ენდოკრინოლოგია

1. ჰორმონი ეწოდება ნივთიერებას, რომელიც გამომუშავდება შინაგანი

სეკრეციის ჯირკვალში და უშუალოდ გადადის...

*ა) სისხლში

ბ) ოფლში

გ) თავზურგტვინის სითხეში

დ) შარდში

ე) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში

2. ქვემოჩამოთვლილთაგან რომელი არ არის ცილოვანი ჰორმონი...

ა) თირეოტროპინი

ბ) ფოლიტროპინი

გ) ლუტროპინი

დ) სომატოტროპინი

*ე) კორტიზოლი

3. ნეიროტრანსმიტერებს მიეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი ნივთიერება,

გარდა ერთისა:

ა) ნორადრენალინი

ბ) სეროტონინი

გ) მელატონინი

დ) ენდორფინები

*ე) ინსულინი

4. ცილის სინთეზს აძლიერებს.

ა) კორტიზოლი

ბ) ადრენალინი

*გ) ინსულინი

დ) სომატოსტატინი

ე) ალდოსტერონი

5. კორტიკოტროპინის ყველაზე მაღალი დონე აღინიშნება დღე-ღამის შემდეგ

საათებში:

*ა) 6:00 - 8:00

ბ) 10:00 - 12:00

გ) 13:00 - 14:00

დ) 15:00 - 17:00

ე) 18:00 - 23:00

6. კორტიკოტროპინის ყველაზე დაბალი დონე აღინიშნება დღე-ღამის შემდეგ

საათებში:

ა) 6:00 - 8:00

ბ) 10:00 - 12:00

გ) 13:00 - 14:00

დ) 15:00 - 17:00

*ე) 18:00 - 23:00

7. კორტიკოტროპინის სინთეზს არეგულირებს:

ა) ტესტოსტერონი

*ბ) კორტიკოლიბერინი

გ) თიროლიბერინი

დ) ლულიბერინი

ე) სომატოლიბერინი

8. ჰორმონების მოქმედების ქიმიურ შუამავალს -- „მეორად მესენჯერს" --

წარმოადგენს:

*ა) Ca++ იონები

ბ) Na+ იონები

გ) K+ იონები

დ) Fe- იონები

ე) 5. Br - იონები

9. პლაზმაში კალციუმი უკავშირდება...

ა) ტრანსკორტინს

ბ) პრეალბუმინს

*გ) კალმოდულინს

დ) ტრანსფერინს

ე) ოროზომუკოიდს

10. სამიზნე ქსოვილებთან ჰორმონების ტრანსპორტირება ხდება:

*ა) ცილების საშუალებით

ბ) ცხიმების საშუალებით

გ) ნახშირწყლების საშუალებით

დ) გლუკოპროტეიდების საშუალებით

ე) ვიტამინების საშუალებით

11. სტრესის დროს იცვლება ჰორმონების გამოყოფის სიჩქარე. რომელია

სწორი?

*ა) იზრდება კორტიზოლის

ბ) ქვეითდება კორტიზოლის

გ) კორტიზოლის არ იცვლება

დ) ქვეითდება კატექოლამინების

ე) კატექოლამინების არ იცვლება

12. რილიზინგ ჰორმონები გამომუშავდება:

ა) ჰიპოფიზში

*ბ) ჰიპოთალამუსის ბირთვებში

გ) ეპიფიზში

დ) ნათხემში

ე) ჰიპოკამპში

13. კორტიკოლიბერინის შეყვანა

*ა) იწვევს კორტიკოტროპინის დონის მომატებას

ბ) არ ცვლის კორტიკოტროპინის დონეს

გ) აქვეითებს კორტიზოლის დონეს

დ) იწვევს კორტიკოტროპინის დონის დაქვეითებას

ე) აქვეითებს ალდოსტერონის დონეს

14. ვაზოპრესინი გამომუშავდება;

*ა) ჰიპოთალამუსში

ბ) ჰიპოფიზის წინა წილში

გ) ჰიპოფიზის უკანა წილში

დ) თავის ტვინის ქერქში

ე) ნათხემში

15. ოქსიტოცინი გამომუშავდება...

ა) ჰიპოფიზის წინა წილში

ბ) ჰიპოფიზის უკანა წილში

გ) თავის ტვინის ქერქში

*დ) ჰიპოთალამუსში

ე) ნათხემში

16. სომატომედინების სინთეზი წარმოებს...

ა) ჰიპოთალამუსში

*ბ) ღვიძლში

გ) კუჭში

დ) ჰიპოფიზში

ე) ნაწლავებში

17. სომატომედინის დონეს ზრდის:

*ა) სომატოტროპული ჰორმონი

ბ) ესტროგენები

გ) ანდროგენები

დ) გლუკაგონი

ე) არც ერთი

18. თირეოტროპინი იწვევს...

*ა) თიროქსინის სეკრეციის გაძლიერებას

ბ) ადრენალინის სეკრეციის გაძლიერებას

გ) ნორადრენალინის სეკრეციის გაძლიერებას

დ) კორტიზოლის სეკრეციის გაძლიერებას

ე) ტესტოსტერონის სეკრეციის გაძლიერებას

19. ლუტროპინი მონაწილეობს...

*ა) ყვითელი სხეულის ფორმირებაში

ბ) გარეთა გენიტალიების ფორმირებაში

გ) მეორადი სასქესო ნიშნების ფორმირებაში

დ) თიროქსინის სინთეზში

ე) ინსულინის სინთეზში

20. ფოლიტროპინი აძლიერებს სინთეზს...

*ა) ფოლიკულებში ესტროგენების

ბ) თირკმელზედა ჯირკვალში ანდროგენების

გ) კორტიზოლის

დ) ალდოსტერონის

ე) ტესტოსტერონის

21. კორტიკოტროპინი გამომუშავდება...

ა) ჰიპოთალამუსში

*ბ) ჰიპოფიზის წინა წილში

გ) თავის ტვინის ქერქში

დ) ნათხემში

ე) ლიმბურ სისტემაში.

22. კორტიკოტროპინი იწვევს...

ა) გონადებში ტესტოსტერონის სინთეზის გაძლიერებას

ბ) გონადებში ესტროგენების სინთეზის გაძლიერებას

*გ) თირკმელზედა ჯირკვლებში კორტიზოლის სინთეზის გაძლიერებას

დ) ალდოსტერონის დონის დაქვეითებას

ე) მელანოციტმასტიმულირებელი ჰორმონის დონის დაქვეითებას

23. პროლაქტინის სეკრეცია ქვეითდება...

ა) ორსულობისას

ბ) ძილის დროს

გ) სტრესის დროს

დ) ფიზიკური დატვირთვისას

*ე) დოსტინექსის მიღებით

24. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქი არ მოიცავს:

ა) კაფსულას

ბ) გორგლოვან ზონას

გ) ბოჭკოვან ზონას

დ) ბადისებრ ზონას

*ე) ტვინოვან შრეს

25. ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ამოკვეთის შემდეგ:

ა) მცირდება კორტიკოტროპინის დონე

ბ) იზრდება კორტიზოლის დონე

*გ) მატულობს კორტიკოტროპინის დონე

დ) კორტიკოტროპინის რაოდენობა არ იცვლება

ე) არ იცვლება კორტიზოლის დონე

26. კორტიზოლის სეკრეციას აძლიერებს...

ა) ტესტოსტერონი

ბ) თიროლიბერინი

გ) პროლაქტინი

*დ) კორტიკოტროპინი

ე) არც ერთი.

27. კორტიზოლის სინთეზში მონაწილეობას არ ღებულობს:

ა) ქოლესტერინი

ბ) პრეგნენოლონი

გ) 17-ჰიდროოქსიპრეგნენოლონი

დ) 17-ჰიდროქსიპროგესტერონი

*ე) 11-დეზოქსიკორტიკოსტერონი

28. ალდოსტერონის წინამორბედი ნაერთია;

*ა) 11-დეზოქსიკორტიკოსტერონი

ბ) 17-ჰიდროქსიპროგესტერონი

გ) 17-ჰიდროქსიპრეგნენოლონი

დ) ეტიოქოლონალონი

ე) 11-ჰიდროქსიანდროსტენდიონი

29. ტესტოსტერონის წინამორბედი ნაერთია:

*ა) ანდროსტერონი

ბ) 17-ჰიდროქსიპროგესტერონი

გ) 11-დეზოქსიკორტიკოსტერონი

დ) კორტიკოსტერონი

ე) ალდოსტერონი

30. თირკმელზედა ჯირკვლებში ესტროგენების სინთეზი წარმოებს:

ა) გორგლოვან ზონაში

ბ) ბოჭკოვან ზონაში

*გ) ბადისებრ ზონაში

დ) ტვინოვან შრეში

ე) თირკმელზედა ჯირკვლის კაფსულაში

31. ყველაზე მეტი გლუკოკორტიკოიდული ეფექტით ხასიათდება...

ა) კორტიზონი

*ბ) კორტიზოლი

გ) კორტიკოსტერონი

დ) 11-დეზოქსიკორტიკოსტერონი

ე) 11-დეზოქსიკორტიზოლი.

32. სისხლში კორტიზოლის ტრანსპორტისათვის საჭიროა...

*ა) ტრანსკორტინი

ბ) თირეოგლობულინი

გ) კალმოდულინი

დ) ალფა-1-გლობულინი

ე) მიკროგლობულინი

33. კორტიზოლს ახასიათებს ყველა ჩამოთვლილი ეფექტი, გარდა ერთისა:

ა) გლუკონეოგენეზის გაძლიერება

ბ) სისხლში გლუკოზის კონცენტრაციის მომატება

გ) ცილის დაშლის გაძლიერება

დ) თირკმლებით ნატრიუმის ექსკრეციის შემცირება

*ე) ორგანიზმში ანთებითი რეაქციის გაძლიერება

34. ანდროგენული ეფექტით ხასიათდება...

*ა) ტესტოსტერონი

ბ) პროგესტერონი

გ) ქოლესტერინი

დ) პრეგნენოლონი

ე) 11-დეზოქსიკორტიკოსტერონი

35. კორტიზოლის სინთეზი წარმოებს...

ა) თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვან შრეში

ბ) ბადისებრ ზონაში

გ) გორგლოვან ზონაში

*დ) ბოჭკოვან ზონაში

ე) ღვიძლში

36. ანდროგენების სინთეზი წარმოებს თირკმელზედა ჯირკვლის...

*ა) ქერქის ბადისებრ ზონაში

ბ) ქერქის გორგლოვან ზონაში

გ) ქერქის ბოჭკოვან ზონაში

დ) პარაგანგლიებში

ე) ტვინოვან შრეში

37. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქში ტესტოსტერონის სინთეზისათვის

საჭიროა:

ა) ესტრონი

ბ) 11-დეზოქსიკორტიზოლი

გ) კორტიკოსტერონი

დ) 11-დეზოქსიკორტიკოსტერონი

*ე) ანდროსტენდიონი და/ან ანდროსტერონი

38. რენინის გამოყოფას აძლიერებს ყველა ქვემოჩამოთვლილი ფაქტორი,

გარდა ერთისა:

ა) სხეულის ჰორიზონტალური მდებარეობიდან ვერტიკალურში გადასვლა

ბ) ჰიპოვოლემია

გ) ნატრიუმის მიღების შეზღუდვა

*დ) ვაზოპრესინის დონის მომატება

ე) თირკმლების იშემია

39. გლუკოკორტიკოიდები (კორტიზოლი):

ა) აქვეითებენ სისხლში შაქრის შემცველობას

*ბ) აძლიერებენ გლუკონეოგენეზს

გ) აქვეითებენ გლუკონეოგენეზს

დ) აძლიერებენ ნატრიუმის ექსკრეციას

ე) აქვეითებენ კალიუმის ექსკრეციას

40. კორტიზოლის მეტაბოლიზმი წარმოებს...

*ა) ღვიძლში

ბ) კუნთებში

გ) ძვლოვან ქსოვილში

დ) კანში

ე) კუჭში

41. ძვლოვან ქსოვილში კორტიზოლით გამოწვეული ცვლილებები

განპირობებულია ყველა ჩამოთვლილი პროცესით, გარდა:

ა) ცილის კატაბოლიზმის გაძლიერება

ბ) პარათჰორმონის სეკრეციის გაძლიერება

გ) სომატოტროპინის სინთეზის დაქვეითება

დ) ნაწლავებში კალციუმის შეწოვის დაქვეითება

*ე) ძვლოვან მატრიცში ცილის სინთეზის გაძლიერება

42. კორტიზოლს ახასიათებს:

*ა) ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება

ბ) კაპილარული განვლადობის გაზრდა

გ) ექსუდაციის გაძლიერება

დ) ფაგოციტოზის გაძლიერება

ე) ჰისტიოციტების პროლიფერაციის გაზრდა

43. კორტიზოლის სიჭარბე...

*ა) ამუხრუჭებს კორტიკოტროპინის სეკრეციას

ბ) აძლიერებს სომატოტროპინის სეკრეციას

გ) აძლიერებს ანდროგენების სეკრეციას

დ) აძლიერებს ესტროგენების სეკრეციას

ე) აქვეითებს ინსულინის სეკრეციას

44. ტესტოსტერონი იწვევს:

ა) ცხიმის სინთეზის გაძლიერებას

ბ) ცილის სინთეზის დაქვეითებას

*გ) ცილის სინთეზის გაძლიერებას

დ) უჯრედებში ნატრიუმის შეკავებას

ე) უჯრედებში კალიუმის რაოდენობის შემცირებას

45. მამაკაცის ორგანიზმში ტესტოსტერონი იწვევს ყველა ჩამოთვლილ

ეფექტს, გარდა:

ა) მეორადი სასქესო ნიშნების ფორმირებაში მონაწილეობის

ბ) ლიბიდოს უზრუნველყოფის

გ) პოტენციის უზრუნველყოფის

დ) ჩონჩხის ზრდის სტიმულაციის

*ე) კუნთების მოცულობის შემცირებისა

46. ქალის ორგანიზმში ტესტოსტერონი იწვევს ყველა ჩამოთვლილ ეფექტს,

გარდა ერთისა:

ა) ჰირსუტიზმი

ბ) კლიტორის ჰიპერტროფია

გ) ამენორეა

დ) კუნთური მასის გაზრდა

*ე) სარძევე ჯირკვლების გაზრდა - მაკრომასტია

47. ალდოსტერონის დეფიციტი იწვევს:

*ა) ჰიპერკალემიას

ბ) შეშუპებას (სითხის შეკავება)

გ) ნატრიუმის შეკავებას

დ) კალიუმის ექსკრეციის გაძლიერებას

ე) არტერიული წნევის მომატებას

48. კორტიკოტროპინის მომატებული დონე კორტიზოლის დაბალი

შემცველობის ფონზე მიუთითებს:

*ა) ჰიპოკორტიციზმზე

ბ) ჰიპერკორტიციზმზე

გ) თიკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ნორმალურ ფუნქციაზე

დ) კორტიზოლის მეტაბოლიზმოს გაძლიერებაზე

ე) კორტიზოლის მეტაბოლიზმის დაქვეითებაზე

49. კორტიკოტროპინის და კორტიზოლის დონის ერთდროული მომატება

მიუთითებს:

ა) ჰიპოკორტიციზმზე

*ბ) ცენტრალური გენეზის ჰიპერკორტიციზმზე

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობაზე

დ) ნელსონის სინდრომზე

ე) თირკმელზედა ჯირკვლის ნორმალურ ფუნქციაზე

50. დექსამეტაზონის „მცირე ცდის" ჩასატარებლად პრეპარატის დღიური

დოზაა:

ა) 1 მგ

ბ) 1,5 მგ

*გ) 2 მგ

დ) 3 მგ

ე) 4 მგ

51. დექსამეტაზონის „დიდი ცდის" ჩასატარებლად პრეპარატის დღიური

დოზაა:

ა) 1 მგ

ბ) 5 მგ

გ) 6 მგ

დ) 7 მგ.

*ე) 8 მგ

52. კატექოლამინებს მიეკუთვნება:

*ა) დოფამინი

ბ) თიროზინი

გ) დეჰიდროოქსიფენილალანინი

დ) 5-ოქსინდოლძმარმჟავა

ე) მელატონინი

53. კატექოლამინების სინთეზი წარმოებს:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის გორგლოვან შრეში

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ბადისებრ შრეში

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ბოჭკოვან შრეში

*დ) პარაგანგლიებში

ე) ჰიპოფიზში

54. კატექოლამინების სინთეზი წარმოებს ამინომჟავისაგან:

ა) არგინინი

ბ) მეთიონინი

გ) ვალინი

*დ) თიროზინი

ე) ლეიცინი

55. დოფამინერგულ რეცეპტორებზე მოქმედებს;

ა) ადრენალინი

ბ) ნორადრენალინი

*გ) დოფამინი

დ) ნორმეტადრენალინი

ე) ვანილილნუშის მჟავა

56. კატექოლამინები იწვევენ ყველა ჩამოთვლილ ეფექტს. გარდა:

ა) ღვიძლში გლიკოგენის დაშლის გაძლიერება

ბ) ლიპოლიზის გაძლიერება

გ) პროტეოლიზის გაძლიერება

დ) გლუკონეოგენეზის გაძლიერება

*ე) სისხლში გლუკოზის დონის დაქვეითება

57. სისხლში ადრენალინის დონის მომატებისას, შარდში მატულობს შემდეგი

ნივთიერების ექსკრეცია:

*ა) ვანილილნუშის მჟავის

ბ) 5-ოქსინდოლძმარმჟავის

გ) ოქსიპროლინის

დ) 17-კეტოსტეროიდების

ე) 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების

58. კუჭქვეშა ჯირკვლის ლანგერჰანსის რომელ უჯრედებში გამომუშავდება

ინსულინი?

ა) ალფა-უჯრედები

*ბ) ბეტა-უჯრედებში

გ) დელტა -უჯრედებში

დ) E უჯრედებში

ე) F უჯრედებში

59. გლუკაგონი გამომუშავდება:

*ა) ალფა-უჯრედებში

ბ) ბეტა-უჯრედებში

გ) დელტა-უჯრედებში

დ) E-უჯრედებში

ე) F-უჯრედებში

60. კუჭქვეშა ჯირკვალში სომატოსტატინი გამომუშავდება:

ა) ალფა-უჯრედებში

ბ) ბეტა-უჯრედებში

*გ) დელტა-უჯრედებში

დ) E-უჯრედებში

ე) F-უჯრედებში

61. კუჭქვეშა ჯირკვალში გასტრინის სეკრეცია ხდება:

ა) ალფა უჯრედებში

ბ) ბეტა-უჯრედებში

*გ) G-უჯრედებში

დ) D-უჯრედებში

ე) E-უჯრედებში

62. ინსულინის შედგება შემდეგი რაოდენობის ამინომჟავური ჯაჭვებისაგან:

*ა) ორი

ბ) სამი

გ) ოთხი

დ) ხუთი

ე) ექვსი

63. კუჭქვეშა ჯირკვლის ბეტა-უჯრედებში წარმოებს ყველა ქვემოჩამოთვლილი

ნაერთის სინთეზი, გარდა ერთისა:

ა) ინსულინი

ბ) პროინსულინი

გ) პრეპროინსულინი

დ) C-პეპტიდი

*ე) სომატოსტატინი

64. კუჭქვეშა ჯირკვლის ალფა-უჯრედებში სინთეზირდება:

ა) გასტრინი

*ბ) გლუკაგონი

გ) ინსულინი

დ) ქოლეცისტოკინინი

ე) სომატოსტატინი

65. სისხლში ინსულინი უკავშირდება:

*ა) პრეალბუმინს

ბ) თირეოგლობულინს

გ) კალმოდულინს

დ) ოქსიპროლინს

ე) ტრანსკორტინს

66. ინსულინის სეკრეციას აძლიერებს:

ა) ადრენალინი

ბ) ნორადრენალინი

*გ) გლუკოზა

დ) პროლაქტინი

ე) სომატოსტატინი

67. პანკრეასული პოლიპეპტიდის სეკრეცია ხდება:

ა) ალფა-უჯრედებში

ბ) ბეტა-უჯრედებში

გ) G-უჯრედებში

დ) D-უჯრედებში

*ე) PP-უჯრედებში

68. სომატოსტატინისთვის დამახასიათებელი:ა ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ერთისა:

*ა) სომატოტროპინის სეკრეციის გაძლიერება

ბ) სომატოტროპინის სეკრეციის დაქვეითება

გ) წარმოადგენს ნეიროტრანსმიტერს

დ) გლუკაგონის სეკრეციის დაქვეითება

ე) მოტილინის გამოთავისუფლების დათრგუნვა

69. თირეოტროპინი გამომუშავდება:

*ა) ჰიპოფიზის წინა წილში

ბ) ჰიპოფიზის შუა წილში

გ) ჰიპოთალამუსის სუპრაოპტიკურ ბირთვში

დ) ვენტროლატერალურ ბირთვში

ე) ლიმბურ სისტემაში

70. სისხლში თიროქსინის სიჭარბისას:

*ა) ქვეითდება თირეოტროპინის დონე

ბ) იზრდება თირეოტროპინის დონე

გ) არ იცვლება თირეოტროპინის დონე

დ) იზრდება პროლაქტინის დონე

ე) ქვეითდება პროლაქტინის დონე

71. თიროლიბერინის სეკრეციაზე გავლენას ახდენს:

ა) გლუკაგონი

ბ) ინსულინი

გ) გონადოტროპინები

დ) ვაზოპრესინი

*ე) თიროქსინის დონე

72. რომელი ორგანოს ლორწოვანი გარსიდან შეიწოვება იოდი იოდიდის

სახით ორგანიზმში?

ა) კუჭი

ბ) პირის ღრუ

გ) მსხვილი ნაწლავი

დ) ტრაქეა

*ე) წვრილი ნაწლავი

73. თიროიდული ჰორმონების სინთეზისათვის საწყის პროდუქტს

წარმოადგენს:

ა) ფენილალანინი

*ბ) თიროზინი

გ) ვალინი

დ) ლეიცინი

ე) ოქსიპროლინი

74. სისხლში თირეოიდული ჰორმონები უკავშირდებიან...

*ა) თიროქსინშემაკავშირებელ გლობულინს და პრეალბუმინს

ბ) ტრანსკორტინს

გ) ტრანსფერონს

დ) ოროზომუკოიდს

ე) მეთიონინს

75. თირეოიდული ჰორმონების ბიოლოგიური ეფექტი პერიფერიაზე

ხორციელდება:

*ა) ტრიიოდთირონინით

ბ) 3-მონოიოდთირონინით

გ) რევერსიული ტრიიოდთირონინით

დ) 3,5-დიიოდთიროზინით

ე) მონოიოდთიროზინით

76. ფარისებრი ჯირკვლის პარაფოლიკულურ უჯრედებში (C-უჯრედები)

სინთეზირდება:

ა) თიროქსინი

*ბ) თირეოკალციტონინი

გ) ტრიიოდთირონინი

დ) რევერსიული ტრიიოდთირონინი

ე) იცვლ

77. კალციტონინი:

*ა) აქვეითებს კალციუმის რაოდენობას სისხლში

ბ) ზრდის კალციუმის რაოდენობას სისხლში

გ) ზრდის ტუტე ფოსფატაზის აქტიობას

დ) ზრდის შარდით ჰიდროქსიპროლინის ექსკრეციას

ე) ზრდის ფოსფორის შემცველობას სისხლში

78. სისხლში თირეოგლობულინის გამოკვლევას უდიდესი დიაგნოსტიკური

მნიშვნელობა აქვს შემდეგ შემთხვევაში:

ა) კვანძოვანი ჩიყვი

ბ) ჰიპოთირეოზი

გ) ქრონიკული თირეოიდიტი

*დ) კანცერის გამო ტოტალური თირეოიდექტომიის შემდგომ პერიოდში

მონიტორინგი

ე) თირეოტოქსიური ადენომა

79. მიკროსომალური ფრაქციის მიმართ ანტისხეულების ყველაზე მაღალი

ტიტრი აღინიშნება შემდეგ შემთხვევაში:

ა) დიფუზურ ტოქსიური ჩიყვი

*ბ) ქრ. აუტოიმუნური თირეოიდიტი

გ) ენდემური ჩიყვი

დ) თირეოტოქსიური ადენომა

ე) ფარისებრი ჯირკვლის კიბო

80. უმეტეს შემთხვევაში რამდენი ფარისებრახლო ჯირკვალი აქვს ადამიანს?

ა) ერთი

ბ) ორი

გ) სამი

*დ) ოთხი

ე) ხუთი

81. ზედა ფარისებრახლო ჯირკვლები , როგორც წესი, განლაგებულია:

*ა) ფარისებრი ჯირკვლის უკანა ზედაპირზე

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის წინა ზედაპირზე

გ) ფარისებრი ჯირკვლის სისქეში

დ) ფარისებრი ჯირკვლის გვერდით ზედაპირზე

ე) ბრონქის სანათურში

82. კალციუმის ჰომეოსტაზის შენარჩუნებაში მონაწილეობს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ერთისა:

ა) პარათჰორმონი

ბ) კალციტონინი

გ) კალმოდულინი

დ) ვიტამინი D

*ე) ვიტამინი B1

83. როგორია პარათჰორმონის ქიმიური შენება?

*ა) ცილოვანი

ბ) სტეროიდული

გ) ლიპოპროტეიდული

დ) ამინური

ე) გლუკოპროტეიდული

84. თიროკალციტონინი...

*ა) აქვეითებს კალციუმის დონეს სისხლში

ბ) ზრდის კალციუმის დონეს სისხლში

გ) აქვეითებს ტუტე ფოსფატაზას აქტიობას

დ) აქვეითებს შარდით კალციუმის ექსკრეციას

ე) ზრდის ნაწლავებით კალციუმის შეწოვას

85. ფარისებრახლო ჯირკვლების ვიზუალიზაცია სელენმეთიონინის

გამოყენებით ყველაზე უფრო ეფექტურია;

ა) ულტრასონოგრაფიით

ბ) თერმოგრაფიით

*გ) სცინტიგრაფიით

დ) არტერიოგრაფიით

ე) ლიმფოგრაფიით

86. სისხლში კალციუმის შემცველობის მომატება უფრო მოსალოდნელია

შემდეგ შემხვევაში;

*ა) პირველადი ჰიპერპარათირეოზი

ბ) ფარისებრახლო ჯირკვლების ატროფია

გ) თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება

დ) ფილტვის კიბო მეტასტაზების გარეშე

ე) კუშინგის სინდრომი

87. კალმოდულინი (კალციუმის შემაკავშირებელი ცილა) კალციუმს

უკავშირდება...

ა) მიტოქონდრიებში

ბ) მიკროსომებში

გ) ნაწლავის კედელში

*დ) უჯრედის ციტოპლაზმაში

ე) ჰიპოფიზში

88. ხანდაზმულ და მოხუცებულ ასაკში ყველაზე უფრო მოსალოდნელია:

*ა) ჩონჩხის მინერალიზაციის შემცირება

ბ) ჩონჩხის მინერალიზაციის გაზრდა

გ) ნაწლავებში კალციუმის შეწოვის გაძლიერება

დ) ღვიძლში კალციუმის შემაკავშირებელი ცილის სინთეზის გაზრდა

ე) სასქესო ჰორმონების სეკრეციის გაძლიერება

89. ეპიფიზში სინთეზირდება:

ა) ქოლეცისტოკინინი

ბ) პროსტოგლანდინები A და E

*გ) მელატონინი

დ) ვიტამინი D

ე) გასტრინი

90. მელატონინის წინამორბედი ნივთიერებაა:

*ა) ტრიპტოფანი

ბ) თიროზინი

გ) ფენილალანინი

დ) გუანიდინი

ე) არგინინი

91. უჯრედული იმუნიტეტის შეფასებისათვის იკვლევენ:

ა) T-ლიმფოციტების აბსოლუტური და შეფარდებითი (%) რაოდენობა

ბ) ლიმფოციტების ბლასტტრანსფორმაციის რეაქცია ფიტოჰემაგლუტინაციაზე

გ) T-ლიმფოციტების სუბპოპულაციები (T-ხელპერები, T-სუპრესორები და

სხვ.)

დ) T-ჰელპერებისა და T-სუპრესორების შეფარდება (თხ/თს)

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

92. ჰუმორული იმუნიტეტის მდგომარეობის შესაფასებლად იკვლევენ:

ა) ლიმფოციტების აბსოლუტურ და შეფარდებით რაოდენობას

ბ) იმუნოგლობულინებს (A,M,G)

გ) სპეციფიურ ანტისხეულებს ენდოკრინული სისტემის უჯრედთა ცალკეული

ანტიგენებისადმი

*დ) ყველა ჩამოთვლილს

ე) არაფერს ჩამონათვალიდან

93. უჯრედის არასპეციფიური რეზისტენტობის ფაქტორებს ეკუთვნის ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

*ა) ლიმფოციტები

ბ) მაკროფაგები

გ) ნეიტრალური გრანულოციტები (ნეიტროფილები)

დ) ბაზოფილები

ე) ეოზინოფილები

94. არასპეციფიური დაცვის ჰუმორულ ფაქტორებს ეკუთვნის ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ინტერფერონისა

*ბ) ანტისხეულები და იმუნოგლობულინები

გ) კომპლემენტი

დ) ლიზოციმი

ე) C-რეაქტიული ცილა

95. ენდოკრინული დაავადებისას გვხვდება შემდეგი ტიპის იმუნური

რეაქციები:

ა) ალერგია, ანაფილაქსია

ბ) ციტოტოქსიური რეაქციები

გ) იმუნური კომპლექსის რეაქციები

დ) რეცეპტორებისადმი ანტისხეულების წარმოქმნა

*ე) ყველა ჩამოთვლილი ტიპი

96. ენდოკრინული დაავადებანი ეკუთვნის ძირითადად:

ა) ალერგიულ დაავადებებს

ბ) ატოპიურ დაავადებებს

*გ) აუტოიმუნურ დაავადებებს

დ) იმუნოკომპლექსურ დაავადებებს

ე) ლიმფოციტპროლიფერაციულ დაავადებებს

97. აუტოიმუნური ენდოკრინული დაავადებანი ხასიათდება:

ა) T-უჯრედოვანი იმუნოდეფიციტით

ბ) T-სუპრესორების დაქვეითებით

გ) ენდოკრინული ჯირკვლის საკუთარი ანტიგენისადმი ანტისხეულების

არსებობით

დ) T-ხელპერების T-სუპრესორებისადმი შეფარდების შემცირებით

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

98. რომელ აუტოიმუნურ დაავადებებს მიეკუთვნება ენდოკრინული

დაავადებანი?

ა) სისტემურს

*ბ) ორგანოსპეციფიურს

გ) შერეულს

დ) ყველა ჩამოთვლილს

ე) არცერთ ჩამოთვლილ დაავადებას

99. თიმუს-ლიმფატური მდგომარეობის ეტიოლოგიაში წამყვან როლს

თამაშობს:

ა) ბაქტერიული ინფექცია

ბ) სიმსივნე

*გ) იმუნური სისტემის თანდაყოლილი დეფექტი და/ან თირკმელზედა

ჯირკვლის ქრონიკული უკმარისობა

დ) ყველა ჩამოთვლილი

ე) არაფერი ჩამოთვლილთაგან

100. თიმუს-ლიმფატური სტატუსის დროს იმუნური სისტემის ფუნქციური

მდგომარეობისათვის დამახასიათებელია:

*ა) იმუნოდეფიციტი

ბ) აუტოიმუნური პათოლოგია

გ) ტოლერანტობა

დ) ყველა ჩამოთვლილი

ე) არაფერი ჩამონათვალისაგან

101. თიმუს-ლიმფატური სტატუსის დროს ენდოკრინული ჯირკვლების

ფუნქციური მდგომარეობისათვის დამახასიათებელია:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპოფუნქცია

*ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ფარული ქრონიკული უკმარისობა

გ) ნაადრევი სქესობრი მომწიფება

დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერფუნქცია

ე) ჰიპოფიზის ჰიპერფუნქცია

102. თიმუს-ლიმფატური მდგომარეობისას ყველაზე მძიმე გართულებას

წარმოადგენს:

ა) შინაგანი ორგანოების განუვითარებლობა

ბ) სქესობრივი განვითარების შეფერხება

*გ) უეცარი სიკვდილი

დ) მორეციდივე ინფექცია

ე) ხველების შეტევები

103. თიმუს-ლიმფატური სტატუსით ავადმყოფები დისპანსერულ

მეთვალყურეობას

*ა) საჭიროებენ

ბ) არ საჭიროებენ

104. ენდოკრინულ ავამდყოფებში იმუნური სტატუსის კორექციის ჩვენებაა:

*ა) მეორადი იმუნოდეფიციტები

ბ) აუტოიმუნური იმუნოდეფიციტები

გ) პოლიენდოკრინული აუტოიმუნური სინდრომები

დ) ყველა ჩამოთვლილი

ე) არაფერი ჩამონათვალიდან

105. თიმუს-ლიმფატური მდგომარეობის მკურნალობისათვის იყენებენ:

ა) გლუკოკორტიკოიდებს

ბ) თიმუსის რენტგენოთერაპიას

გ) თიმექტომიას

დ) იმუნოსტიმულატორებს

*ე) ყველა ჩამოთვლილს

106. ექტოპიურ აკტჰ სინდრომს არ ახასიათებს:

*ა) დადებითი დექსამეტაზონის სინჯი

ბ) არტერიული ჰიპერტენზია

გ) იცენკო-კუშინგის სინდრომის კლინიკა

დ) აკტჰ მაღალი დონე

ე) ჰიპოკალიემია

107. იცენკო-კუშინგის დაავადების ეტიოლოგიურ და მაპროვოცირებელ

ფაქტორებს არ მიეკუთვნება:

ა) ჰიპოფიზის სიმსივნე

*ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ჰორმონალურად აქტიური სიმსივნე

გ) ქალა-ტვინის ტრავმა

დ) ფსიქიური ტრავმა

ე) ნეიროინფექცია

108. იცენკო-კუშინგის დაავადების პათოგენეზში მნიშვნელობას არ ანიჭებენ

ისეთ მექანიზმს, როგორიცაა:

ა) დოფამინური მედიატორების მამუხრუჭებელი მოქმედების დაქვეითება

*ბ) დოფამინური მედიატორების მამუხრუჭებელი მოქმედების გაზრდა

გ) სეროტონინის დონის მომატება

დ) აკტჰ-ს დონის მომატება

ე) კორტიზოლის დონის მომატება

109. გლუკოკორტიკოიდების მომატებული გამოყოფა არ იწვევს:

*ა) წონის კლებას

ბ) სიმსუქნეს

გ) კანზე სტრიების გაჩენას

დ) ოსტეოპოროზს

ე) არტერიული ჰიპერტენზიას

110. ჰიპერკორტიციზმი არ განაპირობებს:

ა) ინფექციებისადმი მდგრადობის დაქვეითებას

ბ) ნახშირწყლოვანი ცვლის დაქვეითებას

გ) მატრონიზმს

დ) თირკმლებში კენჭების გაჩენას

*ე) სისხლის წნევის დაქვეითებას

111. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ბადისებრი შრის ფუნქციის

გაძლიერება ქალებში არ იწვევს:

ა) ჰიპერტრიქოზს

ბ) საკვერცხეების დისფუნქციას

გ) ამენორეას

*დ) შაქრიან დიაბეტს

ე) აკნეს

112. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს პათანატომიური ცვლილებები არ

ხასიათდება:

*ა) პროლაქტინომის არსებობით

ბ) ჰიპოფიზის ბაზოფილური ადენომის არსებობით

გ) ჰიპოფიზის შერეული ადენომის არსებობით

დ) ბაზოფილური უჯრედების ჰიპერპლაზიით

ე) ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობით, ოსტეოპოროზის ფონზე

113. იცენკო-კუშინგის დაავადების მძიმე ფორმა არ ხასიათდება:

ა) პროგრესირებადი კუნთოვანი სისუსტით

ბ) ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობით

გ) გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობით

დ) მძიმე ფსიქიური მოშლილობით

*ე) შენარჩუნებული მენსტრუალური ციკლით

114. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს ავადმყოფები არ უჩივიან:

ა) ზოგად სისუსტეს

ბ) თავის ტკივილს

*გ) წონის კლებას

დ) ტკივილებს ზურგის და კიდურების მიდამოში

ე) გარეგნობის ცვლილებას

115. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს კანის ცვლილებები არ ხასიათდება:

ა) სიმშრალით

*ბ) ჰიპერჰიდროზით

გ) მოწითალო-იისფერი სტრიების არსებობით

დ) კანქვეშა სისხლჩაქცევებით

ე) ჰირსუტიზმით

116. იცენკო-კუშინგის დაავადებისას ძვლოვანი ცვლილებები შეიძლება

გამოვლინდეს ყველაფრით, გარდა:

ა) დეფორმაციის და ძვლების მოტეხილობისა

ბ) ოსტეოპოროზისა

გ) ზრდის შეჩერებისა ბავშვთა ასაკში

დ) სხვადასხვა ინტენსივობის და ხანგრძლივობის ტკივილის სინდრომისა

*ე) ჰიპერპეტროზისა

117. არტერიული ჰიპერტენზია იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს არ არის

განპირობებული:

ა) სისხლძარღვთა ტონუსის რეგულაციის ცენტრალური მექანიზმის

დარღვევით

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ფუნქციის მომატებით

გ) მეორადი ალდოსტერონიზმით

*დ) რენინის გამოყოფის დაქვეითებით

ე) ჰიპერკორტიზოლიზმით

118. ელექტროკარდიოგრაფიული ცვლილებები იცენკო-კუშინგის დაავადების

დროს არ არის გამოხატული:

ა) მარცხენაგრამით

ბ) T- კბილის ვოლტაჟის დაქვეითებით

*გ) T კბილის ამპლიტუდის გაზრდით

დ) P-Q ინტერვალის გახანგრძლივებით

ე) S-T სეგმენტის დაქვეითებით

119. ნელსონის სინდრომის დროს არ არის დამახასიათებელი:

ა) აკტჰ მომატება სისხლში

ბ) ენდოსელარული სიმსივნის არსებობა

გ) კანის ჰიპერპიგმენტაცია

*დ) კანის დეპიგმენტაცია

ე) ორმხრივი ადრენალექტომიით

120. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ორმხრივი ადენომატოზის

დიფერენციალური დიაგნოზისათვის კვლევის აუცილებელ მეთოდებს არ

მიეკუთვნება:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების რადიოიზოტოპური სკანირება

*ბ) სისხლის შრატში C-პეპტიდის განსაზღვრა

გ) დექსამეტაზონის სინჯი დიდი დოზით

დ) სისხლში აკტჰ-ს დონის განსაზღვრა

ე) თირკმელზედა ჯირკვლის ულტრაბგერითი გამოკვლევა

121. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს დიფერენციალური დიაგნოსტიკა არ

ტარდება ისეთ პათოლოგიასთან, როგორიცაა:

ა) იატროგენული იცენკო-კუშინგის სინდრომი

ბ) გლუკოსტერომა

გ) ექტოპიური აკტჰ სინდრომი

დ) სიმსუქნე არტერიული ჰიპერტენზიით

*ე) ჰიპერთირეოზი

122. მედიკამენტური იცენკო-კუშინგის სინდრომი არ ვლინდება:

*ა) წონის კლებით

ბ) ჰიპოკალემიით

გ) ოსტეოპოროზით

დ) სისხლის წნევის მომატებით

ე) წონის მომატებით

123. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს სხივური თერაპიის ყველაზე

დამზოგველ მეთოდებს არ მიეკუთვნება:

*ა) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზარული მიდამოს რენტგენოთერაპია

ბ) ტელეგამათერაპია

გ) პროტონოთერაპია

დ) ჰიპოფიზში რადიოაქტიური იტრიუმის იმპლანტაცია

ე) ჰიპოფიზში რადიოაქტიური ოქროს იმპლანტაცია

124. იცენკო-კუშინგის დაავადების გამო პროტონოთერაპიის ჩატარების

შემდგომ კლინიკურ რემისიას სავარაუდოდ უნდა მოველოდეთ:

ა) 1-2 თვეში

ბ) 3-4 თვეში

გ) 5-6 თვეში

დ) 7-8 თვეში

*ე) 12 თვის შემდეგ

125. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს ადრენალექტომიის ჩვენება არ

არის:

ა) კონსერვატიული მეთოდებით მკურნალობის არაეფექტურობა

ბ) დააავდების მძიმე ფორმა

გ) თირკმელზედა ჯირკვლების ადენომატოზი

*დ) სისხლში კორტიზოლის მაღალი დონე

ე) მედიკამენტების აუტანლობა

126. იცენკო-კუშინგის დაავადებისას აკტჰ მაღალი დონის ბლოკირება არ

ხდება:

*ა) ქლოდიტანით

ბ) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზარული მიდამოს სხივური თერაპიით

გ) ბრომკრიპტინით

დ) პერიტოლით

127. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს პარლოდელი ინიშნება უხშირესად

შემდეგი სადღე-ღამისო დოზით:

ა) 1,25 მგ

*ბ) 2,5-7,5 მგ

გ) 15 მგ

დ) 20 მგ

ე) 25 მგ და მეტი

128. იცენკო-კუშინგის დაავადებისას თირკმელზედა ჯირკვლის მიერ

კორტიზოლის სეკრეციის ბლოკირება არ ხდება ისეთი პრეპარატით,

როგორიცაა:

ა) ქლოდიტანი

*ბ) ასპირინი

გ) მამომიტი

დ) მეტოპირონი

ე) ელიპტენი

129. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს სპირონოლაქტონის დანიშვნის

ჩვენება არ არის:

ა) მკვეთრი კუნთოვანი სისუსტე

*ბ) ჰიპოტენზია

გ) კრუნჩხვები

დ) არტერიული ჰიპერტენზია

ე) ელექტროლიტური დარღვევები

130. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს კლინიკური რემისია გამოიხატება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სხეულის მასის ნორმალიზაცია

ბ) კანის ტროფიული ცვლილებების შემცირება

გ) სისხლის წნევის შემცირება

*დ) სხეულის მასის მომატება

ე) ნახშირწყლოვანი ცვლის ნორმალიზაცია

131. იცენკო-კუშინგის დაავადების დროს ინვალიდობის ჯგუფის მიკუთვნების

ჩვენება არის ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ტვინში სისხლჩაქცევა

ბ) გამოხატული გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა

გ) ოსტეოპოროზი

*დ) დაავადების გართულებების უქონლობა

ე) ხერხემლის მოტეხილობა

132. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის ეტიოლოგიურ

ფაქტორებს არ წარმოადგენს:

ა) ქრონიკული ინფექცია

ბ) თავის ქალას ტრავმები

*გ) ემოციური სტრესი

დ) გადაჭარბებული კვება

ე) ინტოქსიკაცია

133. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის პათოგენეზში

მნიშვნელობა ენიჭება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) აკტჰ-ს სეკრეციის მომატება

*ბ) გონადოტროპინების დონის გაზრდა

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ჰორმონების სეკრეციის მომატება

დ) გლუკოკორტიკოიდების დღე-ღამური სეკრეციის დარღვევა

ე) აკტჰ დღე-ღამური სეკრეციის დარღვევა

134. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის დროს

გამოხატულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი კლინიკური სიმპტომები, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსუქნე

*ბ) სხეულის მასის შემცირება (სიგამხდრე)

გ) მკრთალი ვარდისფერი სტრიები კანზე

დ) ადრეული პუბერტატის ასაკში სიმაღლეში ზრდის დაჩქარება

ე) ძვლოვანი ასაკი აღემატება რეალურ ასაკს

135. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის დროს

ჰიპერკორტიციზმის სიმპტომები გამოხატულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსუქნე

ბ) სხეულისა და კიდურების მიდამოში სტრიების არსებობა

გ) ტრანზიტორული ჰიპერტენზია

*დ) ოსტეოპოროზი

ე) ნახშირწყლოვანი ცვლის დარღვევა

136. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის დროს სიმსუქნე

გაპირობებულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოფიზის გონადოტროპული ფუნქციის დარღვევით

ბ) სისხლში საერთო ტესტოსტერონის დონის დაქვეითებით

გ) პროლაქტინის სეკრეციის დარღვევით

დ) ჰიპერინსულინიზმით

*ე) ინსულინისადმი რეზისტენტობის დაქვეითებით

137. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის დროს

აღინიშნება:

*ა) დადებითი დექსამეტაზონის მცირე ტესტი

ბ) უარყოფითი დექსამეტაზონის მცირე ტესტი

გ) ულტრაბგერითი გამოკვლევით ვლინდება თირკმელზედა ჯირკვლების

გადიდება

დ) ოსტეოპოროზი

ე) ზრდის შეფერხება

138. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომისთვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) თირკმელზედა ჯირკვლის ზომების გადიდება

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ნორმალური ზომები

გ) ოსტეოპოროზის არარსებობა

დ) სისხლის წნევის ლაბილურობა

139. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომისა და სიმსუქნის

დროს მკურნალობა ტარდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

*ა) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური მიდამოს პროტონების კონით დასხივება

ბ) დიეტოთერაპია

გ) ფიზიკური ვარჯიშები

დ) ქრონიკული ინფექციის კერების სანაცია

ე) შარდმდენი საშუალებების გამოყენება სათანადო ჩვენებების არსებობისას

140. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის პროფილაქტიკური

ღონისძიებები არ ითვალისწინებს:

ა) სიმსუქნის დროს სხეულის მასის შემცირებას

ბ) ცხვირ-ხახის ადგილობრივი ინფექციის სანაციას

გ) სისხლის წნევის ნორმალური დონის შენარჩუნებას

*დ) ავადმყოფის ნორმალური წონის დროს, სხეულის მასის შემცირებას

ე) თანდართული სხვა დაავადებების მკურნალობას

141. პუბერტატული პერიოდის ჰიპოთალამური სინდრომის პროგნოზი

კეთილსაიმედოა ყველა შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსუქნის დროს სხეულის მასის ნორმალიზაცია

ბ) სისხლის წნევის ნორმალიზაცია

გ) ინფექციების კერების ლიკვიდაცია

დ) მენსტრუალური ციკლის ნორმალიზაცია

*ე) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა

142. აკრომეგალიის ეტიოლოგიურ ფაქტორებს არ მიეკუთვნება:

ა) სომატოტროპინომა

ბ) ჰიპოფიზის სომატოტროპული სიმსივნე

გ) ჰიპოთალამუსის სიმსივნე

დ) ქალა-ტვინის ტრავმა

*ე) ტუბერკულოზური მენინგიტი

143. სომატოტროპული ჰორმონის სეკრეციას არ აძლიერებს:

*ა) სომატოსტატინი

ბ) ადრენალინი

გ) სეროტონინი

დ) სომატოლიბერინი

ე) ძილი

144. სომატოტროპული ჰორმონის სეკრეციას თრგუნავს:

ა) სტრესი

ბ) ძილი

გ) ფიზიკური მუშაობა

*დ) ჰიპერგლიკემია

ე) ჰიპოგლიკემია

145. სომატოტროპული ჰორმონისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი ეფექტი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტოგენური

ბ) ცხიმის მამობილიზებელი

გ) ცილების ანაბოლიზმის სტიმულირება

*დ) ცილების კატაბოლიზმის სტიმულირება

ე) თირკმლის მილაკებში ფოსფორის იონების რეაბსორბციის პროცესის

დარღვევა

146. სისხლში სომატომედინ C-ს დონის დაქვეითება ვითარდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შიმშილობა

ბ) არასაკმარისი კვება

გ) ქრონიკული ჰეპატიტი

დ) თირკმლების ქრონიკული უკმარისობა

*ე) ორსულობა

147. სომატოლიბერინის მოქმედების პოტენცირებას იწვევს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დექსამეტაზონი

ბ) პროსტაგლანდინები

*გ) კალციტონინი

დ) ტრიიოდთირონინი

ე) თიროქსინი

148. პათოლოგანატომიური ცვლილებები აკრომეგალიის დროს გამოიხატება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოფიზის ადენომა

ბ) ჰიპოფიზის წინა წილის უჯრედების დიფუზური ჰიპერპლაზია

გ) ჩონჩხის ძვლების, სახსრების, ხრტილების, კაპსულების და მყესების

გამსხვილება

დ) ენდოკრინული ჯირკვლების ჰიპერტროფია და ჰიპერპლაზია

*ე) შინაგანი ორგანოების ჰიპერტროფიის არ არსებობა

149. აკრომეგალიის აქტიური სტადიისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ოფლიანობა

ბ) ართროპათია

გ) შეშუპება

დ) რბილი ქსოვილების ჰიპერტროფია

*ე) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დაქვეითება

150. ჰიპოფიზის სიმსივნის სუპრასელარული ზრდის დროს ვლინდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) თვალის სიმპტომატიკის არ არსებობა

ბ) ჰემიანოფსია

გ) ბიტემპორალური ჰემიანოფსია

დ) მხედველობის ნერვის ატროფია

ე) სიბრმავე

151. აკრომეგალიის აქტიური სტადიისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) ნახშირწყლოვანი ცვლის დარღვევა

ბ) სისხლში სომატომედინ C-ს მომატება

გ) სისხლში სომატოტროპინის მომატება

*დ) არაორგანული ფოსფორის შემცირება სისხლში

ე) არაორგანული ფოსფორის მომატება სისხლში

152. აკრომეგალიის აქტიურ სტადიაში გლუკოზით დატვირთვის ტესტის

დროს სომატოტროპული ჰორმონის კონცენტრაციის ცვლილება სისხლში

ბაზალურ დონესთან შედარებით შესაძლოა იყოს როგორც: 1.ზომიერი

მომატება 2.მკვეთრი მომატება 3.უცვლელი 4.მკვეთრი დაქვეითება 5.

უმნიშვნელო დაქვეითება

*ა) 1., 3., 5.

ბ) 2., 4., 5.

გ) 1., 2., 4.

დ) 1., 2., 3.

ე) 3.,4.,5.

153. აკრომეგალიის აქტიურ სტადიაში თიროლიბერინის ტესტის დროს

სომატოტროპული ჰორმონის კონცენტრაციის ცვლილება სისხლში ბაზალურ

დონესთან შედარებით შესაძლოა იყოს:

ა) ზომიერი მომატება

*ბ) მკვეთრი მომატება

გ) უცვლელი

დ) მკვეთრი დაქვეითება

ე) უმნიშვნელო დაქვეითება

154. აკრომეგალიის აქტიურ სტადიაში სომატოლიბერინით დატვირთვის

ტესტის დროს სომატოტროპული ჰორმონის კონცენტრაციის ცვლილება

სისხლში ბაზალურ დონესთან შედარებით შესაძლოა იყოს როგორც:

ა) ზომიერი მომატება

*ბ) მკვეთრი მომატება

გ) უცვლელი

დ) მკვეთრი დაქვეითება

ე) უმნიშვნელო დაქვეითება

155. თავის ქალას რენტგენოლოგიური გამოკვლევა მაკროსომატოტროპინომის

დროს გამოავლენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ ცვლილებას, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) თურქული კეხის ზომების გაზრდა

ბ) თურქული კეხის ორკონტურიანობა

გ) თურქული კეხის კედლების ოსტეოპოროზი

დ) ინტრაკრანიალური ჰიპერტენზია

*ე) სიმსივნის ზეწოლის შედეგად თურქული კეხის ატროფია და მისი

ზომების შემცირება

156. აკრომეგალიის დიფერენციალური დიაგნოსტიკა ტარდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილ დაავადებასთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პაქიდერმოპერიოსტოზის სინდრომი

*ბ) იდიოპათიური შეშუპება

გ) პეჯეტის დაავადება

დ) ჰიპოთირეოზი

ე) ფილტვის ბრონქოგენული სიმსივნე, სომატოტროპული ჰორმონის

ექტოპიური პროდუქციით

157. ჰიპოფიზის ადენომის არსებობისას აკრომეგალიის აქტიური სტადიის

მკურნალობა შესაძლოა ტარდებოდეს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) მხოლოდ სიმპტომატური თერაპიია

ბ) სხივური თერაპია ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზარულ მიდამოზე (ქირურგიული

მკურნალობის ჩვენებების არ არსებობის შემთხვევაში)

გ) ოპერაციული ჩარევა

დ) სომატოსტატინით თერაპია

ე) თერაპია ბრომკრიპტინით

158. ჰიპოფიზექტომია ნაჩვენებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევებში,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კონსერვატიული მკურნალობის არაეფექტურობა

ბ) ჰიპოფიზის სიმსივნის ზომების პროგრესული მატება

გ) ჰიპოფიზის მაკრო-ადენომის არსებობა

*დ) ზრდის ჰორმონის მაღალი დონე სისხლის პლაზმაში

ე) სიბრმავის საშიშროება

159. სხივური თერაპია აკრომეგალიის დროს ნაჩვენებია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილ შემთხვევებში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ქირურგიული მკურნალობის წინააღმდეგჩვენებების არსებობა

ბ) წინამორბედი ქირურგიული მკურნალობის არაეფექტურობა

გ) ჰიპოფიზის მიკროადენომის არსებობა

დ) მაკროადენომა არაინვაზიური ენდოსელარული ზრდით

*ე) მაკროადენომა სუპრასელარული ინვაზიური ხასიათის ზრდით და

მხედველობის ნერვთა ჯვარედინზე კომპრესიით

160. აკრომეგალიის დროს გამოიყენება სხივური თერაპიის სხვა და სხვა

ვარიანტები, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) რენტგენოთერაპია

ბ) ტელეგამათერაპია

*გ) ულტრაბგერითი დასხივება

დ) რადიოაქტიური იტრიუმის იმპლანტაცია ჰიპოფიზში

ე) რადიოაქტიური ოქროს იმპლანტაცია ჰოპოფიზში

161. ბრომკრიპტინი განაპირობებს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი ხასიათის

ცვლილებებს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოთალამუსის დოფამინური რეცეპტორების სტიმულაცა

*ბ) სომატოტროპული ჰორმონის სინთეზის შემცირება

გ) სომატოტროპინომის ზომების შემცირება

დ) სეროტონინის გამოყოფის შემცირება

ე) ჰიპოფიზის დოფამინური რეცეპტორების სტიმულაცია

162. ბრომკრიპტინის დანიშვნა არ იწვევს:

*ა) სისხლის წნევის მომატებას

ბ) სისხლის წნევის შემცირებას

გ) გლიკემიის შემცირებას

დ) დისპეფსიური მოვლენებს

ე) ალერგიული რეაქციებს

163. სომატოტროპინი არ აფერხებს

ა) სომატოტროპული ჰორმონის სეკრეციას

ბ) თირეოიდული ჰორმონების სეკრეციას

გ) ინსულინის სეკრეციას

დ) პროლაქტინის სეკრეციას

*ე) ესტროგენების სეკრეციას

164. აკრომეგალიის აქტიურ სტადიაში ბრომკრიპტინის დოზა შეადგენს:

ა) 1,5 მგ

ბ) 2,5 მგ

გ) 5 მგ

დ) 7,5 მგ

*ე) 10 მგ და მეტს

165. ჰიპოფიზის სიმსივნისა და აკრომეგალიის მქონე ავადმყოფებზე

დისპანსერული მეთვალყურეობის დროს ყურადღება ექცევა ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კლინიკური სიმპტომატიკის ცვლილების დინამიკა

ბ) ოფთალმოლოგიური გამოკვლევების მონაცემები

გ) ნევროლოგიური გამოკვლევების შედეგები

დ) რენტგენოლოგიური გამოკვლევების შედეგები

*ე) დექსამეტაზონის ცდის ჩატარება

166. აკრომეგალიის დროს ინვალიდობის დადგენისათვის გათვალისწინებული

უნდა იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) სომატოტროპული ჰორმონის დონე

ბ) ადენომის არსებობა

გ) დაავადების ოფთალმოლოგიური გამოვლინებები

დ) ჰიპოფიზზე ქირურგიული ჩარევა

ე) საყრდენ-მამოძრავებელი აპარატის დარღვევები

167. სიმონდს-შიენის სინდრომის ეტიოლოგიურ ფაქტორებს არ მიეკუთვნება:

ა) ჰიპოფიზის სიმსივნე

ბ) ჰიპოთალამუსის სიმსივნე

გ) ნეიროინფექცია

დ) თავის ქალას ტრავმები

*ე) სტრესები

168. სიმონდს-შიენის სინდრომის ეტიოლოგიური ფაქტორი შესაძლოა იყოს

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ხანგრძლივი შიმშილი

ბ) სისხლჩაქცევა ადენოჰიპოფიზში

გ) ჰიპოფიზის ნეკროზი

დ) მშობიარობისა და/ან აბორტის დროს ძლიერი სისხლდენა

ე) ჰიპოფიზექტომია

169. სიმონდს-შიენის სინდრომი შესაძლოა განვითარდეს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი მიზეზით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სეფსისი

ბ) ჰიპოფიზის სისხლძარღვების თრომბოემბოლია

გ) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზარული არის სხივური თერაპია

*დ) მძიმე ფიზიკური დატვირთვა

ე) გრანულომატოზური დაავადებები

170. სიმონდსის სინდრომის დროს შესაძლოა გამოვლინდეს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის დაქვეითება

ბ) აკტჰ-ს სეკრეციის დაქვეითება

*გ) აკტჰ-ს სეკრეციის მომატება

დ) ფოლიკულის მასტიმულირებელი ჰორმონის სეკრეციის დაქვეითება

ე) მალუთეინიზირებელი ჰორმონის დაქვეითება

171. სიმონდსის სინდრომის დროს პათოლოგიური ცვლილებები შესაძლოა

გამოვლინდეს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ჰიპერტროფული პროცესები ყველა ქსოვილსა და ორგანოში

ბ) სისხლჩაქცევები, ნეკროზები და ანთებითი პროცესები ჰიპოფიზის წინა

წილში

გ) სისხლჩაქცევები, ნეკროზები და ანთებითი პროცესები ჰიპოთალამუსში

დ) ატროფიულ პროცესებს ყველა ქსოვილსა და ორგანოში

ე) ჰიპოფიზის სიმსივნე

172. სიმონდსის სინდრომის დროსვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სპლანქომიკრია

ბ) ბრადიკარდია

გ) არტერიული ჰიპოტენზია

დ) იღლიის ფოსოებზე და ბოქვენზე თმების არარსებობა

*ე) ჰიპერჰიდროზი

173. სიმონდსის სინდრომის დროს ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

ელექტროკარდიოგრაფიული ცვლილებები,გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კბილების დაბალი ვოლტაჟი

ბ) ბრადიკარდია

გ) მიოკარდიუმის დისტროფიული ცვლილებები

*დ) ტაქიკარდია

ე) შ-თ სეგმენტის დეპრესია

174. სიმონდსის სინდრომის დროს ვლინდება ყველა ჩამოთვლილი დარღვევა

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ, გარდა:

ა) გულისრევა, პირღებინება

*ბ) კუჭის სეკრეციის გაძლიერება

გ) ნაწლავების ატონია

დ) კუჭის სეკრეციის შემცირება

ე) კუჭუკანა ჯირკვლის გარესეკრეტორული ფუნქციის დაქვეითება

175. სიმონდსის სინდრომის დროს ვლინდება ყველა ჩამოთვლილი, ნერვული

და ფსიქიური სფეროს დარღვევები, გარდა:

ა) დეპრესია

ბ) ძილიანობა

გ) მძიმე ფორმის აპათია

დ) მოდუნება

*ე) მომატებული აღგზნებადობა

176. სიმონდსის სინდრომის დროს ვლინდება შემდეგი ენდოკრინული

ჯირკვლების მხრივ დარღვევები, გარდა:

*ა) ფარისებრ ახლო ჯირკვლების

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის

დ) სასქესო ჯირკვლების

ე) ჰიპოფიზის

177. სიმონდსის სინდრომის დროს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის

დარღვევები ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილის სახით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) კანის სიმშრალე

ბ) ბრადიკარდია

*გ) ტაქიკარდია

დ) ყაბზობა

ე) ჰიპოთერმია

178. სიმონდსის სინდრომის დროს სასქესო ფუნქციის დარღვევები ვლინდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილის სახით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მენსტრუალური ციკლის დარღვევა

*ბ) ჰიპერტრიქოზი

გ) მეორადი სასქესო ნიშნების უკუგანვითარება

დ) იმპოტენცია მამაკაცებში

ე) ლიბიდოს დაქვეითება

179. სიმონდსის სინდრომის დროს თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის

ფუნქციონალური დარღვევბი ვლინდება შემდეგში, გარდა:

ა) ადინამია

ბ) არტერიული ჰიპოტენზია

გ) ჰიპოგლიკემიისადმი მიდრეკილება

*დ) წონაში მატება

ე) გულისრევა, პირღებინება

180. შიენის სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყოველივე ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დაავადების განვითარება მშობიარობის შემდგომ პერიოდში

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დაქვეითება

გ) კახექსია

დ) სქესობრივი ფუნქციის დაქვეითება

*ე) ჰიპერკორტიზოლიზმი

181. ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური კომის განვითარება შეიძლება განპირობებული

იყოს ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფიზიკური ტრავმა

*ბ) კორტიკოსტეროიდების მიღება

გ) ფსიქიური ტრავმა

დ) ქირურგიული ოპერაცია

ე) სტრესული სიტუაცია

182. ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური კრიზის ჰიპოგლიკემიური ვარიანტი შეიძლება

გამოვლინდეს ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილის სახით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

*ა) სისხლში შაქრის მომატება

ბ) ფსიქიური აგზნებადობა

გ) მოტორული აგზნებადობა

დ) სისხლში გლუკოზის დონის მკვეთრი დაქვეითება

ე) ოფლიანობა

183. ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური კომის დროს სისხლში ვლინდება ყოველივე

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონის დაბალი ციფრები

ბ) თირეოტროპული ჰორმონის დაბალი მაჩვენებელი

*გ) ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონის მაღალი ციფრები

დ) კორტიზოლის დაბალი დონე სისხლში

ე) სომატოტროპული ჰორმონის დაბალი მაჩვენებელი

184. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მწვავე უკმარისობის განვითარება

შეიძლება გამოწვეულ იქნას ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ფიზიკური ტრავმა

ბ) ფსიქიური ტრავმა

გ) ოპერაცია

დ) სტრესი

*ე) კორტიკოსტეროიდების მიღება

185. სიმონდსის სინდრომის დროს ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

ცვლილებები, გარდა:

ა) ნორმოქრომული და ჰიპოქრომული ანემია

*ბ) ჰიპოკალიემია

გ) ზომიერი ეოზინოფილია

დ) ლეიკოპენია

ე) ჰიპონატრიემია

186. ჰიპოფიზის სიმსივნური დაზიანების შედეგად განვითარებული

სიმონდსის სინდრომისათვისდამახასიათებელია ყოველივე ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თავის ტკივილი

*ბ) კანქვეშა ცხიმის ცენტროპეტალური გადანაწილება

გ) ბიტემპორალური ჰემიანოფსია

დ) მხედველობის სიმახვილის დაქვეითება

ე) ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ დარღვევები (თერმორეგულაციის

დარღვევა, ძილიანობა, და ა.შ.)

