Uit de reeksstilte-ervaringen

EEeenn rreell iigg iieeuuss kklluu iizzeennaaaarrsslleevveennlogeren bij de Monialen van Bethlehem in Opgrimbie

Petra Dumoulin

WhisperingsSilence inspires

Ik logeerde in 2007 bij de christel ijk-orthodoxezusters in een cel. Eigenlijk leefde ik thuis in eengelijksoortige houten woning. Al leen was dit huisjehoog omwald met een poort die toegang gaf opkloostergangen. Naast de poort had je een nis waardagelijks je eten ingezet werd. Het werdgeapprecieerd als je deelnam aan de misvieringen.Op die ogenblikken werd er vaak gezongen, datwas prachtig.

Niemand verplichtte je echter tot iets. Al leen stiltewas een gebod. Zalig vond ik dat zo'n devoot eneenzaam leven.

De enige zaken die me tegenstaken, waren dehoge mate van 'mea culpa'-belijden in degebedsteksten en het kussen van de voeten vanhet Jezusbeeld door de nonnen. Op die momentenbetrapte ik mezelf op veroordelen.

Ik heb veel respect voor de zusters. Ze houden, netals de paters van het kartuizerklooster GrandeChartreuse in Frankrijk dat bekend werd door defilm, Die Grosse Stil le, niet van pottenkijkers.

Ik hoop dat ik met het schrijven van ditervaringsverslag hen eer bewijzen kan en de stiltevoor hen niet verstoor. Daarom gaat dit verhaalenkel over hoe ik het stil le leven in een kluiservaren heb. Ik gebruik, behalve de coverfoto,opzettelijk geen foto's van het klooster in het boek.

Ik heb dit dagboek geschreven voor mezelf.Het hielp me om mijn gedachten en gevoelens teluchten.

Ik heb dit ook geschreven voor jou; jij was immersaltijd in mijn gedachten. Ik heb je l ief, net als derest van de wereld.

Petra

66 mmaaaarrtt 22000077

Even voor 10 uur bel ik aande poort van het kloostervan de Monialen vanBethlehem aan. Ik krijg ruimde tijd om te genieten vandit moment. Van het

verlangen om een nieuwe wereld binnen te gaan.Dan komt de onthaalzuster. Ze draagt stevigeschoenen onder een grijsbeige, wollen pij. Dezuster helpt me met het dragen van mijn bagage.We bezoeken eerst de kapel. Ze is prachtig in haareenvoud. De sfeer overvalt me. Ik kniel naast dezuster en geniet. Daarna volgt een gesprekjewaarin de zuster de huisregels uitlegt en even bijme polst wat ik verwacht en wat ik gewend ben.Daaropvolgend brengt ze me door een lange, openzuilengang naar mijn kluis. Op de poort prijkt detekst: "Jubel voor de heer en juich in zijnaanschijn." Jubel en juich dat past wel bij me. Dezuster neemt afscheid.

Eens door de poort sta ik in een tuintje! De kluiszelf is prachtig! ! Beneden: gebedsruimte, studeer-

& werkruimte (met afwasbak). Boven: gebeds-ruimte, eetplaats, slaap- & badplaats. Al les is inhout. Ik verken de kluis. 'k Geef de weinige spullendie ik bij me heb een plaats. Daarna verdwijn ik inde gebedsruimte de stilte in. Zalig.

12u30 rinkelt het belletje, dat in een nis in detuinmuur staat, die uitgeeft op de kloostergang.Ik loop het tuintje in en haal mijn warme maaltijduit de muur. Zeer rustig dank ik de natuur en startik met eten. Ik eet traag en aandachtig de groteportie championsoep, aardappelen, boontjes enloze vink. Genieten. Na de maaltijd was ik af.Aandachtig en zorgvuldig. Ik was ook mijnzakdoek. Vannacht ben ik immers verkoudengeworden. Het zij zo.Dan maak ik gebruik van de werkkamer. Ik vindpapier en wil mijn ervaringen eraan kwijt.

Later ga ik opnieuw de gebedsruimte in om tebidden en in stilte te zitten op het meditatiebankje.Na een tijd overvalt de vermoeidheid me. Ik treknaar bed en slaap tot 16u30. Als ik ontwaak heb iknog 45' de tijd om even te bidden, te zijn en watspullen netjes te leggen.

