İbrahim İmer - img.antoloji.com · - kültür ve sanat İbrahim İmer İbrahim İmer 1974 aydın...

İbrahim İmer- şiirler -

Yayın Tarihi:

09.12.2017

Yayınlayan:

Antoloji.Com Kültür ve Sanat

Yayın Hakkı Notu: Bu e-kitapta yer alan şiirlerin tüm yayın hakları şairin kendisine ve / veya yasal temsilcilerineaittir. Şiirlerin kopyalanması gerçek veya elektronik ortamlarda yayınlanması, dağıtılması Türkiye Cumhuriyetiyasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı iznini gerektirir. Budoküman, şairin kendisi veya temsil hakkı verdiği kişinin isteği üzerine Antoloji.Com tarafından, şairin veyatemsilcisinin beyanları doğrultusunda yayınlanmıştır. Bu dokümanın yayınlanması kullanılması dağıtılmasıkopyalanması ile ilgili husularda ve şiir içerikleri ile ilgili anlaşmazlıklarda Antoloji.Com hiç bir şekilde sorumlu vetaraf değildir.

https://www.antoloji.com

www.Antoloji.Com - kültür ve sanat

İbrahim İmer

İbrahim İMER1974 Aydın doğumludur. Lise eğitiminden sonra yüksek öğrenimine bazıklasik nedenlerden dolayı devam etmedi. Halen sabırla yürütmekte olduğudevlet memuriyetine Aydın’da başlamış ve Ankara’da memur olarak devametmektedir.Babasını dokuz yaşında iken kaybetmesi, aile hayatının çökmesine nedenolduğu gibi, yalnız hayatının başladığını ifade eden şair, sekiz kardeşinbeşincisi.Her ne kadar çocukluğundan konuşmayı sevmese de şiir denilince dönerçocukluğuna ve henüz sümüklü bir çocuk olduğu zamanlarda bile tutku ileokuduğu şairlere… Ancak, amatör yazım teşebbüsü gerçek anlamda liseyıllarında başlamaktadır.İlk yazıları Mayıs 1993 de Aydın’ın yerel gazetesi SES’te Arada Bir köşe adıylayazar Halit PAYZA’nın teşviki ile yer alır.***Şiirler ustalar ile şekil almaya başlasa da “Hep elde kalan yalnızlık ve yalnızlıkşiirleri olsa da yaşama dair pişmanlık asla...” diye şekillenen yaşam felsefesideğişmez nedense.Ustalar ile yol almaya devam ettikçe şiir ufku yeni hal alır yıllar yılı.Sohbetlerde dinletilerde ustalar ve dostlarla da tanışır.Hayatı deli dolu yaşamak gerektiğine inanmış bu hususta yazılmış en kalitelişiirin ise lise yıllarında tanıdığı ancak, daha o sümüklü iken yazılmış AtaolBEHRAMOĞLU'nun “Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şeyler Var” adlı şiirdir.***İbrahim İmer’in, mayıs 2008 ayında piyasa çıkan ilk kitabının adı Benim AdımHiç Kimse… İkinci kitabı ise Kültür Ajans yayını Eflatun Sancısı. BirdeAnkara’dan Gönül Esintileri adlı bir derleme şiir kitabı mevcut. Şairin bazıeserleri Süleyman KUTLU ve Ersin KAYIŞLI tarafından bestelenmiştir. Azerive Rus dillerine çevrilerek yayınlanmış şiirleri bulunmaktadır.***İbrahim İMER, halen İLESAM, Ozanlar Derneği ve Ankara Halk Aşıkları Kültürve Araştırma Derneği üyesidir.Aynı zamanda İLESAM Denetleme Kurulu Üyeliği, bazı edebiyat sitelerindeeditörlük ve köşe yazarlığı yanı sıra bazı dergilerin temsilciliği ve KültürÇağlayanı Dergisinde Genel Koordinatörlük görevlerini yürütmektedir.***Şairin şiir dışında öykü, deneme, eleştiri ve makaleleri bulunmaktadır.



М о е и м я н ик т о Benim adım hiç kimseМ о е и м я н и кт о Benim adım hiç kimse

(rusca)

М о е и м я н и кт о ,И о д и н о ч е ст в о м о е т а йн о т е б яЖ л у т в о е г оп р и х о д а , ум ы ш л е н н о не п р и х о д и шьН е з а в е р ш ае т с я н о ч ь бе з т е б я , с ку ч а я ю б е з те б е .

М о е и м я н и кт оК а ж д о е у т ра , п о л д е н ьи п о с л е н е гоВ р и с у ю с ь тв о й н а с т е не , с м о т р ю , ка к т ыК а к б у д т о пъ е т с я к о ф ев з а и м н о .

М о е и м я н и кт оВ И з м и р е о пи р а ю с ь в ч ас о в у ю б а ш нюП р е с л е д у юз а л и в ы , п ор о х о д ыК а к б у д т о пр и с л е д у ю цу и л е т ы с п ор о х о д аМ и л ы й , т ы ещ е в п р о ш е дш е е в р е м е н



и ,В И з м и р е с ей ч а с ь о с е ньВ з а л и в е в ет е р р а з б р ас ы в а е т В о л о с ы м ои б е з т е б яК т о з н а е т ты в к а к о м в ре м е н и ?

М о е и м я н и кт оИ д и к о м н е ,н е п р и х о д иш ьС е й ч а с ь к ак в и н о в н и ку в л е к а т ь ся в ч е р а ш н имБ а р а х т а ю сь б е з т е б яИ о н е с л и т еб я п о л ю б и тв р я д и л ю б ви м н о г о г р еш и .

З в у ч и т с я пр и н я т ы е к ля т в ы н а м иМ о л ч у , б е зт е б я ,у с т а лы й , к а к н и кт о

М о е и м я н и кт оБ е з т е б я ,б ес п р и з о р н ый , б е з л ю б ви , б е с п о м ощ н ы йО б х а ж и в а юс ь п у с т ы е Из м и р с к и е у



л и ц ы , н е т у т еб я , н е т в ы хо д аМ и л ы й ,у щ е лв к а к о й в ы ду м а н н ы й Г о р о д , кт о з н а е т ?Н е г о в о р и ,ч т о н е с к а за л ,В с ю д у , г д ен е б ы л о т е бяМ о е и м я н и кт о .

С т и х и : И б ра г и м И М Е Рşiir İbrahim İmerП е р е в о д : Гю л ь н а р а А ск е р з а д е tercümeGülnare Esgerzade

Benim adım hiç kimse

MOE İMYA NİKTO

Mayo imya nikto,I odinoçestvo moe tayno tebyaJdu tvoego prihoda, umışlenno ne prihodişNe zaverşaetsya noç bez tebya, skuçayu po tebe.

Mayo imya niktoKajdoe utro,polden i posle negoV risuyus tvoy na stene, smotryu, kak tı.Kak budto pyetsya kofe vzaimno.

Mayo imya niktoV İzmire opirayus v çasovuyu başnyuPresleduyu zalivı, porohodaMilıy, tı yeşyo v proşedşee vremeni,V İzmire veter razbrasivaet volosı moi bez tebyaKto znayet tı v kakom vremeni?

Mayo imya nikto



Idi ko mne, ne prihodişSeyças kak vinovnik uvlekatsya vçeraşnimBarahtayus bez tebyaI on yesli tebya pollyubitv ryadi lyubvi mnogo greşi.

Zvuçitsya prinyatıe klyatvı namiMolçu, bez tebya, ustalıy, kak nikto

Mayo imya nikto,Bez tebya, besprozornıy, bez lyubvi, becpomoşnıyObhaşivayus pustıe İzmirskiye ulitsı, netu tebya, net vıhoda.Milıy, uşyol v kakoy vıdumannıh gorod, kto znayet?Ne govori, çto ne skazal,Vsyudu, gde ne bılo tebyaMayo imya nikto.

С т и х и : И б ра г и м И М Е Рşiir İbrahim İmerП е р е в о д : Гю л ь н а р а А ск е р з а д е tercümeGülnare Esgerzade

İbrahim İmer



◘ æ▀ Seni Unutmak Mı? (Bebeklerin En Güzeline)

I

Çiçekleri koklamak unutulur mu?Hayır unutulmaz…Ama sende bir çiceksin…Bu durumda mümkün değildir seni unutmak.

Peki seni neden unutmak istiyorum ki?Oysa sen yüreğimde ince bir sızısınİyileşmeyen.Ve dermansız….

Yürek nasıl yanar bilmeyenler unut diyorlar,Söylesene seni unutmak kolay mı?Çiçekler unutulmaz…Seni unutmak nasıl mümkün olsun.

II

Bilmiyorum şimdilerde beni anlıyor musun?Seviyor musun?Özlüyor musun?Sevmek bir yana da özleyebildiğini sanmıyorum.

Hiçbir şey bilmek istemiyorumDüne dair…

Ama sen dün gibi aklımdasın,Gün gibi karşımdaVe sen gibi benliğimde.

III

Seni unutmak geldikçe aklıma,Unutmak ihtimali üzerineHer gördüğüm yalnızlığa kurşun sıkıyorum.Her yalnızlığa bir kurşun…..

Her gece yarısı,Ferman geliyor yüreğimden,Yalnız geçen her gün için,Bin kurşun sıkılacak karanlığa…Ben karanlıktan korkuyorum.

Sen hayır diyorsun bin yetmezBin milyon olsunVe ilk defa konuşuyorsun…Sonra yeniden susuyorsun…

IV

Sen yoksun yanımda diye en sevdiğin



Salçalı makarnanın yenmesini yasaklıyorum kendime,Önce kendime,Sonra bu hain şehre.Artık bu şehirde makarnaya salça konmayacak.Makarnanın yanında sevdiğin misket köftelerden yenmeyecek…

V

Perdeleri duvara çiviledim dün geceHiç açılmasın, istemiyorum sensiz gün ışığını.İçimde bir çocuk ağlıyor ona bile sen değilsin diye bakmıyorum.

VI

Perdeleri duvara çiviledim dün geceHiç açılmasın, istemiyorum sensiz gün ışığını.Bütün odaları boşalttım.Artık seninle top girmiyorum oynadığımız soluna.Sensiz sessiz evim hiç gülen yok içinde.Sadece ses olsun diye,Televizyonu açtım, artık hiç kapatmıyorum.Biliyor musun yaşananlar ve yaşanacaklar,Sadece ikimizin hikayesi.Senin ve benim…

VII

Yatağımı televizyonunun karşısına koydum.Artık sensizken kalkıp mutfağa bile gitmiyorum.Tek derdim sen ve sensizlikVe ikisi de bir arada.Birde dermanım olsan……..

VIII

Sokağa çıkıyorum.Çocuklar top oynuyorlar.Aynı yolu kullanmadan,Ve parka hiç uğramadan,Sessizce geçiyorum mahalleden.

Bir rüzgar var sensiz esen.Diyorum ki rüzgar alıp getirsen bana diğer yarımı…

IX

Öyle ya biz bir elmanın iki yarısıyız.Birde bütün olmayı başarsak…

Seni özlüyorum.Yalnızca seni,Yemiyorum sensiz dondurmada,



Almıyorum taze ve süt mısır.İçimde bir çocuk ağlıyorOna bile sen değilsin diye bakmıyorum.

X

Geceleri gürültü olsun diye sesini açıyorum televizyonun.Sonra ağlıyorum hüngür hüngür.

Yemek saatlerinde mutfak masasına oturuyorum karşımda sen varsın sanki…Öylesine seni seyrediyorum gerçekten sen varmışsın gibi….Uzatıyorum ellerimi dokunuyorum hayal saçlarına.Doyamıyorum ipek saçlarını alıyorum avuçlarıma,Doyamıyorum sana dokunmaya.Sanki yanımda sen varmışsın gibi….Kahretsin yine gülümsüyorsun…Yüreğim yanıyor.Bebeğim seni özlüyorum…

XI

Bazen bahçeye çıkıyorum çimleri sulamak için.Bazense oturuyorum boş odaya şiirler okuyorum,Arıyorum içinde adın geçen şiiri.

Sensiz ve anlamsız,Sensizliği anlatmaya dair şiirler.Aşk gibi sevda gibi,Sen ve sensizlik gibi şiirler.

Karar veriyorum yazmaya,Gece ilerliyorAma boş kağıtlar üzerine sert atılan çizgilerle birer birer yırtılıyor.Sensizliği anlatamıyorum.Boğazıma yumruk saplanıyor,Hıçkırıklar düğümleniyor.İşte o an yine televizyonun sesini açıyorum.Çiçeklere su veriyorum.Sana akşam sütünü içirir gibi.Sessizce olmasa da istiyorum huzurlu ağlayabilmek.Odanın boş duvarları sensizliği anlatıyor bana.Yinede kaleme alamıyorum sensizliği şiir tadında,Ağlamakla meşgulüm zamanın çoğunda.Yumruk gibi bir hıçkırık hala boğazımda...

XII

Bütün bilyaları topladım birazını çöpe attım,Kalanı vitrinde saklı hala.Artık onları istemiyorum görmek bile.Bana sensiz geçen günleri hatırlatıyor.



XIII

Seni hala seviyorum diye bir cümle kuramıyorum,Zira seni sevmemek gibi bir ihtimali düşünemiyorum.Kahretsin adını koyamıyorum bu ayrılığın.Ne denebilir ki bu ayrılığa.Kahpe bir gecenin sabahında terk edilmek mi?Yada ……..Söylemek bile gelmiyor içimden…….

XIV

Hazmedemiyorum sensizliği kadehleri alıyorum elime,Boş odaya oturuyorum.Bu duvarda yok resmin…Yok çünkü o resmi gördükçe hatırlıyorum seni, sensizliğiVe kahrediyorum yaşamaya.Dostum deyip boynuma sarılışın geliyor aklıma…Birden çekiyorum ve hiç boşalmamış gibi yeniden dolduruyorum kadehi….Artık rakıyı da içiyorum çay bardağıyla..Koymuyorum su.İçtikten sonra diğer kadehler gibi son kadehi de vuruyorum duvara.Her seferinde kadehleri bu yeni bir gün artık o yok diyeAldatıyorum başka başka kadehlerle.

XV

Ve sensizliğin adını hala koyamadım/koyamıyorum.Unutmak gelmiyor içimden seni.Kokunu özlüyorum.Tenini özlüyorum.Seni özlüyorum.Ve yine seni özlüyorum.Hasretin yüreğimi yakıyor.Bazen seni düşünürken bilmiyorum ne dediğimi bile.

XVI

Senin beğenerek yediğin sosislerden kızartıyorum sık sık,Ama sensiz yemek mümkün olmuyor.Artık sen yoksun diye eve almıyorum süt.Seni özlüyorum her yemek saatinde yaptığın yaramazlıklar geliyor aklıma.Sağa bakıyorum yoksun solda da yoksun oysa…Ağlamak geliyor içimden bazen ağlayamıyorum.Bazense ağlıyorum sessiz ve yalnızca…..Bazı geceler hiç yapmadıklarımı yapıyorum, gitmiyorum eve bile.Her odada senin kokun oluyor…Seni özlüyorum…

XVII

Anlatamıyorum dostlara



Televizyonu neden kapatmadığımıGece yarası ve hele sabaha karşı.

Oysa dışarıda harıl harıl oluyordu çöp kamyonunun sesi.Ve uyuyamamak için yetirli sivri sinek…Oysa onlar bilmiyordu ben korkuyordum sensizlikten ……Sensiz uyuyamıyorum gülüm…

XVIII

Gittikten sonra,Bir akşam ilk defa telefonla konuştuğumuz da.Ne kadarda tatlıydın bütün gece yine uyuyamadım mutluluktan.Hala aklımda ve kalbindeydim…..

XIX

Yokluğunda kulağımda hep o malüm nihavend şarkı var…Bir İstanbul meyhanesini anlatıyor galiba..Sensiz meyhaneyi neyleyim….

XX

Biliyor musun uzun zamandır en büyük korkum,Birini senden daha çok sevmek.Sevmek diyorum çünkü düşünemiyorum senden başka sevgi.Sen Allah aşkından sonraki en büyük aşkım olmaktan öte,Ve en büyük acımsın.…

XXI

Bir sabah sana bir mont birde bebek almıştım,İlk karşılaşmamızda vermek umuduyla.Sen bebeği duvara atmıştın.Kırılmak geçti içimden,Ama ben sana kırılamazdım

Seni özlüyorum,Ağlamak geliyor içimden ağlayamıyorum.

XXII

Seni sevmemek diye bir şey yok lugatımda.Unutmak asla…Ne zaman seni düşünsem seni,Seni ilk defa kollarıma aldığım o Cuma vakti geliyor aklıma.Seni sevmemek diye bir şey yok…Unutmak asla….Ama sensizlik var nafile bir çırpınış…Ona da elimden bir şey gelmiyor.Biliyor musun?Senin adını duyunca tutuluyor dilim.



Heyecanlanıyorum.Daha çok korkuyorum sensiz kalmaktan ….Senin adının bundan böyle,Yeni doğmuş ve küçük kızlara konmasını yasaklayacağım…

XXIII

Nefretim arşa çıkıyorHer yeni doğmuş çocuk için bin can alınacak.Hayır diyorsun.Her yeni doğmuş çocuk içinBin milyon şeker alınmalı…

XXIV

Zeytin gözlüm ben bin kere ben senin misket bakışlarına vurgunum…

XXV

Ne zaman seni düşünsem,Yalnızlık geliyor aklıma.Ne zaman seni düşünsem,Sensiz yaşamak yerine ölüm isteği geliyor aklıma…Seni özlemek,Seni özlemek öylesine zor ki!

Bazen telefonda söylediğin,Seni özledim kelimelerinden başka bir şey yok,Sana ait ve koluklarımda yankılanan.Bebeğim evet bende seni çok özlüyorum.

Özlemek bir sanat bence….Seni sensiz özlemek…Ama içten söylendiğinde,Hani bir çırpıda değilde titrek sesle ve hecelercesine,Anlamlı olan tek kelime….Başlı başına anlam ifade eden tek kelime…Seni seviyorum demek bile iki kelime….Seni özlemek sevmekten daha zor aslında….

Senin özlemelerinin yalan biliyorum olduğunu …Sadece sorduğum zaman özledim diyorsun.Sen özleyemezsin ki bebeğim.Özlemek nedir bilemezsin.

XXVI

Her gece yeniden içimdeÇığ gibi büyüyor içimde yokluğun.…Seni özlüyorum ama.Sen yoksun…



XXVII

Anladım sonunda bebeğim,İçimde çığ gibi büyüyen sensizlik ateşinin bir gün söneceğini düşünmek,Sadece düşence teşebbüsünden ibaret…Bu ateşin sönmesi imkansız anladım sonunda.Masamın üzerine sadece senin resmini koydum,Odamda televizyonun üstüne,Vestiyerde aynaya.Ve cüzdanıma…Her yerde sadece sen varsın.Her yerde ve her şeye sen varsın sadece.Seni özlüyorum ama elimden gelen bir şey yok…

XXVIII

Fırtınalara esir teknenin kaptanıyım.Hangi rüzgar ne yöne sürüklerse oraya gidiyorum.Biliyorum başım yıldızlara hiç deymeyecek,

XXIX

Bu gece…Tahta iskelede seni bekliyorum….Anlat diyor yalnızlığım,Hayır anlatılacak bir şey yok.Canım rakı, peynir ve kavun çekiyor.Oysa sensiz nefes bile almak gelmiyor içimden.Biliyor musun?Sana adın çok yakışıyor,Banaysa sana canım bir tanem demek.Seni özlüyorum canım….

XXX

Seni özlüyorum.Uykusuz gecelerimde seni,Sabahımda seni,Akşamlarımda seni,Her zaman özlüyorum…Sevginin özlemi sardı mı seninde kalbiniKızım, zeynebim,Sende beni özlüyor musun?Benim seni özlediğim gibi…..

Ankara, 2005Kızım’a (Zeynep Berfin)

İbrahim İmer



40 Yaş Şiiri

Bir kapanmaz yara cellat sahipsizZamansız vurduğu yeri dağlıyorMeçhule kapıldı yıllar sebepsizKırk yaşına girmiş yârsiz ağlıyor

İbrahim İmer



Anafartalar Şehitlerine

Anafartalar Şehitlerine

-9 bend, 22/05/2007 Anarfatalar (Ulus) patlamasında şehit düşen 9 can’a-

Anafarta’larda o gün, hayat altı can aldıSıcak çorba, yavan ekmek, sofrada yarım kaldıHadi uyan gül Klopatra sakallar kana daldı……..Ağlama can, Klopatra’ ya……..Melekler aldı yanına

Çok meşhur narin köşede yaşandı deli vahşetÖnce toprak / gök sallandı, olanlar yersiz şiddetSirenler bağırdı, neden, kime bu yersiz hiddet……..Ağlama çocuk babana……..Şeker alacakmış sana

Her yeri kan, duman sardı, kol bacak gövde koptu,Kim ölü, kimler yaralı, kim nerede bitaptıÇocuk, kadın demeden her yer revan haraptı……..Ağlama aşk, nişanlına……..Vuslatın başka bahara

Havalarda uçuyordu o yada bu nedenlerDört kişi öldü diyordu bütün yerli bültenlerAma inanmıyordular, gerçekleri görenler……..Ağlama kara bahtına……..Dokuz can gider omuzda

Kızılcık mı değdi cana, yüz kalmadı, dişindeUtanmadan ağladım Zincirli Cami karşındaCanım yandı Ankara, Anafarta çarşında……..Ağlama yalan Ankara……..Balâm gömüldü toprağa

Dedim eyvah, ne yaptılar, söndü bizim ocaklarBöğrüme böğrüme geldi, deli, kırık, kör bıçaklarGör, gör Ankara, cana nasıl kıydı alçaklar……..Ağlama Can ağlama……..Canan gömüldü toprağa

Oy balam şimdi ağlamak vakti sensiz karanlığaOy balam bir acı düşmüş bizim kalabalığaBacak kopmuş gövde gitmiş, zülm hak mı şuncacığa……..Ağla zülm, anne ağla……..Balam kurban karanlığa

Anafarta’lar tezgahtardı şehit KlopatraKardeş evde terlik bekler, haber gelir pek karaUyan Tuba hadi uyan, azmin geldi nazara……..Ağla Ankara sen ağla……..Tuba, neden bekler Morgda



Artık damatlık vaktidir, haklısın Mayıs ayıSeyyar tehgahta tanıdı yaşam akla karayıKana, (b) sizin kanınızla, buladılar Ankara’yı……..Ağlama bayrak ağlama……..Sen sarıl bahtsız yatana……..Bende sarılayım sana……..Ağla Ankara sen ağla

Ankara, 30/05/2008

İbrahim İmer



Anlaşılıyor Yolun Sonu Yaklaşınca

Anlaşılıyor yolun sonu yaklaşıncaSevmenin kıymeti,Hani diyor insan yaşasaydım bari aşkı doyasıyaŞu kısa dünyada,Çok geç oluyor oysa.

Hayat o kadar kısa kiBitiyor göz açıp kapayanaÇorap bile götüremiyorİnsan öteki tarafa.Kar kalıyor sevişmeler yanında.

Hayat o kadar kısa kiAnlaşılıyor yolun sonu yaklaşınca,Güzel geçen yılların kıymeti.Hani azda olsa saklı kalıyor anılardaYüzümüzü yumuşatıyor güzel hatıralarHatırlanınca tabi ki.

Bitiyor göz açıp kapayanaHayat denilen oyun,Hani diyor insan bari güzel bir aşk yaşasaydımŞu kısa dünyada doyasıya.Çok geç kalınmış oluyor oysa.Sevmenin kıymeti anlaşılıyor,Yolun sonu yaklaşınca

Ankara 01/11/2006

İbrahim İmer



Anne

Cüsm ü Can misali güle aşıktırUyan anne diye ağlayan bülbülÇektiğin her cefa aşka kâtıktırCemalin Nurudur dağlayan bülbül

Yüküm ağır taşıyamam ey anneKokun sinmiş kokar makberin sümbülOlmasa demi aşk her yer viraneHaktan bizi bize bağlayan bülbül

Ananın evlada duası gibiBin derde devadır hakkı anan gülResulun Rabbinden duası gibiAnne anne diye çağlayan bülbül

İbrahim İmer



Ansızın Verdiler Kara Haberi

Ansızın verdiler kara haberiDüşüp yola seni aradım annem“Ciğerimde acı yangın misali”Tenini, kokunu özledim annem

Dilimden dökülür bozuk kafiyeUyanıp gözleri açarsın diyeGitmek için, acelen nedir, niyeGüzel sözlerini özledim annem.

Hastane bahçesi oldu kar beyazUyan annem! uyan, gelsin ömre yazVirane gönlümde bitmeyen ayazYumuşak dizini özledim annem

Zamansız gidişin nereye böyleNe yaparım sensiz biçare söylePamuk ellerini var kuvvetiyleDola saçlarıma özledim annem.

Yoksun kederdeyim, viran yerdeyimSöyle şimdi sensiz nere gideyimBir bilsen nasılım nece haldeyimGülen gözlerini özledim annem

Gülmem yasak ağlamam yasakBeni de alsın seni alan toprakBağrıma zamansız saplandı bıçakŞefkatli elini özledim annem.

İbrahim İmer



Aradım

Aradım

Çapkın ile yaptık sohbetKendim için hak aradım.On ikiden tam isabetGergin yaya ok aradım.

Aldanarak yersiz nazaGöz ucuyla baktım kızaNe gerek var fazla sözeTek yetmedi çok aradım

Gül açarken demet demetİnadına yaptım nispetBaşka yerden çıktı kısmetNoksan geldi ek aradım

Karlı dağlar neyn dolaştımİte puşta çok dalaştımBu işe ben bile şaştımBataklıkta pak aradım

Dere tepe taban teptimUzak yeri mesken yaptımÖzlü sözden nem’a kaptımTük içinde tek aradım

Adı geldi kulağımaYolum düştü salağınaSabah akşam laklağınaYağlı yolda çok aradım

Seçici olup yavaştanBir gariplik vardı baştanOnu bunu atıp yaştanBir onsekizlik aradım

Arar iken yaş on sekizKız dedi çok beklersinizKanaati taşıp otuzDokuz derken kırk aradım

İşler sakat hal buluncaDedim sistem lazım benceBalık etli, biraz inceBelli, başı dik aradım

Kimi ilde berduş idimKimi kulda akbaş idimBen bu yolda çağdaş idimArsız kuşta fek aradım



Uzaklarda hayal kurdumYaklaşınca türkü vurdumBen kendimi pek çok yordumŞu kalbime şok aradım

Kızda dulda tehir gördümDolaştıkça kahır gördümGül yüzünde bahar gördümŞu gönlüme yük aradım

Uzaklarda sorup nasipİnsanlara oldum kasapAkabinde kibar hesapÖdemeye çek aradım

Türlü türlü hayal kurdumHayli fazla hüküm sürdümKöşe bucak güzel gördümTezgah altı fak aradım

Ankara’da duru suydumBen bunları nerden duydumİmer’im bir kula uydumAhu kulda yok aradım

Ankara, 27.05.2009

İbrahim İmer



Aslı’m

Arzular içimde oluyor volkanDurmadan yüreğim kanıyor Aslı’mBir ses uzaklardan geliyor amaKulağım neyzeni tanıyor Aslı’m

Uyku tutmaz oldu bozuldu düzenHep davetkar oldu duyduğum ezanNasıl yandığını gör diyen neyzenSanki her an beni anıyor Aslı’m

Çok oldu kapattım eski defteriSılayı terkeden dönmüyor geriYüreğim titrerken zalimin biriKanıma ekmeği banıyor Aslı’m

Bağrıma dökülür gözyaşım yineErkekler ağlamaz diyordun banaMeylere dökerim duyduğum kiniİçtikçe şu başım dönüyor Aslı’m

Dertliyim derdime doğmadı kamerYaşamak denen şey en büyük kumarYüzüme gülmeyen kaderim semerVuracak merkep mi sanıyor Aslı’m

Bilemem ölürüm belki bu geceAdın kalır bende son iki heceAklıma eskiyen yıllar gelinceSevda renkli kanım donuyor Aslı’m

Bin bir günahım var ey yeni nesilYaşadıkça kirleniyor hep sicilMelek deyip geçme zira AzrailSabrımı benimle sınıyor Aslı’m

Al götür hepsini bende kalmasınAşkın artıkları beni bulmasınİmer’im dostlarım kötü bilmesinMecnun bile beni kınıyor Aslı’m

Ankara, 29.06.2009

İbrahim İmer



Aşk Ölü Doğdu

yasaktı bakmak gözlerineoysa ki güneş gözlerinde doğuyorduve büyülü gözlerinde kaybolmayı seviyordumoysa ben öyle kadınlar gördüm ki!”gel gözlerimden ötelerde kaybol” diyordu?

________ben seni seviyordum________aşk sancısı gözlerinde doğumu bekliyordu

yüreği pas tutmuş insanlarihanet ediyor diyorlardıaşkına tahsisli yüreğime.

kimi nitelendirmelergünah diye yazılıyordu beyaz kağıdayakılacak adam diyorlardı.bir yosma sana uzanan kollarımdayerini almak için ısrar ediyordu

________ben seni seviyordum________aşk sancısı sözlerinde doğumu bekliyordu

en çok seni ve senin sevdiklerini seviyordum.

öyle ya aşk imkansızı severdive adını taşıyan imkansız bir yıldırım düştü gönlüme

________ben seni seviyordum________aşk sancısı tedavisi imkansız doğumu bekliyordu

ben kaçamak dokunmayı sevmiştim ellerineve korkmadan bakmayı gözlerinene kadınlar tanıdımseni sevdiğim haldesevişmekten bahsediyordu vahşice

________ben seni seviyordum________aşk sancısı yüreğinde doğumu bekliyordu

olmayacak duaydı bizim kiaçsaydık ellerimizi semaya yalvarsaydıkbil ki!kimse amin demezdi.ben öyle kadınlar tanıdımseni unutturmak içinalçak bir yarış içindeydi.

________ben seni seviyordum fahişe yüzlü kadınlara inat________ aşk sancısı kapında doğumu bekliyordu

kırık fanuslu kahin konuştukça,”lâ mümkün aşk, lâ mümkün aşk



aşk doğamaz” diyorduay tutuldubüyük aşk, adını taşıyan sokakta ölü doğdubüyük aşk ölü doğdu

Ankara, 07/01/2008

İbrahim İmer



Ay Misali

Düşten öte gülden güzel gördüğümHayal gibi bir şey düş gibi güzelBakışıyla birden oldum kör düğümAy misali parlak, gül gibi güzel.

Mecal sormaz oldu aşkın ateşiKara bulut gibi öze düşünceHayal gibi bir şey şemsin kardeşiAy misali parlak, gül gibi güzel.

“Ya sen geç gölümden” dedim “ya yol ver”Yol değil gölüm sanma gelen geçerNarin teni amber, kokulu dilberAy misali parlak, gül gibi güzel.

Sevda yüklü katar geçer içimdenPişman olmaz insan böyle seçimdenBirkaç tel almıştım siyah saçındanAy misali parlak, gül gibi güzel.

İmer der değilim aşka badeliHer güzel bakışın olur bedeliKızıl gül goncası, Mevla güzeliAy misali parlak, gül gibi güzel.

Haziran 2013, Ankara

İbrahim İmer



Ay Yüzlüm

Bu şiirin adıYazılmayı bekleyen en uzun şiirle aynı.Bırakıp gitmek ile seninle kalmak arasında,Sana koşmak ile sensiz durabilmek arasında,Sevmek ile kucaklamak arasındaki,Küçük bir parıltı gibi.Her hikayede anlatılanMasumiyeti anlatan çocuk gözleri mizacında.

Bu şiirin adı yazılmayı bekleyen en uzun şiirle aynı,Beklemek ile sevmek arasında,Umut ile yorgunluk arasında,Kocaman bir ruh taşıyan,Küçük ama dev bir yürek gibi.

