H PH PH PH P

Contactblad

M a a r t 2 0 1 2 , n r 3 4

Verantw

oordelijke uitgever: Luc Vanerum, Vlasfabriekstrat, 14 te 1060 Brussel

Belgische Hospitaliteit Onze Lieve Vrouw van Lourdes

Een groot dankwoord aan

Johan Tourné (CM/MC) en

aan Br ig it te Delvaux

(Mechelen-Brussel) die dit

nieuwe medium tot leven

hebben gewekt, en alvast aan

allen: een deugddoende

bedevaart gewenst !

Hartelijk,

Luc VANERUM

Voorzitter van de Belgische

Hospitaliteit Onze Lieve

Vrouw van Lourdes.

Goede vrienden-leden,

gelukkig en fier om jullie onze nieuwgeborene te mogen voorstellen: het heeft een beetje langer geduurd dan gehoopt, maar onze nieuwe flash / bulletin ziet nu

eindelijk het levenslicht !

Als ik "onze" schrijf bedoel

ik eigenlijk "jullie, of uw"

flash, want het doel van deze

publicatie is ons allen een

beetje dichter bij mekaar te

brengen, wij die een grote

familie voor elkaar zijn, in

teken van de ziekendienst,

en besmet door het

L o u r de s v i r u s o f d e

Lourdesmicrobe…

Aarzel dus niet ons wat

foto’s op te sturen,

allerhande nieuwtjes die

nuttig, prettig, interessant

kunnen zijn, in de geest van

de Hospitaliteit die ons zo

verenigt !

Het verschijnen van deze ‘flash’ is een begin en een einde. Jarenlang zorgde onze ‘ere-onder-voorzitter’ Germain D ierynck in voor - en tegenspoed voor het tijdig v e r s c h i j n e n v a n o n s ‘familienieuws’, soms ‘eenzaam en verlaten’ v a n u i t R u m b e k e (Roeselare), om ons allen niet alleen op de hoogte te houden van de nieuwtjes in Lourdes en in onze Hospitaliteit, m a a r o n s o o k uitnodigde om mee te denken over het diepere

in ons en in ons werk.

Germain heeft ons gevraagd deze taak van hem over te nemen, hij wil al zijn zorgen

besteden aan zijn lieve Mia…

We zullen Germain geen groter

plezier kunnen doen dan door een nieuw tijdschrift in het leven te roepen, en dit te v o e d e n m e t b o e i e n d , interessant en motiverend nieuws. We kunnen Germain niet genoeg bedanken voor zijn

onovertroffen inzet v o o r d e Hospitaliteit, dit naast zijn werk voor de ‘Vrienden van Lourdes’, de polio-bedevaarten, en zo veel meer. Het volstaat even te ‘googlen’ en je komt Germain in

alles tegen wat met Lourdes verbonden is. Dank ook aan Jean-Claude Peters, onze secretaris, die al zoveel jaren, bescheiden en in alle stilte Germain assisteert bij het vertalen en het verder tot stand

komen van ons bulletin.

Proficiat, en aan Germain: un grand merci, in alle vriendschap,

en heel veel liefs voor Mia !

Hartelijk,

Luc VANERUM

Voorzitter van de Belgische

Hospitaliteit Onze Lieve

Vrouw van Lourdes.

Redactioneel

Dank u, Germain

IN D IT

NUMMER :

