gjuha e truallit tonË-lekturuar

Fadil H. Curri

Zymer Mehani

GJUHA E TRUALLIT TONË

Poezi

(Bashkautorë)

Prishtinë, 2016

------------- Fadil H. Curri dhe Zymer Mehani -------------

- 4 -

Botues Autorët Redaktor Fadil Curri

Lektor Shefki Përvetica

Recensentë Prof. Zymer Mehani Fadil H. Curri, shkrimtar

Radhitja kompjuterike Rilind Mehanja

Kopertina-dizajni Zymer Mehani

--------------------- Gjuha e truallit tonë ---------------------

- 5 -

E VËRTETA HISTORIKE PËRMES VARGJEVE

VËSHTRIM I SHKURTËR PËR VËLLIMIN POETIK

“ GJUHA E TRUALLIT TONË ”

Të nderuar lexues,

Bashkautorët Fadil H. Curri dhe Zymer Mehani tani

paraqiten para jush me vëllimin poetik “Gjuha e truallit

tonë”, vargjet dhe poezitë e të cilit ju sjellin koncepte të

qarta dhe të sakta e njëherazi ju hapin edhe shtigje të gjera

të meditimit.

Që në poezitë e para, madje edhe në rreshtat e parë,

shquhet lehtësisht çiltërsia dhe respekti që bashkautorët e

kësaj përmbledhjeje kanë për gjuhën shqipe, si shenjë dhe

vlerë e jona kombëtare, pastaj kujtimi i ngjarjeve të

rëndësishme nga historia e lavdishme e popullit tonë, siç


- 6 -

janë Kongresi i Manastirit (1908), Lufta dhe fitorja e UÇK-

së (1999), Shpallja e Pavarësisë së Kosovës (2008), për të

vazhduar me përjetësimet në vargje të figurave të shquara,

emblematike dhe kolosale të kombit, siç janë: Presidenti

historik i Republikës së Kosovës, dr. Ibrahim Rugova,

Komandanti Legjendar, Adem Jashari; Simboli i

Qëndresës dhe i Sakrificës, bacë Adem Demaçi,

Humanistja Nënë Tereza-bija më e denjë e kombit tonë;

Anton Çetta-Prijetari i Aksionit për Pajtimin e Gjaqeve në

Kosovë (vitet 90 të shek. të kaluar) etj. etj.

Bashkautorët e vëllimit “Gjuha e truallit tonë” dinë të

flasin dhe të këndojnë, pra edhe për dashurinë ndaj gjuhës,

atdheut, heronjve kombëtarë dhe figurave të shquara

historike që lanë gjurmë në kujtesën e kombit, siç janë:

Gjon Buzuku, shkrimtar i letërsisë sonë të vjetër. Pastaj u

thurin poezi edhe shumë dëshmorëve të UÇK-së, si

komandantit Zahir Pajaziti, Ilir Konushevcit e Hazir Malës,

Shefki Kuletës e Shaban Avdiut, Antigonë Fazliut, Ylfete e

Mentor Humollit (vëlla e motër), vëllezërve Mehdi e Fevzi

Kosumit, Remzi Kosumit etj.

E veçanta e poezive të këtij vëllimi poetik është gjuha

dhe stili, përdorimi i figurave të ndryshme letrare, siç janë

epitetet, metaforat, krahasimet dhe metri e rimimi i

vargjeve. Pra, vargu, fjala, fryma dhe të shprehurit poetik

janë veçoritë kryesore që bashkautorëve u mundësojnë për

t‟u lidhur me ju, lexues të nderuar. Ju përmes këtyre


- 7 -

vargjeve do të mund të futeni brenda botës krijuese, duke e

deshifruar si botën poetike, ashtu edhe atë njerëzore të

bashkautorëve të kësaj përmbledhjeje.

Poezitë e vëllimit “Gjuha e truallit tonë” kryesisht janë

të frymëzuara nga jeta dhe historia jonë kombëtare dhe janë

dëshmitare për kohën, për atdheun dhe për dëshmorët e

atdheut. Pra, këto poezi sjellin frymë atdhedashurie, duke e

thënë vetëm të vërtetën dhe si të tilla shpresojmë se do t‟ju

lënë mbresa gjatë leximit tuaj.

Fadil H. Curri Mazgit, 2016


- 8 -


- 9 -

Fadil H. Curri

Poezi


- 10 -


- 11 -

MANASTIRIT TË ABC-së

Gëzim të madh kish ILIRIA

Se vendimet do i merrte paria

Ishin marrë vesh burrat e dheut

Kishin lidhë besën në emër të Zotit

Si në kohën e Gjergj Kastriotit

Në Iliridë për t‟u bashkuar

Për gjuhë punën kanë filluar

Shqip binte shiu e reshte bora

Shqip flisnin lisat edhe malet

Shqip rrezonte shumë bukur dielli

Ishin gëzuar lart yjet e qielli

Gjuha shqipe, gjuhë e mëmës

Edhe Zoti i donte lutjet shqip!

Në Manastir, në më të bukurin vend

Ishin mbledhur burrat në kuvend

Kishte Toskë e kishte Gegë

ABC-së i dhanë një rend

Alfabetin e përpilojnë

Shkronjë për shkronjë e miratojnë

Brez pas brezi sot e gëzojmë

Shqip ne luajmë e shqip shprehemi

GJUHË SHQIPE kësaj i THEMI

Kanë kaluar kohërat e liga

Kur rreptësisht ndalohej SHQIPJA.


- 12 -

MËSUESIT TIM TË PARË

(Ramë Gjonbalaj)

Rrezet e diellit me një shtator

Me shumë shokë e shoqe i morëm,

Fjalët e tua të ëmbla na ngelën në kokë,

Me to u ngrohëm si askush në botë.

Paqartësitë e fëmijërisë na i largove,

Në rrugën e drejtë na thirre me zë:

-Mirë se erdhët në bankat shkollore,

Në Mazgit, të dashur fëmijët e mi!

Si Librat e Shenjtë na u duk Abetarja

Kur e shfletuam dhe nga ajo filluam,

ABC-në mësuam, ishte si në ëndërr.

Rrugën drejt hapërimit ne e filluam.

Rrugët përplot me baltë ishin në atë kohë,

Sot ndryshe po e shoh epokën tonë.

Edhe Mazgiti është zhvilluar edhe dhuna

Është zhdukur, që tjerët ushtruan mbi ne.

Rrudhat e tua të ballit, o mësuesi ynë, Ramë

M‟u dukën të radhitura si ngjyrat e ylberit,

Rrudha, të cilat tani unë edhe vetë i kam,

Kur u takuam në qershor, të një moshe shëmbëllenim!


- 13 -

Porositë e tua, mësues, kurrë nuk do t‟i harrojmë,

Me ndërgjegje shumë të pastër na mësove,

Andaj çdo herë punën tënde dhe të mësuesve tjerë,

Si prindër e të shenjtë do t‟i konsiderojmë.

Prishtinë, korrik 2008


- 14 -

BALADË PËR KOMANDANTIN

(Legjendë edhe në vargje)

Në këtë baladë për komandant Ademin

Që do ta rrëfej në formën më epike,

Do flas e shkruaj edhe ngjarjen historike,

Që u zhvillua në Drenicën martiro-heroike.

Ademi e kishte vërejtur herët në rini, se vendi

Ku lindi e u rrit përjetonte shumë padrejtësi,

Duke menduar shumë gjatë ditë edhe net,

Duke e pirë ujin e krojeve në vendin e vet.

Edhe në fshatin e tij, Prekazin legjendar,

Kur kthehej nga mali, e priste kulla e lartë,

E priste nëna Zahide e Shaban babai,

E shoqëronte daja, e shoqëronte i vëllai.

Kështu gjithmonë shkruhej, rrëfehej e thuhej

Edhe në baladë, se Ademi edhe Hamza,

Po edhe Drenica e kishin dhuntinë e Zotit,

Dhe s'i hynin asnjë pune pa bekimin e Kombit.

Ademin e Hamzën, thuhet se zhurmat e tankeve,

Herët në mëngjes i kishin zgjue, kur askush

Nuk i priste e të paftuara u kishin shkue,

Dhe tërë familjen e kullën e kishin granatue.


- 15 -

Lufta heroike e komandant Ademit me familje të vet,

Në ndërgjegjen e njerëzimit thërret,

Nga Evropa dhe nga e tërë bota vizitohet krejt,

Ndërsa kombi ynë e ka shpallur vend të shenjtë.

Kështu pra Adem Jashari me familje të vet,

Heroi ynë i gjallë, në muajin e marsit, martir ra vërtet

Që tanimë kudo në zemër të popullit ka zënë vend,

Dalëngadalë është shëndërruar në mit e legjendë.

Nga qielli, horizonti dhe gjithë universi, 5, 6 e 7 marsi

Çdo vit festohet dhe nga populli kurrë nuk harrohet,

Si data historike prore do kujtohen e do mbesin,

Tani epope lavdie, për fund edhe zjarret ndezen.

Më 2 mars 2006


- 16 -

LEGJENDËS SË GJALLË

(Bacë Adem Demaçit)

Nga burgu në burg

Shumë herë të dërguan,

Qëndrove stoik si lis,

Asnjëherë s‟u përkule.

Të ofruan mjaft pasuri,

Të ofruan edhe shumë flori,

Por të gjitha i refuzove ti,

Sepse në mendje, shpirt

E zemër, e kishe drejtësinë.

Fole edhe atëherë,

Me një grup shokësh,

Kur të tjerët heshtnin,

Të heshtësh, ishte jonjerëzore.

Morali yt shumë i lartë,

Ishte po aq i fortë,

Sa vetë veprat tua,

Edhe sa vetë ideali.

Nuk u dorëzove kurrë,

Ishe më i fortë

Se lisi, guri e mali,

O Legjendë e gjallë,

O bacë Adem Demaçi!


- 17 -

HERONJVE TË NËNTOKËS

(Minatorëve)

Shpirti u flinte nën gur,

Mbulojë kishin një jorgan,

Ari, argjend dhe plumb,

Që Zoti na e kishte falë.

Shpirtrat kishin qetësinë,

Po ajo kryesorja mungonte,

Liri e quanim të gjithë.

Nga nëntoka, zëri i tyre

Fuqishëm jehoi,

Ndërgjegjen e njerëzimit

Nga gjumi e zgjoi.

Në mjegull e tym e kishin shpirtin,

Nëpër libra pak është shkruar

E qe besa, edhe pak është thënë

Për heronjtë e nëntokës sonë.

-O do fitojmë o do vdesim!

Të gjithë njëzëri folën e thanë:

-Është vendi ynë, është toka jonë !

Të gjithë përnjëherë brohoritën pa u ndalë.

-Vetë Zoti e ka bekue

Nga këtu s'kemi ku të shkojmë!

-Më mirë të vdesim ne të gjithë,

Populli dhe Kosova të rrojë!


- 18 -

URIME DITA E PAVARËSISË

Fluturuan shqiponjat

Fushave, grykave,

Lart mbi male

Edhe lart mbi re,

Ku malësorët flisnin

Me lindjen e diellit,

Zemra u rrihte fort,

Sepse po lindte një shtet.

Miqve të kombit tonë,

Faleminderit shumë!

Tash kemi një shtet.

Loti, gjaku e djersa

Rridhnin si lumë,

Lirisë i thamë po.

Se njeriu në vendin e vet,

Keq apo shumë mirë,

Ka të drejtë ta ketë

Një kupë të qiellit.

