2 6 Ι Ο Υ Λ Ι Ο Υ 2 0 1 4 n T E Y X O Σ 7 n Ε Τ Ο Σ 1 ο n Γ ΄ Π Ε Ρ Ι Ο Δ Ο Σ n Τ Ι Μ Η Ε Υ Ρ Ω 2 . 0 0

ΕΝΩΣΙΣT ζ ι α ς γ ι ν ε ί τ ο γ α ί μ α ν μ α ς α υ λ ά τ ζ ι ι νΕλλάδα - Κύπρος - ΠαλαιστίνηΤούρκος να μεν μείνει

Α! Εκατάλαβα, ρε Λιοντή,θέλεις να πεις ότι οι Ισραηλί-

τες εν Τούρτζιοι! Μπράβο!

1974-2014... Ω!1974-2014... Ω!1974-2014... Ω!1974-2014... Ω!1974-2014... Ω!1974-2014... Ω!ΜΑΘΗΤΕΣ, ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ.ΟΜΟΣΠΟΝΔΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΣΑΣ

ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΔΥΟ.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com2 26 Ιουλίου 2014

vasosftohopoullos.wordpress.comΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

TO ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ

Το επόμενο τεύχος της εφ. ΕΝΩΣΙΣθα κυκλοφορήσει στις 30 Αυγούστου,μέρα Σάββατο όπως πάντα. Παρα-καλούνται όλοι οι συνεργάτες νααποστείλουν τα κείμενά τους έως τις22 του μηνός, ακόμα κι αν έχουν πά-ει διακοπές.

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Με αυτό το τεύ-χος, μαζί με τηνεφημερίδα, σεεπιλεγμένα περί-πτερα μπορείτενα βρείτε και τοβιβλίο ΔημήτρηςΧρ ισ τόφ ιας:Πρόεδρος μέ-χρις εσχάτων.Θα πωλείται

μαζί με την εφημερίδα με μόνο 8 ευ-ρώ.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ

Τον επόμενο μήναμαζί με την εφη-μερίδα μπορείτενα προμηθευτεί-τε τα βιβλίαΑνδρέας Καρ-καβίτσας - ΟΣπαθόγιαννος,Ο εκδικητήςκαι Αλέξαν-

δρος Παπαδιαμάντης - Ηεις Γιάννεσβουργκ της Αφρικής κα-ταστροφή, Ο Μπάυρον, Οιωνός.

Υπουργός Εξωτερικώντης πατριωτικής κυ-βέρνησης του ΑντώνηΣαμαρά. Ας έρθουν οι

Τούρκοι.

ΑΣΤΕΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ – ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Αμνημόνευτος αντιστα-σιακός του μηνός.

«Το Ισραήλ έχει δικαί-ωμα στην αυτοάμυνα».

Ναι, και ο Χίτλερ.

Έβαλαν το πουλί τηςΔημοκρατίας πάνωαπό τον θυρεό τηςαποικιοκρατίας καινόμισαν οι έξυπνοιπως μ’ αυτόν τον

τρόπο δεν είναι πιααποικιοκρατούμενοι.

Μάργκαρετ Θάτσερτου μηνός.

Εκποιήτρια (σιύλλα,πούτανος) του μηνός.

Θυρεός - θυρωρός του μηνός.

ΕΧΕΤΕ ΓΕΙΑ, ΒΡΥΣΟΥΛΛΕΣ...

Αγαπητοί συνεργάτες και αναγνώστες, έφτασεη στιγμή να σας αποχαιρετήσω από τη θέση μουως διευθυντής της εφημερίδας ENΩΣIΣ, μετάαπό είκοσι ολόκληρα χρόνια παρουσίας στο εν λό-γω έντυπο. Τα ηνία αναλαμβάνουν δύο φιλούθ-κια μου, ο Αλέκος Μιχαηλίδης και η Ιόλη Μι-χαηλίδου, αμφότεροι «ζυμωμένοι» στην έκδοσητης εφημερίδας από τον καιρό που γεννήθηκαν.Τους εύχομαι καλή επιτυχία. Ευχαριστώ όλουςόσους στήριξαν αυτή μας την προσπάθεια όλααυτά τα δύσκολα χρόνια και θα ήθελα να τους πωπως, παρ’ ότι έχουμε ουσιαστικά αποτύχει, κα-ταφέραμε να κρατήσουμε τη φλόγα τηςENΩΣEΩΣ άσβηστη και τον πόθο της απελευ-θέρωσης στο προσκήνιο μιας κοιμισμένης και αλ-λοτριωμένης κοινωνίας. Τώρα είναι η σειρά άλ-λων να συνεχίσουν τον αγώνα, ώσπου να έρθει μιαάλλη γενιά, καλύτερη από τη δική μας –σε πεί-σμα του Οράτιου– που θα θέσει ξανά τις βάσειςγια έναν νέο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα ολό-κληρου πια του ελληνικού έθνους.

Αντέξαμε πολλά αυτά τα είκοσι χρόνια. Ήρθανκαι έφυγαν από την εξουσία άπειροι προδότες,όμως η Κύπρος είναι ακόμη εδώ, ελιές τζιαι τε-ρατσιές πάνω στον ρότσον τους. O Καζαντζίδηςμε το τελευταίο του άσμα Έρχονται χρόνια δύσκολαγεμάτα καταιγίδεςκι εμείς του κόσμου θύματαμ’ ατέλειωτα προβλήματακαι λιγοστές ελπίδες…μας έδωσε το στίγμα των καιρών που έρχο-

νται. H Ελλάδα και η Κύπρος υπό κατοχή ασφυ-κτιούν και δεν μπορούν καν να αντισταθούν. Aςαντισταθούμε, λοιπόν, η παλιά γενιά με τη σχε-τική της σοφία και η νέα γενιά με τα όπλα πουαυτή μόνο διαθέτει. Aν δεν τα ξέρετε, ρωτήστε τηνέα διεύθυνση. Ένωσις τζι ας γινεί το γαίμαν μου αυλάτζιιν.

B.Φ.

ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑΜΕ

Η εφημερίδα προχωρά σε αλλαγές.Προς Θεού, όχι όσον αφορά τον ιδε-ολογικό της χαρακτήρα. Αυτός πα-ραμένει αναλλοίωτος. Απλώς ήρθε οκαιρός να ξεκουραστούν οι παλαι-ότεροι, οι οποίοι θα παραμείνουνδιδάσκοντες και συμβουλάτορες, καινα αναλάβουν οι νεώτεροι… τις ευ-θύνες τους. Τώρα είναι η ώρα,μπροστά σε διπλές και τριπλές κα-τοχές, να αντισταθούμε, ο καθείςαπό το πόστο του. Χωρίς ίχνος έκ-πτωσης, παίρνουμε τη σκυτάλη καισυνεχίζουμε τον αγώνα της Ένωσης,διαλύοντας τον μύθο του «κάθεχρόνος και χειρότερα». Ας ελπί-σουμε ότι θα συμμετάσχουν σε αυ-τόν και άλλοι νέοι – ή και γέροι.

Ένωσις τζι ας γινεί το γαίμαν μαςαυλάτζιιν…

Αλ. Μιχ. – Ι. Μιχ.

Iδιο κτη σίαΩΣIH ΠI ΣΩ ΛTΔT.K. 6969NO MOΣ ΛEY KΩ ΣIAΣ - EΛ ΛAΣTH ΛE O MOIO TY ΠON: 22346154yialousa@�cytanet.�com.cy

Διε υ θυ ντές Αλέκος ΜιχαηλίδηςΙόλη Μιχαηλίδου

EκδότηςBάσος Φτωχόπουλλος

GO BACK DOG PUBLICATIONS:ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA,KYPROS. TEL.: 99696969. All rightsreserved. Nothing appearing in Union(and may your blood become avladjin)newspaper may be reprinted,reproduced by sex or transmittedthrough viri, either holy or in sin, byany electronic or mechanical meanswithout prior written permission fromthe dog. Warning to lawyers: Writs for libels,slander or wrongdoings will not beaccepted from anyone.

BEWARE OF THE DOGΣαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,επίσημος σκύλος της Ένωσις. Προσοχή, δαγκώνει!

Συνεργάτες τεύχουςΧριστόδουλος Ε., Χ.Α.Α., Έφη Δούση,Γ.Κ., Κούλλης Χ., Α.Χ., ΤίτοςΧριστοδούλου, Ι. Μιχαηλίδου, Α. Μιχαηλίδης, Χάρη Σπανού,Σκρόφα, Χρίστος Πέτρου, Πρήχτης,Στέλλα Ευαγγελίδου, Α. Λοΐζου, Γ. Ρακκάς, Κ. Βασιλείου, Α. Μακρίδης

Συνεργάτες που σπάζουν τα νεύρα του Β.Φ.Αυγή Δ., Ελένη Π. και ΚούλληςΧατζηπολυκάρπου

Oικονομικοί Σύμ βου λοιΈχουν χρεωκοπήσει

Μυστικοί χορηγοίΛαϊκή Τράπεζα και καμιά δεκαριάάλλοι οι οποίοι είναι μυστικοί και δενμπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους.

Nομικοί Σύμ βου λοιΜας έχουν παρατήσει όλοι.

Δικαστές στην πούγκαν μαςΔεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε ταονόματά τους για να μην τουςκάψουμε.

ΕλιωτέςΔωρεά Σάββα Παύλου

Συνεργάτης που παίρνει τηλέφωνοστις πιο ακατάλληλες ώρεςΝ.Κ.

