geheim aisjdioasjdoijosad
DESCRIPTION
ÂTRANSCRIPT
VIRTUS NITOR 06
Interviews12 Een ijzersterke band met Leiden Interview met Leidens machtigste man, Thijs Hemmes
14 Nooit onbezonnen geweest Anjet van Dijken werd wees in haar eerste studiejaar
20 Bezinning in de culturele sector Claudine de With over het mecenaat van nu
26 200 jaar Minerva Dit jaar viert Minerva haar 40ste Lustrum, twee-eeuwenfeest!
48 Spirualiteit in de praktijk en in de realiteit Mariska Hulscher gooide na twintig jaar het roer om
52 12 jaar in stilte Na haar studententijd ging Miek Pot het klooster in
58 Er was eens een rechtenstudent die Storyteller werd En Michael Driebeek van der Ven leefde nog lang en gelukkig
Verslagen11 Jaardiës 1963
22 Praeses Collegii: ‘Minerva geeft balans’
32 De commissies voor het 40ste Lustrum van Minerva
46 Reünistenfonds
Overig08 Ab-actis: Geschiedboek Minerva
09 Assessor Primus
10 Commissaris Exploitatie & Tapsch en Consumabel
17 Body, Mind & Soul
24 Gezond laveren tussen studiedruk en baantjes
42 Het Lustrumcadeau
44 Lustruminformatie VVSL
56 Bestuursgang
62 ‘Niet bezinnen, gewoon beginnen’
68 Herstel VVSL plaquette Rapenburg 65
70 Oproepen
\INHOUDSOPGAVE
26
48
52
58
VIRTUS NITOR 07
\VOORWOORD
Wanneer een gevoel van saamhorigheid bijna tweehonderd jaar bestaat, is het tijd om
achterom te kijken. In het geval van Minerva ruimen wij een jaar in om terug te blikken op
de geschiedenis die Sociëteit rijk is. Daarbij vind ik het erg bijzonder dat ik diegenen aan kan
schrijven die een deel hebben uitgemaakt van deze geschiedenis: de reünisten.
Het Sociëteitsjaar 2013-2014 wordt een jaar van bezinning. Het hele jaar staat in het teken van
het 40ste lustrum: een geweldig feest waarbij een moment van besef gepast is. We staan stil
bij het trotse gevoel wanneer LSC, VVSL of LSVM wordt genoemd. Iedereen die ooit als ‘nul’
de zware deur van de Sociëteit openduwde om de welbekende speeltuin binnen te treden,
kijkt met veel liefde terug.
In deze editie wordt het thema bezinning uiteengezet aan de hand van verhalen van diverse reünisten.
Bijzondere levensverhalen passeren de revue en reünisten gaan dieper in op het fenomeen ‘bezinning’.
Deze bijzondere editie zal u ook meer zicht geven op de activiteiten waarmee de Lustrum-
commissie en haar subcommissies tot nu toe bezig zijn geweest. De onthulling van het
thema, het terrein en de lustrumkleuren is voor hen een zeer bijzonder moment, ook wel
een moment van bezinning. De lustrumklok, die bij binnenkomst in de zaal prijkt, telt af.
Om u goed op de hoogte te houden over het twee eeuwen eest zal de Virtus Nitor nog
eenmaal hierna als cadeau naar alle reünisten worden verzonden. Wilt u de Virtus Nitor
twee keer per jaar blijven ontvangen? Ga dan naar www.reunistminerva.nl en controleer of
de betaling van uw bijdrage aan het Reünistenfonds is geregeld. Na het lustrum ontvangen
alleen reünisten die hun jaarlijkse bijdrage voldoen de Virtus Nitor op de mat.
Voor nu kijken we terug op een zeer geslaagde periode, echter met weinig rust en tijd voor
bezinning. Na de El-Cid begon het grootste aantal scholieren sinds 1994 met goede moed
aan de welbekende KMT. Het jaar 2013, de Kwakers, bestaande uit 393 scholieren eindigde
met zo’n 370 officiële eerstejaars. De 24 jaarclubs zijn inmiddels geïnaugureerd en bereiden
zich voor op het harde, maar o zo mooie werk als ‘lustrumsjaars’.
Het reünistenseizoen zijn wij begonnen met verschillende, zeer geslaagde jaardies. Met een
sneltreinvaart zijn de eerste vier reünistenavonden alweer achter de rug. Ik kijk hier met veel
plezier op terug. Het kerstreces geeft tijd om even op adem te komen voor de eindsprint naar
het 40ste lustrum van 27 juni tot 11 juli 2014.
Het enige wat mij nog rest te zeggen is: neem de tijd en rust om dit sociëteitsjaar van
bezinning te ervaren als een geweldige mijlpaal voor ons allen. Ik zie u graag op een
van de reünistenavonden en tijdens het lustrum.
Veel leesplezier!
Kiki van Manen
Winter 2013/2014
Oplage 17.000
Foto omslagLavinia Lurvink (2011)
RedactieMarianne van Exel (2004, geschiedenis)Florentine Haverkamp (2001, kunstgeschiedenis en archeologie)Henri Kröner (1999, rechten)Edwin den Os (1988, rechten)Klaartje Sluijs-Couprie (1988, kunstgeschiedenis en archeologie) Wouter Storm (1973, rechten)Sanderijn Vermeeren-van Holten (1991, Spaans/talen en culturen van Latijns-Amerika) Eveline Praal (2006, Italiaans)Kiki van Maanen, h.t. Commissaris Reünisten (2011, Culturele Antropologie en Ontwikkelings-sociologie)
VormgevingLucas Nutbey (2006)
DrukDrukkerij De Bink, Leiden
RedactieadresRedactie Virtus NitorBreestraat 502311 CS [email protected]
AdreswijzigingenCommissaris ReünistenBreestraat 502311 CS Leiden 071-5121571reü[email protected]
Of: inloggen op www.reunistminerva.nl, keuze ‘Mijn gegevens’
Stichting Reünistenfonds Minerva
Voorzitter van de Raad: Ankie Broekers – Knol (1965)
Bestuur:Mr Christiaan A. Baardman, voorzitter (1977)Mr Halbart Völker, penningmeester (1979) Mr H.J. Lempers, secretaris (1991) Prof dr Jaap F. Hamming (1976) Drs Klaartje Sluijs-Couprie (1988) Drs Sanderijn E. Vermeeren-van Holten (1991)
Websitewww.reunistminerva.nl
BankgegevensRekeningnummer 57.51.47 t.n.v. Stichting Reünistenfonds Minerva, Leiden
De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken in te korten of niet te plaatsen.
De volgende Virtus Nitor, die in het voorjaar van 2014 verschijnt, zal in het teken staan van 200 jaar Minerva.. Heeft u ideeën of suggesties? Stuur dan vóór 10 januari 2014 een e-mail naar de redactie van Virtus Nitor via [email protected].
colofon
VIRTUS NITOR 08
AB-ACTIS/
Waarde Reünist(e),
Een groot deel van mijn taak dit jaar is het bewaren van
de geschiedenis van Sociëteit. En met de aanloop naar ons
40ste Lustrum treedt deze historie enorm op de voorgrond.
Wij hebben, zo ben ik trots om mede te delen, op het Ko-
ninklijk Huis na, het grootste privéarchief van Nederland.
Samen met de Archiefcommissie draag ik hier de dagelijkse
zorg voor. Dit jaar merk ik dat er enorm veel aandacht is
voor het Archief. Elke week komt er wel weer een schenking
binnen, de oudste en mooiste objecten, gemaakt door of
voor Sociëteit. Dit willen wij dit jaar meer gaan laten zien.
Graag belicht ik om deze reden de volgende twee projecten
rondom het 200-jarig bestaan:
De LustrumtentoonstellingVan half mei tot het einde van het Lustrum zal er in de
Oude UB (Rapenburg 70) een tentoonstelling plaatsvinden
over 200 jaar Minerva. De tentoonstelling is voor iedereen
toegankelijk en werpt een unieke blik op onze indrukwek-
kende geschiedenis. U bent van harte welkom!
Het GeschiedboekElke 25 jaar wordt er een Geschiedboek van Minerva uitge-
geven. Dit bijzondere werk behelst twee eeuwen geschie-
denis. Het boek zal online te bestellen zijn. Mocht u hierin
geïnteresseerd zijn, houd dan de website
www.lustrumminerva.nl in de gaten.
Graag druk ik u allen op het hart om zoveel mogelijk
betrokken te zijn bij de enorme organisatie die het Lustrum
heet. Het wordt een prachtig jaar waarin wij als Vereniging
veel zullen vragen, maar ook zoveel mogelijk zullen
teruggeven.
Met Koningsblauwe groet,
Josephine Cleyndert
Collegii h.t. Ab-actis
“Er is al jarenveel aandachtvoor het archief”
“Twee eeuwen geschiedenis in een boek”
VIRTUS NITOR 09
\ASSESSOR PRIMUS
Waarde reünisten,
Terwijl ik dit schrijf ben ik pas net bekomen van een
intensieve week: Carroussel vierde haar 175-jarige bestaan,
de bestuursgang van Njord haar constitutie, LST heeft druk-
bezochte audities gehad voor de lustrummusical, Sempre
heeft een traditionele wijnavond georganiseerd en daarnaast
heeft het Collegium een diner gehad met het bestuur van
de Leidse Studs. Allerlei activiteiten die ons doen herin-
neren aan de tijden waarin subverenigingen en gezelschap-
pen groter en actiever waren en zodoende de mogelijkheid
boden aan leden om zich op verschillende gebieden te
ontwikkelen. Helaas kunnen wij constateren dat de laatste
jaren de omvang en de bedrijvigheid van de subverenigingen
en gezelschappen aanzienlijk is gedaald.
Echter, zoveel activiteit in een doorsnee week begint steeds
kenmerkender te worden voor de subverenigingen: zoals u
kunt zien zijn er activiteiten genoeg. Aangezien het leden-
aantal nog ieder jaar stijgt, beginnen de subverenigingen
en gezelschappen weer te groeien en zodoende hun oude
vertrouwde plek te veroveren binnen de vereniging.
Wij proberen dan ook het draagvlak voor de subverenigin-
gen
en gezelschappen te vergroten en daarnaast handvatten te
creëren zodat zowel nieuwe als bestaande besturen nòg
meer mogelijkheden hebben hun ledenbestanden te doen
groeien en te activeren.
Daarnaast is het lustrum een mooie gelegenheid om zowel
vertrouwde als nieuwe subverenigingen en gezelschappen
onder de aandacht te brengen. Samen met Rozemijn van der
Ven, vicepraeses van het veertigste lustrum, proberen wij
reünistenlijsten van subverenigingen en gezelschappen te
vervolledigen om ze de plek te geven die ze verdienen. Op
zondag 29 juni van het twee-eeuwenfeest kunt u met eigen
ogen aanschouwen hoe het met uw oude subvereniging of
oud gezelschap is gesteld.
Lieve reünisten, de subverenigingen en gezelschappen zijn
een afspiegeling van de diversiteit binnen onze vereniging.
Het is een gemis dat deze onderdelen de afgelopen jaren
een minder prominente plek hebben gekregen binnen onze
vereniging. Daarom wil ik u vragen deze lijsten, als u daar-
van in het bezit bent, te sturen naar [email protected]
of [email protected] om er zo voor te zorgen
dat 29 juni een groot succes wordt!
Wij zijn u dankbaar!
Met koningsblauwe groet,
Nicky Kreté
Collegii h.t. Assessor Primus
“Subverenigingen en gezelschappen zijn een afspiegeling van de diversiteit”
COMMISSARIS EXPLOTAITE & TAPSCH EN CONSUMABEL/
Een LustrumdinerAankomend jaar is een bijzonder jaar. Het 40ste lustrum
komt eraan! Al 200 jaar lang Minerva, wat een geweldige
prestatie. Bij zo’n bijzonder jaar horen vele bijzondere
redenen om terug te keren naar Sociëteit.
De terugkomst van een reünist op Sociëteit moedigen wij
altijd aan, zeker dit jaar. Graag geven wij u een reden voor
deze terugkeer. Zo zijn wij op dit moment bezig met het
samenstellen van een lustrumpakket. Dit pakket bevat een
speciaal menu inclusief een mooie wijn. De zaal wordt
geheel aangekleed in de sfeer van het lustrum.
Op 29 november zijn het thema, de kleuren en het
terrein van het lustrum bekend gemaakt, in deze Virtus
Nitor worden deze breed uiteengezet. Vanaf nu is het
mogelijk om een diner te houden op Sociëteit met het lus-
trumpakket. Lijkt het u leuk om te dineren op Sociëteit en
gebruik te maken van het lustrumpakket? Schroom dan niet
om een e-mail te sturen naar [email protected]. Wij
zullen u dan graag helpen met het vinden van een geschikte
datum voor uw diner.
Dit jaar is de wijnkaart aangevuld met de lustrumwijn:
Château de Fontenille Grand Vin de Bordeaux was al erg
populair bij de eerste reünistenavonden, maar gelukkig nog
steeds beschikbaar. Heeft u een diner of borrel op
Sociëteit? Dan is het altijd mogelijk om de lustrumwijn
te drinken! Door deze heerlijke rode wijn bij uw diner te
drinken, sponsort u het 40ste Lustrum.
U bent altijd welkom!
Met bordeauxrode groet,
Annelies Braemer
h.t. Commissaris Exploitatie
van de Commissie voor de Sociëteit Sociëteit ‘Minerva’
Menno Kroon
h.t. Commissaris Tapsch en Consumabel
van de Commissie voor de ‘Minerva’
“Graag geven wij u een reden om terugte keren”
VIRTUS NITOR 010
VIRTUS NITOR 012
\INTERVIEW
een ijzersterke band met LeidenThijs Hemmes (aankomstjaar 1991) is partner en belastingadviseur bij HBK belastingadviseurs en accountants in Leider-dorp. Thijs woont al zijn hele leven in Leiden en is betrokken bij veel Leidse initiatieven en organisaties. Zo is hij voorzit-ter geweest van de vrijwilligersdenktank Stadslab Leiden en (her)oprichter en bestuurder van Leiden Culinair. Daarnaast zat Thijs geruime tijd in het bestuur van de 3 October Vereeniging en werft hij fondsen voor Hospice Issoria. In de KMT verzorgt hij het colloquium Leidse geschiedenis.
Het organiseren van dingen in Leiden heb je van huis uit meegekregen?“Ja inderdaad. Mijn betovergrootvader
was (samen met de toenmalige praeses
Minerva) een van de oprichters van de 3
October Vereeniging en mijn vader organi-
seerde ook van alles in groot Leiden. Hij
zei altijd dat je, als je een goed stel hersens
hebt, je moet inzetten voor de maatschap-
pij. Ik houd er van om werelden aan elkaar
te knopen en mensen te verbinden.”
Je bent betrokken bij de Nieuwe Poort, een ont-moetingsplek in het hart van de Amsterdamse Zuidas?
“Ja. Het is wel grappig hoe ik betrokken ben
geraakt bij De Nieuwe Poort. Via de 3 Octo-
ber Vereeniging heb ik Ruben van Zwieten
leren kennen. Ik kwam hem later op de markt
tegen en zag hoe Ruben, destijds president
van de commissie, lol maakte met de Leidse
bevolking. Dat vond ik mooi om te zien. Er
ontstond een vriendschap tussen Ruben en
mij en toen hij met De Nieuwe Poort begon
vroeg hij mij als klankbord. Ik ondersteun
De Nieuwe Poort op juridisch gebied. Ik ben
agnostisch, totaal niet kerkelijk opgevoed.
Maar ik vind het mooi wat De Nieuwe Poort
teweegbrengt: contact tussen mensen uit
verschillende werelden.”
Wat doe je voor Hospice Issoria?“Voor Hospice Issoria werf ik fondsen.
Issoria is er voor mensen die nog maar
kort te leven hebben en daarvoor thuis niet
meer terecht kunnen. Het wordt volledig
gedragen door particulier geld. Omdat ik
enige faam in Leiden geniet voor het orga-
niseren van feestjes, bestaat mijn bijdrage
daar uit het werven van fondsen.
De rustige omgeving van een hospice past
niet direct bij mij. Gelukkig hebben we veel
gedreven vrijwilligers (ongeveer honderd)
die het dagelijkse werk in het hospice
doen. Laat mij maar geld ophalen. Bijvoor-
beeld met de quiz ‘De slag om Leiden’.
VIRTUS NITOR 013
vroeg zijn contacten in Nederland naar het
Leidens Ontzet en zij waren allemaal
meteen enthousiast. Samen met Mark
Beumer (aankomstjaar 2001) ben ik aan de
slag gegaan en in 2011 is de eerste Leidse
Suske & Wiske ‘Het lijdende Leiden’ tot
stand gekomen. Dit is een groot succes
geworden met een oplage van ruim
280.000 exemplaren in Nederland en
België en 40.000 exemplaren in Frankrijk.”