Një grusht dhé

Të quajturVendlindje,

Apo të quajtur Atdhe.

Kurrë më rrogëtar i përulur, as rob!

Unë njeri i atdheut jam,

Ashtu edhe do të mbes.


- 19 -

Për të gjitha kohërat

Një atdhe dua ta kem.

Duajeni, duajeni, duajeni

Kosovën, vatrën tonë!


- 20 -

BACË ANTONIT

(Anton Çettës)

Baca ynë, Anton, o bacë trim,

Parathënie e librit tim !

Përballë dhembjes, tmerrit

Dhe frikës- feniks i flijuar!

Mes territ dhe dritës,

Nderim, bacë, nderim!

Për misionin e shenjtë,

Për falje dhe pajtim.

Pajtove shumë zemra,

O feniks i gjallë !

Në mes të errësirës

Seç e ndeze dritën!

Tash për ty kemi shumë mallë.

Tani buzëqesh i qetë !

Mbete në përmendore

Simbil i pajtimit ,

Në tokën e shenjtë ARBËRORE.


- 21 -

PRESIDENTIT NË AMSHIM

Më 21 janar të motit 2006,

Nga lajmet na erdhi njoftimi,

Herë rrezonte dielli,

Herë zymtësohej i gjithë qielli.

-Ndërroi jetë Presidenti,

Doktor Ibrahim Rugova.

Dimër i ashpër dhe acar,

Populli lotët s‟mundte t‟i ndalë

Për Kosovën që humbi një djalë .

Gjithë Kosova shumë vajtonte,

Vargu i njerëzve i gjatë lumë,

Për herëne fundit

Me Presidentin për t‟u pa‟

Dhe për t‟u takue,

Donin besnikë për t‟i qëndrue.

Nga gjashtëdhjetë shtete

Burrështetasit kishin ardhë,

Për herë të fundit

Me Presidentin për t‟u parë.

Shumë nga ata vetë i kam parë,

Pa u ndalur, duke qarë.

Flokë-flokë binte borë,

Binte qetë dhe pa u ndi,

Mbi pullaze dhe mbi tokë.

Në atë dimër të acartë,


- 22 -

Presidenti ndërroi jetë.

Populli kurrë nuk e harron,

Brez pas brezi po e kujton.

Gjithmonë në zemrat tona

Do të jetoni shumë gjatë,

O yni President ,

Dr. Ibrahim Rugova!

Tani je duke pushuar i qetë

Në zemër të Kosovës,

Në Kryeqytetin tonë ,

Në Prishtinë.

Vetë Perëndia Ty të kishte dërgue,

Popullin e Kosovës Ti për ta shpëtue .

Edhe Zoti kështu e ka shkrue,

Popullin Tënd shqiptar

Të Kosovës e ka bekue!

Në prag të ëndrrës së realizimit,

Mbylle sytë,Yll i Perëndimit,

YLLI I DRITËS,

I mençurisë, i bashkimit,

I realizimit të PAVARËSISË,

Me bekimin e Perëndisë!


- 23 -

MASAKRA NË REÇAK!

15 janar, viti 99,

Kohë e vështirë e me acar,

Masakruar e sakatosur,

As të gjallë, as të varrosur.

Nga zemrat pikonte shumë gjak,

Mbi arkivole qante një fëmijë,

Në kodrën afër, mbi atë bokë,

Në Kosovë, atje në REÇAK.

Krimi kundër njerëzimit ndodhi

Afër malit të afërt, mbi atë bokë

Plisat dhe lisat filluan t‟i lëshojnë rrënjët

Thellë e më thellë në këtë tokë!


- 24 -

REXHEP MALA DHE NUHI BERISHA

Në flakë e vetëtimë

Në kodrën mbi Prishtinë,

Duke i hapur rrugë lirisë

Ranë dy heronj e martirë.

Ditët i kishin matur mirë

Me peshën e rëndë të territ,

Sa më i vjetër kujtimi për ta,

Po i bën edhe më të rinj.

Saktë e kishin matur kohën

Mbi supet e tyre, herët në rini,

Me shekuj e përjetonin vuajtjen,

Skamjen, padrejtësinë e varfërinë.

Sytë tuaj ende nuk i kemi harruar,

Do të lutemi për sytë tuaj,

Si për sytë e mi, o Rexhep Mala

Dhe për ty, o Nuhi Berisha!


- 25 -

RADIO KOSOVA E LIRË

Një zë i ëmbël, ndër majat e larta

Të Alpeve shqiptare,

Fuqishëm jehoi, më 4 janar 1999:

-Ju flet Radio Kosova e Lirë!

Zë i bukur, zë çlirimtarësh,

Shteg i lirisë e fuqi malesh,

Radio Kosova e Lirë-

Zëdhënëse e luftës për liri,

Në Europë e botë.


- 26 -

VITI I ËNDRRAVE

Po fluturojmë drejt Vitit të Ri,

Me shpresë se do na sjell

Shumë paqe, harmoni e dashuri,

Në Kosovë- shtetin më të ri.

Do të fluturojmë herë grykave

E herë lart e më lart maleve,

Do provojmë t‟i afrohemi diellit

E krenarë të gjithë të ndihemi.

Botë, mori botë, e bukura botë!

E dimë se të kanë lodhur

Mizoritë në këtë tokë,

Por sonte, në natën e këtij Viti të Ri,

Politikanëve dhe liderëve

U uroj më pak mërzi,

Edhe më pak korrupsion

Edhe sa më pak hajni!

Shkrimtarëve dhe poetëve

Sa më shumë të krijojnë!

Me penat e tyre të ndritura,

Shoqërinë drejt ta udhëzojnë!

Edhe ne, në shtetin më të ri

Shpresojmë se do të kemi

Shumë diell e shumë dashuri.

Gëzuar të gjithëve Vitin e Ri !


- 27 -

HUMANISTJA

Po pate uri,

Kafshoren e gojës

E ndante me ty.

Po pate të ftohtë,

Ta jepte këmishën e trupit.

Po pate halle me bishën,

Luftonte bashkë me ty.

Po pate dhembje koke,

Ta mirrte pak temperaturë.

Po të kishe vështërsi,

I ndante përpjekjet

Përgjysmë bashkë me ty.

Po të kishe dhembje në sy,

Të thoshte me butësi:

-Unë i kam dy!

Kjo ishte dhe do të mbesë,

E paharruar ndër breza,

Shenjtorja-NËNË TEREZA!


- 28 -

NDERIN DHE RRITËN

-Kush ia shtoi Kosovës

Nderin dhe rritën?

-Dr. Ibrahim Rugova,

Djalë nga Kosova.

-Kush i bëri të pavdekshme

Kullat e qëndresës?

-Pena e Presidentit

Dhe prof. Anton Çettës.

-Në kuvende burrash

Kush i rriti këto troje ?

-Pena e Presidentit

Që s'e lëshoi prej dore.

-Kush e zbardhi faqen

E historisë sonë kombëtare?

-President Rugova

Me vizion largpamës.

Tërë botën e magjepsi, e mahniti,

I ngjante trungut të një LISI.

Kraharori i tij digjej si eshkë,

Shtati i tij matej me bjeshkë!


- 29 -

-Cilët i kishte prore pranë ?

-Xhemajl Mustafë, Fehmi Aganë,

Mark Krasniqin, Skender Hysenin

Anton Çettën, Dom Lush Gjergjin.

-Kush i dhuroi bukuri jetës?

-Kush i shtoi rrezet e shpresës?

-Tre Kolosët e Urtësisë

I nderoi populli dhe bota e lirisë.

I nderoi kombi përherë,

Qëndrimin e kishin të prerë,

Atdhetarë të vërtetë,

Gjithë Kosovës i bënë nder.

Popullin shqiptar

E ngritën këta titanë,

Se vinin nga rrënjët

E trungut ILIRO-DARDAN!


- 30 -

NGA KOSOVA E DERI NË INDI

(Nënë Terezës)

Të varfërëve dhe të sëmurëve

Sa shumë u ndihmove!

Me duart e tua të bardha

Të sëmurët i shërove.

U ndihmove edhe të uriturve,

Moj dritë kandili e xhevahire,

E lindur nga ky komb,

Me prejardhje të lashtë Ilire.

Me ty, anembanë bota

Ishte shumë krenare,

Dole nga rrënja e lashtë

E tokës Iliro- Shqiptare.

Që nga Kosova jonë

E deri në të largëtën Indi

Fale shumë buzëqeshje

Dhe shumë dashuri,

Nënë e bekuar nga Zoti-

Gonxhe, ishe ti!


- 31 -

PENËS SË QYTETËRIMIT

(Josip Relës)

Vagjet e shkruara lajmëruan diellin

Se në tokë ndërroi jetë Josip Rela,

Vargjet çdo herë i madhëronte ai,

Tek ne gjithnjë do mbetet në përjetësi.

Me penë e mundi gjithmonë të keqen,

Për t‟i shkruar mirë vargjet e atdheut.

Kudo që shkoi, ai lule mbolli me penë

E shpirtit i dha dashurinë që meriton.

Pranë detit, në Zarë, thuri shumë vargje,

Tregoi se i përket kombit e trungut tonë,

Në piedestalin e lartë e ngriti pena

E në varg rrënjët e tij tregoi.

Të gjithë e njohëm artin e bukur të tij,

Në shumë revista e libra të bukur

Ishte me pak miq, shpeshherë i vetmuar

E ne u rritëm, me vargjet e tij u burrëruam.

Shëndriti atje si yll, në Zarë, me një ideal,

Duke i nderuar Albanët e tij të bardhë.

Tregoi se i takon djepit të qytetërimit.

Në letërsinë tonë do jetë faqebardhë.


- 32 -

EPOKA E MENDJENDRITURIT

E rëndë ishte vuajtja,

Pothuajse pa kufi.

Befas nuk u gjende ti

Në udhëkryq ,

Kur nuk besonte njeri.

Nuk lejove t‟i humbnim shpresat,

Si lulja pa ujë,

Të vyshkemi e rrëzohemi përtokë,

Si ndonjë fëmijë.

Të na përçajë e ndajë,

Ashtu si donte i zi veriu.

E përshëndete botën

Ngrohtësisht me modesti.

Me retë e bardha

Të qiellit të Kosovës,

U dërgove mesazhe

Të qarta kryeqyteteve

Të botës pa hipokrizi.

Uashingtonit, Berlinit,

Londrës e Parisit,

Romës, Vjenës,

Madridit, Brukselit.

E njoftove edhe Helsinkin

Vetëm me një fjalë:

-Populli im shqiptar

Do fluturojë drejt jush!


- 33 -

-O mike e miq

Të botës së mbarë,

Koha ka ardhë

Të mos jetojmë të ndarë!


- 34 -

FAHRI FAZLIU DHE AFRIM ZHITIA

Kur n‟ Kosovën tonë

Thërriste kushtrimi,

Në ballë t‟ betejës ishin

Fahriu dhe Afrimi.

-S‟e japim Kosovën,

Vendin tonë s‟e lëshojmë,

Me jetë do ta mbrojmë,

Nga këtu s‟kem ku shkojmë!

Ju u bëtë qëndresë,

Kala e pamposhtur,

Blerim kujtimi përherë,

Që s‟ vyshket asnjëherë.

Në zemër e shpirt, Ju ka Kosova,

Dy heronjtë e ditëve tona.

Për liri e falët jetën,

Për Atdhe e të vërtetën!

Ishit si lule që çelin fletë.

U rritët si pema me degë.

Sikur rrezet bashkë me diell,

U lartësuat gjer në qiell!