Redactioneel 1

Dank u Germain 1

Geneesheer te

Lourdes

2

Nieuws van het

Heiligdom

2

Thema 2012 3

Homilie van 8

oktober 2011

4

Te Lourdes met

33 stagiairs

6

Mijn naam is

Bernadette

5

Het Perk der

Belgen

7

Agenda van de

bedevaarten

7

Blz 2

C O N T A C T B L A D

Nieuws van het Heiligdom

Vanwege het Bureau des Constatations Médical de

Lourdes Om in Lourdes zorgen te mogen verstrekken moet een geneesheer drager zijn van een diploma van een erkende universiteit uit de Europese Gemeenschap en tevens ingeschreven zijn bij de plaatselijke orde der geneesheren. In 2002 en 2008 werden akkoorden ondertekend tussen het “Heiligdom” en de medische autoriteiten

van het departement. Hier wordt impliciet erkend dat er in de accueils zieken verblijven die een medisch c e r t i f i c a a t k u n n e n voorleggen en over een m e d i s c h d o s s i e r beschikken. Ze verblijven er onder de verantwoor-d e l i j k h e i d v a n d e geneesheer van de bedevaart. Deze zal de samenwerking met de verpleegsters en de apotheker regelen. Om alle discussie te vermijden wordt er

gevra agd da t deze geneesheer steeds in dienst zou zijn - dus niet met pensioen - en ook actief in de zorgen aan patiënten. De directeur van de b edevaa r t z a l e en verzekering burgerlijke aansprakelijk nemen die de verzorgende dekt. Er wordt dus niets voorzien voor de zieken die op hotel verblijven.

Walter Groessens

dan de drie mogelijkheden bieden: baden, zich wassen, zich laven, zoals eenieder het verlangt. Gedurende twee jaar bestuderen werkgroepen welke de mogelijkheden zijn en welke bereikbare plaatsen voor dit

project in aanmerking komen.

Vijf bureau’s werden uitgenodigd om, op eigen kosten, een (voor)ontwerp uit te werken (in alfabetische volgorde): Chabanne et partenaires (Lyon), Charles Henri Tachon (Parijs), Inca (Grenoble), Nathalie Larradet (Pau), Relier Architecture

(Parijs).

Eind April zal een keuze gemaakt worden, ook de samenstelling

van de jury zal tgt. bekend gemaakt worden; het project zal niet eerder klaar zijn dan voor

het bedevaartseizoen 2014-2015.

+ Jacques Perrier Bisschop van Tarbes en Lourdes

Het Heiligdom van Lourdes kondigde in juli 2009 een nieuw «Project Siloé», aan. Het zou gaan

om het verplaatsen van de b a d e n , o p d a t d e bedevaarders zich rustiger z o u d e n k u n n e n voorbereiden op een meer discrete plaats. Wij willen ook terugkeren naar de eerste boodschap van de Heilige Maagd: “Kom U laven aan de

bron, en er u reinigen“.

V a n d a a g k a n d e bedevaarder zich laven en

naar de baden gaan, zij het op twee verschillende plaatsen. Zich wassen is evenwel nog niet mogelijk. Het project Siloé zou

Geneesheer te Lourdes

Op het recente feest van Onze-Lieve-Vrouw-van-Lourdes, 11 februari, werd Mgr. Nicolas Brouwet tot bisschop van Tarbes-en-Lourdes benoemd. Zijn installatie zal plaatshebben op 25 maart, feestdag van Maria

Boodschap.

Mgr. Nicolas Brouwet werd geboren in 1962 in de Hauts-de-Seine en is geschiedkundige. Hij verwierf ook een licentie in huwelijks - en familietheologie. Sinds zijn benoeming tot bisschop in april 2008 was hij actief in de Parijse regio. Sinds

april 2011 is hij ook voorzitter van een werkgroep 'Kerk en

Internet'.

To t a an de c anon i e ke ambtswissel (op het heiligdom van Lourdes) op 25 maart is Mgr. Jacques Perrier Apostolisch

Administrator.

Een nieuwe bisschop in Tarbes

Het Siloé-project

Blz 3

M a a r t 2 0 1 2 , n r 3 4

Thema van het jaar te Lourdes

Lourdes, hoofdstad van het

gebed

Lourdes, met zijn onthaalcentra, zijn Hospitalité NDL et de d iocesane Hosp i t a l i te i ten verdient ongetwijfeld de titel van "hoofdstad van de caritas". Maar daarnaast is Lourdes minstens e ven zee r , n a a s t ande re heiligdommen, een hoofdstad van

gebed.

