zaman şatoyu heyecanlı ve gergin bir hava kapladı.Herkes sömestr sonundan bir hafta önce yapılacak üçüncü görevi bekliyordu.Harry fırsat bulduğu her anda uğursuzluk büyüsü alıştırması yapıyordu. Bugörev için kendine diğerlerinde olduğundan çok daha fazla güveniyordu.Şüphesizzorvetehlikeliolacaktıama,Moodyhaklıydı:Harrybundanöncedecanavarımsıyaratıklarvesihirliengellerarasındanyolunubulmuştu,üstelikbuseferöncedenhaberivardıvekarşısınaçıkacaklariçinkendinihazırlamaşansınasahipti.

Profesör McGonagall okulda girdiği her yerde Harry, Hermione ve Ron'ubulmaktan bıkınca, onlara öğle yemeği saatinde boş olan Biçim DeğiştirmeSınıfı'nı kullanma izni verdi.Harry, çok geçmeden, saldırganları yavaşlatmayave önlerini kesmeye yarayan Engelleme Büyüsü'nün, katı cisimleri patlatarakyolundan kaldırmasını sağlayacak Eksiltme Laneti'nin veHermione'nin yararlıbirkeşfiolanDört-NoktaBüyüsü'nünustasıkesilmişti.Bubüyü,asasınıkuzeyedoğrultarak, labirentte doğru yönde gidip gitmediğini kontrol etmesinisağlayacaktı. Ancak, Kalkan Büyüsü ile hâlâ sorunları vardı. Bu büyü doğruyapıldığında, insanın çevresinde, küçük lanetleri yolundan saptıran geçici,görünmez bir duvar oluşturuyordu.Hermione bu duvarı çok isabetli bir Pelte-BacakBüyüsü'yleparçalamayıbaşarmıştı.VeHermionebununkarşı-büyüsünübulanakadar,Harryondakikasüreyleodadayalpalayıpdurmuştu.

Hermione cesaret verici bir şekilde, "Ama yine de gerçekten iyi gidiyorsun,"dedi.Listesinebakıp,şimdiyekadaröğrenmişolduklarıbütünbüyülerinüstünüçizdi."Bunlarınbirkısmımutlakaişineyarayacaktır."

Pencerenin yanında duranRon, "Gelin de şuna bakın," dedi.Aşağıya, araziyebakıyordu."Malfoyneyapıyoröyle?"

Harry ve Hermione bakmaya gittiler. Malfoy, Crabbe ve Goyle aşağıda birağacın gölgesindeydiler. Crabbe ve Goyle gözcülük yapar gibiydiler, ikisi deyılışıkyılışıksırıtıyordu.Malfoyeliniağzınatutmuştu.Eliylekonuşuyorgibiydi.

Harrymerakla,"Telsizkullanıyormuşgibigörünüyor,"dedi.

"Kullanamaz,"dediHermione."Sizesöyledim,böyleşeylerHogwartscivarındaçalışmaz.Hadi,Harry,"diyeekledienerjikbirhalde.Pencereyearkasınıdönüpodanınortasınagitti."OKalkanBüyüsü'nüyinedeneyelim."

*****

Sirius artık her gün bir baykuş gönderiyordu. Hermione gibi o da, başkaherhangi bir şeyle ilgilenmeden önce, Harry'ye son görevi de atlattırmayaodaklanmak istiyormuş gibiydi.HermektubundaHarry'ye,Hogwarts duvarlarıdışında olup bitenlerin Harry'nin sorumluluğu olmadığını, ayrıca bunlarıetkilemeyedegücününyetmeyeceğinihatırlatıyordu.

Eğer Voldemort gerçekten yeniden güçleniyorsa (diye yazıyordu) benim içinöncelikli olan, senin güvenliğini sağlamaktır. Dumbledore'un koruması altındaolduğunsürecesenielinegeçirmeyiumutedemez,amasenyinederiskegirme:Dikkatinio labirenti sağsalim tamamlamaküzerinde topla, ancakondansonrabaşkameselelerleilgilenebiliriz.

24Haziranyaklaştıkça,Harrydetedirginleşmeyebaşladı.Amabuseferbirincive ikinci görevlerdenönceki kadar huzursuz değildi.Her şeydenönce, bukezgöreve hazırlanmak için elinden geleni yaptığından emindi. Ayrıca, bu sonengeldivenekadarkotubirperfomansçıkarırsaçıkarsın,Turnuvanihayetsonaerecekti,budaonuçokrahatlatacaktı.

*****

Üçüncügörev sabahıGryffindormasasındakahvaltı çokgürültülügeçti.Postabaykuşları Harry'ye Sirius'tan bir iyi şanslar kartı getirdiler. Kart, ön yüzündeçamurlu bir pati izi olan, katlanmış bir parşömen parçasından ibaretti sadece,amaHarryyinedeçokmemnunoldu.BircücebaykuşHermione'yeherzamankigibiogünküGelecekPostası'nıgetirdi.Hermionegazeteyiaçtı,birincisayfayabirgözattıveüzerineağızdolusubalkabağısuyupüskürttü.

"Ne?"dedilerHarryveRonbirağızdan,onabakarak.

Hermionehemen, "Hiç,"diyerekgazeteyiortadankaldırmayaçalıştı, amaRonelindenkaptı.

Manşetebaktıve,"Olamaz,"dedi."Bugünolmaz.Vayyaşlıinek."

"Ne?"dediHarry."YineRitaSkeetermı?"

"Hayır,"dediRonvetıpkıHermionegibigazeteyiortadankaldırmayaçalıştı.

"Benimhakkımda,değilmi?"dediHarry.

Ronhiçdeiknaediciolmayanbirsestonuyla,'Hayır,"dedi.

AmadahaHarry'ningazeteyiondan istemesine fırsatkalmadan,DracoMalfoyBüyükSalon'unötekiucundan,Slytherinmasasındanbağırdı.

"Hey, Potter! Potter! Başın nasıl?Kendini iyi hissediyormusun?Çıldınp bizezararvermeyeceğindeneminsin,değilmi?"

Malfoy'unelindedebirGelecekPostasıvardıMasanınçevresindekiSlytherin'lerkıs kıs gülüyor, sandalyelerinde kıpırdanarak Harry'nin tepkisini görmeyeçalışıyorlardı.

"Şunugöreyim,"dediHarry,Ron'a."Verşunubana."

Ron istemeye istemeye gazeteyi verdi. Harry ön sayfayı çevirdi ve kendini,kendiresminebakarhaldebuldu.Resimmanşetinhemenaltındaydı.

HARRYPOTTER"DENGESİZVETEHLİKELİ”

AdıAnılmamasıGerekenKişi'yiyenilgiyeuğratançocukistikrarsız ve belki de tehlikeli, diye yazıyor ÖzelMuhabirimiz Rita Skeeter. Harry Potter'ın, Üç-BüyücüTurnuvası gibi çetin bir yarışmaya katılmaya, hattaHogwarts'taokumayauygunolduğukonusundakuşkularuyandıran tuhaf davranışlarına ilişkin olarak sonzamanlardakorkutucukanıtlaraçığaçıktı.

Gelecek Postası, özel kaynaklarından, Potter'ın okuldasıksıkbaygınlıkgeçirdiğiniveçoğukezdealnındakibiryara izinin (Adı Anılmaması Gereken Kişi'nin onuöldürmeyeçalıştığı lanetinyadigârı)acıdığındanşikâyetettiğini haber aldı. Gelecek Postası muhabiri geçenpazartesibirKehanetdersininortasında,Potter'ın,yaraizinin derse devam edemeyeceği kadar acıdığını iddiaedereksınıftandışarıfırladığınatanıkoldu.

St. Mungo Sinirsel Hastalıklar ve SakatlıklarHastanesi'ndeki en büyük uzmanlara göre, Potter'ınbeyninin Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in saldırısısırasında etkilenmiş olması mümkün. Yara izinin hâlâacıyor olduğu yolundaki ısrarının ise, ondaki derin birzihinselkargaşayıifadeedebileceğisöyleniyor.

Bir uzman, "Acıyormuş gibi yapıyor bile olabilir," dedi."Böylecedikkatiüstüneçekmeyeçalışıyorolabilir."

Ancak, Gelecek Postası, Harry Potter hakkında,

Hogwarts Müdürü Albus Dumbledore'un büyücütoplumundan özenle gizlediği bazı endişe vericigerçekleriaçığaçıkarmışbulunuyor.Hogwartsdördüncü sınıföğrencilerindenDracoMalfoy,"Potter, Çataldili konuşabiliyor," diye açıklıyor, "iki yılönceöğrencilerebirçoksaldırıdüzenlenmiştiveçoğukişiPotter'ın bir düello kulübünde öfkesine hâkim olamayıpbaşkabirçocuğunüzerinebiryılanısaldığınıgördüktensonra, bu saldırıların arkasında onun olduğunudüşünmüştü.Nevarki,bütünbunlarhasıraltıedildi.AmaPotter kurtadamlar ve devlerle de dostluk kurdu. Birazgüçsahibiolmakiçinherşeyiyapacağınıdüşünüyoruz."

Yılanlarla konuşma yetisi olan Çatalağızlık nicedir birKaranlık Sanat sayılıyor. Aslında çağımızın en ünlüÇatalağzıdaKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'intakendisiydi.AdınıngizlikalmasınıisteyenbirKaranlıkGüçSavunmaBirliği üyesi, Çataldili konuşabilen her büyücüye"soruşturmaya değer" gözüyle bakacağını söyledi."Şahsen ben, yılanlarla konuşabilen herkesten çokşüphelenirim,çünküyılanlar sık sıkKaranlıkSihir'inenkötü türlerinde kullanılırlar, tarihsel olarak da kötülükyapanlarlailişkilendirilirler."Aynışekilde,"kurtadamlaryadadevlergibikötücülyaratıklarlaarkadaşolankişi,şiddetisevenbirisayılabilir."

Albus Dumbledore böyle bir çocuğun Üç-BüyücüTurnuvası'nda yarışmasına izin verme konusunda

gerçektendeuzunuzundüşünmeli.KimileriPotter'ın,buakşam üçüncü görevi yerine getirilecek olan Turnuva'yıkazanma hırsıyla Karanlık Sanatlar'a başvuracağındankorkuyor.

Harrygazeteyikatlarken,okuduklarınıciddiyealmazbiredayla,"Banakarşıpeksevgisikalmamışgibigörünüyor,değilmi?"dedi.

SlytherinmasasındaMalfoy,CrabbeveGoyleonabakıpgülüyor,parmaklarıylabaşlarını dürtüyor, yüzlerini acayip şekillere sokuyor ve dillerini yılan gibisallıyorlardı.

Ron, "Yara izinin Kehanet dersinde acıdığını nereden biliyor?" diye sordu."Oradaolmasımümkündeğil,duyabilmesidemümkündeğil-"

"Pencereaçıktı,"dediHarry."Solukalabilmekiçinbenaçtım."

"Kuzey Kulesi'nin tepesindeydin!" dedi Hermione. "Sesin aşağıya, ta araziyekadargitmişolamaz!"

Harry, "Eh, gizlice haber almanın sihirli yöntemlerini araştıran sensin sözde!"dedi."Onunbununasılyaptığınısensöyle!"

"Elimdengeleniyapıyorum!"dediHermione."Amaben...ama..."

BirdenHermione'ninyüzüne tuhaf, hülyalı bir ifadeyayıldı.Bir elini ağır ağırkaldırarakparmaklarınısaçındangeçirdi.

"İyimisin?"dediRon,onakaşlarınıçatıpbakarak.

Hermionesoluğunututarak,"Evet,"dedi.Parmaklarınıyenidensaçındangeçirdi,sonra görünmez bir telsizle konuşuyormuş gibi elini ağzına götürdü.Harry veRonbakıştılar.

Hermioneboşluğabakarak,"Aklımabir şeygeldi,"dedi. "Biliyorumsanırım...çünküozamankimseonugöremezdi...Moodybile... vepencerepervazınadaçıkabilirdi... ama yapmasına izin yok... kesinlikle izin yok... sanırım şimdielimizedüştü!Banakütüphanedeikisaniyemüsaadeedin-sadeceeminolayımdiye!"

BunlarısöylersöylemezokulçantasınıaldıvekoşarakBüyükSalon'dançıktı.

"Hey!" diye seslendiRon arkasından. "Ondakika sonraSihirTarihi sınavımızvar!"Harry'yedönerek,"Vaycanına,"dedi,"oSkeeterdenenkadındangerçektennefretediyorolmalı,baksana,birsınavınbaşınıkaçırmayıgözealıyor.Binns'indersindeneyapacaksın-yineokuyacakmısın?"

Bir Üçbüyücü şampiyonu olarak yıl sonu sınavlarından muaf tutulan Harry,şimdiye kadar bütün sınavlarda sınıfın arkasında oturmuş, üçüncü görev içinyeniuğursuzlukbüyüleriaramıştı.

Harry, "Sanırım," dedi Ron'a. Ama tam o sırada Profesör McGonagall,Gryffindormasasınınçevresindendolaşarakonunyanınageldi.

"Potter, şampiyonlar kahvaltıdan sonra salonun oradaki odada toplanıyorlar,"dedi.

"Amagörevbugecedenöncedeğilki!"dediHarry.Zamanıyanlışmıbiliyorumkorkusuyla,çırpılmışyumurtayıkazaraönünedöktü.

"Bunun farkındayım, Potter. Şampiyonların aileleri son görevi izlemek üzeredavet ediliyor, biliyorsun. Bu, senin onlara hoş geldin demen için bir şanssadece,"dediProfesör.

Sonradagitti.Harryonunarkasındanağzıaçıkbakakaldı.

"Dursley'leringelmesinibeklemiyor,değilmi?"diyesorduRon'aboşboş.

"Bilmem," dedi Ron. "Harry, acele etsem iyi olacak, Binns'in sınavına geçkalacağım.Sonragörüşürüz."

Harry boşalmakta olan Büyük Salon'da kahvaltısını bitirdi. Fleur Delacour'unRavenclaw masasından kalktığını ve yan odaya doğru ilerleyip içeri girenCedric'e katıldığını gördü. Kısa süre sonra Krum da onlara katılmak içinkamburunu çıkartarak gitti. Harry olduğu yerde kaldı. O odaya gitmeyigerçekten istemiyordu. Ailesi yoktu - yani, onun hayatını tehlikeye atmasınıgörmekıçingelecekbirailesiyoktu.Amatamda,kütüphaneyegidipbirazdahauğursuzlukbüyüsüaraştırsam iyiolur,diyedüşünerekmasadankalkarken,yanodanınkapısıaçıldı,Cedrıcbaşınıdışarıuzattı.

"Harry,gelhadi,senibekliyorlar!"

Tam anlamıyla afallayan Harry ayağa kalktı. Dursley'ler burada olamazlardıherhalde,değilmi?Salonugeçtiveodanınkapısınıaçtı.

Cedricveannesiylebabasıhemenkapınıniçindeduruyorlardı.ViktorKrumbir

köşede siyah saçlı annesi ve babasıyla hızlı hızlı Bulgarca konuşuyordu.Babasının kanca burnunumiras almıştı. Odanın diğer yanında Fleur annesiyleçabukçabukFransızcakonuşuyordu.Fleur'unküçükkardeşiGabrielleannesininelini tutuyordu. Harry'ye el salladı, Harry de gülümseyerek ona el salladı.Derken, şöminenin önünde durmuş, ona gülümseyen Mrs. Weasley ile Bill'igördü.

Harryağzıkulaklarındagülümseyiponlaradoğruyürürken,"Sürpriz!"dediMrs.Weasleyheyecanla."Gelipseniizleyelimdedik,Harry!"Eğiliponuyanağındanöptü.

Bill,Harry'ye sırıtıp onun elini sıkarak, "İyisin ya?" dedi. "Charlie de gelmekistiyordu,amaizinalamadı.Dediki,Boynuzkuyruk'akarşıinanılmazmışsın."

Harry, Fleur Delacour'un, annesinin omzu üstünden büyük bir ilgiyle Bill'isüzdüğünüfarketti.Anlaşılanuzunsaçada,ucundadişolanküpeleredehiçbiritirazıyoktu.

Harry,Mrs.Weasley'ye,"Nekadariyisiniz,"diyemırıldandı."Biransandımki-Dursley'ler-"

"Hımm,"dediMrs.Weasley,dudaklarınıbüzerek.Harry'ninönündeDursley'lerieleştirmekten hep kaçınmıştı, ama adları her geçtiğinde gözlerinde şimşeklerçakardı.

Bill odaya bakarak, "Yeniden burada olmak harika," dedi (Şişman Hanım'ınarkadaşıVioletonaçerçevesindengözkırptı)."Burasınıbeşyıldırgörmedim.Odelişövalyeninresmihâlâduruyormu?SirCadogan'ın?"

BiryılönceSirCadogan'lakarşılaşmışolanHarry,"Ha,evet"dedi.

"Peki,yaŞişmanHanım?"dediBill.

Mrs. Weasley, "Ben okuldayken de buradaydı," dedi. "Bir gece yatakhaneyesabahdörttegeldimdiyebanaammafırçaatmıştı-"

Bill annesini şaşkınlıkla süzerek, "Sabahın dördünde yatakhanenin dışında neişinvardı?"diyesordu.

Mrs.Weasleysırıttı,gözleripırılpırılparlıyordu.

"Babanla ben gece yürüyüşüne çıkmıştık," dedi. "Baban Apollon Pringletarafındanyakalandı-osıralarhademeoydu-babanbugünbileizlerinitaşır."

Bill,"Nedersin,Harry,"dedi,"bizebirturattırırmısın?"

"Evet,tabii,"dediHarry.BüyükSalon'aaçılankapıyadoğruyürüdüler.

Amos Diggory, yanından geçerlerken döndü. "Buradasın, ha?" dedi, Harry"yitepedentırnağasüzerek."Cedricsanayetiştiğinegöre,bahsegirerimkifiyakanbozulmuştur,değilmi?"

"Efendim?"dediHarry.

"Aldırmaona,"dediCedricalçaksesleHarry'ye.Babasınakaşlarınıçattı."RitaSkeeter'ınÜç-BüyücüTurnuvasıhakkındakiyazısındanberikızgın-biliyorsun,hanisentekHogwartsşampiyonuymuşsungibibirşeyleryazdıydıya."

Amos Diggory, Mrs. Weasley ve Bill'le birlikte kapıdan çıkmak üzere olanHarry'yeduyuracakkadaryükseksesle,"Amaonunhatasınıdüzeltmezahmetinedekatlanmadı,değilmi?"dedi."Yinede...gösterona,Ced.Onudahaöncedebirkezyenmiştin,ha?"

Mrs.Weasleykızgınkızgın,"RitaSkeetermeseleçıkarmak içinelindengeleniardına koymuyor, Amos!" dedi. "Bunu bilirsin sanıyordum, Bakanlık'taçalıştığınagöre!"

Mr.Diggoryöfkeylebirşeysöyleyecekgibioldu,amakarısıelinionunkolunakoyunca,omuzsilkipgeridönmekleyetindi.

Harry güneşli arazide Bill ve Mrs. Weasley ile dolaşıp, onlara BeauxbatonsarabasınıveDurmstranggemisinigöstererekçokkeyiflibirsabahgeçirdi.Mrs.Weasley, kendisi okuldan ayrıldıktan sonra dikilen Şamarcı Söğüt'ü meraketmişti.Hagrid'denöncekibekçiolanOggadlıadamailişkinhatıralarınıdauzunuzunyâdetti.

Seralarıdolaşırlarken,Harry,"Percynasıl?"dedi.

"İyideğil,"dediBill.

Mrs.Weasley sesini alçaltıp çevreyebakınarak, "Çoküzgün,"dedi. "Bakanlık,Mr. Crouch'un kayboluşunu hasıraltı etmek istiyor, ama Percy,Mr. Crouch'unona gönderdiği talimatlar konusunda sorguya çekilmek üzere çağrıldı. Butalimatlarınaslındaonuntarafındanyazılmamışolabileceğiihtimalinigözönünealıyor gibiler. Percy çok zorlandı.Bu gece onunMr.Crouch'un yerine beşincijüriüyesiolmasınaizinvermediler.BuişiCorneliusFudgeyapacak."

Öğleyemeğiiçinşatoyadöndüler.

"Anne-Bill!"dediGryffindormasasınagelenRon,aptallaşmışhalde."Burada

neişinizvar?"

Mrs.Weasleyneşeyle,"SongörevindeHarry'yiizlemeyegeldik!"dedi."Yemekyapmak mecburiyetinde kalmamak da çok hoş bir değişiklik oluyor yani.Sınavınnasılgeçti?"

"Ha... fena sayılmaz," dedi Ron. "Bütün asi cincücelerin adlarınıhatırlayamadım, ben de birkaç tane uydurdum." Mrs. Weasley ona sert sertbakarken, Corn bölgesine mahsus bir hamur işini tabağına koyarak, "Meseleyok," dedi. "Zaten hepsinin adları Bodur Bodrod veUyuzUrg gibi bir şeyleroluyor;zordeğildiyani."

Fred, George ve Ginny gelip onların yanına oturdular. Harry öyle iyi vakitgeçiriyorduki,kendiniKovuk'adönmüşgibihissediyordu.Akşamkigöreviçinkaygılanmak aklına bile gelmiyordu. Ancak yemeğin ortasında Hermioneçıkagelince, Harry onun kahvaltıda Rita Skeeter konusunda parlak bir şeybulduğunuhatırladı.

"Bizesöyleyecekmisin-"

HermioneonuuyarırgibibaşınıikiyanasalladıveMrs.Weasley'yegözattı.

Mrs.Weasleyherzamankindençokdahakatıbirtavırla,"Merhaba,Hermione,"dedi.

"Merhaba,"dediHermione.Mrs.Weasley'ninyüzündekisoğukifadeyigörüncegülümsemesisilinmişti.

Harry bir ona, bir öbürüne baktıktan sonra, "Mrs. Weasley," dedi, "RitaSkeeter'ın Cadı Gündemi'nde yazdığı o saçmalıklara inanmadınız, değil mi?ÇünküHermionebenimkızarkadaşımdeğil."

"Ya!"dediMrs.Weasley."Hayır-elbetteinanmadım!"

AmaoandansonraHermione'yekarşıçokdahasıcakdavrandı.

Harry, Bill ve Mrs. Weasley öğleden sonrayı şatonun çevresinde uzun biryürüyüşlegeçirdiler, sonradaakşamşöleni içinBüyükSalon'adöndüler.LudoBagman ile Cornelius Fudge da öğretmenler masasına katılmışlardı. Bagmanhaylineşeliydi,amaMadamMaxime'inyanındaoturanCorneliusFudge'ınçokkatıbirhalivardıvekonuşmuyordu.MadamMaximebütündikkatini tabağınavermişti, Harry onun gözlerinin kızarmış olduğunu düşündü. Hagrid masanınöbüryanındanonabakıpduruyordu.

Yemek çeşitleri her zamankinden daha da zengindi, ama kendini gerçektentedirgin hissetmeye başlayanHarry pek fazla yiyemedi. Tepedeki sihirli tavanmaviden akşam alacasımoruna dönerken,Dumbledore öğretmenlermasasındaayağakalktı.Salonasessizlikhâkimoldu.

“Hanımlar beyler, beş dakika içinde sizden Üç-BüyücüTurnuvası'nın üçüncü ve son görevi için Quidditchsahasına inmenizi isteyeceğim.Şampiyonlar lütfenşimdiMr.Bagman'ınardındanstadyumagitsin.”

Harryayağakalktı.MasadakibütünGryffindor'laronualkışlıyordu.Weasley'lerileHermione ona iyi şanslar diledikten sonra,Harry,BüyükSalon'danCedric,FleurveViktor'labirlikteçıktı.

Taş merdivenden araziye inerlerken, Bagman, "Kendini iyi hissediyor musun,Harry?"diyesordu."Kendindeneminmisin?"

"İyiyim," dediHarry.Bir anlamda, doğruyduda.Tedirgindi ama, yürürken birtaraftan da üzerinde çalıştıkları bütün büyüleri aklından geçiriyordu. Hepsinihatırladığınıbilmekkendinidahaiyihissetmesineyolaçtı.

ŞuandatanınmazhaldeolanQuidditchsahasınaçıktılar.Altıbuçukmetrelikbirçalıçitsahayıçepeçevredolanıyordu.Tamönlerindebiraçıklıkvardı:Muazzamlabirentingirişi.Gerisindekigeçitkaranlıkvetekinsizgörünüyordu.

Beşdakika sonra tribünler dolmayabaşladı; yüzlerceöğrenci yerlerini alırken,havaheyecanlıseslerleveayaklarıngümbürtüsüyledoldu.Gökyüzüşimdikoyu,berrak bir maviydi, ilk yıldızlar çıkmaya başlamıştı. Hagrid, ProfesörMoody,Profesör McGonagall ve Profesör Flitwick stadyuma geldiler, Bagman'laşampiyonlara yaklaştılar. Hepsinin şapkalarında büyük, kırmızı, ışıklı yıldızlarvardı;sadeceHagridyıldızınıköstebekderisiyeleğininsırtınatakmıştı.

Profesör McGonagall şampiyonlara, "Biz çalı çitin dışında devriye geziyorolacağız," dedi. "Eğer başınız sıkışır da kurtarılmak isterseniz, havaya kırmızıkıvılcımlargönderin.Birimizgelirsizialırız,anlaşıldımı?"

Şampiyonlarevetanlamınabaşlarınısalladılar.

Bagmandörtdevriyeyeneşeyle,"Öyleyse,hadibakalım,işbaşına!"dedi.

Hagrid, "İyi şanslar, Harry," diye fısıldadı ve dördü ayrı yönlerde, labirentinçevresindemevzilerini almak üzere yürüyüp gittiler. Bagman asasını boğazınadoğrulttu, "Sonorus," diyemırıldandıve sihir yoluylagürleşen sesi tribünlerdeyankılandı.

- Hanımlar beyler, Üç-Büyücü Turnuvası'nın üçüncü vesongörevibaşlamaküzere!Sizeşuankipuandurumunuhatırlatayım! Birinci sırada, her ikisi de 85'er puanla -Mr. Cedric Diggory ve Mr. Harry Potter, ikisi deHogwartsOkulu'ndan!

Yükselen alkışlar ve tezahürat Yasak Orman'ın kuşlarının kararmakta olangökyüzünedoğrukanatçırparakkaçmalarınanedenoldu.

-İkincisırada,80puanla-Mr.ViktorKrum,DurmstrangEnstitüsü'nden!

Yinealkışlar.

-Veüçüncü sırada -MissFleurDelacour,BeauxbatonsAkademisi'nden!

HarrytribünlerinortayerindeFleur'ukibarkibaralkışlayanMrs.Weasley,Bill,Ron ve Hermione'yi hayal meyal seçebiliyordu. Onlara el salladı, onlar dagülümseyipelsallayarakkarşılıkverdiler.

-Pekâlâ...bendüdükçalınca,HarryveCedric!

dediBagman.

-Üç-iki-bir-

Kısabirdüdükçaldı,HarryveCedrictelaşlalabirentedaldılar.

Yüksekçalıçit,patikayakaragölgelerdüşürüyordu.Belkiçalılarokadaryüksekve kalın oldukları için, belki de büyülendiklerinden, onları çevreleyenkalabalığın sesi labirente girdikleri anda kesildi. Harry kendini yenidensualtındaymış gibi hissetti adeta.Asasını çıkardı, "Lumos," diyemırıldandı vehemenarkasındaCedric'indeaynışeyisöylediğiniduydu.

Ellimetrekadarsonrayolçatallandı.Birbirlerinebaktılar.

"Görüşürüz,"dediHarryvesolasaptı,Cedricdesağa.

Harry,Bagman'ınikincikezdüdüğünüçaldığınıduydu.Krumlabirentegirmişti.Harryhızlandı.Seçtiğiyoltamamenıssızgörünüyordu.Sağasaparakhızınıiyiceartırdı.Asasınıyüksekte,başınınüstündetutuyor,görebildiğinceileriyigörmeyeçalışıyordu.Yinedegörünürdebirşeyyoktu.

Uzaklardan Bagman'ın düdüğü üçüncü kez çaldı. Şimdi bütün şampiyonlarlabirentteydi.

Harry arkasına bakıp duruyordu. Gözlendiği yolundaki o bildik duyguyakapılmıştıyine.Tepedekigöğünrengikoyuluplaciverdedönüşürken,labirentdehergeçendakikadahaçokkararıyordu.Harryikincibiryolayrımıylakarşılaştı.

Asasınıavcunayatırarak,"Yolgöster,"diyefısıldadıona.

Asaolduğuyerdedöndüvesağını,yekparetekçitigösterdi.BurasıkuzeydiveHarry labirentin merkezine ulaşabilmek için kuzeybatıya gitmesi gerektiğinibiliyordu. Yapabileceği en iyi şey, sola sapmak ve sonra da ilk fırsatta sağadönmekti.

Önündekipatikadaboştu,Harrybirsağsapağarastlayıporayagirince,yolununüstünde yine hiçbir şey olmadığını gördü. Niye olduğunu bilmiyordu, amaönünde engel olmayışı sinirlerini bozuyordu. Şimdiye kadar bir şeylerlekarşılaşmışolmasıgerekmiyormuydu?Sankilabirentonukandırıpbirtürsahtegüven duygusu veriyor gibiydi. Sonra hemen arkasında bir kıpırtı duydu.Saldırmaya hazır halde asasını uzattı, ama ses sağdaki bir patikadan koşarak

çıkanCedric'tengelmişti.Cedricfenahaldesarsılmışgörünüyordu.Cüppesininkolağzındandumanlarçıkıyordu.

"Hagrid'in Patlar-Uçlu Kelekerler'i!" diye tısladı. "Muazzam boydalar - ucuucunasıyırdım!"

Başını salladı ve başka bir patikaya saparak gözden kayboldu. KendisiyleKelekerler arasındamümkün olduğu kadarmesafe bırakmak isteyenHarry deaceleyleyenidenyolakoyuldu.Sonrabirköşeyidöndüve-

Ona doğru kayarcasına gelen bir Ruh Emici gördü. Dört metre boyundaydı,kukuletası yüzünü gözlerden saklıyordu, çürüme halindeki lekeli elleri öneuzanmıştı. Yönünü körlemesine sezerek Harry'ye doğru ilerledi. Harry, onunhırıltılı soluğunu duyuyordu; yapış yapış soğuğun çevresini sardığınıhissediyordu,neysekineyapmasıgerektiğinibiliyordu...

Aklına gelen en mutluluk verici düşünceyi çağırdı. Labirentten çıkıp Ron veHermione'yle bunu kutlama düşüncesine konsantre oldu, asasını kaldırdı vebağırdı:"ExpectoPatronum!"

Harry'nin asasının ucundan gümüş bir çatalboynuzlu geyik fırladı ve RuhEmici'ye doğru dört nala gitti, Ruh Emici geri çekildi, cüppesinin eteğinetakıldı...

HarrydahaöncebirRuhEmici'ninsendelediğinihiçgörmemişti.

"Dur orda!" diye haykırdı, gümüş Patronus'unun ardından giderek. "Sen birBöcürt'sün!Riddikulus!"

Gürültülübirpatlamaduyuldu.Hemensonra,biçimdeğiştiriciyaratıkpatlayarakbir duman demetine dönüştü. Gümüşi çatalboynuzlu geyik gözden kayboldu.Keşkekalabilseydi,diyedüşündüHarry,birarkadaşişineyarardı...amahızlaveolabildiğincesessizceilerledi;kulakkesilmişti,asasıbirkezdahahavadaydı.

Sol... sağ... yeniden sol... iki keresinde çıkmaza çattı. Yeniden Dört-NoktaBüyüsü'nü yaptı, fazla doğuya gittiğini fark etti. Geri döndü, sağa saptı veönündehavadayüzentuhaf,altınbirsisgördü.

