Halet-i Ruhiye FANZIN

l/^rl^/Og

{t körebe.şubatikibinoniki

Ceza

Yaşıtlarım gibi benimde oyun oynayıp eğlenmem boşvakitlerimi bu şekilde değerlendirmem gerekirdi. Fakat babam bukonuda tüm çocukların hata yaptıklarını, oyun oynamanın bir kayıpolduğunu ısrarla söyleyip durdu. "insanlar çocuk bile olsalar mutlakayararlı bir iş görmek zorundadırlar" bu cümleyi ondan binlerce kez

duymuştum. Annem bu konuda çok katı olmadı hiç bir zaman, hattabazen, babamdan gizii bana diğer çocuklarla oynanaya bileceğimisöylerdi, yinede ben buna cesaret edemezdim. olurda babamayakalanırsam, henüz tahmin edemediğim yaratıcı bir cezaya maruzkalacak, belki her ağzımı açtığımda llk olarak söyleyeceğimkelimenin hatalıyım olacağı bir hafta geçirecektim. Belki geçencezamnda olduğu gibi anlamını bilmediğim beşyüz tane isim bulmakzorunda kalacaktım.

Babamın bana verdiği her cezanın aslında onun için bir oyunolduğunu anladım. Benim yapmamı istemediği bir şeyi, oyunoynamayı, farkında olmadan, istemeden kendisi yapıyordu. Bunufarkedip, alacağım cezayı önceden tahmin edememek banabilmediğim oyunları oynaya bilmek için bir kapı açtı. Babamın tekoyun arkadaşım olması beni sıksada yinede mutluydum.

Gregor Samsa

HAYAT OYUNU

Gözümde fazla büyüttüğüm olayların ya da kişilerin basitkarmaşasını çözdüğüm zaman söylediğim klasik bir söz geldi aklıma 'Hayatbir oyun ve biz de oyuncularız'.Her oyunda bir ana karakter ve yan

karakterler vardır.Herkes başrolü oynamak ister.Çünkü başrol hep eniyidir, ya en güç|ü erkektir ya da güzelliği di|lere destan kız... Bende buhayat oyununda başrole kendimi koyarım ve diğer tüm insanları buoyunuma ortak yaparım.Yaradılışımda var tabii hep beğenilmek göz

önünde olmak isterim.Evde, işte, sınıfta ya da arkadaşlar arasında birsohbette ...sanki tüm gözler benim üzerimdedir ve ne söyleyeceğimi neyapacağımı bekler.Hayat benim yönlendirmemle devam edecek ben durdesem duracakmış gibi.Derler ya dünyanın merkezindeyim ve benimetrafımda dönüyor.Hayattaki en büyük başarıları ben gerçekleştiriyorum,en büyük aksilikler benim başıma geliyor en acı kederleri benyaşıyorum.Rolüme kendimi bu kadar kaptırmışken, bazen beklenmedikolaylar yaşanır,hayat planlarımın dışında akmaya başlar bir tokat yerimtabiri caizse...kendime getirir bu beni ve düşünmeye başlarım 'Acaba artıksahneden inip seyirci koltuğuna oturmamın sırası gelmedi mi?'İzlerkenfark ederim ki tüm duygular, sevinçler, kederler aslında hep aynı.Bu bakışbana hayatı daha kolay kabullenmeyi öğretir.Bazen çok yalnız hissederimkendimi, kimsenin beni anlamadığını herkesten farklı olduğumudüşürüm.Ama 1.5 milyon nüfuslu şehrimde herkesten farklı olma şansımpek yüksek değildir sanırım.Doğum, eğitim, iş, evlilik, çocuk, yaşlılık veölüm herkes aynı şeyi yaşamıyor mu?Kendimi bu denli farklı görmeninanlamı ne ?