Het is dus vanzelfsprekend dat het thema "gebed" hier wordt

uitgediept.

Een thema, als logisch vervolg

Na ons bezonnen te hebben rond het Kruisteken (2010) en het Onze Vader (2011), past het het "rozenhoedje" in eer te herstellen, of anders gezegd: ons te bezinnen rond de mysteries

van de rozenkrans.

Het rozenkransgebed

Laten we het nog duidelijker stellen: "met Bernadette, de rozenkrans bidden". Het gaat er dus om ons door Bernadette te laten leiden bij onze bezinning rond de mysteries van de

Rozenkrans.

Mgr. Perrier verwoordt het als vo l g t : “We w i l l e n h e t rozenkransgebed in het licht van Bernadette plaatsen, het licht dat de Moeder van God omhulde bij haar verschijningen en het licht

dat God ons geeft om in de stappen van zijn Zoon verder te

gaan”

De Zal igverk laarde Paus Johannes-Paulus II, heeft ons in z i j n Apo s to l i s ch e B r i e f “Rosarium Virginis Mariae" van 16 oktober 2002 duidelijk gewezen op de diepe betekenis van dit gebed, dat ons door het Magisterium en door talloze Pau sen zo s t e r k we rd

aanbevolen.

Het rozenkransgebed is een chr istologisch gebed, dit betekent dat het helemaal gericht is op Christus, wiens levensmysteries wij herdenken. Door het te bidden, bidden we een "verkort Evangelie". Met Maria en Bernadette komen we

tot bij Christus.

Dit gebed helpt ons ook om ons leven door Maria te "verenigen"

met Christus.

Een gebed dat zo dierbaar was

voor Bernadette

We weten dat, op het ogenblik v a n d e v e r s c h i j n i n g e n , B e r n a d e t t e e n k e l h e t "rozenhoedje" kende, dat zij elke

avond met haar familie bad.

Bij de eerste verschijning nam ze dan ook spontaan haar "Paternoster" ter hand, om er een kruisteken mee te maken ten overstaan van dat Mysterie, de “mooie dame”, die ze voor de eerste keer zag. Maar bij alle 18 verschijningen zou Maria met Bernadette meebidden, en met haar het "Glorie zij de Vader…",

en het "Onze Vader" opzeggen.

B e r n a d e t t e z o u h a a r "Paternoster" nooit meer loslaten, om op haar sterfbed nog het "Weesgegroet" te

prevelen.

Een gebed dat ons "engageert"

Wanneer we met de Heilige Maagd het rozenhoedje bidden, slaan we bewust de evangelische weg in van Jezus, met Bernadette

als bijzondere getuige.

Bernadette heeft het Evangelie ten volle beleefd, gedreven door haar geloof en haar gebed. Aan ons om dit voorbeeld te volgen. “Liefhebben, het volstaat lief te

hebben…“

Ten gevolge van

Bernadette.

Laten we ons door Bernadette leiden bij Maria, naar de grot van Massabielle. Met haar laat ons de rozenkrans nemen en laten we ons leiden in ons gebed door de meditatie van de Mysteries van het

leven van Jezus.

Laten we ons met Bernadette leiden in ons gebed door de Maagd Maria, onze Lieve Vrouw

van Lourdes

Laten we, net als zij, ons vormen door de Geest van God die ons in onze overtuiging wil zien

groeien.

Laten we, met haar, getuigen worden van de

Blijde Boodschap.

EH Philippe DEMUYNCK

«Met Bernadette, de Rozenkrans bidden»

Blz 4

C O N T A C T B L A D

«Ik ben de bezem,

wanneer men mij niet meer nodig heeft, plaatst men mij achter de deur. Het is mijn plaats. Ik voel er mij goed, ik blijf

er.»