De machtigste man van Leiden...“Haha. In 2012 ben ik op de kerstborrel
van ondernemersvereniging B.V. Leiden
uitgeroepen tot de machtigste man van
Leiden. Het blad ‘Leiden IntoBusiness’
stelt sinds zes jaar een lijst samen van
machtigste mannen in Leiden. Het woord
‘macht’ vind ik zelf een nare bijsmaak
hebben. Macht wordt vaak geassocieerd
met misbruik. Zelf zie ik het liever als
mijn vaardigheid om achter de schermen
mensen te koppelen en zaken van de grond
te krijgen die anders niet zouden kunnen
bestaan. Mijn jaarclub kan er in ieder geval
smakelijk om lachen.”
Wat is Stadslab Leiden? “Stadslab Leiden is een vrijwilligers-
denktank. Ik ben één jaar voorzitter
geweest. Er zijn ongeveer duizend vrijwil-
ligers bij betrokken. Iedereen voegt vanuit
zijn eigen discipline iets toe aan Leiden.
Met twee projecten ben ik nog steeds
bezig. Een daarvan is een scholenproject.
Het gaat hierbij om vijftig kinderen van de
vijfde klas middelbare school. We willen
aan hen laten zien hoe je zelf het heft in
handen kunt nemen door ze een aantal
maatschappelijke problemen te laten oplos-
sen, aangedragen door bijvoorbeeld de
bankensector en de Provincie Zuid-Holland.
Doel is uiteindelijk om de leerlingen – en
de deelnemende instellingen – te laten
ervaren dat je met ondernemerschap, het
leggen van verbindingen en samenwerken
verrassende resultaten kunt bereiken.”
INTERVIEW/door Henri Kröner
Deze quiz heb ik nu twee keer georgani-
seerd, waarvan de laatste keer op Sociëteit.
De derde keer wordt ook weer op Sociëteit
gehouden. Afgelopen editie deden 57 be-
drijven en instellingen mee, van politie tot
collegium. Elk bedrijf koopt een tafel voor
vijf personen. Met ‘De slag om Leiden’
komen mensen op een plezierige manier in
contact met Issoria en nu ook met Mi-
nerva.”
Leiden op de kaart zetten doe je graag?“Heel graag. Meer dan tien jaar geleden
ben ik bijvoorbeeld begonnen met Leiden
Culinair in de huidige vorm. Dit vindt
plaats op de Garenmarkt en is uitgegroeid
tot een mooi Leids evenement met
landelijke uitstraling.”
Je hebt zelfs voor een Leidse Suske & Wiske gezorgd?“Ik ben begaan met Leiden en als het even
kan Sociëteit. Het Leidens Ontzet vind ik
zo’n speciale plek in onze geschiedenis
hebben dat daar een Suske & Wiske over
zou moeten gaan. Dus ik heb de stoute
schoenen aangetrokken en ben, zonder
afspraak, naar Antwerpen gereden om met
de uitgever te gaan praten. Het kostte aan-
vankelijk wat moeite, maar de uitgever
VIRTUS NITOR 015
INTERVIEW/
Nooit onbezonnen geweest
Toen je bij Minerva kwam, had je al meer mee-gemaakt dan de gemiddelde volwassene. Terwijl je jaargenoten bezig waren met vriendjes en
roddels, regelde jij de financiën voor jou en je broer en moest je geregeld met hem op stap. Voelde je je wel thuis tussen die onbezonnen medestudenten?“Ik voelde me heel erg thuis bij Minerva.
Ik kon er mezelf zijn. Dat begon al in de
KMT. Over de dood van mijn moeder
praatte ik nooit, maar in de KMT heb ik
het een keer uitgesproken toen het me
te veel werd. De reactie was heel lief: ik
mocht meteen mijn vader bellen om te zeg-
gen dat het goed met me ging. Mijn vader
wilde graag dat ik het studentenleven
ging proeven. Hij genoot ervan dat ik een
eigen leven aan het opbouwen was, vol
nieuwe vrienden en leuke avonden. Dat hij
overleed aan het begin van mijn studen-
tentijd was daarom ook extra wrang. Zijn
begrafenis ging in een roes van verdriet
aan me voorbij, maar één ding weet ik nog
goed: heel Minerva leek aanwezig te zijn.
Al die nieuwe mensen in mijn leven waren
speciaal gekomen om mij te steunen. Dat
deed me heel veel.”
De meeste studenten hebben hun handen al vol aan zichzelf en worstelen met de meest basale dingen, zoals hun eigen was doen en koken. Jij
was dat stadium allang voorbij. Irriteerden hun triviale probleempjes jou niet mateloos? “Het gebeurde wel eens dat een huis-
genootje haar hart bij me begon uit te
storten, halverwege ophield en beschaamd
zei: ‘Oh, maar jij hebt natuurlijk je ouders
verloren, dus dan zit je niet te wachten
op mijn verhaal over een stom gebroken
hart.’ Het gekke was: dat wilde ik juist
wel horen! Ik vond het heel belangrijk
dat iedereen alles kon bespreken. Die
eerlijkheid, die openheid, dat is waar het
om gaat. Op Rapenburg 52 bespraken we
alles met elkaar en daardoor leerde ik dat
iedereen wel ergens mee worstelt in het
leven. Een scheiding, een oma die dood-
gaat, hartzeer... Pas toen ik al die verhalen
ook meekreeg, begreep ik dat. Daarvoor
dacht ik dat ieders leven perfect was. Veel
mensen doen ook alsof dat zo is. Ik heb
nooit begrepen waarom je de schijn op zou
houden. Ik vind dat pijnlijk voor iedereen.”
Hoe open en eerlijk ook… niemand kan hebben begrepen wat jij doormaakte. Was dat niet eenzaam?
“Eerlijk gezegd was ik veel eenzamer
voordat ik bij Minerva ging. De beperking
van mijn broer had ons leven behoorlijk
bepaald. Bij ouders van een gehandicapt
kind is de kans groot dat ze zich terug-
trekken uit het sociale leven. Mijn ouders
wilden alle zorg op zich nemen en hadden
daardoor niet zoveel tijd meer voor andere
dingen, dus ook niet voor andere mensen.
Ik groeide op in een gezin dat alleen
stond. Pas tijdens mijn studentenleven
kwam ik in een sociaal netwerk terecht. Ik
kon mezelf zijn in mijn studentenhuis en
was altijd onder de mensen, of ze me nou
begrepen of niet. Ik verwachtte ook niet
dat iemand precies begreep wat ik door-
maakte, maar ik wilde niet meer
alleen zijn.”
Hoe zag jouw studentenleven eruit, zonder ouders, maar met een gehandicapte broer?“Mijn vader overleed precies op het
moment dat ik weer van het leven begon
te genieten. Het was natuurlijk verschrik-
kelijk, maar ik dacht: ‘Nee, dit overkomt
mij niet nog eens. Ik heb maar één leven
en dat is nu bezig. Ik ga alles eruit halen
wat erin zit.’ En dus stond ik vaak tot laat
op de tent. Ik borrelde me suf, studeerde
en hing brak in de fusie. Dat werkte deels
ontspannend, maar was ook best zwaar;
iedereen wordt moe als hij avond aan
avond staat te zuipen.
Daarnaast had ik natuurlijk nog de zorgen
die bij het volwassen leven horen. Ook
confronterend papierwerk bijvoorbeeld.
Of ik even de dag na mijn vaders overlijden
kon aangeven of hij 30 november of
1 december was doodgegaan, want dat was
belangrijk voor de fiscus of zo. Geldzaken,
regelingen met officiële instanties… het
kwam allemaal op mijn bord. Gelukkig
had ik veel steun aan de ouders van twee
huisgenootjes, bij wie ik gewoon even kind
kon zijn. Achteraf gezien ben ik ontzettend
blij dat ik dat nieuwe vangnet had. Ik had
er niet aan moeten denken hoe het met me
was gegaan als ik alleen op een studenten-
kamertje had gezeten.”
Anjet van Dijken (aankomstjaar 1995) is nooit onbezonnen geweest. Haar jeugd stond in het teken van haar oudere broer Jalbert, die blind is en een verstandelijke beperking heeft. Op zijn zesde verhuisde Jalbert naar een instelling. De kleine Anjet zat vol met vragen over haar gezinssituatie, die ze aan niemand kon stellen. Haar ouders hadden immers al genoeg aan hun hoofd. Toen Anjet nog op de middelbare school zat, overleed haar moeder bij een auto-ongeluk. Drie jaar later over-leed ook haar vader en kreeg ze als kersverse rechtenstudent de zorg om haar broer op haar bord. Met haar verdriet kon ze niet bij hem terecht. Toch wist Anjet haar hoofd omhoog te houden en haalde ze alles uit haar studententijd. Ze koestert warme herinneringen aan Minerva, de vereniging die als een vangnet voor haar was.
door Eveline Praal
VIRTUS NITOR 016
\INTERVIEW
H oe paste je broer in dit plaatje?“Ik werd verantwoordelijk voor
Jalbert, maar dat wilde ik eigenlijk
helemaal niet. Iedere twee weken zocht ik
hem braaf op om met hem te treinen. Dat
vindt hij het mooiste wat er is. Voor mij
voelde het echter alsof ik hem ‘afvinkte’
op mijn to-dolijst. Ik worstelde met zijn
plek in mijn leven: precies zo voor hem
zorgen als mijn ouders hadden gedaan, dat
kon ik niet.
Jalbert belde vaak naar de huislijn van
Rap 52. Dan hield hij rustig hele verhalen
tegen het huisgenootje dat op dat moment
de telefoon opnam en hij hing daarna
weer op zonder mij gesproken te hebben.
Eerst vond ik dat moeilijk: wil je anderen
lastig vallen met jouw gehandicapte broer?
Totdat ik merkte dat mensen hem helemaal
niet als een last ervoeren. Twee vrienden
uit mijn studententijd gingen zelfs met
hem op stap en hadden de grootste lol met
hem. Vanaf dat moment realiseerde ik me
dat Jalbert het leven van anderen ook ver-
rijkte. Dat veranderde mijn band met hem.
En vanaf toen kon ik ook meer van hem
genieten.”
W aarom heb je het ‘Broers en zussenboek’ geschreven?“Het móest er gewoon komen. Er
was nog helemaal geen boek met verhalen
van en onderzoek naar brussen in Neder-
land. Dat het krijgen van een gehandicapt
kind impact heeft op ouders, wordt al
jaren erkend, maar wat het voor brus-
sen betekent, daar wordt nog niet lang
aandacht aan geschonken. Toen ik klein
was had ik gigantisch veel vragen die
andere kinderen niet hadden. Ik had toen
graag een boek gehad met verhalen van
anderen. Met het ‘Broers en zussenboek’
kunnen brusjes kijken: hoe doen anderen
het? Ouders krijgen meer inzicht in hun
kinderen en het zou ook mooi zijn als
professionals deze verhalen in hun werk
gebruiken.”
W aarom heeft niemand dit eerder gedaan, denk je?“Het is toch nog een taboe. Vertel-
len dat je het soms enorm gehad hebt met
je gehandicapte broer of zus is niet altijd
even makkelijk. Soms wil je helemaal niks
uitleggen, want hij of zij is gewoon je broer
of zus. Het taboe dat brus zijn impact
heeft, is ook met dit boek nog niet volledig
doorbroken, maar dit is wel een mooie
eerste stap.”
“Veel mensen doen alsof hun leven perfect is. Ik vind dat pijnlijk”
OVERAnjet van Dijken is getrouwd met
Tiemen Brouwer en moeder van
Diede en Felix. Ze woont met haar
gezin in Frankrijk, waar ze aan het
‘Broers en zussenboek’ werkte.
Daarvoor was ze werkzaam bij
BNR Nieuwsradio.
Jalbert woont nog altijd in de
instelling, waar hij zelf vrienden
heeft gemaakt. Anjet is zijn mentor
en bewindvoerder en maakt nog
regelmatig een treinreis met haar
broer.
E n nu heb je zelfs een boek geschreven over broers en zussen van gehandicapte mensen. Wat is dat voor boek?“Het is een basisboek voor en door
‘brussen’, broers en zussen van een
gehandicapte iemand. Het bevat levens-
verhalen van brussen en korte commen-
taren van brussen op bepaalde stellingen
die binnen negen thema’s passen die uit
onderzoek naar voren zijn gekomen als
zijnde belangrijk voor brussen. Daarbij
moet je denken aan tijd hebben voor jezelf,
omgaan met vreemde reacties en samen
dingen doen. Bij ieder thema heb ik een
column geschreven.”
VIRTUS NITOR 017
Body, Mind & SoulAls afgestudeerd cultureel antropoloog woont Henriëtte van Ogtrop-Lurvink (aankomstjaar 1982) op veel plekken over de wereld. Na vijftien reizen tussen Singapore, Londen, Praag en San Francisco komt zij in aanraking met ‘Aura & Chakra Readings’. In deze readings voelt Henriëtte met haar ogen dicht de kleuren- en energievelden van mensen, waarmee zij inzicht krijgt in iemands persoonlijkheid en emotionele staat. Na een Aura & Chakra opleiding van Margriet van Bentum zet zij haar eigen praktijk ‘Groundation, energy wellness’ in Bussum op. Door haar readings raakt Henriëtte tevens geïnteresseerd in meditatie en yoga, waarin zij nu ook lessen geeft. Henriëtte over verschillende
vormen van bezinning.
VIRTUS NITOR 018
\INTERVIEW
MeditatieHet is steeds normaler dat mensen meer in hun gevoel durven komen.
De interesse naar bezieling en bezinning is gegroeid en dit is de
doelgroep waar Henriëtte mee werkt. Al drie jaar geeft Henriëtte
twee keer per week meditatieles, onder andere met behulp van
Auro-Soma therapie. In haar lessen maakt zij gebruik van alle
zintuigen. Door te ruiken, horen, zien en proeven kan men in het
moment komen en komt alles samen in het hier en nu.
“Mediteren is een manier om door middel van ademhaling bij
jezelf in het moment te komen. Door het optimaal benutten van
je zintuigen kan je tot rust komen om je de vraag te stellen: ‘Hoe
voel ik me eigenlijk echt?’ Door de ademhaling naar je buik te
brengen stimuleer je je ‘buikhersenen’ waardoor je op een andere
manier naar dingen kan kijken. Zo kan je het bezinningsmoment
opzoeken. Ik zou bezinning definiëren als ‘dichterbij je eigen
waarheid willen komen’. Dit kan alleen wanneer ieder zijn eigen
rust kan vinden. Dit hoeft niet altijd bewust te zijn. Door medi-
tatie kan je ook in ‘het moment zijn’ zonder dat je per se iets van
jezelf wilt of moet. In mijn meditatielessen breng ik mensen tot
rust zodat zij zelf hun eigen waarheid kunnen vinden. Mijn
waarheid ligt erin dat ik mensen graag bij hun waarheid breng.”
YogaIn haar werk gebruikt Henriëtte de driedeling ‘Body, Mind &
Soul’. Bij mediteren schakel je even de Mind uit om in contact te
komen met je Soul. Met yoga daarentegen schakel je even de Mind
uit om in contact te komen met je Body. Yoga is één worden met je
lichaam en de dynamische en fysieke vorm van bezinning.
“Je lichaam is in de driedeling ontzettend belangrijk en dit wordt
door yoga neergezet. Bezinning zie ik niet alleen als een mentaliteit
maar ook heel serieus op je lichaam ingaan. Door de bewustwording
wordt de taak van je lichaam duidelijk. Want die twee benen op
deze aarde lijken zo vanzelfsprekend maar het is belangrijk om
goed voor deze benen te zorgen. Yoga heeft dus te maken met
het goed verzorgen van je lichaam waardoor je door middel van
oefeningen de rust kan vinden in datzelfde lichaam. Deze ver-
zorging wordt tegenwoordig steeds duidelijker gestuurd door de
maatschappij. Er komen meer gezonde, ook vaak biologische pro-
ducten op de markt en mensen leren wat goed is voor het lichaam
en wat niet. Deze trend van gezond eten slaat vooral over op de
jongere generatie, deze is meer vatbaar voor het ‘rustmoment’.
Mijn zoon logeerde in een studentenhuis en daar aten ze
’s ochtends allerlei zaden door de yoghurt omdat zij dit lekker
vonden.”
Aura’s & Chakra’sToen Henriëtte begon met haar eigen ‘Aura & Chakra Readings’
haalde zij hier veel voldoening uit. Omdat je rustig wordt van
meditatie en yoga, kan je beter voelen en kun je naar binnen gericht
gaan waarnemen. “Door in iemands ‘higher self’ te kruipen wor-
den er veel mooie dingen gezegd over iemands persoonlijkheid.