- 35 -

PLISI

Jam i bardhë si dëbora,

Ma kanë lakmi e tërë bota.

I kam mbushur dymijë vjet

Në këto troje jam vetë mbret!

Më mbante në kokë ILIRIA,

Si e donte rendi e sh‟pia.

Me shekuj ndjehem krenar,

Nuk frikohem - jam shqiptar!

Buzëqeshë toka edhe qielli,

Eh sa shumë gëzohet dielli!

Më mbajnë n‟ kokë burra t‟k‟tij dheu,

N‟ kokë më mbante dhe Skënderbeu.

Borë me fluska duke rënë,

Kurrë detin e kaltër s‟ e zbardhi.

Unë njëherë detin e zbardha

Pak më tutje nga TIVARI.

Më mbajti n‟ kokë Iliria,

Arbëria, Ilirida, Çamëria

Dhe e tërë Dardania,

Sepse isha n‟viset e mia.


- 36 -

Asgjë tjetër nuk dua unë,

Vetëm bardhësinë, lirinë, dritën,

T ' ia dhuroj kohës dhe shpirtit

Dhe në paqe me tjerët të rritem.

Pra jam PLIS si një LIS,

Jam një trung i vjetër shumë,

Me plot rrënjë e dega shumë,

Nga kjo Kokë e Tokë nuk shkulem unë!


- 37 -

SHKRIMTARËT E POETËT NUK LINDIN

Romnet dhe poezitë i zgjedhin ata vetë,

Rreth e qark globit në hapsirë e botë,

Në kokat e tyre u vënë lule me kurorë,

Që të mbesin prore në lartësi gjithmonë.

Shkrimtarët dhe poetët rriten gjithmonë

Me romanet dhe me poezitë e bukura të tyre,

Me shumë shkrime e me lloj-lloj ngjyrash,

Këtë dhunti ua fali Zoti dhe nënë natyra.

Vetëm me romane, me rreshta e me vargje

U rritën dhe rriten poetët e shkrimtarët e rinj,

Vargje të mira, të bukura, të kuptueshme

Që i pëlqejnë të moshuar, fëmijë e të rinj.

Me shumë elan, vrull e me ngrohtësi

Të mendjes, zemrës e shpirtit të tyre,

Me laps në dorë, rrijnë zgjuar deri vonë,

Vetëm e vetëm që lexuesit t‟i gëzojnë.

Skamja, uria dhe vështirësitë, kurrë nuk i ndalin

Çdoherë thurin vargje pranë llampës dhe qiririt,

Edhe në mes të natës nuk flejnë e nuk pushojnë

Sepse nga mundi i tyre lexuesit trurin e pasurojnë.


- 38 -

MARSHI I KOSOVËS

Nëpër shekuj gjatë marshove

Me shumë trima në ballë,

Errësirës dhe robërisë

U the,- ikni nga keni ardhë!

Kurrë s'ta ulë askush kreninë,

Me shumë trima ballëlartë,

Ngrite kokën se n' Kosovë

Po shëndritë një dielli zjarrtë!

Do t‟i biem n'kokë ligësisë,

Në Kosovë do ngrohë një diell,

Përuljen s'e kem traditë,

Ky popull do t‟ jetojë në dritë!

Në pellgun e shpresës së mirë,

Bëjmë të mundur t'pushojë stuhia,

Gjithmonë do na urojnë pa pra,

Të moshuar, fëmijë e gra.

Syve që na shikojnë mëshirshëm,

Do u ndërtojmë një ardhmëri,

Ku do të lexohen shumë drejt,

Mesazhet e mendjeve për liri.


- 39 -

NOSTALGJIA PËR VENDIN

(Dedikuar mërgimtarëve)

Ju jeni gjeneratat e arta

Që filluat rrugën për mërgim,

Synonit parreshtur dritën,

Duke e dashur edhe dijen.

Në vitet më të vështira,

Kur atdheu lëshoi kushtrimin,

S‟kishim librin, as fletoren,

Ju na e zgjatët dorën.

Ju për popullin, në ditë të vështira

Ishit bërë pranverë lulëzimi,

Çdo herë i zgjatët dorën atdheut,

Ju lëshonit shkëndijëza drite.

Kur nga mërgimi vijnë mërgimtarët,

Në atdhe gëzohet shkëmbi dhe mali,

Ju jeni krahë i djathtë i atdheut,

Atdheu krahëhapur do ju presë.

Duajeni shumë njëri-tjetrin,

Ndajeni me shoqi -shojin kafshatën,

Këndoni dhe vallëzoni tok të gëzuar,

Atdheu çdo herë ju jep uratën.

Se Kosova gjatë ju ka pritur juve,

Nga errësira na e sollët dritën,

Lamtumirë, i thatë robërisë,

Në Kosovë e sollët diellin e LIRISË.


- 40 -

VETVETEN KËRKOJ

Në orët e vona të natës,

Vetveten larg e kërkoj,

Por pa laps në dorë,

Nuk më zë asesi gjumi

Edhe pse i lodhur, për atdhe,

Dua të shkruaj e të këndoj!

Duke kërkuar vetëveten,

Kaloj shumë orë të tëra,

Por pak para mëngjesit,

Në ëndërr më shfaqesh,

Ti atdheu im i shtrenjtë,

Çdo gjë shnëdrit në ty

Nga bukuria jote!

Unë jam i lumtur,

Kur ti vetëm lulëzon

Dhe jo vetëm mua,

Por shumë e shumë

Zemra të popullit tonë,

Anë e kënd globit tokësor,

Sa fort e shumë i gëzon!

Motra, vëllezër, kudo që jeni

Duajeni vetveten,

Duajeni botën,

Po më shumë duajeni Atdheun,

Sepse atë e keni VOTËR!


- 41 -

HUMANITETI NË VEPËR

Kur njerëzimit, mike e miq, i ndihmoni,

Veprat tuaja i ngritni dhe i nderoni,

Rreze drite ato lëshojnë,

Shëmbëlltyrën Tuaj e ndriçojnë,

Lart te Zoti e afrojnë!

Tri gjëra në jetë gjithmonë praktikojini,

Këshillën e mirë dhe të drejtë,

Gjithmonë shpërndajeni,

Bëmirësinë kurrë mos e ndalni

Dhe askënd në jetë mos e hidhëroni!

Ju motra dhe vëllezër të botës mbarë,

Kudo që jeni dhe jetoni,

Vetëm një gjë në këtë botë do t'ju ngelë,

Pra ndihma të tjerve që ju ofroni,

Humanitetin n'vepër që tregoni!


- 42 -

MENDJENDRITURIT

(Shkrimtarëve dhe poetëve)

Me penat e tyre të arta

Vargje të reja na sjellin,

Në zemrat e lexuesve

Dashurinë për lexim

Dhe për atdhe

Çdoherë e mbjellin!

Kurrë mos i pyetni

Për krijimtari e letërsi,

Sepse bukur flasin

Vargjet e tyre,

Të thurura aq bukur,

Në mënyrën më mjeshtërore,

Në romane, prozë e poezi!

Si për të rritur,

Ashtu edhe për fëmijë,

Çdo herë shkruajnë

Me shumë modesti

E më shumë thjeshtësi,

Pikërisht këtu qëndron

Edhe kjo madhështi

Çdoherë të përulur,

Por jo të nënshtruar

Çdo rresht e kanë

Si ari e margaritar,


- 43 -

Vetëm lexuesi i devotshëm

Mund t‟i kuptojë!

Nektarin e diturisë

Ta thithë e ta mësojë

Nga mendjet e ndritura

Nga shkrimtarët tanë!


- 44 -

POPULLI IM

Mbaje kokën lart

Populli im shqiptar,

Se ti ndër shekuj

Ke qenë krenar!

Popull me traditë

Me kulturë të lashtë,

Më i vjetri në Ballkan

Çdo herë liridashës.

Të njeh historia

Nga koha e Skënderbeut,

Kur mbrojti Evropën,

Nderin e mëmedheut.

Por armiqtë sllavë

Kurrë të qetë s'të lanë,

Të plaçkitën e të vranë,

Arbërinë na ndanë.

Ne kurrë, askënd

S'deshëm ta robërojmë,

Vetëm të lirë si të tjerët

Deshëm të jetojmë.

Pse deshëm LIRI

Na quajtën terroristë,

Dhe njerëz me bishta,

E shumë ekstremistë!


- 45 -

Populli im i lashtë,

E gëzofsh LIRINË,

Kurrë më në trojet tua

Mos përjetofsh robërinë.


- 46 -

GËZUAR PAVARËSIA, SHBA!

Këtu e shumë dekada më parë

Një besëlidhje kishte ngjarë,

Vendimi nga kryetari Willson ishte marrë:

- Duhet të ekzistojë Shteti Shqiptar!

-Është popull shumë i mençur,

Me traditë dhe kulturë të lashtë,

Shumë i vjetër në botë

Por shumë- shumë liridashës.

Në miqësinë tonë nga ajo kohë

Dy popujt tanë lidhën një urë,

Ndihma e popullit vëlla dhe mik AMERIKAN

Nuk na mungoi kurrë.

Unë sot, nga kjo zemra ime

Popullit vëlla dhe mik urime i dërgoj:

-Urime Dita e Pavarsisë,

Sa të jetë kjo botë, Amerika të na rrojë!

Populli i Kosovës dhe gjithë populli shqiptar,

Nga zemra urojnë:

-Urime, Amerikë, Dita e Pavarësisë!

Gëzuar, gëzuar, gëzuar përgjithmonë!


- 47 -

HAPPY INDEPENDENCE, USA

Here's many decades ago

A covenant was likely decision,

By President Wilson was taken

Albanian state should exist.

It was very wise people

It was people with tradition and culture,

Many of the world's oldest ancient

If too much freedom-loving.

Our friendship then

Our two peoples bound a bridge,

Since that time people aid

Brother and friend will never missed us.

I my heart today people

Brother and friend to wish congratulations,

Happy Independence Day as be

This world we live America.

The people of Kosovo and all

Albanian people, from the heart,

Wish congratulations America Independence Day

Happy happy happy forever.


- 48 -

URIME DITA E NËNAVE

NËNAT

Fjala më e shtrenjtë

Është fjala nënë,

Edhe në raste më të vështira

Këtë emër e kam thënë.

Edhe kur të sëmurem

Dhe ngado që shkoj,

Emrin e çmuar nënë

çdo herë e shqiptoj.

Nënat tona shqiptare,

Edhe pse të vuajtura në jetë,

Në frymën kombëtare

Edukojnë fëmijët e vet.

Për nënat në kurbet

Një porosi e kam,

Fëmijët e vegjël

Anash mos t'i lënë.

Fjala më e shtrenjtë

Eshtë fjala nënë,

Të lumtur janë ata

Që nënat i kanë.


- 49 -

ARTISTIT

(Mikut tim, z. Ismet Krasniqi)

Z. Ismet Krasniqi - Lala

URIME

DITËLINDJEN!

Të gjitha rolet që i besohen

Me sukses të madh i luan,

Kur publiku i duartroket,

Ismetit zemra i buçet!

Tërë jetën aktrimit, skenës

Publikut dhe penës,

Ua kushton duke i impresionuar

Artdashësit në skenë, duke aktruar.

Ismeti edhe skenën e zbukuron.

Me artin u lind,

Jeton e frymon.


- 50 -

Me penë vargje krijon

Tërë jetën dhe veprat

Vetëm artit ia kushton.

