Download - Vathorst Perspectief 20
EEN WERELD VAN VERSCHIL Jaargang 13 | Juni 2011
Vathorst PerspectiefVP20
grOEnE ParEL: naTuurBOErDEriJ ‘DE BrinKHOrST’ | Van PurE WELVaarT naar Puur gELuK | VATHORST:VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID | NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK
Duurzaam Vathorst
Coördinatie en eindredactie:Charlotte Matthes
Tekst:Hans van Willigenburg
Concept & vormgeving:Zwartbont / vormgeversgroepLuc Reefman & Marco Manders
Fotografie:Cees de VriesLuc Reefman bnoPeete van Spankeren
Lithografie:BFC graphics & design bv
Drukwerk:Reproka Visuele Communicatie
© Ontwikkelingsbedrijf Vathorst Beheer BV(Amersfoort, juni 2011)
Via de website kunt u zich ook aanmelden voor de nieuwsbrief. U ontvangt dan informatie over het laatste nieuws, woon-manifestaties en start-verkoop-bijeenkomsten.
Voor meer informatie overhet woningaanbod en wonenin Vathorst:www.vathorst.nl
i-CENTRUMVeenslagen 23825 RV Amersfoort033 451 10 [email protected]
C O L O F O N
Vath
ors
t Pe
rsp
ecti
ef is
een
per
iod
ieke
uit
gav
e va
n O
ntw
ikke
ling
sbed
rijf
Vath
ors
t B
ehee
r BV
3020 36
1 44
I n d i t n u m m e r
TROTS OP HET MENSELIJK ÉN NATUURLIJK 3KAPITAAL VAN VATHORST...
GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ 4‘DE BRINKHORST’In vraaggesprekken met Vathorst Perspectief bestempelen wijkbewoners de boerderij heel vaak als hun ‘favoriete plekje’ in Vathorst!
DE GROENE GENIETINGEN VAN VATHORST 6We hebben diverse locaties in en om Amersfoort bekeken, en daaruit logischerwijs de beste gekozen. Dat werd Vathorst.
VAN PURE WELVAART NAAR PUUR GELUK 10De intense emotie van de reacties leidde Joris naar één van de kernzinnen van het project ‘Gelukkigste Wijk’, en die zin luidt: ‘Van BNP naar BLG. Ofwel: van Bruto Nationaal Product naar Bruto Lokaal Geluk.’
VATHORST: VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID 14Voor een wijk (of stadsdeel) als Vathorst ligt de zaak iets complexer. Daar is het cruciaal dat duurzaamheid niet zomaar een maatregel of een reeks van maatregelen is, maar een manier van denken!
VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER 16
MINDER CO2-UITSTOOT 18Als onderdeel van de groene ambities in Vathorst, heeft OBV van begin af aan gestreefd naar energieprestaties die beter zijn dan het landelijk gemiddelde.
NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK 20Vathorst is een wijk die zodanig ontworpen is dat de fietser - in principe - altijd als ‘winnaar’ uit de bus komt.
IN DE TREIN HEB JE MINDER STRESS 22
PROFICIAT! 10 JAAR WELKOMSTBEZOEKEN... 26‘Door al mijn welkomstbezoeken ken ik natuurlijk aardig wat mensen,’ zegt ze bescheiden.
BETERE WERELD BEGINT IN VATHORST 30Het bleek al vaker: Vathorst is een jonge en vitale locatie, waar ondernemers de winkelconcepten van de toekomst met graagte uitproberen.
METEEN THUIS IN ‘DE BRON’ 32
HET WORDT ALLEEN MAAR BETER 36
Ook in deze twintigste editie van het gerestylde Vathorst Perspectief
- met een beetje goede wil te kwalificeren als een ‘jubileumnummer’ -
komen weer talloze mensen aan het woord, die enthousiast zijn over en
betrokken zijn bij de toekomst van Vathorst. Of het nu over het vooruitzicht
van wonen in De Bron gaat (familie van de Pijpekamp), het naar elkaar
toe groeien van Hooglanderveen en Vathorst (Henny Rouwhorst), het
unieke initiatief ‘de Gelukkigste Wijk’ (Joris Steentjes) of het inspirerend
ondernemerschap van Greanz (Martin Visser); telkens bevestigt deze
uitgave de menselijke rijkdom van de wijk. En daar zijn we trots op. Want
zeker nu geldt: mooi wonen is één (belangrijk) ding, maar leven tussen
mensen die geïnspireerd in het leven staan en met hart en ziel ergens mee
bezig zijn, is minstens zo belangrijk!
Het thema van dit nummer - duurzaamheid - sluit helemaal aan bij de
positieve ‘spirit’ in de interviews. Vathorst wil voorop lopen als het gaat om
milieuprestaties en het verantwoord omgaan met, bijvoorbeeld, energie en
water. En verder met het, waar mogelijk, behouden van bestaande bomen,
boerderijen, houtwallen en andere natuurelementen, die een vitaal accent
geven aan de nieuwbouwwijk die Vathorst natuurlijk óók is. U leest in dit
nummer onder meer over de natuurboerderij, over het fietsvriendelijke
verkeersplan (en de gunstige effecten op de veiligheid), over warmte-
koude opslag en over infiltratieriolering. Al deze zaken tezamen leveren
niet alleen een gunstige bijdrage aan het milieu, maar maken van Vathorst
ook een wijk met een ‘natuurlijk gezicht’ en in het verlengde daarvan: een
ménselijk gezicht.
Wij wensen u veel lees- en kijkplezier met deze nieuw vormgegeven
Vathorst Perspectief, in het vaste voornemen ook in de toekomst de
bijzondere mensen en initiatieven in en rond Vathorst te blijven belichten
op dit podium. Bijna elke Vathorster kent intussen ‘De Perspectief’. Aan ons
de schone taak het verhaal van de wijk te blijven vertellen.
Met vriendelijke groet,
Frans van der Horst Giel van der Vlies
[email protected] [email protected]
TROTS OP HET MENSELIJK ÉN NATUURLIJK KAPITAAL VAN VATHORST...
3
4
GROENE PAREL: NATUURBOERDERIJ ‘DE BRINKHORST’
De natuurboerderij scoort telkens weer hoog bij de vraag: ‘Wat is uw favoriete plek in Vathorst’. Zowel volwassenen, scholieren als ouderen zijn een beetje verliefd op deze groene parel.