Hiermee geef ik een duwtje in de rug en komen mensen op ver-
nieuwende ideeën.
Met deze ideeën moest wat gedaan worden en ik merkte dat
mensen hierna handvatten zochten om verandering in de situatie te
brengen. Deze handvatten wilde ik graag bieden en ik begon met
familieopstellingen. Persoonlijk vind ik dit het leukste werk.
Om met energievelden van mensen te werken en hiermee terug
naar de oorsprong, het gezin, te gaan was erg spannend. Veel vragen
worden beantwoord, zoals: Wat is de constellatie van je gezin?
Hoe functioneert een persoon in de samenleving vanuit het gezin?
Maar deze constellaties in het groot opzetten kostte veel tijd, energie
en mankracht. Gelukkig ontdekte ik dat familieopstellingen ook
een-op-een mogelijk zijn. Auro-Soma therapie is daarvoor een
goed hulpmiddel”
Auro-SomaIn haar praktijk maakt Henriëtte gebruik van Auro-Soma. Aan de
hand van deze kleurentherapie voert zij haar persoonlijke familie-
opstellingen uit. De kleurrijke oliën in flesjes helpen bij persoon-
lijke ontwikkeling en spirituele bewustwording.
“In mijn readings gebruik ik 110 flesjes die allemaal een verschil-
lende energie weergeven. Op kleur worden deze flesjes door de
cliënt uitgezocht. Elk flesje heeft zijn eigen energie die weer-
gegeven wordt door een eigen betekenis. Wanneer de flesjes zijn
uitgezocht wordt de opstelling door de cliënt gevormd en aan de
hand hiervan kan ik precies hetzelfde doen als bij de grote
constellaties.
VIRTUS NITOR 019
De energie van het flesje die je uitkiest heeft altijd iets te maken
met de band die je met dat bepaalde familielid hebt. Vanuit daar
kan ik kijken wat nog moet worden uitgewerkt. In eerste instantie
waren de flesjes puur hulpmiddelen om een familielid uit te
beelden, maar naderhand merkte ik hoe gevoelig die energieën
waren. Allerlei situaties van een persoon werden beschreven en
opgesteld. Zelfs over karaktereigenschappen kon ik met behulp
van de flesjes wat zeggen. Niet alleen de kleur van het flesje is een
hulpmiddel, ook de geur gebruik ik in mijn readings en in mijn
meditatielessen. Hierdoor worden alle zintuigen geprikkeld en kan
je tot rust komen.”
Ambitieuze maatschappijDe studenten van nu leven in een maatschappij waar alles altijd
beter, mooier, sneller en meer vooruitstrevend moet zijn. Er zijn
te veel keuzes en er is te weinig tijd. Toch nemen ze de rust om de
keuze te maken waar ze écht voor staan. Dit leidt tot wissels van
studie en dus gelukkigere studenten. Studenten kunnen kiezen wat
ze leuk vinden, waar hun hart ligt.
“In mijn werk merk ik dat jongeren het beter oppikken en er
voor openstaan. In andere generaties was er altijd minder ruimte
voor ‘zweverig gelul’. In de opbouw van de maatschappij van
toen moest men een stuk harder zijn. Nu, in deze tijd hoeft dat
niet meer zo. Iedereen kan op zijn eigen manier rust vinden en
daar is ook behoefte aan. Ondanks dat jongeren meer durven te
zoeken en daar de kans toe krijgen blijft men het eng vinden om
te realiseren dat je dicht bij jezelf komt. De angst voor het niet
voltooien van je ‘to-do-list’ en dus niet voldoen aan het plaatje
zorgt ervoor dat mensen soms negatief tegen de verschillende vormen
van bezinning aan kijken. Mensen vinden het een gedoe om tijd te
maken om rust te vinden. Ze zijn allang blij als ze tijd hebben om
even rustig te zitten. Bezinning wordt dus gezien als een luxe ding
en te veel navelstaren. Onder de jonge generatie is het geaccepteerd
om meer open te zijn en je eigen waarheid te vinden. Gelukkig
zien we dit ook steeds meer bij de oudere generaties. Het leuk
vinden van een baan wordt steeds belangrijker; geld is niet meer
het enige doel. Het is belangrijk om dat stukje waarheid te vinden
en in je eigen kracht te komen. Als men dit allemaal doet, bouwen
we aan een krachtige maatschappij.”
“Bezinning is dichterbij je eigen waarheid willen komen”
INTERVIEW/door Kiki van Maanen Fotografie Lavinia Lurvink
VIRTUS NITOR 020
\INTERVIEW
Hoe kwam je op het idee de Caius Cirkel op te richten?“Omdat ik onderzoek aan de universiteit deed, raakte ik een
beetje verwijderd van de kunst. Ik kwam er minder zelf mee in
aanraking. Omdat ik ook niet zóveel vrienden heb die elke keer
weer met mij mee willen naar openingen, beurzen en musea,
besloot ik me aan te melden bij een kunstclub. Op dat moment
had je de Sotheby’s Young Collectors en de Titus Cirkel, een groep
mecenassen aangesloten bij de Vereniging Rembrandt. Ik meldde
me bij de Young Collectors aan maar merkte al snel dat het voor-
namelijk een borrelclub was. Ook heel gezellig maar ik was juist
op zoek naar méér. De Titus Cirkel leek beter bij mij te passen
maar de instapleeftijd was 35 jaar. Ik was op dat moment 27. Na
verschillende gesprekken, onder andere met de voorzitter van de
Titus Cirkel werd ik tóch lid.”
“Het eerste diner met de Titus Cirkel was in het Rijksmuseum, vlak
voor de Nachtwacht. Ik kende niemand en ik was veruit de jongste.
Maar het was wel heel interessant én inspirerend. Ook zijn we in
Foam geweest en spraken we met kunstenaars op de Rijksakademie.
Maar in de gesprekken aan tafel merkte ik wel dat ik een generatie
jonger was. Toen mij werd gevraagd of ik een jongere cirkel wilde
oprichten, zei ik meteen ja. Ik begon met het uitschrijven van een
plan en bracht wat wijzigingen aan. Maar het doel, de mecenaat-
gedachte, bleef hetzelfde. Want hoe knullig het ook klinkt, er zijn
nog steeds mensen die denken dat musea zoals het Rijksmuseum
of een Gemeentemuseum ineens ontstaan, vanuit het idee: er zijn
stukken en die hangen daar. Maar al deze werken hebben een
geschiedenis van zichzelf, zijn aangekocht, geveild, in vele handen
geweest.”
Wie zijn de leden van de Caius Cirkel?“Nadat ik gevraagd werd, heb ik een kerngroep bij elkaar verzameld
om draagvlak te creëren. Ik wilde kijken of het idee wel te re-
aliseren was. Ik ben met Paul van den Biesen en Cees Roëll gaan
praten. Beiden ook uit Leiden maar wel hele verschillende types,
met ieder een eigen vriendenkring. Zij waren meteen enthousiast.
Vanuit een kleine kerngroep is de Cirkel inmiddels uitgegroeid tot
een hele diverse club van kunstliefhebbers, juist ook van buiten
Leiden. Van 27 tot 37 jaar oud, uit zowel de kunstwereld als de
corporate wereld. Sommigen doen het echt om de inhoud, anderen
juist om het netwerk. Maar ik denk dat voor iedereen geldt: kunst-
liefhebbers die het interessant vinden om het gesprek met elkaar
aan te gaan. Die graag ergens samen naar kijken om er daarna over
te kunnen praten én het belangrijk vinden betrokken te zijn met,
en een bijdrage te leveren aan het Nederlands kunstbezit.”
Is de Caius Cirkel een vorm van bezinning? “Bezinning in de zin van: inzien van het belang van het onder-
steunen van kunstenaars. Daar ben ik zelf intensief mee bezig:
mijn proefschrift gaat over de spanning tussen kunst en geld. De
mecenaatsgedachte zit daar natuurlijk al in. De beste kunst wordt
gemaakt als er een mecenas achter zit, de sector is niet autonoom.
Als jij je betrokken voelt als mens bij de samenleving, dan maakt
kunst – in al zijn vormen – daar deel van uit. En als je wilt dat
dat behouden blijft, dan ben je genoodzaakt om daar op enigerlei
wijze aan bij te dragen.”
“Kunst heeft vaak met bezinning te maken. Alles in de maatschap-
pij is nu zo snel, zo hectisch. Ik vind het van musea altijd geweldig dat
als je door de hal langzaam naar binnen loopt, je even helemaal
in een andere wereld terechtkomt. Een wereld die je inspireert,
shockeert of ergens de schoonheid van laat inzien. Een die de
maatschappij reflecteert, die je laat nadenken over waar je staat.
Kunst geeft echt verdieping aan het dagelijkse bestaan.”
“Het geheim van het succes van de Caius Cirkel? Dat zeg ik
natuurlijk niet! Maar het zal voor een groot deel te maken hebben
met mijn enthousiasme voor de kunsten. Ook vind ik het leuk
om mensen bij elkaar te brengen. Maar het belangrijkste is dat
het ergens over gáát en alle leden dat weten. En dan hoop je dat
iedereen de opgedane kennis later overbrengt, zodat uiteindelijk
de generaties na ons ook net zo kunnen blijven genieten van kunst
als wij dat nu doen.”
Meer informatie over de Caius Cirkel is te vinden op:
w w w.v e r e n i g i n g r e m b r a n d t . n l
Bezinning in de culturele sectorClaudine de With over het mecenaat van nu
Door de ingrijpende kortingen op de subsidies moeten culturele organisaties zich bezinnen op hun strategische positie, gaan ze nieuwe samenwerkingsverbanden aan en zijn ze op zoek naar nieuwe bronnen van financiering. Met Claudine de With, oprichtster van de Caius Cirkel, spreek ik over de totstandkoming van deze club jonge kunstweldoeners en de rol van het mecenaat binnen het Nederlandse culturele klimaat.
door Florentine Haverkamp fotografie Vrederick
VIRTUS NITOR 021
Wat is de Caius Cirkel?Een fonds op naam bij de Vereniging Rembrandt waarbij 70 jonge mecenassen zich inzetten voor de uitbreiding van de openbare museale collectie in Nederland. In 2010 is de cirkel, genoemd naar de Romeinse kunstminnaar en weldoener Caius Mecenas, opgericht vanuit een gemeenschappelijke interesse in kunst. De leden ontmoeten elkaar voor museum- en ga-leriebezoek, waar ze met kunstenaars en curatoren, maar ook met elkaar, spreken over kunst. Tijdens het jaarlijkse diner kiezen de leden, uit een selectie, het kunstwerk dat met het verzamelde bedrag gesteund zal worden.
Claudine in het kortClaudine de With (aankomstjaar 2001) studeerde Kunstgeschie-denis en doet momenteel promotieonderzoek aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam naar de spanning tussen kunst en geld. Haar proefschrift verschijnt in romanvorm. Claudine is tevens ver-bonden aan de Stichting Atelier voor Creativiteit en Ondernemer-schap en als spreker aan de Amsterdam University College.
In 2010 richtte ze de Caius Cirkel op.
“Kunst geeft echt verdieping aan het dagelijkse bestaan”
VIRTUS NITOR 023
Graag richt ik namens de Bestuursgang enige woorden
tot u in deze snelle, drukke tijden. De grote lustrum-
klok die een felle, rode kleur verspreidt op Sociëteit
tikt steeds sneller af. Nog maar een paar maanden
tot het twee-eeuwenfeest. Nu de trein van het lustrumjaar verder
dendert, is het goed om even tot bezinning te komen en de balans
op te maken. Waar zijn wij na twee eeuwen gestrand en hoe gaan
we verder?
Met de toenemende studiedruk en aangescherpte langstudeer-
regelingen groeit de twijfel over studentenverenigingen en de
toegevoegde waarde daarvan. Is de belofte van dat extra’s op je
studententijd nog wel waar te maken?
Bijna tweehonderd jaar geleden kwam een groepje studenten op
het revolutionaire idee om gelijkgestemden, allen afkomstig uit
een andere streek, in het voor hen nog onbekende Leiden, te vere-
nigen, hen hier thuis te laten voelen en een leerschool te bieden.
De vereniging diende met andere woorden “zorg te dragen voor
de opvang van haar leden, hen mogelijkheden tot ontplooiing te
bieden, en hun onderlinge omgang te bevorderen.” De kern achter
deze doelstelling is echter na twee eeuwen nauwelijks veranderd.
Minerva is vandaag de dag exact deze optelsom. Zij biedt ten
eerste haar leden meer dan honderd ledenhuizen waar je gezellig
kunt wonen met gelijkgestemden. Een hechte vriendenkring: van
club-, huis-, verbands-, subvereniging- en gezelschapsgenootjes.
Minerva biedt de mogelijkheden om je te ontwikkelen, als
student en als mens.
Een evenwichtige balans tussen de studie en de fles. Minerva en
haar leden zijn goed voor een extra duwtje in de rug. Niemand
zal ooit vergeten naar Leiden te zijn gekomen vanwege de studie.
Zonder punten ben je geen student en tel je niet echt mee. Deze
studieversnelling wordt tevens bevorderd door op steeds meer
manieren het verenigingsleven te combineren met academische
ondersteuning. Denk hierbij aan de repetitoren en faculteits-
groepen die op een laagdrempelige manier worden aangeboden
aan leden. Op verschillende wijzen kunnen eerste-en tweedejaars
aankloppen voor specifieke hulp en begeleiding. Iets wat op de
gemiddelde studieverenigingen vaak ontbreekt. Daarnaast is er
volop ruimte voor intellectuele ontplooiing door de talloze sym-
posia, lezingen en carrière-evenementen die worden georgani-
seerd. Dat afgelopen jaar 86,7 procent van de eerstejaars zijn of
haar eerste studiejaar is doorgekomen – een getal dat vele malen
hoger ligt dan dat van de universiteit – geeft aan dat
ambitie nog steeds kenmerkend is voor onze leden.
Minerva ontleent haar bestaansrecht echter aan het feit dat een
student meer moet doen dan alleen in de bibliotheek zitten en zijn
kennis uit boeken halen. Waar de universiteit de boeken en intel-
lectuele kennis verschaft, is Minerva de leerschool, een veilige
speeltuin. Een plek waar je fouten mag maken, maar vooral een
plek waar je mens leert worden. De dingen die je doet buiten het
studeren, zijn namelijk pas vormend voor de rest van je leven.
Met de groeiende vereniging is er steeds meer ruimte voor sub-
verenigingen en gezelschappen. Er is een scala aan sportieve sub-
verenigingen waarin je je talenten kunt benutten of nieuwe ta-
lenten kunt ontdekken. Ook op creatief vlak kan het lidmaatschap
steeds verder worden uitgebouwd met kunstzinnige uitspattingen
zoals het Sempre Orkest, LST, de Cineasten, Crea en de nieuwe
multimediagroep die zich op zeer modern wijze inzet voor de
digitalisering van onze vereniging.
Unieke subcommissies en verenigingen zijn een toevoeging op
hetgeen je studeert, waardoor je op een relatief gecontroleerde
manier wordt klaargestoomd voor de rest van je leven.
Wat je voor je lidmaatschap krijgt, zijn de kernwaarden waar
Minerva voor staat: een unieke, sociale omgeving waar je lang-
durige vriendschappen kan opbouwen met daarnaast tal van
mogelijkheden om je op academisch, sportief en creatief vlak
te ontplooien. Als je in Leiden bent gaan studeren, maar je hebt
niet rond kunnen lopen op Minerva, dan heb je een hele mooie
kans gemist.
Nu de vereniging verder raast en zich op maakt voor het grote
lustrum in juni, is het goed om de balans op te maken. Minerva
heeft in het verleden bewezen een surplus te bieden, iets
extra’s toe te voegen aan het studentenleven. De ruim 370
nieuwe eerstejaars – een recordaantal sinds 1994 – menen in
ieder geval dat Minerva dit nog steeds biedt.
door Wenneke Stikker, Collegii h.t. Praeses LSV MINERVA/
VIRTUS NITOR 024
\INTERVIEW
We ontmoeten elkaar in het
Leidse Van der Werfpark.
Talloze groepjes toeristen
worden rondgeleid door gidsen die trots
vertellen over hun stad en over de burger-
vader die ten tijde van het Spaanse beleg
(1573-1574) de hongerige en dorstige
stadsbewoners zijn lichaam aanbood. Ik
vraag Florine naar de trend dat (bijna)
afgestudeerde leden wegtrekken uit
Leiden en zich bij voorkeur settelen in
Amsterdam. Om daar gezamenlijk een
pand te betrekken. “Ik woon sinds kort
in Amsterdam-Zuid, met onder anderen
Suzanne van Welie [oud-Commissaris
Reünisten, EdO]. Ik wil stage lopen bij
twee grotere kantoren. Dat zal stevig
aanpoten worden. Het is dan wel zo pret-
tig als je thuiskomt en je je verhalen kunt
delen met bekenden om je heen.”
