België – Belgique8000 BRUGGE X

8/6301

JAARGANG 2 • NUMMER 4 • DECEMBER 2012

VERSCHIJNT MAANDELIJKS, BEHALVE IN JUNI EN AUGUSTUS

AFGIFTEKANTOOR 8000 BRUGGE X – P 602745

Formaat Jeugdhuiswerk Vlaanderen vzw – De Wittestraat 2, 2600 Berchem

T (03)226 40 83 – F (03) 226 40 85 – info@formaat.be – www.formaat.be

V.U

.: To

m W

illox

, Moe

rhei

de 9

, 922

0 H

amm

e

IN HET JEUGDHUIS

LEERDE IK MUILEN

Jeugdhuisradio op Studio Brussel • P14

LET’S GET TOGETHER

AND FEEL ALLRIGHTSamenhorigheid op Don’t Hype Festival • P13KONING VAN HET JEUGDHUIS’t Hof van Commerce over jeugdhuizenen volwassen worden • P22

PaaldansenLynn: “De Dag van de Jeugdhuizen is een su-perinitiatief. Hier in De Ressort (Geraardsber-gen) was iedereen onmiddellijk mee met het concept.”Robin: “We wilden een activiteit organiseren met een hoek af, zo zijn we wel. Dat werd uit-eindelijk een XXX-night met een workshop paal-dansen. Het werd een zwoele avond met een vette knipoog.”

No hypeRobin: “De Ressort is geen hype, wel een top-plek. Er komt hier een mengeling aan men-sen over de vloer. Of je nu een hippie bent of naar hardcore luistert, hier krijg je respect. De sterkte van De Ressort is dat we zowel zestien-jarigen als zesentwintigjarigen bereiken.”Lynn: “Iedereen voelt zich hier thuis en nie-mand wordt hier anders bekeken. In het interi-eur hebben we er ook aandacht voor dat ieder-een zijn plek heeft. We volgden daar bij Formaat ooit een vorming rond. Daar leerden we bijvoor-beeld dat het belangrijk is om in het jeugdhuis een plek te voorzien waar jongeren met twee rustig kunnen praten.”

“OF JE NU EEN HIPPIE BENT OF NAAR

HARDCORE LUISTERT, HIER KRIJG JE RESPECT”

ROBIN (29)

“DE DAG VAN DE JEUGDHUIZEN IS EEN

SUPERINITIATIEF”LYNN (27)

DON'T HYPETekst & foto: Stef Moens

3

MET MEDEWERKING VAN: An Dours, Bert Bossaert, Brecht Theunis, Don Pandzou, Emily De Wilde, Guy Junior Stevens, Hanne Volkaerts,

Heidi Haesevoets, Jan Verbrugge, Jeroen De Bodt, Joke Hüwels, Joris De Bleser, Jos Meers, Joyce Janssens, Kara Eestermans,

Katrien Van den Broeck, Linda Baeten, Lotte Lambin, Lotte Van de Werf, Stef Moens, Mieke Smolders, Pim Maeckelberghe, Renate Van Gils,

Rob Sips, Sofie Mercier, Sofie Van Speybroeck, Thomas Abelshausen, Tim Bryon, Yves Domanski, Zakayo Wandoloh -

Alle andere vrijwilligers die voor één avond vliegende reporter warenEINDREDACTIE: Sofie Mercier, Lotte Van de Werf

VORMGEVING: Pepijn HaghebaertFOTO’S: Formaat, jeugdhuizen, Jonas Wallecan,

Kelly van den Saffele, Kjel Van Goethem, Lena Verstraete, Matthias Engels, Michiel De Mey, Sanne Govaert

DRUK: Vanden Broele – Lieven Bauwensstraat 33, 8200 Brugge Alles uit deze uitgave mag worden overgenomen,

mits vermelding van Formaat Magazine.Formaat Magazine verschijnt 1 x per maand, behalve in juni & augustus.

Het tijdschrift is gratis voor leden, extra abonnementen kunnen verkregen worden aan 20 euro per jaar.

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Tom Willox, Moerheide 9, 9220 Hamme

Tijdens de Dag van de Jeugdhuizen trokken een heleboel enthousi-aste vrijwilligers de baan op om foto’s te maken en impressies op te doen. Bedankt!Op Don’t Hype Festival verzamelde het team van Radar medialab heel wat foto’s en interviews. Voor de gelegenheid kregen ze ver-sterking van enkele enthousiaste reporters en van de fotografen uit het project Vers/Verse.

INHOUD

2620

14

Scherpe pen of gek op beeld?

Werk mee aan Formaat Magazine.

Mail naar redactie@formaat.be.

en nu jij!

DON’T HYPE “Ik blink, ik ben trots”Wat een feest! 50 jaar jeugdhuizen is een knaller van Formaat geworden. Het was genieten, het hele weekend lang. Don’t Hype werd dan toch een heuse hype. Het werd een gigantisch succes. We hebben laten zien dat we een groots feestweekend kunnen organiseren. Ik blink. Ik ben trots.

Een stevig woord van dank! Voor al die jeugdhuizen die vrijdag meevierden. Het waren er meer dan 300. Ruim 40.000 jongeren vierden mee. Ze gingen op pad om mekaar op te zoeken op deze feestelijke avond. We verwelkomden ook ons 400ste lid, jeugd-huis Allewin in Moorsel.

Een stevig woord van dank! Voor alle 1.500 feestvierders zater-dag in de Gentse Vooruit, voor één lange feestavond het grootste jeugdhuis van het land. Muziek, woord en dans toonden het ware gelaat van het jeugdhuiswerk. De concertzaal ontplofte in een orgie van feestvreugde. Het jong jeugdhuisgeweld heeft volop genoten en kreeg er nooit genoeg van.

Een stevig woord van dank! Voor de ruim 80 medewerkers die samen garant stonden voor dit succes. De medewerkers van het eerste uur, die maandenlang hebben voorbereid. De harde wer-kers van het laatste uur, die pas stopten als het licht uitging. De schrijvers, fotografen, tekenaars van ons sublieme boek ‘Jong Goud’. En alle werkers voor en na, tussendoor en onderweg. Zonder hen was er geen feest geweest.

Formaat heeft een erg fiere voorzitter.Is er een mooier dankjewel?

Joris De BleserVoorzitter Formaat

DIT MAGAZINE02 DON’T HYPE DE RESSORT

06 WALL

09 FACTS & FIGURES

10 DE EERSTE KEER IN HET JEUGDHUIS

12 ALS IK 50 WORD …

13 TLP CREËERT SAMENHORIGHEID

14 JEUGDHUIS DE LINDE

15 SUPERHELD VOOR 1 DAG

16 IN BEELD: DON’T HYPE FESTIVAL

18 GOESTING IN DE TOEKOMST

19 VLIEGENDE REPORTER

20 BOREALIS, A WHOLE NEW SOUND

21 INGA DANST

22 FLIP KOWLIER: MET HART EN ZIEL

24 IN BEELD: DE DAG VAN DE JEUGDHUIZEN

26 GOED GERUILD

28 DE PARAVANG EN DE PARTYBUS

30 NIEUWE JEUGDHUIZEN

31 CHOKRI DRAAIT DOOR

32 TOEKOMSTMUZIEK

DAG VAN DE JEUGDHUIZEN

16 NOVEMBER 2012

YOUMADE IT HAPPEN

Een pluim voor alle jeugdhuizen en hun vrijwil-ligers en bezoekers. 320 jeugdhuizen deden mee met de allereerste Dag van de Jeugdhuizen. Meer dan 40.000 mensen bezochten die avond een jeugdhuis. You made it happen!

EEN DUIK IN HET VERLEDENSven, bestuurslid bij Formaat, duikt in het verleden. Hij is laaiend enthousiast over de expo rond 50 jaar jeugdhuizen. Zijn oog valt op een artikel over de Net-O-Maat, een computer waar jongeren vrij op het net kunnen surfen. Dat was toen heel vernieuwend. Hij herinnert het zich nog als de dag van gisteren. Hij ging de machine toen zelf bewonderen in Club 9 (Koersel). Ook ontdekt hij er een interessant boek uit de jaren 80, waarin exact dezelfde discussie staat als die tussen Pascal Smet en Tom Willox bij het openingsmoment. Dertig jaar later en toch dezelfde discussie?

TWEET TWEETOp 16 november was het feest in 320 jeugdhui-zen. Van twee uur ’s middags tot twee uur ’s nachts kon je de Dag van de Jeugdhuizen live vol-gen via een tweet- en smswall. In totaal versche-nen er meer dan 5000 berichten op de wall.

Dat zoiets, en dan bedoel ik zo'n feestje, al lang geleden was! #ikvondhetfijnwollewei! #dvdjh

Hier wordt geslowed!! Hoe cool is da jong! #dvdjh #donthype

Lochristi aan de top feesten houd niet op! Hehe formaat is passagier op hun partybus!!!

Hip hip hoera voor onszelf en alle andere jeugdhuizen!! Jeugdhuis Dido is open for business AND pleasure!!! (sinds 16u) #DvdJH #Armyparty

Dubbel feest: 20 jaar JH De Redekiel #Maldegem tijdens het weekend van 50 jaar Vlaamse #jeugdhuizen. #dvdjh

Proficiat aan alle jeugdhuizen met hun 50e verjaardag! #DvdJH Nu 50 jaar muziekgeschiedenis in Jeugdhuis De Harp! #jhdeharp #zwevegem

Op de dag vn d jeugdhuizen dn wij de eerste keer open op onze nieuwe locatie! Onze leuze?Het stopt nooit! Leer hem alvast vanbuiten #DvdJH.

Ik ben fier & blij dat ik ooit voorzitter was van een goed draaiend jeugdhuis. This one is for you jhpeoples! #dvdjh #donthype #formaat

WALL Teksten & samenstelling: Sofie Van Speybroeck, Emily De Wilde, Hanne Volkaerts, Michiel De Mey

IN DE PERSDat het feest was in de jeugdhuizen, is ook de pers niet ontgaan. Den Deugniet bij Manneke Paul, jeugdhuis Krak en Formaat in het vrt-radionieuws, een groot artikel over de jeugdhuizen in De Standaard en De Morgen, heel wat aandacht in de regionale pers, een item op Het Journaal van zeven uur en dan nog Jeugd-huis De Linde op Studio Brussel, twee uur radio over de jeugd-huizen en dat vanuit jeugdhuis Den Couter.

6

DE LINE-UP VAN…THOMASIk ben gek op electro. Ik kijk dan ook uit naar Waxdolls en Tier-kratz. Een beetje rock mag niet ontbreken, Raketkanon wordt een goeie opwarming voor het feestje. TLP zal ongetwijfeld voor een vet dansfeest zorgen.