Urime, urime, urime

Ditëlindjen miku im,

O artist me zemër të madhe

Sa Deti, sa Dielli, sa Oqeani!

Me respekt të veçant për ju, miku im!

Miku juaj i penës,

Fadil H. Curri.


- 51 -

GJERGJ

KASTRIOTIT-

SKËNDERBEUT

Pallën në dorë sa herë e shtrëngonte,

Sa herë e tundte, ajo vringëllonte,

Me fuqi, trimëri, besë e burrëri,

Armikun çdo herë e tmerronte!

Bashkoi fjalën me urti,

Djepin me djep e syrin me sy,

Bashkoi Toskë e bashkoi Gegë,

Bashkoi Komb e bashkoi Fe,

Në tryezën dhe në Sofrën -Atdhe!

Mbrojti nderin, traditën besën e Mëmëdheut,

Mbrojti nderin e Zonjës Evropë,

Mbrojte nder, traditë, racë e mbrojte Fe,

Në tokën e Arbërit, o i Madhi Skënderbe!


- 52 -

PËR NE JE KRIJUAR

Për njeriun ti je krijuar

E shëndrit gjithmonë,

Tokë shumë e bekuar

Vlen si margaritar!

Nëpër fusha e male

Ujin na e dhuron,

Ta shuajmë ne etjen

Të pastrohemi të tërë

Ajrin që të frymojmë

lirshëm, na e dhuron ti,

Sa kujdesemi për ty, tokë,

Vetëm një Zot e di!

Ushqimin na e dhuron

Të mbahemi të gjallë,

Po ne njerëzit tu

Vetëm sillemi vërdallë!

Të kalërojmë shikimin

Globit përpjetë,

Po të shikohemi

Secili në pasqyrën e vet!

Heu, çfarë bukurie

Zoti na e ka falë,

Për hirë të Zotit,

Ta ruajmë tokën,

E të kujdesemi

Për tokën,

Si për veten tonë!


- 53 -

DUAJENI LIBRIN

Deri në orët e vona të natës

Librin me ëndje e lexoj,

Nuk më zë gjumi pa lexuar,

Sepse gjëra të reja mësoj!

Duke mësuar dhe lexuar

Të keqen e sfidoni,

Prandaj duajeni librin,

Ore shokë, ore miqtë e mi!

Fitojeni diturinë,

Mbajeni pranë qetësinë,

Vetëm me mësim durim e lexim,

Të gjitha këto veti e mirësi

Me dije do t‟i arrini

Tani në shekullin që kemi hyrë,

Ju, o miqtë e mi të mirë!

Koha ecën, s‟kthen më prapa,

Nuk ka kthim vërtet,

Prandaj, shfletojeni dhe lexojeni librin sot,

Sepse është mik dhe shok në këtë jetë!


- 54 -

BALADË DHIMBJEJE

(Të zhdukurve)

Një det me dhimbje e shumë mërzi

Një lumë i gjatë i kujtesës e deri kur,

As një asht tuajin ende s'e varrosëm

As një varr për ju s'u hap ende!

Shekulli XXI, plagë e paqartësi

Heshtje po, po zemrat rënkojnë,

Koka e mendja po gjykojnë

-Athua drejtësia pse po heshtë?!

Populli është duke pritur, do ktheheni

O sot, o nesër, o të gjallë, o të vdekur,

Po drejtësia ende po heshtë,

-Deri kur të presim me shpresë!?

Sepse sytë ende lotojnë e zemrat rënkojnë!


- 55 -

LIBRASHITËSIT

Në vapë e acar libra shesin,

I ruajnë me shumë përkujdesje,

Në këtë mënyrë punojnë

Vetëm e vetëm diturinë ta shtojnë!

Me shumë respekt dhe dashuri

Këtë detyrë e ushtrojnë,

Gëzohen shumë e shumë,

Kur lexuesit i shtojnë,

Se në këtë mënyrë,

Me thesar të dijes i pasurojnë!

Përkujdesja nga shoqëria

Sa shumë u mungon!

Të paktën ca tenda të plastikës

Nuk janë në gjendje t‟ua sigurojnë,

Që edhe Sheshin do ta zbukuronin,

Dëmtimin e librit do ta parandalonin!


- 56 -

KALVARI ‘99

(Fshatit Bllacë)

Nën qiellin e hapur,

Me mijëra të përndjekur,

Pritnin me shumë shpresë,

Pa ditur si do i gdhijë

I nesërmi mëngjes.

Gjatë kishin rrugëtuar

Këmbë, disa me tren

E disa me autobus,

Nën tytat e automatikëve

Mes binarëve kishin hecë.

Toka në Kosovë dridhej

Nga të shtënat armike,

Edhe ditën edhe natën,

Të gjithë e pritnin çastin,

Vdekja kur do t‟u vinte.

Yjeve lart në qiell

U kishin shumë lakmi,

Por ata ishin lart,

Të qetë si gjithnjë.

Diku thuhet në legjendë,

Eksodi ‟99 dhe Bllaca,

Nga populli im fisnik

Do mbahet mend përjetë.

Ndodhi në Evropë,


- 57 -

Në prag të mileniumit të ri,

Ishte përsëritur kalvari biblik.

-Vëllezër shqiptarë nga Ilirida,

Shumë faleminderit që na ndihmuat

Dhe i ndatë dhimbjet e kohës me ne!

Juve Zoti ju bekoftë,

E ndihmën e dhënë

Kurrë s‟ kemi për ta harruar!


- 58 -

VARGJE PËR DIELL

(Shkrimtarëve, poetëve)

Me penat e tyre të arta

Vargje të reja na sjellin,

Në zemrat e lexuesve

Dashuri për lexim mbjellin.

Edhe nëse i pyetni

Për krijimtari e letërsi,

Flasin veprat e tyre

Në romane, prozë e poezi.

Rrinë të zgjuar shumë

Deri në agun e mëngjesit,

Me zemër krijojnë vargje

Për botën lirinë e diellin.


- 59 -

VARGJET E POETIT FADIL H CURRI - KURORË PËR TRUALLIN AMTAR

Ndër motivet më të dashura të petit Fadil H. Curri, të

përfshira në vëllimin “Gjuha e truallit tonë” janë qëndresa

dhe atdhedashuria. Por, poeti preokupohet edhe me

problemet etike, prandaj edhe na duket si paranojë

shpirtëror i popullit duke ndërtuar mjeshtërisht fortesën

enigmatike të shprehjes dhe të fjalës artistike.

Poeti F. H. Curri me vargjet e tij lexuesit i ofron

ngjyrosje emocionale të fjalës dhe të mendimit. Disa nga

poezitë e tij shëmbëllejnë si fragmente të njëfarë ditari

personal, me vargje dhe mendime të skalitura bukur, që

lënë impresione të forta te lexuesi.

Ky poet i talentuar shquhet për poezi të bukura, me

mesazhe të qarta që na përcjellin. Poeti mendimet i

mbështjell dhe i përmbledh me pak fjalë, çka edhe ia arrin

kësaj pune me sukses. Zotësia dhe talenti i tij është

pikërisht fakti, që me pak vargje të thotë shumë, madje

edhe të shprehet bukur. Gjithashtu, poeti Fadil H. Curri i ka

shfrytëzuar për mrekulli edhe figurat e ndryshme letrare,

duke ndërtuar urën lidhëse në mes tij dhe lexuesit me fjalë

dhe shprehje të bukura, pa e rënduar vargun, por edhe pa

rënë në thjeshtëzime.Vargjet e tij janë kuptimplota. Ato i

shquan mendimi, ritmi dhe rima, elemente të mjaftueshme

që ua shtojnë vlerën artistike. Poeti është human dhe gjërat i

sheh me syrin e humanistit e të atdhetarit duke depërtuar

thellë në shpirtin e lexuesit.

Prof. Zymer Mehani Podujevë, 2016


- 60 -


- 61 -

Zymer Mehani

Poezi


- 62 -


- 63 -

PËR TY, LIRI

Shtatëmijë e shtatëqind vjet

T ' kemi pritur Ty

Por Ti s'di ku mbete

Shtatëqind e shtatë shekuj

Me gjak të ujitëm

Por Ti s'di ku trete

T'pritëm t' dal'sh nga dheu

Nga deti a nga qielli

Ty moj RREZE DIELLI

T ' pritëm të të sjellë era

Flaka apo zjarri

Shumë t'priti shqiptari

Ti s'mbine nga dheu

Nga qielli me fërtymë

Por nga gjaku ynë

Ty s'të solli era

Por flaka e zjarrit

E gjaku i shqiptarit


- 64 -

TI, ATDHE

1.

Mbi bedene t' kalasë sate

Rrezet shigjetojnë

N'motet me erë e furtunë

Shqipet vigjëlojnë

Je fanar në kohë të turbullt

Udhërrëfyes n'shtrëngatë

Bukë e krypë, zemër për mikun

Hasmit barot t'thatë

2.

Pendë me të trasha mure

N'shekuj mbete prore

Vrik erdhën tek ti

Hordhitë me taborre

Fushat tua të paanë

T'i shkatërruan anembanë

Sulltanë edhe pashallarë

K'tu mbetën të vrarë

T ' pushtuan me topa

Por mbetën pa koka

Ty t'u shtua lavdia

E thotë historia

Kurrë s'ngele pa halle

Por, ke zemër t'madhe.


- 65 -

KËNDO, SHQIPTAR!

Këndo, shqiptar, çfarëdo që të ndodh

Edhe nëse kënga të djeg flakë

Edhe nëse melodia t' këputet në mes

Edhe nëse engjulli t' bëhet dreq

Këndo, mos u stërkeq!

Sido që të bëhet, shqiptar, këndo

Edhe nëse miku t'shkakton plagë

Edhe nëse zemra t'digjet flakë

Edhe nëse koha të lë vrragë

Këndo e mos u mpak!

Këndo, shqiptar, në çdo çast

Edhe nëse je i mbushur me gëzim

Edhe nëse ke vetëm dëshpërim

Edhe nëse përjeton ndonjë zhgënjim

Këndo, o vëllai im!

Në çdo situatë, shqiptar, këndo

Edhe nëse t‟ikin shpendët shtegtarë

Edhe nëse s'të mbin fara në arë

Edhe nëse s'ke drithë në hambar

Këndo, o vëlla shqiptar!


- 66 -

S'e ndale këngën për pesëqind vjet

Kur osmanliu, sulltan‟ e mbret‟

Të shkeli malet, tokë edhe det

Me zjarr e flakë, me dhunë e tmerr

E kënga jote kurrë nuk u shterr!

Këndo shqiptar, s'të ka hije loti

Përkrah këngës, të shkrep baroti

Se kështu lindëm e kështu tha Zoti

Është ar, thesar Atdhe i Joti!

Këndo shqiptar, n'mërgim n'qofsh nisur

Dhe nostalgjia n‟ se t‟ ka molisur

Këndoje këngën, me dhimbje, mall

Edhe nëse jeta, mërzi të ngall!

Këndo, se këngët përtej oqeanit

Mbi krahë pulëbardhash do të flturojnë

Askurrë mos t'u ndaltë kënga, shqiptar

Krenar për tradita e Flamur me Shqiponjë!

Këndoje, këngën, kurrë mos e ndal

T'jehojnë kudo jonet e saj

Të ushtojë fushë, mal edhe det

Këndo se këngën e pate jetë

Këndo, shqiptar, o trim me fletë!