187. ჰიპოპიტუიტარიზმი ქალებში ვლინდება ყოველივე ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) გიგანტომასტია

ბ) თმის ცვენა ბოქვენსა და იღლიებში

გ) შიგნითა სასქესო ორგანოების ატროფია

დ) მენსტრუალური ციკლის დარღვევები

ე) ლიბიდოს დაქვეითება

188. გონადოტროპინების სეკრეციის დაქვეითებას მამაკაცებში თან სდევს

ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

*ა) სისხლის შრატის ინსულინის ბაზალური დონის დაქვეიტება

ბ) ლიბიდოს და პოტენციის დაქვეითება

გ) სმენის დაქვეითება

დ) სათესლე ჯირკვლების ზომაში შემცირება

ე) თმის ცვენა სახისა და იღლიების მიდამოში

189. ჰიპოგონადოტროპული ჰიპოგონადიზმის დიაგნოსტიკისათვის იხმარება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი მეთოდი, გარდა:

ა) გონადოტროპინების დონის განსაზღვრა სისხლში

ბ) სასქესო ჰორმონების განსაზღვრა სისხლში

გ) სასქესო ჰორმონების ექსკრეციის განსაზღვრა შარდში

*დ) სინაქტენის ცდა

190. მეორადი ჰიპოთირეოზის დიაგნოსტიკისათვის იხმარება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი მეთოდები, გარდა:

ა) თირეტროპული ჰორმონის განსაზღვრა სისხლის შრატში

ბ) თირეოიდული ჰორმონების განსაზღვრა სისხლში

გ) თირეოტროპული ჰორმონით ცდა

*დ) მეტოპირონის ცდა

ე) თიროლიბერინის ცდა

191. ადენოკორტიკოტროპული ჰორმონის სეკრეციის უკმარისობა დასტურდება

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის და კორტიზოლის დონე სისხლის

შრატში

ბ) სინაქტენის ცდა

გ) კორტიკოსტეროიდების რაოდენობა შარდში

დ) მეტოპირონის ცდა

*ე) თიროლიბერინის ცდა

192. აუტოიმუნური პოლიგლანდულარული სინდრომის მეორე ტიპისათვის

(შმიდტის სინდრომი) დამახასიათებელია ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

ბ) ქრონიკული ლიმფოციტური თირეოიდიტი

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის პირველადი უკმარისობა

*დ) ჰიპოპიტუიტარიზმი

ე) შაქრიანი დიაბეტი

193. პირველადი ჰიპოთირეოზისათვის მეორადისაგან განსხვავებით

დამახასიათებელია ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება სისხლში

*ბ) თირეოტროპული ჰორმონის დონის დაქვეითება სისხლში

გ) თირეოტროპინით ცდის ჩატარებისას, თ3 და თ4-ის დონე არ მატულობს

დ) თიროლიბერინის ტესტის დროს მკვეთრად მატულობს თირეოტროპული

ჰორმონის დონე

ე) თირეოტროპინით ტესტის დროს არ მატულობს ფარისებრ ჯირკვალში

რადიოაქტიური იოდის შთანთქმის ინტენსიობა

194. ჰიპოპიტუიტარიზმის დიფერენციული დიაგნოსტიკა აუცილებელია

შემდეგ დაავადებებთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ალიმენტარული დისტროფია

ბ) საკვერცხეების ფუნქციის პირველადი უკმარისობა

*გ) თირეოტოქსიკოზი

დ) სიმსივნური პროცესების ფონზე განვითარებული კახექსია

ე) ნევროგენული ანორექსია

195. ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზარული უკმარისობის დროს შენაცვლებითი

თერაპია შეიცავს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ საშუალებების გამოყენებას,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ინსულინი

ბ) კორტიკოსტეროიდები

გ) სასქესო ჰორმონების პრეპარატები

დ) გონადოტროპული ჰორმონების პრეპარატები

ე) თირეოიდული ჰორმონების პრეპარატები

196. ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური კომის მკურნალობის დროს იხმარება

ყოველივე ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) 100-150 მგ ჰიდროკორტიზონის შეყვანა ინტრავენურად

ბ) 5%-იანი გლუკოზის შეყვანა ინტრავენურად 300 მლ ფიზიოლოგიურ

ხსნართან ერთად

გ) ჰიპოქსიის თავიდან აცილება

*დ) ტრიიოდთირონინის და კორტიკოსტეროიდების ერთდროული შეყვანა

ინტრავენურად

ე) თირეოიდული პრეპარატებით მკურნალობა, გლუკოკორტიკოიდებით

მკურნალობის დაწყებიდან 12-24 სT-ის შემდეგ

197. ჰიპოპიტუიტარული კრიზის კლინიკური მიმდინარეობის

თავისებურებანია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა;

ა) კრიზის განვითარებასწინ უძღვის მდგომარეობის თანდათან დამძიმება

ბ) კრიზისათვის დამახასიათებელია ავადმყოფის კანის სიფერმკრთალე,

პასტოზურობა

*გ) ჰიპოპიტუიტარულ კრიზს თან ახლავს ჰიპერტონული კრიზის მოვლენები

დ) სუნთქვა გაიშვიათებულია, კომის დროს შესაძლოა განვითარდეს ჩეინ-

სტოქსის ან ბიოტის სუნთქვა

ე) დათრგუნულია მყესთა რეფლექსები, ზოგჯერ აღინიშნება კრუნჩხვები

198. ავადმყოფები ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური უკმარისობის დროს

ადექვატური თერაპიის გარეშე შესაძლოა დაიღუპნონ ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი გართულებების შედეგად, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების მწვავე უკმარისობა

ბ) ჰიპოთირეოიდული კომა

გ) გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა

დ) თანმხლები მწვავე ინფექცია

*ე) გონადოტროპული უკმარისობა

199. ლაქტორეა-ამინორიის ეტიოლოგიური ფაქტორი შეიძლება იყოს ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილთაგანი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პროლაქტინომა

ბ) ჰიპოფიზის შერეული ადენომა

გ) ჰიპოთალამუსის სიმსივნე

დ) ნეიროინფექციები

*ე) მეორადი ჰიპოთირეოზი

200. ჰიპოფიზის ენდოკრინულად აქტიურ ადენომებს მიეკუთვნება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პროლაქტინომა

ბ) სომატოტროპინომა

*გ) გლიომა

დ) კორტიკოტროპინომა

ე) სომატომამმოტროპინომა

201. ინტრაკრანიული დარღვევები, რომლებიც იწვევენ გალაქტორეას,

შეიძლება განპირობებული იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) თავის ტვინის სისხლძარღვების სპაზმი

ბ) ჰიპოფიზის სიმსივნეები

გ) თავის ტვინის სიმსივნეებით, რომლებიც იწვევენ ჰიპოთალამურ

დარღვევებს

დ) ცერებრალური ტრავმები

ე) ნეიროინფექციები

202. ჰიპერპროლაქტინემია იწვევს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფოლიკულის მასტიმულირებელი ჰორმონის შემცირება სისხლში

*ბ) ფოლიკულის მასტიმულირებელი ჰორმონის მომატება სისხლში

გ) მალუტეინიზირებელი ჰორმონის შემცირება სისხლში

დ) ლაქტორეა

ე) ამენორეა

203. პროლაქტინის სეკრეციის ფიზიოლოგიური სტიმულატორებია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) დოფამინი

ბ) თიროლიბერინი

გ) სეროტონინი

დ) პროსტაგლანდინები

ე) ესტროგენები

204. ჰიპერპროლაქტინემია შეიძლება განპირობებული იყოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი ლოკალური სტიმულებით, გარდა:

ა) ძუძუს დვრილის გაღიზიანება

ბ) სარძევე ჯირკვლის სიმსივნე

*გ) ფურუნკულოზი

დ) გულმკერდის მიდამოს დაზიანება ჰერპეს-ზოსტერის გამო

ე) გულმკერდის დაზიანებები

205. პროლაქტინის ფიზიოლოგიური და ფარმაკოლოგიური ბლოკატორებია:

*ა) დოპამინი

ბ) სტრესი

გ) ხანგრძლივი შიმშილი

დ) ფიზიკური დატვირთვა

ე) თიროლიბერინი

206. პათომორფოლოგიურად ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომისათვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) საშვილოსნოს ატროფია

ბ) საკვერცხეების ატროფია

გ) არაიშვიათად ჰიპოფიზის ქრომოფობული ადენომის არსებობა

*დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ადენომა

ე) საკვერცხეების პოლიკისტოზი

207. ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპერტრიქოზი

ბ) უშვილობა

გ) სხეულის ჭარბი წონა

*დ) არტერიული წნევის მატება

ე) გალაქტორეა

208. ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სარძევე ჯირკვლებიდან სხვა და სხვა ინტენსიობის გამონადენის არსებობა

ბ) საშვილოსნოს ჰიპოპლაზია

*გ) ლიბიდოს გაძლიერება

დ) უარყოფითი "გუგის" სიმპტომი

ე) ჭარბთმიანობა

209. ჰიპოფიზის ჰორმონულად არააქტიური ადენომის დროს შეიძლება თავი

იჩინოს ყველა გართულებებმა, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ბიტემპორალური ჰემიანოფსია

*ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ფუნქციის გაძლიერება

გ) ჰიპოპიტუიტარიზმი

დ) სიმსივნის მიერ ჰიპოთალამუსის კომპრესია

ე) მწვავე სისხლჩაქცევა სიმსივნეში

210. ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომის დროს მამრობითი სქესის

ავადმყოფებში დამახასიათებელია ქვემოთ ჩამოთვლილი ცვლილებების

არსებობა,გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სქესობრივი ლტოლვის დაქვეითება

ბ) დილის სპონტანური ერექციების უქონლობა ან დათრგუნვა

*გ) უშაქრო დიაბეტისთვის დამახასიათებელი სიმპტომოკომპლექსის

ჩამოყალიბება

დ) ჰიპოგონადიზმი

ე) უნაყოფობა

211. პროლაქტინომისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პროლაქტინის მაღალი დონე სისხლში

ბ) სისხლისა და შარდის საერთო ანალიზის მხრივ არსებითი ხასიათის

ცვლილებების არ არსებობა

*გ) თიროლიბერინის ტესტის დროს პროლაქტინის დონის მკვეთრად

მომატება საწყის დონესთან შედარებით

დ) მეტოკლოპრამიდის (ცერუკალის) ტესტის დროს პროლაქტინის დონის

უმნიშვნელო მომატება საწყის დონესთან შედარებით

ე) თურქული კეხის მხრივ რენტგენოლოგიური ცვლილებების არსებობა

მაკროპროლაქტინომის არსებობის შემთხვევაში

212. ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომის დროს ატარებენ შემდეგ ცდებს, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მეტოკლოპრამიდის(ცერუკალი) ტესტი

ბ) თიროლიბერინის ტესტი

გ) პარლოდელის ტესტი

*დ) ინსულინის ტესტი

213. ლაქტორეა შეიძლება აღენიშნებოდეს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

პათოლოგიების დროს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პროლაქტინის მაპროდუცირებელი არაჰიპოფიზური ლოკალიზაციის

სიმსივნეები

*ბ) სომატოსტატინომა

გ) პირველადი ჰიპოთირეოზი

დ) აკრომეგალია

ე) შტეინ-ლევენტალის სინდრომი

214. იატროგენური გალაქტორეა შეიძლება განვითარდეს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი პრეპარატების ზეგავლენით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნეიროლეპტიკები

ბ) ანტიდეპრესანტები

გ) რეზერპინი

დ) პერორალური კონტრაცეპტივები

*ე) თირეოიდული ჰორმონების პრეპარატები

215. იატროგენური გალაქტორეა შეიძლება განვითარდეს ყველა ჩამოთვლილი

პრეპარატების ხანგრძლივი მიღების შედეგად, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცერუკალი, რეგლანი

*ბ) კორტიკოსტეროიდები

გ) დოპეგიტი

დ) ალკოჰოლი

ე) ნარკოტიკები

216. პროლაქტინის ექტოპირებული პროდუქცია აღინიშნება ყველა

ჩამოთვლილი დაავადებების დროს, გარდა:

ა) ბრონქოგენური კარცინომა

ბ) ჰიპერნეფრომა

გ) საკვერცხეების სიმსივნეები

*დ) კუჭის კიბო

ე) ქორიონკარცინომა

217. ჰიპერპროლაქტინემია შეიძლება ვლინდებოდეს ყველა ჩამოთვლილი

დაავადებების დროს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ფეოქრომოციტომა

ბ) თირკმლის დაავადებები

გ) ნელსონის სინდრომი

დ) იცენკო-კუშინკის დაავადება

ე) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის თანდაყოლილი დისფუნქცია

218. ჰიპერპროლაქტინემიამ მამაკაცებში შეიძლება გამიწვიოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილიმოვლენები, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ლიბიდოს დაქვეითება

ბ) პოტენციის დაქვეითება

*გ) სპერმატოგენეზის აქტივაცია

დ) გინეკომასტია

ე) უშვილობა

219. ჰიპერპროლაქტინემიის სინდრომის ეტიოლოგიური მკურნალობის მიზნით

სათანადო ჩვენებების არსებობისას გამოიყენება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური ზონის ანთებითი პროცესების (მაგალითად,

ბაზალური არაქნოიდიტის) მკურნალობა

ბ) პირველადი ჰიპოთირეოზის მკურნალობა

*გ) სტრეპტოზოტოცინის 5% ხსნარის ინტრავენური ინექციები

დღეგამოშვებით.

დ) პროლაქტინმასტიმულებელი მედიკამენტებით მკურნალობის შეწყვეტა

ე) პროლაქტინის მაპროდუცირებელი ექტოპიური სიმსივნის ქირურგიული

მოცილება

220. პარლოდელის სადღე-ღამისო დოზა გალაქტორეა-ამინორეის სინდრომის

დროსუხშირესად შეადგენს:

ა) 0.5-1.5 მგ

ბ) 1.5-2.0 მგ

*გ) 2.5-5.0 მგ

დ) 5.0-7.5 მგ

ე) 7.5-10.0 მგ

221. პროლაქტინის სეკრეციის სადღე-ღამისო რითმის გათვალისწინებით

პარლოდელის ძირითადი დოზა ინიშნება:

ა) საუზმის შემდეგ

ბ) სადილის შემდეგ

გ) სამხარის შემდეგ

დ) ვახშამის შემდეგ

*ე) ძილის წინ

222. პარლოდელით მკურნალობამ შეიძლება გამოიწვიოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი მოვლენები, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) არტერიული წნევის მომატება

ბ) არტერიული წნევის დაქვეითება

გ) კანის ალერგიული რეაქცია

დ) დისპეპსიური მოვლენები

ე) გლიკემიის დაქვეითება

223. ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომის ქირურგიული მკურნალობის ჩვენებაა

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) არაჰიპოფიზური სიმსივნის არსებობა პროლაქტინის ექტოპიური

პროდუქციით

ბ) პროლაქტინომა პროგრესირებადი ზრდით

გ) ოფთალმოლოგიური დარღვევები (მხედველობის ველის შევიწროება)

*დ) პროლაქტინის მომატება სისხლში

ე) მიკროპროლაქტინემიის დროს კონსერვატული თერაპიის არაეფექტურობა

224. პროლაქტინომის დროს ინვაზიური მკურნალობის ჩვენებების

არარსებობისას ყველაზე მეტად მიზანშეწონილია სხივური თერაპიის შემდეგი

ვარიანტი:

ა) რენტგენოთერაპია

ბ) ტელეგამათერაპია

*გ) პროტონოთერაპია

დ) რადიოაქტიური იტრიუმის იმპლანტაცია ჰიპოფიზში

ე) რადიოაქტიური ოქროს იმპლანტაცია ჰიპოფიზში

225. პროლაქტინომის გამო ავადმყოფთა დისპანსერიზაციის პროცესში საჭიროა

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი სპეციალისტების მონაწილეობა, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) გინეკოლოგი

ბ) ოკულისტი

*გ) ნეფროლოგი

დ) ენდოკრინოლოგი

ე) ნეიროქირურგი

226. სიკვდილის მიზეზიპროლაქტინომის დროს შეიძლება იყოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური კომა

ბ) თავის ტვინის სასიცოცხლო მნიშვნელობის ცენტრებზე სიმსივნის ზეწოლა

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობა

*დ) ჰიპოფიზის გონადოტროპული ფუნქციის ამოვარდნა

ე) თრომბოემბოლია

227. სიმსივნური გენეზის ლაქტორეა-ამენორეის სინდრომის დროს

ინვალიდობა დგინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) მყარი მაღალი ჰიპერპროლაქტინემია

ბ) მხედველობის პროგრესირებადი ხასიათის გაუარესება

გ) ინოპერაბელური შემთხვევები

დ) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური უკმარისობის სიმფტომატიკის გაძლიერება

ე) ჰიპოკორტიციზმის გამომჟღავნება

228. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფია ბავშვებში ვლინდება შემდეგ ასაკში

(წლები) :

ა) 1-2

ბ) 3-4

გ) 5-6

დ) 7-10

*ე) 10 და მეტი

229. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიის ეტიოლოგიურ ფაქტორებად

მიჩნეულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური მიდამოს ინფექციური გენეზის დაზიანება

ბ) სამშობიარო ტრავმა

გ) ჰიპოთალამუსის სიმსივნური დაზიანება

*დ) სიმსუქნე

ე) თავის ტვინის ტრავმა

230. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიის პათოგენეზი განპირობებულია

ისეთი მექანიზმით, როგორიცაა:

*ა) ჰიპოთალამუსის ბირთვების დაზიანება

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის დაზიანება

გ) გონადების პირველადი დაზიანება

დ) ფარისებრი ჯირკვლის პირველადი დაზიანება

ე) ფარისებრახლო ჯირკვლების პირველადი დაზიანება

231. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფია მამრობითი სქესის ავადმყოფებში

ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) გარეთა სასქესო ორგანოების ჰიპერპიგმენტაცია

ბ) პროგრესირებადი სიმსუქნე

გ) სასქესო ორგანოების მკვეთრი ჰიპოპლაზია

დ) თმიანობის არარსებობა სახეზე და სხეულზე

ე) კრიპტორქიზმის შემთხვევების მაღალი სიხშირე

232. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიის დიფერენციალური დიაგნოსტიკა

საჭიროა ჩატარდეს შემდეგ დაავადებებთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსუქნის ეკზოგენურ-შთამომავლობითი ფორმა

ბ) იცენკო-კუშინგის სინდრომი

გ) ლორენს-მუნ-ბარდე-ბიდლის სინდრომი

დ) მორგანი-სტიუარტ-მორელის სინდრომი

*ე) სიმონდს-შიენის სინდრომი

233. ლორენს-მუნ-ბარდე-ბიდლის სინდრომი ადიპოზო-გენიტალური

დისტროფიისაგან განსხვავებით ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ინტელექტუალური განვითარების მძიმე ფორმის ჩამორჩენა

ბ) პიგმენტური რეტინიტი

*გ) ინტელექტუალური განვითარების ზომიერი შეფერხება

დ) არაიშვიათად პოლიდაქტილია

ე) სინდაქტილია

234. იცენკო-კუშინგის სინდრომი ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიისაგან

განსხვავებით ხასიათდება შემდეგი ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ცხიმის არჩევითი გადანაწილება

ბ) მხრების, ბარძაყის და მუცლის კანზე მოიისფრო სტრიების გაჩენა

გ) მაღალი არტერიული წნევა

*დ) ოსტეოპოროზის არ არსებობა

ე) ოსტეოპოროზი

235. მორგანი-სტიუარტ-მორელის სინდრომი ადიპოზოგენიტალური

დისტროფიისაგან განსხვავებით ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დაავადების მაღალი სიხშირექალებში, მამაკაცებთან შედარებით

*ბ) არტერიული ჰიპერტონიის არარსებობა

გ) არტერიული ჰიპერტონიის არსებობა

დ) ნახშირწყლოვანი ცვლის დარღვევების მაღალი სიხშირე

ე) შუბლის ძვლის შიდა ფირფიტის გასქელება

236. კლაინფელტერის სინდრომისათვის ადიპოზოგენიტალური

დისტროფიისაგან განსხვავებით დამახასიათებელია შემდეგი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) სხეულის ნორმალური ან ოდნავ მომატებული მასა

ბ) ხშირად ჩვეულებრივი ზომის სასქესო ასო

გ) დადებითი სასქესო ქრომატინი

*დ) სასქესო ქრომატინი უარყოფითია

ე) მაღალი ტანი, არაპროპორციულად გრძელი კიდურებით

237. შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომი დგინდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მოკლე კისერი ფრთისებური კანის ნაკეცებით

ბ) ყურის ნიჟარების დაბალი მდებარეობა დაბალი სიმაღლით

გ) სასქესო ქრომატინის არ არსებობა

დ) კარიოტიპი 45-XO

*ე) კარიოტიპი 47-XXY

238. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიის დროს სიმსუქნის კომპლექსური

მკურნალობისათვის გამოიყენება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი საშუალებანი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ანორექსიგენული პრეპარატები თუნდაც ბულიმიის არ არსებობისას

ბ) დიეტა ნახშირწყლებისა და ცხიმების რაოდენობის შეზღუდვით

გ) ფიზიკური ვარჯიშები

დ) წყლის პროცედურები

ე) ანორექსიგენური პრეპარატები ბულიმიის არსებობის დროს

239. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიის დროს სხვა და სხვა სახის

ქირურგიული მკურნალობა ნაჩვენებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ

შემთხვევებში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) უმნიშვნელოდ გამოხატული გინეკომასტია

ბ) ჰიპოფიზის ადენომა

გ) კრანიოფარინგიომა

დ) მკვეთრად გამოხატული გინეკომასტია .

ე) კრიპტორქიზმი

240. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიის დროს ქირურგიული მკურნალობის

ჩვენებების არსებობისას მაგრამ მისი ჩატარების შეუძლებლობის შემთხვევაში ,

აუცილებელია დინამიური დაკვირვება ყველა ჩამოთვლილი სპეციალისტის

მონაწილეობით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ოკულისტი

ბ) ნევროპათოლოგი

*გ) ფსიქიატრი

დ) ენდოკრინოლოგი

ე) ნეიროქირურგი

241. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფიით დაავადებულების

შრომისუნარიანობა დამოკიდებულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ ფაქტორებზე,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსუქნის ხარისხი

ბ) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მდგომარეობა

გ) ნევროლოგიური დარღვევების სიმძიმე

*დ) სასქესო ორგანოების განუვითარებლობის ხარისხის სიმძიმე

ე) მხედველობის პათოლოგიის სიმძიმე

242. პარქონის სინდრომის ეტიოლოგიურ ფაქტორებს წარმოადგენს

ჩამოთვლილიდან ყველა, გარდა:

ა) ტოქსიკოინფექციები

ბ) ვაზოპრესინის მასეკრეტირებელი ავთვისებიანი სიმსივნეები

*გ) თირკმელზედა ჯირკვლების სიმსივნეები

დ) ქალა-ტვინის ტრავმები

ე) ჰიპოთალამუსსა და ჰიპოფიზში ნეოპლასტიკური პროცესები

243.პარხონის სინდრომის პათოგენეზი განპირობებულია ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ადჰ-ის პროდუქციის მომატებით

*ბ) ადჰ-ის პროდუქციის დაქვეითებით

გ) ალდოსტერინის პროდუქციის მომატებით

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დაქვეითებით

ე) ჰიპოპროტეინემიით

244. პარხონის სინდრომით დაავადებულებს აქვთ ყველა ჩამოთვლილი

ჩივილი, გარდა:

ა) ოლიგურია

ბ) სითხის შეკავება ორგანიზმში

გ) სხეულის მასის მატება

*დ) გახდომა

ე) სხვადასხვა ლოკალიზაციის შეშუპებები

245. ვეგეტატიური დარღვევები პარხონის სინდრომის დროს გამოვლინდება

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა:

*ა) ბრადიკარდია

ბ) თავის ტკივილები

გ) გულისცემა

დ) ძილის დარღვევები

ე) პარესთეზიები

246. ტვინის შეშუპება პარხონის სინდრომის დროს კლინიკურად

გამოვლინდება ყველა ჩამოთვლილი სიმპტომით, გარდა:

ა) ძილიანობა

ბ) აპათია

გ) კუნთების სპაზმი (კრუნჩხვა)

დ) არეფლექსია, ფსევდობელბარული დამბლები

*ე) ტემპერატურის მომატება

247. კომატოზური მდგომარეობები ვაზოპრესინის ჭარბი სეკრეციისას

ვითარდება ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა:

ა) ნატრიუმის შემცველობის დაქვეითება პლაზმაში 120 მმოლ/ლ-ზე ქვევით

ბ) პლაზმის ოსმოლურობა 250 მმოსმოლ/ლ-ზე ნაკლები

*გ) ნატრიუმის შემცველობის მომატება პლაზმაში 120 მმოლ/ლ-ზე ზევით

დ) ნატრიუმის შემცველობის დაქვეითება პლაზმაში 110 მმოლ/ლ-ზე ქვევით

ე) ნატრიუმის შემცველობის დაქვეითება პლაზმაში 100 მმოლ/ლ-ზე ქვევით

248. ლაბორატორიული მონაცემები პარხონის სინდრომის დროს ხასიათდება

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა:

*ა) ჰიპოქოლესტერინემია

ბ) ჰიპერქოლესტერინემია

გ) ჰიპონატრიემია

დ) ჰიპერქლორემია

ე) ნორმოქოლესტერინემია

249. პარხონის სინდრომის დროს. შარდის ანალიზის ცვლილებანი

გამოვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ა) შარდისმაღალი სიმკვრივე

*ბ) ალდოსტერონის შარდით გამოყოფის დაქვეითება

გ) ადჰ-ის შარდით გამოყოფის მომატება

დ) ალდოსტერონის შარდით გამოყოფის მომატება

ე) ალდოსტერონის შარდით გამოყოფა ნორმალურია (პერიოდულად)

250. პარხონის სინდრომის დიფერენციალური დიაგნოზი ტარდება ყველა

ჩამოთვლილთან, გარდა:

ა) პრემენსტრუალური დაძაბვის სინდრომი

ბ) წყლის ცვლის დარღვევა სიმსუქნის დროს

გ) შვარც-ბარტერის სინდრომი

დ) ჰიპოთირეოზი

*ე) პირველადი ალდოსტერონიზმი

251. პრემენსტრუალური დაძაბვის სინდრომი კლინიკურად ვლინდება ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) სითხის შეკავება მენსტრუაციამდე 2 კვირით ადრე

ბ) თავის ტკივილები

*გ) სხეულის წონის დაქვეითება

დ) გამოვლინებები კუჭ-ნაწლავის მხრიდან (ღებინება, ტკივილები მუცლის

მიდამოში)

ე) ხასიათის ცვლილებები

252. შვარტც-ბარტერის სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ჰიპერნატრიურია

ბ) შეშუპებები

გ) ჰიპოკალიემია

დ) ჰიპონატრიემია

*ე) ჰიპერნატრიემია

253. ვაზოპრესინის სეკრეციას აძლიერებენ შემდეგი პრეპარატები, გარდა:

ა) ნიკოტინი

ბ) ბარბიტურატები

*გ) ალკოჰოლი

დ) ჰიპოქსია

ე) კლოფიბრატი

254. ვაზოპრესინის თირკმელებზე მოქმედებას აძლიერებენ შემდეგი

პრეპარატები, გარდა:

ა) დიურეტიკები

ბ) ქლორპროპამიდი

გ) ლითიუმის მარილები

დ) კარბამაზეპინი

*ე) ანტიბიოტიკები

255. ექტოპირებული ადჰ-ის სინდრომი უფრო ხშირად გვხვდება

*ა) ბრონქოგენული სიმსივნისას

ბ) კუჭუკანა ჯირკვლის სიმსივნისას

გ) თიმომისას

დ) ლიმფომისას

ე) წინამდებარე ჯირკვლის სიმსივნისას

256. ექტოპირებულ ადჰ-ის სინდრომს თან შეიძლება ახლდეს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ვაზოპრესინის მომატებული სეკრეცია

ბ) აკტჰ მომატებული სეკრეცია

გ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ფუნქციის მომატება

*დ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ფუნქციის დაქვეითება

ე) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ნორმალური ფუნქცია

257. თერაპია პარხონის სინდრომის დროს მოიცავს ყველა ჩამოთვლილს,

გარდა ისეთისა,როგორიცაა:

ა) სხივური თერაპია - ჰიპოფიზარულ არეში

*ბ) კორტიკოსტეროიდები

გ) ბრომკრიპტინით თერაპია

დ) სპირინოლაქტონები

ე) შარდმდენები

258. პარლოდელით თერაპიის დადებითი ეფექტი იდიოპათიური შეშუპებებით

დაავადებულ ავადმყოფებში განპირობებულია ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა,როგორიცაა:

*ა) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის მომატება

ბ) ჰიპოთალამუსის დოფამინერგიული რეცეფციის აქტივაცია

გ) პრეპარატის პირდაპირი მოქმედება ანტიდიურეზულ ჰორმონზე

დ) ალდოსტერონზე ზემოქმედება

ე) პრეპარატის ჰიპოტენზიური მოქმედება

259. არასიმსივნური გენეზის პარხონის სინდრომის მკურნალობა შეიცავს

ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა,როგორიცაა:

ა) სითხისა და სუფრის მარილის რაოდენობის შეზღუდვა

ბ) კალიუმის პრეპარატების დანიშვნა

გ) ლითიუმის პრეპარატების დანიშვნა

დ) პარლოდელის დანიშვნა

*ე) ხილისა და ბოსტნეულის მიღების შეზღუდვა

260. კომატოზური მდგომარეობის (ტვინის შეშუპება) დროს ნიშნავენ ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა,როგორიცაა:

ა) ნატრიუმის ქლორიდის 3% 500მლ ინტრავენურად შეყვანა

ბ) ნატრიუმის ქლორიდის 5% 500მლ ინტრავენურად შეყვანა

გ) მანიტოლის ჰიპერტონული ხსნარის შეყვანა

დ) ფუროსემიდი

*ე) ცენტრალური ანალგეტიკების შეყვანა

261. სიმსივნური გენეზის პარხონის სინდრომის მკურნალობა შეიცავს ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა,როგორიცაა:

ა) სიმსივნის ოპერაციული მოცილება

ბ) სხივური თერაპია (ოპერაციაზე უარის შემთხვევაში)

გ) დემეკლოციკლინის (დეკლომიცინი) დანიშვნა

*დ) კორტიკოსტეროიდული თერაპია

ე) პარლოდელის დანიშვნა

262. პარხონის სინდრომის პროგნოზი არაკეთილსაიმედოა ყველა

ჩამოთვლილის არსებობისას, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) არადიაგნოსტირებული ექტოპიური ადჰ-ის სინდრომი

ბ) ტვინის შეშუპების განვითარება

გ) კომატოზური მდგომარეობა

დ) ვაზოპრესინის მასეკრეტირებელი ავთვისებიანი სიმსივნეები

*ე) ვაზოპრესინის სეკრეციის მაღალი დონე

263. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად სხვა ტესტებთან ერთად

გამოიყენება ლევოდოფას ტესტიც, რომელსაც საფუძვლად უდევს

*ა) სომატოლიბერინის სეკრეციის სტიმულირება

ბ) სომატოსტატინის სეკრეციის სტიმულირება

გ) ინსულინის სეკრეციის სტიმულირება

დ) ზრდის ჰორმონის სეკრეციის დათრგუნვა

ე) ბეტა ენდორფინის სეკრეციის მოდულირება

264. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად ლევოდოფას ტესტის დროს

ამ ჰორმონის დეფიციტი გამორიცხულად ითვლება თუ კი საწყისთან

შედარებით მისი კონცენტრაციის მატება შეადგენს სულ ცოტა:

ა) 3 ნგ/მლ

ბ) 4 ნგ/მლ

*გ) 5 ნგ/მლ

დ) 6 ნგ/მლ

ე) 7 ნგ/მლ

265. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად ლევოდოფას ტესტის დროს

ამ ჰორმონის დეფიციტი გამორიცხულად ითვლება თუ კი ერთ ერთ სინჯში

მისი კონცენტრაცია შეადგენს სულ ცოტა:

ა) 3 ნგ/მლ-ზე მეტს

ბ) 6 ნგ/მ-ზე მეტს

გ) 8 ნგ/მ-ზე მეტს

*დ) 10 ნგ/მ-ზე მეტს

ე) 12 ნგ/მლ-ზე მეტს

266. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის დეფიციტი ჯერ კიდევ ფრიად

მოსალოდნელად ითვლება თუ კი საწყისთან შედარებით ლევოდოფას

გამოყენებით სტიმულაციის შემდეგ ამ ჰორმონის კონცენტრაციის მატება

ნაკლებია ვიდრე:

ა) 1 ნგ/მლ-ს

ბ) 3 ნგ/მლ-ს

*გ) 5 ნგ/მლ-ს

დ) 9 ნგ/მლ-ს

ე) 10 ნგ/მლ-ს

267. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად ლევოდოფას ტესტის

შედეგებზე სხვა და სხვა მდგომარეობანი შემდეგნაირად მოქმედებენ:

ა) ჰიპოთირეოზის დროს აღინიშნება ჰიპერრეაქცია

ბ) გლუკოსტერომა არ მოქმედებს ტესტის შედეგებზე

*გ) ჰიპერგლიკემია დამთრგუნველად მოქმედებს ტესტის შედეგებზე

დ) ქლორპრომაზინი აძლიერებს ლევოდოფას მოქმედებას ზრდის ჰორმონზე

ე) დეპრესია აძლიერებს ლევოდოფას მოქმედებას ზრდის ჰორმონზე

268. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად სხვა ტესტებთან ერთად

გამოიყენება არგინინის ტესტიც, რომელსაც საფუძვლად უდევს:

*ა) არგინინის მიერ სომატოსტატინის დათრგუნვის უნარი

ბ) არგინინის მიერ სომატოსტატინის სტიმულაციის უნარი

გ) არგინინის მიერ სომატოლიბერინის სტიმულაციის უნარი

დ) არგინინის მიერ სომატოლიბერინის დათრგუნვის უნარი

ე) არგინინის მიერ სომატოტროფებზე უშუალო სტიმულაციური მოქმედების

უნარი

269. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად არგინინის ტესტის დროს ამ

ჰორმონის დეფიციტი გამორიცხულად ითვლება თუ კი ერთ ერთ სინჯში

მაინც მისი კონცენტრაცია შეადგენს სულ ცოტა

ა) 3 ნგ/მლ-ზე მეტს

ბ) 6 ნგ/მ-ზე მეტს

გ) 8 ნგ/მ-ზე მეტს

*დ) 10 ნგ/მ-ზე მეტს

ე) 12 ნგ/მლ-ზე მეტს

270. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის დეფიციტი ჯერ კიდევ ფრიად

მოსალოდნელად ითვლება თუ კი საწყისთან შედარებით არგინინით

სტიმულაციის შემდეგ ამ ჰორმონის კონცენტრაციის მატებანაკლებია ვიდრე:

ა) 1 ნგ/მლ-ს

ბ) 3 ნგ/მლ-ს

*გ) 5 ნგ/მლ-ს

დ) 9 ნგ/მლ-ს

ე) 10 ნგ/მლ-ს

271. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად არგინინის ტესტის შედეგი

მიჩნეულია როგორც სადაო, თუ კი საწყისთან შედარებით მისი

კონცენტრაციის მატება შეადგენს:

ა) 3-4,99ნგ/მლ

*ბ) 5-9,99ნგ/მლ

გ) 10-15,99ნგ/მლ

დ) 16-20,99ნგ/მლ

ე) 21-25,99ნგ/მლ

272. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად არგინინის ტესტის

შედეგებზე სხვა და სხვა მდგომარეობანი შემდეგნაირად მოქმედებენ:

*ა) ჰიპოთირეოზის დროს რეაქცია შედარებით დათრგუნულია.

ბ) სიმსუქნის დროს რეაქცია გაძლიერებულია.

გ) ფერტილური ასაკის ქალებში რეაქცია უფრო ნაკლებად არის

გამოხატული, ვიდრე პოსტმენოპაუზურ პერიოდში.

დ) პრეპუბერტატულ ასაკში რეაქცია უფრო მკვეთრად არის გამოხატული,

ვიდრე ფერტილური ასაკის ქალებში.

ე) მამაკაცებში რეაქცია უფრო მკვეთრად არის გამოხატული, ვიდრე

ფერტილური ასაკის ქალებში.

273. არგინინით ზრდის ჰორმონის სტიმულაციური ტესტის დროს

მოსალოდნელი გართულებებია:

ა) ჰიპერგლიკემია.

*ბ) ჰიპოგლიკემია.

გ) ანემია.

დ) ბულბალური დამბლა

ე) კარდიოსპაზმი

274. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად სხვა ტესტებთან ერთად

გამოიყენება გლუკოზით დატვირთვისტესტიც, რომელსაც საფუძვლად უდევს:

ა) სომატოლიბერინის სეკრეციის სტიმულირება

ბ) სომატოსტატინის სეკრეციის სტიმულირება

*გ) სომატოლიბერინის სეკრეციის დათრგუნვა

დ) ზრდის ჰორმონის სეკრეციის სტიმულირება

ე) ბეტა ენდორფინის სეკრეციის მოდულირება

275. გლუკოზით დატვირთვის ტესტის დროს ჯანმრთელებში

ა) მატულობს გლუკაგონის სეკრეცია

ბ) მატულობს ზრდის ჰორმონის სეკრეცია.

*გ) ითრგუნება ზრდის ჰორმონის სეკრეცია.

დ) მატულობს ინსულინის სეკრეცია და ამიტომ მატულობს ზრდის

ჰორმონის კონცენტრაცია.

ე) მატულობს გასტრინის სეკრეცია რაც ზრდის ზრდის ჰორმონის

გამოყოფას.

276. ადენოჰიპოფიზის სომატოტროპული ფუნქციის შესაფასებლად გლუკოზით

დატვირთვის ტესტის დროს:1. ტესტი ტარდება დილით, უზმოდ.2. ტესტი

ტარდება დღისით, 16 საათამდე, საკვების მიღების მიუხედავად.3. ტესტის

ინფორმატულობის გაზრდისათვის მიზანშეწონილია გლუკოზით დატვირთვის

კომბინირება 50-55 ვატის სიმძლავრის დოზირებულ ფიზიკურ

დატვირთვასთან.4. დატვირთვის ტესტის აღნიშნული ვარიანტისათვის

გამოყენებული გლუკოზის რაოდენობაშეადგენს1,75 გრამს, გამოსაკვლევი

პირის სხეულის მასისერთ კილოგრამზე, მაგრამ არა უმეტეს 150 გრამისა.5.

დატვირთვის ტესტის აღნიშნული ვარიანტისათვის გამოყენებული გლუკოზის

რაოდენობა შეადგენს1,75 გრამს, გამოსაკვლევი პირის სხეულის მასისერთ

კილოგრამზე , მაგრამ არა უმეტეს 100 გრამისა.

ა) 1. და 3.

ბ) 2. და 5.,

გ) 3. და 4.,

დ) 4. და 5.,

*ე) 1. და 5.

277. ადენოჰიპოფიზის სომატოტროფების ავტონომიური ჰიპერფუნქციის

(მაგალითად აკრომეგალიის) დროს გლუკოზით დატვირთვის საპასუხოდ

დამახასიათებელია:

ა) ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის შემცირება 0-2 ნგ/მლ-მდე.

ბ) ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის შემცირება0-2 ნგ/მლ-მდე თუ კი

გლუკოზის კონცენტრაციამ მოიმატა7,7 მმოლ/ლ-მდე.

*გ) ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციისუცვლელობა ან მომატება5-10 ნგ/მლ-

მდე.

დ) ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის შემცირება 1-2 ნგ/მლ-მდე თუ კი

გლუკოზის კონცენტრაცია გახდა 3,3 მმოლ/ლ- ზენაკლები.

ე) ზრდის ჰორმონის კონცენტრაციის შემცირება 0 ნგ/მლ-ზე ქვევით.

278. გლუკოსტერომა - თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის სიმსივნე, რომელიც

ძირითადად გამოყოფს

ა) ანდროგენებს

ბ) ალდოსტერონს

გ) ესტროგენებს

*დ) გლუკოკორტიკოიდებს

ე) ადრენალინს

279. კორტიკოესტერომა - თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის სიმსივნე,

რომელიც ძირითადად გამოყოფს

ა) ანდროგენებს

*ბ) ესტროგენებს

გ) ალდოსტერონს

დ) გლუკაგონი

ე) ადრენალინს

280. ანდროსტერომა - თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ჰორმონალურად

აქტიური სიმსივნეა რომელიც ძირითადად გამოყოფს:

*ა) ანდროგენებს

ბ) ალდოსტერონს

გ) ესტროგენებს

დ) გლუკოკორტიკოიდებს

ე) ადრენალინს

281. ფეოქრომოციტომა - ჰორმონალურად აქტიური სიმსივნეა, რომელიც

გამოყოფს შემდეგ ჰორმონებს:

*ა) ადრენალინი და ნორადრენალინი

ბ) ესტროგენები

გ) გლუკოკორტიკოიდები

დ) ალდოსტერონი

ე) ანდროგენები

282. შერეული სიმსივნე - გლუკოანდროსტერომა კლინიკურად ხასიათდება

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ვირილიზაცია

*ბ) ვირილიზაციის უქონლობა

გ) მენსტრუალური ფუნქციის დარღვევა

დ) ოსტეოპოროზი

ე) არტერიული ჰიპერტენზია

283. მეორადი ალდოსტერონიზმისგან განსხვავებით, პირველადი

ალდოსტერონიზმისათვის (ალდოსტერომა) დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ადენომის არსებობა

ბ) შეშუპების უქონლობა

*გ) შეშუპების არსებობა

დ) არტერიული ჰიპერტენზია

ე) ჰიპოკალიემია

284. გლუკოსტერომის (იცენკო-კუშინგის სინდრომი) განვითარების

ეტიოლოგიურ ფაქტორებს წარმოადგენს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) გენეტიკური მიდრეკილება

ბ) იმუნიტეტის დეფექტი

გ) კანცეროგენული ფაქტორების გავლენა

დ) რადიაციის გავლენა

*ე) ნეიროინფექციები

285. გლუკოსტერომის დროს ჰორმონალური და მეტაბოლური დარღვევების

პათოგენეზი განპირობებულია:

*ა) გლუკოკორტიკოიდების სეკრეციის მომატებით

ბ) ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის სეკრეციის მომატებით

გ) კორტიკოლიბერინის ჭარბი პროდუქციით

დ) ანდროგენების პროდუქციის დაქვეითებით

ე) თავის ტვინის ლიმბური სტრუქტურების პირველადი პათოლოგიით

286. გლუკოსტერომისთვის დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების რენტგენოგრამაზე აღმოჩენილი ცალმხრივი

სიმსივნისა და მეორე თირკმელზედა ჯირკვლის ზომის შემცირებისა

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების რენტგენოგრამაზე აღმოჩენილი ცალმხრივი

სიმსივნისა და მეორე თირკმელზედა ჯირკვლის ნორმალური ზომებისა

დაავადების ადრეულ სტადიაზე

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის სიმსივნეში იოდქოლესტერინის ჭარბი ჩართვის

გამოვლინება ჯირკვლების სკენირებისას

დ) მეორე თირკმელზედა ჯირკვალში იოდქოლესტერინის ჩართვის მკვეთრი

დაქვეითება

*ე) თირკმელზედა ჯირკვლების ორმხრივი ჰიპერპლაზიის რადიოიზოტოპური

და რენტგენოდიაგნოსტიკური ნიშნები

287. იცენკო-კუშინგის დაავადებისგან განსხვავებით, გლუკოსტერომისათვის

დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) დაავადების უფრო მწვავე მიმდინარეობა

ბ) დექსამეტაზონით უარყოფითი ცდა

გ) მეტოპირონით უარყოფითი ცდა

*დ) აკტჰ დონის მომატება სისხლის პლაზმაში

ე) ერT-ერთი თირკმელზედა ჯირკვლის მხრივ სიმსივნური წარმონაქმნის

არსებობის ნიშნების დადგენა კომპიუტერულ ტომოგრაფიით

288. ექტოპიური აკტჰ-ის სინდრომისაგან გლუკოსტერომის

დიფერენცირებისათვის, განსაკუთრებით დიდი მნიშვნელობა აქვს:

ა) კლინიკურ სიმპტომატიკას

ბ) კორტიზოლის დონის განსაზღვრას

*გ) აკტჰ-ს დონის განსაზღვრას

დ) ცდას დექსამეტაზონით

ე) ცდას მეტოპირონით

289. გლუკოსტერომის მკურნალობა ტარდება ყველა ჩამოთვლილი მეთოდით,

გარდა:

ა) ქირურგიული მკურნალობა

*ბ) სხივური თერაპია

გ) ინოპერაბელური ფორმების მკურნალობა ქლოდიტანით

დ) ინოპერაბელური ფორმების მკურნალობა ელიპტენით

ე) ინოპერაბელური ფორმების მკურნალობა ორიმიტენით

290. გლუკოსტერომით დაავადებული ავადმყოფები, ოპერაციული ჩარევის

გარეშე იღუპებიან ყველა ჩამოთვლილისგან, გარდა:

ა) ჰემორაგიული ან იშემიური ინსულტი

ბ) სიმსივნის მეტასტაზები

გ) გულის დეკომპენსაცია

*დ) ჰიპოკორტიციზმი

ე) სეფსისი

291. გლუკოსტერომის ინოპერაბელური ფორმებით დაავადებული

ავადმყოფების დისპანსერიზაციისას ყურადღება გამახვილებულია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი მიმართულებით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა

ა) სიმსივნის ზრდის დინამიკა

ბ) მეტასტაზირების დინამიკა

გ) კლინიკური სიმპტომატიკის დინამიკა

დ) სისხლის წნევის დინამიკა

*ე) აკტჰ-ს დონის განსაზღვრა

292. პირველადი ალდოსტერონიზმის ეტიოლოგიურ ფაქტორებს წარმოადგენს

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის გორგლოვანი შრის ჰორმონალურად

აქტიური სიმსივნისა (ალდოსტერომისა)

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ორმხრივი ჰიპერალაზიისა

გ) მემკვიდრეობითი ფორმებისა

დ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ორმხრივი ადენომისა

*ე) კონტრაცეპტივების ხანგრძლივი მიღებისა

293. პირველადი ალდოსტერონიზმის ეტიოლოგიური ფაქტორი შეიძლება

იყოს:

*ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ორმხრივი წვრილკვანძოვანი

ჰიპერალაზია (იდიოპათიური ალდოსტერონიზმი)

ბ) რენინის აქტივობის პირველადი მომატება

გ) ნევროზული სინდრომი

დ) ბარტერის სინდრომი

ე) ჰიპერრენინემიული ჰიპერალდოსტერონიზმი

294. ალდოსტერონის სეკრეცია, პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს:

*ა) მნიშვნელოვნად მომატებულია

ბ) ცვლილება არ არის ტიპიური ხასიათის.

გ) ზომიერად დაქვეითებულია

დ) მნიშვნელოვნად დაქვეითებულია

ე) უცვლელია

295. რენინის სეკრეცია პირველადი ალდოსტერონიზმისას:

*ა) მნიშვნელოვნად დაქვეითებულია

ბ) უმნიშვნელოდ დაქვეითებულია

გ) უცვლელია

დ) უმნიშვნელოდ მომატებულია

ე) მნიშვნელოვნად მომატებულია

296. პირველადი ალდოსტერონიზმისთვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი ელექტროლიტური ცვლილებები, გარდა:

ა) ჰიპოკალიემიისა

*ბ) ჰიპერკალიემიისა

გ) ჰიპერნატრიემიისა

დ) ჰიპოქლორემიული ალკალოზისა

ე) ჰიპერკალურიისა

297. ალდოსტერომის პათომორფოლოგიური ცვლილებები ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების გორგლოვანი და ბაგირაკოვანი ზონის

უჯრედების არსებობისა სიმსივნეში

ბ) მხოლოდ გორგლოვანი ზონის უჯრედების არსებობისა სიმსივნეში

*გ) სამივე ზონის უჯრედების არსებობისა სიმსივნეში

დ) სიმსივნე ერთეულია, ან მრავლობითი

ე) სიმსივნე კეთილთვისებიანია, იშვიათად ავთვისებიანი

298. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის თანდაყოლილი ჰიპერპლაზიისთვის

დამახასიათებელია შემდეგი პათომორფოლოგიური ცვლილებები:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის გორგლოვანი შრის გასქელება.

*ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ბადისებრი შრის გასქელება.

გ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ბაგირაკოვანი(ზონროვანი) შრის

გასქელება

დ) მხოლოდ ერთი თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ტოტალური

ჰიპერპლაზია

ე) თირკმელზედა ჯირკვლებში პათომორფოლოგიური ცვლილებების არ

არსებობა

299. პირველადი ალდოსტერინიზმის დროს პათომორფოლოგიური

ცვლილებები თირკმლებში ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) მილაკების უჯრედების ჰიდროპიული და ცხიმოვანი დეგენერაცია

ბ) ბაზალური მემბრანის გასქელება

გ) დისტროფიული პროცესები რაც უხშირესად გამოხატულია პროქსიმალურ

მილაკებში.

დ) თირკმლის არტერიოლების სკლეროზი.

*ე) დისტროფიული პროცესები რაც უხშირესად გამოხატულია დისტალურ

მილაკებში

300. სიმპტომები, დაკავშირებული ჰიპერტენზიასთან, პირველადი

ალდოსტერონიზმის დროს ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) თავის ძლიერი ტკივილი.

ბ) გულისრევა, პირღებინება.

გ) ტკივილები გულის არეში, გულისცემის გახშ ირება.

დ) მხედველობის გაუარესება.

*ე) მარცხენა პარკუჭის მიოკარდიუმის ჰიპოტროფია.

301. ნერვ-კუნთოვანი ცვლილებები პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს

ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ტეტანია

ბ) კუნთების სისუსტე

*გ) დამბლების უქონლობა

დ) პარესთეზიები

ე) კრუნჩხვები

302. თირკმლოვანი ცვლილებები პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს

ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პოლიურია

ბ) პოლიდიფსია

გ) ნიქტურია

დ) ზომიერი პროტეინურია

*ე) შარდის მჟავე რეაქცია

303. პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს გართულებები ვლინდება ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპერტონიული კრიზი

ბ) გულის ჰიპოკალიემიური ცვლილებები

გ) თავის ტვინის სისხლის მიმოქცევის მოშლა.

*დ) შეშუპებითი სინდრომი.

ე) რეტინალური სისხლჩაქცევები, მხედველობის ნერვის შეშუპება, სიბრმავე.

304. პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს ჰიპერტონული კრიზი

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მკვეთრი თავის ტკივილი

ბ) გულისრევა, ღებინება

*გ) ტეტანიისა და გარდამავალი დამბლების უქონლობა.

დ) მხედველობის დაქვეითება ან დაკარგვა

ე) არტერიული წნევის (განსაკუთრებით დიასტოლურის) მკვეთრი მომატება

305. პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს ეკგ-ზე გულის ჰიპოკალემური

ცვლილებათა დამადასტურებელია ყველა, გარდა ისეთისა, როგორიცაა :

ა) პაათოლოგიური U კბილის გაჩენა.

ბ) Q-თ ინტერვალის გახანგრძლივება.

გ) თ -კბილის ვოლტაჟის დაქვეითება ან ინვერსია.

დ) შ-თ სეგმენტის დაქვეითება იზოხაზის ქვევით.

*ე) შ-თ ცვლილებების უქონლობა.

306. პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს, ოფთალმოლოგიური

ცვლილებები ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მხედველობის დაქვეითება

ბ) სიბრმავე

გ) ბადურის სისხლჩაქცევა.

დ) ბადურისა და მხედველობის ნერვის დისკის შეშუპება

*ე) ორმხრივი ალდოსტერონულიული ეკზოფთალმია

307. ნერვ-კუნთოვანი ცვლილებები პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს

ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მიათენიის შეტევები

ბ) ტეტანიის ეპიზოდები

გ) მკვეთრი კუნთოვანი სისუსტე

დ) პარესთეზიები

*ე) ცნობიერების დაკარგვა

308. პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს კლინიკო-ლაბორატორიული

მონაცემები ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ჰიპერკალიემია

ბ) ჰიპოკალიემია

გ) ჰიპერნატრიემია

დ) ჰიპოქლორემიული ალკალოზი

ე) შარდის ტუტე რეაქცია

309. ჰორმონალური გამოკვლევები პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს

გამოავლენენ ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ალდოსტერონის დონის მომატება სისხლში

ბ) ალდოსტერონის შარდით ექსკრეციის მომატება

გ) რენინის აქტივობის დაქვეითება სისხლში

*დ) რენინის აქტივობის მომატება სისხლში

ე) შარდით 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების ნორმალური დღიური ექსკრეცია

310. დიაგნოსტიკურ-ფუნქციური ცდები, პირველადი ალდოსტერონიზმის

დროს გამოავლენენ ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სპირინოლაქტონით ცდისას კალიუმის დონის მომატება სისხლში 1

მმოლ/ლ-ზე მეტით.

ბ) კალიუმის დონის დაქვეითება სისხლში ჰიპოთიაზიდით დატვირთვისას.

გ) კალიუმის დონის დაქვეითება სისხლში, ნატრიუმით დატვირთვის

ცდისას.

დ) ალდოსტერონის დონის მნიშვნელოვანი მომატება და რენინის

კონცენტრაციის დაქვეითება სისხლის პლაზმაში, ფუროსემიდით ცდისას

*ე) ალდოსტერონის მაბლოკირებელი მოქმედების უქონლობა თირკმლის

მილაკებზე, სპირინოლაქტონით ცდისას

311. პირველადი ალდოსტერონიზმის დასადგენად სხივური დიაგნოსტიკის

განსაკუთრებით მნიშვნელოვან მეთოდს წარმოადგენს:

ა) პნევმოსუპრარენოგრაფია

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების ანგიოგრაფია

*გ) თირკმელზედა ჯირკვლების სელექტური ფლებოგრაფია შერწყმული

ალდოსტერონის რაოდენობის განსაზღვრასთან შესაბამის თირკმელზედა

ჯირკვლის ვენიდან აღებულ სისხლში

დ) თირკმელზედა ჯირკვლების სკანირება

ე) ბირთვულ-მაგნიტური რეზონანსი

312. მეორადი ალდოსტერონიზმისთვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შეშუპება

ბ) ზომიერი ჰიპერტენზია

გ) გამოხატული ჰიპოკალიემიის უქონლობა

დ) ნორმალური თირკმელზედა ჯირკვლები

*ე) რენინის დონის დაქვეითება

313. ბარტერის სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა, გარდა:

ა) ფიზიკური განვითარების შეფერხება

ბ) გონებრივი განვითარების შეფერხება

გ) ნორმალური არტერიული წნევა

*დ) სისხლის არტერიული წნევის მომატება

ე) რენინის აქტიობისა და ალდოსტერონის დონის მომატება სისხლში.

314. რენინის დონე მომატებულია:

ა) ნანიზმისას

*ბ) ბიგლიერის სინდრომის დროს

გ) სიმონდსის დაავადებისას

დ) ჰიპოკორტიციზმის დროს

ე) ჰიპოთირეოზის დროს

315. ალფა 17-ჰიდროქსილაზის უკმარისობა განაპირობებს ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დეზოქსიკოტიკოსტერონის ჭარბი წარმოქმნისა

ბ) არტერიული ჰიპერტენზიისა

გ) ნატრიუმის შეკავებისა ორგანიზმში

დ) ჰიპოკალიემიის განვითარებისა

*ე) ალდოსტერონის დონის მომატებისა სისხლში

316. ჰიპერტონულ დაავადებას, პირველადი ალდოსტერონიზმისგან

განსხვავებით თან არ სდევს ყველა ჩამოთვლილი გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) კუნთური სისუსტის შეტევები

ბ) გარდამავალი დამბლები

გ) ტეტანია

დ) ჰიპოკალიემია

*ე) ალდოსტერონის სეკრეციის მომატება

317. უშაქრო დიაბეტისათვის დამახასიათებელია

ა) არტერიული ჰიპერტენზია

ბ) ჰიპოკალიემია

გ) შარდის ნორმალური ხვერდითი წონა

*დ) დიურეზის შემცირება, ადიურეკრინისა და პიტუიტრინის შეყვანის

პასუხად

ე) დიურეზის შემცირების ეფექტის უქონლობა ადიურეკრინზე

318. თირკმლოვანი გენეზის მეორადი ალდოსტერონიზმისთვის

დამახასიათებელია ყველა, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) რენინის დონის მომატება სისხლის პლაზმაში

ბ) ანტიოტენზინ II-ის დონის მომატება სისხლის პლაზმაში

გ) ალდოსტერონის დონის მომატება სისხლის პლაზმაში

*დ) რენინის დონის დაქვეითება სისხლის პლაზმაში

ე) სისხლის წნევის მომატება

319. ვაზორენალური ჰიპერტენზიისათვის დამახასიათებელია ყველა, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მუდმივად მაღალი სისხლის წნევა

ბ) ზომიერი ჰიპოკალიემია

გ) ალდოსტერონის ჰიპერსეკრეცია

*დ) მუდმივად გამოხატული ჰიპოკალიემია

ე) თირკმლის სისხლძარღვების პათოლოგია

320. ნეფრიტისთვის კალიუმის დაკარგვით დამახასიათებელი ყველა, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კალიუმის ზეზღურბლოვანი გამოყოფა შარდთან ერთად

ბ) კალიუმის დაქვეითებული რაოდენობა სისხლში

გ) ალდოსტერონის ჰიპერსეკრეცია

დ) ნეფრიტისთვის დამახასიათებელი ცვლილებები შარდში

*ე) პლაზმის რენინის დაბალი დონე

321. ჰიპერპარათირეოზისთვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპერკალციურია

ბ) ჰიპოფოსფატემია

გ) ტუტე ფოსფატაზის დონის მომატება სისხლში

დ) პარათჰორმონის დონის მატება სისხლში

*ე) ჰიპოკალციემია

322. ფეოქრომოციტომისთვის დამახასიათებელია ყველა, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

*ა) ჰიპოგლიკემია რომელიც პროვოცირებულია კატექოლამინური კრიზის

ზეგავლენით

ბ) ჰიპერგლიკემია რომელიც პროვოცირებულია კატექოლამინური კრიზის

ზეგავლენით

გ) კატექოლამინების მომატება სისხლში

დ) კატექოლამინების ექსკრეციის მომატება შარდში

ე) ვანილილ-ნუშისმჟავის ექსკრეციის მომატება შარდში

323. პირველადი ალდოსტერონის მკურნალობის ოპერაციული მკურნალობა

შეიცავს ყველა ჩამოთვლილს, გარდა:

ა) ერთი თირკმელზედა ჯირკვლის ალდოსტერომის ოპერაციული

მოცილებისა

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების ტოტალური რეზექციისა მათი ჰიპერპლაზიის

დროს

გ) ერთი თირკმელზედა ჯირკვლის ტოტალური რეზექციისა

*დ) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ტოტალური რეზექციისა ერთერთში

ადენომის არსებობისას

ე) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ალდოსტერომის ოპერაციული

მოცილებისა

324. წინასაოპერაციო პერიოდში, პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს

ინიშნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიეტა ნატრიუმის შემცველობის შეზღუდვით

ბ) დიეტა კალიუმით მდიდარი საკვებით

გ) სპირინოლაქტონები

დ) გლუკოკორტიკოიდები

*ე) დიეტა ნატრიუმის ნორმალური შემცველობით

325. სპირინოლაქტონებით მკურნალობა, პირველადი ალდოსტერონიზმის

დროს განაპირობებს ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სისხლის წნევის დაქვეითება

ბ) კალიუმის შემცველობის აღდგენა ორგანიზმში

გ) ალდოსტერონის დონის ნორმალიზაცია

დ) რენინის დონის მომატება

*ე) რენინის დონის დაქვეითება

326. პირველადი ალდოსტერონიზმით დაავადებული ავადმყოფები,

მკურნალობის გარეშე იღუპებიან ყველა ჩამოთვლილისგან, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) პროგრესირებადი არტერიული ჰიპერტენზია

ბ) თირკმლის უკმარისობა

გ) გულის უკმარისობა

დ) მეტასტაზები და ინტოქსიკაცია, თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის

სიმსივნის არსებობისას

*ე) ტეტანია

327. პირველადი ალდოსტერონიზმის დროს ინვალიდობის დადგენისას

განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილ გარემოებას,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ავთვისებიანი ალდოსტერომის არსებობა

ბ) თირკმლოვანი დარღვევების სიმძიმე

გ) თირკმელზედა ჯირკვლების რეზექცის შემდგომი მდგომარეობა

დ) სისხლძარღვოვანი სისტემის დაზიანების სიმძიმე

*ე) ალდოსტერონის დონე სისხლში

328. ალდოსტერომის ეტიოლოგიური მიზეზები შეიძლება იყოს ყველა, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გენეტიკურისა

ბ) იმუნოლოგიურისა

გ) კანცეროგენურისა

დ) ფერმენტული სისტემის არასრულფასოვნებისა, რომლებიც მონაწილეობენ

სტეროიდოგენეზში თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქში

*ე) ინფექციისა

329. ანდროსტერომის კლინიკური ნიშნების პათოგენეზი განპირობებულია

ისეთი ჰორმონის ჰიპერსეკრეციით, როგორიცაა:

*ა) ანდროგენები

ბ) ესტროგენები

გ) ალდოსტერონი

დ) გლუკოკორტიკოიდები

ე) გლუკოკორტიკოიდების და ალდოსტერონი

330. პათომორფოლოგიურად ანდროსტერომისთვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა როგორიცაა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის სიმსივნის არსებობა

ბ) სიმსივნე, რომელიც ჰისტოლოგიურად ძირითადად შეიცავს

პოლიმორფულ მუქ უჯრედებს

გ) ავთვისებიანი ფორმის სიმსივნის დროს - მეტასტაზები

რეტროპერიტონეალურად, ღვიძლში და ფილტვებში

დ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ინკაფსულირებული, რბილი

კონსისტენციის სიმსივნე.

*ე) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ბადისებრი შრის უჯრედების

კვანძოვანი ჰიპერპლაზიის კერების არსებობა

331. კლინიკურად ანდროსტერომა ქალებში ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰირსუტიზმი

ბ) მენსტრუალური ფუნქციის დარღვევა

გ) ხმის გაუხეშება

დ) სარძევე ჯირკვლების დაპატარავება

*ე) კანქვეშა ცხიმის უპირატესი დაგროვება მენჯის სარტყლისა და

ბარძაყების არეში, იმავდროულად მხრებისა და სახის მიდამოში კანქვეშა

ცხიმის ინტენსიური განლევით

332. ანდროსტერომის მიმდინარეობის თავისებურებებს გოგონებში

წარმოადგენს ყველა ჩამოთვლილი გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პუბერტატულ პერიოდში კლიტორის ზომის მომატება

*ბ) ზრდის ზონების შესაბამისობა საპასპორტიო ასაკთან

გ) სარძევე ჯირკვლების ზრდის არარსებობა

დ) მენსტრუაციის უქონლობა

ე) ბოქვენზე თმიანობის გაძლიერება

333. ანდროსტერომის მიმდინარეობის თავისებურებებს ბიჭებში წარმოადგენს

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნაადრევი თმიანობა ბოქვენზე

ბ) გარეთა სასქესო ორგანოების ზრდა

გ) ფიზიკური განვითარების დაჩქარება

*დ) სათესლეების ნორმალური განვითარება

ე) ჩონჩხის ნაადრევი მომწიფება

334. ანდროსტერომის დროს ჰორმონალური გამოკვლევებით აღინიშნება ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შარდით 17 კეტოსტეროიდების ექსკრეციის გაზრდა

ბ) სისხლის შრატში დეჰიდროეპიანდროსტერონის მომატება

გ) უმრავლეს შემთხვევებში შარდით 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების

ნორმალური ექსკრეცია

დ) უმრავლეს შემთხვევებში სისხლში კორტიზოლის ნორმალური დონე

*ე) შარდით 17 კეტოსტეროიდების ნორმალური ექსკრეცია

335. ანდროსტერომის დროს ჩატარებული გამოკვლევები ადასტურებენ ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ულტრაბგერითი გამოკვლევით თირკმელზედა ჯირკვლის ცალმხრივი

სიმსივნის აღმოჩენა

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ცალმხრივი სიმსივნის აღმოჩენა

სცინტიგრაფიით

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ცალმხრივი სიმსივნის აღმოჩენა

რენტგენოგრამებით

*დ) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერპლაზიის გამოვლენა რენტგენო-

და სონოგრაფიული მეთოდების გამოყენებით

ე) ზრდის ზონების ნაადრევი დახურვა გოგონების ხელის მტევნის

რენტგენოგრამაზე

336. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის თანდაყოლილი დისფუნქციის დროს

ვლინდება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერპლაზია

ბ) ვირილიზაციის თანდათანობითი, დუნე განვითარება

გ) პლაზმის აკტჰ-ს მომატება

*დ) პლაზმის აკტჰ-ს ნორმალური დონე

ე) 17-კეტოსტეროიდების შარდით ექსკრეციის მომატება

337. საკვერცხის მავირილიზებელი სიმსივნე ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) საკვერცხის ცალმხრივი გადიდება

ბ) სარძევე ჯირკვლების ატროფია

გ) კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის მამაკაცური ტიპით გადანაწილება

დ) სიმსივნე, რომელიც გამოყოფს ანდროგენებს

*ე) აკტჰ დონის მომატება პლაზმაში.