Het klooster is de plaats

waar de schepping tot lof van het Al

wordt verheven.

Het concreet beleefde liefdesgebod

wordt er het ideaal van menselijk samenleven.

In een klooster kan een mens

ongehinderd op zoek

naar het universele.

Warm ingeduffeld trek ik daarop naar de kapel.Het is doodstil en leeg in het klooster. We zittenmet vier gasten in de kapel boven. Om 17u15starten de vespers, gevolgd door de hoogmis meteucharistie. Ik besluit om aan alles deel te nemen.Een hele ervaring, die duurt tot 19u30!

Midden in de viering zit er een 30' (of zo) durendestilte. Als je daar niet op voorbereid bent, voelt datvreemd aan. Wanneer komt het einde? Wat zal ervolgen? Wie geeft een teken? . . . Ontspannen enovergave zijn de boodschappen. Geniet gewoon.Voor de eucharistie mogen de bezoekers evenbeneden in de kapel komen om een flinke hompzeer lekker brood gedipt in wijn te ontvangen. Hetl ichaam van christus. Het stuk laten smelten op detong, zoals me dat vroeger geleerd werd, lukt meniet. Het is te groot ervoor. Ik smul.De kapel straalt in eenvoud. De gezangen zijn eenstreling voor het oor. De kniel ingen maken jeontvankelijk en helpen je om je over te geven.Mooi ritueel.

Na afloop wandel ik stil letjes en sereen terug naarmijn kluis. Ik voel me veil ig en thuis bij mezelf. Welwerd ik tijdens de dienst door en door koud!Morgen neem ik best een deken mee. Een kwestievan goed voor mezelf te zorgen. In mijn kluispeuzel ik een koude maaltijd op: salade met hamen kaas, notenbroodsneetje en yoghurt met fruit.Een warme kamil lethee fleurt me op. Ik voel meopnieuw opgewarmd. Fijn zo. Afwassen enopruimen. Dat wil zeggen: de propere eetbak in hetluik in de tuinmuur plaatsen bij het belletje.

Schrijven, douchen en slapen.

Het was een mooie dag.

In de cel

daalt de mens af

tot in de diepte

van zijn armoede

daar waar hij nooit

zou willen gaan zien

dieptepunt en

doodpunt

van verlatenheid

waar hij ontmoet wordt

door het Al.

77 mmaaaarrtt 22000077

4u opgestaan om een reeks asanas(yogaoefeningen) uit te voeren; fijn. 6u30 mijnalarm loopt af. Tijd om te ontbijten. Brood metconfiture en kamil lethee. 7u15 luiden de klokken enhaast ik me naar de kapel voor de metten en delauden. Opnieuw een zeer lange kerkdienst.Moeil ijk om dragen voor me. Na afloop, loop ikeven naar de krypte. In mijn kluis zing ik de tertsen de sext, zoals de zusters in hun kluizen. Ik zit instilte. Ik geef me over. Ik sluit af met mijn gebedvan de liefde.

Mijn verkoudheid speelt me parten. Klagen doe ikechter niet. Het is een manier om je te zuiveren.'t Is niet voor niets vastentijd. Ik las ergens:"De moeil ijkste vorm van vasten voor een mens iszonder twijfel het verzaken aan zijn eigen wil. Ditvasten maakt dat een mens zichzelf vergeet omzich te verenigen met de Liefde." Ik oefen om mijnhuishoudkarweitjes te volbrengen met liefde, metaandacht en in stilte. De eenvoud van hetdagelijkse leven.

In de voormiddag schrijf ik nog een beetje en leesik een van de kerkteksten hier voorradig. Dan wil ikeven liggen op bed. Daarna weer mijngebedsruimte in om iets religieus te zingen enpranayama (ademhalingsoefeningen) te beoefenen.Ik krijg reuze honger! Wanneer is het 12u30? . . . Deeenzaamheid speelt me parten . . . ik word er wil l igvan . . . "Hoe laat is het? Het moet al 12u30 zijn! "Ik kon het niet laten om mijn uurwerk te checken.11u30. Ik kon me niet meer overgeven aan hetritme van de tijd. Het zij zo. Nog even liggen opbed na het eten van een appel. De wil om te etenwas me te machtig.

