Błogosławiony Edmund Bojanowski – patronem Przedszkola w Radomicku.

„Po południu poszedłem do ochronki…

Pół dnia przeżyłem wśród małych dzieci…

Błogie uczucie serca czyniło mi cały świat

Piękniejszym, i wracając przy zachodzie słońca,

Byłem przepełniony dziwnym natchnieniem.” (E. bojanowski)

Biografia bł. Edmunda Bojanowskiego

Edmund Wojciech Stanisław urodził się 14 listopada 1814 roku we wsi Grabonóg w Wielkopolsce. Kolejne ważne miejsca w jego życiu to Gostyń i Święta Góra. Sanktuarium z cudowną Świętogórską Różą Duchowną i Pietą było szczególnie przez niego umiłowane. Drogim jego sercu miejscem było także Płaczkowo w parafii Dubińskiej, gdzie pobierał pierwsze nauki i skąd wyjechał w 1832 roku na studia. Kolejne miejsce to Wrocław (1832-1836) i Berlin (1836-1838), gdzie młodość i studia określały czas intelektualnych fascynacji. Właśnie tam coraz lepszą literacką i językową pasję przerwała diagnoza: gruźlica.

Po powrocie w 1839 roku do Grabonogu Bojanowski czynnie i twórczo zaangażował się na rzecz lokalnej społeczności. Związał swoją działalność z Kasynem Gostyńskim, którego celem było umacnianie tożsamości narodowej i dążenie do rozwoju na płaszczyźnie kulturowej i oświatowej narodu, przy jednoczesnej dbałości o polepszenie sytuacji ekonomiczno-gospodarczej. Stał się członkiem Wydziału Literackiego tej instytucji. Dał się poznać jako znawca tematu i niezwykły realista. Postawił na wiejski lud. Zbierał i publikował w redagowanym przez siebie „Roku Wiejskim” i „Pokłosiu”: podania, legendy, gawędy i pieśni. Nie rezygnując ze swego literackiego zamiłowania, dojrzewał niepostrzeżenie do życiowej roli zamierzonej przez Bożą Opatrzność. Od 1844 roku zaangażował się w otwieranie i organizację miejskich ochron w Poznaniu, Śremie i Gostyniu. Bóg dla Edmunda miał jednak inny życiowy plan.

3 maja 1850 roku w Podrzeczu dokonał oficjalnego otwarcia pierwszej wiejskiej ochronki, opartej na opracowanej przez siebie metodzie wychowawczej. W 1856 roku w Jaszkowie otwarto nowicjat dla kandydatek ochronkowych. Edmund żył życiem ochroniarek. Stawiał na miłość wzajemną, prostotę życia i posłuszeństwo. Był ich kierownikiem duchowym, doradcą, przyjacielem… „ojcem, matką i wszystkim zarazem” – jak wyznała po jego śmierci jedna z sióstr. Często odwiedzał ochronki i nowicjat, tam czytał i wyjaśniał treść napisanej dla wspólnoty Reguły oraz pouczał o umiłowaniu Krzyża. Wspólnota dziewcząt, którym nadał nazwę Zgromadzenie Służebniczek Bogarodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej stała się jego misją.

W 1861 roku posługa służebniczek przekroczyła granice zaboru pruskiego. Patrząc na kiełkujące dzieło, w sercu Założyciela budziło się jeszcze inne pragnienie: kapłaństwo. Dnia 30 marca 1869 roku po otrzymaniu zgody abpa Mieczysława Halki Ledóchowskiego, Edmund Bojanowski mając prawie 55 lat, wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, celem „nauczenia się odprawiania Brewiarza i Mszy Świętej”. Jednak ostre zapalenie płuc i rozwijająca się gruźlica przerwały drogę do święceń. Z seminarium wyjechał do Górki Duchownej. Na plebanii Góreckiego Sanktuarium, u przyjaciela ks. Stanisława Gieburowskiego, przeżywał ostatnie miesiące życia. Sam zmagając się z chorobą, znał wszystkich potrzebujących z góreckiej wsi i spieszył im z pomocą.

Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w otoczeniu kilku sióstr, którym przekazał swój duchowy Testament dla utworzonego przez siebie Zgromadzenia oraz wszystkich tych, którzy pragną kroczyć jego drogą. Są to słowa zapraszające na drogę życia w miłości i prostocie oraz do otwarcia się na Ducha Świętego.