Άτομα που θα θέλαμε ναγιαουρτώσουμεΜιχάλης Πιερής, XρήστοςΣτυλιανίδης, Νίκος Ρολάνδης καιΜίχος Παπαπέτρου

Άτομα που θα θέλαμε να μελώσουμεγια να κάτσουν πάνω τους οι μούγιεςτζιαι οι σφήκουες Νίκος Τορναρίτης, Μ. Μαυρίδης,Χάρης Γεωργιάδης

ΣελιδοποίησηΣοφία Γεωργίου

Διορθώσεις, επιμέλεια και δεξί χέρι του εκδότηΙόλη Μιχαηλίδου

ΝεολαίαΑυτομόλησε

ΜασκότταΟ φίλος του Στυλιανίδη, Πρόδρομος Προδρόμου

ΣυκοπρομηθευτήςΚ. Βασιλείου

ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

326 Ιουλίου 2014

Τι μ’ ωφελούν οι άνοιξες κι οι ομορ-φιές του κόσμου,αφού ο κόσμος χάνεται, ψεύτη ντου-νιά, έξαφνα από εμπρός μου…

Μ. Βαμβακάρης

Δεν μου αρέσουν οι έξυπνες και βα-θυστόχαστες αναλύσεις, αυτές δη-λαδή που, διά μέσου της λογοτεχνίαςή της τέχνης, προσπαθούν να ερμη-νεύσουν το Κυπριακό ή τον κόσμοτης Κύπρου. Ούτε μου αρέσουν οι«γεωστρατηγικές αναλύσεις», αυτέςπου γνωρίζουν δήθεν τι θα κάνει ηΑμερική σε πέντε χρόνια, η Kίνα σεδύο και η Pωσία τώρα. Πέραν ίσωςκάποιων αρετών και των δύο τρό-πων αναλύσεως των φαινομένων τηςπολιτικής ζωής, στην ουσία οι οπαδοίαυτού του είδους γραψίματος πέ-φτουν EΞΩ στις αναλύσεις τους. Oιδιανοουμενίστικες, οι επιστημονικέςκαι οι θεολογικές αναλύσεις τωνπροβλημάτων μας ΔEN κατάφερανούτε να πείσουν κάποιους να αλλά-ξουν πορεία στην πολιτική ζωή τουτόπου ούτε και να προσθέσουν τί-ποτα στον πιο γενικό προβληματι-σμό περί του εθνικού μας προβλή-ματος και βίου. Σαράντα χρόνια ανα-λύσεων και καλής θέλησης και σπου-δαίων ψηφισμάτων στους διεθνείς ορ-γανισμούς και εντάξεων σε ευρω-παϊκές και άλλες ενώσεις και συνο-μιλιών με όλους τους παράγοντες δενκατάφεραν τίποτα. Oι ηγέτες μας,όλοι, μοιάζουν μεταξύ τους. Μαζί μετους ηγέτες της άλλης πλευράς καιτον λεγόμενο «διεθνή παράγοντα»κάνουν χειραψίες, χαμογελούν, δη-λώνουν αισιοδοξία, κάποτε επιμένουνκιόλας πως έγινε πρόοδος, χωρίςόμως να φτάνουν στην πολυπόθητηλύση παρά τις τολμηρές και άλλεςυποχωρήσεις μας. Γιατί άραγε; Ποι-ες σκοτεινές ή και μυστήριες δυνά-

μεις δεν αφήνουν όλους αυτούς τουςκαλοπροαίρετους κυρίους να βρουνμία λύση; Πώς γίνεται OΛOI, Έλλη-νες, Τούρκοι, Αγγλοαμερικανοί, Ευ-ρωπαίοι και Εγγλέζοι (ναι, αυτούςτους βάζω και μόνους τους), OHEδες,κόμματα, κόμματοι, κομιτάτα και ηκουτσή Μαρία, να θέλουν τη λύση καινα μην τα καταφέρνουν; Yπάρχουνπολλές απαντήσεις, μένω όμως μόνοσε μία που υποψιάζομαι ότι είναι καιη μόνη λογική. H απάντηση είναι ότιΔEN YΠAPXEI ΠPOBΛHMA, πως τοΚυπριακό δεν υφίσταται, βρίσκεταιμόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας–τη λέξη αυτήν τη χρησιμοποιώ όπωςλέμε «αυτή είναι φαντασμένη»– και,ως εκ τούτου, δεν μπορεί να λυθείκάτι που δεν υπάρχει. Aυτή είναι ημεγάλη δυσκολία και γι’ αυτό δυ-σκολεύονται τόσες και τόσες σοβα-ρές δυνάμεις. Δεν υπάρχει πρόβλη-μα, όπως δεν έγινε εισβολή, όπως δενυπάρχει συνεχιζόμενη κατοχή. H από-δειξη πως δεν υπάρχει κατοχή είναιολοφάνερη. Kανένας δεν φωνάζειεναντίον της κατοχής, κανένας δενδιεκδικεί την απελευθέρωση του νη-σιού και κανένας ή σχεδόν κανέναςδεν ξοδεύει έστω και μία ώρα στις20 του Iούλη να αναλογιστεί τι έχου-με πάθει. Aκόμη και το συλλαλητήριοεναντίον της κατοχής στις 20 του Iού-λη το καταργήσαμε, όπως καταργή-σαμε και τις διαδηλώσεις στην πρά-σινη γραμμή. Mόνο κάποιοι νέοι, ρο-μαντικοί και «φαιδροί», επιμένουνκάθε χρόνο να μας θυμίζουν πως ναι,οι TOYPKOI είναι AKOMH EΔΩ.

Mερικοί μάλιστα μπαινοβγαίνουνστα κατεχόμενα χωρίς κανένα πρό-βλημα. Άλλοι κάνουν χρυσές δουλειέςμε τα κατεχόμενα και ακόμα και ηκυπριακή κυβέρνηση επισήμως ψωνί-ζει και εμπορεύεται με τα κατεχόμε-να. Ποια κατεχόμενα, ρε ππεζεβέγκη-δες; Γι’ αυτό λέω πως η κατοχή είναιστη σφαίρα της φαντασίας μας. Aπόφαντασία και άππωμα κάνουμε τιςδοσοληψίες μας με τους Τούρκους.Τόσο φαντασμένοι είμαστε, που νομί-ζουμε πως ο κόσμος και κατ’ επέ-κταση οι Τούρκοι είναι δικοί μας.

Tο κυπριακό πρόβλημα δημιουργή-θηκε διότι οι Κύπριοι ήθελαν την ελευ-θερία τους, δηλαδή την Ένωση του νη-σιού με την Ελλάδα. Όσο υπήρχε ένακίνημα των Eλλήνων για την ENΩΣH,υπήρχε και ένα άλυτο πρόβλημα πουσταδιακώς ονομάστηκε Κυπριακό. Tώ-

ρα κανείς δεν διεκδικεί ούτε την ελευ-θερία του ούτε την Ένωση, γι’ αυτό άλ-λωστε και δεν μπορούν να φτάσουν οι«άλλοι» στην πολυπόθητη λύση, διότι ηπολυπόθητη λύση είναι μία, η απελευ-θέρωση της Κύπρου και η Ένωσή της μετην Ελλάδα. Λογικά, δηλαδή, θα έχου-με κάποιες ελπίδες να λύσουμε το πρό-βλημα MONO εάν υπάρξει ζωντανό καιρωμαλέο κίνημα υπέρ της απελευθέ-ρωσης-Ένωσης. Kάτι τέτοιο προϋπο-θέτει να σταματήσουμε να έχουμε αυ-ταπάτες πως ένα νέο, ανανεωμένοEΘNIKO ΣYMBOYΛIO μπορεί να χα-ράξει μια νέα πορεία. Tο Εθνικό Συμ-βούλιο υπάρχει για να μην μπορέσειποτέ να αναπτυχθεί ένα EΘNIKO κί-νημα. Oι αντιρρησούλες και οι μεμψι-μοιρίες μερικών μελών δεν αλλοιώνουντη σκληρή πραγματικότητα. Tο ΕθνικόΣυμβούλιο πρακτορεύει τα συμφέρο-ντα των Tούρκων και των άλλων αλ-λοδαπών. Αν κάποιοι νιώθουν αδικη-μένοι από αυτήν την τοποθέτηση, ας τοδείξουν στο Εθνικό Συμβούλιο. Ας χτυ-πήσουν επιτέλους το χέρι τους στο τρα-πέζι και ας καταγγείλουν τους υπόλοι-πους που ανοιχτά και ξεδιάντροπαπρακτορεύουν ξένα συμφέροντα.

Θα μου πείτε τώρα πως κι εγώ πα-ραφέρομαι, πως δεν αναλύω τα γε-γονότα, παρά κάνω πολεμική εναντίοναυτών που δεν συμφωνούν μαζί μου.Θα συμφωνήσω απολύτως μαζί σας.Πριν από λίγο καιρό, ένας στενός μουσυνεργάτης, ο Γιώργος Τριλλίδης, φί-λος και διεισδυτικότατο μάτι και γρα-φιάς ολκής, μου είπε, όταν τον πήρατηλέφωνο για να του πω πως έχω με-ρική κατάθλιψη, ότι αυτός έχει ολικήκατάθλιψη. Yπέθεσα πως και γι’ αυ-τόν «γυναίκα θα ’ν’ η αιτία» που λέ-ει ο Tσιτσάνης, όμως στη συνέχεια άλ-λα μου είπε. Eίπε OTI AΠOTYXAME.Είκοσι χρόνια, είπε, γράφουμε και κα-νείς δεν μας ακούει. EXEI ΔIKAIO.Nιώθω τόσο απελπισμένος, που ούτεκαν το «AΠEΛΠΙΣTΗKA» του Βαμ-βακάρη δεν με εκφράζει. Oυτε το τρα-γούδι του με εκφράζει – τέτοια είναιη απελπισία μου και η θλίψη μου.Aποτύχαμε, όμως κρατήσαμε τη φλό-γα της απελευθέρωσης και της Ένω-σης άσβηστη. Yπάρχει ελπίς, στηνΕλλάδα ζεις, που έλεγε και ο αναθε-ωρητής Σαββόπουλος στους αρι-στουργηματικούς KΩΛOEΛΛHNEΣτου. Aποτύχαμε, όμως δεν έχουμε πειτην τελευταία μας λέξη.

Β.Φ.

Τζιαι δηλαδή τωρά εγώ πρέ-πει να υποστηρίζω το Ισραήλεπειδή εκάμαμεν συμμαχίαν;

Μα επελλάνετε ούλλοι;

YΠAPXEI KATOXH; Αποκάλυψη τώρα

Αποκαλύπτει ο B.Φ.