Natuurbeleving op een natuurlijke manier
Even los van de groene filosofie achter
natuurboerderij De Brinkhorst. En even
los van de manier waarop het, als sfeervolle
ontmoetingsplek, mensen van allerlei leeftijden
verbindt. Wat blijkt? In vraaggesprekken met
Vathorst Perspectief bestempelen wijkbewoners
de boerderij heel vaak als hun ‘favoriete plekje’
in Vathorst! Dat is het mooiste compliment
dat de natuurboerderij kan krijgen: dat het
naast de bekende attracties (de dieren, de rust,
natuurwinkel ‘t Brinkeltje en de authentieke
uitstraling van een oorspronkelijke boerderij)
inmiddels zó wordt omarmd door de bewoners
van Vathorst en ook door mensen daarbuiten.
Veelzijdige stek
In een vroeg stadium heeft Ontwikkelings-
bedrijf Vathorst heel bewust besloten
waardevolle elementen in het landschap
te behouden. De Brinkhorst is daar een
geslaagd voorbeeld van. Niet alleen fungeert
de boerderij als het groene hart van het
Brinkcluster: voor héél Vathorst is het een plek
waar je ongedwongen natuur kunt beleven
op een natuurlijke manier: met de schapen,
de geiten, de pony’s en de kippen (buiten),
en met onder meer de cavia’s en konijnen
(binnen). Dat schoolkinderen er veelvuldig
op ontdekkingstocht gaan – begeleid door
docenten en op hun leeftijd toegespitste
programma’s – is een bonus, die van De Brinkorst
niet alleen een populair maar ook een onmisbaar
onderdeel van Vathorst maakt.
5
Waarom bent u in Vathorst gaan wonen?
We woonden al in Amersfoort, maar kregen behoefte aan
meer ruimte. Toen we ons oog op Vathorst richtten, werden
we verrast door de keuzemogelijkheden. We hebben
diverse locaties in en om Amersfoort bekeken en daaruit
logischerwijs de beste gekozen. Dat werd Vathorst.
DE GROENE GENIETINGEN VAN VATHORST
‘Ik voel me bevoorrecht als ik door mijn raam naar de knotwilgen kijk’
Wethouder Hans Buijtelaar woont sinds 2008 in Vathorst. ‘Het is dat je verstand zegt dat je in een nieuwbouwwijk woont. Maar door het groen, de houtwallen en de ruime opzet vergeet je dat steeds. Vathorst voelt nú al aan als een natuurlijk onderdeel van Amersfoort.’
7
Wethouder Hans Buijtelaar
Die variëteit ziet u als een pluspunt?
Absoluut. Niet iedereen wil in een standaardhuis wonen. Sommigen willen
hun eigen smaak en beleving terugzien in hun huis. En in Vathorst kan dat
omdat er diverse woonsferen zijn. Uit onderzoek blijkt dan ook dat dat
bijzonder gewaardeerd wordt. Iedereen die geïnteresseerd is in Vathorst
zou eens een kijkje bij het Informatiecentrum moeten nemen. Daar kunnen
ze je alle informatie geven over de verschillende soorten woningen en
buurtjes in Vathorst.
Vathorst heeft geprobeerd de oorspronkelijke natuur, waar mogelijk, te
behouden. Ervaart u de wijk inderdaad als ‘groen’?
Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ikzelf voel me erg
bevoorrecht als ik vanuit mijn raam al die oude bomen, knotwilgen en
houtwallen zie. Het is heel goed dat dergelijke waardevolle bomen niet
hebben hoeven wijken voor bouwwerkzaamheden, om vervolgens te
worden vervangen door nieuwe beplanting. En zoals ik al zei: omdat men
het bestaande groen slim heeft ingespast, vergeet ik vaak dat Vathorst een
nieuwbouwwijk is.
8
Het fietspadennetwerk nodigt bovendien
uit om vaker de fiets te pakken.
Doet u dat ook?
Zeker. Waar de indeling van Vathorst ervoor zorgt dat je met de auto via de
boulevards moet rijden, zijn er voor de fietsers rechtstreekse routes. Met de
fiets is het misschien zelfs wel sneller dan met de auto. Zelf waardeer ik de
fietspaden vooral omdat je er ook goed over kunt skeeleren, en dat doe ik
regelmatig.
Wat is uw favoriete plek in Vathorst?
Dat zijn er vele. Zo vind ik ICOON een zeer geslaagd concept. Er komen
belangrijke functies voor de wijk in samen: onderwijs, ontspanning, cultuur,
etc. De natuurboerderij vind ik ook schitterend: een voorbeeld van hoe
een natuurplek een nieuwe bestemming kan krijgen. De manier waarop
daar midden in het groene hart van Vathorst, mensen van jong tot oud
kennismaken met dieren en de natuur, voegt echt iets toe. Daar kun je ook
zien dat Vathorst inderdaad geslaagd is in het bewaren van waardevolle
plekken.
9
VAN PURE WELVAART NAAR PUUR GELUK‘Gelukkigste Wijk’ wil verbinden en inspireren
In de korte geschiedenis van Vathorst zijn al veel bijzondere initiatieven opgeborreld. Een nieuwe loot aan deze stam is de ‘Gelukkigste Wijk’, een fris en energiek initiatief dat Vathorsters op een onconventionele manier wil verbinden. Gesprek met mede-initiatiefnemer Joris Steentjes.
10
Joris Steentjes initiatiefnemer van de ‘ Gelukkigste wijk’.
Wat is geluk? Sinds onze materiële behoeften voor het merendeel vervuld zijn, is er in de westerse
wereld een almaar toenemende honger naar kennis over wat ons nou écht gelukkig maakt. In
Vathorst heeft die zoektocht een heel bijzondere wending genomen, die, hoe dan ook, voor een
belangrijk deel ‘vastzit’ aan globetrotter, voormalig consultant en thans projectleider Joris Steentjes
(47). Al is hij de eerste om krachtig het tegendeel te beweren (‘het gaat niet om mij’): de embryonale
dynamiek die het initiatief de ‘Gelukkigste Wijk’ op gang heeft gebracht, is onmiskenbaar terug te
voeren op zijn persoon. Uit betrokkenheid met de wijk en zijn eigen ongeloof dat hij in Vathorst
ging wonen (‘ik had van tevoren nooit gedacht dat ik hier terecht zou komen, laat staan dat ik er
gelukkig zou worden’), begon Steentjes columns te schrijven in ‘Vathorst Nu’ over zijn belevenissen
en ergernissen in de wijk. Het bleef niet lang onopgemerkt.
