eyes wide open nepal, india, bali, japan, sri lanka
DESCRIPTION
In our digital magazine you will find reports, videos, photo series, nature, food and travel tips from Latin America & Asia. If you want a free subscription, go to our website (www.opmeerreports.nl) and send us an e-mail.TRANSCRIPT
REIS MEE MET OPMEER REPORTS DOOR AZIË: BOEIENDE PROJECTEN. BYZONDERE MENSEN. NATUUR &CULTUUR. ETEN. PRACHTIGE BEELDEN.
AUGUSTUS 2015 | JAARGANG 3 | NUMMER 2
RED CARPET HEROES: Twee helden > | CATCH OF THE DAY: Foto’s van de dag van de afgelopen maanden >
WAAR ZITTEN WE? > | COLUMN: Wim Opmeer > | WAT WIJ HEBBEN BELEEFD... >
BEASTLY > | UITZICHT OP DE WERELD: DOWNLOAD EEN BUREAUBLAD
inhoud
India
Kyushu
Uitzicht op de wereld:
download een bureaublad.
Wim Opmeer:
“We hebben te veel haast”
Bij PUM projecten treffen we altijd
twee helden. Dit keer bezochten we
een bloemenkweker in Nepal die
advies kreeg van een Nederlandse
anjerkweker.
BEASTLYWe ontmoeten niet alleen boeiende
mensen, maar ook interessante
dieren.
Korte (foto)reportages van
bijzondere gebeurtenissen.
COLUMN
CATCH OF THE DAY
foto’s van afgelopen maanden
redactioneel
Kyushu
Na een intermezzo van enkele maanden in
de Verenigde Staten (over de VS maken we
een afzonderlijk boek), vertrokken we eind
januari naar Nepal (vóór de aardbevingen),
India, Singapore, Bali, Japan en Sri Lanka.
Bobbel bleef achter in Florida. Contrasten
horen bij het reizen, maar met bezoeken aan
zowel India als Japan en Singapore, waren
ze dit keer wel extreem groot. Als je naar de
foto’s links kijkt, snap je vast wat ik bedoel.
Zonder Bobbel was het lastig de rode loper
mee te nemen, dus voor de tweede keer
improviseerden we. Achteraf, mochten jullie
je afvragen op wat voor vreemd tapijtje onze
twee helden dit keer bivakkeren.
In Nepal en India waren we voornamelijk
aan het werk voor onze klanten. In Japan
zijn we zelf op zoek gegaan naar bijzondere
verhalen. 70 jaar geleden viel de atoombom
op Hiroshima en Nagasaki. Na alle
verhalen van de Amerikanen, wilden we
nu wel eens horen wat de Japanners zelf
te melden hebben. Nadat hij bijna 70 jaar
lang gezwegen heeft, wilde kamikazepiloot
Hatsuo Sueyoshi ons wel vertellen hoe hij de
oorlog heeft overleefd.
EXTREME CONTRASTEN
Wim & Pauline Opmeer
En dan is het hoog tijd om de directeur zelf
in de column aan het woord te laten. Zoals de
meesten van jullie wel weten, fotograferen
en filmen we samen, edit Wim de video’s en
schrijf ik de teksten. Mijn mening over veel
zaken kennen jullie dus (Wim heeft overigens
wel vetorecht over mijn schrijfsels). Wims
bedrijfskundige ervaring werkt vaak zeer
verhelderend bij bezoeken aan bedrijven en
projecten. Zonde om dat niet een keer aan
het papier toe te vertrouwen.
Verder dit keer foto’s, filmpjes en
verhalen over waterbuffels (Beastly),
kippenhoudsters (Wat Hebben Wij Beleefd)
en het Japanse eiland Kyushu (Spotlight).
Naam: Prakash Panta & Ton van Vliet
Plaats: Gunjanagar, Nepal
Project: Abloom Gerbera- en Rozenkwekerij
De PUM video
>
Bij een PUM project ontmoeten we altijd twee
helden: de buitenlandse ondernemer die
om advies vraagt en de Nederlandse expert
die hem of haar verder helpt. Prakash Panta
(40) kweekt rozen, gerbera’s en gladiolen
en talloze groenten en fruit. Met papaya’s
en gladiolen heeft hij al prijzen gewonnen,
maar met gerbera’s is hij net begonnen.