Doymak tadında ay yüzüne veAy bakışlarına bakan,Muhatap gözlerdeki gibi,Bu şiirin adı senin adınla aynı,

Seninle birlikte anılacak,Bütün hikayelerdeki,Yalın kelimeler gibi,Gücü anlatan semboller gibi,Bu şiirin adı senin adınla aynı.

Senin adında yazılacak en uzun şiirle aynı,

Sen bu şiirin neresindesin diye sormaBen sözcüklerin bittiği yerdeyim.Bir sabah haydar paşada,Bir akşam esenlerdeyim.Ben senin beni bekleyeceğin yerdeyim.Senin var olduğunSensizliğin bittiği yerdeyim.Beni yine yalnız bırakacağın yerdeyim.

Umut denilen fakir ekmeğin yendiği yerde.Seni ilk defa gördüğüm düz tepenin uç yerindeyim.

Keşkelerin bittiğiSevmelerin ve öpmelerin tükendiği dörtlükteyim.

Bu şiirin adı bizim hikayemizle aynı,Bu şiirin adı,Haydarpaşa’ya uğrayan demir yığındakiAdamın kalbinde saklı isimle aynı,Zaten bizim hikayemizde Haydarpaşa’da başlamadı mı?

Bizim şiirin adı senin adınla aynı….

Ankara, 12/12/2005



İbrahim İmer



Aykırı

İçine okyanus kokusu çekenGözlerin uzaktan denizaşırıBaharda çiğ düşmüş sanki saçınaMevsimi unutmuş gözler aykırı

Ruhuma dokunsun diye gözlerinUğruna yapılan her başkaldırıArdından söylenen kirli sözlerinMeşkin düşük belmiş dilin aykırı

Hayat iksiri değil o sunduğunDudaklarında bir acı haykırıDal değilim kanatlanıp konduğunTenime dokunan elin aykırı

Desem ki içinde saklamaya alışUnutup bitirme dosttan hatırıBiraz daha sevil, sevmeye çalışSevgiye çoğun yok azın aykırı

16/06/2010

İbrahim İmer



Ayna

Ve insan nasıl koşarsa aynalara,Ayna öyle bakar insana.

Ankara, 10/01/2007

İbrahim İmer



Aynalar yalan söylüyor

Bu sen değilsinAynalar yalan söylüyorBağıran sen değil küsen sen değilYüreğin sev beni diye bağırıyorSev beni, kokla teninde saklaAyrılık borusu çalan gemideAşkı mı soruyorsun banaSanki aşk benim/le mi de?

İbrahim İmer



Bayrak

Bayrağım,Salınırken beyaz gelinliği ile anasının kuzusuGölgeledin, üşümedi.

Allah şahitO gece hiç kapamadı gözlerini Mehmetbahsetmedi üşümektenSen semâ’da onurla dalgalandıngölgende bekledi.

Hamd olsun ki alemlerin rabbine;O ölmediŞimdi sen sar Mehmed’imiOda üşümesinGiderken kollarını açmış en sevgiliye.

Bayrağım,Şimdi sana son selam Mehmed’imdenelinde sen Kükrüyordu“Allah Allah ” diye nida ederken.

Beklerken seni.____________Üşümedi Mehmed’imŞimdi sen sarÖyle sar ki____________Üşümesin şehidim…

Ankara, 02/12/2007

İbrahim İmer



Bayrak ve Şehid

Bir aslan kükredi çakal inindeDüze saçıldı ihsan, arlı yiğidimYer gök hep tarumar yiğit önündeBize büyük nişan, kârlı mehmedim

Nurum al sancağa yok haktan engelO ki özümde ben, gözümde rimelŞefkatinden kaçtı o yapboz pergelBeze sarılmaz bu can, surlu ümidim

Kırıldı kanadım, sarmaz endişeSanmayın mutluyum her yer dört köşeBayraktır sarmaşan mukaddes döş(e)Gize perde açan, nurlu şehidim

Ankara, 10/02/2008

İbrahim İmer



Bekliyorum Seni

Unutulmuş dizelerde saklı kalan duygularla,Derinden derine ne zor sevmek seni.Yüreğimde kayıplara talip anılarda,Sensizliği anlatıyor bana geceler,Bense gecenin karanlığında bekliyorum seni.

Şimdi unutulmaya yüz tutmuş gözlerindeki tebessümü,Ve son bakışında gizli kalan seni,Öpmeden gözlerini, anlamı derinden sevmekse öpmenin.Çok zordu bırakıp gidişin, yoktu hiçbir teselli,Sahipsiz uçurtmanın gölgesinde, hala bekliyorum seni.

Aşk sessiz bir ilahidir, derler,Sevmek susmaktır derinden, derine.Seni özlemek olmasa, olmasa özlemek seni birde,Yakmasa aşkın ateşi yüreğimi,Sevmek ne zor bilsen, birde olmasa beklemek seni…

Ankara, 01/12/2006

İbrahim İmer



Belki de

Kimbilir nerede ya da ne zamanEllerim elinde kalacak gülümBana kalan ölüm suskunluğundaİhtimal bilinmez n’olacak külüm

Bırakıp da uzaklara gitmedenCismim yakıp karanlığa itmedenKörolası aşk içimde, bitmedenBelki de açmadan solacak gülüm

Toprağa varmadım aşka düşkünümHasretin külüyle hala sürgünümSensiz mi geçecek böyle her günümBelki kulakları bulacak selam

Ankara, 22.05.2009

İbrahim İmer



Ben

Ben

Mütevazılığı falan hiç bilmemAşka doğar iken küçük dağdım benDaha anlamadan ne olduğumuHayatın içine doğru yağdım ben

Yaşamak benim de hakkım senin deBugün geç sayılır dünün yanındaSıcak Haziran’ın eşsiz günündeBabamın eline birden doğdum ben

Bahçeler geçerken gördüğüm güleZeynep dedim sonu mu bile bileDurmadan içimde yanan aşk ileÇıktığım yollarda hayli çiğdim ben

Ustam günahım yok benim suçumdaAslı’mı aradım kendi içimdeBilmiyorum hangi ayın kaçındaEdeptir diyerek başım eğdim ben

Hacılıkta yok bende softalıktaKaybolmuş bir yüzdüm kalabalıktaDokuz yüz doksan altı Aralık’taGördüğüm güzeli aşkla boğdum ben

Bilmem ki dünyaya nasıl sığdım ben

Temmuz 2009

İbrahim İmer



Ben Ölürsem Eğer

Ben ölürsem eğer; sakın ağlamaKıyamam göz yaşlarına gülümünGel yoldaş ol yüreğimi dağlamaGözlerinden gelir belki ölümüm

Ben ölürsem eğer; cennet goncasıKollarında ölürüm sadece, veGözlerine bakarken bırak yasıHatrı ile kahvede kalır telve

Ben ölürsem eğer; koklamadan gülTenini, görmeden o nur yüzünüYalnızca gark olur şakıyan bülbülNisanda yaşarım aşkın güzünü

Ben ölürsem eğer; bir gün sebepsizElbet zanlım olur kahve gözlerinArkamdan şairdi derse o kalpsizŞiire sebepti sevgi sözlerin

Ankara, 17/12/2014

İbrahim İmer



Bilseydin

Say ki su misali akarak gittiYüreğimden aşkın zülal telaşıHiç ağlamadım der geçerdim amaEfkârlı bahçede saklı gözyaşı

Say ki ben zamansız geldim sizlereGidiyorum veda bile etmedenAldanmadım yalan dolan sözlereHer şeyi sevdim kin bile gütmeden

Sandım ki Lalahan bir uzak diyarÇığlığım Ankara’dan zor duyulurBahçede gözyaşı sevgi bile varDiledim ki ölüm gelir orda bulur

Say ki gidiyorum ağustos günüHayalinde karlı kışa dönüyorumSenle değil sensizmiş yolun sonuİliklerim kanarken donuyorum

Yıldızlara baktığımı bilmezdinAğlayıp bahçede saklandığımıVuslatı beklerken hicran bulmazdınBilseydin şiirde aklandığımı

Ankara, 12/10/2011

İbrahim İmer



Bir Bakış

Bilmem bakışları neden ürkektiYâr hasreti ile revan düşmeden.Efkarlı gönlümde aşkın ateşiGözlere müptela olup pişmeden

Bir kuru bakıştı belki beklenenUzaktan uzağa ilk sevgilidenBelli ki o teni en çok özlenenKoklamak isterken yari gizliden

Aydın, Eylül 2012

İbrahim İmer



Bir Çocuk Tanıdım

Bir çocuk tanıdım, unuttuğum sonbahar akşamında,Kocaman bir yürek taşıyordu küçük bağrında,Bebek ellerini nasırlı, yalın ayaklı, urbası yırtık,Bir çocuk tanıdım aç, unuttuğum sonbahar akşamında.

Çıplak ayakları ile basıyordu taş sokağa,Biraz aç, biraz sefil ve hayli kimsesiz,Gençlik caddesinde yalın ayaklı, aç, yalnız,Bir çocuk tanıdım yalın ayaklı, unuttuğum sonbahar akşamında.

İşçi elleri selam veriyordu, yüreği yorgun,Sevdası kayıp, başı dik,Umutları nasırlı elinde saklı, adı hala aklımda,Umut adında bir çocuk tanıdım, unuttuğum sonbahar akşamında.

Ankara, 23/11/2006

İbrahim İmer



Bir Gülücük Savur Gökyüzüne

Resmini çektim gülüşünün beynime,Artık güzelliğin hep bende saklı,

Şimdide benim için,Bir gülücük savur gökyüzüneHüzünlere inatBencil olsun birazda,Bir tebessüm göster yüzünde,Bir tatlı esinti savursun güzelliğinGün başlamıyor içinde sen olmadanBir bakış bir tebessüm yolla,Süzülsün semada içinde hüzün olmadan.

Ankara, Kızılay, 29/08/2006

İbrahim İmer



Bir Mecal Arzu

Hangi çırpınışın son isteğidirİçimde şahlanan bir mecal arzuÇoban kavalında belki buğudurYüreğime yabancı değil mevzu

Denizlere can veren damla damlaO son dokunuşun, o son bakışınUnut deme unutulmaz zamanlaArzularıma saplanan kör kurşun

Ansızın desen ki “hoşça kal şair”O son sözün acım olur sevdiğimKelam istemem ayrılığa dairBil ki hasretinle yanmış yüreğim

Gayrı yüreğimi yakan çırasınSarmaya bir türlü doyamadığımGayrı gözlerimde derin yarasınCanım koklamaya kıyamadığım

Karabük, 23/07/2011

İbrahim İmer



Bir rüzgar var sensiz esen,

object width='425' height='350'param name='movie'value='http://www.youtube.com/v/x1e1pi9FX30'/paramparam name='wmode'value='transparent'/paramembed src='http://www.youtube.com/v/x1e1pi9FX30'type='application/x-shockwave-flash' wmode='transparent' width='425'height='350'/embed/object

..................................Zeynep Berfin İMER'e

Sana gelen yollarda ki,Hoyrat rüzgarlara emanet ettim,Sensiz başlayan günlerin selamını.

Bu şehirde şimdi,Başına buyrukBir rüzgar var sensiz esen,Her gelişinde bu sokağa,Yanaklarımı sen gibiÖperek giden.

Bir garip yalnızlık ikimizde,Bu kalabalık şehri de temsil eden.Bir garip sensizlik korkusu var,Bitmek tükenmek bilmeyen.Birde bu şehirde şimdi,Başına buyruk,Bir rüzgar var sensiz esen,

Bazen dönüp hoyrat esen rüzgara;“Beni de al götürBeni de al götür diğer yarıma”,Demek istiyorum.Ses vermiyor Rüzgar.Saçlarıma, dokunuyor.Yanaklarımı, okşuyor.Bedenimi, sen gibi sarıyor.VeRuhuma dokunmadanÖylece arkasına bile bakmadan gidiyor.

“Rüzgar” diyorum “Rüzgar bensiz gitme”.

Öyle ya gülüm,Kimler kaldı geride kimin umurunda ki!

Bu şehirde sensiz esen tek rüzgar daGidiyor artık…

Sensiz saçlarıma dokunuyorum.Ellerimi başımın arasına alıp,.Senden bana esecekO yalnız rüzgarın yine gelmesini bekliyorum çaresizceBir rüzgar esiyor doğudan.



Yüzümü öpüyor,Saçlarımı savuruyor,Ama nedense kokunu getirmiyor..

Bu şehirde şimdi,Başına buyrukBir rüzgar var sensiz esen,

Ankara, Demetevler 02/07/2006

İbrahim İmer



Bir Sabah Uyandığımda

Bir sabah uyandığımdaBiliyorum sen olmayacaksın başucumdaSen olmayacaksınSaçlarımı karıştıranYanaklarıma derinden buseler konduran

Gözlerimi açtığımdaSen olmayacaksınKalk artık sabah olduBizi bekleyen mutluluklar var diyen.Sen olmayacaksınUmut dolu kahvaltı sofrasında.

Biliyorum bir sabah uyandığımdaBüyümüş olacağız ikimizSen beni hala sevmeyeceksin deli gibiBir sabah uyandığımda

Bense,Seni hala seviyor olacağımİlk günkü gibi

Aydın, 1998

İbrahim İmer



Bir Yalnızlık Vagonunda

Kurşun sıktım geceye,Dokunmadı gecenin içinden geçti,Uzun oluyordu sensiz geceler …Bir yalnızlık vagonundaSana gelen yolu sordum,Sesimi duyup,Sana gelen yolu söyleyen olmadı….

Gecenin en zifiri olduğu an,Bir çocuk sesi vurdu yüreğimden.

Unutmadım hasihatini,Hala gecenin en karalık anı,Hala sabaha en yakın olan zaman.

Gün sensiz doğmasın diye,Kurşun sıktım geceye,Dokunmadı geceye içinden geçti.

Uzun oluyordu sensiz geceler …Bir yalnızlık vagonunda,Sana gelen yolu sordum,Sesimi duyup,Sana gelen yolu söyleyen olmadı….

Kaç zamanKöşe bucak, şehir şehirBir yalnızlık vagonunda seni aradım,Aradığımdan haberin olmadı.

Uzun oluyordu sensiz geceler …Bir yalnızlık vagonunda,Sana gelen yollar bitmek bilmedi.

Ses verdim geceye,Rüzgarlar sana getirsin diye,Sesimi duyan olmadı..

Ankara, 02/04/2006

İbrahim İmer



Biraz (Cinaslı Şiir)

Güzel duruyor dalda bakarken tatlı kirazYanında kopardığım hoş kokan güldü birazPembe fistan ne güzel, dudaklar sanki kirazYanaşma babam oyar dedi şuh güldü biraz

Ankara, Şubat 2008

İbrahim İmer



Bitmeyen sancı

Göğsümü kapladı bitmeyen sancıSoktu, türlü türlü garip hallereTabip: “doldu zaman” der, “annen yolcu”Yar kokun güllere sinmiş duy anne “Kabrinde güller sen kokuyor anne”

İbrahim İmer



Bu Bayram Böyle mi Geçecek

Sesini sonuna kadar açtım telefonun,Çalmıyor nedense, aramıyor kimse,Birkaç mesaj sadece hepsi aynı cümlelerle,Bu bayram böyle mi geçecek, sessizce.

Kim önce gelecek bekliyorum,Gözlerim kapıda, kapıyı kolluyorum,Çocuklar bile çalmıyor kapıyı,Bu bayram böyle mi geçecek, sahipsizce.

Eskiden postacı çalardı kapıyı,Kartpostallar getirirdi çok uzaklardan,Postacıda çalmıyor kapıyı nedense,Bu bayram da böyle mi geçecek, sensizce.

Bayramlarda daha çok anlıyor insan ne kadar yalnız olduğunu,Acı geliyor bayram sabahı yalnızlığı,Artık postacı bile çalmıyor kapıyı nedense,Bu bayram da böyle mi geçecek, sensizce.

Ankara, 23/10/2006

İbrahim İmer



Bu Sabah Cebeci Şehitliğinde

bu sabah cebeci şehitliğindeyağmur yağıyorduıslandıkama ağlamadık

“şehit yari mert olur öz olur “diyor şehidimiz dedi yarbay….

şiirler okudu çocuklarbu sabah yağmur yağdı cebeci şehitliğindebir çok anne ağladışehidinin dibinde

kabir taşlarına baktım.adları doğum – ölüm ve arada yaşanan güzel onurlu yılları hesapladım kendimce.kimi yirmi, kimi otuz kimi elli yıl yaşamış, ama onurlu…dualar okudu subaylar, erler, bey amcalar, teyzeler…

bu sabah yağmur yağıyordu cebeci şehitliğindetelefon çaldı, açmadım…ısrarla çaldı, ısrarla açmadım.biri iki saat ulaşamadığı için, kuduruyordu.mehmet’ler on dört ay altı gün mektup dışında kimseye ulaşmadı.geri bile dönmediler dedim kendime.

bu sabah bir genç şiir okudu cebeci şehitliğindekahramanlık,“atıldıktan sonra bir daha dönmemektir...” diyordu

bu sabah yağmur yağıyordu cebeci şehitliğindeiki saat şemşiyesiz ıslandımonlar çanakkale de on dört ay altı gün ıslandılar…dedim kendime…

bu sabah yağmur yağıyordu cebeci şehitliğindebu sabah vali ıslandı,subaylar ıslandı,yüreği yanan anneler ıslandıbiz ıslandık…..

ama bizim için ıslananları unutmadık.

bu sabah cebeci şehitliğindene zaman nerde toprağa düştü ise bizim içinve dün gece nöbette olanlarıunutmadık.unutmayacağız

İbrahim İMERSıhhiye, Ankara, 18/03/2008



İbrahim İmer



Bu Vatan – Gülce- Yunusca

Gökte dalga dalga Türk’ün bayrağıDalgalanır durmaz, durmamalı yarYusuf’lar var birde gençten bıyığıDokunmamış tel taraklar

Birde gün görmemiş, asker yolundaBekleyen genç kızlar vardı köyümdeO hiç duymadığım ağıt dilindeDağ başında, kış ayında

Bu vatan ki sabır taşı insanlarKarınca misali, kağnı sırtındaKırık bacakları ile koşanlarYırtık urba var sırtında

İbrahim İmer



Cahit Sıtkı’nın yattığı koğuşta

Altı yataklı hastane odasındaArdı ardına çalarken telefonlarSevdiğim bekliyor beni cam dibindeÜstümden geçiyor ard arda vagonlar

Benim güçsüz düşen anlamsız şavaştaDostlar soruyor bir bir neden hastayımVe ben Orhan Veli’nin öldüğü yaştaCahit Sıtkı’nın yattığı koğuştayım.

Elveda demek için vaktim yok artıkSoramadım tabibime ölmek n’için?Saç dağınık, üstüm - başım yırtıkZaman bile yokmuş helalleşmek için

Eş dost telefonda mecalim soruyor“Nasılsın iyi misin? Şimdi nerdesin? ”Biri “Ne oldu sana ölme lan” diyor,“Hem neden soluksun neden yorgun sesin”

Ranza da yatarken yorgunum biçareSevdiği bekler sabaha bu garibiÇetele tutar olmuşum aşikareRadyoda duydum yine öldüren gribi

Gong vuruldu ve vizit zamanı işteBaşak kokan eli dokundu tenimeO da ne Tabiblerin yamanı başta“Uyu diyor çıkarsın bayram gününe”

Başucumda hemşireyi duyuyorumDiyor “ateş fazlaca yükselmiş yine”Dokunuyor sanıyor ki uyuyorumÖlüm denen korku içimde kime ne!

Duy zahir Aslı’m hayat bulduğu yaştaÜşürken Zeynep için son savaştayımVe ben Orhan Veli’nin öldüğü yaştaCahit Sıtkı’nın yattığı koğuştayım.

Aralık 2009

İbrahim İmer



Dağ Ağladı Göz Bebeği Şişerken

Yorgun bakışları umut saçarkenDağ ağladı göz bebeği şişerkenEridi koca dağ gözler önündeDağ ağladı göz bebeği şişerken

Yıllar sonra buldu küçük evladıÇağırdı İsa, Musa, MuhammediErirken kemikler nerdesin hadiDağ ağladı göz bebeği şişerken

Ne tad kaldı ne huzur ne saltanatEvlat yaşayacak herkese inatKartal gibi gerdi göklere kanatDağ ağladı göz bebeği şişerken

Yürümeden patır patır düşerkenKahır edip kendi bile şaşarkenDeli yelin gönül kendi mahşerkenDağ ağladı göz bebeği şişerken

Kalmasa da elinde biraz umutSen yine umut değil azim dağıtHey, bu kez analar yakmasın ağıtDağ ağladı göz bebeği şişerken

Şimdi bana deyin nedir bu yazgıKim çekti o alna böyle bir çizgiSanmayın bu talih Ahmet’e özgüDağ ağladı göz bebeği şişerken

Sordu hep kendine bu talih niyeKim eseri kimden oldu hediyeBebekler baharda ölmesin diyeDağ ağladı göz bebeği şişerken

Ankara, 22.12.2010

İbrahim İmer



Değişen Bir Şey Yok

Her şey gittiğin günkü gibiDeğişen bir şey yok sabahları geçtiğim sokaklarda.Yalnız ve sessiz geçen saatler tırmalıyor beynimi.Değişen bir şey yok akşamları uğradığım parklarda.

Şehrin ıssız tepesinde,Her an seni düşünüyorum,Veya yalnız odamın kuytu köşesinde.Düşünüyorum seni,Çünkü,İçimde bir yerde gizli kalmış,Sadece sen varsın.

Sana sensizliği anlatamıyorum,Çünkü seni sensiz içimde yaşıyorum,Seni ve sensiz dakikaları.Senden yoksun ve sevginden yoksun bırakıldığın her an.

Bulanık suyun berraklaşmasını bekler gibiBulandırdık zamanı el birliği ileOysa durulmuyor dalgalı deniz misali yüreğim.Biliyor musun?Senden yoksun akşamların geç saatlerinde,Bir bakışın, bir gülüşün, bir ömre bedel.

Kalabalık bir şehrin en işlek caddesinde,Elerimde çiçekler seni bekliyorumMesela Ankara’da Kızılay meydanında,İzmir’de saat kulesinin bir köşesinde,Yada Aydın’da Turistik parktaBekliyorum,Yalnızca seni bekliyorum sonuçta…

Ben milyonların yaşadığı şehirde değilSenli boş bir sokakta olmayı seviyorum..Yüreğimi burkuyor bu şehirdeki eksikliğin.Diyorlar ki umut fakirin ekmeği.Umutlarına sahip çık.

Biliyor musun?Bende saklı kalan bütün umutlarım sana dair.Evet umut fakirin ekmeği, sana dairde olsa.

Biliyor musun?Her şey gittiğin günkü gibiDeğişen bir şey yok sensiz hayatımda,Umutlarımı saymazsak.Değişen bir şey yok sensiz boş sokaklarda,Meydanlarda aynı tanıdık kalabalık,Değişen hiç bir şey yok geçtiğimiz sokaklarda,Umutlarımı saymazsak.



Ankara, 04/10/2006

İbrahim İmer



deneme // İyi Geceler Aşkım

Gel de demedin yüreğime davetkâr bir sesle… Hep kaçtım senden ömür sürgününde…Oysa en çok seni sevmiştim biliyorsun…Sabah oluyor ve yine akşam…Bütün kapılar bana kapalı şimdi. İhtimal bile değil başka kapılarda uyumak. Bir teksenin eşiğin, bir tek senin paspasın huzur veriyor …Ben gel demeni bekliyorum bir gece ansızın. Sen “gel” de demiyorsun. İçim kanıyorbiliyor musun? Oysa sen “gel” desen ben nasıl geleceğimi biliyorum.Bütün mevsimler hep aynı sen olmayınca…Ha kar yağmış, ha küresel ısınma. Kimin umurunda!****Sen şimdi ne tür bir yataktasın kim bilir! Belki kuş tüyü! Belki sünger! Hangi duyularda,uykuda mısın yoksa uzanıyor musun?Uyuyorsundur eminim. Sen uyumayı seversin, yumuşak anne kucağı misali yataklarda.Yastığın kaz tüyü ve çarşafların rengarenk, pahalı yatak örtün…Kim bilir hangi iklimin rüzgarıdır üstüne esen.. Yine ağustos sıcağında koca şehir birbaşıma. Birde yokluğun. Düşünsene yokluğunu!Sahi neyin gitmesiydi yaz günü… Sahipsiz bırakıp nereye gittin, bilsem!****Biliyorsun seni tanıdığım günden beri uykular haram bana… Oysa sen uyurken çokgüzel olursun düşünebilirim.Bu gece nerde uyuduğunu bilmesem de…İyi geceler sevdiğim.İyi geceler aşkım.

Ankara 08.08.2008

İbrahim İmer



deneme // Diyerek Gönülden Çağlar Dururum

Sonuçları değil, başlangıçları değiştirmek gerekir. …….. ALAIN

Al bütün renklerimi senin olsun!Ben adresini çoktan unuttum mutluluğun!Artık kavga etmeyelim yeter!Ah hazanım…. Böyle mi kurmuştuk pembe hayallerimizi... Şimdi kedi köpek gibiyizoysa. Senin bakışların ardı ardına vurgun, ben inadına suskun. Bir gün yüreğime inecekkaranlık, sonu belli olmayan yolda biliyorum!Bir zamanlar en çok şarabı severdik oysa. Salaş barda içmeyi….Ara sokakların gece bekçileriydik biz. Kara, yağmura, doluya aldırmaksızın kış ayazınainat sevişirdik.Hatırlıyor musun? Heykele benzetirdi görenler bizi, ayazda birbirimize sarılmışhalimizle…Hey gidi güzel günler… Erol TAŞ’ı bile kahvesinde ziyaret edip resim çektirmiştik. Helesohbetimizi…. Sorma gitsin.Şimdi konuşmayı beceremiyoruz oysa… Bir evde iki tehlikeyiz, bir birine bakan. Gayriderdimi anlatıp dururum sazıma..Aşıktık, sahi ne zaman böyle olduk biz, onu bile unuttum…

Aşıklık yükünü sardım sırtıma,Dertli nağmeleri söyler dururum,Gül yüzlü yarimi alsam yanıma,Diyerek gönülden çağlar dururum.

***Artık gecelerin cinayetsiz sabah olmasını bekleyen iki katil namzet’iyiz, bir evesığamayan. Sen büyük odada yatıyorsun, ben kapı eşiğinde.Garip geliyor her şey eşe dosta. Yüzümüze gülücükler konmaz oldu nice zamandır.Bizleri mutlu görende yok duyanda.Oğlumuz ağlarken bile koşmaz oldun. Kızımız yüzüme bakmaz oldu.Yoksa, kara kış mıydı sevgimiz sonunda yazını bulan.

Bakma karışan saç dökülen yaşa,Haykırdım sevgimi ben dağa taşa,Kalbimi kaptırdım bir kara kaşa,Diyerek gönülden çağlar dururum.

***Ne varsa aşkımıza dair sevdamızı da alıp yanımıza mutluluk yoluna kurduğumuzköprüleri birlikte geçmeye hazırlanmıştık, hatırlıyor musun?Gök kuşağından geçecektik sonra….Yoksa…. Yoksa unuttun mu büyük yeminleri! Hayatın celladı çıksa yolumuza, birlikteatlayacaktık önüne hatırlıyor musun?Biliyorum, sence her şeyin suçlusu benim. Hadi beni bana bırak git o zaman!Sensiz yumruklarım duvarları… Okşayan olmasa da saçımı… Sabahları uyandığımda,kirli havluyla silerim yüzümü yine…

Ağlamak ne demek yasa durmuşken,Şu kafamı taştan taşa vurmuşken,Mutluluk yoluna köprü kurmuşken,Diyerek gönülden çağlar dururum.



***

Diri diri gömdük birbirimizi geçmişe…Belki hayattı yalan söyleyen, biz değil. Masum düşlerimiz vardı ve nasılda geridekalmıştı düşlerimiz peşinde on beş yıl. Zamanı hiç bitmeyecek sanarken, geçmişebakmayı unutmuşuz meğer. O en güzel yıllarımız heba olmuş. Bize noter huzurunda vasiyet hazırlayacak zamanbile kalmazken, aslında birbirimize söz vermeliymişiz. Söz veremedik, verdiklerimizitutamadık… Pişmanlığım bu yüzden sevdiğim. Seninle ölmeyi beklerken. Şimdi vasiyetimi dostlara bildirmek zorundayım…Sessizlik yazılmış alnıma, galiba böyle susarak göçüp gitmeliyim.

Bir mezarda bana kazın demiştim,Taşa sevdiğimi yazın demiştim,Sırası mı şimdi sazın demiştim,Diyerek gönülden çağlar dururum.

***

Diyordum ki, bu aşk bitmez. Sönmez, dağlara koşan aşk meşaleleri!Oysa geçte olsa anladım yanıldığımı. Yıllar geçse de unutmadım sevdiğim, büyükyeminleri…Sahi neydi ilk kavgamızın sebebi? Ne zamandı?

Bir söze darılıp gitmez diyordum,Aşkımız çok büyük bitmez diyordum,Beni bırakıpta yitmez diyordum,Diyerek gönülden çağlar dururum.

***

Şimdi hüzün sarısı yüzlerimiz… Bir yanda ölüm ve yaşamak için üstümüze düşengörevler ve bir yanda sen…Demek gidiyorsun hadi git öyleyse…Ardına bırakıp aşkımızı, git…Çağlayan gönlümle baş başa bırakarak, maziye aldırmaksızın git sevdiğim.