Harry ona dikkatle yaklaştı, asasının ışınını üstüne tuttu. Bir tür tılsımabenziyordu bu.Acaba bir EksiltmeLaneti'yle onu patlatıp yolumdan çekebilirmiyim,diyemeraketti.

"Reducto!"dedi.

Lanetdosdoğrusisiniçindengeçti,onuetkilemedi.Bilmemgerekirdizaten,diyedüşündü; Eksiltme, katı nesnelere etki eden bir lanetti. Peki, yürüyüp sisiniçinden geçse ne olurdu acaba? Denemeye değer miydi, yoksa geri midönmeliydi?

Sessizliğibirçığlıkdeldiğinde,hâlâtereddütteydi.

"Fleur?"diyehaykırdıHarry.

Sessizlik sürdü.Harry her yanına baktı. Fleur'a ne olmuştu?Çığlığı ileride biryerdengeliyorgibiydi.Harryderinbirsolukaldıvekoşarakbüyülüsisin içinegirdi.

Dünya tersine döndü, Harry, saçları dikilmiş halde, yerden aşağı sarkıyordu.Gözlüğü burnunun ucundan sallanıyordu, dipsiz gökyüzüne düştü düşecekgibiydi.Gözlüğünüburnununucundasıkısıkı tuttuvedehşetiçindeoradaasılıkaldı. Sanki ayakları artık tavan halini almış olan çimlere yapışmış gibiydi.Aşağıda karanlık, yıldızlarla bezeli semalar sonsuza kadar uzanıyordu. Birayağınıoynatmayaçalışsa,yerküredentamamenkopupgidecekmişgibihissettikendini.

Düşün,dedikendikendine,bütünkanıbaşınahücumederken,düşün...

Ama öğrendiği büyülerden hiçbiri yer ve göğün aniden yer değiştirmesiylemücadele etmek üzere tasarlanmamıştı. Ayağını oynatmaya cesaret edebilirmiydi?Kulaklarındakanınnabızgibiattığınıduyabiliyordu.İkiseçeneğivardı-hareket etmeye çalışmak ya da kırmızı kıvılcımlar gönderip kurtarılmak vegörevdendiskalifiyeolmak.

Altındaki sonsuz boşluğu görmemek için gözlerini yumdu ve sağ ayağınıçimlerdenoluşangökyüzündenbecerebildiğincekuvvetleçekti.

Dahao an, dünyanormal halinedöndü.Harryharikuladebir şekildekatı olantoprağa, dizlerinin üstüne düştü. Şok yüzündenbedeni geçici bir süre gevşedi.Derin, sakinleştirici bir soluk aldıktan sonra yeniden ayağa kalktı ve aceleyleileri atıldı. Mehtapta masum masum ona göz kırpan altın sisten koşarakuzaklaşırken,omzununüzerindengeribakıyordu.

İki yolun birleştiği bir sapakta durup Fleur'dan bir iz görmeye çalıştı. Çığlıkatanın o olduğundan emindi. Neyle karşılaşmıştı acaba? İyi miydi? Ortadakırmızı kıvılcımlar görünmüyordu - bu, onun kendi başının çaresine baktığıanlamınamıgeliyordu,yoksaasasınabileerişemeyecekkadarbaşıderttemiydi?Harry gittikçe artan bir huzursuzluk duygusuyla sağa saptı... ama aynı anda

kendikendinedüşünmedendeedemedi:BirşampiyonTurnuva'dançekilmişti...

KupayakınlardabiryerdeydiveanlaşıldığıkadarıylaFleurartıkyarışmıyordu.Harryburayakadargelmişti,değilmi?Yagerçektenkazanabilirse?Biraniçin,elindeolmadanşampiyonseçildiğindenberiilkkez,kendisiniokulungerikalanıönündeÜçbüyücüKupası'nıhavayakaldırırkengördüyine...

On dakika süreyle karşısına hiçbir şey çıkmadı, boyuna çıkmazlara sapıpduruyordu. İki kere aynı yanlış sapağa girdi. Sonunda yeni bir yol buldu vekoşmaya başladı, asanın ışığı sallanıyor, Harry'nin çalı çit duvarlarındakigölgesinintitremesineveçarpılmasınayolaçıyordu.SonraHarrybirköşeyidahadöndüvekendinibirPatlar-UçluKeleker'lekarşıkarşıyabuldu.

Cedric haklıydı - gerçekten demuazzam boydaydılar. Üçmetreden uzun olanKeleker her şeyden çok dev bir akrebe benziyordu. Uzun iğnesi sırtındakıvrılmıştı.KalınzırhıHarry'ninonadoğrulttuğuasanınışığındaparıldıyordu.

"Sersemlet!"

Büyü Keleker'in zırhına vurup sekti; Harry tam vaktinde başını eğdi, amaburnuna yanmış saç kokusu geldi; büyü başının tepesini alazlamıştı. Kelekerucundanbirateştopufırlattıveonadoğrukoştu.

"Impedimenta!" diye haykırdı Harry, Engelleme Büyüsü'ne başvurarak. Büyüyine Keleker'in zırhına çarpıp sekti. Harry geriye doğru sendeleyerek birkaçadımattıvedüştü."IMPEDIMENTA"

Keleker donup kaldığında ondan sadece birkaç santim uzaktaydı - Harry onualttan, etli, kabuksuz karnından vurmayı başarmıştı. Soluk soluğa kalanHarryiterekondanuzaklaştıveaksiyöndesonhızlakoştu-EngellemeBüyüsükalıcıdeğildi,Kelekerheranyenidenbacaklarınıkullanacakhalegelebilirdi.

Harrysolasaptıveçıkmazatosladı,sağavebaşkabirçıkmaza;kendinidurmayazorlayarak,kalbideligibiatarken,yenidenDört-NoktaBüyüsü'nüuyguladı.Geridöndüveonukuzeybatıyagötürecekbirpatikaseçti.

Yeni yolunda birkaç dakikadır hızla ilerliyordu ki, kendisininkine paralel olanpatikadabirsesduydu,olduğuyerdekalakaldı.

Cedric'insesi,"Neyapıyorsun?"diyebağırdı."Sennehaltettiğinisanıyorsun?"

VesonraHarry,Krum'unsesiniduydu.

"Crucio!"

Hava birden Cedric'in feryatlarıyla doldu. Dehşete kapılan Harry kendipatikasındakoşarakCedric'inkinegeçecekbiryolbulmayaçalıştı.Bulamayıncada,yenidenEksiltmeLaneti'nidenedi.Çoketkiliolmadıama,çalıçitiyakarakküçükbirdelikaçtı.Harrykalındikenvedallaratekmeatıpkırarakkendinebirgeçit açtı; cüppesini yırtarak güçbela içinden geçti. Sağına bakınca, yerdekıvranıpbükülenCedric'igördü.Krumbaşındaayaktaduruyordu.

Krumtambaşınıkaldırırken,Harryayağakalktıveasasınıonadoğrulttu.Krumdönüpkaçmayakoyuldu.

"Sersemlet!"diyehaykırdıHarry.

Büyü Krum'un sırtına vurdu; Krum olduğu yerde kalakaldı, öne düştü veçimenlereyüzükoyun,hareketsizuzandı.Harryartıkkıvranmayıbırakan,elleriyüzününüstünde,soluksoluğayatanCedric'inyanınakoştu.

Onunkolunututarak,telaşla,"İyimisin?"diyesordu.

"Evet," diye soludu Cedric. "Evet... buna inanamıyorum... arkamdan sinsicesokuldu...onuduydum,geridöndüm,asasınıbanadoğrultmuştu..."

Cedricayağakalktı.Hâlâtitriyordu.OveHarryyerdeyatanKrum'abaktılar.

"Bunainanamıyorum...onudoğrudürüstbirisanıyordum,"dediHarry,Krum'abakarak.

"Bendeöyle,"dediCedric.

"AzönceFleur'unçığlıkattığınıduydunmu?"dediHarry.

"Evet,"dediCedric."YoksaKrumonadamıbüyüyaptıdersin?"

Harrydüşüncelidüşünceli,"Bilmiyorum,"dedi.

Cedric,"Onuburadabıraksakmı?"diyemırıldandı.

"Hayır,"dediHarry."Sanırımkırmızıkıvılcımlargöndermemizgerek.Birigeliponualsın...yoksabirKeleker'eyemolabilir."

Cedric,"Layığıdabu,"diyemırıldandı.Amayinedeasasınıkaldırdıvehavayabir kırmızı kıvılcım sağanağı boşalttı. Kıvılcımlar Krum'un tepesinde havadaasılıkalarak,yattığıyeriişaretlediler.

Harry ve Cedric orada, karanlıkta bir an durarak çevrelerine baktılar. SonraCedric,"Eh...sanırımdevametmemizgerek..."dedi.

"Ne?"dediHarry."Ha...evet...tamam..."

Tuhafbirandı.OveCedrickısabirsüreKrum'akarşıbirleşmişlerdi-şimdiyse,rakip oldukları gerçeğini hatırlamışlardı. İkisi karanlık patikada konuşmadanyürüdüler, sonra Harry sola döndü, Cedric de sağa. Kısa süre sonra Cedric'inayaksesleriduyulmazoldu.

Harry doğru yönde gittiğinden emin olmak için Dört-Nokta Büyüsü'nükullanmayı sürdürerek yoluna devam etti. Yarışma artık onunla Cedricarasındaydı.ŞimdiKupa'yailkönceulaşmaisteğiherzamankindenkuvvetliydi,amaKrum'unazönceyaptığışeyeinanmaktahâlâgüçlükçekiyordu.Birbaşkainsana Affedilmez Lanet uygulamak Azkaban'da ömür boyu hapis demekti,Moodyonlaraöyledemişti.Krum,ÜçbüyücüKupası'nıbukadarşiddetleistemişolamazdı...Harryhızlandı.

Arada sırada başka çıkmazlara da çatıyordu, ama gittikçe artan karanlık onunlabirentinkalbinedahadayaklaştığındaneminolmasınısağlıyordu.Sonra,uzun,düz bir patikada giderken, yine bir hareket gördü ve asasından çıkan ışıkhuzmesiolağandışıbiryaratığıaydınlattı.SadeceCanavarKitap:Canavarlar'da.resminigördüğübiryaratığı.

Bir sfenks. Haddinden büyük bir aslanın gövdesine sahipti: Büyük tırnaklıpençelerivekahverengibirpüsküllesonaerenuzun,sarımsıbirkuyruğuvardı.Ama başı kadın başıydı. Uzun, badem biçimi gözlerini kendisine yaklaşanHarry'ye çevirdi. Harry asasını kaldırdı, duraksadı. Sfenks atlamak üzereymişgibi çömelmemişti, buna karşılık patikada enine yürüyor, Harry'nin yolunukapatıyordu.

Sonraderin,kısıkbirseslekonuştu:"Hedefineçokyaklaştın.Enkestirmeyolun,benigeçmek."

Harry, "Öyleyse... öyleyse çekilir misiniz, lütfen?" dedi. Ama alacağı cevabıbiliyordu.

Sfenks yürümeyi sürdürerek, "Hayır," dedi. "Bilmeceme cevap veremezsenolmaz. İlk seferinde cevapla - geçmene izin vereyim. Yanlış cevap ver -saldırayım.Sessizkal-incinmedenbendenuzaklaşmanaizinvereyim."

Harry'nin midesi birkaç santim aşağı düştü sanki. Bu tür şeylerde iyi olanHermione'ydi,odeğil.Seçeneklerinigözdengeçirdi.Bilmeceçokzorsa, sessizkalabilir, zarargörmedensfenkstenuzaklaşıp labirentinmerkezinegidenbaşkabiryolbulmayaçalışabilirdi.

"Peki,"dedi."Bilmeceyisöylermisiniz?"

Sfenksarkaayaklarıüzerine,patikanıntamortasınaoturduvekonuştu:

Nedersemyaparsın,Kışgecesindeısınayımdiye,ikikemikle.Sonrabaşı,yarınagüvenmenin.Yadasonu,çözmekistediğinin.Ûçüncüysebirek,kullanılacak,Dündeğil,bugünde;yarınolacak.Şimdidegüzelcebirleştirşöyle,Öpmeyeceğinşeyne,banasöyle."

Harryağzıaçıkonabakakaldı.

Düşünerek,"Lütfenbirdahasöylermisiniz...dahaağırağır?"dedi.

Sfenksgözlerinikırptı,gülümsediveşiiritekrarladı.

Harry, "Bütün ipuçları bir araya gelip öpmek istemediğim bir yaratık mıolacak?"diyesordu.

Sfenks esrarlı bir şekilde gülümsemekle yetindi.Harry bunun "evet" anlamınageldiğinidüşündü.Kafasınızorladı.Öpmekistemeyeceğibirsürüyaratıkvardı.AklınahemenPatlar-UçluKelekerlergelmişti,amaiçindenbirsesonacevabınbuolmadığınısöylüyordu.İpuçlarındanbirşeybulmayaçalışmasıgerekti...

Harryonabakarak,"Kışgecesindeısınmakiçin,"diyemırıldandı."İkikemikle...rommrn... bu bir - çorba. Hayır, tahminim bu değil! Bilemiyorum, buna yinedöneceğim...birsonrakiipucunuyineverirmisiniz,lütfen?"

Sfenksşiiringerikalanmısralarınıtekrarladı.

Harryde tekrarladı:"Sonrabaşı,yarınagüvenmenin,"dedi."Hımmm...ümidinmi? Ya da sonu, çözmek istediğinin... düğüm? Son kısmını bir daha söylermisiniz?"

Sfenkssondörtmısrayıyenidenokudu.

"Üçüncüysebirek,kullanılacak,"dediHarry."Hımm...buşeyolmalı...olacak...yarınolacak...çak...birek...çek...durun-buişte,'çak'yada'çek'!"

Sfenksonagülümsedi.

"Ümidin başı, düğümün sonu. Um! Hırnmm... üm-cak... üm-cek... hımmm..."dedi Harry, patikada volta atarak. "Öpmek istemeyeceğim bir yaratık...örümcek!"

Sfenksin gülümsemesi yüzüne büsbütün yayıldı. Ayağa kalktı, ön bacaklarınıgerdivekenaraçekilipyolverdi.

"Teşekkürler!"dediHarryvekendizekâsınaşaşırarakileriatıldı.

Artık yaklaşmış olması gerekiyordu, mutlaka... Asası ona rotasının tastamamolduğunu söylüyordu. Korkunç bir şeyle karşılaşmadığı sürece, bir şansıolabilirdi...

Önünde birkaç patika vardı.Asasına yeniden, "Yol göster!" diye fısıldadı, asadöndüveonasağpatikayıgösterdi.Harryburayaatılıncailerideışıkgördü.

Üçbüyücü Kupası yüz metre kadar ötedeki bir kaidenin üstünde parıldıyordu.Harrytamkoşmayabaşlamıştıki,anidenönünebirgölgefırladı.

Cedric ondan önce varacaktı. Cedric, Kupa'ya doğru son hızla koşuyordu veHarry onu asla yakalayamayacağını biliyordu. Cedric ondan çok uzundu,bacaklarıdaöyle-

Derken Harry solundaki çalı çitin üzerinden muazzam bir şey gördü,kendisininkiyle çakışan bir patikada hızla koşuyordu; öyle hızla gidiyordu ki,Cedriconaçarpmaküzereydi.VegözleriKupa'yadikiliolanCedrichenüzonugörmemişti-

"Cedric!"diyeferyatettiHarry."Solunabak!"

Cedric tam vaktinde dönüp baktı ve o şeyin önünden kendini savurarakçarpışmayıönledi.Amaotelaşlatökezledi.Harry,devasabirörümcekpatikayaçıkarken, Cedric'in asasının elinden uçtuğunu gördü. Örümcek Cedric'e doğruilerledi.

"Sersemlet!"diyehaykırdıHarry;büyüörümceğindevasa,kıllı,karagövdesineçarptı, amahiçbir faydası olmadı,Harry taş atsa daha iyiydi; örümcek sıçradı,dönüpseğirttiveCedricyerineHarry'yedoğrukoştu.

"Sersemlet!Impedimenta!Sersemlet!"

Amafaydasıolmadı-örümcekyaçokbüyüktü,yadaöylesihirliydiki,büyüleronu kızdırmaktan başka işe yaramıyordu - Harry, dehşet içinde, sekiz taneparıldayan,karagözveusturagibikeskinkıskaçlargördü, sonraörümcekonaulaştı.

Onu ön bacaklarıyla havaya kaldırdı; Harry delice çırpınarak örümceğitekmelemeye çalıştı; bacağı kıskaçlara denk geldi ve korkunç bir acı hissetti.Cedric'inde"Sersemlet!"diyehaykırdığınıduyuyordu,amaonunbüyüsünündeHarry'ninkindenfazlaetkisiolmadı-örümcekkıskaçlarınıbirkezdahaaçarken,Harryasasınıkaldırdıve"Expelliarmus!"diyebağırdı.

İşeyaradı -SilahsızBırakmabüyüsüörümceğinonudüşürmesini sağladı, amabu,Harry'nindörtmetreyüksekliktenyaralıbacağınınüstünedüşmesianlamınageliyordu ve bacağı bedeninin altında kalıp bütün bütün ezildi. Harry durupdüşünmeden,tıpkıKeleker'eyaptığıgibi,örümceğinkarnınınaltınınişanladıveCedric'leaynıanda,"Sersemlet!"diyehaykırdı.

Birleşen iki büyü tek büyünün yapamadığını yaptı - örümcek yana doğrudevrildi,yakındakibirçalıçitiyassılttıvekıllıbacaklarıdüğümhalindepatikayayayıldı.

Cedric'in,"Harry!"diyebağırdığınıduyduHarry."İyimisin?Üstünemidüştü?"

"Hayır," diye cevap verdi Harry, soluk soluğa. Bacağına baktı. Şakır şakırkanıyordu.Yırtık cüppesinde örümceğin kıskaçlarından çıkmış koyu, yapışkanbir salgıgörebiliyordu.Ayağakalkmayaçalıştı,amabacağıçok fena titriyorduve onun ağırlığını taşımak istemezmiş gibiydi. Harry zorla soluk almayaçalışarakçalıçiteyaslandıveçevresinebakındı.

CedricarkasındaparlayanÜçbüyücüKupası'ndanbirikimetreötedeydi.

Harrysoluksoluğaona,"Al,öyleyse,"dedi."Haydi,al.Öncesenvardınoraya."

AmaCedrickıpırdamadı.OradadurupHarry'yebakmaklayetindi.SonradönüpKupa'ya baktı. Harry, Kupa'nın altın ışığında onun yüzündeki özlem ifadesinigördü. Cedric dönüp, şimdi ayakta durabilmek için çalı çitten destek alanHarry'yebaktıyeniden.

Cedric derin bir soluk aldı. "Sen al. Sen kazanmalısın. Burada iki kez canımıkurtardın."

Harry, "Bu iş böyle olmuyor," dedi. İçinde bir öfke hissediyordu, bacağı çok

acıyordu,örümceğiüstündenatmayaçalıştığıiçinheryanıağrıyordu.VebuncaçabadansonraCedriconuyenmişti,tıpkıHarry'denöncedavranıpCho'yubaloyadavet etmesi gibi. "Kupa'ya önce varan puanı alır.O da sensin.Bak, diyorumsana,benbubacaklayarışfalankazanamam."

Cedric,sersemlemişörümceğedoğrubirkaçadımattı,Kupa'danuzaklaştı,başınısalladı.

"Hayır,"dedi.

Harry sinirli sinirli, "Soylu davranmayı bırak," dedi. "Al şunu da, buradangidelim."

Cedriconunçalıçitesıkısıkıtutunarakdengesinibulmayaçalışmasınıizledi.

"Ejderhaları bana sen söyledin," dedi Cedric. "Eğer karşıma ne çıkacağınıbilmeseydim,dahailkgörevdeyenilirdim."

Harry, "Onda bana da yardım ettiler," dedi hemen, bir yandan da cüppesiylekanlı bacağını silmeye çalışıyordu. "Sen de bana yumurtada yardım ettin -ödeştik."

"Yumurtadabanadayardımetmişlerdizaten,"dediCedric.

Harryyavaşçabacağınınüstünebasmayıdeneyerek,"Yinedeödeşmişsayılırız,"dedi. Üzerine ağırlık verince bacağı fena halde titriyordu; örümcek onudüşürdüğündebileğiniburkmuşolmalıydı.

Cedrickatır inadıyla,"İkincigörevdedahaçokpuanalmalıydın,"dedi."Bütünrehinelerikurtarmakiçinoradakaldın.Bunubenyapmalıydım."

Harryacıacı,"Oşarkıyıciddiyealacakkadarkalınkafalıolanbirtekbendimdeondan!"dedi."AlşuKupa'yı!"

"Hayır,"dediCedric.

Ona bakakalan Harry'nin yanına gelmek için, örümceğin düğüm olmuşbacaklarının üstünden geçti. Cedric ciddiydi. Hufflepuff binasının yüzyıllardırgörmediğibirzaferdenuzaklaşıyordu.

"Haydi," dedi Cedric. Bunu söylemek sahip olduğu azmin her zerresine maloluyormuş gibi bir hali vardı, ama yüzü kaskatıydı, kollarını kavuşturmuştu,kararlıgörünüyordu.

Harry bir Cedric'e, bir Kupa'ya baktı. Bir an için kendini elinde Kupa'yla

labirentten çıkarken gördü. Kendini Üçbüyücü Kupası'nı havaya kaldırmışolarak gözünün önüne getirdi, kalabalığın kükremesini işitti,Cho'nun yüzününhayranlıklaaydınlandığınıgördü;hemdeşimdiyekadarkilerdençokdahanetbirşekilde... Ve bu görüntü silinince, kendini Cedric'in gölgeli, inatçı yüzünebakarkenbuldu.

"İkimizbirden,"dediHarry.

"Ne?"

"İkimizbirdenalacağız.YinedebirHogwartszaferiolur.Beraberekalırız."

Cedric, Harry'ye bakakaldı. Kavuşturmuş olduğu kollarını açtı. "Sen - eminmisin?"

"Evet," dediHarry. "Evet... Şimdiye kadar birbirimize yardım ettik, değilmi?İkimizdeburayavardık.Hadi,birliktealalım."

Cedric bir an kulaklarına inanamıyormuş gibi göründü, sonra yüzü birgülümsemeyleaydınlandı.

"Anlaştık,"dedi."Gelburaya."

Harry'yi omzunun hemen altından tuttu ve onun, Kupa'nın üstünde durduğukaideyedoğrusekesekeyürümesineyardımcıoldu.Kupa'yavardıklarında,ikisidebirerelinionunpırılpırılsaplarınauzattı.

"Üçdeyince,tamammı?"dediHarry."Bir-iki-üç-"

Oda,Cedricdebirersapıkavradı.

Harry o anda göbeğinin gerisinde bir yerlerde bir sarsılma hissetti. Ayaklarıyerden havalandı. Üçbüyücü Kupası'nı tutan elini saptan çekemiyordu; Kupaonu,uluyanbirrüzgârınvebirrenkcümbüşününiçinde, ileridoğruçekiyordu.Cedricdeyanıbaşındaydı.

OTUZİKİNCİBÖLÜM:ET,KANVEKEMİK

Harryayaklarının toprağahızla çarptığınıhissetti; yaralıbacağıbükülünceönedoğrudüştü.ElisonundaÜçbüyücüKupası'nıbırakmıştı.Başınıkaldırdı.

"Neredeyiz?"dedi.

Cedric bilmiyorum anlamına başını salladı.Ayağa kalktı,Harry'yi de kaldırdı.Çevrelerinebaktılar.

Hogwartsarazisinintamamendışınaçıkmışlardı.Besbellikilometrelerce-belkide yüzlerce kilometre yol almışlardı, çünkü şatoyu çevreleyen dağlar bilegitmişti. Onun yerine, yabani otların bürüdüğü, karanlık bir mezarlıktaduruyorlardı; sağ taraflarındaki büyük bir porsuk ağacının gerisinde küçük birkilisenin siyah dış hatları seçiliyordu. Sol taraflarında bir tepe yükseliyordu.Harry tepenin yamacında güzel, eski bir evin dış hatlarını hayal meyalseçebiliyordu.

CedricönceyerdekiÜçbüyücüKupası'na,sonradaHarry'yebaktı.

"KimsesanaKupa'nınbirAnahtarolduğunusöyledimi?"diyesordu.

"Hayır," dedi Harry.Mezarlığı gözden geçiriyordu. Tamamen sessiz, biraz datekinsizdi."Budagörevinbirparçasımı,yani?"

"Bilmiyorum,"dediCedric.Sesibiraztedirginçıkıyordu."Asalarıçıkaralımmıdersin?"

"Evet,"dediHarry.OteklifetmedenCedric'inbunuteklifetmesinesevinmişti.

Asalarını çıkardılar. Harry çevresine bakıp duruyordu. Bir kez daha,gözlendikleriyolundatuhafbirduyguyakapılmıştı.

Birden,"Birisigeliyor,"dedi.

Gözlerini kısarak karanlığın içine bakıp, bir siluetin mezarların arasındanyaklaşmasını izlediler. Harry yaklaşanın yüzünü seçemiyordu, amayürüyüşündenvekollarınınduruşşeklindenbirşeytaşıdığınıanladı.Herkimse,kısa boyluyduve üstündeki pelerinin kukuletası yüzünügizliyordu.Ve -birkaçmetre daha yakına geldi, aralarındaki mesafe giderek kapanıyordu- Harry

gelenin kollarındaki şeyin bir bebeğe benzediğini gördü... yoksa sarıpsarmalanmışbircüppemiydisadece?

Harryasasınıbirazindirdi,gözleriyanındakiCedric'ekaydı.Cedricdeonasorangözlerlebaktı.İkisideyaklaşankişiyiizlemeyedevamettiler.

Gelenkişionlardan sadece ikimetreötedekiyüksekbirmermermezar taşınınbaşındadurdu.Harry,Cedricvekısaboylukişibirikisaniyeöylecebirbirlerinebaktılar.

Sonra birden, Harry'nin yara izine kıvrandırıcı bir acı saplandı. Hayatındayaşamadığıtürdenbiracıydıbu;elleriniyüzünegötürürkenasasıparmaklarınınarasındankayıpdüştü;dizleriboşaldı;yerdeydivehiçbirşeygöremiyordu,başıheranortadanikiyeayrılacakmışgibiydi.

Uzaktan,başınınüstündebiryerdentiz,soğukbirsesduydu:"Fazlalığıöldür."

Birhışırtıvehemenardındangeceninkaranlığınahaykıranikincibirsesduydu:"AvadaKedavra!"

Yeşil bir ışık patlaması Harry'nin gözkapaklarının içine işleyip gözlerinikamaştırdı.Hemensonrayanıbaşına,yereağırbirşeyindüştüğünüduydu.Yaraizinin acısı öyle bir düzeye varmıştı ki, öğürdü. Sonra acı azaldı. Harry,göreceklerindenkorkarak,sızlayangözleriniaçtı.

Cedricyanıbaşında,kollarıvebacaklarıikiyanaaçılmış,yatıyordu.Ölmüştü.

Sonsuzluğuiçerenbirsaniyeboyunca,Harry,Cedric'inyüzüne,terkedilmişbirevin pencereleri gibi boş bir ifadeyle açık kalmış kurşuni gözlerine, birazşaşırmış gibi yarı açık duran ağzına baktı. Sonra, henüz zihninin gördüklerinikabul etmesine fırsat kalmadan, henüz onu uyuşturan inanmazlıktan başka birşeyhissedemeden,tutulupayağakaldırıldığınıhissetti.

Pelerinli, kısa boylu adam yükünü bırakmış, asasını ışıklandırmış, Harry'yimermermezar taşınadoğrusürüklüyordu.Harry, itilipmezar taşınaçarpmadanönce,üstündeyazanismititrekasaışığındagördü.

TOMRIDDLE

Pelerinli adamşimdiHarry'ye sıkı sıkıdolanan ipleryaratıyor,onuboynundanayakbileklerinekadarmezartaşınabağlıyordu.Harrykukuletanıniçindenkesik

kesik soluk sesleri duyuyordu.Mücadele edince, adamona vurdu - ona vuranelininbirparmağıeksikti.VeHarrykukuletanınaltındakiadamınkimolduğunuanladı:Kılkuyruk.

"Sen!"dedisoluksuzca.

AmaipleryaratmayıbitirmişolanKılkuyrukcevapvermedi;ipleryeterincesıkımıdiyeyoklamaklameşguldü,parmaklarıkontroledilemezbirşekilde titriyor,düğümlerin üzerinde beceriksizce geziniyordu. Harry'nin, mezar taşına, birsantim bile kıpırdayamayacak kadar sıkı bağlandığından emin olduktan sonra,Kılkuyruk cüppesinin içinden siyah bir kumaş parçası çıkanp hoyratça onunağzına tıkadı;sonra, tekkelimebileetmeden,Harry'yearkasınıdönüpaceleyleuzaklaştı. Harry ses çıkaramıyordu, Kılkuyruk'un nereye gittiğini degöremiyordu;başınıçeviripmezartaşınınçevresindeneolduğunabakamıyordu;sadecetamönünügörebiliyordu.

Cedric'in bedeni altı yedi metre ileride yatıyordu. Ondan biraz daha ileride,yıldızların ışığında parıldayan Üçbüyücü Kupası duruyordu. Harry'nin asasıCedric'in ayaklarının dibinde, yerdeydi. Harry'nin bebek sandığı cüppe yığınıyakında, mezarın ayakucundaydı. Huysuz huysuz kıpırdanıyormuş gibigörünüyordu. Harry onu izledi ve yara izi yeniden acıyla yanmaya başladı...birden o sarmalanmış cüppenin içinde ne olduğunu bilmek istemediğine kararverdi...açılmasınıistemiyordu...

Ayaklarının dibinden bir ses geldiğini duyuyordu. Aşağı baktı ve devasa biryılanın çimlerin içinde süründüğünü, kendisinin bağlı olduğu mezar taşınınçevresinde döndüğünü gördü. Kılkuyruk'un hızlı hızlı, hırıltılı soluğu yineduyulmayabaşlamıştı.Sankiağırbirşeyiyerdeiteklemeyeçalışıyormuşgibiydi.Sonra yine Harry'nin görüş mesafesine girdi ve Harry onun taştan bir kazanımezarın ayakucuna doğru ittiğini gördü. Kazan, içinden gelen şıpırtılarabakılırsa,suyabenzeyenbirşeyledoluyduveHarry'ninkullanmışolduğubütünkazanlardan büyüktü. İçine yetişkin bir adamın sığabileceği kadar geniş birbombesivardı.

Bohçahalinegetirilmişcüppeniniçindekişeyserbestkalmakistercesinedahadainatlakıpırdanıyordu.ŞimdiKılkuyrukkazanındibineçökmüş,elindekiasaylabirşeyyapıyordu.Birdenkazanınaltında,çıtırdayanalevlerbelirdi.Büyükyılansürünerekuzaklaşıpkaranlığakarıştı.

Kazanın içindeki sıvı çok çabuk ısınıyora benziyordu. Yüzeyi kaynamaklakalmadı, yanıyormuş gibi alevli kıvılcımlar çıkarmaya başladı. Buhar giderekartıyor, ateşle ilgilenen Kılkuyruk'un hatlarını bulanıklaştırıyordu. Cüppenin

altındakikıpırtılardahadaşiddetlendi.VeHarryyineotiz,soğuksesiduydu.

"Aceleet!"

Şimdisuyunyüzeyinin tamamıkıvılcımlarlaaydınlanmıştı.Elmaslabezeligibigörünüyordu.

"Hazır,Efendimiz."

"Şimdi..."dedisoğukses.

Kılkuyruk yerdeki cüppeyi açtı ve içindeki şeyi gözler önüne serdi. Harry birçığlıkkoyverdi,amaağzınatıkanmışmaddedendolayısesiçıkmadı.