- 67 -

SHABAN AVDIU

(Dëshmor i kombit)

Lumë Kosova që të lindi

Të rriti me dashuri

Për t'luftuar si petriti

Shqipe mali në lartësi

Si n‟balada e n' legjendë

Shaban trimi o dëshmor

Yll i ndezur ndrit në qiell

Bardh si mali me dëborë

Pavdeksinë seç e firmose

Me gjak tëndin e vulose

Me thurime këngë epike

Hallall Ty Kosovë kreshnike

Kënga e paktë është për Ty

Shaban trimi djalë azgan

T'i ke hyrë në histori

N‟ zemër t‟ popullit je vigan

Je ushtar i UÇK-së

Gjak i pastër arbëror

Luftëtari i lirisë

Trim hero - madhështor!....


- 68 -

SHEFKI KULETA

(Dëshmor i kombit)

Rigon syri i Shqipes

Si rigon PRANVERA

Është madhështi e Jotja

Sa brigje e kreshta

Ike, por s'u trete

Ndër të gjallët i gjallë

Prore mes nesh mbete-

Atdhedashuri ngjall

E Jotja trimëri

Hyri n'histori

SHEFKI zemërtrim-

Bir i kombit tim


- 69 -

PËR JU

(Vëllezërve të rënë, Mehdi dhe Fevzi Kosumi)

U k'putën yjet nga qielli

Edhe lulet u venitën

Gurra e Llapit krejt shteroi

Dielli ndali dritën

Mehdi trimi me Fevziun

Lidhën besën e dhanë fjalën

Nën Flamurin kuqezi

Për Kosovë jetën e falën

Shkrep rrufeja n'Halabak

Me rrebesh ra shi e breshër

Dy vëllezër atdhetarë

Të pandashëm falën jetën

Lumë si ju vëllezërit e mi

Që fituat pavdekësi

Për lirinë e shqiptarisë

Ratë në lulen e rinisë

Sot në shkolla për ju mësojnë

Thurin vargje ju këndojnë

Se atdheut i dolët zot

Do t'kujtoheni jetë e mot


- 70 -

Historia do të flasë

Djemtë e kombit s'i harron

Për ju kënga do t'buçasë

I madh e i vogël ju nderon

Lavdi ju qoftë o dëshmorë

Bijë të denjë të atdheut tim

Ishit lule me kurorë

Emrit Tuaj gjithmonë nderim


- 71 -

PËR TY....

(Ish-nxënësit tim Remzi A Kosumi, martir i rënë më

1999 nga dora gjakatare serbe)

Pëllumb, flatrat t‟i këputën

Se e deshe paqen

Dhe lirinë e deshe

E deshe dhe dijen

Ishe nxënësi më i mirë

Kishe zemër të dëlirë

S'vriten pëllumbat o katilë

Kurrë dritë ju mos pafshi

Ata duan kaltërsitë

Liri, paqe, dritë

O barbarë jeni soj djalli

Djaj e bij të djajve

S'vriten zogjtë e malit

Veç se e deshën këngën

Dhe lirinë e deshën

Se ia ditën peshën

Ju tiranë që e bëtë krimin

Na e vratë gëzimin

Për së kthjellëti ju vraftë Zoti

Kurrë mos ju ndaltë loti


- 72 -

Tuajt sy mos pafshin dritë

As natë dhe as ditë

Të pashpirtë jeni ju vetë

Mos u gëzofshi n'jetë

Heu ju rëntë një vetëtimë

Ju çafshin rrufetë!


- 73 -

TI, POEZI

Poezi, je kopsht me lule

Lind n'fletë t'trëndafilit

Je e bukur dhe e ëmbl

Si këngë e bilbilit

Ti je kaltërsi e qiellit

Lind n'ngjyra t'ylberit

Poezi, ti je ngrohtësia

Lind n'rreze të diellit

Dashuri je, poezi

Lind n'zemrat rinore

Poezi, ti je urtia

Lind n'libra, n'fletore

Ti, poezi je betejë

Lind n'pushkë të ushtarit

Poezi ti je Prekazi-

Kullë e Legjendarit

Ti je kala gur mbi gur

Je qëndresa n'mote

Poezi, ti je vetë jeta

Të rrojë fjala jote!


- 74 -

TË THYHEN

Të thyhen të gjitha urrejtjet dëshiroj

E të skaliten dashuritë n'çdo zemër njësoj

Të thyhen të gjitha mosmarrëveshjet kam dëshirë

E të ndërtohen miqësitë më të lumtura është më mirë

Të thyhen të gjitha armiqësitë dëshiroj vërtet

E kudo në botë gjithmonë paqe të ketë

Të gjitha ligësitë të thyhen gjithkund

Zënka dhe as grindje të mos ketë askund

Të thyhen të gjitha veset copë-copë

Veç virtyte njerëzit të kenë në këtë botë


- 75 -

AI

Ai gjakpirës

Me shtatë koka

Hapi varre

Hapi gropa

Ogurzi

Faqezi

Bir katili

Pjellë debili

Është barbar

Kriminel

Dhe vrastar

Gjakatar

E përzuri

I veti fis

E mbet rrugëve

I bërë pis

N'fushën time

Zuri vend

Mbolli vdekje

Rend e rend

Me plumba

Zogjtë m'i qëlloi

Barbarisht

M'i masakroi


- 76 -

Theri, preu

Me hanxhar

Me sy s'deshti

T'shohë shqiptarë

Egërsisht

Bajlozi vetë

Shponte, vriste

Me shigjetë

N'jë ditë Gjergji

Seç u ngjall

Iu bë zemra

Sa një mal

Dhe nga kali

T'ziun Bajloz

E rrëzoi

Në zjarr e poq

Toka ime

S' duron dot

Këmbë të huaj

Dje as sot

Trutë në erë

Ia hedh shqiptari

Skënderbeu

Adem Jashari


- 77 -

GJERAQINA

-As më thua,

Pse të quajnë gjeraqinë?

-Pse ke sqep të kthyer,

Gjithnjë je vetëtimë ?

-E sillesh, shëtitesh,

Mbi Atdhe vërtitesh!?...


- 78 -

GJITHÇKA KE, ATDHE…

Ke male krenare,

Të larta, madhështore,

Ke fusha të gjera

Dhe ara pjellore.

Ke përroje, brigje,

Fshatra anembanë,

Ke lumenj, liqene,

Shtigje të paanë.

Ke brigjet e Jonit

Dhe t‟Adriatikut,

Shpell‟n e Dragobisë,

Gryk‟n e Kaçanikut.

Ke Baba Tomorin,

Korabin kokëlartë,

Gramozin e Sharrin

Dhe Hasin e Thatë.

Ke Liqejt e Lurës,

T‟Shkodrës, t‟Pogradecit,

Vargmalet e Dibrës,

Bjeshkët e Kelmendit.


- 79 -

Ke Drinat binjakë,

Shkumbinin, Erzenin,

Semanin zemërak,

Krujën e Prizrenin.

Ke Lezhën e Gjergjit,

Përmet, Leskovik,

Rozafën e Shkodrës,

Milot e Koplik.

Ke Tuz e Medvegjë,

Bujanoc, Preshevë,

Kërçovë e Tetovë,

Tropojë e Gjakovë.

Ke Vlorë e Tiranë,

Shkup e Kumanovë,

Pejë, Prishtinë, Gjilan,

Durrës, Elbasan.

Ke Çamërinë martire,

Kosovën si Nuse,

Ke v‟llezër e motra

Gjer te Molla e Kuqe.

Ke gjuhën amtare,

Flamurin Kombëtar,

-“Rroftë Shqipëria e Madhe”!

Uron çdo shqiptar.


- 80 -

NUK E DI

Një kohë që erdhi besuam

Diku në një ditë qershori „99

Se e fituam lirinë

Me shekuj të humbur

E fituam nga tytat e pushkëve

të ushtarëve çlirimtarë

Nuk e di

Sot këtë atdhe

a po e nderojmë me të ndershmen punë

e vepra të pastra

Një kohë është tani,

Që nuk e di në është...

Punë dhe vetëm punë o shok o mik e vëlla

Se vetëm puna di të ngrejë kala

Punë unë e punë ti

Ta lartësojmë këtë atdhe

Këtë vatër të shtrenjtë-

Djep të gjuhës sonë

A është mirë kështu si jemi

Nuk e di...


- 81 -

KUR ISHA ME TY

Dhe dielli pas kreshtash

Fshehur si kusar

Kur isha me ty

Donte për t'na parë

Hëna Pesëmbëdhjetë

Në netët verore

Shpeshherë na kish parë

T'kapur dorë për dore

Ylberi shumëngjyrësh

Na kishte zili

N'përqafim kur ishim

S'bashku unë e ti

Vezullimë e Yjeve

E pyjeve shush'rimë

Të dyve na thanë:

-Paçi dashurinë!

Të dëlirat gurra

E fusha e gjerë

Mua e ty na thanë:

-Qofshi bashkë përherë!

Dhe lulet shumëngjyrëshe

Pëllumbat krahëbardhë

T'qiellit dallëndyshe

Bashkë na kishin parë!


- 82 -

Të lumit shelgjishte

Kodra, brigje, ferra,

Ta dish, do t'na th'rrasin

Kur të vijë pranvera!

Kaltërsi e qiellit

Dhe deti na th'rret:

-Jetofshi së bashku

Pesëmijë e pesëqind vjet!


- 83 -

NATË

Kur nata

Vë heshtjen

Qetësinë

E terrin

Zemra

Ç' më shtanget

Shqetësohet

Dhe trandet

Vegim

Shikim

I përhumbur

Dëgjim

Thellësi

Gjerësi

Dashuri

E pamasë

Kur Ty

Të thërrasë

Mallëngjim

Ëmbëlsim

Kur të shoh

O shpirti im


- 84 -

Malli për Ty

Më kaplon

E zemra ime

Ushton

Si det

Uturon

Atëherë

Mos pipëtij

Më dëgjo

Të deshta

Të dua

S‟ e përsëris më

Të dashuroj

Në këtë orë

Ty ARBORË


- 85 -

ARBORA, TË KAM….

ARBORA,

T‟kam heshtje

Fjalë të kam

ARBORA,

Të kam dhe buzëqeshje

Zemërbardhë si bora

ARBORË,

E fortë-gur

Hënë në natë të kam

Të kam dhe Flamur

Me Ty unë mbret jam

ARBORA,

T‟kam lumë

Me valë të shkumbëzuar

Të kam rreze-drite

Zemër t‟dashuruar

ARBORA,

T‟kam lule

Me fletë ngjyra-shumë

Të kam dhe Princeshë

ARBORË, lumë si unë!

ARBORË,

T‟kam vetëtimë

Që qiellin e ndrinë

ARBORA- qe dora!

Ta fal dashurinë


- 86 -

PËR TY, ATDHE

S'mund të rri pa t ' thënë një varg

Se ty t'kemi DASHURI...

