Download - Preek van pater Frans Aswoensdag 2012
Woestijn
DE WOESTIJN IN:
TIJD VAN ECHTER LEVEN
Vastentijd is woestijntijd, en dat wil voor gelovigen zeggen een tijd van
‘échter’, meer waardevol leven. Hoe is dat mogelijk in de woestijn?
Het Joodse volk had namelijk tijdens zijn veertig jaar durende trektocht
ervaren dat de woestijn, óndanks al de ontberingen die zij er
meemaakten, juist een plaats werd van grotere solidariteit met elkaar en
van sterke verbondenheid met hun God. Gedurende die barre tocht
moesten zij elkaar de hand reiken om samen vooruit te komen en
iedereen mee te krijgen. Zij leerden met elkaar het schaarse water delen
om allen te laten overleven. Kortom zij ontdekten in de woestijn dat zij,
ondanks de zeer beperkte uiterlijke middelen, een hechte gemeenschap
werden, maar evenzeer dat hun God dan juist, als zij elkaar hielpen, heel
tastbaar aanwezig was.
Toen vooral hebben zij aan de lijve ervaren dat hun God geen verre,
afstandelijke, hoogheilige, maar een heel nabije God was, die bevrijding
bood, juist doorheen de zorg van mensen voor elkaar. Het was door die
grote solidariteit en door die sterke verbondenheid met God daarin, dat
de woestijnperiode voor hen hét voorbeeld werd van een menselijk leven
van hoge kwaliteit.
Volgens de bijbelse ervaring wordt God dus niet erkend in het negatieve
van de woestijn, in de ontberingen zelf, maar wordt God ervaren in het
positieve dat er gebeurt, óndanks de ontberingen. In onze christelijke
spiritualiteit wordt God dus niet ontdekt als men zich alleen maar enkele
beperkingen gaat opleggen, maar wordt God wel tastbaar ervaren daar
ASWOENSDAG, HOSEA 2, 16-25 EN MATTEÜS 6, 1-6.16-18
Frans Mistiaen sj
Socius van de Provinciaal
der Vlaamse Jezuïeten
Koninginnelaan 141
B-1030 Brussel
+32.2.205.01.50
En daarom lok Ik haar binnenkort weer naar Mij toe, zorg Ik dat zij naar de
woestijn gaat en spreek Ik tot haar hart. Vervolgens geef Ik haar de wijngaar-
den terug en maak Ik het Achordal tot een poort van hoop. Daar zal zij weer
antwoorden, zoals in de dagen van haar jeugd, toen zij optrok uit Egypte.
waar de mensen het meemaken dat zij tot grotere menselijkheid worden
bevrijd óndanks en doorheen de uiterlijke beperkingen die een
gemeenschappelijk georganiseerd leven in barre omstandigheden met
zich meebrengt.
Wij zijn dus verkeerd als wij ons de vastentijd voorstellen als een periode
van wilskrachtige, individuele verstervingen. Als wij zo beginnen dan is
het grote gevaar dat wij in die uiterlijke ascese blijven steken, het
belangrijkste missen, en dus helemaal geen woestijnervaring meemaken
zoals de Bijbel en de Kerk dat bedoelt. In het christendom begint de
vasten niet aan de buitenkant, niet met uiterlijke beperkingen. Het
eerste is de innerlijke vernieuwing.
Wij mogen de woestijn maar intrekken “geleid door de Geest”, als de
eerste bekering reeds gebeurd is, als wijzelf het verlangen naar een
meer waardevol leven aanvoelen, als de drang naar een nieuw beloofde
land ons van binnenuit uitnodigt. Het heeft dan ook geen enkele zin dat
wij ons verplicht zouden voelen om te vasten.
Als wij een christelijk vasten beginnen, dan is het omdat wij op één of
andere manier innerlijk zelf reeds weten dat een vernieuwing ons deugd
zou doen. Die vernieuwing begint niet spectaculair, maar bescheiden en
in het verborgene, door een moedig voornemen van ons hart. En als
gevolg daarvan - en niet andersom - gaan wij ons leven dan ook uiterlijk
anders organiseren, met andere prioriteiten.
Het probleem is dat wij de nood om te veranderen soms wel aanvoelen,
maar dat wij aarzelen en schrik hebben om er effectief aan te beginnen.