İnsanın farksızlığını kabullenmesi pek kolay değildir.Bunu ancakkendini küçülterek yapabilir.Bu hissi en çok hafta sonları iğne atsan yeredüşmeyecek alış veriş merkezlerinde yaşarım.En üst kattan aşağı bakmak,insanları karınca sürüsü şeklinde koştururken görmek bana kendimi küçükhissettirir.Bu kocaman AVM'de bile yaşam alanım ne kadar küçük diyedüşürüm.yine bir matematik hesabı kafamı kurcalar.Evden işe giderkengeçip gördüğüm birkaç semtlni bildiğim koca şehrimin büyüklüğü,

Türkiye'nin kapladığı alandan 102 kat , Türkiye ise dünyanın toplamalanından yaklaşık 200 kat küçük.7.5 milyar insanın yaşadığı Dünya iseGüneşin ancak 103 de biri.Dünyayı bir misket gibi hayal edersem güneş 2

futbol topu büyüklüğünde.Evrendeki yerimi düşünürsem ben bir hiçim

diyebilirim.Madem bir hiç isem oynadığım oyunIarda bu hiçliğin birparçasıdır.Sadece hayatını sürdüren bir yaratığım, yokluğum dünya

üzerinde bir etki yaratmayacak.O zaman varlığıma da bu kadar tutunmayagerek kalmıyor.Umarım bu oyuna daha fazla kapılmadan, sıradanlığı ve

hiçliği daha fazla özümleyerek hayat yoluma devam edebilirim.

Not:Bu yazıda hitap olarak Ben dilini kullanarak, söylediği şiirlerde ve

ilahilerde, kendi nefsi üzerinden kendine benzeyen diğer insanlara hitap

eden Yunus Emre'yi yad etmek istedim.Bir sürğdir eserlerini tanımaya

çalıştığım Yunus Emre'nin bu dili kullanarak, samimiyet ve içtenlikoluşturmasını kendimce örnek almaya ça lıştım.

Momos

AŞK oYtINU

Yaşam dediğin yürüyen bir gölge. Bir garlp oyuncu; bir hışımsahnede boy gösteriyory sonra haber çıkmıyor zavallıdan. Yaşam birmasal, kaçığın birinin anlattığı, şamata ve öfke dolu baştanbaşa; hiçbiranlamıyok.

(William Shakespeare)

Ben en çok "Bir garip oyuncu" cümleciğine takıldım! Bu oyununyazail, yönetmeniveya diğer oyuncuları kimler? Benim anladığım:

Bu oyuna herkes yalnız geliyor. İçerde belirli bir oturma düzeniyok bu yüzden insanlar sürekli koltuk değiştiriyorlar. Her değişenkoltukta yeni komşuları yeni arkadaşları oluyor. Çaktırmadan yankoltuktaki kişinin ellerini tutuyorlar. Kimi zaman eski oturduklarıkoltuklan özlüyorlar, kimi zaman yeni koltuklar için çabalıyorlar. Eski

koltuklanna geri dönmüş oldukları zaman, blrde bakıyorlar ki eskikoltuğun üzerinden kimler kimler geçmiş...

Bu salonda sessizlik şartı yok çünkü gelenler de oyuna döhilolmak zorunda... En güzeli ise her mlsafir kendi oyununun başroloyuncusu... Oyunda her şey doğaçlama gelişiyor. Bu durum yönetmeninişini oldukça zora sokuyor ama oyuna müdahale etmiyor. Yönetmeninmüdahale ettiği durumlara oyuncular MUCİZE diyor, oyununsenaryosuna ise KADER...

Bazıları bu oyundan elinituttuğuyla çıkıyor. Bazıları ise koltuklararasında gezerken kendilerine oturacak bir yer bulamıyor veyaoturdukları yerde hiç kimse olmuyor...

Düşünülmesi gereken "olmak ya da olmamak" değil bu oyununbiletlerini nerden alacağımız ve ne kadar ödeyeceğimiz!