Steentjes is een begenadigd verteller. Tijdens ons gesprek zal hij verschillende keren de telefoon
opnemen, begripvol naar de andere kant luisteren, korte antwoorden en suggesties geven, om,
na afronding van het gesprek, meteen weer door te gaan op exact het punt waar hij zijn relaas
heeft onderbroken. ‘Ik weet nog dat ik op vakantie ging en enkele columns ‘vooruit’ schreef om te
publiceren als ik weg zou zijn. In zo’n situatie ben je aangewezen op tijdloze onderwerpen en dus
schreef ik onder meer een column over tuinkabouters en één over Bruto Lokaal Geluk. Nou, dat heb
ik geweten! Vooral die laatste column maakte veel los. Bij thuiskomst zaten er zo’n tweehonderd
reacties in mijn mailbox. Vijftig procent zwaar positief, vijfentwintig procent negatief en nog eens
vijfentwintig procent zwevende kiezers, zeg maar.’ Het was het eerste signaal van de onderhuidse
betrokkenheid, die kennelijk in Vathorst aanwezig was. En Steentjes werd geraakt door de kracht van
een ogenschijnlijk lullig onderwerp als tuinkabouters. Kleine onderwerpen, grote emoties.
Bruto Lokaal Geluk
De intense emotie van de reacties leidde Joris naar één van de kernzinnen van het project de
‘Gelukkigste Wijk’, en die zin luidt: ‘Van BNP naar BLG. Ofwel: van Bruto Nationaal Product naar Bruto
Lokaal Geluk.’ Het is een lekker bekkende slogan die gemakkelijk een eigen leven kan gaan leiden
en, stiekempjes, een monopolie suggereert op de route naar geluk, realiseert Steentjes zich. ‘Laat ik
even duidelijk stellen dat ik geen beroepspositivo ben,’ zegt hij. ‘‘Ook ik heb mijn slechte momenten
en donkere kanten. En daar loop ik niet voor weg. Maar de energie en betrokkenheid – ja, misschien
moet ik zelfs van ‘hunkering’ spreken - die uit die stroom van e-mails sprak, wilde ik op de één of
andere manier een vervolg geven. Het liefst zo spontaan en ongedwongen mogelijk. Logisch. Want
geluk verhoudt zich slecht tot vergaderingen, organogrammen en targets. Het laatste wat ik wil is
iedereen meeslepen in iets wat ik zo nodig bedacht of georganiseerd heb. Daar gaat het niet om!’ En
het blijft niet bij deze openhartige ontkenning. Om zijn strijd tegen voorgeprogrammeerde ideeën
en organisatieschema’s te illustreren, haalt hij het dieptepunt van de ‘Gelukkigste Wijk’ aan. ‘Weet je
wat het dieptepunt was?’ Hij last een dramatische pauze in. ‘Het moment waarop we hebben moeten
besluiten een stichting te worden. Dat moment wekte bij mij een dubbel gevoel.’
‘Vooral die column over geluk maakte veel los’
11
De kick van het samen doen
Organisatie of geen organisatie: de onbedorvenheid van het woord ‘geluk’
is magnetisch gebleken. (Citaat uit de column: ‘Ik sta met enige regelmaat
mijn eigen geluk in de weg. Alleen al door niet te doen wat mij maximaal
gelukkig kan maken.’) Mensen uit onderwijs, cultuur en bedrijfsleven en
daarnaast, ook de burgers van Vathorst, blijken sterke behoefte te hebben
aan bijeenkomsten, acties en spontane ingevingen, die geen onmiddellijk
doel nastreven, anders dan elkaar ontmoeten en samen blij worden.
Voorbeeld: samen met de Rabobank is er een heuse geluksconferentie
gehouden (met zogenaamde ‘gelukskoekjes’). Op 2 januari is er een
Nieuwjaarsduik geweest. En 29 mei is de zogenaamde ‘Nationale Dag Van
Het Geluk’, feestelijk gevierd. In het winkelcentrum Vathorst. Die dag is
een skippybal evenement georganiseerd, met de bedoeling een nationaal
record te halen. ‘Het gaat primair om de kick iets samen te doen met
Vathorsters,’ legt Steentjes uit.
Vluchtig, blijvend
De recordpoging heeft mooie plaatjes opgeleverd voor de aanwezigen en
de deelnemers. En, tevens, voor de website www.gelukkigstewijk.nl. Maar
veel belangrijker nog: het is een mooie herinnering voor de bewoners van
Vathorst. Het skippybal-evenement nodigt uit tot een korte bespiegeling
over het vluchtige dan wel blijvende karakter van ‘geluk’. ‘Mij gaat het
uiteindelijk over de verbindende kracht van ons initiatief,’ zegt Steentjes.
‘Ook als die verbinding maar één dag of een paar uur duurt. Geluk kun je
niet vasthouden, het is bijna per definitie gebonden aan momenten. Al
hoop je natuurlijk ook op iets blijvends: dat mensen elkaar op zo’n vrolijke
en spectaculaire dag op een andere manier leren kennen en vrienden of
kennissen worden, die elkaar helpen.’ Het initiatief ‘Gelukkigste Wijk’ is zich,
wellicht door de energieke mensen erachter en
de even heldere als inspirerende naam, al levendig aan het vertakken
in Vathorst. Er zijn platforms ontstaan voor speciale doelgroepen als
ZZP-ers, singles, jongeren, verkeer en veiligheid en groen in de wijk. Kleine
denktankjes, die periodiek bij elkaar komen of (digitaal) ideeën uitwisselen
om de wijk te verbeteren. ‘Het enige wat nog een beetje lastig is,’ zegt
Joris, ‘is de relatie tot gevestigde instanties. Die denken onwillekeurig: wat
doen die gasten? En: is dat geen concurrentie?’ Steentjes hoopt dat de
‘Gelukkigste Wijk’ zijn plek in Vathorst gaat vinden, of eigenlijk juist ook
weer niet. ‘Het is een uitdaging om buiten de gebaande kaders te blijven
denken. Te blijven verleiden en verrassen. Daarom blijven we, voor zolang
als het kan, onze eigen gang gaan. Eigenwijs als we zijn.’
‘Uiteindelijk gaat het om de
verbindende kracht’
12
‘De energie die uit die stroom e-mails
sprak, wilde ik een vervolg geven’
13
VATHORST:VASTBESLOTEN DUURZAAMHEID
Samenwerken aan toekomstgerichte wijk
14
<k Bij duurzaamheid denken mensen vaak aan nieuwe methodieken,
materialen en oplossingen die, het liefst snel, bijdragen aan minder uitstoot
en een beter milieu. Op individueel niveau is dat een prima gedachte
en kun je, bijvoorbeeld met de keuze voor een elektrische auto of het
installeren van zonnepanelen, meteen invloed uitoefenen op je eigen leven
en de belasting voor de planeet. Voor een wijk (of stadsdeel) als Vathorst
ligt de zaak iets complexer. Daar is het cruciaal dat duurzaamheid niet
zomaar een maatregel of een reeks van maatregelen is, maar een manier
van denken! Niet alleen bij Ontwikkelingsbedrijf Vathorst, maar ook bij de
partners waarmee we Vathorst bouwen.