En dat is heel begrijpelijk. Want echte, geestelijke vernieuwing is steeds
de vrucht van een pijnlijke, innerlijke tweestrijd: gaan wij verder leven in
de dubbelzinnigheden die wij stilaan hebben opgebouwd of kiezen wij
nu voor grotere echtheid?
Als wij ons echt geestelijk willen vernieuwen, dan zullen wij ook de echte
middelen gebruiken. En zoveel goede middelen bestaan er nu ook weer
niet. Het evangelie van vandaag stelt er drie voor:
1. méér bidden in stilte en eenzaamheid, dus meer momenten van
intense verbondenheid met God
w
w
w
.
b
i
j
b
e
l
i
n
1
0
0
0
s
e
c
o
n
d
e
n
.
b
e
Deze preek wordt u aangeboden door Kleopas.
Elke week zendt Kleopas een nieuwe aflevering van
Bijbel in 1000 seconden uit, het kookprogramma
voor de zondagsliturgie. De uitdaging is telkens
weer: hoe breng je het bijbelverhaal op smaak,
in het bijzonder voor de kinderen die mee aan tafel zitten?
Bijbel in 1000 seconden biedt inspiratie d.m.v. een wekelijkse e-mail, een
map met fiches en een website vol verwerkingssuggesties voor elke zondag.
2. méér aalmoezen geven aan onze medemensen, dus meer solidair
zijn met elkaar en broederlijk delen, ook met de zwakkeren,
3. méér vasten, dus meer dingen rondom ons loslaten en soberder
gaan leven.
Door gedurende een tijd uitdrukkelijk te bidden, te delen en soberder te
zijn kunnen onze meest fundamentele relaties worden hersteld: onze
verhouding met God, met de anderen en met de dingen rondom ons.
Die periode mag niet te kort zijn. Echte vernieuwing, die geen strovuur
wil zijn, heeft duurzaamheid nodig. De ervaring leert: veertig dagen.
Veertig is in de Bijbel het symbolisch getal voor de tijd die nodig is opdat
een project voldragen zou zijn, tot volle wasdom gekomen,
levensvatbaar. Het duurt veertig weken in de moederschoot eer een
mens geboren wordt. Het duurt veertig jaar in de woestijn eer een volk
het beloofde land binnengaat. Het duurt veertig dagen in de vasten eer
een mens tot een stukje nieuw leven verrijst.
In een volgehouden woestijntijd, kunnen wij door geen enkel
gemakkelijk troostmiddel meer worden bedwelmd: alcohol, pillen of
ander wit poeder, plaatjes uit boekjes of tijd dodende TV-beelden.
Wanneer al onze valse afgoden worden weggeschuurd als door een
zandstorm, dan blijft over wat echt is. Dan krijgen de echte verlangens
van het hart weer een kans.
Dan ontdekken wij dat er een leven bestaat dat echter is dan het leven
wij nu aan het leiden zijn: het leven met zijn compromissen, zijn maskers
en zijn valsheid. De woestijn is immers de plaats waar de fata-morgana's
ontgoochelen en waar onze illusies vals blijken. Het is dus de tijd van de
waarheid over onszelf, nogal pijnlijk misschien, maar in werkelijkheid,
zeer heilzaam.
Eigenlijk moeten wij die woestijn niet ver gaan zoeken of ons uit de
wereld terugtrekken. De woestijn vinden wij als wij in ons gewone leven
een tijdlang uitdrukkelijk durven ingaan op ons diepste verlangen en als
wij gaan zoeken naar wat voor ons essentieel, waardevol en echt is. En
de middelen daartoe hebben hun deugdelijkheid sinds lang bewezen:
veertig dagen lang intenser bidden, méér delen en soberder leven.
Aan allen een zalige woestijn-tijd!
w
w
w
.
b
i
j
b
e
l
i
n
1
0
0
0
s
e
c
o
n
d
e
n
.
b
e
The way of the heart - De woestijn zal bloeien
Uit het woord vooraf: 'Hoe kunnen we vitaal en creatief blijven, vol ijver
voor het Woord van God, vol verlangen om te dienen en gemotiveerd om
een bron van inspiratie te zijn voor onze vaak lamgeslagen
geloofsgemeenschappen? Waar kunnen wij voeding vandaan halen en
kracht? Hoe kunnen wij onze geestelijke honger stillen?
Dit zijn de vragen waarop ik in de volgende bladzijden wil ingaan.'
Koop het boek nu, gebruik je promocode en spaar 5 euro.