TO AΛΛO MOY XΩPIO

Η Γιαλούσα είναι η γενέτειρά μου, το χω-ριό μου. Είναι ο τόπος που αγάπησα όσοτίποτε άλλο. Eίναι η παιδική μου ηλικία,με τους φίλους μου, την οικογένειά μουκαι τους συγχωριανούς μου. Εκεί έμαθανα περπατώ, εκεί να μιλώ κι εκεί να ονει-ρεύομαι. Tώρα το χωριό μου είναι τουρ-κοκρατούμενο, σκλαβωμένο και λαβωμέ-νο. Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Δεν κα-τοικούν πια Γιαλουσίτες στη Γιαλούσα.H Γιαλούσα υπάρχει άθικτη στη μνήμημας, σαν ένα πυρωμένο καρφί, να μαςυπενθυμίζει πως τίποτε δεν πάει χαμένο,φτάνει να μην το ξευτιλίζεις. Δεν θέλω ναείμαι επισκέπτης στη Γιαλούσα ούτε του-ρίστας ούτε χαζοχαρούμενος προσκυνη-τής. H Γιαλούσα χωρίς τους Γιαλουσίτεςδεν είναι Γιαλούσα. Όσο υπάρχει ηMNHMH, κανένας Τούρκος δεν θα κοι-μάται ήσυχα στο χωριό μου. H Γιαλού-σα ζητά την απελευθέρωσή της – ή, ανθέλετε, ακόμη και την πλήρη σκλαβιά της·να αποφασίσουμε δηλαδή συλλογικά οιεναπομείναντες Γιαλουσίτες να επιστρέ-ψουμε στο χωριό μας ως συνειδητοί σκλά-βοι κι εκεί, μέσα στη σκλαβιά, να μαρτυ-ρήσουμε ελληνικά, ώσπου να φέξει το φωςτης ελληνικής ελευθερίας. Όλες οι άλλεςλύσεις είναι εκ του πονηρού.

Tώρα που άρχισα να νιώθω ότι μάλλονδεν θα πεθάνω στον τόπο που γεννήθηκα,έχω κάνει την αμαρτία και υιοθέτησα κιένα άλλο χωριό, το Mαρμάρι Ευβοίας.Kάθε χρόνο, έστω και για λίγες μέρες τοκαλοκαίρι, πάω στο άλλο μου χωριό κιεκεί αγναντεύω τους Πεταλιούς και τηνΑττική απέναντι και θυμάμαι έντονα τοπαλιό μου κατεχόμενο χωριό. Aπό το σπί-τι του παππού μου βλέπαμε απέναντι στηMικρά Aσία την Καραμανιά και κάναμεαπίστευτου κάλλους «εθνικιστικά» όνει-ρα. Tώρα βλέπω την άλλην Kαραμανιά–και αυτή κατεχόμενη– και θλίβομαι. Mι-κρή παρηγοριά η μυρωδιά της θάλασσας,του κόζινου και του θυμαριού, οι συκαμιές,οι συκιές, οι καλαμιώνες, οι βάτοι κι όλατα δέντρα και οι θάμνοι της Γιαλούσαςτων παιδικών μου χρόνων. Eίναι και η μι-κρή μας Αγιά Μαρίνα –δοξάζω τ’ όνομάτης και τη χάρη της– ολόασπρη και πε-ρήφανη, σφηνωμένη σε μια ποταμωσιά μεσχοινιές και μερσινιές, η οποία γιατρεύεικαι προστατεύει όλους τους συγχωρια-νούς μου, έστω και αν ελάχιστοι την έχουνεπισκεφτεί. Tους ξέρει, όμως, η Aγιά Mα-ρίνα της Γιαλούσας, έστω και σε κατά-σταση κατάρρευσης την ενημερώνει.

Στο Mαρμάρι ο Xρίστος και ο Nτίνος, οιταξιτζήδες, ο Σωτήρης ο υδραυλικός, ονεαρός φούρναρης που ξέρει πως η Κύ-προς είναι ελληνική, ο Bαγγέλης ο χασά-πης, ο Ποδαράς ο οβελιοπώλης, ο Τζίμηςο ξεπεσμένος εργολάβος, η κυρία Nάνσυπου κάποτε δούλευε με τον Στουρνάρα,o Γιάννης ο κηπουρός και η κυρία του εί-ναι οι νέοι συγχωριανοί μου. Όπως και οιθρυλικοί Γιαλουσίτες, δεν είναι όλοι καλοίκαι ενάρετοι άνθρωποι. Aυτούς έχω όμωςκαι μ’ αυτούς ζω. Σιγά σιγά μαθαίνω νατους αγαπώ. Eίθε η Αγιά Mαρίνα να μεαξιώσει να πεθάνω στη Γιαλούσα ή ελεύ-θερος ή σκλάβος – αν όχι, τουλάχιστον αςμε αξιώσει να πεθάνω στο άλλο μου χω-ριό κι εκεί να με θάψουν, να μην μπορείκανείς να ’ρθει στην κηδεία μου, παράμόνο οι συγχωριανοί μου.

ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΑΓΓΛΟΙ

Ο Sir Nicholas Resurrectious σεαναμνηστική φωτογραφία έξωαπό το Παλάτι Μπάκιγκχαμ,

όπου έδωσε τα διαπιστευτήριάτου στο στέμμα.

4 26 Ιουλίου 2014ΔΟΥΛΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΙ ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ

BΑΘΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΘΑ ΠΕΣΩ

Επιμέλεια και γραφή: X.A.Α.

KAΠOTE ΣTHN AΓPIA ANATOΛHΕπαιτιακή�γραφίδα

Στην Κύπρο, τις μέρες του Ιουλίου καιτου Αυγούστου, έρχονται στην επιφά-νεια ιστορίες και γεγονότα που όλητην υπόλοιπη χρονιά λες και είναι φυ-λακισμένα σε ένα κουτί. Μόλις αυτότο κουτί της μνήμης (ή της λήθης)ανοίξει με τον ήχο των σειρήνων, τασυνθήματα των αντικατοχικών και τονπλαταγισμό των σημαιών, ξεχύνονταιορμητικά να κορέσουν μια απροσδιό-ριστη επιθυμία της μνήμης· εν είδειστοιχειώδους αντίστασης στον Τούρκοκαι τα τετελεσμένα του, εν είδει μνη-μοσύνου στους νεκρούς και τη γη μας.Κάποιοι θα επιχειρηματολογήσουν ότιη αντίσταση και ο αντικατοχικός αγώ-νας δεν είναι υπόθεση δύο μηνών ήμερικών ημερών αυτών των δύο μη-νών. Ότι δεν είναι θέμα μνήμης αλλάπράξης. Και θα συμφωνήσω. «Ο κα-θείς και τα όπλα του» όμως.

Ένα από τα εν πολλοίς άγνωστα γε-γονότα των ημερών του 1974 είναι ημοναδική μάχη αρμάτων που διεξήχθηποτέ σε ελληνικό έδαφος. Αντίπαλοι,τουρκικά άρματα. Δεν πρόκειται,όμως, για μια ιστορία παρόμοια μετου τουρκικού αντιτορπιλικού «Κο-τσάτεπε» το οποίο βύθισαν οι Τούρκοιαεροπόροι νομίζοντας ότι ήταν ενι-σχύσεις εξ Ελλάδος. Στην πιο κάτωιστορία έχουν χέρι Έλληνες, πανούργοικαι ικανοί, απ’ ευθείας απόγονοι τουΟδυσσέα, με έναν αλλιώτικο δούρειοίππο.

Στις 2 Αυγούστου 1974, στη δυτικήπλευρά του Πενταδακτύλου, κοντά στο

χωριό Λάρνακας Λαπήθου, παρατη-ρήθηκε κίνηση τουρκικών αρμάτων. Οιδυνάμεις της Εθνικής Φρουράς κατά-φεραν να καταστρέψουν με βολή ΠΑΟένα Μ113, το τέταρτο στη φάλαγγα,ενώ το πρώτο στη φάλαγγα Μ47 έπε-σε σε αντιαρματική νάρκη και ακινη-τοποιήθηκε. Αμέσως, τα άρματα καιτα οχήματα που ακολουθούσαν απο-σύρθηκαν και οι Τούρκοι στρατιώτεςτων δύο αρμάτων που παγιδεύτηκανμεταξύ του Μ47 και του Μ113 ταεγκατέλειψαν έντρομοι. Αυτά ήταν άλ-λο ένα Μ47 και άλλο ένα Μ113 πλήρηπυρομαχικών, καυσίμων και εφοδίων,τα οποία τέθηκαν στην υπηρεσία τηςΕθνικής Φρουράς σε έναν ιδιότυπο ου-λαμό, με επικεφαλής τον Ίλαρχο Κων-σταντίνο Χαραλάμπους.

Στις 15 Αυγούστου, όταν πλέον είχεξεκινήσει η δεύτερη φάση της εισβολής,τα δύο άρματα, από τα οποία δεν εί-χαν αφαιρεθεί τα τουρκικά διακριτικά,βρίσκονταν μαζί με το 286 Μηχανο-κίνητο Τάγμα Πεζικού στη Σκυλλού-ρα. Στο καταληφθέν Μ47 βρισκότανως αρχηγός πληρώματος ο ΕλλαδίτηςΛοχίας Κωνσταντίνος Δρόσος, ως πυ-ροβολητής ο Κύπριος έφεδρος στρα-τιώτης Ανδρέας Κουδουνά, ως οδηγόςο Δεκανέας Νικόλαος Τούντας, ως συ-νοδηγός ο Κύπριος έφεδρος στρατιώ-της Ανδρέας Αποστόλου και ως γεμι-στής ο Ελλαδίτης Λοχίας Ανδρέας Κρι-θάρη. Ο Ίλαρχος Χαραλάμπους βρι-σκόταν μαζί με τον τεχνικό αρμάτωνΒάιο Τσικρικά στο Μ113. Ξαφνικά εμ-

φανίστηκαν πολλά τουρκικά Μ47 καιΜ113, τα οποία κατάφεραν να μπουνστο χωριό. Το πλήρωμα του καταλη-φθέντος Μ47 έδρασε αστραπιαία καιψύχραιμα. Ενώθηκε με τα τουρκικάΜ47 και άρχισε να κινείται μαζί τουςσαν να ήταν μέρος της τουρκικής φά-λαγγας. Ο Λοχίας Δρόσος ξεκίνησεέναν ανταρτοπόλεμο αρμάτων. Συνέ-χισε την πορεία περικυκλωμένος απότα ανυποψίαστα τουρκικά άρματα καιόταν βρήκε κάλυψη, άρχισε να τα χτυ-πά. Το πρώτο βληθέν τουρκικό Μ47εξερράγη και διαλύθηκε. Οι Τούρκοιπανικόβλητοι κοίταζαν γύρω τους, αλ-λά δεν έβλεπαν παρά μόνο τουρκικάάρματα. Αυτό το πρωτοφανές αρμα-τικό αντάρτικο συνεχίστηκε για περί-που δύο ώρες και είχε ως αποτέλε-σμα την καταστροφή επτά τουρκικώναρμάτων Μ47. Όταν πλέον τα καύσι-μα και τα πυρομαχικά τού καταλη-φθέντος άρματος ξεκίνησαν να εξα-ντλούνται, το ηρωικό πλήρωμά τουέλαβε διαταγή από τον Ίλαρχο πουπαρακολουθούσε ενθουσιασμένος την

επιχείρηση να αποχωρήσει. Η κίνησητου άρματος προς διαφορετική κα-τεύθυνση από τα υπόλοιπα έκανε τουςΤούρκους να συνειδητοποιήσουν τι συ-νέβαινε και να αρχίσουν να του βάλ-λουν. Τελικά το καταληφθέν Μ47 κα-τάφερε να φθάσει με ασφάλεια στιςελληνικές θέσεις και να συνεχίσει απόεκεί τις βολές του.