338. შტეინ-ლევენტალის სინდრომისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ანდროგენული დერმოპათია

*ბ) საკვერცხეების ცალმხრივი გადიდება

გ) მენსტრუალური ციკლის მოშლა

დ) უშვილობა

ე) რეზისტენტობა ინსულინის მიმართ

339. ანდროსტერომის მკურნალობის ძირითად მეთოდია:

*ა) ქირურგიული

ბ) სხივური თერაპია

გ) მკურნალობა ქლოდიტანით

დ) მკურნალობა ამინოგლუკოთეტიმიდით

ე) მკურნალობა ანტიანდროგენებით

340. ანდროსტერომის დროს ანტიანდროგენების გავლენით აღინიშნება ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ტესტოსტერონის მიმართ ქსოვილების მგრძნობელობის დაქვეითება

ბ) ჰიპერტრიქოზის შემცირება

*გ) სიმსივნის ზომების შემცირება

დ) სებორეას შემცირება

ე) ვირილიზაციის პროგრესირების შეფერხება

341. ანდროსტერომის პროგნოზი დამოკიდებულია ყველა ჩამოთვლილზე,

გარდა:

ა) სიმსივნის კეთილ და ავთვისებიანობაზე

ბ) მეტასტაზების არსებობაზე

გ) დიაგნოსტიკის დროულობაზე

დ) ოპერატიული ჩარევის დროულობაზე

*ე) სიმსივნის ზომებზე

342. ანდროსტერომით დაავადებულს უნდა ჩაუტარდეს საექიმო შრომითი

ექსპერტიზა პირველი ჯგუფის ინვალიდობის დასადგენად, თუ მას აღენიშნება

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დაავადების ავთვისებიანი ფორმა

ბ) სიმსივნის მეტასტაზების არსებობა

გ) დაავადების რეციდივი ქლოდიტანით მკურნალობის შემდეგ

დ) ინტოქსიკაციის სიმპტომების არსებობა

*ე) კეთილთვისებიანი ანდროსტერომის პოსტოპერაციული პერიოდი

343. ანდროსტერომა უფრო ხშირად გვხვდება:

ა) მამაკაცებში

ბ) ორსულ ქალებში

გ) პუბერტატის პერიოდში

*დ) 40 წელზე მეტი ასაკის ქალებში

ე) ერთნაირი სიხშირით გვხვდება ქალებსა და მამაკაცებში

344. ანდროსტერომის თანდაყოლილი ფორმის დროს ვირილიზაციის

სიმპტომები ვლინდება:

ა) დაბადებისას

*ბ) პოსტნატალურ პერიოდში

გ) როგორც დაბადებისას ისე პოსტნატალურ პერიოდშიც

345. ანდროსტერომის თანდაყოლილი ფორმის დროს მიმდინარეობის ხასიათი

შეიძლება იყოს:

*ა) ავთვისებიანი

ბ) კეთილთვისებიანი

გ) ერთიც და მეორეც

346. უფრო ხშირად თანდაყოლილი ანდროსტერომა გვხვდება:

*ა) გოგონებში

ბ) ბიჭებში

გ) გოგონებში და ბიჭებში თანაბარი სიხშირით

347. გოგონებში ანდროსტერომის სიმპტომებია:

*ა) პუბერტატულ პერიოდში კლიტორის გადიდება

ბ) სასირცხო ბაგეების ჰიპერტროფია

გ) არტერიული ჰიპერტენზია

დ) კუნთების ატროფია

ე) ცხიმის დაგროვება უპირატესად მენჯის სარტყლისა და ბარძაყების

მიდამოში

348. ანდროსტერომა ბავშვებში ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) საპასპორტო ასაკთან შედარებით დაჩქარებული ფიზიკური განვითარება

ბ) ფიგურის მასკულინიზაცია, ხმის დაბოხება

გ) ჰირსუტიზმი, კლიტორის ჰიპერტროფია გოგონებში, ჰიპერგენიტალიზმი

ბიჭებში

დ) ვულგარული აკნე

*ე) დაჩქარებული ინტელექტუალური და ფსიქიკური განვითარება

349. ქალებში ანდროსტერომისთვის დამახასიათებელია:

ა) გიგანტომასტია

*ბ) პირსუტიზმი, ოლიგომენორეა, კლიტორის ჰიპერტროფია,

გ) დაჭიმვის სტრიები

დ) ალოპეცია

ე) ფრჩხილებისა და თმების მტვრევადობა, კანის სიმშრალე

350. ქალებში ანდროსტერომის მიმდინარეობის თავისებურებებს წარმოადგენს:

*ა) ფიგურის მასკულინიზაცია, სარძევე ჯირკვლების ატროფია, ხმის

ტემბრის დაქვეითება

ბ) კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის გადანაწილება (ცხიმის დაგროვება სახეზე,

კისრის არეში, მუცლის მიდამოში. ამავე დროს აღინიშნება კანქვეშა ცხიმის

განლევა ბარძაყებზე, დუნდულოებზე)

გ) ჰეპატო-სპლენომეგალია

დ) არტერიული ჰიპერტენზია

ე) ოვალური ხვრელის სტენოზი

351. მამაკაცებში ანდროსტერომის მიმდინარეობის თავისებურებებს

მიეკუთვნება:

ა) კუნთოვანი ქსოვილის ატროფია

*ბ) სასქესო ასოს გადიდება, ტესტიკულების ატროფია

გ) სექსუალური პოტენციის დაქვეითება

დ) ლიბიდოს დაქვეითება

ე) სათესლეების დანამატების ჰიპერტროფია

352. ანდროსტერომის გართულებას წარმოადგენს:

ა) არტერიული ჰიპერტენზია

ბ) მეტასტაზები ძვლოვან ქსოვილში

*გ) მეტასტაზები მუცლის ღრუს ორგანოებში

353. კლინიკო-ლაბორატორიული გამოკვლევები ანდროსტერომის დროს

გამოავლენენ:

ა) ჰიპოქრონულ ანემიას

*ბ) 17-კეტოსტეროიდების მრავალჯერადად მომატებულ დონეს

გ) 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების შარდით ექსკრეციის დონის მომატებას

დ) 17-კეტოსტეროიდებისა და 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების დღიური

ექსკრეციის მომატება

354. ანდროსტერომის დროს ჰორმონალური პროფილის გამოკვლევისას

სისხლში აღმოჩნდება:

ა) აკტჰ-ის მომატებული დონე და მისი სადღეღამისო რითმის ცვლილებები

*ბ) ტესტოსტერონისა და დეჰიდროეპიანდროსტერონის მრავალჯერადად

მომატებული დონე

გ) ესტრადიოლისა და სხვა ესტროგენების დაქვეითებული დონე

დ) გონადოტროპინების მომატებული დონე

355. ანდროსტერომის დროს, ტესტოსტერონის სეკრეციის დექსამეტაზონით

დათრგუნვის ტესტი (დიდი ცდა) შეიძლება იყოს:

ა) დადებითი

*ბ) უარყოფითი

გ) ერთიც და მეორეც შესაძლებელია

დ) დიაგნოსტიკური მნიშვნელობა არა აქვს

356. რენტგენოლოგიური, რადიოიზოტოპური და ულტრაბგერითი

გამოკვლევების მონაცემები ანდროსტერომის დროს ავლენენ:

ა) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის გადიდება

ბ) ერT-ერთი თირკმელზედა ჯირკვლის გადიდება

გ) თირკმელზედა ჯირკვლების ადენომატოზი

*დ) თირკმელზედა ჯირკვლის არეში მომრგვალო ჩრდილს

357. ანდროსტერომის დიფერენციალური დიაგნოსტიკა ტარდება ყველა

ჩამოთვლილ დაავადებასთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის თანდაყოლილი დისფუნქცია

ბ) გონადების მავირილიზებელი სიმსივნე და ადრეული სქესობრივი

მომწიფების სინდრომი

*გ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის მაფემინიზებელი სიმსივნე

დ) შტეინ-ლევენტალის სინდრომი

ე) ღვიძლის ავთვისებიანი ჰორმონალურად აქტიური სიმსივნე

358. ანდროსტერომის მკურნალობა მეტასტაზების არარსებობის შემთხვევაში

მოიცავს:

ა) ქირურგიულ ჩარევას გლუკოკორტიკოსტეროიდებით წინასწარი

მომზადებით ოპერაციისათვის

*ბ) ქირურგიული ჩარევა წინასწარი მომზადების გარეშე

გ) ქირურგიული ჩარევა ანტიანდროგენებით მკურნალობასთან ერთად

359. ანდროსტერომის მკურნალობა მეტასტაზების არსებობის დროს მოიცავს:

ა) ქირურგიულ ჩარევას

ბ) ქირურგიულ ჩარევას ქიმიო და რენტგენოთერაპიასთან ერთად

*გ) ანტიანდროგენებით მკურნალობა, ქიმიო-და რენტგენოთერაპიასთან

ერთად

360. ესტრომის ეტიოლოგიაში მნიშვნელობა ენიჭებას ყველა ჩამოთვლილ

ფაქტორს, გარდა:

ა) იმუნოლოგიურის

ბ) კანცეროგენულის

გ) ჰორმონალურის

*დ) ინფექციური

361. ესტრომის პათოგენეზი განპირობებულია ისეთი ჰორმონების ჭარბი

პროდუქციით, როგორიცაა:

ა) ანდროგენები

*ბ) ესტროგენები

გ) ალდოსტერონი

დ) გლუკოკორტიკოიდები

ე) ადრენალინი

362. ესტრომის პათოლოგ-ანატომიური გამოკვლევისას ნახულობენ:

*ა) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის

ბადისებრი ზონის უჯრედებიდან

ბ) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის

გორგლისებრი ზონის უჯრედებიდან

გ) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის

ბოჭკოვანი ზონის უჯრედებიდან

დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის გორგლოვანი ზონის ჰიპერპლაზიას

ე) თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვანი ნივთიერების სიმსივნეს

363. მამაკაცებში ესტრომის ძირითადი კლინიკური გამოვლინებები მოიცავენ

ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გინეკომასტია

ბ) სახეზე თმიანობის ზრდის შეწყვეტა

გ) პოტენციის დაქვეითება

დ) კანქვეშა ცხიმოვანი ქსოვილის გადანაწილება ქალური ტიპით

*ე) პოტენციის გაძლიერება

364. სასქესო აპარატის და მეორადი სასქესო ნიშნების მდგომარეობა

მამაკაცებში ესტრომის დროს მოიცავს ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) სათესლე ჯირკვლების ატროფია

ბ) წვერის და ულვაშის ზრდის შემცირება

გ) ოლიგოსპერმია

დ) ნორმალური ზომის ასო

*ე) გაძლიერებული ლიბიდო

365. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მაფემინიზირებელ სიმსივნეს

გოგონებში თან ახლავს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თმიანობა ბოქვენზე

ბ) სიმაღლეში ზრდის გაძლიერება

გ) ჩონჩხის ნაადრევი განვითარება

დ) სარძევე ჯირკვლების გადიდება

*ე) ზრდის შეფერხება

366. ლაბორატორიული მონაცემები ესტრომის დროს ხასიათდება:

*ა) შარდით ესტროგენების გამოყოფის გაძლიერებით

ბ) შარდით ესტროგენების ნორმალური გამოყოფით

გ) შარდით ესტროგენების გამოყოფის შემცირებით

დ) ესტრონის, ესტრადიოლის და ესტროლის შორის შეფარდების დარღვევით

ე) შარდში გლუკოკორტიკოიდების მეტაბოლიტების მომატებით

367. ჰორმონალური გამოკვლევები ესტრომით დაავადებულებში გამოავლენს:

*ა) სისხლში ჰონადოტროპინების დონის დაქვეითებას'

ბ) სისხლში ჰონადოტროპინების ნორმალურ დონეს

გ) სისხლში ჰონადოტროპინების დონის მომატებას

დ) შარდში ჰონადოტროპინების რაოდენობის მომატებას

ე) შარდში ჰონადოტროპინების შეუცვლელ რაოდენობას

368. თირკმელზედა ჯირკვლების გამოკვლევისას ესტრომის დროს ყველაზე

ხშირად გართულებები ვითარდება შემდეგი მეთოდის გამოყენებით:

ა) ულტრაბგერითი გამოკვლევა

ბ) ფოტოსცინტიგრაფია

გ) რადიოიზოტოპური დიაგნოსტიკა

*დ) თირკმელზედა ჯირკვლების სელექტიური ფლებოგრაფია

369. გინეკომასტია მამაკაცებში შეიძლება იყოს განპირობებული ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მაფემინიზირებელი სიმსივნე

ბ) კლაინფელტერის სინდრომი

გ) ღვიძლის დაავადებები

დ) რეზერპინის მიღება

*ე) ფილტვების ტუბერკულოზი

370. ესტრომის მკურნალობა შეიცავს:

*ა) ქირურგიული ჩარევა

ბ) სხივური თერაპია

გ) ქლოდიტანის გამოყენება

დ) პარლოდელის გამოყენება

ე) ორიმიტენის გამოყენება

371. ესტრომის პროგნოზი არაკეთილსასურველია ყველა ჩამოთვლილის

დროს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ავთვისებიანი გადაგვარება

ბ) მეტასტაზების არსებობა

გ) დაგვიანებული დიაგნოსტიკა

დ) დაგვიანებული ქირურგიული მკურნალობა

*ე) პატარა ზომის სიმსივნე, დროული დიაგნოსტიკა

372. პირველი ჯგუფის ინვალიდობის დადგენას ექვემდებარებიან ესტრომით

დაავადებულები, ვისაც აღენიშნებათ ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ესტრომის ავთვისებიანი ფორმები

ბ) სიმსივნის მეტასტაზები

გ) დაავადების რეციდივი

დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მწვავე უკმარისობის განვითარება

ესტრომის ქირურგიული მკურნალობის დროს

*ე) სიმსივნის კეთილთვისებიანი ფორმები

373. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის შერეული სიმსივნეების

ეტიოლოგიური ფაქტორები შეიძლება იყოს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გენეტიკური

ბ) იმუნოლოგიური

გ) კანცეროგენული

დ) რადიაციული

*ე) ინფექციური

374. თირკმელზედა ჯირკვლების შერეული სიმსივნის -

გლუკოანდროსტერომის - პათოგენეზი შეიძლება იყოს განპირობებული ჭარბი

პროდუქციით:

*ა) გლუკოკორტიკოსტეროიდების და ანდროგენების

ბ) გლუკოკორტიკოიდების და ესტროგენების

გ) გლუკოკოტრიკოიდების და ალდოსტერონის

დ) გლუკოკორტიკოიდების და კატექოლამინების

ე) ანდროგენების და კატექოლამინების

375. თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის შერეული სიმსივნეების

(გლუკოანდროსტერომა) პათოლოგო-ანატომიური გამოკვლევისას ნახულობენ:

*ა) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლკების ქერქის

ბადისებრ და ზონროვანი ზონის უჯრედებიდან

ბ) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნრება თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის

გორგლოვანი ზონიდან

გ) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის

მხოლოდ ბადისებრი ზონიდან

დ) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის

მხოლოდ ზონროვანი ზონიდან

ე) სიმსივნეს, რომელიც წარმოიქმნება თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის

გორგლოვანი და ბადისებრი ზონიდან

376. კლინიკურად გლუკოანდროსტერომა ხასიათდება:

*ა) ვირილური სინდრომის და კუშინგის სინდრომის არსებობით

ბ) მხოლოდ იცენკო-კუშინგის დაავადების არსებობით

გ) მხოლოდ ვირილური სინდრომის არსებობით

დ) კაცებში გინეკომასტიით და ფემინიზაციით

ე) მკვეთრი სისუსტის და ტეტანიის შეტევებით

377. გლუკოანდროსტერომების გართულებები ვლინდებიან ყველა

ჩამოთვლილის სახით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსივნის მეტასტაზები

ბ) სისხლის ჩაქცევა თავის ტვინში

გ) გულის დეკომპენსაცია

დ) თირკმლის უკმარისობა

*ე) ვირილიზაციის ნიშნების რეგრესი

378. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის შერეული სიმსივნეების დიაგნოზს

ადგენენ ყველა ჩამოთვლილის საფუძველზე, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ანამნეზის მონაცემები

ბ) დამახასიათებელი კლინიკური სურათი

გ) ჰორმონალური გამოკვლევის მონაცემები

დ) რენტგენო და რადიოიზოტოპური დიაგნოსტიკის მონაცემები

*ე) ულტრაბგერითი გამოკვლევის საფუძველზე თირკმელზედა ჯირკვლების

ორმხრივი გადიდების არსებობა

379. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის შერეული სიმსივნეების

დიფერენციალურ დიაგნოზს ატარებენ ყველა ჩამოთვლილ დაავადებასთან,

გარდა:

ა) იცენკო-კუშინგის დაავადება

ბ) ანდრენოგენტალური სინდრომი

გ) საკვერცხეების სიმსივნე

დ) საკვერცხეების მავირილიზებელი სიმსივნეები

*ე) თირკმელზედა ჯირკვლების ტვინოვანი შრის სიმსივნე

380. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის შერეული სიმსივნეების მკურნალობა

გულისხმობს:

*ა) ქირურგიულ ჩარევას

ბ) სხივურ თერაპიას

გ) ქლოდიტანით თერაპიას

დ) პარლოდელით თერაპიას

ე) პრომოტენით თერაპიას

381. ავადმყოფი თირკმელზედა ქერქის შერეული სიმსივნით ექვემდებარება

გაგზავნას საექიმო-შრომით ექსპერტიზაზე ინვალიდობის I ჯგუფის

დასადგენად ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევებში, გარდა ისეთისა როგორიცაა:

ა) დაავადების ავთვისებიანი ფორმა

ბ) მეტასტაზების არსებობა

გ) დაავადების რეციდივი

დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის მწვავე უკმარისობის განვითარება

სიმსივნის მოცილების დროს

*ე) სიმსივნეების კეთილთვისებიანი ფორმები

382. თირკმელზედა ჯირკვლების პირველადი უკმარისობის ეტიოლოგიური

ფაქტორებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ტუბერკულოზის

ბ) აუტოიმუნური დაზიანების

გ) ამილოიდოზი

დ) ჰემოქრომატოზი

*ე) სისხლჩაქცევა ჰიპოფიზში

383. თირკმელზედა ჯირკვლების პირველადი უკმარისობის ეტიოლოგიური

ფაქტორებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიფილისი

ბ) ორმხრივი ადრენალექტომია

გ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ფერმენტების დეფექტი

დ) თირკმელზედა ჯირკვლების თანდაყოლილი არეაქტიულობა

*ე) თავის ტვინის სიმსივნეები

384. თირკმელზედა ჯირკვლების მეორადი უკმარისობის ეტიოლოგიური

ფაქტორებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) არაენდოკრინული დაავადებების ხანგრძლივი თერაპია

გლუკოკორტიკოიდებით

ბ) ცერებრალურ-ჰიპოფიზური უკმარისობა

გ) ნეირო-ინფექციები

*დ) ჰიპოთალამუსის სიმსივნეები

ე) ჰიპოფიზის აუტოიმუნური დაზიანება

385. თირკმელზედა ჯირკვლების მესამეული უკმარისობა შეიძლება იყოს

განპირობებული ყველა შემდეგი ფაქტორებით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოთალამუსის სიმსივნეები

ბ) ჰიპოთალამუსის ტრავმული დაზიანება

გ) ნეიროინფექციები კორტიკოტროპინ-რილიზინგ ჰორმონის სეკრეციის

დარღვევით

*დ) სელექტიური ჰიპოალდოსტერონიზმი

ე) ავთვისებიანი სიმსივნეების მეტასტაზები ჰიპოთალამუსში

386. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის პირველადი უკმარისობის

პათოგენეზი განპირობებულია ყველა ჩამოთვლილი ჰორმონის დეფიციტით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გლუკოკორტიკოიდები

ბ) მინერალოკორტიკოიდები

გ) კაცებში ანდროგენები

დ) ქალებში ესტროგენები

*ე) თირეოიდული ჰორმონები

387. თირკმელზედა ჯირკვლების მეორადი უკმარისობის პათოგენეზი

განპირობებულია:

*ა) ჰიპოფიზის პირველადი დაზიანებით აკტჰ-ს სეკრეციის უკმარისობით

ბ) ჰიპოფიზის პირველადი დაზიანებით ჰონადოტროპინების სეკრეციის

უკმარისობით

გ) ჰიპოფიზის პირველადი დაზიანებით თირეოტროპული ჰორმონის

სეკრეციის უკმარისობით

დ) ჰიპოფიზის პირველადი დაზიანება სომატოტროპული ჰორმონის

სეკრეციის უკმარისობით

ე) აკტჰ-ს სეკრეციის შენარჩუნებით

388. თირკმელზედა ჯირკვლკების მესამეული უკმარისობის პათოგენეზი

განპირობებულია:

*ა) ჰიპოთალამუსში კორტიკოლიბერინის სეკრეციის დაქვეითებით

ბ) ჰიპოთალამუსში კორტიკოლიბერინის სეკრეციის მომატებით'

გ) კორტიკოლიბერინის უცვლელი სეკრეციით'

დ) აკტჰ-ს სეკრეციის პირველადი დაქვეითებით, რომელიც არ არის

დამოკიდებული კორტიკოლიბერინის სეკრეციასთან

ე) ალდოსტერონის ბიოსინთეზის თანდაყოლილი დეფექტით

389. თირკმელზედა ჯირკვლის ქსოვილის ჰისტოლოგია ტუბერკულიოზური

პროცესის დროს ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქოვანი შრის დესტრუქცია

ბ) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლიოს ტვინოვანი შრის დესტრუქცია

გ) კაზეოზური დესტრუქციისა და ჩაკირვის უბნები

დ) ტუბერკულომა

*ე) ლიმფოიდური ინფილტრაცია

390. თირკმელზედა ჯირკვლების ქსოვილის ჰისტომორფოლოგიურ

ცვლილებები აუტოიმუნური პროცესის დროს ხასიათდება:

*ა) ლიმფოიდური ინფილტრაციით

ბ) ფიბროზული ქსოვილის შემცირებით

გ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის უჯრედების ჰიპერტროფიით

დ) კაზეოზომებით

ე) დაშლის და ჩაკირვის უბნებით

391. ჰემოქრომატოზისათვის პათომორფოლოგიურად დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰეპატომეგალია

ბ) სპლენომეგალია

გ) კუჭქვეშა ჯირკვლის ციროზი

*დ) თირკმელზედა ჯირკვლის ქსოვილის ლიმფოიდური ინფილტრაცია

ე) კანში პიგმენტის განლაგება, რომელიც შეიცავს რკინას

392. თირკმელზედა ჯირკვლის ქრონიკული უკმარისობის დროს გულ-

სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ჰიპერტენზია

ბ) ბრადიკარდია

გ) გულის ზომების შემცირება

დ) გულის წუთმოცულობის შემცირება

ე) პულსური წნევის შემცირება

393. თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული უკმარისობის დროს კუჭ-

ნაწლავის ტრაქტის მხრივ აღინიშნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) გულისრევა, პირღებინება

ბ) მუცელში ტკივილები

გ) კუჭის წვენის მჟავიანობის დაქვეითება

დ) ღვიძლის ანტიტოქსიური, ცილისწარმომქმნელი და

გლიკოგენწარმომქმნელი ფუნქციის დარღვევა

*ე) კუჭქვეშა ჯირკვლის ეკზოკრინული სეკრეციის მომატება

394. თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული უკმარისობის დროს ნერვულ-

ფსიქიური მოშლილობები ვლინდებიან ყველა ჩამოთვლილის სახით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) აღგზნებადობის მომატება

ბ) დეპრესია

გ) მეხსიერების და გონებრივი შრომისუნარიანობის დაქვეითება

*დ) მწვავე ფსიქოზის განვითარების რისკის არ არსებობა

ე) პარესთეზიები

395. პირველადი ჰიპოკორტიციზმის კლინიკური მიმდინარეობის

თავისებურებაა არაიშვიათი შეხამება ყველა ჩამოთვლილ დაავადებებთან,

გარდა გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შაქრიანი დიაბეტი

ბ) ჰიპოთირეოზი

გ) ჰიპოპარათირეოზი

დ) საკვერცხეების ჰიპოფუინქცია

*ე) იცენკო-კუშინგის დაავადება

396. მეორადი ჰიპოკორტიციზმის კლინიკური მიმდინარეობის

თავისებურებებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპერპიგმენტაციის უქონლობა

ბ) მინერალოკორტიკოიდების უკმარისობის სიმპტომების უქონლობა

გ) შესაძლებელია გონადოტროპინების უკმარისობის კლინიკური ნიშნების

თანაარსებობა

დ) შესაძლებელია თირეოტროპული ჰორმონის უკმარისობის კლინიკური

ნიშნების თანაარსებობა

*ე) ჰიპერპიგმენტაციის არსებობა

397. თირკმელზედა ჯირკვლის უკმარისობით დაავადებულებში

ჰიპოგლიკემიის განვითარება განპირობებულია ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კორტიზოლის სეკრეციის დაქვეითება

*ბ) ალდოსტერონის სეკრეციის დაქვეითება

გ) გლუკონეოგენეზის შემცირება

დ) ღვიძლში გლიკოგენის მარაგის შემცირება

ე) ნაწლავებში გლუკოზის შეწოვის შემცირება

398. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ქრონიკული უკმარისობისთვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილი ცვლილებები, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ეოზინოფილია

ბ) ჰიპოგლიკემია

*გ) ჰიპერნატრიემია

დ) ჰიპოქლორემია

ე) ჰიპერკალიემია

399. თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული უკმარისობის დროს წყლისა და

ელექტროლიტების ცვლის დარღვევა ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) შარდით ნატრიუმის გამოყოფის შემცირება

ბ) შარდით ნატრიუმის ჭარბი გამოყოფა

გ) ჰიპონატრიემია

დ) ჰიპერკალიემია

ე) შარდით კალიუმის გამოყოფის შემცირება

400. თირკმელზედა ჯირკვლის მწვავე უკმარისობის განვითარებას ხელს

უწყობს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მწვავე ინფექციები

ბ) ინტოქსიკაციები

გ) ქირურგიული ჩარევა

დ) დაავადების არაადექვატური მკურნალობა

*ე) კორტიკოსტეროიდების დოზის სიჭარბე

401. ადისონური კრიზი კლინიკურად ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მკვეთრი დეჰიდრატაცია

ბ) კოლაფსი

გ) თირკმელების ფუნქციის დარღვევა

დ) გულ-სისხლძარღვთა მწვავე უკმარისობა

*ე) შეშუპებები

402. ადისონური კრიზის თანდათანობით განვითარების შემთხვევაში

ყალიბდება ყველა ჩამოთვლილი სიმპტომები, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კანის და ლორწოვანის პიგმენტაციის გაძლიერება

ბ) სისუსტის მკვეთრი მომატება

გ) წონაში სწრაფი კლება

*დ) ყაბზობა

ე) გულისრევა, პირღებინება

403. თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული უკმარისობის დროს კლინიკურ

ლაბორატორიული მონაცემები ხასიათდებიან ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპონატრიემია

ბ) ჰიპოქლორემია

*გ) ჰიპოკალიემია

დ) ჰიპერკალიემია

ე) ლიმფოციტოზი, ეოზინოფილია

404. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის პირველადი უკმარისობის დროს

ჰორმონული გამოკვლევის შედეგები ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სისხლში აკტჰ-ს დონის მომატება

*ბ) სისხლში აკტჰ-ს დონის დაქვეითება

გ) სისხლში კორტიზოლის დონის დაქვეითება

დ) შარდით 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების გამოყოფის შემცირება

ე) შარდში ალდოსტერონის შემცველობის შემცირება

405. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის პირველადი უკმარისობის

დიაგნოსტიკაში განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს :

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ულტრაბგერით გამოკვლევას

ბ) კომპიუტერულ ტომოგრაფიას

გ) ე.კ.გ.-ს მონაცემებს

დ) ელექტროენცეფალოგრაფიულ მონაცემებს

*ე) კორტიზოლის სეკრეციის დაქვეითების ფაქტის დადგენას

406. დიფერენციალურ დიაგნოზს პირველადი და მეორად ჰიპოკორტიციზმს

შორის ადგენენ ყველა ჩამოთვლილის საფუძველზე, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ჰიპერპიგმენტაციის არსებობა

ბ) დეპო-სინაქტენით ცდა

გ) აკტჰ-ს დონე

დ) ლაბჰარტის ცდა

*ე) კორტიზოლის დონე

407. ჰემოქრომატოზისათვის დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰეპატომეგალია

ბ) სპლენომეგალია

გ) ლორწოვან გარსებზე პიგმენტაციის არარსებობა, მაგრამ კანში

ჰემოსიდერინის შემცველი პიგმენტის ჩალაგება

დ) ღვიძლის, კუჭქვეშა ჯირკვლის და სხვა ორგანოების ციროზი

*ე) შაქრიანი დიაბეტის არ არსებობა

408. პელაგრისათვის დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) დერმატიტის, რომელიც წინ უძღვის პიგმენტაცია

ბ) დემენცია

გ) დიარეა

დ) პიგმენტაცია მხოლოდ სხეულის ღია ნაწილებზე

*ე) პიგმენტაცია ოპერაციის შემდგომი ნაწიბურების ადგილებში, ტანსაცმლის

ხახუნის ადგილებზე

409. სისტემური სკლეროდერმიისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კანის პიგმენტაციის და დეპიგმენტაციის უბნების მონაცვლეობა

ბ) კანის შეშუპება

გ) კანის ტროფიული დაზიანება (ჩირქგროვები, წყლულები)

დ) კანის ატროფიული ცვლილებები

*ე) ლორწოვანი გარსის პიგმენტაცია

410. კანის პიგმენტურ-დვრილოვანი დისტროფიისათვის (აკანტოზის

ნიგრიკანსი) დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

*ა) ჰიპოკორტიციზმის კლინიკური და ლაბორატორიული სიმპტომების

არსებობა

ბ) ჰიპერკერატოზი

გ) კანის პაპილომატოზური წანაზარდების არსებობა

დ) ჰიპოკორტიციზიმის სიმტომების უქონლობა

ე) სისხლის ნორმალური წნევა

411. თირკმელზედა ჯირკვლების პირველადი უკმარისობის მსუბუქი ფორმის

მკურნალობა მოიცავს ყველა ჩამოთვლილის დანიშვნას, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) კალიუმის მარილებით ღარიბი დიეტა

*ბ) კალიუმის მარილებით მდიდარი დიეტა

გ) ნატრიუმის ქლორიდი 10 გ.-მდე დღე-რამეში

დ) ასკორბინის მჟავა დღე-ღამეში 0,5-1,0 გ.

ე) ანაბოლური სტეროიდული პრეპარატები

412. თირკმელზედა ჯირკვლების პირველადი უკმარისობის საშუალო და

მძიმე ფორმების დროს შესაძლოა დაინიშნოს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიეტის მხრივ კალიუმის მარილების შეზღუდვა

ბ) შენაცვლებითი თერაპია გლუკორტიკოიდებითა და

მინერალოკორტიკოიდებით

გ) ანაბოლური სტეროიდული ჰორმონები

დ) ასკორბინის მჟავა

*ე) დიეტა კალიუმის მარილების მაღალი შემცველობით

413. თირკმელზედა ჯირკვლის პირველადი ქრონიკული უკმარისობით

დაავადებულებს მინერალოკორტიკოიდებით მკურნალობისას დოზის სიჭარბის

შემთხვევაში უნვითარდებათ ყველა ჩამოთვლილი სიმპტომები, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შეშუპებები

ბ) თავის ტკივილი

*გ) არტერიული წნევის შემცირება

დ) არტერიული წნევის მომატება

ე) ჰიპოკალიემიური ალკალოზი

414. პირველადი ჰიპოკორტიციზმით დაავადებულთა მკურნალობის

ეფექტურობის შეფასებისათვის მხედველობაში მიიღება ყველა ქვემოდ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ავადმყოფის საერთო მდგომარეობა

ბ) სხეულის მასა'

გ) სისხლის არტერიული წნევა

დ) კანის და ლორწოვანის პიგმენტაცია

*ე) შარდში 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების ექსკრეციის დონე

415. ადისონური კრიზის კლინიკური სიმპტომებია ყველა ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შენახული ცნობიერების ფონზე ძლიერი ადინამია, გაძნელებული,

არამკაფიო მეტყველება

ბ) გულისრევა, პირღებინება, ტკივილი მუცელში.

*გ) არტერიული ჰიპერტონია, ძაფისებრი, გახშირებული პულსი

დ) ფსევდომენინგეალური სინდრომი

ე) ოლიგო-ანურია

416. ტუბერკულოზური ეტიოლოგიის ადისონის დაავადების დროს უნიშნავენ

ყველა ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სტრეპტომიცინით მკურნალობა

ბ) ანტიტუბერკულოზური მოქმედების პრეპარატებით მკურნალობა

(ფტივაზიდი, ტუბაზიდი, პასკ-ი და სხვა)

გ) წელიწადში 2-ჯერ ანტიტუბერკულოზური თერაპიის ჩატარება

ფტიზიატრის და ენდოკრინოლოგის მეთვალყურეობის ქვეშ

დ) კორტიკოსტეროიდებით შენაცვლებითი თერაპია

*ე) ანტიტუბერკულოზური თერაპიის დანიშვნა თირეოიდული ჰორმონების

აღმავალი დოზებით მკურნალობის ფონზე

417. თირკმელზედა ჯირკვლის ქრონიკული უკმარისობით დაავადების დროს

პროგნოზი დამოკიდებულია ყველა ჩამოთვლილ ფაქტორზე, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ეტიოლოგიური

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლებში პათომორფოლოგიური ცვლილებების ხასიათი

გ) ჰიპოკორტიციზმის დროული დიაგნოსტიკა და მკურნალობა

*დ) შარდით 17-კეტოსტეროიდების და 17-ოქსიკორტიკოსტეროიდების

ექსკრეციის დონე

ე) მკურნალობის ეფექტურობა

418. თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული უკმარისობის დროს

დისპანსერული მეთვალყურეობის გაძლიერება აუცილებელია ყველა

სიტუაციაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სტრესული სიტუაციები

ბ) ინფექციები

*გ) ჰიპეტრპიგმენტაციის შემცირება

დ) ფიზიკური და გონებრივი გადაძაბვა

ე) ქირურგიული ჩარევა

419. თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული უკმარისობით

დაავადებულთათვის წინააღმდეგ ნაჩვენებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნერვულ-ფსიქიურ გადაძაბვასთან დაკავშირებული სამსახური

ბ) სამსახური რომელიც დაკავშირებულია მძიმე ფიზიკურ დატვირთვასთან

გ) მივლინებები და ღამის ცვლაში მუშაობა

დ) დაავადების დეკომპენსაციის ფონზე თირეოიდული ჰორმონების

დანიშვნა'

*ე) უზმოდ ჩაის მიღება გლუკოკორტიკოიდების დილის დოზის მიღებამდე

420. თირკმელზედა ჯირკვლების მწვავე უკმარისობის განვითარების

ეტიოლოგიური ფაქტორები შეიძლება იყოს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ტუბერკულოზური დესტრუქცია

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლების სიფილისური დესტრუქცია

*გ) მიოკარდიულის მწვავე ინფარქტი

დ) სისხლჩაქცევები თირკმელზედა ჯირკვლებში

ე) თირკმელზედა ჯირკვლების ტრავმული დაზიანება

421. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2-ის გენეტიკური მარკერებია შემდეგი HLA

ანტიგენები:

ა) B8

ბ) B15

გ) B18

დ) DR3

*ე) HLA არ განსხვავდება ჯანმრთელი პოპულაციისაგან

422. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1 -ის დაწყებიდან პირველი 2-3 თვის

განმავლობაში ანტისხეულები კუჭქვეშა ჯირკვლის კუნძულების ანტიგენების

მიმართ ვლინდება შემდეგი სიხშირით:

ა) 0,5%

ბ) 1-2%

გ) 10-20%

დ) 20-40%

*ე) 50-70%

423. აუტოიმუნური დიაბეტი შეუღლებულია HLA სისტემის ყველა

ჩამოთვლილ ანტიგენთან, გარდა:

ა) B8

ბ) B15

გ) DR3

დ) DR4

*ე) A3

424. ტიპი 1 შაქრიან დიაბეტთან შეუღლებულ მემკვიდრულ სინდრომებს

განეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) აუტოიმუნური თირეოიდიტი

ბ) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

გ) პერნიციოზული ანემია

დ) პირველადი ჰიპოკორტიციზმი

*ე) ენდემური ჩიყვი

425. დიაბეტის რისკის ფაქტორებს მიეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მემკვიდრული წინასწარ განწყობა შაქრიანი დიაბეტის მიმართ

ბ) პათოლოგიური ორსულობა ( მაგალითად, დიდი ზომის მკვდარი

ნაყოფი, სპონტანური აბორტი)

გ) ჰიპერტონული დაავადება

დ) სიმსუქნე

*ე) მშობიარობა 3-დან 4 კგ-მდე წონის ნაყოფით

426. ინსულინის აბსოლუტური უკმარისობა შეიძლება განპირობებული იყოს

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კუჭქვეშა ჯირკვალის სიმსივნური დესტრუქცია

ბ) მწვავე პანკრეატიტი

გ) ვირუსული ინსულინიტი

*დ) ვირუსული ჰეპატიტი

ე) კუჭქვეშა ჯირკვლის კუნძულოვანი აპარატის აუტოიმუნური დაზიანება

427. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის პათოგენეზი არ არის დაკავშირებული არც

ერთ ქვემოთ ჩამოთვლილთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ბეტა უჯრედების აუტოიმუნური დესტრუქცია

ბ) ლანგერჰანსის კუნძულების ბეტა უჯრედების რეცეპტორული აპარატის

დაზიანება

გ) ინსულინის ჰორმონული ანტაგონისტების სიჭარბე

დ) ინსულინის არაჰორმონული ანტაგონისტების სიჭარბე

ე) ქსოვილთა უჯრედების ინსულინისადმი რეცეპტორების რაოდენობის

შემცირება

428. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს იმუნოლოგიური ცვლილებები

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პანკრეასის კუნძულების ბეტა უჯრედების ამა თუ იმ კომპონენტების

მიმართ ანტისხეულების წარმოქმნა

ბ) დიაბეტის შეუღლება სხვა აუტიოიმუნურ დაავადებებთან

გ) აუტოიმუნური "ინსულიტების" არსებობა

დ) შეუღლება HLA სისტემის შემდეგ ანტიგენებთან: B8, DR3, DR4

*ე) კუჭქვეშა ჯირკვლის კუნძულების უჯრედების დაზიანება ბეტა-

ციტოტროპული დიპლოკოკებით

429. ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის დეკომპენსაციის დროს მეტაბოლური

დარღვევების პათოგენეზში ანტიინსულინური მოქმედებით ხასიათდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი ჰორმონი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ზრდის ჰორმონი

ბ) ადრენო-კორტიკოტროპული ჰორმონი

*გ) ანდროგენები

დ) გლუკოკორტიკოიდები

ე) გლუკაგონი

430. შაქრიანი დიაბეტის დროს ნახშირწყლოვანი ცვლის დარღვევა ვლინდება

ყველა ჩამოთვლილის სახით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გლუკოზის ფოსფორილებისა და ჟანგვის პროცესების დათრგუნვა

ბ) გლუკოზის ცხიმად გარდაქმნის შეფერხება

*გ) ნახშირწყლების გლიკოგენში გადასვლის გაძლიერება

დ) სისხლში ლაქტატის დაგროვება

ე) ჰიპერგლიკემია, გლუკოზურია

431. შაქრიანი დიაბეტის დროს კრებსის ციკლის დათრგუნვა განპირობებულია

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ინსულინის დეფიციტი

ბ) ჰიპოქსია

გ) B ჯგუფის ვიტამინების დეფიციტი

*დ) პროლაქტინის დეფიციტი

432. დიაბეტის დროს გლიკოგენის სინთეზის დაქვეითებას იწვევს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შიმშილი

ბ) ჰიპოქსია

გ) დოზირებული ფიზიკური დატვირთვა

*დ) ჰიპერინსულინემია

ე) ღვიძლის დაავადებები

433. შაქრიანი დიაბეტის დროს ცხიმოვანი ცვლის დარღვევა ხასიათდება

ყველა ჩამოთვლილი ნიშნით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპერლიპიდემია

ბ) ღვიძლის ცხიმოვანი ინფილტრაცია

გ) ჰიპერკეტონემია და კეტონურია

დ) ჰიპერქოლესტერინემია

*ე) ბილირუბინის დონის შემცირება

434. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს ცილოვანი ცვლის დარღვევა

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცილის სინთეზის დაქვეითება

ბ) გლუკონეოგენეზის გაძლიერება

*გ) პლაზმაში ალბუმინის შემცველობის მომატება

დ) ჰიპერაზოტემია

ე) ცილის კატაბოლიზმის გაძლიერება

435. დიაბეტის დროს წყურვილისა და პირის სიმშრალის პათოგენეზი

განპირობებულია ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ორგანიზმის დეჰიდრატაცია

ბ) ჰიპერგლიკემია

გ) სისხლში შარდოვანას დონის მომატება

დ) თირკმელების მიერ სითხის ჭარბი გამოყოფა

*ე) სისხლში კრეატინინის დონის დაქვეითება

436. დიაბეტური მიკროანგიოპათიის პათოგენეზი განპირობებულია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კაპილარების ბაზალური მემბრანასა და სისხლძარღვების შემაერთებელ

ქსოვილში მუკოპოლისაქარიდების ცვლის დარღვევა

ბ) ერითროციტების დეფორმაციის უნარის დაქვეითება

*გ) სისხლძარღვის კედელში პლაზმის ცილების განვლადობის შემცირება

დ) ბაზალურ მემბრანაში იმუნური კომპლექსების ჩალაგება

ე) სისხლის მიმოქცევის დარღვევა, რომელსაც მივყავართ ჰიპოქსიამდე და

ენდოთელის კვების მოშლამდე

437. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს კუჭქვეშა ჯირკვლის კუნძულოვანი

აპარატის პათომორფოლოგიური ცვლილებები ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ბეტა უჯრედების რიცხვის შემცირება

ბ) ბეტა უჯრედების დეგრანულაცია

გ) ლანგერჰანსის კუნძულების დეგენერაციული ცვლილებები

*დ) ბეტა უჯრედების რიცხვის გაზრდა

ე) კუნძულების ჰიალინოზი და ფიბროზი

438. შაქრიანი დიაბეტის დროს ათეროსკლეროზული ცვლილებები ყველაზე

ნაკლებად გამოვლინდება შემდეგ სისხლძარღვებში

ა) კორონარული

ბ) თავის ტვინის

გ) თირკმლების

დ) ქვემო კიდურების

*ე) ელენთის

439. დიაბეტის დროს ღვიძლში მიმდინარე პათომორფოლოგიური

ცვლილებები გამოვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ღვიძლის ცხიმოვანი ინფილტრაცია

*ბ) ღვიძლის გლიკოგენით ინფილტრაცია

გ) ღვიძლის ციროზი

დ) ღვიძლის გადიდება

ე) ცილოვანი დისტროფია

440. დიაბეტი ტიპი 1 ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) დაავადების მწვავე დაწყება

ბ) კეტოზისადმი მიდრეკილება

*გ) HLA სისტემასთან კავშირის არარსებობა

დ) სისხლის შრატში ინსულინის დონის დაქვეითება

ე) ინსულინით მკურნალობის აუცილებლობა

441. გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითების მაღალი რისკი აქვთ

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცა:

ა) მონოზიგოტური ერთ ერთი ტყუპისცალი, თუ მეორე დაავადებულია

შაქრიანი დიაბეტით

ბ) შაქრიანი დიაბეტით დაავადებული ორივე მშობლების შვილები

გ) დამძიმებული გინეკოლოგიური ანამნეზის (ხშირი სპონტანური აბორტები,

მკვდრადშობადობა, მრავალწყლიანობა) მქონე ქალები

*დ) 18-დან 25 წლამდე ასაკის ქალები, ორსულებამდე სხეულის მასის

ინდექსით 20-დან 24 კგ/მ2 -მდე.

ე) ქალები, რომლებმაც იმშობიარეს 4,5 კგ-ზე მეტი წონის ცოცხალი ან

მკვდარი ნაყოფით

442. დიაბეტის კომპენსაციის ნიშნებს მიეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) უზმოდ ნორმოგლიკემია

ბ) ნორმოგლიკემია დღე-ღამის განმავლობაში

გ) დიაბეტისათვის დამახასიათებელი ჩივილების არარსებობა

*დ) გლიკოზილირებული ჰემოგლობინის (HbA1c) დონე 10-დან 12%-მდე

ე) აგლუკოზურია

443. ლიპოიდური ნეკრობიოზი ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კანზე მოწითალო-იისფერი (უხშირესად უმტკივნეულო) ინფილტრატების

გაჩენა

ბ) გლიკოგენისა და ლიპიდების ჩალაგება პათოლოგიურად შეცვლილ კანში

გ) კანის დაზიანებულ უბანში მიკროცირკულაციის დარღვევა, ნეკროზი და

დაწყლულება

დ) კვანძების განვითარება უპირატესად წვივის არეში

*ე) ნეკრობიოზული კერა არ წყლულდება

444. დიაბეტური ქსანთომატოზი ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ყვითელი ფერის პაპულები და კვანძები

ბ) ჰიპერლიპიდემია

*გ) სისხლში ლიპიდების ნორმალური მაჩვენებელი

დ) ქსანთომების არსებობა, რომლებიც შედგებიან ლიპიდებით დატვირთული

ჰისტიოციტების გროვისაგან

ე) ყველაზე ხშირი ლოკალიზაცია-ხელისგული, ტერფი, წინამხარი,

იდაყვისა და მუხლის მიდამო

445. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს კანის მხრივ გამოვლინებები

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტური ბუშტუკი

ბ) ფურუნკულოზი, კარბუნკულოზი

გ) დიაბეტური ეპიდერმოფიტია

*დ) ნევუსების არსებობა

446. შაქრიანი დიაბეტის დროს სასუნთქი სისტემის დაზიანება ხასიათდება

ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პნევმონიებისადმი მიდრეკილება

ბ) ფარინგიტების, ლარინგიტების, ბრონქიტებისადმი მიდრეკილება

*გ) პნევმონიის იშვიათი აბსცედირება

დ) ტუბერკულოზის თანდართვა

ე) ფილტვის ქრონიკული პათოლოგიის ატიპური მიმდინარეობა

447. დიაბეტიანებში ფილტვების ტუბერკულოზი ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დაავადების განვითარება უპირატესად ახალგაზრდა ასაკის პაციენტებში

ბ) პათოლოგიური კერა უფრო ხშირად ლოკალიზდება ფილტვის კართან ან

ცენტრალურ ნაწილებში

გ) უპირატესად აბაცილარული ფორმების არსებობა

*დ) ექსუდაციური ფორმების იშვიათი განვითარება

ე) უსიმპტომო მიმდინარეობა

448. დიაბეტური ვეგეტატური კარდიოპათია ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილი

სიმპტომით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სტაბილური სინუსური ტაქიკარდია

*ბ) სუპრავენტრიკულური პაროქსიზმული ტაქიკარდია

გ) ფიქსირებული გულის რითმი

დ) ორთოსტატიური არტერიული ჰიპოტონია

ე) მიოკარდის ინფარქტის უმტკივნეულო მიმდინარეობა

449. დიაბეტური მიოკარდიოდისტროფია კლინიკურად ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილი ნიშნით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მარცხენა პარკუჭის განდევნის პერიოდის შემოკლება

ბ) სისტოლის ფაზის დაძაბვის პერიოდის გახანგრძლივება

*გ) სისტოლის ფაზის დაძაბვის პერიოდის შემოკლება

დ) მარცხენა პარკუჭის დიასტოლური წნევის მომატება, დიასტოლური

მოცულობის მომატების გარეშე

ე) გულის მცირე ყალიბის სისხლძარღვთა დაზიანება

450. მიოკარდის მწვავე ინფარქტის მიმდინარეობის კლინიკურ

თავისებურებებს განეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) გავრცელებული ინფარქტის განვითარება

ბ) გულის უკმარისობის არსებობა

გ) ხშირი თრომბოემბოლიური გართულებები

*დ) ლეტალობის პროცენტის შემცირება

ე) მიოკარდის ინფარქტის ატიპური (უმტკივნეულო, ასთმური,

აბდომინალური და ა.შ.) კლინიკური ფორმების გახშირება

451. დიაბეტის დროს მიოკარდის ინფარქტის სიხშირე კორელაციურ

კავშირშია ყველა ჩამოთვლილთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპერლიპიდემია

ბ) ავადმყოფის ასაკი

*გ) დამძიმებული მემკვიდრეობა დიაბეტის მიმართ

დ) სიმსუქნის არსებობა

ე) ჰიპერტენზია

452. შაქრიანი დიაბეტის დროს მიოკარდის მწვავე ინფარქტის კლინიკური

მიმდინარეობის თავისებურებებს განეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გულის მარცხენაპარკუჭოვანი უკმარისობის უეცარი განვითარება

*ბ) ინსულინისადმი მგრძნობელობის მომატება

გ) გულის რითმის დარღვევა

დ) არამოტივირებული გულისრევა, ღებინება

ე) ფილტვების შეშუპება

453. დიაბეტური განგრენის მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ტერფის კანის მიკროტრავმა

*ბ) ჰიპოგლიკემია

გ) ფრჩხილის ჩაზრდა

დ) მოყინვა

ე) კოჟიჟის ინფიცირება

454. დიაბეტური განგრენის ძირითად პათოგენეზურ ფაქტორებს განეკუთვნება

ყველა აქ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტური მაკროანგიოპათია

ბ) დიაბეტური მიკროანგიოპათია

*გ) ჰიპერპროლაქტინემია

დ) პერიფერიული ნეიროპათია

ე) ქსოვილოვანი მეტაბოლიზმის დარღვევა

455. მშრალი არაინფიცირებული განგრენისათვის (ე.წ. "იშემიური

დიაბეტური ტერფი"), დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ძირითადად ტერფის თითების არეში ლოკალიზაცია

ბ) შავი ფერის ნეკროზული უბნის არსებობა

გ) მუმიფიკაცია

დ) დაზიანებულ ნაწილში კანის სიფერმკთალე, მშრალი, მცირე ზომის

შემოსაზღვრული უბნით

*ე) ავადმყოფის ზოგადი მდგომარეობის მკვეთრად გაუარესება ზოგადი

ინტოქსიკაციის გამო

456. "სველი" განგრენისათვის დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი

ნიშანი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მღვრიე ექსუდატის შემცველი ბუშტუკების წარმოქმნა

ბ) კანქვეშა ქსოვილის ნეკროზი

*გ) ავადმყოფური გამოვლინებების უპირატესად ლოკალური ხასიათი,

ზოგადი ინტოქსიკაციის ნიშნების გარეშე

დ) ნეკროზულ პროცესში კუნთების, მყესების და ძვლების ჩართვა

ე) გენერალიზებული სეფსისის განვითარების შესაძლებლობა

457. დიაბეტური რეტინოპათიის III სტადიისათვის დამახასიათებელია ყველა

ნიშანი, გარდა:

*ა) ნეოვასკულარიზაციის არ არსებობა

ბ) ბადურის შეშუპება

გ) მიკროანევრიზმები

დ) სისხლჩაქცევები

ე) ბადურაზე დეგენერაციული უბნები

458. შაქრიანი დიაბეტის დროს თვალის მხრივ ხშირად აღინიშნება ქვემოთ

ჩამოთვლილი შემდეგი პათოლოგიები, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ირიტი, ირიდოციკლოიტი

ბ) კატარაქტა

გ) გლაუკომა

დ) მიოპია

*ე) ჰიპერმეტროპია

459. პერიფერიული დიაბეტური ნეიროპათიისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) მყესოვანი რეფლექსების დაქვეითება

ბ) კუნთის ძალის დაქვეითება მტევანსა და ტერფში

*გ) კუნთური ძალის მომატება

დ) წვივის კუნთების მტკივნეულობა ზეწოლისას

ე) სიცივის, სითბოს, ტკივილების, ვიბრაციული მგრძნობელობის

დაქვეითება ხელთათმანებისა და წინდების ტიპით

460. დიაბეტური ამიოტროფია ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პროქსიმალურ კუნთებში სისუსტის სწრაფი განვითარება

ბ) კუნთების განლევა

გ) მგრძნობელობის მოშლის არარსებობა

დ) რეფლექსების დაქვეითება და/ან არ არსებობა

*ე) შაქრიანი დიაბეტის ადექვატური მკურნალობის მიუხედავად სიმპტომების

შეუქცევადი ხასიათი

461. დიაბეტური ნეირო-ართროპათია ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მგრძნობელობის ყველა ტიპის მოშლის პროგრესირებადი ხასიათი

ბ) ტროფიული დარღვევების პროგრესირება

გ) ტკივილის სინდრომის დამძიმება

დ) დესტრუქციული ოსტეოართროპათიის განვითარება

*ე) სპონტანური მოტეხილობების არ არსებობა

462. დიაბეტური ენცეფალოპათიისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი ნიშანი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნევრასთენია

ბ) ფსიქოასთენია

გ) ისტერია

დ) მეხსიერების დაქვეითება

*ე) ადექვატური ქცევა

463. დიაბეტური გასტროპათია კლინიკურად ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილი

ნიშნით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კუჭის მოტორიკის შეცვლა

ბ) კუჭის სეკრეტორული ფუნქციის დაქვეითება

*გ) კუჭის მჟავაწარმომქმნელი ფუნქციის გაძლიერება

დ) გასტრიტის მიმდინარეობა მცირე სიმპტომებით

ე) კუჭის წყლულის მიმდინარეობა მცირე სიმპტომებით

464. დიაბეტური ენტეროპათია ვლინდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პერიოდულად ნაწლავების მოტორიკის გაძლიერება (ფაღარათი)

ბ) პერიოდულად ნაწლავების მოტორიკის დაქვეითება (ყაბზობა)

გ) მეტეორიზმი

*დ) საჭმლის მომნელებელი ფერმენტების ჰიპერსეკრეცია

ე) თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის მიმდინარეობა მცირე სიმპტომატიკით

465. შაქრიანი დიაბეტის დროს ღვიძლის ცხიმოვანი ინფილტრაცია

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილი ნიშნით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ღვიძლის გადიდება

ბ) პალპაციით გლუვი და რბილი ღვიძლი

გ) ჰიპოგლიკემიებისაკენ მიდრეკილება

დ) ჩვეულებრივ შეუცვლელი ღვიძლის ფუნქციური სინჯები

*ე) ნორმალურია ალბუმინწარმომქმნელი ფუნქცია

466. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში ენტეროპათიის პათოგენეზი

განპირობებულია ყველა ჩამოთვლილით გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტური მიკროანგიოპათია

ბ) ვეგეტატური დიაბეტური ნეიროპათია

გ) ნაწლავთა აუტოიმუნური დაზიანება

*დ) ცხოველური ინსულინის პრეპარატებით მკურნალობა

ე) მემკვიდრეობითი წინასწარგანწყობა

467. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში პიელონეფრიტის დიაგნოსტირება

ხდება ყველა ჩამოთვლილი გამოკვლევებით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შარდის ანალიზი ადისის მეთოდით და ნეჩიპორენკოს მეთოდით

ბ) შარდის ბაქტერიოლოგიური ანალიზი

გ) რენტგენოუროგრაფია

დ) შარდის ნალექის ანალიზი

*ე) რებერგის სინჯი

468. შაქრიანი დიაბეტისათვის დამახასიათებელია საშარდე სისტემის ყველა

ჩამოთვლილი პათოლოგია, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცისტიტი

ბ) პიელიტი

გ) პიელონეფრიტი

დ) აბსცესი, თირკმლების კარბუნკული

*ე) შარდგამომყოფი სისტემის თანდაყოლილი დეფექტი

469. პაპილარული ნეკროზი შაქრიანი დიაბეტის დროს ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილით გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ავადმყოფის ზოგადი მდგომარეობის მკვეთრი გაუარესება

ბ) შაქრიანი დიაბეტის მკვეთრი დეკომპენსაცია თვით დიაბეტურ კომამდეც

კი

გ) თირკმელების მწვავე უკმარისობის განვითარება

*დ) ზოგადი მდგომარეობის დამძიმება სისხლის შრატის კრეატინინის დონის

მნიშვნელოვანი დაქვეითების ფონზე

ე) ჩირქოვანი ინტოქსიკაცია

470. შაქრიანი დიაბეტის დროს სომატოტროპული ჰორმონის რაოდენობის

მომატებას ადგილი აქვს ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) კეტოაციდოზი

ბ) შაქრიანი დიაბეტის დეკომპენსაცია

გ) ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობა

*დ) შაქრიანი დიაბეტის მყარი კომპენსაცია

ე) შაქრიანი დიაბეტის და აკრომეგალიის თანხვედრის დროს

471. შაქრიანი დიაბეტის მძიმე ფორმის შემთხვევაში, ქალის სასქესო

ორგანოების ფუნქციური მდგომარეობისთვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, ოგორიცაა:

ა) უშვილობა

ბ) სპონტანური აბორტი

გ) ნაადრევი მშობიარობა

*დ) უმრავლეს ავადმყოფებში რეგულარული მენსტრუალური ციკლი

ე) ვულვიტი, ვაგინიტი

472. შაქრიანი დიაბეტი ხშირად ვლინდება ყველა ჩამოთვლილ ენდოკრინულ

დაავადებასთან ერთად, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) აკრომეგალია

ბ) იცენკო-კუშინგის დაავადება

გ) ფეოქრომოციტომა

დ) სიმსუქნე

*ე) სიმონდსის სინდრომი

473. შაქრიანი დიაბეტის დროს გლუკოზირებული ჰემოგლობინის განსაზღვრა

ექიმს აძლევს ყველა ჩამოთვლილის საშუალებას გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) წინამორბედი 2-3 თვის განმავლობაში მკურნალობის ეფექტის შეფასება

ბ) აუცილებელი კორექტივის შეტანა მკურნალობის ტაქტიკაში

*გ) წინამორბედი 5-6 დღის განმავლობაში მკურნალობის ეფექტის შეფასება

474. შაქრიანი დიაბეტის ლაბორატორიული დიაგნოსტიკის მეთოდებია ყველა

ჩამოთვლილი გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პოსტალიმენტარული გლიკემიის განსაზღვრა

*ბ) ინსულინის რაოდენობის განსაზღვრა პანკრეასის წვენში

გ) ფრუქტოზამინის განსაზღვრა სისხლში

დ) გლიკოლიზირებული ჰემოგლობინის განსაზღვრა

ე) გლიკემიის განსაზღვრა უზმოდ

475. მოსახლეობის მასიური გამოკვლევების დროს შაქრიანი დიაბეტის

გამოსავლინებლად გამოიყენება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ტესტ-ჩხირები (გლუკოტესტი, ტესტტაიპი, ბიოფანი და სხვ.)

ბ) გლიკემიის განსაზღვრა გლუკოზით დატვირთვის შემდეგ 2 საათში

გ) გლიკემიის განსაზღვრა საუზმის შემდეგ 2 საათში

დ) გლიკემიის განსაზღვრა უზმოდ

*ე) გლიკოჰემოგლობინის განსაზღვრა საუზმიდან მეოთხე საათზე.

476. რა რაოდენობის გლუკოზის ფხვნილით უნდა დამზადდეს წყალხსნარი

გლუკოზისადმი ტოლერანტობის სტანდარტული ორალური ტესტის

ჩატარებისათვის მოზრდილ ასაკში?