Öyle ya da böyle salona girdik bir kere... Yan koltuklar da boş,en iylsi dışarı çıkıp bir sigara içmek belki o sırada birileri gelir, bendekibeni görmez ve yan koltuğuma oturur... Başka türlü bu oyun bitmez...Ben bir 6şık olup geleyim...

devil-sapidus

Hayat bir tiyatro sahnesidir.İnsan da bir oyunudur,klişe amagerçek de bu.Yaşama oyun gibi bakmak sanırım insanoğlunun tüm sırlarıkeşfeden oyunuluğuna dairdir.Ama yaşamı tiye almak lüksümüz yoktur hiçbir zaman onu tlye alır gibi yapmak konu da tam olarak bu...Koskocamanuçsuz bucaksız bir sahne ve biz insanlar...Bir arkadaşımla konuştumtelefonda,yaşadığı sorunları evrenin boşluğuna bıraktığını söyledi.Doğrumantık,boşlamamak, boşluğa bırakmak...Çünkü gerçekten de bu birkabiliyet.Devamlı gündemde tutulan olumsuz yaşantılar bizi mutsuzkılacak.

Evrenin boşluğunda değerimiz seçtiğimiz ve seçildiğimizkadardır.Gerisi ya uzak seyyareler gibi olmak ya bilinmeyen bir kara delikolmak her şey elimizde.Oynayarak öğreniriz hayatı ,evciIik,yakantop,saklambaç,birdirbir,körebe ...Öğreniriz,benimseriz ya da

benimsetiliriz.Koşarken kovalanırız,kovalarken de başka başka

roller.Maskelere değinmek lazım biraz da.Toplumsal roller vardır,bir

şekilde giyer ya da giydiriliriz.Maskelerse huzura gelince duruma görebüründüğümüz rollerdir.Maske takmak değil de maskeleriiçselleştirmemek önemlidir.Kişilik hamurumuz hep katıksız ve özolmalı.Hayat üstümüze geldikçe mutluluk maskesi yok ,sakıncası yoktur butür maskenin.Bazı hallerde maskelerin çıkması kaçınılmazdır.Gerçekdostlarımıza en gerçek hallerimizle görünmeliyiz.

Hayatın için de oyun ,oyunun içinde hayat her zaman var,varolmalı zaten.Her zaman oyun üzerinde olmak,yani yaşamak ,hünerburada.Toplumsal yaşamda paylaşma süreci gerçekten önemli.Hayatınders veren yönünü kullanmak için oyunlar birer araç,hafife almayan birbakış açısıyla.Yarış ve yarıştırma.Eski Yunana gittiğimizde tarihin llkolimpiyat oyunlarını görürüz.Olimpiyat meşalesi çağlar öncesinden gürülgürül yanarken gayretin ve yeteneğin büyüleyici dansı Olimpiyat yarışlarıolarak günümüze ulaşır.Oyunlarla ulaşan büyük insanlık tarihidir.Boşunamı söylemişler tarih tekerrürden ibarettir diye.Hayat denilen oyun başkabiçimlerde bürünüp gelir karşımıza sadece oynayanı,öğretenideğişir.Amaçların hayatın varmak istediği noktalardır.O menzile varmakhayatın ta kendisidir.

Hayat denen oyunda oyuna gelmemek ve getirilmemek için iyi

oyuncu olmak gerekir.Toplumsal yaşamda oyuncak olmak ya da olmamakmesele budur.Hayatı oyun gibi görmek kültürüne erişmek zaten büyüksırra erişmektir.Bilerek oyunları filozoflaşırız.Bilmemekse oyunak olmaktırhayatın e|lerinde.Sıradan olmayan insan oyunu kurallarına göroynar.Tecrübeler hayatın getirileridir.Her tecribe bir oyun düzenindehayatımızdan akıp gider.Bu düzende yerimizi biz belirleriz.Bazen bilgelikkarşısında ki büyük bilge haytın ta kendisidir saygıy|a eğilmek gerekir.