De kas is gebouwd door een professionele
kassenbouwer, maar de productie is niet
optimaal en dus heeft hij PUM gevraagd om
een expert die hem kan adviseren. Ton van
Vliet (71) heeft zijn hele leven snijbloemen
gekweekt. Met zijn ervaring ziet hij al
snel wat er mankeert aan de teelt van de
gerbera’s en het oogsten ervan. En ook de
productie van de rozen is voor verbetering
vatbaar. Alles op zijn tijd. Het is goed eerst te
kijken naar de gang van zaken en de vragen
die er liggen en dan pas te komen met
advies. Maar het is moeilijk, want als kweker
in hart en nieren kan Ton soms maar moeilijk
voor zich houden wat er mis is…
Samen lopen ze continue door het bedrijf,
waarbij Ton bijvoorbeeld uitlegt dat de
doeken die de bloemen ’s nachts tegen de
kou moeten beschermen, overdag niet ver
genoeg open gaan, waardoor er te weinig
zonlicht binnen komt. 1% meer licht zal
Prakash 1% meer Gerbera’s opleveren.
En ook op andere onderdelen zijn er
mogelijkheden de productie te verhogen en
verbeteren: de drainage, de bloemsoorten,
de kwaliteit van het water, de voeding, de
samenstelling van de grond.
“We are not perfect, we are just starting.”
Ton realiseert zich echter terdege dat de
omstandigheden in Nepal sterk afwijken van
die in Nederland. Zelfs de meest eenvoudige
instrumenten om waardes te meten,
ontbreken. Meer dan twaalf uur stroom per
dag is er niet, eerder minder. Toch is Ton
optimistisch over de kans van slagen: “Er
wordt aan gewerkt en ik heb het idee dat
men heel graag wil veranderen. Zij hebben
de ambitie om beter te worden dan ze nu
zijn.” Dat blijkt wel, want nog tijdens Tons
bezoek, laat Prakash een proefsleuf graven
om een drainage methode te testen.
Prakash is overigens niet van plan alle
nieuwe kennis voor zichzelf te houden. Hij
neemt Ton mee naar collega kwekers, die
ook technische problemen ervaren. Prakash
wil zijn kennis delen en anders helpen.
Daarom heeft hij een groep opgericht om
samen verder te groeien. Alleen dan kan
de regio vooruitgang boeken, vindt hij. Om
diezelfde reden helpt hij een groep vrouwen
met de start van een papaya kwekerij.
Twee helden
Wat is een held? In de ‘goeie ouwe tijd’ moest je de Zilvervloot veroveren, een beroemd kunstenaar zijn of goud winnen tijdens een sporttoernooi. Tegenwoordig verdien je al een plek op de rode loper als je op TV je huisgenoten hebt weggepest. Geheel aan ons oog onttrokken strijden echte helden tegen armoede, onrecht en honger. In Red Carpet Heroes geven we hen de plek die ze verdienen.
JAN -APR 15
Klik op de nummers om naar de COTD’ste gaan
13
20
7
19
3
29
11
18
26
9
21
4
2
14
31 8
1 2 3 4 5 6 7 8 9
WAARZITTEN WE?
De kaart op Google Maps waarop we bijhouden
waar we zijn geweest en waar we nog naartoe gaan,
slibt steeds verder dicht met sterretjes. De plekken
waar we zijn geweest zijn rood , de plekken waar we
binnenkort naartoe gaan zijn blauw. Op de website
houden we de kaart zoveel mogelijk actueel, mocht je
ook de komende tijd willen weten waar we uithangen.
Nu is dat Amersfoort, waar we de reis naar Afrika
voorbereiden, maar dat had je natuurlijk al begrepen
uit de kaart...