ა) 50 გრამი

ბ) 55 გრამი

გ) 65 გრამი

*დ) 75 გრამი

ე) 100 გრამი

477. ინსულინის დონე სისხლის შრატში შაქრიანი დიაბეტის დროს

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მკვეთრი დაქვეითება ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს

ბ) მომატება ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის მრავალ შემთხვევაში

გ) ნორმალური ან დაქვეითებული დონე ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის

მოგვიანებით პერიოდში

*დ) გლუკოზით სტიმულირებული ინსულინის სეკრეციის მომატება ტიპი 1

დიაბეტისდროს

ე) გლუკოზით სტიმულირებული ინსულინის სეკრეციის სხვადასხვა ხასიათის

ცვლილებანი (შენელებული, დაქვეითებული ან მომატებული) ტიპი 2

დიაბეტის დროს

478. შაქრიანი დიაბეტის დიაგნოსტიკური ტესტების შედეგებზე გავლენას

ახდენს ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ტესტის ჩატარება გლუკოკორტიკოიდების ან ჰიპოთიაზიდის მიღების

ფონზე

ბ) ტესტის ჩატარების პერიოდში გამოსაკვლევი პირის ფიზიკური აქტიობის

დონე

გ) ტესტის ჩატარების პერიოდში გამოსაკვლევი პირის ემოციური სტატუსი

დ) სისხლის ანალიზის მეთოდები

*ე) საანალიზოდ სისხლის აღების მომენტში ავადმყოფის მდებარეობა

სივრცეში (ჰორიზონტალური თუ ვერტიკალური)

479. შაქრიანი დიაბეტის დროს შეიძლება იყოს აგლუკოზურია ყველა

შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კომპენსირებული დიაბეტი

*ბ) კომპენსირებული დიაბეტის ფონზე გლუკოზისადმი თირკმლის

ზღურბლის დაქვეითება (თანმხლები თირკმლოვანი დიაბეტი)

გ) დიაბეტური გლომერულოსკლეროზის ტერმინალური სტადია

480. გლუკოზურიის მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

მდგომარეობა, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტური ნეფროპათია

ბ) ორსულობა

გ) დეკომპენსირებული შაქრიანი დიაბეტი

დ) ფანკონი-დებრე-დე ტონის სინდრომი

*ე) აუტოიმუნური პირველადი ჰიპოთირეოზი

481. შაქრიანი დიაბეტისა და მისი გართულებების პროფილაქტიკის

ღონისძიებებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცილების, ცხიმებისა და ნახშირწყლების ცვლის მაჩვენებლების

მაქსიმალური ნორმალიზაცია

ბ) დიაბეტური მიკრო- და მაკროანგიოპათიის მეორადი პროფილაქტიკა

გ) სხეულის იდეალური მასის შენარჩუნება

დ) არტერიული წნევის ნორმალიზაცია

*ე) დოზირებული სუნთქვითი ვარჯიშები, ფილტვების ვენტილაციისა და

სისხლის ოქსიგენაციის გასაუმჯობესებლად

482. თვითკონტროლი შაქრიანი დიაბეტის დროს მოიცავს ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) გლიკოჰემოგლობინის (HbA1c) რეგულარული თვიკონტროლი პაციენტის

მიერ ბინის პირობებში

ბ) გლიკემიის რეგულარული თვითკონტროლი

გ) გლუკოზურიისა და კეტონურიის თვითკონტროლი

დ) სარეგიოსტრაციო ჟურნალში ანალიზის მონაცემების რეგულარული შეტანა

ე) სხეულის მასისა და არტერიული წნევის კონტროლი

483. ბოსტნეული და ხილი შეიცავს ყველა ჩამონათვალს, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა :

ა) ვიტამინები

ბ) მიკრო და მაკროელემენტები

გ) უჯრედისი

დ) პექტინი

*ე) ქსილიტი

484. ფრუქტოზა, რომელიც შედის ხილში და კენკრაში, ხელს უწყობს ყველა

ქვემოდ ჩამოთვლილ პროცესებს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გლიკოგენის სინთეზი

ბ) კეტოგენეზის დათრგუნვა

გ) ტრიგლიცერიდების სინთეზი

დ) სისხლში გლუკოზის დონის მომატება

*ე) ზრდის ჰორმონის დონის მატება სისხლში

485. საკვები რაციონის მცენარეული უჯრედისით გამდიდრება განაპირობებს

ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილ პროცესებს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ბაზალური და საკვების მიღებით სტიმულირებული გლიკემიის მატების

შემცირება

ბ) ქოლესტერინემიისა და ტრიგლიცერიდემიის დაქვეითება სისხლში

*გ) ნაწლავებში ვიტამინების ენდოგენური სინთეზის დათრგუნვა

დ) ნაწ ლავებიდან საკვების ინგრედიენტების შეწოვის პროცესის შეფერხება

ე) ნაწლავების ფუნქციის ნორმალიზება

486. ინსულინოთერაპიის აბსოლუტური ჩვენებანია ყველა ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტური კეტოაციდოზი, პრეკომატოზური მდგომარეობა და

დიაბეტური კომა

ბ) დიაბეტური ნეფროპათია თირკმლის აზოტგამომყოფი ფუნქციის მძიმე

მოშლით

გ) ორსულობა

*დ) დიეტოთერაპიის არაეფექტურობა

ე) ღვიძლის პარენქიმის მძიმე დაზიანება (ჰეპატიტი, ციროზი)

487. ალერგიული რეაქცია ინსულინზე შესაძლოა გამოვლინდეს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი ფორმით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გენერალიზებული ურტიკარული გამონაყარი

ბ) ინსულინის ინექციის ადგილზე კანის ჰიპერემია, გამკვრივება

გ) გამოვლინებები კუჭ-ნაწლავის მხრივ

*დ) ჰიპოგლიკემია

ე) შეშუპებები

488. ინსულინზე ალერგიის არსებობისას შეიძლება დაენიშნოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დესენსიბილიზაციური ანტიჰისტამინური თერაპია

ბ) სპეციფიური დესენსიბილიზაცია

გ) ინსულინის სახეობის შეცვლა

*დ) ინსულინის დოზის შემცირება, რის პროპორციულადაც მცირდება

ალერგიული რეაქციის სიმძიმე

ე) მკურნალობა კორტიკოსტეროიდებით

489. ინსულინით მკურნალობისას პოსტინექციური ლიპოდისტროფიები

შეიძლება განაპირობოს ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილმა, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ინსულინის პრეპარატის გაწმენდის დაბალი ხარისხი

ბ) ინსულინის შეყვანის ადგილას ქსოვილების ნეიროდისტროფიული

ცვლილებები ხანგრძლივი მექანიკური ტრავმატიზაციის საპასუხოდ

*გ) შაქრიანი დიაბეტის დეკომპენსაცია

დ) დაბალი ტემპერატურის მქონე ინსულინის პრეპარატის გამოყენება,

წინასწარი შეთბობის გარეშე

ე) მჟავე რეაქციის მქონე ინსულინის პრეპარატების გამოყენება

490. შაქრიანი დიაბეტის დროს ინსულინოთერაპიით გამოწვეული

გართულებები შეიძლება იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ლიპოდისტროფია

ბ) შეშუპებები

გ) ჰიპოგლიკემია

დ) ალერგიული რეაქცია

*ე) კეტოაციდოზი

491. შაქრიანი დიაბეტის დროს მხედველობის დაქვეითების მიზეზი შეიძლება

იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) რეფრაქციის შეცვლა, რაც გამოწვეულია ბროლის ზედაპირის სიმრუდის

ცვლილებით

ბ) თვალის ბროლში სორბიტისა და წყლის დაგროვებით გამოწვეული მიოპია

გ) დიაბეტური რეტინოპათია

დ) კატარაქტა

*ე) დისტროფიული ცვლილებები პრერეტინულ კუნთოვან გარსში

492. ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობიდან გამოსაყვანად შეიძლება სასარგებლო

აღმოჩნდეს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნახშირწყლებით მდიდარი საკვების (შაქარი, თაფლი, მურაბა) მიღება

ბ) გლუკოზის 40% ხსნარის ინტრავენური ინექცია

გ) ადრენალინის ინექცია კუნთებში

დ) გლუკაგონის ინექცია კუნთებში

*ე) ალკოჰოლის მიღება

493. ბიგუანიდების შაქრის დამწევი მოქმედების მექანიზმი გამოიხატება

ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კუნთოვანი ქსოვილის მიერ გლუკოზის უტილიზაციის მომატება

*ბ) პანკრეასის ბეტა-უჯრედებიდან ინსულინის სეკრეციის სტიმულირება

გ) გლუკონეოგენეზის დათრგუნვა

დ) ინსულინის მოქმედების პოტენცირება

ე) მადის დამათრგუნველი მოქმედება

494. ბიგუანიდების გვერდითი ეფექტი გამოიხატება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) რძემჟავა აციდოზი

ბ) კანის ალერგიული რეაქცია

გ) დისპეპსიური მოვლენები

დ) ჰიპოგლიკემიური რეაქცია

*ე) ქოლესტაზი

495. ასპირინის დადებით გავლენა ჰომეოსტაზზე გამოიხატება ისეთი

მოქმედებით, როგორიცაა:

ა) ტრომბოქსანის აქტივაცია

ბ) პროსტაციკლინების დათრგუნვა

გ) თრომბოციტების აგრეგაციის მომატება

დ) ფიბრინოლიზის დათრგუნვა

*ე) თრომბოციტების აგრეგაციის ბლოკირება

496. შაქრიანი დიაბეტის დროს ფიზიოთერაპიული მკურნალობა ინიშნება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ლიპოიდური ნეკრობიოზი

ბ) დიაბეტური პოლინეიროპათია

გ) პოსტინექციური აბსცესი

დ) ინსულინით მკურნალობის შედეგად განვითარებული პოსტინექციური

ლიპოდისტროფია

*ე) გლაუკომა

497. შაქრიანი დიაბეტის დროს რეგულარული, ადექვატური, დოზირებული

ფიზიკური ვარჯიშები ხელს უწყობენ ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გლიკემიის დაქვეითება

ბ) ინსულინის მიმართ მოთხოვნილების შემცირება

გ) ინსულინის მიმართ ორგანიზმის მგრძნობელობის გაძლიერება

*დ) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების რისკის მომატება

ე) წონის დაკლება

498. ფიზიკური ვარჯიშები, შაქრიანი დიაბეტის დროს ხელს უწყობენ ყველა

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა :

ა) ინსულინის უჯრედული რეცეპტორების რიცხვის გაზრდა

ბ) ქოლესტერინემიის დონის დაქვეითება

გ) ტრიგლიცერიდემიის დონის დაქვეითება

დ) კეტოგენეზის გაძლიერება გამოხატული ჰიპერგლიკემიის დროს (როდესაც

გლიკემია 300 მგ%-ზე ანუ 17,1 მმოლ/ლ-ზე მეტია)

*ე) მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების ქოლესტერინის დონის

დაქვეითება

499. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებს ე.წ. "დიდი" ოპერაციის წინა

პერიოდში უტარდებათ ყველა ღონისძიება, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ინფექციის ყველა შესაძლო წყაროს სანაცია

ბ) ნახშირწყლოვანი ცვლის მაქსიმალური ნორმალიზაცია

გ) მჟავა-ტუტოვანი წონასწორობის მაქსიმალური ნორმალიზაცია

*დ) გარეგანი სუნთქვის კორექცია ფილტვების ხელოვნური ვენტილაციის

გამოყენებით

ე) სულფანილამიდური პრეპარატების ნაცვლად ინსულინოთერაპიის დანიშვნა

500. შაქრიანი დიაბეტის შემთხვევაში სანატორიულ-კურორტული მკურნალობა

წინააღმდეგნაჩვენებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევებში, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მაღალი ჰიპერგლიკემია

ბ) მძიმე ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობა

გ) მიდრეკილება კეტოაციდოზისაკენ

*დ) დიაბეტური რეტინოპათია I სტ.

ე) დიაბეტური ნეფროპათია III სტ.

501. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის კომპენსაციისათვის დამახასიათებელია

ყველა, გარდა:

ა) შაქრიანი დიაბეტისათვის დამახასიათებელი ჩივილების არ არსებობა

ბ) უზმოდ ნორმალური გლიკემია

გ) გლიკოჰემოგლობინის (HBA1ც) ნორმალური დონე

დ) ჰიპოგლიკემიური რეაქციის არ არსებობა

*ე) მზარდი ჰიპერლიპიდემია

502. პლაცენტის ჰორმონალურმა მოქმედებამ შეიძლება განაპირობოს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნახშირწყლების მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითება ქალებში

ბ) თირკმლისმიერი გლუკოზურია

*გ) ლიპიდების დონის დაქვეითება

დ) კეტონური სხეულების მომატება

ე) დაბალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების დონის მომატება

503. ორსულობა შაქრიანი დიაბეტის დროს შეიძლება გართულდეს ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სპონტანური აბორტი

ბ) გვიანი ტოქსიკოზი

გ) ჭარბწყლიანობა

დ) ნაყოფის დაღუპვა

*ე) მცირე წყლიანობა

504. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ქალებში ადრეულ ეტაპზე

ორსულობის შეწყვეტა შეიძლება გამოწვეული იყოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შაქრიანი დიაბეტის დეკომპენსაცია

ბ) კეტოაციდოზი

გ) უროგენიტალური ინფექცია

*დ) სტაბილური ნორმოგლიკემია

ე) საკვერცხეების დისფუნქცია, რომელიც არსებობდა ჯერ კიდევ

ორსულობამდე

505. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ ორსულებში გვიანი ტოქსიკოზი

შეიძლება გამოვლინდეს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) გამოხატული ნეფროპათია

ბ) შეშუპებების მომატება

გ) თირკმლის უკმარისობა

დ) არტერიული ჰიპერტონია

*ე) არტერიული ჰიპოტონია

506. შაქრიანი დიაბეტის დროს ჭარბწყლიანობა განაპირობებს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ორსულობის მიმდინარეობის დამძიმება

ბ) გვიანი ტოქსიკოზის განვითარება

გ) ნაყოფის დაღუპვის საშიშროება

*დ) პლაცენტის მიერ ჰორმონების პროდუქციის ფუნქციის გაძლიერება

ე) თანდაყოლილი სიმახინჯეების განვითარება

507. ნაყოფის სხეულის დიდი მასა შაქრიანი დიაბეტის დროს

განპირობებულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნაყოფის ჰიპერინსუილინიზმი

ბ) პლაცენტის ბარიერის გავლით დიდი რაოდენობით გლუკოზის შეღწევა

გ) პლაცენტარული ლაქტოგენის მაღალი დონე

დ) ნაყოფის ორგანიზმში ლიპოგენეზის გაძლიერება

*ე) ნაყოფის ორგანიზმში ლიპოგენეზის დაქვეითება

508. დიაბეტური ფეტოპათია ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ახალშობილის სხეულის დიდი მასა

ბ) ნაყოფის განვითარების მრავლობითი მანკების არსებობა

გ) ნეონატალური პერიოდის გართულებული მიმდინარეობა (ხშირი

რესპირატორული დარღვევები)

დ) მშობიარობის დროს ნაყოფის სიცოცხლისათვის საშიში გართულებების

(ასფიქსია, თავის ტრავმა, სხეულის ტრავმა, ჰიპოქსია, ჰიპოგლიკემია)

განვითარება

*ე) ნორმალურად ადაპტირებული, ფუნქციონალურად მომწიფებული ნაყოფი

509. შაქრიანი დიაბეტის მიმდინარეობის თავისებურებები ორსულებში

ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) შაქრიანი დიაბეტის ჩვეულებრივი მიმდინარეობა ორსულობის პირველ

ნახევარში (20 კვირამდე)

*ბ) ინსულინზე მოთხოვნილების მომატება ორსულობის პირველ ნახევარში

გ) დიაბეტის კლინიკური მიმდინარეობის გაუარესება ორსულობის 16-20

კვირაზე (ისულინზე მოთხოვნილების გაზრდა, მიდრეკილება

კეტოაციდოზისადმი)

დ) დიაბეტის მიმდინარეობის სტაბილიზაცია (ინსულინზე მოთხოვნილების

შემცირება) ორსულობის 35-36 კვირიდან დაწყებული

ე) ინსულინზე მოთხოვნილების ცვალებადობა ორსულობის ვადების

ცვლილების მიხედვით

510. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის მქონე ორსულ ქალებს ინსულინისადმი

მოთხოვნილება ეცვლებათ ორსულობის ვადის შესაბამისად, ქვემოდ

ჩამოთვლილი სახით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ინსულინზე მოთხოვნილება არსებითად არ იცვლება ორსულობის პირველი

3-4 თვის განმავლობაში,

ბ) ინსულინზე მოთხოვნილება იზრდება ორსულობის 20-24 კვირაზე

გ) ინსულინზე მოთხოვნილება მცირდება ორსულობის 35-36 კვირაზე

*დ) ინსულინზე მოთხოვნილება მცირდება ორსულობის 20-24 კვირაზე

მცირდება

ე) მშობიარობის შემდეგ ინსულინის მიმართ მოთხოვნილება რჩება ისეთივე

როგორიც იყო ორსულობამდე

511. შაქრიანი დიაბეტის დროს ოპერაციული გზით ორსულობის ნაადრევი

შეწყვეტის ჩვენებას, წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) რეტინოპათიის სიმპტომების მატება (ახალი მრავლობითი

სისხლჩაქცევები)

ბ) დიაბეტური ნეფროპათიის სიმპტომების მომატება, თირკმლის

უკმარისობის განვითარებით

გ) სისხლდენა (პლაცენტის აშრევება)

დ) ნაყოფის სიცოცხლის უნარიანობის დარღვევა (პროგრესირებადი

ჰიპოქსია, მოძრაობის შესუსტება და ა.შ.)

*ე) ჭარბწყლიანობის მატება

512. ორსულებში შაქრიანი დიაბეტის კომპენსაციის კრიტერიუმებია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჩივილების არარსებობა

ბ) ჰიპოგლიკემიური მდგომარეობის და კეტოაციდოზის არარსებობა

გ) შრომისუნარიანობის შენარჩუნება

დ) შაქრის ნორმალიზაცია უზმოდ, და დღის განმავლობაში გლიკემია

არაუმეტეს 7,7 მმოლ/ლ-ს

*ე) გლიკემია დღე-ღამის განმავლობაში (უზმოდ და ჭამის შემდეგ)

მერყეობს 7,7 მმოლ/ლ-დან 10 მმოლ/ლ-მდე.

513. დიაბეტური ფეტოპათიის პროფილაქტიკა მოიცავს ყველა ჩამოთვლილ

ღონისძიებებს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფერტილური ასაკის დიაბეტიანთა მეთვალყურეობა ორსულობის

წინააღმდეგჩვენების დროული გამოვლინების მიზნით

ბ) შაქრიანი დიაბეტის სრული კომპენსაციის მიღწევა ორსულობის მთელ

პერიოდში

გ) სომატური პათოლოგიის და ორსულობის გართულების გამოვლენა და

მკურნალობა

*დ) შაქრიანი დიაბეტის სრული კომპენსაციის პრინციპის უგულველყოფა

514. შაქრიანი დიაბეტის დროს ათეროსკლეროზის რისკ-ფაქტორებია ყველა

ქვემოდ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ასაკი

*ბ) ინტელექტუალური განვითარების დონე

გ) არტერიული ჰიპერტენზია

დ) სიმსუქნე

ე) ფიზიკური აქტივობის შემცირება

515. შაქრიანი დიაბეტის დროს მიოკარდის ინფარქტის კლინიკური

მიმდინარეობის თავისებურებებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გავრცელებული ინფარქტის განვითარება'

ბ) გულის უკმარისობის მოვლენები'

გ) ხშირი თრომბოემბოლიური გართულებები

*დ) მწვავე პერიოდში ლეტალობის პროცენტის შემცირება

ე) ინფარქტის არატიპიური კლინიკა (სუსტად გამოხატული ტკივილის

სინდრომი ან მისი არარსებობა)

516. აბსოლუტური ჰიპერინსულინიზმის ეტიოლოგიურ ფაქტორებს

წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) პანკრეასის ბეტა უჯრედების კეთილთვისებიანი ან ავთვისებიანი

სიმსივნეები

ბ) პანკრეასის ბეტა უჯრედების ჰიპერპლაზია

გ) კეთილთვისებიანი ან ავთვისებიანი სიმსივნეები, რომლებიც

ექტოპირებული არიან პანკრეასის უჯრედებიდან

დ) ნევროგენული ანორექსია

*ე) პანკრეატიტი, რომელიც მიმდინარეობს უმთავრესად პანკრეასის

კუნძულოვანი აპარატის დაზიანებით

517. შედარებითი ჰიპერინსულინიზმის ეტიოლოგიური ფაქტორებია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) ქრონიკული გასტრიტის გამწვავება

ბ) რეაქტიული ჰიპერინსულინიზმი

გ) ჰიპოგლუკაგონემია

დ) ჰიპოკორტიციზმი

ე) ჰიპოპიტუიტარიზმი

518. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში მიოკარდიუმის ინფარქტის

სიხშირე კორელაციაშია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ ფაქტორთან, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტის ხანგრძლივობა

ბ) ავადმყოფის ასაკი

გ) სიმსუქნის ხარისხი

*დ) შაქრიანი დიაბეტის ტიპი

ე) ჰიპერტენზიის არსებობა

519. უმტკივნეულო (ატიპური) მიოკარდის ინფარქტის ნიშნები შეიძლება

იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) უეცრად განვითარებული გულის უკმარისობა

ბ) ფილტვების შეშუპების განვითარება

გ) გულის რითმის მოშლა

*დ) გლიკემიიის შემცირება

ე) არამოტივირებული გულისრევა, ღებინება

520. შაქრიანი დიაბეტის დროს გულის პათოლოგია შეიძლება განპირობებული

იყოს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კორონალური ათეროსკლეროზი

ბ) დიაბეტური მიკროანგიოპათია

გ) მიოკარდიოდისტროფია

დ) ვეგეტატიური დიაბეტური კარდიალური ნეიროპათია

*ე) კეტოაციდოზის ფონზე განვითარებული ჰიპერკალემიური მიოკარდიტი

521. შაქრიანი დიაბეტის დროს სტენოკარდია არაიშვიათად მიმდინარეობს

ატიპურად და ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ოფლიანობა

ბ) სისუსტე

გ) გულისცემის გახშირება

დ) ქოშინი

*ე) პერისტალტიკის აქტივაცია

522. შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებში იშემიური ტერფისათვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფეხებში სიცივის შეგრძნება

ბ) პულსაციის შესუსტება ტერფის არტერიებზე

გ) კანის საფარველის ტროფიკის დარღვევა

დ) გარდამავალი კოჭლობა

*ე) ჩხვლეტაზე მგრძნობელობის დაქვეითება

523. ათეროსკლეროზით, გ.ი.დ., მიოკარდიუმის ინფარქტით

დაავადებულებში შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობის თავისებურებებია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) შაქრიანი დიაბეტის მაქსიმალური კომპენსაცია

ბ) ინსულინის სამკურნალო დოზის ქრონიკული სიჭარბის თავიდან აცილება

*გ) ინსულინოთერაპია, როგორც ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობის

ძირითადი მეთოდი

დ) სხეულის მასის ნორმალიზაცია

ე) ჰიპერტენზიის და ჰიპერლიპიდემიის თავიდან აცილება

524. შაქრიანი დიაბეტის პროგნოზი მკვეთრად უარესდება ყველა ჩამოთვლილ

შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიაბეტური კომა, რომლის მკურნალობა დაწყებულია კომის

განვითარებიდან 6-8 საათში

ბ) დიაბეტის ფონზე განვითარებული მიოკარდის მწვავე ინფარქტი ან

ცერებრალური სისხლის მიმოქცევის მწვავე მოშლა

გ) დიაბეტური "სველი" განგრენა

დ) სეფსისი

*ე) სხეულის შეშუპების განვითარება ინსულინით მკურნალობის დაწყების

საპასუხოდ

525. მრავლობითი კეთილთვისებიანი ინსულინომები ხშირად დგინდება

ვერმერის სინდრომის დროს, რომელიც ხასიათდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი ჯირკვლის ადენომით ან ადენომატოზით, გარდა:

ა) ფარისებური ჯირკვალი

ბ) ფარისებრახლო ჯირკვალი

გ) ჰიპოფიზი

დ) პანკრეასი

*ე) მკერდუკანა ჯირკვალი

526. მრავლობითი ენდოკრინული ადენომატოზი- 2ა ("მეა-2ა" ანუ სიპლის

სინდრომი) ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ფარისებური ჯირკვლის მედულარული კიბო

ბ) ფარისებრახლო ჯირკვლის ადენომა

გ) ფეოქრომოციტომა

*დ) პანკრეასის ადენომა

ე) ფარისებრახლო ჯირკვლების ადენომატოზი

527. მრავლობითი ენდოკრინული ადენომატოზი-2ბ ("მეა-2ბ" ანუ

გორლინის სინდრომი) ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

პათოლოგიით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფარისებური ჯირკვლის მედულარული კიბო

ბ) მუკოზური ნევრომა

*გ) ჰიპოფიზის ადენომას

დ) ფეოქრომოციტომა

528. ინსულინომის დროს აღინიშნება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ინსულინის მომატებული სეკრეცია

ბ) კატექოლამინების მომატებული გამოყოფა

გ) ღვიძლში და კუნთებში გლიკოგენოლიზის დამუხრუჭება

დ) ჰიპოგლიკემიის საპასუხოდ ინსულინის სეკრეციის დათრგუნვის

არარსებობა

*ე) ჰიპოგლიკემიის საპასუხოდ ინსულინის სეკრეციის დათრგუნვა

529. ინსულინომისაგან განსხვავებით ზოლინგერ-ელისონის სინდრომი

ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) წყლულოვანი დაავადებების გამწვავება, რასაც თან ახლავს ძლიერი

ტკივილი ეპიგასტრიუმის არეში

ბ) კუჭის წვენის ჰიპერსეკრეცია

გ) დისპეპსიური მოვლენები (ღებინება, ფაღარათი)

დ) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის გართულებების განვითარება (სისხლდენა,

წყლულის პერფორაცია)

*ე) გლუკოზის შემცველობა სისხლში უზმოდ <50 მგ% (2,8 მმოლ/ლ)

530. ჰიპოგლიკემიური დაავადებების დიფერენციალური დიაგნოსტიკა საჭიროა

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებებთან, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ეპილეფსია

ბ) ტეტანია

გ) ფსიქოზი

*დ) მიოპათია

ე) ნევრასტენია

531. ინსულინომის დროს ტარდება შემდეგი მკურნალობა გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ოპერაციამდე 2 კვირით ადრე იწყება ცილოვანი დიეტა

ბ) ნახშირწყლების შეზღუდვა

გ) ოპერაციის დროს ინტრავენურად შეყავთ 40-60მლ 40%-იანი გლუკოზის

ხსნარი

*დ) ნახშირწყლები არ იზღუდება

532. არაოპერაბელურ, ინსულინომით დაავადებულ პირებში ტარდება

მკურნალობა ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,როგორიცაა:

ა) დიაზოქსიდი

ბ) სტრეპტოზოტოცინი

გ) 5-ფტორურაცილი

დ) ცილოვანი დიეტოთერაპია ნახშირწყლების მიღების შეზღუდვით

*ე) მკურნალობა ფიზიოლოგიური დიეტით

533. ჰიპერინსულინიზმის დროს ჰიპოგლიკემიების პროფილაქტიკის

ღონისძიებები მდგომარეობს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილში, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) ძირითადი დაავადების მკურნალობა

ბ) მკაცრი დიეტ-რეჟიმი, ცილოვანი საკვების ხშირი მიღებით და

ნახშირწყლების შეზღუდვით

გ) ნიკოტინის, ალკოჰოლის, მაგარი ჩაის ან ყავის მიღებაზე თავშეკავება

დ) წინააღმდეგნაჩვენებია არადოზირებული ფიზიკური ვარჯიში

*ე) ფიზიოლოგიური დიეტის დანიშვნა

534. პანკრეასის ბეტა უჯრედების დიფუზური ჰიპერპლაზიის დროს,

ჰიპოგლიკემიის პათოგენეზი განპირობებიულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა,როგორიცაა:

ა) ინსულინის მომატებული სეკრეცია

ბ) კატექოლამინების მომატებული გამოყოფა ჰიპოგლიკემიის საპასუხოდ

გ) გლიკოგენის სინთეზის გაძლიერება ღვიძლში

დ) თავის ტვინში ჟანგვითი პროცესების დათრგუნვა და ყველა სახის

ნივთიერებათა ცვლის მოშლა

*ე) ორგანიზმის მომატებული მგრძნობელობა ბეტა უჯრედების მიერ

ნორმალურად გამოყოფილ ინსულინზე

535. ზოლინგერ-ელისონის სინდრომის დროს მართებულია ყველა ქვემოდ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დამახასიათებელია მორეციდივე, მძიმედ მიმდინარე წყლულოვანი

დაავადების კლინიკური სურათი

ბ) ხშირია წყლულოვანი დაავადებისათვის დამახასიათებელი გართულებანი

გ) გამოხატულია ტკივილის სინდრომი

*დ) დამახასიათებელია სხეულის მასის პროგრესული მატება კუჭის წვენის

ჰიპერსეკრეციის გამო მადის გაძლიერების შედეგად

ე) სისხლში მკვეთრად მომატებულია გასტრინის კონცენტრაცია

536. რეაქტიული ჰიპოგლიკემია გამოწვეულია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან გლუკოზის დაჩქარებული აბსორბცია

ბ) ინსულინის არაკონტროლირებადი სეკრეცია

გ) კუჭ-ნაწლავის ჰორმონების მიერ (სეკრეტინი, კუჭის-ინჰიბიტორული

პოლიპეპტიდი) ინსულინის სეკრეციის სტიმულირება

*დ) პანკრეასული გლუკაგონის სეკრეციის სტიმულირება

537. უზმოდ ჰიპოგლიკემია ხშირად გვხვდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

დაავადების დროს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების ქრონიკული ტოტალური უკმარისობა

ბ) ჰიპოთირეოზი

გ) ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური უკმარისობა

დ) ინსულინომა

*ე) აკრომეგალია

538. პათომორფოლოგიურად ინსულინომა ხასიათდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მთელი პანკრეასის აცინოზური ქსოვილისა და კუნძულოვანი აპარატის

გამოხატული ჰიპერპლაზიური პროცესი

ბ) სიმსივნის თანაბარი სიხშირით განაწილება პანკრეასის თავში, კუდსა და

სხეულში

გ) ერთეული, კეთილთვისებიანი სიმსივნე

დ) ყველაზე ხშირად მეტასტაზირდება ღვიძლში

*ე) სიმსივნის ზომა ხშირად აღემატება 15 სმ-ს

539. ჰიპოგლიკემიური დაავადებისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სპონტანური ჰიპოგლიკემიის შეტევების განვითარება უზმოდ

ბ) ჰიპოგლიკემიის შეტევის განვითარება ფიზიკური მუშაობის დროს

*გ) ჰიპოგლიკემიის შეტევის განვითარება საკვების მიღებიდან 30 წთ-ში

დ) შეტევის კუპირება შაქრის ან გლუკოზის მიღებით

ე) შაქრის შემცველობა სისხლში შეტევის დროს <50მგ% (2,8 მმოლ/ლ)

540. ინსულინომის კლინიკა შეტევებს შორის ხასიათდება ყველა ქვემოდ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გონებრივი შრომისუნარიანობისა და მეხსიერების დაქვეითება, აპათია

ბ) თავის ტკივილი

გ) მადის გაძლიერება

დ) ნერვულ-ფსიქიკური დარღვევები

*ე) ნერვულ-ფსიქიკური დარღვევების არ არსებობა

541. ინსულინომის დროს სისხლის უზმოდ გამოკვლევისას ხშირად ვლინდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) იმუნორექტიული ინსულინის მომატებული დონე

ბ) პროინსულინის მომატებული დონე

*გ) C-პეპტიდის დაქვეითებული დონე

დ) C-პეპტიდის მომატებული დონე

ე) გლიკემიის დონის შემცირება 2,8 მმოლ/ლ-ზე ქვემოთ

542. ჰიპერინსულინიზმის დიაგნოსტირებისათვის გამოყენებულია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი ფუნქციონალური სინჯი, გარდა:

ა) შიმშილის ცდა

ბ) ცილოვანი დიეტის ცდა

გ) რასტინონის (ტოლბუტამიდი) ცდა

დ) გლუკაგონის ცდა

*ე) რეჯიტინის ტესტი

543. რა რაოდენობის გლუკოზის ფხვნილით უნდა დამზადდეს წყალხსნარი

გლუკოზისადმი ტოლერანტობის სტანდარტული ორალური ტესტის

ჩატარებისათვის ბავშვთა ასაკში?

ა) 15 გრამი

ბ) 35 გრამი

გ) 1 გრამი სხეულის მასის ყოველ კილოგრამზე

დ) 1,55 გრამი სხეულის მასის ყოველ კილოგრამზე

*ე) 1,75 გრამი სხეულის მასის ყოველ კილოგრამზე

544. ინსულინის ინექციის წინ რეკომენდირებულია ფლაკონის "გაგორება"

ხელის გულებს შორის, რადგანაც 1. ამით მცირდება ფლაკონში ჰაერის

ბუშტუკების წარმოქმნა; 2. ამით ერთგვაროვანი ხდება ინსულინის მღვრიე

სუსპენზია; 3. ამით ფლაკონში ჰაერის წნევა სტაბილური ხდება; 4 ამით

ინსულინი თბება და ნაკლებად მტკივნეული ხდება მისი ინექცია.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 2; 4..

545. ინფუზიისათვის ინსულინის პრეპარატების განსაზავებლად... 1.

არსებობს სპეციალური გამხსნელი ხსნარები; 2. მაცივარში შენახული

სპეციალურ ხსნარში განზავებული ინსულინის გამოყენება შესაძლებელია სამი

თვის განმავლობაში; 3. მაცივარში შენახული გამხსნელი ვარგისიანობას

ინარჩუნებს სამი თვის განმავლობაში; 4. ოთახის ტემპერატურის პირობებში

შენახული ინსულინის გახსნილი პრეპარატი სახმარად ვარგისია ერთი თვის

განმავლობაში.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

546. ინსულინის მოლეკულური სტრუქტურა ხასიათდება: 1. ორი ჯაჭვისაგან

შემდგარი პოლიპეპტიდური შენებით; 2. შიდა დისულფიდური ხიდის

არსებობით; 3. ფერმენტული თვისებებით; 4. ბივალენტური რკინის იონის

არსებობით.

*ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

547. ადამიანის პროინსულინი: 1. წარმოიქმნება ადამიანის პანკრეასის ბეტა-

უჯრედებში; 2. ხასიათდება მკვეთრად გამოხატული ჰიპოგლიკემიური

ეფექტით; 3. შედგება ინსულინის მოლეკულის A და B ჯაჭვების და მათი

შემაერთებელი C პეპტიდისაგან; 4. განაპირობებს ანდროგენების ბიოლოგიური

ეფექტის პოტენცირებას

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

548. სხეულის იდეალური მასის მიღწევა: 1. სულაც არ არის აუცილებელი

შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობისათვის; 2. ძალზე მნიშვნელოვანია, რადგან

სიმსუქნე ხელს უწყობს ინსულინორეზისტენტობას; 3. ხშირად ძალზე

უძნელდებათ დიაბეტისა და სიმსუქნის მქონე ავადმყოფებს; 4.აუცილებელია

კარგი მეტაბოლური კონტროლის შესანარჩუნებლად.

ა) 1: 2; 3: 4.

ბ) 1; 2; 3.

*გ) 2; 3; 4.

დ) 1. 3; 4.

ე) 1. 4.

549. შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობის სხვადასხვა მეთოდებია: 1.

სწავლება; 2. დიეტა; 3. ინსულინი; 4. ფიზიოთერაპია.

*ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 2. 4.

გ) 1; 3. 4.

დ) 2; 3; 4.

ე) 3; 4.

550. გლიკემია. 1. შაქრიანი დიაბეტის დროს ყოველთვის ადვილი

მისაღწევია გლიკემიის იდეალური კონტროლი; 2. DCCT (აშშ-ში ჩატარებული

ერთ-ერთი ფართომასშტაბიანი გამოკვლევის შემოკლებული სახელწოდება)

ადასტურებს, რომ გლიკემიის დონეს არა აქვს არსებითი მნიშვნელობა; 3.

ორსულობისას აუცილებელია გლიკემიის მკაცრი კონტროლი: 4. ინსულინით

გლიკემიის ნორმალიზაციის მიღწევის ფონზე მატულობს ჰიპოგლიკემიების

რისკი.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

*დ) 3; 4.

ე) 2; 3.

551. შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობის ამოცანებია: 1. გლიკემიის

მაქსიმალური ნორმალიზაცია; 2. სხეული მასის ნორმალიზაცია: 3.

გლიკემიის იდეალური კონტროლის უზრუნველყოფა, თუნდაც აუცილებელი

საყოფაცხოვრებო მოთხოვნილებების მნიშვნელოვანი შეზღუდვების ხარჯზე; 4.

ნაკლებად შეაწუხოს პაციენტმა ოჯახის წევრები და ნათესავები.

*ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

552. მეთფორმინი: 1. სულფანილშარდოვანას ჯგუფის წარმომადგენელია; 2.

არ იწვევს ინსულინის სეკრეციის სტიმულაციას; 3. ხელს უწყობს სიმსუქნეს;

4. შედარებით ხშირად იწვევს მადის დაკარგვას, გულის რევას.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 2; 4.

553. ბიგუანიდები: 1. აძლიერებენ პანკრეასის ბეტა-უჯრედებიდან

ინსულინის გამოყოფას; 2. აქვეითებენ ღვიძლიდან გლუკოზის ბაზალურ

სეკრეციას; 3. აქვეითებენ კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში გლუკოზის შეწოვას; 4.

თითქმის არ მოქმედებენ ინსულინის რეცეპტორებზე.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 2; 4.

554. რომელია სწორი ქვემოჩამოთვლილი დებულებებიდან? 1. შაქრიანი

დიაბეტის მკურნალობის საბოლოო მიზანია, რაც შეიძლება ნაკლებად

შეუშალოს დაავადებამ ხელი დიაბეტიანი პაციენტის ნორმალურ,

სრულფასოვან ცხოვრებას; 2. დიაბეტის კარგი კომპენსაცია ცხოვრების კარგი

ხარისხის ხელშემწყობია; 3. დიაბეტიანის კეთილდღეობა მხოლოდ მასზეა

დამოკიდებული. 4. დიაბეტის დროს ცხოვრების ხარისხის ობიექტურად და

ზედმიწევნით ზუსტად შეფასება ძალზე ადვილია.

*ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

555. მეთფორმინის გვერდითი ეფექტები: 1. ყველაზე ხშირი გვერდითი

ეფექტებია: მადის დაქვეითება, გულის რევა, კუჭ-ნაწლა-ვის მხრივ

დისკომფორტი; 2. ლაქტაციდოზი დამახასიათებელია ფენფორმინისთვის და

სრულიად არ ახასიათებს მეთფორმინს; 3. მეთფორმინმა შეიძლება

გამოიწვიოს პირში მეტალის გემო; 4. მეთფორმინი იწვევს ჰიპოგლიკემიას

ნებისმიერი დოზით ხმარებისას.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

556. ადექვატური დოზირებული ფიზიკური ვარჯიშების ღირსებებია: 1.

სხეულის ჭარბი მასის შემცირება; 2. ფიზიკური შრომის უნარის დაქვეითება;

3. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის გაუმჯობესება; 4. ცხოვრების

ხარისხის გაუარესება.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

557. ინსულინი გამომუშავდება... 1. ალფა-უჯრედებში; 2. ბეტა-

უჯრედებში; 3. პანკრეასში; 4. ლანგერჰანსის კუნძულებში

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 3; 4.

*გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 3.

ე) 1; 4.

558. ბიგუანიდები: 1. მათი წარმოება მთელს მსოფლიოში შეწყვეტილია მე-

XX საუკუნის 70-იანი წლებიდან; 2. არ აძლიერებენ ინსულინის გამოყოფას;

3. ხელს უწყობენ სხეულის მასის მომატებას; 4. წინააღმდეგნაჩვენებია

დიაბეტის ფონზე თირკმლების ქრონოკული ტერმინალური უკმარისობის

დროს.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 2; 4.

559. სისხლში გლუკოზის ოპტიმალური კონცენტრაციაა: 1. 3-იდან 6

მმოლ/ლ-მდე ყველა დიაბეტიანი ავადმყოფისთვის; 2. შეძლებისდაგვარად

ახლო უნდა იყოს ნორმის მაჩვენებლებთან; 3. დამოკიდებულია ასაკზე,

დიაბეტის ტიპსა და სხვა პირობებზე; 4. ჰიპოგლიკემიის თეორიული რისკის

თავიდან ასაცილებლად ყველა შემთხვევაში სჯობს შევინარჩუნოთ10-დან 11

მმოლ/ლ.-ის ფარგლებში

ა) 1; 2.

ბ) 1; 4.

*გ) 2; 3.

დ) 2; 4.

ე) 3; 4.

560. ფიზიკური ვარჯიშები... 1. აუცილებელია, რადგან ხელს უწყობენ

წონის ნორმალიზაციას; 2. უნდა შეირჩეს ექიმის ინტერესებისა და

საჭიროების შესაბამისად; 3. ყოველ მომდევნო კვირაში იწვევენ

ჰიპოგლიკემიას; 4. დასაწყისში დადებითად მოქმედებენ ისეთი

გართულებების დროს, როგორიცაა ჰიპერტონია და რეტინოპათია.

*ა) 1

ბ) 2

გ) 3.

დ) 4.

ე) არც ერთი.

561. სულფანილშარდოვანას პრეპარატები: 1. უშუალოდ მოქმედებენ

პანკრეასის ბეტა-უჯრედებზე და აძლიერებენ ინსულინის სეკრეციას; 2.

ძირითადად მოქმედებენ პერიფერიულ ქსოვილებზე და აძლიერებენ მათ

მგრძნობელობას ინსულინის მიმართ; 3. არაადექვატურად დიდი დოზებით

მკურნალობისას გლიბენკლამიდი და ქლორპროპამიდი იწვევენ ჰიპოგლიკემიას;

4. განსაკუთრე-ბით ეფექტური ხდებიან სხვა სულფანილამიდურ

პრეპარატებთან ერთად კომბინაციაში, რადგან ვლინდება მათი სინერგისტული

ეფექტი.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 2; 4.

562. ინსულინის ტიპები: 1. ხანმოკლე მოქმედების ინსულინი მოქმედებას

იწყებს ინექციიდან 0,5 სთ-ში, მოქმედე-ბის პიკს აღწევს 1 - 3 სთ-ში,

მოქმედების ხანგრძლიობაა 8 სთ. 2. საშუალო ხანგრძლიო-ბის ინსულინი

მოქმედებას იწყებს 1,5 სთ-ში, პიკი - 4 - 12 სთ, მოქმედებს 24 სთ-

მდე;3. ლენტე ინსულინს იგივე მოქმედების პროფილი აქვს, რაც იზოფანს;

4. ინტრავენური ინექციების რეჟიმში განსაკუთრებით ფართოდ გამოიყენება

იზოფან-.ინსულინი

*ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

563. დიაბეტიანი ავადმყოფის კვება; 1. მკაცრად უნდა იქნეს განაწილებული

დღის განმავლობაში; 2. ტიპი 2 დიაბეტის და სიმსუქნის დროს უნდა იყოს

ხშირი და მაღლკალორიული; 3. ტიპი 1 დიაბეტის დროს უნდა შეირჩეს

ინდივიდუალურად ინსულინოთერაპიისა და ფიზიკური აქტიობის რეჟიმის

გათვალისწინე-ბით; 4. ტიპი 1 დიაბეტის დროს ზოგჯერ ითვალისწინებს

ძილის წინ დამატებით კვებას.

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 2; 4.

*გ) 1; 3; 4.

დ) 1; 2; 3; 4.

ე) 2; 3; 4.

564. დიაბეტის მწვავე გართულებანი: 1. ჰიპეროსმოლარული

არაკეტოაციდოზური კომა განსაკუთრებით ხშირია ტიპი 1 დიაბეტის დროს;

2. კეტოაციდოზი გვხვდება მხოლოდ ტიპი 2 დიაბეტის დროს: 3.

სულფანილ-შარდოვანას პრეპარატები არასოდეს იწვევენ ჰიპოგლიკემიას; 4.

ჰიპოგლიკემიის ნიშნები და სიმპტომები ძალზე სპეციფიურია და იმდენად

მსგავსი გამოხატულება აქვთ სხვადასხვა ავადმყოფში, რომ ნებისმიერ

შემთხვევაში მათი გამოცნობა ძნელი არ არის ლაბორატორიული კონტროლის

გარეშე.

ა) 1; 2;

ბ) 2; 3.

გ) 3; 4.

დ) 1; 3.

*ე) არც ერთი.

565. უმჯობესია სისხლში გლუკოზის დონე უნდა შევინარჩუნოთ: 1. 70

წლის დიაბეტიანი მამაკაცისათვის 3 - 6 მმოლ/ლ; 2. ორსული ქალისათვის,

რომელსაც აქვს შაქრიანი დიაბეტი და წარსულში ჰქონდა სპონტანური აბორტი

--> 10 მმოლ/ლ: 3. 60 წლის ავადმყოფი მამაკაცისათვის ტიპი 2 დიაბეტით

და რეტინო-პათიით: 8 - 10 მმოლ/ლ: 4. 20 წლის ავადმყოფისათვის ტიპი

1 დიაბეტით, რომელიც ეწევა აქტიურ ცხოვრებას: 4 - 8 მმოლ/ლ.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

*დ) 3; 4.

ე) 2; 3.

566. ინსულინოთერაპიის დაწყება.1. იწყებენ დოზით 0,5 - 0,6

ერთ/კგ/დღეში ახლადგამოვლენილი ტიპი 1 დიაბეტის შემთხვევაში; 2.

იწყებენ 1 - 2 ერთ/კგ/დღეში ახლადგამოვლენილი ტიპი 1 დიაბეტის

შემთხვევაში: 3. დეკომპენსირებული ტიპი 2 დიაბეტის დროს, როდესაც

შაქრის დამწევი ორალური პრეპარატები არასაკმარისად მოქმედებენ, იწყებენ

ბაზალური ინსულინის მცირე დოზებით დამატებით მკურნალობას; 4. ტიპი

2 დიაბეტის დიაგნოზის დადგენისთანავე უმჯობესია დავიწყოთ ინსულინით

მკურნალობა დიაბეტის სწრაფი კომპენსაციის მიზნით.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 4.

ე) 3; 4.

567. დიაბეტიანი პაციენტები იდეალურ შემთხვევაში უნდა იყენებდნენ...1.

ადამიანის, ჩვეულებრივი ტექნოლოგიით გაწმენდილ ინსულინს; 2. ღორის

მონოკომ-პონენტურ ინსულინს; 3. მაღალი ხარისხის სიწმინდის ცხოველურ

ინსულინს: 4. ადამიანის მონოკომპონენტურ ინსულინს.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3

*დ) 4.

ე) 1; 2.

568. შარდში გლუკოზის გამოკვლევა...1. დიაბეტის სტაბილური

მიმდინარეობისას, კარგი კონტროლის პირობებში საჭიროა ყოველდღიური

შემოწმება უზმოდ, ყოველი ჭამის წინ და ძილის წინ; 2. მიზანია -

აგლუკოზურიის მიღწევა; 3. შედეგზე გავლენას ახდენს შარდში კეტონების

არსებობა, აგრეთვე, ასკორბინის მჟავის დიდი დოზებით, სალიცილატებითა

და ანტიბიოტიკებით მკურნალობა: 4. შესაძლებელია ჩატარდეს "დიასტიქსი"-

სა და „გლუკოტესტი"-ს დიაგნოსტიკური ჩხირებით.

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 2; 4.

გ) 1; 3; 4.

*დ) 2; 3; 4.

ე) 1; 2; 3; 4.

569. სისხლში გლუკოზის თვითკონტროლი...1. უზრუნველგვყოფს

გადაუდებელი ხასიათის ინფორმაციით მეტაბოლური დარღვევე-ბის შესახებ

(მაგ., ატიპური ჰიპოგლიკემიის დროს); 2. პრაქტიკული საშუალებაა

მეტაბო-ლური კონტროლის შესაფასებლად და საჭიროებისამებრ მკურნალობის

კორექციისათვის; 3. კარგი კონტროლის პირობებში ტარდება უზმოდ,

ყოველი ძირითადი კვების წინ და ძილის წინ, კვირაში ერთი ან ორი დღის

განმავლობაში; 4. ფართოდ გავრცელებულია, რადგან საკმარისად ზუსტია და

გასაზომი აპარატურა მსუბუქი, პორტატული და ადვილად მოსახმარია.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 3; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 2; 3.

ე) 1; 2; 4.

570. დიაბეტის მონიტორინგი მნიშვნელოვანია... 1. ტიპი 1 დიაბეტიანი

ავადმყოფებისთვის გლიკემიის ხშირი და ფართო ფარგლებში მერყეობის გამო;

2. ინსულინოთერაპიაზე მყოფი ავადმყოფებისათვის ინსულინის დოზის

შერჩევის მიზნით; 3. ტიპი 2 დიაბეტით დაავადებულთათვისაც,

ანტიდიაბეტური ორალური საშუალებებით მკურნალობის ფონზე, თუნდაც,

ჰიპოგლიკემიის განვითარების შესაძლებლობის გამო; 4. ნორმალური

გლიკემიური კონტროლის შენარჩუნებისათვის, რომელიც ძალზე

მნიშვნელოვანია, როგორც ამას ადასტურებენ DCCT, UKPDS და სხვა

ფართომასშტაბიანი გამოკვლევები.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 2. 3.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 3; 4.

ე) 1; 2; 4.

571. გლუკოჰემოგლობინი (HbA1c): 1. სინთეზირდება ჰემოგლობინისა და

გლუკოზის ურთიერთმოქმედების შედეგად; 2. ყვე-ლა სხვა მაჩვენებელზე

უკეთ ასახავს გლუკოზურიის საშუალო დონეს წინამორბედი 6 - 10 თვის

მანძილზე; 3. სასარგებლოა დიაბეტიანი პაციენტის თვითკონტროლის შედეგე-

ბის ჩანაწერების ჭეშმარიტების შესაფასებლად; 4. უზრუნველყოფს გლიკემიის

დონის საუკეთესო ობიექტურ შეფასებას 2 - 3 თვის განმავლობაში.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 3; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) არც ერთი.

572. დიაბეტიანი ავადმყოფის მეტაბოლიზმის მდგომარეობის მონიტორინგი...

1. უკიდურესად საჭიროა ექიმის მაღალი პირაი შემოსავალის მისაღწევად; 2.

უკიდურესად სა-ჭიროა დიაბეტიანი პაციენტის უსაფრთხოებისათვის; 3.

სულაც არ არის აუცილებელი, რადგან ამით შეიძლება თავი მოვაბეზროთ

პაციენტს და შეილახოს მისი, როგორც პიროვ-ნების უფლებები. 4.

საშუალებას იძლევა, ექიმის დახმარების გარეშე, თვითონ იმკურნალოს ანუ

თვითონ გახდეს საკუთარი თავის ექიმი.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) არც ერთი.

573. შარდში გლუკოზის გამოკვლევა დიაგნოსტიკური ფირფიტებით... 1.

განსაკუთრებით საიმედო და ნაკლებად რთული მეთოდია მონიტორინგის სხვა

მეთოდებთან შედარებით: 2. საშუალებას იძლევა პაციენტმა თავიდან

აიცილოს ჰიპო-გლიკემია და დროულად მიიღოს ადექვატური

გადაწყვეტილება; 3. იაფი მეთოდია, რადგან არ მოითხოვს სპეციალური

აპარატურის გამოყენებას; 4. ძალზე არაზუსტია, რადგან ფართო ფარგლებში

შეიძლება მერყეობდეს გლუკოზისადმი თირკმლოვანი ზღურბლის

ვარიაბილობის გამო.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 3; 4.

574. სისხლში გლუკოზის თვითკონტროლის სიზუსტე... 1. ძალზე

მნიშვნელოვანია; 2. მნიშვნელოვნად დამოკიდებულია გამოკვლევის ჩამტარებ-

ლის უნარსა და ცოდნაზე; 3. ტესტ-ჩხირზე არასაკმარისი რაოდენობით

სისხლის დაწვეთე-ბამ შესაძლოა მნიშვნელოვნად შეცვალოს ანალიზის შედეგი;

4. ტესტ-ჩხირთან სისხლის კონტაქტის დროის დაცვა მნიშვნელოვნად

მოქმედებს გაზომვის სიზუსტეზე.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 2; 3.

გ) 1; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) 2; 3; 4..

575. გლუკოჰემოგლობინის მაჩვენებლების აბსოლუტური მნიშვნელობანი

მერყეობენ იმისდა მიხედვით, თუ 1. რომელი მეთოდით ხდება მისი

განსაზღვრა; 2. რომელი ჰემოგლობინის განსაზღვრა ტარდება; 3. დღერამის

რომელ მონაკვეთშია აღებული გამოსაკვლევის სისხლი; 4. რომელი პრო-

დუქტები და რა რაოდენობით ჰქონდა მიღებული გამოსაკვლევ პირს

უშუალოდ გასინჯვის წინ.

*ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 2; 3.

დ) 3; 4.

ე) 1; 4.

576. (მაკრო)პროტეინურია: 1. მიუთითებს თირკმლების ფუნქციის

დარღვევაზე: 2. თირკმლების დაზიანების ადრეუ-ლი სტადიის მაჩვენებელია,

რომლის მედიკამენტებით მკურნალობა ძალზე კარგი ეფექტით ხასიათდება:

3. შესაძლოა დაკავშირებული იყოს არამხოლოდ დიაბეტთან; 4. ძალზე ძვი-

რადღირებული გამოკვლევაა და ამიტომ იშვიათად ტარდება.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

577. კეტოსხეულების გამოკვლევა უნდა ტარდებოდეს... 1.

ყოველდღიურად, ყველა დიაბეტიანი პაციენტის მიერ; 2. დიაბეტიანი

პაციენტის მდგომარეობის გაუარესების ან თანმხლები დაავადებების

გამწვავებისას; 3. თუკი მთელი დღე-ღამის განმავლობაში გლიკემია 15

მმოლ/ლ-ის დონეზეა; 4. ბავშვებსა და მოხუცებში - ყოველდღიურად.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

*დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

578. მიკროალბუმინურია.. 1. ჯანმრთელებში შარდში ცილის რაოდენობა არ

აღემატება100-მგ-ს 24 სT-ში; 2. მიუთითებს თირკმლების დაზიანების

შორსწასულ შეუქცევადი სტადიის არსებობაზე 3. წარმოადგენს მნიშვნელოვან

მარკერს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის ავადმყოფობათა და ამ მიზეზით

სიკვდილიანობის პროგნოზისათვის: 4. ძალზე იაფი გამოკვლევაა, მაგრამ

რთულია მასალის შეგროვების თვალსაზრისით.

ა) 1.

ბ) 2.

*გ) 3

დ) 4.

ე) არც ერთი.

579. ფრუქტოზამინის განსაზღვრა... 1. ყველაზე უფრო საიმედოა დიაბეტის

კომპენსაციის მდგომარეობის შესაფასებლად ხანგრძლივი დროის

განმავლობაში; 2. რეკომენდირებულია ჩატარდეს რეგულარულად, 12 თვეში

ერთხელ, დიაბეტის დროს; 3. არ ექვემდებარება სისხლში ალბუმინის

რაოდენობის მერყეობას;4. საშუალებას იძლევა ვიმსჯელოთ გლიკემიურ

კონტროლზე (დიაბეტის კომპენსაციის მდგომარეობაზე) ბოლო 7 - 14 დღის

განმავლობაში.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) არც ერთი.

580. სისხლში გლუკოზის განსაზღვრა: 1. საანალიზო სისხლის წვეთი

შეიძლება მიღებული იქნეს ხელის ან ფეხის თითიდან და ყურის ბიბილოდან;

2. დიაგნოსტიკურ ჩხირზე სისხლის დაწვეთებამდე, რეკომენდირე-ბულია

მისი განზავება ორჯერ გამოხდილ წყალში; 3. დიაგნოსტიკურ ჩხირთან

სისხლის კონტაქტის ხანგრძლიობა გავლენას არ ახდენს გლუკოზის

განსაზღვრის შედეგზე;4. სისხლის ანალიზი უნდა კეთდებოდეს დროის

გარკვეულ შუალედებში, რაც აადვილებს მიღებული შედეგების

ინტერპეტაციას.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

*გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

581. გლუკოჰემოგლობინის განსაზღვრა: 1. ჩვეულებრივ, დიაბეტიანებში

უნდა ტარდებოდეს ყოველ სამ-ოთხ თვეში ერთჯერ;2. ორსულებსა და

ცუდად კონტროლირებულ დიაბეტიანებში უნდა ტარდებოდეს მხო-ლოდ 5 -

6 თვეში ერთჯერ; 3. წინააღმდეგნაჩვენებია მიოკარდიუმის ინფარქტის მწვავე

სტადიაში; 4 საშუალებას იძლევა შეფასდეს დიაბეტის მკურნალობის

ეფექტურობა წინამორბედი 3-4 თვის განმავლობაში

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

*გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

582. გლიკემიის კონტროლის მიზნები: 1. ახალგაზრდა, აქტიური ცხოვრების

ნირის მქონე დიაბეტიანისთვის კარგ მაჩვენებლად ითვლება უზმოდ გლიკემია

4 - 6 მმოლ/ლ-ის ფარგლებში; 2. ტიპი 1 დიაბეტისა და რეტინოპათიის

მქონე საშუალო ასაკის ავადმყოფისათვის კარგ მაჩვენებლად ითვლება დღის

განმავლობასი 12 - 14 მმოლ/ლ; 3. ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის მქონე

საშუალო ასაკის ავადმყოფისთვის გლიკემიის მაჩვენებლები რაც შეიძლება

ახლო უნდა იყოს ნორმასთან; 4. ტიპი 2 დიაბეტისა და მძიმე ნეფროპათიის

მქონე ავადმყოფებისათვის გლიკემია უნდა მერყეობდეს ისეთ ფარგლებში, რომ

არ ვითარდებოდეს ჰიპოგლიკემია და ავადმყოფები თავს კარგად გრძნობდნენ.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 3; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) არც ერთი.

583. ჰიპოგლიკემია... 1. ის მდგომარეობაა, როდესაც სისხლში გლუკოზის

კონცენტრაცია 3 მმოლ/ლ-ზე მეტია 2. უხშირესად ვითარდება

გადაჭარბებული ფიზიკური აქტიობის შედეგად, უფრო იშვიათად ინსულინის

დოზისა და მიღებული საკვების შეუსაბამობის გამო; 3. არასოდეს აღენიშნება

კანკალი, შიმშილის შეგრძნება, გულის ფრიალი და ოფლიანობა; 4. მძიმე

შემთხვევაში ახასიათებს კრუნჩხვები.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) არც ერთი.

584. ნეფროპათია... 1. დიაგნოზი უხშირესად ემყარება ალბუმინურიის

(პროტეინურიის) ფაქტის დადგენას; 2. თირკმლების უკმარისობის

ტერმინალურ სტადიაში საჭირო ხდება დიალიზი ან თირკმლების

ტრანსპლანტაცია; 3. მიმდინარეობა უფრო მძიმდება არტერიული ჰიპერტენ-

ზიისა და 10 წელზე მეტი ხანგრძლიობის დიაბეტის ფონზე; 4. სტაბილური

პროტეინურიის დროს შეუქცევადი ხასიათი აქვს.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 2; 3.

გ) 1; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) 2; 3; 4.

585. ნეიროპათია... 1. შეიძლება გამოვლინდეს პერიფერიული და

ავტონომური ნეიროპათიის შეუღლების სახით ან ცალკეული სინდრომების

თანაარსებობით; 2. ძალზე ხშირია შაქრიანი დიაბეტის დროს; 3.

ნეიროპათიის სიხშირე მინიმუმამდე შეიძ-ლება იქნეს დაყვანილი გლიკემიის

ოპტიმალური კონტროლის პირობებში; 4. შეიძლება გამოიწვიოს

გასტროპარეზი, შარდის ბუშტის ფუნქციის მოშლა, იმპოტენცია და ა. შ.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 2; 3.

გ) 1; 3; 4.

დ) 2; 3; 4.

ე) 1; 2; 4.

586. სულფანილშარდოვანას პრეპარატებს შეუძლიათ ჰიპოგლიკემიის

გამოწვევა; 1. იშვიათია და არ არის დამახასიათებელი მოვლება ხანშიშესული

ავადმყოფები-სათვის; 2. უპირატესად ახასიათებთ პირველი გენერაციის

პრეპარატებს, როგორიცაა ქლორპროპამიდი და გლიბენკლამიდი; 3. მისი

მკურნალობისათვის საჭიროა ინსული-ნის მცირე დოზებით ინტენსიური

თერაპია და რეგიდრატაცია სტაციონარის პირობებში; 4. ასეთ შემთხვევაში

საჭიროა ავადმყოფის გადაყვანა ინსულინოთერაპიაზე.

ა) 1;

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) არც ერთი.

587. ქრონიკული გართულებები... 1. ვითარდებიან უეცრად და იწვევენ

ნაადრევ სიკვდილს ან ინვალიდობას; 2. იგულისხ-მება ჰიპოგლიკემია,

დიაბეტური კეტოაციდოზი და რეტინოპათია; 3. სისხლძარღვოვანი

გართულებები იყოფა ორ ჯგუფად: მაკროანგიოპათია და მიკროანგიოპათია;

4. სიხშირე მატულობს დიაბეტის ხანდაზმულობის მატების, ცუდი

მეტაბოლური კონტროლისა და ჰიპერტენზიის ზეგავლენით.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 3; 4.

588. ჰიპოგლიკემიის მკურნალობა... 1. ყველა შემთხვევაში, მსუბუქი

ხარისხის დროსაც კი უმჯობესია ჰოსპიტალიზაცია გართულებების

პროფილაქტიკისათვის; 2. მსუბუქ შემთხვევებში საკმარისია დამატებითი

საკვების, შაქრის ნატეხის ან ერთი ჭიქა ხილის წვენის მიღება; 3.. თუ

ჰიპოგლიკემია გამვითარდა საკვების მიღების რეჟიმით გათვალისწინებულ

დროზე ადრე, შეიძლება დამატებით პურის ან მშრალი ნამცხვრის მცირე

ზომის რამდენიმე ნაჭრის მიღება; 4. მძიმე შემთხვევებში აუცილებელია

ინტრავენურად დექსტროზის გადასხმა ან გლუკაგონის ინექციის გამოყენება.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 2; 4.

589. მაკროანგიოპათია... 1. გულისხმობს აორტის, კორონარული,

ცერებრული, და პერიფერიული არტერიების დაზიანებას; 2. შაქრიანი

დიაბეტის დროს ვითარდება უფრო ადრეულ ასაკში და იშვიათად, ვიდრე

დიაბეტის გარეშე; 3. შაქრიანი დიაბეტის დროს სიკვდილის შემთხვევათა

10%-ის მიზეზია; 4. თამბაქოს წევა, არტერიული ჰიპერტენზია, სიმსყქნე და

ჰიპერლიპიდემია ხელს უწყობენ მის განვითარებას.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

*გ) 1; 4.

დ) 2; 4.

ე) 3; 4.

590. შაქრიანი დიაბეტის დროს გულის სისხლძარღვების დაზიანების

ძირითადი რისკ-ფაქტორებია:1. თამბაქოს წევა, სიმსუქნე და ჰიპერტენზია;

2. პერიფერიული პულსაციის დაქვეითება, განსაკუთრებით 40 წელზე

უფროსი ასაკის მწეველებში; 3. ჰიპოდინამია, ჰიპერტენზია, დამძიმებული

მემკვიდრეობა; 4. ჰიპერლიპიდემია, ჰიპერტენზია და თამბაქოს წევა.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 3; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) არც ერთი.

591. ავადმყოფი დიაბეტური კეტოაციდოზით... 1. საჭიროა მოთავსდეს

სტაციონარში და იმყოფებოდეს სრული ფიზიკური და ფსიქოლოგიური

სიმშვიდის პირობებში, სხვა სამედიცინო ჩარევის გარეშე; 2. ავადმყოფის

ჰოსპიტალიზაციისთანავე უნდა ჩაბარდეს სისხლისა და შარდის საერთო

ანალიზი ბაქტე-რიოლოგიური გამოკვლევისათვის; 3. საიმდო შედეგების

მისაღებად მკურნალობას ვიწყებთ იზოფან ინსულინით ინტრავენურად და

აქტრაპიდის დამატებითი კანქვეში ინექციებით; 4. აუცილებლად საჭიროებს

დაკვირვებას გლიკემიის და ელექტროლიტური დარღვევების და თირკმელების

ფუნქციური მდგომარეობის შეფასების მიზნით. მიღებული შედეგების

ადექვატურად უნდა ჩატარდეს მკურნალობა

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) არც ერთი..

592. დიაბეტიან პაციენტებში დისლიპიდემია... 1. ტიპი 2-ის დროს

ყველაზე უფრო ხშირად გამოვლინდება მაღალი სიმკვრივის

ლიპოპროტეიდების ქოლესტერინის მომატებით; 2. ტიპი 2-ის დროს არ არის

დაკავშირებული გართულებათა გახშირებასთან და ადვილად სამკურნალოა; 3.

ტიპი 1-ის დროს არ არის დამახასიათებელი; 4.. კორეგირდება მეტაბოლური

კონტროლის გაუმჯობესების, სხეულის მასის შემცირებისა და

ჰიპოლიპიდემიური პრეპარატების გამოყენების ზეგავლენით.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) არც ერთი.

593. დიაბეტიან პაციენტს აღმოაჩნდა ინფიცირებული ჭრილიბა მარჯვენა

ტერფის პირველი თითის მიდამოში. მკურნალობისათვის საჭიროა: 1.

საკმარისია ბინის პირობებში ჭრილობის ანტისეპტიური ხსნარებით დამუშავება

და ფიზიკური დატვირთვებისაგან თავშეკავება; 2. მარცხენა ქვემო კიდურის

ამპუტაცია;3. პერორალური შაქრის დამწევი საშუალებებით მკურნალობა

დიაბეტის დეკომპენსაციის ხარისხის მიუხედავად; 4. ანტიბიოტიკები

პერორალურად ან ინტრავენურად, ჭრილობის დამუშავება, დრენირება,

ინსულინოთერაპია.