Lekker studerenFlorine komt uit Den Haag. Waarom
Notarieel Recht in Leiden? “Mijn ouders
studeerden in Leiden. Het lag voor mij
voor de hand daar ook naar toe te gaan.
Tijdens mijn examenjaar heb ik een dagje
meegelopen op een advocatenkantoor.
En na mijn eindexamen heb ik een gap
year gedaan in Florence. Daar heb ik
Italiaans geleerd én een paar keuzevak-
ken gevolgd waaronder erfrecht en
familierecht. Ik wist precies wat ik
wilde.” Toch maakte ze haar definitieve
keuze pas in Leiden. “Het was eigenlijk
nog zo ver weg. Ik wilde vooral gewoon
lekker beginnen met de studie. Notaris
worden, werken op een groot of klein
kantoor, of toch liever iets anders?
Ik was er niet mee bezig.”
ActiviteitenDe tijden zijn veranderd. Was vroeger ‘de
eeuwige student’ meer regel dan uitzon-
dering, tegenwoordig is dat anders. Ook
het Collegium heeft nieuw beleid ontwik-
keld, zodat eerstejaars beter een modus
leren vinden tussen het behalen van vol-
doende studiepunten en een mooie tijd
op Sociëteit. “Ik heb tijdens mijn studie
gemerkt dat je goed om je heen moet
kijken, en je moet richten op je carrière.
Werken aan jezelf én aan je curriculum
vitae is heel belangrijk. Enerzijds kijken
naar je toekomst, anderzijds leuke dingen
doen. Ik heb in de Almanakcommissie
gezeten, omdat ik ervaring wilde opdoen.
Ik heb zaken echter nooit van tevoren
uitgestippeld. Wilde dingen doen die ik
leuk vond. Nooit met de insteek dat ik
het goed kon gebruiken. Maar de leden
geven je wel mee dat het hebben van
(bestuurs)functies gewenst is.”
Florine Kuiperi (aankomstjaar 2008) verwacht begin 2014 haar studie Notarieel Recht af te ronden. Een gesprek over het vinden van een modus tussen (hard) studeren en de tent. “Je moet tijdens je studie al goed om je heen kijken. Je bezinnen op je toekomst. Dat betekent dat je aan jezelf én aan je curriculum vitae moet werken.”
“Werken aan jezelf en aan je curriculum vitaeis heel belangrijk”
Gezond laveren tussen studiedruk en baantjes
VIRTUS NITOR 025
Zinnen verzettenNa de propedeuse (bachelorfase) heeft Florine
gekozen voor één master. Ze vertelt: “Ik heb er nooit
voor hoeven kiezen. Nu, in de afstudeerfase, wil ik
stage lopen op twee grotere kantoren. Daaruit zal
komen of het vak me bevalt, of het voor mij is weg-
gelegd. Ik weet nu nog niet of ik notaris wil worden,
notarieel jurist of misschien iets heel anders. Het is
voor mij een stukje bezinning. Hoe en waar zie ik
mezelf in de toekomst? Hard werken in Amsterdam,
zeker het eerste jaar. Daar ben ik me heel goed van
bewust. Maar ik heb daarnaast gelukkig ook nog
hobby’s: hockey en skiën (‘mijn passie!’). Tijd voor
een sociaal leven moet ik zélf maken. Ik ben zojuist
begonnen in een damesteam van de Amsterdamse
club VVV. Dat team is opgericht door meisjes uit
Leiden en Utrecht. Daarin kan ik goed mijn zinnen
verzetten.”
DroomFlorine mag op dit moment dan nog geen concrete
ideeën hebben, ze gaat wel haar droom achterna.
“Ik heb vanuit Minerva altijd positieve feedback
gekregen. Heb je je studiepunten binnen, dan kun
je gaan doen wat je wil. Ook was er veel stimulans
vanuit mijn huis. Kwam je van college, moest je hop
hop naar de UB!” Wat heeft ze opgestoken van haar
studie en Minerva? Florine: “Ik heb lekker genoten
van mijn Leidse tijd. [lachend] Ben niet in de goot
beland! Wat betreft de toekomst, blijf ik goed en
kritisch nadenken. Ik heb ervaren dat er tegenwoor-
dig de druk is om snel af te studeren. Anderzijds
kun je deze tijd ook nooit meer overdoen!”
INTERVIEW/door Edwin den Os fotografie Lavinia Lurvink
VIRTUS NITOR 028VIRTUS NITOR 028
\200 JAAR MINERVA
Zoals u waarschijnlijk bekend is, viert Sociëteit ‘Minerva’ in het jaar 2014 haar tweehonderdjarig
bestaan, een historische mijlpaal.
De Lustrumcommissie is al enkele maanden bezig met de organisatie van het 40ste Lustrum. Zo
worden onze plannen concreter en begint alles langzamerhand steeds meer vorm te krijgen.
Het lustrumthema en het terrein zijn allesbepalend voor die vorm. Wat voor thema past er bij onze
tweehonderdste verjaardag? Welk woord of welke slagzin is waardig genoeg voor 200 jaar Sociëteit?
Na heftige brainstormsessies en felle discussies kan ik u met trots zeggen dat het thema voor ons
40ste Lustrum is geworden:
PARADOX200 jaar tijdloos
ThemaMaar waarom Paradox? Als we ‘paradox’ opzoeken in het woordenboek, vinden we de volgende
betekenis:
‘Een paradox is een ogenschijnlijk tegenstrijdige situatie, die lijkt in te gaan tegen ons gevoel voor logica, onze verwachting of onze intuïtie. Ogenschijnlijk, omdat de vermeende tegenstrijdigheid veelal berust op een denkfout of een verkeerde redenering’
Een uitleg die eigenlijk precies van toepassing is op het lidmaatschap en op onze vereniging.
Het is namelijk ogenschijnlijk tegenstrijdig dat een lid van Minerva naast het lidmaatschap goed kan
blijven studeren. Voor buitenstaanders is het moeilijk te begrijpen dat de studentikoze leefwijze van
Minervanen bijdraagt aan hun persoonlijke ontwikkeling.
De buitenstaander maakt ten aanzien van het lidmaatschap een denkfout, en in deze denkfout
berust de paradox. Zo denkt de buitenstaander dat het geborrel tot in de late uurtjes de leden
belemmert in hun studieactiviteiten. Daarin heeft hij, in eerste instantie, gelijk. De paradoxale
denk-fout zit hem echter hierin: voor academische vorming is meer nodig dan uren maken in de
bibliotheek alleen. Daarbij moet de waarde van al die avonden op Sociëteit niet onderschat worden.
Het lidmaatschap zorgt voor een sociale motivator om jezelf te blijven ontwikkelen. Lid zijn betekent
uitdagen en uitgedaagd worden. Het lidmaatschap is een paradox die alleen wij begrijpen.
Ook aan de vereniging kleeft een paradox rondom de identiteitsvraag. Er lijkt een voortdurende
strijd te heersen tussen de waarde van tradities en hun toepasbaarheid in de tijdgeest. Zo droeg
iedereen 100 jaar geleden bijvoorbeeld een jasje en een dasje. Nu lijkt dit een traditie te zijn waaraan
krampachtig wordt vastgehouden. De vraag is hoe serieus je nog met deze traditie wordt genomen
in de huidige maatschappij.
Maar is er ook werkelijk een strijd tussen de onvergankelijkheid van tradities en de dynamiek van de
tijdgeest? Is er sprake van een gespannen relatie tussen die twee? Ja, zo lijkt het… In deze vragen
ligt onze zoektocht naar de identiteit van 200 jaar Minerva besloten. Zijn de waarden die leden op
Minerva worden bijgebracht van waarde nog toepasbaar in de buitenwereld? Is Minerva een kleine
oefensamenleving? Ja, zo lijkt het… Wat is waar? Waarin ligt de illusie opgesloten? Wat is 200 jaar
Minerva?
Waarde Reünist(e),
VIRTUS NITOR 029
Op het eerste gezicht lijkt het net alsof er in 200 jaar tijd enorm veel veranderd is. Minerva is
vooruitstrevend en gaat altijd met haar tijd mee. Zo is Minerva als eerste gefuseerd, liet zij als eerste
HBO’ers toe en was zij de eerste die haar traditionele ontgroening hervormde.
Het lijkt erop dat er grote contrasten zichtbaar zijn in het Minerva van toen en het Minerva van nu.
Maar niets is minder waar. Minerva is in haar kern tijdloos, onveranderd en haarzelf. We gaan met
onze tijd mee, maar zullen onze tradities altijd in stand houden. We zijn oud maar zullen altijd jeug-
dig blijven. Er ligt een hele geschiedenis achter ons maar het beste moet nog komen. Minerva is een
paradox; tijdloos, al 200 jaar.
TerreinWe hebben in recordtijd een Lustrumterrein gevonden. Het is een terrein in en rond een oud school-
gebouw aan de Ter Haarkade, midden in het centrum van Leiden. De totale oppervlakte bedraagt
rond de 30.000 vierkante meter.
De lustrumfeesten vinden plaats in het lustrumgebouw en op de binnenplaats. Hier wordt ruimte
geboden aan 6 feestzalen, de ZME tweede conversatiezaal, meerdere restaurants en een uitgebreid
terras.
De aangrenzende grasvelden worden gebruikt voor het Reünistenweekend en voor de Lustrummusical.
Daar wordt een podium gebouwd voor het Reünistenconcert, een amfitheater voor de musical en een
grote cateringtent om iedereen te kunnen voorzien van een hapje en een drankje. Op en rondom het
Lustrumterrein vinden tal van activiteiten plaats. Twee weken lang een onvergetelijk feest op de, in
onze ogen, beste lustrumlocatie ooit.
AanmeldenEen druk bezocht en geslaagd Reünistenweekend is dit Lustrum een groot speerpunt. Het enige wat wij van u nodig hebben is een aanmelding op www.lustrumminerva.nl. Zonder aanmelding krijgt u geen toegang tot de kaartverkoop. Daarnaast worden er geen kaarten aan de deur verkocht. Bent u van plan om naar het Reünistenweekend te gaan en heb u zichzelf nog niet aangemeld? Doe dat dan zo snel mogelijk.
Hopende u op het Lustrumterrein te mogen ontvangen, verblijf ik,
Met Lustrale groet,
F.R. Lameijer
Praeses Lustrumcommissie voor het 40ste Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’.
“Minerva is in haar kerntijdloos, onveranderden zichzelf”
VIRTUS NITOR 030
‘ Te voren was er geene bepaalde Studenten-Sociëteit; de Leidsche burgers en de Studenten hadden er gezamenlijk eene bij Hogenstraten op de Breedestraat (waar nu juffrouw Charldorp woont). In 1814 is de eerste Studenten-Sociëteit Minerva opgerigt bij van den Heuvel in de twee Kolommen.’
Door bovenstaande tekst werden wij er afgelopen voorjaar op gewezen dat in de zomer van 2014
het 200-jarig bestaan van Sociëteit ‘Minerva’ wordt gevierd. Tijdens het twee-eeuwenfeest wordt er
aandacht geschonken aan alle aspecten die Minerva rijk is: De Leden van de LSVM, alle Reünisten,
ook die van het LSC en de VVSL. Echter ook alle gezelschappen, subverenigingen en subcommissies
komen aan bod tijdens het 40ste Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’.
In de twee weken dat we het Lustrum vieren, richten wij onze aandacht in het eerste weekend op de
Reünisten. De verantwoordelijkheid van de organisatie van het Reünistenweekend ligt bij een nieuwe
functionaris binnen de Lustrumcommissie, namelijk de Vice-Praeses. Daarom zal ik u informeren
over het Reünistenweekend tijdens het twee-eeuwenfeest.
Het 40ste Lustrum wordt gevierd van 27 juni tot en met 11 juli 2014 op het Lustrumterrein aan de
Ter Haar Kade. Het Reünistenweekend dat op zaterdag 28 en zondag 29 juni 2014 plaatsvindt, wordt
ook gehouden op dit Lustrumterrein. Een uitgesproken kans om u van alle aspecten van het Lustrum
mee te laten genieten.
ProgrammaTijdens het Reünistenweekend is er een breed programma met veel verscheidene activiteiten die
hieronder kort toegelicht worden. Graag wil ik u op het hart drukken dat het programma van het
Reünistenweekend op dit moment nog onder voorbehoud is.
Op zaterdag 28 juni wordt traditiegetrouw in de Pieterskerk het 40ste Lustrum officieel geopend.
In de Pieterskerk komen verschillende sprekers aan bod en zijn er spetterende acts om het grote
feest te openen. Graag benadruk ik dat deze opening alleen op uitnodiging toegankelijk is.
Voor het LSC en de VVSL is er de mogelijkheid om op Sociëteit ‘Minerva’ aan de Breestraat onder
het genot van een kopje koffie of thee de officiële opening live te volgen.
Vervolgens worden alle Reünisten welkom geheten op de parkeerplaats bij Molen de Valk waar er
een lunch voor u klaar staat. Tijdens deze lunch wordt al langzaam de Optocht opgesteld.
De traditionele Optocht zal langs alle hoogtepunten van onze Sleutelstad komen, namelijk het
Rapenburg met haar vele bezienswaardigheden. Vervolgens komen wij over de Breestraat langs de
huidige Sociëteit. Uiteindelijk komen wij terecht bij het spetterende Lustrumterrein aan de Ter Haar
Kade.
- Mocht u als Reünist slecht ter been zijn, dan is er de mogelijkheid om per auto de optocht
mee te maken. Dit kunt u doorgeven aan de Vice-Praeses.
- Heeft u in uw studententijd samen met uw vrienden van Minerva in een muziekband
gespeeld? Zou u dit dan willen doorgeven aan de Vice-Praeses?
Aangekomen op de Ter Haar Kade, begint de borrel op het Lustrumterrein. Er is daar van alles te
doen. Zo kunt u terecht bij de Terreincommissie voor een complete rondleiding over het Lustrum-
terrein, de vele verschillende zalen bezoeken, waaronder de ZME Tweede Conversatiezaal, de Lus-
trummusical ‘Cabaret’ bezoeken. Ook zijn er verschillende decorstukken uit Leiden naar het Terrein
gehaald: zo kunt u bijvoorbeeld opnieuw uw handtekening in het Zweetkamertje zetten. Natuurlijk is
het ook mogelijkom met uw Huis of Jaarclub te borrelen of te dineren op het Terrein.
Waarde Reünist(e),
\200 JAAR MINERVA
VIRTUS NITOR 031
Heeft u in een Minervahuis gewoond dat helaas al is opgeheven? Er is een mogelijkheid om op het Lustrumterrein met uw Huis te
borrelen. Mocht u hier interesse in hebben, kunt u dat doorgeven aan de Vice-Praeses.
’s Avonds is er een divers scala aan artiesten die het twee-eeuwenfeest tot een spetterend festijn zullen maken. Om 21.00 uur zal in ieder
geval een grootse act zijn om met alle Reünisten en Leden ons 200-jarig bestaan te vieren.
Op zondag 29 juni ligt de nadruk op alle subverenigingen en gezelschappen die Minerva rijk is. Zo wordt er een Autorally georganiseerd
die zowel voor Leden als Reünisten toegankelijk is. Verder krijgen subverenigingen en gezelschappen de kans om activiteiten te
organiseren gedurende deze dag.
Wilt u helpen om activiteiten voor uw subvereniging te organiseren? Dan horen wij dit graag.
www.lustrumminerva.nlGedurende de succesvolle Reünistenavonden in november hebben wij al een grote slag gemaakt met de aanmeldingen voor het twee-
eeuwenfeest. Om dit Reünistenweekend tot een fantastisch succes te maken, hebben we uw hulp nodig. Bent u van plan om naar het
Lustrum te komen in de zomer van 2014? Dan verwijzen wij u naar www.lustrumminerva.nl. Onder het kopje ‘Reünisten’ kunt u zich
aanmelden voor het Reünistenweekend. Zonder deze aanmelding is het niet mogelijk om kaarten te kopen voor het twee-eeuwenfeest.
Met deze aanmelding wordt u op de hoogte gehouden van het nieuws betreffende het 40ste Lustrum. De website biedt de mogelijkheid
om uw Jaarclubgenoten, Huisgenoten en andere vrienden te wijzen op het twee-eeuwenfeest.
Financiële CommissieOp de website kunt u verschillende manieren vinden hoe u bij kunt bijdragen aan de organisatie van het 40ste Lustrum. In deze moeilijke
economische tijden is de hulp van u als Reünist erg welkom om het 40ste Lustrum te organiseren.