Ankara, 07/08/2008

İbrahim İmer



deneme // Kim Ne Bilsin

KİM NE BİLSİN?İnsan ancak anladığı şeyleri duyar. GOETHE

Çalmıyor telefon, arayan, soran olsa halimi… Bir kerecik çalsa telefon şaşarım sevdiğim!Öylesine şaşarım ki, yeniden doğuşum olur dört duvar içindeki yalnızlığım.Öyle ya, kim ne bilsin sevdamızı, dört duvarın kelimelerden öte anlamını! Hele ki sennerden bileceksin sevdiğim? Sen hiç yalnız kaldın mı? ..Yalnızlığın insana nasıl korku verdiğini nereden bilsin yalnız yaşamayanlar. Neredenbilsinler korkunun ne anlam taşıdığını.İnsanın kendisiyle dört duvar arasında yalnızlığı bir savaştır! . Camları açarsın, içiniaçmaz sokaklar. Yoktur sevdiğin karşında, perdeleri açarsın güneşi davet edersin, ışık,güneş ile giriverir odana. Yüreğine girmez, ısıtmaz üşürsün! . Dört duvar yarenindiryalnızlığına… Yine de üşürsün ölüm karşısında…Kim ne bilsin, seni ne kadar sevdiğimi, kim ne bilsin…Heba oldu artık sensiz gençliğim. Sessiz nağmeler sızlatıyor yüreğimi. Sense toplayıppılını pırtını gittin. Gittin sadece gözlerimden uzağa…. Gittiğin yere neden benigötürmedin sevdiğim?Seni neden sevdim, kim ne bilsin sevdiğim?Seni düşündüm dün gece, amaç gütmeden. Dün gece seni özledim, şimdi amaç yokelimde ve sana dair her şey nafile... Öfkem vuslatına düşman şimdi. Kimbilir öfkemhangi kapıyı çalacak, kimbilir…Gittin, bana bıraktın sensiz yangınları Yüreğim üşüyor.. yalnızlık ve ölüm karşısındasensiz nasıl üşüdüğümü sen nereden bileceksin ki. Kim ne bilsin sevdiğim?Sensiz her gece, sessizliği sadece radyo sesinin bozmasına müsaade ediyorumsevdiğim. Seni anmayan her şarkıya öfkeli yüreğim. Seni anmayan herkesin, herşeyinkalleş olduğunu söylemezsem radyo ne(reden) bilsin sevdiğim!Öfkem vuslatına düşman şimdi! Yüreğimin içinde sönmeyen yangın seni soruyor.Yüreğim yangınların nedenini, nereden bilsin sevdiğim…Seni, tenini, kokunu, nefesini, nasıl özlediğimi kim ne bilsin? …Yoksan, yokluğunun anlamını seni yaşamayan ne bilsin?Gülüm, içimde taht kuran sen, canımın İçi, sevdiğim, sevdam…Bir gece ansızın taşınmanı beklerken, yalnız hayatıma yamalı hırka ile dönüşü olmayanyola bensiz gittin! Gittin öylece, kendi yangınından yüreğini kaçırır gibi sevdiğim…Yoksun…Aramıyor dostlar, çalmıyor kapı, çalmıyor telefon. Sen bir kez arasan, ben iki defaşaşarım sevdiğim...Postacı çalmıyor kapıyı, gelmiyor uzak ülkelerden pullanmış gül kokunu barındıranmektuplar.Her ölüm yeni bir doğuştur hayata. Ölmeli içimdeki sensizlik sancısı, ölmeli ki içimdesen denen yeni bir umut doğsun.Doğmuyor sensiz gecenin içine ay, ısıtmıyor bedenimi güneş... Gittiğini ay, güneşne(reden) bilsin?Kim ne bilsin dört duvarın kelimelerden öte anlamını. Kabuslarımı anlatan olmadıysa,nereden bileceksin geride bıraktığın depremi, sahipsiz enkazı. Kim ne bilsin ki senne(reden) bileceksin sevdiğim?Yüreğimin sahiplendiği dilber,Ansızın ve hesapsız özlediğim kadın,Gidişinin dördüncü günüydü resimlerimizi getirdi postacı. Son kez çalmıştı kapı… Bendeson kez çıktım evden, mavi bir zarfı ilk kez aldım ve son kez pulladım, posta kutusuna



attım ve mektuplar yazmaya başladım günlerce umut tacirine. Pulsuz mektuplar yazdımsana...Hepsini yolladım sanma resimlerin, yalandı. Kopyanı sakladım yüreğimde sevdiğim.Seni içimde sakladım.Kim ne bilsin! Neden seni içimde sakladığı mı sevdiğim? Kim ne bilsin! Seni sordudostlar, seni sordu komşular, seni sordu parkta çocuklar, seni sordu mehtap. “gitti! ”dedim anlamadılar. “neden? ” diye sordu parkta bekçi…Anlatamadım nedenini sevdiğim.Kokun sindi diye değiştirmedim çarşafları, öptün diye yıkamadım yüzümü, odamıhavalandırmadım kokunu saklasın diye… Kir pas içindeyim şimdi, gömlekleri bileütülemiyorum, traş olmuyorum, olamıyorum sevdiğim.Uyutmuyor sensiz geceler, gecelere söyle kâbuslarını benden uzak tutsunlar sevdiğim…Ben söylemezsem kim ne bilsin geceleri sensiz kâbuslardan neler çektiğimi? Söylegecelere sensiz rüya dahi yollamasınlar sevdiğim…Seni ne kadar özlediğimi sensiz kâbuslar ne bilsin?Kâbuslara söyle beni rahat bıraksınlar sevdiğim…Seni çok özledim.Söylemezse kuşlar sen bunları ne(reden) bileceksin sevdiğim…

İbrahim İmer



deneme // Ve Aşk Biter

KÜSKÜN AKASYA DERGİSİNİN 1. SAYISINDA YAYIMLANMŞTIR.

Ve aşk biter.Sade bir acı kalır yürekte tadı ve rengi olmayan / tanımlanamayan. isyan çığlıkları eserkanayan yürekte, susmak istersin, susamazsın; bağırmak istersin, bağıramazsın;ağlamak istersin, erkekler ağlamaz derler, ağlayamazsın.Yürek acır, yalnızlık başlar, isyan, korku, ateş, üşüme...İsyan tamamda ateş niye?Korku tamamda üşümek niye?Sade bir acı kalır yürekte, kimi acıya yangın der; kimi üşüme, acının tadı yoktur rengide...***İsyanlar başlar ve karşılıklı suçlamalar, 'Ben seni neden sevdim ki? '. Doğru ya nedensevdi? Neden aşık oldu? Bitecekti madem, aşk; kara kaşına kara gözüne mi aşk yoksa?Yaldızlı davetiye gönderilmedi ki kimseye, gel de aşık ol diye! Öyleyse sitem niye?Ağlamak niye? Üşümek niye? Yangın niye? Sebepsiz değilse sevişmeler, sevişmek niye?Yaldızlı davetiye gönderilmedi ise neden başlar ki insanın içinde derin bir sevgi, aşkdiye.***Daralmaya başlar odalar, duvarlar gelir üzerine üzerine. Yürek acır ve başka bir şeyebenzemez yürek acısının tadı. Hiç kimselik başlar zihinde, piçlik hissi veren acı birsahipsizlik.***Oysa, aşk, ödün isterdi. Sevgi, saygı, anlayış, hoşgörü isterdi… Ve en çokta fedakarlık.Aşk gerçekten masum değil miydi yoksa? Sadece Ferhat ile Şirin'de, Kerem ile Aslı'damı masumdu aşk?Kerem sabrı isterdi aşk, kuş gibi çarpan yüreğe şefkat isterdi.Eğer imkansız olmasaydı, aşk olur muydu ki? Aşk zorluklarıyla güzeldi, ki Ferhat azmiisterdi yüreklerde...***Ebedi birliktelik. beklerken insanlar, büyük yeminler edilirken, neden aşk biterdi ki?***Aşk biter ve kimse bilmez geride bıraktığı sahipsiz enkazın halini, görmek, duymakistemez bıraktığı gerçekleri, duysa da aldırış etmez belki...Uykusuz ve sahipsiz gecelere hakim korkular, kapuslar sürer gider.Geride en kaz kalır, çökmüş moloz yığını. Kim ne bilebilir ki geridekine bıraktığı yıkılmışduvarların anlamını.Yüreğin tek sahibi iken, ansızın ve hesapsız özlenen tek aşk iken, can, canan vecanımıniçi iken, bir anda çekip gitmekle biter aşk. Yürekte saklanan en değerli varlıktaböylece gider...Kokun sindi diye değişmez urbalar, öptü diye yıkanmaz yüz ve tıraş olunmazgünlerce... Günler böyle sürer, ta ki yeni bir çivi gelip eski çivinin acısını sökene kadar.Her ayrılık yeniden yürümektir / dönüştür aşka.Aşksız yaşanılmayacak diye mutlak gerçek, öyle bir şey var aslında.Çok güzeldir oysa başlangıçta aşk, ayakları yerden keser, kalp atışları kuş kanadınıçırpması gibi çoğalır. Ama zaman geçer, devir değişir VE AŞK BİTER.....

AŞK BİR KEŞİFTİR VE KEŞİF BİTİNCE AŞK'TA BİTER.

KÜSKÜN AKASYA DERGİSİNİN 1. SAYISINDA YAYIMLANMŞTIR.



İbrahim İmer



deneme // Zaman Benden Aldıklarını Geri Ver…

Eğer bir örs isen kendini sabit tut, eğer bir çekiç isen zamanında vur.G.Herbert

Pencereyi açıp sesimi duyurabildiğim en uzak noktaya hemen hemen her gecebağırmak istiyorum “Zaman benden aldıklarını geri ver”.“Zaman benden aldıklarını geri ver”.Zaman ve mesafeler galiba bizi hoyrat kullanarak eskiten. Mesafeler tamamda, zaman,hükmedemediğimiz tek soyut kavram gitti mi geri gelmiyor ne kadar uzakta olduğuönemli değil. Bizse yaşlanmak diyoruz boşa geçen yıllara. Aslında boşa geçen yıllarınadı kaybettiklerimiz olmalı.Çaresi yok zamanın geri getirmenin, Lokman hekimin ölüme çare bulduğu iddia edilsede (ki benim inanasım gelmiyor nedense) , zamana deva yok elimizde.***'Sevmek bir yerdeki sabah galiba. Beni bir türlü oraya götürmediler' diye başlıyorduyakın bir zamanda e-posta ile aldığım anonim bir yazı.Ne kadar acı demek zaman sevgiyi başkalarından ve uzak yerlerden bekleyerek hebaoluyor. Sevgiyi beklemek doğru bir hareket değil aslında çünkü varlığında mutabıkolunan bu kavram çok da göreceli. Ve göreceli olduğu kadar eksik kalınca, çok şeyyarım kalıyor hayatımızda… İnsanoğlu, kuşu, böceği, çiçeği ve bilumum doğada varolan bor çok canlıyı sevebilir karşılık beklemeden. Belki de sevgiye karşılıksız demekhaksızlık olur ancak, sevgi karşılıklı olunca daha güzeldir. Sevgi ile beslediğimiz çiçeğinbize gülümser gibi açması mesela.***On yıl kadar önce hocam bana, “sevmek altın ve gümüş birer değişik tepsi gibidir.İnsanlar, uzaklar gümüş tepsiyi arar ve ona razı iken, önlerindeki altın tepsiyigörmezler” demişti. Hocam her zaman haklıydı. Çünkü hocamdı. Sevmek uzaklarda gibigelse de bu ancak altın ve gümüş tepsi arasındaki fark olabilir.İnsanoğlu, küçük bir sevgiye hasret iken önündeki büyük sevgiyi göremez çoğunlukla.Biz buna zaman zaman aşkın nankörlüğü diyoruz. Peki gerçekten nankör olan aşk mı?Belki aşk nankördür yada insanlar nankördür gerçekte. Uzaklarda aradığımız en küçükduygu parçası acı çektiren yegane faktör olur nedense… Biz buna halk arasında AŞKveya Kötü Baht diyoruz. Aşk nankör mü gerçekten bilemem ama aşkın yada aşığıngözü kördür, önündekini göremez bu kesin.***Aslında doğru aramasını bilirsek sevmek hiçte çok uzaklarda değil. Önümüzde bir yerdeolabilir. Yada içimizde…Zaman dediğimiz vakitsiz oyun yürek kapımızı ansızın çalıyor bazen. Çalıyor ve zorluyoryürekleri, kazanmak ile aşkı kaybetmek arasındaki ince çizginin üstünde buluveriyoruzkendimizi, hokkabaz değilseniz düşmemek elde değil.Aşkın nerede bizi bulacağına dair bir olasılık dahi yok elimizde önceden. Gerçektenuzaklarda bir yerde değilse aşk her an kapıyı çalabilir. Mutlaka kapıyı çalma tarzı daolmalı.Şayet, aşk yada sevgi uzakta ise ruhumuza dokunmadıktan sonra görücü usul evliliktenbaşka bir şey benzemez ki!Her ne kadar uzun yıllar bazı soyut kavramlara inanmadıysam da, yanıldığımıdüşünüyorum artık. Ki dostlar buna yaşlılık belirtisi diyor. Belki de beklediklerimizinzamanında kapıyı çalmamasından kaynaklanıyordur.Artık merdivenler ağır ağır sayılmaya başlanırken, kavramlar karışıyor… Sevgi, aşk,zaman, yaşlılık, mutluluk eşittir zaman karşısında mesafeleri bahane ederekkaybettiklerimiz. Mesafe ne olursa olsun sevdiğimizi bir türlü söyleyemediğimizinsanlar…. Kazanılmış olmuyor, beklide kaybedilmişler listesinde yerleri.



***Aşkın, sevdanın okulu yada diploması yok, bu işi çok iyi öğrenmek için. Her zamankulaktan dolma ve tecrübelere dayalı olarak hareket edilir.Ben tanışıp öğrenemediğimden midir nedir, aşkı fazla aramadım, gerçek varlığına dainanmamıştım, aşk yakın bir zamanda inanmadığım halde beni de ziyaret etmişmeğerse. Ben giderken fark ettim. Ancak, artık çok geçti, zaman artık çevrilemezdi ki.Sevmek bahsi geçtiği gibi uzaklarda bir sabah olsaydı şayet, bu en büyük yalan olurdu.Uzaklarda değil güneş sisteminin her yerinde sevgi değişik zamanlarda ve aynı tondaolması gerekirdi ki, güneş sistemi güneşin sadece bir yerde doğmasına imkan vermiyor.Her 24 saatte bir doğur her yerde güneş.Sevmek, çok uzak olamaz çünkü içinde sevdiklerimiz olmaksızın, farklı dil renk velehçelerdeki insanları her ne kadar sevsekte, insan olmak adına, içimizi ısıtanlaryakınlarımız kadar olamaz sevgi. Babaannenin yerini kimse tutamaz mesela, yada yeniyürümeye başlayan yeğenin.Onlar uzaklarda değiller ki! Mesela babaannemiz biz doğmadan babamızın bebekliğinibilecek kadar yakındı ve hep aynı yerdeydi. O halde neden sevmek uzaklarda bir sabaholsun?Sevdiklerimizin olmadığı yerde neden aramak zorundayız ki sevgiyi, sevdiklerimizinolduğu yer varken.Farz edin en ücra adanın en güzel yerindesiniz, sevgi olmadıktan sonra…. Yadadünyanın en güzelini sevdiniz, ne değişir aynı dili konuşmadıktan sonra… buradagözetmeye çalıştığım, din, dil, ırk yada lehçe ayrılığı değildir. Tabi ki insanlar farklıırklara da yakınlık duyar. Ancak, sevmek insanın içinde olan bir olgudur. Ve hersevginin temeli dayanağı vardır. Mesela bir gönüle bir çok yar sığmaz. Sığdırmayaçalıştığınızda hayatınızda bir şeyleri paylaşmayı sevdiğiniz insanlardır.***Mesafeleri bahane ederken zamanı hor kullandık galiba.Sevmek uzaklarda bir yer olamaz bu kesin.En sevdiklerimiz mahallemizde olabilir mesela. Neden hemen şimdi pencereyi açıp “seniseviyorum” diye bağır mıyorsunuz? Onu sevdiğini sizin ağzınızdan duymak isteyen birimutlaka vardır.Yada geç kaldığınızı düşünüyorsanız kötü.İyide siz vakit dar iyi kullan, ömür kısa diyenlere benim gibi doğmamış çocuğa donbiçilmez dememiş miydiniz?Zaman kalmadı elimizde, hoyrat kullandık, oda bizi hoyrat kullandı. Ve biz kaybettikzaman karşısında bize sunulmuş zaman gibi kutsal bir lutufu …***Bende boş sokağa bağırmak istiyorum şimdi.“Zaman sevmek adına benden aldıklarını geri ver” sevdiklerimi geri ver.Zaman aldıklarını verir mi ki?Kalan zamanı mesafeleri bahane ederek heba etmemeniz dileklerimle,

İbrahim İmer



Dengesiz

Güle mana iken antika testiAt gibi depikle kırdı dengesizAtadan komşudan selamı kestiKatır gibi gerdan kırdı dengesiz

Ayağa dolaşmış garip telaşıGöklere ulaşmış mendebur başıHatırda kalmamış kadim sırdaşıHalinde ihanet vardı dengesiz

Adı kötü diye edilmiş tescilKendisi oluyor etrafta rezilKoluna taktığı suçlara failSuratta duygusu mordu dengesiz

Anlamıyor etti hayatı zehirAllah istesin hak yemenden gelirAklından geçeni Basîr hep bilirNe büyük hayaller kurdu dengesiz

Olabilse keşke keçiye rehberKendine sanıyor herkes emirberDuyurmuş dostlara asılsız haberAğzından çıkan cardı dengesiz

Konu, komşu diyor az daha sabretRezil nerden oldu başıma illetDört kelamdan üçü hak mak adaletKötülük arayan fardı dengesiz

Uzaktan duyulsa korkunun sesiOrada kesilir haram nefesiArgoda yok vallah lafın âbesiSığındığı yeri gardı dengesiz

Yol yordam anlamaz aklı ihmaldeSırtında kul hakkı biraz vebaldeAğardı der saçım yaşım kemaldeBaşına düşenler kardı dengesiz

Dev aynada iri gördü kendiniAşarak unuttu bütün haddiniBüyük cakasından şaşıp bendiniMuhkem kale sanan surdu dengesiz

Hep der ben bilirim bir ben anlarımFazlaca okumam birden anlarımEskiden güzeldi o şen anlarımÖmrüme örülen tordu dengesiz

Başında durmayan aklı gelgittirKonuştuğu kelam değil de fittir



Kapı kapı gezen utanmaz ittirAğzından tek çıkan hırdı dengesiz

Sabah dile gelse hayır kelamıAkşam vermezdi Allah selamıOf ulan başıma şer mi bela mı?Bulduğu helaya çardı dengesiz

Güzel bir tek kelam çıksa ağzındanO zaman tel kopar narin sazındanİmer der insanlık kaçmış özündenYüreği aklından dardı dengesiz

Ankara, 30/04/2008

İbrahim İmer



Derdiyâr

Aşık Derdiyar’a

Aşıklar aşığı büyük adamsınİşinde ustasın helal Derdiyârİçimde sıkıntı üstümde dert varKopart içimden gel bu derdi yar

Budur vallah sana tek şikayetimYeter dedim koydu ortada yetimBil ki anlattıkça büyür hasretimGöl yüzünde esintiyim derdi yâr

Kurtlardan arta kalan bedenimDöner yar yumruğu bağrımda denimKoynuna ne boyum sığar ne enim“Bu toprakta yerin yokmuş” der diyar

Sevgiliden başka ne su ne kanaDert açtım severek kendi başımaİmer’in sitemi değildir sanaYolculuğu derinlere derdi yar

Yapraklar döküldü gitti SeziniHiç doğrudan ayırmadı sözünüMert uşaklara asil sazınıBırakarak ustam gitti Derdiyâr

İbrahim İmer



Dermanımsan (AZERİCE)

Gözler oğurladı üreyimiEşgin mende gor sevdiyim.Yıkan yıkmaz bileğimiMeni yıktın kar sevdiyim.

Köhnedendi meyde neşeSardı meni bir endişe.Heber saldım gurda guşaSeni tapmak zor sevdiyim.

Artıg mene bu küçe darSenden başga tapamam yar.Tapamasam bir o gederHalım nece sor sevdiyim.

Heyli yağdı üstüme garNeyi arzu etsem zerer.Üreyimde aç bir mezarOrda bırak dur sevdiyim.

Solub galdı gözel lalemOnun üçün gizli çilem.Sonumuz ne, nece bilem?Ankara çok dar sevdiyim.

Könül telim çok viraneÜrek ama,dil teraneMecnun İmer tek divaneDermanımsan,sar sevdiyim.

İbrahim İMER

Tercüme Gülnare Esgerzade

İbrahim İmer



Dermanımsın

__________________________________-Düş Arsızına armağandır.—

Gözler çaldı yüreğimiAşkın bende kor sevdiğim.Yıkan çıkmaz bileğimiBeni yıktın kâr sevdiğim.

Eskidendi meyde neşeSardı beni bir endişeHaber saldım kurda kuşaSeni bulmak zor sevdiğim.

Artık bana bu sokak darSenden başka bulamam yârBulamazsam bir o kadarHalim nice sor sevdiğim.

Hayli yağdı üstüme karNeyi arzu etsem zararYüreğinde aç bir mezarOrda bırak dur sevdiğim.

Solup kaldı güzel lalemOnun için gizli çilemSonumuz ne, nasıl bilem?Ankara çok dar sevdiğim.

Gönül telim çok viraneYürek âmâ, dil teraneMecnun İmer tek divaneDermanımsın, sar sevdiğim.

İbrahim İMERAnkara, 02/02/2007

İbrahim İmer



Dikkat Trende Holigan Var

Bir anda doldu vagon, teyze seslendi “aman kim bunlar? ”“Dikkat” dedi genç bir ses “trende holigan var! ”

Saat akşam beşi yirmi geçiyorduVe bir takım tatlı yüzlü çocuklar edepli sloganlarla,Beşiktaş maçına gidiyordu,

Tren yavaş yavaş hareket etmeye başladı Kızılay istasyonundan,Gençlerse deli dolu çoşmaya,İki duraklık işkence başlıyordu ben gibi cimbomlu adama,Beşiktaşlılar inadına mı ne davulları çalmaya,Bir takım tatlı çocuklar, Beşiktaş adına atıyordu tatlı küfürsüz sloganlar,Cumartesi akşamının yorgun gezginleri, bakıyordu merak ve tebessümle.

Davullar vagonda vurmaya başladı, holiganlar Beşiktaş diye zıplamaya,Gençler çoşuyor, vagon da sallanıyordu bir sağa bir sola,Tren sıhhiye istasyonuna yaklaştı bir anda, şaşkın bakışlar artmaya,Nede olsa Trendekiler alışmıştı olaya,

“Of” dedi “offff” yaşlı amca, belediyeye sitemle aklınca,“Niye Sıhhiye – Ulus arasını bu kadar uzun yaptınız ki! ”

19 Mayıs stadı artık bir hayli yakındı, Ulus’ta inecekler sanıldı,Genç kız seslendi “stad burada inmiyor musunuz? ”“Yok” dedi “stada biz arka kapıdan giriyoruz.”Eyvah dedi delikanlı “arka kapı Kültür Merkezinde”,“Desene işkence bir durak daha sürecek” dedi laz kılıklı tatlı ihtiyar.“Ya rab biz Trabzon sporlulara niye reva böyle bir işkence.”

Şükür ki artık iniyordu bu tatlı çocuklar vagondan,Güya attıkları son slogan“Trenden inmeyen Fenerli olsun”

Teessüf ederim, Fenerli olmanın nesi kötü ki?

Ankara, 05/12/2006

İbrahim İmer



Dilber

Daha yeni, yoldan geçen, dilberin biriDedi “şair, yüreğinden tanırım seniNamı bile mısralarda saklanmış biriKörpe günde yaralamış sanırım seni”

İbrahim İmer



Doğum Gününde

BiliyorumBugün senin doğum günün,Bekliyorsun elimde bir tek gül ileUnutmadım, geliyorum

Çok aradım,Sana verilecek senden güzel bir armağanBulamadım,Sonunda sana ayna aldım.

Gülüyorsun yine acep ayna nasıl bir hediye,Bir gül, bir tebessüm yeter, artardı bile,Yok yok gülüm,Ayna sana verilecek en nadide hediye.

Baktım baktım güzelliğineBir türlü bakmaya doyamadım,Al canım, birazda sen bak kendine,Ben sana niye aşık oldum,Bilmiyorsun niye,Güzelliğe doya doya bak,Bu güzelliğe bakmak benden sana hediye….

Ankara, 17/10/2006

İbrahim İmer



Dostlar

Derin uykulardan yarsız düşlerdenAlın beni, düşten cayırın dostlarİlim deryasında derdim çaresizDuyun feryadımı duyurun dostlar

Aslı sülyetine Zeynep’le güldümGamze dedim aşkı ikiye böldümAcı sevdam ile kendime geldimMutluluk sofrası buyurun dostlar

Sesim duyun dostlar, duysun tüm alemVasiyetim olsun son üç-beş kelamEğer hak gömleği giymez ölürsemYakasız gömleği giyirin dostlar

Geceler üstüme ediyor hücumÖz İmer’dim aşka aşikar oldumBelki de ardımdan derler mazlumYayın feryadımı yayırın dostlar

İbrahim İmer



Dudakların Güle Değsin

Dudakların Güle Değsin

İnce ruhlu güzel kadınDudakların güle değsinTürkü yakan baldan tatlıDudakların güle değsin

Kalem kaşın gözden inceDokunmadan halim niceGönlüm düşte bütün geceDudakların güle değsin

Dudak değil iki yarımKızıl gülden ince ayrımSu misali kıvrım kıvrımDudakların güle değsin

Yüreğimde derin vurgunAşkta meşkte böyle kanunBazen solgun bazen dolgunDudakların güle değsin

Yüreğime yelden esinDoğasında saklı mersinLaftan sözden incinmesinDudakların güle değsin

Gör halimi aşk güneşiYine vurdu zen ateşiBuğday tende dağ yemişiDudakların güle değsin

Dokunmasan dalga hızıBir daha öp deniz kızıKiraz değen kıpkırmızıDudakların güle değsin

Gecede parlayan yıldızİmer’im der benden arsızDokunmaya pek kararsızDudakların güle değsin

28/10/2008

İbrahim İmer



Dudaktan Gerdana

Dudaktan gerdana giden en kısa yolda,Aceleye hiç gerek yoktu vakit darda olsa,Doymalıyım dudaklara, yarın yoksun nasılsa,Önemli değil öpmeye gitmek gerdanı,Yokluğunda lazım, kokunun yatağa sinme derdi olmasa.

Ankara, 27/01/2007

İbrahim İmer



Duy Beni

Seni düşünerek coştum o akşamKüffar güllesini çaktı üstümeÇanakkale denen şanlı boğazdaGözyaşı sel olup aktı üstüme

Silahı sessizce çekti kınındanMevziden mevziye baktı ardındanSarı saçlı mavi gözlü komutanO gece düşmanın çıktı üstüne

Duy beni! öldüm ben, geçen yaz başıKanımla yıkadım bastığın taşıUrbama ay yıldız dikip onbaşıMuzaffer komutan çekti üstüme

Duy beni! on yedi yaşındayım benHaybeden kuş olup uçmadı dedenDaha beyaz kefen bile giymedenÖlüm diye koşan çoktu üstüme

Duy beni! yanımda yatanın oğluAslan gibi tüfek çatanın oğluMermi gibi nara atanın oğluGonca gülleri “O” dikti üstüme

Duy beni! Atandan selam var sanaBu gece bu hesap sığmaz mizanaBir yudum su isterken kana kanaŞahadet şerbeti döktü üstüme

Duy beni! uzanmış, yerde yatarkenİnkar ettim ama ölmeye erkenMehmet, Ahmet sonra Hamit ve derkenOzan türküsünü yaktı üstüme

Duy beni! ey gafil, nerede atanKimdir! bilir misin Anzak’la yatanTürk’ün tarihine şan şeref katanMehmet’leri anmak haktı üstüme

Duy beni! karanlık gece yarısıKurşun değil gülüm hasret yarasıŞavkın vurur iki zaman arasıGözlerin be gülüm çöktü üstüme

Ankara, 01/08/2010

İbrahim İmer



Dün Akşam

Siyah beyaz düşler kurmuş yokluğunda üşürkenYumruk vurup boğazıma öyle gittin dün akşamYorgun kalbim aşkın ile şaha kalkar sanırkenYumruk vurup boğazıma öyle gittin dün akşam

Ey sevgili, ne olurdu bir kez sevdim deseydinSus konuşma sevme diye yine çattın dün akşamYüreğimde üşür kanat çırpan minik güvercinYumruk vurup boğazıma öyle gittin dün akşam

Zehir sözlüm, git deseydin alır başım giderdimBeni benden alıp tozu duman ettin dün akşamSöze inat içimdeki aşkı sessiz güderdimYumruk vurup boğazıma öyle gittin dün akşam

Sözlerinle uçuruma neden ittin dün akşamSöylemesen gelmez dile kin mi güttün dün akşamDüşünmeden bir kalemde silip attın dün akşamSevdim deyip üç paraya kula sattın dün akşam

Ankara, 20/04/2011

İbrahim İmer



Düşlerimdesin

Düşlerimden daldındöşüme ansızınAklımı çeldi hayalinHasretinin çekilmez yanlarınısakladın gülüşlerimeKanadı kırılmış kuşlara döndüm

Oysa, varlığınla dalıp gitmek isterdim gözlerine…Deniz dalgası saçlarında kaybolmak isterdim…Seni, bekledim düşten gerçeğe gelmedinGelmeyecektin belki de!

Kim bilir! neredeydin sen hangi iklimde…Kim olduğunu bilmedim / bilemedimGözlerine dalamadım,bedenine sarılamadım,ruhunu öpemedim,tenine dokunamadım,saçını koklayamadımsenin

Sahi ya!Birde rengin olmalı seninsiyah, beyaz sari yada buğday gibiKökün olmalı Akdeniz’den, Ege’denAsaletin olmalı Erzurum’danMesela kokun olmalı papatya, nergis, yasemin, gül gibimavi ve siyah, kahve rengi ve yeşilSenin birde adın olmalı Çiçek gibi.

Heybeti ile dimdik duran şehir kıskandıgizli saklı kalmış ne kadar sokak varsaorada aradım seni…Meçhul yüzünükaranlığa saklanan sokaklara sordum,falcılara sordum sancımı!

İstedim ki sen perim olçık gel varlığıma sarıl.İstedim ki! şimdi gel,gelirsen söz veriyorumdöşüme yatırırsevdiğimi söylerim düşümdeki gibi

Sensiz duvarlara dayayıp yorgun sırtımı,meltemlere bıraktım yüreğimiDedim ki!saçları altın gibi sarı,gamzeleri olmalı yüzündebirde gülüşü olmalı ilham saçan

Suskunluğa vermek istedim deli gölümü,



ara dedi bir sesGelecek bahar adın başak saçlarında ışıldıyor olmalı,bense uykusuzum yine bu gece

Sonbahar yapraklarını savuracak neredeyse ağaçlarAdın ısıtıyor benliğimi

Belli ki bu gecede seni bulamayacağım,seni aradığım bil yeter sevdiğim,bir kez gönül sesimi duy yeter

Ben yokluğunda yaşıyorum seni,sensizlik burksa da benliğimiÖzleminin acısını çekiyorumGaliba duygularım çatlağını buldu,oraya akıyor sevdiğim

Yalnız adın kaldı sevdama katık yaptığım,ne gülüşün nede resmin var avuçlarımda,sensizlikten soyutlamak isterken kendimi!Sorma!

Sorma!Sensiz türküler dolandı dilimedün gece balıkçının meyhanesindenotasız söyledik hep bir ağızdan adını.

Ah dedim ah Mevla’m neden güzel yaratırsın ki kullarını?Neden özel yarattıklarını yüreğime atarsın ki?

Diyorum ki!Şimdi kumsalda olsaknasıl koşar eğlenirdik!Eminim ceylanları kıskandırırdı endamın

Hasret, ne zaman vuslata dönecek kim bilir sevdiğim?Melek yüzüne dokunacağım günü özlüyorum,dalıp gözlerin seyrini saçlarını okşarken,bağrımda yatacağın günü

Hesapsız ve sorgusuzca sevişmeyi beklerken,sevdim seni ve sevmeyiSeni arıyorum düşlerimi süsleyen sevgiliŞimdi sensiz, senli günlere yürüyorumEy sevgili.

Ankara, 01/11/2009

İbrahim İmer



ESLİM (AZERiCE)

Arzular içimde olur vulkanDurmadan üreyim ganayır Eslim.Bir ses uzaglardan gel deyir ammaGulağım neyzeni tanıyır Eslim.

Yuku tutmaz oldu pozuldu düzenHemişe devetkar oldu duyduğum ezanNece yandığımı gör deyen neyzenSanki her an beni yada salır Eslim.

Çok oldu bağladım köhne defteriGürbeti terk eden dönmeyir geri.Üreyim titrerken zalımın biri,Ganıma çöreyi batırır Eslim.

Bağrıma tökülür göz yaşım yeneKişiler ağlamaz deyirdin mene.Meylere tökerim duyduğun kini,Içdikce bu başım herlenir Eslim.

Derdliyem derdime doğmadı gemerYaşamag denen şey en böyük gumar.Üzüme gülmeyen gederim semerVuracag merkeb mi zenn edir Eslim.

Bilmirem ölürüm belke bu gece,Adın galır mende son iki heca.Ağlıma köhnelen iller gelinceSevda rengli ganım buz tutur Eslim.

Min bir günahın var ey yeni nesilYaşadıgca kirlenir her sicilMelek deyib keçme zira EzrayılSebrini menimle sınayır Eslim.

Al götür hamısın mende galmasınEşgin artıgları meni tapmasın.İmerim dostlarım pis tek bilmesinMecnun bele meni gınayır Eslim.

İbrahim İMERTercüme Gülnare Esgerzade

İbrahim İmer



Fakir Değilim Sevmekten Yana

Umut diyorlar fakirin ekmeği,Zaman her şeyin ilacıymış,Sakın umutlarını kaybetme diyorlar…Oysa ben sana dair umutlarımı yitireliKaç zaman oldu biliyor musun?

Umut fakirin ekmeğiymiş,İyide seninle olsam, bana niye fakir desinler ki?Zira seni içimde hissettiğim her dakika en zenginim.

