Giuseppe Arcimboldo

Michalina KałuzinskaKl. II b

2006/2007

Giuseppe Arcimboldo• (1527-1593).

• Włoski malarz, manierysta. Urodzony w Mediolanie.

• W latach 1549 - 1558 pracował przy katedrze mediolańskiej. Poza tym projektował tkaniny dla Como.

• Prawdziwą sławę zyskał dopiero jako malarz Habsburgów.

• W latach sześćdziesiątych XVI wieku przybył do Wiednia, gdzie zajął na dworze miejsce portrecisty Jacoba Seinseneggera. Panował wówczas Ferdynand I. W 1583 roku wraz z Rudolfem II przeniósł się do Pragi.

• Do tego stopnia wtopił się w panującą wówczas atmosferę, że stał się jednym z mitów swoich czasów.

Ciekawostka• Jego obrazy są rebusami. Spełniają zasadę capriccio - dzieła niezwykłego,

dziwacznego, pomysłowego, zaskakującego odbiorcę i prowadzącego z nim grę umysłową i optyczną.

• Jego malarską specjalnością były ludzkie postacie, a zwłaszcza głowy ułożone z elementów innych niż ludzkie.

• Bibliotekarz miał twarz zestawioną z książek, kucharz z rondli i naczyń, noży i widelców, personifikacja jesieni - z owoców.

• Stąd też obrazy Arcimbolda znalazły się w gabinecie- osobliwości Rudolfa II, pełniącego funkcję naukowego muzeum dzieł sztuki i eksponatów przyrodniczych, a zarazem miejsca uczonej rozrywki. Na dworze Habsburgów Arcimboldo stał się wyrocznią w rzeczach sztuki.

• Był nie tylko nadwornym artystą, ale także doradcą przy formowaniu zbiorów, organizatorem uroczystości, zabaw albo też dworskich przedstawień teatralnych.

• Był człowiekiem wszechstronnym i na wzór Leonarda da Vinci, zajmował się wieloma dziedzinami nauki i sztuki. Był projektantem turniejów i innych dworskich festiwali, wynalazcą szyfrów, wodociągów, systemu kolorów dla zapisu nutowego. Najbardziej znana jest jego praca malarska. Comoni pochwalał pomysłowość, zręczność i wirtuozerię artysty, nie traktował ich tylko w kategorii dowcipu i kaprysu, ale znajdował w nich ciekawą zagadkę intelektualną.

Kilka Prac

Giuseppe’ a

• To dość niezwykły obraz, który możemy oglądać na dwa sposoby. Raz jest to martwa natura (smakowicie wyglądające mięso, podane na dość dużym talerzu ubranym plastrami cytryny). Z kolei kiedy oglądamy go odwrotnie, nasze wyborne danie zamienia się w podobiznę kucharza, z płaskim kapeluszem na głowie. Arcimboldo zaskakuje nas swoją pomysłowością oraz daje wyraz swoim umiejętnością- wyszukiwania podobieństwa pomiędzy różnymi rzeczami.

• Podobnie jak obraz Kucharz również to dzieło można oglądać na dwa sposoby. Raz jest martwą naturą z warzywami, a oglądany odwrotnie staje się wiernym wizerunkiem ogrodnika.

Wiosna• Wiosna, której twarz i

biała kryza hiszpańskiej sukni, utkane są gęsto w kwiaty. Zieloną szatę skomponowaną ma z różnego rodzaju liści. Bujna czupryna mieni się tysiącem kwiatów rozkwitających na łąkach. Wiosna to uroczy młodzieniec pełen witalności i uroku.

Lato• Jest to profil zbudowany z

owoców. Winne grona jako wargi, gruszka jako broda, policzek z jabłka, nos z ogórka, uszy z kolb kukurydzy i bujna martwa natura zamiast kapelusza. W tego typu obrazach zastąpienie części ciała owocami jest tak przemyślane, że podziw musi przejść w osłupienie.

Jesien • Jesień wydaje się być

utkana z jabłek, melonów, pędów winorośli i winogron. Doskonale skomponowana z owoców, które oferuje nam las o tej porze roku. Przedstawia dojrzałego mężczyznę, który dotarł do jesieni swego życia. Jest to typowe dla tego rodzaju wyobrażeń- artysta zawsze dopasowuje porę roku do wieku, który jej odpowiada.

Zima• Ogromny smutek wypływa z

tego obrazu. Szkaradna maska kudłatego starca, posuniętego w latach aż do zgrzybiałości. Sękaty pień drzewa służy za głowę pokrytą włosami z gałęzi i małych listków. Z pnia sterczy odarty z kory sęk nosa. Kolczaste gałęzie tworzą brwi i bródkę. Odęte wargi to białe, omszałe huby. Znad maty wystaje pomarszczona szyja, a obok niej gałąź z pomarańczą i cytryną. Na płaszczu można dostrzec cztery linie litery M (Maximilian) - oznaczają że obraz jest cesarską własnością.

Ogien i Woda

• Z cyklu „Żywioły” • Inne obrazy również z cyklu „Żywioły”:

Sędzia, Flora, Vertumnus, Ziemia, Powietrze.

• Wizualne kalambury Arcimbolda były w XVI wieku podziwiane jako niezwykłe i tajemnicze, a równocześnie ciekawe pod względem intelektualnym.

• W XVIII wieku ich znaczenie symboliczne zatarło się, a zainteresowanie tym artystą zanikło. Dopiero w XX wieku, pod wpływem sztuki nowoczesnej, a szczególnie surrealizmu wzrosło zainteresowanie jego sztuką, zaczęto się na nowo zajmować interpretacją tych obrazów.

• Arcimboldo czerpiąc z natury jej elementy, przekomponowywał je w wyobraźni w coś zdumiewającego i zaskakującego nie tylko inwencją, ale także symboliką i swoistą filozofią. Pod koniec życia powrócił do rodzinnego Mediolanu, gdzie zmarł, ale do końca życia nie zapominał o swoim władcy i nadal troszczył się o zakupy ciekawostek dla wielkiego muzeum Rudolfa.

K O N I E C

•Mam nadzieję, że przybliżyłam wam choć trochę

sylwetkę tego wspaniałego malarza, oraz sztukę jego obrazów.