De Financiële Commissie is hard bezig om het 40ste Lustrum tot een succes te maken. Zij bieden voor Reünisten ook vele mogelijkheden
om een bijdrage te leveren aan het 40ste Lustrum. Een van deze mogelijkheden is de Corporate Gids. Zo kunt u op persoonlijke titel iets
vertellen over het bedrijf waar u werkzaam in bent. Voor alle mogelijkheden verwijzen wij u graag naar www.lustrumminerva.nl.
Mocht u nog andere ideeën hebben voor de Financiële Commissie, kunt u contact opnemen met [email protected].
Duidelijk is dat de organisatie van het Reünistenweekend een groot project is. Met uw hulp kan ik u verzekeren dat het twee-eeuwenfeest
een fantastisch evenement wordt. Mocht u in wat voor vorm dan ook hulp kunnen bieden bij deze organisatie, dan vraag ik u om contact
op te nemen met [email protected]
De procedure van de kaartverkoop ontvangt u per e-mail omstreeks januari 2014. De zomereditie van de Virtus Nitor zal in het teken
staan van het 40ste Lustrum. Het programma wordt er uitgebreid in besproken, net zoals andere informatie betreffende het
twee-eeuwenfeest.
Zet allen 28 en 29 juni 2014 in uw agenda en meld u aan op www.lustrumminerva.nl. Ik hoop u in groten getale te mogen ontvangen.
Met Lustrale groet,
Rozemijn van der Ven
Vice-Praeses Lustrumcommissie voor het 40ste Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’
VIRTUS NITOR 032
\FOTOREPORTAGE
De Commissies voor het 40ste Lustrum van Sociëteit Minerva
Het besef van de enorme omvang van dit Lustrum
begint langzaamaan te dagen. De commissies die
het Lustrum gaan dragen beginnen zich langzaam te
vormen. Graag geven wij u kennis van de namen van
de eerste vijf commissies.
Praeses F.R. Lameijer
Vice-praeses Rozemijn van der Ven
Ab-actis Marloes van Loon
Quaestor I O.P. Quist
Quaestor II P.A.J. Kouijzer
Commissaris Extern Celine Lemoine
Commissaris Intern Kristel Dodde
Commissaris Terrein R.E.J. van de Meer
De Lustrumcommissie
VIRTUS NITOR 035
Praeses C. van Gastel
Lynn van den Berg
M. Blom
Hilde Dekker
A. van Gent
Vivianne van der Hauw
E. Schneider
Charlotte Wijlhuizen
De Financiële Commissie:
VIRTUS NITOR 036
\FOTOREPORTAGE
Praeses J. Kahn
Milou van Leest
M. van der Bas
Eva Snijder
Leonie van Hoof
P. Hamer
Ellen Verouden
D. Poppema
Kim Plasmans
M.Mulder
Fokkedien Tummers
B. Woltjes
De Terreincommissie:
VIRTUS NITOR 038
\FOTOREPORTAGE
Praeses Lilian Palliser
T. Bernard
Sophie Lourens
F. Versélewel de Witt Hamer
F. in de Braekt
Noor van Ijzinga Veenstra
Maxime van der Donk
S. Kremer
De Feestcommissie
VIRTUS NITOR 040
\FOTOREPORTAGE
Praeses Isabella van Leeuwaarden
C. Arke
B. Custers
Minke Frequin
R. van Middendorp
Paula Schriek
Eline de Visser
Martijn van de Weerdt
De Ski Commissie
VIRTUS NITOR 042
Natuurlijk laten reünisten zich bij deze bijzondere lustrumviering niet onbetuigd. Onze studententijd blijft toch de unieke periode waarin we – ieder op eigen manier – vriendschappen sloten die tot op vandaag een rol in ons leven spelen. Die vriendschap met elkaar vieren we regelmatig in kleine en besloten kring, maar natuurlijk uitbundig en massaal tijdens het komende Lustrum 2014. Een perfect moment dus voor reünisten om eens ‘goed uit te pakken’ met een cadeau. Maar wat moet dat zijn?
Daarover heeft het Reünistenfonds intensief gesproken met de
Bestuursgang van LSV Minerva. Volgens hen moet het cadeau
“bijdragen aan de ambitie van de Vereniging om vooral een goede
verstandhouding met de Universiteit en de stad Leiden te onder-
houden.” En die kan altijd beter, antwoordden wij toen met
enig gevoel voor understatement.
Zo kwam de centrale vraag ter leestafel: is het mogelijk om – met
elkaars hulp – de Leidse drie-eenheid Vereniging, Universiteit en
Stad weer eens goed inhoudelijk en (niet te vergeten) humorvol
op de kaart te zetten? Niet alleen om de noodzaak van een goede
onderlinge verstandhouding te benadrukken, maar ook om te
laten zien dat in Leiden wetenschap en persoonlijke ontwikkeling
per definitie hand in hand gaan. En dat Vereniging, Universiteit en
Stad daarin een centrale rol spelen.
Zo is vanuit de Bestuursgang het idee voor het Lustrumcadeau
en de Lustrumactie begonnen. En wij volgen en ondersteunen die
actie graag. Een Lustrumactie waarvoor wij de komende maanden
alle reünisten die u en wij maar kennen een financiële bijdrage
willen vragen.
Hoe gaat de Lustrumactie werken en wat moet u op dit moment weten?De bijdrage die wij reünisten vragen komt ter beschikking van het
Minerva Scholarship Fund, het studiefonds van de Vereniging dat
bijzondere en exclusieve projecten van studenten in binnen- en
buitenland ondersteunt.
Deze Stichting zal het gedoneerde geld voor de Lustrumactie
gebruiken voor de unieke, terugkerende wetenschapsconferentie
die wij onze Vereniging samen cadeau geven: de Minerva Big
Challenge Lecture.
VIRTUS NITOR 043
MINERVA BIG CHALLENGE LECTUREDe wereld staat voor grote uitdagingen zoals klimaatveran-
dering en wereldwijde voedselproblemen. De Europese
Unie verwacht van universiteiten dat zij wetenschappelijk
onderzoek doen naar oplossingen hiervoor. Voor de Minerva
Big Challenge Lecture
wordt een topwetenschapper (Nobelprijswinnaar of field
medalist) uitgenodigd, gekoppeld aan een vakgebied waarin
de Universiteit Leiden toonaangevend is.
De grote wetenschappelijke conferentie wordt in de praktijk
ingevuld en georganiseerd door vertegenwoordigers (stu-
denten en medewerkers) van de genoemde drie-eenheid
Vereniging, Universiteit en Stad. Wij hopen – en verwachten
– dat er ook onder reünisten belangstellenden zijn die graag
aan de voorbereiding meewerken. Zo werken studenten én
reünisten samen aan dit unieke project.
De eerste Minerva Big Challenge Lecture zal samenvallen met het
Lustrum van de Universiteit in 2015. Het massaal toegestroomde
publiek bestaat uit leden en reünisten van onze dan 201-jarige
Vereniging, connecties van de Universiteit en de stad Leiden
en een bescheiden vertegenwoordiging van de pers. Plaats van
handeling is de Pieterskerk. Na afloop zal een spectaculair Vrien-
dendiner plaatsvinden op Sociëteit Minerva, waar alle reünisten en
andere genodigden van die dag van harte welkom zijn. Het zal een
gedenkwaardige dag en avond worden!
Binnenkort ontvangt u berichten via email, Facebook, LinkedIn,
Snapchat en ouderwetse post over nadere invulling van het
programma, het Comité van aanbeveling en niet te vergeten het
rekeningnummer voor uw bijdrage aan het onvergetelijke, onvol-
prezen en nu al ongeëvenaarde Groot niet te vermijden Leidsche
Reünisten Lustrumcadeau 2014.
Met een hartelijke reünistengroet,
Christiaan Baardman
Voorzitter bestuur Reünistenfonds Minerva
Voor de Lustrumactie is een bankrekening geopend:
Reünistenfonds Minerva inzake Lustrum
5 6 .49 .0 6 . 9 4 8
U kunt nu al storten.
LUSTRUM/
VVSL/
Twee eeuwen fees óók voor èlesZoals u allen weet zijn de VVSL en het LSC per 1 januari 1974 de LSV Minerva geworden. Onze VVSL vormt dus
samen met het LSC een van de pijlers van de LSV Minerva, met naast zich de zelfstandige rechtspersoon Sociëteit
Minerva. Het reünistenweekend op 28 en 29 juni 2014, tijdens het twee-eeuwenfeest, is er dus ook voor de reünisten
van de VVSL.
De vorig jaar opgerichte VVSL Adviescommissie is al enkele malen in overleg getreden met de h.t. Bestuursgang en
de Lustrum Commissie om ervoor te zorgen dat de VVSL haar eigen plek krijgt binnen het twee-eeuwenfeest. In de
VVSL Adviescommissie, onder voorzitterschap van Susanne Bins-van Waegeningh, zijn de jaren vanaf 1949 tot aan de
fusie vertegenwoordigd. Hiermee is een zo breed mogelijk klankbord ontstaan, waaraan door de huidige bestuurders
van Minerva veel waarde wordt gehecht.
Velen van u hebben de oproep tot het lustrum en de mogelijkheid zich op te geven reeds per e-mail ontvangen.
Maar niet alle e-mailadressen van oud-VVSL leden zijn bekend. Vandaar de oproep:
• uwnaam+adres+jaarvanaankomst+e-mailadrestesturenaanreunisten@lsvminverva.nl
• indienugeene-mailadresbezit:uwnaam+jaarvanaankomst+postadrestesturenaanLSVMinerva,
t.a.v. Kiki van Maanen (Commissaris Reünisten), Breestraat 50, 2311 CS Leiden, opdat u per post een
uitnodiging kunt ontvangen.
Minerva werkt zo groen en zuinig mogelijk, derhalve bij voorkeur per e-mail. Dit houdt uiteraard ook in dat naar de huidige maatstaven waarborgen zijn ingebouwd voor het behoud van uw privacy.
In verband met het Minverva lustrum is in gemeenschappelijk overleg besloten de VVSL dies in januari 2014 niet te laten plaatsvinden (wat niet wegneemt dat de VVSL in januari 2015 zeker weer haar eigen 115e lustrum zal vieren).
Hoort zegt het voort aan vriendinnen die mogelijk niet op de hoogte zijn van de komende feestelijkheden!
VIRTUS NITOR 044
Wil je een keer iets anders? Een combinatie van een mooie reis naar Zuid-Amerika en
vrijwilligerswerk? Of een stage in het buitenland?
De stichting El Manguaré biedt onderwijs en ontwikkeling aan kinderen de achterstandswijken van Iquitos, een Amazone-
stadmidden in het oerwoud van Noordoost Peru.
Lijkt dit je wat? Check www.elmanguare.nlvoor meer informatie. Voor vragen kun je contact opnemen met onze coördinator stagiaires & vrijwilligers, Marie Yvonne van Waesberghe,
06 51 55 93 20
REUNISTENFONDS/
VIRTUS NITOR 046
Het Reünistenfonds geeft, zoals u weet, financiële steun aan activiteiten van Minerva en haar subverenigingen en springt bij als Minerva noodzakelijke grote investeringen moet doen. Hiervoor wordt jaarlijks steeds tweederde van het nettoresultaat aangewend. Voor het jaar 2013-2014 is een bedrag van ruim € 170.000,- beschikbaar. Een overzicht van de projecten en gezelschappen die op steun van het Reünistenfonds kunnen rekenen.
- Academische Commissie
- Carrière Commissie
- Ledenwerving en Contact Commissie
- Externe betrekkingen
- Junior-senior diners
- Minerva Scholarship Fund
- Internationalisering
- Auditorenfonds
- Aanvullend pensioen voor nabestaanden oud-personeel
- Leningen voor nieuw telefoonsysteem
- ICT-project
- Zonnepanelen
- Replica pokelkastje
- Multimediagezelschap
- KRSV Njord
- Leidse Studs
- Sempre Crescendo
- Studenten Rugby Gezelschap
- Leids Studenten Toneel (LST)
- Leidse Studenten Mixed Lawn Tennis Vereniging
- Leidsche Studenten Aeroclub & Aeronautisch Dispuut
- Pin High
- Pro Patria
- Arena
- Carroussel
CorpsmuseumTer gelegenheid van het lustrum wordt het Corpsmuseum geopend. Deze tentoonstelling is niet alleen voor leden,
maar ook voor reünisten en externe geïnteresseerden interessant. Het Reünistenfonds draag € 5.000,- bij aan de
totale begroting van € 30.000,- (onder andere inrichtingskosten).
Minerva-appLSV Minerva heeft sinds kort een eigen smartphone-applicatie. Hiermee kan direct worden gecommuniceerd met de
leden. De app bevat nu nog alleen namen en de jaaragenda, maar dit is pas het begin. Het Reünistenfonds draagt bij
aan de nieuwe toepassingen en het onderhoudscontract met een bedrag van € 8.000,-.
\REUNISTENFONDS
VIRTUS NITOR 047
FaculteitenIeder jaar blijkt weer dat eerstejaars moeite hebben met het halen van het vereiste aantal studiepunten voor het BSA
(Bindend Studie Advies). Het collegium heeft het initiatief genomen van structurele begeleiding door ouderejaars.
Hierbij is gekozen voor een onderverdeling in faculteiten. De ouderejaars zullen actief contact zoeken met eerstejaars
om hen te helpen en te stimuleren bij hun studie. Er komen dassen, strikjes en een borrel om de start van de faculteiten
te bekrachtigen. Het Reünistenfonds ondersteunt het initiatief met een bijdrage van € 1.500,-.
Uitbreiding contribuanten ReünistenfondsHet aantal contribuanten van het Reünistenfonds is de laatste jaren teruggelopen. Dit is deels te wijten aan een
adressenbestand dat niet goed op orde is: een groot aantal reünisten wordt niet bereikt. Het Reünistenfonds denkt
met hulp van professionals het aantal contribuanten flink te kunnen uitbreiden; zij investeert hierin € 10.000,-.
Minerva Music MachineIn 2008-2009 is Minerva Music Machine opgericht als opvolging van de Lustrumband. De tienkoppige formatie treedt
op verschillende podia op, zowel binnen als buiten Sociëteit. Afgelopen jaar is Minerva Music Machine uitgeroepen
tot beste intercorporale band. Het Reünistenfonds draagt de band een warm hart toe en doneert € 750,- voor
instrumenten en apparatuur.
Let op!:Door de Raadsvergadering is besloten dit jaar de contributie te verhogen. De jaarlijkse contributie is verhoogd naar een bedrag van minimaal € 30,-.
Wanneer u lid voor het leven wilt worden kan dit met een eenmalig bedrag van € 450,-.
VIRTUS NITOR 049
SpiritualiteiTin de
praktijken in de
REALITEIT
“Bezinning klinkt heel soft, maar dat is het niet. Het is soms keihard. Stilstaan bij je eigen gedrag, de manier waarop
je met mensen omgaat, de keuzes die je maakt en de bijbehorende consequenties. Dat is behoorlijk confronterend”, vertelt ondernemer en coach Mariska Hulscher. Mariska (aankomstjaar 1984) gooide na twintig jaar tv-maken het roer rigoureus om. Ze schreef het coachingboek ‘Ja, ik wil’, is sinds acht jaar relatiecoach en richt zich met haar bedrijf Innerforce op coach-
ing binnen organisaties.
INTERVIEW/door Marianne van Exel
VIRTUS NITOR 050
\INTERVIEW
“Ik was al jong gefascineerd door mensen
en hoe ze met elkaar omgingen. Niet in de
laatste plaats omdat je er zelf onderdeel
van bent en ervaart wat gedrag van jezelf
en anderen met jou en je omgeving doen.
Hier vragen over stellen is een vorm van
bezinnen. Waarom doet mijn vriendin
zo onaardig tegen mij? Waarom word ik
gepest, waarom laten mijn collega’s mij
links liggen? Werkelijk bezinnen is je
bewust worden van je eigen kracht en van
daaruit kunnen handelen. Het gaat uit
van het principe van totale eigen verant-
woordelijkheid nemen en niet alleen als
het je uitkomt. Dit heeft ook te maken met
mijn opvoeding. Ik kom uit een onder-
nemersgezin waar iedereen zijn steentje
moest bijdragen. Niet oordelen, maar eerst
naar je zelf kijken. Wat kun jij doen aan de
situatie?”
R e l a t i e s“Ik ben altijd gefascineerd geweest door
relaties. We worden er gelukkig, maar
soms ook heel ongelukkig van. Dat lijntje
is heel dun. Het succes van onze relaties
is zeer wezenlijk. Als je niet goed kunt
opschieten met je collega’s, of je wordt op
je werk niet voldoende gewaardeerd, dan
kan dit je negatief beïnvloeden. Mensen
ondersteunen in die knopen te ontwarren,
vind ik het mooiste en uitdagendste wat er
is. Mijn fascinatie is mede ontstaan door
de ervaringen in mijn eigen leven.”