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας,απλοί αξιωματικοί, υπαξιωματικοί καιέφεδροι στρατιώτες, με τη μακρυ-γιαννική τρέλα του γένους, δεν εγκα-τέλειψαν τις θέσεις τους ασχέτως τηςπροδοσίας. Δεν σκέφτηκαν το τομάριτους. Το χρέος προς την πατρίδα ήτανη υπέρτατή τους έγνοια. Μπήκαν στονδικό τους δούρειο ίππο και επέφερανσημαντικά πλήγματα στον εχθρό. Ηδράση του συγκεκριμένου άρματος δενκατάφερε φυσικά να ανατρέψει τηνκατάσταση. Είναι, όμως, από αυτά ταγεγονότα που αποδεικνύουν ότι δενείναι το πλήθος του εχθρού που με-τρά, αλλά η καρδιά και το μυαλό τουΈλληνα.

Στις 14 Ιουλίου συνήλθε το Εθνικό Συμ-βούλιο για να συζητηθούν τρόποι δια-μόρφωσης νέας στρατηγικής στο Κυ-πριακό και να κατατεθούν εναλλακτικέςπροτάσεις από τους πολιτικούς αρχη-γούς. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενη-μέρωσε τα μέλη του Εθνικού Συμβου-λίου για τις εξελίξεις στις συνομιλίεςκαι, αφού επισημάνθηκε το γεγονός ότιοι διαπραγματεύσεις κινδυνεύουν ναοδηγηθούν σε αδιέξοδο λόγω της αδιάλ-λακτης στάσης του Έρογλου, αποφασί-στηκε η σύγκληση πολυήμερης συνε-δρίας τον Σεπτέμβριο που θα ασχολη-θεί με θέματα τακτικής και στρατηγικήςγια την πολιτική που ακολουθείται στοΚυπριακό. Φαίνεται ότι αρκετοί απότους αρχηγούς των κομμάτων θεωρούνότι η στρατηγική που ακολουθούμε τό-σα χρόνια είναι λανθασμένη και έφτα-σε η ώρα να αναθεωρήσουμε. Μετά απόσαράντα χρόνια κατοχής, μετά από τό-σα χρόνια που όσοι φωνάζαμε ότι οδρόμος που ακολουθούμε οδηγεί απευ-θείας στην αποδοχή των τετελεσμένωντης εισβολής θεωρούμασταν αιθεροβά-μονες στην καλύτερη περίπτωση καισωβινιστές, κολλημένοι, εθνικιστές στηχειρότερη, έρχονται τώρα να μας πουνότι ίσως είχαμε δίκαιο; Καλημέρα! Φυ-σικά, δεν πανηγυρίζουμε κιόλας… Αυ-τές τις κινήσεις τύπου «ας ακούσουμετι έχουν να πουν για να σιωπήσουν καιαύριο ξέρουμε εμείς τι θα κάνουμε» τιςέχουμε μάθει προ πολλού. Ισιώννει ονούρος του σσιύλλου;

l Ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν απότην επέτειο των σαράντα χρόνων απότην τουρκική εισβολή στον τόπο μας ηπρώτη ειδική διαδρομή του Ράλι Κύ-προς. Ο αγώνας θα διεξαχθεί από τις19 μέχρι τις 21 Σεπτεμβρίου και η πρώ-

τη αυτή διαδρομή θα διέρχεται μέσααπό την κατεχόμενη Λευκωσία! Θαξεκινά δηλαδή από τις ελεύθερες πε-ριοχές, θα εισέρχεται στα κατεχόμενακαι θα επιστρέφει πίσω για τον τερμα-τισμό! Πολύ προοδευτικός αυτός ο Κυ-πριακός Σύνδεσμος Αυτοκινήτου! Μηνανησυχείτε άδικα όμως. Ο πρόεδρόςτου, Αντώνης Μιχαηλίδης (πρώηνυπουργός του ΔΗΚΟ, παρακαλώ), εξή-γησε στον κόσμο μέσω του Φιλελευθέ-ρου ότι ο Σύνδεσμος ουδέποτε θα έκα-νε κάτι σε βάρος της Κυπριακής Δημο-κρατίας και ότι η κίνηση αυτή θα ωφε-λήσει την Κύπρο. Ρε λαμόγια, έχουμεκατοχή στην Κύπρο. Θα καταλάβουμεποτέ τη διαφορά της κατοχής από τηνύπαρξη απλώς δύο γειτονικών «κρα-τών»; Κατοχή έχουμε! Φυλάκια, νεκρήζώνη, κατοχή! Στρατεύματα κατοχής,έποικοι από την Ανατολία κατοικούντα κατεχόμενα εδάφη μας! Ξυπνάτεεπιτέλους!

l Πρέπει να είναι ψυχολογικό το πρό-βλημα που έχουμε ως λαός. Ίσως, προ-σπαθώντας να επουλώσουμε τα τραύ-ματα που μας προκαλεί το γεγονός ότι ηπατρίδα μας είναι κατεχόμενη, προτι-μούμε να το ξεχνάμε, να προσποιούμα-στε ότι δεν υφίσταται κάποιο πρόβλη-μα. Σε αυτήν τη λογική μόνο μπορώ ναεντάξω και το συμβάν που εκτυλίχθηκε τοβράδυ της 19ης Ιουλίου στο οδόφραγματης Λήδρας. Φοιτητές των αυτόνομων πα-ρατάξεων –και ασφαλώς όχι του ΕΛΑΜ–,από αυτούς που δεν θέλουν να ξεχά-σουν, πραγματοποίησαν λαμπαδηφορίαστη Λευκωσία με κατάληξη στο οδό-φραγμα της Λήδρας, όπου θα διανυκτέ-ρευαν διαμαρτυρόμενοι για την κατοχή.Κάποιοι άλλοι, που μάλλον χρίζουν ια-τρικής παρακολούθησης, δυσαρεστήθη-καν από αυτήν την απαράδεκτη ενέργειατων φοιτητών –ποια κατοχή;– και έκρινανλογικό και σκόπιμο να τους επιτεθούν.Όχι μόνο φραστικά, αλλά και με μπου-κάλια, ξύλα και πέτρες, μετατρέπονταςτη διαμαρτυρία των φοιτητών σε πεδίομάχης ακριβώς δίπλα από τα τουρκικάφυλάκια, δίπλα από τους Τούρκους στρα-τιώτες που, όσο κι αν θέλουμε να προ-σποιούμαστε, εξακολουθούν να βρίσκο-νται εκεί για να μας θυμίζουν, μαζί μετη σημαία στον Πενταδάκτυλο, την υφι-στάμενη κατάσταση. Κατά τα άλλα, αυ-τοί που έριχναν τα μπουκάλια αυτοα-ποκαλούνται και… αντι-φασίστες. Πά-ντως, συμβαδίζουν περισσότερο με τοψευδοκράτος ή με τον Αναστασιάδη, πα-ρά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, με τονοποίον θέλουν να ταυτίζονται. Ίσως έχουντύψεις γιατί «εκάμαμεν τζι εμείς πολ-λά». Μπορεί να τους έχουν πείσει ότιόσοι μιλούν για κατοχή είναι πραξικο-πηματίες, δεν εξηγείται αλλιώς. Λαμπρόννα τους κάψει!

Λαμπρόν να μας κάψει!

Μέρες καλοκαιριού ’74

Τα καταληφθέντα τουρκικά άρματα. Το Μ113 στα αριστερά και το Μ47 στα δεξιά,φωτογραφημένα λίγο μετά την αιχμαλώτισή τους στον Λάρνακα της Λαπήθου τονΑύγουστο του 1974 (Πηγή: Τα τεθωρακισμένα στην Κύπρο, Εξέλιξη και Δράση)

EYPΩΠEOΣ ΣΤYΛIANIΔHΣ

O χώρκατος Στυλιανίδης, ο άνθρω-πος που ακόμα φορεί άσπρες κλα-τσούες, φαίνεται ότι θα πάρει τη θέ-ση της Αντρούλλας Βασιλείου ως οΕπίτροπος της Κύπρου στην Ευρώ-πη. Έτσι, τη θέση του ως ευρωβου-λευτή θα πάρει ο Λευτέρης Χριστο-φόρου και τη θέση του Λευτέρη Χρι-στοφόρου στη Βουλή θα πάρει οάσχετος Ευγένιος Χαμπουλάς. Έτσι,όλοι θα είναι ευτυχισμένοι στονΔΗΣΥ της εθνικαφροσύνης. Αν θυ-μάστε καλά, τον Στυλιανίδη τον έβα-λαν υποψήφιο για την Ευρωβουλήγια να χτυπήσουν τη Θεοχάρους καιγια να αποκαταστήσουν το μάτσοστυλ τους που καταρράκωσε οπροηγούμενος ευρωβουλευτής τους,ο Αντρέας Πιτσιλλίδης. Tα κατάφε-ραν. Τέλειωσαν με τον «γκέυ» Πι-τσιλλίδη και τώρα στέλνουν στη θέ-ση του τον υπερασπιστή των ΛOATΧρήστο Στυλιανίδη. Θυμάστε πουπαλιά αν δεν ήσουν φεμινιστής, δενέβγαζες γκόμενα; Έτσι είναι και σή-μερα: Αν δεν είσαι ππουστούιν ή φι-λογκέυ δεν μπαίνεις στην Eυρώπη.

Mία απορία: Αφού ο Στυλιανίδηςδεν ξέρει καμιά ευρωπαϊκή γλώσ-σα, πώς θα γλείφει;

Γράφει η Ιόλη Μιχαηλίδου

526 Ιουλίου 2014 ΒΑΛΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΝΑ ΠΝΑΣΟΥΝ ΟΙ ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ

Η Στρατηγική δεν είναι μια αφηρημένη Τέχνη. Είναιένα σύστημα τεχνασμάτων, ουσιαστικά είναι η εφαρ-μογή των γνώσεων εις την πραγματικότητα, η οποίαακολουθεί τις αλλαγές που επέρχονται λόγω των γεγο-νότων (Στρατάρχης Μόλτκε). Η Στρατηγική, όπως γρά-ψαμε σε προηγούμενο άρθρο στην έκδοση μηνός Ιουνί-ου, εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα. Σε πολλές περι-πτώσεις, η Στρατηγική εφαρμόζεται υπό την πίεση τωνκαταστάσεων και εμπεριέχει το στοιχείο του αιφνιδια-σμού, σε τόπο, χρόνο, μέσα και μεθόδους.