AMERSFOORT | NEDERLAND
Column
Onlangs las ik een artikel in de krant over
Afganisthan. De Westerse hulptroepen
zijn er te snel vertrokken waardoor de
Taliban momenteel snel terrein veroverd
op de regeringstroepen en politie. Is dat
nieuws? Nee, dus. Ongeacht of het om
burgeroorlogen of ontwikkelingswerk gaat,
‘wij’ Westerlingen denken dat we het
probleem wel even in korte tijd oplossen.
Snel reageren en niet verder willen nadenken
dan een of twee jaar is het handelsmerk van
de westerling.
We vergeten voor het gemak dat we geen
benul hebben van de culturen waarin we
terecht komen. En dat oplossingen die hier
voor de hand liggen in een ander land wel
eens helemaal niet kunnen werken.
Buiten dat, ook hier in Nederland kan je
niet zo maar even een bestaande situatie
veranderen. Ik kijk altijd verbaasd naar de
mensen die denken dat ze iets één keer
moeten uitleggen, misschien twee keer en
dan weet degene die je helpt wel hoe het
moet. Ik heb leiding gegeven aan mensen
op allerlei niveaus in diverse bedrijven. Als
je iets wilt veranderen en met name een
cultuurverandering wilt doorvoeren, moet
je hen vertellen hoe ze dat moeten doen.
Iedere dag. Blijvend. En ook moet je dagelijks
aanwezig zijn om de mensen te blijven
motiveren en bij te sturen maar zeker ook om
te controleren.
‘‘Ontwikkelingswerk is geen
revolutie maar veel meer
evolutie”
Dr. Ibrahim Abouleish uit Egypte begrijpt
dat. Met zijn biologische coöperatie Sekem
transformeert hij de woestijn in vruchtbaar
land. Hij heeft een vijfhonderd jaren plan.
Niet omdat hij sinds 1977 niets bereikt heeft
(integendeel), maar omdat hij zich realiseert
dat verandering tijd kost. Duitse experts die
voor Sekem werken, zitten er al 35 jaar.
Laat de illusie dus los dat je in een ander
land kan, wat je in je eigen land ook nooit
zal lukken. Je moet geduld hebben en
uithoudingsvermogen om een bedrijf waar
het slecht gaat er weer bovenop te krijgen.
Datzelfde geldt voor landen waar armoede
en oorlog alles kapot hebben gemaakt.
Voordat hij samen met Pauline en Volkswagenbus Bobbel als fotograaf, videograaf en editor aan het werk ging, heeft Wim Opmeer jarenlang leidinggevende functies bekleed. Als hij voor Opmeer Reports aan het werk is, kan hij het dan ook niet laten zich regelmatig met de bedrijfsvoering te bemoeien door adviezen te geven vanuit zijn ervaring in het bedrijfsleven.
“Wij hebben te veel haast”
Wim Opmeer
Opmeer Reports
inhoud
kyushu
Kyushu is het op twee na grootste eiland van Japan. Fukuoka
is de hoofdstad, waar je kunt genieten van parken, winkels,
musea, honkbal en heerlijk eten. Nagasaki is bekender
bij Nederlanders vanwege de atoombom die er 70 jaar
geleden op viel. Maar Nagasaki vormde dankzij de Oost
Indische Compagnie ook twee eeuwen lang (1641-1859) de
enige schakel tussen Japan en de rest van de wereld. Op
het kleine kunstmatige eiland Dejima bij de stad woonden
de Nederlanders, die als enigen handel dreven met het
geïsoleerde Japan. De mooiste tijd om naar Kyushu te gaan?
Eind maart, begin april. Dan bloeit de kersenbloesem,
wat uitbundig wordt gevierd tijdens Hanami, als iedereen
picknickt onder de zachtroze bloesems.
?
MelastiOp 18 maart viert Bali het Hindoestaanse Melasti. Met diverse
rituelen vieren ze het afsluiten van het oude jaar en begin van het
nieuwe (Nyepi).