Kılkuyruk bir taşı çevirmişti de altından çirkin, yapış yapış ve, kör bir şeyçıkmıştı sanki - ama bu ondan daha kötüydü, yüz kat daha kötüydü.Kılkuyruk'un buraya kollarında taşıdığı şeyin biçimi, çömelmiş bir insançocuğununbiçimiydi,amaHarryhayatındaçocuğabukadarbenzemeyenbirşeygörmemişti. Saçsızdı, pullu gibiydi, koyu, çiğ, kırmızımsı bir siyah renkteydi.Kolları ve bacakları ince ve güçsüz görünüyordu. Yüzü ise -yaşayan hiçbirçocuğunböylebiryüzüolmamıştır-yamyassıveyılansıydı,parıldayankırmızıgözlerivardı.

Neredeyseyardımamuhtaçgörünüyordu;incecikkollarınıkaldırıpKılkuyruk'unboynunadoladı,Kılkuyrukdaonukaldırdı.BunuyaparkenkukuletasıdüştüveHarry ateşin ışığında, yaratığı kazanın kenarına taşıyan Kılkuyruk'un halsiz,solgunyüzündekitiksintidoluifadeyigördü.Harrybiraniçinmelun,yamyassıyüzün iksirin yüzeyinde oynaşan kıvılcımların ışığında aydınlanışını gördü.SonraKılkuyrukyaratığıkazanıniçinebıraktı;bircızırtıçıktıveyaratıkyüzeyinaltınabatıpkayboldu.Harryonunçelimsizbedenininhafifvetokbirsesledibevurduğunuduydu.

N'olur boğulsun, diye düşündüHarry.Yara izinin acısı artık tahammül eşiğiniçokçokgeçmişti.Lütfen...boğulsun...

Kılkuyruk konuşmaya başlamıştı. Sesi titriyordu; korkudan aklını kaçırmaküzereymiş gibiydi. Asasını kaldırdı, gözlerini kapadı ve gecenin karanlığınakonuştu:"Babanınbilmedenverilenkemiği,oğlunuyenileyeceksin!"

Harry'ninayaklarınındibindekimezarınyüzeyiçatırdadı.Harry,dehşetedüşmüşhalde,Kılkuyruk'unemriyleincebirtozşeridininhavayayükselişinivekazanıniçineyumuşakbir şekildedüşüşünü izledi.Suyun elmasgibi yüzeyi yarıldı vecızırdadı;hertarafakıvılcımlarsaçtıveparlak,zehirgibibirmaviyedöndü.

Kılkuyruk şimdi inliyordu. Pelerininin içinden uzun, ince, parlak bir gümüşhançer çıkardı. Korku dolu hıçkırıklarla ağlayarak konuşmaya başladı:"Hizmetkârın-gö-gönüllüolarakverilen-eti-Efendini-dirilteceksin."

Sağeliniönedoğruuzattı-eksikparmaklıelini.Soleliylehançerisıkısıkıtuttuveyukarıdoğrusavurdu.

Harry, Kılkuyruk'un ne yapmak üzere olduğunu, yapmadan hemen bir saniyeönceanladı-gözlerinisımsıkıkapadı,amageceyiyarançığlığın,Harry'yisankikendisi de hançerlenmiş gibi deşen çığlığın kulaklarına ulaşmasınıengelleyemedi.Bir şeyin yere düştüğünü,Kılkuyruk'un acıyla hızlı hızlı solukaldığınıduydu.Sonra iğrençbir şıpırtıduyuldu,kazanabir şeyatılmıştı sanki.Harry bakmaya dayanamıyordu... ama iksir alev gibi bir kırmızı renk almıştı;Harry'ninkapalıgözkapaklarınıniçineişliyordu...

Kılkuyruk acıyla hızlı hızlı soluyor, inliyordu. Soluğunu yüzünde hissedenekadar,Harry,Kılkuyruk'unonunönünegelmişolduğunuanlamadı.

"Düşmanın...zorlaalınmış...ka-kanı...hasmınıhayatadöndüreceksin."

Harryengelolmak içinhiçbir şeyyapamazdı, çok sıkıbağlanmıştı...Gözlerinikısıpyerebakarak,onusaraniplerleçaresizcemücadeleederken,Kılkuyruk'ungeriyekalanelindekiparlakgümüşhançerigördü.Hançerinucununsağkolunundirsek çukuruna girdiğini, kanının yırtılmış cüppesinin kolundan aşağı aktığınıhissetti.Hâlâacıylahızlıhızlı soluyanKılkuyrukcebindenküçükbir camşişeçıkardıveonuHarry'ninkesiğinedayayarakiçinebirdamlakandoldurdu.

Harry'ninkanıyla,sendeleyesendeleyekazanınbaşınagitti.Kanıkazanın içinedöktü. Sıvı anında göz kamaştırıcı bir beyaza döndü. İşini bitirmiş olanKılkuyrukkazanınyanına,dizlerininüstüneyığıldı, sonrayanadevrildi.Yerdeyatmış,kolununkanayankesikyeriniözenlekoruyor,ağlıyor,sızlıyordu.

Kazanhafifçekaynıyor,elmasrengikıvılcımlarınıhertarafasaçıyordu.Öylesinegöz kamaştırıcı bir parlaklığı vardı ki, başka her şey simsiyah görünüyordu.Hiçbirşeyolmadı...

N'olurboğulmuşolsun,diyedüşündüHarry,n'olurtersgitmişolsun...

Sonra birden, kıvılcımlar dindi. Onun yerine kazandan kalın, beyaz bir buhardalgasıyükselipHarry'ninönündekiher şeyi sildi.NeKılkuyruk'u,neCedric'igörebiliyordu, havadaki buhardan başka hiçbir şeyi göremiyordu... Ters gitti,diyedüşündü...boğuldu...lütfen...lütfenölmüşolsun...

Amasonra,buzgibibirdehşetle,önündekisisinarasından,uzunboyluveiskeletgibi sıska bir adamın karanlık siluetinin kazanın içinden yavaşça yükseldiğinigördü.

"Cüppemi giydir," dedi tiz, soğuk ses buharın arkasından. Kılkuyruk, sızlanıpinleyerek,elikoparılmışkolunuhâlâkoruyarak,koştuveyerdekisiyahcüppeyialdı.Ayağakalktı,yukarıuzandıvecüppeyitekeliyleefendisininbaşındanaşağıgeçirdi.

Sıska adam kazanın içinden çıktı, gözlerini Harry'ye dikmişti... Harry de üçyıldır kâbuslarına giren yüze baktı. Bir kurukafadan da beyaz bir ten; iri iriaçılmış, öfkeli, kırmızı gözler; delik niyetine iki ince yarığı bulunan, biryılanınkigibiyassıbirburun...

LordVoldemorthayatadönmüştü.

OTUZÜÇÜNCÜBÖLÜM:ÖLÜMYİYENLER

Voldemort,Harry'yebakmayıbırakıpkendibedeniniincelemeyekoyuldu.Elleribüyük, soluk renkli örümcekleri andırıyordu. Uzun, beyaz parmakları kendigöğsünü,kollarını,yüzünüokşadı.Gözbebekleritıpkıbirkedininkigibiincecikve dikey olan kırmızı gözleri, karanlıkta daha da fazla parlıyordu. Ellerinikaldırıpparmaklarınıbüktü,yüzündebircoşku,birbayramsevinciifadesivardı.Yerde yatmış kıvranan, kanları akanKılkuyruk'a da, yeniden sürünerek ortayaçıkıptıslayatıslayaHarry'ninçevresindedairelerçizenyılanadaaldırmadıbile.Anormalderecedeuzunparmaklıellerindenbirinicebinesokupbirasaçıkardı.Onu da şefkatle okşadı. Sonra kaldırdı ve Kılkuyruk'a çevirdi. Kılkuyrukhavalanarak Harry'nin bağlı olduğu mezar taşına çarptı. Taşın dibine çöktü,yerde büzülerek ağladı. Voldemort kıpkırmızı gözlerini Harry'ye çevirdi; tiz,soğuk,neşesizbirkahkahaattı.

Kılkuyruk'un cüppesi artık kanla parıldıyordu; kolunun kesik yerini cüppesinesarmıştı. "Lordum..." dedi, tıkanarak, "Lordum... söz verdiniz... sözvermiştiniz..."

Voldemorttembeltembel,"Kolunuuzat,"dedi.

"Ah,Efendimiz...teşekkürederim,Efendimiz..."

Kanayan güdük kolunu uzattı, ama Voldemort yine güldü. "Öteki kolun,Kılkuyruk."

"Efendimiz,lütfen...lütfen..."

Voldemort yere eğilerek Kılkuyruk'un sol kolunu zorla altından çekti; onuncüppesinin kol ağzını dirseğinin yukarısına kadar açtı ve Harry o kolunderisinde, canlı bir kırmızı dövmeyi andıran bir şey gördü -ağzından bir yılançıkanbirkafatası-QuidditchDünyaKupası'ndagöktebelirengörüntü:Karanlıkİşaret. Voldemort onu dikkatle inceledi, Kılkuyruk'un artık kontrolden çıkmışağlamasınıdaumursamadı.

Yumuşak bir sesle, "Geri gelmiş," dedi. "Hepsi fark etmiş olmalı... ve artık,göreceğiz...artıköğreneceğiz..."

Uzun,beyazişaretparmağınıKılkuyruk'unkolundakidamgayabastırdı.

Harry'nin alnındaki yara izi yeniden keskin bir acıyla dağlandı ve Kılkuyrukulurcasma bağırdı; Voldemort parmaklarını Kılkuyruk'un İşaret'inden çekti;Harry,İşaret'inkapkarakesilmişolduğunugördü.

Voldemortyüzündezalimbirmemnuniyetifadesiyledoğruldu,başınıgeriyeattıvekaranlıkmezarlığagözgezdirdi.

"Kaç tanesi bunu hissedince geri dönme cesaretini gösterecek?" diye fısıldadı.Işıldayan kırmızı gözleri yıldızlara dikilmişti. "Ve kaç tanesi budalalık edipgelmeyecek?"

Gözlerisüreklimezarlığıtarayarak,HarryileKılkuyruk'unönündebiraşağıbiryukarıvoltaatmayabaşladı.Birikidakikasonra,yılanyüzünüandıranyüzünüçarpıtanzalimbirgülümsemeyle,yenidenHarry'yebaktı.

"Sen,HarryPotter,ölmüşbabamınkalıntılarıüzerindeduruyorsun,"diyetısladıyavaşça."BirMugglevebirbudala... tıpkısevgiliannengibi.Amaikisinindefaydasıdokundu,değilmi?Annensençocukkenseni savunmak içinöldü...vebendebabamıöldürdüm.Bakşimdi,ölüykennasıldafaydasıdokundubana..."

Voldemortyenidengüldü.Yürürkendörtbiryanabakınarakyenidenvoltaattı,yılandaçimenliktedairelerçizmeyisürdürdü.

"Tepeninyamacındakioevigörüyormusun,Potter?Oradababamotururdu.Buköyde yaşayan bir cadı olan annem ona âşık olmuştu. Ama ne olduğunusöyleyince,babamonuterketti...Sihirdenhoşlanmazdıbenimbabam...

"OnuterkettivedahabendoğmadanMuggleannesiylebabasınınyanınadöndü,Potter. Annem beni doğururken öldü; bir Muggle yetimhanesinde büyüdüm...ama babamı bulmaya yemin etmiştim... ondan intikamımı aldım, bana adınıverenobudaladan...TomRiddle..."

Yinedolaşmayısürdürdü,kırmızıgözleriylemezarlarıtarıyordu.

Sakin bir sesle, "Bana da bakın bir," dedi, "aile tarihini yâd ediyorum... Eh,duygusallaştımherhalde...Amabak,Harry!Gerçekailemdönüyor..."

Havabirdenpelerinlerin çıkardığı ıslık sesleriyle dolmuştu.Mezarlar arasında,porsukağacınınarkasında,hergölgeliboşlukta,büyücülercisimleniyordu.Hepsikukuletalıvemaskeliydi.Vebirerbirer ilerliyorlardı...yavaşça, ihtiyatla, sankigözlerine inanmakta güçlük çekiyormuş gibi. Voldemort sessizce durup onlarıbekledi. Derken, Ölüm Yiyenler'den biri dizlerinin üstüne çöktü, Voldemort'a

doğrusüründü,karacüppesinineteğiniöptü.

"Efendimiz...Efendimiz..."diyemırıldandı.

Arkasındaki Ölüm Yiyenler de aynı şeyi yaptılar; teker teker hepsi dizleriüzerinde Voldemort'a yaklaştı ve cüppesini öptü, sonra da gerileyerek ayağakalktılar.TomRiddle'ınmezarını,Harry'yi,Voldemort'uvehıçkırıpkıvrananoyığını,yaniKılkuyruk'uçevreleyensessizbirçemberçizdiler.Ancakçemberiniçinde boşluklar bırakmışlardı, sanki başkalarını da bekliyorlarmış gibi.Voldemort ise başka kimseyi beklemiyor gibiydi. Kukuletalı yüzlere baktı verüzgâr esmediği halde sanki hepsi titremiş gibi çemberi baştan başa bir hışırtıdolaştı.

Voldemort usulca, "Hoş geldiniz, Ölüm Yiyenler," dedi. "On üç yıl... sonbuluşmamızdanbuyanaonüçyılgeçti.Amasizyinedebenimçağrımasankidünbuluşmuşuzgibikarşılıkverdiniz...demekkihâlâKaranlıkİşaret'inaltındabirleşmişhaldeyiz!Acabaöylemiyiz?"

Tekrar korkunç yüzünü takındı ve birer yarıktan oluşan burun deliklerigenişleyerekçevreyikokladılar.

"Suçkokusualıyorum,"dedi."Havadapisbirsuçkokusuvar."

Çemberde yeniden bir titreyiş dolaştı. Çemberi oluşturanların hepsiVoldemort'tanuzaklaşmakistiyordacesaretedemiyorgibiydi.

"Hepinizigörüyorum,eksiksizvesağlıklı,güçlerinizeeldeğmemiş-nedeçabukgeldiniz!- ve kendi kendime soruyorum... neden bu büyücüler çetesi ebedisadakatyeminiettikleriefendilerininyardımınaaslakoşmadı?"

Kimse konuşmadı. Kimse kıpırdamadı; yerde, kanayan koluna kapanmış, hâlâhıçkıranKılkuyrukdışında.

"Vekendikendimecevapveriyorum,"diyefısıldadıVoldemort,"benimgüçsüzdüştüğümüsandılar,gittimsandılar.Düşmanlarımınarasınakarıştılarvemasumolduklarını,hiçbirşeydenhaberleriolmadığını,büyülendikleriniiddiaettiler...

"Vesonrakendikendimesoruyorum,amanasılolurdabenimdirilmeyeceğimeinanırlar? Onlar ki, benim çok, çok önce kendimi fanilerin ölümüne karşıkorumak için aldığım önlemleri biliyorlardı. Onlar ki, ben gelmiş geçmiş herbüyücüden daha güçlüyken, benim gücümün sınırsızlığının kanıtlarınıgörmüşlerdi.

"Ve kendi kendime cevap veriyorum: Belki daha da büyük bir gücün var

olabileceğine inandılar, Lord Voldemort'u bile mağlup edebilecek bir gücün...belki de bağlılıklarını başka birine sundular... belki de sıradan insanların,Bulanıklar'ınveMuggle'larınkoruyucusuna,AlbusDumbledore'a."

Dumbledore'un adı geçince, çemberi oluşturanlar kımıldandılar, kimilerimırıldanıpbaşlarınıhayıranlamındasalladı.

Voldemortonlaraaldırmadı."Benimiçinbirhayalkırıklığıbu...hayalkırıklığınauğradığımıitirafediyorum..."

Adamlardanbiribirdenileriatıldı,çemberdenayrıldı.TepedentırnağatitreyerekVoldemort'unayaklarıdibineyığıldı.

"Efendimiz!"diyeferyatetti."Efendimiz,beniaffedin!Hepimiziaffedin!"

Voldemortgülmeyebaşladı.Asasınıkaldırdı."Crucio!"

Yerdeki Ölüm Yiyen kıvrandı ve haykırdı; Harry bu sesin civardaki evlereulaşacağından emindi... N'olur polis gelsin, diye düşündü umutsuzca... kimolursa...neolursa...

Voldemortasasınıkaldırdı. İşkencegörmüşÖlumYiyenyereyapışmışyatıyor,kesikkesiksolukalıyordu.

Voldemort yumuşak bir sesle, "Ayağa kalk, Avery," dedi. "Ayağa kalk.Affedilmekmiistiyorsun?Benaffetmem.Benunutmam.Onüçuzunyıl...Siziaffetmeden önce on üç yılın bedelini istiyorum. Kılkuyruk borçlarının birkısmınıödedibile,değilmi,Kılkuyruk?"

Yere,hıçkırmayadevamedenKılkuyruk'abaktı.

"Sen sadakatin yüzünden değil, eski dostlarından korktuğun için bana geridöndün.Buacıyıhakediyorsun,Kılkuyruk.Bunubiliyorsun,değilmi?"

"Evet,Efendimiz,"diyeinlediKılkuyruk,"lütfen,Efendimiz...lütfen..."

Voldemort onun yerde hıçkırmasını soğukkanlılıkla izleyerek, "Yine de,bedenime dönmeme yardımcı oldun," dedi. "Değersiz ve hain olduğun halde,banayardımettin...veLordVoldemortkendisineyardımedenleriödüllendirir..."

Voldemort asasını yeniden kaldırdı ve havada döndürdü. Asasını indirince,erimiş gümüşe benzeyen parlak bir şerit havada asılı kaldı. Bir an şekilsizdurduktansonrakıvrılıpbüküldüvesonradabirinsanelininışıldayan,aykadarparlak bir kopyası halini aldı. Aşağı süzüldü, kendini Kılkuyruk'un kanayanbileğineyapıştırdı.

Kılkuyruk'unhıçkırıkları hemenkesildi.Sert sert, kesikkesik soluyarakbaşınıkaldırdıveinanamayangözlerlegümüşelebaktı.Elşimdi,sankigözkamaştıranbireldivenmişgibikolunabağlanmıştı,ekyeribelliolmuyordubile.Kılkuyrukparlayan parmaklarını oynattı, titreyerek yerden küçük bir dal aldı, ezip tozhalinegetirdi.

"Lordum,"diye fısıldadı. "Efendimiz... çokgüzel... teşekkür ederim... teşekkürederim..."

Dizleri üzerinde hızla öne doğru sürünerek Voldemort'un cüppesinin eteğiniöptü.

"Dilerimsadakatinbirdahahiçsarsılmasın,Kılkuyruk,"dediVoldemort.

"Hayır,Lordum...asla,Lordum..."

Kılkuyruk ayağa kalktı ve çemberdeki yerini aldı; gözleri hâlâ yaşlarlaparıldayarak güçlü yeni eline bakıyordu. Voldemort, Kılkuyruk'un sağındakiadamayaklaştı.

Onun önünde durarak, "Lucius, benim kaypak arkadaşım," diye fısıldadı."Dünyaya saygın bir çehre sunduğun halde, eski usullerden vazgeçmediğinisöylediler bana. SanırımMuggle'lara biraz işkence edilecek olsa yine önderliketmeye hazırsın, değil mi? Ama beni bulmaya hiç çalışmadın, Lucius...Quidditch Dünya Kupası'ndaki maceralarının eğlenceli olduğunusöyleyebilirim... ama enerjini efendini bulmaya ve ona yardımcı olmayayöneltsendahahayırlıolmazmıydı?"

LuciusMalfoy'unsesikukuletasınınaltındanhemenyükseldi:"Lordum,benheptetikteydim. Sizden en ufak bir işaret gelse, biri bana nerede olduğunuzufısıldasa,derhalyanınızagelirdim,hiçbirşeybanaengelolamazdı-"

"Buna rağmen, geçen yaz sadık bir Ölüm Yiyen benim işaretimi gökyüzünegönderdiğinde,ondankaçtın,"dediVoldemorttembeltembel.Mr.Malfoyhemenkonuşmayı kesti. "Evet, bunu da biliyorum, Lucius... Beni hayal kırıklığınauğrattın...gelecektedahasadıkhizmetetmenibekliyorum."

"Elbette, Lordum, elbette... Affetme büyüklüğü gösteriyorsunuz, teşekkürederim..."

Voldemort ilerledi ve sonra durdu.Malfoy'la bir sonraki adam arasındaki -ikikişininsığacağıkadarbüyük-boşluğabakıyordu.

Yavaşça,"Lestrange'larburadaolmalıydı,"dedi."AmaonlarAzkaban'damezara

tıkılmış gibiler. Sadıktılar. Beni inkâr etmektense, Azkaban'a gittiler...Azkaban'ın kapıları kırılıp açılınca, Lestrange'lar hayallerinin de ötesindeonurlandırılacak. Ruh Emiciler bize katılacak... onlar doğal müttefiklerimiz...sürgünedilendevleride çağıracağız...Bütünvefakârhizmetkârlarımbanageridönecek,herkesinkorktuğubiryaratıklarordusudayanımdaolacak..."

Yürümeye devam etti. Bazı Ölüm Yiyenler'in yanından sessizce geçti, amabazılarınınönündeduruponlarlakonuştu.

"Macnair... Kılkuyruk bana diyor ki, şimdi Sihir Bakanlığı için tehlikelihayvanları ortadan kaldırıyormuşsun, öyle mi? Çok geçmeden daha iyikurbanlarınolacak,Macnair.OnlarısanaLordVoldemortsağlayacak..."

"Teşekkürederim,Efendimiz...teşekkürederim,"diyemırıldandıMacnair.

Voldemortkukuletalıadamlarınen iriyarıolanlarınayaklaştı."Veişte-Crabbeburada...Buseferdahaiyihizmetsunacaksın,değilmi,Crabbe?Yasen,Goyle?"

İkisi de beceriksizce eğilip selam verdiler, ahmak ahmakmırıldandılar. "Evet,Efendimiz...""Sunacağız,Efendimiz..."

"Aynı şey senin için de geçerli, Nott," dedi Voldemort usulca, Mr. Goyle'ungölgesindekikamburbirininyanındangeçerken.

"Lordum,önünüzdeyerlerekapanıyorum,bensizinensadık-"

"Yeter,yeter,"dediVoldemort.

Şimdienbüyükboşluğagelmişti.İfadesiz,kırmızıgözleriyledurupbuboşluğuinceledi,sankioradaduraninsanlargörüyormuşgibiydi.

"Ve burada altı ÖlümYiyen eksik... üçü hizmetimde öldü. Biri, dönemeyecekkadarödlekçıktı...bunuödeyecek.Birtanesi,sanırımbeniebediyenterketti...öldürülecek, elbette... ve biri, hâlâ benim en sadık hizmetkârım, yenidenhizmetimegirdibile."

ÖlümYiyenler kıpırdandılar, Harrymaskelerinin altından birbirlerine çabucakyanyanbaktıklarınıgördü.

"OsadıkhizmetkârımHogwarts'tavegençarkadaşınızdabuakşamburayaonunçabasıylageldi..."

Çemberdekilerin gözleri hızla Harry'nin yönüne dönerken, "Evet," dediVoldemort, dudaksız ağzını büken bir sırıtışla. "Harry Potter lütfedip yenidendoğuşpartimiçinaramızakatıldı.Hattabirazdahailerigidiponaşerefmisafirim

bilediyebiliriz."

Bir sessizlik oldu. Sonra Kılkuyruk'un sağındaki Ölüm Yiyen öne çıktı vemaskeninaltındanLuciusMalfoy'unsesiduyuldu.

"Efendimiz, bilmeyi çok arzu ediyoruz... bize anlatmanız için yalvanyoruz...bununasılsağladınız...bumucizeyi...bizedönmeyinasılbaşardınız?.."

"Ah, bir bilsen, ne hikâye, Lucius," dedi Voldemort. "Ve buradaki gençarkadaşımlabaşlıyor-onunladabitiyor."

TembeltembelyürüyerekHarry'ninyanınageldi,çemberdekilerinhepsiningözüşimdiikisininüstündeydi.Yılandairelerçizmeyisürdürüyordu.

Voldemort usulca, "Bu çocuğa benim mahvoluş nedenim dediklerinibiliyorsunuz, elbette," dedi. Kırmızı gözleri, yara izi ona neredeyse bir ıstırapçığlığıattıracakkadarşiddetleyanmayabaşlayanHarry'ninüstündeydi."Hepinizgüçlerimivebedenimiyitirdiğimgeceonuöldürmeyeçalıştığımıbiliyorsunuz.Annesionukurtarmaçabasısırasındaöldü-vebilmedenonabirkorumasağladı,itirafedeyimki,bunuöncedendüşünmedim...Çocuğadokunamıyordum."

Voldemort uzun, beyaz parmaklarından birini kaldırıpHarry'nin yanağının çokyakınınagetirdi."Annesionunüzerindefedakârlığınınizlerinibıraktı...Bu,eskisihir,bunuhatırlamalıydım,gözardıetmeklebudalalıkettim...amaolsun.Şimdionadokunabiliyorum."

Harry uzun, beyaz parmağın soğuk ucunun kendisine dokunduğunu hissetti,acıdanbaşınınpatlayacağınısandı.

Voldemortalçakseslekulağınıniçinedoğrugüldü,sonradaparmağınıçektiveÖlümYiyenler'ehitapetmeyedevametti: "Yanlışhesapladım,dostlarım,bunukabul ediyorum. Lanetim kadının budalaca fedakârlığı yüzünden geri tepti vebanadöndü.Aaah... acınındaötesindebir acı,dostlarım;hiçbir şeybenibunahazırlayamazdı. Bedenimden koparıldım, ruh bile değildim, en değersizhayaletten de beterdim... ama yine de, hayattaydım. Neydim, ben bilebilmiyorum... Ben, ölümsüzlüğe ulaşan yolda herkesten daha ileri gitmiş olanben.Amacımıbiliyorsunuz-ölümüfethetmek.Veşimdi,sınandımveanlaşıldıki,deneylerimdenbir ikisi işeyaramış...çünküöldürülmedim,oysa lanetbunuyapmalıydı.Nevarki,enzayıfcanlıkadargüçsüzdümvekendimeyardımetmeolanağımyoktu... çünkübedenimyoktu ve bana yardımcı olabilecek her büyübirasakullanılmasınıgerektiriyordu...

"Kendimi, uykusuz, duraksız, saniye saniye, var olmaya zorladığımı

hatırlıyorumsadece...Uzakbiryere,birormanayerleştimvebekledim...SadıkÖlümYiyenlerim'denbirimutlakabenibulmayaçalışacaktı...birtanesigelecekve benim yeniden bir bedene kavuşmak için yapamadığım sihrigerçekleştirecekti...amaboşunabekledim..."

Voldemort'u dinleyen Ölüm Yiyenler çemberinde yine bir titreme dolaştı.Voldemort devam etmeden önce, sessizliğin dehşet verici bir noktayatırmanmasına izin verdi. "Bir tek gücümkalmıştı.Başkalarının bedenlerini elegeçirebiliyordum. Ama insanların sayıca çok olduğu yerlere gitmeye cesaretedemiyordum, çünkü Seherbazlar'ın hâlâ her ülkede beni aradıklarınıbiliyordum.Bazen hayvan bedenlerine giriyordum -tercihim yılanlardı elbette-ama onların içinde de saf bir ruhken olduğumdan daha iyi durumdasayılmazdım,çünkübedenlerisihiryapmayauygundeğildi...vebenimonlarıelegeçirmemömürlerinikısaltıyordu;hiçbirifazladayanamadı...

"Derken...dörtyılönce...dönüşümgarantiyealınmışgibigöründü.Birbüyücü-genç,budalavealdatılmayayatkın-kendimeyuvaedindiğimormandagezerkenyoluma çıktı. Ah, o benim hayal ettiğim fırsata benziyordu... çünküDumbledore'unokulundaöğretmendi...onuirademinemrinealmamkolayoldu...beni bu ülkeye geri getirdi ve bir süre sonra onun bedenini ele geçirdim ki,emirlerimi yerine getirmesini yakından denetleyeyim. Ancak planımbaşarısızlığa uğradı. Felsefe Taşı'nı çalamadım. Ebedi hayat garantisinekavuşamadım. Engellenmiştim... bir kere daha engellenmiştim, Harry Pottertarafından..."

Yeniden sessizlik; hiçbir şey kıpırdamıyordu, hatta porsuk ağacının yapraklarıbile. Ölüm Yiyenler neredeyse hareketsizdi, maskelerindeki ışıldayan gözlerVoldemort'unveHarry'ninüzerinedikilmişti.

"Ben bedenini terk ettiğimde hizmetkâr öldü ve ben yine eskisi gibi zayıfkaldım," diye devam etti Voldemort. "Uzaklardaki saklanma yerime geridöndüm; o sırada güçlerimi asla yeniden edinemeyeceğimden korktuğumusizden saklayacakdeğilim...Evet, bubelki debenimenkaranlıkdönemimdi...Bedenini ele geçireceğim bir başka büyücünün gönderileceğini umutedemezdim... ve Ölüm Yiyenlerim'den herhangi birinin benim başıma nelergeldiğinealdırdığınıummaktandavazgeçmiştim..."

Çemberdeki bir iki maskeli büyücü rahatsız rahatsız kıpırdandılar, amaVoldemortaldırmadı.

"Vesonra,biryıldanazbirzamanönce,neredeysebütünumutlarımıkaybetmişki, sonunda oldu... Bir hizmetkâr bana geri döndü. Adaletten kaçmak için

kendiniöldügibigöstermişolanbuKılkuyruk,birvakitlerdost saydığıkişilertarafındansaklandığıyerdençıkartılmıştıveefendisinedönmeyekararvermişti.Uzun zamandır saklandığımın rivayet olunduğu ülkede aradı beni tabii, yoldarastladığı fareler de ona yardım ettiler.Kılkuyruk'un farelerle tuhaf bir ilişkisivardır, değilmi,Kılkuyruk? Pis, küçük dostları ona birArnavutluk ormanınınderinliklerinde,gitmektenkaçındıklarıbiryerolduğunusöylediler.Buradaonlargibi küçük hayvanlar, onları hükmü altına alan karanlık bir gölgenin elindeölüyorlardı...

"Ama onun bana dönüş yolculuğu pek de pürüzsüz sayılmazdı, değil mi,Kılkuyruk? Çünkü karnının aç olduğu bir gece, beni bulmayı umut ettiğiormanınkıyısında,budalalıkedipyiyecekalmakiçinbirhanauğradı...veoradarastlayarastlaya,SihirBakanlığı'ndanbircadıolanBerthaJorkins'erastladı.

"Görüyorsunuz, kader Lord Voldemort'un yüzüne nasıl da gülüyor. Bu hemKılkuyruk'un, hem de benim yeniden doğma umudumun sonu olabilirdi. AmaKılkuyruk -ondan hiç ummayacağım bir soğukkanlılık örneği sergileyerek-Bertha Jorkins'i bir gece gezintisinde kendisine eşlik etmeye ikna etti. Onuzararsızhalegetirdi...onubanagetirdi.VeherşeyimahvedebilecekolanBerthaJorkins'inençılgınhayalleriminbileötesindebirarmağanolduğuortayaçıktı...çünkü-biraziknaedince-gerçekbirbilgimadenihalinegeldi.

"BuyılÜç-BüyücüTurnuvası'nınHogwarts'tayapılacağınısöyledi.Eğer temaskurabilirsem bana yardım etmeye can atacak sadık bir ÖlümYiyen tanıdığınısöyledi. Bana birçok şey söyledi... ama ondaki Hafıza Büyüsü'nü kırmak içinkullandığım yöntemler çok güçlüydü. Ve ondan her türlü yararlı bilgiyiçektiğimde, hem zihni hem bedeni onarılamayacak kadar hasar görmüştü.Göreviniyerinegetirmiştiartık.Onahükmedemezdim.İşinibitirdim."

Voldemortkorkunçbirşekildegülümsedi,kırmızıgözleriifadesizveacımasızdı.