Jego życie, zakotwiczone w konkretnych realiach rodziny i narodu, było wypełnione zatroskaniem o człowieka i o Boga w głębi dusz ludzkich. Było ciągłym nadsłuchiwaniem głosu Boga, który prowadził go ścieżkami świętości, a której piękno odkryto dla ludzi świeckich dopiero po Soborze Watykańskim II. 13 czerwca 1999 roku, papież Jan Paweł II ogłosił Edmunda Bojanowskiego błogosławionym, dając Go jako wzór zarówno świeckim jak i osobom konsekrowanym.

Koncepcja pedagogiczna bł. Edmunda Bojanowskiego.

„Dzieci są niewinne, szczere, otwarte,

Czyli charakterem ich jest prostota” (E. Bojanowski)

Edmund Bojanowski nie był teoretykiem w dziedzinie wychowania, lecz praktykiem. Stąd też nie pozostawił żadnego dzieła zawierającego syntezę jego poglądów pedagogicznych. Aczkolwiek w jego „Notatkach” cz. I i II w „Dzienniku”, „Regule” można znaleźć cenne wypowiedzi na temat wychowania, propozycje nowych projektów, stosowanie metod odpowiednich dla wieku dziecięcego.

Bojanowski sądził, że „najwyższym celem wychowania jest, aby człowiek stał się obrazem i podobieństwem Boga na ziemi”. Jest to bardzo szerokie ujęcie celu, który uwzględnia wszechstronny rozwój człowieka, jego elementy ludzkie i boskie (psycho -fizyczno-duchowe). Wychowanie ma więc prowadzić ku pełni miłości czyli świętości, która realnie ma się przejawiać w codziennym życiu przez pełnienie woli Bożej.

Poglądy Bojanowskiego odbiegały od szablonu ówczesnej epoki, uważał bowiem, że w wychowaniu należy uwzględnić właściwości psychiczne każdego dziecka, tempo jego rozwoju duchowego i fizycznego, poziomu jego inteligencji, zainteresowania, uzdolnienia i charakter. To indywidualne podejście do każdego dziecka pomoże wypracować u wychowawców określone postawy ludzi. Natomiast wychowawczynie swoim osobistym przykładem życia, postępowania, swą osobowością mają w dzieciach wskrzesić to, co najwartościowsze, by mógł się dokonać wszechstronny rozwój wychowanka.

Bojanowski podkreślał, że chcąc osiągnąć ten cel należy zatroszczyć się o zaspokojenie potrzeb biologiczno- fizjologicznych i zapewnienie dziecku poczucia bezpieczeństwa. Chodzi szczególnie o stworzenie atmosfery rodzinnej, pogody, spokoju, życzliwości i oznak poszanowania własnej godności. Proponuje więc Bojanowski, by dostarczać dzieciom wiele pięknych przeżyć poprzez: wycieczki, drobne upominki, organizowanie „gwiazdki” i innych uroczystości. Ponadto, zwraca uwagę by wychowawczyni była osobą pogodną i by brała czynny udział w zabawach dzieci.

Stworzeniu dobrej atmosfery służy również wystrój pomieszczenia, w którym przebywają dzieci, dlatego Bojanowski zaleca by była w nim jak najwięcej światła, powietrza, zieleni, by panował ład i porządek.

Edmund określał dokładnie czas trwania zajęć obowiązkowych tzw. „nauczek”, mają trwać nie dłużej niż pół godziny, by nie przemęczać dzieci. Bojanowski w swej wizji dziecka zwraca uwagę na jego rozwój fizyczny, który uzależnia od właściwego rozplanowania zajęć i zabaw w przedszkolu: „Gra i zabawa dzieci jest ich pracą, ponieważ zatrudnia ich zmysły i wyobraźnię – jest nauką, ponieważ pomnaża i doskonali ich wyobrażenia”. Za główny element wychowania fizycznego uważa zabawy i gry ćwiczące ruchy ciała i poszczególne zmysły. Do tego celu ma służyć ogródek, w którym również dzieci mają pracować: sadzić kwiaty, warzywa, pielęgnować je, zamiatać ścieżki. Uważał bowiem, że praca ogrodnicza, roboty ręczne, posługi domowe oraz bliskie obcowanie dzieci z przyrodą ma ogromny wpływ na kształtowanie

podstawowych umiejętności niezbędnych w życiu; wyrabia u dzieci poczucie wspólnoty i uczy je współżyć i współpracować z innymi. A przez to dziecko kształtuje w sobie pozytywne przyzwyczajenia, poczucie obowiązku i odpowiedzialności.