Nadat Mariska in 1989 afstudeerde als
jurist, werkte zij achtereenvolgens als
marketing en salesmanager, als hoofd-
redacteur van het blad ‘Basta!’ en als
eindredacteur bij ‘Radio 10 Gold Maga-
zine’. Daarna werkte ze ruim twintig jaar
voor verschillende televisiezenders. Haar
leven nam een andere wending toen zij
voor een jaarclubvakantie een filmcamera
wilde huren. “Ik pakte de ‘Gouden Gids’
(dat deden we toen nog, niemand had een
mobiel!) en kwam in contact met Peter
Rutting. Hij verhuurde geen camera’s
aan particulieren, maar maakte wel een
programma over belastingen met Catherine
Keijl. Voor ik het wist, was ik aan het
researchen en deed de redactie voor het
programma ‘Belasting, stand van zaken’.
Na twee weken ging ik samen met Peter
naar RTL, waar Fons van Westerloo de
scepter zwaaide. Hij vroeg me uit het niets
of ik een screentest wilde doen. En de
rest is geschiedenis.” Vanaf 1993 werkte
Mariska als presentatrice/programma-
maker bij diverse tv-kanalen en presen-
teerde verschillende programma’s .
Van ‘Lijn 5’, ‘LookingGood’, ‘Hoera een kind’,
‘Mariska’ tot ‘Met grenzeloze ambitie’.
Ik herinner me dat ik ‘Hoera, een kind’
(NCRV 1999-2000) heel bijzonder vond om
te maken. Daar was ik zelf ook medepro-
ducent van. Het ging over gezinnen met
bijzondere kinderen, bijvoorbeeld een
hoogbegaafd kind of een kind met kanker.
Dat programma heeft heel veel indruk op
me gemaakt, doordat gezinnen in heftige
situaties zo positief in het leven kunnen
staan.” Naast haar televisiecarrière schreef
Mariska ook columns voor diverse dag- en
weekbladen. Het ging haar voor de wind.
H e t r o e r o mHaar leven veranderde toen zij en haar ech-
tgenoot Bert Hulscher in 2002, na negen
jaar huwelijk, een punt zetten achter hun
relatie. “Mijn leven stond op zijn kop. Ons
huis moest worden verkocht, ik had geen
idee waar ik zou gaan wonen en mijn tv-
contract bij de NCRV was bijna afgelopen.
Zo’n beetje alles wat vertrouwd en veilig
voelde, verdween uit mijn leven”, schrijft
Mariska in haar boek ‘Ja, ik wil’. Ze vertelt
hierover: “De bezinning komt meestal op
de minder mooie momenten. Dan moet
je weer even over jezelf gaan nadenken.
Gek genoeg komen die bezinningsvragen
nooit op als je in Ibiza met een cocktail
in de zon ligt. Dan denk je nooit: ‘goh,
goh, wat heb ik het zwaar’. Mensen gaan
echt nadenken over zichzelf als ze in een
lastig parket zitten. Gelukkig kreeg ik in
die tijd een telefoontje van een uitvoerend
producent van John de Mol Producties. Ze
vroegen mij of ik een nieuw programma
wilde presenteren: ‘LookinGood’, een
metamorfoseprogramma. Het was een
leuk en positief concept. Mensen kunnen
soms zo slecht naar zichzelf kijken, en met
relatief weinig hulp geef je hen een goed
gevoel over zichzelf.”
Na een paar seizoenen ‘LookingGood’
begon het voor Mariska ‘een beetje te
kriebelen’ en was ze eigenlijk toe aan
‘iets nieuws’. In haar boek schrijft ze: ‘Ik
wilde boeken schrijven, workshops geven
en mensen gaan coachen’. Op de vraag
waarom ze op dat moment het roer niet
omgooide, antwoordt Mariska: “Ik had
een tv-programma, verdiende hartstikke
goed en woonde in mijn eentje met twee
kinderen. Ik vond het best een beetje eng
om een andere richting op te gaan. Qua
werk ga je dan niet in één keer denken
‘ik geef alles op’.” Maar het lot hielp een
handje. Na vier seizoenen werd Mariska’s
contract bij “LookingGood’ tot haar grote
verbazing niet verlengd. “Ik kon denken
‘shit, ik ben ontslagen’, maar ik dacht
‘oké, nu is de tijd rijp en moet ik het roer
gaan omgooien en aan de bak’. Het was
een goed moment om een stukje angst los
te laten, omdat ik niks meer te verliezen
had.” In januari 2006 startte Mariska sa-
men met trainer/coach Paul van de Velde
het bedrijf Mariska Hulscher & Paul van
der Velde Training en Coaching, waarna ze
alleen verder ging.
VIRTUS NITOR 051
INTERVIEW/
J a , i k w i lEen tweede moment van bezinning kwam
toen zij besloot haar huwelijk met Ary
Schouwenaar in 2006 na twee maanden
te ontbinden. Mariska richtte zich hierna
op ‘het terugvinden van zichzelf’. “Mijn
bezinnings- en bewustwordingsperiode is
toen wel in alle hevigheid losgebarsten. Ik
wilde al een aantal jaar een boek schrijven,
maar ik ondernam nooit stappen en wist
ook niet zo goed waarover dat boek moest
gaan. Een vriendin van mij zei ‘ik heb een
leuke uitgever, ga daar nou eens een keer
mee lunchen’. Met een paar punten op
papier en onder het eten van een broodje
was de komst van haar boek beklonken.
“Ik was heel blij, maar toen dacht ik: ‘O,
dan moet ik het ook nog gaan schrijven!’
Maar ik was er toen al zo mee bezig, dat
het eigenlijk vanzelf ging en ik het binnen
een jaar geschreven heb.” ‘Ja, ik wil’ kwam
uit in 2009.
In het boek heeft Mariska aan de hand
van voorbeelden uit haar eigen leven
geschreven over bezinning en over het
bewust worden van jezelf en de keuzes die
je maakt in het leven. Ze vond het opschrijven
van de worstelingen met zichzelf niet
moeilijk, maar het delen van die anekdotes
met het publiek wel. Waarom ze dan toch
juist die voorbeelden gebruikte? “Ik heb
bewust gekozen om mijn eigen ervaringen
te gebruiken. Ik had altijd het imago van:
‘nou nou, die bijdehante, slimme, tuut
tuut tuut-mevrouw, die nergens bang
voor is’. Maar iedereen heeft een andere
kant. Ik ben dit boek gaan schrijven voor
mijn eigen proces en ik vond dat dit het
meest krachtige middel was: door aan de
hand van voorbeelden uit mijn eigen leven
een boodschap te brengen. In mijn werk
als coach doe ik het ook, ‘lekker mezelf
op de hak nemen’. Het voorbeeld maakt
zoveel duidelijk, anders heb je gewoon een
theorieverhaal. Dat vind ik ook belangrijk
met bezinnen. Het moet niet hoog boven
ons op een blauw wolkje zweven. Mensen
moeten het dicht bij hun realiteit kunnen
halen. Het moet passen in het dagelijks
leven, anders hebben mensen een excuus
om het niet te doen. Spiritualiteit in de
praktijk en in de realiteit.
I n n e r f o r c eAls Mariska terugkijkt op haar carrière,
ziet zij een rode draad: “Het steentje
bijdragen aan de blijheid van mensen is
wat ik erg leuk vind. Ik heb een bepaalde
weg gevonden in mijn werk waarbij ik in
verschillende vormen altijd probeer om dat
te realiseren.” De gloednieuwe website
van Mariska is sinds oktober online. “Met
Innerforce richt ik me ook op het bedrijfs-
leven.
Via op maat gemaakte workshops, talk-
shows en (team)coaching probeer ik op
een creatieve, confronterende maar vooral
ook hele leuke manier mensen te onder-
steunen in hun persoonlijke ontwikkeling.
Met concrete doelen, waardoor succes
meetbaar en voelbaar is.” In de toekomst
wil Mariska zich blijven ontwikkelen. Ze
zou nog graag een radioprogramma willen
maken dat iets te maken heeft met relaties,
én een fysieke uitdaging aangaan zoals
het Kanaal overzwemmen. Of ze ooit nog
terug wil komen op de televisie? “Ik zal
nooit aan tv-spelletjes deelnemen, maar ik
kan nog wel eens ‘ja’ zeggen tegen iets dat
past bij mij missie.”
“Ik had altijdhet imag0 vandie bijdehante,slimme, tuut tuut tuut -mevrouw”
VIRTUS NITOR 053
12 jaar in stilteMet haar iPhone in de hand, blonde haren, warme lach en roze truitje zit Miek Pot te wachten in een café in de binnen-stad van Utrecht. Het is moeilijk om voor te stellen dat deze moderne vrouw na haar studententijd een klooster in trok, waar zij twaalf jaar een kluizenaarsbestaan leidde.
Ze schrijft nu boeken en is een spirituele trendwatcher. Maar hoe kwam het dat Miek zocht naar de afzondering, en waarom wierp ze haar nonnenkleed weer af?
INTERVIEW/door Marianne van Exel fotografie privécollectie
VIRTUS NITOR 054
Miek Pot groeide op in Eindhoven, in een
gezin met een liberaal katholieke achter-
grond. “Ik vond dat hele kerkmilieu toen
ik jong was zó grijzig en ik heb er toen
ook nóóit over nagedacht om óóit het
klooster in te gaan.” Na haar middelbare
schooltijd ging Miek geschiedenis studeren
in Leiden en vond een kamer op de Witte
Rozenstraat met zes medestudentes. Ze
genoot met volle teugen van het Leidse
studentenleven, bezocht Hifi, dronk koffie
bij Barrera en filosofeerde lange avonden
over het leven met vriendinnen en een glas
wijn. “Ik had een heel gezellig huis en ik
zat ook altijd in het fusiehok.”
Studeren in het kloosterAan het einde van haar eerste jaar moest
Miek een hertentamen doen, omdat ze
naar eigen zeggen ‘helemaal niks deed’.
Ze vermoedde dat ze haar tentamen niet
haalde als ze studeerde in de rumoerige
omgeving van haar gezellige studenten-
huis. Een vriendin maakte haar attent op
de mogelijkheid om een korte periode in
een gastenhuis van een klooster te studeren.
Dus Miek pakte het telefoonboek en vond
een klooster in Brabant waar ze zich een
paar weken stortte op haar tentamenstof.
“Er was natuurlijk nog geen smartphone
of internet. Door de stilte, en omdat ik
helemaal op mezelf was teruggeworpen,
heb ik toen een soort verlichtingservaring
gehad. Ik was geraakt in die stilte en dacht:
ik wil daar naar op zoek.”
Spruitjeslucht in Nederland
Sommigen mensen maken een zeereis van
een jaar of lopen naar Santiago de Com-
postella. Voor Miek was die stilte in het
klooster een soortgelijke ervaring, maar
dan misschien nog intenser. “Ik ben eigen-
lijk in een soort bezinningsfase terech-
tgekomen waar veel mensen zich normaal
gesproken pas op latere leeftijd op richten:
de ‘wat nu’?” Miek besloot om na haar
afstuderen het klooster in te gaan, op zoek
naar de stilte. Toen ze dit aan haar familie
en vrienden vertelde, was dat voor velen
een enorme bommelding. “Sommigen uit
mijn jaarclub vonden het wel moeilijk en
dachten dat ik een klap van de molen had
gekregen. Dat was niet leuk. Mijn moeder
kon er wel mee leven, maar ook mijn broer
en mijn vader hadden het er zwaar mee.”
Toch zette Miek door en ging op zoek
naar een klooster dat bij haar paste. “In
Nederland hangt de spruitjeslucht in de
kloosters. Je hebt van die ordes met een
intensief gemeenschapsleven en ik dacht:
‘alles samen doen, vreselijk!’ Ik zocht naar
een individualistisch klooster en kwam in
aanraking met een Kartuizer kluizenaars-
klooster op prachtige plekken in België en
Frankrijk. Je leefde een week in stilte en
had meestal maar één keer per week een
gesprek met de moeder-overste.”
Non-verbaal communicerenIn het klooster was een sterke hiërarchie.
“Ik moest daar wel aan wennen. Toen op
een vraag van mij de zusters die hoger in
de hiërarchie stonden antwoordden: ‘daar
hoor je nog wel van’, werd ik zo boos dat
ik de telefoon van de muur trok. Als jij
bijvoorbeeld met emoties zit dan praat
je daar misschien over met een vriendin.
Maar dat konden wij niet. Ik heb ook
weleens gedacht ‘ik pak mijn koffer en ben
weg’, maar na een dag zakte die emotie
weer en dacht ik ‘waar maak ik me druk
om’. Ik had nu eenmaal die beslissing
genomen en dan is er ook geen weg meer
terug. Wat ik wel miste was de vriend-
schap. Gewoon tot ’s nachts drie uur met
een paar vriendinnen, een glas wijn en
melancholische muziek over het leven
filosoferen. Dat vond ik écht goud en heb
ik heel erg gemist.” Maar ondanks moeilijke
momenten, kijkt Miek met enthousiasme
terug op die periode. “Ik heb mijn tijd in
het klooster allesbehalve saai gevonden en
ik heb hele boeiende dingen meegemaakt.
Ook al praat je niet echt met elkaar, je
vindt altijd manieren om in de stilte non-
verbaal met elkaar te communiceren. Het
is gewoon een mensenwereld, anders hou
je het ook geen twaalf jaar vol.”
De cabrio in de ArdennenNadat ze jaren in Zuid-Frankrijk woonde,
werd Miek teruggezonden naar België.
De Belgische koning Boudewijn wilde een
klooster stichten op zijn koninklijk domein
dat hij na zijn dood in 1993 bij testament
had vermaakt aan het bisdom Limburg
(B). Miek was samen met twee andere
zusters verantwoordelijk voor het project.
Zo kwam ze zelfs op de lunch bij koningin
Fabiola. Ze reed in die tijd vaak in een
klein autootje door de Ardennen naar het
project in Vlaanderen toe. “Dat is een
gebied waar heel veel Nederlanders wonen
vanwege de lage belastingen. Als non reed
ik dan gekleed in mijn nonnenpak van
dikke stof in een prutsautootje. Als het
mooi weer was, werd ik ingehaald door
cabrio’s met daarin mensen met wapperende
haren. Toen dacht ik: ‘dat wil ik ook nog
een keer, een cabrio’. ” Op de vraag of ze
uiteindelijk een cabrio heeft gekocht,
antwoordt Miek: “Ja zeker, een Peugeot”.
Door het project kwam ze vanuit een
kluizenaarsleven ineens in de schijnwer-
pers te staan. Ze werd zelfs in tv-program-
ma’s uitgenodigd om over het project te
vertellen. Dat was de eerste stap voor Miek
naar haar uittreden. “Omdat ik ineens in
contact kwam met de buitenwereld kreeg
ik een heel diep besef dat ik er weer weg
moest om verder te gaan met mijn leven.”
Het duurde hierna nog vijf jaar waarin ze
alles op een goede manier probeerde af te
ronden. Uiteindelijk kreeg ze wat geld mee
van de moeder-overste en trad ze uit. Het
nonnenkleed liet ze in België achter.
De zuster van de computerNa haar uittreden vond ze haar weg
weer in de maatschappij. “Ik ben naar de
boerderij van mijn broer gegaan waar ik
een maand heb gezeten, waarna ik een tijdje
in Maastricht woonde en gewerkt heb in
het onderwijs.” Uiteindelijk besloot ze in
België te gaan wonen, omdat het Neder-
land dat ze had achtergelaten niet meer
bestond. In twaalf jaar tijd was er veel
veranderd. “Toen ik uit het klooster kwam,
beleefde ik een soort tweede pubertijd.
\INTERVIEW
“Toen ik uit het klooster kwam, beleefde ik een soort tweede pubertijd”
VIRTUS NITOR 055
Ik ben op jonge leeftijd begonnen aan de
bezinningsvragen, maar besef mij dat ik
ook wat heb overgeslagen, zoals bijvoor-
beeld relaties. Daten is makkelijker als je
25 bent dan als je 53 bent. Ik ga misschien
een omgekeerde richting op in vergelijk-
ing tot anderen. Dat is een beetje maf,
maar heel boeiend.” Daarnaast kwam
Miek terecht in een wereld die zich ook
op technologisch gebied ontwikkeld had.
Zo was de opkomst van het internet niet
door de kloostermuren heen gedrongen.
“We hadden destijds wel een computer”,
vertelt Miek, “een oude Apple en ik had
een dikke gebruiksaanwijzing in het Frans.
Ik heb het mezelf aangeleerd. De andere
zusters mochten niet op de computer en
konden er ook niks mee.” Het leverde haar
de naam ‘de zuster van de computer’ op.