JONG GOUDLieselot (’t Arsenaal, Marke-Kortrijk) kocht ‘Jong Goud, dit boek is een jeugdhuis’. “Iemand vertelde me dat er een quote van me in het boek stond, dus moest ik het absoluut hebben.” Lieselot is blij verrast en vindt het een hele eer dat ze een plaats-je heeft in het mooie boek. Ze is razend benieuwd naar de rest van de inhoud. De quote van Lieselot, waarin ze vertelt over di-versiteit binnen jeugdhuizen, vind je op pagina 94.

Jong Goud is een boek over en van de jeugdhuizen. Een boek dat barst van inspiratie en innovatie. En vooral ook een heel mooi boek. Wil je net als Lieselot een exemplaar van Jong Goud? Bestel het dan snel op www.formaat.be. Voor leden kost het boek slechts 13 euro.

DON’T HYPE DE BONNEKESBonnetjes verkopen saai? Op Don’t Hype Festival is het eerder een cadeau. Jan, die werkt voor Formaat, heeft vanuit zijn bonnenhok veruit het beste zicht van iedereen. En dat zonder ervoor te moeten drummen. Het krappe kotje neemt hij er met plezier bij.

BACKSTAGEOok achter het podium was er veel bedrijvig-heid tijdens Don’t Hype Festival. Stef, Martijn en Jan staken hun handen uit de mouwen als stage-hands in de Balzaal.

Stagehands: “We zorgen ervoor dat het materiaal op tijd op het podium staat, dat er niets gestolen wordt en dat de mensen op tijd klaar staan. Kortom, het is onze verantwoordelijkheid dat al-les achter het podium vlot verloopt.”Timemanagement: “De planning is strak, dus het is belangrijk dat de wissels vlot gebeuren. Het enige wat kan mislopen is dat er een optreden uitloopt. En met muzikanten weet je dat nooit. Maar we zijn een ervaren crew, dus dat loopt wel los.”

7

BLOED, ZWEET EN TRANENAlgemeen coördinator Bert Bossaert verteltAlgemeen coördinator zijn van Don’t Hype dat is: anderhalf jaar zwoegen en een paar 100 uur vergaderen. Neen, je hebt het niet verkeerd gelezen, anderhalf jaar hebben de mensen van For-maat bloed, zweet en tranen gelaten om dit festival te verwezen-lijken. Bert stond er dus zeker niet alleen voor. En het resultaat, dat mag er zijn. Wat begon met ambitieuze plannen, overtreft nu ieders stoutste dromen. Bert is oprecht fier op wat de jeugd-huizen sector dit jaar gepresteerd heeft. De Dag van de Jeugd-huizen was een knaller van formaat. Het festival zelf draait op 80 medewerkers, die het onderste uit de kan halen om de jeugd-huisbezoeker een onvergetelijke avond te bezorgen.

DOOR DE LENS VAN GERBRAND

Gerbrand is een van de deelnemers van Vers/Verse. Vers/Verse wees 35 jongeren uit verschillende disciplines (woord, beats, fo-tografie, muziek) een coach toe. Die stuurde hen vervolgens een flinke brok teksten uit Poëziecentrum toe en liet ze die injecteren in hun eigen werk.

Als fotograaf werd Gerbrand begeleid door Tom Verbruggen. Tom is professioneel fotograaf. Hij publiceerde in alle grote kranten en muziekmagazines. Bovendien regisseerde hij video-clips voor o.a. Tim Vanhamel en The Van Jets.

Kansen, stimulans en netwerken, dat zijn de drie woorden waar-mee Gerbrand het project omschrijft. De foto’s van Gerbrand werden tentoongesteld op Don’t Hype Festival samen met die van Mathias, Jonas, Kelly en Sanne. Ook in dit magazine vind je heel wat knappe beelden van deze getalenteerde fotografen.

KUSSEN IN KOEKELAEREIn Den Deugniet gingen ze op de Dag van de Jeugdhuzien de uitdaging aan om het record ket-tingkussen te verbreken. Lynn (22) kuste mee.

Het record konden we niet verbreken. Toch zijn we niet teleur-gesteld. 160 mensen kwamen vanavond naar het jeugdhuis om elkaar te zoenen en we haalden heel wat pers met onze actie.Mijn eerste kus kreeg ik vanavond van Linde (Studio Brussel) via de telefoon. En ik gaf mijn eerste kus aan Tom Pollentier, sche-pen van Jeugd.Ik zou heel graag mijn lippen zetten op de lippen van mijn vriend of op die van ‘die snelle’ uit Prison Break.

8

40 CONCERTPLAATSEN OP DE DAG VAN DE JEUGDHUIZEN 41889 MENSEN IN EEN JEUGDHUIS OP 16 NOVEMBER 44 PERFORMANCES IN VOORUIT, GENT 120 MEDEWERKERS IN DE CREW VAN DON’T HYPE FESTIVAL 1200 BEZOEKERS OP DON'T HYPE FESTIVAL 5 VOLLE BUSSEN RICHTING VOORUIT MET 191 PERSONEN AAN BOORD 7740 VRIJWILLIGERS DIE DE JEUGDHUIZEN DOEN DRAAIEN 160 PAGINA’S INSPIRATIE EN INNOVATIE IN ‘JONG GOUD, DIT BOEK IS EEN JEUGDHUIS’ FORMAAT BEZOCHT 127 JEUGDHUIZEN OP DE DAG VAN DE JEUGDHUIZEN

16 november was dé feestdag van de jeugdhuizen en dus ook het ideale moment om buurman en broer kennis te laten maken met dat jeugdhuis. An nam haar buurvrouw mee naar haar geliefde Ifigineia (Merchtem) en Renate liet broer Xander kennis maken met De Sjepap (Weelde).

“MISSCHIEN KOM IK HIER NA HET WERK EENS IETS

DRINKEN” (FLORE, 36)Flore woont in de buurt van het jeugdhuis is Merchtem. In haar tiener-jaren ging ze soms naar het jeugdhuis in Mortsel, waar ze toen woonde. Ze weet dus een beetje wat het is zo’n jeugdhuis. Op de Dag van de Jeugdhuizen zette ze voor de eerste keer een voet over de drempel van Ifigineia. En wie weet komt ze nog terug …

Tekst: An Dours

Drempel“We hebben weinig overlast van het jeugdhuis. Het enige dat me op-valt, is dat er altijd enorm veel peuken op de parking voor het gebouw liggen. Ik ben voor vandaag nog nooit binnen geweest in het jeugd-huis. Ik gluur soms stiekem wel naar binnen als ik er voorbij wandel. Om zomaar binnen te springen, ervaar ik toch een drempel. Al heb ik me al regelmatig afgevraagd waarom ik hier niet eens gewoon iets zou komen drinken na het werk.”

Hip en kleurrijk“Deze zomer hebben ze stevig verbouwd in het jeugdhuis, dat heb ik gemerkt. Ik had me verwacht aan een donker kot, maar het is hier hip en kleurrijk, echt gezellig. Als buurtbewoner en voorbijganger, zie ik vooral de jongeren die buiten op het terras rondhangen. Het is leuk om te zien dat de sfeer hier binnen zo gezellig is en dat er echt wel veel volk naar het jeugdhuis komt.”

Leuker dan een discotheek“Als ik vijftien jaar jonger was, zou ik hier waarschijnlijk naar feest-jes komen. Vroeger ging ik wel eens naar Centraal, het jeugdhuis in Mortsel. Ik vond feestjes in het jeugdhuis altijd leuker dan naar een discotheek gaan. Het is er veiliger, gezelliger en bekender. Nu ik het hier langs de binnenkant heb gezien, spring ik misschien wel eens binnen na het werk voor een sapje of een pintje. Volgende week or-ganiseert het jeugdhuis ook een burenavond, dan ben ik zeker van de partij.”

“WIE WEET WORD IK OOIT WEL VOORZITTER” (XANDER, 13)

Xander is 13 jaar. Hij zou dolgraag elke week met zijn grote zussen naar De Sjepap in Weelde gaan, maar is eigenlijk nog een beetje te jong. Tij-dens de Dag van de Jeugdhuizen mocht hij toch een keer mee. En wat hij zag, beviel hem wel.

Tekst: Renate Van Gils

13 jaar“Ik ben al dertien jaar, maar ik mag nog niet uitgaan. Als ik niet naar school moet, spreek ik met mijn vrienden af om kampen te bouwen. Op het werk van mijn papa hebben mijn broer en ik heel veel plaats om te spelen en om met de quad te rijden. Een andere hobby van mij is voetballen. Twee keer per week heb ik training en op zondag is het match. Voetballen is de ideale manier om mijn energie kwijt te raken. Ik teken ook graag. Als ik teken, kan alles. Het hoeft niet echt te be-staan. Ik kan zoveel fantasie hebben als ik wil. Misschien kan ik die fantasie later wel gebruiken in De Sjepap.”

De eerste keer “Mijn zussen zitten allebei in het bestuur van De Sjepap. Volgens hen is het daar heel leuk en super gezellig. Ik zaag dan ook al lang om eens mee te mogen. Ik was benieuwd waarom zij het daar zo leuk vinden. Nu is het eindelijk zo ver en het jeugdhuis ziet er helemaal uit zoals ik dacht. Het zijn hier allemaal toffe en vriendelijke mensen. Het is gezellig ingericht, ideaal om met je vrienden naartoe te gaan. De affiches van de feestjes zien er super cool uit. Ik vraag altijd aan mijn zussen om er mee te brengen, zodat ik die in mijn kamer kan hangen. Bij het volgende feestje waar ik naartoe mag, neem ik al mijn vrienden mee. Dan kunnen zij ook eens zien hoe leuk het hier is. Het zou leuk zijn als er dan Jupiler Force is, zodat het lijkt alsof wij bier drinken, want eigenlijk mogen wij dat nog niet.”

Later“Hopelijk mag ik binnenkort nog eens mee, maar ik vrees dat ik moet wachten tot ik zestien jaar ben. Als het zover is, wil ik van De Sje-pap mijn stamcafé maken. Dan kan ik er met mijn vrienden naartoe gaan wanneer ik wil. Wij kunnen samen leuke feestjes organiseren en nieuwe activiteiten verzinnen. Ik heb ook al gezien dat ze voor som-mige activiteiten super coole dingen bouwen, zoals een mega grote dj-booth. Dat zou ik ook heel graag doen. Als ik het daar uiteindelijk echt zo leuk vind als mijn zussen, wil ik wel bestuurslid worden en wie weet word ik misschien ooit zelfs voorzitter.”

REPORTAGE

11

Pieter (21) is kernmedewerker in Jong Valaar (Wilrijk). Hij droomt van een jacht, van jeugdhuizen waar alles kan en van lucht die gezuiverd wordt door bier.

“Als ik 50 word, dan ben ik een kapitein op een gigantisch jacht. Als oude geldschieter orga-niseer ik een festival op mijn schip voor alle jeugdhuizen. Jeugdhuizen zijn tegen dan nog de enige plekken waar je niet wordt opgeslorpt door de utopische commercialisering van de maatschappij. Je vindt er nog echte natuur, door de zuivere bierlucht in stand gehouden. Het is dan nog de enige plek waar je jezelf kan verliezen en met je talenten kan doen wat je wil. Een plek waar echte liefde nog bestaat.”