Tussen negen en twee zwelt de menigte op het strand aan tot
duizenden vooral in het wit geklede Balinezen. Ze offeren bloemen,
wierook, fruit en geld. Zodra het water de offergaven meeneemt,
mogen de armere volwassenen en kinderen die rondlopen eruit halen
wat ze kunnen gebruiken. Mooi gebruik. Vrouwen en mannen huilen
en voeren in trance een dramatisch ritueel met een kris uit in de
branding. De zee is heilig.
HOE VAT JE BIJZONDERE BELEVENISSEN IN EEN LAND SAMEN IN TWEE PAGINA’S? ZOALS ALTIJD DOOR TE BEGINNEN MET HET VERHAAL EN WEL TE ZIEN WAAR HET SCHIP STRANDT. EIGENLIJK LIJKT HET EEN BEETJE OP DE REIS ZELF. TOEN WE WEGGINGEN HADDEN WE EEN GLOBALE ROUTE, DIGITALE KAARTEN OM DE WEG TE VINDEN, EEN PAAR OPDRACHTEN EN ENKELE FLEXIBELE AFSPRAKEN. ENIGE ZEKERHEID: ER IS GEEN ZEKERHEID. DAT LAATSTE GELDT NATUURLIJK NIET ALLEEN VOOR HET MAKEN VAN EEN REIS.
Gelukkig getrouwd?Is de trouwdag de mooiste dag in je leven? Zou best
jammer zijn, want dan heb je dat al vrij snel achter de
rug.
Persoonlijk kan ik best concurrerende dagen bedenken.
Er is dus nog hoop voor de dochter van Prakash’
beste vriend. De bruid is 24 en gelukkig geen tiener
meer, maar echt veel lol lijkt ze niet te beleven aan
de vele huwelijksrituelen. Wij moeten intussen ons
beste beentje voorzetten op de dansvloer om geen
spelbrekers te zijn. Vooral Wims inspanningen worden
door zijn fanclub erg op prijs gesteld...
Durf“Dat we nu met vreemde mensen zoals
jullie durven praten”, antwoorden de
kippenhoudsters van Pradan op de vraag
was wat het grootste verschil is tussen hun
leven voordat ze hun brood verdienden met
kippen en nu.
Ze laten zich niet meer slaan door hun man,
hij krijgt de kans niet meer hun bescheiden
inkomen te verbrassen en ze houden zelfs
geld over om meer dan twee kledingoutfits
te kopen. De man helpt nu mee door water
of kippenvoer te sjouwen of door de geiten
te hoeden die ze gekocht hebben met de
opbrengst van de kippen. De kinderen
kunnen naar school en het huis is opgeknapt.
Maar uit hun antwoord op onze vraag blijkt
dat ze vooral blij zijn met hun gegroeide
zelfvertrouwen.
De baasBij houtfabriek A Wood Lanka is een jaar
geleden een Nederlandse expert langs
geweest. Aan ons de schone taak om de
resultaten van zijn advies vast te leggen.
Terug in Nederland vertelt Martin Knoef dat
hij was gevraagd als houtexpert, maar dat hij
al snel doorhad dat er vooral wat schortte
aan het management. Gelukkig zien wij dat
zowel technisch al organisatorisch veel
is gebeurd. Daarbij moeten we een beetje
tussen de regels doorlezen, want de oude en
nieuwe manager zijn niet echt gek op elkaar
en slechts één van hen spreekt Engels.
Een Nederlandse arbo inspecteur zou
hier wellicht schrikken, maar wij snappen
dat stof afzuigmachines geen standaard
uitrusting zijn in Sri Lanka.
Dit is niet meerZowel Kathmandu als de nabijgelegen
middeleeuwse stad Bhakatapur maakten
enorm veel indruk op ons door hun
adembenemende pleinen, vijvers, smalle
pittoreske straatjes en verweerde gebouwen
vol verfijnd houtsnijwerk. 3 maanden later
stortten de historische gebouwen in tijdens
meerdere aardbevingen. Die kostten zo’n
8.000 mensen het leven. Honderduizenden
verloren hun huis. De mensen waarmee wij
hebben gewerkt zijn gelukkig niet gewond
geraakt, al zijn ze de rest van hun leven
wel doodsbang voor een herhaling.