Το καλύτερο, φυσικά, είναι η χάραξη της Στρατηγι-κής και η εφαρμογή της να γίνονται ψύχραιμα, αβία-στα, με σοβαρά και σταθερά βήματα· να ρυμουλκεί ηΣτρατηγική τον αντίπαλο και όχι να καθιστά το κράτοςμας ουραγό των γεγονότων και μοιραία να βρισκόμα-στε προ εκπλήξεων και, στη χειρότερη περίπτωση, προτετελεσμένων γεγονότων.

Το να γνωρίζεις τον εχθρό σου (τη Στρατηγική του:φύση, χαρακτήρα, θέση, απόψεις, στόχους) αποτελεί ένααπό τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στη Στρατηγικήκαι στην Τακτική. Το να μην τον γνωρίζεις αποτελείανικανότητα και το να τον γνωρίζεις, να σου έχει δώσειδείγματα γραφής, να ξέρεις τις θέσεις και τους στόχουςτου, αλλά να μην αξιοποιείς αυτήν τη γνώση, αποτελείκατά το επιεικέστερο ευήθεια.

Από το 1956, με τις θέσεις του καθηγητή Νιχάτ Ερίμπου καθόριζαν τη στρατηγική επανάκτησης της Κύπρουαπό την Τουρκία, όλοι οι Έλληνες πολιτικοί είχαν υπο-χρέωση να μελετήσουν, να κατανοήσουν και να γνωρί-ζουν σαφέστατα τις θέσεις της Τουρκίας, η οποία πα-ραμένει αμετακίνητη από αυτές και, ως αχόρταγος δρά-κος, έχει όλο και περισσότερες απαιτήσεις. Το πλέονθαυμαστό είναι το μέγιστο ενδιαφέρον των εκάστοτεκυβερνήσεων που δεν μπήκαν στον κόπο να τις μετα-φράσουν, να τις μελετήσουν (θα τα κατάφερναν;) και νατις κατανοήσουν (πολύ αμφιβάλλω), ώστε να τις λά-βουν υπ’ όψιν και να εφαρμόσουν την κατάλληλη Στρα-τηγική προς επίτευξη των εθνικών μας στόχων.

Το 1974, η Τουρκία έκαμε το σημαντικότερο βήμα γιαπροώθηση της ολοκλήρωσης της Στρατηγικής της στοΚυπριακό (αφού εμείς της δώσαμε την αφορμή), θέσηστην οποίαν παραμένει αμετακίνητη. Εμείς τι κάναμε;Τι θα κάνουμε; Κάθε κυπριακή κυβέρνηση δεν χάραζεΣτρατηγική, αλλά προέβαινε σε τακτικούς χειρισμούς,μένοντας προσκολλημένη στις Συμφωνίες Κορυφής του1977, τη στιγμή που η Τουρκία δεν τήρησε καμιά συμ-φωνία, λες και η Κυπριακή Δημοκρατία και η Κύπροςείναι διαπραγματεύσιμες.

Τώρα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ανησυχεί μήπως

πρέπει να αλλάξει Στρατηγική στο Κυπριακό. Τι Στρα-τηγική θα εφαρμόσει; Μετά από μια σειρά οδυνηρότα-των υποχωρήσεων (σε σχέση με τις θέσεις του για το σχέ-διο Άναν, τις έκτοτε συνεχείς ενέργειες και δηλώσειςτου, τις συνεχείς διακηρύξεις προκειμένου να πείσειτους πάντες), σε συνέχεια εκείνων του τέως ΠροέδρουΧριστόφια, προκειμένου να πείσει ότι είναι ο διαλλα-κτικότερος των Κύπριων πολιτικών.

Ειλικρινά, στη νήσο της παραδοξότητας και των αυ-τοαναιρούμενων σπουδαρχίδηδων, φτάσαμε μετά από40 χρόνια παλινδρομούμενων ερασιτεχνικών τακτικι-σμών να θέλουμε να εφαρμόσουμε νέα Στρατηγική,όταν μάλιστα οι δύο παράγοντες ισχύος (οικονομία,διπλωματία) έχουν το κακό τους το χάλι, ο τρίτος πα-ράγοντας που είναι οι ένοπλες δυνάμεις συνειδητά καιουσιαστικά υποβαθμίζεται και αναβαθμίζεται επιλε-κτικά μόνο διά πομπόδων φράσεων και λεονταρισμώνπρος άγραν ψήφων ή εντυπωσιασμό του λαού και ο

τέταρτος παράγοντας που είναι οι κυβερνοδυνατότητεςείναι άγνωστος.

Ο τρόπος που ενεργούν οι αυτοαναιρούμενοι εκάστοτεπολιτικοί ηγέτες μας δεν διαφέρει καθόλου από τονσκακιστή που λέει στον αντίπαλό του τις επόμενες κι-νήσεις του και μοιραία πάντα χάνει πανηγυρικά. Δενείναι τυχαία, λοιπόν, η σημερινή κατάντια μας, που απο-τελεί μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως, να πιέζεται γιαυποχωρήσεις η Κυπριακή Δημοκρατία, αυτή που δέ-χθηκε την εισβολή, υφίσταται την κατοχή, οι πολίτες τηςβίαια προσφυγοποιήθηκαν, βασανίστηκαν, γυναίκες βιά-στηκαν και οι δικοί μας μέγιστοι φωστήρες που διαθέ-τουν το αλάθητο να λέγουν ότι φταίξαμε και πρέπει ναυποστούμε το κόστος – δοξάστε τους.

Ελπίζω ο Θεός που είναι μαζί μας να φωτίσει την ΑΕτον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Στρατη-γική του να υπάρχουν οι στόχοι, ελευθερία, ανθρώπιναδικαιώματα και μη αποδοχή εγκλημάτων πολέμου.

Η ΣΚΡΟΦΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ

l Αποτελεί κοινή γνώση ότι για να επικρατήσει τοκακό, το μόνο που χρειάζεται είναι οι καλοί άν-θρωποι να μην κάνουν τίποτε. Η ανοχή και η αδρά-νεια αποτελούν ένα είδος αποδοχής και σιωπηρήςσυμμετοχής. Από την άλλη, δεν ξέρει ο ευσυνείδη-τος πολίτης με ποιο από όλα τα δεινά που τον κα-τακλύζουν να πρωτοασχοληθεί και να πρωτοαντι-δράσει. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις το σκάνδαλοΠετρίδη μπαγιατεύει και ένα άλλο σκάνδαλο, χει-ρότερο απ’ αυτό, έρχεται να το διαδεχθεί. Το ένασοκ μετά το άλλο. Αλληλουχία διαφθοράς και πλή-ρης έκπτωση των ηθικών αξιών. Συμφεροντολόγοι φί-λοι και εχθροί –πεκινουά: γαβγίζουν– γαβγίζουν γιανα δείξουν ένα ανάστημα που δεν έχουν. Αφιερω-μένα τα λόγια του Τειρεσία στον αρχιερέα της δια-φθορά κ. Νίκο Αναστασιάδη:

«ὅταν λάβῃ τις τῶν λόγων ἀνὴρ σοφὸςκαλὰς ἀφορμάς, οὐ μέγ᾽ ἔργον εὖ λέγειν·

σὺ δ᾽ εὔτροχον μὲν γλῶσσαν ὡς φρονῶν ἔχεις,ἐν τοῖς λόγοισι δ᾽ οὐκ ἔνεισί σοι φρένες.

θράσει δὲ δυνατὸς καὶ λέγειν οἷός τ᾽ ἀνὴρκακὸς πολίτης γίγνεται νοῦν οὐκ ἔχων.

(Τειρεσίας, Ευρυπίδη Βάκχες, στ. 266-271)

l Πόσο θα έπρεπε η Εκκλησία να αρθρώσει ένανπνευματικό λόγο, μία φωνή αλήθειας για όσα πραγ-ματικά σημαίνουν κάτι σε αυτήν τη ζωή;

«Δεν έχω το δικαίωμα να σβήσω τις φωτιές τουεκκλησιαστικού κλάδου. Ο αρχιεπίσκοπος θα θύ-μωνε πολύ. Εξάλλου, ή σβήνουνε τις φωτιές μό-νοι τους ή φωνάζουνε τον καντηλανάφτη να τις

σβήσει…» (Ευγένιος Ιονέσκο, Η φαλακρή τραγουδίστρια)

l Ένας δημοσιογραφίσκος της δεκάρας αρνείται νααποκαλέσει την οδό Σπύρου Κυπριανού με το όνομάτης διότι λέει αυτός ο λαός έκλεισε τους λογαρια-σμούς του με τον Σπύρο Κυπριανού. Προτιμά νααποκαλεί το δρόμο «Οδό Σανταρόζα». Ευτυχώς ηιστορία δεν κρίνει τους ηγέτες με βάση τις πληρωμένεςπροπαγάνδες του κιτρινισμού. Κρίμα που ο συγκε-κριμένος Σάντα-δημοσιογράφος δεν κατανοεί τη ση-μασία της προσφοράς ενός βαθιά ανθρωπιστή καιικανότατου ηγέτη, ακόμη και τώρα που μπορεί τοέργο του να συγκριθεί με τα όσα ζήσαμε από τονιδρυτή της Σχολής του τίποτε κ. Γιώργο Βασιλείου, μετον μακαρίτη τον Κληρίδη που ο ρεαλισμός του μαςοδήγησε στο σχέδιο Ανάν, με τον τραγικό ΔημήτρηΧριστόφια και με τον σύγχρονό μας Επιταφιάδη.Αφιερωμένο στη μνήμη του Σπύρου Κυπριανού.

Ήταν της χώρας κυβερνήτης προνοητικός.Υπήρξε δίκαιος, σοφός, γενναίος.