Bana niye fakir diyorlar,İyide ben fakir değilim ki!Duygudan ve sevmekten yana.Yine de şimdilerde fakir diyorlar,Galiba kast yokluğundan yana.

Ankara, 03/09/2005

İbrahim İmer



Farzet ki

Farzet ki!_______hiç dokunmadı saçlarına_______dokunurken hiç titremedi tenin_______kopmadı içinden bir şeyler…_______öpmedi, yanaklarında gezdirmedi ellerini…

________Yazmadı güzelliğine dizeler________Koklamadı dalgalı saçlarını________Uyumadı dizlerinde

Farzet ki!________bir sabah ansızın._____________gelmedi____________________hiç gelmeyecek

Farzet ki!_______sevdiğim, gülüm, canım demedi._______aşkım derken sızlamadı hiç bir yerin_______kaybolmadı gözlerin, gözlerinin büyüsünde_______mesela yanında değildi sen uyandığında

Farzet ki!_______ıslak kaldırımlarında Ankara’nın_______tutmadı ellerinden_______hiç basmadı(nız) dökülen sonbahar yapraklarına_______ıslanmadı kirpiklerin omuzlarımda ağlarken

___________tesellin olmadı yada sevdiğin

___________Farz et ki hiç yaşamadı şair!

Ankara, 14/02/2007

İbrahim İmer



Gel Desen Yeter

Haliçte yokluğa kapılmış zamanDalgalar durmadan kimi dövüyor?Yüreği kanayan adam ölmedenKızgın akrep yelkovanı kovuyor

Beyoğlu’nda uyku yorgun gözlerdeBilinmeyen zaman, durmuş saatlerUzaklardasın ama nerdesin nerdeDüşlerimde bile “gel” desen yeter

Son nefeste doluverse içimeOmzumda bıraktığın o kokunUzanırken dalga dalga saçınaGözlerinle gözlerime bir dokun

Gel gidelim uzaklara amaçsızSadece yüreklerimiz sen ve benSaltanat kurup ıraklarda taçsızDudakların konuşsun ben susarken

Haliç, İstanbul07/05/2011

İbrahim İmer



Gel Deseydin Gelirdim

Hiçbir zaman hayattan çok şey beklemedim.Biraz huzur,Birazda güven yarınlara dair.Belki de bencildim beklentilerde.Çünkü kakaolu dondurmanın tadını merak eden çocuklar,Bir türlü öğrenemiyordu.Bisiklete binmeyi bir türlü öğrenemediğim gibi…

Düşlerim bulutların üzerinde olmadı hiç.Sadece,Biraz huzur,Biraz güven yaşama dair.

Senden yoksun duygularla,Mutsuz iken benliğim…Sen neden güven veren olmadın ki yarınlarıma?

O kadar çok söylemeni bekledim ki!Sen bana hiçbir zaman söylemedin o sihirli cümleyi,Hani sevgiye dair olan….

Kaçak yaşamın ardındaki,Beklentilerde saklı kalan bir iki kelimeydi sadece,Hani düşünüpte, zikretmediğin cümle…

Bir garip hüzün çökerdi.Baktığım zaman gözlerine.Oysa ben çok şey istememiştim senden.Hani sadece biraz güven..

Sen şimdi nerdesin kim bilir.Hangi kollardasın.Duydum ki gelin olmuşsun.

Biliyor musun?Kaç zaman oldu alışamadım yinede sensizliğe.Kaç zaman oldu artık tıraş olmayalı.Kim bilir.Belki yalnızlığa alışırım da.İçimde kanayan sensizliğe,Alışa bilir miyim bilmiyorum?

Geceleri bir garip hüzün çöküyor üstüme,Bir garip sensizlik…Gözlerine bakma isteği çöküyor yüreğime..Çok zor gelse bile sensiz yaşamak,Kalbim acır, üşürüm,Ama gel diyemem ki sana…Şimdi neredesin kim bilir.Hangi kollardasın.Duydum ki gelin olmuşsun,Yaban ellerde,



Oysa gel deseydin.Yalnız bir kere gel deseydin.Herhangi bir karanlık gecenin sabahında.Korkulara yenik iken…Bir kerelik gelseydim sana…

Hani unut demiştin beni,Bir Pazar akşamıSon konuşmamızdı ikimize dair.

Oysa,Ben sana hiç sitem içinde olmadım.

Hani bazen aramak istesem de seni.Dur diyorİçimdeki küçük çocuk.Belki başka yerdedir aradığın huzur.Bulsam da sensizliği,Bilmem ki?Sensizlikle başa çıkabilir mi?

Ankara, Çankaya, 08/02/20061997 deki bir Pazar akşamı hatırasına

İbrahim İmer



Gelişine - Gidişine

Sen daha yeni gelmiştin kollarıma,Günlerden cumaydı.Başım secdeye yeni varmıştı.Saçlarıma aklar daha dadanmamıştıGelişine şiir bile yazamadım…

Acelen neydi?Geldiğin gibi alelaceleGittin hem de bir cumartesi sabahı.Doyamamıştım oysa sana…Gelişine şiir bile yazamamıştım,Türkü tadında…

Biliyor musun?Sen,Gelirken de,Giderken de,Bebeklerin en güzeliydin…Benimdin….

Ankara, 05/09/2006

İbrahim İmer



Geriye Dönüşü Yok Şimdi Zamanın.

Saatleri topladın sanki yerlerinden,Hiç değerini bilmeden zamanın.Zaman denilen lutuf sunulmuştu insanaSeni anlamaya çalışırken heba oldu, sen anlamadın.

O eylül akşamı bir daha dönmemek üzere girdiğin yola,Çıkarken bile merak etmedin zamanı.Saat akşam altıyı üç geçiyordu.Vakit ayrılık zamanı.

Şimdi en yorgun benim,Seni anlamak yolunda.Geriye dönüşü yok giden zamanın,Tutulmuş bir hesabı yok kazanılması gerekenler yanında.Kazanılan sensizliğin.

Gidiyorum diyordunVe gidiyordun….

Şimdi sen gidiyorsun,Gözyaşları yorgun bir bedenden,Neden damlar biliyor musun?İnsanların kalpleri neden yorulur?Sevmekten mi?Özlemekten mi?İnsan neden kuş olup uçmak ister sevdiğineBiliyor musun?Anlamak istemiyordun,Bense kaybetmek istemiyordum seni.

Geriye dönüşü yok şimdi zamanın.Kazanılan sensizliğin yanında.

Ankara, 23/08/2006

İbrahim İmer



Gidiyorum Bu Şehirden

Gidiyorum bu şehirden,Sana kalsın, bütün hatıralar,Gidiyorum, bu şehirden,Sana kalsın, yağan yağmurda ıslandığımız sokaklar,

Gidiyorum bu şehirden,Ödünç verdiğim hatıraları almadan geriye,Maziye inat,Gidiyorum…Sana kalsın, kitapların arasında kuruyan güller,Yalnız ve garip bir uçurtmanın gölgesinde…Hediye ettiğim öpücükler, dalında solan güller, sana kalsın,

Sana kalsın, dökülen sonbahar yaprakları ile süslü kaldırımlar,Çok zaman önce paylaşmaya başladık yüreğimizde umutları,Şimdi gidiyorum bu şehirden, haydi sevgilim hoşçakal…

Ankara, 19/10/2006

İbrahim İmer



Gittiği Gün

Gittiği gün, yağmur yağmıştı sokaklarına,Öksüz kaldım, ıslak kaldırımlarındaGülüm gitti, gittiği gün, gök gürledi, korktum!Yorganı çektim üzerime.Dışarıda yağmur, yatağımda dolu yağıyorduBen uyumadım, yağmurla beraber yağdım Ankara…

Bir Haziran akşamı kaldırımlarında ıslandı sahipsiz saçlarımIslak kaldı okşanmadı kurumadıVe değemedim saçlarıma, taramadım.Islak çimenlere uzandım, ağlamaklı / baktım çocuklara.Gittiği gün ölü toprağı çöktü üzerime / yoruldum aşktan yanaKalbim sahipsiz kaldı sokaklarında Ankara…

Yıldızlar damla topladı saçlarımdan, /ayın selinden kurtulamadımBendimi yıktı kaygılarımBir tanem gittiği gün, ay bakmadı bir daha yüzüme,Haziran yağmurunda ıslak kaldım Ankara…

Ankara, Demetevler 10/06/2006

İbrahim İmer



Gittin Mi?

Gözüm yoldaYolunu gözlüyorumBu bayramda sensiz seni özlüyorum

Karanlık koridora bakıyorumUcundan çıkıp geleceksin gibiAz ötedeki kapı çalacak sankiCam sehpanın üzerindeki telefonÇaldı çalacakBiran arayacaksın sanki

Gülüşün kalmış aklımdaAklımı başımdan alan tebessümün

Radyoda hicaz bir şarkı çalıyorNasılda geçiyor oysa sensiz zamanBırak bu bayramda böyle sensiz geçsinYoksan yanımda servet neye yetsin.

Dostlar arıyorlar bu bayramda bir birSoranlar oluyor seniDiyemiyorum gittiğini.Sus ağlama diyen sesin kulaklarımda kalmışHer halinle bekle beni döneceğim der gibi…

Yoksa gittin mi?

Demetevler, Ankara, 10.01.2006

İbrahim İmer



Gönlümün Tek İdolü Sen

Gülden güle, değmez nazarGönlümün tek idolü sen.Tomurcuktan gelmez zararGönlümün tek idolü sen.

Nura en önde koşarsınYar diye diye coşarsınSevgiyle dağlar aşarsınGönlümün tek idolü sen.

Ağlamaz, düşmezsin daraİnandın sadece yareİmer’im sevginle pareGönlümün tek idolü sen.

Ankara, 30/12/2007

İbrahim İmer



Gözlerin Ayışığı

Sende benim kadar………………kavga edersin kendinleSende benim kadar………….ölebilirsin………………..her an yalnız uzandığında döşeğine

Zemheri gecelerimdedudakların hayalellerin dar ağacısaçların bağ olupilmek ilmek dolanıyorsun benliğime

Ve sen biliyorsun….ben hep sensiz düşerken….saplandı sevdan özüme….….üşüyorum gel ısıt….….….gözlerin ay ışığı….….….….….….….hüsranlı gecelerime

Ankara 26/03/2008

İbrahim İmer



Gudubet

Zamansız yakarken beni ateşinAklımı başımdan aldın gudubetCennetin goncası mısın sen, kimsinUzaktan gönlüme daldın gudubet

Hangi mevsimdeyim bilinmez nerdeAçıldı istikbal kapanmaz perdeMeçhul köşelerde güldüğün yerdeZamansız kalbime doldun gudubet

Derin hülyalarda engin çöllerdeAdı yersiz sanı meçhul illerdeO yüce dağlarda yüksek bellerdeYüreğim de açan güldün gudubet

Bir kapı açıldı biri kapandıVarlığın aşkı anlamlı yapandıOzanlar aşıklar bile kıskandıCennete açılan yoldun gudubet

Aşıktan değilse kimden sorulurBu derde düşen elbet yorulurİmer yar elinde meşkle kor olurNeden yorgun kalbi buldun gudubet

Ankara,13/11/2014

İbrahim İmer



Güller - Gülce - Çaprazlama

EFKÂRDI üstüme zamansız çökenAcıyorum sensiz gelip GEÇERKENSükun değil günler ah, SİTEMKÂRDIKAÇARKEN kokundan düşler bi haber

Düşerek yeniden sensiz YOLLARAGERİDE bırakıp, umutlarımıGÜLLERE vuruldum adın Gül diyeGüle sordum seni “Gül’üm NEREDE?

29/10/2010

İbrahim İmer



Gülüm

Birlikte yaşlanıp ölmek var ikenYürek sensizlikten kanar mı gülümGüzeller güzeli öpüp koklarkenBitti, gidiyorum denir mi gülüm

Şirin aşkı mıydı dağı deldirenLeyla mıydı mecnun gönlü dolduranMecalim sormadan yakıp öldürenMaşuk(a) aşkına yanar mı gülüm

Seninle olmaktı yaptığım seçimVarsa yoksa seni sevmekte suçumVuslat arzusuyla yanarken içimHasretin ateşi söner mi gülüm

Sırra kalem vurup acından kaçsamOlmuyor garibim aşkına açsamSevdana gönlümü umutla açsamSolan güle bülbül konar mı gülüm

Ağaran saçlara bakıp zamansızAnladım ki yaşam değilmiş sonsuzSırat hasretiyle beklerken sensizGiden yıllar geri döner mi gülüm

Özümden doğmuşum, aşık olarakBari seni bulsam düşe dalarakGüle hasret bülbül gibi solarakMazlum İmer olmak hüner mi gülüm

Ankara, 12.03.2009

İbrahim İmer



Güzel Methiyeler Diye

Güzel methiyeler diyeYalan sözlere kanmıştımSuç sizin değil efendimBen sizi adam sanmıştım

İbrahim İmer



Haberin Var mı

Sen rahat uyu annem, urbam yeşil ama kanım hala kırmızı,Bu gecede sınırda ben varım, gerekirse sınırı kırmızıyla boyarım,

Bana “yan gelip yatıyor” diyorlarmış oralarda, sakın ha inanma,Elimde silahım nöbetteyim sarp yamacın hemen altındaAhd’ım olsun, bana güvenip rahat uyuyanlara,Uyku diye kırparsam gözümü, makber haram olsun bana.

Yan mevzideydi hemen, gözümün önünde kardeşimi vurdu kahpeler,Kucağımda kapadı gözlerini kardeşim sevdiklerinden bihaber,Bana, kardeşime yatıyor diyenlere haber salın,Gavurun başı İmralı’da yan gelip keyif çatıyor, ne haber!

Şimdi koğuştan geldim, yalan değil ter kokuyor,Mehmet’im dağda kardeşine sırtını veriyor,Can kardeşinin kanı dökülmesin diye,Eğitimde kendi helal terini döküyor.

Kanıyla dağlara VATAN, teriyle İMAN yazdı kardeşim onbaşı Mehmet,Sorun bakalım ser’dekiler biliyor mu kadir kıymet,Gavurun başı İmralı’da yediği ardında, yemediği önünde yatıyor,Bu nasıl hak, bu nasıl adalet, bu ne vaziyet,

Şimdi diyorum ki, yastığın nasıl rahat mı?Ben geceyi mevzide geçirdim ben, haberin var mı?Gözü yaşlı anam diye toprağa sarıldım,Sınırda neler oluyor anlatan var mı?

Anam rahat uyusun, kardeşlerimin çocukları yetim kalmasın istedim.Silahıma karım diye sarıldım, sen yatıyor dedin, haberin var mı?Peygamber yanına aldı kollarımda vurulan kardeşimi, unutma!İki asker için ülkeleri yıkanlar var, kefen bile giyemeyenlerden haberin var mı?

Ankara, 08/10/2006

İbrahim İmer



Hadi Bu Sabah bir Anı Anlatayım Size.

Hadi Bu Sabah bir Anı Anlatayım Size.

İstedim ki buhranlı şiirleri okumaktan sıkılmış olmalısınız, bu sabahta yüzünüz gülsün

Ancak anlatacağım anı tamamen gerçek.

Bildiğiniz gibi ben çok fazla şehir dışı şiir şölenlerine katılırım.

Bunlardan biride 16-17-18 Ekim 2009 tarihlerine tesadüf eden KAPADOKYA ŞİİRŞÖLENİ’ydi.

16 sı sabahı Ankara’dan ben, Prof.Dr.İsa KAYACAN, Yanık Ahmet, Murat DUMAN veÇoşkun MUTLU özel araçla yola çıktık.

Bölgeyi bilenler Kırıkkale’ye girmeden önce Irmak Kasabasını da bilir. Irmakkasabasında bir dinlenme tesisine girdik. Saat 9 civarında. Evde hazırlanan börek çörekile sabah kahvaltısı yapıp yola devam etmekti amacımız.

Kenarda bir masaya oturduk, işletme görevlisine duble çay söyledik. Çaylar gelmedenduvardaki yazı gözüme ilişti.

Aynen “BUGÜN (16/10/2009) SAAT 17-20 ARASI TÜM YEMEKLER BEDAVA. RENAULT”YAZIYORDU. Ani bir işgüzarlıkla İsa Hocama- Hocam gördünüz mü? Dedim.Oda olaya ani hakimiyetle- Aaa gerçekten mi dedi.Sohbet başladı biz olayı abartarak şakalar yapmaya başladık. Ancak gelişen konuşmalardışardan çok net şekilde ciddi anlaşılabilirdi.Ben dedim ki- Hocam gidelim akşama buraya dönelim yetişirizHocam daha da abartı olayı- Yok gitmeyelim neyimize lazım burada kalıp bekleyelim dedi.

Sohbet bir buçuk yada iki dakika sürdü ki baktım. Duvardaki elli çarpı elli ebattaki yazıyok.

Tebessüm ettik olayı ona buna bağladık. Kalktığımızda Murat DUMAN hesap ödemeyegitti ancak olay üstünde konuşmalar devam ediyordu.

Murat DUMAN geldiğinde adam bizden para almadı dedi.

Neden dedim

Ne bileyim adam abi sizizn çaylar bizden dedi. Galiba bizden kurtulmak istiyorlar.

Yorum sizin hakkınız….

İbrahim İmer



Hadi Unutalım

Hadi unutalım hatırlanmaya değer ne varsa,Aramızda vuku bulan ve yaşanmışlıklara dairRuhumuzun derinliklerinde ikimize saklı kalan ne varsa,Sahipsiz dizelerin başlıkları da dahil, hadi unutalım.

Bir daha anmamak üzere; dolaştığımız sokakları,Altında ilk defa ellerini tuttuğum, sokak lambasını,Aşkımızın baş harflerini üzerine yazdığımız ağacı,Koklamaya doyamadığımız çiçekleri, hadi unutalım.

Unutalım, kolaysa unutmak,Karşılaştığımız durağı,Koştuğumuz parkları,Anmamak üzere, hadi unutalım.

Unutalım, unutmak kolaysa.

Ankara, 04/10/2006

İbrahim İmer



Hakikat

Suçluymuş gibi bakma aşkın tek hakikatiEskiyen yorgun yüzün yüreğini çalmaktaGülüm bensiz ağlama göz yaşını silememAşkta onur denen şey sevgiye sadık kalmakta

Düş olsam gözlerimde, yüreğine coşkun kınKaybolsam sonsuzluğa, bir uzak biraz yakınYaşamak dediğin şey, yoldan çıkmadan, şaşkınAma pervasız aşka, sevdam diye dalmakta

“Aşkın tek hakikati susuz abdest almakta”

Ankara, 12.11.2008

İbrahim İmer



Hemşerim

Gizli gizli olanları süzerkenBenim gibi ağladın mı HemşerimYaratılan şu ummanı izlerkenAllah diye çağladın mı Hemşerim

Efendimiz derken yaktı sözlerinDerinlere baktı şehla gözlerinSecde diye bükülürken dizlerinKafi sevap yeğledin mi Hemşerim

Sicim ile bağlamışsın kuşağıYaşın atmış sırtlamışsın döşeğiBunu iyi bilir elin uşağıYavanları yağladın mı Hemşerim

Yüreğin yansıyor Gonca’ya Gül’eTazeler seversin hep bile bileİbrahim İmer’in düşmeden dileRüşvetimi sağladın mı Hemşerim

Ankara, 16.06.2009

İbrahim İmer



Hüzün Yağmuru

Yalan bakışlarını al üzerimdenVe gitHadi git,Gidersen bir daha dönme

Sahipsiz hiç gibi bırakVe git güneşli yaza inat

Rüya gibi aşka inatUnutmak için dünüYıkmak için yarınıYaşamamak için sevgiyiBulduğun en uzak diyaraHadi git,

Git giderken kaç ki aşk kovalamasın seni!DönmeArkana bakma kalanları görmeyeSensiz hüzün yağmurlarında ıslanmak bana kalsın.

25/05/2007

İbrahim İmer



Islık Sesleri

Yağmurdan sonra sevdim sevişmeyi.Adını koyamadığım,öksüz bir güneş doğardı içime!Güller tomurcuklanırdıumudun ön bahçesinde,arka bahçemde özenle yetişenpatlıcan biber ve domatese inat…..***Sorma bana mecalimi şimdiIrak yollar ile buluştuğumo bakir Perşembe’denZeytin kokan dallar ile tanıştığım günden bu yanagölgesinde otuyorum zeytin dallarınıngün batımına veyalan şehrin sahte ışıklarına inat….

İnadına belki de, yıldızlar artık okşamıyor saçlarımı.Yel, tepeden soğuk ve kıskanç esiyorduPınarbaşı’na***Kulaklarımda yankılanıyor halagittiğin günkaranlıktan süzülenIslık sesleri…

Mesela,Cumartesi’leri sevmiyorum ArtıkGidişini hatırlatıyor bana …***Günahların kokusunu alıyorumterkedilmiş çocuk çığlıklarındaGece artığı yankılarıyırtıyor kulaklarımı…İçimdeki kor aşk ile uyanıyorcam dibinde günü selamlayankuş seslerini dinliyorum….

Ama nedenseİnanmıyorumsensiz yaşadıklarıma,sensiz duyduklarıma,sensiz gördüklerimeKulaklarımı yırtıyor

geceye saklanan ıslık sesleri***İçimde bir yere oturmuş çıkmıyor sancınNasıl bir çığlık buiçimden çıkamayanSanki Denizli - Basmane hattına inatüstümden geçiyor paslı raylarAydın üstüme geliyor



Sevdiğimiz nihavend şarkılara inatköşe bucak saldırıyorarabesk notalar…Kuşlar bileartık konmuyor saçlarıma***Her sabah yalnızlığa mahkumSoğuk koridorlarda açıyorum gözlerimianlamsız gün doğumuna.Gece kabuslarım arttı nicedir.battaniyeyi üstüme çekipöyle ağlıyorum.Kimse görmüyor ağladığımı…diye bir yalan uyduruyorumve kendim inanıyorum***Biliyor musunKimsesizlik adasındahüzün adlı bir kuytu buldumorda uyukluyorum…

Duy ama inanmabu sabahbütün umutları yüreğime gömdüm.akşamları martılara yem atıyorum.

Yankısında kayboluyor çığlığımKim bilir nerede yada ne zaman beni bulur.Bilmiyorum…..Yakamı bırakmıyor çocuk çığlıklarında ıslık sesleri

İbrahim İmer



Islık Sesleri 2

Hani okşamadığın saçlarım varya.Şimdi Kızım “baba” diyor“Baba bak! yıldız topluyorum saçlarından”ve ben ıslık seslerine inatşiirlerle yürüyorum şehir şehir.

Kulaklarımda çınlarken ıslık sesleriHala notasızVe benDetone sesimle kendimi tekrarlıyorumHer adımda yaşamaya inat ve yokluğunu kabul ederek.

Güz turunç yapraklarını ayaklarıma serperkenİncire ve zeytine inatRüzgar savuruyor tel tel kalan saçlarımıVe benŞehrin kalabalık kaldırımlarındaRitimsizSevdiğin türküyü notasız söyleyerekDuymak istemeyenlere inat.Yürüyorum

Vakit geldi yineDuyuyor musun?Adını sayıklıyor gibi semasında bu şehrin.Minarelerde Müezzinler ölüyü anlatıyorBel ki de bir efsane şimdi topal hocaÖlüler onu çağırıyorGassallara inat.

***ben şimdi gözyaşlarınıbaşında dikili taşadamıtıyorum.Hasretine inat.

Bir tek gerçek var ben onu biliyorumYokluğunun armağanıdırSevgi selinde hüzün akanSoğuk koridorlar

Ankara, 01.12.2010

İbrahim İmer



İmkansızım

Duydum ki gelin olmuşsun gurbette.Pişman mısın yaban ellere gittiğine?Söyle imkansızım, mutlu musun şimdi?

Sensizlik korkusu.Görürdün gözlerimde de sorardın hani,Cevap alamasan da…İmkansızım, sen hiç sevmedin mi yoksa beni?

Ellerinden tutmak isterdim de vermezdin.Ben hep sensizlikten korkardım oysa.İmkansızım…Bir bilsen seni nasıl özlediğimi….

Son işçi treni Almanya’ya 30 yıl önce gitti.Sen nereye neyle gittin.İmkansızım, sevdiğim, özlediğim.Söyle neredesin…

Sonbahar yaprakları düşmeye başladığı zamanBu uğursuz şehre…Sen yoktun artık.Kar yağmadı o kış.Seni benden ayıran köprüye taşmadı sular.

İmkansızım, ben seni neden sevdim?Gözlerin için mi yoksa?Dokunmadığım saçların için mi?Öpmediğim dudaklarına hasretimden mi?İmkansızım, ben seni neden sevdim?Yoksa seni bırakıp gittiğin için mi sevdim?Giden sen olduğun için mi?

İmkansızım,Sen beni hiç sevmedin mi?

İmkansızım.Sevmelerin sevişmelerin ötesindeki kadın…Sen hiç olmadın yanımda.Galiba ben imkansız olduğun içinTutkunum sana

Ankara, 01/04/2006

İbrahim İmer



İntiharım

Kocaman bir yürek taşıyorum sanırdım bağrımda,Ne yar var köyümde, nede yürekte kısmet.

Bense şehrin en kalabalık mahallesinde yaşıyorum,Arkadaşımı arıyorum telefonla, yüz vermiyor,Dizi seyrediyormuş plazma televizyonda,Teknoloji çok gelişti ama bir dizi kadar değerim olmamış,Anlamıyorum.

Gittiğin günden beri yorgun, bedenimde aynı bildik mücadele,Haberin olsun benden istiyorum veya duyman gereken son bir iki kelime,Kumanda elimde zaplıyorum ha bire, kanalın birinde türkülü gece,Yok işte yok bu gecede yok, intiharım haber bültenlerinde.

Ankara, 26/11/2006

İbrahim İmer



İşkence

Bilmem ki düşlüyor musun şimdilerde beni,Özlüyor musun?Ben düşlüyor ve özlüyorum oysa.Kapattım gözlerimi hadi bitsinBu beklemek adını kullanan işkence,Kapattım gözlerimi,Acısız ve temiz olsun sonum.

Yada kollarına al,Sar bedenimi,Öyle uzun soluklu olsun ki öpücüklerin,Sende yeniden doğsun bütün sevgiler.Saçlarını savuran rüzgara bırakma güçsüz benliğimiSavrulacaksa illaki, rüzgarım ol sen savur bedenimi.

Yanlış yerde arıyorsun,Unutma yolun suyun aktığı, güneşin battığı yer olmalı,Aradığında beni.Bulduğunda öyle uzun soluklu olsun ki öpücüklerin,Can hali ile içimde yanan sensizlik,Haykıran volkanın patlaması gibi…

Kapattım gözlerimi,Seni hissediyorum gibi,Kapattım gözlerimi hadi bitsinBu beklemek adını kullanan işkence…

Saçlarını savuran rüzgara bırakma güçsüz benliğimiSavrulacaksa illaki, rüzgarım ol sen savur bedenimi.

Ankara, 23/08/2006

İbrahim İmer



İşkence 2

Şayet seni sevmek değilse,Neyin adı olabilir ki, işkence

Ankara, 27/12/2007

İbrahim İmer



İşporta

Bana ait günahları bırak

Ben ki asi, işe yaramaz adam,Ben ki sokak kedisi, nankör yani.Hadi sen git, Gamzeli Güzel,Gecelerimizden kalmaGünahlarımı götürme

Bırak kırıklarını olduğu yerdeBiliyorsun; kalbim ucuz imalat!Zaten yamalıydıVe yalnız, biçareİşporta:

Ankara, 06/06/2007

İbrahim İmer



İz Düşümü

Hayatın soğuğunda üşümüş koca bebekEllerini semaya açtı gülümseyerekNe zordu kalpten gelen sessiz kelimelerDedi “Ya Rab demek buymuş kulunu sevmek”.

Zorlandı, hakim olamadı sel halli duygularaBelki, korkusu engel oldu sevdasını aktarmayaSöylemek istediği çok söz vardı, dudakları düğümlendiBakakaldı, annesinin bırakıp gittiği yaşta, saklanan kıza

Genç kız salladı ellerini sola sağa, bedeni titreyerekKadehi sehpaya bıraktı elinden, koca bebekKalpten yüzüne gönderdi sevgisini gülümseyerekEbedi elveda tonunda “hoş çakal” diyebildi, istemeyerek

Koca bebek giden aşkına adadı bedenini bir andaDakikalar geçmedi üstüne ama, metal mermi yok artık gümüş silahtaNe muhteşemdi gecenin / hayatın finaliSemaya uzanan görkemli baş artık toprakta

Korku engel olamıyordu artık dilinden dökülemeyen sözlerineKarıştı sözler geceye, gece karanlığaBakamıyordu adam şimdi sarı saçlısının ela gözlerineNe muhteşemdi edebiyete intikaliKoca bebek kocaman bedeni ile karıştı toprağa

Ankara, Şubat 2007

İbrahim İmer



Kızım

Alnıma yazılmış o güzel adınSilmem mümkün değil bilesin kızımİçime dolarken dermansız sızınDilerim mutluluk bulasın kızım

Şimdiden bil derim sitemim sanaMutluluk olmadı hiç bizden yanaBaba yüreği nasıl dayanır bunaKader mutsuzlardan elesin kızım

Kimler geldi kimler geçti buradanSular aktı geçti gitti aradanKanlar aktı bıraktığı yaradanÖmrün boyunca hep gülesin kızım

Bil ki kolay değil vuslat kapısıŞu fani dünyanın nerde tapusuSaltanat dediğin insan yapısıDenizden deryaya dalasın kızım

Kavlimiz bakidir yaşamak değilDeli dolu yaşa kalmadan cahilBelki baban önden gider bunu bilGün gelince selâ’m salasın kızım

Yıllar gelir geçer biter emeklerKırık olsa da kalp, solmaz çiçeklerÖmründe kan emen alçak sineklerÇöle düşüp adın melesin kızım

Fani dünya herşey fani aşk faniÖlüm gelir bir gün belki de aniİmer’in sözleri sanma ki maniBaban başka neler dilesin kızım

Eylül 2012

İbrahim İmer



Kim

Biri beni boğacak ama kim.Ya Ankara ya senYada sensizlik sevdiğim…

Ankara, 27/02/2006

İbrahim İmer



Kimbilir Sen Şimdi Nerelerdesin

Bu sabah uyandığımda,“Bekle beni sevdiceğim”Diye başlayan ve biten.Ve geceden kalma…Bir mesaj buldum başucumda.Gitmiştin anlaşılan…Ne yazık…

Oysaki!Sende hatırlarsın belki!Gitmek bahsi ne zaman açılsaKızardın…Sus bana gitmek yok derdin…..

Oysa şimdi giden kim belli değil…Kalanı bilen yok..O yalancı şehir mi yoksa sadece geride kalan?Ben Ankara’dayım artık,Ya sen….Sen neredesin gülüm…

Asker ocağına giderken.Son kez yeni bir hasret yolculuğuna çıktığım gündü…Büyük komutan edasıyla uğurlamıştın beni..Oysa ben sensiz bir askerdim.