"Kılkuyruk'unbedenielegeçirilmeyehiçuygundeğildielbette;herkesonuölüsanıyordu ve görülürse çok dikkat çekerdi. Ancak, o benim ihtiyacım olanhizmetkârdı,elimayağımoldu.Büyücüolarakbeşparaetmesede,onaverdiğimtalimatları yerine getirebildi. Bu da beni, gerçek bir yeniden doğuşumeydanagetirecek temel maddeleri beklerken, kendime ait güdük, zayıf bir bedeneyerleşmeye döndürdü... Kendi icadım olan bir iki büyü... sevgili Nagini'mdenbirazyardım"-Voldemort'unkırmızıgözlerihiçdurmadandairelerçizenyılanaçevrildi-"tekboynuzluatkanındanhazırlanmışbiriksirveNagini'ninsağladığıyılanzehiri...Çokgeçmeden,neredeyseinsanidenebilecekbirbiçimekavuştumveseyahatedebilecekkadarkuvvetlendim.

"ArtıkFelsefeTaşı'nıçalmaumudukalmamıştı,çünküDumbledore'unonunyokedilmesini sağladığından emindim.Amaölümsüzlüğü kovalamaya başlamadanönce,fanihayatıyenidenkucaklamayaistekliydim.

Kendime daha mütevazı hedefler seçtim... Eski bedenime ve eski kuvvetimesahipolmaklayetinecektim.

"Biliyordumki,bunubaşarmakiçin-bugecebanayenidencanvereniksireskibirKaraBüyü'dür- üç güçlümalzemeye ihtiyacımolacaktı.Eh, bunlardan birizateneliminaltındaydı,değilmi,Kılkuyruk?Birhizmetkârınsunduğuet...

"Babamınkemiğiise,doğalolarakburaya,onungömülüolduğuyeregelmemizigerektirdi. Ama bir düşmanın kanı... Kılkuyruk'a kalsa herhangi bir büyücüyükullanacaktım, değil mi, Kılkuyruk? Benden nefret etmiş olan herhangi birbüyücüyü...vepekçoğudahâlâediyor.Amaben,eğerdüştüğümsıradakindendaha büyük bir güçle yükseleceksem, kimden yararlanmam gerektiğinibiliyordum.HarryPotter'ın kanını istiyordum.Onüç yıl önce benden gücümüalmışolanınkanını istiyordum...çünküozamanannesininonasağladığı,etkisigeçmeyenkorumabusayedebenimdedamarlarımdaakacaktı...

"Ama Harry Potter'ı nasıl ele geçirmeliydi? Çünkü kendisinin bile bildiğinisanmadığım kadar iyi korunuyordu. Çok uzun yıllar önce çocuğun geleceğinidüzenlemekonadüştüğündeDumbledore'unbulduğuyöntemlerlekorunuyordu.Dumbledore çocuğun, akrabalarının bakımı altında olduğu sürece korunmasınıgarantiye almak için çok eski bir sihir kullandı. Orada ona ben biledokunamam...Sonra,tabii,QuidditchDünyaKupasıvardı...Orada,akrabalarıveDumbledore'dan uzakta, korunmasının zayıflayabileceğini düşündüm, ama birBakanlık büyücüleri sürüsünün ortasından insan kaçırmaya girişecek kadarkuvvetli değildim henüz. Ve sonra, çocuk Hogwarts'a dönecekti, ki oradasabahtan akşama kadar o Muggle-aşığı budalanın kanca burnunun altındaydı.Peki,nasılalacaktımonu?

"Eh... Bertha Jorkins'in verdiği bilgilerden yararlanarak elbette. Hogwarts'ayerleştirilmiş olan sadık Ölüm Yiyenim'den yararlanıp çocuğun adının AteşKadehi'ne atılmasını sağlayarak. Çocuğun Turnuva'yı kazanmasını -ÜçbüyücüKupası'na ilk önce onun elinin değmesini- garantiye almak için ÖlümYiyenim'den yararlanarak. Ölüm Yiyenim Kupa'yı, çocuğu buraya,Dumbledore'un yardımı ve korumasından uzağa, benim bekleyen kollarımagetirecekbirAnahtar'adönüştürdü.Veişteburada...hepinizinbenimmahvoluşnedenimolduğunainandığınızçocuk..."

Voldemortağırağır ilerlediveHarry'leyüzyüzegelmek içindöndüveasasını

kaldırdı."Crucio!"

Harry'ninogünekadarçektiğibütünacılarınötesindeydibu;kemikleritutuşmuşgibiydi; başının yara izi boyunca yarıldığına emindi; gözleri başında deli gibidönüyordu;sonaermesiniistiyordu...herşeyinkararmasını...ölmeyi...

Ve sonra bitti. Onu Voldemort'un babasının mezar taşına bağlayan iplerdengüçsüzce sarkıyordu, bir tür sis arasından o parlak kırmızı gözlere bakıyordu.GeceÖlümYiyenler'inkahkahalarınınsesiyleçınlıyordu.

"Buçocuğunbendendahakuvvetliolabileceğinisanmanınnekadarbudalacabirşev olduğunu anlıyorsunuz sanırım," dedi Voldemort. "Ama kimsenin aklındayanlışbirşeykalsınistemiyorum.HarryPotterbendenşanseserikaçtı.Veşimdionu burada, hepinizin önünde, ona yardım edecek bir Dumbledore yokken veonun için ölecek bir anne yokken öldürerek, gücümü kanıtlayacağım.Ona birşans tanıyacağım.Dövüşmesine izin verilecekve sizin dekimindahakuvvetliolduğuhakkında en ufak bir şüpheniz kalmayacak.Biraz daha bekle,Nagini,"diye fısıldadı. Yılan otların arasından kayarak Ölüm Yiyenler'in Harry ileVoldemort'ugözledikleriyeregitti.

"Şimdi,onunipleriniçöz,Kılkuyrukveasasınıonageriver."

OTUZDÖRDÜNCÜBÖLÜM:PRIORIINCANTATEM

Kılkuyruk,ayaklarınıyenidenhissetmek,iplerçözülmedenöncekendiağırlığınıtaşıyabilmek için debelenen Harry'ye yaklaştı. Yeni, gümüş elini kaldırdı,Harry'nin ağzını tıkayankumaş tıkacı aldıveonumezar taşınabağlayan ipleribirvuruştakesti.

Harry'nin kaçmayı düşünmüş olabileceği kısacık bir an söz konusuydu belki;ama yabani otların bürüdüğü mezarda dururken, Ölüm Yiyenler oradaolmayanların boşluklarını doldurup safları sıklaştırarak onun ye Voldemort'unçevresinde daha da sıkı bir çember oluştururken, yaralı bacağı titriyordu.Kılkuyruk çemberden ayrılarak Cedric'in cesedinin olduğu yere gitti veHarry'nin asasıyla döndü. Onun yüzüne bile bakmadan asayı hoyratça elinetutuşturdu.Sonrada,seyredenÖlümYiyenlerçemberindekiyerinialdı.

Voldemort usulca, "Sana nasıl düello edileceğini öğrettiler mi, Harry Potter?"diyesordu,kırmızıgözlerikaranlıktaparıldıyordu.

BusözcüklerlebirlikteHarry,sankidahaönceyaşadığıbirhayataaitmişgibi,ikiyıl önceHogwarts'ta kısa süreyle katıldığıDüelloKulübü'nü hatırladı...Oradatek öğrendiği şey, Silahsız Bırakma büyüsü "Expeliarmus"tu... Ve, eğeryapabilse bile, çevresini otuzdan fazla Ölüm Yiyen çevirmişken, Voldemort'uasasındanyoksunbırakmakneişeyarardıki?Onubudurumiçindonatacakbirşey hiç öğrenmemişti. Moody'nin her zaman uyardığı şeyle karşı karşıyaolduğunu biliyordu... Önüne geçilmez Avada Kedavra laneti -ve Voldemorthaklıydı- bu sefer annesi onun uğruna ölmek için orada değildi... Tamamenkorunmasızdı...

Voldemort,"Karşılıklıeğiliyoruz,Harry,"dedi,birazeğildi,amayılanyüzügibiyüzünüHarry'yedönüktuttu."Haydi,bütüninceliklereuymalıyız...Dumbledoreseninkibardavranmanıisterdi...Ölümkarşısındaeğil,Harry..."

Ölüm Yiyenler yine gülüyorlardı. Voldemort'un dudaksız ağzı gülümsüyordu.Harry eğilmedi. Voldemort'un onu öldürmeden önce onunla oyun oynamasınaizinvermeyecekti...onabuzevkitattırmayacaktı.

"Eğil,dedim."Voldemortasasınıkaldırdı-veHarrysankimuazzambüyüklükte,

görünmez bir el onu amansızca ileri doğru itiyormuş gibi omurgasınınbüküldüğünühissetti;ÖlümYiyenlerdahadagürültülükahkahalarattılar.

Voldemort usulca, "Çok iyi," dedi, o asasını kaldırırken Harry'nin üstündekibaskıdaazaldı."Veşimdibirerkekgibibenimkarşımaçıkacaksın...sırtındikvegururlu,babanınöldüğügibi...

"Veşimdide-düelloyabaşlıyoruz."

VoldemortasasınıkaldırdıveHarrydahakendinikoruyacakbirşeyyapamadan,hareketbileedemeden,Cruciatuslanetionutekrarçarptı.Acıöyleyoğun,öyleyakıcıydı ki, nerede olduğunun bile farkında değildi artık... Akkor kesilmişbıçaklar teninin her santimini deliyordu, başı kesinlikle acıdan patlayacaktı;hayatındahaykırmadığıkadaryüksekseslehaykırıyordu-

Ve sonra durdu. Harry yana yuvarlandı ve güçlükle ayağa kalktı. Tıpkı elikesildiğizamanKılkuyruk'untitrediğigibi,kontrolsüzcetitriyordu;sendeleyerekyan yan gidip, seyredenÖlümYiyenler'in oluşturduğu duvara çarptı; onlar daonugeriye,Voldemort'adoğruittiler.

"Küçükbirmola,"dediVoldemort,yarıktanfarksızburundelikleriheyecandantitriyordu,"küçükbirmola...Acıdı,değilmi,Harry?Sanabunutekraryapmamıistemezsin,değilmi?"

Harry cevapvermedi.Cedricgibi ölecekti, o acımasızkırmızı gözler onaöylediyordu... ölecekti ve bu konuda yapabileceği hiçbir şey yoktu... ama onunoyununauymayacaktı.Voldemort'aboyuneğmeyecekti...yalvarmayacaktı...

Voldemort usulca, "Sana bunu tekrar yapmamı istermisin diye sordum," dedi."Banacevapver!Imperio!"

Ve Harry, hayatında üçüncü kez, aklından bütün düşüncelerin silindiği hissiniduydu... Ah, ne mutluluktu düşünmemek, yüzüyor gibiydi, rüya görüyordu...bana"hayır"deyeter..."hayır"de...bana"hayır"deyeter...

Başının gerisindeki daha baskın bir ses, demeyeceğim, dedi, cevapvermeyeceğim...

"Hayır"deyeter...

Yapmayacağım,demeyeceğim...

"Hayır"deyeter...

"YAPMAYACAĞIM!"

Ve Harry'nin ağzından bu söz çıktı; mezarlıkta yankılandı. Rüya hali, sankiüstüne soğuk su dökülmüş gibi bir anda ortadan kalktı -Cruciatus lanetininbedenininheryanındabıraktığıacılarbirandageridöndü-neredeolduğunuveneylekarşıkarşıyaolduğunudabirandafarketti...

"Yapmayacak mısın?" dedi Voldemort yavaşça, Ölüm Yiyenler artıkgülmüyorlardı. " 'Hayır demeyecek misin? Harry, itaat, sana ölmenden önceöğretmemgerekenbirerdem...belkibirdozdahaacıgerek,ha?"

Voldemort asasını kaldırdı, ama bu seferHarry hazırdı;Quidditch eğitimindengelenreflekslerlekendiniyanlamasınayereattı;Voldemort'unbabasınınmermermezar taşının arkasına yuvarlandı ve lanet kendisini es geçerken, taşınçatladığınıduydu.

ÖlümYiyenler gülerken,Voldemort'un gittikçe yaklaşan yumuşak, soğuk sesi,"Saklambaç oynamıyoruz, Harry," dedi. "Benden saklanamazsın. Yoksa bu,düellomuzdan bezdiğin anlamınamı geliyor? Benim artık işi bitirmemi tercihettiğin anlamınamı geliyor? Çık ordan, Harry... çık ordan da oyna, öyleyse...çabukolacak...hattaacısızbileolabilir...benbilemem...benhiçölmedim..."

Harry mezar taşının arkasına çömeldi, sonunun geldiğini anladı. Hiç umutyoktu...hiçyardımdayoktu.Voldemort'undahadayakınageldiğiniduyarken,sadecebirtekşeybiliyordu,korkuyadamantığınötesindeolanbirşey:Burada,saklambaç oynayan bir çocuk gibi çömelmiş halde ölmeyecekti; Voldemort'unayaklarıdibinedizçökmüşhaldeölmeyecekti...babasıgibidimdikölecektivekendinisavunmayaçalışarakölecekti,savunmakmümkünolmasabile...

Voldemort yılan yüzü gibi yüzünümezar taşının yanından uzatamadan, Harryayağa kalktı... asasını elinde sımsıkı kavradı, önünde tuttu ve kendini mezartaşınınyanındanönedoğruatıpVoldemort'layüzyüzegeldi.

Voldemort hazırdı. Harry, "Expelliarmus!" diye bağırırken, Voldemort da,"AvadaKedavra!"diyeferyatetti.

TamHarry'ninasasındankırmızıbir ışık seli fırlarken,Voldemort'unasasındandayeşilbirışıkselifışkırdı-havadabuluştular-vebirdenHarry'ninasası,sankiiçindenbirelektrikakımıgeçiyormuşçasınatitreşmeyekoyuldu;elionusıkısıkısarmıştı;istesedebırakamazdızaten-vedarbirışıkhuzmesiikiasayıbirbirinebağladı;bu ışınkırmızıda,yeşildedeğildi,parlakvekoyubiraltınsarısıydı -şaşkın bakışlarla ışını izleyen Harry, Voldemort'un uzun, beyaz parmaklarıylakavradığıasanındasallanıptitreştiğinigördü.

Ve sonra -hiçbir şey Harry'yi buna hazırlayamazdı- ayaklarının yerdenkesildiğini hissetti. O da, Voldemort da havaya yükselmişlerdi, asaları hâlâ oparlakaltınsarısıışıkipliğiylebirbirinebağlıydı.Voldemort'unbabasınınmezartaşındankayarakuzaklaştılarveaçık,mezarlarınolmadığıbirtoprakparçasındadurdular... Ölüm Yiyenler haykırıyordu; Voldemort'dan talimat istiyorlardı;yaklaşıyorlar, Harry ile Voldemort'un çevresindeki çemberi yenidenoluşturuyorlardı,yılankıvrılakıvrılahemenarkalarındangeliyordu,bazıÖlümYiyenlerasalarınıçekmişlerdi-

HarryileVoldemort'ubirbirinebağlayanaltınışıkipliğiküçükparçalaraayrıldı;ama asalar birbirlerine bağlı kaldılar, Harry ile Voldemort'un tepesinde,çevrelerindebirbirleriniçaprazlamasınakesenbirışındahakavislerçizdi;taki,ikisialtınrengi,kubbebiçimibirağ ilesarılanakadar. IşıktankafesinötesindeÖlümYiyenlerçakalgibidolaşıpdairelerçiziyorlardı,çığlıklarışimdituhafbirşekildebastırılmıştı...

Voldemort,"Hiçbirşeyyapmayın!"diyehaykırdıÖlümYiyenler'e.Harryonunkırmızı gözlerinin olup bitenler karşısında hayretle açılmış olduğunu gördü,asasını hâlâ Harry'ninkine bağlı tutan ışık ipliğini koparmak için mücadeleettiğini gördü.Harry kendi asasına iki eliyle daha da sıkı sarıldı ve altın iplikkopmadı. Voldemort, Ölüm Yiyenler'e, "Ben size emir vermeden hiçbir şeyyapmayın!"diyebağırdı.

Vesonra,budünyayaaitolmayangüzelbirseshavayıdoldurdu...BusesHarryile Voldemort'un çevresinde titreşen ışıkla örülmüş ağın her ipliğindenyükseliyordu.DahaöncehayatındabirtekkezduyduğuhaldeHarry'nintanıdığıbirsestibu:Ankakuşununşarkısı...

Bu, Harry için umudun sesiydi... hayatında duyduğu en güzel, en rahatlatıcışeydi...Şarkı sanki sadece çevresindedeğil de, içindeymişhissinekapılmıştı...Bu, Dumbledore'la özdeşleştirdiği bir şarkıydı ve sanki kulağına bir dostkonuşuyorgibiydi...

Bağlantıyıkoparma.

Biliyorum,dediHarrymüziğe.Koparmamamgerektiğinibiliyorum...Nevarki,daha bunu düşündüğü anda, yapması daha da zor bir hal aldı.Asası çok dahakuvvetle titreşmeye başladı... Şimdi onunlaVoldemort arasındaki ışının biçimidedeğişmişti...Sankibüyükışıkküreleri,asalarıbağlayanışıkipliğindeyukarıaşağı kayıyordu -Harry, ışık küreleri yavaşça ve düzenli olarak onun tarafınadoğru kaymaya başlarken, asasının elinde titrediğini hissetti... Şimdi ışınınhareketyönüVoldemort'dankendisinedoğruydu,asasıöfkeyletitredi...

En yakındaki ışık küresiHarry'nin asasının ucuna doğru yaklaşırken, ellerininaltındakitahtaöyleısındıki,alevalacakdiyekorktu.Okürenekadaryaklaşırsa,Harry'nin asası da o kadar titriyordu; asasının o kürenin temasınadayanamayacağından emindi; sanki parmaklarının arasında tuzla buz olacakgibiydi-

Zihninin her zerresini, küreyi geriye, Voldemort'a doğru gitmeye zorlamaküzerinde yoğunlaştırdı; kulakları anka kuşunun şarkısıyla doluydu, gözleriöfkeli,bakışlarısabitti...veyavaşça,çokyavaşça,kürelertitreyerekdurdularveaynı yavaşlıkla diğer yönde gitmeye başladılar... Şimdi fena halde titreşen,Voldemort'unasasıydı...şaşkınveneredeysekorkmuşgörünenVoldemort'un...

Işık kürelerinden biri Voldemort'un asasının ucundan birkaç santim ötedetitriyordu. Harry bunu niye yaptığını anlamıyordu, eline ne geçeceğinibilmiyordu... ama şimdi o ışık küresini Voldemort'un asasının içine zorlasokabilmek için, hayatında olmadığı kadar konsantre oldu... ve yavaşça... çokyavaşça... küre altın iplik boyunca ilerledi... bir an titredi... ve sonra da temasetti...

Birden, Voldemort'un asasından, yankılanan ıstırap çığlıkları yükselmeyebaşladı... sonra -Voldemort'un kırmızı gözleri şokla açılırken- yoğun, dumansıbir el onun asasının ucundan dışarı uçup kayboldu... Kılkuyruk'a yaptığı elinhayaleti...yineıstırapçığlıkları...vesonraçokdahabüyükbirşeyVoldemort'unasasının ucundan çıkmaya koyuldu; büyük, grimsi bir şey, en katı, en yoğundumandanyapılmışabenzeyenbirşey...birbaştıbu...şimdibirgöğüsvekollar...CedricDiggory'ningövdesi.

Harry asasını elinden korkuyla düşürecek olsa, bu noktada yapardı bunu, amaiçgüdüsel biçimde ona sıkı sıkı sarıldı ki, altın iplik kopmadan kalsın. CedricDiggory'ningrihayaleti(gerçektenhayaletmiydi?Öylesomutgörünüyorduki)çok dar bir tünele sıkışmış gibi Voldemort'un asasından bütünüyle çıktığındabile, Harry asasını bırakmadı... Gölge Cedric ayağa kalktı, altın rengi ışıkipliğininikitarafınabakıpkonuştu.

"Sıkıtut,Harry."

Sesuzaktangeliyor,yankılanıyordu.Harry,Voldemort'abaktı...kocamanaçılmışkırmızı gözlerinde hâlâ bir şok ifadesi vardı... Harry gibi o da bunubeklemiyordu... ve Harry, hafiften hafife, altın kubbenin kıyısında sinsi sinsidolaşanÖlümYiyenler'inkorkmuşferyatlarınıduyuyordu.

Asadanbaşkaıstırapçığlıklarıdageldi...vesonraucundanbirşeyçıktı...ikincibir başın, hemen ardından da onu izleyen kollarla gövdenin yoğun gölgesi...Harry'nin bir kere rüyasında gördüğü yaşlı bir adam, tıpkıCedric gibi kendiniasanınucundandışarı itiyorduşimdi...hayaleti,yadagölgesi,yadaherneyse,Cedric'inkininyanınadüştü.Bastonunadayanarak,HarryveVoldemort'u, altınkubbeyi,birbirinebağlanmışasalarıhafifbirhayretlegözdengeçirdi...

Yaşlı adam, gözleri Voldemort'un üstünde, "Gerçekten büyücüymüş demek,"dedi."Öldürdübeni,şurdaki...Onunlaboğuş,evlat..."

Amaasadanyenibirbaşçıkmayabaşlamıştıbile...vedumanlıbirheykelgibigriolanbubaşbirkadınaaitti...Harry,asasınıdurdurmayaçalışırkenherikikoludasarsılarak,onunyereatladığınıvediğerlerigibidoğrulupbaktığınıgördü...

BerthaJorkins'ingölgesi,önündekisavaşıiriiriaçılmışgözlerleizledi.

"Bırakma sakın!" diye bağırdı, onun sesi de Cedric'inki gibi çok uzaklardangeliyordusanki."Senihaklamasınaizinverme,Harry-sakınbırakma!"

Ovediğerikigölge,altınağıniçduvarlarıçevresindevoltaatmayakoyuldular,ÖlümYiyenlerisekubbenindışındahızlıhızlıdolanıyorlardı...Voldemort'unölükurbanları düellocuların çevresinde daireler çizerken fısıldıyor, Harry'yefısıltılarıyla cesaret veriyor, Voldemort'a ise tıslayarak Harry'nin duymadığışeylersöylüyorlardı.

VeşimdideVoldemort'unasasınınucundanbirbaşdahaçıkıyordu...Harryonugörürgörmezkimolacağınıanladı...sankiCedricasanınucundabelirdiğiandanitibarenbunubeklermişgibi,biliyordu...biliyordu,çünküşimdibelirmekteolankadınbuakşamherkestenfazladüşündüğükişiydi...

Uzunsaçlı,gençbirkadınındumanlıgölgesiBerthagibiyeredüştü,doğrulduveonabaktı...vekollarışimdiçılgıncasarsılanHarrydeannesininhayaletyüzünebaktı.

"Baban geliyor," dedi annesi usulca. "Seni görmek istiyor... her şey yolunagirecek...sıkıtut..."

Geldide...öncebaşı,sonrabedeni...uzunboyluveHarrygibidağınıksaçlıbiradamın,JamesPotter'ındumanlı,gölgelibedeniVoldemort'unasasınınucundantomurcuklandı,yeredüştüvekarısıgibidoğruldu.Harry'yeyaklaştı,eğiliponabaktı, diğerlerininki gibi uzaktan gelen, yankılanan bir sesle konuştu. Amausulca konuştu ki, kurbanları çevresinde dolanırken yüzü korkudan moraranVoldemortduymasın...

"Bağlantı kopunca sadece birkaç saniye daha kalacağız... ama sana zamansağlayacağız... Anahtara gitmelisin, seni Hogwarts'a götürür... anlıyor musun,Harry?"

"Evet," diye soluduHarry, parmaklarından kayıp gitmekte olan asasını tutmakiçinvargücüylemücadeleediyordu.

"Harry..." diye fısıldadı Cedric'in hayali, "bedenimi de geri götür, olur mu?Bedenimiannemlebabamagerigötür..."

"Götürürüm,"dediHarry,yüzüasayıtutmanınçabasıylakasıldı.

Babasınınsesi,"Haydişimdi,"diyefısıldadı,"koşmayahazırol...haydişimdi..."

"ŞİMDİ!" diye haykırdı Harry; zaten asasını bir saniye daha tutabileceğinisanmıyordu - asasını büyük bir şiddetle yukarı çekti ve altın iplik koptu; ışıkkafesi yok oldu, anka kuşunun şarkısı sustu - amaVoldemort'un kurbanlarınıngölgeleriyokolmadı-Voldemort'unçevresinisarmış,Harry'yionunbakışındankoruyorlardı.

Ve Harry hayatında koşmadığı hızla koştu, sersemlemiş iki Ölüm Yiyen'iyanlarındangeçerkensavurdu;mezar taşlarınınardındazikzaklarçizdi,onlarınlanetlerinin kendisini izlediğini hissetti, lanetlerin mezar taşlarına çarpışınıduydu - lanetlerden kaçmaya, mezarlara çarpmamaya çalışıyordu, Cedric'inbedenine doğru koşuyordu, artık bacağındaki acının farkında değildi, yapmasıgerekenşeyüzerindebütünbenliğiyleyoğunlaşmıştı-

Voldemort'un,"Sersemletinonul"diyehaykırdığınıduydu.

Cedric'in üç metre kadar uzağında, Harry kırmızı ışık selinden kaçınmak içinmermerden birmeleğin arkasına daldı ve büyüler çarpıncameleğin kanadınınucununparçalandığınıgördü.Asasınadahadasıkısarılarakmeleğinarkasındanfırladı-

"Impedimenta!" diye böğürdü, omzunun üstünden asasını ona doğru gelmekteolanÖlümYiyenler'edoğrultarak.

Boğuk bir çığlık hiç değilse birini durdurduğunu düşünmesine yol açtı ama,durup bakacak vakit yoktu; Kupa'nın üstünden atladı ve arkasında başka asapatlamaları duyunca ileriye doğru daldı; o düşerken ışık seli başının üstündenuçtu.Harry,Cedric'inkolunuyakalamakiçineliniuzattı-

"Yanaçekilin!Onubenöldüreceğim!Obenim!"diyehaykırdıVoldemort.

Harry'nineliCedric'inbileğinikavramıştı;Voldemort'laarasındabirmezar taşıvardı, ama Cedric taşıyamayacağı kadar ağır, Kupa da uzanamayacağı kadaruzaktı-

Voldemort'unkırmızıgözlerikaranlıktaalevgibiparladı.Harryonunağzınınbirgülümsemeylebüküldüğünügördü,asasınıkaldırdığınıgördü.

"Acciol"diyebağırdıHarry,asasınıÜçbüyücüKupası'nadoğrultarak.

Kupahavalanıponadoğrusüzüldü-Harryonusapındanyakaladı-

Voldemort'un öfke çığlığını duyduğu anda, göbeğinin gerisindeki, Anahtar'ınçalıştığını gösteren sarsılmayı da hissetmişti -Anahtar onu bir rüzgâr ve renkanaforuiçindehızlagötürüyordu,Cedricdeyanındaydı...geridönüyorlardı...

OTUZBEŞİNCİBÖLÜM:VERUASERUM

Harry hızla yere çarptığını hissetti; yüzü çimenlere gömülüydü; çimenlerinkokusu burun deliklerini dolduruyordu. Anahtar onu taşırken gözleriniyummuştu, şimdi de yumulu tuttu. Kıpırdamadı. Soluğu tamamen kesilmişti;başı öyle kötü dönüyordu ki, ayaklarının altındaki toprağın bir gemi güvertesigibi sallandığını hissediyordu. Sabit durabilmek için, hâlâ tutmakta olduğu ikişeyedahadasıkıyapıştı:ÜçbüyücüKupası'nınparlak,soğuksapıveCedric'incesedi. Eğer birinden birini bırakırsa, beyninin kıyılarında toplanan karanlığakayacakmışduygusunakapılmıştı.Şokvebitkinlikonuyerde tuttu,çimenlerinkokusunu soludu, bekledi... birinin bir şeyler yapmasını bekledi... bir şeylerinolmasını... bu arada alnındaki yara izi, az önceki kadar olmasa da, yanıpduruyordu...

Birsesselionusağıredipkafasınıkarıştırdı;heryerdeseslervardı,ayaksesleri,çığlıklar... olduğu yerde kaldı... yüzünü buruşturmuştu, sanki gürültü, gelipgeçecekbirkâbusmuşgibi...

Sonrabirçiftelonusertçeyakalayıpsırtüstüçevirdi.

"Harry!Harry!"

Gözleriniaçtı.

YıldızlıgöğebakıyorduveAlbusDumbledoreüzerineçömelmişti.Çevrelerindekaranlık gölgeler toplanıyordu, kalabalık gittikçe daha da sokuluyordu. Harrybaşınınaltındakitoprağınonlarınayaksesleriyletitrediğiniduydu.

Labirentin ucuna geri gelmişti. Tepesinde yükselen tribünleri görebiliyordu,oradahareketedeninsanlarınsiluetlerinivegöktekiyıldızlarıda.

Harry, Kupa'yı bıraktı, ama Cedric'e daha da sıkı sarıldı. Boştaki elini uzatıpDumbledore'un bileğini yakaladı. Dumbledore'un yüzü bir netleşiyor, birbulanıklaşıyordu.

"Geridöndü,"diyefısıldadıHarry."Geridöndü.Voldemort."

"Nevar?Neleroluyor?"

CorneliusFudge'ınyüzüHarry'ninyukarısındatepeüstügöründü.Bembeyazvekorkudolubiryüz.

"Tanrım-Diggory!"diyefısıldadı."Dumbledore-ölmüş!"

Kelimeler tekrarlandı, onlara sokulan gölgeler bunu soluk soluğaçevrelerindekilere söylediler... sonra başkaları bunu haykırdı - gecenin içineçığlıkattı-"Oölmüş!""Oölmüş!""CedricDiggory!Ölmüş!"

Harry,Fudge'ınsesinin,"Harry,bırakonu,"dediğiniduyduveparmaklarınonuCedric'in cansız bedeninden koparmaya çalıştıklarını hissetti, ama onubırakmadı.

DerkenDumbledore'unyüzü,hâlâbulanıkvesislibirhalde,dahayakınageldi."Harry,artıkonayardımedemezsin.Bitti.Bırak."

Harry,"Onugerigetirmemiistedi,"diyemırıldandı-bunuaçıklamakonaönemligörünmüştü."Onuannesiylebabasınagerigetirmemiistedi..."

"Tamam,Harry...bırakonuartık..."

Dumbledoreeğildi,böylesineyaşlıvezayıfbiradamiçinolağanüstüsayılacakbirkuvvetleHarry'yiyerdenkaldırıpayağadikti.Harrysallandı.Başıgümgümatıyordu.Yaralıbacağıartıkağırlığınıçekemiyordu.Çevresindekikalabalıkitişipkakışıyor,dahayakınagelmeyeçalışıyor,karanlıkgölgelerhalindeonunüstünegeliyordu-"Neoldu?""Nesivar?""Diggoryölmüş!"

Fudgeyükseksesle,"Hastanekanadınagitmesigerek!"diyordu."Hasta,yaralı-Dumbledore,Diggory'ninannesiylebabasıburadalar,tribündeler..."

"BenHarry'yialayım,Dumbledore,onubenalırım-"

"Hayır,bence-"

"Dumbledore,AmosDiggory buraya doğru koşuyor... geliyor...Ona söylemengerekmezmisence-ogörmeden-?"

"Harry,buradakal-"

Kızlar çığlık atıyor, isterikbir şekildehıçkınyorlardı...SahneHarry'ningözleriönündetuhafbirşekildetitreşti...

"Tamam,evlat,aldımseni...gelhaydi...hastanekanadına..."

Harryboğukbirsesle,"Dumbledorekaldedi,"dedi.Yaraiziningümgümatmasıondakusacakmışduygusuuyandırıyordu;herşeyieskidenolduğundançokdaha

bulanıkgörmeyebaşlamıştı.