Praca Bojanowskiego jest środkiem udoskonalającym i upodobniającym człowieka do Jezusa z Nazaretu. Wdrażał dzieci do aktywnego działania w gronie rówieśników, gdzie uczyły się respektowania praw innych oraz poczucia obowiązku (np. starszym dzieciom powierzał opiekę nad młodszymi). Dążąc do tego, by dzieci były życzliwe dla siebie, by pomagały sobie, zachęcał Bojanowski np. do odwiedzania dzieci chorych, udzielania pożywienia ubogim przychodzącym do ochronki.

Wymagał od dzieci sumiennego wypełniania obowiązków, gdy była taka potrzeba upominał i pouczał. W stosowaniu kar i nagród opierał się na znajomości psychiki dziecka. Zabraniał karać dzieci za mimowolne przewinienia, a w nagradzaniu zalecał stosować raczej nagrody grupowe. Uważał, że nagrody indywidualne zakłócają harmonię między dziećmi i wzbudzają zazdrość lub pychę. Dopuszczał jednak czasem nagrody indywidualne zwłaszcza, gdy chodzi o dzieci odsunięte przez grupę lub za poprawne postępowanie. W zamyśle Bojanowskiego przedszkole – nazywane ochronką, miało ochraniać od złych wpływów moralnych.

Bojanowski widział w rodzinie polskiej odrodzenie Ojczyzny, dlatego rozpoczynał od umacniania więzi dziecka z rodziną, wspólnotą przedszkolną, miejscem zamieszkania oraz najbliższą okolicą. W tej kwestii zalecał: poprawność języka dzieci, uczenie piosenek o tematyce narodowej, pielęgnowanie tradycji (staropolska gościnność), obrzędów , upamiętnianie ważnych rocznic z dziejów ojczystych.

Ważną rolę upatrywał też w kontakcie dziecka z przyrodą. Spacery, wycieczki, zabawy na świeżym powietrzu miały wpływać na poznanie i rozumienie przez dziecko świata, kształtowanie wrażliwości, odpowiedzialności oraz umiejętności dostrzegania piękna przyrody. Dziecko w wizji Bojanowskiego miało również poprzez kontakt z pieśnią, muzyką poezją, kształtować w sobie wrażliwość ujmowaną przez niego jako: zachęta do pełnienia dobrych uczynków, przestrzegania ładu i porządku, budzenia uczuć religijnych.

Bojanowski w swych poglądach pedagogicznych zwracał uwagę na duchowy rozwój dziecka, gdyż ta sfera w szczególności dotyczy cech specyficznie ludzkich i decyduje o prawdziwej wartości człowieka. Wdrażał więc dzieci do samowychowania, modlitwy i liturgii. Wychowanie religijne zmierzać miało do pełnego rozwoju osobowości dziecka i do jego osobistego spotkania z Bogiem. Sprzyjać temu miały następujące działania: katecheza w formie poglądowej, zajęcia i zabawy dzieci dostosowane do pór roku, do okresu liturgicznego i do dni tygodnia, którym nadał odpowiednie znaczenie; wystrój sali wyposażony w elementy religijne, udział dzieci w różnych nabożeństwach.Zgodnie z celem jaki stawia Bojanowski wychowaniu – ukształtowanie człowieka na obraz i podobieństwo Boga – zachęca wychowanków do bycia dobrymi dziećmi Jezusa i Maryji, wdrażając je do pełnienia woli Bożej poprzez: ukochanie małego Jezusa w osobie Bożego Dzieciątka, nawiedzanie Najświętszego Sakramentu, codzienny rachunek sumienia, który miał przyzwyczajać dzieci do samokontroli i samooceny własnego postępowania (opanowanie emocji, walka z egoizmem). Wizja dziecka w ujęciu Bojanowskiego nie odbiega od tej, którą kreśli współczesna pedagogika, wskazując na zdobywanie przez dziecko umiejętności potrzebnych w życiu.