Şimdi nerdesin gülüm,Ben hala aynı şehirde, aynı sokaktayım.Yalnız ve garip bir uçurtmanın gölgesinde…

Hiçbir zaman yetmediKüçük sevgiler,Ve küçük sevgilerde büyük mutluluklarHep daha fazla olmalıydı…

Artık evinden uzakta bir yolcuyum.Yıldan yıla köyüne uğrayan…Kimbilir sen şimdi nerelerdesin …

Ankara, 01/04/2006

İbrahim İmer



Kor ve Güz (Utanıyorum)

Güz savurur Ankara sokaklarına_________________________kavak yapraklarınıSaplanır mevsimler karanlığaSusar sokaklar____________rüzgar uğuldar sessizce______________________________aşkın(m) / aşık kulakların(m) daBu sensiz kaçıncı hasat böyle?Dökülen yapraklar ağlar -sensiz bana-____________________________-sensiz kimliğime-***********Belli!Ankara’da yaprakların son hasatı bu güz.kara trenler daha solgunBilmediğim aşkların küskün acıyan yüklerini taşır_______________________________________başka şehirlereBu şehrin yalnızlarını kovalar_______________________kızgın demir raylarGörmediğim şehirlere gider aşk________________________Ankara’dan*************Göz yaşlarımla ıslanır güz yapraklarıBir kor, alevlenmek ister yüreğimdeLanet çöker üstüme_______________yağmur yağmak istemez sensiz şehre

Güz yaprakları___________benden saklar_____________________bastığımız kaldırım taşlarınıSavrulur seni anlatan teraneler bir yerlerde_________________________kulaklarımdaki rüzgar uğultusuna inat…

Oysa, ölüm ayırsın isterdim biziYoksa yüreğin dar mı geldi sevdama?_________________________bilmem / bilememAğır yüklere mahkum vagonlarda__________________________uzak şehirlere kaçar sevdam/sevdan

Sen giderken_________bilmediğim bir uzak iklime___________________forsa kırbacı düşer özüme*************____________bilemem nedendirBeraat kararı çıkmaz sevda divanındanSönmek bilmez içimdeki korYüreğim güze___________güz kor’a__________________mahkum sevdiğim*************Sevdiğim_______biliyor musun?Yapraklar son hasatını yapıyor Ankara semalarındaKaldıramıyorum başımı



Utanıyorum_________Sensiz geçen her gün için_________________güzde yaprakları düşen Ankara kavaklarından

Utanıyorum_________kavak yapraklarına kucak açan__________________________sensiz bastığım__________________________________kaldırım taşlarından

Utanıyorum_________içimdeki aşkın kor’undan______________________senden utandığım kadar

Sevgilim______sen gitmeden________________sadece bir kez___________________________seni sevdiğimi söyleyemediğim için__________kordan_____________güzden________________kendimden____________________________Utanıyorum

Ankara, Ocak, Şubat 2008

İbrahim İmer



Korkarım Korkmak Sana Az Gelir

Bırak hıçkırıklar düğümlensin boğazımda,adın takip etsin gölgem gibi.Yeter ki unutma benibir tebessümde sevdim de sevgili.

Biliyorsun imkanı yok bu aşkın sevdiğim.Geceler boyu başka koyunlarda düşünmek / düşünülmek.Birde acısı saplanırsa kalbime ayrılığın,kavuşmanın imkanı yok sevdiğim.

Düşlerime gel kokla beni sevdiğim.Kokla ki nefesin dokunsun tenime,Unutmak isterken senidudakların kalsın dudaklarımdason isteğim unutma eyyy sevgili.

Bu gece bütün sazlar bizi anlatacak nağmelerinde,gizli buluştuğumuz köşeler dillenecek,seni beni anlatacak çocuklara,şair, çiçeğini sevmişti diyecek fısıltılar.

Bu gece neyler adınla ağlayacak sevgili,“peşrevin nağmesinde bulmuşken seni”.Bu gece sus lal olsun dillerimiz,gözlerin aklımda hüküm sürsün,ben sorarım amasen yine de bana evet sevdim deme sevgilim.

Sus lal olsun dilin,bari bu son gece konuşma.Aşkın nağmelerinde dil olsun gözlerinher şey bomboş senden gayrıseni gönlümde sevdim bil,bil yeter ki sevgili.

Biliyorsun,bu defa zamansız buldu aşk bizisen yine düşün ki narin göğsündeyatan yorgun benim,ben yalnız seni koklarım.

Geçtiğim sokaklardagöz yaşlarımla yazıyorum adını kaldırım taşlarına.Sevdiğimkorkarım söylemeye amabu şehir sensiz yaşamaya az gelir.

Bu ritimsiz sazlar,seni anlatmaya az gelir.

Korkarım gözümden damlayan yaşlar sana az gelir.



İbrahim İMER

İbrahim İmer



Küçük Sevgilerde Büyük Sevgililer

Çocuktum,Sadece arabesk dinliyordum,İnsanların soğukluğuna mahkum koridorlarda.

Büyüdüm arabesk dinlemiyorum artık.Küçük sevgilerde büyük sevgililerim olduZaman içinde.Yalnızlığım ve birde sen oldun…Sabahları o köşede beklediğim.Akşamları sensiz odamda özlediğim.

Bir sen oldun yanımda, bir yalnızlığımBir yalnızlığım oldu yanımda, bir sen.Sensizlik kabus gibi…Senli ve sensiz geçenKısır döngüydü bütün günler ve gecelerÖyle bir kısır döngü ki bu sadece seni özleminin bedeli.

Ve hiçbir zaman veHiç kimseye anlatamadım sensizliği,Seni özlemeyi anlatamadım.Öyle ya kazanmadan kaybetmek olmazdı.Gidenlerin kıymeti varken anlaşılmaz.Ve önce kaybedecek şeyi kazanmak lazımmış gibiSeni kazanmalıydı seni özlemeyi bilmeyenler…Ve seni özlemeyenler seni hiç kazanamadıklarından mıdır?Bunu anlayamazlardı.

Bir dost sormuştu.Zor olan ne diye.Yalnızlık mı paylaşmak mı?Bilemedim.Öyle ya ben hiç paylaşmadım ki seni!Çocukça sevdiğimSeni nasıl paylaşabilirdim.Yada seninle nasıl yalnız kalabilirdim.Sen hep içimde adını koyamadığım bir yerlerdeydin

Gerçi yokluğunda,Göğsümde bir sancı oluyordun,Durmaksızın kanayan.Ve kanadıkça içime doğru akan, kan gibi.Öyle ya yokken de sen içimdeydin,Yani kalbimde.

Şimdilerde,Sensizken içimde bir yer acıyor sanki

Kim biliyor ki seni özlemeninÖdemekle bitmeyen bedelini,

Üzerine resmini asmıştım dört duvarın.



Sonra söktüm hepsini odamdan.Artık duvara saat bile asmıyorum.Her yere zaten yerleşmiş gülümseyen sülyetinHer yerde sen varsın ezelden.

Kalbim acıyor.Sensiz nerde olduğunu bilmeyen çocuk gibiyim.Benim olduğum her yerde sen mutlaka varsın.

Aşksa senden geliyor,Sevgi senden,Hasret senden geliyor,Özlemek senden,

Çocuktum arabesk dinliyordum.Şimdi dinlemiyorumKulaklarım senin sesinde.Sadece seni özlüyorumBilmem ki neden?

Demetevler, Ankara 1701/2006

İbrahim İmer



Lüzumsuz Cümleler

Ve hoyrat çektiğin kapının sesiAkabinde son sözün dü “elveda”Ben yıllarca seni dinledim oysa,Lüzumsuz cümlelerin eşliğinde

Asi rüzgarlara inat, sadeceBaşak tenini koklamak isterken,Savrulan saçların boynuma neceDolandı hep, düşlerimde üşürken

Yokluğundan gayrı hiçbir şey, seninGibi acıtmaz yorgun yüreğimiPişmanlıklar olurken hep benim,Hüzne bıraktım kağıdı kalemi

Şimdi kalem inadına, adınıKağıda hüzünle damıtıyorumKatre katre ölüp, ardı ardınaTeninden, kokundan ve senden mahrum

Takvim yaprakları düşerken sensizKayboldu o güzel yılların iziSahi nedendi gidişin zamansızLüzumsuz cümleler yakarken bizi

Yüreğimi okşamadı hiçbir şeySinemde seni hissettiğim gibiVe bizde hiçbir şey değil di yapayDelinmiş dünyanın kavanoz dibi

Ankara, 07/09/2010

İbrahim İmer



Megaloman Şiir (Üşüyeceksin)

Bensiz gittiğin yerde, üşüyeceksin …Rüzgar uğuldayacak kulaklarında,...................................................sevgi sözleri yerine,Yağmurda ellerini tutan olmayacak,Islak urba saracak bedenini benim yerime,Tek kelime ileÜşüyeceksin gittiğin yerde

Ardından anacaklar seniBensiz iki kelime gibi,Güzel mi yaşadı bilinmezAma çok bilinmeyenleri denklemleri severdiBu hayattan İbrahim İMER gibi............................................... hızlı geçtiTek kelime ile........................üşüyerek gitti.

İbrahim İmer



Mehmed’in Mektubu

Vakit gecenin ikisi, şimdi kar yağıyor, üşüyorum soğuktan,Üşümek hasretin kendisimidir, soğuktan yada korkudan,Acımasız bir kurşun yaladı az önce yüzümü,Sızlanmaya gerek yok, kolay değil vatan bekçisi olmak korkmadan.

Mevzideyim, iki bin üç yüz metre yerden yüksekte,Mevsimlerden sonbahar, Ankara geliyor aklımaVe dökülen yapraklar arasında beraber yürüdüğümüz sokaklar,Ağlanmaya gerek yok, kolay değil uzak bir köyde vatan bekçisi olmak.

Özlemek, vuslatın habercisi midir,Memleketinde uzakta bir yerde,Dudaklarım çatlamış, senden uzakta bir mevzide,Duymasın anam burası soğuk bir ortam,Ölümü anmaya gerek yok, kolay değil vatan bekçisi olmak korkmadan.

Şimdi desem ki, korkmuyorum, korktuğum yalan.Öyle değil işte acı gerçek, bir nasıl korkuyorum anlasan!Bir tek kendi adıma korkularım gerçek olmayan,Sende biliyorsun, kolay değil vatan bekçisi olmak sevdiklerin adına korkmadan.

Şimdi vakit gecenin ikisi, mevzide nöbetteyim,Kömür karası gözlerin geliyor aklıma,Ben uyumuyorum unutma, sen rahat uyu,Unutma, bir tek canım var oda bu gece helal vatanıma

Ankara, 10/10/2006

İbrahim İmer



Mehmed’in Mektubu 2

Köyümden çok uzaklardayım şimdilerde,Dün geceyi de mevzide geçirdim, önceki geceler gibiYorgunum biraz geceden, bütün gece sensiz geçti,Gözlerim uykuya, ben sana hasretim,Anamın elleri ile yaptığı çöreklerini özlemek yüreğimi biçti.

Köyümden çok uzaktayım, anamın kokusuna hasret,Mermiler vızır vızır geçiyor geceleri tepemden.Gece ve içinde saklı kuzu sessizliğindeki sadece ihanet,Denizler durulmaz olmuş, KORK-MU-YO-RUM ölümden,Korkum varsa oda, yarimi görememekten.

Elime kına yakan anam geliyor aklıma,Acı acı ağlıyorum, lokmalar düğümleniyor boğazıma,Sıra bana gelirde canımı helal etmezsem vatana,Nasıl bakarım yüzüne, ne derim anama,Babamın emaneti al sancağı koruyamazsamDalgalanmazsa bir gün vatanımın üzerinde ne derim anlasana.

Şimdi vakit gecenin bilinmeyen bir dilimi,Kömür karası gözlerin her an aklımda,Ve Çanakkale’de son neferlereÖlün emrini veren Mustafa Kemal paşa.Mevzilere bakıyorum hepsi ölüm sessizliğinde,Eller tetikte, gözler uzaklarda bir yerde,Akıllarda hep sılada birileri, kalplerde hep vatan.

Ağarmaya başlıyor gün yükseklerde,Daha gecenin üçüncü dilimi,Ve sabahın bu erken alaca vakitlerinde,Sen oluyorsun gözümün feri.

Bakışların geliyor, anam geliyor aklıma,Silahım elimde, kurşun sıkmak istiyorum karalığa,Ve içindeki saklı kuzu sessizliğinde saklı ihanete,Yine sen geliyorsun aklıma….

Ankara, 07/11/2006

İbrahim İmer



Mektupların

Kendine iyi bak diye bitiyordu_____mektupların…

Kendine iyi bak!_____Üşütme!_________Hava soğuk hasta olma!_________Portakal sıkmayı unutma! …_________halsizlikte nane limon birebir_________ihmal etme! diyordun._________Halsiz düşme! …

Gittiğin günden beri varlığım kurak iklim.Islanmayı sevdiğimiz nisan yağmurlarıartık ıslatmaz oldu sensiz bedenimi.Olmasaydı umut taciri mektuplarınanıları toplar___________üstüme yıkılırdı kirli duvarlar …Nicedir_______dağ başı yalnızlığının gölgesinde saklanıyorum.

Sevdiğim,________yokluğun hüsran gecelerime.________sensiz bu şehir dar geliyor deli gönlüme

Biliyorsun!Ben yalnız yokluğunda___________________halsiz düşüyorum_________________________________döşeğimize

Ankara, 30/12/2007

İbrahim İmer



Melankolik Gecenin İkinci Yarısı

Melankolik gecenin ikinci yarısı,Biraz yorgunum akşamdan, biraz üzgün,Vakit ilerliyor durmadan,Ben zamanı durduramıyorum.

Sokak sessizliğe bürünmüş,Bir çocuk çöpü kurcalıyor,Biraz kağıt, biraz teneke ve karton kutu arıyor.Buluyor bulmasına da,Bulup bulacağının hepsi bu,Ekmek değil aradığı,Ekmek kavgası.Şimdi kavganın sahibi bir çocuk bu delikanlı,Bilinmez kimden aldı sefalet nöbetini.

Canım rakı çekiyor, biraz kavun ve peynir,Sen sevmiyorsun içmeyi biliyorum.Ama sensizlik içime şeytanı sokuyor,Üşümeye başlıyor bedenim.Yalnızlık adama kötü koyuyor.

Ankara’da eylül akşamı,Birinci cadde hayli tenha,Saat gecenin üçü, vakit ilerliyor,Sokak sokak devriye geziyor polisler,Sen uyumuyorsundur belki de?

Melankolik gecenin ikinci yarısındayım,Vakit sonlara doğru geliyor,Tan yeri yeni ağarmaya başladı,Üşüyorum,Yeni çıktı sabah ayazı,Balkon hayli soğuk.

Birkaç çocuk çöpü kurcalıyorBense seni düşünüyorum,

Ankara, 16/11/2006

İbrahim İmer



Melek Söyledi Adını

Melek fısıldadı, can kulağımaGüzel sözlerini özlemiş dediUsulca yaklaşıp ak şakağımaKoşsana yolunu gözlemiş dedi.

Gözünün üstünde kalem kaşı varUğruna dökülmüş gönül yaşı varElinde aşk kalmış kız telaşı varÖzlemi yürekte tözlemiş dedi

Gözler yolda kalmış bekler onbeş ayGüzelliği say ki doğan küçük ayRahmanın gözünde büyük bir olaySeni beni silip bizlemiş dedi

Sevdanı arayıp öz türkülerdeÇocuklara anlatmış ilk öykülerdeAd sayıklar olmuş ak çörkülerdeAşkını kalbinde gizlemiş dedi

Düz gitmiş, düz gelmiş, küfrün alasıHatırın sayılmış, İmer mahlasıParlayan yıldızdır aşk budalasıYastığı yorganı yüzlemiş dedi

Ankara, 20/03/2008

İbrahim İmer



Menim adım heç kimse (AZERİCE)

Menim adım heç kimse,Ve heç kimseliyim sensizliyimde gizliGonag yerinde bir kino önünde gözleyirem her gece seniGelmeni gözleyirem,inadına gelmeyirsen?Sensiz bitmeyir gece,darıkıram senin üçün.

Menim adım heç kimse,Her sabah,günorta ve sonrası,Divardakı resme senmiş kimi bakıram.Seninle karşılıklı içilir sanki gehve.

Menim adım heç kimse,Izmirde saat güllesine söykenirem,Körfezi izleyirem vapurları,Vapurda sülietini izler kimi...

Gülüm,sen hele getdiyin mövsümdemisin?Izmirde indi sonbahar...Körfezde külek sovurur sensiz saçlarımı,Sen hansı mövsümdesin harada kim bilir?

Menim adım heç kimse,Gel deyirem,gelmeyirsen.Indi dünene gapılmış günahkar kimi,Çırpınıram sensiz.O ise seni severken ne çok günah işlemişem sevmek adına.

Ettiyimiz andlar gelir dilime,Susuram,sensiz,yorgun,heç kimse kimi.

Menim adım heç kimse,Sensiz,sahibsiz,sevgisiz,biçare,Dolanıram boş İzmir küçelerinde yoksan ne çare

Gülüm,getdin kim bilir hansı yalan şehereSöylemedi demeSenin olmadığın her yerdeMenim adım heç kimse.

Tercüme Gülnare Esgerzade

İbrahim İmer



Mızıkçı

Oyunlar oynardık,Birkaç küçük yaramaz ile…Yalnızlığa elbet alışamazdı o zaman küçük zihinlerimiz..Öyle ya sensizliği de yaşayarak öğrenmek gerekirdi.

Tam kadro görülmeye ve içinde olmaya değerHiç görülmemiş mutluluk karelerinde,Kıskanılmaya değer görüntülerle oynuyordukYalan oyunu…

Karanlıktan korkardım ben aslında…Nerden bilecektin senKaranlığın beni yılan gibi korkutuğunu,

Sonra kareye yeniler ve sevgililer katıldı.Sen katıldın mühür gözlüm.Büyüdükçe büyüdü önceleri resim.

Sonra,Sonbahara benzemeye başladı, mutluluk tablomuz…Yaprak dökümü gibi,Birer birer çıkmaya başladılar bazıları resimden,

Herkes sırayla mızıkçılık yapıp gitti,Yavaş yavaş küçülen oyun sahasında yalnız bıraktılar kalanları,Mızıkçılar giderken aslında bizi terk ettiler….

Bir gün bende anladımOyundan sıkılan mızıkçıların önden gittiğini,Mızıkçılar terk ettiler de.Sende mi mızıkçıydın mühür gözlüm?Sen niye mızıkçılarla gittin?

Ankara, 17/01/2005

İbrahim İmer



Ne kaldı ki geriye aşkımızdan

Ne kaldı ki geriye aşkımızdanKokladığımız çiçeklerden başkaFırtınalı bir gece gibi estiGeçti her şeyKaranlıktı ne olduğuAnlaşılamadıAnlaşılanlardan hiçbir şeySabaha kalplerde kalmadı.

Kırılan vazolardan başka

Aydın, Nisan 2000

İbrahim İmer



Ne’dersin

Hüzün mü dökülen mahmur yüzüneSabahın seyrine dalmış ne'dersinSüzülsün saçların bırak omzundanKatre katre sırla dolmuş ne’dersin

Hasretim sevdiğim gönül ilacımRüzgara aldanıp dağılmış saçınGölgesinde düşler kurup ağacınBetin benzin solmuş ne’dersin

Fersiz gözlerine kurban olduğumAl kollarına sar etmeden mahrumİlahi aşk ile olayım mahkumÖyle uzaklara dalmış ne’dersin

Ey sevdiğim sensiz döşü neyleyimDizinde yatmayan başı neyleyimBahar gelsin sensiz kışı neyleyimBenliğimi benden almış ne’dersin

Ankara, 01/12/2009

İbrahim İmer



Neden

Öyle bir namerde muhtaç ettin kiÖmrüme ektiği bitmedi, neden?“Hadi yürü” diyen, sesi beklerkenDualarım katında tutmadı, neden?

Ne çatı üstümde nede çürük damGökyüzünü yorgan etti bu adamSöyle hele karambole mi yaşamTantanaya aklım yatmadı, neden?

Bereket beklerken üstümde birazAdını kullanıp süzüldü yobazÜstüme çökünce o gece ayazSefalet nöbeti bitmedi, neden?

Biliyorsun yoktur cebimde akçeÇarşıya çıkamaz olduk erkekçeUslünce yazdığım bir tek dilekçe,Huzur dilemeye yetmedi, neden?

Öğrendim sokakta bahtsız yatarkenYol falan almıyor erkenden kalkanAklım ermez buna bilemem nedenSefalet güneşi batmadı, neden?

Bilemem buna da olur mu tabirBana düşen iki metrelik kabirMülkünü verdiğin o kulların birGünlüğüne sultan etmedi, neden?

De hele bu işin neresi faniKocaman saltanat payım ne, hani!Kulların umutla aldattı beniİmer’im kimseyi gütmedi, neden?

Ankara, 24.06.2010

İbrahim İmer



Nerden Çıkageldin Yalnız Hayatıma

Bir kuru selama muhtaçken gözlerim,Sen nerden çıkageldin,Şimdi yapraklar dökülüyor Ankara sokaklarına,Sen nerden çıkageldin yalnız hayatıma!

Uzatamıyorum ellerimi, buz gibiler,Uzatamıyorum sana, sıcak bir merhaba kıvamında,Sen de üşürsün diye korkuyorum,Sen nerden çıkageldin yalnız hayatıma!

Anakara, 17/11/2006

İbrahim İmer



Neredesin Bahar Yüzlüm

Türkü yakıp adın ileAşkı söyler sefil İmerGece gündüz seni sorarNeredesin bahar yüzlüm

Nefes nesef kesik kesikSesin tamam yüzün eksikTek sen kaldın koşa layıkNeredesin bahar yüzlüm

Dünya garip meşki garipSanki oldun çölde serapÖpemedim düşün sarıpNeredesin bahar yüzlüm

Çiçek saçlım filiz gözlümGel gör nice sefil halimBitmez oldu sensiz zulümNeredesin bahar yüzlüm

Aşkın ile filiz filizBilsen bize neler caizYoktan var olduk ikimizNeredesin bahar yüzlüm

Aşkın ile dağlar taşlarDize geldi yorgun başlarSeni sordu arkadaşlarNeredesin bahar yüzlüm

Budur demem bizim kaderOndan bundan haber sorarHak Mevla’dan seni dilerNeredesin bahar yüzlüm

Aşkın ile düşler kurduKurda kuşa seni sorduSefil İmer kendin yorduNeredesin bahar yüzlüm

Ankara, 05.04.2010

İbrahim İmer



Neyledin – Gülce –Triyolemsi

Gel gör tabip bir zat halim neyledinDerinden derine viran eyledin

Arzular çoşarak ederken şaşkınBende senin gibi kuluydum Hakk’ınDermanı yok mudur bu deli aşkınGel gör tabip bir zat halim neyledin

Aşk ölümsüz ama bu garip faniÖylesi derinden vurdun ki beniBari derman söyle nerdedir haniÖylesi derinden viran eyledin

26/10/2010

İbrahim İmer



Nice Güller Gördüm Bahçeler Boyu

Nice güller gördüm bahçeler boyuHepsi zamansız tarumar olduYaban eller gezdim ülkeydi çoğuGözlerine bakmak son kumar oldu

Zamansız tanıdım seni sevdiğimZamansız kırıldı kolum kanadımBeklerken geceler boyu büktüğümBoynumu kurtarmaz oldu feryadım

Zamansız geldin ya, zamansız gitmeAşk ile virane beni görmüşkenİster kız istersen af bile etmeEn tatlı düşlerden ansız düşmüşken

Aşkım büyük yüreğim ufak tefekAşk ile gülene zor gelmez ölümOnca çile çektim yine de bir tekAdını kalbimde gizledim gülüm

Ankara, 17/11/2014

İbrahim İmer



Ödüllü Pamuk

Nasıl geçti istiklal yılları, kan, revan içinde, aç ve sefil biliyor musun?Sana anlatan olmadı mı bunları, yoksa hatırlamıyor musun?Nasıl oralara gittin de bir ödül için vatanı sattın?Yanında çorap bile götüremezsin MEZARA bilmiyor musun?

Şimdi sen gerçeklerden habersiz…Kendini doğruların sahibimi sanıyorsun?Aldığın ödül gözümde beş para etmez değersiz,Elinde ki seni arşa mı taşıyacak sanıyorsun?

Sen dün gece bu ülkede rahat uyudun,Sabah kalktın önce 301 diye tutturdun,Fransa’ya bir göçmen bileti uydurdun,Ben söyleyeyim sana, yediğin tabağa ediyorsun!

Bu topraklarda kefensiz yatanları anıyor musun?Niçin şahadet şerbetini içtiler düşünmüyor musun?Onlar Vatanın bir karış toprağı için canlarını helal ederken,Acaba çocukları nerede-nasıl doydu biliyor musun?

Şimdi sana Nobel diye bir ödül verdiler, biraz sende kalacak,Tarihte sayfan ayrıldı, yerin hazır, o sayfa da senin olacak,Korkarım ki, bundan böyle Mustafa Kemal’in kemikleri sızlayacak,Bu millet seni tarih kitaplarında ki, kapkara bir sayfada utançla anacak.

Bak aslanım; harbi olalım, bu şehitler kanlarını sana helal etmezler,Duydum ki senden utanıyor gaziler,Sen şehit adlarını sayabilir misin birer, ikişer?Utanıyor artık senden bu topraklardaki beşer!

Kusura bakma senin için bozamam ağzımı!İnancım sağlam, asaletim vatanımdan, üzemem anamı,Birde iki metre kefen aldım her zaman yanımda,İmanım, şerefim ve haysiyetimi taşıyabilirim sadece mezarıma,

Bak sana yine harbi olacağım, benim adım İbrahim, böyle anılacağım,O avro’larla sende kendine iki metre kefen al,Sana tarih kitaplarında kara sayfanı ben ayırdım,And içtim şehitlerin kanını yerde komayacağım!Hadi git de! ödülünü güvendiğin ellerden al.

Ankara, 12/12/2006

İbrahim İmer



Öpmeye doyamadığım

Ve göz göre göre teslim oluyorumSensizliğe…..

Ağır gelen yalnızlık değilSenin yokluğun

Yoksun diyeAdını anmaya korkuyorumCanım,BirtanemÖpmeye doyamadığım.

Hani zaman her şeyin ilacıdır,Her derde bir deva var derler ya.Bir tek yokluğuna dermanBulamadı Lokman Hekim.

Oysa koklamaya bile doyamamıştım seniŞimdiYokluğuna teslim oluyorumGülüm,Güzelim,Öpmeye doyamadığım,

Her yeni sevdaBir eskisini unutturur derlerVe bitmeyen bir kabustur yaSensizlik.Seni bana hangi sevda unutturabilir ki?Hangi kabus yokluğun kadar ağır olabilir ki?Seni özlüyorum.Aşkım,Öpmeye doyamadığım,

Sonbahar yağmurlarıYağmaya başladığı zamanYine bir yağmurlu Cuma günüÖptüm ilk defa seniKoklamaya doyamadığımCanım,Kızım,Zeynep’im,Öpmeye doyamadığım,

Cebeci, 26/10/2004

İbrahim İmer



Örseledin Sen Beni

Aklın sıra ırak yollara vurupPeşin sıra örseledin sen beniYanağımda hala izi tokadıVura vura örseledin sen beni

Artık bağırmadan dur biraz kurbanYeter artık dilinde çıksın çıbanCellat gibi saat başı an be anGöre göre örseledin sen beni

Ciğerimi deldi lafın şahaneAllah kuvvet versin yılan dilineKanlı hançerini alıp elineYara yara örseledin sen beni

Bensiz iç güzelim sen şarabınıNasılsa bulamam yol adabınıGelmiş geçmiş bitmiş her hesabınıSora sora örseledin sen beni

Kötü konuşulmuş adıma atfenDosttan aldım dün haber tesadüfenHey yılan ben daha ölmeden, kefenSara sara örseledin sen beni

Aklın nerde hangi kör dönencedeBurada bitmeli bu aşk bence deKanlı ellerinle son işkencedeGere gere örseledin sen beni

Ankara, 11/10/2008

İbrahim İmer



Rüveyda

Bütün şehir sanki, Selamsız Bandosu,Sende gittin, yetim kaldı dizeler, Rüveyda,Yazamıyorum artık sevgiye dilekçeler,Küskünüm sensizliğe, unutma Rüveyda,

Gittin sahipsiz şimdi şiirlerim,Dizeler öksüz kaldı Rüveyda,Saklayamadılar beni içinde kelimeler,Sensiz/yalnız kaldım bu şehirde Rüveyda.

Dizelerde kayıp kaldı duygularım,Unutuldu mu yoksa senden duyduklarım,Şiirler sahipsiz, dizeler öksüz, ben sensiz kaldım,Unutmadım seni/unutamadım, sende unutma Rüveyda.

Ankara, 08/01/2007

İbrahim İmer



Rüya

Gider gibi yapmıştın yalnızca bir kez,Elinden şekeri alınmış çocuk gibiArkandan baktı yorgun gözlerim.Varlığın bir rüya

Yoktun, sahipsiz geçti kısır döngüsü zamanınYıllarca ölümün ardına saklanmıştı yasak duygularŞimdi sen varsın….Ve gül renginde bütün umutlarArtık benim en güçlüBeni bu rüyadan uyandırma

Bir daha gitme, gider gibi yapma sakın.Uzaklardan geldin ürkek kuş gibi çırpınan kalbimeOlmasaydınBir gün ölümüm korkak, ölümüm yalnız olacaktı.OysaBen yokluğunda, inkar etmiştim sevgiyiSöndü şimdi intikamın bütün ateşleri,Özlemin saf heyecanı ve yüreğimin pak duygularıSeninle gül renginde şimdiSakınBeni bu rüyadan uyandırma

Sakın bir daha bensiz gitmeyi düşünme,Düşünür gibi yapma.Gelişinle anlam katmaya başladı varlığıma, varlığınArtık sen varsın yüreğimdeVe her zaman….Gitme,Beni bu rüyadan uyandırma

Biliyorsun,Çocuk gibi masum,Tavşan gibi ürkek,Sen gibi yaralı ve yalnızım.Ben yüreğimi, seni tanıdığım uzak yollarda esir bıraktımGelişinle anlam kattı yaşantıma varlığın, gidişin olmasın,

Geldin, bitti yalnızlıklar.Artık,Kelimeler anlamsızCümleler mutluluğumu anlatmaya kifaiyetsizSonsuza kadar kal yanıbaşımda, bırakma ellerimiSevdana o kadar muhtacım kiDoyamıyorum varlığınaAysel varlığın bir rüyaBeni bu rüyadan uyandırma

Ankara, Mart 2007

<center><embed src=http://members.home.nl/cem./Ferfecir.mp3



<enter>

İbrahim İmer



Rüzgara Dön Yüzünü,

Rüzgara dön yüzünü,Kapat gözlerini,Ruhunu sessizce öpmesini bekle.Göreceksin,Geçmişte umursamadıklarının ne büyük kayıplar olduğunu!

Kapat gözlerini,Ruhunu sessizce öpmesini bekle rüzgarın,Sakın unutma geri dönüşü yokturKaybolan zamanın.

Eğer kaybettiklerin, kazandıklarından fazla ise hayat muhakemesinde,Bu demektir ki aslında hiç aşık olmadın gerçekten,Sırtını dayayıp sevginin duvarlarına,İnanmadın aşka,İnanmıyorsun aşka,Öyleyse bir daha hiç aşık da olmayacaksın.Ruhunu öpen bir dudak olmayacak soğuk ve kış akşamlarında,Sahipsiz, sevgisiz ve yalnız yaşamak kalacak geriye sana.

Biliyor musun?Aslında kaybetmediklerin, hiç kazanamadıklarındır.

Sevmeye nereden başlanır hiç düşündün mü sen?Düşünmediysen eğer,Bir sabah erken vakitteAç perdeleri, pencereleri,Kuş seslerini dinle ağarmaya yüz tutarken şafak.Güneşi al içeriye,Rüzgara dön yüzünü…Vakit çok geç olmadan,Önce kuşları, balıkları,Ağaçları, çiçekleri.Sevmeyi dene,Unutma,Doğayı sevmeyen insanı da sevemez.

Rüzgara dön yüzünüSaçlarını savuran,Yüzüne dokunan,Bedenini saran,Ansızın esen o rüzgarın içinde ben varım.Seni kalbinin en derin yerinden öyle bir öpeceğim ki!Beni de sensiz esen rüzgarı da,Unutamayacaksın bir daha asla…

Ansızın kapına geldiğimde,Söz veriyorum pişman olmayacaksın,Bir daha benden yana.

Saçlarını savuran,Yüzüne dokunan,



Bedenini saran,Rüzgara dön yüzünü.Ansızın esen o rüzgarın içinde ben varım.