ა) 1; 2.

ბ) 3.

გ) 1.

დ) 2.

*ე) 4.

594. დიაბეტის მყარი კომპენსაცია... 1. ვერ შეაჩერებს დიაბეტური

ნეფროპათიის პროგრესირებას მის ნაადრევ ეტაპზეც კი; 2 დიაბეტური

ნეფროპათიის ადრეულ ან ტრანზიტორულ სტადიაზე რეკომენდირებულია

მიღწეულ იქნას მხოლოდ დიეტით და/ან შაქრის დამწევი ორალური

საშუალებებით, რადგან ინსულინით მკურნალობა შეასძლოა ხელი შეუწყოს

გორგლოვანი აპარატის აუტოიმუნურ დაზიანებას; 3. დიაბეტური

ნეფროპათიის მოგვიანებით სტადიაში რეკომენდირებულია განხორციელდეს

ინსულინოთერაპიით; 4. მეთფორმინის გამოყენება წინააღმდეგნაჩვენებია

.დიაბეტური ნეფროპათიის მოგვიანებით სტადიაში.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 4.

*ე) 3; 4.

595. რეტინოპათია... 1. მრავალი წლის განმავლობაში შეიძლება

მიმდინარეობდეს გაურთულებელი საწყისი სტადიის სახით; 2. ტიპი 1

შაქრიანი დიაბეტის დროს იშვიათად იწვევს მხედვე-ლობის დაკარგვას

პროლიფერაციული ფორმის არსებობის დროსაც კი; 3. ტიპი 2 -გან

განსხვავებითტიპი 1 დიაბეტის დროს მაკულოპათიის შემთხვევაში არ იწვევს

მხედველობის სერიოზულ დარღვევებს; 4. საჭიროებს მკურნა-ლობას

დიაბეტის მყარი კომპენსაციის ფონზე არგონლაზერით ფოტოკოაგულაციის

მეთოდით.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

*გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

596. სულფანილშარდოვანას მოქმედების მექანიზმი მდგომარეობს შემდეგში:

1. ექსტრაპანკრეასული ეფექტი (ინსულინის რეცეპტორები და სხვა); 2.

ბეტა-უჯრედები-დან ინსულინის სეკრეციის სტიმულაცია; 3. ნაწლავებში

გლუკოზის შეწოვის დათრგუნვა; 4. ბეტა-უჯრედებიდან ამილინის გამოყოფის

სტიმულაცია, რაც იწვევს ინსულინის რეცეპ-ტორებზე ინსულინის მოქმედების

პოტენცირებას.

ა) 1;

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) არც ერთი.

597. ტიპი 2-ის დეკომპენსაციის დროს ინსულინით მკურნალობის დაწყება

აუმჯობესებს ავადმყოფის მდგომარეობას, რაც გამოწვეულია იმით, რომ

მცირდება: 1. რეტინოპათიის სიმძიმე; 2. პოლიურია; 3. საერთო სისუსტე;

4. წყურვილი.

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 3; 4.

*გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) არც ერთი.

598. X-სინდრომისთვის დამახასიათებელია: 1. ინსულინორეზისტენტობა 2.

ჰიპერინსულინემია და ჰიპოგლიკემია 3. ჰიპერტენზია 4. დისლიპიდემია.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 3. 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 2; 4.

ე) 2; 4.

599. მოხუცებული ასაკის დიაბეტიანი ავადმყოფის მიერ ინსულინის ინექციის

კეთების დროს ხელშემშლელი ფაქტორები შეიძლება იყოს: 1. გულმავიწყობა;

2. მხედველობის დაქვეითება; 3. ტემპერატურის მერყეობის ზეგავლე-ნით

ინსულინის ხსნარის მოცულობის ცვალებადობა; 4. შპრიცში ინსულინის

დოზის სწორად ამოღების სირთულეები.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 2; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 3; 4.

ე) 3; 4.

600. დიაბეტისა და ორსულობის თანხვედრისას... 1. მცირდება დიაბეტიანი

დედის სიკვდილის საფრთხე; 2. მატულობს პერინატალური სიკვდილიანობა,

განსაკუთრებით ტიპი 1 დიაბეტის ფონზე; 3. დიაბეტიანი დედის

მეტაბოლური კონტროლის გაუმჯობესება ამცირებს მკვდრადშობადობას და

ნეონატალურ სიკვდილიანობას; 4. მატულობს გასტრო-დუოდენური

სისხლდენების რისკი.

ა) 1; 2

ბ) 1; 3

გ) 1; 4.

*დ) 2; 3

ე) 2; 4.

601. გესტაციური შაქრიანი დიაბეტის განვითარების რისკი განსაკუთრებით

მაღალი აქვთ ქალებს, რომლებსაც.... 1. ანამნაზში უკვე ჰქონდათ

გესტაციური დიაბეტი; 2. წინამორბედი მშობიარობისას ნაყოფის წონა

აღემატებოდა 4 კგ; 3. სხეულის მასის ინდექსი უშუალოდ ორსულობამდე არ

აღემატებოდა 20კგ/მ2; 4. ანამნეზში აღენიშნებოდათ ნაყოფის დაუდგენელი

მიზეზით გამოწვეული სიკვდილი.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 2; 4.

გ) 1; 3; 4.

დ) 2; 3. 4.

ე) არც ერთი

602. ნაყოფის მაკროსომია - ეს არის: 1. დიაბეტიანი დედის მცირე მასის

მქონე ნაყოფის არსებობა; 2. დიაბეტიანი დედის ჭარბი მასის მქონე ნაყოფის

არსებობა; 3. დედის ჰიპერგლიკემიის შედეგია; 4. მდგომარეო-ბა, რომელიც

აძნელებს ბუნებრივი გზებით მშობიარობას და იწვევს ნაყოფის მხრის სარ-

ტყლის დისტოციას..

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 3; 4.

*გ) 2; 3. 4.

დ) 1; 2; 3; 4.

ე) 1; 2; 4.

603. ორსულობის დროს გამოყენებული ინსულინის პრეპარატი... 1. უნდა

იყოს ცხოველური, მაგალითად, ღორის; 2. სასურველია იყოს ადამიანის და

მაღალი ხარისხის სიწმინდის; 3. საკმარისია, თუ იქნება ჩვეულებრივი

სიწმინდის; 4. უნდა იყოს მხოლოდ ხანმოკლე მოქმედების.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 1; 4.

604. გესტაციური დიაბეტი განისაზღვრება, როგორც... 1. გლუკოზის

მიმართ ნორმალური ან დარღვეული ტოლერანტობა, რომელიც გამოვლინდა

ორსულობისას; 2. გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დარღვევის სხვადასხვა

ხარისხი, რომელიც პირველად გამოვლინდა ორსულობისას; 3.

გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დარღვევის სხვადასხვა ხარისხი, რომელიც

პირველად გამოვლინდა ორსულობის შემდეგ; 4. დიაბეტი და ორსულობა.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 1; 3.

605. ორსულობის დროს გლიკემიური კონტროლი მიზნად ისახავს... 1.

უზმოდ გლიკემიის დონე 3 მმოლ/ლ-ზე ქვევით; 2. გლიკემიის დონეს დღის

განმავლობაში 5 მმოლ/ლ-ზე დაბლა; 3. ნებისმიერ დროს ჰიპოგლიკემიის

თავიდან აცილებას;4. გლიკემიისა და გლიკოჰემოგლობინის მაჩვენებლების

შენარჩუნებას იდეალური ნორმის ფარგლებში.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 3; 4.

606. პრეგესტაციური დიაბეტის ფონზე ორსულობისას... 1. შეიძლება

გაუარესდეს დიაბეტის გართულებების, მაგალითად, რეტინოპათიის,

მიმდინარეობა. 2. შესაძლოა განვითარდეს ეკლამფსია და აუცილებელი

გახდეს ჰოსპიტალიზაცია; 3. აუცილებლად განვითარდება ნაყოფის

მაკროსომია; 4. მიღწეული და შენარჩუნებული უნდა იყოს გლი-კემიის

მკაცრი კონტროლი.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 2; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 3; 4.

ე) არც ერთი

607. გართულებების რისკი დიაბეტის ფონზე ორსულობისას: 1. დედა

შეიძლება დაიღუპოს ტიპი 1 დიაბეტის დროს კეტოაციდოზით ან

ჰიპერტენზიით არასწორი მკურნალობის შედეგად; 2. ტიპი 1 დიაბეტის მქონე

დედის არასწორი მკურნალობის გამო ნაყოფს შესაძლოა ჰქონდეს თირკმლების

აგენეზია, შინაგანი ორგანოების ტრანსპოზიცია და სხვა სიმახინჯეები; 3.

დიაბეტიან მამას უმძიმდება დიაბეტის გართულებების მიმდინარეობა; 4.

გესტაციური დიაბეტის დროს ნაყოფის მაკროსომია აადვილებს მშობიარობას.

*ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

608. დიაბეტით დაავადებული დედის შვილს.... 1. მომატებული აქვს

დიაბეტის განვითარებისადმი მიდრეკილება; 2. არასდროს უვითარდება

კაუდალური რეგრესიის სინდრომი; 3. ნაადრევი მშობიარობისას შეიძლება

განუვითარდეს რესპირატორული დისსტრეს სინდრომი; 4. გესტაციური

დიაბეტის მქონე დედის შვილს შეიძლება ჰქონდეს განვითარების შეფერხება

პუბერტატულ პერიოდში.

ა) 1; 2.

*ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

ე) 3; 4.

609. ჰიპოგლიკემია ორსულობის დროს... 1. შესაძლოა ინსულინის დოზის

გადაჭარბების შედეგი იყოს; 2. უფრო ხშირად აღენიშ-ნებათ

ინსულინოთერაპიაზე მყოფ ქალებს, რომელთაც გლიკემია ნორმალურთან

ახლო ფარგლებში აქვთ; 3. შესაძლოა თავიდან იქნეს აცილებული საკვების

რეგულარული, დოზირებული მიღებით; 4. შესაძლოა კუპირებული იქნეს

გლუკაგონის შეყვანით.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 2; 3.

გ) 1; 3. 4.

დ) 2; 3; 4.

ე) 1; 4.

610. ზოგადი ქირურგიული ჩარევა დიაბეტის დროს... 1. ძალზე სახიფათოა

და არასოდეს არ უნდა ჩატარდეს; 2. შაქრიანი დიაბეტის არსებობა

არსებითად არ მოქმედებს სიტუაციაზე, ამიტომ ოპერაციის წინ გლიკემიის

სტაბილიზაცია-ზე დროის დაკარგვა არ არის გამართლებული; 3. დიაბეტის

დროს ზოგადი ქირურგიული ჩარევა შედარებით უფრო სირთულეებთან არის

დაკავშირებული, ვიდრე დიაბეტის გარეშე. ამ დროს საჭიროა ოპერაციის წინა

პერიოდში დიაბეტის სტაბილიზა-ცია და სათანადო მიხედვა ოპერაციის

შემდგომ, კარგი გამოსავლის უზრუნველსაყოფად; 4. დიაბეტის სწორი

მართვისა და მისი (დიაბეტის) გართულებების არარსებობის პირობებში

პოსტოპერაციული სიკვდილიანობა და ავადობა იგივეა, რაც დიაბეტის

გარეშე.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 4.

*ე) 3; 4.

611. დიაბეტის დროს, ოპერაციისათვის მომზადების პერიოდში, რისკ-

ფაქტორებია: 1. სიმსუქნე, თამბაქოს მოხმარება, ალკოჰოლის ჭარბად

გამოყენება; 2. რეტინოპათია, გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებანი;

3. დეჰიდრატაცია, შოკი, წამლების ურთიერთქმე-დება; 4. დიაბეტის ცუდი

კონტროლი და თირკმლების უკმარისობა.

*ა) 1; 2; 3; 4.

ბ) 1; 2; 3.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 3; 4.

ე) არც ერთი.

612. ინსულინოთერაპიის გაგრძელება ან დაწყება საჭიროა... 1. ტიპი 1

დიაბეტის დროს ოპერაციისთვის მომზადების პერიოდში; 2. ტიპი 2

დიაბეტის დროს რთული ქირურგიული ოპერაციისთვის მომზადების

პერიოდში; 3. ტიპი 2 დიაბეტის ყველა შემთხვევაში, რომლებიც

ღებულობდნენ შაქარდამწევ ორალურ საშუალებებს და ემზადებიან ნებისმიერი

სახის ოპერაციისათვის; 4. დეკომპენსირებული დიაბეტის დროს

ოპერაციისთვის მომზადების პერიოდში.

ა) 1; 2; 3.

*ბ) 1; 2; 4.

გ) 2; 3; 4.

დ) 1; 3; 4.

ე) არც ერთი.

613. ოპერაციის შემდგომ დიაბეტიანი პაციენტი... 1. საჭიროებს

გულდასმით დაკვირვებას და ინსულინით მკურნალობას; 2. შეიძლება მაშინვე

გაეწეროს კლინიკიდან; 2. პარენტერალურ კვებაზე მყოფი პაციენტებისათვის

შესაძლოა საჭირო გახდეს ინსულინის დოზების მომატება, რადგან აღნიშნული

საკვები დიდი რაოდენობით შეიცავს ნახშირწყლებს; 4. მეტაბოლური

კონტროლის სტაბილიზაციის შემთხვევაში შესაძლოა დაბრუნდეს იგივე

მკურნალობაზე, რომელსაც იღებდა ოპერაცია-მდე.

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 2; 4.

*გ) 1; 3; 4.

დ) 2; 3; 4.

ე) არც ერთი.

614. მეტაბოლიზმის კონტროლი დიაბეტის დროს გულისხმობს... 1.

გლიკემიის შენარჩუნებას 4-იდან 5 მმოლ/ლ-ის ფარგლებში ოპერაციის

დროს; 2. ოპე-რაციამდე გლიკემიის შენარჩუნებას 20 მმოლ/ლ-ზე ზევით;

3. ოპერაციამდე გლიკემიის შე-ნარჩუნებას 12 მმოლ/ლ-ზე ზევით; 4.

გლიკემიის შენარჩუნებას 6-იდან 10 მმოლ/ლ-ის ფარგლებში ოპერაციის

დროს.

ა) 1;

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) 1; 2.

615. ექიმი ვალდებულია... 1. უზრუნველყოს დიაბეტით დაავადებული

პაციენტის მომზადება ოპერაციისათვის და სწორად შეაფასოს შესაძლო რისკი;

2. მაქსიმალურად შესაძლო გახადოს ჰიპოგლიკემიის რისკი

დიაბეტიანებისათვის ოპერაციის პერიოდში; 3. უზრუნველყოს

ჰიპერგლიკემიისა და კეტოაციდოზის განვითარების თავიდან აცილება

ოპერაციის დროს; 4. უზრუნველყოს ქი-რურგიული ჭრილობების

შეხორცებისათვის საჭირო პირობები, განსაკუთრებით დიაბეტის დროს.

ა) 1; 2; 3.

ბ) 1; 2; 4.

*გ) 1; 3; 4.

დ) 2; 3; 4.

ე) 2; 3.

616. ოპერაციაზე რეაქცია... 1. მატულობს ინსულინის სეკრეცია; 2.

მატულობს გლუკაგონის და ადრენალინის გამო-ყოფა; 3. მატულობს

ღვიძლიდან გლუკოზის პროდუქცია, მეტი რაოდენობით სინთეზირ-დება

ცილა და ცხიმი; 4. ზოგალი მეტაბოლური ეფექტი კატაბოლიზმის

გაძლიერებით გამოიხატება.

ა) 1; 2.

ბ) 1; 3.

გ) 1; 4.

დ) 2; 3.

*ე) 2; 4.

617. პაციენტები ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტით... 1. სტაციონარში უნდა

მოთავსდნენ ოპერაციის დღეს; 2. ოპერაციის წინ გადაყვანილი უნდა იქნენ

ინსულინის მრავალჯერადი ინექციების რეჟიმზე, თუ ტრადიციული თერა-

პიის ფონზე არ არის მიღწეული კარგი კომპენსაცია; 3. თუ უკვე იღებს

გახანგრძლივებულ ინსულინს, მაშინ არ არის საჭირო მისი გადაყვანა

ხანმოკლე მოქმედების ინსულინზე;4. ოპერაციის დღეს იღებენ ჩვეულებრივ

საუზმეს.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 1; 4.

618. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტისათვის დამახასიათებელია... 1. დაავადების

განვითარება უპირატესად 40 წელზე მეტი ასაკის ადამიანებში; 2.

დაავადების განვითარება უპირატესად 30-იდან 40 წლამდე ასაკში; 3.

დაავადების განვითარება უპირატესად 30 წლამდე ასაკის ადამიანებში; 4.

დაავადების განვითარება ნებისმიერ ასაკში სიმსუქნის ფონზე; 5. დაავადების

განვითარება მოხუცებულ ასაკში. სხეულის ნორმალური მასის ფონზე.

ა) 1.

ბ) 2.

*გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

619. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1 ხასიათდება: 1. დაავადების სიმპტომების

თანდათანობით განვითარებით; 2. დაავადების სიმპტომების და ნიშნების

შედარებით სწრაფი განვითარებით; 3. დაავადების სიმპტომების სწრაფი

განვითარებით, რომელსაც სცვლის სპონტანური რემისიის პერიოდები; 4.

დაავადების ფარული მიმდინარეობის ხანგრძლივი პერიოდით, ღარიბი

კლინიკური მიმდინარეობის ფონზე; 5. დაავადების განვითარებით დიაბეტის

სპეციფიური გართულებების მანიფესტაციის ფონზე.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

620. შაქრიანი დიაბეტის ტიპი 1 ხასიათდება; 1. ინსულინის ბიოლოგიურად

აქტიური ფრაქციის სეკრეციის დაქვეითებით სუმარული სეკრეციის ზომიერი

მატების ფონზე; 2. ინსულინის სეკრეციის დაქვეითებით და პროინსულინის

გამოყოფის პარადოქსული მატებით; 3. სისხლში ინსულინის კონცენტრაციის

შემცირებით; 4. სისხლში ინსულინის კონცენტრაციის შემცირებით

კონტრინსულინური ჰორმონების ანტაგონისტური მოქმედების გავლენით; 5.

სისხლის ინსულინაზური აქტიობის გაძლიერებითა და ჰიპერგლიკემიით.

ა) 1.

ბ) 2.

*გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

621. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1 ხასიათდება: 1. კეტონურიის განვითარებით

კეტონემიის გარეშე; 2. კეტონურიის განვითარებით გლუკოზურიის

სტიმულაციური ეფექტის ზეგავლენით; 3. კეტონურიის განვითარებით

ადიპოციტებში კეტოგენეზის გაძლიერების გამო; 4. კეტოაციდოზისადმი

მიდრეკილებით; 5. კეტოაციდოზისადმი მიდრეკილებით ლიპოგენეზის

გაძლიერების ფონზე.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) 5.

622. ავადმყოფ მამაკაცს, რომელსაც 44 წლის ასაკში განვითარებული

შაქრიანი დიაბეტის კონტროლისათვის 14 წლის განმავლობაში ესაჭიროებოდა

გლიბენკლამიდის 10 მგ დღიურად, განუვითარდა რეზისტენტობა ორალური

ანტიდიაბეტური საშუალებების მიმართ. შაქრიანი დიაბეტის კომპენსაციისა და

კეტოაციდოზის ლიკვიდაციისათვის საჭირო გახდა მკურნალობის დაწყება

ინსულინის პრეპარატებით, საშუალო დღიური დოზით 60 ერთეული. ქვემოთ

ჩამოთვლილთაგან რომელი დიაგნოზია უფრო შესაფერისი აღწერილ

შემთხვევაში? 1. ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი; 2. შაქრიანი

დიაბეტი ტიპი 1; 3. შაქრიანი დიაბეტი; 4. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2,

მძიმე ფორმა; 5. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი1, მძიმე ფორმა.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) 5.

623. 57 წლის ქალს, რომლის სიმაღლეა 162სმ და სხეულის მასა 88კგ,

გლიკემია კაპილარულ სისხლში უზმოდ აღმოაჩნდა 5,5 მმოლ/ლ, 75 გრამი

გლუკოზის ხსნარის დალევიდან 2 სT-ში გლიკემია იყო 8,8 მმოლ/ლ.

როგორ უნდა შეფასდეს ამ შემთხვევაში გლიკემიის შედეგები/1. ლატენტური

დიაბეტი, სიმსუქნე; 2. ქიმიური დიაბეტი ჭარბი კვების ფონზე; 3. აშკარა

ფორმის შაქრიანი დიაბეტი, სიმსუქნე; 4. გლუკოზისადმი ტოლერანტობის

დარღვევა, სიმსუქნე; 5. გლუკოზისადმი ნორმალური ტოლერანტობა.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) 5.

624. 49 წლის მამაკაცს, რომლის სიმაღლეა 180 სმ სხეული მასის ინდექსი

39 კგ/მ2, კაპილარულ სისხლში გლიკემია უზმოდ აღმოაჩნდა 4,5 მმოლ/ლ.

75 გ გლუკოზის ხსნარის დალევიდან 2 სთ, გლიკემია იყო 12,1 მმოლ/ლ,

ხოლო 4 სთ - 5,8 მმოლ/ლ. როგორ უნდა შეფასდეს ამ შემთხვევაში

გლიკემიის შედეგები? 1. გლუკოზისადმი ნორმალური ტოლერანტობა; 2.

შაქრიანი დიაბეტი სიმსუქნის ფონზე; 3. გლუკოზისადმი ტოლერანტობის

დაქვეითება ნორმალური მასის ფონზე. 4. ლატენტური დიაბეტი სიმსუქნის

ფონზე; 5. მიღებული შედეგები ურთიერთგამომრიცხავია და საჭიროა

განმეორებით გამოკვლევა.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

625. 34 წლის ქალს სამი წინამორბედი ორსულობიდან ორჯერ აღენიშნებოდა

მშობიარობა ჭარბი მასის ნაყოფით (4800გ და 5400გ). მიმდინარე მეოთხე

ორსულობის 27-ე კვირაზე ჩაუტარდა გლუკოზისადმი ტოლერანტობის

სტანდარტული ტესტი 75 გ გლუკოზით. ვენურ პლაზმაში გლიკემია უზმოდ

იყო 5,5 მმოლ/ლ, ხოლო გლუკოზის ხსნარის დალევიდან 2 სთ - 11,9

მმოლ/ლ. როგორ უნდა შეფასდეს ამ შემთხვევაში გამოკვლევის შედეგები? 1.

შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 1, მსუბუქი ფორმა; 2. გესტაციური დიაბეტი; 3.

სტეროიდული დიაბეტი 4. შაქრიანი დიაბეტი ტიპი 2, მსუბუქი ფორმა.

ა) 1

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

626. 27 წლის ქალს სამი წინამორბედი ორსულობისას ორჯერ აღენიშნებოდა

მკვრადშობადობა და ერთჯერ მშობიარობა ჭარბი მასის ნაყოფით. მიმდინარე

მეოთხე ორსულობისას პლაზმის გლუკოზა აღმოჩნდა : უზმოდ - 5,8

მმოლ/ლ,, ტკბილეულით მდიდარი საუზმიდან 2 სT-ში - 12,6 მმოლ/ლ.

როგორ უნდა შეფასდეს ამ შემთხვევაში გლიკემიის შედეგები?1.

გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითება გესტაციური ტიპის; 2. შაქრიანი

დიაბეტი, ტიპი 1, მსუბუქი ფორმა; 3. შაქრიანი დიაბეტი, ტიპი2, მსუბუქი

ფორმა; 4. გესტაციური შაქრიანი დიაბეტი; 5. დიაგნოზის დასადგენად

საჭიროა ჩატარდეს გლუკოზისადმი ტოლერანტობის სტანდარტული ტესტი.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) 5.

627. 29 წლის ავადმყოფ მამაკაცს პანკრეასექტომიის შემდეგ განუვითარდა

შაქრიანი დიაბეტი მკვეთრად გამოხატული კლინიკური სიმპტომებითა და

კეტოაციდოზისადმი მიდრეკილებით, რის გამოც სასიცოცხლოდ

მნიშვნელოვანი გახდა მკურნალობის დაწყება ინსულინის პრეპარატებით.

ქვემოჩამოთვლილთაგან რომელი დიაგნოზი უფრო შესაფერისია აღწერილ

შემთხვევაში? 1. ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი; 2. შაქრიანი

დიაბეტი, ტიპი 1; 3. გესტაციული შაქრიანი დიაბეტი; 4. პანკრეასექტომია;

5. პანკრეატექტომიის შემდგომი მდგომარეობა. შაქრიანი დიაბეტი, მძიმე

ფორმა.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

*ე) 5.

628. შაქრიანი დიაბეტის გამომწვევი მიზეზი შეიძლება იყოს: 1.

პანკრეასექტომია; 2. ჰემოქრომატოზი; 3. მუკოვისციდოზი; 4. ქრონიკული

პანკრეატიტი; 5. ქრონიკული ჰეპატო-ქოლეცისტიტი; 6. კუჭის რეზექციის

შემდგომი მდგომარეობა (დემპინგ-სინდრომი).

ა) 1; 4; 6.

*ბ) 1; 2; 3; 4.

გ) 2; 4; 6.

დ) 1; 2; 4; 6.

ე) 2; 5; 6.

629. შაქრიანი დიაბეტის გამომწვევი მიზეზი შეიძლება იყოს: 1. ქრონიკული

აუტოიმუნური თირეოიდიტი, ჰიპოთირეოზი; 2. აკრომეგალია; 3.

ჰიპერპრალაქტინემიის სინდრომი; 4. ფეოქრომოციტომა; 5. კუშინგის

სინდრომი; 6. პირველადი ალდოსტერონიზმი; 7. პირველადი

ჰიპერპარათირეოზი; 8. გლუკაგონომა.

*ა) 2; 4; 5; 6; 8.

ბ) 1; 2; 4; 6; 8.

გ) 1; 3; 4; 5; 7; 8.

დ) 1; 2; 3; 4; 5.

ე) 5; 6; 7; 8.

630. ქვემოჩამოთვლილთაგან დიაბეტოგენური ეფექტით ხასიათდებიან

შემდეგი პრეპარატები:1. სულფანილამიდები; 2. თიაზიდური შარდმდენები;

3. გლუკოკორტიკოიდები; 4. ბიგუანიდები; 5. ზოგი ფსიქოტროპული

საშუალება; 6. კატექოლამინები; 7. ესტროგენების შემცველი პრეპარატები;

8. ალფა-გლუკოზიდაზას ინჰიბიტორები.

ა) 1; 2; 4; 5; 8.

ბ) 1; 3; 4; 5; 7.

გ) 2; 3; 4; 5; 6.

დ) 3; 4; 5; 6; 7.

*ე) 2; 3; 5; 6; 7.

631. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს ბეტა-უჯრედების მიერ

ექსპრესირებული ანტიგენები წარმოადგენენ აუტოიმუნური აგრესიის

სამიზნეებს. ასეთი ანტიგენებია: 1. ინსულინი; 2. გლუკაგონი; 3.

გლუტამინის მჟავის დეკარბოქსილაზა ანუ 64 კილოდალტონის მოლეკულური

მასის პროტეინი; 4. დეზოქსირიბონუკლეინის მჟავა; 5. ფოსფოლიპაზა; 6.

ინსულინაზა.

ა) 1; 6.

ბ) 1; 2.

გ) 3; 6.

დ) 4; 5.

*ე) 1; 3.

632. დაასახელეთ მეტაბოლიზმის რეგულაციის ყველაზე ადრეული დეფექტი,

რომელიც წინ უძღვის აშკარა ფორმის ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის

ჩამოყალიბებას? 1. ინსულინის სეკრეციის პირველი ფაზის გაქრობა; 2.

ინსულინის სეკრეციის მეორე ფაზის დათრგუნვა; 3. ინსულინის მიმართ

რეზისტენტობის მომატება; 4. ინსულინის ინაქტივაციის გაძლიერება; 5.

გლუკაგონისა და ზრდის ჰორმონის კონტრაინსულინური მოქმედების

მომატება.

ა) 1.

ბ) 2.

*გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

633. ქვემოჩამოთვლილთაგან რომელი ანთროპომეტრული მაჩვენებელი

აღმოჩნდა ყველაზე უფრო მკაფიო კორელაციაში ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის

გამოაშკარავებამდე არსებულ ინსულინორეზისტენტობასთან? 1. ქვემო

კიდურების გარშემოწერილობა ბარძაყის შუა მესამედში; 2. წელის

გარშემოწერილობა; 3. გულმკერდის გარშემოწერილობა; 4. თეძოს

გარშემოწერილობა; 5. სიმაღლის შეფარდება სხეულის მასის კვადრატთან.

ა) 1.

*ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

634. რატომ ვითარდება ბეტა-უჯრედების უკმარისობა ტიპი 2 შაქრიანი

დიაბეტის დროს?1. ლანგერჰანსის კუნძულების თანდაყოლილი რაოდენობრივი

სიმცირის გამო; 2. დეფექტური ინსულინის სეკრეციის გამო; 3. სისხლში

ინსულინის შემაკავშირებელი პროტეინების სიჭარბის გამო; 4.

ინსულინორეზისტენტობის გამო; 5. ინსულინსზური აქტიობის მატების გამო.

ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

*დ) 4.

ე) 5.

635. როგორი მექანიზმით უწყობს ხელს ღვიძლი უზმოდ ჰიპერგლიკემიას

ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის დროს? ინსულინის ბიოლოგიური ეფექტურობის

დაქვეითების კვალდაკვალ ითრგუნება ღვიძლში გლიკოგენის სინთეზი,

ძლიერდება გლიკოგენოლიზი და გლუკონეოგენეზი; 2. პანკრეასიდან

ინსულინი ჯერ ხვდება ღვიძლში კარის ვენის სისტემის გავლით. ღვიძლში

ინსულინაზური აქტიობის გაზრდა იწვევს ჰიპერგლიკემიას; 3. ძლიერდება

ღვიძლში გლუკოზის პროდუქცია ცხიმოვანი მჟავებისაგან; 5. ღვიძლის

ცხიმოვანი ინფილტრაცია აქვეითებს მის ფუნქციურ აქტიობას, რის გამოც

ნაწლავებიდან შეწოვილი ნახშირწყლები ადვილად ხვდებიან საერთო

სისხლისმიმოქცევაში, რაც მკვეთრად ზრდის სისხლში გლუკოზის

კონცენტრაციას.

*ა) 1.

ბ) 2.

გ) 3.

დ) 4.

ე) 5.

636. რომელი მეტაბოლური დარღვევებია დამახასიათებელი X-

სინდრომისთვის? 1. ჰიპერინსულინემია; 2. გლუკოზისადმი ტოლერანტობის

დაქვეითება; 3. ჰიპერგამაგლობულინემია; 4. ჰიპერკალცემია 5.

ჰიპერტრიგლიცერიდემია; 6. მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეინების

ქოლესტერინის კონცენტრაციის დაქვეითება სისხლში; 7. არტერიული

ჰიპერტენზია; 8. სიმსუქნე; 9. ინტრაკრანიალური ჰიპერტენზია; 10.

ჰიპერფიბრინოგენემია; 11. ჰიპოკალემია; 12. ჰიპერვაზოპრესინემია.

ა) 1; 2; 4; 5; 6; 7.

ბ) 2; 4; 6; 7; 8; 12.

გ) 1; 3; 4; 6; 10; 11.

*დ) 1; 2; 5; 6; 7; 8.

ე) 4; 5; 6; 7; 9; 10.

637. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის მსუბუქი ფორმისათვის დამახასიათებელია

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნერვული სისტემის აგზნებადობის მომატება

ბ) წონაში დაკლება 10-15%-ით სხეულის იდეალური მასასთან შედარებით

გ) მუდმივი ტაქიკარდია არა უმეტეს 90-100 დარტყმისა 1 წუთში

*დ) მუდმივი ტაქიკარდია 120-ზე მეტი დარტყმით 1 წუთში, ზოგჯერ-

მოციმციმე არიტმიის პაროქსიზმები

ე) ზოგჯერ - შრომის უნარის დაქვეითება

638. დიფუზურ-ტოქსიური ჩიყვის საშუალო სიმძიმის მიმდინარეობისათვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნერვული სისტემის აგზნებადობის მკვეთრი მომატება

ბ) შრომის უნარი დაქვეითება

*გ) მოციმციმე არითმია, სისხლის მიმოქცევის მესამე ხარისხის

უკმარისობით

დ) სხეულის მასის შემცირება 20%-ით იდეალური მასასთან შედარებით

ე) მუდმივი ტაქიკარდია 100-დან 120 დარტყმამდე 1 წუთში

639. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის მძიმე ფორმისათვის დამახასიათებელია

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) შრომის უნარის სრული დაქვეითება

ბ) მოციმციმე არითმიის გამოვლენა

გ) გულის უკმარისობის მოვლენები

დ) გულის თირეოტოქსიური დაზიანება

*ე) სხეულის მასის შემცირება 15-20%-ით იდეალურთან შედარებით

640. ფარისებრი ჯირკვლის I ხარისხის გადიდებისათვის (ნიკოლაევის

მიხედვით) დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) მხოლოდ პალპატორულად შემჩნეული ფარისებრი ჯირკვლის ყელის

გადიდება

ბ) ვიზუალურად შეუმჩნეველი ფარისებრი ჯირკვალი

გ) პალპაციით ფარისებრი ჯირკვლის მსუბუქი ჰიპერპლაზია

*დ) ჯირკვალი, რომელიც ყლაპვისას შესამჩნევია

641. ფარისებრი ჯირკვლის II ხარისხის გადიდებისათვის (ნიკოლაევის

მიხედვით) დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) მსუბუქად პალპირებული ფარისებრი ჯირკვალი

ბ) ჯირკვალი, რომელიც ყლაპვისას შესამჩნევია

გ) კისრის შეუცვლელი კონფიგურაცია

*დ) კისრის შეცვლილი კონფიგურაცია

642. თირეოტოქსიკოზი დამახასიათებელია ქვემოთ ჩამოთვლილი ყველა

ნოზოლოგიის დროს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიფუზური-ტოქსიური ჩიყვი

ბ) ქვემწვავე თირეოდიტის საწყისი სტადია

გ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონალურად აქტიური ავთვისებიანი სიმსივნე

დ) ფარისებრი ჯირკვლის თირეოტოქსიური ადენომა

*ე) ნეიროცირკულატორული დისტონია

643. WHO-ს კლასიფიკაციის თანახმად II ხარისხის ჩიყვისათვის

დამახასიათებელია:

*ა) ფარისებრი ჯირკვლის ვიზუალურად შესამჩნევი გადიდება

ბ) მხოლოდ პალპატორულად შესამჩნევი ფარისებრი ჯირკვლის გადიდება

გ) ჩიყვი, რომელიც ძალზე მკვეთრად ცვლის კისრის კონფიგურაციას

დ) ფარისებრი ჯირკვალი, რომელიც შეუმჩნეველია კისრის

დათვალიერებისას

644. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მემკვიდრეობის აუტოსომურ-დომინანტური ტიპი

ბ) მემკვიდრეობის აუტოსომურ-რეცესიული ტიპი

გ) მემკვიდრების პოლიგენური ტიპი

*დ) მემკვიდრეობითობა, რომელიც არანაირ რიოლს არ თამაშობს

დაავადების განვითარებაში

ე) გენეტიკური წინასწარგანწყობა, შერწყმული HLA B8 და DR3 ანტიგენებთან

645. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის განვითარებაში გარკვეულ როლს

თამაშობენ სტრესული ფაქტორები, ზემოქმედებენ ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილზე, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კატექოლამინების ბიოლოგიური ეფექტის მომატება

*ბ) TSH-ის სეკრეციის მომატება

გ) იმუნური სისტემა, რომელიც იწვევს აუტოიმუნური დაავადებების

სიხშირის მატებას

დ) ნეიროცირკულატორული დისტონიის, როგორც დიფუზური ტოქსიური

ჩიყვის პრესტადიის, განვითარება,

646. ინფექციური დაავადებებიდან დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის

განვითარებაში მაპროვოცირებელი როლი აქვთ ყველა ქვემოთ მოყვანილს,

გარდა:

ა) გრიპი

ბ) ანგინა

გ) რევმატიზმი

დ) ცხვირ-ხახის სხვა დაავადებები

*ე) საკვერცხეების ანთებითი დაავადებანი

647. თირეოიდმასტიმულირებელი იმუნოგლობულინებისათვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) არ გამომუშავდება ადენოჰიპოფიზში

ბ) G ჯგუფთან მიკუთვნება

*გ) ისინი არიან ანტიგენები

დ) TSH-ის რეცეპტორთან შეკავშირების უნარი

ე) ფარისებრ ჯირკვალზე მასტიმულირებელი ზემოქმედების უნარი

648. TSH -ის რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულებს შესწევთ უნარი

განახორციელონ ყველა ქვემოთ მოყვანილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ადენილატციკლაზის სტიმულაცია და თირეოიდული ჰორმონების

ბიოსინთეზის გაძლიერება

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერპლაზია - ჩიყვის განვითარება

გ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის გაძლიერება

*დ) ჰიპოფიზის თირეოტროფების სტიმულაცია

649. პრეტიბეალური მიქსედემა ვლინდება ყველა ქვემოთ მოყვანილი

შემთხვევის დროს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

ბ) შეშუპებითი ოფთალმოპათია

*გ) ენდემურ ჩიყვი

დ) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის გამო ფარისებრ ჯირკვალზე ქირურგიული

ჩარევის შემდგომ

ე) რადიაქტიული იოდით დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის მკურნალობის

შემდეგ

650. კატექოლამინების მომატებული ეფექტი შეიძლება იყოს განპირობებული

ყველა ფაქტორის მიერ, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირეოიდული ჰორმონების სინთეზის სიჭარბე

ბ) თირეოიდული ჰორმონების სეკრეციის მომატება

გ) TSH-ის სინთეზის მომატების გამო ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების

სეკრეციის მომატება

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის გაძლიერება თიროიდმასტიმულირებელი

ანტისხეულების გავლენით

*ე) თირეოიდული ჰორმონების სეკრეციის შემცირება

651. თირეოიდული ჰორმონების სიჭარბე განაპირობებს ყველა ქვემოთ

მოყვანილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნახშირწყლების ცხიმებში გადასვლის დამუხრუჭება

ბ) ღვიძლში გლიკოგენის შემცველობის შემცირება

გ) ღვიძლში ფოსფორილირების დარღვევა

დ) გლიკოგენის გაძლიერებული დაშლა

*ე) კალორიგენული ეფექტის შემცირება

652. თირეოტოქსიკოზის დროს ცილოვანი ცვლის დარღვევა ხასიათდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცილების კატაბოლიზმის მომატება

*ბ) ცილების ანაბოლიზმის გაძლიერება

გ) ანაბოლური პროცესების დაქვეითება

დ) ჰიპოალბუმინემია

ე) შარდთან ერთად აზოტისა და კრეატინინის გაძლიერებული გამოყოფა

653.ბავშვთა ასაკში დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის თავისებურებებს

წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფიზიკური განვითარების დაჩქარება

*ბ) ფიზიკური განვითარების შეფერხება

გ) გაძვალების პროცესების დაჩქარება

დ) სქესობრივი განვითარების შეფერხება

654. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ ტოქსიური ჩიყვით დაავადებულებს

აღენიშნებათ ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სტაბილური ხასიათის ტაქიკარდია

*ბ) სინუსური ბრადიკარდია

გ) გულის წუთმოცულობის მომატება

დ) მოციმციმე არიტმია

ე) პერიფერიულ სისხლძარღვებში წინააღმდეგობის შემცირება

655. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ თირეოტოქსიკოზით

დაავადებულებს, დაავადების სიმძიმის მიხედვით აღენიშნებათ ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სისტოლური წნევის მომატება, და დიასტოლურის შემცირება

ბ) გულის საზღვრების გადიდება

გ) ფუნქციური ხასიათის სისხლძარღვოვანი შუილები

დ) სისხლის მიმოქცევის უკმარისობანი

*ე) თირეოტოქსიკოზის მძიმე ფორმის დროს სინუსური ბრადიკარდია

656. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის დროს მიოკარდიუმის ინფარქტის

განვითარების იშვიათი ხასიათი განპირობებულია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სისხლის ნაკადის სიჩქარის მატება

ბ) სისხლის შემდედებელი სისტემის აქტიობის დაქვეითება'

გ) შედედების საწინააღმდეგო სისტემის აქტივობის გაძლიერება

*დ) თრომბოციტების აგრეგაციის მომატება

ე) ცხიმების მეტაბოლოზმის მაჩვენებლების ცვლილებანი (ქოლესტერინის

დონის შემცირება)

657. თირეოტოქსიკოზის გავლენით ეკგ-ზე ვითარდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ღ და თ კბილების ვოლტაჟის მომატება დაავადების მსუბუქი ფორმის

დროს

ბ) P-Q ინტერვალის შემოკლება მსუბუქი ფორმისას

გ) თ კბილის ინვერსია მძიმე ფორმისას

დ) ორფაზიანი თ კბილი მძიმე ფორმისას

*ე) თ კბილის ინვერსია მსუბუქი ფორმისას

658. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაზიანებანი ტოქსიური ჩიყვის დროს ვლინდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცვლილებები მადის მხრივ (გაძლიერება ან დაქვეითება)

ბ) კუჭის სეკრეციის ფუნქციის დარღვევები (მომატება ან შემცირება)

გ) დეფეკაციის გახშირება

დ) ნაწლავის პერისტალტიკის გაძლიერება

*ე) ყაბზობა

659. ცენტრალური და პერიფერიული ნერვული სისტემის დაზიანების

გამოვლინებანი ტოქსიური ჩიყვის დროს ვლინდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მთელი სხეულისა და მისი ცალკეული ნაწილების კანკალი

ბ) მკვეთრად გამოხატული მდგრადი წითელი დერმოგრაფიზმი

გ) მყესოვანი რეფლექსების გაძლიერება

*დ) პათოლოგიური რეფლექსების არარსებობა

ე) კუნთოვანი სისუსტე

660. კრაუზეს სიმპტომი (თვალების ბრწყინვა) შეიძლება აღინიშნებოდეს

ყველა ქვემოთ მოყვანილი შემთხვევისას, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

ბ) ტუბერკულოზი

გ) ნერვული სისტემის ფუნქციური დარღვევები

დ) რევმატიზმი

*ე) ჰიპოთირეოზი

661. I ხარისხის ოფთალმოპათიისას დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სუსტად გამოხატული ეგზოფთალმი

ბ) ქუთუთოების შეშუპება

გ) კონიუქტივის დაზიანების არ არსებობა

დ) თვალის მამოძრავებელი კუნთების ნორმალური ფუნქციონირება

*ე) დიპლოპია

662. II ხარისხის ოფთალმოპათიისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ზომიერი ეგზოფთალმი

ბ) ცრემლდენა

გ) არამდგრადი დიპლოპია

*დ) მხედველობის ნერვის ატროფია

ე) თვალის კაკლების მოძრაობის შეზღუდვა

663. III ხარისხის ოფთალმოპათიისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მკვეთრად გამოხატული ეგზოფთალმი (22-23 მმ)

ბ) ქუთუთოების დახუჭვის შეუძლებლობა,

გ) კერატიტი, რქოვანის დაწყლულება

დ) მხედველობის ნერვის ატროფია

*ე) არამდგრადი დიპლოპია

664. მამაკაცებში ტოქსიური ჩიყვის მიმდინარეობის თავისებურებებს

განეკუთვნება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ხშირია ოფთალმოპათიის გამოხატული ფორმები

ბ) თირეოტოქსიკოზის უფრო სწრაფი პროგრესირება, ვიდრე ქალებში

გ) მძიმე ვისცეროპათიების და ფსიქოზების მაღალი სიხშირე

*დ) ჰიპოფიზის წინა ნაწილის ადენომატოზური ცვლილებების გამო

თირეოტოქსიკოზის რეციდივის მაღალი სიხშირე

ე) თირეოტოქსიკოზის მედიკამენტური მკურნალობის მიმართ რეფრაქტერობა

665. ბავშვებში ტოქსიური ჩიყვის მიმდინარეობისათვის დამახასიათებელია

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის გამოხატული გადიდება

ბ) კვანძოვანი ფორმების იშვიათი სიხშირე

გ) ფარისებრი ჯირკვლის იშვიათი მკერდუკანა მდებარეობა

*დ) გულის რითმის ხშირი დარღვევები (მოციმციმე არითმია)

ე) ზრდისა და გაძვალების პროცესების დაჩქარება

666. ბავშვებში ტოქსიური ჩიყვის მიმდინარეობის თავისებურებებიდან

აღსანიშნავია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სქესობრივი განვითარების შეფერხება

ბ) გულის უკმარისობის იშვიათი გამოვლინება

გ) იშვიათად სიგამხდრე

დ) თიმიკოლიმფატიკური მდგომარეობის ნიშნები

*ე) გონებრივი შრომის უნარის დაქვეითების არ არსებობა

667. ტოქსიური ჩიყვის მიმდინარეობას მოხუცებში ახასიათებს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მნიშვნელოვანი ცვლილებები

ბ) ხშირად მოციმციმე არითმიიის განვითარება

გ) ხშირად სისხლის მიმოქცევის უკმარისობის განვითარება

დ) თითების ტრემორი

*ე) აპათეტიური თიორეოტოქსიკოზის იშვიათად განვითარება

668. თირეოტოქსიური გული ხასიათდება ყველა ქვემოთ მოყვანილი

გამოვლინებით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მუდმივი მოციმციმე არითმია

ბ) გულის ზომების გადიდება

გ) სისხლის მიმოქცევის უკმარისობა

დ) მნიშვნელოვანი ცვლილებები სისხლის მიმოქცევის დიდ წრეში

(პერიფერიული შეშუპებები, ღვიძლის გადიდება, ასციტი, ჰიდროთირაქსი)

*ე) შეგუებითი მოვლენები სისხლის მიმოქცევის მცირე წრეში

669. თირეოტოქსიური ღვიძლი ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ღვიძლის გადიდება მოცულობაში

ბ) ტკივილით მარჯვენა ფერდქვეშა მიდამოში

გ) ზოგ შემთხვევაში სიყვითლე

დ) ღვიძლის ფუნქციების მოშლა

*ე) ღვიძლის ფუნქციის შეუქცევადი ხასიათის დარღვევები

670. მწვავე თირეოტოქსიური მიოპათიისათვის დამახასიათებელია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გენერალიზებული დუნე დამბლის უეცარი განვითარება

ბ) პარეზების მოულოდნელი განვითარება

გ) სუნთქვის დარღვევები

*დ) ნორმალური მყესოვანი რეფლექსები

ე) ყლაპვის პროცესის დარღვევები

671. თირეოტოქსიურ კრიზს თან ახლავს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი

სიმპტომი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გულისრევა, პირღებინება, პროფუზული ფაღარათი

ბ) პროფუზული ოფლიანობა

გ) კუნთოვანი ადინამია

*დ) სხეულის ნორმალური ტემპერატურა ან ჰიპოთერმია

ე) მკვეთრად გამოხატული ტაქიკარდია

672. თირეოტოქსიური კომის წინამორბედ მოვლენებს განეკუთვნება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცნობიერების პროგრესირებადი დარღვევა

ბ) ორიენტაციის დაკარგვა

გ) სისხლის შრატში თიროქსინისა და ტრიიოდთირონინის დონის მომატება

*დ) თიროქსინშემაკავშირებელი გლობულინის სინთეტაზის აქტივობის

ნახტომისებრი მატება

ე) ტაქიკარდია

673. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის დროს ლაბორატორიული მონაცემები

ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მიდრეკილება ჰიპოქოლესტერინემიისადმი

ბ) ჰიპოალბუმინემია

გ) ნახშირწყლების მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითება, ზოგიერთ

შემთხვევებში-ჰიპერგლიკემია

დ) ჰიპოპროტეინემია

*ე) გამა გლობულინების შემცველობის დაქვეითება

674. ფარისებრი ჯირკვლის მიერ 131 I -ის შთანთქმა მომატებულია ყველა

ქვემოთ მოყვანილ შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

ბ) ენდემური ჩიყვი

გ) თირეოტოქსიური ადენომა

*დ) ქვემწვავე თირეოიდიტის თირეოტოქსიური ფაზა

ე) მრავალკვანძოვანი ტოქსიური ჩიყვი

675. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) სისხლში თავისუფალი თიროქსინის (Fთ4) კონცენტრაციის მომატება

ბ) სისხლში თავისუფალი თრიიოდთირონინის (Fთ3) კონცენტრაციის

მომატება

გ) სისხლში საერთო თ4-ის მომატება

დ) სისხლში საერთო თ3-ის კონცენტრაციის მომატება

*ე) სისხლში თშH-ის კონცენტრაციის მომატება

676. ტრიიოდთირონინით ტესტის ჩატარებისას დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის

დროს დამახასიათებელია:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის მიერ რადიოაქტიური იოდის შთანთქმის

დაქვეითება (50%-ით)

*ბ) ფარისებრი ჯირკვლის მიერ რადიოაქტიური იოდის შთანთქმის

პროცესზე ზეგავლენის უქონლობა

გ) ფარისებრი ჯირკვლის მიერ რადიოაქტიური იოდის შთანთქმის

მნიშვნელოვანი მატება

677. თირეოლიბერინის ტესტის დროს დიფუზური ტოქსიური ჩიყვისათვის

დამახასიათებელია:

ა) TSH-ის სეკრეციის ნორმალური პასუხი

*ბ) TSH-ის დონის მომატების არ არსებობა

გ) TSH-ის დონის გადაჭარბებული (20-40 ჯერ) მომატება

დ) TSH-ის დონის დაქვეითება

678. ფარისებრი ჯირკვლის რადიოიზოტოპური სკანირება საშუალებას

გვაძლევს დავადგინოთ ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის სხვა და სხვა უბანში რადიოფარმპრეპარატის

შთანთქმის სიდიდე

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ექტოპიური ქსოვილის მდებარეობის განსაზღვრა

გ) მკერდუკანა ჩიყვის არსებობის დადგენა

დ) "ცხელი", "თბილი" და "ცივი" კვანძების გამოვლენა

*ე) დიფერენციალური დიაგნოზის გატარება ფარისებრი ჯირკვლის

სიმსივნესა და არატოქსიურ ჩიყვს შორის

679. აქილევსის რეფლექსის გრაფიკული გამოსახულების (აქილოგრამა)

მიხედვით რელაქსაციის პროცესის სისწრაფის შენელება აღინიშნება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი დაავადებისას, გარდა ისეთისა როგორიცაა:

ა) შაქრიანი დიაბეტი

ბ) თიროიდექტომიის შემდგომი ჰიპოთირეოზი

*გ) მედიკამენტური თირეოტოქსიკოზი

დ) მედიკამენტური ჰიპოთირეოზი

ე) პანჰიპოპიტუიტარიზმი

680. თირეოტოქსიური ადენომისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი გარდა ისეთის, როგორიცაა

ა) "ცხელი" კვანძის არსებობა სკენირებისას, ხოლო ირგვლივ მდებარე

ქსოვილების მიერ 131ჟ-ის შთანთქმის შემცირება

*ბ) თირეოიდმასტიმულირებელი ანტისხეულების არსებობა

გ) თირეოიდმასტიმულირებელი ანტისხეულების არარსებობა

დ) კვანძის არსებობა პალპაციით და ულტრასონოგრაფიული სკენირებით

ე) ტაქიკარდია

681. ფარისებრი ჯირკვლის მედულარული კიბოსათვის დამახასიათებელია

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ხშირ შემთხვევაში ფეოქრომოციტომასთან და/ან ფარისებრახლო

ჯირკვლების ადენომასთან შეუღლება

ბ) კალციტონინის პროდუცირება

გ) აკტჰ-ს, სეროტონინის, პროსტაგლანდინების სეკრეციის შესაძლებლობა

დ) ჰიპოკალცემია

*ე) ჰიპერკალცემია

682. პაპილარული კიბოსათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნელი ზრდა

ბ) ხშირად მეტასტაზების განვითარება ლიმფურ კვანძებში

გ) მეტასტაზები ფილტვებში

დ) ფარისებრი ჯირკვლის სხვა სიმსივნესთან შედარებით ნაკლებად

ავთვისებიანი მიმდინარეობა

*ე) კალციტონინის სეკრეცია

683. ფოლიკულური კიბოსთვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ნელი ზრდა

ბ) შორეული მეტასტაზები (ღვიძლი, ძვლები, ტვინი, ფილტვები)

გ) მეტასტაზების მიერ რადიაქტიული იოდის შტანთქმის უნარი

*დ) ანაპლასტიურ კიბოსთან შედარებით უფრო მეტი ავთვისებიანი

მიმდინარეობა

ე) მატასტაზური ქსოვილის მიერ თიროიდული ჰორმონების გამომუშავების

უნარი

684. ანაპლასტიური კიბოსათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სიმსივნის სწრაფი ზრდა

ბ) სიმსივნის ჩაზრდა ახლომდებარე ორგანოებსა და ქსოვილებში

გ) სწრაფი მეტასტაზირება ცალკეულ ორგანოებში

დ) სიმსივნის მიერ რადიოიზოტოპის შთანთქმის არ არსებობა ("ცივი

კვანძი")

*ე) სიმსივნის მიერ რადიოიზოტოპის შთანთქმის უნარი ("ცხელი კვანძი")

685. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის დროს ბეტა-ადრენობლოკატორების

მოქმედების მექანიზმი ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კატექოლამინების მომატებული აქტივობის დაქვეითება

ბ) ადრენორეცეპტორების მგრძნობელობის დაქვეითება

გ) ანტითირეოიდული პრეპარატების ეფექტურობის მომატება

დ) თიროქსინის ტრიიიოდთირონინში გადასვლის დაქვეითება'

*ე) უშუალო ზემოქმედება ფარისებრ ჯირკვალზე

686. დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვის მკურნალობის მიზნით იოდის

პრეპარატები გამოიყენება ყველა ქვემოთ მოყვანილ შემთხვევაში, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირეოტოქსიკოზის გამო ოპერაციისათვის მოსამზადებელი პერიოდი

ბ) თირეოტოქსიური კრიზის მკურნალობა ანტითირეოიდულ პრეპარატებთან

ერთად

გ) მსუბუქი ფორმის თირეოტოქსიკოზი

დ) ჰემატოლოგიური დაავადებებისას (ლეიოკოპენია, თრომბოციტოპენია)

*ე) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის საშუალო სიმძიმის დროს

687. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის დროს თირეოიდული ჰორმონები ინიშნება

ყველა ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირეოსტატიური პრეპარატების სტრუმოგენური ეფექტის არსებობა

ბ) თირეოტოქსიკოზის მკურნალობის შედეგად მიღწეული ეუთიროიდული

მდგომარეობა

*გ) თირეოტოქსიკოზის მზარდი მოვლენების ფონზე ფარისებრი ჯირკვლის

მოცულობის ზრდა

დ) ფარისებრი ჯირკვლის გადიდება მერკაზოლილით მკურნალობის

ზეგავლენით განვითარებული ჰიპოთირეოზის დროს

688. ლითიუმის მარილების მოქმედების მექანიზმი მოიცავს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფარისებრი ჯირკვლიდან სისხლში T4-ის გამოთავისუფლების შემცირება

ბ) ფარისებრი ჯირკვლიდან სისხლში T3-ის გამოთავისუფლების შემცირება

გ) თშH-ის ფარისებ ჯირკვალზე მასტიმულირებელი მოქმედების შემცირება

დ) თირეოიდმასტიმულირებელი ანტისხეულების ფარისებრ ჯირკვალზე

ზემოქმედების შემცირება

*ე) ფარისებრ ჯირკვალში იოდის ტრანსპორტირების შემცირება

689. ლითიუმის პრეპარატები იწვევენ ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ

გართულებებს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) კრუნჩხვები

ბ) გულისრევა

*გ) ჰიპერგლიკემია

დ) გულის რითმის დარღვევა

ე) პირღებინება

690. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის დროს გლუკოკორტიკოიდების მოქმედების

მექანიზმი მდგომნარეობს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილში, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) თ4-ის თ3-ში გადასვლის დამუხრუჭება

ბ) თირეოტროფების მგრძნობელობის ცვლილება თირეოლიბერინის მიმართ

გ) ორგანიზმში იმუნური კონტროლის ნორმალიზაციის ხელშეწყობა

დ) ფარისებრი ჯირკვლიდან თირეოიდული ჰორმონების გამოთავისუფლების

შემცირება

*ე) T4-ის T3-ში პერიფერიულ კონვერსიის გაძლიერება

691. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის დროს იმუნომოდულატორები ხელს

უწყობენ ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილ პროცესს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ნორმალიზაცია

ბ) იმუნური სისტემის დარღვეული ფუნქციის აღდგენა

გ) დიფუზურ ტოქსიურ ჩიყვთან შეუღლებული ოფთალმოპათიის მოვლენების

შემსუბუქება

*დ) ფარისებრ ჯირკვალში იოდის ტრანსოპორტირების ბლოკირება

692. ტოქსიური ჩიყვის რეციდივების შესაძლებლობაზე მიუთითებს ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილის არსებობა, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მკურნალობის მიუხედავად თ3-ის მაღალი კონცენტრაციის შენარჩუნება

სისხლში

ბ) ეუთირეოზისას თირეოიდმასტიმულირებელი ანტისხეულების სტაბილურად

მაღალი დონე

გ) TSH-ის რეაქციის არ არსებობა თირეოტროპინ-რილიზინგ-ჰორმონზე

*დ) თიროლიბერინის ტესტის ნორმალიზაცია

693. თირეოტოქსიური კრიზის მკურნალობისათვის გამოიყენება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირეოსტატიური პრეპარატები დიდი დოზებით

ბ) იოდის პრეპარატები თირეოსტატიკებით მკურნალობის დაწყებიდან 1-2

საათის შემდეგ

*გ) იოდის პრეპარატები, რომლებიც ინიშნება ერთდროულად

თირეოსტატიურ თერაპიასთან

დ) კორტიკოსტეროიდები

ე) ადრენობლოკატორები

694. იოდის პრეპარატები მოქმედებენ ქვემოთ ჩამოთვლილ ყველა

მექანიზმზე, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) იოდის ორგანიფიკაციის ფერმენტების ბლოკირება

ბ) თირეოგლობულინის ბიოსინთეზის დაქვეითება

გ) კოლოიდის რეაბსორბციის დათრგუნვა

დ) კოლოიდიდან თ3-და თ4 გამოთავისუფლების დათრგუნვა

*ე) თირეოდმასტიმულირებელი ანტისხეულების მოქმედებაზე

მგრძნობელობის მომატება

695. ქირურგიული მკურნალობის ჩვენებას დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის

შემთხვევაში წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის საშუალო და მძიმე ფორმები, როცა

მდგრადი ეუთიროიდული მდგომარეობა არ მყარდება მედიკამენტური

მკურნალობის ფონზე

ბ) ძალიან დიდი მოცულობის ფარისებრი ჯირკვალის არსებობა დიფუზური

ტოქსიური ჩიყვის დროს

გ) კვანძოვანი და მკერდუკანა ფორმები ტოქსიური ჩიყვისას

დ) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი, რომელიც გართულებულია არითმიით

*ე) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვის მძიმე ფორმა შეუქცევადი ცვლილებებით

შინაგან ორგანოებში (ასციტი, ანასარკა და ა.შ)

696. პოსტოპერაციულ პერიოდში ტოქსიური ჩიყვით დაავადებულთა

მკურნალობის ტაქტიკა გულისხმობს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ბეტა-ადრენობლოკატორებით მკურნალობის გაგრძელება, დოზების

თანდათან შემცირდებით ოპერაციის შემდეგ

ბ) კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის გაგრძელება, დოზების თანდათან

შემცირდებით ოპერაციის შემდეგ

გ) თირეოსტატიური პრეპარატებით მკურნალობის გაგრძელება ფარისებრი

ჯირკვლის სუბტოტალური რეზექციის შემდეგ 7-8 დღის განმავლობაში

*დ) ბეტა-ადრენობლოკატორებით მკურნალობის სრული შეწყვეტი ოპერაციის

ჩატარებისთანავე, მოსალოდნელი სისხლძარღვოვანი უკმარისობის თავიდან

ასაცილებლად

697. რადიაქტიური იოდის მოქმედების მექანიზმი დიფუზური ტოქსიური

ჩიყვის დროს მდგომარეობს შემდეგში:

*ა) ფოლიკულარული ეპითელის უჯრედებზე დესტრუქციული ზემოქმედება

ბ) ფარისებრ ჯირკვალში აუტოიმუნურ პროცესზე ზემოქმედება

გ) ფარისებრ ჯირკვალში იოდის შთანთქმის ბლოკირება

დ) თ4-ის თ3-ში გადასვლის დამუხრუჭება

698. რადიაქტიური იოდის სამკურნალო დოზების განსაზღვრა ხდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილის გათვალისწინებით, გარდა:

ა) ჯირკვლის ზომები

ბ) ჩიყვის ხასიათი

გ) დაავადების სიმძიმე

დ) 131ჟ-ის შთანთქმის ხარისხი ჯირკვლის მიერ

*ე) ჯირკვლის მიერ 131ჟ-ის შთანთქმის ხარისხი არ თამაშობს ძირითად

როლს

699. რადიოიოდთერაპიის გართულება შესაძლებელია იყოს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ჰიპოთირეოზი

ბ) რადიაციული თირეოიდიტი

გ) თირეოტოქსიური კრიზი

დ) თრომბოემბოლური გართულებები

*ე) აუტოიმუნური თირეოიდიტი

700. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვით დაავადებულთა სიკვდილის მიზეზებს

წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა

ბ) თირეოტოქსიური კრიზი

გ) ღვიძლის თირეოტოქსიური დაზიანება

დ) მწვავე მიოპათია

*ე) პრეტიბიალური მიქსედემა

701. თირეოტოქსიური ადენომის ეტიოლოგიაში მნიშვნელობა ენიჭება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) იოდის უკმარისობა

ბ) მემკვიდრული ფაქტორები

გ) რადიაციული დასხივება

*დ) აუტოიმუნური ფაქტორები

ე) TSH-ის მიმართ ზემგძნობიარე თირეოციტების ინტენსიური ზრდა-

გამრავლება

702. თირეოტოქსიური ადენომის ფუნქციონალური აქტივობის თავისებურებებს

წარმოადგენს:

*ა) თ4-ის ავტონომიური სეკრეცია, თშH-ის სეკრეციისაგან დამოუკიდებლად

ბ) თ4-ის სეკრეცია დამოკიდებულია თშH-ის სეკრეციაზე

გ) თ3-ის სეკრეცია დამოკიდებულია თშH-ის სეკრეციაზე

დ) ადენომა, რომელიც არ იწვევს თშH-ის პროდუქციის გადაჭარბებას

ე) ფარისებრი ჯირკვლის დარჩენილი ქსოვილის ფუნქციის დაქვეითება არ

ხდება

703. თირეოტოქსიური ადემონისათვის პათომორფოლოგიურად

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) არცთუ დიდი ზომები

ბ) შედგება საშუალო ზომის ფოლიკულების გროვებისაგან

გ) აქვს თხიერი კოლოიდი

დ) შეიძლება ჰქონდეს მაკროფოლიკულარული აგებულება ეპითელის

გამოხატული პროლიფერაციით

*ე) შემაერთებელი ქსოვილის განვითარება

704. თირეოტოქსიური ადენომის კლინიკური სიმპტომატიკისათვის

დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

*ა) სხეულის მასის მომატება

ბ) სხეულის მასის დაკლება

გ) ტაქიკარდია, მოციმციმე არითმია

დ) ოფთალმოპათიის არარსებობა

ე) პრეტიბეალური მიქსედემის არარსებობა

705. თირეოტოქსიური ადენომის დროს ჰორმონალური გამოკვლევების

შედეგები ხასითდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) თ3-ის მომატება სისხლის შრატში