Ik hoor het luikje! Geen belletje? Snel checken.Ja hoor, de warme maaltijd is gearriveerd. Smullen!Wanneer de eenzaamheid je overvalt, wordt eteneen mooie vlucht. Het is een vorm van zintuigelijkgenot. Het is een vlucht even weg van het niets.Ik kijk ernaar. Rustig eet ik genietend mijn portieop. Tomatensoep en een vegetarische humusscho-tel. Ik vul de maaltijd aan met een boterham metjam. Ik wil suiker - wat troost of koestering.

De inwendige stilte en vrede,

waarnaar iedereen weleens op zoek is,

wordt geschonken in een kloosterkluis.

Je hart klopt er op het eigen ritme.

Dubbelhartigheid en veinzerij verdwijnen.

Dit is een proces van steeds grotere

versobering en verinnerlijking

en van inzicht in jezelf.

"Wees lief voor jezelf, l iefste." was de laatste smsdie ik ontving van mijn partner. Hoe kan ik nu liefzijn voor mezelf? Door overgave . . . welke overgavegaat me momenteel makkelijk af? . . .De slaap. Zo zij het.

16u wakker. Ik schil een sinaasappel en drinkkruidenthee. Ik schrijf nog wat. Dan zing ik denoon in de kluis. Dat deden de zusters om 15u inmijn slaap. De tijd voor enkele asanas ontbrak me.De tijd vliegt als je dingen doet met plezier enovergave.

Het katholieke kloosterleven, net als elk anderreligieus leven dat in een vorm gegoten werd, pastmij niet. In het katholieke ligt de nadruk teveel opschuld, boete, niet waardig zijn en op straffen vanhen die van het pad afdwalen. Zoals ik het nu voormezelf zie, wil ik rust, stilte, vrede en vrijheidbrengen in mijn dagelijkse leven met anderen.Wanneer ik deze kwaliteiten kan verinnerl ijken enuitstralen, dan kan ik vruchten dragen voor al lenom me heen.

17u15 ga ik naar het avondgebed. Nu ik het ritueelenigszins ken, kan ik me er beter aan overgeven engeniet ik van de lange stilteperiode. In mijn hoofdklinkt er een mantra: "Ik geef me over aan mijnverkoudheid. Ik mag ziek zijn. Ik mag zwak zijn.Ik mag moe zijn. Ik ben goed zoals ik ben. Ik heblief. Amen." De mantra deint uit in enkel dewoorden 'l iefde - overgave'. Ik voel me open. Ikontspan. Ik open nog dieper. Dan is er het niets. Deonmete-l ijke ruimte waarin geen denken schuilt.Zal ig. Lang duren deze momenten niet, maar zezijn me o zo heil ig!

Naar de kluis in stilte en met een minimum aanlicht. Ik ben veil ig.

Ik eet wat me aangeboden wordt. Ik volg derituelen van het klooster. Ik aanvaard het al leen-zijnen de stilte. Mooi om te mogen ervaren. Vanafmorgen ga ik een deel van mijn maaltijden delenmet andere dieren. Wie overvloed heeft, deelt.

Doordat je steeds meer

met de ogen van de ziener kijkt,

leer je je losmaken van het uiterlijke -

van de werveling van de zinnen.

Dat wil zeggen, opgesloten in een kluis,

kom je los van alles wat jou afhoudt van

vrijheid.

Je wordt er gedragen door het Al.

88 mmaaaarrtt 22000077

6u30 loopt de wekker af. Ik besluit om door teslapen. Ik slaap diep tot 8u. Fijn. Het leek of eriemand aanklopte aan de stil le kluis, daar schrok ikwakker van. Het was een vinkje.De rituelen van de dag vangen aan. Verwarminghoog draaien, ontbijten, afwassen, de eetbakbuiten in de nis plaatsen, vogels voederen,schrijven, bidden en de stilte beleven. Wat eenleven! Pure luxe! Amper afleiding weg van jezelf. Zokom je natuurl ijk wel af en toe een geestelijkedraak van jezelf tegen. In je hoofd ontvouwt er eenrampenscenario over iets in je leven waar je sterkaan gehecht bent. Het is vaak moeil ijk omwaarnemen dat dit met je gebeurt en het is nogmoeil ijker om het denkspelletje naast je neer teleggen. Dit zwartgal l ige denken roept op zijn beurtonaangename emoties bij je op. Je hartslagverandert erdoor. Al le innerl ijke vrede en rust isverdwenen. Het is de kunst om jezelf te betrappenop deze denkprocessen en om ze bewust te