"Uzanmangerek...gelhaydi..."

Ondan daha büyük ve kuvvetli biri Harry'yi yarı sürükleyerek, yarı taşıyarakürkmüş kalabalığın arasından geçiriyordu. Harry, ona destek olan adaminsanların arasından bir yol açıp onu şatoya geri götürürken, onların korkuylasoluklarını tuttuklarını, çığlık atıp haykırdıklarını duydu. Çimenliği aşarken,gölün ve Durmstrang gemisinin yanından geçerken ise, yürümesine yardımcıolanadamınhızlıhızlısolumasındanbaşkabirşeyişitmedi.

Adam en sonunda, Harry'yi kaldırıp taş basamaklardan çıkarırken, "Ne oldu,Harry?"diyesordu.Takır.Takır.Takır.Deli-GözMoody'di.

"Kupa bir Anahtar'mış," dedi Harry, Giriş Salonu'ndan geçerlerken. "Beni veCedric'ibirmezarlığagötürdü...veVoldemortoradaydı...LordVoldemort..."

Takır.Takır.Takır.Mermermerdivendençıkıyorlardı...

"KaranlıkLordmuoradaydı?Sonraneoldu?"

"Cedric'iöldürdü...Cedric'iöldürdüler..."

"Yasonra?"

Takır.Takır.Takır.Koridordangeçiyorlardı...

"Biriksiryaptı...bedeninekavuştu..."

"KaranlıkLordbedeninekavuştumu?Döndümü?"

"VeÖlümYiyenlergeldi...vesonradüelloettik..."

"KaranlıkLord'ladüellomuettin?"

"Kaçtım... asam... tuhaf bir şey yapti... annemle babamı gördüm... onunasasındançıktılar..."

"Giriçeri,Harry...giriçeriveotur...şimdiiyileşirsin...içşunu..."

Harry kilitte bir anahtarın döndüğünü duydu, eline bir kadehin sıkıştırıldığınıhissetti.

"İçşunu...kendinidahaiyihissedeceksin...hadibakalım,Harry,nelerolduğunutamolarakbilmemgerek..."

MoodykadehiHarry'ninağzınadayayıpiçmesineyardımcıoldu;Harryöksürdü,

biberimsi bir tat boğazını yakıyordu. Moody'nin odası netleşti, Moody'ninkendisi de... O da Fudge gibi bembeyaz kesilmişti ve her iki gözünü dekırpmadanHarry'ninyüzünedikmişti.

"Voldemort gerimi döndü,Harry?Geri döndüğünden eminmisin?Nasıl yaptıbunu?"

"BabasınınmezarındanbirşeyleraldıveKılkuyruk'tanvebenden,"dediHarry.Zihni berraklaşmıştı; yara izi artık o kadar acımıyordu; oda karanlık olduğuhalde şimdi Moody'nin yüzünü net olarak görüyordu. Uzaklardaki Quidditchsahasındanhâlâçığlıklarveferyatlarduyuyordu.

"KaranlıkLordsendennealdı?"dediMoody.

"Kanımı," dedi Harry, kolunu kaldırarak. Cüppesinin kolu, Kılkuyruk'unhançerininkumaşıkestiğiyerdeyırtılmıştı.

Moody uzun, hafif bir tıslamayla soluğunu bıraktı. "Peki ya Ölüm Yiyenler?Onlardadöndümü?"

"Evet,"dediHarry."Birsürüsü..."

"Onlaranasıldavrandı?"diyesorduMoodyusulca."Onlarıbağışladımı?"

Ama Harry birden hatırlamıştı. Dumbledore'a söylemeliydi, hemen söylemişolmasıgerekiyordu-"Hogwarts'tabirÖlümYiyenvar!BuradabirÖlümYiyenvar-adımıAteşKadehi'nekoydular,sonunakadargitmemisağladılar-"

Harryayağakalkmayaçalıştı,amaMoodyonugeriyeitti.

Alçaksesle,"ÖlümYiyen'inkimolduğunubiliyorum,"dedi.

"Karkaroffmu?"dediHarryçılgınca."Neredeo?Yakaladınızmı?Kilitaltındamı?"

"Karkaroff mu?" dedi Moody, tuhaf bir gülüşle. "Karkaroff bu gece kaçtı,kolundakiKaranlıkİşaret'inyandığınıhissedince.KaranlıkLord'unokadarçoksadıkdestekçisine ihanetetmiştiki,onlarlakarşılaşmakistemiyordu...amapekuzağa gideceğini sanmam. Karanlık Lord'un düşmanlarının izini sürmek içinkendiusullerivardır."

"Karkaroffgittimi?Kaçtımı?Pekiöyleyse-benimadımıKadeh'eokoymadımıyani?"

"Hayır,"dediMoodyyavaşça."Hayır,okoymadı.Benkoydum."

Harryduyduklarınainanamıyordu.

"Hayır,koymadınız,"dedi."Bunuyapmadınız...yapmışolamazsınız..."

"Emin ol ki yaptım," dedi Moody ve sihirli gözü hızla dönüp kapı üzerindesabittendi.Harryonundışarıdakimsevarmıdiyekontrolettiğinianladı.Tamoanda,MoodyasasınıçektiveHarry'yedoğrulttu.

"Onlarıbağışladıöyleyse,"dedi. "SerbestkalanÖlümYiyenler'i bağışladı, ha?Azkaban'dankaçanları?"

"Ne?"dediHarry.

Moody'nin ona doğrulttuğu asaya bakıyordu. Bu kötü bir şakaydı, öyleolmalıydı.

Moody yavaşça, "Sana bir soru sordum," dedi. " 'Onu aramaya bile gitmeyenpislikleri bağışladı mı?' dedim. Onun için Azkaban'a girme cesaretini bilegöstermeyen o ödlek hainleri.QuıdditchDünyaKupası'ndamaskelerle şamatayapacakkadarcesurolan,amabenKaranlıkİşaret'igöğeateşlerateşlemezkaçaninançsız,değersizpislikparçalarını."

"Sizmiateşlediniz...nediyorsunuzsiz...?"

"Sanasöyledim,Harry...Söyledimsana.Dünyadabaşkaherşeydenfazlanefretettiğim bir şey varsa, o da serbest kalmış bir Ölüm Yiyen'dir. Onlara en çokihtiyacı olduğu zaman efendime sırtlarını çevirdiler. Onları cezalandırmasınıbekliyordum. Onlara işkence etmesini bekliyordum. Bana onların canınıyaktığını söyle, Harry..." Moody'nin yüzü birden çılgın bir gülümsemeyleaydınlanmıştı. "Bana kendisine benim, yalnızca benim sadık kaldığımı onlarasöylediğini söyle... her şeyi riske atmaya hazır olduğumu... hepsinden fazlaistediğitekşeyionagötürmekiçin...seni."

"Yapmadın...o-osenolamazsın..."

"Senin adını, başka bir okulun adı altında, Ateş Kadehi'ne kim koydu? Benkoydum. Sana zararı dokunacak ya da Turnuva'yı kazanmanı engelleyecekherkesi kim korkutup kaçırdı? Ben kaçırdım. Sana ejderhaları göstermesi içinHagrid'ikimdürtükledi?Bendürtükledım.Ejderhayıyenebileceğintekyöntemibulmanakimyardımcıoldu?Benoldum."

Moody'nin sihirli gözü artık kapıda değildi. Şimdi Harry'nin üzerindesabitlenmişti.Yamukağzınıherzamankindendegenişaçmış,pispissırıtıyordu."Kolayolmadı,Harry,şüpheuyandırmadansanabugörevlerderehberliketmek

hiçkolayolmadı.Kurnazlığımınherzerresindenyararlanmakzorundakaldımki,senin başarında benim payım sezilmesin. Eğer her şeyin üstesinden kolaycagelseydin, Dumbledore çok şüphelenirdi. O labirente girdiğin sürece, hele debirazöndegirersen -ozaman,diğer şampiyonları aradançıkarıp seninyolunuaçma şansım olduğunu biliyordum. Ama bir de senin aptallığınla uğraşmakzorunda kaldım, ikinci görev... işte en çok o zaman başaramayacağız diyekorktum. Gözüm üstündeydi, Potter. Yumurtadaki ipucunu çözemediğinibiliyordum,onuniçinsanabiripucudahaverdim-"

"Senvermedin,"dediHarryboğukbirsesle."BanaipucunuCedricverdi-"

"Peki Cedric'e onu suyun altında açmasını kim söyledi? Ben söyledim. Bubilgiyisanaileteceğinegüveniyordum.Namusluinsanlarıparmağındaoynatmakçok kolaydır, Potter. Cedric'in, ona ejderhaları söylediğin için sana borcunuödemekisteyeceğindenemindim,ödedide.Amaonarağmen,Potter,onarağmenbilebaşaramayacakgibiydin.Hepgözlüyordumseni...kütüphanedegeçenoncasaat. Sana gereken kitabın başından beri yatakhanende olduğunu fark etmedinmi? Onu çok önceden oraya yerleştirmiştim, Longbottom denen çocuğavermiştim,hatırlamıyormusun?Akdeniz'inSihirliSuBitkileriveÖzellikleri.Okitapsanagalsamotuhakkındabilmengerekenher şeyi söylerdi.Sanayardımıdokunabileceklerinhepsine,herkesesormanıbekliyordum.Longbottomsanabirsaniyede söylerdi. Ama sormadın... sormadın... Sende öyle bir gurur vebağımsızlıkdamarıvarki,herşeyimahvetmesineramakkaldı.

"Ne yapabilirdim, peki? Başka bir masum kaynaktan bilgi beslemesi yaptım.BalodabanaDobbyadlıbir evcininin sanaNoel armağanıverdiğini söyledin.Birtakım cüppeleri temizlemeye vermek bahanesiyle cini öğretmenler odasınaçağırdım. Alınan rehineler hakkında Profesör McGonagall'la bir konuşmasahneledim,Potter galsamotukullanırmı diyeyüksek sesle sordum.Veküçükcin arkadaşın doğruca Snape'in odasına koştu, sonra da telaşla seni bulmayageldi..."

Moody'ninasasıhâlâHarry'ninkalbineçevriliydi.Harryonunomzuüzerinden,duvardaki Düşman-Camı'nda sisli şekillerin hareket ettiğini gördü. "Gölde okadaruzunsürekaldınki,Potter,boğuldunsandım.NeysekiDumbledoreseninsalaklığını asaletolarakyorumladıve sanayüksekpuanverdi.Rahatbir solukaldım.

"Bugeceo labirenttede işinnormaldeolacağındançokdahakolaylaştı, tabii,"dedi Moody. "Çünkü ben çevresinde devriye tutuyordum, dış çalı çitlerdeniçeriyi görebiliyordum, birçok engeli lanetleyerek yolundan çektim. Fleur

Delacour geçerken onu sersemlettim. Krum'a Imperius laneti yaptım ki,Diggory'ninişinibitirsin,seninKupa'yagidenyolunaçılsın."

Harry, Moody'ye baktı. Bunun nasıl olabileceğini hâlâ aklı almıyordu...Dumbledore'undostu,ünlüSeherbaz...oncaÖlümYiyenyakalamışolankişi...anlamıyoktu...hemdehiç...

Düşman-Camı'ndakisislişekillerkeskinleşiyor,dahabelirginbirhalalıyorlardı.Harry, Moody'nin omzu üzerinden üç kişinin hatlarını seçebiliyordu, gittikçeyakınlaşıyorlardı. Ama Moody onlara bakmıyordu. Sihirli gözü Harry'ninüzerindeydi.

"KaranlıkLordseniöldürmeyibaşaramadı,Potter,oysaöyleçok istiyorduki,"diye fısıldadı Moody. "Bunu onun için benim yaptığımı öğrenince beni nasılödüllendirecek, düşün.Ben ona seni verdim -yeniden doğmak için her şeydenfazla ihtiyacı olan şeyi- ve sonra da onun için seni öldürdüm. Bütün ÖlümYiyenler'dendahafazlaonurlandırılacağım.Onunensevgili,enyakındestekçisiolacağım...biroğuldandahayakın..."

Moody'ninnormalgözü faltaşıgibiaçılmıştı, sihirligözü iseHarry'ninüzerinedikilmişti. Kapı sürgülüydü ve Harry asasına asla vaktinde yetişemeyeceğinibiliyordu...

"Karanlık Lord ve ben..." dediMoody. Artık tamamen delirmiş görünüyordu,Harry'nintepesinedikilmiş,pispisgülerekonabakıyordu."Onunlabenpekçokortaknoktayasahibiz.Örneğin,ikimizindebabasıbirerhayalkırıklığıydı...hemdenasıl.İkimizde,Harry,bubabalarınadınıtaşımautancınınacısınıçektik.Veikimiz deKaranlıkDüzen'in yükselişini sağlamak için... babalarımızı öldürmezevkinitattık...obüyükzevki!"

"Sendelisin,"dediHarry-kendinitutamamıştı-"delisin!"

"Deliyim, öyle mi?" dedi Moody, sesi kontrolsüz bir şekilde yükselmişti."Görürüzbakalım!Kimdeliymişgörürüz.DeğilmikiKaranlıkLordgeridöndüve ben de onun yanındayım! Geri döndü, Harry Potter, onu alt edemedin -veşimdi-bensenialtedeceğim!"

Moodyasasınıkaldırdı,ağzınıaçtı;Harryelinicüppesininiçinedaldırdı-

"Sersemlet!"KöredicibirkırmızıışıkçaktıveMoody'ninodasınınkapısıbüyükbirgümbürtüyleparçalandı-

Moody arkaya savrulup yere düştü. Hâlâ az önce onun durduğu yere bakan

Harry, Düşman-Camı'ndan ona bakan Albus Dumbledore, Profesör Snape veProfesörMcGonagall'ıgördü.Hemendönüparkasınabaktı,üçüdekapıağzındaduruyorlardı.Dumbledoreöndeydi,asasınıileriuzatmıştı.

O anda Harry, insanların neden Voldemort'un korktuğu tek büyücününDumbledoreolduğunusöyledikleriniilkkeztamolarakanladı.BaygınDeli-GözMoody'yebakanDumbledore'unyüzüHarry'ninhayaledebileceğindençokdahakorkunçtu. Dumbledore'un yüzünde her zamanki müşfik gülümseme yoktu,gözlüğününardındakigözleriherzamankigibiparlamıyordu.Yaşlıyüzününherçizgisindesoğukbiröfkevardı;Dumbledore'danöylebirgüçhissiyayılıyorduki,sankiçevresinecayırcayırateşsaçıyordu.

Odayagirdi,Moody'ninbaygınbedenininaltınaayağınıkoydu,yüzügörünsündiye onu tekmeleyerek sırt üstü çevirdi. Snape, dışarıdan odaya bakan kendihiddetli yüzünün hâlâ göründüğü Düşman-Camı'na bakarak, Dumbledore'unardındanodayagirdi.

ProfesörMcGonagalldosdoğruHarry'ninyanınageldi.

"Gel haydi, Potter," diye fısıldadı. İnce ağzı, sanki ağlamak üzereymiş gibititriyordu."Gelhaydi...hastanekanadına..."

"Hayır,"dediDumbledoresertbirsesle.

"Dumbledore,gitmeliama-halinebak-buakşamçokşeyyaşadı-"

"Kalacak, Minerva, çünkü anlaması gerek," diye üsteledi Dumbledore."Anlamakkabuletmenin ilkadımıdırve iyileşmeancakkabullegelir.Bugeceçektiğiçileyionakiminyaşattığını,niyeyaşattığınıbilmesigerek."

"Moody," dedi Harry. Hâlâ tam bir inanmazlık içindeydi. "Nasıl Moodyolabilir?"

Dumbledoreusulca,"Bu,AlastorMoodydeğil,"dedi."SenAlastorMoody'yihiçtanımadın. Gerçek Moody bu gece olanlardan sonra seni benim gözümünönündenayırmazdı.Senigötürdüğüandaanladım–ve,sizitakipettim."

Dumbledore,Moody'ninhareketsizbedenininüstüneeğildive elini cüppesininiçine soktu.Moody'nin cep şişesiyle bir halkaya takılı bir dizi anahtar çıkardı.SonradaProfesörMcGonagallileSnape'edöndü.

"Severus,lütfenbanaelindekiengüçlüHakikatİksiri'nigetir,sonradamutfağagidip Winky adlı ev cinini al. Minerva, lütfen Hagrid'in evine git. Orada,balkabağı tarhında oturan kocaman, kara bir köpek göreceksin.Köpeği odama

götür,onakısasüredegeleceğimisöyle,sonraburayadön."

Snape ya da McGonagall bu talimatları tuhaf buldularsa bile, şaşkınlıklarınıgizlediler.İkisidehemendönüpodadançıktılar.Dumbledoreyedikilitlisandığayürüdü, ilk anahtarı kilide soktu ve açtı. Sandıkta bir yığın büyü kitabı vardı.Dumbledore sandığı kapadı, ikinci deliğe ikinci bir anahtar soktu ve sandığıyeniden açti. Büyü kitapları yok olmuştu; bu sefer içinde çeşit çeşit kırıkSinsioskoplar, parşömen, tüy kalemler ve gümüşi bir görünmezlik pelerininiandıran bir şey duruyordu. Dumbledore sırayla üçüncü, dördüncü, beşinci,altıncı anahtarı gereken kilide sokup her seferinde sandığı yeniden açarken,Harry hayretler içinde seyretti. Her seferinde farklı şeyler ortaya çıkıyordu.SonraDumbledoreyedincianahtarıkilidesoktu,kapağıaçtıveHarryşaşkınlıklabağırdı.

Birtürçukura,biryeraltıodasınabakıyorduveüçmetredenaşağıdakizeminde,besbelli uyuyan, zayıf ve açlıktan ölmek üzere gibi görünen, gerçekDeli-GözMoodyyatıyordu.Tahtabacağıgitmişti,içindesihirligözünolmasıgerekengözyuvası, kapağının altında boş görünüyordu. Ağarmış saçından birkaç tutameksikti. Harry, afallamış halde, bir sandıkta uyuyan Moody'ye, bir de odanınzeminindebaygınyatanMoody'yebaktı.

Dumbledore sandığa girdi, aşağı sarktı ve kendini bıraktı. UyuyanMoody'ninyanınahafifçeindi.Onunüzerineeğildi.

"Sersemletilmiş-Imperiuslanetiylekontrolediliyor-çokhalsiz,"dedi.“Tabii,onucanlı tutmalarıgerekiyordu.Harry, sahtekârınpelerininiatburaya,Alastordonuyor.MadamPomfrey'ninonugörmesigerekama,şuandaacilbirdurumuyok."

Harryonasöyleneniyaptı;Dumbledore,Moody'ninüstünepelerini iyiceörttü,kenarlarınıdaaltınasoktuvesandıktandışarıtırmandı.Sonramasadadurancepşişesinialdı,kapağınıaçtıvetersçevirdi.Odanınzemininekıvamlı,yapışkanbirsıvısaçıldı.

"ÇokÖzlüİksir,Harry,"dediDumbledore.“'işinbasitliğinigörüyorsunya',çokda zekice. Moody sadece cep şişesinden içer, bu iyi bilinir. Tabii, sahtekârıngerçekMoody'yiyakınındatutmasıgerekiyorduki,İksir'iyapmayısürdürebilsin.Saçını görüyorsun..."Dumbledore eğilip sandıktakiMoody'ye baktı. "Sahtekâryıl boyunca onun saçını kesip durmuş, her yerinin eşit boyda olmadığını farkettin, değilmi?Ama sanırım, bu gecenin heyecanıyla, sahteMoody'miz iksirigerektiğince sık almayı unutmuş olabilir... saat başı... saatte bir... Görelimbakalım."

Dumbledore masanın yanındaki sandalyeyi çekip oturdu, gözleri yerde yatanbaygınMoody'yedikiliydi.Harrydeonabakh.Dakikalarsessizlikiçindegeçti...

Sonra,Harry'ningözleriönünde,yerdekiadamınyüzüdeğişmeyebaşladı.Yaraizleriyokoluyordu,cildidüzgünbirhalalıyordu;parçalanmışburunbütünlendiveküçülmeyebaşladı.Yelemisaliuzun,kırsaçıkafaderisinedoğruçekildivesaman renginedöndü.Birden,gürültübir takır sesiyle tahtabacakdüştü,onunyerine normal bir bacak büyüdü; bir an sonra, sihirli göz adamın yüzündenfırladıveyerinigerçekbirgözaldı;sihirligözzemindeyuvarlanarakuzaklaştıvefıldırfıldırdönmeyedevametti.

Harryönündesolguntenli,hafifçilli,püskülgibisarısaçlıbiradamınyattığınıgördü. Onun kim olduğunu biliyordu. Onu Dumbledore'un Düşünseli'ndegörmüştü,Mr.Crouch'umasumolduğukonusunda iknaetmeyeçalışırkenRuhEmiciler tarafından mahkemeden dışarı sürüklenişini izlemişti... ama şimdigözlerininçevresindekırışıklarvardıveçokdahayaşlıgörünüyordu...

Koridorda telaşlı ayak sesleri duyuldu. Snape, peşinde Winky ile dönmüştü.ProfesörMcGonagalldahemenarkalarındaydı.

"Crouch!" dedi Snape, kapının eşiğinde olduğu yerde kalakalmıştı. "BartyCrouch!"

"Nasıl olur!" dedi Profesör McGonagall. Olduğu yerde kalakalmış, gözlerinidikmiş,yerdekiadamabakıyordu.

Pis, saçı başı birbirine karışmışWinky, Snape'in bacaklarının yanından baktı.Ağzı sonunakadaraçıldıvekulak tırmalayanbir çığlıkattı. "KüçükbeyBarty,KüçükbeyBarty,buradaneyapıyorsiz?"

Kendini genç adamın göğsüne attı. "Siz onu öldürdü! Siz onu öldürdü! Sizefendininoğlunuöldürdü!"

"Sadecesersemletildi,Winky,"dediDumbledore."Kenaraçekil,lütfen.Severus,iksiryanındamı?"

Snape, Dumbledore'a küçük bir cam şişede tamamen berrak bir sıvı uzattı:Sınıfta Harry'yi, senin üzerinde kullanırım, diye tehdit ettiği Veritaserum.Dumbledoreayağakalktı,yerdekiadamınüzerineeğildi,onuDüşman-Camı'nınaltındaki duvara dayayıp oturur duruma getirdi. Dumbledore, Snape veMcGonagall'ın yansımaları hâlâ aynadan hiddetle bakıyordu. Winky dizleriüstündekaldı, titriyordu,elleriniyüzünekapamıştı.Dumbledoreadamınağzını

zorlaaçtıveiçineüçdamlaboşalttı.Sonraasasınıadamıngöğsünedoğrulttuve,"Çözül"dedi.

Crouch'unoğlugözlerini açtı.Yüzügevşek,bakışlarıboştu.Dumbledoreonunönündeçömeldi,yüzleriaynıhizayageldi.

Dumbledoreusulca,"Beniduyabiliyormusun?"dedi.

Adamıngözkapaklarıtitreşti.

"Evet,"diyemırıldandı.

Dumbledore yumuşak bir sesle, "Bize buraya nasıl geldiğini anlatmanıistiyorum,"dedi."Azkaban'dannasılkaçtın?"

Crouch titreyerek derin bir soluk aldı ve sonra da ruhsuz, ifadesiz bir seslekonuşmaya başladı: "Beni annem kurtardı. Ölmek üzere olduğunu biliyordu.'Banasonbiriyilikyap',diyerek,benikurtarmayagelmesiiçinbabamıiknaetti.Babamonuseverdi,beniaslasevmediğikadar.Kabuletti.Beniziyaretegeldiler.Bana içinde annemin saçından bir tel olan bir Çok Özlü İksir verdiler. O daiçinde benim saçımın bir teli olan bir Çok Özlü İksir içti. Birbirimizingörünümünebüründük."

Winky başını sallıyor, titriyordu. "Susun artık, Küçükbey Barty, susun artık,babanızınbaşınıderdesokuyorsiz!"

Ama Crouch derin bir soluk daha aldı ve aynı ruhsuz sesle devam etti. "RuhEmicilerkördür.Biri sağlıklı, biri ölmekteolan iki kişininAzkaban'agirdiğinihissettiler. Biri sağlıklı, biri ölmekte olan iki kişinin terk ettiğini hissettiler.Babam beni annemin kılığında kaçırdı, mahkûmlardan herhangi biri kapıdangözlüyorsadiye.

"AnnemkısasüresonraAzkaban'daöldü.SonunakadarÇokÖzlüİksiriçmeyeözengösterdi.Benimadımlavebenimgörünümümlegömüldü.Herkesonunbenolduğunainandı."

Adamıngözkapaklarıtitreşti.

Dumbledore usulca, "Peki baban seni eve götürünce seninle ne yaptı?" diyesordu.

"Anneminölümünü sahneledi.Sessiz, özel bir cenaze.Omezarboştu.Ev cinibana bakıp sağlığıma döndürdü. Sonra saklanmam gerekti. Kontrol altındatutulmam gerekti. Babam beni zaptetmek için bir dizi büyüden yararlanmak

zorunda kaldı. Gücüme kavuştuğumda, tek düşüncem efendimi bulmaktı...yenidenonunhizmetinegirmekti."

"Babanseninasılzaptetti?"diyesorduDumbledore.

"Imperius laneti," dedi Crouch. "Babamın kontrolü altındaydım. Gece gündüzbir görünmezlik pelerini giymek zorundaydım. Hep ev ciniyle beraberdim.Benim bekçim ve bakıcımdı.Bana acıyordu. Zaman zaman beni ödüllendirsindiyebabamıiknaetti.İyidavrandığımiçin."

"Küçükbey Barty, Küçükbey Barty," diye hıçkırdı Winky ellerinin arasından."Sizonlarasöylememeli,derdegiriyoruzbiz.."

Dumbledore yumuşakbir sesle, "Kimse senin hâlâ sağ olduğunukeşfettimi?"diyesordu."Babanveevcinidışındakimsebiliyormuydu?"

"Evet," dedi Crouch, gözkapakları yeniden titreşti. "Babamın bürosundaki bircadı. Bertha Jorkins. Babama birtakım kâğıtlar imzalatmak için eve geldi.Babam evde değildi.Winky onu içeri aldı ve mutfağa, benim yanıma döndü.Ama Bertha Jorkins, Winky'nin benimle konuştuğunu duymuştu. Araştırmayageldi. Görünmezlik pelerininin altında kimin olduğunu tahmin edecek kadarkulakmisafiriolmuştu.Babamevegeldi.Berthaonunkarşısınadikildi.BabamöğrendikleriniunutsundiyeonaçokgüçlübirHafızaBüyüsüyaptı.Fazlagüçlü.Onunhafızasınakalıcıhasarverdiğinisöyledi.

"Niçinoefendiminözel işlerineburnunusoktukisanki?"diyehıçkırdıWinky."Bizinedenrahatbırakmadı?".

"BanaQuidditchDünyaKupasındansözet,"dediDumbledore.

Crouch yine aynı monoton sesle, "Babamı Winky razı etti," dedi. "Onu iknaetmek için aylarca uğraştı. Yıllardır evden çıkmamıştım. Ouldditch'i çokseverdim. 'İzin verin gitsin', dedi. 'Görünmezlik pelerini içinde olacak. Maçıizleyebilir.Bırakın,birseferliktemizhavayıkoklasın.Annesibunuisterdi',dedi.Anneminbanaözgürlüğümüvermekiçinöldüğünüsöyledibabama.Benitutsakolayımdiyekurtarmamıştı.Sonundababamkabuletti.

"Dikkatle plan yaptı. Babam beni ve Winky'yi günün erken saatlerinde ÜstLoca'ya götürdü. Winky babama yer ayırdığını söyleyecekti. Ben, görünmezhalde, orada oturacaktım. Herkes locadan ayrılınca, çıkacaktık. Winky tekbaşınaymışgibigörünecekti.Kimsebilmeyecekti,asla.

Ama Winky benim güçlendiğimi bilmiyordu. Babamın Imperius lanetiyle

mücadeleetmeyebaşlamıştım.Bazenneredeyseeskihalimedönüyordum.Onun, kontrolü dışına çıkar gibi olduğumkısa süreler vardı.Orada,ÜstLoca'da daoldu bu. Derin bir uykudan uyanmak gibiydi. Kendimi insanların arasında,stadın ön tarafında buldum. Önümde, bir çocuğun cebinden bir asanın dışarıçıkmış olduğunu gördüm. Azkaban öncesinden beri asa kullanmama izinverilmiyordu. Çaldım onu. Winky bilmiyordu. Winky yüksekten korkar.. Oyüzdenyüzünükapatmıştı.

"Küçükbey Barty, sizi kötü çocuk!" diye fısıldadı Winky, parmaklarınınarasındanyaşlarsüzülüyordu.

"Böyleceasayıaldın"dediDumbledore."Peki,neyaptınonunla?"

"Çadıradöndük"dediCrouch."Sonraonlarıduyduk.ÖlürmYiyenleriduyduk.Azkaban'a hiç gitmemiş olanları. Efendim için hiç ıstırap çekmemiş olanları.Ona sırtlarını çevirmişlerdi. Benim gibi köleleştirilmişlerdi. Onu aramaktaözgürdüler, ama aramamışlardı. SadeceMuggle'larla kafa buluyorlardı. Sesleribeniuyandırdı.Sesleriyıllarcaolduğundançokdahaberraktı.Öfkeliydim.Asamvardı. Efendime sadık kalmadıkları için onlara saldırmak istiyordum. Babamçadırdan ayrılmıştı; Muggle'ları serbest bırakmaya gitmişti. Winky beni öylekızgıngörüncekorktu.Benikendisinebağlamakiçinkendiözelsihrinikullandı.Beniçadırdançekipçıkardı,ağaçlığa,ÖlümYiyenler'denuzağaçekti.Onakarşıkoymaya çalıştım. Kampa dönmek istiyordum. O Ölüm Yiyenler'e KaranlıkLord'a sadakatin ne anlama geldiğini göstermek istiyordum, sadık olmadıklarıiçinonlarıcezalandırmakistiyordum.GökteKaranlıkİşaret'iyapmakiçinçalıntıasayıkullandım.

"Bakanlık büyücüleri geldiler. Her yere Sersemletme Büyüleri attılar.Büyü'lerden biri ağaçların arasındanWinky ile benim durduğumuz yere geldi.İkimizibağlayanbağkopmuştu.İkimizdesersemletilmiştik.

"Winkybulunduğuzaman,babamyakınlardaolduğumuanlamışolmalı.Wink'yibulduklarıçalılarıaradıvebenimoradayattığımıhissetti.DiğerBakanlıküyeleriağaçlığı terk edene kadar bekledi. Bana yeniden Imperius laneti yaptı ve evegötürdü.Winky'yikovdu.Babamıyüzüstübırakmıştı.Birasaedinmememeydanvermişti.Azdahakaçmamameydanverecekti."

Winkyumutsuzcaağlamayabaşladı.

"Şimdievdesadeceikimizvardık,babamlaben.Vesonra...vesonra..."Crouchbaşınışöylebirsallayıpçevirdi,yüzünedelicebirsırıtışyayıldı."Efendimbenimiçingeldi.

"Birgecegeçvakit,hizmetkârıKılkuyruk'unkollarındaevimizegeldi.Efendimbenimhayattaolduğumuöğrenmişti.BerthaJorkins'iArnavutluk'taesiralmıştı.Ona işkence etmişti. Bertha ona çok şey anlatmıştı. Üç-Büyücü Turnuvası'nısöylemişti. Yaşlı Seherbaz Moody'nin Hogwarts'ta ders vereceğini söylemişti.Efendim, babamın yapmış olduğu Hafıza Büyüsü'nü kırana kadar Bertha'yaişkence etti. Bertha ona benim Azkaban'dan kaçtığımı söyledi. Babamın,efendimi aramama engel olmak için beni tutsak ettiğini söyledi. Ve böyleceefendimbenimhâlâonunsadıkhizmetkârıolduğumuanladı-belkideensadığı.Efendim, Bertha'nın ona verdiği bilgileri temel alarak bir plan yaptı. Banaihtiyacıvardı.Geceyarısınadoğruevimizegeldi.Kapıyıbabamaçtı."