“Het opvallendste jeugdhuismoment in Jong valaar is toch wel onze unieke reis naar Don’t Hype Festival. Ik droomde er al lang van om een

keer met alle jeugdhuizen en met veel volk van Wilrijk een zot festival of reisje bij te wonen. Het plaatselijk jeugdcentrum, Vizit, trakteerde op een zotte feestbus naar Gent.”

“Mijn boodschap? Don’t hype. Do your ‘own’ thing. De groepen en talenten die hier komen, doen hun eigen, unieke ding. In een jeugdhuis worden de gekste ideeën verzonnen. Waar an-ders kan je naar buiten komen met ‘ne vettige nacht’ of het wereldrecord kussen. Wil je je ei-gen feestje organiseren, zonder een hele romp-slomp aan papierwerk en met een budget? Wil je je eigen backstage bouwen op dat feestje en samenwerken met artiesten, groot of klein …? Wil je je vrienden imponeren en uitnodigen op jouw eigen uitgevonden feestje, terwijl je nog maar 17 bent en je toch een leuke zaal ter be-schikking hebt? Dat kan in een jeugdhuis en dat kon ik op mijn 17de ook.”

“ALS IK 50 WORD, GEEF IK EEN FESTIVAL VOOR ALLE JEUGDHUIZEN OP MIJN JACHT”

12

TLP is de man die van elk feestje een episch feestje maakt. En hij is hét brein achter de compilaties van de Gentse Culture Club. Al 25 jaar zit hij in het vak en sinds 10 jaar heeft hij zijn eigen programma op Studio Brussel. Van reggae tot hiphop en dubstep, TLP draait de pareltjes uit elk dansbaar genre. Ook op Don’t Hype deed hij dat. Het publiek ging helemaal los en…er ontstond een ongelofelijk samenhorigheidsge-voel. Jeugdhuisbezoekers van Lim-burg tot West-Vlaanderen, iedereen schreeuwde minutenlang “Let’s get together and feel alright.” Kippenvel. Tekst : Hanne Volkaerts • Foto: Kjell Van Goethem

“Voor ik afzakte naar Don’t Hype speelde ik nog in Culture Club. Ik kreeg het publiek er maar moeilijk mee. Met mijn hoofd zat ik al in Vooruit. Het jeugdhuispubliek is altijd wat wilder, daar hou ik wel van. Mijn ontvangst op het festival was alvast meer dan in orde. Dan wachtte mij de moeilijke taak om het feest af te slui-ten. Je bent dan wel de headliner, maar je voorgangers hebben alles al gedraaid. Een hele uitdaging om het dan nog boeiend te houden. Enkel bommetjes droppen - hits spelen - vind ik belachelijk. Muziek draaien is voor mij als de liefde bedrijven, je leeft toe naar meerdere climaxen. Gelukkig kreeg ik het publiek mee,

en hoe … Er ontstond een enorm gevoel van sa-menhorigheid. Vooral tijdens dat nummer van Bob Marley. Het is niet moeilijk om de handen van je publiek in de lucht te krijgen. Maar zoals vanavond heb ik het nog nooit meegemaakt.

Alles ging vanzelf en het publiek schreeuw-de dat nummer nog minutenlang voort. Dat gevoel is typisch voor jeugdhuizen. Ik

ken dat gevoel al van toen ik twintig jaar was. Ik kwam als rapper in de finale van Humo’s Rock Rally terecht en daarna werd JH Media uit Eek-lo mijn boekingsagent. Ik heb toen in bijna elk jeugdhuis in Vlaanderen, Brussel en Wallonië en zelfs in enkele in Nederland gespeeld.”

13

JEUGDHUIS DE LINDE ZET DEN COUTER OP STELTEN

Tekst: Bert Bossaert • Foto: Studio Brussel

En toen was het zo ver, 16 november, Dag van de Jeugd-huizen. Na enkele nerveuze uren op het hoofdkantoor van Formaat, stappen we rond 16u in de wagen en ver-trekken richting Poperinge.

We stemmen de radio af op Studio Brussel. Sam de Bruyn maakt de jeugdhuizen warm voor de uitzending die nog moet komen. De jeugdhui-zen beginnen volop te sms’en en laten weten dat ze er zin in hebben. Sam belt ondertussen naar Linde Merckpoel. Zij staat al klaar in jeugdhuis Den Couter, waar de Dag van de Jeugdhuizen officieel in gang wordt gezet met Jeugdhuis De Linde. “Kom je zelf ook uit een jeugdhuis, Linde? Eerlijk?” “Jazeker!” bevestigt Linde, “Ik was vroeger vaste klant in jeugdhuis Oka-pi in Lokeren”. “En wat heb je daar zoal geleerd?” wil Sam graag weten. Open vragen zijn altijd gevaarlijk. Linde moest niet lang nadenken: “Ro-ken, pinten drinken en muilen.” We zijn gewaarschuwd.

Den Couter on airEnkele weken eerder deed Studio Brussel een oproep aan alle jeugdhui-zen. Ze mochten hun favoriete speellijst doorsturen en hun gegevens ach-terlaten op de website van de radiozender. Bovendien zou Café De Linde zich voor de gelegenheid installeren in een van de jeugdhuizen om er live radio te maken. Het jeugdhuis dat uiteindelijk won was Den Couter in Po-peringe. Wanneer we voorzitter Lieuwe Ryngaert en bestuurder Merlijn Vanuxem erover aanspreken, worden ze opnieuw enthousiast. Hoe kwamen jullie te weten dat Linde haar café bij jullie zou houden?Lieuwe: “We zaten in de auto, op weg naar het jeugdhuis, toen Café De Linde begon op Studio Brussel. We wisten dat ze de winnaar tijdens die uitzending zou opbellen, maar we gingen ervan uit dat we niet veel kans maakten.” Merlijn: “Plots belde een onbekend nummer op mijn gsm: Jonas van Stu-dio Brussel. Hij liet ons weten dat we gewonnen hadden. Ondertussen waren ze in het jeugdhuis aan het meeluis-teren. Iedereen was door het dolle heen!”Lieuwe: “Jeugdhuis De Linde was een geweldig succes. Bijna 300 jongeren kwamen opdagen: het jeugdhuis zat tjokvol.”

Met de Dag van de Jeugdhuizen staan de jeugdhuizen in de kijker. Waar-om is dat belangrijk volgens jullie?Merlijn: “De vrijwilligers staan centraal binnen het jeugdhuiswerk. Jon-geren krijgen er de kans om dingen bij te leren: activiteiten organiseren, vergaderen, tappen, optreden, enzovoort. Het jeugdhuis brengt de jonge-ren ook in contact met elkaar.”

Vrijwilligers vanzelfsprekend?Lieuwe: “Een jeugdhuis wordt al te vaak als vanzelfsprekend beschouwd. Jongeren die zich engageren, nemen een verantwoordelijkheid op. Dat wordt regelmatig vergeten. Op uren waar de meeste leeftijdsgenoten een feestje bouwen, zijn zij aan het werk. Het jeugdhuis is geen café. Het is

een plek waar jongeren werken en ervaring opdoen. Op het podium, ach-ter de draaitafels, aan de toog of tijdens vergaderingen.”

Wat betekent het jeugdhuis voor jullie persoonlijk?Lieuwe: “Den Couter wordt gedragen door vrijwilligers. Alles wordt hier gedaan door en voor jongeren.” Merlijn: “Het is mijn tweede thuis. Ik heb hier mijn vrienden leren kennen. Het is een toffe plek waar de jeugd van Poperinge samenkomt om zich te amuseren.”

Alive and kickingEn zich amuseren, dat doen ze in Den Couter. Sam, vaste stamgast in het jeugdhuis, kwam vertellen dat het een plek is voor jongeren van alle leeftijden. Hij voorspelde dat er op de Dag van de Jeugdhuizen keihard gefeest en gedanst zou worden en hij kreeg nog gelijk ook. Tom Willox, directeur van Formaat, zette de Vlaamse jeugdhuizen in de kijker. De Dag van de Jeugdhuizen speelde zich dan ook af in meer dan 320 jeugdhuizen

en dat was geen geheim. Ook de vrijwilligerswerking in de Vlaamse jeugdhuisscène kreeg een eervolle vermel-ding. Een rapper, een stand-upcomedian en een meisje met gitaar mochten hun ding doen op een vrij podium.

Flip Kowlier deed zijn jeugdhuisverleden uit de doeken en Linde belde met verschillende jeugdhuizen die op hun beurt honderduit mochten vertellen over de activiteiten van de avond. Ondertussen draaide De Lin-de plaatjes, zorgvuldig gekozen door de jeugdhuizen zelf.

Tijdens de uitzending was één ding erg duidelijk: de jeugdhuissector is springlevend. Toen Jeugdhuis De Linde haar deuren sloot, bleef de rest van Vlaanderen nog enkele uren feesten. Het werd een lange nacht, die 16de november.

Bekijk ook het filmpje van Jeugdhuis De Linde op Youtube www.youtube.com – Studio Brussel: Jeugdhuis De Linde

REPORTAGE

“HET JEUGDHUIS ZAT TJOKVOL”

LIEUWE RYNGAERT

“IN JEUGDHUIS OKAPI LEERDE IK ROKEN, PINTEN DRINKEN EN MUILEN”

(LINDE MERCKPOEL)

14

Dave (24) is hoofdverantwoordelijke in Josto (Deurne). Samen met heel wat andere jeugd-huisfreaks organiseerde hij op de Dag van de Jeugd-huizen Den Antwerp Express, een flitsende race langs alle Antwerpse jeugdhuizen.Tekst: Lotte Lambin

“Don’t Hype Man is de mascotte van Den Antwerp Express. Hij zit strak in het pak, een heldenpak dat speciaal voor Don’t Hype werd ontworpen. Of ik superkrachten heb? Natuurlijk, ik ben tenslotte een superheld. Een van mijn krachten is dat ik enorm goed kan motiveren. Voor de Dag van de Jeugdhuizen trok Don’t Hype Man naar ac-tiviteiten van jeugdbewegingen om mensen aan te sporen om mee te doen met Den Express. En de avond zelf zat ik op de bus om de ploegen veilig te begeleiden en hen aan te moedigen. In totaal raceten er 18 ploegen mee. Punten verzamelen deden ze door kilometers af te leggen en zoveel mogelijk jeugdhuizen te bezoeken. Ieder jeugd-huis zorgde ook voor een heldenopdracht waar extra punten mee te verdienen waren. In Vizit (Wilrijk) moesten de ploegen bekerzeeslag spelen, in Sorm (Deurne) werden ze uitgedaagd om rages uit te beelden zoals owling en planking en in Tel 18 (Ekeren) bestond de uitdaging erin om van op een rijdende fiets een doel te raken met vogelpikpijl-tjes. Het toffe aan dit event was vooral dat we het samen met alle Antwerpse jeugdhuizen en jongerencentra organiseerden. Al sinds maart zijn we hier samen mee bezig. We leerden elkaars jeugdhuizen en elkaar beter kennen. Na de vergaderingen bleven we wel eens plakken en nu ga ik af en toe op bezoek bij de andere jeugdhuizen in de buurt. Door deze samenwerking is er een leuke dynamiek ontstaan tussen de jeugdhuizen. Ik zie het zeker zitten om in de toekomst nog samen te werken en ik haal mijn heldenpak daar graag nog eens voor boven.”

