De zoektocht van de

identiteitspolitie

“Ik herinner me vooral de liefde van mijn moeder.”

“Hoe ouder ik word, hoe meer ik op mijn moeder begin te lijken.”

“Ik heb het karakter van mijn vader en de humor van mijn moeder en grootmoeder.”

DE MOEDER

“Ik herinner me de andere meer dan mezelf.”

“In mijn tienerjaren was de mening van de anderen erg belangrijk en paste ik me aan hen aan. Nu kan ik mezelf zijn,

ondanks het feit dat ik anders ben dan de anderen.”

DE ANDER

“Ik ben nu gitarist, iets wat ik altijd al heb willen worden… Toch heb ik Geschiedenis gestudeerd omdat ik zo’n gepassioneerde

geschiedenisleerkracht had. De leerkracht Muzikale Opvoeding was echter niet zo leuk…”

DE LEERKRACHT

“mezelf als ik”“een beeld maar wie is de persoon erachter”

“een beeld in beweging”

SPIEGEL

“Wie ik in de spiegel zie? Een kind van 14 jaar”, zei de 45-jarige man.

“Het is alsof het gisteren was toen ik met mijn springtouw viel en ik al mijn tanden verloor.”

“Ik herinner me nog goed dat ik op de schoolbus zat en geen onderbroek droeg.”