REALIZACJA ZADANIA

W RAMACH WEWNĄTRZPRZEDSZKOLNYCH DZIAŁAŃ PROMUJĄCYCH DZIAŁALNOŚĆ I ŻYCIE PATRONA PRZEDSZKOLA W RADOMICKU.

TERMIN REALIZACJI ZADANIA

od 01.09. 2012 do 01.06.2014

CEL GŁÓWNY

Zorganizowanie takich sytuacji, zajęć i zadań, aby dzieci poprzez aktywny w nich udział mogły poznać życie i działalność bł. Edmunda Bojanowskiego.

SPOSOBY REALIZACJI ZADANIA

zajęcia muzyczno - artystyczne w przedszkolu. wycieczki i spacery; pogadanki, opowiadania dające dziecku możliwość dzielenia się swoimi obserwacjami i

przeżyciami; zagadki; pomoce dydaktyczne — zestaw ilustracji, plansz, płyt, bajek; zabawy tematyczne; zabawy ruchowe; spotkania z zaproszonymi gośćmi; konkursy.

METODY REALIZACJI ZADANIA

obserwacja, pokaz i przekaz słowny projektowanie okazji edukacyjnych z preferencją zadań otwartych samodzielne doświadczenia dziecka samodzielne działania dziecka spontaniczna aktywność dziecka możliwości twórczego działania

FORMY REALIZACJI ZADANIA

praca z całą grupą praca w małych zespołach praca indywidualna

RODZAJ ZAJĘĆ

Zajęcia i wycieczki w ramach zaplanowanych działań.

NAZWA

Przedszkole w Lipnie

- ODDZIAŁ PRZEDSZKOLNY W RADOMICKU

OSOBA LUB OSOBY BEZPOŚREDNIO WYKONUJĄCE ZADANIE

Donata Hoffmann - WYCHOWAWCA GRUPY Hanna Matczak - WYCHOWAWCA GRUPY

Tel. kontaktowy : 65 5340 166 Adres email: donhof@wp.pl

Aurelia Szymanowska - OPIEKUN GRUPY Lucyna Zięba - PRZEWODNIK

Oraz: Siostry Służebniczki z Podrzecza Klerycy z nowicjatu w Mórkowie ks. proboszcz z Górki Duchownej Siostra Ludmiła Sieracka z Pleszewa

1. Krótka charakterystyka zadania:

1. Zajęcia plastyczno-techniczne i muzyczne (działania twórcze ). 2. Zajęcia ruchowe - zabawy wykorzystywane w pracy z dziećmi przez bł. Edmunda

Bojanowskiego. Odwiedziny s. Ludmiły w naszym przedszkolu. 3. Zajęcia zapoznawcze - życie i działalność bł. Edmunda Bojanowskiego prowadzone przez

p. Lucynę Zięba. 4. Wycieczki szlakiem bł. Edmunda Bojanowskiego - spotkanie z Siostrami oraz dziećmi w

przedszkolu w Podrzeczu. 5. Spotkania z proboszczem parafii Górka Duchowna. Zwiedzanie pokoju E. Bojanowskiego.

2. Opis grup adresatów zadania:

Dzieci:

z przedszkola w Radomicku z ochronki w Podrzeczu

3. Uzasadnienie potrzeby realizacji zadania:

zapoznanie dzieci z patronem przedszkola zachęcanie i motywowanie do twórczego działania, do zespołowej pracy, nabywanie wiary

we własne siły, możliwości i umiejętności możliwość bezpiecznej i swobodnej komunikacji w poczuciu wzajemnej akceptacji

nabywanie umiejętności dobrych relacji i zgodnego współdziałania z rówieśnikami dobra, bezpieczna i właściwa organizacja czasu wolnego podczas spacerów, wycieczek rozwijanie zainteresowań, wzbogacanie doświadczeń, aktywne spędzanie czasu

4. Zakładane cele realizacji zadania oraz sposoby realizacji:

aktywizowanie dziecka ( wyzwalanie własnych inwencji twórczych ) wzbogacenie zasobu słownictwa, rozwijanie i doskonalenie narządów mowy, doskonalenie

procesu prawidłowej komunikacji rozwijanie zdolności – talentów i zainteresowań poprzez twórczą aktywność dziecięcą

(zachęcanie do śpiewania) doskonalenie pozytywnego poczucia własnej wartości aktywne (twórcze, zespołowe) spędzanie czasu wolnego integracja i współdziałanie z rodziną, budowanie dobrych relacji na gruncie rodziny wspólne przebywanie (zabawy) z rodzicami poznanie biografii bł. Edmunda Bojanowskiego.