S'mund të rri pa ta shkruajt emrin

N ' timen poezi

S'mund të ndalem pa t' thënë këngën

Lot m'shkojnë nëpër faqe

S'mund t' duroj pa ta shkruajt emrin

Në të miat vargje

S'mund të hesht e mos t'përmend

Tënden histori

Kryetrimin Skënderbe-

E jona lavdi

S'mund ta ndal të zemrës vrull

Mori Shqipe malit

S'mund t'mos puth tëndin Flamur

Të Ismail Qemalit

Jo, jo s'mund ta ndali veten

O Atdhe i shtrenjtë

Pa i këndu' Adem Jasharit

Prekazit të Shenjtë

S'mund të ndalem dot pa shkue

Porsi Gjeraqina

T'u bëj nderin dhe respektin

Vëllezërve Haradinaj


- 87 -

S'mund të stepem, më vlon gjaku

Me vrull të Petritit

Të përulem para t'madhit

Zahir Pajazitit

Saherë lapsin marr në dorë

Vargjet t'i rendis

Mendja m'fluturon në Vlorë

N'Shesh të Pavarësisë

Asnjëherë s'munda të shkruaj

Vjersha e ditare

Për pa m'ikë si vetëtimë mendja

N ' Krujën legjendare

Kurrë nuk munda t' shkru'j një fjalë

Në t'miat fletore

Për pa thënë diçka për Lezhën-

Besëlidhjen Malësore

Saherë vargun e ndërtova

Mendja m' thotë "Ndal, mik"

-Lart'so n vargje dhe në këngë

Prizrenin historik

S'munda kurrë t'i ndal dëshirat

Që flut'rojnë vrik

Ty atdhe t' pafsha t‟ BASHKUAR

O DJEP ILIRIK


- 88 -

PO TË MOS ISHIT JU (Vëlla e motër–Dëshmorë, Ylfete dhe Mentor Humolli)

A do të ishim kaq të lirë

Po të mos ishit Ju ?

A do ta gëzonim sot lirinë

Po të mos qëndronit Ju ?

A do të ishte KOSOVA shtet

Po të mos flijoheshit Ju ?

Gjaku Juaj u bë dritë-

E jona liri.

Lumë si nëna që Ju lindi

Për ne- KRENARI !

Si dy Shqipe fluturuat

Përjetësinë fituat.


- 89 -

NË ZEMËR...

(Nënës sime)

Në zemër

Kujtimi për Ty-

Zjarr

Në sy

Portreti Yt-

Vegim

Në jetë

Dashuria jote-

Ngushëllim


- 90 -

EJA VETËM TI...

Eja, vetëm Ti...

Me shushurimën e gjetheve

Që bien nga degët,

Me vesën e mëngjesit

Që tretet nga rrezet..

Eja vetëm Ti

Me vezullimë yjesh

Që dridhen në mbrëmje,

Me dëlirësi zemrash

Që rrahin me dhëmbje...

Eja, vetëm Ti...

Si ujëvarë e gurrë

Që s' më braktisë kurrë,

Eja vetëm Ti

Ilaç i qetësisë sime,

Yll i jetës sime

Eja, vetëm Ti

Ti o dashuri


- 91 -

GJON BUZUKU

Na dhuroi Librin e Parë

Ku zbuluam shkronjat-thesar

Na mësoi ABECE

Me “Mesharin'' në Atdhe

Gur mbi gur t'kalitur n'vite

Nëpër Kullat e Shqiptarit

N'Dheun e Arbërit-rreze drite

U bënë shkronjat e “Mesharit''

Brez pas brezi me dashuri

Përmendore shekujsh t'zjarrtë

Qemë krenarë për lashtësi

T'gjuhës shqipe- gjuhë e artë


- 92 -

TË KËRKOVA

Të kërkova nëpër male,

Në fusha e lëndina

N‟ bjeshkë të larta të kërkova

Ku rri gjeraqina

Të kërkova në gjethnaja

Në suka, gremia

Nëpër kopshte të kërkova

Ku k‟ndon kanarina

Të kërkova në vërri

Te kroi e bashtina

Nëpër pllaja të kërkova

Ku fryn suferina

Të kërkova nëpër shkrepa

Në arat me grurë

Dhe n‟ujëvara të kërkova

Në pyjet me drurë

Te liqeni të kërkova

Te zalli me gurë

Nëpër brinja të kërkova

Në të fresktën gurrë

Të kërkova nëpër lagje

Në fshat e qytet

Në rrugica të kërkova

Kudo cep më cep


- 93 -

Poshtë e lart Ty të kërkova

T‟ kërkova dhe n‟ lumë

Një fjalë zemre të ta them

Se të dua shumë


- 94 -

TAHIR SINANI

(Dëshmor i kombit)

Për Atdhe

Kur u ndez zjarri-

Ti ishe i pari

Porsi Shqipe

Para prine-

Armiqtë seç i shkrine

Me trup tëndin

Barrikadë-

Popullit duarthatë

Nën Flamurin

Kuqezi-

Ti re për liri

Për ATDHE

Nëna t' ka rritë

Liri, Rreze, Dritë


- 95 -

I.

LULËKUQET E KOSOVËS

(Shotës, Ganimetes, Ylfetes, Xhevës, Antigonës)

Ju jeni mbretëreshat e luleve

Në Fushat e mia

Harliseni me kokë drejt qiellit

Ju shtohet lavdia

Lulëkuqe ishit dhe jeni

Në kujtesë ju kemi

Gjaku Juaj s'venitet

Është dritë që kurrë s'fiket

Ju ratë për t'vërtetën

Kënga Jua pranveron jetën

N'histori të kombit prore keni mbetë

Jemi krenarë me Ju, o Shqipe me fletë


- 96 -

II.

LULËKUQET E KOSOVËS...

( Shote Galicës, Ganimete Tërbeshit, Ylfete Humollit,

Xhevë Lladrovcit dhe Antigonë Fazliut)

Në fushat e paanë të Kosovës Kreshnike

Çelin dhe harlisen Lulëkuqet e Shqipes

Si të mbijnë nga shpirti, si të mbijnë nga zemra

Lulëgjaket ilirike me ngjyrat kuqezi

Në trollin tënd rrisin shtatin, e lashta Dardani

Lulëkuqe si gjaku dhembje e krenarie

Që veç Tokës Sate, Kosovë i kanë hije

Lulëkuqe qëndrese, Lulëkuqe LIRIE....

Dada Shotë me plis mbi vetull

E Ganimeti me të bukurin gërshet

Xhevë Ladrovci e Ylfete Humolli

Antigonë Fazliu me zemrën si det

U nisën në luftëra nën Flamurin Kuqezi

E në zemër plot guxim për t' atdheut liri

Lavdi Ju qoftë motra t' ADEMIT e t' ZAHIRIT

Lavdi jetë dhe mot, mbesa t'SKËNDERBEUT!

Lulëkuqe u lindët dhe e rritët shtatin

Kosovës nënë ia shtuat hijeshinë

Lumë si ne që ju kemi, o bija të ARBËRIT

Me shkronja të arta na shkruat historinë!


- 97 -

NËNA

Balli Yt-

Një Abetare

Syri Yt-

Një Dritare

Zemra jote-

Një Fole

Yti emër-

Vulë në zemër


- 98 -

TRADHTARI

Të gjithë e dinë

Se ia bën varrin atdheut të vet

Shumëkush e njeh

E me të poshtrin një fjalë s'e flet

Ai përpëlitet

Porsi gjarpëri në gjumë

Shumë shpejt vjen dita

I lan hesapet në një dërrasë, o lumë


- 99 -

ZEMRAT BESNIKE

(Dëshmorëve Ilir Konushevci dhe Hazir Mala)

O Zemra besnike

Të atdheut shqiptar,

E di shumë mirë, pasha Ju,

Se Ju u lindët

Në kullat krenare

Dhe të fortë- shkëmb

Për të jetuar gjatë,

Gjer në përjetësi.


- 100 -

NËSE DONI TA DINI

Nëse doni ta dini

Dashuri imja cila është

Pyetini lulëkuqet e Kosovës.

Pyetini kullat me gurë

E Shqipen në Flamur...

Dashuria ime cila është

Nëse doni ta dini

Pyetne këtë tokë me varre

këto fusha dhe male

E Shqipërinë e Madhe...

Nëse doni të dini

Për dashurinë time të shenjtë

Pyetne gjuhën, nderin,

E këtë atdhe të shtrenjtë


- 101 -

MË THUAJ

-Më thuaj, ARBORA

Ku u fsheh dashuria?

-Eja dhe kërkoje nën qepalla t'mia!

-ARBORA, më thuaj

Ku t'gjej bukuri?

-Eja dhe shikoje në k'ta sytë e mi!

-Më thuaj, ARBORA

Ku është ëmbëlsia?

-Eja dhe shijoje në buzët e mia!

-ARBORA, më thuaj

Ku t'gjej lumturi?

-Eja përjetoje në krahët e mi!


- 102 -

FRYN MURLANI

(Motiv popullor)

Fryn murlani me stuhi

Malet seç ushtojnë

Kryetrimin e Arbërisë

Rendin, e kërkojnë

Kërkojnë shpat'n e Kastriotit

T' Arbërisë Kryezotit

Uturojnë stuhitë në male

Për një Përkrenare

E kërkojnë një Kryetrim

Zot të atdheut tim

Që i mundi shumë ushtri-

Një Perandori


- 103 -

JU TRIMAT' ATDHEUT

(Zahirit, Edmondit, Hakifit)

Nga gjoksi hoq't zemrat

I shndërruat n' plumba

E plumbat e pushkës

N'zemra i shndërruat

Për Kosovën trime

Këtë atdhe të shtrenjtë

Dhe gjakun ia falët

Shqipes pa u hamend

Lulëkuqe ka emrin

N' të lulëkuqet rriten

Me ngjyra t' Flamurit

Gjer në qiell harlisen

Me shekuj Shqiptare,

Kala gur mbi gur

Rrofsh, Kosovë dardane-

Shqipe në Flamur


- 104 -

KOSOVË!

KOSOVË-

Ti je zjarr që me kallë

KOSOVË-

Për ty kam shumë mall

KOSOVË-

Je peng që më mban gjallë

KOSOVË-

Për ty dhamë çikë e djalë

KOSOVË-

T‟kemi gjak, që kurrë s‟t‟kemi falë

KOSOVË-

Shqipe e dykrenare në flamur

KOSOVË-

Fortesë shkëmbi gur mbi gur

KOSOVË-

Plis i djegur i Dadës Shotë

KOSOVË-

Vetull e vrarë e Shqiponjës Xhevë

KOSOVË-

Dashuria jonë e madhe, dritë e diell

KOSOVË-

Këngë e ndalur e Ylfetit

KOSOVË-

Gërshet i prerë i Ganimetit

KOSOVË-

Fuçi baroti, varr i sulltanit e i mbretit

KOSOVË-

Kullë e pamposhtur e Azemit


- 105 -

KOSOVË-

Këngë për liri e Komandant Ademit

KOSOVË-

Ti je ëndërr që më le pa gjumë

KOSOVË-

Ti je plaga ime që më kullon shumë

KOSOVË-

Besa-besë kurrë s‟ të lamë në gjunjë

KOSOVË-

Me kokë n‟qiell- shqipe në flamur

KOSOVË-

Sa të rrojmë, do të duam shumë…

KOSOVË-

Imi lot dhe gëzim

KOSOVË-

Djepi dhe varri im


- 106 -

E VËRTETA

E hodhën me kokë teposhtë,

Por s'u mbyt!

Edhe në zjarr e hodhën

Por s'u dogj!

E gjuajtën

Me plumba, e goditën,

Por dot s'e vranë!

E nëpërkëmbën

Dhe e fajësuan

Shpesh edhe e shanë!

Shpifën, trilluan,

Për të gjithçka thanë.

Ishin të ligj e t' drejtë nuk patën,

Të humbur janë.