ბ) თ4-ის მომატებული დონე სისხლის შრატში

გ) თ4-ის ნორმალური დონე სისხლის შრატში

დ) ცილასთან შეკავშირებული იოდის მომატება

*ე) თ3-ის დონის შემცირება სისხლის შრატში

706. მრავალკვანძოვანი ტოქსიური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) სისხლში თიროქსინის დონის მომატება

*ბ) ენდოკრინული ოფთალმოპათიის არსებობა

გ) პრეტიბიალური მიქსედემის არ არსებობა

დ) ფარისებრ ჯირკვალში რადიაქტიური იოდის მომატებული შთანთქმა

ე) სინუსური ტაქიკარდია

707. თირეოტოქსიური ადენომის მედიკამენტოზური თერაპია ოპერაციის წინა

პერიოდში ითვალისწინებს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, გარდა:

ა) პროპილთიოურაცილი

ბ) თიამაზოლი / მეთიმაზოლი

გ) ბეტა-ადრენობლოკატორები

*დ) თირეოიდულ პრეპარატები

708. თირეოტოქსიური ადენომის მკურნალობა რადიაქტიური იოდით

ნაჩვენებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა:

ა) პაციენტის ასაკი აღემატება 40 წელს

ბ) გულ-სისხლძარღვთა მძიმე უკმარისობა

გ) ქირურგიული მკურნალობის წინააღმდეგჩვენების არსებობისას

დ) ავადმყოფის მიერ ოპერაციაზე უარის თქმა

*ე) მდგრადი ლეიკოპენია

709. თირეოტოქსიური ადენომის ქირურგიული მკურნალობა

წინააღმდეგნაჩვენებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ შემთხვევაში, გარდა:

ა) ეუთირეოზის არარსებობა

ბ) სისხლის მიმოქცევის III ხარისხის უკმარისობა

გ) ანასარკა

*დ) მკერდუკანა ფორმის ჩიყვი

ე) ასციტი

710. თირეოტოქსიური ადენომის დიაგნოსტიკისა და მკურნალობის

დაგვიანებულ შემთხვევებში ავადმყოფთა სიკვდილის მიზეზი შეიძლება იყოს

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა

ბ) თირეოტოქსიური კრიზი

გ) ღვიძლის თირეოტოქსიური დაზიანება

დ) თრომბოემბოლური გართულებანი

*ე) მწვავე ფსიქოზი

711. პირველადი ჰიპოთირეოზი შეიძლება განვითარდეს ყველა შემთხვევაში,

გარდა:

ა) კუჭ-ნაწლავის ტრაქტში იოდის შეწოვის ბლოკირება

ბ) ფარისებრ ჯირკვალში იოდის ტრანსპორტირების ბლოკირება

გ) მონოიოდთიროზინისა და დიიოდთიროზინის თ3-ში და თ4-ში

გადასვლის დეფექტი

დ) ფარისებრ ჯირკვალზე იოდის ჭარბი ზემოქმედება

*ე) თირეოიდული ჰორმონების მიმართ პერიფერიული რეზისტენტობა

712. პირველადი ჰიპოთირეოზის ეტიოლოგიური ფაქტორები შეიძლება იყოს

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი ფერმენტოპათია, გარდა:

ა) სისხლის პლაზმიდან იოდის შთანთქმისა და თირეოციტის მემბრანის

გავლით იოდის ტრანსპორტირების სისტემის დეფექტი

ბ) ფერმენტ-იოდპეროქსიდაზას (პეროქსიდაზა) დეფექტი (როდესაც ირღვევა

იოდის დაჟანგვა აქტიურ ფორმამდე)

გ) თიროქსინისა და ტრიიოდთირონინის კონდენსაციის პროცესის

განმაპირობებელი ფერმენტების დეფექტი

დ) ფარისებური ჯირკვლის ჰორმონების გამოთავისუფლების

(პროტეოლიზის) მაკონტროლებელი ფერმენტების დეფექტი

*ე) ფერმენტ იოდთიროზინდეიოდაზის მომატებული აქტივობა

713. მეორადი ჰიპოთირეოზის ეტიოლოგიურ ფაქტორებს წარმოადგენს

ჩამოთვლილთაგან ყველა, გარდა:

ა) თანდაყოლილი იზოლირებული თირეოტროპული ჰორმონის უკმარისობა

ბ) თირეოტროპული ჰორმონის შეძენილი უკმარისობა

გ) ბიოლოგიურად არააქტიური თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეცია

*დ) თირეოსტატიური მედიკამენტოზური თერაპია

ე) ჰიპოპიტუიტარიზმი

714. მესამეული ჰიპოთირეოზის განმაპირობებელი ფაქტორებია:

*ა) ჰიპოთალამური ცენტრების პირველადი დაზიანება, რომლებიც

თირეოლიბერინის სეკრეციას ანხორციელებენ

ბ) სიმონდს-შიენის სინდრომი

გ) ორგანიზმის იოდით მომარაგების უკმარისობა

დ) ჰიპოფიზის ადენომა

ე) ფარისებური ჯირკვლის რადიაციული დაზიანება

715. პერიფერიული ჰიპოთირეოზი ხასიათდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) სისხლში თირეოიდული ჰორმონების მიმართ ანტისხეულების არსებობა

ბ) პერიფერიული ქსოვილების რეზისტენტობა თირეოიდული ჰორმონების

მიმართ

გ) თ4-ის თ3-ში კონვერსიის დარღვევა

დ) უჯრედების ბირთვული რეცეპტორების მგრძნობელობის შემცირება

თირეოიდული ჰორმონების მიმართ

*ე) თირეოლიბერინის სეკრეციის დარღვევა

716. პირველადი ჰიპოთირეოზის პათოგენეზი განპირობებულია:

*ა) ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილის მასის შემცირება თირეოიდული

ჰორმონების სინთეზის დათრგუნვით

ბ) თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის შემცირება

გ) თირეოლიბერინის სინთეზის შემცირება

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ჯირკვლოვანი ქსოვილის მასის მომატება

ე) თირეოლიბერინის სეკრეციის შემცირება

717. მეორადი ჰიპოთირეოზის პათოგენეზი განპირობებულია:

*ა) თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის შემცირებით

ბ) თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის მომატებით

გ) თიროლიბერინის სეკრეციის მომატებით

დ) თიროლიბერინის სეკრეციის დაქვეითებით

ე) ორგანიზმში იოდის დეფიციტის გამო თირეოიდული ჰორმონების

სინთეზის დათრგუნვით

718. მესამეული ჰიპოთირეოზის პათოგენეზი განპირობებულია:

*ა) თირეოლიბერინის სინთეზის შემცირებით

ბ) ფარისებურ ჯირკვალში მიმდინარე აუტოიმუნური პროცესით

გ) თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის მომატებით

დ) ბიოლოგიურად არააქტიური თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციით

ე) თიროლიბერინის სინთეზის მომატებით

719. პერიფერიული ჰიპოთირეოზის პათოგენეზი განპირობებულია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) პერიფერიულ ქსოვილებში T4-ის T3-ში კონვერსიით დარღვევა

ბ) პერიფერეიული ქსოვილების რეზისტენტობა თირეოიდული ჰორმონების

მოქმედების მიმართ

გ) სისხლში თირეოიდული ჰორმონების მიმართ ანტისხეულების გაჩენით

დ) თირეოიდული ჰორმონების მიმართ ბირთვული რეცეპტორების შემცირება

*ე) თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის შემცირება

720. ანთებითი ხასიათის პათომორფოლოგიური ცვლილებები ფარისებურ

ჯირკვალში პირველადი ჰიპოთირეოზისას ხასიათდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) შემაერთებელი ქსოვილის განვითარებით

*ბ) პარენქიმატოზული ქსოვილის განვითარებით

გ) ჯირკვლის შემაერთებელი ქსოვილის ინფილტრაცია ლიმფური და

პლაზმური უჯრედებით

დ) პარენქიმატოზული ქსოვილის შემცირებით

ე) ფოლიკულების კოლოიდის შემცირება ან საერთოდ არ არსებობა

721. ავადმყოფები პირველადი ჰიპოთირეოზით უჩივიან ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილს, გარდა:

ა) უხალისობას, უძილობას, უღონობას, სისუსტეს

ბ) ძილიანობას

გ) მცივანობას

დ) მეხსიერების დაქვეითებას

*ე) ოფლიანობას

722. ბავშვებში პირველადი ჰიპოთირეოზის კლინიკური მიმდინარეობის

თავისებურებებს წარმოადგენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ფიზიკური განვითარების შეფერხება

ბ) სქესობრივი განვითარების შეფერხება

გ) გონებრივი განვითარების შეფერხება

დ) ჰიპოთირეოზის სიმპტომები უფრო მკაფიოდაა გამოხატული, რაც

ადრიანად დაიწყო დაავადება

*ე) ინტელექტის ნორმალური განვითარება

723. ჰიპოთირეოზის კლინიკური სიმპტომატიკა, ავადმყოფის გამოკვლევისას,

ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ქუთუთოების, ტუჩების, მტევნის, ტერფის და ა.შ. შეშუპება

ბ) კანი უფერული, მშრალი, ცივი, მოყვითალო ელფერით

გ) თმის ცვენა (მსხვრევადი, მშრალი თმები)

დ) ზოზინი, ძილიანობა

*ე) სხეულის მასის შემცირება

724. გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ დარღვევები ჰიპოთირეოზის დროს

ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ბრადიკარდია

ბ) გულის საზღვრების გადიდება

*გ) გულის წუთმოცულობისა და სისტოლური მოცულობის გადიდება

დ) პულსური წნევის შემცირება

ე) ათეროსკლეროზის განვითარება, გ.ი.დ.

725. ჰიპოთირეოზისას სუნთქვის ორგანოების მხრივ დარღვევები ხასიათდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ხმის შეცვლა (ხრინწიანი ხმა)

ბ) მიდრეკილება მწვავე რესპირატორული დაავადებებისადმი

გ) მიდრეკილება კეროვანი პნევმონიების განვითარებისადმი

დ) ცხვირით სუნთქვის გაძნელება

*ე) კუსმაულის სუნთქვა

726. კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ დარღვევები ჰიპოთირეოზისას ხასიათდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი,თ გარდა:

ა) ყაბზობა

*ბ) ნაწლავების პერისტალტიკის აჩქარება

გ) კუჭის ლორწოვანი გარსის ატროფია

დ) ენის გასქელება

ე) მეტეორიზმი

727. ნერვ-კუნთოვანი სისტემისა და ფსიქიკის მხრივ დარღვევები

ჰიპოთირეოზის დროს ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ძილიანობა, აპათია, უღონობა

ბ) ინტელექტის დაქვეითება დაავადების პროგრესირებასთან ერთად

გ) ნებაყოფლობითი და რეფლექსური მოძრაობების შენელება

*დ) აქილევსის რეფლექსის გაცხოველება

728. პირველადი ჰიპოთირეოზისას ქალებში სასქესო ჯირკვლების ფუნქციური

დარღვევები ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) მენსტრუალური ფუნქციის დარღვევები

ბ) სპონტანური აბორტები და მშობიარობა მკვდარი ნაყოფით

გ) გალაქტორეა

დ) უნაყოფობა

*ე) ჰიპოპროლაქტენემია

729. ჰიპოთირეოზის დროს ორსულობის მიმდინარეობა ხასიათდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ხშირი სპონტანური აბორტები

ბ) მკვდარი ნაყოფით მშობიარობა

გ) მრავალწყლიანობა

*დ) ორსულობის ნორმალური მიმდინარეობა

ე) ორსულთა ტოქსიკოზი

730. მეორადი ჰიპოთირეოზის კლინიკური სიმპტომები ხასიათდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) თირეოტროპული ჰორმონის არასაკმარისი სეკრეციის სიმპტომები

ბ) გონადოტროპინის უკმარისობის სიმპტომები

გ) თირეოტროპული ჰორმონის უკმარისობის სიმპტომები

*დ) სომატოსტატინის უკმარისობის სიმპტომები

ე) ბოქვენის მიდამოსა და იღლიის ფოსოებში თმოვანი საფარველის

გამეჩხერება

731. ჰიპოთირეოიდული კომის განვითარებისათვის ხელშემწყობი ფაქტორებია

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თირეოიდული პრეპარატებით მკურნალობის შეწყვეტა

ბ) ინფექციები, ინტროქსიკაციები, გაცივება

გ) ქირურგიული ჩარევები, ნარკოზი

დ) ფიზიკური ტრავმები, სტრესული სიტუაციები

*ე) თირეოიდული ჰორმონების დოზების სიჭარბე

732. ჰიპოთირეოიდული კომისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ჰიპოთერმია ინფექციის არ არსებობისას

ბ) ცნობიერების დაკარგვა (კომა)

გ) პროგრესირებადი ბრადიკარდია

დ) ალვეოლარული ჰიპოვენტილაცია

*ე) ჰიპერგლიკემია

733. ჰიპოთირეოზის დროს ლაბორატორიული მონაცემები ხასიათდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ანემია

ბ) ჰიპერქოლესტერინემია

გ) ედსის აჩქარება

დ) ჰიპოალბუმინემია და ჰიპერგლობულინემია

*ე) ჰიპოქოლესტერინემია

734. პირველადი ჰიპოთირეოზისას გამოაშკარავდება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თრომბინის დონის მომატება

ბ) თიროქსინის დონის დაქვეითება

გ) თ3-ის დონის დაქვეითება

დ) თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება

*ე) თირეოტროპული ჰორმონის დონის დაქვეითება

735. მესამეული ჰიპოთირეოზისას ვლინდება:

*ა) თირეოლიბერინის ბაზალური დონის დაქვეითება

ბ) თირეოლიბერინის დონის მომატება

გ) თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება

დ) თიროქსინის დონის მომატება სისხლში

ე) ძირითადი ცვლის გაძლიერება

736. აუტოიმუნური გენეზის ჰიპოთირეოზისათვის დამახასიათებელია ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თირეოგლობულინის მიმართ ანტისხეულების მომატება

ბ) თიროპეროქსიდაზის მიმართ ანტისხეულების მომატება

გ) მეორე კოლოიდური ანტიგენის მიმართ ანტისხეულების რაოდენობის

მომატება

დ) სისხლში გამა-გლობულინების ფრაქციის მომატება

*ე) იმუნოგლობულინების რაოდენობის შემცირება

737. ჰიპოთირეოზისათვის დამახასიათებელია ეკგ-ზე შემდეგი ცვლილებები,

გარდა:

ა) ბრადიკარდია

ბ) შ-თ ინტერვალის დაქვეითება იზოელექტრულ ხაზს ქვემოთ

გ) თ კბილის ინვერსია

დ) კბილების დაბალი ვოლტაჟით

*ე) კბილების მაღალი ვოლტაჟით

738. აქილევსის რეფლექსის შენელება ვლინდება ყველა შემთხვევაში, გარდა

ა) ჰიპოთირეოზი

ბ) შაქრიანი დიაბეტი

გ) ათეროსკლეროზი

*დ) თირეოტოქსიკოზი

739. რაქიტისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა

ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ზრდის შეფერხება

ბ) ორგანიზმის რეაქტიულობის ცვლილებები

გ) ნორმალური სქესობრივი განვითარება

დ) ინტელექტის შენარჩუნება

*ე) პაროქსიზმული მოციმციმე არიტმია

740. ქონდროდისტროფიისათვის დამახასიათებელია ყველა, გარდა:

ა) ნორმალური გონებრივი განვითარება

ბ) კანის პათოლოგიური ცვლილებების არ არსებობა

გ) ავადმყოფის დამახასიათებელი გამომეტყველება (დიდი თავი,

არაპროპორციული სხეული, პატარა კიდურები)

დ) სიმაღლეში ზრდის მკვეთრი შეფერხება

*ე) სხეულის წარზიდული ნაწილების ზომაში მომატება

741. დაუნის დაავადებისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) გონებრივი ჩამორჩენა

ბ) კანის შეშუპების არ არსებობა

გ) ზრდის შეჩერება

დ) დამახასიათებელი გამომეტყველება (თვალების სიელმე, პირიდან გარეთ

გადმოვარდნილი ენა)

*ე) ინტელექტის შენარჩუნება

742. ჰიპოთირეოიზის შენაცვლებითი თერაპიის მიზნით თანამედროვე ეტაპზე

ყველაზე უფრო ხშირად გამოყენებული პრეპარატია:

ა) თირეოდინი

ბ) თირეოტომი

გ) თირეოკომბი

*დ) ლევოთიროქსინი

ე) ტრიიოდთირონინი

743. თირეოიდული პრეპარატების დოზის გადაჭარბება ვლინდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) ტაქიკარდია, ტკივილი გულის არეში

ბ) სხეულის მასის შემცირება

გ) არტერიული წნევის მომატება

დ) ნერვულ-ფსიქიკური აგზნებადობა, უძილობა

*ე) კანის სიმშრალე

744. თირეოიდული პრეპარატებით მკურნალობის ფონზე, ბავშვებისაგან

განსხვავებით, მოზრდილებში შესაძლოა განვითარდეს შემდეგი გართულებები,

გარდა:

ა) სტენოკარდია

ბ) გულისა და თავის იშემიური დაავადების გამწვავება

გ) სისხლის წნევის მატება ჰიპერტონული კრიზის განვითარებამდე

დ) გულის რითმის დარღვევა

*ე) გაძვალების პროცესების დარღვევა

745. ჰიპოთირეოზის დროს, თირეოიდული ჰორმონების პრეპარატების

გარდა, შესაძლოა საჭირო გახდეს შემდეგი საშუალებებით მკურნალობა,

გარდა:

ა) კორტიკოსტეროიდები - თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის

აუტოიმუნური დაზიანების შემთხვევაში (შმიდტის სინდრომი)

ბ) სასქესო ჰორმონები - იმ შემთხვევაში, როცა მოზრდილებს სასქესო

ჯირკვლების ჰორმონული ფუნქციის გამოვარდნა აღენიშნებათ

გ) რკინის პრეპარატები, B12 ვიტამინი, თანმხლები ანემიის მკურნალობის

მიზნით

*დ) ნემსთერაპია მეორადი ჰიპითირეოზისას, რომელიც განპირობებულია

ჰიოპოფიზის ადენომით

746. ჰიპოთირეოზის კომპენსაციის კრიტერიუმად მიჩნეულია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ავადმყოფთა შრომის უნარის აღდგენა

ბ) პულსის ნორმალიზაცია

გ) თირეოტროპული ჰორმონის, თ4, თ3, ქოლესტერინის ბაზალური დონის

ნორმალიზაცია

დ) მყესოვანი რეფლექსების ხანგრძლივობის ნორმალიზაცია

*ე) თირეოტროპული ჰორმონის მაღალი ბაზალური კონცენტრაციის

შენარჩუნება

747. ჰიპოთირეოზის პროგნოზი ბავშვებში დამოკიდებულია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილზე, გარდა:

ა) დროული დიაგნოსტიკა

ბ) დროული მკურნალობა

გ) ჩატარებული მკურნალობის ადექვეტურობა

დ) ჰიპოთირეოზის სიმძიმის ხარისხი და გართულებების არსებობობა

*ე) ბაზალური თირეოტროპული ჰორმონის დონე

748. ენდემური ჩიყვის ეტიოლოგიურ ფაქტორებად მიჩნეულია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) იოდის დეფიციტი ნიადაგში, წყალში, საკვებ პროდუქტებში

ბ) მემკვიდრული ფაქტორები

გ) აუტიომუნური პროცესები ფარისებრ ჯირკვალში

*დ) ინფექციები

ე) სტრუმოგენული ნივთიერებები

749. იოდის დეფიციტის დროს თირეოიდული ჰორმონების ბიოსინთეზის

თავისებურებებია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) თ4-ის დაბალი დონე

ბ) თ3-ის მომატებული დონე

გ) თ4-ის ნორმალური დონე

*დ) თ4-ის მაღალი დონე

ე) თ3-ის ნორმალური დონე

750. ენდემური ჩიყვის დროს ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერპლაზიის

პათოგენეზში მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ყველა, გარდა:

ა) ორგანიზმში იოდის აბსოლუტური უკმარისობა

ბ) იოდის შედარებითი უკმარისობა

გ) თირეოიდული ჰორმონების ბიოსინთეზის დათრგუნვა

დ) თირეოტროპული ჰორმონის და თიროლიბერინის დონის მომატება

*ე) თირეოტროპული ჰორმონის დონის შემცირება

751. კვანძოვანი ენდემური ჩიყვისათვის პათომორფოლოგიურად

დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ჰემორაგიის არსებობა

ბ) ფიბროზი

გ) კისტა

დ) ჩაკირული კერები

*ე) მალიგნიზაციის არ არსებობა

752. ენდემური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია ჩიყვის ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი ფორმა, გარდა:

*ა) ჰიპერთირეოიდული

ბ) ეუთირეოიდული

გ) ჰიპოთირეოიდული

დ) მძიმე ჰიპოთირეოიდული (მიქსედემა)

ე) კვანძოვანი

753. ენდემური ჩიყვის დროს ტრაქეისა და საყლაპავის კომპრესიის გამო

ვითარდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი სინდრომი, გარდა:

ა) სუნთქვის გაძნელება

ბ) მშრალი ხველა

გ) ხმის ჩახლეჩვა

დ) დისფაგია

*ე) სისხლის წნევის მომატება

754. ენდემური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) 131 I-ის შთანთქმის აღმავალი მრუდი 48-ე საათზე, მე-6 და 24-ე

საათთან შედარებით

ბ) 'ბ) შარდში იოდის ექსკრეციის შემცირება

გ) თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება

*დ) სისხლში თირეოტროპული ჰორმონის დონის შემცირება

755. აუტოიმუნური თირეოიდიტისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) სისხლში თიროგლობულინის ან მიკროსომალური ფრაქციის მიმართ

მოცირკულირე ანტითირეოიდული ანტისხეულების მომატება

ბ) სისხლის საერთო ანალიზში ლიმფოციტოზისა და ედს-ის მომატების

შესაძლებლობა

გ) ასპირაციული ბიოფსიის მონაცემებით პლაზმური უჯრედებითა და

ლიმფოციტებით ინფილტრაციის არსებობა

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ზომებისა და ჯირკვლის სიმკვრივის შემცირება

თირეოიდული პრეპარატებითა და კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის

გავლენით

*ე) რადიოაქტიური იოდით ფარისებრი ჯირკვლის სკენირებისას ცხელი

კვანძის არსებობა

756. დიფუზური ტოქსიური ჩიყვისათვის ენდემური ჩიყვისაგან განსხვავებით

დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) მუდმივი ტაქიკარდია

ბ) ზოგადი ოფლიანობა

გ) სიგამხდრე

დ) თ4-ის მომატება სისხლში

*ე) ნორმალური რითმისა და ტაქიკარდიის ეპიზოდების მონაცვლეობა

757. ფარისებრი ჯირკვლის სიმსივნისათვის, ენდემური ჩიყვისაგან

განსხვავებით დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) მეტასტაზირება რეგიონალურ ლიმფურ ჯირკვლებში

ბ) მეტასტაზირება ცალკეულ ორგანოებში (ფილტვები, ღვიძლი, ძვლები,

ტვინი)

გ) სიმსივნური კვანძის სწრაფი ზრდა

დ) თირეოტოქსიკოზის განვითარების შესაძლებლობა

*ე) თიროქსინით მკურნალობის ეფექტურობა

758. ენდემური ჩიყვის ქირურგიული მკურნალობის ჩვენებას წარმოადგენს

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) კვანძოვანი ჩიყვი

ბ) დიდი ზომის ჩიყვი

გ) ეჭვი ჩიყვის ავთვისებიანი გადაგვარებასთან დაკავშირებით

დ) კომპრესიის არსებობა ხორხზე, საყლაპავზე, სისხლძარღვებზე და

ნერვებზე

*ე) საშუალო სიდიდის ჩიყვი გამოხატული ჰიპოთირეოზით

759. ენდემური ჩიყვის პროფილაქტიკა ითვალისწინებს ყველა ჩამოთვლილს,

გარდა:

ა) იოდირებული პროდუქტების (მარილი) გამოყენება

ბ) კალიუმის იოდიდის პრეპარატების გამოყენება (დოზირება ასაკის

მიხედვით)

გ) იმ მიკროელემენტების დამატებითი მიღება, რომლებიც არასაკმარისია

მოცემულ რეგიონში მცხოვრები ადამიანების საკვებ პროდუქტებში

დ) იოდით მდიდარი ზღვის პროდუქტებისა და მინერალური წყლების

გამოყენება

*ე) თირეოიდული პრეპარატები

760. ენდემური ჩიყვის დროს ჰისტოლოგიურად დამახასიათებელია:

ა) პარენქიმატოზული ჩიყვი (დიფუზური, კვანძოვანი, შერეული)

ბ) კოლოიდური ჩიყვი კისტების ჩამოყალიბებისადმი ტენდენცით

გ) მიკროფოლიკულარული ჩიყვი

დ) მაკროფოლიკულარული ჩიყვი

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

761. ენდემური ჩიყვის მიზეზით ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციური

მდგომარეობა არ შეიძლება იყოს:

ა) ჰიპოთირეოზი

ბ) ეუთირეოზი

*გ) ჰიპერთირეოზი

დ) ყველა ჩამოთვლილი ფუნქცია

ე) არც ერთი ჩამოთვლილიდან

762. ენდემური ჩიყვის კლინიკისათვის ყველაზე მეტად დამახასიათებელია

ქვემოთ მოყვანილი ჩივილები:

ა) სისუსტე, სწრაფად დაღლა

ბ) მეხსიერების დაქვეითება

გ) კანის სიმშრალე, თმის ცვენა

დ) წონის მატება, ყაბზობა

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

763. ენდემური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია:

ა) დიფუზური გადიდება ფარისებრი ჯირკვლის

ბ) ჩიყვის მრავალკვანძოვანი ფორმები

გ) ერთეული კვანძი ფარისებრ ჯირკვალში

დ) შერეული ჩიყვი

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

764. ენდემური ჩიყვის გართულებებს წარმოადგენს:

ა) საყლაპავის კომპრესია

ბ) სასულეს კომპრესია

გ) ნერვულ-სისხლძარღვოვანი კონის კომპრესია

დ) უსიამოვნო შეგრძნება ყლაპვის დროს

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

765. კისრის ორგანოებზე კომპრესის დროს შედარებით ხშირი კლინიკური

სიმპტომებია:

ა) გაძნელებული სუნთქვა

ბ) გულისცემის გახშირება

გ) არასასიამოვნო შეგრძნებანი ყლაპვის დროს

დ) ყელში მოჭერის შეგრძნება

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

766. ენდემური ჩიყვის თავისებურებებს ბავშვებსა და მოზარდებში

წარმოადგენს:

*ა) ფარისებრი ჯირკვლის დიფუზური გადიდების მაღალი სიხშირე

ბ) ჩიყვის კვანძოვანი ფორმების მაღალი სიხშირე

გ) ენდოკრინულ ოფთალმოპათიის მაღალი სიხშირე

დ) ჰიპოთირეოზის აშკარა კლინიკური ფორმების მაღალი სიხშირე

ე) არც ერთი ჩამოთვლილისგაგან

767. ენდემური ჩიყვისათვის დამახასიათებელია თირეოტროპული ჰორმონის

შემდეგი დონე:

ა) ნორმალური

ბ) ნორმალური ან დაქვეითებული

გ) დაქვეითებული

*დ) ნორმალური ან მომატებული

ე) ნებისმიერი ჩამოთვლილიდან

768. ენდემური ჩიყვისას აღინიშნება ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) საერთო T 3, T 4-ის ნორმალური დონე

ბ) თავისუფალი T 3, T 4-ის ნორმალური დონე

გ) T 3, T 4-ის დონის შემცირება

*დ) თირეოტროპული ჰორმონის დონის შემცირება'

ე) T3-ის დონის მომატება და თ4-ის დონის შემცირება

769. სუბკლინიკური პირველადი ჰიპოთირეოზისათვის დამახასიათებელია:

ა) თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება სისხლში

ბ) რიგ შემთხვევებში აღინიშნება ნორმალური ან მსუბუქად მომატებული

თ3-ის დონე სისხლში

გ) თიროლიბერინის ტესტის დროს მკვეთრად მატულობს თირეოტროპული

ჰორმონის დონე სისხლში

დ) თავისუფალი თიროქსინის ნორმალური დონე სისხლში

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

770. კვანძოვანი ენდემური ჩიყვის დროს დიფერენციალური დიაგნოზი

ტარდება:

ა) კვანძოვან სპორადულ ჩიყვთან

ბ) აუტოიმუნურ თირეოდიტთან

გ) ფარისებრი ჯირკვლის კიბოსთან

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ტოქსიურ ადენომასთან'

*ე) ყველა ჩამოთვლილთან

771. ენდემური ჩიყვის მკურნალობაში უპირატესობა ენიჭება:

ა) იოდის პრეპარატებს

ბ) თირეოიდულ ჰორმონებს

გ) გლუკოკორტიკოიდებს

*დ) იოდის პრეპარატებისა და თიორეოიდული ჰორმონების კომბინაცია

ე) რადიაქტიური იოდი

772. ენდემური ჩიყვის პროფილაქტიკისთვის უპირატესობა ენიჭებათ შემდეგ

პრეპარატებს:

*ა) კალიუმის იოდიდი

ბ) გლუკოკორტიკოიდები

გ) ბეტა-ადრენობლოკატორები

დ) ვიტამინებს

ე) ანაბოლიკებს

773. ენდემური ჩიყვის პროფილაქტიკის სახეებია:

ა) მასიური პროფილაქტიკა (იოდირებული მარილის გამოყენება)

ბ) ჯგუფური პროფილაქტიკა

გ) ინდივიდუალური პროფილაქტიკა

*დ) ყველა ჩამოთვლილი სახე პროფილაქტიკისა

774. ენდემური ჩიყვის პროფილაქტიკის ღონისძიებების არასრულფასოვნად

გატარების შედეგია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ზომების ზრდა

ბ) ფარისებრ ჯირკვალში კვანძების ზრდა

*გ) ჩიყვის კვანძოვანი ფორმებისას მალოგნიზაციის სიხშირის შემცირება

დ) ჰიპოთირეოზის განვითარება

ე) ტრაქეის, საყლაპავისა და სისხლძარღვების კომპრესიის სიხშირის მატება

775. მწვავე ბაქტერიული თირეოდიტის შესაძლო ხელშემწყობ მიზეზს

წარმოადგენს:

ა) ანგინა, ტონზილიტი

ბ) პნევმონია

გ) სინუსიტი, ოტიტი

დ) სეფსისი

*ე) ნებისმიერი მწვავე ან ქრონიკული ინფექცია

776. ქვემწვავე თირეოდიტის განვითარებაში განსაკუთრებული მნიშვნელობა

ენიჭება ისეთ გამომწვევებს, როგორიცაა:

ა) სტაფილოკოკები და სტრეპტოკოკები

ბ) რიკეტსიები

*გ) ვირუსები

დ) სოკოები

ე) უმარტივესები

777. ფარისებრ ჯირკვალში ინფექციის შეჭრის გზებია:

ა) ჰემატოგენური

ბ) ლიმფოგენური

გ) კონტაქტური

*დ) ყველა ზემოდ ჩამოთვლილი

ე) ჰაერ-წვეთოვანი

778. მწვავე თირეოდიტისთვის დამახასიათებელია:

ა) ინფექციის შეჭრა ფარისებრ ჯირკვალში

ბ) ფარისებრ ჯირკვალში მწვავე ანთების განვითარება (შეშუპება,

ტემპერატურისმომატება, მტკივნეულობა, ზოგჯერ ფლუქტუაცია)

გ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის შენარჩუნება

*დ) ყველა ჩამოთვლილი

ე) არც ერთი ჩამოთვლილიდან

779. მწვავე თირეოდიტის კლინიკური მიმდინარეობისათვის

დამახასიათებელია:

ა) დაავადების მწვავე დასაწყისი, მაღალი ტემპერატურით ცელსიუსის 39-40

გრადუსამდე

ბ) ტკივილი ჯირკვლის საპროექციო არეზე, ირადიაციით ყბის, ყურსა და

კეფის მიდამოში;

გ) ტკივილი ძლიერდება ყლაპვის, კისრის მოძრაობისა და პალპაციის დროს

დ) კანის შეშუპება და შეწითლება ფარისებრი ჯირკვლის დაზიანებული

უბნების შესაბამის არეებში, გადიდებული და მტკივნეული რეგიონალური

ლიმფური კვანძები

ე) ფლუქტუაცია

*ვ) ყველა ჩამოთვლილი

780. მწვავე თირეოიდიტის დროს ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქცია, როგორც

წესი:

ა) გაძლიერებულია

ბ) დაქვეითებულია

*გ) არ არის დარღვეული

დ) ყველა ჩამოთვლი სწორია

ე) დისთირეოზი

781. მწვავე თირეოიდიტის გართულებებია:

ა) ჩირქოვანი მედიასტინიტი

ბ) კისრის ვენების თრომბოზი

გ) კისრის ფლეგმონა

დ) ასპირაციული პნევმონია

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

782. მწვავე თირეოიდიტის დიაგნოზი ემყარება შემდეგ მონაცემებს:

ა) დაავადების მწვავე დაწყება მაღალი ტემპერატურით

ბ) მტკივნეულობა და კანის სიწითლე ფარისებრი ჯირკვლის საპროექციო

არეში, ზოგჯერ ფლუქტუაციის არსებობა, ჯირკვლის ფუნქციის დარღვევის

გარეშე

გ) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი, მარცხნივ გადახრით, ედსი მაღალი -

25-30 მმ/სT-მდე

დ) ტკივილი ფარისებრი ჯირკვლის მიდამოში ირადიაციით ქვედა ყბაში,

ყურში, კეფაში

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

783. ფარისებრი ჯირკვლის გამოკვლევის მეთოდებიდან მწვავე თირეოიდიტის

დროს განსაკუთრებით ინფორმატიულია:

ა) ინსპექცია

ბ) პალპაცია

*გ) ულტრაბგერითი გამოკვლევა,

დ) კისრის მიდამოს რენტგენოგრაფია

ე) ფარისებრი ჯირკვლის აუსკულტაცია

784. მწვავე თირეოიდიტის პროგნოზი:

*ა) კეთილსაიმედო

ბ) არაკეთილსაიმედო

785. როგორც წესი, მწვავე თირეოიდიტის გამოსავალია:

ა) ჰიპოთირეოზი

*ბ) გამოჯანმრთელება

გ) ქრონიკულ ფორმაში გადასვლა

დ) სიკვდილი

ე) ყველა ჩამოთვლილი

786. მწვავე თირეოიდიტის დროს სტაციონარული მეთვალყურეობა:

ა) საჭიროა

*ბ) არ არის საჭირო

გ) საჭიროა 6 თვის მანძილზე

დ) საჭიროა 2 წლის მანძილზე

ე) საჭიროა მთელი სიცოცხლის მანძილზე

787. ქვემწვავე თირეოიდიტს იწვევს:

ა) სტაფილოკოკი, სტრეპტოკოკი

*ბ) ვირუსები

გ) სოკოები

დ) უმარტივესები

ე) რიკეტსიები

788. ქვემწვავე თირეოიდიტისთვის დამახასიათებელია შემდეგი ჰისტოლოგიურ

ცვლილებანი ფარისებურ ჯირკვალში:

ა) ფიბროზი, რომელიც ვითარდება მოგვიანებით სტადიაში

ბ) დაავადების საწყის ფაზაში- ინფილტრაცია ნეიტროფილებით,

პოლიმორფობირთვული და გიგანტური უჯრედებით (ჰისტიოციტებით)

გ) ფოლიკულების დესტრუქცია

დ) ინტერსტიციალური შეშუპება

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

789. ქვემწვავე თირეოიდიტის კლინიკური სურათისათვის დამახასიათებელია:

ა) ინტენსიური ტკივილი ფარისებრი ჯირკვლის მიდამოში

ბ) ტკივილის ირადიაცია კეფის, ყურების, ქვედა ყბისა და კისრის უკანა

ნაწილში

გ) ყლაპვის გაძნელება

დ) ცხელება

*ე) ყველა ქვემოდ ჩამოთვლილი

790. განარჩევენ ქვემწვავე თირეოიდიტის შემდეგ სტადიებს:

ა) ადრეული (თირეოტოქსიური)

ბ) გარდამავალი (ეუთირეოიდული)

გ) შუალედური (დროებით ჰიპოთირეოზის სტადია)

დ) აღდგენითი სტადია (ფუნქციის ნორმალიზაცია)

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

791. ქვემწვავე თირეოიდიტის ლაბორატორიული მაჩვენებლებია:

ა) ედს-ის მკვეთრი მომატება, სისხლის ნორმალური ლეიკოციტური

ფორმულის ფონზე

ბ) ფარისებრ ჯირკვალში 131ჟ-ის შთანთქმის დათრგუნვა,

თირეოტოქსიკოზის კლინიკური მოვლენების ფონზე

გ) თ3, თ4-ის მომატება, თირეოტროპული ჰორმონის დონის შემცირება

დაავადების ადრეულ სტადიაზე

*დ) ყველა ჩამოთვლილი

792. ქვემწვავე თირეოიდიტის დიფერენციალური დიაგნოზი ტარდება:

ა) მწვავე თირეოიდიტთან

ბ) ფარისებური ჯირკვალში სისხლჩაქცევასთან

გ) აუტოიმუნურ თირეოიდიტთან

*ე) ყველა ჩამოთვლილთან

793. ქვემწვავე თირეოიდიტის მკურნალობა მოიცავს ყველა ჩამოთვლილის,

გარდა:

ა) გლუკოკორტიკოიდები

ბ) არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატები

გ) ადრენობლოკატორები

*დ) თიამაზოლი/ მეთიმაზოლი

794. ქვემწვავე თირეოიდიტის პროგნოზი:

*ა) კეთილსაიმედო

ბ) არაკეთილსაიმედო

795. ქვემწვავე თირეოიდიტის გამოსავალს წარმოადგენს:

ა) ჰიპოთირეოზი

*ბ) გამოჯანმრთელება

გ) ქრონიკულ მიმდინარეობაში გადასვლა

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ატროფია

ე) ყველა ჩამოთვლილი

796. აუტიოიმუნური თირეოიდიტი ყველაზე ხშირად გვხვდება:

ა) ბავშვებში

ბ) მოზარდებში

გ) ხანშიშესულებში

*დ) ქალებში

ე) მამაკაცებში

797. აუტოიმუნური თიეოიდიტის ძირითად ფორმებს წარმოადგენს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ჰიპეტროფიული

ბ) ნორმოტროფიული

*გ) ჩირქოვანი

დ) ატროფიული

ე) ლიმფოციტარული

798. აუტოიმუნური თირეოიდიტი წარმოადგენს:

ა) სისტემურ აუტოიმუნურ დაავადებას

*ბ) ორგანოსპეციფიურ აუტოიმუნურ დაავადებას

გ) შერეულ აუტოიმუნურ დაავადებას

დ) იმუნოდეფიციტს

ე) იმუნოპროლიფერაციულ დაავადებას

799. აუტოიმუნური თირეოიდიტის განვითარებაში პათოგენეზური როლი

ენიჭება ყველა ჩამოთვლილს, გარდა:

ა) თირეოგლობულინის მიმართ ანსტისხეულების მომატება'

ბ) T-სუპრესორების დეფექტი

გ) აუტოანტისხეულების მომატება თიროპეროქსიდაზის მიმართ

დ) T-ჰელპერების აქტივაცია

*ე) სტრეპტოკოკებით ჰემატოგენური ინფიცირება

800. აუტოიმუნური თირეოიდიტის კლინიკისათვის დამახასიათებელია:

*ა) ნელი განვითარება რამოდენიმე წლის მანძილზე

ბ) დაავადების სწრაფი განვითარება

გ) სხეულის ტემპერატურის მომატება'

დ) რეგიონალური ლიმფური კვანძების გადიდება

ე) მტკივნეული ფარისებრი ჯირკვალი პალპაციისას

801. აუტოიმუნური თირეოიდიტისას გვხვდება ანტისხეულები::

ა) თირეოგლობულინის მიმართ

ბ) მეორე კოლოიდური ანტიგენის მიმართ

გ) პეროქსიდაზის მიმართ

დ) ზრდის (ფარისებრი ჯირკვლის) მასტიმულირებელი ანტ

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

802. აუტოიმუნური თირეოიდიტისთვის დამახასიათებელია შეუღლება შემდეგ

დაავადებებთან:

ა) რევმატოიდული ართრიტი

ბ) ჰემოლიზური აუტოიმუნური ანემია

გ) მიასთენია

დ) ოფთალმოპათია

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

803. აუტოიმუნური თირეოიდიტისათვის პალპატორულად დამახასიათებელია:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ელასტიური კონსისტენცია, გლუვი, სადა

ზედაპირით

*ბ) ფარისებრი ჯირკვლის არათანაბარი სიმკვრივე

გ) ფლუქტუაციის კერების არსებობა

დ) რეგიონალური ლიმფური კვანძების გადიდება

ე) ქვასავით მკვრივი ფარისებრი ჯირკვალი

804. აუტოიმუნური თირეოიდიტისათვის დამხასიათებელია:

ა) ეუთირეოზი

ბ) ჰიპოთირეოზი

გ) თირეოტოქსიკოზი

*დ) მონაცვლეობა სხვადასხვა ფუნქციონალური მდგომარეობებისა

ე) არც ერთი ჩამოთვლილიდან

805. აუტოიმუნური თირეოდიტისათვის რადიოიზოტოპურ სკანოგრამაზე

დამახასიათებელია:

ა) რადიოფარმპრეპარატის (რფპ) შთანთქმის არ არსებობა

ბ) "ცხელი" კვანძი

გ) "ცივი" კვანძი

*დ) რფპ-ის არათანაბარი შთანთქმა

ე) არც ერთი ჩამოთვლილიდან

806. აუტოიმუნური თირეოიდიტის დიაგნოსტიკა დაფუძნებულია ყველა

ჩამოთვლილზე, გარდა:

ა) პალპაციისას ფარისებრი ჯირკვლის არათანაბარი სიმკვირვე

ბ) დაავადების ნელი განვითარება

გ) ფარისებრი ჯირკვლის ქსოვილის მიმართ ანტისხეულების არსებობა

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ლიმფოდურ-პლაზმური ინფილტრაცია

ჰისტოლოგიური და ციტოლოგიური კვლევისას

*ე) მაღალი ტემპერატურის არსებობა

807. აუტოიმუნური თირეოიდიტის დიაგნოზს ამტკიცებს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

*ა) ფარისებრი ჯირკვლის მკვეთრი მტკივნეულობა

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ანტიგენების მიმართ ანტისხეულების ტიტრის

მომატება

გ) ფარისებრი ჯირკვლის მიერ რადიოფარმპრეპარატის არათანაბარი შთანთქმა

დ) ჰისტოლოგიური გამოკვლევისას ლიმფოიდური ინფილტრაციის არსებობა

ე) პალპაციისას ფარისებრი ჯირკვლის არათანაბარი სიმკვრივე

808. აუტოიმუნური თირეოიდიტის სასარგებლოდ მეტყველებს ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) სისხლში შედარებითი ლიმფოციტოზი

ბ) სისხლში მოცირკულირე იმუნური კომპლექსების მომატება (მიკ)

გ) T-სუპრესორების შემცირება სისხლში

*დ) ედს-ის მკვეთრი აჩქარება

ე) იმუნოგლობულინების მომატება, განსაკუთრებით IგG ან IგM

809. აუტოიმუნური თირეოიდიტის დროს რადიოაქტიური იოდის ჩართვის

ტესტი ფარისებრ ჯირკვალში:

ა) მომატებულია

ბ) შემცირებულია'

გ) ნორმის ფარგლებშია

*დ) ჩამოთვლილიდან ნებისმიერი ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციონალური

მდგომარეობიდან გამომდინარე

810. აუტოიმუნური თირეოიდიტისთვის დამახასიათებელია შემდეგი

ცვლილებები თირეოტროპული ჰორმონის, თ3-ის და თ4-ის:

ა) თირეოტროპული ჰორმონის დონე მომატებული, თ3 და თ4

დაქვეითებული

ბ) თირეოტროპული ჰორმონის დონე დაქვეითებული, თ3 და თ4

მომატებული

გ) თირეოტროპული ჰორმონი და თ4 ნორმაში, თ3 შემცირებული

დ) თირეოტროპული ჰორმონი დაქვეითებული, თ4 ნორმაში, თ3

მომატებული

*ე) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციონალური მდგომარეობიდან გამომდინარე

ცვლილებები

811. ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის კორექციისათვის იყენებენ:

ა) მერკაზოლილს

ბ) თირეოიდინს

გ) ლითიუმის კარბონატს

დ) ლევოთიროქსინს

*ე) ჯირკვლის ფუნქციონალური მდგომარეობისაგან გამომდინარე

812. აუტოიმუნური თირეოიდიტის დროს იმუნური სტატუსის კორექცია:

*ა) საჭიროა იმუნური სტატუსის კორექცია

ბ) არ არის საჭირო

813. იმუნური სტატუსის კორექცია აუტოიმუნური თირეოიდიტისას

ხორციელდება:

ა) დეზაგრეგატებით, რომლებიც არღვევენ იმუნოკომპლექსებს

*ბ) T-სუპრესორების სტიმულატორებით

გ) იმუნოდეპრესანტებით

დ) გლუკოკორტიკოიდებით

ე) პრეპარატებით, რომლებსაც გამოჰყავთ იმუნური კომპლექსები

ორგანიზმიდან

814. აუტოიმუნური თირეოიდიტის კომპლექსური მკურნალობისას იყენებენ:

ა) გლუკოკორტიკოიდებს

ბ) იმუნომოდულატორებს (ტ-სუპრესორების სტიმულატორები)

გ) გლუკოკორტიკოიდები+იმუნომოდულატორები

დ) თირეოიდული პრეპარატები+გლუკოკორტიკოიდები

*ე) გლუკოკორტიკოიდები+იმუნომოდულატორები+პრეპარატები, რომლებიც

ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის კორეგირებას ახდენენ

815. აუტოიმუნური თირეოიდიტის ქირურგიული მურნალობის ჩვენებას

წარმოადგენს:

ა) ჩიყვის დიდი ზომები

ბ) კისრის ორგანოებზე ზეწოლა

გ) კვანძების არსებობა'

დ) თირეოიდული ეპითელის მეტაპლაზია

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

816. ფიბროზული თირეოიდიტის სინონიმებს წარმოადგენს:

ა) ხაშიმოტოს ჩიყვი

ბ) დეკერვენის ჩიყვი

*გ) რიდელის ჩიყვი

დ) აუტოიმუნური თირეოიდიტი

ე) სპეციფიური თირეოიდიტი

817. ფიბროზული თირეოიდიტის ეტიოლოგია:

ა) ცნობილია

*ბ) არ არის ცნობილი

818. ფიბროზული თირეოიდიტი გვხვდება:

ა) ძალიან ხშირად

ბ) ხშირად

გ) იშვიათად

*დ) ძალიან იშვიათად

ე) საკმაოდ ხშირად

819. ჰისტოლოგიურად ფიბროზული თირეოიდიტისთვის დამახასიათებელია:

*ა) ფიბროზი კაფსულის, სისხლძარღვების, ნერვების, ირგვლივი ქსოვილი

გადიდებით (კანის გარდა)

ბ) გიგანტურ უჯრედული გრანულები

გ) ინფილტრაცია პოლიმორფობირთვული ლეიკოციტებით

დ) კაფსულის, ლიმფური და სისხლძარღვების გასქელება, კანთან შეხორცება

ე) ლიმფოციტებით პლაზმური უჯრედებით, გურტლეს უჯრედებით

ინფილტრაცია

820. პალპაციით ფარისებრი ჯირკვალი ფიბროზული თირეოიდიტისას:

ა) მტკივნეული

*ბ) უმტკივნეულო

გ) მტკივნეული განსაზღვრულ უბანზე

დ) ფლუქტუირებს

ე) ცხელი ხელით შეხებისას

821. ფარისებრი ჯირკვლის კონსისტენცია პალპაციისას ფიბროზული

თირეოიდიტისას:

ა) რბილი

ბ) არათანაბრად მკვრივი

*გ) გლუვი, ხესავით მკვრივი

დ) ელასტიური

ე) პალპაციით - კვანძები

822. ფიბროზული თირეოიდიტის კლინიკისთვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ნელი, თანდათანობით განვითარება დაავადებისა

ბ) ზეწოლის შეგრძნება ფარისებრი ჯირკვლის მიდამოში

გ) ხმის ჩახლეჩვა აფონიამდე

დ) სუნთქვის გაძნელება, მშრალი ხველა

*ე) კანთან შეხორცება

823. ფიბროზული თირეოიდიტის დიაგნოსტიკა ეფუძნება ყველა ჩამოთვლილ

ნიშანს, გარდა:

ა) ქვასავით მკვრივი ფარისებრი ჯირკვალი

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის ცვლილებების არ არსებობა

გ) პერიფერიული სისხლის ცვლილებების არ არსებობა

*დ) მაღალი ტემპერატურა

ე) კისრის ორგანოებზე ზეწოლა

824. ფიბროზული თირეოიდიტის დიფერენციალური დიაგნოზი გატარდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებასთან, გარდა:

ა) აუტოიმუნური თირეოიდიტი

*ბ) ფარისებრი ჯირკვლის აბსცესი

გ) ენდემური ჩიყვი

დ) ფარისებრი ჯირკვლის კიბო

ე) ფარისებრი ჯირკვლის ლიმფოსარკომა

825. ფიბროზული თირეოიდიტის შედარებით ხშირ შედეგს წარმოადგენს:

ა) თირეოტოქსიკოზი

*ბ) ჰიპოთირეოზი

გ) ეუთირეოზი

დ) თ3-თირეოტოქსიკოზი

ე) ხასი-ტოქსიკოზი

826. ფიბროზული თირეოიდიტის მკურნალობა:

ა) კონსერვატორული

*ბ) ქირურგიული

გ) ფიზიოთერაპიული

დ) რენტგენოთერაპია

ე) ლაზეროთერაპია

827. ფიბროზული თირეოიდიტის ქირურგიული მკურნალობის ჩვენებაა:

ა) ტრაქეის შევიწროვება

ბ) სუნთქვის დარღვევა

გ) სისხლის მიმოქცევის მოშლა კისრის მიდამოში

დ) გამკრივებული ფარისებრი ჯირკვლის სწრაფი ზრდა, რომელიც იწვევს

ირგვლივ მდებარე ორგანოებზე ზეწოლას

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

828. 131ჟ-ის ნახევრადდაშლის პერიოდია:

ა) 10 დღე-ღამე

*ბ) 8 დღე-ღამე

გ) 12 დღე-ღამე

დ) 16 დღე-ღამე

ე) 6 დღე-ღამე

829. რადიაციული თირეოიდიტის რისკის ჯგუფს განეკუთვნებიან პირები,

რომელთა ორგანიზმში მოხვდა:

*ა) 131ჟ

ბ) სტრონციუმი

გ) ცეზიუმი

დ) ურანი

ე) პოლონიუმი

830. ორგანიზმში 131ჟ-ის მოხვედრიდან პირველი 10 დღის განმავლობაში არ

აღინიშნება:

ა) ჰიპერთერმია

*ბ) ჰიპოთირეოზი

გ) მომატებული თ3

დ) მომატებული თ4

ე) თირეოტროპული ჰორმონის შემცირება

831. ფარისებრი ჯირკვლის რადიაციული დაზიანების პროფილაქტიკისათვის

საჭიროა დაინიშნოს:

ა) მერკაზოლილი

ბ) თიამაზოლი

გ) პროპიცილი

*დ) იოდიზებული მარილი

ე) კალიუმის პერქლორატი

832. რადიაციული თირეოიდიტის შემდეგ განვითარებული ჰიპოთირეოზის

მკურნალობისათვის გამოიყენება შემდეგი პრეპარატები შენაცვლებითი

თერაპიის მიზნით:

*ა) თირეოიდული ჰორმონის პრეპარატები

ბ) ადრენობლოკატორები

გ) საგულე გლუკოზიდები

დ) კალიუმის პრეპარატები

ე) დიურეტიკები

833. აუტოიმუნური თირეოიდიტის დროს იმუნომოდულაციის მიზნით

მკურნალობა ტარდება ყველა ჩამოთვლილი პრეპარატით, გარდა:

ა) T-აქტივინი

ბ) პრედნიზოლონი

გ) დეკარისი

დ) უნიტოლი

*ე) ცერუკალი

834. ფარისებრი ჯირკვლის მედულარული კიბო ვითარდება

ა) ფოლიკულარული უჯრედებიდან

ბ) აშკენაზის უჯრედებიდან

*გ) პარაფოლიკულარული უჯრედებიდან

დ) გურტლის უჯრედებიდან

ე) ბრტყელი ეპითელური უჯრედებიდან

835. იუვენილური სტრუმა შედარებით ხშირად გვხვდება:

*ა) მოზარდ გოგონებში

ბ) 30 წლის ვაჟებში

გ) 30 წლის ქალებში

დ) 50 წლის მამაკაცებში

ე) ხანშიშესულ ქალებში

836. პუბერტატულ პერიოდში მოთხოვნილება თირეოიდულ ჰორმონებზე:

ა) დაქვეითებულია

*ბ) მომატებულია

გ) თ3- ზე შემცირებულია

დ) თ4-ზე შემცირებულია

ე) რევერსიულ თ3 -ზე შემცირებულია

837. მოზარდთა ასაკში აუტოიმუნური თირეოიდიტისთვის

დამახასიათებელია:

ა) ეუთირეოზი

ბ) თირეოტოქსიკოზი

*გ) სუბკლინიკური ჰიპოთირეოზი

დ) მომატებული ტემპერატურა

ე) ლიმფადენოპათია

838. მიუთითეთ ჰორმონი, რომელიც მხოლოდ ფარისებრ ჯირკვალში

წარმოიქმნება: 1 თიროქსინი; 2 ტრიიოდთირონინი; 3 რევერსიული

ტრიიოდთირონინი შეარჩიეთ სწორი პასუხი:

ა) 1 და 2;

*ბ) მხოლოდ 1;

გ) მხოლოდ 2;

დ) მხოლოდ 3.

ე) 1 და 3.

839. რომელი ჰორმონი ასახავს უფრო ზუსტად ფარისებრი ჯირკვლის

ფუნქციურ მდგომარეობას? 1 საერთო თიროქსინი 2. საერთო

ტრიიოდთირონინი 3. თავისუფალი თიროქსინი შეარჩიეთ სწორი პასუხი:

ა) 1 და 2;

ბ) მხოლოდ 1;

გ) მხოლოდ 2;

*დ) მხოლოდ 3.

ე) 1 და 3.

840. მიუთითეთ ჰორმონი, რომელიც უშუალოდ მოქმედებს თიროიდული

ჰორმონების ბიოსინთეზზე 1 თიროლიბერინი; 2 თირეოტროპული ჰორმონი;

3 კალციტონინი შეარჩიეთ სწორი პასუხი:

ა) 1 და 2;

ბ) მხოლოდ 1;

*გ) მხოლოდ 2;

დ) მხოლოდ 3.

ე) 1 და 3.

841. რომელი ჰორმონის გარდაქმნით წარმოიქმნება რევერსიული

ტრიიოდთირონინი? 1 თავისუფალი თიროქსინი; 2 საერთო

ტრიიოდთირონინი; 3 თავისუფალი ტრიიოდთირონინი;

ა) 1 და 2;

*ბ) მხოლოდ 1;

გ) მხოლოდ 2;

დ) მხოლოდ 3.

ე) 1 და 3.

842. სად სინთეზირდება თირეოტროპული ჰორმონი? 1 ჰიპოფიზში; 2

ჰიპოთალამუსში; 3 ფარისებრ ჯირკვალშიშეარჩიეთ სწორი პასუხი:

ა) 1 და 2;

*ბ) მხოლოდ 1;

გ) მხოლოდ 2;

დ) მხოლოდ 3.

ე) 1 და 3.

843. სად სინთეზირდება თიროლიბერინი? 1 ჰიპოფიზში; 2 ჰიპოთალამუსში;

3 თავის ტვინის ქერქშიშეარჩიეთ სწორი პასუხი:

ა) 1 და 2;

ბ) მხოლოდ 1;

*გ) მხოლოდ 2;

დ) მხოლოდ 3.

ე) 1 და 3.

844. როდის უფრო არის მოსალოდნელი დათრგუნული თირეოტროპული

ჰორმონის ფონზე ნორმალური საერთო თიროქსინისა და მომატებული

ტრიიოდთირონინის არსებობა? 1 დიფუზური ტოქსიური ჩივი; 2 ქვემწვავე

თირეოიდიტი; 3 ფარისებრი ჯირკვლის კისტა; 4 თირეოტოქსიური ადენომა;

5 დიფუზური ენდემიური ჩიყვი; 6 აუტოიმუნური თირეოიდიტი შეარჩიეთ

სწორი პასუხი:

ა) მხოლოდ 1; 3 და 5;

*ბ) მხოლოდ 4;

გ) მხოლოდ 2;

დ) მხოლოდ 2; 4 და 5;

ე) მხოლოდ 3 და 4;

845. როგორ იცვლება იოდიდის ექსკრეცია შარდთან ერთად იოდის

დეფიციტის ზეგავლენით?