Den Antwerp Express was een organisatie van Vizit, Joké, Jong Valaar, JOH, Josto, Kavka, Den Eglantier, Sorm, Bouckenborgh, ROVA, Tel 18, 2040, Scheld’apen en De Noordpool.

15

IN BEELD

“Formaat zorgt als federatie voor rust bij de jeugdhuizen. Het is een voedingsbodem waar jeugdhuizen op kunnen groeien.” (Tom Willox)

De fundamenten van Vooruit hielden het maar net onder het ranzig rockgeweld van Raketkanon.

De crew van Jong Goud in de

weer. Een hele dag werkten ze

aan de tentoonstelling over het

boek dat een jeugdhuis is en over

de geschiedenis van jeugdhuizen.

“Don’t Hype, dat is ook een feestje

in de redactieruimte.” (Jonas,

fotograaf voor Vers/Verse)

The Baboons swingden als echte apen met hun vetkuiven en al even vette rockabilly.

Uberdope jumped for joy.

Blackie & The Oohoos betoverde een volle Domzaal

met bevreemdende liedjes.

“We hadden dat festival beter in

Kortrijk gedaan, half West-Vlaanderen

is hier.” (Steven Mahieu)

16

Pascal Smet, voor de gelegenheid zelf achter

de toog, over jeugdhuizen: “Jeugdhuizen zijn

plaatsen om verhalen te maken, dromen te

beleven en plannen te smeden.”

“Jeugdhuizen: voor ons is dat

plezier, thuiskomen, twee pintjes

(want op één been kan je niet

staan) en vriendschap.” (Mark en

Ine van De Molen uit Alken)

“Don’t Hype is voor mij: mensen terugzien,

contacten leggen, amuseren, dansen en een

pintje te veel drinken.” (Geert van Den Trechter

uit Zwijndrecht)

Frères Deluxe zette de dansvloer in lichterlaaie.

Foto’s: Jonas Wallecan, Sanne Govaert, Gerbrand Van Uytvanck, Matthias Engels, Kelly Van den Saffele, Lena Verstraete, Kjel Van Goethem, Michiel De Mey 17

REPORTAGE

Met een plechtig openingsmoment in de hoogste regionen van de Voor-uit, geeft Formaat officieel het start-schot voor haar gouden verjaar-dagsfeestje. Het uitgelezen moment om even stil te staan bij het verle-den, het heden en de toekomst van jeugdhuizend Vlaanderen.Tekst: Jeroen De Bodt • Foto: Sanne Govaert

Praatgasten van dienst zijn Vlaams minister van Jeugd Pascal Smet en Tom Willox, direc-teur van Formaat. Zij worden vergezeld door Thomas Abelshausen en Naomi Ryckewaert, de twee drijvende krachten achter het jubile-umboek Jong Goud. Tussendoor zorgt singer-songwriter Stoomboot voor de muzikale noot, terwijl interviewer Stijn Vranken op zijn beurt de vragen afvuurt.

Wie schrik had om een theoretische uiteenzet-ting in het gezicht geslingerd te krijgen, wordt al snel gerustgesteld. Bij de tafelgasten zien we niet alleen een gevoel van optimisme, maar ook veel goesting in de toekomst. “We hebben doorheen de jaren een mooie evolutie meege-maakt. Het betuttelende en het verzuilde van vroeger hebben plaats geruimd voor jongeren die het vandaag echt voor het zeggen hebben in hun jeugdhuis. Met Formaat leveren we hen een goede voedingsbodem waarop ze kunnen groei-en, zowel in kwaliteit als in diepgang”, vertelt een trotse Tom Willox.

Belletjestrekken en loftrompettenOok Pascal Smet, die naar eigen zeggen zijn jeugd belletje trek-gewijs doorbracht in de Haasdonkse straten, steekt de loftrompet over het bestaan van jeugdhuizen. “Omdat jongeren een wezenlijk onderdeel van de samenleving zijn, mogen we ze niet wegsteken. Ze verdie-nen plek in de openbare ruimte. Anderzijds hebben ze ook behoefte om samen te hokken, om dromen te hebben en om samen dingen mo-gelijk te maken. En dat is nu net het mooie aan jeugdhuizen: het is een plaats waar jongeren volledig hun eigen ding kunnen doen. Politiek zou dat in essentie ook moeten doen: dingen mogelijk maken, niet onmogelijk maken.”

“Toch heb ik het gevoel er vroeger meer werd gecontesteerd in jeugdhuizen”, voegt hij daar als belangrijke kanttekening aan toe. “Vandaag zie ik de jeugd veel minder opkomen voor zich-zelf. Ze moeten meer durven eisen; geloven dat het morgen anders en beter kan.” Tom is daar nu al van overtuigd: “Ik zie dat er onder-huids heel veel leeft bij de jongeren. We zitten in een transitieperiode. De diversiteit in de sector is enorm en ik zie bepaalde mensen heel straffe dingen doen, van wie we later ongetwijfeld nog zullen horen.”

Carte blancheHet beste bewijs daarvan zit naast de beide heren aan tafel. Thomas en Naomi, twee team-leden achter het jubileumboek, komen er hun zegje doen over het creatieproces. Een team van jonge fotografen, schrijvers en illustratoren gaf bijna een jaar lang het beste van zichzelf om de essentie van jeugdhuizen in 160 pagina's samen te vatten. En daarvoor kregen ze carte blanche van Formaat.Het is een aanpak die de organisatie naar de toekomst nog harder wil uitspelen. “De sector staat bol van diversiteit. We moeten die herken-nen en verder professionaliseren. Er komt heel wat van onder uit en laat ons er met Formaat dan zijn om daarin – samen met de overheid – een kritische beleidspartner te zijn.”Een idee waar ook Smet volledig achter staat: “Ik denk dat de verhouding nu goed zit. De over-heid moet zo weinig mogelijk regeltjes opleg-gen en de jongeren zelf dingen laten verwe-zenlijken. Laten we er voor zorgen dat we het enthousiasme van vrijwilligers niet dood pro-fessionaliseren. Wij scheppen het professionele kader, waarin jongeren zelf hun initiatieven kunnen realiseren.”

“WIJ SCHEPPEN HET PROFESSIONELE KADER,

WAARIN JONGEREN ZELF INITIATIEVEN

REALISEREN”

“MET FORMAAT LEVEREN WE EEN GOEDE VOEDINGSBODEM OM TE GROEIEN” (TOM WILLOX,

DIRECTEUR VAN FORMAAT)

“JONGEREN MOETEN MEER DURVEN EISEN;

GELOVEN DAT HET MORGEN ANDERS EN BETER KAN.” (PASCAL SMET, MINISTER

VAN JEUGD)

18

Hanne Volkaerts (19, foto 2de links) van Den Eglantier in Sint-Niklaas was vliegende reporter op het Don’t Hype Festival. Samen met haar team van Radar Medialab, fotografen van het project Vers/verse en de repor-ters van Formaat Magazine, liep zich de benen uit het lijf. Haar mis-sie? Bezoekers, vrijwilligers, mede-werkers en artiesten rake vragen stellen. Haar drijfveer? Nieuwsgie-righeid.

Tekst: Thomas Abelshausen • Foto: Lena Verstraete

“In Den Eglantier werk ik mee aan Radar Medi-alab. We interviewen artiesten en muzikanten en schrijven ook recensies over theater, con-certen, films, festivals – en over activiteiten van ons jeugdhuis, natuurlijk. Het Don’t Hype Festival wilden we voor geen geld ter wereld missen. Ik had al veel affiches gezien en het leek me een uitdaging om de verslaggeving mee te verzorgen. Na een vergadering met Formaat, kregen we heel wat leuke ideeën. De avond zelf was overweldigend. Het was de eerste keer dat we opdrachten kregen en in een redactieruim-te samenwerkten met andere fotografen en schrijvers. Daar waren goede afspraken voor nodig. Voor elk artikel was een bepaald aantal tekens voorzien – inclusief spaties. De deadlines

waren scherp, het moest snel gaan. Iedereen van het team is nu heel benieuwd naar het eind-resultaat.”

“Als ik later in de journalistiek terecht kom, ga ik op dezelfde manier moeten werken. Onder tijdsdruk en binnen een afgebakend kader. Dus ja, dit was een boeiende en leerrijke ervaring. Wat ik wil worden, weet ik nog niet. Wetstraat-watcher, misschien? Of sportjournalist? We zien wel. Ik schrijf graag en ik ben van nature heel nieuwsgierig. Die nieuwsgierigheid pro-beer ik op een positieve manier gebruiken. Ik wil eerst voor mezelf de essentie vatten, om die dan op een begrijpelijke manier door te kunnen geven aan anderen.”

Ook een pen vol schrijfgoesting?

Laat van je horen.

redactie@formaat.be

en nu jij!

19

Ze hebben op 10 Days Off gestaan. Ze draaien binnenkort op de Humo’s Pop Poll. En dankzij een dj-wedstrijd ston-den ze op Don’t Hype. Pim Thomas (21) en Malko Van den Borre (23), beter ge-kend als Borealis, ruilden hun visbokaal in voor het podium van de Vooruit.Tekst: Joyce Janssens • Foto: Jonas Wallecan

“We hebben het optreden op Don’t Hype te danken aan de website vi.be. Eerst werd onze mixtape gese-lecteerd. Nadien moesten live spelen tegen andere dj’s en uiteindelijk werden we er uitgepikt als win-naars. De laatste ronde van de Don’t Hype-wedstrijd was best stresserend. Iedereen was bang om kleine fouten te maken, want daarop werd je beoordeeld. We probeerden het ons niet te veel aan te trekken. We hebben ons gewoon geamuseerd.”

“Het is niet de eerste keer dat we in contact komen met jeugdhuizen. Wanneer lokale jeugdhuizen ons vragen om te draaien, gaan we daar zo vaak mogelijk op in. Dat levert ons fijne anekdotes op. Zo waren we eens aan het draaien in een jeugdhuis toen er opeens een meisje het podium opklom. Ze was behoorlijk beschonken en had geen gêne. Ze begon vlijtig aan mijn knoppen te draaien. Daardoor ging de mix al-lerlei rare kanten op, maar de mensen vonden het leuk en dat meisje blijkbaar ook. Ik heb haar dan maar even laten doen: grappig!”