Homilie van 8 oktober 2011 Beste vrienden,

Een 20-tal jaren geleden begon Professor Mangiapan, de arts die toen verantwoordelijk was voor het “Bureau Médical van Lourdes”, zijn conferenties over de genezingen van Lourdes steeds met de krachtige uitspraak: “in Lourdes zijn er weinig genezingen (er waren toen 61 erkende genezingen) maar er

gebeuren elke dag mirakels”.

D a a r m e e v e r w e e s h i j onmiddellijk naar de essentie van Lourdes. Vele mensen kijken alleen naar het sensationele maar zo vergeten ze de diepe

betekenis van wat daar gebeurt.

Uit onze ervaring weten we genoeg dat de mensen niet zozeer naar Lourdes gaan voor iets sensationeel maar wel voor iets veel dieper. Maar wat is er dan te zien in Lourdes dat miljoenen mensen daar naartoe gaan als het toch niet om sensatie

gaat ?

Mensen gaan massaal naar Lourdes omdat ze daar - wanneer ze bij de grot zijn - gesterkt worden in hun geloof. De grot verwijst inderdaad naar de sterkte, de kracht die God aan mensen kan geven. De grot verwijst naar de Bijbel die ons zegt dat Christus de ware rots is op wie wij ons leven mogen bouwen en bij Hem voelen veel mensen zich veilig. Sinds Maria daar verschenen is op 11 februari 1858, is de grot een heilige plaats geworden omdat het een teken is van Gods sterkte. Daarom

gaan zoveel mensen naar de grot.

Daar is ook de waterbron. Water verwijst naar het leven. Mensen gaan bij die bron op zoek naar nieuw leven of worden zich meer bewust van het leven dat ze b i j hun doopsel hebben ontvangen. Naar Lourdes gaan is voor heel veel mensen een

herbronning.

Er gebeuren nog andere mirakels of wonderen in Lourdes b.v. met de kaarsen. De kaarsjesprocessie is de meeste populaire processie

in Lourdes. Maar wat geeft een brandende kaars ? Licht natuurlijk en de mensen verlangen naar het licht, willen licht krijgen over hun leven. Vandaar dat veel mensen in Lourdes tot het licht van het geloof komen of in hun geloof

versterkt worden.

Wat het meest opvalt in Lourdes is dat er daar altijd volk is. Maar dat volk is een anonieme massa waarbij de mensen - ofschoon ze uit alle mogelijke landen komen

en verschillende talen spreken - zich toch met elkaar verbonden voelen: ze weten dat zij samen Kerk zijn, het volk dat op weg is naar God. Ook dat is een dagelijks wonder nl. dat zoveel mensen met zoveel verschillende ervaringen en achtergrond, zich toch in diezelfde verbondenheid

gedragen voelen.

Het is normaal dat de erkende genezingen te Lourdes niet talrijk zijn, zij moeten immers een streng onderzoek doorgaan om geloofwaardig te zijn, maar er zijn ook de mirakels in de Bijbelse zin, de wonderen door God dagelijks volbracht; het volstaat aandacht te hebben voor wat wij in Lourdes zien en er de

betekenis van zoeken.

Er is de grot, de waterbron, de kaarsen, de menigte, maar er is ook de verzoeningskapel; hoeveel mensen vinden er niet de

innerlijke vrede terug die zij soms sinds lange jaren verloren zijn, versterkt door de Vergiffenis van God en zo voortgedreven naar een toekomst waarop zij

niet meer hoopten ?

En tussen de miljoenen mensen die naar Lourdes trekken, zijn er de zieken, degenen die het sinds het begin van hun leven zijn, alsook die ziek zijn geworden door een ongeval of een ernstige gezondheidsaanval. Zij zijn zoals een thermometer die de evangelische temperatuur te Lourdes meet; zouden zij niet daar zijn, zou Lourdes leeg zijn, leeg van zijn evangelische levenskracht; men kan inderdaad dagelijks herkennen wat St-Paulus aan de Korintiërs geschreven heeft: «God heeft gekozen wat zwak is om op wat sterk is te wijzen». Wanneer men zich ten dienste begint te stellen van de zieken, beeldt men zich in dat men hun veel zal geven, maar men merkt zeer snel op dat het net het tegenovergestelde is, omdat zij de verwezenlijking zijn van die over wie Jezus zei: «Gelukkig de armen !» In hun zwakheid, verwezenlijken de

zieken de kracht zelf van God.