ontkrachten. Door de jaren heen ben ik daarbehoorl ijk ervaren in geworden. Ik ga bewustkijken naar wat er speelt. Schrijven en tekenenhelpen me om alles in kaart te brengen, omstructuur aan te brengen en om de denkfouten teontdekken. Sommige draken zijn echter gigantischen ze geven zich niet altijd van de eerste keergewonnen. Pas als je al les echt helemaal losgelatenhebt, verandert de draak in een kabouter.

Gevochten met mezelf, gebeden, gezongen en destilte beleefd. Fijn. Thee drinken.

De zon schijnt vandaag. De lucht is klaar blauw.Tijd om even in mijn tuintje te vertoeven. Stoeltjein de zon. De zin bekruipt me om het tuintjelenteklaar te maken. Ik verwijder oude stengels engeef nieuwe plantjes meer zonlicht. De tuin ziet eral direct vrolijker uit. Nog even nagenieten op mijnstoel. Mijn luikje in de muur opent. Ik zie een handdie het belletje rinkelt en die mijn middagmaalklaarzet. Gek zicht. Vandaag was er geen ongeduld.

Ieder mens op je pad leert jou om alles lief te hebben.

Alles, ook jezelf, gewoon zoals je bent.

De dag dat je daar aan toe bent,

is de dag dat je in vrijheid kunt zijn

wie je waarlijk bent.

Die dag zal iedereen vrij zijn.

Zalig zo. Al les rustig zijn gangetje laten gaan.

Het middagmaal bestaat uit soep, spaghetti metwitlof en vis. Morgen kan ik vasten, vertelde eenbriefje me, dat ook in het luikje gelegd was. Wil ik:water en brood? Een sobere maaltijd? Een gewonemaaltijd? Of een combinatie van de vorige opties?Na wat wikken en wegen, kies ik voor een soberelunch.

Ik besluit ook om morgen om 16u het klooster teverlaten, als dat goed is voor de gastenzuster. Ikleg deze boodschap in geschreven vorm in hetluikje. Straks valt ze op tijd en stond in de juistehanden.

Van de gastenzuster mocht ik ondertussen totzondag blijven. Er waren plaatsen vrijgekomen.Vrijdag afscheid nemen, zoals oorspronkelijkafgesproken, is echter prima. Wat ik ontdekkenwou, heb ik ont-dekt. Waar ik naar kijken wou,daar heb ik naar gekeken. In het aansluiten bijChristel ijke kloostergemeenschappen ligt niet mijn

roeping. Evenmin wil ik me aansluiten bij andereovertuigingen. Ik heb behoefte aan veel meervrijheid, flexibil iteit, openheid. Mijn geloof spreektover stilte, aandachtig zijn, l iefde, vreugde,genieten, waarachtigheid, openheid, vrijheid,vrede, innerl ijkheid, gemoedsrust, l ichamelijkbeleven, god in jezelf vinden, je gedragen voelendoor het Al, interrelatie met al les wat is, creativiteiten schoonheid beleven op je eigen manier.

Yoga beoefenen, thee drinken en een appel eten.Afwasje. 17u05 de eerste klokken luiden. Ik loopnaar de kapel. Ditmaal zijn er zes gasten. Ik volgde mis op mijn manier. Ik geniet van al le gezangenen de devotie.

19u30 Opnieuw in de kluis. Etenstijd: salade metham, kaas en harde broodstukjes. Als toetjeyoghurt met vijf rozijnen. Ik eet al les met veelsmaak op. Thuis zou ik er mijn neus voor ophalen.Hoe hautain!

Ik ben blij om opnieuw in de kluis te zijn. Warmte.

Beste gastenzuster,

Ik zou graag, zoals oorspronkelijk afgesproken, vrijdag het klooster verlaten.