Toen ze uit was getreden, stortte ze zich
dan ook meteen op het internet. Ze vindt
het ‘een heerlijk medium’. “Ik lees zelfs de
krant op de tablet, ben actief op Facebook
en heb mijn eigen website.”
Verbinden van de moderne tijd en traditie
Vanaf 2005 stopte ze met lesgeven en
stortte zich op het geven van contemplaties,
ook wel retraites genoemd. “Ik was ooit in
een centrum in Zwitserland geweest voor
een retraite en daar kenden ze mijn achter-
grond. Toen vroegen ze me: ‘waarom kom
jij hier geen contemplaties geven?’. Dat heb
ik toen gedaan, omdat ik mijn ervaring op
die manier kon delen met anderen.” Het
was meteen een doorslaand succes. “Toen
ben ik in 2005 voor mezelf begonnen en
in 2007 kwam mijn eerste boek uit ‘Naar
het hart van mijn ziel, Twaalf jaar in een
kluizenaarsklooster’.”
Inmiddels heeft Miek vier boeken
geschreven (de vijfde is onderweg) en geeft
ze fulltime contemplaties via haar eigen
praktijk. “Zoals ik mijn leven nu leid is
dankzij die twaalf jaar in het klooster. Ik
denk dat het leven een spirituele dimensie
heeft, maar dat de oude taal van de kerk
mensen niet meer aanspreekt. Mijn grote
drive is contemplatie en het zoeken naar
een nieuwe taal om de moderne tijd en de
traditie te verbinden: het zoeken naar de
stilte en die diepere laag, noem het God.
Het is mijn grote wens dat meer mensen
dat mogen ontdekken.”
INTERVIEW/
VIRTUS NITOR 058
Met volwassen worden had Michael niet zo´n haast. Pas op zijn
twintigste ging hij studeren en wat dan, dat maakte hem niet
zoveel uit. “Ik vind alles wel interessant,” vertelt hij. “Een studie
kiezen vond ik dan ook lastig. Omdat ik zoveel mogelijk opties
open wilde houden, koos ik voor rechten. Ik dacht er verder niet te
veel over na.”
Studeren op zich vond hij leuk. Michael: “Net als op school accep-
teerde ik dat het ene vak nu eenmaal leuker was dan het andere.
Veel moeite kostte het me niet en het studentenleven beviel me
goed. “Tijdens zijn studie zat hij bij het Leidsch Studenten Tooneel
en werkte hij mee aan de lustrummusical ‘Anatevka’. Zo kab-
belden de jaren voorbij, tot langzaam maar zeker de eindstreep
van zijn studie in zicht kwam.
Volwassene spelen“Tegen het einde van die studie had ik mijzelf leren kennen. Ik
realiseerde me dat ik bijna moest gaan werken en probeerde me
daar een voorstelling van te maken. Ik dacht: dan sta ik vroeg op,
trek ik een pak aan en ga naar een groot gebouw… En dan?”
Om zich een beeld te kunnen vormen, sprak Michael met vrien-
den die al werkzaam waren als jurist. “Hen horen vertellen wat
ze deden vond ik heel leuk, maar mijzelf in hun positie voorstel-
len, dat lukte me niet. Toen begon ik na te denken: wat wil ik nou
eigenlijk?”
Hoe meer hij met mensen sprak over de toekomst, hoe meer hij
ontdekte dat hij creativiteit kwijt wilde kunnen in zijn werk. De
reclamewereld leek beter bij hem te passen dan de advocatuur en
uiteindelijk rolde hij in een marketingfunctie. Michael: “Die baan
gingprima.Ikcombineerdemijnbeeldvan‘werken=kantoor+
pak’ met een vleugje creativiteit. En daar stond ik dan, net als al
die andere mensen, met een koffertje in de hand op de trein te
wachten. Doodnormaal, maar iets klopte niet. Ik dacht: ik ben de
rol van volwassene aan het spelen. Met die baan in de marketing
had ik eigenlijk vis noch vlees gekozen.”
Tot bezinningTwee nare gebeurtenissen in zijn directe omgeving zetten hem aan
tot actie. “Een goede vriendin van me had alles op orde: een leuke
Er was eens een rechtenstudent die storyteller werdEn hij leefde nog lang en gelukkig
Hij spreekt keurig ABN en draagt een bril die aan Youp van ’t Hek doet denken. Michael Driebeek van der Ven (aankomstjaar 1988) zou zomaar dokter of advocaat kunnen zijn. En inderdaad, ooit koos hij voor de studie rechten, maar die maakte hij nooit af. In plaats van advocaat werd hij storyteller. U leest het goed. Michael verdient zijn brood met het vertellen van verhalen.
\INTERVIEW
VIRTUS NITOR 059
vriend, een prachtig huis, een geweldige baan en uitnodigingen
voor de juiste feestjes. Totdat haar vriend wegviel; toen had ze
ineens helemaal niets meer. Rond die periode deed iemand in mijn
directe omgeving een zelfmoordpoging. Door deze twee gebeurte-
nissen realiseerde ik me dat je leven van de ene op de andere dag
totaal anders kan zijn. Ik dacht: wat kan er nou niet uit je handen
geslagen worden? Het antwoord wist ik meteen: je passie.”
Wat zijn passie was, dat wist Michael eigenlijk al van kinds af aan:
toneel. Als klein jongetje maakte hij al een eigen podium op het
kippenhok, vanwaar hij de kippen – en soms wat buurtkinderen –
trakteerde op voorstellingen. Toneel was altijd een rol in zijn leven
blijven spelen, maar hij had het nooit als meer dan een hobby
beschouwd. Tot het moment waarop hij besloot zijn hart te volgen.
“Vanaf dat moment ging het heel snel. Ik schreef me in voor de
Toneelschool in Den Haag, deed auditie en werd aangenomen.
Alle twijfel was verdwenen.”
ReactiesDe ouders van Driebeek van der Ven waren trots en blij dat hun
zoon voor zijn geluk koos. “Hèhè, eindelijk!’ zeiden ze toen ik ze
vertelde dat ik voor de Toneelschool had gekozen. Ook mijn vrien-
den waren positief over mijn beslissing. Die rechtenstudie heb ik
nooit afgemaakt. Waarom zou ik? Ik had geen tijd te verliezen!
Hoe waar dat was, werd op een wrange manier duidelijk: drie
maanden na mijn beslissing overleed plotseling mijn moeder. Ik
ben ongelooflijk blij dat ik niet meer heb getalmd, zodat ze nog
heeft kunnen zien hoe gelukkig ik met mijn keuze was.
Tot mijn verbazing zeiden veel mensen: “Jij doet precies wat ik
niet durf.” Kennelijk zijn er veel mensen die ergens in zitten waar
ze niet horen, maar ze zijn te bang om eruit te stappen. Het is ook
niet makkelijk om, als je al een heleboel hebt opgebouwd, de berg
weer helemaal af te lopen en te zeggen: ‘Ik ga een andere berg
zoeken.’ Toch zou ik iedereen willen aanraden om een manier te
vinden om te veranderen.”
Zonder schminkOp de toneelschool ontmoette Michael Caja, met wie hij direct
een bijzondere band had. “In haar vond ik mijn partner-in-art,
een gelijkgestemde ziel met wie ik perfect kon samenwerken. Na
ons afstuderen aan de Toneelschool zijn we samen voorstellingen
gaan maken. Acht jaar na ons afstuderen kwamen we terecht bij
de voorstelling ‘A Christmas Carol’ van Dickens. Die voorstelling
bestond uit één man, die een verhaal vertelde. Anderhalf uur lang
bleef hij boeien, en dat zonder schmink of decor. Caja en ik keken
elkaar aan: dit willen wij ook! Die man bleek Ashley Ramsden te
zijn, de directeur van de International School of Storytelling. Dat
die school bestond, wist ik voorheen niet eens, maar dat ik erheen
moest, was overduidelijk.”
De kracht van verhalenInmiddels is Michael afgestudeerd aan de School of Storytelling en
mag hij zich Master Storyteller noemen. Bij de vraag wat storytelling
nu precies inhoudt, steekt hij enthousiast van wal. “Verhalen kun-
nen drie verschillende doeleinden hebben: ik kan verhalen vertel-
len ter vermaak, maar ook om anderen iets te leren of te genezen.
Verhalen ter vermaak kennen we allemaal. Educatieve verhalen
vertel ik bijvoorbeeld aan kinderen van de lagere school. In het
Haagse stadhuis behandel ik stadsbestuur en democratie. Door
essentiële waarden in verhaalvorm te gieten, blijven ze uitstekend
hangen in het brein van het kind. We geven ook lessen op middel-
bare scholen, vooral over sociale omgangsvormen. ‘Sociaal flirten’
noemen we dat. Mensen genezen met verhalen is een andere, heel
dankbare, vorm van storytelling. Je kunt met verhalen vaak dichter
bij iemand komen dan gewoonlijk. Zo ook bij iemand die ziek is
of een trauma heeft. Het vertellen van verhalen kan iemand helpen
om zijn eigen verhaal te vertellen, dat tot die tijd nog vast zat.”
Honderd procent “Bedrijven kunnen Caja en mij ook inhuren. Een leuk verhaal op
een teamuitje is bijvoorbeeld een mogelijkheid, maar ook als er
spanningen zijn kan ik helpen. Ik ga dan heel gericht met een op-
drachtgever in gesprek, om precies te bepalen welke kernwaarden
ik in mijn verhaal moet stoppen om resultaat te bereiken. Aan het
begin van zo´n sessie is er dan vaak een hele hoop scepsis, maar
zodra het verhaal begint te lopen, zie ik mijn publiek onderuitzak-
ken en ontspannen. Dat moment, waarop het schild wegvalt en de
woorden binnendringen, is fantastisch. Daar geniet ik echt van.
Het mooie van mijn beroep is dat ik het verhaal, omdat ik het me
helemaal eigen heb gemaakt, direct kan aanpassen aan de reacties
van mijn publiek. Dat is voor mij de ultieme vrijheid. Als story-
teller speel ik geen rol, maar ben ik honderd procent mijzelf.”
Meer informatie over Michael? Kijk op www.michaelandcaja.com
Meer informatie over storytelling? Kijk op www.schoolofstorytelling.com
INTERVIEW/door Eveline Praal fotografie privécollectie
“Ik dacht:wat kan er nouniet uit je handengeslagen worden?”
www.heartmathbenelux.com
Weg met stress.Door de financiële crisis, te veel werk,
pubers in huis, de kosten van studerende
kinderen kunt u stress opbouwen. Laat
het niet structureel worden. Kies nu voor
het wetenschappelijk gevalideerde
HeartMath Stress Reductie Programma.
VIRTUS NITOR 062
Niet bezinnen, gewoon beginnen
Drie Leidse ondernemers binnen één familie, die graag maatschappelijk betrokken zijn: Mikkel Hofstee, Femke Hofstee-van der Meulen en Martijn van der Meulen begonnen ruim tien jaar geleden met ieder hun eigen bedrijf. Komt elke ondernemer op een bepaald punt in aanraking met bezinning en hoe putten deze ondernemers daar kracht uit?
Mikkel Hofstee begon in 1988 met zijn studie
bestuurs-kunde, was president van de commis-
sie in 1990-1991 en startte na zijn studententijd in
Leiden bij ABN AMRO. Hij werkte daar zeven jaar,
waarvan vijf in Londen. De scriptie van zijn zwager
Pepijn van der Meulen was de aanleiding om sa-
men met hem Lifeguard op te richten, een bedrijf
dat zich bezighoudt met preventie in de bedrijfsge-
zondheidzorg. Inmiddels heeft het bedrijf meer dan
dertig werknemers en bestaat het nu bijna twaalf
jaar. In 2013 werd Lifeguard genomineerd voor de
FD Gazellen en het behoort tot de snelst groeiende
bedrijven in Nederland.
Naast Lifeguard is Mikkel Hofstee samen met
reünist Marc ter Haar initiatiefnemer van de Am-
sterdam City Swim. Dit initiatief ontstond drie jaar
geleden voor Weert Jan Weerts, een reünist met
ALS. Na de eerste gesponsorde Swim in de Bos-
porus in Istanbul met veertien man is het inmiddels
uitgegroeid tot een enorm jaarlijks evenement.
Hoewel het volledig los staat van Lifeguard heeft
het natuurlijk wel raakvlakken: de stimulering van
beweging om Nederland gezonder te maken.
Martijn van der Meulen, de jongere broer van
Femke, kwam in 1992 aan in Leiden. Tijdens zijn studie
rechten en naast een intensieve studententijd, begon
hij al een eigen pakkenbedrijfje. In 2003 startte hij
met een studie-genoot Norbert Chevalier TIG (This
is Golf) Sports, een sportmarketingbureau, dat al
in het begin werd versterkt door de derde partner
Niels Markensteijn (tevens Leidse reünist), en in-
middels is uitgegroeid tot een multi-sportbedrijf
. Ze organiseren grootschalige sportevenementen
zoals KLM Open, WK Hockey, WK Beachvollybal
en WK Roeien. Het doel van TIG Sports: grote groepen
bereiken en hen enthousiasmeren voor sport, met
een verbetering van de gezondheid in Ne-derland
als gevolg. En natuurlijk de ambitie om ooit de
Olympische Spelen te mogen organiseren.
Femke Hofstee-van der Meulen, zus van Martijn en
getrouwd met Mikkel, studeerde in Leiden geschie-
denis, zat in 1994-1995 in de eerste Bestuursgang
en behaalde een postdoctoraal in internationaal
recht. In Straatsburg studeerde ze Europees recht
en mensenrechten, werkte bij de Europese Com-
missie en het Europees Parlement. In Londen werkte
ze voor een expert op het gebied van gevangenis-
sen in de House of Lords, en kwam zo in aanraking
met detentie. Als lid van de raad van toezicht van
een Engelse beruchte mannen gevangenis maakte
ze van dichtbij mee hoe het is om als buitenlander
vast te zitten. Terug in Nederland startte ze Prison
Watch met zowel opdrachten uit Nederland als het
buitenland. Omdat het onderwerp van buitenland-
ers in gevangenissen haar niet losliet, initieerde ze
een Europees project waarbij werd aangetoond dat
buitenlandse gedetineerden een vergeten groep
zijn, terwijl in de EU meer een flink aantal niet in
eigen land zit. De gevangenen weten vaak niet wat
de regels zijn en hoe de procedures lopen, ze spreken
de taal niet en zijn vaak verstoten van contact. In
tegenstelling tot andere landen besteedt Nederland
wél aandacht aan landgenoten die in het buitenland
zitten. Naast een uitgebreid netwerk van ambas-
sades zijn in vijftig landen 350 vrijwilligers actief
die iedere zes weken Nederlandse gedetineerden
bezoeken. Over dit onderwerp hoop ze volgend jaar
te promoveren.
VIRTUS NITOR 063
Mikkel Hofstee richtte in 2002 Lifeguard op, een bedrijf dat zich
inzet voor preventie in de bedrijfsgezondheidzorg. Hij adviseert
zijn opdrachtgevers over het gezonder en vitaler maken van hun
werknemers. Als daar in een werkomgeving aandacht aan wordt
besteed, presteren werknemers aantoonbaar beter, aldus Hofstee.
“De werkwijze van Lifeguard is gebaseerd op de principes van de
topsport. Om goed te presteren moet je, net zoals in de topsport
het verschil niet alleen fysiek maar ook mentaal en emotioneel
maken.”
Femke Hofstee-van der Meulen, de zus van Martijn en getrouwd
met Mikkel, richtte in 2002 Prison Watch op. Ze adviseert in het
buitenland toezichthouders van gevangenissen en is daarnaast
inspecteur bij de Inspectie Veiligheid en Justitie. Binnen deze
inspectie houdt ze zich onder andere bezig met vreemdelingen-
bewaring en leidde ze het onderzoek naar het overlijden van de
Russische activist Alexander Dolmatov. Volgend jaar hoopt ze te
promoveren op een onderzoek over Nederlanders in buitenlandse
detentie en de begeleiding die ze vanuit Nederland krijgen.
Martijn van der Meulen startte net zoals zijn zus en zwager ook
een eigen bedrijf. Martijn: “Tijdens mijn studie rechten had ik
samen met een clubgenoot al een goedlopend pakkenbedrijfje,
gerund vanuit de studentenkamer. In die tijd gebeurde het in
Leiden zelden dat je naast je studie ging ondernemen. Na mijn
studie heb ik bij een internationaal bedrijf in de telecommunicatie
het sales vak mogen leren. In 2002 begon ik voor mezelf met This
is golf, samen met een studiegenoot Norbert Chevalier (tevens
reünist uit Leiden). Ons doel was aan het grote publiek laten zien
dat golf geen elitesport is, maar juist toegankelijk en voor ieder-
een. We groeiden snel, met name doordat we een pitch voor het
grootste golftoernooi in Nederland wonnen: het KLM Open. De
media viel daar wel over, dat twee onervaren jongens zo’n groot
evenement gingen organiseren, maar inmiddels zijn we met 26
man en houden we ons ook bezig met andere sporten, die
energiek en olympisch zijn zoals beachvolleybal en shorttrack.”