Meteen op de agenda
Als we terugkijken naar het prille begin van Vathorst, eind jaren negentig
– en we kijken dan, bijvoorbeeld, naar het stedenbouwkundig plan –
dan mogen we best een beetje trots zijn. Lang voordat duurzaamheid
prominent op de politieke agenda stond, heerste bij de aandeelhouders
van Ontwikkelingsbedrijf Vathorst al het besef dat een nieuwe wijk niet
‘tegen’ maar, in zekere zin, ‘met de natuur mee’ moest functioneren. Zo
werd vanaf het begin ingezet op zoveel mogelijk behoud van bestaande
landschapselementen (houtwallen, boerderijen, bomen, etc.). En stond
van meet af aan vast dat Vathorst een fietsvriendelijke wijk zou worden,
waarin autoverkeer ontmoedigd werd. Minder zichtbaar, maar minstens
zo belangrijk, zijn de investeringen in infiltratieriolering, aquaflow,
waterberging, natuurlijke oevers, helofytenfilters en sluizen, die er, stuk voor
stuk, voor zorgen dat de waterhuishouding in Vathorst beter, natuurlijker
en met minder belasting voor het milieu verloopt.
Blijven zoeken naar verbetering
Door deze eensgezinde aanpak van de bij Vathorst betrokken partijen
en de ambitie om een duurzame wijk te creëren die op nationale en
internationale schaal als voorbeeld kan dienen, is er steeds opnieuw
draagvlak om ook de allernieuwste technieken ten goede te laten komen
aan Vathorst. Nieuwe doelstellingen over reductie van C02-uitstoot,
verantwoord waterbeheer en energiezuinigheid zijn aan de orde van
de dag.
15
Omdat alle toekomstvoorspellingen erop wijzen
dat er de komende decennia meer regenwater
zal vallen, en in steeds heftiger concentraties,
heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst in een
vroeg stadium nagedacht over efficiënt en
verantwoord waterbeheer. In dat verband is een
zogenaamd ‘waterstructuurplan’ opgesteld.
Natuurlijk verloop
Eén van de technieken die daarin wordt
beschreven, en in Velden 1 en 2 reeds is
toegepast, is de zogenaamde ‘infiltratieriolering’.
Met dit type riool (in de vorm van bijvoorbeeld
draintanks of zakputten) wordt opname door
het grondwater heel bewust vertraagd, zodat
sloten en andere watergangen meer tijd
krijgen om het water te verwerken. En niet
alleen de waterhuishouding kent een gezonder
en natuurlijker verloop, maar tegelijkertijd
vermindert het risco op wateroverlast aanzienlijk.
Twee vliegen in één klap, dus.
VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER
Infiltratieriolering zorgt voor gezonde waterafvoer
16
VERANTWOORD OMGAAN MET (REGEN)WATER
17
MINDER CO2-UITSTOOTWko gaat tot 150 meter diep
Als onderdeel van de groene ambities in Vathorst, heeft Ontwikkelingsbedrijf Vathorst van begin
af aan gestreefd naar energieprestaties die beter zijn dan het landelijk gemiddelde. Eén van de
instrumenten om die prestaties te helpen realiseren is de methodiek van de warmte-koude opslag in
de woning, in het spraakgebruik afgekort tot ‘wko’. Op 5 augustus jl. is dan ook in De Bron begonnen
met de realisatie van woningen met warmte-koude opslag: het boren van 22 gaten tot 150 (!!) meter
diepte vormde het begin van een wko-installatie.
18
artist impression project ‘Hagenbeek’
Wko maakt gebruik van de zogenaamde
‘relatieve warmte en koude’ in de grond en werkt
via onder meer een warmtepomp en leidingen
die direct onder de vloer zijn aangelegd. Behalve
dat wko dus ‘honderd procent’ natuurlijke
energie oplevert, is het belangrijkste milieu-
argument het in te zetten om de uitstoot van
CO2 te verminderen.
De CO2 uitstoot, is substantieel minder dan bij
andere typen verwarming. Inmiddels is zeker
dat 46 woningen in het project Hagenbeek
(De Bron) aangesloten zullen worden op
wko. Ontwikkelingsbedrijf Vathorst blijft, in
veranderende marktomstandigheden en met
snelle ontwikkeling van nieuwe technieken,
steeds op zoek naar het optimaliseren van
milieuprestaties.
1. warmtepomp
2. bodemwarmtewisselaar
3. vloer- / wandverwarming
4. voorraadvat
5. douchewarmteterugwinunit (zie hiernaast)
6. ventilatiesysteem
7. HR- wasemkap
19
20
Vathorst is een wijk die zodanig ontworpen is dat de fietser - in principe -
altijd als ‘winnaar’ uit de bus komt. Dat wil zeggen: er is fors geïnvesteerd
in het scheiden van fiets- en autowegen, zodat fietsers zo weinig mogelijk
last hebben van kruispunten en andere onderbrekingen. Behalve dat deze
vrijliggende fietspaden de fietservaring extra prettig maken en door de
Vathorsters zeer gewaardeerd worden (zo blijkt uit diverse enquetes),
zorgt het er ook voor dat men sneller de fiets pakt. Door de aanleg van
snelle fietsverbindingen (de zogenaamde ‘fietsstraten’) boek je als fietser
namelijk tijdwinst ten opzichte van de automobilist: of je nu boodschappen
doet, even naar de bibliotheek wilt of een bezoek brengt aan een school of
dokter.
Meer fietsen, meer veiligheid, minder C02
Behalve dat de fietspaden de levenskwaliteit in Vathorst verhogen, is er
natuurlijk ook nog een - prettig - milieueffect. Omdat Vathorsters vaker
de fiets pakken en de auto vaker laten staan, is er minder CO2-uitstoot.
Met de subtiele ontmoediging van al teveel autoverkeer scoort Vathorst
bovendien goed op het terrein van verkeersveiligheid. Door sluipverkeer
tegen te gaan, verkeersdrempels aan te leggen en voorrangregels, waar
mogelijk, in het voordeel van de fietser te laten uitvallen, kunnen kinderen
veel veiliger spelen!