Ten slotte, wens ik met u een iets spijtigs te delen , ervaren in Lourdes ; voor mij ontbreekt er iemand te Lourdes: namelijk Bernadette . Zi j i s b i jna weggevlucht uit Lourdes om zich

in Nevers te gaan schuilen.

Waarom is zij gevlucht ? Om dat zij niet meer verdroeg dat men meer belangstelling had voor haar persoon dan voor die van de Maagd, zij verdroeg niet meer dat men meer aandacht aan haar besteed in plaats van aan de boodschap die zij belast werd over te dragen; zij verdroeg niet meer dat men naar de grot kwam om haar te zien in plaats van zich te laten dragen door het heiligdom dat de grot was geworden; haar rol was het om de mensen naar de grot te brengen, opdat ze daar een geestelijke ervaring beleven en

Blz 5

M a a r t 2 0 1 2 , n r 3 4

niet om de aandacht naar haar te

trekken.

Bernadette is er niet meer, maar anderen vervangen haar, anderen zijn daar om de menigte naar de grot te leiden: het zijn de bedevaartsorganisatoren voor de gezonde mensen, het zijn de z i e k e n b e g e l e i d s t e r s e n begeleiders van de hospitaliteit die de zieken die er niet meer met eigen middelen naar kunnen, toch toe te laten deze geestelijke ondervinding aan de grot te

beleven.

Indien wij de opdracht van B e r n a d e t t e h e b b e n overgenomen, zal deze opdracht enkel vruchtbaar zijn wanneer wij ons ook de spiritualiteit van Bernadette toe-eigenen, de spiritualiteit van de bezem: «ik ben de bezem, wanneer men mij niet nodig meer heeft, plaatst men mij achter de deur» met andere woorden, wij zijn niet b e l a n g r i j k , w i j moe t e n bescheiden zijn, nederig en terughoudend. Laten we ons de

bezem spiritualiteit toe-eigenen !

Beste vrienden,

We beginnen dit samenzijn met de grootste ontmoeting die we kunnen meemaken: we gaan in deze eucharistie God zelf ontmoeten dank zij het offer van Jezus. Laten we ons dan goed bewust worden van het belang van dit gebeuren. We zijn er al zodanig aan gewoon geraakt dat we het uitzonderlijk karakter

ervan wel eens durven vergeten.

Eucharistie= genade geven.

Etienne Van Billoen

Generaal Vicaris

«Ik bid de Heilige

Bernardus, mijn patroon, maar ik volg hem weinig

na.

Hij hield van het lijden en ik vermijd het zoveel

mogelijk.»

Sint Bernadette

«Mijn naam is Bernadette»

Sinds de diptiek, die de kineast Jean Delannoy op het eind van de tachtigerjaren aan Bernadette toewijdde, met Sydney Penny, de Amerikaanse actrice, was het m e i s j e v a n h e t g r o t e toneelscherm verdwenen. De nieuwe film: “Mijn naam is Bernadette” is voor het eerst in Portugal vertoond geweest, door één van de voornaamste Franse televisieproducers Jean Sagols, eveneens auteur van de volkse televisieseries: “Le vent des Moissons”, “Terre indigo”, enkele episodes uit “Navarro” en “l’Instit”. Het is zijn eerste f i lmvoorste l l ing voor de bioscoop. Bewust innoverend heeft Jean Sagols en zijn scenarist, Serge Lascar de voorkeur gegeven aan de k a r ak t e rbe s ch r i j v i n g v an Bernadette, die zich tijdens de

gebeurtenissen van 1858 en de daaropvolgende buitengewone ervaringen van het jonge, ongeletterd Bourgondische meisje, zo kordaat, koppig en

ze l fbewust tegenover de overheid van het Tweede Keizerrijk de boodschap van de H e i l i g e M a a g d h e e f t

doorgegeven.