Ankara, Demetevler, 01/07/2006

İbrahim İmer



Saçların

Dalıp gitmek vardı,saçlarının büyüsüne mahkum,dokunuşların esaretinde,habersiz teşrif etti Azrail,yaşanacak çok şey vardı,saçlarının büyüsünde…

Ahhhh!Ne de güzel dalgalanırdı,başak bereketindeki saçların,denizler aşardım dokunurken…

Sen yuvamıza süpürge yapacaktın,ben dokunmaya kıyamadım,gittiğin gün göz yaşlarımla ıslattım…

Zamansız teşrif etti Azrail,bozuldu büyüsü,ölmeyen yüzü kaldı yüreğimde aşkın.

Kar beyaz gelinliği giyecektin,kimbilir hangi toprak kütlesinde;gelinciğe dönüşmüştür,dokunmaya kıyamadığım saçların…

Oysa dalgasında kaybolmak vardı bir ömür,asi bakışların gölgesindeve vahşi kokunu çekerken içime kaybolmak,Ah! can, saçlarının gölgesinde kaybolmak.

O gözlerin ki asi,kokun vahşi,saçların ki, alıp alıp uzaklara götüren benive dokunmaya doyamadığım.

Sevdiğini bile söyleyememiştin;kapadığında gözlerini,uzun uzun dokundum saçlarına,seni alıp götürdüler Azrail’in yarenleri,ilk ışığında sabahın...

Şimdi hasretim sensiz yağmurlarda ıslanır.vahşi kokunu, asi bakışlarını,hırçınlığını özler yüreğim,birde başak bereketindeki saçların,ahhhh saçların…

Dolamak vardı ellerime saçlarını,ince belinle bir,doyasıya dokunmak…

O saçlar ki öpülesi,



uğruna ölünesibir bilsen, nasıl hasretim şimdiburuk ve keskinkaranfil kokulu saçlarına…

Sen yürürken sonsuzluğa,bir tutam çaldım saçlarından,koklamak istedim doyasıya.

koklamaya doyamadım karanfil kokunu doyasıya can.koklamaya doyamadım karanfil kokunu doyasıya.

Karanfilin dibine düşenYaprak, yaprak, yaprak olaydım can.

Ankara, 20/11/2007

İbrahim İmer



Sakladım Seni

Adınla büyüyen güzel cümlelerYazmak istiyorum “canım” diyerekHey güzel bakışlı gül yüzlü dilberEfkârım içimde büyür giderek

Arşınlayıp sensiz boş odalarıYokluğuna sıktım kurşun dizelerŞavkına dolanan o heceleriEtsem olmaz yerle yeksan dizeler

Akşamdan akşama zamanı bölüpYakamoz gözlerin yakarken beniŞımarık haline beraber gülüpEn mahrem düşlerde sakladım seni

Ankara, Aralık 2012

İbrahim İmer



Sanırsın

Sen de mi sanırsın dertlerin hası“Evvel” vermeyince kul bulmaz rahat.Bil ki tende değil gerçek sabahatAl yanak pembe yüz saklar her yası

Hakkı elbet kulun ruhunda sıhhatAyrılık alnında namus belasıTer akmaz delmezse dağları Ferhat

Beyaz bulutlarda çoşsun yüreğinİbrahim aşkıyla dolsun bu cihanAdalet arama aşk bir imtihanRahmana kavuşur bir hak dileğin

Her ten değil ki gül, karanfil, reyhanİlle seni bulmuş çarkı feleğinMavi gök altında kırık bileğin

İbrahim İmer



Sanma Unutabilirim Seni

Yağmasa da yağmur,Gürler gök geceleri,Korkarım yalnızlıktan,Ve karanlıktan…

Yanımda olmasan da sarılıp hayaline,Onunla uyurum…

Sanma unutabilirim seni.Her yeni bir sinyal alışında,Her çalışında telefon,Aslında gönlümde seni anarım….

Sanma unutabilirim seni.

Ankara, 02/04/2006

İbrahim İmer



Sen Gidince

Sen gidince küle döndüm özümdenYaş döküldü piyan çöktü üstümeSen gidince zehir oldum sözümdenÖz dilimden ziyan çöktü üstüme

Sen gidince elde kaldı umutlarYüreğimden geldi zahir komutlarOf Allah’ım şu kararmış bulutlarYetmedi mi Nisyan çöktü üstüme

Sen gidince aşkım gitti yabanaAnlamadın kaldı dertler hep banaUnutma aşk bende amansız zonaSensiz her gün isyan çöktü üstüme

Sen gidince kader vurdu semeriGüzel oldu kabrin tek renk mermeriHiç düşünmedin mi mazlum İmer’iGittin, yılan çiyan çöktü üstüme

………………………..“Sen gidince karabulut çöktü üstüme “

İbrahim İMERAnkara, 03/04/2008

İbrahim İmer



Sen gittin ya

Sen gittin ya bebeğim,Ben gecede sensiz kurşun oldumGeceye sıktım kendimi.

Hala koynumda saklı resmin.Sensiz uyuyamıyorumÜşüyorum üşüyorumVe yine sensizlikten üşüyorum.

Tek kanalı eski televizyonu açıyorumSes olsun istiyorum çocuk sesiSaf ve masumSes doluyor içerisiBir tek gönlüm dolmuyorSen gittin ya bebeğimSensiz uyuyamıyorum

Cebeci, Ankara, 01/09/2004

İbrahim İmer



Sen mi Geliyorsun Doğudan

Neden bu kadar tatlısın...Bana mı öyle geliyor...Bunca ayrılıktan sonra...Yalan mı yoksa,Yüzünde saklı kalan tebessüm…

Nice nisanlar geçti gittiğinden beriHani derdinNisan yağmurlarında ahmaklar ıslanır..Sonunda anladım.

Seni bırakıp gittiğim nisan günü de yağmur yağıyorduBu yitik şehreİtiraf ediyorum.Ben seni değil sensizliği terk ettim,Senin içinde barındırmayan yalancı şehri terk ettim,O nisan akşamı..

Ben yokken bahar mı geldi yoksa bu yalancı şehreYoksa bana mı öyle geliyorGülüşün değil de.Yalan birer tebessüm müydü yoksaAnılarda saklı kalan….

Ben yokken bahar mı geldi yoksa bu yalancı şehreYoksa bana mı öyle geliyorEğer öyle iseUtanmalı öyleyse beni bırakıp gittiğin yollar.Utanmalı artık senin içinde olmadığın anılar.Seni, sensiz yaşamak kader olmasa gerek.Kendinden utanmalı beni bir tebessümüne kandıran sokaklar…

Neden bu kadar tatlısın...Bana mı öyle geliyor...Bunca ayrılıktan sonra...Yalan mı yoksa,Yüzünde saklı kalan tebessüm…

Bu yalancı bir şafak mı?Yoksa anılarda kalan yalancı bir tebessüm mü?Gün doğmazdı nicedir bu şehreYoksa gün doğmuyor da,Sen mi geliyorsun doğudan! ! ! ! .

Ankara, 06/06/2006

İbrahim İmer



Sen Sevmekle Biter Misin?

Adın İstanbul olduğundan bu yana,Senin için yazılan şiirler,Yedi tepen kadar yükseldi.Semtlerine adanan,Şarkıların soluğu dünyayı sardı.Ama İstanbul’um,Bir tadına doyan olmadı!

Tarih kokan sokaklarına,Dadanan her yabancı kafile,Asyalı yada Avrupalı,Semaya uzanan denizini,Koklarken boğazın bir ucundaki,Tarih kokan kaldırımlarında.Her yeni solukta yüreğindenKüçük bir parça bırakıp gitti aslında.Unutan olmadı ki tepelerini…

İstanbul’umSen gurbette bile unutulmazsın ki!Sen koklamakla bitmezsin ki!

Zulmü uzaklarda aramaya ne gerek.İstanbul’um.Seni sevmek yüreklere zulüm,Seni özlemek eziyet değil mi?Seni sevmenin tadı,Kitaplarda, dizelerde,Anlatmakla biter mi sanki?

Öpüpte, kollarıma saramadığım,İstanbul’um.Söyle sevgini kim sökebilir yüreğimden,Söyle seni kim daha çok sevebilir benden…

Bilmem ki adına kaç nihavend şarkı yazıldı.İstanbul’um.

Ve özleminle tüten yollar,Kaç gece Harem’e hasret şehirlerarası otobüslerdeAşınmaya yüz tutu,Haydarpaşa’ya uzanan demir hattında,Yollar bitti,Hasretinle ben bittim,Bilmem ki anlatılmakla bitmeyen İstanbul’um.Sen sevmekle biter misin?

Hasret ile bitmeyen İstanbul’um.Sen sevmekle biter misin?

Ankara, 10/04/2006



İbrahim İmer



Seni Ben

Yüreğimde sakladığım hayalinSefasına açıyorum seni benGül’den arta kalan yürek sancımaDeva diye içiyorum seni ben

Üzümler fıçıya basıldığındaHer an keyif ile kasıldığımdaBirde elektirik kesildiğindeMuhabbete açıyorum seni ben

Sen gelirsin ne dert kalır ne de kinAşkın adı sen gönlüme hoş geldinResmimizi çizsin diye AbidinMutluluğa seçiyorum seni ben

Bir tohumdun yüreğime ektiğimDaldan alıp sevda ile sıktığımMeze ile hasretini çektiğimGibi aşka biçiyorum seni ben

Kadın gibi şarap tadı bulsunlarSefa diye kadeh kadeh alsınlarİmer gibi zevk sefa da kalsınlarDiye dosta saçıyorum seni ben

Ankara, 26.06.2009

İbrahim İmer



Sensiz Hapishane

Sabah olmak üzere,Bense bütün gecelerde,Kapısında kilit olmayan hapishanede,Sensiz müebbet cezamı çekiyorum.Biliyor musunBeraat kararını dudaklarının saklı tutuyorsun.Ve sensiz sabah olmuyor.

Galiba sensizlikten sonraKaranlıktan da korkuyorum.

Önce sabah oluyorSonra yeniden akşamVe ben yine sensiz hapishanede,Dudaklarının arasındaki beraat kararı beklerkenSensiz müebbet cezamı çekiyorum.

Bir oyun gibi buBu oyunda sen şahsın, ben piyonBenimle oynuyorsunVe biliyor musun?Bu satranç çok nankör bir oyun.Şah piyonla aynı kutuya konuyor,Bitince oyun.

Seni bırakıp gitmek,Senden kaçmak geliyor içimden.Pişmanlığa bilet kalmadı diyor biletçi.“Pişmanlığa yolculuk için bilet yok.”

Gözlerine dönüyorum.Her akşam.Gözlerinde kaybolma ihtimali üzerine.Yine sensiz hapishanedeyim.Gözlerin deniz bana.Deniz gözlerinin dalgasında kayboluyorum.

Sen yoksun,Ellerini tutan ben değilim.Bütün gecelerde,Kapısında kilit olmayan hapishanede,Sensiz müebbet cezamı çekiyorum.Beraat kararını getireceksin diyeSensiz hapishanede bekliyorum.

Biliyor musunBeraat kararını dudaklarının saklı tutuyorsun.

Sen yoksun…

Park Bulvar, Kızılay, Ankara, 11/08/2005



İbrahim İmer



Serpildi Gönlüme

Susarsam say ki yüreğimden çalındı sözlerimKum tanesi gibi savrulmadı aşka yalanlarŞimdi “beni sevme diyorsun doyamam özlerim”Baş tacısın sevdiğim aşkından bu aşık anlar

Yok diyorsun öyle bir sevgi, elveda öyle mi?Masalda yaşanan aşka inat sevmişken seniGitme diyor oysa gözlerin, Haliç’te bu son gemiDeniz kokun ve Haydarpaşa da veda sireni

“Sen beni, benim gibi sevemezsin deli adam”Diyorsun ıslak kaldırımlarında İstanbul’unOn beş hecede infazım aşkıma inanmadanBilmiyorsun adın alnına yazılmış bu kulun

Şimdi akacak sensiz birkaç damla, salıversemBu ayrılık sayılmaz bu kez içime serpilsenGitmeler olmasa bir gece daha kalıversemGünahları saymasak sen suçuma serpilsen

Gong vuruldu demek ayrılık zamanı geldiPerdeler çoktandır kapalı hiç sevişmedik bizYatak odamıza mutluluk gülleri serpildi

Ankara 10.12.2010

İbrahim İmer



Sevdanı Olduğu Yerde Bulamam Ya

Yalnız bakışlarım hüzünlü dolu olur ya gözyaşlarıyla,Sensizliğe bakar, boşlukta bir yerde seni arar ya,Kurtulmak için yalnızlıktan kollarımı dolamak isterim sevdana…Yalnız bakışlarım gözlerini bulamaz olması gereken yerde,Sevdanı olduğu yerde bulamam ya,Bomboş ev, buz gibi yürek ve yalnızlık bir bütün olur bende….

Sensiz geçen her gece,Bir intihar çiçeği,Bir tabure,Bir ip,Bir dar ağacı,Bekler beni içimde bir yerde,

Bu gecede sensiz gidiyor.Yalnız bakışlarım gözlerini bulamadan olması gereken yerde,Birazdan gün ışığına teslim olacak sensiz gece.Bari yarın gelmeyi ihmal etme...

Demetevler, Ankara, 01/10/2006

İbrahim İmer



Simav 16. Eynal Kaplıcaları Şairler Şöleni Ardından İzlenimler

SİMAV 16. EYNAL KAPLICALARIŞAİRLER ŞÖLENİNİNARDINDAN İZLENİMLER

Geçtiğimiz günlerde Kütahya Simav’da gerçekleştirilen Simav 16. Eynal KaplıcalarıŞairler Şöleni her ne kadar Simav Belediyesince yapılsa da organize edenlerin büyük birözveri ve sevginin ürünü olarak katılımcıların belleklerinde damgasını vurdu.***Programdan yaklaşık on beş gün önce aldığım davet telefonundaki ses “Davetiyenizialdınız mı? ” diye soruyordu.“Ne daveti” şeklinde gelişen sohbete izahatle Simav 16. Eynal Kaplıcaları ŞairlerŞölenine davetliği olduğumu, katılıp katılmayacağımı sormuşlar ben de bu nezaketekarşılık kabul etmiştim.Aslında, bir davete hemen evet demek hiç de kolay değil. Yıl için de mütemadiyen birçok yere davet edilir, bir çoğuna da çeşitli nedenlerle katılmak mümkün olmaz. Ancak,o an Simav’ın ruhumda ayrı bir yeri vardı. Zira geçtiğimiz yıl yapılan 15. şölende debulunmuştum.Bu şölen, yaklaşık on altı yıldır Eynal Kaplıcalarında yapılmakta. İlk on dört programıOsman KARAASLAN dostumuz sponsor ve belediye desteği ile yapmıştı, ancak,kurumsallaşma adına son üç yıldır bu ulvi görevi Simav Belediyesi devraldı.***Yola çıkmadan birkaç gün önce defalarca Belediyenin Kültür Danışmanı tarafındanarandım. “Hangi otobüsle yolculuk yapacağıma, kaçta bineceğime, kaçta ineceğime”kadar sorular sordu ve yakından ilgilendi. Ulaşım şartları gereği gece dört civarındaSimav’da olacağımı söylediğimde, bana hemen yeni bir yol haritası çizerek,yolculuğumu sekiz saatten altı saate indirdiği gibi gecenin geç bir vaktinde değil desabah yedi otuz da Simav’da olmamı da sağlamış oldu. Karşılayacaklarını da söyledi. Builgi karşısında nutkum tutulacaktı desem yanlış olmaz. Böylelikle gecenin bir vakti nearaç aramak ne de tenhalarda beklemek zorunda kalmayacaktım.Ne güzel tesadüftür (ki ben tesadüfe inanmam) ben otobüste koltuğuma oturmuşkenkoridorda koltuğunu arayan ve aynı programa katılmak üzere yola çıkan değerli hocamCelal OYMAK’la karşılaştık. Bilenler bilir bazen yol arkadaşına katlanmak zordur. Yine netesadüf ki yanımdaki koltuk hocama ait çıktı. Böylelikle seyahat başından şiir sohbetiylegüzel başlamış oldu.***Tatlı yorgun gece yolculuğundan sonra, sabah yedi kırkta otobüsten indiğimizde dahabagajları almamıştık ki, arkamdan tanıdık bir ses ile ilkindim. Tabi ki seslenen BelediyeKültür Danışmanının bizzat kendisiydi. Bu genç hanım sayın Başkanın selamları ileterek,önce terminaldeki ofiste taze demlenmiş ıhlamur çiçeği ikram ederek, terminalde kısasohbet ve çay faslından sonra Eynal Kaplıcalarındaki odalarımıza kadar refakat etti.Yerleşme ve dinlenmeden sonra kahvaltı salonun da bazı sürpriz dostlar ile hasbihalettik. Simav 16. Eynal Kaplıcaları Şairler Şöleni'ne Ankara'dan Mehmet Nuri Parmaksız,Celal Oymak, Pehlivan Uzun, Mustafa Firengiz, İsmet Bora Binatlı, Abdullah Satoğlu,İsa Kayacan, Vedat Fidanboy, Murat Duman, İbrahim İmer, Gülten Ertürk, Durak TuranDüz, Ergün Veren, İsmail Tunç, Bahattin Karagöz, İstanbul'dan Sadettin Kaplan, YusufBilge, Nedim Saatçioğlu, Necmettin Selçuk, Amasya'dan Mustafa Ayvalı, Adıyaman'danŞemsettin Ağar, Aydın’dan Abdülkadir Güler, Şükrü Öksüz, Bursa'dan Temel Şahin(Aşık Turabi) , Faruk Anbarcıoğlu, Emin Zeybek, Düzce'den Serdar Öncü ve YunusKara, Karaman'dan İbrahim Şaşma, Gaziantep’ten Yıldırım Katrancı, Pınar Atay,Eskişehir'den Halil Gürkan, İzmir'den Şevki Dinçal, Engin Çır, Şerife Çınar, Yalçın



Benlican, Özen Gülay Atacan, Kırklareli'nden Alaettin İkican, Kütahya'dan Esat Anık, İsaKahraman, Kadir Güven, Tokat'tan Hasan Akar, Hatay'dan Sevil Mısırlıoğlu, Simav'danOsman Karaaslan ile Asım Kısbet davet edilmişlerdi. Buı yüzleri bu kadar özleyeceğimidüşünmemiştim bile. Zaman içinde bizden önce gelenler kadar yeni katılanlar oldu.Sohbet, sohbet ve sadece şiirden sohbet.Hasbihal esnasında programda görevli asistanlar (Ayşen Güzel, Esra Acaroğlu, NezahatMencik, Sade Karaince) tarafından her katılımcıya ayrı birer dosya sunuldu. Bu dosyaincelendiğinde içinde notluk, kalem, Simav ve Eynal Kaplıcalarına ilişkin büroşürler,Eynal geçecek zaman ve program akışına ilişkin detaylar ile herhangi bir talep yadasoruna karşın görevli dört asistanın ulaşım bilgileri bulunuyordu. Sağlıktan güvenliğekadar düşünülmüş, boş zamanların ise kaplıcalarda geçirilmesi tavsiye ediliyordu.Buna göre program üç günlük olarak planlanmıştı. Ancak bu program sadece şiirdinletisi olarak planlanmamış, konukların Simav’ı tanımaları ve kaynaşmaları için deözen gösterilerek hazırlandığı belli oluyordu. Programın detayında ufak geziler ziyaretve sohbet yoğun olarak yer almıştı. Sempozyum, açılış, kokteyl, çelenk koyma, kortejyürüyüş ve en önemlisi büyük hayır etkinlikleri. Burada öğrendiğime göre şairler şölenibilinçli olarak büyük hayır etkinlikleri ile aynı tarihe alınmıştı.***İlk gün saat on bir’de açılışı değerli hocam Mustafa FİRENGİZ’in “Mehmet Akif veİstiklal Marşına konulu sempozyumu” ile oldu. Bu değerli konuşmayı dinleyenlerinunutacağını sanmıyorum. Öğrenci ve Simavlıların yoğun ilgisini gösterdiği sempozyumuyaklaşık beş yüz kişi dinledi.Bu yaz da yemek faslı gibi sohbetlere yer vermek istemiyorum. Ancak, bu türihtiyaçların gereği kadar düşünüldüğünü hatta katılanların kilo alarak ayrıldığını davurgulamakta fayda var.Saat on dört sıralarında İzmir’de yaşayan ancak, bir Simav aşığı olduğunukonuşmasında vurgulayan sayın Raşit SELÇUK’un Fotoğraf Sergisinin açılışı yapıldı.“Dört Mevsim Simav” isimli Fotoğraf sergisinde Simav her mevsimde resmedildiğikadar, bazı resimlerde aynı manzaralar yaz ve kış olarak sergilenmiş sanatçı tarafındanayrı bir bakış yakalanmış olduğunu gördüm. İlgi ile gezilmesi gereken bir sergiydi.***İlk gün akşamında geziler görsellikler kadar Eynal Kaplıcalarında geçen zaman içinde bukaplıcaların faydalarından pay almakta ayrı bir güzellikti. Aslında konaklama bilinerekkaplıcalarda sağlanmış buradan faydalanılması da tavsiye edilmişti.Belediyenin Eynal Kaplıcalarındaki tesisleri hakkında kısaca bilgi vermek gerekirse;apart moteller, iki adet otel ve özel aile banyoları olmak üzere bin atmış bir yatakkapasitesine sahip, ayrıca bünyesin’de, iki adet termal havuzlu Türk hamamı, kapalıtermal yüzme havuzu ve aile restaurantı, kafeterya, internet cafe, wiarles, masa tenisi,bilardo, oyun salonu, termal aguapark açık yüzme havuzu bulunuyor. Bunun dışında ikiyüz kişilik toplantı (seminer) salonu, çay bahçeleri, mangal yapabileceğiniz doğalpiknik alanları, çocuk oyun parkları, yürüyüş alanları, voleybol, basketbol, futbol sahası,market, pide fırını ve camii de mevcut. Kaplıcadaki tüm kapalı mekanlar jeotermalısıtma sistemi ile ısıtılma özelliğine sahip, kaplıca ile Simav arasında 07.30 ile 23.30saatleri arasında Belediyenin otobüs seferleri de yapılıyor.İşin asıl hassas noktası elbette tesis değil. Tesisin kurulmasına vesile ana faktör Eynalkaplıcasında, su sıcaklığı yaklaşık 60°C ancak, ilk çıkış noktasında 160°C bazımühendis arkadaşlardan öğrendiğime göre bu sıcaklık dünyada tek. İlçeye dört kmuzaklıkta denizden 850 metre yüksekte ki vadi içinde. Ve muhteşem doğal güzellileresahip bir yerde.Kaplıca her çeşit romatizma, cilt-deri hastalıkları, kırık-çıkık, kadın hastalıkları ve ruhiçöküntülü durumlar, böbrek taşlarının dökülmesinde etken bir tedavi rolüne sahip.160 °C bulan ısısından dolayı ilçe jeotermal enerji ile ısıtılıyor. Bu konu da sayın Başkan



konuşmasında da ilçenin ulaşılamayan kısımları için ihale açıldığını vurgulamıştı. Bununyanı sıra yine jeotermal enerjiyle, çevrede seracılık ve kaplıca da özel tesisleryapılmasıyla da örnek bir çalışma gerçekleştirilmiş.Büyük gezgin Evliya Çelebi 1671 yılında Simav’a gelmiş ve ünlü Seyahatname’sindeEynal Kaplıcalarından “Dünya’da ve Anadolu’da bir çok kaplıca gezdim, gördüm. Ama(Simav) Eynal Kaplıcaları gibisini görmedim, böylesi yeryüzünde yoktur.” diye sözederek önemini ayrıca, “Eynal’ı görenler görmeyenlere anlatsın, görüpte anlatacakbirini bulamayanlar da derdine yansın.” diyerek övmüştür.***Kaplıca da iyice dinlendikten sonra ilk gün akşam şiir zamanı geldiğinde, programışairlerimizden Gülten ERTÜRK sundu.Slayt gösterisi ile başlayan programın açılışında konuşma yapan Simav BelediyesiKültür ve Sosyal İşler Müdürü Mustafa TENEKE, “Elbette siz kalem üstatlarınınkarşısında konuşmam kolay değil. Sayın Belediye Başkanımız başka bir programnedeniyle aramıza biraz geç katılacak. ….. Biz hizmet etmek amacındayız, hatalarımızolursa affınıza sığınıyoruz. …… Güzel sanat ve şiirler dolu üç gün geçirmekarzusundayız. Sizlere iyi eğlenceler diliyorum.” diyerek programı açtı. Akabindekonuşan İLESAM Yönetim Kurulu Başkanı Mehmet Nuri PARMAKSIZ “Simav BelediyeBaşkanına ve çalışanlarına, Osman KARAASLAN’a teşekkür etti. Bizler gelip geçiciyizancak Simav Belediyesi bakidir. Bu programda destekleri ile baki kalacaktır.” dedi.Programa iştirak eden Kütahya Milletvekili Alim IŞIK ise “Ülkemizin dört bir yanındangelen siz kalem erbapları ilim ve teşkilatım adına teşekkür ederim. Üçüncü kez aranızakatılıyorum, ancak, burada size siyaset yapacak değilim. Bana sizi selamlama imkanıveren ve bu programı organize edenlere teşekkür ederim. Ben Kütahyalı şairleri herzaman zevkle dinledim. Bu akşamda zamanım oldukça sizleri dinleyeceğim. Hepinizekatıldığınız, ilimize şeref verdiğiniz için teşekkür ederim.” diyerek konukları selamladı.Yoğunluğundan dolayı geceye biraz geç iştirak eden Simav Belediye Başkanı KasımKARAHAN, “Türkiye’nin dört bir yanından davetimizi kırmayarak gelen dostlar hepinizhoş geldiniz. Bizleri duygulandıran Simav 16. Eynal Kaplıcaları Şairler Şöleni sizlerinkatılımı ile tat geliyor. ….. Biz kültüre yer ve önem vermeye çalışıyoruz ilk defaSimav’da 23. Nisan yabancı ülke çocukları ile yapılmaya başlandı” diyerek diğerfaaliyetlerden ve belediye hizmetlerinden bahsetti. “Biz Simav olarak her türlü sanatkültür etkinliklerine sahip çıkıyoruz. İnşallah bizden sonrakilerde sahip çıkacak. Ki ozaman kültür yaşar. İnşallah Simav’dan memnun ayrılırsınız.” dedi.Şiir dinletisi başladığında ünlü şairlerimizden Şevki DİNÇAL’ın “Başım Gözüm Üstüne”şiirini kendi esinden dinlemek ayrı bir zevk oldu, yine Mustafa FİRENGİZ hocamız 1963yılında bir arkadaşının söyleminden duyduğu ve unutamadığı Erdoğan ALKAN’ınyoğunlukla anonim bilinen “Büyü” şiirini ustalıkla seslendirmesi bana göre geceyedamga vuran şiirler oldu. Engin ÇIR ve Aşık Turabi’nin konseri ile devam etti gece. Eskimillet vekillerimizden şair Faruk ANBARCIOĞLU’nun Gülten ERTÜRK ve İsa KAHRAMANile “Kütahya’nın Pınarları” düeti gecenin hoşluklarından oldu.***Programın ikinci gününde, şairlerin makamında ziyaret ettiği Simav Belediye BaşkanıKasım KARAHAN “Gönül kapıları size her zaman açık olan Simav’a hoş geldiniz. Bizsanata ve kültüre önem veriyoruz sanatçı kıymetlidir.” diyerek selamladı. “İlçemiz desanatı ve sanatçıyı seviyor siz gelmek istediğiniz sürece kapılarımız sizlere her zamanaçık, teşekkür ediyor, en derin saygıları sunuyorum” dedi.Burada nezaketlerine teşekkür eden İLESAM Yönetim Kurulu Başkanı Mehmet NuriPARMAKSIZ “Önümüzdeki yıl yurtdışından da katılımlar ile geleceğiz. Bunlar öncelikledil birliğimiz olan Türkmen ülkeler olacak.” diyerek beklentilerini iletti.Ziyaretin ardından günün anlamına binaen yaş kütüğüne şilt çakıldı. Belediye binasıönünde sohbetlerde bulunan şairler çarşı içinden kortej halinde yürüyerek Kaymakamlık



binasına çelenk koydular ve saygı duruşunda bulunarak istiklal marşını okudular.***Yeşilköy Değirmen Restorantta gözleme ziyafeti eşliğinde şiir sohbeti yapmadan olmadıyine. Mikrofonu kapan şiir okudu derdini anlattı.***Saat on beş sularında Simav Koyuncuoğlu İ.Ö.O bahçesinde başlayan “Büyük HayırEtkinlikleri” yine Başkan KARAHAN’ın konuşması ile başladı.Başkan KARAHAN konuşmasında “Büyük Hayır Etkinlikleri”ne verdikleri önem vebaşkanlık faaliyetleri ile hazır halkı bir arada bulmuşken ilçelerine dair bilgiler verdi.Biraz dokunmak gerekirse, geleneksel olarak her yıl mayıs ayında Belediye tarafındanbüyük hayır ve sünnet töreni yapılıyor. Bu törenler üç gün sürüyor ve çocuklara sünnetgiysileri giydiriliyor. Folklor gösterileri davul zurna eşliğinde yapılan tören, aynı günçocuklar arabalar ile büyük bir konvoy oluşturularak Simav sokaklarında gezdiriliyor.Pazar günü ise yemek daveti veriliyor. Kur’an sureti ile topluca dua edilip, tüm halkçevre ve yöre insanları kadın erkek herkes davet ediliyor. Bu büyük Organizasyon ileihtiyaç sahiplerine yardım eli uzatılıyor.Bu yıl ki katılımı ifade etmek gerekirse organizasyonda beş yüz resmi gönüllü yanındaöğrenciler çalıştı. Öğrencilerin kesin sayısı hakkında bir şey diyemezsem de bu sayıdiğer görevlileri de aratmayacak kadar ciddi. Ki bu sayının nasıl bir kitleye hizmetettiğini varın siz hesap edin derim. Halk “Büyük Hayır Etkinlikleri”ne gerçekten büyükönem verdiğini böyle göstermiş oldu. Ayrıca belirtmek isterim ki “Büyük HayırEtkinlikleri”nin tüm giderleri hayırseverlerin katkıları ile sağlanmış, Belediye iseorganizasyonu her sene üstlenir durumda. Programda folklor, mehteran ve helva karmaşenliğinin ayrı önemi var.***Ve yine o akşam şiir zamanı geldi. İkinci gün akşamında da şiirler okundu. Geceninilerleyen saatlerinde sünnet töreninden bir selam verebilmek için gelen BaşkanKARAHAN’a sazıyla sitem eden Aşık Turabi,Anadolu Simav’dadırBaşkanımız hoş geldinizKutlamalar bu haftadırBaşkanımız hoş geldiniz

Her türlü anlatın biziKendinizle bir tutun biziHalkada dinletin biziBaşkanımız hoş geldiniz

Turabi’nin sözü bitmezBu kültürün özü bitmezİLESAM’da yazı bitmezBaşkanımız hoş geldinizİLESAM’da mazi bitmezBaşkanımız hoş geldiniz

Bu sözlere teşekkür eden Başkan KARAHAN “İlçem adına siz ağırlamaktan mutlulukduyuyorum. İnşallah memnun ayrılıyorsunuzdur. Gelecek yılda buluşmak istiyorum”demesine Mehmet Nuri PARMAKSIZ’da “Kültüre yapılan hizmet kaybolmayan hizmettir”diyerek yanıt verdi.Gecenin sonunda Başkan KARAHAN konuklara katılım belgesi ve hediyeler sundu.***Üçüncü gün sabahı ayrılık vakti de yaklaşırken, zamanın nasılda su gibi akıp geçtiğini



gördüm yine. Geriye dönüp o geçen iki günün mütalaasını yaptığım zaman “ne güzeldedim kendime iyi ki gelmişim. İyi ki Simav’dayım. Yine yeni ve güzel insanlar tanıdımne mutlu bana.”Sabah kahvaltısından sonra ayrılanlar oldu. Yollar kavuşturduğu gibi ayırmayabaşlarken, şair başka zaman bir başka güzellikte şiirle buluşmak üzere sözleştik bazıdostlarla.***Büyük Hayır Etkinlikleri üçüncü güne girerken, yemekler yapılmış tüm ilçe çevredekiköylerden de büyük katılım ile çorbaya kaşık sallama zamanı da gelmişti. Hazırlananyemekler coşku ve mutlulukla yenirken, değişik insanların kattığı renk, hiçbir resminkaresinde görülmemiş bu mutluluk tablosunda olmak ayrı bir onur ve gurur kaynağıoldu.***Vakit durmadan ilerlerken, ayrılmadan Ece Sultanı ziyaret etmek isteğimize hızlı birorganizasyon yapan Kültür Danışmanı Ayşen GÜZEL soluğu Ece Sultan Türbesindealdırdı bize.Rivayete göre Ece Sultan, Hüsüm Köyü’nün yakınlarında, meşe ağaçları kaplı tepedeyatmakta olan Ece Sultan Bursa evliyalarından Emir Sultan’ın müritlerindendir.Aslen Isparta – Yalvaç doğumlu olan Ece Sultan, aynı zamanda beydir. Rüyasındaçağrılması üzerine Bursa’ya Emir Sultan’ı ziyarete gider. Talebelik yapar. DönüşteSimav’ da vefat eder. Ve bugünkü mezarının bulunduğu yere gömülmüştür.Bazı kaynaklar türbeyi hayırsever insanların yaptırdığını söylese de şairlerimizden AsımKISPET bu çalışmada Simav Belediyesi ve işçilerinin de önemli katkılarını olduğunuvurgulamıştı bu ziyarette. Ayrıca ziyaretin hemen girişinde bulunan başka bir imama aitkabirde ilginç öyküye sahip.Ve bir detay ben ziyaret ettiğim yerleri anlatıyorum ancak, burada açıklama yapandostum Asım KISPET başka ziyaretler olduğunu açıklayarak, ilçeyi çevrelediklerini çeşitlizamanlarda yaşana depremlerde bazı çevre ilçelerin ve yerleşim yerlerinin yerle birolduğunu keza, bu yazı hazırlanırken yaşanan depremde de ölümün çeşitli kazarlarda kikayıplarımız yanında çok az olması hususu dikkatimi çekti.***Ne demişti Yahya KemalArtık demir almak günü gelmişse zamandan,Meçhûle giden bir gemi kalkar bu limandan,

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol,Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol,

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,Günlerce siyah ufka bakar, gözleri nemli,

Bîçâre gönüller, ne giden son gemidir bu,Hicrânlı hayâtın ne de son mâtemidir bu,

Bir çok gidenin her biri memnûn ki yerinden,Bir çok seneler geçti dönen yok seferinden.