Wanneer het voor u past, dan vertrek ik om 16u. Indien ik geen tegenbericht ontvang,

zal ik op dat tijdstip aan de poort staan. Met dank voor alle goede zorgen. Mijn

verblijf, bij jullie zusters, is zeer vruchtbaar geweest. Kunt u aangeven, aub, hoe ik

jullie ervoor kan vergoeden?

Ik ben blij dat ik morgen huiswaarts trek en datmijn verkoudheid betert. Ik ben moe. Vreemd tochhoe afmattend het is om gewoon te zijn. Of,misschien is het niet vermoeiend. Mogelijk is het deopgestapelde vermoeidheid van vele jaren, die nunaarboven komen mag?

20u30 Slaapwel!

Een broeder vroeg aan een abt:"Waarom overvalt mij angstals ik 's nachts alleen uitga?"

De abt zei:"Omdat het leven van deze wereld

voor jou nog waarde heeft."

99 mmaaaarrtt 22000077

De laatste dag van mijn verblijf is aangebroken.

4u ik word wakker. Ik loop slaapdronken naar dewc en kruip daarna opnieuw onder de wol. Mijnalarm om 6u30 duw ik af. Slapen!

8u50 Wakker. Fijn geslapen. Verwarming hogerzetten, ontbijten: een snee met jam. De pot is leegdaarna. Geen probleem het is immers vastendag.In de boom voor me zit een eekhoorn. Hal lo!

Ik heb er zin in vandaag. Actie! In hethuisreglement vragen de zusters om alles wat jevuil gemaakt hebt weer proper achter te laten.Dus . . . poetsen maar! Afstoffen, schrobben, vegenen dweilen.

11u30 net op tijd klaar voor de sextgebeden in dekluis. Ik lees de tekst van de dag in stilte. Als ikpraten wil, overvalt de hoest me. Pranayama,stiltmeditatie. Zalig.Dan nog wat schrijven. Ik ben nog volop aan het

pennen, als om 12u35 het belletje rinkelt. Al leongeduld van dag twee is weg. Mijn tijd begint nute kort te worden. Best grappig.

Vooruit, eten maar! Een thermos soep en een grootstuk belegen kaas liggen erin het luikje. Geenbrood. Dan zal ik me behelpen met mijnontbijtbrooddoosje. Er l igt ook een berichtje van degastenzuster.

Buiten klinken geweerschoten. Voor ik bij hetklooster arriveerde, doorkruiste ik een mil itairdomein. Oorlogje spelen en heil ig proberen wezen,l iggen hier vlak naast elkaar. Wel vreemd omgeweren te horen weergalmen in dit rustig envredig oord.

Boven aan mijn eettafel aangekomen, schenk ik dedikke soep uit. Ik breek er de kaas in en zoek watbrood uit dat ik met boter besmeer. Het meestebrood is ondertussen beschimmeld. Ik eet rustig enmet aandacht. Het smaakt me.

Afwasje. Al les weer in het luikje plaatsen.

Beste Petra,

In antwoord op je briefje: geen probleem voor je vertrek

vandaag om 16 uur. Wat betreft je verblijfskosten: je geeft

gewoon wat je kan en wil geven. Wij zijn zeer blij dat je

verblijf hier je dichter tot de Heer bracht! ô Bonitas!

Oud brood verkruimelen voor de vogels. Hetmiezert. Regen is zuivering en voedsel voor deaarde.

En weet je wat? De hele kluis zit vol metl ieveheersbeestjes! Is dit geen geschikte plaats omdie tegen te komen? Wat leuk.

13u40 Dagboekje verder afwerken. Ik wil er eenfijn gedenkstuk van maken. 14u20 Dansen in stilte.15u Voor de laatste maal met de zusters in de kluisde noon gebeden. Bidden en zingen liggen me wel.De inhoud van de teksten vind ik echter zwaar.Toch probeer ik om me er overheen te zetten. Ikhaal eruit wat goed voor me voelt.

15u30 De laatste beetjes opruimen. Een tas theedrinken en stil letjes afscheid nemen van de kluis.Dit was een zeer fijne plaats om te vertoeven. Zoveil ig, zo eigen, zo stil, zo eenvoudig en zonatuurl ijk. Mag ze voor altijd in mijn herinneringblijven.