Υπήρξεν έτι το άριστον εκείνο, Ελληνικός—ιδιότητα δεν έχ’ η ανθρωπότης τιμιοτέραν·

εις τους θεούς ευρίσκονται τα πέραν (Κωνσταντίνου Καβάφη,

«Επιτύμβριον Αντιόχου, βασιλέως Κομμαγηνής»)

l Αποφάσισε το ΔΣ του ΘΟΚ τον νέο θίασο των 24ηθοποιών για την επόμενη σαιζόν. Μακάρι οι απο-φάσεις τους να τους δικαιώσουν. Κάποιοι σίγουραέπρεπε να φύγουν, ενώ για κάποιους ήρθε η ώρανα δοκιμαστούν. Κάποιοι περιμένουν ακόμη στηναναμονή. Κατά τ’ άλλα, το ρεπερτόριο που ανα-κοινώθηκε είναι τρεις λαλούν και δυο χορεύουν. Μο-ναδική ενδιαφέρουσα επιλογή ο Ρινόκερος του Ιο-νέσκο. Ένα έργο διαμαρτυρίας για την επικράτησητου φασισμού. Ο ΘΟΚ, στην πιο απαράδεκτη συ-

ντηρητική του αναδίπλωση, ανεβάζει ένα έργο πουμιλά για το δικαίωμα του ανθρώπου να μείνει προ-σκολλημένος στις αξίες του και να μην αφομοιωθείαπό το ρεύμα της αποκτήνωσης και της σήψης. Εύ-στοχο το σχόλιο ενός φίλου σκηνοθέτη: «Οι ρινόκε-ροι ανεβάζουν ρινόκερο!» Όχι, δεν θα αφιερώσωστους αρμοδίους απόσπασμα από τον Ρινόκερο, αλ-λά από έργο του Ίψεν. Υπάρχει λόγος.

– Δεν βλέπουμε το ανεπανόρθωτο, παρά μόνο όταν…

– Όταν;…– …Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί.

– Και τι βλέπουμε τότε;– Βλέπουμε ότι δε ζήσαμε ποτέ.

(Ε. Ίψεν, Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί)

Καὶ εἰς μὲν ἀκρόασιν ἴσως τὸ μὴ μυθῶδες αὐτῶν ἀτερπέστερον φανεῖται, ὅσοι δὲ βουλήσονται τῶν τε γενομένων τὸ σαφὲς σκοπεῖν καὶ τῶνμελλόντων ποτὲ αὖθις κατὰ τὸ ἀνθρώπινον τοιούτων καὶ παραπλησίων ἔσεσθαι, ὠφέλιμα κρίνειν αὐτὰ ἀρκούντως ἕξει. Κτῆμά τε ἐς αἰεῖμᾶλλον ἢ ἀγώνισμα εἰς τὸ παραχρῆμα ἀκούειν ξύγκειται.

Θουκυδίδης

ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ Επιμέλεια και γραφή: Άντης Λοΐζου

Ακούτε τζιαι τους πιο ηλικιωμένους, ρε μιτσιοί. Επρήσαν μας τα με τους καταδρο-

μείς, σάμπως τζι εν 22 δεκαοχτάρηδες που εκά-μαν το πραξικόπημαν. Εν αθθυμούνται ποιοι

ετζιερνούσαν γλυκόν καρυδάκιν τότε;

6 26 Ιουλίου 2014

Which�side�are�you�on,boys?��

Οι μέρες μάς προκαλούν να συ-ζητήσουμε ξανά τη θέση πουπρέπει να έχουμε ως κοινωνία(πρωτίστως) ενώπιον του σκλα-βωμένου παλαιστινιακού λαού.Δεν γράφονται αυτές οι γραμμέςγια να πείσουμε τον κόσμο ναστηρίξει τον αγώνα των Παλαι-στινίων. Ούτως ή άλλως, πασχί-ζουμε μήπως και καταλάβει κα-νείς σε αυτόν τον τόπο ότι έχου-με κατοχή, μην τους φορτώνου-με και με προβλήματα… άλλων.

Η έναρξη νέων εισβολών καιβομβαρδισμών από την πλευράτου Ισραήλ δεν μας επιτρέπει νατηρούμε σιγήν ιχθύος. Ούτε κανη στήριξη του Ερντογάν προςτους Παλαιστινίους. Δρυός πε-σούσης πας ανήρ ξυλεύεται, πουλέει κι ο λαός. Οι σουλτάνοι,ιστορικά, ψάχνουν καταπονημέ-νους λαούς, είτε για να τουςαφομοιώσουν ελέω συμφερόντωνείτε για να τους δώσουν τη χα-ριστική βολή. Εμείς, όπως και να’χει, δεν έχουμε πειστεί ακόμαότι Τουρκία και Ισραήλ βρίσκο-νται σε ψυχρό πόλεμο.

Το μεγάλο ζήτημα στην Κύπροείναι πως ξαφνικά από λαός πουστεκόταν δίπλα σε λαούς υπο-δουλωμένους, γίναμε μεγάλοι καιτρανοί με την ΑΟΖ και το φυσι-κό μας αέριο. Πλέον, αποφασί-σαμε πως η συμμαχία με τοΙσραήλ είναι εκ των ων ουκ άνευόσον αφορά την εξωτερική μαςπολιτική, όχι μόνο ως πολιτείααλλά και ως κοινωνία. Σκεφτό-μαστε οι Κυπραίοι ότι το Ισραήλθα μας βοηθήσει και καλύτερανα μην πούμε κάτι για τις νέεςεισβολές στη Γάζα.

Κι ύστερα, θα απαιτήσουμε ναμας υποστηρίξει και πάλι ο αρα-βικός κόσμος, όταν τα ξαναβρείτο Ισραήλ με την Τουρκία. Αυ-τό, όμως, δεν μπαίνει στο τρα-πέζι όταν συζητάμε με φίλους.Έκανε, λέει, λάθος ο Μακάριοςπου μπήκε στους Αδέσμευτους,καιρός να μάθουμε απ’ τα λάθημας. Ναι, αλλά γιατί πάντα ναυπάρχει η μία πλευρά; Γιατίστηρίζουμε τον αγώνα τωνΙρλανδών με τόση ευκολία, ενώστην Παλαιστίνη μαγκώνουμε;Πότε γίναμε αναλυτές γεωπολι-τικής στρατηγικής, πότε μεγά-λωσαν τα γένια μας και πότε αλ-λιώτεψε η ψυχή μας; «Εκάμαντζιαι τζιείνοι πολλά», μάλλον…

Σε Ελλάδα, Κύπρο, Παλαιστί-νη, λοιπόν… Και, παραφράζο-ντας το σύνθημα των συντρόφωντου μαύρου μπλοκ της Θεσσα-λονίκης, «Οι μπάτσοι του πλα-νήτη δεν μας σταματάν, Ελλά-δα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Κουρ-διστάν…»

Αλ. Μιχ.

Αν και στη μετανεωτερική επο-χή οι κοινωνίες έχουν επιτύχειπρωτοφανή ποσοστά τυπικήςεγγραμματοσύνης, εν τούτοιςολοένα και περισσότεροι άν-θρωποι παρουσιάζονται ανί-κανοι να απευθυνθούν προς τογοητευτικό ιδεώδες της πνευ-ματικής δραστηριότητας καιμόρφωσης όπως μας το κληρο-δότησε o αρχαίoς ελληνικόςστοχασμός. Το πεδίο μέσα στοοποίο ξεδιπλώνεται η σύγχρο-νη επιλογή «μορφωτικών» αγα-θών είναι ο χώρος της αγοραί-ας γνωσιολογικής σκοποθεσίαςκαι της προσήλωσης στη λει-τουργική αξία των αποκτηθέ-ντων γνώσεων, παρά στην παι-δεία που έχει προτεραιότητα τη μόρφωσητου έσω ανθρώπου και τη δια-μόρφωσησυνείδησής του.

Πάνω σε αυτήν την καθ’ όλα «βάναυσονδ’ ἔργον»2 αναζήτηση ανταγωνιστικής ερ-γασιακής δυνατότητας, ο άνθρωπος δια-μορφώνει το εμπορεύσιμο Εγώ του, κα-λύπτοντας έτσι τις ουσιώδεις συνθήκεςγια την τελική συμφιλίωση με το εσαείβουλιμιώδες συμφέρον του. Έχοντας κα-θαρίσει το πεδίο από τις παρεμβάσεις τηςηθικής και τις διεκδικήσεις του «μορφω-τικού ιδανικού», βλέποντας την τιμή τηςεργασιακής ικανότητας στην αγορά ερ-γασίας να είναι το μοναδικό κριτήριο πουτελικά επιβεβαιώνει τόσο την αξία τηςαποκτηθείσας γνώσης, όσο και την αξίατου φορέα της ως προσωπικότητας, ο άν-θρωπος, χωρίς τη σωτήρια αρετή της μόρ-φωσης, ρυμουλκείται προς ένα amor fati3που απαγορεύει κάθε δυνατότητα αμφι-σβήτησης της ωφελιμιστικής προσέγγισηςτης γνώσης.

Κάτω από το siccum lumen4 μιας αξιο-λογικά ουδέτερης παιδείας που αδυνατείνα δώσει στον άνθρωπο ένα γόνιμο νόη-μα για το πώς θα πρέπει να ζήσει και πώςνα οργανώσει την ιδιωτική και πολιτικήτου ζωή, η «ρευστοποίηση» του πνευμα-τικού οφέλους θα αποτελεί πλέον τον μο-ναδικό κατευθυντήριο σκοπό του μορφω-τικού εγχειρήματος. Από αυτήν την αντί-ληψη μέχρι την περιπλάνηση ως τα ακραίαόρια του ατομικισμού, η απόσταση είναιμηδαμινή. Έχοντας χάσει τον υποστασια-κό δεσμό με τους άλλους μέσα στον κα-θολικό κοινωνικό ανταγωνισμό, το κατα-κερματισμένο ενδιαφέρον για δράση προςό,τι συνιστά κοινό καλό προκύπτει πλέονως itaque natura rerum5.

Σε μια τέτοια κοινωνική πραγματικό-τητα, που η κινητήρια δύναμη συμπίπτει

με την αυτονομία των ατόμων ως βαθύ-τατα απομονωμένων και εγωιστικώνυπάρξεων, κάθε βήμα του ανθρώπου προςτο «the first thing one has to know is how tosell himself»6 είναι ταυτόχρονα ένα βήμαπίσω για την ενοποίηση του κοινωνικούγίγνεσθαι.