“Na Don’t Hype hebben we nog heel wat andere plan-nen. Het beste moet nog komen. We dromen weg wanneer we denken aan ons optreden in Parijs. Daar kijken we echt naar uit. We hebben al vele leuke momenten gehad, maar op dit moment springt er nog niks uit. We zijn erg benieuwd wat Borealis ons gaat brengen.”

Wil je het interview volledig beluisteren? www.radarmedialab.be

20

INGA ZET HAAR

BESTE BEENTJE

VOOR

“HEDENDAAGSE DANS IS OOK VOOR

JONGEREN ERG TOEGANKELIJK”

Een opleiding aan P.A.R.T.S. (Perfor-ming Arts Research and Training Studios), de gerenommeerde dans-school van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker, bracht de IJsland-se Inga Huld Hákonardóttir (21) drie jaar geleden naar België.Tekst: Sofie Mercier – Foto: Sanne Govaert

“Het is een privilege om aan P.A.R.T.S. te stu-deren. De docenten zijn fantastisch, we beslis-sen zelf of we een les al dan niet bijwonen en we krijgen de mogelijkheid om op te treden. We presenteren ons werk onder de noemer P.A.R.T.S. en dat helpt ons vooruit. Ook voor dit festival ging het zo: iemand kwam een P.A.R.T.S.-voorstelling bekijken, zag mijn solo en vond dat het hier zou passen.”

“Jeugdhuizen worden vaak geassocieerd met muziek. Nochtans past hedendaagse dans ook in dat plaatje. Dans wordt steeds zichtbaar-der en is ook voor jongeren best toegankelijk. Deze voorstelling (Do humans dream of android sleep?) in het bijzonder, omdat er een duidelijke verwijzing is naar de popcultuur. Jongeren kun-nen zich daarmee identificeren. Het gaat over het natuurlijke tegenover het artificiële. Ik denk bijvoorbeeld aan de hele discussie over Face-book en of we niet beter weer gewoon op café zouden gaan.”

“Hoe het was om in IJsland op te groeien? Fan-tastisch! Kinderen krijgen er veel vrijheid om-dat ze in een veilige omgeving leven. Hier zou ik mijn kinderen niet zomaar op straat laten spelen. Toch woon ik graag in België. Ik heb veel vrienden, de dansscène is erg uitgebreid en er zijn heel wat fijne invloeden en inspira-tiebronnen.”

21

Tekst: Sofie Mercier • Foto: Jonas Wallecan

Het was een weloverwogen beslis-sing, de plaat van ’t Hof van Com-merce die enkele maanden geleden uitkwam. Na twee jaar wikken en wegen, gingen Flip Kowlier (36) en ‘zin moaten’ er toch weer voor. Het vorige album dateert van zeven jaar geleden en dus moest ‘Stunt-man’ een relevante plaat worden. “Er zijn zoveel jonge gasten met hip-hop bezig en ze zijn nog straf ook. Wij hebben iets moois opgebouwd, maar als je daar een vervolg wil aan breien, moet het meteen goed zijn”, zegt Kowlier.

Groeien en volwassen worden

Zijn jullie tevreden over het resultaat?Flip: “Wij hebben zelf het gevoel dat we ge-slaagd zijn in ons opzet. Nu moeten we dat ook nog verkocht krijgen. De reacties waren erg positief. Toch is het best spannend. Het is lang geleden dat we een plaat hebben uitgebracht en we wilden geen afbreuk doen aan wat we in het verleden gemaakt hebben. Twee jaar hebben we erover nagedacht, de goesting was groot.”

De activiteiten van ’t Hof van Commerce heb-ben enige tijd op pauze gestaan. Zijn jullie ver-anderd? Flip: “We gaan op een andere manier om met elkaar. Er is meer ruimte voor communicatie. We zijn alle drie volwassener geworden en we staan open voor elkaars ideeën. Muzikaal zijn we zeker gegroeid, inhoudelijk niet echt: het is nog altijd een beetje ‘kort-door-de-bocht-stoef’. Niet altijd even correct, maar zo is ‘t Hof ook wel. We denken daar niet bewust over na. Wij zijn geen band die ineens de serieuze po-litieke onderwerpen gaat aansnijden. Dat zou raar zijn.”

Spreken jullie nog steeds de jonge garde aan of zijn jullie fans mee gegroeid?Flip: “Op onze concerten zie ik veel jong volk en dat is soms wel raar. Toen ik met muziek begon, was ik een jaar of vijftien. Dan speelde ik voor een publiek dat even oud of ouder was dan ik. Als er een knap meisje van zeventien in het pu-bliek stond, was dat fantastisch. Als er nu een knap meisje van zeventien in het publiek staat, zegt mij dat niets meer. De optredens zijn daar-om niet minder leuk, we zijn gewoon niet meer op zoek naar de vrouw van ons leven. Dat wil niet zeggen dat ik mijn hart er niet meer aan geef. Integendeel, ik besef nu meer dan vroeger hoe-veel geluk we hebben dat we dit mogen doen.”

De koning van ’t JOC

Treed je graag op voor een jeugdhuispubliek?Flip: “We komen zelf uit de jeugdhuisscène, dus we voelen wel enige verbondenheid met het publiek. Serge en ik deden vroeger niks liever

dan in jeugdhuizen zitten en naar de fuiven en de optredens gaan. Zo is het ook allemaal be-gonnen voor ons.”

Heeft het jeugdhuis de muziek gestimuleerd of was het andersom? Flip: “Er was een rockconcours waar we graag aan wilden meedoen. Ik had drempelvrees. Ik was zelfs nog nooit op café geweest. Toch heb-ben we deelgenomen aan die wedstrijd en dan zijn we daar blijven plakken. Alles was leuk en goed, daar in dat jeugdhuis. De muziek die we er hoorden, heeft ons ook gevormd. In het be-gin hebben we vaak opgetreden in de 15 tot 20 km rond Izegem. Dat was genoeg. Jeugdhuizen, maar ook kleine cafés, zijn een opstap naar grotere podia. Ik zou niet graag het genie zijn dat ontdekt wordt en meteen op Werchter moet spelen. Dan ga je toch op je bek. Het is fijner als je traag kan groeien.”

Kom je er nu soms nog?Flip: “Dat bewuste jeugdhuis in Izegem bestaat

INTERVIEW

“‘T JOC WAS ECHT VAN ONS. OP EEN BEPAALD MOMENT VOELDE IK ME DE KONING VAN HET SPEL”

“IK BESEF NU MEER DAN VROEGER HOEVEEL GELUK

WE HEBBEN DAT WE DIT MOGEN DOEN”

22

’t Hof van Commerce – StuntmanStuntman is het vijfde album van ’t Hof van Commerce en verscheen begin 2012.

“IK ZOU NIET GRAAG HET GENIE ZIJN DAT METEEN

OP WERCHTER MOET SPELEN”

nog steeds, maar ik kom er niet meer. Dat was ook het toffe eraan: ‘t JOC was echt van ons. Op een bepaald moment voelde ik me de koning van het spel. We kozen zelf de muziek en we stonden achter de bar. Nu is ’t JOC van een an-dere generatie.”

De goede jonge tijd

Je bent muzikant, maar denk je dat een jeugd-huis ook mogelijkheden biedt voor andere kunstdisciplines? Flip: “Gebeurt dat nog niet? In ons jeugdhuis was dat zeker al het geval: er werden films ge-toond, maar er was ook ruimte voor beeldende kunst en straattheater. Ik denk dat jonge men-sen daar vatbaar voor zijn, zelfs voor experi-mentele dingen. Als je naar een jeugdhuis gaat, ben je sowieso al op zoek naar iets anders dan de plaatselijke Boccaccio.”

Hebben jullie ondertussen alweer nieuwe wilde plannen?Flip: “We werken momenteel aan een EP. Dat wordt een soort hobbyproject, een ego-project zelfs. We gaan met verschillende andere bands samenwerken. Bands die redelijk ver afstaan van wat wij doen. We zijn niet zeker of het zal aanslaan, en toch gaan we het doen.”

23

IN BEELD

De bende van De Doze (Veurne),

helemaal klaar voor 50 uur jeugdhuis.

De Noordpool, een van de stops

tijdens Den Antwerp Express, daagt

bezoekers hun eigen Don’t Hype

affiche te maken. In your face.

Een pluim voor alle jeugdhuizen

en hun vrijwilligers en bezoekers.

320 jeugdhuizen deden mee

met de allereerste Dag van de

Jeugdhuizen. Meer dan 40.000

mensen bezochten die avond een

jeugdhuis. You made it happen!

Verschillende teams van Formaat bezochten op 16 november samen 127 jeugdhuizen.

De Berg (Halen) werd voor een avond een berghut met Lederhosen, Heidi und Anton.

De Paravang (Middelkerke) feest de klok rond alvorens op de partybus te stappen richting Don’t Hype Festival.

24

“Den Trap, da’s hier van ons”, luidt het enthousiast.

Dansen, dansen, pintjes drinken, 't is vrijdag!

Jakkedoe (Desselgem)

keerde 50 jaar terug in de

tijd en vierde hippiestijl.

Ambiance in ’t Slot (Wortel) met het optreden van In-Kata. Zanger Wannes zet na het optreden zijn keel nog even open voor de foto. 25

Op 16 november trokken vijf teams langs de jeugdhuizen op zoek naar bijzondere jeugdhuisobjecten. Ze kwamen terug met een snowboard, een barbecue, bierbakbrok-stukken, een gigantisch tv-scherm en vijf stickers.

Mmv: Heidi Haesevoets, Brecht Theunis, Gerd Vanmeenen, Albane Vangheluwe, Finn Van Dinter, Lander Piccart , Joke Hüwels, Katrien Van den Broeck, Tim Bryon

De Doze, VeurneHet object: een versleten drumstickHet verhaal: Bestuurder Benny kreeg de drumstick van de band die optrad tij-dens het eerste concert dat hij organiseerde in De Doze. Zowel Benny als de drumstick zijn sindsdien een vast onderdeel van het jeugdhuis.

Ifigineia, MerchtemHet object: een kasseiHet verhaal: Deze kassei

werd door de straightedger

van Ifi ontvreemd. En niet zomaar

ontvreemd. Neen, de straightedger in kwestie

was die avond nogal van zijn melk door de

twee glazen wijn die hij normaal gezien nooit

zou mogen hebben gedronken.

Exixion, WetterenHet object: groene zak met het oude

logo van het jeugdhuisHet verhaal: De zak is in

ieder werelddeel geweest.

Vrijwilligers namen hem mee op reis en maakten daar foto’s van.