NATUURVRIENDELIJK, FIETSVRIENDELIJK Vrijliggende fietspaden zijn een genot
21
22
IN DE TREIN HEB JE MINDER STRESS Station om de hoek, fijner werken, minder Co2
Vathorster Janno Roele (37) werkt als zelfstandig projectleider op diverse locaties in de Randstad. Zo’n half jaar geleden verkocht hij zijn auto en koos bewust voor de trein. ‘Ik ben blij dat ik die stap gemaakt heb.’
23
Station Vathorst is, sinds een paar maanden, een dagelijkse pleisterplaats
voor Janno Roele. Na jarenlang heen en weer rijden richting de
Randstad besloot hij een tijdje geleden een opmerkelijke stap te zetten.
‘Vooropgesteld: ik houd van autorijden,’ zegt Roele. ‘Maar de vertragingen
op de A1 begonnen me toch ernstig tegen te staan. Langzaam groeide het
idee: is de trein eigenlijk geen betere optie?’
Janno werkt als zelfstandig projectleider en begeleidt verandertrajecten
bij grote bedrijven. Op het ogenblik frequenteert hij drie locaties:
Amsterdam, Hoofddorp en Den Haag. ‘De kantoren waar ik werk, liggen
gelukkig op korte afstand van een station. In Amsterdam en Hoofddorp
loop ik er in twee minuten heen. In Den Haag is het circa tien minuten. ‘
Meer ontspannen
Behalve meer voorspelbaarheid in de reistijd, noemt Roele nog twee
voordelen van de trein. ‘Om te beginnen, zit je comfortabeler in een trein
dan in een auto. Als je in de auto stapt, is je werkdag gevoelsmatig al
begonnen, concentreer je je op de weg en houd je de tijd steeds in de
gaten. Terwijl je in de trein meer kunt ontspannen en nog even rustig
iets kan gaan lezen, als je wilt. Bovendien weet je ongeveer wanneer je
aankomt. Dat geeft meer gemoedsrust.’
En als het werk wél al roept, is ook dat in de trein prettig te doen. ‘Het komt
regelmatig voor dat ik iets afmaak in de trein. Ja, gewoon in de tweede klas.
Dat kan makkelijk.’ Roele is, vanzelfsprekend, blij met Station Vathorst en
de vlotte aansluitingen naar de Randstad. ‘Vanaf mijn huis ben ik in twee
minuten op het station. Dat is elke ochtend een vlot begin!’
Goed gevoel
Dat de trein minder milieubelastend is, is voor Roele mooi meegenomen.
‘Ik zeg eerlijk: het milieu is voor mij geen leidraad in deze keuze. Maar het
geeft, inderdaad, wel een goed gevoel als je aan het einde van de dag niet,
alleen voor je uppie, weer zoveel benzine hebt verstookt.’
Tezamen met de keuze voor de trein heeft Roele zijn eigen auto de deur
uit gedaan. ‘Dat deed best wel een beetje pijn. Maar als je, zoals ik, tevreden
met de trein reist, slijt dat snel.’
24
25
PROFICIAT! 10 JAAR WELKOMSTBEZOEKEN...
Overal ‘met open armen ontvangen’
Wie heeft het beste zicht op het werkelijke karakter van Vathorst? Op de mensen, de historie en de huidige ontwikkelingen? Er is veel voor te zeggen dat Henny Rouwhorst diegene is: al tien jaar is zij in diverse rollen betrokken bij de welkomstbezoeken in Vathorst. ‘Hoe modern het er ook uitziet, zelfs Vathorst is gewoon een dorp.’
Haar huis aan de Heideweg ligt, met een beetje
goede wil bekeken, in het centrum van zowel
Hooglanderveen als Vathorst. Toch zal Henny
Rouwhorst, ondanks haar lange staat van dienst,
niet snel akkoord gaan met de pretentie dat
uitgerekend zij een goed beeld zou hebben
van Vathorst. ‘Door al mijn welkomstbezoeken
ken ik natuurlijk aardig wat mensen,’ zegt ze
bescheiden. ‘En natuurlijk doet het me plezier
als ik mensen tegenkom uit de beginperiode,
die hun draai in Vathorst helemaal gevonden
hebben. Maar of ik daarmee ook een kenner
van de wijk ben? Het valt me hoogstens op dat
Vathorst, ondanks het moderne uiterlijk, bij nader
inzien ook gewoon een dorp is: met voorlopers
die dingen regelen en een grotere groep
afwachtende burgers die de kat een beetje uit de
boom kijken.’
27
Henny Rouwhorst verwelkomteen nieuwe bewoner.
Binnenkomen en een praatje maken
Henny Rouwhorst is vanaf het allereerste begin één van de drijvende
krachten geweest achter de zogenaamde ‘Welkomstgroep’, een
gezamenlijk initiatief van de verschillende geloofsgemeenschappen in
Vathorst en omstreken om nieuwe bewoners zich, via een bezoek, zo snel
mogelijk thuis te laten voelen. De eerste bijeenkomst was op 12 februari
2001.Ten einde de allereerste visite in herinnering te brengen haalt Henny
een oud fotoboek tevoorschijn. Het eerste adres in Vathorst dat ooit
bezocht werd? Leersumseberg 42. Datum? 2 juli 2002. Het toenmalige
NCRV-programma ‘Heilig Vuur’ besteedde er die week uitgebreid
aandacht aan. ‘We gingen langs met een roos en een tasje met informatie
over de woonomgeving,’ weet Rouwhorst. ‘In het begin bestond het
standaardpakket uit een paar folders. Inmiddels zijn dat er vijfentwintig
geworden!’
In de media werd destijds, en soms nu ook nog, het beeld geschapen
van een idyllisch dorp, Hooglanderveen, dat overvallen werd door snelle
yuppies in de nieuwbouwwijk Vathorst. Rouwhorst herkent zich echter
totaal niet in die tegenstelling. ‘We zijn bijna altijd met open armen
ontvangen door de Vathorsters,’ zegt ze stellig. ‘Heel vaak werden we
uitgenodigd om binnen te komen en een praatje te maken.’ Op de vraag of
zij, dan wel één van haar collega’s, ooit zijn weggestuurd, antwoordt ze dat
het bij haar weten ‘in totaal vier keer gebeurd is’. Een aantal waar ze, afgezet
tegen de duizenden geslaagde bezoeken, prima mee kan leven.