ა) მატულობს, რაც განაპირობებს იოდის დეფიციტს

*ბ) კლებულობს

გ) ნორმის ფარგლებში რჩება, თუ კი არ არის ჩამოყალიბებული

ჰიპოთირეოზი

846.ჰიპოპარათირეოზს ახასიათებს ყველა ჩამოთვლილი ნიშანი გარდა:

ა) კალციუმის დაქვეითება სისხლში

ბ) შარდით კალციუმის ექსკრეციის დაქვეითება

*გ) თირკმლით ფოსფორის გამოყოფის მომატება

დ) ფოსფორის მომატება სისხლის შრატში

ე) თირკმლით ფოსფორის გამოყოფის შემცირება

847. ფარისებრახლო ჯირკვლის ფუნქციის დაქვეითება ყველაზე ხშირად

გვხვდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი მდგომარეობების დროს, გარდა

ა) 50% და მეტი დაზიანება ფარისებრახლო ფირკვლის ფუნქციურად

აქტიური ქსოვილისა (ფარისებახლო ჯირკვლების დაზიანება ქირურგიული

ოპერაციის შედეგად)

ბ) ფარისებრახლო ჯირკვლის აუტოიმუნური დაზიანება

გ) ფარისებრახლო ჯირკვლის სხივური დაზიანება

დ) ფარისებრახლი ჯირკვლის ადენომის გამო ქირურგიული ჩარევის

შედეგად

*ე) ვირუსული ინფექცია

848. ჰიპოპარათირეოზის მკურნალობისათვის გამოიყენება ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი პრეპარატი, გარდა:

ა) როკალტროლი

ბ) ოქსიდევიტი

გ) ტაქისტინი (დეჰიდროტაქისტეროლი)

დ) ერგოკალციფეროლი

*ე) თირეოკალციტონინი (კალციტრინი)

849. ფსევდოჰიპოპარათირეოზი ხასიათდება:

ა) პარათჰორმონის დონის დაქვეითებით

*ბ) პარათჰორმონის დონის მატებით

გ) პარათჰორმონის ნორმალური დონით

დ) კალციუმის მატებით სისხლში

ე) შარდში კალციუმის ექსკრეციის მატებით

850. პარათჰორმონის დეფიციტს ახასიათებს

*ა) ტონური კრუნჩხვები, ოპისტოტონუსი

ბ) სხეულის ტემპერატურის მომატება

გ) დიარეა, დეჰიდრატაცია

დ) წყურვილის გაძლიერება, დიურეზის მომატება

ე) თავის ტვინის კრუნჩხვითი აქტივობის მომატება (ე.ე.გ- მონაცემები)

851. სისხლის შრატში კალციუმის კონცენტრაციის მომატების დროს ეკგ-ზე

აღინიშნება

ა) თ კბილის ვოლტაჟის დაქვეითება

ბ) თ კბილის ვოლტაჟის მომატება

გ) პათოლოგიური Q კბილი

დ) პათოლოგიური U კბილი

*ე) Q-თ ინტერვალის შემოკლება

852. პირველად ჰიპერპარათირეოზს ახასიათებს

ა) სისხლის შრატში კალციუმის კონცენტრაციის დაქვეითება

*ბ) სისხლის შრატში კალციუმის კონცენტრაციის მომატება

გ) სისხლის შრატში ფოსფორის კონცენტრაციის მომატება

დ) თირკმლებით ფოსფორის გამოყოფის დაქვეითება

ე) სისხლის შრატში ტუტე ფოსფატაზის აქტივობის დაქვეითება

853. პირველადი ჰიპერპარათირეოზი ვითარდება

*ა) ფარისებრახლო ჯირკვლის ადენომის დროს

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის აპლაზიის დროს

გ) ფარისებრახლო ჯირკვალში სიმსივნური მეტასტაზების დროს

დ) ფარისებრახლო ჯირკვლის ამილოიდოზის დროს

ე) ფარისებრახლო ჯირკვალში სისხლჩაქცევის დროს

854. ჰიპერპარათირეოზისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, გარდა

ა) ტუტე ფოსფატაზა აქტივობის მომატება

ბ) სისხლში კალციუმის კონცენტრაციის მომატება

გ) სისხლში ფოსფორის კონცენტრაციის დაქვეითება

დ) ხანგრძლივად მიმდინარე მძიმე ფორმის დაავადების დროს თირკმლებით

კალციუმის ექსკრეციის მატება

*ე) თირკმლებით ფოსფორის ექსკრეციის დაქვეითება

855. მეორადი ჰიპერპარათირეოზი აღინიშნება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილილი

მდგომარეობის დროს გარდა:

ა) ნაწლავებში შეწოვის დარღვევის (მალაბსორბციის) სინდრომი

ბ) თირკმლების ქრონიკული უკმარისობა

გ) რაქიტი

დ) ფანკონის სინდრომი

*ე) თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულოვანი დაავადება

856. ფარისებრახლო ჯირკვლის ადენომის დიაგნოსტირებისათვის

შესაძლებელია გამოყენებულ იქნას ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი გამოკვლევა,

გარდა:

ა) ფარისებრახლო ჯირკვლების გამოკვლევა ბირთვულ-მაგნიტური

რეზონანსის მეთოდით

ბ) პნევმოპარათირეოიდგრაფია

გ) კომპიუტერული ტომოგრაფია

დ) რადიოიზოტოპური სკანირება სელენ-მეთიონინის გამოყენებით

*ე) თერმოგრაფია

857. პირველადი ჰიპერპარათირეოზი შეიძლება შეუღლებული იყოს ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილ დაავადებასთან, გარდა:

ა) ფარისებრი ჯირკვლის მედულარული კიბო

ბ) ინსულინომა

გ) გასტრინომა

დ) ჰიპოფიზის ადენომა

*ე) შაქრიანი დიაბეტი

858. პირველადი ჰიპერპარათირეოზის დროს ყველაზე ხშირად ზიანდება

ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი ორგანო, გარდა:

ა) ძვლოვანი სისტემა

ბ) თირკმელები

გ) კუჭქვეშა ჯირკვალი

დ) კუჭი

*ე) ღვიძლი

859. ჰიპერპარათირეოზის დროს შარდის ანალიზში ყველაზე ხშირად

აღინიშნება

ა) იზო-ჰიპოსტენურია

ბ) პროტეინურია

გ) ცილინდრურია

დ) შარდის ტუტე რეაქცია

*ე) ყველა ზემოდ ჩამოთვლილი

860. ჰიპერპარათირეოზის დროს ძვლებში აღინიშნება ყველა ჩამოთვლილი

ცვლილება გარდა:

ა) კისტები

ბ) ოსტეოპოროზი

გ) ძვლის ქერქოვანი შრის გათხელება

*დ) ძვლის ტვინის არხის შევიწროება

ე) პათოლოგიური მოტეხილობები

861. პრადერ-ვილის სინდრომი ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, გარდა:

ა) სიმსუქნე

ბ) ჰიპოგონადიზმი

გ) კუნთების ჰიპოტონია

*დ) მადის დაქვეითება

ე) გონებრივი ჩამორჩენილობა

862. სიმსუქნე არის ყველა ჩამოთვლილი დაავადების რისკის ფაქტორი,

გარდა:

ა) შაქრიანი დიაბეტი

ბ) გულის იშემიური დაავადება

გ) ჰიპერტონული დაავადება

*დ) ფილტვების ტუბერკულოზი

ე) ნაღვლის ბუშტის კენჭოვანი დაავადება

863. ჰიპოთირეოიდული გენეზის სიმსუქნისათვის დამახასიათებელია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ცხიმის თანაბარი განლაგება

ბ) ძილიანობა

გ) კანის სიმშრალე და პასტოზობა

დ) ბრადიკარდია

*ე) ჭარბთმიანობა

864. სასქესო ჯირკვლების განვითარების მანკები შეიძლება გამოწვეული

იყოს:

ა) სასქესო ქრომოსომების პათოლოგიით

ბ) აუტოსომური პათოლოგიით

გ) აუტოსომებში ლოკალიზებული გენების პათოლოგიით

დ) სასქესო ქრომოსომებში ლოკალიზებული გენების პათოლოგიით

*ე) ყველა ჩამოთვლილით

865. გონადების დისგენეზიის სინდრომის ყველაზე ტიპიური ვარიანტია

*ა) შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომი

ბ) კალმანის სინდრომი

გ) აუტოიმუნური პოლიენდოკრინული სინდრომი

დ) ცენტრალური გენეზის ჰიპოგონადიზმი

ე) ჰიპოგონადიზმის ყველა ფორმა

866. გონადების დისგენეზიის სინდრომი არის:

*ა) თანდაყოლილი ქრომოსომული დაავადება

ბ) თანდაყოლილი გენური დაავადება

გ) შეძენილი დაავადება

დ) ჰიპოთალამუსის თანდაყოლილი ან შეძენილი პათოლოგია

ე) თანდაყოლილი აუტოსომური დაავადება

867. შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომის დროს ავადმყოფთა მდედრობითი

ფენოტიპი გაპირობებულია:

ა) კარიოტიპში ერთად ერთი X-ქრომოსომის ზეგავლენით

ბ) თირკმელზედა ჯირკვლის ჰორმონების ზემოქმედებით

გ) ჰიპოფიზის ჰორმონების ზემოქმედებით

*დ) ნაყოფის განვითარების ავტონომიური ტენდენციით ფემინიზაციისკენ

ე) ანდროგენების მოქმედების შესუსტებით

868. გონადების დისგენეზის სინდრომის დროს აღინიშნება ყველა ქვემოდ

ჩამოთვლილი ნიშნები, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ოსტეოპოროზი

ბ) გარეთა სასქესო ორგანოების ჰიპოპლაზია

გ) საშარდე სისტემის თანდაყოლილი ანომალიები

*დ) ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევისას გონადების ნორმალური ზომა

ე) გულისა და მსხვილი სისხლძარღვების თანდაყოლილი მანკები

869. გონადების დისგინეზიის სინდრომის დროს ადგილი აქვს:

*ა) პირველადი ჰიპოგონადიზმის მოვლენებს

ბ) მეორადი ჰიპოგონადიზმის მოვლენებს

გ) მესამეული ჰიპოგონადიზმის მოვლენებს

დ) პირველადი და მეორადი ჰიპოგონადიზმის მოვლენების შერწყმას

ე) ძალიან სუსტად გამოხატული ჰიპოგონადიზმი

870. შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომისათვის დამახასიათებელია:

ა) დიდი სასქესო ბაგეების ჰიპოპლაზია

ბ) პატარა სასქესო ბაგეების ჰიპოპლაზია

გ) ვიწრო საშო

დ) კლიტორის ნორმალური ზომები

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

871. შერეშევსკი-ტერნერის სინდრომის დროს ყველაზე იშვიათად გვხვდება:

ა) აორტის კოარკტაცია

ბ) ბოტალის სადინარის შეუხორცებლობა

გ) შარდსაწვეთის ატრეზია და საშარდე სისტემისგანვითარების სხვა მანკები

დ) პიგმენტური ნევუსი

*ე) დემენცია

872. გონადების დისგენეზიის სინდრომის დიფერენციალური დიაგნოსტიკა

ტარდება:

ა) რევმატიზმთან

ბ) ტოქსოპლაზმოზთან

*გ) ნუნანის სინდრომთან

დ) ჰიპერთირეოზთან

ე) პროლაქტინომასთან

873. შერეშევსკი-ტერნერის სადიაგნოსტიკოდ ყველაზე ოპტიმალური

მეთოდია:

*ა) კარიოტიპის განსაზღვრა

ბ) სასქესო ქრომატინის განსაზღვრა

გ) ძვლოვანი ასაკის დადგენა

დ) პლაზმაში ტესტოსტერონისა და ესტროგენების დონის განსაზღვრა

ე) გონადებისულტრასონოგრაფია

874. სასქესო ჰორმონებით შენაცვლებითი ციკლიური თერაპია შერეშევსკი-

ტერნერის სინდრომის დროს:

*ა) იწყება ძვლებში ზრდის ზონების დახურვის პერიოდიდან

ბ) იწყება პოსტპუბერტატული პერიოდიდან

გ) იწყება პუბერტატული პერიოდიდან

დ) უმჯობესია არ ჩატარდეს

ე) ტარდება 12 წლის ასაკიდან პერიოდულად წელიწადში 3ჯერ 1-2 თვიანი

კურსის სახით

875. შენაცვლებითი თერაპია სასქესო ჰორმონებით ტარდება შერეშევსკი-

ტერნერის სინდრომის დროს:

ა) მთელი ცხოვრების მანძილზე

*ბ) 40-50 წლამდე

გ) პერიოდულად პოსტპუბერტატულ ასაკში

დ) საერთოდ არ არის საჭირო ჩატარება

ე) მიზანშეწონილია დაინიშნოს მხოლოდ პუბერტატულ პერიოდში

876. ფერტილობა გონადების დისგენეზიის სუფთა სინდრომის დროს:

*ა) არ აღინიშნება

ბ) შესაძლოა მოზაიკური ფორმის დროს

გ) შესაძლოა მკურნალობის მერე

დ) ავადმყოფი ითვლებიან პირობითად ფერტილურად

ე) ნორმალურია

877. გონადების დისგენეზიის მქონე ავადმყოფთა დისპანსერიზაცია უნდა

ტარდებოდეს:

ა) პუბერტატულ ასაკში

ბ) აუცილებელი არ არის

*გ) მთელი ცხოვრება

დ) პერიოდულად

ე) ავადმყოფის სურვილით

878. ანორქიზმის მიზეზი შეიძლება იყოს:

ა) გენეტიკური ფაქტორები

ბ) ორსულობის დროს არაკეთილსასურველი ფაქტორების ზეგავლენა

გ) გონადების აუტოიმუნური გენეზის დაზიანება

დ) სათესლე ჯირკვლების ინფექციური დაზიანება

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

879. პუბერტატულ ასაკში ანორქიზმის დროს ვითარდება:

ა) მძიმე ჰიპოგონადიზმი

ბ) მეორადი სასქესო ნიშნების არ არსებობა

გ) ასთენიური აღნაგობა

დ) არასრულფასოვანი სპონტანური ერექციები და პოლუციები ან მათი არ

არსებობა

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

880. ჰიპოგონადიზმის ძირითადი მიზეზი შეიძლება იყოს

ა) გონადების აუტოიმუნური დაზიანება

ბ) გონადების გენეტიკური არასრულფასოვნება'

გ) გ) ჰიპოფიზის და/ან ჰიპოთალამუსის დესტრუქციული ცვლილებები

დ) ჰიპოფიზის და/ან ჰიპოთალამუსის ანთებითი ცვლილებები

*ე) ყველა ჩამოთვლილი

881. პოსტპუბერტატულ ასაკში განვითარებული ტესტიკულების დაზიანება

ხელს უწყობს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილის განვითარებას, გარდა ისეთისა,

როგორიცაა:

ა) იმპოტენცია

ბ) უნაყოფობა

*გ) სხეულის ევნუქოიდური პროპორციები

დ) სახეზე თმიანობის შემცირება

ე) კუნთოვანი სისუსტე

882. პირველად ჰიპოგონადიზმს ახასიათებს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გონადებიდან'სასქესო ჰორმონების დაქვეითებული სეკრეცია

ბ) გონადოტროპული ჰორმონების მომატებული სეკრეცია

გ) სხეულის ევნუქოიდური პროპორციები

*დ) მრავალრიცხოვანი "ვულგარული აკნე "

ე) გინეკომასტია მამაკაცებში

883. პირველადი ჰიპოგონადიზმის ძირითადი მიზეზი შეიძლება იყოს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) გონადების აუტოიმუნური დაზიანება

ბ) გონადების ტრავმა

გ) გონადების ვირუსული დაზიანება

დ) გონადების ანთებითი დაზიანება

*ე) ბარძაყის ნერვის მონონევრიტი

884. კლაინფელტერის სინდრომით ავადმყოფებში სპერმატოგრამას ახასიათებს

*ა) აზოოსპერმია

ბ) ნორმალური სპერმატოგრამა

გ) ოლიგოსპერმია

დ) ნეკროსპერმია

ე) ოლიგო-ასთენოსპერმია

885. სასქესო ჰორმონებით შენაცვლებითი თერაპიის ეფექტურობის კლინიკური

კრიტერიუმებია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) მეორადი სასქესო ნიშნების განვითარების ხარისხი

ბ) კუნთოვანი ძალა

გ) კუნთთა მასის მატება

*დ) ტესტიკულების ზომების მატება

ე) სათესლე პარკის ზომების მატება

886. საზარდულის ორმხრივ კრიპრორქიზმის ახასიათებს ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) სათესლე პარკში ორივე ტესტიკულების არარსებობა

*ბ) ზრდის ჰორმონების დონის მატება'

გ) ჰიპოგინადიზმის ნიშნების განვითარება

დ) ფერტილურობის დაქვეითება

ე) ანდროგენების პროდუქციის შემცირება

887. სათესლეების მდებარეობის ანომალიები მოიცავენ ყველა ჩამოთვლილს,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ცალმხრივი კრიპტორქიზმი

ბ) ორმხრივი კრიპტირქიზმი

გ) კრიპტორქიზმის საზარდულის ფორმა

დ) კრიპტორქიზმის აბდომინალური ფორმა

*ე) ანორქიზმი

888. კლიმაქტერული ნევროზის კლინიკა მოიცავს ყველა ჩამოთვლილს,

გარდა ისეთისა, როგორიცაა:

ა) ალები

ბ) ადვილად აგზნებადობა

გ) მტირალობა

*დ) სხეულის ტემპერატურის მნიშვნელოვანი მომატება

ე) მომატებული ოფლიანობა

889. ეპიფიზი გამოიმუშავებს ყველა ჩამოთვლილს, გარდა:

*ა) ადრენალინს

ბ) არგინინ-ვაზოტოცინს

გ) მელატონინს

დ) სეროტონინს

890. ეპიფიზის სხვადასხვა დაზიანებათა შორის შედარებით უფრო ხშირია

*ა) სიმსივნე

ბ) ჩირქოვანი ანთება

გ) სისხლჩაქცევა

დ) ლიმფოიდური ინფილტრაცია

ე) ჰიპერტროფია

891. მაკროგენიტოსომია პრეკოკსის პათოგენეზის საფუძველია:

ა) აკტჰ პროდუქციის მომატება

ბ) მელატონინის სეკრეციის მომატება

*გ) გონადოტროპინების სეკრეციის დამუხრუჭების მოშლა

დ) თშ სეკრეციის მომატება

ე) ზრდის ჰორმონის სეკრეციის დაქვეითება

892. მაკროგენიტოსომია ჩვეულებრივად ვითარდება

*ა) ადრეულ ბავშვთა ასაკში

ბ) პუბერტატულ პერიოდში

გ) მოზრდილებში

დ) მოხუცებულობის ასაკში

ე) ყველა ასაკობრივ ჯგუფში

893. მაკროგენიტოსომიის დროს ტვინის სიმსივნის მაჩვენებელი სიმპტომებია

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ქალასშიდა წნევის მომატება

ბ) თავის ტკივილები

გ) მხედველობის ნერვის დვრილების "შეშუპება"

დ) ფტოზი, ნისტაგმი,

*ე) ეეგ-ზე ელექტრონული აქტივობის პათოლოგიური კერების არარსებობა

894. ნაადრევი სქესობრივი მომწიფების სიმპტომებს მიეკუთვნება ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) სიმარლეში ზრდის შეჩერება

ბ) მეორადი სასქესო ნიშნები არსებობა ბიჭებში 10-12 წლამდე, გოგონებში

9 წლამდე

გ) მუსკულატურის კარგი განვითარება

დ) ბიჭებში სპერმატოგენეზი და გოგოებში მენსტრუაცია

*ე) კუშინგოიდური შეხედულება

895. მაკროგენიტოსომია პრეკოკსის დიფერენციალური დიაგნოზი ტარდება

ყველა დაავადებასთან რომელიც იწვევს ნაადრევ სქესობრივ მომწიფებას,

გარდა:

ა) გენეტიკურად განპირობებული კონსტიტუციური ნაადრევი სქესობრივი

მომწიფება

ბ) ნაადრევი სქესობრივი მომწიფება დაკავშირებული თირკმელზედა

ჯირკვლის პათოლოგიასთან

გ) ნაადრევი სქესობრივი მომწიფება სათესლე ჯირკვლის სიმსივნის დროს

დ) ნაადრევი სქესობრივი მომწიფება საკვერცხის სიმსივნის დროს

*ე) ტერნერის სინდრომი

896. მაკროგენიტოსომიის მკურნალობა (ეპიფიზის სიმსივნისას)

ა) კონსერვატული

ბ) ოპერატიული

გ) სიმპტომური

დ) სხივური

*ე) ნებისმიერი მკურნალობის არასაკმარისი ეფექტურობა

897. ოსტეოპოროზის კლასიფიკაცია ემყარება:

*ა) ეტიოლოგიას

ბ) პათოგენეზს

გ) სიმპტომატიკას

დ) პროცესის გავრცელებას

ე) დაავადების განვითარების სტადიებს

898. ოსტეოპოროზის პირველად ფორმებს ეკუთვნის:

ა) პოსტმენოპაუზური ოსტეოპოროზი

ბ) სენილური ოსტეოპოროზი

გ) იდიოპათიური იუვენილური ოსტეოპოროზი

*დ) იატროგენული ოსტეოპოროზი

899. პირველადი ოსტეოპოროზის პათოგენეზის განვითარებაში გადამწყვეტი

მნიშვნელობა ენიჭება:

ა) მენოპაუზის ოვულაციური ფუნქციის შეწყვეტას

ბ) 60 წლის ზემოთ ფიზიკური აქტივობის დაქვეითებას

გ) ოვულაციური ფუნქციის დაქვეითებას ცხოვრების მანძილზე

დ) კალციუმის ჰომეოსტაზის ფუნქციის დარღვევას

*ე) ძვლის საწყის სიმკვრივეს და გენეტიკურ განწყობას

900. პოსტმენოპაუზისას ოსტეოპოროზის კლინიკური გამოვლენისათვის

დამახასიათებელია ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) სიმაღლის შემცირება 10-12 სმ-ით

ბ) ტკივილის სინდრომის არსებობისა ხერხემლის სვეტის უპირატესი

დაზიანებით

*გ) ტაქიკარდიისა

დ) ხერხემლის სვეტის გამრუდებისა

ე) გულ-მკერდის დეფორმაციისა

901. მოზრდილებში იდიოპათიური ოსტეოპოროზისათვის დამახასიათებელია

ყველა ჩამოთვლილი, გარდა:

ა) ტკივილის სინდრომის არსებობისა

ბ) ხერხემლის კომპრესიული მოტეხილობებისა

გ) გონადური ფუნქციის დაქვეითებისა

*დ) სიმაღლის შემცირება 10-12 სმ-ით

ე) ხერხემლის სვეტის გამრუდებისა

902. ოსტეომალაციის კლინიკისათვის არ არის დამახასიათებელი:

ა) გულ-მკერდის დეფორმაცია

ბ) კიდურების გამრუდება

გ) გამოხატული ტკივილის სინდრომი

*დ) პათოლოგიური მოტეხილობების განვითარება'

ე) არაფერი აღნიშნულისაგან

903. ოსტეოპოროზით დაავადებულთა ლაბორატორიული კვლევისას შეიძლება

გამოვლინდეს შემდეგი დამახასიათებელი ცვლილება:

*ა) კალციუმის დონის დაქვეითება სისხლში და მისი ექსკრეციის გაზრდა

შარდში

ბ) სისხლის შრატში ტუტე-ფოსფატაზის რაოდენობის მკვეთრი მომატება

გ) კრეატინინისა და საერთო ცილის დონის მატება სისხლის შრატში

დ) ჰიპერქრომული ანემიის ნიშნები

ე) კალიუმის დონის მკვეთრი მატება სისხლში

904. ბავშვებში შაქრიანი დიაბეტის დასადასტურებლად მნიშვნელოვანია ყველა

ჩამოთვლილი, გარდა:

*ა) ჰიპერბილირუბინემია

ბ) ჰიპერგლიკემია

გ) გლუკოზურია

დ) კეტონურია

905. რას შეისწავლის მეცნიერების დარგი – ენდოკრინოლოგია?

ა) ყველა ტიპის ჯირკვლების ფიზიოლოგიას და პათოლოგიას

ბ) ისეთი ჯირკვლების ფიზიოლოგიას და პათოლოგიას, რომელთა

სადინარის სიგრძე არ აღემატება 10-11 მილიმეტრს

*გ) უსადინარო, ანუ შინაგანი სეკრეციის ჯირკვლების ფიზიოლოგიას და

პათოლოგიას

დ) სადინარიანი, ანუ გარეგანი სეკრეციის ჯირკვლების ფიზიოლოგიას და

პათოლოგიას

ე) ბიოლოგიურ სითხეებში გახსნილ მეტაბოლურად აქტიურ ნივთიერებათა

მოქმედების მექანიზმებს

906. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელია დამახასიათებელი ჰორმონებისთვის?

ა) წარმოიქმნებიან სადინარიან ჯირკვლებში და გადადიან ეპითელურ

ღრუებში

*ბ) წარმოიქმნებიან უსადინარო ჯირკვლებში და გადადიან უშუალოდ

სისხლში

გ) წარმოიქმნებიან სადინარიან ჯირკვლებში და გადადიან თავზურგტვინის

სითხეში

დ) წარმოიქმნებიან უსადინარო ჯირკვლებში და გადადიან ეპითელურ

ღრუებში

ე) წარმოიქმნებიან სადინარიან ჯირკვლებში და გადადიან უშუალოდ

ლიმფაში

907. ჰორმონი ეწოდება ნივთიერებას რომელიც გამომუშავდება შინაგანი

სეკრეციის ჯირკვალში და უშუალოდ გადადის:

*ა) სისხლში

ბ) ნაწლავის სანათურში

გ) ოფლში

დ) შარდში

ე) თავ-ზურგ-ტვინის სითხეში

908. რა არის ჰორმონი? შეარჩიე სწორი პასუხი:

ა) ნივთიერება, რომელიც საჭიროა საჭმლის მონელებისთვის

ბ) ნივთიერება, რომელიც ხელს უწყობს ცხიმების ემულგირებას

გ) ნივთიერება, რომელიც გამომუშავდება სანერწყვე ჯირკვლებში

*დ) ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერება, რომელიც გამომუშავდება

ენდოკრინულ უჯრედებში და უშუალოდ გადმოდის სისხლში

909. რა ქიმიური ბუნებისაა ჰორმონები? აირჩიე სწორი პასუხი:

ა) ნახშირწყლოვანი და ცხიმოვანი

*ბ) ცილოვანი, ამინომჟავური, სტეროიდული,

გ) ცხიმოვანი, პოლიპეპტიდური, ცილოვანი

დ) ამინომჟავური, ცილოვანი, პოლიპეპტიდური

910. მონიშნე ქვემოთჩამოთვლილთაგან რომელი არ არის ცილოვანი

ჰორმონი:

ა) თირეოტროპინი

ბ) ფოლიტროპინი

გ) ლუტროპინი

დ) სომატროტროპინი

*ე) კორტიზოლი

911. ნეიროტრანსმიტერებს მიეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი ნივთიერება,

გარდა:

ა) ნორადრენალინი

ბ) სეროტონინი

გ) მელატონინი

დ) ენდორფინი

*ე) ინსულინი

912. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელ ფაქტორზეა დამოკიდებული სისხლის

ცირკულაციაში მყოფი ჰორმონის რაოდენობა:

*ა) ჰორმონის სეკრეციის დონეზე და ჰორმონის ცირკულაციის ნახევარ-

პერიოდზე

ბ) ჰორმონის სეკრეციის დონეზე

გ) ჰორმონის მოლეკულურ მასაზე

დ) ჰორმონის მოლეკულის სივრცულ კონფიგურაციაზე

ე) ჰორმონის ცირკულაციის ნახევარ-პერიოდზე

913. როგორ ვითარდება მოვლენები პეპტიდური ჰორმონის (მაგალითად

ზრდის ჰორმონი, ინსულინი და სხვა) სინთეზის პროცესის დასრულების

შემდეგ?

ა) პეპტიდური ჰორმონის სინთეზის პროცესის დასრულების შემდეგ იგი

აუცილებლად მაშინვე გამოიყოფა მისი წარმომქმნელი უჯრედიდან სისხლის

ცირკულაციაში

*ბ) პეპტიდური ჰორმონი სინთეზის პროცესის დასრულების შემდეგ

აუცილებლად არ გამოიყოფა სისხლში და შესაძლოა დაგროვდეს უჯრედში

გრანულების სახით

გ) პეპტიდური ჰორმონის სინთეზის პროცესის დასრულების შემდეგ იგი არ

გროვდება გრანულების სახით და სისხლში ცირკულირებს ცილასთან

შეკავშირებული ფორმით

დ) პეპტიდური ჰორმონის სინთეზის პროცესის დასრულების შემდეგ იგი

არასდროს არ ცირკულირებს ცილასთან შეკავშირებული სახით, რადგან

აქტიური შეიძლება იყოს მხოლოდ ჰორმონის თავისუფალი ფრაქცია

914. პანკრეასი არის შინაგანი სეკრეციის ჯირკვალი თუ? (მონიშნე სწორი

პასუხი):

ა) არა

ბ) დიახ

*გ) არის შერეული (ეგზო და ენდოსეკრეტორული) ჯირკვალი

დ) მისი ლანჰერგანსის კუნძულებია ენდოკრინული ფუნქციის მატარებელი

915. სად გამომუშავდება ინსულინი? აირჩიე სწორი პასუხი:

ა) ჰიპოთალამუსში

ბ) წვრილი ნაწლავის ლორწოვანში

*გ) პანკრეასის ლანგერჰანსის კუნძულების ბეტა-უჯრედებში

დ) თირკმელზედა ჯირკვალში

ე) ეპიფიზში

916. სისხლში, რომელი სუბსტრატის კონცენტრაციის ცვლილებები

არეგულირებს ინსულინის და გლუკაგონის სეკრეციას?

ა) ტრიგლიცერიდების

ბ) თავისუფალი ცხიმოვანი მჟავების

გ) მაღალი სიმკვრივის ლიპოპროტეიდების

*დ) გლუკოზის

ე) კალციუმის იონების

917. მონიშნე სად იმყოფება ადამიანის ენერგეტიკული ნივთიერებების

ძირითადი მარაგები?

ა) გულის კუნთში და თავის ტვინის ქერქში

ბ) კანში და ფრჩხილებში

გ) ღვიძლში და თირკმელებში

*დ) კუნთებში, ღვიძლში და ცხიმოვან ქსოვილში

ე) ფილტვებში და ძვლოვან ქსოვილში

918. მონიშნე სწორი პასუხი, რით განსხვავდება ღვიძლის და კუნთების

გლიკოგენი ერთმანეთისგან?

ა) ქიმიური სტრტუქტურით

ბ) წყალში ხსნადობით

გ) გლუკოზად დაშლის სიჩქარით

*დ) სხვადასხვა ქსოვილებისთვის გლუკოზის მისაწვდომობით

919. აკრომეგალიით დაავადებულებში სომატოტროპინის ბაზალური დონის

სხვადასხვა ხარისხით მომატება აღინიშნება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ

შემთხვევებში, მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) სტრესი

*ბ) პარლოდელის მიღება

გ) ფიზიკური დატვირთვა

დ) ხანგრძლივი შიმშილი

ე) სომატოტროპინომის ფუნქციური აქტივობის გაძლიერება

920. აკრომეგალიის აქტიური სტადიისათვის დამახასიათებელია ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი, მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) ოფლიანობა

ბ) ართროპათია

გ) შეშუპება

დ) რბილი ქსოვილების ჰიპერტროფია

*ე) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის დაქვეითება

921. ჰიპოფიზის სიმსივნის სუპრასელარული ზრდის დროს ვლინდება ყველა

ქვემოთ ჩამოთვლილი, მონიშნე გარდა რომელისა?

*ა) თვალის სიმპტომატიკის არ არსებობა

ბ) ჰემიანოფსია

გ) ბიტემპორალური ჰემიანოფსია

დ) მხედველობის ნერვის ატროფია

ე) სიბრმავე

922. ზრდის ჰორმონის სეკრეციის შესაფასებლად სხვა ტესტებთან ერთად

გამოიყენება გლუკოზით დატვირთვის ტესტიც, რომელსაც საფუძვლად

უდევს:

ა) სომატოლიბერინის სეკრეციის სტიმულირება

ბ) სომატოსტატინის სეკრეციის სტიმულირება

*გ) სომატოლიბერინის სეკრეციის დათრგუნვა

დ) ზრდის ჰორმონის სეკრეციის სტიმულირება

ე) ბეტა ენდორფინის სეკრეციის მოდულირება

923. აკრომეგალიის აქტიურ სტადიაში თიროლიბერინის ტესტის დროს

სომატოტროპული ჰორმონის კონცენტრაციის ცვლილება სისხლში ბაზალურ

დონესთან შედარებით მონიშნე როგორი შეიძლება იყოს?

ა) ზომიერი მომატება

*ბ) მკვეთრი მომატება

გ) უცვლელი

დ) მკვეთრი დაქვეითება

ე) უმნიშვნელო დაქვეითება

924. თავის ქალას რენტგენოლოგიური გამოკვლევა მაკროსომატოტროპინომის

დროს გამოავლენს ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილ ცვლილებას, მონიშნე გარდა

რომელისა?

ა) თურქული კეხის ზომების გაზრდა

ბ) თურქული კეხის ორკონტურიანობა

გ) თურქული კეხის კედლების ოსტეოპოროზი

დ) ინტრაკრანიალური ჰიპერტენზია

*ე) სიმსივნის ზეწოლის შედეგად თურქული კეხის ატროფია და მისი

ზომების შემცირება

925. მონიშნე რას არ განაპირობებს ჰიპერკორტიციზმი?

ა) ინფექციებისადმი მდგრადობის დაქვეითებას

ბ) ნახშირწყლოვანი ცვლის დაქვეითებას

გ) მატრონიზმს

დ) თირკმლებში კენჭების გაჩენას

*ე) სისხლის წნევის დაქვეითებას

926. მონიშნე რას არ იწვევს თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ბადისებრი

შრის ფუნქციის გაძლიერება ქალებში:

ა) ჰიპერტრიქოზს

ბ) საკვერცხეების დისფუნქციას

გ) ამენორეას

*დ) შაქრიან დიაბეტს

ე) აკნეს

927. მონიშნე რით არ ხასიათდება კუშინგის დაავადების მძიმე ფორმა:

ა) პროგრესირებადი კუნთოვანი სისუსტით

ბ) ძვლების პათოლოგიური მოტეხილობით

გ) გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობით

დ) მძიმე ფსიქიური მოშლილობით

*ე) შენარჩუნებული მენსტრუალური ციკლით

928. მონიშნე რას არ უჩივიან კუშინგის დაავადების დროს ავადმყოფები:

ა) ზოგად სისუსტეს

ბ) თავის ტკივილს

*გ) გახდომას

დ) ტკივილებს ზურგის და კიდურების მიდამოში

ე) გარეგნობის ცვლილებას

929. მონიშნე რით არ ხასიათდება კუშინგის დაავადების დროს კანის

ცვლილებები:

ა) სიმშრალით

*ბ) ჰიპერჰიდროზით

გ) მოწითალო-იისფერი სტრიების არსებობით

დ) კანქვეშა სისხლჩაქცევებით

ე) ჰირსუტიზმით

930. კუშინგის დაავადებისას ძვლოვანი ცვლილებები შეიძლება გამოვლინდეს

ყველაფრით, მონიშნე რის გარდა:

ა) დეფორმაციის და ძვლების მოტეხილობისა

ბ) ოსტეოპოროზისა

გ) ზრდის შეჩერებისა ბავშვთა ასაკში

დ) სხვადასხვა ინტენსივობის და ხანგრძლივობის ტკივილის სინდრომისა

*ე) ჰიპერპეტროზისა

931. კუშინგის დაავადების დროს მონიშნე რით არ ვლინდება გულ-

სისხლძარღვთა პათოლოგია:

*ა) ბრადიკარდიით

ბ) ტაქიკარდიით

გ) არტერიული ჰიპერტენზიით

დ) ელექტროლიტურ-სტეროიდული კარდიოპათიით

ე) გულის მარცხენა პარკუჭის ჰიპერტოფიით

932. მონიშნე რა არ ახასიათებს ექტოპიურ აკტჰ სინდრომს:

*ა) დადებითი დექსამეტაზონის სინჯი

ბ) არტერიული ჰიპერტენზია

გ) იცენკო-კუშინგის სინდრომის კლინიკა

დ) აკტჰ მაღალი დონე

ე) ჰიპოკალიემია

933. კუშინგის დაავადების დროს მონიშნე რა არ არის გამოხატული

ელექტროკარდიოგრაფიულად?

ა) მარცხენაგრამით

ბ) T კბილის ვოლტაჟის დაქვეითებით

*გ) T კბილის ამპლიტუდის გაზრდით

დ) P-Q ინტერვალის გახანგრძლივებით

ე) S-T სეგმენტის დაქვეითებით

934. კუშინგის დაავადების დროს მონიშნე რით არ გამოიხატება თირკმლების

და საშარდე გზების მხრივ ცვლილებები?

ა) შარდ-კენჭოვანი დაავადებით

ბ) პიელონეფრიტით

გ) ნეფროსკლეროზით

დ) თირკმლის უკმარისობით

*ე) ჰიპოკალციურიით

935. მონიშნე რით არ ხასიათდება სტეროიდული დიაბეტი?

*ა) ინსულინოთერაპიის აუცილებლობით

ბ) ჰიპერინსულინემიით

გ) ინსულინრეზისტენტობით

დ) სტაბილური მიმდინარეობით

ე) შაქრის დამწევი საშუალებების კარგი ეფექტურობით

936. მონიშნე რით არ ვლინდება კუშინგის დაავადება ბავშვთა ასაკში?

ა) ზრდის შეჩერებით

*ბ) სწრაფი ზრდით

გ) სქესობრივი განვითარების შეფერხებით

დ) ჩონჩხის დიფერენცირების შეჩერებით

ე) მატრონიზმით

937. კუშინგის დაავადების დროს მონიშნე რა არ ვლინდება

ლაბორატორიულად?

*ა) ანემია

ბ) ერითროციტოზი

გ) ეოზინოპენია

დ) ლიმფოციტოპენია

ე) ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი

938. მონიშნე რით არ ხასიათდება კუშინგის დაავადების აქტიური სტადია?

ა) ჰიპოკალიემია

*ბ) ჰიპერკალიემია

გ) ჰიპერფოსფატემია

დ) ტუტე ფოსფატაზის აქტივობის მომატება

ე) ნახშირწყლების მიმართ ტოლერანტობის დაქვეითებით

939. მონიშნე რა არ განეკუთვნება კუშინგის დაავადების დროს

სადიაგნოსტიკო სინჯებს:

ა) დექსამეტაზონის მცირე ტესტი

ბ) დექსამეტაზონის დიდი ტესტი

*გ) ტოლბუტამიდის ტესტი

დ) მეტოპირონის ტესტი

ე) ლიზინ-ვაზოპრესინის ტესტი

940. მონიშნე რას ავლენს რენტგენოდიაგნოსტიკა კუშინგის დაავადების

დროს:

ა) თურქული კეხის ზურგის ოსტეოპოროზს

ბ) მალების სხეულთა ოსტეოპოროზს

გ) ორივე თირკმელზედა ჯირკვლის ჰიპერპლაზიას

დ) ინტრაკრანიალურ ჰიპერტენზიას

*ე) ყველა ჩამოთვლილს

941. თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქის ორმხრივი ადენომატოზის

დიფერენციალური დიაგნოზისათვის მონიშნე რა არ მიეკუთვნება კვლევის

აუცილებელ მეთოდებს:

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების რადიოიზოტოპური სკანირება

*ბ) სისხლის შრატში C-პეპტიდის განსაზღვრა

გ) დექსამეტაზონის სინჯი დიდი დოზით

დ) სისხლში აკტჰ-ს დონის განსაზღვრა

ე) თირკმელზედა ჯირკვლის ულტრაბგერითი გამოკვლევა

942. კუშინგის დაავადების დროს მონიშნე რომელ პათოლოგიასთან არ

ტარდება დიფერენციალური დიაგნოსტიკა?

ა) იატროგენული იცენკო-კუშინგის სინდრომი

ბ) გლუკოსტერომა

გ) ექტოპიური აკტჰ სინდრომი

დ) სიმსუქნე არტერიული ჰიპერტენზიით

*ე) ჰიპერთირეოზი

943. მონიშნე რით არ ვლინდება მედიკამენტური კუშინგის სინდრომი:

*ა) გახდომით

ბ) ჰიპოკალემიით

გ) ოსტეოპოროზით

დ) სისხლის წნევის მომატებით

ე) წონის მომატებით

944. ადიპოზო-გენიტალური დისტროფია მამრობითი სქესის ავადმყოფებში

ხასიათდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, მონიშნე გარდა რომელისა?

*ა) გარეთა სასქესო ორგანოების ჰიპერპიგმენტაცია

ბ) პროგრესირებადი სიმსუქნე

გ) სასქესო ორგანოების მკვეთრი ჰიპოპლაზია

დ) თმიანობის არარსებობა სახეზე და სხეულზე

ე) კრიპტორქიზმის შემთხვევების მაღალი სიხშირე

945. ტერნერის სინდრომი დგინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, მონიშნე

გარდა რომელისა?

ა) მოკლე კისერი ფრთისებური კანის ნაკეცებით

ბ) ყურის ნიჟარების დაბალი მდებარეობა დაბალი სიმაღლით

გ) სასქესო ქრომატინის არ არსებობა

დ) კარიოტიპი 45-XO

*ე) კარიოტიპი 47-XXY

946. ჰიპოპიტუიტარული კრიზის კლინიკური მიმდინარეობის

თავისებურებანია ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილი, მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) კრიზის განვითარებას წინ უძღვის მდგომარეობის თანდათან დამძიმება

ბ) კრიზისათვის დამახასიათებელია ავადმყოფის კანის სიფერმკრთალე,

პასტოზურობა

*გ) ჰიპოპიტუიტარულ კრიზს თან ახლავს ჰიპერტონული კრიზის მოვლენები

დ) სუნთქვა გაიშვიათებულია, კომის დროს შესაძლოა განვითარდეს ჩეინ-

სტოქსის ან ბიოტის სუნთქვა

ე) დათრგუნულია მყესთა რეფლექსები, ზოგჯერ აღინიშნება კრუნჩხვები

947. ავადმყოფები ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზური უკმარისობის დროს

ადექვატური თერაპიის გარეშე შესაძლოა დაიღუპონ ყველა ქვემოთ

ჩამოთვლილი გართულებების შედეგად, მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) თირკმელზედა ჯირკვლების მწვავე უკმარისობა

ბ) ჰიპოთირეოიდული კომა

გ) გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობა

დ) თანმხლები მწვავე ინფექცია

*ე) გონადოტროპული უკმარისობა

948. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელი

განსაზღვრება შეესაბამება ფეოქრომოციტომას?

ა) ეს არის თირკმელზედა ჯირკვლის სიმსივნური უჯრედების ერთობლიობა,

რომლებიც დიდი რაოდენობით შეიცავენ ქრომმჟავა რკინას

*ბ) ეს არის თირკმელზედა ჯირკვლის ტვინოვანი შრის ე.წ. ქრომაფინური

უჯრედებიდან განვითარებული სიმსივნე

გ) ეს არის თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქოვანი შრის ე.წ. ქრომაფინური

უჯრედებიდან განვითარებული სიმსივნე

დ) ეს არის თირკმელზედა ჯირკვლის კაფსულის ე.წ. ქრომაფინური

უჯრედებიდან განვითარებული სიმსივნე

ე) ეს არის თირკმელზედა ჯირკვლის კაფსულის და ქერქოვანი შრის ე.წ.

ქრომაფინური უჯრედებიდან განვითარებული სიმსივნე

949. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან რომელი სახის

ფარმაკოთერაპია შეიძლება იყოს გამოყენებული ფეოქრომოციტომის

სიმპტომური მკურნალობისთვის?

ა) ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები

*ბ) ალფა და ბეტა ადრენორეცეფტორების ბლოკატორები

გ) გლუკაგონის პროლონგირებული პრეპარატები

დ) ლითიუმის კარბონატის კანქვეშა ინექციები

ე) დოფამინური რეცეპტორების აგონისტები

950. გამოიცანი მეტაბოლიზმის რეგულაციის ყველაზე ადრეული დეფექტი,

რომელიც წინ უძღვის აშკარა ფორმის ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის (შდ)

ჩამოყალიბებას?

ა) ინსულინის სეკრეციის პირველი ფაზის გაქრობა

ბ) ინსულინის სეკრეციის მეორე ფაზის დათრგუნვა

*გ) ინსულინის მიმართ რეზისტენტობის მომატება

დ) ინსულინის ინაქტივაციის გაძლიერება

ე) გლუკაგონისა და ზრდის ჰორმონის კონტრაინსულინური მოქმედების

მომატება

951. ქვემოთჩამოთვლილთაგან მონიშნე, რომელი ანთროპომეტრული

მაჩვენებელი აღმოჩნდა ყველაზე უფრო მკაფიო კორელაციაში ტიპი 2 შაქრიანი

დიაბეტის გამოაშკარავებამდე არსებულ ინსულინორეზისტენტობასთან?

ა) ქვემო კიდურების გარშემოწერილობა ბარძაყის შუა მესამედში

*ბ) წელის გარშემოწერილობა

გ) გულმკერდის გარშემოწერილობა

დ) თეძოს გარშემოწერილობა

ე) სიმაღლის შეფარდება სხეულის მასის კვადრატთან

952. მონიშნე რატომ ვითარდება ბეტა-უჯრედების უკმარისობა ტიპი 2

შაქრიანი დიაბეტის დროს?

ა) ლანგერჰანსის კუნძულების თანდაყოლილი რაოდენობრივი სიმცირის გამო

ბ) დეფექტური ინსულინის სეკრეციის გამო

გ) სისხლში ინსულინის შემაკავშირებელი პროტეინების სიჭარბის გამო

*დ) ინსუგლინორეზისტენტობის გამო

ე) ინსულინაზური აქტიობის მატების გამო

953. მონიშნე ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის დროს რა ინტერვალებით უნდა

ისაზღვრებოდეს გლიკოჰემოგლობინი:

ა) წელიწადში ერთხელ

*ბ) ყოველ 3-6 თვეში

გ) ყოველ 6-12 თვეში

დ) 2 წელიწადში ერთხელ

ე) 3 წელიწადში ერხელ

954. მონიშნე პასუხის სწორი ვარიანტი – რომელი კომბინაცია არ გამოიყენბა

ტიპი 2 შდ-ის სამკურნალოდ?

ა) მეტფორმინი + გლუკოზიდაზის ინჰიბიტორი

ბ) გლიკლაზიდი + ინსულინი

*გ) გლიკლაზიდი + გლიბენკლამიდი

დ) მეტფორმინი + გლიკლაზიდი

ე) მეტფორმინი + ინსულინი

955. მონიშნე პასუხის სწორი ვარიანტი – ტიპი 2 შდ-ის დროს ყველაზე

უფრო მნიშვნელოვნად რომელი ფაქტორი აუმჯობესებს

ინსულინრეზისტენტობას?

ა) ჰიპერტენზიის ნორმალიზება

ბ) დისლიპიდემიის კორექცია

გ) გლიკემიის კომპენსირება

*დ) წონაში კლება

ე) არცერთი

956. მონიშნე პასუხის სწორი ვარიანტი – რომელია ინსულინრეზისტენტობის

გამომწვევი ყველზე მნიშვნელოვანი ფაქტორი?

ა) კუნთები

ბ) კანქვეშა ცხიმი

*გ) ვისცერული ცხიმი

დ) ღვიძლი

ე) არცერთი

957. ჩამონათვალიდან მონიშნე, რომელი კომპონენტი არ შედის მეტაბოლური

სინდრომის არც ერთ დეფინიციაში?

ა) დისლიპიდემია

ბ) სხეულის მასის ინდექსი

გ) წელის გარშემოწერილობა

*დ) წელის და ბარძაყის გარშემოწერილობის თანაფარდობა

ე) C-რეაქტიული პროტეინის მაჩვენებელი სისხლში

958. ADA/EASD – ის რეკომენდაციით ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტის

სამკურნალოდ რომელია პირველი არჩევის პრეპარატი?

*ა) მეტფორმინი

ბ) როზიგლიტაზონი

გ) სულფონილშარდოვანა

დ) პიოგლიტაზონი

ე) ექსანატიდი

959. ჩამოთვლილიდან აირჩიე, რომელი შეუძლებელია იყოს

თიაზოლიდინდიონის შესაძლო გვერდითი მოქმედების შედეგი?

ა) სხეულის წონის დაკლება

ბ) ინსულინრეზისტენტობის შემცირება

გ) ლიპაციდემიის შემცირება

*დ) ჰიპოგლიკემია

960. ტიპი 1 შაქრიანი დიაბეტის დროს ცილოვანი ცვლის დარღვევა

ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) ცილის სინთეზის დაქვეითება

ბ) გლუკონეოგენეზის გაძლიერება

*გ) პლაზმაში ალბუმინის შემცველობის მომატება

დ) ჰიპერაზოტემია

ე) ცილის კატაბოლიზმის გაძლიერება

961. დიაბეტური მიკროანგიოპათია ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით,

მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) ენდოთელის პროლიფერაცია

ბ) ჭარბი რაოდენობით PAS-დადებითი ნივთიერებების ჩალაგება

გ) პერიციტებისა და ენდოთელური უჯრედების დეგენერაციული

ცვლილებები

*დ) ბაზალური მემბრანის გათხელება

962. შაქრიანი დიაბეტის დროს ათეროსკლეროზული ცვლილებები მონიშნე,

რომელ სისალძარღვებში ვლინდება ყველაზე ნაკლებად:

ა) კორონარული

ბ) თავის ტვინის

გ) თირკმლების

დ) ქვემო კიდურების

*ე) ელენთის

963. დიაბეტი ტიპი 1 ხასიათდება ყველა ჩამოთვლილით, მონიშნე გარდა

რომელისა?

ა) დაავადების მწვავე დაწყება

ბ) კეტოზისადმი მიდრეკილება

*გ) HLA სისტემასთან კავშირის არარსებობა

დ) სისხლის შრატში ინსულინის დონის დაქვეითება

ე) ინსულინით მკურნალობის აუცილებლობა

964. დიაბეტური მიოკარდიოდისტროფია კლინიკურად ხასიათდება ყველა

ჩამოთვლილი ნიშნით, მონიშნე გარდა რომელისა?

ა) მარცხენა პარკუჭის განდევნის პერიოდის შემოკლება

ბ) სისტოლის ფაზის დაძაბვის პერიოდის გახანგრძლივება

*გ) სისტოლის ფაზის დაძაბვის პერიოდის შემოკლება

დ) მარცხენა პარკუჭის დიასტოლური წნევის მომატება, დიასტოლური

მოცულობის მომატების გარეშე

ე) გულის მცირე ყალიბის სისხლძარღვთა დაზიანება

965. მიოკარდის მწვავე ინფარქტის მიმდინარეობის კლინიკურ

თავისებურებებს განეკუთვნება ყველა ჩამოთვლილი, მონიშნე გარდა

რომელისა?

ა) გავრცელებული ინფარქტის განვითარება

ბ) გულის უკმარისობის არსებობა

გ) ხშირი თრომბოემბოლიური გართულებები

*დ) ლეტალობის პროცენტის შემცირება

ე) მიოკარდის ინფარქტის ატიპური (უმტკივნეულო, ასთმური,

აბდომინალური და ა.შ.) კლინიკური ფორმების გახშირება

966. შაქრიანი დიაბეტის დროს სტენოკარდია არაიშვიათად მიმდინარეობს

ატიპურად და ვლინდება ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილით, მონიშნე გარდა

რომელისა?

ა) ოფლიანობა

ბ) სისუსტე

გ) გულისცემის გახშირება

დ) ქოშინი

*ე) პერისტალტიკის აქტივაცია

967. დიაბეტის მწვავე გართულებანი – შეარჩიე სწორი პასუხების

კომბინაცია: 1. ჰიპეროსმოლარული არაკეტოაციდოზური კომა განსაკუთრებით

ხშირია ტიპი 1 დიაბეტის დროს; 2. კეტოაციდოზი გვხვდება მხოლოდ ტიპი

2 დიაბეტის დროს: 3. სულფანილ-შარდოვანას პრეპარატები არასოდეს

იწვევენ ჰიპოგლიკემიას; 4. ჰიპოგლიკემიის ნიშნები და სიმპტომები ძალზე

სპეციფიურია და იმდენად მსგავსი გამოხატულება აქვთ სხვადასხვა

ავადმყოფში, რომ ნებისმიერ შემთხვევაში მათი გამოცნობა ძნელი არ არის

ლაბორატორიული კონტროლის გარეშე.

ა) 1; 2

ბ) 2; 3

გ) 3; 4

დ) 1; 3

*ე) არც ერთი

968. მონიშნე (მაკრო)პროტეინურიის განსაზღვრის მნიშვნელობის სწორი

პასუხი: 1.მიუთითებს თირკმლების ფუნქციის დარღვევაზე: 2.თირკმლების

დაზიანების ადრეული სტადიის მაჩვენებელია, რომლის მედიკამენტებით

მკურნალობა ძალზე კარგი ეფექტით ხასიათდება: 3.შესაძლოა დაკავშირებული

იყოს არამხოლოდ დიაბეტთან; 4.ძალზე ძვირადღირებული გამოკვლევაა და

ამიტომ იშვიათად ტარდება.

ა) 1; 2

*ბ) 1; 3

გ) 1; 4

დ) 2; 3

ე) 3; 4

969. მონიშნე მაკროანგიოპათიის განსაზღვრება-ინტერპრეტაციის სწორი

ვარიანტი 1.გულისხმობს აორტის, კორონარული, ცერებრული, ქვემო

კიდურებისა და სხვა პერიფერიული არტერიების დაზიანებას; 2.შაქრიანი

დიაბეტის დროს ვითარდება უფრო ადრეულ ასაკში და იშვიათად, ვიდრე

დიაბეტის გარეშე; 3.შაქრიანი დიაბეტის დროს სიკვდილის შემთხვევათა 10%-

ის მიზეზია; 4.თამბაქოს წევა, არტერიული ჰიპერტენზია, სიმსუქნე და

ჰიპერლიპიდემია ხელს უწყობენ მის განვითარებას.

ა) 1; 2

ბ) 1; 3

*გ) 1; 4

დ) 2; 4

ე) 3; 4

970. მონიშნე ჰიპეროსმოლარული არაკეტოაციდოზური კომის

ინტერპრეტაციის სწორი პასუხი: 1.სიხშირე შეადგენს ყველა

ჰიპერგლიკემიური კომების 30%-ს; 2.უფრო ხშირია ახალგაზრდა ასაკის

აქტიური ცხოვრების ნირის მქონე ავადმყოფებში; 3.ლეტალობა ამ დროს

უფრო დაბალია, ვიდრე დიაბეტური კეტოაციდოზის დროს; 4.სიმპტომები

ხშირად უფრო სუსტად ვლინდება, ვიდრე დიაბეტური კეტოაციდოზის დროს.

ა) 1; 2

ბ) 2; 3

გ) 2; 4

დ) 1; 3

*ე) არც ერთი

971. 27 წლის ქალს სამი წინამორბედი ორსულობისას ორჯერ აღენიშნებოდა

მკვდრადშობადობა და ერთხელ მშობიარობა ჭარბი მასის ნაყოფით. მიმდინარე

მეოთხე ორსულობისას პლაზმის გლუკოზა აღმოჩნდა: უზმოდ - 5,8

მმოლ/ლ, ტკბილეულით მდიდარი საუზმიდან 2 სთ-ში - 12,6 მმოლ/ლ,

მონიშნე, როგორ უნდა შეფასდეს ამ შემთხვევაში გლიკემიის შედეგები?

1.გლუკოზისადმი ტოლერანტობის დაქვეითება გესტაციური ტიპის;

2.შაქრიანი დიაბეტი, ტიპი 1, მსუბუქი ფორმა; 3.შაქრიანი დიაბეტი,

ტიპი2, მსუბუქი ფორმა; 4.გესტაციური შაქრიანი დიაბეტი; 5.დიაგნოზის

დასადგენად საჭიროა ჩატარდეს გლუკოზისადმი ტოლერანტობის

სტანდარტული ტესტი.

ა) 1

ბ) 2

გ) 3

*დ) 4

ე) 5

972. 29 წლის ავადმყოფ მამაკაცს პანკრეასექტომიის შემდეგ განუვითარდა

შაქრიანი დიაბეტი მკვეთრად გამოხატული კლინიკური სიმპტომებითა და

კეტოაციდოზისადმი მიდრეკილებით, რის გამოც სასიცოცხლოდ

მნიშვნელოვანი გახდა მკურნალობის დაწყება ინსულინის პრეპარატებით.

ქვემოთჩამოთვლილთაგან მონიშნე, რომელი დიაგნოზი უფრო შესაფერისია

აღწერილ შემთხვევაში: 1.ინსულინდამოკიდებული შაქრიანი დიაბეტი;

2.შაქრიანი დიაბეტი, ტიპი 1; 3.გესტაციული შაქრიანი დიაბეტი;

4.პანკრეასექტომია; 5.პანკრეასექტომიის შემდგომი მდგომარეობა. შაქრიანი

დიაბეტი, მძიმე ფორმა.

ა) 1

ბ) 2

გ) 3

დ) 4

*ე) 5

973. ინსულინის დოზის ქრონიკული სიჭარბის სინდრომის კლინიკური

გამოვლინებაა ყველა ჩამონათვალი, მონიშნე გარდა რომელისა ?

ა) დიაბეტის ლაბილური მიმდინარეობა

ბ) კეტოაციდოზი

გ) ხშირი ჰიპოგლიკემიური რეაქციები

დ) წონაში მატება

*ე) ოფლის გამოყოფის ჰორმონალური რეგულაციის მოშლა

974. მწვავე ინფარქტის არსებობისას, ტიპი 2 შაქრიანი დიაბეტით

დაავადებულებში, სულფანილშარდოვანას პრეპარატებით მკურნალობის

არასაკმარისი ეფექტის შემთხვევაში, ენიშნებათ:

ა) ულტრალენტეს ტიპის ინსულინი, მცირე დოზებით, დღეში 3-4 ინექცია

*ბ) ხანმოკლე მოქმედების ინსულინი, ადექვატური დოზებით, დღეში 2-3

ინექცია, შესაძლოა სულფანილშარდოვანას პრეპარატებთან კომბინაციაში

გ) კომბინირებული თერაპია: ინსულინი და ბიგუანიდები

დ) სამკურნალო შიმშილი და სულფანილშარდოვანას პრეპარატების აკრძალვა

კარდიალური გართულებების თავიდან ასაცილებლად

ე) უახლესი გენერაციის ბიგუანიდები

975. მონიშნე რას ისახავს მიზნად შაქრიანი დიაბეტის მკურნალობა: 1.

მიზნად ისახავს მეტაბოლიზმის იდეალურ კომპენსაციას ასაკისა და

დაავადებით გამოწვეული სავადასხვა პირობების მიუხედავად; 2.გულისხმობს

რისკის ისეთი ფაქტორების თავიდან აცილებასაც, როგორიცაა სიმსუქნე,

ჰიპერტენზია, ჰიპერლიპიდემია და თამბაქოს წევა; 3.ტიპი 2 დიაბეტის

დროს იწყება დიეტით, სწავლებით, ფიზიკური ვარჯიშებით, შემდეგ

შაქარდამწევი ორალური საშუალებებით ან თუ კომპენსაცია ვერ იქნა

მიღწეული, ინსულინით; 4.ტიპი 1 დიაბეტის დროს გულისამობს ინსულინის

გამოყენებას, სწავლებას, დიეტას და ფიზიკურ ვარჯიშებს.

ა) 1; 2; 3

ბ) 1; 3; 4

*გ) 2; 3; 4

დ) 1; 2; 3; 4

ე) 1; 2

976. ინსულინოთერაპიის გაგრძელება ან დაწყება საჭიროა მონიშნე რა დროს?

1.ტიპი 1 დიაბეტის დროს ოპერაციისთვის მომზადების პერიოდში; 2.ტიპი 2

დიაბეტის დროს რთული ქირურგიული ოპერაციისთვის მომზადების

პერიოდში; 3.ტიპი 2 დიაბეტის ყველა შემთავევაში, რომლებიც

ღებულობდნენ შაქარდამწევ ორალურ საშუალებებს და ემზადებიან ნებისმიერი

სახის ოპერაციისათვის; 4.დეკომპენსირებული დიაბეტის დროს

ოპერაციისთვის მომზადების პერიოდში.

ა) 1; 2; 3

*ბ) 1; 2; 4

გ) 2; 3; 4

დ) 1; 3; 4

ე) არც ერთი

977. შაქრიანი დიაბეტის დროს რეგულარული, ადექვატური, დოზირებული

ფიზიკური ვარჯიშები ხელს უწყობენ ყველა ქვემოთ ჩამოთვლილს, მონიშნე

გარდა რომელისა ?

ა) გლიკემიის დაქვეითება

ბ) ინსულინის მიმართ მოთხოვნილების შემცირება

გ) ინსულინის მიმართ ორგანიზმის მგრძნობელობის გაძლიერება

*დ) გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაავადებების რისკის მომატება

ე) წონის დაკლება

978. აარჩიე დიაბეტიანი ავადმყოფის კვების სწორი რეჟიმი: 1.მკაცრად უნდა

იქნეს განაწილებული დღის განმავლობაში; 2.ტიპი 2 დიაბეტის და სიმსუქნის

დროს უნდა იყოს ხშირი და მაღლკალორიული; 3.ტიპი 1 დიაბეტის დროს

უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად ინსულინოთერაპიისა და ფიზიკური

აქტიობის რეჟიმის გათვალისწინებით; 4.ტიპი 1 დიაბეტის დროს ზოგჯერ

ითვალისწინებს ძილის წინ დამატებით კვებას.

ა) 1; 2; 3

ბ) 1; 2; 4

*გ) 1; 3; 4

დ) 1; 2; 3; 4

ე) 2; 3; 4

979. მონიშნე სწორი პასუხი, თუ რა მნიშვნელობა აქვს სისხლში გლუკოზის

თვითკონტროლის სიზუსტეს: 1.ძალზე მნიშვნელოვანია; 2.მნიშვნელოვნად

დამოკიდებულია გამოკვლევის ჩამტარებლის უნარსა და ცოდნაზე; 3.ტესტ-

ჩხირზე არასაკმარისი რაოდენობით სისხლის დაწვეთებამ შესაძლოა

მნიშვნელოვნად შეცვალოს ანალიზის შედეგი; 4.ტესტ-ჩხირთან სისხლის

კონტაქტის დროის დაცვა მნიშვნელოვნად იმოქმედებს გაზომვის სიზუსტეზე.

*ა) ყველა ჩამოთვლილს

ბ) 1; 2; 3

გ) 1; 3; 4

დ) 1; 2; 4

ე) 2; 3; 4

980. აირჩიე ჰიპოგლიკემიის მკურნალობის სწორი ვარიანტი: 1.ყველა

შემთავევაში, მსუბუქი ხარისხის დროსაც კი უმჯობესია ჰოსპიტალიზაცია

გართულებების პროფილაქტიკისათვის; 2.მსუბუქ შემთხვევებში საკმარისია

დამატებითი საკვების, შაქრის ნატეხის ან ერთი ჭიქა ხილის წვენის მიღება;

3.თუ ჰიპოგლიკემია განვითარდა საკვების მიღების რეჟიმით

გათვალისწინებულ დროზე ადრე, შეიძლება დამატებით პურის ან მშრალი

ნამცხვრის მცირე ზომის რამდენიმე ნაჭრის მიღება; 4.მძიმე შემთავევებში

აუცილებელია ინტრავენურად დექსტროზის გადასხმა ან გლუკაგონის ინექციის

გამოყენება.

ა) 1; 2

ბ) 1; 3

გ) 1; 4

დ) 2; 3

*ე) 2; 4

981. აღნიშნე, თუ რა გართულებების რისკი არსებობს დიაბეტიანი ქალის

ორსულობისას: 1.დედა შეიძლება დაიღუპოს ტიპი 1 დიაბეტის დროს

კეტოაციდოზით ან ჰიპერტენზიით არასწორი მკურნალობის შედეგად; 2.ტიპი

1 დიაბეტის მქონე დედის არასწორი მკურნალობის გამო ნაყოფს შესაძლოა

ჰქონდეს თირკმლების აგენეზია, შინაგანი ორგანოების ტრანსპოზიცია და სხვა

სიმახინჯეები; 3. დიაბეტიან მამას უმძიმდება დიაბეტის გართულებების

მიმდინარეობა; 4. გესტაციური დიაბეტის დროს ნაყოფის მაკროსომია

აადვილებს მშობიარობას.

*ა) 1; 2

ბ) 1; 3

გ) 1; 4

დ) 2; 3

ე) 3; 4

982. მონიშნე ორსულობის დროს რის შედეგად შეიძლება განვითარდეს

ჰიპოგლიკემია და რით შეიძლება იქნეს იგი კუპირებული: 1.შესაძლოა

ინსულინის დოზის გადაჭარბების შედეგი იყოს; 2.უფრო ხშირად

აღენიშნებათ ინსულინოთერაპიაზე მყოფ ქალებს, რომელთაც გლიკემია

ნორმალურთან ახლო ფარგლებში აქვთ; 3.შესაძლოა თავიდან იქნეს

აცილებული საკვების რეგულარული, დოზირებული მიღებით; 4.შესაძლოა

კუპირებული იქნეს გლუკაგონის შეყვანით.

*ა) 4-ვე პასუხი სწორია

ბ) 1; 2; 3

გ) 1; 3. 4

დ) 2; 3; 4

ე) 1; 4

983. მონიშნე, თუ რას საჭიროებს ავადმყოფი დიაბეტური კეტოაციდოზით:

ა) საჭიროა მოთავსდეს სტაციონარში და იმყოფებოდეს სრული ფიზიკური

და ფსიქოლოგიური სიმშვიდის პირობებში, სხვა სამედიცინო ჩარევის გარეშე;

ბ) ავადმყოფის ჰოსპიტალიზაციისთანავე უნდა ჩაბარდეს სისხლისა და

შარდის საერთო ანალიზი ბაქტერიოლოგიური გამოკვლევისათვის;

გ) საიმედო შედეგების მისაღებად მკურნალობას ვიწყებთ იზოფან

ინსულინით ინტრავენურად და აქტრაპიდის დამატებითი კანქვეშა ინექციებით;

*დ) აუცილებლად საჭიროებს დაკვირვებას გლიკემიის და ელექტროლიტური

დარღვევების და თირკმელების ფუნქციური მდგომარეობის შეფასების მიზნით.

მიღებული შედეგების ადეკვატურად უნდა ჩატარდეს მკურნალობა

ე) არც ერთს.

984. მონიშნე რა არის საჭირო ღამის ჰიპოგლიკემიის პროფილაქტიკისთვის:

1.ძილის წინ ნოყიერი ვახშამი; 2.მუშაობის ღამის გრაფიკზე გადასვლა,

რათა სიფხიზლეში დროულად დაფიქსირდეს ჰიპოგლიკემიის პირველივე

ნიშნები; 3.ვახშმის წინ დანიშნული ინსულინების კომბინაციიდან საშუალო

ხანგრძლივობის ინსულინის გადატანა უფრო გვიანი დროისათვის – ძილის

წინ; 4.ვახშმის წინ დანიშნული ხანმოკლე მოქმედების ინსულინის დოზის

გადიდება.

ა) 1

ბ) 2

*გ) 3

დ) 4

ე) არც ერთი

985. რას ეწოდება ჩიყვი?

ა) ჩიყვი ეწოდება კისრის წინა ნაწილის ნებისმიერი მიზეზით გამოწვეულ

დეფორმაციას

ბ) ჩიყვი ეწოდება ნებისმიერი სახის ავადმყოფობას, რომელიც აზიანებს

ფარისებრ ჯირკვალს

*გ) ჩიყვი ეწოდება კისრის წინა ნაწილის იმ დეფორმაციას, რომელიც

ფარისებრი ჯირკვლის გადიდებით არის გამოწვეული

დ) ჩიყვი ეწოდება ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპერფუნქციით მიმდინარე

ნებისმიერ ავადმყოფობას

ე) ჩიყვი ეწოდება ფარისებრი ჯირკვლის ჰიპოფუნქციით მიმდინარე

ნებისმიერ ავადმყოფობას

986. რამ შეიძლება გამოიწვიოს ჩიყვი?

ა) ჩიყვი შეიძლება გამოიწვიოს ნებისმიერმა ავადმყოფობამ, რომელიც

აზიანებს კისრის მიდამოს ორგანოთა ინერვაციას.