“Wij wilden bewust geen beeld van een besche iden en schroomval l ige Bernadette

geven, zegt de regisseur. Zij was een opgroeiend meisje met karakter. Ondanks haar zwakke gezondhe id was z i j vo l l e v e n s e n e r g i e , i e t w a t weerspannig, komiek, net zoals een hedendaags meisje. Daarom zijn we overtuigd dat haar geschiedenis een voortreffelijk respons bij de nieuwe generatie zal vinden. Bernadette was

wonderlijk modern.”

De distributie heeft bijzonde populaire acteurs opgeroepen: Francis Huster speelt de rol van de p r o c u r e u r V i t a l Dutour; Francis Perrin is commissaris Jacomet, Michel Auont speelt in de soutane van pastor Peyramale, Rufus in deze van Mgr. Forcade, bisschop van Nevers; Alain Dutey, speelt dokter Dozous en Alessandra Martines

vertolkt Louise Soubirous.

B e r n a d e t t e z e l f w o r d t geïnterpreteerd door de zeer jonge komediante, Katia Miran, uit Toulouse, die haar eerste

stappen op het grote scherm zet.

Jean-Christophe Borde,

in Lourdes Magazine n° 181

Op ons volgend bezoek aan het Maria oord te Lourdes krijgen wij de gelegenheid om de nieuwe film over de verschijningen en het leven van Bernadette te ontdekken. De (Franse) titel luidt:

«Je m'appelle Bernadette».

Blz 6

C O N T A C T B L A D

zegt Jezus: “wat je aan wijzen en wetenschappers hebt verborgen, heb je aan de kleinen geopenbaard….“ In Lourdes heeft de Maagd Maria zich geopenbaard langs Bernadette, zij die niets was, dochter van een dief, ongeletterd, ziek, om ons over God te spreken. Maar wie zijn de wijzen en de wetenschappers ? Zij die alles weten ? Om voor God klein te blijven, moeten we naar Hem luisteren om te ontdekken wat hij ons vandaag wil zeggen. Aan onze jongeren hebben we voorgesteld ‘accoucheurs ‘te zijn, nl. te zoeken wat er achter de schijn verborgen ligt, achter het vervormde lichaam van een gehandicapte of van een zieke. Laten we doen zoals Bernadette: het slijk wegkrabben om een heldere bron te ontdekken, de kostbare parel vinden die in elk van ons huist. We wilden het vuur aansteken bij hen die het anders zien: en zo komen we tot een bedevaart, op weg naar god en zoals de pastoor van Ars het zo mooi verwoordt: “Je komt geen huis binnen zonder de portier te groeten. Wel, de Heilige maagd is de portiers(ster) van de Hemel !” Een tweede ontmoeting heeft hen doen nadenken over hun beroepservaring in Lourdes. Unaniem hebben ze toegegeven dat het ‘vermoeiend’ was, maar hebben ze evenzeer toegegeven dat ze onder de indruk waren van het onthaal, de solidariteit, de dienstbaarheid, het respect, de vriendelijkheid, de warmte. Allen hadden ze het gevoel deel uit te