Belki gözyaşı döken olmadı ama gittiğimizden emin olma garantisi olmasa gerekaldıkları gibi otobüse bindirdiler usulünce.Veda vakti gelince sözler biter, yürek susar, gözler donarmış. Nitekim öyle de oldu.Söylemek istediklerimi söylemeden ayrıldı otobüs her birinden.***



Ayrılıklar mekanlar içindir bedenler gider ama yürekler yarılmaz. Yine öyle oldu. Bizayrılmadık mekanları değiştirdik sadece. Ancak, gösterdikleri nezakete ve sabra; her birişi sorumlu olarak yaparken yorulan şölen ve Büyük Hayırla aynı anda ilgilenen iki farklımekanı kontrol ederken bazı sıkılan ve bunalan, bunaldığında bile nezaketi, saygıyı,tatlı dili, hoşgörüyü elinden bırakmayan Kültür ve Sosyal İşler Müdürü ve dostumdemek istediğim Mustafa TENEKE’ye hakkını iade edemesek de, o sabah terminaldekarşılayan, enerjisiyle ışık saçan, evini ailesini emanet edip konuklarıyla ilginenen vebunu sevgi ile yapan Kültür Danışmanı Ayşen GÜZEL’e, tanımakla mutlu olduğum vegenç yaşlarına rağmen görev ve sorumluluk bilincinin hakkı ile yerine getiren asistanlarEsra Acaroğlu, Nezahat Mencik, Sade Karaince’ye ve tabiki Simav Belediye Encümeninenazarında Kasım KARAHAN’a, yıllarca emek veren Osman KARAASLAN’a ve evsahipliğinin hakkını veren Asım KISPET’e sonsuz teşekkürlerimi huzurunuzda sunarken,bu günümüze damgasını vuran deprem için Simav halkına geçmiş olsun dileklerimiayrıca sunarım.

İbrahim İmer



Siz Beyler

Ey ağalar, beyler, ne yapıyorsunuzNe ar, ne namus kaldı şeref /siz beylerSindire sindire ezilip gittiToplum da kalmadı edep /siz beyler

Söyleyin bir bana halk dizilirkenÇoluk çocuk için hep üzülürkenKuru ekmek için can ezilirkenMecal de kalmadı abdest /siz beyler

Doyun dersin ama siftah olmuyorAkşam oldu desem sabah olmuyorHer yiğit yirmisinde fatih olmuyorNe diyelim buna ne değer /siz beyler

Bakın ne diyorum mecalim arzdırBelki de bu söylem hatalı tarzdırAnladık önünde hep susmak farzdırKonuşmak nerede sünnet /siz beyler

Düşündüğünüzü deyin bir bizeBeklenmez sizlerden zaten mucizeMeydanlard’aval aval geze gezeVakitte kalmadı kıymet /siz beyler

Haziran 2011

İbrahim İmer



Söyle Anne

Bana ait düşler, hiç ıslak olmadıKim senin gibi öper ki, anne?MeselaBabam senin gibi sever miydi?

Hatırlıyor musun?Akşam yemeklerinde gözlerimiz takılırdıPencerenin önündeki tencereyeMısır koçanları tükendiAçtık, nereye baş vuracaktık, anne?

Yıldızlara asalı çok oldu çocuk hasretlerimiHiç meyva dallarına uzanamadı başımOysa; un çorbasına kuru ekmek, zengin aşımızdı.Soğana rehavet çöktü, bereket uğramadı, anne.

Yumuşacık pamuk gibi dokunurdun çatlak tenimeRüzgar neden senin gibi öpmezdi yüzümüSıcak hasta çorbam geldi yoksa yine hasta mıyımHangi doktor sen gibi şefkat dağı(t) dır, anne?

Belediyeden gelirdi memur ay sonundaSen barajda su bitmiş der, komşudan çekerdin usulca.Ben hiç baraj görmedim ki!Peki barajda su bitince, elektrik neden yanmazdıKaşınıyor başım, yine dizlerinde kaşır mısın, anne?

Büyüdüm düşlerim çalındı avuçlarımdanNeden büyüme demedin,Şimdi çocukluğuma öyle hasretim kiGece kabuslarım sobada yananGübre kokusunda saklı artıkİmgelere sakladığım gençliğimi çaldı şairKemancı hep böyle dertli kederli mi çalardı,Söyle anne?

Ankara, Ocak, Şubat 2008

İbrahim İmer



Suizan – Gülce – Son’em

Gözlerini doldurup kadehten kana kanaİçseydim diyorum, ki soğuk kış geceleriDudaklarımda şarap tadında heceleriSenin için okurdum aşk ile yana yana

Gel sevdiğim, şimdi gel, yollara düş bu geceGün yeterince geniş değil sevişmek içinSevmeyeceksen adam gibi yaşamak n’içinÖyle vakitsiz gel ki düşte seviş bu gece

Uzak iller çekerken bu yorgun benliğimiBen babacan uzun yol şoförlerinden sabrıÖğrendim ve hasretin sılayla her an cebri

Vuslatın zorluğuna sayıp önceliğimiHasrete esir düştü sensiz üşürken bu canÖzledim dön-gel desem döner misin Suizan

27.10.2010

İbrahim İmer



ŞAİR / OZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER - 1 /// Deniz ŞAHİNOĞLU //SavaşlarOZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER - 1

Merhaba,Adından da anlaşılacağı üzere yazımızın konusunu Ozan gözüyle değerlendirilerekyazılmış teması ne olursa olsun toplumsal veya topluma mal olmuş ve/veya olacakşiirleri teşkil etmektedir.Bu yazımızda Ozan Engini mahlasıyla tanınan ve dergimiz temsilcilerinden DenizŞAHİNOĞLU dostumuzun “Savaşlar” isimli şiirini toplumsal boyutuyla irdeleyeceğiz.Malumunuz mikrofonu kime uzatsak savaşa karşı çıkar… Ancak kesin olan bir şey vardırki oda savaşlar yaşamak içindir, öyle de olmalıdır. Bilinen en eski yasalardan biri “ölyada öldür” der. Ölmek yada öldürmek haklarınıza tecavüz edildiğinde yaşama, insanolma hakkınızı korumak için eski Türk toplumlarında kullanılan ve bugünkühatırladığım adlarıyla bozkır yasası veya bozkır töresidir. Başka anlamda ölüm veyakalım mücadelesidir. Bu yasa toplumlar arası hukukun olmadığı dönemlere aitolduğundan, gelişmemiş, beşeri münasebetlere sahip olmayan gücün hakim olduğukavimlerde güçlüler saffında haklı görülebilse de, günümüzde haklı bir yanı olduğusöylenemez.Zira en ulu hak dinler bile savaşa, acıya, haklara tecavüz etmeye ve öldürmeye karşıöğütler verir. Tabi ki savaşların ilahi de boyutları yok denilerek inkar edilemez.Elbette savaşlar din, dil, ırk, gibi toplumsal bütünlükleri korumak için yapılan kanlıyollardır. Oysaki toplumsal bütünlüğü korumak, toplumlar arası hukukla daha kolaydır.Günümüz ve yakın tarihimize bakıldığında, savaşların o kadar, haksız nedenleri vardırki çok ta gülünçtür.Bu savaşların sebep ve sonuç ilişkileri incelendiğinde tabi ki işgal, sömürge, terör,siyasi ayrılık ve menfaat çatışmaları yanında hak ve hukuk gibi haklı ve haksız nedenlergörülür.Örneğin; terör nedeniyle günümüzde aşırı gündeme gelen savaşlar birkaç kilometreyakınınızdan, 20.000 km uzaklara kadar bahane edilmektedir. Uluslar arası arenadanda kimin kimi terörist saydığı ayrı bir muamma olarak gündemini korur. Aslındabunların sebepleri çoğunlukla ulusal ve ekonomik çıkarlardır.Savaşlar güç dengeleri üzerinde gelişir. Nasıl ki bilinen en eski yasa “öl yada öldür”diyorsa günümüzde masada hak alamayan (kandıramayan - ikna edemeyen) güçlüsilahıyla güçsüzü alt edebilmektedir. Nasıl ki 1991 Körfez krizinde devrik diktatörSaddam Hüseyin, Kuveyt’i işgal ettiyse, o yada bu sebeple bugünde Irak terörbahanesiyle çağımızın vebası Amerika tarafından işgal edilmiştir.Diğer bir örnek olarak toplumumuzun sağ - sol diye kandırıldığı 1980 öncesindekikardeş kavgası gösterilebilir. Ogün ava çıkanlar bugün onları saflarında kardeş olarakalmak için arayanlardır.Mutlak ki devir değişse de savaş sebepleri de birlikte değişmeye devam etmektedir.Günümüzde entrika yada gavur oyunu olarak adlandırdığımız Siyonist benzeri oyunlardevam etmektedir.Çıkar mönüsü olarak görüldükçe, savaşlar asla durmayacaktır. Bu kesin ve evrenselkanıdır. O zaman toplumlar arası sorunlara karşı sağ duyu, soğuk kanlılık gibi eğilimlertoplumlara arası diyalog (bu yalana bende inanmadım) gereklidir.Savaşlar, kimseye bir şey kazandırmadığı gibi geride sadece yetim bırakır. İkinci dünyasavaşına girmeyen İsmet İNÖNÜ paşa bir açıklamada “Evet savaşa girmedim. Ama seniyetim bırakmamak için. Baban zaten yetim büyüdü” benzeri savaşa ve savaş yanlısınasitemli bir açıklama yaptığı bir duyumum içindedir. Zaten uzun yıllar esarete boyuneğmemek, esaret altında kalmamak için savaşan milletimizin başka bir devletin yanındaolmak onu ve/veya gayesini daha güçlü kılmak için dökecek kanı, geri dönüşsüz yolasokacak evladı da bulunmamaktadır.***



Silahsızlanma çığırtkanlığı yapılan dünyamızda seri numaralı silahlarını el altından değilaçıkça kaybettim diyenler, savaşların birinci sorumlusu olup, dağıttıkları silahlarındamağdurlar tarafında toplanmasını isteyerek günümüzde başka bir muharebe nedeninioluşturmaktadırlar.Bu ülkeler orta doğuya ağabeylik yapmaya kalkarken bize askerde öğretilen en birincikuralı umursamadıklarını böyle bir kavramları olmadıklarını açıkça göstermektedirler.Türk ordusunda en birinci kural silah namustur / kadındır. Kaybedilirse karısınıkaybetmiş sayılır Türk genci. Ve bu onuru korumak için sarılarak uyur mevzide. Diğertaraftan biz silahını Kuzey Irak depolarında kaybedenlere ne deriz, lütfen siz düşünün.***Ekonomisi alarm veren toplumları bu şekilde daha zor durumlara sokan savaş tekniğigünümüzde çok görülmektedir.Aç gözlü kurt gibi, daha fazla sömürmek, yada köşeye sıkıştırdığı toplumu kendikıskacından kurtarmak adıyla güven huzur barışı taşırlar güya…Zira akıllı ve akılcı savaşlar izzet, şeref, gibi geniş kavramlar üzerine oturtulmalıdır.Bu savaş denilen rüzgar hep çıkarcılar için eser ve taraflarından estirilir.***Yazımıza konu “Savaşlar” isimli şiirde sevgili kardeşim Ozan Engini Deniz ŞAHİNOĞLUozanın toplumdaki rolünü hakkıyla yerine getirmiş ve şiirinde uluslararası bir yarayatanıklık yapmıştır. Gerçek ozan çağına tanık olandır. Çağına tanık olmayan, toplumunaaydın olmayan, öne geçmeyen ve en önemlisi birleştirici olmayan kişiden ozan olamaz.ŞAHİNOĞLU şiirinde ozanlık görevini savaşlara ve çoğu kez boşa dökülen kana temaederek yerine getirmiştir mutlaka. Ozanımız şiirin evrensel dilini kullanarak, ozanlığınverdiği misyonu getirme gayesini gütmüştür.Diğer taraftan, “Savaşlar” şiiri Özgün Müzik sanatçımız Süleyman KUTLU tarafından dabestelenmiştir.***Savaşın bir çok tanımı yapılarak hakkında çok şey konuşulma imkanı bulunsa da, birtek gerçek tanımı vardır. Savaş bir şeyi ortadan kaldırmak, yok etmek amacıylagirişilen mücadeledir. Sonuç olarak bu tanım bilinen en eski yasayı günümüzkoşullarında destekler ve haklı kılmaya yöneltir.Yapılacak en büyük savaş insanın kendisi ile olan savaşı olmalıdır.***Çocuklarımızı bu tür çağdışı eğilimlerden kurtarmak birinci vazifemizdir. Bunu sağlamakiçin naçizane görüşüm, öncelikle ne olduğu belirsiz savaş oyunlarından (PCoyunlarından) uzak kalmaktan / kalmalarını sağlamaktan geçer.Bilinmelidir ki savaşlarımız ne amaçla olursa olsun. Geçmişimize sürülen kanlı birerlekedir.

İbrahim İMERAnkara, Mart 2008

SEVGİ YOLU DERGİSİNİN 70. SAYISINDA (MART-NİSAN 2008) YAYIMLANMIŞTIR.

İbrahim İmer



ŞAİR / OZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER – 2 // Ali ATAK // Dağlar Hey

ŞAİR / OZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER – 2

Merhaba,Hikaye bu ya; Yunan mitolojisinde yerini edinen Kral Midas koca kulaklıdır, kocakulaklarını bir külah içinde saklar. Ancak, saçlarını kesen berber kulaklarını görür veböylelikle kralın sırrını öğrenmiş olur. Ancak böyle bir sır insan ağzına sığmaz. Berberiçinde dayanılmaz sancılar yaşar bu sırla.Sırrını paylaşacak dost bulamaz ve sonunda bu sırrını bir kuyuyla paylaşmaya kararverir.Berber bir kuyu kazar ve kuyuya eğilerek, ''Kral Midas’ın eşşek kulakları var'' diyebağırıp içini boşaltır.Uzun sürmez, sır, kuyu kökünden büyüyen sazlara, sazlarsa rüzgarda salına salınabütün etrafa yayar bu sırrı. Böylece bütün ülke Midas’ın sırrını kısa zamanda öğrenir.Daha sonra halk kral Midas hakkında gölge oyunları oynamaya başlar. Kral Midas artıkbıkar ve artık bu yargıyı yok etmek için sonunda kulaklarını keser. Daha sonra kulaklarıyeniden çıkar, ama eskisinden daha da gür bir şekilde...Buraya kadar hikaye, ama Üstad Ali ATAK acı gerçeklerin yüreğine ağır gelip,taşıyamayacağını düşündüğü gün bağırmaya karar verir, ancak Şair feryadını ‘AmanDağlar Hey’ diyerek dağlara öylesine içten, gerçekçi ve samimi seslenir şiirinde… Ki bubağrışma kesinlikle hikaye veya kurguyu değil ülkem gerçeğinin ta kendisi olmuştur.Konuyla alakalı olarak hatırlatmak isterim ki! dergimizin bir önceki (70 inci)sayısında; savaşlar için “ekonomisi alarm veren toplumları bu şekilde daha zordurumlara sokan savaş tekniği günümüzde çok görülmektedir.Aç gözlü kurt gibi, daha fazla sömürmek, yada köşeye sıkıştırdığı toplumu kendikıskacından kurtarmak adıyla güven huzur barışı taşırlar güya…Zira akıllı ve akılcısavaşlar izzet, şeref, gibi geniş kavramlar üzerine oturtulmalıdır.Bu savaş denilenrüzgar hep çıkarcılar için eser ve taraflarından estirilir.” demiştik. Ülkeler boyutu ile elealıp terör savaşları boyutuna dokunmamıştık.Bu cümlelerden sonra rahatlıkla diyebiliriz ki, terör günümüz yaygın soğuk savaş ve vurkaç tekniğinin uygulandığı küçük muharebe yöntemidir.Görülen o ki! terör ‘Savaşlar’ şiirinde olduğu kadar bu şiirde de kanlı muharebe,menfaat çatışması olarak karşımıza çıkmıştır. Ve yine görülen o ki çıkmaya devam etmeihtimali oldukça yüksektir. Bu acı ancak bir o kadarda gerçektir…“Şavaşlar” şiirini irdelerken silahlar ve vebal üzerinde dolaylı yoldan uzun uzundurmuştuk. Her ne kadar böylesine toplumsal yaralar varsa da ve tetik çeken eller“Dağlar Hey” şiirimiz de tahtını korumakta ise de son 30 yıldır ülkemizi önemli ölçüdeilgilendiren terör boyutunu uzun uzadıya anlatmanın kimseye faydası olmayacaktır. Ziranefes alan her Anadolu çocuğu bunları zaten bilmekten öte yaşamaktadır.“Dağlar Hey” şiirimizde; vebal, umud, kin ve kan gibi temalar çok söz ettirmeyecekkadar yalın ve çok derin anlamlarda yerini korumakta, silahta onur ve namus gibikavramlarımız “kalmadı namluda iman” dizesinde parlayarak patlayan yara olarakyerini şiirin bütünlüğüne vermektedir.Üstadım Ali ATAK şiirinde; kendinde dertli ve kendinden biçare dağları dert ortağıolarak görmüş, kalemine bu yönde hüküm sürmüştür.“ İnsanı sevmenin sevdası derin, / Her taşınız ile kol, kanat gerin, / Ne Mehmet’i verinne Memo verin,/ Sarılın üstüne aman dağlar hey.” Kardeşlik olgusundan farklı olarak,eşsiz duygu yoğunluğu hüküm sürmüş alt kimlik üst kimlik derken, kaybolan değerlerinadresi; yürekten dökülen sözler şairin içindeki insan sevgisi ile perçinleşince,yalvarmaktan öteye geçmiş, Mehmet ve Memo adaş kardeşlerimiz için isyanadönüşmüştür.Mehmet ve Memo….. Uzun renkli sözlere ihtiyacı olmayan bir yerde Mehmet iken birbaşka yerde sevgiden Memo olan her ikisi de göz nuru anne evladı… İsimler farklı



telafuz edilse de adaş…. Gardaş…. Yoldaş… Ve aynı toplumun/ülkenin çocukları… Aynıyolda vatan diye baş, boyun koymuş ve aynı uğurda aynı silahın çıkardığı iki kahpemermi tarafından düşürülmüş…. Ve düşmeye devam eden… Mehmet ve Memogerçeğidir.Sonuç olarak, aslında anne bak kral çıplak demek için dağlara haykıran Ali ATAK, “Banane burada Mehmet’im orda Memo olduysa, ikisini de vermem verdirmem” demeyiyeğleyerek, yardım içinde dağlara sığınmıştır. Kimliğinin sol üst köşesindeki bayrakrenginin şehit kanından olduğu gerçeğini, alt kimlik kullananlara şiirin evrensel dilinikullanarak göstermeyi yeğlemiş, yada bazı olguları şiirin evrensel dili dışında tutmuşgibi dursa da, aslında payı paydadan saklı tutmuştur. Acı olan kral gerçekten çıplaktır.Çünkü aynaya bakmaksızın, kraldan çok kralcıdır.Şiiriz, teknik yönüyle ustasını gösterdiği kadar, duygu ve tema yönüyle de bir yüreğin,bir çok yüreğe ses oluşunu ve kelimelerin nağme dokurcasına dökme ustalığınısergilemiştir.Şairin, toplumdaki öncü ve farklı bakış açısını kullanan kişi rolünü hakkıyla yerinegetirdiği kanaati hasıl olup, söylenecek sözlerin bitmediği noktada üstad,Mahzun açan çiğdemini, gülümü,Gün gelir şadeder zaman dağlar hey.dizelerinde inandığımız değerler kadar, sessiz atın pek tepiğini de bu noktaya sakladığıdüşüncesini benimsememek hata olur.

İbrahim İMERAnkara, Mayıs 2008

SEVGİ YOLU DERGİSİNİN 71. SAYISINDA (MAYIS-HAZİRAN 2008)YAYIMLANMIŞTIR.

İbrahim İmer



ŞAİR / OZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER – 3 // Ali Rıza ATASOY / SoligenŞehitleriŞAİR / OZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER – 3 // Ali Rıza ATASOY / Soligen Şehitleri

Sevgi Yolu Dergisinin 72. sayısındaki(Temmuz-Ağustos 2008 sayısı) Yazı

Solingen Şehitleri ***-Ruhları Şadolsun-

Şimdi bahar vaktidir yüreklerde yadınız,Kulaklarda çınlıyor hala o feryadınız,Mahrem düşlerimizde saklı kaldı adınız...........Beyhudedir kalbimin çarpışan gelgitleri,..........Şad olsun ruhlarınız Solingen Şehitleri.

Bir avuç küldür şimdi sizden geriye kalan,Ve tarumar bir bahçe masum gülleri solan,Hakikat bu müebbet gerisi hepten yalan...........Uhrevi dünyanızın şenlensin muhitleri,..........Şad olsun ruhlarınız Solingen Şehitleri.

Var mı ki bu alemde bahtiyar olup gülen,İki damla gözyaşı kirpiğimden süzülen,Ne çare ben değilim bir tek size üzülen...........Zulmete ışık olur mazlumun ümitleri,..........Şad olsun ruhlarınız Solingen Şehitleri.

(Taşova, 29.05.2007)Ali Rıza ATASOY*****************************************

Merhaba,23-24 Mayıs 2008 tarihlerinde 2007 yılında olduğu gibi çeşitli illerden gelen şairlerleAmasya’nın Taşova ilçesinde sayın Ali Rıza ATASOY’un konuğu olmuştuk. 2. BoraboyŞiir Dinletisi için bir köyden araçla geçerken yanlış hatırlamıyorsam şair Fesih AKTAŞhocam “o köy” dedi. Açıklama istediğim de “Mercimek köyü… Ali Rıza hocanın SolingenŞehitleri şiirini okumuşsundur” deyince şimşekler ardın sıra içimde çakmaya başlamıştı.Konuyu biraz anlaşılır hale getirmek için öncelikle geçmişten açıklama yapmak lazım.Takvimler 29 Mayıs 1993’ü gösterirken Amasya’nın Taşova İlçesine bağlı MercimekKöyü’nden aynı aileye mensup üçü çocuk olmak üzere beş vatandaşımız Almanya’nınSolingen Eyaleti’nde alman nazileri tarafından evleriyle birlikte yakılarak vahşiceöldürülmüşlerdi. O tarihlerde haber programlarında bilgi sahibi olduğu ve gerçekhayatta tanımadığı bu insanlar için üzülmüş içi yanmıştı elbette. Kendi de gerçekhayatta hiç tanımadığı bu insanların akıbetine günlerce üzüldüğünü ifade etmektedir.Solingen Şehitleri’nin naaşları Taşova’ya getirildiğinde dönemin Başbakanının dakatıldığı bir törenle Mercimek Köyünde kabristana defnedilmişlerdi. O tarihten bu yanavahşetin yıldönümünde Solingen Şehitleri Mercimek Köyü’nde düzenlenen anmaprogramıyla kabirleri başında anılmaktadır. 2007 yılında yapılan törene Taşovaprotokolünde bulunan şair Ali Rıza ATASOY’da İlçe Mili Eğitim Müdürü sıfatıyla katılır veon dört yıl sonra Taşova Mercimek Köyündeki kabir başında üçü çocuk beş günahsızıİlçe Mili Eğitim Müdürü sıfatına sahip olsa da şair ruhuyla anar.Ancak, resmi protokolle son bulan anma törenine Ali Rıza ATASOY’un şair yüreği bir



damga vurmuştur o gün… Artık edebiyat tarihi o günü üstadın “Şad olsun ruhlarınızSolingen Şehitleri” diye feryat eden mısralarıyla anacaktır. Şiirde üstad duyguyoğunluğunu öyle güzel kelimelerle akıtmıştır ki okuyucu başka bir dünyayagitmektedir.Şair ikinci kere katıldığı ölüm yıldönümünde kabirleri başında ziyaret etmek nasip olanSolingen Şehitlerimize dua ederken, bir taraftan da bu dizeleri mırıldanır. “Beyhudedirkalbimin çarpışan gelgitleri, / Şad olsun ruhlarınız Solingen Şehitleri.”Haber dünya basınında büyük yer bulmasına karşın ölen öldüğü ile kalmıştır. Şairin“Var mı ki bu alemde bahtiyar olup gülen, / İki damla gözyaşı kirpiğimden süzülen, / Neçare ben değilim bir tek size üzülen. / Zulmete ışık olur mazlumun ümitleri, / Şad olsunruhlarınız Solingen Şehitleri.” dizelerinden girdiği duygu derinliği kendini göstermekteise de; üstad, makamını, toplumdaki şair rolüne elbette değişmiştir.Ayrılık dönüşü olmayan bir yoldur. Bu vahim olay da Solingen Şehitleri için dönüşüolmayan yol olmuş “Şimdi bahar vaktidir yüreklerde yadınız, / Kulaklarda çınlıyor hala oferyadınız, / Mahrem düşlerimizde saklı kaldı adınız.”dizeleri ile bir bahar vakti mutluinsanlar olmak yerine anaların yüreklerinden çıkan isyan çığlığa dönüşünce kulaklardakiferyad misali en mahrem şekilde Gürsün İnce, Hatice, Hülya, Saime Genç ile GülistanÖztürk'ün adları yüreklere gömüldüğünün mesajlarını verilmiştir.Şiirde teknik özellik çok iyi harmanlanarak okuyucunun zaman, mekan tanımaksızın birtek duygu içinde gezdirmesi sağlanmıştır.Şairimiz, toplumdaki öncü ve farklı bakış açısını kullanan kişi rolünü hakkıyla yerinegetirmiştir elbette.Bir avuç küldür şimdi sizden geriye kalan,Ve tarumar bir bahçe masum gülleri solan,Hakikat bu müebbet gerisi hepten yalan.dizeleri söylenecek her şeye noktayı koyan dizeler olarak kendini göstermektedir.Okuduğum zamanki gibi beni başka bir deryaya taşıyan o gün o köyde bu olayı içimyanarak yaşadım… Olaydan birkaç gün sonrada Solingen Şehitleri Şairi Ali RızaAtasoy'a ithafen yazmış olduğum O Köyü Gördüm (Solingen Şehitlerine)şiirini yazdım.

O Köyü Gördüm (Solingen Şehitlerine)-Solingen Şehitleri Şairi Ali Rıza Atasoy'a-

O köyü gördüm hocam, dalgalanıyordu bayrakSemasında sessizce, tütmekte birkaç ocakAnneler ağlamaklı, çocuk gördüm yüzü ak…………..Bura nere diye sordum…………..O köy, Mercimek dediler

Şimdi yürekler yakan, ana ocaklarınıBir zaman tadı olan, çorba sıcaklarınıÇocukların kaçtığı, çatı saçaklarını…………..Bu insanlar diye sordum…………..Sorma, Mercimek dediler

Gazetede okudum manşetleri bir zamanHaberimiz olmadı geride kalanlardanKim bilir hangi anne feryadı özde kalan…………..Masum çocukları sordum…………..Şehit bebeleri dediler



Masum seviyorlardı ast kalan böcekleriO zamanların küçük sevimli bebekleriSolingen’den yadigar, tek gurbet çiçekleri…………..Neden neden diye sordum…………..Adı medeniyet dediler

O köyü gördüm hocam, yas kalmış atasındaŞanıyla şerefiyle al sancak semasındaÇocuklar bihaber, çok yamalı urbasında…………..Bura nere diye sordum…………..O köy, Mercimek dediler

…………..Kimlerdir, kimlerden diye sordum…………..Solingen Şehitleri dediler Ankara, 29/05/2008

İbrahim İMERAnkara, Temmuz 2008

İbrahim İmer



ŞİİR ve ŞAİRE DAİR TESPİTLER // MUSTAFA AYVALI - VAKİTSİZ

ŞİİR ve ŞAİRE DAİR TESPİTLER // MUSTAFA AYVALI - VAKİTSİZ

VAKİTSİZ

Ben yâre meftun iken düştü saçlarıma kar.Bu kaçıncı ayrılık neden yarabbi neden!Kayıp gidiyor işte ellerimden ilkbahar,Vesikasız gönlüme cemre bile düşmeden.

Tren kalkıyor gardan vakitsizce gidene,Ecel kapıda bekler daha düşmeden yola,Siren çığlıkların da o yana, bir bu yanaYürür pelte bedenim yalnızlıkla kol kola.

Gitme diyemedim ki sallanırken her mendil,Dalga dalga nedamet gözlerin karasında,Ufkunda sürüklendim gökte binlerce kandil,Halay çekerken gece ağaçlar arasında.

Vakitsizdir gidişler vakitsiz ölüm gibi,Bahtımın harabesi denize dökülürken.Taş kesilmiş anılar aklıma zulüm gibi,Ağlatma beni kader! Vakit daha çok erken.

Mustafa AYVALIHaziran-2008Amasya

Var oluşun kanunudur. İnsan doğar, yaşar ve ölür. Ve bu hayat denen zaman dilimineiyi kötü birçok şeyi sığdırır.