Alfa, BrakelHet object: Fanta in een flesje Coca-Cola

Het verhaal: Productiefout of collectors item? De

Alfamannen en -vrouwen bewaren het flesje al

een hele tijd in de frigo voor een spe-

ciale gelegenheid. En bestaat er

een betere speciale gelegenheid

dan de verjaardag van de jeugd-

huizen?

De Sfinx, HalenHet object: lanyards van de rocknacht Het verhaal: Al sinds 1990 organiseert Sfinx jaarlijks een rocknacht. Aan de muur in het jeugdhuis hangen de affiches van de voor-bije 22 edities. De muur meegeven, is geen optie, dan maar wat lanyards.

Wollewei, TurnhoutHet object: doos met bier-glazen en enkele stickers van het jeugdhuisHet verhaal: Onlangs schakelde het jeugdhuis over naar een ander biermerk en ook het logo werd vernieuwd. Een beetje nostalgie dus.

‘t Onkrooid, ArendonkHet object: een gepimpte en

zelfgemaakte paspopHet verhaal: De paspop is de vaste

achtergrondzangeres bij optredens. Ze

zal gemist worden … De vrienden van

‘t Onkrooid kunnen hun pop altijd gaan

knuffelen in De Sjepap.

De Sjepap, WeeldeHet object: een oud beeldscherm

Het verhaal: Deze - ondertussen

prehistorische - bak deed vroeger

dienst als muziekcomputer. Funky.

Zigzag, MerksplasHet object: een reiskoffer vol platenhoezenHet verhaal: Een Amerikaanse dj vergat zijn reiskoffer in het jeugdhuis. Mysterieus.

De Jeppe, EppegemHet object: een straatnaambordHet verhaal: Het straatnaam-bord is een overblijfsel van de vorige locatie alwaar het bord een prominente plaats innam. De Jeppe geeft het ons met veel trots mee.

Tongeluk, GanshorenHet object: een petHet verhaal: In de catacomben

van het jeugdhuis vinden de

vrijwilligers een achtergebleven

kledingsstuk. Deze pet is van nie-

mand minder dan Jack Parrow. Die

zou hij vermeend hebben achtergelaten

na zijn doortocht in het jeugdhuis.

De Paravang, MiddelkerkeHet object: een zwarte bokshand-

schoen Het verhaal: In de Paravang wordt

regelmatig gebokst, gelukkig tegen

een boksbal. Volgens de jeugdhuis-

legende – te interpreteren met bakken

zout – signeerde de levende legende Firmin

Kretz deze handschoen tijdens een bezoek

aan het jeugdhuis.

Shibam, SnaaskerkeHet object: de legendarische ‘10-jaar Shibam Bierpot’ inclusief blikje Cara pilsHet verhaal: De bierpot werd gemaakt ter ere van 10 jaar Shibam, ondertussen is dat 23 jaar geleden. Een stuk antiek dus. Het blikje Cara pils is een knipoog naar het slechte bier in ’t Scharnier, de volgende stop van de ruiltocht.

’t Leerke, HalenHet object: de bierpotHet verhaal: Op de locatie van het jeugdhuis was vroeger een ontmoetingsruimte voor een paar bejaarde mannen. De boer (die het pand verhuurt) en zijn maten dronken er samen pinten uit deze bierpot.

De Berg, HalenHet object: een lullige asbak

in de vorm van een penisHet verhaal: Sinds het rookverbod stond de

asbak ergens onder het stof. Tijdens een

workshop kaarsen maken, vulden de vrijwil-

ligers hem met kaarsvet en graveerden er de

naam in van het jeugdhuis.

Allewin, MoorselHet object: ijsemmerHet verhaal: Allewin is net open. Het kersverse jeugd huis begint nog maar net geschiede-nis te schrijven, dus deze ijs emmer heeft voorlopig geen verhaal. Maar wat niet is, kan nog komen.

26

De Ressort, GeraardsbergenHet object: een Muurken (lokaal bier), een roze penis, een pet en een Roekoe t-shirtHet verhaal: De Ressorieten zijn gul, zoveel is zeker. Vooral de roze penis en de Roekoe t-shirt vragen om wat extra uitleg. Ooit was er blijkbaar een podiumverantwoordelijke met goed gereedschap. De cocktail ‘Stallion’ kreeg zijn naam. En die t-shirts? Een uit de hand gelo-pen verslaving aan een online duivenmelkers-spel. In het jeugdhuis kan alles, toch?

Snuffel, GrembergenHet object: een fiets, een

après-skilat en een fles cava

Het verhaal: Misschien is dit eentje

om zelf een verhaal bij te verzinnen?

Zenith, DendermondeHet object: een telefooncentrale voor 5 telefoonlijnenHet verhaal: Een prehistorisch ding van voor het gsm-tijdperk. Afscheid gaat dan ook gepaard met hartzeer.

YOKA, SchellebelleHet object: een draagbare televisie

Het verhaal: YOKA verzamelde de

voorbije jaren al vijf televisies. Blijk-

baar denken sommige mensen dat

het jeugdhuis een containerpark is.

Korridor, BeerseHet object: een zwembad, een

vlieger en een chillstoelHet verhaal: Overblijfselen van

een heerlijke, zomerse beachparty. Een

pakket vol goede herinneringen dat de

vrijwilligers van Korridor graag door-

geven aan hun collega’s van De Nok.

De Nok, VosselaarHet object: een gourmet toestel en een kruimeldiefHet verhaal: Geen idee hoe deze spullen in het jeugd-huis verzeild zijn geraakt …

‘t Jop, Sint-Job-in-’t-GoorHet object: een barbecueHet verhaal: Deze barbecue hangt niet alleen vol vet, er kleven ook heel wat herinneringen aan.

Papillon, MeldertHet object: NemoHet verhaal: Nemo dook

jaren geleden plots op in

het jeugdhuis. Sindsdien is hij

erelid van de Papillon. Lichtjes

gepimpt zoekt hij nu andere wateren

op. Wel met de belofte dat de bende van

Papillon te allen tijde bezoekrecht heeft.

Smurf, Schaffen-DiestHet object: het persoonlijke Smurf t-shirt van bestuurslid Daniel Het verhaal: Daniel trekt niet alleen het jeugdhuis. Hij trekt ook graag zijn t-shirt uit. Hopelijk heeft hij zich goed gewassen vanochtend.

Tessloo, TessenderloHet object: stickersHet verhaal: Tessloo verhuisde

onlangs naar een nieuwe locatie.

Na zo’n verhuis is het moeilijk alles

terug te vinden … Buiten deze stickers

konden de vrijwilligers dan ook niet veel

meegeven.

Twidrio, Sint-Pieters-LeeuwHet object: Twidrio pretpakket bestaande uit een fles cava, een fles pastis, een kar-ton sangria en een doos sleutel hangersHet verhaal: Alle jarigen krijgen in Twidrio een gratis fles cava. Zo ook alle jeugdhuizen in Vlaanderen, en in concreto Formaat. Om de pet van Jack Parrow te evenaren krijgen we er nog wat extraatjes bij.

6JK’s, DilbeekHet object: een bus afwasmiddel,

een karton eieren en een kommetje

wafeltjesHet verhaal: De 6 Dilbeekse jeugd-

huizen vieren vanavond niet in hun

eigen kot. Dat maakt het zoeken naar

een item niet makkelijk. Een heel eerlijke ruil is

het niet, maar een gegeven paard kijken we niet

in de mond.

’t Bronneken, AsseHet object: bierbakbrokstukHet verhaal: Dit relikwie is het resultaat van een avondje anger management. Agressie ventileren, dat doen ze in ’t Bronneken door bier-bakken tegen de muur te gooien. Geen volle bakken, gelukkig. Een van de brokstukken krijgen we mee, gevuld – voor zover dat nog ging – met Duvels.

’t Scharnier, OudenburgHet object: een roze bowlingbal

Het verhaal: Na een sessie bowlen in

Brugge wandelde een van de vrijwilli-

gers – zonder problemen - buiten met zijn

bowlingschoenen en deze bal. Ondertussen

is de bal een deel van het meubilair in ’t

Scharnier. Wist je trouwens dat je met een

bowlingbal ook kan dribbelen?

’t Sjarelkot, BredeneHet object: gigantisch, oud beeldschermHet verhaal: De vrijwilligers van ’t Sjarelkot hebben weinig aan dit beeldscherm en zijn blij dat ze het kunnen weggeven.

De Broedkasse, De HaanHet object: snowboard (zonder

bindingen)Het verhaal: Het snowboard ligt al

jaren in het jeugdhuis. De laatste jaren

gebruiken de jongeren van de Broed-

kasse het board om tijdens de winter van

de (sporadisch) besneeuwde duintoppen

te droppen.

27

Een mistige dag, die 17de november. Maar de partygan-gers die naar het Don’t Hype Festival trekken, laten het niet aan hun hart komen. De leden van jeugdhuis De Paravang in Middelkerke kan het al helemaal gestolen worden. Zij zitten straks warm en droog in hun eerlijk gewonnen partybus. Ja, je hoort het goed: geen helse fietstocht waarbij het tot een gevecht komt met de ijzige tegenwind, geen genante afscheidszoenen van moeder-lief die je uit overbezorgdheid dan toch maar naar het feestje wou voeren. Dankzij De Lijn stappen de Paravan-gers voor de deuren van hun jeugdhuis op een bus die hen netjes dropt voor de ingang van de Vooruit in Gent.

Tekst & foto’s: Joyce Janssens

Vermoeid maar tevreden troepen ze samen voor de deuren van het jeugd-huis dat ze slechts enkele uren eerder achter zich dicht trokken. “Voor de Dag van de Jeugdhuizen bleef De Paravang twaalf uur lang open”, ver-telt Fem Sinnesael (20), een van de verantwoordelijken. “Om acht uur ’s avonds gingen de deuren open en pas om acht uur ’s ochtends vielen ze weer in het slot. De diehards werden verrast met een heus ontbijt.”

Van slaap is absoluut geen sprake. De Paravangers willen het Don’t Hype-feestje voor geen geld ter wereld missen, want zij hebben het ultieme vervoersmiddel. “Toen we zagen dat je een partybus kon winnen met een wedstrijd van De Lijn, was iedereen razend enthousiast”, herinnert Bram Opstaele (28), beroepskracht van De Paravang, zich. “Het enige wat we moesten doen, was een schiftingsvraag invullen.” En gewonnen hadden ze: “Toen we het verlossende telefoontje kregen, waren we supertrots. De max! We konden niet wachten om met de hele bende naar Gent te trekken.”

Niet zomaar een bus

De Paravangers staan te popelen om het partyvoertuig te betreden. De bus overtreft ieders verbeelding: het blijkt een soort zwarte limousine in busvorm te zijn. Vooraan, naast de chauffeur, staat een dj al stevig te mixen. De bus is uitgedost met verlichting die je ook terugvindt in dan-cings en zelfs de grond bestaat uit lichtgevende tegels. Iedereen eist zijn plaatsje op en het feest kan beginnen!