Crouch'unyüzündekigülümsemedahadafazlayayıldı,sankihayatınınen tatlıhatırası aklına gelmiş gibi. Winky'nin taşlaşmış, kahverengi gözleriparmaklarının arasından görülüyordu. Konuşamayacak kadar dehşete düşmüşgörünüyordu.

"Herşeygözaçıpkapayıncayakadaroldu.Babam,efendiminyaptığıImperiuslanetinin etkisi altına girdi. Şimdi tutsak olan, kontrol altında olan babamdı.Efendim onu her zamanki gibi işine gitmeye, her şey yolundaymış gibidavranmayazorladı.Vebenserbestkaldım.Uyandım.Yenidenkendimoldum,yıllardırolmadığımkadarcanlıydım."

"Peki,LordVoldemortsendenneyapmanıistedi?"diyesorduDumbledore.

"Bana onun için her şeyi tehlikeye atmaya hazır olup olmadığımı sordu.Hazırdım. Ona hizmet etmek, kendimi ona kanıtlamak benim hayalimdi, enbüyükarzumdu.Hogwarts'asadıkbirhizmetkâryerleştirmeyeihtiyacıolduğunusöyledi bana. Çaktırmadan Harry Potter'a Üç-Büyücü Turnuvası boyuncarehberlik edecek bir hizmetkâr. Gözünü Harry Potter'dan ayırmayacak birhizmetkâr. Onun Üçbüyücü Kupası'na ulaşmasını sağlayacak biri. Kupayı birAnahtar'açevirerek,onailkdokunacakkişiyiefendimegötürmesinisağlayacakbiri.Amaönce-"

"Alastor Moody'ye ihtiyacınız vardı," dedi Dumbledore. Sesi sakin kalsa da,mavigözlerialevalevyanıyordu.

"Kılkuyruk'la ben yaptık bunu.ÖncedenÇokÖzlü İksir'i hazırlamıştık. Evinegittik.Moddy-mücadeleetti.Birkargaşaoldu.Onutamvaktindekontrolaltınaalmayı başardık. Onu zorla kendi sihirli sandığının bir bölümüne soktuk.Saçından bir tutam alıp iksire ekledik. Ben içtim, Moody'nin kopyası oldum.Bacağıyla gözünü aldım.ArthurWeasley gürültüyü duymuş olanMuggle'larlailgilenmekiçingeldiğinde,onunlakarşılaşmayahazırdım.Çöpbidonlarınıarka

bahçedehareketettirmeyebaşladım.ArthurWeasley'ye,bahçedeçöpbidonlarınıtetikleyendavetsizmisafirlerduyduğumusöyledim.SonraMoody'ningiysilerinive Karanlık detektörlerini topladım, Moody'le birlikte sandığa koydum veHogwarts'adoğruyolaçıktım.OnuImperiuslanetialtındacanlıtuttum.Sorguyaçekebilmek istiyordum. Geçmişini, alışkanlıklarını öğrenmek istiyordum ki,Dumbledore'u bile kandırabileyim. Çok Özlü İksir yapmak için de saçınaihtiyacım vardı. Öteki malzemeler kolaydı. Zindandan kanguru derisiçalıyordum. İksir öğretmeni beni odasında bulduğu zaman, odayı aramak içinemiraldığımısöyledim."

"SenMoody'yesaldırdıktansonraKılkuyruk'laneoldu?"dediDumbledore.

"Kılkuyruk babamın evinde efendime bakmak ve babama bekçilik etmek içingeridöndü."

"Amababankaçtı,"dediDumbledore.

"Evet. Bir süre sonra o da benim gibi Imperius lanetiyle mücadele etmeyebaşladı. Neler olup bittiğinin farkında olduğu dönemler vardı. Efendim artıkbabamın evden çıkmasının güvenli olmayacağına karar verdi. Bakanlık'a birmektup yazmaya zorladı onu.Hasta olduğunu yazdı.AmaKılkuyruk göreviniihmal etti. Onu yeterince iyi gözetleyemedi. Babam kaçtı. Efendim onunHogwarts'a doğru gittiğini tahmin etti. Babam, Dumbledore'a herşeyisöyleyecekti,itiraftabulunacaktı.BeniAzkaban'dankarçırdığınıitirafedecekti."

"Efendim bana babamın kaçtığını haber verdi. Bana ne pahasına olursa olsunonu durdurmamı söyledi. Ben de bekledim ve gözledim. Harry Potter'danaldığımharitayıkullandım.Neredeyseherşeyimahveden,haritayı."

"Haritamı?dediDumbledorehemen."Neharitası?"

“Harry Potter'ın Hogwarts haritası. Potter haritada beni gördü. Potter beni birgeceSnape'inodasındanÇokÖzlüİksiriçinbirazdahamalzemeçalarkengördü.Benim, babam olduğumu sandı. Soyadımız gibi, adımız da aynı. O gecePotter'dan haritayı aldım. Ona babamın Karanlık büyücülerden nefret ettiğinisöyledim.PotterbabamınSnape'inpeşindeolduğunainandı."BirhaftaboyuncababamınHogwarts'a gelmesini bekledim. Sonunda, bir akşam, harita babamınaraziyegirdiğinigösterdi.Görünmezlikpelerininiüzerimegeçiriponubulmayaindim. Orman'ın kıyısında yürüyordu. Sonra Potter geldi, Krum'la birlikte.Bekledim.. Potter'a zarar veremezdim; efendimin ona ihtiyacı vardı. PotterkoşarakDumbledore'ualmayagitti.Krum'usersemlettim.Babamıöldürdüm."

"Haaayıır!" diye ağladı Winky. "Küçükbey Barty, Küçükbey Barty, siz nelersöylüyor?"

"Babanıöldürdün,"dediDumbledore,aynıyumuşaksesle."Cesedinineyaptın?"

"Orman'ataşıdım.Görünmezlikpeleriniyleörttüm.Haritayanımdaydı.Potter'ınşatoya koşmasını izledim. Snape'le karşılaştı. Dumbledore onlara katıldı.Potter'ın Dumbledore'u şatodan çıkarışını izledim. Orman'ın dışına çıktım,arkalarındandolaştım,onlarınyanınagittim.Dumbledore'a,'Snapebananereyegeleceğimisöyledi',dedim.

"Dumbledore benden gidip babamı aramamı istedi. Babamın cesedine geridöndüm.Haritayabaktım.Herkesgidince,babamıncesedinebiçimdeğiştirttim.Birkemikhalinialdı...Sırtımdagörünmezlikpeleriniyle,Hagrid'inkulübesininönündekiyenikazılmıştoprağagömdümonu."

Şimdi,Winky'nindinmekbilmezhıçkırıklarıdışında,tambirsessizlikvardı.

SonraDumbledore,"Vebugece..."dediBartyCrouch'a.

"Akşam yemeğinden önce Üçbüyücü Kupası'nı labirente taşıma teklifindebulundum,"diyefısıldadı."OnuAnahtar'adönüştürdüm.Efendiminplanıişledi.Artık yeniden güçlü ve beni diğer büyücülerin hayallerinin ötesindeonurlandıracak."

Çılgıngülümsemesiyüzhatlarınıbirkezdahaaydınlattıvebaşıomzunadüştü,Winkyyanıbaşındaağlayıphıçkırıyordu.

OTUZALTINCIBÖLÜM:YOLAYRIMI

Dumbledoreayağakalktı.BiranBartyCrouch'ayüzündetiksintiylebaktı.Sonraasasınıbirkezdahakaldırdı,asadanfışkıraniplerBartyCrouch'asarılarakonusıkısıkıbağladı.

Dumbledore, Profesör McGonagall'a döndü. "Minerva, senden, ben Harry'yiyukarıkatagötürürkenburadanöbettutmanıisteyebilirmiyim?"

"Elbette," dedi ProfesörMcGonagall. Birazmidesi kalkmış gibi görünüyordu,sanki az önce birinin kusmasını seyretmişti. Ancak asasını çıkarıp BartyCrouch'adoğrulttuğunda,elititremiyordu.

"Severus," Dumbledore Snape'e dönmüştü, "lütfenMadam Pomfrey'ye burayagelmesinisöylermisin?AlastorMoody'yihastanekanadınagötürmemizgerek.Sonra araziye çık, Cornelius Fudge'ı bul ve onu bu odaya getir. KuşkusuzCrouch'u kendisi sorguya çekmek isteyecektir. Ona de ki, eğer bana ihtiyacıolursa,yarımsaatiçindehastanekanadındaolacağım."

Snapebirşeysöylemedenevetanlamındabaşınısalladıvehızlaodadançıktı.

"Harry?"dediDumbledoreşefkatle.

Harry ayağa kalktı ve yeniden sallandı. Bacağındaki ağrı tüm şiddetiyle geridördü,oysaCrouch'udinlerkenbuağrıyıhiçhissetmemişti.Titrediğinide farketti. Dumbledore onun kolunu kavradı ve karanlık koridora çıkmasına yardımetti.

Geçidin başına doğru giderlerken, usulca, "Önce benimle odama gelmeniistiyorum,Harry,"dedi."Siriusoradabizibekliyor."

Harry evet anlamında başını salladı. Üzerine bir tür uyuşukluk ve tam birgerçekdışılık duygusu çökmüştü, ama aldırmıyordu. Hatta bundan memnundubile.ÜçbüyücüKupası'naeliniilksürdüğüandanberiolanhiçbirşeyidüşünmekistemiyordu.Yeni çekilmiş ve net fotoğraflar gibi zihninden hızla akan anılarıgözden geçirmek istemiyordu. Sandığın içindeki Deli-Göz Moody. Yereyığılmış, elsiz kolunu özenle koruyan Kılkuyruk. Üzerinden buharlar tütenkazandan yükselen Voldemort. Cedric... ölüşü... Cedric'in bedenini annesiyle

babasınagerigötürmesiniistemesi.

"Profesör,"diyemırıldandıHarry..."bayvebayanDiggoryneredeler?"

"Profesör Sprout'un yanındalar," dedi Dumbledore. Barty Crouch'unsorgulanması sırasında son derece sakin olan sesi, ilk kez hafifçe titremişti."KendisiCedric'inbinasındansorumluydu,onuherkesteniyitanırdı."

Çirkinheykelinönünegelmişlerdi.Dumbledoreparolayısöyledi,olukağzıyanasıçradı,DumbledoreveHarrydönedöneçıkanhareketlimerdivenlemeşekapıyavardılar.Dumbledorekapıyıitipaçtı.

Sirius orada duruyordu. Yüzü, tıpkı Azkaban'dan kaçtığı sırada olduğu gibibembeyazvezayıftı.Birhamledeodayıgeçti. "Harry, iyimisin?Biliyordum-böylebirşeyin-neleroldu?

Harry'yi masanın önündeki masaya götürürken elleri titriyordu. "Neler oldu?"diyesorduısrarla.

Dumbledore,BartyCrouch'unbütünsöyledikleriniSirius'aanlatmayakoyuldu.Harry yarı dinliyor, yarı dinlemiyordu. Öyle yorgundu ki, bedenindeki bütünkemikler ağnyordu. Burada rahatsız edilmeden saatlerce oturmak istiyordu,uykuyadalanakadarveartıkdüşünmesiyadahissetmesigerekmeyenekadar.

Yumuşakbirkanatçırpışıduyuldu.AnkakuşuFawkes tüneğindenhavalanmış,odanınöbürucunauçmuşveHarry'nindizinekonmuştu.

"Merhaba,Fawkes,"dediHarryusulca.Ankakuşunungüzelkırmızı-altınsarısıtüyleriniokşamayabaşladı.Fawkesonahuzurlagözlerinikırpıştırdı.Onunsıcakağırlığındarahatlıkvericibirşeyvardı.

Dumbledore sustu. Harry'nin karşısına oturdu. Harry'ye bakıyordu, Harry iseondan gözlerini kaçırıyordu. Dumbledore ona sorular soracaktı. Harry'ye herşeyiyenidenyaşatacaktı.

"Labirentte Anahtar'a dokunduktan sonra neler olduğunu bilmem gerekiyor,Harry"dediDumbledore.

"Herhaldebunusabahabırakabiliriz,değilmi,Dumbledore?"dediSiriussertbirsesle.EliniHarry'ninomzunakoymuştu."Bırakuyusun.Dinlensin."

Harry'nin içinde Sirius'a karşı bir minnet duygusu uyandı. Ama Dumbledore,Sirius'unsözlerinekulakasmadı.Öne,Harry'yedoğrueğildi.Harrysondereceisteksizcebaşınıkaldırdıveomavigözlerebaktı.

"Seni büyülü bir şekilde uyutmamın," dedi Dumbledore şefkatle, "ve bu geceolanlarıdüşünmekzorundakalacağınoanıgeciktirmeninsanafaydasıolacağınainansam, bunu yapardım. Ama faydası olmayacağını biliyorum. Acıyı birsüreliğine uyuşturmak, sonunda onu hissettiğinde daha da büyük acı çekmeneyol açar. Senden bekleyebileceğimin çok ötesinde cesaret gösterdin. Şimdisenden cesaretini bir kez daha sergilemeni istiyorum. Neler olduğunu bizeanlatmanıistiyorum."

Anka kuşundan yumuşak, titreyen, tek bir nota yükseldi. Havada çınladı veHarry'ye sankiboğazındanmidesinebir damla sıcak sıvıdökülüp içini ısıtmış,onugüçlendirmişgibigeldi.

Derin bir soluk aldı ve anlatmaya başladı.Konuşurken, o gece olan her şeyingörüntüsügözlerininönündecanlanıyordu;Voldemort'udirilteniksirinkıvılcımlıyüzeyini gördü; çevrelerindekimezarların arasında cisimlenenÖlümYiyenler'igördü;Cedric'inKupa'nınyanında,yerdeyatanbedeninigördü.

Eli hâlâ Harry'nin omzunu sıkı sıkı tutan Sirius, bir ya da iki defa, bir şeysöyleyecekmiş gibi oldu, amaDumbledore elini kaldırıp onu engelledi. Harrybuna memnun oldu, çünkü artık bir kere başladıktan sonra, devam etmekdurmaktan daha kolaydı. Hatta rahatlatıcıydı; sanki içinden zehirli bir şeyçıkartılıyormuş gibi hissediyordu kendini. Konuşmaya devam etmek,kararlılığınınherzerresinigerektiriyordu,amabitirdiktensonrakendiniçokdahaiyihissedeceğiniseziyordu.

AncakHarry,Kılkuyruk'unhançerikolunabatırışını anlatınca,Sirius'tanöfkelibir nida yükseldi, Dumbledore ise öyle çabuk ayağa kalktı ki, Harry irkildi.Dumbledore masasının çevresinden dolaştı ve Harry'ye kolunu uzatmasınısöyledi. Harry onlara hem cüppesinin yırtıldığı yeri, hem de altındaki kesiğigösterdi.

"Başkasınındeğildebenimkanımıkullanmanınonudahagüçlühalegetireceğinisöyledi,"dediHarry,Dumbledore'a."Dediki,annem-anneminbendebıraktığıkoruma-onadasahipolacakmış.Haklıdaçıktı-kendinezararvermedenbanadokunabiliyordu,yüzümedokundu."

Bir an için Harry, Dumbledore'un gözlerinde zafer parıltısı gibi bir şeygördüğünüsandı.Amahemensonra,bunukendisininhayalettiğinekararverdi,çünküDumbledoremasasınınbaşınadöndüğünde,Harry'nin alışık olduğugibiyaşlıveyorgungörünüyordu.

"Pekâlâ,"dediDumbledore,yenidenoturarak."Voldemortoengeliaşmış.Harry,

devametlütfen."

Harrydevametti;Voldemort'unkazandanyükselişiniveonunÖlümYiyenler'eyaptığı konuşmadan aklında kalan her şeyi anlattı. Sonra Voldemort'un onuçözüşünü,onaasasını,geriverişinivedüelloyahazırlanışınıanlattı.

Ama kendisinin ve Voldemort'un asalarının altın rengi bir ışıkla birbirinebağlandığı bölüme gelince, boğazının düğümlendiğini fark etti. Konuşmayadevam etmeye çalıştı, ama Voldemort'un asasından çıkanların anıları zihnineüşüşüyordu, Cedric'in belirdiğini görüyordu, yaşlı adamı, Bertha Jorkins'igörebiliyordu,annesini,babasını.Sirius'unsessizliğibozmasınamemnunoldu.

"Asalarmıbağlandı?"dediSirius,Harry'denDumbledore'adönerek."Neden?

Harrybaşınıkaldırdı.Dumbledoreonabüyükbirdikkatlebakıyordu.

"PrioriIncantatem,"diyemırıldandıDumbledore.

GözleriHarry'ningözlerinekilitlendivesankiaralarındangörünmezbiranlayışışınıgeçti.

"Tersinebüyüetkisimi?"dediSiriussertbirsesle.

"Kesinlikle," dedi Dumbledore. "Harry'nin asası ve Voldemort'un asası aynıçekirdeği paylaşıyorlar. İkisi de aynı anka kuşunun kuyruğundan bir telekiçeriyor.Aslında,buankakuşunun,"diyeeklediveHarry'nindizinehuzuriçindetünemişolankırmızı-altınsarısıtüylükuşuişaretetti.

"AsanınteleğiFawkes'tanmıalınmış?"dediHarryhayretle.

"Evet,"dediDumbledore."Senbundandörtyılöncedükkanındançıkarçıkmaz,Mr.Ollivanderbanayazıpikinciasayıseninaldığınısöyledi."

"Pekibirasakardeşiylekarşılaşıncaneoluyor?"diyesorduSirius.

"Birbirlerinekarşıdoğrudürüstişlemezler,"dediDumbledore. ''Ancak,asalarınsahipleriasalarıçatışmayazorlarlarsa...endergörülenbiretkiortayaçıkar.

"Asalardanbiriöbürünü,yaptığıbüyülerikusmayazorlar-tersten.Önceensonbüyü...sonra.birönceki..."

Harry'yesoruşturarıgözlerlebaktı.Harrydebaşınıevetanlamındasalladı.

"Bu demektir ki," dedi Dumbledore ağır ağır, gözlerini Harry'nin yüzündenayırmadan,"Cedricbirbiçimdeyenidenbelirmişolmalı.”

Harryyinebaşıylaonayladı.

"Diggoryhayatamıdöndüyani?"dediSiriussertçe.

"Hiçbir büyü ölüyü yeniden uyandıramaz," dediDumbledore kederle. "Sadecebir tür tersine yankı meydana gelir. Asadan, yaşayan Cedric'in bir gölgesibelirmişolmalı...doğrumu,Harry?"

"Benimle konuştu," dedi Harry. Birden, yine titremeye başlamıştı. "Hayalet...hayaletCedric,yadaherneyse,konuştu."

"Biryankı,"dediDumbledore, "Cedric'ingörünümünevekarakterinesahipbiryankı. Sanıyorum böyle başka kişiler de belirdi... Voldemort'un asasının dahaöncekikurbanları..."

"Yaşlı bir adam," dedi Harry, boğazı hâlâ sıkışmış haldeydi. "Bertha Jorkins.Ve..."

"Annenlebabanmı?"dediDumbledoreusulca.

"Evet,"dediHarry.

SiriusşimdiHarry'ninomzunuöylesıkıtutuyorduki,Harry'nincanıacıyordu.

"Asanın kullanıldığı son cinayetler," dedi Dumbledore, başıyla onaylayarak."Ters sırada. Bağlantıyı sürdürseydiniz başkaları da belirirdi elbette. Pekâlâ,Harry,buyankılar,bugölgeler...neyaptılar?"

Harryasadançıkankişilerinaltınağınkenarlarındadolaşmalarını,Voldemort'unonlardan korkuyor gibi görünmesini, Harry'nin babasının gölgesinin ona neyapmasıgerektiğinianlatmasını,Cedric'insonricasındabulunmasınıanlattı.

Bunoktada,Harryartıkdevamedemeyeceğinianladı.Sirius'abaktığında,onun,yüzünüellerininiçinealmışolduğunugördü.

Harry birden Fawkes'ın dizinden ayrılmış olduğunu fark etti. Anka kuşu yereinmişti.Güzel başınıHarry'ninyaralı bacağınayaslamıştı, gözlerinden süzüleniri,incigibiyaşlarörümceğinaçtığıyarayaakıyordu.Acıdindi.Derieskihalinedöndü.Harry'ninbacağıonarılmıştı.

Anka kuşu havalanıp yeniden kapının yanındaki tüneğin üstüne yerleşirken,Dumbledore, "Bir kez daha söylüyorum," dedi. "Bu gece, sendenbekleyebileceğimin çok ötesinde cesaret gösterdin, Harry. Voldemort'la, ogücünün doruğundayken savaşanlarınkine denk bir cesaret gösterdin. Yetişkinbir büyücünün yükünü omuzladın ve bu yükü taşıyabildin - şimdi de bize

umabileceğimizherşeyiverdin.Benimlehastanekanadınageleceksin.Senibugeceyatakhaneyegötürmüyorum.BirUykuİksirivebirazhuzur...Sirius,onunlakalmakistermisin?"

Sirius evet anlamında başını salladı ve ayağa kalktı. Yeniden kocaman, karaköpeğe dönüştü.Üçü birlikte odadan çıkıp, hastane kanadına gidenmerdiveniindiler.

Harry, Dumbledore kapıyı itip açtığında, Mrs. Weasley, Bill, Ron veHermione'nin, canından bezmiş olan Madam Pomfrey'nin etrafını çevirmişolduklarınıgördü.Anlaşılan,Harry'ninneredeolduğunu,başınanelergeldiğiniöğrenmekistiyorlardı.

Harry, Dumbledore ve kara köpek içeri girince, hepsi hızla arkalarına döndü.Mrs.Weasley'denboğukbirçığlıkyükseldi."Harry!Ah,Harry!"

Telaşlaonadoğruhamleetti,amaDumbledorearalarınagirdi.

"Molly,"dedielinikaldırarak,"lütfenbenibirazdinle.Harrybugeceçokçetinbirtecrübeyaşadı.Azöncedebunubenimiçinbirkezdahayaşamasıgerekti.Şuanda uykuya, huzura ve sessizliğe ihtiyacı var. Hepinizin onunla kalmasınıisterse,"diyeekledi,Ron,HermioneveBill'edebakarak,"kalabilirsiniz.Amaohazırolmadanonasorusormanızıistemiyorum,helebuakşam,hiçolmaz."

Mrs.Weasleytamamanlamındabaşınısalladı.Bembeyazdı.

Gürültü ediyorlarmış gibi Ron, Hermione ve Bill'e dönüp, "Duydunuz mu?Sessizliğeihtiyacıvar!"diyekızgınkızgınfısıldadı.

"MüdürBey,"dediMadamPomfrey,aslındaSiriusolankocaman,karaköpeğebakarak,"acaba-"

"BuköpekbirsüreHarry'lebirliktekalacak,"diyenoktayıkoyduDumbledore."Seni temin ederim, çok iyi eğitilmiş bir köpektir.Harry - senyatağınagirenekadarbekleyeceğim."

Harry,diğerlerindensorusormamasını ricaettiği içinDumbledore'akarşı ifadeedilemezbirminnetduyuyordu.Onlarıoradaistemediğindendeğildibu;amaherşeyiyenibaştan anlatmadüşüncesi, her şeyiyenidenyaşama fikri dayanılacakgibideğildi.

"Fudge'la görüşür görüşmez yine sana bakmaya geleceğim, Harry," dediDumbledore."Yarınbenöğrencilerlekonuşanakadarburadakalmanıistiyorum."Veçıktı.

Harry, Madam Pomfrey tarafından yakındaki bir yatağa götürülürken, odanınöbürucundakibiryataktahareketsizyatangerçekMoody'yigördü.Tahtabacağıvesihirligözüyatağınınyanındakikomodininüstündeduruyordu.

"Oiyimi?"diyesorduHarry.

"İyi olacak," dedi Madam Pomfrey, Harry'ye pijama verip çevresindekiparavanayıçekerek.Harrycüppesiniçıkardı,pijamayıgiydiveyatağayattı.Ron,Hermione, Bill,Mrs.Weasley ve kara köpek paravananın çevresinden dolaşıponun her iki yanandaki sandalyelere oturdular. Ron ve Hermione ona çoktemkinlibirşekildebakıyorlardı,sankiondankorkuyorlarmışgibi.

"İyiyim,"dediHarryonlara."Sadeceyorgunum."

Gözleri yaşlarla dolan Mrs. Weasley gereksiz yere Harry'nin yatak örtülerinidüzeltti.

Koştura koştura odasına gitmiş olan Madam Pomfrey, elinde küçük bir şişedolusumoriksirvebirkadehledöndü.

"Bununhepsiniiçmengerekecek,Harry,"dedi."Rüyasızuykuiçinbiriksirbu."

Harrykadehialıpbirkaçbüyükyudumiçti.Anındauykubastırdı.Çevresindekiher şey bulanıklaştı; hastane kanadının lambaları yatağının çevresindekiparavananınötesindenonadostçagözkırpıyorgibiydiler;bedenisıcacıkkuştüyüşilteniniçinegömüldükçegömülüyordusanki.Dahaiksiribitiremeden,dahabirkelimebileedemeden,bitkinliğionuuykuyasürükledi.

*****

Harry uyandığında kendini öyle sıcacık, öyle uykulu hissediyordu ki, yenidenuykuyadalabilmek için gözlerini kapalı tuttu.Odahâlâ loştu;Harry hâlâ geceolduğundan emindi ve çok uzun süredir uyuyor olamayacağı yolunda bir hisvardıiçinde.

Sonraçevresindefısıldaşmalarduydu.

"Susmazlarsaonuuyandıracaklar!"

"Niyebağırıyorlarki?Birşeydahaolmuşolamaz,değilmi?"

Harry gözlerini mahmur mahmur açtı. Birisi gözlüğünü gözünden çıkarmıştı.

Mrs. Weasley ile Bill'in yakında duran bulanık hatlarını seçebiliyordu. Mrs.Weasleyayaktaydı.

"Bu, Fudge'ın sesi" diye fısıldadıMrs.Weasley. "Şu daMinervaMcGonagall,değilmi?Amaniyetartışıyorlarki?"

ŞimdiHarryonlarıdaduyabiliyordu:İnsanlarbağrışarak,paldırküldürhastanekanadınayaklaşıyorlardı.

"Üzüntüverici,amayinede,Minerva-"diyorduCorneliusFudgeyükseksesle.

"Onu şatoya hiç getirmemeliydin!" diye bağırdı Profesör McGonagall."Dumbledorebunubiröğrensin-"

Harryhastanekapılarınınhızlaaçıldığınıduydu.Doğrulupoturduvegözlüğünütaktı.Yatağının çevresindeki kimse bunu fark etmemişti, hepsi dönmüş kapıyabakıyorduveBillparavanayıçekmişti.

Fudgehızlakoğuşagirdi.ProfesörMcGonagallveSnapehemenpeşindeydiler.

Fudge,"Dumbledorenerede?"diyesorduMrs.Weasley'ye.

"Burada değil," dedi Mrs.Weasley kızgın kızgın. "Burası bir hastane kanadı,BakanBey,sizcebuşekilde-"

AmatamosıradakapıaçıldıveiçeriDumbledoregirdi.

DumbledorebirFudge'a,birProfesörMcGonagall'abakarak,sertbirsesle,"Neoldu?" dedi. "Niye bu insanları rahatsız ediyorsunuz?Minerva, beni şaşırttın -sendenBartyCrouch'unbaşındanöbettutmanıistemiştim-"

"Artık onun başında nöbet tutmaya gerek yok, Dumbledore!" diye yüksek birseslebağırdıProfesörMcGonagall."BakanBeysağolsun!"

Harry, Profesör McGonagall'ın hiç böyle kontrolünü kaybettiğini görmemişti.Profesör'ün kızgınlıktan yanakları kızarmıştı, ellerini de yumruk yapmıştı;hiddettentitriyordu.

"Mr. Fudge'a bu geceki olaylardan sorumlu Ölüm Yiyen'i yakaladığımızısöylediğimizde"dediSnapealçaksesle,"kendigüvenliğinintehlikedeolduğunuhıssetti anlaşılan. Şatoya gelirken kendisine birRuhEmici'nin eşlik etmesindediretti.OnuBartyCrouch'unolduğuodaya-"

"Ona bunu onaylamayacağını söyledim, Dumbledore!" dedi ProfesörMcGonagall, burnundan soluyarak. "Ona Ruh Emiciler'in şatoya ayak

basmalarınahayattaizinvermeyeceğinisöyledim,ama-"

"Dahaneler!"diyekükrediFudge.Harryonudahiçbukadaröfkeligörmemişti."Sihir Bakanı olarak, yanımda koruma getirip getirmeyeceğime ben kararveririm,özellikledeböyletehlikeli-"

AmaProfesörMcGonagall'ınsesiFudge'ınkinibastırdı.

"O - o şeyodayagirer girmez," dedi çığlık çığlığa, sinirden titreyerekFudge'ıişaretedip,"hemenCrouch'unüstüneeğildive-ve-"

Profesör McGonagall olanları tarif edecek kelimeler bulmaya çalışırken,Harry'nin içinibuzgibibirürpertikapladı.Cümleninsonunuduymasınagerekyoktu.

Ruh Emici'nin ne yaptığını anlamıştı. Ruh Emici, Barty Crouch'a ölümöpücüğünü uygulamıştı. Ruhunu ağzından emip almıştı. Şimdi Barty Crouchölüdendebeterdi.

"Anlatılanlara bakılırsa, bu bir kayıp sayılmaz!" diye bas bas bağırdı Fudge."AnlaşılanBartyCrouchbirçokölümdensorumluydu!"

"Ama şimdi ifade veremez, Cornelius," dedi Dumbledore. Fudge'a dikkatlebakıyordu, sanki onu ilk kez apaçık görüyormuş gibi. "O insanları niyeöldürdüğühakkındadelilsunamaz."

"Niye öldürdüğü mü? Eh, bu hiç de büyük bir esrar değil, ha?" diye bağırdıFudge. "Zır deliydi o! Minerva ve Severus'un anlattıklarına bakılırsa, hepsiniKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'intalimatlarıylayaptığınısöylüyormuş!"

"Lord Voldemort ona gerçekten talimatlar veriyordu, Cornelius," dediDumbledore. "O insanların ölümleri Voldemort'u eski gücüne kavuşturmaplanınınyanürünlerindenbaşkabirşeydeğildi.Planbaşarıyaulaştı.Voldemortyenidenbedeninekavuştu."

Fudge sanki biri yüzüne çok ağır bir şeyle vurmuşa döndü. Afallamış halde,gözlerinikırpıştırarak,azönceduyduklarınainanamıyormuşgibiDumbledore'abaktı.

Kekelemeyebaşladı,faltaşıgibiaçılmışgözlerihâlâDumbledore'unüstündeydi."Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen... döndü mü? Saçmalık. Hadi, yapma,Dumbledore..."

"Şüphesiz, Minerva ve Severus da sana söylemişlerdir," dedi Dumbledore,

"Barty Crouch'un itirafını dinledik. Veritaserum'un etkisi altında, bizeAzkaban'dan nasıl kaçırıldığını ve Voldemort'un -onun hâlâ hayatta olduğunuBertha Jorkins'ten öğrenerek- onu babasından kurtarmaya nasıl gittiğini, onuHarry'yielegeçirmektenasılkullandığınıanlattı.Plan işledi,sanasöylüyorum.Crouch,Voldemort'ungeridönmesineyardımcıoldu."