Vertrouwde mensen, vertrouwde omgeving
‘Natuurlijk,’ geeft Rouwhorst toe als rechtgeaarde ingezetene van
Hooglanderveen, ‘denk ik ook wel eens terug aan de tijd vóór Vathorst, aan
hoe het dorp toen was. Maar ik heb Vathorst altijd welwillend tegemoet
gezien, vanuit de gedachte iedereen wil toch een huis? Rouwhorst ziet
Vathorst, zoveel jaar na de eerste paal, helemaal niet meer als een vreemde
omgeving of als een inbreuk op het dorpsleven. Eerder omgekeerd.
‘Vathorst voelt vertrouwd. Misschien komt het omdat er veel mensen uit de
omgeving zijn gaan wonen: Soest, Bunschoten, Leusden. En ook opvallend
veel mensen uit het hoge Noorden. Kortom: mensen, die gewend zijn aan
kleinere gemeenschappen en het dorpse juist koesteren in plaats van
wegduwen.’
Nieuwe voetbalvelden, nieuwe sportclubs, nieuwe scholen, nieuwe horeca,
de natuurboerderij, De Kamers, het Informatiecentrum, Dims, de plaatselijke
Lions Club: het is maar een beperkte greep uit het nieuwe, sociale weefsel
dat zich in Vathorst ontplooid heeft. Rouwhorst verzucht dat er nu ‘zoveel
meer te doen is’ voor mensen in Hooglanderveen en Vathorst, dat weinigen
nog terug willen naar vroeger. ‘Neem zo’n voorziening als station Vathorst.
Dat is toch niet meer weg te denken?’
Gemeenschapszin
Of mensen nu wel of niet kerkelijk zijn: Rouwhorst bespeurt dat ook de
gemeenschapszin nog steeds aanwezig is. Of het nu om kleine karweitjes
gaat, de zorg voor zieke kinderen of een praatje bij de supermarkt: Vathorst,
vindt zij, is emotioneel goed in balans. Tijdens één van haar bezoeken bij
een gezin in Vathorst mocht ze zelfs onmiddellijk aanschuiven voor een
beschuit met muisjes, vanwege een kersverse geboorte. Rouwhorst denkt
er met zichtbaar plezier aan terug, maar maakt een kleine kanttekening:
‘Het enige dat we ter wille van de bewoners snel hebben aangepast, is dat
we na een paar dagen besloten niet meer te openen met de mededeling
dat we namens de kerken kwamen. Die mededeling verschoven we naar
het einde.’
Is er na al dat positiefs ook nog iets dat ze minder vindt aan Vathorst? Of
iets dat ze voor verbetering vatbaar acht? Ze denkt lang na. ‘Kijk. Ik houd
van laagdrempelige ontmoetingsplekken, zoals dorpshuis ‘De Dissel’: een
gebouw waar je altijd binnen kunt lopen en iedereen je ongedwongen
groet en opneemt. Zo’n plek mis ik nog een beetje in Vathorst. ‘De Kamers’
zou zo’n plek kunnen zijn. Maar het wordt, helaas, nog ervaren als een
gesloten gebouw. Dat vind ik jammer.’
Maar tussen Vathorsters en Hooglanderveners zit het intussen, volgens
haar, structureel goed. ‘We kunnen allang niet meer zonder elkaar. En
waarom zouden we het willen?’
28
29
BETERE WERELD BEGINT IN VATHORSTIdeële jeansstore ‘Greanz’ werkt vanuit winkelcentrum aan verantwoorde groei Het bleek al vaker: Vathorst is een jonge en vitale locatie, waar ondernemers de winkelconcepten van de toekomst met graagte uitproberen. Eco en Fairtrade jeansstore ‘Greanz’ is daar een perfect voorbeeld van. ‘Wij leren dagelijks van onze klanten in Vathorst,’ zegt eigenaar en conceptontwikkelaar Martin Visser. ‘En vertalen dat naar onze andere winkels.’
De jeugd kan
zich goed vermaken in het
winkelcentrum
30
Praten met een ondernemer over zijn eigen bedrijf
is dankbaar werk. Meestal hoef je weinig vragen te
stellen en praat de ondernemer in kwestie, vaak op de
automatische piloot, almaar door over waar hij of zij vol
van is: het eigen bedrijf. Bij oprichter Martin Visser van
Eco & Fairtrade jeansstore ‘Greanz’ is dat niet anders, zij
het dat hij een rustige en onderkoelde verteltrant heeft.
En met afgemeten handgebaren de kansen en hobbels
schetst van een nieuw winkelconcept als ‘Greanz’.
‘Om te beginnen,’ zegt Visser, ‘is het wel leuk plannen
te hebben en een nieuw product in de markt te zetten,
maar in de fairtrade business ben je onderdeel van
een keten en daarbij: bovengemiddeld afhankelijk
van toeleveranciers. Vandaar dat deze business niet
alleen een nauwe band vraagt met de klanten die jouw
product kopen, maar ook met de degenen die jouw
product maken en aanleveren. Je bent, in zekere zin,
meer dan de traditionele detaillist een teamplayer.’
Bruisende ontmoetingsplek
Niet alleen werkt Visser graag en intensief samen met
zijn toeleveranciers, ook in het winkelcentrum Vathorst
zou hij het liefste optrekken met de andere winkeliers.
‘Ik ben tevreden over de start van dit centrum, en ook
over het ontwerp,’ zegt hij. ‘De jeugd kan zich hier goed
vermaken. Het plein en de groenstroken fungeren als
een prima verblijfsplek.’ Maar de kritische perfectionist
in Visser ziet ook verbeterpunten. ‘Uitgaand van het
groeiende fenomeen “funshoppen”, zou ik graag wat
meer leven zien. Terrasjes, bijvoorbeeld. Dan krijg je
toch een wat andere sfeer. Meer ontspannen nog.‘ Ook
de frequentie van leuke en boeiende evenementen
mag wat hem betreft wel omhoog. ‘Het zou geweldig
zijn als je ’s winters een kleine schaatsbaan kunt maken,
met een klassiek en stemmig koek en zopi-tentje.’
Niettemin is Visser content over de aanloop, en over het
enthousiasme voor zijn milieuvriendelijke producten.
‘In de eerste plaats willen we gewoon een hele goede
jeansstore zijn. Waar je goede kleding koopt voor een
goede prijs. Maar natuurlijk vertellen we, als iemand
binnen is en een aankoop overweegt, iets over de
achtergronden van waar we mee bezig zijn. En welke
voordelen dat heeft: niet alleen voor de klant, maar ook
voor de wereld om hem of haar heen. Een klassieke
win-win.’