Als ik naar de poort loop, wandel ik nog even de

kapel binnen. Het is een plaats die, voor mij, straaltvan liefl ijke eenvoud en overvloed.

De gastenzuster wacht me op aan de poort. Wenemen kort afscheid. Ik rij de poort buiten opnieuwhet drukke leven tegemoet. Ik druk de cd-spelervan de autoradio aan en uit de luidsprekers klinktLeonard Cohen's l ied 'Sisters of Mercy'.

'O the sisters of mercy they are notDeparted or gone,

They were waiting for me when I thoughtThat I just can't go on,

And they brought me their comfortAnd later they brought me this song.

O I hope you run into themYou who've been traveling so long.Yes, you who must leave everything

That you cannot control;It begins with your family,

But soon it comes round to your soul.Well, I've been where you're hangingI think I can see how you're pinned.

Ik heb bij mijn mondeen wacht gesteld;

ik heb niet gesproken

Amen

When you're not feeling holy,Your loneliness says that you've sinned.

Well they lay down beside meI made my confession to them.

They touched both my eyesAnd I touched the dew on their hem.

If your life is a leafThat the seasons tear off and condemn

They will bind you with loveThat is graceful and green as a stem.

When I left they were sleeping,I hope you run into them soon.

Don't turn on the lightYou can read their address by the moon;

And you won't make me jealousIf I hear that they sweeten your night

We weren't lovers like thatAnd besides it would still be all right

We weren't lovers like thatAnd besides it would still be all right.'

't is goed geweest mijn verblijf hier. Dankjewel.

OOvveerr ddee MMoonn ii aa ll eenn vvaann BBeetthh ll eehheemm

De monialen van Bethlehem leven op het kloos-terdomein van Opgrimbie in 'kluizen'.De huisjes staan naast de kapel in een rij, vanelkaar afgescheiden en met een gang verbonden.Binnen vind je er een bed, sanitair, een kleerkast,een tafel, een stoel en een gebedsruimte. Geenzetel, geen telefoon, tv of radio. Monialen vullenhun dag met gebed en handwerk. Het eten wordtvia een nis in de tuinmuur bedeeld zonder dat ereen woord wordt gewisseld. De zuster op ronderinkelt een belletje dat in de nis staat. Al leen opzondag gelden lossere normen, dan eten de zustersgezamenlijk en brengen ze de middag samen door.

Stilte en eenzaamheid zijn middelen om inverbondenheid met God te leven, zeggen ze.Er wordt wel gezongen, tijdens de mis. Dat is eenspeciale ervaring. Het komt door de devotie van devrouwen en door de sobere, mooie kapel. Vooraanin de ruimte zitten de zusters aan weerszijden inhet houten koorgestoelte. Af en toe staan ze op omdiep te buigen in de richting van het altaar. Somsgaan ze languit op de grond liggen, in de 'venia'-houding.

Ondanks hun complete afzondering maken deopvallend jonge zusters geen wereldvreemdeindruk.

Uitgever: WhisperingsRönnholmsvägen 181695 ÅmotsbrukZweden

Verschijningsdatum: 21 december 2013

Meer creaties van Petra Dumoulin kunt uterugvinden op de website:

http: // whisperings.org

'Stilte in al les' is Petra'sdebuut. In het boek gaat zeop zoek naar waar stilte zichal lemaal verbergt.

'Relaas van een gevallenengel' is een autobiografischboek. Het verhaalt hoe Petranu een stil en mystiek levenleidt.

Beide boeken zijn kunstwerkjes.

WhisperingsSilence inspires

U bent welkom om bijWhisperings, helemaal op uweigen ritme, in stilte tekomen verblijven. Coachinghierbij wordt aangeboden.

Whisperings, het stilteprojectvan Petra, verkoopt kalen-ders. Ze zijn niet al leen mooi;ze brengen ook stilte in huis.

Petra zet haar heldervoelendegaven in om mensen dichterbijhun eigen ziel te brengen. Ukunt via internet bij haar vooreen channell ing terecht.

Al le aanbiedingen zijn te koop op de website.Voor meer informatie kl ik op de foto's.