BEASTLY
DOWNLOAD
S
DOWNLOAD
S
Zenuwpees
Waterbuffels worden het liefst ‘s ochtends
vroeg of na zonsondergang gemolken. Ze
produceren veel meer melk dan koeien, maar
zijn wel enorme zenuwpezen. Dat betekent
dat we tijdens onze foto- en videoreportage
van coöperatie IMD in Nizamabad (India)
voorzichtig te werk moeten gaan. Eén van
de melkproducenten (allemaal vrouwen)
is zwanger. Om te voorkomen dat de
waterbuffel haar verwondt, laten we hen
met rust en zoeken andere producenten op.
Onder meer in het centrum waar de melk
wordt verzameld. Daar zien we vrouwen
met kleine kannetjes, maar ook grotere
vaten met melk. Een jonge vrouw, Durshetty
Manasa, heeft de verantwoordelijkheid
over de melkinzameling, het testen van de
kwaliteit en wegen van de melk. Ondanks het
duwen en trekken van de producentes in de
kleine ruimte, blijft ze rustig en vriendelijk.
Ze begrijp hoe belangrijk de melkproductie
is voor de vrouwen. Ze hebben er een
stabiel inkomen bij en hun zelfvertrouwen is
gegroeid.
Onderweg struikelen we regelmatig over oogstrelende beelden. Wil je een tijdje
hetzelfde uitzicht als wij hebben, download dan een bureaublad.
Klik op download, gebruik je rechter muisknop en kies voor ‘bewaar als’.
Bouddhanath
1 februari, Kathmandu, Nepal
Komyozenji Tempel
14 april, Dazaifu, Japan
69 jaar lang durfde Hatsuo Sueyoshi (87) met niemand te praten over zijn Kamikaze verleden. Zelfs niet met zijn vrouw en zoons. Toen hij 17 was vloog hij op 28 april 1945 samen met drie andere piloten en een navigator een zekere dood tegemoet. “Ik voelde geen angst toen ik het bevel kreeg, want ook mijn vrienden werden opgeroepen. Ik voelde me eerder vereerd.”
Gered door de vijand
Het lot besliste anders. Op weg naar
Okinawa kreeg de teamcaptain motorpech
en aangezien hij de enige was die met
een navigator vloog, moest het hele
team landen op het eiland Ishigaki. Door
eerdere kamikaze missies gealarmeerd,
bombardeerden de Amerikanen de
vliegvelden rond Okinawa. Ze vielen vliegveld
Shiraho aan toen het team van Sueyoshi net
geland was. Hij redde zichzelf door samen
met de plaatselijke bevolking in een verlaten
mijnschacht te vluchten. De vliegtuigen van
het team raakten zo beschadigd, dat de
piloten hun missie niet konden voltooien.
“Dat is de enige reden dat ik nog leef.”
Verrader
Toen Sueyoshi zijn vernielde vliegtuig zag
voelde hij zich teleurgesteld. “Ik schaamde
me omdat ik mijn missie niet kon voltooien
en dus geen schade bij de vijand kon
aanrichten.” Twee maanden later keerde
hij terug naar de luchtbasis in Taiwan waar
hij door zijn commandant als verrader werd
uitgescholden: “Het was je missie te sterven.
In plaats daarvan keer je terug zonder
schade te hebben aangericht aan vijandelijke
schepen. Je bent een schande voor het land.”
Twee maanden later vielen de atoombommen
op Hiroshima en Nagasaki en was de oorlog
over.
Wees
In februari 1946 keerde hij terug naar Japan.