maken van een grote familie, waarin eenieder ‘echt zichzelf’ was, en de traditionele barrières verdwenen waren. Allen waren ze onder de indruk van de glimlach en de moed van de zieken, waardoor ze ook zelf de moed hadden om hun vermoeidheid te overwinnen en elke dag opnieuw op te staan… De derde ontmoeting volgde na de processies, de internationale misviering en de ziekenzalving, met een rondvraag naar hun ervaring tijdens en na deze plechtigheden. Het werd een ontmoeting die overliep van emoties. Ze waren gelukkig deze diensten te hebben bijgewoond. Velen hielden van de ‘missen’ in Lourdes en hebben die ook een eigen plaats gegeven. Ze waren fier, vereerd en zo geraakt …. Een beetje in het paradijs ! Ze hebben ontdekt dat eenvoudige gebaren essentieel kunnen zijn, en dat en glimlach niet veel nodig heeft en dat hen dat alles kan helpen in hun verdere leven. Het geloof van de zieken heeft hen ondersteboven gehaald ! Ze beseften dat ze grote dingen hadden mee-gemaakt, en dat de terugreis moeilijk zou zijn, dat ze terug moesten ‘landen’. Ze houden er de zekerheid aan over dat er een betere wereld bestaat, dat liefde veel kan veranderen. Ze zouden zo graag terug-gaan naar Lourdes… Laten we voor hen bidden zelfs dromen zoals die ene jongere die uitriep: “Ik zal blijven gaan tot ik tachtig ben !”

Monique, Verantwoordelijke stagiairs

Hospitalité de Namur

Het Institut Notre Dame van Arlon en het Centre Scolaire Jaint-Joseph et Saint-Hubert van Eghezée zijn bekende vormings-instituten richting familiale hulp. Reeds lang vergezellen zij ons in onze ziekendienst in Lourdes. Enkele tweede- en derde-jaarsstagiaires (bachelor geneeskundige zorg) van het HENAM zijn ook van de partij, en dit sinds twee jaar. Zo hadden we het geluk dit jaar 33 stagiaires te verwelkomen. In het begin voelden enkele ‘anciens’ zich wat werkloos, maar al snel werden de jongeren aanvaard en erkend. Een nieuwe energie waardoor eenieder “zijn/haar” bedevaart kon beleven omdat er wat tijd vrij kwam. Maar wat is de spirituele inzet van deze stagiaires ? Ze vertrekken dikwijls zonder Lourdes te kennen of zonder te weten waartoe ze zich engageren, maar het zijn groep enthousiaste jongeren die een groot menselijk avontuur beleven. Maar we wilden wel wat meer… Vandaar dat onze Raad van de Hospitaliteit ertoe kwam deze jongeren uit te nodigen tot een bedevaart. We hebben daarom dit jaar geprobeerd onze planning aan te passen zodat deze jongeren nog meer in dit Kerkavontuur ingepast konden worden Vooreerst hebben we hen kennis laten maken met de Lourdes-plechtigheden, en dit doorheen een aangepaste catechese: dagelijkse eucharistie, Mariale- en andere processies, kruisweg, ziekenzalving…. In het Matteus-evangelie

“Je komt geen huis binnen

zonder de portier te groeten. Wel, de Heilige Maagd is de

portiers(ster) van de Hemel !”

“Ik zal blijven gaan tot ik tachtig ben !”

Te Lourdes met 33 stagiairs.

Blz 7

M a a r t 2 0 1 2 , n r 3 4

GEBED VAN DE STUDENTEN VAN HET HENAM

(Haute Ecole de Namur) BIJ DE ZIEKENZALVING

Wat is het moeilijk het lijden te doorstaan.

Het gewicht van ziekte en pijn, net als dat van onverdraagzaamheid en racisme.

Het gewicht van een handicap, net als de blik van anderen over ‘het

verschil’.

Het gewicht van onbegrip en kritiek.

Het gewicht van stress en angst.

Het gewicht van rouw en eenzaamheid.

Het gewicht van verantwoordelijkheid en falen.

Het gewicht van spijt, van schuld.

Tegen dit alles moeten we weerstand bieden, te aanvaarden en dit los te maken

om plaats te geven aan het mooie van het leven, de betere momenten.

Deze bedevaart is een reis die ons toelaat ons te herbronnen, om onszelf eens

om te keren en te opnieuw te vertrekken naar een nieuwe ‘morgen’.

Jezus, ondersteun ons.