Sevmek ise insanın özünde olan, beş duyu ile birlikte en büyük güçtür. Ancak bu duyuzamanla gelişir olgunlaşır ve sonraları da önemini kaybeder gibi bilinse de, insaniçindeki naif yürek aslında sevmekten vazgeçmez. Sevgiler değişir belki, anne babaiken sevilen, yar olur, eş olur, çocuk olur, torun olur… Sonra duygular değişir yaşamakve ölüm… Ölüm korkusu…

Mustafa AYVALI’nın “Vakitsiz” adlı şiirinde; ilk mısradan başlamak üzere, yaşlanma,emsallerin aradan ayrılması, gençliğin tükenmesi ve ölüm gibi konularda ayrılıklarınesiri olmuş yüreğinin artık yalnız yürüyüşünü ve yaşanmamışlıklara dair pişmanlıkdalgalarını tatlı bir dil ile ifade etmektedir. Genel olarak şair ruhaniyetini ölüm ve ayrılıküzerinde açıkça ortaya koymuştur. Yer yer de bitip giden gençlik ve hayata dairsitemler vardır.

Ben yâre meftun iken düştü saçlarıma kar.Bu kaçıncı ayrılık neden yarabbi neden!Kayıp gidiyor işte ellerimden ilkbahar,Vesikasız gönlüme cemre bile düşmeden.

Dörtlükte görüldüğü üzere sevdiğine tutkun (meftun) şair sevgi dolu iken zamanın su



misali akıp gidişinin derdine düşmüştür. İkinci mısrada açıkça ayrılıkların çokluklaifadesi (henüz şiirin başında) ikili ilişkilerden karşılıklı uzlaşma ile ayrılık (boşanma,terk etme/edilme) gibi algılansa da bu durum şiirin tamamı için daha genelalgılanmalıdır. Yine son iki mısrada tazeliğin, güzelliğin sembollerinden bahar vecemrenin kaybı da var oluşun amacını anlayamadan gençliğin kaybını ifade eder.

Edebiyatçılarımızdan Ömer CELEP, şiiri ya da yazıyı tahlil edecek kişinin şairi/yazarıyaşantısı ile birlikte iyi tanıması gerektiğini savunmaktadır. Bu savdan yola çıkılıncaşairimiz Mustafa AYVALI’nın;

Hep aynı gemiler kalkıyor sessiz,Bir o kadar içli dua ardındanFarklı zamanlarda sonsuz mekâna,Kazası olmayan fani yurdundan.

Ateş dudaklarda buruk bir hüzünÇıktığı seferde gece gündüzünRahmanın aşkına söken şafakta,Anlamı yok artık baharın yazın.

Son kez veda edip cana cihanda,Mana iklimine gittiği andaÇile dergâhının bezgin yolcusuAn-ı dinlendirir topraklı tende.

Diner serde hicran, dilde mersiyeÖmrümüzde firkat kimden hediye?Arda kalanların en son sapağıMusalladan geçer yâr diye diye…

Yazdığı yukarıdaki “ARDA KALANLAR” şiirinden de anladığım kadarıyla “VAKİTSİZ”şiirdeki hüznü, kırklı yaşların sonlarına doğru belki yakınlarını yitirmesinin vermişolduğu yalnızlık duygusuna kapılmasına, belki de olgunlaşan yüreğinin penceresindenhayata bakış açısının değişmesine bağlayabiliriz.

Tren kalkıyor gardan vakitsizce gidene,Ecel kapıda bekler daha düşmeden yola,Siren çığlıkların da o yana, bir bu yanaYürür pelte bedenim yalnızlıkla kol kola.

Gidişlerin, başka bir deyişle ayrılıkların zamansızlığı aslında beklenmemesindenkaynaklanmaktadır. Mevsimlerle betimlenen yaşamda; hayatın baharındaki tat, güzdemutsuzluk olarak yerini almaktadır. Daldaki yapraklar misali o kalabalık yürüyüş zamaniçinde yolcularının azalmasıyla daldaki yalnızla son bulmakta ve belirgin olarak sıranınkendisinde olduğu klasik ruh halini göstermektedir.

Gitme diyemedim ki sallanırken her mendil,Dalga dalga nedamet gözlerin karasında,Ufkunda sürüklendim gökte binlerce kandil,Halay çekerken gece ağaçlar arasında.

Gidenin arkasından mendil sallamak ya da su dökmek geleneklerimizdendir. Her ayrılık



ardından aynı duyguları gidene/kalana bırakmasa dahi pişmanlıklar (nedamet) yoğunolarak hüküm sürer ve zamana keşkeler hâkim olur. Şair bu hâkimiyette ağaçlararsından yıldızlara yalnız bakışını belki de ağaçların rüzgarla dansını kıskanışını değişikbir dille ifade ederek özlemlerine tema eder.

Vakitsizdir gidişler vakitsiz ölüm gibi,Bahtımın harabesi denize dökülürken.Taş kesilmiş anılar aklıma zulüm gibi,Ağlatma beni kader! Vakit daha çok erken.

Ve ölüm tüm bu duygulara hakim olur. Usta şairlerimize göre ölüm çoğu zamankurtuluş olmuştur. Büyük üstad Cahit Sıtkı’da birçok şiirinde ölmekten bahsetmiştir.Ölümü zamanını tayin etmek mümkün değildir. Şair bahtımın harabesi derken oncayaşanmışlığın üzerinde bıraktığı etkinin tamir edilemez noktalarına tema etmektedir.

Ve son bir çırpınışla “vakit daha çok erken” der şair.

Değinmek gerekirse; Ayvalı, 1964 yılında Amasya ili Suluova ilçesi Bayırlı köyündeannesinin deyişiyle arpalar biçilirken dünyaya gelmiş. Üniversite mezunu olup, halenAmasya’da bir kamu kurumunda görev yapıyor. Bununla birlikte, uzun yıllar mesleğineait derneğin şube başkanlığını yapmış ve şu anda da bir kamu sendikanın il temsilciliğigörevini yürütmekte. İLESAM Amasya İl Denetim Komisyon üyesidir.

Şair Mustafa AYVALI der ki:

Bir gün mutlaka bitecek olan hayata karşı endişesi olmayan insan tükenir. Şair varolmayı unutan değil, var oluşun amacını düşünendir.

'Hayatın girift ve meşakkatli yollarında yürüyüp yoğrulurken; bîçare kalışlarda hüzünler,özlemler, kiminde mutluluklar dile gelişidir şiir.

Sürgündeki yaşamda; insanoğlunun 'Yoktan Var Eden'e kavuşma sürecindeki çileliyolda verdiği amansız mücadelelerin kırılma noktalarında, ruhun kozasından sıyrılıp,ufkun efsunkâr iklimlerinde gezinirken, gönülde yaşayan duygu ve düşüncelere ritim,estetik ve imge katılarak yapılan, fikre göre duygunun baskın olduğu terkip, sözsanatıdır şiir.

Aşkın mekânı yanarken, gönül tellerini titreten nağmeler kaleme alındığında 'şiir' olur,'Nihavent Güfte' olur. Kimi zaman kaç beyit düşer de gönle, kelimeler kifayetsiz kalıncakalemi kırar da şair, feryat edişler 'Makber' olur.'

Sevdayı hüzünlere katık yapıp mey’in serabıyla, imbikten damla damla içerkendizelerini, bir şiirinde dosta şöyle seslenir;

Zaman perdesini çekmeden ey dost!Derdin aşkı dem de çağ olmadan gel.Arayı arayı bıkmadan ey dost!Şu ahengin hüznü dağ olmadan gel.

Eserleri, 2009 Yılı nisan ayında modern ve halk şiirlerinin yer aldığı 'KARLI DAĞLARINMOR MENEKŞESİ' isimli ilk şiir kitabı yayınlandı. Yerel ve ulusal gazete, antoloji, dergive internet ortamında yayınlanan şiirlerinin yani sıra, birçok ulusal, yerel radyo ve TV



programlarında şiirleri seslendirilmektedir. Halen yerel bir gazetede ŞİİR KERVANIisimli köşesinde kaleme aldığı şiirlerini okuyucusuyla paylaşmaktadır.www.mustafaayvali.com

Mustafa AYVALI’nın VAKİTSİZ adlı şiirinde dil Türkçe’dir. Arapça ve Farsçadan dilimizegeçen birkaç kelime olsa da anlaşılabilir yapısını koruyor.

Şiirde zaman kavramı geniş tutulmuştur. Yaşanılan düş kırıklıkları ve sitem, kaybolanyıllar için son bir çırpınma söz konusudur. Buna göre geçmiş zamandan bahsetmek sözkonusu olabilir.

Şiirde Tren Garı dışında bir mekân adı söz konusu değilse de her yerin mekânolabileceği kadar geniş tutulduğu söylemek mümkündür. Dahası yaşamın bütünümevsimlerle betimlenerek kullanılmış mekân olarak sunulmuştur. Ancak şair üçüncüdörtlüğün üç ve dördüncü mısralarında; bahçe veya ormanlık bir mekânda ağaçlararsından yıldızların dansını izlermiş bir izlenim vermektedir. Bunlar dışında nesnel birmekân yoktur. Başka bir deyişle mekân şairin olduğu her yerdir denebilir.

Şiirde insan faktörü bahtı ile ön planda tutulmuştur. Birinci tekil şahıs (ben) ve yâr(sevgili) ön plana çıkarılmıştır. Şairin cinsiyetinin imgelenmesi veya betimlenmesi sözkonusu değildir. Şiirde duygu ayrılık ve ölüm üzerinedir. Yaşanmayan ilkbaharın ezikliğiyansımıştır Şairin orta yaş sonrası bunalımı, ayrılıklardan sonra ölüm korkusu sözkonusudur. Eskiyen tevellüt yaşanmamışlıkları saklayamamış sonunda duygu su yüzüneçıkmıştır.

Kullanılan dil duygunun karmaşıklığını ve yalnızlığı ön plana çıkarmıştır. Şair yârdan sözederken kesin olarak aşktan sevgiden söz etmemektedir. Yâr, genel olarak sevgilianlamında kullanılsa da, kabir iç ve Yaratan anlamına da gelmektedir.

Duyguya göre zamanın aslında kaliteli kullanıldığını düşündürmektedir. Öyle ki şairsevgi saltanatında yalnızlığa geçişe anlam yüklememişse de bu durum söz konusudur.Duygu ve düşünce de cinsiyet ayrımı veya belirginliği söz konusu değildir. Kadereküskünlük, hayata sitem söz konusudur. Şair ilk dörtlüğün ikinci mısrasında Yaratana,dördüncü dörtlüğün son mısrasında ise “ağlatma beni ey kader” diyerek kaderineseslenmektedir. Duygularını dizginleyip heyecan duymaması söz konusu değildir.Yaşanan aşkların heyecanı, eskiyen tevellütün estirdiği yaşlılık ve ayrılık rüzgârları ilebirlikte yaşlanmaya yüz tutan şairin ruhunun özlemlerini de saklamaktadır. Sitemyoğun olsa da ümitsizlik görülmemektedir. Buradaki sesleniş, unutulmayacak şeylerinizlerini taşır. Şair kendince haklı bir sitem/sesleniş içindedir. Şair Yaratana bir kulolarak acizliğini dile getirmiştir.

Yedi artı yedi hece ölçüsü çapraz kafiyede disiplinli olarak kullanılmıştır. Şiir tamamenölçü, uyak ve durak düzenine sahiptir. Tam ve zengin kafiyeler hakimdir.

Şiirde imla kurallarına dikkat edilmiş, yalın dil kullanılmaya özen gösterilmiştir Teşbihve Teşhis sanatlarına yerinde ve yoğunlukla kullanılmıştır. Şairin kendine has tekniğisöz konusudur. Garip ve ikinci yenilerin etkisinde olduğu, edebi sanatkârlarımızdanetkilendiği söylenebilir. Şiir bütününde ki ses uyumundan dolayı etkin rol ve vurgusaldeğer kazanmıştır. Mısralar içinde özel bir uyuma sahiptir. Şair duygularını örtülüanlatımla da dile getirerek şiire derinlik kazandırmıştır.



İbrahim İMER

İbrahim İmer



Şiir Yakar Ama Şair Üşür Daima // GÜLCE (BULUŞMA)

…………“sen, neden hep yakarsın da;…………aşk üşütür insanı…………oysa senin, sudan ılık yüreğinde…………çözünmek isterdim ben…………ay durusu bir şey kalsın isterdim ardın sıra”

Dalga dalga kabarmaz aşk yürekteSözcükler zamansız çoşar daima.Şiir yakar ama şair dediğinAşkın ateşinde üşür daima.

…………kanatsız kuş misali uçmak isterdim oysa…………kollarında…………tek dileğimsin…………beni sensiz bırakma!

Külleri savrulur, yıkamaz cebirPranga vurulmaz kavuşmaz zincirZamansız amansız üşürken şairAşkın ateşinde pişer daima

…………aşk şairi ısıtmıyor…………mısralar beni anlatmıyor neden sevdiğim…………mutluluk bakmıyor yüzüme…………varlığında üşüyorum…………yokluğunu düşünürken bile

Saatler vurunca gece üç çeyrekHüzünleri çoşar başına buyrukDünya güzelisin “Gülüm” diyerekYarayı şiirle deşer daima

…………“Unutma beni” dedin dün gece…………nasıl unuturum seni sevdam…………yol arkadaşım,…………“baharım ol” dedim…………şimdi güzümsün.

Esaslı aşkında saklanır yaraGülüşünü asıp kara duvaraSevdanın gözleri, yanan sigaraDumanında sürgün yaşar daima

…………başka sevdaları gözüm görmez benim…………bir daha sevemem kimseyi…………söyle sevdiğim…………Şiir yakarken beni şair neden üşür sevdiğim

Aşk üst üste olmuş yürekte yamaDerd içinde yaşar şaire kanma“Seni Seviyorum” diyemez amaAlevden surları aşar daima



Bir yel alır sevgi denen her şeyiNeylesin şişeyi kadehi meyiGündüz uykusunda, içip badeyiSensiz geçen ömre şaşar daima

Ocak 2010

İbrahim İmer



Şiirleriniz Ağlıyor

“şiirleriniz ağlıyor, nedendir şair? ”belki……göz yaşlarını görüp silen olmadığı içinbelki……tenine dokunup saçlarını okşayan olmadığı için………………….kadrim yerine ağlıyor şiirlerkesintisiz hüznüme sahip çıkıyor…………………………………belki………………………………………ağlayan kelimeler

Ankara, 21/02/2008

İbrahim İmer



Tükendi – Gülce – Serbest Zincir

Şarkılar yakıyorYakıyor sevdamSevdam sığmıyorSığmıyor adının tam yazılışı kağıdaKağıda yazılmıyor güzelliğin

Güzelliğin saplıyor ay bakışını kalbimeKalbime dolan ne varsa seninleSeninle yeşeriyor gün

Gün anlamını kazanıyorKazanıyor kalbim günle seniSeni sevmeyi öğreniyorumÖğreniyorum saçlarını koklamayıKoklamayı bir ömür boyu deli sevdanı

Sevdanı ararken neredeNerede aşk! nereye kadar koşalım desemDesem ben tükendimTükendim seni sevmekten

Sevmekten yorgunumYorgunum ellerin ellerimi tutmasınTutmasın bu gece yüreğimiYüreğimi saklasın gece sendenSenden ve zindan karası gözlerinden

Gözlerinden kaçabilsemKaçabilsem yüreğimden benliği öldürüpÖldürüp duygularıma yaltaklık eden beni

Beni tanımıyorsan aldırmaAldırma eflatun sancım bizi sorsa daSorsa da deki tükendiTükendi şarkılar

25.10.2010

İbrahim İmer



Umut

Sen vardın, içimde sevgi vardı,Sen gittin ve sana dair ne varsa gitti seninle,Hasretim kaldı, birde senden hatıra.Yalnızlığım, umutlarıma mahkum kaldı.Sen gidince,Sensiz umutlarımda yarım kaldı.

Ankara, 04/10/2006

İbrahim İmer



Unutma

Asma güzel yüzünüYakışmıyor ağlamak sana

BaşınıSonbahar çiçekleri gibiEğme

İçindeki fırtınanın kızıl ateşiniÇiçekleri soldurmadanGönder bana

Çiğdemler solmadan öp yüreğimiCanımsın unutma

Mart 2010

İbrahim İmer



Unutulmuyor

Yuva yapmak varken gönül döşünüAşk unut demekle unutulmuyorKimse anlatmadı pembe düşünüAşk unut demekle unutulmuyor

Onu da beni de aldın karşınaSende yalnız kaldın bir tek başınaUzaktan bakamam gülün kaşınaAşk unut demekle unutulmuyor

Dünya sarhoş musun yoksa ayık mı?Boş laf geveleyen saf mı geyik mi?Söyle ettiğine bu aşk layık mı?Aşk unut demekle unutulmuyor

Lafını aklımca kelam sanmıştımYalana o kadar çok inanmıştımAşkın yollarına çok kapanmıştımAşk unut demekle unutulmuyor

Bilmiyorsan aşkı git bilene sorUstam anlatır dinle hayra yorİmer’in özünde saklı kalan kor Aşk unut demekle unutulmuyor

Ankara, 22/02/2008

İbrahim İmer



Uyurken Çok Tatlıydın

Uyurken çok tatlıydın, başın omzumda,Güzelliğin saçılmış, sessizlik çökmüş dudaklarınaSonbahardı Ankara’da, aşkların mevsiminin ortasında,Bebek gibi masum görünüyordun, uyurken çok tatlıydın.

Öyle tatlıydın ki melekler gibi, ellerin avuçlarımda,Öyle güzeldin ki bebekler gibi, birde kapalı gözlerin bende olsa,Doğuştan mis gibi, teninin kokusu hala ciğerimde,Tenine dokunmak istedim, kıyamadım, uyurken çok tatlıydın.

Gülüm desem, gül dalında güzeldir,En güzel kokuyu getirseler, senin ki gülüm daha özeldir,Canım desem sana, canım, seni anlatmaya az gelir,Bu kalp sensiz atar mı gayrı bilmem, uyurken çok tatlıydın.

Saçlarını aldım elime, bir ömre bedel geldi,Başın omzumdaydı, dokunuşun pamuk gibi geldi,Eğilip sana gülüm diyecektim, sarılasım geldi,Kıyamadım uyandırmaya, uyurken çok tatlıydın.

Ankara, 04/10/2006

İbrahim İmer



Uyuyamıyorum.

Şimdi sana hainsin bırakıp gittin desem,Gülüşün geliyor aklıma, kıyamıyorum.Gülüm desem sana, beni öldürüşün geliyor aklıma,İhanetine dayanamıyorum.

Şimdi Ankara’da hazan akşamı,Rüzgar çarpıyor kapıyı,Gidişin geliyor aklıma.Uyuyamıyorum.

Ankara, 10/10/2006

İbrahim İmer



Vaha'm

Seni düşünüp ağladım dün geceYar diye sineme kazıdım seniDilime sürtünen birkaç kem heceÇekici saptama yapamaz yani

Bir çift yeşil gözdü beni alanMeğer adı aşkmış yeni anladımBüyümek dediğin en büyük yalanGünahsız yaşanmaz onu anladım

Sevildiğini bil sevme istersenUnutamam seni! yüreğimdesinEğer bir gün geri dönmek istersenBir kez sevdiğini dilin söylesin

Aldatma kendini, aşk kolay değilGidişin ihanet değil hadi git.Seni düşünüp ağlarım ey gafilYanlız melekler olur buna şahit

Yada gidiyorum deme bir dahaBen kokundan anlarım gittiğiniBir sabah görmezsem odamda vahaBen kokundan anlarım gittiğini

Ankara, 16/08/2010

İbrahim İmer



Var mı Böyle Çekip Gitmek Sinsice

Yalnız hayatıma girip sessizce,Var mı böyle çekip gitmek sinsice?

Beklemeden istasyona girecek son sevgi trenini,Gözü yaşlı bırakarak geride sevenleriAçık denizde bir filikada terk etmiş gibi sensizliği,Var mı böyle çekip gitmek sinsice?

Sevgiler ekilmişken kara toprağa, kan yerine,Başaklar sararmakta iken sevgi ileGelmeden henüz hasat zamınıVar mı böyle çekip gitmek sinsice?

Ankara, 22/11/2006

İbrahim İmer



Vazgeçtim

Senden gayrı kimse bilmez içimiSevgiden değil çok şeyden vazgeçtimİsyan etmem, söyleyemem suçumuAşk denen en kirli huydan vazgeçtim

İçimde büyüyen yokluğun gibiDertten başka soran yokmuş garibiNe sen geldin ne de şişenin dibiDostlarım duymasın meyden vazgeçtim

Kalsın hepsi sende mal, mülk, ihtişamNe hayalin kaldı ne mutlu yaşamGençliğim tükendi kalmadı neşemMeye eşlik eden neyden vazgeçtim

Sanma ki aşkımı hep dilim söylerO bukle saçların elimde n’eylerMutluluk ararken eskiyen aylarSeni taşımayan raydan vazgeçtim

Uçurumdayım ne yol var ne yordamNe kötü oldum ne iyi bir adamDurmadan büyürken bitmeyen sevdamÖzüme sığmayan haydan vazgeçtim

Yanıyor yüreğim bitmiyor matemKanıyor benliğim esmiyor meltemİmer’im özüme işlemiş sitemİsmin hatırlatan Zey’den vazgeçtim

Temmuz 2012

İbrahim İmer



Verdim

Güzel gördüm ceylan, siyahGözlerine dalıverdimNasıl cilve böyle, bitmezCazdan, nazdan, yılıverdim

Adam gibi inanarakAla gülden utanarakEdep diye arlanarakdemet demet gül’ü verdim

Aldı elden çiçeğimiBir den yaktı yüreğimiOrda duyup gerçeğimiGül istedi dalıverdim

Fikir deyip, her bacımaSabır dedim, kalp acımaYaklaşarak yamacımaCuma dedi, Salı verdim

Aşık olsa farzımuhalKötü olur bizim bu halAğam görür, sen sağı alDedi, bende, solu verdim

Gülmen dostlar şu derdimeNasıl gelem ben kendimeAşkla yanan, kor halimeDev aynada gülüverdim

Kervan geçmez bellerindeSoğuk esen yellerindeGöçmen kızın ellerindeAşk derdine soluverdim

Keşke gelse ilk dokunuşPas vermiyor diyor berduşEllerimde kanatsız kuşÇırpınırken salıverdim

Eritiyor milim milimGönlüm diyor yap bir seçimİmer’i mi alan zalimAşka otuz yılı verdim

Ankara 25/07/2008

İbrahim İmer



Vurulmak Gibi

Zeynep'ime - Kızıma

Sensiz geçen yıllarımdan sonraSensizliği yazmak isterdimYüksek dağların sert taşlarınaYalnızlık nafile bir çırpınıştıSen yokkenOkyanusun ortasında kalmışSensizliğe vurulmuş gibi.Masum ve sensiz çocuk gözleriyle.

Kurtuluş/Ankara - Kasım 2004

İbrahim İmer



Yağmur Yağıyordu Ankara’ya,

Güzel kelimesini kullanmak yavan geliyor, ellerini tutarken,Yetmedi zaman, doyamadım o akşam ne sana,Nede güzelliğine duvak olan sonbahara,Biraz yürümek ıslanmak lazımdı, yağmur yağıyordu Ankara’ya,

Şair olmak için güzel bir zamandı, duygu dolu Cuma akşamı,Şemsiye evde kaldı, anahtar büroda, ikimiz aynı sokakta,Biraz yorgunduk, biraz yalnız, elele yürümek lazımdı,Biraz da ıslandık, yağmur yağıyordu Ankara’ya,

Bardaktan su boşalıyordu sanki, hem de üzerimize üzerimize,Meğer gözlerine bakmak ne güzel oluyormuş, ıslak sonbahar akşamındaAnkara’da aşkların mevsimi, sokakta herkes kaçan kaçana,Sonbahar yapraklar dökülmüştü, yağmur yağıyordu Ankara’ya,

Ankara, 06/10/2006

İbrahim İmer



Yaşadıklarımdan Öğrendiğim

-'Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var' Şairi Ataol BEHRAMOĞLU'na-

“Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var”Nedense yol bulup uygulayamıyorumİçimde bir çocuk alev alev yanıyorNeden onu bile sorgulayamıyorum

Oysa; aşk bülbül misali şakımalıydıYaşanan/yaşanacak hüzünlere inat.Derken ekşidi yine sevdanın hoş tadıFigan ile dolmamalıydı tüm kainat

Gönlümde şarkılar kanatsız kuş misaliAşklarımı hatırlatıyor buram buramEskiden sevmek için bir bakış yeterdiAnlamı yok ama şimdi sevişmek haram

Yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyiNerede o mavi gökyüzü, temiz havaDal ağaçsız yaşamaz ki! İnsan her şeyiSever ama nerde zeytin gözlü Havva

Davası davamdı, kanıysa kızıl kanımTeselli etmiyor şimdi sarılan kollarBaşımı dertlere salmışım, hadi canımKapı çarpıldı, çoktan ayrıldı yollar

Artık anlaşılmıyor poz, caz, alaturkaDostlar meğer ne güzelmiş, hatıralar daHani nerde zümrüt denize hakim kayaDost kalmadı eskilerden darbe ard arda

Umut mu o ne usta! Evim hala kira!Yaprağı sararmış kuru dalım baksanaNe gam tükenir ne keder içimden, zira“hayat,sunulmuş bir armağandır insana…”

Ocak 2009

İbrahim İmer



Yol Ankara Şairler Buluşması

Yol Ankara Şairler Buluşması

Yol Dergisi ile Kültür Çağlayanı Dergisinin birlikte düzenlediği “YOL-ANKARA ŞAİRLERBULUŞMASI” 16 Temmuz 2011 Cumartesi günü Mamak-Hüseyin Gazi Türbesi’ndegerçekleşecektir. Şairlerimiz bu etkinliğe davetlidirler.Hüseyin Gazi Türbesi’ne, araçlarımızla gidilecektir. Bu etkinlik için şairlerimizden vekonuklardan herhangi bir ücret talep edilmeyecektir. İsteyen şairler yanlarında konukda getirebilirler.Hüseyin Gazi Türbesi’ne ulaştıktan sonra kısa bir tanıtım gezisi gerçekleştirilecek,burada birlikte öğle yemeği yenecek daha sonra şiir dinletisinin programıuygulanacaktır. Dinletinin detay programı aşağıdadır. Öğle yemeği Yol Dergisininikramıdır.Bu programın düzgün ve aksamadan yürütülmesi amacıyla şu hususlara riayet edilmesisizden istemektedir.- Şiir okuyacak şairlerin şiirlerini yanlarında getireceklerdir. Şairlerin okuyacaklarışiirlerin uzun şiir olmamasını özen gösterilecektir.- Şairler, şiir okurken kullanmalarını istediği fon müziği varsa önceden irtibat içingörevli Erhan İvgin’e (0533 713 63 18) ulaştırmaları gerekecektir.- Etkinliğe katılacak şairler 13 Temmuz 2011 Çarşamba günü akşamına kadar Erhanİvgin’e bildireceklerdir.- Hüseyin Gazi Türbesi’ne araçlarla ulaşmak için hareket yeri Vedat Dalokay NikahSalonu Kurtuluş Parkı Sıhhıye’dir.

ÖNEMLİ NOT- Programdan sonraki günlerde; şairlerin okudukları şiirler bir antoloji haline getirilerekbastırılacaktır. Bu nedenle şairler; şiirleriyle birlikte bir fotoğraf ve kısa biyografileri şiirdinletisinden hemen sonra Erhan İVGİN’e teslim edilecektir. Kısa sürede bastırılıpdağıtılacak olan bu antoloji için şairlerimizden herhangi bir ücret talep edilmeyecek, buantoloji Yol Dergisi’nin ve Kültür Çağlayanı dergisinin bir kültür hizmeti olarak şairlerearmağan edilecektir.

PROGRAMTarih: 16 Temmuz 2011Yer: Hüseyin Gazi Türbesi- Saat 13.30: Hüseyin Gazi Türbesi’ne hareket- Saat 14.00: Hüseyin Gazi Türbesi’ne varış- Saat 14.00/15.00: Hüseyin Gazi Türbesi ve çevre gezisi- Saat 15.00: Öğle yemeği- Saat 16.00/19.30: Şiir ve kültür etkinliği- Saat 20.00: Hüseyin Gazi Türbesi’nden dönüş (Otobüs dönüşünde son varış yeriVedat Dalokay Nikâh Salonu Önü)

İRTİBATErhan İVGİNCep: 0 533 713 63 18E-mail: [email protected]şkun Mutlu - Erhan İvgin - İbrahim İmer



ETKİNLİĞİ FACEBOOKTA GÖRMEK İÇİNhttp://www.facebook.com/event.php? eid=252653434751601&ref=ts

KÜLTÜR ÇAĞLAYANI GRUBUNA FACEBOOKTA KATILMAK İÇİN

http://www.facebook.com/event.php? eid=252653434751601&ref=ts#! /group.php?gid=365639064297

VEYA PROFİLİMDEN

http://www.facebook.com/ibrahim.imer

İbrahim İmer



Yüreğimde Sen

Ne hasret,ne vuslat, ne de gözyaşıHayat denen yolda tek artısın senEy ateşten gömleğimin kumaşıYorgun yüreğimde kıpırtısın sen

Ne varsa içimde gizli saklımıNefes almak başta her tür hakkımıGöz hakkı diyerek birde aklımıBaşımdan alan bir abartısın sen

Dudakların sende buğdaysı taneÖzüme düştün ya fikrim mestaneUykuları bölüp de süluetineUyandığım eşsiz ağartısın sen

Yangınlardan arta kalan gönlümünBaharı bekleyen yaban gülününPenceremde şakıyan bülbülümünNisan’a açılan Mart’ısın sen

Adım sevda ile yanan meşaleBir anlamı var mı alsam merhaleİmer’in içinde saklı aşk ileBitmeden çağlayan kabartısın sen

İbrahim İmer



Yüzün Anılarda Saklı.

Kaç zaman oldu biliyor musunAnmayalı adını?Bir resmin bile yok şimdi ellerimdeYüzün anılarda saklı.

İstemez miyim dünya gözü ile seni bir kez daha görmek,Hadi uzat ellerini, zamanın ötesinden bir ses ver,Biliyorsun hep yakın olmak isterdim sanaHadi gül yoksa ellerinde, gel de bir kez gülüver

Bir resmin bile yok avuntu misali,Kaç zaman geçti sensiz biliyor musun?Gittiğim günkü gibi hala güzel mi gözlerin?Mecnun gitti adı kaldı.Sen gittinYüzün anılarda saklı kaldı.

Ankara, Demetevler, 01/10/2006

İbrahim İmer



Zamansız

Yalancı bahardı zamansız gelenBitmek nedir bilmez gönlümün kışıYağmurda biçare isyan ederkenZamansız yıkadı gassal naaşı

İbrahim İmer



Zül Düştü Gönlüme

Zülüf müdür acep dökülen beleO sırdan birkaç tel düştü gönlümeGülüşüne hasret n’ederim derkenGözlerinden bir gül düştü gönlüme

Üstüme gelirken gölgesi yelinAdını aşk koydum saklanan elinCanımı yakarken vefasız gelinUzaklardan bir kul düştü gönlüme

Laf canbazı dilim lal oldu birdenİçime saplandı ok bilmem nerdenKıyıp gitme biraz daha kal derkenZahir yüzünden zül düştü gönlüme

Eşkıya aşkımın karardı yüzüYüreğime nişan eyledi geziHapsedip geceye aşk ile güzüYanan dilinden kül düştü gönlüme

Yeşil gözlerinde mana ararkenCümlede aşk diye diye yanarkenKoynuma yasaklı en güzel sırkenUzaklardan bir “gel” düştü gönlüme

Heba oldu birden güzelim yıllarAcılara acı yamadı yollarBir uzansa diye beklerken kollarRızıktan uzak yol düştü gönlüme

Artık iflah olmaz günlerim onsuzBaharda vuruldum yine zamansızİmer’im aşk ile çağladım sensizAnkara’da bir hal düştü gönlüme

17.07.2009

İbrahim İmer


İbrahim İmer - img.antoloji.com · - kültür ve sanat İbrahim İmer İbrahim İmer 1974 aydın...

Documents