Verantwoorde groei
Juist omdat ‘Greanz’ het eindstation van een mens- en
milieuvriendelijke productieketen is, die de wereld en
de houdbaarheid alsmede de kwaliteit van het product
tegen goede komen (lees meer informatie op
www.greanz.nl), wil Visser geen oververhitte
beslissingen nemen of drieste groeistrategieën
hanteren. Dat er in ruim een jaar al drie zaken bij zijn
gekomen – in Amersfoort, Ede en Soest – zegt iets over
de kracht van het concept. En over de ijver waarmee
Visser naar goede locaties zoekt, waar hij succes denkt
te kunnen boeken. Maar nog steeds is groei geen
doel. ‘Simpel gezegd verdien ik liever honderd keer
één euro dan dat ik in één keer honderd euro verdien.
Naast de commerciële doelen heb ik maatschappelijke
doelen, en die houden in dat mensen langzaam weer
gevoel gaan krijgen bij wat ze kopen. En dan bedoel ik
in ons geval: weer gaan beséffen wat ze aan hebben.
Wat het dragen van een natuurproduct betekent ten
opzichte van een chemisch of synthetisch product:
meer comfort, een prettiger pasvorm en langer kunnen
genieten.’ Om dat bewustzijn te stimuleren is ‘Greanz’,
sinds kort, ook actief op de sociale media. Opdat
mensen hun positieve ervaringen snel en makkelijk
door kunnen vertellen en ‘Greanz’ zelf geïnteresseerden
en fans snel kan bereiken voor speciale acties, waarvan
er binnenkort één losbarst.
Helemaal thuis
Als groene ondernemer is Visser ook bijzonder te
spreken over Vathorst, waar hij zelf met zijn gezin
woont. ‘Toen ik hier voor het eerst kwam vielen me
eigenlijk drie dingen op: de ruimte, de variëteit en het
groen. Die elementen vind ik nog steeds aantrekkelijk
aan Vathorst. Als het even kan klim ik op de fiets.
Door het slimme en dichte netwerk van fietspaden kom
je overal makkelijk en voel je je heel vrij. En dan heb ik
het nog niet eens over de vele sportclubs, scholen en
de overige voorzieningen, die voor een nieuwbouwwijk,
in termen van kwaliteit en staat van afronding, echt
uniek zijn!’ Visser hoopt de komende jaren gestaag
door te werken aan de groei van zijn bedrijf. Visser:
‘Met Vathorst als thuisbasis zie ik dat met vertrouwen
tegemoet.’
31
METEEN THUIS IN ‘DE BRON’‘De energie van een buurt met jonge gezinnen, dat spreekt ons aan’
Lente 2011 wordt hét moment voor Marco en Simone van de Pijpekamp.Dan betrekken ze, samen met hun twee kinderen, de nieuwe woning in de De Bron waar ze verwachten hun ‘kroost te zien opgroeien’. Doorslaggevend voor hun keuze? Marco: ‘De Bron is één en al belofte voor de toekomst.’
32
METEEN THUIS IN ‘DE BRON’‘De energie van een buurt met jonge gezinnen, dat spreekt ons aan’
33
Een logische stap: zo valt de beslissing van Marco en Simone om naar De
Bron te verhuizen het beste te omschrijven. Zelf zijn ze er namelijk extreem
nuchter over. ‘Simone en ik zijn allebei met veel plezier in Amersfoort
opgegroeid,’ zegt Marco. ‘Het voelt voor ons dan ook heel natuurlijk om
met ons jonge gezin in Amersfoort te blijven, al is Vathorst wél een heel
nieuw hoofdstuk.’ Simone legt een duidelijke relatie tussen het gezin
(hun zoon, Kjeld, is nu vijf en dochter Tess twee) en de meer uitgebreide
woonwensen die dat recentelijk met zich mee heeft gebracht. ‘Voor mij is
het belangrijk dat we in ons nieuwe huis een lekkere tuin hebben. Dat vind
ik essentieel voor onze kinderen: dat ze straks naar buiten kunnen lopen
wanneer ze daar zin in hebben.’
Sociale dimensie
Marco en Simone zijn gecharmeerd van de centrumfunctie van De Bron en
van de sociale dimensie die daarmee gepaard gaat. Marco: ‘Wat is er leuker
dan dat je kinderen straks naar hartelust met andere kinderen kunnen
spelen? En legio mogelijkheden krijgen om zich via school of clubs in de
directe omgeving te ontplooien? Sport, spel, cultuur: het zijn zaken die in
De Bron gelukkig veel aandacht zullen gaan krijgen. Dat spreekt ons aan.’
Hoewel misschien niet expliciet verwoord, vinden Marco en Simone dat
er een relatie is tussen de sprankeling van de omgeving en je eigen geluk.
Simone: ‘Als eigenaar van een bloemenzaak houd ik van contact met
mensen. En weet ik hoe belangrijk voor de sfeer zomaar een praatje is.
Die ontspannen benadering verwacht ik dat ook in De Bron zal groeien.
In ieder geval zullen wij er van harte aan bijdragen. Van puur individualisme
word je, volgens mij, niet gelukkiger.’ Marco: ‘Als je bovenop die
gemoedelijke sfeer dan ook nog ruim kunt kiezen uit scholen en sportclubs
en de vele andere voorzieningen die er nu in Vathorst zijn, dan is het een
simpele optelsom om voor De Bron te kiezen.’
Marco is al actief op het digitaal forum, waar toekomstige buren
interessante ideeën en aanbiedingen uitwisselen. ‘Nog voor we in De Bron
wonen, probeert men elkaar op afstand al te helpen en tips te geven,’ licht
Marco toe. ‘Dat wordt, als het aan ons ligt, symbolisch voor hoe we in De
Bron met elkaar om zullen gaan. Ik geloof dat de hoogtijdagen van het-
ieder-voor-zich wel een beetje achter ons liggen.’
Mooie vooruitzichten
Op het moment van het interview wonen Marco en Simone, die uit
Nieuwland naar Vathorst komen, in De Laak, op een soort ‘tussenadres’.
Het grote voordeel is dat ze Vathorst vanuit dit tijdelijke onderkomen
razendsnel aan het ontdekken zijn. En als we ze mogen geloven zijn
ze keer op keer verrast door de kwaliteit van de voorzieningen, de
doordachtheid van de indeling en de vriendelijke toon van de Vathorsters,
die ze in positieve zin heeft verrast. ‘Laten we eerlijk zijn,’ zegt Marco. ‘Het
moderne leven heeft de neiging nogal koel en zakelijk te zijn. Iedereen
is druk druk druk met de eigen besognes. Maar als ik boodschappen doe
in het winkelcentrum merk ik dat mensen je spontaan groeten en een
gesprek met je aanknopen. Alles is tenslotte nog nieuw hier: dus heel vaak
stelt men ook een vraag of je dit of dat kunt vinden. Zoveel openheid en
toegankelijkheid had ik eigenlijk niet verwacht.’