REPORTAGE

“WE KONDEN NIET WACHTEN OM MET DE HELE BENDE NAAR

GENT TE TREKKEN”

28

‘Zes pintjes!’ klinkt het al snel van achterin de bus. Twee sympathieke serveersters komen met de bestelde goedjes af. De dames hebben wat moeite om zich recht te houden tijdens de busrit. “Het is niet evident om de drankjes niet te laten vallen. Wanneer de bus begint te wiegen, moeten we ons ergens aan vasthouden, maar dat gaat natuurlijk niet met volle handen.” Eigenlijk hebben ze niks te vrezen: meer dan één prins op het witte paard staat klaar om hen op te vangen. Ze zouden het met veel ple-zier gedaan hebben, die Paravangers, maar uiteindelijk blijven de dames rechtstaan en de mannen op hun honger zitten. Noodgedwongen doen ze zich dan maar tegoed aan de verschillende partysnacks. De mierzoete chocoladerepen vallen in de smaak en door de zoute chips krijgen ze na-tuurlijk alleen maar meer dorst.

Er wordt naar hartenlust gedronken, gegeten en gelachen. Toch duurt het even vooraleer iemand zich op de dansvloer waagt. “Straks gaan we dan-sen. Eerst een beetje drinken en dan komen we wel los”, belooft Anthony Moerkerke (20). Op de tonen van het nummer Gangnamstyle van Psy be-ginnen de feestvarkens dan toch eindelijk met hun heupen te draaien.

Mooie jongens en mooie muziek

Als ik even pols naar de verwachtingen van het Don’t Hype Festival krijg ik standaard antwoorden: feesten, drinken, muziek en plezier. “Ik hoop dat er mooie jongens zijn”, gniffelt Rowie David (18). Ook mooie jongen Flip Kowlier staat op de verlanglijst. ‘‘T HOF VAN COMMERCE, die wil ik zien”, roept Fem uit. Niet enkel de oude rotten van ’t Hof Van Commerce blijken gegeerd. Er is ook plaats voor ruige nieuwkomers zoals Raketkanon. “Je gaat niet voor de drank maar voor de bands. Nieuwe muziek leren ken-nen: dat is waar een festival om draait.”

De eindhalte

De Paravangers hebben hun verwachtingen nog maar net uitgesproken of er begint alweer een nieuw hoofdstuk in hun Don’t Hype-verhaal. De bus parkeert zich namelijk in de Sint-Pietersnieuwstraat, vlakbij de ingang van Vooruit. Als een zwerm vogels haasten de Paravangers zich naar de infobalie waar hun gratis tickets klaarliggen. Ze gunnen hun blitse partybus nog een laatste blik, maar eigenlijk zijn hun ogen al gericht op het echte feest. Een uitdrukking zegt dat de reis belangrijker is dan de bestemming, maar daar trekt de bende zich niets van aan. De heenrit zal hen dan wel een unieke herinnering opleveren aan het Don’t Hype-gebeuren, vooral het feest zelf staat in hun geheugen gegrift. Toch tot en met dat voorlaatste pintje.

“TOEN WE HET VERLOSSENDE TELEFOONTJE KREGEN,

WAREN WE SUPERTROTS”

“NIEUWE MUZIEK LEREN KENNEN: DAT IS WAAR EEN FESTIVAL

OM DRAAIT”

29

Nieuwe jeugdhuizen openen op Dag van de JeugdhuizenJeugdhuizen bestaan 50 jaar en zijn meer dan ooit springlevend. Dat tonen ook Allewin (Moorsel) en De Gloria (Hechtelt). Deze jeugdhuizen vierden op 16 no-vember niet alleen een verjaardag, maar ook hun eigen geboorte. Op de Dag van de Jeugdhuizen zetten zij voor de eerste keer hun deuren wagenwijd open.

ALLEWIN klopt de nagel op de kopAllewin moet zowat het kleinste jeugdhuis van Vlaanderen zijn. Toch is het overduidelijk een echt jeugdhuis. Daar wijzen de houten blok voor nagel klop en de oude frigo’s met stickers van VFJ (de voorganger van Formaat) op. Ze erfden spullen van hun voorganger Alewin (met één l). Het jeugd-huis is ondergebracht in een beschermd monument en is ingeplant tussen enkele serviceflats. Geen evidente locatie, dat zegt ook de schepen van Jeugd in zijn openingstoespraak, maar het is alleszins een stap vooruit op een plek waar al enkele jaren geen jeugdhuis meer was.

Ruimte voor jongerenKenneth (21) richtte het jeugdhuis mee op. “Er was weinig tot niets te doen voor jongeren hier in Moorsel. Het is ondertussen tien jaar geleden dat onze voorganger Alewin de deu-ren sloot. Tijd voor een nieuw jeugdhuis dus. De gemeente is bovendien heel wat aan het ver-anderen in Moorsel. Het ideale moment om ook ruimte op te eisen voor jeugd.”

“OP HET MOMENT VAN DE OPENING HADDEN WE DE SLEUTEL VAN HET JEUGDHUIS NOG

MAAR ZES DAGEN” ALLEWIN

Tussen pot en pintNet als alle goeie ideeën ontstond ook het idee voor een nieuw jeugdhuis tussen pot en pint. Tijdens een gezellige caféavond praatte Kenneth met wat vrienden over Moorsel en over het ontbreken van een jeugdhuis in de gemeente. “Zelfs de cafébaas was enthousiast, hoewel onze komst ei-genlijk een beetje concurrentie is voor hem. Kort daarna zijn we naar de jeugddienst gestapt en namen contact op met Formaat om ons te helpen bij de opstart van Allewin.”

Dag en nacht gewerktDe crew van Allewin heeft hard gewerkt om te kunnen openen op de Dag van de Jeugdhuizen. “Op het moment van de opening hadden we de sleu-tel van onze plek nog maar zes dagen. We hebben die zes dagen dan ook dag en nacht gewerkt om op 16 november de deuren te openen.” Een start op dé feestdag van de jeugdhuizen, dat kan alleen maar goed gaan.

Hoera in DE GLORIAEr hangt een opgewonden sfeer in De Gloria. De keet zit vol met jong volk dat blij is dat er in Hechtel eindelijk een plek is voor hen. En ook heel wat politici laten hun hoofd zien op dit officiële openingsmoment. Voorzitter Joris (22) zet de avond in gang met een enthousiaste openingsspeech. En dan neemt Sinterklaas het van hem over. Het is immers ook bijna zijn verjaardag. Het jeugdhuis krijgt de zegen van deze goedheilig man. Hoera, hoera, in De Gloria.

Eindelijk weer een jeugdhuisJoris (22) is blij dat er eindelijk weer een jeugdhuis is in zijn gemeente. “Als tiener ging ik naar De Zonk. In 2008 sloot dat jeugdhuis, omdat er geen opvolging was. De schepen van Jeugd zocht mensen die zich wilden engageren om het jeugdhuis opnieuw te openen en dat zag ik wel zitten. En vandaag is het zover … na heel wat opknappen en papierwerk.”

“DE OPENING OP DE DAG VAN DE JEUGDHUIZEN ZORGT VOOR HEEL WAT

AANDACHT IN DE REGIONALE PERS” DE GLORIA

Stevige opknapbeurtSamen met wat vrienden richtte Joris een vzw op. Ze kregen van de gemeente het gebouw toegewezen waar ook het vorige jeugdhuis ge-vestigd was. “We hebben veel tijd en energie gestoken in het inrichten van de ruimte. Het gebouw stond al vier jaar leeg en was dus toe aan een stevige opknapbeurt. Gelukkig kre-gen we wat hulp van de gemeente.”

Media-aandacht“De Gloria wil een plaats zijn die voor zo-

veel mogelijk jongeren in Hechtel-Eksel aantrekkelijk is. Doordat we openen op de Dag van de Jeugdhuizen, krijgen we heel wat aandacht in de regionale pers. Zo kwam Het Belang van Limburg langs en ook TV Limburg had aandacht voor onze nieuwe plek. De jongeren in de buurt zullen dus zeker geweten hebben dat er vanaf nu een jeugdhuis is in hun buurt.”

De geboorte van Allewin werd smakelijk

gevierd met een echte verjaardagstaart.

Hiep, hiep, hoera voor De Gloria.

Tekst: Stef Moens, Mieke Smolders

30

Chokri Mahassine is dé man achter het muziekfestival Pukkelpop. Als jonge gast was de festivalgoeroe actief in het jeugdhuis van Kwaadmechelen (Limburg). Tij-dens de Dag van de Jeugdhuizen werd hij even terug ‘die jonge gast’ en draaide plaatjes in Plug-In, het jeugdhuis in Leopoldsburg. Dat jeugdhuizen belangrijk zijn, daar is Chokri rotsvast van overtuigd.Tekst: Yves Domanski – Foto: Kitty Pics

“Het is belangrijk dat jongeren een ontmoetingsplek hebben dichtbij huis, in hun gemeente of in een van de omliggende gemeentes. Een plek waar ze met hun fiets of zelfs te voet naartoe kunnen. In Limburg zijn er zestig jeugdhuizen: ik vind dat een ongelooflijke rijkdom. In een jeugdhuis zijn jongeren hun eigen baas. Er wordt samen gedroomd en gecreëerd. Jonge mensen delen hun ervaringen en leren van elkaar. Ze kunnen er zichzelf zijn, zonder dat ze met een vergrootglas bekeken worden. Bovendien is zo’n jeugdhuis een goede voorbereiding op de volwassenheid: jongeren leren er spreken en luisteren, overleggen en compromissen sluiten. Als Vlaams parlementslid vind ik het belangrijk dat de politiek het bestaans-recht van jeugdhuizen garandeert. Jongeren hebben recht op ruimtes, op muren in het dorp. We moeten er ook voor zorgen dat jongeren niet ver-zuipen in allerlei administratieve taken. De politiek ontwikkelt aan de lo-pende band instanties die het verenigingsleven steeds moeilijker maken. We mogen jongeren de goesting niet ontnemen. Uiteraard hebben jonge mensen zelf ook een rol in het waarborgen van het bestaansrecht van jeugdhuizen. De dynamiek, die moet van hen komen. En daar kan je heel wat mee bereiken. Weet je, Pukkelpop is ooit begonnen als een kleine ac-tiviteit. Dat evolueerde naar een concertje en is ondertussen uitgegroeid tot een van de grootste festivals. Vroeger ontstonden zowat alle festivals binnen de context van een jeugdhuis. Vandaag is dat haast onmogelijk. Het is allemaal te ingewikkeld geworden. Maar de fundamenten van mu-ziekbeleving liggen nog altijd in het jeugdhuis. Samen muziek beluisteren, een eerste concert meepikken, zelf een bandje oprichten … Dat moeten we blijven koesteren.”