ბ) ჩიყვი შეიძლება გამოიწვიოს მხოლოდ იოდის დეფიციტმა

გ) ჩიყვი შეიძლება გამოიწვიოს მხოლოდ ტოქსიურმა ადენომამ

დ) ჩიყვი შეიძლება გამოიწვიოს მხოლოდ ავთვისებიანმა სიმსივნემ

*ე) ჩიყვი შეიძლება გამოიწვიოს ნებისმიერმა ისეთმა ავადმყოფობამ,

რომელიც იწვევს ფარისებრი ჯირკვლის გადიდებას

987. დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვის ანუ გრეივსის ავადმყოფობის

განვითარების მექანიზმში წამყვანი მნიშვნელობა აქვს ისეთ ფაქტორის

არსებობას, როგორიცაა:

ა) იოდის სიჭარბე ორგანიზმში

ბ) ჰიპოფიზის თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის დათრგუნვა

გ) ჰიპოფიზის თირეოტროპული ჰორმონის სეკრეციის გაძლიერება

*დ) თირეოტროპული ჰორმონის რეცეპტორების მიმართ აუტოანტისხეულების

არსებობა

ე) იოდის დეფიციტი ორგანიზმში

988. დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვის ანუ გრეივსის ავადმყოფობის დროს

თირეოტოქსიკოზის შედეგად პაციენტს ხშირად აქვს:

ა) ბრადიკარდია

ბ) კანის სიმშრალე

*გ) ოფლიანობის გაძლიერება

დ) ყაბზობა

ე) სხეულის მასის მომატება

989. აუტოიმუნური აგრესიის ერთ-ერთი გამოხატულებაა პრეტიბიალური

მიქსედემა, რომლის დროსაც პათოლოგიური ცვლილებები ვლინდება ქვემო

კიდურების წვივებისა და ტერფების არეში. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

როგორც წესი, რომელი პათოლოგიის დროს გვხვდება პრეტიბიალური

მიქსედემა?

ა) მძიმე ხარისხის ჰიპოთირეოზის ანუ მიქსედემის დროს

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ვირუსული ანთების ჰიპოთირეოიდულ ფაზაში

*გ) ენდოკრინული ოფთალმოპათიით (თიროიდასოცირებული

ორბიტოპათიით) მიმდინარე დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვის დროს

დ) იოდის დეფიციტით გამოწვეული ჰიპოთირეოზის დროს

ე) რადიაქტიული იოდით მკურნალობით გამოწვეული ჰიპოთირეოზის დროს

990. საქართველოს მაღალმთიან რეგიონში მცხოვრებმა 25 წლის ქალმა

ორსულობის მეთექვსმეტე კვირაში მიმართა ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას

შემდეგი ჩივილებით: ძლიერი საერთო სისუსტე, სხეულის მასის დაკლება 2

კგ-ით ბოლო 1 თვეში, გულის ფრიალის და მთელი სხეულის კანკალის

შეგრძნება, დაძაბულობის შეგრძნება თვალის კაკლების არეში, ქუთუთოების

შეშუპება, თვალის კაკლების ზომიერად წინ წამოწევა, დეფეკაციის გახშირება

(დღე-ღამეში 5-ჯერ), ფაღარათის გარეშე. თავს ავად თვლის ბოლო 1 თვეა.

ავადმყოფობის დაწყებას უკავშირებს ძლიერ ემოციურ სტრესს. ავადმყოფის

დედას ანამნეზში აქვს დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი. უშუალო საექიმო

გასინჯვისას ყურადღებას იქცევს ავადმყოფის სახის აღგზნებული

გამომეტყველება, მომატებული ემოციურობა, მოუსვენრობა. კისრის წინა

ნაწილში შეინიშნება გამობერილობა. აღინიშნება: ხელების გაშლილი თითების

კანკალი, ტაქიკარდია, გულის შეკუმშვათა რიცხვი 120-მდე წუთში,

რიტმული. სისხლის არტერიული წნევა 140/60 მმ.ვ.წ.სვ. გულის

აუსკულტაციით – ნაზი სისტოლური შუილი მწვერვალის მიდამოში.

ფილტვების მოსმენით – ვეზიკულური სუნთქვა. მუცელი – რბილია,

უმტკივნეულო. ღვიძლი და ელენთა არ ისინჯება. ფარისებრი ჯირკვალი

პალპაციით ისინჯება. მისი ორივე წილი გადიდებულია, ოდნავ მკვრივი

კონსისტენციისაა, მგძნობიარეა, ნერწყვის ყლაპვისას გადაადგილდება ხორხთან

ერთად. პაციენტს გამოხატული აქვს თიროიდ ასოცირებული ორბიტოპათიის

(ე.წ. "ენდოკრინული ოფთალმოპათიის") მოვლენები: თვალის კაკლების წინ

წამოწევა (ეგზოფთალმია), თვალის ნაპრალების გაფართოვება, სკლერების

ჰიპერემია, ქუთუთოების შეშუპება. ფარისებრი ჯირკვლის

ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევით მარჯვენა წილის მოცულობა 28 მლ,

მარცხენა წილის მოცულობა 26 მლ. კვანძოვანი წარმონაქმნები არ აღინიშნება.

სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონე აღმოჩნდა 4.1 ნგ/დლ

(ნორმა 0.8-2.0 ნგ/დლ), თირეოტროპული ჰორმონის დონე აღმოჩნდა 0.01

მიკრ.საერთ.ერთ/მლ (ნორმა 0.4-4.0 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ). მკვეთრად

მომატებულია სისხლში თირეოტროპული ჰორმონის რეცეფტორების

საწინააღმდეგო იმუნოგლობულინების დონე. ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან

რომელი ავადმყოფობის არსებობა არის სავარაუდო უპირველეს ყოვლისა?

ა) დიფუზური ეუთირეოიდული ენდემიური ჩიყვი ორსულობის ფონზე

*ბ) დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვი (გრეივსის ავადმყოფობა) ორსულობის

ფონზე

გ) ორსულთა ტრანზიტორული თირეოტოქსიკოზი

დ) ქვემწვავე თირეოიდიტის თირეოტოქსიკური სტადია

ე) აუტოიმუნური თირეოიდიტის თირეოტოქსიური სტადია

991. 25 წლის ქალმა ორსულობის მეთექვსმეტე კვირაში მიმართა

ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას შემდეგი ჩივილებით: ძლიერი საერთო

სისუსტე, სხეულის მასის დაკლება 2 კგ-ით ბოლო 1 თვეში, გულის

ფრიალის და მთელი სხეულის კანკალის შეგრძნება, დაძაბულობის შეგრძნება

თვალის კაკლების არეში, ქუთუთოების შეშუპება, თვალის კაკლების

ზომიერად წინ წამოწევა, დეფეკაციის გახშირება (დღე-ღამეში 5-ჯერ),

ფაღარათის გარეშე. კისრის წინა მხარეს გამობერილობის ("ჩიყვის") გაჩენა

ბოლო თვეებში. ჩატარებული კლინიკური, ლაბორატორიული და

ინსტრუმენტული გამოკვლევების შედეგების საფუძველზე დაისვა დიაგნოზი:

დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვი III ხარისხის, თირეოტოქსიკოზი (საშუალო

სიმძიმის). ორსულობა (16 კვირის). განსაზღვრეთ მკურნალობის ტაქტიკა.

*ა) თირეოტოქსიკოზის საწინააღმდეგო მკურნალობა უნდა ჩატარდეს

თირეოსტატიკური პრეპარატების აუცილებელი და საკმარისი მინიმალური

დოზებით, თირეოიდული პროფილის ჰორმონების მხრივ ლაბორატორიული

კონტროლის ფონზე, ენდოკრინოლოგის მეთვალყურეობის პირობებში

ბ) თირეოტოქსიკოზის საწინააღმდეგო მკურნალობა უნდა ჩატარდეს

თირეოსტატიკების, გლუკოკორტიკოიდების და ბეტა-ადრენორეცეფტორების

ბლოკერების მაქსიმალური ასატანი დოზებით, თირეოიდული პროფილის

ჰორმონების მხრივ ლაბორატორიული კონტროლის ფონზე, ენდოკრინოლოგის

მეთვალყურეობის პირობებში

გ) სასწრაფოდ უნდა შეწყდეს ორსულობა და თირეოტოქსიკოზის

საწინააღმდეგო მკურნალობა უნდა ჩატარდეს თირეოსტატიკების,

გლუკოკორტიკოიდების და ბეტა-ადრენორეცეფტორების ბლოკერების

მაქსიმალური ასატანი დოზებით, თირეოიდული პროფილის ჰორმონების

მხრივ ლაბორატორიული კონტროლის ფონზე, ენდოკრინოლოგის

მეთვალყურეობის პირობებში

დ) სასწრაფოდ უნდა შეწყდეს ორსულობა ჩატარდეს ქირურგიული ოპერაცია

- ფარისებრი ჯირკვლის სუბტოტალური რეზექცია

ე) სასწრაფოდ უნდა შეწყდეს ორსულობა და ჩატარდეს მკურნალობა

რადიაქტიური იოდით

992. 1986 წელს, უკრაინაში, ჩერნობილის ატომურ ელექტროსადგურზე

მომხდარი ავარიის შედეგად გამოფრქვეულ რადიოაქტიურ ნარჩენებს შორის

დიდი რაოდენობით იყო რადიოაქტიური იოდი. იწინასწარმეტყველეთ,

ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, ენდოკრინული სისტემის რომელი ნაწილის

დაზიანება იყო უპირატესად მოსალოდნელი ელექტროსადგურის

თანამშრომელთა და ავარიის შედეგების ლიკვიდატორთა შორის, რომლებიც

იმყოფებოდნენ აღნიშნული ავარიის ადგილზე და განიცადეს ამ

რადიოაქტიური ნარჩენების დამაზიანებელი ზემოქმედება.

ა) ჰიპოთალამუს-ჰიპოფიზის კომპლექსი

*ბ) ფარისებრი ჯირკვალი

გ) მკერდუკანა ჯირკვალი

დ) თირკმელზედა ჯირკვლების ქერქოვანი შრე

ე) ფარისებრახლო ჯირკვლები

993. 1986 წელს, უკრაინაში, ჩერნობილის ატომურ ელექტროსადგურზე

მომხდარი ავარიის შედეგად გამოფრქვეულ რადიოაქტიურ ნარჩენებს შორის

დიდი რაოდენობით იყო რადიოაქტიური იოდი. იწინასწარმეტყველეთ,

ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, ფარისებრი ჯირკვლის რომელი ავადმყოფობის

განვითარება არის მოსალოდნელი ასეთი ავარიის მომდევნო რამდენიმე თვეში

ელექტროსადგურის თანამშრომელთა და ავარიის შედეგების ლიკვიდატორთა

შორის, რომლებიც იმყოფებოდნენ აღნიშნული ავარიის ადგილზე და

განიცადეს ამ რადიოაქტიური ნარჩენების დამაზიანებელი ზემოქმედება.

ა) ენდემური ჩიყვი

ბ) დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვი

*გ) ჰიპოთირეოზი

დ) ფარისებრი ჯირკვლის კიბო

ე) ქვემწვავე თირეოიდიტი

994. ჰიპოთირეოზი შეიძლება განვითარდეს ჰიპოთალამუსში

თირეოლიბერინის დეფიციტის შედეგად. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ

ჩამოთვლილთაგან, ჰიპოთირეოზის რომელ ჯგუფს განეკუთვნება ასეთი

შემთხვევები?

ა) პირველადი ჰიპოთირეოზი

ბ) მეორეული ჰიპოთირეოზი

*გ) მესამეული ჰიპოთირეოზი

დ) პერიფერიული ჰიპოთირეოზი

ე) კომბინირებული ჰიპოთირეოზი

995. ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების მიმართ ორგანიზმის ქსოვილების

რეზისტენტობის შემთხვევაში ვითარდება ჰიპოთირეოზი. გამოთქვით

მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, ჰიპოთირეოზის რომელ ჯგუფს

განეკუთვნება ასეთი შემთხვევები?

ა) პირველადი ჰიპოთირეოზი

ბ) მეორეული ჰიპოთირეოზი

გ) მესამეული ჰიპოთირეოზი

*დ) პერიფერიული ჰიპოთირეოზი

ე) კომბინირებული ჰიპოთირეოზი

996. ჰიპოთირეოზის განვითარების მრავალი სხვადასხვა მიზეზი არსებობს.

გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, რა არის ჰიპოთირეოზის

განვითარების ყველაზე უფრო ხშირი მიზეზი?

ა) ფარისებრი ჯირკვლის რადიაციული დაზიანება

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ქირურგიული დაზიანება

გ) ფარისებრი ჯირკვლის მედიკამენტური დაზიანება

*დ) ფარისებრი ჯირკვლის აუტოიმუნური დაზიანება

ე) ფარისებრი ჯირკვლის განვითარების ანომალიები

997. ქრონიკული აუტოიმუნური (ჰაშიმოტოს) თირეოიდიტის დროს,

როგორც წესი, სისხლში მომატებულია აუტოანტისხეულების კონცენტრაცია.

გამოთქვით მოსაზრება ლიტერატურული მონაცემების მიხედვით, რომელი

სახის აუტოანტისხეულების მომატება გვხვდება განსაკუთრებით ხშირად,

ქრონიკული აუტოიმუნური თირეოიდიტის დროს?

ა) თირეოგლობულინის ანტისხეულები

*ბ) თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულები

გ) თირეოტროპული ჰორმონის რეცეფტორების ანტისხეულები

დ) თიროქსინის ანტისხეულები

ე) ტრიიოდთირონინის ანტისხეულები

998. ენდოკრინოლოგიურ ცენტრს მიმართა 30 წლის ქალმა უკანასკნელ

თვეებში განვითარებული ჩივილებით: ძლიერი საერთო სისუსტე, მეხსიერების

დაქვეითება, სხეულის მასის მატება 10 კგ-ით, ძილიანობა დღისით, კანის

სიმშრალე, სახისა და სხეულის შეშუპება, ხმის ჩახლეჩა, თმების ცვენის

გაძლიერება და თმოვანი საფარველის გამეჩხერება, სითბოს სიყვარული,

სიცივის აუტანლობა, ყაბზობა, მენსტრუაციის შეწყვეტა. აღინიშნება

რძისმაგვარი გამონადენის არსებობა ორივე ძუძუდან. ფარისებრი ჯირკვლის

ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევით მარჯვენა წილის მოცულობა 28 მლ,

მარცხენა წილის მოცულობა 26 მლ. კვანძოვანი წარმონაქმნები არ აღინიშნება.

ჯირკვლის ქსოვილის ექოგენობა მომატებულია, ექოსტრუქტურა

არაერთგვაროვანია. სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონე

აღმოჩნდა 0.45 ნგ/დლ (ნორმა 0.8-2.0 ნგ/დლ), თირეოტროპული

ჰორმონის დონე აღმოჩნდა 25.1 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ (ნორმა 0.4-4.0

მიკრ.საერთ.ერთ/მლ). სისხლის შრატში პროლაქტინის დონე 34 ერთ (ნორმა

5-21 ერთ). გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, რომელი

დიაგნოზი შეიძლება დაისვას ამ შემთხვევაში?

*ა) პირველადი ჰიპოთირეოზი, დიფუზური ჩიყვი. მეორადი

ჰიპერპროლაქტინემიის სინდრომი (გალაქტორეა, ამენორეა)

ბ) მეორადი ჰიპოთირეოზი, დიფუზური ჩიყვი. ჰიპოფიზის ადენომა

(პროლაქტინომა)

გ) მესამეული ჰიპოთირეოზი, დიფუზური ჩიყვი. ჰიპერპროლაქტინემიის

სინდრომი

დ) პერიფერიული ჰიპოთირეოზი. პროლაქტინის სეკრეციის ცენტრალური

დაქვეითება

ე) კომბინირებული ჰიპოთირეოზი

999. ენდოკრინოლოგიურ ცენტრს მიმართა 70 წლის ქალმა, რომელმაც ორი

წლის წინ გადაიტანა მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი. ამჟამად

სტენოკარდიული შეტევები არ აქვს. უკანასკნელ 8 თვის განმავლობაში

პაციენტს განუვითარდა ჩივილები: ძლიერი საერთო სისუსტე, მეხსიერების

დაქვეითება, სხეულის მასის მატება 10 კგ-ით, ამჟამად სხეულის მასა 88

კგ, სიმაღლე – 162 სმ. ძილიანობა დღისით, კანის სიმშრალე, სახისა და

სხეულის შეშუპება, ხმის ჩახლეჩა, თმების ცვენის გაძლიერება და თმოვანი

საფარველის გამეჩხერება, სითბოს სიყვარული, სიცივის აუტანლობა,

ყაბზობა. პაციენტის ზოგადი მდგომარეობა არადამაკმაყოფილებელია.

აღინიშნება სახისა და სხეულის შეშუპება, ხმა ჩახლეჩილი აქვს, კანი

მშრალია, გასქელებული, შეხებით – დაქვეითებული ტემპერატურის. პულსი

სუსტი ავსების, 58 დარტყმა წუთში. არტერიული წნევა 160/115 მმ.ვ.წ.სვ.

პერკუსიით, გულის გარდიგარდმო საზღვრები გადიდებულია. გულის ტონები

მკვეთრად მოყრუებულია. ფილტვების ქვემო წილების საპროექციო არეზე

მოისმინება კრეპიტაცია. ფარისებრი ჯირკვალი პალპაციით ისინჯება

გადიდებული, მკვრივი კონსისტენციის წარმონაქმნის სახით. ჯირკვალი

მოძრავია, უმტკივნეულო. ფარისებრი ჯირკვლის ულტრასონოგრაფიული

გამოკვლევით მარჯვენა წილის მოცულობა 28 მლ, მარცხენა წილის

მოცულობა 26 მლ. კვანძოვანი წარმონაქმნები არ აღინიშნება. ჯირკვლის

ქსოვილის ექოგენობა მომატებულია, ექოსტრუქტურა არაერთგვაროვანია.

ელექტროკარდიოგრაფიული გამოკვლევით გამოვლინდა სინუსური

ბრადიკარდია, არითმიის გარეშე. ყველა განხრაში QRS კომპლექსის ვოლტაჟი

მკვეთრად დაქვეითებულია. I და II სტანდარტულ განხრებში, აგრეთვე

გულმკერდის V1 –V4 განხრებში აღინიშნება პათოლოგიური Q კბილები, ამავე

განხრებში ST სეგმენტი იზოელექტრულ ხაზს ქვევითაა, T კბილები –

უარყოფითია. სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონე აღმოჩნდა

0.45 ნგ/დლ (ნორმა 0.8-2.0 ნგ/დლ), თირეოტროპული ჰორმონის დონე

აღმოჩნდა 25.1 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ (ნორმა 0.4-4.0

მიკრ.საერთ.ერთ/მლ). გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

მკურნალობის რომელი გეგმა უნდა გამოვიყენოთ ამ შემთხვევაში?

ა) მდგომარეობის სასწრაფოდ გამოსწორების მიზნით მკურნალობა

დაწყებული უნდა იყოს ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონის (თიროქსინის)

პრეპარატის გამოყენებით, ყოველდღიური დოზით 2.0 მკგ/სხეულის მასის

ერთ კგ-ზე

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონის (თიროქსინის) პრეპარატის გამოყენება

წინააღმდეგნაჩვენებია კორონარული სისხლძარღვების ათეროსკლეროზისა და

გადატანილი მიოკარდის ინფარქტის არსებობის გამო

*გ) კორონარული სისხლძარღვების ათეროსკლეროზისა და გადატანილი

მიოკარდის ინფარქტის არსებობის გამო აუცილებელია განსაკუთრებული

სიფრთხილე ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონის (თიროქსინის) პრეპარატით

შენაცვლებითი თერაპიის პროცესში. მკურნალობა უნდა დაწყებულ იქნას

მინიმალური დოზებით (10-12 მკგ/დღეში), დოზის მატება უნდა მოხდეს

ნელი ტემპით (დღიური დოზის მომატება უნდა მოხდეს 14-18 დღეში

ერთხელ, 10-12 მკგ-ით)

დ) კორონარული სისხლძარღვების ათეროსკლეროზისა და გადატანილი

მიოკარდის ინფარქტის არსებობის გამო მკურნალობა უნდა ჩატარდეს

კალიუმის იოდიდის პრეპარატით

ე) კორონარული სისხლძარღვების ათეროსკლეროზისა და გადატანილი

მიოკარდის ინფარქტის არსებობის გამო მკურნალობა უნდა ჩატარდეს

თირეოსტატიკებით

1000. ენდოკრინოლოგიურ ცენტრში მოიყვანეს ქ. თბილისის მცხოვრები 7

თვის ბავშვი, რომელსაც აღენიშნებოდა მოდუნება, ძილიანობა, კანის

სიმშრალე, სახისა და სხეულის შეშუპება, ხმის ჩახლეჩა, ყაბზობა. პაციენტის

დედა 25 წლისაა. ბავშვი პირველი ორსულობიდანაა. ორსულობის პერიოდი

მიმდინარეობდა განსაკუთრებული გადახრების გარეშე. ბავშვი დაიბადა

ორსულობის 42-ე კვირაზე. დაბადების შემდგომ დღეებში ბავშვს ჰქონდა

გახანგრძლივებული სიყვითლე. ნეონატალური თირეოტროპული ჰორმონის

განსაზღვრა ბავშვს არ ჩატარებია. დედა და ბავშვი იოდით პროფილაქტიკას

არ იტარებენ. საექიმო გასინჯვისას ბავშვს აღენიშნება სახისა და სხეულის

შეშუპება, ტირილისას ხმა ჩახლეჩილი აქვს, კანი მშრალია, გასქელებული,

შეხებით – დაქვეითებული ტემპერატურის. პულსი სუსტი ავსების, 58

დარტყმა წუთში. პერკუსიით, გულის გარდიგარდმო საზღვრები

გადიდებულია. გულის ტონები მკვეთრად მოყრუებულია. ფარისებრი

ჯირკვლის ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევით გამოვლინდა მისი

ჰიპოპლაზია. სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონე აღმოჩნდა

0.45 ნგ/დლ (ნორმა 0.8-2.0 ნგ/დლ), თირეოტროპული ჰორმონის დონე

აღმოჩნდა 60 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ (ნორმა 0.4-4.0 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ).

გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, რომელი დიაგნოზია

უფრო მეტად სავარაუდო ამ შემთხვევაში?

ა) მძიმე ხარისხის იოდდეფიციტური მდგომარეობა

*ბ) თანდაყოლილი ჰიპოთირეოზი

გ) ფენილკეტონურია

დ) დაუნის სინდრომი

ე) მეორადი ჰიპოთირეოზი

1001. ენდოკრინოლოგიურ ცენტრს მიმართა 25 წლის ქალმა, თავისი

ორსულობის მეთორმეტე კვირის ბოლოს. იგი არ იმყოფება ქალთა

კონსულტაციის მეთვალყურეობის ქვეშ და არ უტარდება იოდით

პროფილაქტიკა. უკანასკნელ 1 თვის განმავლობაში პაციენტს განუვითარდა

ჩივილები: საერთო სისუსტე, მეხსიერების დაქვეითება, სხეულის მასის

მატება 10 კგ-ით, ამჟამად სხეულის მასა 88 კგ, სიმაღლე –162 სმ.

პაციენტს აღენიშნება ძილიანობა დღისით, კანის სიმშრალე, სიცივის

აუტანლობა, ყაბზობა. საექიმო გასინჯვისას აღინიშნება სახისა და სხეულის

ზომიერად გამოხატული შეშუპება, ხმა დაბალი ტემბრისაა, კანი მშრალია,

პულსის სიხშირე 58 დარტყმა წუთში. არტერიული წნევა 120/80 მმ.ვ.წ.სვ.

ფარისებრი ჯირკვალი პალპაციით ისინჯება გადიდებული, მკვრივი

კონსისტენციის წარმონაქმნის სახით. ჯირკვალი მოძრავია, უმტკივნეულო.

ფარისებრი ჯირკვლის ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევით ორივე წილის

საერთო მოცულობა 38 მლ, კვანძოვანი წარმონაქმნები არ აღინიშნება.

ჯირკვლის ქსოვილის ექოგენობა მომატებულია, ექოსტრუქტურა

არაერთგვაროვანია. სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონე

აღმოჩნდა 0.7 ნგ/დლ (ნორმა 0.8-2.0 ნგ/დლ), თირეოტროპული ჰორმონის

დონე აღმოჩნდა 15.1 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ (ნორმა 0.4-4.0

მიკრ.საერთ.ერთ/მლ). გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

რომელი დიაგნოზია სავარაუდო ყველაზე მეტად აღნიშნულ შემთხვევაში.

ა) მძიმე ხარისხის იოდდეფიციტური მდგომარეობა. ორსულობა 12 კვირის.

ბ) ორსულობა 12 კვირის. ორსულთა ტოქსიკოზი

*გ) პირველადი ჰიპოთირეოზი საშუალო სიმძიმის, დეკომპენსირებული.

ორსულობა 12 კვირის

დ) ორსულობა 12 კვირის. ორსულთა ტრანზიტორული ჰიპოთირეოზი

ე) მეორადი ჰიპოთირეოზი საშუალო სიმძიმის,დეკომპენსირებული

ორსულობა 12 კვირის

1002. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მიმართა 35 წლის ქალმა, რომელსაც

აღენიშნებოდა: კისრის წინა ნაწილში ტკივილი, რაც ძლიერდებოდა ყლაპვის

დროს და ხელით ზეწოლისას. ტკივილი გადაეცემოდა კისრის უკანა მხარეს

და კეფის არეში. აღნიშნული მოვლენები დაიწყო 10 დღის წინ, მწვავედ,

ზემო სასუნთქი გზების კატარალური მოვლენების გადატანიდან რამდენიმე

დღის შემდეგ. ტკივილთან ერთად ავადმყოფს დაეწყო ჰექტიური ცხელება 39-

40 გრადუსამდე ცელსიუსის სკალით. პაციენტი უჩივის აგრეთვე: ზოგადი

აგზნებადობის ზომიერად მომატებას, ოფლიანობის გაძლიერებას, გულისცემის

გახშირებას, სხეულში შინაგანი კანკალის შეგრძნებას. პალპაციით ფარისებრი

ჯირკვალი გადიდებულია, მტკივნეულია, ოდნავ მკვრივი კონსისტენციისაა.

სისხლის საერთო ანალიზით გამოვლინდა ერითროციტების დალექვის

სისწრაფის მომატება 55 მმ-მდე საათში, ლეიკოციტოზის გარეშე. გამოთქვით

მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, რომელი დიაგნოზია სავარაუდო

ყველაზე მეტად აღნიშნულ შემთხვევაში?

ა) მწვავე ჩირქოვანი თირეოიდიტი. თირეოტოქსიკური ფაზა

*ბ) ქვემწვავე (ვირუსული) თირეოიდიტი. თირეოტოქსიკური ფაზა

გ) "ჩუმი" თირეოიდიტი. თირეოტოქსიკური ფაზა

დ) ქრონიკული აუტოიმუნური თირეოიდიტის გამწვავება. თირეოტოქსიკური

ფაზა

ე) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

1003. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მიმართა 35 წლის ქალმა, რომელსაც

აღენიშნებოდა: კისრის წინა ნაწილში ტკივილი, რაც ძლიერდებოდა ყლაპვის

დროს და ხელით ზეწოლისას. ტკივილი გადაეცემოდა კისრის უკანა მხარეს

და კეფის არეში. აღნიშნული მოვლენები დაიწყო 12 დღის წინ, მწვავედ,

ზემო სასუნთქი გზების კატარალური მოვლენების გადატანიდან რამდენიმე

დღის შემდეგ. ტკივილთან ერთად ავადმყოფს დაეწყო ჰექტიური ცხელება 39-

40 გრადუსამდე ცელსიუსის სკალით. პაციენტი უჩივის აგრეთვე: ზოგადი

აგზნებადობის ზომიერად მომატებას, ოფლიანობის გაძლიერებას, გულისცემის

გახშირებას, სხეულში შინაგანი კანკალის შეგრძნებას. პალპაციით ფარისებრი

ჯირკვალი გადიდებულია, მტკივნეულია, ოდნავ მკვრივი კონსისტენციისაა.

სისხლის საერთო ანალიზით გამოვლინდა ერითროციტების დალექვის

სისწრაფის მომატება 55 მმ-მდე საათში, ლეიკოციტოზის გარეშე. ფარისებრი

ჯირკვლის ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევით მარჯვენა წილის მოცულობა

28 მლ, მარცხენა წილის მოცულობა 26 მლ. კვანძოვანი წარმონაქმნები არ

აღინიშნება. სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონე აღმოჩნდა 3.1

ნგ/დლ (ნორმა 0.8-2.0 ნგ/დლ), თირეოტროპული ჰორმონის დონე

აღმოჩნდა 0.01 მიკრ.საერთ.ერთ/მლ (ნორმა 0.4-4.0

მიკრ.საერთ.ერთ/მლ). გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

როგორი წარმოშობის თირეოტოქსიკოზის არსებობა არის მოსალოდნელი

ყველაზე მეტად აღნიშნულ შემთხვევაში?

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციური ავტონომიით გამოწვეული

თირეოტოქსიკოზი

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციის აუტოიმუნური სტიმულაციით

გამოწვეული თირეოტოქსიკოზი

*გ) ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულების დესტრუქციით გამოწვეული

თირეოლიტური თირეოტოქსიკოზი

დ) ფარისებრი ჯირკვლის ვირუსული სტიმულაციით გამოწვეული

თირეოტოქსიკოზი

ე) ფარისებრი ჯირკვლის ფოლიკულური კიბოთი გამოწვეული

თირეოტოქსიკოზი

1004. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მიმართა 35 წლის ქალმა, რომელსაც

კლინიკური, ჰორმონული და ინსტრუმენტული მეთოდებით ჩატარებული

გამოკვლევებით დაუდგინდა დიაგნოზი: ქვემწვავე (ვირუსული)

თირეოიდიტი, თირეოტოქსიკური სტადია. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ

ჩამოთვლილთაგან, მკურნალობის რომელი სახე ითვლება ყველაზე მეტად

ეფექტურად მსგავს შემთხვევებში?

ა) ფარისებრი ჯირკვლის სუბტოტალური რეზექცია

ბ) ანტიბიოტიკოთერაპია ფართო სპექტრის თანამედროვე პრეპარატებით

*გ) გლუკოკორტიკოიდული მოქმედების პრეპარატებით მკურნალობა

დ) თირეოსტატიკური მოქმედების პრეპარატებით მკურნალობა

ე) ჩატარდეს მკურნალობა რადიაქტიური იოდით

1005. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მიმართა 35 წლის ქალმა, რომელსაც

კლინიკური, ჰორმონული და ინსტრუმენტული მეთოდებით ჩატარებული

გამოკვლევებით დაუდგინდა დიაგნოზი: ქვემწვავე (ვირუსული)

თირეოიდიტი, თირეოტოქსიკური სტადია. მკურნალობა დაწყებულ იქნა 15

მგ/დღეში პრედნიზოლონით. მკურნალობის დაწყებიდან მეორე დღეს

პაციენტს სხეულის ტემპერატურა გაუხდა ნორმალური და ტკივილის

სინდრომი მოეხსნა. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

შემდგომი მკურნალობის რომელი გეგმა არის ყველაზე მეტად ეფექტური

მსგავს შემთხვევებში?

ა) კლინიკური დადებითი ეფექტის მიღებისთანავე შეწყდეს მკურნალობა

გლუკოკორტიკოიდებით

ბ) კლინიკური დადებითი ეფექტის მიღების შემდგომ მკურნალობა

გლუკოკორტიკოიდებით გაგრძელდეს კიდევ ერთი კვირა და შეწყდეს დღიური

დოზის თანდათან შემცირების შემდეგ

*გ) კლინიკური დადებითი ეფექტის მიღების შემდგომ მკურნალობა

გლუკოკორტიკოიდებით გაგრძელდეს იგივე დოზებით იმ დრომდე, სანამ არ

მოხდება ერითროციტების დალექვის სისწრაფის (ედს) მაჩვენებლის

ნორმალიზაცია და შეწყდეს დღიური დოზის თანდათან შემცირების შემდეგ

ედს-ის ნორმის ფარგლებში შენარჩუნების პირობებში

დ) კლინიკური დადებითი ეფექტის მიღების შემდგომ მკურნალობა

გლუკოკორტიკოიდებით შეწყდეს და დაწყებულ იქნას თირეოსტატიკური

მოქმედების პრეპარატებით მკურნალობა

ე) კლინიკური დადებითი ეფექტის მიღების შემდგომ მკურნალობა

გლუკოკორტიკოიდებით შეწყდეს და დაწყებულ იქნას მკურნალობა

თიროქსინით

1006. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მომართა 23 წლის ქალმა შემდეგი

ჩივილებით: საერთო სისუსტე, გულისცემის გახშირება, ემოციური

აგზნებადობის მომატება. პაციენტი აღნიშნავს, რომ აღნიშნულ მდგომარეობას

ამძიმებს დაძაბული დღის რეჟიმი, რაც დაკავშირებულია სამი თვის წინ

მშობიარობასთან და ახლადგაჩენილი ბავშვის მოვლასთან. ამავე დროს

პაციენტი აღნიშნავს, რომ კისრის წინა ნაწილში ოდნავ მოიმატა

გამობერილობამ. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, რომელი

ავადმყოფობის არსებობაა მოსალოდნელი ყველაზე მეტად?

ა) დიფუზური ტოქსიკური ჩიყვი (გრეივსის ავადმყოფობა),

თირეოტოქსიკოზი

ბ) ქვემწვავე (ვირუსული) თირეოიდიტის თირეოტოქსიკური სტადია

*გ) მშობიარობის შემდგომი თირეოიდიტის თირეოტოქსიკური სტადია

დ) ქრონიკული აუტოიმუნური (ჰაშიმოტოს) თირეოიდიტის

თირეოტოქსიკური სტადია

ე) მწვავე ჩირქოვანი თირეოიდიტი, თირეოტოქსიური ფაზა

1007. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მომართა 23 წლის ქალმა შემდეგი

ჩივილებით: საერთო სისუსტე, გულისცემის გახშირება, ემოციური

აგზნებადობის მომატება. პაციენტი აღნიშნავს, რომ აღნიშნულ მდგომარეობას

ამძიმებს დაძაბული დღის რეჟიმი, რაც დაკავშირებულია სამი თვის წინ

მშობიარობასთან და ახლადგაჩენილი ბავშვის მოვლასთან, მის ძუძუთი

კვებასთან. ამავე დროს პაციენტი აღნიშნავს, რომ კისრის წინა ნაწილში

ოდნავ მოიმატა გამობერილობამ. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ

ჩამოთვლილთაგან, რომელი დიაგნოსტიკური ტესტის ჩატარება არის

წინააღმდეგნაჩვენები ამ შემთხვევაში?

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევა

*ბ) ფარისებრი ჯირკვლის სცინტიგრაფია რადიოაქტიური ტექნიციუმით

გ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების კონცენტრაციის გამოკვლევა სისხლში

დ) სისხლის პლაზმაში თირეოტროპული ჰორმონის რეცეპტორების

ანტისხეულების დონის შესწავლა

ე) სისხლის პლაზმაში თირეოპეროქსიდაზას და თირეოგლობულინის მიმართ

ანტისხეულების დონის შესწავლა

1008. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მომართა 23 წლის ქალმა შემდეგი

ჩივილებით: საერთო სისუსტე, გულისცემის გახშირება, ემოციური

აგზნებადობის მომატება. პაციენტი აღნიშნავს, რომ აღნიშნულ მდგომარეობას

ამძიმებს დაძაბული დღის რეჟიმი, რაც დაკავშირებულია სამი თვის წინ

მშობიარობასთან და ახლადგაჩენილი ბავშვის მოვლასთან, მის ძუძუთი

კვებასთან. ამავე დროს პაციენტი აღნიშნავს, რომ კისრის წინა ნაწილში

ოდნავ მოიმატა გამობერილობამ. მკურნალმა ექიმმა ივარაუდა მშობიარობის

შემდგომი თირეოიდიტის თირეოტოქსიკური სტადიის არსებობის

შესაძლებლობა. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, რომელი

დიაგნოსტიკური ტესტის ჩატარება არის ნაჩვენები ამ შემთხვევაში დიფუზურ

ტოქსიკურ ჩიყვთან დიფდიაგნოსტიკისათვის?

ა) ფარისებრი ჯირკვლის ულტრასონოგრაფიული გამოკვლევა

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის სცინტიგრაფია რადიოაქტიური ტექნიციუმით

გ) ფარისებრი ჯირკვლის ჰორმონების კონცენტრაციის გამოკვლევა სისხლში

*დ) სისხლის პლაზმაში თირეოტროპული ჰორმონის რეცეპტორების

ანტისხეულების დონის შესწავლა

ე) სისხლის პლაზმაში თირეოპეროქსიდაზას და თირეოგლობულინის მიმართ

ანტისხეულების დონის შესწავლა

1009. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მიმართა 35 წლის ქალმა, რომელსაც

კლინიკური, ჰორმონული და ინსტრუმენტული მეთოდებით ჩატარებული

გამოკვლევებით დაუდგინდა დიაგნოზი: ქვემწვავე (ვირუსული)

თირეოიდიტი, თირეოტოქსიკური სტადია. მკურნალობა დაწყებულ იქნა 15

მგ/დღეში პრედნიზოლონით. მკურნალობის დაწყებიდან მეორე დღეს

პაციენტს სხეულის ტემპერატურა გაუხდა ნორმალური და ტკივილის

სინდრომი მოეხსნა. მდგომარეობის გაუმჯობესების გამო პაციენტმა აღარ

მიმართა სამკურნალო დაწესებულებას და დაახლოებით 45 დღიანი

მკურნალობის შემდგომ მთლიანად შეწყვიტა მედიკამენტების მიღება. ამ

დროიდან 2 თვის შემდეგ პაციენტმა შეამჩნია, რომ მას განუვითარდა კანის

სიმშრალე, შეშუპება სახისა და კიდურების არეში, მცივანობა, ყაბზობა,

დღისით ძილიანობა, მეხსიერების დაქვეითება, გამობერილობა კისრის წინა

ნაწილში (ჩიყვი). გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

ყველაზე მეტად რომელი პათოლოგიური მდგომარეობა შეიძლებოდა

ყოფილიყო მოვლენათა ასეთი განვითარების მიზეზი მსგავს შემთხვევებში?

ა) ქვემწვავე თირეოიდიტის რეციდივი მკურნალობის თვითნებურად

შეწყვეტის შედეგად

ბ) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

გ) ქრონიკული აუტოიმუნური თირეოიდიტი

*დ) ქვემწვავე თირეოიდიტის ჰიპოთირეოიდული სტადია

ე) "ჩუმი" თირეოიდიტი

1010. ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას მიმართა 35 წლის ქალმა, რომელსაც

კლინიკური, ჰორმონული და ინსტრუმენტული მეთოდებით ჩატარებული

გამოკვლევებით დაუდგინდა დიაგნოზი: ქვემწვავე (ვირუსული)

თირეოიდიტი, თირეოტოქსიკური სტადია. მკურნალობა დაწყებულ იქნა 15

მგ/დღეში პრედნიზოლონით. მკურნალობის დაწყებიდან მეორე დღეს

პაციენტს სხეულის ტემპერატურა გაუხდა ნორმალური და ტკივილის

სინდრომი მოეხსნა. მდგომარეობის გაუმჯობესების გამო პაციენტმა აღარ

მიმართა სამკურნალო დაწესებულებას და დაახლოებით 45 დღიანი

მკურნალობის შემდგომ მთლიანად შეწყვიტა მედიკამენტების მიღება. ამ

დროიდან 2 თვის შემდეგ პაციენტმა შეამჩნია, რომ მას განუვითარდა კანის

სიმშრალე, შეშუპება სახისა და კიდურების არეში, მცივანობა, ყაბზობა,

დღისით ძილიანობა, მეხსიერების დაქვეითება, გამობერილობა კისრის წინა

ნაწილში (ჩიყვი). პაციენტმა კვლავ მიმართა მკურნალ ენდოკრინოლოგს,

რომელმაც ივარაუდა ქვემწვავე თირეოიდიტის ჰიპოთირეოიდული სტადიის

არსებობა. გამოთქვით მოსაზრება, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან, ყველაზე მეტად

რომელი ლაბორატორიული ცვლილებების არსებობა დაადასტურებს ექიმის

მიერ გამოთქმულ მოსაზრებას ამ შემთხვევაში?

ა) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის მომატება და

თირეოტროპული ჰორმონის დონის დაქვეითება ნორმასთან შედარებით

*ბ) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის დაქვეითება და

თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება ნორმასთან შედარებით

გ) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის და თირეოტროპული

ჰორმონის დონეთა მომატება ნორმასთან შედარებით

დ) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის და თირეოტროპული

ჰორმონის დონეთა დაქვეითება ნორმასთან შედარებით

ე) თირეოტროპული ჰორმონის რეცეპტორების მიმართ აუტოანტისხეულების

დონის მომატება

1011. 48 წლის ქალმა, პროფესიით მუსიკალური თეატრის მომღერალმა,

მიმართა ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას ჩივილებით, რომელიც მას

განუვითარდა თანდათან ბოლო 3-4 თვის განმავლობაში: ხმის ტემბრის

დადაბლება, საერთო სისუსტე, მეხსიერებისა და ინტელექტუალური შრომის

უნარის დაქვეითება, მცივანობა, ყაბზობა, უჩვეულო გამობერილობის გაჩენა

კისრის წინა ნაწილში. თქვენი ვარაუდით, ენდოკრინული სისტემის რომელი

ავადმყოფობისთვის არის დამახასიათებელი მსგავსი გამოვლინებანი?

*ა) ქრონიკული აუტოიმუნური თირეოიდიტის ფონზე განვითარებული ჩიყვი

და ჰიპოთირეოზი

ბ) დიფუზური ტოქსიური ჩიყვი

გ) დიფუზური ეუთირეოიდული ენდემიური ჩიყვი

დ) სპორადული ეუთირეოიდული ჩიყვი და ქრონიკული გადაღლის

სინდრომი

ე) თირეოტოქსიური ადენომა

1012. 48 წლის ქალმა, პროფესიით მუსიკალური თეატრის მომღერალმა,

მიმართა ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას ჩივილებით, რომელიც მას

განუვითარდა თანდათან ბოლო 3-4 თვის განმავლობაში: ხმის ტემბრის

დადაბლება, საერთო სისუსტე, მეხსიერებისა და ინტელექტუალური შრომის

უნარის დაქვეითება, მცივანობა, ყაბზობა, უჩვეულო გამობერილობის გაჩენა

კისრის წინა ნაწილში. ენდოკრინოლოგმა ივარაუდა ქრონიკული

აუტოიმუნური თირეოიდიტის ფონზე განვითარებული ჩიყვის და

ჰიპოთირეოზის არსებობა. თქვენი ვარაუდით, ქვემოთ ჩამოთვლილთაგან,

ლაბორატორიული გამოკვლევის როგორი შედეგები არის მოსალოდნელი

ყველაზე მეტად, მითითებული ავადმყოფობის არსებობის შემთხვევაში?

*ა) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის დაქვეითება,

თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება, თირეოგლობულინისა და

თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულების შემცველობის მომატება ნორმასთან

შედარებით

ბ) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის მომატება,

თირეოტროპული ჰორმონის დონის დაქვეითება, თირეოგლობულინისა და

თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულების შემცველობის ნორმალური დონე

გ) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის დაქვეითება,

თირეოტროპული ჰორმონის დონის დაქვეითება, თირეოგლობულინისა და

თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულების ნორმალური შემცველობა

დ) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის დაქვეითება,

თირეოტროპული ჰორმონის ნორმალური დონე, თირეოგლობულინისა და

თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულების ნორმალური დონე

ე) სისხლის შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის მომატება,

თირეოტროპული ჰორმონის დონის მომატება, თირეოგლობულინისა და

თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულების შემცველობის ნორმალური დონე

1013. 48 წლის ქალმა, პროფესიით მუსიკალური თეატრის მომღერალმა,

მიმართა ენდოკრინოლოგიურ კლინიკას ჩივილებით, რომელიც მას

განუვითარდა თანდათან ბოლო 3-4 თვის განმავლობაში: ხმის ტემბრის

დადაბლება, საერთო სისუსტე, მეხსიერებისა და ინტელექტუალური შრომის

უნარის დაქვეითება, მცივანობა, ყაბზობა, უჩვეულო გამობერილობის გაჩენა

კისრის წინა ნაწილში. ლაბორატორიული გამოკვლევებით აღმოჩნდა სისხლის

შრატში თავისუფალი თიროქსინის დონის დაქვეითება, თირეოტროპული

ჰორმონის დონის მნიშვნელოვანი მომატება, თირეოგლობულინისა და

თიროპეროქსიდაზის ანტისხეულების შემცველობის მკვეთრი მომატება

ნორმასთან შედარებით. ჩატარებული კლინიკური და ლაბორატორიული

დიაგნოსტიკური გამოკვლევების შედეგების გათვალისწინებით დაისვა

დიაგნოზი: ქრონიკული აუტოიმუნური თირეოიდიტი. დიფუზური ჩიყვი III

ხარისხის. ჰიპოთირეოზი საშუალო სიმძიმის. გამოთქვით მოსაზრება

აღნიშნულის მსგავს კლინიკურ შემთხვევებში მკურნალობის როგორი სქემის

გამოყენება არის რეკომენდირებული თანამედროვე შეხედულებების

შესაბამისად?

ა) ფარისებრი ჯირკვლის მიმართ აუტოაგრესიის დათრგუნვა თანამედროვე

მძლავრი იმუნოდეპრესანტების გამოყენებით

ბ) ფარისებრი ჯირკვლის მიმართ აუტოაგრესიის დათრგუნვა თანამედროვე

მძლავრი იმუნოდეპრესანტების გამოყენებით, ქირურგიული მკურნალობა III

ხარისხის ჩიყვის არსებობის გამო

გ) ფარისებრი ჯირკვლის მიმართ აუტოაგრესიის დათრგუნვა თანამედროვე

მძლავრი იმუნოდეპრესანტების გამოყენებით, ქირურგიული მკურნალობა III

ხარისხის ჩიყვის არსებობის გამო და ოპერაციის შემდგომ შენაცვლებითი

თერაპიის ჩატარება თიროქსინის პრეპარატების გამოყენებით

*დ) შენაცვლებითი თერაპიის ჩატარება თიროქსინის პრეპარატების

გამოყენებით

ე) ფარისებრი ჯირკვლის მიმართ აუტოაგრესიის დათრგუნვა თანამედროვე

მძლავრი იმუნოდეპრესანტების გამოყენებით და შენაცვლებითი თერაპიის

ჩატარება თიროქსინის პრეპარატების გამოყენებით

1014. ოცდაოთხი წლის ქალი არის 8 კვირის ორსული. მას აღენიშნება

მკვეთრად გამოხატული გულისრევა, პირღებინება. სხეულის მასის დაკლება

და გულის ფრიალი არ არის მკაფიოდ გამოხატული. ფარისებრი ჯირკვლის

ფუნქციური ტესტებით გამოვლინდა სისხლის შრატში თირეოტროპული

ჰორმონის მკვეთრი დაქვეითება და თავისუფალი თიროქსინის დონის

უმნიშვნელოდ მომატება. პაციენტს არ აღენიშნება თირეოიდული ქსოვილის

კომპონენტების (თირეოტროპული ჰორმონის რეცეპტორების,

თირეოგლობულინის, თიროპეროქსიდაზის) მიმართ ანტისხეულების მომატება.

თუ ქვემოთ ჩამოთვლილი მეთოდებისადმი პაციენტს ნეიტრალური პოზიცია

აქვს, მაშინ როგორ უმკურნალებდით ასეთ შემთხვევაში თირეოტოქსიკოზს?

ა) კატეგორიულად დავსვამდი საკითხს ორსულობის ხელოვნურად შეწყვეტის

შესახებ და აბორტის შემდგომ ვუმკურნალებდი თიროზოლით

ბ) არ დავსვამდი საკითხს ორსულობის ხელოვნურად შეწყვეტის შესახებ და

თავიდანვე ვუმკურნალებდი პროპილთიოურაცილით

გ) ორსულობის პირველ ტრიმესტრში – პროპილთიოურაცილით, შემდგომ

პერიოდში თიროზოლით ან მერკაზოლილით

*დ) სიმპტომური მკურნალობის ფონზე, დინამიკაში დავაკვირდებოდი,

სისხლის ჰორმონული კვლევის შედეგებს და კლინიკურ მონაცემებს, 3-4

კვირის განმავლობაში, თირეოსტატიკური მედიკამენტებით მკურნალობის

გარეშე

ე) არ დავსვამდი საკითხს ორსულობის ხელოვნურად შეწყვეტის შესახებ და

თავიდანვე ვუმკურნალებდი მერკაზოლილით

1015. რომელი მიგაჩნიათ თირეოიდული სტატუსის შესაფასებელი ტესტების

სამიზნე მნიშვნელობად, ორსულობის დროს ანტითირეოიდული

მედიკამენტების დოზის შერჩევისთვის?

ა) სისხლის თტჰ-ის და საერთო თიროქსინიის მინიმალური ნორმალური

დონე

*ბ) სისხლის თტჰ-ის დაბალი ნორმალური დონე და თავისუფალი

თიროქსინიის საშუალო ნორმალური დონე

გ) სისხლის თტჰ-ის ნორმაზე მაღალი დონე და საერთო თიროქსინი

ნორმალური დონის ზედა რეგისტრში

დ) სისხლის თტჰ-ის დაბალი დონე და საერთო თიროქსინის ნებისმიერი

დონე

ე) სისხლის თტჰ-ის და საერთო თიროქსინის ნორმალურზე ოდნავ მაღალი

დონე

1016. კომპენსირებული ჰიპოთირეოზის მქონე ორსულ ქალს ადრე

ჩატარებული აქვს რადიოიოდთერაპია გრეივსის ავადმყოფობის (დიფუზური

ტოქსიური ჩიყვის) გამო. აუცილებელია თუ არა, რომ ასეთ პაციენტს

ჩაუტარდეს და თუ აუცილებელია, მაშინ როდის უნდა ჩაუტარდეს თტჰ-ის

რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულების გამოკვლევა?

ა) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის ყოველ თვეში ერთხელ

ბ) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის ყოველ ტრიმესტრში

გ) უნდა ჩაუტარდეს პირველ და მეორე ტრიმესტრში

*დ) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის მესამე ტრიმესტრში

ე) თტჰ-ის რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულების გამოკვლევა ასეთ

კონკრეტულ შემთხვევაში საჭირო არ არის

1017. კომპენსირებული ჰიპოთირეოზის მქონე ორსულ ქალს ადრე

ჩატარებული აქვს თირეოიდექტომია გრეივსის ავადმყოფობის (დიფუზური

ტოქსიური ჩიყვის) გამო. აუცილებელია თუ არა, რომ ასეთ პაციენტს

ჩაუტარდეს და თუ აუცილებელია, მაშინ როდის უნდა ჩაუტარდეს თტჰ-ის

რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულების გამოკვლევა?

ა) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის ყოველ თვეში ერთხელ

ბ) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის ყოველ ტრიმესტრში

გ) უნდა ჩაუტარდეს პირველ და მეორე ტრიმესტრში

*დ) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის მესამე ტრიმესტრში

ე) თტჰ-ის რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულების გამოკვლევა ასეთ

კონკრეტულ შემთხვევაში საჭირო არ არის

1018. კომპენსირებული ჰიპოთირეოზის მქონე ორსულ ქალს ადრე

ჩატარებული აქვს თირეოიდექტომია გრეივსის ავადმყოფობის (დიფუზური

ტოქსიური ჩიყვის) გამო. აუცილებელია თუ არა, რომ ასეთ პაციენტს

ჩაუტარდეს და თუ აუცილებელია, მაშინ როდის უნდა ჩაუტარდეს და რატომ

უნდა ჩაუტარდეს თტჰ-ის რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულების

გამოკვლევა?

ა) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის ყოველ თვეში ერთხელ. მიღებული

მონაცემების გათვალისწინებით უფრო ზუსტად შეირჩევა შენაცვლებითი

თერაპიის დოზა

ბ) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის ყოველ ტრიმესტრში, რათა დროულად

გამოვავლინოთ ორსული ქალის თირეოტოქსიკოზის რეციდივი

გ) ასეთ პაციენტებს თტჰ-ის რეცეფტორების ანტისხეულების გამოკვლევა არ

ესაჭიროებათ, რადგან ფარისებრი ჯირკვალი ამოკვეთილი აქვთ

*დ) უნდა ჩაუტარდეს ორსულობის მესამე ტრიმესტრში, რადგან აღნიშნულ

ეტაპზე, თტჰ-ის რეცეპტორების ანტისხეულების მაღალი შემცველობის ფონზე

მოსალოდნელია ნაყოფის თირეოტოქსიკოზის ან მშობიარობის შემდგომ

პერიოდში – ახალშობილის თირეოტოქსიკოზის განვითარება

ე) თტჰ-ის რეცეპტორების მიმართ ანტისხეულების გამოკვლევა ასეთ

შემთხვევაში აუცილებელია ორსულობის პირველივე ტრიმესტრში, რათა

დროულად დადგინდეს აუტოიმუნური თირეოიდიტის დიაგნოზი

1019. 30 წლის ორსულ ქალს აქვს დიფუზურად გადიდებული ფარისებრი

ჯირკვალი, კომპრესიული სინდრომის გარეშე. წინასწარი გამოკვლევების

მონაცემებით ფარისებრი ჯირკვლის ფუნქციური მდგომარეობა ნორმალურია,

სისხლის შრატში თირეოტროპული ჰორმონის დონე საშუალო მაჩვენებელს

აღემატება და ნორმის მაქსიმუმს უახლოვდება. თირეოიდული ანტისხეულების

დონე სისხლში მომატებული არ არის. არ დადასტურდა აგრეთვე ფარისებრი

ჯირკვლის ავთვისებიანი წარმონაქმნის არსებობა. პაციენტს აინტერესებს

თავისი მკურნალი ექიმის გარდა კიდევ სხვა ექიმის მოსაზრება მისი

ჯანმრთელობის მდგომარეობის შესახებ. რას ურჩევდით თქვენ?

ა) მედიკამენტური მკურნალობის გარეშე, რეგულარული მონიტორინგი

ულტრასონოგრაფიული მეთოდის გამოყენებით, მთელი ორსულობის

პერიოდში

*ბ) თტჰ-ის ზომიერი სუპრესია თიროქსინის რომელიმე პრეპარატის

გამოყენებით და იოდით პროფილაქტიკა ორსულობის დროს ნაჩვენები

დოზებით

გ) გადაუდებელი ქირურგიული მკურნალობა

დ) ქირურგიული მკურნალობა ორსულობის მეორე ტრიმესტრის დასასრულს

ე) მკურნალობა პროპილთიოურაცილის საშუალო დოზებით, ლუგოლის

ხსნართან ერთად

1020. თორმეტი კვირის ორსულობის ფონზე კლინიკურად აშკარა ფორმის

პირველადი ჰიპოთირეოზის დიაგნოზი დაუდგინდა 24 წლის ქალს. პაციენტის

სისხლის თტჰ-ის დონე ტოლია - 86 მ.საერთ.ერთ/ლ (ნორმა 0.4-დან 4.0

მ.საერთ.ერთ/ლ). დაიწყებდით თუ არა ასეთ შემთხვევაში ლევოთიროქსინის

პრეპარატებით მკურნალობას და იოდით პროფილაქტიკას? როგორი დოზებით?

ა) მკურნალობას დავიწყებდი ლევოთიროქსინის 25 მიკროგრამით დღეში

(მკგ/დღეში). 4 კვირაში ერთხელ დოზას მოვამატებდი 10-12 მიკროგრამით.

იოდის პრეპარატებს არ დავუნიშნავდი

ბ) მკურნალობას დავიწყებდი ლევოთიროქსინის სრული დოზით

(მაგალითად 100 ან 125 მკგ/დღეში), იოდით პროფილაქტიკის გარეშე

გ) ლევოთიროქსინით მკურნალობას დავიწყებდი ორსულობის დროს

სხეულის მასის ერთ კილოგრამზე 25 მიკროგრამის შესაბამისი დოზით.

პროფილაქტიკისთვის მივცემდი იოდის 15 მიკროგრამს სხეულის მასის ერთ

კილოგრამზე

*დ) პირველი რამდენიმე დღის განმავლობაში, ლევოთიროქსინით

მკურნალობას დავიწყებდი ჯერ გაორმაგებული დოზით (200 მკგ/დღეში),

შემდეგ კი გადავიდოდი ორსულობის დროს სხეულის მასის შესაბამისი

დოზით მკურნალობაზე, დოზების კორექციით 6-8 კვირაში ერთხელ

ჩატარებული ტესტების (სისხლის შრატის თირეოტროპული ჰორმონი და

თავისუფალი თიროქსინი) და კლინიკური მონაცემების გათვალისწინებით.

თავიდანვე დავნიშნავდი იოდით პროფილაქტიკას (200 მკგ/დღეში)

ე) დავიწყებდი იოდის პროფილაქტიკას და თუ 4-6 კვირაში თტჰ-ის დონე

არ გამოსწორდებოდა, დავნიშნავდი ლევოთიროქსინის პრეპარატს 25

მკგ/დღეში

1021. თორმეტი კვირის ორსულობის ფონზე კლინიკურად აშკარა ფორმის

პირველადი ჰიპოთირეოზის დიაგნოზი დაუდგინდა 24 წლის ქალს. პაციენტის

სისხლის თტჰ-ის დონე ტოლია - 86 მ.საერთ.ერთ/ლ (ნორმა 0.4-დან 4.0

მ.საერთ.ერთ/ლ). პაციენტს დაეწყო ჰიპოთირეოზის ადექვატური

მკურნალობა ორსულობის პირველი ტრიმესტრის ბოლოს. ქვემოთ

ჩამოთვლილთაგან, რომელის განვითარების ალბათობაა განსაკუთრებით

მაღალი ზემოაღწერილი პაციენტის შემთხვევაში?

*ა) პაციენტის ნაყოფს ექნება ნეიროფსიქოლოგიური განვითარების მხრივ

დარღვევები

ბ) პაციენტის ნაყოფს არ ექნება ნეიროფსიქოლოგიური ან სომატური

განვითარების მხრივ რაიმე დარღვევები

გ) პაციენტის ნაყოფს ექნება თანდაყოლილი ცენტრალური ჰიპოთირეოზი

დ) პაციენტის ნაყოფს ექნება თანდაყოლილი რეზისტენტობა თირეოიდული

ჰორმონების მიმართ

ე) პაციენტის ნაყოფს ექნება თანდაყოლილი პირველადი ჰიპოთირეოზი

1022. თორმეტი კვირის ორსულობის ფონზე მძიმე ხარისხის პირველადი

ჰიპოთირეოზის დიაგნოზი დაუდგინდა 34 წლის მრავალშვილიან დედას.

პაციენტის სისხლის თტჰ-ის დონე ტოლია - 86 მ.საერთ.ერთ/ლ (ნორმა

0.4-დან 4.0 მ.საერთ.ერთ/ლ). პაციენტს დაეწყო ჰიპოთირეოზის

ადექვატური მკურნალობა ორსულობის პირველი ტრიმესტრის ბოლოს.

როგორი იქნება თქვენი რეკომენდაციები ზემოაღწერილ პაციენტის

შემთხვევაში?

*ა) ნაყოფის განვითარების მხრივ დარღვევების მაღალი რისკის გამო

რეკომენდირებულია ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტა

ბ) ნაყოფის განვითარების მხრივ დარღვევების რისკი არ არის მაღალი და

ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტა ასეთ შემთხვევებში არ არის

რეკომენდირებული

გ) ნაყოფის განვითარების მხრივ დარღვევების რისკის შესამცირებლად

ნაჩვენებია იმუნოსუპრესიული თერაპია გლუკოკორტიკოიდული მოქმედების

პრეპარატებით. ორსულობის ხელოვნური შეწყვეტა ასეთ შემთხვევებში არ

არის რეკომენდირებული

დ) ნაყოფის განვითარების მხრივ დარღვევების რისკის შესამცირებლად

ნაჩვენებია ანტიდეპრესანტებით მკურნალობა. ორსულობის ხელოვნური

შეწყვეტა ასეთ შემთხვევებში არ არის რეკომენდირებული

ე) ნაყოფის განვითარების მხრივ დარღვევების რისკის შესამცირებლად

ნაჩვენებია ინსულინ სენსიტაიზერებით მკურნალობა. ორსულობის ხელოვნური

შეწყვეტა ასეთ შემთხვევებში არ არის რეკომენდირებული

1023. გთხოვთ მიუთითოთ, რომელი ტესტის (ტესტების) გამოყენებაა

რეკომენდირებული ორსულობის დროს ლევოთიროქსინის დოზის

მონიტორინგის პროცესში?

*ა) თირეოტროპული ჰორმონი და თავისუფალი თიროქსინი

ბ) თავისუფალი თიროქსინი

გ) საერთო თიროქსინი და თავისუფალი ჰორმონი

დ) თავისუფალი ტრიიოდთირონინი

ე) საერთო ტრიიოდთირონინი

1024. რომელი ტესტის გამოყენებაა ყველაზე მიზანშეწონილი ორსულ ქალთა

სკრინინგისთვის ფარისებრი ჯირკვლის დისფუნქციის გამოსავლენად?

*ა) სისხლის თტჰ

ბ) სისხლის საერთო თიროქსინი

გ) სისხლის თავისუფალი თიროქსინი

დ) სისხლის საერთო ტრიიოდთირონინი

ე) სისხლის თავისუფალი ტრიიოდთირონინი

1025. რა ვადებშია რეკომენდირებული სკრინინგის ჩატარება ფარისებრი

ჯირკვლის დისფუნქციის გამოსავლენად იმ ქალებში, რომლებიც გეგმავენ

ორსულობას?

ა) დაორსულებამდე

ბ) ორსულობის მეორე ტრიმესტრში

გ) ორსულობის მესამე ტრიმესტრში

დ) არ არის რეკომენდირებული

*ე) რეკომენდირებულია მხოლოდ კლინიკური ნიშნების არსებობის

შემთხვევაში

1026. არის, თუ არა საქართველო იოდის დეფიციტის ენდემური რეგიონი?

ა) საქართველო არ განეკუთვნება იოდის დეფიციტის ენდემურ რეგიონთა

რიცხვს

ბ) იოდის ენდემური დეფიციტი აღინიშნება საქართველოს ტერიტორიის

მხოლოდ მცირე ნაწილში, ძირითადად მაღალმთიან რეგიონებში (სვანეთი,

რაჭა, მაღალმთიანი აჭარა)

*გ) საქართველოს ტერიტორიის უდიდეს ნაწილში მოსახლეობას აღენიშნება

საშუალო ან მსუბუქი ხარისხის იოდდეფიციტური მდგომარეობა

დ) საქართველოს ტერიტორიის უდიდეს ნაწილში მოსახლეობას აღენიშნება

მძიმე ხარისხის იოდდეფიციტური მდგომარეობა

1027. ბავშვთა ასაკში უშაქრო დიაბეტის ყველაზე ხშირი მიზეზია:

*ა) კრანიოფარინგიომა

ბ) ჰისტიოციტოზი

გ) მენინგიტი

დ) ქალას-სარქვლის ტრამვა

ე) სისხლძარღვოვანი ანომალიები

1028. იცენკო-კუშინგის დაავადებას ბავშვთა ასაკში არ ახასიათებს:

*ა) უმადობა

ბ) კანზე "ვარდისფერი სტრიები"

გ) ჰიპერტონია

დ) ფიზიკურ განვითარებაში ჩამორჩენა

ე) წონის ჭარბი მატება

1029. ბავშვებში შაქრიან დიაბეტს არ ახასიათებს:

*ა) ჰიპერბილირუბინემია

ბ) ჰიპერგლიკემია

გ) გლუკოზურია

დ) აცეტონი შარდში

1030. კრიპტორქიზმი ეს არის:

ა) სათესლე ჯირკვლების არ არსებობა ორგანიზმში

*ბ) ერთ-ერთი ან ორივე სათესლე ჯირკვლების არ არსებობა სათესლე

პარკში

გ) სათესლე ჯირკვლების ანთებითი ხასიათის ატროფია

დ) ერთ-ერთი ან ორივე სათესლე ჯირკვლების სიმსივნური ხასიათის

ატროფია