Wilden jullie altijd al ondernemer worden?“Dat zit blijkbaar echt in de familie, onze beide grootvaders zijn
ook ondernemers geweest”, zeggen Martijn en Femke. “Toen ik
nog studeerde wilde ik wel CEO van een groot bedrijf worden”,
zegt Mikkel lachend. “Maar toen ik zeven jaar voor ABN AMRO
werkte, en ik de scriptie van mijn zwager Pepijn van der Meulen
las bedacht ik met hem Lifeguard op te richten. De drang naar
vrijheid of onafhankelijkheid, het ‘master of your own destiny’
idee sluimerde misschien altijd al wel. Dat is natuurlijk een naïef
idee, want ook als ondernemer moet je nederig zijn, heb je gedoe,
ben je bijna gevangene van je eigen bedrijf. Maar naïviteit is ook
goed, want anders begin je er niet aan. Niet te veel bezinnen, ook
gewoon doen.” Martijn: “Wij zijn het ook gewoon gaan doen, ik
vind het prettig om zelf te kunnen bepalen welke kant je opgaat.”
Mikkel: “In Leiden conformeer je je aan een groot aantal dingen,
je past je aan en stroomt dóór in de corporate wereld. Nu zie ik
juist om me heen dat enorm veel mensen uit Leiden een drive
hebben om het zelf te doen. Ze hebben veel gezien, weten hoe
dingen werken, kennen de groepsdynamiek maar willen iets
buiten die gebaande paden waar maken. Echt een groot deel van
mijn vrienden uit Leiden zijn ondernemer geworden. Femke:
“Je moet ook wel een beetje durven, maar als je de stap eenmaal
hebt gezet zie je opportunity’s, alle mogelijkheden liggen open.
De drempel is best hoog, je moet je voor tweehonderd procent
inzetten. Ik denk dat we allemaal nog nooit zo hard hebben
gewerkt als nu.” Mikkel: “En op een gegeven moment word je zelf
ook een radartje in het geheel, je moet zelf ook misbaar
kunnen worden. Een goede ondernemer laat het toe dat in
sommige dingen je werknemers veel beter of gepassioneerder zijn
dan jezelf. Als ik dat soms zie denk ik: ‘goh, lachen zeg.’
Daar ben ik wel trots op. Het is belangrijk dat je kan loslaten
en dat je goede mensen kan aantrekken.”
Is Leiden een goede leerschool voor ondernemers?Mikkel: “Ik denk dat Leiden een hele goede voorbereiding is
voor ondernemers: je leert van alles een beetje, je ontwikkelt je
emotionele intelligentie. Dat zijn elementen die belangrijk zijn
om goed zaken te kunnen doen. Ook bouw je een groot netwerk
op. Een behoorlijk aantal bedrijven zijn vanuit Leiden opgezet.”
Femke: “Huidige studenten mogen ook best meer geënthousias-
meerd worden voor het ondernemerschap. In Amsterdam doen ze
dat goed vind ik. Daar heb je bijvoorbeeld een ‘Gouden Gids’ van
bedrijven die Amsterdamse (corpsleden) hebben opgestart zodat
je eenvoudig met hen in contact kan komen.”
Speelt bezinning voor jullie een belangrijke rol?Femke: “We hebben het veel over ons werk met elkaar. Ook om te
evalueren of dat wat je doet, je nog steeds belangrijk vindt. Mar-
tijn: “Onze ouders namen ons, toen we een jaar of zestien waren,
mee naar een meditatiecursus van twee weekenden. Meditatie is
goed voor je gezondheid en helpt je met visualisatie en concentra-
tie. Op zo’n moment zie je in dat je tot veel meer in staat bent dan
dat je eerst dacht. Ik maak daar nog steeds gebruik van en ga wel
eens op yoga retraite. Het helpt me te groeien, voor mezelf ruimte
te scheppen, bewuste en betere keuzes te maken en beslissingen
te nemen. Mijn ego op de juiste plek te zetten. Zulke bezinnings-
momenten zijn voor mij echt belangrijk.” Mikkel: “Wat wordt
er ook al weer altijd gezegd? Iedereen zou een half uur er dag
moeten mediteren, behalve als je heel druk bent, dan is een vol
uur nodig. Femke: “Het belangrijkste is denk ik dat hetgeen waar
je mee bezig bent onderdeel uitmaakt van je eigen ‘rode draad’.”
“master of your own destiny”
door Florentine Haverkamp fotografie privécollectie
VIRTUS NITOR 068
Om de opdracht voor te bereiden werd een commissie ingesteld,
de Stichting Gevelsteen VVSL, waarvan de leden uiteraard oud-èles
waren. Het uitgangspunt voor de selectie was dat het kunstwerk
vervaardigd zou worden door een vrouwelijke kunstenaar die
affiniteit met het onderwerp had. Uiteindelijk werd gekozen voor
de kunstenares Jacqueline Ravelli, die een bronzen plaquette
maakte met daarin verwerkt een distichon door Ida Gerhardt:
Hier was het: ons huis onze tuin onze staat. En ons werk.
Dat onvervaard verder gaat.
De plaquette heeft een opmerkelijke vorm door zijn buiten- en
binnencontouren. Voor de plaatsing dienden de contouren van de
plaquette in de bakstenen structuur van de gevel ingeslepen te
worden en zo kon het object onlosmakelijk in de gevel worden
ingelaten. Een permanente verbinding tussen kunstwerk en pand,
een verbinding die symbolisch is voor de eeuwige band
tussen de VVSL en het pand.
Monumentenzorg Leiden moest vergunning verlenen voor deze
toepassing wegens het inslijpen van het metselwerk waardoor de
gevel blijvend gewijzigd werd. Eerst werd de gedenksteen voor
J. Kneppelhout verplaatst naar een locatie links van de voordeur en
vervolgens diende ingegrepen te worden in het bijzondere metsel-
werk van de gevel. Dit metselwerk is van een ongebruikelijk hoge
kwaliteit wegens zijn uitmuntende toepassing van een zeer hoog-
waardige soort baksteen, gemetseld met de meest denkbaar dunne
voegjes. Een uiterst kostbare manier van bouwen in de vroege
achttiende eeuw, waarvan in Leiden nog een paar voorbeelden
resteren, die uiteraard een hoge graad van bescherming genieten.
Door deze specifieke wijze van plaatsen ligt het oppervlak van de
plaquette dus zeer dicht aan het oppervlak van de baksteen.
Slaat het noodlot toe?Na de fusie van de VVSL met het Leidsch Studentencorps werd het
pand aan het Rapenburg verlaten en werd er het Prentenkabinet
gevestigd, een onderdeel van het Kunsthistorisch Instituut van de
Universiteit. Na het vertrek van het Prentenkabinet uit het pand
kwam dit in bezit van International Tax Centre Leiden. De plaquette,
nog steeds eigendom van de rechtsopvolgers van de VVSL en
thans onder beheer van de Stichting Archief Leids Studenten
leven (SALS), bleef achter in de gevel, onlosmakelijk als bedoeld.
Als door een noodlot getroffen bleek op een donkere dag dat het
bronsoppervlak aangepakt was door een, wellicht goed be-
doelende schoonmaker, De oorspronkelijke kleur (bronspatine)
was goeddeels afgepoetst en het prachtige metselwerk rond het
kunstwerk was ernstig vervuild met poetsmiddel.
Na de ontdekking van dit euvel werd een onderzoek ingesteld naar
de mogelijkheden tot herstel. Dat herstel betreft dus niet slechts
de bronspatine, maar ook het metselwerk dat door zijn poreusiteit
veel poetsmiddelen in koper-ionen had geabsorbeerd.
Herstel van de eenheidEen onderzoek werd ingesteld naar de herstelmogelijkheden van
de beide elementen. Het opnieuw in de bedoelde kleur patineren
van de plaquette is mogelijk, maar dient uitgevoerd te worden door
de beste bronsgieter, zodat de hoogste kwaliteit van patineren ge-
waarborgd kan worden. En het omringend metselwerk dient uiterst
zorgvuldig ontdaan te worden van de diep ingetrokken vervuiling
en wel zodanig dat door de reiniging juist geen ‘schone vlek’ rond
de plaquette ontstaat, die op zich weer de schitterende gelijkmatige
patine van de complete gevel verstoort. Ook voor dit werk is een
restauratieatelier geselecteerd dat grote ervaring heeft met dit soort
zeldzame problemen. Met alle kennis van zaken, voorzichtigheid
en in samenspraak met de huidige eigenaar van het pand zal
worden gewerkt aan deze moeilijke en gevoelige werkzaamheden,
zodat bij het aanstaande VVSL-lustrum de plaquette weer trots in
de gevel zal prijken.
FondsenVoor deze werkzaamheden zijn middelen gevonden maar mogelijk
zijn deze nog niet voldoende. Uiteraard berust de verantwoordeli-
jkheid voor de plaquette aan onze kant en niet aan de huidige eige-
naar van het pand. Derhalve is er een beheersovereenkomst voor
de plaquette in de maak tussen de SALS en de huidige eigenaar
van het pand.
Vele van de oud-èles van de VVSL zullen met dierbare en
trotse gevoelens terugdenken aan de plaatsing van de bronzen
plaquette in 1990 in de gevel van het voormalige Verenigings-
gebouw voor de VVSL aan het Rapenburg te Leiden. Toen vierde
de VVSL haar achttiende lustrum en voor die gelegenheid was
besloten tot het laten vervaardigen van een gedenkplaquette.
Herstel VVSL plaquette aan Rapenburg 65
Bijdragen tot het herstel kunnen worden gestort op bankrekening.
575147 ten name van Stichting Reünistenfonds te leiden, onder ver-
melding: bijdrage herstel plaquette.
\PLAQUETE door Pier Terwen (Stichting Archief Leids Studentenleven)
\GESCHIEDBOEK
Minerva voor het levenBij het tweehonderdjarig bestaan van Sociëteit ‘Minerva’ verschijnt het prachtig uitgevoerde boek ‘Minerva voor het
leven’. De geschiedenis van het Leidse Studenten Corps, de Vereniging voor Vrouwelijke Studenten te Leiden en
Studentenvereniging Minerva in één boek verenigd. Twee eeuwen Leidse studentengeschiedenis. Een boek waarin
tegen de grote historische lijnen van interactie tussen stad, universiteit en studenten ruim aandacht is voor de anekdote,
voor de petit histoire, voor de verhalen die doorverteld worden en soms een eigen leven zijn gaan leiden. Honderden,
veelal verrassende en onbekende foto’s ondersteunen de tekst en geven een kleurrijk beeld van het bruisende
Leidse studentenleven.
Tekst door Jan-Rutger van Zwet en anderen. Met acht speciaal in opdracht gemaakte foto’s door Jeronimus van Pelt.
Grafische vormgeving door Ankie Stoutjesdijk. Gedrukt door De Bink, Leiden.
Luxe gebonden editie, ca. 300 pagina’s, formaat 240 bij 280 mm
Prijs: € 45,- inclusief verzending naar uw adres.
Het boek kan binnenkort online worden besteld op www.lustrumminerva.nl.Na betaling wordt het – direct na verschijning – verzonden naar uw adres.
Er komt een gelimiteerde, genummerde en gesigneerde oplage van 300 exemplaren van het boek in luxe doos, met de
foto’s van Jeronimus van Pelt apart afgedrukt. Prijs van deze gelimiteerde editie is € 150,-.
De opbrengst van het boek komt ten goede aan de LSV Minerva.
VIRTUS NITOR 069
VIRTUS NITOR 070
OPROEPEN/
VVSL ArchiefMet oog op het 40ste Lustrum in 2014 willen we het VVSL-archief zo compleet mogelijk maken. De leden van de
VVSL adviescommissie hebben voor deze gelegenheid de rol als archivaris op zich genomen. Wanneer u over foto’s,
goederen of eniger materiaal beschikt wat van belang kan zijn voor het VVSL-archief kunt u contact opnemen
met een van de onderstaande leden van de VVSL adviescommissie.
Wie? Welke jaren? Waar?
Marye Bekkering-M. de jaren - 1954 Arnhem
Elizabeth Badon Ghijben 1954-1957 Den Haag
Marja Wurfbain-M. 1957-1961 Den Haag
Pauline Beets-F. 1961-1963 Den Haag
Susanne Bins-v W. 1963-1967 Noord- en Oost-Nederland
Machteld Rogaar-B. 1967- e.v. Noord-Holland en Amsterdam
ContactgegevensMarye 026 4951067 en 06 28523376 [email protected]
Elizabeth 070 3246581 [email protected]
Marja 070 3541349 en 06 21884621 [email protected]
Pauline 070 3870333 en 06 19035234 [email protected]
Susanne 038 4441071 en 06 53255306 [email protected]
Machteld 023 5250501 en 06 46115520 [email protected]
Let op!
Dit jaar wordt in verband met het Lustrum geen dies in februari gevierd. In 2015 en de jaren daarna wordt deze als
vanouds weer in februari gevierd.
Oproep aan het Winnie de Pooh gezelschapTijdens de ontmoeting van LC 1945 met Prinses Juliana bleek dat zij het kinderboek ‘Winnie de Pooh’ niet kende. De
Lustrumcommissie van 1945 heeft toen een exemplaar van Winnie de Pooh, goud op snee, aan de paleispoort afge-
geven. Haar dankwoord kwam tot ons in de vorm van een gedicht. Dit kostbare document werd als wisselbeker jaar-
lijks doorgegeven onder Leden van de Commissie, om het na afloop van deze ronde te overhandigen aan de Praeses
van de volgende commissie met dezelfde opdracht. Tot onze grote spijt is er op een gegeven moment iets misgegaan
bij deze overdracht . Zoals u begrijpt, is dit gedicht de oorsprong van het Winnie de Pooh gezelschap en is dit dus
van unieke waarde. De kopie van het gedicht dat destijds naar Prinses Juliana is gestuurd is helaas ook niet meer in
het Archief te vinden. Mijn oproep aan u als oud-Lustrumcommissaris, is dan ook deze waardevolle gedichten uit de
oude doos te vissen en er voor te zorgen dat ze weer in het Archief komen te liggen, waar ze thuis horen!
Met Lustrale groet,
Dr. A.H. Klokke Marloes van Loon
Lustrumcommissie 1945 h.t. Ab-actis Lustrumcommissie
VIRTUS NITOR 071
\OPROEPEN
Het 28e lustrum der K.S.R.V. “Njord”Naast het 200-jarig bestaan van ZME zal er volgend jaar nog een Lustrum groots gevierd worden, namelijk het 28ste
Lustrum van K.S.R.V. “Njord”.
De agenda is inmiddels bekend en er zullen vele evenementen op het programma staan, verspreid over de eerste zes
maanden van 2014. Op 3 mei 2014 zal het traditionele Collation plaatsvinden, maar dit zal natuurlijk niet de enige
activiteit zijn.
Bent u benieuwd naar de overige activiteiten en meer informatie omtrent het lustrum dan verwijs ik u naar onze
speciale website: http:// lustrum.njord.nl
Als nieuwe voorzitter van de Raad zit Ankie Broekers-Knol de Raadsvergadering voor.
De raad van het Reünistenfonds bestaat uit 60 zeer enthousiaste reünisten.
VVSL’ers van het jaar 1959 we rekenen op jullie komst op 9 november 2014 in het Academiegebouw om ons 55ste jaar en het 11e lustrum te
vieren.
Nadere info volgt in de zomereditie en op de website www.hetjaar59.nl .
Belangrijke dataZaterdag 11 januari 2014
Reünistenavond L.S.V.M. jaren 1982-1991
Zaterdag 22 maart 2014
Reünistenavond L.S.V.M. jaren 1992-2003
Zaterdag 5 april 2014
Jaardiës L.S.V.M 1973
Zaterdag 28 juni en Zondag 29 juni 2014
Reünistenweekend 40ste Lustrum
Eind maart 2014 wordt de jaarlijkse acceptgiro verstuurd en de jaarlijkse machtiging voldaan.
Samen sterker. Dat is het idee van coöperatief bankieren.
www.rabobank.nl/leiden-leiderdorp-oegstgeest
Met de universiteit, de hogeschool, het ROC en ruim 40.000 studenten, is de
onderwijssector belangrijk voor de Leidse regio. Daarom ook voor Rabobank Leiden,
Leiderdorp en Oegstgeest.
Thuis in het onderwijs, thuis in de Leidse regio
door gesprek-ken met lokaleondernemers
Als student eeneigen bedrijf
starten