- 107 -

TI, SHQIPE E FLAMURIT

(Dëshmores së kombit ANTIGONË FAZLIU-t)

Flatrat t'i këputën armiqtë gjakatarë

Drejt qiellit t'atdheut për t'mos fluturue

E rreze lirie, mos kërko, të thanë

Të këputën moj Lule, të shanë e të vranë

Lulëkuqe e Kosovës ANTIGONË ti je

Për LIRI luftove o motër e re

Armiqtë gjakatarë i vraftë një rrufe

Se ata s'kanë mëshirë, s'kanë as turp, as fe

Gjaku yt moj GONXHE, u ngrit në flamur

Krenari e kombit do të mbetesh prore

Për Ty thur këto vargje - lule me kurorë

Se e fale jetën për këtë tokë arbërore

Motër, lavdi t'qoftë! Lumë që t‟ ka KOSOVA

SHQIPE DYKRENARE, Ti moj bijë shqiptari

Gatitu te varri t‟ nderon Çlirimtari

Zahir Pajaziti dhe Adem Jashari


- 108 -

DËSHIROJ

Dëshiroj të jem si Naimi,

Maleve të Shqipërisë t'u këndoj!

Të jem si Kristoforidhi,

Për gjah të dal n'Malin Tomor!

Si Pashko Vasa dua të jem,

Se dhe unë fe kam shqiptarinë!

Me Çajupin dua të shëmbëllej,

T'këndoj mëmëdhenë dhe dashurinë!

Dua të jem edhe si Migjeni,

Por lypësit në rrugë mos t'i shoh dot!

Mos t'shoh Lula t'Vocër, as Zenela,

As Lagje të Varfra, askund në këtë botë!


- 109 -

LETËR NAIMIT

''Bagët e bujqësi''kur i lexova,

Maleve të Shqipërisë fluturim u rashë

Më dehu të tërin aromë e ''Luleve të verës''

Sa trim është shqiptari te''Skënderbeu'' pashë.

''Fjalët e qiririt'' shumë herë i lexova,

Ëmbëlsinë e gjuhës sate e shijova,

Porsi zemra jote u shkriva, u treta,

Dashurinë e çiltër derisa e gjeta.

Ti je Nderi i Kombit, i kombit me fat,

Me vëllezërit e tu, gjurmë n'histori latë.


- 110 -

PËR TY, MAJLINDA KELMENDI!

(Xhudistes kosovare me famë botërore)

Ku je çika kosovare

Që kombit po ia ndrit ballin

Prore e para në fitore

Kuqezi rreth qafe shallin

Alpet tona, fresk Rugove

Të kalitën si çelik

Ty askush nuk ta merr anën

Sikur Shqipe sulesh vrik

Të lumtë Ty Majlindë Kelmendi....

Lumë Kosova që të ka

Krenari e këtij vendi

Korr'sh fitore pa ia nda

Sa herë Ti del fitimtare

Prore zemrat na buçasin

Lumë për Ty, që je shqiptare

-T'kemi motër- brohorasim !


- 111 -

FJALA NË LITAR

(Poetit Havzi Nela, i varur në litar më 10 gusht 1988)

A vritet bilbili ?!

Shqiponja a vritet ?!

Nuk varet Poeti....

Fjala e lirë s'venitet

Në Kukësin kreshnik

Te Agjencia e Udhëtarëve

Bishat dhe hijenat

U kallën tmerr shqiptarëve

Muaji Gusht, data Dhjetë

Viti Tetëdhjetetetë

Në Ora Dy të natës

Ngjau krim i vërtetë

Ngritet një Trekëmbësh

Në t'Kukësit Udhëkryq

Hodhën n'Litar Fjalën

Gojët për t'i kyçë

Poezia s' varet

E drejta jeton

Havzi Nela s'vdiq

N' tonat zemra rron


- 112 -

Me vite të tëra

Në burgje e qeli

E mbyllën Havziun

Si bilbil n'kuvli

Por s'e ndale këngën

Asnjëherë, moj Shqipe....

Me emër dhe vepër

Lirinë e përligje

Kënga për Lirinë

Vargu Yt i dëlirë

I k'puti vargonjtë

Për Shqipërinë e Lirë

"Në qelitë e burgut

Pa ajër e pa dritë"

Shpeshherë t'u zu fryma

Shpesh t'u errën sytë

Poet Havzi Nela....

Me mund të Tantalit

S'ju frikove vdekjes

Varjes as litarit

S'u mposhte, s'u trete

Shkëmb graniti mbete

Porore vuajtjen pate

Shok e hije jete


- 113 -

I qëndise vargjet

Pa laps e fletore

Qëndrove i pathyeshëm

Me zemër burrërore

Je martir i Shqipes

Je Shqipe n'Flamur

"E para është Fjala"

Fjala nuk vdes kurrë.


- 114 -

MOTRËS SIME

Syri im-

Ti je.

Ti je-

Zemra ime.

Yt vëlla,

Motërz-o,

T‟kujton

Me gëzime.

Motërz,

Unë poeti,

Për Ty

Vargje shkruaj…

Je lule

Me vesë,

N‟ zemër

Ty të ruaj.


- 115 -

THUAJE EMRIN TIM

Ma thuaj emrin tim

Me zemër,

Me sy,

Me këngë,

Ligjërime,

Me t‟ëmblën melodi.

Emrin tim ma thuaj

Me sy,

Me zemër,

Me shpirt,

Me zjarr dashurie,

Me lule pranvere,

Me dëlirësi miturake,

Me shigjetë rrufeje…

Ma thuaj emrin tim

Në dritaret e zemrës,

Në shtigjet e shpresës

Drejt dallgëve të jetës.

Emrin tim ma thuaj!

Ma thuaj….. Mos harro!...


- 116 -

S’ISHTE SI NE

(Dëshmorit të kombit, Nexhmi Llumnica-Komandant

GJONI)

Për t‟atdheut liri të pushonte kurrë s‟ donte

Në majë heshtash, shigjetash e thikash të prehta

Jeta e çelikoste si k‟to maja e shkrepa

Thellë në të tijin shpirt,

Ç‟ e plagoste robëria e rëndë e atdheut

E për liri kishte mall t‟madh, Zemër-Prometheu

E spiunonin dhe e përgjonin përherë, pa ndërprerë

Shpesh me fjalë të përzgjedhura e çonin gjer n‟qiell

Sepse hipokritët e tradhëtarët si korbat vërtiteshin në erë

Dhe donin ta plandosnin për tokë me mllef e tmerr

Por ta thyenin e shkatërronin s‟mundën asnjëher‟!

Edhe me gurë shpesh e gjuanin, e qëllonin

Pastaj e fshihnin dorën, më besoni!

Bënë e ç‟nuk bënë, as mendja s‟jua thotë

Sepse dëshironin t‟ia prishnin trutë në kokë

E t‟mos mendojë për komb, as për shokë.

Prore u mësua me vrazhdësi, ashpërsi

Se ai nuk shëmbëllente me mua, as me ty

Jeta e kish mësuar t‟qëndrojë n‟vështirësi

Kish fuqi t‟jashtëzakonshme, ish ndryshe disi!


- 117 -

Nga të ëmblat fjalë dhe lëvdata prekej dhe rëndë plagohej!

Dhe prej përkëdheljesh të ngrohta prore vetëm lëndohej!

E kur e shanin dhe shpifnin për të a përhapnin thashetheme,

Çuditërisht, përherë i fortë bëhej, si kala me bedene!

Edhe po ta shponin e grisnin me hushta e shpata,

Edhe po ta vrisnin e ta mbysnin me armët e gjata

Veç t‟vërtetën e thoshte pandërprerë ky burrë,

Për të u sakrifikua e s‟u dorëzua kurrë!

Sot në të historisë kombëtare i skalitur

Shkëlqen i Tiji emër- KOMANDANTI GJON

Monument i gjallë në çdo zemër qëndron

I kombit arbëror Dëshmor i lirisë

Për Kosovën Trime Kurorë e lavdisë

Heu, Nexhmi Llumnica, i Skënderbeut stërnip

I shpejtë si rrufeja, zemërfortë çelik

E munde një Perandori, në t‟ 81-shit Pranverë

Në Ushtrinë Çlirimtare u rreshtove me nder

Bëre luftë o vëlla për t‟shtrenjtën liri

Gjaku Yt qëndron n‟Flamur Kuqezi

LAVDI, O DËSHMOR- E JONA LAVDI!


- 118 -

TRIME SYSHQIPONJË

M‟duhet një copë zemre

Për kthim n‟dashuri

Ngrohtësi zemre m‟duhet

Për shpresë n‟ardhmëri

Aty ku u linda

Aty ku të njoha

Më pëlqen t‟jetoj

Sa shpejt kalon koha

TRIME, zgjatma dorën

Se të dua Ty

T‟i puth vetullat Tua

Me qerpik e sy

TRIME, ngrohtësinë e parë

Të sonës dashuri

Me Ty e shijova

Shpirti im u shkri

Aty zure vend

Dhe u fute vrik

Rri e mos më ik

Mos më lërë pa mend

Rri e mos më çmend


- 119 -

TRIME, zemra jote

Si lumi me valë

Ku unë e gjej freskun

Në ditët me vapë

Me lundrën dashurore

Po lundrojmë të dy

Në valë të shkumbëzuara

T‟shtrenjtës dashuri

TRIME, Ti je ajri

Që brenda meje lëkundet

Ti je Besa e dhënë

Që asnjëherë s‟tundet

Ti mua më shkrin

Brenda për një çast

M‟përvëlon dhe më pas

N‟kujtimet e mia

Tretem dhe humbas

TRIME, unë me ty

Jam princ edhe mbret

N‟zinxhirë dashurie

M‟ ke lidhur vërtet

TRIME, as më thua

Ç‟na bashkon me Ty

Një shikim

Një puthje

Dhe një dashuri


- 120 -

Çastet më të ëmbla

Bashkë i kem shijuar

Ditën flenim bashkë

Natën rrinim zgjuar

E nga gjumi zgjohemi

Sepse dashurohemi

Për sytë Tu jetoj

Se të dashuroj

TRIME, për Ty vdes

Se pa Ty s‟du‟ t‟ mbes

TRIME, zemra ime

T‟kam pritë i paepur

Për të përshëndetur

Të të puth pa reshtur

Ëmbël t‟ ledhatova

Se të dashurova

TRIME, shkëndijë flake

E kësaj zemrës Sate

Mbi duart e Tua

Ndalen duart e mia

N‟çastet e një nate

TRIME, shpirti im

Ta dish-dashuria

Kur kthehet n‟pikllim

Dije je lëngimi

I qerpikut tim


- 121 -

TRIME, jam i etur

Duart për T‟i prekur

Se për Ty kam mall

Se vazhdoj të të dua

Me dashuri t‟rrallë

TRIME, për këta sy

T‟bëj dashni me Ty-

Më mirë se t‟flut‟roj

Thellë në kaltërsi

Shpirti seç gjallërohet

Terri n‟dritë shndërrohet

TRIME, gjatë të prita

Ta dish, je si drita

M‟ke hyrë në damarë

Si ethe e bardhë

TRIME, moj dashni

S‟po mundem pa Ty

As frymë s‟po mund t‟marr

Po tretem në flakë

Po mbetem pa gjak

Pak edhe ngapak

Pa shkëndijë e zjarr

TRIME, dashuri

Pse s‟jemë bashkë ne dy

Shkojmë jetën të ndarë

Me shpresa t‟lënduara

E me shpirt të vrarë


- 122 -

Më thuaj pastaj

Vallë, unë a kam faj

TRIME, syshqiponjë

Sa shumë më mungon

Digjem si qiri

E të flas nuk di

Të këndoj harroj

Më mbyllet kjo gojë

Gjuhën e kafshoj

Zëri që të ndalet

Për të gëlltitë fjalët

Emrin s‟ta shqiptoj

Se më mbysin hallet

Sa më vjen çudi

Harrohem pa Ty

TRIME, yll i artë

Mungesa e gjatë

Më mundon çdo ditë

Më shqetëson çdo natë

Për shpirtin tënd t‟artë

Ndizem edhe digjem

Si pishtar i zjarrtë

TRIME, diell e hënë

Pasha babë e nënë

shpesh Ty të kam thënë

Kur Ty s‟të kam pranë

Jam aspak i pasur


- 123 -

Jam me zemër t‟ plasur

Por kur të kam pranë

Me ty gjithçka kam

TRIME, sy i zi

Sa kam mall për Ty

Për flokët e Tua

Malli më djeg mua

TRIME, rreze- ar

Për Ty kam shumë mall

Si për rrugët ku shkela

Për herën e parë

TRIME, dashuri

T‟lutem shko tani

Dhe krejt e qetë fli

N‟heshtjen e lënduar

T‟shpirtit tim t' trazuar

Unë nuk e di, TRIME

Ti a e ke ditë

Edhe pse kam sy

Pa Ty s‟më bëjnë dritë

TRIME, buzët tua

As m‟i ke falë mua

E fjalët e tua

Përkunden në erë

Dije, mos harro

Se të du‟ përherë


- 124 -

TRIME, zemra ime

Më kujto pa dhimbje

Ty t‟kam dashuri

E kjo zemra ime

S‟do të rrah pa TY...