Het kruis dat U ons hebt gegeven, hebben wij niet gekozen, en het is zwaar.

Wij bidden voor hen die dit kruis met U niet kunnen dragen, voor hen die

gebukt lopen onder dit gewicht, zieken zonder liefde, armen die dorsten naar

gerechtigheid en liefde.

Moge uw kracht de onze zijn, uw kracht de onze.

Laten we onze naasten begeleiden, net als Jezus, hen helpen

doorheen kun ziekte, en laten we hen steunen, sterken en

liefhebben.

Ecole d’infirmiers et infirmières de Namur

Blz 8

C O N T A C T B L A D

Sinds vele jaren staat de bedevaart van Luik - eigenaar van het monument het ‘Perk der Belgen’ (‘le carré des Belges’) in de begraafplaats van Lourdes - in voor het onderhoud van dat monument. De gecumuleerde som bedraagt 6.953,40 EUR en het

jaarlijks onderhoud kost 400 EUR.

Gezien de stand van zaken zal het monument weldra afgeschreven worden. We

kunnen op de feiten vooruitlopen.

De bedevaart van Luik heeft de volgende stappen ondernomen:

• Het bisdom heeft te kennen gegeven dat het niet meer geïnteresseerd is in de

concessie te Lourdes en dat het er ook de eigenares niet meer wilt van zijn.

• Gedurende drie jaar zal er niets gebeuren; maar het bisdom Luik zal de eventuele

kosten op zich nemen.

• Na deze drie jaar zal de stad Lourdes eigenares worden van deze concessie.

• Het gemeentebestuur van Lourdes zal instaan voor een nieuwe begraafplaats en zal ervoor zorgen dat alle lichamen, die zich in het ‘Perk der Belgen’ bevinden, op een waardige manier te Lourdes begraven worden. Dat zal gebeuren in aanwezigheid van een afvaardiging van de bedevaarten. De gemeente Lourdes

neemt de kosten op zich.

In 1972 werd voor het laatst iemand in het ‘Perk der Belgen’ begraven.

Gezien het gemak waarmee een lijk heden te dage kan gerepatrieerd wordt lijkt het ons niet nodig deze concessie langer te behouden. Mocht een bedevaarder bij zijn overlijden in Lourdes aldaar begraven willen worden, dan zal de familie een notarisakte moeten voorleggen en al de administratieve en organisatorische

maatregelen op zich moeten nemen.

Te Lourdes in 2012 «Met Bernadette, de Rozenkrans bidden»

Het Perk der Belgen te Lourdes

April

Brugge 9 (1 dag)

Mei

Orde van Malta 03 tot 07

Militaire Bedevaart 11 tot 13

Antwerpen 10 tot 15

Brugge 10 tot 15

Ziekenzorg 04 tot 10

Tournai 24 tot 30

Namur 24 tot 30

Belgische Nationale 29 mei tot 3 juni

Ziekenzorg 30 mei tot 03 juni

Juni

Ziekenzorg 03 tot 07

Juli

Antwerpen 05 tot 11

Gent 14 tot 21

Hasselt 17 tot 22

Ziekenzorg 18 tot 23

17 tot 22

Namur 18 tot 24

Tournai 18 tot 24

Brugge 25 tot 30

MC 27 tot 31

Augustus

Mechelen-Brussel 12 tot 18

Tournai 15 tot 21

Liège 15 tot 21

Ziekenzorg 17 tot 22

Equipes Saint-Michel 20 tot 26

Tournai 06 tot 12

Namur 06 tot 12

Ziekenzorg 04 tot 09

12 tot 17

September

Belgische Hospitaliteit

Onze-Lieve-Vrouw van

Lourdes

Vlasfabriekstrat, 14

1060 BRUSSEL

Secretaris:

PETERS Jean-Claude

Tel/Fax: 02/345 .54.28 Jean-claude.peters@skynet.be

lourdeshospitaliteit.blogspot.com