Είμαστε ακόμα πολύ μακριά από τηνιδεατή σύλληψη του ανθρώπου ως μορ-φής-προσώπου, προσωπικότητας, ή απότην απολλώνια τάξη πολιτών ίσων καιενωμένων στο κοινό έργο και ακόμη μα-κρύτερα από το «η παιδεία μετάληψιςαγιότητός εστί» του Αγίου Ιωάννη τουΧρυσοστόμου. Αντίθετα με την καθαράχρησιμοθηρική προσέγγιση της εποχής μας,υπάρχει μέσα στην έννοια της μορφής–όπως αντιμετωπίστηκε από το κλασικόαλλά και το χριστιανικό πνεύμα– μια ευ-μενής προς την κοινωνική ενότητα σχέση,μέσω της οποίας ο άνθρωπος ερχόταν σεεπαφή με το ίδιο τον λόγο-τρόπο τηςύπαρξής του. Μέσα σ’ αυτήν την πληρό-τητα, καθετί άμορφο ξυπνούσε το αίσθη-μα της αποστροφής και οδήγησε τον Πλά-τωνα να μη δει τίποτε άλλο παρά τη θε-μελιακά εκφρασμένη αποσύνθεση τουυπαρκτού: «ανήρ τε κουκ άνηρ όρνιθακουκ όρνιθ ιδων, έπι ξύλου τε κού ξύ-λου καθημένην λίθω τε κού λίθω βάλλειτε κού βάλλει»7.

Και είναι ακριβώς κάτω από αυτόν τοντρόμο που προκαλούσε η ιδέα του αν-θρώπου χωρίς μορφή που μπορεί να γίνειαντιληπτή η εξαιρετική ωριμότητα τηςκλασικής κοινωνίας, ώστε να καθίσταταιτο πεδίο της αβίαστης ένταξης της ατο-μικής δράσης στην υπηρεσία συλλογικώνπροτεραιοτήτων και αξιών.

Η ενοποιητική ενέργεια της αυθεντικήςανθρώπινης αλληλεγγύης –όπως αποδε-σμεύτηκε αργότερα από τον πυρήνα της

χριστιανικής εγγραμματοσύ-νης– συνέζευξε το κοινωνικόμε το ατομικό, ενώ η καλλιερ-γημένη σκέψη των αγίων Πα-τέρων κατάφερε να εκφράσεισε επίπεδο θεσμών τους απο-κρυσταλλωμένους τρόπουςβίωσης της πραγματικότηταςτων ορθόδοξων πληθυσμών. Ηανάδειξη του προσώπου καιδι’ αυτού η εσωτερίκευση στησυνέχεια του θείου θελήματος,ως θεμελιώδεις προϋποθέσειςτης κοινωνικής συνοχής και κα-θοριστικός παράγοντας ώρι-μης εκκλησιαστικής αυτοσυ-νειδησίας, αποτέλεσαν ζώσεςκατακτήσεις μιας παιδείαςπου σμίλευε τον άνθρωπο, ως

διάκονο της κοινωνίας στην οποίαν ανήκε. Είναι προφανές ότι η μόρφωση με την

έννοια της αγοραίας συναλλαγής, σε μιαεποχή που η κουλτούρα της κατανάλω-σης συνιστά τον θεμελιώδη τρόπο ζωής,είναι πλέον μια πολυσύχναστη περιοχήμακριά από τη νοητική διαδικασία, τη γυ-μνασία του νου για την αναγωγή του στηναλήθεια των όντων και την ηθική αρετή.Όσο λιγότερο θα απευθύνεται στην καλ-λιέργεια της ανθρώπινης ψυχής και πε-ρισσότερο στην κατάκτηση γνώσεων, τό-σο θα απομακρύνεται από το επίπεδο τουεξευγενισμού και της πνευματικής ισορ-ροπίας του ανθρώπου και τόσο θα κινεί-ται αντίθετα «προς το ανθρωπεύεσθαι»8.

1. «Η Παιδεία δεν είναι γέμισμα δοχείου −ο εγκέ-φαλος του παιδιού– αλλά άναμμα ψυχής». 2. Αριστοτέλης, Πολιτικά: «Βάναυσον δ’ ἔργονεἶναι δεῖ τοῦτο νομίζειν καὶ τέχνην ταύτην καὶμάθησιν, ὅσαι πρὸς τὰς χρήσεις καὶ τὰς πράξειςτὰς τῆς ἀρετῆς ἄχρηστον ἀπεργάζονται τὸ σῶματῶν ἐλευθέρων ἢ τὴν διάνοιαν».Μτφ.: «Πρέπει όμως να θεωρούμε ότι είναι τι-ποτένια αυτή η ασχολία και αυτή η τέχνη και η μά-θηση οι οποίες κάνουν το σώμα ή το μυαλό τωνελεύθερων ανθρώπων ακατάλληλο για τα έργακαι τις πράξεις της αρετής».3. Η λατινική φράση «lumen siccum» σημαίνει«στεγνό φως». Δηλαδή γνώση προερχόμενη απότην ξηρά λογική, τον αυχμηρό στοχασμό και κυ-ρίως την επίπονη μελέτη.4. Ο έρως των γεγονότων, κατ’ επέκταση η απο-δοχή τους (ΣτΜ.).5. Η φύση των πραγμάτων.6. Daniel Bell (Μάιος 1919-Ιανουάριος 2011), Αμε-ρικανός κοινωνιολόγος, συγγραφέας και εκδότης:«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει κά-ποιος είναι πώς να πουλά τον εαυτό του».7. Πλάτωνος, Πολιτεία (479c): «Ένας άνδρας πουδεν είναι άνδρας βλέπει χωρίς να βλέπει ένα πτη-νό που δεν είναι πτηνό, καθισμένο σ’ ένα κομμά-τι ξύλου που δεν είναι ξύλο· του ρίχνει και δεντου ρίχνει μια πέτρα που δεν είναι πέτρα».8. Αριστοτέλης, Ηθικά Νικομάχεια.

«Παιδεία, εστί ου την υδρίαν πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν»1Πλάτωνας

EK TΩN ANTIΘETΩN H APMONIA

«ΗΘΟΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ»Δείτε αριστερά το πρωτοσέλιδο των σκα-τάδων της Καθημερινής Κύπρου στις 20Ιουλίου. Καμία αναφορά για το 1974 καιτην εισβολή και κατοχή των Τούρκων.Ορθώς έχουν τους πρόσφυγες της Πα-λαιστίνης στο πρωτοσέλιδο, όμως χωρίςκαμία αναφορά στους πρόσφυγες της Κύ-πρου το πρωτοσέλιδο αυτό αποτελεί «χα-ζοχαρούμενη δημοσιογραφία». Δεξιά δεί-τε το πρωτοσέλιδο της ελλαδίτικης Κα-θημερινής, η οποία δεν φτάνει στην Κύπρογια να πουλά η σκατένη αδερφή της πε-ρισσότερα φύλλα. Ολόκληρο ένθετο αφιέ-ρωμα για την Κύπρο και φωτογραφία μετους πανηγυρισμούς της αποκατάστασηςτης Δημοκρατίας. Άλλο αυτό. Την ώραπου η Κύπρος σπαράζει, οι καλαμαρά-δες διάλεξαν να μας δείξουν τους πανη-γυρισμούς του Καραμανλή.

726 Ιουλίου 2014Έπρεπε να μιλήσει η Θεοχάρους για

να καταλάβουμεν είντα μπου ένι ο Βενι-ζέλος; Δεν είναι η πρώτη σας φορά…

9η IOYΛIOY 1821

H 9η Ιουλίου δεν είναι απλώς ένα ποίη-μα του μέγιστου Βασίλη Μιχαηλίδη. Εί-ναι η επέτειος όπου οι Τούρκοι έκαναναυτό που ξέρουν να κάνουν καλύτερα,δηλαδή να μας σφάζουν, να λεηλατούνκαι να υποδουλώνουν. Το 1821 αυτό έκα-ναν οι αδελφοί Τούρκοι στην Κύπρο.Έσφαξαν προεστούς και λαϊκούς, κρέ-μασαν τους επισκόπους μας και τρομο-κράτησαν ολόκληρο το νησί. Αυτήν τηνπτυχή συνήθως την ξεχνάμε και, λόγωτου ποιήματος, είτε μένουμε στα ηρωικάλόγια του Κυπριανού είτε στις πράξειςτου καλοκάγαθου Kκιόρογλου, έτσι γιανα συμβαδίζουμε και με τα σημερινά δε-δομένα, όπου οι Τούρκοι παραμένουν οι«poor Turks» και όχι αυτό που πραγ-ματικά είναι. Δολοφόνοι.

Το ποίημα του Μιχαηλίδη έχει καθορί-σει την επέτειο με όλα τα θετικά και αρ-νητικά αποτελέσματα. Eίναι χαρακτηρι-στικό ότι ο Αρχιεπίσκοπος ΧρυσόστομοςΒ’, όταν ήθελε να τονίσει τις θυσίες τηςεκκλησίας μας αλλά και για να τονώσειτο ηθικό του κόσμου, έλεγε τον περιβόη-το στίχο «παρά το γαίμαν των πολλώνέν’ κάλλιον του ’πισκόπου», σε αντίθε-ση με τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο, τονΧρυσόστομο Γ’, ο οποίος, όταν ένας δη-μοσιογράφος του υπενθύμισε τον στίχο,απάντησε «ΠPITΣ». Eμείς λέμε μόνο αςγινεί το γαίμαν τους αυλάτζιιν. Mιλώγια τους Τούρκους και τους εδώ συνο-δοιπόρους τους.

11η IOYΛIOY - MAPI

Eίδα πριν από λίγες μέρες τον Χριστόφιαστην τηλεόραση και μου ήρθε να κάνωεμετό. Θυμήθηκα όλες εκείνες τις νύχτεςέξω από το Προεδρικό και ANEBHKETO AIMA στο κεφάλι μου. Πέρασαν έκτο-τε τόσα χρόνια και οι συγγενείς των θυ-μάτων ακόμη να ησυχάσουν. Σε λίγα χρό-νια ίσως να κατηγορούνται και ως υπεύ-θυνοι της τραγωδίας στο Mαρί. Ίσως νατους δαχτυλοδείχνουμε κιόλας. Τέτοιοςσκατότοπος είναι ο τόπος μας.

O Χριστόφιας και οι λοιποί υπεύθυνοι τηγλύτωσαν πολύ φτηνά. Μερικοί έχουν βγεικαι κερδισμένοι από την υπόθεση αυτή.Φταίμε φυσικά κι εμείς που δεν κάψαμετον Χριστόφια και την κυβέρνηση AKEΛ-ΔHKO και την αντιπολίτευση ΔHΣY πουσκοπίμως τον άφησαν να συνεχίσει το έρ-γο του για να καταστρέψει την Κύπρο.