Ook de overige voorzieningen kunnen op enthousiasme van het pas
gearriveerde stel rekenen. ‘Als je alleen al kijkt naar de nieuwe bibliotheek
in ICOON,’ oppert Marco, ‘dan zie je toch wel een verschil met bibiotheken
elders in Amersfoort. Alles is super overzichtelijk en helder ingedeeld. Maar
dat niet alleen. Er zijn ook leuke activiteiten voor jonge en iets oudere
kinderen. Als je er doorheen loopt, heb je het idee dat de 21-ste eeuw
ineens heel tastbaar is.’ Ook het feit dat ze in De Bron straks uit twee
dichtbij gelegen basisscholen kiezen, vinden ze heel prettig. Marco: ‘Onze
oudste, bijvoorbeeld, gedijt toch het beste bij een duidelijke structuur. Dus
kiezen we voor de school met klassikaal onderwijs.’
Tot slot: waar verheugen ze zich nou het meeste op, als ze binnenkort
daadwerkelijk in De Bron wonen? ‘Voor mij is de ruimte het belangrijkst,’
lacht Simone. ‘Ik snak naar de tuin en naar de kinderen die straks hun gang
kunnen gaan op hun eigen kamer! Dat lijkt me heerlijk!’ Marco dubt over
zijn antwoord. ‘Waar ik nu al van geniet, maar straks in De Bron misschien
des te meer: dat ik elke dag met mijn fiets naar mijn werk kan blijven rijden.
Het bedrijf waarvoor ik werk ligt aan de A1, dus dat betekent dat ik flexibel
ben en altijd snel thuis kan zijn als dat nodig is. Dat is een luxe, waar ik nog
lang van hoop te genieten. En die ik iedereen kan aanraden.’
34
‘Voor mij is de ruimtehet belangrijkst’
35
36
HET WORDT ALLEEN MAAR BETER
Abel Reitsema verheugt zich op de toekomst in De Bron
De Bron wordt het sluitstuk van Vathorst: het sociale hart in het midden van de wijk, waar evenementen en manifestaties aan het water zullen gaan plaatsvinden. Abel Reitsema (24) is één van de eerste bewoners. Vathorst Perspectief neemt poolshoogte.
37
Abel Reitsema, beroepsmilitair, is sinds een paar maanden officieel
ingezetene van De Bron. Hij woont in De Groenlandzee in een gezellig
hofje waar hij zich, zegt hijzelf, ‘al lekker thuisvoelt’. Helemaal vreemd is
dat snelle thuisgevoel niet, want voor Abel is Vathorst bepaald niet nieuw,
sterker nog: zijn ouders behoren tot de eerste generatie Vathorstbewoners,
die vlak na de eeuwwisseling de stap naar De Velden hebben gemaakt.
Reitsema: ‘Ik heb de wijk fase na fase gebouw zien worden. Wat dat betreft
is De Bron een voortzetting van wat ik gewend ben: een wijk die nog volop
in ontwikkeling is.’
Lekkere woonplek
Als beroepmilitair is Reitsema goed in conditie, maar dat wil niet zeggen
dat hij, buiten zijn reguliere werk om, niet met sport bezig is. ‘Ik doe
regelmatig het zogenaamde Rondje Vathorst, ofwel: de ringweg,’ zegt
Reitsema. Dat is een prachtige afstand om je tanden op stuk te bijten.
Mijn beste tijd? Ach, zo rond de vijfendertig minuten. Dat moet nog een
stuk scherper kunnen.’
Hoewel De Bron zich nog in de beginfase bevindt, ervaren Abel en Lisa
hun huis en de omgeving al als heel compleet. ‘Vooral het feit dat we op
loopafstand van het nieuwe winkelcentrum zitten, speelt daar een grote
rol in. Je loopt er zo heen als je wat nodig hebt. Die mogelijkheid maakt
dat je niet naar De Bron kijkt als een wijk in opbouw, maar als een lekkere
woonplek. Nu al.’
38
De Bron als lekkere woonplek
Een andere omstandigheid die de ervaring van compleetheid heeft
gestimuleerd, is de aansluiting op het wegennet. ‘Vanuit mijn huis zit
je binnen een paar minuten op de A1 of, in mijn geval, op de A28. En
aangezien ik elke ochtend richting Zwolle moet, heb ik ook nog weinig last
van files. Die mobiliteit, ook richting steden als Utrecht en Amsterdam, vind
ik écht top!’
Als paddenstoelen uit de grond
Omdat hij al langere tijd in Vathorst woont, in zekere zin zelfs een veteraan
is, kijkt Abel uit naar de ontwikeling van De Bron. ‘Je kunt het als een nadeel
zien dat de Bron nog niet af is. Maar ik zie het anders. In De Bron gaat de
komende tijd veel gebeuren, veel veranderen. De wijk zal steeds meer
worden aangekleed. Dat maakt me nieuwsgierig. En het zorgt ervoor dat
je waarschijnlijk elke week of, tenminste, elke maand nieuwe dingen gaat
tegenkomen. Dat is toch alleen maar mooi? Ik zit straks op de eerste rij als
de huizen als paddenstoelen uit de grond komen. Als ik zou moeten kiezen
tussen een wijk die af is of een nog te ontwikkelen wijk, zou ik opnieuw
voor het laatste kiezen.’
Het grote en levendige waterbassin, dat het centrum van De Bron en
Vathorst gaat worden, kan wat Lisa betreft niet snel genoeg gerealiseerd
worden. ‘Je hebt nu nog de nodige verbeeldingskracht nodig, maar straks
gaat het gebeuren: dan wordt De Bron een ontmoetingsplek voor veel
Vathorsters. Wat mij betreft: hoe eerder, hoe beter.’
39
Abel Reitsema en vriendin Lisa aan de eettafel.
VooR mEER INfoRmAtIE zIE: WWW.VAtHoRSt.NL
Bezoek onsVEEnSLagEn 2 | 3825 rV amErSfOOrT | 030 451 10 12 | [email protected]
gEOPEnD: WOEnSDag T/m VriJDag 10.00 - 17.00 uur | ZaTErDag 11.00 - 16.00 uur | ZOnDag 12.00 - 16.00 uur
maanDag En DinSDag uiTSLuiTEnD OP afSPraaK | fEESTDagEn gESLOTEn
Vathorst een speelse wijk