Hayatın bağrında gizlenen türlü oyunlara ancak oynayarak göğüs

gerebiliriz.Sonunda ya figuran ya da baş oyuncu oluruz.

sTARLİçE(sİrıne AKGÜ N)

"Ia

?a

OYUNA DEVAM

Insanlara baktığımda gördüğüm şey , aslında herkesin biroyun içerisinde rolünü oynadığı ve bunu en iyi şekilde yapmaya

çalıştığı. Rolünü oynarken de hata yapmama ve var olan eksikliklerikapatma çabasına girer. Yani olanı göstermemek için bir masketakar. Oyun başladığında rolüne odaklanmak ve hastalığını,mutluluğunu, mutsuzluğunu, gözyaşlarını, gülümsemelerini,sevinçlerini, tutkularını, zevklerini saklamak zorundadır; yani o an kiperdenin gerektirmediklerini. İşte bu yüzdendir ki herkes aslındayüziinde yaflm bir maskeyle dolaşır. Biz o yüzün sadece bir kısmınıgörebiliriz, izin verilen kadarını. Büttin hayatım boyuncagösterilmeyen tarafinı merak ettim yüzün, yani maskenin altını.Düşünce ya da olgularda buz dağının altını merak etmem gibi. Hepinsanları bir su birikintisi gibi gördüm. Kimi yağmur suyundanoluşmuş küçük bir birikinti, kimi doğal ya da yapay bir göl, kimi birdeniz, kimileriyse koca bir okyanustu benim için. Hep derine dalmak

istedim. Sahip oldukları güzellikleri, firtınaları ya da bulanıklıklarıkeşfetmek için. Paylaşmak, ortak olmak istedim, insanlarınsakladıklarr taraflarına. Güzellikleri çoğaltmak, fırtınaları dindirmekve bulanıklıkları birlikte atlatmak için. Ama kimi bunlara sahipolamayacak kadar sığ idi, senin niyetini anlayamayacak kadar da.

Kimileri ise koca bir okyanusun derinliğine sahipti eşsiz güzelliklerive firtınalarıyla. Ve yeri geldi tek yürek olup bu firtınaları atlattıkbirlikte, yeri geldi derine dalmanın zevkini ve güzelliklerini tattık.Her ikisi de bizi olduğumuzdan daha ileriye taşıdı. Geliştirdi,büyüttü, pişirdi. İşte insanların herkese gösterdiği yizleilgilenmiyorum. Oyunun sadece küçük bir bölümüdür bize anlatılan.Asıl iş anlatılanı daha derinden düştinüp, yorumlamak ve ulaşmakasrl amaca. Herkes kendi oyunundayken siz onun daha derininigörmeyi başarabilir ve yargılamadan anlamaya çalışırsanız, işte o kişiyanınızda maskesini rahatlıkla çıkaracaktır. Hımm, evet bu zamandamaskesini çıkarmaya cesaret eden çok az insan var, çünkü biliyor kiherşey bir giin onun alehine işleyecektir. Dolayısıyla o maskeyitaşıyacaktır her anında. Maskesini çoktan çıkarmış olanlar mı!!!Onlara da inanan çok olmayacak, onu görebilecek derinlikteolmadıklarından, fakat küçük denizlerde yüzmeyip az da olsa bazıokyanusların derinine dalma şansmı yakalayacaklardır. Yanigüzelliklerin en büyüğünü, hayatın ta kendisini yaşayacaklardır.Oyun devam ediyor. İyi seyirler

Mosaic

Oyundan ibaret

Oyundan ibaret degil mi herseyya kelimeler ozaman ne olacakOyunun içerisinde olmayacak mıyız ??

Herşeyi bırakırkenSeni,Bizi

6iderken öyle düşünmemiştimOyunun kurallarını Bozacagını

Hani kücük cocuklar mızıkcılık yapmak yok derkenSenin amacın neydi

Oyunu bozmakHayatiBozmakHerşeyi ...