"Bak ama, Dumbledore..." dedi Fudge. Harry onun yüzünde hafif birgülümsemenin belirdiğini hayretle gördü. "Buna - buna cidden inanıyorolamazsın. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen dönmüş, ha? Haydi, yapma... elbetteCrouch, Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in emirleriyle hareket ettiğine inanıyorolabilir-amaöylebirdelininsözüneinanmak,Dumbledore..."

"Harry bu gece Üçbüyücü Kupası'na dokunduğunda, doğruca Voldemort'aaktarıldı," dedi Dumbledore kararlı bir sesle. "Lord Voldemort'un yenidendoğuşunatanıkoldu.Benimleodamagelirsen,sanahepsiniaçıklayacağım."

DumbledoredönüpHarry'yebaktıveonunuyanıkolduğunugördü,amayinedebaşınısallayıp,"KorkarımbugeceHarry'yisorgulamanaizinveremem,"dedi.

Fudge'ıntuhafgülümsemesihâlâyüzündeydi.

OdadönüpHarry'yebaktı,sonragözleriniyenidenDumbledore'açevirdi."Sen-eee-bukonudaHarry'ninsözüneinanmayahazırmısın,Dumbledore?"

Bu sözleri takip eden bir anlık sessizlik Sirius'un hırlamasıyla bozuldu. EnsetüyleridimdikolmuştuveFudge'adişlerinigösteriyordu.

"Elbette Harry'ye inanıyorum," dedi Dumbledore. Şimdi gözleri alev alevdi."Crouch'un itirafını dinledim. Harry'den, Üçbüyücü Kupası'na dokunmasındansonraolanlarıdinledim. İkiöykübirbirineuyuyor,geçenyazBertha Jorkins'inkayboluşundanberiolanherşeyiaçıklıyor."

Fudge'ınyüzündehâlâotuhafgülümsemevardı.Birkezdaha,cevapvermedenöncedönüpHarry'yebaktı."DemekLordVoldemort'undöndüğüneinanmaniçindelibirkatilinveşuradaki...şeyy..."

Fudge,Harry'yeyinekaçamakbirbakışattıveHarrybirdenanladı.

"RitaSkeeter'ıokumuşsunuz,Mr.Fudge,"dediusulca.

Ron,Hermione,Mrs.Weasley veBill yerlerinden sıçradılar.HiçbiriHarry'ninuyandığınınfarkınavarmamıştı.

Fudge hafiften kızardı, ama yüzüne boyun eğmez ve dediğim dedik bir ifade

yerleşti.

"Ne olmuş okuduysam?" dedi, Dumbledore'a bakarak. "Çocuk hakkındakibirtakımgerçeklerihasıraltıettiğiniöğrendiysem?DemekbirÇatalağız,ha?Vetuhafbirşekildehertaraftanöbetgeçiripduruyor-"

"SanırımHarry'nin yara izinde duyduğu acıdan bahsediyorsun, öylemi?" dediDumbledoresakince.

"Onunbu türacılarçektiğini itirafediyorsunohalde,ha?"dediFudgehemen."Başağrıları?Kâbuslar?Hattabelki-halüsinasyonlar?"

"Beni dinle, Cornelius," dedi Dumbledore, ona doğru bir adım atarak. Yineçevresineotarifedilmezgüçdalgasınıyayıyordu,HarryaynışeyeDumbledoregençCrouch'usersemlettiktensonradatanıkolmuştu."Harry'ninaklıseninkiyada benimki kadar yerinde. Alnındaki yara izi beynini bulandırmış değil.Kanımca Lord Voldemort onun yakınında olduğunda ya da cinayet arzusukabardığındaacıyor."

Fudge,Dumbledore'unkarşısındabiradımgerilemişti, amahâlâaynıderecedeinatçıgörünüyordu."Kusurabakma,Dumbledore,amadahaöncehiçalarmziligörevigörenbiryaraiziduymadım..."

"Bakın, Voldemort'un geri dönüşünü gördüm!" diye bağırdı Harry. Yataktançıkmaya çalıştı, amaMrs.Weasley onu yatağında kalması için zorladı. "ÖlümYiyenler'igördüm!Sizeonlarınadlarınıverebilirim!LuciusMalfoy-"

Snape aniden kıpırdandı, ama Harry ona bakınca, Snape'in gözleri çabucakFudge'adöndü.

"Malfoy aklandı!" dedi Fudge, besbelli üstüne alınmıştı. "Çok köklü bir aile -çokönemlihizmetleriçinbağışlardabulundular-"

"Macnair!"diyedevamettiHarry.

"Odaaklandı!ŞimdiBakanlıkiçinçalışıyor!"

"Avery-Nott-Crabbe-Goyle-"

"Tek yaptığın, on üç yıl önceÖlümYiyen olmakla suçlanan kişilerin adlarınıtekraretmek!"dediFudgeöfkeyle."Oadlarıeskiduruşmaraporlarındabulmuşolabilirsin!Yapmagözünüseveyim,Dumbledore-çocukgeçenseneninsonundada böyle deli saçması bir öykü uydurmuştu- okuduğu mavallar büsbütüninanılmaz bir hal alıyor, ama sen hâlâ bunları yutuyorsun - çocuk yılanlarla

konuşabiliyor,Dumbledore,sencebunarağmengüvenilirbirimi?"

"Senibudala!"diyebağırdıProfesörMcGonagall."CedricDiggory!Mr.Crouch!Buölümlerbirdeliningelişigüzelhareketlerininsonucuolamaz!"

"Aksini gösteren bir delil göremiyorum!" diye bağırdı Fudge, ProfesörMcGonagall'ınkinedenkbirkızgınlıklayüzümorarak."Banaöylegörünüyorki,son on üç yılda elde ettiğimiz her şeyi sarsacak bir panik başlatmayakararlısınız!"

Harry kulaklarına inanamıyordu. Fudge'ı her zaman şefkatli biri olarakgörmüştü.Belkibirazpalavracı,belkibirazkendinibeğenmiş,amatemeldeiyihuylu biri. Ancak şimdi karşısında duran kısa boylu, kızgın büyücü rahat vedüzenlidünyasınınaltüstolmasıihtimalinişiddetlereddediyordu-Voldemort'unhayatadönmüşolabileceğineinanmıyordu.

"Voldemortgeridöndü,"diyetekrarladıDumbledore."Bugerçeğihemenkabuledersenvegerekliönlemlerialırsan,Fudge,durumuhâlâkurtarabiliriz.Birinciveenönemliadım,Azkaban'ıRuhEmiciler'inkontrolündenalmak-"

"Saçmalık!" diye bağırdı Fudge yine. "RuhEmiciler'i çıkarmakmı?Böyle birşeyi önersem kovulurum! Toplumumuzun yarısının geceleri yatakta kendinigüvendehissetmesininnedeni,Azkaban'daRuhEmiciler'innöbettutması!"

"Amagerikalanımızyataktaokadarrahatuyuyamıyor,Cornelius.ÇünküLordVoldemort'un en tehlikeli destekçilerinin, o çağırdığı anda ona katılacakyaratıkların gözetiminde olduğunu biliyoruz!" dedi Dumbledore. "Sana sadıkkalmayacaklar, Fudge! Voldemort onlara, güçlerini kullanıp zevklerini tatminetmeleri için senden çok daha geniş olanaklar sunabilir! Ruh Emicilerarkasındayken ve eski destekçileri de yanına dönmüşken, onun on üç yıl öncesahip olduğu güce yeniden erişmesini durdurmakta çok büyük güçlükçekeceksin!”

Fudge, sanki öfkesini ifade edecek sözcük bulamıyormuş gibi, ağzını sesçıkarmadanaçıpkapıyordu.

"Almangereken-derhalalmangereken-ikinciönlemse,"diyeyılmadandevamettiDumbledore,"devlereelçilergöndermek."

"Devlere elçiler göndermek mi?" diye tiz bir çığlık attı Fudge. Belli ki diliçözülmüştü."Nasılbirçılgınlıktırbu?"

"Onlarahemendostlukeliniuzat,yoksaçokgeçolur,"dediDumbledore."Yoksa

Voldemort, tıpkı daha önce yaptığı gibi, devleri, onlara haklarını veözgürlükleriniverecektekbüyücününkendisiolduğunaiknaeder!"

"Ciddi - ciddi olamazsın!" dedi Fudge, soluğu kesilerek. Başını iki yanasallayarak Dumbledore'dan uzaklaştı. "Devlerle temasa geçtiğim sihirtoplumununkulağınabirgiderse-insanlaronlardannefretediyor,Dumbledore-kariyeriminsonuolur-"

"Sen kör olmuşsun," dediDumbledore, şimdi sesini yükselterek.Çevresindekigüçhalesi adeta somutlaşmıştı,yinegözlerindenateşler saçıyordu. "Makamınaduyduğuntutkuseniköretmiş,Cornelius!Herzamanyaptığıngibi,kanınsaflığıdenenşeyeçokfazlaönemveriyorsun!Birinsanınneolarakdoğduğunundeğil,nasılgeliştiğininönemliolduğunugöremiyorsun!AzönceRuhEmici'n,bilinenenköklüsafkanailelerdenbirininsonüyesiniyoketti-veoadamınneyapmayıseçtiğinigörüyorsun!Sanaşunusöylüyorum-benimönerdiğimadımlarıatarsan,makamındaolsandaolmasanda,görüpgöreceğimizencesurveenbüyüksihirbakanlarımızdanbiriolarakhatırlanırsın.Amahareketegeçmezsen- tarihseni,kenaraçekilipbizimyenidenkurmak içinçabasarfettiğimizdünyayıyoketsindiyeVoldemort'aikincibirfırsatverenadamolarakhatırlar!"

"Delilik,"diyefısıldadıFudge,gerilemeyedevamederek."Çılgınlık..."

Sonra bir sessizlik çöktü. Madam Pomfrey, Harry'nin yatağının ayakucunda,ellerini ağzına götürmüş halde donakalmıştı. Mrs. Weasley hâlâ Harry'ninbaşındaduruyordu,kalkmasındiyeeliununomzundaydı.Bill,RonveHermionegözleriniFudge'adikmişbakıyorlardı.

"Eğer gözlerini kapama konusundaki kararlılığın seni bu noktaya kadargetiriyorsa,Cornelius,"dediDumbledore,"biryolayrımınavardıkdemektir.Sennasıl uygun görüyorsan öyle hareket edersin. Ve ben - ben nasıl uygungörüyorsamöylehareketedeceğim."

Dumbledore'un sesinde en ufak bir tehdit izi yoktu, sadece var olan durumuortaya koyar gibiydi. Ama Fudge, sanki Dumbledore elinde bir asayla onunüzerinegeliyormuşgibiöfkelendi.

"Beni dinle, Dumbledore" dedi, parmağını tehdit edercesine sallayarak. "Senihep serbest bıraktım. Hep sana çok saygı gösterdim. Belki bazı kararlarınakatılmadım,amasesimiçıkarmadım.Bakanlık'abaşvurmaksızınkurtadamlaraişvermeneyadaHagrid'itutmanayadaöğrencilerineistediğinşeyleriöğretmeneizin verecek pek fazla kişi bulamazsın. Ama şimdi bana karşı çalışmayabaşlayacaksan-"

"Benim tek bir kişiye karşı çalışmaya niyetim var," dedi Dumbledore. "O daLord Voldemort. Eğer ona karşıysan, Cornelius, o zaman aynı taraftayızdemektir."

Fudge buna verecek bir cevap bulamamış gibiydi. Bir süre küçük ayaklarınınüstündebirönebirarkayasallandıvemelonşapkasınıelindeçevirdi.

Sonunda, yalvarır gibi bir sesle konuştu: "Geri dönmüş olamaz, Dumbledore,olamaz..."

Snape ileri atıldı ve cüppesinin sol kolunu sıvayarakDumbledore'un yanındangeçti.Kolunuöneuzatıpgösterince,Fudgeirkildi.

"İşte," dedi Snape haşin bir sesle. "İşte.Karanlık İşaret.Bir saat önceki kadarbelirgin değil, o sırada kapkara olmuştu. Ama hâlâ görebilirsin. Her ÖlümYiyen'de bu işaret vardı, bizzatKaranlıkLord tarafından dağlanmıştı.Bu hembirbirimizitanımamız,hemdeonunistediğizamanbizihuzurunagetirmesiiçinbir araçtı. Hangi Ölüm Yiyen'in işaretine dokunsa, o Ölüm Yiyen bulunduğuyerden anında buharlaşır ve onun yanında cisimlenirdi. Bu İşaret yıl boyuncagiderek belirginleşti. Karkaroff'unki de. Karkaroff bu gece niye kaçtısanıyorsun? İkimizin İşaret'i de yanmaya başladı, ikimiz de onun döndüğünüanladık.Karkaroff,KaranlıkLord'unintikamalacağındankorkuyor.OkadarçokÖlümYiyen'eihanetettiki,sürüyegerialınmayacağınıbiliyor."

Fudge,Snape'inönündedebiradımgeriledi.Başınıikiyanasallıyordu.Snape'insöylediklerinin bir kelimesini bile anlamış gibi görünmüyordu. Snape'inkolundaki çirkin işarete, apaçık bir nefretle, uzun uzun baktı. Sonra başınıDumbledore'a çevirdi ve fısıldadı: "Sen ve ekibin ne yapmaya çalışıyorsunuzbilmiyorum Dumbledore, ama daha fazla dinlemeyeceğim. Başka bir şeysöyleyecekdedeğilim.Seninleyarıntemasageçeceğim,Dumbledore,buokulunyönetilişbiçimiyleilgilikonuşmakiçin.ŞimdiBakanlık'adönmemgerekiyor."

Tamkapıyavarmıştıki,durdu.Geridöndü,yataklarınbulunduğubölümeyürüdüveHarry'ninyatağınınyanındadurdu.

"Ödülün," demekle yetindi. Cebinden içi altın dolu, büyük bir kese çıkarıpHarry'nin başucundaki komodinin üstüne bıraktı. "Bin Galleon. Bir ödülseremonisiyapılmasıgerekirdi,amabuşartlaraltında..."

Melon şapkasını başına geçirdi ve odadan çıkıp kapıyı arkasından çarptı. Ogözden kaybolur kaybolmaz, Dumbledore başını Harry'nin yatağınınçevresindekigrubaçevirdi.

"Yapılması gereken şeyler var," dedi. "Molly... sana ve Arthur'agüvenebileceğimidüşünmektehaklımıyım?"

"Elbette,"dediMrs.Weasley.Dudaklarınavarıncayakadarbembeyazkesilmişti,amakararlıbirhalivardı."Arthur,Fudge'ınneolduğunubiliyor.Arthur'unbuncayıldırBakanlık'taarkaplandakalmasınınnedeni,Muggle'laraolandüşkünlüğü.Fudgeondadoğrudürüstbüyücülükgururuolmadığınıdüşünüyor."

"OhaldeArthur'abirmesajgöndermemgerekiyor,"dediDumbledore."Gerçeğeikna edebileceğimiz herkese derhal haber verilmesi gerekiyor. Ve Arthur,CorneliuskadarbasiretsizolmayanBakanlıkçalışanlarıylatemasageçmeyeçokuygunbirkonumda."

"Babamabengiderim,"dediBill,ayağakalkarak."Hemengidiyorum."

"Çokgüzel," dediDumbledore. "Neler olduğunuona anlat. Söyle, kısa süredeonunla doğrudan temasa geçeceğim. Ancak, tedbirli olması gerekiyor. EğerFudgebenimBakanlık'amüdahaledebulunduğumudüşünürse-"

"Banabırakın,"dediBill.

Harry'ninomzunabirşaplakindirdi,annesiniyanağındanöptü,pelerininiüstünegeçirdivehızlaodadançıktı.

"Minerva," dedi Dumbledore, Profesör McGonagall'a dönerek. "Hagrid'iolabildiğince çabuk odamda görmek istiyorum. Ayrıca -gelmeyi kabul ederse-MadamMaxime'ide."

ProfesörMcGonagallbaşıylaonayladıvetekkelimeetmedençıktı.

"Poppy," dedi Dumbledore,Madam Pomfrey'ye. "Senden rica etsem, ProfesörMoody'nin odasına inebilirmisin?OradaWinky adında, hayli üzüntülü bir evcini bulacaksın. Onun için elinden geleni yap, sonra da onu mutfağa götür.SanırımDobbybizimiçinonabakacaktır."

"Pe-peki,"dediMadamPomfrey,şaşırmışhalde.Odaçıktı.

Dumbledoreyinekonuşmayabaşlamadanönce,kapınınkapanmasınıveMadamPomfrey'ninayakseslerininuzaklaşıpduyulmazhalegelmesinibekledi.

"Şimdide,"dedi,"aramızdanikikişininbirbirleriniolduklarıgibigörmelerininvaktigeldi.Sirius...herzamankibiçiminialırsan..."

Kocaman, kara köpek başını kaldırıp Dumbledore'a baktı ve sonra, bir anda,insanadönüştü.

Mrs.Weasleyferyadıbasıpyataktangerisıçradı.

"SiriusBlack!"dediçığlıkçığlığa,onuişaretederek.

"Anne,sus!"diyebağırdıRon."Endişelenecekbirşeyyok!"

Snapenebağırmış,nedegerisıçramıştı,amayüzündekorkuylahiddetkarışımıbirifadevardı.

"O!" diye hırladı, Sirius'a bakarak. Sirius'un yüzünden de aynı nefretokunuyordu."Onunburadaneişivar?"

"Burayabenimdavetimüzerinegeldi,"dediDumbledore,birbirine,birötekinebakarak. "Tıpkı senin gibi, Severus. ikinize de güveniyorum. Aranızdaki eskifarklılıklarıbirkenarabırakıpbirbirinizegüvenmenizinvaktigeldi."

Harry,Dumbledore'unmucize gibi bir şey istediğini düşündü. Sirius veSnapebirbirlerinebüyükbirnefretlebakıyorlardı.

"Hiçolmazsaapaçıkdüşmanlıktanvazgeçin,"dediDumbledore,sesindehafifbirsabırsızlıkla, "kısa vadede ona da razıyım. El sıkışacaksınız. Artık aynıtaraftasınız. Vakit daralıyor ve biz gerçeği bilenler bir arada durmazsak,hiçbirimiziçinumutkalmadıdemektir."

SiriusveSnapeağırağır-amahâlâ ikisidekarşısındakininbaşınakötübirşeygelmesinidiliyormuşgibibakarak-birbirlerineyaklaşıpelsıkıştılar.Veelleriniçabucakbıraktılar.

"Başlangıçiçinbudayeterli,"dediDumbledore,tekrararalarınagirerek."Şimdi,ikinize de birer görev vereceğim. Fudge'ın tutumu, her ne kadar beklenmedikolmasada, her şeyideğiştiriyor.Sirius, sendenhemenyola çıkmanı istiyorum.RemusLupin'i,ArabellaFigg'i,MundungusFletcher'ıalarmageçireceksin-yanieski tayfayı. Bir süre Lupin'de kal ve dikkati çekme; seninle oradan temasageçeceğim."

"Ama-"dediHarry.

Sirius'unkalmasınıistiyordu.Ondanyinebukadarçabukayrılmakistemiyordu.

"Çok yakında görüşeceğiz, Harry," dedi Sirius, ona dönerek. "Sana sözveriyorum.Amaelimdengeleniyapmamgerekiyor,anlıyorsun,değilmi?"

"Evet,"dediHarry."Evet...tabiikianlıyorum."

Sirius onun elini kavrayıp bıraktı,Dumbledore'a başıyla selam verdi ve tekrar

karaköpeğedönüştü.Odanınöbürucunakoştu,kapınınkolunupatisiyleçevirdi.Veodagitti.

"Severus," dedi Dumbledore, Snape'e dönerek. "Senden ne istemek zorundaolduğumubiliyorsun.Eğerhazırsan...hazırlıklıysan..."

"Hazırım,"dediSnape.

Her zamankinden daha solgun görünüyordu ve soğuk, siyah gözleri tuhaf birşekildeparıldıyordu.

Dumbledore, "O halde, iyi şanslar," dedi ve Snape'in tek kelime etmedenSirius'unardındançıkıpgidişini,yüzündehafifbirendişeifadesiyleizledi.

Dumbledorebirkaçdakikaboyuncakonuşmadı.

"Aşağıinmeliyim,"dedisonunda."Diggory'lerlegörüşmeliyim.Harry-iksirininkalanınıdaiç.Hepinizlesonragörüşürüz."

Dumbledore çıkarken Harry kendini yine yastığının üstüne bıraktı. Hermione,RonveMrs.Weasleyonabakıyorlardı.Uzuncabirsürehiçbirikonuşmadı.

"İksirinin geri kalanını içmelisin, Harry," dedi Mrs. Weasley sonunda.Komodinin üstündeki altın kesesini eliyle hafifçe kenara çekerek şişeye vekadeheuzandı."Uzunvegüzelbiruykuçek.Birsürebaşkabirşeydüşünmeyeçalış...Ödülünleneleralacağınıdüşün!"

"O altınları istemiyorum” dedi Harry ifadesiz bir sesle. "Siz alın. Kim alırsaalsın.Benimkazanmamamgerekirdi.OnlarıCedric'inalmışolmasıgerekirdi."

Labirentten çıktığından beri mücadele ettiği şey şimdi ona üstün gelmeküzereydi.Gözlerininiçköşelerindebiryanma,birbatmahissediyordu.Gözlerinikırpıştırdıvetavanabaktı.

"Seninsuçundeğildi,Harry,"diyefısıldadıMrs.Weasley.

"OnaKupa'yıbenimlebirliktealmasınısöyledim,"dediHarry.

Şimdi yanma hissi boğazına da inmişti. Keşke Ron başka tarafa baksa, diyedüşündü.

Mrs.Weasleyiksirikomodininüstünekoydu,eğildivekollarınıHarry'yedoladı.Harry daha önce hiç böyle, bir anne tarafından kucaklanır gibi kucaklandığınıhatırlamıyordu.Mrs.Weasleyonasarılırken,ogecegördüklerininbütünağırlığıüzerine çöktü. Annesinin yüzü, babasının sesi, Cedric'in yerde yatan cansız

bedeniningörüntüsü... hepsi kafasının içindedönüpdurmayabaşladı.Sonundadayanamaz hale geldi, içinden kurtulma mücadelesi veren ıstırap haykırışınıbastırmakiçinyüzünüburuşturdu.

DerkengürültülübirçarpmasesiduyulduveMrs.WeasleyileHarryayrıldılar.Hermionepencerekenarındaduruyordu.Elindebirşeyisıkısıkıtutuyordu.

"Özürdilerim,"diyefısıldadı.

"İksirin,Harry,"dediMrs.Weasleyçabucak,elinintersiylegözlerinisilerek.

Harry hepsini bir dikişte içti. İksir etkisini anında gösterdi. Rüyasız uykununağır, karşı konulmaz dalgaları üstüne çöktü ve Harry kendini yastığa bıraktı.Artıkdüşünmüyordu.

OTUZYEDİNCİBÖLÜM:BAŞLANGIÇ

Harrybiraysonrabiledönüpgeriyebaktığında,buolaylarıizleyenbirkaçgüneait anılarının çok az olduğunu görebiliyordu. Sanki o gece o kadar çok şeyyaşamıştıki,hafızasıondansonrasınıalmamıştı.Varolananılarıysasondereceacılıydı. Bunların içinde belki de en berbatı, ertesi sabah Diggory'lerlebuluşmasıydı.

Olup bitenler için onu suçlamadılar; tam tersine, ikisi de Cedric'in cesedinionlara geri getirdiği için teşekkür ettiler. Mr. Diggory konuşmanın büyükbölümünde hıçkıra hıçkıra ağladı. Mrs. Diggory'nin kederiyse gözyaşıdökemeyecekkadarderinmişgibigörünüyordu.

HarryonlaraCedric'innasılöldüğünüanlatınca,"Öyleyseçokazacıçekti,"dediMrs.Diggory. "Hem,Amos... tamTurnuva'yı kazandığı sıradaöldü, değilmi?Eminimkimutluolmuştur."

Gitmek için kalktıklarında, başını eğipHarry'ye baktı ve, "Kendine göz kulakol,"dedi.

Harrykomodininüstündekialtınkesesinialdı."Bunusizalın,"diyemırıldandı."Cedric'inhakkı,orayaönceoulaştı,alın-"

AmaMrs.Diggorygeriye çekildi. "Yohayır, o senin canım, alamayız... sendekalsın."

*****

Harry ertesi sabahGryffindorKulesi'ne döndü.Hermione ile Ron'un dediğinegöre, Dumbledore o sabah kahvaltıda okula hitaben bir konuşma yapmıştı.Onlardan sadeceHarry'yi kendihalinebırakmalarını istemişti.Kimseona sorusormayacak ya da labirentte neler olduğunu anlatsın diye başının etiniyemeyecekti. Harry çoğu kişinin koridorlarda onun uzağından geçtiğini, gözgöze gelmekten kaçındığını fark etti. Bazıları o geçerken ellerini ağızlarınakoyupbirşeylerfısıldaşıyorlardı.Harryçoğunun,RitaSkeeter'ınonunnekadar

dengesizvebelkide tehlikeliolduğuhakkındakiyazısına inandığınısanıyordu.Belki de Cedric'in nasıl öldüğü konusunda kendi teorilerini oluşturmuşlardı.Aslındapekdealdırmıyordu.Ençokhoşunagiden,RonveHermione'yleoturupbaşka şeylerden konuşmaktı, ya da onların kendisini istediği gibi düşünmeyebırakıpsatrançoynamalarıydı.Üçünün,sözcükleredökmekzorundaolmadıklarıbir anlaşmayavarmışolduklarınıhissediyordu.ÜçüdeHogwartsdışındanelerolup bittiği konusunda bir işaret, bir haber bekliyordu - ve kesin bir şeylerbilmeden, neler olup biteceğine ilişkin tahminlerde bulunmak yararsızdı. Bukonuya ancak Ron, Harry'ye, Mrs. Weasley'nin eve dönmeden önceDumbledore'layaptığıkonuşmayıanlattığızamandeğindiler.

"Annem ona bu yaz senin okuldan ayrılır ayrılmaz bize gelip gelemeyeceğinisormaya gitmişti," dedi. "AmaDumbledore senin Dursley'lere gitmeni istiyor,hiçdeğilseilkbaşta."

"Neden?"diyesorduHarry.

Ronsıkıntıylabaşınısalladı."Dumbledore'unkendinegörenedenleriolduğunusöyledi.Herhaldeonagüvenmemizgerek,değilmi?"

Ron veHermione'nin dışındaHarry'nin konuşabildiği tek kişiHagrid'di.ArtıkKaranlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenleri olmadığı için, dersleri boşgeçiyordu.Bir perşembe günü öğleden sonraki boş dersten yararlanıpHagrid'iziyaret etmeye kulübesine gittiler. Pırıl pırıl, güneşli bir gündü. Onlaryaklaşırlarken,Fangaçıkkapıdandışarıfırladı,havlıyorvekuyruğunudeligibisallıyordu.

Hagrid,"Kimo?"diyerekkapıyageldi."Harry!"

Uzunadımlarlayanlarınagitti,tekkoluylaHarry'yikucakladı,saçlarınıkarıştırdıve,"Senigörmeknegüzel,ahbap,"dedi."Senigörmeknegüzel."

Hagrid'in kulübesine girdikleri zaman, şöminenin önündeki tahtamasada kovabüyüklüğündefincanlarlatabaklarolduğunugördüler.

Hagrid,"Olympe'ylebirfincançayiçtik,"dedi."Azöncegitti."

"Kim?"dediRonmerakla.

"MadamMaximetabiiki!"dediHagrid

Ron,"İkinizbarıştınızyani,öylemi?"diyesordu.

Hagridhavalıhavalı,"Nedenbahsettiğinianlamıyorum,"dedi.Dolaptanbirkaç

fincan daha aldı.Onlara çay yapıp bir tabak da gözleme ikram ettikten sonra,sandalyesinde arkaya yaslandı. Böcek karası gözleriyle Harry'yi iyice birinceledi.

Boğukbirsesle,"İyisinya?"diyesordu.

"Evet,"dediHarry.

"Hayır,değilsin,"dediHagrid."Elbettedeğilsin.Amaolacaksın."

Harryhiçbirşeysöylemedi.

Hagrid, "Onun geri döneceğini biliyordum," dedi. Harry, Ron ve Hermionebüyükbir şaşkınlık içindeonabaktılar. "Yıllardırbiliyordum,Harry.Oradabiryerlerde, vaktinin gelmesini beklediğini biliyordum.Er geç olacaktı bu. Şimdioldu işte, biz de bize düşeni yapmalıyız. Mücadele edeceğiz. Adamakıllıgüçlenmeden onu durdurabiliriz belki. En azından, Dumbledore'un planı bu.Büyükadam,Dumbledore.Oyanımızdaoldukça,fazlakaygılanmıyorum."

Hagridonlarınyüzündekiinanmazifadelerigörünce,çalıgibikaşlarınıkaldırdı.

"Oturupdakaygılanmanınfaydasıyok,"dedi."Başagelecekolangelir,ozamanbizdekarşısınaçıkarız.Dumbledorebanaseninneleryaptığınıanlattı,Harry."

Harry'yebakarkenHagrid'ingöğsükabardı. "Evet,babandaancakbukadarınıyapardıvebenimkitabımdabundanbüyükövgüyok."

Harryonagülümsedi.Günlerdirilkkezgülümsüyordu.

"Dumbledore senden ne yapmanı istedi, Hagrid?" diye sordu. "ProfesörMcGonagall'ıyollayıpseninleveMadamMaxime'legörüşmekistedi...ogece."

"Yaz için bana küçük bir iş verdi," dedi Hagrid. "Ama gizli. Bundan sözetmememgerek,sizebile.Olympede-sizMadamMaximediyorsunuz-benimlegelebilir.Sanırımgelecek.Sanırımonuiknaettim."

"Voldemort'lamıilgili?"

Hagridbuadıduyuncairkildi.

“Olabilir," diye lafı geçiştirdi. "Şimdi... kimbenimle gelip de geriye kalan tekKeleker'i ziyaret etmek ister?"Yüzlerindeki ifadeyi görünce de, telaşla ekledi:"Şaka-şaka!"

*****

Privet Drive'a dönmeden önceki son gece, Harry yatakhanede sandığınıtoplarkeniçindebirsıkıntıvardı.YılSonuŞöleni'ndenödükopuyordu.Oysabuşölençoğukezbirkutlamaolurdu,Binalar-ArasıŞampiyona'yıkiminkazandığıbu şölende ilanedilirdi.Harryhastanekanadındanayrıldığındanberikalabalıksaatlerde Büyük Salon'a gitmekten kaçınmıştı, diğer öğrencilerin bakışlarıylakarşılaşmamak için salonun neredeyse boş olduğu sırada yemek yemeyi tercihetmişti.

O,RonveHermionesalonagirdiklerinde,herzamankisüslemelerinolmadığınıfark ettiler. Normalde Büyük Salon, Yıl Sonu Şöleni'nde şampiyon binanınrenkleriyle donatılırdı. Oysa bu gece, öğretmenler masasının arkasındakiduvardasiyahperdelervardı.HarryonlarınCedric'ekarşıbirsaygıifadesiolarakoradabulunduklarınıhemenanladı.

GerçekDeli-GözMoodyöğretmenlermasasındaydı.Tahtabacağıylasihirligözüyerine dönmüştü. Moody son derece işkilliydi, biri ona bir şey söyledi miyerinde zıplıyordu. Harry ona kabahat bulmadı; Moody'nin saldırı korkusu,kendi sandığında on ay hapis kalınca daha da artmış olmalıydı. ProfesörKarkaroff'un sandalyesi boştu. Harry, diğer Gryffindor'larla birlikte yerineotururken, Karkaroff'un şimdi nerede olduğunu, Voldemort'un onu yakalayıpyakalamadığınımeraketti.

