meegeven dat zij het zelf kunnen. En het aller-mooist is om na verloop van tijd met de post eenkaartje te krijgen waarop staat: ‘Dankjewel, ikben nog steeds in beweging en kan het inderdaadzelf.’

OV E R D E AU T E U R

G.L.M. Slingerland is bedrijfsarts en eigen werk-gever.E-mail: wendel@12support.nl.

467TBV 21 / nr 10 / december 2013

Het is niet moeilijk om antwoord te geven op devraag: Waarom verzekeringsarts? Jarenlangadverteerde UWV voor ons vak in het NTvG meteen foto van een lezende jonge vrouw in de trein,ze had het naar haar zin!Ik herinner me dat ongeveer 10 jaar geleden, ikwas nog maar net begonnen met de opleidingvoor verzekeringsarts, een cliënt mij na afloopvan het spreekuur indringend aankeek en zei: ‘Gawat anders doen, iets beters!’ Ik herinner me nogde verwarring. En ik zweeg. Ergens was daar tege-lijkertijd het ongrijpbare antwoord, wat ik mevaag bewust was maar niet kon verwoorden. Inmijn achterhoofd miste ik de kliniek nog en debetrokkenheid voor de patiënt had me, en heeftme ook nu niet verlaten. En toch ben ik gebleven.

Vele jaren heb ik me afgevraagd waarom. Hetvoorval met die cliënt heb ik nooit met iemandbesproken, maar door de oproep in TBV kwamhet weer omhoog. Ik vroeg me af: Bleef ik uitgemakzucht, omdat ik privé en werk goed koncombineren, omdat ik tijd en aandacht had voorhobby’s? Omdat me de ruimte werd geboden omme uit te leven in speurwerk naar wie werkelijkziek en beperkt was en wie niet, en om mooierapportages te schrijven, omdat ik misschiendacht een verschil te kunnen maken? Bleef ik

omdat ik me kon ontwikkelen als opleider, mijntijd flexibel kon indelen en elke nacht in mijneigen bed kon slapen? Een ding weet ik zeker: ikbleef niet voor het geld, noch voor het gemak vande organisatie of voor de prettige werksfeer. Maarik bleef wel en met een goede reden.Wekenlang heb ik hierover gedacht, totdat hetme eindelijk op een zondagochtend te binnenschoot. Het is niet de zoektocht naar de krachtvan het vak, van het mooie heldhaftige of superi-eure, zoals in de chirurgie en de eerste hulp, ofhet nobele zoals bij stervensbegeleiding. Maarhet is de zwakte en de kracht daarvan, die mealtijd is bijgebleven en heeft betrokken bij hetvak. Die zwakte die hoewel vaak niet benoemd,er altijd mocht zijn. Die ik al die jaren als bronvan inspiratie heb kunnen koesteren. De zwakteom niet de beste te hoeven zijn maar wel goed.Om je beperkingen te hebben maar wel te func-tioneren, je eigenaardigheden en je geheimenmee te nemen, niet als obstakel maar als kracht-bron. In welk ander vak zouden die zo goed tothun recht kunnen komen, vaak onuitgesprokenen onbewust en ik denk ook collectief gedeelddoor veel van mijn gerespecteerde collega’s, als inhet verzekeringsgeneeskundige vak?

Daarom waarde (toekomstige) collega’s, weesmoedig en laat ons ook onze zwakte tonen, en alhet moois dat daaruit voortkomt in het verzeke-ringsgeneeskundige vak. De lijst is lang. Wanthet zijn niet alleen onze prestaties, maar in hetbijzonder onze beperkingen die ons met de verze-keringsgeneeskundige professie, en met elkaartot een prachtig en uitdagend vak en een bijzon-dere beroepsgroep verbinden. Het werk wordt erleuker en beter van!

OV E R D E AU T E U R

D. Kersten is verzekeringsarts en opleider.E-mail: dorien.kersten@uwv.nl.

Goed, beter én verzekeringsarts!Dorien Kersten

Z I N I N H E T VA K