Kelimeleri ve yalnızhgı

Bana bırakıp giderkenOyun yaptım deseydln

şakacıktan deseydinama yapamadinAlışmıştın oyunları kurallarına göre oynamamayı

Şimdi sana ögretemem tekrar hadigltOyun acık olsun

Oran Bura Degil..

Rumuz: Musluk

oYUN...

HAYAT BiR oYUN DEĞ|L Mi ? AD|NA KADER DEDıĞiMiz TANRITARAF|NDAN YAzlLMlŞ BiR sENERYoNUN oYUNcULARlYlz HEPiMiZ DAHADüNyAyA cözı-rnivizi iır açrıĞız ANDA BAşLAR oyuN HER vAşTAFARKLı gin RoL üsrı-ıııin AMA oyuN HEp DEvAM roın iı_r cüıııFERvATLAR ışı_iĞiıııoı BAşLAR çrvnrvizorriı-rniıı oirrariıııi çEKMEKiçiı,ı vıi yoKsA BEN BU röHııe oüııveyR ıviyr crı-oivı BEN BU oyuNDAyoKUM DEMEK içiııı vıi HAyKıRıRıZ gilrviyonuM AMA ııırricgoı oyuNBAşLAMışTlR. BU Acl FERvATLARıN AKABiıııOc cüzeı_ gin rovıeoiyı-rDEVAM EDER oyuNcAKLARIN oLUR, BAZEN TELDEN yAplLMlş giR enRgRKoşARsıN ARKAsıNDAııı rÜıv oÜıııyRyı sANA GEzDinrcrrviş cigi gazrr!

Yinıvi oTUz METRE ipr aaĞı-eııvış Üzeni ıııavı-oNA sARlLvış oÖnrÇu BU KLA cö ryüzü ıı ü rışrıo ı nsi ıı rĞ ı-ı ııı i nsi ıı aR oı rıı oeıı rRR.ı i ro ıvı i rOLAYLAR BAŞLAR OKULA BAŞLARS|N ORTALAMA ON BEŞ YlLlNlN O

oKuLDAN o oKuLA xivıi zavnN Aç KARNıNA DERs çALışAMAMAKTANyAKıNıR rivi zevaN BuRs pARAsıNıN ALıR ALMAz cüıvıgün CEMAATsABAHLAMAyA, GEcE EpEy UzUN sünın e üzrı- giR yılvıEr ve eyoa giR

cürıor oLsA BEyLir grylirriR vUR nATLAsıN çAL oyNAsıN sABAHKALK|NcA viııır gin isveııı ı-Rıı oĞı-uvı cirri yiııır giR RYLır gövlr GEçERo vıLLAR vE ARDıNDAN DRAM BAşLAR oxuı_ girvüişrin Hayar ain aaşraoyUN KURAR BU sEFER, oNUN KURALLARININ DışINA çırvazsıııı irisıçrıııĞirı vARDıR yA DEvLET BABANıN

^7 pişıviş rrvırĞiııi

yivıyrcrrsiııı yADA BEyAZ yAKALı cögrrLi pATRoNLARıN BAyATrrıve«ırniıvi az eişıviş rrıveĞi KAZAN|RSAN NE ALA KAZANAMAZSANvay Haı-iııı ıvıilrNıyuıvı çaĞıııııı vrorrıi xÖıısi oLMAK ZoRUNDAslNDEMEK, BUNDAN soNRA HAvAT|N RovRoRri röı-eı-rnorıı giRaz DAHAÖZCÜnOÜn SİRTİNDA DAMGAN VE AYAKLARİNDA PRANGA OLMADAN

çALışı Rsı N rrrıı oi ı-rniııı r.....

ÇeIik

övuf

f iiıWaİn

-

^--

----^-t

E-:aGaı:aak,p

Ganc,lıL ve[ul{ır ev;

DoX3'