Moj e shtrenjta TRIME

O Besnikja ime


- 125 -

PAK FJALË PËR VËLLIMIN POETIK “GJUHA E TRUALLIT TONË’’

TË BASHKAUTORËVE FADIL H. CURRI DHE ZYMER MEHANI

Vërtet letërsia e mirëfilltë shkruhet në vetmi dhe fryt

i kësaj vetmie është vepra e krijuar përkushtueshëm nga

krijuesi, por mos të harrojmë, mike e miq të penës se: ‟‟

vepra zgjedh kohën për të dalë në dritë, ndoshta e vonon

ndonjë faktor jashtëletrar dhe pse jo edhe letrar,…por

megjithatë, vepra e gjen shtegun për të dalë në dritë‟‟.

Urime bashkautorëve e gëzuar lexuesve!

Në vëllimin‟‟ Gjuha e truallit tonë‟‟ të poetëve Fadil

H. Curri dhe Zymer Mehani lexuesi gjen veçantinë, veti

kjo dalluese e poetizuar e autorëve të një shkallimi të lartë

dhe arritës të artit të sotëm bashkëkohor. Bashkautorët, me

një gjuhë të thjeshtë, si pikësynim kanë objektivin deri te

depërtimi në botën shpirtërore të lexuesve, nëpërmjet

ndjenjës shpirtërore të shprehur në poezitë e librit të

sapobotuar. Efektet e entuziazmit e kanë bërë librin me më

shumë larmishmëri, pasi krahas përsiatjeve dhe paraqitjes

së poezive, është realizuar edhe sinkronizimi me përçim të

mesazheve shumë bindëse për lexuesin.

Këtë vëllim poetik e ngritë edhe skalitja e mirë e

vargut, por edhe liria e të shprehurit, andaj vargjet rrjedhin

natyrshëm, duke prekur edhe ndjenjat e shoqërisë së sotme

në kahjen e pozitivitetit, duke u nisur gjithmonë nga

preferencat e larta të edukimit, që edhe do të sjellin energji

të reja pozitive te lexuesit. Këto shprehësi emocionuese në

poezitë e krijuesve Curri dhe Mehani janë gjithëpërfshirëse


- 126 -

për drejtimet e tilla të veçuara si: arsimim, edukim e

kulturalitet si qëllim prioritar për lexuesit.

Libri si i tillë argumentohet edhe me arritjen e lartë të

pikësynimit të bashkautorëve për bashkim mes lexuesve

nga të gjitha trevat e cepet e atdheut tonë.„‟Vargjet së

bashku me referencat e tyre poetologjike nga fillimi e deri

në fund ngulmojnë për t‟i bartur mesazhet edhe në

ndjeshmërinë e botës së artit, si konstrukt i bashkautorëve,

që me shumë largpamësi ndjekin gjurmët e konvencës së

traditës letrare‟‟.Vargjet e bashkautorëve, pra, janë të lehta

për lexuesit, të ngrohta me filozofi e shumë të sinqerta.

Ja edhe disa shembuj nga disa poezi të këtij vëllimi të

përbashkët të autorëve Curri-Mehani.

Në poezinë ” Mendjendriturit‟‟ autori Fadil H. Curri u

këndon aq bukur njerëzve të penës, shkrimtarëve dhe

poetëve:

Çdoherë të përulur,

Por jo të nënshtruar

Çdo rresht e kanë

Si ari e margaritar,

Vetëm lexuesi i devotshëm

Mund t‟i kuptojë!

Nektarin e diturisë

Ta thithë e ta mësojë

Nga mendjet e ndritura

Nga shkrimtarët tanë!

Apo në poezinë ‟‟ Duajeni librin‟‟, ku autori Curri

shkëlqen:

Koha ecën, s‟kthen më prapa


- 127 -

Nuk ka kthim vërtet

Prandaj, shfletojeni dhe lexoni librin sot

Sepse është mik dhe shok në këtë jetë!

Apo edhe në poezinë e autorit Zymer Mehani “Nëse

doni ta dini”, ku aq bukur rrjedhin dhe thuhen në vargje

mendimet:

Nëse doni ta dini

Për dashurinë time të shenjtë

Pyetne gjuhën, nderin

E këtë atdhe të shtrenjtë.

Apo edhe në poezinë tjetër të autorit Mehani “Të

thyhen…”, ku urtësia fton dhe fiton me virtytin dhe të

bukurën:

Të gjitha ligësitë të thyhen gjithkund

Zënka dhe as grindje të mos ketë askund

Të thyhen të gjitha veset copë-copë

Veç virtyte njerëzit të kenë në këtë botë.

Është në interes të lexuesve të potencohet edhe një fakt

shumë interesant dhe me rëndësi për librin‟‟ Gjuha e truallit

tonë‟‟, ku bashkautorëve me shumë urti u pëlqen kritika,

sepse edhe ajo është art, por, ama, me një kusht, që të jetë

një kritikë e ftohtë, e logjikshme, pa pasion e me analizë të

mirë e të sinqertë, dukuri shumë e rrallë në artin e sotëm

bashkëkohor.

Në disa vargje bashkautorët e ndajnë bashkëndjesinë

me dhimbjen, e kjo është edhe veçantia e artit.

Tani më libri është i lexuesve. Librit i urojmë rrugëtim

të mbarë deri te duart e lexuesve dhe tek të gjitha


- 128 -

bibliotekat komunale e shtepiake të lexuesve, duke u uruar

lexuesve lexim të këndshëm, me shpresë dhe me bindje se

ky libër me vlerë të lartë letrare do të hyjë në mendjet dhe

zemrat e tyre, sikurse edhe qindra e mijëra tituj të tjerë të

shumë kolegëve e kolegeve të penës anë e kënd rruzullit

tokësor dhe në qarqet më të larta të letërsisë moderne

letrare.

Bashkautorët kanë bërë një përmbyllje shumë të bukur

me një thënie magjepsëse, në kopertinën e pasme të librit,

me vlerë në artin e sotëm letrar të popullit shqiptar dhe

kështu e përmbyllin librin me një strofë mjaft të bukur e

përmbajtësore:

Thellë në kodrat e malet

Të vendit e të parëve të mi

Në trojet e Arbërit: Shqipëri

Kosovë Lindore, Iliridë, e Çamëri

Ulqin, Plavë e Guci

Janë gurët e vendit të vllëzërve të mi!

Marrë në tërësi, vëllimi poetik i bashkautorëve Curri-

Mehani, është një thesar letrar me vlerë shumë të çmuar për

kulturën tonë. Këtë vepër ne lirisht po e quajmë edhe

univers letrar, sepse fillon me poezinë e ABC-së.

Shpresojmë që ky univers letrar i këtyre dy autorëve t‟i

pushtojë hapësirat mbarëshqiptare.

Bashkautorëve u urojmë suksese të pafundme edhe në

të ardhmen!

Prof. Zymer Mehani Podujevë, 2016


- 129 -

PËRMBAJTJA

Fjala e redaktorit, Fadil H. Curri

Vështrim i shkurtër për vëll. poetik “ Gjuha e truallit tonë ”…9

FADIL H. CURRI | Poezi |

Manastirit të ABC-së …11

Mësuesit tim të parë … 12

Baladë për komandantin … 14

Legjendës së gjallë …16

Heronjve të nëntokës … 17

Urime, Dita e Pavarësisë …18

Bacë Antonit … 20

Presidentit në amshim …21

Masakra në Reçak… 23

Rexhep Mala dhe Nuhi Berisha… 24

Radio Kosova e Lirë… 25

Viti i ëndrrave… 26

Humanistja… 27

Nderin dhe rritën …28

Nga Kosova e deri në Indi… 30

Penës së qytetërimit…31

Epoka e mendjendriturit … 32

Fahri Fazliu dhe Afrim Zhitia …34

Plisi …35

Shkrimtarët e poetët nuk lindin …37

Marshi i Kosovës …38

Nostalgjia për vendin… 39

Vetveten kërkoj …40

Humaniteti në vepër … 41

Mendjendriturit … 42

Populli im …44


- 130 -

Gëzuar Pavarësia, SHBA … 46

Happy independence, USA …47

Urime Dita e Nënave Nënat... 48

Artistit … 49

Gjergj Kastriotit-Skënderbeut … 51

Për ne je krijuar … 52

Duajeni librin … 53

Baladë dhimbjeje … 54

Librashitësit … 55

Kalvari ‟99 … 56

Vargje për diell …58

Prof. Zymer Mehani, Vargjet e poetit Fadil H. Curri–Kurorë për

truallin amtar ...59

ZYMER MEHANI | Poezi | Për ty, liri…63

Ti, atdhe… 64

Këndo, shqiptar… 65

Shaban Avdiu… 67

Shefki Kuleta… 68

Për ju… 69

Për ty… 71

Ti, poezi… 73

Të thyhen… 74

Ai…75

Gjeraqina…77

Gjithçka ke, atdhe… 78

Nuk e di… 80

Kur isha me ty… 81

Natë… 83

Arbora, të kam… 85

Për ty, atdhe… 86

Po të mos ishit ju… 88

Në zemër… 89


- 131 -

Eja vetëm ti…90

Gjon Buzuku… 91

Të kërkova… 92

Tahir Sinani….94

Lulëkuqet e Kosovës… 95

Lulëkuqet e Kosovës… 96

Nëna… 97

Tradhtari… 98

Zemrat besnike…99

Nëse doni ta dini… 100

Më thuaj… 101

Fryn murlani… 102

Ju trima t‟atdheut…103

Kosovë… 104

E vërteta… 105

Ti, Shqipe e Flamurit… 107

Dëshiroj…108

Letër Naimit… 109

Për ty, Majlindë Kelmendi…110

Fjala në litar… 111

Motrës sime… 114

Thuaje emrin tim… 115

S‟ishte si ne… 116

Trime, syshqiponjë… 118

Prof. Z. Mehani, Pak fjalë për vëllimin poetik „‟ Gjuha e Truallit

tonë „‟të bashkautorëve Fadil H. Curri dhe Zymer Mehani … 125

gjuha e truallit tonË-lekturuar

Documents