Madam Maxime hâlâ oradaydı. Hagrid'in yanında oturuyordu. Usul usulkonuşuyorlardı.Daha ötede,Snape, ProfesörMcGonagall'ın yanına oturmuştu.Harry ona bakarken Snape'in gözleri bir an Harry'nin üstünde durakladı.Yüzündeki ifadeye anlam vermek güçtü. Her zamanki kadar ekşi suratlı vesevimsiz görünüyordu. Harry, Snape gözlerini kendisinin üstünden çektiktensonradaonabakmayısürdürdü.

Voldemort'un döndüğü gece, Snape, Dumbledore'un emriyle ne yapmıştı? Veniçin... niçin... Dumbledore, Snape'in gerçekten onların yanında olduğundan okadar emindi? Snape onlar adına casusluk etmişti, Dumbledore Düşünseli'ndesöylemiştibunu.Snape'in"kendihayatınıbüyükbirtehlikeyeatarak"Voldemortaleyhine casusluk yapmaya başladığını söylemişti. Yine bu işi mi yapmayabaşlamıştı?ÖlümYiyenler'letemasamıgeçmiştiyoksa?Dumbledore'untarafınahiçgeçmemişde, tıpkıVoldemortgibivaktigelsindiyebeklemişnumarasımıyapıyorduÖlümYiyenler'e?

Profesör Dumbledore öğretmenler masasında ayağa kalkınca, Harry derindüşüncelerinden sıyrıldı. Zaten Yıl Sonu Şöleni'nde genelde olduğundan çokdahagürültüsüzolanBüyükSalon,suspuskesildi.

"Birdersyılıdaha,"

dediDumbledore,sıraylahepsinebakarak,

"sonaerdi."

Durakladı, gözleri Hufflepuff masasına dikildi. Dumbledore ayağa kalkmadanönceki en sessizmasa onlarınmasasıydı.Yüzleri de salondaki herkesinkindendahahüzünlüvesoluktu.

"Bugecesizesöylemekistediğimçokşeyvar,"

dediDumbledore.

"Amaönceçokdeğerlibirinsanıkaybettiğimizibelirtmekisterim.Odaburadaoturmuş-"

EliyleHufflepuffmasasınıgösterdi-

"bizimle birlikte şölenin tadını çıkarıyor olmalıydı.Hepinizden ayağa kalkmanızı ve kadehlerinizi CedricDiggory'ninşerefinekaldırmanızıricaediyorum."

Öyle yaptılar, hepsi. Salondaki herkes ayağa kalkarken masalar gacırdadı;kadehlerinikaldırdılarveyüksek,tok,gürüldeyentekbirsesle"CedricDiggory"adıyankılandı.

Kalabalık arasındaHarry'nin gözüneCho çarptı. Yaşlar yüzünden aşağı sessizsessizakıyordu.Tekraryerlerineotururlarken,Harrygözlerinimasayadikti.

Dumbledore,

"Cedric, Hufflepuff binasını tanımlayan birçok niteliğintimsaliydi."

diyedevametti.

"İyivesadıkbirdosttu,çokçalışkandı,adildavranmayadeğer verirdi. Ölümü, onu yakından tanısanız datanımasanız da, hepinizi etkiledi. Bu yüzden bu ölümünnasıl meydana geldiğini tam olarak bilmeye hakkınızvar."

HarrybaşınıkaldırıpDumbledore'abaktı.

"CedricDiggory,LordVoldemorttarafındankatledildi."

Büyük Salon'u panik halinde bir fısıltı dolaştı. İnsanlar inanamayarak, dehşetiçinde, gözlerini Dumbledore'a dikmiş bakıyorlardı. Dumbledore ise, onlarınmırıldanmalarınınsonaermesinibeklerkençoksakingörünüyordu.

Dumbledore,

"SihirBakanlığı,"

diyedevametti,

"bunu size söylememi istemiyor. Belki de anne

babalarınızdan bir kısmı bunu söylediğimi duyuncadehşete kapılacak - ya Lord Voldemort'un döndüğüneinanmadıkları için, ya da bunu size söylemememgerektiğini düşündüklerinden, çünkü çok gençsiniz. Amabengerçeğingenellikleyalanatercihedilmesigerektiğineinanırım. Cedric bir kaza sonucu ya da kendi hatasıyüzünden ölmüş gibi davranmak ise, onun anısınahakarettir."

Şimdi salondaki her yüz, afallamış ve korku dolu bir halde, Dumbledore'açevrilmişti... ya da hemen hemen her yüz. Harry, Slytherin masasında DracoMalfoy'un Crabbe ve Goyle'a bir şeyler fısıldadığını gördü. Midesinde ani,yakıcı, neredeyse hastalıklı bir öfke hissetti. Kendini zorlayarak yenidenDumbledore'abaktı.

Dumbledore,

"Cedric'in ölümüne ilişkin olarak sözü edilmesi gerekenbiridahavar,"

diyedevametti.

"HarryPotter'ıkastediyorumelbette."

BazıbaşlarHarry'yedönerken,BüyükSalon'dabir türdalgalanmaoldu.SonragözlerhemenyineDumbledore'açevrildi.

"HarryPotter,LordVoldemort'dankaçmayıbaşardı."

dediDumbledore.

"Kendi hayatını tehlikeye atarak Cedric'in cesediniHogwarts'agetirdi.Heryönüyle,LordVoldemort'lakarşıkarşıya gelmiş pek az büyücünün gösterdiği türden bircesaretsergiledi.Vebununiçinonunşerefineiçiyorum."

Dumbledore ağırbaşlı bir edayla Harry'ye döndü ve bir kez daha kadehinikaldırdı. Büyük Salon'daki hemen hemen herkes de onun yaptığını yaptı.Cedric'inadınımırıldandıklarıgibionunadınıdamırıldandılarveşerefineiçtiler.AmaHarry,ayaktakilerinarasındakibiraçıklıktan,Malfoy,CrabbeveGoyleileötekiSlytherin'lerdençoğununkarşıkoyarcasına,kadehlerineellerinisürmedenyerlerindeoturduklarınıgördü.Dumbledoreiseonlarıgörmedi.Sihirlibirgözüyoktusonuçta.

Herkesbirkezdahayerineoturunca,Dumbledorekonuşmasınısürdürdü:

"Üç-Büyücü Turnuvası'nın amacı, sihir dünyasındakaynaşmayı ilerletmek, teşvik etmekti. Olup bitenlerinışığı altında -yani Lord Voldemort döndüğüne göre-böylesibağlareskisindendeönemligörünüyor."

Dumbledore bakışlarını Madam Maxime ve Hagrid, Fleur Delacour'la diğerBeauxbatons öğrencileri ve Slytherin masasındaki Krum'la Durmstrang'larüzerinde dolaştırdı. Harry, Krum'un tedirgin, hatta neredeyse korkmuşgöründüğünü fark etti. SankiDumbledore'un sert bir şeyler söylemesini beklergibiydi.

Dumbledore,

"Busalondakiherkonuk,"

dedivegözleriDurmstrangöğrencileriüzerindedurdu,

"buraya gelmek isterse eğer, her zaman memnuniyetlekarşılanacaktır.Hepinizebirkezdahaşunusöylüyorum:LordVoldemort döndüğüne göre, ne kadar birleşirsek okadargüçlü,nekadarbölünürsekokadarzayıfoluruz.

Lord, Voldemort'un anlaşmazlık ve düşmanlık tohumlarıekme yeteneği çok büyüktür. Bununla ancak, aynıderecede güçlü bir dostluk ve güven bağı kurarakmücadele edebiliriz. Eğer hedeflerimiz aynıysa,kalplerimizdeaçıksa,alışkanlıkvedilfarklılıklarıhiçbirşeyifadeetmez.

Ben önümüzde karanlık ve zor bir dönem olduğunainanıyorum - hayatımda yanılmış olmayı hiç bu kadarkuvvetleumutetmemiştim.Busalondabulunanlardanbirkısmı Lord Voldemort'un elinde bizzat ıstırap çekti.Çoğunuzun ailesi paramparça oldu. Bir hafta önce, biröğrenciaramızdanalındı.

Cedric'ihatırlayın.Güngelirdedoğruolanlakolayolanarasında seçim yapmanız gerekirse eğer, iyi kalpli,yardımsevervecesurbirçocuğa,sırfLordVoldemort'unyoluna çıktığı için neler olduğunu hatırlayın. CedricDiggory'yihatırlayın."

*****

Harry'ninsandığıtoplanmıştı;Hedwigsandığıntepesindekikafesineyerleşmişti.Harry, Ron ve Hermione kalabalık Giriş Salonu'nda diğer dördüncü sınıföğrencileriyle birlikte, onlarıHogsmeade İstasyonu'na götürecek olan arabalarıbekliyorlardı.Yinegüzelbiryazgünüydü.HarryoakşamPrivetDrive'avardığızaman,orasınınsıcakveyapraklarabürünmüşolacağını,çiçektarhlarınıbirrenkcümbüşünedönüşmüşhaldebulacağını tahminediyordu.Amabudüşünceonuhiçdekeyiflendirmedi.

"'Arry!"

Dönüp baktı. Fleur Delacour şatoya giden taş basamaklardan hızla çıkıyordu.Harryonunarkasındakiarazide,hayligeride,Hagrid'indevatlardanikitanesiniarabaya koşmak için Madam Maxime'e yardım ettiğini gördü. Beauxbatonsarabasıyolaçıkmaküzereydi.

Fleuronunyanınagelipeliniuzatırken,"Uma'ımyinnegörüşürüs"dedi."Bu'adabirişbulurumuma'ım,İngilizcemiyilerletmekiçin."

Ronboğazlanıyormuşgibibirsesle,"Zatençokiyi,"dedi.Fleuronagülümsedi;Hermionekaşlarınıçattı.

Fleurdönüpgiderken,"Hoşçakal,'Arry,"dedi."Seninletanıştı'masevindim!"

Gümüşi saçları güneş ışığında dalga dalga, çimenleri telaşla geçip MadamMaxime'in yanına giden Fleur'u izleyen Harry'nin morali ister istemez birazdüzelmişti.

Ron, "Bakalım Durmstrang öğrencileri nasıl geri gidecekler?" dedi. "SenceKarkaroffolmadanogemiyiidareedebilirlermi?"

Huysuz bir ses, "GemiyiKarkaroff iddare etmiyorrdu," dedi. "Okamarrasındaoturuyordu, buttun iji biz yapıyorduk." Krum, Hermione ile vedalaşmayagelmişti."Birkonujalımmı?"diyesorduona.

"Ah... evet... tabii," dedi Hermione, biraz bocalayarak. Krum'un peşindenkalabalığınarasındagözdenkayboldu.

Ron onun arkasından yüksek sesle, "Acele etsen iyi olur!" diye bağırdı."Arabalarıngelmesineazkaldı!"

Ne var ki, arabaları gözleme işiniHarry'ye bıraktı ve sonraki birkaç dakikayı,KrumileHermione'ninnelerçevirdiğinigörmekiçinboynunuuzatıpkalabalığınüstünden bakarak geçirdi. Onlar da çok geçmeden döndüler zaten. Ron,Hermione'yebaktı,amaonunyüzühaylisakindi.

KrumbirdenHarry'ye,"Diggory'yisevmişttim,"dedi."Banakarjıhepkibbardıhep. Durmstrang'dan oldu'um halde - Karkarroff'la birrlikte," diye ekledi,kaşlarınıçatarak.

"Yenibirmüdürünüzvarmı?"diyesorduHarry.

Krumomuzlarınısilkti.TıpkıFleurgibieliniuzatıpHarry'ninelinisıktı,sonradaRon'unkini.

Ron acılı bir iç mücadele geçiriyormuş gibiydi. Ancak Krum dönüp gitmeküzereyken,Ronbirdenpatladı:"İmzanıricaedebilirmiyim?"

Şaşırmış ama memnun görünen Krum, Ron için bir parşömen parçasınıimzalarken, Hermione gülümseyerek şimdi yoldan onlara doğru tangır tungurgelenatsızarabalaradöndü.

*****

King's Cross'a doğru yolculukları sırasında hava, önceki eylülde Hogwarts'ageldikleri günkünden alabildiğine farklıydı. Gökte tek bir bulut yoktu. Harry,Ron ve Hermione kendi başlarına oturacakları bir kompartıman bulmayıbecerdiler. Hiç durmadan ötmesini durdurmak için Pigwidgeon'ı yine Ron'unresmi cüppesinin altına saklamışlardı; Hedwig, başı kanadının altında,uyukluyordu;Crookshanksiseboşbirkoltuğakocaman,tüylübirturuncuyastıkgibi kıvrılmıştı. Harry, Ron ve Hermione, tren onları hızla güneye doğrugötürürken, bütün hafta konuştuklarından daha fazla ve daha serbestçekonuştular. Dumbledore'un Yıl Sonu Şöleni'ndeki konuşması, Harry'ye sankiiçindeki tıkanıklığı açmış gibi geliyordu. Olan biteni tartışmak o kadar acıvermiyordu artık. Dumbledore'un Voldemort'u durdurmak için daha şimdidennasıl bir eyleme geçmiş olabileceği konusundaki konuşmalarını, ancak yemekarabasıgelincekestiler.

Hermionearabadandönüpdeparasınıokulçantasınakoyduktansonra,çantadanbirGelecekPostasıçıkardı.

Harryşöylebirbaktı,neyazdığınıbilmeyi istediğindenhiçemindeğildi.Amaonun gazeteye baktığını görenHermione, sakin sakin, "Hiçbir şey yok," dedi."İstersen kendin de bak, ama bir şey yok. Her gün kontrol ediyorum. Sadeceüçüncügörevdensonrakigün,seninTurnuva'yıkazandığınıbildirenkısabiryazıvardı. Cedric'in sözünü bile etmemişlerdi. Bana sorarsan, Fudge suskun

kalmalarıiçinbaskıyapıyor."

"Rita'yıaslasusturamaz,"dediHarry."Böylebirhikâyede,asla."

"Ah,Ritaüçüncügörevdenberihiçbir şeyyazmadı,"dediHermione, tuhafbirşekilde yapmacık bir sesle. "Aslını sorarsanız," diye ekledi, şimdi sesi biraztitriyordu, "Rita Skeeter uzun süre hiçbir şey yazmayacak. Onun foyasınımeydanaçıkarmamıistemiyorsayani."

"Sennediyorsun?"dediRon.

Hermione bir solukta, "Okul arazisine girmemesi gerekirken özel konuşmalarınasıldinlediğiniöğrendim,"dedi.

Hermione günlerdir bunu onlara söylemek için ölüp bitiyormuş da, olanlaryüzündenkendinitutmakzorundakalmışgibigeldiHarry'ye.

"Nasılyapıyordubunu?"diyesorduHarryhemen.

"Nasılanladın?"diyesorduRon,Hermione'yebakarak.

Hermione,"Eh,"dedi,"aslındabufikribanasenverdin,Harry."

ŞaşıranHarry,"Benmi?"dedi."Nasıl?"

Hermionesevinçle,"Antenmeselesi"dedi.

"Amasençalışmazdemiştin-"

"Haa, elektronik antenler değil," dedi Hermione. "Böcek antenleri... Hani senantendeyinceRonböcekantenisanmıştıya,haklıymışmeğer...RitaSkeeter"-Hermione'nin sesi sakin bir zaferle titriyordu- "kayıtsız birAnimagus. İstediğianda -", Hermione çantasından küçük, mühürlü bir cam kavanoz çıkardı, "-böceğedönüşebiliyor."

"Şakaediyorsun,"dediRon."Yapmadın...odeğil..."

"Ah,evet,o,"dediHermionemutlumutlu,kavanozuonlarınönündesallayarak.

Kavanozuniçindebirkaçküçükdallayaprakvekoca,şişkobirböcekvardı.

"Olamaz - şaka ediyorsun -" diye fısıldadı Ron, kavanozu kaldırıp gözlerineyaklaştırarak.

"Hayır, etmiyorum," dedi Hermione gülümseyerek. "Onu hastane kanadında,pencere pervazında yakaladım. Yakından bakarsan, antenleri çevresindekiişaretlerin,taktığıoçirkingözlüğünçerçevesinetıpatıpbenzediğinigörürsün."

Harry bakınca onun haklı olduğunu gördü. Ve bir şey hatırladı. "Hagrid'inMadam Maxime'e annesini anlattığını duyduğumuz gece heykelde bir böcekvardı!"

"Aynenöyle,"dediHermione."VeViktor,bizgölkıyısındakonuştuktansonra,saçımdanbirböcekçıkardı.Veeğerfenahaldeyanılmıyorsam,Rita,seninyaraizinin acıdığı günKehanet sınıfının pencere pervazına tünemişti. Yıl boyuncayazacakhikâyebulmakiçinvızırvızırdolaşıpdurdu."

"Malfoy'uağacınaltındagördüğümüzde..."dediRonağırağır.

Hermione,"Onunlakonuşuyordu,elindeydi,"dedi."Malfoybiliyordutabii.Rita,Slytherin'lerle o küçük, tatlı söyleşileri bu sayedeyaptı.Onunyasadışı bir şeyyaptığıumurlarındabiledeğildi,yeterkibizimhakkımızdaveHagridhakkındakorkunçşeyleryazsın."

Hermione cam kavanozu Ron'dan alarak, öfkeyle cama yapışmış vızıldayanböceğegülümsedi.

"Londra'ya gittiğimizde kendisini serbest bırakacağımı söyledim ona," dedi."Anlıyorsunuz ya, kavanoza bir Kırılmazlık Büyüsü yaptım, Rita biçimdeğiştiremiyor.Vetüykaleminibiryılboyuncakendisinesaklamasınısöyledim.Bakalım, insanlar hakkında korkunç yalanlar yazma alışkanlığındankurtulabilecekmi?"

HuzuriçindegülümseyenHermioneböceğiyenidenokulçantasınayerleştirdi.

Kompartımanınkapısıkayarakaçıldı.

"Çokakıllıca,Granger,"dediDracoMalfoy.

Crabbe veGoyle arkasında duruyorlardı. Üçünün de,Harry'nin şimdiye kadaronları gördüğünden çok daha kendinden memnun, kibirli ve tehdit edici birhallerivardı.

Malfoy,kompartımanaadımatıp,dudaklarında titreşenyılışıkbirsırıtışla tekertekerhepsinebakarak,"Demekböyle,"dedi."Garibanbirmuhabiryakaladınız,PotterdayineDumbledore'ungözdeçocuğuoldu.Amannegüzel."

Sırıtışıbütünyüzüneyayıldı.CrabbeveGoylepispisgüldüler.

"Düşünmemeyeçalışıyoruz,öylemi?"dediMalfoytatlıtatlı,herüçünedebaktı."Böylebirşeyolmamışgibidavranmayaçalışıyoruz,ha?"

"Çıkdışarı,"dediHarry.

Dumbledore'un Cedric hakkındaki konuşması sırasında Crabbe ile Goyle'a birşeyler fısıldayışını gözlediğinden beri Malfoy'la hiç yan yana gelmemişti.Kulaklarındabirtürçınlamaduyuyordu.Elicüppesininaltındakiasasınıkavradı.

"Kaybeden tarafı seçtin, Potter! Seni uyarmıştım! Sana arkadaşlarını dahadikkatli seçmeni söylemiştim, hatırladınmı?Trende ilk karşılaştığımızda, haniHogwarts'taki ilk gün? Sana böyle ayaktakımıyla takılmamanı söylemiştim!"BaşıylaRonveHermione'yiişaretetti."Artıkçokgeç,Potter!İlkonlargidecek,mademartıkKaranlıkLordgeridöndü!İlkolarakBulanıklar'laMugglesevenler!Eh-dahadoğrusuikinciolarak-çünküDiggorybirin–"

Sankibirisikompartımandabirkutuhavaifişekpatlatmıştı.Heryöndenkopupgelen büyülerin göz kamaştıran parıltısıyla körleşen, bir dizi gümleme sesiylesağırlaşanHarrygözlerinikırpıştırıpyerebaktı.

Malfoy, Crabbe ve Goyle kapı ağzında baygın yatıyorlardı. Harry, Ron veHermione ayaktaydı, üçü de farklı bir uğursuzluk büyüsü kullanmıştı. Dahası,bunuyapanlarsadeceonlardeğildi.

Fred, Goyle'a basıp kompartmana girerken, sakin bir sesle, "Bu üçünün nelerçevireceğini anlayalım diye düşündük," dedi. Asası elindeydi, onun hemenardından,Malfoy'unüstünebasmayaözengöstererekiçerigirenGeorge'unkideöyle.

George, Crabbe'ye bakarak, "İlginç bir etki," dedi. "Furnunculus lanetini kimyaptı?"

"Ben,"dediHarry.

“Tuhaf," dedi George neşeyle. "Ben de Pelte-Bacak kullandım. Demek buikisininkarıştırılmamasıgerekiyormuş.Yüzündebirsürüküçükküçükdokunaççıktı,baksana.Eh,onlarıburadabırakmayalım,dekorapekkatkılarıyok."

BaygınolanMalfoy,CrabbeveGoyle,kendilerinihedefalankarmauğursuzlukbüyüsününetkisiylegerçektendeberbatmıberbat görünüyorlardı.Ron,HarryveGeorge onları tekmeleyerek, yuvarlayarak, iterek koridora çıkardılar. Sonradakompartımanagiripkapıyıkapattılar.

Fredbirdesteiskambilçıkararak,"PatlamalıPiştioynayan?"diyesordu.

Beşincielinortasınagelmişlerdiki,Harryaklındakisoruyusormayakararverdi.

"Artıkbizesöyleyeceksiniz,ha?"dediGeorge'a."Kimeşantajyapıyordunuz?"

"Ha,"dediGeorge,karanlıkbiredayla."Oiş."

Fred başını sabırsızca sallayarak, "Önemi yok," dedi. "Önemli bir şey değildi.Yani,artıkdeğil."

Georgeomuzsilkerek,"Vazgeçtik,"dedi.

Ama Harry, Ron ve Hermione bıkmadan sorup durdular ve sonunda Fred,"Tamam,tamam,"dedi."Gerçektenbilmekistiyorsanız...LudoBagman'dı."

"Bagmanmı?"dediHarrysertçe."Odakarıştımıdiyorsun-"

"Yokcanım,"dediGeorgebezginbezgin."Öylebirşeydeğil.Salakrezil.Kafasıokadarçalışmazki."

"Ee,neydiöyleyse?"dediRon.

Fred önce durakladı, sonra, "Quidditch Dünya Kupası'nda onunla girdiğimizbahsi hatırlıyormusunuz?" dedi. "Hani İrlanda kazanacak, ama Snitch'i Krumyakalayacakdemiştik?"

HarryveRonbirazdüşünüp,"Evet,"dediler.

"Eh, o rezil bize İrlanda maskotlarından yakaladığı ayakkabıcı cin altınıylaödemeyapmış."

"Ee?"

"Ee'si,"dediFredsabırsızlıkla,"yokoldugitti,değilmi?Ertesisabahyokolupgitmişti!"

"Ama-biryanlışlıkolmuşturherhalde,"dediHermione.

Georgeacıacıgüldü."Evet,bizdeöylesandık,ilkbaşta.Sandıkki,onayazıpbir yanlışlık olduğunu söylersek, paraları sökülür. Nerdeee. Mektubumuzugörmezden geldi. Hogwarts'ta onunla bu konuyu konuşmaya çalıştık, ama herseferindebirbahanebulupbizdenkaçtı."

"Sonunda iyice çirkefleşti," dedi Fred. "Kumar oynayamayacak kadar gençolduğumuzu,bizezırnıkvermeyeceğinisöyledi."

Georgegözlerindenateşlersaçarak,"Bizdeparamızıgeriistedik,"dedi.

"Reddetmediya!"dediHermione,soluğukesilmişhalde.

"Tamüstünebastın,"dediFred.

"Amaosizinbiriktirdiğinizbütünparaydı!"dediRon.

"Banamı söylüyorsun?" dedi George. "Tabii sonundameseleyi öğrendik. LeeJordan'ınbabasıdaBagman'danparasınıalmaktabirazsıkıntıçekmiş.AnlaşılanBagman'ıncincücelerlebaşıbeladaymış.Onlardançokmiktardaborçaltınalmış.BircincüceçetesiDünyaKupası'ndansonraonuağaçlıktakıstırmışveelindenbütün altınını almış, ama bu altınlar bile borçlarını kapatmaya yetmemiş.Gözaltında tutmak için onu Hogwarts'a kadar izlemişler. Kumarda her şeyinikaybetmiş.BirbirinesürtecekikiGalleon'ukalmamış.Pekiobudala,cincücelerenasılödemeyapmayıteklifetmiş,biliyormusunuz?"

"Nasıl?"dediHarry.

Fred,"Seninüzerinebahsegirmiş,oğlum,"dedi."SeninTurnuva'yıkazanacağınüzerinebüyükbirbahsegirmiş.Cincücelerekarşı."

"Demekonuniçinboyunakazanmamayardımetmeyeçalışıyordu!"dediHarry."Eh-kazandımama,değilmi?Yanisizealtınınızıödeyebilir."

George, "Hayır," diye başını salladı. "Cincüceler ondan da çirkef. SeninDiggory'le berabere bitirdiğini, oysa Bagman'ın senin tek başına şampiyonolmanabahsegirdiğinisöylemişler.Bagmandakaçmakzorundakalmış.Üçüncügörevdenhemensonrakaçtı."

Georgederinderiniçiniçekerekiskambilleriyenidendağıttı.

Yolculuğungerikalanıhaylihoşgeçti.HattaHarry,keşkebuyolculukbütünyazsürsedeKing'sCross'ahiçvarmasak,diyedüşündü...Amaoyılacıbirşekildeöğrendiği gibi, ileride tatsız bir şey varsa, zaman yavaşlamıyordu. Kısa süresonradaHogwartsEkspresi,PeronDokuzÜçÇeyrek'eyanaşmıştı.Öğrencilerinerkenherzamankikargaşavegürültükoridorlarıdoldurdu.RonveHermionesandıklarını taşıyarak Malfoy, Crabbe ve Goyle'un yanından geçmeyeçabaladılar.

Ancak,Harrykompartımandakaldı."Fred-George-durunbirdakika."

İkizlerdönüpbaktılar.HarrysandığınıaçarakÜçbüyücüödülünüçıkardı.

"Alın,"dedivekeseyiGeorge'unelineattı.

"Ne?"dediFred,tamanlamıylaafallamışgörünüyordu.

Harryısrarla,"Alın,"diyetekrarladı."Benistemiyorum."

GeorgekeseyigerisingeriHarry'yevermeyeçalışarak,"Çatlaksınsen"dedi.

"Hayır,değilim,"dediHarry."Alınveicatlarınızısürdürün.Şakadükkânıiçin."

Fredneredeysehuşuiçindebirsesle,"Gerçektençatlak"dedi.

Harry azimle, "Dinleyin," dedi. "Eğer almazsanız, lağımdan aşağı atarım. Buparayı istemiyorum, ihtiyacım da yok. Ama birkaç kahkahaya ihtiyacım var.Hepimizinbirkaçkahkahayaihtiyacıvar.Vesanırımki,çokgeçmedendahadafazlaihtiyacımızolacak."

George halsizce, "Harry," dedi. Bir yandan da para kesesini elinde tartıyordu."BuradabinGalleonolmalı."

Harrysırıtarak,"Öyle,"dedi."Düşünsenize,kaçKanaryaKremasıçıkar."

İkizleronabakakaldılar.

"Annenize nereden aldığınızı söylemeyin, yeter... Ama düşünecek olursanız,belkiartıkBakanlık'agirmenizeokadardaheveslideğildir..."

Fred,"Harry,"diyebaşladı,amaHarryasasınıçekti.

"Bakın," dedi kararlı bir sesle, "alın, yoksa size uğursuzluk büyüsü yaparım.Artık sağlam birkaç tane öğrendim. Yalnız, bana bir iyilik yapın, tamammı?Ron'ayeniresmicüppeleralınvebizaldıkdeyin."

OnlarbaşkatekkelimeedemedenHarrykompartımandançıktı,hâlâuğursuzlukbüyüsüizleriiçindeyerdeyatanMalfoy,CrabbeveGoyle'unüstünebasıpgeçti.

Vernon Enişte bölmenin yanında bekliyordu. Mrs. Weasley de hemen onunyakınındaydı.Mrs.Weasley,Harry'yi görünce ona sıkı sıkı sarıldı ve kulağınafısıldadı:"SanırımDumbledoreyazınsonlarınadoğrubizegelmeneizinverecek.Temasıkesme,Harry."

Rononunsırtınabirşaplakatarak,"Görüşürüz,Harry,"dedi.

Hermione, "Hoşçakal, Harry," dedi. Sonra, daha önce hiç yapmadığı bir şeyiyaptı,Harry'yiyanağındanöptü.

George,"Harry-sağol,"diyemırıldandı.Fredyanındadurmuş,heyecanlabaşınısallıyordu.

Harry onlara göz kırptı, Vernon Enişte'ye döndü ve onu istasyondan dışarısessizce izledi. Dursley'lerin arabasının arkasına binerken, henüz üzülmeninsırasıdeğil,dedikendikendine.

Hagrid'in dediği gibi, başa gelecek olan gelirdi... ve ne zaman gelirse, o da o

zamankarşısınaçıkacaktı.

TableofContentsBİRİNCİBÖLÜM:RIDDLEEVİİKİNCİBÖLÜM:YARAİZİÜÇÜNCÜBÖLÜM:DAVETDÖRDÜNCÜBÖLÜM:KAVUK'ADÖNÜŞBEŞİNCİBÖLÜM:WEASLEYBÜYÜCÜŞAKALARIALTINCIBÖLÜM:ANAHTARYEDİNCİBÖLÜM:BAGMANVECROUCHSEKİZİNCİBÖLÜM:QUIDDITCHDÜNYAKUPASIDOKUZUNCUBÖLÜM:KARANLIKİŞARETONUNCUBÖLÜM:BAKANLIK'TAKARGAŞAONBİRİNCİBÖLÜM:HOGWARTSEKSPRESİ'NDEONİKİNCİBÖLÜM:ÛÇ-BÜYÜCÜTURNUVASIONÜÇÜNCÜBÖLÜM:DELİ-GÖZMOODYONDÖRDÜNCÜBÖLÜM:AFFEDİLMEZLANETLERONBEŞİNCİBÖLÜM:BEAUXBATONSVEDURMSTRANGONALTINCIBÖLÜM:ATEŞKADEHİONYEDİNCİBÖLÜM:DÖRTŞAMPİYONONSEKİZİNCİBÖLÜM:ASALARTARTILIYORONDOKUZUNCUBÖLÜM:MACARBOYNUZKUYRUKYİRMİNCİBÖLÜM:BİRİNCİGÖREVYİRMİBİRİNCİBÖLÜM:EVCİNİKURTULUŞCEPHESİYİRMİİKİNCİBÖLÜM:BEKLENMEDİKGÖREV1YİRMİÜÇÜNCÜBÖLÜM:NOELBALOSUYİRMİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:RITASKEETER'INATLATMAHABERİYİRMİBEŞİNCİBÖLÜM:YUMURTAVEGÖZYİRMİALTINCIBÖLÜM:İKİNCİGÖREVYİRMİYEDİNCİBÖLÜM:PATİAYAK'INDÖNÜŞÜYİRMİSEKİZİNCİBÖLÜM:MR.CROUCH'UNDELİLİĞİYİRMİDOKUZUNCUBÖLÜM:RÜYAOTUZUNCUBÖLÜM:DÜŞÜNSELİOTUZBİRİNCİBÖLÜM:ÜÇÜNCÜGÖREVOTUZİKİNCİBÖLÜM:ET,KANVEKEMİKOTUZÜÇÜNCÜBÖLÜM:ÖLÜMYİYENLEROTUZDÖRDÜNCÜBÖLÜM:PRIORIINCANTATEMOTUZBEŞİNCİBÖLÜM:VERUASERUM

OTUZALTINCIBÖLÜM:YOLAYRIMIOTUZYEDİNCİBÖLÜM:BAŞLANGIÇ