“DE FUNDAMENTEN VAN MUZIEKBELEVING LIGGEN

IN HET JEUGDHUIS”

31

Tekst: Guy Junior Stevens • Foto’s: Matthias Engels, Jonas Wallecan & Kelly Van den Saffele

WAXDOLLS “IN JEUGDHUIZEN HEBBEN WE

ONZE STIEL GELEERD”

Het loeiharde dancegeweld van Waxdolls pakt op het Don’t Hype Festival de Balzaal van de Vooruit helemaal in. “We hebben veel te danken aan jeugdhuizen: daar hebben we de stiel geleerd.”

“We hebben zeker een band met jeugdhuizen”, zegt Lieven Dermul van Waxdolls. “Ik kom zelf niet uit een jeugdhuis, maar het is deels door jeugdhuizen dat wij en veel andere bands erin slagen om hogerop te ge-raken. Het eerste jaar dat we echt aan het optreden waren, heb ik alle e-mailadressen van jeugdhuizen in Vlaanderen opgezocht en iedereen ge-e-maild. Zo is de bal aan het rollen gegaan.” Lieven vindt het een hele eer om op het Don’t Hype Festival op te treden. “Er zijn heel veel bands die hier zouden kunnen staan, maar er is voor ons gekozen en dat is echt tof.”Lieven, Wim en Gloria van Waxdolls hebben al heel vaak in het buitenland gespeeld, maar ze blijven met plezier terugblikken op optredens in jeugd-huizen. “Het is zeker niet evident om in een jeugdhuis op te treden”, zegt Lieven. “Maar je leert er heel veel, zowel op technisch als muzikaal vlak. Vroeger kwamen we wel eens in een situatie terecht dat er amper tien man aanwezig was en dat is moeilijk. Op Pukkelpop of Dour, waar heel veel volk is, is het veel gemakkelijker om sfeer te maken. In een jeugdhuis voel je je bekeken. Ze staan soms echt op een halve meter van jou, wat bedreigend kan overkomen. Je leert er wel je plan trekken.”De vreemdste jeugdhuiservaring van Waxdolls speelde zich af in jeugd-huis Flodder in Langemark. “Ze vroegen ons om op te treden om 11 uur ‘s ochtends voor een aperitiefconcert”, zegt Dermul. “We gingen er vol twij-fels naartoe. Ze deden alle gordijnen en deuren dicht, hulden de ruimte in duisternis, begonnen massaal pinten te drinken en maakten er een fan-tastisch feest van. Nadien zat ze iedereen rustig te barbecueën.” “En onze technicus heet Tom Lezaire, die wou graag eens vermeld wor-den”, klinkt het als afsluiter.

De nieuwe cd van Waxdolls is op komst.

TIERKRATZ “ALS BEGINNENDE DJ IS EEN

JEUGDHUIS THE PLACE TO BE”

Michiel (22) en Maarten (23) van Tierkratz draaiden dit jaar op de mainstage van Tomorrowland en doen het-zelfde op het Don’t Hype Festival. “We zijn drie jaar ge-leden in het jeugdhuis samen beginnen draaien en zijn daar niet meer mee gestopt.”

Michiel en Maarten kennen elkaar al van bij de onthaalmoeder en brach-ten heel hun jeugd samen door. Nu draaien ze samen plaatjes en zit het duo regelmatig in ‘een soort jeugdhuis in Ertvelde.’ Daarboven hebben we onze studio en er repeteert ook een groepje.” De twee draaien regelma-tig in jeugdhuizen. “Als beginnende dj zijn dat de plaatsen waar je moet zijn”, beweren ze. “Daar zijn de chirofeestjes en er komen heel veel jon-geren samen. Elk jeugdhuis heeft zijn eigen stijl: niet iedereen houdt van house, maar er is altijd ambiance en iedereen bouwt graag een feestje. Bovendien is het tof dat je heel dicht bij je publiek staat, zo kan je perfect op hen inspelen.”Jeugdhuizen zijn waardevol, daar zijn de mannen van Tierkratz het over eens. “Het zijn belangrijke ontmoetingsplaatsen”, zeggen ze. “Ook de plaats waar je weekend begint. Wat doe je als het vrijdag is? Pinten drin-ken in het jeugdhuis natuurlijk.” Ook op muzikaal vlak zijn ze van groot belang, vinden Michiel en Maarten. “Je komt er met ontzettend veel mu-ziekgenres in contact en dat scherpt je interesse aan.”Maarten en Michiel zijn sinds drie jaar een muzikaal duo. “Ik maakte daar-voor al muziek”, zegt Maarten. “Maar drie jaar geleden is ons gemeen-schappelijk project gestart in een jeugdhuis.”De naam Tierkratz klinkt erg Duits en dat was ook de bedoeling. “We wilden een naam die niet bestaat, iets waarbij je op Google geen andere resultaten krijgt. ‘Tier’ betekent dier en ‘Kratz’ betekent geluid. Elk dier heeft zijn eigen geluid en wij hebben dat ook.”

De eerste EP van Tierkratz verschijnt in januari bij House Grand Cru

33

INTERNAL SUN “GEEF MIJ MAAR EEN JEUGDHUISPODIUM”

Internal Sun is een audiovisueel topduo. Andrew doet de muziek, zijn vriendin Nathalie verzorgt de beelden op het scherm achter hem. Hij leerde jeugdhuizen kennen door er muziek te gaan spelen, zij leerde de muziek ken-nen door ernaar te luisteren in jeugdhuizen.

Twee jaar geleden begon Andrew met Internal Sun. Na een half jaar kwam vj Natché, zoals zijn vriendin zich laat noemen, erbij. “Toen we elkaar leer-den kennen, wist zij niet dat ik met muziek bezig was”, zegt Andrew. “Maar ik was al een hele tijd bezig met beeld en dus besloten we samen iets te doen”, vult Nathalie aan.Internal Sun improviseert op het podium. “Ik heb zelf software geschreven om alles live te kunnen doen”, zegt Andrew. “Dan kan ik pas echt mijn eigen ding doen.”“Het is fantastisch dat Formaat ons gecontacteerd heeft voor dit fes-tival”, zegt Andrew. “Zeker omdat ik zelf ook veel naar jeugdhuizen ge-weest ben vroeger. Tegenwoordig zijn veel jeugdhuizen eigenlijk clubs of zelfs muziekcentra geworden. Daar is de gaafste en hipste muziek van het moment te horen. In Kafka en Scheld’Apen durven ze bijvoorbeeld echt jonge alternatieve groepjes te programmeren.” “Geen gemakkelijke keuze, wel een goeie”, bevestigt Nathalie. “Jonge gasten krijgen er de kans om te programmeren wat ze willen en zo heb je altijd hippe namen. Jongeren boeken groepen die een festivalorganisator over het hoofd ziet.”Nathalie is in de muziek terechtgekomen door naar jeugdhuizen te gaan. “Ik ging regelmatig naar optredens in jeugdhuizen en leerde zo heel wat groepen kennen.”Nathalie en Andrew treden liever op in jeugdhuizen dan op grote eve-nementen. “Geef mij maar een kleiner podium”, zegt Andrew overtuigd. “Dan kan ik veel beter inspelen op de vibe die er hangt en op de reacties van de mensen. In jeugdhuizen kan je na het optreden ook gewoon weer in de zaal gaan staan en dan hoor je meteen wat de mensen ervan vonden.”

Het nieuwe album van Internal Sun verschijnt in maart 2013 bij OohWee

LINE ME UP!“WE HEBBEN GEZOCHT

NAAR ARTIESTEN MET EEN IJZERSTERKE LIVE-REPUTATIE”

Pieter Quaghebeur was programmatiecoördinator van het Don’t Hype Festival. Samen met jonge pro-grammatoren zocht hij naar de ideale mix voor een avontuurlijk festival met veel jong talent en een blik op morgen.

Vijf zalen van Kunstencentrum Vooruit vullen met sterke acts, hoe begin je daaraan?Pieter: “Formaat deed eerst en vooral een beroep op jonge program-matoren uit de jeugdhuizen zelf. Vier keer zijn we met hen samen-ge komen om het ideale festivaltraject uit te stippelen en in de wan-delgangen werd veel gepraat over de line-up. Ook die informele momenten van terugkoppeling zijn hard nodig om op elk podium de juiste act te programmeren. Als programmator moet je jezelf op ver-schillende manieren laten beïnvloeden. Al die invloeden bepaalden de uiteindelijke programmatie. We hebben niet altijd voor de evidente weg gekozen. Af en toe waren de keuzes gewaagd, maar het eindre-sultaat was geslaagd.”

Hoe zijn jullie begonnen? Waren er criteria die jullie vooraf hadden opgesteld?Pieter: “We hebben gekozen voor een line-up vol jonge mensen. Dat is goed gelukt. Professionaliteit was het tweede criterium waar we echt op hebben ingezet. Professioneel werken alleen is echter niet genoeg. Wij hebben ook heel hard gezocht naar artiesten met een ijzersterke live-reputatie, naar muzikanten die de stemming in een ruimte perfect aanvoelen en vanop het podium die sfeer perfect kun-nen bespelen. De rode draad die alle acts samenbindt is de eigenzin-nige invalshoek die ze binnen hun genre of discipline hebben.”

Je spreekt over acts en artiesten en disciplines. Er stonden duide-lijk niet enkel bands op het podium. Was dat een uitdaging?Pieter: “We hebben inderdaad gekozen voor een multidisciplinaire aanpak. Dat was een enorme uitdaging. Naast bands stonden er ook heel wat dj’s op het programma. We hadden de ambitie om nog een stap verder te gaan. Het Don’t Hype Festival mocht geen muziekfes-tival zijn, het moest een multidisciplinair avontuurlijk festival zijn. Nu, enige bescheidenheid is op zijn plaats. We hebben dans gepro-grammeerd, comedy, er was een expo en met een fototentoonstelling brachten we ook beeldende kunst. Die bescheiden poging wierp zijn vruchten af. Ik ben dan ook een tevreden mens. Dankzij de inbreng van alle verschillende partners, de sterke performances van de ar-tiesten en een gezonde portie geluk, kunnen we terugkijken op een geslaagd festival.”

34

HUMORadio- en tv-programma’s van 12 tot 18 oktober 2012

9 oktober 2012 nr. 3762/41 BELGIË: € 2,80 NED.: € 3,15

SAMDE BRUYN

MET ANTWOORDEN!

PATRICKJANSSENS

BARTDE WEVER

RADIOROMEO OP TV

VS.

GRATIS REUZENPOSTER

HUM_4112_001_COV_COVER_TOE.indd 1

05/10/12 19:42

Met steun van de Vlaamse overheid Gedrukt op gerecycleerd papier

V.U.: Formaat vzw, De Wittestraat 2, 2600 Berchem / Tom Willox, Moerheide 9, 9220 Hamme

NU TE KOOP OP

WWW.FORMAAT.BE

13/15 EURO

(LEDEN/ANDEREN)*

*WINKELPRIJS:16,95 EURO