15η IOYΛIOY - ΠPAΞΙKOΠHMA

Nιώθω πολύ ένοχος που για χρόνια πί-στευα πως οι Αμερικανοί είχαν χέρι στοπραξικόπημα του 1974. Διαβάζοντας τιςνέες μελέτες του Mακάριου Δρουσιώτη,ειδικά τα κεφάλαια όπου ισχυρίζεται ότιοι Αμερικανοί δεν ήξεραν ούτε για το πρα-ξικόπημα ούτε για την εισβολή, και ακού-γοντάς τον να υπερασπίζεται αυτές τιςθέσεις στην τηλεόραση, κατάλαβα πόσοελεεινός είμαι και πόσο παραπλανημένοςνα πιστεύω για τόσα χρόνια στην προ-παγάνδα των Κύπριων και Ελλαδιτών δη-μοσιογράφων. Zητώ χίλιες φορές συγ-γνώμη από τους Αμερικανούς. Όχι μόνογια το ’74 στην Κύπρο, αλλά και για τοΑφγανιστάν, το Iράν και το Iράκ, τον Λί-βανο και τώρα τα κατεχόμενα εδάφη τωνΠαλαιστινίων. Πού να γνωρίζουν οι καη-μένοι τι σκαρώνουν όλοι οι εξτρεμιστέςαυτού του κόσμου; Πώς να ξέρουν τι γί-νεται στον κόσμο, όταν υπάρχουν δυστυ-χώς ταραξίες παντού;

O Δρουσιώτης δεν βρίσκεται τυχαία στοΠροεδρικό, όπως δεν βρισκόταν τυχαίαστον ΠOΛITH και όπως δεν είναι τυχαίοπου η XAPAYΓH διένειμε τα βιβλία του.Aκομη δεν είναι τυχαίο που έκανε και τονφιλοξενούμενο του αντικατοχικού χώρου.Eγώ νομίζω πως οι Αμερικανοί και οιΕγγλέζοι ούτε ξέρουν πού δουλεύει ο καη-μένος ούτε εάν είναι φτωχός να τον βοη-θήσουν ολίγον. Τέτοιος είναι ο κόσμος μας.

20ή IOYΛIOY - EIΣBOΛH

Mη λέτε βλακείες. Το 1974 δεν έγινε καμίαεισβολή ούτε από τότε κατέχεται από τηνTουρκία σχεδόν η μισή Kύπρος. Aυτά εί-ναι προπαγάνδα των εθνικιστών του νη-σιού. Aυτά που έγιναν το 1974 ήταν απο-τέλεσμα του πραξικοπήματος που εμείςκάναμε για να εξολοθρέψουμε τους καη-μένους τους Τουρκοκύπριους και αυτό ναμην το ξεχνάμε. Όπως δεν πρέπει να ξε-χνάμε πως υπάρχουν αγνοούμενοι και απότις δύο κοινότητες και πως οι Τουρκοκύ-πριοι υποφέρουν διπλά, δηλαδή εκατό φο-ρές παραπάνω από εμάς. Eπίσης δεν πρέ-πει να ξεχνάμε πως πέρασαν 40 χρόνιααπό τότε και θα ήταν μεγάλο λάθος ναεκτοπίσουμε τους πρόσφυγές μας και νατους προσφυγοποιήσουμε ξανά, στέλλο-ντάς τους στα λεγόμενα κατεχόμενα. Ποιακατεχόμενα κιόλας, αφού μπορούμε να ταεπισκεπτόμαστε καθημερινώς. Eγώ λέωνα κάνουμε στα κρυφά μία χειραψία μετους Τουρκοκύπριους να μη μας δουν οιΑγγλοαμερικανοί, να δώσουμε ο ένας τουάλλου ένα φιλί και να πούμε περασμέναξεχασμένα, πάμε τώρα όλοι διακοπές στιςΣεϋχέλλες. Kαι αν κάποιου Τουρκοκύ-πριου του καυλώσει και θέλει να γαμήσειτην κόρη μας, why not; Την υποχώρησηπρέπει να την κάνουμε εμείς. Tο είπε γιαμία άλλην περίπτωση και η κυρία Aρβελέρ:Τις υποχωρήσεις πρέπει να τις κάνουν οιπιο πολιτισμένοι.

ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ, ΕΠΑΙΤΕΣ, ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ MHNYMATA Κάθε μία ώρα, λαμβάνω ένα τη-λεφωνικό μήνυμα όχι από την αγα-πημένη μου ούτε από την ερωμέ-νη μου, αλλά από κάποιαν απρό-σωπη υπεραγορά ή κάποιο μαγα-ζί που πουλά κουρτίνες, παπού-τσια, σύκα, τσιμέντα, τσάντες ήοτιδήποτε άλλο μπορείτε να φα-νταστείτε. Χωρίς να τους το ζητή-σω, με εκνευρίζουν όλες τις ώρεςτης ημέρας. Ποιος θα μας προ-στατεύσει από αυτήν την αυθαι-ρεσία; Δεν φτάνει που λαμβάνου-με αυτά τα ανεπιθύμητα μηνύμα-τα, έχουμε και τα άλλα, τα ζω-ντανά τηλεφωνήματα από εται-ρείες που μας προσφωνούν με τομικρό μας όνομα προσθέτονταςστο τέλος και τη λέξη ΜΟΥ, σαννα είμαστε συγγενείς ή φίλοι απόχρόνια. Συνήθως αυτοί θέλουν ναμας απασχολήσουν για «δυο λε-πτάκια» για να πουλήσουν τιςασφάλειές τους, τα τηλεφωνικάτους πακέτα, τα προϊόντα τους ήκαι να ζητήσουν τη φιλανθρωπίαμας. Έλεος πια. Προς τι αυτό τοκαθημερινό βάσανο; Μία είναι η

λύση, αν δεν μπορείς να κλείσειςτο τηλέφωνό σου. ΒΡΙΣΙΔΙ του χει-ρίστου είδους, όπως έκανα πρό-σφατα με μία κυρία που με απο-κάλεσε «ΒΑΣΟ ΜΟΥ» χωρίς καννα με ξέρει. Της είπα: «ΜΟΥ; Για-τί MOY; Εγάμησά σε καμμιάν φο-ράν;» Έμεινε άφωνη και έκλεισετο τηλέφωνο αμέσως.

PLUS TV

Αυτό το THE BIG FUNNY SHOWτου PLUS TV είναι πραγματικάεμετικό. Τέτοιον κακόγουστο δια-γωνισμό ταλέντων ούτε η τηλεόρα-ση των Σκοπίων δεν θα κατάφερνενα κάνει. Πού στον διάολο είναι ηΑρχή Ραδιοτηλεόρασης; Γιατί δενεπεμβαίνει η αστυνομία να κλείσειτον σταθμό; Γιατί πρέπει ο κόσμοςνα αναγκάζεται να παρακολουθείό,τι πιο σαχλό και σαθρό σκεφτεί οΑΚΕΛικός κυπριακός νους;

Δύο λόγια για τους κριτές. Είναιχειρότεροιαπό τουςδιαγωνιζόμε-νους, ακόμακαι ο Χατζη-βασιλείου οοποίος κά-ποιο ταλέντοως ηθοποιόςτο έχει. ΗΔανάη Χρή-στου, ο Κκο-λός και οΧατζηβασι-λείου είναιγια κλάματα– κάκιστοικαι προκλη-τικοί. Πά-ντως, ο Κκο-

λός θα τη φάει από έναν από τουςδιαγωνιζόμενους, δεν υπάρχει πε-ρίπτωση να τη γλυτώσει. Το ευχό-μαστε! Ίσως έτσι αναγκαστούν νακόψουν αυτήν την υπερμαλακία.

MHNA IOYΛΙΟΥ

ΘΥΜΗΣΟΥ: Η ΚΑΤΟΧΗΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ

ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΗΝ

ΠΥΛΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤ

ΟΥ

Μεγάλος ντόρος έγινε για την εν λόγωέκθεση με αφορμή τα 40 χρόνια από τηντουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 –διότι στρατιωτική εισβολή ήταν, όχι «ει-ρηνευτική επέμβαση» ούτε Θεία Δίκη,όπως είναι προσφιλές να τη χαρακτηρί-ζουν διάφοροι «ημέτεροι» (το πρόβλη-μά μας είναι αυτοί, όχι οι «έτεροι»).

Η έκδοση που συνοδεύει την εν λόγωέκθεση αποτυπώνει έργα Ελλήνων Κυ-πρίων καλλιτεχνών, οι οποίοι αναπόφευ-κτα και αναπότρεπτα δημιούργησαν μεαφορμή την εισβολή και τη συνεχιζόμενηκατοχή· άλλωστε και οι καλλιτέχνες βιώ-νουν όσα βιώνουμε όλοι μας τα τελευ-ταία 40 χρόνια και φυσιολογικό είναι νααποτυπώνουν στο έργο τους τον τρόπο μετον οποίον προσλαμβάνουν τα γεγονό-τα. Και όπως ο καθένας από μας προ-σλαμβάνει τα γεγονότα με τον δικό τουτρόπο, το ίδιο φυσικά ισχύει και για τουςκαλλιτέχνες. Ο πόνος είναι προσωπικήυπόθεση του καθενός και τον εκφράζειόπως του ταιριάζει.

Είναι σαφής η προσπάθεια να συμπε-ριληφθούν όλες οι ιδεολογικές αποχρώ-σεις, τόσο στην έκθεση, όσο και στην έκ-δοση. Άλλωστε, η σημερινή κυπριακή κοι-

νωνία δεν είναι (φασιστικά) ομοιογενής,όπως πολλοί θα ήθελαν να είναι, ούτεκαι υπακούει (ευτυχώς) στα προστάγ-ματα των οποιωνδήποτε πολιτικών ή ιδε-ολόγων οι οποίοι αποφαίνονται ότι η κοι-νωνία πρέπει να συμπεριφέρεται με τον

έναν ή τον άλλον τρόπο προκειμένου ναεξυπηρετηθούν συγκεκριμένες σκοπιμό-τητες. Εξακολουθούμε, για την ώρα του-λάχιστον, να έχουμε το δικαίωμα να σκε-φτόμαστε και να εκφραζόμαστε (σχετι-κά…) ελεύθερα.

Σε αυτόν ακριβώς τον τόνο πρέπει νακινηθεί η αντίδραση της κοινωνίας τωνπολιτών: οφείλουμε να διεκδικήσουμεσθεναρά το δικαίωμα της ελεύθερης σκέ-ψης και έκφρασης. Έχουμε χρέος να δια-φυλάξουμε όσα εμείς θεωρούμε ιερά καιόσια, όπως είναι η εθνική μας ταυτότητα(Έλλην