Sposób realizacji: zajęcia grupowe - zespołowe

5. Miejsce realizacji zadania

Przedszkole w Lipnie oddział w Radomicku oraz zajęcia w plenerze – wycieczki, spacery, las itp.

6. Opis poszczególnych działań w zakresie realizacji zadania - harmonogram na rok

2012/2013.

Lp.

Nazwa działania

Termin realizacji

1. Zapoznanie z patronem przedszkola, jego misja i działalność.

WRZESIEŃ

2. Pamięć o zmarłych - zapalanie znicza pod tablicą pamiątkową patrona przedszkola. Urodziny Naszego patrona.

LISTOPAD

3. Spotkania z rodzicami w przedszkolu, zabawy muzyczne i plastyczne w myśl idei patrona przedszkola. Koncert świąteczny WIARA - NADZIEJA - MIŁOŚĆ

GRUDZIEŃ

4. Zabawy tematyczne wycieczka do ogrodnika. Dziecko obcuje z przyrodą.

MARZEC

5. "Własny kąt w Górce Duchownej" - spotkanie z proboszczem parafii Górka Duchowna. Zwiedzanie pokoju E. Bojanowskiego.

KWIECIEŃ - MAJ

6. Dzień dziecka pod hasłem "Dobrze Nam razem".

CZERWIEC

7. „Serdecznie dobry człowiek”- patron dzieci przedszkolnych. Zajęcia z s. Ludmiłą.

CZERWIEC

ad.6. Opis poszczególnych działań w zakresie realizacji zadania - harmonogram na rok

2013/2014.

Lp.

Nazwa działania

Termin realizacji

1. E. Bojanowski - patron naszego przedszkola.

WRZESIEŃ

2. Pamięć o zmarłych - zapalanie znicza pod tablicą pamiątkową patrona przedszkola. Urodziny Naszego patrona.

LISTOPAD

3. „Bądźmy tacy, jak Edmund …On prowadzi nas..”- koncert świąteczny PODZIEL SIĘ SERCEM.

GRUDZIEŃ

4. E. Bojanowski - przyjacielem dzieci. Konkurs plastyczny. MARZEC

5. Wycieczka - szlakiem bł. Edmunda Bojanowskiego. PODRZECZE - GRABONÓG - GOSTYŃ. Spotkanie z siostrami i dziećmi z ochronki w Podrzeczu.

KWIECIEŃ - MAJ

6. 15 rocznica nadania imienia bł. Edmunda Bojanowskiego przedszkolu w Radomicku - zabawy wykorzystywane przez E. Bojanowskiego. (Dzieci z rodzicami w plenerze).

MAJ

7. Zakładane rezultaty realizacji zadania

wzbogacenie doświadczeń poprzez pozytywne odczucia i przeżycia

rozwijanie wrażliwości w kontakcie ze sztuką

poszerzenie wiedzy dzieci na temat patrona przedszkola

prezentacja zdobytych umiejętności przed publicznością ( rodziną )

integracja członków rodziny

udział dzieci w uroczystościach, konkursach, imprezach okolicznościowych

organizowanie galerii i wystaw dziecięcej twórczości

wyrabianie poczucia przynależności do zespołu oraz potrzeby pracy w grupie –

odpowiedzialność i poszanowanie autonomii drogiego dziecka

doskonalenie poczucia własnej samorealizacji oraz budowanie własnej samooceny

Bibliografia:

1. Amelia Szafrańska "Surdut czy rewerenda" - opowieść o E. Bojanowskim, Instytut

wydawniczy PAX 1999.

2. Gazeta okazjonalna, Błogosławiony Edmund Bojanowski, Poznań 1999.

3. Strona internetowa www.lipno.pl

4. ks. Stanisław Gieburowski "Krótki opis kościoła i cudownego obrazu Matki Boskiej

Pocieszenia w Górce Duchownej", wydanie z roku 1865.

Opracowała:

Wychowawca grupy Przyjaciele Kubusia Puchatka w Radomicku -

mgr Donata Hoffmann