Hij wist niets van de bombardementen en
verwoestingen in Japan, want zowel de
bevolking als legereenheden werden in het
duister gehouden door de regering. Die
focuste de aandacht op de kleine successen
en beweerden dat er een aardbeving was,
wanneer er een zwaar bombardement
plaatsvond. Wat nog erger was, Sueyoshi wist
niet dat zijn familie bij een aardverschuiving
was omgekomen. Toen hij in 1946 bij de
familie van zijn moeder aankwam, vertelden
ze hem dat zijn vader, moeder en zusje
waren overleden. Daar stond hij: 18 jaar,
wees, beschaamd vanwege zijn ‘falen’ en
dakloos. “Ik voelde me wanhopig, maar
in plaats van ik waren zij overleden, dus
ik moest voor hen leven”. En dat deed hij.
Hij trouwde, kreeg twee zoons en had een
bloeiende fietsenwinkel. Ook nu hij met
pensioen is, blijft hij actief. Als oudste lid van
de ‘ground golf’ club oogt hij topfit.
Gehersenspoeld
Sinds hij naar school ging, had hij geleerd
dat hij zijn leven moest geven voor zijn keizer
en vaderland. Daardoor beschouwde hij
de keizer “als een transformatie van god,
iemand die er boven ons stond”. Sueyoshi:
“Japan behoorde toe aan de keizer, dus
gehoorzaamde ik hem in alles wat hij vroeg.
Ik was vastbesloten mijn lijf en leven te
geven voor mijn land en de keizer.” Na de
oorlog zorgde de media dat het beeld van de
keizer veranderde. “Ik realiseerde mij dat
hij een mens was, die symbool stond voor
ons land. Ik begon ook te begrijpen dat mijn
vrienden en ik gehersenspoeld waren zodat
we ons leven zouden geven voor de keizer
en de voorspoed van Japan. Als ik terugkijk
realiseer ik me dat de oorlog krankzinnig
was en wreed.”
Meer lezen (klik hier)
inhoud
india
In 2010 brak in de Indiase staat Andhra Pradesh een enorme
microfinancieringscrisis uit. De details gaan te ver om hier
uit te leggen. Om een klein beetje een idee te geven: mensen
stapelden leningen, die ze vervolgens niet meer konden aflossen;
wanhopige klanten pleegden zelfmoord; toen veel klanten hun
leningen niet meer konden of wilden afbetalen, gingen veel
microfinancieringsinstellingen (MFI) failliet; daardoor was
er helemaal geen geld meer beschikbaar voor de armen. De
afgelopen vijf jaar hebben de overheid en de MFI’s de regels zo
aangepast dat het drama uit 2010 zich zal herhalen. En dus achtte
Oikocredit de tijd rijp om naar India te reizen, te kijken hoe het er
nu voor staat en hun steunverenigingen de kans te geven kritische
vragen te stellen. Wij legden de studiereis gevoelig vast.
Wilt u ook een digitaal magazine?IDEAAL OM UW DOELGROEP INTERACTIEF TE BENADEREN
Ontwerpgroep Lâle ontwikkelt visuele middelen die functioneel en onderscheidend zijn. Uw boodschap wordt kernachtig gecommuniceerd en uw identiteit helder weergegeven.
www.lale.nl
COLOFON
Het basisontwerp van deze publicatie is ontwikkeld
en gesponsord door Ontwerpgroep Lâle | www.lale.nl
Tekst: Pauline Opmeer | Opmeer Reports
Fotografie: Wim & Pauline Opmeer | Opmeer Reports
Ontwerp en realisatie: Ontwerpgroep Lâle
© Opmeer Reports 2015
SPREAD THE WOR(L)DIn dit tijdschrift vertellen we de verhalen van mensen die we
onderweg ontmoeten en geven we een beeld van de landen waar
we doorheen reizen. Daarmee willen we zoveel mogelijk lezers
bereiken.
Ken je mensen of organisaties die deze verhalen waarschijnlijk ook
graag lezen, stuur de link naar het tijdschrift dan door. Vervolgens
kunnen de ontvangers zelf bedenken of ze een abonnement willen.
Hoe hoger de oplage uiteindelijk is, des te beter.
Heb je zelf nog geen abonnement, stuur ons een bericht via Twitter,
Facebook of de website en we sturen je ook de volgende nummers.
Het abonnement is gratis.
OPLAGE: 1.000